ORANEWS - 13/10/2009 http://www.oranews.tv/

http://www.kohajone.com/html/artikull_47136.html

Zogu: Kthimi i eshtrave, vendim historik Le roi Leka déclare : "Le retour des cendres du Roi Zog est une décision historique"

Rozeta Rapushi
E Diele, 11 Tetor 2009

Rikthimi ne atdhe i eshtrave te Mbretit Ahmet Zogu, u pershendet dje nga familja mbreterore. Trashegimtari i Fronit Mbreteror, i biri i Mbretit Zog, Leka Zogu, tha dje se nje vendim i tille i qeverise eshte i madh dhe historik. "Kthimi i eshtrave do te varet mbi vendimin e komisionit shteteror dhe eshte pak heret ta dime, por ashtu do te jete. Nje vendim i tille eshte i madh dhe qe ndryshon dicka ne historine e Shqiperise. Sigurisht qe nuk eshte nje vendim i lehte per t'u marre, por marrja e tij me ka gezuar jashte mase",-tha dje Leka Zogu, menjehere pas njohjes se vendimit te qeverise per kthimin ne atdhe te eshtrave te Mbretit Ahmet Zog, si dhe te pjesetareve te familjes mbreterore. Eshtra te cilat ndodhen ne Paris. Leka Zogu vleresoi se kthimi i eshtrave eshte nje veprim fisnik dhe nje lajm i cili riktheu shpresen e familjes mbreterore per te vene ne vend amanetin e fundit te Mbretit, per t'u prehur ne atdhe. Leka Zogu u shprehe se eshte ne dijeni te faktit, se nje vendim i tille eshte i veshtire dhe pohoi se eshte heret te thuhet se do te kthehen eshtrat. Ajo do te varet nga puna e komisionit shteteror qe do te ngreje qeveria. Trashegimtari i Fronit Mbreteror, pohoi se eshtrat e Mbretit Ahmet Zogu, do te prehen ne varrezen Mbreterore, prane nenes se tij e cila prehet tek Kodrat e Liqenit te Tiranes, ne nje siperfaqe toke qe i perket familjes mbreterore. Ne kete kuader, Leka Zogu gjeti vendin qe te beje nje falenderim te vecante per kryeministrin Sali Berisha, i cili beri publik nje vendim te tille dy dite me pare. "Nje vendim i tille me gezoi pa mase", rrefeu ai. Me krijimin e komisionit qeveritar shteteror rikthimi i eshtrave te Mbretit Zog eshte vetem ceshtje kohe, dhe vendosja e tyre ne varrezen Mbreterore, do te permbushet me tere ceremonialin qe i takon. Julinda Kamberi, u shpreh se tashme eshte koha qe te nderohen te gjitha ato figura qe kane kontribuar dhe sakrifikuar per kombin shqiptar. Kjo duke nisur nga Mbreti Ahmet Zog, Fan Noli, Nene Tereza, etj. Sipas saj, eshte detyra jone qe t'u realizojme ketyre figurave, amanetin e fundit, qe te prehen ne dheun e te pareve te tyre. Edhe kryeministri Sali Berisha, u shpreh dy dite me pare se familja mbreterore ka nje varreze te sajen ne Tirane dhe ky eshte vendi ku dhe do te prehen eshtrat e Mbretit Zog.

Qeveria, komision shteteror per eshtrat e Zogut ne atdhe

Kryeministri Sali Berisha, deklaroi dy dite me pare se qeveria e tij, do te ngreje nje komision shteteror per te sjelle ne atdhe, eshtrat e Mbretit Ahmet Zogu, por edhe te anetareve te tjere te familjes. Duke vleresuar kontributin e pamohueshem te Zogut ne themelimin e shtetit te pare shqiptar, kryeministri premtoi rikthimin e eshtrave qe prehen ne Paris, ne atdhe. "Qeveria shqiptare merr kete vendim, duke njohur Ahmet Zogun, kryeminister, President dhe me vone Mbret i shqiptareve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si nje prej personaliteteve me te medha, me te shquara, me kontribut me madhor ne historine e kombit shqiptar", u shpreh kryeministri. Sipas tij, vitet para se Ahmet Zogu te zgjidhej kryeminister, President dhe me pas te kurorezohej Mbret i shqiptareve, jane karakterizuar nga nje veprimtari e madhe e gjithanshme patriotike, e zjarrte e tij qe nga pavaresia deri ne momentin e zgjedhjes se tij, si kryeminister dhe me pas si President i vendit.

http://www.gazetastart.com/lajm.php?kategoria=Politike&nr=6200

Familja mbretërore falënderon vendimin e qeverisë

Tiranë - Princi Leka II, në emër të familjes mbretërore shqiptare, falënderon vendimin e qeverisë për të kthyer në atdhe eshtrat e Mbretit Zogu I.

Kthimi i eshtrave të Ahmet Zogut është një kërkesë e hershme e oborrit mbretëror, ndërkohë që vetëm dje kryeministri Berisha bëri të ditur vendimin e kabinetit të tij.

Princi Leka II, gjatë vizitës që zhvilloi dje në Mat në kuadër të 114-vjetorit të lindjes së Mbretit Zog, i bëri thirrje Këshillit Bashkiak të Tiranës, Ministrisë së Ekonomisë, në kuadrin e rikthimit të eshtrave të Mbretit Zog në Atdhe, të mundësojnë rindërtimin e Mauzoleumit të familjes mbretërore.

Sipas trashëgimtarit të Mbretit Zog, varrezat janë shenjë e parë e kulturës dhe historisë së një shteti dhe dhënia me qira e varrezave mbretërore për biznese private është absurditet.

2009-10-10 10:08

http://www.oranews.tv/

Skënder Zogu: Në vitet '70 sigurimi sulmoi varrin e Zogut në

Paris

para 23 ore e 45 minuta

Skënder Zogu, djali i vëllait të Ahmet Zogut, në një prononcim për RTV "Ora News" ka falenderuar kryeministrin Berisha për vendimin për kthimin e eshtrave të Mbretit Zog në Shqipëri. Ai tha se vendimi ishte një veprim fisnik nga ana e Berishës. Skënder Zogu tha për "Ora News" se në vitet '70 sigurimi ka sulmuar varrin e Ahmet Zogut, në Paris të Francës. Nipi i mbretit Zog theksoi se Ahmet Zogu ka dhënë një kontribut të madh për vendin. "Zogu ka dhënë një kontirbut shumë të rëndësishëm në formimin e shtetit", tha ai. Sipas Skënder Zogut ka ardhur koha që të nderohen të gjitha figurat, nga Mbreti te Noli. Ai tha se eshtrat e Mbretit Zog do të varrosen në tokën e familjes mbretërore pranë rrugës së "Elbasanit". Sipas tij, në Shqipëri duhet të kthehen edhe eshtrat e Fan Nolit dhe Abaz Kupit.

Ndërkohë edhe Princi Leka u shpreh shumë i lumtur që eshtrat e Mbretit Zog, do të kthehen në Shqipëri.

http://www.gazeta-albania.net/news.php?id=21193

10 tetor 2009

Qeveria ngre komision shtetëror për kthimin e eshtrave të Mbretit Zog

Lajmi u dha dje nga kryeministri Berisha në një konferencë të posaçme për shtyp. Në vitin 2003, një grup deputetësh kërkuan zyrtarisht kthimin e eshtrave të mbretit

“Jam sot para jush për të njoftuar opinionin se qeveria shqiptare do të krijojë një komision qeveritar shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne, Zogut I dhe anëtarëve të familjes mbretërore”. Kështu e nisi dje konferencën për shtyp kreu i qeverisë, Sali Berisha. Sipas tij, qeveria shqiptare e merr këtë vendim duke njohur Ahmet Zogun kryeministër, president dhe më vonë, mbret i shqiptarëve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara, me kontribut më madhor në historinë e kombit shqiptar. “Vitet para se Ahmet Zogu të zgjidhej kryeministër, president dhe më pas të kurorëzohej mbret i shqiptarëve janë karakterizuar nga një veprimtari e madhe, e gjithanshme, patriotike, e zjarrtë e tij, që nga pavarësia deri në momentin e zgjedhjes së tij si kryeministër e më pas si president i vendit. Ahmet Zogu bëri që Shqipëria, e cila pas pavarësisë, për shkak të ambicieve antishqiptare të fqinjëve, por edhe absurditeteve të qëndrimit të drejtuesve lokalë të asaj kohe, po përjetonte një kaos në doktrinën se si ky vend të faktonte që nuk mund të bëhej shtet”, - u shpreh dje kryeministri.
Personalitetet
I pyetur se si kishte arritur qeveria në këtë vendim ndërsa janë edhe eshtrat e shumë personaliteteve të tjera të planifikuara për t’u kthyer në atdhe, Berisha këtë vendim e justifikoi me peshën e veçantë dhe rolin historik të mbretit Zog. “Së pari, mbreti është mbreti, autoriteti suprem shtetëror i vendit. Ky proces do të ketë të gjitha nderimet dhe kujdesin shtetëror që i takon mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. Qeveria ime do të bëjë të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre. Ne kemi filluar negociatat dhe po negociojmë me qeverinë e Indisë dhe do t’i intensifikojmë gjatë këtij viti këto negociata, në mënyrë që, po të jetë e mundur, në 100-vjetorin e lindjes së Nënë Terezës, të rikthejmë eshtrat e saj dhe ajo të prehet në Shqipëri. Ju theksuat Nolin dhe Konicën, dy burra të mëdhenj të kombit. Në vitet ’90 qeveria ime solli eshtrat e poetit, shkrimtarit, diplomatit, atdhetarit të shquar Faik Konica dhe ai prehet, së bashku me vëllezërit Frashëri, në Kodrat e Liqenit. Por ju keni të drejtë, nuk janë sjellë në vend eshtrat e Nolit”, - deklaroi dje Berisha. Këtu sërish ne do të vazhdojmë përpjekjet dhe do të diskutojmë me përfaqësuesit tanë të diasporës. Por ka edhe një problem, si primat i Kishës Ortodokse Shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Noli frymëzoi dhe frymëzon diasporën shqiptare në atdhetarinë e saj, në dashurinë e saj të pakufishme ndaj Shqipërisë. Ndaj dhe Kisha shqiptare e Bostonit e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj të pashpallur. Por qeveria shqiptare do të nisë përpjekjet për të kthyer në Shqipëri burrin e madh të kombit, Mit’hat Frashërin dhe personalitete të tjera.
Eshtrat
Dyzet nga figurat më të shquara të Shqipërisë që jetuan në kohëra të ndryshme, banesën e tyre të fundit e kanë jashtë vendit. Madje, katër nga krerët më të mëdhenj që kanë drejtuar Shqipërinë, si mbreti i Ilirisë, Genti, Heroi ynë Kombëtar, Skënderbeu, Pashai i Janinës dhe mbreti i Shqipërisë, Zogu I, nuk i kanë eshtrat në Shqipëri. Por kësaj liste i shtohen edhe personalitete si Fan Noli, Luigj Gurakuqi, Ernest Koliqi, Vaso Pasha, Halim Xhelo, Aleksandër Moisiu, Martin Camaj etj., të cilët, edhe pse dhanë kontribut të çmuar për Shqipërinë, u prehën në dhè të huaj, shpeshherë duke lënë edhe amanetin që 1trupin e tyre ta varrosnin atje ku kishin lindur.

Ali Pashë Tepelena dhe Sulejman Pashë Bargjini, me nga dy varre

Pashai i Janinës, Ali Pashë Tepelena dhe themeluesi i Tiranës, Sulejman Pashë Bargjini, janë dy nga figurat e historisë së popullit tonë që kanë dy varre. Sulejman Pasha, sipas historianëve, duke qenë shumë i dashuruar me vendet arabe, la si amanet para se të vdiste që trupi t'i varrosej në Tiranë, aty ku sot ndodhet monumenti i tij, ndërsa zemra në Bagdadin e largët, në Irak. Por, nëse Sulejman Pasha e kishte lënë me amanet që të varrosej në dy vende, Pashai i Janinës nuk e kishte kërkuar vetë një gjë të tillë. Ai, pasi arriti të bënte zap gjithë Shqipërinë e Jugut nën emërtimin Pashallëku i Janinës, solli te Porta e Lartë një pështjellim të madh. Për këtë arsye ndaj tij u vendos e gjithë ushtria osmane. Në këto kushte, Ali Pasha nuk mundi të qëndronte gjatë. I mashtruar edhe nga njerëzit e vet, që u ishin vënë në shërbim Hurshid Pashës dhe që i premtuan se do të falej, Aliu ra në kurthin e kryekomandantit osman. Ky e siguroi se sulltani kishte nxjerrë fermanin e faljes, i cili nuk mund të zbatohej para se ai të tërhiqej në ishullin e liqenit dhe të dorëzonte fortesën e fundit, ku po vazhdonte qëndresën i vetmuar. Por, në të vërtetë, nuk ndodhi kështu, pasi më 5 shkurt 1822, Ali Pashë Tepelena u vra me armë në dorë në manastirin e Shën Pandelemonit, në ishullin e liqenit të Janinës. Koka e tij u ekspozua në Stamboll te sulltani, ndërsa trupin e varrosën në Janinë, që atëbotë ishte territor shqiptar. Një dervish, kokën e Aliut e varrosi pranë të bijve me këtë mbishkrim: "Këtu është varrosur koka e të famshmit Ali Pashë Tepelena, ish-qeveritar i Janinës, i cili për më tepër se 30 vjet qeverisi i pavarur në Shqipëri".

Lista e figurave që u janë kthyer eshtrat

1. Ismail Qemali, 1932
2. Naim Frashëri, 1976
3. Sami Frashëri, 1976
4. Abdyl Frashëri, 1976
5. Asdreni, 1970
6. Hasan Prishtina, 1977
7. Faik Konica, 1995
8. Aleksandër Kondo, 2005

Lista e figurave që nuk u janë kthyer eshtrat

1. Mbreti Gent, mbreti i Ilirisë në vitin 171-167. Varri në Peruxhia, Itali, vdiq më 146 p.e.s

2. Gjergj Kastrioti Skënderbeu, prijësi i shqiptarëve për 25 vjet, varri në Lezhë, vdiq më 1468-n, eshtrat u morën nga turqit si hajmali
3. Sulejman Pashë Ballgjini, themeluesi i Tiranës, 1614, varri në Tiranë, zemra në Bagdad, Irak
4. Ali Pashë Tepelena, pashai i Pashallëkut të Janinës për 31 vjet. Trupi i varrosur në Janinë, në vitin 1822, koka në Stamboll
5. Hoxha Tasin, rilindës shqiptar, varri në Stamboll, Turqi
6. Eqerem bej Vlora, ministër në Perandorinë Osmane, varri në Vjenë, Austri
7. Fan Noli, politikan, shkrimtar dhe klerik, varri në Boston, SHBA, vdiq më 1965-n
8. Ahmet Zogu, mbret i shqiptarëve për 11 vjet, varri në Paris, Francë, vdiq më vitin 1961
9. Luigj Gurakuqi, atdhetar dhe pjesëmarrës në Shpalljen e Pavarësisë 1912, varri në Bari, Itali, vdiq më 1925-n
10. Vaso Pasha, rilindës shqiptar, varri në Liban, vdiq më 1892-shin
11. Mit’hat Frashëri, kreu i Ballit Kombëtar, varri në Nju Jork, SHBA, vdiq në vitin 1949
12. Branko Merxhani, publicist i njohur i viteve ’30, varri në Turqi, vdiq në vitin 1981
13. Ernest Koliqi, shkrimtar, ministër në qeverinë fashiste, varri në Itali, vdiq në vitin 1975
14. A. Z. Çajupi, shkrimtar rilindës, varri në Kajro, Egjipt, vdiq në vitin 1930
15. Halim Xhelo, atdhetar, pjesëmarrës në Luftën e Spanjës, varri në Spanjë
16. Xhafer Deva, ministër i Brendshëm gjatë pushtimit gjerman, varri në Kaliforni, SHBA, vdiq në vitin 1978
17. Mehdi Frashëri, politikan dhe atdhetar i njohur, varri në Itali
18. Tajar Zavalani, gazetar i BBC-së, publicist i njohur, varri në Amerikë, vdiq në vitin 1976
19. Imzot Nikollë Kaçori, klerik, pjesëmarrës në Shpalljen e Pavarësisë, zv/kryeministër, varri në Vjenë, Austri, vdiq në vitin 1917
20. Rexhep Mitrovica, kryeministër i qeverisë kuislinge në Shqipëri, varri në Itali, vdiq në vitin 1967
21. Aleksandër Moisiu, aktor i njohur i viteve ’30, varri në Itali, vdiq në vitin 1935
22. Hasan Dosti, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Los Anxhelos, SHBA, vdiq në vitin 1958
23. Ali Këlcyra, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Itali
24. Patër Anton Arapi, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Itali
25. Koço Muka, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Aleksandri, Egjipt, vdiq në vitin 1947
26. Ago Agaj, ministër në qeverinë kuislinge, varri në SHBA
27. Preng Previzi, ministër i qeverisë kuislinge, varri në Belgjikë, vdiq në vitin 1977
28. Vangjel Koça, publicist i njohur në vitet ’30, varri në Greqi
29. Naum Veqilharxhi, rilindës, varri në Rumani, vdiq në vitin 1846
30. Qemal Jusufati, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Itali
31. Ragip Frashëri, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Stamboll, Turqi
32. Ali Kelmendi, një nga drejtuesit komunistë të viteve ’30, varri në Francë, vdiq në vitin 1939
33. Martin Camaj, shkrimtar i njohur, varri në Munih, Gjermani, vdiq në vitin 1992
34. Mustafa Kruja, ministër i qeverisë kuislinge, vdiq në Niagara, Falls, SHBA, më 27 dhjetor 1958
35. Xhemal Aranitasi, komandant i Mbrojtjes në Mbretërinë Shqiptare, varri në Turqi, vdiq në vitin 1961
36. Salih Myftija, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Turqi
37. Abaz Ermenji, kryetari Ballit Kombëtar, varri në Paris, Francë, vdiq në vitin 2003
38. Filip Shiroka, poet dhe prozator i njohur shkodran, varri në Bejrut, Liban, vdiq në vitin 1935
39. Vasil Andoni, sekretar i kabinetit i qeverisë kuislinge, varri në Itali
40. Abaz Kupi, atdhetar nacionalist, varri në SHBA, vdiq në vitin 1976

