Gazeta Shqiptare 05/10/2008

http://www.balkanweb.com/gazetav4/index.php?id=44942;

 

 

Cliquez sur l'image pour ouvrir Milosao

 

Patrice Najbor : Kam rishkruar historinë e Shqipërisë

Patric Najbor, doktor i shkencave politike dhe studiues francez i historisë mendon se Esat Pashë Toptani kishte një strategji të tijën kur e dorëzoi Shkodrën dhe u tërhoq bashkë me ushtrinë e tij nga qyteti, duke ua lënë atë në dorë malazezve. Sipas tij ai u tregua jo tradhëtar, por largpamës dhe i shkathët, meqënëse disa ditë me vonë nën presionin e Fuqive te Medha, mbreti Nikolla i Malit te Zi, u detyrua ta kthente qytetin.
Në të vërtetë kjo është vetëm një linjë në librin e tij studimor “Historia e Shqipërisë dhe e familjes së saj Mbretërore 1443-2007”, vepër në të cilën ai përpiqet të vendosë të vërtetën historike duke paraqitur me objektivitet, veçanërisht në saj të burimeve të jashtme faktet dhe personat, të cilët nuk janë njohur deri tani nga historiografia shqiptare. Ai thotë se “në mënyrë modeste jam munduar të sjell një kontribut në rishikimin e historisë së Shqipërisë”, aq i debatuar këto kohë. Libri i cili është botuar në Francë para pak ditësh, është i ndarë në pesë vëllime. Në vëllimin e parë autori është përqendruar kryesisht në luftën për pavarësi që zë vendin kryesor dhe për këtë ai ka studiuar veprimet e Fuqive të Mëdha për të ruajtur ose zgjeruar sferat e tyre të influencës, si dhe rolin e tyre në zgjedhjen e princit Vilhelm Wied (1914). Po në këtë vëllim ai trajton edhe personazhin e Esat Pashë Toptanit, ku ndër të tjera shkruan: “Me shpalljen e Luftës se Parë Botërore, Esat Pasha u rreshtua menjëherë në anën e Aleatëve në krah të te cileve ai luftoi dhe nga ana tjetër duke pranuar që ushtria serbe e dërmuar nga lufta të terhiqej duke kaluar nëpër Shqipëri ai shpëtoi Frontin e lindjes si dhe vendosi Shqipërinë në kampin e fitimtarëve”.
Fan Noli dhe
Ahmet Zogu
Në vëllimin e dytë të librit, autori paraqet periudhën e viteve njëzetë duke sjellë, sidomos, një veshtrim të ri persa i perket figurave të Fan Nolit dhe Ahmet Zogut.
“Në kundërshtim me atë që për shumë kohë është folur, Fan Noli, ishte larg të qenurit demokrat mëqenëse qeveria e tij bolshevike eci drejt diktaturës duke shpallur në të gjithe vendin gjendjen e shtetrrethimit, duke vendosur gjykatat e jashtëzakonshme dhe duke mos mbajtur premtimin e tij për të organizuar zgjedhjet.
Fan Noli nga ana tjetër thoshte se “demokracia eshtë një komedi hipokrite, parlamenti një morg, dhe zgjedhjet e lira një komedi e vertete”. Logjikisht meqënëse Fan Noli ishte, si mbas “historise zyrtare”, demokrat, Ahmet Zogu duhej te ishte diktator në një kohe kur ai ishte një përsonalitet në ngjitje i kësaj periudhe meqënëse ka qenë me radhë minister i mbrendshëm, kryeministër, dhe pastaj President i Republikës, para se të behej mbret e që do të mund të fliste në emer të të gjithë shqiptarëve, territori i të cilëve kishte qenë cunguar me 2/3 nga Konferenca e Ambasadorëve mbledhur ne Londer më 29.07.1913...”
