Në këto momente të rënda të fatkeqësisë mbarëkombëtare, pas incidentit tragjik të shpërthimit të municioneve luftarake pranë fshatit Gërdec të Tiranës, ku pësuam humbje të jetëve të bashkatdhetarëve dhe plagosje të dhjetëra të tjerëve, Familja Mbretërore Shqiptare u dërgon ngushëllimet më të thella familjarëve dhe të afërmve të viktimave.

Në këto çaste ndajmë me to dhe me të gjithë shqiptarët dhimbjen më të thellë dhe lusim Zotin që të mos kemi më humbje jetësh të vëllezërve dhe motrave tona.

Në këto momente, që së bashku dhe me ndihmën e Zotit shpresojmë t’i tejkalojmë, Familja Mbretërore gjen rastin të falënderojë thellësisht të gjitha vendet demokratike që u solidarizuan me popullin shqiptar dhe që kanë ndihmuar konkretisht, apo që kanë shprehur gatishmërinë për të na ndihmuar në kapërcimin e vështirësive.

Le Kosovo envisage d'ouvrir 20 représentations diplomatiques en 2008


	2008-03-13 11:16:21

RADIO FREE EUROPE/RADIO LIBERTY, PRAGUE, CZECH REPUBLIC
___________________________________________________________
RFE/RL NEWSLINE Vol. 12, No. 51, Part II, 14 March 2008

ETHNIC ALBANIAN PARTY QUITS MACEDONIAN GOVERNMENT. Macedonian President Branko Crvenkovski said on March 13 that he strongly regrets the decision earlier that day by the large Democratic Party of the Albanians (PDSh) to leave the governing coalition it formed two years ago with the Internal Macedonian Revolutionary Organization (VMRO-DPMNE), RFE/RL's South Slavic and Albanian Languages Service reported. Crvenkovski argued that the weakening of the government comes at a particularly inopportune time for Macedonia's international relations. He noted that Macedonia hopes to be asked to join NATO at the alliance's April 2-4 Bucharest summit, and that talks with Greece over the perennial name issue have entered a "very delicate phase" (see "RFE/RL Newsline," October 22, 2007, and March 4, 2008). The PDSh left the coalition to protest what it called the VMRO-DPMNE's refusal to recognize Kosova, to ensure greater rights for the use of the Albanian language and flag, and to provide benefits for ethnic Albanian veterans of the 2001 conflict, which was resolved peacefully through the mediation of the United States and the EU. PDSh leader Menduh Thaci said on March 13 that his party's decision to quit the cabinet is final. It is not clear whether Prime Minister Nikola Gruevski will seek new coalition partners or lead a minority government. Radmila Sekerinska, who heads the mainly ethnic Macedonian Social Democratic Alliance of Macedonia (SDSM), the largest opposition party, said that "all options are open," adding that "we don't have much time." Gruevski's coalition has 57 out of 120 seats in the parliament. Macedonian governments usually include at least one large party from each of the two main ethnic groups. PM

RADIO FREE EUROPE/RADIO LIBERTY, PRAGUE, CZECH REPUBLIC
___________________________________________________________
RFE/RL NEWSLINE Vol. 12, No. 49, Part II, 12 March 2008

SERBIA RULES OUT EMBARGO ON KOSOVA. Serbian Foreign Minister Vuk Jeremic, a member of President Boris Tadic's Democratic Party, told the UN Security Council in New York on March 11 that Serbia will not impose an economic blockade on Kosova, news agencies reported. "It is in our vital interest that all of Kosovo's communities prosper, and prosper together in peace, security, and reconciliation as neighbors in a progressive society of hope and forgiveness," he said. Jeremic added that "this is why Serbia does not intend to impose an embargo, and why we have a clear policy of not resorting to the force of arms." Shortly before Kosova declared independence on February 17, the Serbian government approved a secret "action plan" of measures it planned to take in response to Prishtina's move and the eventual diplomatic recognition of Kosova by foreign countries (see "RFE/RL Newsline," February 14 and 28, 2008, and "RFE/RL Balkan Report," February 13, 2008). There was much speculation in the European media at the time that Belgrade might impose an economic blockade on Kosova, including cutting off water supplies from Gazivodsko Lake, which would seriously affect power generation inside Kosova. Some media reports suggested that Belgrade would avoid economic sanctions because they would affect Kosova's Serbian minority as well as its ethnic Albanian majority. Those reports also noted that Serbia would face 16,000 NATO-led KFOR troops if it tried to intervene militarily in Kosova. Russian Ambassador Vitaly Churkin, who chairs the Security Council this month, called for new negotiations on Kosova. British Ambassador to the UN John Sawers said that "we are all conscious that there are political events going on in Serbia at the moment, and I don't think there is going to be any rapid or marked change in the position in the Security Council that you have seen for some months now." PM

SWEDEN, FRANCE MAKE OVERTURE TO SERBIA. Bernard Kouchner and Carl Bildt, the foreign ministers of France and Sweden, respectively, said in an article published in Britain's "The Times" and several other European dailies on March 12 that they are "conscious of the incomprehension of our Serbian friends when France, then Sweden, both friends of Serbia, recognized Kosovo's independence." They added that they "would have preferred the continuation of the union between [those] western Balkan states," but stated that there was "no other solution" than recognizing Kosova's independence. They stressed that the split with Kosova could ultimately "help Serbia move forward" (see "RFE/RL Balkan Report," February 13, 2008). Kouchner and Bildt said that they hope Serbia will receive EU candidate status "as soon as possible." RFE/RL's South Slavic and Albanian Languages Service reported on March 11 that the Serbian election scheduled for May 11 will be overshadowed by the question of how Serbia will deal with the EU in light of the fact that most EU members have recognized Kosova's independence. The broadcast quoted Serbian Radical Party (SRS) leader Tomislav Nikolic as denying reports that he has made a coalition pact with Prime Minister Vojislav Kostunica of the Democratic Party of Serbia (DSS). Both parties oppose any ties with the EU unless Brussels recognizes Kosova as part of Serbia, which is unlikely to happen. The broadcast also quoted a DSS spokesman, Andreja Mladenovic, as saying that his party will not launch any coalition talks until after the election (see End Note, "RFE/RL Newsline," March 10, 2008). PM

Partia "Lëvizja e Legalitetit" shpreh dhimbjen e saj të thellë për fatkeqësinë e ndodhur sot në Liqenin e Farkës ku aksidenti fatal mori jetën e 16 personave.

PLL, duke qenë në lutje për shpirtrat e viktimave, ngushëllon familjet Osmani, Hysa, Spahiu dhe Dibra për humbjen e njerëzve të tyre të dashur dhe i siguron ato se në këtë moment të vështirë gjendet pranë tyre në përballimin e kësaj fatkeqësie.

Dy pjesëtarë të stafit të Oborrit Mbretëror dhe respektivisht Z. Behar Spahiu, dhe Karaman Qato kanë humbur familjarët e tyre më të afërt. Me këtë rast ndajmë dhimbjen Tonë më të thellë dhe njëkohësisht Ju dërgojmë ngushëllimet Tona më të sinqerta të gjitha familjeve të goditura nga kjo tragjedi

Besojmë se Zoti i madh me plotëfuqinë e Tij, do t'ju japë forcë t'a përballojnë këtë dhimbje të madhe për ta e familjet e tyre.

RADIO FREE EUROPE/RADIO LIBERTY, PRAGUE, CZECH REPUBLIC
___________________________________________________________
RFE/RL NEWSLINE Vol. 12, No. 45, Part II, 6 March 2008

SLOVENIA RECOGNIZES KOSOVA. On March 6, Slovenia became the 26th country and first Yugoslav successor state to recognize Kosova, which declared independence on February 17, news agencies and kosovothanksyou.com reported (see "RFE/RL Newsline," February 27, 2008). Slovenia's government argues that recognition will help promote stability in the Balkans. Critics charge that the move potentially harms Slovenia's considerable business interests in Serbia. At least for the present, Croatia and Macedonia are withholding recognition lest they offend Serbia or appear to be acting ahead of many EU member states, which have yet to recognize Kosova. The Serbian entity in Bosnia-Herzegovina is blocking recognition of Kosova by Bosnia. On March 5, Macedonian President Branko Crvenkovski said in Sandanski, Bulgaria, that he will discuss issues regarding Macedonia's border with Kosova not with the authorities in Prishtina but with international officials, who, he noted, "are likely to stay [in Kosova] for a very long time." He rejected calls by Prishtina to engage in direct talks as "a bad start for bilateral relations." In 2001, Skopje and Belgrade concluded a frontier agreement, which Prishtina does not recognize. In former Yugoslavia, delineation of borders between the republics or autonomous provinces was often imprecise, and relations between most successor states have consequently been bedeviled by border disputes. PM

EU APPEALS TO SERBIA. EU Enlargement Commissioner Olli Rehn said in Brussels on March 5 that Serbia should "reaffirm its commitment to closer ties" with the EU, news agencies reported. He added that he is "fully aware that a great majority of Serbian people consistently support EU membership. It should be a realistic expectation that the Serbian government listens to this silent majority." Alluding to recent anti-EU statements by Serbian Prime Minister Vojislav Kostunica and some other leading Serbian officials and politicians, Rehn said that "we are on standby. We are ready once Serbia is ready by reaffirming its European perspective" (see "RFE/RL Newsline," March 5, 2008). Rehn and other EU officials also proposed the eventual phasing out of EU visa requirements, doubling the number of student scholarships to EU member states, and integrating land and sea transportation with that of EU member states for Albania, Bosnia-Herzegovina, Croatia, Kosova, Macedonia, Montenegro, and Serbia, RFE/RL's South Slavic and Albanian Languages Service reported. In Brussels on March 6, NATO Secretary-General Jaap de Hoop Scheffer said in his opening address to a meeting of the alliance's foreign ministers that "our job is security, and I think we should all be encouraged by what we have not seen inside Kosovo," news agencies reported. He argued that "since the declaration of independence, we have seen no interethnic violence, no mass flows of refugees, no organized attacks on patrimonial sites. This is positive." PM

END NOTE

EU PRAISES CROATIA, FEARS SERBIA BACKLASH

By Ahto Lobjakas

A snapshot of the race toward the goal of EU membership reveals a scattered field. Croatia is long out of the starting blocks with Macedonia about to do the same, while Albania and Montenegro are still warming up. Serbia has yet to show up and threatens to pull out, should Kosova also be invited.
The European Union's executive arm, the European Commission, has issued a report reviewing the progress of reforms in the western Balkan countries -- all of which are guaranteed to join the EU one day. The commission also unveiled a new initiative to tighten the region's transport links with the rest of the continent. Ahead of a trip to Zagreb for talks with the Croatian government, EU Enlargement Commissioner Olli Rehn gave his strongest hint yet that Croatia could wrap up its membership talks with the EU before the year is out. "My intention is to send encouraging messages to Croatia as regards its EU accession negotiations because it can make this year, 2008, a decisive year -- or the decisive year -- on the conditions that the benchmarks [set by the EU] are met shortly by Croatia," Rehn said in Brussels.
The EU wants Croatia to speed up judicial and administrative reforms, rein in corruption, restructure its shipbuilding industry, and rescind its claim to a "fishing and ecological" zone in the Adriatic, which irks neighbors Italy and Slovenia, both EU member states.
Croatia is in a tight race to finalize its talks with the EU before the European Parliament elections in June 2009, so as to be able to join the bloc by 2011.
The EU's relations with Serbia, on the other hand, have nose-dived since most of the bloc's member states recognized Kosova's independence, which it proclaimed on February 17.
Officials in Brussels have dropped hints about Serbia's potential to ruin much of the EU's good work in the Balkans, which the bloc subsidizes to the tune of 1 billion euros ($1.5 billion) a year -- the highest levels of per capita EU aid anywhere.
Rehn stressed on March 5 that Serbia is key to stability in the region, and called upon Belgrade to heed its people's wish to build closer ties with the EU. "I'm fully aware that a great majority of Serbian people consistently support EU membership," he said. "It should be a realistic expectation that the Serbian government listens to this silent majority."
However, Rehn went on to ruefully note that "certain recent statements from Belgrade seem to rule [this] out." He said the Serbian government must now make its intentions clear. As things stand, this could lead to a formal severing of ties between the two sides, as Prime Minister Vojislav Kostunica has called on all political parties in Serbia to reject formal ties with the EU, unless it reverses its decision to work with an independent Pristina.
Rehn said the "EU is on standby" for developing closer relations with Serbia, but noted "it takes two" to conduct consultations that could lead to formal accession talks.
Reflecting deep-seated divisions among the EU's own member states over Kosova, Rehn confined himself to a single sentence in reference to the erstwhile Serbian province, saying the EU remains committed to working toward an eventual conclusion to its status. A small but vocal minority of EU member states, led by Spain and Cyprus, does not recognize Kosova for fear of setting a precedent for domestic separatists.
The EU is worried that Serbian resentment in the region could prompt Bosnia's Serbs to declare independence in their turn. Rehn did not address this concern directly, but said the EU remains prepared to sign a Stabilization and Association Agreement (SAA) with Bosnia-Herzegovina as soon as April. Rehn said the region's stragglers, Albania and Montenegro, still need to "convince" the EU they are able to implement their own SAAs.
Regarding Macedonia, Rehn said the country is close to being able to "demonstrate" to the EU it is ready to launch accession talks, possibly already this year. Rehn said the country needs to speed up reforms of the judiciary and public administration, and properly implement police reform and anticorruption laws. He warned though, that Skopje may find its progress towards EU membership blocked by Greece, which does not accept the country's right to call itself Macedonia.

(Ahto Lobjakas is an RFE/RL correspondent based in Brussels.)

Manifestation contre l’indépendance
du Kosovo, le 2 mars à Ljubljana

Le Parlement slovène, réuni le mercredi 5 mars en session extraordinaire, s’est prononcé en faveur de la reconnaissance de l’indépendance et de la souveraineté du Kosovo, par 57 voix contre 4 (sur un total de 67 voix). Les députés du Parti national slovène (SNS) et les indépendants de Sašo Peče ont voté contre cette décision. Ces derniers ont justifié leur position en affirmant que la reconnaissance du Kosovo serait dommageable à la Slovénie et que celle-ci était trop précipitée.

Zmago Jelinčič a affirmé, au nom des députés du SNS, que l’indépendance du Kosovo était une grave erreur qui ne profiterait pas à la Slovénie. Selon lui, la Slovénie y perdra commercialement de l’influence. De plus, « cette décision équivaut à enfoncer un couteau dans le dos de la Serbie ». Cette reconnaissance précipitée du Kosovo s’explique « par les pressions exercées par les Etats-Unis et certains pays de l’UE ».

