___________________________

Legalistët kërkojnë gjetjen e formulave elektorale që shmangin manipulimin zgjedhor

PLL: Reforma elektorale, pastaj pragu

Kryetari i PLL Spahiu shprehet se në fillim duhet kryer reforma zgjedhore, pastaj të merremi me probleme të tilla dytësore si pragu elektoral apo parashikimet me përqindjet që do të marrin partitë në zgjedhjet e ardhshme

A është Lazarati "Medelini" shqiptar

Nga Astrit KOLA

Ditët e fundit, mediat janë mbushur me fotografi dhe pamje të filmuara nga disa kopshtije të Lazaratit, të mbjella me Canabis. Duke gjykuar nga filmimet e realizuara në lartësi, bindesh se pamjet janë marrë nga helikopteri dhe janë përpunuar me filtrime e rezolucion tejet të lartë, që do ta kish zili edhe vetë ROJTERI. Dhe ai që të vjen ndërmed së pari, është mendimi se ministria e Rendit është shndërruar në agjensi që përpunon e shpërndan foto dhe kaseta speciale për mediat, para së cilës "Alna" e të tjera të tilla, ngjajnë kioska të kohës së qepës.

Natyrisht që Nano dhe Toska e kanë shfrytëzuar kohën për të mbushur Evropën dhe botën me këto pamje, për qëllime politike, duke kumtuar me të madhe se kanë zbuluar "Medelinin" shqiptar në zemër të Evropës, ku "mbillen dhe përpunohen mijëra ton kokainë e heroinë", që shpërndahet e konsumohet në kontinentin "plakë". Mirëpo ata nuk i kanë bindur dot evropianët se cili është "Karteli Medelin dhe Pablo Eskobari" shqiptar.

Një miku im lazaratas, aktualisht banues në Tiranë, më thoshte një ditë se "shkaku i gjithë kësaj zhurmnaje është rivaliteti i mjeranëve të Lazaratit, që kanë mbjellë Canabis dhe që ua shesin me çmime 'dumping' freshistëve që drogohen tek lokalet e Bllokut, e që janë konsumatorët kryesorë të drogës që përdoret në Shqipëri." "Ata kanë prishur pazarin dhe interesat e kapove dhe spaçatorëve të lidhur me pushtetin dhe, kësisoj, janë bërë shkas për fillimin e fushatës që desh u hap me kurbane e gjak, për interesa të politikanëve në pushtet".

Sipas mikut tim, që është nga Jugu dhe i njeh mirë këto punë, për shkak të informacionit të saktë, "Medelini-Lazarat rivalizonte gjithashtu parcelat e Kurveleshit, Salarisë, Kuçit, Tërbaçit, Tragjasit dhe Bregut të Lumit të Vlorës, ku furnizohen pushtetarët, dhe kjo është edhe një arsye më shumë për shërthimin e skandalit të stimuluar nga pushteti" në adresë të vendlindjes së tij.

Ndërsa dëgjoja mikun tim, m'u kujtua akuza e paradokohshme e z.Berisha në Kuvend, për një drejtues të lartë socialist, i cili na qënkerkësh "pronar mushkash dhe karvanesh në Salari e Labëri, të cilët transportonin Canabis drejt laboratorëve dhe, më pas drejt bregdetit." Por kjo akuzë, atëkohë, shkoi në veshë të shurdhër. Tani dyshoj se fushata mediatike ishte përgjigjia e palës së akuzuar. Por nuk besoj të gjenden leshko që të besojnë se disa kuintalë Canabis, të mbjella në kopshtijet e Lazaratit, të mbajnë me harxhe droge e dollarësh "Kartelin Medelin" shqiptar.

Mirëpo tek lexoja prononcimet e Toskës në media dhe kundërpërgjigjen e ish ministrit të Rendit të qeverisë së fundit të PD, z.Shamata, se "në vitin 1994, me rastin e kundërshtimit të shkarkimit të Zef Brozit, deputetët socialistë në parlamentin e asaj kohe kanë deklaruar se Canabis nuk është drogë, por bimë mjekësore etero-vajore", - më kapi një gaz që ende nuk po më lëshon, duke më penguar të mbyll këto radhë.

Më së fundmi, "leshkot" që drejtojnë Evropën, e që urdhërojnë dhe firmosin harxhimin e miliarda Eurove për shërbimet sekrete, mësuan nga Nano e Toska se drogën që ata konsumojnë "e prodhon dhe e shpërndan Lazarati shqiptar." Dhe ata bëjnë sikur e besojnë, duke nxjerrë më pas konkluzionin se "Mafia shqiptare bën ligjin dhe shpërndan drogën në Evropë..."

Por unë jam i bindur se, nëse në aeroportin e Rinasit, Luixhi Vinja do të sillte qen antidrogë - kur të kalonin pushtetarët shqiptarë me shpurat e tyre, qentë do të kërrcenin hava e do të hungërinin... Dhe pastaj, të gjithë do të shihnim valle qensh, të tërbuar nga era e drogës.

Paskëtaj hajde të ulemi e të flasim për "Kartelin Medelin dhe Pablo Eskobarin" shqiptar, sepse kohë kemi sa të duash. Koha është pasuria më me tepri e shqiptarëve, dhe jo shkurret e Canabis në kopshtijet e mjeranëve të uritur të Lazaratit.

Legalistët kërkojnë gjetjen dhe aprovimin e formulave elektorale që shmangin manipulimin e vullnetit elektoral të shqiptarëve

PLL: Reforma elektorale, pastaj pragu

Kryetari i PLL Spahiu shprehet se në fillim duhet kryer reforma zgjedhore, pastaj të merremi me probleme të tilla dytësore si pragu elektoral apo parashikimet me përqindjet që do të marrin partitë në zgjedhjet e ardhshme

Kreu legalist Spahiu ka reaguar për shtypin në lidhje me debatin rreth pragut elektoral duke theksuar se është shumë më e rëndësishme reforma në tërësi, sesa ndryshimi i pragut elektoral. Ai ka thënë se PLL nuk ka problem pragun, por gjetjen dhe aprovimin e formulave elektorale që shmangin manipulimin e vullnetit elektoral të shqiptarëve.

Pyetjes së gazetarëve për të ditur qëndrimin e PLL për pragun elektoral, krytetari i PLL, ndër të tjera u shpreh: "Deri më tani, nuk kemi ndonjë qëndrim zyrtar të shprehur nga partitë parlamentare, aq më tepër nga dy partitë kryesore. Mesa jam në dijeni, PS nuk ka shprehur ndonjë qëndrin zyrtar nëpërmjet strukturave të saj, aq më tepër nëprëmjet kryetarit të saj z.Nano.

Përpjekjet e PS për të testuar opinionin nëpërmjet ndonjë individi, e që në të vërtetë nuk përfaqëson asgjë - nëpërmjet tezës së pragut elektoral, janë mëse evidente. Nëpërmjet kësaj teze, z.Nano kërkon t'u bëjë presion aleatëve të koalicionit për Integrim, për të mbyllur gojën, pasi siç e dini edhe ju gazetarët, ata kanë shprehur publikisht qëndrimet e tyre kundër kryeministrit dhe qeverisë së tij. Drejtuesit e LSI kanë dalë jo vetëm kundër Nanos, por edhe për përpjekjet për Reformën zgjedhore.

Destabilitetin e vendit, nuk e kanë sjellë partitë e ashtquajtura të vogla, por maxhorancat e fryra në mënyrë artificiale, që kanë sjellë mosmenaxhimin e mirë të pushteteve të krijuara pas tyre. Përkundrazi, partitë e tjera (jashtë PS dhe PD), gjatë këtyre 13 vjetëve, në momente të caktuara kanë amortizuar përplasjet e forta mes tyre, sidomos aleatët e PS, të cilët në luftën e klaneve brenda PS, kanë amortizuar përplasjet dhe dominancat. Unë mendoj që moszhvillimi i zgjedhjeve të lira, nuk ka ardhur si rezultat i pragut elektoral, por si rezultat i manipulimit të votës.

PS, që deri tani ka ardhur në pushtet dhe e mban atë nëpërmjet manipulimeve, duke përdorur në një palë zgjedhje policinë e SHISH-in, dhe në një palë zgjedhje të tjera listat e manipuluara apo "Dushkun", tani kërkon që të kemi një vjedhje të ligjëruar, dhe që votat e partive të tjera, që nuk e kalojnë atë prag, kërkon t'i gllabërojë vetë.

Pra PS, si parti në pushtet, duhet të merret me krijimin e infrastrukturës së plotë, konform përgjegjësive kushtetuese e ligjore të qeverisë së saj dhe të mendojë për zgjedhje të lira. Dhe jo të fillohet me pragun elektoral, sepse ai nuk është problem për askënd.

Ne legalistët mendojmë që nuk është problem pragu elektoral, por shqetësim janë ato probleme që janë vërejtur gjatë zgjedhjeve, e që janë evidentuar edhe në raportin përfundimtar të OSBE/ODIHR-it.

Nëse do të humbim kohë e të merremi me pragun elektoral, nuk do të mundemi të zgjidhim problemet që janë proritare, si sistemi zgjedhor; përbërja e komisioneve të tre niveleve; përpilimi i regjistrit të saktë zgjedhor kombëtar; ndarja e zonave zgjedhore; financimi i partive, koalicioneve dhe strukturave shtetërore të ngarkuara me zgjedhjet gjatë fushatës; hapësirat mediatike dhe hartimi i një strategjie për krijimin e një aksesi aspak diskriminues për formacione politike të veçanta, me paramendime dhe qëllime të mbrapshta, etj..

Rritja e pragut elektoral nuk përbën kurrfarë shqetësimi për PLL, por nuk është aspak në dobi të demokracisë që duam të ndërotojmë, sepse ligjëron grabitjen e votave të subjekteve që nuk e arrijnë pragun.

Për vetë problemet që ka hasur Shqipëria gjatë këtij tranzicioni të vështirë e të tejzgjatur, rritja e pragut do të ishte aspak e dëshirueshme dhe do të krijonte efekte të dëmshme në përfaqësimin e merituar politik, nëpërmjet pasqyrimit të padrejtë të verdiktit të zgjedhësve shqiptarë, që meritojnë drejtësi dhe përfaqësim bazuar në votat e kutive të votimit dhe jo marifeteve ligjore që propozohen nëpërmjet rritjes së pragut.

Në këtë kontekst, do të sugjeroja edhe njëherë që politika duhet t'i rikthehet sistemit proporcional, pa prag, sikurse është edhe modeli hollandez. Këtë e them jo thjesht për faktin se Hollanda ka një demokraci të konsoliduar për shkak të sistemit mbretëror të vendosur prej shekujsh, por sepse shumë nga monitoruesit e huaj, që kanë servirur përvjën dhe kontributin për zgjedhjet në Shqipëri, janë hollandezë dhe sjellin përvojën e një vendi me sistem zgjedhor efikas dhe demokraci të përparuar e funksionale, ka thënë Spahiu.

A.K.

Spahiu: Lojërat me pragun, sjellin destabilitet politik

Në një prononcim për mediat kryetari i PLL ka analizuar problemet politike që lidhen me ndryshimin e pragut elektoral. Ai është shprehur se nuk qendron teza se ngritja e pragut sjell stabilitet politik, përkundrazi e destabilizon më shumë arenën politike shqiptare. Spahiu ka thënë për gazetarët që "PLL mendon se nuk duhet ngritur pragu elektoral, për arsye se vetëm pjesëmarrja e partive të vogla mund të ekuilibrojë dhe moderojë politikën konfliktuale shqiptare." Më tej ai është shprehur se "Kur themi këtë kemi parasysh jo mandate të dhuruara, por shpërblimin e merituar të çdo subjekti nga votuesit e tij. Dhe kjo jo vetëm që nuk presupozon ngritje të pragut, sikurse është propozuar, por përkundrazi: ulje të tij deri në kufinjtë e mungesës së pragut, sikurse në Hollandën demokratike, nga ku na vijnë ata që na monitorojnë me shumicë."

Spahiu ka sqaruar se "Pjesëmarrja e partive të vogla në Kuvend, jo vetëm që nuk e dëmton stabilitetin politik e qeverisës, por i ndihmon atij nëpërmjet ekuilibreve të domosdoshëm dhe frenimit të arbitrariteteve politiko-qeverisëse.

Përvoja e tranzicionit shqiptar ka treguar se nuk kanë qenë partitë e vogla prishëse të ekuilibreve dhe stabiliteteve qeverisëse, por politikat arbitrare që kanë pjellë hipermaxhorancat e pakufizuara e të pakushtëzuara, të cilat jo vetëm që nuk kanë pyetur për partitë e vogla, që sot duan t'i eleminojnë nga skena politike me argumente absurdë - por nuk kanë pyetur as për partinë më të madhe të opozitës.

Dhuna e kartonave dhe votimi me shkopin e dirigjentit, ka qenë refreni dhe lajtmotivi i jetës sonë parlamentare gjatë 14 vjetëve pluralizëm. Madje në këtë kuptim, pluralizmi ynë surrogato ka shpërfaqur rekordin më absurd kur, në asnjë rast, nuk është regjistruar votim i ndonjë deputeti të partive të mëdha në kundërshtim me shkopin e dirigjentit. Në këtë këndvështrim, deputetët tanë të partive të mëdha nuk kanë ndryshuar aspak nga deputetët e Omer Nishanit, Haxhi Lleshit e Ramiz Alisë, tek kanë votuar në surdinë, athua se askush prej tyre nuk ka patur mendim personal të ndryshëm prej tufës, çka të bën të vësh në dyshim nëse kanë patur dhe e kanë organin e mendimit. Pikërisht këto mënyra të votimit në tufë, bardhezi, kanë krijuar përshtypjen e gabuar të stabilitetit politik e qeverisës, të cilin askush nuk merr guximin të na e kujtojë se kur e kemi përjetuar ndonjëherë gjatë këtyre 14 vjetëve.

Përvoja italiane e Ligës së Veriut, dëshmon se partitë e vogla mund të ndikojnë në rikompozime që mundësojnë edhe ruajtjen e interesave të të vegjëlve, gjithmonë nëse janë kombëtare, parimore e në interes të zgjedhësve.

PLL mendon se ulja e pragut krijon vektorët e një komponenteje të saktë zgjedhore, dhe bën drejtësi në shpërndarjen e merituar të votave e verdiktit zgjedhor. Rritja e pragut do t'i ngjante një votëvjedhjeje të ligjëruar, me ligj zgjedhor, kur parti me mbështetje elektorale prej 30 % do të merrnin 40 % e kusur të vendeve në parlament, çka, thënë ndryshe, do të ishte një version i ngjashëm me fenomenin "Dushk", aq shumë të mallkuar.

Prandaj PLL nuk mund ta mbështesë "Dushk"-najën e re zgjedhore, të justifikuar tashmë me argumentin idiot të "stabilitetit politik e qeverisës" të tipit Nano&Co, realizuar me anë të ngritjes së pragut zgjedhor, e që ka pjellë këtë situatë krize dhe klimën politike që përjetojmë," ka thënë kreu i PLL njëkohësisht kryetar i grupit të deputetëve legalistë.

A.K.

Qëllimi i vendimeve të Këshillit të Ministrave, nuk përputhet me qëllimet e ligjit "Për Prokurimin Publik"

Si e shkeli Nano ligjin për prokurimet

Sipas Ligjit Nr. 7971,datë 26.07.1995 "Për Prokurimin Publik" dhe shtesave të bëra me Ligjin nr. 9064, datë 08.05.2003, me "prokurim publik " do të kuptojmë: "Kur punonjësit publikë ose përfaqësuesit e tyre përdorin fondet publike për të blerë mallra, për të bërë ndërtime apo shërbime të nevojshme për një qëllim publik".

Por ky përdorim i fondeve publike, qoftë edhe në dobi të interesit të përgjithshëm publik, së pari, duhet bërë sipas normave të përcaktuara rigorozisht në ligj. Prokurimi publik është një biznes jashtëzakonisht i madh, dhe publiku është konsumatori i vetëm më i madh në botë. Blerjet e tij ndikojnë në ekonominë botërore dhe, në shtete të veçanta, prokurimet publike variojnë nga 10 % deri mbi 30 % të Prodhimit Kombëtar Bruto.

Së dyti, efikasiteti dhe efektiviteti i sistemeve të prokurimit publik ndikon drejtpërdrejt në cilësinë e jetës së çdo personi të shoqërisë. Shërbimet publike sigurohen kryesisht nëpërmjet prokurimeve publike, dhe shpenzim i fondeve publike në mënyrë efektive do të thotë që fondet përdoren për të blerë mallra, ndërtime dhe shërbime më të shumta e me cilësi më të mirë.

Së treti, nëpërmjet prokurimeve publike Qeveria mund të arrijë qëllime të caktuara ekonomike dhe social.

Nëpërmjet ligjeve që rregullojnë prokurimin publik, Qeveritë përpiqen të sigurojnë se punonjësit publikë i shpenzojnë me zgjuarësi fondet publike. Fondet publike duhet të shpenzohen për të blerë vetëm atë që nevojitet me të vërtetë dhe që cilësia dhe çmimi duhet të përfaqësojnë një vlerë të mirë. Për më tepër, duke qenë se prokurimet publike përbejnë në vetvete mundësi biznesi, atëherë bizneset e ndryshme duhet të kenë një mundësi të barabartë dhe të drejtë për të shitur prodhimet dhe shërbimet tek administrata publike. Për këtë qëllim, në vitin 1995 Kuvendi i Republikës së Shqipërisë miratoi Ligjin "Mbi Prokurimin Publik".

Që në Nenin 1 të tij urdherohet se, ky ligj ka si qëllim kryesor:

a) të nxisë përdorimin ekonomik dhe efektiv të fondeve publike nga entet prokuruese;

b) të nxisë pjesëmarrjen e kandidatëve në procedurat e prokurimit publik;

c) të nxisë konkurrencën në prokurim ndërmjet kandidatëve për furnizimin me mallra, për ndërtime dhe për sherbime;

ç) të siguroje trajtim të barabartë dhe jodiskriminues të të gjithë kandidatëve pjesëmarrës në prokurim;

d) të sigurojë ndershmërinë, besimin publik dhe arritjen e transparencës në prokurimin publik."

Nisur që nga synimi i pikës së parë të nenit 1 të ligjit, ku synohet "përdorimi ekonomik dhe efektiv i fondeve publike nga entet prokuruese", dhe deri tek pika e fundit e tij, del në pah kujdesi i madh që duhet treguar në këtë rast. Në skandalin e rradhës të vendimeve kryeministrore vihet re se vendimet antiligjore të datës 30 korrik, Minsitri Poci i justifikon në deklaratën e tij për shtyp, se janë bërë "me qëllimin e vetëm për të realizuar në kohë dhe me cilësinë e duhur fondet e vena në dispozicion për ministrinë e Transporteve dhe Telekomunikacioneve per vitin 2004." (Realiteti tregon se në shumicen e ketyre vendimeve të Keshllit të Minsitrave ishte parashikuar që punimet te vazhdonin edhe gjate viti 2005). Sidoqftë, sipas normave me fuqi juridike ne Shqipëri, në asnje rast qëllimi i nxjerrjes së një vendimi qeverie nuk mund të vijë ne kundërshtim me vetë qëllimet e ligjit, sepse më këtë rast akti adminitrativ do të ishte juridikisht i pavlefshëm. Këshilli i Ministrave, ka kompetencat e nxjerrjes së akteve administrative individuale apo normative, por në çdo rast duhet që këtë ta bëjë në bazë dhe për zbatim të ligjit, nisur nga fakti që aktet e Këshillit të Ministrave janë gjithmonë akte nën-ligjore. Sipas Kodit të Procedurave Administrative, një akt që del në kundërshtim me ligjin, apo në shkelje të urdhëzimeve të tij, është absolutisht i pavlefshëm.

Faktin e kushteve që një akt administrativ të jetë i vlefshem, Sokol Sadushi, ish-pedagog i së Drejtës Administrative në Fakultetin e Drejtësisë, Tiranë, (sot, gjyqtar i Gjykatës Kushtetuese), e komenton në këtë mënyrë në "Teorinë e Aktit Administrativ": Një nga kushtet e vlefshmërisë së aktit administrativ (në këtë rast, Vendimit të Këshillit të Ministrave), është që përmbajtja e aktit administrativ, apo qëllimi i tij, të përputhet me qëllimin e ligjit, në zbatim të të cilit ka dalë. Sepse një akt administrativ që nuk i përmbahet këtij qëllimi, është i pavlefshëm dhe, si rrjedhim, pa fuqi juridike.

Ndërkohë që një shpjegim i thjeshtë për tre nga mënyrat e prokurimit do të ishte si në vijim:

Tender i Hapur

Në këtë rast shpallet fituese oferta më e ulët duke bërë që ky lloj prokurimi të jetë i preferuar pasi nuk shpërdorohen fondet e buxhetit të shtetit. Në këtë tender marrin pjesë të gjitha shoqëritë që plotësonë kriteret në bazë të specifikimeve teknike dhe shumës së akorduar për objektin e tenderit. Shoqëritë duhet të garantojnë me garanci bankare kryerjen në afat dhe me cilësi të lartë të punimeve.

Prokurim i drejtpërdrejtë

Ky lloj prokurimi nuk garanton konkurencën dhe përdoret vetëm në 7 raste të përcaktuara konkretisht në ligj. Ky lloj tenderi përdoret shumë rrallë si përshembull në rastin kur një lloj produkti mund të ofrohet vetëm nga një subjekt i vetëm.

Kërkesa për kuotim

Kjo procedurë mund të përdoret vetëm në rastin e nevoje urgjente apo në rastin e forcës madhore duke u thirrur një numër i limituar shoqërish. Edhe kjo mënyrë prokurimi përdoret shumë rrallë pasi nuk lejon konkurencën e lirë dhe krijon mundësi kompromisesh ndërmjet firmave të ftuara për kuotim duke sjellë për pasojë që produktet të sigurohen më shtrenjtë seç mund të siguroheshin nëpërmjet tenderit të hapur. Ky lloj tenderi mund të përdoret edhe në raste që klasifikohen si të veçanta me kusht që të mos kalohet një vlerë limit e përcaktuar e cila për ndërtimet është përcaktuar në vlerën 2 milion lekë.

Klodian Rado

Analizë

Dyshja PS-PD, tentativa për një sistem partitokratik

Nga Astrit KOLA

Artifici i fundit i ngritjes së pragut elektoral, artikuluar nga një deputet socialist që, kohët e fundit, ka lëshur në tregun mediatiko-politik shumë ide të guximshme, ka krijuar një gjendje paniku në partitë e vogla. Reagimi i liderëve të tyre dëshmoi dukshëm zbritjen drejt zeros të pragut të ndjeshmërisë dhe dobësimin e nervave të tendosura të lidershipit në të dy krahët e spektrit politik. Përgjigjia e dyzuar e partisë më të madhe të opozitës, fillimisht me tezën e diskutimit me aleatët e pastaj me tezën e mundësisë së pranimit të ngritjes së pragut të maxhoritarit, ose miratimit të proporcionalit me prim, çka prodhon të njejtin efekt elektoral në favor të të mëdhenjve të politikës - të krijon përshtypjen e një akordi paraprak, që i turbulloi ujërat e kënetës politike në prag të sesionit të ri të Kuvendit.

Që Braçe është indikator i besueshëm i Nanos, këtë nuk e vë askush në dyshim, ashtu sikundër nuk diskutohet që Berisha është vetë PD-ja. Prandaj aleatët minorë të të dy kampeve janë shokuar dhe e tradhtuan veten tek reaguan menjëherë.

Në të vërtetë, ky eksperiment simultan nuk bëri gjë tjetër përveçse i zbuloi petët lakrorit të gatuar nga Ruçi e Topi nën mbikëqyrjen e z.Lipponen, i cili asokohe u servir në menynë politike me emrin "Protokoll bipartizan". Dy partitë e mëdha, të bindura se rezultati zgjedhor do të përcaktohet vitin e ardhshëm, po synojnë të çimentojnë partitokracinë e binomit PS-PD nëpërmjet ndarjes së tortës, duke u lyer aleatëve buzët me copëza kremi, aq sa të lëpihen e t'u ngjisin gishtat.

Realisht, kjo skemë bipartizane, në të dyja variantet zgjedhore të propozuara, (pra maxhoritar me prag të dyfishuar ose proporcional me prim), synon të godasë në zemër dy Lëvizjet politike të lindura së fundmi në të dy anët e spektrit, LSI dhe LZHK.

Që të dyja variantet e mësipërme synojnë të devijojnë verdiktin zgjedhor në interes të të mëdhenjve, pasi prodhojnë deputetë socialistë e demokratë shumë më tepër sesa votat korresponduese proporcionale.

Dhe nëse të mëdhenjtë do të bien dakord për formën përfundimtare, prerogativat e Protokollit Bipartizan dhe shumica e kartonave që PS e PD kanë në Kuvend, nuk do ta vështirësojnë aspak realizimin e skemës konsensuale nëpërmjet amendimit të Kushtetutës për variantin zgjedhor, duke flakur në hendek proporcionalin e korrektuar të Godos, Imamit e Gjinushit.

Në rastin më të mirë, kjo skemë konsensuale e të mëdhenjve, do të shërbente për të shantazhuar rebelët e dy krahëve, për t'i detyruar të gjunjëzohen e të pranojnë pa hezitim kushtet. Por gjasat janë që, produkti më i mundshëm i këtij shantazhi, të jetë bashkimi i minorenëve të të dy krahëve për ta kaluar bashkërisht "stekën" e pragut. Nëse do të konfiguroheshin aleanca të tilla, çka presupozon dështimin e shantazhit, atëherë të mëdhenjtë do të servirnin si më të volitshëm proporcionalin me prim, për të përfituar maksimalisht në saje të rezultateve më të larta të arritura prej tyre në zgjedhjet e ardhshme.

Këto variante të propozuara nga të mëdhenjtë nuk u shfaqën si rrufe në qiell të pastër, por janë artikuluar edhe një vit më parë. Madje asokohe, z.Berisha përmendi si shembull variantin grek të proporcionalit me prim, ndërsa z.Laço shkroi një artikull për variantet më oportune dhe përvojat e vendeve të tjera, të cilin e botoi tek gazeta "Korrieri".

Argumenti i z.Braçe se "rritja e pragut synon stabilitet qeverisës", është marrëzia më e padëgjuar. Tranzicioni shqiptar ka dëshmuar se destabilitetin politik e kanë pjellë hipermaxhorancat, çuditërisht gjithmonë me mbi 2/3 e vendeve në parlament. Dhe këto destabilitete, ndonëse paradoksale, kanë ardhur si rezultat i keqpërdorimit të superpushteteve dhe arbitraritetit të skajshëm. Përkundrazi, shmangia e supermaxhorancave dhe arbitrariteteve destabilizuese, mund të vijë vetëm nëpërmjet rritjes së peshës specifike të përfaqësimit të partive të vogla, të cilat do të kushtëzonin e kufizonin abuzimet. Përvoja italiane e Ligës së Veriut të Umberto Bossi-t, është shembull ideal i "gjëmës" që mund të shkaktojnë minorenët që kanë çelësin e shumicave parlamentare.

U takon shqiptarëve të vendosin zgjedhjen midis "destabilizimit" të maxhorancave të brishta, apo arbitrariteteve destabilizuese të supermaxhorancave.

Njohja racionale e munguar (bashkë me mungesën e demokracisë së vërtetë parlamentare), në rastin shqiptar duhet të na shtyjë t'i besojmë njohjes sonë empirike (përvojës politike).

N/kryetari i PLL z.Murat Basha dhe veterani z.Hamit Kurti, takim pune në degën e PLL Zall-Herr

Basha: LZHK rikthen dinjitetin kombëtar

Dy drejtues të lartë të PLL Nënkryetari z.Murat Basha dhe anëtari i KD të PLL z.Hamit Kurti, (njëkohësisht Nënkryetar i degës PLL Tiranë), kanë zhvilluar një takim pune në komunën e Zall-Herrit me drejtuesit legalistë të Nëndegës. Në këtë takim të zhvilluar më datë 26 gusht, z.Basha ka folur përveç çështjeve të zakonshme organizative, edhe për nismën e re të Mbretit "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar". Basha ka pikëzuar disa momente të ecurisë politike të kësaj lëvizjeje politike dhe ka dhënë përgjigje për pyetjet e drejtuara. Sipas tij, kjo lëvizje synon në radhë të parë rikthimin e dinjitetit të shqiptarit, i cili është nëpërkëmbur keqas prej shumë vitesh. Basha potencoi në fjalën e tij idenë se Mbreti ka autoritetin moral dhe prerogativat që t'u drejtohet shqiptarëve që të kthehen nga vlerat më të mira të kombit.

Në këtë takim kryetari i kësaj Nëndege z.Ibrahim Rrasa (njëkohësisht anëtar i Këshillit komunal për PLL) ka bërë një paraqitje të aktivitetit të nëndegës, në prezencën e shumicës së drejtuesve të seksioneve dhe ka veçuar aktivitetin riorganizues sidomos procesin e dokumentimit të plotë të anëtarësisë. Ai është shprehur se brenda afateve të përcaktuara në mbledhjet e KD dhe porosive të Kryesisë së PLL kjo Nëndegë do të plotësojë të gjithë dokumentacionin e nevojshëm. Z.Ibrahim Rrasa më tej ka falenderuar drejtuesit e lartë legalistë për gatishmërinë e tyre për t'iu gjendur pranë kësaj nëndege në çdo kohë.

Më pas në lidhje me LZHK ai është shprehur se do të organizohemi maksimalisht që zgjedhjet e ardhshme të na gjejnë me struktura efikase e dinamike.

Ndërsa z.Gëzim Leti kryetar seksioni, tha ndër të tjera se do të jenë të gatshëm në çdo situatë që të ketë nevojë PLL për kontribut qoftë elektoral, qoftë dekorativ në mbështetje të LZHK. Ai tha se populli e kërkon Mbretin dhe ne legalistët duhet të jemi të aftë që ta bashkojmë këtë vullnet pro monarkisë.

Takimi u konsideruar mjaft i rëndësishëm e i frytshëm dhe si një forcim i mëtejshëm i marrëdhënieve të degës Tiranë me nëndegën Zall-Herr.

Korresp. "Atdheu"

Zhvillohet një takim i N/kryetarit të PLL Hamit Kurti me N/degën e PLL Vorë

Legalistët vorakë, shpresa për të ardhmen

Legalistët e PLL nëndega Vorë janë optimistë për të ardhmen e degës. Ky konkluzion doli nga takimi që pati N/kryetari i PLL dega Tiranë z.Hamit Kurti me drejtues të N/degës Vorë, i cili u zhvillua me datën 24.08.2004. Në këtë takim, përveç çështjeve të zakonshme organizative, u dikskutua gjerësisht edhe për aktivitetin e PLL në kuadër të LZHK. Në këtë kontekst, krerët lokalë të Nëndegës ishin mjaft kërkues dhe thanë se kërkonin të njiheshin në thellësi me programin e platformën e Lëvizjes.

Gjithashtu gjatë këtij takimi, z.Sami Hasrami kryetar i kësaj Nëndege paraqiti punën e bërë dhe perspektivat, por foli dhe për dokumentacionin e nëndegës në tërësi si dhe për problemin e pajisjes së anëtarëve me tesera, në veçanti. Ai tha se kemi afruar kohët e fundit anëtarë të rinj në radhët e Nëndegës dhe kemi shpresa se në të ardhmen do të fuqizohemi e forcohemi më tepër, duke pasur parasysh edhe përkrahjen e pakufizuar nga drejtuesit e degës Tiranë. Ndërsa anëtarët e kryesisë së kësaj Nëndege si z.Xhovani Hasrami, z.Xhemal Mema përfaqësues i senatit si dhe z.Fiqiri Spahiu janë optimistë për punën në të ardhmen. Në fjalët e tyre ata shprehën gatishmërinë për nismën politike të NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve të quajtur Lëvizja për Zhvillim Kombëtar. Ata në fjalët e tyre u shprehën se kërkojnë të njihen konkretisht me programin dhe platformën e kësaj Lëvizjeje, të cilën ua konsideruan si mungesë drejtuesve të PLL, pasi sipas tyre, PLL është pjesë integrale e saj dhe duhet të jetë e pajisur me programin dhe platformën e Lëvizjes.

Këto kërkesa z.Kurti i konsideroi të arsyeshme dhe është shprehur se në të ardhmen ai është i sigurt se do t'u bëhen të njohura jo vetëm legalistëve por mbarë shqiptarëve. Ai është shprehur i sigurt se interesimit të njerëzve për programin e LZHK drejtuesit e saj do t'i përgjigjen në afate të shpejta.

Korresp. "Atdheu"

Dega e PLL Tiranë, në aktivitet edhe në këto ditë vere. Nëndega e MB nr.1, shembull i shkëlqyer organizimi dhe pune të palodhur

Angazhime serioze të legalistëve tiranas

Megjithëse muaji gusht është muaji pushimi, ai nuk është i tillë për N/Degën Nr.1 Tiranë, me kryetar z.Muhamet Isa. Me datën 21 gusht 04 u mblodh Komiteti drejtues i kësaj nëndege. Në këtë mbledhje nga kryesia e degës së Tiranës asistuan z.Hamit Kurti, N/kryetar i degës dhe z.Xhemal Disha sekretar i degës dhe njëherazi anëtar i KD të kësaj Nëndege. Ajo që të binte në sy në këtë mbledhje ishte pjesëmarrja e shkëlqyer dhe shkalla e lartë e përfaqësimit cilësor. Vetëm në këtë mbledhje ishin 5 anëtarë me arsim të lartë. Ajo që linte vërtet për t'u admiruar ishte pjesëmarrja e elementit grua. Në këtë mbledhje merrnin pjesë zonjat e nderuara Lindita Selmani, N/kryetare e kësaj N/dege dhe Bukurie Lala, kryetare e forumit të gruas të N/degës.

Në fillim e mori fjalën kryetari i kësaj N/Dege z.Muhamet Isa, i cili, pikë së pari, falenderoi të gjithë anëtarët e KD të N/degës të cilët megjithëse pjesa dërrmuese, janë në ditë pushimesh, u treguan të gatshëm dhe të përkushtuar për t'iu përgjigjur thirrjes së kryesisë së N/degës për të marrë pjesë në këtë mbledhje, jashtë kalendarit të mbledhjeve të miratuara nga ky KD. Z.Isa bëri një ekspoze të organizimit dhe funksionimit institucional të kësaj N/Dege dhe veçanërisht vlerësoi punën e shkëlqyer në drejtim të thithjes së elementit intelektual, gjë e cila, tha ai, po shndërrohet në model dhe shembull për të gjitha N/Degët. Ai gjithashtu foli edhe për qëllimin e kësaj mbledhjeje, për kohën që lamë pas dhe për detyrat që na dalin për të ardhmen. Pastaj z.Muhamet Isa ia dha fjalën z.Hamit Kurti, i cili, i mrekulluar nga pjesëmarrja dhe puna e shkëlqyer e kësaj N/Dege, falenderoi në mënyrë të veçantë kryetarin e saj, kryesinë dhe KD-së. Gjithashtu z.Kurti bëri një ekspoze mbi situatën politike në PLL, premisat për të ardhmen, si dhe rolin e PLL me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, që ka ndërmarrë NMT Leka I Mbret i Shqiptarëve. Pastaj e mori fjalën z.Xhemal Disha, sekretar i degës Tiranë, i dalë nga kjo N/Degë. Ai zbërtheu në vija të përgjithshme, skemën e organizimit të N/Degëve, plotësimin e dokumentacionit etj., në zbatim të vendimeve të marra nga KD i degës Tiranë. Më pas ai foli dhe për Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar dhe alternativën mbretërore, si e ardhmja e padiskutueshme e kombit shqiptar. Më pas e morën fjalën znj.Lindita Slemani N/kryetare e kësaj N/Dege, e cila u shpreh optimiste dhe së bashku me znj.Bukurie Lala, u angazhuan për zgjerimin dhe thithjen e rinisë dhe elementit grua. Gjithashtu foli dhe z.Ibrahim Lala, sekretar i kësaj N/Dege, i cili foli për çeshtjet teknike të organizimit dhe plotësimin e dokumentacionit. Në vijim folën një numër i madh i anëtarëve të Komitetit drejtues.

Në fund njëherazi dhe njëzëri nga ky komitet drejtues u vendos:

1.Të mbështetet pa rezerva dhe të bëhet një angazhim maksimal për t'u ingranuar, totalisht, në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar.

2.Të paguhet në vijimësi dhe rregullisht kuotizacionin në zbatim të statutit dhe vendimeve të marra nga KD i degës Tiranë.

3.Në programin e zgjedhjeve të ardhshme parlamentare, me kontributin e anëtarëve të KD, të gjendet një zyrë me qira për nevojat e kësaj N/dege. Megjithëse kjo është vërtet një sakrificë maksimale për gjendjen e tyre ekonomike, por një eksperiencë e tillë nuk është e para nga kjo N/degë, pasi para zgjedhjeve të pushtetit lokal, një zyrë e tillë u hap për një vit rresht me kontributin e tyre.

Mbas rreth 2 orë diskutimesh, mbledhja u deklarua e mbyllur duke mbartur në vetvete vullnetin e mirë dhe angazhimin me përkushtim, të të gjtihë anëtarëve për të çuar më tej alternativën dhe propagandën mbretërore.

Korresp. "Atdheu"

Denoncimet e kryekomunarit të fshatit "rebel", për varfërinë ekstreme nën qeverisjen e PS

Skenaret qeveritare për poshtërimin e Lazaratit

Duke dëgjuar prononcimin e Kryetarit të Komunës së Lazaratit, zotit Dashnor Aliko, që "bimët narkotike, i kanë mbjellë ato familje, të cilat nuk kanë asnjë mundësi për të siguruar në rrugë tjetër mjetet ekonomike të jetesës", konstatojmë një të drejtë të madhe dhe shqetësuese, përballë të cilës duhet të ndalemi seriozisht. Prononcimi i kryekomunarit të fshatit "rebel", ka brenda realitetin e varfërisë ekstreme që ka pllakosur këtë vend në këto vitet e fundit të qeverisjes socialiste. Familjet e sotme shqiptare, në të gjithë hartën gjeografike të vendit, në një numër të madh, madje edhe mbi shifrën e tolerueshme të një getoje, po vuajnë për bukën e gojës. Mungon puna, mungon mbështetja sociale për mbijetesë, mungon shpresa për ndryshim, mungon liria e lëvizjes për punësim jashtë vendit. Në mungesë të gjithçkaje, në prezencë të bllokimit dhe të mohimit të mundësive për të mbajtur frymën gjallë, pjesa masive varfanjakëve shqiptarë, detyrohet dhe nxitet të kërkojë rrugë të tjera për të siguruar të ardhurat për jetesën. Një nga këto rrugë, ka përdorur edhe pjesa tejet e varfër e fshatit Lazarat, e barktisur ekonomikisht prej qeverisjes së socialistëve. Në rastin e fshatit Lazarat dhe jo të tij, ka një pyetje të thjeshtë: çfarë duhet të bëjë një popull i mjeruar, që nuk ka as bukë thatë për t'u ushqyer?! Në mënyrë të pashmangshem, këto punë do të bëjë, se ndryshe vdes. Dhe vdekja e tij, nuk shqetëson as Fatos Nanon, as deputetët e mazhorancës, të cilët kanë në dorë drejtimin e këtij vendi e të këtij populli që po e mashtrojnë prej 7 vjetësh për mirëqenie e stabilitet ekonomik, për punësim, për paga e pensione të larta, për shërbim shëndetësor të avancuar e të tjera broçkulla, që tashmë nuk i ha as më debili i këtij i vendi dhe as më nostalgjiku i kolonës së verbër e të bindur votuese të socialistëve. Shteti pyet, se përse mbjell hashash Lazratai? Por po ky shtet, po kjo qeveri, nuk pyet se përse i ka lënë njerëzit atje e në të gjithë Shqipërinë, pa punë e pa bukë! Përgjigjen e pyetjes së parë, jo vetëm shqiptarët, por edhe ndërkombëtarët që shkuan së fundi për inspektim e për "paqe" në Lazarat, duhet ta marrin tek përmbajtja e pyetjes së dytë: njerëzit janë pa bukë, qeveria i nxit drejt rrugëve të paligjëshme për të mbijetuar. Është kjo qeveri dhe ky shtet mospërfillës e dështak, që i çon shqiptarët në fund të Otrantos, sepse po vujanë për bukën e gojës. Eshtë kjo qeverisje që po shkatërron mijëra familje me divorc për shkak të varfërisë, që po detyron shqiptarët të vriten për grabitje sepse po i vdes varfëria. Pra, hashash mbillet, sepse njerëzit janë pa bukë. U është hequr e drejta e punës, e drejta emigracionit, e drejta e ndihmës ekonomike normale, duke u tallur e duke u gënjuer në mënyrën më bastarde prej qeverisë aktuale. Por në Shqipëri, dihet që ka vetëm shumë "Lazarate". Shqiptarët, në Fier, Vlorë, Gjirokastër, Lezhë, Shkodër, Elbasan, Tiranë e kudo, vend të grurit po mbjellin, po korrin dhe po "shijnë" bimë narkotike. Por Lazarati u bë problem sepse edhe i duhej politikës djallëzore të partisë në pushtet, për të goditur forcën poltike që mbështet historikisht ky fshat. Përballë varfërisë ekstreme, Lazarati ka zgjedhur edhe këtë mundësi për të përballuar jetesën, të cilën, nuk lejon që shteti t'ia heq për aq kohë sa nuk i ofron asnjë zgjidhje ekonomike. Natyrshmëria dhe sinqeriteti i kryekomunarit të Lazaratit, që droga mbillet nga varfëria që ka pllakosur fshatin, mund të deklarohet nga të gjithë drejtuesit e komunave, në të gjithë vendin. Sepse janë 191 mijë familje që trajtohen me ndihmë ekonomike lëmoshë, fuqia e të cilës, nuk përballon dot as ushqimin minimal të tre ditëve. Sepse janë 120 mijë familje të tjera, të cilat kanë braktisur zonat e tyre nga varfëria maksimale dhe që, atje ku janë vendosur pas emigrimit, nuk trajtohen me ndihmë ekonomike. Sepse janë 800 mijë të papunë. Sepse janë 600 mijë pensionistë, që marrin një pension mujor, i cili nuk u mjafton as për ilaçet e javës. Sepse kemi mijëra të rinj, të cilët kanë braktisur vendin nga mungesa e mjeteve të jetesës dhe që, nuk dëshirojnë të kthehen më në atdhe. Kjo qeveri dhe ky pushtet politik që po sundon vendi tonë e di shumë mirë gjendjen, sepse e ka krijuar me paaftësinë dhe mosdëshirën për të ndryshuar situatat social-ekonomike të shoqërisë shqiptare dhe; bllokazhin e qëllimshëm për të mos e integruar vendin në BE. Pse? Sepse integrimi i jep fund trafiqeve të mafies në pushtet. Bllokon monopolet e ministrave e të politikanëve. Integrimi vendos shtetin ligjor dhe nuk ka më drejtësi që të përdoret prej politikës, nuk ka më krime ekonomike nën petkun e pushtetit, nuk ka më vjedhje të pasurisë kombëtare, nuk ka më shitje të çështjes kombëtare, nuk ka më pushtetarë e politikanë të këtij kallëpi, në drejtimin e punëve të këtij kombi e të këtij vendi. Ndaj themi, që shqiptarët dhe ndërkombëtarët, duhet ta trajtojnë precedentin Lazarat, si produkt të qeverisjes së keqe, të dështuar e të korruptuar, që ka shkatërruar gjithë hapësirat ekonomike për të punuar, për të fituar e jetuar ky popull, masakra sociale mbi të cilin, po vazhdon pa asnjë kufizim.

Afërdita BAJRAMI

Politikat qeverisëse, shkak i lulëzimit të hashashit

Larguan nga puna rreth 180 mijë njerëz, ndër ta 27 mijë intelektualë e ekspertë

Detyruan 38% të inteligjencës së kombit, të largohet jashtë atdheut

Detyruan emigrimin e 76 mijë familjeve, jashtë vendit për shkaqe ekonomike

Me politikat asociale, imponuan zbrazjen e 184 fshatarve dhe të 7 qyteteve nga popullsia

Vendosën taksën TVSH me 20% më tepër, mbi shërbimet publike, biznesin e popullatën

Shtuan edhe 45 taksa publike për qytetarët

Shtohen edhe 124 mijë familje, që nuk përfitojnë asnjë të ardhur ekonomike

Rritën çmimet e shërbimeve publike si Telekom, Energji Elektrike, Sigurime Shoqërore

Për shkak të varfërisë, 26% e fëmijëve u detyruan të braktisin shkollën

Shtuan edhe me 66 mijë, numrin e familjeve që trajtohen me lëmoshë sociale

Krijuan kushte të tilla ekonomike, që detyruan 30% të nxënësve, të braktisnin shkollat

Janë mbyllur 92% e ndërmarrjeve ekonomike, duke krijuar 756 mijë të papunë

Janë larguar 124 firma të huaja, të cilat kanë shtuar edhe 10400 të papunë.

Janë rritur çmimet me masën 5 herë, ndërkohë që pagat janë rritur gjithsej vetëm 21%

Janë ulur me 70%, fuqitë blerëse të pagave

Janë vetëvrarë për shkaqe ekonomike, 154 persona

Janë shitur për arësye ekonomike, 254 vajza të reja

Janë shkatërruar nga varfëria, 327 familje

Afro 15% e adoleshentëve, jetojnë me shitje droge

Janë shitur nga varfëria 74 foshnja (gjoja të birësuar)

Në 1345 raste, nënat kanë abortuar fëmijët për arësye ekonomike

Afro 33 mijë familje, kanë emigruar jashtë kufijëve, për të siguruar bukën e gojës

Nëpër ambasada janë depozituar 330 mijë kërkesa për largim ekonomik nga Shqipëria.

Vetëm në Tiranë, ka 1800 fëmijë lypsar.

Nga divorcet e varfërisë, kanë ngelur 1450 jetimë me prindër gjallë.

Mbi 1000 fëmijë, flenë rrugëve të Tiranës, për mungesë strehimi e braktisjeje prej prindërve, për shkaqe varfërie

Afro 28% e grave dhe 39% e vajzave të reja, shesin trupin për të ushqyer veten dhe familjet.

Në 67% të rasteve, krimet në Shqipëri kanë si motiv varfërinë ekonomike.

Statistikë

Memaliaj, atje ku u bë deputet Fatos Nano

Nga 10 mijë banorë që kishte qyteti në vitin 1991, 3100 janë larguar në emigracion, ndërsa 2900 janë larguar në Tiranë dhe rrethe të tjera të vendit.

Qytetit i janë larguar 63 % e intelektualëve dhe 84 % e specialistëve të të gjithë fushave, ndërkohë që asnjë prej tayre që përfundojnë studimet e larta ka 7 vjet që nuk kthehet në Memaliaj.

Qyteti ka vetëm 22 % të ish-forcës aktive për punë, të vitit 1990.

Nga 2010 familje, në qytet kanë mbetur vetëm 1040 të tilla edhe këto në rënie, nga largimet e shpeshta prej mungesës së punës dhe kushteve minimale për të përballuar jetën e përditëshme.

Afro 29 % e të miturve të qytetit, ndodhen në emigracion larg familjeve, ndërsa 18 % e atyre që ndodhen në qytet, punojnë.

Afro 60 % e familjeve në këtë qytet, jetojnë në nivel të plotë varfërie, ndërsa 28 % e tyre, jetojnë nën nivelin e varfërisë, megjithëse trajtohen me ndihmë ekonomike sociale.

Mbi 30 % e familjeve janë të pastreha, 85 % e të cilave, familje të reja, për të cilat nuk një projekt strehimi.

Afro 68 % e familjeve jetojnë duke shfrytëzuar mundësitë e punësimit informal, si tregtinë e vogël, zanatin e taksistit në Kakavijë dhe me të ardhura nga emigracioni.

Përveç administratës shtetërore dhe shërbimeve publike(arsim, shëndetësi), nuk ka asnjë front tjetër pune.

Mbi 140 familje kanë nevojë emergjente për të ardhura mbijetese.

Numri i familjeve që regjistrohen për ndihmë ekonomike, shtohet me 10 % në çdo 2 muaj.

Afro 35 % e apartamenteve të banimit janë nxjerrë në tregun e lirë nga të larguarit.

Mbi 75 % e të rinjve janë totalisht të papunë

Mosha mesatare që jeton aktualisht në qytet, është 49 vjeç.

Tashmë, historiografia komuniste ndodhet nën morsetën e të dhënave të reja historike

Faveiriali rishkruan historinë e shqiptarëve

Këto ditë doli në qarkullim Historia e Shqipërisë e Zhan Klod Faveirialit, një Ati të mirë që jetoi dhe punoi për rreth gjysëm shekulli në viset e Shqipërisë Lindore (Manastir), duke iu përkushtuar ndër të tjera çështjes shqiptare në hapjen e shkollave, në nxitjen e frymës dhe vetëdijes kombëtare, si dhe duke hulumtuar për një kohë të gjatë mbi historinë dhe protagonizmin e shqiptarëve në gadishullin Ilir. Historia e At Faveirialit, përveçse është trajtesa e parë në kohë (mbas asaj të Pashko Vasës), rreth historisë së plotë të shqiptarëve, që nga parahistoria e deri në fund të shekullit të 19-të, mbart mbi vete vlerat e një pune serioze të mbledhjes, përpunimit dhe interpretimit të fakteve dhe ngjarjeve historike. Në dallim me autorë të tjerë të huaj, që priren nga fryma empirike, nga këndvështrimi ekzotik, apo edhe nga tendenca të minimizimit të rolit dominant që ka ushtruar kombi shqiptar në gadishullin e tij Ilir, në krahasim me ardhacakët e tjerë grekë apo serbë, - At Faveiriali, në interpretimin e tij përmbys mjaft teza dhe koncepte të shtrembëruara mbi historinë e popujve të këtij gadishulli. Teza dhe koncepte që, mjerisht, janë përqafuar dhe pranuar edhe nga historiografia jonë zyrtare. Vetë pika e referimit për emërtimin e gadishullit, jo siç jemi mësuar gjatë këtij shekulli ta quajmë "Gadishulli ballkanik", por "Gadishulli Ilir" - siç e quan gjatë gjithë trajtesës Faveiriali - është një parakusht për ndërtimin e mëtejmë të tezave dhe lëndës që ai sjell në këtë trajtim historik. Pasi kjo emërtesë është pikënisja e njëmendtë prej ku mund të fillojë një shtjellim serioz mbi historinë e tij.

Me një argumentim të mbështetur në të dhëna e fakte të pamohueshme, Ai përforcon pikëpamjen e vjetërsisë, autoktonisë dhe pronësisë së shqiptarëve mbi gadishull, në krahasim me grekët ardhacakë, dhe sllavët dyndës. Më tej ai hedh dritë mbi një pikë mjaft të errët dhe të lënë qëllimisht në mjegull, raportet e kishave përkatëse të popujve të gadishullit. Nëse në historiografinë zyrtare serbëve, bullgarëve, grekëve, u njihet një Kishë e tyre, që shpesh është kthyer dhe në një pikë referimi për njëfarë qendërzimi kombëtar, - nën dritën e fakteve dhe korrektësisë intepretuese të tyre, At Faveiriali afirmon se, më së pari, ishin shqiptarët ata që kishin një Kishë të vetën, e që identifikohej si Primatia Ilire e Ohrit, që në kohën e perandorit Justinian, me një jurudiksion mbi pothuaj gjithë gadishullin. Për më tepër, Kisha e Pejës dhe ajo Bullgare u ngritën vetëm duke i shkëputur më vonë asaj (Primatisë), pjesë të këtij juridiksioni.

Përkundër tezës së vogëlsisë dhe vobektësisë shqiptare përgjatë shekujve, mjerisht e pranuar edhe nga historiografia zyrtare shqiptare, autori ngre faktet e reja se, në të vërtetë, vogëlsia dhe vobektësia qëndron në anën e ardhacakëve dhe jo të shqiptarëve që, në të kundërt, i kanë dhënë emrin, protagonizmin dhe dominancën këtij gadishulli. Madje edhe ato që njihen si "mbretëritë bullgare" apo "principata diokleate", vlerësohen si "Mbretëria shqiptaro-bullgare e Preslavës", "Mbretëria shqiptaro-vllehe e Prespës" dhe "principata Ilire e Dioklesë".

Një nga kollonat mbi të cilën mbështetet Historia e Faverialit, është edhe raporti shqiptaro-grek, raport që deri më tash është dhënë nën një dritë të rreme dhe mjaft denigruese për shqiptarët. Ndërkohë që këto marrëdhënie janë karakterizuar nga një dominancë absolute nga ana e shqiptarëve, deri në shekullin e 19-të. Madje edhe vetë perandoria Bizantine (që nuk mund të konsiderohet kurrsesi si një përkatësi apo trashëgimi e grekëve), nuk ka vepruar dhe zotëruar trevat shqiptare në gadishull nën atë këndvështrim që është dhënë deri më sot. Më së shumti, këto treva janë karaktrizuar nga shkëputja apo mosnjohja e perandorisë. Në të gjitha trevat ku shtrihet sot shteti grek, përgjatë historisë lëviznin, jetonin dhe bënin histori shqiptarët. Grekët ishin një faktor mjaft i vobektë dhe i parëndësishëm. Vetëm mbas vitit 1830, ata filluan revanshin duke uzurpuar jo vetëm territoret e shqiptarëve dhe vllehëve, por edhe historinë, zakonet, kulturën, etj.

Historia e Faveirialit përbën një nga kontributet më më vlerë për historinë e shqiptarëve, jo vetëm si një burim më tepër në fondin historik, por edhe pse jep mundësi dhe shkas për një riinterpretim të ri dhe mjaft të vlefshëm të saj.

(Libri është sjellë në shqip nën kujdesin e z.Qemal Velija).

Shënime hyrëse

Historia e Shqipërisë sipas Jean-Claude Faveyrial

Për shkak të pozicionit të saj gjeografik, Shqipëria, megjithëse shpesh e izoluar, ka qënë përherë në udhëkryqin e perandorive dhe qytetërimeve. Në lashtësi, për shekuj me radhë, ajo është gjendur në kufirin politik, ushtarak dhe kulturor ndërmjet Lindjes dhe Perëndimit, në fillim midis perandorisë romake dhe qytetërimit grek, e më pas, në Mesjetë, midis Italisë katolike dhe Perandorisë së Poshtme ortodokse. Më tej, deri nënë pushtimin e plotë nga Turqit, ajo gjendej në frontin midis Europës kristiane dhe Lindjes islamike. Më në fund, në kohët e sotme, pas 30 vjet pavarësie si shtet, ajo ndërmerr rolin e çuditshëm të një këndi të vogël stalinist, apo më mirë të themi surrealist, ndërmjet perandorisë sovjetike dhe perëndimit kapitalist e demokratik.

Në shekullin e tetëmbëdhjetë, historiani britanik Eduard Gibon (l737-l794) e përmend Shqipërinë si një vend përballë Italisë, por të njohur shumë më pak se Amerika në brendësi. Ata që thonë se ka ndryshim të paktë, ngaqë atëherë Amerika njihej pakëz më mirë, nuk do ta kishin aspak gabim. Shqipëria, tokë dhe hapësirë kulturore europiane qysh prej lashtësisë, mbetet përherë enigmatike dhe e kuptuar keq, si ajo në gjendjen e shekullit të 18-të, në kohën e Gibonit, edhe në shekullin e 19-të, në kohën e Zhan-Klod Faveirialit, dijetarit të parë që shkroi historinë e saj.

Mbi autorin

Zhan-Klod Faveirial lindi më 25 mars l8l7, në Usson en Forez, fshat malor në Auvergne, në lindje të Sent-Etienit. I jati i tij quhej Pjer Faveirial, kurse nëna Zhanë M. Bashëlard. Autori kreu studimet e larta në seminaret e Lionit, dhe erdhi në Paris në vitin l843, në moshën 26 vjeçare, ku u pranua në Kongregacionin e Misionit Lazarist, më ll mars. Në l korrik l844, ai u emërua nën-xhakon dhe, 6 muaj më vonë, më 18 dhjetor, u emërua xhakon. Pasi bëri betimin e tij, më l3 mars l845, ai mori shenjtërimin e Kongregacionit, dhe u bë prift më 17 maj të po këtij viti. Pak kohë më pas, më l qershor l845, ai u dërgua si misionar në Santorin të Greqisë si vendqëndrim të parë, pavarësisht se ai kish dëshirë të shkonte në Kinë.

Në korrik të vitit l847, e rigjejmë në Kostandinopojë, ku Kongregacioni mori një strehë, që ishte e një rëndësie të madhe për veprimtaritë e kishës katolike në Perandorinë Otomane. Dhe këtu, në strehën Shën-Benua, autori kalon vitet vendimtare të jetës së tij, ku tek ai zgjohet një interes i veçantë për etnitë e ndryshme të Turqisë Europiane, domethënë, të Ballkanit Jugor. Në vitin l866 ai u dërgua në Selanik, e më pas më 1867, në Manastir (Bitola), qytet që sot gjendet në jugperëndim të Republikës së Maqedonisë. Në atë kohë, Selaniku dhe Manastiri ishin qytete me një popullsi të përzier, dhe qendra të rëndësishme tregëtare të Perandorisë Otomane. Turqia Europiane ishte e populluar sigurisht, jo vetëm nga Turqit dhe Grekët, por edhe -prej Bullgarëve, popull sllav, siç quhet sot në këtë pjesë të gadishullit të Maqedonasve, - prej Vllehëve ose Arumunëve, që flasin një gjuhë romane në përgjasim me rumanishten e Rumanisë, - dhe, më në fund, prej Shqiptarëve me gjuhën e tyre të veçantë, që rrallë gjendej e shkruar në atë kohë. Me përjashtim të një qëndrimi të shkurtër në Albi, në vitin 1878, Faveirial duket se ka kaluar pothuaj një gjysëm shekulli në Europën Juglindore, kryesisht në Manastir dhe Kostandinopojë.

Ndër vitet l850 dhe l867, në Strehën Shën-Benua, në brigjet e Bosforit, është koha kur Faveirial filloi të grumbullonte një bibliotekë historike të librave të rrallë në lidhje me Shqiptarët, Bullgarët dhe Vllehët. Ai ishte një erudit kureshtar për historira, që pyeste me kujdes udhëtarët dhe bashkudhëtarët, dhe nuk rreshtte së shkruari gjithçka që ai kish dëgjuar të thuhej. Faveirial rrëmonte historinë e popujve të pjesës jugore të Gadishullit Ballkanik dhe i ndihmonte të përgatisnin të ardhmen e tyre. Ai e vizitoi Shqipërinë në vitin l884, dhe, bashkë me Apostol Margaritin (l832-l902), inspektor i përgjithshëm i shkollave rumune të Perandorisë Otomane, themeloi shkolla në Berat, Korçë dhe Prizren.

Prej vitit l859 deri më l861, Zhan-Klod Faveirial thuhet se ishte shpirti i lëvizjes Bullgare. Ai bëhet, gjithashtu, një mik i madh i vllehëve dhe, nga fundi i jetës së tij, i shqiptarëve. Prej l867 e deri sa vdiq, ai shërbente në Manastir si profesor i liceut vlleh, ku jepte kurse të gjuhës frënge dhe filozofisë. Bashkë me Margaritin ai themeloi shkolla të tjera (l888-l893), dhe kanë mbajtur lidhje gjatë gjithë kësaj kohe. Pas një jete pune ngulmuese, Zhan-Klod Faveirial vdiq në Manastir, më 26 nëntor 1893.

Në Historia e Misionit Lazarist të Manastirit (l942), Artur Drule na ka dhënë njoftimet e mëposhtëme mbi At Faveirialin:

- "Më 20 shtator l866, Misioni u shtua me një misionar, tashmë të shquar për rolin që ai luajti në lëvizjen bullgare. Imz. Faveirial ishte nga krahina e Auvergne-s. Fshati në të cilin ai u lind, më l817, Usson në Loire, kufizohej me Puy-de-Dome, por i përkiste dioqezës së Lionit. Në seminaret e Lionit, ai kreu studimet e tij të larta dhe fetare. U pranua në Kongregacion në vitin l843. Ai kish pasur dëshirë të bëhej jezuit. Kërkoi të shkonte në Kinë ose në Amerikë, por u dërgua në Lindje. Ai studjoi greqishten, të cilën nuk kish dashur ta mësonte në Seminarin e Ulët. Gjithë jetën e tij ai e kaloi si njeri njëmend origjinal. Në pamjen fizike, tiparet e tij ishin tepër të theksuara, mjekra e çrregullt, dhe zëri i tij i lartë, me një frymë kritike dhe shpesh agresive, që nuk të tërhiqnin aspak. Shëndeti i tij i ligur e bënte të heshtur dhe e mbyllte atë me ftohtësi në dhomën e tij.

Vijon numrin e ardhshëm

Historia përgënjeshtron Nexhmije Hoxhën dhe gjithë enveristët

E vërteta historike dhe "Ledi Makbeth"

Nexhmije Hoxha ka botuar ditarët e saj në gazetën "Shekulli", dhe sidomos axhanset e viteve të fundit të pushtetit komunist, të cilin ajo, bashkë me të shoqin dhe krushkun Ramiz Alia, e shndërruan në diktaturë personale dhe nepotiko-familjare. Axhanset e siguruara me shumicë, (për shkak të pozicionit politik dhe faktit që nusja e djalit, Liljana Hoxha, ishte drejtore e ATSH-së), të shtuara me disa paragrafë të dyshimtë, tashmë Nexhmije Hoxha po i boton si kujtime të vyera e me përmbajtje atdhetare. Ashtu si të gjithë kriminelët, që kthehen në vendin e krimit, edhe Nexhmija po kthehet në vendin ku ishte vendosur arena tragjike e tragjedisë që u luajt mbi gjysmën e popullit shqiptar, në Kosovën e martirizuar e të shitur tek serbët nga Enveri, Nexhmija e Ramizi. Madje ky i fundit ka qenë komisar i Divizionit V-të të Ushtrisë komuniste, që, pasi masakroi nacionalistët e Kosovës bashkë me partizanët serbë dhe tradhtarët komunistë shqiptarë, lejoi edhe masakrën e Tivarit.

Ishte dashuria me Dushanin dhe Miladinin ajo që determinoi marrëdhëniet e shkëlqyera të tradhtisë kombëtare të Enverit, Nexhmijes dhe Ramizit ndaj Kauzës së Bashkimit të trojeve Etnike, ndër të cilat Kosova është zemra e trungut amtar. Jo rastësisht, dashuria e tyre derdhet pa kursim ndaj sllavëve Miladin e Dushan, të cilët, deri në mesin e vitit 1942, kanë qenë drejtuesit më të lartë komunistë të Komitetit Krahinor të PKJ për Kosovën dhe Metohinë. Madje, siç pranon Enveri dhe historiografia komuniste, Miladini dhe Dushani ishin kundërshtarët më të egër të shtrimit për zgjidhje të çeshtjes nacionale shqiptare, që gjatë luftës, madje duke i akuzuar qartë komunistët e lëkundur për "tradhti ndaj komunizmit dhe rënie në pozitat e shovinizmit shqiptaromadh", sikundër në mbledhjen e Mukjes.

Më kot Nexhmija qan me lotë krokodili për vëllezërit kosovarë në ditarët e botuar te gazeta "Shekulli", sepse në veprat e Enverit, të redaktuara e botuara nën kujdesin e saj nga Instituti i Studimeve Marksist-leniniste, ekzistojnë pasazhet e shkruara për "vëllezërit kinezë" dhe "ca shokë kosovarë".

Pavarësisht se, më vonë, Enveri, Ramizi dhe Nexhmija, për të ruajtur pushtetin personal, të trembur nga Tito, i cili donte të vinte në vend të tyre Koçin, Kriston, Nestin e të tjerë - filluan të zbulojnë "revizionistë jugosllavë" dhe shkruan vepra të tëra, madje edhe kundër Dushanit, të cilin e sulmuan se hapi defterët e të vërtetave të Luftës - ekzistojnë letrat e dashurisë midis tyre, që Dushani i ruajti.

Ja letrat që ruajti Dushani, të cilat botohen për herë të parë, e që dëshmojnë të vërteta të mëdha për marrëdhëniet komuniste shqiptaro-sllave. Le t'i lexojë edhe Nexhmija, e t'i hedhë poshtë po të dojë. Ato mjaftojnë për të dëshmuar hipokrizinë e Ledi Makbethit, që, tashmë ka nxjerrë nga sepetet axhanset e asaj kohe për t'i botuar si ditarë e për të shitur dashuri ndaj atyre që, dikur, bashkë me Enverin dhe Ramizin ua shitën Titos, Rankoviçit, Tempos e Dushanit, të cilët i masakruan dhe i deportuan, për të pastruar etnikisht trevat e pretenduara si "Djepi i Serbisë-Stara Serbija".

Letrat e komunistëve shqiptarë për themeluesit e PKSH Dushan Mugosha e Miladin Popoviç

Nexhmija, letër sentimentale Dushan Mugoshës

Me keqardhje të madhe mora vesht largimin tëndë nga Shqipërija. Veçanërisht më erdhi keq që nuk mundëm të takohemi para se t'iknje. Me gjithë se kemi ndenjur pak kohë bashkë, e ndjej mungesën t'ënde në mes t'onë ashtu si edhe shokët më t'afërt.

Sigurisht do të kujtojsh jo vetëm shokët që jetove dhe bashkëpunove gjatë këtyre dy vjetëve e ma, por sigurisht që do të të marri malli dhe për malet e fushat e Shqipërisë që i lave me djersë dhe që u pive dhallën. A po jo?

Jo vetëm ne, por gjithë populli shqiptar do të të ketë një mik të dashur të tij, e sigurisht, kur ta sjelli rasti, të kthehesh ndonjë herë në vendin t'onë, do të shohësh se me punë do të të shpërblejë atë që ke bërë për shpëtimin dhe naltësimin e tij.

Sigurojmë me bindje të plotë që do të shtojmë gjithnji hovin e punës që të formojmë e naltsojmë Partinë tonë dhe ti sigurojmë dhe popullit t'onë pushtetin e tij. Vetëm kështu do të shpërblejmë dhe ndihmën tuaj të vlefshme.

Dushan: Thuaju shokëve të Jugosllavisë se shokët shqiptarë ndjekin me sytë hapur hapin e tyre dhe kërkojnë cmos që të ndjekin dhe shembullin e tyre heroik.

Thuaju që gjithë populli shqiptar ndjen për popujt e Jugosllavisë dhe për luftën e tyre një dashuri të madhe. Të gjithëve të fala shoqnore. Mos na harro. Po të mundesh na kujto dhe me ndonji cop letër. Udhë e mbarë dhe u pjekshim për së shpejti në botën e lirë. "Vdekje fashizmit - liri Popullit".

Të fala shoqnore Nexho.

(7 maj 1944)

Letra e Enver Hoxhës dërguar Dushan Mugoshës

Shok i dashun Dushan Mugosha (?)

Tash jam më e fortë nga ajo ditë që u pamë, por malli është kurdoherë i madh. Aliu (Miladini), qënka më i fortë nga ne sidoqë sigurisht se sa e prekur isha. Jo ne por të gjithë ishin të prekur. Doktor Nishani zuri të qarët duke thënë "Kujtoj poshtërsitë që ka thënë armiku për Dushanë e Alinë, se këta dy shokë aq të mirë e të vendosur që kanë lënë familjet, vendin e tyre dhe erdhën të na ndihmojnë ne, të luftojnë tok me ne.

Por të fjalosim për punë pak. Këtu kanë ardhur gati të gjithë, Tuku (Jakova), Besniku (Hysni Kapo), Hito (Çako), Daliu (Dali Ndreu), Beqir Balluku, Nexhipi (Vinçani), Pëllumbi (Dishnica). Nakua (Spiro) me Shulen (Kristo Themelko), s'kanë ardhur ende. Me to kemi filluar me formu konferencën. E filloj Tuku me Besnikun. Konferenca foli për rritjen e aksioneve të Brigadës, qëndrimin e partizanëve etj. Do të fillojmë edhe një kurs të vogël në këtë biçim konferencë me këtë temë:

- Lufta imperialiste e Parë dhe e Dytë. Lufta e drejtë dhe e padrejtë.

- Partija në ushtri

- Organizimi i pushtetit

- Lufta nacional-clirimtare

Do të organizojmë edhe kurse ushtarake.

Tuku nuk është shumë i kënaqur nga Mehmeti (Shehu). Mos e merr sikur po t'i shkruaj për të (Mehmetin) këto gjëra. Por Tuku s'pushon dhe thotë se qëkur ka ikur Sala (Pra Dushani), Mehmeti s'pyet njeri për fare dhe ka nënvleftësuar aksionin kundër Haki Blloshmit dhe atë të Pogradecit. Këto ia kemi thënë edhe Tekiut (Kolanecit). Të gjitha këto, mos ki frikë se do t'i shohim me gjakftohtësi, pa paragjykime dhe do të veprojmë ashtu si e vendosëm. Zgjedhjet e Kongresit po bëhem me sukses në zonat e lira por kemi frikë se do na vijnë shumë pak (delegatë) nga zonat e okupuara. Do të të lajmërojmë për zhvillimin e gjërave. Vetëm na shkruaj edhe ti ndonjëherë.

Të përqafoj me shumë mall

Tarasi

Biografia e Ever Hoxhës shkruar nga vetë dora e Nako Spiros në italisht (drejtuar Titos)

Për nga inteligjenca (Enveri), është mediokër. Në shkollë jashtë shtetit, nuk ka marrë asnjë provim, megjithëse është vetquajtur "Profesor". Gjatë gjithë kësaj kohe (para krijimit të Partisë), ka qenë sektar. Dëshiron të jetë kapo i të gjithëve. I sheh të tjerët nga lart-poshtë, si të ishin të vegjël. Ka të spikatur kompleksin e inferioritetit. Nuk ka kurrfarë aftësie drejtuese. Frenon të gjitha iniciativat. Rrjedh nga një familje pronarësh të vegjël. Në popull nuk është aspak i njohur dhe nuk ka asnjë shkallë reputacioni. Partia e ka popullarizuar me të gjitha forcat. Për këtë arsye ndofta edhe ka mundur të njihet sadopak. Por populli nuk është i bindur në kapacitetet e tij.

Letra e Mehmet Shehut dhe Fiqret Sanxhaktarit dërguar Dushan Mugoshës

Mehmeti qan për ikjen e "Salës"

I dashur shok Dushan,

Muarëm vesh nga shoku Taras se së shpejti do të na largohesh për në terrene të largëta, prej nga do të jetë i pamundur takimi. Ky lajm qe befasi e hidhët për ne, siç mund të jetë për gjithë shokët që të nohin së afërti. Me një herë kur muarëm lajmin, na doli përpara syve Sala: mësuesi ynë. Ndëjtëm disa minuta, duke kujtuar përpjekjet e sakrificat e tua për Partinë t'onë (ato që dijmë ne). Sigurisht që është nevojë e Partisë s'onë Internacionaliste që të detyron të largohesh nga ne, në këtë fazë madhështore të Lëvizjes s'onë, të mos mundesh të shohësh së afërmi, me sytë e tu, frutet e punës s'ate në një volum më të gjërë se deri tash.

Kemi kaluar bashkë kaq kohë; kemi qarë hallet t'ona komuniste; kemi punuar bashkë; na ke udhëzuar; na ke koregjuar; na ke mësuar. Pengesa të mëdha kemi kaluar në momente kritike; kemi luftuar armikun bashkë kaq kohë, jashtë Brigadës dhe brënda në Brigadë. Ditë kritike kanë qënë ato që kemi bashkë (Mehmeti), në Vlorë e Mallakastër; ditë kur fraksioni tradhëtar i Xhepit (Sadik Premtes) na e pat minuar organizatën dhe na e pat katandisur për ditë të hallit. Ato nuk mund të harrohen.

Jeta e jonë në Brigadë, e cila me ndihmën t'ënde serioze dhe me drejtimin e Partisë t'onë e me sakrificat e partizanëve, është bërë tmerr i reaksionit. E kjo nuk mund të harrohet.

Por më tepër puna konkrete që ti ke bërë për Partinë tonë në përgjithësi është e paharrueshme, për ne, si për të gjithë komunistat shqiptarë. S'harrohen kurrë sakrificat personale që ti ke bërë për Partinë t'onë, duke mos lënë mal, fushë e lumë pa kapërcyer, duke vënë jetën t'ënde kaq herë në rrezik. Nuk kishim Parti, por kishim e ishim "komunista bashibuzukë", ishim një "turli me zarzavate të hidhura". Por me udhëzimet e Miladinit e të t'uat, me ndihmat t'uaja mundëm të seleksionohemi, të formojmë Partinë t'onë Komuniste, t'a forcojmë. Na dhatë dorë, na mësuat, na ngritët si mëma foshnjën e na bëtë të jemi në gjendje të ecim me këmbët t'ona, me një Komitet Qëndror t'onin, me një Organizatë t'onën, me një vijë t'onën, të njohur e të aprovuar nga Internacionalja Komuniste. Dhe kemi besimin më të plotë, si neve komunistët, ashtu edhe populli mbarë, se Partija e jonë Komuniste është në gjendje që ta drejtojë popullin drejt Objektivit Final, sepse e patët formuar dhe edukuar e mësuar ju...

Vijon në numrin e ardhshëm

E vërteta e kryengritjes së Delvinës (3)

Cili ishte qendrimi grek ndaj kryengritjes së Totove

Vijon nga numrat e kaluar

Shtypi britanik

"Evening News" (fondi 2510, dosja 78, faqe 194-240).

"Kjo gazetë sëbashku me fotografitë e sovranit jep lajmin zyrtar të falimentimit të plotë të lëvizjes së drejtuar nga Et'hem Toto. Me shkronja të veçanta, gazeta thekson se të vrarëve u janë gjetur dokumenta që dëshmojnë qartazi se lëvizja ka qenë komuniste. Më poshtë ajo boton një komunikatë të 'British Unitet Press', që fliste se nga persona të arratisur nga Shqipëria në Jugosllavi, del se kryengritja është përgatitur prej Italisë..."

"Thë Great Britain" and the Easte" e Londrës, më 27 maj 1937

Kryengritjet në Shqipëri

"...Thënien se kryengritja e fundit ka patur origjinë komuniste, nuk e ka besuar asnjeri. Shqipëria është cilësuar ndoshta si vendi më i dhënë i Europës pas lëvizjeve kryengritëse, jo për arsye të ndonjë mungese të veçantë të administratës në Tiranë, por për arsye të natyrës së vendit dhe implikimit të të huajve.

Kryengritja e filluar nga ish-ministri i Brendshëm Et'hem Toto, ka qënë më me pak kuptim nga paraardhëset. Ajo u lokalizua në Jug dhe u shua në themel..."

Qëndrimi i qeverisë greke (fondi 251, dosja 79, faqe 149-193).

Qeveria greke me anë të kryeministrit të saj Jani Metaksa, i kishte dhënë premtimin qeverisë shqiptare për të mos i pranuar rebelët në tokën greke. Në telegramin që konsulli shqiptar në Janinë i dërgon ministrisë së Punëve të Jashtme më datë 16 qershor 1937, theksohet: "... Rahmi Kamberi, Haki Rushiti, Nevruz Bello gjenden në katundin Lopës të Çamërisë, nën mbrojtjen e autoriteteve greke...".

Në shkresën e datës 17 qershor 1937, konsulli në Janinë i sqaron ministrit të Punëve të Jashtme zotit Ekrem Libohova se: "... Në Filat të Çamërisë, të shoqëruem miqësisht prej dy agjentëve civilë, të arratisurit Rahmi Kamberi ("Prefekti" i Gjirokastrës i emëruar nga Et'hem Toto gjatë ditëve të rebelimit) dhe Haki Rushiti, janë pritë me kafe e pije nga komandanti i xhandarmërisë greke të Filatit. Mbasi Hakiu ka shpjeguar gjatë e gjerë ngjarjen e Delvinës, komandanti i xhandarmërisë greke i ka thënë: 'E keni filluar lëvizjen tepër shpejt. Kryengritja është caktuar për më 20 maj. Ne do t'ju ndihmojmë kurdoherë, sepse jemi të sigurt se me ardhjen tuaj në fuqi, do të njihen të drejtat e kristianëve në Shqipëri. Por meqenëse zoti Metaksa qysh vjet u ka dhënë fjalën italianëve se nuk do të përfshihet në punët e brendshme të Shqipërisë, ne do të veprojmë në mënyrë që vendasit të kujtojnë që ju u ekspulsuat. Pra besojini fjalës së një oficeri grek dhe mos keni frikë. Përgatituni për udhëtim."

Vazhdimësi heroizmi

Origjina e ushtarakut Rustem Sadria

Rustem Sadria rrjedh nga fisi i Gashit që, ndër shekuj, është konsideruar si fis i ardhur nga Ulqini dhe fis i parë në Malësinë e Gjakovës. Në kujtesën popullore ky fis ka mbetur me emrin "lulja e fiseve". Kjo për shkak të qëndrimit të këtij fisi në raport me lëvizjet patriotike për liri e pavarësi.

Haklajt janë një vëllazëri që kanë kontribut në disa breza në përpjekjet për liri, pavarësi dhe konsolidimin e institucioneve të shtetit shqiptar. Konkretisht:

-Shpend Zeqiri, gjyshi i Rustem Sadrisë, ka qënë ndër pjesëmarrësit aktivë në veprimtaritë politike dhe ushtarake të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit dhe një ndër drejtuesit e strukturave të saj. Në betejën e Shtimjes, më 21 prill 1881, zhvilluar midis forcave të Lidhjes të udhëhequra nga Ali Ibra dhe atyre turke të udhëhequra nga Dervish Pasha, Shpend Zeqiri, në një akt heroik, plagoset rëndë dhe vdes si pasojë e plagëve të marra. Për këtë akt dhe për kontributin e tij në lëvizjet kombëtare të shekullit XIX-të, në vitin 1978 është dekoruar me medaljen e Trimërisë "Naim Frashëri" të Klasit Parë, si "organizator dhe drejtues i aftë i kryengritjeve për çlirim kombëtar".

- Man Arif Haklaj, djali i xhaxhait të Rustem Sadrisë, është vrarë në afërsi të Haklajve në luftë kundër forvcave turke. Për këtë është shpallur 'dëshmor'.

- Grosh Zeqiri Haklaj, vëllai i Shpend Zeqirit, është plagosur në betejën kundër forcave turke, në kryengritjen e viteve 1911-1912.

- Sokol Shpendi Haklaj, xhaxhai i Rustem Sadrisë, plagoset në Tropojë të vjetër kundër forcave austro-hungareze.

- Sali Shpendi Haklaj, xhaxhai tjetër i Rustem Sadrisë, plagoset në Qafë të Morinës në betejë me forcat turke, gjatë kryengritjeve të viteve 1911-1912.

- Zmajl Plak Haklaj, kushëri i Rustem Sadrisë, vritet në betejën kundër forcave turke në Sukë-Hereç të Kosovës.

- Ibish Shpendi Haklaj dhe Isuf Grosh Haklaj, respektivisht xhaxha dhe kushëri i Rustem Sadrisë, kanë marrë pjesë aktive në mbledhjen e Shkupit, ku në tetor 1911 u vendos për të luftuar me të gjithë mjetet për pavarësinë e Shqipërisë.

Nisur nga këto kontribute të fisit Haklaj në lëvizjet lokale dhe kombëtare për liri dhe pavarësi, Mbreti Zog I-rë, pas ardhjes në pushtet realizoi lidhje të ngushta me këtë vëllazëri.

Në shërbim, në forcat ushtarake dhe në xhandarmërinë e kohës së Mbretit Zog, kanë qenë: Rustem Sadri Haklaj, toger dhe komandant i Entit ushtarak në Gjirokastër; Musë Zeneli Haklaj oficer në rezervë; Isuf Grosh Haklaj oficer aktiv në xhandarmëri; Nak Rexhë Haklaj dhe Ali Rexhë Haklaj, nënoficerë aktivë; Din Ahmet Haklaj, oficer aktiv; Tahir Zmajl Haklaj, oficer aktiv.

Fund

DOSSIER

Ja si shkruanin gazetat komuniste të Tiranës në kulmin e lulëzimit të marrëdhënieve të Hoxhës me Titon

Rëndësia e studimit të gjuhës serbo-kroate

Në vëndin t'onë, studimit të gjuhëve Sllave, jo vetëm që nuk u ishte dhënë ndonjë rëndësi në të kaluarën, por elementi që praktikonte një gjë të tillë, persekutohesh. Shembuj të tillë kemi mjaftë, që tregojnë qëndrimin fanatik të regjimeve antipopullore. Mjaftonte që të dëgjoheshe nga agjentat e Zogut, të flisnje serbisht, për t'u ndjekur si armik i regjimit dhe për të përfunduar shpejt a vonë në internim ose burg. Metodat e përdorura në çdo formë prej agjentëve të imperializmit, shkojshin paralelisht me edukimin që bënin ata edhe në fushën e kulturës, për të na armiqësuar me popujt Sllavë.

Të rinjtë t'anë që ndiqnin shkollat, helmatoseshin përmjet gjuhëve të huaja me ideologjinë e kalbur të regjimeve antipopullore. Këtë edukatë e transmetonin misionarët e ndërgjegjshëm të ardhur në Shqipëri për këtë punë. Këta apostuj u kuptuan se nuk kishin ardhur në Shqipëri për të edukuar nxënësit e shkollave tona, se nuk u ishte djegur zemra nga filantropija, por përmjet këtij funksioni ata kryenin detyrën që u ngarkonin patronët e tyre.

Kështu mundoheshin t'a edukonin popullin regjimet që nuk kishin asgjë të përbashkët me popullin; e edukonin atë me frymën e shovinizmit të urrjejtes dhe mbillnin antagonizmat në mes të vendeve dhe gjuhëve të tyre. Kjo ishte arma e grindjeve për përçarje dhe sundim.

Mësimi i gjuhës Serbo-Kroate, që ka filluar të mësohet ndër ne, nuk është i njëjtë me rastet më sipërme të mësimit të gjuhëve të tjera. Nëse sot njerëzit t'anë kanë dëshirë për studimin e gjuhës serbo-kroate, dhe bëjnë çmos që t'a mësojnë, kjo është e lidhur ngushtë me dashurinë e madhe që ushqen i gjithë populli i jonë për t'u bashkuar e vëllazëruar me popujt heroikë të Jugosllavisë.

Studimi i Serbo-kroatishtes nuk mund të bëhet si studimi i një ç'farëdo gjuhe të huej, nga vetë interesi që kemi sot për njohjen e shpejtë të kësaj gjuhe.

Në punën t'onë të përditshme, gjuha Serbo-Kroate do të jetë një çels më tepër në zgjidhjen e problemave të përditshme, sepse do të jetë ndërmjetës për të marrë eksperiencën e çmuarshme të popujve të RP të Jugosllavisë, eksperiencë e nevojëshme për ne. Ka nga ata që sigurisht nuk u tingëllon mirë gjuha Serbo-Kroate, për të vetmen arsye se është një gjuhë Sllave. Ata nuk shikojnë përfitimin e math që vjen prej studimit të kësaj gjuhe, dhe këtë jo sepse nuk e kupëtojnë, por nuk u pëlqen. Ata janë të edukuar nga propaganda shoviniste që t'i shikojnë popujt sllavë jo me syun e vërtetë. Sigurisht se këta kampionë të nacionalizmit falco, janë po ata që qenë pengeësa e parë dje në luftë për çlirim, që bëri populli i jonë dhe që sot i gjejmë konsekuentë në vijën e tyre. Atyre nuk u pëlqejnë marrëdhëniet mëse ëëllazërore që kemi sot me popujt e Jugosllavisë së Re, se nga këto marrëdhënie ata shikojnë t'u rrëshqasë toka nën kambë. Pushteti Popullor i ngritur në vendet t'ona dhe vendosmërija e popujve t'anë për të shkuar përpara drejt një jete të re, krahë për krahë të vëëllazëruar dhe të pandarë me popujt e Jugosllavisë së Mareshallit TITO, siç thotë Shoku Komandant, u duket vdekje.

Të mësuarit e gjuhës serbo-kroate, mbi të gjitha është nevojë e domosdoshme për njërëzit tanë. Gjithësecilit prej nesh, çdo kuadro në pushtet ose çdo punëtor në qëndrën e prodhimit, e ka të nevojshme të dij Jugosllavisht. Me studimin e gjuhës Serbo-Kroate do të kemi më shumë kuadro të mesme. Këtu nukë është puna që të mësojmë Jugosllavishten për të pasuruar vehten me një gjuhë të dytë, kjo është vetëm një anë, por më e rëndësishmja është që duke e mësuar këtë gjuhë do të jemi në gjendje të zgjidhim një tokë problemesh që na dalin përpara. Nuk do të kishte kuptim mësimi i një gjuhe pa përdorur dhe pa e shfrytëzuar për të mirën vetjake dhe kolektive.

Studimi serioz i gjuhës Serbo-kroate na hapë horizonte për njohjen sa më të thellë të gjithë veprimtarisë së jetës ekonomike politike e kulturale të popujve të RFP të Jugosllavisë.

Përmjet kësaj gjuhe njerëzit tanë të kulturës do të studjojnë literaturën e popujve Jugosllavë, do të njohin shkrimtarët e mëdhenj dhe veprat e tyre përparimtare...

Vijon në numrin e ardhshëm

___________________________

Intervistë me N.T. Princ Leka II rreth jetës së tij private, planeve për të ardhmen dhe politikës shqiptare

Princ Leka: Duam të fitojmë besimin e shqiptarëve përmes përmes fakteve, jo fjalëve

Një gjë që e kam mësuar nga gjyshi im, Mbreti Zog, se për aq kohë sa bëhet punë dhe jo fjalë, mund të fitosh. Ne sot e kemi humbur zërin e mbretit Zog. Mund të mos kemi shumë fjalë të tijat në zë apo të shkruara, por ne kemi punët e tij kudo. Shpresoj se në rrugën e tij ne do të fitojmë besimin e të rinjve, sepse ato do të jenë e ardhmja. Dhe nëse ne do të punojmë me vepra e jo me fjalë ne do të arrijmë të fitojmë besimin e tyre, e përmes tyre të ndryshojmë edhe të ardhmen e Shqipërisë.

