Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Kryetari i partisë “Lëvizja e Legalitetit” Ekrem Spahiu dhe kandidatët e qarkut të Durrësit ishin në Fushë-Krujë për t’i dhënë mbështetjen e tyre kandidatit Enver Kaloshi që konkurron nën siglën e PLL-së si përfaqësues i Fushë-Krujës.

Gjatë këtij takimi Spahiu u ndal në pikat programore të PLL që kanë lidhje me familjen dhe tha se familja është qeliza bazë e shoqërisë e cila duhet të mbrohet dhe të fuqizohet për të ruajtur vlerat kombëtare dhe siguruar bashkekzistencën e shëndetshme ndërmjet brezave.

Për këtë qëllim PLL do të rrisë fondin e shpërblimit të familjeve për çdo lindje, si dhe rrisë shpërblimin për familjet me më shumë se një fëmijë; do të nxisë nëpërmjet lehtësira fiskale brezat e rinj që të kujdesen prindërit; do të luftojë shfrytëzimin e fëmijëve të mitur për punë; do të zbatojë programe të veçanta edukative që stimulojë harmoninë familjare; do të luftojë përdorimin e lëndëve narkotike; do të rrisë kohën e lejes së lindjes dhe madhësinë e shpërblimit për nënat që kujdesen për foshnjat e tyre, etj.

Duke folur për rëndësinë e zgjedhjeve parlamentare Spahiu bëri thirrje që: “Më 28 qershor mbretëroret shqiptar, nacionalistet, legalistët dhe mbështetësit tanë që besojnë në Zot, që duan vlerat, historinë, traditën, qeverisjen e mirë, integrimin dhe të ardhmen e tyre, të votojnë partinë “Lëvizja e Legalitetit” e cila ndodhet me numër 13 në fletën e votimit.

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Kryetari i partisë “Lëvizja e Legalitetit” e zhvilloi takimin e radhës në Përmet ku ai prezantoi 5 kandidatët e PLL të listës shumë-emërore për qarkun e Gjirokastrës zz. Hamet Shehu, Elisabeta Suti, Fejzo Fejzo, Batiar Kasaj dhe Mikel Braho.

Spahiu u përqendrua në rishikimin e historisë dhe përmendi kongresin famëkeq të Përmetit ku komunistët shqiptar me një vendim partiak ndaluan rikthimin e Familjes Mbretërore në Shqipëri.

Kryetari i PLL tha se “Rishikimi i historisë është një domosdoshmëri kombëtare për të cilën historianët duhet të thonë fjalën e tyre dhe të nxjerrin në dritë historinë e vërtetë dhe jo atë që diktatura komuniste manipuloi për 45 vjet me radhë. Është e patolerueshme që fëmijët tanë edhe tani mbas 19 viteve demokraci të mësojnë në tekstet shkollore një histori të manipuluar nga sistemi i kaluar.”

Vend të veçantë në fjalën e tij Spahiu i kushtoi arsimit dhe tha se PLL nuk mund të pranojë që të rinjtë shqiptar të dalin nga shkolla pa perspektivë profesionale dhe pa horizont për jetën e tyre. Të gjithë të rinjtë duhet të jenë të punësuar, ose të kenë mundësi të vazhdojnë trajnime falas në institucione publike dhe private. Objektivi i PLL është që truri shqiptar t’i shërbejë Shqipërisë, kudo që të jetë dhe në mënyrë prioritare brenda vendit.

Për këtë qëllim PLL do t’i japë prioritet shkollave dhe universiteteve publike në të gjithë vendin; do të garantojë nivelet e arsimit në shkollat dhe universitetet private, më një program bazë dhe standarde të larta, si dhe me kontrolle sistematike në mbrojtje të studentëve dhe cilësisë së mësimdhënies; do të financojë programe të veçanta për rritjen e niveleve shkencore në universitetet shqiptare; do të stimulojë arsimin profesional për të shtuar specialistët në profile të ndryshëm; do të stimulojë rikthimin dhe punësimin në atdhe të gjithë të diplomuarve jashtë vendit, etj.

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Kryetari i PLL Ekrem Spahiu prezantoi në Prrenjas kandidatin Mislim Karriqi i cili bën pjesë në listën shumë-emërore të kësaj partie për qarkun Elbasan.

Në takimin e organizuar me qytetarët e Prrenjasit Spahiu tha se Shqipëria disponon pasuri të shumta nëntokësore dhe një eksperience të madhe në sektorin e shfrytëzimit mineral. Partia “Lëvizja e Legalitetit” e konsideron industrinë e minierave si një nga sektorët prioritarë të ekonomisë me mundësi të shumta dhe ende të pashfrytëzuara për rritjen e të ardhurave kombëtare, shtimin e eksporteve, uljen e papunësisë dhe rritjen e standardit të jetesës në zonat rurale.

Për këtë qëllim PLL do të investojë në zbulimin e rezervave të reja minerale dhe shfrytëzimin intensiv të atyre ekzistuese përmes stimulimit të privatizimit me kushte të favorshme për investitorët dhe heqjen për një periudhë 5 vjeçare të të gjitha detyrimeve fiskale për rinovimin e teknologjisë dhe vendet e reja të punës. Gjithashtu PLL do të stimulojë investimet në industrinë e përpunimit të mineraleve dhe do të vendosë moratoriume në taksat e këtyre industrive për një periudhë 10 vjeçare.

Në një kuadër më të gjerë PLL do të hartojë një strategji zhvillimi të vazhdueshëm dhe rritjeje ekonomike të qëndrueshme që do të mobilizojnë të gjitha potencialet e vendit duke pasur si qëllim parësor zvogëlimin e varfërisë dhe papunësisë, zgjerimin dhe fuqizimin e sektorit privat, rritjen e konkurrencës dhe stimulimin e prodhimit vendas.

Në takim merrnin pjesë edhe n/kryetari i PLL-së z. Murat Basha si dhe kandidatët e tjerë të qarkut Elbasan.

