Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tirane, me 9 prill 2009

Informacion per media

Dega e PLL Durres ka organizuar nje seri aktivitetesh qe lidhen me datat e prillit dhe fillimin ne kete qytet te fushates se partise “Levizja e Legalitetit” per zgjedhjet parlamentare te 28 qershorit. Nje nder to ishte edhe nje takim i gjere i mbajtur ne nje nga sallat e qendres “Blue Sky” ne te cilen merrnin pjese edhe z. Skender Zogu, nip i Mbretit Zog I, i ardhur posacerisht nga Franca; drejtues te partise “Levizja e Legalitetit”, anetare dhe simpatizante te saj, etj. Takimin e nderonin edhe prefekti i Durresit z. Klodian Pajuni, kryetaret lokale te partive aleate z. Igli Cara (PD), Dilaver Tepelena (PR), Petrit Cercizi (PDI); kryetari dhe sekretari i Shoqates Mbarkombetare te ish te Burgosurve dhe Perndjekurve politike perkatesisht z. Adem Allci dhe Besim Ndregjoni, kryetaret e shoqatave “Durresi”, “Kosova”, “cameria”,  “Pronareve” etj.

Fjalen e hapjes e mbajti kryetari i deges se PLL Durres Hysen Myshketa, i cili nder te tjera tha se, “Rezistenca antifashiste e 7 prillit 1939 eshte nje ngjarje me nje rendesi te vecante ne historine e re te popullit tone e cila do te kujtohet perhere si nje moment krenarie per  qendresen qe Ushtria e Mbreterise Shqiptare dhe vullnetaret nga vise te ndryshme te Shqiperise se vogel i bene ushtrise te nje prej superfuqive te kohes”

Kryetari i Partise “Levizja e Legalitetit” Ekrem Spahiu, duke ju referuar 7 prillit, nder te tjera  tha: “Per 47 vjet rresht, kalemxhinjte pseudo-historiane dhe sherbetoret e regjimit komunist, sipas interesave ideologjike, kane fabrikuar nje genjeshter te madhe per 7 prillin. Fatkeqesisht edhe sot, pas 18 viteve pluralizmi politik, historia e vendit tone nuk eshte pastruar akoma nga perbaltja qe i beri asaj regjimi komunist.”

“7 prilli 1939, -vijoi Spahiu, eshte nje dite e zeze, sepse ne kete date ne menyre te dhunshme ju nderpre rruga Monarkise Shqiptare e cila gjate 11 viteve te ekzistences se saj kishte arritur suksese te dukshme ne konsolidimin e shtetit shqiptar dhe perparimin e tij ne te gjitha fushat. Ne te njejten kohe, 7 prilli i vitit 1939 eshte edhe nje moment krenaria per rezistencen qe Ushtria Mbreterore Shqiptare nen drejtimin e major Abaz Kupit qe ishte caktuar posacerisht nga Mbreti Zog, i beri agresionit ushtarak te Italise fashiste”

Kryetari i PLL z. Ekrem Spahiu ne fjalen e tij nder te tjera tha: “Anetaresimi i Shqiperise ne NATO shenon fillimin e nje etape tjeter e cila do te shoqerohet me zbatimin e standarteve perendimore ne te gjitha fushat, perfshi edhe zgjedhjet e 28 qershorit. Maxhoranca aktuale prej kohesh ka shprehur vullnetin e saj per organizimin dhe zhvillimin e zgjedhjeve te lira e te ndershme.”

Spahiu duke folur per kandidaturat qe do te perfaqesojne legalitetin ne qarkun e Durresit, tha: “Partia Levizja e Legalitetit do te jape kontributin e saj per fitoren e 13 kandidateve ne qarkun e Durresit. Kodi zgjedhor lejon koalicionet e perbera por cdo parti do te konkuroje me siglen dhe kandidatet e saj brenda koalicionit. Ne respektim te kodit zgjedhor, PLL do te kete 13 kandidatet e saj ne qarkun e Durresit dhe 140 ne te gjitha qarqet e vendit”.

Kryetari i PLL Ekrem Spahiu beri publike emrat e kandidateve te propozuara nga dega e PLL Durres te cilet ne mirekuptim te plote edhe me strukturat drejtuese te degeve te tjera drejtuese te PLL ne qarkun Durres, do te jene pjese e listes shumemerore te PLL per kete qark. Kandidatet qe do te perfaqesojne rrethin e Durresit jane z. Hysen Myshketa - inxhinier dhe jurist; Edmond Myrto - inxhinier; Eduart Allamani - jurist; Fadil Gashi - arsimtar; Ahmet Duka - Arsimtar.

Prefekti i qarkut Durres z. Klodian Pajuni  ne pershendetjen e tij vleresoi PLL per vlerat qe ajo mbart, kontributin qe ka dhene nder vite per proceset demokratike dhe sidomos ne perballimin e situates se krijuar nga rebelimi komunist i vitit 1997 si dhe vuri ne dukje bashkepunimin e ngushte PD-PLL.

Kryetari i Shoqates Mbarkombetare te ish te Burgosurve dhe Perndjekurve Politike z. Adem Allci vleresoi orientimin e PLL per te perfshire ne listat e saj sa me shume kandidate nga shtresa e ish - te perndjekurve politike  dhe e cilesoi kete si shprehje te lidhjeve te ngushta dhe vecorive programore te PLL.

Zyra e shtypit e PLL

**************************

**************************

Eprorët nuk na jepshin hollsina mbi çeshtjen"

Petrit Palushi | 07/04/2009

 

 

Shënimet të kohës, të një postkomandanti, Qazim Ahmet Onuzit, për ngjarjet e 7 prillit të vitit 1939.

Në Durrës: "Në ora 2 mbasmesnate, u ndigjue qi deti ushtonte tmerrisht pse vijshin flotat italiane, ku vinte tue zmadhue ushtima e detit edhe prej së largu dukeshin dritat e flotave sikur yjt e qiellit, të cilat ishin ma se 25 flota ku dukeshin grykat e topave të tmerrueshëm."

 

Shënimet e mëposhtme që dalin në dritë mbas 80 vjetësh, japin kryesisht veprimet luftuese në Durrës në 7 prill të '39-s, dhe janë marrë nga "Shënime mbi jetëshkrim" të Qazim Ahmet Onuzit, prej katundit Nangë (Komuna Bicaj, rrethi Kukës).
Fletorja përmban 40 faqe me shënime, ndërsa në këtë artikull, ekskluzivisht për "Shekulli", po botojmë vetëm pjesën që ka të bëjë me ditët e para të prillit të '39-s.
Qazim Ahmet Onuzi u lind në vitin 1907 dhe vdiq më 7 shkurt 1957.

Para se të vinte 7 prilli i '39-s, kishte shërbyer në Gjandarmari në vende si Tropojë, Shkodër, Koplik, Kukës, Dibër, Durrës, Berat, Skrapar, Tepelenë, Korçë, Pogradec dhe Bilisht.

Informacioni që jepet këtu është i çuditshëm, plot sinqeritet dhe shihet nga këndi i një njeriu që mundohet të dëshmojë realisht se ç'ndodhi prej fillimit të datës 2 prill, por përqëndrohet më tepër te data 7 prill e '39-s. Të duket se është parapërgatitja për një luftë, por me një organizim të çrregullt.

Sipas dëshmisë, "Dhe mbas akshamit, të tri kompanitë që ishna 350 shpirtë si dhe ato të Qarkut (të) Durrësit na shpërndanë nëpër pozicione, dmth., viseve për Qëndresë. Atëherë, vetvetiu u kuptue se konflikti qenka me Italinë, kurse eprorët akoma nuk na jepshin hollsina mbi çështjen".

Është një rrëfim i një post-komandanti të dëshpëruar (krejt ndryshe nga ç'jemi mësuar të shkruhet përgjithësisht për atë ngjarje) të cilin, bashkë me kolegët e tij, eprorët e vendosin në fushën e betejës, por që në mëngjesin e 7 prillit kur "filloi lufta egërsisht", ai sheh një togkomandant që braktis frontin me dy skuadra, duke lënë shumë gjëra në mëshirë të fatit...

Më pas, postkomandanti Qazim Ahmet Onuzi, edhe pse i plagosur, lihet në vetmi... Por nuk harron të shënojë se ia doli që, para se të shtrohet në spital, atë pak armatim që i kish mbetur, ta dorëzojë në Komandën e P, të Gjindarmarisë në Tiranë.

Asnjëherë në vitet e pasluftës nuk u pa kontributi i këtij njeriu që kishte shërbyer në Gjandarmëri për 14 vjet rresht, që kishte marrë pjesë gjithashtu në rezistencën e 7 prillit të '39-s, që familja e tij kishte ndihmuar luftën partizane (madje edhe djali i tij doli partizan), por për hir të punës së tij si ushtarak në kohën e Zogut, pasardhësit e tij u privuan nga e drejta e shkollimit të lartë.

Shënimet e Qazim Ahmet Onuzit
(f. 26-32)

... Në Bilisht, më datën 2 Prill 1939, na u njoftue prej eprorëve tonë për rregullimin e veshmbathjes, pse gjoja do të shkojmë në Tiranë me festue ditlindjen e trashigimtarit të Zogut, "Skënder", mirëpo ndonse edhe eprorët a do të kishin dijeni apo jo mbi çeshtjen që kërcnohesh.

Kurse, mbas dy ditësh u informuem indirekt se nuk ish për lindjen e Princit, por edhe sepse nuk kishim dijeni, e kshtu më 5 Prill në mesditë, vetë i tetmbëdhjeti, me shpejtësi të jashtëzakonshme në dy automobila na nisën për Korçë, ku u bashkuem me fuqinë e gjithë Qarkut të Korçës; në ora 9 të natës allafrânga u mbushën 10 automobila me gjindarmë dhe na nisën në drejtim të Elbasanit, e në të dalë drita mbrritëm (në) Elbasan ku ish bashkue edhe fuqija e atij Qarku e mbasi na ndanë në kompani, na nisën në 20 automobila në drejtim për Durrës, ku mbrritëm në ora nji mbasdite.

E tue ndejtë në nji shesh pranë ku ishin ma parë shkollat e gjindarmëris, në kohë mbrâmje fluturuen në atmosferë përmbi nesh dy skuadra aeroplanësh, por shkakun e tyne se përse nuk na dhanë dijeni eprorët tonë. Dhe mbas akshamit, të të tri kompanitë që ishna 350 shpirtë si dhe ato të Qarkut (të) Durrësit na shpërndanë nëpër pozicione, dmth., viseve për Qëndresë.

Atëherë, vetvetiu u kuptue se konflikti qenka me Italinë, kurse eprorët akoma nuk na jepshin hollsina mbi çeshtjen. Unë isha në kompaninë e tretë dhe togë e tretë dhe se me skuadrën e dytë me zanë vend pranë Agiptit (Depos benzinës) rreth detit ku isha vetë i njimbëdhjetti, si dhe skuadra e parë rreth qytetit dhe e treta te Ura e Dajlanit; dhe kshtu po bëjmë vëzhgimet e hapsinës detit, kurse në ora 2 mbasmesnate, u ndigjue qi deti ushtonte tmerrisht pse vijshin flotat italiane, ku vinte tue zmadhue ushtima e detit edhe prej së largu në hapsinën e detit dukeshin dritat e flotave sikur yjt e qiellit, të cilat ishin ma se 25 flota ku dukeshin grykat e topave të tmerrueshëm.

Në agim të dritës ora 5 e 30 allafrânga të datës 7 prill 1939, filloi lufta egërsisht, mirpo nji toger ushtrije, i cili ish togkomandant, pra sa filloi lufta, iku me dy skuadrat, të parën e të tretën, tue na u largue me kta edhe disa gjindarmë të skuadrës t'ime, ku unë, simbas urdhnit që mvesh ushtarakun, mbajta vendin e caktuem pranë Agiptit (Depos benzinës) vetë i gjashti aty ku isha urdhnue.

Si vazhduem për qëndresën mâ se dy orë, kur po merret Durrsi u bombardue prej flotave italiane tmerrisht, aq u errësue dhe u mbulue djelli nga tymi i gjyleve.

Në ket kohë fatkeqësisht më plasi nji predhë (gjyle) topi afër tue na flakrue katër-pesë metra n'ajër e tue u plagosë lehtë në dy kambët e dorën e djathtë si edhe piklim ftyrës e tronditja gjithë gjymtyrës trupore, qi aty kam mbetë i tronditun ma tepër se 15 minuta, si edhe plumbat e mitralozit vijshin si breshën po nuk pashë damtim prej ktyne vetëm katër plumba më ranë në kapotë që kisha veshun dhe nji m'i ra pushkës afër rezës bajonetës tue m'i prishë pak drunin.

Mbasi u përmenda ku kisha mbetë, pashë shokët qi më ishin largue, u ngrita, mora pushkën dhe u nisa barkas rrethit rrugës dhe i zuna shokët tek Posta e Dajlanit, aty pak sa me pushue ju mbështetëm Postës e menjiherë na i ranë Postës me top dhe e shkatrroi krejt.

Qi aty m'u plagos pak edhe nji gjindarm tue i ra nji copë gjyle në kambën e djathtë; edhe kshtu posa u përhap tymi i gjyles qi shkatrroi Postën, menjiherë vrapuem dhe ju mbështetëm ballit të Urës Dajlanit dhe tue na pa qi ishim mbas ksaj na i ranë 6 herë me top urës tue i këputë nji kambë çimentoje.

Edhe ktu si u përhap tymi me shum mundim kemi kalue urën e hymë majtas fushës tue ndjekë viset e buta qi të moskërcasin gjylet, dhe me qëllim të mos na bombardojshin aeoroplanët qi na kishin mbulue përsipër ma se dyqind si edhe plumbat vijshin si breshni.