Lazarati, objektiv i politikave konfliktuale

Nga Astrit KOLA

Incidenti i fundit në fshatin Lazarat, shënon jetësimin e politikave konfliktuale dhe destabilizimin e qëllimshëm të situatës së nderë të rendit në vend. Në këtë këndvështrim, ky skandal me prapavijë politike dhe plumba mitralozësh mbi armiqtë e përjetshëm të komunizmit, konsiderohet me të drejtë si precedent i rrezikshëm në vazhdën e synimeve të segmenteve të caktuara që synojnë prishjen e imazhit të vendit dhe paraqitjen e tij si vatër destabilizimi pranë Greqisë fqinje, në të cilën shumë shtete janë angazhuar me struktura speciale për të siguruar mbarëvajtjen e Olimpiadës.

Plumbat mbi lazaratasit dhe deklaratat kundërthënëse të qeverisë e ministrisë së Rendit, dëshmuan se pasardhësit e Hoxhës nuk ngjiten dot as në nivelin e propagandës së etërve dhe tablove sinoptike ku kryqëzoheshin "armiqtë".

Ky incident që s'ka kurrfarë lidhjeje me drogën që pushtetarët e tregtojnë dhe trafikojnë si të ishte miell buke, është përgatitur për t'u shfrytëzuar politikisht dhe për të larguar vëmendjen e opinionit nga kriza e brendshme në PS, nga skandalet e importit të plehrave, ndotjes së ujërave të Jonit nga anijet greke dhe grabitjes së rërës së bregdetit për llogari të padronëve grekë dhe Mafia-s rajonale.

Toska, në vazhdën e Xoxes dhe Hazbiut, u ka shpallur luftë të gjithë shqiptarëve "armiq" duke ndërmarrë operacione ndëshkimore, ndërkohë që djersët i rrjedhin çurkë në sipërmarrjen e shegertit ndaj grekëve, për të siguruar Rendin e Greqisë që bën Olimpiada dhe për të destabilizuar Rendin e vendit që i ka rrëmbyer postin politik aq të rëndësishëm, të dhuruar për merita politike.

Në vend që të guxojë të konfrontohet me lazaratasit dhe niviciotët për llogari të Nanos, sikundër edhe ka planifikuar, Toska bën mirë të shullëhet në plazhet-pronë të bregdetit të Jugut, ku miqtë-padronë të vjehërrit ambasador në Athinë kanë mbytur edhe valët e TV Publik, Vodafon-it e AMC-së shqiptare , si të ishim në territorin e Greqisë.

Në një kohë që shteti shqiptar, që prej vitit 1997, thjesht për motive të pastra politike e ka lënë Lazaratin në gjendje absurde ekstraterritorialiteti, segmente të Policisë së shtetit, nën hyqmin e Toskës, kujtohen të kryejnë mbi këtë fshat misione "patrullimi" me helikopterë, duke kryer një provokim të pastër me mitralime mbi banorët e pafajshëm të Lazaratit.

Fshati më i madh i Jugut të vendit, me afro 4 mijë banorë, është lënë në gjendje të mjeruar dhe pa kurrfarë investimi, (si kundërshtar politik i deklaruar), dhe është braktisur totalisht prej shtetit. Dhe këtë fakt Toska e di mirë, si anëtar i kabinetit ku gatuhen këto politika të mbrapshta.

Para dy vjetësh, Lazarati i priti me hare kryetarin e shtetit z.Moisiu, deputeten e zonës (nënkryetaren e Kuvendit Makbule Çeçon) dhe ministrin e Pushtetit Vendor e Decentralizimit z.Blushi - me shpresën e paqtimit me shtetin dhe heqjen e politikës së geto-izolimit mbi një pjesë të territorit të tij administrativ. Ky takim asokohe u shndërrua në një festë të vërtetë në Lazarat dhe përfaqësuesit e lartë shtetërorë, në mallëngjim e sipër, u premtuan banorëve dhe pushtetarëve vendorë investime për ujësjellësin e munguar që prej 60 vjetësh, drita e shkolla, por që nuk u realizuan kurrë. Madje atëkohë banorët i kërkuan paraardhësit të Toskës edhe vendosjen e një poste policie në Lazarat për të siguruar rendin dhe si shenjë e pranimit të sovranitetit e autoritetit të shtetit.

Toska dhe padroni i tij Nano, e dinë mirë se ky fshat kontraston thellë për nga gjendja social-ekonomike dhe investimet me fshatrat fqinjë të minoritetit, të cilat megjithëse kanë mbetur me disa dhjetra pleq që ruajnë shtëpitë, kanë ujë e drita me bollëk dhe shkolla qoftë edhe për disa nxënës, e ku mësuesit marrin rroga ministrash, ngaqë paguhen edhe nga shteti grek. Ndërsa Lazarati vazhdon të përjetojë mbi kurriz politikat e segregacionit shtetëror dhe izolacionizmin politik e administrativ.

Kjo gjendje e vështirë e Lazaratit e kishte të tepërt inkriminimin e paramenduar dhe provokimin e fundit, për të rikthyer me çdo kusht kohët e viteve 1997-2000, kur shteti përplasej me armë me Lazaratin tamam si Millosheviçi dhe Boshkovski me shqiptarët në Kosovë e FYROM. Nëse Toska ka vendosur të bëjë Sllobon dhe Boshkovskin shqiptar kundër bashkatdhetarëve, duhet të kujtojë fjalën e urtë të popullit "Mirë, mirë..., por me hajër të qoftë e mbramja, mor bir...".

Në kushtet e një skenari për destabilizimin e vendit, institucionet e specializuara të shtetit duhet të sqarojnë ngjarjet dhe të ulin gjakrat, për të shmangur acarimin e mëtejshëm të situatës së rendit.

Prokuroria e Përgjithshme lipset të zhvillojë hetime e të penalizojë fajtorët, ndërsa qeveria duhet të heqë dorë sa më parë nga deklaratat e luftës me Lazaratin dhe trajtimin radikal të incidentit.

Implikimi i qëllimshëm i ushtarakëve italianë në këtë incident, e detyroi Italinë të reduktojë menjëherë praninë e kontigjenteve ushtarake në kuadër të "Inter-force" në Shqipëri, për të shmangur implikimin keqdashës që u përgatitën Nano dhe Toska në konfrontime të armatosura me shqiptarët, brenda territorit shqiptar - krejtësisht të panevojshme dhe të padëshirueshme për një shtet me vizione dhe interesa të ndryshme nga ato të Mafia-s dhe pushtetit të saj në Shqipëri.

Në një kohë që situatat rajonale dhe vendi kanë nevojë më shumë se kurrë për stabilitet dhe rend publik, e kur krimi ordiner është ulur këmbëkryq në mbarë vendin, ky incident nuk i intereson asnjë shqiptari të ndershëm, aq më tepër lazaratasve të ngujuar që prej vitit 1997, e që i shtyjnë ditët në mjerimin që u kanë gatuar qeveritë socialiste nëpërmjet papunësisë së skajshme, mungesës së ujit, dritave, shkollave dhe investimeve publike.

Z.Moisiu, në funksionin e Kryekomandantit të Forcave të Armatosura duhet të mbledhë sa më parë Këshillin e Sigurimit Kombëtar për të analizuar këtë incident të armatosur midis vartësve të tij dhe shtetasve, shtetin e të cilëve kryeson.

Gjithashtu, z.Moisiu duhet të ndërmjetësojë sa më parë, duke ushtruar kompetencat dhe autoritetin kushtetues si kryetar i Shtetit për çtensionimin e situatës, pa harruar edhe premtimet që dikur u dha lazaratasve në takimin me ta, e që, për fat të keq, mbetën pa u nisur e jo të realizoheshin.

Qëndrimet parimore të PLL vazhdojnë të tërheqin vëmendjen e përfaqësive ndërkombëtare në Shqipëri

BE - PLL, intensifikim i kontakteve institucionale

Paraditen e së enjtes, më datë 19 gusht 2004, në zyrën e Grupit parlamentar të PLL pranë Kryesisë së Kuvendit, u zhvillua një takim pune dhe shkëmbimi pikëpamjesh midis kryetarit të PLL z.Spahiu dhe përfaqësuesit të Misionit të Vëzhgimit të KE në Shqipëri, z.Daniel Munk.

Në këtë takim, një nga temat e shumta të bisedës ishte edhe pozicionimi i PLL në kuadër të LZHK dhe risia që kjo Lëvizje sjell në zhvillimet e fundit politike në Shqipëri. Në fjalën e tij lidhur me këtë angazhim politik, kryetari i PLL z.Spahiu ndër të tjera theksoi se "LZHK nuk është një sipërmarrje politike spontane, por bashkim vullnetesh politike të partive, shoqatave dhe personaliteteve të spikatura të shoqërisë shqiptare, të cilët shohin shpresë tek NMT Mbreti Leka I-rë dhe synojnë ndryshime thelbësore të politikës dhe pushteteve në Shqipëri".

Në vazhdim të rezumesë së tij, z.Spahiu theksoi se "kjo Lëvizje e iniciuar nga Mbreti Leka dhe e frymëzuar nga ideale të larta, është mirëpritur për shumë arsye: Së pari sepse politika shqiptare gjatë këtyre 14 vjetëve nuk ka sjellë progres, përkundrazi, ka sjellë vetëm zhgënjim masiv tek shqiptarët, gjë që reflektohet në abstenim masiv në votime dhe largim nga Shqipëria. Në vitet '90-të proceset demokratike kishin si moto 'Ta bëjmë Shqipërinë si gjithë Evropa'. Por pas këtyre viteve të tranzicionit që s'ka të sosur, Shqipëria jo vetëm që nuk është integruar në Evrpoën e ëndërruar por është larguar shumë prej saj. Në Evropë kanë shkuar shqiptarët që largohen nga Atdheu i tyre. Në të kundërt të kësaj braktisjeje masive të Atdheut, në momentin më të parë oportun Mbreti Leka kthehet në Atdhe për të jetuar përgjithmonë pranë bashkatdhetarëve. Ardhja e Tij nuk është thjesht rikthim fizik pas 60 vjet mërgimi të detyruar, por edhe rikthim i shpresës bashkë me Prijësin që e ngjizi atë tek mbarë shqiptarët. Mbreti Leka ndryshon thelbësisht nga politikanët shqiptarë, sepse është rritur, edukuar dhe formuar në Perëndim dhe përveç këtyre ka edhe bagazhet e përvojës politike e qeverisëse të Mbretit Zog I-rë.

Një arsye tjetër e përkrahjes së Mbretit nga populli është edhe fakti se Ai nuk synon të bëhet as deputet, as ministër dhe as kryeministër. Në këtë kuptim Ai është jashtë interesave personale krahasuar me politikanët e tjerë.

Arsye tjetër e simpatisë së popullit për Mbretin dhe LZHK është edhe deklarimi i Tij se në këtë Lëvizje nuk ka vend për njerëz të korruptuar, të përfolur e të damkosur dhe për subjekte apo individë që vendosin kushte politike përfitimi për pjesëmarrjen e tyre. Mbreti i ka fjalët të pakta e të sakta, dhe lehtësisht të verifikueshme e të zbatueshme.

Në fushatën për Referendumin për formën e regjimit në vitin 1997, u evidentuan tre momente kuptimplotë: ndërkohë që z.Nano premtonte kthimin 100 % të parave të humbura në firmat piramidale, Mbreti Leka deklaroi se 'asnjë qeveri nuk do t'i kthejë paratë 100 %'. Së dyti, në dallim nga kryetari i PS që deklaroi se do të hapte 250 mijë vende pune, Mbreti premtoi futjen e vendit në rrugën e zhvillimit gradual e të sigurtë në të gjitha fushat, çka do të siguronte punësim dhe pjesëmarrje masive të shqiptarëve në rindërtimin e vendit të shkatërruar nga rebelimi. Dhe momenti i tretë është se në një kohë që socialistët dhe aleatët e tyre e bazonin fitoren e pushtetit tek bandat dhe festonin e fotografoheshin të përqafuar me banditët rebelë e me kallash në krahë - Mbreti deklaroi se ta vendoste rendin për 90 ditë. Dhe kjo sepse Mbreti nuk mund të pranonte që shteti të shkërmoqej brenda disa ditësh e të çarmatosej, ndërkohë që populli ishte armatosur i tëri, sepse kjo do të thoshte humbje e besimit të popullit tek shteti".

Lidhur me interesimin e z.Munk për elementët kryesorë të fushatës së ardhshme të LZHK dhe nivelit të organizimit të saj politik, z.Spahiu sqaroi: "Ndryshe nga fushata e subjekteve të tjera, që do të dominohet nga propaganda dhe premtimet e bujshme, fushata e Mbretit në kuadër të LZHK do të bazohet në premtime konkrete e plotësisht të realizueshme dhe jo në mashtrime elektorale. Shqiptarët i besojnë Mbretit dhe ky është hapi i parë i suksesit të ardhshëm zgjedhor të LZHK. Hapi i dytë do të jetë krijimi gradual i besimit tek politikanët dhe intelektualët që do ta mbështesin LZHK.

Deri tani janë realizuar kontakte të rëndësishme me subjekte dhe individë që e kanë përqafuar Lëvizjen. Në kuadër të saj janë ngritur Departamente me specialistë të fushave përkatëse dhe të gjitha stafet po përgatisin platforma të cilat më pas do të ballafaqohen e përpunohen deri në variantin përfundimtar të një platforme të pranuar nga të gjithë".

Ndërsa lidhur me interesimin e z.Munk për avantazhet që ka LZHK për sukses politik, sipas mendimit të z.Spahiu, kryelegalisti u përgjigj: "Përparësi e suksesit të kësaj Lëvizjeje përbën fakti se ajo nuk lidhet me formën e regjimit, por do të jetë një shembull sesi bëhet politikë dhe sesi zgjidhen politikisht problemet e shumta që ka shoqëria shqiptare aktualisht. Në këtë pikëpamje Mbreti dhe LZHK do të kenë avantazhe të dukshme në raport me partitë dhe politikanët e tjerë.

Mbreti nuk bën spektakle politike por mbi gjithçka vendos interesat e vendit dhe qytetarëve të tij, gjithmonë në përputhje me ligjin.

Shumë objektiva konkretë në të gjitha fushat, Mbreti do t'i bëjë të njohura në të ardhmen, kur të fillojë fushata zgjedhore".

Ndërsa interesimit të z.Munk lidhur me objeksionet e PLL për Reformën zgjedhore, z.Spahiu iu përgjigj: "PLL i konsideron si vendimtare zgjedhjet e ardhshme parlamentare për ecurinë e proceseve demokratike në Shqipëri. Në cilësinë e kryetarit të Grupit parlamentar të PLL dhe si anëtar i Komisionit parlamentar për Reformën zgjedhore, në të cilin bëjnë pjesë 16 anëtarë, në emër të PLL do të paraqes një paketë propozimesh dhe do të insistoj për amendimin e shumë neneve të Kodit zgjedhor - për të siguruar balancimin e KQZ, hartimin brenda afateve ligjore të Regjistrit zgjedhor kombëtar, zgjerimin e pjesëmarrjes dhe përfaqësimit politik në komisionet e nivelit të dytë e të tretë, dhe shumë përmirësime të infrastrukturës zgjedhore.

Objeksionet tona për rolin dhe domosdoshmërinë e angazhimit të organizmave monitorues të OSBE/ODIHR dhe të Misionit Vëzhgues të KE të përfaqësuar nga ju, ne i kemi parashtruar publikisht edhe në kontaktet e vazhdueshme që kemi patur në nivel dypalësh. Prandaj gjej rastin t'ju falenderoj ju, personalisht, për mirëkuptimin që keni treguar dhe predispozicionin pozitiv për t'i parashtruar e përballuar këto probleme në kontaktet tona të mëparshme, të cilat shpresoj se do t'i kemi sërish, madje të intensifikuara".

Nga ana e tij dhe Misionit që përfaqëson, z.Munk shprehu konsideratë të lartë për mirëkuptimin e treguar nga PLL, për frymën konstruktive, qartësinë, sinqeritetin dhe guximin në trajtimin e problemeve gjatë takimeve të dypalëshe, duke premtuar me këtë rast edhe kontakte të tjera në të ardhmen.

"Atdheu"

Xhon Kerri, me gjak mbretëror shqiptar

Kandidati demokrat për President të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, mësohet se ka një linjë trashëgimie që rrjedh përmes gjakut të nënës, mes të tjerave edhe nga Familja Mbretërore Shqiptare. Lajmi është publikuar ditët e fundit nga agjensia prestigjioze amerikane e lajmeve "Associatted Press", që është njëkohësisht edhe agjensia zyrtare amerikane e lajmeve. Një lidhje gjenealogjike, nëpërmjet Nënës Mbretëreshë Geraldinë, me prejardhje nga një familje e famshme fisnike e Hungarisë.

Senatori Xhon Kerri, kandidati demokrat për President i SHBA, ka gjak blu, rrjedhur veç të tjerash edhe nga Familja Mbretërore e Shqipërise. Lajmi interesant për shqiptarët, është publikuar nga agjensia zyrtare e lajmeve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, "Asociatted Press" (AP). Lajmi i është referuar studimit një-mujor të të mirënjohurit në fushën e gjenealogjisë, z.Harold Brooks - Baker, Drejtor i "Burke's Peerage", një lloj bible për aristokracinë britanike. Kështuqë, si për të justifikuar zellin e njohur të shqiptarëve për gjetjen e lidhjeve të gjakut të figurave më të shquara të të gjitha fushave në botë me Shqipërinë dhe shqiptarët - këtë radhë duket se lajmi ka vlerë zyrtare: Xhon Kerri, njeriu që pretendon që pas zgjedhjeve të nëntorit të këtij viti, të drejtojë SHBA-të - duket se ka në dejet e tij edhe gjak shqiptar, të trashëguar nga nëna. Gjak mbretëror madje.

Sipas A.P, "senatori Xhon Kerri ka gjak blu dhe atë e ka të trashëguar nga të gjitha Familjet Mbretërore të Europës. Madje, këtë lidhje e ka edhe më të madhe se lidhja e Presidentit aktual Xhorxh Bush". Lajmi është bërë i njohur në media, duke iu referuar Burke's Peerage.

I njejti burim, që është i famshëm për kërkimet në fushën e gjenealogjisë, ka thënë se kandidati demokrat për në Shtëpinë e Bardhë në Uashington, ka një linjë trashëgimie, që rrjedh përmes gjakut të nënës së tij nga Shtëpitë Mbretërore të Shqipërisë, Anglisë, Suedisë, Norvegjisë, Danimarkës, Rusisë, Bizantit, Persisë (Iranit) dhe Francës.

Ky lajm është botuar gjithashtu edhe nga disa prej gazetave më të famshme të botës dhe agjensi prestigjioze lajmesh.

***

Forbes rrjedh nga Uilliam Forbes, "Laird of Nee", një familje që shtrihet tutje në histori dhe që përfshin shumë baronë, - ka bërë të njohur, Burke's Peerage. "Pikerisht në saje të kanaleve të kësaj familjeje, kandidati demokrat për president, Xhon Kerri ka rrjedhur nga Henri II-të, Mbret i Anglisë, që ishte edhe babai i Rikard Zemërluanit, "drejtues i Kryqëzatës së Tretë në vitin 1189", - ka thënë Peerage.

Marrë nga "Korrieri"

PLL dhe LZHK kanë objektiva të përbashkëta

PLL si një parti historike, më e vjetra dhe me përvojë politike e zgjedhore të konsiderueshme, duke qenë njëkohësisht edhe parti parlamentare dhe e azhornuar me problemet dhe eksperiencat zgjedhore - është e angazhuar dhe disponon një paketë propozimesh lidhur me Reformën zgjedhore, të cilat do t'i publikojë së shpejti.

Bazuar në këtë fakt, në kuadër të LZHK, Partia "Lëvizja e Legalitetit" jo vetëm që nuk mendohet të ketë probleme me LZHK, por përkundrazi përvojat dhe kontributet e saj do të jenë të mirëpritura nga formacionet politike të angazhuara aktualisht në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar.

Nga zhvillimet e pritshme për ndryshimet në Kodin zgjedhor, PLL do të ketë komisionerët e saj në të gjitha nivelet e komisioneve zgjedhore, dhe kjo konsiderohet si përparësi për monitorimin, ruajtjen dhe numërimin e votës së legalistëve, mbretërorëve, simpatizantëve dhe votuesve të LZHK.

Sugjerimet e fundit të OSBE/ODIHR-it për rritjen e përfaqësimit të subjekteve politike në komisionet zgjedhore, do të krijojnë kushte predispozuese për monitorimin e procesit zgjedhor, vendim-marrjen dhe numërimin e votave nga të gjitha forcat politike konkurruese, dhe kjo do të shënojë një fitore të madhe në kuadër të zgjedhjeve të ardhshme, që konsiderohen si "provimni i fundit i diplomimit" dhe test i politikës shqiptare nga faktorët ndërkombëtarë. Kështu, për herë të dytë pas vitit 1992, subjektet politike në Shqipëri do të jenë në pozita dhe kushte të barabarta të monitorimit të rezultateve zgjedhore dhe për rrjedhojë edhe të vendim-marrjes së pakundërshtuar. Në fund të fundit kjo ka qenë kërkesa kryesore e subjekteve politike që kanë pretenduar për manipulim të votës, vendim-marrjes dhe interpretimit të deformuar të verdiktit zgjedhor.

Si konkluzion, LZHK e mirëpret një pozicionim dhe emërim ligjor të përfaqësuesve të PLL në komisionet zgjedhore, sepse kjo do të mundësonte matjen e saktë të peshës së verdiktit zgjedhor të LZHK, si faktor prezent dhe konkurrues i fuqishëm politik në zgjedhjet e ardhshme parlamentare të vitit 2005.

A.Kola

PLL kërkon anullimin e marrëveshjeve për importimin e plehrave, grabitjen e rërës dhe përgjegjësitë për ndotjen e bregdetit

Spahiu: Qeveria Nano, marrëveshje kriminale kundër interesave shqiptare

Ditën e enjte, më datë 19 gusht 2004, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu dha një konferencë për mediat e shumta, në të cilën u prononcua lidhur me skandalet e fundit të qeverisë Nano dhe zhvillimet politike aktuale.

Në prononcimin e tij z.Spahiu shprehu shqetësimin e thellë të PLL për marrëveshjet kriminale e kundër interesave të shqiptarëve, të firmosura nga Nano dhe qeveritarët e papërgjegjshëm lidhur me importimin e plehrave nga Italia dhe grabitjen e rërës së bregdetit nga kompanitë greke, me shpenzimet e shtetit shqiptar. Gjithashtu kryelegalisti foli me tone të ashpra edhe lidhur me superskandalin e ndotjes së qëllimtë të bregdetit shqiptar nga anijet greke dhe heshtjen e gjatë të qeveritarëve ndaj këtij akti të pastër të terrorizmit shtetëror dhe dhunimit flagrant të sovranitetit të shtetit shqiptar brenda ujërave tona bregdetare.

Në prononcimin e tij z.Spahiu shprehu nota zemërimi për fshehjen e qëllimshme të këtyre akteve kriminale nga qeveritarët deri në publikmin e tyre, si dhe këmbënguljen për t'i zbatuar këto marrëveshje duke i retushuar për të ulur shkallën e reagimit të opinionit publik dhe mashtruar shqiptarët.

Për sa më sipër, kryelegalisti kërkoi anullimin e menjëhershëm të këtyre marrëveshjeve dhe u bëri thirrje Prokurorisë së Përgjithshme e institucioneve më të larta të shtetit, të fillojnë hetimet e të nxjerrin para drejtësisë fajtorët.

Në vijim të qëndrimeve të tij në emër të PLL, kryelegalisti premtoi se, me fillimin e sesionit të ri të Kuvendit, Grupi parlamentar legalist do të kërkojë interpelancë me kryeministrin Nano për transparencë të plotë rreth nënshkrimit të këtyre marrëveshjeve kriminale dhe evidentimin e përgjegjësive konkrete.

Më pas z.Spahiu iu përgjigj pyetjeve të shumta të gazetarëve të pranishëm lidhur me qëndrimet e PLL rreth zhvillimeve më të fundit politike në vend, sidomos për Reformën zgjedhore, angazhimeve të PLL në kuadër të LZHK dhe të lëvizjeve të protestës të paralajmëruara nga opozita dhe shoqatat e ish të Burgosurve e Përndjekurve Politikë.

Në përgjigje të pyetjeve kryelegalisti sqaroi me detaje vizionin e PLL dhe strategjinë e luftës politike për rrëzimin e qeverisë Nano dhe ndëshkimin e shkaktarëve të dhunimit të interesave kombëtare, të cilat për legalistët janë të shenjta.

Deklaratë për mediat e kryetarit të PLL deputetit Eqerem Spahiu

Në shtator, interpelancë me Nanon për ndotjen e ambjentit

PLL shpreh shqetësimin e saj të thellë për papërgjegjshmërinë e qeverisë në plotësimin e detyrimeve për mbrojtjen e mjedisit dhe zbatimin e kuadrit ligjor për këtë qëllim. Politikat e dështuara në drejtim të mbrojtjes dhe ruajtjes së mjedisit, të gërshetuara edhe me interesa të ngushta klienteliste dhe korruptive, çuan në firmosjen fshehurazi të marrëveshjes për importimin dhe përpunimin e plehrave të Italisë në vendin tonë.

Kjo marrëveshje jo vetëm që nuk është shfuqizuar, por mësohet se në shtator ajo do të fillojë të zbatohet e retushuar, për të mashtruar shqiptarët.

Gjithashtu, në vazhdën e papërgjegjshmërisë për ruajtjen e kufijve tokësorë e detarë të vendit, qeveria neglizhoi derdhjen prej muajsh të mbeturinave të naftës dhe nënprodukteve të saj nga anijet greke brenda kufijve tanë detarë, deri kur ky fakt u mësua nga publiku. Largimi i turistëve vendas e të huaj pas këtij skandali, u ka shkaktuar një dëm të pallogaritshëm pronarëve tanë dhe shtetit shqiptar, duke sjellë njëkohësisht edhe pakësimin e të ardhurave në valutë. Ky dëm rritet po të kemi parasysh krijimin e një imazhi të përkeqësuar për turizmin shqiptar pas kësaj katastrofe ambientaliste në bregdetin tonë.

Dhe si për t'i vënë kapak këtyre skandaleve, zbulohet marrëveshja e fshehtë e qeverisë me kompani greke për grabitjen e rërës së bregdetit tonë dhe dërgimin e saj në plazhet e Korfuzit. I gjithë ky operacion grabitjeje bëhet me shpenzimet e shtetit shqiptar, duke shënuar një abuzim flagrant me fondet e buxhetit të shtetit.

Pra pasi shkatërrojnë ambientin në thellësi të territorit të vendit, qeveritarët tanë të korruptuar po shkatërrojnë edhe plazhet tona, duke u sjellë si pronarë të papërgjegjshëm dhe jo si menaxherë të interesave publike.

Në këto kushte PLL i kërkon qeverisë anullimin e marrëveshjeve për grabitjen e rërës dhe importimin e plehrave, si dhe nxjerrjen e fajtorëve para drejtësisë.

Me fillimin e sesionit të ri parlamentar, PLL nëpërmjet Grupit të saj parlamentar do të kërkojë një interpelancë me kryeministrin për këto probleme, që të kemi një transparencë të plotë për situatat në fjalë dhe përcaktimin e përgjegjësive konkrete të qeveritarëve.

Pas këtyre zhvillimeve të rënda, PLL rikonfirmon edhe njëherë qëndrimin e saj programor dhe politik për ruajtjen e interesave kombëtare dhe atyre publike, duke kërkuar me këmbëngulje zbatimin e ligjeve në fuqi dhe penalizimin e kujtdoqoftë që i shkel ato.

Tiranë, më 19.08.2004

Prononcim pë gazetarët i zëdhënësit të PLL Astrit Kola

Rrëzimi i Nanos prioritet i opozitës

Në një prononcim për mediat zëdhënëësi i PLL z.Astrit Kola u shpreh se në prioritetet e PLL dhe të opozitës është rrëzimi i qeverisë Nano, sidomos me skadimin e afateve për zgjedhjet e reja të 2005-ës. Kola tha se "PLL është plotësisht e bindur se Qeveria Nano as ka bërë dhe as që ka ndërmend të bëjë reforma, përveçse të shtyjë ditët e zhytur në limontinë e shefit të saj, që ka harruar madje edhe se ekziston vendi që pretendon se e qeveris, e të cilin e sundon me telekomandë, nga hotelet dhe mejhanet e mbarë botës." Zëdhënësi i PLL argumentoi se "Në këtë kuptim, mund të themi se parakushti i supozuar i z.Berisha "nëse Qeveria Nano nuk bën reforma...", është plotësuar qysh tani dhe afati i shtatorit nuk bën gjë tjetër veçse i jep shans Nanos që të ndërrojë edhe disa destinacione të tjera vakancash, derisa të bëjë rrush e kumbulla edhe paratë e mbetura të buxhetit xhepshpuar të shtetit shqiptar."

Më tej ai tha se "PLL ka qenë tepër aktive në gjirin e Lëvizjes politiko-qytetare "Nano Ik", madje ka propozuar qëndrime radikale në Këshillin e kësaj Lëvizjeje, duke kërkuar edhe ngujimin e deputetëve të opozitës në Kuvend deri kur Nano të jepte dorëheqjen. PLL e konsideron dorëheqjen e Nanos si objektiv prioritar të aksionit politik të opozitës, si parakusht për zhvillimin e zgjedhjeve të lira dhe për rotacion normal të pushtetit, pa eksese. Në këtë kuadër ajo e mirëpret çdo aksion politik të opozitës, por me objektiva, kushte dhe afate të qarta. Ndryshe do ta konsideronte atë një sipërmarrje inefiçiente, që do të konsumonte energji të konsiderueshme, që do të lipseshin e do të ishin më efektive nëse do të përdoreshin për nisjen dhe thellimin e Reformës zgjedhore. Sepse PLL mendon se vetëm reformimi i sistemit zgjedhor është vendimtar për fatin e zgjedhjeve të ardhshme, që janë shansi i fundit dhe me rëndësi jetike për Shqipërinë e shqiptarët. Nanos do t'i interesonte bjerrja e energjive dhe ditëve nga opozita, për ta demantuar, diskretituar dhe etiketuar atë si "destruktive", por edhe për ta zënë gafil në zgjedhjet parlamentare të vitit të ardhshëm - duke mos ndryshuar asgjë nga statukuoja dhe duke përgatitur votëvjedhjen që do t'i siguronte një mandat të ri "të çertifikuar" të pushtetit. Kjo do të ishte një aventurë e palavdishme për opozitën dhe rrënuese për vendin. Legalistët nuk kanë ndërmend t'ia japin këtë shans dhe kënaqësi Nanos dhe PS."

Në fund z.Kola u shpreh se "Gjithsesi, në të gjitha variantet që do të na vijë ftesa për pjesëmarrje në një aksion të ardhshëm politik në kuadër të opozitës dhe opozicionit në raport me pushtetin aktual, PLL do ta shqyrtojë atë me kujdes dhe do të mbledhë forumet drejtuese për të vendosur e për t'u pozicionuar përfundimisht - ashtu sikundër kemi vepruar vazhdimisht, konform statutit dhe frymës kolegjiale të forumeve tona drejtuese, të cilat kanë dëshmuar pjekuri dhe përgjegjshmëri maksimale politike," - tha për gazetarët z.Astrit Kola zëdhënësi i shtypit i PLL.

N.K.

Hetimi i Dr.Berishës ka prapavijë politike

Lidhur me kërkesën e një grupi deputetësh socialistë për të hetuar z.Berisha për "dhënien e nënshtetësisë disa islamikëve", PLL i përmbahet mendimit se në një demokraci parlamentare, askush, qoftë edhe politikan shumë i lartë, nuk duhet të privilegjohet dhe të mos hetohet për veprimtarinë e tij, dhe të përgjigjet para ligjit, nëse duhet të përgjigjet, konform legjislacionit në fuqi. Kjo jo thjesht për të rritur shkallën e përgjegjshmërisë ligjore tek çdo shtetas, pra edhe politikan, por edhe në përmbushje të parimit kushtetues dhe ligjor të barazisë së shtetasve para ligjit. Madje duhet thënë se përgjegjësia ligjore e funksionarëve të lartë duhet të vlerësohet e kontrollohet shumë më tepër se ajo e shtetasve të thjeshtë, pasi dëmi që mund të shkaktojë delikti i supozuar i një politikani të lartë është shumë më i madh se ai i një qytetari të zakonshëm. Pra, në këtë kuptim, shkalla e përgjegjësisë ligjore të funksionarëve e politikanëve të lartë "e superon" edhe parimin e barazisë së shtetasve dhe masa e ndëshkimit duhet të jetë në raport të drejtë me dëmin (fajin ligjor) dhe shkallën hierarkike.

Por duke e konkretizuar problemin, ndërmarrja e mësipërme e deputetëve socialistë është thjesht një shantazh politik, me prapavijë politike dhe për interesa politike e aspak kombëtare. Mirëpo në politikë edhe kjo është pjesë e rregullave të lojës.

Por, së pari, deputetët socialistë duhet të identifikojnë përfituesit islamikë të nënshtetësisë shqiptare dhe shkallën e rrezikshmërisë së tyre aktualisht - për të vërtetuar "akuzën".

Së dyti, ata duhet të dëshmojnë se nga e kanë marrë informacionin në fjalë, sepse kur flitet për informacione tepër sekrete të kësaj natyre, të shkëmbyera midis shërbimeve sekrete, deputetë të rëndomtë nuk mund të kenë rastin dhe mundësinë të njihen me to, përveçse 3-4 figurave kryesore të shtetit. Nëse informacioni ka rrjedhur, madje për t'u përdorur politikisht edhe nga deputetë të tillë, atëherë vajmedet se ku qenka katandisur SHISH-i ynë, që supozohet të jetë shndërruar në një "thes të shpuar" prej nga marrin "miell për të gatuar..." 140 deputetë dhe soj-sorollopi i tyre dhe partive ku bëjnë pjesë!!!

Së treti, akuzatorët deputetë socialistë, duhet të provojnë se z.Berisha, në atë kohë - ka patur dijeni se këta islamikë kanë qenë terroristë dhe, megjithatë, ish Presidenti i paskërka pajisur me nënshtetësi shqiptare me anë të dekreteve të posaçme.

Së katërti, SHIK-u i kohës së ish Presidentit Berisha është reformuar dhe asistuar pothuajse totalisht nga shërbimet sekrete më prestigjioze perëndimore, të cilët atëkohë kanë patur (madje kanë edhe sot) informacionet më të detajuara për terroristët dhe, në këtë kontekst, ushtrimi i kompetencave kushtetuese nga ish-Presidenti, (pra edhe dhënia e shtetësisë shqiptare), natyrshëm që është bërë konform informacioneve të siguruara nga instancat vartëse, për të cilat Presidenti ka qenë kryetar i shtetit dhe Komandant i Përgjithshëm. Të kundërtën duhet ta vërtetojnë akuzatorët-deputetë.

Kjo mënyrë arsyetimi vlen edhe për pasardhësit e z.Berisha, madje edhe për kryministrin aktual Nano, i cili ka marrë kompetencat e kreut të ekzekutivit dhe të shtetit, duke marrë në vartësi të drejtpërdrejtë SHISH-in.

Si konkluzion, qoftë edhe për të respektuar parimin e transparencës publike të administratës shtetërore dhe politikës, brenda kufijve të ligjit për ruajtjen e sekretit shtetëror - kërkesa e deputetëve socialistë për këtë qëllim nuk ka pse të paragjykohet, qoftë edhe duke qenë pjesë dhe qëllim i luftës politike, çka është e qartë për të gjithë.

S.P.

Përralla e "Integrimit" dhe shqiptarët

Nga Sazan Pipa

Pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, rënies së Perdes së Hekurt dhe legalizimit të pluralizmit në vendet ish komuniste, pas premtimeve verbale në kontaktet me përfaqësuesit perëndimorë, politikanët e rinj futën në leksikun e tyre fjalën "integrim", të cilën filluan ta premtojnë, por gjithmonë pa sqaruar thelbin, kushtet, afatet dhe përfitimet. Më pas ky deformacion profesional i politikanëve ambiciozë u shndërrua në sloganin politik të ditës e të modës, ngaqë përkonte edhe me aspiratat e popujve të vendeve autarkike ish komuniste. Tashmë është bërë pothuajse e qartë se integrimi është çeshtje standartesh politiko-demokratike, ekonomike, ushtarake e gjeopolitike (deri tek interesat e vendim-marrësve), dhe realizohet nëpërmjet reformave të thella në të gjitha fushat, me rezultate të prekshme e të matshme, gjithmonë e domosdoshmërisht të vlerësuara si të tilla nga perëndimorët.

Pas vështirësive konkrete dhe kërkesave të panumërta që duheshin përmbushur, për politikanët tanë u bë e qartë se Integrimi nuk ishte më çeshtje dëshirash dhe vitesh të pakta. Në këto kushte Integrimi u pa si slogani më atraktiv për leshkot dhe njerëzit e thjeshtë dhe si marifet për të shtyrë ditët e Zotit në pushtet dhe opozitë, duke u përdorur enkas si instrument i luftës politike.

Natyrshëm, dështimet shqiptare në të gjitha fushat, do ta shtynin integrimin në kohë dhe do të prodhonin inflacion marramendës të këtij termi.

Por shembullin më grotesk të shpërdorimit politik të konceptit "Integrim" e dha një lidere socialiste në kongresin e PS të vitit 1999, tek u justifikua se "... reformat që kërkohen për integrimin e vendit janë penguar për shkak të mungesës së stafeve të specializuara, ngaqë nuk na la diktatura e Berishës të shkollohemi!!!".

Më pas integrimi u shpall leva e Arkimedit për pushtetin dhe filloi të lakohej në të gjitha rasat, me vend e pa vend, duke u shtrirë deri tek planifikimi familjar i hallexhinjve që s'dinë të përdorin kontraceptivët.

Por ai që e kapi në ajër idenë e përdorimit politik të Integrimit ishte kryesocialisti, i cili fabrikoi edhe një Komision parlamentar "Ad hoc", të cilin ia dha opozitës për ta drejtuar, duke i mbyllur gojën nëpërmjet "bashkëfajësisë" dhe "ndarjes së përgjegjësive të qeverisjes". Kështu "Integrimi" u bë "qyrk" i leckosur, të cilin nuk denjon ta "veshë" askush, ndonëse dikur ishte "guna" më e preferuar për tramundanat e politikës. Nisur nga parimi se "edhe leckat kanë vlerë përdorimi", Integrimi është shndërruar në një "kassus" për t'ia mbathur andej nga Evropa e për t'ia bërë "pauuu..." me patllaket e ndryshkura të politikës shqiptare, pavarësisht se kush e tërheq këmbëzën.

Më shumë nga të gjithë e përdor për sebep udhëtimesh z.Nano, i cili tashmë justifikohet edhe nga deklarata e pakujdesshme e ministreshës Meksi, dhënë para do kohësh. Mesa duket, kryeministri ia ka mbushur mendjen vetes se është i vetmi që e kupton konceptin e Integrimit në të gjithë formatin dhe për këtë arsye mendon se është i vetmi në kabinetin e tij, që mund të lëçisë teoritë e integrimit e të qullosë ndonjë gjë për së mbari në praktikë. Por rezultatet flasin vetë...

Kjo është edhe arsyeja e vërtetë e gjendjes së mjerueshme të dikasterit me emrin dhe funksionin "magjik". Shefi i qeverisë e ka kuptuar se është budallallëk të shpenzosh para për një "zhgjëndërr" që meriton si rezidencë një karrakatinë institucionale, që edhe fizikisht i ngjan një katakombe me mure tulle, ku gjallojnë e vegjetojnë disa nga ata që mundën të "specializohen" pas kaq vitesh.

Askush nuk flet për "stacionet" që duhen kaluar për të arritur në Evropë dhe për objektivat afat-shkurtëra, afat-mesme e afat-gjata. Të gjithë gëzohen dhe zihen për meritat e pranimit në Këshillin e Evropës, ndonëse gjasat janë që të na përzenë edhe që andej.

Ekspertë të kësaj fushe argumentojnë se, në rastet kur reformat dhe arritjet janë konkrete dhe sipas recetave - kufiri kohor i anëtarësimit në BE të vendeve të pazhvilluara, sintetizohet në formulën (3 herë 4 + 5) vjet. Sipas kësaj formule, meqenëse jemi në fillim të rrugës, gjithmonë në e vazhdofshim - i bie të anëtarësohemi pas 17 vjetësh, pra në vitin 2021.

Meqë jemi akoma tek "këmba e urës", s'na mbetet gjë tjetër veçse ta shtërngojmë fort dhe të bërtasim në kor "rrofshin urat e Integrimit..."; "rroftë e qoftë Integrimi...", që është zemreku i orëve të pushtetit dhe luftës politike.

Intervistë me N.T. Princ Leka II rreth jetës së tij private, planeve për të ardhmen dhe politikës shqiptare

Princ Leka: Duam të fitojmë besimin e shqiptarëve përmes përmes fakteve, jo fjalëve

Një gjë që e kam mësuar nga gjyshi im, Mbreti Zog, se për aq kohë sa bëhet punë dhe jo fjalë, mund të fitosh. Ne sot e kemi humbur zërin e mbretit Zog. Mund të mos kemi shumë fjalë të tijat në zë apo të shkruara, por ne kemi punët e tij kudo. Shpresoj se në rrugën e tij ne do të fitojmë besimin e të rinjve, sepse ato do të jenë e ardhmja. Dhe nëse ne do të punojmë me vepra e jo me fjalë ne do të arrijmë të fitojmë besimin e tyre, e përmes tyre të ndryshojmë edhe të ardhmen e Shqipërisë.

Agim Baçi

"Ajo ka mundur të mbajë humorin deri në frymën e fundit", kujton Princi Leka gjatë një interviste për "Panorama", duke mos e fshehur se ende e ka të vështirë të besojë atë çfarë ka ndodhur. Pas asaj që ka ndodhur, mezi pret të mbetet vetëm me babain. Eshtë në prag të largimit nga Shqipëria për studime, por mbetet ende mjaft i lidhur me Lëvizjen e shpallur nga babai dhe me iniciativën e tij për të rinjtë. "Ata janë të zhgënjyer dhe ne do t´u kthejmë besimin. Ne s´jemi as të majtë e as të djathtë, por jemi për Shqipërinë", thotë Princi Leka.

Keni pësuar dy humbje të mëdha, gjyshen dhe nënën tuaj, ku ndoshta kjo e fundit ka qenë edhe më e rëndë. Si do të ndikojë kjo në jetën tuaj, në të ardhmen tuaj?

Jam në një situatë tepër të vështirë, sepse gjyshja ime, mbretëresha Xheraldinë dhe nëna ime, mbretëresha Suzanë, kanë qenë dy shtylla për familjen tonë. Dhe gjithmonë, kur një familje do të humbë një shtyllë, do të humbë një pjesë, do të humbë një zemër. Ne kemi qenë shumë afër të gjithë, gjyshja, nëna, babai dhe unë, sepse ne gjithçka e kemi disktuar së bashku, e kemi vendosur së bashku. Dhe humbja e një pjese të familjes është humbja e një pjese nga vetvetja. Mbretëresha Xheraldinë dhe mbretëresha Suzanë, gjyshja dhe nëna ime, kanë qenë pjesë e gjithçkaje që ka ndodhur në këtë familje dhe humbja e tyre është humbja e një pjese të rëndësishme për babain tim dhe për mua.

A mund të kujtoni momentet e fundit me nënë tuaj?

Momentet e fundit me nënën time i kam të vështira t´i kujtoj të gjitha. Ne ishim bashkë të tre, unë babai dhe mamaja, deri në momentin e fundit. Gjer në çastet e fundit unë dhe babai i kemi thënë mbretëreshës Suzanë "merr frymë, merr frymë", gjersa ajo s´ka mundur më. E kam menduar dhe rimenduar gjithë këto ditë atë çast. Ky ka qenë momenti më i vështirë i jetës sime. Por gjithsesi unë do të vazhdoj të jem i fortë, sido që të jetë. Unë do të vazhdoj të punoj edhe për atë që nëna ime nuk mundi ta çonte më tej, do të vazhdoj të punoj për Shqipërinë, për të ndërtuar një të ardhme tjetër këtu.

A shprehu nëna juaj, Mbretëresha Suzanë, ndonjë amanet për ju në ato çaste të fundit të jetës?

Ajo më ka kërkuar të besoj gjithnjë se jam djali i mbretit, se jam nipi i gjyshit tim e se duhet të punoj sa të mundem për kombin. Ajo dëshironte të më shihte gjithnjë duke punuar për këtë vend. Por ajo më ka kërkuar edhe të mos shkëputem nga shokët e mi. Nëna ime më ka kërkuar gjithnjë të studioj. E për më tepër, ajo më ka kërkuar gjithnjë të mos harroj të qesh. Gjithnjë ajo ka qenë një grua që kishte dëshirë dhe kurajo të bënte shaka. Edhe në momentet e fundit ajo ka qenë në humor. Edhe pse ajo ka jetuar një jetë të vuajtur, ajo ka patur kurajon të bënte humor.

Ndoshta është herët për këtë pyetje time, por nuk mundem ta anashkaloj: a jeni i gatshëm t´i falni familjes suaj një tjetër mbretëreshë?

Është shumë herët për të thënë diçka për këtë çështje. Unë jam veçse 22 vjeç dhe në këtë çështje besoj se vetëm zemra ime mund të më ndihmojë. Por unë shpresoj se nëse do të kem fat si gjyshi im, si babai im, që të arrij të zgjedh një zonjë si gjyshja ime, si nëna ime, pra, nëse unë do të kem një fat të tillë, mendoj se edhe për Shqipërinë do të jetë një fat. Gjithsesi, zemra mund të vendosë për këtë zgjidhje.

Dy burra të mbetur vetëm pas këtyre humbjeve. Çfarë keni diskutuar për këto momente?

Ka qenë shumë e dhimbshme për të dy ne kjo e gjitha që ndodhi. Ka patur momente që s´kemi dashur të flasim për politikën edhe pse në këto ditë kemi patur shumë kontakte me njerëz jo vetëm nga Shqipëria, por nga të gjithë të njohurit tanë nëpër botë. Ndonjëherë dëshirojmë të mbetemi vetëm bashkë, të flasim për gjërat tona, për ndonjë libër, për një ngjarje që na lidh vetëm neve. Por megjithëse gjithçka që ka ndodhur është shumë e rëndë, humbja e mbretëreshës nuk na ndal. Madje na ka dhënë forcë. Ne do të vazhdojmë të punojmë për Lëvizjen, për ndërtimin e një të ardhmeje ndryshe, sepse kjo do të ishte edhe vetë dëshira e mbretëreshës Suzanë.

Cilat janë kontaktet e princit Leka me familjet mbretërore nëpër botë? A flisni me to për lëvizjet e fundit politike që ka shpallur babai juaj?

Ne kemi disa lidhje me familjet mbretërore nëpër botë. Por ne jemi një familje që po vazhdojmë një rrugë të re, e cila është e ndarë nga këto familje. Por gjithsesi ne kemi mbështetje për këtë rrugë. Unë kam folur disa herë me disa miq të mi, që nuk janë ata të familjeve kryesore mbretërore por që janë princër apo trashëgimtarë nga familje të ndryshme, P.sh., nuni im ka qenë mbreti i Belgjikës me të cilin unë ruaj kontakte. Por edhe mbreti Simeon i Bullgarisë, kur jemi takuar, më ka thënë "Bëhu i fortë, Shqipëria ka nevojë për ju". Të gjithë këto kontakte më japin forcë në këtë rrugë që kemi vendosur.

Babai juaj sapo ka shpallur Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Ku e ndjeni veten në këtë lëvizje? A keni menduar se një ditë duhet ta drejtoni ju?

Unë jam gjithnjë pranë mbretit dhe detyra ime është të vazhdoj studimet e mia, që të bëhem një mbështetje për të. Në këtë moment pranë babait dhe brenda lëvizjes kam mundësi për të punuar, për të mësuar dhe për të përmirësuar gjërat që di. Babai im është një person perfekt për të më ndihmuar në këtë drejtim. Ne jemi duke punuar për një qëllim. Ky qëllim nuk është thjesht majtas apo djathtas, por është qëllim për Shqipërinë. Ndaj unë jam pranë Mbretit për ta ndihmuar dhe për të arritur atë që familja jonë ka dashur gjithnjë për këtë vend.

Çfarë është ndonjë iniciativë konkrete e juaja? A ka diçka që keni marrë përsipër veçanërisht në këtë lëvizje?

Unë shpresoj se do të jem dhe do të kontriboj pranë të rinjve. Unë nuk kam dëshirë që kjo lëvizje të jetë thjesht një lëvizje për të fituar në zgjedhje, por për të ndryshuar mentalitetin e shqiptarëve. Kjo lëvizje është për të ardhmen, për të ndryshuar fytyrën e politikës shqiptare. Prandaj ne me të rinjtë nuk do të komunikojmë vetëm për aspekte të fushatave politike. Të rinjtë shqiptarë janë inteligjentë dhe kanë shumë mundësi për të dhënë ndihmesë të jashtëzakonshme për ndryshime, por gjer tani duket se janë keqpërdorur. Pikërisht për të rinjtë dëshiroj të kontribuoj në kuadër të Lëvizjes së shpallur nga babai im edhe pse, koha e qëndrimit tim ende këtu është shumë e shkurtër. Të rinjtë besoj se do të jenë forca e lëvizjes së shpallur nga babai, sepse të rinjtë janë edhe e ardhmja e këtij vendi.

Besoni se kjo iniciativë do të kuptohet, do të përqafohet nga të rinjtë shqiptarë?

Në këtë moment të rinjtë shqiptarë janë të zhgënjyer dhe ne po punojmë që të fitojmë dhe të meritojmë besimin e tyre. Ne do të fitojmë besimin e tyre jo përmes fjalëve, por përmes punës, përmes fakteve. Një gjë që e kam mësuar nga gjyshi im, Mbreti Zog, se për aq kohë sa bëhet punë dhe jo fjalë, mund të fitosh. Ne sot e kemi humbur zërin e mbretit Zog. Mund të mos kemi shumë fjalë të tijat në zë apo të shkruara, por ne kemi punët e tij kudo. Shpresoj se në rrugën e tij ne do të fitojmë besimin e të rinjve, sepse ato do të jenë e ardhmja. Dhe nëse ne do të punojmë me vepra e jo me fjalë ne do të arrijmë të fitojmë besimin e tyre,e përmes tyre të ndryshojmë edhe të ardhmen e Shqipërisë.

Çfarë po përgatit Princi Leka

Princi Leka ka lindur më 26 mars 1982 në Afrikën e Jugut. Eshtë shumë i lidhur me politikën dhe ka ndjekur shumë kurse nga kjo fushë. I gjatë dhe me një buzëqeshje që nuk i ndahet, ai është i gatshëm të flasë, por sigurisht pasi të kërkon ndjesë për shqipen që s´e ka ende perfekte. Qentë e racës boxer, që janë të shumtë e rrethojnë kudo. Ata nuk përtojnë të shtrijnë gjuhën as tek bashkëbiseduesit, ndërkohë që Princi të kujton se nuk duhet t´i kesh frikë. Tashmë Leka po përgatitet për shkollën ushtarake në Londër, ku studiojnë shumë princër nga e gjithë bota. "Kam dhënë disa provime dhe shpresoj se shumë shpejt, do të vazhdoj shkollën", thotë Princi Leka. Ai nuk ndalet së përsërituri se do të vazhdojë atë që i ka kërkuar gjithnjë e ëma, mbretëresha Suzanë. "Unë duhet të studioj, për të dhënë një ndihmesë për babain tim, për qëllimet e tij, e për të arritur atë që dëshironte nëna ime prej meje", thotë Princi Leka, i cili ka në mendje të kontribuojë për një rini ndryshe, gjithnjë përmes Lëvizjes që ka shpallur babai, të cilin ai nuk harron të përsërisë se e ka modelin e jetës.

Marrë nga gazeta "Panorama"

Lëvizja e Mbretit është për interesa të larta kombëtare dhe jo për interesa private

(Një dialog i shkurtër në vend të replikës me shkrimin e Alban Matit në 'K.J.' të datës 11 korrik me titull: "Ky, Leka Zogu, ç'pati që hyri në politikë")

Nga Prof.As.Dr. Bajram XHAFA

Thirrja e Mbretit Leka I për fillimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar ka gjallëruar shqiptarët e thjeshtë dhe ka ngjallur shpresa për ndryshime të thella politike në sensin kombëtar e demokratik, por ajo ka ngritur antenat e alarmit dhe ka shkaktuar frikë e panik tek ajo kategori që mban frenat e sundimit politik e propagandistik në Shqipëri qysh me rënien e Diktaturës në trajtën e saj klasike. Këtë e tregon edhe shkrimi i Alban Matit i datës 11 korrik 2004 që më mirë se kudo do ta gjeje tek 'KJ' e Nikollë Lesit. Një shkrim i mbrujtur me cinizëm e frikë, urrejtje, dezinformacion e djallëzi, por edhe me një karshillëk kërcënues prej mburraveci. Vetë titulli tregon shumëçka, se autori është një provokator i pacipë nga ata që e mbajnë veten më të madh edhe se hija e mëngjesit. Cili qenke ti farë burri që emrit të Mbretit i shton edhe dëftorin "Ky, Leka Zogu" dhe pastaj me tangërllëk prej kapadaiu drejton i "çuditur" pyetjen: "ç'pati që hyri në politikë?" si të kishte bërë një veprim "çmendurak". Siç duket, i qenka prishur fort terezia zotërisë së tij. Me atë megallomani që tregon, duket sikur ajo kokë e madhe edhe diellin është gati ta eklipsojë për të mos lënë të kalojnë rreze për të tjerët.

A.-Ishte mirë e për bukuri pretenduesi për Fronin Mbretëror Leka Zogu (fjalia e parë e paloshkrimit). Siç i pëlqen atij vetë të thotë se është mbi partitë dhe kështu duhet të ishte, (thotë për Mbretin, demiurgu gjenial i mendimit) nëse nuk bënte gabimin që e bëri (vëri veshin mirë mësuesit të madh, gjykatësit suprem) kur deklaroi se do të udhëheqë një Lëvizje, e cila, në thelb është krejtësisht politike dhe për interesa private.

B.-Kështu e dashka Albani i 'KJ'-së dhe ata që e yshtin, që shqiptarët dhe Mbreti i tyre të rrijnë duarkryq e të bëjnë sehir katastrofën kombëtare; që të jetë mirë e për bukuri klubi partiak i Ramiz Alisë; që ai klub të mbajë edhe më tej në duart e tij maskat e dhimokratisë e frenat e diktatorisë. Sipas A-së, politika qenka shpallur domen vetëm i atyre që kanë tapitë e Partisë së Enver Hoxhës dhe askush nuk paska të drejtë t'i afrohet asaj. Tre zogj njëherësh qëllon me një "top" balte të ngjeshur në fjalinë e dytë.

Së pari, nëse nuk e paske ditur, mësoje z. Mati se Mbreti qendron mbi partitë jo se i pëlqen Atij ta thotë, porse ashtu është vërtet. Qendrimi përmbi partitë nuk përjashton të drejtën e Tij për t'u marrë me politikë dhe të drejtojë një lëvizje politike, pse të pëlqen ty ta përjashtosh. Qendrimi i Mbretit mbi partitë, nuk do të thotë qendrim jashtë politikës. Mbret e Mbretëri do të thotë politikë si atëhere kur është në pushtet, edhe atëhere kur e kanë detyruar ta lejë atë. Ashtu siç është politikë edhe diktatura, si atëhere kur rrethanat historike krijojnë kushte për ta ngjitur në pushtet, edhe atëhere kur rrethana të tjera e detyrojnë të largohet. Politika z.Alban, nuk është e drejtë ekskluzive e partive, siç ka qenë dikur, monopol absolut i partisë dhe i diktatorit. Së dyti, komunistët dhe pjella e tyre kanë 60 vjet që udhëheqin revolucione socialiste e demokratike dhe lëvizje të panumërta revolucionarizuese e demokratizuese, por Shqipëria vetëm tatëpjetë ka shkuar. Lëvizjet që ndërmori dikur Mbreti Zog çuan në krijimin e një Shqipërie, siç e thua edhe vetë. Atë që e bëri Zogu, e zhbënë komunistët. Tani e ka radhën ta ribëjë i biri, ta rimëkëmbë Mbreti Leka.

Së treti, Lëvizja është krejtësisht politike, ashtu siç thoni edhe ju, por jo për interesa private, por për interesat më të larta kombëtare. Shqiptarët me mend tashmë e dinë mirë dhe e kanë parë se kush ka punuar për interesa private e partiake e kush për interesa kombëtare. Qorra dhe të marrë nuk ka më, por horra dhe avdallë ka sa të duash.

A.-Familja Mbretërore mbetet një stoli e vlerë kombëtare.

B.-Shqiptarët kanë nevojë edhe për stolira, edhe për objekte muzeale, por në radhë të parë e para së gjithash shqiptarët kanë nevojë për Mbretin dhe institucionin mbretëror si faktor politik drejtues, përbashkues, zhvillues, pajtues, qetësues.

A.-...tek Ahmet Zogu ishin mishëruar tiparet e një lideri kombëtar. Ai futi ligje demokratike. Ai vendosi rregull e rend në shtet.

B.-Shumë mirë. Pikërisht këtë synon të bëjë edhe Mbreti Leka, po udhëheq një Lëvizje për Zhvillim Kombëtar (edhe lider kombëtar), të fusë, ashtu si i jati, ligje krejtësisht demokratike, të vendosë rregull e rend në shtet e të bëjë një shtet - komb.

A.-Por vitet bënë në mënyrë të pamëshirëshme punën e tyre, duke ia lënë vendin harresës dhe masakrimit komunist.

B.-Ani, ani, ajo kohë kaloi tashmë. Vetëm i duhet bashkëshoqëruar paskomunizmi. Koha është si shiu që tokën e tharë e të zhuritur nga vapa e gjatë e zbut; ajo mbyll të çarat e shkaktuara nga thatësira e madhe dhe bën që të "mëshirohet" e zbutet edhe puna e atyre viteve të pamëshirëshme. Apo, ndoshta ato dy fjalët e fundit të fjalisë i ke për shantazh.

Po të kujtoj një dialog: - Si ja çon? E pyeti dikush një të njohur që kishte një kohë të gjatë pa e parë. - E shtyjmë (kohën) u përgjigj tjetri. - Po ti? E pyeti ai të parin. - Edhe unë, e shtyj, ashtu sa mundem. - Po, apo të ecën? - Në mos ectë, e shyn Gjeloshi, u përgjigj ai. Lëvizja do të bëjë punën e riaftësimit të kujtesës, por jo me masakra të pamëshirëshme si komunistët që thoni ju, por me vullnetin e popullit.

A.-Respektohej si një stoli e vjetër, ku çdo njeri ka dëshirë ta shohë njëherë (Albani bëka pjesë në kategorinë e atyre që i kanë punët në rregull, sepse Mbretin nuk e dashka për gjë tjetër veçse si një stoli, sa për t'i hijeshuar historinë me pak romantizëm monarkist). Por dikush nga Oborri, apo larg tij, që premton rikthimin e tokave të familjes Mbretërore, e detyroi Leka Zogun të dalë publikisht për të qenë në krye të një Lëvizjeje Politike që përçan të djathtën shqiptare ("merak" i madh për të djathtën), e cila është më shumë se kurrë afër pushtetit ("merak" edhe më i madh për Albanin).

B.-Njerëz si Albani nuk e kanë për gjë të fyejnë e të mohojnë gjithçka. Fyerje në gjënë më të shenjtë për cilindo që i thotë vetes shqiptar, aq më shumë, për Sovranin, jeta e të cilit ka qenë plot rreziqe e privacione vetëm për shkak të çeshtjes kombëtare. Prandaj nuk e linin t'i zinte këmba vend, por e hidhnin sa në një cep të globit, në tjetrin. Mbreti i Shqiptarëve, o zotëri Alban, nuk është xhambaz kuajsh të bëjë tregti me çeshtjen kombëtare. Ai jeton e lufton për një gjë të madhe e jo për një copë tokë, për një arë e një livadh. Pastaj thua se "përçan të djathtën shqiptare". Këtu në Shkodër i thonë "e djathtë e së majtës". Shqiptarët e kanë kuptuar prej kohësh se e djathta "çahet" dhe "ngjitet" me urdhrin e së "majtës". A të kujtohet se ç'bëri në kohën e rebelimit të 1997-ës. Edhe 'KJ'-ja ku shkruan shkrimin ti, i hodhi benzinë sa mundi atij rebelimi.

A.-Siç thamë që pretenduesi mbretëror duhet të jetë sa më larg konkurrimit politik (për Albanin, jo më afër se në Johanesburg), pasi nuk mund të përsëritet fenomeni bullgar në kushtet e Shqipërisë.

B.-Të rrijë larg konkurrimit politik Mbreti në mënyrë që ish komunistët të lajnë lesh, e të shijnë lamë, në këtë Shqipëri, siç kanë bërë prej 60 vjetësh. PLL nuk është parti e Mbretit dhe e "suitës së tij" dhe nuk lufton "me mish e shpirt për idealet e kësaj familjeje" por, për rivendosjen e legjitimitetit politik e kushtetues të shtetit shqiptar dhe për bashkimin kombëtar të shqiptarëve e krijimin e Shqipërisë Etnike. Pjesërisht jemi dakord kur thua për fenomenin bullgar. Edhe mendimi tjetër juaji se vendi i deputetit në parlament është i ngushtë për Leka Zogun, përsëri na duket se është në pajtim me programin e PLL - së, sepse edhe ajo PLL-ja nuk e don dhe nuk lufton që Mbreti të ulet në karrigen e kryeministrit (si në Bullgari), as në atë të deputetit, por në Fronin Mbretëror. Aty e ka vendin Ai, dhe kështu sigurohet edhe më mirë ajo që e thatë edhe ju në fillim, qëndrimi i Tij mbi partitë dhe me mision përbashkues.

A.-Flamuri i familjes mbretërore është më lart se i një partie politike dhe i përbashkon të gjitha partitë. Kështu, të paktën thuhet nga Oborri. Pra, ç'don Leka Zogu me këtë dalje... Nëse ai del në fushatë, siç ka premtuar, atëhere ai humbet kurorën e të qenurit mbi të gjithë. Në mos qoftë ndonjë lojë pronash.

B.-Përpjekja për ta paraqitur Lëvizjen e Mbretit si një "festival artistik" që synon vetëm të shtojë dekorin e flamujve janë një mashtrim për të tjerët, sepse edhe vetë autori realisht nuk e beson. Gjithë "argumentet" e Lëvizjes sillen rreth "tokave të familjes mbretërore", ndërsa me fjalinë e fundit (mos qoftë ndonjë lojë pronash) vetë autori i vë në dyshim ato që ka shkruar më sipër dhe gjithë shkrimi bën një bllof. Lëvizja e Mbretit për Zhvillim Kombëtar është një lëvizje politike me objektiva të mëdha e pikësynime të largëta thellësisht kombëtare.

Shkodër, 19 gusht 2004

Një bisedë në një takim jo të rastësishëm

Duam bashkim, hej!

A je e si je o Bim Zeneli?

- Gjallë e i fortë boll.

- Po të shoh të lodhur e të plakur e nuk po më dukesh si dikur, e ngacmoj. Kështu dukem, por për Shqipni kam forcë boll.

- Hë de, se kështu na duhesh. A je gati se ka ardhë dita? - i them, sikur të vazhdonim një bisedë të kahershme të lënë përgjysëm.

- Gati jam e bukur fort, - tha, duke treguar se e ka kuptuar fort mirë se për çfarë bëhej fjalë.

- "Thirrja" u ba e ty nuk po të shohim kund, - e nguci më tej.

- Unë gati jam, por ku jeni ju intelektualët që nuk po shohim të luani nga vendi, - ma ktheu kusurin aty për aty, ashtu siç e prisja se ku do të dilte. - Bashkoniu Mbretit mor të marrë, bahuni me Të për bashkimin kombëtar, e mos shkoni mbas çfarëdo llomhanesh, dallkaukësh e të shiturish se na morët më qafë. Nuk e kam për ty, - ma bëri qejfin shpejt e shpejt, - se ti nuk luan nga "istikami" i Mbretit, por ata shokët tuaj.

- Tek e fundit, çdo berr varet për kambëve të vet, - i them.

- Megjithëse në këtë moshë e prej shumë vitesh në pension, unë në kambë e i papërkulur qendroj, dhe i jep kokës pak lart. Nuk vdes pa u ba Bashkimi.

- A je vetëm a me shokë, e pyes përsëri me ton ngacmues?

- Veç prej gjakut e fisit tim të Krajës, m'kët' anë e m'at' anë, dhe e lëviz kokën në drejtim të kufirit, e bajmë nji ushtri, pa llogaritur miq e dashamirë, ilaka, probatinë e kumari; A për Shqipni, a?!!! Nuk ka gja që na del përpara. "Gishtin e shllinës" e kemi aty ku duhet. Thirrja u ba e bukur dhe bukur në kohë ka ardhë. I marsha të keqen se mu si duhet e bash në kohë ka dalë. Duam bashkim hej. Boll na kanë mbajtë të ndamë e të përçamë. Ne shqiptarët, kishte thanë Arbër Xhaferri, bashkimin njëherë po e kërkojmë me dial(l)og, dhe i mëshoi asaj "ll"-së, masandej po e bajmë ndryshe, po më sqaronte Brahimi. Pastaj vazhdoi duke më kujtuar bisedën e Mbretit Leka I: Gjermanët u bashkuan siç deshën; edhe çekët e sllovakët u ndanë, siç deshën, tha mbreti Leka në Top Channel. Po ne shqiptarët, a ma të dobët jemi, a ma frikacakë se të tjerët aaa?! Pse, a vetëm për ne paska "kufij" e kufiza, he ja ...majkën, duke e rënduar ca fjalorin punëtori i vjetër i gurores.

- Ditën e mirë e na priftë e mbara, se u morëm vesh o Bim Zeneli.

- Rroftë Mbreti Leka se s'gja që s' bahet e si asht ma mirë do të bahet dhe i mëshoi me vrull pedales së një biçiklete të vjetër si ata djemtë e rinj entuziastë.

B.Xh.

Shkodër, me 15 gusht 2004

Mirditorët përkujtojnë me dhimbje masakrën komuniste të 17 Gushtit në Valmer

Qafë Valmer, një krim pa ndëshkim

17 gusht 1949, teksa e kujton këtë datë edhe pse kanë kaluar kaq kohë, të zë trishtimi, të rrënqethet mishi, pasi ajo do të shënonte për Mirditën e më gjerë fillimin e një genocidi të pashembullt, që pushteti komunist i sapoinstaluar në Shqipëri do të realizonte për 50 vjet. Qafa e Valmerit përmes së cilës shtegtuan prej qindra vjetësh nga Shkodra deri në Prizren si miq me raste gëzimesh e hidhërimesh aty ku të njohur e të panjohur kishin pushuar pranë njeri-tjetrit, kishin biseduar kishin pyetur se nga vinin e ku shkonin, kishin ndërruar edhe duhan sipas zakonit, të mbetur kështu miq përjetë - do të kryhesh masakra më monstruzoze që Mirdita kish parë e kish dëgjuar deri atëherë, atë luginë do të pushtonte dhimbja, tmerri. Mijëra njerëz nga të gjitha krahinat ishin bërë si të vdekur, të afërmit s'po kuptonin se ç'po ndodhte. Për 45 vjet ajo luginë do të përcillte vit pas viti gjëmën që vazhdonte të kumbonte si një thirrje të atyre shpirtrave që dergjeshin atje, në atë Luginë. Se drejtësia duhet të vendosej një ditë e se këtë poshtërim nuk e kishin merituar asnjëherë; amaneti i tyre se një ditë do të kujtoheshin se vdiqën pa hak, me kokën lart, tashmë është realizuar. Jo vetëm familjarët e atyre burrave, por të gjithë të persekutuarit e 50-vjeçarit komunist, do të formësonin shoqatën e tyre me të vetmin mision, atë të vënies në vend të nderit e dinjitetit, si dhe luftën për integrim të kësaj shtrese në demokracinë që po përpiqemi të ndërtojmë. Kështu para disa ditësh, Shoqata e të Persekutuarve Politikë Antikomunistë të Mirditës, përkujtoi në një tubim të zgjeruar në qytetin e Rrëshenit, 55-vjetorin e genocidit në Qafës Valmer. Pikërisht ata 14 burra të masakruar padrejtësisht, por jo vetëm këta. Por të gjithë të persekutuarit në mbarë vendin.

Tubimi u organizua në qendrën kulturore Rrëshen, e cila si rrallë herë ishte mbushur me pjesëmarrës nga të gjitha shtresat. Në respekt të këtij takimi nuk ishin të pranishëm vetëm familjarët e të masakruarve të Valmerit, por edhe qytetarë të thjeshtë të Rrëshenit. Intelektualë, shkrimtarë, studiues, por të pranishën ishin edhe pushtetarë vendorë, edhe pse i përkisnin spektrit të majtë.

E nderuan këtë tubim homazh kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nënkryetari i PD dhe kryetar i grupit parlamentar z.Bamir Topi, kryetari i Shoqatës së të përndjekurve politikë të Shqipërisë z.Afrim Haçi, kryetari i PBKD Hysen Selfo, deputetë e pushtetarë vendorë të PD e forcave të tjera të djathta.

Takimin e hapi kryetari i bashkisë Rrëshen z.Preng Toma. Ai ndër të tjera tha se jemi në këtë tubim homazh të martirëve të 14 gushtit 1949, që u masakruan në emër të mbrojtjes së komunizmit, për të nderuar emrin e krahinës tonë. Koha tregoi se ata 14 burra qenë masakruar për të terrorizuar krahinën e jo për ndonjë ideal siç është propaganduar. Në emër të Bashkisë, vazhdoi z.Toma, i falenderojmë të pranishimit për këtë vlerësim e respekt që kanë manifestuar në këtë dhimbje që po përkujtojmë.

Më pas z.Toma ia dha fjalën kryetarit të Shoqatës së Persekutuarve Politikë z.Gjon Nikollë Deda, i cili, jo pa emocione, edhe pse kanë kaluar 55 vjet, do të sillte në vëmendjen dhe kujtesën e të gjithëve, ngjarjen e dhimbshme të 17 gushtit, masakrën që u realizua mbi ata burra, që veç një Zot e di se pse!? 17 gushti nuk qe një masakër për hakmarrje, do të vazhdonte z.Gjon Deda. Asokohe i erdhi keq Mirditës edhe për vrasjen e Bardhok Bibës, e kurrsesi ajo nuk mund të shërbente për hakmarrje. Ndofta këtu do të zërë fill edhe genocidi 50 vjeçar për ta shndërruar 17 Gushtin si në ditën simbol të së keqes për Mirditën. Në përfundim të fjalës së tij kryetari i Shoqatës do t'iu drejtonte të pranishmëve: "Ju jeni të nderuar, sepse na u gjendët pranë në këtë përvjetor dhimbjeje, në këtë homazh në nderim të 14 burrave".

Spahiu: Komunistët e kanë bërë nga një masakër të tillë në çdo krahinë

Pas tij e mori fjalën kryetari i PLL njëkohësisht deputet i saj z.Eqerem Spahiu i cili ndër tha se: "Falenderoj organizatorët e kësaj përkujtimoreje dhe pjesëmarrësit. Sa më shumë të përkujtohen aq më shumë hiqet balta që sistemi i kaluar u mundua t'i baltosë këto 14 burra që nuk ishin as kriminelë, as vrasës, as armiq të popullit, por ishin burrat më të shquar të krahinës së Mirditës. Sa më shumë të përkujtohen ata, aq më shumë rishkruhet historia, sepse duke kujtuar dhe vlerësuar ato, nxjerrim në pah vlerat e këtyre burrave që përfaqësonin virtytet më të mira të Miditës. Sa më shumë të përkujtohen ata, iu themi shqiptarëve se sistemin komunist nuk e donin shqiptarët, por kërkonin t'ua impononin me çdo kusht si sistemi më i mirë.

Vetë rezistenca e mirditorëve me armë në dorë deri në vitin 1957, dëshmon më së miri se mirditorët nuk e kanë dashtë sistemin komunist. Do përmendur se komunizmi nuk u pranua pa kundërshtim dhe se nuk është vetëm rezistenca e mirditorëve, por është rezistenca e të gjithë shqiptarëve kundër sistemit komunist. Identike me ngjarjen e 17 gushtit të vitit 1949, është edhe vrasja e 21 burrave në Lumë nga Shefqet Peçi, Et'hem Gjinushi dhe nga bishat e tjera komuniste. Në përpjekjet e komunistëve me forcat e Muharrem Bajraktarit, vritet një farë Hysen Çina dhe në shenjë hakmarrje ata pushkatojnë 21 vetë krejtësisht të pafajshëm.

Me këtë doja të thoja që sistemi që ata donin ta vendosnin me armë ka dështuar totalisht jo vetëm në Shqipëri, por në të gjitha vendet ish komuniste duke përfshirë edhe vendlindjen e sistemit komunist, Rusinë. Përderisa u ekzekutuan pa gjyq apo me gjyq formal në emër të idealeve komuniste, gjëja më minimale që duhej të bënin persekutorët, do të ishte që të kërkonin një falje publike për sistemin kriminal që instaluan në Shqipëri dhe për krimet e genocidin e ushtruar ndaj këtij populli. Duke e mbyllur, z.Spahiu tha: "këta martirë të lirisë do të kujtohen për jetë e mot nga shqiptarët!"

Në këtë përkujtimore, përveç familjarëve dhe të afërmve të martirëve të lirisë, ishin edhe drejtuesit lokalë të PLL si Petrit Jushi, Mark Deda Anton Çupi, veterani legalist i ardhur nga Lezha z.Gjon Përjaku, përfaqësues të partive politike shoqatave antikomuniste e të ish të persekutuarve, veteranë të nacionalizmit shqiptar etj..

Në emër të familjarëve të të masakruarve prej komunistëve në Valmer foli z.Lek Shija, fjalën e të cilit po e botojmë të plotë në këtë numër gazete.

Kjo pjesëmarrje e zgjedhur në këtë përkujtimore, tregon rëndësinë që po i kushtojnë sot partitë e opozitës rivendosjes së drejtësisë në vend dhe sidomos dokumentimit të genocidit komunist mbi popullin shqiptar.

Korresp "Atdheu"

Fjala e z.Lek Shija në emër të familjarëve të të masakruarve prej komunistëve në Valmer

Vetëm një mendje e verbër bën masakra të tilla

Mesazh Mirënjohje

Dhe qiellit rrotullonjës i thërrita!

Dhe e pyeta. Cila është drita?

Për djemt' e tu të humbur në errësirë?

"Një mendje e verbër".

M'u përgjigj një zë nga prita!

Këto vargje të shkruara në kapërcyell të epokave më riprodhoi memorja në momentin kur m'u kërkua mua fatëkeqit të dal përpara jush e t'ju përshëndes në emër të atyre që nuk rrojnë, e t'ju përshëndes në emër të tim eti që nuk e njoha. I thashë në fillim këto vargje jo për të dëshmuar erudicion, e aq më pak aktrim, por si spunto për të evokuar diçka nga ngjarja për të cilën ju kemi ftuar sot.

Më ndieni për këtë hyrje disi të veçantë...

E nderuar tribunë!

Të dashur miq e të ftuar, politikanë e drejtues vendorë! Prezenca juaj në këtë sallë na lumturon, na bën të ndihemi dikushi.

Të respektuar shkrimtarë, studiues, historianë, gazetarë, përfaqësues të inteligjencës! Mirënjohja për ju ngrihet mbi të zakonshmen.

Është guxim të dal këtu përpara jush. E di mirëfilli se nuk do të jem kaq i zoti të them të gjitha ato që duhen thënë përpara jush. Kjo do të thotë se unë jam i vogël për këtë tribunë të nderuar dhe për këtë kualitet cilësor në sallë. Por, i obliguar të them diçka për të vdekurit; dhe diçka tjetër për të gjallët e të vdekurve, u mbështeta në filozofinë e fortë të Niçes, i cili thotë "Morali i të vdekurit mbi të gjallin është tradita".

Të nderuar zonja dhe zotërinj!

Jam sot në këtë foltore i mandatuar nga familjarët e të masakruarve në Valmer me 17 Gusht 1949.

Së pari për t'ju shprehur juve, mirënjohjen tonë për prezencën tuaj në këtë ditë dhimbje.

Së dyti, për të dëshmuar përpara jush se emocioni nuk na errëson llogjikën.

Se urrejtja nuk e dominon dashurinë.

Se lufta nuk është më e mirë se paqja.

Dhe ç'ka është më e rëndësishme, se falja nuk është dobësi.

Duke shpresuar në mirëkuptimin tuaj do të kthehem 55 vjet më parë. Një kohë e trazuar dhe e ngjeshur me ngjarje. Një fushëbetejë ku ndeshen për jetë a vdekje ortodoksia ruse me traditën. E kjo betejë pati viktima. Kosto e saj qe dhimbja, e dhimbja ishte në të dy krahët. Ne jemi pjesë e kësaj dhimbjeje, madje jemi ajo pjesë që e humbëm këtë betejë e për rrjedhojë kostoja qe më e madhe e dhimbja qe më e thellë në formë dhe në përmbajtje.

E për të qenë të qartë: me 17 gusht 1949 vritet Bardhok Biba, një burrë që kishte bërë emër në bindjen e vet, udhëheqës politik dhe deputet i krahinës, pinjoll i një dere të nderuar të Mirditës.

Me 17 gusht 1949 mbas një operacioni "blic" që zgjati vetëm dhjetë ditë, sqaroj: - brenda këtij dhjetë ditëshi, - arrestim, hetim, gjykim dhe ekzekutim, më duken paradoks!... Në Qafë Valmer, në vendin ku është vrarë Bardhoku, ekzekutohen 14 vetë, katër varen dhe dhjetë pushkatohen, persona të paimplikuar në asnjë rrethanë rënduese për vrasjen e Bardhokut.

Pse? Dhe pse publikisht? E pse pikërisht këta?

Përgjigjet e këtyre pyetjeve tashmë janë dhënë. Është sqaruar motivi i vrasjes dihen dhe autorët e unë nuk do t'i trajtoj si ngjarje, por si fenomen. E shoh të arsyeshme që disa pyetje retorike t'i hedh këtu në sallë, edhe për të qetësuar shpirtin tim, edhe në formën e një thirrjeje për studiuesit dhe historianët që mund të merren me këtë ngjarje. Përse duhej të varej Ded Preng Gjomarku për të birin? Përse duhej të vritej Gjergj Keç Beleshi për të vëllain? Përse e shoqja e Gjin Kaqit (të vrarë) duhej të linte fëmijën në Tepelenë në prezencë të rreth 800 vetave? Pse të shoqes së Nikoll Bardhokut (të vrarë) duhej t'i mohohesh djepi i të birit dhe foshnjen ta mbështillte në një tjegull të hequr në strehën e shtëpisë lënë shkretë dhe të rrugtonte drejt "pushimeve" në Tepelenë? Pse Pjetër Dedë Vila (ai far viganit) kambët e të cilit cikën tokën, kur po e varnin, duhej të tërhiqej nga këmbët për t'i dalë shpirti dhe këtë xhelati e bëri pa mëshirë?! Pse në ekzekutim duhet të merrnin pjesë edhe persona që nuk e kishin për detyrë?! Pse të ekzekutuarit u hodhën në varr pa u dalë shpirti?! Për të ardhur në përfundim: - Cili ishte "morali" i masakrës?!...

Të nderuar pjesëmarrës!

Ne që mbetëm të gjallë shumë herë flasim me vete si përçart dhe nuk e dimë kë pyesim, nuk e dimë kujt i drejtohemi, e megjithatë jemi shprehur. Pse kaq barbarisht u vramë e u masakruam?! (Mirë ata katërmbëdhjetë burra për të cilët sot po i lutemi Hyut). Po ne çfarë mëkati bëmë; apo se lindëm në atë kohë të trazuar e për prindër patëm ata?! Po nënat tona a e rrezikonin pushtetin që i shëtitën nëpër kampet e përqendrimit si çifutët në shkretëtirë?! Po baballarët e atyre, ç'faj patën të gjorët, që nuk i lanë as t'i varrosnin, që i përbuzën dhe i zhburrnuan, vetëm se ishin prindërit e atyre?!

Këto dhe shumë të tjera, që nuk po i them këtu më kujtuan vargjet e fillimit:

/"Një mendje e verbër".

M'u përgjigj një zë nga prita!/

Vetëm një mendje e "verbër" të motivon të ralizosh atë që bëri Koloneli i Zi, duke e shoqëruar operacionin ndëshkimor me skena monstruoze, duke shpërfillur edhe ligjet e kohës së tij, deri në atë masë sa dhe emrin kishin vështirë t'ia përmendnin. Ky ishte Zija Kambo. Vetëm një mendje e verbër e dhunon viktimën përpara vrasjes. Vetëm një mendje e verbër e varros të dënuarin gjallë për ta riekzekutuar në varr. Vetëm një mendje e verbër e kryen ekzekutimin në prezencë të njerëzve të viktimës; si në ndeshjet e gladiatorëve. Vetëm një mendje e verbër e urdhëron atë që nuk e ka për detyrë të marrë pjesë në ekzekutim për t'i hyrë në hatër pushtetit. Vetëm një mendje e verbër joshi gjeneralin mirditor të deklaronte në prag të masakrës "Do të bëj që në Mirditë të këndojë kukuvajka". Dhe për çudi e realizoi atë që tha. Në Mirditë për një kohë të gjatë, qyqja vajtoi edhe në Qafë Valmer edhe mbi shtëpitë e atyre që mbetën gjallë; Por gjenerali harroi një postulat latin "Kush luan me shpatën, vdes prej saj", sepse ajo qyqe që vajtoi shumë gjatë në Mirditë, i këndoi këtij gjenerali tek qelia e burgut të Burrelit shumë kohë, derisa mbylli sytë e u nis për tek ata që me 17 Gusht kishin ndërruar jetë, veçse me një ndryshim, mendja e tij akoma nuk ishte kthjelluar... Perëndia e ndihmoftë në atë botë!

Për hir të respektit për prezencën në sallë, se sinqerisht e meritoni këtë respekt, përderisa na ndodheni pranë në këtë ditë dhimbjeje, unë nuk do të flas më për të vdekurit. Tani do të flas për të gjallët e të vdekurve:

Të dashtun vëllaznit e mij, që dhimbja na bëri vllazën!

Do t'ju bëj një thirrje e nëse pranohet, të shërbej si mesazh. Të falim, edhe pse nuk na kërkuan falje. Të falim që të mos përtërihet dhimbja. Të falim që fëmijët tanë të mos bëhen si ata, - Vrasës, - e ata nuk janë anonimë, ata kanë emër. Të falim se krahina ka nevojë për rikthim të vlerave që e patën bërë të njohur. Të falim, se ndoshta kombi ka nevojë për faljen tonë.

E në përfundim nën okeljon: - Post Skriptum:

Apel atyre, që me dashje ose pa dashje, u bënë pjesë e mekanizmit të masakrës, sëpaku të heshtin; Ne i kemi falur edhe nëqofëse ata nuk heshtin. I kemi falur, por nuk i kemi harruar. Të vdekurit i gjykoftë perendia! Nostalgjikët i kemi lënë në shenjtninë e tyre, e fanatikët i ftojmë ta braktisin atë llogore. Boll ma u kacagjeluam, kemi nevojë të fillojmë një jetë të re, kemi nevojë të jemi bashkë e tue qenë bashkë, rruga drejt prosperitetit është më e lehtë.

Ju faleminderit dhe mirënjohje për të gjithë.

Rrëshen 17 Gusht 2004

Vrasja e Bardhok Bibës dhe masakra e 17 gushtit

Gjergj Marku

MIRDITË - 7 gusht 1949, Qafë Valmer. Tre burra të armatosur ecnin rrugës së Kaçinarit, për të zbritur poshtë në bregun e Fanit të Madh, e më pas drejt së përpjetës për në Shpal. Një radhë punëtorësh të sapolistuar për punë, u shkonin nga pas. I afrohen një maje kodre, kur befas një batare e zgjatur pushkësh, vjellin nga grykat fishekë të panumërt, shënjuar mbi njërin prej tyre. Gjithçka ishte projektuar saktë. Dy plumba i kishin marrë jetën sekretarit politik të PK së Mirditës, njëherit deputet i kësaj zone, 29 vjeçarit Bardhok Biba...

Dy shoqëruesit, me dy pushkë karakatina mbi supe, nuk kanë mundur të bëjnë asgjë, përveç ritualit malësor të rregullimit të kufomës, vënies së dy duarve në mes sipas zakonit. Atentatorët, pasi kanë këqyrur nga afër dhe janë bindur saktësisht se "i pari i Mirditës" kishte dhënë shpirt, kanë lënë një pusullë në gëmushat ku kishin zënë pritën, me mbishkrimin: "në emër të Komitetit të Maleve" e ia kanë mbathur prej andej...

Hakmarrja mbi Mirditën

Më 9 gusht 1949, vetëm dy ditë pas vrasjes së Bardhok Bibës, me urdhër nga lart ishte përgatitur një nga ofensivat më famëkeqe që do të synonin jo vetëm atentatorët e Bardhok Bibës, por tërë Mirditën. Një brigadë e specializuar për ndjekjen e bandave, nën komandën e kolonel Z.Kambos, hyn natën në Mirditë. Janë mbi 300 të arrestuar brenda pak orësh. Rreth 300 familje grumbullohen dhe vendoset internimi i tyre në Tepelenë. Shumica e të burgosurve dërgohen në Shkodër a gjetkë. Pas shoshitjeve, 26 prej të arrestuarve, caktohen të dalin në gjyq. Prej 20 të pandehurve, për të cilët prokurori kërkoi dënimin me vdekje, gjykata vendos 4 me vdekje në litar dhe 10 të tjerë me pushkatim. Ekzekutimi i vendimit do të bëhej në Qafë Valmer, bash atje ku ishte vrarë Bardhok Biba. Ishte lajmëruar popullsia për ta parë skenën e ekzekutimeve me sy. Pasi i çuan në vendin ku ishte hapur një gropë e madhe, filluan ekzekutimin në sy të njerëzve të pranishëm atje, duke i vrarë një e nga një. Më pastaj i hodhën në gropë, edhe ndonjëri që nuk vdiq me plumbin e parë, u mbulua për së gjalli në dhe me lutjen për ta qëlluar. Po sipas dëshmitarëve, moti pas gjithë kësaj kasaphane, ka qenë i tmerrshëm, bora që ra gjithë natën, thuhet se ra me ngjyrën e kuqërremtë. Të pushkatuarit, sipas dëshmitarëve, nuk kishin asnjë lidhje me vrasjen e Bardhok Bibës. Ata ishin përzgjedhur me kujdes nga familje të dëgjuara e me peshë në bajraqet e Mirditës. Absurdi në këto pushkatime, ka shkuar deri aty sa dhe kur nuk është gjetur në shtëpi emri i listuar, është marrë i vëllai dhe ky është pushkatuar. Po ashtu janë internuar gra shtatzëna, që kanë lindur në kampe internimi.