Le groupe des députés indépendants, comme l’a affirmé son porte-parole Sašo Peče, estime également que cette reconnaissance est trop rapide et qu’elle revient à « piétiner » le droit international. Cette reconnaissance, selon lui, n’est pas dans l’intérêt de la Slovénie mais de celui des Etats-Unis. Elle répond surtout aux consignes données par Dimitrij Rupel, le ministre des Affaires étrangères. C’est du moins ce que révélait un document secret émanant du même ministère en décembre dernier. (...)

Rupel dément obéir aux Américains

Rupel a rejeté les accusations qui affirment que la reconnaissance du Kosovo répond à des consignes américaines, en les qualifiant de « mensongères », « ridicules » et « idiotes ». Pour preuve, la Slovénie n’est pas le premier pays à reconnaître le nouvel Etat. Il s’est également inscrit en faux contre cet « antiaméricanisme primaire » qui a surgi lors des débats. L’accusation selon laquelle la reconnaissance du Kosovo violerait le droit international est selon lui absurde car, s’il en était ainsi, « pratiquement tout le monde civilisé devrait supporter de telles critiques ».

[...] Rupel a précisé [...] que la poursuite des négociations entre Priština et Belgrade n’aurait rien résolu de plus. En outre, la déclaration d’indépendance du Kosovo du 17 février répond à la volonté de la majorité des habitants du Kosovo. « Le gouvernement a également pris en compte les circonstances historiques particulières qui font du Kosovo un cas unique », a-t-il ajouté. Le gouvernement a également justifié sa position par le droit des peuples à l’autodétermination, dont la Slovénie a su elle-même profiter pour déclarer son indépendance.

Il a également affirmé sa détermination à ne pas laisser la Slovénie se faire dicter sa politique étrangère par les extrémistes qui ont détruit l’ambassade de Slovénie à Belgrade et qui ont menacé le pays de mesures de rétorsion. Il a souligné que cette décision n’était pas dirigée contre la Serbie mais qu’elle s’inscrivait dans le cadre de la politique de l’UE ou, plus précisément, de la politique de la communauté internationale. [...]

La Suède pour une adhésion du Kosovo à l'UE

2008-03-10 09:19:45

PRISTINA, 9 mars (Xinhua) -- Le ministre suédois des Affaires étrangères Carl Bildt a déclaré dimanche à Pristina que le Kosovo pourrait devenir un membre de l'Union européenne (UE), même s'il n'était pas admis aux Nations Unies dans un proche avenir.

"La confédération helvétique a entamé les négociations sur l'adhésion à l'UE avant de devenir un membre des Nations Unies", a expliqué M. Bildt, à l'issue d'une visite de deux jours à Pristina.

Le Kosovo, qui a unilatéralement déclaré en février son indépendance de la Serbie avec notamment le soutien des Etats-Unis et de l'UE, ne pourra pas réaliser une adhésion immédiate à l'ONU en raison de la ferme opposition de la Serbie et de la Russie.

A part la Russie, il existe d'autres pays au sein de la communauté internationale qui ne reconnaîtront pas l'indépendance du Kosovo, a indiqué M. Bildt.

Il a fait savoir que les ministres des Affaires étrangères de l'UE discuteront lundi à Bruxelles (Belgique) de la question du Kosovo et de la situation régionale dans l'ouest des Balkans.

M. Bildt est le premier ministre des Affaires étrangères à effectuer une visite à Pristina, après que le Kosovo, où la population est majoritairement albanaise, eut proclamé unilatéralement son indépendance le 17 février.

Le chef de la diplomatie suédois a qualifié la situation locale de "compliquée". Coïncidant avec son départ du Kosovo, une vingtaine de Serbes ont protesté de manière pacifique à proximité d'un point de passage de Merdare entre le Kosovo et la Serbie contre l'inauguration dimanche à Merdare par le Premier ministre kosovar Hashim Thaci un panneau, sur lequel était écrit la " République du Kosovo" en albanais, en serbe et en anglais.

http://www.gazeta-shqip.com/artikuj.php?kat=1 09/03/2008

"Janullatosi hoqi foton e Nolit nga kisha e Bostonit"

At Nikolla Marku i Elbasanit akuzon Kryepeshkopin grek të Kishës Ortodokse Shqiptare

Elbasani ka përkujtuar dje 100-vjetorin e mbajtjes së meshës së parë në gjuhën shqipe. Peshkopi i Kishës Autoqefale Kombëtare, në lagjen "Kala" të Elbasanit, At Nikolla Marku, ka kremtuar sipas riteve fetare këtë përvjetor të rëndësishëm. "Kemi kënaqësinë të përkujtojmë me nder e lavdi kombëtare të madhin Fan Noli, i cili si sot, një shekull më parë, mundi të mbajë në gjuhën e mëmës meshën e parë", tha At Nikolla Marku, prifti i kishës së Shën Mërisë në Elbasan. Marku, modest e patriot, ka dhënë dje për mediat një deklaratë, sido që me doza fetare, por në përmbajtje me vlera atdhetare kombëtare.

Ai ka vlerësuar aktin historik të Fan Stilian Nolit, i cili 100 vjet më parë, me shqiptarët e diasporës në Amerikë, arriti të mbajë meshën e parë në gjuhën shqipe, me shqiptarët që jetonin e punonin në Boston të shtetit Masaçuset. Sipas tij, mesha ishte dhe ka mbetur themeli i Kishës Autoqefale Kombëtare, për të cilën prifti elbasanas ka afro 20 vjet që lufton ta bëjë kishë mbizotëruese në Shqipëri. "Dua të denoncoj publikisht me këtë rast, aktin barbar dhe antifetar ortodoks të Hirësisë së tij Janullatos, që këto ditë ka hequr nga Kisha Shqiptare Ortodokse e Bostonit fotografinë e të madhit Fan Noli, emri dhe vepra e të cilit nderon të gjithë bashkëkombësit kudo që ndodhen e në çdo këndvështrim që e shohim sot", ka shtuar At Nikolla Marku. Ai ka ftuar të gjithë ortodoksët elbasanas dhe të gjithë besimtarët e feve, që respektojnë dhe vlerësojnë figurën komplekse të Nolit, që të jenë sot të pranishëm në meshën e mbajtur për nder të 100- vjetorit të këndimit në shqip të këtij riti fetar ortodoks, mbajtur në Boston të Amerikës. Nga ana tjetër, edhe Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë, me Kryepeshkop Anastas Janullatosin ka dalë dje me një deklaratë për shtyp, ku njofton për aktivitetet e planifikuara për 100-vjetorin e meshës së parë në gjuhën shqipe.

Koha ditore - Pour le mouvement Vetëvendosja, le Kosovo va droit vers la partition

Traduit par Nerimane Kamberi

Publié dans la presse : 3 mars 2008

Mise en ligne : lundi 10 mars 2008

La partition du Kosovo est-elle en cours ? Le mouvement radical albanais Vetëvendosja dénonce la situation qui prévaut dans les zones serbes, au Nord du Kosovo, mais aussi dans les enclaves. Il dénonce également la souveraineté « limitée » dont jouira le Kosovo, et réitère son opposition à la mission européenne Eulex. Pour Vetëvendosja, le nouveau drapeau du Kosovo aurait même des « couleurs serbes »...

Par Shkelzen Dragaj

Manifestation de Vetëvendosja

Les militants du mouvement « Vetëvendosja » (« Autodétermination ») ont expliqué qu’après la déclaration d’indépendance, le Kosovo courait le risque d’une double partition. Le nord de Mitrovica a vu le retrait de la mission EULEX, de la police du Kosovo (KPS) et des institutions judiciaires. De plus, les manifestations serbes qui s’étendent jusqu’au pont du fleuve Ibar, représentent pour les militants de Vetëvendosja une preuve irréfutable de la volonté de partage d’une partie du territoire du Kosovo.

Lors d’une conférence de presse, ils ont déclaré qu’en plus du Nord, apparaissaient à l’intérieur du territoire du Kosovo des séparations sur des lignes ethniques dans les enclaves et les zones particulières.

Tout cela est caché au peuple du Kosovo par les institutions kosovares qui prolongent les célébration pour que le peuple ne se rende pas compte des véritables enjeux de la proclamation d’indépendance. Selon Vetëvendosja, la Constitution même du Kosovo ainsi que son nouveau drapeau participent à ce phénomène, en montrant clairement ce qui se passe, depuis que le Kosovo a gagné son statut d’État.

Pour le leader du mouvement, Albin Kurti, tous les éléments mentionnés plus haut aboutissent à une partition du nouvel État kosovar.

Sécession sur le pont ?

« Le retrait de la mission EULEX du nord de Mitrovica ouvre la voie au partage du Kosovo », a déclaré Albin Kurti. « Le Nord a été nettoyé des institutions du Kosovo. Pour des raisons de sécurité, le KPS a reçu l’ordre de ne pas patrouiller dans cette zone que les Albanais ont quittée depuis déjà l’an 2000. », ajoutant que de toute façon dans cette zone tout respirait la Serbie, et que l’idée de scission était confirmée par les manifestations serbes à proximité du pont du fleuve Ibar.

« La venue symbolique des manifestants serbes dans la partie nord du pays, jusqu’au pont, est révélatrice des desseins sécessionnistes de la Serbie. La Serbie ne considère pas ce pont comme une passerelle où le passage serait libre mais comme un bâtiment où tout prend fin- où la Serbie prend fin et où commence le Kosovo ».

Pour Kurti, la Serbie est désormais en train de réaliser son plan de partage du Kosovo, en affaiblissant la zone frontalière entre les deux États, et en la déplaçant au niveau du pont sur la rivière Ibar. De la même façon, on travaille pour le retour des Serbes dans le but de créer les municipalités d’Osojan (Osojane) et de Gorazhdec (Goraždevac), dans le nord-ouest du Kosovo.

Le leader de Vetëvendosja affirme que d’autres phénomènes sont révélateurs du futur partage du pays. Le drapeau du Kosovo en est la parfaite illustration.

Le Kosovo, comme Chypre et la Bosnie ?

Albin Kurti a comparé le drapeau du Kosovo à ceux de la Bosnie et de Chypre, deux États divisés.

« Sur le drapeau de la Bosnie, et sur sa carte, on voit un territoire unique, mais à l’intérieur, en fait, cet État est partagé en deux entités », a-t-il déclaré, ajoutant que le Kosovo était sur la même voie. Le drapeau du Kosovo, selon Albin Kurti, possède deux couleurs à tendance « serbe » et aucune couleur à tendance « albanaise ». La couleur bleue et la couleur blanche sont les couleurs du drapeau kosovar serbe. Dans ce contexte, Kurti a dit qu’en pratique les Serbes du Kosovo deviennent de plus en plus serbes et que les Albanais se « kosovarisent » encore plus.

Le Kosovo, tout comme Chypre a sa carte dessinée sur le drapeau. « Chypre a sur son drapeau sa carte dessinée mais nous savons tous très bien qu’en réalité, le découpage géographique est tout autre, avec deux territoires et deux nationalités bien distincts. Albin Kurti a souligné que dans les zones à majorité albanaise, le drapeau national rouge et noir est retiré tandis que les localités où habitent les Serbes sont de plus en plus garnies de drapeaux serbes.

Les activistes de Vetëvendosja ont déclaré qu’ils manifesteraient contre ce processus et contre le Plan Ahtissari, responsable selon eux de la situation actuelle. De plus, les activistes maintiennent leur opposition à la mission EULEX.

Constitution ou « Mode d’emploi administratif du Plan Ahtisaari » ?

Pour Vetëvendosja, un autre élément qui empêche le Kosovo de jouir d’une souveraineté totale, est la Constitution qu’ils ont rebaptisée « Mode d’emploi administratif du Plan Ahtisaari ».

Selon Albin Kurti, cette Constitution détruit les bases de la souveraineté kosovare, puisqu’elle prévoit clairement l’application du Plan Ahtisaari et par conséquent donne à la mission EULEX l’essentiel du pouvoir exécutif.

« Il est écrit que le Kosovo possède un territoire intouchable mais que ce territoire n’aura pas le droit de posséder une armée mais seulement une force de sécurité ». La souveraineté est aussi niée, toujours selon Albin Kurti, parce que la Constitution ne permet pas de se réunir à un autre État.

« La question n’est pas de savoir si le Kosovo désire s’unir ou non à l’Albanie. L’interdiction de ce droit montre seulement les limites du texte constitutionnel », a déclaré Albin Kurti qui a ajouté que, dans la Constitution, on ne cite nulle part le nom des Albanais, niant ainsi leur histoire.

« Cette Constitution présente d’autres points négatifs, notamment dans le domaine judiciaire, celui de l’égalité devant la loi, la démocratie sociale, etc. », ajoute le dirigeant de Vetëvendosja.

Albin Kurti a déclaré qu’il enverrait ces remarques aux députés avant que ces derniers ne votent la nouvelle Constitution kosovare.

http://www.touteleurope.fr/fr/union-europeenne-en-action/les-politiques-europeennes/relations-exterieures/la-reconnaissance-du-kosovo.html

Reconnaissance de l'indépendance du Kosovo

Au cours d'une session extraordinaire, le Parlement kosovar a proclamé, dimanche 17 février 2008, l'indépendance de la République du Kosovo, administrée depuis 1999 par l'ONU. Après la Slovénie, la Croatie, la Macédoine, la Bosnie-Herzégovine et le Monténégro, l'indépendance du Kosovo constitue la dernière étape du démantèlement de la Yougoslavie, commencé au début des années 1990.

Au sein de l'UE, la reconnaissance de l'indépendance du Kosovo ne fait pas l'unanimité. Réunis à Bruxelles à l'occasion d'un Conseil Affaires extérieures, les 27 ministres des Affaires étrangères ont cherché un terrain d'entente sur la reconnaissance du nouveau micro Etat.

La France a été le premier Etat membre à reconnaître le nouvel Etat le 18 février. Ont suivi l'Allemagne, l'Autriche, le Danemark, l'Estonie, l'Italie, la Lettonie, le Luxembourg, le Royaume-Uni, la Slovénie et la Pologne.

Si huit autres Etats membres se sont prononcés en faveur de la reconnaissance de l'indépendance du Kosovo, cinq restent en revanche farouchement opposés, par crainte de créer un précédent, à la reconnaissance du nouvel Etat. Il s'agit de l'Espagne, de la Grèce, de la Roumanie, de la Slovaquie et de Chypre.

Sources

Kosovo - Conseil de l'Union européenne

Berne fâche la Serbie en reconnaissant le Kosovo

BALKANS | 00h04 Sans surprise, le Conseil fédéral a pris acte de l'indépendance du Kosovo. Mais il promet aux Serbes de resserrer les liens avec eux. Belgrade refuse cette main tendue.

SERGE GUMY | 28 Février 2008 | 00h04

«Dans une telle situation, où les enjeux émotionnels sont importants et les intérêts sont contradictoires, il n'y a pas de solution idéale.» Mais pour le président de la Confédération Pascal Couchepin, la reconnaissance de l'indépendance du Kosovo «demeure préférable à toute autre alternative».

