SERBIAN PRESIDENT REJECTS INDEPENDENCE FOR KOSOVA. Serbian President
Boris Tadic said in Brussels on 6 October that independence for
Kosova is "completely unacceptable," the "Frankfurter Allgemeine
Zeitung" reported. He added that anyone who seeks independence for
the province thereby undermines any hope for the lasting
stabilization of the Balkan region and encourages radical,
anti-democratic trends in Serbia. Tadic called for a decentralization
of governmental functions in Kosova. His comments are similar to ones
made by Serbian Prime Minister Vojislav Kostunica in recent months,
which the political leaders of Kosova's 90 percent ethnic Albanian
majority have rejected. The Albanians insist on independence based on
the principles of self-determination and majority rule. The UN has
ruled out Kostunica's call for a "cantonization" of Kosova, which the
ethnic Albanian leaders regard as a first step toward an ethnically
based partition (see "RFE/RL Newsline," 6 October 2004, and "RFE/RL
Balkan Report," 20 August, and 10 and 17 September 2004). PM

 

SERBIAN RADICALS TO LAUNCH A RECALL DRIVE AGAINST SERBIAN PRESIDENT.
Responding to Serbian President Tadic's recent appeal to Kosova's
Serbian minority to vote in the province's 23 October parliamentary
elections, Serbian Radical Party (SRS) parliamentary leaders told
RFE/RL's South Slavic and Albanian Languages Service in Belgrade on 6
October that they will launch a drive to recall him. The SRS leaders
said that Tadic's statement was in violation of the constitution.
Ivica Dacic, who heads former Yugoslav President Slobodan Milosevic's
Socialist Party of Serbia (SPS), said that his party will support the
recall effort, adding, however, that he is not optimistic that it
will succeed. A spokesman for Tadic's Democratic Party said that the
Radicals' recall proposal stems from their frustration at not having
done as well as they would have liked in the recent Serbian local
elections (see "RFE/RL Newsline," 4 October 2004). The question
occupying the attention of many Belgrade pundits is whether it will
be possible for Tadic to continue "cohabitating" with Prime Minister
Kostunica's government following the president's recent direct
criticism of the prime minister's position on the Kosova election and
on cooperation with the Hague-based war crimes tribunal (see "RFE/RL
Newsline," 6 October 2004). In Brussels, Tadic's election appeal to
Kosova's Serbs was praised on 7 October by leading EU officials,
Reuters reported. PM

 --------------------------------------------------------------------

 

http://www.crisisweb.org/home/index.cfm?id=1241&l=1

Pan-albanisme: Quelle menace pour la stabilité des Balkans?
Europe Report N°153
25 February 2004
This report is currently only available in English and in Albanian.

 

SYNTHÈSE ET RECOMMANDATIONS

 

Selon de nombreux observateurs, le pan-albanisme représente une menace sérieuse pour la stabilité des Balkans. Cent ans de frontières fluctuantes ont largement contribué à la dispersion des Albanais de souche à travers les Balkans: Kosovo, Serbie, Monténégro, Macédoine et Grèce. L'Armée de Libération du Kosovo (ALK), l'Armée Nationale de Libération (ANL) en Macédoine et d'autres groupes ont tous eu recours à la violence pour mieux faire valoir les droits des communautés albanaises. Mais jusqu'où vont leurs ambitions?

 

Les recherches d'ICG suggèrent que la notion de pan-albanisme est beaucoup plus nuancée et complexe que ne le laissent transparaître les portraits approximatifs dépeignant habituellement les Albanais comme étant simplement focalisés sur la création d'une Grande Albanie ou d'un Grand Kosovo. Il est instructif de s'apercevoir que le soutien populaire dont ont commencé à bénéficier l'ALK et l'ANL, respectivement au Kosovo et en Macédoine, est concomitant à l'abandon de leurs visées initiales nationalistes pan-albanaises au profit d'une revendication pour que leur propre peuple dispose de plus de droits. En appelant ouvertement à la création d'une "Grande Albanie", l'Armée Nationale Albanaise (ANA) n'a jamais réussi à s'octroyer une véritable crédibilité populaire. L'usage de la violence pour servir la cause d'une Grande Albanie ou celle de n'importe quelle expansion territoriale n'est pas plus politiquement populaire que moralement justifié.

