Tiranë, më 21 prill 2012

Informacion per media

Në kuadrin e aktiviteteve për 100 vjetorin e shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, L.T.M. Princi Leka, Kryetari i PLL, z. Ekrem Spahiu, dhe një delegacion i kryesisë së PLL nga Shqipëria zhvilluan një vizitë në komunitetin shqiptar në Belgjikë.

Takimi u zhvillua në formë kokteji në një kështjellë mesjetare prestigjioze të Brukselit ku morën pjesë mbi 200 bashkëatdhetarë.

Mbledhjen e hapi zv-kryetari i PLL, njëherit kryetar i degës të PLL në Belgjikë, z. Sulejman Gjana, i  cili, në emër të komunitetit shqiptar të Belgjikës dhe veçanërisht të legalistëve dhe nacionalistëve, i shprehu mirëseardhjen delegacionit nga Shqipëria.

Princi Leka përshëndeti të pranishmit duke theksuar se "Shqiptarët duhet të kuptojnë se kur gjenden larg Atdheut, nuk ka më interesa politike apo partiake, por se duhet të qëndrojnë të bashkuar".

Më pas mori fjalën Ministri-këshilltar i Ambasadës së Kosovës në Belgjikë, z. Gani Azemi, i cili tha se "të gjithë e dijnë se legalistët dhe nacionalistët e Belgjikës kanë qënë në zë dhe se kanë marrë pjesë në të gjitha manifestimet që janë mbajtë në Bruksel, Paris, Londër e në të gjitha metropolet e Europes për Kosoven dhe se, ka prej tyre që kanë dhënë jetën me pushkë në dorë në Kosovë".

Në fjalën e tij, Kryetari Spahiu theksoi se në 100 vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë duhet të kujtojmë se një pjesë e historisë së shtetit shqiptar lidhet edhe me historinë e Familjes Mbretërore. Spahiu kujtoi se po përgatitet seriozisht kthimi i eshtrave të Mbretit Zog gjatë këtij viti dhe se për këtë qëllim është ngritur një komision ndërministror që kryesohet nga Ministri i Brendshëm, z. Bujar Nishani.

Duke vlerësuar kontributet e legalistëve dhe nacionalistëve të diasporës në dobi të interesave t'Atdheut, të Kombit dhe të Mbretit, z. Spahiu tha se "duke punuar për Mbretin, kemi punuar për Atdheun".

Më pas, Kyetari i PLL, z. Spahiu shtoi se : " jemi të lumtur që Shqiptarët kanë një progres të dukshëm jo thjesht në hapësiren shqiptare por kudo që jetojnë".  Kryetari Spahiu vuri në dukje progresin e madh që ka realizuar vitet e fundit qeveria Shqiptare nën drejtimin e Kryeministrit Berisha dhe tha se "e rendësishme është që këtë qeveri e drejton Kryeministri Berisha i cili ka qënë edhe një mbështetës i fuqishëm i vlerësimit të Familjes Mbretërore".

 Zyra e shtypit e PLL.

Lartësia juaj, Princi Leka,

E nderuara, zonjusha Elia Zaharia,

I nderuar Imam Tasim Ramadani,

I nderuar Z. Skender Zogu,

Chère Sylviane,

I nderuar Z. Ekrem Spahiu, kryetar i PLL,

Të nderuar Z. Ylljet Aliçka, Ambasador i Shqipërisë në Francë dhe Z. Gani Azemi, këshilltar i Ambasadës së Kosovës në Belgjikë,

Bashkatdhetarë të dashur,

Zonja dhe Zotërinj,

Jemi mbledhur sot për të përkujtuar dhe nderuar jetën dhe veprën e një prej personaliteteve më të ndritura të historisë sonë kombëtare dhe për të bërë homazhe para varrit të themeluesit të shtetit shqiptar modern, Naltmadhërisë Tij, Mbretit Zog I.

Kjo ditë përkon me 51 vjetorin e ndarjes nga jeta të Sovranit tonë, por edhe me një ngjarje të rëndësishme për gjithë popullin shqiptar. Në këtë përvjetor, që shënon edhe 100 vjetorin e shpalljes së Pavarësisë së Shtetit Shqiptar, eshtrat e Mbretit Zog do të riatdhesohen në vendlindjen e tij dhe do të prehen përjetësisht në Shqipërinë tonë të dashur, për të cilën Mbreti Zog lindi dhe jetoi.

Është pikërisht kjo arsye që jemi mbledhur sot bashkë me një delegacion të gjerë nga Shqipëria, me në krye Princin Leka, sepse është hera e fundit që vijmë në këto varreza në përvjetorin e vdekjes së Mbretit Zog dhe ku eshtrat e tij pushuan 51 vite me radhë. Shfrytëzoj rastin për të falenderuar shtetin dhe popullin mik francez, që i dha strehë familjes mbretërore shqiptare, si dhe shumë legalistëve dhe mbretërorëve shqiptarë, dhe ku Mbreti Zog kaloi shumë vite të jetës, ku trupi i tij pushoi në paqe, derisa vendlindja dhe populli e thërritën për t’u rikthyer.

Sipas traditës tonë të kahershme, para se të vazhdojmë, ftoj Imamin tonë të nderuar, Hirësinë e Tij, Tasim Ramadanin, për të bërë një lutje për shpirt të Mbretit Zog.

*****

Lartësia Juaj,

Zonja dhe Zotërinj,

Nuk kemi për qëllim të përshkruajmë jetën e Sovranit tonë të shtrenjtë. Jo se na mungon dëshira, por do të duhej një studim shkencor dhe historik për të nxjerrë në dritë vlerat e tij. Megjithatë, nuk mund t’i kalojmë në heshtje përpjekjet më krijesore të figurës më të shkëlqyeshme shqiptare, pa të cilën rilindja jonë do të ishte jetime.

Ahmet Zogu lindi në vitin 1895, në Burgajet të Matit, në Oxhakun e Zogollëve, i dalluar për trimërinë, atdhe-dashurinë dhe besnikërinë e tij. Që në orët më të para të jetës së tij, Ahmet Zogu u orvat për të krijuar një levizje antiarmiqësore në vendlindjen e tij dhe u përpoq që të ballafaqohej me sulmet e shumta të ushtrive italiane dhe serbo-malazeze, që dëshironin të sundonin vendin tonë. Kështu, ai fitoi besimin e patundur të bashkëvendasve të tij dhe pa humbur kohë, u ngrit në rangun më të lartë të prijësve luftarakë në mbarë Shqipërinë.

