Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Sot paradite, Kryetari i PLL Ekrem Spahiu dhe nje konference per shtyp.
Me poshte po ju percjellim tekstin e plote te deklarates se mbajtur prej tij me kete rast.

Zyra e shtypit e PLL

Tirane, me 6 dhjetor 2009

Deklarate per media

Partia “Levizja e Legalitetit” po ndjek me qetesi situaten politike ne vend dhe konstaton se opozita e majte po vepron me kokefortesi, agresivitet dhe corientim te plote te shkaktuar nga humbja e zgjedhjeve parlamentare te 28 qershorit. Duke u nisur nga momentet shume te rendesishme qe po kalon Shqiperia, Partia Socialiste po vepron me nje  papergjegjshmeri totale kunder interesave te cdo shqiptari.

Arsyet e humbjes ne zgjedhjet e 28 qershorit Partia Socialiste duhet t’i kerkoje brenda vetes dhe alternatives qe perfaqeson. Cdo alibi qe ajo kerkon te ngreje per gjoja “deformimin e vullnetit te popullit”  eshte krejt e pabesueshme, sepse Partia Socialiste kishte ekskluzivitetin e saj ne zgjedhjen e sistemit elektoral dhe hartimin e kodit zgjedhor, si dhe akses te plote  ne administrimin e gjithe procesit zgjedhor. Eshte e qarte per te gjithe se, elektorati shqiptar me vullnetin e tij te lire nuk zgjodhi alternativen e majte per qeverisjen e vendit ne kater vitet e ardhshme 2009 – 2013.

Zgjedhjet e fundit treguan se populli shqiptar nuk i beson kozmetikes se Partise Socialiste, sepse koha po tregon se ajo eshte vazhduese e po asaj partie qe per 45 vjet izoloi totalisht Shqiperine, pushkatoi, burgosi, internoi dhe privoi nga cdo e drejte kundershtaret politike, konfiskoi pronaret dhe kolektivizoi gjithcka, shkaterroi institucionet fetare dhe asgjesoi voten e lire.

Eshte e qarte si drita e Diellit se populli shqiptar do t’a mbaje Partine Socialiste larg pushtetit edhe per shume vite te tjera dhe se permes forces se ligjit do t’i jape pergjigje te merituar cdo tentative per te fituar pushtet te pamerituar.

Partia “Levizja e Legalitetit” rishpreh admirimin e saj te vecante per protesten e studenteve me 8 dhjetor te vitit 1990 dhe e konsideron ate nje akt te guximshem qe shume shpejt u shnderrua ne nje levizje politike per shembjen e regjimit komunist. Ishte vullneti i Zotit qe perpjekjet e antikomunisteve shqiptare qe nga Kryengritja e Postribes, tentativat per rrezimin me arme te regjimit diktatorial dhe revoltat ne burgjet e diktatures, te materializoheshin me vendosjen e pluralizmit politik fill pas ngjarjeve te 8 dhjetorit 1990.

Si e tille, 8 dhjetori eshte e do te mbetet date e shenuar qe duhet kujtuar dhe festuar me madheshtine qe i takon. Per kete arsye i bej thirrje gjithe anetareve dhe simpatizanteve te Partise “Levizja e Legalitetit” qe te marrin pjese ne mitingun festiv qe qeveria shqiptare do te organizoje me 8 dhjetor ne sheshin “Skenderbeu”.

****

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Sot paradite, Kryetarja e Forumit te Gruas Legalizte znj. Zhaneta Ndregjoni dha nje konference per shtyp.

Me poshte po ju percjellim tekstin e plote te deklarates se lexuar prej saj.

Tirane, me 2 dhjetor 2009

Deklarate per media

Ne grate legaliste po ndjekim me vemendje dhe maturi politike zhvillimet e fundit te politikes ne vend. Ne konstatojme se:

Ne, si pjese e rendesishme e familjeve fisnike qe i kane sherbyer ketij vendi ne ndertimin e shtetit te pare shqiptar dhe konsolidimin e vlerave te pamohueshme te integritetit te gruas shqiptare ne perballjen dhe qendrimin  ndaj krimeve monstruoze te nje diktature 45 vjecare, jemi teper te shqetesuara ndaj dhunes qofte kjo fizike apo psikologjike.

Historia makabre e komunizmit ka treguar se ne grate legalisto mbreterore apo te familjeve te medha u perballem me dhunen e dikatures komuniste dhe dolem fitimtare duke sakrifikuar edhe jeten e prinderve tane perballe plumbave apo hekurave me dare mbi duart tona.

Cuditerisht edhe ne ditet e some historia perseritetet. Bijte e denje te baballareve te vjeter, por me te sofistikuar dhe me te shkolluar se ata, po vazhdojne me te njejten dhune mbi motrat dhe nenat shqiptare.

Sipas pikmapjes tone, asnje lider politik nuk duhet te marre guxim e  te kerkoje pushtet qeverises, kur ai nuk ka treguar se paku aftesi per krijimin dhe mbajtjen e familjes se tij.

Ne emer te grave legaliste apeloj per ndalimin e cdo dhune fizike dhe psikologjike qe ushtrohet ngaj nenave, grave dhe motrave shqiptare.

Politikane! Besoni ne tolerancen dhe  dashurine njerezore qe me shume se kush i manifeston cdo minute nena, gruaja, vajza shqiptare.

****

OBORRI MBRETËROR SHQIPTAR                                          ROYAL COURT OF THE ALBANIANS

    Pallati i Vjetër Mbretëror                                                                                         P.Box. Nr.8170

    Rr. “Murat Toptani”,                                                                                              Tirana, Albania

    Tiranë,  Shqipëri                                                                                                                     

                                                                                                                                Tiranë 27.11.2009

 Njoftim per media

 Me ftesë nga Familja Mbretërore Britanike, Naltësia e Tij Princi Leka II Zogu mori pjesë në ceremoninë e organizuar me rastin e 60 vjetorit të krijimit të NATO-s, në St James’s Palace në Londër. Trashëgimtari i Familjes Mbretërore Shqiptare Princi Leka II Zogu, pati një bisedë të ngrohtë me Dukën e Yorkut, Lartësinë e Tij Princin Andrew, ku u diskutuan shumë çështje, gjithashtu Princi Leka nëpërmjet L.T Princit Andrew ftoi Familjen Mbretërore Britanike për të vizituar Shqipërinë.

Në këtë takim të nivelit të lartë ku ishin të pranishëm personalitete të tilla si Lord Dykes, Baronesha Symons, Princesha Zohra Mahmoud Ghazi e shumë të tjerë, Princi Leka gjeti rastin të takojë e bisedojë me ta mbi situatën në Shqipëri dhe Kosovë. Ai i bëri me dije bashkëbiseduesve mbi situatën politike dhe ekonomike në Shqipëri si dhe rolin e Familjes Mbretërore Shqiptare në rajon. 

Oborri Mbretëror Shqiptar

http://www.kohajone.com/artikull.php?idm=48380

E Hene, 23 Nentor 2009

Partia Levizja e Legalitetit, i vleresoi dje si destruktive qendrimet e opozites socialiste dhe protestat e saj. Ne mbajtjen e Kongresit te 17 te kesaj partie, kreret e PLL-se, tashme jashte Kuvendit, e vleresuan legjitim mazhorancen aktuale por shprehu pakenaqesi per rezultatin e partise ne zgjedhjet e 28 qershorit dhe e konsideroi ate si rezultat jo real, e qe nuk perputhet me perkrahjen e vertete dhe peshen elektorale qe ajo gezon. Nga ana tjeter ne kete kongres, PLL i beri thirrje opozites se majte, qe t'i jape fund kundervenies ndaj interesave kombetare. Kjo force politike shprehu angazhimin qe te punoje me shume, per te rifituar statusin e saj ne Kuvend ne zgjedhjet sa me te aferta. Ne mbledhjen e kongresit, me votim te fshehte, u zgjodh ne krye te kesaj partie serish Ekrem Spahiu.

Kosovo : « l’intégration européenne de tous les Balkans ou de nouveaux conflits »

Serbie : l’assemblée de Voïvodine adopte le nouveau statut

Shkrimtari Ismail Kadare rrëfen peripecitë për të shkuar në Francë dhe vendimin për të qëndruar atje,  pasi Alia injoroi mbledhjen e OKB-së 

“Zogu e zhvilloi Shqipërinë  më shumë se 20 vitet e fundit”

Shkrimtari i madh Kadare flet për identitetin e shqiptarëve, për Skënderbeun, Nënë Terezën dhe për zhvillimin e Shqipërisë gjatë kohës së tranzicionit

-Çmimi “Princi i Asturias” më shumë se te vlera e tij, apo te prestigji, është edhe një derë shumë e rëndësishme për të hyrë në letërsinë, ose për t’u përkthyer në botën ispanike. Sa prezent jeni ju në këtë botë?

Unë jam shumë i botuar në botë, prej gati 40 vitesh, që në fillim, pas Francës, kanë qenë disa shtete europiane që kanë botuar veprën time. Spanja ka qenë një ndër të parat.

-Spanja ka qenë një ndër të parat...

Ndër katër pesë të parat, ka qenë paralelisht që është botuar pas Francës, ka botuar Gjermania, Anglia, SHBA, Spanja etj.

-Dhe ju shkaktonte kjo probleme në Shqipëri në atë kohë?

Besoj se po. Krijonte dhe ishte normale që të krijonte probleme, militantët e partisë thoshin pse ne kemi një shkrimtar, që edhe vetë e duam edhe e pranojmë, por na e do edhe borgjezia. Këtu është një gjë bazike, është themelore, nuk e shmang dot një dilemë të tillë, kush është e vërteta. O ne nuk jemi në rregull, o ata s’janë në rregull! O ne s’e kuptojmë këtë shkrimtar, ose ata e kuptojnë ndryshe! Unë kam qenë në një pozitë vërtet të habitshme, paradoksale për shumë vite, vazhdoi për 20 vite kjo histori. Ka qenë nga fillimi i viti 1970 që kam botuar unë, me një bujë të madhe, me një tralala të madhe, pasi kaloi gradualisht.

-Si është përkthyer fillimisht dhe është botuar në Francë “Gjenerali i ushtrisë së vdekur”?

Është botuar në Tiranë dhe jo në Francë. Është botuar falë nismës së Jusuf Vironit, i cili kishte dalë nga burgu, ishte pa punë dhe për qejf të tij, si të thuash, për nevojë të tij, i pëlqeu ky libër, erdhi tek unë, e kam njohur për herë të parë. Më tha: “Zoti Kadare, do të doja që ta botoja”. “Por si”, - i thashë unë?

-Ju nuk e njihnit?

Fare nuk e njihja. E ka filluar ta përkthejë që në 1963-1964. Kanë kaluar shumë vite dhe pastaj rastësisht u botua nga shtëpia botuese “8 Nëntori”, frëngjisht, në kolonën e letërsisë që botoi te ne, gjithmonë thuhet që iu bë një privilegj Kadaresë. S’është e vërtetë, të gjithë shkrimtarët shqiptarë, pak a shumë të njohur, kishin libra të përkthyer në anglisht, frëngjisht, gjermanisht, italisht, spanjisht.

-Por nuk dilnin në tregun perëndimor...

Sigurisht që nuk dilnin, por shpërndaheshin me anë të ambasadave, me anë të shoqatave.

-Ishte pjesë e propagandës komuniste të kohës...

Absolutisht, pjesë e propagandës për botën e jashtme... Në radhë të parë ishin veprat politike, sigurisht të Enver Hoxhës, pastaj ishin vepra letrare, ishin pothuajse të gjitha vepra të përkthyera.

-Dhe u botua në Shqipëri, në gjuhën frënge “Gjenerali ushtrisë së vdekur”...

