http://gazetametropol.com/forumlexomesazh.php?id=3394

Mesazhet e lexuesve

http://gazetametropol.com/tekst.php?idt=74396

09/03/2012 Identiteti i kombit shqiptar në Ballkan është i ndërlidhur me Shqipërinë etnike, jo me “Shqipërinë e madhe” (sepse shqiptarët askujt nga vendet fqinje nuk i kanë këputur asnjë pëllëmbë territori, por është e kundërta) të patentuar dhe të finalizuar nga industria ballkanike “lebensraum” e Serbisë së madhe (1844–1999) të Ilia Garashaninit dhe të Slobodan Milosheviçit. Ndaj shqiptarët asgjë nuk kanë të përbashkët me krijesën e trilluar paditëse dhe akuzuese “Shqipëria e madhe”.

Të drejtën e Kosovës dhe të shqiptarëve për t’u bashkuar me Shqipërinë e garanton Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, ku thuhet: “Me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar” (Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, “Pegi”, Tiranë, 2002, f. 5).

Prandaj askush nuk ka të drejtë morale, as ligjore e as demokratike që këtë të drejtë historike, legjitime, legale, kushtetuese dhe demokratike të popullit shqiptar për bashkim me Shqipërinë ta shantazhojë, ta kontestojë, ta mohojë dhe ta keqinterpretojë si kërkesë për krijimin e një “Shqipërie të madhe”. Kjo është tezë e fabrikuar dhe ndërruar e shovinistëve serbomëdhenj, që është në funksion të drejtpërdrejtë të mbrojtjes dhe të zgjerimit të Serbisë së madhe në kurriz të territoreve autoktone të Shqipërisë etnike.

Derisa Kosova të jetë nën mbrojtjen e Amerikës dhe të NATO-s, ajo është jashtë çdo rreziku nga Serbia dhe nga Rusia. Mirëpo në të kundërtën, në mungesë të këtyre dy faktorëve relevantë ndërkombëtarë Kosova do të jetë e rrezikuar dhe e sulmuar nga Serbia dhe nga aleatët e saj tradicionalë. Këtë rrezik tash duhet ta mbajnë parasysh jo vetëm Prishtina dhe Tirana, por dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe aleatët e tyre europerëndimorë.

Për të mos i lënë asgjë rastit, krerët drejtues të Shqipërisë dhe të Kosovës tani, sa nuk është bërë vonë, duhet të kërkojnë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe të BE-së (Franca, Gjermania, Britania e Madhe, Italia etj.) që të ushtrojnë trysni ndaj Beogradit, Moskës dhe Pekinit që ta njohin Republikën e Kosovës, në mënyrë që t’i njihet subjektiviteti juridik ndërkombëtar nga ana Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.

Në rast dështimi të një formule të tillë në relacionin Uashington, Bruksel, Beograd, Moskë dhe Pekin, alternativa e vetme politike dhe juridike është bashkimi i Kosovës me Shqipërinë. Formulë afatgjatë, e drejtë, legjitime dhe racionale kjo, që do të mbyllte përgjithmonë aspiratat dhe pretendimet e Serbisë, të ripushtonte Kosovën e Shqipërisë. Këtë opsion do të duhej ta mbështesnin edhe SHBA-të, edhe partnerët e saj të BE-së, në mënyrë që në afat të gjatë të shpëtonin dhe siguronin edhe Kosovën, edhe Shqipërinë si një shtet të përbashkët në Ballkan, i cili do të ishte në përputhje të plotë edhe me të drejtën historike, edhe me të drejtën ndërkombëtare, ndryshe Serbia kurrë nuk do të pranojë që të heqë dorë nga rikolonizimi i Kosovës. Këtë e provon edhe kushtetuta e saj në fuqi, ku thuhet se “Kosova është pjesë e pandashme e Serbisë”. Pra, derisa në kushtetutën e Serbisë është sanksionuar një klauzolë e tillë, rrezikun nga Serbia nuk duan ta shohin vetëm ata që nuk e kuptojnë dhe e anashkalojnë me qëllim politikën kolonialiste dhe hegjemoniste të Serbisë ndaj Republikës së Kosovës. Pra, shkurt dhe thjesht, nëse Kosova nuk bashkohet me Shqipërinë ose nuk mbetet nën mbrojtjen e përhershme të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, por mbetet kështu si shtet i vetëm, atëherë alternativa e tretë është me rrezik të madh të shpërthimit të një lufte të re midis Kosovës dhe Serbisë. Që të mos ndodhë repriza e errët, e hidhur dhe tragjike e shekullit të kaluar (1912–1999), Kosova nuk ka zgjidhje tjetër të statusit të saj politik të përhershëm: o bashkim me Shqipërinë, o nën mbrojtjen e përhershme të Amerikës. Opsioni i tretë mund të jetë me pasoja të rënda dhe të paparashikuara si për Kosovën, ashtu dhe për Shqipërinë, sepse Serbia do të tentojë ta mbajë “edhe Kosovën, edhe Evropën” (kështu ka deklaruar presidenti i Serbisë Boris Tadiç), pasi Këshilli i Evropës më 1 mars 2012 miratoi unanimisht statusin e vendit kandidat të Serbisë në BE. Kështu thotë edhe kushtetuta e Serbisë, sipas së cilës “Kosova është pjesë e Serbisë”!?