Sipas Patric Najbor, “studimi i periudhës zogiste tregon se mbreti Zog me realizimet e tij në fushat institucionale, legjislative, edukative, shëndetësore, ushtarake, diplomatike, ekonomike dhe në drejtim të zhvillimit të ndërtimit të rrugëve dhe të infrastrukturës së vendit ka vendosur bazat e një shteti modern, demokratik të tipit perendimor dhe duke zëvendësuar të drejtën e forcës me forcën e të drejtës, ai paraqitet si njeriu më progresist i kohës. “Ataturku shqiptar” i vëtetë shfuqizoi feudalizmin, dekretoi shtetin laik dhe kontribuoi në zhvillimin e ligjit per vendin e gruas në shoqërine shqiptare”.
Përpjekjet e
mbretit Leka I
Në vëllimin e tretë Najbor përpiqet të tregojë udhëtimin e gjate e të vështirë të familjes mbretërore në mërgim dhe luftën e vazhdueshme të mbretit Leka I për çlirimin e Shipërisë nga komunizmi dhe të Kosoves nga zgjedha Serbe.
Najbor na sjell për këte problem në vellimin e pestë edhe shumë dokumenta, shpesh të panjohur, të veprimëve të ndryshme politike të mbretit Leka. “Mund të themi se pertej mosmarrëveshjeve të shqiptarëve të diasporës, mbreti Leka ka punuar per ribashkimin e kombit shqiptar”, shkruan Najbor. Më tej në këtë vëllim autori tregon se si Princi trashëgimtar Leka II eshtë përgatitur për t’i shërbyer vendit të tij.
Kthimi i familjes mbretërore
Në vellimin e katërt Najbor tregon kthimin e familjes mbretërore në Shqipëri dhe rrethanat politike të viteve 2000 si në Shqipëri ashtu edhe në rajon. Këto rrethana sollën pas një rruge të gjatë pavaresinë e Malit të Zi 03.06.2006 pastaj të Kosovës 17.02.2008, kthimin ne pushtet të Sali Berishes 03.09.2005 dhe tranzicionin e gjatë e të vështirë demokratik, marrjen të pandehur të Ramush Haradinaj 07.03.2005, miratimin nga parlamenti të ligjit për familjen mbretërore 08.05.2003, kthimin e pallatit të princeshave 05.11.2005, nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim Bashkimit 12.06.2006, si dhe vdekjen e presidentit Ibrahim Rugova 22.01.2006 dhe të mbretëreshave Geraldinë 22.10.2002 dhe Suzan 17.07.2004.
Dokumneta
nga arkivat
Vellimi i pestë i ëktij libri përmban dokumenta të arkivave, të traktateve ndërkombëtare dhe të marrëveshjeve sekrete, të letrave dhe pemëve gjenealogjike. Duke botuar këto tekste origjinale në tërësinë e tyre, najbor tregon më shumë se permendjen e thjeshtë të tyre, me qellim që lexuesi të ketë mundësi vetë të shprehë mendimin e tij mbi faktet e treguara. Libri përfundon me një bibliografi të pasur të veprave të shekullit të XV e deri në ditët tona.