10 Tetor 2009

http://www.gazeta-shqip.com/artikull.php?id=72851

10 tetor 2009

Eshtrat e Mbretit Zog do kthehen në atdhe

Qeveria ngre një komision shtetëror. Negociata edhe për eshtrat e Nënë Terezës

Eva Gjura

Kryeministri Sali Berisha deklaroi dje se qeveria do të krijojë një komision qeveritar shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave të Mbretit Zogu I dhe anëtarëve të familjes mbretërore. Berisha tha se qeveria shqiptare e merr këtë vendim, duke njohur Ahmet Zogun Kryeministër, President dhe më vonë, Mbret i shqiptarëve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara, me kontribut më madhor në historinë e kombit shqiptar. "Ahmet Zogu bëri që Shqipëria, e cila pas pavarësisë, për shkak të ambicieve antishqiptare të fqinjëve, por edhe absurditeteve të qëndrimit të drejtuesve lokalë të asaj kohe, po përjetonte një kaos, në doktrinën se si e si ky vend të faktonte që nuk mund të bëhej shtet", theksoi Kryeministri Berisha. Më pas, duke vlerësuar lart figurën e Mbretit Zogu I, Kryeministri Berisha u shprehur se ai, "krijoi fillimisht Republikën e më pas, Mbretërinë, në të cilën në tërësi liritë dhe të drejtat e qytetarëve shqiptarë, liria e pronës, liria e besimit, liria e udhëtimit dhe liritë e tjera, u respektuan dhe u garantuan me ligj. U ndërtuan të gjitha institucionet shtetërore, në përputhje dhe në kuadër të një monarkie konstitucionaliste". Sipas Kryeministrit Berisha, "Ahmet Zogu, pas pushtimit të vendit, u largua në ekzil, për të vazhduar luftën për çlirimin e Shqipërisë. Gjatë gjithë Luftës së II Botërore, nga Londra ku ishin të mërguar të gjitha oborret e pushtuara nga fuqitë e boshtit, ai mbështeti fuqishëm lëvizjen çlirimtare të kombit shqiptar, u përfaqësua në këtë luftë nga tribunë popullorë si Abaz Kupi dhe luftëtarë të tjerë të mëdhenj të lirisë". Në mënyrën më antishqiptare, theksoi Berisha, Kongresi i Përmetit, aleatin e aleatëve në Luftën II Botërore, Mbretin Zog, e ndaloi të rikthehej në Shqipëri dhe nisi një sagë të pafundme shpifjesh, trillimesh, falsifikimesh ndaj tij. Gjithashtu, tha Berisha, ai pas luftës, vazhdoi gjithë përpjekjet për lirinë e shqiptarëve në Shqipëri e Kosovë. Procesi i kthimit të eshtrave në atdhe, tha Berisha, do të ketë të gjitha nderimet dhe kujdesin shtetëror që i takon Mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. Gjithashtu, ai theksoi se qeveria e tij po bën të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre. "Ne kemi filluar negociatat dhe po negociojmë me qeverinë e Indisë dhe do t‘i intensifikojmë gjatë këtij viti këto negociata, në mënyrë që, po të jetë e mundur, në 100-vjetorin e lindjes së Nënë Terezës, të rikthejmë eshtrat e saj dhe ajo të prehet në Shqipëri", u shpreh Berisha. Kryeministri vlerësoi kthimin e eshtrave të shkrimtarit, diplomatit, atdhetarit të shquar, Faik Konica, dhe ai prehet, së bashku me vëllezërit Frashëri, në kodrat e Liqenit. Ndërsa në lidhje me eshtrat e Nolit, Berisha është shprehur se do të vazhdojmë përpjekjet dhe do të diskutojmë me përfaqësuesit tanë të diasporës. Por, theksoi ai, ka edhe një problem, si primat i Kishës Ortodokse Shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Noli frymëzoi dhe frymëzon diasporën shqiptare në atdhetarinë e saj, në dashurinë e saj të pakufishme ndaj Shqipërisë. Ndaj dhe Kisha Shqiptare e Bostonit e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj të pashpallur. Por qeveria shqiptare do të nisë përpjekjet për të kthyer në Shqipëri eshtrat e atij që e cilëson burrin e madh të Kombit, Mit‘hat Frashërin dhe personalitete të tjera.

Mesazhi

Familja mbretërore falënderon qeverinë

Pas deklaratës së bërë nga Kryeministri Berisha se do të kthejë në atdhe eshtrat e Mbretit Zogu I, njëri prej pasardhësve të tij falënderoi qeverinë dhe Kryeministrin për këtë vendim. Ai shprehu falënderimet e tij në emër të Familjes Mbretërore për këtë vendim të qeverisë për kthimin e eshtrave të Mbretit Zog I në varrezën mbretërore në Tiranë. Kthimi i eshtrave të Mbretit Zog I në atdhe ka qenë një kërkesë e hershme e oborrit mbretëror. Pas vizitës së bërë në Mat në kuadër të 114-vjetorit të Lindjes së Mbretit Zog, princi Leka i ka bërë një thirrje Këshillit Bashkiak të Tiranës, Ministrisë së Ekonomisë, në kuadrin e rikthimit të eshtrave të Mbretit Zog në Atdhe, të na mundësojnë rindërtimin e Mauzoleumit të familjes mbretërore. Sipas trashëgimtarit të Mbretit Zog, varrezat janë shenjë e parë e kulturës dhe historisë së një shteti dhe dhënia me qira e varrezave mbretërore për biznese private është absurditet. Në vitin 2003 një grup prej 43 deputetësh ka kërkuar kthimin e eshtrave të Mbretit Zog, në Shqipëri. Ata hartuan një projektligj për dhënien e një statusi të veçantë familjes mbretërore. Sipas kërkesës së deputetëve, eshtrat e Mbretit Zog duhen të kthehen në atdhe dhe të prehen me nderime në vendin ku ka qenë e varrosur Nëna Mbretëreshë, në Parkun Kombëtar të Tiranës. Gjatë regjimit komunist, familjes mbretërore iu ndalua kthimi në Atdhe, me vendim të Kongresit të Përmetit. Edhe pas rrëzimit të regjimit komunist, ky vendim u shfrytëzua nga ish-presidenti Sali Berisha, për të përzënë në vitin 1994 forcërisht nga Shqipëria Mbretin Leka, në vizitën e parë që ai bënte në Tiranë. Mbreti Leka, në përpjekje për të restauruar rishtazi monarkinë në Shqipëri, u përpoq të përfi tonte edhe nga kaosi i '97-s. Me gjithë kushtet e vështira, ai pranoi, që në zgjedhjet e 29 qershorit ‘97, populli të votonte edhe për formën e regjimit.

http://www.kohajone.com/html/artikull_47096.html

Eshtrat e Ahmet Zogut, ne Shqiperi

Fatjona Mejdini
E Shtune, 10 Tetor 2009

Eshtrat e Ahmet Zogut, ne Shqiperi

Eshtrat e Mbretit Ahmet Zog dhe te Mbretereshes, do te kthehen ne Shqiperi per t'u prehur perfundimisht ne varrezen e perbashket te familjes mbreterore, ne Shqiperi. Ky ishte njoftimi qe beri dje kryeministri Berisha, duke shtuar se qeveria shqiptare do te krijoje nje komision qeveritar shteteror, per rikthimin nga Franca te eshtrave te Zogut I. Ne konferencen e djeshme per shtyp, kreu i qeverise shqiptare, vleresoi me nota maksimale veprimtarine e Mbretit Zog, duke e konsideruar ate si arkitektin e shtetit modern shqiptar. "Qeveria shqiptare merr kete vendim, duke njohur Ahmet Zogun kryeminister, President dhe me vone, Mbret i shqiptareve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njerin prej personaliteteve me te medha, me te shquara, me kontribut me madhor ne historine e kombit shqiptar", deklaroi Berisha. Sipas tij, ishte Zogu I, ai qe arriti te mbronte kufijte e Shqiperise, pas shpalljes se pavaresise, nga fqinjet antishqiptare dhe absurditetet e drejtuesve lokale te asaj kohe. Teksa i eshte referuar Ahmet Zogut si burre shteti, Berisha deklaroi se Mbreti arriti te ndertonte nje shtet te mirefillte ligjor, ku respektoheshin te drejtat e qytetareve. Nderkohe qe, pas pushtimit te vendit, Zogu I u largua ne ekzil per te vazhduar prej andej luften per clirimin e Shqiperise. Pas luftes, ai vazhdoi gjithe perpjekjet per lirine e shqiptareve ne Shqiperi e Kosove. Vitet e fundit te jetes Mbreti Zog i kaloi ne mergim, ne France, i ftuar nga Presidenti i Frances, Gjenerali Sharl de Gol per kontributin dhe perpjekjet e tij ne Luften II Boterore, per lirine e kombit te tij. Kryeministri theksoi se saga e pafundme e shpifjeve dhe trillimeve ne adrese te mbretit nisi nga Kongresi i Permetit, kur atij ju ndalua edhe kthimin ne Shqiperi. Sipas Berishes, kthimi ne atdhe i eshtrave te Mbretit Zogu I do te behet sipas nje protokolli dhe nje ceremonie te denje per nje kryetar shteti dhe nje Mbret. "Mbreti eshte Mbreti, autoriteti suprem shteteror i vendit. Ky proces do te kete te gjithe nderimet dhe kujdesin shteteror qe i takon Mbretit te pare te shqiptareve ne koherat moderne. Qeveria ime do te beje te gjitha perpjekjet qe personalitetet e medha te kombit, te prehen ne vendin e tyre. Ne kemi filluar negociatat dhe po negociojme me qeverine e Indise dhe do t'i intensifikojme gjate ketij viti keto negociata, ne menyre qe, po te jete e mundur, ne 100 vjetorin e lindjes se Nene Terezes, te rikthejme eshtrat e saj dhe ajo te prehet ne Shqiperi", ka qene deklarata e Berishes, teksa i eshte pergjigjur interesimit te gazetareve se pse nuk jane kthyer eshtrat e njerezve te tjere te shquar. Berisha nenvizoi se qeveria do te marre te gjitha masat per te kthyer ne Shqiperi edhe eshtrat e Mit'hat Frasherit, te cilin e quajti burrin e madh te Kombit. E udhes per te do te ishte, te ktheheshin edhe eshtrat e Fan Nolit, por sipas tij Kisha shqiptare e Bostonit, e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj te pashpallur. Noli frymezoi dhe frymezon diasporen shqiptare ne atdhetarine e saj, ne dashurine e saj te pakufishme ndaj Shqiperise. Nderkohe qe eshtrat e Konices ka kohe qe prehen ne atdhe.

Fevziu: Vendimi i drejte, ai ka qene kryetar shteti

Vendimi i kryeministrit Sali Berisha, per te sjelle ne atdhe eshtrat e Mbretit Zog, u cilesua dje si shume i drejte nga analisti Blendi Fevziu. Ne nje koment mbi vendimin e marre se fundmi te kreut te qeverise, Fevziu u shpreh se ky vendim eshte shume i drejte dhe se duhej marre me pare. "Ahmet Zogu, eshte nje nga figurat me te rendesishme shqiptare. Ai ka qene kryeminister, President edhe Mbret i Shqiperise. Pra i ka pasur te gjitha rolet e rendesishme qe nje shtet mund te kete. Ai ka qene kryetar i shtetit shqiptar per nje periudhe 15 vjecare dhe ky fakt e ben shtetin shqiptar qe te kete detyrimin te sjelle eshtrat e tij ketu", theksoi Fevziu. Ai vleresoi se ky duhet te jete vetem fillimi i kthimit te eshtrave te personaliteteve te ndryshme shqiptare, ne vendin e tyre. Sipas tij, shteti shqiptar duhet t'i shperbleje te pakten me 2 metra toke, personalitetet shqiptare, qe prehen jashte territorit te Shqiperise. Veprim ky qe nuk duhet te ndermerret vetem per Ahmet Zogun, por per te gjithe personalitetet shqiptare qe eshtrat u prehen diku tjeter, e jo ne Shqiperi.

http://www.panorama.com.al/index.php?id=33774

Berisha: Do kthejmë në Shqipëri eshtrat e Zogut

» Vendosur: 10/10/2009 - 08:11

ADI SHKEMBI

Qeveria vendos të kthejë në Shqipëri eshtrat e Mbretit Ahmet Zogu. Kryeministri Sali Berisha tha dje në një konferencë për shtyp se një komision qeveritar shtetëror do të ngrihet për të bërë të mundur rivarrosjen e eshtrave në varrezën e familjes mbretërore përmes një ceremonie shtetërore. “Qeveria shqiptare merr këtë vendim, duke njohur Ahmet Zogun Kryeministër, President dhe më vonë, Mbret i shqiptarëve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara, me kontribut më madhor në historinë e kombit shqiptar”, theksoi Berisha në daljen para mediave. Kreu i ekzekutivit vlerësoi figurën e Ahmet Zogut si krijuesin e Republikës dhe Mbretërisë në Shqipëri. “Madhëria e tij Zogu I, me përpjekje të mëdha, krijoi fillimisht Republikën e më pas, Mbretërinë, në të cilën në tërësi liritë dhe të drejtat e qytetarëve shqiptarë, liria e pronës, liria e besimit, liria e udhëtimit dhe liritë e tjera, u respektuan dhe u garantuan me ligj. U ndërtuan të gjitha institucionet shtetërore, në përputhje dhe në kuadër të një monarkie konstitucionaliste”, vijoi më tej Berisha. Duke përshkruar karrierën politike të Mbretit, kryeministri e vlerësoi si antishqiptar vendimin e Kongresit të Përmetit në vitin 1944 për të ndaluar rikthimin e tij në Shqipëri. “Mbreti prehet në varrezën e tij, rreth 15-20 km nga kryeqyteti i Francës, ndërkohë që familja mbretërore ka pasur varrezën e vet në kryeqytetin e vendit. Familja Mbretërore, Mbreti dhe Mbretëresha, anëtarë të tjerë të familjes, do të rikthehen të pushojnë për jetë në varrezën e tyre dhe do të nderohen gjithnjë nga shqiptarët. Ky është njoftimi im për opinionin publik”, theksoi më tej Berisha. Por sipas tij, eshtrat e Mbretit nuk do të jenë të vetmet që do të kthehen në Shqipëri. Me rastin e 100 vjetorit të lindjes të Nënë Terezës (27 gusht 1910- 17 gusht 2010), qeveria do të negociojë me autoritetet e Indisë për të rikthyer në Tiranë dhe eshtrat e Shenjtores. Të njëjtën gjë kreu i qeverisë premtoi edhe për eshtrat e Mit’hat Frashërit. “Ju keni të drejtë, nuk janë sjellë në vend eshtrat e Nolit. Por, ka edhe një problem, si primat i Kishës Ortodokse shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Noli frymëzoi dhe frymëzon diasporën shqiptare në atdhetarinë e saj, në dashurinë e saj të pakufishme ndaj Shqipërisë. Ndaj dhe Kisha shqiptare e Bostonit e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj të pa shpallur. Por qeveria shqiptare do të nisë përpjekjet për të kthyer në Shqipëri burrin e madh të Kombit, Mit’hat Frashërin dhe personalitete të tjera”, theksoi kreu i qeverisë.

Reagimet

Pëllumbi: Përgjigje asimetrike ndaj PS
Ish-kryetari socialist i Kuvendit, profesori i socialistëve, Servet Pëllumbi, e cilëson deklaratën e kryeministrit Sali Berisha për ngritjen e një komisioni shtetëror, i cili do të bëjë të mundur riatdhesimin e eshtrave të ish-mbretit Ahmet Zog, si një veprim me sfond politik që kërkon tërheqjen e vëmendjes së opinionit publik ndaj problemeve politike që opozita ka kohë që debaton. “Është një përgjigje asimetrike e zotit Berisha ndaj problemeve politike të mprehta të ditës që janë parashtruar nga opozita”, u shpreh profesori i socialistëve. Pëllumbi njihet për analizat e tij të thella, kryesisht ato filozofike, duke kaluar në skaner periudhën 20-vjeçare politike shqiptare. Pëllumbi njihet për qëndrimet e tij ndaj disa çështjeve të cekura nga qeveria në momente të caktuara politike, siç ka qenë çështja e pastërtisë së figurave të politikanëve dhe zyrtarëve, çështja e rishikimit të historisë, apo dhe ajo e heqjes së mozaikut të fasadës së Muzeut Kombëtar, të cilat i ka cilësuar të qëllimshme për tërheqjen e vëmendjes së opinionit. Pritet që vendimi i qeverisë për ngritjen e komisionit të posaçëm për të nderuar ish-mbretin Zog të nxisë debate politiko-historike në ambientin politik shqiptar.