Kosova pa Shqipërinë vetëm një eksperiment i përkohshëm shtetëror

Kosova për të ekzistuar si shtet i pavarur dhe sovran do të duhej të arrinte njërin prej këtyre kushteve: 1) të jetë anëtare e Organizatës së Kombeve të Bashkuara; 2) të jetë anëtare e Organizatës së Atlantikut Verior (NATO); 3) të jetë nën mbrojtjen e përhershme të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Ndryshe është i pashmangshëm dhe i domosdoshëm Bashkimi i Kosovës me Shqipërinë. Çdo alternativë tjetër politike, qoftë afatshkurtër, qoftë afatgjatë, Kosovën e rikthen nën sundimin kolonial të Serbisë (1912–1999).

Këtë rrezik të shthurjes së shtetësisë së Republikës së Kosovës para së gjithash e paralajmëron statusi i tanishëm i Kosovës Veriore, të cilën që 13 vjet (1999–2012) Serbia e ka okupuar dhe pacifikuar në “paqësore”, duke e konsideruar si pjesë të saj.

Pavarësisht se çfarë përmbajnë deklaratat dhe intervistat e rezervuara të ambasadorit të nderuar dhe të respektuar Kristofer Dell ndaj bashkimit të Kosovës me Shqipërinë, me gjasë as Amerika e as Evropa Perëndimore (duke qenë se politika bëhet në afat të gjatë, jo vetëm sot për sot) nuk do ta pengojnë ribashkimin e shqiptarëve brenda kufijve historikë të Shqipërisë etnike. Mbase ky është një proces i pandalshëm, por shqiptarët duhet të dinë se si t’i qasen kësaj çështjeje të rëndësishme për fatin e tyre dhe për ribërjen e shtetit të tyre të përbashkët - Shqipërinë etnike e KURRSESI “Shqipërinë e madhe”, sepse ajo është një falsitet i shpifur dhe i trilluar nga kuazishkenca, nga politika, nga diplomacia dhe nga propaganda e Beogradit (1844–2012), që është mjeti më efikas për mbrojtjen dhe shpëtimin e Serbisë së Madhe, e cila është krijuar me copa të grabitura të territoreve shqiptare, hungareze dhe kroate etj., që nga Kongresi i Berlinit (1878).

Kush do të bindet në të vërtetën historike dhe gjeopolitike, le ta shikojë hartën e shteteve të Ballkanit, aty do të shohin se nuk ekziston kurrfarë “Shqipërie e madhe” ( e fabrikuar nga serbomëdhenjtë dhe aleatët e tyre të sllavëve të Jugut të Ballkanit), por vetëm Serbia e madhe e formuar nga sipas “Naçertanie-s” së Ilia Garashanit dhe pasuesve të tij, siç ishin Stevan Moleviçi, Dostiej Obradoviçi, Jovan Cvijiçi, Vladan Gjorgjeviçi, Vaso Qubriulloviçi, Ivo Andriçi, Dobrica Qosiçi, Milorad Ekmeçiçi, Dimitrije Bogdanoviçi, Slobodan Milosheviçi e shumë të tjerë.

Pyetja për disa pseudointelektualë, apolitikanë dhe adiplomatë në shkallë ballkanike, evropiane dhe ndërkombëtare, po si mund të shpifin dhe të bien dakord me gënjeshtrat, me akuzat dhe me aktpaditë e zeza të Serbisë se gjoja dikur paskësha ekzistuar një “Shqipëri e madhe”, të cilën edhe sot shqiptarët po luftuakan për ringjalljen e saj?!

Kjo është PADREJTËSIA dhe ofendimi më i madh që po u bëhet shqiptarëve, duke i shantazhuar, frikësuar dhe kërcënuar se ata nuk e gëzojnë të drejtën të ribashkohen si një komb dhe si një shtet i vetëm në Ballkan, ashtu sikurse të gjitha shtetet e tjera në rajon, por duhet ta mbyllin gojën dhe të pajtohen me statusin e tyre vasal nën sundimin e egër kolonial 100-vjeçar serbosllav. Kjo padrejtësi duhet të dalë para Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, sepse shqiptarët kanë të drejtën e vet historike dhe legjitime që të jetojnë të bashkuar brenda kufijve natyrorë dhe gjeopolitikë të Shqipërisë etnike, kurrsesi të “Shqipërisë së madhe” të sajuar nga Serbia e madhe - Piemonti i sllavëve të Ballkanit.