Sans surprise, la Suisse a donc pris acte hier de la proclamation unilatérale des Albanais du Kosovo le 17 février. Le gouvernement a toutefois pris son temps pour consulter les commissions parlementaires de politique extérieure, et surtout pour mener deux discussions nourries en l'espace d'une semaine.

Selon des sources proches du dossier, aucun des sept Sages n'a remis en cause la reconnaissance du Kosovo tant la partition paraissait inéluctable après l'échec des négociations entre Serbes et Albanais. Par contre, les avis divergeaient quant au rythme à adopter entre l'UDC Samuel
Schmid, fortement tenté d'actionner le frein à main, et le «turbo» Micheline Calmy-Rey, qui clame
depuis plus de deux ans qu'au
Kosovo, «c'est l'indépendance ou l'indépendance». «La traditionnelle modération de la ministre des Affaires étrangères nous a facilité la tâche», a ironisé Pascal Couchepin.

Reste que sur le fond, Micheline Calmy-Rey a bel et bien été suivie. Aux yeux de la Suisse, l'indépendance du Kosovo est ainsi un pas décisif vers la stabilisation des Balkans. Berne se félicite au passage du «ferme engagement» des autorités kosovares quant au respect des minorités. La reconnaissance de l'indépendance ne risque-t-elle pas pourtant de donner des idées à d'autres, à commencer par les Serbes de Bosnie? «Cela ne constitue pas un précédent», soutient Pascal Couchepin.

La Serbie, «un pays ami»

Le Conseil fédéral multiplie malgré tout les égards envers la Serbie. «Un pays ami», rappelle Pascal Couchepin. La Suisse s'engage ainsi à resserrer ses liens avec Belgrade. Sous quelle forme? Trop tôt pour le dire.

De toute manière, la Serbie n'est pas d'humeur à recevoir des cadeaux. Belgrade a ainsi rappelé son ambassadeur en Suisse et dénoncé «une attaque contre la souveraineté et l'intégrité territoriale de la Serbie». Conseiller à l'ambassade à Berne, Radivoje Radojevic prédit des «conséquences potentiellement dramatiques pour la stabilité de la région des Balkans, de l'Europe et du monde». Il ajoute que son pays prendra dans les prochains jours «des mesures appropriées» contre la Suisse.

La Serbie pourrait claquer la porte du «groupe suisse» au sein de la Banque mondiale et du Fonds monétaire international (FMI). La Suisse représente en effet les intérêts serbes au sein du conseil d'administration de ces institutions. Or, les 24 sièges de ce conseil sont en passe d'être redistribués, et la Serbie pourrait ne plus soutenir la candidature helvétique. «Jusqu'à présent, nous n'avons aucun indice en ce sens et partons de l'idée que notre collaboration va se poursuivre», tempère toutefois Paul Inderbinen, du Département fédéral des finances.

International

Les pays reconnaissant l'indépendance du Kosovo ne seront plus des amis (Belgrade)

10:41

19/ 02/ 2008

NEW YORK, 19 février - RIA Novosti. La Serbie est prête à réduire le niveau de ses relations diplomatiques avec les pays qui ont reconnu l'indépendance du Kosovo, a déclaré lundi à New York le chef de la diplomatie serbe, Vuk Jeremic.

"Nous venons de rappeler les ambassadeurs accrédités dans les pays qui ont reconnu l'indépendance unilatérale et illégale du Kosovo", a-t-il indiqué à l'issue d'une réunion extraordinaire du Conseil de sécurité de l'ONU.

"Nos relations avec les pays qui jugent légale la sécession d'une partie du territoire serbe ne peuvent pas rester amicales. Les pays qui reconnaissent l'indépendance du Kosovo ne pourront pas maintenir des relations normales avec la Serbie", a ajouté le diplomate, sans toutefois évoquer la rupture des relations diplomatiques.

"Une nouvelle page s'ouvre dans l'histoire de l'ONU. Sous les lambris des Nations unies, nous assistons à la séparation d'une partie du territoire d'un Etat souverain, membre de l'ONU, fort d'une démocratie légitime et d'une culture européenne", a-t-il constaté.

M. Jeremic a réaffirmé les propos du président Boris Tadic selon lesquels Belgrade s'engageait à défendre son droit à l'intégrité territoriale par des méthodes politiques et diplomatiques, mais s'abstenait de recourir à la force. Par rapport à son dernier discours prononcé jeudi au Conseil de sécurité, le chef de la diplomatie serbe n'a pas évoqué les méthodes économiques de cette lutte.

Lundi, lors d'une réunion extraordinaire du Conseil de sécurité de l'ONU, le président serbe a exigé que l'ONU proclame illégale la déclaration d'indépendance adoptée par le parlement serbe. Son intervention a été appuyée par l'ambassadeur russe à l'ONU, Vitali Tchourkine.

Six autres membres du Conseil de sécurité de l'ONU partagent entièrement ou presque cet avis, la Chine, l'Indonésie, le Vietnam, l'Afrique du Sud, le Burkina Faso et la Lybie. Les Etats-Unis, la France, la Grande-Bretagne, l'Italie, la Belgique et la Croatie ont au contraire soutenu l'indépendance du Kosovo. Le Costa Rica et le Panama se sont déclarés sans opinion.

Le ministre serbe des Affaires étrangères a déclaré plus tôt qu'il rappelait urgemment les ambassadeurs postés aux Etats-Unis, en France et en Turquie. Dans une allocution au parlement serbe, le chef du gouvernement Vojislav Kostunica a indiqué qu'il s'agissait d'une "première mesure" prise par le gouvernement à l'encontre des pays qui reconnaissent l'indépendance unilatérale du Kosovo.

Vendosur: 22/02/2008 - 12:17
• Më në fund oborrit të ish familjes mbretërore i kthehet koleksioni me 110 armë të ndryshme. Pas shumë peripecive Leka Zogu, trashëgimtari i fronit mbretëror, ka zyrtarizuar pronësinë e arsenalit të armëve të mbledhura prej dekadash nga familjarët dhe miqtë e tij.

afrim imaj

Për vite me radhë opinioni shqiptar është njohur me mistere të shumëllojta rreth këtij arsenali që ka udhëtuar gati në të gjitha kontinentet. Për herë të parë gazeta “Panorama”, bën të njohur sasinë dhe llojet e ndryshme të armëve që ka trashëguar ish familja mbretërore si dhe të vërtetën për krijimin e këtij koleksioni me vlera të spikatura në fushën e trashëgimisë kulturore kombëtare. Inxhinier Granit Leka, përfaqësues i ish oborrit mbretëror, gjatë një interviste për gazetën rrëfen mënyrën si është krijuar dhe veçoritë e këtij koleksioni armësh. Sipas tij, prania e një koleksioni të tillë, më shumë se një pronë e oborrit, do të jetë një pasuri kulturore kombëtare që do të zgjojë interes për një rreth të gjerë njerëzish. Në rrëfimin e inxhinier Lekës, zbulohen ndërkaq disa aspekte të panjohura të historisë së armëve që ka trashëguar familja e mbretit Zog...
Zoti Granit! Tashmë trashëgimtari i mbretit Zog, mund të ketë zyrtarisht pronë të tij arsenalin e armëve që shteti shqiptar ia ndaloi kur erdhi në Shqipëri. Çfarë përfaqëson ky arsenal luftarak?
Fillimisht desha të korrigjoj një cilësim që me sa duket është bërë edhe pronë juaja. Flitet shpesh për një arsenal luftarak të mbretit Zog. Dikush kërkon ta penalizojë sërish trashëgimtarin e fronit mbretëror. Eshtë momenti të sqarojmë të vërtetën e këtij aspekti që është përfolur shumë, madje edhe në opinionin mediatik. Në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me arsenal armësh, por thjesht me një koleksion armatimi me vlera kulturore e historike. Kjo fjala arsenal armësh që nuk dihet se kush e tha i pari, ka sjellë shumë keqkuptime sidomos që prej vitit 2002. Leka Zogu trashëgimtari i mbretit Ahmet Zogu nuk ka sjellë nga Afrika e Jugut kur u riatdhesua në Shqipëri asnjë arsenal armësh luftarake. Shumëkush që ka folur kësisoj ka qenë i prirur për të transmetuar opinione dashakeqe. Tashmë e vërteta mban edhe vulën zyrtare që saktëson se kemi të bëjmë me një koleksion armatimi me statusin e trashëgimisë kulturore.
Cilat janë fillesat e këtij koleksioni dhe çfarë dini për historinë e tij?
Dihet që themeluesi i tij ka qenë mbreti Ahmet Zogu. Ka qenë një pasion i veçantë i tij. Një hob interesant që e ka mbajtur gjithmonë në kërkim të armëve të ndryshme. Ky koleksion është themeluar qysh në vitet e para të Mbretërisë në Shqipëri e mandej ka ndjekur familjen mbretërore kudo ku ka shkuar. Në këtë rrugëtim ai është pasuruar gjithnjë e më shumë sipas rrethanave. E vërteta është se koleksioni i armëve të mbretit Zog ka shëtitur gati në të gjitha kontinentet. Po kështu në përbërje të tij ka armë të prodhuara gati në të gjitha zonat e globit.
Sa është numri i armëve në koleksionin e oborrit mbretëror?
Koleksioni i armëve të mbretit Zog ka 104 armë të tipave të ndryshme. Aty ka armë trofe, armë personale të anëtarëve të familjes, armë të dhuruara nga personalitete të ndryshme sipas rastit, armë të blera, armë të akorduara nga autoritete shtetërore për vetëmbrojtje etj. Unë që jam marrë prej disa vitesh me këtë koleksion besoj se ai përbën një kontribut specifik për kulturën kombëtare në këtë fushë. Gjithsesi, tani që u licencua edhe zyrtarisht kam mendimin se do të jetë një objekt pelegrinazhi për specialistët, por edhe për të pasionuarit për armatime. Nga ana tjetër brezi i ri ka rastin të njihet me një enciklopedi interesante të fushës së armatimeve.
Me sa kemi dëgjuar deri te momenti i licencimit të këtij koleksioni, trashëgimtari i oborrit mbretëror ka kaluar peripeci të shumta...
Kam mendimin se arsyet për këtë janë të shumta. E para që desha të theksoj ka të bëjë me faktin se grumbullimi dhe transporti i armëve gjithnjë mbetet një problem delikat. Janë çështjet e trafiqeve, ato të terrorizmit, të krimit etj., që e bëjnë opinionin sensibilizues kur bëhet fjalë për përdorimin privat të armëve. Pikërisht për këtë, gjithkund ka rregullua shumë të ngurta e specifike. Në këtë kontekst, edhe rasti i një koleksioni armësh, nuk ka se si t’i shmanget këtij sensibilizimi. Megjithatë, armët e koleksionit të oborrit mbretëror, kanë përshkuar shumë shtete, gjithmonë të deklaruara e të licencuara dhe në asnjë rast nuk është penalizuar poseduesi i tyre, mbreti Leka. Edhe në lëvizjen e fundit nga Afrika e Jugut në Shqipëri ato kanë ardhur me dokumente të plota sipas rregullave ndërkombëtare dhe janë deklaruar këtu në kohën e duhur.
Megjithatë organet shtetërore i bllokuan që në aeroport...
Kjo tashmë është tejkaluar dhe aktualisht jemi në një realitet tjetër. Sipas mendimit tim, në Shqipëri ka pasur probleme për shkak të ligjit jo të rakorduar sipas standardeve evropiane. Çështja më në fund është zgjidhur dhe ky koleksion i ka hije Pallatit të Vjetër Mbretëror ku do të vendoset sipas rregullave të përcaktuara nga Ministria e Brendshme dhe ajo e Kulturës.
Me sa dimë rikthimin e koleksionit të arëme autoritetet e kushtëzojnë me ruajtjen e tyre me një kompani sigurie të licencuar...
Kjo kërkesë zyrtare kërkon që trashgimtarët e ish familjes mbretërore për ruajtjen dhe magazinimin e koleksionit të vendosin një shoqëri të ruajtjes dhe sigurisë fizike. Domethënia e saj është e qartë. Gjithçka në këtë kërkesë ka të bëjë me rreziqet që ekspozohen nga këto armatime nëse do të jenë jashtë kontrollit. Lidhur me përmbushjen e saj, oborri nuk mendoj se ka nevojë të kontraktojë me ndonjë shoqëri tjetër sigurie, pasi siç dihet, ai ka prej kohësh një kontratë me një kompani të tillë që garantonë sigurinë e mjediseve ku jetojnë familiarët e trashëgimtarit të mbretit Zog. Sa për detyrimet e tjera, ato i kemi realizuar...
Diçka për ndonjë ekzemplar të veçantë të këtij koleksioni...
Të gjitha ato janë sistemuar tanimë sipas kartelave përkatëse që kemi realizuar në bashkëpunim me Ministrinë e Kulturës, Turizmit Rinisë dhe Sporteve. Çfarë do të ishte me interes? Arma e mbretëreshës Geraldinë, për shembull është diçka e veçantë. Pistoleta e mbretit Zog, po ashtu. Ka pastaj armë personale të anëtarëve të familjes mbretërore, ka armë të dhuruara nga Mbreti Faruk, nga princi i Tailandës etj. Të gjitha këto akualisht janë të regjistruara në Drejtorinë e Inventarizimit të Monumenteve të Kulturës.
A mendoni se kjo listë do të licencohet totalisht për të qenë pronë e ish familjes mbretërore?
Ky koleksion nuk krijohet për herë të parë në Shqipëri. Pra, ekzistenca e tij është ballafaquar me kërkesat rigoroze të ligjeve specifike që ka bota e qytetëruar. Kudo ku ka qenë koleksioni i armëve është licencuar në favor të pronarit dhe ai e ka mbajtur në rezidencën e tij. Çdo armë ka ende matrikullin e licencimit nga shteti i fundit që është Afrika e Jugut. Edhe këtu kështu duhet të ndodhë, por gjithmonë duke respektuar e zbatuar ligjin shqiptar. Pra, nuk presim që të bëhet ndonjë përzgjedhje në llojet e arëmve që do ti kthehen pronarit të ligjshëm të këtij koleksioni...