Shehi: Kthimi i eshtrave, pozitiv
Dashamir Shehi, kreu i Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, u shpreh pro sjelljes së eshtrave të Mbretit Zog në Shqipëri. Në një kontakt me “Panorama”, z. Shehi tha se sjellja e tyre është një zhvillim pozitiv, edhe se e gjitha kjo ishte një detyrë e shtetit që duhet të ishte përmbushur me kohë. “Sjellja e eshtrave të Zogut nuk është vetëm një simbolikë familjare, por për mua hap udhën për interpretimin e një periudhe të rëndësishme historike të popullit tonë. Sepse ka ardhur koha për rivlerësimin e historisë. Kujtoj se kur u kthyen eshtrat e Faik Konicës u bë një rivlerësim i figurës së tij. Një rivlerësim me impakt pozitiv në popull. Kuptohet se këtë radhë rivlerësimi mund të jetë edhe më i plotë, pasi vjen ish-kryetari i shtetit. Me pak fjalë ne shqiptarëve na bën shumë mirë të rishohim me kujdes një pjesë të historisë së popullit tonë”, pohoi Shehi. I pyetur nëse një pjesë e shoqërisë ka të ngjarë të mbetet e pakënaqur, apo mund të jetë kundër sjelljes së eshtrave, Shehi tha se të pakënaqur mund të ketë, por kjo pakënaqësi vjen nga padija dhe fundja kjo pjesë ka për të shërbyer si katalizatore për një debat sa më të saktë, për veçimin e vlerave më të mira. “Bëhet fjalë për histori. Le të fillojmë ta diskutojmë edhe Ahmet Zogun me të mirat e të këqijat e tij. Fundja ai qeverisi një popull të vogël, në një periudhë shumë të vështirë”, përmbylli z. Shehi.

Zogu, si u varros në periferi të Parisit
Eshtrat e Ahmet Zogut (1895-1961), Mbret i Vetëshpallur i Shqiptarëve (1928-1939), gjenden në varrezat e Thiais, afër Parisit në Francë. Mbreti Zog mbylli sytë në moshën 66-vjeçare, në datën 9 prill 1961, në spitalin “Foch” të Parisit. Një ditë më pas, më 10 prill, arkivoli me trupin e tij u vendos për homazhe me një sallon të të njëjtit spital. Zogu gjendej në Francë pas azilit të diktuar nga pushtimi i Shqipërisë nga Italia fashiste dhe më pas edhe nga politika kundërshtare e regjimit komunist të Enver Hoxhës.
Një sërë personalitetesh të shteteve të ndryshme, përfshirë Presidentin e Republikës Franceze, Gjeneralin De Gol, i dërguan familjarëve të tij telegrame ngushëllimi. Ceremonia e varrimit u organizua më 11 prill 1961. Arkivoli i mbuluar me flamurin kombëtar, e i mbartur nga supet e emigrantëve shqiptarë besnikë të kauzës së tij, u çua në varrezat e Thiais, që gjenden rreth 20 kilometra në afërsi të Parisit. Në varrin e Mbretit është shkruar në gjuhën shqipe shprehja që atij i pëlqente më shumë: “Atdheu përmbi të gjitha”. Më 15 prill në sallonet e hotelit “Bristol” të Parisit, Asambleja provizore, e përbërë nga mbështetës të Mbretërisë të mbledhur nga shtete të ndryshme të botës, në bazë të artikujve 51 dhe 55 të Statutit Themeltar të Mbretërisë Shqiptare, vendosi që Princi Trashëgimtar, Leka, të kurorëzohej Leka I, Mbret i Shqiptarëve. Pasuesit e Mbretit Zog, varrin në Paris, e kanë konsideruar gjithmonë si provizor duke shpresuar që eshtrat e tij të sillen dhe të rivarrosen në atdhe.
Pas Luftës së Dytë, Mbreti Zog u përpoq që të rivendosej në fronin e tij. Për këtë qëllim atë e ndihmuan britanikët, por desantimi i grupeve të ndryshme për të ngritur popullin me qëllim rrëzimin e komunizmit, dështoi. Në vitin 1997 pati një referendum për të rikthyer monarkinë, por nuk u votua në shumicë nga populli. Duke menduar se rezultati ishte i manipuluar, Mbreti Leka tentoi një kryengritje të armatosur, por dështoi.
Azili në Francë dhe pak kohë në Angli i shndërruan Mbretin Zog si dhe Mbretëreshën Xheraldinë në figura të dëshiruara për mediat. Kjo për shkak të rrethanave të largimit nga Shqipëria, mënyrës së jetesës dhe përpjekjeve për t’u rikthyer në fronin e humbur. Një batutë ku përmendet emri i Mbretit Zog është në librin “Njeriu me armë të artë”, shkruar nga Jan Fleming, me personazh kryesor Xhejms Bond. Po kështu kënga “Don Zhuan”, e kënduar më 1988 nga “Pet Shop Boys”, përmban frazën “King Zog’s back from holiday - Mbreti Zog kthehet nga pushimet”. Ndërsa tentativa për ta vrarë më 1931 është rindërtuar në filmin e 1987 “Aria”, ku roli i Zogut është luajtur nga Theresa Russell. Për Mbretin Zog, kryesisht në Francë, qarkullojnë gjithashtu shumë anektoda. Më e famshmja nga të cilat përshkruhet si e ndodhur në hotelin “Ritz”, kur portieri i habitur nga pesha e valixheve të Zogut, e pyet nëse ato përmbanin ndonjë gjë me vlerë. Zogu i përgjigjet: Po, janë plot me florinj. Fe.De

http://www.rilindjademokratike.com/RD%2010%20tetor/politika.htm#Kryeministri%20Berisha%20e%20vlerësoi%20mbretin%20e%20shqiptarëve%20si%20arkitektin%20e%20shtetit%20modern%20shqiptar

Kryeministri Berisha e vlerësoi mbretin e shqiptarëve si arkitektin e shtetit modern shqiptar

Komision shtetëror për kthimin e eshtrave të Ahmet Zogut në atdhe

Qeveria shqiptare vendos të kthejë eshtrat e Ahmet Zogut në Shqipëri. Lajmi është bërë i ditur nga vetë Kryeministri Berisha, i cili përmes një konference për shtyp publikoi vendimin e qeverisë për ngritjen e një komisioni qeveritar shtetëror për rikthimin në atdhe të eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. "Jam sot para jush për të njoftuar opinionin se qeveria shqiptare do të krijojë një komision qeveritar shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne, Zogut I dhe anëtarëve të familjes mbretërore. Qeveria shqiptare e merr këtë vendim, duke njohur Ahmet Zogun si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara e me kontributin më madhor në historinë e kombit shqiptar", u shpreh Kryeministri Berisha. Në këtë kontekst, kreu i ekzekutivit shqiptar ka shprehur konsideratën e tij të lartë për veprimtarinë e gjithanshme patriotike të Ahmet Zogut për Shqipërinë që nga shpallja e pavarësisë dhe deri në momentin e zgjedhjes së tij si President i vendit. "Vitet para se Ahmet Zogu të zgjidhej Kryeministër, President dhe më pas të kurorëzohej Mbret i shqiptarëve, janë karakterizuar nga një veprimtari e madhe, e gjithanshme, patriotike, e zjarrtë e tij, që nga pavarësia deri në momentin e zgjedhjes së tij si Kryeministër e më pas si President i vendit". Në vlerësimin e tij, Kryeministri theksoi se Ahmet Zogu bëri që Shqipëria, e cila pas pavarësisë, për shkak të ambicieve antishqiptare të fqinjëve, por edhe absurditeteve të qëndrimit të drejtuesve lokalë të asaj kohe, po përjetonte një kaos, në doktrinën se si ky vend të faktonte që nuk mund të bëhej shtet. Madhëria e tij Zogu I, tha Kryeministri, me përpjekje të mëdha, krijoi fillimisht Republikën e më pas, Mbretërinë, në të cilën në tërësi liritë dhe të drejtat e qytetarëve shqiptarë, liria e pronës, liria e besimit, liria e udhëtimit dhe liritë e tjera, u respektuan dhe u garantuan me ligj. Gjithashtu, Kryeministri vuri në dukje ndërtimin e të gjitha institucioneve shtetërore, në përputhje dhe në kuadër të një monarkie konstitucionaliste. Në vlerësimin e tij për kontributet e mëdha të Ahmet Zogut në konsolidimin e vendit, Kryeministri tha se ai do të mbetet përherë arkitekti i shtetit modern shqiptar. Duke përshkruar veprimtarinë politike të Ahmet Zogut, Kryeministri vuri në dukje largimin e tij, pas pushtimit të vendit, në ekzil, për të vazhduar luftën për çlirimin e Shqipërisë. Në vijim, Kryeministri vlerësoi se gjatë gjithë Luftës së II Botërore, nga Londra ku ishin të mërguar të gjitha oborret e pushtuara nga fuqitë e boshtit, ai mbështeti fuqishëm lëvizjen çlirimtare të kombit shqiptar, u përfaqësua në këtë luftë nga tribunë popullorë si Abaz Kupi dhe luftëtarë të tjerë të mëdhenj të lirisë. Kreu i ekzekutivit shqiptar tha se në mënyrën më antishqiptare, Kongresi i Përmetit, aleatin e aleatëve në Luftën II Botërore, Mbretin Zog, e ndaloi të rikthehej në Shqipëri dhe nisi një sagë të pafundme shpifjesh, trillimesh, falsifikimesh ndaj tij. Pas luftës, tha Kryeministri, ai vazhdoi gjithë përpjekjet për lirinë e shqiptarëve në Shqipëri e Kosovë. "Vitet e fundit të jetës, Mbreti Zog i kaloi në mërgim, në Francë, i ftuar nga Presidenti i Francës, Gjenerali Sharl de Gol, për kontributin dhe përpjekjet e tij në Luftën II Botërore për lirinë e kombit të tij. Mbreti prehet në varrezën e tij, rreth 15-20 km nga kryeqyteti i Francës, ndërkohë që familja mbretërore ka pasur varrezën e vet në kryeqytetin e vendit. Familja Mbretërore, Mbreti dhe Mbretëresha, anëtarë të tjerë të familjes, do të rikthehen të pushojnë për jetë në varrezën e tyre dhe do të nderohen gjithnjë nga shqiptarët", tha Kryeministri. Ndërkohë, Mbreti Ahmet Zog, i lindur më 8 tetor 1898, në Burgajet (Mat) ishte politikan shqiptar, ministër i Brendshëm (30 janar 1920-14 nëntor 1920), Kryeministër i Shqipërisë (1922-1924), President (1925-1928) dhe Mbreti i parë i shqiptarëve në periudhën 1928-1939. Më 9 prill 1939, duke mos pranuar kushtet e pushtimit fashist, largohet nga Shqipëria. Më 10 prill 1939 vendoset në Greqi dhe fillon jetën në azil në vende të ndryshme të botës. Mbreti Zog ndërroi jetë në Kanë (Francë) në 6 prill 1961.

Blerina TOSLLUKU

- Krahas Mbretit Zog, ne kemi edhe figura të tjera, të cilat kanë kontribuar po aq shumë për vendin tonë si Noli, Konica, etj. A do jenë pjesë e punës së këtij komisioni, apo do ndiqen nga ndonjë komision analog?

Pyetja është shumë e drejtë. Së pari, Mbreti është Mbreti, autoriteti suprem shtetëror i vendit. Ky proces do të ketë të gjithë nderimet dhe kujdesin shtetëror që i takon Mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. Qeveria ime do të bëjë të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre. Ne kemi filluar negociatat dhe po negociojmë me qeverinë e Indisë dhe do t'i intensifikojmë gjatë këtij viti këto negociata, në mënyrë që, po të jetë e mundur, në 100-vjetorin e lindjes së Nënë Terezës, të rikthejmë eshtrat e saj dhe ajo të prehet në Shqipëri. Ju theksuat Nolin dhe Konicën, dy burra të mëdhenj të kombit. Në vitet '90, qeveria ime solli eshtrat e poetit, shkrimtarit, diplomatit, atdhetarit të shquar Faik Konica dhe ai prehet, së bashku me vëllezërit Frashëri, në kodrat e Liqenit. Por ju keni të drejtë, nuk janë sjellë në vend eshtrat e Nolit. Këtu sërish ne do të vazhdojmë përpjekjet dhe do të diskutojmë me përfaqësuesit tanë të diasporës. Por, ka edhe një problem, si primat i Kishës Ortodokse shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Noli frymëzoi dhe frymëzon diasporën shqiptare në atdhetarinë e saj, në dashurinë e saj të pakufishme ndaj Shqipërisë. Ndaj dhe Kisha shqiptare e Bostonit e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj të pa shpallur. Por qeveria shqiptare do të nisë përpjekjet për të kthyer në Shqipëri burrin e madh të kombit, Mit'hat Frashërin dhe personalitete të tjera.

Pra, në rast se Mbreti Zogu i Parë do të ketë një protokoll e ceremoni të denjë për kryetarin e shtetit dhe Mbretin, edhe personalitete të tjera do të gëzojnë dhe do të kenë të gjitha nderimet e këtij vendi dhe ata duhet të rikthehen në Shqipëri, në panteonin e kombit të tyre.

http://www.tiranaobserver.com.al/al/index.php?option=com_content&view=article&id=712:detajet-e-atentatit-kunder-zogut-dhe-arratisja-e-tij-ne-jugosllavi&catid=58:dossier&Itemid=70