Në 1967-1968.

-Cili ishte buja që shoqëroi romanin?

Menjëherë është pritur që në javën e parë me një tufë artikujsh.

-Ndërkohë ju e ndiqnit këtë bujë në Shqipëri?

Jo shumë.

-Por e dinit që libri ishte botuar në Francë?

E mora vesh, nuk e kisha parë që ishte botuar, pas një farë kohe e kam parë botimin, pasi nuk kishte asnjë mekanizëm për të bërë lidhjen.

-Kur kontaktuat për herë të parë me botuesin tuaj? Ishin ata që ju kërkuan pas botimit të parë?

Është një histori shumë e gjatë, nuk besoj se ka shumë kohë për ta treguar. Është një histori krejtësisht paradoksale. Në të gjithë Shqipërinë u hap fjala që unë jam ftuar nga botuesi francez, por shteti shqiptar, sipas zakoneve që diheshin, sikur që nuk lejoheshin shkrimtarët shqiptarë që të venin në Perëndim. Ka vazhduar thashetheme dhjetë muaj, një vit, ishin thashetheme, nuk ishte e vërtetë.

-Nuk ishte e vërtetë?

Jo, s’isha ftuar. Dukej e logjikshme saqë mekanizmat qeveritare e besuan që një mekanizëm tjetër, një organizëm tjetër e ka mbajtur ftesën, nuk e kanë dhënë. Unë vetë kujtoja se jam i ftuar, sigurisht.

-Por në fakt nuk ishit i ftuar?

Po. Pastaj kam ardhur, më kanë thirrur në komitetin e partisë, për të më thënë që partia, për t’u vënë fre thashethemeve dashakeqëse që nuk e duam letërsinë dhe artin, as ne s’duam që të vazhdojnë, ju lejon të shkoni t’i përgjigjeni ftesës... Unë nuk thashë që nuk kam marrë asnjë ftesë, pasi kujtoja se diku është ndalur ftesa. Në Komitet të Partisë...

-... Pra ju s’kishit ftesë dhe komiteti i partisë, duke u nisur nga një thashetheme, ishte gati...

Të gjithë e dinim që kishte ftesë, qeveria e dinte, se e dinte partia, partia se e kishte një organizëm tjetër më të lartë të partisë, të tërë ishin të bindur që unë kisha një ftesë.

-Ju erdhët në Paris...

Erdha në Paris dhe ishte ambasadori Laver Malo, i cili gjithashtu kujtonte se unë kisha ftesë. Ka marrë në telefon shtëpinë botuese që ka ardhur filani më në fund, ata u hutuan. Ne s’e kemi ftuar, e kemi ftuar, s’u mor vesh më. Ambasadori vetë u shqetësua se mund t’i kërkohej llogari, po ti si s’e paske ditur që s’ka ftesë. Kështu ka qenë historia e ardhjes sime.

-Pastaj botuesi ju priti për hir të...

Botuesi, në fakt, është një çështje shumë enigmatike që ka mbetur. Botuesi im i parë francez më ka takuar, nuk e di pse, ende sot s’e kam të qartë, si me pahir si të thuash, a ishte puna se ata e kanë botuar pa kontratë si duket, kanë marrë çdo gjë falas, e kanë shitur në 15-20 vende, për të cilën e kanë marrë falas, pa pyetur. Është kjo arsyeja krejt e vockël, por kjo doli për mbarë për mua, pasi nga ky shkak unë kalova te një botues tjetër shumë i madh, tek “Asheti”. Ka ndodhur kjo në një restorant, që e mbaj mend edhe më sot, jo vetëm që Malo ishte shumë i shqetësuar, që unë erdha dhe të mos më priste kush. Kam shkuar në një drekë, me një personalitet të rëndësishëm, drejtorin e Ashetit. Ishte një burrë i shquar dhe në drekë e sipër më thotë zoti Kadare, pas suksesit që patët, çfarë do të botoni. Unë i thashë që s’do të bëjë gjë, pasi m’u kthyen edhe dy dorëshkrime të tjera. Jusuf Vrioni, ndjesë pastë, punoi me një vrull të madh, i ngazëllyer nga suksesi edhe i përkthimit të tij, që të tërë thoshin sa mirë është i përkthyer, pa vënë emrin, ishte e ndaluar të vihej emri, përkthimi ishte anonim. Atëherë ai përktheu me shpejtësi dy romane të tjerë të mitë, që ishin botuar ndërkaq, “Kështjella” dhe “Kronikë në gur”. I kisha dorëshkrimet me vete. Kur erdhëm, ambasadori i çoi Javer Malos, së paku për të korrigjuar këtë gjë te botuesit. Ata dhanë përgjigje negative pas dy javësh. Prandaj thashë, përdora fjalën enigmë, unë s’e kam marrë vesh ende sot se çfarë ka ndodhur. Drejtori i “Ashet” më pyeti, ai shikoi ambasadorin në sy, duke kujtuar që ky njeri është në vete apo jo, është në rregull nga mendja që po thotë këtë gjë. I dukej absurde si të mos botosh më, pasi... Ambasadori tha që po është e vërtetë. Ai i tha “OK”, shumë të drejtë, por a mund të m’i tregoni mua ato dy dorëshkrimet e tjera, po sigurisht i thashë, sa të dalim nga restoranti, shkojmë në hotel, t’ua jap. Pas tri ditësh më ka marrë në telefon, më tha se donte t’i blinte të dy. Kështu unë e mbylla me botuesin e parë, me të cilin s’kisha kontratë dhe kalova te një botues shumë herë më i madh dhe më shumë serioz, është një perandori më vete.

-Të dy librat u pritën me një sukses të madh?

Menjëherë. Të dy librat ishin të njëjtë si te “Gjenerali...”, prandaj iu duk edhe më absurde edhe më e pabesueshme. Unë këtë s’e kam thënë gjëkundi, e kam biseduar shumë rrallë, pasi ishte e pabesueshme.

-E pabesueshme, por e besueshme për një vend si Shqipëria...

Mund të ndodhin të tilla keqkuptime, por si mund të ndodhin me një botues francez, është e habitshme.

-Drejtuesi i “Ashetit” tha se i blen menjëherë. Kam përshtypje që i blej ishte shumë vrastare për veshët tuaj në atë kohë...

Unë s’merrja as honorar, ishte krejt shpërfillës për anën financiare. Prandaj kur shkoi i pari dëm...

-Ku shkonin honorarët tuaja?

Vinin në Tiranë.

-Për 20 vjet rresht?

Po.

-Dërgoheshin në rregull?

Nuk besoj se dërgoheshin në rregull, se ata e kuptuan që unë s’kisha asnjë interes, ose autori s’merrte vesh nga llogaritë, as nuk konsultohesha, me siguri, nuk jam i sigurt...

-Por paratë vinin në Tiranë për 20 vite rresht...

Po, në fillim kalonin te shteti. Pastaj u bë një si ligj, që autorët nga botimet e huaja përfitojnë një përqindje të vogël, e cila llogaritej në mënyrë raciste, në kuptimin e dollarit amerikan, në një vlerë shumë të vogël, dhjetë herë më pak, vetë përqindja ishte e vogël, vetë vlera ulej, na katandisej në një gjë... Unë kur bëja udhëtime jashtë, që kisha ftesa herë pas here, që përgjigjesha pozitivisht, shkoja me këto honorarë. Nuk i menaxhoja unë, i kishte shteti.

-A e keni idenë se sa ishte kjo shumë për 20 vjet?

Jo, nuk e kam idenë. Mund të kem një ide të turbullt, duke ditur sa janë honorarët që kam marrë në këto 20 vite që kam marrë në Francë.

-Sa mund të ishte kjo shumë?

Pak a shumë, rreth 2 milionë dollarë, por s’besoj se kanë arritur të gjitha në Shqipëri.

-Ju nuk i kërkuat më këto para nga shteti shqiptar?

Jo, s’më është dukur, nuk e di. S’më është dukur e arsyeshme t’i kërkoj, është shtet i varfër sidoqoftë, nuk më vjen mirë t’i kërkoj.

-Të rikthehem edhe një herë në një pikë shumë interesante. Do të doja të kthehesha te “Princi Asturias”, por po e kaloj në kohë. Meqenëse folëm për mënyrën sesi ju erdhët dhe u botuat fillimisht në Francë, dhe më pas sesi filloi një karrierë e juaja në Perëndim, pasi nisi nga Franca. Sot jemi pothuajse katër-pesë ditë, nga 19 vjetori i largimit tuaj nga Shqipëria dhe vendosjes në Paris. Një gjest, i cili radikalizoi krejtësisht lëvizjet në Shqipëri dhe dërgoi pastaj në lëvizjet e dhjetorit, dhe ndryshimin e sistemit në Shqipëri. Si e morët vendimin për të qëndruar në Francë, në tetor të vitit 1990?

Nuk ka qenë i menjëhershëm. Ishte më i gjati i shtrirë në kohë. Vendimi ishte marrë në fillim të vitit 1990, unë kam pasur një korrespondencë me Ramiz Alinë, e cila është botuar. Atje duket krejt qartë...

-Kishit shpresë te Ramiz Alia në fillim fare?

Po, sepse siç kishte njerëz në Shqipëri, megjithëse siç kishte shumë njerëz që thoshin se nuk ka çfarë bën...

-Ju e njihni dhe personalisht mirë, në mos gaboj...

E njihja, e kam takuar shumë herë, të gjithë shkrimtarët e kishin takuar, ai kishte marrëdhënie, ishte i lehtë shumë në marrëdhënie...

-Nuk e ruante staturën e ashpër të drejtuesit...

Absolutisht, ishte i afrueshëm shumë. Me të mund të flisje, mund të flisje edhe me guxim dhe gjëra që nuk thuheshin zakonisht mund të shpëtonin, mund të bëje shaka të rënda. Të gjithë ne e njihnim, ishte i afrueshëm. Por në këtë rast, korrespondenca me të për mua ishte fatale, ishte një zhgënjim absolut.

-Ky ishte zhgënjimi i parë i juaji me Ramiz Alinë, apo kishit pësuar edhe një zhgënjim të mëparshëm?

Herë pas here të justifikueshme ishin zhgënjimet, ky njeri s’ka çfarë bën, është sekretar i partisë. Ka dy gjëra, ka bindje të tilla dhe s’ka çfarë bën. Disa anonin nga njëri shpjegim, disa nga tjetri. Letërkëmbimin me të mund ta lexojë kushdo, është botuar disa herë. Ishte vërtetë skandaloz nga ana e tij, një njeri që s’e njeh më, sikur të del përpara një njeri i shfytyruar, unë kuptova të gjitha dyshimet që kisha përpara...

-Që ishin...?

Këtu është një gjë e keqe që nuk shpjegohet se çfarë po ndodh me Shqipërinë. Këtë e kam shpjeguar edhe më parë, kur kam kaluar nga Gjermania, kur ambasadori ynë në Bon gati po ikte nga mendja nga kjo tronditje, përse Shqipëria nuk do.

-Gjermanët i kishin propozuar Shqipërisë në atë kohë, sipas kujtimeve të djalit të Shtrausit, një projekt pilot për ta futur Shqipërinë në Bashkimin Europian brenda një kohe të shkurtër, prej 18-24 muaj.

Kjo është krejt e vërtetë, unë këtë e mësuar nga të parët, nga një udhëtim që kam bërë në Gjermani. Kemi shëtitur natën në Bon, ambasadori që ishte në Gjermani e kisha fqinj, zoti Shpëtim Çaushi, ai në gjendje depresive gati më tregoi se Shqipëria nuk kuptoi që po i binte të mirës me shkelm. I thashë, që ti më pyet mua, unë do të pyes ty që je ambasador, pasi unë s’kuptoj asgjë, sepse ne nuk kuptonim në atë kohë. Vetë këtë dija, që ne po i binim të mirës me shkelm.