 

 

 

 

 

 

 

 

http://www.panorama.com.al/index.php?id=19937

Shehi: LZHK, vetëm në zgjedhje

» Vendosur: 08/10/2008 - 07:40

ADI SHKEMBI

Kreu i LZHK-së, Dashamir Shehi, konfirmon se kjo parti do të dalë e vetme në zgjedhjet e vitit 2009. Në një intervistë për "Panorama", ai flet edhe për afrimin në PD të të larguarve si dhe shqetësimin e të huajve për institucionet e pavarura. Së shpejti do të miratohet në Parlament Kodi i ri Elektoral, i cili do të përcaktojë edhe formën e përbërjes së koalicioneve. LZHK do të dalë e vetme në zgjedhje?
Ne do të dalim vetëm, siç kemi dalë edhe katër vjet më parë për shumë motive. Së pari, gjykojmë se Shqipëria ka nevojë për një lëvizje realisht të djathtë, dhe me këtë nënkuptoj një lëvizje që nuk ka në brendësi të saj ish-komunistë. Ky është rasti më elementar. E dyta ka të bëjë me ato parime të djathta që janë edhe baza: e drejta mbi pronën, e drejta e një shteti autoritar, e drejta e ndarjes së institucioneve. Pra një sërë elementesh që fatkeqësisht kanë munguar gjatë këtyre 18 viteve demokraci. Ne gjykojmë që këto ide që mund të mos jenë të një shtrese, por të jenë të shpërndara në grupe të ndryshme, të kenë mundësi përfaqësimi politik, mundësi e cila ka munguar. Mjaftojmë të shohim parlamentin e këtyre viteve. Përjashto parlamentin e vitit 1991, 1992, pjesa tjetër nuk është gjë tjetër, veçse një shumatore e komunistëve dhe fëmijëve të tyre me një garniturë shumë të vogël që është e djathtë. Sa do të jemi, koha dhe vota do e tregojë. Por ama e drejta e përfaqësimit të kësaj kategorie të mos mohohet, por të ketë një çadër politike, LZHK-ja i përmbush këto elemente. Ka në vetvete edhe të djathtën tradicionale, si nga PLL e Balli Kombëtar, por edhe atë që duhet të jetë e djathta reale e vërtetë, e djathta e mundësive. Gjykoj që e kemi për detyrim politik të përfaqësohemi vetëm.
Ka një ide nga disa ish-deputetë të PD-së për të bërë një koalicion të vërtetë të djathtë. Ka diçka konkrete për këtë projekt, ju e mbështesni?
Realisht kontakte nuk kemi. Këtu ka ide të lëvizshme herë pas herë, por gjithsesi është pozitive. Ka njerëz që e kanë kuptuar që duhet të kemi një të djathtë, për t'i dhënë gjallëri jetës politike. Por s'ka koordinim dhe marrëveshje deri më sot. Ne i mbetemi idesë që LZHK-ja duke qenë një koalicion elektoral është plotësisht i mjaftueshëm dhe i hapur për të pasur mundësi për t'u integruar të gjithë. Nëse do të nisin një start nga e para do të jetë e vështirë, pasi inercia politike është e rëndësishme. LZHK-ja ka bërë një rrugë, ka një profil të vetin, ka hapësirë edhe për t'u modifikuar, por kemi një staturë tonën dhe gjykojmë