Shokët kaluen Rrashbullin, unë u ndalova në ecje pse zunë me m'u ftohë plagët si dhe më kapi etja. Kshtu, tue u përpjekë me ecë nga pak më panë dhe shtinë edhe katër herë me top, unë rashë barkas afër nji lugjate (knete) e tri gjyle më kaluen mi krye, e katërta plasi në afërsi përpara edhe më mbuloi gati krejt me dhè tue ma shtypë gjithë trupin.

Si dola te Posta e Rrashbullit aty gjeta nji gjindarm qi m'priste, bashkë me kët hymë në Postë e pimë ujë, e kur duelëm në derë desh na zuni Posta nër tâ, sepse e shkatrruen me top nga deti.

Shkuem deri në nji farë vendi djathtas, pranë rrugës në fushë janë do baraka ushtarake e disa ushtarë hipshin në nji automobil, por me kto edhe na deri në Rreth-Komandën e Shijakut. Aty gjetëm Rreth-komandantin me dy gjindarmë.

Mora bukë edhe 158 fishekë mbasi më ishin mbarue në vijë të luftës, prej 200 copë më kishin mbetë vetëm 36 e bashkë me rreth-komandantin dhe gjindarmët u nisëm në të djathtë të Shijakut e hymë në mal në nji ullishtë se gjoja (të) vijshim nga Tirana.

Mirpo mbasi ndejtëm aty ma se dy orë unë u ligshtova tepër edhe ata u larguen e më lanë vetëm. Edhe unë mbas pak kohe u nisa zhagas dhe rashë në rrugën e madhe, aty mbeta krejt, s'mund eca, por ma vonë erdhi maqina e spitalit ushtarak të Tiranës për të marrë të plagosunit. Më gjetën në rrugë dhe më vunë në maqinë, më dërguen në Tiranë, e dorzova armatimin në Komandën e P. Gjindarmarisë, dhe më shtruen në spital, ora 3 mbasdite, të datës 7 prill, dhe me 20 prill dola nga spitali...

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tirane, me 7 prill 2009

Informacion per media

Diten e sotme dega e PLL Durres organizoi nje seri aktivitetesh me rastin e 70 vjetorit te rezistences antifashiste te 7 prillit 1939. Ne keto aktivitete merrnin pjese Lartesia e Tij Princ Leka, nipi i Mbretit Zog z. Skender Zogu i ardhur posacerisht nga Franca, drejtues te PLL nga qendra si dhe legaliste te ardhur nga qytete te ndryshme.

Aktiviteti qendror filloi ne ora 10 para monumentit te Mujo Ulqinakut ne Durres ku perfaqesuesit e familjes Mbreterore, drejtues, anetare dhe simpatizante te PLL ishin mbledhur, me flamujt kombetar dhe te Partise “Levizja e Legalitetit” ne dore, ne shenje nderimi dhe perkujtimi te rezistences qe organizoi shteti shqiptar dhe Mbreti Zog I, nen drejtimin e Major Abaz Kupi, perballe pushtimit fashist me 7 prill 1939.

Ne kete tubim merrnin pjese edhe veterane nacionaliste te rezistences antifashiste te cilet shprehnin para Princit Leka krenari per pjesemarrjen e tyre ne rezistencen e 7 prillit 1939 nen komanden e Mbretit Zog.

Ne nje prononcim per media, L.T. Princi Leka, nder te tjera, tha : “...data e 7 prillit shenon rezistencen qe organizoi Mbreti Zog kunder pushtimit fashist dhe i dedikohet teresisht patrioteve nacionaliste dhe zogist.  Fatkeqesisht, kete veper e kane pervetesuar komunistet dhe pasardhesit e tyre, dhe disa historiane vazhdojne te shtremberojne te verteten historike.  Por dita e sotme tregon me se miri se zogistet te cilet nuk u perkulen as para pushtuesit te huaj as para diktatures komuniste, jane pjese e krenarise dhe pasurise sone kombetare.”

Ne vazhdim, L.T. Princi Leka shprehi nevojen e nje rishikimi objektiv te historise ku ngjarjet si ajo e 7 prillit 1939 dhe rezistenca qe organizoi Mbreti Zog te shenohen pa manipulime politike dhe te zene vendin e merituar.

Me kete rast, Lartesia e Tij Princ Leka dhe Kryetari i PLL Ekrem Spahiu ne shenje nderimi dhe mirenjohje per luftetaret qe dhane jeten ne rezistencen e 7 prillit vendosen kurora ne monumentin qe i kushtohet kesaj rezistence.

Zyra e shtypit e PLL

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tiranë, më 5 prill 2009

Informacion për media

Sot paradite, në ambientet e Hotel “Tirana International”, u zhvillua mbledhja e Senatit të Veteranëve të Legalitetit.  Të pranishëm në këtë takim ishin z. Skënder Zogu, kryesia e PLL dhe përfaqësues të veteranëve legalistë nga të gjitha qarqet e vendit.

Kjo mbledhje u zhvillua pikërisht sot me datë 5 prill që është edhe datëlindja e NMT Mbretit Leka I, si dhe në kuadrin e aktiviteteve përgatitore të të gjitha sktrukturave të PLL për fushatën elektorale të zgjedhjeve  të 28 qershorit 2009.

Në raportin e Senatit të veteranëve, z. Seit Preni, Sekretar i Përgjithshëm i Senatit, theksoi rëndësinë e angazhimit maksimal të të gjithë legalistëve dhe mbretërorëve shqiptar për të mbështetur PLL dhe garantuar fitoren e kandidatëve të saj në të gjitha qarqet e vendit.

Kryetari I PLL Ekrem Spahiu, në përshëndetjen e tij, pasi falënderoi organizatorët, ndër të tjera tha se, “Sot është një gëzim i madh për të gjithë mbretërorët shqiptar dhe në veçanti për ne legalistët, sepse festojmë 70 vjetorin e lindjes të NMT Leka I – Mbret i Shqiptarëve, i cili gjithë jetën e Tij ja ka dedikuar çështjes së Kombit.

Spahiu shtoi se 70 vjetori i Mbretit Leka festohet edhe në klimën e një gëzimi tjetër shumë të madh për mbarë shqiptarët, sepse që nga dita e djeshme Shqipëria është anëtare me të drejta të plota e NATO-s dhe se legalistët kanë të drejtën e tyre legjitime për të qenë krenarë dhe të lumtur për qëndrimin e tyre konstant në dekada për arritjen e kësaj dite historike.

Kryetari Spahiu, pasi përmendi vuajtjet dhe sakrificat e shumta që veteranët e Legalitetit kanë përjetuar në vite për shkak të bindjeve të tyre zogiste, nacionaliste, demokratike dhe perëndimore,  tha se ata mund të konsiderohen edhe si një brez fatlum, sepse ja arritën ditës që ta shikojnë Familjen Mbretërore në Atdhe, Kosovën të lirë, Shqipërinë demokratike dhe përkrah vendeve perëndimore. Ai gjithashtu shprehu besimin e plotë se në zgjedhjet e 28 qershorit partia “Lëvizja e Legalitetit” do të rimarrë vendin që i takon në politikën shqiptare për të dhënë kontributin e saj të drejtpërdrejtë në qeverisjen e vendit po nga kjo maxhorancë, e cila ashtu siç e anëtarësoi Shqipërinë në NATO, do ta anëtarësojë atë edhe në BE.

Ky takim vendosi që së shpejti të zhvillohet Konferenca Kombëtare e veteranëve të Legalitetit për të zgjedhur organet e reja drejtuese dhe përcaktuar angazhimet konkrete të këtij forumi për suksesin e PLL në zgjedhjet e 28 qershorit dhe fitoren e koalicionit të djathtë.

Pas këtij takimi entuziast, të gjithë të pranishmit shkuan në Rezidencën e Familjes Mbretërore dhe uruan drejtpërsëdrejti Mbretin Leka I për 70 vjetorin e lindjes.

Zyra e shtypit e PLL

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Sot paradite, para fillimit te nje mbledhjeje te zgjeruar te Kryesise se partise me sekretaret koordinative te 12 qarqeve, kryetari i PLL Ekrem Spahiu dha nje konference per shtyp.
Me poshte po ju percjellim te plote tekstin e deklarates se tij.

Zyra e shtypit e PLL
_________________________

Tirane, me 4 prill 2009

Deklarate per media

Per Kombin shqiptar data e sotme do te mbetet nje date historike sepse ne kete dite Shqiperia behet zyrtarisht anetare me te drejta te plota e Aleances se Atlantikut te Veriut, organizates  me te fuqishme politiko-ushtarake te te gjitha koherave, garantuese e paqes dhe stabilitetit per vendet anetare dhe me gjere.

Partia “Levizja e Legalitetit” shpreh mirenjohjen e saj ndaj 26 vendeve anetare te NATO-s dhe ne menyre te vecante ndaj Shteteve te Bashkuara te Amerikes per besimin e treguar ndaj vendit tone dhe mbeshtetjen e tyre te vazhdueshme ne rrugen tone te reformave dhe plotesimit te standardeve. Nje mirenjohje e posacme shkon per nderhyrjen ushtarake te aleateve tane ne Kosove qe i dha fund pushtimit dhe gjenocidit serb ndaj gjysmes se ndare te Kombit shqiptar.

Anetaresimi ne NATO eshte nje enderr e hershme e shqiptareve qe fatmiresisht u realizua vetem tani. Per 40 vjet rresht Partia e Punes e konsideroi kete Aleance si armikun kryesor te vendit. Ndersa sot, pasardhesit e atyre qe ne vend te NATO-s zgjodhen Traktatin e Varshaves, duke dashur te menjanojne rolin percaktues te maxhorances se djathte, thone se merita e anetaresimit ne NATO i takon vetem popullit shqiptar. A thua se ka ndryshuar populli!

Shqiptaret e kane merituar prej kohesh anetaresimin ne NATO  dhe mbeshtetja e tyre ndaj ketij anetaresimi ne kuota me te larta se cdo popull tjeter, para vleresimit te perfitimeve qe do te vijne nga ky anetaresim, eshte pike se pari nje prirje natyrore dhe trashegimi gjenetike qe buron nga perkatesia jone perendimore. Legaliteti ndjehet krenar qe edhe gjate viteve te zeza te diktatures komuniste ka qene aleat i deklaruar i kesaj Aleance te madhe dhe kurre nuk i ka humbur shpresat qe kjo dite do te behej realitet.

Ne kete dite te shenuar per kombin shqiptar, Kryesia e PLL zhvillon nje mbledhje te zgjeruar me sekretaret kordinative te 12 qarqeve te vendit ku do te diskutojme per kandidatet qe do te perfaqesojne partine “Levizja e Legalitetit” ne zgjedhjet parlamentare te 28 qershorit. Ne kemi bindje te plote se kjo maxhorance qeverisese qe plotesoi endrren e hershme te shqiptareve per anetaresimin ne NATO do te siguroje edhe nje mandat tjeter qeverises per te realizuar edhe anetaresimin e vendit tone ne Bashkimin Evropian. Per kete fitore Legaliteti do te jape kontributin e tij maksimal duke angazhuar te gjitha strukturat dhe resurset qe disponon.

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tirane, me 1 prill 2009

Deklarate e PLL

Partia “Levizja e Legalitetit” shpreh indinjaten e saj per qendrimin intransigjent te perfaqesuesve dhe pasardhesve te komunisteve, sot me targen e socialisteve. Besnike te ideologjise terroriste, e cila per pasoje e coi vendin drejt luftes civile gjate L2B, pseudo te majtet shqiptare vazhdojne te trajtojne me te njejten urrejtje kundershtaret e tyre politike te djeshem dhe te sotem, te perndjekurit politike. Me qendrimin e tyre ne parlament, ata nuk bene gje tjeter, vecse treguan se nuk jane shkeputur nga ideologjia dhe qendrimet e njohure recidiviste.

Eshte vendi te kujtojme ketu se soc-komunistet nuk e kane hallin tek denimi i kolaboracionizmit real apo te supozuar te asaj kohe, por me kete tentojne te thellojne hendeqet e percarjes mes shqiptareve dhe ta perdorin “kolaboracionizmin” si akuze politike kunder te djathtes dhe nacionalizmit shqiptar.

Pavaresisht se social-komunistet tashme pretendojne se kane ndryshuar per shkak se kane veshur kostume firmato, ata ne mentalitet vazhdojne te jene karikatura te shemtuara te Che Guevares.

Ne, te perndjekurit politike, kurre nuk i kemi fryre zjarrit te vellavrasjes dhe hakmarrjes, por ne te njejten kohe nuk e kemi harruar ate qe ka ndodhur mbi kurrizin tone.

Krenare per origjinen dhe koshiente per fatet e kombit, ne kemi falur, por nuk kemi harruar. Sepse nuk ka vendim parlamenti dhe demshperblim qe do te mund te ktheje jetet e humbura, gjakun e derdhur, lirine e marre, rinine e burgosur, lotet dhe dhimbjet e pafund.

Partia “Levizja e Legalitetit” kerkon nga partite e koalicionit te djathte qeverises si dhe nga deputetet e tjere te pergjegjshem, qe neser ne seancen parlamentare te votojne ligjin per Demshperblimin e te perndjekurve politike. Gjithashtu do te kerkonim nga institucionet e shtetit shqiptar qe te bejne perpjekjet maksimale dhe te krijojne kushtet normale, qe te perndjekurve politike shqiptare t’ju levrohet sa me shpejt qe te jete e mundur demshperblimi i perfituar me ligj.

**************************

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tirane, me 31 mars 2009

Informacion per media

Kryetari i PLL Ekrem Spahiu se bashku me sekretarin politik Sulejman Gjanaj moren pjese ne nje takim ne qytetin e Krujes qe dega e PLL e ketij rrethi organizoi per promovimin e z. Kastriot Goci si kandidat i PLL per zgjedhjet e 28 qershorit.