-Por për çfarë arsye? Për arsye të mosdijes, të mosnjohjes apo ishte një bindje...

Nga ajo që konstatova unë, shteti shqiptar kishte marrë një vendim të fshehtë, nuk e di se çfarë instancash është marrë dhe asnjë s’e pranon ende sot këtë gjë, që ne me Perëndimin nuk shkojmë. Popullit i premtohej për të ulur tensionin, sepse tensioni kishte filluar në Shqipëri, trysnia kishte filluar dhe mbahej në shpresë. Më vonë, dihej që kishte një enigmë, një vendim i fshehtë, se përse nuk dihej arsyeja. Merrni me mend një tru i mykur i tyre nuk kuptonte që kishin frikë të shtyhej nga perëndimi.

-A kishte lidhje klasa drejtuese komuniste e asaj kohe me Bashkimin Sovjetik?

Ashtu... Më vonë pas një viti, kur fitoi puçi, ahere u bënë të qarta disa gjëra, u hap fjala që puçistët kishin lidhje, kishin shtirë në dorë ministrinë e Jashtme dhe të Brendshme, praktikisht kontrollonin Rusinë shumë kohë më përpara. Me sa duket kishte hyrë në lidhje me Jugosllavinë dhe me Shqipërinë. Kjo është ajo që mendoj unë se ka ndodhur. Në Shqipëri nuk e pranon askush këtë gjë. Janë zbuluar dokumentet për marrëdhëniet e tyre me Jugosllavinë dhe ka qenë një arsyet hovëzimit të Millosheviçit, që në atë kohë po vinte në pushtet, nuk është vërtetuar asgjë nga ana historike dokumentare lidhur me Shqipërinë. Kudo thuhet që në atë kohë ka pasur bisedime të fshehta me ta dhe është një tjetër thashethem, që është përhapur kudo, që në Tiranë natën e parë, atë pasdite gushti, kur kujtuan se puçistët fituan, janë bërë festa kudo, në rrethe të nomenklaturës të asaj kohe. U siguruan si duket, hipoteza është se ata i kanë thënë mbahuni-mbahuni me fjalë sa të vijë dita që do të zgjidhet ky problem.

-Nga zhgënjimi që pësuat nga Ramiz Alia, ishte një zhgënjim që e pësuat nga ai vetë, apo mendoni që as Ramiz Alia nuk ishte i lirë për të marrë vendime?

Një kompleks. Ky vend thashë unë, këtu nuk ndreqet më, tani për tani. Këtu ka diçka, unë s’e dija këtë të puçistëve. Ndonjëherë gazetarët kur unë kam pyetur, e kanë rrumbullakosur sikur unë e dija këtë. Unë s’mund ta dija në atë kohë, dija vetëm që ka një bllokim misterioz gati të afrimit me perëndimin, me pretekste absurde, jo na kërkon të hapi kisha, xhamitë, jo na kërkuan këtë, jo na kërkojnë shumë, jo na ndërhyjnë, ato ishin të gjitha gënjeshtra.

-Ju u larguat në atë kohë në Francë me të gjithë familjen. Si ishte e mundur kjo?

Kjo ka qenë kështu. Unë jam përgatitur gjashtë-shtatë muaj për të ikur, do të gjeja rastin, se nuk ikja dot kollaj. I kam dërguar fjalë botuesit tim. Vajzën e kisha për studime dhe i kisha treguar të vërtetën: Babai do që të vijë në Francë, por do një ftesë shumë këmbëngulëse. Pasi ftesat, është vërtetë që unë kam udhëtuar shpesh, por edhe në shumicën e ftesave refuzoheshin, duhet të bënin një ftesë të tillë që të ishte e parefuzueshme, e sajuar, që të ftohet bashkë me të shoqen. Botuesi im, pastaj, gjithmonë nëpërmjet vajzës, arrita t’i them që të vinte vetë, ndoshta të arrinte ta merrte për një vizitë tjetër, ta merrte vetë, të vinte me gruan, erdhi me gruan. Ishte koha kur Ramiz Alia ishte gati të shkonte në Amerikë, vëmendja e të gjithë shtetit shqiptar ishte drejtuar tek vizita e Ramiz Alisë në OKB. Ishte lëkundja e fundit, që të mos i prish punë. E kam menduar këtë gjë, e them me sinqeritet, e dija këtë gjë. Unë erdha në Francë që në fund të shtatorit dhe do të prisja këtë vizitë.

-Ramiz Alia ka thënë që ju e përcollët në aeroport...

S’është e vërtetë, është absurde, unë kam qenë në Paris në atë kohë, kam ikur në shtator. Është një fantazi, ose është një transferim i kujtesës së gabuar të tij, nuk besoj se e bën me ndonjë qëllim, por është fare absurde. Para një muaji kam qenë në Paris dhe prisja mbarimin e kësaj vizite. Thosha që nëse ky merret vesh më në fund me amerikanët, unë s’po i prish punë, do të kthehem në Shqipëri, s’ka nevojë të iki.

-Pra, ju e kishit dilemën që mund të ktheheshit?

Absolutisht, deri në ditën e fundit. Ka bërë vizitën në Amerikë dhe prisja me padurim rezultatin. Rezultati ishte ky, takoj ambasadorin, e fjala parë që më thotë është se la nam shoku Ramiz në Amerikë, e shoqëronin 70 shqiptarë të armatosur. I thashë: “More, je në vete apo si? Çfarë janë këta shqiptarë të armatosur, apo nga entuziazmi? Po çfarë është ky vend që lejuaka shqiptarë të armatosur të shoqërojnë Presidentin?! Pyeta pak botuesin, që pyeti në ministrinë e Jashtme, ishte gafë e gjitha, ishte një blof, vizita ishte një takim me diasporën, ishte për të hedhur hi syve.

-Dhe ju morët vendimin për të qëndruar në Francë?

Absolutisht, menjëherë të nesërmen, sapo e dëgjova këtë gjë, ishte e fundit lëkundje e imja. Nuk kam dashur t’i krijoj telashe vendit tim.

-Si ndodhi?

Unë shkova menjëherë të nesërmen bashkë me time shoqe dhe dy vajzat, e dinin ata të ministrisë që u kam thënë se kam ndërmend, por ndoshta do të shikoj.

-Ishte e informuar Ministria e Jashtme?

Ishte e informuar, sepse botuesi im ishte një personalitet kulturor, shumë i famshëm në Paris, kishte lidhje me shtetin, jo për t’i shërbyer shtetit, por për t’i shërbyer interesave të Francës. Dhe i kam lajmëruar menjëherë, nuk kisha asnjë lëkundje. Na ka pritur vetëm ministri i Jashtëm. Janë bërë dokumentet në ministrinë e Jashtme, kanë ardhur të policisë, të prefekturës, për të bërë dokumentet atje, i kanë bërë urgjent dhe unë jam larguar.

-Ndërkohë ju kishit përgatitur një deklaratë, e cila u shpërnda për të gjithë shtypin francez...

Deklarata u shpërnda, ishte po ajo që u lexua edhe në Zërin e Amerikës.

-A ishit ju në mbrojtjen e policisë franceze?Kam përshtypjen, ju keni thënë në një intervistë për revistën “Klan”, se ishit në një zonë ku nuk mund të takonit njerëz të tjerë, apo jo?

Po të doja po, kontaktoja. Shteti francez është sjellë me mua me shumë respekt, nuk më ka kërkuar asgjë, çdo gjë është bërë si të doni ju, shtëpinë unë kur kam shkuar në një pronë të largët, në pyjet e Luarës, nuk ia tregova askujt, as shtetit francez. Dikush më tha që është më mirë, pasi ka lloj-lloj organizmash, do të jesh më i qetë. Unë kisha miq, nuk kërkova nga shteti francez, siç u tha, ishte në një vilë të fshehtë...

-As mbrojtje dhe asgjë...

S’kisha nevojë, po të kisha nevojë do të kërkoja, nuk ishte e nevojshme. As bëra ndonjë alarm të kotë.

-Cili ishte reagimi i ambasadës këtu?

Nuk kam asnjë ide, por me siguri janë hutuar, nuk kanë qenë agresivë.

-A i ndiqnit lajmet në Shqipëri?

Po, dëgjoja “Zërin e Amerikës”. Natën e parë kur u shpall këtu, u shpall edhe në të gjitha televizionet franceze, kam qenë në një apartament në Paris te miqtë dhe nuk kam dashur t’i shikoj kronikat. Nuk e di pse, por nuk kisha dëshirë ta shikoja lajmin që u dha. Dëgjova vetëm “Zërin e Amerikës”, i cili u transmetua në orën 6 të mbrëmjes.

-Ju kishit qenë në një eveniment të rëndësishëm në Paris, një vit më parë në korrik të vitit 1989, me rastin e 200 vjetorit të Revolucionit Francez. Në këtë ceremoni ju jeni takuar edhe me presidentin Bush, plakun. Përse nuk vendosët të qëndronit që atëherë në Francë, por vetëm një vit më pas?

Nuk isha përgatitur ende për një gjë të tillë, nuk e kisha menduar. Pas një muaj e gjysmë i bëra një letër presidentit Bush, e cila është e dokumentuar. Kjo letër është shkruar në bashkëpunim me botuesin tim për të qenë me një frëngjishte të përkryer dhe i është çuar në dorë  presidentit nga Viser, novelist dhe një miku ynë. Ajo letër ende në atë kohë të kushtonte kokën dhe ishte tepër e rëndësishme, për këtë arsye miku im, më ndihmoi t’ia dorëzonte personalisht presidentit amerikan.

-Nuk pati asnjë reagim ndaj kësaj letre?

Në fund të letrës shkruaja që nuk doja asnjë përgjigje. Letra ishte treçerek faqe, unë vetë nuk kam mbajtur një kopje. Letra mbështetej në dy motive, e para i kërkoja ndjesë për qëndrimin antiamerikan të qeverisë shqiptare, ku i thosha që populli shqiptarë mendon ndryshe dhe këtë do ta tregojë koha. Kombi shqiptar vuan nën dy diktatura komuniste, një shqiptare dhe një serbe në Kosovë. Të dyja këto kanë shpresë nga ndihma juaj. I thosha të mos besonte asgjë nga ato që dëgjonte, se të dyja pjesët e kombit të ndarë, kishin një tjetër vizion për Amerikën.

-Pse zgjodhët të flisnit shqip në ceremoninë e marrjes së çmimit “Princi i Asturias|?

Doja të flisja në shqip dhe pse ky ishte eveniment i parë i kësaj rëndësie, ku unë përdorja gjuhën shqipe. Mua më pyetjen se në ç’gjuhë doja të flisja dhe zgjodha shqipen, sepse në këtë gjuhë është krijuar vepra ime që ka fituar çmim. M’u duk e arsyeshme të flisja në atë gjuhë, me të cilën kam krijuar veprën time.

-Dhe si u prit?

Kjo gjë u prit shumë mirë. Në fjalën që mbajti Princi më pas, unë për herë të parë dëgjova elozhe për gjuhën shqipe.

-Çfarë do të thotë hera e parë?

Gjuha shqipe nuk para mburret. Ajo flitet nga 10 ose 12 milionë njerëz, që në Europë është një popullsi mesatare, nuk është e madhe, po as e vogël. Gjuha suedishte flitet nga më pak, danishtja, sllovenishtja etj. Nuk ka popull në Ballkan që të ketë më shumë njerëz.

-A ka paragjykim të fortë ndaj Shqipërisë dhe a ndikon ky edhe në proceset integruese?