 

Depuis l'introduction du multipartisme en Albanie, la pauvreté et les conflits politiques internes ont éclipsé toutes velléités d'expansion des frontières étatiques. L'Albanie est davantage intéressée par le développement de liens économiques et culturels avec le Kosovo, tout en préservant leur identité respective; et les gouvernements albanais qui se sont succédés ont toujours opté pour un partenariat stratégique avec la Macédoine dans la mesure où les deux Etats aspirent à rejoindre l'OTAN et l'Union Européenne.

 

Demeure un risque de conflit au Kosovo dont le statut futur n'est pas encore résolu. La plupart des Albanais présents dans les Balkans soutiennent le désir de la grande majorité des Kosovars en faveur de l'indépendance. Cependant la question d'un Kosovo indépendant diffère sensiblement de celle d'une Grande Albanie. Le problème de la communauté internationale réside dans sa gestion du traitement de la question du statut final du Kosovo sans déstabiliser ses voisins.

 

Les accords de paix négociés au niveau international, respectivement l'Accord d'Ohrid et le Plan Covic, ont mis fin, en 2001, aux conflits en Macédoine et dans la Vallée de Presevo du Sud de la Serbie. Bien que le rythme de mise en œuvre de ces accords et le respect des réformes promises nourrissent quelques mécontentements, l'heure n'est pas encore à la crise; l'ANA a tenté en vain d'exploiter les mécontentements locaux en Macédoine et Sud Serbie. Le maintien de l'attention internationale sera nécessaire pour s'assurer que toutes les parties tiennent leurs engagements. Jusqu'à maintenant, seuls les Albanais du Monténégro ont su résister à toute forme d'activités paramilitaires.

 

L'importante diaspora albanaise du Kosovo installée aux Etats-Unis, en Allemagne et en Suisse a joué et jouera encore un rôle clé dans l'essor économique, social et politique, présent et futur du Kosovo, tout autant qu'elle continuera de dicter les développements sur le terrain sur le plan militaire. Elle pourrait facilement ouvrir de nouveaux fronts si elle souhaitait maintenir la pression sur toute une série de questions non résolues attrayant aux Albanais. C'est pourquoi il serait sage de la part des gouvernements albanais et grec de tenter de résoudre la question trop longtemps ignorée des Chams évacués de Grèce en 1945, avant qu'elle ne soit détournée et exploitée par des extrémistes nationalistes, et que les revendications légitimes des Chams soient diluées dans un combat profitant à d'autres causes nationales.

 

A long terme, le nationalisme albanais ne pourra être apprivoisé que dans la mesure où les accords conclus à l'aide de la communauté internationale seront pleinement appliqués, que la place occupée par les Albanais au sein des sociétés macédonienne, serbe et monténégrine respectée, et qu'une pression importante soit exercée sur les extrémistes albanais et les politiciens qui s'en réclament. Ce processus s'appuiera sur l'intégration européenne avec l'ouverture des frontières entre l'Albanie et ses voisins au Nord, et l'apparition d'opportunités économiques et éducatives accrues dans la région. La décentralisation de l'État en Macédoine et l'octroi d'une indépendance conditionnelle au Kosovo moyennant la garantie par les différentes entités albanaises peuplant les Balkans que les frontières actuelles de l'Europe du Sud-Est resteront intactes, seront de nature à stabiliser la situation.

 

RECOMMANDATIONS

 

A l'attention du Gouvernement de l'Albanie:

 

1.          Poursuivre les efforts visant à neutraliser les groupes paramilitaires et les politiciens extrémistes, en prenant des mesures énergiques à l'encontre des trafics illégaux d'armes et de leur amoncellement en Albanie, et maintenir la coopération sur la mise en application des lois avec les Etats voisins et l'Union Européenne.

 

A l'attention de la MINUK et de la KFOR:

 

2.              Intensifier les efforts contre le crime organisé et les militants politiques armés, notamment en sécurisant plus efficacement les frontières du Kosovo.

 

3.              Préparer un processus pacifique, légal et démocratique visant à résoudre la question du statut final du Kosovo, en intégrant si nécessaire une clause interdisant au Kosovo de fusionner avec l'Albanie.

 

A l'attention du Gouvernement de Macédoine:

 

4.              Poursuivre la mise en œuvre de l'Accord d'Ohrid, y compris les réformes dans le domaine sécuritaire ainsi qu'en matière de décentralisation.