Duke folur per vecantite programore te PLL si nje parti me ndjeshmeri te larte ndaj ceshtjes kombetare, ceshtjes se pronave, rehabilitimit dhe integrimit te plote te ish te burgosurve dhe perndjekurve politike, Spahiu theksoi se partia “Levizja e Legalitetit” ka pasur nje bashkepunim te vazhdueshem dhe te ngushte me shoqatat atdhetare, pronareve dhe ish te burgosurve dhe perndjekurve politike.

Ai vijoi duke thene se eshte e domosdoshme qe keto shoqata te kene perfaqesuesit e tyre te drejtperdrejte ne Kuvendin e Shqiperise dhe se per kete arsye PLL eshte e gatshme qe te siguroje per to pozicione kryesuese ne listat e saj te kandidateve per deputete ne zgjedhjet e 28 qershorit.

Pavaresisht se kodi zgjedhor lejon koalicionet e perbera dhe se PLL eshte e prirur per nje bashkepunim me PD dhe partite e tjera te koalicionit qeverises, partia “Levizja e Legalitetit” do te konkurroje me listat e veta ne te gjitha qarqet e vendit. Per kete arsye PLL eshte ne fazen e perzgjedhjes se kandidaturave te saj per deputet ne zgjedhjet e 28 qershorit, faze e cila pritet te perfundoje brenda muajit prill.

Drejtuesit e larte legaliste mbeshteten propozimin e perbashket te degeve te PLL Kruje, Durres dhe Shijak qe ne zgjedhjet e 28 qershorit ne listen e kandidateve per deputete te qarkut te Durresit te jete edhe z. Kastriot Goci si perfaqesues i qytetit te Krujes.

Z. Kastriot Goci, i lindur dhe banues ne Kruje eshte nje pinjoll i nje familje te madhe dhe permendur te ketij qyteti. Ai ka kryer studimet e larta per ekonomi si edhe shume kualifikime te tjera, perfshi mbrojtjen e titullit “Master” dhe “Doktor i shkencave ekonomike”. Aktualisht punon si pedagog ne Universitetitin “Aleksander Moisiu” Durres.

Sekretari Politik i PLL Sulejman Gjanaj tha se “PLL eshte e vendosur dhe e bindur ne kontributin qe mund te jape per te penguar rikthimin e se majtes ne pushtet dhe pikerisht per te materializuar kete kontribut, PLL synon te mbledhe sa me shume vota ne Kruje dhe keshtu t’i sherbeje fitores se perbashket me aleatet tone te djathe si PD dhe te tjere, ku deputetet e PLL do te jene perfaqesuesit ma te denje te popullit te Krujes dhe te mbare Shqiperise, te cilet do te vihen ne sherbim te plote te interesave te popullit dhe te kombit shqiptar”. “PLL ka vullnetin dhe aftesine politike dhe njerezore per t’ia ndale hovin PS dhe te majtes dhe per ti rikthyer vlerat e kombit shqiptar ne parlamentin dhe qeverine e ardhshme”, theksoi z. Gjanaj.

Ne kete takim merrnin pjese edhe zoterinjte Seit Preni, sekretar i Senatit te PLL, Hysen Mushketa, sekretar koordinativ per qarkun Durres dhe kryetar i deges se PLL Durres, Enver Kaloshi, kryetar i deges se PLL Kruje dhe Sefer Cipi, kryetar i deges se PLL Shijak.

Zyra e shtypit e PLL

**************************
Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
legaliteti@gmail.com
Tel&Fax: +355 4 2230076

Tirane, me 30 mars 2009

Informacion per media

Ne kuader te zgjedhjeve parlamentare te 28 qershorit, kryetari i Partise “Levizja e Legalitetit” zhvilloi nje takim ne degen e PLL Peqin. Ne kete takim ai shoqerohej nga z. Shpetim Myftaraj, sekretar koordinativ i PLL per qarkun Elbasan.

Ashtu si edhe pritej, ne qender te diskutimit ishte perzgjedhja e kandidaturave qe do te konkurrojne per listat e Legalitetit ne zgjedhjet e pergjithshme parlamentare te ketij viti. Spahiu tha se “PLL do te konkurroje me listat e saj ne te gjitha qarqet e vendit dhe do te synoje perfaqesim parlamentar nga secili prej tyre.”

Spahiu tha gjithashtu se “PLL po i tregon nje rendesi te posacme procesit te perzgjedhjes se kandidaturave duke synuar nje perfaqesim sa me cilesor te vlerave intelektuale, morale dhe qytetare dhe po ushtron nje demokraci te thelle brenda saj, ku rolin primar per perzgjedhjen dhe promovimin e kandidaturave e kane strukturat e bazes”

Qarku i Elbasanit ne te cilin ben pjese edhe dega e Peqinit per partine e Legalitetit paraqet prioritet te vecante, sa per shkak te mbeshtetjes elektorale qe gezon kjo parti , mbeshtetje qe  eshte konfirmuar ne disa zgjedhje te meparshme, ashtu edhe per shkak te llogarive matematikore qe duhen konsideruar per shkak te kodit te ri zgjedhor. Per kete arsye Spahiu kerkoi nje mobilizim total te te gjitha strukturave partiake ne kete qark dhe konkretizimin e objektivit elektoral te PLL.

Gjate ketij takimi, legalistet e Peqinit e njohen kryetarin Spahiu me propozimin e tyre te z. Bardhyl Lundraxhiu si nje kandidat cilesor dhe intelektual i njohur qe do te perfaqesoje me se miri rrethin e tyre ne listen prej 14 kandidatesh te qarkut te Elbasanit.

Zyra e shtypit e PLL

**************************

Le Courrier des Balkans - L’Albanie et la Croatie ont officiellement rejoint l’OTAN

Mise en ligne : mercredi 1er avril 2009

Sur la Toile

L’Albanie et la Croatie sont officiellement devenues mercredi les 27e et 28e membres de l’Otan, un an après le feu vert donné au Sommet de Bucarest. Les deux pays participeront, en qualité de membres, au Sommet de Strasbourg, Kehl et Baden Baden de l’Alliance atlantique, qui débute vendredi.

« L’Albanie dans l’OTAN », Tirana, avril 2008 (©CdB/M.Janković)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Avec AFP) - L’événement intervient un an après le feu vert donné à l’adhésion de ces deux anciens du monde communiste par le sommet de l’Otan à Bucarest.

Il a été officialisé au cours d’une cérémonie à Washington en présence des ambassadeurs des deux pays et du secrétaire d’Etat adjoint américain James Steinberg.

Il s’agit pour l’Otan du cinquième élargissement de son histoire et du troisième depuis la fin de la Guerre froide, après ceux de 1999 et de 2004 qui ont vu neuf Etats de l’ex-bloc soviétique ainsi qu’une ancienne République yougoslave, la Slovénie, se joindre à l’alliance militaire occidentale.

Si l’adhésion de l’Albanie n’a pas posé de problème, en revanche celle de la Croatie a été suspendue jusqu’au bout à une menace de veto de la Slovénie, en raison d’un différend territorial entre Zagreb et Ljubljana.

Mais finalement, bonne dernière des 26 pays de l’Otan, la Slovénie a déposé lundi auprès du département d’Etat américain, -les Etats-Unis étant dépositaires du traité de Washington fondateur de l’Otan en 1949 - les documents permettant la ratification de l’adhésion de son voisin croate.

Un autre pays des Balkans, la République de Macédoine, escomptait bien rejoindre l’OTAN, mais la Grèce, membre fondateur de l’Otan, a opposé sont veto lors du Sommet de Bucarest, début avril 2008.

La Croatie et l’Albanie, pour montrer leur bonne volonté, participaient déjà aux opérations de la force internationale sous commandement de l’Otan en Afghanistan, où elles ont déployé respectivement 530 et 142 soldats.

Le secrétaire général de l’Otan Jaap de Hoop Scheffer a aussitôt « félicité chaleureusement » les deux pays, parlant « d’un jour historique ». « De par leur adhésion à l’Otan, l’Albanie et la Croatie vont partager les avantages comme les responsabilités de la sécurité collective », conformément à l’article 5 du traité de Washington, qui stipule qu’une attaque contre l’un des membres de l’alliance militaire occidentale est une attaque contre tous.

« Nous nous réjouissons à la perspective d’accueillir les chefs d’État et de gouvernement de ces pays à notre sommet » de vendredi et samedi à Strasbourg (France), Kehl et Baden Baden (Allemagne), a-t-il poursuivi.

Il a précisé qu’une cérémonie de lever des couleurs, pour marquer l’adhésion des deux pays, se déroulerait au siège bruxellois de l’Otan le 7 avril.

Le porte-parole de l’Otan James Appathurai a souligné que « l’Albanie et la Croatie avaient travaillé dur pour respecter les normes Otan, en ce qui concerne la démocratie et l’état de leur appareil militaire ».

 

http://www.gazetatelegraf.com/Suplement/Suplement---Tendence/867.html

MBRETI ZOG, Historia e “Benz”-it që Hitleri i dhuroi për dasmën

31 March, 2009 04:09:00 Anilejda Shëmbitraku

 

 

Më 26 prill 1938, ditën kur u mbajt ceremonia e martesës së mbretit Zog me konteshën Geraldinë të Hungarisë, një automobil i lartë e shumë i gjatë, me një ngjyrë të kuqe të ndezur, që vezullonte në diell si një xhevahir, u rreshtua pranë një karroce me katër kuaj të bardhë. Ishte një Mercedes – Benz "Grosser" (më i madh) i porsadalë nga fabrika, njëra nga dhuratat më të shtrenjta të dasmës, e firmosur pikërisht nga Adolf Hitler, diktatori gjerman që më pas do të kujtohej për keq për gjithë pjesën tjetër të historisë së njerëzimit. Por edhe një makinë që më pas do të kishte një histori krejt aventurore, herë duke i rrezikuar, e herë duke i shpëtuar kokën Mbretit të vetëshpallur të shqiptarëve, teksa arratisej nga njëri shtet në tjetrin, i ndjekur nga pas prej hijes së fashistëve italianë, që e përzunë me dhunë nga froni më 7 prill 1939, pothuaj një vit pas martesës.

Pikërisht makina eshtërmadhe 8 cilindërshe e dhuruar nga Hitleri, aleati më i fortë i italianëve në atë kohë, do t’i shërbente çiftit mbretëror në dy vjet të tjera si një shtëpizë e përhershme përgjatë zhvendosjes së tyre nëpër rrugët e Evropës. Ditën e pushtimit italian të Shqipërisë Mbreti Zog me gjithë oborrtarët e vet, të sistemuar në një autokolonë makinash që mbartnin edhe një pjesë të grabitur të thesarit të shteti, kaloi kufirin më Greqinë në zonën e Korçës. "Benz"-i gjigant i dhuruar nga Hitleri ishte i pari që shkeli me kakarimë rrugët e pluhurosura të Follorinës një ditë më pas, më 8 prill, duke frenuar gjithë zhurmë në portën e një hoteli. Por brenda pak orësh një oficer grek u shfaq dhe urdhëroi Zogun të linte vendin. Pa shijuar qoftë një orë të vetme gjumin e trazuar, Mbreti "shaloi" sërish Benzi-n e dhuruar nga Hitleri për t’u nisur për në Selanik. Gjeneralit Metaksa, që ishte kryeministër në atë kohë, nuk ia kishte qejfi t’i linte Musolinit ndonjë shkas për t’i bërë ultimatum Greqisë.

UDHËTIMI

Mbërritja në Turqi dhe Varshavë

Pak javë më pas, më 2 maj 1939, e njëjta makinë do të dërgonte çiftin mbretëror në Stamboll, ku guvernatori i qytetit i përshëndeti me të gjitha nderet përkatëse e mbi të gjitha me një ton antiitalian. Madje presidenti turk Inonu e priti Zogun në një audiencë private. Por edhe Turqia nuk ishte e sigurtë. Të sigurta dukeshin superfuqitë e vendosura dukshëm kundër fashizmit, si Franca e Anglia. Më 1 korrik, familja mbretërore bashkë me "Mercedez"-in dinjitoz u ngarkuan në një avullore që i çoi në Kostanë të Rumanisë. Duke qenë se Zogu ishte nën garancinë anglo-franceze, mbreti Karol i lejoi ata të qëndronin në Kështjellën e Peleshit. Paradoksalisht, rrëzimi nga froni e kishte bërë Zogun një mik mëse të pëlqyeshëm për disa krerë të huaj shtetesh, ai ishte kthyer tashmë në një viktimë simbolike të boshtit Berlin - Romë - Tokio. Ai u mundua t’ia mbushte mendjen Karolit se rreziku më të madh për Rumaninë përbënin Hitleri dhe Musolini dhe jo Stalini. Në Evropë sipas tij aso kohe ekzistonin dy njerëz të çmendur ose dy budallenj që flinin gjumë: Çamberlein dhe Daladier. Katër ditë më pas, rrugëtimi i madh filloi përsëri. Pasi arritën në Varshavë, Zogu u përfshi në një aksident automobilistik, ku mend humbi jetën duke u përpjekur të shmangte një turmë polakësh dashamirës. Benz-i madh i shpëtoi kokën, por vetë përfundoi në një autoservis, i dëmtuar pjesërisht. Duke parë se nuk ndodhi asgjë serioze, Zogu vendos të endej nëpër qytet dhe të vizitonte muzetë. Më pas mori me qira disa makina me të cilat udhëtoi për në Lituani, Letoni dhe Estoni për të shuar kuriozitetin e tij për këto tre shtete të vogla.

