Armando Meta

LSI dhe LZHK, nuk arritën rezultatet e pritura në zgjedhjet parlamentare të 3 korrikut. Ndonëse LSI arriti të marrë një rezultat në vetvete pozitiv në këto zgjedhje, si asnjë forcë e tretë politike në vend, Kryetari i saj, Ilir Meta, duket se nuk arriti t'i cojë deri në fund objektivat themelore të kësaj Lëvizje. Megjithë garën e fortë në mazhoritar dhe kandidatët relativisht të spikatur politikë që LSI nxorri në zgjedhje, votat rishtazi u përqëndruan tek dy partitë e mëdha. Meta arriti të fitojë në zonën e tij në Skrapar, por kjo duket se ishte pak. Edhe 4 deputetët që LSI pret të marrë nga proporcionali, nuk ndryshojnë gjë në skemën parlamentare. LSI vazhdon të mbetet një forcë opozitare dhe jo një faktor ekuilibrues në skenën tonë politike. Ndërsa LZHK pësoi një rezultat katastrofal në këto zgjedhje. Duke imituar PD-në, LZHK shpalli se gjysma e kandidatëve të saj në zgjedhje, do të rekrutoheshin nga Shoqëria Civile. Kjo kufizoi mundësitë e pretendentëve partiakë duke shkaktuar shumë pakënaqësi. Ato që e shtuan konfuzionin në media dhe publik, ishin pozicionimet e lëkundura dhe të paqëndrueshme të LZHK në raport me grupimet e majta e të djathta, të cilat ndryshoheshin një herë në javë. Legalistët i mëshonin tezës se LZHK do të realizonte koalicione qeverisëse paszgjedhore me PD dhe aleatët e djathtë, ndërkohë që të tjerë linin të kuptohej se LZHK mund të qeveriste edhe me të majtët, në rast humbjeje të opozitës. Tendenca më e theksuar e drejtuesve kryesorë të LZHK, para dhe gjatë fushatës, ishte krijimi me çdo kusht i psikozës se LZHK ishte antipodi i LSI tek e djathta dhe njëkohësisht poli i katërt i politikës së re shqiptare. Por rezultati i zgjedhjeve ishte një fundosje që në lindje e kësaj Lëvizje. Nga ana tjetër, LSI dhe LZHK, ishin edhe viktima të skemës së Dushkut të zbatuar nga PS dhe PD në zgjedhje.

Leka i I
Që nga ardhja e tij më 26 qershor 2002, Leka kish patur kohë të bollshme për të reflektuar dhe ideuar lëvizjen e tij politike. Ndonëse e ideoi vetë, kurrë nuk arriti ta udhëheqë personalisht, ndoshta për arsye shëndetësore (frakturë në këmbë), dhe të cilën e la në dorë të disa eksponentëve politikë ish-PD. Çuditërisht, në prill 2004, pikërisht në ditën kur Leka Zogu u aksidentua dhe iu nënshtrua operacionit në këmbë, në një konferencë për shtyp të mbajtur në hotel "Dajti", në prani të princit Leka dhe Prof. Dr. Mentor Petrela, funksionari i oborrit mbretëror Fluturak Gërmenji, gjeti rastin për të përsëritur tezën e përfishirjes në politikë të Leka Zogut, tashmë pagëzuar si "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar". Në atë sallë, drejtuesit e PLL ishin ftuar të merrnin pjesë si dëgjues të thjeshtë. Ata gjykonin se shpallja e LZHK ishte përzgjedhur në momentin më të papërshtatshëm, teksa Leka Zogu dergjej në shtrat nga dhimbjet e plagës së një operacioni të pasuksesshëm, që u përsërit edhe dy herë të tjera.

Meta
LSI lindi si një Lëvizje rebeluese brenda PS, sidomos ndaj praktikave që ndiqte kryetari i saj Fatos Nano. Kongresi i fundit i PS, në të cilën u hoqën në mënyrë tepër të dyshimtë nga forumet disa prej figurave qëndrore të PS, ishte momenti që u dha fund mëdyshjeve të një grupi brenda PS për tu shkëputur nga kjo parti dhe për të krijuar LSI. Natyrshëm në krye të kësaj Lëvizje u vendos ish-Kryeministri Meta, i cili për një kohë të gjatë ishte kthyer dhe në simbol brenda PS kundër praktikave të Nanos. Megjithëse brenda PS kishte mjaft zëra kundër për mënyrën e qeverisjes së Nanos, votimet treguan se socialistët përballë Berishës, zgjodhën më mirë të votonin rishtazi për PS, duke pasur frikë nga çarja e partisë duke votuar për LSI gjë që do të mundësonte kthimin e Berishës në pushtet. Por votat për Metën ishin relativisht të mëdha, gjë që çuan në një fundosje të kandidatëve PS në zgjedhje në disa zona.

Epilogu
Tendenca për të krijuar parti dhe prirjet rebeluese brenda LZHK-së për të marrë sa më shumë poste drejtuese dhe akses në drejtimin e LZHK-së mbetur, duket se janë forca centrifugale që do të largojnë edhe copërat e mbetura nga "yllësia" e dikurshme e LZHK, që, gjithsesi, gjatë jetës së shkurtër politike bëri aq pak dritë për të tjerët dhe la aq shumë skuta të saj pa i ndriçuar. LZHK ishte dhe mbeti një lëvizje politike plot kundërthënie, paradokse e simbolika të pafundme në radhët dhe zhvillimet që prodhoi e përjetoi, duke na kumtuar se ekziston edhe kjo mënyrë e të bërit politikë, që gjithsesi përbën risi sjelljeje dhe filozofie në politikën shqiptare. Skemat dhe principet që ajo formësoi dhe zbatoi, e shpërblyen LZHK-në me një mbështetje 10 herë më të vogël se sa ajo që arriti të korrë udhëheqësi i saj në vitin 1997, duke shënuar kështu edhe fundin e aventurës politiko-zgjedhore të pretendentit të fronit. Ndërsa LSI duket se do të vazhdojë rrugën e saj politike. Kreu i saj ka shpallur objektivin për përballjen në zgjedhjet vendore të 2006. Por, duket se situata nuk është aq rozë edhe për këtë Lëvizje, po të kihet parasysh se fragmentarizimi i të majtës në zgjedhje, prodhoi rezultate jo pak befasuese. Për momentin drejtuesit e LSI nuk po shfaqen në publik. Ata janë mjaftuar të deklarojnë pozicionin në opozitë duke deklaruar se do të punojnë që Kuvendi në fjalë të jetë sa më jetshkurtër. Megjithatë duket se ata janë edhe në pritje të zhvillimeve në PS, për të përcaktuar përfundimisht se kush do të jetë "yllësia" e tyre politike.