 

A l'attention du Gouvernement de Serbie:

 

5.              Reconstituer l'Organe de Coordination du Sud de la Serbie.

 

6.              Remettre au pas les éléments extrémistes des forces de sécurité.

 

7.              Resserrer les contrôles douaniers le long de la frontière administrative avec le Kosovo, et prendre des mesures énergiques à l'encontre du crime organisé.

 

A l'attention du Gouvernement du Monténégro:

 

8.              Aider à l'établissement d'une école de formation de professeurs en langue albanaise à Tuzi ou Ulcinj en vue de former les futurs enseignants des écoles primaires, des collèges et des lycées.

 

A l'attention du Gouvernement de Grèce:

 

9.              Prendre des mesures immédiates afin d'améliorer la situation sur le plan des Droits de l'Homme pour tous les Albanais résidant en Grèce.

 

10.          Ouvrir des négociations à propos du recouvrement des droits de propriété de la population Cham.

 

A l'attention des leaders politiques albanais à travers tous les Balkans:

 

11.          Se prononcer contre les leaders politiques extrémistes et les groupes recourant à la violence dans le but de saper les accords de paix de ces cinq dernières années.

 

A l'attention de la Communauté Internationale, en particulier de l'Union Européenne et de ses Etats Membres:

 

12.          Continuer d'insister en faveur de l'application de l'Accord d'Ohrid et du Plan Covic.

 

13.          Exercer une pression plus ferme et augmenter l'aide offerte au gouvernement albanais ainsi qu'aux pays voisins afin qu'ils prennent des mesures plus énergiques contre le commerce illégal et la contrebande.

 

14.          Faciliter la levée des barrières au commerce légal inter-albanais.

 

15.          Assouplir le régime des visas à l'égard des habitants de l'Europe du Sud-Est souhaitant visiter ou exercer une activité professionnelle au sein de l'Union Européenne.

 

16.          Répondre favorablement à la candidature de la Macédoine à l'adhésion de l'UE, et encourager les aspirations de l'Albanie à rejoindre l'UE et de la même manière celles de l'Albanie et la Macédoine à adhérer à l'OTAN.

 

17.          Continuer de contrôler les activités des extrémistes albanais et des politiciens qui les appuient.

 

Tirana/Bruxelles, le 25 février 2004

 

--------------------------------------------------------------------------------
La version française de cette synthèse a été rendue possible grâce au soutien financier de l'Agence Intergouvernementale de la Francophonie.

 

--------------------------------------------------------------------------------

Përmbledhje Ekzekutive dhe Rekomandime

Pan-shqiptarizmi nga shumë vëzhgues është parë si kërcënim serioz për stabilitetin e Ballkanit. Lëvizja për një shekull e kufinjëve i ka lënë shqiptarët të shpërndarë në Kosovë, Serbi, Mal të Zi, Maçedoni dhe Greqi. Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK), Armata Kombëtare Shqiptare (AKSH) në Maqedoni, dhe grupe të tjera kanë zhvilluar fushata violente në mbështetje të fitimit të të drejtave për shqiptarët etnik. Cili është qëllimi i ambicjeve të tilla shqiptare?

Hulumtimet e ICG-së tregojnë se nocionet e pan-Shqiptarizmit janë shumë më shumë të shtrira dhe komplekse sesa çështja e karakteristikave të zakonshme të shqiptarëve etnik thjesht që synojnë arritjen e Shqipërisë së madhe ose Kosovës së madhe. Është domethënëse çështja se UÇK dhe AKSH filluan të marrin mbështjetje nga popullata në Kosovë dhe Maqedoni pikërisht dhe përkatësisht në kohën kur pjestarë të tyre lëvizën nga qëllimet nacionaliste pan-shqiptare dhe u kocentruan në të drejtat e popullit të tyre.  “Armata Kombëtare Shqiptare” (AKSH) që prej kur hapurazi plasoi agjendën lidhur me një “Shqipëri të madhe”, kurrë nuk arriti të fitoj kredibilitetin e popullatës. Dhuna e ushtruar për kauzën e Shqipërisë së madhe, ose të çfarëdo lloj lëvizje të kufinjëve nuk është politikisht popullore e as moralisht e arësyetuar.

Në Shqipëri, që prej vendosjes së politikës multi-partiake, varfëria dhe konflikti i brendshëm partiak kanë errësuar çdo lloj aspirate që shpien në drejtim të zgjerimit të kufinjëve shtetëror. Shqipëria është më shumë e interesuar për zhvillimin e lidhjeve ekonomike dhe kulturore me Kosovën, përderisa të dyja të ruajnë shtetësitë e ndara; dhe qeveritë e njëpasnjëshme shqiptare kanë zgjedhur partneritetin strategjik me Maqedoninë për shkak se të dyja aspirojnë drejt anëtarësimit në NATO dhe në Bashkimin Evropian.

