05 Qershor 2004 http://www.kohajone.com/

SPAHIU: NANO NA ZHGENJEU ME DEKLARIMIN E TIJ

Pasteria e politikes, ishte dje tema e takimit qe u organizua mes Zyres per
Mbrojtjen e Qytetareve, Qeverise Studentore te Fakultetit te Drejtesise dhe
Presidentit te Republikes, Alfred Moisiu. Ne kete tryeze bashkebisedimi,
debati u fokusua kryesisht ne arsyet themelore qe gjenerojne nje krize te
thelle besimi te qytetareve tek politika. Gjate fjales se mbajtur para te
pranishmeve, drejtori i ZMQ-se, Kreshnik Spahiu u perpoq te servirte nje
seri argumentash, qe vertetonin sipas tij shkaqe kryesore te ketij
konstatimi. Midis te tjerash ai vecoi shperdorimin e pushtetit dhe fenomenet
e abuzivizmit te verejtura gjate qeverisjes roze, si faktoret qe kane nje
ndikim direkt ne zhgenjimin e opinionit publik nga politika. Gjithashtu ai i
adresoi nje sere kritikash te renda edhe kreut te qeverise te cilin e
fajesoi per deshmi te rreme, bere gjate deklarimit te pasurise se tij.
"Ndihem i zhgenjyer nga deklarimet e kreut te qeverise per dhuratat qe ai ka
perfituar, ne radhe te pare makinen mbi 100 mije dollareshe dhe te
apartamentit me vlere disa here me shume. Dhuratat kane nje vlere te
limituar qe e ndajne nga ryshfeti. Pasurite te lujtshme apo te paluajtshme
si do qofshin kane nje kuptim juridik te vecante te ryshfetit kur merren ne
keto vlera prej funksionarve te ketij niveli", komentoi Spahiu. Madje keto
argumenta gjeten perkrahjen edhe te Presidentit, Moisiu, i cili e garantoi
ZMQ-ne per nje mbeshtetje publike ne cdo inisiative qe do te ndermarre kjo e
fundit. Ndersa per t'i dhene fund fjales se tij, drejtori i kesaj levizjeje
qytetare, preferoi te konstatonte me keqardhje se aktualisht ne vendin tone
riciklimi i mbetjeve te politikes eshte me i rrezikshem se riciklimi i
mbetjeve urbane.

 http://www.panorama.com.al/ © 2003 Gazeta Panorama

Faqe 9 - Koment
5Qershor 2004

Vrasja e shpresës popullore nga klasa politike

Liljana Hoxha

Personalisht, përshëndes Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar të Leka Zogut. Sikur
Leka Zogu të shpallte abdikim për pretendimin e kurorës mbretërore në synim
të marrjes së pushtetit me normat e demokracisë moderne, a do të qe më i
pranueshëm si faktor politik nga klasa e sotme politike? Përsëri mendoj se
jo...