Gjithmonë në krye të luftës, ballë çdo rreziku, Ahmet Zogu ishte i pari ndër të parët në betejat më vendimtare për fatin e Shqipërisë. Kështu që, edhe Ismail Qemali e ftoi prijësin e Matit, në moshën e re 17-vjeçare si delegat në Vlorë, me rastin e ngritjes së flamurit, më 28 nëntor 1912.

Aktiviteti i tij i gjithanshëm kombëtar, i udhëhequr nga ndjenjat më të larta patriotike, triumfoi më 21 janar 1920, me Kongresin e Lushnjës. Aty, si arkitekt i kuvendit në fjalë, për fatin e madh të kombit, u zgjodh Ministër i Punëve të Brendshme dhe kështu arriti të sigurojë themelet e shtetit të ri Shqiptar. Më 23 dhjetor 1923, u caktuan zgjedhjet e para të lira në Shqipëri, me anën e të cilave populli ia dha besimin heroit të tij legjitim, i cili diti t’i bashkojë shqiptarët, duke u prirë në luftë e t’i udhëheqë në paqe, për të formuar shtetin e parë shqiptar.

Mirëpo, në qershor të vitit 1924, procesi demokratik në atdhe u ndërpre për afër 6 muaj, nga një grusht-shteti, i frymëzuar nga bolshevizmi anti-kombëtar i Fan Nolit. Ky i fundit dëshironte të vendosë në Shqipëri një regjim anti-parlamentar dhe filloi të krijojë miqësi të ngushta me Bashkimin Sovjetik.

Kjo situatë ishte e papranueshme dhe kur qeveria shqiptare mbajti zi me rastin e vdekjes së Leninit, fuqitë perendimore vendosën të ndihmojnë Ahmet Zogun që të kthehet në Shqipëri dhe të shpëtojë jo vetëm Atdheun e tij, por mbarë Evropën prej këtij rreziku. Më 24 dhjetor 1924, Ahmet Zogu hyri triumfalisht në Tiranë, me përkrahjen dhe pëlqimin e pothuajse shumicës dërrmuese të popullit shqiptar dhe rrëzoi qeverinë ilegjitime të Fan Nolit, duke shpallur Triumfin e Legalitetit.

Me kthimin e Ahmet Zogut në Shqipëri filloi një periudhë përparimi dhe begatie, që do të vazhdonte për 15 vjet me radhë. Kryetar republike më parë dhe Mbret i madh i një kombi të vogël, i cunguar padrejtësisht nga shtetet fqinjë, Ahmet Zogu kishte fituar emër e zë, duke e bërë Shqipërinë tonë të njohur në botë dhe anëtare e kombeve në Gjenevë.

Mbreti Zog u dallua në krye të shtetit shqiptar si organizator dhe strateg i pamposhtur, si reformator e konsolidues i shtetit të ri shqiptar i pashoq. Vetëm nën udhëheqjen dinjitoze të tij dhe afinitetin diplomatik e kombëtar, Shqipëria u radhit në familjen e qytetëruar të Evropës, u sigurua pavarësia e përhershme e shtetit shqiptar, populli shqiptar ishte i lirë dhe zot i vetvetes në trojet e veta.

Pasi kishte krijuar premisat e një zhvillimi të sigurt dhe me afat të gjatë për vendin tonë, Mbreti Zog vendosi të bashkohet me një konteshë hungareze, e cila shndriti atdheun tonë nga bukuria e rrallë.

Më 27 prill 1938, nga Tirana jonë e dashur, u hap jehona: Naltmadhëria e Tij, Zogu I, lidhi fatin e tij dhe të kombit me “Trëndafilin e Bardhë” të Hungarisë, Konteshën Geraldinë Apponi, e cila me fisnikërinë e saj, hijeshinë dhe bukurinë e veçantë, i dha Mbretërisë tone të re njohje më të gjerë dhe prestigj më të lartë, në gjirin e mbretërive më të vjetra dhe më të mëdha të Evropës e të botës.

Një vit më vonë, pikërisht më 5 prill 1939, u sigurua ardhmëria e vendit tonë. Zoti e bekoi jo vetëm çiftin Mbretëror, por edhe të gjithë popullin shqiptar, si në Shqipëri, Kosovë, Çameri e Mal të Zi. Për fatin e madh të kombit, atë ditë lindi Princi trashëgimtar Leka, Mbreti ynë i dashur Leka, që për fat të keq u nda nga jeta parakohe, pak muaj më parë, por që na la Princin Leka II, trashëgimtar të fronit Mbretëror, që na nderon sot me prezencën e vet.

Zonja dhe Zotni,

Procesi i rindërtimit dhe zhvillimit të atdheut tonë u ndërpre nga pushtimi i Italisë fashiste, e cila në kundërshtim me të gjitha ligjet botërore të integritetit e të sovranitetit tokësor, pushtoi vendin tonë më 7 prill 1939. Në këtë datë, Parlamenti vendosi unanimisht që Mbreti, familja e Tij dhe qeveria shqiptare duhej të largoheshin nga vendi për t’i shërbyer në liri çështjes kombëtare.

Mbreti ynë u largua për një mërgim, sa i gjatë aq edhe i hidhur. Por jo pa i siguruar popullit të tij një udhëheqës luftarak të pashoq, besnikun e tij më të vendosur, heroin tonë kombëtar, të pavdekshmin gjeneral Abaz Kupin. Ai, bashkë me dëshmorin kombëtar Mujo Ulqinaku dhe sa e sa të tjerë, i treguan botës mbarë, se stërnipat e Skënderbeut nuk dorëzohen pa luftë dhe se, “shqiptari që vdes për Atdhe, Flamur e Mbret, ai nuk ka vdekur, por veç ka lindur”.

Data e 7 prillit 1939 do të mbetet përgjithmonë e shënuar me të zezë në kalendarin e historisë shqiptare. Jo vetëm sepse u humb liria dhe pavarësia, por atë ditë diktatura fashishte ia bëri djepin diktaturës më të egër dhe më të përgjakshme të historisë sonë.

Gjatë Luftës Dytë Botërore, Mbreti Zog u vendos në Londër, si shumë kryetar të vendeve europiane të pushtuar. Aty, Mbreti Zog u orvat gjithnjë për të fituar përkrahjen e aleatëve për çlirimin e vendit, por meqenëse fati i Atdheut ishte vendosur sipas interesave politike dhe gjeo-strategjike të fuqive perendimore, aktiviteti i Tij ishte gjithnjë i sabotuar.