Po ka dhe ndikojnë në gjithçka. Racizmi antishqiptar, pa e vënë vendin tim në pozitën e viktimës, sepse nuk e pranoj këtë vizion dhe nuk është i denjë. Por shqiptarët duhet të jenë të ndërgjegjshëm, që janë kombi më i shpërngulur dhe para 150 vjetësh, po ecte drejt shuarjes. Rilindja Shqiptare e shpëtoi kombin, dhe i ra asaj kambane për të cilën unë po flas. Por edhe ky aksion i madh i rilindjes, tani shfrytëzohet për keq dhe tani quhet si nacionalizmi shqiptar dhe sikur ne jemi një komb artificial që s’kemi qenë.

-Nga se vjen racizmi ndaj shqiptarëve, cili është shkaku i tij?

Shkaku është se vetë shpresa që ne u kemi dhënë njerëzve në Ballkan, që ne mund të ikim nga ky gadishull, që jemi të ardhur vonë rastësisht dhe po kështu mund të ikim. Fakti që shumë kanë ikur dhe janë shpërngulur në Azi, ka zgjuar oreksin e diplomacive dhe rretheve shoviniste. Në Shqipëri duhen botuar urgjentisht veprat e Josiqit, të përkthyera nga Mustafa Kruja, për të parë shqiptarët seç thonë serbët për ta. Ky racizëm projektohet edhe tek vendet më të mëdha, nga fqinjët tanë.

-A jemi ne përgjegjës për këtë?

Ne jemi përgjegjës të drejtpërdrejtë, për racizmin antishqiptar. Ne jemi vetë racistë.

-Ka një tezë që islamizimi para komunizmit është i ndryshëm nga ai pas tij. Sipas kësaj teze, pas komunizmit, islamizimi është më radikal dhe më afër vendeve arabe, sesa ai turk që kemi pasur ne më parë?

Ka mundësi, për mua është shumë i qartë islamizimi tradicional shqiptar, i cili është shumë i emancipuar, padyshim në Europë dhe në botë. Ai është më i zhveshuri nga paragjykimet penguese, për këtë arsye duhet të jetë më i pakompleksuari nga të gjithë.

A- duhet ta fshehim ne faktin e të qenit myslimanë, për shkak të procesit të integrimit?

Ne dhe të duam ta fshehim, nuk e bëjmë dot. Por ne ndërkaq nuk na lejohet të mos e dimë historikisht, pse jemi myslimanë. Duhet të kuptojmë që legjitimiteti i besimeve në vend është i barabartë, ky nuk është slogan, të tre janë të gjitha legjitime. Nëse krishterët do të thonë që ne jemi më të vjetrit, myslimanët kanë dalë nga ata, për këtë nuk ka meritë.

-Ka një tezë, sipas së cilës Shqipëria po shënjon disa mite me identitet kristian, si Skënderbeu, Nënë Tereza, për t’u bërë më të pranueshëm për Europën, kur këta nuk kanë pse të jenë mite në një vend me shumicë myslimane?

E para neve nuk kanë pse të na tregojnë të tjerët mësime morali dhe historie. Kur duan të tregojnë ty çfarë je, është një nga format më të holluara të racizmit. Skënderbeu, pikë se pari nuk e ka peshën për shkak të përkatësisë fetare, ai i ka kaluar tre besimet, ai nderohet për liri dhe asgjë tjetër.

-A është Skënderbeu më shumë një figurë mit, sesa një figurë reale?

Nuk është kështu, ai është një nga figurat më të faktuara të historisë. Po kështu ai ka pasur edhe një rol të jashtëzakonshëm. Për këto dy aspekte ai është në krye të këtyre karakteristikave.

-Po për Nënë Terezën ka një tezë, sipas së cilës ajo është produkt i një kulture të pastër kristiane dhe se Shqipëria në vend ta respektojë këtë produkt për çfarë është, po e tejkalon dhe e po e përdor për qëllime nacionaliste?

Më fal, ku po e përdor Shqipëria këtë figurë, a kemi marrë ndonjë krahinë në emër të saj? As hua ndërkombëtare, asnjë tjetër të pahijshme s’kemi përfituar prej kësaj figure. Nënë Tereza si çdo njeri tjetër në këtë botë, ka dy shenja bazike, e para koha kur ka lindur dhe e dyta vendi nga është. Këto janë informacionet kryesore, ajo është e tërë njerëzimit, por nuk ka asnjë të keqe të thuash se është shqiptare. Ne nuk e kemi përdorur, përkundrazi kemi qenë të ftohtë kundrejt kësaj figure. Ajo është një krenari e ligjshme e jona, kur për shqiptarët thuhet se janë kriminelë dhe të pashpirt dhe se nuk e vlerësojnë jetën, ti thua prit se ky popull ka një model dhe ky model është jashtëzakonisht i fisshëm, kundër kapardisjes së vetë, kundër mendjemadhësisë mitike të shqiptarëve. Nëse ne kemi një model i cili na korrigjon këtë cen të tonin, nuk ka asgjë të keqe. Nënë Tereza ka kapërcyer modelin Ballkanik, por edhe atë kristian, por ka dalë në rolin e saj planetar, duke nisur nga fakti se ka shërbyer në Indi, ku ka pak të krishterë.

-Një tezë tjetër që vjen nga pjesa islame në Shqipëri, thekson se emri i Nënë Terezës është përdorur në shumë për sheshe, aeroportin etj., ndërsa kjo gjë nuk është bërë me figurat myslimane?

Unë nuk njoh ndonjë figurë me përmasa të tilla nga ana myslimane. Figura të mëdha të rilindjes si vëllezërit Frashëri kanë qenë myslimanë, bektashinj, mbreti Zog ka qenë mysliman dhe nuk e di për këtë tjetër e kanë fjalën. Por nuk jam dakord që Sami Frashërit t’i vendosim emrin Shemshedin, se kështu duan turqit.

-A është një problem nacionalizimi shqiptar?

Nacionalizimi është terreni më spekulativ. Ai ekziston, por varet se çfarë kuptimi i jepet. Në Francë, Ministria e Arsimit, quhet Ministria e Edukimit Kombëtar Nacional, po të duam të kapemi nga fjalët, i japim një kuptim të keq. Nacionalizimi është burim të këqijash pa fund dhe po kështu është burim i patriotizmit, që është ndjenja më normale në botë.

A ka një identitet të spikatur shqiptar dhe cilat janë shenjat dalluese?

Po sigurisht që ka, ajo dihet tashmë. Ka disa formula, të cilat kanë përfundim të njëjtë afërsisht, identiteti lidhet me një bashkësi gjuhësore, kulturore, kujtimesh historike, aspiratash etj.

-A ekzistojnë dy identitete të ndryshme te shqiptarët, një shqiptar dhe një kosovar?

Unë mendoj se jo, nëse ata e krijojnë një identitet të veçantë është puna e tyre, por tani nuk ka.

-Mund të ketë një popull në dy shtete?

Po, por nuk mund të ketë një popull me dy identitete, janë dy popuj të ndryshëm. Shqiptarët kanë vetëm një identitet shqiptar, por kjo varet nga ata sesi do ta ndjejnë vetën, por unë nuk besoj se kjo do ndodh.

-Si mund të funksionojë një popull në dy shtete?

Kjo është normale, nuk ka asgjë, madje mund të ekzistojë në 2, 15 dhe më shumë shtete, Evropa Mesjetare dhe Italia para disa shekuj kanë funksionuar në këtë formë.

-Cili është qëndrimi juaj ndaj enciklopedisë maqedonase?

Nuk kam qenë në Shqipëri gjatë kësaj polemike, po kështu nuk e kam lexuar enciklopedinë. Por në rastin e Maqedonisë, ka racizëm, sepse ajo vetë ka vuajtur nga racizmi.

-Gjatë fjalës tuaj në shqip në marrjen e çmimit “Princ i Asturias”, ju folët për dy botë, botën e artit dhe botën reale. Çfarë janë këto dy botë?

Për këtë gjë ka shumë diskutime. Ka dy ose tre mijë vjet që diskutohet. Ka disa vizione për letërsinë, ku pak a shumë është përzier të gjitha kohërat dhe studiuesit e mëdhenj. Unë kam këtë mendim, dhe jo vetëm unë, që nuk pranon vartësinë e letërsinë nga jeta. Ka qenë një nga klishetë e zyrtarizuara pothuajse në shumicën e botës. Jeta pjell çdo gjë, pjell edhe letërsinë. Letërsinë e pjell një pjesë e jetës. Pjesa më e madhe e jetës nuk pjell gjë, është e pavlerë për letërsinë. Kam dashur të shpjegoj sepse në regjime kundërthënëse që janë të vështira, mund të lindë letërsi.

-Një pjesë e korpusit qendror të veprës tuaj ka lindur në komunizëm, në diktaturë. Si mund të lindë një letërsi e mirë në diktaturë?

Unë pikërisht për këtë e thashë. Po marr çmim në Spanjë, një shtet i madh perëndimor,  një mbretëri me libra që i kam krijuar shumicën në komunizëm. Që këtu është paradoksi i letërsisë. Nuk ka një filozofi për këtë. Prandaj është letërsia e çmuar dhe e duhur për botën, sepse ajo këtij planeti i ka shtuar një tjetër planet, që është jo i kapshëm por është shumë i fuqishëm.

-Ju sollët në fjalimin tuaj një figurë shumë popullore në Shqipëri, Don Kishotin e Mançes. Si shpjegohet që Don Kishoti të qe një figurë kaq e dashur për të gjithë shqiptarët?

E para sepse kjo tregon që rrënjët e një qytetërimi evropian, të fjetur në Shqipëri, edhe kur dukej sikur kishin humbur. Sepse Don Kishoti është vërtet mishërimi i Evropës, ndonëse me një mendje të lajthitur. Është drita dhe emancipimi i saj, duke qenë marrëzia e saj njëkohësisht. Dhe shija e madhe e shqiptarëve për këtë vepër, i bën nder popullit tonë, lexuesit shqiptarë.

-Ju vetë, kur e keni lexuar Don Kishotin?

I vogël, kur kam qenë 13 vjeç. U magjepsa prej tij dhe madje kam thënë edhe njëherë tjetër, se më ka krijuar drejtpeshimin e duhur, pas leximit të një letërsie të zymtë, si ajo e Shekspirit apo gjermanike e të njëjtës natyrë, romantike, e errët pak. Unë e pëlqeja edhe këtë lloj letërsie, ku ishte grotesku dhe humori, gjë që bëri ekuilibër në botën time të brendshme dhe gjurmët e saj mbetën tërë jetën. Unë në veprën time, shpesh ma vënë në dukje, bëj një gërshetim të tragjizmit dhe të groteskut.

-A ka një lloj “donkishotizmi” edhe shoqëria shqiptare vetë?

Po sigurisht që ka. Vetë natyra e njeriut shqiptar nuk është e largët nga donkishotizmi. Në disa zona, donkishotizmi është më i theksuar, disa më pak. Në Shqipëri është i theksuar dhe në Ballkan përgjithësisht.

-Ju keni marrë pothuajse të gjithë çmimet e rëndësishme ndërkombëtare, por nuk keni marrë një çmim që njihet si më prestigjiozi, çmimi “Nobel”. Ju dhemb kjo gjë?

Po pse duhet ta marr. Ka shumë shkrimtarë të shquar, që nuk e kanë marrë këtë çmim. Është e çuditshme, se nga shumë shqiptarë kjo interpretohet sikur Kadareja, plasi të marrë çmimin “Nobel”.

-Ju vjen keq që nuk e keni marrë?

Jam mësuar me këtë gjë, të them të drejtën. Por nuk është ndonjë befasim i madh, ka shumë shkrimtar që presin, nuk jam vetëm unë.

-Si shpjegohet që “Nobeli” si çmim, shpeshherë si çmim shkon te figura fare minore në raport me letërsinë botërore?