Mbrëmjen e 17 gushtit janë kryer dy lloj ekzekutimesh. Katër prej tyre me varje dhe 10 me ekzekutim me plumb.

Të ekzekutuarit e 17 gushtit 1949

Të varur në litar:

1.Preng Ded Kola, Orosh.

2.Pjetër D. Vila, Kaçinar.

3.Dodë Mark Biba, Kthellë Epër.

4.Pjetër Paloka, Kaçinar.

Të pushkatuar:

1.Nikollë Bardhok Bajraktari, Rrëshen.

2.Llesh Gjon Melyshi, Malaj.

3.Nikoll Llesh Bajraktari, Orosh.

4.Ndrecë Mark Ndoj, Kaçinar.

5.Bardhok Dodë Gjini, Prosek.

6.Gjok Gjin Kaçi, Bukmirë.

7.Gjergj Beleshi, Kthellë Epër, vritet për të vëllanë, Dodën.

8.Ndoc Gjet Cupi, Blinisht.

9.Preng Shkurt Nikolli, Orosh.

10.Frrok Mata, Kaçinar.

Marrë nga "Shekulli"

Ndërroi jetë legalisti Skënder Zenel Shehu

Pas një sëmundjeje të rëndë, më datën 18 gusht 2004 u nda prej nesh legalisti i njohur Skënder Zenel Shehu.

Skënderi lindi në janar të vitit 1937 në një familje me tradita të spikatura atdhetare, që gjithmonë ka kontribuar me armë në dorë në luftërat për liri, kundër armiqve shekullorë të Kombit. Babai i tij, i famshmi Zenel Shehu, gjatë kohës së Mbretërisë Shqiptare shërbeu me besnikëri e përkushtim në Gardën Mbretërore me gradën Kapiten. Familja Shehu kishte lidhje të vjetra miqësore me Familjen Zogolli dhe për këtë arsye Mbreti Zog I-rë, (i cili e njihte personalisht Zenelin, madje e respektonte shumë atë), e mori në shërbim pranë Tij. Edhe pas largimit të detyruar të Familjes Mbretërore pas pushtimit fashist të vendit, Mbreti Zog e mori Zenelin me vete, duke i besuar misione dhe detyra të rëndësishme, të cilat ai i kreu me nder.

Pikërisht për arsye të bindjeve familjare dhe qëndrimeve nacionaliste, gjatë viteve të diktaturës komuniste familja e Skënder Shehut u persekutua barbarisht, por kurrë nuk hoqi dorë nga bindjet dhe nuk u nënshtrua. Shkak për shtimin e persekutimit u bë edhe veprimtaria e armatosur e Zenelit gjatë viteve të rezistencës antikomuniste, kur ai luftoi me armë në dorë kundër bandave komuniste, deri në fund të misionit të tij të tradhtuar nga spiuni i KGB Kim Filbi.

Me ardhjen e demokracisë pluraliste, në vazhdën e rrugës dhe idealeve të ushqyera nga paraardhësit, Skënder Shehu familjarisht aderoi në PLL që në ditët e para dhe i qëndroi asaj besnike deri kur mbylli sytë. Ditët e gëzimeve më të mëdha të Skënder Shehut dhe familjes së tij ishin ato të ardhjes në Atdhe të NMT Mbretit Leka në vitet 1993 dhe 1997, si dhe kthimi përfundimtar në Atdhe i Familjes Mbretërore në qershor të vitit 2002, kur ëndrra e tyre për ta takuar dhe për të punuar për Mbretin dhe kauzën e Monarkisë u bënë realitet.

Me dashuri dhe përkushtim për Mbretin dhe idealin mbretëror, Skënderi ushqeu edhe fëmijët, dhe për shkak të kontributit personal e familjar, si dhe të reputacionit të merituar të familjes Shehu, legalistët bulqizakë e zgjodhen Zenelin, djalin e Skënder Shehut, në detyrën e nderuar të kryetarit të Degës së PLL Bulqizë, detyrë të cilën ai vazhdon ta kryejë me nder, përkushtim dhe rezultate inkurajuese.

Vdekja e parakohshme e Skënder Shehut hidhëroi pa masë familjen, miqtë dhe të afërmit. Në ceremoninë mortore të lamtumirës për legalistin e nderuar Skënder Shehu, morën pjesë edhe drejtues të lartë të PLL si kryetari i saj z.Ekrem Spahiu, Sekretari i Senatit të Veteranëve legalistë z.Seit Preni, anëtari i Komitetit Drejtues të PLL dhe kryetar i Degës së PLL Mat z.Besnik Murati, nënkryetari kësaj Dege z.Behar Dedolli, si dhe nënkryetari i Degës së PLL Tiranë, njëkohësisht anëtar i Senatit të Veteranëve z.Hamit Kurti.

Më pas bënë ngushëllime në familjen e të ndjerit edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha dhe anëtari i Senatit të Veteranëve z.Akil Basha.

Me vdekjen e parakohshme të Skënder Shehut, familja dhe të afërmit humbën njeriun e shtrenjtë, miqtë humbën mikun e dashur e fisnik, që kurrë nuk u ankua për fatin e vështirë dhe privacionet e shumta, ndërsa PLL humbi anëtarin besnik e të përkushtuar, që shkriu gjithçka për Monarkinë, Mbretin Leka I-rë dhe idealet e PLL, duke kontribuar familjarisht, çka e bën Skënder Shehun të paharruar në mendjet dhe zemrat e bashkëluftëtarëve me të cilët ai ndau sakrificat dhe kontributet, me urtësi shembullore dhe pa u ankuar kurrë, deri në fund të jetës.

Seit Preni

Hamit Kurti

Besnik Murati

Behar Dedolli

Askush nuk mund ta besojë se persekutorët do të shpërblejnë viktimat e tyre

Legalistët, pro protestës së të përndjekurve

Në shkresën zyrtare dërguar kreut të shtetit z.Alfred Moisiu, PLL i kërkon mosdekretimin e Ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë". Pas nxitimit të Moisiut për ta dekretuar atë, PLL shpreh keqardhjen e thellë për këtë akt kushtetues të pamerituar dhe fyes për shtresën më të martirizuar të shoqërisë shqiptare

Propozime për reformën zgjedhore

Nga Ekrem SPAHIU

Me rilindjen e pluralizmit, pas viteve '90-të janë zhvilluar deri tani 5 palë zgjedhje parlamentare (31 mars 1991; 22 mars 1992; 26 maj 1996; 29 qershor 1997; 24 qershor 2001); 4 palë zgjedhje vendore (22 korrik 1992; 26 tetor 1996; 20 tetor 2000; 12 tetor 2003) dhe 2 referendume (29 qershor 1997 - për formën e regjimit dhe më 1 nëntor 1998 - për kushtetutën e Republikës së Shqipërisë).

Përveç zgjedhjeve të 22 marsit të vitit 1992, ku është respektuar vota dhe rezultati është pranuar nga të gjitha palët, zgjedhjet e tjera janë kontestuar, si nga faktorët politikë shqiptarë, ashtu edhe nga ato ndërkombëtarë.

Moszhvillimi i zgjedhjeve të lira lidhet me shumë arsye, por më kryesorja ka qenë dhe është mungesa e vullnetit politik të partive në pushtet për të zhvilluar zgjedhje të lira e të ndershme, pasi këto të dyja kanë qenë në pushtet gjatë këtyre 14 vjetëve.

Partia "Lëvizja e Legalitetit" i vlerëson si shumë të rëndësishme zgjedhjet e ardhshme parlamentare dhe, në këtë kuadër, ndodhet në fazën e propozimeve konkrete për Reformën zgjedhore.

Sistemi zgjedhor

A.Sistemi proporcional i pastër

- Numri i deputetëve = 140.

- Votohet vetëm për subjektin.

- Lista shumemërore, e mbyllyr e kandidatëve, të paraqitura në KQZ nga partitë konkurruese.

- Pragu elektoral: 2.5 % për partitë dhe 4 % për koalicionet.

Anët pozitive të këtij sistemi:

- Shmang raundet zgjedhore.

- Siguron përfaqësim maksimal të të gjitha shtresave të shoqërisë në parlament.

- Shmang kandidatët e ashtuquajtur të "fortë" (që përdorin forcën e pushtetit, që disponojnë financa të siguruara në rrugë kriminale, që disponojnë dhe përdorin kontigjente kriminale për të ushtruar presion ndaj votuesve dhe për të vjedhur votat, që përdorin mediat e blera etj.,).

- Zvogëlon ndjeshëm manipulimin.

- Siguron përfaqësim real të partive në parlament, nëpërmjet mbështetjes së merituar elektorale.

Ky sistem duhet zbatuar sepse:

- Zgjedhjet e deritashme bazuar në sistemin maxhoritar të korrektuar me proporcional, janë konsideruar me probleme.

- Përvoja elektorale e vendeve perëndimore, që dolën nga diktaturat pas Luftës Dytë Botërore, si Gjermania, Italia, Spanja etj., tregoi se sistemi proporcional për një kohë relativisht të gjatë (Italia për rreth 50 vjet), ndonëse solli zgjedhje më të shpeshta, konsolidoi institucionet e shtetit.

Madje Hollanda vazhdon të përdorë këtë sistem, me një prag elektoral fare minimal.

-Shtetet Lindore që dolën nga diktaturat komuniste, kanë përparim të dukshëm në proceset elektorale për shkak të zbatimit të këtij sistemi.

-Kosova e dalë nga lufta, i zhvilloi zgjedhjet e para dhe do t'i zhvillojë ato të vjeshtës po me këtë sistem.

B.Sistemi proporcional rajonal

- Numri i deputetëve = 140.

- 12 zona elektorale duke iu referuar 12 prefekturave që ka vendi.

- Votohet vetëm subjekti elektoral.

- Lista shumemërore rajonale dhe kombëtare të kandidatëve.

- Pragu elektoral: 2.5 % për partitë dhe 4 % për koalicionet.

Anët pozitive

Përveç atyre që përmendën për sistemin proporcional të pastër, mund të shtojmë se është mundësia e përfaqësimit të elektoratit në parlament me deputetë të çdo prefekture (p.sh.: në Prefekturën e Vlorës, megjithëse e Djathta mori mbi 30 % të votave, aktualisht nuk përfaqësohet me asnjë deputet).

Këtë sistem e aplikon Maqedonia fqinje.

C.Sistemi maxhoritar i korrektuar me proporcional (aktuali)

- Numri i deputetëve = 140.

- 70 deputetë të dalë direkt në zona (maxhoritar) dhe 70 deputetë nga lista shumemërore e kandidatëve të paraqitur nga subjektet elektorale.

- Pragu elektoral: 2.5 % për partitë dhe 4 % për koalicionet.

Anët pozitive

- Elektorati përfaqësohet nga deputetët sipas zonave.

-Votat e marra nga partitë në proporcional, vlerësohen 100 %.

D.Sistemi maxhoritar i pastër

- Numri i deputetëve = 120.

- Kandidati zgjidhet deputet me 50 % + 1 të votave të vlefshme.

Ky sistem jep rezultat pozitiv nëse zbatohet Statuti Themeltar i Mbretërisë Shqiptare.

Maxhoritari i pastër aplikohet me sukses në Britaninë e Madhe, por duhet theksuar se Britania nuk ka njohur diktatura dhe ka një demokraci parlamentare të konsoliduar.

Zonat zgjedhore

Zonat zgjedhore aktuale kanë diferencë të madhe midis votuesve. Po sjellim vetëm një shembull: Në zonën Nr. 21 të Dibrës ishin të regjistruar 25.313 votues, nga të cilët morën pjesë në votime 16.562 zgjedhës. Kandidati i PLL mori 8.801 vota, duke u shpallur deputet i zonës. Ndërsa në zonën Nr. 99 të Sarandës, numri i votuesve ishte 6.911, nga të cilët kandidati i PS (Gramoz Ruçi) mori 2.861 vota dhe është deputet i kësaj zone.

Mjafton vetëm ky fakt, pa renditur të tjerë, që të konkludohet se ndarja e re e zonave elektorale është domosdoshmëri.

Kujtesë:

Sipas ligjit, nëse Kuvendi nuk miraton ligjin "Për Zonat Zgjedhore" para 6 muajve të fundit të mandatit të tij, zgjedhjet parlamentare zhvillohen në bazë të zonave ekzistuese.

Dihet se zgjedhjet normale janë në qershor të vitit 2005, çka i bie që në fund të dhjetorit të vitit 2004 duhet të përfundojë ndarja e zonave, por indiferenca e deritanishme e institucioneve që lidhen me këtë proces, rrezikon riparimin ligjor të këtij manipulimi "ligjor".

Komisionet zgjedhore

Do të ishte shumë mirë që anëtarët e komisioneve zgjedhore të ishin ekspertë - jashtë ndikimeve partiake por, aktualisht, është shumë e vështirë të gjinden të tillë.

Në këto rrethana, PLL propozon që përbërja e komisioneve të të 3 niveleve të jetë jo më pak se 7 anëtarë.

Për KQZ formula që ne propozojmë është si më poshtë:

3 anëtarë nga pozita ( 1 + 1 + 1), sipas renditjes së 3 partive të para të pozitës në zgjedhjet e fundit parlamentare.

3 anëtarë nga opozita (1 + 1 + 1), sipas renditjes së 3 partive të para të opozitës në zgjedhjet e fundit parlamentare.

Anëtarin e shtatë e zgjedh Presidenti.

Ndërsa për KZZ dhe KQV (komisionet e nivelit të dytë dhe të tretë), 6 anëtarë zgjidhen sipas formulës së mësipërme (pozitë + opozitë), ndërsa anëtari i shtatë të zgjidhet në 50 % të zonave elektorale nga pozita, dhe në 50 % të tyre nga opozita.

Variant tjetër mund të jetë: 7 anëtarët e tre niveleve të komisioneve zgjedhore të jenë përfaqësues të 7 partive të para të zgjedhjeve të fundit parlamentare.

PS:

Kjo skemë propozohet nëse komisionet do të jenë të përbërë nga 7 anëtarë. Edhe nëse ky numër rritet në 9 apo më shumë, ruhet barazia e përfaqësimit pozitë-opozitë.

Listat e zgjedhësve

Për të eleminuar difektet e kaluara dhe për të realizuar një proces brenda standarteve të kërkuara, duhet që Qeveria të kryejë informatizimin e menjëhershëm të Regjistrit Kombëtar të Gjendjes Civile.

Pushteti Lokal dhe organet ndihmëse, duhet të zgjidhin problemin e emërtimit përfundimtar të rrugëve, të vendosjes së numrave të banesave, si dhe të informatizimit real e të plotë të adresave.

Duhet të kihet parasysh se, sipas ligjit, "Zyrat e Gjendjes Civile, jo më vonë se 7 muaj para zgjedhjeve, fillojnë hartimin e listave paraprake".

(Bashkangjitur keni radhën e veprimeve dhe afatet për pregatitjen e listave të zgjedhësve).

Numërimi i votave

Në Qendrat e Votimit (QV), pasi mbyllet procesi i votimit, Komisioni harton proces-verbalet duke kryer veprimet e mëposhtme:

-Përcakton numrin e personave që kanë votuar, sipas listës së zgjedhësve.

-Numrin e fletëve të votimit të përdorura, në bazë të numrit të serisë së kundërvleftave.

-Numrin e fletëve të votimit të papërdorura.

Të gjitha këto formularë, pasi nënshkruhen nga anëtarët e komisioneve, futen në kutinë e votimit, e cila duhet të jetë e pahapshme (vetëm e thyeshme).

Numërimi i votave dhe plotësimi i proces-verbaleve për rezultatin e zgjedhjeve, të bëhet në qendrën e Zonës elektorale, (KZZ), që mund të jetë një vend publik, si p.sh.. shkollë, kinema, pallat sporti etj..

Fleta e votimit

Për të mos ngatërruar zgjedhësit gjatë votimit, për të thjeshtuar procesin e votimit dhe numërimit, për të ulur koston financiare të zgjedhjeve, e të tjera, duhet të kemi një fletë votimi.

Në këtë variant, votat për kandidatin janë të vlefshme edhe për partinë apo për koalicionin që ai përfaqëson.

Burimet financiare

Financimi i partive për fushatën zgjedhore të bëhet në kohë, sipas ligjit.

Për të siguruar transparencë maksimale dhe për të evituar financime të paligjshme, apo të rrugëve kriminale - domosdoshmërisht duhet që, të gjitha partitë dhe kandidatët konkurrues, të deklarojnë dhe publikojnë burimet e të ardhurave dhe shpenzimet që do të bëjnë gjatë fushatës.

Mediat

Të gjitha mediat elektronike të jenë të detyruara të pasqyrojnë spotet e kandidatëve dhe partive parlamentare, pa pagesë.

KQZ duhet të caktojë kohën për çdo subjekt që do të pasqyrojë alternativën në mediat publike dhe private. Këto media të detyrohen me ligj për të transmetuar spotet dhe alternativat e partive, në mënyrë të balancuar për pozitën dhe opozitën.

***

Siç e përmendëm më lart, zgjedhjet herë pas here janë manipuluar, por, deri më sot, manipulatorët jo vetëm që nuk janë penalizuar, apo ngarkuar me përgjegjësi formale administrative por, pikërisht për këto "merita", pushteti i ardhur nëpërmjet manipulimit të votës, i ka përgëzuar dhe shpërblyer me poste e përfitime të tjera.

Prandaj, zbatimi i ligjit për ndëshkimin e manipulatorëve të zgjedhjeve, duhet bërë me ashpërsinë më të madhe dhe me përgjegjësi të plotë nga organet kompetente.

Askush nuk mund ta besojë se persekutorët do të shpërblejnë viktimat e tyre

Legalistët, pro protestës së të përndjekurve

Në shkresën zyrtare dërguar kreut të shtetit z.Alfred Moisiu, PLL i kërkon mosdekretimin e Ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë". Pas nxitimit të Moisiut për ta dekretuar atë, PLL shpreh keqardhjen e thellë për këtë akt kushtetues të pamerituar dhe fyes për shtresën më të martirizuar të shoqërisë shqiptare

Megjithë miratimin, konform draftit të Qeverisë, të Ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë", PLL do të këmbëngulë edhe në të ardhmen në mbështetjen e kërkesave të drejta të shtresës së Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë - për një dëmshpërblim të merituar të punës së detyruar e të papaguar në burgjet dhe kampet e diktaturës komuniste, pavarësisht nga kostot politike, sociale e financiare. Dhe ky është qëndrim i palëkundur, për të cilin PLL nuk ka bërë e nuk do të bëjë kurrë kompromis.

Duke e konsideruar këtë qëndrim si një detyrim moral, kushtetues, ligjor dhe politik, PLL, në kuadër të opozitës aktuale dhe qeverisjes së ardhshme - pas fitores së padiskutueshme në zgjedhjet e ardhshme parlamentare - do të ndërmarrë nismat ligjore për amendimet e domosdoshme të ligjit të porsamiratuar, me qëllim që kërkesat e drejta të Shoqatave të Ish të Përndjekurve të gjejnë mbështetjen e duhur dhe të realizohen konform Kodit tonë Penal, detyrimeve morale të mbarë shoqërisë, angazhimeve dhe përvojave ndërkombëtare të ndërmarra nga shteti shqiptar dhe të realizuara në vendet ish-komuniste e me të kaluar të ngjashme.

Ky angazhim konstant i PLL është konfirmuar jo vetëm nëpërmjet veprimtarisë së Grupit parlamentar të saj, prononcimeve e deklarimeve të vazhdueshme publike për mediat dhe qëndrimeve të pasqyruara në organin zyrtar të saj, gazetën "Atdheu", por edhe në korrespondencën zyrtare me institucionet më të larta të shtetit.

Kështu, për ilustrim, në shkresën zyrtare dërguar Presidentit të Republikës z.Alfred Moisiu, me Nr. 218 të Protokollit, më datë 28 korrik 2004, PLL i drejton kryetarit të Shtetit kërkesën për mosdekretimin e Ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë". Në këtë shkresë-kërkesë, në emër të PLL, kryetari i saj dhe njëkohësisht kryetar i Grupit parlamentar legalist, z.Ekrem Spahiu, ndër të tjera shprehet: "Parlamenti i Shqipërisë, vetëm me votat e deputetëve të Partisë Socialiste, më datë 15 korrik 2004 ka miratuar projekt-ligjin (i kthyer në Ligjin Nr. 9260) "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë".

Gjatë zhvillimit të seancës për miratimin e këtij ligji, u vunë re shkelje flagrante të Rregullores së Kuvendit që, sigurisht, nuk mund t'i kenë shpëtuar as vëmëndjes Tuaj.

Maxhoranca socialiste nuk mori parasysh projekt-ligjin e nënshkruar nga 53 deputetë, por miratoi skemën e qeverisë, e cila jo vetëm që nuk i përmbush kriteret e një dëmshpërblimi të drejtë, por është fyese dhe diskriminuese.

Po ashtu është e dukshme tendenca e qeverisë për të minimizuar numrin e viktimave të diktaturës.

Nisur nga sa më lart, kërkojmë nga Ju, si kryetar i Shtetit, që duke ushtruar të drejtat Tuaja, që burojnë nga Kushtetuta e Shqipërisë - të mos e dekretoni Ligjin "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë".

Pas moskonsiderimit të shkresës së saj nga Presidenti Moisiu dhe nxitimit për ta dekretuar atë, PLL shpreh keqardhjen e thellë për këtë akt kushtetues të pamerituar dhe fyes për shtresën më të martirizuar të shoqërisë shqiptare, kontributi dhe sakrificat e së cilës për demokraci u shpërfillën në mënyrë kaq flagrante dhe poshtëruese. Tashmë demokracia pluralisto-parlamentare shqiptare është damkosur me njollën e turpit, papërgjegjshmërisë dhe dhunimit të Kodit Penal, legjislacionit tonë, drejtësisë shoqërore dhe kartave ndërkombëtare për të Drejtat dhe Liritë e Njeriut, të firmosura nga shteti shqiptar.

Bashkë me keqardhjen për mungesën e mbështetjes në këtë reagim institucional nga partitë e tjera të opozitës parlamentare dhe të së Djathtës, PLL shpreh vullnetin dhe angazhimin për ta vazhduar me të gjithë mjetet demokratike luftën institucionale deri në realizimin përfundimtar të kërkesave dhe të drejtave të pamohueshme të pararendësve të Demokracisë - Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë të Shqipërisë.

A.K.

PLL është pjesë integrale e LZHK

PLL është pjesë integrale e LZHK dhe ka një rol të rëndësishëm në kuadër të saj. Kjo për arsye se PLL është subjekti politik më afër objektivave dhe vizionit të NMT Leka I-rë, që është edhe iniciuesi i kësaj Lëvizjeje.

Gjithashtu, nisur nga prania aktuale e subjekteve që i janë bashkëngjitur "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar", PLL është edhe partia më e madhe, më e pjekura, më e sprovuara, më e organizuara politikisht e në aspektin strukturor e infrastrukturor, dhe kjo për shkak të backgroundit historiko-politik dhe programit të saj, që kanë vulën dhe kontributin e Mbretit Zog, i cili është edhe krijuesi i saj.

Aktualisht LZHK ndodhet në fazën e definimit përfundimtar të programit dhe platformave politike, zgjedhore e qeverisëse dhe kontakteve për parashtrimin e objektivave politiko-zgjedhorë tek grupimet dhe personalitetet që e kanë përkrahur nismën dhe kanë kontaktuar me iniciuesit e saj.

Mendohet se në fillim të shtatorit, kur pritet të ketë shumë ndryshime politike dhe jeta politike të futet në shtratin normal, çka përkon në kohë edhe me mbarimin e pushimeve të verës dhe fillimin e punimeve të Sesionit të ri të Kuvendit - LZHK të shpërfaqë disa nga objektivat, vizionet dhe elementë të formatit real të shtrirjes dhe mbështetjes politike. Në këtë kuptim edhe PLL do të intensifikojë aktivitetin dhe qëndrimet politike, deri në unifikimin përfundimtar të objektivave dhe kontributeve politike për kurorëzimin me sukses të LZHK.

A.K.

Balancimi politik i KQZ, një domosdoshmëri

PLL, e bindur se kontrollet e hipermaxhorancave mbi KQZ kanë sjellë probleme të mëdha në zgjedhjet shqiptare, madje i kanë nxjerrë ato të kontestuara e shpesh edhe të pavlefshme në aspektin e përfaqësësimit real të subjekteve politike, gjithmonë ka sugjeruar ndryshime konkrete dhe balancim të KQZ. Këtë qëndrim dhe koncept politik konstant, PLL e ka bërë publik si në rrugë mediatike e politike për opinionin publik shqiptar, ashtu edhe në kontaktet direkte me përfaqësitë e prezencës së OSBE dhe ODIHR në Shqipëri. Ndaj, në këtë kuptim PLL e mirëpret nismën e OSBE në drejtim të balancimit të KQZ dhe thellimit të procesit të reformimit të sistemit zgjedhor.

Pas shqyrtimit të 4 varianteve të propozuara nga ekspertët e OSBE dhe të analizuara nga grupet e ekspertëve të partive (GET), Partia Lëvizja e Legalitetit mbështet dy variantet e para, duke vlerësuar më shumë variantin e dytë, i cili është më i lehtë për t'u realizuar, gjithmonë nëse ekziston vullneti politik.

Por PLL mendon se kurrsesi KQZ nuk duhet të përbëhet nga njerëz apolitikë, përveçse nga përfaqësues politikë të zgjedhur nga subjektet konkuruese. Madje PLL ka kërkuar dhe do të insistojë që balancimi i KQZ të realizohet me përfaqësues politikë (3 + 3), të 6 subjekteve politike të pozitës dhe opozitës, që kanë marrë rezultatet më të larta në zgjedhjet e fundit palamentare. Gjithashtu PLL do të kundërshtojë çdo variant që do të synojë zvogëlimin e përfaqësimit politik për t'ua lënë atë dy partive kryesore, të cilave partitë e tjera nuk munden dhe nuk kanë tentuar ndonjëherë t'ua vjedhin votat. Dhe kjo do të thotë se PLL nuk do të pranojë që votat e legalistëve t'ua numërojë "Stalini" apo stalinistët shqiptarë.

Gjatë periudhës paspluraliste në asnjë rast nuk ka ndodhur që partitë e vogla të kenë prishur proceset zgjedhore.

Si konkluzion, nëse KQZ e balancuar do të përbëhet me përfaqësues politikë të 6 partive të pozitës dhe opozitës, procesi i numërimit të votave dhe vendim-marrja e lidhur me të do të jenë pothuajse të pakontestuara dhe, rrjedhimisht, të gjitha partitë do të marrin votat e merituara të zgjedhësve.

A.K.

Angazhimet e PLL në gjirin e së djathtës

Pjesëmarrja e PLL në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar (LZHK), nuk ka ndikuar aspak në marrëdhëniet shumë të mira me Partinë Demokratike, dhe kjo në radhë të parë i dedikohet shkallës së lartë të emancipimit, maturisë dhe mirëkuptimit të demonstruar nga ana e lidershipit të PD, i cili gjithmonë ka vlerësuar koherencën dhe intransigjencën e qëndrimeve opozitare të PLL, çka ka determinuar edhe partnershipin politik dypalësh.

PLL mendon dhe konsideron se, edhe në të ardhmen, bazuar në këto vlerësime e luajalitet reciprok, marrëdhëniet midis dy partive do të jenë mjaft të mira, sepse bazohen në vizionet dhe synimet e përbashkëta për ndryshimet madhore që do të sjellë rotacioni politik dhe ardhja e opozitës në pushtet, pas zgjedhjeve të ardhshme parlamentare.

PLL në bashkëpunimin me PD, në zgjedhjet e fundit ka krijuar dhe mbart dy përvoja që, gjithashtu, janë mirëkuptuar nga PD dhe nuk kanë cënuar nivelin e marrëdhënieve politike dypalëshe: Së pari, në zgjedhjet parlamentare të muajit maj 2001, PLL ka qenë pjesë e koalicionit "BF" me forcë kryesore PD.

Së dyti, në zgjedhjet vendore të tetorit të kaluar, PLL ka konkurruar më vete si forcë politike, por aleancat politiko-programore me PD në pushtetin vendor kanë funksionuar nomalisht dhe kanë qenë evidente, e shpesh edhe pëcaktuese, në vendim-marrjen e këshilltarëve demokratë e legalistë të të gjitha niveleve (komuna, bashki, rrethe e qarqe).

Ndërsa lidhur me pyetjen "nëse PLL do të jetë apo jo në të ardhmen pjestare e koalicionit të drejtuar nga PD", bazuar në kompetencat statutore, vendimin mund ta marrë vetëm Këshilli Kombëtar i PLL, i cili është organi më i lartë politik dhe vendim-marrës i partisë sonë në periudhën midis dy kongreseve. Dhe kjo i përket së ardhmes!

A.K.

PLL do t'i kontribuojë Reformës zgjedhore

PLL është anëtare e Komisionit parlamentar për përmirësimin e Kodit zgjedhor, ngritur para një muaji (sugjeruar dhe rekomanduar nga OSBE), e në të cilin marrin pjesë 16 subjekte politike (8 nga pozita dhe 8 nga opozita).

Në këtë komision, PLL përfaqësohet nga kryetari i saj z.Spahiu.

Pra del e qartë se PLL është anëtare e këtij komisioni, madje me të drejta të plota.

Ndërsa lidhur me qëndrimin brenda këtij komisioni, PLL do të propozojë dhe insistojë në përmirësimin rrënjësor të Kodit zgjedhor dhe infrastrukturës zgjedhore, konform logjikës dhe interesave politike të saj, si edhe të rekomandimeve të organizmave monitorues OSBE/ODIHR.

PLL ka përgatitur dhe do të propozojë e publikojë propozime të qarta për një Reformë zgjedhore rrënjësore, të cilat jo vetëm janë të thjeshta e konstruktive, por parandalojnë dhe evitojnë të gjitha mangësitë që kanë determinuar dhe shkatërruar proceset zgjedhore në Shqipëri. Natyrisht që pranimi dhe miratimi i këtyre propozimeve nuk varet vetëm nga PLL, por në radhë të parë varet nga vullneti politik që do të demonstrojnë të gjitha forcat politike pjesëmarrëse në këtë komision.

Pa paragjykuar ndryshimet në Kodin zgjedhor ekzistues, mund të themi se gjithçka do të qartësohet në muajin shtator, kur pritet të fillojë funksionimi i këtij komisioni, vendimet e të cilit do të jenë përcaktuese për të ardhmen e procesit zgjedhor që do të zhvillohet në vitin 2005. Deri atëherë kemi shumë gjëra për të ndryshuar dhe fjalën e fundit do ta thonë koha dhe zhvillimet politike, që natyrshëm priten me interes të jashtëzakonshëm.

A.K.

Vazhdojnë mesazhet e ngushëllimit dhe të mbështetjes për Mbretin Leka dhe PLL

PLL falenderon bashkatdhetarët për ngushëllimet

Që pas ndarjes prej nesh të Mbretëreshës Suzanë, nga trevat etnike dhe nga diaspora, në adresë të PLL kanë ardhur me dhjetra ngushëllime të sinqerta dhe mesazhe mbështetëse të drejtpërdrejta, me fakse, me postë të thjeshtë e elektronike, e që pasqyrojnë dhimbjen e thellë për këtë humbje të madhe për Familjen Mbretërore, mbretërorët, legalistët dhe mbarë popullin shqiptar.

Bazuar në traditën shqiptare PLL i ka mirëpritur këto mesazhe dhe i ka falenderuar thellësisht autorët e tyre, duke u shprehur atyre mirënjohje, duke i uruar për fat dhe mbarësi, dhe për solidaritetin e shfaqur në këto ditë të vështira.

Me këtë rast, nëpërmjet këtyre radhëve ne u shprehim atyre edhe njëherë falenderimet tona, bashkë me keqardhjen për pamundësinë e botimit të tyre në gazetë. Por njëkohësisht PLL i siguron bashkatdhetarët tanë se ajo do t'u jetë gjithmonë mirënjohëse për mesazhet e ngrohta të solidaritetit njerëzor dhe për ngushëllimet e sinqerta me rastin e kesaj humbjeje të madhe. Njëkohësisht PLL i siguron ata se, gjithmonë, do të luftojë për realizimin e ëndrrës së tyre të përbashkët, që ishte edhe ëndrra e Mbretëreshës së paharruar Suzanë - begatimin e Shqipërisë dhe realizimin e bashkimit kombëtar. Vetëm kështu ne do të jemi në lartësinë e amaneteve që na lanë i madhi Mbreti Zog, Nëna Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëresha Suzanë.

Djali i xhaxhait të Mbretit Leka, z.Skënder Zogu, shpreh mirënjohje dhe falenderime për PLL

Skënder Zogu: Legalistët, krenaria e shqiptarëve

Z.Ekrem Spahiu - Kryetar i PLL

I nderuari dhe i dashuri z.Ekrem!

Më lejoni t'ju drejtoj juve, personalisht, si edhe të gjithë drejtuesve dhe aktivistëve të PLL, falenderimet më të mira për kontributin e jashtëzakonshëm në drejtimin dhe organizimin e shkëlqyer të Ceremonisë mortore me rastin e ndarjes prej nesh të Mbretëreshës Suzanë.

Më lejoni gjithashtu t'ju uroj për përkushtimin, dashurinë, respektin, kujdesin mbështetjen dhe nderimin e thellë që ju keni dëshmuar e dëshmoni për NMT Mbretin Leka I-rë, Princin Leka dhe Familjen Mbretërore.

Me qëndrimin dhe përkujdesjen tuaj të admirueshme për Familjen Mbretërore, në të gjitha gëzimet dhe hidhërimet që e kanë shoqëruar gjatë dy vjetëve të qëndrimit përfundimtar në Atdhe, ju keni vërtetuar thënien e Mbretit Leka se "shqiptarët janë populli më i mrekullueshëm në botë", dhe se ju legalistët, si pjesa më atdhetare dhe idealiste e popullit shqiptar, u keni dëshmuar të gjithë shqiptarëve, kudo ku ata banojnë, se legalistët dhe mbretërorët mbartin vlerat më të mira të Kombit, duke dëshmuar kështu edhe sigurinë e garancinë se pushtetet e ardhshme ku legalistët dhe mbretërorët do të jenë faktorë të rëndësishëm politikë, do të jenë pushtete në shërbim të popullit dhe Kombit, që do të luftojnë për begatinë dhe ngritjen e dinjitetit kombëtar të shqiptarëve.

Ju legalistët shqiptarë jeni fytyra e vërtetë e Monarkisë shqiptare dhe vlerave të saj, e që tashmë janë të njohura, pasi kanë shoqëruar dhe karakterizuar epokën e ndritur të Mbretërisë me në krye Mbretin Zog I-rë.

Ju legalistët jeni garantë të Kauzës sonë dhe e përfaqësoni atë me dinjitet, ndaj ju përgëzoj për gjithçka keni bërë dhe ju siguroj në mbështetjen time modeste kurdoherë, nëse e lyp nevoja.

Me dashuri dhe respekt të thellë për Ju!

I juaji vëllazërisht

Skënder Zogu

Paris, më 12.08.2004

esazh ngushëllimi për NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Lartmadhëri!

Kryesia e Degës së PLL Sarandë, Ju shpreh Juve ngushëllimet më të thella dhe më të sinqerta për humbjen e parakohshme të Mbretëreshës së Shqiptarëve - Suzanë.

Besojmë në forcën Tuaj për ta përballuar këtë dhimbje të rëndë, por lutemi që Zoti ta bëjë më të lehtë për Ju dhe Madhërinë e Tij Princin Leka.

Ju sigurojmë Lartmadhëri se edhe këtu, në skajin më Jugor të vendit, ka shumë njerëz, sidomos njerëz të thjeshtë, që bashkojnë dhimbjen e sinqertë me Tuajën, për ta lehtësuar sadopak atë.

Ne dhe ata, Lartmadhëri, duke Ju ngushëlluar, lutemi njëkohësisht që Ju dhe Princi të keni jetë të gjatë, për të mirën e Shqipërisë dhe shqiptarëve.

Mirënjohje dhe respekt të përjetshëm për Mbretëreshën Suzanë

Për Kryesinë e Degës së PLL Sarandë

Kryetari

Shkëlqim Selmani

Suzana e Shqiptarëve, më e përkora e mbretëreshave

Nga Philippe Delorme

"Point de vue"

Bashkëshortja e mbretit shqiptar Leka, mbretëresha pa kurorë, ka ndërruar jetë para pak ditësh. Ajo ishte 63 vjeçe. As i shoqi, as ajo nuk kanë pasur mundësi të hipin në fron. Megjithatë ata e kanë realizuar tashmë një pjesë të ëndrrës së tyre, duke u kthyer në Tiranë, pas një gjysmë shekulli të mërguar.

"Madhëria e Saj Mbretëresha Suzana, na la". Në atë mbrëmje të 17 korrikut, zëdhënësi i Familjes Mbretërore nuk i përmban dot emocionet. Por, kush ishte kjo mbretëreshë e panjohur, pothuajse e papërmendur nga Gotha? (Almanaku i Gotha-s, - shën. i përkth.). A nuk e paskan humbur monarkistët shqiptarë referendumin e 1997-ës, ku mblodhën më shumë se një të tretën e votave? Një referendum i denoncuar menjëherë nga pretendenti i Fronit, Leka I, i cili s'ka pranuar të zhvishet nga titulli i tij e nga pretendimet.

Ai e konsideron veten të jetë me të drejta të plota "Mbret i Shqiptarëve", që prej vdekjes së të atit Zog I, më 1961, kur një përfaqësi të emigruarish politikë, e shpalli në Hotel Bristol në Paris.

Tetë vjet më vonë, Leka njihet me një australiane të re 28 vjeçare gjatë një darke në Sydney. Ishte një dashuri me shikim të parë. Susan Barbara Cullen Ward, bija e një pronari të madh tokash, ka lindur në Waverley, në New South West. Ajo është shkolluar në një kolegj të zgjedhur presbyterian për vajza në Orange, një prej instituteve më elegante të Australisë.

E apasionuar pas arteve, Suzana ishte gjithashtu një tip mjaft sportiv, praktikonte tenisin dhe ekuitacionin (garat me kuaj).

Ky idil pati një përfundim të lumtur, në Francë, më 8 tetor 1975, me një martesë civile në bashkinë e Biarritz-it. Dy ditë më vonë, në Toledo, në një pritje madhështore u mblodhën 8000 të ftuar, për të festuar me çiftin e ri. Ndërmjet personaliteteve shquheshin Duka i Madh Vladimir i Rusisë, Mbretëresha Feride e Egjiptit, Princi Michel i Francës dhe gjithashtu duka e dukesha e Cadix-it. Meqenëse Leka është musliman dhe Suzana anglikane, nuk u zhvillua një ceremoni e mirëfilltë fetare, megjithëse u mbajtën disa lutje ekumenike e rite fetare.

Mbasi u bë "Mbretëresha e Shqiptarëve", Suzana "përqafoi me pasion ëndrrën e bashkëshortit të saj për të restauruar monarkinë", siç ka thënë një njeri shumë i afërt i tyre në mënyrë artistike. Atëbotë "Vendi i Shqipeve" rënkonte nën diktaturën mizore të Enver Hoxhës dhe nuk shquhej asgjë që të bënte të mendoje fundin e këtij makthi pa fund.

Atëherë fillon për Suzanën një jetë sakrificash e endjesh të shpeshta, të cilat s'kanë aspak lidhje me tregimet për princeshat e zanat e përrallave. Leka nuk kënaqej me rolin e tij si pretendent i fronit. Ai shpreson të marrë pushtetin duke përdorur armët! (kundër komunistëve). Pas kësaj Familja Mbretërore detyrohet të largohet nga Spanja dhe gjen strehë në Rodezi, pastaj në Afrikë të Jugut. Në këtë të fundit, në Sandtown, më 26 mars 1982, lindi djali, Leka Anouar Zog Reza Baudouin, i vetmi princ trashgimtar i kurorës.

Më 28 qershor 2002, Leka u rikthye përfundimisht në vendin të cilin e kishte lënë më 1939, në moshën dy-ditëshe. Në krah të tij, Suzana iu përkushtua detyrave të saj. Që prej disa kohësh ajo kishte mësuar shqip dhe vazhdoi t'ia përkushtonte kohën përmirësimit të kushteve të femrës - në një vend 70 për qind islamik - në ndihmë të fëmijëve pa përkrahje, dhe në mbështetje të projekteve sociale e kulturale. Duke merituar, me përkushtimin e saj, titullin e "mbretëreshës".

E dobësuar që prej disa muajsh për shkak të një kanceri në mushkëri, Suzana u shua më 17 korrik, në orën 19.10, në rezidencën e saj, në rrethinat e Tiranës. Ajo ishte veçse 63 vjeçe.

"Ne nderojmë ndjenjën e saj të detyrës, çiltërsinë e saj, thjeshtësinë dhe kurajon e saj," përfundon komunikatën e shtypit kushëri i tyre, Skënder Zogu, ku njoftohet ky lajm i trishtë.

Marrë nga "Point de Vue"

Nr.2923, 28 korrik - 03 gusht 2004,

viti 59 i botimit, Francë

Përktheu:

Neritan Kolgjini

Dega e PLL Tiranë në pikun e punës

Javën e kaluar, Sekretari i Senatit të Veteranëve të PLL z.Seit Preni, i shoqëruar nga nënkryetari i Degës së PLL Tiranë z.Hamit Kurti dhe nga anëtarja e kryesisë së kësaj Dege zonja Flutura Përleka, zhvilluan një takim pune me drejtuesit e nëndegës së PLL Ndroq. Në këtë takim, kryetari i nëndegës z.Halit Mancaku, në emër të anëtarëve të kryesisë së nëndegës u bëri të ditur drejtuesve legalistë punën e bërë për shtimin e radhëve të anëtarësisë së seksioneve të nëndegës si dhe punën mobilizuese e sqaruese që ata kanë ndërmarrë në kuadër të angazhimit më të fundit politik të PLL në gjirin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të iniciuara dhe drejtuara personalisht nga NMT Mbreti Leka.

Në takim z.Mancaku kërkoi një ndihmë të drejtpërdrejtë nga qendra për plotësimin e dokumentacionit të strukturave dhe anëtarësimeve të reja, për të cilën mori edhe udhëzime konkrete si dhe premtimin për një ndihmë më të kualifikuar për plotësimin e gjithë dokumentacionit të Nëndegës dhe pasqyrimin e përpilimin e tij edhe për arshivim në Degën e PLL Tiranë. Drejtuesit e lartë legalistë theksuan në takim domosdoshmërinë e shtimit të radhëve me anëtarë të rinj e të devotshëm dhe plotësimin me këtë rast të formularëve të rinj për pranimet, hartuar nga qendra dhe shpërndarë në të gjitha strukturat e bazës.

Në fund të takimit, z.Mancaku u zotua për përmbushjen e detyrimeve statutore si drejtues i strukturës dhe njëkohësisht edhe të porosive konkrete të dhëna nga zotërinjtë Preni e Kurti dhe nga zonja Përleka, si dhe për shtimin e kontakteve me drejtuesit e Degës, për të marrë përsipër detyra të reja dhe për raportimin e përmbushjes së detyrave të ngarkuara.

***

Javën e kaluar, drejtuesit e lartpërmendur zhvilluan një takim tjetër pune me kryetarin e nëndegës së minibashkisë Nr. 2 z.Nderim Kurti, i cili i njohu ata me detyrat që kish planifikuar si drejtues i nëndegës dhe punën konkrete që kish bërë për realizimin e tyre. Z.Nderim Kurti raportoi se aktualisht punën kryesore e kish fokusuar në plotësimin e formularëve të rinj të dhënë nga qendra, pas ndryshimit konceptual të kërkesave për plotësimin në përgjithësi të dokumentacionit, qoftë për qëllim arshivimi, qoftë për përdorim të thjeshtë në funksion të detyrave organizative, në kuadër të angazhimeve të reja të legalistëve në gjirin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, si dhe për zgjedhjet e ardhshme parlamentare, të konsideruara si vendimtare nga forumet e larta drejtuese të PLL.

Në fund të takimit z.Nderim Kurti premtoi dorëzimin në afate të afërt të dokumentacionit të kërkuar, në të cilin zërin kryesor e përbënin formularët e anëtarësimeve të reja, për të cilat kjo nëndegë po punon intensivisht për të zgjeruar bazën e mbështetjes dhe angazhimit politik të nëndegës. Sidomos në kuadër të fushatës së ardhshme zgjedhore, kjo nëndegë ka përcaktuar objektiva rritjeje serioze, me synimin për të përmbysuar rezultatet zgjedhore.

***

Me të njejtin preokupacion për realizimin e objektivave sipas planit mujor të punës, drejtuesit e lartpërmendur organizuan dhe realizuan një takim pune edhe me drejtuesit e nëndegës së Bërxullit dhe personalisht me veprimtarin e palodhur, kryetarin e kësaj nëndege z.Xhetan Çejku, i cili i njohu drejtuesit me punën e deritashme të bërë nga drejtuesit e kësaj nëndege në drejtim të shtimit të radhëve të seksioneve të nëndegës me anëtarësi të re e cilësore, si edhe me punën e bërë për përmbushjen e formularëve të rinj konform kërkesave të parashtruara nga drejtuesit e Degës, me synim përmirësimin e punës dhe disiplinës shkresore e dokumentare, si bazë për një punë më të kualifikuar organizative. Z.Çejku theksoi me këtë rast se porositë e dhëna për këtë qëllim ishin të qarta dhe kishin mundësuar lehtësimin e përshpejtimin e punës voluminoze të kërkuar nga qendra, duke mundësuar plotësimin me sukses të kësaj detyre.

Njëkohësisht z.Çejku kërkoi sqarime për disa nga detyrat dhe shkëmbeu me drejtuesit legalistë përvojë konkrete në dobi të punës.

Në fund të takimit, nga të dy palët premtuan intensifikimin e kontakteve për marrje detyrash e angazhimesh dhe llogaridhënie për realizimin e tyre konform objektivave organizativë, politikë e zgjedhorë të ndërmarrë nga PLL dhe strukturat e bazës, në kuadër të përgatitjeve për fushatën e ardhshme zgjedhore dhe të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të iniciuar nga NMT Mbreti Leka.

A.K.

Kryengritja e Delvinës e vitit 1937, u përsërit pas 60 vjetësh, por kësaj here fitoi rebelimi(2)

1937, si u organizuan rebelët për kryengritje dhe aktiviteti i policisë sekrete

Nga Sazan PIPA

Vijon nga numri i kaluar

Kapiteni rebel Ismail Gjylbegu u zu rob vet' i tretë, nga forcat e xhandarmërisë, në Bolenë të Kurveleshit. Ndërkohë forcat e xhandarmërisë dhe reparte të Ushtrisë Mbretërore, zhvilluan luftime kundër mbeturinave të rebelëve, nga ku mbetën të vrarë 6 prej tyre. Paskëtaj trupa të shumta të ushtrisë dhe xhandarmërisë ngushtuan gradualisht darën e rrethimit të grupit të kryesuar nga Et'hem Toto, me synimin për ta zënë të gjallë dhe jo për ta asgjësuar. Gjatë luftimeve të ashpra, trupat qeveritare arritën të zënë rob edhe Gegë Marka Gegën, i cili ishte cilësuar si një ndër krerët më të rrezikshëm të kryengritësve, i liruar nga rebelët pas shpërthimit të Burgut Kala të Gjirokastrës, ku vuante dënimin me burgim të përjetshëm si autor i krimeve të rënda dhe vrasjeve të shumta.

Gjithashtu, pa humbur kohë, Trupa e Gjykatores Speciale për faje politike, e kryesuar nga nënkolonel Abedin Xhiku, u transferua me shpejtësi nga Tirana drejt Gjirokastrës, duke filluar menjëherë hetimet në vendngjarje. Anëtarë të tjerë të këtij trupi gjykues ishin ushtarakët Shan Vila (major) dhe Lan Kraja (kapiten), si dhe anëtarët civilë z.z. Eqerem Hado, Dhimitër Goda, të ndihmuar nga gjyqtarët hetues z.z. Engjëll Çoba, Rasim Kolonja dhe Vasil Kajno. Njëkohësisht, Qeveria dhe Komanda e Përgjithshme shpërndanë qarkoren e përbashkët, e cila autorizonte dhe emëronte si komandant të trupave të ndjekjes major Bilal Nivicën.

Gjatë luftimeve në Sevaster të Vlorës, nga trupat qeveritare mbeti i vrarë nëntoger Hamit Ismaili, reshteri Hamdi Kosova dhe djaloshi trim nga Sevasteri Tahir Koçiu, i cili luftoi heroikisht me armë në dorë kundër 250 rebelëve të kryesuar nga Et'hem dhe Tahsin Toto, duke ndihmuar kapter Zef Mirashin në krye të 5 xhandarëve trima të postkomandës së Sevasterit.

Megjithëse luftimet vazhdonin me ashpërsi, dhjetra të rinj gjirokastritë u paraqitën pranë Garnizonit ushtarak të qytetit për t'u moblizuar me dëshirë dhe për të marrë pjesë në luftimet kundër rebelëve, në përbërje të trupave qeveritare, gjë që u kundërshtua me takt nga drejtuesit e operacionit, (të cilët dëshironin të evitonin lëndimet apo humbjet e jetëve të rekrutëve të rinj e pa përvojë), duke i falenderuar me këtë rast të gjithë vullnetarët për gjestin trimëror dhe gatishmërinë për të luftuar me armë në dorë kundër rebelëve.

Me dekret të veçantë mbretëror, u emërua me detyrën e nënprefektit të Gjirokastrës dhe u nis urgjentisht në detyrë njëri nga ekspertët e shërbimeve inteligjente të Mbretërisë, z.Zef Kadarja.

Brenda një kohe të shkurtër, populli i qyteteve të Jugut, i cili priste me gjak të ngrirë zhvillimin e ngjarjeve, u tubua në mitingje solidariteti me Mbretin dhe Qeverinë, duke mbështetur trupat qeveritare dhe duke shpërthyer në entusiazëm të paparë pas shtypjes së rebelimit.

Hyrja në Gjirokastër e forcave qeveritare të kryesura prej kapiten Dedë Jakovës, oficerit Luigj Berisha në krye të formacioneve të xhandarmërisë dhe të atyre të Ushtrisë Mbretërore të komanduara nga kolonel Osman Gazepi - ishte një triumf i vërtetë. I gjithë populli i priti ata që jashtë qytetit me brohori, i shoqëroi drejt sheshit duke brohoritur për Mbretin dhe lëshuar sharje e mallkime kundër rebelëve.

Hollësira nga veprimtaria e rebelëve në Gjirokastër

Sapo rebelët e kryesuar nga Et'hem Toto shtinë në dorë qytetin e Gjirokastrës, para se të niseshin në drejtim të Tepelenës dhe Vlorës, krijuan në Gjirokastër një administratë të vogël rebelësh, duke emëruar si prefekt dhe qark-komandant të qytetit njëfarë Rahmi Kamberi, të cilit iu dhanë si trupa ushtarakë një grup banditësh të porsaliruar nga burgu, e që në shumicë figuronin si vrasës të dënuar me burgim të përjetshëm.

Përveç Kamberit, Toto emëroi ndihmës të qark-komandantit Neshet Zazanin dhe post-komandant të qytetit kafexhiun Levzat Sinani, me të cilët shpërtheu zyrat e Prokurorisë, Gjykatës dhe Prefekturës, ku rrëmbyen dhe dogjën të gjitha dosjet gjyqësore e hetimore dhe dokumentat e të gjitha llojeve.

Rahmi Kamberi mendoi të shfrytëzojë rastin, dhe veprimi i parë administrativ ishte grabitja me dhunë e drejtorit të Financave të qarkut të Gjirokastrës, z.Ali Rusi, në shtëpinë e këtij të fundit, duke i grabitur 600 franga ari. Gjithashtu, në mes të ditës, Et'hem Toto grabiti me kobure në dorë, në sytë e të gjithë punonjësve të Post-telegrafës së Gjirokastrës, shumën prej 700 franga ari nga arka e kësaj zyre, të cilat i mori me vete dhe u nis me shpejtësi drejt Vlorës.

Pas largimit të shefit të tij, "Prefekti" don-kishot i porsaemëruar nga rebelët, me madhështi vuri telallët të lajmëronin popullin e Gjirokastrës për t'u mbledhur e dëgjuar me detyrim fjalimin e tij, ku pasi mburri veprën e rebelëve, shefat e kryengritjes dhe shprehu bindjen e thellë në fitore, mburri vetveten dhe kërcënoi banorët që të mbylleshin nëpër shtëpitë dhe të dilnin vetëm kur t'i lajmëronte ai.

Por pas kësaj maskarade, ai nuk pati kohë për të shijuar pushtetin, pasi ia mbathi me të katra pas afrimit në qytet të trupave qeveritare.

***

Menjëherë pas futjes së trupave qeveritare në qytetin e Gjirokastrës, për të ndihmuar në rivendosjen e rendit, funksionimin normal të administratës shtetërore dhe largimin e panikut të natyrshëm, këshilltarët e Bashkisë së qytetit u mblodhën urgjentisht në një mbledhje të jashtëzakonshme të këshillit, nën drejtimin e nënkryetarit të Bashkisë z.Niko Tola, ku u ndanë detyrat për përballimin e situatës emergjente. Me këtë rast, këshilltarët hartuan dhe miratuan një telegram drejtuar Qeverisë Mbretërore dhe personalisht kryeministrit z.Koço Kotta, në të cilin ndër të tjera shkruanin: "Këshilli bashkiak i Gjirokastrës u mblodh sot në një mbledhje të jashtëzakonshme, ku konstatoi faktin se popullsia e Gjirokastrës disaprovoi dhe stigmatizoi me rezistencën e saj pasive, veprën rebele dhe tradhëtore të kriminelëve...

Popullsia e Gjirokastrës tashmë krejt e qetësuar dhe e mallëngjyer, priti me entusiazëm të papërshkruar fuqitë qeveritare që i dhanë fund rebelizmës dhe ristabilizuan rendin, qetësinë publike dhe legalitetin. Bashkia, në emër të popullit të Gjirokastrës, i parashtron qeverisë dhe Juve, personalisht, si kryeministër, përgëzimet më të nxehta për rivendosjen e shpejtë të rendit dhe shpartallimin e rebelizmës pa gjakderdhje masive. Me këtë rast ajo shpreh dhe shfaq besnikërinë më të thellë ndaj Sovranit August Mbretit Zog dhe Qeverisë Mbretërore...".

Në përgjigjen e tij të menjëhershme, kryeministri Kotta ndër të tjera falenderon në emër të qeverisë z.Niko Tola dhe këshilltarët e Bashkisë së qytetit të Gjirokastrës për "... besnikërinë ndaj Mbretit dhe Qeverisë, si edhe për përkrahjen morale e konkrete dhënë trupave qeveritare për shtypjen e rebelizmës, rivendosjen e qetësisë dhe të ligjës...".

Dëshmorët për Mbret e Atdhe

Togeri trim Rustem Sadriu lindi në Gash të Malësisë së Gjakovës. Ishte martuar me zonjën Lushe dhe kish dy djem e një vajzë. Ishte emëruar aspirant në Armën e Këmbësorisë më 26 maj 1927, duke shërbyer shumicën e kohës në Trupë dhe si instruktor në shkollat ushtarake. Në vitin 1928 ishte graduar nëntoger dhe toger në vitin 1932. Në vitin 1937, para se të vritej, ishte kualifikuar për gradim të mëtejshëm si kapiten.

Togeri Lik Beqir Bardhi, kish lindur në Klos të Matit më 1 gusht 1903 dhe ishte martuar me zonjën Fitnete Sadik Dema. Ish rekrutuar në Armën Xhandarmërisë në vitin 1925 dhe në vitin 1927 kish marrë gradën e aspirantit. Pas transferimit në Armën e Këmbësorisë, ku shërbeu deri në vitin 1929, fitoi gradën e nëntogerit. Më pas u transferua në Trupën e Rojes Mbretërore të Kufirit deri në vitin 1936, pasi në vitin 1933 ishte graduar toger.

Në vitin 1936 u transferua sërish në Armën e Këmbësorisë.

Funeral madhështor lamtumire për toger Rustem Sadrinë

Pas shtypjes së kryengritjes, populli i krahinave të Jugut të vendit iu përkushtua kryerjes së riteve të lashta shqiptare, përcjelljes me nderime të trimave të rënë për Atdhe e Flamur. Në ceremoninë mortore kushtuar dëshmorit të Atdheut, togerit trim Rustem Sadria - Haklaj, mori pjesë gjithë populli i Gjirokastrës dhe mbi arkivolin me trupin e tij u mbajtën fjalime mallëngjyese.

Për këtë qëllim, në të gjitha vendet publike ishin afishuar njoftime për orën dhe vendin e kryerjes së Ceremonisë mortore për dëshmorin Rustem Sadriu, emri i të cilit ishte bërë i njohur dhe kishte pushtuar të gjitha zemrat dhe bisedat e gjirokastritëve, ato ditë zije. Vepra e tij njëkohësisht kish risjellë edhe frymëmarrje të qetë pas rebelimit që tronditi rëndë rendin publik dhe qetësinë e krahinave të Jugut të vendit. Institucionet publike, me iniciativën e drejtuesve të tyre, pa kurrfarë urdhëri nga lart, u përgatitën që, sëbashku me qytetarët e thjeshtë, të përmbushnin traditën e lashtë të përcjelljes së martirëve.

Në shpalljet e afishuara theksohej se në ceremonitë e nderimit do të merrnin pjesë të gjithë nëpunësit dhe autoritetet e administratës shtetërore, civilë e ushtarakë, nxënësit e shkollave të qytetit, banda frymore që do të ekzekutonte himnin kombëtar dhe meloditë e këngëve patriotike me të cilët populli gjithmonë përcillte bijtë e tij.

Sipas programit të ceremonive, të hartuar nga drejtuesit e lartë vendorë, një kompani e xhandarmërisë e pasuar nga njësi paraushtarakësh, do të kryenin nderimet ushtarake mbi arkivolin me trupin e dëshmorit Rustem Sadriu, e, më pas, personalitete të njohur dhe qytetarë të ndryshëm do të mbanin fjalimet e rastit dhe do të vendosnin kurora. Kjo cereoni lajmërohej se do të zhvillohej në sheshin që mbante emrin e heroit Çerçiz Topulli.

Në ceremoni morën pjesë autoritetet më të larta vendore, me në krye zv/prefektin Zef Kadarja, të pasuar nga klerikët më të lartë të besimeve fetare, si drejtuesit e klerit muhamedan, klerit bektashi e atij ortodoks, me Hirësinë e Tij Peshkopin në krye. Merrnin pjesë edhe punonjësit e administratës shtetërore, nxënësit e shkollave, paraushtarakët dhe i gjithë populli i thjeshtë.

Varri i toger Rustem Sadriut u vendos të ndërtohej mbi bregun e urës së lumit dhe u ndërtua nga Bashkia e qytetit me parmakë hekuri e mermeri, të lyer kuq e zi. Varri u mbulua me një flamur të madh kombëtar, të cilin toger Sadriu e nderoi dhe e lau me gjakun e tij të derdhur për Atdhe e Mbret.

Në këtë ceremoni asistoi edhe e veja e dëshmorit, e shoqëruar nga xhaxhai i tij. Qëndrimi i saj i heshtur e krenar, emocionoi të pranishmit dhe respektoi thellësisht traditën e Malësisë. Banda frymore ekzekutoi mjeshtërisht himnin kombëtar dhe muzikën funebre, duke ia shtuar solemnitetin ceremonisë e cila vazhdoi me pelegrinazhin e kortezhit mortor drejt vendbanimit të fundit të dëshmorit Rustem Sadriu.

Me të arritur në vendvarrim, major Bilal Nivica, i mallëngjyer thellësisht mbajti fjalimin prekës të mëposhtëm:

"Toger Rustemi! Ti, me heroizmën tënde nderove Armën e Ushtrisë Mbretërore dhe me vdekjen tënde vulose me gjak aktin më të ndritur të besës së dhënë për Mbret e për Flamur. Ushtria mburret me të drejtë me oficerë trima si ti. Atdheu me të drejtë lëvdohet me bij sokola si ti. Ti bëre detyrën si një fatos dhe nuk i përfille aspak plumbat mizorë që shpuan trupin tënd, të shtënë prej atyre që mohuan çdo gjë të shenjtë të Kombit. Ti re në fushë të nderit me gaz në buzë e në zemër, sepse me gjakun tënd të kulluar plotësove misionin më të madh ndaj Prijësit e ndaj Atdheut.

Kujtimi yt do të mbetet kurdoherë i gjallë, ndërsa vepra jote do të mbetet shembulli i ushtarit të Atdheut dhe Kombit. Mbi veprën e dobët të gjakësorëve tradhtorë, do të rëndojë kurdoherë mallkimi i një Kombi të tërë.

Toger Rustemi! Shok i Armës dhe vëlla gjaku, të përshëndes në emrin tim dhe të Ushtrisë Kombëtare.

Më pas e mori fjalën z.Koço Lito, i cili përshëndeti në emër të administratës së Bashkisë së Gjirokastrës: "Toger Rustem Sadria, dëshmor trim i Mbretit dhe Atdheut! Pikërisht sot mbushet një javë qëkurse plumbat e tradhëtorëve dhe kriminelëve të shtrinë përdhe tek luftoje heroikisht bashkë më shokët e tu oficërë trima, për të mbrojtur nderin e Atdheut, Mbretit e të ligjit. Ky qytet që të njohu e të provoi kaq vjet me radhë si komandant trim, të regjistroi midis trimave heronj si Çerçizi me shokë, në panteonin e historisë kombëtare. I gjithë populli shqiptar, po veçanërisht populli i Gjirokastrës, që pati fatin e zi të bëhej spektator i një tradhtie kaq të madhe, e disaprovoi dhe e përbuzi veprën e tradhtisë së atyre që ky vend i nderoi e lartësoi aty ku nuk e meritonin dhe as që patën ëndërruar. Në veprën e rivendosjes së ligjit dhe të prestigjit të goditur tradhtisht, të Mbretit dhe Atdheut, kontribuoi gjaku i shenjtë që derdhët ti dhe shokët e tu...

O dëshmor i detyrës dhe i Mbretit! Banesën tënde të fundit ta kemi bërë këtu, që t'u tregojmë të gjithëve për veprën tënde heroike, therorinë që t'i nënshkrove me gjak, se historia shkruhet me gjak dhe se nderi e prestigji i Atdheut mbahet me sakrifica dhe lulëzon nga gjaku i trimave dhe dëshmorëve...

U mbajtën edhe fjalime të tjera nga shokë të dëshmorit, nga paraushtarakë të drejtuar prej tij, nga nxënës të gjimnazit dhe studentë. Në fund një hoxhë bëri lutjet ndaj Zotit për qetësimin e shpirtit të ushtarit besnik. Ndërkaq një nxënës i gjimnazit falenderoi në emër të familjes së toger Sadrisë autoritetet dhe gjithë popullin e Gjirokastrës për nderimin që i bënë kujtimit të të dashurit të tyre.

Pastaj mbi varr u vendosën kurorat si më poshtë: Qeveria mbretërore, Komanda e Mbrojtjes Kombëtare, Prefektura e Gjirokastrës, Komanda e Garnizonit, Bashkia e Gjirokastrës, Mitropolia, Bashkia e Tepelenës, Mitropolia e Gjirokastrës, Gruaja Shqiptare, Shoqëria "Drita", Oda e Tregëtisë, Studentët e Gjimnazit, Shkollat Fillore të qytetit, Vëllazëritë Serian Bezhani, Fotaq Qirko, Hasan Spahi, Behaudin Dobi, Bedri Kokalari, Veli Bakiri, Skënder Tushe e Shokët.

Në këtë ceremoni asistuan edhe konsulli shqiptar në Janinë z.Maksut Hulusi dhe kryetari i Bashkisë së Tepelenës z.Teki Rusi.

Pas përfundimit të ceremonisë, të pranishmit u larguan të mallëngjyer dhe me mbresa të paharruara për togerin trim dhe veprën e tij heroike.

***

Pas ceremonisë, zv/prefekti Zef Kadarja, konsulli Maksut Hulusi, nënkolonel Shaban Bega, major Gjysh Deda, nënkryetari i Bashkisë Niko Tola, kapiten Mulë Bajraktari, kapiten Mehmet Delia e shumë personalitete të tjerë, i paraqitën në shtëpi ngushëllimet vejushës së të ndjerit toger Sadrisë dhe xhaxhait të tij, që bashkë me jetimët u nisën më pas drejt Tiranës.

Falenderim i familjes Sadria

I falenderojmë nga zemra të gjithë miqtë dhe dashamirët që, në momentet më të zeza të jetës sonë patën mirësinë të na ngushëllojnë me rastin e humbjes së burrit dhe atit tonë, toger Rustem Sadrisë. Veçanërisht falenderojmë zotërinjë Halim Prushi e Shefqet Kruqi që, duke rrezikuar jetën e tyre, shkuan në Kala për të ndihmuar Rustemin, me shpresën e plagosjes, si dhe zotërinjtë Hasan Spahiu, Behaudin Dobi e Fiqo Bakiri, të cilët të ndihmuar edhe nga paraushtarakët, studentët dhe i gjithë populli fisnik i Gjirokastrës, patën mirësinë për mbartjen e trupit të të ndjerit nga Kalaja në shtëpinë tonë dhe në përgatitjen e përcjelljen e trupit të Rustemit deri në banesën e fundit.

Dhëntë Zoti që t'ua shpërblejmë të gjithëve në raste gëzimi.

Familja Sadria

Shtypi i huaj për Lëvizjen e Delvinës

1.Shtypi jugosllav

"Vreme", Belgrad, 18 maj 1937. (Fondi 251, Dosja 78, faqe 194-240)

Ja cili është prijësi i kryengitjes!

Karrierën e ka filluar para lufte, si nënoficer, por mbas lufte kaloi nga Ushtria në administratë dhe më së pari shërbeu si Prefekt në Peshkopi, mandej si Prefekt në Shkodër. I ri dhe jashtëzakonisht ambicioz, por pa asnjë kulturë, ai qysh në vitin 1935, kur u bë ministër i Punëve të Brendshme në Qeverinë e Mehdi bej Frashërit, fitoi krah për ambiciet e tij. Filloi me pjellë plane për riorganizimin e shtetit, për zgjedhje të reja parlamentare, në të cilat ky do të kishte rolin kryesor. P.sh. si ministër i Punëve të Brendshme u kishte dhënë një qarkore rezervate prefekturave, që t'i njoftojnë personat të cilët mund të merreshin parasysh si kandidatë të tij për zgjedhjet parlamentare dhe të zgjidhen deputetë.

Një drejtor fletoreje (gazete), atëherë i disponuar në opozitë, mbërriti me e shti në dorë këtë qarkore dhe me e publikue. Plasi skandali, ministri e thirri në zyrë dhe debati u ndez deri tek koburja...

"Vreme", më 20 maj 1937, (Fondi 251, Dosja 78, faqe 141-289)

Jepet deklarata e ministrit të Brendshëm z.Musa Juka; "... Hyrja në Gjirokastër gjithashtu ka qenë e lehtë dhe shënonte sukses pas suksesi për kryengritësit. Të pa lajmëruar dhe të habitur, natën, xhandarët nëpër postat e rrugës as që kanë mundur të bëjnë edhe kundërshtimin më të vogël. Nuk ka bërë kundërshtim të fuqishëm edhe Gjirokastra, e cila u muar nga rebelët të djelën në mëngjez. Luftimi është zhvilluar kur kryengritësit kanë provuar të burgosin një nga komandantët e Qarkut Rustem Sadriun dhe Prefektin. Në këtë luftim ka mbetur i vrarë komandant Sadriu.

***

Më pas fletorja boton deklaratën e ministrit të Brendshëm Musa Juka për situatën; "... Në shtet mbretëron qetësia. Kryengritësit të cilët kishin kapur të djelën Delvinën, Gjirokastrën dhe Tepelenën, u thyen dhe dje të gjithë vendit iu kthye qetësia.

Në anën tonë u vranë dy oficerë dhe u plagosën dy xhandarë. Kryetari i kryengritjes Et'hem Toto, gjendet i rrethuar në një grykë mali dhe, së shpejti, do të bjerë në dorë. Kryengritja ka pasur një karakter personal dhe s'ka asnjë lidhje me botën e jashtme. Kryengritjen e bënë Ismet Toto, ish nënprefekt në Sarandë, komunist prej ndjenjave, dhe i vëllai i tij Et'hem Toto, njeri i ekzaltuar dhe gati të shkonte deri në gjëra ekstreme. Kryengritësit u ndihmuan vetëm nga miqtë e tyre, privatisht.

Pas kryengritjes të gjithë dërguan telegrame, në të cilat i shprehin besnikëri Mbretit dhe shfaqin simpati për Regjimin...".

Fletorja "Vreme", nr. 5511 e datës 21 maj 1937, (Fondi 251, Dosja 78, faqe 98).

"... Dyzet kilometër larg nga Vlora, atje ku u thyen kryengritësit, shtrihen ende kufomat e vëllait të Et'hem Totos, Tahsinit, dhe ajo e kapterit të xhandarmërisë Abdul Ismaili. Nga pozicioni i kufomave duket menjëherë se Toto dhe Ismaili kanë qëlluar flakë më flakë njëri-tjetrin, duke u vrarë njëkohësisht. Sipas pohimeve të robërve kryengritës, këta ishin ndarë në tre grupe. Të parin dhe më kryesorin e udhëhiqte Tahsin Toto. Grupin e dytë e udhëhiqte Ismet Toto, nënprefekt i Sarandës, ndërsa grupin e tretë e udhëhiqte vetë Et'hemi. Të tre vëllezërit e kishin lënë për t'u takuar në Vlorë, pasi aty i kishin varur shpresat për kurorëzimin me sukses të kryengritjes. Më pas ata kishin planifikuar të shkonin edhe në Qarkun e Beratit, ku Et'hemi kishte shumë miq, por bektashinjtë në Këlcyrë mbyllën rrugën, kështu Et'hemi u detyrua të kthehej me gjithë trupa dhe të hikin në drejtim tjetër.

Në Gjirokastër është vendosur Burgu i madh i Shqipërisë për të dënuarit për krime të rënda. Et'hemi shpresoi shumë tek të burgosurit. Sapo hyri në Gjirokastër në krye të trupave të tij, ai sulmoi Burgun e Kalasë, ku pasi çarmatosi rojet nxori jashtë të burgosurit, shumicën e të cilëve i mori me vete, pasi i armatosi e i veshi me uniforma ushtarake që i mori në një magazinë.

Fletorja "Politika" numër 10/409, datë 18 maj 1937(fondi 251), dosja 78).

Në sqarimet që i dërguari në legatën e Beogradit Tahir Shtylla, ka bërë për shtypin;

"....Në mes të Vlorës dhe Tepelenës u përpoqën forcat qeveritare me kryengritësit. Pas betejës, kryengritësit u larguan duke lënë në rrugë 3 të vrarë, në mes të të cilëve edhe i vëllai i udhëheqësit të kryengritjes Ismet Toto. Në xhepat e tij u gjetën disa dokumenta, të cilat vërtetonin se Ismet Toto kishte lidhje me komunistët. Megjithëkëtë, ky person ka qenë i njohur edhe më parë në të gjithë Shqipërinë për këto bindje..."

- Shtypi rumun

Gazeta "Proia", datë 22 maj 1937 (fondi 251, dosja 78, faqe 141/289)

Cili ka qënë qëllimi i kryengritjes shqiptare?

Telegrame nga Bukureshti lajmojnë se gazeta "Miskaria" boton zbulime të gjata për organizimin e lëvizjes revolucionare në Shqipëri. Sipas këtyre zbulimeve, lëvizja u riorganizua nga Internacionalja III-të Komuniste, e cila ka patur për qëllim krijimin e një qendre për të shtrirë agjentët e saj në shtetet ballkanike. Për qëllimet e saj, Internacionales iu duk më e përshtatshme Shqipëria, sepse nuk qe e mundur të përdorte një vend tjetër në Ballkan. Gazeta "Miskaria", duke përfunduar thekson: "Imponohet bashkëpunimi i të gjitha shteteve ballkanike për t'i bërë ballë rrezikut komunist.

-Gazeta "Universul", Bukuresht më 1 korrik 1937.

Gjenda e brendshme në Shqipëri vazhdon të jetë e turbullt

"...Ministri i Luftës zoti Xhemal Aranitasi, shkoi me një leje pesë muajshe, ngaqë kjo iu dha si shpërblim në postin e Komandantit të Mbrojtjes Kombëtare, për merita në shtypjen e kryengritjes së Et'hem Totos. Kjo gjë krijoi pakënaqësi tek oficerët e tij, sepse u konsiderua vlerësim i pamerituar. Në qarqe të besueshme pranë qeverisë dhe Oborrit Mbretëror, thuhet dhe besohet se ai nuk do të kthehet më në deytrën e tij. Vendin vakant të gjeneral Aranitasit e ka zënë gjenerali Gustav Mirdasch, i cili dikur ka qënë kolonel i shtabit madhor të ushtrisë austro-hungareze të instaluar në Shqipëri në kohën e Luftës së Parë Botërore, e që më vonë u ngarkua për të organizuar ushtrinë shqiptare në detyrën e shefit të shtabit madhor shqiptar. Përflitet se gjeneral Xhemal Aranitasi kishte pasur dijeni për përgatitjen e revolucionit të muajit maj të kaluar, dhe se me mosveprimin e tij ka favorizuat rebelët. Ky lajm u përhap edhe në gazetat "Politika" dhe "Vreme të Beogradit.

Ndërkohë, përfaqësia jonë në Beograd, pas një telegrami të marrë nga ministria e Jashtme e Shqipërisë, e përgënjeshtroi këtë lajm si "tendencioz".

Vijon në numrin e ardhshëm

In memoriam

Shuhet legalisti veteran Xhemal Berisha

Para pak ditësh u nda nga jeta kryetari i Senatit të Veteranëve të PLL Dega Elbasan, z.Xhemal Berisha, pas një sëmundjeje të rëndë e të pashërueshme.

Z.Xhemal rridhte nga një familje e dëgjuar atdhetare nga Ferizajt e Kosovës, ardhur në Shqipërinë londineze që në kohën e Mbretit Zog, për t'i shpëtuar persekutimit barbar serb, për shkak të qëndrimeve të paepura nacionaliste.

Pas ardhjes në Elbasan, në Fushë Mbret, ku u akomodua me përparësi nga shteti mbretëror i kohës, kjo familje ndjeu menjëherë interesimin personal të Mbretit Zog, i cili ushqente dashuri të veçantë për vëllezërit kosovarë, që vuanin nën çizmen serbe. Në këto rrethana, midis familjes Berisha, Mbretit Zog dhe regjimit monarkist, u vendos e u çelnikos një lidhje idealesh të përbashkëta, që kish në fokus bashkimin kombëtar. Kjo ishte dhe mbetet edhe shkaku i lidhjes shumë të fortë të kësaj familjeje me Familjen Mbretërore dhe alternativën monarkiste.

Dhe në këto kushte, Xhemali u rrit i mbrujtur me ndjenja atdhetare, idealet monarkiste dhe dashurinë e zjarrtë për Mbretin Zog, çka u përcoll më pas në afeksionin e fortë shpirtëror për Mbretin Leka, Familjen Mbretërore dhe PLL, në të cilën ai militoi që në ditët e para të rithemelimit të saj në Atdhe.

Për shumë vite z.Xhemal ka qenë anëtar i Komitetit Drejtues të Degës së PLL Elbasan dhe kryetar i Senatit të Veteranëve të kësaj Dege.

Megjithëse kohët e fundit Xhemali vuajti një sëmundje të rëndë, asnjëherë nuk i rreshti përpjekjet për përmirësimin cilësor të punës së partisë, shtimin e radhëve të saj dhe propagandimin e ideve e idealeve legaliste e mbretërore. Ishte pikërisht ky përkushtim që shtoi besimin dhe respektin e legalistëve elbasanas ndaj punës dhe kontributit të z.Xhemal Berisha, të cilët do të mbeten kurdoherë të respektuara.

Me humbjen e tij, familja humbi njeriun e saj të dashur, miqtë humbën mikun e shtrenjtë dhe gojëmbël, ndërsa PLL humbi një nga aktivistët e saj më të mirë.

Me rastin e fatkeqësisë së largimit të parakohshëm nga jeta të z.Xhemal Berisha, kryesia e PLL dhe Senati i Veteranëve i dërgojnë familjarëve dhe të afërmve ngushëllimet më të thella për këtë humbje të rëndë e të pazëvendësueshme dhe i sigurojnë ata se emri dhe vepra e Xhemal Berishës do të mbeten në kujtesën e legalistëve dhe mbretërorëve kurdoherë të çmuara.

Për të ngushëlluar familjarët e z.Xhemal Berisha, në emër të PLL dhe të tijin personal, kryetari i PLL z.Spahiu kreu një vizitë kortezie pranë familjes së të ndjerit, gjatë së cilës shprehu vlerësimet e merituara për veprën dhe vlerat që rrezatonte ky legalist i paharruar dhe i përkushtuar deri në fund të jetës.

Kryesia e PLL

Senati i Veteranëve

Dega e PLL Elbasan

Senati Veteranëve Elbasan

Daut Sulkurti, Ushtar i Atdheut, Mbretit e flamurit

Para pak ditësh u nda nga jeta njëri nga djemtë e familjes famëmadhe të Sulkurtajve të Matit, zogisti veteran Daut Sulkurti. Dauti lindi në vitin 1913, në një shtëpi të madhe prej 94 vetësh. I pari i kësaj dere ka qenë Adem Kurti, i cili është vrarë në luftë me serbo-malazezët në vitin 1854, në përbërje të fuqive matjane, të udhëhequra nga Xhelal Pashë Zogolli.

Në rininë e tij Dauti fillimisht mbaroi Internatin e Burrelit dhe, më pas, shkollën e Xhandarmërisë, prej nga kaloi me shërbim në Gardën Mbretërore.

Pas pushtimit fashist, në përbërje të një kompanie të komanduar nga oficeri zogist Xhelal Ibrahim Çupi nga fshati Gjoçaj i Matit, Dauti mori pjesë dhe luftoi trimërisht gjatë ditëve të rezistencës së armatosur.

Në vitin 1943, Dauti shkoi të punonte në Kosovë, ku e ndihmoi të sistemohej nipi i Sulkurtajve, Ismail Sali Hysa nga Dërjani, i cili asokohe kryente detyrën e Prefektit të Prishtinës.

Pas vendosjes së regjimit komunist, sëbashku me 13 djem të Sulkurtajve dhe të tjerë nipa e kushërinj, të cilëve u printe major Sulë Kurti, Rustemi dhe Kurti, Dauti doli në mal për të mos rënë në duar të komunistëve. Nga ky grup komunistët pushkatuan 7 burra, ndërsa 8 të tjerë vdiqën në birucat e burgjeve të tmerrshëm të diktaturës.

Vetë Dauti u arrestua në vitin 1946 dhe u dënua me pushkatim, dënim i cili më vonë iu kthye në burgim të përjetshëm. Pas një burgimi të gjatë e të rëndë, arriti të mbijetojë, ndonëse për shkak të qëndrimit të paepur dhe origjinës fisnike, iu nënshtrua familjarisht luftës klasore, deri në ditët e demokracisë.

Që në ditët e para të rikrijimit në Atdhe të PLL, ai militoi bashkë me djemtë për partinë e krijuar nga i madhi Ahmet Zogu.

Me ardhjen e Mbretit Leka, në vitin 1997, Dauti ishte ndër të parët që e takoi dhe që iu betua për besnikëri, deri në vdekje, ashtu siç iu betua dikur Mbretit Zog, betim që e mbajti deri kur mbylli sytë.

Daut Kurti u nda nga familja, miqtë, shokët dhe të afërmit, duke lënë pas një hidhërim të thellë, qoftë për virtytet e larta, qoftë për vuajtjet që i përballoi pa u përkulur, qoftë për kujtimet dhe mbresat e pashlyera tek të gjithë ata që e njohën.

Për të bërë ngushëllimet e rastit pranë familjes së tij, morën pjesë drejtues të lartë të PLL, ndër të cilët edhe kryetari i saj z.Ekrem Spahiu.

Me vdekjen e tij familja humbi njeriun e saj të dashur, PLL një nga anëtarët më të devotshëm, ndërsa NMT Mbreti Leka humbi njërin nga përkrahësit më besnikë.

Seit Preni ; Ramiz Mena ; Qemal Selmani ; Hamit Kurti

Një jetë e gatuar për Mbret dhe Atdhe

U nda nga jeta legalisti më i vjetër matjan anëtar i shoqatës atdhetare "Ahmet Zogu", Haxhi Myrtja

Këto ditë u nda nga jeta legalisti më i vjetër matjan dhe njëkohësisht anëtar i Shoqatës atdhetare "Ahmet Zogu", i nderuari Haxhi Myrtja.

Haxhiu lindi në fshatin Lis të Matit, në një familje me ndjenja të larta nacionaliste.

Gjyshi i tij Myrte efendiu, ishte pjesëmarrës në Lidhjen Shqiptare të Prizrenit, në krah të Xhelal dhe Riza Pashë Zogollit, duke e vazhduar angazhimin atdhetar në të gjitha rastet që Atdheu dhe detyra e kërkoi.

Haxhi Myrtja, në gjurmët e të parëve, u bë që në rininë e hershme një ndër moarkistët më të vendosur matjanë. Në vitin 1934 ai mbaroi shkollën e Xhandarmërisë në qytetin e Burrelit dhe më pas shërbeu në armën e Xhandarmërisë në Prefekturën e Kukësit, në Burrel dhe në qytete të tjera deri më 7 prill 1939, ku mori pjesë me armë në dorë në mbrojtje të qytetit të Durrësit, nën komandën e majorit kreshnik Abaz Kupi.

Pas pushtimit fashist ai arrestohet bashkë me oficerët e shquar të Ushtrisë Mbretërore, major Sulë Kurtin e kapiten Haxhi Kurtin dhe të tjerë legalistë të njohur matjanë. Ndonëse atyre iu kërkua të pranonin fashizmin dhe të mohonin Mbretin Zog në këmbim të lirisë dhe privilegjeve, ata nuk pranuan dhe për këtë arsye fashistët i internuan në ishujt e Italisë, nga të cilët kapiten Haxhi Kyrti nuk u kthye më i gjallë për të parë Atdheun dhe familjen, të cilët vuajtën skëterrën nën robërinë fashiste.

Menjëherë pas kthimit nga internimi në fund të vitit 1942, Haxhiu u bashkua me komandantin legjendar Abaz Kupi, në shërbim pranë tij si ushtarak besnik, duke përmbushur shpesh edhe detyrën e sekretarit personal, në të gjitha mbledhjet që Kupi zhvilloi me parinë nacionaliste e zogiste të Matit, si në shtëpinë e tij në Lis, në Kurdari tek Allamanajt, në Shtamë e në Krujë, në mbledhjen rithemeluese të PLL në Zall Herr të Tiranës, etj..

Haxhiu mori pjesë me armë në dorë duke luftuar si trimat më 31 korrik 1943, në epopenë e lavdishme të 3 mijë matjanëve, nën drejtimin e parisë nacionaliste - kundër garnizonit fashist italian në Burrel dhe forcave të tjera fashiste të ardhura në ndihmë të tyre. Ai luftoi krahas 30 djemve të Lam Menës së Lurës, si më 31 korrik ashtu edhe më 5 gusht 1943 në betejën e lavdishme të Qafë Shtamës, të drejtuar personalisht nga Major Kupi, me ç'rast u detyruan të dorëzohen me qindra fashistë italianë. Po kështu, Haxhiu luftoi heroikisht edhe në betejën e Suçit të Matit, ku fashistët u shpartalluan duke lënë dhjetra të vrarë.

Megjithë meritat në luftë për Atdheun, në vitin 1946 komunistët e arrestuan Haxhiun bashkë me 10 legalistë të shquar matjanë, me në krye Sekretarin e Përgjithshëm të Rinisë legaliste, heroin Musa Ruçi, me Sabri Dungun e të tjerë - duke i nxjerrë në një gjyq me akuza të montuara politike si "armiq të Atdheut dhe popullit!!!".

Në këtë gjyq Haxhiu u dënua me 10 vjet burgim të rëndë. Në krye të pretencës së prokurorit komunist qëndronte akuza "... këta armiq dhe kriminelë i kishin vënë vetes si detyrë të krijonin një pushtet të tyre dhe të sillnin në fuqi Ahmet Zogun...".

Megjithë vuajtjet dhe persekutimin çnjerëzor, nacionalisti Haxhi Myrtja arriti të jetojë, të shohë e të takojë personalisht NMT Mbretin Leka I-rë dhe të kontribuojë në radhët e PLL dhe Shoqatës politiko-atdhetare "Ahmet Zogu", duke marrë pjesë në të gjitha kongreset e zhvilluara nga partia dhe mbledhjet e zhvilluara nga Shoqata e kryesuar nga legalistë të vendosur matjanë dhe të mbrujtur me idealet monarkiste e legaliste.

Edhe në çastet e fundit të jetës, ai i mbylli sytë duke lexuar gazetën "Atdheu", me fotografitë e Mbretit Zog, Mbretit Leka dhe albumin e Familjes Mbretërore në duar.

Dega e PLL Mat dhe Shoqata "Ahmet Zogu" e përcollën me dhimbje legalistin Haxhi Myrtja për në banesën e fundit, duke u zotuar mbi varrin e tij se do t'i përmbushin me devocion idealet për të cilat ai shkriu jetën e tij, pa bujë, si atdhetar, mbretëror dhe legalist i zjarrtë.