STOKHOLM

Konferenca e parë për shtyp pas dëbimit nga Shqipëria

Në 17 korrik, shpura mbretërore sërish e hipur në "Benz"-in e stërmadh, tashmë të riparuar, u largua nga Riga për të shkuar në Suedi. Në Stokholm ai dha edhe konferencën e tij të parë për shtyp që pas dëbimit nga Shqipëria. I ulur pas një tavolinë ku shquhej qartë flamuri shqiptar, i veshur mirë si rrallë ndonjëherë, Zogu deklaronte së çdo shqiptar e kishte për detyrë të përpiqej për lirinë e vendit të vet. Nga Suedia familja mbretërore udhëtoi për në Kopenhagen e mandej në Anvers të Belgjikës. Në Francë familja mblodh në Versajë më 8 gusht 1939. Në Francë Ahmet Zogu u mundua të dominonte faktorin shqiptar si dhe të influenconte mbi fuqitë e mëdha për të organizuar një front antiitalian në Shqipëri. Madje pati tratativa për aleancë më grekët, por askush nuk e kishte mendjen te Shqipëria e vogël dhe mbreti i saj i arratisur, historitë e të cilit në media silleshin më shumë rreth sasisë së të hollave, florinjve dhe xhevahirëve që kishte me vete.

THESARI

Zbulimi i arit në Angli

 

Para se të pranonte azilin për Mbretin Zog, "Ministria e Jashtme e Anglisë zbuloi se ai kishte të paktën 50.000 paund në monedha ari dhe 2 milion dollarë në një bankë në Manhatan (USA), me të cilat ai mund t’i lejonte vetes të shpenzonte deri në 12.000 paund në vit. Veç kësaj shpenzimet e shumta gjatë dëbimit të tij, tregonin se pasuria e Zogut shkonte shumë më shumë se kaq. Ai udhëtonte gjithnjë me nëntë a dhjetë kasaforta jashtëzakonisht të rënda e të mëdha, të cilat mbaheshin nën survejim të vazhdueshëm. Ato përmbanin shufra ari të cilat "u bënë legjendë" në shtypin e kohës aq sa asnjëherë Zogu nuk përmendej i paveçuar nga valixhet misterioze, të cilat thuhej se mbanin thesare të mëdhenj duke përfshirë edhe gurët e çmuar të kurorës mbretërore që vlenin më tepër se 1 milion paund. Raportet e llogarive bankare në bankat franceze dhe zviceriane përforcuan dyshimet e përhapura se ai ishte një milioner i ‘krimbur" në stërlina. Disa madje e llogarisnin pasurinë e tij nga 4 deri në 6 milionë paund..."

GAZETA

Tentativa e Mbretit Zog për të blerë "The Times"

Por më e habitshmja vjen më pas, kur Zogu i strehuar në Angli tenton të blejë për 10 milionë paund gazetën më të madhe britanike, "The Times". Një tentativë që rrëfeu se pasuria e tij ishte ku e ku më shumë se 20 milionë dollarë amerikanë. Më 10 maj 1940 Gjermania Naziste sulmoi Francën dhe shpejt kapi dyert e Parisit. Madje përparoi aq shpejt, saqë një pjesë e mirë e anglezëve të kategorisë VIP nuk mundën të imbarkoheshin për në ishull. Kështu një autokolonë gjigante u drejtua për në jug të Francës, në disa qytete nga portet e të cilëve po vazhdohej evakuimi. Mes këtij karvani të përbërë kryesisht nga makina luksoze të markave "Bentley" e "Rolls Roice" ecte kokëpërpjetë edhe Mercedez-i kokëkuq i Zogut. Porse prioritet për t’u imbarkuar kishin britanikët dhe polakët si martirë të luftës. Kur u bombardua Bordoja, Zogu zbriti më në jug, në Bajon, sipas këshillës së Marinës Britanike. Megjithëse nuk ia kishte shumë qejfi të braktiste shtetet aleate, ai mendonte se Spanja do të mund t’u siguronte viza motrave të tij. Por ata refuzuan. Petain iu dorëzua gjermanëve më 22 qershor dhe italianëve dy ditë më pas. Atë ditë, shqiptarët morën vesh se disa anije tregtare ishin duke evakuar trupat polake dhe qytetarë anglezë në St. Jean de Luz. Rrugës për aty avionë bombardues gjermanë "vizituan" disa herë karvanin me makina. Në një rast kur ata u afruan shumë, Zogu nuk lëvizi nga makina duke u përpjekur të qetësonte Geraldinën sipas një mentaliteti të vjetër shqiptar: "Mos u frikëso, asnjë ushtar gjerman nuk do të qëllonte njerëz mbi një makinë të njëjtë me atë të Hitlerit".

MARTESA

Njerëzit që bënë dhuratat më të shtrenjta

Ishin katër njerëzit që dërguan dhurata të shtrenjta për dasmën e Mbretit Zog. Kështu veç Benz-it të dërguar nga Hitleri, në radhë ishte edhe një karrocë e tërhequr nga katër kuaj të bardhë Lipizzaner, dhuratë e Admiralit Horthy, Regjent i Hungarisë, një statujë kali-dragua në bronz e dërguar nga Mbreti Viktor Emanuel i Italisë si dhe disa qeramika të dërguara nga Musolini.

MAKINA

Poseduesit VIP të Grosser Mercedes-it

Pothuaj të gjithë krerët e Aksit (Gjermani - Itali – Japoni) porositën nga një apo më shumë autovetura 7.7 litërshe Mercedes 770K, të sapoprodhura nga fabrika në Mynih. Perandori Hirohito i Japonisë porosity shtatë copë të koracuara, një e porositi Mbreti Boris i Bullgarisë, Mbreti shqiptar Zog, Mbreti Faruk I Egjiptit, Gjenerali Franio i Spanjës, Kryeministri Vidkun Quisling i Norvegjisë, Admirali Horthy i Hungarisë si dhe ish-Kaiseri Ëilhelm II i Gjermanisë. Herman Goering ka poseduar një të tillë dhe Hitleri është parë të shfaqej shpesh me 770K-në e tij, që kishte një pajisje speciale në dysheme me pesë gradime për tu dukur më i lartë.

INFO

Të dhëna për makinën

Grosser Mercedes-i i dhuruar nga Hitleri për mbretin Zog ishte një autoveturë e stërmadhe e kompletuar me të gjitha opsionet. Ajo kishte një motor benzine me 8 cilindra 7655 kubikësh, shpejtësi normale 170 kilometra në orë me 3200 xhiro në minutë, pesë marshe para dhe një pas dhe më peshë totale 3600 kilogramë.

 

 

 

 

Le Courrier de la Serbie - Sud de la Serbie : les Albanais réintègrent le « Corps de coordination » du gouvernement serbe

De notre correspondant à Preševo

Mise en ligne : lundi 30 mars 2009

Sur la Toile

La majorité des dirigeants politiques albanais de la vallée de Preševo ont accepté vendredi de réintégrer le « Corps de coordination » du gouvernement serbe pour la région. Belgrade et l’OSCE se réjouissent de cet accord. Cependant, Ragmi Mustafa, le président du Conseil municipal de Preševo a refusé de parapher le nouvel accord, estimant que le Corps de coordination n’avait rien fait pour satisfaire les revendications des Albanais de la région.

Par Belgzim Kamberi

On prend les « mêmes » et on recommence. Le Corps de coordination gouvernemental serbe pour Preševo, Bujanovac et Medvedja, les communes albanaises du sud de la Serbie, intègre de nouveau des représentants politiques albanais. Depuis deux ans, ces derniers avaient quitté cette l’institution, chargée de gérer les « problèmes » de cette région.

Le nouveau plan d’action a été signé vendredi 27 mars par Milan Marković, ministre de l’Administration publique et de l’autonomie locale, qui préside également le Corps de coordination pour Preševo, Bujanovac et Medvedja, par Riza Halimi, l’unique député albanais du Parlement serbe, et par Hans Ola Urstad, le chef de la mission de l’OSCE en Serbie. Belgrade s’est immédiatement félicité de cet accord, en estimant que l’intégration des Albanais au sein du Corps de coordination était « un pas de plus vers le renforcement de la confiance réciproque »

« Les négociations ont duré plusieurs mois. Il était très important que Milan Marković propose de prendre un adjoint albanais. C’est une marque de confiance et un signe de la volonté de partager les responsabilités », a affirmé Nenad Djurdjević, Directeur du Corps de coordination. Cet accord intervient de fait à un moment politique assez complexe pour la vallée de Preševo.

Le processus politique lancé en 2001 suite aux accords de paix est depuis quelque temps déjà dans une impasse totale. D’un côté, le gouvernement ne montre pas d’attention particulière pour la région, et de l’autre, les Albanais répliquent en gérant eux-mêmes, sans concertation et sans partage, le pouvoir municipal à Preševo et à Bujanovac.

L’un des objectifs principaux de ce « nouveau départ » serait justement de changer cette situation par un nouveau « processus d’intégration parallèle ». C’est ce que que rappelle Milan Marković, en réaffirmant que l’intégration des Serbes aux autorités municipales de Preševo et Bujanovac doit se dérouler parallèlement à l’intégration des Albanais dans les institutions nationales. « Il faudra notamment se concentrer sur les questions de l’éducation, de la jeunesse, de la justice, de la sécurité et du développement économique de cette partie de la Serbie », a-t-il ajouté.

Les décisions devront désormais être prises de manière consensuelle, et les maires des trois villes de la région seront dorénavant membres de la présidence du Corps de coordination. Six groupes de travail, incluant des représentants des trois municipalités et des ministères de tutelle devront être créés dès la semaine prochaine pour identifier les problèmes existants et définir les futures stratégies d’action. Pour Riza Halimi, c’est précisément « la dynamique de la résolution de ces problèmes qui démontrera l’efficacité et le succès de ce nouvel accord ».

Pour Shaip Kamberi, maire de Bujanovac, la réorganisation du Corps de coordination représente « une avancée pour la réalisation de nos revendications et pour la dynamisation du processus politique qui, depuis longtemps déjà, n’a pas enregistré de résultats importants, surtout en ce qui concerne l’intégration des Albanais dans les institutions de l’État et le développement économique de la région ».

La question du Corps de coordination pour le Sud de la Serbie a de nouveau révélé les dissensions internes au camp albanais, dès qu’il est question de l’intégration des Albanais au sein des institutions nationales serbes.

Au contraire des responsables politiques albanais de Bujanovac qui ont tous « rallié » le Corps de coordination, les discordes politiques inter-albanaise sont à nouveau flagrantes à Preševo. Le Parti démocratique albanais (PDSH) de Ragmi Mustafa - qui dirige actuellement la commune en coalition avec le Parti pour l’action démocratique (PDD) de Riza Halimi – a de nouveau refusé de participer au Corps de coordination, ainsi que tous les partis albanais d’opposition représentés au sein du conseil municipal de Preševo.

« Le Corps de coordination n’a démontré aucune volonté de faire avancer les droits des Albanais de la vallée de Preševo, surtout en ce qui concerne le retrait des forces spéciales serbes, la légalisation des symboles nationaux albanais, la reconnaissance des diplômes de l’Université de Priština et beaucoup d’autres problèmes importants pour les Albanais de la vallée de Preševo », a déclaré Ragmi Mustafa, président du conseil municipale de Preševo, et seul dirigeant institutionnel albanais absent lors de la cérémonie officielle de signature de l’accord à Belgrade.

 

 

http://www.ballkan.com/index.php?page=shownews&newsID=705   Ky lajm është publikuar: 04/04/2009 Lajme nga Speciale Pronat çame, si u pushtuan nga pronarë të paligjshëm grekë  Paramithia ka një kullë të madhe çame, që gabimisht përshkruhet nga autoritetet lokale greke si "veneciane