Nuk di si ta jap këtë shpjegim. Ndoshta kënaqësia për të bërë njëfarë befasimi. Ndoshta është një kënaqësi e fshehtë.

-A ka ndonjë përzgjedhje politike në çmimin “Nobel”?

Kështu është thënë, por nuk e besoj. Dikur thuhej se e kanë në dorë amerikanët, doli që se paskan dhe aq shumë në dorë ata. Dikur thuhej se e kishin në dorë hebrenjtë, por as ata nuk doli. Pra çfarë nuk thuhet. Që ka pasur një prirje disa herë të majtë, ka pasur, por ka pasur edhe prirje të djathta.

-Ju keni thënë vazhdimisht, se shpeshherë shqiptarët e tejkalojnë masën duke e sharë Shqipërinë. I qëndroni ende kësaj ideje?

I qëndroj. Kjo është një cilësi e mirë në përgjithësi, por kur është me masë. Sensi i vet kritikës, është gjithnjë shumë pozitiv dhe i shëndetshëm për një popull. Por kur kapërcehet, është një rinim i verbër dhe nuk nderon askënd dhe thonë, ah çfarë populli pa dinjitet.

-Pas rreth 19 vjetësh nga ikja juaj nga Shqipëria, sa mendoni se shoqëria shqiptare, ka evoluuar dhe ka ecur sipas përfytyrimit tuaj të 19 viteve më parë?

Unë mendoj se nuk ka ecur aq sa pritej. Janë 20 vjet gati, epoka e quajtur e tranzicionit, ja kalon Mbretërisë së Zogut. Këtu duhet bërë krahasimi.

-Ju mendoni se ritmi i zhvillimit të Mbretërisë ishte më i madh?

Më i madh ishte. Në atë izolim që kishte Shqipëria, në atë mosnjohje në kohën e Zogut, në atë vogëlsi që kishte, po. Një nga shenjat e vetë nënçmimit tonë, shikoni popullsinë. Kur ne kemi mbetur 3 milionë dhe mezi e bëjmë 3 milionë e gjysmë dhe nuk kujtohet njeri të thotë, nuk është e vërtetë, është 4 milionë e gjysmë Shqipëria. Asnjë nuk e thotë, kam pyetur edhe një ministër dhe më ka thënë, turp ta them, por para tre javësh e mora vesh se jemi mbi 4 milionë. Që këtu fillon autoposhtërimi i një populli. Trupi i një populli lot një rol shumë të madh në peshën që të jep tjetri. 4 milionë e gjysmë, janë së paku 7-8 shtete serioze në Evropë. Nuk e di pse e kemi këtë mani. Nuk duam t’i japim vetes asgjë të mirë. Nuk duam të miratojmë diçka të mirë. Se rritja e shtatit, është një gjë e mirë.

-Ju thoni se ritmi i këtyre 20 viteve nuk i është përgjigjur ritmeve që Shqipëria ka pasur në vitet 1924-39?

Ky është mendimi im. Ne kemi shumë ndihmë sot, që nuk e kemi pasur në ato vite. Ka një mendim ende historia se ka thënë fjalën, apo bilancin e saj për Zogun, kam frikë se sundon negativiteti, por pa të drejtë.

-Ka pasur një tentativë të qeverisë shqiptare, për të kthyer në atdhe eshtrat e mbretit Zog dhe kërkesën për eshtrat e Nënë Terezës, por është refuzuar në mënyrë sistematike nga India. Si e gjykoni këtë mendim?

Për të dy, mua më duket e arsyeshme kërkesa. Për mbretin Zog nuk ka asnjë problem, sepse ai vet e ka dashur këtë gjë. Nga ana njerëzore, është mbreti që ka lënë gjurmë më tepër në historinë Shqiptare. Unë jam që pranisë mbretërore në Shqipëri, ti jepet vendi normal që i takon, tjetër gjë nga vlerësimet se njerëzit i ndajnë vetë. Por ama mbretëresha Geraldinë, Mbreti Zog, Mbretëresha tjetër Suzanë, të gjitha duhet të kenë shenjat e tyre në Shqipëri. Sepse me këtë jo për t’u mburrur më, tregon që jemi shtet edhe ne dhe se i afrohemi normalitetit. Sepse na quajnë shtet barinjsh, që nuk kemi pasur asgjë. Pa pikë turpi thonë ndonjëherë të huajt racistë, një italianë më kujtohet tha: Shumë Skënderbe keni këtu. Ku keni parë tjetër i thashë unë, vetëm në Tiranë. Në Itali mund të ketë shumë statuja, mbushur nga të gjitha anët, në Shqipëri, një statujë i dukej shumë. Sepse në Shqipëri e konsideronte një vend barinjsh. Prandaj prania mbretërore, është e nevojshme. Është një kujtim. Lidhur me eshtrat e Nënë Terezës, s’kanë pse të bëhen nervozë që i kërkuam. Bota me zor e mori vesh që është shqiptare. S’ka pse të mos na duhet ne se është shqiptare. Diçka përfitojnë të gjithë nga kjo, nga ana humane njëherë, një buzëqeshje më tepër, një sajdisje më tepër. Ç’të keqe ka. Pse duhet të jemi kaq mohues neve. Pse duhet t’ia japin ne, ose të na dhimbset kaq shumë India. Tjetër punë, e bëri qeveria e bëri për të mburrur veten apo për të hequr vëmendjen e tjera apo jo. Kjo është tjetër bisedë. Në këtë s’ka asgjë të keqe.

La Macédoine et le Kosovo établissent des relations diplomatiques

Qeveria shqiptare përshëndeti sot marrëveshjen mes Kosovës dhe Maqedonisë

Qeveria shqiptare përshëndeti sot vendosjen e marrëdhënieve diplomatike midis Republikës së Kosovës dhe Republikës së Maqedonisë. Në një deklaratë për shtyp, Zëdhënësja e Qeverisë, Majlinda Bregu, thekson se "vendosja e marrëdhënieve diplomatike mes Kosovës dhe Maqedonisë është një akt historik në marrëdhëniet dhe bashkëpunimin e ngushtë midis dy vendeve. Vendosja e marrëdhënieve diplomatike mes këtyre dy vendeve është një kontribut shumë i rëndësishëm për bashkëpunimin rajonal dhe procesin e integrimit Euroatlantik", thuhet në deklaratën e znj. Bregu. Dy ditë më parë, Republika e Kosovës dhe Republika e Maqedonisë nënshkruan marrëveshjen për përcaktimin e kufirit midis dy vendeve. Qeveria shqiptare përshëndeti këtë marrëveshje, duke e cilësuar atë "një kontribut shumë të rëndësishëm për konsolidimin e paqes, stabilitetit dhe bashkëpunimit rajonal”.

http://www.shekulli.com.al/2009/10/19/parlamenti-i-maqedonise-ratifikoi-marreveshjen-e-kufirit.html

Hoxha: Nuk i kemi falur asnjë milimetër Greqisë

Ish-sekretari i përgjithshëm i MPJ rrëfen negociatat

Eva Gjura

Ish-sekretari i përgjithshëm i Ministrisë së Jashtme, Ferit Hoxha, aktualisht ambasador i Shqipërisë në OKB, sqaroi dje para auditorit në Universitetin Europian të Tiranës marrëveshjen për ndarjen e ujërave territoriale me Greqinë. Duke qenë një prej hartuesve të saj, ai theksoi se debatet për këtë marrëveshje, të zhvilluara deri më tani në shtyp, janë abuzime dhe janë bërë në bazë të hamendësive, duke mos ofruar asnjë fakt apo argument të vërtetë që të kundërshtojnë qëndrimin e qeverisë. Duke hedhur poshtë kategorikisht këta zëra, ambasadori Hoxha theksoi fort se pala shqiptare nuk i ka falur asnjë milimetër nga hapësira e saj detare shtetit fqinj grek. "Ne nuk kemi lënë asnjë centimetër dhe nuk kemi dhuruar asnjë metër nga hapësira jonë detare", u shpreh Hoxha, duke theksuar se pala shqiptare nuk ka hyrë në bisedime për të fituar më shumë se sa i takon Shqipërisë, por vetëm për të ndarë dhe për ta bërë detin një pikë takimi dhe jo një brez ndarës me Greqinë. Për gati 20 minuta ai analizoi faktin se Shqipëria dhe Greqia, si dy vende fqinje bregdetare, nuk i kanë përcaktuar asnjëherë më parë kufijtë detarë ndërmjet tyre, pasi në protokollin e Firences, më 26 korrik 1926, është përcaktuar vetëm kufiri tokësor. Ai sqaroi se ka qenë pala shqiptare që në vitin 1993 kërkoi të vendoset edhe kufiri detar, por kjo çështje nuk është diskutuar më deri në vitin 2006. Në atë kohë, pala greke, thekson Hoxha, është angazhuar më seriozisht për realizimin e saj pas publikimit në një të përditshme shqiptare të një harte që përcaktonte vendin se ku po kërkohej nafta në det nga një kompani e huaj e licencuar prej qeverisë shqiptare. U ngrit pretendimi se po kërkohej të shfrytëzohej në një territor, i cili, sipas përllogaritjeve greke, gjendet në një hapësirë detare që koincidon me atë që do të ishte vija mediane, nëse do të ishte ndarë hapësira detare më parë. Duke mos pasur kundërshtim për këtë kërkesë, theksoi Hoxha, pasi pala shqiptare ishte e interesuar për të krijuar kufirin ujor, qeveria shqiptare ka pranuar dhe ka ngritur grupin e punës, i cili ka filluar negociata me palën greke. Ish-sekretari i përgjithshëm i ministrisë, vlerësoi se bisedimet janë zhvilluar mbi disa parime, duke marrë për shembull edhe vende të tjera që kanë përcaktuar Shelfin e tyre kontinental. "Takimet janë bërë sipas standardeve që kërkohet dhe nuk është zhvilluar asgjë në mënyrë të fshehtë apo jo transparente", u shpreh diplomati Hoxha. Duke kundërshtuar deklarimet në media, Hoxha theksoi se nuk është e vërtetë që vija ndarëse e përcaktuar në marrëveshje ka ndryshuar nga vija e vjetër e përcaktuar më parë. Ai sqaroi se midis bregdetit shqiptar dhe ishujve grekë nuk ekziston asnjë koordinatë e saktë gjeografike. Më pas Hoxha, ashtu si edhe kundëradmirali Kristaq Gerveni, ka hyrë në disa terma teknikë, duke shpjeguar hartimin e marrëveshjes. Duke u ndalur te Konventa e Detit ai theksoi se gjiri i Sarandës është gji i mbyllur dhe llogaritja e koordinatave nuk ka filluar nga qyteti, por nga dy kepet që e përcaktojnë këtë gji. Ai tha se kufiri detar, sipas marrëveshjes, është bërë duke u bazuar tërësisht në metodat bashkëkohore të përcaktimit të kufirit detar dhe mbi parimet që respektojnë legjislacionet shqiptare në fuqi. Më pas ka qenë kundëradmirali Gërveni, i cili për më shumë se dy orë ka shpjeguar me detaje dhe me harta të gjithë marrëveshjen, nga e cila, sipas tij, rezulton se është ndarë thjesht kufiri detar dhe nuk i është falur shtetit fqinj asnjë milimetër hapësirë ujore. Kundëradmirali sqaroi edhe pozicionet nga ku është nisur matja e përcaktimit të kufirit detar, mënyra sesi bëhet, duke pasur parasysh të drejtën detare dhe ka theksuar se hapësira mes kufirit dhe bregut nuk është 22 km sa pretendohet në media dhe nga disa ekspertë, por 39.8 km.