Written by Jasson Tasson Saturday, 10 October 2009 13:59

Detajet e atentatit kundër Zogut dhe arratisja e tij në Jugosllavi

Të gjitha trazirat që kaloi vendi pas zgjedhjeve të 1923

Gazeta “Tirana Observer” vijon të botojë sot pjesën më të trazuar të karrierës politike të Ahmet Zogut. Si dha dorëheqjen si kryeministër, atentati kundër tij në Parlament dhe largimi drejt Jugosllavisë. Ndërkohë dje, kryeministri Berisha premtoi se qeveria do të kthejë në atdhe eshtrat e mbretit Zog. Kontestimi i parë i zgjedhjeve në Shqipëri fillon që në dhjetorin e vitit 1923, që shihte si kryeministër Ahmet Zogun dhe përpjekjet e tij për të bërë reformën kushtetuese. Por e gjitha kjo manovër nuk do të shoqërohej pa trazira të cilat për pak sa nuk i morën jetën Zogut. Por për fat të mirë ai arriti t’ia hidhte edhe pse kishte marrë tre plumba në dorë, në bark dhe në këmbë. Rrëfimi biografik i profesorit anglez të “Oksfordit” Jason Tomes, në gazetën “Tirana Observer” ndalet sot pikërisht tek përgatitjet e vendit për zgjedhje dhe më pas vijon me atentatin e parë të Zogut, në hyrje të parlamentit dhe të gjitha trazirat që e ndoqën më pas, deri në pikën më kulminante ku ai u detyrua të largohej në fillim nga kryeqyteti për të marrë më pas rrugën drejt veriut dhe në fund duke u larguar drej Jugosllavisë ku gjeti edhe strehim. Jason Tomes ka dhënë mësim lëndën e historisë dhe politikës moderne në universitetet e Oksfordit, Varshavës dhe Bostonit. Interesi i tij mbi Shqipërinë daton 25 vjet më parë, kur ai dëgjoi për herë të parë në valë të shkurtra radio Tiranën. Ai është autori i librave “Balfour” dhe “Foreign Policy” si dhe mbi pesëdhjetë artikujve për “Oxford Dictionary of National Biography”. Zgjedhjet e dhjetorit të vitit 1923 rezultuan të ishin zgjedhjet e përgjithshme të fundit të kundërshtuara për thuajse 70 vjetët e ardhshme. Çështja kyçe ishte reforma e shtirur kushtetuese (Parlamenti do kthehej në Asamble Kushtetuese), por në realitet çështja e lidershipit të Zogut la gjithçka tjetër në hije. Manifesti i tij i botuar më 16 nëntor premtonte një kushtetutë të re të bazuar në “gjithë ato principe politike që janë krijuar në vendet më të lira” dhe bënte thirrje për një “parti idesh, disiplina e së cilës do jetë e tipit ushtarak” për “të kryer gjithë reformat e mëdha dhe ekonominë drastike të nevojshme nëse jeta e Shqipërisë s’do ndalte së ekzistuari”. Emri i tij do të thoshte gjëra të ndryshme për njerëz të ndryshëm. Kosovarët e irrituar, bejlerët xhelozë dhe liberalët e çmagjepsur kishin si qëllim rrëzimin e tij. Duke pasur parasysh natyrën statike të politikave bejlere mund të duket e çuditshme që dikush të priste që parlamenti i ri të ndryshonte nga i vjetri. Shumë pak karrige ndryshuan, gjithsesi mund të ishte e mjaftueshme për t’i bërë deputetët e etur për post të ndryshonin menjëherë kamp. Për më tepër, zgjedhjet do të thonin mundësi për ryshfete dhe kanosje. Këtu pritej që Zogu të merrte fund. Në fakt, papritur ai mori një shumë të majme parash pasi i shiti disa prona pyjesh në Mat një kompanie italiane druri për 300 mijë lira. Kompania “Eyres”, pasi pa transaksionet zbuluan se pyjet ishin të padepërtueshme dhe jo me ndonjë vlerë të madhe komerciale.
Akoma më i rëndësishëm ishte kontrolli i makinerisë elektorale. Prefektët që organizonin votimet ishin në përgjegjësinë e ministrisë së Mbrojtjes që drejtohej nga Zogu. Thirrja e tij për votë ngjalli akoma më shumë mosbesim. Anti-zogistët kërkonin që ai të dorëhiqej si ministër i Brendshëm për të rivënë në vend besimin e humbur të publikut në ndershmërinw e sistemit. Kur ai refuzoi të jepte dorëheqjen, shumë vetë menduan se ai duhej ndalur para ditës së zgjedhjeve. Ndaj, shpërbërja e parlamentit krijoi çrregullim të shpejtë të rendit publik.
Oficerët anti-zogistë në forcat e armatosura nuk pranonin urdhra nga Zogu. Thashethemet se kolonel Tatzati po planifikonte një grusht shteti dhe kryeministri do qëllohej teksa ishte në podium në ditën e Pavarësisë, pushtuan Tiranën. Këtyre zërave, Zogu iu përgjigj me batalione besnike (me shumë forca nga Mati) që vendosën një kordon njerëzor përreth rezidencës së tij. Edhe pse 28 nëntori kaloi pa asnjë incident, tensioni nuk ra aspak.. Fraksionet e armatosura patrullonin kryeqytetin në kërkim të sherreve.
Kjo ishte kriza më e rëndë që prej marsit të vitit 1922 dhe Zogu iu kthye sërish Legatës britanike. Eyres nuk kishte në vend, por zëvendësi i tij Robert Parr i dha tre opsionet e tij: Ose të jepte dorëheqjen e të dorëzohej, ose të fitonte kohe, ose të godiste fort e t’i dërrmonte rebelët duke varur personat më kyç. Përgjigja e fundit mund të krijonte një “gjysmë-diktaturë”. Për të nxitur qetësimin e situatës Parr mblodhi në mënyrë jo formale trupat më të larta diplomatike (të dërguarit e Britanisë, Jugosllavisë, Italisë dhe SHBA-së) duke bërë të ditur se këto qeveri nuk do e njihnin qeverinë që do vinte në pushtet pa kushte. Kjo shërbeu deri në një farë mënyre për të qetësuar trazirat në rrugë. Por u desh ndërhyrje më e madhe diplomatike për të arritur në një kompromis. Duke qenë se askujt në kabinet nuk mund t’i besohej rendi publik gjatë zgjedhjeve, secili do merrte rolin e ministrit të Brendshëm me rotacion, nga një javë.
Raundi i dytë dhe final i zgjedhjeve u zhvillua më 27 dhjetor 1923. Përfundimit nuk ishin deçizive. Zogu u tremb por nuk u dekurajua. Sipas llogaritjeve të tij, zogistët kisin fituar 50 vende nga 102, duke marrë Durrësin, Dibrën dhe Elbasanin. Opozita ishte e përçarë dhe ai shpresonte të merrte deputetët e Beratit, një prefekturë e dominuar nga familja Vrioni. Ai shtyu hapjen e parlamentit dhe ndërrmori një nismë takimesh private, të cilat rezultuan të ishin të gjata dhe të lodhshme, duke qenë se Sami Vrioni ia kishte vënë syrin kryeministrisë për vete. Ndërkohë, asgjë nuk shërbente për të qetësuar atmosferën kërcënuese që kishte pllakosur në vend.
Deputetët u mblodhën vetëm më 23 shkurt 1924 për të krijuar qeverinë e ri. Zogu ia kishte dalë mbanë të lidhte një marrëveshje dhe kryesonte me një mazhorancë prej 20 vetësh. Menjëherë pas orës dy e gjysëm ai la zyrën e tij në katin e parë për të shkuar në sallën e parlamentit. Ai ishte duke ngjitur shkallët, kur një djalosh i ri iu hodh përsipër dhe e qëlloi. Pas dy ose tre të shtënash, pistoleta e plas përdhe dhe vrasësi u largua. Edhe pse i plagosur, Zogu nxori pistoletën e tij dhe vazhdoi. Deputetët që kishin rënë në qetësi u kthyen dhe panë dyert e parlamentit që u hapën me potere dhe kryeministri u fut duke u lëkundur. “Atij i kishte rënë hija e vdekjes”, kujton Eqrem Vlora, “por ai arrinte të qëndronte drejt, madje dhe buzëqeshi, shkoi drejt stolave dhe u ul në një karrige”. Asgjë s’pipëtinte. Njëqind burra kishin mbetur pezull.
Më pas plasi rrëmuja. Disa deputetë u futën nën tavolina, të tjerët filluan të shtynin e ulërisnin duke vërtitur armët e tyre në ajër. Vrasësi ishte mbyllur në banjo në fakt, ku po këndonte këngë patriotike dhe qëllonte përmes derës. Duke u mbajtur tek mbështetësit e tij Zogu mblodhi gjithë forcat e tij dhe foli, “Zotërinj, kjo nuk është hera e para që bota sheh një gjë të tillë në një parlament. U kërkoj miqve të qetësohen dhe të merren me këtë gjë më vonë”. Thirrja e tij për qetësi pati efekt të menjëhershëm edhe pse siç do pranonte më vonë “nuk ishte as për mua e lehtë të qetësohesha” Ndryshe nga legjenda zogiste, ai nuk bëri më pas fjalimin e tij më të gjatë e më brilant të karrierës së tij, por qëndroi në vend për 15 minuta pa lëvizur. Plumbat i kishin prekur kyçin e majtë të dorës, këmbën dhe barkun. “Dhimbte si dreqi”, kujton ai më vonë “por e dija se nuk duhet ta shfaqja dhimbjen”. Pasi nuk la askënd ta prekte me dorë ai lejoi më në fund një mjek që kishte qenë në galerinë e arteve që ta mjekonte përkohësisht. Kur mbërriti mjeku i tij Zogu kërkoi që asambleja të vazhdonte qetësisht dhe u largua me vështirësi.
Atë ditë nuk u zgjodh qeveria. Akuzat e ashpra dhe kundër-akuzat u vërtitën nga të gjitha anët deri sa puna u ndërpre. Zogu paralajmëroi për një grusht të mundshëm shteti. Opozita e paraqiste si një çështje private, por lajmi se linja e telegrafit të Matit ishte prerë dëshmonte për komplot. Të çuditur nga mbijetesa e tij, kundërshtarët thonin se ai duhej ta kishte vënë vetë në jetë një atentat të tillë për të arritur qëllimet e tij makiaveliste. Në fakt, edhe pse jeta e tij nuk ishte në rrezik Zogu ishte plagosur rëndë. Ishte e rëndësishme që të pushonte dhe ky nuk ishte faktori i vetëm. Sipas ligjeve të gjakmarrjes, viktima e një sulmi nuk duhej të dilte nga shtëpia deri sa të kishte marrë hak. Sigurisht, që Zogu, reformisti social pretendonte të ishte mbi Kanunin e Lekës. Të nesërmen ai dha dorëheqjen si kryeministër.
Pas disa ditësh një ministri kryesisht zogiste u formua nga Shefqet Bej Vërlaçi, një pronar tokash që përflitej si më i pasuri në vend. Edhe pse kishin qenë kundërshtarë politikë deri në vitin 1922 Zogu ia kishte dalë të fitonte mbështetjen e tij duke u zotuar të martohej me të bijën, Behijen. Ky nuk ishte një bashkim dashuror – çifti zor se e njihte njëri-tjetrin – por një marrëveshje tradicionale ndërmjet një beu të fuqishëm e një politikani në ngritje. Në apo jashtë funksioni, Zogu mbeti çështja kryesore e atyre ditëve. Qindra dashamirës e vizituan në shtëpinë e tij, ku kishte zënë shtratin në kujdesin e të ëmës. Sipasi zakonit, një i plagosur e kishte për detyrë të priste miqtë, pavarësisht se sa sëmurë mund të ishte.
Gjashtë javë më vonë një lider i Bashkimit u qëllua në rrugë. Ishte Avni Rustemi, vrasësi i famshëm i Esat Pashë Toptanit. Të gjithë supozuan se Zogu e kishte vrarë Rustemin për t’u hakmarrë për sulmin që i u bë atij. Në këtë rast ai e përçmoi mohimin. Të dhënat direkte të përfshirjes së tij në vrasjes nuk dolën asnjëherë, por ndërkohë që në Shqipëri aplikoheshin standarde të dyfishta qëndrimi i tij u modelua në formë të tillë që njerëzit të mendonin se ai ishte përgjegjës. Me koston që duhej të paguante duke mërzitur një pakicë, ai fitonte respektin dhe frikën e shumicës.
Funerali i Avni Rustemit u kthye në një garë opozitare. Fjalimet ndezëse mbi arkivol kërkonin që Zogu të dilte në gjyq për vrasje dhe denoncuan qeverinë e Vërlaçit se e mbronte.
Zogu në fakt qëndroi të merrte veten në Tiranë. Miqtë dhe armiqtë sajuan histori nga më të ndryshmet duke qenë se ai nuk shfaqet asnjë shenjë jetë. Edhe pse ai po përmirësohej fizikisht, gjendja e tij ishte më e përgjumur se asnjëherë. Edhe pse mbahej i informuar gjithë kohës për shpërthimin e revoltës, ai dukej se ishte fiksuar me faktin se s’kishte asnjë post në qeveri.
Ngurrimi patetik kishte qenë shenja kryesore e qeverisë Vërlaci. Ai kishte shumë besim tek Zogu për të ndërmarrë masa ndaj tij dhe kishte nevojë dukshëm për të. Disa rebelë, rreth pesë mijë të tillë ishin shpërndarë pa një lider. Në fund të majit, garnizonet më të mëdha të vendit, Përmeti dhe Shkodra merrnin urdhra nga Vlora dhe bëhej thirrje për momentin e revolucionit. Vërlaci dha dorëheqjen dhe u nis për në Itali. Pasuesi i tij, Iliaz Vrioni arrit të negocionte pushimin e zjarrit për një ditë, por nuk dinte ç’të bënte. Fillimisht, ai ftoi Zogun që të merrte komandën në pjesën veriore. Më pas ai e ndaloi të dilte nga Tirana, prej frikës se mos qyteti rebelohej. Më 7 qershor, Vrioni i kërkoi Legatës britanike që të ndërhynte. Eyres refuzoi. Dy ditë më vonë, Zogu bëri daljen e tij të shumëpritur në rrugët e kryeqyteti për të kërkuar mbështetje ndaj trupave rebele. Më pas ai shkoi në Elbasan, për të marrë rrugën drejt Dibrës më vonë. Atje, Zogu ishte në besë të Elez Isufit dhe për sa kohë të qëndronte në Dibër do ishte i sigurt. Banditët e Currit që e kishin ndjekur bllokuan gjithë shtigjet. Jusufi e përmbushi detyrimin e tij, por në respekt të rebelëve deklaroi neutralitetin. Zogu u përpoq ta bindte se Dibra duhej të bashkohej me Matin për solidaritet geg, por plaku s’tundej nga e tija. Më 22 qershor, Zogu pagoi krerët e fiseve dhe arriti të ikte nga kufiri i Jugosllavisë me 170 xhandarë.

Berisha: Eshtrat e Mbretit Zog do kthehen në atdhe

Eshtrat e mbretit Ahmet Zogu do të prehen në Shqipëri. Këtë e bëri dje të ditur kryeministri Sali Berisha, i cili bëri të ditur se do të krijojë një komision qeveritar shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave. “Qeveria shqiptare merr këtë vendim duke njohur Ahmet Zogun kryeministër, president dhe më vonë mbret të shqiptarëve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar. Si njërin prej personaliteteve më të mëdha e më të shquara, me kontributin më madhor në historinë e kombit shqiptar”, tha Berisha. Sipas tij, vitet përpara se Zogu të zgjidhej kryeministër, president dhe më pas të kurorëzohej mbret i shqiptarëve janë karakterizuar nga një veprimtari patriotike, e zjarrtë e tij që nga pavarësia deri në momentin e zgjedhjes. Më tej, Berisha shtoi se qeveria do të bëjë të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre.

http://www.balkanweb.com/sitev4/lajme.php?id=43331 09/10/2009

Berisha premton : Do sjell në atdhe eshtrat e Mbretit Ahmet Zogu

Njoftimin e bëri të ditur sot, kryeministri Berisha sipas të cilit, Mbreti Zog, është një ndër personalitetet më të mëdha të Shqipërisë, ndaj e ndjen si detyrim të rikthejë eshtrat në atdhe.

Qeveria shqiptare ka vendosur të rikthejë në Shqipëri eshtrat e Mbretit të Parë të shqiptarëve, Ahmet Zogu dhe familjarëve të tij. Njoftimin e bëri të ditur sot në një konferencë të drejtpërdrejtë për shtyp, kryeministri Sali Berisha sipas të cilit, Mbreti Ahmet Zogu, është një ndër personalitetet më të mëdha ndër kohëra të Shqipërisë, ndaj e ndjen si detyrim të rikthejë eshtrat të prehen në atdhe. Për këtë Berisha do të rekomandojë një komision shtetëror që të sjellë eshtrat nga Franca ku ndodhen aktualisht për në Shqipëri.

"Jam sot para jush për të njoftuar opinionin se shoqëria shqiptare do krijojë një komision shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave të Mbretit të Parë të shqiptarëve Zogut të Parë dhe anëtarëve të familjes mbretërore. Qeveria shqiptare ndjen për detyrim duke njohur Ahmet Zogun si mbret të shqiptarëve, si arkitekt të shtetit modern shqiptar dhe si një prej personaliteteve më të mëdha të Shqipërisë që ka dhënë kontribut të madh për vendin.

Duke vlerësuar figurën e Ahmet Zogut para zgjedhjes së tij si kryeministër, President, Berisha vlerësoi me nota maksimale periudhën kur Ahmet Zogu u zgjodh Mbret I shqiptarëve. "Ishte mbreti i parë i shqiptarëve, ishte një mbret i madh, krijoi një mbretëri përkundër ambiciveve antishqiptare. "Berisha momentin e largimit të Zogut nga Shqipëria pas pushtimit e cilësoi thjesht një ikje nga atdheu, por që sic theksoi ai "edhe pse në mërgim punoi dhe dha kontributet e tij për të ndihmuar Shqipërinë në atë kohë në Luftën e II Botërore".

<br />Kreu I qeverisë bëri të ditur se eshtrat mbreti dhe mbretëreshës tani mprehen rreth 50 metra lag Parisit dhe se qeveria do punojë ti rikthejë në atdhe së bashku me gjithë anëtarët e tjerë të familjaes mbretërore.

Berisha për figurat e larta shqiptare qe prehen jashte atdheut

Ndërsa kryefjala ka qënë Mbreti Zog dhe familja mbretërore, I pyetur për eshtrat e të tjerave figura shumë të vlerësuara të popullit shqiptar që prehen në shtete të ndryshme të botës, kryeministri premtoi se do të veprojë dhe për to në të njëjtën formë.

"Së pari mbreti është mbret, autoritet shtetëror i vendit dhe do ketë ky proces do të ketë të gjithë nderin dhe kujdesin shtetëror që i takon mbretit të parë të shqiptarëve, por ne do bëjmë të gjitha përpjekjet që të gjitha personalitetet shqiptare të prehen në vendin e tyre".

Kerkesa e herdhme per Mbretin Zog

Ahmet Zogu i zgjedhur Mbret i Shqpërisë u detyrua të largohet nga Shqipëria, pas pushtimit të vendit nga Italia në prill të vitit 1939. Mbreti i shqiptarëve vdiq në Paris, Francë, në vitin 1961. Megjithë amanetin e tij, ai nuk mundi të varroset në Shqipëri, pasi vendi në atë kohë udhëhiqej nga diktatura komuniste. Disa vite më parë u bë një kërkesë për kthimin e eshtrave të mbretit Zog në Shqipëri dhe përmbushjen e amanetit të tij.

Një grup prej 43 deputetësh kërkuan në vitin 2003 kthimin e eshtrave të mbreti Zog, në Shqipëri. Ata hartuan një projektligj për dhënien e një statusi të veçantë familjes mbretërore. Sipas kërkesës së deputetëve, eshtrat e mbretit Zog duhen të kthehen në atdhe dhe të prehen me nderime në vendin ku ka qenë e varrosur Nëna Mbretëreshë, në Parkun Kombëtar të Tiranës.

http://www.gazetastart.com/lajm.php?kategoria=Politike&nr=6176 2009-10-09 14:03

Berisha: Do kthehen eshtrat e Ahmet Zogut

Tiranë – Kryeministri Sali Berisha ka deklaruar para pak momentesh se do të rikthehen në atdhe eshtrat e Ahmet Zogut, sipas të cilit është themeluesi dhe ndërtuesi i shtetit modern shqiptar.

"Ngritëm komision qeveritar shtetëror për rikthimin e eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne”, tha Berisha, për të shtuar se bashkë me eshtrat e Zogut do të kthehen edhe ato të familjes së tij.

Ai u shpreh se në Shqipëri do të kthehen edhe eshtrat e një sërë personalitetesh të rëndësishme të vendit, si Fan Noli, Nënë Tereza, etj, për të cilat po zhvillohen negociata, si me Indinë.

http://www.hermesnews.org/articoli/15084---.asp

Do të kthehen në atdhe eshtrat e Mbretit Zog

Berisha vlerëson veprimtarinë e madhe dhe të gjithanshme patriotike të mbretit Zog.

TIRANË - Kryeministri Sali Berisha bëri të ditur të premten vendimin e Qeverisë për rikthimin e eshtrave të Ahmet Zogut në Shqipëri. Berisha njoftoi ngritjen e një komisioni qeveritar shtetëror për rikthimin e eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. "Qeveria shqiptare e merr këtë vendim, duke njohur Ahmet Zogun si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara e me kontributin më madhor në historinë e kombit shqiptar", tha z. Berisha.