...Ky është vetëm një pretekst-pengesë, në dukje konstitucional dhe statutor
për Shqipërinë institucionale evropiane. Po të hiqnim dorë nga mjergullnajat
teorike, gjoja principiale në emër të emancipimit modern shoqëror, në
shërbim të ruajtjes së pushtetit të sotëm, variacioni më kriminal, jo vetëm
postdiktatorial, por i 60 viteve të fundit, ndaj interesave kombëtare do të
dimin të vlerësonim iniciativën e Leka Zogut, të paktën në qëllimet e saj.
Natyrisht, shumë me padurimpritur si progresiste, dinjitoze e modernisht
evropiane, do të ishte zgjidhja politike, ardhur prej rinisë shqiptare. Jo
vetëm për hir të dialetikës së zhvillimit, rinia është më e emancuipuar
shpirtërisht dhe intelektualisht, por ajo është e favorizuar, dhe për
pasojë, njëherësh superiore për shëndet psikologjik më të garantuar nga të
gjitha grupmoshat e tjera të shoqërisë. Krejtësisht me konceptet moderne të
bashkëmoshatarëve të tyre në botë, penguar vetëm nga kushtet e sotme që u
kondicionojnë jetën, ata nuk duan t'ia dinë për dominime politike, sado me
përfitime interesash nga e kaluara (deri në mvartësi tragjike e deformime
psikike, ku individi nuk i shpëton dot as vetes) për të ndërtuar shoqërinë
me piksynim mirëqenien e përgjithshme qytetare, ruajtjes së interesave të
përgjithshme kombëtare. Shpesh u jam referuar figurave krejtësisht kredibël
nga pastërtia individuale, profesionalizmi e vitaliteti për të ardhmen të
Kreshnik Spahiut, Andrea Stefanit, Erjon Velisë etj., etj., që do të
përfaqësonin alternativën më të mirë shqiptare për sot, sikur të vendosnin
të merrnin përsipër fatet e vendit, të popullit të tyre, në rindërtim të
ekonomisë dhe emancipimit kombëtar. Gjithsesi, jo vetëm thjesht për
ezaurimin të rolit historik përpara dramës së përgjithëshme shkatërruese të
klasës së sotme politike, por përpara turpit të saj, si më e korruptuara në
historinë e Shqipërisë, çdo pretendim politik i ri (sado i vjetër në
origjinën e tij si ky) që shpalos një program të duarve të pastra si lëvizja
e Leka Zogut e për më tepër, të një objektivi madhor historik, të bashkimit
të trojeve shqiptare, është dhe duhet parë si një shpresë ngrohëse e
krejtësisht normale, që të zërë vakuumin e krizës së besimit të popullit
shqiptar ndaj politikës së sotme. Kush është ai shqiptar i ndershëm, i majtë
apo i djathtë, që nuk do ta përqafonte këtë program antikorrupsion e për
dinjitet kombëtar, vetëm në hezitim të zgjidhjes së dilemës institucionale
midis monarkisë dhe demokracisë si kjo e tupshme dhe kriminale e sotmja?
Ëndërra e vjetër e shqiptarëve për një republikë të denjë demokratike, nuk
mund të mbyllet me pranimin e arternativës së Leka Zogut. Unë besoj se ai,
për interesat mbarëkombëtare, do të synojë të aktivizojë elementin më
progresist shqiptar për t'i dhënë, së pari, shoqërisë një zgjidhje teknike
pa ngjyrime politike pasionantësh të sëmurë apo militantësh e kongresmenësh
interesash, që në esencë na lanë skllevër të së kaluarës me fasadën e sotme.
Pushteti sot është pushteti i ish- komunistëve të pandershëm, konvertuar në
antikomunistë për të trashëguar ata dhe vetëm ata atë, pushtetin pra, pas
viteve ´90-të. Do të ishte pikërisht Ramiz Alia, ai që deklaronte në këtë
kohë se për dy-tri legjislatura pluraliste, me pozitë e opozitë, që mbronin
interesat e kontigjentit të Ramizit, për hir të rotacionit, do të kapnin të
gjitha arteriet kryesore të ekonomisë, për t'u bërë kështu realisht pronarët
dhe kapitalistët e parë të Shqipërisë. Nuk besoj të keqinterpretohet nga
keqdashës e injorantë. Si deri më sot, unë nuk kam frikë të vlerësoj
publikisht njëherësh Enver Hoxhën dhe Bahri Omarin, në raport me çështjen
kombëtare, e sidomos në lidhje me njëri-tjetrin, për rrethanat e kohës më të
re, me synimet e përmbysjes me dhunë të kohës së vjetër. Nuk kam frikë të
vlerësoj njëherësh Ahmet Zogun e Enver Hoxhën, secili për kohën e vet.
Mjafton të kesh qenë i ndershëm ndaj vetes, ndaj të tjerëve, si dhe vetë
sistemit, dje dhe sot, për të mos pasur frikë. Ndërkaq, kundërshtojnë
pikërisht frikacakët, rrjedhojë e natyrës së tyre mashtruese në çdo kohë.

Pas viteve '90 kam ridimensionuar gjykimin për gjithçka në vlerësim kritik,
përshtatur me kohën përkatëse të gjithë spektrit politik e social-kuluror më
në zë të historisë së Shqipërisë. Si nacionalistë e jo sipas ideologjive,
këtu do të shtoj që, përveç rilindasve, m'u desh që për kënaqësinë time më
të madhe, të njihem me veprën e Nolit, Fishtës, Koliqit, Konicës, përveç
Kadaresë, Agollit, Kongolit, Trebeshinës e të tjerë më të rinj si Elvira
Dones etj., etj. Jo vetëm që çështja kombëtare do parë mbi të gjitha, por
papërcaktueshmëria në përmbajtje morale dhe politke e së majtës e së
djathtës, sot është arsyeja kyç se përse duhet të largohet klasa politike e
sotme, në thelb vazhdimësi e pushtetit diktatorial. Qëndrimi i të dy palëve
dhe së fundi ndaj çështjes së pronës, është shprehi shumë sinjifikative e
këtij fakti permanent. Duke qenë se të majtët janë më të djathtë se ata që
duhet të ishin të tillë, bëhet emergjente zgjidhja e problemit: shpëtimi i
Shqipërisë nga këta gjakpirës, hajdutë e kriminelë. Duke iu kërkuar ndjesë
atyre që nuk duan të më kuptojnë, unë do të eci me mendimin tim krejtësisht
Htë pavarur, kundrejt çdo sinjali mashtrimi politik në dëm të interesit të
përgjithshëm.