Zogu: Kthimi i eshtrave, vendim historik

Berisha nis sot vizitën dyditore në Kosovë

Shqiptarët e Kosovës, premtojnë pritje madhështore në Prishtinë, Prizren dhe Prekaz

Kryeministri Berisha do të nderohet me titullin ‘Honoris Causa” të Universitetit të Prishtinës, kurse në Prizren do të shpallet “Qytetar Nderi”.

Kryeministri Sali Berisha nis sot një vizitë dy ditore në Kosovë, vizita e parë që pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës. Në ditën e parë të vizitës, Kryeministri Berisha do të takohet dhe ketë bisedime me Kryeministrin e Kosovës, Hashim Thaçi, me të cilin do të ketë edhe një konferencë të përbashkët për shtyp. Pas takimit, në prani të dy kryeministrave, do të nënshkruhen disa marrëveshje bashkëpunimi midis dy vendeve.

Gjithashtu, kryeministri Berisha do të takohet me Presidentin e Kosovës Fatmir Sejdiu dhe Kryetarin e Kuvendit, Jakup Krasniqi.

Kryeministri Berisha do t’i drejtohet më pas, me një fjalë Kuvendit të Kosovës.  

Pasdite, Kryeministri Berisha do të zhvillojë takime të veçanta me përfaqësues të partive politike, me përfaqësues të komunitetit të biznesit dhe përfaqësues të minoriteteve.

Kryeministri Berisha do të zhvillojë gjithashtu, homazhe në varrin e Presidentit Ibrahim Rrugova dhe një vizitë në familjen e tij.

Në ditën e dytë të vizitës, kryeministri Berisha do të udhëtojë në Prekaz, ku do të zhvillojë homazhe në memorialin e Adem Jasharit dhe do të kryejë një vizitë në familjen Jashari. Axhenda e kryeministrit do të vijojë më pas me takime të veçanta me përfaqësuesin e Bashkimit Evropian, Pieter Feith dhe Komandantin e KFOR-it, Leitnant Gjeneral Markus Bentler.  

Kryeministri Berisha do të vizitojë në Prishtinë edhe monumentin “New Born”.

Gjatë kësaj vizite, Kryeministrit Berisha do t’i jepen edhe titujt “Honoris Causa” nga Universiteti i Prishtinës dhe “Qytetar nderi” i Prizrenit.

Opinioni shqiptar në Kosovë, është shprehur se do të organizojë një pritje madhështore në qytetet kryesore. Berisha vlerësohet në shtetin e ri, si kryeministri i shqiptarëve dhe për këtë arsye zotëron një reputacion të jashtëzakonshëm, madje duke u renditur edhe para liderëve vendas.

Kjo, është vizita e dytë e kryeministrit që nga përfundimi i luftës. Berisha e ka vizituar një herë Kosovën, gjatë mandatit të parë qeverisës, 2005-2009. Gjatë kësaj vizite, Berisha u prit në mënyrë madhështore në Prishtinë, Prizren, Drenicë dhe Gjakovë, ku turma të entuziazmuara qytetarësh shqiptarë të Kosovës, i shprehën falënderimet e tyre, kryeministrit shqiptar, duke e quajtur, si “atin shpirtëror të shqiptarëve”, për mbështetjen e dhënë në drejtim të pavarësisë së Kosovës dhe njohjes së saj në mbarë botën. 

Berisha: Shqipëria dhe Kosova, të bashkuara në Evropën e Bashkuar

Konferencë për shtyp e Kryeministrit Berisha dhe Kryeministrit Thaçi, pas takimit mes tyre - Kryeministri Thaçi: Sot, Kosova pret arkitektin e ndryshimeve në Shqipëri, realizuesin e projektit të ëndrrave të shqiptarëve, jetësuesin e integrimit të Shqipërisë në NATO, kontribuesin e madh për pavarësinë e Kosovës. Kryeministri Berisha: E gjithë lufta dhe përpjekjet e shqiptarëve kudo që janë, në Shqipëri, Kosovë  e kudo është që të kapim orën europiane.