Nuk ka Shqipëri të madhe në Ballkan, as nuk ka shqiptarë në Ballkan, që po veprojnë dhe që po kërkojnë ribashkimin e Shqipërisë së madhe, por ka vetëm një Shqipëri etnike, e cila në çdo aspekt dhe element të saj është ANTITEZË e Shqipërisë së madhe të patentuar dhe të fabrikuar nga projektuesit dhe nga zbatuesit e Serbisë së madhe në Beograd. Kjo është e vërteta. Prandaj dhe lëvizja “Vetëvendosje”, sikurse edhe të të gjitha lëvizjet dhe partitë e tjera politike shqiptare plotësisht (to the full extent) e gëzojnë të drejtën legjitime që të kërkojnë ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë. Këtë të drejtë askush nuk duhet ta keqinterpretojë dhe ta falsifikojë (për interesa dhe qëllime të ndryshme politike, ekonomike a tregtare etj.), ashtu sikurse po veprojnë në mënyrë orkestrale dhe tradicionale kuazishkenca, politika, diplomacia, propaganda, agjenturat e ndryshme serbosllave, filosllave ballkanike dhe jashtëballkanike, sepse është e garantuar me të gjitha parimet dhe me normat e së drejtës ndërkombëtare, me konventat, rezolutat, deklaratat, protokollet dhe me Kartën e Kombeve të Bashkuara, si dhe me kushtetutën në fuqi të Republikës së Shqipërisë.

http://www.balkanweb.com/gazetav5/artikull.php?id=112352

Për ta pritur në mënyrë festive 100 vjetorin e themelimit të shoqatës "Vatra", drejtuesit e saj kanë krijuar komisione që po koordinojnë punën në gjithë SHBA në mënyrë që muaji prill të këtë aktivitete të shumta. Nga drejtuesit festimet janë konsideruar jo vetëm festimet e shqiptarëve të Amerikës, por janë festimet e gjithë shqiptarëve, prandaj kanë pasur parasysh që të ftojnë shqiptarë nga të gjithë komunitetet të shpërndara nëpër botë, por edhe në Shqipëri dhe Kosovë. Një vit më parë kryetari i kësaj shoqate, Gjon Buçaj i shoqëruar nga kryeredaktori aktual i gazetës "Dielli" zhvilluan një tur në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni dhe Mal të Zi, ku u takuan me drejtues shqiptarë. Në këto takime ata kanë kërkuar që festa e "Vatrës" në prill të 2012 të konsiderohet si festa e mbarë shqiptarëve. Sinjalin e parë që kjo festë do të konsiderohet e tillë, e dha kryeministri Berisha në një të komitetit ndërministror që është ngritur për festimet zyrtare të 100 vjetorit të pavarësisë. "Për një shekull, "Vatra" ka qenë zemra shqiptare që rrihte në liri për kombin dhe vendin, ka qenë flakë e pashuar e lirisë së shqiptarëve, avokate e pamposhtur e kombit dhe vendit, në vendin më të madh dhe më të lirë të botës", ka thënë Berisha gjatë kësaj mbledhje. Duke vlerësuar rolin e kësaj organizate në marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, Berisha tha ndër të tjera se "Vatra" mbajti të gjallë vizionin e lirisë të shqiptarëve në Shqipëri, Kosovë dhe në të gjitha viset ku ata ndodhen. Ndaj, kryeministri Berisha propozoi që Shqipëria të japë një kontribut simbolik në festimet që do të organizohen për 100 vjetorin e "Vatrës".