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Në mbështetje të fushatës elektorale të PLL dhe kandidatit të saj z. Sulejman Gjana, Lartësia e Tij Princi Leka u takua në Kukës me shtabin elektoral të zotit Gjana dhe kandidatëve të tjerë Brunilda Elezi, Xhemë Nezaj dhe Albert Lleshi .

Princ Leka tha se koalicioni Aleanca e Ndryshimit është i konsoliduar dhe gjatë fushatës elektorale po i mbështet argumentet e tij mbi veprimet dhe punët e kryera gjatë këtij mandati qeverisës. Ai tha se kjo është mënyra më e mirë e të bërit të fushatës ku partitë e këtij koalicionit të Djathtë i kanë mundësitë që të bazohen mbi veprat dhe se nuk ka vepër më të madhe se rruga Durrës –Kukës-Morinë”.

Lartësia e Tij Princ Leka vlerësoi me nota superlative kandidatin Sulejman Gjanaj si drejtues të PLL dhe mik të Tij personal, i cili në parlamentin e ardhshëm që do të dalë nga zgjedhjet e 28 qershorit do të përfaqësojë me dinjitet banorët e qarkut Kukës.

z. Sulejman Gjana është pinjoll i një familje nacionaliste të rrethit të Kukësit, i lindur dhe arsimuar në Perëndim, me një përvojë të gjatë politike si eksponent i diasporës shqiptare dhe mik i Familjes Mbretërore. Aktualisht ai është Sekretar Politik i PLL dhe kryeson listën e saj të kandidatëve në qarkun Kukës.

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Ndalesa e radhës e turit elektoral të kryetarit të PLL-së Ekrem Spahiu ishte rrethi i Mirditës ku ai prezantoi në Rrëshen 7 kandidatët e listës shumë-emërore të PLL-së për qarkun e Lezhës dhe në veçanti z. Tom Biba që si përfaqësues i rrethit të Mirditës.

Duke folur për investimet e rëndësishme të kësaj maxhorance në infrastrukturën rrugore Spahiu tha se: “Ndërtimi i rrugës “Durrës – Kukës – Morinë”, përveçse bashkon dy pjesë të kombit shqiptar, ka hapur perspektiva zhvillimi për gjithë veriun e vendit, por në veçanti për Mirditën e cila përshkohet në të gjithë gjatësinë e saj nga ky aks rrugor. Gjatë mandatit tjetër qeverisës do të ndërtohet rruga “Klos(Mat) - Rrëshen që do të lidhë rrugën e Arbrit me rrugën Durrës-Kukës – Morinë. Po ashtu do të ndërtohen edhe rrugë të tjera në zonat rurale që do të lidhin me këto dy akse shumë të rëndësishëm komuna dhe fshatra të tëra duke i shkëputur ato nga izolimi i deritanishëm.”

Spahiu tha gjithashtu se rishkrimi objektiv i historisë vazhdon të mbeten një angazhim i përhershëm i PLL dhe se është e nevojshme që personalitetet dhe figurat patriotike që kanë ndërruar jetë dhe janë varrosur jashtë vendit duhet të nderohen dhe vlerësohen në vendin amë.

kryetari i PLL u shpreh optimist për fitoren e Aleancës së Ndryshimit në zgjedhjet e 28 qershorit dhe shtoi se partia Lëvizja e Legalitetit do të jetë pjesë e pushtetit legjislativ dhe do të bashkëqeverisë me Partinë Demokratike në të gjitha nivelet e pushtetit ekzekutiv duke shtuar në programin e ardhshëm qeverisës vlerat e PLL dhe veçantësitë e saj programore.

Partia “Lëvizja e Legalitetit”
Bulevardi “Zog I”, Tiranë.
www.legaliteti.org
Tel&Fax: +355 4 2230076

Kryetari i partisë “Lëvizja e Legaliteti” Ekrem Spahiu prezantoi kandidatët e listës shumë-emërore të PLL-së në qarkun e Korçës zz. Nebi Ganellari, Petrit Kutrolli, Orjola çaçellari, Nexhmedin Shkullaku, Lavdërim Bajraktari, Gjenovefa Nini, Fatos Topalli, Dorina Hamolli, Sazan Meço, Olger Larti, Arjan Pashollari, Artan Agolli dhe Altin Kapri si dhe i njohu qytetarët në Pogradec, Maliq, Ersekë dhe Bilisht me platformën elektorale të kësaj partie.

Në takimin e Bilishtit Spahiu në fjalën e tij u përqendrua në programin e PLL për bujqësinë dhe tha se Legaliteti do të stimulojë krijimin e ndërmarrjeve bujqësore dhe blegtorale me dhënien e kredive pa interes, si dhe heqjen për një periudhë 2 vjeçare të të gjitha pagesave të detyrimeve shoqërore për ata që do të punësojnë më shumë se 5 persona. Po ashtu, PLL do të subvencionojë një pjesë të kostos së transportit të prodhimeve bujqësore nga prodhuesi tek konsumatori; do të investojë në dhoma frigoriferike në të gjitha zonat rurale ku do të grumbullohen tepricat e prodhimit, me qellim që të futen përsëri në treg në periudha të tjera gjatë vitit. Për të mbrojtur ekonomitë e fermerëve shqiptarë nga katastrofat natyrore, PLL do të krijojë një fond të veçantë sigurimi i cili do të përdoret me transparencë në rastet e nevojshme. Prioritet i Legalitetit do të jetë rinegocimi i marrëveshjeve të tregtisë së lirë me vendet e rajonit dhe nxitja e eksportit të produkteve tona bujqësore drejt vendeve të BE.

Spahiu i bëri thirrje të pranishmeve që në zgjedhjet e 28 qershorit të votojnë për partinë “Lëvizja e Legalitetit” me numrin 13 në fletën e votimit, sepse PLL është partia e traditës më të mirë shqiptare dhe qeverisjes efikase e cila gjatë gjithë historisë së saj ka inspiruar integrimin e Shqipërisë me Perëndimin, gjë që do ta realizojë.