Në konferencën e sotme për shtyp, Kryeministri tha se po bëhen negociata edhe për kthimin e eshtrave të Nënë Terezës, të njeriut të madh të letrave shqipe, Fan S. Noli dhe burrit të madh të kombit, Mit'hat Frashëri. "Qeveria do të bëjë të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre. Kemi filluar negociata me qeverinë e Indisë që në 100 vjetorin e lindjes së Nënë Terezës të rikthejmë eshtrat e saj që të prehet në Shqipëri", tha z.Berisha.

http://www.shekulli.com.al/2009/10/09/berisha-rehabiliton-familjen-mbreterore-tani-do-kthejme-eshtrat-e-zogut.html

Berisha në inagurimin e bustit të Zogut

Qeveria vendos të kthejë në atdhe eshtrat e Zogut

Shekulli Online | 09/10/2009 |

TIRANË - Kryeministri Sali Berisha ka deklaruar sot se do të kthehen në Shqipëri eshtrat e mbretit Ahmet Zogu, që prehen në Francë. Ai u shpreh në një konferencë për shtyp se "Qeveria shqiptare ka ngritur një komision shtetëror për kthimin në Shqipëri të eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne dhe anëtarëve të tjerë të familjes mbretërore".

Kryeministri vazhdon rehabilitim e mbretit që u largua fshehtas nga Shqipëria në vitin 1939 kur nisi Lufta e Dytë Botërore. Familja e Zogut u kthye në atdhe pas viteve '90-ës. I biri, Leka Zogu mori pronat në qendër të Tiranës që prej vitesh shërbenin si institucione shtetërore, gjatë qeverisjes së Berishës. Ndërsa një muaj më parë Kryeministri përuroi bustin e Ahmet Zogut të qendër të qytetit të Burrelit, duke lartësuar figurën e tij.

Sot ai deklaron se "Qeveria merr vendimin për kthimin e eshtrave në atdhe duke njohur Ahmet Zogun si Kryeministër, president dhe më vonë Mbret i shqiptarëve, si arkitekt i shtetit modern shqiptar, si një personalitet me kontribut më madhor në formimin e shtetit shqiptar".

Më tej Berisha nuk i kurseu lëvdatat e tjera për mbretin Zog i Parë, kurse kritikoi Kongresin e Përmetit që tha se e përjashtoi meritën e Zogut. Gjithashtu Berisha foli dhe për arratinë e mbretit Zog që e quajti mërgim.

Sipas Kryeministrit, është ngritur një komision qeveritar shtetëror për rikthimin e eshtrave te mbretit te pare te shqiptareve. Ndërsa shtoi se "po bëhen negociata edhe për kthimin e eshtrave të Nënë Terezës dhe njeriut te madh te letrave shqipe, Fan Nolit.

http://www.botasot.info/home.php?gjuha=0&category=0&id=34025

09/10/2009

Berisha: Do ti kthejmë eshtrat e Zogut

Bota sot, Tiranë

Kryeministri Sali Berisha, vazhdon rehabilitim e mbretit që u largua nga Shqipëria në vitin 1939 kur nisi Lufta e Dytë Botërore. Familja e Zogut u kthye në atdhe pas viteve '90-ta.

TIRANË - Kryeministri Sali Berisha ka deklaruar se do të kthehen në Shqipëri eshtrat e mbretit Ahmet Zogu, që prehen në Francë. Ai u shpreh në një konferencë për shtyp se "Qeveria shqiptare ka ngritur një komision shtetëror për kthimin në Shqipëri të eshtrave të mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne dhe anëtarëve të tjerë të familjes mbretërore". Kryeministri vazhdon rehabilitim e mbretit që u largua nga Shqipëria në vitin 1939 kur nisi Lufta e Dytë Botërore. Familja e Zogut u kthye në atdhe pas viteve '90-ës.

Deklarata e plotë e kryeministrit Berisha

Jam sot para jush për të njoftuar opinionin se qeveria shqiptare do të krijojë një komision qeveritar shtetëror për rikthimin në Shqipëri të eshtrave të Mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat modern, Zogut I dhe anëtarëve të familjes mbretërore.

Qeveria shqiptare merr këtë vendim, duke njohur Ahmet Zogun Kryeministër, President dhe më vonë, Mbret i shqiptarëve, si arkitektin e shtetit modern shqiptar, si njërin prej personaliteteve më të mëdha, më të shquara, me kontribut më madhor në historinë e kombit shqiptar. Vitet para se Ahmet Zogu të zgjidhej Kryeministër, President dhe më pas të kurorëzohej Mbret i shqiptarëve, janë karakterizuar nga një veprimtari e madhe, e gjithanshme, patriotike, e zjarrtë e tij, që nga pavarësia deri në momentin e zgjedhjes së tij si Kryeministër e më pas si President i vendit. Ahmet Zogu bëri që Shqipëria, e cila pas pavarësisë, për shkak të ambicieve antishqiptare të fqinjëve, por edhe absurditeteve të qëndrimit të drejtuesve lokalë të asaj kohe, po përjetonte një kaos, në doktrinën se si e si ky vend të faktonte që nuk mund të bëhej shtet. Madhëria e tij Zogu I, me përpjekje të mëdha, krijoi fillimisht Republikën e më pas, Mbretërinë, në të cilën në tërësi liritë dhe të drejtat e qytetarëve shqiptarë, liria e pronës, liria e besimit, liria e udhëtimit dhe liritë e tjera, u respektuan dhe u garantuan me ligj. U ndërtuan të gjitha institucionet shtetërore, në përputhje dhe në kuadër të një monarkie konstitucionaliste. Ahmet Zogu, pas pushtimit të vendit, u largua në ekzil, për të vazhduar luftën për çlirimin e Shqipërisë. Gjatë gjithë Luftës së II Botërore, nga Londra ku ishin të mërguar të gjitha oborret e pushtuara nga fuqitë e boshtit, ai mbështeti fuqishëm lëvizjen çlirimtare të kombit shqiptar, u përfaqësua në këtë luftë nga tribunë popullorë si Abaz Kupi dhe luftëtarë të tjerë të mëdhenj të lirisë. Në mënyrën më antishqiptare, Kongresi i Përmetit, aleatin e aleatëve në Luftën II Botërore, Mbretin Zog, e ndaloi të rikthehej në Shqipëri dhe nisi një sagë të pafundme shpifjesh, trillimesh, falsifikimesh ndaj tij.

Pas luftës, ai vazhdoi gjithë përpjekjet për lirinë e shqiptarëve në Shqipëri e Kosovë. Vitet e fundit të jetës, Mbreti Zog i kaloi në mërgim, në Francë, i ftuar nga Presidenti i Francës, Gjenerali Charles de Gaulle, për kontributin dhe përpjekjet e tij në Luftën II Botërore për lirinë e kombit të tij. Mbreti prehet në varrezën e tij, rreth 15-20 km nga kryeqyteti i Francës, ndërkohë që familja mbretërore ka pasur varrezën e vet në kryeqytetin e vendit. Familja Mbretërore, Mbreti dhe Mbretëresha, anëtarë të tjerë të familjes, do të rikthehen të pushojnë për jetë në varrezën e tyre dhe do të nderohen gjithnjë nga shqiptarët. Ky është njoftimi im për opinionin publik.

Pyetje; Krahas Mbretit Zog, ne kemi edhe figura të tjera të cilat kanë kontribuar po aq shumë për vendin tonë si Noli, Konica, etj. A do jenë pjesë e punës së këtij komisioni, apo do ndiqen nga ndonjë komision analog?

Kryeministri Berisha: Pyetja është shumë e drejtë. Së pari, Mbreti është Mbreti, autoriteti suprem shtetëror i vendit. Ky proces do të ketë të gjithë nderimet dhe kujdesin shtetëror që i takon Mbretit të parë të shqiptarëve në kohërat moderne. Qeveria ime do të bëjë të gjitha përpjekjet që personalitetet e mëdha të kombit të prehen në vendin e tyre. Ne kemi filluar negociatat dhe po negociojmë me qeverinë e Indisë dhe do t’i intensifikojmë gjatë këtij viti këto negociata, në mënyrë që, po të jetë e mundur, në 100 vjetorin e lindjes së Nënë Terezës, të rikthejmë eshtrat e saj dhe ajo të prehet në Shqipëri.

Ju theksuat Nolin dhe Konicën, dy burra të mëdhenj të kombit. Në vitet ’90, qeveria ime solli eshtrat e poetit, shkrimtarit, diplomatit, atdhetarit të shquar Faik Konica dhe ai prehet, së bashku me vëllezërit Frashëri, në kodrat e Liqenit. Por ju keni të drejtë, nuk janë sjellë në vend eshtrat e Nolit. Këtu sërish ne do të vazhdojmë përpjekjet dhe do të diskutojmë me përfaqësuesit tanë të diasporës. Por, ka edhe një problem, si primat i Kishës Ortodokse shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Noli frymëzoi dhe frymëzon diasporën shqiptare në atdhetarinë e saj, në dashurinë e saj të pakufishme ndaj Shqipërisë. Ndaj dhe Kisha shqiptare e Bostonit e ka Nolin realisht si shenjtorin e saj të pa shpallur. Por qeveria shqiptare do të nisë përpjekjet për të kthyer në Shqipëri burrin e madh të Kombit, Mit’hat Frashërin dhe personalitete të tjera.

Pra, në rast se Mbreti Zogu i Parë do të ketë një protokoll e ceremoni të denjë për kryetarin e shtetit dhe mbretin, edhe personalitete të tjera do të gëzojnë dhe do të kenë të gjitha nderimet e këtij vendi dhe ata duhet të rikthehen në Shqipëri, në panteonin e kombit të tyre.

Zoti Berisha, a do ta ngrini komisionin hetimor për opozitën, duke marrë parasysh kërkesën më konkrete të saj për hapjen e kutive të votimit, për të cilën do t’ju drejtohet nesër nga sheshi përballë kryeministrisë?

Kryeministri Berisha: Jam përcaktuar dhe përcaktohem të bëj, absolutisht, çdo lëshim që nuk cenon ligjet e vendit, por, në qofte se bëjmë kompromise për t’i vënë kazmën shtetit ligjor, është gjëja më e rëndë që mund të bëj. Ajo çka unë kam ofruar dhe ofroj që për të gjitha rekomandimet e OSBE/ODIHR-it në raport, ftoj opozitën të vijë në Kuvend të ketë shumicë në komision dhe të përcaktojë frymën dhe germën e tyre, në ligje. Unë kam qenë dhe jam gjithnjë i vendosur t’i njoh opozitës të drejtën e vendimmarrjes për problemet zgjedhore. Unë mendoj se si pozita, ashtu edhe opozita duhet të kenë të qartë se me gjithë fuqinë e madhe të pushtetit që ato kanë, nuk kanë fuqi gjyqësore. Por, meqenëse ma shtroni këtë, ajo për të cilën e ftoj zotin Rama është sa vijon: politika bën ligje për të reformuar pushtetit gjyqësor, por më tutje nuk shkon. Ai që shkon më tutje është vetë sistemi i drejtësisë. Ndaj, të shkojë në prokurori, t’i paraqesë të gjitha çështjet atje dhe prokuroria ka tagrin të marrë të gjitha vendimet e duhura. Të gjejë të gjitha argumentet, çështjet që t’i paraqesë prokurorisë dhe prokuroria qoftë ajo e rretheve, qoftë ajo e përgjithshme ka tagrin e plotë të urdhërimit, të hetimit, të shqyrtimit të çështjeve. Në qoftë se ne dalim jashtë sistemit gjyqësor, unë e garantoj zotin Rama se ky është interesi më i keq i çdo qytetari shqiptar, çdo force politike dhe i kujtdo. Ndërsa për çështjet e tjera, unë them se nuk është problem, ne jemi gati t’i japim shumicën, ia japim 10 herë shumicën, pasi nuk e kemi problem këtë. Ligji thotë se ai që paraqet kërkesën ka kryetarin. Ne i lëmë shumicën, madje ia paraqesim ne kërkesën, por jo për të thyer vendimin e gjykatave. Unë nuk kam kompleks se do të ketë shumicën. Kjo është jashtë çdo arsyeje. Problemi është se kemi një vendim gjykate dhe ky vendim atakohet vetëm në rrugë drejtësie, të paraqesë në prokurori hetimin për një, dy, tre apo katër çështje që zoti Rama mund t’i ketë.

Zoti Berisha, si e shikoni të ardhmen e këtij komunikimi në distancë mes mazhorancës dhe opozitës, duke pasur parasysh që opozita do të shkojë deri në bojkot të zgjedhjeve lokale?

Kryeministri Berisha: Kjo që thoni është e drejtë. Unë nuk përjashtoj asnjë formë komunikimi me askënd. Është normale që forcat politike të kenë kanalet e komunikimit dhe unë them se janë kanalet, nuk është se nuk ekzistojnë mundësitë dhe kanalet për të komunikuar. Kjo nuk ka asnjë paragjykim. Por opozita proteston dhe mund të protestojë se Shqipëria është vend i lirë. Unë besoj se nuk ka zgjedhur rrugën, por unë nuk jam udhëheqësi i opozitës, është ky i fundit që e ka përcaktuar këtë, por të paraqitësh kushte, të cilat dihet se janë të pazbatueshme dhe dëmtojnë thellë vendin. Unë gjykoj se interesi i opozitës, në mendimin tim më të mirë, është që të japë kontributin e vet në këto kohëra, për proceset e mëdha që janë para shqiptarëve, veçanërisht ai për lëvizjen e lirë. Duhet të mendojë shumë, shumë mirë se shansi është shans dhe ai është historik, nuk të jepet dy herë mundësia për të kontribuar për lëvizjen e lirë. Kjo mundësi të jepet një herë dhe duhet të jesh aty. Pavarësisht se mund të ngrejë pikëpyetje, unë kam bindjen se kjo nuk do të jetë një pengesë, kur nuk ka një bazë ligjore. Atëherë merr pjesë në një proces, ku edhe t’i jep një kontribut në të, si edhe në procesin tjetër, të vendimeve për statusin e kandidatit. Është realisht kohë historike. Shqiptarët kanë pritur shekuj për të lëvizur të lirë në Europë, tani janë në prag të saj. Me protesta mendon se do të bindë Europën? Kjo nuk është gjë e mirë, Mund të protestosh, por kur nuk ke një bazë ligjore... Unë jam i bindur se vendimet do të merren në favor të shqiptarëve. Nuk ke pse ngre pikëpyetje, nëse e meritojnë apo jo shqiptarët lëvizjen e lirë, por bëhu pjesëtar në këtë proces.

Zoti Berisha, a mos ndoshta po i jepni një zgjidhje pa zgjidhje opozitës, kur i sugjeroni t’i drejtohet prokurorisë, pasi për të shkuar në prokurori duhet një kallëzim penal. Ndaj kujt do të bëhet kallëzimi penal? Vendimi i gjykatës për zgjedhjet është përfundimtar, siç shkruhet në Kodin Zgjedhor. Atëherë kush duhet të hetohet?

Kryeministri Berisha: Në interpretimin tim, nuk po i jap një zgjidhje pa zgjidhje, sepse prokuroria nuk është një organ që varet nga gjykata. Prokuroria varet nga ligji dhe sa herë një qytetar apo subjekt politik, në rastin konkret, paraqet fakte dhe argumente, prokuroria mbi bazën e ligjit është e detyruar të hapë hetimin. Ndaj kujt? Nuk e di. Është kryetari i opozitës që deklaron se ka mashtrime në numërim, në një kohë kur watchdog-u ndërkombëtar me bmi 500 vëzhgues dhe 5 mijë vëzhgues të tjerë shqiptarë thonë se nuk ka të dhëna për manipulim në rezultate apo numërim të parregullt. Nëse Zoti Rama i ka, le ta thotë, të shkojë t’ia paraqesë në prokurori. Nuk ka zgjidhje tjetër. Është jashtëzakonisht e rrezikshme për vendin çdo zgjidhje tjetër. Unë dhe zoti Rama kemi shumë në dorë për të bërë, listat e partive, për të bërë fushatën, për të emëruar funksionarët e partive, kur je në qeveri për të emëruar ministrat etj. etj., por nuk kemi absolutisht në dorë të shqyrtojmë kurrë ndonjëherë vendimet e gjykatave. Ka prokurori dhe kjo është një gjë shumë normale. Nëse akuzat i ka të substancuara t’i paraqesë.

Megjithatë unë jam sot, këtu për mbretin dhe familjen mbretërore, për një moment të veçantë historik, ku bëhet një korrigjim shumë i rëndësishëm i historisë kombëtare, merr fund një qëndrim i pamerituar ndaj një personaliteti që realisht themeloi, ndërtoi shtetin modern shqiptar.

09/10/2009 http://www.standard-al.com/tekst.php?idt=22405

Berisha emëron grupin e parë të zëvendësministrave

VALENTINA MADANI

Kryeministri Sali Berisha shpalli dje emrat e grupit të parë të zëvendësministrave të rinj të qeverisë 209-2013. Nga ekipi prej 30 zëvendësministrash që ka gjithsej niveli i dytë i qeverisjes, z. Berisha emëroi vetëm 8 emra, 6 prej të cilëve i përkasin LSI-së në bazë të marrëveshjes së nënshkruar me PD-në. Këshilli i Ministrave, në mbledhjen e djeshme të qeverisë, me propozim të Kryeministrit Sali Berisha, vendosi lirimin dhe emërimin në detyrë të disa zv.ministrave të rinj. Këshilli i Ministrave vendosi lirimin nga detyra të z. Albert Gajo, zëvendësministër i Integrimit dhe emërimin në këtë detyrë të z. Edmond Hoxha. Gjithashtu, Këshilli i Ministrave liroi dje nga detyra z. Aleksandër Garuli, zëvendësministër i Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave, dhe emërimin në këtë detyrë të zotit Auron Meneri. Këshilli i Ministrave liroi nga detyra z. Ndue Preka, zëvendësministër i Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorëve dhe emërimin e z. Tokli K. Thomaj në këtë detyrë. Në Ministrinë e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta zv.ministrja Marjeta Zaçe, lirohet nga kjo detyrë dhe në vend të saj emërohet znj. Filloreta Kodra. Në Ministrinë e Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit, z. Stavri Ristani lirohet nga detyra e zëvendësministrit dhe në vend të tij emërohet z. Edmond Haxhinasto. Ndërkohë, Këshilli i Ministrave emëroi z. Alfred Rushaj zëvendësministër të Financave, znj. Nora Malaj zëvendësministre e Arsimit dhe Shkencës dhe z. Leonard Beqiri zëvendësministër i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës. Gjithashtu, në mbledhjen e djeshme të Këshillit të Ministrave u vendos lirimi nga detyra të z. Anton Gurakuqi, zëvendësministër i Punëve të Jashtme. Në mbledhjen e ardhshme të qeverisë, pritet që Kryeministri Sali Berisha të bëjë publikë edhe emrat e tjerë të zëvendësministrave, një pjesë e të cilëve do t’u lihen aleatëve të PD-së, të cilët nuk mundën të hynin në Parlament, por në bazë të marrëveshjeve të nënshkruara me PD-në, do të marrin poste në nivelet e dyta të qeverisjes.