http://www.balkanweb.com/gazetav5/artikull.php?id=112353

Dy nga drejtuesit historikë të "Vatrës" janë figura të rëndësishme të historisë shqiptare. Fan Noli dhe Faik Konica dy njerëz të bindjeve të ndryshme, por që e themeluan dhe iu bashkuan "Vatrës" për një qëllim, mbrojtjen e kombit shqiptar. Pavarësisht përplasjeve të tyre, e kryesisht në gazetën "Dielli" ata sërish mbesin figura kyçe të kësaj shoqate dhe të Shqipërisë. Fan Noli e botoi gazetën "Dielli" në fillim të 1909 deri më 1911. Pas një turi shërbesash fetare nëpër Europë, ai së bashku me Konicën takohen në SHBA dhe më 28 prill 1912 themelojnë Federatën Panshqiptare "Vatra" të Amerikës, e cila shumë shpejt pati fatin të bëhej organizata më e fuqishme dhe më e rëndësishme e shqiptarëve në Amerikë. Në marsin e vitit 1913 Noli mori pjesë, ndër të tjera, në Kongresin Shqiptar të Triestes, i organizuar nga shoku dhe rivali i tij Faik Konica. Më 1917 Noli zgjidhet kryetar i "Vatrës" që, me gjendjen kaotike dhe zbrazëtinë politike në Shqipëri, e konsideronte veten si një farë qeverie shqiptare në mërgim. Edhe Konica është figurë kyçe e "Vatrës", ashtu si dhe Noli ai fillimisht drejtoi "Dielli". Më 1912, ai zgjidhet sekretar i përgjithshëm i "Vatrës" dhe angazhohet tërësisht për të mbuluar sektorin e marrëdhënieve me jashtë në këtë shoqatë. Ai së bashku me Fan Nolin shkon në Konferencën e Ambasadorëve që u mbajt në Londër, ku mbrojtën fuqishëm çështjen kombëtare. Më 1921, pas një turi diplomatik në disa shtete për çështjen shqiptare Konica kthehet në SHBA dhe zgjidhet kryetar i "Vatrës", duke ndikuar drejtpërsëdrejti në lëvizjet e ndryshme demokratike që kishin lindur në Shqipëri. Ai e përdori gazetën "Dielli" për këtë çështje, por në gazetën "Dielli" Konica kritikoi ashpër edhe Fan Nolin, pikërisht një nga udhëheqësit shpirtëror të kësaj shoqate, por edhe të çështjes kombëtare në SHBA.

http://www.gazeta55.al/index.php?kat=politike&artikulli=25575

14-02-2012 / Gazeta 55

Berisha dans sa réunion avec la commission gouvernemental , entre autres, déclaré que "La revalorisation des faits historiques est un devoir national, lors de l'anniversaire jubilaire" Le rôle du Roi Zog doit être mis en lumière."... 

Në përvjetorin jubilar, detyrë themelore zbardhja e të vërtetave historike të kombit

14-02-2012 / Gazeta 55

Mblidhet Komiteti Ndërministror për 100-vjetorin e Pavarësisë

Kreu i qeverisë Sali Berisha kërkoi dje që viti jubilar i 100 vjetorit të Pavarësisë të shërbejë për zbardhjen e të vërtetave të historisë së kombit. Në mbledhjen e komitetit ndërministror për 100 vjetorin e pavarësisë, Berisha tha se, do të hartohet një plan veprimtarish të rëndësishme dhe të domosdoshme për kremtimin e 100 vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë, veprimtari këto që do të shtrihen në të gjithë vitin, për të kujtuar ngjarjet më të rëndësishme në historinë e kombit shqiptar.
Kryeministri Berisha kërkoi që të bëhen përpjekje për ta shndërruar këtë vit, në vitin e të vërtetave të mëdha kombëtare, për të cilën shqiptarët kanë shumë nevojë.
“Shqiptarët do të donin që ky vit të jetë viti i të vërtetave të historisë së tyre, jashtë çdo lloj manipulimi. Sigurisht që në të gjithë këtë proces rolin më të kryesor e kanë studiuesit dhe historianët”, tha Berisha.
Sipas tij, një nga momentet që kërkon një vështrim objektiv është momenti i luftës çlirimtare, që përbën gjithnjë një faqe të ndritur në historinë tonë kombëtare. Në këtë kuadër, Kreu i ekzekutivit kërkoi ridimensionimin e figurës së Mbretit Zog, si dhe vlerësimin e atyre personaliteteve që luajtën rol të rëndësishëm përkrah familjeve shqiptare, në mbrojtje të hebrenjve.
“Këto nuk janë absolutisht çështje të politikës, por janë çështje të historianëve dhe studiuesve që duhet t’i trajtojnë në mënyrë objektive. Këto ditë ne kremtuam 92 vjetorin e shpalljes së Tiranës kryeqytet dhe kjo datë nuk figuronte askund vetëm për faktin se ata që kishin qenë protagonistë të kësaj ngjarje u shpallën më vonë armiq. Ndaj, le të jetë ky vit inspirues për sa i përket të vërtetave të kombit, që janë shumë të rëndësishme”, tha Berisha.
Gjithashtu, Kryeministri informoi se këtë vit organizata “Vatra” feston 100 vjetorin e themelimit të saj.
“Për një shekull, ‘Vatra’ ka qenë zemra shqiptare që rrihte në liri për kombin dhe vendin, ka qenë flakë e pashuar e lirisë së shqiptarëve, avokate e pamposhtur e kombit dhe vendit, në vendin më të madh dhe më të lirë të botës”, tha Berisha.
Duke vlerësuar rolin e kësaj organizate në marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, Berisha tha se “Vatra” mbajti të gjallë vizionin e lirisë të shqiptarëve në Shqipëri, Kosovë dhe në të gjitha viset ku ata ndodhen.
Ndaj, kryeministri Berisha propozoi që Shqipëria të japë një kontribut simbolik në festimet që do të organizohen për 100 vjetorin e “Vatrës”.