që të tjerët mund të afrohen, e kanë derën e hapur. Pas dëshirës çdo ditë për të krijuar diçka të re, jo gjithmonë suksesi është i garantuar. Ne e kemi bërë një pjesë të malores, rrugës mund të na bashkohen edhe shumë të tjerë. Jemi të hapur për çdolloj alternative. Ne nuk jemi të idesë se duke bashkuar shumë çikërrima bëhet një gjë e madhe, përkundrazi shumë çikërrima bëjnë një çikërrimë. Gjënë e madhe e bëjnë idetë dhe dëshirat e mëdha. LZHK ka hyrë në dy zgjedhje dhe ka dalë me një farë suksesi, pavarësisht nga manipulimet.
Kryeministri Berisha po afron në Partinë Demokratike figura që janë larguar më parë nga kjo parti, siç është partia e zotit Pollo që po shkrihet me PD-në, apo Neritan Ceka, i cili është çdo ditë e më shumë pranë saj. Si e shikoni këtë lëvizje të tij?
Berisha është njeri oportunist dhe e di që kur vijnë zgjedhjet që ata që janë të faktorizuar në politikë, pavarësisht nga përqindjet dhe vlerat që kanë, duhen akumuluar përqark atij. Kështu që nga kjo pikëpamje bën lëvizjen e vet të radhës dhe e gjykoj se në interesin e tij bën diçka pozitive. Për palën tjetër gjykoj se edhe ata shikojnë që si forca të vetme nuk mund të dalin të pavarur, pra formalisht bëjnë një bashkim. Në fakt, ata janë të bashkuar. Ceka ndoshta diçka, pasi u bë 10 vjet që ka qenë pjesë e qendrës së majtë, ndërsa Pollo është pjesë e qeverisë, është zv.kryeministër. Bashkim më të madh se kaq nuk ka më, bashkimi i Pollos është krejt fiktiv, njëlloj teatri politik dhe është në të mirën e tyre të mos e përmendin më, sepse s'ka më asnjë vlerë. Fjala bashkim presupozon bashkimin e dy gjërave që janë të ndryshme, dy gjëra të njëjta s'kanë çfarë bashkojnë.
Ka një shqetësim ndërkombëtar për prekjen e institucioneve të pavarura në Shqipëri...
Institucionet e pavarura këtu janë prekur gjithmonë nga maxhoranca e kohës. Unë nuk prisja ndonjë gjë të re në këtë mes. Kush vjen në pushtet presupozon të kontrollojë edhe Gjykatën, Prokurorinë, Parlamentin dhe institucionet që derivojnë nga ai. Duhet ta pranojmë që fatkeqësisht i kanë kontrolluar. Kisha shpresë se këtë radhë mund të dalë ndonjë pjesë më indipendente, por fatkeqësisht nuk ka ndodhur. Tendenca politike është po kjo, që t'i kontrollojmë pushtetet e pavarura dhe pjesërisht e kanë mbërritur. Fati ynë këtë radhë është se kemi Topin president, i cili shpresoj të shërbejë për të përballur këto lloj presionesh, që një pjesë e institucioneve, si Drejtësia e Prokuroria ta ruajnë pavarësinë. Në këtë mes unë nuk shoh ndonjë gjë të re që po ndodh për herë të parë, ose që nuk duhet ta prisnim që të ndodhte. Ne jetojmë "kronikën e një vdekje të paralajmëruar".