Kur qeveria angleze njohu regjimin gjakatar të Enver Hoxhës, në nëntor 1945, Mbreti Zog u largua nga Britania e Madhe dhe u vendos te miku i tij i vjetër, Mbreti Faruk i Egjiptit. Në Egjipt, Mbreti Zog ishte i lirë të organizojë përpjekje kombëtare për rrëzimin e regjimit komunist në Shqipëri, siç ishin përgatitjet për zbarkimin e terenistëve në Shqipëri, gjatë viteve ‘49, ‘50 dhe ‘51.

Gjatë atyre viteve, Mbreti Zog vuajti gjithashtu nga një sëmundje të rëndë. Në vitin 1955, Mbreti Zog u vendos në Kanë të Francës, ku kaloi ditët e fundit të jetës tij.

I prekur nga një kancer i pashërueshëm, Mbreti Zog mbylli sytë përfundimisht në Paris të Francës, më 9 prill 1961. Me vdekjen e Mbretit Zog, populli shqiptar humbi udhëheqësin më të shquar të përpjekjeve të tij kombëtare, humbi figurën më të lartë të historisë, humbi shpëtimtarin e kombit, humbi themeltarin e Shqipërisë moderne, i cili gjatë jetës, si në Atdhe, ashtu edhe në mergim, kishte vepruar për një Shqipëri të lirë, etnike dhe demokratike.

Zonja dhe Zotërinj,

Shumë herë thuhet se personalitetet më të ndritura të historisë nuk vdesin, sepse vepra e tyre mbetet përgjithmonë e gjallë dhe e shëndoshë për popujt e tyre.

Kjo thënie vërtetohet më së miri me N.M.T. Mbretin Zog I, i cili u zhduk fizikisht, por vepra e tij e lartësuar, ideali i tij në shërbim të atdheut dhe të kombit nuk do të shuhet për jetë, por do të trashëgohet brez pas brezi me N.T.M. Princin Leka II, në krye.

I paharruar qoftë kujtimi i Mbretit Zog.

Ju falemnderit,

Sulejman Q. Gjana

Zv-Kryetar i PLL

http://www.gazeta55.al/index.php?kat=opinion&artikulli=26741

Riatdhesimi i Mbretit Zog, në 100 vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë

Jemi mbledhur sot për të përkujtuar dhe nderuar jetën dhe veprën e një prej personaliteteve më të ndritura të historisë sonë kombëtare dhe për të bërë homazhe para varrit të themeluesit të shtetit shqiptar modern, Naltmadhërisë Tij, Mbretit Zog I. Kjo ditë përkon me 51 vjetorin e ndarjes nga jeta të Sovranit tonë, por edhe me një ngjarje të rëndësishme për gjithë popullin shqiptar. Në këtë përvjetor, që shënon edhe 100 vjetorin e shpalljes së Pavarësisë së Shtetit Shqiptar, eshtrat e Mbretit Zog do të riatdhesohen në vendlindjen e tij dhe do të prehen përjetësisht në Shqipërinë tonë të dashur, për të cilën Mbreti Zog lindi dhe jetoi. Është pikërisht kjo arsye që jemi mbledhur sot bashkë me një delegacion të gjerë nga Shqipëria, me në krye Princin Leka, sepse është hera e fundit që vijmë në këto varreza në përvjetorin e vdekjes së Mbretit Zog dhe ku eshtrat e tij pushuan 51 vite me radhë. Shfrytëzoj rastin për të falenderuar shtetin dhe popullin mik francez, që i dha strehë familjes mbretërore shqiptare, si dhe shumë legalistëve dhe mbretërorëve shqiptarë, dhe ku Mbreti Zog kaloi shumë vite të jetës, ku trupi i tij pushoi në paqe, derisa vendlindja dhe populli e thërritën për t’u rikthyer. Sipas traditës tonë të kahershme, para se të vazhdojmë, ftoj Imamin tonë të nderuar, Hirësinë e Tij, Tasim Ramadanin, për të bërë një lutje për shpirt të Mbretit Zog.
***
Zonja dhe Zotërinj, Nuk kemi për qëllim të përshkruajmë jetën e Sovranit tonë të shtrenjtë. Jo se na mungon dëshira, por do të duhej një studim shkencor dhe historik për të nxjerrë në dritë vlerat e tij. Megjithatë, nuk mund t’i kalojmë në heshtje përpjekjet më krijesore të figurës më të shkëlqyeshme shqiptare, pa të cilën rilindja jonë do të ishte jetime. Ahmet Zogu lindi në vitin 1895, në Burgajet të Matit, në Oxhakun e Zogollëve, i dalluar për trimërinë, atdhe-dashurinë dhe besnikërinë e tij. Që në orët më të para të jetës së tij, Ahmet Zogu u orvat për të krijuar një levizje antiarmiqësore në vendlindjen e tij dhe u përpoq që të ballafaqohej me sulmet e shumta të ushtrive italiane dhe serbo-malazeze, që dëshironin të sundonin vendin tonë. Kështu, ai fitoi besimin e patundur të bashkëvendasve të tij dhe pa humbur kohë, u ngrit në rangun më të lartë të prijësve luftarakë në mbarë Shqipërinë. Gjithmonë në krye të luftës, ballë çdo rreziku, Ahmet Zogu ishte i pari ndër të parët në betejat më vendimtare për fatin e Shqipërisë. Kështu që, edhe Ismail Qemali e ftoi prijësin e Matit, në moshën e re 17-vjeçare si delegat në Vlorë, me rastin e ngritjes së flamurit, më 28 nëntor 1912. Aktiviteti i tij i gjithanshëm kombëtar, i udhëhequr nga ndjenjat më të larta patriotike, triumfoi më 21 janar 1920, me Kongresin e Lushnjës. Aty, si arkitekt i kuvendit në fjalë, për fatin e madh të kombit, u zgjodh Ministër i Punëve të Brendshme dhe kështu arriti të sigurojë themelet e shtetit të ri Shqiptar. Më 23 dhjetor 1923, u caktuan zgjedhjet e para të lira në Shqipëri, me anën e të cilave populli ia dha besimin heroit të tij legjitim, i cili diti t’i bashkojë shqiptarët, duke u prirë në luftë e t’i udhëheqë në paqe, për të formuar shtetin e parë shqiptar.
Mirëpo, në qershor të vitit 1924, procesi demokratik në atdhe u ndërpre për afër 6 muaj, nga një grusht-shteti, i frymëzuar nga bolshevizmi anti-kombëtar i Fan Nolit. Ky i fundit dëshironte të vendosë në Shqipëri një regjim anti-parlamentar dhe filloi të krijojë miqësi të ngushta me Bashkimin Sovjetik. Kjo situatë ishte e papranueshme dhe kur qeveria shqiptare mbajti zi me rastin e vdekjes së Leninit, fuqitë perëndimore vendosën të ndihmojnë Ahmet Zogun që të kthehet në Shqipëri dhe të shpëtojë jo vetëm Atdheun e tij, por mbarë Evropën prej këtij rreziku. Më 24 dhjetor 1924, Ahmet Zogu hyri triumfalisht në Tiranë, me përkrahjen dhe pëlqimin e pothuajse shumicës dërrmuese të popullit shqiptar dhe rrëzoi qeverinë ilegjitime të Fan Nolit, duke shpallur Triumfin e Legalitetit. Me kthimin e Ahmet Zogut në Shqipëri filloi një periudhë përparimi dhe begatie, që do të vazhdonte për 15 vjet me radhë. Kryetar republike më parë dhe Mbret i madh i një kombi të vogël, i cunguar padrejtësisht nga shtetet fqinjë, Ahmet Zogu kishte fituar emër e zë, duke e bërë Shqipërinë tonë të njohur në botë dhe anëtare e kombeve në Gjenevë. Mbreti Zog u dallua në krye të shtetit shqiptar si organizator dhe strateg i pamposhtur, si reformator e konsolidues i shtetit të ri shqiptar i pashoq. Vetëm nën udhëheqjen dinjitoze të tij dhe afinitetin diplomatik e kombëtar, Shqipëria u radhit në familjen e qytetëruar të Evropës, u sigurua pavarësia e përhershme e shtetit shqiptar, populli shqiptar ishte i lirë dhe zot i vetvetes në trojet e veta. Pasi kishte krijuar premisat e një zhvillimi të sigurt dhe me afat të gjatë për vendin tonë, Mbreti Zog vendosi të bashkohet me një konteshë hungareze, e cila shndriti atdheun tonë nga bukuria e rrallë. Më 27 prill 1938, nga Tirana jonë e dashur, u hap jehona: Naltmadhëria e Tij, Zogu I, lidhi fatin e tij dhe të kombit me “Trëndafilin e Bardhë” të Hungarisë, Konteshën Geraldinë Apponi, e cila me fisnikërinë e saj, hijeshinë dhe bukurinë e veçantë, i dha Mbretërisë tone të re njohje më të gjerë dhe prestigj më të lartë, në gjirin e mbretërive më të vjetra dhe më të mëdha të Evropës e të botës. Një vit më vonë, pikërisht më 5 prill 1939, u sigurua ardhmëria e vendit tonë. Zoti e bekoi jo vetëm çiftin Mbretëror, por edhe të gjithë popullin shqiptar, si në Shqipëri, Kosovë, Çamëri e Mal të Zi. Për fatin e madh të kombit, atë ditë lindi Princi trashëgimtar Leka, Mbreti ynë i dashur Leka, që për fat të keq u nda nga jeta parakohe, pak muaj më parë, por që na la Princin Leka II, trashëgimtar të fronit Mbretëror, që na nderon sot me prezencën e vet.
Procesi i rindërtimit dhe zhvillimit të atdheut tonë u ndërpre nga pushtimi i Italisë fashiste, e cila në kundërshtim me të gjitha ligjet botërore të integritetit e të sovranitetit tokësor, pushtoi vendin tonë më 7 prill 1939. Në këtë datë, Parlamenti vendosi unanimisht që Mbreti, familja e Tij dhe qeveria shqiptare duhej të largoheshin nga vendi për t’i shërbyer në liri çështjes kombëtare. Mbreti ynë u largua për një mërgim, sa i gjatë aq edhe i hidhur. Por jo pa i siguruar popullit të tij një udhëheqës luftarak të pashoq, besnikun e tij më të vendosur, heroin tonë kombëtar, të pavdekshmin gjeneral Abaz Kupin. Ai, bashkë me dëshmorin kombëtar Mujo Ulqinaku dhe sa e sa të tjerë, i treguan botës mbarë, se stërnipat e Skënderbeut nuk dorëzohen pa luftë dhe se, “shqiptari që vdes për Atdhe, Flamur e Mbret, ai nuk ka vdekur, por veç ka lindur”. Data e 7 prillit 1939 do të mbetet përgjithmonë e shënuar me të zezë në kalendarin e historisë shqiptare. Jo vetëm sepse u humb liria dhe pavarësia, por atë ditë diktatura fashiste ia bëri djepin diktaturës më të egër dhe më të përgjakshme të historisë sonë. Gjatë Luftës Dytë Botërore, Mbreti Zog u vendos në Londër, si shumë kryetar të vendeve europiane të pushtuar. Aty, Mbreti Zog u orvat gjithnjë për të fituar përkrahjen e aleatëve për çlirimin e vendit, por meqenëse fati i Atdheut ishte vendosur sipas interesave politike dhe gjeo-strategjike të fuqive perendimore, aktiviteti i Tij ishte gjithnjë i sabotuar. Kur qeveria angleze njohu regjimin gjakatar të Enver Hoxhës, në nëntor 1945, Mbreti Zog u largua nga Britania e Madhe dhe u vendos te miku i tij i vjetër, Mbreti Faruk i Egjiptit. Në Egjipt, Mbreti Zog ishte i lirë të organizojë përpjekje kombëtare për rrëzimin e regjimit komunist në Shqipëri, siç ishin përgatitjet për zbarkimin e terrenistëve në Shqipëri, gjatë viteve ‘49, ‘50 dhe ‘51.
Gjatë atyre viteve, Mbreti Zog vuajti gjithashtu nga një sëmundje të rëndë. Në vitin 1955, Mbreti Zog u vendos në Kanë të Francës, ku kaloi ditët e fundit të jetës tij. I prekur nga një kancer i pashërueshëm, Mbreti Zog mbylli sytë përfundimisht në Paris të Francës, më 9 prill 1961. Me vdekjen e Mbretit Zog, populli shqiptar humbi udhëheqësin më të shquar të përpjekjeve të tij kombëtare, humbi figurën më të lartë të historisë, humbi shpëtimtarin e kombit, humbi themeltarin e Shqipërisë moderne, i cili gjatë jetës, si në Atdhe, ashtu edhe në mergim, kishte vepruar për një Shqipëri të lirë, etnike dhe demokratike.
Shumë herë thuhet se personalitetet më të ndritura të historisë nuk vdesin, sepse vepra e tyre mbetet përgjithmonë e gjallë dhe e shëndoshë për popujt e tyre. Kjo thënie vërtetohet më së miri me N.M.T. Mbretin Zog I, i cili u zhduk fizikisht, por vepra e tij e lartësuar, ideali i tij në shërbim të atdheut dhe të kombit nuk do të shuhet për jetë, por do të trashëgohet brez pas brezi me N.T.M. Princin Leka II, në krye.
I paharruar qoftë kujtimi i Mbretit Zog!