http://www.kohajone.com/zarticle.php?id=61032

 15 Shkurt 2012

Identifikohet flamuri me te cilin u varros Ismail Qemali

Eshte arritur te zbulohet ne fondin etnografik te Qendres se Studimeve Albanologjike, flamuri me te cilin u varros Ismail Qemali! Eshte nje ngjarje qe nuk mund te komentohet! Vetem heshtja shpreh nderimin me madheshtor per gjithcka...

Ismail Qemali vdiq ne Peruxhia, ne hotelin "Brufani", me 26 janar te vitit 1919, (bazuar ne Fjalorin enciklopedik shqiptar). Ne darken e 10 shkurtit 1919, luftanija italiane "Alpino" solli ne Skele te Vlores arkivolin me trupin e pajete te njeriut te madh.

Ne ate kohe, Vlora ndodhej nen pushtimin italian. U vendos qe Ismail Qemali te varrosej ne Kanine, ne varrezen familjare te familjes Vlora, meqe ne qytet nuk kishte mundesi urbanistike. Komanda italiane, qe ia kishte friken rebelimit, urdheroi qe ne ceremoni te mos perdorej asnje flamur shqiptar. Kjo ishte poshteruese per ndjenjat e nje populli, patriotizmi i te cilit mbushte gryken e pushkes. Keshilli Bashkiak i Vlores kembenguli ne perdorimin e simbolit shqiptar. Komanda italiane e kuptoi mire ultimatumin atdhetar dhe lejoi qe gjate ceremonise arkivoli te mbulohej me flamurin shqiptar. Dhe ashtu u be. Arkivoli u mbulua me flamurin e kuq me shqiponjen e zeze. Nese flamuri eshte nje simbol kombetar, atehere i gjithe kombi u nderua mbi njeriun qe e ngriti kombin ne perjetesi. Ishte nje prekje, nje perkedhelje, nje shtrengim ne gjoks, jo, me teper, ne shpirt. Kete flamur ia kishte dhuruar Ismail Qemalit Duka i Monpasiese, ne mars te vitit 1913, kur ai beri nje vizite ne Vlore. Ne ato dite, flamurin e mbante me vete djali i madh i Ismail Qemalit, Et'hem Bej Vlora.

Ceremonia e varrimit u be me 12 shkurt 1919. Ishte e merkure. U mbajten dy fjalime mbreselenese nga Jani Minga dhe nga Qazim Kokoshi. Mbas heshtjes u ekzekutua himni mbreteror italian. Pastaj, kortezhi i gjate u nis per ne Kanine. Ishte ora dhjete. Karroca ku ndodhej arkivoli terhiqej nga gjashte kuaj. Anash ecnin me ngadale dy rreshta ushtaresh. Banda ushtarake ekzekutonte melodine e permortshme "Jone" te kompozitorit italian Petrella.

Kortezhi prihej nga dymbedhjete kurora qe mbaheshin nga "Djelmoshat e Vlores", te shoqerise me po kete emer. Kurorat ishin gjithe lule, nderim dhe dashuri nga populli i Vlores, nga shkollat, nga shoqeria "Djelmoshat e Vlores" dhe nga gazeta "Kuvendi". Mbas ketyre vinte "Shoqeria djaloshare". Pastaj ecte banda ushtarake qe luante marshin funeber. Mbas bandes ushtarake ishin ushtaret e regjimentit 86 dhe reparti i mitraljereve italiane. Mbas ketyre ecte karroca me arkivolin e mbuluar me flamurin e kuq dhe shqiponjen e zeze, e nderuar dhe e ruajtur nga dy rreshta ushtaresh. Mbas karroces ecte grupi i hoxhallareve dhe mbas tyre, te tre djemte e Ismail Qemalit. Pastaj gjenerali Settimo Pacentini, kunderadmirali Lrubetti, autoritet ushtarake dhe civile te krahines, paria e qytetit dhe e qarkut, qytetaret, nxenesit e shkollave dhe ne fund, ushtaret e kavalerise.

Perpara varrimit, flamurin e moren djemte e Ismail Qemalit, te cilin e perdoren perseri ne rivarrimin e tij ne "Sheshin e Flamurit", me 28 nentor 1932. Mbas kesaj, Et'hem Bej Vlora e dhuroi flamurin per Muzeun Kombetar.