Kryeministri Sali Berisha nisi sot vizitën e tij të parë në Kosovën e pavarur. Takimin e parë Kryeministri Berisha e pati në selinë e qeverisë së Kosovës me Kryeministrin Hashim Thaçi. Pas takimit, në prani të dy Kryeministrave dhe të medias, u nënshkruan 6 marrëveshje bashkëpunimi mes dy vendeve: Marrëveshja për lëvizjen e ndërsjellë të shtetasve dhe Protokolli për qarkullimin në zonat kufitare, u nënshkruan nga Kryeministri Berisha dhe Kryeministri Thaçi; Marrëveshja në fushën e doganave u nënshkrua nga Drejtori i Përgjithshëm i Doganave të Shqipërisë Endri Pema dhe Zëvendësministri i Ekonomisë dhe Financave të Kosovës Bedri Hamza; Marrëveshja e bashkëpunimit policor ndërkufitar u nënshkruar nga Ministri i Brendshëm i Shqipërisë Lulzim Basha dhe Ministri i Punëve të Brendshme i Kosovës Zenun Pajaziti; Marrëveshja e ripranimit të personave me qëndrim të paligjshëm u nënshkruar nga Ministri i Brendshëm i Shqipërisë Lulzim Basha dhe Ministri i Punëve të Brendshme i Kosovës Zenun Pajaziti; Marrëveshja e bashkëpunimit të administratave lokale u nënshkrua Ministri i Brendshëm i Shqipërisë Lulzim Basha dhe Ministri i Administrimit të Pushtetit Lokal Sadri Ferati.  Më pas, Kryeministri Berisha dhe Kryeministri Thaçi dhanë një konferencë të përbashkët për shtyp, në të cilën u shprehën: Kryeministri Berisha: Faleminderit zoti Kryeministër. Edhe një herë dua të shpreh mirënjohjen më të thellë, respektim më të madh dhe admirimin së pari për rolin dhe kontributin tuaj thelbësor në çlirimin e Kosovës, në shpalljen e pavarësisë së Kosovës, në udhëheqjen e qeverisë së Kosovës, në një nga periudhat më historike për Kosovën. Ju falënderoj përzemërsisht për pritjen vëllazërore, por kam kënaqësinë time të madhe dhe gëzimin e veçantë të theksoj se në 20 muaj Kosova ka shënuar arritje të mëdha kombëtare dhe ndërkombëtare më shumë se çdo vend tjetër që unë di në historinë e re. Dhe kjo është një meritë e jashtëzakonshme e udhëheqjes politike të Kosovës, e forcave politike dhe qytetarëve të Kosovës. Ajo çka më impresionon në sensin më pozitiv është fakti se si luftëtarët e lirisë po ndërtojnë me përkushtimin më të madh vlerat për të cilat ata luftuan dhe kjo është një gjë e veçantë. Në 20 muaj, këtu, në Kosovë po vendosen disa standarde, të cilat do t’i kenë lakmi të gjitha vendet e tjera. Këtu po vendosen standardet më të gjera të respektimit të pakicave dhe unë jam i bindur se ky është një kontribut i madh i Kosovës për paqen dhe stabilitetin në rajon, por edhe një shembull i shkëlqyer në një nga fushat më sensitive. Në Kosovë po konsolidohet një sistem decentralizimi ndër më të mirët, ndër më të gjerët, i cili, absolutisht, do të prodhojë paqe, stabilitet dhe zhvillim dhe është një nga themelet e çdo demokracie. Më ka ardhur shumë mirë që u krijuan komunat e reja. Është jashtëzakonisht pozitive dhe unë jam i bindur se qeveria do t’u japë të gjitha përgjegjësitë e kompetencat. E rëndësishme për një vend të lirë është qe qytetarët të ndjehen të sigurt, të lirë dhe të kenë sa më afër qeverinë e tyre direkt. Në Kosovë është krijuan dhe po vazhdon të konsolidohet tradita e zgjedhjeve të lira. Pra, kemi të bëjmë me disa zhvillime shumë të rëndësishme, në një kohë rekord të shkurtër, Kosova është njohur gjithashtu nga 62 vende të lira të botës e vende të tjera janë në proces e sipër, është anëtarësuar në dy institucionet më serioze financiare të planetit, institucione të Organizatës së Kombeve të Bashkuara,  Bankën Botërore dhe Fondin Monetar Ndërkombëtar. Ekonomia e Kosovës është një ekonomi dinamike, e vogël, por që i rezistoi furtunës së përgjithshme financiare botërore. Në Kosovë ndodhet KFOR-i, një faktor shumë i rëndësishëm për paqen dhe stabilitetin në rajon, por një faktor që do ndihmojë e po ndihmon Kosovën, forcat e sigurisë së saj në procesin e përgatitjes për integrimin në NATO. Në Kosovë, Bashkimi Europian ka sjellë një mision të fuqishëm, EULEX-i, i cili po mbështet qeverinë e Kosovës në ndërtimin e shtetit ligjor dhe konsolidimin e institucioneve, faktikisht, po jep një ndihmë të pazëvendësueshme në perspektivën europiane të Kosovës. Me Kryeministrin, ne bëmë një bilanc të zhvillimit dhe të marrëdhënieve si midis dy vendeve tona, ashtu edhe me fqinjët tanë. Ne jemi dy vende me popullsi shumicë shqiptare. Ne kemi përgjegjësi të madhe të përcjellim mesazhin tek të gjithë fqinjët tanë se kanë dy miq të vërtetë në Shqipëri dhe Kosovë. Më erdhi jashtëzakonisht mirë me progresin që ka bërë Kryeministri në negociatat me Maqedoninë. Edhe marrëdhëniet tona me Maqedoninë dhe Malin e Zi janë marrëdhënie shumë të mira, të shkëlqyera dhe shoh me interes shumë të madh intensifikimin çdo ditë e më shumë të marrëdhënieve me Kosovën, me Malin e Zi, me Maqedoninë, por dhe shpresoj së shpejti edhe me Serbinë. Fobia nuk shërben ndaj askujt. Në histori kemi kaluar shumë gjëra të pamerituara, por kompleksiteti i saj na ka çliruar nga komplekset. Ndaj jemi të vendosur të punojmë për një klimë miqësore bashkëpunimi dhe integrimi rajonal. Ishte një lajm shumë i gëzueshëm për mua dhe gjithë shqiptarët vendimi i qeverisë së Kosovës për të ndërtuar autostradën Prishtinë-Vermicë. Uroj që edhe qeveria serbe të fillojë ndërtimin nga Nishi. E informova Kryeministrin se gjatë këtij mandate, ne do të ndërtojmë autostradën tjetër Qafë Morinë-Shkodër, një pjesë e mirë është e ndërtuar, por pjesën tjetër të pandërtuar që është 34 kilometra, në mënyrë që Kosova perëndimore të ketë dalje më të shpejtë në det. Porti i Shëngjinit është i gatshëm. Qeveria shqiptare do t’i japë Kosovës në dispozicion të plotë këtë port. Vitin e ardhshëm do të nisë studimi i fizibilitetit dhe projektimi i hekurudhës që do të lidhë dy vendet tona. Ne do të kompletojmë hekurudhën me Maqedoninë , por do lidhemi edhe me Kosovën. Pozicioni i saj gjeografik është shumë për transportin hekurudhor nga portet tona, të cilat bëhen çdo ditë e më të rëndësishëm. E gjithë lufta dhe përpjekjet e shqiptarëve kudo që janë, në Shqipëri, Kosovë  e kudo është që të kapim orën europiane. Ne kemi pasur problem të mëdha në të shkuarën, nuk kemi ndërtuar dot të ardhmen. Tani, ne jemi të lirë dhe po ndërtojmë të ardhmen. Kjo e ardhme ndërtohet në kuadrin e një bashkëpunimi të ngushtë e të gjithanshëm me miqtë tanë në rajon e kudo në botë. Sot, u nënshkruan një seri marrëveshjesh, të cilat synojnë të vendosin në këtë rajon standardet euroapiane të lëvizjes së lirë të qytetarëve, mallrave dhe problemeve të sigurisë. Nuk mund të mohohet se në disa aspekte, në rajon ora është mbrapa. Radhët e gjata që shihen në pikat tona kufitare në tërësi janë jashtë kohe. Ndaj është në detyrën e qeverive që të gjejnë format më të praktike, më lehtësuese për fluksin e pandalshëm të njerëzve dhe mallrave. Këtë diskutim e kam bërë edhe me kolegët e mi Malit të Zi, të Maqedonisë dhe shoh se ka një mirëkuptim të gjerë. Në të ardhmen do të nënshkruhen një seri marrëveshje të tjera që do të kompletojnë infrastrukturën ligjore të një bashkëpunimi dhe partneriteti vëllazëror shekullor, për të gjithë rajonin. Edhe një herë zoti Kryeministër, ju falënderoj me mirënjohje për të gjithë mikpritjen dhe më duhet sërish t’ju siguroj se në këtë qytet dhe këtë vend, janë të vetmit në botë që vij çdo ditë me kënaqësinë më të madhe, po të kem mundësi. Kryeministri Thaçi: Të nderuar përfaqësues të medias, autoritete qeveritare të Shqipërisë, i nderuari zoti kryeministër i Shqipërisë Sali Berisha! Sot jam i privilegjuar dhe emocionalisht i prekur thellë nga ndjenja e respektit për vizitën tuaj, të nderuar të pranishëm, për vizitën e mikut tim, Kryeministrit të Shqipërisë, zotit Sali Berisha dhe ka shumë arsye të ndjehem kështu, së pari, ta ftoj homologun tim nga Shqipëria si Kryeministër i Republikës së Kosovës, Kosovës shtet i pavarur, sovran, demokratik dhe multietnik, me vizion të qartë për integrim në NATO dhe Bashkimin Eruopian. Pastaj, kjo periudhë ka qenë jashtëzakonisht e rëndësishme edhe për Shqipërinë, edhe për Kosovën. Vizita e Kryeministrit të Shqipërisë, zotit Sali Berisha, është vizita e parë në Kosovën e pavarur, prandaj i nderuar Kryeministër, zoti Sali Berisha, mirë se ke ardhur në Kosovë, institucionet legjitime të Republikës së Kosovës të mirëpresin, populli i Kosovë të mirëpret. Sot, Kosova pret arkitektin e ndryshimeve në Shqipëri, Kryeministrin Sali Berisha, realizuesin e projektit të ëndrrave të shqiptarëve me ndërtimin e autostradës Durrës-Morinë. Por, i nderuari Kryeministër, kam kënaqësinë t’ju informoj se edhe ne tani më nuk po numërojmë muajt apo vitet, por po numërojmë ditët kur do të fillojmë me realizimin e projektit gjithashtu ëndërr të qytetarëve të Republikës së Kosovës për ndërtimin e autostradës Morinë-Prizren-Prishtinë dhe unë dua të besoj fuqishëm dhe ju ftoj qysh sot që, siç kishim shtrëngimin apo përqafimin e ngrohtë në tunelin e Kalimashit në hyrjen e muajit historik, do ta kemi përqafimin e ngrohtë në ambient të hapur në Morinë, buzë bjeshkëve të Pashtrikut, për vazhdimin e autostradës në drejtim të Morinit, Prizrenit, Prishtinës. Sot, pritëm jetësuesin e integrimit të Shqipërisë në NATO, Kryeministrin Sali Berisha, kontribuesin e madh për pavarësinë e Kosovës. Në shenjë mirënjohjeje dhe respekti, siç edhe jeni të njoftuar, Presidenti i Republikës së Kosovës, Dr. Fatmir Sejdiu do ta çmojë dhe do ta vlerësojë lart me çmimin për pavarësi, që ju e meritoni, Kryeministrin Berisha. I nderuari Kryeministri Berisha me lejo t’ju falënderoj personalisht për të gjithë kontributin tuaj personal, të qeverisë suaj, të politikës së Tiranës në mbështetje të forcimit të shtetit të Kosovës. Ne po ndërtojmë një shtet demokratik, me institucione funksionale, me demokraci të re, por të zhvilluar, të kultivuar, me respektimin në kuptimin më afirmativ të mundshëm të minoritarëve. Tani jemi në prag të organizimit të zgjedhjeve të para të lira në Kosovën e pavarur dhe është mjaft inkurajues që ne kemi shumë subjekte edhe minoritarë. Unë besoj fuqishëm dhe po punoj që edhe këtë provim të rëndësishëm të parë, mund të them jashtëzakonisht kuptimplotë, Kosova, partitë politike, institucionet, qytetarët ta kalojmë me sukses të plotë. Së shpejti presim edhe raportin e progresit nga Komisioni Europian për Kosovën, por edhe studimin e fizibilitetit. Kemi besim të plotë se Kosova do ta fitojë në mënyrë meritore udhërrëfyesin europian për integrimit, me të cilin do të ballafaqohemi me shumë sfida, por me përgjegjësi të lartë shtetërore për të implementuar të gjitha aktivitetet e nevojshme për një vend demokrat, kritere demokratike edhe në politikë, edhe në legjislacion, edhe në ekonomi. Tanimë shteti i Kosovës po konsolidohet. Tani ne jemi pjesë edhe e Fondit Monetar Ndërkombëtar, edhe i Bankës Botërore, së shpejti do të jemi pjesë edhe e Bankës Europian për Zhvillim dhe Rindërtim. Nuk është fshehtësi të themi publikisht se raportet ndërmjet Kosovës dhe Shqipërisë janë raporte tej shtetërore, raporte vëllazërore. Ky bashkëpunim i shkëlqyer mes dy qeverive tona është duke u thelluar në vazhdimësi dhe si rrjedhojë e këtij bashkëpreokupimi, dy qeveritë tona nënshkruan marrëveshjen e lëvizjes së ndërsjellë ndërmjet dy vendeve, protokolli i për qarkullimin në zonat kufitare, marrëveshjen në fushën e doganave, e bashkëpunimit policor ndërkufitar, marrëveshjen e ripranimit të personave me qëndrim të paligjshëm dhe marrëveshjen e bashkëpunimit të administratave lokale. Këto marrëveshje rregullojnë bashkëpunimin ndërshtetërore në fushat përkatëse, duke vendosur rregullat që do të respektohen nga shtetet tona. Ne do të vazhdojmë të kemi një bashkëpunim shumë të avancuar. I nderuar zoti Kryeministër Berisha, ne, si institucione të Kosovës, kemi këshillat, rekomandimet dhe ndihmesën e pakursyer dhe shumë dobiprurëse edhe të komunitetit ndërkombëtar, kemi bashkëpunim me EULEX-in dhe KFOR-in. Jemi duke ndërtuar raporte të shkëlqyera me të gjitha vendet fqinje, me Maqedoninë, me Malin e Zi dhe vullneti është i njëjtë edhe në raportin ndërshtetëror me Serbinë. Prandaj, kam kënaqësinë për këtë mikpritjen të cilën e organizoi populli i Kosovë, institucionet e saj për ju, zoti Kryeministër. Ne do të vazhdojmë përkushtimet tona të përbashkëta që lidhen drejtpërdrejtë me integrimin euroatlantik dhe avancimin e ndërtimit të institucioneve tona. Pyetje: Si e shihni rrugën drejt BE-së të Shqipërisë dhe Kosovës si një shtet apo dy shtete? Kryeministri  Berisha: Kombi është një dhe i pandarë në shpirtin dhe identitetin  e tij. Nuk mund të bëhet fjalë për dy kombe shqiptare, dy kombe serbe apo dy kombe kroate, etj. Por a kanë  pasur ndikim, a kanë pasur pasoja traumat dhe ndarjet e pamerituara midis shqiptarëve? Mos harroni  se në një gjatësi të madhe të kufirit Shqipëri-Kosovë ka patur tela me gjemba. Nuk besoj të ketë pasur midis Vojvodinës dhe Hungarisë, apo dhe probleme të tjera . Është detyrë, për të mos thënë domosdoshmëri  e qeverisë shqiptare dhe qeverisë së  Kosovës, të bashkëpunojmë ngushtësisht për kapërcimin e pasojave të këtyre ndarjeve. Sot ideali kombëtar i shqiptarëve është ideali evropian, sepse ne aty kemi përcaktuar të ardhmen tonë më të shkëlqyer. Nuk dimë ndonjë të ardhme më të ndritur për ne shqiptarët se integrimi në Evropë. Përpjekja jonë  për të shpejtuar standardet që ekzistojnë në BE  dhe për të bërë që ato t’i gëzojnë qytetarët shqiptarë  është një përpjekje  e drejtë dhe  e ndershme. Dua të theksoj se Shqipëria  dhe Kosova janë  dy vende të ndryshme. Është në interesin  jetik të çdo shqiptari konsolidimi i pavarësisë së Kosovës, por këto nuk janë vende të huaja për njëri-tjetrin, janë vende vëllezër. Shumë  vende  e cilësojnë  njëri-tjetrin si vëllezër dhe në botë dy vendet që kanë më se të drejtë të quhen të tillë janë Shqipëria dhe Kosova. Kryeministri Thaçi:  Realisht ne po kalojmë  dhe po punojmë për tejkalimin e padrejtësive, të cilat kanë ndodhur. Po jetojmë në një realitet  dhe po punojmë për një projekt të vlerave  euroatlantike. Shqiptarët jetojnë në shumë shtete, por ne jemi një komb. Po punojmë fuqishëm për  konsolidimin e demokracive në ato vende, për respektimin e angazhimeve demokratike dhe implementimin e të gjitha standardeve më të larta euroatlantike. Siç e përmendi dhe Kryeministri Berisha, vendet e rajonit,  Kosovën dhe Shqipërinë, i kanë dy vende mike, dy vende të partneritetit, të bashkëpunimit, të paqes, të stabilitetit si dhe të angazhimeve integruese rajonale dhe euroatlantike. Sot Shqipëria është në NATO, shumë shpejt do të jetë edhe në BE. Le të rikthehemi për pak sekonda në histori. Ku ishte Shqipëria para pak vitesh? Ishte në një diktaturë të tmerrshme komuniste. Tani Shqipëria është e lirë prej diktaturës, është pjesë e NATO-s dhe do të ecë e sigurt drejt BE-së. Ku ishte Kosova, para disa kohësh? Duke bërë përpjekje për t’u çliruar nga komunizmi jugosllav  e më pas duke luftuar për lirinë e saj. Sot Kosova është e lirë, e pavarur, po zhvillon demokracinë dhe po punon me hapa të sigurte për integrimin në NATO dhe në BE. Kështu po punojnë edhe vende të tjera të rajonit. Prandaj unë e shoh të ardhmen e rajonit dhe të dy vendeve tona si të ardhmen e  vlerave evropiane, integruese dhe natyrisht të standardeve të BE-së: rajon pa kufij. Pyetje: Zoti Thaçi  praktikisht me këto marrëveshje që nënshkruat, siç ishte dhe ajo e lëvizjes së lirë të qytetarëve, si mendoni se  do ta presë komuniteti ndërkombëtar këtë  veprim? Kryeministri Thaçi: Gjithë bota demokratike, bota e lirë, mendimi i hapur, bota civile, demokracia  kërkon bashkëpunim, integrim, respektim të vlerave bashkëpunuese. Bashkëpunimi është një prej vlerave më të larta të komunitetit ndërkombëtar dhe e gjithë bashkësia ndërkombëtare e përkrah bashkëpunimin e Kosovës  me të gjitha vendet e rajonit. Edhe me Shqipërinë, Maqedoninë e Malin e Zi  kemi ndërtuar raporte të shkëlqyeshme. Gjithashtu, kemi vullnetin e mirë, qytetar, politik dhe shtetëror  për bashkëpunim të ndërsjelltë ndërshtetëror edhe me Serbinë. Nga bashkëpunimi askush nuk duhet të ketë frikë. Përkundrazi. Kemi inkurajim dhe mbështetje të fuqishme në këtë drejtim. E gjithë bota demokratike e përkrah përkushtimin tonë euroatlantik. Pyetje: A e ndjeni veten lider i kombit, sikurse ju cilësojnë në Kosovë, zoti Berisha? Kryeministri Berisha: E ndjej veten një qytetar të lirë shqiptar, që pati fatin e jashtëzakonshëm të shohë ëndrrat e mëdha të kombit të realizuara. Ne na takoi fati i madh të përjetojmë shndërrimin në realitet të ëndrrës së lirisë, e cila  është ëndrra e të gjitha ëndrrave, është projekti i të gjitha projekteve. Kosova e lirë është realizmi më i madh i shqiptarëve në historinë e tyre. Sigurisht nuk mund të them se pa Lidhjen e Prizrenit dhe Pavarësinë e Kosovës , kjo do të mund të kishte ndodhur. Por që nga koha e luftërave të Skënderbeut e deri më sot, kjo është arritja më e madhe e kombit shqiptar. Pastaj kemi projektuar arritje të tjera. E ndjej veten me fat të madh që jetova këto kohëra. Pyetje: Në Kosovë kohët e fundit po flitet për profilizm ideologjik të partive politike. Dimë që Partia Demokratike  e Shqipërisë është e drejtuar nga e djathta. Nga është e drejtuar Partia Demokratike  e Kosovës, nga e majta apo nga e djathta? Kryeministri Thaçi: Fillimisht dëshiroj të theksoj se ky është takim i nivelit më të lartë shtetëror, është vizitë institucionale shtetërore  e kryeministrit Berisha dhe këtu të dy jemi si kryeministra të dy vendeve tona, Shqipërisë dhe Kosovës. Kjo vizitë, këto takime, janë mbi  çdo ideologji dhe çdo parti. Janë përpjekjet tona shtetërore për implementimin e vullnetit të njerëzve edhe në Shqipëri edhe në Kosovë. Dua të flas shumë hapur. Edhe mua, edhe zotin Berisha na ka bashkuar idea edhe pa u njohur fizikisht. Zotit Berisha, është ithtar i luftës kundër diktaturës në Shqipëri. Unë si student kam udhëhequr lëvizjen studentore kundër komunizmit dhe pushtimit serb në Kosovë. Diktatura në Shqipëri ra në atë kohë. Këtu gjithashtu filloi dhe u godit shumë rëndë  dhe natyrisht pushtimit serb në Kosovë po i jepej goditja më e rëndë. Partia Demokratike e Kosovës u themelua prej transformimit të lirive çlirimtare dhe grumbullimit të intelektualëve të çmuar të Kosovës, të vullnetit të qytetarëve të Kosovës. Përpjekja ime ka qenë për atdhe. Tashmë është përpjekje për liri, për rend demokratik, për integrim në NATO dhe BE. Kryeministri Berisha: Do të shtoj se në këtë çështje koncepti dhe qëndrimi im është ky:  Nuk ekziston midis forcave politike të shqiptarëve të Shqipërisë, Kosovës apo Maqedonisë e Malit të Zi, problemi i spektrit politik. Këtë ata e kanë në raport me grupimet evropiane apo botërore. Por kjo nuk është vetëm midis Shqipërisë dhe Kosovës. Edhe me vendet e tjera fqinje nuk ndikon në mmarrëdhëniet ndërshtetërore spektri politik i forcës politike që fiton zgjedhjet. Kushdo që fiton zgjedhjet në Itali, marrëdhëniet mes Italisë dhe Shqipërisë mbeten të shkëlqyera. Kushdo që fiton zgjedhjet në Greqi marrëdhëniet mbeten të shkëlqyera. Kam pasur marrëdhëniet më të mira me kryeministrin Karamanlis dhe jam i bindur se po kaq të mira do të jenë edhe me kryeministrin e ri Papandreu. Ato janë çështje të strukturave partiake. Pyetje: Përballja e ardhshme mes Kosovës dhe Serbisë do të jetë në gjykatën ndërkombëtare të drejtësisë. Rusia si aleate e fortë e Serbisë ka deklaruar se do të jetë një mbështetëse e fortë e çështjes së Serbisë. A mendoni se kjo do të ndikojë në vendimmarrjen e gjykatës ndërkombëtare, duke patur parasysh se Rusia është një pengesë e fortë edhe për aleatët e Kosovës? Kryeministri Thaçi: Ne si Kosovë nuk duam dhe nuk pretendojmë ta politizojmë atë proces. Nuk dëshirojmë të vëmë ngjyrime të pretendimeve gjykuese politike apo paragjykuese ndaj ndonjë shteti të caktuar. Ne i besojmë këtij procesi. Jemi të përgatitur dhe do të kemi opinionin e drejtë, i cili do të përputhet realisht me vullnetin e qytetarëve të Republikës së Kosovës dhe mendimeve të marra nga institucionet legjitime.