Albert Kahn, bankieri francez që koleksionoi imazhet e Shqipërisë së 1913-ës

» Dërguar më: 22/06/2009 - 13:47

Lajme te ngjashme

Patric Najbor: Kam rishkruar historinë e Shqipërisë
• Datë: Oct 06, 2008

Admirina Peçi

Është një thesar i rrallë. Prej tij rrezaton kaq shumë jetë. Personazhe që flasin pa pasur nevojë të artikulojnë fjalë. Peizazhe të mahnitshme dhe ngjyra të rralla. Imazhe të tretura diku në kohë. Burra, gra dhe fëmijë, të një shekulli më parë… Ndoshta do të kishin humbur përgjithmonë. Mbase imagjinata jonë s’do të mund t’i rrokte dot sot. Por njerëzit e pasioneve të mëdha gjithmonë lënë gjurmë të dukshme në histori. Dhe Shqipëria, falë pasionit të këtyre njerëzve, Shqipëria e fillimshekullit njëzet, atëherë kur sundonte anarkia dhe kaosi, ajo Shqipëri e trazirave dhe luftërave, ka mbetur diku, aty mes pasionit të madh të fotografëve, të këtyre njerëzve që adhuronin artin në ato kohë të vështira. Në këto koleksione të rralla fotografish, shfaqur njëri pas tjetrit këto vitet e fundit, thuajse nuk ka munguar kurrë emri i albanologut Robert Elsie. Ja tek shfaqet sërish në këtë album të ri me titullin “Shqipëria dhe Kosova me ngjyra, 1913”(Albania and Kosova in colours). Një botim i “Skanderbeg Books”, i prezantuar para pak ditësh në Panairin e Librit në Prishtinë. Edhe ky album ka një histori, një histori gjurmimi, që na çon deri tek detajet e një udhëtimi në vitin 1913, vit kur këto imazhe të rralla u fokusuan në aparatet fotografike. Janë 97 fotografi të hershme të Shqipërisë dhe 94 fotografi të Kosovës. Të gjitha me ngjyra, gjë e rrallë e koleksioneve të asaj kohe. I përkasin koleksionit fotografik të bankierit dhe bamirësit francez, Albert Kahn, dhe janë përzgjedhur për këtë botim nga studiuesi dhe përkthyesi i njohur, Robert Elsie, dhe nga studiuesja holandeze, Gerda Mullder.
***
Historia e zbulimit të tyre lidhet me një rastësi. Elsie kujton: “Shqipëria e vitit 1913 m’u shfaq fare rastësisht një ditë, kur në vitin 1993, në një album për historinë e fotografisë franceze të ekspozuar në “fnac”, pashë dy fotografi shumë të bukura me ngjyra që i përkisnin Shqipërisë: “Mbajtësit e duhanit”, ku duken dy fshatarë të Shqipërisë së Mesme, duke transportuar vargjet e duhanit dhe “Shitësi i sheqerkave”, ku duket një fshatar ambulant në Prizren, me kostumin kombëtar shqiptar, duke shitur prodhime elbi të sheqerosura, në sfondin e një muri blu. Dy fotografi këto në autokrom që gjendeshin në fototekën e Albert Kahn, në Bulonjë, pranë Parisit”. Elsie tregon se prej kohësh kishte qenë i interesuar për arkivat e Kahn, pasi aty gjendeshin dhe dy filma të vjetër të xhiruar në Shqipëri; i pari “Pamje nga rrugët e Shkodrës”, xhiruar po më 1913-ën, dhe “Shqipëria e 1928-ës e mbretit Zog”, xhiruar nga operatorë të shoqërive kinematografike “Gaumont”, për arkivat e Albert Kahn. “Me interesin për të zbuluar këtë koleksion të vyer, një ditë munda të hyja në këto arkiva, buzë Senës, dhe të shihja ato qindra pllaka xhami të ngjyrosura, në format 9x12 cm, që për gati një shekull flinin në disa kuti druri të vendosura me shumë kujdes”, - shpjegon Elsie detajet e përballjes së parë me këtë thesar historik.
***
Po kush ishte Albert Kahn dhe si u krijuan arkivat e tij, që u quajtën ndryshe dhe “arkivat e planetit”? Sipas shënimeve të Robert Elsie-së mësojmë se në vitin 1895, bankieri dhe bamirësi francez Albert Kahn, (1860-1940) bleu një vilë dhe katër hektarë toke në lumin Senë në Bulonj në jugperëndim të Parisit. Ai ishte një bankier i pasuruar nga minierat e diamantit në Afrikë dhe mik i filozofit Henri Bergson, i cili pasurinë e tij donte ta vinte në shërbim të diçkaje humane e me interesa të përbotshme. Më 1906 ai fillimisht themeloi klubin intelektual “Rrethi përqark botës”, ku ftonte personalitete botërore. Anëtarë të këtij klubi ishin dhe Anatol France, Auguste Rodin, Rudyard Kipling, Antoine Bourdelle, poeti Tagore, Jules Romains, Jean Jaures e shumë të tjerë. Disa vite më vonë, i mbështetur nga miku i tij Bergson, ai vendosi të krijonte “Arkivat e Planetit,” (“Les archives de la Planete”) me qëllim për të fiksuar në celuloid, në fotografi e film imazhe nga jeta e popujve të ndryshëm të botës. Për këtë ai dërgoi fotografë dhe kameramanë në mbarë “sipërfaqen e globit të populluar dhe transformuar prej njeriut, siç dukej në fillim të shekullit të njëzetë”. Midis viteve 1909 dhe 1931, fotografët dhe kameramanët e tij bënë 72.000 autokroma dhe 170.000 metra film në gati pesëdhjetë vende të botës.
***
Pikërisht në këtë koleksion u zbuluan dhe fotografitë me ngjyra të Shqipërisë dhe Kosovës së 1913-ës. Sipas Elsie-së, misioni i parë i Arkivave të Planetit i planifikuar nga profesori Zhan Bryn, ishte për në Ballkan. “Udhëtimi i tyre në Kosovë u krye në maj të vitit 1913, ku u bënë autokroma në Prishtinë, Graçanicë, Lipjan dhe Prizren. Prej Kosovës ekipi vazhdoi rrugën nga Shkupi për në Selanik, ku Leoni bëri gjashtëdhjetë e nëntë fotografi me ngjyra të qytetit, dhe prej Selanikut ata udhëtuan për në Bursë në Azinë e Vogël. Misioni në Shqipëri u zhvillua në vjeshtë të atij viti. Bryn dhe Leon erdhën prej Malit të Zi në Durrës më 16 tetor 1913 apo rreth kësaj date. Kjo, të paktën është data e autokromave të para aty. Nga Durrësi kaluan lumin Erzen, të mbrojtur nga Esad Pashë Toptani (1864-1920) dhe arritën në Tiranë ku qëndruan dy ditë. Nga Tirana, u kthyen në Durrës dhe sigurisht me një anije vazhduan rrugën për në Tivar në Malin e Zi, për të përfunduar në Shkodër më 21 tetor 1913. Më 22 tetor 1913, ekipi vazhdoi rrugën drejt veriut për në Rijekë dhe Cetinje, kryeqytetin e vjetër të Malit të Zi”, - shpjegon Elsie itinerarin dy fotografëve, duke u bazuar kryesisht në datat që mbajnë autokromat.