Ne Arkivin e Shtetit ruhen disa dokumente qe vertetojne ngjarjen. Po i paraqesim:



Dokumenti: AQSH, fondi 195, viti 1933, dosja 173.

"MBRETNIJA SHQIPTQRE

PREFEKTURA MBRETNORE

VLON?

Nr. 172

Vlone me 21. Kallnuer. 1933

P.T.

Ministris Aresimit

Tirane

Kétu ngjitun kemi nderin me Ju paraqite process-verbalin e mbajtun me rastin e marrjes né dorézim té Flamurit qé ashte ngritun pér té parén here né Vlone, prej Patriotit Ismail Qemalit.

Gjith ashtu né pako te ve?nté dhe po me kété shkresé dérgohet edhe Flamuri né fjalé.

Shtojme se me gjithqe Z. Etéhem Vlora pretendon se ky Flamur ashte ngritur pér té parén here né ndértesén Qeveritare me doren atit tij, por nga sa kemi hetue ky Flamur ashte ngritur me té vértet mem 28 Nanduer 1912, por jo né ndértesén Qeveritare, por né Zyren e doganave né Vlone.

Lutemi me na njoftue marrjen né dorézim.

Prefekti

A. Nepravishta"

Shkruar me dore:

"T'i dergohet ky

flamur Bibliotekes"

Nen kete shenim, eshte nje tjeter, qe konfirmon marrjen e flamurit ne dorezim:

"asht ketu ne biblioteken t'one"

(firma)

28/10/33

Vijojne disa vula dhe firma dhe ne fund:

"Marre ne dorezim me 29-X-933".



Po paraqesim edhe proces-verbalin shoqerues:



"PROCES-VERBAL

Sot mé 28 Nanduer 1932, ditén e Héné, me rrastin e transferimit té eshtravet té shénjtorit té Kombit té ndjerit Ismail Qemalit nga Kanina né Pemendoren kujtimore té ngrehun prej N.M. Tij Mbretit dhe né pranie té Pérfaqesuesit té N.M.Tij Mbretit Shkelqésis sé tij Gjeneral Leon De Gjilardi dhe té shkelqesave té tyne Z.Z. Hil Mosi, Ministér i Arésimit, Milto Tutulani, Ministér i Drejtésis dhe té Prefektit té Vlonés Z. Abedin Nepravishta, Zoti Ethem Bej Vlora, i biri i té ndjerit Ismail Qemal pér kujtim Kombétar i dorézoj Prefektit té Vlonés Flamurin Kombétar té cilin mé 28 Nanduer 1912 ati i tij Eroj i Kombit i ndjeri Ismail Qemal e ngriti né qytetin e Vlonés tue prokllamuar indinpendencén e Shqipnisé pas shumé shekujsh rrobnije.

Kété Flamur té shenjté Prefekti i Vlonés ja dorézoj Ministrit té Arésimit Shk. tij Z. Hil Mosi pér t'a dépozituar né Muzeun Kombétar né Tirané.

Pér sa ma nalté u redaktua ky Proces-Verbal i mbajtun né katér kopje dhe i nénéshkruem prej té gjithéve qe pérménden ma sipér.

Ministri i Arésimit Ministri i Drejtésis Pérfaqesuesi i N.M.Tij

Hil Mosi Milto Tutulani Mbretit

Gjeneral Leon De. Gilardidrejt

I biri i té djerit Prefekti i Vlonés

Ismail Qemal A. Nepravishta

Etem Vlora"



Nga shkresa e meposhtme, e firmosur nga vete ministri i Arsimit, Mirash Ivanaj, vertetohet se flamuri iu dorezua Muzeut Kombetar. E citojme:



Dokumenti: AQSH, fondi 195, viti 1933, dosja 173.

" MINISTRI E ARSIMIT

Nr. Prot. 1208. Dergohet Flamuri Komtar i ngrehun per here te pare ne Vlone.

Drejtoris se Muzeut Komtar, Tirane

Ketu ngjitun i dergojme asaje Drejtorije kopjen e process-verbalit te mbajtun me 28 Nanduer 1932 mbi flamurin komtar qi asht ngreh per here te pare nga i ndjeri Ismail Qemali ne Vlone.

Per njiherit me keto shkresa ju dergojme dhe ket flamur historik per t'a ruejtun me kujdes ne muzeun komtar.

Ministr'i Arsimit

Mirash Ivanaj (firma)

Nisur me 6/XI/1933"



Keshtu, ne baze te ketij dokumenti, Shqiperia u be me flamur kombetar. Por kjo nuk ishte e vertete. E vertetojne mohimet qe i u bene faktit te servirur nga deshmitaret e atyre ngjarjeve, qe detyruan autoritetet e kohes te benin verifikime te shumta, per te sqaruar te verteten. Mirepo patriotizmi vulosi mendimin. Per shume kohe u besua se flamuri i pavaresise ndodhej i ruajtur ne Muzeun Kombetar. U desh kohe qe ngaterresa te shpeshtillej, por kjo eshte ceshtje qe nuk lidhet me kete shkrim, aq me teper qe eshte sqaruar.