Fjala e mbajtur në Paris, me rastin e 51-vjetorit të vdekjes së N.M.T Mbretit Zog.
Autori është Zv-Kryetar i PLL

Tiranë më, 11.04.2012

Informacion për mediat

Në kuadër të aktiviteteve për 100 vjetorin e shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë dhe me rastin e 51 vjetorit të vdekjes së Mbretit Zog, degët e PLL në Belgjike dhe Francë organizuan një ceremoni përkujtimore tek varri i Mbretit Zog në Paris.

Duke marre parasysh se shteti shqiptar ka vendosur që të kthejë eshtrat e Mbretit Zog në atdhe, këtë vit ishte hera e fundit qe mund te organizohej një pelegrinazh i tillë në Paris.

Në këtë ceremoni morën pjesë L.T. Princi Leka II me të fejuarën znj. Elia Zaharia, anëtarë të Familjes Mbretërore Shqiptare, z. Skënder Zogu dhe zonja Sylviane Muselier, Kryetari i P.L.L.-së z. Ekrem Spahiu, një delegacion i gjerë i PLL nga Shqipëria si dhe anëtarë e simpatizantë të PLL nga Belgjika dhe Franca. 

Ceremoninë e hapi, zv-kryetari i PLL, njëherazi edhe kryetar i degës së PLL në Belgjikë, z. Sulejman Gjana, i cili ftoi imamin e Xhamisë Shqiptare të Belgjikës z. Tasim Ramadani të bënte një lutje për shpirt te Mbretit Zog I. 

Me pas z. Gjana mbajti një referat në përkujtim të jetës dhe veprës së Mbretit Zog I e cila ka qenë tërësisht në shërbim të popullit dhe kombit shqiptar dhe kujtoi se "vetëm nën udhëheqjen dinjitoze te Mbretit Zog dhe afinitetin diplomatik e kombëtar, Shqipëria u radhit në familjen e qytetnueme t'Europës, u sigurua pavarësia e përhershme e shtetit shqiptar, populli shqiptar ishte i lire dhe zot i vetvetes në trojet e veta".

Në fjalën e tij, kryetari i PLL z. Ekrem Spahiu theksoi se me Vendim të Këshillit të Ministrave është ngritur një komision i posaçëm shtetëror për kthimin e eshtrave të Mbretit Zog I në atdhe dhe po punohet që të kemi një ceremoni sa më dinjitoze në respektim të kontributit të Mbretit Zog I, në dobi të shtetit dhe kombit shqiptar.  

Më pas, ambasadori i Shqipërisë në Francë z. Ylljet Aliçka, përshëndeti të pranishmit duke siguruar se do të bëjë të gjitha përpjekjet që të mundësohet sa më parë kthimi i eshtrave të Mbretit Zog në atdhe.

L.T. Princi Leka falënderoi të pranishmit dhe i siguroi se, në angazhimin e tij për t'i shërbyer Atdheut dhe Kombit Shqiptar, do të ndjekë me përkushtimin më të madh shembullin e Mbretit Zog dhe te Mbretit Leka.  Ndërsa z. Skënder Zogu, falënderoi në gjuhën franceze miqtë belg e francez që ishin të pranishëm në këtë ceremoni.

Pas ceremonisë përkujtimore, aktivisti i PLL dhe ish-ushtari i Ushtrisë së Mbretit Leka z. Petrit Karaj, për nder të Princit Leka, të z. Ekrem Spahiu dhe të gjithë të pranishmëve shtroi një drekë.

http://www.nobility-association.com/latestnews.htm

NEWS APRIL, 09, 2012

THE INTERNATIONAL COMMISSION AND ASSOCIATION ON NOBILITY

51st Anniversary of King Zog's death (9 April 1961)

photo taken on the 51st Anniversary of King Zog's death (9 April 1961) at the cemetry of Thiais in front of the late king's tomb, in the presence of Our Royal Patron HRH Prince Leka II (tall man on right of photo), his fiancée Miss Elia Zaharia, his aunt Mrs. Sylviane Muselier (sister of the late Queen Geraldine), Our Honorary Member Skender Zogu, nephew of the late king (with light coat beside Prince Leka II), HE the Albanian Ambasador Mr. Ylljet Aliçka, the Albanian Imam Tahsim, and about 300 Albanian royalistes who came from Belgium, Albania and France. The Albanian Royalist party was represented by his President Mr. Eqrem Spahija and Vice-president Mr. Sulejman Gjanaj. The representative of the Kosovo Embassy in Bruxelles Mr. Gani Azemi, first secretary, the late King Leka's military attaché Commander Hylle Spahija, the Honorary Member Dr Patrice Najbor and some Albanian press & TV members were present.

It is expected following the decision taken by the Albanian government, that the remains of the late King Zog I and the members of his family will be transferred, during 2012 year of the 100th anniversary of the independance of Albania (1912-2012) to Tirana where a museleum will be erected and where the ashes of the following members of the Royal family will be burried: HM King Zog I, HM. Queen Geraldine, HM King Leka I, HM Queen Susan of the Albanians; HH Prince Xhelal (brother of king Zog I); HH Royal Princesses: Senije, Adile, Myzejen, Maxhide, Ruhije and Nafije (sisters of the late King). Theceremony will be organised by the Albanian state and the date will be announced soon by the special Commission which has been formed for this sacred event.

http://www.mapo.al/2012/04/08/mbreti-ne-hije/

08/04/2012 

Nga Alfred Lela/Fotot: Armand Sallabanda/ Revista Mapo mumri i Shkurtit

Intervista / Princi Leka flet për amanetin e të atit dhe për dëshirën që të jetë i pari në Dinastinë Zogu që do të bëhet gjysh. Lidhjen e tij me Mbretëreshën Geraldinë dhe kujtimi i Mbretit Zog.

Në një natë të acartë shkurti, bashkë me Edi Lesin, një koleg që ka punuar me Princin Leka në ministrinë e Jashtme, bëjmë për nga Pallati Mbretëror. Edi ka luajtur rolin e ndërmjetësit për një bisedë me Trashëgimtarin e fronit, dhe falë tij, shmangen ato momentet mbushur me siklet e kortezi kur bashkëbiseduesi të është jo vetëm i panjohur, por edhe një i panjohur emri i të cili shoqërohet me titullin Princ. 

Në fillim si duhet t’Ju drejtohemi, pra cila është etiketa e duhur sipas ceremonialit, dhe si u pëlqen Ju personalisht, Naltmadhni, Princ Leka…?