“Mauzeri”, dhuratë e mbretit Faruk
Ka qënë viti ‘46, kur mbreti i Egjiptit Faruk, i ka dhuruar trashëgimtarit të mbretit Leka, një pushkë “Mauzer” me rastin e shtatë vjetorit të lindjes. Asokohe Ahmet Zogu, mbreti i shqiptarëve në mërgim, do ta veçonte këtë më shumë se një gjest miqësie dhe do ta vendoste në vendin më të dukshëm të koleksionit të tij të armëve. Po dhurata e mbretit Faruk do të kalonte stafetë në gjeneratat e familjes mbretërore shqiptare. Kur princi Leka do të bëhej pesë vjeç, i ati i tij, do t’i bënte dhuratën më të çmuar duke i falur “Mauzer”-in e mbretit Faruk, njërit prej miqve më të afërt të familjes së tyre. Në koleksionin e armëve të ish-familjes mbretërore ka me dhjetëra dhurata të tilla.

lista e armeve te koleksionit te ish-familjes mbreterore

Pushkë trofe Nr: N4M.KI (F) 11/48P5,54392.
Automatik 9 mm me Nr: F0203.
Automatik, K45, model OFF 128 NOS 79444.
Automatik Tomson, model 128 NOS 292563.
Automatik Tomson K45 NO 687102.
Automatik M25, me Nr. OM 15 SS 0174.
Automatik M25, me Nr. OM 15 SS 0179.
Pushkë GOLD ar 15, kalibri 5.56 (223)USA. Nr.AA 040.
Pistoletë model TA 90,9 mm PARABELOmbat, Nr. Z01164.
Pistoletë 9mm “BROVING”, model 83, pa numër.
Automatik US, karabinë, kalibër 30, M.I, me Nr. 1837328.
Pushkë “Benko”, çeke, me silenciator, pa qytë, me Nr.29466.
Pushkë 44 "Magnum”, Ruxhe, USA, Nr21 GRSNC240GRS
Pushkë US, karabinë, kalibër 30 MI,Nr.5314150.
Automatik Tomson. V.O në process verbalin e prokurorisë është: Pushkë Sportive Amerikan International Com, kalibër 5.6mm, nr. A003559, me disk.
Automatikë 9mm “Sterling”, Nr. KR 35030.
Pistoletë trofe 38 “Speciale Great Vasten”, armë me dy gryka, pa numër.
“Nagant” model MRE Sentetjen, Nr. 23878.
Pistoletë “Nagant”, viti 1898, me numër: 43753 AZ.
Pistoletë “Nagant”, viti 1898, me numër: 43759 AZ.
Pistoletë “Nagant”, viti 1898, me numër: 43755 AZ.
Pistoletë “Nagant”, viti 1898, me numër: 43760 AZ.
Pistoletë “Nagant”, me Nr. E 23855,Viti 1898.
Pistoletë me mulli, model VVS Nr. 90052.
Pistoletë me mulli, RG40, Nr. R109286.
Pistoletë me mulli “Gobra 38” Special, pa numër.
Pistoletë me mulli, “ESC 321”, Nr. 03450.
Pistoletë “Mauzer”, kalibri 6,35, Nr. 500000.
Pistoletë “Broving”, kalibri 9mm Kanada, Nr.SH7043.
Pistoletë “Broving” Belge, Nr.75C27495.
Pistoletë “Broving” Belge, Nr. 75C27449.
Pistoletë “Gold” me Nr. 378222.
Pistoletë M1911A1, Nr.1015469.
Pistoletë “Broving” me Nr. 76C25349.
Pistoletë “Parabel”, Nr. 83/8 e vitit 1916.
Pistoletë me mulli, me Nr. 891774.
Pushkë 5.6 mm, nr 5998 “Made in Franc”
Pushkë 7.65 mm Mas,Nr: F31030, prodhim i vitit 1938.
Llullë Pistoletë 5.6 mm, pa numër.
Pistoletë “Magnum”, Nr. 303, në të tytë ka Nr. 98512 Tons.
Pushkë “Remkton” M552, kalibër 5.6 mm, Nr. 1912413.
Pushkë model “V49”, kalibër 5.6mm me numër 3975.
Pushkë “Remkton” M760 me numër 217237.
Pushkë 7.92 mm Belge me nr 3428, 3540, në trup nr. 597530.
Pushkë sportive “VVincester” 5.6 mm, Nr. 2848.
Pushkë “Mauzer 5.6 mm DRP-DRGM pa numër.
Pushkë GOLD ar 15, Kalibri 5.56 (223) USA Nr. AA041
Pushkë GOLD ar 15, Kalibri 5.56 (223) USA Nr. AA 038
Pushkë GOLD ar 15, Kalibri 5.56 (223) USA Nr. AA39
Automatik model 56, qytë druri me dizenjo ushtarake 1976, Nr. AA 0037
Automatik model 56, qytë druri me dizenjo ushtarake
viti 1973, Nr. AA0034
Automatik model 56, qytë druri me dizenjo ushtarake pa vit, Nr. AA0035
Automatik 7.62 mm, model 56 me Nr. MI1017 viti 1953
GHKT model 69 me Nr. PTT 7BAA043, viti 1976
Mortajë 60 mm, me Nr, PTH 82bar0042(AA042)
Granat Hedhës model 79 40 mm, me numër : 164406
Granat Hedhës model 79 40 mm, me numër: 105103
Granat Hedhës model 79 40 mm, me numër: 122654
Dykëmbësh i Mortajës 60 mm me Nr. 3533
Pushkë model 56, kineze, me Nr. 10065426
Shotgan 12 mm policie, model “Ten”, pa numër.
Automatik model 56 me qytë metalike, Nr: KO 128717, prodhim i vitit 1976
Automatik model 56 me qytë metalike, Nr: 127065, prodhim i vitit 1976
Automatik model 56, me qytë druri, prodhim i vitit 1975, me Nr: 14970
Automatik model 56, me qytë druri, nuk ka vit prodhimi me Nr: E06712
Automatik model 56, me qytë druri, prodhim i vitit 1976, me Nr: 720525
Automatik model 56, me qytë druri, prodhim i vitit 1975, me Nr:
Automatik model 56, me qytë druri, prodhim i vitit 1979, me Nr:
Automatik model 56, me qytë druri me doreza me kasa, prodhim i vitit 1977, me Nr: 540121
Automatik model 56, me dykëmbësh, prodhim i vitit 1977, me Nr: 516381
Automatik model 56, me dykëmbësh, pa vit prodhimi, me Nr: Z71702.
Stilolaps pistoletë
Pistoletë tip “Sirena” Breshia Itali, Nr. 7325
Pushkë 5.6 mm AR me Nr: A169398
Pushkë 5.6 mm AR me Nr: A77335
Pushkë 5.6 mm AR me Nr: A29455
Pushkë me numër 1000/500
Pistoletë 9 mm “Broving” Fabrique National Herstol, Nr.75C27422
Pistoletë 9 mm “Broving” Fabrique National Herstol, Nr.75C27434
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese, Nr: 03504
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese, Nr: 03872
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese, Nr 03910
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese, Nr 03353
Automatik 9 mm, model 68 me flakëshuese, Nr 03937
Automatik 9 mm, model 68 me silenciator, Nr 04136
Automatik 9 mm, model 68 me silenciator, Nr 03714
Automatik 9 mm, model 68 me silenciator, Nr 03840
Automatik 9 mm, model 68 me silenciator, Nr 02919
Automatik 9 mm, model 68 me silenciator, Nr 04125
Automatik FACETIME, me Nr: C35672
Automatik “DUNELEN” N.J kalibër 30 M.I me numër 83138
Automatik “DUNELEN” N.J kalibër 30 M.I me numër 82935
Automatik “DUNELEN” N.J kalibër 30 M.I me numër 75278
Automatik “DUNELEN” N.J kalibër 30 M.I me numër 73198
Automatik “DUNELEN” N.J kalibër 30 M.I me numër 83047
Pistoletë stilolaps pa numër, pa markë
Pistoletë stilolaps pa numër, pa markë
Automatik “STEN” me Nr: ZB England
Teke gjahu “ Grener Marker Birmingam England”
Teke gjahu “Atavis Aramis K 44” prodhim i vitit 1926, pa numër , model “Tigri”
Teke Gjahu pa numër “Kap Skofiat” e vitit 1947.
Teke gjahu, kalibri 12 mm, me magazinë model 30, me numër B806910
Çifte gjahu me numër 3189
Shpatë made in Japan
Shënjestër optike
Thikë USM8A1PVVH
Thikë USM8A1TVVB dhe
Thikë USM8A1VPCO
Thikë gjahtari me këllëf me mbishkrimin “GERBER”

Vendosur: 21/02/2008 - 11:32
• Qeveria pritet t’i hapë sot dritën jeshile familjes mbretërore për të marrë sërish armët të cilat iu konfiskuan në aeroportin e Rinasit në vitin 2002.

ADI SHKEMBI

Ministri i Brendshëm, Bujar Nishani, ka dërguar në qeveri një projektvendim “Për mënyrën e trajtimit të koleksionit të armëve të zjarrit të ish-familjes mbretërore”. Kështu në projektvendim thuhet se trashëgimtarët e familjes së Mbretit Zog kanë të drejtë të mbajnë në mjediset e vendbanimit të përhershëm, koleksionin privat të armëve (të lehta) të zjarrit. Por ajo që bie në sy është fakti se nuk do të kthehet municionet që kishte me vete familja mbretërore gjatë ardhjes në Tiranë. Por kalimi i armëve nga forcat e rendit te familja mbretërore nuk do të bëhet kaq thjeshtë, por përmes një inventarizimi të detajuar. “Koleksioni i armëve të zjarrit, përpara se t’u dorëzohet, të regjistrohet dhe më pas të mbahet, në vazhdimësi i inventarizuar në llogari të veçantë nga strukturat e Policisë së Shtetit”, thuhet në paragrafin e parë të pikës 2 të këtij projektvendimi. Përveç inventarit nga ana e policisë, në këto armë do të shikohet edhe aspekti i trashëgimisë kulturore. “Elemente të këtij koleksioni, të cilësuara nga komisioni i përhershëm i objekteve të trashëgimisë kulturore si objekte të kësaj trashëgimie, të regjistrohen dhe pajisen me pasaportë nga qendra kombëtare e inventarizimit të pasurive kulturore”, thuhet më tej në pikën 2 të projektvendimit. Më pas, ruajtja e koleksionit të armëve do të bëhet në një magazinë të posaçme, e cila duhet të sigurohet me roje të armatosura, në shërbim 24 orësh. Ky shërbim duhet të sigurohet edhe në vendin e ekspozimit të armëve, për sa kohë ato mbahen të ekspozuara. Kjo mënyrë ruajtje e armëve, detyron familjen mbretërore të kontraktojë një shoqëri sigurie për ruajtjen e tyre. “Trashëgimtarët e ish-familjes mbretërore, për ruajtjen dhe magazinimin e koleksionit, janë të detyruar të lidhin kontratë me një shoqëri të ruajtjes dhe sigurisë fizike, të licencuar”, theksohet në nenin 4 të projektvendimit, i cili do të shqyrtohet në mbledhjen e sotme të Këshillit të Ministrave. Ndërkohë, lëvizja e koleksionit të armëve, janë mjediseve të ruajtjes së përhershme duhet të bëhet patjetër me leje të policisë. Ndërsa për lëvizjen e objekteve, të cilësuara si objekte të trashëgimisë kulturore, jashtë mjediseve të ruajtjes së përhershme, para lejes nga ana e policisë duhet marrë më parë leja nga ministri i Turizmit dhe Kulturës, Ylli Pango.
Masat
Në këtë projektvendim parashikohen gjithashtu edhe një sërë masash lidhur me ruajtjen dhe administrimin e këtij koleksioni armësh nga ana e familjes mbretërore. Në pikën gjashtë të projektvendimit thuhet se: “Për parandalimin e cenimit të rëndë të rendit dhe të sigurisë publike, apo në raste kur vërehet mosplotësimi i kushteve dhe i rregullave për ruajtjen dhe administrimin e sigurt të koleksionit, Policia e Shtetit e merr koleksionin në ruajtje të përkohshme deri në rregullimin e kushteve/të situatës”. Projektvendimi i paraqitur nga ministri i Brendshëm, Bujar Nishani, i jep të drejtë Policisë së Shtetit që nëpërmjet strukturave të saj ka të drejtë të kontrollojë në çdo kohë respektimin dhe zbatimin e rregullave, të përcaktuara në këtë vendim dhe në aktet e tjera nënligjore në fuqi. “Ngarkohet ministri i Brendshëm të nxjerrë udhëzime, ku të përcaktohen rregullat, për t’i bërë të paefektshme për qitje armët e këtij koleksioni dhe rregullat teknike, për dorëzimin e ruajtjen e tyre”, thuhet më tej në projektvendim.

Ruajta e armëve me shoqëri të licencuar
Ruajtja e armëve, detyron familjen mbretërore të kontraktojë një shoqëri sigurie për ruajtjen e tyre. “Trashëgimtarët e ish-familjes mbretërore, për ruajtjen dhe magazinimin e koleksionit, janë të detyruar të lidhin kontratë me një shoqëri të ruajtjes dhe sigurisë fizike të licencuar”, theksohet në projektvendim.

Enkelejd Alibeaj
Ministri i Drejtësisë, Enkelejd Alibeaj, në letrën për dhënien e mendimit për këtë projektvendim thekson se, duhet të specifikohet lloji i kontratës që do të lidhet mes palëve për ruajtjen dhe magazinimin e koleksionit. Duke iu referuar ligjit për statusin e familjes mbretërore, Alibeaj thotë se duhet të përcaktohet në mënyrë eksplicite subjekti i cili do të mbulojë shpenzimet për sigurimin e koleksionit.

Bujar Nishani
Në relacionin e projektvendimit, ministri Nishani rrëzon propozimin e ministrit Alibeaj. "Në lidhje me sugjerimin e Ministrisë së Drejtësisë për përcaktimin e llojit të kontratës, nuk është marrë parasysh, sepse kontrata e lidhur me shoqërinë e ruajtjes dhe sigurisë fizike nuk është një kontratë sigurimi në bazë të nenit 1113 të Kodit Civil", thotë Nishani në relacion.

Ylli Pango
Ministri i Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, Ylli Pango kërkon që në hartimin e këtij projektvendimi të merret parasysh ligji për trashëgiminë kulturore, sipas të cilit objektet e trashëgimisë kulturore në mënyrë të detyrueshme duhet të regjistrohen në qendrën kombëtare të inventarizimit dhe pasurive kulturore, e cila lëshon pasaportën e objektit në bazë të këtyre të dhënave.