Nisma e Bakallit dhe Ngjelës

Ish-deputeti i Partisë Demokratike, Gilman Bakalli, konfirmoi për gazetën pak ditë më parë një nismë për krijimin e një koalicioni, i cili do të dalë më vete në zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Sipas tij, pjesë e këtij projekti fillestar janë edhe deputeti tjetër i larguar nga PD-ja, Spartak Ngjela, por edhe kreu i LZHK-së, Dashamir Shehi, ndërkohë që synohet të afrohen në këtë projekt edhe Aleksandër Meksi e Bashkim Kopliku.

 

 

 

5 Tetor 2008 http://www.gazeta-albania.net/news.php?id=9419

 

Çamëria, krahu i ndarë, por jo i tharë i trupit Shqiptar

Nga Azgan Haklaj

Pa dashur të proklamoj pamflete politike, apo të bëhem pjesë e ndonjë parade folklorike nacionaliste, me sinqeritet kërkoj t’i qasem një shqetësimi mbarëkombëtar, një pjesë dhimbjeje por edhe krenarie, Çamërisë. Çamëria, fati i saj i kobshëm i mbi 6 dekadave më parë edhe sot rënkon e apelon. E sidomos tani, këtë fillimshekull kur bota demokratike përballet me terrorizmin. E për t’i bërë ballë kësaj gjëme që kërcënon kozmosin duket se refleksioni shkon më tutje në histori tek rrënjët, tek ngjarjet. E në këtë kujtesë s’ka si të mos kthehet Çamëria, terrori shtetëror me të cilin u përball popullsia e saj shqiptare, terror e genocid që për nga makabëriteti konkuron edhe kryqëzatat. Askush s’mund ta mohojë kontributin e komunitetit të sotëm çam për ndriçimin dhe sensibilizimin deri në instanca të njohura ndërkombëtare me genocidin shtetëror grek ndaj popullsisë së pafajshme çame. Por kam qenë dhe vazhdoj të jem i mendimit që çështja çame nuk mund të jetë vetëm shqetësim i popullsisë çame. Ky problem jo vetëm që është i përmasave mbarëshqiptare por duhet të kthehet me emergjencë në axhendë agresive diplomatike, politike e shtetërore. Është me të vërtet dominim nga kompleksi i infioritetit nga ana shtetërore shqiptare që ky problem-plagë ose trajtohet nën zë e parcialish pse anashkalohet, aty ku duhbet të shtrohet e gjykohet. Është me të vërtetë e pafalshme që sot në këtë çështje nuk ngrihet zëri të paktën sa në vitet 20-të, kur Ministri i asaj kohe Mehdi Frashëri arrinte të vinte në lëvizje deri Lidhjen e Kombeve në lidhje me deportimin që po i bëhej popullsisë çame në Turqi e gjetkë. Natyrisht nuk mund të jemi aq infantinë sa të mos e kuptojmë pozicionin e vendit tonë dhe interesat në këto procese integruese. Por sot jetojmë në një botë e mjedis demokratik dhe nuk duhet nguruar kur bëhet fjalë për cenim skandaloz të të drejtave e lirive themelore të një pjese të rëndësishme të kombit tënd. E për më tepër kur sensibilizimi ndërkombëtar për Çamërinë ka marrë përmasa jo të vogla. Por ky sensibilizim nuk duhet t’i lihet okazionit, por të kthehet në strategji shtetërore. Problemi çam, deri dje tabu në Greqi, sot edhe në mjediset e intelektualëve helenë ka filluar të shihet me realizëm. Në shkurt të këtij viti maniakët e nacional-shovinizimit grek u tërbuan dhe reaguan ashpër, teksa në një simpozium të rëndësishëm në Universitetin e Athinës nga profesorë të Fakultetit të Padios u pranua botërisht genocidi shtetëror grek ndaj popullsisë çame. Po ashtu u tha hapur e vërteta se masakra ndaj çamëve padrejtësisht u kamuflua me teorinë e kolaboracionit çam me fashistët italianë gjatë luftës italo-greke. “Minoritarët grekë dhe jo çamët ishin kolaboratorë”, konkluduan vetë historianët helenë. Më tutje një tjetër eveniment mediatik po trondit kokat e nxehta të “MEGALDHESË” në Greqi. Një dokumentar i rëndësishëm historik shumëserialësh që rrok periudhën 1897-1940 me fakte realiste i është qasur për herë të parë problemit çam. Drejtuesi i emisionit të prodhuar nga televizioni reputativ “SKY”, kryeredaktori Mihalis Kacigiras argumenton me dokumenta të pakontestueshëm se nuk është e vërtet teoria e kolaboracionit çam me fashizmin. Faktikisht kjo teori ka veshur për shumë kohë justifikimin e genocidit grek ndaj popullsisë çame. Pra jemi në kohë, kur vetë faktorë të rëndësishëm brenda Greqisë po ngrenë zërin për këtë problem. Kësisoj heshtja jonë shtetërore, politike, diplomatike por edhe Akademike është paradoksale. Ne duhet t’i rikonfirmojmë botës por edhe vetvehtes se problemi çam nuk është problem maltretimi i ndonjë enklave. Aspak! Çamët në Greqi kanë jetuar në trojet e tyre prej prehistorisë, biles të gjithë historografët e besueshëm dëshmojnë se paraardhësit e shqiptarëve aty (në Greqi) datojnë të jenë vendosur para grekërve. Nëse dikush tenton të faktojë të kundërtën, atëherë nuk të lën tempulli parailir i Dodonës dhe orakulli i tij i famshëm. Këtë e ka dëshmuar edhe Skymni (shek III-II para erës së re) apo Pouqueville në fillim shekullin e 19-të. Shqiptarët e Çamërisë me çdo akt, normë apo konventë ndërkombëtare duhet të rikthehen në tokën e pronën e tyre, sepse ata s’ishin as barbarë si sllavë, as ardhacakë dhe okupatorë. Jo! Popullsia çame ka rrënjët e veta etnike atje. Jo vetëm kaq, por shteti dhe kisha greke duhet të kërkojnë falje publike për genocidin dhe menjëherë të fillojnë dëmshpërblimin. Sot është epoka e internetit dhe jo e prostitutave greke që flinin dhe joshnin delegatët e Konferencës së Paqes në Paris (1919) në mënyrë që Venizellosi me shokë të triumfonin ndaj të drejtave të shqiptarëve. E thënë shqip është koha e shqiptarëve për të vënë në vend një pjesë të rëndësishme të padrejtësive të bëra ndaj tyre. Dhe pa dyshim pjesë nga më thelbësoret, më të freskëtat dhe më makabret është Çamëria. Çdo vonesë, kompleks, hezitim për profite fallso politike është i palejueshëm dhe tepër i kushtueshëm. Lëvizja në kohë e kontekst është rezultative. Unë e pranoj idenë paranojake, shoveno-nacionaliste që sundon shumë qarqe e lobe politike e religjioze në Greqi dhe jashtë saj. Por njëkohësisht jam po aq i informuar dhe i ndërgjegjshëm se pozita e këtyre qarqeve është në rënie pikiatë. Gjithshka është drejt dekonspirimit të së vërtetës. Por edhe nëna thuhet, se s’e ushqen fëmijën e vetë, po nuk qau. Kjo fjalë popullore nuk na fton drejt qaravitjes, por drejt konsistimit strategjik për të drejtat tona legjitime. Kosova, lufta, liria, pamvarësimi i saj treguan se jo vetëm koha është primare, por së pari insistimi sistematik në të drejtën tënde. Sot çështja shqiptare e për rrjedhim ajo çame nuk janë pa zë në botë. Multiplikativiteti ka mbaruar. Është një botë që synon të afrojë ditët e të vërtetave të mëdha që të qetësohet përfundimisht. E për ne shqiptarët sot, përkundër faktit nga jemi e ku jetojmë Çamëria është plagë në trupin tonë që pret medikament të shërohet përpara se të gangrenizohet. Është çmenduri të imagjinosh një popullsi në glob, të cilës i mungojnë varrezat e të parëve. E pra kjo është Çamëria. Shqipëria pa Çamërinë është një trup me krah të ndarë. Unë jam optimist në ngjitjen e këtij krahu që trupi ynë kombëtar të funksionojë normalisht. Falë Zotit, ku krah i ndarë ka siguruar mbijetesën dhe nuk është tharë.