Për çka thashë më lart, do të vazhdoj të vlerësoj për arsye evidente:
-Cili është Leka Zogu. Prejardhja e tij gjenetike si djalë i faktorit të
fuqishëm, autoritetit të padiskutueshëm shtetformues në historinë e
Shqipërisë, Ahmet Zogut
-Pikëpamja e Ahmet Zogut, madje, ambicje konstante e bashkimit kombëtar. Ai
injoron njohjen zyrtare nga bota e jashtme si mbret i Shqipërisë, përveç si
mbret i gjithë shqiptarëve.
-Leka Zogu, edhe pse 50-vjetësh në ekzil, ushqeu ëndërrën ambicioze të ishte
trashëgimtar i mbretit.

Kjo nuk i jep dot një kontribut personal, racional prej burri shteti atij,
por i jep mundësinë Shqipërisë të vetëndërtohet me në krye intelektualët e
ndershëm deri më sot të tërhequr, të stimuluar prej shpresës së interesit të
përgjithshëm. Me këtë qëllim, divi Leka Zogu mund të mbledhë rreth ekipit të
tij drejtues prej intelektualësh, gjithë mençurinë dhe ndershmërinë absolute
shqiptare të patriotëve shqiptarë. Sot për sot Shqipëria duhet të shpëtojë
nga pushteti i duarve të pista. Duke qenë koshiente se më keq se kaq ne s'
mund të biem dot përsëri nga shiu në breshër, s'do të isha dakord me
kritikat që politika i bën iniciativës së Leka Zogut. Pikërisht këtu mund të
insistoj sërish që në cilindo moment, në cilëndo rrethanë, çdo figurë
shteti, s'duhet kurrë kategorikisht, qëllimisht e politikisht të baltoset,
pikërisht për dinjitetin tonë kombëtar, përveçse për hir të së vërtetës. Por
të shihet me prioritet kontributi i së mirës, krahas së keqes, kjo e fundit
duhet njohur thellë për t'u korrigjuar në të ardhmen, si eksperiencë
politike njerëzore e drejtimit të shoqërisë. Të friksuar për pushtetin,
polikanët e analistët më në zë u prononcuan urgjentisht kundër lëvizjes së
Leka Zogut. Vetëm kështu kuptohen seritë pararendëse të telenovelave
politike të montuara me pasion pervers antishqiptar, jo vetëm për Enver
Hoxhën, por edhe për Ahmet Zogun. Vetëm kështu kuptohen çudia pse Fevziu nga
një monarkist servil, për të shkuar deri në Johanesburg, për të lajkatosur
jetën në ekzil të familjes mbretërore, transformohet në një interpretues
antiahmetzogu, pa mohuar dot faktet, si gjithmonë, por duke i keqmotivuar
ato.

Politika sot trembet nga modeli bullgar. Realisht, nuk ka asgjë për t'u
trembur. Nëse në tentativën e parë alternativa e Leka Zogut ishte jobindëse,
por as e drejtë përpara vizionit shqiptar, për republikën demokratike të
ëndërruar, sot nuk mund ta themi këtë për katraurën ku kemi rënë. Cila është
e keqja më e madhe se ajo nga e cila duhet të shpëtojmë sot nëse jo, çfarë
zgjidhje politike sugjerojnë kokat e ndritura të Shqipërisë, pa përmirësuar
kurrë asgjë e të gatshëm vetëm për të kritikuar në ruajtje të statukuosë, të
pushtetit që ju ka falur Ramiz Alia. Kur populli shqiptar do të jetë i zoti
të vetëvendosë për veten e tij, duke zgjedhur pushtetin e nderit të tij,
qoftë edhe të varfër ekonomikisht e jo pushtetin e diktatit mafioz, të
parasë që rrjedh prej krimit e korrupsionit. Lidhur me ëndërrën e
shqiptarëve për Evropën, pavarësisht nga skepticizmi i saj ndaj nesh, a s'
është politika e sotme antishqiptare, që na largon jo vetëm nga Envropa, por
nga vetë vendi ynë e nga njëri-tjetri, me luftënxitje pa fund.