___________________________

Mesazhe falenderimi të Mbretit për angazhimin e legalistëve në Ceremoninë e Lamtumirës së Mbretëreshës Suzanë

Mbreti, falenderim të posaçëm për PLL

"Dëshiroj që t'ju falenderoj posaçërisht Juve, z.Ekrem Spahija - Kryetar i PLL, si dhe z.Murat Basha, z.Artan Tujani, z.Blerim Kamberi, z.Sulejman Gjana, z.Nebi Ganellari, z.Novruz Ndregjoni dhe të gjithë zonjat e zotërinjtë që, si motra dhe vëllezër e përcollën me punë cilësore dhe nderim kombëtar MS Susan Mbretëreshën e Shqiptarëve"

Prioritetet e reformës zgjedhore

Astrit Kola

Reformimi i sistemit zgjedhor, padyshim që mbetet prioritet absolut i politikës shqiptare, aq më tepër kur vendi është zhytur në një krizë rrënuese dhe zgjedhjet konsiderohen si zgjidhje shpëtimtare. Goditja "vdekjeprurëse" e z.Patten e hodhi përfundimisht në "nokaut" kryeministrin që kish rënë në nokdaun nga goditjet Komitetit të Helsinkit të Kongresit amerikan. Në këto kushte, maxhoranca po përpëlitet për të zgjatur agoninë, me shpresën për ta ruajtur pushtetin deri dhe pas zgjedhjeve të ardhshme parlamentare!!!

Të shquar për djallëzi, të yshtur nga rebelët komitarë, nga lakmitarët e pushtetit të marrë me grykën e pushkës e të tronditur nga 14 Shtatori, hartuesit dhe miratuesit e kushtetutës, të vendosur për të përjetësuar pushtetin e '97-ës sipas motos "do ta mbajmë me çdo kusht pushtetin derisa të mos mbahet mend se kur e kemi marrë" - e shenjtëruan formën sistemit zgjedhor në kushtetutë. Ata nënshkruan, vulosën dhe votuan bashkë me kushtetutën edhe sistemin maxhoritar, të bindur se nuk do të kishte djalë nëne shqiptare të fitonte përballë naçëve, baçëve, ruçëve dhe kaçëve miliarderë. Sipas përvojës së Stalinit dhe gjeorgjianëve, me popujt dhe kuajt hergjele e të pabindur, socat me paramendim dhe aftësi të admirueshme arritën të mjeronin shqiptarët, për t'i gjunjëzuar e për t'ua blerë votat të uriturve, në këmbim të një thesi mielli apo krundesh, në pamundësi për t'ua vjedhur të gjitha ditën për diell.

Në këto kushte, i vetmi mekanizëm që mund të thyejë këtë pushtet banditësh të korruptuar, mbetet amendimi i kushtetutës për një sistem zgjedhor proporcional, ndryshimi i Kodit zgjedhor drejt balancimit të KQZ dhe vendim-marrjes së tij, hartimi i Regjistrit zgjedhor kombëtar dhe, së fundmi, përfaqësimi sa më i gjerë politik në komisionet zgjedhore të të gjitha niveleve, për të arritur, së paku, deri tek Ramiz Alia, i cili u lejoi të gjitha partive përfaqësimin në komisionet zgjedhore dhe mbrojtjen e votave të tyre.

Mirëpo për fat të keq, sugjerimet e OSBE për Reformën zgjedhore, u perceptuan nga partitë e mëdha si sinjal për t'u pozicionuar në llogore lufte për përfitime dypalëshe. Protokolli i firmosur para z.Lipponen dhe mbledhjet e stërzgjatura e pa bukë të Grupit të Ekspertëve Teknikë (GET), dëshmuan paqëndrueshmërinë e "paqes" midis kampeve politike dhe përcaktimin me konsensus të KQZ si fushëbeteja e ardhshme ku do të vendoset fati i opsionit të statukuosë aktuale apo balancimit të tij. Pra lufta politike e verës filloi me betejën për të marrë apo mbrojtur "kështjellën" KQZ, si karakolli që dominon rrugën për marshimin e ushtrive ndërluftuese drejt fitores së zgjedhjeve të ardhshme.

Pa injoruar rëndësinë dhe domosdoshmërinë e balancimit, për të cilin varianti nr. 2 i propozuar nga OSBE është më oportuni dhe rrjedhimisht edhe më i mundshmi për t'u realizuar - injorimi i listave zgjedhore si përparësi, dëshmon se beteja për KQZ do të jetë e gjatë dhe e ashpër.

Megjithëse është pranuar se hartimi i Regjistrit zgjedhor kombëtar kërkon minimalisht 8 muaj kohë pune intensive për t'u realizuar, ngeshmëria për ta bërë dhe spostimi i habitshëm, do ta kufizojnë atë në kufinj kohorë kritikë duke e pamundësuar apo duke e realizuar shkel e shko, sikundër i bëjmë zakonisht punët ne, shqiptarët.

PD dhe opozita i kanë varur shpresat tek balancimi i KQZ, duke dekonspiruar kështu frikën e një manipulimi me pasoja shkatërrimtare, i cili dikur u shfrytëzua për fabrikimin e duzina deputetësh fiktivë, madje edhe prej syresh që i ishin dorëzuar humbjes.

Pavarësisht se problemi i listave zgjedhore është vendosur i dyti në axhendën e punës së Grupit të Ekspertëve Teknikë, të befason mosvlerësimi i tij nga opozita. Në betejën brenda grupit të ekspertëve po ecet me parimin "mbro atë pozicion që sulmon kundërshtari".

Ndërkohë që të gjithë bërtasin për parimin "një njeri - një votë", për "votën dhe vlerat e saj...", për "demokracinë si pjesëmarrje...", për "të drejtën kushtetuese për të zgjedhur e për t'u zgjedhur", për "verdiktin popullor", e të tjera slogane - askush nuk flet sot për listat zgjedhore, ndonëse dikur ato u përdorën si "ushtë" nga sulmonjësit dhe si "parzmore" nga të sulmuarit.

Fakti që në Shqipëri regjistrohen 2.7 milionë zgjedhës (nga të cilët votojnë vetëm 40 %), konsiderohet i mjaftueshëm për të sfumuar manipulimin e listave dhe masakrimin e të drejtës kushtetuese të shtetasve për të votuar. Madje edhe kur nga kjo e drejtë shmangen 150 mijë zgjedhës, vota e të cilëve në kushtet e diferencave minimale midis kampeve politike është në gjendje të përmbysë kahjen e verdiktit zgjedhor. Kështu, demokracia allashqiptare vazhdon të funksionojë e përfaqësuar dhe e mbështetur nga minoranca e votuesve të regjistruar, ndonëse dikur kemi dëgjuar edhe liderë që flisnin për vota e pushtete "plebishitare". Nga kjo kuptohet lehtë se çfarë legjitimiteti mund të kenë pushtetet e ardhshme, e që burojnë nga votat e një minorance të cilës mund t'i hiqen me lehtësi 20 % e votuesve prezentë në momentin e votimit.

Çuditërisht, të gjithë bëjnë sikur harrojnë, apo nuk kuptojnë, konceptin se mohimi i të drejtës së votuesve zhvleftëson edhe votën e votuesve realë, sepse pjell pushtete dhe raporte politike fiktive e ilegjitime, që, më pas, shoqërohen me keq-qeverisje e abuzime antidemokratike, të cilat shqiptarët i kanë përjetuar dikur, madje edhe sot, bashkë me pasojat që i vuajmë si mallkim i votëvjedhjes.

Para një viti, zoti Nano u mburr për inicimin e programit qeveritar për përpilimin e "data base" të popullsisë "si zgjidhja përfundimtare dhe bashkëkohore për regjistrimin e popullsisë dhe hartimin e regjistrit të saktë zgjedhor". Në vazhdim të tezës së shefit të qeverisë, ministri Blushi premtoi financimin e programeve nga dikasteri i tij "për kompjuterizmin e Zyrave të Gjendjes Civile, për pasqyrimin dhe identifikimin me saktësi të lëvizjeve migratore dhe hartimin e listave zgjedhore", por sot heshtet...

Në një kohë që kemi qindra Zyra të Gjendjes Civile që lëshojnë afro 100 mijë çertifikata çdo ditë (madje shumë prej tyre edhe të kompjuterizuara), përsëri nuk jemi të aftë të hartojmë lista të sakta zgjedhore.

Sikundër vlerësojnë edhe raportet kritike të OSBE/ODIHR-it, problemi i listave të parregullta lokalizohet në Shqipërinë e Mesme dhe kryesisht në rrethet e Tiranës dhe Durrësit, ku vendosen migruesit. Lëvizjet migratore të pakontrolluara, natyrisht që sjellin probleme për regjistrimin e shtetasve në vendbanimet e reja dhe saktësimin e listave zgjedhore. Përvoja ka treguar se heqja e emrit të votuesve nga listat, në zonat e thella është e pamundur, por nuk është i pamundur falsifikimi i listave, shpesh me lehtësi dhe mirëkuptim - kryesisht nëpërmjet shtimit të emrave apo votimit me anë të bedelave dhe "fshatçe", gjithmonë në këmbim të të mirave materiale, qoftë në para, qoftë edhe në natyrë, me miell, hime, krunde dhe ermik, të cilat qeveritarët dhe pushtetarët i posedojnë me shumicë. Skandali i shtimit të emrave të votuesve në lista, kulmoi dhe u kurorëzua me "lavdi" më 12 tetor në fshatin Morinë të Kukësit, ku "votuan" afro 100 të vdekur, të arratisur para e pas LDB, madje "votuan" edhe pasardhësit që kishin lindur e rritur jashtë Shqipërie, të cilën nuk e kishin parë me sy, e jo më të figuronin edhe nënshtetas shqiptarë me banim në një fshat të humbur kufitar.

Të gjithë e dimë që kemi edhe INSTAT (ku janë të punësuar e angazhuar me qindra operatorë), që boton edhe buletine për çmimet sezonale të domateve e trangujve të vendit dhe ndikimin e tyre mbi bilancin valutor dhe nivelin e import-eksporteve - por ky institucion merret shumë pak me listat, të cilat, edhe kur i ka hartuar, janë kontestuar.

Athua të jemi kaq të paaftë sa të mos jemi në gjendje të hartojmë lista zgjedhore të pakontestuara!?

Ndoshta ekspertët teknikë të politikës do të kujtohen për pikën nr. 2 të Protokollit të firmosur para z.Lipponen (listat zgjedhore) dhe për problemet e tjera të rëndësishme e të domosdoshme për reformimin e Kodit zgjedhor.

Dhe kësisoj do të jemi sërish të dënuar e të detyruar të dëgjojmë retorikat dhe refrenin e njohur të "këngës" së listave të falsifikuara dhe të votëvjedhjes. Nuk do të gjindet askush që të ketë kohë dhe nerva, si dhe të marrë mundimin për të na sqaruar apo për t'iu përgjigjur pyetjes: Çfarë përgjegjësie ka dhe çfarë borxhi na detyrohet për Reformën zgjedhore "I padëshiruari..." zoti Lipponen!?

Zhvillimet aktuale dhe kacafytjet e ekspertëve në praninë e OSBE, nuk parandjellin asgjë pozitive, përkundrazi...

Ditët do të kalojnë dhe askush nuk do të arrijë ta kapë "demin për brirësh".

Kështuqë do të përballemi sërish me të njejtat probleme, pasi të kemi bjerrë kohën, durimin dhe të ardhmen e shqiptarëve. Por atëherë do të jetë vonë, për të gjithë, dhe nuk do të ketë të humbur e fitues. Do të ketë vetëm "idhuj pa krena" dhe shqiptarë në jermi e me atdhe të shprishur - për faj të politikanëve të papërgjegjshëm.

Mbreti falenderon Kryesinë e PLL

OBORRI MBRETEROR SHQIPTAR

KUTIA POSTARE NR.8170

TEL/FAX: 00355 4 271 191

Tiranë, SHQIPËRI

E-mail royalcourt@albaniaonline.net

29.07.2004

Z.Ekrem Spahija dhe Kryesisë së Partisë Lëvizja e Legalitetit, Tiranë

Ne ju kemi ndjerë pranë këto ditë zije dhe nderimi për MS SUSAN MBRETËRESH E SHQIPTARËVE. Ju falenderoj zemërsisht për këtë edhe në emër të Princ Lekës.

Bashkëpunimi Juaj me Oborrin Mbretëror për Organizimin e Ceremonive të Lamtumirës ishte shumë i rëndësishëm për ta kryer me dinjitetin që e meritonte Mbretëresha e Shqiptarëve.

Dëshiroj që t'ju falenderoj posaçërisht Juve, z.Ekrem Spahija - Kryetar i PLL, si dhe z.Murat Basha, z.Artan Tujani, z.Blerim Kamberi, z.Sulejman Gjana, z.Nebi Ganellari, z.Novruz Ndregjoni dhe të gjithë zonjat e zotërinjtë që, si motra dhe vëllezër e përcollën me punë cilësore dhe nderim kombëtar MS SUSAN MBRETËRESHËN E SHQIPTARËVE.

Vëllazërisht

NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Mbreti falenderon Kryesinë e Senatit

OBORRI MBRETEROR SHQIPTAR

KUTIA POSTARE NR.8170

TEL/FAX: 00355 4 271 191

Tiranë, SHQIPËRI

E-mail royalcourt@albaniaonline.net

29.07.2004

Z.Ali Ohri dhe Kryesisë së Senatit të Partisë Lëvizja e Legalitetit, Tiranë

Të dashur motra dhe vëllezër,

Ju falenderoj zemërsisht për ngushëllimet vëllazërore dhe nderimin që i bëtë MS SUSAN MBRETËRESHËS SË SHQIPTARËVE.

Ndihmesa Juaj në Ceremoninë e Lamtumirës na ndihmoi të gjithëve së bashku.

Dëshiroj t'ju falenderoj posaçërisht Juve z.Ali Ohri, si dhe Znj.Vera Dema, z.Zihni Dervishi, Z.Seit Preni, Z.Hamit Kurti, Z.Kadri Dajko dhe të gjithë ata senatorë e veteranë legalistë dhe monarkistë që morën pjesë në Ceremonitë e Nderimit të

MS SUSAN MBRETËRESHË E SHQIPTARËVE.

Ne besojmë se do ta realizojmë edhe amanetin e Saj për ta ndryshuar sëbashku Shqipërinë, Atdheun tonë të dashur dhe të ndihmojmë në zhvillimin e të gjithë Kombit Shqiptar.

Vëllazërisht

NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Legalistët shprehen se qeveria Nano duhet të ikë para se ta dëbojnë

Spahiu: Eshtë rritur vëmendja e SHBA ndaj nesh

Kryetari i PLL Spahiu është shprehur para disa ditësh në shtyp se seanca dëgjimore në Kongresin amerikan, është një moment shumë i rëndësishëm për të ardhmen e politikës shqiptare dhe që sipas tij shënon një hop cilësor të interesimit amerikan për Shqipërinë. Z.Spahiu tha se "Seanca dëgjimore në Komisionin e të Drejtave të njeriut të Kongresin Amerikan ka një rëndësi të jashtëzakonshme për proceset politike në Shqipëri, pasi kemi të bëjmë me politikën e vendit më të fuqishëm të botës e njëkohësisht vendit, i cili ka bërë më shumë për shqiptarët që pas Luftës së parë Botërore, SHBA-të. Kjo seancë ka një rëndësi të posaçme sot, sepse aty u vërtetua edhe njëherë teza e opozitës (Bashkimi për Fitore) se zgjedhjet e kaluara parlamentare janë vjedhur e manipuluar. Sipas deklaratës së z.Christopher Smith, rreth 30 përqind e votave të vitit 2001 janë manipuluar. Ai u referohej procesverbaleve të ODIHR. Pra thelbi i krizës politike, doli qartë si nga fjalimet e ambasadorit Liponen, dhe nga referuesit shqiptarë, po ashtu edhe nga reagimet e kongresmenëve amerikanë," - deklaroi Spahiu për gazetarët.

Më tej në lidhje me procesin e ardhshëm zgjedhor ai u shpreh: "Mendoj se denoncimi që u bë në këtë seancë do të vlejë së tepërmi për zgjedhjet e ardhshme parlamentare dhe për fatet e mëtejshme të demokracisë shqiptare. Unë personalisht e shoh këtë seancë si një rritje të vëmendjes amerikane ndaj vendit tonë. Kjo bëhet më e dukshme po ta përqasim edhe me lajmin e fundit se Bordi i Sfidave të Mijëvjeçarit ka lënë jashtë programit Shqipërinë për financimet e vitit 2005. Siç dihet ne si shtet nuk përfituam nga financimet e 2004-ës, tashmë kjo situatë bëhet më e keqe kur shohim se nuk jemi në një listë prej 75 vendesh që mund të përfitojnë për vitin 2005. Këtë qendrim të Bordit të Sfidave unë e shoh si një shuplakë e fortë politike që i jepet qeverisë më të korruptuar të Europës qeverisë Nano. Tashmë as demagogjia e zakonshme e Nanos dhe klanit të tij, nuk mund të hyjë në punë, pasi ata patën bërë kërkesë zyrtare me ministrin K.Islami që të kualifikoheshin në listën e vendeve që do të përfitonin më 2005-ën. Injorimi amerikan i kësaj kërkese duhet lexuar si një qendrim i fortë dhe i prerë i SHBA-së ndaj ritmeve në rritje të korrupsionit qeveritar, shkeljes së rëndë të lirive thelbësore të njeriut dhe në fund të fundit, mungesës së standardeve minimale demokratike në Shqipëri," - tha kryetari i PLL.

Spahiu, më tej, me tone të ashpra sulmoi qeverinë e kryeministrit Nano në lidhje me korrupsionin dhe tha se kjo qeveria dhe pseudomaxhoranca e saj duhet të ikin vetë para se ta dëbojë opozita, qoftë me protesta, qoftë me vota. Spahiu u shpreh se "Në këto kushte, unë shoh si rrugë të vetme të kapërcimit të kësaj krize nga ana e qeverisë Nano, largimin e saj nga pushteti, me sa më pak humbje, pasi po shkoi puna në zgjedhjet e ardhshme, besoj se klani Nano do të pësojë një disfatë të paparë ndonjëherë nga ndonjë grup politik. Rotacioni politik tashmë është bërë një domosdoshmëri me vlerë kombëtare dhe këtë duhet ta kuptojnë në radhë të parë qeveritarët, pasi në cilësitë e politikanit duhet të jetë edhe aftësia për t'u tërhequr në momentin më të favorshëm," tha z.Spahiu në prononcimin e tij për mediat.

N.K.

Zëdhënësi i PLL Astrit Kola komenton për mediat skandalin e fundit qeveritar

Kakomeja, një ilustrim i grabitjes së pronës

Në një prononcim për mediat, zëdhënësi i PLL z.Astrit Kola komentoi skandalin e Kakomesë, duke theksuar se ky është një rast i cili kërkon seriozitet maksimal nga gjithë politika shqiptare, për shkak të pasojave qe ajo mund të sjellë. Ai u shpreh se "Vendimin e K.K.RR.T - kryesuar nga kryeministri Nano, për gjirin e Kakomesë, dhe reagimin e pronarëve të këtij fshati, PLL e konsideron si një zhvillim shqetësues e të rrezikshëm. Nëse "dukuria Kakome" nuk trajtohet me maturi dhe mbi baza kushtetuese e ligjore, rrezikon të shndërrohet në një konflikt social me përmasa të paparashikueshme, çka do të krijonte precedentin e konfrontimeve të vazhdueshme e të përgjakshme për probleme të pronësisë.

Vendimi i marrë nga kryeministri për dhënien me koncension të një pasurie tejet të konsiderueshme, (bazuar mbi çmimet aktuale të tregut të tokës në bregdet), dhe kohëzgjatja prej 99 vjetësh e marrëveshjes koncesionare, dëshmojnë se maxhoranca i jep vetes tagrin e pronarit të trojeve të ligjshme dhe të interesave të shtetasve, me argumentin absurd të "implementimit të strategjisë për zhvillimin e turizmit...".

PLL ka mbështetur dhe mbështet çdo nismë politike apo iniciativë ligjvënëse të deputetëve, që do të ndihmonte në zbatimin e të Drejtës së shenjtë, kushtetuese dhe ligjore për Pronën në Shqipëri. Në këtë këndvështrim, PLL do të mbështesë edhe hetimin për rastin e Kakomesë apo iniciativën e PD dhe grupit të saj parlamentar për zhvillimin e një seance të jashtëzakonshme të Kuvendit - për sqarimin dhe zgjidhjen përfundimtare të këtij problemi.

PLL shpreh me këtë rast indinjatën e saj lidhur me papërgjegjshmërinë e qeverisë për t'u tallur me pronarët e ligjshëm të Kakomesë, ndërkohë që nuk ka bërë asgjë për kthimin dhe kompesimin e pronave të pronarëve, sikundër ka pretenduar, por ka vazhduar me kokëfortësi ligjërimin dhe tolerimin e grabitjes së trojeve të mbetura të lira në bregdet, sidmos në zonat prioritare për zhvillimin e turizmit.

Nëse qeveria disponon ndonjë masterplan të studiuar për zhvillimin turistik në zonën e Kakomesë, le t'ua bëjë të ditur pronarëve të këtij fshati dhe opinionit publik, madje t'u kërkojë atyre zbatimin e tij nën mbikqyrjen e shtetit, duke garantuar gjithashtu edhe kreditimin e investimeve - por qeveria kurrsesi nuk duhet të guxojë të falë trojet e shqiptarëve për interesa klienteliste, në favor të kujtdo qoftë.

Lidhur me skandalin-Kakome, PLL është e bindur se pas vendimit të nxituar të kryeministrit qëndrojnë interesa dhjetra milionë dollarëshe dhe klientelisto-pushtetore, pavarësisht në emër të kujt deklarohet marrëveshja koncesionare.

Nga vlerësimi i veprimeve dhe qëndrimeve arbitrare të kohëve të fundit, të ndërmarra nga klika e Nanos dhe enturazhi rreth saj, PLL ka arritur në konkluzionin se ky nxitim për të abuzuar me pushtetin dhe grabitur pronat e qytetarëve shqiptarë - është dëshmi e panikut të humbjes së pushtetit dhe njëkohësisht edhe të privilegjeve abuzive që lidhen me të.

Deklaratat tejet të ashpra të shoqatës së Pronarëve të Bregdetit dhe përfaqësisë së banorëve të Kakomesë në shtypin e shkruar, si dhe paralajmërimi i dikurshëm për "destabilizim të pritshëm të situatës së rendit në Shqipëri", (dhënë nga "target"-i i sotëm i mediave dhe politikanëve të pushtetit, z.Liponnen), paralajmërojnë zhvillime të frikshme, që duhet të mbahen nën kontroll me mjete dhe rrugë institucionale. Ndaj, PLL kërkon rishikimin e vendimit të fundit të K.K.RR.T dhe anullimin e marrëveshjes koncesionare lidhur me Kakomenë.

PLL kërkon gjithashtu anullimin e të gjitha vendimeve arbitrare të Ekzekutivit dhe organeve të pushtetit vendor lidhur me dhënien e trojeve të lira, në bregdet apo kudoqoftë.

PLL do të inkurajojë zbatimin e kushtetutës lidhur me njohjen e pronësisë, kthimin dhe kompensimin e trojeve për pronarët legjitimë.

PLL konsideron se parimet e shenjta të të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut, ndër të cilat ai i Pronës është ndër kryesorët - nuk mund të jenë apo të bëhen objekt votimi dhe dhune kartonash nga një psedomaxhorancë që ka marrë përsipër të rrënojë vendin. Këto parime të gjithëpranuara dhe të firmosura në kuadër të marrëveshjeve të nëshkruara si palë edhe nga shteti shqiptar, nuk mund të dhunohen, deformohen apo injorohen - ndryshe ky do të ishte edhe refuzimi formal e ligjor i standarteve demokratike që kujtuam se do të zbatohen bashkë me njohjen dhe ligjërimin e pluralizmit politik. Ndryshe, do të na duhet të pranojmë vendosjen e neodiktaturës së Mafia-s politike, shprehja e koncentruar e së cilës është grabitja e ligjëruar e pronave të shtetasve shqiptarë nga Mafia e trojeve, e lidhur me politikën dhe pushtetin.

PLL konsideron se vetëm gjuha e mirëkuptimit me pronarët e ligjshëm dhe shmangia e kokëfortësisë së Ekzekutivit, mund të fashisë protesta të rrezikshme si ajo e banorëve të Shtiqnit, Kakomesë dhe pronarëve të tjerë, të drejtat e të cilëve pseudomaxhoranca i ka injoruar me logjikën e Hoxhës e diktaturës enveriste - arsenalin e të cilëve ajo trashëgon dhe zbaton, duke përgatitur konflagracione sociale me pasoja shkatërrimtare për vendin, për llogari të Mafia-s dhe armiqve të këtij vendi," tha zëdhënësi i PLL në deklaratën e tij.

N.K.

Grekët guxuan sërish të na poshtërojnë

Nga Sazan PIPA

Përgënjeshtrimi që ministri grek i Mbrojtjes Spilio Spiliotopulo nëpërmjet Ambasadës greke në Tiranë, i bëri Presidentit Moisiu, është një tjetër sfidë që shteti grek dhe funksionarë të lartë të tij i bëjnë Shqipërisë dhe shqiptarëve. Në njoftimin e dhënë për shtyp nga Presidenca, shpreheshin konsideratat e larta në adresë të popullit shqiptar, "dhënë" nga ministri grek i Mbojtjes në takimin me z.Moisiu në pritjen zyrtare të rezervuar për nder të tij dhe delegacionit ushtarak grek. Sipas njoftimit të Presidencës, Spiliotopulo vuri në dukje se niveli aktual i marrëdhënieve dypalëshe e ka bazën në miqësinë e vjetër mes dy popujve, duke nënvizuar me mirënjohje faktin e njohur historik të qëndrimit të popullit shqiptar ndaj atij grek gjatë Luftës II Botërore. "Unë do të dëshëroja t'u bëja një falenderim të madh, një falenderim historik për qëndrimin, që populli juaj ka mbajtur gjatë Luftës II Botërore".

Por ambasada greke nuk vonoi të kundërpërgjigjesh se ato konsiderata nuk i adresoheshin popullit shqiptar për qëndrimin që ka mbajtur gjatë LDB dhe përkatësisht gjatë luftës italo-greke, por babait të Presidentit, Gjeneral Spiro Moisiut.

Nga përgënjeshtrimi i Ambasadës greke në Tiranë, konkludohet lehtësisht se përfaqësuesi i lartë grek dhe qeveria e sotme greke, në emër të të cilëve u bë përgënjeshtrimi, nuk paskërkan kurrfarë konsiderate për popullin shqiptar dhe qëndrimin e tij antifashist gjatë luftës italo-greke..., përkundrazi!

Grekët indirekt dëshmuan se kanë konsideratë shumë të lartë për ushtrinë greke të diktatorit fashist grek "Moltke i vogël", gjeneralit Xhon Metaksa, që pushtoi Jugun e Shqipërisë gjatë kundër-mësymjes në frontin e luftës në fund të vitit 1940 dhe në fillim të vitit 1941. Atëkohë grekët bënë masakra të përbindshme ndaj popullsisë së pafajshme shqiptare, në territoret e së cilës vendosën një regjim barbar pushtimi, duke shkruar në histori dhe në memorien e shqiptarëve atë që quhet "pushtimi i tretë grek". Dhe jo pak, por për 5 muaj, në periudhën nëntor 1940 - mars 1941.

Edhe pas vdekjes së gjeneralit fashist Metaksa, më 29 janar 1941, pasardhësi i tij kryeministri Aleksandër Koricis u tregua po aq antishqiptar dhe urdhëroi masakrat e ushtrisë greke ndaj shqiptarëve në territoret e pushtuara. Madje asokohe shtypi grek deklamonte me bujë se "erdhi koha për marrë Epirin e Veriut" dhe i bënte thirrje ushtrisë greke që të "çlironte trojet e vjetra greke e t'i spastronte nga shqiptarët myslimanë". Ndërkohë dihet se ushtarakët shqiptarë dezertuan në masë nga ushtria fashiste që i kish mobilizuar me dhunë dhe nuk bënë kurrfarë rezistence ndaj ushtrisë pushtuese greke, kur ajo kapërceu kufirin ndërshtetëror londinez të vitit 1913.

Grekët në krimet e tyre gjatë pushtimit të përkohshëm të trojeve shqiptare, morën zemër nga ndihma e britanikëve të cilët, me flotiljet e avionëve të vendosur në bazën e Kretës, bombarduan jo vetëm qytetet italiane dhe bazat ushtarake të atjeshme, por edhe pika të tëra të territorit shqiptar, prej nga italianët kishin sulmuar Greqinë.

Grekët gjatë kundërmësymjes dëshmuan se nuk e kishin hallin tek çlirimi i territoreve të Epirit të Jugut të pushtuara nga italianët në fillim të luftës, por kishin vendosur që, edhe duke i rënë murit me kokë (pra duke iu kundërvënë Bllokut fashist dhe planeve të tij), të realizonin aneksimin përfundimtar të Epirit të Veriut, duke shfrytëzuar rastin e agresionit fashist, për të cilin populli shqiptar nuk kishte dhe nuk ka përse të mbajë kurrfarë përgjegjësie.

Në rizgjimin me ëndrrën e vjetër vorio-epirote nën bomba dhe luftë, grekët morën zemër përfundimisht pas vizitës së Entoni Iden-it (ministrit të Jashtëm britanik) në Athinë, në fillim të marsit të vitit 1941 dhe pas evakuimit drejt frontit italo-grek të afro 60 mijë trupave britanike me origjinë neozelandeze e australiane nga fronti i Libisë, të përforcuara këto edhe me kontigjente të shumta trupash angleze të vendosura në Kretë.

Nëse duhet të akuzohet ndokush për krimet e kryera gjatë luftës italo-greke, për këtë duhet të japë llogari pala greke, e cila pushtimin e territoreve shqiptare në Jug të vendit e shoqëroi me regjim terrori ndaj popullsisë së zonave të okupura, sidomos ndaj asaj myslimane.

Madje edhe tradhtari Enver Hoxha nuk denjoi t'i evidentojë viktimat e shkaktuara nga agresioni grek mbi trojet shqiptare, por ia bashkangjiti shifrën e tyre të rënëve të Luftës Nacional-Çlirimtare për të nxjerrë shifrën prej 28 mijë dëshmorësh fiktivë partizanë, të cilët ekipet që punuan për 20 vjet me radhë për përpilimin e përrallave të titulluara "Yje të pashuara", nuk arritën t'i nxjerrin më shumë se 2500. Nga këta, askush nuk u përmend si viktimë e krimeve të ushtrisë greke.

Por këtë denoncim të krimeve monstruoze të ushtrisë greke gjatë luftës me italianët - nuk e kanë bërë e nuk mund ta bëjnë as kuislingët enveristë "vorio-epirotë", të vetquajtur socialistë shqiptarë.

Institucionet shqiptare heshtën pas poshtërimit që u bëri Ambasada greke shqiptarëve me anë të përgënjeshtrimit të komunikatës së Presidencës. Heshti kryeministri kuisling Nano, heshti ministri ynë i Mbrojtjes Majko (homologu i ministrit grek), dhe, mbi të gjithë heshti ministri ynë i Jashtëm Kastriot Islami.

Dhe në vend që përfaqësuesi i një vendi të ashtuquajtur demokratik (Greqisë), të kërkojë falje publike për krimet greke gjatë luftës italo-greke të zhvilluar nga italianët në territoret shqiptare në të dy anët e kufinjve shtetërorë, pikërisht kur Shqipëria ishte e pushtuar nga fashistët, ai guxon të sfidojë popullin shqiptar duke shprehur indirekt përbuzje dhe mungesë konsiderate.

Edhe kësaj radhe Greqia, në mes të Tiranës, bëri karshillëkun ndaj shqiptarëve, i poshtëroi ata me cinizëm dhe politika e institucionet heshtën!!! Deri kur do të heshtim? Ndoshta edhe pak kohë, derisa të shporren kuislingët..., pastaj...

In memoriam, nga revista "Monarchy" e Ligës Monarkiste Botërore

Si e njoha Mbretëreshën Suzana

Nga Daniel Cooke

Madhëria e Saj Mbretëresha Suzana e Shqiptarëve, e cila vdiq në Tiranë më 17 korrik 2004, edhepse nuk ka lindur në "purpurin" (mjediset mbretërore - shën.i përkth.) e Europës së vjetër, e ka prejardhjen familjare prej mbretërve dhe mbretëreshave të Anglisë dhe Irlandës dhe prej fisnikërisë franceze.

I ati i saj, ishte Alan Cullen-Ward, e ëma, Phyllis nee Murray-Prior. Suzana ka lindur ditën kombëtare të Australisë, më 28 janar 1941 në Waverley, New South Wales dhe është rritur bashkë me vëllezërit dhe motrat e saj në familjen e madhe të fermerëve pranë Cumnock. Ndërsa shtëpia familjare në Sidney ishte në Drommoyne, e cila shtrihej në Sydney Harbour.

Në fillim ka qenë studente e më pas pedagoge arti në Presbyterian Ladies College të Orange (tani i bashkuar me Kinross, Wolaroi).

Kur më 1988, Madhëria e saj e mori Princin e Kurorës Leka në fluturimin e tij të parë mbi Transvaal (Afrika e Jugut - shën.i përkth.) (në një aeroplan të vogël 4-vendësh me rastin e 6-vjetorit të tij), Mbretëresha tha se ajo dëshironte të fluturonte gjithë jetën dhe se kjo i kujtonte asaj ditët kur ishte vajzë e vogël, dhe lutej ta merrnin xhiro me aeroplanët e spërkatjes me pesticide "Tigrat e dashur fluturues me katër krahë".

***

Takimi i saj i parë me Mbretin Leka ka qenë në një party mbrëmjeje në Sydney, dhe ajo u marros qoftë prej Madhërisë së Tij, edhe prej vendosmërisë së Tij për t'u rikthyer në Shqipëri, prejnga ai kishte qenë i detyruar të largohej pa mbushur tri ditë jetë!

Mbasi ishte shkolluar në Sydney për dizajn të avancuar interioresh, gjatë rrugës në kthim nga Parisi ku bënte studimet në Sorbonë, Suzana vendosi ta kalojë verën në Madrid ku rifreskoi njohjen e saj me Mbretin Leka - një distancë "e shkurtër" kur tjetri është rritur në antipod!

Romanca shpërtheu lule dhe Mbretit iu dha mundësia ta prezantonte këtë vashë të re, e shumë të bukur, para Nënës së tij, Madhëria e Saj Mbretëresha Geraldinë, Nëna Mbretëreshë e Shqiptarëve. Suzana nuk u rikthye më në Paris.

Në përgatitjet e saj për Martesën Mbretërore, mbretëresha e ardhshme Suzana u stërvit për etiketat europiane njëherazi edhe prej Mbretëreshës Geraldinë, dhe prej shoqes së ngushtë të Nënës Mbretëreshë, Madhërisë së Saj Xhovana, Nëna Mbretëreshë e bullgarëve.

E rritur mes rangjesh të larta të shoqërisë australiane, Suzana nuk kishte boshllëqe njohurish në bisedat e larta dhe në manierat e fisme.

Martesa civile u zhvillua në Biarritz në jug të Francës, ndërsa bekimet fetare u bënë në Madrid prej një imami musliman, një prifti anglikan nga Australia dhe prej një prifti katolik roman, i njohur i Mbretëreshës Geraldina. Fisnikë dhe njerëz të thjeshtë erdhën nga gjithë bota për të marrë pjesë në celebrimet e Tetorit 1975.

Në nëntor 1976 Mbretëresha Suzana shoqëroi Mbretin dhe Nënën Mbretëreshë në Rikthimin në Fron të Madhërisë së Tij Mbretit Huan Karlos dhe MS Mbretëreshës Sofia të Spanjës, përkrah familjeve mbretërore dhe krerëve të shtetit nga shumë vende të botës. Madhëria e Saj fliste gjithmonë me dashamirësi për Sovranët spanjollë dhe sensin e hollë të humorit që ata kishin.

Madhëria e Saj rikujton se ajo bëri shumë vizita nëpër miq gjatë "turit të madh" të Madridit dhe rrethinave, saqë stafi rezidencial në Escorial, (mur rrethues i pallatit mbretëror spanjoll ku ka edhe manastire dhe godina të tjera - shën. i përkth.) pandehu se ajo ishte një shoqëruese zyrtare e Sovranëve, së cilës duhej t'i hapeshin dyert e të gjitha ndërtesave shtetërore, me ceremoni, e jo si të gjithë njerëzve të tjerë të zakonshëm!

Më 1979 qeveria spanjolle u vu në zor së tepërmi për shkak të prezencës së Mbretit Leka dhe mbështetjes së Tij për shqiptarët në Kosovën e sunduar nga Tito. Mbretit dhe Mbretëreshës iu lanë vetëm 9 ditë kohë që të linin Spanjën! Miku dhe fqinji i tyre, MT Mbreti Simeon i bullgarëve (tashmë kryeministër i Bullgarisë) ndërhyri si mediator ndërmjet tyre dhe monarkëve spanjollë.

Një fluturim traumatik përmjet Gabonit që përfundoi në Rodezi, për të cilin Mbretëresha Suzana gjeti përcaktimin e ekzagjeruar se udhëtimi i tyre ishte "magjepsës"!

Madhëria e saj la Spanjën duke marrë me vete vetëm një çantë dore dhe macen e saj.

***

Madhëria e Saj vuajti në Salisbury (Harare, Zimbabwe - shën.i përkth.) edhe tragjedinë e një vajze të lindur e vdekur.

Kur Rodezia u bë Zimbabwe, Familja Mbretërore u shpërngul bashkë me imunitetin diplomatik drejt Afrikës së Jugut, ku përjetuan shumë herë ndjenjën e izolimit.

Në Johannesburg Mbretëresha Suzana u shpërblye prej zotit më 26 mars 1982, kur lindi djalin e saj dhe Trashgimtarin, NT Princin e Kurorës Leka Anwar Zog Baudouin Reza.

Madhëria e Saj ishte gjithmonë tepër krenare për Djalin e Saj dhe për arritjet e tij, duke mbikëqyrur shkollimin e tij me kujdes të madh. Në nëntor 1988 Madhëria e Saj shprehu ngazëllimin e vet kur mori letrën e parë nga Shqipëria - të shkruar në shqip me titujt mbretërorë, edhe pas 50 vitesh mërgimi!

-Një prej kartolinave të mia shqiptare qendron në vendin e nderit ndërmjet Urimeve për Vitin e Ri 1989. - Pranë skrivanisë së Madhërisë së Saj ishte një kartolinë (cartoon) me një fjalor të qëruar të një zotërie që shkruante: "Unë s'mund ta gjej fjalën shqipe për 'Glasnost'!"

Mbreti komentoi se ai mendonte që "na duhet të ecim me hapa të vegjël para".

Madhëria e Saj nuk ka qenë e kënaqur të ndryshonin vendbanim herë pas here për shkak të një njoftimi të momentit, por sinqeriteti i saj i thellë ndaj Mbretit, e mposhti këtë kundërshtim.

Mbretëresha më pas ka qenë pro një rikthimi në Tiranë dhe "ka mbajtur kalanë" në Afrikë të Jugut gjatë kohës që Mbreti bëri dy udhëtimet e para në Shqipëri.

Megjithëse një votim i debatueshëm nuk e ka mundësuar rikthimin e Monarkisë, dhe shumë prej shqiptarëve të thjeshtë pyesin: "Pse duhet të votojmë prapë - Mbreti tashmë është kthyer?", 72 anëtarë të Parlamentit ftuan Familjen Mbretërore të riktheheshin thjesht si shqiptarë, dhe ata e bënë këtë nën një pritje të jashtëzakonshme me 28 qershor 2002.

Në 2003-shin Madhëritë e Tyre patën mundësinë të prisnin Mbretin Simeon (që bëri vizitë si kryeministër i Bullgarisë) në shtëpinë e tyre në Tiranë, rreth 24 vjet pasi u kishte uruar udhëtim të mbarë në Madrid!

***

Në një prej letrave të saj të fundit nga Tirana, Mbretëresha njoftonte me krenari se Princi po udhëtonte gjithandej nëpër Shqipëri në emër të Mbretit dhe Mbretëreshës. Ai shpesh bënte shaka me Të, rreth gramatikës shqiptare, më shumë për ta argëtuar!

Madhëria e Saj shkruante për bukurinë e vendit të saj dhe për potencialet për turizëm që ka Shqipëria, mbasi të rregullohet e përmirësohet infrastruktura. "Ky është një vend kaq i bukur, me male, plazhe të pastra, lugina të gjelbra e shumë të bukura dhe fusha të pashkelura."

Mbretëresha Suzana ishte tepër inteligjente dhe artiste e vërtetë, kishte pikëpamje të fuqishme, por gjithmonë ishte në ankth të dëgjonte edhe të tjerët.

Pozita e saj si "Mbretëreshë në mërgim" i kërkonte edhe shkallë të lartë prudence, por sensi i saj i humorit nuk e linte asnjëherë larg gjërave.

Gjatë një qendrimi të shkurtër në një spital të Afrikës së Jugut, ajo rikujton se një kapelan anglikan ishte duke bërë vizitat e zakonshme dhe dukej se nuk ishte i informuar për praninë e Mbretëreshës.

Duke lexuar emrin sipër kartelës informuese "Queen Susan" (Mbretëresha Suzanë) ai supozoi thjesht se emri i saj duhet të ishte shkruar gabim mbrapsht dhe i drejtohet asaj si "Zonja Queen" ("queen" në anglisht do të thotë mbretëreshë, por është edhe mbiemër - shën. i red.).

Por ajo iu përgjigj qetësisht:

"Jo unë jam Mbretëresha Suzanë!" ...shprehja e tij ndryshoi në një habi dashamirëse dhe ai e bëri lidhjen menjëherë!

Në fund të viteve '80, Madhëria e Saj dha një intervistë të rrallë në TV në emisionin "Good Morning South Africa" në ndihmë të Kryqit të Kuq dhe ishte mjaft në ankth që unë, si një mik (dhe si student i monarkisë moderne) t'i bëja një kritikë të ndershme.

S'ka nevojë të flasim për vetëkontrollin, dëlirësinë dhe përgjegjshmërinë e Madhërisë së Saj që ishin larg çdo qortimi.

Edhe gjatë mërgimit të gjatë, Madhëria e Saj i bëri detyrimet e veta me shumë seriozitet dhe e dashuroi Shqipërinë dhe shqiptarët me mjaft pasion, mjaft kohë përpara rikthimit historik dhe të gëzueshëm të Familjes dy vjet më parë.

***

Një prej filmave më të preferuar të Madhërisë së Saj ishte "A Man For All Seasons" (Një burrë për të gjitha stinët), një film që flet për jetën dhe vdekjen e Sir Thomas More, Kryepeshkopi i Anglisë, fjalët e fundit të të cilit ishin "Unë vdes si shërbëtor i mirë i Mbretit - por para së gjithash është Zoti."

Shqipëria ka humbur më të devotshmen "bijë" të adoptuar të Vendit të Bijve të Shqipes; Mbreti ka humbur një bashkëshorte të shtrenjtë dhe më të sinqertën, ndërsa Princi Leka ka humbur nënën më krenare dhe kampionen më të madhe të arritjeve të tij.

Familja, miqtë dhe monarkistët rreth e përqark botës, të painformuar me vdekjen e Madhërisë së Saj, vuajnë shuarjen e një zonje të shquar dhe u dërgojnë ngushëllimet e tyre më të sinqerta atyre që ajo ka lënë prapa në Tiranë.

Korrik 2004

Përktheu nga origjinali anglisht:

Neritan Kolgjini

"Lëvizja për zhvillim kombëtar" dhe shteti etnik shqiptar

Adnan Ramadani

New York, SHBA

"Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" është e reja e shumëpritur në sfondin politik të Shqipërisë. E organizuar kjo nga N.M.T. Leka I-rë, Mbret i Shqiptarëve, sigurisht që ka tërhequr vëmendjen e shumëkujt duke shkaktuar natyrshëm emocione dhe reagime të shumëllojshme. Anipse në fazën e saj fillestare, kjo lëvizje meriton për t'u përshëndetur dhe pse jo, mbështetur fuqishëm për atë që ajo i ofron dhe kërkon kombit shqiptar.

Si erdhëm tek kjo ditë dhe pse disa lozin rolin e të çuditurit?

Duke lënë mënjanë përpjekjet e parreshtura që nga dita e betimit Mbret, le të kthehemi vetëm dy vjet prapa, në qershorin e vitit 2002. Një ditë pasi familja mbreterore u kthye në Atdhe, pyetjes së gazetares së R.T.SH-së: "A do të merreni me politikë?", Mbreti iu përgjigj: "Vetkuptohet, vetë ardhja ime këtu ka këtë qëllim, do të merrem me politikë kombetare".

Me rastin e festës kombëtare të pavarësisë së 2003-it, Mbreti u pat dërguar një mesazh të qartë shqiptarëve. Në janarin e këtij viti, me rastin e 84-vjetorit të Kongresit të Lushnjes, Ai u kujtoi atyre, me nje përshëndetje në formë thirrjeje, që Atdheu është në rrezik dhe se atdhetarët shqiptarë duhet të mendojnë për të marrë në dorë fatet e kombit të vet. Me 29 maj të këtij viti, Leka I-rë e shpalli zyrtarisht krijimin e "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar".

Pra shihet qartë se një punë sistematike dhe e studiuar dy vjeçare ka qënë e mjaftueshme për Mbretin.

Reagimi nga politika ndaj kësaj lëvizjeje ishte shumë i shpejtë, si nga ana e socialisteve nëpërmjet zj. Makbule Çeço. "Nuk e kuptoj fare. Ai vetë pat thënë se nuk do të merrej me politikë, do të qëndronte mbi partitë", - deklaroi ajo. Po ashtu, i athët ishte dhe reagimi nga selia blu përmes liderit të saj z.Sali Berisha: "Nuk e kam kuptuar qartë, por nuk ka për të arritur gjë, pasi opozita është e fituar."

Shumë "analistë" e "politikanë" mundohën të heqin paralele mes kësaj lëvizje me atë të ish-kryeministrit z. Ilir Meta, "Lëvizja për Integrim Socialist", me tendencën e dukshme: Zbehjen e pretendimit që ka "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar". "Lëvizja" e z. Meta është e ngritur mbi baza vetëm ideologjike (socialiste) e në asgjë të re, ajo funksionon brenda programit të Partisë Socialiste. Edhe pse e quajtur lëvizje, në konceptimin politik klasik nuk është tjetër, por fraksion i PS-ë. Nëse kjo lëvizje (e Metes) ka të përngjarë me ndonjë formacion tjetër politik në Shqipëri (anipse në kahe disi të ndryshme), ajo është partia që kryeson z.Pollo. Të dyja lindën nga të njëjtat shkaqe: Mospajtimet me kryetarët e partive respektive (përkatësisht me zz. Nano-Berisha). Ndodh krejt e kundërta me "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar". Ajo vjen në skenën politike shqiptare si rrjedhojë e gjendjes së mjeruar në të cilën gjendet shteti dhe kombi. Kjo lëvizje është gjithëpërfshirëse dhe jo vetëm e djathtë apo e majtë. Ajo iu drejtohet shqiptarëve atdhetarë, çfarëdo bindjeje qofshin ato.

Politikat jokombëtare të ndjekura nga dy partitë e "mëdha" gjatë katërmbëdhjetë viteve të fundit, kanë bllokuar procesin e demokratizimit të Shqipërisë si shtet dhe kanë penguar përpjekjet e shqiptarëve në rrugën drejt bashkimit kombëtar. Parë në këtë rrafsh, "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" është oponente në princip e në program me politikat e ndjekura deri më tani. Këtu qëndron edhe dallimi kryesor.

Shteti shqiptar sot nuk është tjeter, pos hije e kuptimit klasik e real të tij qoftë si koncept apo institucion. Le të kujtojmë periudhën e qeverisjes së PD-së. Shteti nuk kishte kushtetutë, por kishte gjykatë kushtetuese. A nuk përbën kjo një paradoks? Kurse sot, shteti ka kushtetutë, por nuk ka gjykatë kushtetuese. Argumenti i egzistencës së gjykatës së sotme kushtetuese bie poshtë, kur kushtetuta shkilet sistematikisht nga vetë hartuesit e saj (qëllimi i gjykatës është të mos lejojë shkeljen e kushtëtutes)?

Politika e jashtme e Shqipërisë nuk është e bazuar në platforma afatgjata për çështjen e bashkimit kombëtar dhe lë të kuptohet hapur se kërkon të bëhet faktor stabiliteti në Ballkan, bash duke neglizhuar çështjen kombëtare. Çështja e bashkimit shqiptar në një shtet-komb nuk është dhe nuk duhet të jetë pronë e partive tradicionalisht nacionaliste. Ata e kanë marrë këtë barrë mbi supe ngase shteti e përbuz (kujtojmë këtu partia "Lëvizja e Legalitetit", partia e "Ballit Kombëtar", partia "Rimbëkëmbja Kombëtare" e ndonjë tjetër).

Përkundrazi, çështja e bashkimit të kombit dhe territoreve etnike shqiptare është detyrë morale e çdo shqiptari dhe detyrim kushtetues i shtetit shqiptar. Le të kujtojmë këtu preambulën e parë te kushtetutës së sotme të Republikës së Shqipërisë: Ne, Populli i Shqipërisë, krenarë dhe të vetëdijshëm për historinë tonë, me përgjegjësi për të ardhmen, me besim tek Zoti dhe/ose tek vlera të tjera universale, me vendosmëri për të ndërtuar një shtet të së drejtës, demokratik e social, për të garantuar të drejtat dhe liritë themelore të njeriut,me frymën e tolerancës e të bashkëjetesës fetare, me zotimin për mbrojtjen e dnjitetit dhe të personalitetit njerëzor, si dhe perprosperitetin e të gjithë kombit, për paqen, mirëqënjen, kulturën dhe solidaritetin shoqëror, me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar, me bindjen e thellë se drejtësia, paqja, harmonia dhe bashkëpunimi ndërmjet kombeve ndër vlerat më të larta të njerëzimit.

Nuk është e nevojshme të vihet në dukje dhe të arsyetojmë se si dhe sa e kanë shkelur këtë pikë të kushtetutës së Republikës së Shqipërisë partitë në pushtet dhe qeveritë rrjedhëse të tyre, e për pasojë vetë Shteti i Shqipërisë.

"Lëvizja për Zhvillim Kombëtar", me shpresën se nesër do të marrë pushtetin, këtë (çështjen kombëtare) na e garanton me programin e saj si dhe me qëndrimin e pandërrueshëm të vetë krijuesit të saj N.M.T Lekës I-rë, Mbret i Shqiptarëve. Kujtojmë këtu, vizitën e tij në Kosovë vitin e shkuar dhe deklaratën e tij për këtë çështje para intelektualëve shqiptarë atje me rastin e përvjetorit të Lidhjes Shqiptare tq Prizrenit. A nuk ishte bashkimi i trojeve dhe i kombit në një shtet, qëllimi i vetëm i saj (Lidhjes Shqiptare të Prizrenit të 1878-ës)?

Në katërmbëdhjetë vitet e fundit, shanset e shtetit shqiptar për të ndikuar fuqishëm në arenën politike ndërkombëtare për çështjen tonë kombëtare qënë më të mëdha se kurrë më parë (kujtojmë hallakatjen e Federatës së Jugosllavisë). Por, udhëheqësit tanë të "mëdhenj" socialistë e demokratë, në vend që të angazhoheshin me këtë çështje sa madhore aq edhe jetike për kombin e shtetin,u përqëndruan në luftë me njëri-tjetrin duke shfaqur komplekse të dukshme inferioriteti ndaj të huajve, sidomos para Greqisë. Shpeshherë këto luftëra përfunduan në dashuri çiftërore Nano-Berisha duke mbarsur e pjellur shkatërrim për vendin. Kështu, ata i kthyen detyrimet në harresë e kjo qe e qëllimtë padyshim. Ka njerëz që neglizhimin e qeverisë së sotme rreth çështjes së Kosovës, e përafrojnë me racizmin e tyre rajonal, por kjo s'qëndron. Po të ishin vetëm lokalistë, ashtu si janë kur ndërtojnë qeveritë e tyre, do te ishte gjysma e së keqes. Ata janë totalisht antikombëtar, ndryshe si shpjegohet i njëjti qëndrim për çështjen çame? Pse "frigohen" këta "burra" kur vjen puna me i dal zot vendit të vet e s'kanë frikë të vrasin bashkëkombasit për interesa të ngushta klanore e deri dhe personale?

Kanë arritur deri aty sa t'i mbushin mendjen shumëkujt se po bëjnë politikë të madhe duke shkallmuar një popull të uritur e të dëbuar (rreth 900,000 shqiptarë janë larguar nga Shqipëria në 14 vjet), me propaganda bajate asosacionesh, integrimesh e pallavrash të tjera të pavërteta sa ata vetë. E si mund të na integrojnë kudoqoftë ata të cilëve u mungon integriteti individual dhe nuk ndjehen pjesë integrale e kombit të cilit i përkasin (nëse i përkasin). Shpesh herë, tërthorazi, lënë të kuptohet (sa për përfitim politik) se do të donin të kontribonin më tepër për çështjen kombëtare, por është e papranueshme nga komuniteti ndërkombëtar, (thua se e kanë provuar ndonjëherë). Në të vërtetë as që kanë kërkuar, qoftë edhe formalisht, atë që komuniteti ndërkombëtar u ofron rasteve të tilla. Le të shohim me kujdes se çfarë thotë ky komunitet rreth kësaj çështjeje përmes rezolutës 2625 (XXV), e datës 24 dhjetor 1970 paragrafi 5: "Krijimi i shteteve të pavarura dhe sovrane, bashkimi i lirë me ndonjë shtet tjetër të pavarur, varet nga vendimi i aprovuar politik i atij populli, që mbështetjen e ka në realizimin e së drejtës për vetëvendosje. Prandaj, ciladoformë tjetër shtetërore që i imponohet me forcë, duke e vënë kështu atë në pozitë të pabarabartë dhe të varur, përbën shkelje flagrante të së drejtës për vetëvendosje dhe të të drejtave të barabarta të atij populli ndaj një tjetri".

Për të plotësuar logjikën, le të sjellim edhe rezolutën 1514 (XI) e datës 14 dhjetor 1960 paragrafi IX/B: " Integrimi i një territori etnik duhet të jetë rezultat i shprehjes së vullnetetit të lirë të popullit të atij territori".

Opinioni i "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar", ashtu si dhe i Mbretit Leka i I-rë, është se nga kjo e drejtë ndërkombëtare nuk mund të përjashtohemi vetëm ne shqiptarëve. Dëshira dhe nevoja jonë madhore për bashkim përbëjnë bazën ligjore dhe morale të kërkësës për bashkim si komb, por në rast fitoreje të atdhetarëve nacionaliste me në krye Lekën e I-rë edhe si shtet.

Nëse arrihet një fitore në zgjedhjet e vitit 2005-së nga "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar", fitimtarët do të kenë shumë punë për të kryer, por për të arritur deri aty është një vit ndërmjet e pengesa të shumta për t'u kapërcyer.

Cila do të jetë ideologjia e kësaj lëvizje? Çfarë ka në favor e disfavor të saj?

Qeveria e Shqipërisë me të gjitha veglat e saj pa tjeter që do të përdorë të gjitha potencialet në disponim kundra kësaj lëvizje për shumë arsye e kryesisht për të ruajtur pushtetin, të cilin ka vite që e përdor si mjet për pasurim marramendës të kastës së saj, pasurim ky tejet i shpejtë dhe ilegjitim. Duke marrë parasyshë se sot rreth 62% e ekonomisë së Shqipërisë është në dorën e të huajve patjetër që reagimi nga ana e tyre do të jetë i ashpër e kundërshtues. Monopolistët, që në të vërtetë posedojnë rreth 94% të kapitalit të lëvizshëm nuk përbejnë në realitet as klasë më vehte e as shtresë shoqërore të veçantë, pasi këta s'janë tjetër veç inkorporime të politikanëve në pushtet me biznesin e huaj. Eksperienca e pasur e kësaj kaste qeverisëse në manipulimin e votës së lirë ka herë që shqiptarët në masë tronditëse të bëhen abstenues në vendimmarrje për të ardhmen e vendit e kjo përbën një rrezik sa aktual aq edhe perspektiv. Një pjesë e opozitës së sotme që drejt për drejt apo tërthor është bashkëfajtore me pushtetin për situatat e krijuara në katërmbëdhjetë vitet e pluralizmit demekdemokratik, për aresye të ambicjeve pushtetore, pa meritë, por thjeshtë duke ëndërruar në rrotacinin qeverisës patjetër që do bëhet pengesë për "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar".

Mjetet e informimit janë në nivel që lënë shumë për të dëshiruar. E shumta e gazetave, radiove e televizioneve qoftë shteterore apo private janë të manipuluara e të krijuara bash për këtë qëllim nga njëri krah i politikës apo dhe tjetri. Nuk mund të anashkalohen këtu edhe pronësia apo në rastin më të mirë të huajt tutorë të tyre (medias). Vlen të përmendet këtu ditët kur disa prej këtyre gazetave dalin me të njëjtin editorial.

Prokuroria dhe gjykatat nuk bëjnë dallim.

A ka si bëhet situatë më e disfavorshme për "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar"?!

Nga ana tjeter, janë po këto rrethana që e kthyen në imperative daljen në skenë të "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar". Siç e thamë më parë, doktrinat ideologjike që shpesh frymëzuan e shpesh u përdoren si justifikime nga politikanët në pushtet që nga viti 1944 e deri më sot kanë provuar më së shumti dështim e këmbëngulja e matutjeshme e tyre do të shkaktojë dëme afatgjata në mos të pariparueshme çështjes shqiptare.

Pasi i hodhëm nje shikim të shpejte efekteve penguese për "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar" le të shohim edhe anën tjetër: Cilat janë elementët që do e ndihmojnë këtë lëvizje?

Nacionalizmi si doktrinë bazë, patjetër që do të jetë bashkudhëtar me këtë lëvizje shqiptare që nga lindja e saj e deri në përmbushjen e plotë të misionit që pretendon: Zhvillimit Kombëtar. Kjo është një armë e fortë në duart e lëvizjes pasi në vërtetë nuk përbën thjeshtë një ideologji, por edhe nevojë. Duhet patur mirë parasysh se vetë arma ideologjike (nacionalizmi) do të përbëjë objektin kryesor të sulmit qoftë nga forcat renegate brenda vendit ashtu edhe nga shovinizmat fqinjë (gjithmonë në akord me njera-tjetrën). Nacionalizmi në mospajtim me internacionalizmin si doktrina politike kritikohet shpesh nga politikanë e politologë europerendimorë jo aq për arsye teorike sa pragmatiste. Me qëllim të paracaktuar atë (nacionalizmin) shpesh e "ngatërrojnë" me format e tij ekstreme shovinizmin, hegjemonizmin etj..

Kjo nuk ka pse të trembë aspak shqiptarët e devotshem për zhvillim e bashkim kombëtar pasi historia provon se nacionalizmi si doktrinë ideologjike u ka sherbyer shumë kombeve në rrugën e tyre të formimit të shteteve kombëtare.

Shpeshherë ne shqiptarëve na gjykojnë si të mangët në sensin shtetformues. Kjo është thjesht gabim. Për herë të parë në historinë tonë kombëtare ishin rilindasit tonë të vyer që nacionalizmin e përqafuan si doktrinë politike në përpjekjet për krijimin e shtetit kombëtar me Lidhjen Shqiptare të Prizrenit më 1878-ën. Asnjë ditë më parë, por bash më 1878-ën u arrit për herë të parë bashkimi i landeve gjermanike. Nuk është pra magnësia e idesë dhe aftësisë tonë shtetformuese që në nuk kemi sot shtet kombëtar (etnik), por pengimet që na u bënë atbotë e deri sot. Vendet europiane e kanë kaluar procesin e formimit të shteteve nacionale, prandaj na përrallisin ne se kufijtë nuk do të kenë më rëndësi në Europën e bashkuar. Nëse kufijtë e shteteve nuk paskan për të patur kuptim, atëherë përse u bashkua Gjermania, pse u nda Çekosllovakia, pse u nda ish-federata e Jugosllavisë duke krijuar shtete që nuk kishin ekzistuar më parë si shtete të pavarura (Kroacia, Sllovenia, ish-republika jugosllave e Maqedonise e minifederata e Bosnjës)? Në krah tjetër pse nuk lejohet të marre jetë as vetë ideja e shtetit kombëtar shqiptar? Apo këtu merr kuptim përsëri çështja e kufijve pasi na u dëmtokan intersat sllave e greke? Thana të tharta për shqiptarët për të ngrënë.

Gjithsesi është e nevojshme të pragmatizohet nacionalizmi shqiptar dhe të ndërtohen programe afatgjata e afatshkurta për të cilat Leka I-rë, Mbret i Shqiptarëve thotë se i ka të detajuara. Ndërtimi i institucioneve shtetërore, se pari formimi i sistemit të pavarur juridik, i organeve të ruajtjes së rendit publik, reformimi i institucionit të shërbimit kombëtar, ndërtimi i një sistei arsimor nga i cili të edukohen nxënës e studentë me përgatitje jo vetëm të lartë teknike, por edhe me formirn kombëtar. Pasi studentët e sotëm do të jenë drejtuesit e nesërm të shtetit, reforma në ushtri konform me interesat kombëtare, rregullimi me ligj i të drejtave dhe detyrimeve të komuniteteve fetare si institucione jo veç shpirtërore, por edhe kombëtare, ndryshimet konstitucionale si dhe krijimi i një gjykate kushtetuese kombetare e te pavarur nga politikat partiake, artikulimi me ligj i të drejtave e detyrimeve të minoriteteve nacionale në përputhje të plotë me dispozitat ndërkombëtare (as më shumë e as më pak), në mënyrë që në të ardhmen minoritetet reciproke të bëhen arsye mbarëvajtjeje mes shtetesh e jo sebep acarimi e prishjeje. Të gjitha këto e të tjera, të cilat kërkojnë punë të pandalshme e dedikim të lartë jo vetëm të shtetit shqiptar, por krejt kombit e çdo individi, përbëjnë në vetvehte nismën dhe qëllimin që i ka vënë vetes "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar".

Patjetër që mbështetja e kësaj lëvizjeje nga shqiptarët jashtë territorit të sotëm shtetëror shqiptar do të jetë me ndikim të madh në rrugën drejt fitores. Në rastin e fitores së zgjedhjeve nga "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar", paralelisht me zhvillimet e shpejta të lartpërmendura, zhvillim të paparë do të marrë edhe institucionalizimi i marrëdhënjeve ndërshqiptare si në rrafshin e brendëshëm ashtu edhe në atë ndërkombëtar. Le të hamendësojmë për një moment se sa e fuqishme do të jetë kërkesa jonë kombëtare kur në mënyrë të sinkronizuar pothuaj tetë milionë shqiptarë të kenë një qëllim në një kërkesë: Bashkimin në një shtet; kërkesë kjo aspak ekstravagante, por thjeshtë e drejtë e pakushtëzueshme e një kombi e mohuar kaq gjatë. Kjo jo vetëm që nuk prish ekuilibra ballkanike, por përkundrazi.

Krijimi i një shteti etnik për shqiptarët do të çbënte coptimin e territoreve të tij, që në vetvehte s'është tjetër, por aresyeja e vetme e disekuilibrëve ballkanike për një shekull. Kjo është krejt e e arritshme duke iu shmangur nacionalizmit emocional e simbolik, por thjeshte duke aplikuar nacionalizmin pragmatist (rritja e ndjenjes kombëtare mbi bazën e vlerave reale e rezultateve). Besoj se në këtë kontekst duhet kuptuar vetëpërcaktimi i N.M.T. Leka I-rë, Mbret i Shqiptarëve, si romantik-pragmatist. Patjetër që profili i lartë i Tij është tipar karakterizues i "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar".

Se çfarë rruge do të marrin në të ardhmen zhvillimet shqiptare mbetet për t'u parë, por një gjë mund të thuhet me siguri: Politika e deritanishme jo vetëm që ka provuar dështim, por edhe nuk lë shpresë për të ardhmen. Ajo duhet të zëvendësohet patjetër me diçka të re që premton zhvillimin e shtetit e të kombit. Me shtet të konsoliduar e komb të bashkuar mund të bëhet i mundur antarësimi në B.E: Si shtet-komb, me dinjitet kombëtar e me të drejta e detyrime të ngjashme me të tjerët dhe jo të coptuar e të poshteruar siç jemi aktualisht. Ashtu do t'i gjejmë vendin e merituar vehtes në kontinentin që sot për sot vetëm na premton e kushtëzon.

Opinione

Pse Shqipëria ndodhet në udhëkryq

Shkëlqim Selmani

(kolonel në rezervë)*

Sot jo vetëm nostalgjikët e kohës së mbretërimit të Naltmadhnisë së Tij Mbretit Zog I-rë - Mbret i Shqiptarëve, por edhe historianët, intelektualët dhe populli i thjeshtë, e deri edhe nostalgjikët e diktaturës komuniste, kanë filluar ta pranojnë dita-ditës dhe përfundimisht se periudha e qeverimit të Mbretit Zog i Parë, falë aftësive e sidomos atdhedashurisë së Tij, kanë qenë më të mirat, më të lartat dhe më legjitimet në historinë e vjetër dhe të re të Shqipërisë.

Për herë të parë, ndoshta që nga antikiteti, u hodhën bazat e një shteti ligjor e human për shqiptarët, e të drejtuar nga shqiptarët. Dhe kjo, nga hiçi, u realizua për një periudhë 10 vjeçare.

7 Prilli i zi e ndërpreu në mes këtë ëndërr. Lufta Dytë Botërore, Jalta e më pas diktatura komuniste, nuk lejuan që shqiptarët ta jetonin atë kohë...

Përfundimi i Luftës Dytë Botërore i la shqiptarët në udhëkryq. Komunizmi kombëtar e ndërkombëtar i shtyu ata majtas, pesëdhjetë vjet majtas.

Diktatura e proletariatit, lufta e klasave, kolektivizimi dhe krijimi i Njeriut të Ri, nuk na lejuan të ecim asnjëherë para por majtas, majtas..., si gaforrja...

Viti 1990 e çoi Shqipërinë përsëri në udhëkryq. Ramiz Alia asokohe deklaroi se "... ne nuk jemi as Lindje e as Perëndim (!!!)". Po çfarë jemi, nuk na e tha kurrë!

Po populli?! Populli, i tejlodhur nga ecja majtas, vendosi të ecë ashtu, turmërisht, të ecë djathtas, pas të majtëve!!!

Përsëri si gaforre. Kaluan 14 vjet.

Populli shpresëhumbur, i varfër, i zhgënjyer, përsëri është në udhëkryq dhe nuk po di nga të shkojë. Eshtë verbuar, është lodhur. Majtas, anash, anash e përsëri anash, pasi nuk arrin të shikojë që ka rrugë edhe para!!!

Sepse ka rrugë, para dhe lart. Ja atje, lart, është Naltmadhnia e Tij Mbreti Leka i Parë.

Lëvizja e Tij për Zhvillim Kombëtar tashmë u shpall. Mbështeteni o njerëz dhe nuk ka e nuk do të ketë më udhëkryq.

Bijve të shqipes kjo rrugë u takon, e ata nuk duhet ta humbin këtë rast.

*Autori është kryetar i Degës së PLL Sarandë

Opinion

Qytetarët e dorës së dytë në atdheun e tyre

Remzi Muhja

Kryetar i PLL dega Kavajë

More, po ky sikur ka privatizuar edhe rërën e detit!!!

..., se mos vetëm rërën, edhe ujin more! Nuk e shikon gardhin me tela me gjëmba, që futet deri në ujë?

Po të guxosh të futesh brenda rrethimit e tela, të nxjerrin gorrillat me shqelma jashtë gardhit. Kështu më ka ndodhur mua para disa ditësh.

Çudi, si nuk i ndalon njeri, xhanëm!?

Kush do t'i ndalojë?!

Po ja, ndonjë qeveritar, ndonjë ministër apo funksionar tjetër.

Epo nuk e di Fatosi. Se po ta dinte ai, hëëë..., namin do të bënte.

Ç'Fatos leshi thua, more kaqol. Ai bëri dasmën e dytë këtu, në "Mak Albania", more debil. U hargalisën dhe u zdërhallën gjithë natën, dhe ti thua se nuk e di Tosi. Hajde merhum hajde!

Këto debate mes qytetarësh të ndryshëm, zhvilloheshin në një nga ditët e korrikut të këtij viti, në plazhin e Kavajës, pranë zonës me emrin "Mali i Robit". Bëhesh fjalë për një sipërfaqe prej disa hektarësh, zënë nga firma arabe "Mak Albania". Kjo firmë ka ndërtuar një kompleks pushimi tek pishat, të cilat janë prerë, ashtu siç kanë vepruar barbarisht edhe shumë ndërtues të tjerë, me bekimin e qeveritarëve tanë të (ç)nderuar dhe, në një gjatësi prej 600 metër linear në breg të detit, nuk lejohet të kalojë askush, qoftë në rërë apo në ujë të detit, duke e rrethuar vendin me tela me gjëmba. Duket tamam si kamp përqëndrimi, apo si plazhet e dikurshme të Bllokut.

Të vjen të pëllcasësh nga inati apo të vësh ulërimën, kur disa të huaj të venë kufirin tek thana, bash në bregdetin tonë.

Përse lejohet një diskriminim i tillë, përse shqiptarët në Atdheun e vet, në plazhet tona, trajtohen si qytetarë të dorës së dytë!

Çfarë shqiptarësh jeni ju zotërinj pushtetarë e qeveritarë, që bëni orgji e zdërhalleni në ato hareme arabe, ndërsa qytetarët, bashkombës tuaj, i godasin po të prekin rërën apo ujin e detit të TYRE?!

Me të vërtetë kjo firmë arabe ka blerë apo ka marrë me qira edhe rërën bashkë me ujin e detit? Nëse po, a është i drejtë dhe i ligjshëm ky veprim skandaloz? Cili institucion e ka kryer dhe me çfarë çmimi?

Nëse jo, përse lejohet kjo dhe përse nuk ndërhyhet? Nuk kanë mundësi, nuk duan qeveritarët, kanë frikë? Janë indiferentë..., janë..., janë shitur, janë korruptuar, kanë marrë pjesën e tyre?

Pra kush na e ka fajin? Vetë qeveritarët "shqiptarë"! Kështu vërtetohet edhe njëherë thënia "shqiptarëve u vjen e keqja nga vetë shqiptarët", thënë ndryshe nga vetë qeveritarët e kuq shqiptarë.

Shpresoj se redaksia e gazetës "Atdheu" do të interesohet për këtë padrejtësi që i bëhet qytetarëve kavajas, në plazhin e tyre.

Opinion

Apoteoza e plehrave

Nga Pranvera Bardhi

Mesuese

Qielli rrudh ballin e formuar nga ca rrudha reshë të murrme, të lëvizshme. Dielli, fshehur, hedh herë pas here një trajektore dhe ngjyros me fasha drite një pirg plehërash aty pranë shtepisë. Qëndroj në dritare e sodis atë lojë dritë-hije. Ndjehem aq e përpirë, thua se shoh kalopterin samuraj të regjizorit Kurosava, me shprehjen e tij të plotë apokaliptike. Ne të majtë konturohet vetëm një profil plehërash. Ndryshoj pozicion. Në të djathte pirgu shfaqet me tërë lakuriqësinë e tij të dhimbshme. Ndjej se diku, nga një skaj i errët i nënvetëdijes, burojnë vibracione energjie që përplasen në atë pirg, për t'u rikthyer sërish provokuese e ngazëllyese. Dhe të mendosh që në botë projektohen hotele kozmike... ! Ndofta..., ndofta është një copë asteroidi, apo një ngastër hëne..., apo hedhurinat e një predhe balistike. Ndofta janë mbeturinat e një sateliti gjeostacionar... Do të ishin elementë plot prestigj për epokën, - përpiqem të fantazoj, - por ai pirg aq mjeran... Pafajsi e naivitet. Naivitet e cinizëm. Ai shtrihet para meje me një kompleks faji. Jemi çuditërisht mjaft pranë, me një simbiozë surealiste. Fatalistët do ta quanin "destine". Plehrat i ndjejmë rreth nesh, brenda nesh, çdo hap, çdo minutë. Me atë lakuriqësinë e tyre të pafaj, invadojnë si një virozë...

Letra gjysëm të kalbura, shishe koka-kola hedhurina zarzavatesh, pluhur i mpiksur në baltë... njolla të murrme, materia e erret e kozmosit... boshllëku fals... Por mund t'i soditësh edhe si art komercial, si substrat... Edhe mund t'i shijosh si patatina me erë myku, si majonezë e shkumëzuar, si akullore me shije peshku, si tranguj me shije kungulli, apo si ushqime gjenetikisht të modifikuara... Çuditërisht, ndjehem e përqëndruar. Ndjej kureshtje. Kjo s'është neveri, as pështjellim. Ndjehem e mbërthyer nga paniku. Ç'po ndodh me mua? Ç'është kjo tërheqje psikokinetike si një lloj hipnoze, ndofta e stilit joga, apo e një dreq stili që s'arrij ta kuptoj.

Bëj përpjekje të largoj vështrimin tim nga plehërat. E pamundur. Bëj përpjekje të largohem nga dritarja. S'më bëjnë këmbët. Rrëshqas vështrimin vjedhurazi. Ndjej kënaqësinë të më drithërojë. O zot! Ka vite që vuaj nga kjo sindromë. Fillimisht i sodis, pastaj ato me përpijnë në thelbin e tyre. Atëherë, shikimi më bëhet më analitik, më pas filloj e meditoj, e më pas mezi i bëj ballë ngasjes t'i afrohem e t'i qëmtoj. O zot ç'po ndodh me mua? Gjenetikisht unë edhe krenohem për pemën e familjes... Ndjehem konfuze.

Mezi marr frymë. Për fat, një grua e moshuar i afrohet plehërave. Rrëmon me një shkop, përkulet. Gjen diçka. Ah po, dy krodhe buke, i fryn, i pastron, i fut në një trastë nejloni e ikën pa kthyer kokën.

- Plehërat janë tregues të shkallës së qytetërimit të një kombi, meditoj unë. Gjykuar nga forma, përmbajtja, mënyra si janë hedhur përbëjnë vlera të jashtëzakonshme historike. Ashtu siç ka paleontologë, etnografë, gjuhëtarë, duhet të ketë edhe studiues plehërash. Ato mund të studiohen në këndvështrime të ndryshme; ekonomike, sociale, kulturore, industriale... Mund të mbahen leksione, të mbrohen dizertacione. I përfytyroj në qese të errëta nejloni, në fuçi me kapak, në kuti plastike... si biznes, si ndihma "made for Albania...". Mendimet m'i ndërpret një burrë i veshur disi, me një çadër të zbërdhylët nën sqetull, i kërrusur ai mban në dorën e djathtë një shkop. Rrëmih, zgjat dorën dhe tërheq nga një inkarnacion të një lecke që zgjatet e zgjatet çuditërisht. E tërheq qetësisht, e kur arrin fundin e shkund dhe e fut në një trastë nejloni. Hedh sytë i hutuar e niset të ikë, duke tërhequr këmbën zvarrë.

- Eh, amator leckash, them unë. Europa është para nesh. Ajo i ka të prera, të qepura, fustane, triko, rripa, badi, streçe, veshje klubesh, prezentatorësh, hipish... M'u kujtua dita e parë kur erdha nga "xhiku". Në fyt më rrinte si ngërç një aromë deodoranti, lagështie e myku... Shpesh dëgjoj shoqet tek më thonë:

- E, të pelqen? Pastaj me zë të ulët:

- E kam blerë tek Xhiku.

Maratonë plehërash... plehëra nga Greqia, nga Italia... nga... plehëra në rrugë, në punë, në familje... Emisione të mrekullueshme për plehërat, reklama fantastike për plehërat. Plehërat vërshojnë nga gjithë anët e botës. Asnjëherë s'e kemi ndjerë vehten kaq të përkëdhelur. Ne, një kazan i stërmadh plehërash. Më në fund, arritëm të na duan, të kujtohen për ne. Epo edhe korridori i Tetë ka nevojë për një kazan të madh plehërash. Thonë që do të ngrihet edhe një impiant për riciklimin e plehërave të botës. O Zot! Sa qejf! Imagjino, një impiant për gjithë botën. Një shtet impiant, një shtet lavatriçe... Përsëri ndërpres mendimin. Një djalë 12 vjeçar, i veshur keq. Që pas kurrizit ndjehet rrapëllima e shisheve bosh "amstel". Sheh pa shpresë. Të tjerë, më të shkathët, i kanë rrëmbyer. Dhe ikën duke u hallakatur e duke vërshëllyer gropave të rrugës. Sot s'ka apoteoza perëndish, as apoteoza misri e gruri. Në kohët moderne ka apoteoza plehërash. Plehëra, plehëra, plehëra..., realitet e perspektivë. Bëj të iki por s'lëviz dot. M'u kujtua Sartri, Buxati..., labirinte, minj, gri të errët, që ecin nga gjithë anët, nuhasin, rendin, një minishtet populluar me minj... Konturet shpërbëhen, minjtë çuditërisht bëhen të stërmëdhenj, minj në rrugë, institucione, parlament... Metamorfozë e tmerrshme... Të gjithë ne shqiptarët po marrim diçka nga Gregori, kënaqësinë e dhimbjen për të shkuar në Europë..., si minj e duke ecur mbrapsht ashtu si Gregori... duke u dridhur në pritje të qortimeve të nënës Europë, ashtu si Gregori, të përbuzur ashtu si Gregori, të përgjakur ashtu si Gregori.

M'u kujtua Dostojevski. Ai s'mundi të mbaronte Kafkën. "Jo, jo. S'mund ta lexoj. Shpirti njerëzor s'mund të jetë kaq i trazuar", - thërriti ai.

Sodis përsëri plehërat.

- E tmerrshme, - mendoj, edhe vetë Sharkoi, me mijëra seanca hipnoze s'mund të më shpëtojnë nga kjo sindromë individuale e kombëtare.

Kryengritja e Delvinës e vitit 1937, u përsërit pas 60 vjetësh, por kësaj here fitoi rebelimi

E vërteta e kryengritjes së Delvinës

Astrit Kola

Pushkët e zbrazura para shtëpisë së Et'hem Totos në Delvinë, pasditën e së shtunës të datës 15 maj 1937, (duke shfrytëzuar qëllimisht fundjavën), shërbyen si sinjal luftarak për kryengritësit që, menjëherë pushtuan bashkinë e Delvinës dhe arrestuan e burgosën zv/prefektin Asim Kalasa. Pas pushtimit të bashkisë dhe grumbullimit para saj të qytetarëve kureshtarë, autorët e rebelimit, nga frika e reagimit të popullit, hapën fjalën se pushkët ishin shkrehur në shenjë gëzimi e përcjelljeje, "sepse Et'hem Toto do të shkojë në Itali për studime". Por pasi u shpërndanë njerëzit, për t'u dhënë zemër trimave të tij, kryerebeli Et'hem Toto mbajti një fjalim të zjarrtë kundër regjimit të Mbretit Zog, duke e ftuar popullin të merrte pjesë në kryengritje.

Në këtë çast, oficeri paraushtarak Lik Bardhi thirri me zë të lartë "Rroftë Mbreti Zog, rroftë Mbretnia Shqiptare", por pa mbaruar fjalën, njëri nga shefat e rebelimit, oficeri Xhelal Shtëpani e qëlloi Bardhin me armë duke e lënë të vdekur.

Duke parë se rebelët e filluan me vëllavrasje, delvinjotët e mbetur në shesh, të frikësuar dhe të shqetësuar, u larguan me shpejtësi nëpër shtëpitë e tyre dhe nuk u bashkuan me ta. Më pas kryengritësit shpërthyen të gjitha zyrat e administratës mbretërore në Delvinë, ku asgjësuan plotësisht dokumentacionin. Në këtë rrëmujë, tagrambledhësi i Delvinës, Elmaz Toto (kushëri i Et'hemit), pasi grabiti arkën e shtetit u zhduk në drejtim të paditur.

Në vijim të planit të kryengritjes, rebelët, pa humbur kohë u drejtuan me shpejtësi drejt Jugut, ku në bashkëpunim me njësi të tjera ushtarakësh të rebeluar u nisën drejt Kumenicës së Delvinës dhe, më pas, me mashtrim e tradhti, (duke qenë me uniformë ushtarake), pushtuan postën e Jorgucatit (ku gjendeshin 5 xhandarë), dhe shumë pika kufitare.

Bërthama nismëtare e rebelimit përbëhej nga Et'hem Toto, vëllezërit e tij Ismeti e Tahsini, toger Tajar Hoxha (ndihmës qark-komandant i Delvinës), nëntoger Xhelal Shtëpani (oficer i rekrutimit në Sarandë), oficeri rezervist Xhevdet Gjoleka, ndihmës qark-komandanti i Gjirokastrës Ismail Gjylbegu, oficeri Ali Nivica dhe kapteri Abdi Golemi.

Et'hem Toto kish qenë ministër i Brendshëm në qeverinë e Mehdi bej Frashërit.

Pas rënies së qeverisë Frashëri, Toto u riangazhua në shërbimin e xhandarmërisë me gradën e majorit dhe, me porosi të Mbretit Zog, do të dërgohej në Itali për kualifikim të mëteshëm për këtë armë.

Para shpërthimit të kryengritjes ai shkoi në Delvinë, gjoja për t'u përgatitur për të shkuar me studime dhe për t'u përshëndetur me të afërmit.

***

Operacioni i rebelëve u krye me shpejtësi, pasi ata morën me dhunë 8 kamionë ushtarakë, ku u transportuan afro 25 xhandarë lebër nga Kurveleshi, të cilët u bashkuan me rebelët.

Në krye të trupave rebele ata marshuan më pas drejt Gjirokastrës dhe, me sulm të armatosur, shpërthyen burgun e Kalasë (burg i sigurisë së lartë), ku liruan të gjithë të burgosurit, (300 vetë, kriminelë të dënuar për krime të rënda), të cilët pasi i armatosën i përdorën si luftëtarë të kauzës së rebelimit. Të burgosurit i veshën me uniforma ushtarake, i armatosën rëndë dhe me 8 kamionë i nisën në drejtim të Tepelenës.

Më pas, për të neutralizuar rezistencën e trupave besnike të shtetit, rebelët sulmuan Komandën e Xhandarmërisë për të arrestuar qark-komandantin e Gjirokastrës Dedë Jakovën, Mehmet Rizanë, Rustem Sadrinë dhe oficer Berishën. Por besnikët e shtetit i pritën rebelët me armë dhe në përleshjen e ashpër e të përgjakshme dha jetën duke mbrojtur shtetin togeri Rustem Sadriu. Megjithatë rebelët arritën të shtijnë në dorë zyrat e administratës mbretërore, ku ashtu si në Delvinë, asgjësuan plotësisht dokumentacionin zyrtar.

Duke u tërhequr drejt Jugut, rebelët arritën të marrin edhe postën ushtarake të Dhoksatit. Paskëtaj rebelët mësyen në befasi qytetin e Tepelenës, ndërkohë që trupat besnike të shtetit me në krye nënprefektin e Gjirokastrës, kryetarin e bashkisë dhe qark-komandantin, u tërhoqën dhe zunë Martallozin për të siguruar krahët dhe shpinën deri në ardhjen e përforcimeve nga Tirana dhe rrethe të tjera.

Në orën 9.00 të mëngjezit të ditës së djelë, më datë 16 maj, pasi u informua me hollësi për shpërthimin e kryengritjes, qeveria nisi me shpejtësi drejt Vlorës major Bilal Nivicën dhe kapiten Neki Dacin, për të organizuar trupat, parandaluar përhapjen dhe mbështetjen e kryengritjes, si dhe për t'u marrë krahët e izoluar rebelët. Më pas, drejt Vlorës u dërgua një detashment, kryesuar nga toger Gjon Destanishta, i mbledhur me urgjencë, i cili u urdhërua t'i bashkëngjitej major Nivicës e të vihej nën komandën e tij. Po kështu, drejt Beratit u dërgua deputeti Veis Xhindi me instruksione për njësitë ushtarake dhe pushtetin vendor.

Akoma pa mbërritur në Vlorë detashmenti i toger Destanishtës, me urdhër të drejtëpërdrejtë të Mbretit u nisën drejt Vlorës edhe 300 trupa të zgjedhura të Shkollës së Xhandarmërisë, nën komandën e kapiten Murat Bashës dhe oficerëve Dik Cani e Ndue Pali. Menjëherë pas tyre u nisën drejt Vlorës edhe 600 trima krutanë, nën komandën e majorit kreshnik Abaz Kupi.

Ndërkohë, në Kalanë e Tepelenës 25 xhandarë të rrethuar luftuan trimërisht dhe nuk pranuan të dorëzohen deri në ardhjen e përforcimeve të trupave qeveritare.

Ndërkohë, pa humbur kohë, qeveria kish urdhëruar nisjen nga Korça të një njësie trupash specialë prej 250 vetësh, me përbërje nga xhandarmëria dhe rojet e kufirit, nën komandën e major Osman Gazepit dhe oficerit Dodë Nikolla. Fuqitë qeveritare, pasi kapërcyen Urën e Dragotit iu afruan qytetit të Tepelenës. Kjo njësi e nisur pasditën e ditës së djelë, në mëngjezin e ditës së hënë sulmoi rebelët që mbanin të pushtuar qytetin e Tepelenës dhe e mori atë.

Gjithashtu, pasditen e së djelës, trupat qeveritare të udhëhequra nga major Bilal Nivica zhvilluan luftime të ashpra me forcat rebele në katundin Dorëz të Tepelenës, ku pasi shpartalluan rebelët zunë robër Shefqet Babameton dhe 16 të tjerë, shumica e të cilëve ishin të burgosur të arratisur nga burgu i sigurisë së lartë të Kalasë së Gjirokastrës.

Me të arritur në Vlorë, pasi mori vesh se trupat rebele kishin mësyer e pushtuar Tepelenën dhe po marshonin drejt Vlorës - në krye të një njësie speciale major Bilal Nivica u nis drejt Sevasterit, duke i zënë rrugën rebelëve dhe, pas një përleshjeje të ashpër, i shpartalloi ata. Gjatë luftimeve në Sevaster u vra Tahsin Toto, vëllai i Et'hem Totos, ndërsa në Delvinë, i rrethuar nga forcat qeveritare, xhaxhai i Et'hem Totos, për të mos u dorëzuar gjallë, vrau veten.