Policia sekuestroi në Rinas armët e Zogut
Pas 63 vitesh në mërgim, familja mbretërore u kthye në Shqipëri në vitin 2002. Ndërsa u takua me autoritete qeveritare dhe parlamentare në aeroportin e Tiranës, pretendenti për fronin mbretëror tha se nuk planifikon të angazhohet në politikë. Megjithatë, Leka Zogu gjithashtu kërkoi që vendi të zhvillojë një tjetër referendum në lidhje me formën e tij të qeverisjes. Ndërsa Zogu dhe familja e tij u drejtuan për në një vilë në kryeqytet, bagazhi i tyre u sekuestrua në aeroportin e Tiranës. Sipas njoftimeve të shtypit, policia shqiptare sekuestroi 11 arka që përmbanin armë dhe municione, përfshirë mortaja dhe granata dore. Në atë kohë Zogu tha se armët ishin pjesë e një koleksioni personal. Zogu dhe familja e tij u kthyen në Shqipëri me dokumente autorizimi të përkohshëm dhe në atë kohë iu nevojiteshin pasaporta të Republikës së Shqipërisë për të qëndruar në vend. Zogu ishte protagonist edhe i ngjarjeve të vitit 1997, kur pasi u ra dakord për të organizuar një referendum për mënyrën se si do të qeverisej vendi, Zogu mbështeti rikthimin e mbretërisë. Zogu, fitoi 30 për qind të votave. Por trashëgimtari i fronit nuk pranoi ta njihte rezultatin.

RADIO FREE EUROPE/RADIO LIBERTY, PRAGUE, CZECH REPUBLIC
___________________________________________________________
RFE/RL NEWSLINE Vol. 12, No. 25, Part II, 6 February 2008

EU GIVES GREEN LIGHT FOR MISSION TO KOSOVA... The EU's member states on February 4 approved funding, legal guidelines, and an operational framework for a 1,800-strong mission to Kosova, international media reported. According to the Serbian broadcaster B92, Christina Gallach, the spokeswoman for EU foreign-policy chief Javier Solana, called the decision "very procedural" and "just one step in a long process that will in the end result in deploying the union's staff in Kosovo." However, the timing of the decision -- just a day after Serbia's presidential runoff -- indicates both the EU's sense that there is an urgent need for movement toward settling Kosova's future and that it feared the decision could have affected the presidential election, which Serbian President Boris Tadic depicted as a referendum on the EU. Agreement within the EU was reportedly achieved only after one opponent of Kosovar independence, Cyprus, decided to abstain. The mission, which was recently given the title EULEX, will consist of prosecutors, judges, and police officers and will be charged with ensuring that the Kosovar government complies with standards set out in March 2007 by the UN's special envoy, Martti Ahtisaari (see "RFE/RL Newsline," February 4, 2008). Ahtisaari's plan also included a recommendation that Kosova be granted "supervised independence," causing the whole plan effectively to be vetoed at the UN Security Council by Russia. No date has been given for the mission to be deployed, and its duration also still has to be decided. The date may be set when EU foreign ministers meet on February 18. The February 4 decision needs to be formally approved the EU's Council of Ministers, which consists of the leaders of the EU's 27 countries. According to AP, some EU governments still want the UN Security Council approve the mission. Approval seems unlikely, however, given Russia's stated opposition to the mission. UN Secretary-General Ban Ki-moon has said that he is weighing the legal aspects of an EU deployment, but has also said that he believes the EU should take "primary responsibility" in resolving Kosova's status (see "RFE/RL Newsline," January 28 and 29, 2008). AG

...WHICH INCURS HEATED RESPONSE FROM SERBIAN PREMIER... Serbian Prime Minister Vojislav Kostunica lashed out at the EU on February 5, arguing that "this decision to send a mission means that the EU, together with Albanian separatists, is creating a false, Albanian state on Serbian territory." He also accused the EU of "trickery" and of seeking to bribe Serbia into accepting Kosova's claim to statehood, citing the offer made on January 28 by EU foreign ministers to sign a "political agreement" with Serbia that would boost trade, end visa requirements, and ease educational exchanges (see "RFE/RL Newsline," January 29, 2008). "The EU's proposal to sign a political agreement with Serbia while at the same time sending a mission to break apart our state is a deception aimed at getting Serbia effectively to sign its agreement to Kosovo independence," Kostunica declared. Underlining his argument, Kostunica contended that, by signing the agreement, Serbia would "thus become the first state to indirectly recognize an independent Kosovo." Kostunica also filed a motion on behalf of his party, the Democratic Party of Serbia (DSS), for an emergency session of parliament to be held to discuss issues related to Kosova and the planned political agreement with the EU. The EU made the offer of a "political agreement" to Serbia after its members failed to agree to offer Serbia a substantially more significant pact, a Stabilization and Association Agreement (SAA). That move also appeared to sidestep Kostunica's warning to the EU that Serbia would only sign an SAA if the EU did not deploy a mission to Kosova (see "RFE/RL Newsline," February 4, 2008). While the political agreement has been described as equivalent to "three-quarters" of an SAA, it is not -- unlike the SAA -- a formal, standard part of the EU's membership process. AG

...AND DANGER OF GOVERNMENT COLLAPSE. Serbian Prime Minister Kostunica's strong opposition to the signing of an accord with the EU has opened up a major rift within the governing coalition, and members of the government are themselves now warning that the government could collapse over the issue. On February 5, a cabinet meeting on Kosova and the EU was aborted after a DSS minister -- Slobodan Samardzic, the minister for Kosovar affairs -- walked out, and Kostunica's call for an extraordinary session of parliament has not been backed by the DSS's two coalition partners, the Democratic Party (DS) and the G17 Plus alliance. New Serbia (NS), the junior partner in the DSS's alliance, has backed the motion. Its leader, Infrastructure Minister Velimir Ilic, said on February 5 that the differences will come to a head within days. February 7 is "D-day," Ilic said, AP reported. February 7 is the day that the EU would like to sign the interim political agreement with Serbia. "If they [the DS and G17 Plus] sign, anything can happen with the government," Ilic continued. In the wake of the presidential election, which Tadic called a referendum on the EU, Kostunica seems extremely unlikely to convince the DS and G17 Plus not to sign the EU accord. "After the referendum confirmation of our country's European orientation, not a single party or politician can prevent what our citizens want and that is that we sign this agreement and join the EU as soon as possible," Bozidar Djelic, a DS member and deputy prime minister, said on February 5. Mladjan Dinkic, the economy minister and leader of G17 Plus, said the same day that "there could not, and would not, be any compromise on Serbia's European future," international and local media reported. Unnamed government sources quoted by local and international media have predicted that one possibility is that the government, which was cobbled together only in May 2007 after 16 weeks of talks, could collapse, paving the way for new elections. That would increase the possibility of the hard-line nationalists, the Serbian Radical Party (SRS), forming a government. The SRS is the largest party in parliament, and its leader, Tomislav Nikolic, managed in the February 3 election to come within 3.9 percentage points of ousting Tadic from the presidency, a margin of defeat that was smaller than the 7.8-point gap in their battle for the presidency in 2004. With the possibility of the government collapsing, there is now speculation that the DSS could link up with the SRS. That speculation has been fed by the DSS's refusal to endorse Tadic in his presidential battle with Nikolic, and by the SRS's support for the DSS's call for an extraordinary session of parliament. AG

-Ndërkombëtarizohet “fenomeni Shqipëri” për shpëtimin e hebrejve-

Nën kujdesin e senatorit të Rhones (Ronë) Bernard Fournier, kryetar i grupit të miqve parlamentarë të Shqipërisë në Asamblenë Kombëtare të Francës;

me bashkëpunimin e Ambasadës së Shqipërisë në Paris dhe të arkivave kombëtare të vendit, më 27 janar u zhvillua konferenca shkencore ndërkombëtare kushtuar

Ditës së Shoah, me temë “Shqipëri 1933-1944: nderi i njeriut”. Konferenca u mbajt në Palais de Luxembourg, një prej rezidencave më të rëndësishme presidenciale të

Francës. Studiues shqiptarë dhe të huaj i paraqitën një mjedisi shkencor dhe politik të zgjedhur dëshmi dhe përfundime rreth historisë së shpëtimit të hebrejve në Shqipëri

para dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore (dr. Nevila Nika, drejtore e arkivave). Të dhëna të reja dolën në pah për rolin e popullatës, të autoriteteve qeverisëse dhe të institucioneve

fetare si gjatë periudhës mbretërore, ashtu dhe gjatë luftës (dom Nikë Ukgjini, ipeshkëv i dioqezës së Shkodrës). Referuesit saktësuan se Shqipëria gjatë

holokaustit nazist shpëtoi jo hebreutë e tij, rezidentë, por disa mijëra hebrej të ardhur nga shumica e vendeve të Evropës Qendrore dhe Ballkanit. Burime arkivore

shqiptare dhe të huaja i provuan audiencës se në Shqipëri nuk u përshtatën asnjëherë ligje dhe akte nënligjore antihebraike (Msc Monika Stafa). Edhe institucionet klerikale

shqiptare, kishtare e myslimane, përmes dhënies së një emri dhe identiteti tjetër, bënë të mundur ruajtjen e dhjetëra jetëve të hebrejve.

Personalitete të albanologjisë në botë, si Bernd Fischer, Noel Malcolm, Antonia Jung dhe shumë të tjerë, që morën pjesë në këtë konferencë, vunë në dukje njohjen

e vonët të “fenomenit Shqipëri” dhe rëndësinë që po merr gjithnjë e më shumë në shkallë ndërkombëtare ndriçimi i historisë së shpëtimit të hebrejve në këtë

vend të vogël, të varfër, nën pushtim e pa qeveri vetëvepruese. Nga studiuesit e huaj dhe organizatorët e konferencës (Y. Aliçkaj, B. Fournier, E. Bommier, C. Lavoine) u theksua

se qëllimi kryesor i veprimtarisë është t’i jepet rëndësia e merituar botërore këtij modeli, që parapriu kultin e të drejtave, dinjitetit dhe nderit të njeriut në Evropën

e sotme demokratike. Historiani i njohur Bernd Fischer, autor i shumë librave kushtuar historisë së Shqipërisë në shekullin e 20-të, tha se kërkimet e tij do të drejtoheshin

në arkivat amerikane dhe britanike, për të zbuluar më shumë të dhëna rreth marrëveshjeve me karakter ndërkombëtar që lehtësuan ardhjen dhe shpëtimin e hebrejve

në Shqipëri. Pjesëmarrësit konfirmuan se identifikimi i burimeve të panjohura arkivore mundëson qortimin e disa shifrave që kanë mbetur tradicionalisht në botime

për numrin e hebrejve të mbijetuar në Shqipëri, duke e bërë më të rëndësishëm rolin e saj. Një vend më vete zuri diskutimi për konvergjencën e të gjitha palëve politike

në Shqipëri ndaj hebrejve, duke e konsideruar atë bashkërisht çështje të brendshme. Pikërisht kjo konvergjencë bëri që Tirana të mos ua dorëzojë kurrë listat e hebrejve

nazistëve. Me rastin e mbajtjes së kësaj konference, meshtari dom Nikë Ukgjini, një prej referuesve, bashkëcelebroi në Notre Dame de Paris (në Katedralen e Parisit)

meshën e së dielës. Për herë të parë në aulat e kësaj katedraleje fjalët e ungjillit u dëgjuan edhe shqip. Mesha u ndoq nga qindra besimtarë, vendës e shqiptarë, të

krishterë e myslimanë dhe u prit me shumë nderim.

Si u mbrojtën hebrenjtë në Shqipëri nga qeveritë kolaboracioniste

Tashmë është shumë i njohur fakti se gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore, në vitet 1939-1945, asnjë nga rreth 1800 shtetasit e ndryshëm me origjinë hebraike që ndodheshin asokohe në Shqipëri nuk iu dorëzua autoriteteve pushtuese gjermane, ashtu siç ndodhi, fatkeqësisht, në disa shtete të tjera të Evropës Lindore, të pushtuara nga nazistët, si në Bashkimin Sovjetik e Poloni, ku rreth 4 milionë hebrenj përfunduan furrave të krematoriumeve. Ky fakt është nxjerrë në pah edhe këto ditë në mjaft nga aktivitetet e shumta përkujtimore që janë zhvilluar dhe po zhvillohen në disa shtete të botës, si në Jerusalem, Paris, Nju Jork, etj., me rastin e Ditës së Holokaustit. Por, më thelbësorja e këtij fakti të pakundërshtueshëm dhe të pranuar botërisht nga të gjitha shtetet, është që hebrenjtë të cilët ishin në Shqipëri nuk u morën në mbrojtje vetëm nga familjet e thjeshta shqiptare, që i strehuan ata në shtëpitë e tyre, por në radhë të parë ata u morën në mbrojtje edhe nga të gjitha qeveritë shqiptare të asaj kohe, si në periudhën e pushtimit italian, ashtu edhe në kohën e okupimit gjerman nga shtatori i 1943-it, deri në nëntorin e vitit 1944, kur ata u tërhoqën nga Shqipëria. Kështu, shumë politikanë të njohur të asaj periudhe, si Mehdi bej Frashëri, Ibrahim bej Biçaku, Fiqëri Dine, Mihal Zallari, Engjëll Çoba, Javer bej Hurshiti, Qazim Mulleti, Mehmet Gani e të tjerë ministra, anëtarë të regjencës, deputetë, prefektë, kryetarë bashkish, apo funksionarë të tjerë të lartë të administratës së shtetit shqiptar të asaj kohe, jo vetëm që i morën në mbrojtje hebrenjtë, duke i pajisur me dokumente false si shtetas shqiptarë, por ata shpeshherë hynë në konflikte të thella edhe me autoritetet gjermane që kërkonin me çdo kusht arrestimin dhe eliminimin e tyre fizik. Veç të tjerash, për veprimtarinë e hebrenjve në Shqipëri gjatë viteve të luftës (1939-1944) dhe mbrojtjen që iu bë atyre nga qeveritarët e lartë të asaj kohe, flasin më së miri edhe mjaft dokumente që na janë vënë në dispozicion nga Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave të Shtetit Shqiptar në Tiranë, një pjesë prej të cilave ne po i publikojmë në këtë shkrim.