Autori i Lajmit: red. “Kriza më therëse nga e gjithë kultura arkitekturore çame, është pasuria private (shtëpitë) e tyre. Kjo është natyrisht e lidhur pazgjidhshmërisht me dështimin e qeverisë greke për ta zgjidhur si duhet këtë, me pronarët e vërtetë shqiptarë çamë. Kudo shtëpi të tilla janë pushtuar nga pronarë të paligjshëm grekë ose nga emigrantë brenda për brenda Greqisë” Një nga përshtypjet më shokuese të Epirit bashkëkohor, është zbrazëtia shpirtërore e kësaj province veriore greke, që për shqiptarët është e njohur si Çamëria. Pyje të tëra tashmë mbulojnë atë që dikur ka qenë një tokë e begatë, duke lënë thjesht ca vendbanime të shpërndara aty-këtu, të braktisura si rezultat i një historie të ashpër që ka përfshirë shqiptarët, sllavët dhe grekët e këtij rajoni, për shkak të etnicitetit apo besimeve të tyre politike. Shkretëtira që i kalon kufijtë, ka mbështjellë shumë fshatra që dikur kanë qenë të banuara nga shqiptarët etnikë, ose nga çamët, të cilët u detyruan të largoheshin nga shtëpitë e tyre në fund të Luftës së Dytë Botërore. Megjithatë, kanë mbetur ca dëshmi të palëvizhme të këtij rajoni dikur të populluar, në formën e shtëpive të shkatërruara, xhamive dhe ndërtesave të tjera, të cilat zgjaten që nga kodrat, apo nga skutat e izoluara, të fshehura nëntokë në rrethinat e vendbanimeve të reja. Shtëpitë çame Këto ndërtesa të vjetra të Epirit/çamërisë përbëjnë një nga zonat më të rëndësishme të grumbulluara gjeografikisht të monumenteve historike të periudhave veneciane dhe otomane në Evropën Juglindore. Ato ekzistojnë në një rajon kompakt, që shtrihet në brendësi nga kufiri shqiptaro-jugor i 1913 në jug të Janinës dhe Artës, dhe poshtëë Vonitsas dhe Prevezës në bregdet. Përveç teatrit të Dodonës, ekzistojnë edhe ca monumente nga periudha e lashtë. Rrënojat e pakta mbresëlënëse janë përqendruar në fortifikimet majë-kodrave të ilirëve, të cilët më pas u bënë themelet e kështjellave të mëdha veneciane dhe otomane si: Kalaja e Rogoit dhe Karavosstar-it. Ekzistojnë edhe një numër i konsiderueshëm monumentesh islamike të gjetur në gjithë Epirin, të cilat përfshijnë, xhaminë e bukur dhe të palëvizshme në liqenin e Janinës, ngrehinën ushtarake otomane në Pende Pigada, dhe shumë ura të mrekullueshme në Arta dhe kudo. Mijëra shtëpi të thjeshta, shumica të pabanueshme, kanë mundur t i mbijetojnë disi historisë së dhunshme dhe tragjike të rajonit gjatë shekujve nëntëmbëdhjetë dhe fillimit të njëzetit. Rrëmbimi i pasurisë Gjendja e turpshme e ruajtjes së shumicës së kësaj pasurie nga qeveria greke duhet të bëhet një çështje e shqetësimit ndërkombëtar.Pavarësisht se vitet e fundit është bërë shumë progres në deklarimet për t i ruajtur këto zona në qytetet greke, shumë ndërtesa historike dikur të banuara prej shqiptarëve janë shkatërruar që nga viti 1945. Në fshatra, kanë nisur disa punë restauruese që në themelet e ndërtesave si në kështjellën e Rogoi-t, por pjesa më e madhe e burimeve të vlefshme ndodhet në zonat si Dodona, e cila mund të zërë një vend në kanunin e miratuar të historisë greke. Sidoqoftë, në këtë punë restauruese ekzistojnë ca shtrembërime trashanike të historisë së lashtë dhe moderne në informacionet që u jepen vizitorëve. Shtrembërimet Periudha ilire nuk përmendet kurrë, dhe natyra e përkatësisë etnike të drejtuesve si Mbreti Pirro, ose lihet në harresë ose shtrembërohet qëllimisht. Fakti që fiset lokale gjatë periudhës së lashtë ishin një përzierje e grekëve dhe folësve jo grekë gjithashtu nuk thuhet.Në periudhën moderne, natyra e shtrembërimeve të tilla bëhet edhe më negative. Kjo është veçanërisht periudha gjatë qeverisjes së Ali Pashë Tepelenës (1788-1823). Shumë monumente otomane nuk kanë informacion as historik dhe as kulturor të vlefshëm për të gjithë llojet e turistëve. Vetëm xhamitë e pakta mbijetuese janë cilësuar si muzeume , duke ndjekur kështu modelin e shpikur nga komunistët jugosllavë, pavarësisht ekzistencës së myslimanëve vëzhgues në shumë lokalitete.Varrezat myslimane janë përdhosur vazhdimisht nga puna e ndërtimeve moderne, veçanërisht ndërtesat pranë rrugëve. Në të njëjtën kohë shumica e punës restauruese është e financuar nga Bashkimi Evropian, që është në dijeni se fondet e BE-së, po përdoren për të nënshkruar projeksionin ideologjik të historisë nacionaliste greke. Kriza më therëse nga e gjithë kultura arkitekturore çame, është pasuria private (shtëpitë) e tyre. Kjo është natyrisht e lidhur pazgjidhshmërisht me dështimin e qeverisë greke për ta zgjidhur si duhet këtë, me pronarët e vërtetë shqiptarë çamë. Pronarët e paligjshëm Praktikat ndryshojnë në secilin lokalitet. Në disa raste, shtëpitë historike që u përkisnin familjeve të çamëve të zhdukur, janë respektuar si monumente në zonat përkatëse, dhe nuk është ndërhyrë në to, edhe pse mund të kenë patur shumë nevojë për riparim. Sidoqoftë të tjerat, shpesh janë përdorur në mënyrë të paligjshme për qëllime të papërshtatshme, si streha për kafshët e fermave. Kudo shtëpi të tilla janë pushtuar nga pronarë të paligjshëm grekë ose nga emigrantë brenda për brenda Greqisë. Në vende të tjera ka një numër të rëndësishëm shtëpish të vjetra të larta të shqiptarëve, ose kulla, të një cilësie arkikulturore mahnitëse, që kanë mbijetuar mes pyjeve dhe zonave me shkurre, për shkak se kanë qenë në zona të vjetra ushtarake afër kufirit shqiptar. Monumentet më të rëndësishme urbane janë Paramithia dhe Margariti, dhe në qytete të vogla si Perdika. Paramithia ka një kullë të madhe çame, që gabimisht përshkruhet nga autoritetet lokale greke si "veneciane", si dhe një kështjellë otomane e krijuar mrekullisht, të cilën e pranojnë me vështirësi.Margariti ka një numër të konsiderueshëm shtëpish private të mëdha, përfshi dhe banesën e vjetër të pashait otoman. Ndërsa shtëpia e tij e re, është e mbuluar krejtësisht nga bimësia, saqë është e vështirë të shihet nga vizitorët. Në disa disa zona, shtëpitë e çamëve, janë pushtuar ilegalisht nga ca grekë lokalë, madje edhe nga kisha ortodokse greke, dhe ato mund të përfundojnë me shkatërrimin ose restaurimin e papërshtatshëm të pasurisë çame. Ruajtja e trashëgimisë Kështu ruajtja e trashëgimisë së madhe sociale dhe historike të çamërisë është ndërthur me problemin politik dhe ligjor të drejtësisë për pronarët e pasurive çame, dhe deklarimet për kompensim nga familjet e prekura nga gjenocidi i Zervas në vitet 1943-1944 dhe përpjekjet e hershme për spastrim etnik. Strategjia në Epir e qeverisë pasuese greke ka qenë lejimi i një procesi të ngadalshëm dhe tepër të fshehur të erozionit të historisë dhe trashëgimisë çame, dhe zëvendësimi i saj me modernizmin grek. Një proces i ngjashëm gjithashtu prej mijëra prona në Greqinë veriore, që u përkasin sllavo-maqedonasve, të cilët u detyruan të largoheshin nga Greqia pasi mbështetën palën humbëse në luftën civile greke 1944-1949. Në këto raste, Greqia shkel ligjin e Bashkimit Evropian dhe ligjin ndërkombëtar që aplikohet për pagimin e kompensimeve dhe kthimin e pasurisë për viktimat e luftës dhe të spastrimit etnik. Arsyeja kryesore për vazhdimin e gjendjes së luftës nga parlamenti grek dhe kufizimet e paligjshme ndaj minoriteteve turke dhe sllavo-maqedonase, është që të shmanget një zgjidhje racionale e këtyre çështjeve dhe të mbrohet Greqia nga deklaratat financiare për kompensim.

 

 

Të dhënat e librit “Masakra në Çamëri” Përgatiti: Kastriot Dervishi Botoi: Shtëpia botuese “55” Faqe: 240 Çmimi: 700       Masakra në Çamëri, Dalin në dritë dëshmi e dokumente të reja » Dërguar më: 29/03/2009 - 12:53

 

Një libër dëshmi mbi masakrën e fundit që ndodhi në krahinën shqiptare të Çamërisë në vitin 1944. Një gjenocid i pashembullt, i ndodhur në mes të Europës ndaj një popullsie civile të pambrojtur si ajo çame, e mbuluar nga zhvillimet e fundit të luftës së atëhershme të përbotshme. Nëpërmjet dokumenteve zyrtare apo dëshmive të të mbijetuarve, arrihet të shihen vuajtjet e mundimet, dëmet ekonomike, viktimat e shumta dhe gjithë ajo gjëmë e madhe që i ndodhi jugut të Shqipërisë (Çamërisë). “Masakra mbi Çamërinë” është një libër që përmbledh një pjesë të dokumenteve të arkivave shqiptare në të cilat dëshmohen ngjarjet e dhimbshme që ndodhën gjatë viteve 1944 – 1945 në krahinën shqiptare të Çamërisë. Këto dokumente në pjesën më të madhe vijnë nga Arkivi i Ministrisë së Brendshme (i paraqiten publikut për herë të parë) dhe një pjesë e vogël nga dy arkiva të tjera të rëndësishme të vendit. Botimi në vetvete synon më tepër të paraqesë atë që ndodhi në Çamëri dhe jo se çfarë ndodhi më pas dhe si u trajtua kjo çështje në vitet në vazhdim. Libri përmban gjithashtu edhe disa informacione enciklopedike rreth Çamërisë. Më poshtë do të japim disa prej dëshmive të dokumentuara botuar në këtë libër.

Dëshmi të të mbijetuarve
***
Më 18 shtator 1944 ikëm nga Filati dhe vajtëm në katundin Spatar, atje erdhën ushtarë zervista dhe më morën burrin pas tre ditë bashkë me gra të tjera shkuam në Filat për të parë burrat të cilët ndodheshin në burg . Në këtë kohë na vënë edhe neve burg ku na lanë një natë. Tjetrën ditë na morën dhe na shpunë në ikotrofie dhe burrat na i vranë në fushë të Filatit. Midis të tjerëve ishte edhe burri i jem Barjam Azemi vjet 48 edhe kunati tim Lahe Halil Azem. Në burgun tonë të grave zervistat zgjidhnin gratë që u pëlqenin dhe i ç’nderonin. Për këtë vrasje dhe ç’nderime kaq ç’njerëzore kërkojmë nga ai komision që të shkojë në vend dhe të hetojë përsa sipër.
Delvinë më 26 shkurt 1947
Shabane Azemi

***
Ushtarët zervista hynë në Paramithi më 28 qershor 1944 të Martën dhe të mërkurën, ushtari zervist Kiço Koma nga Paramithia mori burrin tim Velinë, vjeç 68 dhe ma theri me thikë. Të enjten ushtarët zervista erdhën të merrnin vajzën time Shuquranën por e shpëtova se ju dhashë të gjitha paratë që kisha afro tridhjetë miliona dhrahmi një unazë floriri dy gjysma lirash dhe një palë vathë floriri si edhe sende të tjera të çmuara. Zervisti Dhimo Pasko me djalin e tij Sotir Pasko nga Paramithija më morën djalin tim Abedinin vjeç 19 dhe ma vranë brenda në shtëpi. Një tufë lesh bashkë me lëkurën e kokës së tij e mbaj akoma në xhep për kujtim. Ushtarët zervista rrahën për vdekje djalin tim të vogël Prenjën para syve të mi dhe mbasi unë doja ta mbroja më rrahën barbarisht dhe mua. Kërkoj që komisioni të shkojë në vend për të hetuar rreth këtyre ngjarjeve të tmerrshme.
Delvinë më 26 shkurt 1947
Fatime Prenjo

***
Ne çamët e vendosur në Nënprefekturën e Sarandës të persekutuar nga repartet ushtarake të Napolon Zervës në qershor e shtator të vitit 1944 e shkurt mars të vitit 1945 mbasi lamë në Çamërinë tonë eshtrat e 100 vëllezërve motrave, baballarëve, nanave dhe çilimiqëve tanë, mbasi na u grabit e tërë pasuria tonë mbasi motrat dhe vajzat tona pësuan ç’nderimet më ç’njerëzore, emigruam në Shqipëri ku gjetëm përkrahjen më vëllazërore nga populli shqiptar. Vuajtjet tona nuk përshkruhen. Ne nuk e meritonim këtë trajtim, sepse edhe ne u radhitëm krahas popujve përparimtarë antifashist për zhdukjen e murtajës naziste. Ne i dhamë kauzës së përbashkët të kombeve të bashkuara repartet tona partizane dhe dëshmorët tanë. Kërkojmë që komisioni për shqyrtimin e kaq pësimeve tona të shkojë në Çamërinë tonë për të konstatuar së afërmi tragjedinë e popullatës çame. Atje do të diktohen vendet ekzakte të masakrave barbare, atje do të vihet ekzaktësisht gishti ujkut fashist atje do të dalin në dritë kockat e viktimave, atje do të duket begatia e Çamërisë sonë larë me djersën tonë dhe shkatërrimet përfundimtare të vatrave tona nga njerëzit e autorizuar të barbarëve zervista.
Delvinë më 27 shkurt 1947
Komisioni: Ismail Halili, Dine Mani, Ferik Meço, Idriz Bajram, Mehlika Meti

***
Unë Melika Met Sali nga Filati i Çamërisë njoftoj se në shtator të 1944 kur hynë ushtarët e Zervës në Filat, na mblodhën të gjithë neve shqiptarët duke na ndarë gra e çiliminj veç ku përbëheshin prej 500 vetash dhe burrat veç, na burgosën në ikotrofio të Filatit ku nga uria vdiëq mëse 70 gra e çiliminj sepse racioni bukës që na jepesh ishte vetëm 50 gram në ditë. Këtu pashë me sytë e mi të torturoheshin pa mëshirë shumë gra nga zervistat dhe midis të tjerave gruan e Sherfi Sulejmanit 50 vjeçare e cila vdiq nga druri si dhe nanën e Hate Hallunit nga Filati. Mua më rrahën personalisht me kamxhik. E shoqja e Xhelo Rexhos nga Dovani u burgos me 7 fëmijë nën 12 vjeç dhe këtu i vdiqën 6 fëmijë një e quajtur Merushe nga Dovani u burgos me 3 çiliminj dhe doli vetëm. 50 ditë na mbajtën në ikotrofio dhe pastaj na përcollën për në Koske pasi na morën të gjitha plaçkat që kishim me vete. Në Koskë, ushtarë të Zerves ç’nderuan 10 gra, nuse dhe vajza nga konaku ku isha vetë. Nga këto e shoqja e Xhelo Galbaqit së bashku me mbesën dhe të reja të tjera nga Varfanji e Lopësi. Kërkoj që komisioni të shkojë në krahinat e Çamërisë dhe të hetojë rreth sa thash më sipër
Sarandë më 27 shkurt 1947
Melika Met Sali