Faleminderit për pyetjen, sigurisht që kjo varet nga konteksi, në rastin konkret mund të më drejtoheni edhe thjesht me emrin Leka, por sipas protokollit me titullin Naltmadhëri i drejtohen vetëm Mbretit, ndërsa djalit të tij, Princit, i drejtohen me termin Lartesë.

Lartesë. Nëse do të bënit një kategorizim të njerëzve që u drejtohen, secili me një nga këto cilësime që përmenda më sipër, si do i ndanit ata?

Së pari, askënd nuk do të ngarkoja me faj për mosnjohjen e terminologjisë protokollare, sigurisht duke përjashtuar në këtë rast diplomatët, ndërsa për pjesën tjetër kjo mosnjohje është e justifikueshme, pasi për rreth gjysëm shekulli kjo terminologji sipas ideologjisë komuniste përbënte herezi.

Si u drejtohet e fejuara Juaj? A ka ajo ende një emër ‘përkëdhelës’ për Ju?

Sigurisht që brenda çiftit nuk ka protokolle.

Në çift sigurisht që jo, por Protokolli i Oborrit ruhet në praninë në bisedë të Sulejman Gjanës, zv kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit dhe me sa duket këshilltar i Princit. Gjana duket si një nga ata burrat e ardhur nga një kohë tjetër. Është i gjatë, i zbardhylët ka sy të çelët dhe është i veshur me kostum e kravatë. Shto këtu edhe një shall bezhë që sikur shkrihet me dritën e zbehtë të dhomës me kubaturë të lartë. Gjana flet në një gegnishte të qashtër dhe thotë se ka lindur në Belgjikë. Po të mbyllësh sytë për një moment e të shkëputesh në kohë, Gjanën mund ta zëvendësosh me një prej shoqëruesve të Ahmet Zogut ndërsa Princin me gjyshin e tij. Kjo dhomë mund të jetë kudo: në një hotel në Francë apo një kështjellë në rrethinat e Londrës. Çdo gjë që ka ndodhur e do të ndodhë me monarkinë, shqiptarët patjetër do ta lidhin me Mbretin Zog dhe trashëgiminë e tij.   

Kur të ndodhë betimi Ju do të emërtoheni Leka, Mbret i Shqiptarëve siç pat bërë edhe gjyshi juaj, për të shenjuar ‘shqiptarët’ dhe jo veç Shqipërinë?

Titulli që unë trashëgoj është Naltësia e Tij Mbretërore Princ i Kurorës Leka II i Shqiptarëve.

Dua të ndalem te betimi Juaj si Mbret. A ka ndodhur ky betim mbi varrin e Mbretit Leka I, siç e tha shtypi, apo më shumë ishte një fjalë lamtumire?

Betimi im nuk ishte zyrtar, por lidhej me amanetin e Tij dhe detyrimin tim si djalë dhe si Princi i Shqiptarëve për të ndjekur rrugën e Tij.

Cili ishte ky amanet? A mund të bëhet publik?

Amaneti i tij ishte shumë i thjeshtë: Të vazhdoj me devotshmëri rrugën e tij!

Ç’parashikon Statuti i Mbretërisë kur, ku, dhe si do të ndodhë betimi i Princit Leka si Mbreti Leka II?

Kurorëzimi im, pavarësisht se kur, do të bëhet në përputhje me vullnetin e lirë të shqiptarëve.

Ç’doni të thoni me ‘vullnet i lirë i shqiptarëve’?

Me votën e tyre të lirë, nëpërmjet Parlamentit ose një referendumi të pamanipuluar.

Në dekorin e madh që shoqëron Familjen Mbretërore Shqiptare, referendumi i vitit 1997, me pyetjen ‘a jeni për Monarkinë apo për Republikën?’ është një moment i errët. Zgjedhjet e 1997-ës ishin më tronditëset në historinë post-komuniste të Shqipërisë. Mbretërorët fituan bindshëm në disa zona të vendit dhe me po kaq bindje kontestuan rezultatin final, të cilin e konsideruan të manipuluar. Pjesë e kësaj proteste ishte edhe ‘bravadoja ushtarake’ e të ndjerit Mbreti Leka, i cili u shfaq i armatosur, bashkë me ndjekësit, në afërsi të Pallatit të Kongreseve. Kaosi që pasoi prodhoi një të vdekur në anën e Mbretërorëve dhe një urdhër arresti për Mbretin Leka që u detyrua të largohej nga Shqipëria. I njohur me këtë dekor e këtë histori, ndoshta Princi Leka duhet të ketë patur mëdyshje në lidhje me rolin e tij të ardhshëm.

A keni menduar ndonjëherë: unë nuk dua të jem Mbret ‘i një mbretërie që s’ekziston’. Dua t’i jap fund këtu dhe të vazhdoj jetën si pasardhës i Mbretit Zog, por pa etiketimet e ceremonitë, thjesht si qytetar i vendit të tij dhe timit?!

Ju përmendet fjalën “amanet” dhe besoj se ia dini kuptimin, pra shqiptarët nuk do ta pranonin kurrë mosmbajtjen e amanetit. Familja Mbretërore nuk është vetëm e imja, por i përket të gjithë shqiptarëve.

Amaneti është që Ju të betoheni si Mbret dhe të bëni çdo përpjekje për rikthimin e Monarkisë si formë regjimi…

Amaneti nuk është i lidhur vetëm me sistemin. Për mua do të thotë të jem i përkushtuar në çështjen kombëtare. Do të thotë të punoj dhe tëjetoj për Vendin tim, për të gjithë Shqiptarët pa dallim. Që edhe fëmijët e mi të flasin Shqip dhe ta shikojnë të ardhmen e tyre në Shqipëri. Të jem në Shërbim, siç kanë qenë të gjithë paraardhësit e mi.

Kur i bën një vijë fati Familjes Mbretërore Shqiptare, ajo, dashur pa dashur, të lidh me fatin e monarkive të tjera europiane të pas Luftës së Dytë Botërore. Në mërgim, duke pritur, herë në dritë, por më shumë në hije, i gjen të gjithë mbretërit, mbretëreshat apo princat europianë: italianët, grekët, jugosllavët, bullgarët e të tjerë. Ata parakalojnë në sytë e opinionit publik fatin e trishtë të përmbysjeve të mëdha që solli Lufta e Dytë në Europë. Shkëlqimi i tyre është i një kohe tjetër dhe brenda kësaj drite që birret e birret ata përcjellin njëri –tjetrin. Aty janë edhe mbretërorët shqiptarë, që zhvendosen sa nga një cep i Europës në tjetrin, për të marrë në sy edhe Amerikën e për të provuar si destinacion përfundimtar të largëtën Afrikë të Jugut. Në këtë zhvendosje brenda lëkurës tëndë, si i thonë, nuk mund të mos ndjehesh leqelëshuar e fatalist.