http://www.gazeta55.net/index.php?kat=politike&artikulli=8786

Shqipëria dhe Kosova nënshkruajnë 6 marrëveshje për intensifikimin e bashkëpunimit dypalësh

06-10-2009 / Gazeta 55

Shqipëria dhe Kosova nënshkruan të sot në mesditë gjashtë marrëveshje të rëndësishme, të karakterit politik dhe ekonomik që do të ndikojnë në thellimin e marrëdhënieve mes dy vendeve. Gjashtë marrëveshjet mes dy vendeve u nëshkruan në selinë e qeverisë së Kosovës, në Prishtinë, në kuadër të vizitës zyrtare dy ditore që Kryeministri i Shqipërisë Sali Berisha nisi sot në këtë vend, me ftesë të homologut të tij, Hashim Thaçi. Ato u nënshkruan pas takimit që dy Kryeministrat zhvilluan pa praninë e gazetarëve. Marrëveshja e lëvizjes së ndërsjelltë të shtetasve dhe protokolli për qarkullimin në zonat kufitare, u nënshkruan nga Kryeministri i Shqipërisë, Berisha, dhe ai i Kosovës, Thaçi, ndërsa marrëveshjet e tjera u nënshkruan nga anëtarë të dy delegacioneve, Shqipëri- Kosovë. Zbatimi i tyre pritet të thellojë jo vetëm bashkëpunimin mes dy vendeve, por do të lehtësojë për më shumë lëvizjen e lirë të qytetarëve të Kosovës dhe anasjelltas. Vizita e sotme e Kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berisha, në Prishtinë, e para pas shpalljes së Pavarësisë së Kosovës në 17 shkurt 2008, është konsideruar si një vizitë historike dhe e një rëndësie të veçantë dhe shihet si një mundësi e re për të shënuar progres në bashkëpunimin ndërshtetëror Shqipëri- Kosovë.

Më poshtë vijojnë marrëveshjet dypalëshe të nënshkruara sot mes Shqipërisë dhe Kosovës:

- Marrëveshja për Lëvizjen e ndërsjelltë të shtetasve.

- Protokolli për qarkullimin në zonat kufitare.

- Marrëveshja në fushën e doganave.

- Marrëveshja e bashkëpunimit policor ndërkufitar.

- Marrëveshja e ripranimit të personave me qëndrim të paligjshëm.

- Marrëveshja e bashkëpunimit të Administratave lokale.

Topi, kundër enciklopedisë maqedonase

Presidenti: Ishte një aleancë patologjike mes politikës dhe qarqeve akademike

Erjon Ajazi

Presidenti Bamir Topi reagoi për herë të parë për enciklopedinë maqedonase, e cila deformon historinë e popullit shqiptar. Ai zgjodhi diplomimin e brezit të tretë të shkollës politike për të lëshuar mesazhin se politika duhet t‘i mbajë duart larg nga akademikët. Për kreun e shtetit, enciklopedia nuk ishte thjesht një lajthitje e akademikëve maqedonas, por më gjerë, një aleancë patologjike mes rretheve shkencore dhe politikës së Shkupit. Deklarata e Topit pati nënkuptim edhe për çështjen e shumë debatuar të Historisë së Shqipërisë 12, në tekstin e së cilës përveç shumë gabimeve të gjetura nga ekspertët, ka edhe komente politike mbi ngjarje të caktuara të pas viteve 1990 në vendin tonë. "Historia nuk bëhet me emocione politike, por me një mendim të qartë. Politika duhet të dijë të respektojë institucionet akademike dhe mjerë ai akademik që është i infiltruar nga ideologji politike, apo partiake aq më keq", tha Presidenti. Sipas tij, akademiku nuk është i tillë në rast se brenda tij bashkëjeton objektiviteti dhe subjektiviteti partiak dhe aq më shumë ai partiak. "Historia nuk është pesë vjet! Historia nuk është njëzet vjet! Historia është mijëravjeçare dhe ne nuk duhet të lejojmë jo vetëm shfaqje, qofshin këto dhe segmentare të qarqeve të caktuara që kërkojnë të rikthejnë tensione në Ballkan, por në çdo lloj konteksti nuk duhet që t‘i japim pjesës akademike, sepse nuk përfaqësojnë interesa partiake, por përfaqësojnë interesa kombëtare", tha Topi. Presidenti Bamir Topi ishte i pranishëm në ceremoninë e diplomimit të brezit të tretë të studentëve të Shkollës Shqiptare të Studimeve Politike. Të pranishëm në këtë veprimtari ishin dhe kreu i Komisionit Europian në Shqipëri, ambasadori Helmut Lohan, koordinatori i Përgjithshëm i programit "Shkollat Politike", Fransua Fridrih, drejtues dhe pedagogë të kësaj shkolle, studentë dhe ish-studentë të saj.

Presidenti Topi vazhdon të mbajë të njëjtin qëndrim lidhur me vendimin e Partisë Socialiste për të bojkotuar Kuvendin.

"Unë asnjëherë nuk kam qenë për bojkot, asnjëherë në jetën time", është shprehur kreu i shtetit. Pa dashur të komentojë më gjerë vendimin e Partisë Socialiste, Presidenti theksoi se "kam pasur një parim dhe vetë kur isha në politikë, nuk e komentoja vendimmarrjen e opozitës, apo të mazhorancës kur ne ishim në opozitë, aq më shumë sot që jam President. Mesazhin tim e keni pikërisht në momentin e inaugurimit të Parlamentit të ri. Aty është një koncentrat i gjithçkaje që unë kam menduar dhe vazhdoj të mendoj. Përgjigjen e keni në mesazhin që unë kam dhënë". Për sa u takon nxënësve të shkollës politike, Topi tha se "e kam thënë edhe njëherë tjetër, në mos gaboj një vit më parë, se kjo shkollë nuk fabrikon politikanë". Kjo shkollë, vijoi ai, jep mundësi që në eksperiencën e jetës, të karrierës, pavarësisht se ku tenton të shkosh, natyrisht jo vetëm drejt politikave partiake dhe ideologjike, por edhe në administratë, në institucionet e rëndësishëm të Shqipërisë, aty ku diskutohet për të ardhmen europiane të Shqipërisë, aty ku diskutohet për standarde, besoj që ju atje do të jeni të gjithë të vlefshëm.

Kosovo : trois anciens membres de l’UÇK jugés coupables de crimes de guerre

Kosovo : Le directeur général de la RTK donne sa démission

Monde albanais : vers l’unification des programmes scolaires ?

Albanie : un manuel d’histoire à la gloire du Premier ministre Berisha