Zhani Ciko, dirigjenti që rrëfen dashurinë për muzikën

Nga pasioni në fëmijëri deri te Teatri i Operës dhe Baletit

Oliverta Lila

Ishte viti 1946. Në Shqipërinë e pasluftës, kur kultura dhe institucionet që duhetta prodhonin thuajse nuk ekzistonin, përpara pasqyrës së gardërobës, një burrë qëronte zërin për të kënduar arie. Ndërsa në shtëpinë e gjyshes, në një dhomë gjysmë të errët, shihte të studionte violinë me një përqendrim të jashtëzakonshëm dajën e tij, Nikolla Xoraqi. Nuk është një rrëfim nostalgjik. I përket kujtimit të një njeriu, asokohe në vitet e para të fëmijërisë, që tingujt operistikë do ta ndiqnin gjithë jetën. Sot, ai është artist, por edhe drejtues. Zhani Cikos i vjen në mend ky detaj, në zyrën e Teatrit Kombëtar të Operës dhe Baletit, aty ku është gati të bëhet bilanci artistik i mbylljes së një sezoni. Rikthimi në fëmijërinë e tij, aty ku nisi mbrujtja me muzikë, nuk është një udhëtim i shpeshtë për të. Gjithnjë me një qëndrim serioz, apo që ne na pëlqen ta quajmë diplomatik, e ka shumë më të lehtë të flasë për kalendarin e shfaqjeve, për titujt sfidues që përzgjidhen për t‘u vënë në skenë, për mënyrën e organizimit të një sezoni artistik, për artistët e ftuar, për problemet e vënies së një shfaqjeje, për detaje që duhen plotësuar... Që prej vitit 2005, Zhani Ciko është në krye të Teatrit të Operës. Një punë administrative, për të cilën ai thotë se i erdhi më shumë si një koincidencë e jetës. "Unë e kam filluar punën time në Teatrin e Operës pas përfundimit të studimeve. Fillimisht, në orkestër si koncertmaestër për disa vite, më pas si udhëheqës artistik. Në fillim të viteve ‘70, atëherë kur të gjithë menduam se po pranohej një vizion i hapur pas gjithë atyre viteve ngurtësim, të gjitha ngjarjet që rrodhën pas vitit ‘73 deri te Pleniumi IV, treguan se ishim ushqyer me një iluzion. Si shumë të tjerë, pësova një goditje që më shmangu nga muzika për një kohë të gjatë. Në 30-vjetorin e këtij përjetimi, kur kisha gjetur rrugën time në Radiotelevizion si drejtor artistik i festivaleve, koncertet simfonike, etj., m‘u propozua të rikthehem. Opera kishte qenë një institucion dhe një gjini shumë e afërt për mua, me lidhjet tradicionale të familjes sime, por edhe ndjesitë e mia, të një artisti të ri, por hezitova. Ngurroja kur mendoja nëse do të mund të realizoja diçka. Në fund, pranova të provoj me ndërgjegjen e pastër se, nëse nuk do të arrija të bëja diçka, me ndershmëri do të kisha thënë se deri këtu është aftësia ime për të qenë në këtë institucion", shprehet Ciko. Këto ditë nuk janë shumë të zhurmshme në Teatrin e Operës. Nuk dëgjohen nëpër shkallë zëra tenorësh apo baritonësh të mbërthyer nga ethet e ndonjë premiere të madhe. Ka mbetur vetëm një mbrëmje gala që do të mbyllë sezonin artistik. Gjatë verës, edhe ky institucion arti do të bjerë në heshtje, për t‘iu rikthyer aktivitetit në shtator. Ciko e quan këtë një sezon sfidues për pikësynimet e institucionit, por edhe për artistët që gjatë këtyre muajve janë bërë protagonistë të ngjarjeve të përjetësuara shekuj më parë nga kompozitorë me emër. "Është një vit që na çon në kufijtë e realizimit të konceptit për vënien në lëvizje të këtij institucioni të madh që është Teatri i Operës dhe Baletit. Ky vit filloi me 55-vjetorin e TOB-it, një jubile i ndërmjetëm që nuk kaloi pa u kujtuar, vijoi me katër premiera nga shtatori në dhjetor si ‘Carmina Burana‘, ‘Lucia di Lamermur‘, Triptiku i Puçinit deri te ‘Kopelja‘. Ishte një sfidë që e riktheu ritmin e institucionit pas një periudhe të vogël hamendjesh të nxitura artificialisht. Kështu, kalendari vazhdoi deri në këto ditë ku mbetet vetëm akti final i mbylljes së një sezoni me një gala, organizuar në bashkëpunim me Teatrin e Vjenës, që synon prezantimin e talenteve të reja në fushën e operës, zërat e mëdhenj të së nesërmes, me këngëtarët më të mirë të Europës Qendrore dhe Juglindore", tregon Ciko. Në vazhdimësi të titujve të ngjitur në skenë përmend operën "Norma", baleti "Gjenerali i ushtrisë së vdekur", operën "Andrea Chenier", vepra e Hajdenit "Krijimi i botës", opera "Falstaff", baleti "Rajmonda dhe Spartaku", pa përfshirë koncerte të tjera të realizuara gjatë vitit. Duke iu referuar edhe shfaqjeve që priten të vihen në shtator-dhjetor 2009, Ciko e konsideron si kalendarin e sfidave të operës. "Të flasësh për realizime dhe për tituj të tillë, tregon hapin me të cilin ecet, por në asnjë mënyrë kjo nuk i zbeh problemet që sjell çdo interpretim në skenë, çdo realizim i një vepre, çdo koordinim i kësaj ndërmarrjeje të madhe ndërartistike me artin vokal, muzikor, instrumental, me artin pamor deri te detaje të vogla. Pastaj vjen pritja që i bën publiku një realizimi, kritikat që vijnë pas tyre, që ndonëse askush nuk i pëlqen, na ndihmojnë të kuptojmë se si mund të bëhet më mirë puna", shprehet Ciko. Si është dita e drejtorit të institucionit të vetëm operistik? "Nis dhe mbaron në këtë godinë", thotë Ciko, i cili me humor kujton se vite më parë, kur ishte i ftuar për një koncert në Rumani, kishte pyetur se si mundet që Opera e këtij vendi të arrijë nivelin e lartë profesional? "Që në ditën që ka ardhur, drejtori ka marrë një krevat me vete në zyrë", kishte qenë përgjigjja. Për të, Opera është një botë e tërë dramash, lotësh, shpeshherë dhe me nota komizmi. Të gjitha këto ndodhin në prapaskenë. "Është shumë komplekse. Ka gjithnjë artistë që përgatiten, që vuajnë, njëri do të këndojë premierën, tjetri është i pakënaqur, tjetri shkon mirë me regjisorin, tjetri ka probleme me dirigjentin... Duhet të përgjigjesh jo për individë, por për kolektiva të tëra", vazhdon rrëfimin drejtori. Sigurisht që posti i drejtorit e ka larguar paksa nga skena dhe nga roli i dirigjentit. Gjithsesi, për të "ka rëndësi tërësia e realizimit të një vepre, jo faktit që i binden shkopit tim. Kur realizohet një vepër, unë konsumoj diçka nga kënaqësia ime". Nëse pozicioni i drejtorit erdhi pas viteve përvojë, a do të kishte bërë ai diçka tjetër në jetë? "Ka gjithmonë një moment kur njeriu mërzitet dhe mendon që do ta lërë këtë rrugë për të bërë diçka tjetër. Asnjëherë nuk e kam gjetur se cila do të ishte rruga tjetër e imja, pavarësisht nga prirjet. Më pëlqente letërsia, vizatimi, piktura, ndërsa hobi im që në moshë të vogël ka qenë turizmi". Është i vetëdijshëm se çdo post drejtuesi nuk është i përhershëm. Teksa biseda të çon në këtë argument, Ciko shprehet se "kam ndërtuar shkollën time të drejtimit të këtij institucioni që më duket se nuk mund të cenohet nga konceptet administrative sa kohë që funksionon. Sigurisht që ka edhe një kohë biologjike apo rrethana të tjera. Unë jam i kënaqur që deri më sot kam realizuar disa synime, ndonëse mbeten ende disa sfida profesionale për t‘u përmbushur. "Detyra ime si muzikant qëndron në formimin dhe stimulimin e elementit të ri që jeta e institucioneve të vazhdojë në mënyrë të natyrshme. Kjo përbën sfidë për këdo që është idealist në kryerjen e punëve në institucionet shtetërore".

Stalini, Hoxhës: Pse nuk pushtohet Shqipëria

A.Rrozhani | 15/06/2009 |

s'ka për ta prekur.

Amerika dhe Anglia nuk duan që Shqipëria t'i përkasë Italisë, sepse kjo do të forcojë Italinë; nuk duan që ajo t'i përkasë Greqisë, pasi kjo do të forcojë Greqinë; nuk duan që Shqipëria t'i përkasë Jugosllavisë. Për më tepër, Amerika nuk do që Shqipëria t'i përkasë Anglisë

Në pjesën e fundit të bisedës mes Stalinit dhe Hoxhës, pjesë e librit me dokumente të botuar në Moskë në vitin 1998, me titull "EUROPA LINDORE, në dokumentet e arkivave ruse, 1944-1953", botuar në shqip shqiptar nga publicisti i mirënjohur Ymer Minxhozi, preket tema e nxehtë e përplasjeve të shteteve të ndryshme për copëtimin e Shqipërisë. Udhëheqësi sovjetik e këshillon udhëheqjen shqiptare që të mos ngacmojë fuqitë e mëdha, nëse nuk do të ketë probleme me to.

"Pavarësia e Shqipërisë është siguruar me Deklaratën e tri fuqive, Amerikës, Anglisë dhe BRSS"- e siguron ai Hoxhën, i cili, megjithatë, për 40 vitet e më pasme nuk reshti të sulmuari imperializmin dhe revizionizmin, që kërkonte të pushtonte, sipas tij Shqipërinë komuniste, të izoluar me mjerimin e vet.