Pas mbërritjes së përforcimeve të komanduara nga toger Gjon Destanishta dhe atyre të komanduara nga oficeri Dik Cani e deputeti i Vlorës Sadik Shaska, trupat rebele u ndoqën këmba-këmbës derisa u shpartalluan plotësisht.

Pas shpartallimit të plotë të rebelëve, këta, në arrati e sipër u futën në gropat e fshatit Sinanaj të Tepelenës, ku u rrethuan menjëherë e u zunë robër nga një njësi e komanduar nga Nazmi Numani, e cila ishte nisur për në Krahës dhe prej aty në drejtimin Dukaj-Tepelenë, për t'u marrë krahët rebelëve.

Po në të njejtën ditë, njësia e udhëhequr nga kolonel Osman Gazepi, në Qafën e Këlcyrës u nda në dy pjesë, njëra nga të cilat u urdhërua t'i priste rrugën mbeturinave të udhëhequra nga Et'hem Toto, për t'i zënë me çdo kusht të gjallë. Përveç këtyre forcave u dërgua drejt Kurveleshit edhe një detashment pre 50 vetësh, nën komandën e toger Lutfi Batkut.

Njëkohësisht me marrjen e Tepelenës nga trupat qeveritare, një njësi tjetër e komanduar nga kapiten Mehmet Luzati, sulmoi dhe mori brenda një kohe të shkurtër qytetet e Gjirokastrës dhe Delvinës. Ndërkohë, kapiten Murat Basha, me shpejtësi mori nën kontroll gjithë krahinën e Himarës dhe duke u dalë rebelëve pas shpine, i sulmoi dhe i theu keqas, duke hyrë njëkohësisht me trupat e kapiten Luzatit në qytetin e Delvinës.

***

Në të njejtën kohë Ministria e Punëve të Brendshme shpërndau një qarkore në të cilën i udhëzonte drejtuesit e trupave qeveritare që të bënin kujdesin më të madh me popullin e krahinave ku kaluan rebelët, për të mos dëmtuar jetën dhe pasurinë e askujt që ishte i pafajshëm. Gjithashtu qarkorja porosiste rreptësisht që të mos burgosej askush padrejtësisht, pa prova dhe pa shkak.

***

Përveç dëshmorëve Lik Bardhi e Rustem Sadriu, që dhanë jetën heroikisht në mbrojtje të shtetit dhe rendit kushtetues, në këto luftime, nga ana e trupave qeveritare mbetën të plagosur dy xhandarë, ndërsa nga trupat rebele mbeti i plagosur Ismet Toto dhe katër të tjerë, ndërkohë që u zunë robër 15 rebelë bashkë me tre kamionë ushtarakë.

***

Me një urdhër të posaçëm, qeveria mbretërore urdhëroi sjelljen në "kryeqytet të trupave të dëshmorëve të rënë në krye të detyrës, për Mbret e për Atdhe, për të organizuar me këtë rast një ceremoni madhështore e për t'i përcjellë me nderimet e merituara për në banesën e fundit, ashtu siç u takon heronjve të Kombit".

Vijon në numrin e ardhshëm

___________________________

Në një konferencë të posaçme shtypi Mbreti Leka falenderon shqiptarët në Shqipëri, trojet etnike dhe diasporë

Mbreti, falenderim për të gjithë shqiptarët

"Me nderim falenderoj të gjithë përfaqësuesit e besimeve fetare shqiptare, katolikë, ortodoksë, myslymanë, bektashinj, që bashkë me përfaqësuesin e Kishës Anglikane përcollën sipas riteve fetare Mbretëreshën Susan. Bashkësitë fetare shqiptare treguan se zakonet tona na bashkojnë të gjithëve, që feja e vërtetë e të gjithë shqiptarëve është Shqiptaria. I falenderoj publikisht, nëpërmjet medias shqiptare."

Elegji e shkruar nga një mik i vjetër i Familjes Mbretërore Shqiptare

Në kujtim të MS Susan, Mbretëreshës së Shqiptarëve

Nga Michael de Kock

Kontakti im i parë me MS Susan - Mbretëreshën e Shqiptarëve, ishte në lidhje me hapjen e një ekzpozite të artit për shoqatat e Kryqit të kuq dhe Gjysëm Hënës së Kuqe, mbështetëse e të cilave ajo ishte për gjatë gjithë jetës së Saj. Përpara takimit tonë të parë, kisha studiuar protokollin mbretëror dhe kisha memorizuar kërkesën time zyrtare, me frikën se nëse unë do të thoja ose do të bëja ndonjë gabim që mund të rrezikonte pranimin e ftesës nga ana e saj.

Në orën e caktuar mbërrita tek Kompleksi i Vilave Mbretërore, i cili ndodhej jashtë Johannesburgut. Për paraqitjen time tek Madhëria e Saj, bëra gjithçka që ishte e përcaktuar në rastet e takimeve mbretërore. Por, ndërkohë që po merrja pozicionin për të bërë një përkulje në shenjë nderimi, ajo më mori për dore dhe më tha: "Ju lutem qetësohuni dhe më flisni thjesht - Susan".

Pas pak e gjeta veten të ulur në një karrige pranë saj dhe ne po flisnim për artet e bukura, për hapjen e një ekspozite me variacionet e artit ekspresionist, të cilat e befasonin gjithmonë dhe ishte e mirinformuar. Unë kurrë nuk pata rastin të them fjalët e mësuara përmendësh me aq mund, sa që i kujtoj fjalë për fjalë edhe sot! Nuk ishte e nevojshme: MS Susan ishte një natyrë njerëzore me shumë ngrohtësi dhe me paqe e harmoni të plotë për këtë botë dhe njerëzit e kësaj bote. Ajo nuk kishte nevojë për asnjë kërkesë zyrtare apo fjalë të bukura që ta bindnin për të marrë pjesë në "projektet" për të lehtësuar vuajtjet e të tjerëve, pasi Ajo shprehte thelbin e përkushtimit njerëzor.

Pasdite Madhëria e Tij Mbreti Leka u bashkua me ne në takimin tonë. Unë jam konsideruar njeri i gjatë në të gjitha standardet, por në këtë rast e ndjeva veten me të vërtetë shumë të vogël. Jo vetëm se ky burrë ishte si një kështjellë para meje, por prania e tij ishte shumë e magjishme dhe e fuqishme, duke më bërë mua të ndihem gati i parëndësishëm! Vetëm në pak minuta më pas e gjeta veten shumë lirshëm edhe me të. Përpara se ta kuptoja se çfarë po bëja, unë po i tregoja të gjithë historinë e jetës sime.

Pak më vonë, një djalë i ri, i cili ishte më i ri sesa e tregonte gjatësia e tij, u bashkua me ne. Mua m'u prezantua ky djalë 4 - vjeçar si Princi Trashëgimtar Leka. Ai, shumë zyrtarisht, zgjati dorën dhe më tha: "Jam i nderuar t'ju takoj Ju". Në këtë çast e ndjeva veten shumë të vlefshëm dhe shumë të mirëpritur.

Miqësia ime me Mbretin, Mbretëreshën, Princin vazhdoi përafër dy dekadash. Më vonë në këtë shoqëri u përfshi edhe Nëna Mbretëreshë Geraldina, bashkë me Konteshën Apponyi. Shoqëria jonë me të gjithë Familjen Mbretërore Shqiptare, në veçanti me MS Susan, ka zgjatur rreth dy dhjetëvjeçarë.

Mbretëresha Susan bëri një punë të shkëlqyer në hapjen e asaj ekspozite. Çdo person i rëndësishëm dhe i famshëm u ftua dhe, çuditërisht, të gjithë erdhën për këtë rast, pasi ishte shfaqja e parë dhe e vetme zyrtare publike e Mbretëreshës Susan gjatë gjithë kohës së qëndrimit të Saj në Afrikën e Jugut. Mbretëresha e veshur me shumë stil, e stolisur me shumë elegancë, ecte duke vështruar me shumë sinqeritet çdonjërin nga njerëzit që i paraqiteshin asaj. Kur erdhi çasti për të mbajtur fjalën, ajo, mbretërisht, eci drejt mikrofonit, vendosi syzet për të lexuar dhe pa vështruar letrën që kishte në duar, pa asnjë gabim, iu drejtua secilit nga personalitetet e shumta pjesëmarrëse me titull dhe me emër. Më pas vështroi letrën dhe filloi: "Burri im dhe Unë...". Në këtë çast... ajo pushoi, vështroi tek audienca e cila ishte e heshtur përpara saj dhe i ftoi të gjithë: "Tani, zonja dhe zotërinj, nëse ju po prisnit këtë, ju e meritoni këtë".

Pesëqind të ftuarit shpërthyen në të qeshura spontane dhe e duartrokitën atë zemërsisht. Ajo hyri në zemrat e të gjithëve që me fjalët e para, duke e ditur se i kishte të gjithë të ftuarit në pëllëmbë të dorës... Më pas ajo me shumë përkushtim vazhdoi të tregonte arsyet e gjendjes së rëndë të të varfërve. Herë pas here gjatë fjalimit të saj brilant, ajo hidhte vështrimin në letrën e saj.

Në më pak se një orë pas kumtit të hapjes, të gjitha veprat e artit u shitën dhe ne fituam një shumë të paparë parash për Kryqin e Kuq. Para largimit unë e falenderova atë për ndihmesën e saj mahnitëse dhe i kërkova një kopje të fjalimit. Ajo më dha një buzëqeshje të shkëlqyer, që në shoqërinë tonë të gjatë do të bëhej e zakonshme dhe më dha një bllok shënimesh. Pasi u largua unë e hapa tufën e bllokut: të gjitha fletët ishin të bardha.

Vetëm dy vite më parë, në vitin 2002, kur unë intervistova Nënën Mbretëreshë Geraldina, e kuptova se si Mbretëresha Susan kishte arritur të përcillte atë fjalim të pashkruar me aq madhështi dhe me aq shumë përkushtim. Nëna Mbretëreshë këmbënguli se dëshironte të fliste për Susanën. Më mori premtimin se unë do të përfshija mendimet e saj për nusen, në artikullin që do të botoja për revistën "Style". Kaloi më shumë se një orë gjatë së cilës MS Geraldina ndau me mua mirënjohjen e saj më të lartë për kurajon e MS Susanë gjatë gjithë viteve të varfërisë dhe vuajtjeve në mërgimin e detyruar. Ajo më tregoi për shoqërinë e tyre dhe lidhjet e ndjenjave, të cilat mund të jetonin vetëm mes dy grave, të cilat kanë ndarë pikëllime të pabesueshme dhe shumë mjerim për dashurinë për burrat që kishin zgjedhur dhe për fatin e tyre. Ajo lavdëronte MS Susan për përkushtimin e saj të plotë për Shqipërinë, një vend në të cilin ajo kurrë nuk kishte vendosur këmbën e saj. Por për MS Susan ai ishte Atdheu, të cilin duhej ta ndihmonte në çdo mënyrë të mundshme për të lehtësuar vuajtjen e popullit të tij, pjesën më të madhe të së cilit ajo nuk e kishte takuar kurrë".

Nëna Mbretëreshë përfundoi: "Është Susana dhe jo unë ajo që ka pasur jetën më të vështirë. Por ajo është një grua e fortë me shumë karakter dhe vuajtjet që kaloi që nga vitet '70-të, i dhanë asaj aftësinë ripërtëritëse dhe ndenjën e dhembshurisë. Ata që vuajnë shumë vetë, janë ata që kujdesen më së shumti për të tjerët."

MS Geraldina vazhdoi: "Kur erdhën për herë të parë në Afrikë, kishte shumë mjerim. Atje ku u vendosën ata ishin shumë larg nga çdo gjë dhe nga çdo njeri dhe nisur nga kjo, Mbreti Leka filloi udhëtimet e tij, duke takuar shumë komunitete emigrantësh shqiptarë në mbarë botën dhe duke u kujdesur për fatin e atyre që kishin rënë në darën e regjimit komunist. Mbretëreshës Susan i ishin ngarkuar të gjitha kujdesjet për shtëpinë, financat e me një mori faturash për t'u paguar. Për gjithë këto vite Susana duhej që të mbaronte këto detyrime me një Mercedes të vjetër që ndonjëherë edhe nuk ndizej!" Mbretëresha Geraldina në këtë pikë ngriti duart nga qielli në shenjë dëshpërimi.

Dhe me të vërtetë Mbretëresha Susan ka kaluar e vetme të gjitha detyrimet për gjatë të gjithë qëndrimit në Afrikë. Dy vite pas vendosjes së tyre në Johannesburg lindi Princi Trashëgimtar Leka. Për të dhe djalin e saj nuk ishte vetëm luksi mbretëror, por të ardhurat në përdorim ishin për të gjitha problemet, deri tek Shqipëria, Atdheu i vërtetë për të.

Gjatë 25 viteve të qëndrimit të saj në Afrikën e Jugut, pothuajse në izolim të plotë, në një periferi të Johannesburgut, ajo njohu disa miq të mirë, njerëz tek të cilët mund të besonte dhe me të cilët ndihej mirë. Me raste ajo organizonte festa ku i mblidhte të gjithë miqtë e saj. Gjithashtu ishin ekspozitat në Galerinë e Arteve të Johannesburgut, më së shumti kur Mbretëresha Geraldina u vendos përfundimisht të jetonte në Johannesburg. MS Susan në raste të veçanta shkonte në një koncert, balet apo opera. Pjesën tjetër të jetës ajo ia përkushtoi veprës në mbështetje të shumë projekteve ndërkombëtare me synimin për të lehtësuar vuajtjet e popullit shqiptar.

Kur në një ditë tetori në Biarritz në vitin 1975, ajo u lidh në martesë me Mbretin e saj, ishte plotësisht e bindur t'i shërbente jo vetëm atij, por mbi të gjitha vendit dhe popullit të tij për të gjithë jetën e saj. Ajo me të vërtetë, gjatë gjithë jetës së saj martesore, nuk ishte vetëm bashkëshorte e Mbretit Leka, por, njëkohësisht gjatë të gjithë kohës ajo ishte Susana, Mbretëresha e Shqiptarëve. Dhe si Mbretëreshë ajo i ka shërbyer mirë vendit të saj duke i dhënë një Mbret dhe popullit të tij një Trashëgimtar, të cilin ajo e rriti që jo vetëm të jetë një burrë e një mbret por gjithashtu që të jetë një krijesë njerëzore nga më të mirat dhe me zemër të mirë, që unë kam pasur privilegjin që të njoh. Kjo, në fund, sipas mendimit tim, ishte dhurata e saj për Mbretin dhe për Popullin Shqiptar.

Kam folur me Susanën çdo javë që nga koha kur familja u rikthye në Shqipëri. Ajo gjithnjë ishte shumë e entuziazmuar për vendin e saj dhe për popullin e saj. Për gjërat që ajo planifikonte në këtë botë: një vend të mirë për të gjithë. Në një nga bisedat tona, ajo më tregoi mua se për herë të parë kishte arritur të kuptonte se çfarë ishte kuptimi i asaj që kishte thënë Mbretëresha Geraldina në intervistën e saj të fundit me mua kur tha: "Kjo botë po bëhet shumë e vogël dhe ka shumë njerëz. Dhe të gjithë janë qenie njerëzore e kanë një shpirt. Shumë shpesh ne e harrojmë këtë fakt. Çfarë bote!"

Në fillim të këtij viti ajo më tregoi për sëmundjen e saj shumë serioze. Në bisedat tona të shumta gjatë kësaj kohe ne flisnim për shqetësimin e trajtimeve, por ajo gjithnjë ishte me shumë kurajo dhe kurrë nuk e përmendte mundësinë e vdekjes. Ajo gëzonte plotësisht kënaqësitë e jetës dhe më siguronte se çdo ditë po ndihej edhe më mirë. Ajo gjithashtu m'u betua solemnisht se flokët do t'i rriteshin sërish deri kur unë të shkoja në shtator për ta takuar, sipas planit që kisha.

Për herë të fundit unë fola me të të enjten kur ajo më telefonoi për të më uruar sukses për një operacion që do të kisha të premten në mëngjes. E shumta e bisedës tonë telefonike u përqendrua rreth pregatitjeve të vizitës sime të afërt në Tiranë. Para se të përfundonim bisedën tonë, ajo më kërkoi që t'i premtoja se sapo të dilja nga narkoza do të dërgoja një mesazh. Ajo më tha gjithashtu se do të më telefononte të shtunën në mbrëmje kur unë do të dilja nga spitali. Kështu që ne do të bënim përgatitjet përfundimtare për udhëtimet e mia.

Të premten sapo më erdhi vetëdija unë i dërgova asaj këtë mesazh: "Madhëria juaj, pacienti u zgjua, pacienti është me shumë jetë, pacienti është shumë i vështirë. Ju lutem merreni menjëherë për në Shqipëri." Ajo iu përgjigj këtij mesazhi me mençurinë e saj të zakonshme: "Më vjen shumë mirë për ju. Aeroplani që do të vinte për t'ju marrë është në bazë".

Të shtunën në mbrëmje telefoni im celular ishte në pritje të pazakontë për gjatë orës në të cilën prisja telefonatën e saj. Kurrë nuk do ta harroj momentin kur filloi të binte dhe unë u përgjigja menjëherë. Gjithmonë, prej ditës që për herë të parë takova "Ariun e ri" ai kurrë nuk më prezantohej si "Princ" - dhe sigurisht në asnjë prej bisedave tona private. Unë e njoha zërin e tij, por gjithashtu dëgjova një zë të çuditshëm që dridhej. Kur unë u përgjigja, ai më pyeti: "Jeni Michael de Kock?" Unë i thashë: "Po?" - dhe menjëherë e kuptova se kishte ndodhur diçka shumë e rëndë. Kur ai me gjysëm zëri vazhdoi: "Ju flet Princi Trashëgimtar Leka i Shqiptarëve. Babai im Mbreti, më kërkoi që t'ju telefonoja për t'ju dhënë një lajm shumë të keq."

Susan - Mbretëresha e Shqiptarëve ndërroi jetë pa pritur. Susan mikja ime kishte ndërruar jetë.

Unë u trondita pa masë. Natën që ata u nisën nga Johannesburgu për në Shqipëri, në Qershor 2002, unë e dija shumë mirë se nuk do të mund të takoja më Geraldinën Nënën Mbretëreshë. Ajo ishte e dobët dhe e sëmurë. Gjithashtu edhe motra e saj ishte sëmurë. Por unë kurrë nuk mund ta dija se do të ishte hera e fundit që do të përqafoja miken time të dashur Mbretëreshën Susanë.

Ajo ishte një nga miket e mia më të besueshme që kam njohur ndonjëherë. Gjithashtu ajo ishte shumë mike e prindërve të mi të ndjerë dhe e të gjithë miqve të tjerë që kishte takuar ndër vite. Disa prej tyre, siç është artisti nga Afrika e Jugut, Hannatjie van der Uat, një nga miqtë e saj të ngushtë dhe gjatë gjithë kohës ata diskutonin të gjitha problemet. Babai im, mbesa ime Nicolette dhe Danielle dhe të gjithë miqtë e mi që e kanë takuar dhe e kanë dashur atë u bashkuan me mua në këtë ditë të trishtueshme.

Piktori kanadez Leif Ostlund, i cili më bëri një vizitë disa vite më parë dhe me të cilin pata privilegjin që gjatë vizitës së tij së bashku të kalonim një mbrëmje me Familjen Mbretërore, dje pasi mësoi për lajmin e vdekjes së Madhërisë së Saj më shkroi mesazhin në vazhdim: "që nga çasti që mësova atë lajm të hidhur këtë mëngjes, unë vetëm kam shkruar. Pas pesë orësh kam pasur një deng me fjalë dhe me ide, asnjëra prej të cilave nuk mund të përshkruante bukurinë dhe dinjitetin e kësaj Zonje. Prezantimi që më bëre me Mbretëreshën Susan në atë kohë mbeti një impresion, i cili më ka ndihmuar që të kuptoj dhe të formoj karakterin tim në mënyrën më pozitive. Inteligjencën dhe vështrimin e saj të mprehtë nuk mund ta harroj kurrë. Këmbët e mia nuk shkelnin tokën kur ajo me aq shumë mirësjellje po më shoqëronte për në dhomën e ndenies... Madje edhe tani unë ndjej buzëqeshjet dhe dëgjoj të qeshurat që ajo bëri me mua pa shumë mundim. Ajo natë është një thesar për mua."...

Edhe diçka tjetër do të doja të shtoja në këtë moment trishtimi: E kujtoj sesi Susana e shoqëruar edhe nga Mbreti, nuk mungonte asnjëherë në asnjë prej ngjarjeve të rëndësishme të jetës sime. E pranishme në ditëlindjet e mia, në fjalimet e mia publike, në humbjen e njerëzve të mi të dashur, vizitat kur unë isha i sëmurë: Mikja ime kurrë nuk mungonte të më mbështeste dhe të më ngushëllonte.

Në një mbrëmje, vite më parë, kur ajo erdhi në llozhën e Teatrit Publik të Johannesburgut për të dëgjuar një nga prezantimet e mia, dirigjenti i orkestrës së Johanesburgut Joan Brickhill, u prezantua tek Mbretëresha. Ylli i famshëm u përkul dhe i tha Mbretëreshës: "Kam dëgjuar kaq shumë për ju, saqë ndiej se ju kam njohur gjithnjë, dhe nuk jam i sigurt si mund t'ju drejtohem".

Mbretëresha Susan i mori dorën në dorën e saj dhe i tha "Unë kam qenë një fanse e zjarrtë e juaja për shumë vite dhe jam një admiruese e juaja. Ju mund të më quani Susan dhe unë do t'ju quaj Madhëria Juaj."

Kjo ishte Susana që kam njohur unë. Një mbretëreshë e vërtetë, por thellë në shpirtin e saj ajo ishte një qenie njerëzore, një person që respektonte të tjerët dhe u jepte atyre atë që ata meritonin. Dhurata e saj më e madhe ishte se ajo mund të bënte të ndihej shumë rehat një njeri nga më të parëndësishmit dhe se si ajo nxirrte në dukje aristokracinë e brendshme tek çdo njeri që ajo takonte.

Madhëria e saj Mbretëresha Susan e Shqiptarëve ka vdekur, por mikja ime dhe shoqja ime e ngushtë do të jetojë gjithnjë në zemrën time. Përkrah ngrohtësisë së saj dhe miqësisë së saj besnike ajo la trashëgim tek unë Mbretin e saj dhe Princin e saj. I gjithë sinqeriteti, kujdesi, mirëkuptimi dhe besnikëria që ajo shfaqi ndaj meje për gjithë këto vite, më shkul nga zemra që unë të zotohem për besnikërinë time tek dy miqtë e mbetur të kësaj familje të jashtëzakonshme Madhërisë së Tij Mbretit Leka I dhe Lartësisë së Tij Princit të Kurorës së Shqiptarëve.

Unë ju përshëndes ju të dyve ashtu si i shpreha lamtumirën Mbretëreshës Susan.

Johannesburg, 20 korrik 2004

Në një konferencë të posaçme shtypi Mbreti Leka falenderon shqiptarët në Shqipëri, trojet etnike dhe diasporë

Mbreti, falenderim për të gjithë shqiptarët

"Me nderim falenderoj të gjithë përfaqësuesit e besimeve fetare shqiptare, katolikë, ortodoksë, myslymanë, bektashinj, që bashkë me përfaqësuesin e Kishës Anglikane përcollën sipas riteve fetare Mbretëreshën Susan. Bashkësitë fetare shqiptare treguan se zakonet tona na bashkojnë të gjithëve, që feja e vërtetë e të gjithë shqiptarëve është Shqiptaria. I falenderoj publikisht, nëpërmjet medias shqiptare."

Mbreti Leka ka bërë një falenderim publik për të gjithë shqiptarët në Shqipëri, trojet etnike në Kosovë, Maqedoni, etj., si dhe në diasporë, për ngushëllimet e bëra për humbjen e Mbretëreshës Suzana.

Në një konferencë shtypi të mbajtur në një nga sallat e "Valleverde" në Tiranë, Mbreti Leka I, i shoqëruar edhe nga Princ Leka, ka mbajtur një deklaratë për mediat ku ka falenderuar të gjithë shqiptarët për mbështetjen që i kanë dhënë në këto dite zije.

Më pas Ai ka folur shkurt rreth mesazheve që ka marrë dhe ka theksuar se shqiptarët janë populli më i ndershëm i më i miri në botë.

Mbreti ka përmendur në deklaratën për shtyp një pjesë të personaliteteve, partive politike e figurave shtetërore e politike shqiptare, në pamundësi për t'i përmendur të gjithë.

Siç dihet Mbretit Leka dhe Familjes Mbretërore i kanë ardhur me mijëra telegrame ngushëllimi e mesazhe të tilla, nga shqiptarët, por edhe nga personalitete të huaja. Gjithashtu edhe krerë të shtetit shqiptar dhe drejtues në Kosovë e Maqedoni kanë bërë mesazhe ngushëllimi.

Në këtë konferencë Mbreti është përqendruar vetëm në mesazhet që ka marrë nga shqiptarët, pa përmendur ato nga miqtë joshqiptarë të Familjes Mbretërore, një pjesë e të cilëve kanë pozita drejtuese në shtete të ndryshme të botës.

Familja Mbretërore shqiptare gëzon që prej një viti një status të veçantë, i cili është aprovuar nga parlamenti pothuajse me konsensus të të gjithë krahëve politikë.

N.K.

OBORRI MBRETEROR SHQIPTAR

KUTIA POSTARE NR.8170

TEL/FAX: 00355 4 271 191

Tiranë, SHQIPËRI

E-mail royalcourt@albaniaonline.net

FALENDERIM

Këto ditë zije për Familjen Mbretërore Shqiptare, ne, bashkë me Princ Lekën, kemi ndjerë pranë përfaqësuesit nga të gjitha krahinat e Atdheut tonë të dashur, nga gjithë kombi shqiptar. Falenderoj metalurgët e Matit, që ndaluan protestën e tyre të ligjshme, ditën e Lamtumirës për Mbretëreshën Susan, ata që ulën flamurin në gjysëm shtize në qendër të Tiranës, si dhe në shumë rrethe të Shqipërisë, delegacionet nga Prishtina, Gostivari, Gjirokastra, Gjakova, Peja, Prizreni, Shkodra, Korça, Vlora, nga të gjitha krahinat ku banojnë shqiptarët. Falenderoj motrat dhe vëllezërit, që dërguan përfaqësuesit e tyre nga shqiptarët e diasporës së vjetër dhe të re nga SHBA, Britania e Madhe, Franca, Italia, Svicra, Suedia, Belgjika, Gjermania, Turqia, Greqia, etj. Falenderoj intelektualët shqiptarë, që nga shkrimtari ynë i shquar Ismail Kadare dhe Prof. Mentor Petrela, si dhe përfaqësuesit e tjerë nga Universitetet e Tiranës, Elbasanit, Prishtinës, Tetovës, Shkodrës, Korçës, Vlorës, Gjirokastrës.

Ne Ju falenderojmë të gjithëve për nderimin, që i keni bërë Mbretëreshës Susan. Populli shqiptar ka qenë dhe vazhdon të jetë populli më i ndershëm e më i miri në Botë. Dëshiroj që t'ju falenderoj vëllazërisht! Ju faleminderit!

Me nderim falenderoj të gjithë përfaqësuesit e besimeve fetare shqiptare, katolikë, ortodoksë, myslymanë, bektashinj, që bashkë me përfaqësuesin e Kishës Anglikane përcollën sipas riteve fetare Mbretëreshën Susan. Bashkësitë fetare shqiptare treguan se zakonet tona na bashkojnë të gjithëve, që feja e vërtetë e të gjithë shqiptarëve është Shqiptaria. I falenderoj publikisht, nëpërmjet medias shqiptare.

Me këtë rast dua të falenderoj Kuvendin e Shqipërisë, që mbajti një minutë zi për Mbretëreshën Susan, Kryetarin e Parlamentit, Shkëlqesinë e Tij Servet Pëllumbi që përcolli me përfaqësuesit e tij zyrtarë kurorën e nderimit për Mbretëreshën Susan. Ne falenderojmë posaçërisht Kryetarin e Shtetit, Shkëqesinë e Tij, Gjeneral Alfred Moisiun për ngushëllimet e paraqitura personalisht, si dhe nëpërmjet përfaqësuesëve të tij zyrtarë në Ceremoninë e Lamtumirës. Vëllazërisht i falenderoj deputetët dhe liderët e partive parlamentare shqiptare, të partive dhe të shoqatave atdhetare e kulturore, si dhe ministrat, Shtabin e Përgjithshëm të Ushtrisë që përcollën nderimin e tyre, duke shprehur personalisht ngushëllimet dhe nderimet për Mbretëreshën Susan.

Dëshiroj të falenderoj liderët e shqiptarëve në Kosovë, në ish Republikën Jugosllave të Maqedonisë, si dhe nga trojet e tjera shqiptare, që na përcollën zemërsisht ndjenjat e nderimit për Mbretëreshën Susan. Falenderoj vëllazërisht Shkëlqesinë e Tij Ibrahim Rugova, Presidentin e Kosovës dhe Shkëlqesinë e Tij Bajram Rexhepi, Kryeministrin e Kosovës, për mesazhet e ngushëllimit dhe të nderimit për Mbretëreshën Susan. Falenderoj Kryetarin e Partisë Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, z. Ramush Haradinaj, që përcolli personalisht nderimin për Mbretëreshën Susan. Falenderoj vëllazërisht z. Ali Ahmeti dhe z. Arbër Xhaferi për ngushëllimet vëllazërore, që dërguan për Ne dhe Princ Lekën. Falenderime vëllazërore përcjellim edhe për delegacionin e e Korit të Burrave të Kosovës, drejtuar nga kompozitori Rauf Dhomi dhe Drejtori i Galerisë së Arteve të Prishtinës, që përcollën në mënyrë të veçantë nderimin për Mbretëreshën Susan.

Në këto momente falenderimet që dëshiroj të përcjell janë të shumta, por nuk kemi mundësi që t'i përmendim të gjitha. Ne do t'ua përcjellim të gjithëve personalisht.

Por sot, dua t'u Ju falenderoj posaçrisht Juve, të gjitha mediat shqiptare, këtu edhe në të gjitha trojet shqiptare, që, sipas zakoneve dhe traditave të lashta shqiptare e përcollët me nderim Mbretëreshën Susan. Me këtë rast dua të falenderoj edhe teleshikuesit e Televizionit Teuta në Durrës, që përcollën ngushëllimet e tyre nëpërmjet ekranit televiziv. Po ashtu Telesportin, që përgatiti një dokumentar të veçantë për Mbretëreshën Susan, Televizionin Rozafa, që ndërpreu transmetimet në Shkodër, Televizionin Nesër TV në Tiranë që përcollën për teleshikuesit të plotë Lamtumirën e Fundit për Mbretëreshën Susan.

Edhe një herë dua të falenderoj të gjithë përfaqësuesit e Trupit Diplomatik, që përcollën personalisht ngushëllimet e tyre, në emër edhe të popullit dhe qeverive që përfaqësojnë.

Mbi të gjitha falenderoj edhe një herë popullin shqiptar, që më dha forcë për të vazhduar veprën e nisur sëbashku me Nënën Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëreshën Susan, që pushojnë përgjidhmonë në tokën shqiptare, për të cilën punuan dhe dhanë dashurinë e tyre të përjetshme.

Zoti i bekoftë!

Vëllazërisht

NMT Leka I

Legalistët kanë kërkuar që Moisiu të thërrasë tryezën e partive, për shkak të pushimeve të parlamentit

Të unifikojmë vullnetet politike pro sistemit proporcional

Deklaratë për mediat e PLL

PLL dhe grupi i saj parlamentar kanë shprehur vazhdimisht shqetësimin lidhur me zvarritjen e qëllimshme të Reformës zgjedhore, duke rrezikuar kështu zhvillimin e një procesi zgjedhor normal në zgjedhjet e ardhshme parlamentare, që priten me interesim të madh. Këto zgjedhje do të jenë bankoprovë për të gjitha institucionet që lidhen me këtë proces, por njëkohësisht do të jenë edhe testim i ndërkombëtarëve për politikën shqiptare, pasi proceset integruese të vendit janë bllokuar dhe po kushtëzohen prej tyre me zhvillimin e zgjedhjeve parlamentare të lira.

Ditët e fundit, me të drejtë po diskutohet për ndarjen e zonave zgjedhore, pasi është një hallkë shumë e rëndësishme e procesit zgjedhor. Ndarja e zonave merr një rëndësi akoma më të madhe po t'i referohemi zgjedhjeve parlamentare të qershorit 2001, nga ku rezultojnë zona me diferencë të madhe votuesish, gjithnjë në favor të PS. Po marrim vetëm një shembull: në zonën nr. 21 të rrethit Dibër, ishin të regjistruar 25.313 votues, dhe morën pjesë në votime 16.562 zgjedhës. Kandidati i PLL, në emër të koalicionit opozitar "B.F" mori 8801 vota, duke u shpallur deputet i zonës. Ndërsa në zonën nr. 99 të Sarandës, numri i votuesve ishte 6911, nga të cilët kandidati i PS mori 2861 vota, dhe u shpall deputet i zonës.

Ky fakt është i mjaftueshëm për të konkluduar se pushteti aktual, ashtu si edhe më parë, synon të sigurojë fitoren nëpërmjet zonave aktuale.

Por para se të diskutojmë ndarjen e zonave zgjedhore, duhet që partitë politike të shprehin qëndrimet e tyre në lidhje me sistemin zgjedhor, duke iu referuar edhe mangësive të shprehura në raportin e Misionit të Vëzhgimit të Zgjedhjeve përgatitur nga OSBE/ODIHR.

PLL dhe partitë e tjera opozitare, kanë kërkuar ndryshimin e sistemit zgjedhor, duke synuar një sistem proporcional të pastër apo rajonal, për çka është shprehur pozitivisht edhe PD. Madje ky propozim është përkrahur edhe nga partitë e majta parlamentare, përveç Partisë Socialiste. Duhet theksuar se ndryshimi i sistemit zgjedhor është sugjeruar edhe nga faktorët ndërkombëtarë, për të shmangur manipulimet.

Gjatë muajit gusht, Kuvendi i Shqipërisë ndërpret punimet dhe, për rrjedhojë, nuk mund të mbilidhet as Komisioni parlamentar për Reformën zgjedhore.

PLL, për të shfrytëzuar maksimalisht kohën e mbetur deri në zhvillimin e zgjedhjeve parlamentare, u propozon partive parlamentare që, gjatë muajit gusht, të iniciohet një tryezë bisedimesh nën drejtimin e kreut të Shtetit z.Moisiu - për të shprehur dhe unifikuar vullnetet politike për ndryshimin e sistemit zgjedhor aktual në atë proporcional të pastër ose rajonal, që do të shmangte ndjeshëm manipulimet dhe rezultati nuk do të kontestohej.

Tiranë, më 28.07.2004

Kryetari i PLL Spahiu kërkoi në një konferencë shtypi, ndryshimin e sistemit zgjedhor

Spahiu: Të shmangim manipulimin përmes ndarjes zonale

Kryetari i PLL Spahiu ka kërkuar në një konferencë shtypi, ndarjen e drejtë të kufijve të zonave elektorale, me qëllim shmangien e manipulimeve përmes zonave. Në këtë konferencë z.Spahiu ka sjellë si shembull faktin se shumë deputetë të opozitës kanë fituar me dyfishin e votave në zonat e tyre në krahasim me deputetët fitues socialistë, ndërsa ka theksuar se ky difekt mund të rregullohet përmes sistemit proporcional. Spahiu tha se deputeti i PLL në zonën 21 në Dibër ka fituar me gati 3-fishin e votave që ka marrë kreu socialist Gramoiz Ruçi në Sarandë. Spahiu solli si ilustrim edhe faktin se në zonën 21 kanë votuar mbi 16mijë vetë ndërsa në zonën e Ruçit më pak se 7mijë. Spahiu ngriti shqetësimin se kjo është një situatë, e cila demton rëndë barazinë e votës së elektoratit shqiptar dhe disa votuesve u jep indirekt peshë më të madhe elektorale.

Kryetari i PLL i cili është njëkohësisht kryetar i Grupit Parlamentar të kësaj partie, kërkoi që presidenti Moisiu, të marrë një iniciativë për mbledhjen e partive politike në një tryezë të rrumbullakët për të diskutuar e vendosur për reformën zgjedhore. Spahiu ngriti shqetësimin e tij se zgjedhjet e ardhshme po komprometohen për shkak të obstruksionit të PS përmes mosaktivizimit të komisioneve të posaçme parlamentare ose joparlamentare, për të ndryshuar shumë pika të Kodit aktual zgjedhor si dhe për të sanksionuar sistemin proporcional.

Në këtë konferencë të zhvilluar në kryesinë e Kuvendit (dt 28) Spahiu tha se opozita duhet të këmbëngulë që në të ardhmen PS-së t'i priten rrugët manipulative përmes zonave zgjedhore ose trukeve me anë të Kodit elektoral.

N.K.

Dhimbje dhe nderim për Mbretëreshën Suzana

Ngushëllime të përzemërta Mbretit të Shqiptarëve Leka I, Princit Leka, Oborrit Mbretëror, me rastin e ndarjes së parakohshme nga jeta, të MS Mbretëreshës Suzanë. Pranë Zotit, në paqe u prehtë shpirti i saj! I lehtë i qoftë dheu!

Mbretit dhe Princit u pastë lënë jetë të gjatë dhe bekimin e zotit!

Nëpërmjet ceremonisë madhështore të lamtumirës, të denjë për rangun e saj dhe qendrimit dinjitoz të Mbretit, Princit, Oborrit dhe mbarë shqiptarëve, krahas dhimbjes, ndjeheshim edhe krenarë. Ritet fetare në pesë besime të ndryshme që klerikët ushtruan në ceremoninë mortore, dëshmuan bashkimin tonë kombëtar, por për më tepër pati vlerë përfaqësimi në ceremoninë dhe përshpirtjen e fundit të kishës ortodokse autoqefale shqiptare kryesuar nga atdhetari i shquar, Hirësia e Tij At Nikoll Marku i Elbasanit, i cili për vullnetin e pamanipuluar të shumicës së shqiptarëve, është kreu i KOASH-it. Prezenca madhështore e At Markut në atë ceremoni na bëri të shpresojmë e besojmë se formula "feja e shqiptarit është shqiptaria" do të vazhdojë të na udhëheqë drejt aspiratës sonë madhore të bashkimit kombëtar, për të cilin NMT Mbreti Leka I nuk thotë vetëm fjalë te mençura, por po punon intensivisht. Ndodh fatkeqësisht që jo vetëm individë por edhe kombe të presin ceremonitë mortore për të ripërtërirë shpresat dhe besimin e venitur siç po ndodh me ne shqiptarët që ngushëllimet i shoqërojmë edhe me falenderime.

Ju faleminderit Madhëri, dhe dita t'u bëftë njëmijë për të mirën e kombit!

Eqerem Beqo Plaku

Shqiptarët e diasporës, me zemër pranë Mbretit

Ditët e fundit, shumë shqiptarë të diasporës antikomuniste i kanë përcjellë ngushëllimet e tyre Mbretit Leka dhe Familjes Mbretërore, për humbjen e parakohshme të Mbretëreshës Suzana. Ndër ta mund të veçojmë legalistin e hershëm z.Ndue Pjetër Nikaj i cili ka ardhur posaçërisht nga Nju Jorku së bashku me zogistin tjetër z.Nush Mulosmani.

Bashkë me këta, këto ditë ka bërë ngushëllimet në Rezidencën Mbretërore edhe sekretari i degës së PLL Belgjikë z.Julian Ismaili, i cili këtë takim e zhvilloi sëbashku me të jatin.

Siç dihet gjatë gjithë kësaj kohe, Mbretit Leka dhe Familjes Mbretërore i kanë ardhur me mijëra mesazhe e telegrame ngushëllimi. Për të kthyer falenderimet për të gjitha këto mesazhe mbështetesë tradicionale shqiptare, Mbreti Leka zhvilloi një konferencë shtypi me gazetarë ditën e shtunë që shkoi dt.30 korrik 2004.

N.K.

Fjala e deputetit të PLL Prof. Bahri Kollçaku në mocionin për debat me Ministrin e Transporteve për Korridorin 8

S'ju lëmë ta ndërroni Korridorin 8 me Korridorin 10!

Z.drejtues i seancës

Të nderuar kolegë

Duke repektuar kërkesën për mocion me Ministrin e Transporteve nga një grup deputetësh, mendoj se angazhimi i parlamentit shqiptar dhe sidomos i opozitës për dhe mbi korridorin 8, është maksimal.

Personalisht përballë këtij angazhimi, obligimi për të nxitur dhe për të bërë presionin e duhur është maksimal.

Korridorin pan-evropian unë e shoh në kompleks dhe si një proces i domosdoshëm për Shqipërinë në tërë gjatësinë dhe gjerësinë fizike dhe ekonomike të tij. Konkretizimi dhe ndërtimi i boshtit qendror si ndërmjetës lidhës bashkohor mundëson integrimin, zhvillimin dhe lëvizshmërinë e totalit ekonomik me të gjitha degët e ekonomisë ndërkombëtare dhe si rrjedhim domosdoshmëria e korridorit duhet të jetë më nxitëse për qeverinë shqiptare, gjithmonë e parë kjo, sipas mendimit tim, në interes të ekonomisë shqiptare. Korridori 8 e bashkon politikën shqiptare dhe pjesa ndarëse qendron në pjesën kohore, e përcaktuar kjo në këndvështrime të ndryshme, si shprehje e një vullneti më të mirë, më konkret dhe më bashkëkohor. Unë nuk jam cinik të mendoj se çdo gjë mbi korridorin 8 mvaret nga qeveria shqiptare, por kurrsesi nuk mund të pajtohem me avashllëkun dhe apatinë e saj për të realizuar pjesën angazhuese të detyrimit të saj.

Shqipëria është ndër vendet e pakta dhe ndoshta i vetmi në botë që nuk mundësohet me korridor tokësor lidhës me urat integruese që janë vendet fqinje. Me pjesëza të copëtuara, të ndara dhe të keqndërtuara superstrade, ku degëzimet e rrugëve nacionale janë si mos më keq. Pa e dekurajuar ministrinë përkatëse dhe në kompleks tërë qeverinë shqiptare, korridori s'duket ëndërr vetëm në pjesën teorike.

Ka mbi 10 vjet që kanë filluar një mori pjesëza të rrugëve nacionale të papërfunduara me një mori e turli lloj justifikimesh ku si gjithmonë faji mbetet larg dhe jo midis nesh, dhe si rrjedhim duke qenë opozitar me qeverinë e partisë suaj, nuk mund të jem optimist dhe i besueshëm në angazhimet dhe premtimet tuaja, ndoshta dhe të detajuara. Duke humbur çdo ditë kredibilitetet përballë elektoratit shqiptar me morinë e premtimeve boshe në tërë hapësirën e mandatit tuaj në aspektin kohë, të paktën ky korridor dhe angazhimet e juaja duhesh të ishin bërë publike me tërë transparencën e problematikën, dhe korridori do bëhesh z.Ministër, më i besueshëm.

Padiskutim e shoh të domosdoshëm prezencën dhe fatin e këtij korridori nën presionin e mundësive të tij integruese.

Personalisht nisma e korridorit fillon me ndërtimin dhe meremetimin e të gjitha rrugëve që janë aktualisht në Shqipëri, qofshin në qytet apo kudoqofshin nëpër fshatra, pa diskutim të asfaltuara. Dua të shoh vendin tim të pastër, të komunikueshëm, të lidhur, më të ndriçuar.

Nëse dhe një rrugë e vetme që lidh dy fshatra fqinjë është pa praninë e këtyre parametrave, korridori i madh bëhet demode. Mendimi se korridori 8 mund të përfundojë punimet pas vitit 2010 ka logjikën e vet. Ne nuk kemi mundësuar të integrohemi brenda vetes, si brenda qytetit lagje më lagje, ashtu edhe brenda komunës fshat më fshat.

Kemi qytete dhe fshatra të tëra që i zë paniku si nga dimri ashtu edhe nga pluhuri veror, sepse nga shirat shumë rrugë bllokohen dhe bëhen të pakalueshme dhe shumë të tjera pudrohen dhe marrin ngjyrën e pluhurit.

Mendoj se ka ardhur koha të mos mashtroni më me premtime elektorale boshe, sepse ndoshta janë rrugët që ju kanë mundësuar pushtetin dhe përsëri rrugët do ju rrëzojnë nga pushteti.

Askush nuk mund dhe merr kurajon të votojë për ju në qytetin tim ku presioni pluhur e baltë është tmerrësisht i frikshëm. Asnjë nga rrugët e Kavajës nuk funksionon normalisht dhe si rrjedhim pasonjat sociale janë të jashtëzakonshme. Ju e keni braktisur atë qytet duke e lënë nën mëshirën e Zotit duke mos i mundësuar asnjë fond bashkisë së qytetit dhe duke lënë pjesën turistike të qytetit nën operimin e fukarallëkut të kryekomunarëve. Nuk mund të mbahet pjesa turistike e qytetit si Gosa, Kryevidhi dhe Golemi duke i kthyer në lypës kryetarët e komunave për të meremetuar apo për të thithur ndonjë fond në të mirë të komunës. Çdo ditë e më tepër këtyre funksionarëve të lartë vendorë, përfshi dhe kryetarin e bashkisë së Kavajës me politikat tuaja, po u cënoni nderin, kredibilitetin dhe personalitetin e pushtetarit dhe të shtetarit shqiptar. Kjo nuk nderon askënd dhe askush s'mund të jetë fitimtar.

Së fundmi, megjithëse rezervat e mia mbi dëshirën tuaj për ta anashkaluar korridorin 8 duke e zëvendësuar atë me korridorin 10, uroj të kem ndikuar sadopak në nxitjen e dikasterit tuaj për të plotësuar detyrimet e juaja në vartësi të këtij korridori të rëndësishëm për Shqipërinë.

Fjala e deputetit të PLL Sadedin Balla në mocionin për debat me Ministrin e Transporteve për korridorin 8

Pse po e devijoni korridorin 8 në drejtim të Greqisë

I nderuar Kryetar!

Të nderuar deputetë!

Në kapërcyellin e mijëvjeçarit të dytë për në të tretin, shqiptarëve iu krijuan tre shanse pa shoq në historinë tonë shumëshekullore.

Shansi për ndërtimin e korridorit 8, shansi për shtetin-komb dhe shansi i integrimit në Bashkimin Europian. Tash pasi e kaluam kapërcyellin nga mijëvjeçari i dytë dhe jemi në hapat fillestarë për të tretin, më duhet fatkeqësisht të them se këta tre shanse më shumë shfaqen si vegime sesa si realitet. Me sa duket ne shqiptarët jemi të mallkuar që shanset historike në vend që t'i shndërrojmë në realitet, i shndërrojmë në prralla. A nuk ka marrë trajtën e një prralle ideja e ndërtimit të korridorit 8.

Ne u entusiazmuam me këtë ide, thurëm këngë, zhvilluam koncerte e festivale, sfilata mode, konkurrencë misesh, dreka e darka funksionarësh lokalë dhe funksionarësh të lartë të shtetit dhe kështu e arshivuam në bibliotekën e prrallave, për të thënë tash një 'ishte, ç'na ishte'.

Madje BE-ja për paaftësinë tonë na e kthen me të njëjtën monedhë duke e arshivuar për deri në 2020-tën. Lufta e Kosovës më 1999 na solli shansin e shtetit-komb. Me gjasë dhe këtë shans dalngadalë po e shndërrojmë në prrallë. Këtej dhe andej kufirit politik, pra në Kosovë folklorizmi politik po kontribuon për ta sistemuar në arkivin e prrallave. Shqiptarët e ngratë në Shqipëri pyesin pushtetarët e politikanët ku është shteti? Ku është shteti pyet një nënë në ekstremin e dhimbjes se i kanë vrarë djalin brenda në shtëpinë e vet, pa i bërë keq askujt, ku është shteti pyesin biznesmenët e ndershëm, ku është shteti pyesin të ngujuarit për shkak të gjakmarrjes, ku është shteti pyesin specialistët që kanë investuar mendjen madje dhe paratë e tyre për korridorin e tetë? Andej kufirit në Kosovë politikanët folklorikë në vend që të përleshen me fenomenet negative për standardet, përleshen me provokimet madje dhe me UNMIK-un. Ndoshta BDI e shqiptarëve të Maqedonisë bën përjashtim duke qenë me këmbë në tokë duke ndërtuar vërtet disa realitete.

Integrimi në BE po shndërrohet në prrallë. Tek dëgjon pushtetmbajtësit si e shesin integrimin në BE të kujtohet prralla e para '90-ës e Enver Hoxhës për të shkuar në komunizëm. Me këta hapa që po hedhim mbase ndonjëherë do t'i afrohemi BE-së.

"Kush thotë udhë - thotë qytetërim" shkruante Kiplingu i madh. A e kuptoni sa të paqytetëruar na gjeti viti '90, aq sa çdo shqiptar u ndie vërtet i turpëruar kur u hap dhe pa që Shqipëria nuk kishte as edhe një autostradë, çka nuk ndodhte as në vendet afrikane të banuara nga banorë me organizime shoqërore gati-gati primitive. Sot udha është qytetërim ndërsa korridoret zhvillim dhe integrim. Jam konsultuar me një specialist relevant të korridorit 8 dhe bie dakord me të se esenca, thelbi i Korridorit 8 është çështje konceptimi, është me vlera gjeo-politike dhe gjeo-strategjike. Korridori 8 i shprehur thjesht dhe qartë mund të konsiderohet në kuptimin strategjik si rruga e naftës dhe e lëndëve djegëse, pa u keqkuptuar se është me vlera të pallogaritshme për përpunimin e mallrave e qarkullimin e tyre për të gjitha llojet e transporteve, për qarkullimin e shpejtë të njerëzve, për qindra mijëra vendet e punës, për shumëllojshmërinë e shërbimeve etj..

Kështu çështja e korridorit 8 do të marrë vlerë dhe përparësi nëse do të dimë të zgjidhim dilemën: 1 - Do ta konsiderojmë Shqipërinë si pjesë të infrastrukturës ballkanike. Zgjidhja e drejtë e kësaj dileme do të na çojë në realitetin e korridorit 8. Nëse do ta quajmë Shqipërinë si vend tranziti, atëherë korridori 8 është jetik, na jep integritet e pavarësi, na bën pjesë të rëndësishme të planeve gjeo-strategjike, nëse do ta konsiderojmë Shqipërinë pjesë të infrastrukturave ballkanike, atëherë infrastruktura jonë përkatësisht zhvillimi do të jenë derivate të infrastrukturave të vendeve fqinje, për pasojë do të rrezikojmë me duart e mendjen tonë integritetin.

Zgjuarsia dhe patriotizmi ynë duhet të sendërtohen në infrastrukturat horizontale sipas aksit Portugali - Spanjë - Italia jugore - Shqipëri - Maqedoni - Bullgari - Turqi.

Akset vertikale e zbehin rolin tonë, na bëjnë bisht dhe aksesor të fqinjit jugor.

Kur themi se korridori 8 ka rëndësi strategjike kjo don të thotë se përfshin komponentin teknik-profesional, politik, diplomatik e më gjerë ndaj angazhimi ynë duhet të jetë total. Ne na duhet të emancipohemi në promovimin bashkëkohor të politikave..

Ne harrojmë ose jemi fare dritëshkurtër kur për dështimet tona fajësojmë të tjerët. Shtetet mbrojnë me çdo mjet interesat e tyre. Jo më kot Zonja e hekurt Margaret Theçër theksonte se Britania në politikën e jashtme nuk ka armiq ose miq, ajo mbi të gjitha ka interesa.

Për këta interesa shumë shtete nuk ngurrojnë të blejnë dhe pushtet-mbajtës dhe pushtet-mëtues. Eshtë ky këndvështrim që më ka bërë të mos habitem pse dështoi miratimi i rezolutës për Çamërinë në parlament.

Zonja e zotërinj!

Për t'i dhënë rëndësinë dhe kontributin tonë të plotë paraprakisht unë propozoj që pranë Ministrisë së Jashtme të ngrihet instituti i Korridorit 8 që të harmonizojë veprimtarinë diplomatike, tekniko-profesionale, ndërveprimin me lobingjet vendore e rajonale, me kreditorët e mundshëm sidomos me bankat europiane dhe institucione financiare relevante.

Në revistën "Minerva" nr.4 dt. 5 nëntor 1932 kam lexuar një studim të shkencëtarit italian Filippo Tajani që ndërmjet tjerash thotë: "Qytetërimet që rrojtën më tepër kanë qenë ata që zhvilluan më tepër mjetet e komunikacionit. Fitimet e romakëve, suksesi anglez në kolonizim, përparimi i vërtetë amerikan, patën për bazë perfeksionimin, sipas kohës, të arteve rrugore."

Uroj të udhëhiqemi nga kjo filozofi!

Ju faleminderit!

"Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" në një vështrim retrospektiv, aktual dhe perspektiv

nga Prof.as. Dr. Bajram XHAFA

Në vend të hyrjes: pak histori

Qysh në fillimet e Rilindjes Kombëtare e gjer më sot, në momentet më kritike, shqiptarëve u janë drejtuar shumë herë me thirrje, manifeste, memorandume, qarkore, komunikata, rezoluta e rezolucione, letra të hapura, nisma për lëvizje etj., nga organizata politike e veprimtarë të Lëvizjes kombëtare, shoqata e parti, personalitete të politikës e të kulturës, udhëheqës e ideatorë për probleme jetike për vendin, popullin a kombin. Qëllimi i tyre ka qenë të zgjojnë e të shkundin popullin nga apatia dhe përgjumja ku kishte rënë, për ta ngritur e mobilizuar atë që të dilte nga gjendja e rëndë e pa perspektivë në të cilën fati dhe rrethanat historike e kishte zhytur. Ka patur edhe raste, siç ngjiste në kohën e diktaturës, kur ato synonin të "riciklonin" burokracinë e t'i shtrëngonin më shumë rripat popullit. Trajtën e një Thirrjeje pati edhe nisma e NM së Tij Leka I "Mbret i Shqiptarëve" më 29 maj 2004 kur shpalli zyrtarisht synimin për të hyrë aktivisht në jetën politike shqiptare, për fillimin e "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar" dhe bashkimin e popullit në një front të vetëm për ndryshim. Në të vërtetë, siç sqaron edhe vetë Mbreti, fillimi i Lëvizjes iu bë i njohur popullit shqiptar më herët, më 26 janar të këtij viti me fjalën përshëndetëse që NM e Tij bëri në përvjetorin e Kongresit Kombëtar të Lushnjës. çfarë e detyroi "Mbretin e Shqiptarëve" të ndërmerrte një nismë politike të tillë për popullin e kombin shqiptar dhe pse pikërisht në këtë periudhë?

Si në periudhën e shkurtër kur ishte në pushtet edhe gjatë kohës kur ishte në ekzil, historikisht Mbretëria Shqiptare dhe vetë "Mbreti i Shqiptarëve" si personifikim i saj kanë qenë institucioni, që më shumë se kushdo tjetër ka qenë realisht i lidhur me fatin (e pafat) të popullit e të kombit shqiptar, institucioni më përgjegjës dhe më i angazhuari. Kështu ndodhi sa qe gjallë Mbreti Zog, i cili pati më shumë se një vdekje natyrale, për atë se çfarë historia dhe Fuqitë i punuan Shqipërisë dhe shqiptarëve. Edhe Mbreti Leka më shumë se kurorën dhe fronin, trashëgoi plagët, problemet, shqetësimet, hallet dhe përgjegjësinë për çeshtjen shqiptare. Më shumë se "Mbret" atij i ra për hise të bëjë punën e robit të dënuar dhe të luftëtarit të paepur e të munduar (edhe kur zhvillon veprimtari diplomatike) të çeshtjes shqiptare. Ky është fati i rëndë i nacionalizmit dhe i nacionalistëve shqiptarë, si atëhere kur ata ushtrojnë veprimtarinë si politikanë, filozofë, shkencëtarë, publicistë apo luftëtarë të thjeshtë, ashtu edhe atëhere kur janë mbretër. Gjithë këtë periudhë që po kalojmë, në pozita komode e të favorizuar nga "fati" kanë qenë vetëm antikombëtarët. Atyre vazhdimsht u ka fryrë era nga pas dhe ua ka lehtësuar ngjitjen të përpjetave të fatit. Nacionalistëve shqiptarë vazhdimisht u ka fryerë era në kraharor dhe kanë qenë e janë të detyruar ta përballojnë atë me gjoks e të çajnë përpara përmes vështirësish të jashtëzakonshme. Hapi i tyre ka bërë përpara, aq sa ç'ka bërë përpara kauza shqiptare.

Duke parë efektet shkatërrimtare të diktaturës në Shqipëri, që nga larg, nga ekzili i detyruar politik, aty nga fundi i viteve '70 të shekullit XX, Mbreti Leka I ndërmerr nismën për t'i dhënë fund asaj mynxyre me një ndërhyrje ushtarake. Por Evropa e Helsinkit e donte Shqipërinë ashtu siç ishte, madje edhe më keq, që "çeshtja shqiptare" të mbahej e ngrirë në frigoriferin e politikës. Prandaj me alarm urdhëroi që "Mbreti i Shqiptarëve" të largohej urgjentisht nga Evropa e të degdisej sa më larg që të ishte e mundur. Në Tiranë diktatura mori frymë thellë. Në Beograd dhe Athinë do të ngriheshin gotat e shampanjës.

Me rënien e "perdes së hekurt" edhe shqiptarët morën frymë thellë. Plot shpresë dhe me tërë fuqinë e shpirtit, nga gjokset e tyre dolën thirrjet: "liri - demokraci" dhe "drejt Evropës!". Shqiptarët e arratisur nga diktatura, ata që kishin mbetur gjallë, vrapuan të përmallur të shohin vendin dhe të afërmit, natyrisht, ata që gjetën. Një ditë të ftohtë dhe me shi nëntori të vitit 1993 u kthye edhe shqiptari Leka Zogu, por... "toka amë nuk e mbante". Kodet e vjetra të shqiptarëve ishin përmbysur prej kohësh. Nuk ishte më Shqipëria tradicionale, ajo që kishte lënë Mbreti Zog. Ajo ishte bërë tokë e "tjetërkujt". Në Tiranë, Beograd, Athinë, Ballkan dhe Evropë u hodh alarmi sikur në Tiranë të kishte ardhur laneti. Me shpejtësi rrufeje dhe me alarm e dëbuan nga Atdheu i tij pa u mbushur as 24 orë. E dëbuan si më 1939 - ën. Ndryshonte vetëm fakti se atëhere ata që e kishin bërë këtë gjë ishin të huaj dhe i thoshin vetes fashistë. Por kjo nuk e ndryshon problemin. Thelbi mbetet i njejtë. Vepruan si të ishte trashëgimtari i Viktor Emanuelit të Italisë fashiste që më i pari nisi Luftën (fashiste, botërore) dhe jo i biri i Mbretit Zog të Shqipërisë, që më i pari në Evropë i ktheu armët fashizmit dhe nisi rezistencën (antifashiste). Nuk vepruan as si ai fshati në Mirditë tek filmi "Komisari i dritës" që ktheu mendje nga vendimi që kishte marrë për ta lëçitur mësuesin dhe birin e fshatit (Dritanin) pse ishte komunist, kur Loro Kovaçi në rolin e plakut autoritar me zë qortues e plot kumbim iu drejtua bashkëfshatarëve: "Dritani është djali ynë". Nga larg, Evropa "monitoronte drejtësinë". Cinizëm dhe sfidë për antifashizmin, veprën e të cilit gjithë bota dhe, me plotë të drejtë edhe Shqipëria i përkujton me nderim çdo vit. Atëhere shqiptari Leka Zogu vepron me urtësinë dhe maturinë e Mbretit dhe largohet pa zhurmë. Nuk don sherr mes shqiptarëve. Madje, nuk ka as dëshirë t'i fajësojë shumë. I kanë indoktrinuar keqas, mendon Ai.

Duhet durim. I vuri zemrës një gur për të pritur një moment tjetër, më të qetë, për t'u kthyer në Atdheun e tij, sa t'u bjerë pak zjarrmia e indoktrinimit, por... sistemi e kishte mbarsur vendin tejmase me padrejtësi e tension, e kishte detonuar. E keqja e nisur para 50 vitesh nuk e kishte bërë plotësisht të sajën. "Të birtë e shekullit të ri" ndezën fitilat dhe masën që vetë e kishin ngarkuar me tension, më 1997 e shndërruan në konflikt. Shqipërisë i doli flaka. Për turpin e botës dhe kënaqësinë e armiqve të Shqipërisë. Por, ata që rilindasi dibran Josif Bageri i quante "am e at mohonjës, shqyptar të serbvet e të marruet", (edhe të grekvet, do të kishte thënë po të jetonte sot) nuk turpërohen. Ata fërkonin duart dhe nga flakët që digjeshin dhe gjaku i Shqipërisë që rridhte nxirrnin gështenja të ngrohta dhe bënin para haram në kurriz të Atdheut. Providencialisht, përsëri vjen që nga larg Mbreti Leka. Tashmë "sherrxhinjtë" ishin të pafuqishëm për ta përzënë. Madje kishin nevojë për të. Zjarri që vetë e kishin ndezur, duhej shuar, por nuk ishin në gjendje. Për vete kishin fshehur kokat. Mes breshërive të kallashëve dhe të anarkisë së përgjithshme, Mbreti përshkon si në legjenda me një qetësi olimpike gjithë vendin, nga Jugu në Veri, madje deri atje në Vermoshin e largët ku s'kishte qenë asnjë "i parë" më përpara. "Paqë, Bashkim, Vëllazërim". Populli pas Tij. Si në kohërat biblike. Kaq mjaftonte dhe zjarri u shua e zemrat u qetësuan. Tri fjalë të vetme. Ishin fjalë Mbreti. Toka e zhuritur shqiptare i thëthinte me afsh dhe me to shuante etjen. Mbreti i Shqiptarëve njohu popullin e tij. Populli shqiptar njohu Mbretin e tij. Kjo ishte rëndësia më e madhe e vizitës time, thotë Mbreti: "të njihja popullin shqiptar e të më njihnin mua, prandaj shkova". Shkoi më pas edhe në Kosovë. Pritje e jashtëzakonshme. Lëvizja më e madhe. Me e madhje shpresë.

Referendumin "Mbretëri - republikë" e manipuluan. Produksioni politik i luftës së klasave, dy partitë kryesore vazhduan prapë me forca të reja avazin e vjetër. Kështu ishin gatuar ose kështu i merrnin "porositë". Nuk dinin ndryshe. Rrënjë pise. Atëhere Mbreti bëri atë paralajmërimin e frikshëm për rrezikun që i kanosej Shqipërisë: "Edhe PD dhe PS edhe partitë e tjera duhet të binden se në rast se nuk e pushojnë luftën në mes tyre, pas 10 vjetëve nuk do të ketë më Shqipëri. Atëhere kuptojeni mirë se pavarësia e Shqipërisë është në dorën tuaj". E tmerrshme. Edhe 10 vjet jetë. Se këto që drejtonin vendin nuk kishin ndërmend të ndryshonin. Vitet e mbetura do të përcilleshin me ankthin e njeriut kanceroz që i ka ditët të numëruara, ku ç'do njera prej tyre shënon një hap drejt vdekjes.

Mesazhi mbretëror

Në Shkodër ka një fjalë të urtë: ku (në atë shtëpi që) ka shamatë, ka horrllëk ose vdekje. Tani pas 7 vjetëve Shqipëria "jonë evropiane" i ka të dyja, madje të trija: edhe shamatë, edhe horrllëk edhe vdekje. I kthyer përgjithmonë në atdheun e tij, në vendlindje "Mbreti i Shqiptarëve" hedh kushtrimin: "më 1997 kam dhënë një paralajmërim se në rast se situata do të vazhdojë siç po vazhdonte ne do të bëheshim një shtet vasal, një shtet që do të varej krejtësisht nga fqinjët tanë dhe nga ndihma ndërkombëtare. Sot jemi pothuajse një koloni e të huajve. Ku është dinjiteti i popullit shqiptar, zhvillimi ekonomik kombëtar, politika kombëtare dhe, natyrisht, ku është pavarësia jonë? (nënvizimi im - B. Xh.). Nuk kam frikë të them, deklaron Mbreti, se 60 % e më tepër e ekonomisë së Shqipërisë tashti varen nga monopolet e huaja në bashkëpunim me mafien politike shqiptare... Shqipëria po kthehet në piramidë të rrezikshme për popullin shqiptar".

Shqipëria ka humbur pavarësinë, tha Mbreti Leka. Shqipëria humbi gjënë më të shtrenjtë dhe më të shenjtë. Humbi vepra e madhe e rilindësve. Humbi mundi, djersa dhe gjaku i patriotëve të Rilindjes dhe Pavarësisë. Çdo shqiptar ka të drejtë të bëjë pyetjen: Pse humbi pavarësia e vendit? Si e humbi? Cilat qenë shkaqet dhe shkaktarët? Kush e mban përgjegjësinë? Çfarë duhet bërë?

Historia është e mbushur me shembuj të shumtë të humbjes së pavarësisë si rezultat i agresioneve ushtarake të fuqive të huaja. Eshtë i njohur agresioni ushtarak i Italisë fashiste me 7 prill 1939 që rezultoi me asgjësimin e pavarësisë së shtetit shqiptar, por në ditët tona nuk shohim të ketë ndodhur një sulm i tillë i hapur nga jashtë (ndonëse një sulm i fshehtë i padeklaruar nga Jugu u bë më 1997). Atëhere si ndodhi kështu me Shqipërinë? Normalisht nuk ka pse të ndodhë një fenomen i tillë. Padyshim që kjo është një temë e madhe dhe kërkon studime më të plota, të thella, gjëra e të hollësishme nga pikëpamja politike, ekonomke, shoqërore e kulturore bazuar në burime arkivore dhe jo arkivore, gjë që i takon së ardhmes. Por një fshat që duket nuk don kallauz, thotë një fjalë e urtë popullore. Tashmë kjo është një gjë që shihet qartë, me "synin e zhveshun" edhe nga njerëz të thjeshtë. Thelbin e saj e përmbledh edhe shprehja shumë e bezdisshme që e dëgjon aq shpesh: "Këtu nuk ka shtet". Ekzistenca e shtetit me gjithë funksionet e tij është elementi bazë i pavarësisë së një vendi.

Socializmi enverian dhe "Tranzicioni" paskomunist enverist e përkreu punën e vet të kobshme, antikombëtare. Në thelb ky ka qenë objektivi strategjik i komunizmit dhe komunistëve shqiptarë, jo ai revolucioni botëror proletar fantazmagorik. Shqiptarët e zhdukën "vetë" pavarësinë e tyre, me dorën e tyre, me mendjen e tyre, me politikën e "tyre", me socializmin e "tyre", me "demokracinë" e tyre, me partinë e "tyre" dhe me trashëgimtarët e partisë së "tyre". Atë mision që para 60 vjetëve e nisi, Partia e komunistëve e bitisi ose po i jep dorën e fundit (është lufta finale). Shteti shqiptar, shteti "amë" kishte për detyrë të bënte përpjekje e të krijonte kushtet për bashkimin e shqiptarëve në një shtet kombëtar. Shqipëria politike do të shërbente dhe duhej të shërbente si bërthamë për tërheqjen dhe bashkimin me të, të pjesëve të tjera të mbetura jashtë saj padrejtësisht dhe poshtërsisht. Nuk ndodhi kështu. Madje ngjau e kundërta. Qenë të mjaftueshme 60 vjet, duke përfshirë edhe të ashtuquajturin Tranzicion, që shteti amë, nën sundimin e komunistëve dhe të neokomunstëve jo vetëm nuk krijoi kushte për bashkimin e shqiptarëve, por çoi drejt humbjes së pavarësisë edhe të vetë Shqipërisë politike dhe krijoi gjithë premisat për asgjesimin e saj si subjekt shtetëror. Komunistëve shqiptarë nuk i pritej që këtë mision ta kryenin me evolucion të ngadalshëm. Me ndihmë edhe nga jashtë, më 1997 i hynë me "aksion revolucionar" rebelimit të armatosur. Por 1997 - ta mbeti në fazën e provës gjenerale për të arritur objektivin kobzi, më i rëndi dhe më e turpshmi në historinë e Shqipërisë.

Për të realizuar atë që nuk arritën më 1997 u adaptuan taktika e metoda të tjera, më "të buta". Vendin e rebelimit të armatosur do ta zinin projektet për "zhvillim". Parrulla do të ishte: Të fuqizojmë njëherë shtetin amë dhe pastaj... gjithë shqiptarët t'i "shtijmë" në Evropë. Kështu do të "zgjidhej!" edhe çeshtja kombëtare. Petulla me ujë thotë populli ynë (byrekë në qiell, shkruante dikur poeti anglez Persi Shell). Kjo do të bëhej nën moton e lirisë çoroditëse, "lirisë" pa kufi e pa ligj (liberalizmit), të zhvillimit të ekonomisë së tregut, të kapitalizmit dhe të borgjezisë, natyrisht, të borgjezisë kompradore që patjetër do ta përbënin pasardhësit social - komunistë të ish nomenklaturës. Plani i socialistëve ishte që me anë të korrupsionit shtetëror, sigurimit të monopoleve të paligjshme dhe gjithë marifeteve të tjera, të krijonin e të fuqizonin borgjezinë shqiptare (kompradore), pra, veten e tyre; ta shndërronin shtetin në piramidë dhe gradualisht të eleminonin pavarësinë e vendit. Efektet qenë të shpejta. Pasojat, katastrofike. Shqipëria humbi pavarësinë. Paralajmërimi i Mbretit qe profetik.

Para syve tanë po shohim se si shkatërrohen çdo ditë lumenjtë, pyjet, mbitoka dhe nëntoka shqiptare, veprohet sikur duan t'i rrëmbejnë asaj gjithçka e të mos i lënë asgjë. Paralel me këto shkon edhe shkatërrimi i njeriut. Nuk mjaftohen të rrëmbejnë gjithçka ka kjo tokë e nga ky vend, por po rrëmbejnë edhe ato çfarë vijnë nga jashtë si huara, donacione, ndihma, etj., duke e futur vendin në borxh për ndonja 200 vjet dhe pastaj t'i venë minat para se t'i kthejnë shpinën e të këpusin qafën. "Çfarë është buxheti i shtetit 2 miliard $? Nga vijnë ato para? -pyet Mbreti Leka. Nga borxhet që marrim? Atëhere? Jemi futur ditë pas dite në borxh? Si do t'i paguajmë këto borxhe?" Këto dhe të tjera si këto duhet të ketë patur parasysh Mbreti kur thotë se "Shqipëria po kthehet në piramidë të rrezikshme për popullin shqiptar".

Populli dhe kombi shqiptar është goditur rëndë në palcën e vetë kombëtare, në indin kombëtar, në formimin, në konstruktin e tij nacional. Ai është varfëruar materialisht dhe shpirtërisht, është paralizuar e mpirë, është çoroditur, zvetënuar, pa asnjë perspektivë, mosbesues e shpresëhumbur, në krizë shoqërore, në krizë identiteti, një krizë të gjithanshme e të përgjithshme. Klasa politike tërësisht e korruptuar dhe e shitur. Krahu kombëtar i pakët dhe shumë i dobët, i pafuqishëm, i përndjekur, i terrorizuar, i izoluar, i sulmuar e i goditur nga të gjitha anët, nga brenda e nga jashtë.

Përpjekjet dhjetëvjeçare për një front të djathtë kombëtar, nacionalist u luftuan egërsisht dhe u sabotuan në mënyrë sistematike nga dy "të mëdhenjtë". Partitë që i përmbahen programit kombëtar kanë qenë e janë të dobëta, anemike, objekt diversioni, thuajse inekzistente ose janë përdorur nga dy partitë e mëdha si bishtra të demokracisë. Populli në masën tre të katërtat nuk merr pjesë në zgjedhje, një formë bojkoti i paorganizuar, anarkist. I zhytur në apati shoqërore, thuajse indiferent, ai bën gjumin letargjik vdekjeprurës duke marrë frymë nëpër gurmazin e dy partive kryesore. Ç'duhet bërë? Cila është rruga e daljes? Kush duhet të ngrihet dhe kush do të prijë?

Objektivat e "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar"

Duhet një Lëvizje e madhe, një ndryshim i madh, i thellë, thelbësor, rrënjësor. Kështu tha Mbreti Leka. Revolucion? Hop? Hop me shpërthim? Po në se duan, edhe kështu le ta quajnë ata që merren me studime për teorinë e revolucionit. Teorikisht duhet të jenë përgatitur për këtë. Katastrofa kombëtare e maskuar në emër të "progresit" evropianist duhet ndalur. I duhet thënë "stop". I duhet thënë "ndal!" dypushtetit, shumëpushtetit, papushtetit, anarkisisë, shkatërrimit. Nuk duhen lejuar që shkaktarët e katastrofës ta mbajnë më peng Shqipërinë me anë të një pushteti të uzurpuar, të korruptuar e të degjeneruar e për ta shpënë atë (katastrofën) deri në fund.

Lëvizja duhet të konkludojë në vendosjen e një pushteti tjetër. Ky është edhe objektivi i parë i këtij dokumenti programatik. Vendosja e një pushteti tjetër nuk është qëllim në vetvete, as duhet kuptuar që ai të shërbejë vetëm sa për të "demokratizuar" më tej vendin. Shqiptarët janë mbingopur me "revolucionarizim të mëtejshëm", me "demokratizim të mëtejshëm", me "thellim" të këtij apo atij procesi revolucionar a demokratik. Meqenëse i takoj atij brezi të shkolluarish të sistemit të kaluar dhe me qenëse shumica e atyre që janë në drejtimin e vendit, pra, përgjegjës për katastrofën, besoj se do të më kuptojnë dhe do të binden më me lehtësi nëse të sjellim ndër mend ato leksionet e materialzmit për situatën revolucionare që aq herë i kemi dhënë provim dhe aq shumë i kemi diskutuar në format e edukimit. Mendoj se përsëri mund t'ju hyjnë në punë, por tashmë në kahe të kundërt. Bota është e rrumbullakët dhe... ajo sillet rrumbullak. Nuk thonë kot se çfarë do të punosh mbi të tjerët, vjen një ditë e të bie mbi kokën tënde.

Situata revolucionare karakterizohet, së pari, nga kriza e përgjithshme politike e klasave sunduese si dhe e regjimit të tyre. Kjo krizë shprehet në faktin se klasat sunduese nuk janë në gjendje të ruajnë sundimin e tyre, duke qeverisur me metodat e vjetra, kurse klasat e shtypura nuk durojnë më rendin ekzistues. Pra, as masat e popullit nuk munden më të jetojnë si më parë dhe as sunduesit nuk mund të sundojnë si më parë. A nuk ekziston sot edhe në Shqipëri një situatë e tillë?

Së dyti, situata revoluconare karakterizohet nga ashpërsimi i antagonizmave shoqërore, nga rritja e madhe e pakënaqësisë së punonjësve për shkak të varfërisë dhe të skamjes ekonomike, padrejtësisë dhe shtypjes shoqërore. (Materializmi historik , Tiranë, 1983, f. 253) Sot në Shqipëri edhe ky është një fakt i pakundërshtueshëm.

Trashëgimtarët politikë të komunizmit e kanë mbarsur vendin me tension revolucionar, kanë krijuar (sipas përcaktimit të Leninit) të gjithë premisat e situatës revolucionare "kur "shtresat e ulta" nuk duan të vjetrën, nuk mund të jetojnë më si më parë dhe kur "shtresat e larta" nuk mund të sundojnë më si përpara". Në Shqipërinë politike shihet qartë kriza në radhët e partisë sunduese (një tregues është përçarja e saj në dy fraksione të mëdha), kriza me "aleatët" e saj dhe kriza në të gjithë sistemin partiak pluralist (edhe në radhët e opozitës). Ato ndarjet dhe bashkimet, copëtimet e shartimet rigrupimet dhe "federimet" e partive dhe "grup - partive" janë përçudnimet më skandaloze e më të paparimta që u ngjajnë monstrave mitologjike. Janë një tallje e hapur e një sjellje arrogante me qeverisjen prej kapadaijsh politikë. Pra, jemi para një krizë të përgjithshme nacionale. Realisht, ajo që Lenini e ka quajtur krizë të përgjithshme nacionale ka përfshirë sot gjithë shqiptarët në të dy anët e kufirit. Edhe ndryshimi bëhet (më falni për terminologjinë) domosdoshmëri historike për të gjithë shqiptarët.

Kështu, siç shihet, sot problemi shqiptar është shpalosur tërësisht, ka dalë në mejdan, është shtruar për zgjidhje. Por ai kërkon burra të vendosur, trima e besnikë, shqiptarë të ndershëm e me karakter dhe jo shkërdhata politikë (term i Dritëro Agollit). Burrat dhe gratë e Shqipërisë sot janë në provën më të madhe. Në kohën e diktaturës si kriter për përcaktimn e vlerave morale të "njeriut të ri" shërbente raporti që kishte ky fundit me pyetjen: sa dhe si i shërben mendimi dhe veprimi i tij vijës së partisë, idealeve të revolucionit e të socializmit. Sot më shumë se kurrë, (sot e përgjithmonë) për shqiptarin shtrohet vetëm një pyetje: sa dhe si i shërben mendimi dhe veprimi i tij bashkimit kombëtar, Shqipërisë Etnike. Ky është dhe duhet të jetë kriteri bazë për vlerësimin moral të shqiptarit. Me droje e kam përmendur në një emision televiziv aty nga viti 1996 një thënie të Trockit, i cili për të karakterizuar natyrën e Leninit kishte thënë se ai mendonte 24 orë në ditë për revolucionin. Për analogji duhet që çdo shqiptar duhet të mendojë 24 orë në ditë për bashkimin kombëtar. Për bashkimin kombëtar shqiptarët duhet të bëhen të sëmurë. Ndryshe nuk mund të shërohen si komb. Përndryshe, jeta do t'u shkojë në gjendje reaminacioni. Para shumë vitesh, Mbreti Leka ka thënë se "për Shqipërinë Etnike edhe nga varri do të ngrihem".

Faktori subjektiv, ndërgjegja dhe organizimi i shqiptarëve, kjo është pika e dobët e tyre. Këtu e kanë kapur për brirrësh demin shqiptar armiqtë e tyre. Sot kjo dukuri shfaqet disi kontradiktore. Shqiptarët vërtet aktualsht janë në gjendje amullie dhe çoroditjeje politike, dhe në këto kushte, as në kohë krize nuk mund ta rrëzojnë pushetin e vjetër me forcë apo me votë, por mjafton një faktor i besueshëm e bindës që t'i tërheqë e t'i udhëheqë, dhe ata janë gati të shkojnë pas tij e të bëjnë mrekullinë e pritur. Frontin e Djathtë Antikomunist nuk e lejuan as të krijohej e të merrte formë qysh më 1994. Aleanca PS - PD nuk lejoi të ngrinte krye kurrëfarë force e djathtë apo me program nacionalist. Përpjekjet për to i mbytën që në vezë, që në tentativë. Tashmë të gjithë janë të bindur se këtë rol mund ta luajë vetëm Mbreti. Mbreti Leka me autoritetin dhe figurën e Tij, me karizmën e tij, me pastërtinë politike, i papërzier në katrahurën shqiptare, me angazhimin politik dhe përkushtimin kombëtar mund dhe duhet të luajë rolin udhëheqës të Lëvizjes, të luajë rolin e garantit të saj në kostelacionin e problematikës kombëtare. Duke qenë Ai në krye të Lëvizjes, do të mënjanoheshin më me lehtësi rreziqet që vijnë nga jashtë e nga brenda për destabilizimin e vendit dhe për provokimin edhe të ndonjë katastrofe tjetër si ajo e 1997 - ës. Në vitin 1997 Ai e dha provën më të qartëdhe ndihmën më të madhe në ruajtjen e ekuilibrit e të stabilitetit shoqëror e politik. Pikërisht për këtë komtribut të Tij, politikanistët e Shqipërisë vazhdimisht kanë pompuar një opinion të kundërt, por tashmë, kur vjen puna për të diskutuar qendrimin e Mbretit, u shkon mundi huq sepse askush nuk ua ven veshin.

Intermexo historike

Me ngritjen e shtetit kombëtar shqiptar më 1920, Kongresi Lushnjës jetësoi Pavarësinë e shpallur me 28 nëntor 1912. Pavarësia humbi kur fashizmi (Italian) sulmoi ushtarakisht Shqipërinë me 7 prill 1939. Humbja e pavarësisë nga sulmi fashst ishte klasike. Pas Luftës së Dytë Botërore Shqipërisë i "akorduan" një pavarësi formale së cilës komunistët ia hypën më qafë duke e shpërdoruar keqas derisa çuan në humbjen e saj. Humbja e pavarësisë në kohën e tanishme është "moderne", "bashkëkohore". Nuk humbi në mënyrë klasike, me agresion të "jashtëm", por nga brenda e në mënyrë "graduale", nën udhëheqjen e komunistëve. Humbja e pavarësisë së shtetit shqiptar tashmë është një fakt politik dhe një e vërtetë historike.

Momenti i zgjedhur nga Mbreti Leka I për të hedhur Thirrjen për fillimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar pikërisht në përvjetorin e Kongresit të Lushnjës nuk është rastësi. Ai ka një kuptim historik dhe një domethënie politike. Me Kongresin e Lushnjës nis procesi historik i ngritjes së shtetit kombëtar tek shqiptarët, proces i cili ende nuk është përfunduar. Në epiqendër të kësaj pune ishte veprimtaria politike e Ahmet Zogut dhe Krahut Kombëtar. Shteti shqiptar me karakter kombëtar që themelet i pati në Lushnjë u shtri vetëm në një pjesë të truallit shqiptar. Në kufij të cunguar e të denatyralizuar ai pati një mbijetesë heroike që i detyrohet vetëm fuqisë së popullit shqiptar dhe aftësisë së tij për të duruar privacione që pak kush nga popujt mund t'i përballojë. Viabiliteti (aftësia për të jetuar) i shtetit shqiptar me atë gjymtim territorial ishte i dyshimtë, i pasigurt. Me ardhjen e komunistëve në pushtet pas LDB dhe politikën e tyre, dyshimi dhe pasiguria u bënë edhe më evidente.

Drejt Shqipërisë Etnike

Në fundshekullin e 20-të shqiptarët u vunë përsëri para alternativës: ose - ose. Ose të luftonin për bashkim kombëtar, ose ashtu të ndarë e të copëtuar të shuheshin gradualisht si popull e si komb. Rënia e "perdes së hekurt" dhe fillimi i demokracisë duhej të shënonte rifillimin e programit kombëtar për zgjidhjen e çeshtjes kombëtare të ndalur si pasojë vendosjes së komunizmit.

Kur filluan proceset demokratike, legalistët dhe mbretërorët dolën në mitingje me parullën "Pa mbretëri nuk ka Shqipëri". Edhe pse e bukur dhe me rimë dhe shumë praktike për mitingjet e shumta e masive që zhvilloheshin atëhere, prapë se prapë, nën euforinë dhe zhurmat e parullave demokratike pas daljes nga diktatura, një kushtëzim i tillë Shqipëri - Mbretëri dukej i tepruar dhe më shumë tingëllonte si fanatizëm politik i nostalgjikëve të mbretërisë. Pështjellimet politike paskomuniste të "Tranzicionit" që ndodhën më pas në horizontin e turbulluar shqiptar provuan vlerën politike të asaj parulle. Realiteti i krijuar më 1997 ia rriti më shumë vlerat. Pati edhe parulla që apelonin Shqipërinë Etnike si "S'ka Shqipëri, pa Kosovë e Çamëri", që në fakt shprehte gjithë thelbin e viabilitetit të shtetit shqiptar. Legalistët e monarkistët i lidhnin midis tyre këto parulla, gjë që vinte nga qendrimi tradicional i tyre. Drejtuesit e lëvizjes demokratike bënin kujdes që ajo të mos rrëshqiste drejt kërkesave nacionale, të mos shihej si pjesë përbërëse e detyrave dhe programit nacional të mbetur në gjysëm të rrugës, por kryesisht dhe vetëm në kuadrin e programit demokratik antikomunist. Mirëpo, e çliruar nga dara e diktaturës, vala e Lëvizjes do të shpinte në mënyrë objektive drejt thellimit të programit të saj dhe nuk do të vononte që ajo të vihej para zgjidhjes së detyrave nacionale. Parrullat antikomuniste e demokratike do të shërbenin vetëm si faza e parë e atij procesi politik kombëtar. Lëvizja demokratike duhet të shërbente si prelud apo si parathënie e Lëvizjes kombëtare. Klasa politike paskomuniste jo vetëm nuk ndihmoi që proceset të shkonin në hullinë kombëtare, por i sabotoi me të gjitha mënyrat.

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar duhet t'i çelë dhe do t'i çelë rrugën arritjes sa më shpejtë të bashkimit kombëtar të shqiptarëve dhe krijimit të Shqipërisë etnike, që përbën objektivin tjetër të Thirrjes së Mbretit Leka I. Ky objektiv madhor është ylli polar, "nordi" i përhershëm dhe i pakompromis i politikës së Mbretërisë Shqiptare. Thelbi i saj mishërohet në formulën "Një komb, një atdhe, një shtet" e shtampuar në okelion e "Rimëkëmbjes". Ajo është mishërim i aspiratave të Rilindjes dhe të Pavarësisë, është, siç shkruhej në kanonizmën e komitetit "Për lirinë e Shqipërisë" (1905) "të ngjallurit e Shqipërisë duke mbjellë vëllazërimn, dashurinë, bashkimin,..." për të arritur, siç shkruan Mihal Grameno më 1908 "lirinë,... njëjësinë,... vëllazërinë". Do të jetë një Lëvizje që synom zhvillimin kombëtar sqaron Mbreti; synon ngritjen në këmbë të kombit shqiptar të rrëzuar e të nëpërkëmbur, synon rimëkëmbjen kombëtare. Më duket se ky është edhe termi më i gjetur e adekuat për të emërtuar synimet kryesore të Lëvizjes. Çeshtja kombëtare ka qenë vazhdimisht orientimi bazë i politikës mbretërore, një vijë politike e palëkundur dhe konsekuente. Institucioni mbretëror shqiptar asnjëherë nuk ka tentuar as ka synuar të fshihet pas parrullave mashtruese sociale e klasore, pas demagogjisë abuzive pseudosocialiste, pseudodemokratike, gjoja popullore. Për Enver Hoxhën dhe komunistët orientimi politik bazë, nordi (ylli polar) i politikës së tyre ishte revolucioni social, proletar i bazuar në parimet leniniste. Pa mohuar rëndësinë e problemeve sociale, nordi i politikës mbretërore ka qenë dhe ka mbetur çeshtja kombëtare, zgjidhja e çeshtjes shqiptare. Pa arritur këtë, nuk mund të ketë zgjidhje të qendrueshme dhe afatgjata të detyrave sociale apo demokratike. Jashtë kontekstit të çeshtjes kombëtare, problemet sociale apo demokratike më të shumtën i kanë shërbyer vetëm demagogjisë politike. Kur në fund të viteve '50 Mbretin Zog e pyesin të japë mendim për regjimin komunist të Tiranës, ai u përgjigj se për shqiptarët më parë ka një problem tjetër të madh, që është çeshtja kombëtare. Të tjerat vijnë pas.