Ikin nga qeveria

1. Albert Gajo, zëvendësministër i Integrimit, lirohet nga kjo detyrë.

2. Aleksandër Garuli, zëvendësministër i Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave, lirohet nga kjo detyrë.

3. Ndue Preka, zëvendësministër i Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorëve, lirohet nga kjo detyrë.

4. Marjeta Zaçe, zëvendësministre e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta, lirohet nga kjo detyrë.

5. Stavri Ristani, zëvendësministër i Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit, lirohet nga kjo detyrë.

6. Anton Gurakuqi, zëvendësministër i Punëve të Jashtme, lirohet nga kjo detyrë.

Vijnë në qeveri

1. Edmond Hoxha, emërohet zëvendësministër i Integrimit.

2. Auron Meneri, emërohet zëvendësministër i Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave.

3. Tokli K. Thomaj emërohet zëvendësministër i Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorëve .

4. Filloreta Kodra emërohet zëvendësministër i Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta.

http://www.noa.al/index.php/ballkan/93-ballkan/8729-ministri-i-jashtem-francez-kushner-shqiperia-dhe-gjithe-ballkani-te-hyjne-ne-be-

Ministri i Jashtëm francez, Kushner: Shqipëria dhe gjithë Ballkani të hyjnë në BE

E Premte, 09 Tetor 2009 18:42 BALLKAN

Bernard Kushner

Paris, 9 Tetor NOA - Ministri i jashtëm, Bernar Kushner, thotë se qëndrimi i Francës është që “të gjitha vendet e Ballkanit duhet të bëhen anëtare të Bashkimit Evropian”.

“Mbesin pengesa për këtë çështje, por qëndrimi ynë politik është shumë i qartë”, theksoi ai në Paris, pas takimit me ministrin e jashtëm të Serbisë, Vuk Jeremiç, i cituar nga radio Evropa e Lirë.

Ministri Kushner u shpreh se Marrëveshja e Lisbonës, e cila së shpejti do të bëhet e plotfuqishme, kërkon qëndrim unik për anëtarësim të vendeve të tjera në BE.

Por, ai u shpreh se Serbia, e cila sipas zotit Kushner “qartas duhet të jetë anëtare e BE-së”, duhet të bëjë përpjekje për zënien e të akuzuarit për krime të luftës, Ratko Mlladiq.

“Vetë fakti se ai nuk është zënë ende” tregon se Serbia nuk ka bërë sa duhet në këtë aspekt, tha Bernar Kushner.

5. Edmond Haxhinasto emërohet zëvendësministër i Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit .

6. Alfred Rushaj emërohet zëvendësministër i Financave.

7. Nora Malaj emërohet zëvendësministre e Arsimit dhe Shkencës.

8. Leonard Beqiri emërohet zëvendësministër i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës.

http://www.gazetatelegraf.com/ana_general/612.html

Krerët e Polit të Liris

08 October, 2009 06:45:00 Gazeta Telegraf

PDK, LZHK, PLD dhe PBD: “Mbështesim opozitën, s’marrim pjesë në miting”

Përfaqësuesit e katër partive politike të djathta dhe të qendrës së djathtë, Partia Demokristiane, Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, Partia Ligj dhe Drejtësi dhe Partia e Bashkimit Demokrat u mblodhën sot në selinë e PDK-së dhe analizuan situatën e rëndë politike të krijuar në vend pas zgjedhjeve të deformuara të 28 qershorit. Ata vlerësuan se zbardhja e manipulimeve dhe deformimeve të zgjedhjeve të 28 qershorit është vendimtare për të ardhmen e demokracisë në vend. Të katër përfaqësuesit kërkuan hapjen e kutive dhe rinumërimin e votave në qarqet e kontestuara, si një e drejtë legjitime e qytetarëve shqiptarë dhe si një kusht për të mbyllur kapitullin e errët të manipulimit të zgjedhjeve në Shqipëri. Gjithashtu ata mbështetën bojkotimin e Parlamentit nga deputetët e opozitës deri në plotësimin e kërkesave të drejta për hapjen e kutive. Përfaqësuesit e katër partive politike hodhën idenë e rigrupimit të partive opozitare të qendrës së djathtë në një organizëm të përbashkët politik dhe shprehën gatishmërinë e tyre për dialog politik dhe bashkëpunim me të gjithë faktorin politik në vend që është i angazhuar për hartimin e një ligji të ri zgjedhor që garanton zgjedhje të drejta dhe të lira.

2009-10-09 16:08 http://www.gazetastart.com/lajm.php?kategoria=Aktualitet&nr=6187

Historianët: Të mos ratifikohet marrëveshja me Greqinë

Tiranë - Historianë, politikanë dhe përfaqësues të shoqatave të ndryshme, kanë kërkuar sot mosratifikimin e marrëveshjes me Greqinë për përcaktimin e kufirit detar.

Prof. Arben Puto, historian dhe ekspert i së Drejtës Ndërkombëtare, bëri thirrje për një ballafaqim mes argumenteve dhe studimit të kolonelit Myslim Pashaj mbi këtë marrëveshje dhe institucioneve shtetërore.

"Jemi përpara një studimi dhe nuk ke të bësh me supozime, por me fakte dhe llogaritje të ekspertit më të mirë në vendin tonë, për të cilën deri tani nuk është dhënë asnjë përgjigje nga autoritetet. Nuk flasim për dyshime, por për probleme serioze që duhen parë me kujdes.

Duhet të ballafaqohen argumentet dhe të dalim në një konkluzion të përbashkët", u shpreh në diskutimin e tij për këtë çështje prof. Puto. Marrëveshja, e miratuar dy javë më parë nga Komisioni parlamentar i Ligjeve, përcakton koordinatat e reja ujore mes Shqipërisë dhe Greqisë, pasi kufiri mes dy vendeve nuk ka qenë asnjëherë i përcaktuar.

Në të përcaktohet një kufi ndarës në masë të barabartë mes dy shteteve, 150 pika ndarëse në të gjithë sipërfaqen ujore. Marrëveshja me Greqinë për koordinatat ujore pritet t’i kalojë për miratim Kuvendit në sencën plenare të 19 tetorit. (foto tch)

http://www.panorama.com.al/index.php?id=33715

Kadare: Të fshehtat që i kam besuar poetit Dhori Qiriazi në diktaturë, letra për Hekuran Isain

» Vendosur: 09/10/2009 - 08:04

•

Robert Rakipllari

Shkrimtari i madh shqiptar Ismail Kadare e quan të pikëllueshme që vdekja e një poeti të talentuar si Dhori Qirizazi ka kaluar në heshtje në Shqipëri. Në një intervistë ekskluzive për “Panorama”, Kadare ka rrëfyer miqësinë me Qiriazin në ditët e vështira të regjimit, ku i kanë besuar njëri-tjetrit të fshehta që të kushtonin jetën. Kadare ka komentuar edhe letrën që i ka dërguar ish-ministrit të Brendshëm të diktaturës, Hekuran Isai, ku i ka përmendur mënjanimin e Dhori Qiriazit. Shkrimtari i njohur ka rrëfyer gjithashtu edhe për marrëdhëniet e tij me shkrimtaren Hertha Muller, fituese e çmimit “Nobel” për këtë vit.
Zoti Kadare, përpara disa ditësh u nda nga jeta poeti dhe përkthyesi Dhori Qiriazi, një nga miqtë tuaj të rinisë. Por, ashtu sikur ndodhte kur ishte gjallë, edhe vdekja e tij kaloi gati në heshtje në Shqipëri. Ç’mund të na thoni për këtë?
Eshtë e vërtetë se ka ndodhur ashtu siç thoni ju dhe kjo është tepër e pikëllueshme. Dhori Qiriazi jo vetëm ka qenë një nga poetët më të talentuar shqiptarë, por hynte ndër ata shkrimtarë, që me aq sa ishte e mundur në atë kohë, përpiqeshin të mbronin me këmbëngulje vlerat njerëzore dhe universale të artit. Për fat të keq, aksioni i tij letrar qysh herët ndeshi me barrierën penguese të regjimit. I ati i tij, emigrant në botën perëndimore, ishte vjega që regjimi gjeti për të përligjur mënjanimin sistematik të tij nga jeta letrare.
Në librin tuaj “Pesha e kryqit” botuar para gati njëzetë vitesh, në shqip dhe në frëngjisht në Francë, keni shkruar se keni qenë miq jashtëzakonisht të ngushtë, nga ata që i besojnë njëri-tjetrit çdo të fshehtë. Çfarë do të thoshte kjo në një sistem diktatorial?
Kjo do të thoshte atë që do të thotë edhe sot, me të vetmin ndryshim, se në atë kohë të fshehtat e mëdha lidheshin me çështje dramatike, që mund të të kushtonin jetën. Prandaj besnikëria në miqësi në atë kohë ishte diçka me të vërtetë sublime. Këtë besnikëri do t’ia kujtoj për jetë si gjënë më të shtrenjtë Dhori Qiriazit.
Në librin e ish-drejtorit të Arkivave, Prof.Dr. Shaban Sinanit “Një dosje për Kadarenë” është botuar një letër e juaja drejtuar ministrit të Brendshëm të asaj kohe, Hekuran Isai, ku përveç që i kërkoni që të lejohet të vizitojë babanë e tij plak jashtë shtetit, përmendni edhe mënjanimin e tij. Si e kujtoni tani këtë ngjarje?
Eshtë gjëja më e paktë që mund të bëja për të. Ishte i vetmuar, në Ersekën e largët, me siguri i përgjuar nga militantët fanatikë, që ishin aq të palodhur kundër shkrimtarëve. Ne, shokët e tij në Tiranë e vuanim mënjanimin e tij. Kishte vështirësi botimi. Kishte, me siguri, udhëzime të fshehta që të pengohej sa më shumë. Në kryesinë e Lidhjes i kam ngritur dy-tri herë ato çështje që i shkruaja ministrit të Brendshëm. Më kot.
Edhe një pyetje të fundit: Çmimin Nobel këtë vit e fitoi shkrimtarja gjermane Hertha Müller. Ç’mendoni për të? Në librin tuaj “Ra ky mort dhe u pamë”, para dhjetë vjetësh keni shkruar se e keni njohur këtë shkrimtare në Berlin në një forum ndërkombëtar për Kosovën. A mund të na thoni diçka më shumë për të dhe për incidentin e rëndë që ndodhi atje?
Për të qenë i saktë po ju riprodhoj disa radhë nga libri: “Berlin, 4 korrik 1989. Shtëpia Henrich Böll ka organizuar një forum për Kosovën. Ka shkrimtarë, historianë dhe filozofë nga gjithë Europa... Midis të ftuarve Gunter Grass, Daniel Cohn Bendit, Jacques Rupnik, Andre Gluckmann, Vesna Pesiç, Georgy Konrad, Herta Müller. Forumi hapet me lexim teksti nga “Tri këngë zie për Kosovën”... Në Gjermani, ashtu sikurse në Francë, Kosova i ka ndarë intelektualët në dy kampe. Edhe në këtë forum ndihet nervozizmi kundërshqiptar. Në pushimin midis dy seancash ai shpërthen në një trajtë tejet vulgare: një serb e shan Hertha Müllerin me fjalën “kurvë”.”
Ky ka qenë incidenti. Para se të ndodhte dhe natyrisht para tij kam folur disa herë me Hertha Müllerin. E kishte mbrojtur çështjen e Kosovës në një mënyrë të admirueshme. Pas incidentit, sytë e saj të kthjellët u trishtuan shumë, por në sytë tonë ajo u bë edhe më e hijshme.

kush eshte Dhori Qiriazi

Dhori Qiriazi lindi në vitin 1933, në Lëngëz të Kolonjës. Ka mbaruar studimet në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë në Tiranë, në vitin 1958 për gjuhë-letërsi dhe histori. Ka punuar si mësues në qytetin e Ersekës dhe në fshatrat e Kolonjës deri në vitin 1988, kur doli në pension.
Mban titullin “Mësues i Popullit”. Nga viti 2003 është anëtar i përjetshëm i Klubit “Bërns” (Irvine Burns Club), në qytetin Irvine në Skoci. Vdiq në Tiranë, më 2 tetor 2009.
Disa nga titujt e veprave:
· Kur zemra rreh së pari (1958)
· Balada intime (1963)
· Poema e ushtarit (1968)
· Pishat me kristale (1971)
· Poezia shqipe (1974)
· Poezi (botuar në Prishtinë) (1976)
· Vitet (1982)
· Blerta (1981)
· Nekrasov, “Kush rron i lumtur në Rusi” (1982)
· Guri i kripës (1984)
· Kukuli dhe shigjeta (1986)
· Libri i këngëve - Petrarka (përkthim) (1995)
· Memorje - Gjon Muzaka (përkthim dhe pajisje me shënime) [1996]
· Gjauri, I burgosuri i Shilonit - Bajron (përkthim) (1996)
· Lirika Antike Greke, Antologji (përkthim) (1997)
· Dhimitër Kamarda, studim (1997)
· Poezi - Robert Bërns (përkthim) (1998)
· Kujtime mbi Tolstoin (përkthim) (1998)
· Kufoma e gjallë - L. Tolstoi (Dramë) (përkthim) (1998)
· Krishterimi në Shqipëri (2000)
· Baladat intime (ribotim 2001)
· Sheshi i Shatrivanit - S. Kuazimodo (përkthim) (2001)

“Pse nuk e lini Qiriazin të vizitojë babanë”

Dokumenti Nr.31
Shoku Hekuran
Më falni që po ju shqetësoj duke ju dërguar letrën e poetit Dhori Qiriazi, i cili ju është drejtuar juve me sugjerimin tim. Ka shumë vite që ai i ka bërë administratës sonë shtetërore një kërkesë të natyrës thjesht humane, të shikojë pas 50 vjetësh për herë të parë dhe me siguri të fundit babanë e vet, emigrant ekonomik i vitit 1938, në Australi.
Për mua si shkrimtar dhe koleg i Dhori Qiriazit si edhe për shokët e tjerë të kryesisë së Lidhjes së Shkrimtarëve ka qenë përherë i pashpjegueshëm qëndrimi që është mbajtur për një kohë ndaj këtij poeti, që është një ndër më të mirët e letërsisë sonë. Ne shokët e tij e kemi njohur atë si shkrimtar të shquar dhe si njeri shumë të mirë. Ndonëse ne disa herë kemi kërkuar shpjegime për qëndrimin ndaj tij, këto shpjegime nuk janë dhënë kurrë derisa para disa vitesh ai e rifitoi prapë të drejtën e botimit, të cilën ndonëse de juro nuk i qe hequr, de facto nuk e gëzonte më. Tani mesa duket një hije e atij qëndrimi që as ai vetë, as ne, kolegët e tij nuk e dimë nga i vjen, vazhdon ta ndjekë herë pas herë këtë shkrimtar. Ndryshe nuk ka si shpjegohet që për një kërkesë që do t’i zgjidhej cilitdo qytetari që do të kishte kushtet e nevojshme, këtij poeti të shquar vazhdon të mos i plotësohet. Është kjo arsyeja që unë i sugjerova t’ju drejtohet drejtpërsëdrejti ju me besim të plotë se ju do ta zgjidhni këtë problem.
Ju lutem edhe një herë të më falni për shqetësimin
Me respekt të përhershëm
Ismail Kadare
1. Gjendet në: AQSH, Fondi 779, Dosja 2, Fl. 1-4
2. Ruhet në dorëshkrim, me ndërhyrje të karakterit redaktues nga autori;
3. Nuk mban datë, por duhet të jetë e viteve 1982-1984