Familja Juaj, por në përgjithësi shumica e familjeve  mbretërore në Europë pas Luftës së Dytë Botërore, mund të konsiderohet e pafat? A ndjeheni Ju i pafat?

Gjatë diktaturës komuniste të gjithë shqiptarët ishin të pafat, ndërsa sot unë e shoh veten me fat, pasi më në fund Familja Mbretërore u kthye në Atdhe.

Kur nuk jam pjesë e bisedës i hedh sytë rreth e rrotull dhomës ku jemi ulur. Princi e kap këtë dhe shpjegon se dhomat në Pallat janë me dekoracione të ndryshme dhe kjo ku po rrimë është me motive afrikane. Familja e Tij ka kaluar shumë vite në Afrikën e Jugut dhe nëse historia e mbretërorëve shqiptarë në kontinentin e errët mund të shpejgohej përmes këtyre maskave të varura nëpër mure, ato do të pikonin trishtim. Ato maska, në një mënyrë a tjetër shërbejnë, jo vetëm si ‘historik i shpejtë’ i një pjese të jetës së Familjes Mbretërore, por edhe si urë lidhëse mes Mbretit Leka dhe Princit Leka. Mes të atit me të birin.

Nëse do e përshkruanit me disa fjali babanë Tuaj, Mbretin Leka I, cilat do të ishin ato?

Babai im, Mbreti Leka I, gjithë jetën ia kushtoi çështjes kombëtare dhe besoj se përfaqësoi mëse miri simbolin e unitetit kombëtar. Si pasardhësi i Tij i jam mirënjohës, pasi atdhedashurinë ma ka kultivuar edhe mua që në fëmijëri.

Më thoni Ju lutem, dhe nëse mundeni, cili ka qenë reagimi i parë kur e patë apo u thanë se babai Juaj kishte mbyllur sytë përgjithmonë?

Më lejoni të mos i përgjigjem kësaj pyetjeje.

A jeni besimtar në përgjithësi? Ju jeni pjesë e një familjeje dybesimëshe por, cila fe ka luajtur rol më të madh nën jetën Tuaj, Krishtërimi apo Muhamedanizmi?

Une besoj në Zot,dhe të dyja besimet me të cilat jam rritur më kanë hapur më shumë horizont drejt kulturave që secila prej tyre përfaqëson.

Princi Leka është një djalë i gjatë. Ky vertikalitet trembës zbutet megjithatë nga manierat e tij, e folura e qetë, sytë e paqtë dhe një theks anglez në të folur që e bën të duket më shumë një Windsor se sa një Atilë.

Ju jeni një individ ekzotik, edhe për një vend plot ekzotizma si Shqipëria: keni theks të huaj në të folur, jeni shumë më i gjatë se mesatarja e shqiptarëve; keni tipare më të zbardhylëta se sa mesatarja e vendit e cila, mund të thuhet, është ‘e zeshkëta’ dhe; jeni zëbutë, në një vend ku më hapësirë gjejnë bërtimat e çirrjet. A ndiheni nganjëherë ndopak si i huaj? Si dikush i cili nuk e ka vendin këtu?

(Qesh) Ndoshta keni të drejtë, por unë e dua këtë vend  siç është,edhe me paradokset e tij. Përsa u përket tipareve dhe fizikut tim mendoj se jam një malësor i vërtetë.

Unë nuk besoj se do i shmangeni frerëve të të qenit ‘politikisht korrekt’, por nganjëherë, shqiptarët, që në një situatë tjetër mund të ishin nënshtetasit tuaj, a nuk janë, deri diku, të paqeverisshëm?

(Qesh) Barcaletë: Mbreti Zog, Bulevardin e ndërtoi shumë të gjerë që autobusët  të ecnin horizontalisht, kjo pasi çdo shqiptar dëshiron të ulet në vendin e parë. Por, le të kthehemi seriozë: ndoshta hapësirat duhen zgjeruar që secili individ të gjejë vendin e tij.

Një zgjerim i mundshëm i hapësirave do të ishte Shqipëria e bashkuar, që së fundi etiketohet me emra të ndryshëm në varësi të atij apo asaj që e artikulon predispozitën: E Madhe, Natyrale, Etnike e të tjera. Për këtë, Princi Leka, kur të kurorëzohet, ashtu si i gjyshi dhe i ati do të quhet Mbreti Leka II i Shqiptarëve. Sigurisht mund të flasim për hapësirë të zgjeruar, ëndrra dhe idelae të mëdha të matjanit Ahmet Zogu nga Burgajeti që u shpall Mbret i Shqiptarëve.

A keni qenë në Burgajet të Matit, në vendlindjen e gjyshit Tuaj? Cilat janë ndjesitë që patët kur vizituat tokën e të parëve?

Në Burgajet shkoj vazhdimisht  dhe ndjehem shumë i lidhur me zonën e Matit.

Ka një mendim që qarkullon prej dekadash dhe që i ka rrënjët te qëndrimi i komunistëve ndaj Mbretit Zog, sipas të cilit, ky i fundit e tradhëtoi vendin kur u largua më mërgim, në vend që të rrinte këtu e të luftonte…

Kjo është më tepër një çështje e propagandës së sistemit komunist. Parlamenti shqiptar vendosi largimin e përkohshëm të Mbretit, pasi qëndrimi i tij rrezikonte pavarësinë e shtetit. Mbreti Zog nuk pranoi të bëhej një vegël e pushtuesve dhe të mbretëronte nën bajonetat e tyre. Mbreti Zog ishte rasti me unikal në Europë që nuk u rreshtua në rradhët e koalicionit nazifashist.

Ndërkohë, qëndrimi ndaj Mbretëreshës Geraldinë, qoftë edhe nga komunistët, ka qenë i butë, ose më pak mohues. Pse mendoni se ka ardhur kjo?

Me sa duket, pas 10 vitesh mbretëri, shqiptarët prisnin me padurim Mbretereshën e tyre e cila do te simbolizonte vazhdimësinë e kësaj familjeje. Përveç kësaj, ajo që në fillim u angazhua për t’i shërbyer Shqipërisë dhe i qëndroi deri në fund besnike idealeve të Mbretit Zog. Ajo e deshi këtë vend dhe dëshira e saj ishte të prehej në tokën shqiptare. Jam shumë i lumtur që kjo dëshirë iu realizua!