Vijojme te paraqesim dokumente te tjere qe shkojne me prane te vertetes:



"M.A.

Nri 402/749

Flamuri i Vlorese

Menisterijes' se Aresimite

Q y t e t

Bashke me shkresen' Nri 1208 te se 6s' se ketij muaji, te shoqeruare me verbalin' e endur'ne Vlore me 28 te Vjeshtes' se Trete 1932. Muarem' ne doreim:

Flamurin' kombetar qe shtolli ne Vlore vete Ismail Qemal Vlora, mbe 28 te Vjeshtes se Trete 1912.

Ky flamur zu vendin' ne rjeshten' e kujtimevet' t' tjere, me vleje te jestorijete, qe ruhen' ne Tirane, 9 Vjesht' e Trete 1933

Drejtori

(Firma dhe vula )

Ngjitur' pas kesaj' dore-deftesa

e jone Nri C. 208"

Dokumenti: AQSH, Fondi 195, viti 1936, dosja 62.

"Flamuri i Vlorese

Per punen, e flamurit' kombetar qe valoj ne Vlore per here te pare diten' e te leciturit' te Shqiperijse mbe krye te vehte, Zoti Et-hem Bej Vlora, bir i te ndjerit Iamail Qemal Bej Vlora, pati miresijen' te shtronje keta kujtime:

flamuri upat nga shtepija e Zotit' Syreja Bej Vlora. (Shenim nga F.Stamati: fjalet, "nga shtepija e Zotit' Syreja Bej Vlora", jane te shuara me nje vije persiper).

Pelhura e flamurit' qe e leshte dhe shkaba e shtampuare; nuk' mban ment te kete pasur,' theka o kravate.

Te madhet' te tije, gjer sa mund te caktohet' me te mature syri, munt te qe afero 0 m. 80 per se gjati, dhe 0 m. 50 per se gjeri.

Sa per fundin ' e ketij, flamuri Zoti Et-hem Bej Vlora esht' i mejtimit' se flamuri nuk' ka qene shdukure, po se ndodhet' i ruajture ne Shqiperije, nder duar' qe do te kujtohen' ndofta ndonje dite t'i a falin' Muzejes' Kombetare.

Tirane, 10 shkurt 1936"

Me poshte, ne te majte, eshte vula e Bibliotekes dhe Muzeut Kombetar, si dhe firma, ndersa ne te djathte, firma e Et'hem Bej Vlores. Poshte ka nje shenim:

Zoti Et-hem Bej Vlora ndreqi me doren' e vehte:

"nga shtepija e Zotit' Xhemil Bej Vlora".

Eshte me interes edhe nje dokument tjeter:

Dokumenti: AQSH, fondi 195, viti 1936, dosja 62. Po e citojme:

"Flamuri i Doganes' se Vlorese.

Me shkresen' e Menisterijes' se Aresimite Nri 1208 te se 6s' se Vjeshtes' se Trete 1933, i udorezua Muzejes' Kombetare nje flamur i trajtuare prej dy fijesh pelhure te leshte, 1 m. 45 i gjate dhe 0 m. 95 i gjere, me shkaben', me dy krere dhe me krahe te shtallure mbe te perpjete, pa theka dhe pa kravate.

Pas shkreses' qe i persillte Muzejes' Kombeare kete flamure, jane mpeshteture:

nje verbal me dite 28 te Vjeshtes ' se Trete 1932, ne te cilin' kan' vene duarete:

Perfaqesi I L. Madherijes' se Tije Mberetite, Gjeneral Leon de Ghilardi,

Ministri i Aresimite, Hil Mosi,

Ministri i Drejtesijese, Milto Tutulani,

Zoti Et-hem bej Vlora, perfaqesi i Femijes' se te ndjerit' Ismail Qemal Beute, Prefekti i Vlorese, A. Nepravishta.

Ne kete verbal eshte shenuare se flamuri i dhuruare Muzejes' Kombetare eshte muu ay qe pati ngriture ne Vlore me doren' e vehte i ndjeri Ismail Qemal Beu, te 28ne te Vjeshtes' se trete 1912.

nje shkrese e Prefektures' se Vlorese, Nri 172 me dite 21 Jenar 1933, ne te cilen', nder t' jera, eshte shenuare se si pas kerkim' e hetimeve te bere nga Prefektura e Vlorese, ky flamur nuk ' ka qene ngritur' kurre mbi ndertesen' qeverritare as diten' qe ule?it te krye-mbe-vehtet' te Shqiperijése as mee pas, po ka valuare veteme per nje kohe te gjate mbi godinen' e Doganes' se detite te Vlorese.