N/prefekti i Kavajës u jep dokumente
Po cilët ishin disa nga hebrenjtë që u fshehën dhe u strehuan në Shqipëri gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore, nga kishin ardhur ata në vendin tonë, ku ishin shkolluar dhe me çfarë aktiviteti merreshin ata në qytetet kryesore të vendit ku ishin vendosur? Për këtë bëhet fjalë në një dokument të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Prefekturës së Tiranës, i cili mban datën 15 maj 1944, dhe që është firmosur nga drejtori i Policisë Qendër, Shaqir Preza, dhe Prefekti i Klasit I në Tiranë, Qazim Mulleti (AQSH F.252 V. 1944 D. 225. fq.57). Ky dokument, në të cilin jepen me hollësira të gjitha të dhënat dhe aktiviteti i disa hebrenjve, të cilët janë arrestuar nga komanda gjermane në datën 16 prill të vitit 1944, i drejtohet Zyrës Politike të Ministrisë së Punëve të Brendshme në Tiranë. Lidhur me aktivitetin e atyre shtetasve me kombësi hebraike dhe qëndrimet e tyre politike, në atë dokument midis të tjerash shkruhet: "Në gjegjie të sipërmes, kemi nderin t‘Ju lajmërojmë, se çifutët t‘arrestuem më datën 16 prill të k.v. nga ana e Policisë Gjermane në bashkëpunim me organet e kësaj Zyre, me datë 30 prill të k.v. nga ana e Policisë Gjermane, të shoqnuem, janë dërgue nga ana e Strugës e Bitoljes (Manastirit) në drejtim të padijtun. Nga hetimet e imta të zhvillueme nga kjo Komiseri, na rezulton si vijon: 1) Çifuti Sallomon Salltiel, i të vdekunve Isak e Matilda, lindun më 1915 në Shkup, banues në Shkup, nështetas i ish-Jugosllavis, ka ardhur në Shqipni në 10 Fruer 1943 tinzisht, tue kalue kufinin bullgaro-shqiptar në Ferizaj abuzivisht, mbasi nuk ishte i pajisun me pashaportë të rregullt ose të ndonjë tjetër dokument udhëtimi. Në Ferizaj, i mshefun ka qëndrue dy muaj, por nga autoritetet e vëndit asht diktue dhe kap e internue në Kavajë, ku ka qëndrue deri në kapitullimin e Italisë. Nënprefekti i Kavajës, zoti Mehmet Gani (Qani) më datë 17.12.1943 me Nr Extra, i ka lëshue një letër idenditeti në emën false, SALI ISA SALTIEL. Ky letër idenditeti e përmban edhe fotografinë e Sallomonit si dhe vulën Zyrtare të N/Prefekturës në fjalë. Përveç kësaj, Bashkija e Tiranës-Zyra e Shëndetësisë, më datën 12.VI.1943, me Nr.2021 i ka lëshue një letër idenditeti, po në emën fallso Sali Isa Saltiel. Këtu në Tiranë, Sallomoni asht marrë me tregtina të vogla. Përveç kësaj asht marrë edhe me shitjen e monedhave italiane (Lireta), të cilat të holla ja dërgonte një farë Dervish Jahi, tregtar nga Shkodra me anën e një shoferi nga Shkodra që quhet Qamil Gali, me shërbim pranë shoqërisë automobilistike transportesh "Çurçija" në Shkodër. Bankënotat në monedha Italiane, Dervish Jahi i paska ble prej njërzve të ardhun nga Mali i Zi dhe sipas marrëveshjes që paska me Sallomon Sallitelin, këto të holla me shoferin e naltëpërmëndun ja dërgonte në Tiranë. Sallomoni këto monedha Italiane ia shiste Italianëve, të cilët po ktheheshin në Itali. Në vijën politike nuk ka qenë e mundun të konstatohet ndonjë gja, megjithse Sallomoni asht i dyshimtë". Pas të dhënave për Sallomon Saltiellin, i cili është ndihmuar nga n/prefekti i Kavajës dhe Bashkia e Tiranës, duke u pajisur me dokumente false prej tyre, po në atë dokument jepen edhe të dhënat e disa hebrenjve të tjerë, si Samiko Salltiell, Jakov Gatenjo, Haim Matallon, Matilda Matallon dhe Ester Matallon, të cilët, siç bëhet e ditur aty, janë arrestuar nga policia gjermane dhe janë dërguan në drejtim të paditur prej tyre.

Durrsakja që spiunoi hebrenjtë për të dashurin
Po në ç‘rrethana u arrestuan hebrenjtë për të cilët bën fjalë dokumenti i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Prefekturës së Tiranës, i cili mban datën 12 maj 1944 dhe kush i spiunoi ata te gjermanët? Lidhur me këtë, po në atë dokument të Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të Shtetit, midis të tjerash shkruhet: "Arrestimi i të naltpërmendunve ka ndodhë në këtë mënyrë: Një vajzë e qyejtuna K.S. (në dokument jepet emri dhe mbiemri i plotë i saj. Shënimi ynë), nga Durrësi, tash banuese në Tiranë, më datën 15 të Prillit, u paraqit në këtë Zyrë tue thanë se çifutët e nalt-përmëndun, zhvillojnë veprimtari spiunazhi, se ata kanë shumë të holla në monedha të hueja, stërlinga e dokumenta kompromentuese. Kejo Zyrë, thanjet e kësaj vajze i muarr parasysh edhe disponoj, që me datën 16, d.m.th. me nesermen, nga organet e kësaj Zyre të bahet një kontroll i imtë në banesën e tyne edhe ne rast pozitiv të veprohet n‘arrestimin e tyne. Kur organet e kësaj Zyre, vajtën në banesën e çifutëve të përmëndun, aty gjetën Policinë Gjermane të Komandës SS në veprim e sipër. Me ardhjen e Policisë Shqiptare, Policija Gjermane jo vetëm që nuk kundërshtoj veprimin e Policisë Shqyptare, por përkundrazi i asht lutë që në bashkëpunim t‘i vazhdojë veprimet. Organet e kësaj Zyre, me qenë se Policija Gjermane veprimet ma parë i kishte fillue edhe çifutët e nalt-përmendun nga Gjermanët, ishin ndalue edhe grumbullue në një qoshe t‘oborrit, pranuen bashkëpunimin e propozuem edhe veprimet e mandejshme bashkarisht u zhvilluen. Në kontrollin e bamun, përveçse letrave në gjuhën Malazeze me karakter tregtare, ndonjë gja tjetër nuk u gjetë. Ne përkufizimin personal të Sallomon Salltiel-it u gjet një shumë të hollash si vijon: gjithsej 10.300 franga shqiptare e 11.000 lireta italiane. Për këto të holla dha spjegime Sallomoni se janë të Dervish Jahit, tregtar nga Shkodraâ€¦ Të hollat në fjalë u sekuestruen nga Policija Gjermane, mbasi veprimi ishte fillue nga ata. Nga hetimet e ma-pastajshme, rezulltoj se, vajza K.S. përveç lajmimit që kishte ba në këtë Zyrë, njikohesisht kishte lajmue edhe komandën e Policisë Gjermane SS, Komandën e Regjimentit të Gjindarmërisë "Kosova" dhe Komandën e Rrethit të Mbrendëshme të Gjindarmërisë, edhe kështu vajza në fjalë ka shkaktue një konfuzion. K.S. këtë gjë e ka ba me qëllim, që të shpresonte në shpëtimin e dashnorit të saj komunist J. K. (në dokument jepet emri dhe mbiemri i plotë i tij. Shënimi ynë), i cili nga organet e kësaj Zyre, më datën 14 Prill të k.v. ishte arrestue si pjesmarrës në vrasjen e nji Nënoficeri e nji Agjenti të Policisë. Edhe vajza në fjalë asht me ndjenja komuniste dhe imorale, por tash për tash nuk asht konstatue nëse zhvillon ndonjë aktivitet komunist. Sa sipri Ju parashtruem për njoftim e në gjegje të sipërmes. Drejtori i Policisë së Qëndrës (Shaqir Preza.d.v.)". Pra, siç shihet edhe nga dokumenti i cituar më lart, shkas për arrestimin e gjashtë shtetasve me kombësi hebraike është bërë një vajzë e re komuniste nga qyteti i Durrësit, e cila i ka spiunuar në Komandën Gjermane, duke shpresuar se ata do t‘i lironin të dashurin e saj komunist, që ishte arrestuar për pjesëmarrje në një atentat kundër një agjenti të policisë.

Urdhri i Qazim Mulletit: Liroi hebrenjtë!
Po cili ishte fati i mëtejshëm i hebrenjve që u arrestuan nga gjermanët, pasi ata ishin spiunuar nga një vajzë e re komuniste me origjinë nga qyteti i Durrësit dhe banuese në Tiranë? Për këtë gjë, në dokumentet arkivore që jemi këshilluar dhe disponojmë, nuk bëhet e ditur, por aty flitet për dy shtetas të tjerë me origjinë hebraike, të cilët janë liruar nga burgu me vendimin e një komisioni të posaçëm të kryesuar prej Prefektit të Tiranës, Qazim Mulleti. Në atë dokument arkivor, që mban datën 9.6.1944, shkruhet: "Shteti Shqiptar, Prefektura e Tiranës. Zyrës së Burgut e për njoftim: Komandës Qarkut Gjind. Komiseris Policis Tiranë. Ju njoftohet se komisioni i posaçëm i mbledhun pardje me 7 të k.m. nën Kryesinë e Titullarit të kësaj Prefekture, vendosi qi të reshtuemit Sallomon Tashi e Mina Roshi nga Durrësi, të lirohen me garanci, mbasi nuk kishin fakte për t‘iu referue Gjyqit dhe me qënë se bani konviksion se nuk janë persona të rrezikshëm që lenia e tyre e lirë të damtojnë qetësinë publike. Lutemi prandaj që mbasi të sigurojën si garantë ndojë person të ndershëm të njoftun me sjellje të mira morale dhe politike, të shoqnohen në këtë Prefekturë, ku mbasi të redaktohet akti i garancisë, do të lehen të lirë. Prefekti i Klasit të I-rë Qazim Mulleti d.v."

Ministri Çoba: Lironi hebrenjtë!
Në dokumentet e tjera që gjenden në Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave të Shtetit në Tiranë, ku bëhet fjalë për aktivitetin dhe veprimtarinë e shtetasve të huaj me origjinë hebraike, të cilët gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore (1939-1944) gjendeshin në Shqipëri, ndodhet edhe një korrespodencë e gjatë e bërë ndërmjet Prefektit të Shkodrës, Javer bej Hurshitit, dhe ministrit të Brendshëm të qeverisë shqiptare të asaj kohe, Engjëll Çoba. Në ato dokumente flitet për arrestimin nga ana e gjermanëve të katër shtetasve të huaj me origjinë hebraike që ndodheshin në qytetin e Shkodrës, dhe ndërhyrjen e autoriteteve të larta shqiptare për lirimin e tyre. Kështu, sipas dokumenteve në fjalë, më datën 2 maj të vitit 1944 (ora 11.55), Prefekti i Shkodrës, Javer bej Hurshti, me anë të një telegrami njofton Ministrinë e Brendshme në Tiranë duke i shkruar: "Informohemi se Komanda H.S. Hausding ka arrestue katër ebrej prej Prishtine dhe me qëndrim në këtë qytet. Thuhet se këtynë u janë kërkue njëmijë napolona ar për lirim". Pas marrjes së këtij telegrami, ministri i Punëve të Brendshme, Engjëll Çoba, i ka bërë një telegram Prefekturës së Shkodrës, ku kërkon të dijë se shumën e napolonave të arit e ka marrë Prefektura e Shkodrës apo komanda gjermane. Dhe pasi njoftohet nga Prefekti Hurshiti se ajo shumë është marrë nga komanda gjermane, ministri Çoba ka lajmëruar menjëherë Ministrinë e Punëve të Jashtme në Tiranë, e cila kishte dhe autoritetin e duhur ligjor për të kontaktuar me Komandën e Përgjithshme Gjermane në Shqipëri. Në njoftimin e ministrit Çoba, drejtuar Ministrisë së Punëve të Jashtme në Tiranë, pasi jepet fjalë për fjalë njoftimi i Prefektit Javer Hurshiti për arrestimin e katër hebrenjve dhe shuma që u është kërkuar për t‘i liruar nga burgu, shkruhet: "Prandaj lutemi të keni mirësinë me ndërmjetësue ku duhet qi autoritetet ushtarake Gjermane të mos ndërhyjnë në punët e mbrendëshme t‘onat, vetëm ndër raste qi kanë të bëjnë drejt për së drejti me ushtrinë Gjermane". Pas këtij njoftimi të ministrit Engjëll Çoba, duket se Ministria e Jashtme në Tiranë ka reaguar menjëherë pranë Komandës së Përgjithshme të Gjermanëve, po në Tiranë, gjë e cila bëri që katër hebrenjtë e arrestuar të liheshin të lirë. Kjo gjë bëhet e ditur edhe nga telegrami i Prefektit Hurshiti, i cili, më 4 maj të vitit 1944, njofton Ministrinë e Brendshme në Tiranë, duke i thënë se Komanda Gjermane në Shkodër i la të lirë katër hebrenjtë, mbasi ata paguan gjobën prej 60000 frangash shqiptare. Por edhe pas këtij njoftimi, Ministria e Brendshme duket se nuk është e kënaqur me faktin që hebrenjtë janë liruar, pasi kanë paguar para, dhe me anë të një telegrami tjetër, që mban datën 6 maj 1944, ajo ka reaguar përsëri pranë Ministrisë së Punëve të Jashtme. Në atë telegram shkruhet: "Kemi nderin me Ju informue se Prefektura e Shkodrës me telin shifër Nr. 191/2 res. d.5 vazhduesit na raporton se, Komanda Gjermane e atjeshme S.D. Hausding, në datën 2 të k,m. ka arrestue 4 Ebrej prej Prishtine e me qindrim në Shkodër. Më datën 4 të k.m. mbasi u ka marrë një shumë prej gjashtëdhetmijë (60000) fr.shq. i ka lanë të lirë. Prandaj sa sipri lutemi të kini mirësinë me ndërmjetsue ku duhet qi Autoritetet ushtarake Gjermane të mos ndërhyjnë ndër punët e mbrendshme t‘ona, vetëm ndër raste qi kan të bajnë drejtë për së drejti me ushtrin Gjermane". Pra, ashtu siç bëhet e ditur edhe nga këto dokumente arkivore që cituam më lart, të cilat janë marrë nga Arkivi Qendror i Shtetit në Tiranë, tregohet më së miri dhe hidhet dritë mbi një nga çështjet më të shumëpërfolura të historisë tragjike të hebrenjve në vitet e Luftës së Dytë Botërore. Të cilët, si rrallë në ndonjë shtet tjetër të asaj kohe, në Shqipëri u fshehën dhe u morën në mbrojtje jo vetëm nga familjet shqiptare, por edhe nga funksionarët dhe qeveritarët më të lartë të asaj kohe, duke u pajisur edhe me dokumente false për të shpëtuar nga ndjekjet e gjermanëve. Ky fakt i pamohueshëm duket sikur është lënë në harresë për vetë të kaluarën komplekse me shumë dritë dhe hije të atyre funksionarëve e qeveritarëve të lartë të asaj kohe, si dhe fatin tragjik që i ndoqi në vitet e regjimit komunist, të cilët historiografia shqiptare edhe sot e kësaj dite vazhdon t‘i njohë si kolaboracionistë.