Na flisni pak për Mbretëreshën Geraldinë, gjyshen tuaj, në nivel personal. Cila ka qenë marrdhënia Juaj me të?

Unë kam qenë shumë i lidhur me gjyshen time. Ajo më donte shumë, më tregonte historitë e familjes, më fliste për dashurinë e saj për Mbretin Zog, për Shqipërinë që e kujtonte me aq mall! Unë jam rritur me gjyshen time pranë dhe për këtë jam me fat. Ajo ka qenë frymëzim për ne dhe për të gjithë shqiptarët që sakrifikuan dhe e lidhën fatin e tyre me fatin e Familjes Mbretërore.

A Ju ‘vizitojnë’ në ëndrra të afërmit tuaj që kanë ndërruar jetë: babai Juaj, gjyshi, gjyshja, nëna? A vijnë ata si bartës të amanetit mbretëror, apo thjesht si njerëz të gjakut tuaj?

Nuk ëndërroj shpesh të afërmit e mi, por janë gjithnjë në mendimet e mia. Nukmund të them që vijnë nëpër ëndrra, por mund të pohoj se prindërit e mi janë gjithmonë prezent. I kam dashur shumë dhe vazhdoj t’i ndjej pjesë të jetës time, dhe kështu do të jetë gjithmonë.

Në oborr të Pallatit shfaqen edhe dy qen të mëdhenj. Në hyrje, te porta kryesore, qëndrojnë dy roje. Shto këtu këshilltarin e Princit, të fejuarën dhe këta, pak a shumë, këta duhet të jenë rezidentët e përhershëm të Pallatit. Të paktë për të mbushur një hapësirë të tillë dhe në kontrast të fortë me Oborrin e dikurshëm mbretëror ku gjezdiste Princ Tati, Princeshat motra, nëna Mbretëreshë, Mbretëresha Geraldinë, adjutantë e shërbëtorë të ndryshëm. Vetmi. A nuk vjen era vetmi?

A ndiheni i vetmuar? Ju jeni fëmija i vetëm i një Mbreti i cili ishte gjithashtu fëmija i vetëm i një mbreti tjetër. A do të jeni edhe Ju një Mbret njëfëmijësh, si paraardhësit Tuaj, apo do të shohim një Oborr Mbretëror plot e përplot? A keni folur për këtë me të fejuarën?

Disa ditë më parë isha duke parë me interes pemën e familjes dhe kam vënë re që asnjë anëtar i familjes së linjës Zogolli, nuk është bërë asnjëherë gjysh. Nisur nga kjo kam shumë dëshirë të ndryshoj fatin e familjes. Padyshim që e ndjej mungesën e prindërve, dhe sidomos të një motre apo vëllai, me të cilët do të ndaja gëzimet dhe hidhërimet! Por jam i lumtur që kam pranë Elian, e cila me kupton dhe me është gjendur pranë në çdo kohë. Fëmijët janë vullneti i Zotit, por ajo që unë do të doja shumë është të bëhem një ditë gjysh, gjë të cilën nuk e arriti dot as Mbreti Zog dhe as babai im, Mbreti Leka.

Asnjë prej atyre që e kanë pasuar nuk mund t’i shpëtojë krahasimit me të. Ai ishte Mbreti Absolut, Zogu I i Shqiptarëve, i pamëshirshëm me armiqtë dhe i kujdeshëm me miqtë, përllogaritës gjakftohtë dhe trim sipas një stili shqiptarësh të vjetër; njohës i mendjes shqiptare dhe përdorues mjeshtëror i saj; interpretues i Kanunit, fesë, sentimenteve, por edhe shtetndërtues, me aq lëndë të pakët sa të ofron një hapësirë ku fisnorja bën ligjin dhe ku ligji nuk njihet për mbret. Mbret i një kohe tjetër sigurisht, por edhe Mbret për çdo kohë, gjithashtu. Por Princi Leka duket se ka nga ajo lënda tjetër, një lloj qetësie dhe durimi, një lloj vetëdije se t’i japësh kohë kohës është gjithashtu një gjest mbretëror. Mes Zogut I dhe Lekës II shtrihet, e paanë, historia. Por të gjithë e dimë se ajo merr kthesa kur të gjithë shpresojmë se asgjë nuk ndryshon më brenda saj. Princi Leka, ky Mbret i pashpallur, ky Mbret në pritje, e ka në të atë genin zogollian dhe duket se gjyshi i ashpër do të gjejë brenda butësisë së vet kohën e duhur për të bërë aleancë me historinë.

Gjyshi Juaj, Mbreti Zog, është identifikuar si njohës i psikologjisë shqiptare dhe rrjedhimisht një menaxhues i mirë i ndarjeve fetare, krahinore e klanore ndër shqiptarë. Kjo cilësi, veç të tjerash, e ndihmoi atë të formonte shtet aty ku shtet nuk kish patur më parë. A është kjo psikologji shqiptare më kompatibël me një formë të qeverisuri si monarkia, dhe pse?

Mendoj se pyetja juaj e ka vetë përgjigjen brenda, prandaj dhe unë besoj në idealin e Mbretërisë Kushtetuese, si një sistem që siguron stabilitet politik, ekonomik e social, dhe kjo u provua jo vetëm gjatë kohës së Mbretërisë në Shqipëri, por edhe nga përvoja e shteteve më të përparuara të Europës.

Nga disa, shihet si shenjë ‘tërheqjeje’ ose ‘dorëzimi’ fakti se Ju jeni zyrtar i Republikës? A shihni ndonjë paradoks te kjo: dikush që pret të betohet si Mbret u shërben strukturave republikane të shtetit?

Detyra ime është të jem në shërbim të vendit tim në çdo rrethanë, përvoja institucionale do më shërbejë edhe më shumë për të ardhmen.

Bashkë me Edin çapitemi përmes një nate të acartë shkurti pasi jemi përshëndoshur me Princin Leka këshilltarin e tij dhe me rojet te porta. Pedonalja ka pak lëvizje. Në të djathtë gjendet ministria e Brendshme, ku princi Leka punon si këshilltar. A ka një paradoks te kjo: një trashëgimtar që synon fronin mbretëror punon si zyrtar i Republikës? Përgjigjen e kësaj e morët pak më lart, por çdo përgjigje, në fund të fundit, do të kishte qenë e pamjaftueshme. E mjaftueshme duket se është vetëm koha në dispozicion të Princit. Ai ka kohë për të gjitha: të martohet, të lindë trashëgimtarë, ta zgjerojë Oborrin dhe të punojë në pritë të historisë. A nuk pat bërë të njëtën gjë edhe parardhësi i tij, Mbreti Zog?