(Vijon nga numri i kaluar)

Përderisa në Rusi s'kishte kërcënim të drejtpërdrejtë nga jashtë, borgjezia kombëtare ruse ishte armiku i papajtueshëm i revolucionit. Lufta me të zgjati disa vjet. Borgjezia ruse nuk ishte patriote.

Ajo thërriste në ndihmë francezët dhe anglezët, i bënte thirrje intervencionit. Shokët shqiptarë, në politikën e tyre, nuk duhet të kopjojnë atë që ndodhi në Rusi ose në vende të tjera. Ata duhet të mbajnë parasysh veçoritë e vendit.

Po qe se në Shqipëri do të gjenden kapitalistë të vegjël që do të çelin ndërmarrje, dyqane apo punishte të vogla, atyre u duhen dhënë patenta, t'u vihen taksa, por t'u jepet mundësi të merren me veprimtari tregtare dhe industriale, deri sa të forcohet ekonomia e Shqipërisë.

Dhe kur të ndodhë kjo, atëherë do të krijohet një tjetër situatë dhe mund të shtrohet rishtas çështja e borgjezisë. Shoku Stalin pyet sa veta kanë ardhur në përbërje të delegacionit shqiptar. Hoxha përgjigjet se në delegacionin shqiptar ka 8 veta. Shoku Stalin kërkon që të përmenden anëtarët e delegacionit, duke treguar postet që ata mbajnë.

Hoxha përgjigjet që delegacioni qeveritar shqiptar përbëhet nga ai, kryetari i Komisionit të Planit të Shtetit Spiro Koleka, zëvendëskryetari Komisionit të Planit të Shtetit Koço Theodhosi, zëvendësministër i tregtisë Vasil Kati, zëvendësministër i industrisë Xhafer Spahiu, zëvendësministër i punëve botore Shinazi Dragoti, zëvendësshefi i Shtabit të Përgjithshëm kolonel Nexhip Vinçani.

Përveç këtyre, në përbërje të delegacionit është përfshirë edhe përfaqësuesi tregtar i Shqipërisë në Moskë, Theohar Fundo. Hoxha shton se qeveria shqiptare cakton Koço Theodhosin si përfaqësues të sajin në Këshillin e Ndihmës Ekonomike Reciproke.

Shoku Stalin pyet se kush është komandant i përgjithshëm i ushtrisë shqiptare. Hoxha përgjigjet se komandant i përgjithshëm është ai vetë. Shoku Stalin thotë që sovjetikët, bolshevikët, kanë një parim të tillë në ndërtimin e organeve udhëheqëse të shtetit: nëse në vend predominojnë myslimanët, në qeveri shumica duhet t'u përkasë po ashtu myslimanëve.

Popullit s'duhet t'i dhunohet feja. Populli s'ka për ta kuptuar pse në krye të qeverisë qëndrojnë jo myslimanët, në një kohë kur në vend shumica janë myslimanë. Këto janë gjëra elementare, por në Jugosllavi s'e kanë kuptuar këtë.

Natyrisht, kjo s'do të thotë që në qeveri duhet të jenë vetëm myslimanët, duhen zgjedhur njerëz të aftë nga pakicat kombëtare për të ruajtur unitetin e popullit. Pjesëmarrja në qeveri e përfaqësuesve të pakicave kombëtare dhe fetare do t'i sigurojë stabilitet vendit.

Shoku Stalin thotë se do të pyesë a i kanë marrë shqiptarët nga BRSS pajisjet për ushtrinë, gjë që në kohën e vet e ka kërkuar shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Shqipërisë. Hoxha përgjigjet që hëpërhë ata pajisje s'kanë marrë, por, siç ka dëgjuar, ato janë në rrugë.

Shoku Stalin thotë se ishte vendosur të dërgoheshin këto pajisje. Hoxha kërkon leje të kalojë në problemet ekonomike dhe thotë se në Shqipëri është hartuar një plan dyvjeçar i rimëkëmbjes së ekonomisë popullore të vendit.

Ky plan parashikon, së pari, krijimin e ndërmarrjeve të reja industriale për prodhimin dhe përpunimin e tekstilit, pambukut, sheqerit, pyjeve për lëndë ndërtimi e të mallrave të tjera për nevojat e vetë Shqipërisë.

Së dyti, në plan i kushtohet vëmendje forcimit të punimeve në fushën e kërkimeve gjeologjike dhe zgjerimit të nxjerrjes së mineraleve. Parashikohet gjithashtu të ndërtohet naftësjellësi Patos-Vlorë dhe një uzinë për përpunimin e naftës me kapacitet 150 mijë tonë në vit.

Plani parashikon përpunimin dhe zbulimin e mineraleve të tillë si bakri, kromi, bitumi. Sipas planit, duhet të ndërtohet një central elektrik për të siguruar me energji kombinatin e tekstileve. Lidhur me transportin plani parashikon forcimin e transportit automobilistik dhe vazhdimin e ndërtimit të hekurudhës Durrës-Elbasan.

Për sa i përket bujqësisë, sipas planit, mendohet të shtohet sipërfaqja e tokave nën ujë, me anën e përdorimit të agroteknikës së re. Plani nuk parashikon shtimin e prodhimit të makinave bujqësore, pasi për vendin mjaftojnë ata traktorë që ai ka marrë nga Bashkimi Sovjetik. Shoku Stalin pyet çfarë hekurudhe mendohet të ndërtohet. Hoxha përgjigjet që në Shqipëri është duke u ndërtuar hekurudha Durrës-Elbasan.

Vitin e kaluar u ndërtua pjesa e parë e kësaj rruge, Durrës-Peqin me një gjatësi prej 37 km. Plani dyvjeçar parashikon ndërtimin e sektorit nga Peqini në Elbasan me gjatësi 30 km. Shoku Stalin pyet nëse shqiptarët kanë marrë shina nga BRSS.

Hoxha përgjigjet që shinat, vagonat dhe materialet e pajisjet e tjera shqiptarët i kanë marrë. Hoxha thotë se plani dyvjeçar parashikon gjithashtu zgjerimin e rrjetit të shkollave dhe shtimin e numrit të shtretërve në spitale.