Mbetet një rrezik i konfliktit në Kosovë, ku nuk është zgjedhur ende çështja e statusit të ardhshëm të sajë. Dëshira e pjesës më të madhe të popullatës së Kosovës për pavarësi është përkrahur nga shumica e shqiptarëve nga çdo pjesë e Ballkanit. Sidoqoftë, një Kosovë e pavarur është krejt e ndryshme nga opcioni për Shqipërinë e madhe. Problemi i Bashkësisë Ndërkombëtare është që të menaxhoj procesin që ka të bëj me statusin final të Kosovës pa destabilizuar fqinjët e sajë.

Dihet se edhe në Maqedoni edhe në Luginën e Preshevës së Serbisë Jugore, konflikti ka përfunduar më 2001 me ndërmetësimin ndërkombëtar të marrëveshjeve të paqes, përkatësisht të Marrëveshjes së Ohrit dhe të Planit të Qoviqit. Ndonëse ekziston pakënaqësia lidhur me shpejtësinë e implementimit të këtyre marrëveshjeve dhe zhvillimin e reformave të premtuara, kjo pakënaqësi ende nuk ka arritur stadin e krizës; nga ana tjetër përpjeket e AKSH-së për të kapitalizuar pakënaqësinë vendore në Maqedoni dhe në Serbinë Jugore kanë dështuar. Vëmendja e vazhdueshme ndërkombëtare do të jetë e domosdoshme për të përmbushur premtimet për të gjitha palët. Shqiptarët e Malit të Zi në anën tjetër i kanë rezistuar çdo lloj aktiviteti të organizimit paraushtarak.

Komunitete të diasporës së madhe të shqiptarëve të Kosovës që jetojnë në SHBA, Gjermani dhe Zvicër kanë pasur dhe do të vazhdojnë të kenë një rol kyç në zhvillimet aktuale ekonomike, sociale, politike në Kosovë, tani dhe në të ardhmen si dhe do të vazhdojnë të drejtojnë ngjarjet e formacioneve ushtarake në këto hapsira. Ato shumë lehtë do të hapnin fronte të reja nëse do të dëshironin të mbanin tensionin e ngritur karshi çështjeve të pazgjidhura shqiptare. Për këto arësye do të ishte mirë që Qeveria Shqiptare dhe ajo Greke të provojnë të përpilojnë një marrëveshje të qëndrueshme dhe afatgjate të çështjes së popullatës Çame të zhvendosur nga Greqia më 1945, para se kjo çështje të ketë marrë hov dhe eksploduar nga nacionalistët ekstremist, atëherë kur ankesat legjitime të Çamëve do të ishin humbur në çështje më të thella kombëtare.

Në afat më të gjatë, nacionalizmi shqiptar do të zbutej me zbatimin e tërësishëm të marrëveshjeve të arritura me ndërmjetësimin ndërkombëtar për shqiptarët në Maqedoni, Serbi dhe Mal të Zi si dhe me mbajtjet e vazhdueshme të presionit ndaj ekstremistëve dhe politikanëve shqiptarë të cilët i nxisin ata. Procesi do të ndihmohet nga integrimi evropian, atëherë kur kufinjtë të hapen ndërmjet Shqipërisë dhe dhe fqinjëve verior me çrast gjasat për integrim ekonomik dhe arsimim në regjion në përgjithësi të jenë rritur. Decentralizimi i pushtetit në Maqedoni, dhe dhënja me kusht e pavarsisë së Kosovës me qëllim të sigurimit nga ana e të gjitha etniteteve shqiptare në Ballkan se kufinjtë e tanishëm të Evropës Jug-lindore në Evropë do të mbesin të pandryshuar, do të ndihmoj gjithashtu në stabilizimin e situatës.

Rekomandime

Për Qeverinë e Shqipërisë:

1. Të vazhdohet me përpjekjet për neutralizimin e grupeve paramilitare dhe grupeve të politikanëve ekstremist duke ndërmarrë masa energjike kundër të gjitha trafikimeve të armëve ilegale si dhe duke bërë grumbullimin dhe ruajtjen e armëve në Shqipëri si dhe vënien e ligjit për bashkëpunim me shetet fqinje dhe Unionin Evropian.