***
Unë Idriz Bajrami nga Karbunari Çamërisë vërtetoj se në shtator të 1944 trupat e Zervës të komanduara nga kolonel Kamara dhe nënkolonel Kranja hynë në fshatin tonë dhe vranë nanën time Luftie Bajrami vjeç 60 me 5 gra të tjera Mehani Isufi së bashku me nusen e djalit Saja (Gjylsim Vehipin) Kadrije Hamdinë dhe nanën e Simo Dodit nga Paramithia. Me këtë rast ushtarët zervista vranë 39 persona në fshatin tonë gra pleq dhe fëmijë, ndër të cilët Osman Pasha, Neime Rexhepi, Kadrie Metushi me 3 vajzat dhe të vjehrrën Mine Jahja, Zeqir Duli, Hajrije Xhemo dhe të bijën Mate, Fatime Xhaferin me dy të bijat, Dul Mellija, Shaqire Abedini, Sherif Feimi, Ramadan Jasini, Haxhi Aliago, Isa Omer, Hamide Husnija, Hajredin Mane, Haneme Tahire, Hasije Alush, Zubo Shpata e të tjerë të ndjekur nga trupat e Zervës dhe që strehoheshin në Karbunarë. Janë vrarë 6 veta në Kardhiq: Xhafer Lushi së bashku me gruan dhe me djalin Tafil Isai, Hadër Bazi dhe Lako Kasemi. Për këto krime të shëmtuara të kryera ndër fshatare të pafajshëm kërkoj që komisioni të shkojë në vende të Çamërisë për të hetuar të vërtetën mbi barbarizmat e pa mëshirshme të kësaj ushtrie.
Sarandë më 27 shkurt 1947
Idriz Bajrami

 

 

 

http://www.gazetatelegraf.com/Suplement/Suplement---Tendence/702.html

Ja planet e dhëndrit të Musolinit për Çamërinë dhe Kosovën

17 March, 2009 05:44:00 Anilejda Shembitraku

 

KONTI CIANO

Xhan Galeaco Ciano, ishte kont i Kortelaco dhe Bukari. Lindi në Livorno në 18 mars të vitit 1903 dhe vdiq në Verona më 11 janar të viti 1944. Ai ishte diplomat dhe politikan italian. Ishte ambasador dhe Ministër i Jashtëm. Në vitin 1930 martohet me Eda Musolinin, vajzën rebele të Duçes. Pasi u diplomua si jurist, iu fut diplomacisë dhe misioni i tij i parë ishte në Rio de Zhaniero. Më 24 prill të vitit 1930 u martua me Eda Musolinin, me të cilën u nisë menjëherë në Shangai pasi u caktua Konsull. Në Itali u rikthye më 1 gusht 1933emërohet si shef i zyrës së shtypit nga Musolini (për kontrollin dhe drejtimin e mjeteve të komunikimit në mas. Në vitin 1935 bëhet ministër i shtypit dhe propagandës. Niset në luftën e Etiopisë, ku dallohet si pilot bombardimesh dhe ku mori disa dekorata. Në vitin 1936 u emërua ministër i Jashtëm. Në këtë periudhë sigurisht nënë ndikimin e Duçes u përfshi në vrasjen e dyfishtë të dy vëllezërve Karlo dhe Nelo Roseli, të cilët u vranë në mënyrë makabre në Francë për fajin e vetëm sepse ishin ideatorët e lëvizjes “Liri dhe Drejtësi”. 

 

  

VJERRI

 

 

Marrëdhëniet e Cianos me Duçen

 

  

Galeaco Ciano dhe Duçe kishin filluar të kishin marrëdhënie të mira ose më saktë, Duce filloi të shfrytëzonte lidhjet që dhëndëri i tij kishte me aristokracinë e asaj kohe. Ciano kishte një lidhje shumë të mirë me princin Umberto, djalin e Emanuelit të III. Me princin, konti ndante mentalitetin dhe një sharm të pakrahasueshëm. Edhe pse Ciano ishte padiskutim më i papërmbanjtur se princi. Ai u bë korrespondenti i besueshëm mes Umbertos dhe lëvizjes fashiste. Kjo miqësi ishte konsideruar produktive si nga ana e mbretit ashtu dhe nga ana e diktatorit. Arsyeja ishte se ata të dy do të ishin trashëgimtarët e Italisë si nga ana perandorake ashtu dhe nga ajo qeveritare. Kjo i siguronte Perandorit dhe Duçes se do të vazhdonin të ruheshin ekuilibrat e krijuar. Sigurisht që me një ndihmë shumë të madhe nga ana e Umbertos Ciani e mbajti Italinë larg ndikimit të Gjermanisë Hitleriane sa më gjatë që ishte e mundur. Një ndihmë të madhe në këtë iniciativë dha dhe ambasadori italian në Berlin Bernardo Atoliko. Ciani e kuptoi menjëherë rrezikon që përfaqësonte Hitleri që me vrasjen e ministrit të jashtëm Austriak, Dolfus, familja e të cilit kishte lidhje shumë të ngushta me familjen e Duçes. Madje në kohën e vrasjes së Dolfus, bashkëshortja e tij ishte me pushime në Itali në shtëpinë e Duçes. Kjo lëvizje e Hitlerit u mor si një paralajmërim nga diktatori i Italisë. Pak nga pak marrëdhëniet ndryshuan dhe më 22 maj të viti 1939 u nënshkrua “Marrëveshja e hekurt” mes dy vendeve. Ciani ishte kundër kësaj marrëveshjeje, por praktikisht u detyrua ta firmoste nga i vjehrri. Që në këtë periudhë fillojnë prishjet e marrëdhënieve mes Duçes dhe dhëndrit të tij.

 

  

SHQIPËRIA

 

 

Ndikimi i Cianit në Mbretërinë Shqiptare

 

  

Më 7 prill të vitit 1939, Italia kishte pushtuar mbretërinë shqiptare. Shqipëria kishte qenë prej kohësh një udhë kalimi për Italinë dhe pushtimi i saj konsistoi vetëm me zbarkimin e disa trupave italian në katër portet e Shqipërisë. Pushtimi i Shqipërisë erdhi fill pas pushtimit që i bënë gjermanët Hungarisë duke forcuar pozitat e tyre territoriale pushtuese dhe duke lënë në hije në këtë mënyrë Italinë. Ciani vuri re se pushtimet e gjermanëve e irrituan Musolinin duke e vënë veçanërisht në pozitë të vështirë. Sidomos pasi dëgjonte lajmin telegrafik të mbushur me entuziazëm nga kancelari gjerman. Për një zgjerim drejtë Shqipërisë dhe më pas drejtë Jugosllavisë në Romë kishte kohë që diskutohej. Bisedimet ishin bërë me drejtuesit e Jugosllavisë, të cilët kishin qenë kundër pushtimit të territorit shqiptar, duke qenë se bashkë me ta përfshihej dhe Kosova. Por këto marrëveshje tryezash nuk u morën parasysh. Duke qenë se, edhe në Itali kishte shumë emigrantë shqiptarë, Ciani u shpreh se nëse ata ndjehen këtu si në shtëpinë e tyre dhe ne do të ndihemi si në shtëpinë tonë në Shqipëri. I gjithë plani për pushtimin e Shqipërisë mban Vulën e Cianit. Gjermania nga ana tjetër si një aleate e Italisë ishte shprehur shumë herë se nuk ushqente asnjë lloj interesi për këto territore duke i lënë Italisë në këtë mënyrë dorë të lirë. Vendi që ishte as 150 km nga brigjet pulieze, ishte që nga Lufta e Parë Botërore nën ndikimin e Italisë, e cila në shtator të vitit 1928 kishte pranuar vetëdeklarimin e Zogut I, si Mbret të Shqipërisë, i cili në fund u akuzua si një tiran egoist, që gjithçka e bënte për pasurimin e tij personal. Ndërkohë që Zogu pas pushtimit nga Italia kishte kërkuar azil në Greqi, gjërat u bënë perfekte për Italinë, kur kurora e mbretërisë shqiptare ju ofrua Emanuelit III.

 

  

PUSHTIMI

 

 

Drejtimi i Shqipërisë nga Ciano

 

  Qeveria shqiptare e ngritur pas pushtimit ju besua Xhakomo di San Savino, kjo qeveri kishte brenda saj dhe ministra shqiptarë. Ishte një qeveri kukull që funksionoi deri më 8 shtator të vitit 1943. Ciano u konsiderua si udhëheqësi i vërtetë i kolonisë shqiptare. Një nga portet e vendit të pushtuar Ciani e emëroi me emrin e gruas së tij Porti “Eda”. Edhe krijimi i Partisë Fashiste Shqiptare ishte nën autoritetin e Cianit, i cili e njohu këtë parti vetëm në muajin gusht dhe lejoi formacionin e saj në mars të vitit 1944, duke i lënë gjithçka në dorë mikut të tij të ngushtë Tefik Mbroja. Më 13 prill Ciani ju drejtua popullsisë shqiptare si drejtues zyrtar i tyre. Ai ju garantoi atyre që territoret shqiptare në Jugosllavi dhe në Greqi do të rikuperoheshin. Gjatë kësaj periudhe pasuritë personale të Cianit ishin rritur shumë shpejtë në mënyrë shumë të panjohur.   

FUNDI

 

  Ciano u ekstradua në Itali bashkë me gruan e tij Edën dhe me fëmijët e tyre për t’u burgosur. Në Verona më 25 gusht u bë gjyqi i tradhtarëve. Pas një procesi publik dramatik, Ciano u gjykua fajtor dhe bashkë me Marinelin, Gotardin, Pareskin etj., të gjithë ish- funksionarë të lartë të Duçes. Më 11 janar të vitit 1944 u ekzekutua në poligonin e qitjeve në Verona. Vdekja, u përballua me kryelartësi dhe dinjitet nga dhëndri i Duçes. Ciani nuk u vra menjëherë, ishte e domosdoshme mënyra e ekzekutimit me dy plumba pas kokës. Ka shumë hipoteza rreth vdekjes së dhëndrit të Duçes. Disa prej të cilave vënë në diskutim faktin që Musolini nuk donte apo nuk mundi të mbronte dhëndrin e tij. Shumë të tjerë mendojnë që është pikërisht Duçe që ka firmosur dënimin me vdekje për dhëndrin e tij. Kur Eda u informua për dënimin me vdekje kaloi gjysmën e Italisë për të ndaluar ngjarjen, madje i është lutur në gjunjë të atit për të ndaluar vrasjen e burrit që dashuronte, por Duçe, megjithëse ajo ishte fëmija e tij e preferuar, nuk lëvizi asnjë gisht për të ndihmuar Cianon.  Pas ekzekutimit, Eda u largua në Zvicër duke marrë me vete ditarët e burrit të saj të ndjerë, të cilët i kishte fshehur poshtë këmishës.    

DITARËT

 

 Të fshehtat e Musolinit   

Ditari që Ciano shkroi në kohën që ishte Ministër i Jashtëm, edhe pse janë shumë të pakët përbëjnë një burim historik të një rëndësie shumë të madhe. Ato tregojnë për ngjarje arsye dhe pasoja që kishin shumë rëndësi si për Italinë ashtu dhe për vendet e tjera që u prekën nga ajo. Fal këtyre të dhënave italianët e kanë tashmë të lehtë të ndërtojnë historinë e atij regjimi të parë nga brenda. Disa të dhëna të këtyre ditarëve kanë vënë në dyshim besnikërinë e Cianos ndaj Duçes. Duke filluar që nga një ngatërrim banal i emrave si Roma dhe Rommel (Gjeneral gjerman), ky ngatërrim përmbante një ndërthurje më shumë se të dyshimtë. Në ditar Ciano shkruante: “Musolini flet ende për çështjen greke dhe do më shume detaje për Çamërinë. Ai ka përgatitur një njoftim nga  Stefani, e cila do të fillojë agjitacionin mbi këtë çështje. Ka thirrur Jakomonin dhe Visconti Prasca-n në Romë dhe ka ndërmend të këshillohet me ta. Ai flet për një sulm të befasishëm kundër Greqisë aty nga fundi i shtatorit. Nëse ai e ka vendosur vërtetë, mendoj se duhet ta vërë në jetë shumë shpejt. Është e rrezikshme që grekëve t’u lihet kohë të përgatiten”. Viskonti Praska dhe Jakomoni, të cilët ishin të pranishëm në një ceremoni në Vlorë, u thirrën në Romë atë mbrëmje. Ata u pritën nga Konti Ciano i shoqëruar nga shef i kabinetit të Milicisë Fashiste, si dhe nga Zenone Benini, nënsekretari i shtetit për çështjet shqiptare. Konti Ciano deklaroi se pushtimi italian i Çamërisë do të ishte shumë i shpejtë dhe se trupat duhej të ishin gati për sulm në çfarëdolloj momenti pas 15 gushtit. Viskonti Praska rrufeshëm i dërgoi një memorandum Gjeneralit Mario Roata, shef i kabinetit të ushtrisë italiane, duke i kërkuar përforcime me dy divizione, katër grupe artilerie malore dhe tre batalione alpinistësh, si dhe tre batalione këmishëzinjsh.

 

 

 

 

 

 

BIRN - Kosovo : les effectifs des missions internationales fondent avec la crise

Traduit par Jacqueline Dérens

Publié dans la presse : 27 mars 2009

Mise en ligne : mardi 31 mars 2009

Sur la Toile

La crise économique mondiale pourrait conduire à une réduction des effectifs des missions internationales qui opèrent au Kosovo. La Grande-Bretagne vient d’annoncer un réduction de ses personnels civils et militaires. Les effectifs de la KFOR - moins de 15.000 soldats aujourd’hui - seront particulièrement atteints. La mission Eulex ne compte que 1710 personnes, moins que ce qui était initialement prévu. La crise mondiale aboutit ainsi à renforcer les pouvoirs attribués aux autorités locales du Kosovo.

Des policiers de la mission Eulex

 

 

 

 

 

 

Le dernier exemple vient de Grande-Bretagne. L’effectif des employés britanniques qui travaillent au Bureau civil international (ICO), l’organisme chargé, d’après le plan Ahtisaari, de « contrôler » l’indépendance du Kosovo va être réduit de moitié. La Grande-Bretagne va procéder aux mêmes réductions de ses afectifs au sein de la mission Eulex. L’ambassade de Grande-Bretagne à Pristina explique que ces réductions sont à mettre au compte de la réduction des financements disponibles.