 

 http://balkans.courriers.info/article11212.html

http://www.panorama.com.al/index.php?id=19620

 

Historianët grekë gjejnë provat për luftën: Çamët s’na tradhtuan

» Vendosur: 01/10/2008 - 06:56

•  

Marko Caka/Athinë

Roli i çamëve gjatë Luftës së Dytë Botërore ka hapur një debat të fortë në Greqi. Këtë radhë, çamët, ndryshe nga sa trumbetohej mediatikisht dhe ndoshta politikisht, janë vlerësuar pozitivisht nga historianët grekë. Sipas fakteve të reja historike, roli i tyre gjatë luftës italo-greke nuk përkufizohet më me tradhti, duke i dhënë një ngjyrë tjetër të gjithë historisë. Gjithçka ka nisur nga dokumentari i televizionit "SKY". Për herë të parë ky televizion ka zbardhur me pamje filmime dhe dokumente të pazbuluar, historinë e vërtetë të luftërave të Greqisë që nga viti 1897 deri në luftën italo-greke të vitit 1940. Televizioni kombëtar i profilizuar te dokumentarët ka bërë një përmbledhje me fakte dhe dëshmi të pazbuluara ndonjëherë nga dëshmitarë okularë dhe historianë të rëndësishëm, në serialin "Ne grekët". Bëhet fjalë për dokumente që zbardhen për herë të parë me dëshmi, rrëfime dhe komente të personazheve të këtyre ngjarjeve dhe studiues të historisë. Kryeredaktori i televizionit, Mihalis Kacigiras, që ndërtoi dokumentarin e parë historik të Greqisë, tregon disa nga zbulimet kyçe. "Materialet e grumbulluara dhe që do t'i shfaqen për herë të parë publikut grek nga televizioni më i madh për filmat dokumentarë (i ngjashëm me Discovery) janë marrë në vendet ku kanë ndodhur ngjarjet historike, mbështetur nga faktet e dëshmitë dhe jo nga hamendjet që janë publikuar deri tani të prodhuara në bazë të interesave të caktuara në periudha të caktuara". Në lidhje me këto hamendësime, Mihalis Kacigiras shprehet ekskluzivisht për "Panorama", se "në bazë të zbulimeve të reja dhe materialeve të grumbulluara në dokumentar për periudhën e pushtimit grek nga fashistët italianë dhe nazistët gjermanë, çamët nuk përmenden si tradhtarë të vendit. Kjo tregon që kamera e "Sky" e ndodhur në vendet ku janë zhvilluar këto ngjarje, ka filmuar të gjitha rrëfimet e personazheve që kanë marrë pjesë në këtë histori si dhe studimet e historianëve më të shquar grekë dhe që nuk e kanë cilësuar në asnjë vend se çamët ishin bashkëpunëtorë të okupatorit". Sipas Kacigiras: "Teleshikuesit grekë do të kenë mundësinë të ndjekin për herë të parë të vërtetën e historisë së luftërave greke gjatë periudhës 1897-1940 nëpërmjet dokumentarit të titulluar 'Ne grekët' të përmbledhur në 12 episode". Premiera që nisi që më datë 29 shtator dhe që do shfaqet çdo të hënë, ka disa javë që është vënë në publicitet në televizion dhe në radiot greke, si një eveniment ku teleshikuesit do të mësojnë për herë të parë historinë e vërtetë të këtyre periudhave që kanë shënuar historinë e Greqisë. Sipas Kacigiras, që shprehet për herë të parë për një media shqiptare, "dokumentari do të publikojë për herë të parë dhe fotografi të rralla, dhe filmime të papublikuara ndonjëherë, të cilat të ndihmuara nga përdorimi i teknologjisë bashkëkohore do të zbardhin të vërtetën mbi atë që ndodhi në Greqi gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore, ku deri tani çamët janë cilësuar si bashkëpunëtorë të okupatorit dhe në dokumentar cilëson të kundërtën". Ndihmuesit e këtij seriali të rrallë dokumentar janë disa studiues të rëndësishëm të historisë moderne greke, të cilët garantojnë historinë e vërtetë si dhe zbardhjen e shumanshme të ngjarjeve të paraqitura. Sipas tyre, dokumentari shfaq periudha të rrëqethshme me plot fitore heroike, me humbje shkatërruese dhe me përplasje diplomatike, ku në disa raste e çojnë Greqinë në histori të errëta, në buzët e shkatërrimit dhe në momente të tjera që shkruan për faqet e ndritshme të historisë së saj. Por për nacionalistët grekë, ky dokumentar është kthyer në një herezi. Në shumë faqe interneti ka reagime nga qarqe nacionaliste ekstremiste greke, që për t'iu kundërvënë të vërtetës së këtij dokumentari të rrallë, të bazuar me fakte kanë krijuar faqe web me parulla patriotike. Në këto faqe shprehen hapur mendimet antishqiptare dhe thirrje të forta për Vorio-Epirin. Ky dokumentar vjen pas simpoziumit të parë në muajin shkurt të këtij viti në Universitetin e Athinës, ku për herë të parë historianët e njohur grekë dhe pedagogë të historisë së Fakultetit të Padios, pranuan publikisht gjenocidin ndaj çamëve dhe se minoritarët ishin bashkëpunëtorë të okupatorit dhe jo çamët.

 

 

http://www.tiranaobserver.com.al/al/index.php?option=com_content&task=view&id=6870&Itemid=30

Familja mbretërore kërkon "varrin e mbretëreshës"