"Në rast se qeveria shqiptare që është shteti amë nuk vepron në dobi të popullsisë shqiptare që janë jashtë kufijve shtetërorë, atëhere veprimtaria e tyre dobësohet, thotë Mbreti Leka. Fatkeqësisht qeveria shqiptare deri më sot nuk ka treguar vullnetin e plotë për t'i përkrahur me vendosmëri interesat e shqiptarëve që janë jashtë kufijve. Unë dua dhe do të synoj që një ditë të arrijmë të kemi një shtet - komb, në mënyrë ligjore, diplomatike, politike". Kjo është hallka kryesore (për shqiptarët e dokrinuar e të paindoktrinuar besoj se nuk është term i panjohur) që ka kapur Mbreti Leka I në zinxhirin e madh të problemeve shqiptare. Problemet të tjerë vijnë pas saj dhe nga zgjidhja e saj, varet edhe suksesi ose mos suksesi i tyre.

Në spektrin e politikës partiake të periudhës së pluralizmit, Partia "Lëvizja e Legalitetit", ashtu si paraardhësja e saj OKLL e viteve të LDB (nëntor 1943), qysh në krijimin e saj (shkurt 1992) ka fiksuar si pikë të parë të programit të saj politik luftën për "krijimin e një Shqipërie të lirë etnike dhe demokratike". Nuk ka dyshim që PLL-ja si forcë politike është pjesë e kësaj Lëvizjeje. Por ajo si parti nuk ka ndonjë rol të veçantë udhëheqës në të. Lëvizja kryesohet nga Mbreti dhe drejtohet prej Tij. Mbështetëse e idealeve kombëtare të Lëvizjes është edhe partia "Rimëkëmbja Kombëtare" e cila ka si kërkesë programore luftën për bashkimin kombëtar në kuadër të Shqipërisë Etnike. Gjatë viteve të Tranzicionit ajo ka bërë një luftë të jashtëzakonshme politike kundër sulmeve që i janë bërë nacionalizmit shqiptar që kërkon realizimin e Shqipërisë Etnike. Kurrë ndonjëherë më parë nacionalizmi shqiptar nuk është sulmuar me aq egësi sa në këtë periudhë nga armiqtë e tij. Por është vështirë të gjesh një ballafaqim kaq dinjitoz dhe me heroizëm të pashoq të nacionalizmit shqiptar me këto sulme si ai që përballoi "Rimëkëmbja" dhe Abdi Baleta. Ata i kanë bërë trajtimin më të plotë e më të kompletuar nga pozitat e naconalizmit problemeve që lidhen me çeshtjen kombëtare shqiptare gjatë gjithë kësaj periudhe në nivelin më të lartë teoriko - shkencor. Edhe pse si parti thuajse inekzistente, gazeta "Rimëkëmbja" ka mbushur gjithë boshllëkun teorik me zbërthimin e plotë dhe analizat e thelluara të çeshtjes shqiptare aq shumë të ngarkuar dhe me një problematikë të jashtëzakonshme. Konsekuente në vijën e saj politike të nacionalizmit modern, pa as më të voglin kompromis, ajo i ka dhënë përgjigje të plotë, me kulturë të lartë e kompetencë profesionale gjithë problematikës së çeshtjes shqiptare në të gjitha vështrimet e saj nga pikëpamja historike, politike, diplomatike, etj.. Edhe për politikën nacionaliste të Mbretërisë, të Zogut dhe të Mbretit Leka, Baleta ka kontribuar më shumë se kushdo dhe më herët se kushdo me artikulimet më të shkëlqyera. Për shkak të izolimt të rreptë dhe embargos së fortë politike, ashtu siç është vepruar ndaj çeshtjes shqiptare në përgjithësi, "Rimëkëmbja" është shembulli tipik i ilustrimit për Shqipërinë i shprehjes "një grusht forcë mund një thes arsye", që për rastin shqiptar do të ishte më mirë të thuhej "një mal me forcë evropiane mund një mal me arsye shqiptare". Askush si Baleta nuk ka kontribuar në lartësimin e këtij "mali me arsye shqiptare" e në artikulimin e nacionalizmit shqiptar dhe "Rimëkëmbja" nuk gjunjëzohet.

Enigma autoritare

Mesazhi mbretëror i drejtohet gjithë popullit shqiptar për fatet e vendit e të kombit shqiptar. Ai nuk u drejtohet partive të veçanta, por popullit. Lëvizja është e hapur për të gjithë shqiptarët e ndershëm, thotë Mbreti. Ajo do të përfshijë të gjithë krahët e politikës e të shoqërisë. Mbreti Leka u bën "apel intelektualëve, atdhetarëve, politikanëve të përgjegjshëm, tërë shqiptarëve të bashkohen në një front të vetëm për ndryshim". Lëvizja për Zhvillim Kombëtar do t'iu japë mundësi atdhetarëve të ndershëm "të shfaqen jo si një zë i vetëm, por si një Lëvizje e gjërë që do të tregojë se ka ndërgjegje kombëtare këtu". Nuk ka dyshim që ajo do të ndeshë me edhe në vështirësi të shumta. 14 vjet Paskomunizëm qenë të mjaftueshëm për t'u parë e për t'u ndarë shapi nga sheqeri, nacionalistët dhe kundërshtarët e tyre, patriotët nga tradhtarët. Edhe ata që kanë ndenjur në pritje, ata që nuk janë "përzier", indiferentët, janë të dyshimtë e nuk kanë kurrëfarë garancie për pjesëmarrje në këtë Lëvizje. Gjatë këtyre 14 vjetëve Shqipëria ka vluar, madje i ka dalë edhe tymi edhe flaka, e të rrish pa luajtur nga vendi për t'i hedhur në kovë ujë shtëpisë kur asaj i del flaka, kjo është krim. Ky soj njeriu nuk i duhet askujt. Prandaj është pakësuar shumë kontigjenti i forcave politike, i intelektualëve me përkushtim, i njerëzve të pakomprometuar dhe që kanë njëfarë aktivi në lëvizjen demokratike. Gjithsesi, një lëvizje kaq e fuqishme do të nxjerrë edhe elementët e saj të rinj. Gjendja nuk mund të tolerohet më tej.

Mbreti Zog ishte fjalëpak e punëshumë. Ishte njeri i veprave më shumë se i fjalëve. Kur fliste, ngjiste. Por, edhe pushka i kërciste. Në shkrime shpesh cilësohet si "enigma autoritare". Vallë ku e merrte gjithë këtë fuqi? Antikombëtarët edhe tani ia kanë frikën. Megjithatë nuk e shajnë më hapur si dikur. Madje e lëvdojnë nga pak. Ishte i zgjuar dhe bëri shtet, përsërisin "me indulgjecë". Kaq. U duket se janë në rregull edhe me vijën dhe porositë. Formulat i kanë të njejta, standard. Rrufjanë politikë. Kopukhane. Tashmë emri i tij nuk u prish ndonjë punë. Fundja edhe emri i Zogut mund të pranohet si relike e historisë, si eksponat muzeal, madje, po të kishte mundësi, edhe si mumje e "historisë", njashtu si trupi i ballsamosur i perandorit të fundit kinez Pu I në Muzeun e Pekinit. Jooo... i biri është krejt tjetër, shtojnë shpejt e shpejt rrufjanët e "Shqipërisë". As që krahasohet me të. Po të ishte Ai (Zogu), po... por ky (Leka)?... Në një pikë kanë të drejtë. Nuk është e lehtë, madje është hall të jesh djal i babës së mirë. Megjithatë, tregohen ndopak "tolerantë" dhe "zemërgjerë" edhe ndaj Tij. Mbretin Leka e "pranojnë" dhe e duan vetëm si stoli "demokratike", sa për t'u dukur para Evropës "integrale" se drejtuesit e sotëm të "Shqipërisë evropiane" nuk janë si ata komunistët e djeshëm integralë - internacionalë, por janë përnjimend demokratë liberalë evropianë. Shkurt, e duan si perandorin Pu I në kohën e Revolucionit Kulturor të cilin komunistët kinezë e nxirrnin nëpër rrugët e Pekinit për të bërë "gallatë" me të gardistët e kuq dhe me sjelljet e tyre rrugaçërore ndaj tij të demonstronin besnikërinë ndaj Timonierit të madh.

I duhet kujtuar mirë kësaj skote se Mbreti Leka nuk trashëgon prej Zogut vetëm kurorën; as edhe vetëm mundimet e taksura nga fati (i rëndë i çeshtjes shqiptare). Por trashëgon edhe virtytet edhe "huqet". "Askush nuk mund të luajë me fatet e kombit shqiptar, me jetën tonë, me kulturën tonë, me historinë tonë, me popullin shqiptar. Kur nuk duan ta kuptojnë këtë, atëhere e gjithë inteligjenca dhe kombi shqiptar shpallin misionin e tyre me zgjidhje të reja për zhvillimin kombëtar". E befasuar nga mesazhet "bombë" të deklaratës mbretërore në intervistën me NM e Tij Mbretin Leka I në "Top Chanal" me 10 qershor 2004, gazetarja Rudina Xhunga në fund të bisedës i drejton pyetjen "trimërore": "Kush jeni Ju atëhere?".

Së pari duhet kuptuar mirë nga të gjithë shqiptarët se Leka I është "Mbreti i Shqiptarëve"; së dyti, se Ai është i biri i Mbretit Zog, i biri i të jatit dhe është, siç thonë korçarët, "tëpkë si Ai"; së treti, se është biri i popullit shqiptar, jo vetëm i një "kllase" (ku t'i gjej rrënjët e tua parti?!). Se Ai i ka rrënjët thellë në historinë e popullit të tij, rrënjë që shtrihen në gjithë gjërësinë e kombit shqiptar. Ai i ka rrënjët thellë, Ai e ka dorën të gjatë, ...Ai e ka litarin të gjatë.

Pas mbarimit të Kongresit të Lushnjës në fund janarit 1920, Zogu u nis përpara për t'i hapur rrugën qeverisë së re që kishte dalë nga kongresi, por ura e Shijakut ishte zënë prej ushtrisë italiane e cila kishte marrë urdhër të mos lejonte kalimin e tyre. "I pari që arriti në ballë të urës qe Zogu. Ushtarët kthyen armët kundër tij dhe një oficer e njoftoi se kalimi ishte ndaluar kryekëput. Zogu i përgjigjet menjëherë: "S'ka fuqi e cila do të mund të ndalojë ministrin e Punëve të Brendshme të Shqipërisë të kalojë ku të dojë në vendin e tij dhe, pa i mbaruar mirë fjalët, i ra njëj kalit të zi e të xhindosur të cilit i kish hypur e u fut nëpërmes të ushtarëvet në urë dhe doli në anën tjetër"" (Ago Agaj, "Lufta e Vlorës", Harmony Printing LTD Toronto - Canada, f. 102).

Amaneti i të parëve, varret e tyre, historia, gjaku, eshtrat e këtij populli dhe të kësaj toke, kombi shqiptar i kanë dhënë Mbretit nderin, por i kanë edhe përgjegjësinë për të ruajtur integritetin e tokës dhe bashkimin e popullit, për të siguruar atë që thoshte Grameno dhe gjithë rilindasit: "...lirinë,... njëjësinë... vëllzërinë" që komunistë & bij i shkatërruan. Duke iu përgjigjur pyetjes së gazetares, NM e Tij Mbreti Leka I thotë: "Unë jam ai që shihni përpara, një njeri që ia ka kushtuar jetën Kombit Shqiptar e do të vazhdojë të veprojë me mundësitë e tij, edhe me miqësitë që kam në të katër anët e botës. Jam lindur për këtë detyrë dhe sa të kem jetë do të punoj për kombin tim. Do të vazhdoj me vendosmëri. Me sulm e pa sulm, e di shumë mirë se ç'më pret. Eshtë DETYRA që më thërret".

Mos thuaj se vdes njeriu

Se është fjalë çilimiu

Tek i biri jetëgjati

Eshtë mbëshehur i ati.

Kështu na thotë Naim Frashëri dhe gjer më sot s'ka dalë njeri, sado i mençur e i ditur, që të mund ta kundërshtojë. Të jetë vallë edhe Mbreti Leka I ajo "enigma autoritare"?! Na qoftë për hajër!

Thirrja e Mbretit është një dokument programatik kombëtar me rëndësi të madhe në historinë e shqiptarëve. Për shqiptarët ajo shënon një moment kthese dhe fillimin e në epoke të madhe.

Shkodër, më 14 korrik 2004

Shenim i redaksise:

Ky shkrim ka dy jave qe na ka ardhur, por nuk patem mundesi ta botonim, per shkak te numrave speciale qe botuam me rastin e humbjes se Mbretereshes Suzane

Letër për Mbretin Leka

Përse e mbështes Lëvizjen e Mbretit Leka I

Nga Dr. Teodor Kareco

Detroit, USA

Ishte një kënaqësi e madhe për mua të njihem nëpërmjet shtypit për nismën Tuaj të vyer "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar".

Në këtë kohë kur ligjin në Shqipëri e bën politika dhe politikanë të çoroditur e të koruptuar, një lëvizje e tillë është shpëtimtare për vendin dhe popullin në lëngim.

Me këtë rast Ju njoftoj se, megjithëse gjeografikisht larg, do të keni ndihmën time morale të pakursyer në dobi të Shqipërisë.

Nga sa e njoh unë situatën në Shqipëri dhe, e njoh jo pak, vetëm një lëvizje e tillë, si të thuash me "duar të pastra" mund të zgjojë nga gjumi shqiptarët e vërtetë, ata që në dhjetëra vjeçarë kanë vuajtur dhe po vuajnë nga diktatura e vjetër apo ajo e re që përdor instrumentat false të të ashtuquajturës "demokraci". Klasa politike, me përjashtime të rralla, është çngjyrosur nga kuq i thellë në rozë apo blu. Sot ata kanë vetëm e vetëm një qëllim - të ruajnë pushtetin me çdo mjet, për t'u pasuruar pa asnjë skrupull. Interesi i vetëm i tyre është vetëm pasuria, aspak vendi dhe populli.

Fatkeqësia është se këtyre grupimeve laramane ish komuniste iu bashkangjitën shumë patriotë, demokratë, të përndjekur politikë. Ata u gënjyen nga fasada demokratike e emërtimit të kësaj apo asaj partie.

Këtë e kam ndier në Shqipëri, turmat e popullit, me synimin e mirë për të zhdukur farën komuniste u radhitën në grupimet që e quanin veten demokratike. Zhgënjimi ishte i madh. Sot shohim sesi bëhet lufta vetëm brenda llojit, shumica e partive kanë të njëjtat programe, të njëjtën ideologji.

Pjesa e zhgënjyer, ajo pjesë e shëndoshë e popullit që sheh me sy realistik se ç'është politika e sotme dhe ç'janë politikanët, intelektualët, përfaqësuesit më në zë të shtresave që brez pas brezi kanë luftuar me të vetmin ideal Shqipërinë, duhet objektivisht të bashkohen me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Unë të paktën nuk shoh një herë për një herë një rrugë tjetër. Madje gjykoj se edhe pjesa e shëndoshë e krahut të majtë apo të djathtë e mashtruar nga drejtuesit e korruptuar politikë do të renditen në krahun Tuaj për hir të Shqipërisë, të shtetit ligjor, rregullit, përparimit ekonomik. Politika më e mirë sot është të bashkojmë forcat që edhe Shqipëria të jetë një shtet dinjitoz në familjen europiane, që shqiptarët të rrojnë si njerëz.

Më pëlqen fakti se, megjithëse Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka natyrë politike, pa të cilën nuk mund të sigurohet pushteti, në thelb kjo lëvizje nuk ka ngjyrë politike, nuk përfaqëson parti më vete. Në të, po të flasim ndryshe, bashkohen realisht, jo me parulla false, të gjithë shqiptarët pa dallim "feje, krahinë dhe ideje". Ky është një moment i ri në politikën tonë bashkëkohore. Të bëjmë Shqipërinë, të heqim fukarallëkun e tejskajshëm të një pjese të mirë të popullit, pastaj të luftojmë në rrugë ligjore se cili grupim politik do të drejtojë. Kjo nuk përjashton faktin që vetë kjo lëvizje politike të shndërrohet dora-dorës edhe në parti politike.

Sikundër e kuptoj dhe e konceptoj unë, në ketë moment të ri bëhet thirje që, çdo shqiptar, pavarësisht nga përkatësia partiake, të përfshihet me të gjitha forcat në këtë lëvizje.

Mua Naltmadhëri më ke pamëdyshje në vorbullën e fuqishme të kësaj lëvizjeje.

Natyrisht varet nga serioziteti i kësaj lëvizjeje. Përsonalisht mua m'u përforcua bindja se kemi të bëjmë me një lëvizje serioze dhe efektive edhe për një arsye tjetër. Në balancën midis interesave Tuaja për të trashëguar realisht fronin e Mbretit të Shqiptarëve dhe interesave që ka aktualisht Shqipëria dhe shqiptarët në lëngim, Ju zgjodhët këtë të dytën. Si qytetar i nderuar i Shqipërisë Ju synoni të zgjidhni problemin e vendosjes së një shteti ligjor. Kjo do të thosha është ABC-ja nga duhet nisur. Forma e regjimit vjen më pas.

Unë vetë jam republikan dhe i mbroj me fanatizëm idetë e mia republikane. Historikisht monarkitë në Europë janë vetëm simbole. Por, kjo nuk do të thotë që nuk kam respekt për Mbretërinë kur në fron ishte babai Juaj i Nderuar Zogu i I-rë. Pikërisht duke u nisur nga ky respekt i pashlyer kam një arsye më shumë të jem shpirtërisht dhe me bindje të plota me lëvizjen Tuaj. Ndiqni rrugën e babait Tuaj të nderuar, në rrethana të reja, të një demokracie të vërtetë e bashkëkohore në Shqipëri. Rolet ndryshojnë, qëllimi është një Shqipëria dhe shqiptarët.

Respektin për Mbretërinë dhe Monarkun i kam jo thjesht dhe vetëm se xhaxhai im i vdekur në burgjet komuniste Lame Kareco ka qenë për një kohë Ministër i Financave dhe për shumë vite Sekretar i Përgjithshëm i Ministrisë se Financave në vitet '30-të. Ky respekt është rrjedhojë e studimeve e hulumtimeve të mia si shkencëtar për atë periudhë. Për herë të parë u hodhën themelet e një shteti ligjor, u shtrua traseja për një zhvillim ekonomik në rrugë të mbarë, u ndërmorën mjaft reforma. Faktori kohë gjithmonë është vendimtari. Ne dëshirojmë që çdo gjë të bëhej si me "shkopin magjik". Gjithmonë një periudhë, regjim, duhet vlerësuar me kushtet, rrethanat e nisjes, faktorët nxitës dhe frenues. Gjykimi në tërësi është ndër me pozitivët, studimi i historisë kërkon objektivitet.

Prej vitesh po punoj për një botim që lidhet me Reformën Agrare Demokratike të viteve '30-të të shekullit të kaluar. Sa herë e kaloj materialin në duar, ndiej jo vetëm kënaqësi, por edhe respekt për Atë që e projektoi dhe nisi ta zbatojë. Megjithëse ende ishim në vitet '30-të, sa kishte filluar të vepronte shteti ligjor, ekonomia ishte ndër më të prapambeturat në rajon, burimet financiare të papërfillshme, intelektualët numëroheshin me gishta, Ati Juaj ishte largpamës, synonte zgjidhje afatgjata e mbi baza shkencore. Më pëlqen fakti se Ay nuk diktoi si mbret që ishte, siç bëri diktatori Hoxha që urdhëronte edhe se "në cilin pus duhej shpuar për naftë". Në të kundërtën, në atë kohë kur analfabetizmi ishte një sëmundje kronike, krijoi kushte që shkencëtarë, profesorë të njohur të studionin kushtet e bujqësisë shqiptare dhe, ata të rekomandonin rrugët për reforma dhe zhvillim të mëtejshëm. I parë në dritën e ditëve të sotme mund të gjykosh se me çfarë objektivitet po projektohesh reforma e viteve '30-të, që, për shkak të zhvillimeve historike u ndërpre.

Nga studimi i dokumentacionit arkivor kam krijuar bindjen se ajo reformë ishte ndër më demokratiket dhe i çelte rrugë përparimit e kapërcimit të prapambetjes së bujqësisë në veçanti dhe ekonomisë në tërësi. Preokupimi ka qenë një edhe vetëm një - si të gjenden rrugët që të shfrytëzohej në maksimum toka e kufizuar bujqësore, si të nxiteshin ekonomitë për të zbatuar teknologjitë e kohës, si të rritej prodhimi dhe t'i thuhej ndal fukarallëkut.

Nuk ka të krahasuar Reforma Agrare e projektuar dhe e nisur në vitet '30-të me të ashtuquajturën Reformë Agrare të viteve 1945-1946 dhe me ligjin e ndarjes së tokave të vitit 1990. Ato kishin për synim shpronësimin e pronarëve ligjorë dhe mbajtjen në këmbë të regjimit komunist dhe post komunist. Do thënë se ligji i ndarjes së tokës i vitit 1991 ishte një ligj me natyrë politike, ai u projektua me shpejtësi marramendëse e u zbatua nga Aliaj-Nanot e aleatët e natyrshëm të tyre. Me këtë rrugë ata synonin e synojnë të blejnë vota duke e ndarë tokën me pikatore në kuriz të pronarëve legjitimë. Në thelb ai ligj për mendimin tim mund të konsiderohet si një ndër krimet më të rënda post-komuniste jo vetëm ndaj pronarëve të origjinës por, edhe në tërësi ndaj bujqësisë shqiptare. Zbatimi i ligjit shkatërroi bujqësinë, sot jemi të detyruar të importojmë nga vendet fqinj edhe domate e speca. Ndikimi famëkeq i atij ligji është me veprim të gjatë. Vetëm një dorë e fortë dhe e ndershme mbështetur në një lëvizje të pastër mund të gjejë "ilaçin" e përshtatshëm për këtë sëmundje kronike.

U ndala në këto pak konsiderata për të shprehur në mënyrë më të plotë se vetëm Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, e iniciuar nga trashëgimtarë të denjë, dhe e pasuar nga shqiptarë të ndershëm, është alternativa e vetme sot për të qëruar llumin e politikës shqiptare dhe për të ndërtuar atë Shqipëri të cilën e ëndërruan dhe për të cilën luftuan të parët tanë.

___________________________

___________________________

___________________________

Legalistët denoncojnë tendencën qeveritare për të rrënuar vendin në prag të dorëzimit të pushtetit

PLL: Destabilizimi i vendit, skenar i qëllimshëm

Përmes tejkalimit të kompetencave ligjore dhe provokimit të demostruesve, policia e shtetit synon zhvendosjen e vëmendjes së opinionit publik nga kriza e thellë politike, ekonomike, institucionale dhe shoqërore. Tashmë, paralajmërimet dhe prognoza e dikurshme e ambasadorit Liponen për "destabilizimin..." e vendit, po bëhet kuptimplote.

Destabilizimi, dhuna dhe mjerimi i Veriut

Nga Astrit Kola

Krismat e armëve të FNSH në Kukës dhe përgjakja e rrugëve të Burrelit, kishin dhe kanë vetëm një motiv - padrejtësitë e shtetit ndaj qytetarëve të tij.

Metalurgëve matjanë u kanë zgjedhur si padron beketët e "Darfo"-s, që, para se të blinin për pesë kacidhe furrënaltat e ferrokromit të Burrelit dhe Elbasanit, ishin në prag të falimentimit në Itali. Ndërsa kuksianëve u kanë rrëmbyer tokën pa shpërblim, dhe mbi të po bëjnë aeroport.

Italianët nuk paguajnë rrogat prej 9 muajsh dhe flakin matjanët në rrugë. Askush nuk e di përmbajtjen e kontratës së shit-blerjes midis shtetit shqiptar dhe "Darfo"-s, dhe nuk gjendet njeri të sqarojë se cilat janë detyrimet kontraktore të firmës italiane për pagat, numrin e punonjësve dhe investimet për përmirësimin e kushteve të punës, siguracionet e kushtet sociale të familjeve të metalurgëve. Shtypi ka shkruar kronika të tëra për vjedhjet dhe abuzimet e pronarëve të rinj me asetet e Uzinës së Ferrokromit në Burrel.

Tashmë mjerimi ka mjegulluar sytë dhe pejsazhet e banorëve dhe krahinës që, në vitet 1985-90 jepte 20-22 % të PBB në shkallë vendi dhe afro 25 % të të ardhurave nga eksporti.

Po kështu edhe në Kukës, ku në vend që pronarët e tokave në Shtiqën e përreth, të dëmshpërblehen për investimin publik në pronën e tyre, (për të mos e trashur edhe më shumë zullumin e mos-shpërblimit të pronarëve që dikur liqeni u mbuloi tokat) - forcat speciale, si të ishin policë serbë, vendosen në formacion luftimi dhe qëllojnë...

Tani që është bërë mik me Nanon, kryepersonazhi i barcaletave të kryesocialistit, Spartak Poçi, pasi ka ngritur katër firma ndërtimi dhe ka marrë dhjetra hektarë troje në bregdet për "ndërtime turistike" - tallet për shpërblimet, ndërkohë që, me tokat që ka marrë me firmat e pushtetit,

mund të kompensoheshin shumë mirë pronarët kuksianë të tokave të përmbytura nga liqeni i HEC-eve gjigande të Veriut.

Por ngjau ajo që pamë të gjithë - dhuna, shkopinjtë e gomës dhe breshëritë e kallashëve mbi matjanët dhe kusianët "çeçenë".

Tashmë edhe alieni Ilir Meta po qorton qeverinë Nano për braktisjen e Veriut në mëshirë të fatit, a thua se nuk e ka qeverisur këtë vend asnjëherë!!!

Para një viti, deputetja Jozefina Topalli tronditi opinionin kur, në sallën e parlamentit, i përplasi Nanos në fytyrë faktin se, gjatë viteve të pushtetit të socializmit të dytë të instaluar në 1997-tën, bashkia e Shkodrës kish marrë fonde buxhetore, aq sa bashkia e Orikumit. Në vend të përgjigjes konkrete për këtë pohim-akuzë, atëkohë Nano këputi një batutë idiote, që vetëm me Shkodrën nuk kishte kurrfarë lidhjeje.

Në fushatën zgjedhore të majit 1996, Tritan Shehu pranoi para matjanëve se, fondet buxhetore të marra nga rrethi i Matit gjatë 4 viteve (92-96), kishin qenë sa ato të marra nga komuna e Vërzhezhës së Skraparit.

Edhe Jelcini e Putini kanë bërë më shumë për Çeçeninë, sesa socialistët për Veriun e vendit dhe "çeçenët" që e popullojnë atë. Për të pohuar këtë realitet mjaftonin sekuencat filmike të telestacioneve prestigjioze perëndimore pas atentatit në Grozni, më 9 maj të këtij viti.

Ndërkohë që Prishtina, Gjakova, Prizreni e qytete të tjera të Kosovës shqiptare, janë rindërtuar pas shkatërrimit total që u bënë Sllobo e Serbia, qytetet shqiptare të Kukësit, Shkodrës, Tropojës, Burrelit, Pukës, Rrëshenit etj., ngjanë sikur të kishin qenë nën bombardim.

Atje jeta ka vdekur me kohë, ndonëse malësorët gjallojnë..., se s'kanë ç'të bëjnë tjetër përveçse të mbijetojnë.

Rëndësi ka të na rrojë socializmi i dytë, nga inati i reaksionarëve "çeçenë".

Por e keqja nuk qëndron thjesht tek mjerimi që ka mbjellë në Veri qeveria me origjinë nga Zona e Parë Operative, as tek zelli i saj "vorio-epirot" për të uruar me vrap qeveritarët e porsazgjedhur në Athinë e Beograd. E keqja qëndron tek synimi kriminal për të ushtruar dhunë dhe destabilizuar situatën e rendit publik në Veri, dhe në të gjithë vendin.

Kur këtë rrezik e paralajmëroi z.Liponen, të gjithë shqyen sytë nga habia. Por tani e kemi të qartë se shefi i OSBE nuk foli kuturu. Duhet ta kishim kuptuar më parë këtë, sepse nuk ka si të flasë në tym një personazh kaq i mirinformuar...

Por ajo që të bën përshtypje, është rajonizimi i konfliktit në Veri të vendit, ndërkohë që, shansin për të rrahur qytetarët, Nano e kish edhe në Selenicë të Vlorës, me rastin e grevës së minatorëve, pas tragjedisë në minierë... E megjithatë, Nano nuk e bëri rrëmujën në Selenicë, sepse ka frikë Vlorën, të cilën e rebelon kur i duhet...

Tashmë zaret u hodhën dhe duhet të presim se ku do të dalë Nano, me plumbat dhe shkopinjtë që hodhi mbi kokat e kuksianëve e matjanëve. Ndoshta edhe skema e përforcimit të kufirit shqiptaro-grek në Jug, me 6 mijë policë të Toskës, (për të siguruar Greqinë dhe Lojërat Olimpike të Athinës!!!), i shërben zbatimit me lehtësi të planit për destabilizimin e Veriut të vendit!!!

Në prag të destabilizimit, të cilit i ndih edhe paraliza e legjislativit dhe e qeverisë, opozitës i mbetet si detyrë t'i vërë shpatullat stabilitetit të vendit që ka vendosur ta qeverisë së shpejti, ndryshe do të jetë vonë...

Skenarët e Nanos, pas takimeve të shumta në Athinë dhe me gejxhët vorio-epirotë nëpër botë - mund të shkaktojnë një destabilizim rrënues këtej kufirit, dhe, më pas, valët e tij mund të përhapen lehtësisht në Kosovë e FYROM, në zbatim të planeve që do t'i nxirrnin shqiptarët "faktorë të destabilizmit të Ballkanit", këngë kjo e kënduar në kor nga politikanët e Athinës, Beogradit e Shkupit.

NMT LEKA I-rë organizon takime në mbështetje të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar

L.ZH.K. - mbështetje mbarëkombëtare

OBORRI MBRETEROR SHQIPTAR

Rezidenca: Vishnje, Petrelë

TEL/FAX: 00355 4 271 191

P.Box. Kutia postare Nr.8170,

E-mail royalcourt@albaniaonline.net

Tiranë, 5 korrik 2004

Këto ditë NMT Leka I është takuar me përfaqësues të disa partive politike, me personalitete publike, profesorë të Universitetit të Tiranës, të Magjistraturës, ekonomistë, specialistë të agrobiznesit, të financave, gazetarë, shkrimtarë, etj. nga të gjitha krahinat e trojet shqiptare. Janë shkëmbyer mendime për pjesëmarrjen e tyre aktive në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Pjesëmarrësit në këto takime i vlerësuan drejtimet dhe synimet e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar si shumë të rëndësishme dhe të domosdoshme në situatën aktuale politike, ku kompromiset dhe marrëveshjet po vazhdojnë në dëm të Shqipërisë dhe të Kombit Shqiptar. Si shembuj për këtë u permenden rezultatet e Samitit të Stambollit, raportet nga SHBA dhe BE, veprimet dhe qëndrimet e papërgjegjshme për Ligjin e Pronave dhe për Kompensimin e të Përndjekurëve Politikë, me votimin, ku u vodh hapur vota e deputetëve, Marrëveshja për Komisionin Parlamentar për korigjimin e Kodit Elektoral dhe votimi i përshpejtuar pa zbatuar procedurat parlamentare.

Njëkohësisht, NMT Leka I ka marrë shumë letra dhe mesazhe nga subjekte të ndryshme përfaqësimi nga e gjithë Shqipëria, nga Prizreni, Ferizaj, Peja, Mitrovica, Tetova, Dibra, nga përfaqësues të emigrantëve shqiptarë në Greqi, në Svicer, në Francë, në Belgjikë, në Suedi, në SHBA, në Britaninë e Madhe, në Itali, etj. Ata mbështesin Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar dhe angazhohen për të dhënë ndihmesë aktive për të sjellë ndryshimet, që kërkon populli shqiptar dhe ka marrë përsipër kjo Lëvizje e drejtuar nga Leka I.

Intelektualë të shquar solidarizohen me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar

Me sytë e ballit, të zemrës dhe të mendjes

Naltmadhnia Juaj,

Ne, një grup shkrimtarësh shqiptarë, që e kemi ndjekur me vëmendje dhe interesim të veçantë nisjen Tuaj të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, kemi besuar qëllimin Tuaj të lartë për të bashkuar në këtë Lëvizje të gjithë ata, që munden dhe duan t'i shërbejnë popullit shqiptar për të dalë nga gjendja e mjerueshme, në të cilën ndodhen.

Ne, si shkrimtarë të një vendi të bukur por fatkeq, dimë ta shohim realitetin me tri palë sy, me sytë e ballit, me sytë e zemrës dhe me sytë e mendjes, prandaj dhe mundemi ta kuptojmë më mirë se disa të tjerë, që mund ta shohin këtë realitet të dhimbshëm vetëm me sytë e ballit.

Duke e parë me këto tri palë sy këtë politikë të keqe ekonomike, që ia bën më të rëndë jetën shqiptarit jo vetëm sot, por edhe për të nesërmen, e përshëndesim Lëvizjen Tuaj.

Duke e parë me këto tri palë sy polirazimin e padurueshëm të politikës shqiptare, e cila, për më shumë se dhjetë vjet tranzicion, nuk ka sjellë veç varfëri për popullin dhe pasurime marramendëse për një grup pushtetarësh të pandërgjegjshëm për detyrën ndaj atyre që i kanë zgjedhur, e mbështesim Lëvizjen Tuaj.

Duke e parë, gjithashtu, me këto tri palë sy, një politikë të jashtme krejt servile, atje ku nuk duhet të jetë arrogante, atje ku duhet të jetë e urtë dhe e mençur për t'i shërbyer interesave të popullit, ne, që dimë të ndiejmë e të mendojmë ndryshe nga ata, që, si kuptim të pare, i japin jetës së tyre vetëm përfitimin personal,i bashkohemi Lëvizjes Suaj me gjithë zemrën dhe mendjen tonë, të cilën do të dimë ta vemë në shërbim të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, sapo të na krijohen mundësitë.

Me këtë Deklaratë ne shprehim vullnetin tonë.

***

Nënshkruar nga shkrimtarët dhe studiuesit: Hysen Sinani, Sadik Bejko, Ibrahim Gani, Izet Shehu, Kastriot Mahilaj, Koçi Petriti, Mexhit Premçi, Pano Taçi, Perikli Jorgoni, Qazim Sheme, Shpëtim Kelmendi, Zimo Krutaj:

Zyra e Shtypit

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar shpall konkursin për realizimin e emblemës së saj

Princi Leka: Rinia të realizojë ëndrrat dhe ringjallë shpresën

Ditën e mërkurë paradite, më datë 7 korrik 2004, në një nga sallat e Akademisë së Arteve të Bukura, në emër të komisionit organizator të posaçëm, Princi Leka shpalli konkursin për realizimin e emblemës së Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar nga ana e studentëve diplomantë të Arteve Figurative të kësaj Akademie.

Në takimin promovues të këtij konkursi, morën pjesë personalisht Princi Leka, i shoqëuar nga Kryetari i Zyrës së Oborrit Mbretëror, z.Fluturak Gërmenji, studentë aplikantë të projektit për realizimin e emblemës, pedagogë të Akademisë, intelektualë të njohur dhe gazetarë të shumtë të mediave të shkruara e elektronike.

Takimin promovues të këtij konkursi e hapi z.Fluturak Gërmenji, i cili, pasi falenderoi pjesëmarrësit për vlerësimin e këtij evenimenti, në emër të komisionit organizator u foli atyre në linja të përgjithshme lidhur me konkursin dhe vendimin për organizimin e tij vetëm me studentë të Akademisë së Arteve. Në emër të komisionit vlerësues të projektit për realizimin e emblemës së Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, në takim foli edhe pedagogu i kësaj Akademie, z.Fatos Kola, i cili sqaroi kërkesat, aspektet teknike, afatet e realizimit dhe masën e shpërblimit të projekteve fituese të këtij konkursi.

Më pas e mori fjalën edhe Princi Leka, i cili ndër të tjera theksoi domosdoshmërinë e pjesëmarrjes së rinisë në proceset e ndryshimeve demokratike ku është futur, pa kthim, mbarë shoqëria shqiptare. Në vijim të zbërthimit të idesë së tij, Princi Leka theksoi: "... nëqoftëse ne të rinjtë nuk angazhohemi për të realizuar ndryshimet e domosdoshme, nuk do të arrijmë të realizojmë ëndrrat tona e të ringjallim shpresën tonë, që është shpresa e prindërve, vëllezërve e motrave tona, pra, e të gjithë shqiptarëve. Prandaj, edhe këtë konkurs duam ta realizojmë me studentët që diplomohen në artet figurative dhe jo me specialistë, qofshin këto edhe me eksperiencë të vyer. Pra duam t'u japim shansin të rinjve për realizimin e kësaj embleme, sepse duam të promovojmë aftësitë dhe talentin e tyre, për të cilat shoqëria ka shumë nevojë. Me këtë rast më lejoni që, në emër të komisionit organizator të konkursit, t'ju falenderoj për interesimin dhe pjesëmarrjen tuaj", - e mbylli fjalën e tij Princi Leka.

Më pas Princi Leka qëndroi në shoqërinë e një grupi studentësh dhe pedagogësh të Akademisë, në një nga lokalet më të frekuentuara, dhe për afro 1 orë midis tyre u shkëmbyen mendime e pikëpamje në rrjedhën e një bashkëbisedimi të ngrohtë, rreth rrugëve dhe mënyrave të angazhimit të drejtëpërdrejtë të rinisë shqiptare në jetën shoqërore të vendit. Gjithashtu, studentët më të talentuar u intervistuan nga mediat e pranishme, lidhur me konceptin dhe idetë e tyre për zhvillimin e këtij konkursi dhe realizimin e projekteve konkuruese për emblemën e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, çka njëkohësisht evidentoi edhe mirëpritjen e interesimin e tyre të veçantë për këtë konkurs.

A.K.

Ja teksti i hartuar nga komisioni organizator

Konkurs për emblemën e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar

Për stimulimin e krijimtarisë së talenteve të reja në disiplinat e arteve pamore të Akademisë së Arteve të Bukura, sot shpallim konkursin për realizimin e emblemës së Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, idea kryesore e projektit të së cilës është "Shqipërinë ta shpëtojmë të gjithë sëbashku" - çka përkon edhe me idenë dhe lajtmotivin e Lëvizjes.

1 - Projekti kërkohet të realizohet në përmasat e një drejtkëndëshi me brinjë 20 dhe 30 cm., në të gjitha teknikat e rrafshit të grafikës.

2 - Projekti duhet të shoqërohet me propozime të varianteve alternative në teknikat dhe gjinitë dy dhe tre dimensionale.

3 - Projektet fituese bëhen pronë e organizatorëve të konkursit.

4 - Konkursi mbyllet më 20 korrik 2004, që është edhe data e fundit e dorëzimit të projekteve.

5 - Projektet do të dorëzohen në Bibliotekën e Akademisë së Arteve, të mbyllura në zarfe dhe të shoqëruara me adresat përkatëse të konkurentëve.

6 - Vlerësimi i projekteve do të bëhet nga një komision i specializuar, në përbërje të të cilit do të jenë specialistë të njohur dhe pedagogë të arteve pamore.

7 - Shpallja e projekteve fituese do të bëhet më datë 23 korrik 2004, ditën e premte.

8 - Çmimi i parë fitues do të shpërblehet me 50.000 lekë të reja; çmimi i dytë me 30.000 lekë të reja; ndërsa çmimi i tretë me 20.000 lekë të reja.

Për komisionin organizator

PRINCI LEKA

Tiranë, më 07.07.2004

Legalistët denoncojnë tendencën qeveritare për të rrënuar vendin në prag të dorëzimit të pushtetit

PLL: Destabilizimi i vendit, skenar i qëllimshëm

Përmes tejkalimit të kompetencave ligjore dhe provokimit të demostruesve, policia e shtetit synon zhvendosjen e vëmendjes së opinionit publik nga kriza e thellë politike, ekonomike, institucionale dhe shoqërore. Tashmë, paralajmërimet dhe prognoza e dikurshme e ambasadorit Liponen për "destabilizimin..." e vendit, po bëhet kuptimplote.

Deklaratë për mediat e Sekretarit të Përgjithshëm të PLL z.Artan Tujani

Temperaturave të larta të verës, së fundmi i janë shtuar edhe ato politike në kampin e së Majtës, dhe PS e Nanos ka humbur maxhorancën parlamentare. Manipulimi i votave në tempullin e Demokracisë po bëhet krim i zakonshëm. Kështu ndodhi edhe mbrëmë në Kuvend, ku nanoistët votuan dhunshëm në vend të abstenuesve socialistë të votimit të parë - për të futur me çdo çmim, me ligj, plehrat helmuese në Shqipëri. Alternativa e zgjedhjeve të parakohshme është simptoma më e dukshme e agonisë së pseudoshumicës parlamentare, të cilën PLL e ka cilësuar me kohë si të tillë.

Tashmë, zgjedhjet e parakohshme janë zgjidhja më racionale e krizës totale, komponentët kryesorë të së cilës janë kriza e legjislativit dhe ajo e qeverisë.

Në këto kushte të kolapsit total, PLL ka qenë dhe mbetet e vendosur për përmirësimin sa më të shpejtë të Kodit Zgjedhor dhe hartimin e Regjistrit të zgjedhësve, në zbatim edhe të rekomandimeve të OSBE dhe ODIHR.

Klima politike tashmë është acaruar edhe për shkak të ballafaqimit të ashpër të policisë së shtetit me qytetarë e fshatarë. Në lidhje me këto ngjarje shqetësuese e me pasojë destabilizimin jo të rastësishëm të situatës së rendit në vend, PLL shpreh pikëpamjet e mëposhtme:

Përmes tejkalimit të kompetencave ligjore dhe provokimit të demostruesve, policia e shtetit synon zhvendosjen e vëmendjes së opinionit publik nga kriza e thellë politike, ekonomike, institucionale dhe shoqërore. Tashmë, paralajmërimet dhe prognoza e dikurshme e ambasadorit Liponen për "destabilizimin..." e vendit, po bëhet kuptimplote.

Bllokimi i punimeve në aeroportin e Kukësit është shembulli klasik i lidhjes midis investimeve dhe problemeve të pazgjidhura pronësore. PLL është e bindur se për aq kohë sa zgjidhja e problemeve të pronësisë do të komplikohet e zvarritet, investimet e huaja dhe vendase do të jenë të kufizuara dhe të natyrës mafioze.

Qeveria socialiste e ka konsideruar dhënien me koncesion të disa pronave të rëndësishme të shtetit si lehtësim nga barrët e tepërta dhe asnjëherë nuk është kujdesur për përmbushjen e detyrimeve kontraktore. Bashkë me pronën, qeveria ka flakur tej edhe interesat publike e kombëtare.

PLL ka votuar dhe do të votojë kundër ligjit për futjen e plehërave të huaja në Shqipëri. Nëse ky ligj do të kalojë me fallsifikim votash nga deputetët e maxhorancës në Kuvend, PLL do të iniciojë dhe do t'i bashkëngjitet protestave të ligjshme qytetare dhe, si pjesë e pushtetit të ardhshëm të opozitës së sotme - do të anullojë menjëherë marrëveshjen kriminale për importimin e plehërave, shkatërrimin e ekuilibreve ekologjikë dhe helmimin e shqiptarëve.

Tiranë, më 09.07.2004

Moskthimi i pronës shkakton destabilitet

Deklaratë për mediat

Partia Lëvizja e Legalitetit u njoh me incidentin e ndodhur ndërmjet policisë dhe një grupi banorësh të rrethit Kukës, ditën e martë, në zonën ku po ndërtohet aeroporti i ri ndërkombëtar dhe shpreh keqardhjen e saj për këtë ngjarje jo normale e me pasoja të mëtejshme.

PLL e quan të paarsyeshme tentativën e policisë për të bërë një lojë force me banorët e asaj zone dhe beson se metodat më të sofistikuara do të kishin më tepër efikasitet.

PLL konsideron se në rrënjë të këtij konflikti është papërgjegjshmëria e skajshme e qeverisë së klanit Nano në pushtet për të përballuar e zgjidhur çështjet e kësaj natyre. Për të zgjidhur këto probleme, marrin rroga me qindra e me mijëra nëpunës e zyrtarë të lartë, mjaft prej të cilëve kapin shifra milionere. Këta nëpunës e përfaqësues të shtetit, ose duhet të zgjidhin në afate të shkurtra kohore problemet e kësaj natyre, ose duhet të lirojnë vendin e të mos rrënojnë më tej financat e shtetit me paaftësinë e tyre.

PLL mendon se konfliktet për çështjet e pronësisë do të vazhdojnë të acarohen edhe më tej, dhe se krismat e armëve, (jo vetëm këto të Shtiqnit në Kukës, por edhe precedenti i Kakomesë, e të tjerë), mund të sjellin pasoja me jetë njerëzish.

Ne mbrojmë bindjen se vetëm kthimi i plotë i pronës te pronari i ligjshëm do të zgjidhte përfundimisht këtë problem madhor të sotëm dhe të së ardhmes së shqiptarëve.

PLL gjen rastin të kundërshtojë deklaratat e ministrit Poçi, i cili sugjeron si zgjidhje të problemit të pronësisë së aeroportit, rrugën gjyqësore, ndërkohë që njihet mirë niveli poshtërues i korrupsionit në këtë segment të shtetit.

Së fundi, në lidhje me këtë incident, ne i rikujtojmë opinionit publik se banorët e varfër të atyre zonave, nuk duhet të braktisen në mëshirë të fatit, duke mos i kompensuar për tokën që u zaptohet përmes ndërtimesh me interes publik, qofshin këto aeroporte, hidrocentrale apo liqene.

Partia Lëvizja e Legalitetit gjithashtu rithekson se ndërtimi i aeroportit të Kukësit, është një investim madhor për gjithë zonën verilindore, por edhe në perspektivën e integrimit e bashkimit kombëtar; dhe se zvarritja e moszgjidhja e këtij problemi nga ana e qeveritarëve shqiptarë, është, në rastin më të mirë, një mungesë totale përgjegjësie, ndërsa në rastin më të keq është një gjë e qëllimshme, me synime të qarta antishqiptare.

Tiranë, më 7 korrik 2004

Këshilltarët legalistë matjanë imponojnë emërtimin e institucioneve dhe rrugëve me emra legalistësh

Mat, përjetësohen emrat e legalistëve të shquar

Më datë 25 qershor 2004, ditën e premte, u mblodh Këshilli i Bashkisë së qytetit të Burrelit, i cili midis të tjerave kishte në rendin e ditës emërtimin e shesheve, lulishteve e rrugëve të këtij qyteti. Duke qenë se në këtë mbledhje do të shqyrtoheshin edhe disa probleme që kërkonin patjetër votën e këshilltarëve legalistë, këshilltarët e PD dhe PR ranë dakord paraprakisht me propozimet e këshilltarëve legalistë dhe kështu, në mbledhje, u vendos që lulishtja kryesore e qytetit të emërtohet "Parku Geraldina", ndërsa emërtimi i sheshit para Bashkisë të mbetet ashtu si më parë, pra "Sheshi Ahmet Zogu".

Këshilltarët socialistë nuk patën kundërshti ekstreme për këto dy emërtime, por duke qenë se nuk ishin dakort me rrugëzgjidhjet e propozuara nga përfaqësuesit vendorë të opozitës për problemet e tjera që u shtruan - braktisën mbledhjen e këshillit bashkiak. Me këtë rast, edhe rrugës "Pazari Industrial - Lagja e Re", iu dha emri "Sali Llani".

Propozimi i mësipërm i këshilltarëve legalistë në bashkinë e qytetit të Burrelit, është në zbatim të strategjisë së rehabilitimit politiko-shoqëror të figurave të shquara të Legalitetit, pas përbaltjes gjysëm-shekullore prej diktaturës sllavo-komuniste. Zbardhja e të vërtetave për kontributin e tyre atdhetar, jo vetëm që i ka evidentuar ata si figura që duhen përkujtuar e promovuar publikisht, por që edhe duhen përjetësuar për vlerat e pamohueshme që bartin - të vëna në shërbim të Atdheut. Detyra e emërtimit të shesheve, shkollave e rrugëve me emrat e ndritur të zogistëve, jo vetëm ndihmon në rishkrimin e historisë por edhe në rritjen e merituar të reputacionit të PLL, si vazhduese e denjë e veprës së tyre madhore në shërbim të Atdheut e Kombit. Gjithashtu, kjo do të ishte minimumi i përmbushjes së detyrimit të legalistëve për nderimin dhe përkujtimin e veprës së tyre. Por, mbi të gjitha, kjo do të ndihmonte në edukimin e rinisë me ndjenjat atdhetare, që korifenjtë e Legalitetit i sendërtuan gjatë gjithë jetës së tyre prej heronjsh të martirizuar në altarin e Shqiptarizmës.

Kështu, emërtimi i Lulishtes së mrekullueshme të qytetit të Burrelit me emrin "Parku Geraldina", motivon përkujdesjen e veçantë të Mbretëreshës Geraldinë në ngritjen e këtij parku madhështor në vitet 1936-1939, i cili vlerësohej si një ndër më të bukurit dhe më të pasurit e Ballkanit për nga fondi i jashtëzakonshëm floristik e i drurëve dekorativë, prej afro 800 ekzemplarësh të rrallë, të sjellë që nga Persia, Lindja e Largme, Amerika e Jugut dhe e Veriut dhe nga mbarë Europa. Ky park ka qenë një krenari e vërtetë e Matit dhe e matjanëve, sepse kontrastoi fuqishëm me barbarinë komuniste, që në marrëzinë e shpyllëzimeve për "hapjen e tokave të reja", shkatërroi pyjet dhe drufrutorët dekorativë në mbarë vendin, duke vërtetuar maksimën e famshme "Ku shkel komunizmi, nuk mbin më as bari...".

Por edhe emërtimi i rrugës së Lagjes së Re të qytetit të Burrelit me emrin e zogistit të njohur, intelektualit Sali Llani, është një tjetër shërbim për evidentimin e kontributit të shquar të këtij martiri për Matin dhe Shqipërinë.

Kapiten Sali Llani ka qenë një oficer akademist i përgatitur, që rridhte nga Familja e zulmëmadhit Abdurrahman Krosi, dhe ka luajtur një rol të rëndësishëm gjatë viteve të Mbretërisë e atyre të pushtimit fashist, ku luftoi me armë në dorë për lirinë e Atdheut.

Sali Llani ka qenë një ndër organizatorët dhe drejtuesit kryesorë të kryengritjes matjane të 31 korrikut të vitit 1943. Pikërisht për shkak të reputacionit të tij dhe bindjeve të theksuara antikomuniste, pas vendosjes së diktaturës ai u përndoq nga komunistët të cilëve u rezistoi duke luftuar me armë në dorë deri në çastet e fundit të jetës, ku edhe para litarit thirri "Rroftë Mbreti Zog, rroftë Shqipnia etnike".

***

Përvoja e krijuar nga këshilltarët legalistë matjanë për intensifikimin e punës për emërtimin e institucioneve, rrugëve e shesheve me emra të martirëve dhe nacionalistëve të shquar legalistë, duhet ndjekur dhe aplikuar në të gjitha njësitë vendore të vendit, sidomos tani në momentet e emërtimit të rrugëve e shesheve për plotësimin e adresarit të qëndrave të banuara, në kuadër të projekteve për regjistrimin e popullatës, përpilimin e masterplaneve urbanistike të zhvillimit të qendrave të banuara dhe reformimin e pushtetit vendor.

Korresp. i "Atdheu"

PLL mendon se dhuna e pushtetarëve ndaj mediave, është dëshmi e metodave noekomuniste

Spahiu: Dhunimi i mediave, rikthim në totalitarizëm

Fjala e kryetarit të grupit parlamentar të PLL z.Ekrem Spahiu në seancën parlamentare në mocionin me debat me kryeministrin Nano, kërkuar nga deputetët e opozitës për lirinë e mediave, më datë 7 korrik 2004

Eshtë e drejta e kryeministrit që të flasë çfarë të dojë, por mendoj se duhet të ishte serioz në këtë debat shumë të rëndësishëm për mediat.

Problemi për të cilin po flasim sonte për lirinë e shtypit, është me të vërtetë mjaft delikat dhe meriton një vëmendje të posaçme. Sepse liria e shtypit dhe marrëdhëniet e gazetarëve me përfaqësuesit e shtetit, janë ndër pikat në të cilat fokusohet vëmendja e të gjithë organizmave të huaja, qoftë diplomatike, qoftë të tjera. Me sa di unë, mund të them se të gjitha raportet e organizatave më me peshë për Shqipërinë, rregullisht kanë nga një kapitull për lirinë e shtypit në Shqipëri. Dhe besoj se të gjithë e kemi të qartë përse bëhet kjo.

Dihet se liria e shtypit është një tregues elokuent edhe i ekzistencës apo respektimit të lirive e të drejtave të tjera. Nuk është vendi këtu të zgjatemi më tej në këtë temë, por unë e përmenda thjesht për të treguar rëndësinë që ka një shtyp i lirë për imazhin e një vendi përballë të huajve.

Nga ky aspekt, çfarë mund të themi për lirinë e shtypit në vendin tonë?

Së pari, fakti që interpelanca e sotme ka ardhur për shkak, (siç thuhet në projekt-rezolutën e përgatitur), të një "Vale të pashembullt procesesh gjyqësore e kallëzimesh penale" - është një tregues i nivelit mjaft të ulët, gati të vajtueshëm të lirisë së shtypit në Shqipëri. Në vitet e fundit, ne kemi parë procese gjyqësore mjaft të rënda ndaj gazetarëve, të cilat denoncojnë një tendencë të fortë të përfaqësuesve të shtetit, për të shtypur me çdo kusht e me çdo çmim fjalën e lirë. Ajo që më shqetëson mua është fakti se në shumicën e rasteve, këto gjyqe janë fituar nga përfaqësuesit e shtetit. Pikërisht ky bilanc dërrmues në favor të shtetarëve, më bën të dyshoj se këtu kemi të bëjmë me një skemë të mirëfilltë të nënshtrimit apo frikësimit të shtypit. Pa pretenduar se po them diçka që ju nuk e merrni me mend, druaj se kjo tendencë do ta deformojë edhe më tej këtë sistem që është sot në fuqi dhe do ta degjenerojë shtetin në një mekanizëm të asfiksuar në shumicën e hallkave të tij.

Faktet e njohura të çojnë në një konkluzion negativ për nivelin e shtetdrejtimit. Ne shohim se qeveritarët po kërkojnë të lejojnë vetëm një shtyp të bindur ndaj tyre dhe që shkruan vetëm ato çka janë në interes të kokave të qeverisjes. Kjo s'është gjë tjetër veçse një censurë e mirëfilltë, e cila jep në kohë efektet e veta të rënda e të pariparueshme. Qeveritarët duhet ta ndajnë mendjen, ose duhet të lënë një shtyp të lirë në kuptimin e vërtetë të fjalës, ose duhet të nxjerrin një ligj special i cili i nxjerr jashtë ligjit mediat e pavarura e kritike ndaj qeverisë. Por kjo e dyta s'është gjë tjetër, veçse një komunizëm në kushte të reja.

Për mendimin tim, qeveritarët dhe pushtetarët e ndryshëm duhet të ndërtojnë marrëdhënie të ndershme me përfaqësuesit e shtypit. Në lidhje me marrëdhëniet pushtetarë-media, qeveritarëve mund t'u lejohet vetëm që të krijojnë kushtet që shtypi të jetë një kritikues konstruktiv e korrekt. Asgjë tjetër. Sepse vetëm në këtë formë ai mund ta luajë rolin e tij si medium. Nga një kritikë e tillë, kanë interes edhe vetë ata që mendojnë se mund të humbin pikë për shkak të kritikave.

Më vjen ndërmend rasti i një kryeministri të Turqisë së sotme, i cili thuhet se përpara se të shkonte në kabinetin e tij, në korridorin përcjellës, kishte dhënë urdhër të vendoseshin të gjitha karikaturat që ishin kundër tij. Ai e çmonte shtypin si një element pastrues. Nuk pretendoj që këtë ta bëjnë edhe qeveritarët tanë, sepse i njoh se çfarë përfaqësojnë, por them se është në interes të tyre të mos krijojnë konflikte me qëllim shantazhi ndaj shtypit.

Shtypi shqiptar i ka thënë këtij vendi shumë të vërteta për të cilat ky ka nevojë. Nëse synojmë që të ndërtojmë një shoqëri sa më të shëndetshme, ne duhet njëherazi të kemi çdo element të tij të shëndetshëm. Në këtë aspekt, një rol me shumë rëndësi merr i ashtuquajturi pushtet i katërt, i cili u shpjegon njerëzve atë që shpesh herë sistemi ynë partitokratik orvatet ta fshehë.

Në 14 vitet e fundit, shtypi shqiptar ka bërë për shqiptarët më shumë se çdo strukturë shtetërore, e më shumë se partitë. Të gjithë ne i jemi borxhlinj këtij shtypi dhe duhet të përpiqemi ta kuptojmë këtë dhe ta pranojmë.

Nga ana tjetër, paditë sistematike kundër gazetarëve nëpër gjykata, ose më keq shtimi i vendimeve gjyqësore ku dënohen gazetarët, sjellin një bjerrje në tërësi të vlerave të shoqërisë sonë. Unë nuk mund ta konceptoj se si kryeministri merr guximin e shkon në gjykatë të padisë gazetarët. Nuk është fjala këtu vetëm për z.Mero Baze apo kolegun tonë z.Nikoll Lesi, të cilat janë ndër "viktimat" më të shquara të kryeministrit tonë. Fjala është për vetë fenomenin. Athua kaq i ngeshëm është kryeministri ynë sa të merret edhe me padi gjyqësore ndaj gazetarëve. S'paska punë tjetër ai!?

Meqenëse jemi në këtë pikë, po citoj këtu disa shembuj të shkëlqyeshëm nga gazeta "Shekulli" e ditës së hënë, me autor z.Klodian Rado. Të gjithë rastet e përmendura janë vendime gjykatash vendase kundër gazetarëve, të cilat janë apeluar para Gjykatës Europiane të të Drejtave të Njeriut në Strasburg, ku janë fituar nga gazetarët. Kështu psh.: Në çështjen Lingens kundër Austrisë, Lingens kishte botuar disa artikuj me një gjuhë të "ashpër" ndaj Kancelarit Austriak duke e akuzuar deri për lidhje me ish grupet naziste. Gjykata austrike e dënoi Lingensin për shpifje, por Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut për këtë çështje vendosi që ishte shkelur liria e shprehjes e parashikuar nga Neni 10 i Konventës europiane të të drejtave të njeriut.

Në çështjen e paraqitur para Gjykatës Europiane, e të përditshmes Sunday Times (Sandej Tajms) kundër Mbretërisë së Bashkuar, gazeta përdori fjalë të ashpra duke vënë gishtin mbi fajtorin (mbi një kompani farmaceutike). Por nga gjykatat angleze, u vendos që të ndalohej publikimi i këtyre artikujve. Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut pasi shqyrtoi çështjen vendosi se "Mbretëria e Bashkuar ka shkelur Nenin 10 të Konventës Europiane" dhe theksoi se "shtypi ështe një institucion vital në shoqërinë demokratike, qëllimi i të cilit është të vejë në dukje të gjitha anët e çështjes." Gjykata u shpreh se, në këtë rast, ekzistonte e drejta për të shprehur opinione, dhe e drejta e pavarur e një dëgjuesi ose lexuesi që dëshironte t'i dëgjonte ose t'i lexonte ato.

Kështu, unë dua të thërras në vëmendjen tuaj dhe të kryeministrit Nano, se po u vazhdua me këtë tendencë shtypëse ndaj gazetarëve, atëherë vjen dita që ata mund të apelojnë në Gjykatën e Strasburgut dhe atëherë ne do të jemi të detyruar të hedhim poshtë vendimet e gjykatave tona.

Një shtetar normal nuk duhet të degradojë deri në këtë pikë sa të rrënojë imazhin e shtetit që drejton.

***

Në korpusin e sotëm ligjor, unë e shoh si një difekt kardinal mungesën e një ligji të posaçëm për shtypin. Kushtetuta aktuale rreth kësaj çështjeje, ka vetëm një togfjalësh të cilin unë e konsideroj shumë pak për të rregulluar një marrëdhënie të tillë komplekse, midis shtypit dhe pushtetarëve.

Më e keqja është se ajo që është shkruar në Kushtetutë si e drejtë, është përgënjeshtruar sistematikisht në realitet.

Ajo çka unë konsideroj se është e gatshme për të ndryshuar gjendjen që ekziston ndërmjet gazetarëve dhe përfaqësuesve të ndryshëm të shtetit, është ndryshimi i praktikave të derisotme të zgjidhjes së këtyre konflikteve. Ndryshim i cili në thelb të tij ka ndërtimin dhe hartimin e një ligji të plotë për mediat, që do të shërbejë si bazë ligjore për këto çeshtje.

Me pak fjalë, unë them që konfliktet ligjore ndërmjet gazetarëve dhe shtetarëve të zgjidhen përmes ligjit të shtypit dhe jo siç është bërë deri më sot - përmes neneve të Kodit Penal.

Zotërinj, e konsideroj absurditet që, për shkrime në gazetë apo për deklarata në televizione, të dënohen gazetarët me nenet e Kodit Penal. Gazetarët nuk janë engjëj, por nuk mund të trajtohen as si të ishin kriminelë apo terroristë.

Të mos harrojmë se nga radhët e gazetarëve dhe nga redaksitë e gazetave kanë dalë personalitete qoftë në rrafsh kombëtar, qoftë në rrafsh botëror. Sot, në qeverinë Nano, kemi disa titullarë ish gazetarë. Zv.kryeministri italian aktual, por edhe ai i mëparshmi, kanë qenë drejtues gazetash. Sot në këtë parlament, ka mbi një dyzinë gazetarë ose ish gazetarë, të shquar ose jo.

Prandaj pak më shtruar duhet marrë ky problem, dhe nuk duhet shfrytëzuar përparësia që të jep pushteti ekzekutiv, që të dënosh gazetarët.

Fjala e lirë është një ndër të drejtat themelore që duhet respektuar dhe nëse kemi patur ndonjë arritje që nga rrëzimi i regjimit komunist, është pikërisht liria e mediave. Po kërkuam që edhe këtë të drejtë madhore që kemi fituar, ta groposim me duart tona, atëherë kjo s'është gjë tjetër veçse një restaurim i regjimit komunist edhe në formë.

Si përfundim, unë jam dakord me projektin e rezolutës së përgatitur nga deputetët e opozitës dhe u bëj thirrje edhe deputetëve të tjerë që ta përkrahin.

Historia në optikën e renegatëve dhe antishqiptarëve

Nga Remzi Muhja

Me interes të veçantë lexova librin historik voluminoz "Historia e Ballkanit", me autor Xhorxh Kastelan, përkthyer nga Arben Puto dhe Luan Omari, e me drejtor programi Pirro Mishin.

Mendoja se gjatë këtyre viteve demokracie, pa çensurë e rekomandime nga lart , njerëzit e letrave do të krijonin e përkthenin vepra dinjitoze. Sidomos ato me tematikë historike, ku flitet për atdheun dhe kombin, duhet të ishin të atilla që të na qartësonin për historinë dhe për figura akoma të paevidentuara, të injoruara apo të përbaltura nga regjimi komunist. Por, fatkeqësisht, leximi i këtij libri më la një shije të hidhur bashkë me indinjatën dhe revoltën e natyrshme. Nuk do ta besoja kurrë që të kishte shqiptarë, aq më tepër me tituj e grada shkencore, që do të guxonin të përkthenin të tillë libra, ku tendencat antishqiptare e filoserbe janë të hapura e të shprehura qartë. Siç duket, forcat antishqiptare brenda e jashtë vendit nuk i kanë humbur lidhjet e vjetra agjenturoro-internacionaliste, madje vazhdojnë të veprojnë.

Që në kopertinën e ilustruar të librit të Kastelan-it, të bie në sy pamja e tre luftëtarëve serbë, çka flet se botuesit duan të na parapërgatisin për çorbën serbe që na servirin në faqet e tij.

Në fillim të këtij libri, autori përshkruan në mënyrë konfuze Gadishullin ballkanik, duke përmendur male e vargmale, fusha, krahina e lumenj, si Sava e Vardari apo Thesalia, Thraka, Peloponezi, rrafshnalta bullgare, rumune, Trushka Gora e Novi Sadit, Marica bullgare etj., dhe ashtu si padashje përmendet edhe "fushëgropa e Shkodrës", e vetëm kaq për gjeografinë fizike të Shqipërisë.

Autori është përpjekur dhe ia ka arritur qëllimit të analizojë me hollësi kulturat ballkanike, sidomos ato sllave dhe greke, sikundër edhe vendet e banuara sot prej tyre. Por ai qëllimisht anashkalon vendin dhe kulturën shqiptare. Në faqen 20, autori shkruan "... vendstrehime që ruajnë në gjirin e tyre kultura të mëdha ose të vogla, që nga qytet-shtetet e Greqisë së lashtë e deri te fiset malazeze e shqiptare, ende të gjalla në agimin e shekullit XX.

Injorimi i kombit shqiptar është i dukshëm, dhe ndërkohë që theksohet "lashtësia greke", shqiptarët cilësohen thjesht "fise" madje mbas malazezëve. Ndërsa diku në faqen 21, autori, me gjysëm zemre pohon se "Ballkanasit më të vjetër janë padyshim grekët dhe iliro-shqiptarët", dhe si për ta zhvleftësuar thënien e mësipërme, si pa të keq shton "... duke zbritur nga pellgu i Danubit në brigjet e Adriatikut ku hodhën rrënjë gjatë 2000 vjetëve, jo pa kontribute të mëpasshme, sidomos të sllavëve, duke krijuar kështu popullin shqiptar". Ky zbulim "gjenial" na bën të ditur për herë të parë se ilirët rridhkan nga sllavët shqiptaro-formues dhe se stërgjyshërit tanë na paskërkan zbritur nga pellgu i Danubit, kur vetë autori më lart e ka pranuar se iliro-shqiptarët janë më të vjetrit në Ballkan. Kësaj i thonë të hallakatësh faktet historike dhe vetë historinë ta kthesh me kokë poshtë. Dihet se ka patur e ka shumë studiues të huaj antishqiptarë, që kërkojnë me çdo kusht të mohojnë vlerat e popullit shqiptar, si Kastelan - autori i këtij libri, por që të kishte dhe shqiptarë me tituj e grada shkencore që bashkëpunuakan në këto poshtërsi, si pseudohistorianët Puto e Omari, nuk do ta besoja.

Përkthimi dhe bashkëpunimi miqësor i zz. Arben Puto, Luan Omari dhe botuesit Pirro Mishi me autorin, i kaloi të gjitha supozimet.

Autori përshkruan me saktësi dhe gati sa nuk përlotet nga dëbimet e grekëve më 1923 nga Turqia, të gjermanëve në vitet 1944-45 nga Rumania, Banati e Baçka serbe, të pomako-bullgarëve myslimanë në Turqi. Nga ana tjetër nuk shkruhet asnjë fjalë për dëbimet e persekutimet sistematike të shqiptarëve kosovarë nga trojet e tyre, prej serbëve, të shqiptarëve çamë nga grekët etj..

Të jetë kjo mungesë njohurish? Nuk është e mundur, këtu bëhet fjalë për dëbime masive të shekullit XX, por është e qartë se këto janë harresa të qëllimshme të cilat i bëjnë gjoja rastësisht edhe përkthyesit tanë, që nuk na japin ndonjë shënim plotësues për këtë qëllim.

Duke u përpjekur të tregojë me saktësi origjinën e grekëve, autori na servir terma dhe fakte në mënyrën më kaotike, duke i cilësuar herë "akej" e herë "dorianë". Sipas tij "akejtë përbënin valën e parë greke. Të ardhur nga veriu ata u vendosën në Thesali, në Greqinë Qendrore... në shekullin II-të para Erës Re", ndërsa "...dorianët përbëjnë valën e dytë greke, rreth 1100 vjet para Erës Re dhe vinin nga rajonet e sotme maqedone e bullgare, prej nga ishin përzënë nga trakasit e ilirët...(!!!)". Autori thotë gjithashtu se akejtë vinin nga Veriu! Po nga cili Veri, nga poli i Veriut??! Gjithashtu ai thotë: "nga rajonet e sotme maqedone e bullgare" dhe përsëri qëllimisht nuk përmend rajonet shqiptare, sikur ato të mos ekzistonin.

Ndër rreshtat e parë që autori shkruan drejt për shqiptarët janë: "... në verilindje, në vendin e thrakasve përfundoi procesi i helenizimit i filluar përpara Filipit të Maqedonisë, ndërsa në veriperëndim, ilirët që nuk kishin një kulturë të shkruar, adoptuan latinishten, me përjashtim të zonave të largëta ku të folmet tradicionale u ruajtën, duke krijuar, disa shekuj më vonë, gjuhën shqipe".

Gjatë trembëdhjetë shekujve histori, deri nga mesi i shekullit XIV-të, Shqipëria nuk përmendet fare nga autori. Pasi shpjegon origjinën e turqve selxhukë, osmanëve, dakëve, grekëve e bullgarëve, vetëm kur arrin kapitulli "Pushtimi i Ballkanit" (nga turqit), përmendet fjala (emri) shqiptar, me rastin e Betejës së Fushë-Kosovës.

Megjithëse pranon se në këtë betejë të vitit 1389 kishin marrë pjesë shqiptarët e Gjergj Balshës dhe Dhimitër Jonimës, autori e quan Fushën e Kosovës "Kosovo Polje", në afërsi të qytetit të sotëm të Prishtinës. Pra, qëllimisht ky toponim shprehet në gjuhën serbe "Kosovo Polje", për të ngulitur dhe përhapur mendimin se Kosova është tokë serbe, gjë të cilën ai mundohet ta theksojë shpeshherë në këtë libër.

Mbasi shkruan me dhjetra e dhjetra faqe për sllavë, grekë, turqë, rumunë, polakë, italianë, austriakë e hungarezë, duke përmendur edhe fise fare të parëndësishëm, që nga origjina e Çingiz Khanit e deri tek priftërinj e murgjër ortodoksë e katolikë, pa harruar kisha e manastire periferikë e krejtësisht të panjohur - autori me kursim të madh shkruan disa rreshta edhe për ndonjë princ shqiptar si Gjergj Kastrioti. Por edhe figurën e këtij princi të nderuar e njollos duke e quajtur të kompromentuar herë me venedikasit e herë me turqit. Sipas Kastelanit, Kastrioti "... kishte marrë, padyshim nga osmanët, një feud në zonën bregdetare". Pra Kastelani na flet me bindje, por pa fakte, dokumenta e referenca, se Gjon Kastrioti paskërka marrë feude nga osmanët dhe kështu i bie që, duke u nisur nga të thënat e Kastelanit, të noterizuara në shqip nga Puto e Omari - ne duhet të pranojmë si fakt historik këtë sajesë.

Në pamundësi për të lënë në hërresë luftën e shqiptarëve kundër turqve, autori shkruan se "ajo ishte një kryengritje feudale si shumë të tjera në perandorinë Osmane, por që u karakterizua nga një zgjatje e veçantë 25 vjeçare(!!!)". Gjuha e drunjtë e autorit, luftën heroike çerek-shekullore të shqiptarëve kundër sulltanëve turq, e thjeshtëzon në kryengritje feudale me një zgjatje të veçantë. Ndërsa për kryengritjet apo betejat, qoftë edhe ato më të parëndësishmet të serbëve, bullgarëve, grekëve, rumunëve, vllahëve apo malazezëve - thuren lavdi, numërohen të vrarët, të plagosurit, robërit e të tjerë.

Njëanshmëria e autorit proserb vazhdon të thellohet kur përshkruan ndihmën që Skënderbeu dëshiron t'i japë Janosh Huniadit, tek shkruan "... Skënderbeu megjithëse u nis sipas premtimit, mbërriti shumë vonë...". Autori kështu fut dyshimin për mbërritjen me vonesë të Skënderbeut dhe nuk e përmend fare pengimin e ushtrisë shqiptare nga ana e despotit serb Gjergj Brankoviç, që ishte aleat i hershëm i Sulltanit.

Të bën përshtypje këmbëngulja e autorit që, të gjitha qyteteve shqiptare dhe trevave jashtë kufinjve zyrtarë të Shqipërisë, kulturën, këngët, traditat e kostumografinë, me çdo kusht kërkon t'ua mohojë origjinën duke i quajtur serbe, greke, maqedonase, malazeze, tek shkruan "... Kotorri, Tivari, Ulqini e Raguza, e ruajtën gjuhën latine në shekujt XVI-IXX, duke zhvilluar marrëdhëniet me popullsitë sllave që e rrethonin...". Si gjithmonë, autori harron apo dëshiron të harrojë se këto qytete edhe sot e kësaj dite janë e njihen si shqiptare, dhe se banorët e tyre, në shumicë, flasin gjuhën shqipe.

Duke vijuar me Republikën e Raguzës, Kastelan thekson: "Për çudi, në këtë mjedis u formësua cikli i këngës kosovare, që do të frymëzonte rilindjen serbe të shekullit IXX".

Duket qartë se Kastelani është ndikuar nga letërsia e nga kultura serbe, dhe kjo është zgjedhja e tij, por kjo nuk do të thotë se eposi kosovar, këngët, traditat e kostumografia, nuk qenkan me thellësi shqiptare por qenkan serbe, madje burim frymëzimi për rilindjen serbe, ngaqë diku thuhet edhe "pesma popullore". Gjatë gjithë historisë alla-kastelan, shqiptarët paragjykohen si ardhacakë në trevat e tyre mbas sllavëve, dhe ky është një ndër synimet e autorit.

Ja si shkruan ai në faqen 186: "Mali i Zi i nënshtruar, i fushës së Moraçës dhe i brigjeve të Liqenit të Shkodrës, që popullohej nga sllavë të islamizuar dhe përherë e më shumë nga shqiptarë..." Pra autori në këtë rast ka nxjerrë në plan të parë sllavët dhe pastaj shqiptarët. Por dihet dhe është pranuar edhe nga historianë e albanologë të huaj, që shqiptarët ishin dhe janë autoktonë të kahershëm rreth Liqenit të Shkodrës. Siç duket, këtë të vërtetë nuk e dijnë zotërinjtë Kastelan, Mishi, Puto e Omari.

Në këtë katrahurë historike me titullin "Histori e Ballkanit", autori përpiqet me të gjitha mënyrat që të bindë lexuesin shqiptar se Kosova është tërësisht serbe dhe aspak shqiptare. Ai në çdo rast apo rrethanë historike në të cilën përmendet emri Kosovë, mundohet të argumentojë me stisje këtë mashtrim serb.

Përveç emrave sllavë si Kosovo Polje, në faqen 186 Kastelan shkruan: "... Ky evolucion natyrisht ishte më i theksuar në fushat pjellore të Thesalisë, Maqedonisë, Thrakës, Serbisë së Vjetër (Kosovë-Metohi)". Pra përsëri në çorbën e tij historike autori thekson pa mëdyshje (gjithmonë pa sjellë asnjë dokument historik), se Kosova dhe Metohija janë Serbi e Vjetër. Dhe këtë përfundim jo vetëm antishqiptar por edhe antishkencor, na e thonë dhe na e përkthejnë si të vërtetë të pakundërshtueshme edhe të ashtuquajtur akademikë shqiptarë.

Shpeshherë autori përmend qytetin e Pejës, por kurrë nuk i referohet si qytet shqiptar, që banohet nga shqiptarë dhe ku flitet shqip.

Libri është shkruar me paragjykime të theksuara, me pasaktësi e lajthitje. Shtrembërimet dhe injorimet e ngjarjeve dhe figurave historike janë tendencioze dhe të politizuara. Nuk mund të jetë ndryshe, përderisa komenti që bëhet për personalitetin e Mbretit Zog I-rë, luftën e Tij për pavarësi, reformat e ndërmarra e zbatuara prej Tij, karriera si ministër, kryeministër, President dhe Mbret, duket sikur janë kopjuar nga historiografia komuniste shqiptare, tek shkruan "Ai mori me vete edhe një pjesë të thesarit shqiptar". Ndërsa kur shkruan për Enver Hoxhën, ai kujdeset të mos e kritikojë, madje në disa raste e lëvdon, e quan drejtues të Grupit komunist të Korçës, në një kohë që nuk ka qenë as antar i thjeshtë, përveçse simpatizant; e quan "i lidhur me Partinë Komuniste franceze", ndërkohë që nuk është e vërtetë.

Dua ta mbyll këtë shkrim me një shprehje të Prof. Dr. Bajram Xhafës në gazetën "Atdheu" të datës 18 qershor 2004, sipas së cilës "... Fjala e lirë, por jo armiqësore, duhet respektuar. Ajo që drejtohet kundër kombit tënd, më e pakta duhet bojkotuar".

* Autori është kryetar i Degës së PLL Kavajë

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, Drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL

Shanset e opozitës për të marrë pushtetin

Z.Gjergj, kjo është intervista juaj e parë për lexuesit e gazetës "Atdheu", prandaj do të kërkonim të na thonit diçka më tepër rreth angazhimit tuaj në PLL dhe funksioneve që mbuloni në këtë parti?

Shtatë vjet e majtë ekstremiste e kthyer në pushtet, janë shumë, e bëjnë jetën e shumicës dërrmuese të shqiptarëve, të padurueshme, sidomos kur kemi parasysh edhe funksionin kuisling të qeverive socialiste në Shqipëri. Ashtu si francezët nuk mund ta duronin marshallin e lavdishëm Peten, të ishte qehaja i padronit Hitler, edhe shqiptarët nuk mund ta durojnë kryeministrin e palavdishëm Nano, çirak e kusiling. Unë e gjej veten te PLL sepse jam nga ata shqiptarë që nuk mund të mbaj në kurriz, zgjedhën e fqinjëve, dhe kapriçot e kushtueshme të kuislingëve vendas. Meqenëse opozita zyrtare, edhe kur ka jo më pak se 50 mijë vetë përkrahës në shesh, nuk e dëbon qehajanë e komshinjve nga pushteti, kuptohet që ka hapësirë që këtë punë ta bëjë opozita tradicionale nacionaliste, konkretisht PLL-ja.

Me modesti mund të them se ka shumë për të bërë për prezantimin e vlerave monarkiste në popull, veçanërisht në brezin e nën 30-vjeçarëve, brez që realisht është larg politikës, madje edhe larg kutive të votimit. Në zgjedhjet e fundit si kandidat i PLL për bashkinë e Durrësit, vura re, (përveç qethjes kare kineze të listave nga berberët socialistë), edhe abstenimin e grup-moshës 18-30 vjeç, që ishte i ndjeshëm në Durrës dhe besoj në gjithë Shqipërinë. Ndërsa si drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun i PLL prej një muaji, shpresoj që me veprime aktive të kontakteve parti-publik, të tërheq në zgjedhjet e ardhshme, për në kutitë e votimit, edhe rininë me xhinse e me piercing. Për mua thelbi i marrëdhënieve me publikun është si të vendoset kontakti midis programit të partisë, idealit mbretëror dhe masës së votuesve. Këtu fillon puna.

Duket se ju nuk jeni shumë i kënaqur me veprimin politik e iniciativat e opozitës. Gjithsesi, çfarë do të thonit rreth spektrit politik opozitar, në sensin se cilat janë kapacitet e saj që në zgjedhjet e ardhshme, të vijë në pushtet?

E si të jesh i kënaqur kur janë dhjetëra mijëra vota çamësh të gatshme për t'u akaparuar nga opozita dhe për të mos t'i prishur qejfin fqinjës Greqi, disa nga shefat e opozitës nuk marrin pjesë në parlament kur diskutohet Rezoluta çame. Janë mijëra vota pronarësh shqiptarë, një pjesë prej të cilëve abstenojnë nga viti '94, çohen dëm me ulje në dy karrige; - edhe pro parimit leninist "toka i takon atij që e punon", edhe pro parimit kapitalist "të shkojë haku te i zoti!" Po të shtojmë këtu edhe votat e të Përndjekurve Politikë, pjesërisht abstenues në zgjedhje, atëherë si do të fitohen zgjedhjet e ardhshme të rregullta apo të parakohshme!? Eshtë e turpshme për opozitën shqiptare që nuk e ka detyruar Nanon të ikë e askënd pushtetar tjetër, (përveç kryekomunarit të Hudënishtit), kur Nanos nuk i fuksionojnë organet e diktaturës së proletariatit! Fatos Nano, duke ecur në gjurmët e të ndjerit Enver, po bëhet aq paranojak saqë nuk i beson më as kryeshefit të Policisë se "është malok Veriu", as kryeshefit të Ushtrisë se "është katundar Skrapari" (pra besnik i Spartak Brahos), për më tepër "mund të jetë rekrutuar edhe nga Inteligjence Service britanik", si në kohën e të ndjerit Kadri Hazbiu. Një paranojak i tillë që nuk ka instrumenta të tjera terrori përveç pak banditësh e drogaxhinjsh të liruar nga burgjet e shteteve fqinj me kombinacione 007-tash, nuk mund të qendrojë në pushtet përballë një opozite protestuese mbarëpopullore, për më tepër kur kjo protestë, edhe e paorganizuar, edhe me ngjyrime anarkiste, ka filluar të rrëmbejë armët nga shoot-gun-ët e Kakomesë (çështje pronash), deri te 'golinov'-ët e Shtiqnit (përsëri çeshtje pronash).

Ju jeni pothuaj kategorik kundër veprimit politik të grupimit opozitar. Gjithsesi, si mund ta vlerësonit atë që ka bërë PLL e grupi i saj parlamentar në kuadër të oponencës ndaj klanit socialist në pushtet?

Opozita ka qëllim të vijë në pushtet. Kur nuk vjen në pushtet për 7 vjet, do të thotë që i çalojnë të dyja këmbët. Në Mongoli, para një jave, neobolshevikët vodhën votat. Opozita u priu nomadëve mongolë në protesta, pushtoi praktikisht Radiotelevizionin, u vëllazërua me trupat e distriktit ushtarak të Ulan Batorit, dhe kryetari i Gjykatës kushtetuese ktheu mbrapsht votimet në zonat e vjedhura. Për koinçidencë, ky kryetar gjykate 21 vjet më parë, si gjykatës lokal, ka çuar në spital psikiatrik dy refuznikë mongolë, pakashumë si z.Avdiu, që varte poetë në vitin 1988.

PLL me grupin e vet modest parlamentar, e ndodhur nën presionin e instrumentave të specializuara të shtetit të diktaturës së proletariatit, ka bërë shumë. Pa iu servilosur kryetarit të partisë, mund të them se me qendrimin e tij pro çamëve, pro pronës e pro të përndjekurve - tregoi që edhe në parlamentin shqiptar gjenden deputetë shqiptarë, patriotë të mirë dhe kurajozë, që ditët e burgut të shkuar nuk i kanë urtësuar, përkundrazi i kanë burrëruar.

Po flitet shumë nga krahu qeveritar për zgjedhje të parakohshme. Duket si paradoksale që një qeveri të kërkojë zgjedhje të parakohshme. Gjithsesi a mendoni ju se kjo është një mundësi reale, apo një shantazh ndaj aleatëve minorë qeveritarë, siç shprehen analistë të ndryshëm, dhe për më tepër, një lëvizje për të djegur ndonjë lëvizje të re nga krahu i majtë, kam parasysh këtu LSI-në e Metës?

Nano, si pokerist i vjetër, mund të luajë bllofin në bulevardin 'Dëshmorët e Kombit' njëlloj si në kazinotë e Atlantic City-t. Por me Metën punët nuk janë të lehta, sepse ish krye-Fressh-isti në funksionin e ish-kryeministrit ka investuar për të krijuar një bazë pushteti dhe do të përdorë çdo mjet për t'i rezistuar "padrino"-s.

Përsa i përket të djathtës, zgjedhjet fitohen me punë e jo me fjalë, me masa përgatitore e jo me parrulla në hava, me shtrirje rrënjësh në elektorat dhe me veprime të mirëmenduara në marrëdhëniet me publikun. Mjafton të përmend këtu takimin e Mbretit me familjet me kontribut historik për vendin, apo dlirësinë djaloshare të princit trashëgimtar në emisionin aq të ndjekur të Top Channel e Top Albania Radio "Good morning Albania".

Zgjedhjet nuk fitohen vetëm ditën e zgjedhjeve, ato fitohen çdo ditë me punë e sakrifica e jo me britma mitingjesh.

Nëse nxënësi i dobët Nano do të kopjojë mësuesin Simitis me zgjedhje të parakohshme rrufe, le ta provojë. Detyra e opozitës është që hesapet që bën Nano me Mata Hari-n në bordin e helikopterit, të mos i dalin në pazarin e politikës. Përndryshe, shokut Fatos nuk i ngelet gjë tjetër veç ta zgjasë mjekrën edhe ca për ta bërë sa të Kastros, e prapa le t'i vijnë kongresmenët dhe historia.

Mbreti Leka ka shpallur Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Cili është perceptimi juaj rreth hapave të derisotëm të bërë në kuadër të saj nga Mbreti dhe stafi i Tij?