Qiriazi, ikonë e lirikës shqiptare

Ne sot kemi një lajm dhe një dhimbje për të ndarë mes nesh, por jo vetëm mes nesh: Dhori Qiriazi, poeti, përkthyesi dhe miku ynë i shtrenjtë nuk jeton më. Ai na ka bërë një shenjë dhe ka ikur në mënyrën më të qetë dhe të pabujshme, krejt njëlloj si jeta dhe poezia e tij. E vetmja gjë që s’ka mundur të marrë me vete është poezia dhe fjala e tij. Pesëdhjetë vjet më parë, Dhori Qiriazi, midis brezit të shkrimtarëve të viteve gjashtëdhjetë, u shfaq befasues, duke paralajmëruar një buqetë të veçantë në kurorën e lirikës shqiptare. Dhe ia ka mbërritur: Fjalë pas fjale, libër pas libri, Dhori Qiriazi do të mbetet në kujtesën e sotme dhe të nesërme si një ikonë e lirikës shqiptare.
Dhori Qiriazi është më së pari poeti dhe liriku i papërsëritshëm. Në bibliotekën e poezisë shqiptare, të gjitha librat e tij, që nga i pari “Kur zemra rreh së pari” dhe deri tek i fundit, ende i pambaruar deri në fund, janë të imët, të imët, si xhevahire të fshehura, që duhen zbuluar.
Dhori Qiriazi është edhe rasti i mbijetesës. Nëse besojmë se arti dhe poezia, si një thelb i artit është një komunikim me lirinë, rasti i Dhori Qiriazit është pa frikë rasti i mbijetesës, pa e tradhtuar komunikimin me lirinë. Për më shumë se tridhjetë vjet në Ersekë, në atë qytet të vogël juglindor të Shqipërisë, kur jo rrallë, ashtu si në të gjithë vendin, por atje ndoshta edhe më ashpër, frynin erëra të acarta edhe për shpirtin, edhe për lirinë e njeriut, Dhori Qiriazi nuk mund të ishte tjetër, veçse Bohemi shpërfillës përmes vargut të pabujë dhe tronditës, me thjeshtësinë dhe bukurinë e tij. Gjithë jeta e tij intelektuale ka qenë njëherazi edhe një mundim dhe në të njëjtën kohë një shpëtim.
Ne sot duhet të kujtojmë dhe të nderojmë përveç poetit edhe shqipëruesin e talentuar: Robert Bërnsi, Petrarka, Nekrasovi, etj., folën një shqipe të mrekullueshme për shkak të shpirtit dhe përkushtimit të Dhori Qiriazit.
Dhori Qiriazi, poeti, shkrimtari, përkthyesi dhe mësuesi i talentuar na ka bërë një shenjë të fundit dhe ka ikur. Por vargu i fundit, i shkruar nga shpirti i tij “Kam qenë i lirë” është si një testament i lënë prej tij: Na përket të gjithëve. U përket të gjithëve. Të jeni të lirë.
_______________________
Dritëro Agolli, Sabri Godo, Teodor Laço, Suzana Turku, Xhevahir Spahiu, Bardhyl Londo, Natasha Lako, Koçi Petriti, Besnik Mustafaj, Preç Zogaj, Nasho Jorgaqi, Nasi Lera, Petraq Zoto, Seit Mansaku, Moikom Zeqo, Albert Rakipi, Myslim Islami, Jorgji Qirjako, Valter File, Bajram Lapi.

http://www.balkanweb.com/gazetav5/artikull.php?id=66919

Historianë e ushtarakë: “Dhurimi” i Jonit, si shitja e Shën Naumit

» Dërguar më: 10/10/2009 - 12:54

Tedi Blushi

Përfaqësuesit e 52 shoqatave kulturore-at dhetare dhe të ish- ushtarakëve, historianë e diplomatë janë mbledhur dje në një simpozium për t’i drejtuar së bashku një apel publik institucioneve të shtetit shqiptar, për të penguar ratifikimin e marrëveshjes me Greqinë për përcaktimin e kufirit detar. Në referencë të fakteve të botuara nga “Gazeta Shqiptare” si edhe të studimit të profesorit, Myslim Pashaj, në bazë të të cilit “Greqia përfiton 354.4 km2 sipërfaqe ujore në detin Jon”, ata e denoncuan këtë marrëveshje si cënim të hapur të sovranitetit territorial të vendit. Arben Puto, historian dhe njohës i mirë i së drejtës ndërkombëtare bëri apel për një ballafaqim mes argumenteve dhe studimit të kolonelit Pashaj, mbi këtë marrëveshje dhe institucioneve shtetërore. Pëllumb Xhufi, historian dhe politikan i njohur, e cilësoi marrëveshjen “të turpshme”. Duke vendosur paralelizëm me historinë e shitjes së Shën Naumit Jugosllavisë nga mbreti Zog, ai tha se të njëjtën gjë po bën tani Berisha me detin Jon. Nga ana e tij kolonel, Myslim Pashaj, i cili ka hartuar dhe studimin, argumentoi shkencërisht para auditorit se marrëveshja i fal 354.4 km2 sipërfaqe ujore në detin Jon Greqisë dhe i bëri apel Parlamentit e shtetit të mos ratifikohet ajo. Ndërkohë diplomati Hasan Lushi bëri të ditur se qysh në vitet ’70 është zbuluar se në hapësirën nënujore që i është dhuruar Greqisë ka burime nafte. Ndërsa kreu i shoqatës atdhetare-kulturore, Agim Nezha, në emër të 52 shoqatave i kërkoi parlamentit të mos ta ratifikojë marrëveshjen e përcaktimit të kufirit detar me Greqinë.
Prof. MYSLIM PASHAJ (Mjeshtër Kërkimesh; Kandidat i Shkencave;
Ish-drejtor i IGJU)
Njoftimi në “Gazeta Shqiptare” për një “Skandal të shekullit” që lidhej me “faljen” apo “dhurimin” e detit, rrëgjimin e kufijve jugorë të shtetit në fundprillin e vitit 2009, ishin shokuese për të gjithë. U deshën gati dy javë e pas kësaj filloi heshtja. Puna investigative e “Gazeta Shqiptare”, që vlen seriozisht për t’u përshëndetur, u gjend përballë, sqarimit të shtetit, në deklarata, konferenca për shtyp, prononcim të Kryeministrit etj. Lundruan terma të tillë “asnjë milimetër nuk i është dhënë shtetit grek”, “qëndrim abuziv dhe antikombëtar” etj. Studimi im ka karakter teknik, ai mat, pasqyron, nxjerr rezultate dhe përqas. Studimi në argumentet e tij teknikë, gjeohartografikë, synon si hap të parë krijimin e një opinioni mbarëkombëtar për të mos e ratifikuar këtë marrëveshje. Studimi është vetjak. Ai nuk përfaqëson ndonjë agjenci, bashkësi studimore; nuk ka asnjë shtysë politike apo nacionaliste. Ai është vetëm një oponencë studimore. Marrëveshja e nënshkruar i ka dhëne një përparësi shumë të madhe Republikës së Greqisë, duke cenuar hapësirat ujore tradicionale të Shqipërisë. Sipërfaqja në km2 e përfituar nga Greqia është në total 354.4 km2. Konkretisht nga Kepi i Stillos, përballë Gjirit të Kërkyrës, në hyrje të Ngushtesës Veriore të Korfuzit: 2.9 km2. Shkëmbi BARKETA: 1.5 km2. Gjiri Historik i Sarandës: 15 km2. Ujërat detare Arkipelagore të Korfuzit deri në Ngushtesën e Otrantos (pika “150”): 335 km2. Kjo është një vepër e kryer nga njerëzit tanë. Ne kërkojmë të gjejmë një gjuhë të përbashkët, jo me agresion, por t’i themi kryetares së Kuvendit, Jozefina Topalli, Presidentit Bamir Topi etj, të pengojnë ratifikimin e kësaj marrëveshjeje në Kuvend. Këtë marrëveshje unë do ta hedh në Gjykatën Kushtetuese, vetëm për Sarandën. Mos harroni se janë bërë kërkime kanadeze për naftën e gazin në Otranto pikërisht në këto koordinata.
Prof. ARBEN PUTO (Historian; Ekspert i së drejtës ndërkombëtare)
Nuk ke se çfarë të thuash më shumë pasi ke lexuar studimin shterues të kolonel Pashaj. Përshtypje më ka bërë dhe po më bën mungesa e transparencës. Marrëveshje mund të lidhen midis shteteve, kjo është normale. Por prej disa muajsh kanë lindur disa dyshime. Më kujtohen se kanë dalë disa shqetësime të shprehura fillimisht nga “Gazeta Shqiptare”. Autoritetet shtetërore nuk u përgjigjën. Tani jemi përpara këtij studimi. Këtu nuk ke të bësh me hamendësime, me supozime, por me fakte, me llogaritje, me studimin e një eksperti dhe të vjen vërtet çudi që kësaj nuk i përgjigjet kush nga ana e autoriteteve. Lexova pak ditë më parë në “Gazeta Shqiptare” procesverbalin e komisionit parlamentar të Ligjeve që e kaloi këtë marrëveshje. Është një formalitet i thjeshtë. Nuk bëhet fjalë fare për dyshime, për rezerva nga ana e deputetëve. Kolonel Pashaj është ekspert i padiskutueshëm. Është shumë me vend propozimi që bëri. Më duket plotësisht normale dhe e arsyeshme të ballafaqohen argumentet. Nëse autoritetet shtetërore kanë argumentet e tyre, le të dalin dhe t’i nxjerrin përpara publikut dhe të arrihet në një konkluzion të përbashkët, në mënyrë që të respektojnë interesat kombëtare. Unë që tani them që nga ballafaqimi do të dalë se kemi të bëjmë me një problem serioz që prek interesat e vendit tonë. Unë nga paraqitja teknike e studimit të kolonelit më bën përshtypje gjiri i Sarandës, që unë e njoh mirë. Si është e mundur që ujërat e gjirit të Sarandës që quhen ujëra të brendshme, të futen në kategorinë e ujërave territoriale? Ujërat territoriale është një gjë e njohur në të drejtën detare. Ato fillojnë nga kufiri i jashtëm i ujërave të brendshme. Domethënë, ujërat e brendshme nuk bëjnë pjesë në ujërat territoriale. Kështu që përsipër që nuk bëhet fjalë për dyshime kot, por me një studim serioz që duhet parë me vëmendjen e duhur, gjë që ka munguar deri tani.
Prof. PËLLUMB XHUFI (Historian; Diplomat;
Ish-deputet)
Historia e dyshimtë dhe e errët e marrëveshjes për ndarjen e ujërave territoriale me Greqinë më nga nxitur dy refleksione. E para më ka bindur dhe më ka bërë të shoh që ne kemi aq shumë ushtarakë të Forcave të Armatosura, siç është edhe kolonel Pashaj, që edhe pse janë në lirim e ndjejnë veten të lidhur me atdheun e tyre me betimin ushtarak. Ashtu siç ka ushtarakë të tjerë që mbajnë uniformën dhe që gdhihen kapterë e ngrysen gjeneralë sepse shkelin betimin ushtarak dhe na shkruajnë marrëveshje të turpshme siç është kjo që po debatojmë. Reflektimi i dytë që kam është se kjo histori nuk është një histori e re. Ajo na kujton historinë e shitjes së Shën Naumit nga Mbreti Zog. Dihet që Shën Naumin na e dha Perëndia, na e dha ligji, na e dha Lidhja e Kombeve dhe Gjykata Ndërkombëtare, kurse Zogu ia fali Jugosllavisë. Ne e dimë se Zogu e bëri këtë veprim sepse Jugosllavia e Pashiçit e ndihmoi me trupa ushtarake serbe për të rrëzuar një qeveri shqiptare e atdhetare siç qe ajo e Fan Nolit. Pyetja është: Po kjo qeveria jonë që i jep ujërat detare Greqisë brenda ditës, përse e ka bërë një gjë të tillë? Përgjigjet nuk mund të jenë vetëm një. Sepse në rastin e Zogut themi sepse Jugosllavia e solli në pushtet. Edhe kjo mund të jetë një arsye e ngjashme për rastin konkret. Por ne e dimë se çfarë qeverie e se çfarë politikanësh kemi dhe të gjithë mund të mendojmë se e kanë bërë edhe për para, pra për gjëra kaq të ulëta. Doja gjithashtu të them që shtetet midis tyre funksionojnë nëpërmjet marrëveshjeve. Greqia dhe Shqipëria kanë trashëguar një axhendë të tërë me marrëveshje, të cilat në një pjesë nuk janë realizuar dhe një pjesë po. Të gjithë e dimë se çfarë problemesh kemi pasur dhe kemi me Greqinë. Ne kemi pasur problemin e ligjit të luftës. Kemi pasur problemin e pronave të qytetarëve shqiptarë që iu ngrinë pasuritë e tyre në bazë të këtij ligji lufte të shpallur nga Greqia në vitin 1941. Kemi problemin aq të thekshëm çam, 250 mijë bashkatdhetarët tanë janë dëbuar nga Greqia në vitin 1945 për arsye se ishin shqiptarë dhe për arsye që ishin myslimanë, dy kritere që Europa dhe bota moderne nuk i njeh sot. Por kemi edhe probleme të tjera. Flasim për një marrëveshje të kufirit detar, por Greqia nuk njeh kufirin tonë tokësor, sepse Greqia që nga koha kur u vendosën marrëdhëniet diplomatike por edhe që në kohën e Zogut nuk ka pranuar të nënshkruajë dy marrëveshje kuadër, siç është marrëveshja për mirëmbajtjen e piramidave dhe marrëveshja për mënjanimin e incidenteve kufitare. Po nënshkrove këto marrëveshje, ke njohur kufirin me shtetin fqinj. Greqia e ka refuzuar nënshkrimin e këtyre marrëveshjeve. Kemi marrëveshjen për ujërat të brendshme; është problem i madh sepse kemi Vjosën që vjen nga Greqia, e cila ka ndërtuar disa diga në kundërshtim me konventat ndërkombëtare dhe Vjosa na vjen më e vogël. Prandaj duhet një marrëveshje që ne e kemi pasur në axhendën e bisedimeve. Të gjitha këto çështje tonat nuk ekzistojnë më në politikën shqiptare me Greqinë dhe kryeministri ynë ka sy e faqe e deklaron se ne nuk kemi asnjë problem me Greqinë. Por këto janë probleme madhore e për të cilat mund të lindë një luftë botërore e jo më një luftë midis dy vendeve të vogla. Kurse ç’na ndodh? Greqia ka realizuar të gjithë axhendën e saj, ka hapur shkollat greke në Himarë e Korçë. Ne nuk jemi kundër shkollave greke, madje unë jam një nga ata që e kam mësuar gjuhën greke me shumë dëshirë. Të hapen shkolla greke, por kur hapet shkollë greke në Korçë apo në Himarë kur dihet se çfarë pretendimesh kanë grekët për këto dy zona dhe kur ceremoninë e hapjes së këtyre shkollave shkohet me një folklor, me himni e flamurin grek, vjen dhe ministri grek i Arsimit dhe thotë në mes të Korçës që, këtë shkollë e hapim për bashkëpatriotët tanë korçarë grekë. Pra e bëri Korçën greke dhe ministrat tanë duartrokasin. Kjo ka ndodhur në 2005, kur në pushtet ishte një qeveri socialiste. Ajo e Himarës ndodhi në 2007 me qeverinë e demokratëve, me të njëjtin skenar. Greqia, gjithashtu realizoi çështjen e varrezave për ushtarët grekë. Kjo është një çështje që diplomacia greke e ka hedhur në bisedime qysh prej 30 vjetësh. Sa i përket marrëveshjes që po diskutojmë, kjo nuk ka qenë fare në axhendën midis dy shteteve pasi Greqia nuk guxonte të kërkonte sepse e kishte ndërgjegjen e papastër me marrëveshjen për kufirin tokësor. Ndaj është e turpshme që kur pyet ministrat tanë të Jashtëm, një që ka qenë para disa vjetësh, në di gjë për këtë marrëveshje, “e gjeta në tavolinë e s’i vura veshin”, tha. Ky tjetri i sotëm i thua çfarë do bësh me këtë marrëveshje që ta ka lanë trashëgim paraardhësi, të përgjigjet “s’është puna ime, atë e ka Kuvendi”.
HASAN LUSHI (Diplomat)
Në vitet ’70 zbulimi shqiptar raportoi se fqinjët tanë po bënin kërkime nafte në detet tona. Dhe doli që në këto dete kishte naftë. Ne siguruam hartat satelitore të Amerikës, u lexua dhe doli se aty ka naftë dhe kërkimet dhanë që ka naftë në Sarandë deri në Kuç. Jo më atje ku përshkruhet vija detare sot. Prandaj për mua, ‘lepuri fle’ tek nafta në bregdet. Por naftën mund ta thithësh ngado, mjafton të kesh një copë vend, ndaj dhe koordinatat shtyhen në atë mënyrë që ta thithin gjithë pasurinë brenda.
AGIM NEZHA (Shoqata kulturore-atdhetare Labëria)
Nëpërmjet “Gazeta Shqiptare” jemi njohur me tekstin e marrëveshjes të firmosur nga ministria jonë e Jashtme dhe ajo e Republikës së Greqisë, por pa shpjegimet, hartat e skemat përkatëse sqaruese e shoqëruese të saj. Po nëpërmjet kësaj media jemi njohur me faktet të reja që bien ndesh me ato të deklaruara zyrtarisht nga qeveria shqiptare. Për më tepër duke marrë shkas nga miratimi pa debat dhe me shpejtësi i kësaj marrëveshjeje në komisionin e Ligjeve, pa bërë sqarimet e nevojshme para opinionit publik, për disa trajtesa historike e sidomos teknike që vënë në pikëpyetje saktësinë e marrëveshjes, të matjes së hapësirës detare dhe për kriteret e zbatuara në kushtet e kufirit tonë detar jugor në dëm të hapësirës tonë ujore, nënujore dhe ajrore ku sipas analizës që i bëjnë specialistët e fushës del se Republika e Shqipërisë sipas kësaj marrëveshjeje humb 354.4km2. Ne 52 shoqatat atdhetare-kulturore dhe ish-ushtarakë, duke synuar të ndalojmë prekshmërinë e sovranitetit territorial të Republikës së Shqipërisë, në zbatim të Kushtetutës dhe ndjenjës atdhetare i drejtohemi Parlamentit me kërkesën për të mos ta ratifikuar këtë marrëveshje që cënon rëndë sovranitetin tonë territorial.

http://www.korrieri.com/index.php/ana_rexha/3553.html

Historianët: Berisha ua shiti grekëve detin, si Ahmet Zogu serbëve Shën-Naumin

Takim i gjerë i 72 shoqatave të ndryshme që kundërshtojnë marrëveshjen qeveritare mes Tiranës dhe Athinës. Xhufi: U përsërit rasti i Shën-Naumit, që iu dha Jugosllavisë