Nëse kjo lëvizje e Leka Zogu do të mbetet në kufij të testimit për mundësinë
e marrjes së pushtetit, prej zhgënjimit të popullit nga politika sot apo do
të shkojë drejt garancive për realizimin e tij, kjo është një çështje që do
të shihet, pavarësisht nga prognozat politike fataliste të pushtetit të
sotëm.

E rëndësishme është që klasa politike sot të mos vrasë sërish shpresën
popullore për të na ruajtur gjoja nga iludimi i kotë. Në të kundërt,
ekziston frika e madhe prej tyre se ushqimi i ëndërrës popullore
transformohet në këto kushte shumë shpejt në lëvizje të mirëfilltë
popullore, pas çdo figure që sot afron kredbilitet moral e aspak prej fuqije
mafioze ekonomike personale, si politikë kjo e instrumentalizuar e mbajtjes
së pushtetit me dhumë psikologjike prej Fatos Nanos. Çuditërisht, opinioni
publik reagon vakët kundrejt këtyre çështjeve themelore të zhvillimit të
vendit, ndërkaq që duartroket dhuratat-mëshirë të djepave elementarë të
pesënjakëve të porsalindur, ndërsa harrojmë se sa fëmijë trafikohen për t'u
përdorur kriminalisht deri edhe në transplante organesh. Së fundmi, pranojmë
bizneset kërcënuese kancerogjene të djegies së plehrave në varfërinë tonë e
inferioritet absolut ndaj pushtetit ekonomik të Njëshit e të numrave afër
afër tij, fituar nëpërmjet politikës kriminale të sotme.

 http://www.ballkan.com/
Sfidë Nanos, Godos e Laços për t'i "rrjepur" në poker
 Propozimi: Ftoj Nanon Godon dhe Laçon në një seancë bixhozi që t'i mund

 Autori i Lajmit: Ilir Bushi
Pokeri është loja e intelektualëve, prandaj ftoj Fatos Nanon, Sabri Godon
dhe Teodor Laçon në një seancë dyorëshe, ku i paralmëroj se do t'i mund".
Kështu u shpreh dje, Armando Ruço, kreu i konservatorëve në lidhje me
konkurrencën e pokeristëve të Shqipërisë, ku ai evidenton si tre muskëtierët
e tjerë të kësaj loje, pikërisht tre kryetarë partish midis të cilëve veçon
se frikën më të madhe e ka nga mënyra sulmuese e lojës së Nanos. Nga ana
tjetër duke treguar historikun dhe lidhjet e qytetarëve shqiptarë me
pokerin, Ruço sqaron se dikur njerëzit ndiqeshin dhe arrestoheshin prej
kësaj loje të ndaluar. "Megjithatë ne luanim natën nëpër bazat tona të
vjetra duke u futur atje një nga një, tamam si ilegalët", nënvizon ai.