La Grande-Bretagne est actuellement engagée dans des missions de maintien de la paix au Soudan et dans la République démocratique du Congo, et Londres considère que ces missions sont beaucoup plus vitales que celle du Kosovo où la sécurité s’est améliorée.

« La Grande-Bretagne continuera à financer des experts pour la mission Eulex et le Bureau civil international, qui sont très utiles dans leur mission de conseil visant à assurer la stabilité et la mise en place d’un État de droit », a déclaré l’ambassade.

Les réductions du personnel international vont donner plus de responsabilités aux autorités locales et rendre ainsi l’indépendance du Kosovo plus effective.

La Grande-Bretagne, l’Espagne, l’Allemagne et la Lituanie ont déjà annoncé la réduction de leurs troupes qui servent dans la mission de maintien de la paix de l’Otan, la KFOR.

« La sécurité au Kosovo s’est améliorée et, avec la crise économique, notre budget a été réduit », a expliqué le porte-parole du ministère de la Défense de Lituanie pour justifier le retrait de 30 soldats lituaniens du Kosovo.

La décision de la Lituanie a été prise une semaine après l’annonce faite par l’Espagne qu’elle allait retirer l’ensemble de ses troupes du Kosovo.

Cette annonce, qui a causé une certaine panique, a été faite au cours d’une visite surprise de la ministre de la Défense espagnole, Carmen Chacon, au Kosovo. Elle avait alors déclaré que les 600 soldats espagnols avaient accompli leur mission. « La mission est finie, il est temps de rentrer à la maison », avait expliqué la ministre.

Un porte-parole de la mission Eulex, Christophe Lamfalussy, a précisé que ses coupes n’affecteraient pas le travail de la mission. « Notre mission est importante et nous prendrons les mesures adéquates pour combler les manques ».

Safet Gerxhaliu, de la Chambre de commerce du Kosovo estime que ses réductions de personnel étaient « un cas particulier où les intérêts politiques et économiques se mélangent ». « Au moment d’une crise financière mondiale, les États s’occupent d’abord de leurs propres intérêts », fait-il remarquer.

Albin Kurti, le dirigeant du mouvement Vetëvendosje (« Autodétermination ») a déclaré que la crise mondiale avait créé « une situation exceptionnelle sur la scène internationale, qui a redonné de l’importance à l’Etat-nation. Dans cette situation difficile, chaque État prend soin de ses intérêts. C’est un signe que l’importance des mécanismes internationaux est en déclin et que les États souverains reprennent de l’importance ».

À la fin de la guerre du Kosovo de 1998-1999, la mission de l’Otan, la Kfor, comptaient 50.000 soldats venus de 34 pays. Ce chiffre est tombé à 15.000, et va encore être réduit.

La mission civile de l’Union européenne, Eulex, dispose d’un effectif de 1710 personnes et d’un budget de 205 millions d’euros. L’Italie est le plus important contributeur à la mission, avec 201 personnes, suivie par la France avec 194 personnes. Viennent nsuite la Roumanie et l’Allemagne, avec respectivement 189 et 135 personnes.

Shekulli

Albanie : Gërdec, l’épine dans le pied du gouvernement Berisha

Traduit par Mandi Gueguen

Publié dans la presse : 17 mars 2009

Mise en ligne : mardi 31 mars 2009

Sur la Toile

L’Albanie commémore dans la douleur le premier anniversaire de l’explosion de Gërdec. L’opposition pointe du doigt l’implication du clan Berisha dans cette sombre affaire de trafic d’armes au moment où débute la campagne des législatives du 28 juin 2009. Une stratégie qui pourrait se révéler payante tant l’attitude des partis au pouvoir a été trouble vis-à-vis de cet événement. Le réquisitoire sans concession du journal Shekulli.

Par Arben Rrozhani

Le dépôt d’armes de Gërdec un mois après l’explosion © Joseph Benkoff

 

 

 

 

 

 

Le triste anniversaire de l’explosion de Gërdec a laissé un goût amer au gouvernement. Trois mois avant les élections parlementaires, l’opposition de gauche a pris la défense des victimes et attiré l’attention du public sur l’implication de plusieurs membres de l’entourage de Sali Berisha, dont certains ministres, dans cette sombre affaire de trafic d’armes. Une accusation qui pourrait devenir le fer de lance de la campagne du Parti socialiste d’Albanie (PS) pour les élections du 28 juin 2009, d’autant plus que Sali Berisha est directement visé. Un an après ce tragique événement, qui a coûté la vie à 26 personnes, le pouvoir joue la carte de la compassion, alors que la population commémore l’anniversaire de l’explosion dans la douleur.

La captation des biens publics - qui a pu se faire lors de privatisations - par des transactions douteuses, servirait aussi les intérêts d’une partie de la classe politique actuellement au pouvoir. Celle-ci tiendra donc les rênes de l’économie même si elle venait à perdre les élections. Mais ce n’est pas tout. Dix jours avant l’anniversaire de l’explosion, l’émission Fiks Fare a diffusé une vidéo tournée en caméra cachée où l’on voyait Yilli Pango, le ministre du Tourisme, de la culture, de la jeunesse et des sports, tenter d’obtenir des faveurs sexuelles auprès d’une jeune femme en l’échange d’un poste dans un des services de son ministère. Cette sordide histoire ne s’arrête pas là : alors que le Premier ministre Sali Berisha limogeait celui qu’on surnomme « le Professeur », il demandait au même moment le licenciement des journalistes ayant dévoilé l’affaire !

Depuis le 15 mars 2008, plusieurs événements ont secoué l’opinion publique du pays et les Albanais ont pu constater avec angoisse l’irresponsabilité de leur gouvernement. Non content d’émettre des pressions pour que les responsables de la tragédie de Gërdec ne soient pas traduits en justice, le gouvernement menace les membres de l’opposition qui osent lui demander des comptes à ce sujet. Edi Rama, leader du PS, a ainsi fait les frais des manœuvres du clan Berisha. Alors qu’il interpellait le gouvernement pour qu’il réponde enfin de ses actes, des représentants du PD et du Parti Républicain (PR, dont Fatmir Meidiu, ministre de la Défense au moment de la tragédie de Gërdec est membre), ont menacé de révéler son implication dans des affaires douteuses. Cette réaction témoigne de la décadence des instances dirigeantes et de l’atmosphère autocratique qui règne sur la scène politique albanaise.

Plus grave encore, la justice a été la cible d’attaques destinées à entraver la bonne marche de l’enquête. Ainsi, Fatmir Mediu, Lulezim Basha, actuel ministre des Affaires étrangères, et Damir Fazlić, homme d’affaire bosnien, tous impliqué dans cette affaire furent protégés tout au long de l’instruction. Ce qui n’a pas été le cas de leurs subalternes... Les médias ont largement dénoncé ces pratiques, ce qui leur a valu les accusations publiques de Sali Berisha, qui n’a pas hésité à les qualifier de mercenaires.

Si tout ceci était faux, ce 15 mars 2009, Sali Berisha et son clan seraient sûrement venus assister à la cérémonie commémorative où l’on a fleuri la tombe de Flavio Deliu, tué à trois ans, et celles des 25 autres victimes. Récemment, des représentants du gouvernement sont venus inaugurer la reconstruction du village de Gërdec, comme cela avait été promis en 2008. Ce gouvernement, qui sert ses intérêts avant ceux du peuple albanais, veut se laver les mains de tous les « Gërdec » qui entachent son bilan.

 

 

http://balkans.courriers.info:80/article12589.html

Gazeta Shqiptare

Autoroute Kosovo-Albanie : effondrement dans le tunnel entre Rreshen et Kalimash

Traduit par Mandi Gueguen

Publié dans la presse : 29 mars 2009

Mise en ligne : mercredi 1er avril 2009

Sur la Toile

La construction du tunnel qui relie Rreshen à Kalimash, en Albanie, ne doit s’arrêter à aucun prix. Pas même en raison des effondrements qui menacent quotidiennement les ouvriers et la progression du chantier. Dernière pièce de l’autoroute qui doit à terme relier la côte albanaise au Kosovo, le tunnel de Rreshen-Kalimash mesurera, une fois terminé, 5,5 kilomètres. Les travaux sont supposés s’achever en juin, avant les élections législatives...

Par Gerti Xhaja

Construction de l’autoroute entre Durrës et Kukës

 

 

 

 

 

 

 

Un effondrement s’est produit dans le plus grand tunnel du segment Rreshen-Kalimash de l’autoroute Durres-Kukës. Il s’agit du tunnel de Thirre. L’avarie s’est produite au quatrième kilomètre depuis l’entrée, du côté de Kukës.

Les travaux de ce projet ubuesque qui ampute le budget de l’État de plusieurs centaines de millions d’euros sont de ce fait arrêtés depuis plusieurs jours. En dépit des efforts de dizaines d’experts pour permettre la poursuite des travaux, aucune date n’a, à l’heure actuelle, été fixée pour la reprise du travail.

Il semblerait que ce soit l’euphorie et le désir d’accélérer les travaux qui aient été à l’origine de l’effondrement. Les responsables du chantier auraient notamment eu recours à de grandes quantités d’explosifs pour creuser la roche. C’est tout du moins ce que les ouvriers ont déclaré...

L’effondrement, survenu le 20 mars 2009, a été tenu secret par l’entreprise en charge des travaux de l’autoroute Kukës-Morinë, qui reliera l’Albanie au Kosovo, le conglomérat Bechtel-Enka, ainsi que par la police. Personne n’a évoqué, non plus, le cas de l’ouvrier turc Kemal Osturk. Ce dernier s’est retrouvé piégé par les débris alors qu’il tentait de consolider les structures de maintien de la partie endommagée du tunnel. L’accident lui a causé de graves blessures à la poitrine et aux bras. Son état est stable et sa vie est fort heureusement hors de danger. On ne déplore d’ailleurs aucun blessé grave.

Rien n’arrête les travaux de déblayage qui, malgré le retard provoqué par cet effondrement, se poursuivent. Réduire la paroi qui sépare les deux côtés des travaux est pourtant particulièrement dangereux, en raison du risque de nouveaux effondrements. Les travaux ultérieurs vont donc consister à consolider la base du tunnel avant de pouvoir envisager d’en percer la partie supérieure.

La compagnie Bechtel-Enka a rapidement tenté de lever le doute sur les conditions de l’effondrement, déclarant officiellement que celui-ci était « survenu pendant le percement du tunnel », donc sur un segment où les travaux étaient en cours et non pas sur une partie déjà « construite ». Quant au lieu de l’accident, il est impossible de le visiter « pour des questions de sécurité », indiquent les personnes interviewées.

Dans une interview donnée à notre journal, la porte-parole de Bechtel-Enka s’est étonnée des « fuite », qui ont permis de connaître le drame, caché pendant plusieurs jours par la compagnie. Elle s’est contentée de préciser que l’effondrement était dû à la qualité de la roche dite de « cinquième classe », selon le jargon géologique, avant d’ajouter que d’autres petits effondrements pourraient se produire jusqu’à ce que le terrain soit complètement stabilisé.

En réponse à cette annonce dans la presse, la compagnie Bechtel-Enka a publié un communiqué dans lequel elle précise que « les travaux dans le tunnel ont repris et continuent conformément au planning prévu. Les ouvriers y travaillent 24 heures sur 24 en creusant la roche des deux côtés, comme prévu. Il reste seulement 400 mètres à creuser pour que le tunnel soit totalement percé ».

En dernier lieu, la compagnie a tenu à souligner que de tels accidents sont « courants et normaux lors de ce genre d’opérations ».

BIRN - Trafic d’armes en Albanie : le Département d’État blanchit l’ambassade US de Tirana

Traduit par Stéphane Surprenant

Publié dans la presse : 19 mars 2009

Mise en ligne : samedi 21 mars 2009

Sur la Toile

Mercredi 18 mars 2008, le Département d’État des États-Unis a lavé de toute accusation l’ambassadeur américain en poste à Tirana, John L. Withers, et tous les membres de son personnel. Ces derniers étaient soupçonnés d’avoir contribué à couvrir une sordide affaire de vente d’armes chinoises destinées approvisionner l’armée afghane. Ce scandale implique le Premier ministre Sali Berisha et l’ancien ministre de la Défense, Fatmir Mediu.

Par Besar Likmeta

John L. Withers

 

 

 

 

 

 

« L’Inspecteur général a évalué toutes les preuves disponibles et n’a rien trouvé qui pouvait ressembler à des actes criminels ou qui pouvait étayer quelque allégation que ce soit », a indiqué le Département d’État dans un communiqué.

Le Congrès américain et le Comité de surveillance avaient accusé en juin 2008 l’ambassade des États-Unis à Tirana d’avoir aidé des responsables albanais à dissimuler un présumé trafic d’armes.

« Il semble que de hauts responsables de l’ambassade des États-Unis en Albanie aient donné leur feu vert aux efforts du ministère de la Défense d’Albanie pour dissimuler des preuves relatives à une cargaison de munitions chinoises qui font actuellement l’objet d’un acte d’accusation criminel », a écrit le Représentant de Californie Henry Waxman, dans une lettre envoyée en juin dernier au secrétaire d’État de l’époque, Condoleezza Rice. Il réclamait dans cette lettre une enquête sur les actions du personnel de l’ambassade.

« Je suis satisfait que le Département de la Justice, de même que le Département d’État, considèrent désormais le dossier des allégations qui circulaient sur moi et d’autres responsables comme clos », a fait savoir par un communiqué John L. Withers.

« Comme je le disais l’an dernier, une enquête équitable doit mener, au bout du compte, à la vérité – et je suis heureux de constater que la vérité est maintenant sans équivoque », a-t-il ajouté.