Një çaj me Kadaretë

Atëherë kur Notre Dame de Paris oshëtiu shqip

Rruga që duhej të përshkonim që
nga Palais de Luxembourg, një
prej rezidencave më të rëndë
sishme presidenciale (miqtë
tanë vendës na thonë se lejen për zhvillim
veprimtarish atje e jep vetëm zyra e
Sarkozy-së), ku sapo kishim përfunduar
konferencën ndërkombëtare "Albanie
1933-1944: l‘honneur de l‘home" ("Shqipëri
1933-1944 - nderi i njeriut") deri te
shtëpia e Kadareve në Paris, ku ishim ftuar
bujarisht "për një çaj", nuk zgjat më
shumë se 10 minuta kohë. Ambasadori i
Shqipërisë në Paris, Ylljet Aliçkaj, edhe
vetë shkrimtar, përkujdesës i konferencës
së bashku me senatorin e Rhone-s
Bernard Fournier, njëherësh kryetar i
miqve parlamentarë francezë të Shqipërisë,
na shpjegon me fjalë e me gjeste
se banesa e Kadareve është e stilit të
vjetër. Ai na thotë se, ndonëse Kadare
nuk mund të ftojë këdo që vjen në Paris
nga Shqipëria dhe bota shqiptare në
përgjithësi, përsëri në shtëpinë e tij ka
vazhdimisht bashkëvendës të tij. "Nga
kjo anë zor se mund ta marrësh për
gjirokastrit", shton ai me humor
dashamirës.
Në një farë mënyre vërtet shtëpia e
Kadareve është kthyer si një qokë nderi
për shqiptarët. Prej kohësh. Të mos
flasim për dimrin e vitit 1999, kur në Rambouilliet
mbahej konferenca e famshme
për Kosovën dhe delegacioni i shqiptarëve
kryemëvete të ardhur nga
Prishtina, mbërritur prej dyersh dhe frontesh
të ndryshëm, ndoshta dhe të
kundërt, s‘kishte gjasë të pajtohej për
ndonjë qëndrim, pa fjalën autoritare të
Kadaresë.
"Për të mirën e Shqipërisë", patën shqiptuar
ngulmueshëm më herët elitat shqiptare
të pas ‘90-ës. Nëse pretendohet
se ka pasur ndonjë të tillë të vërtetë. Kadare
ka qenë kritik për opozitën e parë?!
Kështu më thanë miqtë atje. E besueshme,
po të rikthejmë në mendjen
tonë "çekun e bardhë", ose "piramidën e
parë" rentiere të Shqipërisë; pastaj "letrat
me vlerë", që shteti i shpërndante për
vlerë toptan dhe në treg shiteshin vetëm
me dy për qind, deri te rrënimi tërësor i
1997-ës. Ja, pikërisht kjo është një çështje
për të vrarë mendjen. Si ka ndodhur
që mendimin kritik Kadaresë ia njohin
vetëm për aq sa lidhet me refuzimin e së
shkuarës, kurse qortimet për mbrapshtitë
e kohërave të reja nuk ia kujton thuajse
askush?!
Nuk e kisha takuar ndonjëherë Kadarenë.
Konferenca që sapo qe mbyllur,
kushtuar "modelit Shqipëri", me referencë
shpëtimin e hebrejve para dhe gjatë
luftës antifashiste, si paraprirje e mitit
më të fuqishëm të Evropës së sotme, atij
miti që ndoshta duhet t‘i jemi mirënjohës
për shembjen e perdeve të çelikta
politike dhe gjeopolitike që ndanin botën
në një ftohtësi akullnajore, ishte një konferencë
për imazhin e Shqipërisë. Kisha
menduar me veten time, gjatë ditëve të
vrullshme të Tiranës, duke përgatitur e
përkthyer trajtesën "Shtypi i kohës për
shpëtimin e hebrejve", se një ngjarje që lidhej
me imazhin e Shqipërisë, duke u zhvilluar
në zemër të Parisit ("Sigurisht,
Palais de Luxembourg nuk është Shtëpia e
Bardhë, por gjithsesi është zemra e Parisit,
që ruan ende hijen e një kryeqyteti botëror
të kulturës dhe diplomacisë"), pra, një veprimtari
ku do të nderohej emri i Shqipërisë,
s‘do të kishte gjithë kuptimin e
merituar pa "prekjen" e I. Kadaresë, të
jemi realistë, një kryeshenjë e
trashëgimit shpirtëror shqiptar. Nuk ia
kisha inkurajuar vetes që ta besoja plotësisht,
por ja që po ndodhte.
Në dhjetë minuta udhë më këmbë, sipas
një riti tim të brendshëm (me mend
herë pas herë uroja si të moçmit dikur z.
Aliçkaj, që nuk zgjodhi një mënyrë më të
shkurtër, për shembull me autoveturën
e ambasadës, për të shkuar te Kadaretë),
mund të rivendosja njëfarë rregulli në
mendjen time dhe të ftilloja pyetje e
përgjigje të mundshme. Shumë njerëz e
kanë të zorshme të thonë se admirojnë
këtë shkrimtar apo këtë tjetrin dhe janë
të njëjtët që s‘e kanë për gjë fare të thonë,
bie fjala, se do të shtroheshin përdhÃ© për
"DJ Bobo-në" a ndonjë tjetër, megjithëse
ndoshta nuk e dinë fare se ajo shkurtesë
në krye nuk ka ndonjë kuptim fisnikërues,
thjesht është bashkim i nistoreve
të shprehjes "disc jocker", domethënë "ai
që ndërron disqet". Emri i I. Kadaresë dhe
prania e tij do të më bënte kudo të nderuar,
jo vetëm në zemër të Parisit. A duhet
t‘ia them këtë? Ndoshta jo! Ai duhet ta
dijë se kjo është e vërtetë. Por duhet ta
shpreh gjithsesi.
Ah, ç‘më vjen ndërmend tani, për të
më prishur gjakun. Unë vij nga bota e shtypit.
E shtypit që të shtyp. E shtypit që
të numëron jo kafetë, por dhe dhëmbët.
Ta ketë lexuar vallë "Mos e prekni jetën
time private?" Jo, s‘mund të pretendohet
kaq shumë! Është një thirrje që ia bëj
shpesh vetes dhe them se më kthjellon.
Të paktën këtë të ketë lexuarâ€¦ Sa shumë
vrer shqiptarësh është derdhur në shtyp
kundër tij! Vrer Salierësh, vrer njerëzish
të veckël, vrer qeniesh paraqytetare,
para-urbane, që s‘kanë
gjuhë tjetër komunikimi!
Ah, kur s‘jam prej
dikahit tjetër. Për shembull,
nga mjekësia, apo
nga fitoteknia. Vetëm
nga shtypi jo! Dhe ai ka
të drejtë!
Duhet t‘ju ketë qëlluar
edhe juve, sigurisht:
kur ju kanë pyetur për
vendin tuaj dhe ju keni
thënë "Shqipëri", do të
ketë qenë dikush aty
për të pyetur: "Po ku
është kjo Shqipëria?"
Natyrisht, pyetje të tilla
nuk mund t‘i bëjnë
njerëz të fisëm, si albanologet
Antonia Young e
Claire Lavoine (gjithnjë
mbetem e çuditur që shumica e studiuesve
të historisë së Shqipërisë kanë
qenë e janë "lady", si janë në Francë Odile
Daniele e Odette Marquette; në Rusi Nina
Smirnova, Gertrude Entrej e Julia Ivanova;
në SHBA Rose Line e Antonia Young);
dhe të tjerë që ishin të pranishëm në konferencën
tonë. Por fakt është që është një
pyetje që bëhet.
Ju mund të përgjigjeni: "Shqipëria?!
Ah, nuk e ditkeni, sa keq! Po ndoshta keni
dëgjuar për Nënë Terezën!" "Nënë
Terezën e Kalkutës? Sigurisht, atë e njeh
e gjithë bota! Të më ndjeni, por unë kisha
përshtypjen se Shqipëria gjendet diku
në Evropëâ€¦". "- Zotëri, ju nuk keni pse
kërkoni ndjesë, Shqipëria në Evropë gjendet,
edhe Nënë Tereza e Kalkutës është
shqiptare". Pastaj, ti mendon me vete: E
kush i hyn këtij debati?! Më shumë se
gjysma e botës mendon se Nënë Tereza
është nga India. Dhe, në fakt, nobelistja
jonë është një fenomen universal. Me
pak ndrojtje e rimerr veten dhe thua:
"Ndoshta keni lexuar diçka nga I. Kadare?!"
Ja, kështu më ndodhi dhe mua në një
bisedë gjatë cocktaille-it në Palais de Luxembourg.
"Kadare?! Si jo, s‘e dija se është
shqiptar, të më ndjeni përsëri për padijen
time! Unë kujtoja se mund të ishte hebre.
Ju e dini se në emrin e këtij shkrimtari,
Ismael, gjendet edhe emri i hyjit të hebrejve,
"El", njësoj si tek "Israel", "Jakohel",
"Rachele", "Daniel", "Ezekiel" dhe
shumë të tjera?! Ah, e shoh se nuk e ditkeni!
Voila, Madame! Ja, kështu! Qenkeni
me fat vërtet që keni një shkrimtar të tillë".
Dhe tani është radha juaj të çuditeni!
Ylljet Aliçkaj, ky njeri i papërtuar, që
bota e njeh si krijues më shumë se vetë
ne shqiptarët (duke përjashtuar ndoshta
filmin "Slogan"), na shpjegon gjatë
rrugës se ja, këtu, fare pranë banesës së
Kadareve në Paris, gjendet një kafe që
lidhet me emrin e shqiptarëve:
në vitet 1950
aty qenkan mbledhur
mërgimtarët tanë, kryesisht
mër-gimtarë politikë,
që bënin plane për
përmbysjen e regjimit
në Shqipëri duke rrëkëllyer
konjak "Courvoisier"
e "Remi Martin". Por
unë nuk e kam mendjen
aty. Dhe them me vete
"Faleminderit" që ambasadori
nuk më kërkon
përgjigje. "Slogani" im
është: Ti po shkon në
këtë shtëpi prej dyerve
të shtypit. Kujtoju
njëherë ç‘ke të përbashkët
me të? Domethënë,
ç‘ka pasur në përditshmëri
për të?!
"- Edhe këtë vit Kadare nuk e fitoi
çmimin Nobel". Pse më duket sikur në
këtë mënyrë të formuluari ka njëfarë
kënaqësie tinëzare?
"Shkrimtar i oborrit apo kontestator
i sistemit? Bobo! Çështja "Nata me
hënë!" Si mund të nxirret nga mendja,
që ndjenjat e një babai shkrimtar janë
po aq të denja dhe të ligjshme sa dhe të
çdo babai tjetër? Dhe kërkojnë pastaj
"më shumë njeri" te Kadare. Nëse njeriut
i cenohet brendësia e tij, qoftë dhe
brendësia e një shkrimtari, si do të mbetet
një qenie ideale, ashtu si do të
donim ne?
Befas Shqipëria ime e dhimbshme më
duket shumë katundareske. Nga kryet në
fund. Për t‘u dhimbsur. Gjithçka në shitje.
Për para, për lexues, për teleshikim, për
dhunë në jetën e tjetrit. Më kanë mjaftuar
vetëm pyetjet e përditshme të
njerëzve që njohim për të kuptuar se cili
është lëndimi i njeriut të cenuar në jetën
private. Dhe befasisht e ndiej veten
brenda një faji kolektivâ€¦
Ja, tani, një zë do të na ftojë që nga citofoni
të ngjitemi lart. Mezi e ndjek
bisedën e njërit prej tanëve që ka shtypur
butonin në hyrje të ndërtesës. "Nga
cila anë të ngjitemi?" - themi.
"Nga ana B" - buçon zëri i fuqishëm i
Kadaresë. "D si Domosdova?" - pyesim
ne. "B, B,- ushtron ton ai - si Budallë!"
Po, ky është pikërisht zëri i I. Kadaresë.
Po hyjmë në shtëpinë e tij, duke dëgjuar
si të parën fjalë pikërisht këtë, "B, si Budallë!"
Gjithsesi, kjo fjalë, që ndoshta nuk
iu drejtua askujt, apo thjesht qe një
formë shprehjeje dëbimi (ekzorcimi), në
kuptimin që vetëm një Budallë nuk ka
punë aty, na ktheu në humor. Çdo ketë
pasur vallë në kokën e tij ato çaste të vrullshme
mendimesh që rrjedhin si lumenjtë
e fryrë pas stuhish? Një Zot i madh e
di, çfarë, por mua më vjen mirë që e jetova
atë moment të tijin intim, ku ai m‘u duk
se ishte më shumë vetja se kurrë. Dhe në
çast i thashë vetes "Të lumtë", që ai moment
po më bënte të ndihesha si të hyja
në shtëpinë e një të njohuri të prejkohshëm.
Portën na e hap Elena (dreq, ky ka pasur
fat edhe me zonjën, veçse ajo e ka atë
pjesën hyjnore, "El", në krye, them me
vete). Ajo nuk është Elena Kadare, apo
zonja Kadare, të paktën në këtë çast. Ajo
është zonja e shtëpisë Kadare. Ka diçka
intime në paraqitjen e saj, që tani i thonë
"performancë". Po ajo që e mbaj mend që
prej shumë kohësh, veçse tani si në shtëpinë
e saj. "Smajll, shih kush ka
ardhur!" - i drejtohet ajo të shoqit, me
këtë shkurtesë të padëgjuar ndonjëherë
prej meje, që më shpërngul vetvetiu prej
botës së El-it në atë të Irlandës. "Smajll,
‘smille‘ (qesh) pra", kjo është fjalia e vetme
që më formulon mendja!
Ndoshta është pikërisht magjia e artit
të këtij njeriu që m‘i sjell ndërmend gjithë
këto përngjasime. Intuita nuk më ka
tradhtuar kurrë, them me vete dhe e lë
mendjen time krejt të lirë. Le të harbojë
po të dojë, këtu dhe gabimi ka diçka të
vlefshme. Këtu nuk kanë vlerë as "yesman"-
ët, as "yes-woman"-ët. Kushedi sa
të tillë ka qenë i detyruar të dëgjojë ai
njeri.
Çudi, pse gjithnjë e kisha lidhur emrin
e Elenës (Kadare) me emrin e asaj
Helenës tjetër, të jelinit, Helenës së
Trojës?! Kjo jona është një pajtore e
vërtetë. Pajtorja e Ardenicës. Pajtorja e
Durrësit. Pajtorja e Shelcanit. Pajtorja e
Kadaresë, e Kadareve, e miqve të tyre, e
të njohurve të tyre...
"Smajll, miqtë kanë ardhur!" Ndërsa
përsërisja me mend këtë fjali, në ndërkohën
e shkurtër që vetëtimthi kaloi ndërsa
përshkonim udhën prej portës së
hapur deri te dhoma e ndenjes, apo "salloni",
si i thonë këta të këtushmit, m‘u
kujtua se në "zarfin e ftesës", si thuhet në
zhargonin parisien, që kishte sjellë
lajmin tek hyrja hijerëndë e Palais de Luxembourg,
na njoftohej se ishim të
mirëpritur në shtëpinë e Kadareve "për
një çaj". Pikërisht një çaj ishte gjëja më e
mirë për mua në këtë çast, pas atij të ftohti
që kisha përshkuar rrugëve të Parisit dhe
fytit të tharë prej motit nordik në janar.
Do zoti dhe Elena ka përgatitur ndonjë
prej atyre ëmbëlsirave të shijshme, për
të cilat në Tiranë thonë "si të asaj".
Ne kemi hyrë tashmë në bisedë. Pas
përshëndetjeve, që ne i quajmë "të rastit",
por që e bëjnë një shtëpi të jetë shtëpi,
ambasadori Aliçkaj nis të tregojë rreth
një takimi që ka pasur me homologë të tij
të vendeve të Ballkanit, ku është diskutuar
për Kosovën:
"Folën të gjithë, përveç ambasadorit
të Beogradit, shpjegon në mënyrë gati
natyraliste Aliçkaj. Atëherë unë e pyeta
homologun serb drejtpërsëdrejti: Po ti,
ç‘mendon? Dhe ai m‘u përgjigj: Ja, ato që
thanë kolegët e mi parafolës".
Nuk është aspak e vështirë të provokosh
zemërimin, apo "mëninë" e I. Kadaresë.
Doni ta provoni?! Bëni një lëshim
për Kosovën! Në vështrimin e I. Kadaresë
s‘është aspak e vështirë të lexosh pakënaqësinë.
"Po ti, çfarë u the?!" - i drejtohet ai ambasadorit,
i cili parashtron me kujdes
gjithë argumentin e tij. Dhe mua më
duket se po lexoj në mendjen e tij një
dëshirë të sinqertë që diplomati të ketë
dhënë përgjigjen më të mirë, më të merituar.
Ai do të kënaqej nga kjo, padyshim.
Nuk e di pse ndiej një dëshirë të marr
pjesë në këtë bisedë.
"Çfarë do të thosha unë?!" - m‘u bë
sikur dikush më pyeti, por në fakt ishte
vetëm qenia ime e brendshme që pyeste:
"Unë? Epoâ€¦ jaâ€¦ Unë do të thosha
pak a shumë se të gjithë këta që folën
janë sivëllezërit e tu, domethënë janë
përfaqësues të vendeve të tyre, por, gjithsesi,
kanë pak jugosllavizëm brenda tyre
(madje pak jugosllavizëm mund të ketë
edhe brenda shqiptarëve të Kosovës,
shqiptoj nën zë me dhimbje), kështu që
nuk më vjen ndonjë çudi që dëgjoj prej
gojës së tyre, atë që ti ke dëshirë të shqiptosh.
Mirëpo puna është se tani Kosova
nuk është më çështje jugosllave dhe
duhet dalë prej kësaj kornize".
I dhashë vetes të drejtë të bëja një
pushim të shkurtër dhe të merresha
qetësisht me çajin dhe ëmbëlsirën time,
e cila sigurisht do të ishte edhe më e mirë
të nesërmen që do të festohej ditëlindja
e shkrimtarit. Por kjo zgjati fare pak.
"Ja, kjo i duhet thënë atij të Beogradit,
merr tonalitet zëri i Kadaresë. Ata duhet
ta kuptojnë se kanë humbur jo vetëm të
drejtën politike, por edhe atë historike e
kulturore. Serbët kanë mbetur të izoluar
edhe në shkrim, jo më në të tjera gjëra.
Një shekull më parë, shqiptarët kishin dy
alfabete latine, domethënë dy alfabete
evropiane. Qysh në kohën e Buzukut shqipja
është shkruar si në Evropë. A e dini
se interneti i kthen në shenja të pakuptueshme
germat e alfabetit cirilik që përdorin
serbët".
Kadare duket sikur kërkon pëlqimin
tonë me sy. Unë marr zemër nga mbështetja
që gjej në mendimin e tij dhe them
prapë duke i besuar intuitës:
"Ndoshta vetëm malazezët mund të
veçohen prej ish-jugosllavëve. Ata janë
të vetmit që janë hapur me Shqipërinë.
Malazezët dhe hebrejtë s‘kanë viza me
ne". Në një çast të vetëm më vërtitet turbull
në mendje një emër princi
pasardhës i Njegoshëve malazezë, që e
kam përmendur në një reportazh për
Cetinjën, të cilin Kadare e çmon si një njeri
me sjellje europeiste.
Në të vërtetë biseda për Kosovën dhe
për imazhin e Shqipërisë sundojnë gjithë
mbrëmjen. Gjatë "çajit", që zgjati gati tri
orë, flitet herë me gjuhë e terma diplomatike,
herë me gjuhë e terma më të lirshëm,
se si do të jetë e ardhmja e çështjes
shqiptare. I. Kadare mendon se nuk ka
pasur një çast më të lartë për shqiptarët.
Ky është apogjeu. Asnjëherë shqiptarët
s‘kanë qenë kaq dinamikë dhe energjikë
në rajon, asnjëherë s‘kanë pasur aq
ndikim e fuqi "për të bërë vetveten" sa
tani.
"Ju të diplomacisë si mendoni?" - i drejtohet
ai ambasadorit Aliçkaj.
"Është pak e ndërlikuar, thotë ai, ka
mendime të ndryshme dhe të kundërta,
kështu ndodh gjithnjë kur vendoset një
kufi".
Por shkrimtari në këtë diskutim nuk
ka ndërmend të pajtohet kollaj.
"Kjo punë dihet tashmë, thotë ai. Kosova
është një çështje e vendosur. Apo ju
mendoni ndryshe?! - kthehet ai me vështrim
pyetës. Më thuaj ti, që ua gjete aq
mirë lidhjen atyre sivëllezërve të diplomatit
të Beogradit. Si e mendoni ju punën
e Kosovës?!"
Në të vërtetë kisha shkuar e papërgatitur
për të dhënë opinione dhe përgjigje
për çështje të tilla. Aq më tepër në një
mjedis shumë të lartë, ku diplomatë me
përvojë bashkëbisedonin me një mendimtar
referencë të çështjes shqiptare. U
mundova jo pak për të gjetur fjalët e duhura.
Gjëja e parë që më erdhi në mendje
ishte shprehja shpëtimtare e Presidentit
Bush: "Time is Now!" Ne në Tiranë në
të vërtetë nxituam ta shpallim menjëherë
pavarësinë e Kosovës, sepse
"Koha është Tani". Por, sidoqoftë, nxitova
t‘i përgjigjesha pyetjes që m‘u bë, "edhe
në mos qoftë pikërisht ‘right now‘, procesi
ka një krye dhe është drejtuar nga pavarësia;
ashtu si një unazë fejese është
premtimi i dasmës, ashtu pavarësia e
Kosovës të çon pashmangshmërisht te
festa".
Ndihem mirë këtu te Kadaretë. Ata
janë shumë të vëmendshëm ndaj mendimeve
që shprehen dhe aty nuk ka hierarki
zyrash. Aty vëmendjen e fiton
mendimi i vlefshëm.
Shtëpia e Kadareve është gjithaq e
rregullt, sa dhe e çrregullt, si çdo shtëpi
shqiptare dhe ma merr mendja dhe si çdo
shtëpi tjetër. Sjelljet e njerëzve janë krejt
të lirshme. Vetë Kadare aty gëzohet e aty
merr zjarr, sidomos kur i kujtohen ca tipa
që për një vizë apo për një simpati të pamerituar
prej të huajve janë gati të shajnë
vendin e lindjes që prej kohës së ilirëve
deri te plehrat e Tiranës së sotme. Ai ka
një zotësi të rrallë për të kulluar prej së
përditshmes së rëndomtë dhe shpesh
mërzitëse shenja të një bukurie optimiste
që nuk të shkojnë në mendje. Bashkëcelebrimin
e meshës shqip prej dom
Nikë Ukgjinit me një meshtar francez në
Notre Dame de Paris ai e krahason me reformën
humaniste të priftërinjve shkrimtarë
të shekullit të 16-të, për të cilët
disa kohë më parë kisha pasur rastin të
shprehesha se përfaqësojnë të parën
dhe nga të rrallat lëvizje mendimi në
botën shqiptare. "E dini ju çdo të thotë
që sot Notre Dame de Paris të kumbonte
shqip për herë të parë në historinë e
Francës? A e dini Ju - ngulmon ai me nervozizëm
- se çfarë ka bërë ai prifti nga
Shkodra sot apo jo? Simboli i institucionit
fetar dhe shtetëror francez ka oshëtirë në
shqip, more. Thojini more botës, se çfarë
ngjau. Mos rrini indiferentë dhe inferiorë
para këtyre fqinjëve që janë një hiç para
nesh - dhe u plas në kanapenë dhunshëm,
sikur i doli një shkulm inati i
mbledhur dokohësh.
U trondita! Nuk kish si ndodhte ndryshe.
U trondita deri në kockë. Një shkulm
vetëtime m‘u ngjesh në kraharor dhe u
ngrita në këmbë, se s‘duroja më uljen
"spitullaqe" timen para tij. Unë kisha
takuar Historinë. Po, po, Historinë, atë të
vërtetën me të tërën e saj. Me Kosovën,
Çamërinë, me Ulqinin, me Hotin,
Grudën, Plavën e Gucinë me Janinën
dhe gjithçka tjetër ku rrjedh gjak shqiptari.
Ja sa shumë gjëra kemi që e bëjnë një
shqiptar të ndihet së brendshmi evropian,
po aq sa një francez apo ç‘dreqin
tjetër, mendova. "Por fqinjët tanë veriorë
s‘po bëhen të vetëdijshëm për këtë, madje
as për interesat e veta pragmatiste",
thotë shkrimtari. Ai shpreh aq shumë
mendime të vlefshme, sa njëherë më
shkon në mendje t‘i kujtoj Elenës se
ndoshta duhet të mbajë ditar për të shënjuar
gjithë këto që thuhen. Por më duket
ende e tepërt të shpreh mendime për një
punë të tillë dhe e lë për një herë tjetër.
Sepse, kjo është një bisedë e saponisur.
Kam shumë bindje te rikthimi, jo vetëm
këtu, por edhe te mikpritësit tanë
francezë e shqiptarë, te dr. Brikena Çabej
e Mme. Solange d‘Angely dhe te vetë Kadaretë.
Në fund të fundit, në përcjelljen te
dera, na pyesin: "Kur vini nesër?!"
Po, nesër. Sepse nesër është 28 janari,
është ditëlindja e shkrimtarit, të cilit nuk
jam e sigurt nëse i kemi dhënë më shumë
gëzim a trishtim. Nesër kushedi sa vizitorë
do të ketë këtu! Bashkë me ambasadorin
Luan Rama vendosim që ditëlindjen
t‘ia urojmë me një kartolinë. Shkrova
me një kaligrafi të paqëndrueshme
timen, një urim të thjeshtë:
" ...Pranë ‘Le Flore‘ nuk mund të rrija
dot pa iu uruar Ditën tuaj të Lindjes!"