Al Kapone në Chicago, njëlloj si Fatosi ynë në Tiranë, bëri kokrrën e qejfit derisa demokracia amerikane gjeti një inspektor policie kurajoz dhe kompetent që e çoi Al Kaponen atje ku e kish vendin. Në këtë bjerrje vlerash morale ku është katandisur Shqipëria, mjafton të kujtojmë se ka ende funksionarë të organeve të specializuara të shtetit që shesin fëmijë shqiptarë për "pjesë këmbimi" (trafik organesh), - kuptohet që një lëvizje e cila ka për objektiv zhvillimin kombëtar, është e mirëpritur majtas dhe djathtas nga shumica dërrmuese e shqiptarëve, të cilët dëshirojnë të jenë zotërinj dhe jo hyzmeqarë, të cilët dëshirojnë të jetojnë si zotërinj, me djersën e ballit në Shqipëri dhe jo duke eksportuar jashtë atdheut krahë dhe kofshë pune, apo duke eksportuar e tranzituar drogë, në vend të prodhimeve e shërbimeve shqiptare, të kryera nga shqiptarët.

Kjo lëvizje uroj të ketë sukses. Personalisht jam gati në mënyrë modeste të ofroj gjithçka që mund t'i ofroj asaj. Edhe për vetë faktin që PLL është pjesë integrale dhe thelbësore e kësaj lëvizjeje. Si shqiptar për mua është kënaqësi dhe krenari që kjo lëvizje të sjellë zhvillim kombëtar. Gjithsesi, duke zbatuar këshillën e presidentit Kennedy, i ftoj legalistët që të "mos kërkojnë se çfarë mund të bëjë Lëvizja e Mbretit për ta, por çfarë mund të bëjnë ata për Lëvizjen".

Familja Mbretërore është tashmë prej dy vitesh në Shqipëri. Si e shikoni tendencën e publikut shqiptar ndaj rikthimit të mundshëm të Monarkisë?

Të kemi parasysh se monarkia kushtetuese që kërkojmë ne, është një sistem modern qeverisjeje. Në këtë vështrim Monarkia shqiptare nuk është më pak moderne se ajo e Tudorëve të Anglisë apo e Burbonëve të Spanjës. Lavdi Zotit, Princi Leka nuk është më pak modern, më pak simpatik dhe më pak i përgjegjshëm për fatet e popullit të vet, sesa fjala vjen princi Williams i Britanisë së Madhe. Lavdi Zotit, monarkistët shqiptarë kanë një princ gentleman, 2-metrosh, të mençur, bukurosh si nordikët, ndonëse në deje ka gjak Mati, që vetëm me prezencën e tij fizike në një klub, disko, plazh, sallë bowling-u, përbën lajm dhe me pak punë mund të përbëjë edhe ideal, simbol për t'u ndjekur e kopjuar nga rinia. Sikur ta krahasonim me trashgimtarin e fronit të 'Nano-copter'-it, që edhe në një party serioze tërheq narkoviza, atëherë do të kemi kundërvënien borë e bardhë me llohë fshati...

Pra puna si Drejtor i Public Relations i PLL-së, thjeshtëzohet për vetë faktin se në këtë zvetënim moral ku është katandisur Shqipëria, dlirësia e Familjes Mbretërore përbën lajm.

Edhe diçka... 'Larg syve, larg zemrës', - thotë populli. Tashmë Familja Mbretërore është mes shqiptarëve dhe pa tingëlluar tepër optimist, besoj se është edhe në zemrat e më shumë se gjysmës së shqiptarëve. Një rikonfirmim i fitores së referendumit të 97-ës, pa zançaushë që numërojnë votat, do ta bënte dëshirën e shqiptarëve një realitet. Personalisht unë do ta dëshiroja Familjen Mbretërore më pranë shqiptarëve, pasi ashtu si shumica e pronarëve shqiptarë që janë qiraxhinj edhe pas 14 vjetësh përmbysje të komunizmit, edhe Familja Mbretërore vuan të njëjtin fat me popullin e saj. Shpresoj që do t'i shoh edhe fizikisht anëtarët e Familjes Mbretërore midis popullit të vet që, në shumicën e tij, i do dhe i respekton dhe që në jo pak raste i kujton me nostalgji "The good old days" të Zogut të Parë - Mbret i Shqiptarëve.

Në zgjedhjet e ardhshme, do të tregohet sesa shqiptarët do të shprehen pro Mbretit, Lëvizjes së tij që do ta quaja për shpëtim kombëtar; në këto zgjedhje do të shihet nëse e ardhmja i përket monarkisë si mishërim i patriotizmit shqiptar, apo një republike të markës anastas-banan-angjeli. Besoj se trend-i i pakthyeshëm në mendimin publik shqiptar është pro monarkisë, pro të ardhmes për një shkëputje nga e shkuara e afërt jashtëzakonisht problematike.

Intervistoi Neritan Kolgjini

Kush është Gjergj Thanasi

Lindur në Durrës më 1966. Eshtë djali i dytë i z.Todi Thanasi, artist i njohur i teatrit "Aleksandër Moisiu" të Durrësit.

Eshtë diplomuar në vitin 1988 në fakultetin Histori-Filologji.

Ka punuar në PTT Durrës në vitin 1989. Më pas në Doganën e Durrësit si doganier.

Eshtë arrestuar më 15 dhjetor 1990 si pjesëmarrës në demostratat antikomuniste në Tiranë dhe Durrës. Dënohet nga gjykata e Durrësit për "manifestim të paligjshëm" me 6 muaj burg. Liruar nga burgu i Spaçit me ndërhyrjen e znj.Mellany Anderson të Amnesty International dhe të znj.Sylvia Whaling e International Society of Human Rights në Frankfurt, në janar 1991.

Rikthehet në doganë në qershor 1991.

Në shtator 1997 transferohet nga dogana e Durrësit për në Kapshticë. Në janar 1998 pushohet nga puna me nenin 155. Pas një bashkëpunimi me mediat opozitare, në mars 2000 fillon punë si Drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun pranë PD. Në dhjetor 2001, lirohet nga detyra.

Vazhdon bashkëpunimin me shtypin opozitar, si me gazetat "RD", "Tema", "Rimëkëmbja", "Bota Sot" dhe revista "Koha".

Në tetor 2003 kandidon për kryetar bashkie në emër të PLL në qytetin e Durrësit. Më pas angazhohet në këtë parti dhe, në mbledhjen e fundit të Komitetit Drejtues, bashkë me kryetarët e Degëve, është miratuar si Drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL.

Eshtë i martuar dhe ka dy fëmijë. Merret me biznes privat në fushën e tregtisë. Di shumë mirë dy gjuhë të huaja, anglisht dhe italisht, të mbrojtuara si provim pasuniversitar.

Veprimtaria e Zyrës Sekrete, dëshmi e vlerave të shtetit monarkist shqiptar

Koha ridimensionoi madhështinë e Mbretërisë shqiptare

Nga Murat BASHA

Ashtu si edhe më parë, dossierët e studiuesit dhe historianit të talentuar Kastriot Dervishi lidhur me veprimtarinë e Zyrës Sekrete të kohës së Mbretërise Shqiptare, të botuara në gazetën e nderuar "55" - ne legalistët dhe mbretërorët i kemi ndjekur me kënaqësinë më të madhe. Pavarësisht asaj që kishim mësuar lidhur me punën shumë të kujdesshme të institucioneve të Sigurimit Kombëtar të kohës së Mbretërisë - për shkak të territ informativ që ende vazhdon, nuk dinim shumë rreth veprimtarisë atdhetare të kësaj Zyre, sepse kishim krijuar gjithashtu përshtypjen se veprimtaria e mësipërme mbulohej nga Ministria e Punëve të Brendshme me në krye z.Musa Juka. Por dossierët e z.Dervishi, botuar kohët e fundit, kanë hedhur dritë dhe kanë sqaruar shumë të vërteta dhe pasaktësi aspak të rastësishme.

Ne jemi mrekulluar nga faktet dhe trajtesat që studiuesi skrupuloz z.Dervishi ka servirur, sepse, së pari kemi kuptuar se, për Mbretin Zog dhe atdhetarët e mëdhenj me të cilët Ai qeverisi, problemet e Sigurimit Kombëtar ishin një prioritet i padiskutueshëm që, në fundore, siguruan për një kohë të gjatë pavarësinë politike dhe mbrojtën interesat madhore kombëtare. Tashmë ne e kemi mëse të qartë sesi arriti të mbijetojë regjimi Mbretëror që, sipas mendimit tonë, përfaqëson kulmimin e aftësive shtet-formuese të shqiptarëve dhe të qëndresës ndaj rebesheve të veprimtarive antishqiptare të shteteve fqinje dhe rebelimeve të shumta të organizuara na brenda për shembjen e tij.

Padyshim që, në këtë aspekt, Zyra Sekrete ka luajtur një rol të dorës së parë, por ajo që na ka mahnitur është largpamësia në trajtimin e problemeve akute nga ky institucion i rëndësishëm dhe përkushtimi tejet atdhetar i drejtuesve të saj, të cilët, në saje të nuhatjes së hollë dhe sensit të jashtëzakonshëm politik e institucional, mundësuan sigurimin e një informacioni të shkëlqyer dhe përgatitën institucionet në parandalimin e çdo akti subversiv e antikushtetues ndaj regjimit dhe shtetit shqiptar - të ngritur me kaq mund e sakrifica.

Tashmë, të gjithë shqiptarët, nëpërmjet këtij dossieri mësuan sesi mbrohen interesat kombëtare dhe sesi ndërtohet e mbahet në këmbë një shtet i brishtë, që i kish vënë vetes si detyrë të sendërtonte aftësitë shtet-formuese dhe idealet e Rilindjes Kombëtare Shqiptare dhe, njëkohësisht, të ndihmonte për zgjidhjen hap pas hapi të Çeshjes sonë Kombëtare.

Ne jemi mrekulluar nga përkujdesja e jashtëzakonshme e këtij institucioni për mbrojtjen e interesave kombëtare në trojet etnike jashtë territorit të shtetit administrativ londinez, jo vetëm nëpërmjet një kujdesi të drejtëpërdrejtë, por edhe në respektimin e sensit të reciprocitetit në marrëdhëniet ndërshtetërore, pa harruar ruajtjen me kujdes të ekuilibreve diplomatikë e politiko-ushtarakë. Dhe kjo mundi të realizohej vetëm nëpërmjet veprimtarisë së mendjeve të ndritura dhe aftësive të mëdha prej shtetarësh të rrallë, sikundër ishin ato të Mbretit Zog dhe funksionarëve të lartë të administratës mbretërore. Ishin pikërisht këto cilësi e kapacitete drejtuese të jashtëzakonshme, ato që mundësuan edhe suksesin e padiskutueshëm në veprimtarinë e këtij institucioni me përmasa dhe rëndësi madhore.

Nëpërmjet këtij dossieri, gazeta e nderuar "55" ka mundësuar krijimin e një mendimi dhe imazhi të qartë për madhështinë e atij shteti të ngritur me therori në altarin e Atdheut. Dhe, në këtë kuptim, autori dhe gazeta nacionaliste "55", kanë dëshmuar me fakte se, mbi gjithçka, ajo plejadë e ndritur shtetarësh me në krye Mbretin Zog, kanë vënë interesat kombëtare, çka ne politikanëve të sotëm na bën të skuqemi për atë që akoma nuk kemi arritur ta bëjmë. Në këtë drejtim, sistemimi dhe evidentimi me skrupulozitet shkencor e historiografik i këtyre të vërtetave që janë përcjellë në faqet e këtij dossieri - është një shkollë e shkëlqyer e politologjisë dhe e statizmit shqiptar, prej nga, klasës sonë politike dhe intelektualëve atdhetarë, u mbetet shumë për të mësuar.

Aftësitë e shkëlqyera drejtuese e menaxhuese të shtetit dhe institucioneve, të shpalosura në faqet e dossierit të z.Dervishi, na ndërgjegjësojnë akoma më shumë për krenarinë e ligjshme si pasardhës të mbretërve, perandorëve, qeveritarëve e pashallarëve të mëdhenj, që determinuan zhvillimet historike të kombit shqiptar dhe perandorive të madhërishme të planetit, që nga antikiteti e deri në ditët e sotme, duke bërë pluhur e hi, njëherë e përgjithmonë, akuzat e armiqve tanë për "... mungesë të aftësive shtet-formuese të shqiptarëve".

Modeli i ndërtimit dhe funksionimit të Zyrës Sekrete të kohës së Mbretërisë, mbetet i jashtëzakonshëm për nga vizioni, tematika e problematika që mbuloi e përballoi, si edhe për nga shkalla e inteligjencës së rrallë e profesionalizmit impresionues, gjithmonë në funksion të shtetit shqiptar të asaj kohe dhe interesave tona kombëtare.

Me këtë rast, ne legalistët i shprehim gazetës "55" mirënjohjen më të thellë për evidentimin e këtij kontributi dhe mrekullie institucionale, e cila ka ndihmuar për të ndriçuar këtë periudhë të lavdishme të historisë kombëtare, duke lehtësuar edhe punën tonë propagandistike si parti politike, mbrojtëse dhe propaganduese e avantazheve të regjimit monarkik. Njëkohësisht, falenderojmë z.Dervishi edhe për përqasjen mjeshtërore të problematikave të punës së Zyrës Sekrete me ato aktuale të shtetit shqiptar, çka na ndihmon të përcaktojmë prioritetet e punës së institucioneve të Sigurimit Kombëtar në këtë drejtim, sidomos në kushtet e fitores së afërt të së Djathtës shqiptare, pushteti i së cilës u rrëzua në vitin e mbrapshtë 1997, pikërisht për shkak të dobësive e të punës së pamjaftueshme të institucioneve të Sigurimit Kombëtar. Tashmë mund të themi me të drejtë se veprimtaria e Zyrës Sekrete të kohës së Mbretërisë mbetet një model i shkëlqyer dhe i paarritshëm për këto institucione të rëndësishme të shtetit demokratik që duam të ndërtojmë.

Ky model dhe kjo përvojë do të konsiderohet e sendërtohet në themelet e shtetit nacional që e Djathta shqiptare do të ndërtojë pas fitores së padiskutueshme në zgjedhjet e ardhshme parlamentare.

Fjala e deputetit të PLL z.Ethem Fezollari, në debatin për ligjin e dëmshpërblimit të ish të burgosurve politikë

Të përndjekurit meritojnë një dëmshpërblim dinjitoz

Unë, deputeti i PLL Et'hem Fejzollari, si i persekutuar politik kam të drejtë ta klasifikoj variantin e propozuar nga qeveria si një variant i vazhdimësisë së shkeljeve kushtetuese dhe Kodit Penal. Gjithashtu, e konsideroj atë si një variant të shkeljes së të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut. Si variant të dhunimit të kësaj shtrese të nderuar të shoqërisë që, për 46 vjet, mbajti peshën e persekutimit më të egër në të gjithë Lindjen komuniste, dhe ku mijëra e mijëra shqiptarë, pa dallim politik, u persekutuan vetëm pse ngritën zërin për një demokraci të vërtetë. Ata u vranë, u burgosën e u arratisën, duke humbur jetën dhe, në rastin më të mirë, duke u internuar me dhunë larg Atdheut, familjes, miqve dhe të afërmve. Shumë prej tyre vdiqën rrugëve të botës dhe familjet e tyre u internuan e u burgosën, pasi mbi ta u aplikuan izolimi i rëndë politik dhe privimi i lirisë ekonomike, çka do të thotë varfërim i tyre deri në mjerim dhe grabitje me dhunë e pasurisë së trashëguar ndër breza.

Por krimi më i rëndë ndaj familjeve komuniste ishte zhdukja fizike sistematike e djemve të tyre . Në vend që shumë prej tyre t'i merrnin ushtarë për të mbrojtur Atdheun, i dërgonin si skllevër pune në brigadat e famshme të kampeve të përqëndrimit, ku në vend të armës u jepnin kazma e lopata dhe, në kushtet e pamjaftueshmërisë së ushqimit, i detyronin me dhunë të punonin 16 orë në ditë. Kështu, komunistët, të cilët sot krenohen se thanë e bonifikuan kënetat duke shtuar fondin e tokës së punueshme, më kot mundohen të fshehin faktin tragjik se ato u bënë me djersën gjakun dhe jetët e mijëra armiqve të pushtetit popullor.

Të Përndjekurit ndërtuan kanale vaditëse, hapën tarraca, ngritën fabrika, uzina e pallate, ku strehoheshin e punësoheshin komunistët dhe ata që bënin kompromis me diktaturën.

Ne deputetët e parlamentit kemi votuar unanimisht për dërgimin e ushtarëve tanë në Irak, dhe këtë e bëmë për të ndihmuar popullin iraken të shpëtojë nga mbeturinat e diktaturës së Sadamit dhe të ndërtojë jetën e re në demokraci. Por, në të njejtën kohë, ne nuk mund të harrojmë se kemi patur në krye një Sadam shqiptar dhe bandën e kriminelëve më gjakatarë, të cilët jo vetëm masakruan kundërshtarët, por vranë dhe zhdukën edhe shokët e tyre, duke filluar që nga Byroja Politike e deri tek komunistët e thjeshtë. Komunistët shkatërruan ekonominë shqiptare dhe burimet ekonomike, ndërtuan tunele e bunkerë, shkatërruan pyjet shekullorë dhe ndërtuan diktaturën e tyre, që qëndronte mbi supet dhe shpatullat e Njeriut të Ri.

Burgjet dhe kampet e tmerrshme të diktaturës janë sot objekte muzealë dhe dëshmi shumë më domethënëse se arkivat. Në muret e tyre gjen akoma njollat e gjakut të torturave të qelive. Dua të pyes sot kryeministrin, ministrat e tij dhe deputëtët e mazhorancës, nëse ata do të ishin në vend të të Persekutuarve, me të cilët guxojnë të tallen, a do të pranonin si Dëmshpërblim një kartë telefoni në muaj??! Mendoj se jo. Ne deputetët legalistë e kuptojmë dhe jemi të bindur se fatura ekonomike e këtij projekt-ligji nuk mund të jetë kurrsesi e vogël, sepse ishte shumë e madhe puna e tyre e papaguar dhe e detyruar në burgjet dhe kampet e internimit, sepse ishte dhe është shumë i madh kontributi i tyre në përmirësimin e jetës së shqiptarëve gjatë viteve të mjerimit që polli diktaturën, sepse pa kontributin e tyre të papaguar, niveli ekonomik i shqiptarëve, asokohe, do të ishte shumë më i ulët dhe do t'i afrohej skllavërisë që di të pjellë vetëm komunizmi. Por ne mendojmë se fatura e Dëmshpërblimit të ish-të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë, gjithashtu është plotësisht e përballueshme, nëse Dëmshpërblimi do të ndahej në këste disa-vjeçarë, të parashikuara në buxhetet e viteve të ardhshme. Ndryshe nuk mund të bëhet, sepse ky vend nuk mund të gjejë kurrë qetësi, stabilitet dhe paqe sociale, nëse ndërtimi i jetës së re të shqiptarëve në Demokraci, do të bëhej mbi themelet e borxheve të stërmëdha ndaj një pjese të madhe të tyre. Nëse shqiptarët që nuk provuan ferrin komunist, nuk mund të kompensohen moralisht dhe nuk mund t'u rikthejmë jetën - borxhin material, tashmë të zvogëluar, ne nuk mund t'ua mohojmë. Nëse mbajmë natë e ditë në gojë sloganin "integrim në familjen europiane", çfarë do të thonim për qindra mijëra shqiptarë që nuk janë të integruar as në shoqërinë së cilës i përkasin, për shkak të disnivelit të thellë ekonomik, për shkak të vazhdimësisë së mentaliteteve qeverisëse, për t'i lënë ata në mjerim, për t'i diferencuar ekonomikisht e politikisht, për të mundësuar integrimin e pjesës tjetër të shoqërisë, që pati fatin të mos përndiqet e persekutohet nga diktatura. Kjo nuk do të thotë, as më shumë e as më pak, përveçse përndjekje e re, diferencim i ri, shtresëzim dhe polarizim i panevojshëm i shoqërisë, çka është në kundërshtim me të gjitha standartet e parashikuara në kartat për mbrojtjen dhe zbatimin e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut.

Nuk mund të ketë paqe sociale nëse do të përpiqemi të integrohemi në Europë duke shkuar drejt saj të ndarë në dy taborre të mëdhenj: persekutorët e djeshëm dhe të privilegjuarit e sotëm, nga njëra anë, ndërsa nga ana tjetër viktimat e djeshme dhe të persekutuarit ekonomikë e politikë të sotëm.

___________________________

Parlamenti nanoist shkel kushtetutën dhe miraton një ligj kundër të përndjekurve

Klani i Nanos përdhos demokracinë parlamentare

Sipas rregullores së Kuvendit, votimi i një projekt-ligji kërkon domosdoshmërisht një kuorum prej 71 deputetësh. Pas numërimit, rezultoi se në sallë ishin të pranishëm 68 deputetë. Edhe në numërimin e dytë ishin po 68 deputetë, pavarësisht se z.Pëllumbi deklaroi 71

Socializmi i dytë në gjurmët e të parit

Nga Ekrem SPAHIU

Fjala e plotë e Kryetarit të Grupit parlamentar të PLL z.Ekrem Spahiu, në seancën plenare të Kuvendit, më datë 1 korrik 2004, për diskutimin e projekt-ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë.

Para pesë ditëve, më 26 qershor, në çdo vend të botës demokratike është përkujtuar Dita Ndërkombëtare e Viktimave të Torturës. Kjo ditë është përkujtuar edhe në Shkodër, nga Ish të Burgosurit dhe të Përndjekurit Politikë. Duhet theksuar se Shqipëria, si vend ish-diktatorial, e ka ratifikuar Protokollin lidhur me Viktimat e Torturës.

Fatkeqësisht, megjithëse jemi në vitin 2004, dhe kanë kaluar 14 vjet nga ndërrimi i sistemit, viktimat e diktaturës komuniste në Shqipëri nuk janë dëmshpërblyer akoma!

Parlamenti i parë pluralist, me konsensusin e plotë të 250 deputetëve (dhe ku maxhorancën absolute e kishte ish Partia e Punës së Shqipërisë), miratoi ligjin Nr. 7514, datë 30.09.1991 "Për Pafajësinë, Amnistinë dhe Rehabilitimin e Ish të Përndjekurve Politikë", ligj i cili sanksiononte Pafajësinë e të gjithë ish të Dënuarve dhe të Përndjekurve Politikë.

Në mbështetje të këtij ligji, parlamenti, në vitet e mëvonshme, miratoi edhe katër ligje të tjera.

Qeveritë nxorën 14 Vendime të Këshillit të Ministrave (VKM), si dhe udhëzime të ndryshme për Rehabilitimin e Ish të Përndjekurve Politikë, por këto u zbatuan pjesërisht deri në vitin 1997, pasi maxhoranca socialiste gjatë 7 viteve të pushtetit të saj nuk denjoi t'i zbatonte këto ligje e vendime dhe, për pasojë, kjo shtresë mbeti shtresa më e varfër e shoqërisë shqiptare.

Ish të Burgosurit Politikë nuk kërkojnë lëmoshë, por kërkojnë dëmshpërblimin e viteve për dënimet e padrejta dhe djersën e punës së detyruar e të papaguar gjatë vuajtjes së dënimeve shtazarake në burgjet e diktaturës dhe kampet e përqëndrimit - bazuar në nenin 44 të kushtetutës në fuqi, në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale, në nenin 57 të Kodit Penal dhe në konventat ndërkombëtare të pranuara e të firmosura nga Shqipëria, si palë dhe të detyrueshme për zbatim.

Ish të Burgosurit dhe të Përndjekurit Politikë janë kollona e qëndresës ndaj të keqes historike, janë pishtarët dhe pararendësit e Demokracisë pluraliste.

Ata kanë treguar një durim dhe vetëpërmbajtje shembullore për të fituar të drejtat e tyre të shenjta dhe për të evituar revanshin politik. Ata gjithashtu janë njohës të shkëlqyer të ligjeve shqiptare dhe atyre ndërkombëtare, të marrëveshjeve të gjithëpranuara e të firmosura nga shteti shqiptar, të Kartave dhe Konventave ndërkombëtare, e sidomos të Kartave për të Drejtat dhe Liritë Themelore të Njeriut. Duke qenë të tillë, ata kanë paraqitur drafte të ndryshme, si edhe skema për realizimin e Dëmshpërblimit për vuajtjet e tyre dhe për punën e detyruar e të papaguar, duke mos cënuar interesat dhe të drejtat e pjesës tjetër të shoqërisë.

Mosrehabilitimi i tyre nuk ka ardhur ngaqë mungojnë draftet e skemat; apo se qeveritarët socialistë nuk i dinë ato! Jo! Sepse kur ju dëshironi, problemin e zgjidhni menjëherë, sikurse vepruat me dëmshpërblimin e kryeministrit aktual Fatos Nano, të Ramiz Alisë, Nexhmije Hoxhës, anëtarëve të ish Byrosë Politike dhe kryepersekutorëve Aranit Çela e Zylyftar Ramizi. Por juve ju mungon totalisht vullneti politik për të dëmshpërblyer viktimat e diktaturës së baballarëve tuaj.

Ndër ligjet themelore të sistemit komunist, kanë qenë "Toka i takon atij që e punon" dhe "Shpërblimi sipas punës".

Socializmi juaj, përveç jetës u ka vjedhur ish të Burgosurve dhe të Pëndjekurve edhe punën. Në një sistem demokratik, puna e tyre duhet të dëmshpërblehet dhe jo të përhapet mjegullnaja se fatura e dëmshpërblimit të tyre cënon interesat e shoqërisë shqiptare.

Unë e kundërshtoj këtë dashakeqësi të spekullantëve me dy shembuj:

E para, një i burgosur në kampin e Spaçit kishte si normë ditore mbushjen e pesë vagonave me pirit. Imagjinoni sesi mund të mbusheshin pesë vagona nga një njeri i paushqyer dhe i keqtrajtuar, sidomos kur minerali ishte shumë i lëngshëm dhe lopata mbushej me ujë! Ai i burgosur që nuk realizonte normën, lidhej për shtylle, izolohej apo torturohej!

Uzina e Superfosfatit në Laç, pasi u ndërtua nga ish të Burgosurit Politikë dhe u vendos në shfrytëzim, ka përdorur si lëndë të parë për prodhimin e plehrave kimikë, piritin e nxjerrë nga të Burgosurit Politikë të Spaçit. Po kështu edhe floriri i Rubikut, përftohej pas rafinimit të bakrit që nxirrej nga të burgosurit e Spaçit.

Kënetat janë bonifikuar nga ish të Burgosurit. Tokat e përftuara prej tyre dhe sipërfaqet e tjera - janë plehruar me superfosfatin e prodhuar në Laç.

Nga sa më sipër, rezulton se shoqëria dhe shteti shqiptar kanë përfituar në shuma të jashtëzakonshme dhe një popull i tërë është ushqyer nga bujqësia...

Nga puna e ish të Burgosurve shteti ka përfituar me qindra tonelata flori...

2.Shumë banesa në Tiranë i kanë ndërtuar ish të Burgosurit. Në to janë strehuar me qindra e mijëra familje, duke i paguar një qira simbolike shtetit dhe, pas vitit 1991, i kanë privatizuar ato po me çmime simbolike, dhe është vepruar shumë mirë.

Këto janë dy shembuj të thjeshtë përballë atyre dhjetëra fabrikave, uzinave, aeroporteve etj., që janë ndërtuar nga ish të Burgosurit, pra me punën e tyre të detyruar e të papaguar.

Injorimi i këtyre të vërtetave, mosdhënia e dëmshpërblimit të merituar, mohimi i kontributeve madhore të kësaj shtrese për vendin dhe mungesa e brerjes së ndërgjegjes për krimet e diktaturës - dëshmojnë se socializmi i dytë i sheh ish të Burgosurit dhe të Përndjekurit Politikë si trashëgimi armiqësore të socializmit të parë.

Veteranët komunistë, të cilët luftuan për një sistem kriminal dhe të rrëzuar e mallkuar në shkallë botërore - nderohen, u rriten pensionet, u jepen falas ilaçe, u paguhen udhëtimet etj..

Ndërsa nacionalistët, veteranët e Demokracisë e të pluralizmit, pra kundërshtarët e diktaturës - akoma denigrohen dhe braktisen, duke mos u dëmshpërblyer, ndërkohë që persekutorët e tyre janë dëmshpërblyer 100 fish më shumë se skema që na ka paraqitur qeveria socialiste.

Dua t'u kujtoj dy raste sesi kanë vepruar shtete të ndryshme me dëmshpërblimet e viktimave të një natyre krejt të ndryshme nga kjo e ish të Burgosurve Politikë shqiptarë.

1.Kancelari austriak Volfgang Shysel, më 9 shkurt 2000, në shpalljen e programit qeveritar deklaroi publikisht se qeveria e kryesuar prej tij, në mënyrë vullnetare do të dëmshpërblejë të dëmtuarit e Luftës Dytë Botërore, që atëkohë ishin në Austri si robër lufte të gjermanëve, në kampet famëkeqe të Mat'hauzenit dhe Dakau-t.

Austria në kohën e luftës ishte e pushtuar dhe shteti ka qenë inekzistent. Kompani të ndryshme të biznesit në atë kohë shfrytëzuan për interes të tyre punën e robërve nga e gjithë bota.

Qeveria austriake si shenjë pendese, pas afro 60 vjetësh mori përsipër shpërblimin e punës së detyruar e të papaguar të këtyre robërve - thjesht dhe vetëm për të bërë drejtësi shoqërore e për të rregulluar imazhin e shtetit austriak. Madje qeveria austriake ka kërkuar nëpërmjet mediave shqiptare, mbështetjen për publikimin e këtij vendimi dhe identifikimin e ndonjë përfituesi nga Shqipëria, që mund të ketë qenë në Austri gjatë Luftës Dytë Botërore.

2.Shteti libian, në rastin e rrëzimit nga terroristët të avionit me 200 pasagjerë, nisur nga Libia dhe rrëzuar në Lokerbi të Skocisë - pasi mori përgjegjësitë për humbjen e jetës së tyre, pranoi të kompensojë 200 familjet e viktimave me 3 miliardë dollarë, dhe kjo për shtetas të huaj.

Duke u nisur nga këto dy fakte, del se humanizmi dhe detyrimet kundrejt ligjeve e të drejtave ndërkombëtare të pranuara - i kapërcejnë edhe llogaritë ekonomike të nxjerrjes jashtë vendit të valutës në shuma të stërmëdha, dhe kjo thjesht për drejtësi dhe përmirësim të imazhit të shtetit demokratik.

Ndërkohë që në Shqipëri, dëmshpërblimi i ish të Burgosurve është detyrim kushtetues, ligjor, politik dhe moral, madje gjithçka që dëmshpërblehet shkon në dobi të shqiptarëve, brenda Shqipërisë.

Qeveria shqiptare nuk do t'ia dijë aspak për këto shembuj që tregojnë sesi sillen qeveritë e vërteta demokratike, por mundohet që të ulë artificialisht numrin e të pushkatuarve dhe ish të Burgosurve Politikë.

Kjo nuk është aspak serioze, pasi institucionet shtetërore të këtij shteti kanë dhënë e japin shifra kontradiktore.

Më konkretisht po paraqesim fakte:

1.Ish kryeministri Majko, në shkresën nr. 1354/8, datë 04.07.2002, drejtuar Kuvendit të Shqipërisë, deklaron se numri i të pushkatuarve dhe të të sëmurëve psiqikë është 6330 vetë, ndërsa numri i të burgosurve dhe të vdekurve në burgje është 17.720 vetë.

2.Ish Ministri i Shtetit pranë kryeministrit z.Blendi Klosi, me shkresën nr. 2432, datë 04.08.2003, drejtuar Kuvendit, nxjerr se numri i të pushkatuarve dhe të sëmurëve psiqikë është 6313, ndërsa numri i të burgosurve apo të vdekurve në burgje është 17.650.

3.Instituti i Integrimit të të Përndjekurve Politikë, në shkresën nr. 997, datë 03.11.2002, në relacionin dërguar Kuvendit të Shqipërisë, pohon se numri i të pushkatuarve dhe të sëmurëve psiqikë është 6313 vetë, dhe numri i të burgosurve politikë është 17.650 vetë.

Çuditërisht, ministri i Financave z.Arben Malaj, në relacionin që na ka servirur sot, në tryezat e deputetëve, ka nxjerrë se numri i të pushkatuarve është vetëm 639 vetë, ndërsa numri i ish të burgosurve është vetëm 9807 vetë!!!

Me këto shifra, qeveria socialiste dëshiron të zvogëlojë krimet e diktaturës dhe të retushojë imazhin gjakatar të saj.

Nuk është çudi që, ndonjë ditë të bukur, kjo qeveri të deklarojë se në Shqipëri nuk ka patur diktaturë dhe, për pasojë, nuk ka as edhe viktima për të dëmshpërblyer.

Në Shqipëri jo vetëm që ka patur diktaturë gjakatare, që ka arritur deri në genocid antishqiptar, por xhelatët e dikurshëm janë edhe sot në pushtet, madje të tillë mund të ketë edhe këtu, në këtë sallë.

Se çfarë mendon bota demokratike për ju, e në veçanti tempulli i demokracisë, SHBA-të, po ju citoj një fragment të editorialit të ditëve të fundit të gazetës prestigjioze amerikane "Ëashington Times", e cila, tekstualisht, shkruan: "Në Ballkan, garda e vjetër e komunizmit kontrollon politikën, ushtrinë, mediat, biznesin dhe gjithçka. Presidenti Bush duhet të ndërhyjë që në Ballkan të shpërbëhen strukturat komuniste, me qëllim që, në Europën Lindore, neokomunistët dogmatikë të mos vazhdojnë të uzurpojnë pushtetin...".

Duke e mbyllur fjalën time për mungesë të kohës dhe zellit tuaj për të më kufizuar kohën e diskutimit - deklaroj se Grupi parlamentar i PLL nuk e pranon skemën e qeverisë për dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë. Unë këmbëngul dhe i ftoj deputetët e Kuvendit që të miratojnë projekt-ligjin e firmosur nga 53 deputetë, e firmëtarë të të cilit jemi edhe ne deputetët e PLL. Projekt-ligji ynë mbështetet nga të gjitha shoqatat e Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, çka do të thotë se përfaqëson më së miri interesat dhe të drejtat e tyre, sepse pa mirëkuptimin e kësaj shtrese ne nuk duhet ta miratojmë Ligjin për dëmshpërblimin në këtë seancë.

Parlamenti nanoist shkel kushtetutën dhe miraton një ligj kundër të përndjekurve

Klani i Nanos përdhos demokracinë parlamentare

Sipas rregullores së Kuvendit, votimi i një projekt-ligji kërkon domosdoshmërisht një kuorum prej 71 deputetësh. Pas numërimit, rezultoi se në sallë ishin të pranishëm 68 deputetë. Edhe në numërimin e dytë ishin po 68 deputetë, pavarësisht se z.Pëllumbi deklaroi 71

Deklaratë e PLL

Nga transmetimi direkt i seancës plenare, dje, në televizion, shqiptarët panë skandalin parlamentar të radhës, ku u shkel në mënyrë flagrante rregullorja e Kuvendit.

Projekt-ligji për Dëmshpërblimin e ish të Përndjekurve politikë, pritej me mjaft interes nga i gjithë opinioni, për vetë faktin se kish mbetur në axhendën e punimeve të Kuvendit që nga 23 janari i vitit 2002.

Mbas braktisjes së sallës nga deputetët e opozitës, nga deputetët e grupeve parlamentare aleate me PS, dhe nga deputetët socialistë mbështetës të Metës - në sallë mbetën vetëm deputetët socialistë pro Nano.

Sipas rregullores së Kuvendit, votimi i një projekt-ligji kërkon domosdoshmërisht një kuorum prej 71 deputetësh. Pas numërimit, rezultoi se në sallë ishin të pranishëm 68 deputetë. Për këtë arsye, z.Pëllumbi kërkoi 10 minuta pushim, me shpresën se do të sigurohej kuorumi i domosdoshëm. Por edhe në numërimin e dytë ishin po 68 deputetë, pavarësisht se z.Pëllumbi deklaroi 70, pra ishin 3 më pak sesa kërkon rregullorja.

Kryetari i seancës, z.Servet Pëllumbi, bazuar në nenin 90 të rregullores, në vend që të pezullonte menjëherë seancën dhe të caktonte ditën e nesërme si ditë në të cilën Kuvendi duhet të mblidhet me të njëjtin rend dite - në mënyrën më të papërgjegjshme shkeli rregulloren, ashtu siç ka bërë edhe herë të tjera.

Skema e qeverisë për Dëmshpërblimin e ish të Burgosurve u kundërshtua nga deputetët e opozitës, për dy arsye:

E para, ulja e numrit të të pushkatuarve nga 6.313 në 639 vetë; dhe e të burgosurve nga 17.650 në 9.807 - tenton të zvogëlojë përmasat e krimeve të diktaturës dhe të retushojë imazhin gjakatar të saj.

E dyta, dëmshpërblimi me 1000 lekë në muaj, është një diskriminim i ri për këtë shtresë.

Duke u nisur nga tendenca e qeverisë për të ulur numrin e viktimave të diktaturës, dëmshpërblimi diskriminues dhe shkelja flagrante e rregullores së Kuvendit, çka e nxjerr të pavlefshëm votimin - në emër të PLL dhe grupit të saj parlamentar, i kërkojmë kreut të shtetit z.Alfred Moisiu që, në bazë të nenit 84 dhe 85 të Kushtetutës, të mos e dekretojë ligjin "Për Dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë", por ta kthejë atë për rishqyrtim në parlament.

Gjithashtu i kërkojmë Gjykatës Kushtetuese, të interpretojë nenin 44 të Kushtetës, i cili në mënyrë taksative shprehet: "Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të ç'dëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore.".

Ligji për ish të përndjekurit, 3 vjet sorollatje

PLL ka denoncuar nëpërkëmbjen që po u bën klani socialist në pushtet, të drejtave ligjore të ish të burgosurve e ish të përndjekurve politikë

Deklaratë për mediat

PLL konstaton me keqardhje se, në vitin e tretë të depozitimit të projekt-ligjit për kompesimin e Ish të Dënuarve Politikë, duket qartë që qeveria socialiste ka vendosur të injorojë kërkesat e ligjshme të kësaj shtrese, duke e konsideruar të shlyer dëmshpërblimin e viteve të burgut nëpërmjet pensioneve qesharake.

Qëllimi i mbrapshtë i maxhorancës socialiste është vërejtur haptas veçanërisht gjatë vitit të fundit, kur ajo, me qëllimin e shtyrjes pa fund të miratimit të këtij projekt-ligji, e kaloi atë disa herë nga njëri komision në tjetrin, deri në Komisionin e Venecias.

Vullneti klasor i qeverisë është parë qartë që në miratimin e ligjit të Buxhetit për vitin 2004, ku nuk u parashikua asnjë zë për këtë kompesim. Atëkohë, PLL ka deklaruar se "do të votonte në favor të projekt-ligjit të Buxhetit, nëse në të do të parashikoheshin dy zëra: kompesimi i Ish të Dënuarve Politikë dhe kompesimi i Pronarëve legjitimë".

Insistimit të atëhershëm të PLL për përfshirjen e këtyre zërave, kryeministri Nano i është përgjigjur se "ato do të merren në konsideratë gjatë ushtrimit të vitit buxhetor", duke patur parasysh të ardhurat që do të krijoheshin nga privatizimi i disa kompanive të mëdha. Edhe ndryshimet e fundit në buxhet, pas privatizimit të Bankës së Kursimeve, nuk sollën asgjë të rë për kompesimin e kësaj shtrese.

Protestat e Ish të Dënuarve Politikë, presioni i opozitës dhe ai ndërkombëtar, duket se e kanë vënë edhe një herë në rend të ditës zgjidhjen e kësaj çeshtjeje.

Maxhoranca gabon rëndë kur mendon se, me arrogancë dhe kartona jeshilë, mund të dhunojë sërish të drejtat e shenjta të Ish të Dënuarve Politikë.

PLL deklaron edhe një herë mbështetjen e saj pa rezerva për kërkesat e ligjshme të pararendësve antikomunistë të Demokracisë dhe e konsideron dëmshpërblimin e tyre një çështje morale. Ajo i fton shoqatat e tyre që të mos pranojnë asnjë përfitim të pjesshëm dhe i garanton ato se vetëm ardhja e opozitës në pushtet do t'i japë zgjidhje përfundimtare të drejtave të tyre.

PLL falenderon 53 deputetët që morën nismën për të futur në axhendën e punimeve të Kuvendit draftin e shoqatave të Ish të Përndjekurve Politikë, si dhe të gjithë deputetët që kanë mbështetur variantin në fjalë gjatë shqyrtimit nëpër komisione. Me këtë rast, PLL u bën thirrje deputetëve që të mos e miratojnë draftin e turpshëm të qeverisë, nesër, në seancën plenare.

Tadiç, karta e re e shovinizmit serbomadh

PLL shqetësohet për entuziazmin me të cilin politika zyrtare priti zgjedhjen e presidentit të ri të serbëve

Deklaratë për mediat

PLL e konsideron provokuese dhe shqetësuese deklaratën e Presidentit të sapozgjedhur të Serbisë, nacionalistit të "moderuar" Boris Tadiç, lidhur me Kosovën.

Deklarimi se "Serbia dëshiron..., të mbrojë të drejtat e saj shtetërore dhe kombëtare në Kosovë, të drejtat e qytetarëve me kombësi serbe dhe të të gjithë qytetarëve të Kosovës, duke respektuar Rezolutën 1244 dhe Marrëveshjen e Kumanovës", - flet qartë dhe i bën pluhur e hi shpresat e entuziastëve të paduruar shqiptarë.

Me këtë deklaratë, akoma pa u tharë mirë boja e fletëve të votimit që e nxorrën fitues, nacionalisti Tadiç në prononcimin e parë të tij e çoi gjuhën aty ku i dhemb dhëmballa ultranacionalizmit serb - tek Kosova dhe "problemi i pazgjidhur i saj", për të cilin ai nuk ka dhe nuk mund të ketë ndonjë obsion të Pavarësisë, përveçse të rikthimit të gjendjes së mëparshme, nën Serbinë.

Referimi tek Rezoluta 1244 e OKB, që shpreh qartë sovranitetin e Serbisë mbi Kosovën, pavarësisht protektoratit aktual; përmendja e "... të drejtave shtetërore dhe kombëtare në Kosovë...", si dhe paternalizmi i shfaqur hapur për "... mbrojtjen e të drejtave të qytetarëve me kombësi serbe dhe të të gjithë qytetarëve të Kosovës", - janë kumti më i qartë dhe më përcaktues i qëndrimeve të ardhshme të Beogradit në marrëdhëniet me faktorët relevantë shqiptarë!

Në këtë këndvështrim, PLL e konsideron tepër të rrezikshme dhe aspak shpresëdhënëse zgjedhjen e këtij nacionalisti në krye të Serbisë, dhe nuk sheh në këtë zhvillim të ri asgjë për t'u përshëndetur nga politika shqiptare.

Ky pasardhës i Xhinxhiç-it, në qëndrimet e tij fundore ndaj Kosovës, trevave etnike shqiptare dhe mbarë shqiptarëve - nuk ka kurrfarë diference me rivalin e tij ultranacionalist, Tomislav Nikoliç, të partisë Radikale të Sheshelit.

PLL jo vetëm që nuk e ka mirëpritur aspak zgjedhjen e Tadiç, por shikon tek ai një version të ri alla-xhinxhiç, po aq antishqiptar dhe të rrezikshëm.

PLL nuk ushqen as më të voglin iluzion se Tadiç do ta shfrytëzojë mbështetjen ndërkombëtare për ta shtyrë dhe vështirësuar zgjidhjen përfundimtare të Statusit të Kosovës dhe avancimin e problemit të trojeve të tjera shqiptare nën Jugosllavinë e mbetur e nën FYROM, konform interesave dhe skemave pansllave.

PLL është e thellësisht e bindur se suksesi politiko-zgjedhor i Tadiç, i paraardhësve dhe pasardhësve të tij, mbështetet tek qëndrimi dhe pikëpamjet e njejta ndaj Çeshtjes së Kosovës dhe trojeve të tjera shqiptare.

Çdo vlerësim i ndryshëm apo i kundërt - është miopi e pastër politike, është naivitet i papranueshëm e skandaloz në konsiderimin e raporteve dhe marrëdhënieve tragjike shqiptaro-serbe.

PLL dëshiron dhe do të përpiqet të ndikojë tek faktorët politikë mbarëshqiptarë që, ndryshimet politike në Serbi, Jugosllavi e rajon - t'i vlerësojnë në dritën e interesave kombëtare, larg emocioneve dhe synimeve për të ekspozuar "performanca bashkëpunimi e konstruktiviteti".

PLL nuk ka as më të voglin dyshim se, shumë shpejt, entuziastët e parakohshëm do të kapërdihen me vështirësi kur Tadiç të skërmisë dhëmbët e ultranacionalizmit serb, sapo të shtrohet Çeshtja e zgjidhjes së Statusit përfundimtar të Kosovës - Pavarësimit të saj nga Serbia.

Intervistë e NMT Mbretit Leka I-rë në "Nesër TV"

Lëvizja synon ndryshime në zgjedhjet e 2005-ës

Ka disa forca politike që po marrin pjesë pa kushte, por janë disa që kërkojnë kushte dhe ato do të shqyrtohen nëse janë të pranueshme, për sa i takon Kombit shqiptar dhe jo Mbretërisë. Qëllimi i kësaj Lëvizjeje është të bëjmë ndryshimin që kërkon populli në vitin 2005! Pastaj, a do të bëhet Shqipëria Mbretëri, apo do të vazhdojë Republikë - kjo do të jetë në dorë të popullit shqiptar.

Intervistoi: Çlirim Peka

Gazetari: Përshëndetje, të nderuar shikues. Emisionin e sotëm e kam spostuar në Rezidencën e NMT Mbretit Leka I-rë.

N.M.T, mirë se ju gjej dhe ju falenderoj për kohën që po i kushtoni televizionit tonë Nesër - Tv.

Mbreti: Mirëseerdhet. Gëzohem shumë t'ju kem këtu, në rezidencën tonë.

Gazetari: Dukeni në formë shumë të mirë.

Mbreti: Jam shumë mirë. Kam ende shqetësimin e thyerjes së këmbës, por është një gjë që po kalon.

Gazetari: N.M.T, kur keni marrë iniciativën për Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, a keni patur parasysh brishtësinë e institucioneve shqiptare ose, më saktë, si do T'i përgjigjeshit interesimit të opinionit, që ka të bëjë me ato që janë themelet e shtetit, institucionet?

Mbreti: I kam marrë parasysh, prandaj kam heshtur për një kohë të gjatë. E thashë që kur erdha në Shqipëri, se nuk do të merrem me çeshtje të politikës së partive e të Kuvendit, por do të merrem me çeshtje që janë të rëndësishme për Kombin. Në këtë analizë që kam bërë për këta dy vjet, që po mbushen këtu në Atdhe, e kam parë që është i nevojshëm një ndryshim i fuqishëm në ndërgjegjësimin e qeverisë dhe të popullit shqiptar. Shumë nga pikat kryesore që kërkon një popull, që është i njohur për kryenaltësinë e besnikërinë e tij, po na humbasin, nga varfëria, nga nevojat e shumta që kanë shqiptarët. E unë nuk po shoh se qeveria e sotme po punon të ndihmojë popullin apo bizneset e tregtitë e vogla, qofshin ato fshatare apo qytetare! Ato ngarkohen më rëndë me tatime, duke ua bërë jetën edhe më të vështirë. Unë po shoh se edhe tregtarët disi më të mëdhenj, kanë arritur të bien në këtë presion. Pse? Vetkuptohet që duhet një zgjidhje. Është e nevojshme që qeveria të jetë e aftë e të drejtohet nga njerëz të pastër, që nuk janë të korruptuar dhe që duhet të kuptojnë detyrimin që kanë ndaj Kombit të tyre. Këtu mund të them se vlerësoj qëndrimin e kryetarit të shtetit, Gjen. Alfred Moisiut. E kam parë si ka reaguar për çeshtjen e Bishtit të Pallës, ose duke mbledhur Këshillin e Sigurisë Kombëtare për t'ju dhënë disa udhëzime.

Kjo është e nevojshme, pasi pa ligj e pa rregulla nuk mund të ecë përpara Shqipëria. As populli nuk mund të ndihet i sigurt, as tregtia nuk ndihet e sigurt. Duhet të kuptojmë se edhe çeshtja e pronave është e pazgjidhur.

Falë Zotit, kryetari i shtetit ia ktheu parlamentit për rishqyrtim, pasi ligji që kishin pregatitur nuk ishte në favor të popullit. Ky është një turp.

Gazetari: Jemi tek institucionet. Ju vlerësuat rolin e kryetarit të shtetit, vlerësuat kthimin për rishqyrtim në parlament të ligjit për pronat. Ju gjithashtu keni shprehur shqetësimin Tuaj për zgjedhjet e ardhshme, për garantimin që mund t'i bëhet votës së popullit! Sa besim keni Madhëri se kreu i shtetit ka mundësi të sigurojë një proces zgjedhor të ndershëm e të lirë?

Mbreti: Në rast se kryetari i Shtetit përdor fuqinë që ka në këtë statut (kushtetutë), që është gjysmak dhe, po të kërkojë përkrahjen e disa shteteve të tjera, mund të ndikojë shumë, por, vetkuptohet, duhet që të kujdeset, pasi është detyra e tij dhe është detyrë kombëtare. Ai vetë vjen nga një familje e nderuar ushtarake. Ushtaraku nuk hyn në ushtri për t'u pasuruar. Ai hyn për t'i shërbyer Kombit të vet. E di këtë, pasi edhe unë jam ushtar i Kombit.

Gazetari: Madhëri! Presidenti Moisiu, kur mori përsipër të jetë ushtar i Kombit e t'i shërbejë atij nëpërmjet institucionit të presidentit, kaloi një provë të madhe, siç ishin zgjedhjet e tetorit. Pra një provë ku Presidenti Moisiu mund të tregonte se mund të ishte një ushtar i mirë i Kombit. Flasim për zgjedhjet,. Megjithatë zgjedhjet e tetorit janë kundërshtuar nga të gjitha palët, përjashto Partinë Socialiste, ndërsa partitë e tjera, madje edhe ato në koalicion me PS e kanë kontestuar dhe kanë akuzuar institucionet, si dhe institucionin e Presidencës dhe OSBE-në. Duke patur parasysh përvojën e tetorit ku z.Moisiu, President i Republikës, ushtar i Kombit, kishte mundësinë t'i shërbente Kombit. A mendoni se Presidenti Moisiu është garant në këtë proçes?

Mbreti: Nuk mund t'u them, pasi do ta tregojë veten në këtë situatë. Por ligji nën të cilin janë bërë ato zgjedhje, ishte një ligj favorizues për dy partitë kryesore. E dyta, popullit shqiptar i ka ardhur në majë të hundës. E dinë shumë mirë edhe dëgjuesit, e dinë shumë mire, sepse një pjesë e madhe e popullit nuk shkon as në votime, pasi këta njerëz e dinë se votat e tyre nuk mund të bëjnë ndonjë ndryshim, pasi janë manipuluar. Atëherë, Ligji i Zgjedhjeve duhet të jetë për të garantuar se nuk do të ketë manipulime.

Unë besoj se duhet të kishte një përfaqësim të fuqishëm në KQZ, jo vetëm nga dy palët që janë, por edhe nga partitë të tjera. Unë besoj, se kur të numërohen votat, ato të bëhen në publik, para kamerave, medias. Kështuqë nuk kanë aq mundësi për të bërë ndryshime dhe manipulime rezultati. Vetkuptohet, do të ketë ndonjë gjë të vogël, por kjo ndodh në çdo vend të botës. Por që të arrijnë të bëjnë një manipulim aq të madh, siç ka ndodhur, do të jetë shumë e vështirë nëse populli del e voton për cilëndo parti që dëshiron.

Gazetari: Naltmadhnia Juaj, një tjetër institucion i rëndësishëm, madje kryesor, është ekzekutivi ose qeveria, e cila ka në përbërje forcat e armatosura, të rendit e shumë instrumenta të tjerë shtetërorë. Cili është komenti Juaj për ekzekutivin e sotëm, pra për këtë institucion jetik, dhe si e mendon N.M.T atë në konceptin e Tij?

Mbreti: Le të marrim një herë forcat policore. Këtu ka lloj-lloj policie. Janë aq të ndryshme, me detyra të ndryshme, sa ka shumë vende për të bërë gabime edhe pa dashur, sidomos kur ekziston dhe e komplikon situatën edhe korrupsioni. Atëherë, vetkuptohet, që nuk ecën puna.

Unë do të këshilloja se Shqipëria ka nevojë për një xhandarmëri që të mbulojë të gjithë Shqipërinë, të mbuloje të gjithë llojet policore, duke përjashtuar ato bashki, që kanë mundësi me mbajtë një polici bashkiake të tyren në territorin e bashkisë. Bashkia ka policinë e vet, por kur ka nevojë për një përkrahje më të madhe sesa ajo e policisë bashkiake, atëherë ndërhyn xhandarmëria. Kjo është për policinë, ndërsa për ushtrinë jam shumë i shqetësuar, pasi tek të dyja, si policët, ashtu edhe ushtarakët, nuk kanë një jetesë të mjaftueshme, nuk kanë mundësi për të ushqyer familjet e tyre. Në mënyrë njerëzore, po të flasim kështu, ata vetë nuk kanë siguri.

Të gjitha këto ndikojnë tek ushtaraku dhe tek polici. Por për ushtrinë ka probleme të rënda. Këtu, në Shqipëri, po ndryshojnë doktrinat. Po ndryshojnë doktrinat e Lindjes dhe po shkohet tek doktrinat e Perëndimit. Është një problem i madh, se oficerët e vjetër, që janë mësuar me doktrinën e Lindjes, e kanë problem për të mësuar doktrinën perëndimore. E dyta, nuk është e lehtë për të bërë ndryshime edhe në stadin aktual, siç po bëhet tani. Çdo shtet, kudo qoftë, ka doktrinën e tij ushtarake, edhe po të jenë të njëjta doktrinat si ajo e NATO-s, të cilën ne tentojmë ta sjellim në Shqipëri. Kjo doktrinë e NATO-s, nuk është e njejtë në çdo shtet, pasi çdo shtet ka mënyrën të tij të stërvitjes, mënyrën e vet të përgatitjes, mënyrën e vet të parashikimit, pasi terreni ka shumë të bëjë në fushën ushtarake, ashtu si edhe tek ne. Prandaj ndryshojnë doktrinat. Çdo shtet duhet të ketë doktrinën e vet. Këtu po na ndodh që një palë formacionesh apo shërbimesh kanë këshilltarë amerikanë, të tjerë kanë gjermanë apo italianë, etj.. Këto janë doktrina të ndryshme, të shteteve që nuk i përshtaten Shqipërisë. Në madhësi ndoshta, por në terren është një pikëpyetje. Kjo duhet studiuar me hollësi. Nuk është e mjaftueshme të merret vetëm një studim. Një studim duhet bërë, por studimi është një gjë e përgjithshme. Kur vjen tek opika kryesore, atëhere duhet parë terreni ku parashikohet se do të veprojë kjo ushtri.

Ushtria jonë sot nuk është në një gjendje të mrekullueshme. Kjo vjen se ka pasoja të mendimit ushtarak dhe të ndryshimit të doktrinave Lindje - Perëndim. Nga jetesa që ka ushtaraku, nuk ka një moral të lartë për të qenë i gatshëm për t'i bërë ballë atyre problemeve jetike që ka siguria kombëtare.

Gazetari: Një tjetër hallkë e shtetit është institucioni i Drejtësisë! Naltmadhni, cili është koncepti Juaj për Drejtësinë?

Mbreti: Shikoni, gjoja jemi në një shtet demokratik. Thashë gjoja, pasi unë nuk njoh ndonjë shtet demokratik në botë, që nuk ka një drejtësi të pavarur. Drejtësia duhet të jetë e pavarur, por edhe e drejtë. Pra e tillë që ligjet të zbatohen në një mënyrë të drejtë. Kur populli e sheh që këto po bëhen, vetë populli do të fillojë të ketë besim tek ligjet, tek drejtësia. Sot për sot, korrupsioni ka hyrë edhe atje. Atëherë po u them se drejtësia duhet të jetë e pavarur. Kjo mund të rregullojë shumë nga problemet që kemi si hakmarrja e gjakmarrja, vrasjet që po bëhen gjithnjë e më kriminale. Tashmë kanë filluar edhe vrasjet familjare. Këto kanë qenë jashtë konceptit të shqiptarit. Ja pra pse kemi edhe një arsye më tepër për Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, për t'i kthyer besimin popullit shqiptar. Por që të ketë besim populli, duhet të ketë besim të flasë haptazi me avokatin e vet, me gjyqtarin e vet. Të drejtat e qytetarëve në Statutin e vitit 1928, janë të plota në këtë drejtim. Mund t'i shikoni apo t'i lexoni, nëse dëshironi.

Gazetari: NMT, në traditën e shteteve demokratike njihet edhe një pushtet tjetër, pushteti i katërt, apo fuqia mediatike! Sipas konceptit të Mbretit, si duhet të jetë ky pushtet në Shqipëri?

Mbreti: Pushteti mediatik ka nevojë të ndërgjegjësohet. Unë po ua them haptazi, përsëri para një përfaqësuesi të medias: ky pushtet ka nevojë të ndërgjegjësohet. Shpesh ndodh në Shqipëri që ato të cilët quhen të pavarur, nuk janë të pavarur, pasi janë të ndërvarur në një anë apo në një tjetër. Media duhet të tregojë të vërtetën, që të mos ta lejojë veten të rrëshqasë sepse, atëherë, besimi i popullit në mediat humbet. Media duhet të jetë një prej elementeve kryesorë të një shteti, por duhet të jetë edhe e pastër, e pakorruptuar, e ndërgjegjësuar. A jam i qartë?

Gazetari: NMT, urojmë që televizioni ynë dhe Lëvizja Juaj për Zhvillim Kombëtar, e filluar në përvjetorin e Kongresit të Lushnjes, kanë pak a shumë të njejtën jetëgjatësi. Uroj që jetëgjatësia edhe e televizionit edhe e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të jenë sa më jetëgjatë. Unë po flas për televizionin që përfaqësoj, pasi jam i sigurt se do ta ketë jetën të gjatë! Pyetja ime ka të bëjë me jetëgjatësinë e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Sa i sigurt është Mbreti se kjo lëvizje do të ketë sukses?

Mbreti: Mbreti nuk ka zakon të lëvizë por, kur hyn, e ka vendosur që rrugën ta kryejë deri në fund. Unë e di, shumë rreziqe kam përpara! E kuptoj shumë mirë shqetësimin që mund të ketë populli, por kjo lëvizje është e hapur për të gjithë njerëzit që janë të ndërgjegjshëm dhe kombëtarë. Kjo lëvizje nuk do të lejojë që të merret në befasi nga një palë apo një tjetër, apo nga elementë të dyshimtë. Kjo lëvizje do të mbetet një lëvizje kombëtare dhe do të punojë për popullin. Këtë mund t'ua siguroj.

Gazetari: NMT, Shqipëria gjatë viteve 20-30 ka krijuar një traditë, që është respektimi i një personaliteti, pra Mbretit Zog. Në periudhën e komunizmit, me dëshirë apo me forcë, ka patur një respekt ndaj diktatorit Hoxha, pra një herë me dëshirë, një herë me dhunë, në Shqipëri është krijuar tradita e respektit të një individi. Në rastin konkret, Juve, Mbreti Leka I-rë, respektin e keni të siguruar, sepse keni një trashëgimi historike të jashtëzakonshme. Problemi dhe dyshimi i opinionit qëndrojnë tek individët që do ta përbëjnë këtë Lëvizje, pra që do të mbushin këtë lëvizje? Kam parasysh që, në vitet '90-të, lëvizja për rrëzimin e komunizmit, pra që drejtohej nga opozita e sotme, ishte një lëvizje, jo forcë politike, por kjo lëvizje u copëtua në 10 pjesë. Ju duhet të jeni në dijeni se institucioni famëkeq i Sigurimit të Shtetit e bëri punën e tij, pra arriti të futej tek lëvizja e '90-ës, arriti ta copëtojë e ta devijojë atë nga qëllimi i krijimit të saj. Naltmadhni, sa i sigurt jeni se edhe lëvizja Juaj nuk do të infektohet nga ai "institut" që, për rreth 50 vjet, është munduar të mbjellë një urrejtje të jashtëzakonshme edhe ndaj Mbretit Zog?

Mbreti: Shikoni, kur vdiq Mbreti Zog, në vitin 1961, Unë u betova para Asamblesë që ishte krijuar në mërgim dhe mes shqiptarëve që kishin ardhur në varrimin e Tij, duke patur parasysh, pa asnjë dyshim, se do të kem shumë pengesa për t'ia arritur qëllimit. Që nga viti 1961 e deri më sot, jo vetëm Sigurimi shqiptar, tani SHISH, por të gjitha sigurimet e botës kanë provuar të kenë ndikim ndaj meje. Por kam arritur ta mbroj veten nga të gjithë. Kjo ka qenë edhe nga mësimi i gjatë i Mbretit Zog, por ka qenë edhe nga përvoja ime. Në rastet kur e gjykoja se ishte e vlefshme, kur kishte mundësi e ishte me interes kombëtar, unë provoja për t'i përdorur. Edhe ata, vetkuptohet, provonin për të më përdorur, por shpesh hasnin në një problem... Unë mund të përdorem... por vetëm po të jetë me interes kombëtar. Më ka ndodhur një herë me një mik shumë të ngushtë që më tha: "Madhëri, çdo njeri në botë ka çmimin e tij. Edhe ju duhet të keni çmimin tuaj." Unë i thashë "po..., edhe unë kam një çmim, por ju nuk jeni në gjendje për të ma plotësuar". Më tha: "A mund ta di cili është çmimi?". Unë i thashë se është Kombi shqiptar, si një shtet-komb, me të gjitha të drejtat, brenda e jashtë kufinjve. Ky është çmimi im. Thjesht.

Gazetari: NMT! Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka marrë formë. Nuk është një forcë politike. Është një grupim, një koalicion. Deri në momentet që ne po flasim, në rast se nuk është ndonjë sekret, sa është numri i forcave politike që kanë hyrë në këtë koalicion?

Mbreti: Tashti për tashti unë po e lë këtë përgjigje për vetë ata që do të dalin e të flasin në emër të Lëvizjes, se situata ndryshon çdo ditë. Unë sot do t'u them se sa janë. Ka disa forca politike që po marrin pjesë pa kushte, por janë disa që kërkojnë kushte dhe ato do të shqyrtohen nëse janë të pranueshme, për sa i takon Kombit shqiptar dhe jo Mbretërisë. Qëllimi i kësaj Lëvizjeje është të bëjmë ndryshimin që kërkon populli në vitin 2005! Pastaj, a do të bëhet Shqipëria Mbretëri, apo do të vazhdojë Republikë - kjo do të jetë në dorë të popullit shqiptar. Detyra ime është ndaj popullit, e unë kam një barrë shumë të rëndë në këtë lëvizje. I di shumë mirë rreziqet para meje.

Gazetari: Detyra e gazetarit është të bëjë pyetje për të krijuar mundësinë të sqarohet opinioni që po na ndjek. Në ambjentet ku gazetarët rrinë, ekziston një opinion. Të djathtët, pjesë e opozitës, sot, ndihen pak të frikësuar nga Lëvizja Juaj, s'kemi pse ta fshehim. Unë kam patur të ftuar të shumtë në studio; eksponentë të së Djathtës, që i janë shmangur shumë pyetjes për karakterin dhe qëllimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Por ka patur edhe aludime se Lëvizja Juaj është guri i fundit që kryeministri Nano mund të luajë për të penguar opozitën! Cila është përgjigjia Juaj për këtë, Naltmadhni?

Mbreti: Unë çuditem nga një mendim i tillë, pasi duhet të merrni parasysh se Statusi i Familjes Mbretërore është miratuar me Ligj nga Kuvendi, është miratuar nga Kryetari i Shtetit! Si mund të jetë Mbreti në interes dhe në anën e një partie apo të një tjetre? A do të dëmtohet koalicioni i djathtë? Mundet. Por besoj se ka njerëz kombëtarë edhe në anën e majtë. Kështuqë mund të dëmtohen edhe ata. Por unë nuk po shkoj në luftë me partitë. Unë shikoj të ardhmen e Shqipërisë, interesin e Kombit tonë. Kushdo qoftë, që ka mundësi me dhanë kontributin e tij dhe është i pastër, është i pranuar në këtë Lëvizje. Mua nuk më intereson të prish interesat e z.Berisha apo të z.Nano. Unë kam qëllim që kjo lëvizje të marrë pushtetin e të bëjë ndryshimet e nevojshme ndaj politikës shqiptare, për popullin e për Kombin.

Gazetari: NMT! Përsa i përket ligjit për Familjen Mbretërore, është në fuqi një ligj që është miratuar nga parlamenti! Megjithatë, nuk duket se po gjen zbatim! Një rast është konfiskimi i koleksionit të armëve të Familjes Mbretërore!

Mbreti: Ai ligj është miratuar nga parlamenti e dekretuar nga kryetari i shtetit, por nuk po vihet në zbatim pasi duan të më mbajnë peng. Unë nuk mbahem peng me pronat e mia apo me gjëra të tilla. Janë shumë ligje që miratohen sot, por asnjë prej tyre nuk vihet në zbatim!

Gazetari: A keni kontaktuar dhe a keni kërkuar rikthimin e koleksionit të armëve?

Mbreti: Po! Jo vetëm që e kam kërkuar zyrtarisht, por e di nga miq të përbashkët që Gjen. Moisiu ka folur vetë me z.Namik Dokle, dy herë, dhe i ka thënë të zbatojë ligjin. Dhe ende s'është bërë asgjë. Çdo me thënë kjo?

Gazetari: Duket se do të keni një betejë të ashpër përpara. Do të keni një klasë politike që nuk e ka mirëpritur me shumë dëshirë Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, të promovuar nga Mbreti Leka I-rë.

Mbreti: Ajo vetkuptohet.

Gazetari: NMT! Krimi i organizuar dhe gjakmarrja, janë dy fenomene që kanë hyrë në realitetin shqiptar. Ju si mendoni se mund t'i luftoni këto dy fenomene?

Mbreti: Eshtë një pyetje specifike që duhet ndarë në dy mënyra: së pari të marrim çeshtjen e krimeve, trafikut të organeve, drogave, trafikut të femrave e çdo lloj kontrabande që po bëhet. Duhet që organet policore, apo xhandarmëria, të ndërgjegjësohen. Ata duhet të kenë rroga të mjaftueshme, që të mos blihen për 5 lekë, por të ndërgjegjësohen e të veprojnë brenda ligjeve që janë. E dyta, duhet që gjykata të jetë e pavarur. Po ua përsëris, duhet të jetë drejtësia e plotë. Kjo është kryesore. Për gjakmarrjen? Kjo është një pjesë që lidhet me kuptimin e të drejtës kanunore shqiptare, prej kohësh. Atëherë, do të bëj siç e ka bërë dikur edhe Mbreti Zog, që i ka thirrur familjet që ishin në gjak me njëri-tjetrin e u ka thënë: "Zotërinj, sipas kanunit, pajtim!"

Kur mbërrin pajtimi, hyn në zbatim ligji. I pari që e shkel do t'i përgjigjet gjykatës, edhe po ta çojë deri tek litari, le ta çojë!

Gazetari: Çeshtja e fundit ka të bëjë me një problem kombëtar. Para pak kohësh ka zënë vend edhe në Tiranën zyrtare çeshtja çame. Kryeministri Nano ka bërë një vizitë në Athinë dhe është shprehur se e ka rrahur këtë problem edhe me kryeministrin grek. Nga ana tjetër, Athina zyrtare e ka përgënjeshtruar! Megjithatë, opinioni ka një interesim të veçantë të dijë mendimin tuaj për zgjidhjen e këtij problemi?

Mbreti: Mendimi im është ky: Së pari është një problem i vështirë, se duhet që qeveria shqiptare të veprojë. Për momentin nuk jam anëtar i qeverisë shqiptare, por kam atë pozitë që më ka dhënë Statusi sipas të cilit jam ende Mbret i Shqiptarëve! Atëherë, vetkuptohet se kam një gjykim për problemin çam. Në fillim, Ligji i Luftës ndërmjet Shqipërisë e Greqisë, duhet abroguar. Sipas tij del se çdo qytetar grek në Shqipëri, është një pushtues. Kjo është e para. E dyta, duhet të hyjmë në marrëveshje me qeverinë greke, në mënyrë diplomatike, politike e me interesa të përbashkëta. Kështuqë, siç kemi qenë edhe në kohën e Mbretit Zog, në kohën e Mbretërisë - shqiptarët të kenë mundësi të kalojnë në Greqi pa viza, dhe grekët të hyjnë në Shqipëri pa viza. Kjo është normale. Përsa u përket çamëve, kjo është një çeshtje e detyrueshme për t'u zgjidhur, pasi Greqia është pjesë e Bashkimit Europian. Ka ligje për minoritetet etnike. Ne në Greqi kemi 650.000 shqiptarë, që punojnë atje si hamenj për t'u dërguar bukë familjeve të tyre. Kemi arvanitasit, kemi edhe çamët ortodoksë e myslimanë. Pse të mos kenë ata të drejtë për t'i kërkuar pronat e tyre e kompensimet përkatëse?! Është një kërkesë legjitime, që duhet marrë parasysh jo vetëm nga ne për ta vënë në rrugën e zgjidhjes, por edhe nga qeveria greke. Në rast nevoje, edhe nga Parlamenti Europian, pasi në tjetër mënyrë do të ketë probleme shumë të mëdha.

Gazetari: NMT, Ju faleminderit!

Mbreti: Unë ju falenderoj që më dhatë mundësinë me thanë disa fjalë të nevojshme. Shpresoj në të ardhmen, në biseda të ndryshme, që do të dalin me ju e me televizione të tjerë - do të keni edhe disa zotërinj intelektualë, që bëjnë pjesë në këtë Lëvizje, e që mund të flasin më mirë për secilën fushë.

Gazetari: NMT! Edhe një herë Ju falenderoj për intervistën.

(Marrë nga "Nesër TV")

Mblidhet Komiteti Drejtues i Degës së PLL Mat. Plotësohen strukturat e degës

Mesazhet monarkiste që vijnë nga Mati

PLL ka strukturat e saj të shtrira në të gjithë Shqipërinë, të cilat kanë punuar si për mbajtjen gjallë të ndjenjës dhe shpresës mbretërore, ashtu edhe për rritjen e forcimin e Legalitetit për të qenë të gatshëm për realizimin e qellimit kryesor të legalistëve - fitoren e Monarkisë

Para disa ditësh u mblodh Komiteti Drejtues i Degës së PLL Mat, në zbatim të detyrave të dhëna nga Kryesia e PLL dhe për të zgjedhur nënkryetarët e rinj të Degës. Në fillim të mbledhjes, nga drejtuesi i Degës z.Besnik Murati u dha një informacion mbi problemet aktuale politike brenda PLL dhe një sqarim mbi pozicionin e deklaruar deri më tani nga PLL në kuadër të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. U dhanë gjithashtu hollësi edhe për takimin qe u zhvillua në Tiranë me drejtuesit e Legalitetit të të gjithë rretheve në mbledhjen e Komitetit Drejtues dhe, më pas, edhe për takimin me Mbretin Leka I-rë, të zhvilluar në Rezidencën Mbretërore në Vishnje të Petrelës.

Z.Murati e informoi Komitetin Drejtues se Kryesia e PLL tashmë është përfshirë në "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar" dhe mban lidhje të vazhdueshme e intensive me Mbretin Leka. "Kjo Lëvizje është gjithpërfshirëse për të gjithë faktorët politikë atdhetarë dhe elementë intelektualë të shoqërisë civile, të cilët janë mendojnë dhe janë të bindur se shqiptarët kanë të projektuar dhe meritojnë një të ardhme më të mirë. Ata duan të kontribuojnë për stabilitetin politik dhe ekonomik të vendit, si dhe për zgjidhjen e problemeve me imediate qe kane sot shqiptaret, për ndertiniin e shtetit shqiptar dhe drejtimin e tij. PLL ne teresi është pjese e kesaje levizje dhe Dega e PLL Mat do të kete vendin e saj për të kontribuar për shtrirjen dhe funksionimin e kesaj levizje ne të gjitha lagjet e fshatrat e rrethit tone," tha ai.

Diskutantet qe e moren fjalen si z. Behar Dedolli, z. Agim Selita, z. Sul Kurti, z. Ferit Keputa etj., kerkuan sqarime për pozicionin qe drejtuesit e levizjes i kane lene PLL dhe detyrat qe i jane ngarkuar dhe duhen zbatuar nga Dega e PLL Mat. Akoma nuk jane bere publike drejtuesit e tjere të kesaje Lëvizjeje por do të deshironim qe ata te jene njerez me reputacion në shoqërinë shqiptare dhe të gezojne respektin jo vetem të legalisteve dhe shtresave të tjera pro Mbreterore, por edhe të njerëzve të tjere qe aspirojne për një Shqiperi më stabile dhe në zhvillim. Ne do te jemi pro të gjitha nismave dhe vendimeve qe ndërmerr Mbreti Leka, jo vetem ne permbushje të aspiratave, idealeve dhe amanetit të të pareve tane por edhe se mendojme me bindje se vetem Mbreti Leka, është ne gjendje t'u kthejë shpresen shqiptarve për një shtet qe do të ringrihet e do të punoje për shqiptarët dhe do të dijeë t'i udheheqe ato drejt të ardhmes se tyre me të sigurt.

Krahas mbeshtetjes për Levizjen, diskutantet shprehen edhe besimin ne kryesine e PLL, duke shpresuar se ne të ardhme, si edhe deri me tani, do të dije të marre vendime të drejta si ne interes të legalisteve ashtu edhe për Levizjen për Zhvillim Kombtar, PLL ka strukturat e saj të shtrira në të gjithë Shqipërinë, të cilat kanë punuar si për mbajtjen gjallë të ndjenjës dhe shpresës mbretërore, ashtu edhe për rritjen e forcimin e Legalitetit për të qenë të gatshëm për realizimin e qellimit kryesor të legalistëve - fitoren e Monarkisë. Ne kete kuptim strukturat drejtuese të PLL ne baze dhe ne qender të kene kujdes ne vendimet qe marrin për të ardhmen e Legalitetit të mos lejojnë që në vendimmarrje apo në nivele bashkëpunimi, të ndikohen nga elemente të cilët nuk gezojne respektin dhe mbështetjen e legalisteve.

Komiteti Drejtues me konsensus të plotë zgjodhi si Sekretar të Deges, ing. Novruz Kurti, i vitlindjes 1971, nga fisi i Sul Kurtit në Prell. Po keshtu u zgjodhen edhe dy n/kryetarë të Deges: z.Agim Selita aktualisht Kryetar i Komunes Lis dhe z. Behar Dedolli kryetar i N/Deges Klos dhe Kryetar i Keshillit Bashkisë Klos.

Korresp. "Atdheu"

Vërejtjet dhe sugjerimet duhet t'i shërbejnë vetëm punës

Si mund ta kritikojmë "Atdheu"-un

Gjatë diskutimeve u duk qartë se një pjesë e kryetarëve të Degëve nuk e lexonin gazetën. Aty, ndër të tjera u propozua që çdo kryetar Dege të sillte çdo muaj në redaksi një shkrim me temë të lirë, qoftë me aktivitet politik, ekonomik, partiak, social, kulturor etj.. Pothuajse asnjë shkrim nuk erdhi!

Nga Remzi Muhja*

Shpesh herë në mbledhjet e Këshillit Kombëtar, apo në takime me kryetarë të Degëve të PLL në rrethe, bëhen vërejtje për gazetën "Atdheu". Këto vërejtje në të shumtën e rasteve (për të mos thënë në të gjitha), janë të përgjithshme dhe pa ndonjë adresë konkrete. Pothuajse në të gjitha rastet, autorët e vërejtjeve përdorin formulën stereotipe "gazeta është e dobët".

Të njejta probleme kishte edhe një gazetë tjetër partiake. Kjo gjë më ra në sy edhe gjatë një takimi miqësor, ku i pranishëm ishte edhe një redaktor i një gazete partiake. Gjatë bisedës shoqërore u diskutua edhe problemi i mbarëvajtjes së gazetës, si dhe projekt-ligji i ri për mediat e shkruara. Edhe në takimin tonë vërejtjet për gazetën ishin të shumta e të mërzitshme. Për të përmirësuar punë dhe për t'u dhënë përgjigje vërejtjeve monotone, u organizua një takim midis redaktorëve dhe kryetarëve të Degëve të rretheve. Mirë do të ishte që një takim i tillë të zhvillohej edhe në PLL.

Gjatë diskutimeve u duk qartë se një pjesë e kryetarëve të Degëve nuk e lexonin gazetën. Aty, ndër të tjera u propozua që çdo kryetar Dege të sillte çdo muaj në redaksi një shkrim me temë të lirë, qoftë me aktivitet politik, ekonomik, partiak, social, kulturor etj..

Pothuajse asnjë shkrim nuk erdhi!

"Të paktën që nga ajo ditë nuk na bezdisën më me kritika e direktiva të larta", - më thoshte miku im redaktor, pasi u takuam disa muaj më vonë.

Me rastin e mësipërm nuk dua të them se në punën e gazetës "Atdheu" nuk ka vend për kritika apo vërejtje, veçse dua të them se ato duhet të jenë konkrete, sidomos në drejtim të cilësisë së shkrimeve.

Nga ana tjetër problemi që ngriti redaktori i gazetës simotër (nuk ka dëshirë të identifikohet), deri diku qëndrojnë edhe tek ne dhe janë ngritur edhe nga kryetarë degësh! Gjithashtu i vërtetë është edhe fakti se në gazetën tonë mungojnë shkrimet me tematikë të larmishme nga rrethe të ndryshme.

Në gazetën e përditshme "Shekulli", në rubrikën "Posta", dërgohen shumë letra nga qytetarë të ndryshëm dhe në shumicën e tyre mendimet e shprehura janë tejet interesante. Madje midis letërshkruesve ka patur edhe shumë legalistë si psh. A.Ramadani nga Shkodra, Sh.Selmani nga Saranda që janë të njohur në strukturat e larta legaliste, nërsa të tjerët janë të njohurit e mi njëri nga Kavaja dhe tjetri nga Durrësi, të cilët i njoh personalisht.

Pra shqetësimi që dua të ngre nëpërmjet këtyre radhëve qëndron në dëshirën që këto mendime është dhe do të ishte akoma më mirë të adresoheshin në gazetën e PLL, pra në gazetën tonë "Atdheu". Gjatë fushatës zgjedhore të tetorit 2003 dhe më pas gjatë asaj të konferencave të degëve, gazeta "Atdheu" bëri një punë mjaft të mirë. Në të u pasqyruan me cilësi dhe vërtetësi të gjitha aktivitetet politike e partiake të bazës. Në gazetë, artikujt kushtuar këtyre evenimenteve të rëndësishme për një parti politike që njeh rritje dhe aspiron për pushtet e qeverisje - ishin të arrira profesionalisht dhe të veshura artistikisht. Por ajo që dua të veçoj është se pothuajse asnjë kryetar dege (përfshirë edhe autorin e këtyre radhëve), nuk mori mundimin të shkruajë qoftë edhe disa rreshta për këto aktivitete të rëndësishme, që në fund të fundit pasqyrojnë mundin, punën dhe djersën tonë.

Nga pozita e kryetarit të degës së PLL Kavajë, përfitoj nga rasti që të falenderoj redaksinë e gazetës "Atdheu" për punën e mirë që ka bërë dhe do të dëshiroja që edhe në të ardhmen ta vazhdojë këtë e të përmirësojë vazhdimisht cilësinë e saj, si zëri i PLL dhe zëdhënëse e qëndrimeve atdhetare, parimore e të drejta të legalistëve.

Me dëshirën për mirëkuptim dhe me shpresën për një përmirësim të punës sonë të përbashkët, i uroj kryesisë së partisë, forumeve drejtuese në qendër dhe në bazë si edhe stafit të gazetës "Atdheu" - suksese të mëtejshme në të ardhmen.

*Autori është kryetar i degës së PLL Kavajë

Ja pse demokracia ka nevojë për autoritetin mbretëror

Vijon nga numri i kaluar

Savojat dhe interesi i përgjithshëm i Italisë

Pa dyshim, dinastia sabaude (italiane - shën. i përkth, N.K.) mund të ketë ndjekur edhe ndonjë interes të saj ekspansiv, dhe për më tepër ka lëvizur në skakierën ndërkombëtare duke u lidhur herë me këtë e herë me atë shtet të fuqishëm, duke u inspiruar një herë prej njërës perspektivë kulturore e herë ndonjë tjetre. Por një dinamikë e tillë ka koinçiduar me interesin e përgjithshëm të Italisë për t'u bërë përfundimisht një shtet i kombëtar i bashkuar, ashtu siç e kërkonin tendencat europiane të kohës, kësisoj duke u kanalizuar përgjithmonë në drejtim të këtij qëllimi. Prandaj ndoca romanticizma letrëtare, që shpalosin e sugjerojnë pretendime neo-burbonike, neo-loreneze apo neo-papaliste e kështu me radhë, ndoca rishikime historiografike që synojnë të theksojnë "prepotencën piemotenze", athua se politika vepron me dorashka të buta, ndoca të vjellura antiunitare të ushqyera nga ndjenjat filo-habsburgjike, asgjë s'mund t'i heqin faktit që, megjithëmend pa shpërfillur meritat kulturore, realizimet institucionale dhe rezulattet morale e materiale të dinastive të tjera, pa e ulur aspak respektin që u detyrohet traditave të mishëruar nga dinasti të tjera por më pas të mundura, - Shtëpia Savoja ka fituar primatin në terrenin krucial dhe të përveçëm të bashkimit kombëtar, ndërsa subjektet e tjera institucionale kanë humbur pikërisht mbi një terren të tillë. Shtëpia Savoja e shteti kombëtar janë të lidhur me një nyje gjenetike të cilën asnjë polemikë hileqare, e çfarëdo ngjyre, nuk mund ta zhdukë....

Monarkia dhe fashizmi

...Përgjegjësia për ardhjen në pushtet të lëvizjes fashiste i mbetet paaftësisë së forcave partiake liberale, demokratike, katolike dhe socialiste që s'mundën të sigurojnë një qeverisje të përshtatshme për kombin dhe të realizonin "nacionalizimin e masave" në një kuadër përafrimi drejt "rregullave të lojës" kompetitive, për të vazhduar me forma paqësore bashkëjetesën sociale. Fazhizmi nuk është shkaku, por simptoma e krizës së strukturës politike përfaqësuese të formacioneve të para masive që u gjetën në emergjencë. Dhe mund të shtojmë se në lëvizjen fashiste ku ngërtheheshin drejtime kulturore e institucionale të shkrira përgjysëm (futuristë e prapanistë, stërfshatarë e stërqytetarë, monarkistë e republikanë, katolikë e laikë, nacionalistë e socialistë), ishte e pranishme edhe një komponente me inspirim e vokacion totalitar. Nëse kjo komponente do të kishte prevaluar, (mbizotëruar), Italia do të kishte njohur brenda të gjitha gjasave një regjim totalitar, me një kosto të stërmadhe njerëzore, morale, civile, të cilat janë bashkëshoqëruese të një forme të tillë sundimi politik. Por ndërkaq monarkia ka përfaqësuar një shtrëngesë mjaft sinjifikative ndaj transformimit të diktaturës fashiste në një totalitarizëm. Përveç kësaj, në fakt, Kurorës i mbeti drejtimi i shtetit përmes një nyjeje lojaliteti thelbësor, me strukturat e posaçme (forcat e armatosura, magjistratura, diplomacia, administrata e lartë), duke mbajtur kësisoj një masë të pranueshme autonomie, përkundrejt një partie të vetme, e përveç kësaj Shtëpia mbretërore ka kontribuar që në gjirin e lëvizjes fashiste, të merrnin krahë dhe të qëndronin ato rryma, ato orientime dhe ata njerëz, të cilët ishin më pak të prirur ndaj metamorfozës totalitare, aqsa vitet "njëzet" mund t'i quajmë fare mirë si një eksperiencë autoritariste, por jo një regjim totalitar. Pa kundërpeshën monarkike, rruga drejt degjenerimit totalitarist do të kishte qenë e lirë dhe mjaft e hapur.

Kriza e demokracisë republikane në Itali

Që kriza e demokracisë republikae në Itali është e rëndë, kjo shihet nga njëmijë shenja. Disa i kemi cekur tashmë. Mund të shtojmë një dekadencë shqetësuese të zakoneve të përgjithshme, ndeshjet shkatërruese ndërmjet pushteteve kushtetuese si edhe në vetë gjirin e tyre, mungesën kronike të stabilitetit qeverisës, një luftë të vazhdueshme ndërmjet klaneve brenda institucionesh të tilla delikate si magjistratura, grindjet ndërmjet trupave policore, shthurja dhe kalbëzimi material e moral i forcave të armatosura, mungesa e një politike të jashtme, ndjenja e një frustracioni kolektiv, mosbesimi ndaj administratës publike, një burokraci publike në të cilën të vetmet shenja të gjallërisë shihen vetëm kur është puna për të mbrojtur dhe për të shtuar "sahanët" e panumërt shtetërorë, një elefantiazi legjislative që mbështjell organet shtetërore, joshtetërore dhe lokale dhe që gozhdon shoqërinë civile, neveritjen e qytetarëve ndaj politikës dhe njerëzve të saj, anarkizmi brejtës e mohues qoftë prej autoritetit të dobësuar, qoftë prej lirisë së përgjegjshme, degradimi i shkollave dhe universiteteve, madje edhe tërësia territoriale e kombit është vënë në diskutim nga tendenca përçarëse e çmendurake. Demokracia, e vetme, rrezikon të mos ia dalë mbanë, të ngecë pa shpëtim në kënetën e gjithë këtyre kontradiksioneve dhe inefiçencave, me një fund që mund të jetë fatal. Demokracia ka nevojë për ndihmë, për të evituar rreziqe më të këqija. Ajo duhet të pranojë një provë realizmi, për të evituar që të zhduket ose të zbërthehet aq sa të mos njihet fare. Dhe duhet ta bëjë në kohë, përpara se të bëhet tepër vonë. Mund të mos reagojmë, por alternativa ndaj mungesës së reagimit është rënia e pandalshme. Në vend se të qëndrojë e lidhur me një kokëfortësi qesharake ndaj ekskluzivit dhe të vetmit princip zgjedhor (megjithëse të rrëzuar vazhdimisht nga praktika), demokracia duhet ta kuptojë se "ndarja e punëve" dhe "bashkimi i përpjekjeve" ndërmjet principit zgjedhor dhe principit trashëgimtar, secili i vendosur në një tip esencial institucioni, - paraqet zgjidhjen më të arsyeshme e të ekuilibruar, në optikën e asaj "qeverie të përzier dhe të matur" e cila është më përfaqësuesja në historinë europiane. Dhe të mos thuhet se principi trashëgues është një princip rastësor, dhe në këtë vështrim "jo logjik". Mjafton të shihet ecuria e rezultateve në fushatat e garat zgjedhore të demokracive të masave për të kuptuar fuqinë që kanë, edhe statistikisht, elementët e rastësisë dhe të "jo logjikës". Studiuesit e lëvizjes së votës (tendencave zgjedhore) e dinë mirë se cilat e sa motive, shpesh absurde, edhe kontradiktore, banale, epidermike apo persistente, peshojnë rëndshëm në zgjedhjet që bëjnë votuesit. Përkundruall kësaj, principi trashëgimtar është një kryevepër i koherencës racionale. Nga ana tjetër "kombinimi" i dy "rastësive" ka një potencial balancimi dhe ekuilibri që është superior, ndaj një "rastësie" të absolutizuar, siç është kriteri zgjedhor i pranuar si i pa të metë në çdo vend. Ashtu siç barazia reale rrjedh, mbi të gjitha, prej "zbutjes" së pabarazive për shkak balancimit të tyre reciprok, në të njëjtën mënyrë dy "rastësi" me pamje të ndryshme zbuten për shkueshmëri reciproke dhe kompensimi. Kur vota është tepër statike, monarku ka interes për një rinovim, kur është shumë e lëvizshme, monarku ka interes për stabilizim.