Quatre responsables d’AEY, une firme d’armement basée aux États-Unis accusée de livrer du matériel à l’armée afghane par le biais de fonctionnaires albanais, ont cependant été accusés de fraude.

Efraim Diveroli, le directeur d’AEY, David Packouz, Alexander Podrizki et Ralph Merrill ont été accusés par la Cour fédérale de Miami de fraude à grande échelle. Ces accusations sont liées à un trafic de munitions à destination de l’armée afghane, avait annoncé en juin le procureur R. Alexander Acosta, du District Sud de la Floride.

« L’acte d’accusation indique que ces personnes auraient soumis à l’Armée américaine des documents qui certifiaient frauduleusement que les munitions fournies avaient été fabriquées en Albanie, alors qu’en réalité, elles avaient été fabriquées en Chine », a précisé le procureur Acosta dans un communiqué.

« Pour ce faire, Efraim Diveroli, David Packouz et Alexander Podrizki ont ordonné à des subordonnés d’être présents lors de l’emballage des munitions destinées à l’Afghanistan, avec pour instructions d’enlever les étiquettes chinoises des conteneurs, afin de cacher le lieu de fabrication véritable de celles-ci », pouvait-on lire dans le communiqué.

Les accusés pourraient se voir condamnés à de lourdes peines d’emprisonnement, dans le cas où ils seraient reconnus coupables de la totalité des 71 chefs d’accusation qui pèsent contre eux.

Des dirigeants albanais sont soupçonnés d’avoir profité de ce trafic d’armes. Ces allégations de corruption impliquent en effet des politiciens de haut rang : on cite le Premier ministre Sali Berisha et l’ancien ministre de la Défense, Fatmir Mediu.

L’affaire a éclaté après la publication d’un article dans le New York Times, le 28 mars, accusant des responsables albanais d’avoir pris part à ce commerce douteux avec le Pentagone. Suite à ces révélations, qui soulignaient que l’entreprise AEY avait fourni des munitions vieilles de plusieurs décennies à l’armée afghane, la firme avait vu résilier son contrat avec les militaires américains.

Tirana et AEY auraient aussi utilisé une troisième entreprise basée à Chypre, Evdin Ltd, un sous-traitant du géant albanais du commerce des armes Meico, afin de coordonner la transaction entre les militaires albanais et AEY.

Selon l’article du New York Times, le président de Meico, Ylli Pinari, aurait doublé le prix des munitions et empoché la différence, qu’il aurait ensuite partagée avec des politiciens albanais.

Sali Berisha et Fatmir Mediu ont balayé du revers de la main ces accusations. « Des accusations semblables ne valent pas plus que du papier toilette », avait lancé le Premier ministre Berisha lorsqu’il a été interrogé au Parlement au sujet des informations contenues dans l’article.

Fatmir Mediu a également nié toute action répréhensible. Il a assuré que les contrats étaient légaux et certifiés par le Pentagone.

C’est l’explosion meurtrière d’un dépôt d’armes de l’armée albanaise, le 15 mars 2008, à Gërdec, qui avait causé la mort de 26 personnes et blessé plus de 300 autres, qui a attiré l’attention sur cette affaire.

Fatmir Mediu a été accusé d’abus de pouvoir par le Procureur général d’Albanie, Ina Rama, après l’explosion du dépôt de munitions. Ina Rama a en outre ouvert une enquête au sujet de l’affaire de trafic d’armes.

Les accusations lancées contre John L. Withers avaient causé la surprise à Tirana. En effet, l’ambassadeur américain avait mené une campagne énergique en faveur de l’indépendance de l’enquête lancée par le Procureur général Ina Rama.

L’ambassadeur avait de plus mené une intense campagne anti-corruption et en faveur de la liberté de la presse, ce qui lui avait attiré des commentaires positifs de la presse locale.

4/3/2009 4:34:43 PM Hermesnews - 04/03/2009 http://www.hermesnews.org/articoli/12360-shefki-shatku-komandant.asp

Fletë nga historia e vitit 1936

Letra që kol. Shefki Shatku, komandant i përgjithshëm i xhandarmërisë i dërgoi Mbretit Zog, mbi veprimtarinë e komunistëve në Shqipëri. Dokument i dt. 05.10.1936.

Nga Saimir Shatku LL.M

TORINO (ITALI) - Duke iu referuar Arkivit Qëndror të Shtetit Shqiptar, në fondin nr.658, dosja nr. 4, fleta 1-8 e vitit 1936, na jepen të dhëna mbi veprimtarinë e propagandës komuniste në Shqipëri, ku ndër të tjera të dhënat që na serviren flasin për periudhën e Mbretërisë Shqiptare. Komandanti i përgjithshëm i xhandarmërisë së mbretërise shqipëtare, kol. Shefki Shatku, i drejtohet me këto fjalë Mbretit Zog, më dt. 5.10.1936, duke i analizuar ndër të tjera gjëndjen e situatës së përhapjes së komunizmit në qytetet Shqiptare. Ndër të tjera letër-raportimi fillon me këto fjalë protokollare:

Nalt-Madhni !

Kam nderin e lartë t'i parashtroj Nalt-Madhnisë së Juaj, hetimet që kam zhvilluar mbi jetën dhe tendencat e djalërisë. Propaganda komuniste po ndjehet mjaftë në rrethet e djalërisë, por jo deri në atë shkallë të anarkizmit dhe të revulucionizmit. Fakti është se kjo propagandë ka filluar të rrënjoset në formë letrare, dhe kryesisht në literaturën artistike. Krerët e këtyre organizatave këtu në Mbretëri, duke parë pamundësinë e një lufte të deklaruar idesh anarkiste dhe duke vënë re, se një organizatë e fshehtë nuk do të kishte jetë të gjatë nga survejimet e vazhdueshme që u bëhet, vendosën që të pranojnë leteraturën si mjet të vetëm propagande, që kështu të arrijnë qëllimet e tyre. Vihej re nga shërbimet sekrete të Komandës së Xhandarmërisë, se pjesa më e madhe e aktivistëve komunist ishin të rinjë të cilët ishin bërë komunist si një "modë" e kohës, por dhe duke u manipuluar nga kundërshtarët e mbretërisë dhe pseudointelektualëve te cilët kundërshtonin politikat e mbretërisë Shqiptare. Mesa duket të rinjtë komunist kishin rënë viktimë e ideve që shpalosnin në ato kohë grupe të caktuara shoqërore të cilat kundërshtonin mbretërinë dhe donin një sundim tjetër në vënd. Kjo vihet re në vazhdimin e letrës që Kol. Shefki Shatkut, i raporton Mbretit zog, në vitin 1936. Ndër të tjera thuhet se: Dhe kjo mënyrë propagande ka filluar të japë frytet e saju duke u shtuar në djalërinë e shkollave të mesme, për të cilat thonë se 80% e tyre kanë rënë viktimë e kësaj letërsie komuniste. Në analizën që Kol. Shatku, i bënë situatës së përhapjes së ideologjisë komuniste në Shqipëri, i parashtron Mbretit Zog, se kjo lëvizje ka karakter letrar dhe kulturor, por është përhapur gjerësisht në disa rrethe letrare dhe pamfleta të kohës. Letër-raporti tregon se këto lëvizje janë të përçara dhe janë tërsisht në kontrollin tonë, por përderisa janë disa lëvizje ato mund të kthehen në një rrezik dhe kërcënim për mbretërinë. Raporti i Komandantit të Xhandarmërisë, Kol. Shefki Shatku, përmbante dhe revistat dhe librat të cilat ishin me ideologji komuniste. Për shembull: Revistat " Flaga ", "Rilindja ", si dhe librat " Ne burg " dhe " Nëna " të shkrimtarit Maksim Gorgi dhe të përkthyer nga Tajar Zavalani, ishin mjetet më me zë të kësaj propagande. Ndër të tjera raporti i drejtuar Mbretit Zog më, 5.10.1936 ka hetuar me imtësi dhe vëndet dhe prefekturat e përfshirjes së këtyre lëvizjeve komuniste. Kështu Prefektura e Korçës, ajo e Tiranës, klasifikohen nga hetimi sekret si zona me një shkallë të lartë të lëvizjeve komuniste, kurse gjëndja parashikohet jo shumë shqetësuese në Prefekturën e Vlorës, e cila është quajtur në këtë raportim si " shkallë e dytë e veprimtarisë së organizatave komuniste ".

Kol. Shefki Shatku, e informon ndër të tjera Mbretin Zog, se kjo djalmëri komuniste ishte e organizuar dhe e përfshirë në tre kategori:

Në kategorinë e parë bëjnë pjesë: Komunistët e vërtëtë apo ideologjik.
Pra në këtë grup bënin pjesë komunistët me ideologji ekstreme, te cilat mernin rolin e organizatorëve dhe udhëheqësve të lëvizjeve komuniste në vënd.

Ne kategorinë e dytë, merrnin pjesë të rinjë që thonin se janë komunista vetëm për modernizëm dhe për tu dukur në publik ( reklamista ). Pra bëhet fjalë për komunista me emër, që nuk e kanë idenë se ç'përmban kjo ideologji. Ato janë të ushqyer nga forca e masës, dhe e shoqërisë që kanë për të nxitur njëri-tjetrin për tu bërë komunista për modernizëm, dhe për tu dukur si njerëz që kanë ide të reja në shoqëri. Kol. Shefki Shatku, i quan këto grupime komunistash ne letër-raportimin si
" kominista reklamista ", pra i bëjnë reklamë një lëvizje të cilën nuk e njohin në përmbajtje dhe në thelb, se ç'farë rreziku real shfaqë për shoqërinë kjo lëvizje.

Në kategorinë e tretë bëjnë pjesë, grupi i të rinjëve që spekulonin duke u hequr komunist për interesa materiale dhe përfitime të tjera sociale. Kështu të rinjtë që mernin pjesë ne këto lëvizje siguronin përfitime dhe në të holla materiale, si dhe kishin mundësi te bëheshin dhe prijës te grupimeve dhe aktiviteteve të ndryshme social-kulturore dhe rretheve politike.

Zonat më të rinjë që kishin këto ide komuniste sipas letër-raportimit të Kol. Shatkut, ishin Prefektura e Tiranës, Prefektura e Korçës, dhe më pak ajo e Vlorës. Kurse në Prefekturat e qyteteve veriore të vëndit si Dibra, dhe Prefektura e Kosovës ( sot qyteti Tropojë ), po sipas këtij raportimi ato nuk ishin të vëzhguara dhe hetuara.

Mbetet ende pikëpyetje fakti se përse Xhandarmëria nuk ushtroj kontroll mbi zonat e Prefekturës së Dibrës dhe atë të Tropojës, ndoshta për faktin se popullata e këtyre zonave e kanë parë gjithnjë komunizmin si një rrezik real për vëndin dhe se gjithashtu popullsia e këtyre qyteteve verire nuk mbështesnin të tilla ideologji famëkeqe, apo mos ndoshta këto zona veriore konsideroheshin si bastione apo mbështetës të zjarrtë të sistemit të monarkisë, dhe të vetë Mbretit Zog.

Ndër të tjera Kol. Shatku, fletë për krerët e këtyre organizatave, planet e tyre dhe metodologjinë e fraksinizimit të tyre në dy grupime, dhe përse operojnë në këtë mënyrë. Gjithashu Kol. Shefki Shatku, i parashtron Mbretit Zog, dhe listën e emrave të personave të cilët bënië pjesë në këto grupime komuniste. Ku konstatohen personalitete si: profesorë, mësues, mjek, avokat, tregëtar, zanatçinjë, ish-ushtarak e deri tek studentët.Kështu ai thotë se: " Djalëria apo rinia komuniste, si dhe krerët e saj, ende nuk janë të organizuar dhe të grumbulluar rreth një personi të vetëm, por janë të përçar duke ndjekur secil metodat e veta. Këto grupe janë të ndarë në dy fraksione: Nëri fraksion me qëndër në Korçë, e fraksioni tjetër me qëndër në Tiranë, duke patur secili sipas mendimit tim ( thotë Kol. Shefki Shatku ), një revistë ose aktivitet tjetër artistik si mjet propagande. Grupi i kryeqytetit, i Tiranës, sipas hetimeve dhe përshtypjeve që dëgjohen, ka si mjet propagande revistën e Branko Merxhanit, e cila do të filloj të dalë këto ditë me titullin " Përpjekja Shqiptare ".

Kurse grupi komunist i Korçës ka caktuar si mjet propagande revistën " Bota e re ". Në përfundim të këtij dokumenti raportues, Shefi i Xhandarmërisë së Mbretërisë Shqiptare, Kol. Shefki Shatku, informon Mbretin Zog, me listën e emrave të personave të implikuar në këto lëvizje komuniste, duke i komunikuar se: " Kam bindjen e plotë se këto grupe janë jo vetëm komunist por dhe propogandojnë për komunizmin. Në mbyllje të kësaj letëer-raportimi, Kol. Shefki Shatku nënvizon se "Në Prefekturën e Korçës, thuhet se, ka një shumicë të madhe të kësaj kategorie, të cilët jam duke i ndjekur për t'i zbuluar intesivisht ".

Pra siç duket qartë në këtë dokument-raportim, të vjeshtës së vitit 1936, janë hapat e para të hedhjes së tentakulave të ideologjisë komuniste në vëndin tonë. Pasi infektoi ndjeshëm vëndet e Europës Lindore dhe u qartësua definitivisht pas luftës së dytë botërore. Ndau botën në dy kampe e vendosi ndërmjet saj ideologjinë e luftes së ftohtë dhe të një perde të hekurt, e cila do të përfundonte me një kosto të lartë morale, politike, ekonomike dhe sociale, për një varg shtetesh lindore. Fati deshi që të vuante dhe vëndi ynë, për një periudhë gjysëm shekullore.



Hermesnews©AllRightsReserved
Çdo riprodhim i paautorizuar ndëshkohet sipas ligjeve në fuqi.