Kur u përhap loja e pokerit në Shqipëri?
Kjo lojë ka qenë shumë e vjetër por gjatë kohës së Mbretërisë së Zogut u
përhap shumë, sidomos nga intelektualët që vinin nga shkollat perëndimore.
Kjo u konsiderua lojë fisnikësh. Por menjëherë pas çlirimit komunistët që
erdhën në pushtet e konsiderean si "lojë borgjezësh" dhe e ndaluan.
Nëpërmjet një ligji të veçantë kush kapej duke luajtur, dënohej nga gjoba e
rëndë deri në 6 muaj. Kështu numri i pokeristëve u kufizua, por ata që e
kishin pasion dhe mikrob vazhdonin të luanin fshehurazi. Kështu në Tiranë
mbahen mend, disa mjekë të shquar, disa artistë (që më pas u bënë Artistë të
Popullit), profesorë, prokurorë, etj, etj. Por atëherë thuhej se vetë Enver
Hoxha ka qenë një njohës i mirë i pokerit. Atëherë kam dëgjuar nga babai im
se njerëzit e Bahri Omarit i kishin thënë atij që njeri prej fisit të
Omarëve kish qenë ortak me Enverin gjatë pokerit që luhej në Paris. Vetë
Enveri ia ka pohuar këtë Beqir Ballukut kur ata e takuan njeriun e Omarëve,
(tani nuk më kujtohet emri), tek Kombinati "Ali Kelmendi". Aty Enveri i ka
thënë Beqirit: "ky ka qenë ortaku im në Paris". Atë ditë ata të dy u takuan
dhe u puthën si miq të vjetër. Kurse anëtarët e tjerë të Byrosë luanin më
shumë "Spathi" dhe "Xing", ndërkohë që, P.Peristeri ishte kundërshtari më i
fortë i Enverit në lojën "Pesëqindësh". Por vetë Enveri pas ndalimit me ligj
të bixhozit nuk ka luajtur asnjëherë poker.
Ju vetë në çmoshë e keni mësuar lojën e pokerit?
Kam qenë 14 vjeç. Ishte periudhë plazhi dhe unë e mësova ngas im-atë. Që
atëherë e kam prefeksionuar shumë mirë dhe kam luajtur vazhdimisht, madje
edhe atëherë kur kjo lojë konsiderohej e ndaluar. Luanim fshehurazi.
Ku luanit?
Kishim disa shtëpi që atëherë i quanim me shaka baza të fshehta kundër
diktaturës. Gjatë lojës bënim edhe muhabete kundër regjimit, se vetë fjalët
e pokerit janë në frëngjisht, por kishte raste që vetëm luanim duke mos bërë
muhabete. Futeshim në shtëpi natën, një nga një tamam si ilegalët. Pastaj
linim ndonjë roje në dritare apo jashtë oborrit, në mënyrë që të na
lajmëronin nëse vinin sigurimsa. E thashë edhe më lartë se poker luanin
intelektualët që quheshin "pokeristë", ndërsa njerëzit e tjerë të zakonshëm
luanin me zara dhe quheshin "zaraxhinj".
Me sa lekë hynin në lojë pokeristët?
Shumë pak. Mjaftonin vetëm 20-30 mijë lekë të vjetra. Por bëhet fjalë për
atë kohë kur rroga e punëtorëve ishte 4-5 mijë lekë në muaj. Ai që dilte i
fituar pas lojës dyorëshe mund të kish marrë rreth 50-60 mijë lekë. Ndërsa
tani kjo lojë luhet me shifra shumë më të larta.
A ka qëlluar ndonjëherë që dikush prej lojtarëve të ketë lënë pantallonat në
bixhoz?
Jo. Kjo nuk ndodhte kurrë sepse lojtarët luanin vazhdimisht me njeri tjetrin
dhe ekzistonte besimi reciprok për të marrë borxhe. Ndonjëherë lihej si peng
ora, ose ndonjë varse floriri, por deri te rrobat e trupit nuk ka arritur
kurrë puna.
Në cilat institucione luhej më shumë poker në atë kohë?
Ishin artistët, kineastët, sportistët, prokurorët, profesorët etj, etj, por
sidomos ata që kishin shërbime në grup jashtë Tiranës. Nëpër hotele ishte më
e lehtë se bashkoheshin në një dhomë dhe shpesh vinin zilen e orës që të
binte pasi të kalonin dy orë, pra një seancë dyorëshe dhe pastaj shkonin të
flinin. Por kishte raste edhe kur e gdhinin.
Kur filloi më shumë vala e dënimeve për pokeristët?
Dënimet ekzistonin gjithmonë si një kërcënim dhe presion. Por hera-herës
arrestonin ndonjerin dhe e dënonin për ta marrë si shembull. Por dënimi
ishte rreth dy-tre muaj burg, maksimumi. Sidoqoftë dua të them se dënime ka
pasur kryesisht në Tiranë, Korçë, Shkodër, Vlorë, Durrës, Lezhë, etj, pra në
vendet më të kulturuara ku edhe intelektualë kishte më shumë. Por pas
vdekjes së Enver Hoxhës presioni ndaj pokeristëve u pakësua dhe ne ishim më
të lirë.
A keni dëgjuar atëherë ndonjë prej emrave të politikanëve të sotëm të
përmendej si pokeristë?
Ata atëherë ishin profesorë apo shkrimtarë. Për disa prej tyre kisha dëgjuar
që e luanin mirë, por vetë nuk më kishte rastisur të luaja. Unë vetë isha i
njohur si lojtar i mirë dhe i pastër. Por pas 90-ës, shumë prej tyre si
Nano, Godo, Laço, Shehi, Mustafaj etj, e kanë thënë vetë se luanin mirë
poker. Kjo tregon se ata ishin lojtarë të vjetër dhe kishin luajtur
fshehurazi edhe më parë. Por ne pokeristët nuk njiheshin të gjithë me njeri
tjetrin sepse luanim grupe-grupe në zona të ndryshme të Tiranës. Pastaj pas
90-ës kur ata nisën të luajnë në dy-tre klube të kryeqytetit, unë kisha
filluar disa lojëra të tjera më të rënda si Bllej Xhek, apo ato në makinat
ektronike e kazino.
Cilat kazino të botës preferon më shumë?
Kam hyrë dhe kam luajtur në 60 përqind të kazinove më të njohura të botës.
Jam abonent i rregullt i Venecias, Las-Vegas-it, Zvicrës, Francës, etj, etj.
Sot unë luaj dhjetra lojra pokeri, kur dihet se kjo lojë luhet ndryshe në
kazinotë e Europës dhe ndryshe në ato të Amerikës.
Çfarë të ka mbetur peng nga pokeri?
Unë kam luajtur shumë dhe nuk kam asnjë peng. Por dua të bëj një seancë
dyorëshe me tre liderët e tjerë të politikës, Nanon, Godon e Laçon, të cilët
janë lojtarë të fortë të pokerit dhe e luajnë pastërtisht atë. Por edhe
Shehi është një lojtar i fortë në poker, ndërkohë që mund të ketë edhe shumë
të tjerë.
Nga kush ke më shumë frikë nëse luan me ta?
Frikë jo, por do të thosha se do të kem kujdes nga Nano. Kjo sepse ai thuhet
se luan poker të kujdesshëm dhe nuk kuptohet nëse godet me "rest" kur ka
letër apo kur luan blofin. Por edhe Godo e Laço më kanë thënë se luajnë
mirë. Kurse puna ime dihet që jam i vjetër në këtë fushë. Por them se në
fund unë do t'ua fitoj të treve sepse kam luajtur që 14 vjeç lojën e
pokerit. Këtu dua ta theksoj se loja do të jetë simbolike për të shpalluar
kampionin e politikanëve dhe jo thjesht për të fituar para.
Si ndjehesh pas eksperiencave të pokerit: i fituar apo i humbur?
Çdo njeri në poker bërtet kur fiton dhe hesht kur humbet. Kështu krijohet
përshtypja që ai ka fituar shumë. Por asnjeri nuk e di saktësisht sa ka
humbur. Shkurt unë do të thosha se gjatë jetës ashtu si shumë të tjerë, kam
fituar një apartament, dhomë e guzhinë dhe kam humbur një pallat dykatësh.
Por pokeri luhet edhe për t'u argëtuar e jo vetëm për fitim.