Për realizimin e planit Shqipëria shpreson në ndihmën nga ana e Bashkimit Sovjetik me makineri e pajisje.

Nga ana tjetër, Shqipëria ka përfunduar edhe marrëveshje tregtare me vendet e demokracisë popullore dhe ka marrë kredi nga Çekosllovakia, Hungaria dhe Polonia. Tani një delegacion shqiptar është duke zhvilluar bisedime me Rumaninë, dhe pastaj do të niset për në Bullgari.

Shoku Stalin përgjigjet se ne do të japim ndihmë aq sa do të jetë e mundur. Duke bërë shaka, shoku Stalin thotë që ne shpresojmë se vetë shqiptarët gjithashtu do të punojnë. Hoxha thotë se shqiptarët do të vënë të gjitha forcat për realizimin e planit.

Hoxha deklaron se Shqipëria dëshiron të bëjë edhe një kërkesë për dërgimin e specialistëve sovjetikë, ndër të tjera, për të ndihmuar në ndërtimin e kombinatit të tekstileve dhe atij të sheqerit.

Shoku Stalin përgjigjet se ne njerëz do të dërgojmë, por që në Shqipëri duhen përgatitur kuadrot e veta. Njerëzit tanë do të qëndrojnë në Shqipëri përkohësisht, pastaj do të kthehen në Bashkimin Sovjetik. Shqipëria duhet të ketë kuadrot e veta të përhershme kombëtare, kjo është gjëja më e rëndësishme.

Hoxha thotë se qeveria shqiptare do të bëjë gjithçka që të shkojë në këtë rrugë. Hoxha deklaron se qeveria shqiptare drejton një kërkesë për të dërguar në Shqipëri një grup për kërkime gjeologjike, si dhe një grup për të studiuar burimet elektroenergjitike të Shqipërisë. Shoku Stalin përgjigjet se kjo mund të bëhet.

Shoku Stalin pyet nëse ka në Shqipëri qymyr. Hoxha përgjigjet që qymyr në Shqipëri ka pak, disa shtresa të tij ndodhen në rrethet e Tiranës dhe të Korçës. Përveç kësaj, italianët kanë zbuluar vendburime qymyri më në jug të Shqipërisë.

Shoku Stalin pyet me se punojnë hekurudhat, me qymyr apo me naftë. Hoxha përgjigjet që hekurudhat punojnë me qymyr, por qymyri në Shqipëri nuk është i mirë. Hoxha thotë që tani për Shqipërinë një problem të madh përbën organizimi i udhëheqjes së organeve të sigurimit të shtetit.

Lidhur me këtë qeveria shqiptare lutet të lejohet të dërgojë në BRSS 20 oficerë në kurse speciale. Pasi të kenë kryer kursin këta oficerë, qeveria shqiptare do të dëshironte të dërgonte edhe 20 oficerë.

Po qe se kjo është e pamundur, qeveria shqiptare lutet të dërgohen në Shqipëri disa instruktorë sovjetikë, të cilët do të mund të organizonin kurse të tilla në Shqipëri. Shoku Stalin përgjigjet që oficerëve që do të vinë në BRSS në kurse speciale do t'u duhet në fillim të mësojnë gjuhën ruse dhe pastaj të merren me vetë punën.

Prandaj efekti do të jetë më i shpejtë, po qe se do të dërgojmë në Shqipëri instruktorë. Hoxha thotë se Shqipëria ka nevojë gjithashtu për dy instruktorë për Ministrinë e Punëve të Brendshme: një instruktor për policinë dhe tjetri për ndjekje penale.

Shoku Stalin thotë se instruktorë të tillë mund të dërgohen. Hoxha pyet nëse qeveria shqiptare mund të marrë në BRSS materiale të shkruara mbi punën dhe organizimin e organeve të policisë.

Shoku Stalin përgjigjet që qeveria shqiptare mund të marrë materiale të tilla. Hoxha thotë se do të dëshironte të prekë edhe një çështje shumë të rëndësishme për Shqipërinë. Puna është që shifrat shqiptare janë hartuar në bazë të kodit jugosllav. Prandaj jugosllavët kanë mundësi të deshifrojnë të gjitha telegramet shqiptare.

Qeveria shqiptare lutet tëdërgohet një instruktor sovjetik, i cili mund të ndihmojë Ministrinë e Punëve të Brendshme për hartimin e një shifre të re. Shoku Stalin interesohet nëse duhet një instruktor i tillë për Ministrinë e Punëve të Jashtme.

Shoku Stalin pyet nëse MPJ e Shqipërisë përdor shifër. Hoxha përgjigjet që MPJ e Shqipërisë përdor shifër, por kjo shifër ruhet pranë Ministrisë së Punëve të Brendshme.

Hoxha thotë se qeveria shqiptare lutet gjithashtu të na dërgohen dy impiante radiopelengatore me pajisjet dhe teknikët e duhur.

Hoxha shton se organet e sigurimit të shtetit të Shqipërisë kanë konstatuar se në Shqipëri ka disa radiotransmetues të fshehtë, njëri prej të cilëve është vendosur diku në zonën e qytetit të Shkodrës. Shoku Stalin përgjigjet që impiante radiopelengatore mund të dërgojmë.

Shoku Stalin thotë se shoku Vishinskij do të jetë drejtues për përgatitjen e përgjigjeve delegacionit qeveritar shqiptar dhe se ai do t'i shqyrtojë të gjitha kërkesat. Hoxha mund t'i parashtrojë shokut Vishinskij të gjitha çështjet që i interesojnë qeverisë shqiptare. Shoku Stalin përsërit që ne do ta ndihmojmë Shqipërinë.

Hoxha thotë se do të donte të prekte çështjen jugosllave. Marrëdhëniet ekonomike dhe politike midis Shqipërisë dhe JugosIlavisë janë ndërprerë. Shoku Stalin pyet nga kush janë ndërprerë këto marrëdhënie.