Shkruar nga Entela Resuli

e martë , 23 shtator 2008

Familja mbretërore kërkon t'i rikthehet në pronësi  toka ku prehet e ëma e Ahmet Zogut, mbretëresha Sadije Zogu. E varrosur pranë një sipërfaqe toke, e cila ka qenë pronë e mbretit Zog, tashmë nuk figuron e tillë. Përpara 68 vitesh familja mbretërore ishte një ndër pronaret më të mëdha të tokave në vend. Largimi nga Shqipëria bëri që toka në emër të mbretit Leka Zogu të mos jetë më e tij, kjo vazhdoi edhe pas viteve '90, ku prona u privatizua. Për këtë arsye është e disata padi që familja mbretërore ka dërguar në Gjykatën e Tiranës për kthim të pronës. Këtë herë familja Zogu ka paditur Agjencinë e Kthimit e Kompensimit të Pronave. Objekti i kërkesës është rikthimi i sipërfaqes  prej 6 mijë metra katror truall, por kjo nuk është një sipërfaqe toke si gjithë të tjerat, në të gjendet varri i mbretëreshës  Sadije. Padia Ditën e djeshme është zhvilluar seanca e parë gjyqësore në Gjykatën e Tiranës. Pala e paditur nga ana e Leka Zogut është Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në Tiranë. Kërkesa e bërë pranë këtij organi në ditët e para të këtij muaji ka patur seancën e parë, ku përfaqësuesi i palës së paditur, AKKP-ja, i ka kërkuar togave të zeza të njihet me dosjen në fjalë. Në këtë mënyrë gjyqtarja e çështjes, Mimoza Kajo e ka shtyrë gjyqin për një datë tjetër. Burime nga organi gjykues thanë se në kërkesë-padinë, familja mbretërore i kërkon drejtësisë t'i rikthejë pronën e saj, e cila është një truall, që zë sipërfaqen prej 6 mije metra katror. Sipas avokatit mbrojtës të kësaj familje, ajo e zotëron tokën në bazë të dokumenteve ligjore, prona në fjalë ndodhet në afërsi të Kodrave të Liqenit në kryeqytet. Nëna Mbretëreshë Kjo tokë nuk është një nga pasurit e radhës të kësaj familje, por diçka shumë me shtrenjtë. Në atë sipërfaqe toke prehet trupi i Mbretërshës Sadije, e cila ka ndërruar jetë në Durrës më 24 nëntor 1934. Kjo sipërfaqe dikur i përkiste babait të Leka Zogut, Ahmet Zogut. Vendi në të cilën është varrosur mbretëresha mban emrin "Nëna Mbretëreshë". Nuk është hera e parë që princi Leka Zogu ka dorëzuar në Gjykatën e Tiranës  kërkesë për rimarrjen e pronave të tij. Një nga më të përfolurat është konflikti me bashkinë e Tiranës për një rrugicë që ndodhej mes hotel "Dajtit" dhe Galerisë së Arteve, padi të cilën gjykata e kryeqytetit e ka rrëzuar për mungesë të dokumenteve, të cilat duhet të dorëzoheshin në organin gjykues nga ana e tij. Një nga paditë e radhës e Leka Zogut është edhe ajo nga e cila kërkon të rimarrë një tjetër pronë të tij, lulishten prapa Pallatit të Kulturës. Gjyqi me bashkinë Familja mbretërore ka patur edhe një gjyq tjetër me Bashkinë e Tiranës për sipërfaqen e tokës përpara Galerisë së Arteve. Pjesëtarët e familjes mbretërore, të cilëve trualli përpara Galerisë u është njohur si pronë e tyre private nga Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kërkojnë të ndërpritet çfarëdolloj punimi i mëtejshëm. Në fakt, për gjelbërimin e kësaj pjese Leka Zogut nuk i është marrë asnjë mendim, në një kohë kur ka të drejtë të vendosë ai për fatin e pronës së tij. Nëse gjykata i jep të drejtë familjes mbretërore, shteti atëherë është i detyruar ta kompensojë atë, duke e llogaritur vlerën e pronës me çmimin aktual të tregut. Pronat e Zogut Me vendim të qeverisë, dy vite më parë u vendos që t'i rikthehen të gjitha pronat familjes mbretërore. Kështu, i gjithë trualli përreth Galerisë së Arteve, ish-Shtëpisë së Pionierëve, pas ambienteve të hotel "Dajtit" si dhe ato pas Kishës Ortodokse, i përkisnin pretendentit për fronin mbretëror. Por në një pjesë të mirë të tyre po zbatohej faza e parë e planit francez për gjelbërimin e kësaj zone. Që prej majit të këtij viti janë bllokuar punimet si pasojë e konfliktit me familjen mbretërore.