Politikanët marrin me vete gratë e tyre si shenjë fati

Ruço: "Femrat nuk duhen
paragjykuar kur luajnë në kazino"

"Edhe gratë janë njerëz dhe kanë nevojë të luajnë e të argtohen nëpër
kazino, prandaj këtu nuk ka asgjë të keqe". Kështu është shprehur dje, për
Gazetën "Ballkan", kreu i konservatorëve Armando Ruço, i cili rrëfen se një
pjesë të emocioneve nëpër lojrat e fatit i ka njohur në prezencën e
bashkëshortes së tij, Luçiana Ruço. Sipas, Armandos, gratë në fillim kanë
shumë fat nëpër lojrat e ndryshme, por ato sidomos janë një shans edhe për
burrat. "Bashkëshortja ime në fillim ka fituar disa herë, por tani ka kohë
që nuk fituar", shton ai. Në këtë kontekst Ruço tregon se të gjithë
politikanët që hyjnë sidomos nëpër kazinotë e Venecias dhe Las Vegasit,
shoqërohen patjetër edhe nga bashkëshortet e tyre. Megjithatë duke
përfunduar ai nënvizon se një ditë ky fenomen do të konsiderohet krejtësisht
i natyrshëm edhe për shoqërinë shqiptare.

Data e Publikimit: 05/06/2004




http://www.shekulli.com.al/
Nga 2-4 qershor u zhvilluan në Paris punimet e sesionit të 50-të të
Asamblesë të Bashkimit të Evropës Perëndimore. Komisioni Politik i kësaj
Asambleje ka nxjerrë dhe raportin e fundit për Shqipërinë...