--
Partia "Lëvizja e Legalitetit"
Bulevardi "Zog I", Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 230076

Sot paradite, ne sallën e teatrit "Aleksandër Moisiu" Durrës zhvilloi punimet konferenca e 8-të e degës së PLL të këtij rrethi.

Në këtë konferencë, krahas delegatëve dhe legalistëve, morën pjesë dhe përshëndetën edhe Prefekti i Qarkut Durres z. Klodian Pajuni, drejtues të pushtetit vendor, të partive aleate dhe shoqatave të ndryshme të Durrësit.

Duke u ndalur ne zhvillimet e rendesishme kombetare, Kryetari i PLL Ekrem Spahiu në fjalën e tij ndër të tjera tha:

"Viti 2008 ka nisur dhe do të mbetet në histori si një vit mjaft i rëndësishëm për të gjithë shqiptarët sepse gjatë tij priten të realizohen një pjesë e aspiratave tona kombëtare."

"Procesi i pavarësimit të Kosovës është në një rrugë të mbarë dhe të pa kthyeshme. Duke pritur me emocion të veçantë aktin e shpalljes përfundimtare të kësaj pavarësia si një veprim kulmor dhe materializim i qëndresës, përkushtimit dhe gjakut të derdhur për lirinë e Kosovës, ne gjejmë rastin të përulemi me respekt në kujtim të martirëve të kësaj kauze."

"Një ngjarje tjetër e rëndësishme që pritet të ndodhë në fillim të muajt prill në takimin e Bukureshtit do të jetë marrja e ftesës për anëtarësimin e Shqipërisë në NATO. Edhe kjo është plotësim i një aspirate të kahershme të shqiptarëve për integrim në strukturat Euro-Atlantike sepse ne kurdoherë e kane ndjerë veten se i përkasin kësaj demokracie."

"Plotësimi i standardeve të kërkuara për marrjen e ftesës për në NATO është kryekëput meritë e qeverisë së kryeministrit Berisha dhe masave të ndërmarra prej saj si lufta ndaj korrupsionit, trafiqeve dhe krimit të organizuar si dhe reformat e rëndësishme të ndërmarra, pa përjashtuar këtu edhe reformimin e forcave të armatosura."

"Opozita e majtë, duke e ndjerë veten të paaftë për të prodhuar alternativa dhe duke kuptuar se proceset integruese të shqiptarëve janë të pakthyeshme, më së fundmi, përmes një show mediatik, po ofron të ashtuquajturin konsensus të saj për disa reforma. Ne do të dëshironim që deklarimet e saj të ishin të sinqerta dhe ajo të mos veprojë sipas praktikave të saj të deritanishme, kur ndryshe shprehet publikisht, ndërkohë që në prapaskenë punon pa ndërprerje për mosrealizimin e reformave dhe procesit integrues."

"Ne do vazhdojmë të jemi pjesë aktive e koalicionit të qendrës së djathtë dhe do të punojmë pareshtur për fuqizimin e tij. Ne jemi të bindur se vetëm të bashkuar mund të sigurojmë mandatin e ri qeverisës në zgjedhjet e ardhshme të vitit 2009 për të mirën e shqiptarëve. Këtë shembull bashkëpunimi e kemi dhënë jo vetëm në nivel qendror, por edhe lokal, ku të zgjedhurit tanë në pushtetin vendor po punojnë në unison të plotë me këshilltarët e tjerë të djathtë."

"Të vetëdijshëm për vlerat programore që Legaliteti mishëron, si një parti monarkiste e traditës dhe vlerave më të mira të familjes dhe kombit, por edhe si një parti me vizion të qartë qeverisës e koncepte bashkëkohore, ne po punojmë që këto vlera të përçohen sa më mirë në elektoratin shqiptar."

Konferenca zgjodhi organet e reja drejtuese të PLL në Degën e Durrësit dhe kryetarin e saj z. Hysen Mushketa

"L'OCI solidaire avec le Kosovo", dit son secrétaire général


	2008-03-15 14:25:54

La Suède pour une adhésion du Kosovo à l'UE


	2008-03-10 09:19:45