Per te kthillure kete pike ukerkuane hollesija nga Zoti Et-hem Bej Vlora, i cili pati miresijen' te apinj' keta shenime:

flamurin' qe i udorezua Muzejes' Kombetare, i a fali te ndjerit' Ismail Qemal Beute Duku i Monpansierit', kur pat' ardhure ne Vlore, nga Marsi i vitit' 1913.

Qeverisja e Shqiperise e perdori per Doganen e Vlores, mbi ndertesen e se ciles valoi gjer diten qe Ismail Qemal Beu hoqi dore nga Kryesija e Qeverise.

mbe t' ularguare nga Vlora Ismail Qemal Beu, kerkoj te kete si kujtim nje nga flamuret' te Qeverrijese; usgjoth ky flamur dhe i udoreua Zotit' Et-hem Bej Vlora, i cili e pati me vehte gjate kohes' qe bashke me t' ane undodhen' ndeper Evrope.

diten' qe i ndjeri Ismail Qemal Vlora nderroj jete ne Perugia te Italijese (25 Jenar 1919) Zoti Et-hem Bej Vlora mbuloj trupin' e t'et me kete flamur.

kur upru i vdekuri ne Vlore dhe uvendos ne sallen' e fllugerijes' se permorteshme, qe pati navature Kumanda e Ushterijes' Italjane, prape ky flamur under mbi arqivolin' e te vdekurite.

gjate persjelles' se trupite nga Vlora ne Kanine, arqivoli qe mbuluare me po kete flamur.

Edhe diten' qe eshtrat' e te ndjerit' Ismail Qemal Beute umbarten' nga Kanina ne Vlore, per t'u kalaur ne varrin'-monoment, qe ngrehu Qeveria Mbreterore e Shqiperise, ky flamur qe nderur' mbi arkivolin' edhe gjate rruges edhe gjer sa mori fund sherbesa e te kallurit, pas se ciles Zoti Et-hem Bej Vlora u a dorezoj Perfaqesuesve te Qeverise Mbreterore, si kujtim per t'u ruajtur' ne Muzeun Kombetar.

Tirane, 10 Shkurt 1936"

Me poshte, majtas, eshte firma dhe vula e Bibliotekes dhe Muzeut Kombetar, ndersa djathtas firma e Et-hem Bej Vlores.



Kujdesi ndaj flamujve tane



Ne vitin 1946, materialet e Muzeut Kombetar i kaluan Institutit te Shkencave. Ne vitin 1957, kur u krijua Universiteti i Tiranes, mori jete edhe Instituti i histori-gjuhesise, i cili pati ne vartesi te vet edhe Muzeun Arkeologjik-Etnografik, si edhe fondin etnografik. Ne kete fond kaluan edhe flamujt, qe ndodheshin dikur ne Biblioteken dhe Muzeun Kombetar. Mirepo nuk pati asnje dokument per historine e tyre. Keshtu, ata mbeten enigme. Edhe i ndjeri Rrok Zojsi, themeluesi dhe shefi i etnografise dhe i fondit etnografik, e kishte me te degjuar se dikush i kishte dorezuar flamujt, pa dhene ndonje sqarim per ta, duke thene: merrini dhe ruajini edhe keta! Punonjesja me e vjeter e fondi etnografik, Znj. Pandora Plaku, kujton edhe ne ditet e sotme porosine e Rrok Zojsit per kujdesin ndaj ketyre flamujve dhe punen qe ka bere ajo me koleget e saj, per t'i mbrojtur keta flamuj nga infeksionet e insekteve dhe nga demtime te tjera.

Ishin tetembedhjete. Puna per identifikimin e tyre filloi dhjete vjet me pare. Me 2 dhjetor 2011, i erdhi radha ketij. Se si ndodhi mund ta tregojme ndonje here tjeter.

Flamuri eshte i plote, por ka demtime te shumta. Ngjyra e kuqe eshte zbehur nga veprimi i diellit. Duket te jete pis. Duhet restauruar. Do te jete nje pune jo e lehte ne gjendjen qe eshte ai!

Pavaresisht nga te dhenat e grumbulluara deri me sot, rendesia e ketij flamuri dikton domosdoshmerine e studimeve gjithnje edhe me te gjera per te ndricuar maksimalisht kete simbol kombetar.

Edhe disa dite dhe ky flamur do te ekspozohet perkohesisht ne mjediset e Qendres se Studimeve Albanologjike per te kujtuar pervjetorin e vdekjes se Ismail Qemalit.



Pergatiten: Frederik Stamati dhe Ariola Prifti