Për UNMIK-un dhe KFOR-in:

2. Të behët intensifikimi i përpjekjeve për siguri kundër krimit të organizuar dhe militantëve politik, në veçanti të bëhet sigurimi i kufinjëve të Kosovës në mënyrë me efikase.

3. Të përgaditet një proces paqësor, legal dhe demokratik lidhur me zgjidhjen e statusit final për Kosovën, duke përfshirë këtu nëse është e domosdoshme edhe ndalimin e bashkimit të Kosovës me Shqipërinë.

Për Qeverinë e Maqedonisë:

4. Të vazhdohet me implementimin e Marrëveshjes së Ohrit duke përfshirë edhe reformat në sektorin e sigurisë dhe centralizimin.

Për Qeverinë e Serbisë:

5. Të bëhet ndërtimi i trupit koordinues për Serbinë jugore.

6. Frenimi elementëve ekstremist në forcat e sigurisë.

7. Shtrëngimi i kontrollave doganore përgjatë kufirit administrativ me Kosovën si dhe të luftohet krimi i organizuar.

Për Qeverinë e Malit të Zi:

8. Të ndihmohet në themelimin e një kolegji trajnues të gjuhës shqipe në Tuz ose  Ulçin, me qëllim të trajnimit të mësuesve të shkollave të ardhme fillore dhe të mesme.

Për Qeverinë e Greqisë:

9. Të ndërmirren masa të menjëherëshme për përmirësimin e të drejtave të njeriut për të gjithë shqiptarët me banim në Greqi.

10. Të hapen negociata lidhur me rivendosjen e të drjtave të duhura për Çamët.

Për liderët politik shqiptarë në tërë Ballkanin:

11. Flisni hapur kundër politikanëve ekstremist dhe grupeve violente të cilët kërkojnë të minojnë marrëveshjet paqësore të pesë viteve të fundit.

Për Komunitetin Ndërkombëtar, në veçanti Unionin Evropian dhe shteteve anëtare:

12. Të vazhdohet me implementimin e marrëveshjes së Ohrit dhe planit të Çoviqit.

13. Të bëhet presion për rritjen e asistencës për qeverinë shqiptare dhe qeveritë fqinje për të mundësur luftën e vendosur kundër tregtisë ilegale dhe kontrabandës.

14. Të ndihmohet mënjanimi i pengesave për zhvillimin e tregtisë ndër-shqiptare

15. Të lehtësohet dhënja e vizave për banorët e Evropës Jug-lindore që dëshirojnë të punojnë ose vizitojnë shtetet anëtare të Bashkimit Evropian.

16. T’i ipet reagim pozitiv aplikimit të Maqedonisë për antarësim në Unionin Evropian, si dhe të kurajoj aspiratat e Shqipërisë për antarsim në BE dhe të përkrahen aspiratat e Shqipërisë dhe Maqedonisë për anëtarsim në NATO.

17. Të vazhdohet me monitorimin e aktiviteteve të ekstremistëve shqiptarë dhe politikanëve që i mbështesin ata.

Tiranë/Bruksel, 25 shkurt, 2004

 

EXECUTIVE SUMMARY AND RECOMMENDATIONS

Pan-Albanianism is seen by many observers as a serious threat to Balkan stability. A century of shifting borders has left ethnic Albanians scattered across Kosovo, Serbia, Montenegro, Macedonia and Greece. The Kosovo Liberation Army (KLA), the National Liberation Army (NLA) in Macedonia, and other groups have all waged campaigns of violence in support of enhanced rights for ethnic Albanians. Where is the ceiling to their ambitions?

ICG’s research suggests that notions of pan-Albanianism are far more layered and complex than the usual broad brush characterisations of ethnic Albanians simply bent on achieving a greater Albania or a greater Kosovo. It is instructive that both the KLA and NLA started to gain popular support in Kosovo and Macedonia respectively at precisely the time when they moved away from their initial pan-Albanian nationalist goals and concentrated on more rights for their own people. The “Albanian National Army” (ANA) which overtly advocated a “Greater Albania” agenda, never managed to gain popular credibility. Violence in the cause of a greater Albania, or of any shift of borders, is neither politically popular nor morally justified.