Historianë, politikanë dhe përfaqësues të 72 shoqatave theksojnë se mbrojnë interesat e kombit shqiptar, duke kundërshtuar marrëveshjen për kufijtë detarë mes Shqipërisë dhe Greqisë dhe akuzojnë qeverinë se i ka shitur Athinës Gjirin e Sarandës. Në një takim të gjerë, ata u mblodhën për t’u drejtuar së bashku një apel publik institucioneve të shtetit shqiptar, për të penguar ratifikimin e marrëveshjes me Greqinë për përcaktimin e kufirit detar. Nëpërmjet marrëveshjes për përcaktimin e kufirit detar me Shqipërinë, Greqia përfiton 354.4 km2 sipërfaqe ujore në detin Jon. Konkretisht, vetëm nga Kepi i Stillos, përballë gjirit të Kërkyrës, në hyrje të ngushticës veriore të Korfuzit, pala greke ka përfituar 2.9 km2; nga shkëmbi Barketa, 1.5 km2. Marrëveshja është miratuar nga Komisioni i Ligjeve dhe më 19 tetor do të diskutohet në parlament. Arben Puto, historian dhe njohës i mirë i së Drejtës Ndërkombëtare, bëri apel për një ballafaqim mes argumenteve dhe studimit të kolonelit Pashaj, mbi këtë marrëveshje dhe institucioneve shtetërore. “Jemi përpara një studimi dhe nuk ke të bësh me supozime, por me fakte dhe llogaritje të ekspertit më të mirë dhe të padiskutueshëm në vendi tonë, për të cilin deri tani nuk është dhënë asnjë përgjigje nga autoritetet. Nuk flasim për dyshime, por për probleme serioze që duhen parë me kujdes. Duhet të ballafaqohen argumentet”. “Nga marrëveshja, ujërat e brendshëm të Gjirit të Sarandës janë përfshirë në ujërat territorialë, çka përbën një shkelje, pasi ujërat e brendshëm asnjëherë nuk përfshihen në procesin e ndarjes së kufijve detarë”, - shtoi më tej historiani i njohur Arben Puto. Pëllumb Xhufi, historian dhe politikan i njohur, e cilësoi marrëveshjen “të turpshme”. Duke vendosur paralelizëm me historinë e shitjes së ishullit të Shën-Naumit nga Mbreti Zog. Xhufi ngriti pyetjen: “Po kjo qeveria jonë që i jep ujërat detare Greqisë brenda ditës, përse e bëri një gjë të tillë? “Historia nuk është histori e re, por na kujton historinë e shitjes së ishullit të Shën-Naumit nga Mbreti Zog. Shën-Naumin na e dha Perëndia, ligji dhe Lidhja e Kombeve, por edhe Gjykata Ndërkombëtare, ndërsa Zogu ia fali Jugosllavisë, pasi kjo e fundit e ndihmoi me trupat serbe, për të rrëzuar qeverinë e Fan Nolit. Dhe pyetja është: Po kjo qeveria jonë që i jep ujërat detare Greqisë brenda ditës, përse e bëri një gjë të tillë...? Përgjigjet nuk mund të jetë vetëm një, se Zogun e solli në pushtet. Edhe kjo mund të jetë një arsye. Por ne e dimë çfarë qeverisje politikanësh kemi. Dikush mund të mendojë se e ka bërë edhe për para”, - tha Xhufi në fjalën e tij. Ish-nënkryetari i LSI-së vazhdoi më tej, duke kujtuar një sërë çështjesh, të cilat Greqia ka refuzuar të japë një zgjidhje. “Me Greqinë kemi problemin e ligjit të luftës, që iu ngrinë pasuritë qytetarëve shqiptarë në bazë të këtij ligji; problemin e madh çam, 200-250 mijë çamë që u dëbuan. Kemi problemin e kufijve tokësorë. Greqia nuk njeh kufirin tonë tokësor, sepse ajo, që nga koha kur u vendosën marrëdhëniet diplomatike, madje që në kohën e Zogut, nuk ka pranuar t’i njohë këto kufij”. Kolonel Pashaj, i cili ka hartuar edhe studimin, ku argumenton shkencërisht se marrëveshja i fal 354.4 km2 sipërfaqe ujore në detin Jon Greqisë, i bëri apel parlamentit e shtetit, që të mos ratifikohet marrëveshja. “Në një moment kur SHBA-të 27 vjet nuk kanë ratifikuar marrëveshjen e Montegoobejt dhe akoma kanë probleme me interesat e tyre kombëtare në të gjithë botën, pse u dashka që për 7-8 muaj ne shpejt e shpejt, në mënyrë hermetike të nënshkruajmë marrëveshjen”.

http://www.ndryshe.com/mat.php?idm=14060

Mos ua vidhni historinë shqiptarëve!

Nga Prof.Dr.Mehdi HYSENI

Anton Z. Çajupi, sërish, prej varri po na thërret: Zgjohuni prej gjumi shekullor, "o shqiptarë të mjerë, q'u ka marrë koka erë, e po luftoni për të tjerë...", mos u frikësoni se, Shqipëria Etnike nuk do të vdesë me këta politikanë të kallëpit "zylfiqarovski" dhe "sejdobajramovski" të shekullit XXI!

"Republika e Maqedonisë është një shtet i brishtë. Ndërtesën maqedone përpiqen ta mbajnë në kambë me paterica forcat ushtarake ndërkombëtare të vendosura në viset etnike shqiptare.." (Shih: Akademia e Shkencave e Shqipërisë, Platformë për zgjidhjen e çështjes kombëtare shqiptare, Tiranë, 1998, f.44).

1. Historia në anën e shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike

*** Ferdinand Shevil : " The Greeks aren't the original inhabitants of the Balkan peninsula". ( Ferdinand Shevil, A History of the Balkans 1991: 1).

*** Robert d'Angely: " Gjuha shqipe, ose gjuha pellazgo-etrusko-shqipe, është gjuha më e lashtë e Europës " dhe se " shqipja është paraardhëse e greqishtes së lashtë." (L'Engime, Paris, MCMLXII; shqip: Enigma, "Toena", Tiranë,1998, f. 5).

Po ashtu, sa "janë pasardhës të ligjshëm" të Maqedonisë dhe të maqedonëve antikë grekët dhe "maqedonët" e sotëm, shkencërisht provon edhe ky konkluzion i shkencëtarit të shquar frëng, Robert d'Angely: "Sa për Aleksandrin e Madh, nga fakti që ai ishte maqedonas paska qenë bullgar, do të thotë të harrohet që, nëse Aleksandri i Madh ishte helen nga ARSIMIMI, por nga PREJARDHJA ishte SHQIPTAR, i edukuar dhe i arsimuar greqisht nga një SHQIPTAR prej Stagjire: ARISTOTELI.. Mjafton të lexohen tekstet e lashta, të cilat na mësojnë se Aleksandri i Madh, kur fliste me ushtarët e vet me disa nga gjeneralët, të gjithë maqedonas, u fliste në gjuhën e NËNËS. Kurse NËNA e tij ishte OLYMPIA EPIROTE DHE QË FLISTE SHQIP." ( Robert d'Angely, po aty, f.223-224).

Mjaftojnë këto dy fakte dhe argumente të qëndrueshme historike shkencore të famshmit Robert d'Angely (albanolog, lingustit, poliglot, historian, etnolog, etnograf etj); "njohës i shkëlqyerë i gjuhës shqipe, i sanskrishtes, i greqishtes, i latinishtes dhe i gjuhëve neolatine, burime këto fundamentale që e ndihmuan të zgjidhë enigmën shekullore të prejardhjes së racës dhe të gjuhës së Pellazgëve, të Ariasëve, të Hetitëve, të Helenëve, të Etruskëve, të Grekëve dhe të shqiptarëve, të përmbledhura në veprën emblematike me titull: "L'Engime", përmbajtja e së cilës përbëhet nga pesë vëllime të saj, së pari, të botuar në gjuhën frënge në Paris, e më pas të përkthyera në gjuhën shqipe. "Vëllimi i parë: Les Pelasges, 1990; vëllimi i dytë: Des Thraces et des Illyriens a Homere, 1990; vëllimi i tretë: Des Etrsques a l' Empire Byzantin, 1991; vëllimi i katërt: De l'Empire ottoman - Les Albanais - De L'Epire, 1991; vëllimi i pestë: Le Secret des Epitaphes, 1991)", të cilat prerazi përgënjeshtrojnë dhe hudhin poshtë si të pavlera tezat historiografike të falsifikuara të grekëve dhe maqedonëve të Josip B. Titos, se Maqedonia e sotme (1945-2009) nuk është fryt natyror, historik, etnik, racor, gjuhësor, kulturor, gjeografik, politik as territorial i Maqedonisë antike pellazgo-ilire. Si rrjedhim, nuk është kurrfarë prone trashëgimore as e grekëve e as e maqedonëve të Titos.

Sa më sipër, del e qartë e vërteta historike se, as grekët e as maqedonët e Titos dhe të Serbo-Jugosllavisë nuk janë pasardhës natyrorë as legjitimë të Maqedonisë Antike të Aleksandrit të Madh. Edhe pse grekët e vjetër dhe të rinj me shekuj e kanë falsifikuar historinë e Ballkanit, ashtu sikurse sllavët e Jugut të Ballkanit, historia objektive dhe e mirëfilltë e Ballkanit provon se maqedonët dhe Maqedonia antike janë pjellë direkte e pellazgëve dhe e Pellazgjisë, pasardhës së cilës janë ilirët dhe Illyria, shqiptarët dhe Shqipëria Etnike, jo grekët as maqedonët e sotëm, të cilët qe sa vite po luftojnë politikisht dhe "shkencërisht" për ta dëshmuar identitetin e tyre "maqedon antik".. Mirëpo, ndër të tjera, siç pamë edhe nga të dy shembujt konkret të shkencëtarit të shquar frëng, Robret d'Angely, historia flet ndryshe, në favor të së drejtës natyrore dhe të së drejtës së ligjshme të trashëgimisë së shqiptarëve mbi territorin gjeografik të Maqedonisë së sotme.

2. Politika

Siç kemi shkruar paraprakisht, me dhjetëra herë, kjo Maqedoni është ngrehinë artificiale e strategjisë politike dhe ushtarake e ish-RSFJ-së së Josip Broz Titos., ku në objektivat e interesave parësore të politikës së brendshme dhe të jashtme të Republikës Socialiste Federative të Jugosllavisë, patën mbizotëruar këta dy faktorë kryesorë: (1) Mbrojtja dhe siguria e dyfishtë e kufirit të Jugosllavisë ndaj kufirit me Greqinë dhe me Shqipërinë dhe (2) Mbrojtja dhe siguria ndaj kufirit me Bullgarinë. Ky ishte interesi thelbësor i krijimit të një Maqedonie artificiale në kurriz të shpërfytyrimit të së drejtës historike mbi territorin etnik të Shqipërisë dhe të Bullgarisë.

Vetë këmbëngulësia e Greqisë që t'i ndryshohet emri Maqedonisë së sotme të konglomeratit jugosllavo-serb, do të thotë copëtimin e saj territorial (jo vetëm në kuptimin semantik, propagandistik, politik dhe diplomatik të nocionit të saj) midis Greqisë dhe Maqedonisë artificiale, duke i përjashtuar shqiptarët dhe Shqipërinë Etnike si titullarë legjitimë natyrorë.

Së shpejti, greko-maqedonët, do të gjejnë gjuhë të përbashkët për ndryshimin e emrit të Republikës së Maqedonisë. Mirëpo, prijësve politikë qeveritarë shqiptarë atje, si duket kjo çështje nuk po iu intereson fare. Për ta njësoj (si sivjet, si parvjet, si thotë populli, po merren me "politikë të lartë" antikombëtare dhe antivetëvendosëse"), nuk ka fare rëndësi se me çfarë emri po funksionon dhe, do të funksionojë ajo Maqedoni e Titos, kryesorja është, që ata me fanatizëm dhe me servilizëm po i ruajnë kolltukët e butë dhe të mëndafshtë, duke marrë paga të majme;duke u pasuruar gjithnjë më shumë në emër të rremë të patriotizmit dhe të demokracisë neokolonialiste shfrytëzuese, si ministra, nënministra të qeverisë dhe si deputetë të "Sobriana-s". Për popull, kush "po ia varë", kryesorja, - le te t'ua hedhin voton atyre, sa herë që iu duhet për ta sunduar sa më gjatë, sa më egërsisht, dhe sa më padrejtësisht atë, sikurse këtu e 20 vjet të shkuara (1990-2009).

Pse ndryshime, pse përplasje politike me bashkatdhetarët maqedonë, kur prijësit feudalë shqiptarë për veten dhe partitë e tyre i gëzojnë të të gjitha privilegjet, janë pasuruar, janë avanuar, duke ushtruar pushtetin shtetar në kurriz të së drejtës së vetëvendosjes së popullit shqiptar, të cilët së bashku me maqedonët, edhe i kanë shndërruar në qytetarë të rendit të dytë-pakicë kombëtare!

Kjo është dhurata më e madhe anti-demokratike dhe anti-kombëtare, sipas së cilës populli shqiptar nën Maqedoni, është "shpërblyer" për dëgjueshmërinë dhe për disiplinimin e kurrizit të tij nën "reformat ekonomiko-politike-juridiko-demokratike" të sundimit tiranik dhe korruptues të pushtetmbajtësve sllavomaqedonë dhe filosllavomaqedonë.

Kjo formë logjikuese dhe vepruese e "bajraktarëve" politikë shqiptarë në qeverinë dhe në parlament e Republikës së Maqedonisë, është prova më e qëndrueshme materiale, se "shqiptarët nën Maqedoni, ende janë në gjumin e thellë shekullor", ashtu siç kanë konstatuar në takimin e tyre të fshehtë ministrat e jashtëm greko-maqedonë, Antonio Miloshoski dhe Dora Bakojnais në Nju-Jork, më 18 shtator 2008.. Nuk po dëshirojnë të ndryshojnë asgjë, por po vazhdojnë me dramën e tyre historike të hidhur nën sundimin e egër kolonial dhe anticivilizues të sllavomaqedonëve dhe të ministrave, të nënministrave dhe të deputetëve shqiptarë, të zgjedhur me votën e tyre, të ashtuquajtur demokratike dhe të lirë.

Se në çfarë shkalle qarqet udhëheqëse shqiptare janë të interesuara lidhur me ndryshimin e emrit të Republikës së Maqedonisë, dëshmon edhe kjo deklaratë e nënkryetarit të Republikës së Maqedonisë, Rafiz Haliti: "Qëndrimi ynë është i qartë. Zgjidhja e pranueshme për bashkatdhetarët tanë maqedonë, do të jetë e pranueshme edhe për BDI-në."(Shih: 09/07/2009http://www.setimes.com/

Si nga qëndrimi dhe nga sjellja e deritashme 20-vjeçare, e bërjes asgjë në favor të realizimit të së drejtës kombëtare dhe shtetërore të vetëvendosjes së popullit shqiptar në Maqedoni, ashtu edhe nga qëndrimi i tashëm, i gabueshëm politik dhe kombëtar, sikurse ky i rafiz halitave, ali ahmetave, arben xhaferëve, menduh thaçëve...etj., le të kuptohet se atyre "palla e pallës nuk iu hanë" se çfarë statusi do të kenë shqiptarët, dhe se çfarë emri të ri do të ketë Maqedonia. Ndaj, edhe takimi tete a tete i ministrave të jashtëm sllavomaqedonë-grekë (Antonio Miloshovski - Dora Bakoianis, i bërë në Nju-Jork të Amerikës, më 18 shtator 2008) lidhur me pasivitetin dhe me inferioritetin shekullor të shqiptarëve në disfavor të identitetit të tyre kombëtar dhe shtetëror, është plotësisht real dhe objektiv, ashtu siç e ka "incizuar" saktësisht, në origjinal, Mr. Gafurr Adili (Kryetar i Përgjithshëm i Frontit Demokratik i Bashkimit Kombëtar): "Bakojanis: "Ju, Sllavët, keni ardhur këndej në shek. e VII-të mbas Krishtit dhe nuk mund të keni lidhje me popullin antik maqedon dhe me Maqedoninë Antike, të cilët kanë ekzistuar gjatë kushedi sa shekujve të para Krishtit". Milloshovski: "...dhe një gjë tjetër po ju them zonjë - më mirë është që të merremi vesh shpejt e shpejt, se ju e dini fort mirë dhe ne e dimë fort mirë se cilit komb i përket emri Maqedoni, prandaj, është më mirë ta mbyllim këtë punë, ju mbani atë pjesë që keni, kurse ne ta mbajmë këtë pjesë të Maqedonisë". Konkluzioni i Bakojanis: "Për cilin komb e ke fjalën, për Shqiptarët a? - Për ata mos u mërzit fare, ata janë në gjumë e nuk dinë as vetë se kurë do të zgjohen, se po u zgjuan ata, na mori dreqi, edhe ne, edhe ju !....prandaj duhet të merremi vesh sa më shpejt..."(Shih: www.albaniapress.com, 9 korrik 2009).

3. Federalizim ose ndarje!

Realisht, nuk është kurrfarë zgjidhjeje për statusin politik të shqiptarëve dhe të maqedonëve, vetëm ndryshimi i emrit të kësaj Maqedonie në "Maqedoninë Veriore", ashtu siç ka propozuar OKB-ja. Sepse, siç theksuam më sipër, problemi nuk qëndron midis Greqisë dhe Maqedonisë, por midis Shqipërisë dhe së ashtuquajturës Maqedoni, ku gjysma e popullsisë është shqiptare dhe, më se gjysma e territorit i përket Shqipërisë Etnike, jo Greqisë e as Maqeodnisë titiste.

(vijon ne numrin e ardhshem)