Hoxha thotë se këto marrëdhënie janë ndërprerë nga Shqipëria. Hoxha thotë se jugosIlavët po zhvillojnë një propagandë të sforcuar kundër Shqipërisë, si nga territori i vetë Jugosllavisë, ashtu edhe brenda Shqipërisë, duke krijuar atje në mënyrë metodike rrjetin e vet agjenturial.

Veç kësaj, jugosllavët bëjnë një propagandë intensive në kufijtë veriorë të Shqipërisë, duke u përpjekur të nxitin qytetarët shqiptarë të arratisen nga Shqipëria në Jugosllavi. Kjo propagandë ka pasur njëfarë suksesi, dhe një numër mjaft i madh fshatarësh është arratisur në Jugosllavi nga Shqipëria veriore.

Jugosllavët përpiqen të marrin në duart e veta udhëheqjen e bandave që po bëjnë kërdinë në rrethet veriore të Shqipërisë. Udhëheqësit jugosllavë përpiqen të bashkojnë dhe të organizojnë elementët reaksionarë brenda Shqipërisë, në mënyrë që me ndihmën e tyre të përmbysin regjimin ekzistues në Shqipëri.

Pak kohë më parë u zbulua një bandë e drejtuar ngamisioni jugosIlav dhe më 21 mars banditët dolën para gjyqit shqiptar. Shoku Stalin pyet nëse ka në Shqipëri ambasador jugosllav dhe nëse janë ruajtur marrëdhëniet diplomatike. Hoxha përgjigjet pozitivisht. Hoxha thotë se shqiptarët po ashtu nuk rrinë duarlidhur.

Ata zhvillojnë veprimtarinë e vet kundër trockistëve jugosllavë dhe mbajnë kontakt me pakicën shqiptare që jeton në Jugosllavi. Përveç kësaj, shqiptarët kanë organizuar emigracionin e jugosllavëve, ndonëse edhe ndaj jugosllavëve që vijnë në Shqipëri na duhet të mbajmë një qëndrim shumë të kujdesshëm, pasi midis tyre ka njerëz të Rankoviçit.

Shoku Stalin vëren që Rankoviçi po i përhap agjentët e tij. Hoxha thotë se, për mendimin e tij, klika e Titos do të asgjësohet si rezultat i luftës politike që do të kthehet në një lëvizje partizane të armatosur. Shoku Stalin thotë se kjo nuk përjashtohet.

Hoxha, duke kaluar në çështjen greke thotë se shokët shqiptarë do të donin të mësonin mendimin e shokut Stalin për çështjen në se Shqipërinë e rrezikon një sulm i drejtpërdrejtë nga ana e Greqisë, duke pasur parasysh provokacionet e përhershme të trupave monarkofashiste dhe gjithfarë komplotesh për ndarjen e Shqipërisë.

Morali i ushtrisë monarkofashiste në Greqi është shumë i ulët, pavarësisht nga ndihma e vazhdueshme amerikane për ushtrinë greke. Në të njëjtën kohë, gjendja morale e ushtrisë demokratike është e lartë.

Ushtria demokratike greke tani është pajisur dhe armatosur mirë. Hoxha thotë se megjithatë disa momente në qëndrimin e shokëve grekë ngjallin dyshime.

Ndër të tjera, ai, Hoxha, është i mendimit që ushtria demokratike e Greqisë është e shkëputur nga populli, me qenë se monarkofashistët po e evakuojnë popullsinë nga rajonet që kërcënohen nga ushtria demokratike, kurse ushtria demokratike nga ana e saj po evakuon në Shqipëri popullsinë nga rajonet e zëna prej saj.

Shoku Stalin sqaron se kjo ndodh në ato vende ku zhvillohen luftime. Hoxha pajtohet me këtë. Hoxha thotë se atij i duket disi e çuditshme forma e organizimit të udhëheqjes në qeverinë dhe ushtrinë e Greqisë demokratike.

Nga biseda me Zahariadhisin dhe me shokët grekë Hoxhës iu krijua përshtypja, se ata në njëfarë mase e errësojnë rolin udhëheqës të partisë. Në ushtri s'ka komisarë politikë. Zahariadhis, për shkak të një modestie të pakuptueshme, për Hoxhën, deri tani nuk është kryetar i qeverisë.

Hoxha është i mendimit që të gjitha këto janë shkaktuar nga gabimet e kohës së Markosit, kurse në çështjen e komisarëve politikë ndiqet reflektimi i gabimeve të mëparëshme të EAM-it dhe ELAS-it.

Shoku Stalin thotë se shokët grekë nuk e afishojnë rolin e partisë komuniste, sepse u bëjnë apel masave demokratike dhe duan të tregojnë që luftën e bën i gjithë populli. Këtu ata veprojnë drejt.

Përsa u përket komisarëve politikë, ata nuk ekzistojnë më as në ushtrinë sovjetike. Komisarët politikë nuk duhen kur udhëheqja e ushtrisë në fakt u përket vetë komunistëve. Shoku Stalin thotë se llafet lidhur me copëtimin e Shqipërisë janë sajuar për të frikësuar shqiptarët.

Siç dihet, pavarësia e Shqipërisë është siguruar me Deklaratën e tri fuqive, Amerikës, Anglisë dhe BRSS. Natyrisht, Deklarata mund të shkelet, por kjo s'është aq e lehtë.

Për sa u përket grekëve të Caldarisit, ata mezi qëndrojnë në këmbë që të flasin seriozisht për copëtimin e Shqipërisë. Në qoftë se shqiptarët do të mbajnë qëndrim të drejtë, nuk do t'i shajnë shumë imperialistët, nuk do t'i cytin ata, por do të sillen më me modesti, Shqipërinë askush s'ka për ta prekur.

Biseda zgjati 2 orë e 10 minuta.
Shënimet i mbajti V. Erofejev.