In Albania since the arrival of multiparty politics, poverty and internal political conflict have eclipsed any aspirations towards expanding the state’s boundaries. Albania is more interested in developing cultural and economic ties with Kosovo, whilst maintaining separate statehood; and successive Albanian governments have opted for a strategic partnership with Macedonia as both aspire towards membership of NATO and the European Union.

There remains a risk of conflict in Kosovo, where the question of future status has not yet been resolved. The desire of the vast majority of Kosovo’s population for independence is supported by most Albanians elsewhere in the Balkans. However an independent Kosovo is quite a different matter from a Greater Albania. The international community’s problem is to manage the process of dealing with Kosovo’s final status without destabilising its neighbour.

In both Macedonia and the Presevo Valley of Southern Serbia, conflict was ended in 2001 by internationally brokered peace agreements, respectively the Ohrid Agreement and the Covic Plan. While there is dissatisfaction with the pace of implementation of these agreements, and with the delivery of promised reforms, this has not yet reached the point of crisis; the ANA’s attempts to capitalise on local discontents in Macedonia and Southern Serbia failed. Continued international attention will be necessary to ensure that all sides deliver on their promises. Montenegrin Albanians, on the other hand, have thus far resisted any form of paramilitary activity.

The large Kosovo Albanian diaspora communities living in the United States, Germany and Switzerland have played – and will continue to play – a key role in the current and future economic, social and political development of Kosovo, as well as dictating military events on the ground. They could easily open up new fronts if they wish to keep up the pressure on the numerous unresolved Albanian-related issues. For these reasons it would be advisable for the Albanian and Greek governments to try and settle the long-standing issue of the Chams displaced from Greece in 1945, before it gets hijacked and exploited by extreme nationalists, and the Chams’ legitimate grievances get lost in the struggle to further other national causes.

In the long term, Albanian nationalism will be tamed by full implementation of internationally-brokered agreements and respect for Albanians’ place in Macedonian, Serbian, and Montenegrin society, together with consistent pressure on Albanian extremists and politicians who appeal to them. The process will be assisted by European integration - as the borders open between Albania and its northern neighbours, and economic and educational opportunities increase across the region. Decentralising power in Macedonia, and giving Kosovo conditional independence in return for an assurance from all the Albanian entities in the Balkans that the present borders of south-eastern Europe will remain unchanged, would also help stabilise the situation.

RECOMMENDATIONS

To the Government of Albania:

1.  Continue efforts to neutralise paramilitary groups and extremist politicians by cracking down on all illegal arms trafficking and hoarding of weapons in Albania and maintaining cooperation on law-enforcement with neighbouring states and the European Union.

To UNMIK and KFOR:

2.  Intensify security efforts against organised crime and political militants, in particular by securing Kosovo’s borders more effectively.

3.  Prepare for a peaceful, legal and democratically rooted process of resolving Kosovo’s final status, including if necessary a bar on Kosovo uniting with Albania.

To the Government of Macedonia:

4.  Continue implementation of the Ohrid Agreement, including security sector reforms and decentralisation.

To the Government of Serbia:

5.  Reconstruct the Coordination Body for Southern Serbia.

6.  Rein in extremist elements in the security forces.

7.  Tighten customs controls along the Administrative Boundary with Kosovo, and crack down on organised crime.

To the Government of Montenegro:

8.  Assist with the establishment of an Albanian-language teacher training college in Tuzi or Ulcinj, in order to train future elementary and secondary school teachers.

To the Government of Greece:

9.  Take immediate measures to improve human rights for all Albanians resident in Greece.

10.  Open negotiations on the restoration of Cham property rights.

To Albanian Political Leaders throughout the Balkans:

11.  Speak out against extremist politicians and violent groups which seek to undermine the peace agreements of the last five years.

To the International Community, particularly the European Union and its Member States:

12.  Continue to insist on the implementation of the Ohrid Agreement and the Covic Plan.

13.  Put firmer pressure on and increase assistance to the Albanian and neighbouring governments to crack down firmly on illegal trade and smuggling.

14.  Facilitate the removal of obstacles to legal inter-Albanian trade.

15.  Ease the visa regime for residents of south-eastern Europe wanting to work in or visit the European Union.

16.  Give a positive response to Macedonia’s application for membership of the European Union, and encourage Albania’s aspirations to EU membership and both Albania’s and Macedonia’s aspirations to join NATO.

17.  Continue monitoring the activities of  Albanian extremists, and the politicians who aid them.

Tirana/Brussels, 25 February 2004