Evropa: Me Nanon dhe Berishën nuk ka progres

« Tensionet ndërmjet partive politike kryesore dhe brenda PS-së kërcënojnë
stabilitetin e vendit »

Erwin BAKU

PARIS - Shqipëria ka progresuar pak që nga viti 1999, kështu thekson në
raportin e tij, në emër të Komisionit Politik të Asamblesë të Bashkimit të
Evropës Perëndimore, britaniku Uilkinson. Megjithë disa progrese në sektorë
të veçantë, shumë rekomandime të formuluara në raportin e 2003 mbi procesin
e stabilizimit dhe asociimit nuk janë vënë në jetë në mënyrë korrekte. Klima
politike nuk ka qenë e volitshme për kryerjen e reformave. Viabiliteti i
rritjes ekonomike në një afat të mesëm, si dhe kapaciteti i vendit për të
ulur varfërinë aktualisht kompromentohen nga pasiguria politike dhe reformat
shumë të kufizuara. Çështjet esenciale për shtetin e së drejtës janë shumë
shqetësuese. Bëhet fjalë veçanërisht për luftën kundër kriminalitetit të
organizuar dhe korrupsionit, funksionimit të aparatit gjyqësor dhe reformës
së administratës publike. Tensionet ndërmjet partive politike kryesore dhe
brenda Partisë Socialiste kërcënojnë stabilitetin e vendit .
Pasi ka bërë një kronologji të jetës politike në Shqipëri, nga dhjetori i
vitit të kaluar e deri më sot, raporti i Asamblesë së Bashkimit të Evropës
Perëndimore është ndalur tek dy figurat qendrore të politikës shqiptare dhe
ka theksuar tekstualisht se «...ashtu siç e ka nënvizuar dhe Komisioni
Politik në raportin e tij të vjetshëm, e mira është që të pranojmë se
përderisa Fatos Nano dhe Sali Berisha, armiq të betuar, do të vazhdojnë të
ushtrojnë një influencë mbizotëruese mbi jetën politike në Shqipëri, nuk do
të mundemi të presim progrese të vërteta në vend...». Asambleja e Bashkimit
të Evropës Perëndimore është e shqetësuar nga rëndësia dhe karakteri i
përhershëm i krimit të organizuar në Shqipëri dhe konstaton me keqardhje që
qeveritë e njëpasnjëshme nuk kanë treguar vullnetin e mjaftueshëm politik
për zgjidhjen e këtij problemi që frenon në mënyrë të konsiderueshme
zhvillimin e një ekonomie të shëndoshë dhe përbën një pengesë serioze në
forcimin e transparencës politike.
Në lidhje me procesin e stabilizimit dhe asociimit me Bashkimin Evropian,
Bashkimi i Evropës Perëndimore ka nxjerrë dhe detyrat e shtëpisë ku
Shqipëria duhet të përqëndrohet për momentin, që janë: mbrojtja e
stabilitetit politik; forcimi i demokracisë; kujdesi që zgjedhjet të jenë të
lira e të drejta; respektimi i të drejtave të njeriut dhe minoriteteve;
intensifikimi i luftës kundër mashtrimit, korrupsionit, krimit të
organizuar, trafiqeve, shtimi i kapaciteteve të forcave të rendit, sjellja e
vendit në nivelet e BE-së dhe përgatitja graduale për integrim në strukturat
e BE-së dhe të ndihmohen autoritetet për zbatimin e ligjit. Po sipas
raportit negociatat me BE-në janë duke vazhduar dhe ato do të jenë të qeta
për disa kohë para se të përfundojnë.
Në raport si pikë e 36-të është vendosur deklarata që përfaqësuesi i lartë i
BE-së Havier Solana ka bërë në takimin në Bruksel me ministrin e Jashtëm
shqiptar Kastriot Islami. « Solana inkurajoi Shqipërinë që të përshpejtojë
reformat në fushat e zbatimit të ligjit dhe luftës kundër krimit të
organizuar dhe korrupsionit. Ai bëri të qartë se negociatat e
stabilizim -asociimit mund të përshpejtohen vetëm me kushtin nëse vihen re
reforma konkrete dhe të shpejta në këto tre fusha. Sipas Asamblesë së
Bashkimit të Evropës Perëndimore tani progresi i mëtejshëm varet nga
aftësisë e Shqipërisë për të zgjidhur sfidat serioze që lidhen me
asociim-stabilizimin.