Rikthim i autoritetit mbretëror

Impenjimi qytetar për rikthimin e autoritetit mbretëror duhet parë si një shenjë, si një rast dhe si një udhërrëfyes i asaj reforme intelektuale e morale, komplekse e shumëdimensionale, për atë ngritje shpirtërore, dhe rikthim të shpresës, për rindërtimin institucional të shtetit, çka janë thelbësore për të përballuar të armatosur mirë, sfidat e së ardhmes. Nuk është çështje sentimentesh, edhepse këto kanë vendin e tyre në mbrojtjen dhe vazhdimësinë e një populli. Mbi të gjitha është çështje e interesit publik, nëse Italia kërkon të ribëhet një komb, ashtu siç ka qenë më parë, pasi sot nuk është më.

Perktheu nga italishtja:

Neritan Kolgjini

Në Muzeun Historik Kombëtar është bërë promovimi veprave të prof.as. Miftar Spahija

Promovohet vepra e një kolosi të kulturës shqiptare

Neritan Kolgjini

Të enjten e shkuar (dt.1 korrik) është promovuar vepra letrare e studimore e prof.Miftar Spahisë, në një tubim të organizuar nga shoqata patriotike "Luma", në sallën kryesore të Muzeut Historik Kombëtar. Në këtë tubim morën pjesë studiues e intelektualë të ndryshëm, anëtarë ose jo të kësaj shoqate, si dhe personalitete të jetës politike e kulturore të vendit. Në këtë tubim ishin të pranishëm edhe drejtuesit kryesorë të PLL zi kryetari Spahiu, Nënkryetari Basha, sekretari Tujani etj.. Po ashtu kishte personalitete të spikatura të jetës kulturore të vendit dhe studiues me emër të letërsisë e historisë. Vetë paneli i këtij tubimi tregonte cilësinë e tij. Ai përbëhej nga shkencëtarë të mirëfilltë e perosnalitete të jetës së vednit si Dr.Afërdita Onuzi, Dr.Shefqet Hoxha, z.Abdi Baleta, Gjen. Rrahman Parllaku, z.Aziz Bulica dhe drejtuesi i këtij tubimi profesori i njohur Dritan Spahija.

Oratorët e ndryshëm vunë theksin në vlerat e larta të veprës letrare të z.Miftar Spahija, por njëkohësisht çmuan edhe kontributin e tij në fushën e historisë, politikës, diplomacisë e gjuhësisë.

Tubimin e çeli z.Dritan Spahiu, kryetari i shoqatës "Luma" (ish dekan i Fakultetit të Shkencave), i cili më pas ftoi oratorët të merrnin fjalën në podium. Kështu psh., rreth veprës diplomatike e historike të z.Spahija foli ish diplomati e ish deputeti, z.Abdi Baleta. Ai e konsideroi veprën e Miftar Spahisë një "strumbullar mendimi", të cilit "i referohej pa asnjë mëdyshje". Baleta tha se më vjen keq që nuk jam njohur para 90-ës me veprën e z.Spahija e sidomos me mendimin e tij politik, pasi sipas tij "ai përben një simbol kombëtar dhe duhet ta vlerësojmë si të tillë." Baleta tha se "Spahiu është një simbol sidomos për shkak se ai nuk ka synuar të bëhet i tillë, por vetëmse ka punuar në heshtje, me letër e penë."

Në parathënien e kësaj vepre të përkthyer në shqip ai thotë se: "Pasi kisha lexuar romanin e tij "Hasimja" të huazuar nga një i njohuri im në Nju Jork në vitin 1991, provova kënaqësinë e jashtëzakonshme kur lexova librin e autorit Hasan Hasani, nga Prishtina me titull "Miftar Spahija, korifeu i Lumës". Pas studimit të këtij libri që të mëson më shumë se çdo libër tjetër për historinë e Shqipërisë nga kohët të hershme deri në ditët kur autori ka qenë vetë protagonist i luftës kundër fashizmit dhe kundër komunizmit, është një tjetër fat i mirë të marrësh në dorë romanin "Arbanët e Curranët" për ata që janë shijues të letërsisë dhe përmbledhjen "Rreth Kosovës" që duhet të jetë pronë e çdo qytetari me ndjenjë atdhetare e nacionaliste."

Analizën e tij rreth veprës politiko-diplomatike "Rreth Kosovës" (About Kosova", z.Baleta e mbylli me fjalët se "Spahija është ai shqiptar që ka ditur të ruajë shqiptarësinë dhe shqiptarizmin edhe në emigracion. Vepra e tij është me një fytyrë e mendim të pastër shqiptar. Spahija është një strumbullar mendimi, të i cili duhet të referohemi, për të mos gabuar," tha Baleta.

Një pasqyrë të plotë të jetës e veprës së prof.Spahisë e bëri z.Azis Bulica, një nga drejtuesit e shoqatës "Luma" i cili shjelloi bollshëm gjithë aktivitetin jetësor e politik të z.Spahija si në Shqipëri, ashtu edhe në perëndim. Z.Bulica në fjalën e tij u ndal në të gjitha veprat letrare të z.Spahija duke sjellë pasazhe lirike të cilat i deklamoi me një oratori të veçantë.

Më pas duke treguar se shqiptarët nuk duhet të ndahen për shkak të bindjeve politike dhe se duhet të njohin vlerat e tyre kombëtare e personalitetet e kalibrit kombëtar, ai nuk ngurroi të përdorte në fjalët e tij edhe përshëndetëse të njohura: "Shokë dhe shoqe, Zonja dhe zotërinj!".

Në fund të fjalës së tij z.Bulica i shprehu urimet më të mira prof.Miftarit jetë të gjatë e në shërbim të kombit shqiptar.

Rreth kontributit albanologjik të z.Spahija, foli studiuesi i mirënjohur lumjan, ish-deputeti, Dr.Shefqet Hoxha. Ai analizoi në një fjalim piktoresk, veprat e tij kryesore letrare në një vështrim të përgjithshëm dhe në fund u ndal në krijimin më të fundit të z.Spahija në romanin "ndoshta më voluminoz në letërsinë shqiptare" të titulluar "Taf Bardheti".

Dr.Hoxha do të portretizonte profesorin e vjetër me fjalët: "Ky burrë plot merita, e nëntëdhjetëvjeçar (ka lindur me 5 mars 1914) me pamjen e një Diogjeni të lashtësisë, me një trup karakteristik lumjani, trup mesatar e pak të lakuar, me sytë zhbirues që rrezatojnë dritë, kënaqësi e mirëdashje, me buzët gjithnjë në gaz, me zërin pak të mekur, por shumë tërheqës, me fjalët tejet të kursyera e gjithë respekt për bashkëbiseduesin (edhe në këtë moshë ka më tepër dëshirë të dëgjojë se të flasë - shenjë e një njeriu të shartuar), të bind se mbrenda kurmit të tij rreh një zemër e madhe; një shpirt i butë e një mendje e mprehtë, e padunueme nga motet, (të gjitha këto, pra) karakterizojnë, së pari, njeriun e pastaj shkrimtarin Miftar Spahija," - do të shprehej studiuesi Hoxha.

Më tej rreth romanit jo shumë të njohur të shkrimtarit Miftar Spahija, z.Hoxha do të shprehej se "Parë në tërësi, vepra letrare e shkrimtarit lumjan është një enciklopedí e vërtetë e jetës, e kulturës shpirtërore dhe e të folmes së malësorëve lumjanë e më tej. Aty gjen doke, zakone, tradita, gjen gjuhën e mprehtë shgjetuese, gjen urtinë e mençurinë, bukurinë e bisedës së shtruar, shumëllojshmërinë e argumentit, fshikullimin e gjuhës nepërkë; aty rrinë të ulur këmbëkryq e mira me të keqen, butësia e zemërgjerësia me mllefin, paduresën, urrejtjen, e natyrshmja me të jashtëzakonshmen, pra të gjithë ata tipare që u ka falë natyra malësive tona. E Miftar Spahija, në këtë mes, ysht të keqen e ndjell të mirën," do të thoshte albanologu Shefqet Hoxha.

Në tubim e morën fjalën edhe studiues e intelektualë të tjerë të cilët plotësuan portretin e këtij profesori jo shumë të njohur në Shqipëri për shkak të rrjedhave historike.

Z.Qemal Gashi, i cili ka edhe lidhje gjaku me profesor Miftarin, do të lexonte një poezi për të, të cilën tha se "Ia lexon profesorit të tij, Miftarit!"

Ndërsa përkthyesi i njohur dhe kritiku Islam Spahiu në fjalën e tij u shpreh se "Per çdo personalitet, i çdo fushe qofte, zakonisht kur flitet për ta, vihet ne dukje jeta dhe vepra; keto nuk ndahen. Zhan Pol Sartri ka shkruar: "Ne jemi veprat tona". Duke pasur parasysh kete të vertete të madhe, dmth. qe vepra percakton personalitetin, do të thoshim qe me jeten dhe vepren e tij Miftar Spahia (Thaçi) tregoi shkallen e dinjitetit dhe të vlerës se tij."

Më tej ai do të shprehej se "vepra e Miftar Spahise nuk mjafton të gjykohet vetem nga ana psikologjike, historike dhe patriotike siç thame me lart. Ajo ka edhe një vlere tjeter të veçantë: gjuhën. Ata qe kane pasë ne dore librat e tij, pa tjeter kane vene re se gjuha e tij është krejtesisht origjinale; është dialekt i Lumes ne anet me të bukura të tij. E i kthyem në gjuhe letrare."

Duke u ndalur në këtë aspekt, z.Spahiu tha më tej se "Duke pare kete ane krejt të veçante të vepres se tij, ne na kujtohet nobelisti i famshëm francez Mistral i cili, siç dihet të gjitha veprat e tij i shkroi në dialektin e Provansës (ose dialektin provansal) dhe ka qenë një nga themeluesit e "FELIBRIZHES", shkollë letrare qe i dha provansialit (dialektit provansal) rangun e gjuhës letrare. Arriti puna gjer aty sa ai të behet krenaria e letërsisë franceze e natyrisht nuk qe i rastit çmimi Nobel që iu dha atij. Une nuk dij të ketë një shembull të tille në letërsitë e vendeve të tjera, por për vendin tone, besoj që gjer më sot i vetmi është i Miftarit tonë. E do të vijë ajo ditë, shpresojme, kur të çmohet si duhet vepra e veçante e tij, e brezat e ardhshëm do të thonë të kënaqur e me krenari: "Edhe ne e kemi Mistralin e gjuhës shqipe"!" - shpreh z.Islam Spahiu fjala e të cilit u përshëndet nxehtësisht nga auditori.

Më pas rreth veprës së z.Spahija foli edhe studiuesi tjetër lumjan z.Isa Halili i cili në një analizë të hollë ndriçoi anë të ndryshme të veprës historike të z.Spahija.

Edhe studiuesi tjetër z.Tanush Mulleti vlerësoi në përshëndetjen e tij gjuhën e z.Spahija duke thënë se "shkrimtari Spahija është ndoshta i vetmi që përdor një gjuhë krejtësisht shqiptare, dhe shmang maksimalisht fjalët e huaja!" Mulleti do të bënte një apel për auditorin duke thënë se ne duhet ta bëjmë të njohur publikut të gjerë përmasat e veprën e profesor Miftar Spahisë.

Në fund të tubimit, në vende të profesorit të nderur 90-vjeçar përshëndeti z.Dritan Spahiu, i cili më pas ftoi të pranishmit të merrnin pjesë në një koktej të shtruar me këtë rast.

Miftar Spahija ka lindur me 5 mars 1914, në Kolesjan të Lumës (Kukësit) dhe është diplomuar për letërsi-filologji në Itali. Pas vitit 1944, si kundërshtar i ideologjisë e regjimit komuist, qëndroi në arrati për dy vjet dhe më 1946 arratiset nga vendi.

Më 1956 emigron përfundimisht në SHBA, pas jnë qendrimi 10-vjeçar në Greqi e Itali. Atje ka dhënë mësim në univeristetet Madison University, Harrisonbourg në Virginia si dhe në Mansfield University në Pannsylvania deri ën vitin 1980. në SHBA ka fituar titullin akademik profesor i asociuar.

Z.Spahija ka qenë edhe një veprimtar i palodhur politik dhe ka qenë mjaft aktiv në partinë zogiste (OKLL) si dhe në gjirin e shoqatës më të vjetër shqiptare "Vatra".

Romane

"Hasimja", Toronto, Kanada 1990

"Arbanët e Curranët" Tiranë 1998

"Taf Bardheti", Tiranë 2000

"Met Malushi", Prishtinë 2001

Studime

"Elemente të huej në gjuhën shqipe", Torino 1941

"About Kosova", (Anglisht), Tiranë, 1998

"Rreth Kosovës" Tiranë 1999

"Një skicë e shkurtër e historisë shqiptare", Tiranë, 1993

Vepra për Miftar Spahinë

Hasan Hasani, "Miftar Spahija - Korife i Lumës", Prishtinë 1995 (Ribotohet në Tiranë 2002)

Shefqet Hoxha, "Një letrar idealist (Miftar Spahija Thaçi", Tiranë 2001

___________________________

Në një konferencë shtypi, PLL deklaron mbështetje të gjithanshme për të burgosurit politikë

Washington Times: Në Ballkan

sundon garda e vjetër komuniste

"Në Ballkan, garda e vjetër e komunizmit kontrollon mediat, ushtrinë dhe politikën. Presidenti Bush të japë ndihmën që, në Ballkan, të shpërbëhen strukturat komuniste. Në Europën Lindore, neokomunistët dogmatikë vazhdojnë të uzurpojnë pushtetin..."

Aleatët strategjikë dhe antishqiptarët

Nga Astrit KOLA

Sa herë rrumbulloset me xhin apo rreket të na mbushë mendjen se po punon për të na shtuar miqtë, kur i dalin zëra kundër, Nano deklaron me pompozitet "aleatë strategjikë" dhe "Aleanca strategjike". Të tillë ka shpallur SHBA-të, Italinë, Maqedoninë dhe, së fundmi, edhe Greqinë. Madje, po të nxehet, mund të shpallë edhe Krans Montanën dhe kantonin që e administron, nëse pranojnë t'i falin faturat e papaguara të 10 kilogramë xhinëve të pira në shoqërinë e pijetarëve që i sillen rrotull apo që i takon nëpër mejhanet që frekuenton, e ku, nderi e dinjiteti i shtetit që përfaqëson, rrokullehen bashkë me alkoolin në gurmaze kopukësh.

Ky njeri që e mban veten për shtetar, akoma nuk e ka mësuar se, një shtet, aq më pak ky i yni, nuk ka e nuk mund të ketë kurrsesi disa aleatë strategjikë, aq më tepër kur interesat e tyre janë të ndryshme dhe shpesh të kundërta me njëri tjetrin, madje më kryesorja, të ndryshme e të kundërta edhe me vetë "aleatin" e vogël me një kryeministër karagjoz në krye.

Kryeministri ynë "gjeopolitikan" dhe i kudondodhur, i shpall aleancat strategjike sa herë që "aleatët" këmbejnë krerët e qeverive e të shtetit, apo hyjnë në fushata zgjedhore. Kështu deklaroi për Klintonin para zgjedhjeve; për Bushin pas zgjedhjeve; për Trajkovskin pas zgjedhjeve e para se të rrëzohej; për Cërvenkovskin para zgjedhjeve, për Gjeorgjievskin pas tyre, dhe për Cërvenkovskin pas fitores; për Prodin, për D'Alemën, e më pas për Berluskonin; për Simitisin para se të jepte dorëheqjen; për Papandreun më pas dhe për Karamanlisin pas zgjedhjeve që e nxorrën fitues.

Por Nano e ka të vështirë të unifikojë "aleatët strategjikë" të tij me "aleancat strategjike" të Shqipërisë. Aq më tepër t'i mbivendosë ata.

Ai e ka të vështirë të na bindë për "aleanca strategjike" në favor të Shqipërisë, sidomos kur bëhen në prani dhe nën ndikimin e Nikolas Gejxh-it, Harallamb Karathanos, Krist Jakovit e Panajot Barkës.

Me antishqiptarë të deklaruar Nano ka bërë dhe po bën aleatë për vete, por jo "aleanca strategjike" për Shqipërinë.

Tani që është vetë zot e vetë shkop, jo vetëm që nuk ua kemi parë hajrin "aleatëve" dhe "aleancave strategjike" që ai shpall në mënyrë të njëanshme, por kanë filluar të na vijnë faturat..., në fillim ato të xhinit, pastaj edhe faturat që s'do të mundemi kurrë t'i paguajmë... Kështu të del kur i zoti i shtëpisë të shet në pazar, të fut në borxhe, dhe pastaj të kërkon edhe haraçin e djersëve të xhinit e të gjumit të vapës...

Takim i NMT Mbretit Leka I-rë me përfaqësues të kryesisë së Shoqatës atdhetare politike "Çamëria"

Mbreti takohet me çamët e Shqipërisë

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar

Rezidenca: Vishnje, Petrelë

TEL/FAX: 00355 4 22 62 73

E-mail royalcourt@albaniaonline.net

Tiranë, 21 qershor 2004

Njoftim për shtyp

Në rezidencën e Familjes Mbretërore Shqiptare, NMT Leka I-rë zhvilloi sot një takim me përfaqësues të Shoqërisë Atdhetare Politike "Çamëria", të kryesuar nga Kryetari i Shoqatës z.Servet Mehmeti. NMT Mbreti Leka I-rë shpjegoi se "Thelbi i Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar është për të kthyer besimin e popullit tek politika, sepse problemet që po kalon sot Shqipëria dhe gjithë Kombi Shqiptar na bëjnë thirrje të punojmë me ndërgjegje kombëtare për të sjellë ndryshimin që kërkon populli. Lëvizja për Zhvillim Kombëtar është një koalicion, një bashkim i të gjithë njerzëve, për të marrë përgjegjësitë kombëtare për ndryshimin që kërkon populli shqiptar, pavarësisht bindjeve, prejardhjes dhe besimeve që kanë individualisht. Kjo është e veçanta e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Ajo synon që, në zgjedhjet e ardhshme, të paraqitemi si një grupim i bashkuar dhe me përgjegjësi kombëtare për të rikthyer besimin e popullit tek institucionet, që përfaqësojnë popullin shqiptar dhe Kombin Shqiptar. Dhe ne jemi të hapur për të gjithë ata që e ndjejnë këtë përgjegjësi kombëtare. Lëvizja nuk kërkon të risjellë mbretërinë, siç po përpiqen për ta paraqitur disa "politikanë". Thelbi i saj është që, sëbashku, të shpëtojmë Shqipërinë, që të jemi një shtet me dinjitet kombëtar dhe të përgjegjshëm për çdo shtetas shqiptar dhe për të gjithë Kombin Shqiptar. Vetëkuptohet Lëvizja për Zhvillim Kombëtar vlerëson se Çështja Çame është me rëndësi kombëtare dhe duhet të zgjidhet sipas të gjitha të drejtave ndërkombëtare, por me një angazhim të vendosur të çdo strukture të Shtetit Shqiptar."

Përfaqësuesit e Shoqërisë Atdhetare Politike "Çamëria" shprehën besimin se Lëvizja për Zhvillim Kombëtar tashmë ka mbështetjen e shumë anëtarëve të saj në të gjithë Shqipërinë, pavarësisht se janë të përfshirë në subjekte të ndryshme politike.

Kryetari i Shoqërisë Atdhetare Politike "Çamëria", z.Servet Mehmeti, theksoi se në të ardhmen do të mbahen kontakte të vazhdueshme për të arritur ato ndryshime që kërkon populli shqiptar dhe i gjithë kombi ynë, sepse ende ka probleme të mëdha, siç është edhe Çështja Çame.

NMT Mbreti Leka I-rë i falenderoi për mirëkuptimin dhe shprehu besimin se në të ardhmen kontaktet dhe bashkëpunimi do të thellohen nëpërmjet punës me stafet e specializuara për synimet që do të realizojë Lëvizja për Zhvillim Kombëtar.

Leka I-rë theksoi: "Gjithmonë do të vlerësohen ndershmëria dhe puna konkrete për Shqipërinë dhe për Kombin Shqiptar, djersa dhe kontributet në biznes dhe në të gjitha fushat e tjera, sepse ka shumë shqiptarë që kanë arritur rezultate me kapitalet e tyre. Në këto fusha edhe çamët janë dalluar gjithmonë."

Edhe përfaqësues të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar dhe të Shoqërisë Atdhetare Politike "Çamëria", shprehën besimin se, tashmë, Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka filluar bashkëpunimin për të realizuar premtimin për të sjellë ndryshimet e domosdoshme për Shqipërinë dhe për Kombin Shqiptar.

Zyra e Shtypit

Një përfaqësi e Forumit të Gruas së PLL, takohet me MS Mbretëreshën Suzana

Mbretëresha Suzanë, bisedë me legalistet e Tiranës

Më datë 25 qershor 2004, një përfaqësi e Forumit të Gruas legaliste të Degës së PLL Tiranë, bëri një takim me Mbretëreshën Suzana, në Rezidencën mbretërore në Vishnje të komunës Petrelë.

Në këtë takim morën pjesë zonjat Vera Dema, Fatbardha Hoxha dhe Flutura Përleka, të cilat i dërguan Mbretëreshës Suzana përshëndetjet e grave legaliste të kryeqytetit dhe urimet më të ngrohta për lumturi familjare e mbarësi për të mirën e Shqipërisë dhe Kombit shqiptar. Gjatë bisedës mjaft intime e në prani edhe të zonjushës Juli Batusha, u bisedua lidhur me jehonën e nismës së ndërmarrë personalisht nga NMT Mbreti Leka I-rë, pagëzuar "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" dhe detyrimeve të Forumit të Grave legaliste të kryeqytetit për të kontribuar në këtë lëvizje për të mirën e mbarë shqiptarëve.

Në emër të Forumit të Gruas legaliste për kryeqytetin, zonja Vera Dema e siguroi Mbretëreshën Suzanë për mbështetjen e gjithanshme të këtij forumi të inkuadruar në përbërje të PLL, për kurorëzimin me sukses të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Gjithashtu zonja Dema e informoi Mbretëreshën Suzanë edhe për punën konkrete të këtij forumi në njohjen e grave me qëllimet fisnike dhe thelbin e Lëvizjes, si dhe për mobilizimin e tyre në funksion të realizimit të programit të saj.

Mbretëresha Suzanë shprehu kënaqësinë më të thellë për këtë takim dhe bisëdën e ngrohtë me mikeshat e Saj të nderuara, dhe i siguroi ato për simpatinë dhe respektin e thellë për to dhe për të gjitha anëtaret e këtij Forumi, simpati dhe respekt që burojnë nga kontributet dhe idealet e përbashkëta të tyre, si nëna dhe bashkëshorte që punojnë për mbarësinë e të gjithë rinisë dhe popullit shqiptar në këto ditë të vështira për demokracinë dhe mbarë shoqërinë.

Ky takim i ngrohtë përfundoi me premtimin e ndërsjellë për t'u takuar sërish, për të shkëmbyer ide dhe mendime në funksion të përmirësimit të punës së Forumit të Gruas legaliste të kryeqytetit, që tek Naltmadhnia e Saj ka një këshilltare të mrekullueshme, që e ndihmon me përvojën e vyer në fushën e organizimit shoqëror, pjesëmarrjen e gruas në thellimin e proceseve të demokratizimit të shoqërisë dhe edukimin e rinisë me ndjenja atdhetare.

Mbretëresha Suzanë premtoi në fjalën e Saj ndihmën e pakursyer për Forumin, duke shprehur me këtë rast edhe njëherë kënaqësinë e thellë që i dha ky takim i paharruar, mbresat e të cilit ishin mjaft emocionuese.

Duke i uruar Mbretëreshës Suzanë dhe Familjes Mbretërore gjithë të mirat, zonjat e nderuara Dema, Hoxha e Përleka u larguan nga Rezidenca Mbretërore me përshtypjet më të mira dhe me premtimin për një bashkëpunim më të frytshëm në të ardhmen, në interes të një pune më cilësore të Forumit të Gruas legaliste pranë Degës së PLL Tiranë.

Korresp. i "Atdheu"

Nano reagoi me ashpërsi ditën e hënë në seancën plenare të Kuvendit

Spahiu: Demokracia nuk mund të ndërtohet mbi krimet dhe tragjeditë

Ka nisur shumë e tensionuar seanca plenare e ditës së hënë në Kuvend. Shkak për këtë është bërë tendenca e kryetarit të grupit parlamentar socialist, Gramoz Ruçit, për të shtyrë në muajin korrik shqyrtimin dhe miratimin e Projekt-ligjit "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë", me pretekstin për t'i dhënë kohë qeverisë për t'u përgatitur dhe kalkuluar më mirë skemën e dëmshpërblimit. Madje absurditeti më i padëgjuar doli nga goja e Ruçit tek deklaroi se "qeveria dhe maxhoranca janë shumë të përgjegjshme tek mendojnë dhe zgjidhin probleme që u interesojnë shtresave që nuk votojnë për të Majtën, sikundër janë ish-Pronarët dhe ish-të Përndjekurit Politikë". Ruçi tha se qeveria dhe maxhoranca kishin hartuar dhe miratuar ligjin për kthimin dhe kompesimin e pronave dhe po zgjidhnin po kështu me sukses edhe Dëmshpërblimin e ish-të Përndjekurve nëpërmjet miratimit të ligjit përkatës.

Përfaqësuesit e opozitës i hodhën poshtë këto argumenta, me pretekstin për t'i dhënë kohë qeverisë dhe kërkuan që qeveria t'i pajiste sa më parë komisionet me skemën e kompesimit, me qëllim që deputetët të jepnin mendimet e tyre në komisione, para se projekt-ligji të kalonte në seancë plenare. Ata nuk ishin dakort me shkeljen e rregullores nga socialistët dhe qeveria, e cila megjithëse kanë kaluar afro 30 muaj nga paraqitja e draftit, nuk është shprehur për faturën financiare, dhe këtë tentativë e bënin vetëm për shkak të prononcimit të Komisionit të Venecias për Dëmshpërblimin e Ish-të Burgosurve dhe Ish-të Përndjekurve. Madje ministri Malaj e tejkaloi absurdin kur deklaroi se "nuk i takon qeverisë të shprehet për faturën financiare", me argumentin se "nuk është ajo (qeveria), që ka ndërmarrë iniciativën ligjvënëse", pra, sipas tij, i takon deputetëve iniciues të draftit që të jepnin shifrat e faturës financiare (!!!).

Pas shumë replikash të ashpra, u vendos që ditën e mërkurë, ministri i Financave Arben Malaj të paraqiste pranë Komisionit të Ligjeve skemën e dëmshpërblimit të propozuar nga qeveria dhe ditën e mërkurë projekt-ligji të kalonte për shqyrtim në seancë plenare.

***

Po kështu, me shkëmbim batutash dhe replika u shoqërua edhe interpelanca e deputetit të PD Dilaver Qesja me kryeministrin, lidhur me situatën në KESH dhe vendimin e qeverisë Nano për të ndërtuar një TEC në qytetin e Vlorës.

Deputeti Qesja ngriti dhe argumentoi versionin se ndërtimi i TEC-it në qytetin e Vlorës ishte jorentabël në krahasim me rikonstruksionin e rrjetit ekzistues të tensionit të mesëm dhe të ulët. "Me përdorimin e 120 milionë $ për rikonstruksion total, përfitimet nga eleminimi i humbjeve në rrjet do të ishin dy herë më të mëdha sesa ato nga ndërtimi i TEC-it", - u shpreh deputeti Qesja. Por këto argumenta, kryeministri i hodhi poshtë pa denjuar të japë përgjigje të drejtëpërdrejtë, por duke përqasur eksperienca të huaja dhe shifra aspak bindëse.

***

Në interpelancën tjetër me deputetin e Ballit Kombëtar z.Uran Metko, lidhur me vizitën e fundit të kryeministrit Nano në Greqi, problemet e mëdha të krijuara nga keqtrajtimet e emigrantëve shqiptarë prej autoriteteve greke dhe injorimin e detyrimeve kushtetuese e ligjore të qeverisë për zgjidhjen e problemit çam, atë të pronave të shtetit dhe shqiptarëve në Greqi - kryeministri në përgjigjet e tij e tejkaloi masën e vetpërmbajrjes dhe të etikës. Ai i konsideroi si "strategjike dhe të shkëlqyera marrëdhëniet midis dy vendeve" dhe deklaroi se "për herë të parë, përfaqësues të qeverive greke e pranojnë ekzistencën e problemit çam dhe të pronave të shqiptarëve, madje janë gati ta përballojnë me realizëm, nëpërmjet bisedimeve dypalëshe, në nivel të grupeve të ekspertëve, në përmbushje edhe të marrëveshjes së miqësisë dhe bashkëpunimit të firmosur midis dy vendeve në mars të vitit 1996".

Më pas, me nuanca rozë Nano përshkroi si "mjaft të mira" kushtet e krijuara nga qeveria greke për afro 650 mijë refugjatët shqiptarë, "20 % e të cilëve pritet të legalizohen së shpejti". Por krejt të ndryshme ishin faktet kokëfortë dhe argumentat që paraqiti në fjalën e tij deputeti Metko.

Më pas, i karikuar me të njejtin nervozizëm, kryeministri Nano e mori fjalën për t'iu përgjigjur pyetjeve të deputetit dhe njëkohësisht kryetarit të grupit parlamentar legalist z.Ekrem Spahiu, lidhur me zvarritjet e pajustifikueshme të qeverisë për kthimin e parave të mbetura nga shitja e pronave dhe administrimi i likuiditeteve e aseteve të kompanive rentiere.

Në fjalën e tij, z.Spahiu dëshmoi vetpërmbajtje për të mos hyrë në replika pa vlerë dhe e shfrytëzoi minutazhin për të argumentuar me qetësi dhe maturi dështimin e të ashtuquajturit proces të administrimit të aseteve dhe likuiditeteve të kompanive rentiere dhe kompesimin maksimal të kreditorëve të tyre. Argumentat e z.Spahiu jo vetëm bazoheshin në shifra kokëfortë dhe logjikë ekonomike e ligjore, por ato kishin konotacion të thellë politik dhe nxirrnin zbuluar dështimin total të qeverive të maxhorancës në këtë proces të dyshimtë. Fjala e kryelegalistit evidentoi qartë grabitjen, shpërdorimin dhe shfrytëzimin për qëllime elektorale e klienteliste të likuiditeteve dhe aseteve të kompanive rentiere, si dhe papërgjegjshmërinë kriminale në administrimin e një pasurie publike të qytetarëve shqiptarë, që arrinte në afro 1 miliardë $ të shpërdoruara nga Arapi dhe banda e tij, me hyqmin e Nanos dhe pushtetarëve.

A.K.

Fjala e kryetarit të PLL në seancën me pyetje drejtuar kryeministrit Nano

Spahiu: Ju dini vetëm të mashtroni e të dështoni

Sot është data 20 qershor 2004. Shtatë vjet më parë ishim në kulmin e fushatës zgjedhore për zgjedhjet parlamentare dhe Referendumin për formën e regjimit.

Ju atëherë, si kryetar i PS, deklaruat kthimin 100 % të parave të kreditorëve, ndërsa Mbreti Leka I-rë u tha troç shqiptarëve se "asnjë qeveri nuk do të jetë në gjendje t'u kthejë kreditorëve, në masën 100 %, paratë e humbura".

Është mbushur gjithashtu 1 vit nga përfundimi i hetimeve të Komisionit parlamentar.

Z.kryeministër, ju deklaruat sot se mbyllja e skemave piramidale do të përfundojë brenda vitit 2004, duke u kthyer kreditorëve vetëm 10-11 % të parave.

Ky deklarim i ri nuk përputhet aspak me premtimin tuaj në vitin 1997, por unë përsëri jam i bindur që ju do të spekulloni për kthimin e tyre, pasi disa herë keni fiksuar data e bërë deklarata pompoze, por asnjëherë nuk e keni mbajtur premtimin.

Ju, në fjalën tuaj më shumë u morët me Berishën dhe PD, sesa me përgjigjen e pyetjeve të mia.

PLL nuk është në pushtet që nga 7 Prilli i vitit 1939, dhe që nga kjo ditë e zezë e deri më sot, kjo parti nuk ka asnjë mëkat ndaj shqiptarëve dhe Shqipërisë, përveçse ka kontribuar maksimalisht për mbarësinë e shqiptarëve dhe të Kombit.

Meqenëse PLL është një parti e pastër në çdo drejtim, dhe nuk është implikuar me kompanitë huamarrëse në dëm të kreditorëve, këta të fundit, nëpërmjet një peticioni i kanë kërkuar PLL dhe grupit të saj parlamentar, që të shtrojnë në parlament çeshtjen e parave të tyre - çka na shtyu të kërkojmë këtë seancë pyetjesh me ju z.kryeministër.

Në përgjigjen tuaj për pyetjet, mund t'ju them se, si gjithmonë, duke mbetur në kuadër të retorikave, edhe këtë tragjedi kombëtare e keni shfrytëzuar e po e shfrytëzoni akoma politikisht.

Nga analiza e problemit ne legalistët konkludojmë se këtë proces mund ta ndajmë në tre çeshtje:

1.Mashtrimi i kreditorëve për kthimin e parave në masën 100 %.

2.Dështimin e procesit të kthimit të parave nga qeveria socialiste.

Ky proces ka dështuar sepse pas 7 vjetësh nuk iu kthye asnjë qindarkë kreditorëve, kur dihet se vetëm kompanitë më të mëdha huamarrëse, VEFA e "Gjallica", kanë patur rreth 180 mijë kreditorë, që presin një përgjigje nga kryeministri.

3.Abuzimi me pasuritë e shoqërive huamarrëse:

- 100 milionë $ enden edhe sot e kësaj dite nga Komisioni i Administrimit drejtuar prej Arapit dhe Zyrës së Përmbarimit.

- 150 milionë $ nga vlerat e aseteve, kanë humbur si rezultat i shitjes me çmime qesharake nga Arapi, në raport me çmimet e tregut.

- 30 deri 35 milionë $ të identifikuara si pasuri e kompanive huamarrëse, ndodhen akoma nëpër banka të huaja dhe nuk janë riatdhesuar.

Shuma prej 285 milionë $, tashmë të ditura nga të gjithë, nuk dihet se ku është dhe pse nuk u kthehen kreditorëve?!

Tani, pas shtatë vjetësh, ne kemi provat e mjaftueshme për të krijuar bindjen e saktë se, marrja nën administrim e pronave të kompanive rentiere, nuk është bërë për çrrënjosjen e sistemit piramidal në Shqipëri, por është bërë për qëllimin e vetëm se ata që krijuan piramidat; ata që përfituan gjatë kohës që piramidat lulëzonin; ata që erdhën në pushtet përmes tyre, pra pikërisht ju dhe të gjithë ata që ju pasojnë - duhet të shijonit edhe gostinë e fundit, atë të zhdukjes edhe të asaj që kishte mbetur.

Nuk ka se si shpjegohet ndryshe, z.kryeministër, fakti i boshatisjes së llogarive bankare, menaxhimi pa fitim i aktiviteteve të mbetura e që ishin vërtetë fitimprurëse; shitja nën vlerën reale të dhjetra e dhjetra objekteve-prona të ish kompanive rentiere, mosbërja publike e bilanceve të kompanive pas marrjes nën administrim, e shumë fakte të tjera.

E gjithë fryma e vendimeve të nxjerra nga Këshilli i Ministrave për administrimin e kompanive rentiere, ka qenë për qëllimin e cituar më lart, dhe kjo gjë, tani, duket më së miri.

Ne e njohim dhe e vlerësojmë rolin ndërhyrës të shtetit në jetën ekonomike, por kjo nuk duhet përdorur për qëllime abuzive, siç u përdor në rastin e kompanive huamarrëse. Ky është shembulli më i keq i asaj që shteti duhet të bëjë. Them është shembulli më i keq, sepse, ky shtet, kur nuk është në gjendje të administrojë as pronën e vet (dhe për këtë ka raste të shumtë), nuk ka qenë në gjendje të administrojë as pronat e kompanive rentiere në funksion të interesave të kreditorëve.

Ne e konsiderojmë procesin e administrimit të këtyre kompanive, dështim dhe mashtrim të madh ndaj kreditorëvë, që është shoqëruar me humbje të konsiderueshme të pasurisë së tyre.

Ne e ndjejmë të nevojshme të këmbëngulim për përfundimin e procesit të administrimit, për rikthimin e vlerave të grabitura përmes vënies para përgjegjësisë penale të të gjithë atyre që kanë përfituar dhe abuzuar. Ne kërkojmë shpërndarjen e shpejtë të vlerave për kreditorët.

Zoti Kryeministër!

Në rast se piramidat e lashta, me shekuj, e kanë magjepsur njerëzimin, nuk mund të ndodhë kështu edhe me piramidat shqiptare. E them këtë, sepse koha e magjisë së lulëzimit të tyre ka përfunduar në mënyrë të dhimbshme. Gjithashtu duhet të përfundojë njëherë e mirë rendja pas atij misteri dhe shfrytëzimi i tij në ditët e sotme për qëllime të politikës së ditës. Me fjalë të tjera, të gjithë duhet të kuptojmë se e ardhmja e këtij vendi nuk mund të mbështetet më në ekonominë informale; se kreditorët nuk mund të mashtrohen pa fund për kthimin e parave dhe se problemet e tyre nuk mund t'i zbusë e ashtuquajtura kredi greke për strehim. Të gjithë duhet të ndjehemi të shqetësuar për shkakun se i gjithë sistemi bankar mund të kthehet në piramidë.

Ne vendosëm të bëjmë këtë seancë pyetjesh në lidhje me fajdet, sepse e ndjejmë veten të detyruar të mbështesim shqetësimin qytetar, i cili buron nga vonesat e pajustifikuara të përfundimit të procesit të transparencës dhe administrimit të pronave të kompanive rentiere. Jemi të detyruar t'a bëjmë këtë nga tymnaja e dendur që mbulon të gjithë procesin e ashtuquajtur të transparencës, si dhe nga shqetësimi real për shpejtimin e hapave për mbylljen përfundimtare të këtij kapitulli në funksion të kthimit të shumave për kreditorët.

Shqetësimin tonë, zoti kryeministër, ne mund ta ngrinim edhe në formën e një diskutimi teorik ose të retorikave të gjata, sipas mënyrës që ju shpesh pëlqeni e përdorni dhe që u pa edhe në përgjigjet që i dhatë pyetjeve të mia. Ju siguroj se të dyja këto mund t'i bënim mjaft mirë, me përjashtim të diçkaje: argumentimit teorik se "Pse kanë jetuar aq gjatë piramidat", argumentim për të cilin zoti Malaj, ministër në qeverinë tuaj, është ekspert dhe që, nëpërmjet tij, shpresoj të jeni qartësuar për shumë gjëra.

Thelbi i pyetjes së parë nuk qëndronte tek nevoja për të mësuar konsiderata të përgjithshme, që ju i shpalosni sa herë që ju jepet rasti, qoftë për të denigruar opozitën, qoftë për t'ju shmangur përgjegjësive tuaja.

Them kështu zoti kryeministër, sepse kanë kaluar shtatë vjet nga shembja e piramidave, kanë kaluar shtatë vjet nga ardhja në pushtet e socialistëve, ardhje në pushtet që kishte vetëm alternativën e kthimit të parave, dhe tani, pas shtatë vjetësh, nuk është bërë asgjë për kthimin e vlerave kreditorëve.

Në përfundim të fjalës time jam i detyruar t'u them se dështimi juaj për procesin e fajdeve ishte dështim i paralajmëruar, sepse ju dini vetëm të dështoni, aq më tepër kur bëhet fjalë për para dhe pasuri. Kuptohet se këtu bëhet fjalë për dështimet në shërbim të qytetarëve dhe jo ato në interesin tuaj. Ju dështoni në ekonomi, dhe përsëri kërkoni vota. Ju dështoni në administrim dhe përsëri kërkoni pushtete. Ju dini vetëm të premtoni, mashtroni e dështoni, dhe kjo nuk ju bën të ndjeheni keq, përkundrazi...

Ju siguroj se kjo nuk do të zgjasë pafundësisht. Vetë kjo seancë dhe përgjigjet tuaja, dëshmojnë se ju jeni po ata. Ju nuk mund të ndryshoni, ndryshe nuk do të ishit ata që jeni... Dhe kjo po bëhet e qartë për të gjithë shqiptarët.

Unë e dija përgjigjen tuaj para se ju të bënit sikur po përgjigjeshit, dhe nuk u gabova. Përgjigjen tuaj e dëgjuan të gjithë dhe mashtrimit tuaj i doli bakri, ndërsa përgjigjen e shqiptarëve ju do ta merrni vesh së shpejti. Për këtë askush nuk ka më dyshim.

Në një konferencë shtypi, PLL deklaron mbështetje të gjithanshme për të burgosurit politikë

Washington Times: Në Ballkan sundon garda e vjetër komuniste

"Në Ballkan, garda e vjetër e komunizmit kontrollon mediat, ushtrinë dhe politikën. Presidenti Bush të japë ndihmën që, në Ballkan, të shpërbëhen strukturat komuniste. Në Europën Lindore, neokomunistët dogmatikë vazhdojnë të uzurpojnë pushtetin..."

Deklaratë për mediat e PLL

Shoqëria shqiptare vazhdon të mbetet nën kthetrat e konservatorizmit të majtë ekstrem, i kamufluar nën maskën e "Liberal - socializmit" europian.

Në Shqipëri sundon tirania e së Majtës, e cila me qeverisjen e saj po evidenton hapur shenjat e totalitarizmit. Shqetësimi për këto zhvillime u shpreh edhe në një editorial të ditëve të fundit të gazetës prestigjioze amerikane "Washington times", ku tekstualisht shkruhej: "Në Ballkan, garda e vjetër e komunizmit kontrollon mediat, ushtrinë dhe politikën. Presidenti Bush të japë ndihmën që, në Ballkan, të shpërbëhen strukturat komuniste. Në Europën Lindore, neokomunistët dogmatikë vazhdojnë të uzurpojnë pushtetin...".

PLL e konsideron skemën qeveritare të "Dëmshpërblimit" të të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, si një tallje e paskrupullt dhe e papranueshme, si për formën e servirur ashtu edhe për vlerat qesharake. Kjo skemë synon gjoja zbatimin e rekomandimeve të Komisionit Venecias për konsum propagandistik, si dhe fashitjen e tensioneve sociale të padëshirueshme, pas zvarritjes në kufinj ekstremë të Dëmshpërblimit për këtë shtresë.

Afatet e propozuara sipas kësaj skeme, në thelb shprehin konsideratat e vërteta dhe vullnetin politik të maxhorancës për zgjidhjen e këtij problemi akut për nga mprehtësia dhe rreziku i destabilizimit social.

PLL i konsideron të papranueshme edhe veprimet e fundit të qeverisë për ndarjen klienteliste të fondit të mbetur të tokës së destinuar për kompesimin e pronarëve legjitimë, shumë prej tyre të persekutuar politikisht nga diktaura komuniste.

Në këto kushte, PLL deklaron se do të mbështesë me të gjithë forcat të Përndjekurit Politikë dhe Pronarët legjitimë, jo vetëm për shkak të detyrimit programor dhe interesave të drejtëpërdrejta, por mbi të gjitha për faktin se abuzimi me të drejtat e tyre po kalon çdo kufi durimi dhe tolerance, të cilat po keqpërdoren nga maxhoranca dhe qeveria e saj.

Tiranë, më 25.06.2004

Konferencë shtypi e PLL

Basha: Nano pi xhin me Nick Gages dhe harron çamët

PLL ka deklaruar mbështetjen e saj të plotë ndaj kërkesave të ish të burgosurve e të përndjekurve politikë, në një konferencë shtypi të mbajtur nga nënkryetar i saj z.Murat Basha, të premten që shkoi datë 25 qershor. Basha u shpreh në këtë konferencë se në do të mbështesim me çdo mënyrë kërkesat dhe veprimet e ish të burgosurve politikë të cilët janë shtresa më fisnike e kombit shqiptar. Basha tha se e konsideron si të papranueshme deklaratën në emër të qeverisë të z.Arben Malaj i cili thoshte se ish të burgosurve u takon vetëm një shpërblim minimal 5-10 lekë të vjetra për ditë burgu. Basha tha se për shpërblimin e tyre duhet të zbatohen ligjet në fuqi dhe kushtetuta e cila përcakton qartë se duhet vepruar në këtë rast.

Më tej në pyetjen e gazetarëve ai komentoi 27 qershorin ditën e genocidit ndaj çamëve duke thënë se shkaku që çamët ende nuk kanë përfituar asnjë prej të drejtave që u takojnë, është edhe xhini që pi Nano me Nicolas Gage-n herë pas here. Basha u tregua i ashpër ndaj qendrimit të kryeministrit Nano dhe klanit të majtë në pushtet të cilët sipas tij kanë punuar sistematikisht kundër të drejtave kombëtare të shqiptarëve të trojeve etnike.

Në këtë konferencë shtypi u prezantuan për herë të para mediave edhe sekretari i marrëdhënieve me mediat z.Neritan Kolgjini, si dhe zëdhënësi i PLL z.Astrit Kola, kryeredaktori i gazetës "Atdheu".

"Atdheu"

Intervistë e NMT Mbretit Leka I - Mbret i Shqiptarëve në emisionin "Shqip", në "Top Channel"

Lëvizja Për Zhvillim Kombëtar - Shpresë Për Gjithë Kombin Shqiptar

Intervistoi: Rudina Xhunga

Gazetarja: Mirë se ju gjetëm në banesën tuaj.

Mbreti: Ju falenderoj që keni ardhur e që keni pasur mirësinë të vini tek Ne, në këtë bahçe të bukur.

Gazetarja: Është me të vërtetë një baçe e bukur. Është intervista e tretë me Ju.

Mbreti: Po, më kujtohet. E para ishte në vitin '97.

Gazetarja: Do të doja të dija sesi ka kaluar koha nga viti i shkuar, pas intervistës me Ju, vitin e kaluar. Ju sapo ishit kthyet nga një rrugëtim. Si ka kaluar ky vit për Lekën e I-rë, me angazhimet, me preokupimet?

Mbreti: Vetkuptohet, si gjithmonë, ka pasur preokupime. Ka pasur edhe probleme shëndetësore. Siç e dini, Unë pata fatkeqësinë me thye këmbën, por pak a shumë ka qenë një vit me shumë punë, shumë takime, shumë analiza, duke studiuar situatën e Shqipërisë, por edhe situatën kombëtare dhe ndërkombëtare. Atëherë vetkuptohet, kjo ka kërkuar një studim të madh. E ndonjëherë bëhet e lodhshme, por megjithatë, në qetësi, arritëm ta bëjmë në mënyrë të plotë.

Gazetarja: Ka diçka kjo banesë me qera, pra Rezidenca e Oborrit Mbretëror, është një banesë me qera, jo banesa e Trashëgimtarit Mbretëror. Unë do të doja, aspak për të krahasuar, por për të ditur marrëdhëniet me të tjerë Mbretër apo Princër, pasi, mos të gaboj, Ju jeni anëtar i Komitetit të Nderit të Mbretërve të Oborreve Mbretërore Europiane, i cili kryesohet nga Mbreti Huan Karlos.

Mbreti: Më kanë kërkuar për të qenë anëtar, e unë u thashë: po, faleminderit!

Kam marrëdhënie me shumë Familje Mbretërore. Kam marrëdhënie shumë të mira qoftë në Europë, në Amerikë, në Mesdhe dhe në Azi. Kam marrëdhënie të mira, jo vetëm me Familje Mbretërore, por edhe me presidentë republike, me kryetarë shtetesh të ndryshme.

Gazetarja: Ka qenë njohje e vjetër, në mos gaboj, e Juaja me ish-presidentin Regan, i cili u nda nga jeta pak kohë më parë.

Mbreti: Ajo ka qenë një njohje që në vitin 1967. Në atë kohë ishte Guvernator i Kalifornisë. U takova me të. Ishte një bisedë mjaft e gjatë. Duket se i pëlqeu biseda. Ai kërkoi që të vazhdonim takimet dhe ne i vazhduam edhe më vonë.

Që herën e parë unë pashë diçka të veçantë në zyrën e tij: Ai kishte një koleksion të disa elefantëve, lloj-lloj elefantësh. Vetëkuptohet arësyeja: Elefanti, siç e dini, është simboli i Partisë Republikane. Pas udhëtimit, kur u ktheva, në atë kohë jetonim në Spanjë, duke dërguar disa letra falenderimi për njerëzit që kisha takuar në të katër anët e botës, m'u kujtua takimi me Presidentin Regan, atëhere Guvernator i Kalifornisë, dhe i thashë sekretares time të më gjente një elefant. Mendova kështu që t'ia çoja si peshqesh. Më kujtohet kjo se është një fakt i veçantë, nga mënyra sesi filloi... Ajo më dëgjoi dhe, në vend që të kërkonte një elefant për tavolinë, kërkoi nga dyqani "Harrolds" në Angli një elefant të vërtetë. Dhe erdhi në Spanjë... Tashmë kisha para meje një elefant të vogël dhe duhej dërguar në Amerikë. "Harroldsi" e mori përsipër, edhe për publicitet, përcjelljen e kësaj dhurate të veçantë. Guvernatori Regan, i ri në atë kohë, doli dhe e mori zyrtarisht. Edhe sot ai elefant, a është gjallë apo jo, nuk e di, por e di se u vendos në parkun zoologjik të Sacramentos me një pllakë: "Dhuratë nga Mbreti i Shqiptarëve". Kështu ishte fillimi i miqësisë. Vazhdimësia e miqësisë, edhe gjatë periudhës presidenciale, ishte shumë e dobishme për veprimtarinë tonë në SHBA, dhe kjo na hapi shumë dyer. Ishte një miqësi në dobi të Kombit Shqiptar.

Gazetarja: Keni pasur pra, mundësi komunikimi?

Mbreti: Po. Megjithëse, Ai (Regani, këtë e theksonte shpesh), duke qenë se situata ishte e atillë, siç e dinë të gjithë, ne nuk mund të takoheshim zyrtarisht. Por, nuk ke nevojë për gjëra të tilla. Kur je brenda zyrave edhe takimet mund t'i bësh. Kështu u çelën shumë dyer që ishin të mbyllura më parë. Fati.

Gazetarja: Ndërkohë mbi ato që quhen komunikim, marrëdhënie, raporte me njerëz të njohur të politikës ndërkombëtare dhe me ata që janë njerëz të njohur të politikës shqiptare, a ka Leka I-rë marrëdhënie miqësore, a ka ftesa?

Mbreti: Vetëkuptohet. Ka pasur edhe kur isha në diasporë, edhe në shumë vende të botës... Por, sidomos kur u ktheva në Shqipëri, marrëdhëniet u zhvilluan. Vetkuptohet jemi takuar me shumë njerëz. Këtu kemi disa marrëdhënie të mira.

Gazetarja: Do të donit të thonit se janë aq të mira marrëdhëniet me klasën politike Shqiptare, me përfaqësuesit, me liderët, me njerëzit më në zë, sesa me ata në Kosovë e në Maqedoni, apo ka diçka më të afërt për ata që janë në Kosovë e në Maqedoni?

Mbreti: Ka një ndryshim këtu. Duke qenë se, në Kosovë e Maqedoni, në kohën e Jugosllavisë kishte më tepër mundësi për të dërguar rininë shqiptare për të punuar jashtë, ata ishin më tepër në dijeni të veprimtarisë time. Në Shqipëri, në kohën e diktaturës, njerëzit nuk e kishin atë mundësi për të dalë e për të komunikuar. Nga kjo nuk kanë pasur dijeni të madhe mbi veprimtarinë time. Kjo ka ndikuar e ka vazhduar të ndikojë edhe tani, deri në një pike. Por unë e kam thënë shpesh se, kur u ktheva në Shqipëri në vitin 1997, u prita në mënyrë të mrekullueshme. Këtë pritje që m'u bë në Shqipëri e pashë edhe në Kosovë. Më kanë pritur në një mënyrë të mrekullueshme.

Gazetarja: Vetëm para pak ditësh, Ju patët një konferencë për shtyp në Rezidencën tuaj, ku edhe ndodhemi aktualisht. Ju shpallët Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Menjëherë pati reagime nga politika, nga politika Shqiptare si dhe nga politika Kosovare dhe ajo e shqiptarëve të Maqedonisë. Pati reagime edhe nga qytetarët. Si i përcollët këto reagime, patët kureshtje t'i dinit?

Mbreti: Vetkuptohet, na duhet që të analizohen reagimet e të merren në vëmendje. Por, për Mua, reagimi më kryesor është ai i popullit.

Populli shqiptar ka treguar, me anë të shumë përshëndetjeve, letrave, telegrameve, një përkrahje shumë pozitive. Ata kanë shumë kuriozitet, kërkojnë të dinë më shumë, mbasi mesazhi që Ne i përcollëm Kombit Shqiptar mund të jepte vetëm disa linja kryesore. Kemi pasur reagime pozitive nga Kosova, nga shqiptarët që jetojnë në trojet e tyre në Maqedoni.

Gazetarja: Ndërkohë do të doja të ndaleshim gjatë kësaj interviste tek Lëvizja për Zhvillim Kombëtar. Çfarë është Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, një lëvizje publike apo është një lëvizje me premisa politike?

Mbreti: Siç e kam cilësuar atë ditë kur dhashë konferencën e shtypit, nuk ishte nisja e vërtetë, pasi kjo ka qenë më 26 Janar të këtij viti. Kjo ishte hera e parë në të cilën kam pasur mundësinë me folë drejtpërsëdrejti, për Lëvizjen, me shtypin dhe median Shqiptare. Kjo është një nismë për ndërgjegjësimin kombëtar. Është një nismë për t'i ndërgjegjësuar shqiptarët për faktin se në të ardhshmen do të kemi rastin historik për ta zhvilluar këtë vend e për ta sjellur në nivelin ku duhet të jetë. Por, për t'ia arritur kësaj, duhet që të jemi në pushtet. Pra kjo është edhe një nismë për zgjedhjet që vijnë, me synimin për të marrë pushtetin.

Më kanë pyetur shpesh a do të abdikoj? Jo, nuk abdikoj, se nuk jam pjestar në konkurrim në këtë Lëvizje. E nuk do të marr pjesë edhe nesër si deputet apo ministër, por jam iniciues e do t'a përkrah këtë Lëvizje në mënyrën më të fuqishme që mundem. Si do të zyrtarizohet kjo Lëvizje? Mirë, mund të përdorim një fjalë tjetër, e cila mund të jetë e pranueshme. Mund të quhet një Koalicion, një bashkëpunim ndërmjet njerëzve që janë të një mendimi e veprimi. Ata do të zgjidhen sipas këshillit të njerëzve me specialistë të çdo fushe, derisa janë njerëz të ndershëm e kanë dashuri për Kombin dhe një vizion për të tashmen e të ardhmen.

Pikërisht këta do të përkrahen nga Lëvizja për Zhvillim Kombëtar.

Gazetarja: Megjithatë ka diçka për ta shpjeguar. Do të ishte mirë të ishim më të qartë, qoftë unë në pyetje, qoftë Ju në përgjigje. Kjo lëvizje do të krijojë një parti?

Mbreti: Jo, nuk është një parti. Sigurisht do të ketë në këtë Lëvizje edhe parti, grupime ose individë të cilët do të marrin pjesë.

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar nuk është një parti e re politike.

Gazetarja: Nuk do të jetë parti, nuk do të marrë pjesë në zgjedhje?

Mbreti: Po, do të marrim pjesë në zgjedhje, por si një Koalicion apo Grupim politik, me ata që do të dalin nga partitë e ndryshme, me personalitete të ndryshëm, me përfaqësues që shoqatat e ndryshme mund të paraqesin e që do të zgjidhen sipas aftësive të tyre.

Gazetarja: Por nuk druheni Ju se do të ngelet kjo Lëvizje vetëm në kuadrin e Lëvizjes së Legalitetit e të pak njerëzve?

Mbreti: Jo, jo! Kemi bërë shumë analiza edhe para se të shpallej Lëvizja për Zhvillim Kombëtar. Lëvizja e Legalitetit do të marrë pjesë patjetër, se ka qenë dhe është një lëvizje kombëtare, dhe ajo ka statutin e vet që i përshtatet Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Por kjo lëvizje është diçka më tepër se synimi për rikthimin e Mbretërisë. Ajo është një gjë që do t'i lihet kohës...

Ajo që është me rëndësi për ne sot, është ndërgjegja kombëtare, që të jemi të ndërgjegjshëm për të shpëtuar Shqipërinë. Edhe në vitin 97 kam dhënë një paralajmërim. Kam thënë se në rast se situata vazhdon siç po vazhdonte, ne do të bëheshim një shtet vasal, një shtet që do të varej krejtësisht nga fqinjët tanë dhe nga ndihmat ndërkombëtare. Kjo fatkeqësisht po ndodh. Sot jemi pohuajse një koloni e të huajve. Ku është dinjiteti i popullit shqiptar, zhvillimi ekonomik kombëtar, politika kombëtare dhe, natyrisht, ku është pavarësia jonë?

Ne kemi fatkeqësinë se, shumë njerëz në Shqipëri, duhet thënë pjesa më e madhe e popullsisë në Shqipëri - është shumë e varfër. Po pse qeveria nuk merr masa t'u japë punë, t'i ndihmojë këta njerëz që të mund të zhillojnë ekonominë për veten e tyre, për familjet e tyre dhe për të gjithë Shqipërinë? A mund të flitet për keqkuptim këtu?

Gazetarja; Ju flisni për humbje të pavarësisë së Shqipërisë, për gati kolonizim. Ku e shikoni? A ka momente të veçanta, a ka fakte të veçanta në emër të të cilave Ju flisni?

Mbreti: Po shihni situatën ekonomike. Nuk kam frikë të them se 60 % e më tepër të ekonomisë së Shqipërisë tashti varen nga monopolet e huaja, në bashkëpunim me mafian politike shqiptare. Leku shqiptar nuk vlen asgjë jashtë kufijve tanë, është një para që është mbajtur në mënyrë artificiale. Le të kujtohemi për zhvillimet e '97-ës, kur shpërthyen piramidat. Shqipëria po kthehet në një piramidë të rrezikshme për popullin shqiptar.

Gazetarja: Atëherë, nëpërmjet kësaj Lëvizjeje Ju synoni të lëshoni një alarm, një këmbanë?

Mbreti. Po!

Gazetarja: Pse mendoni se ka veshë që do t'Ju dëgjojnë? Dhe kur flas për veshë, nuk e kam fjalën tek populli, pasi duhet pushteti për të ndryshuar gjithçka. E kam fjalën tek politikanët. A mendoni se e morën seriozisht këtë këmbanë tuajën, nga ajo çka keni dëgjuar?

Mbreti: Po u them se, pas një analize të thellë, kemi parë që ka njerëz të preokupuar, të ndërgjegjësuar. Dhe këta janë njerëz që kanë ndërgjegje kombëtare. Ka njerëz që nuk marrin pjesë në parti politike, për arsye se zëri i tyre është një zë i vetmuar, por janë njerëz me rreth, të njohur nga populli shqiptar, janë njerëz që japin një kontribut të jashtëzakonshëm, por nuk duan të jenë pjesëmarrës në korrupsion e në trafiqe, në monopole e me probleme të tjera, që i dimë të gjithë. Nuk duan të merren me politikën e sotme, që ka sjellë të gjitha të këqiat që vuan sot populli e kombi shqiptar...

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar do t'ju japë mundësinë që këta njerëz të shfaqen jo si një zë i vetëm, por si një Lëvizje e gjerë, që do të tregojë që ka ndërgjegje kombëtare këtu, që ka ende njerëz me tradita e kulturë, e që kanë përgjegjësinë për ta shpëtuar Shqipërinë...

Gazetarja: Keni emra mbështetësish, njerëzish që janë afruar, njerëz që kanë konfirmuar mundësinë për t'iu bashkuar Lëvizjes, apo është herët?

Mbreti: Unë do t'ia lë kohës. Ata të shfaqen vetë, sipas fushave të tyre.

Gazetarja: Megjithatë, dhe njerëz prej atyre që mund të jenë duke u afruar, e kanë dyshimin dhe do të donin të dëgjonin një përgjigje të pyetjes: Kjo lëvizje nuk është marketing politik i dikujt që e do pushtetin, por është një ideal për ripërtëritje?

Mbreti: Do të provoj t'ju shpjegoj një gjë për karakterin tim. Unë jam idealist pragmatist, jam romantik pragmatist. Romantizmi mban idealizmin. Pragmatizmi m'i mban këmbët mbi tokë, atëherë, në këtë Lëvizje, unë kam para meje një detyrë. Kam lindur për këtë detyrë e do ta kryej këtë detyrë derisa të kem shpirt e jetë: do të vazhdoj të veproj për kombin tim. Pra, nuk i hyj thjesht një lëvizjeje, pa patur sigurinë, që është e nevojshme, se kemi shumë njerëz që do të përkrahen.

Gazetarja: Kjo Lëvizje, përveç njerëzve që do ta përkrahin, do të ketë edhe vota në kohën kur do të hyjë në zgjedhje?

Mbreti: Shpresoj se po, është në interes të popullit, është në interes të tyre. Me këtë rast do t'u bëj një thirrje të gjithë atyre që nuk kanë votuar deri më sot, për shkak të pakënaqësive ndaj qeverisjes e partive që janë në kuvend - të dalin e të votojnë kur të vijë koha e zgjedhjeve.

Gazetare: Megjithatë përsëri ka dyshues se, deri tani, Leka I-rë ka qenë jo shumë aktiv në jetën publike e politike; se ka patur mungesë financash për të hyrë në zgjedhje e për të qenë i fuqishëm në jetën politike të vendit! Çfarë do t'u thonit këtyre njerëzve?

Mbreti: Është e vërtetë se ka pasur mungesë financash, por ne nuk synojmë të blejmë vota dhe të blejmë njerëz. Fatkeqësisht, kjo ka ndodhur e po ndodh shumë herë, dhe kjo është një prej arsyeve të korrupsionit.

Ne synojmë të përfaqësohemi me njerëz që janë të ndershëm e që të punojnë për një ideal kombëtar. Ne shpresojmë se kjo do të ketë një përkrahje mjaft të madhe nga i gjithë populli Shqiptar, si tek intelektualët shqiptarë të të gjitha fushave, sepse Lëvizja për Zhvillim Kombëtar do të ketë të gjithë specialistët e saj.

Gazetarja: Në vitin 97 Ju keni qenë qytet më qytet gjatë fushatës Tuaj për referendumin. Do të doja të dija, në do të bënit të njëjtën gjë apo do të mjaftoheshit me mesazhe publike në ekrane?

Mbreti: Kur të vijë koha e kur të afrohet periudha e zgjedhjeve, do të bëj një fushatë për të përkrahur pikërisht ata që Lëvizja do t'i zgjedhë si kandidatë për deputetë. Do t'ju jap përkrahjen e plotë njerëzve që u besojmë. Ne kemi besim se do të jenë njerëz të pakorruptuar, por mund të ketë edhe ndonjë që mund të lëvizë. Kjo është pjesë e natyrës së njeriut, por ne do të bëjmë të pamundurën të sigurojmë njerëz të pakorruptuar.

Gazetarja: A do të jenë këta njerëz që do të kërkojnë një referendum tjetër për Monarkinë?

Mbreti: Ajo do të varet nga kërkesa e popullit. Në rast se gjykohet se Mbretëria është e nevojshme, mund të ketë një referendum! Në rast se jo, atëherë...

Gazetarja: Megjithatë ende mendoni se referendumi i vitit 97 është manipuluar, dhe se Monarkia ka fituar?

Mbreti: Nuk ka dyshim.

Gazetarja: Nuk keni dyshim? Kjo nuk do të thotë se marrëdhëniet tuaja me z.Sali Berisha, ish president i asaj kohe, janë të acaruara?

Mbreti: Në politikë nuk mund të kemi miq, as armiq. Politika është një çështje ku njeriu duhet të ketë një lloj mirëkuptimi për të ecur përpara. I vetmi "armik" në politikë është kundërshtari. Kur nuk është më kundërshtar, atëherë vazhdojnë marrëdhëniet normale. Ky është një parim edhe në politikën ndërkombëtare, dhe jo vetëm këtu.

Gazetarja: Politika është e njëjtë ngado. Por ju mund ta keni përsëri kundërshtar z.Berisha edhe kur një lëvizje si e Juaja merr votat e të djathtëve dhe mund të krijohet ideja e një marrëveshjeje me të majtët!

Mbreti: Lëvizja është e hapur për të gjithë shqiptarët e ndershëm. Unë nuk bëj marrëveshje me asnjeri, përveçse me popullin shqiptar.

Gazetarja: Pra nuk duhet të kemi dyshime për marrëveshje të mundshme me Kryeministrin e Shqipërisë e me kryetarin aktual të Partisë Socialiste?

Mbreti: Me askënd! Veç me popullin shqiptar!

Gazetarja: Mendoni se klasa politike shqiptare në reagimet herë nervoze e herë provokuese, sapo Ju dhatë mesazhin për këtë lëvizje, u ngacmua?

Mbreti: Bash ato reagime e këto reagime që vazhdojnë deri më sot, dhe do të vazhdojnë edhe më tutje, tregojnë se diçka i bezdis. Janë të shqetësuar, nuk dinë si ta marrin. Ata as mundësi nuk kanë pasur për ta lexuar plotësisht Mesazhin drejtuar Kombit Shqiptar, dhe jo pastaj që ta kenë kuptuar. Unë fjalët i kam thënë haptaz, tashti duhet që t'ua shpjegoj?

Dalëngadalë do të dalë edhe platforma e Lëvizjes, do të shpjegohet strategjia e saj. Por kjo do të shkojë me ritmin e saj, në mënyrë që mos të gjendemi të papërgatitur për asnjë rrethanë, as për reagimet apo veprimet që do të na vijnë, pasi shumë kanë filluar.

Gazetarja: Pati më shumë dashamirësi e seriozitet nga reagimet e politikanëve mbarëshqiptarë. P.sh lexova në gazetën "Fakt" reagime të z.Ali Ahmeti - kryetar i BDI. Reagim korrekt ishte edhe ai i z.Arbën Xhaferri - kryetar i BDSH, i cili ishte, përveçse korrekt, edhe shumë dashamirës. Por edhe nga shumë përfaqësues të tjerë të klasës politike mbarëshqiptare, ka mesazhe shumë inkurajuese.

Mbreti: Po, sepse edhe ata, si edhe politikanët e Kosovës, kanë një problem shumë të rëndë. Në rast se qeverisja shqiptare, që është shteti amë, nuk vepron në dobi të popullsisë shqiptare, që janë jashtë kufijve shtetërorë, atëhere veprimtaria e tyre dobësohet. Fatkeqësisht, qeveria shqiptare deri më sot nuk ka treguar vullnetin e plotë për t'i përkrahur me vendosmëri interesat e shqiptarëve që janë jashtë kufinjve. Unë dua dhe do të synoj që një ditë të arrijmë të kemi një shtet-komb, në mënyrë ligjore, diplomatike, politike. Kjo ka nevojë për një diplomaci dhe vendosmëri për t'ia arritur, e jo në kundërshtim me ligjet ndërkombëtare, përkundrazi..., po të merret parasysh se, një nga pikat kryesore të OKB, është vetvendosja e popujve. Në rast se populli shqiptar dëshiron të vetvendosë, shtrohet pyetja: a ka të drejtë apo jo?

Kemi shumë shembuj, por po u jap dy shembuj të mëdhenj: Gjermania që arriti të bashkohet. Tjetri është ai i Çekosllovakisë, që u nga në dy republika, njëra Sllovakia e tjetra Çekia. A ka pasur ndryshim kufinjsh?

Gazetarja: Po flasim për shtetin amë, por po ju ndërpres, pasi dritat sapo na lanë. Jemi në vitin 2004, Shqipëria synon BE, flet për shtet, por ende ka problem për një gjë kaq normale dhe njerëzore, siç janë dritat.

Mbreti: Është një gjë jo vetëm normale, por edhe e nevojshme, pasi nëqoftëse Shqipëria dëshiron të ketë industri, dëshiron të punësojë njerëzit e vet - energjia duhet të jetë e domosdoshme. Dritat qëllon të ikin në çdo vend të botës, apo të ndërpriten përkohësisht. Bie fjala, kur jetonim në Afrikë ndodhte ndërprerje e energjisë elektrike, por ishte nga rrufeja, e ato vinin menjëherë, pasi edhe në kohë shumë të rrezikshme shkonin t'i rregullonin. Ndodhte që, për punë madhore, njoftonin për ditën e orën kur do të ndërpritej energjia elektrike. Këtu, fatkeqësisht, ndodh gjithmonë e për arsye që ende nuk i kam kuptuar plotësisht, pasi ne kemi burime energjitike nga më të pasurat në Europë. Mungesa e dritave është e rrezikshme edhe për shëndetin, që nga spitalet e deri tek fëmijët dhe shtëpitë që ruajnë mes kësaj vape ushqimet e tyre.

Gazetarja: Shumë gjëra janë të rrezikshme për shëndetin në Shqipëri, jo vetëm dritat, por edhe mungesat e tjera, pasi shumë shqiptarë, një pjesë e madhe e shqiptarëve, janë të pakënaqur nga qeverisja aktuale, sikur kanë qenë edhe nga qeveritë e kaluara. Pse ata duhet t'ju besojnë Juve për mënyrën e të bërit shtet, që ata s'e kanë pasur më parë?

Mbreti: Unë s'e kam zakon të premtoj gjëra që s'mund t'i plotësoj. Unë ju thashë në 97-ën, se në rast se monarkia e fiton referendumin, do të ketë një rritje graduale e të ngadaltë, por të sigurt të nivelit të jetesës - nga viti në vit. Do të ketë rend e ligj, pasi këto janë gjërat kryesore që të gjithë qytetarët i kërkojnë, sepse kanë nevojë për to. Një vend pa rend e ligj, më vjen keq, por nuk ka asnjë shqiptar që mund ta vlerësojë, jo më të huajt. Ne kemi nevojë për punësim në Shqipëri, pasi shumë nga rinia jonë po dalin nga Shqipëria. Pse kemi arritur në këtë situatë kaq të vështirë? Po ju jap dy shembuj: një nga fshati e një nga qyteti. Merreni parasysh fshatarin. Ai sot po të ketë një ndihmë, cilado qoftë, që e kemi të studiuar nga ekspertët, do të zhvillojë prodhimet e veta, por fshatari sot e gjen më të lehtë të blejë perimet e importuara se t'i rrisë vetë. Të vazhdojmë me qytetarin, një tregtar i vogël p.sh. arrin të hapë një kafe apo një biznes të vogël familjar. Pse të mos i jepet pak kohë atij, pasi ai ka investuar, ka marrë borxh për t'a hapur këtë punë. Ai do të punojë, por jepi pak kohë që ai të arrijë të marrë veten, para se të filloni ta mbysni me tatime. Tatimet do të vendosen edhe për të, por një periudhë kohore le t'i jepet mundësia që të marrë veten e ta fuqizojë biznesin. Një njeri që dëshiron të punojë dhe të japë një kontribut njerëzor e social, pse duhet ta dënosh që në fillim?

Gazetarja: Ka një problem me shumë debat dhe duhet të kishte më shumë debat, siç është çështja e pronave, e pa zgjidhur ndër vite. Kaloi në parlament mes shumë debatesh e largimit të opozitës, megjithatë cili është mendimi juaj mbi këtë ligj? Mendoni se do të ketë zbatim?

Mbreti: Nuk e di se si mund të hyjë në zbatim në këtë formë! Unë besoj se duhet njohur prona e pronarit legjitim dhe duhen të kompensohen pronarët që e kanë pasur në përdorim këtë pronë. Ka mënyra të ndryshme, me mirëkuptim të të dy palëve, me ndërhyrjen e shtetit, në mënyrë ligjore dhe duke i përkrahur, dhe jo duke i penguar. Fatkeqësisht kjo nuk ka ndodhur ende, dhe nuk e di si po e sheh BE këtë ligj. Unë për vete e quaj një marri.

Gazetarja: Është një pyetje personale, por mund t'ju kërkoj përgjigje pasi ka të bëjë me pronat tuaja. E përmenda gjatë intervistës që ndodhemi në këtë Rezidencë që nuk është e juaja, ndërsa keni prona që ju përkasin. A do të merreni me to? A do t'i kërkoni? A do të kërkoni mbështetje për t'i marrë?

Mbreti: Unë thashë, kur erdha në Shqipëri, që nuk do të merrem me pronat e mia, derisa të kalojë ligji për të gjithë. Tashmë ligji kaloi. Tashti do të filloj, është normale, pasi edhe unë jam shqiptar, kam lindur këtu, kam pasuri të trashëguar e dua ta përdor jo veç për të mirën time, por edhe për të mirën e kombit shqiptar, pasi ka shumë nevojë.

Gazetarja: Nuk druheni se klasa aktuale politike apo ajo që do ta zëvendësojë, nuk do të qe e interesuar jo vetëm t'ju kthejë pronat e Mbretit, por edhe autoritetin.

Asaj do t'i interesonte vetëm një nostalgji për mbretërinë.

Mbreti: Vetkuptohet që kanë frikën e kolltukut. Sot pushteti, edhe kuvendi, deri në një pikë, është aq i ngatërruar në luftën për kolltuk saqë nuk merren me nevojat e vërteta të popullit. Unë e shoh si një arsyetim më tepër këtë për Lëvizje për Zhvillim Kombëtar.

Gazetarja: Duke iu rikthyer edhe një herë Lëvizjes, mendoni se kjo do të bashkojë më tepër nostalgjikë të mbretërisë të kohës së babait tuaj, kur ai drejtonte këtë vend, sesa njerëz të pakënaqur e me besim tek djali i Mbretit Zog?

Mbreti: Unë shpresoj se kjo Lëvizje do të ndikojë tek njerëzit që mendojnë, tek njerëzit që kanë jo vetëm një kundërshtim me qeverinë e sotme, por edhe tek njerëzit që duan të kontribuojnë diçka për vendin e tyre, sado e vogël apo e madhe. Prandaj unë kërkoj që, të gjithë shqiptarët, kushdo qofshin, ta mbështesin, t'i vihen pas kësaj Lëvizjeje, për të ngritur përsëri ndërgjegjësimin shqiptar, kulturën shqiptare.

Ne kemi një nam shumë të keq jashtë, por kjo ka ndodhur veç këto vitet e fundit.

Po pse? Sepse jemi kufizuar. Po pse jemi kufizuar? Ka shumë arsye, siç thashë më parë. Paraja jonë nuk ka asnjë vlerë jashtë, por edhe jashtë kanë probleme papunësie. A do të ketë gjithmonë emigrantë shqiptarë që të marrin punën e tyre? Pasi nuk kanë asnjë mundësi këtu.

Gazetarja: Padyshim ju hyni në këtë betejë politike me shpresën se do t'ia dilni mbanë, por keni një rast të së shkuarës, vitin 1997, kur jeni sërish i bindur se Monarkia ka fituar në referendumin i cili u shpall "i pafituar". Pra si do të tentoni të rihyni në skenën politike Shqiptare dhe a do të ketë të njëjtën shfaqje agresiviteti nga Ju, si dikur?

Mbreti: Shikoni! Nëqoftëse unë doja të bëja një akt agresiv në vitin 1997, ishte shumë e kollajshme. Unë jam mjaft ushtarak për të ditur si ta bëj një grusht shteti, po të ishte në qëllimin tim për ta bërë një gjë të tillë. Duke qenë se jam garanti i Statutit Themeltar, nuk mund të bëj një gjë të paligjshme. Nuk dua të derdh gjak shqiptar.

Në vitin 1997 unë e kuptova menjëherë, sapo hyra në Shqipëri, se lufta ishte humbur, sepse atëhere postet kyçe ishin paracaktuar. Atëherë çfarë ishte më me rëndësi të madhe për mua? Po ju tregoj çfarë ishte rëndësia më e madhe: të njihja popullin shqiptar e të më njihnin mua, prandaj shkova kudo, në të katër anët e Shqipërisë, ku kisha pyetje e përgjigje dhe një fjalim të shkurtër, siç e kam zakon. Pikërisht në një moment, kujtoni diçka, Qeveria, kur erdha unë, nuk kishte mundësi të dilte jashtë qendrës së Tiranës, nuk kishte mundësi të dilte në lagje dhe në periferi. Asnjë politikan nuk dilte nga qendra, por unë, me mundësitë e mia kam mundur të bisedoja e të isha i mirëpritur nga populli shqiptar, në të katër anët e vendit. Besoj se kjo nuk është veç nostalgji! A nuk është një arsyetim i plotë?

Gazetarja: E përmendëm shumë vitin '97 dhe pozitën tuaj në atë kohë. Ka ndryshuar Shqipëria nga viti 97 për Lekën I-rë, qoftë në mendësi, qoftë në mentalitet, qoftë në klasën politike qeverisëse?

Mbreti: Po. Ka ndryshuar! Dhe ky ndryshim është marrë parasysh, por, fatkeqësisht, vobektësia është më e madhe se në 97-ën. Fshatari e qytetari janë në pikën e fundit të vobektësisë. Po të mos ishin paratë që dërgon rinia jonë, që duhej që të ishte këtu për ta lulëzuar këtë vend, por po punojnë jashtë, në Angli, Itali, Greqi e vende të tjera, për të dërguar pak para këtu që të mbajnë familjet e tyre - Shqipëria do të ishte në një pozitë shumë të keqe. Ato pak eksporte që arrijmë të bëjmë, gjithsej arrijnë në 50 milion $ në vit. Çfarë është buxheti i shtetit 2 miliard $? Nga vijnë ato para? Nga borxhet që marrim!? Atëherë? Jemi duke u futur ditë pas dite në borxh! Si do t'i paguajmë këto borxhe?

Gazetarja: Po klasa politike Shqiptare në sytë e Lekës I-rë a ka ndryshuar, përveç që është ricikluar që nga '97-ta?

Mbreti: Fatkeqësisht, deri në një pikë, klasa politike Shqiptare është bërë shumë më e zgjuar në mënyrën si të pasurohet.

Gazetarja: A mendoni fundin? A do të ketë mësim për ata që përpiqen të zgjuarësohen, duke u pasuruar në mënyrë të padrejtë?

Mbreti: Ajo është në dorën e tyre. Unë nuk jam Zoti.

Gazetarja: Kush jeni Ju atëherë, për ta mbyllur këtë intervistë?

Mbreti: Unë jam ai që shihni përpara, një njeri që ia ka kushtuar jetën Kombit Shqiptar, e do të vazhdojë të veprojë brenda mundësive të tij, edhe me miqësitë që kam në të katër anët e botës. Do të vazhdoj me vendosmëri. E di shumë mirë se ç'më pret. Është detyra që më pret.

Gazetarja: Unë ju uroj në fund të kësaj interviste - fat në detyrën tuaj dhe shëndet.

Mbreti: Ju falenderoj shumë. Veçanërisht do të dëshiroja që, me anën tuaj, të falenderoj të gjithë shqiptarët për mirëkuptim kombëtar, që ta çojmë të gjithë bashkë përpara Shqipërinë. Shpresoj se këto pak shpjegime që kam mundur të jap, do të shpjegojnë kuptimin dhe qëllimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Në të ardhmen do të shpallen më tepër e më tepër, e do të arrini ta kuptoni sipas njerëzve specialistë të çdo fushe, sepse unë nuk i di të gjitha, sepse nuk i kam këto synime. Unë e di si është problemi dhe si duhet zgjidhur. Por kemi njerëz që duhet ta planifikojnë, dhe ne do t'i gjejmë këta njerëz, brenda Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Gazetarja: Faleminderit.

Mbreti : Faleminderit dhe shumë urime.

Përfaqësuesit e lartë të organizmave monitorues, rrisin interesimin për PLL

OSBE kontakton me drejtuesit e Degëve të PLL Tiranë e Durrës

Ditën e mërkurë, më datë 23 qershor 2004, me kërkesën e përfaqësisë së OSBE në Shqipëri, në ambientet e Hotel "Dajti"-t u zhvillua një takim i përfaqësueses së lartë të këtij organizmi monitorues në Shqipëri, znj.Ayesha Saran me drejtuesit më të lartë të Degës së PLL Tiranë, përkatësisht kryetarit të Degës z.Blerim Kamberi dhe nënkryetarit të saj z.Hamit Kurti.

Në fillim të këtij takimi institucional, znj.Saran bëri një prezantim të shkurtër të punës së saj dy-vjeçare në Shqipëri, në funksionin e koordinatores së OSBE me partitë politike dhe, në vijim, shprehu dëshirën për t'u njohur më nga afër me punën dhe gjendjen organizative të Degës së PLL Tiranë.

Në mënyrë të veçantë znj.Saran u interesua për mënyrën e funksionimit të strukturave dhe forumeve drejtuese, nivelin e pjesëmarrjes në vendime të rëndësishme dhe ndikimin në vendim-marrje, si dhe të demokracisë së brendshme në jetën organizative të strukturave - pasi u njoh pjesërisht edhe me shtyllat kryesore të statutit dhe kopetencat staturore të strukturave dhe forumeve drejtuese. Më pas përfaqësuesja e lartë e OSBE u interesua të mësonte opinionin e bashkëbiseduesve për procesin zgjedhor dhe zgjedhjet për pushtetin vendor më 12 tetor 2003, si dhe rolin e pozicionin e PLL në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar.

Në fjalën e tij, kryetari i Degës së PLL Tiranë z.Blerim Kamberi, fillimisht shprehu kënaqësinë për këtë takim dhe e falenderoi znj.Saran për interesimin e OSBE dhe të sajin personal për PLL dhe Degën e saj të kryeqytetit. Më pas z.Kamberi vijoi me konsiderata të përgjithshme për rolin dhe kontributin e OSBE në procesin e monitorimit të politikës shqiptare dhe hartimin e një kuadri ligjor të standarteve demokratike.

Më pas z.Kamberi shpjegoi për bashkëbiseduesen ndërtimin e Degës së PLL Tiranë në nëndegë, në funksion të objektivave politiko-elektoralë dhe bazuar në ndarjen administrative të rrethit Tiranë.

Z.Kamberi shpjegoi se Dega e PLL Tiranë është e shtrirë dhe funksionon me strukturat e saj në të gjitha bashkitë dhe komunat e rrethit, dhe po punon për përmbushjen e udhëzimit të kryesisë së PLL për ndërtimin e seksioneve të saj pranë çdo qendre votimi. Sipas z.Kamberi, Dega e PLL Tiranë përfaqësohet në këshillat vendorë të bashkive dhe të një pjese të komunave të rrethit me 10 këshilltarë të zgjedhur më 12 tetor 2003, dhe këto këshilltarë janë përfaqësues aktivë në procesin e vendim-marrjes, duke shpalosur njëkohësisht vizionin dhe objektivat e qeverisjes vendore të PLL, që janë në shërbim të komunitetit, halleve dhe nevojave të zgjedhësve.

Në përgjigje të një pyetjeje të drejtëpërdrejtë, gjatë ekspozesë së tij z.Kamberi e informoi znj.Saran se ishte zgjedhur kryetar i Degës së PLL Tiranë pas një gare dinjitoze dhe konform procedurave statutore demokratike. Më pas, kryelegalisti kryeqytetas, duke dhënë konsideratat e tij për shkallën e demokratizimit të jetës së brendshme të PLL, theksoi se ajo ka arritur në nivele të lakmueshme, të cilat do t'i kishin zili edhe partitë e mëdha. Por njëkohësisht ai shprehu gjithashtu keqardhjen për aksesin e pamjaftueshëm në media të PLL dhe aktiviteteve të saj politike, për shkak të nivelit të pamjaftueshëm të pavarësisë së tyre dhe shpesh të njëanshmërisë evidente.

Në vazhdim të ekspozesë së tij, z.Kamberi shpjegoi se, në Degën e PLL të kryeqytetit, në zgjedhjet vendore të 12 tetorit garuan personalitete të fuqishme të jetës politike dhe intelektualë ndër më të spikatur, të cilët konkuruan me dinjitet përkrah kandidatëve alternativë, duke i superuar shpesh ata për nga niveli intelektual dhe vizioni politik për qeverisjen vendore. Sipas z.Kamberi, këta intelektualë përbëjnë një bërthamë premtuese për konkurrimin politik të PLL dhe qeverisjen e ardhshme, në nivel qëndror dhe lokal.

Ata kanë dhënë një ndihmesë të kënaqshme në përmirësimin e punës politike dhe platformave qeverisëse të PLL, si dhe në drejtim të konsolidimit organizativ të strukturave dhe të rritjes së shkallës së demokratizimit të jetës së brendshme. Z.Kamberi në vazhdim të prezantimit të kapaciteve intelektuale të PLL, theksoi se angazhimi politik dhe pjesëmarrja e intelektualëve të spikatur në proceset zgjedhore brenda dhe jashtë partisë, i ka dhënë asaj një dimension të rëndësishëm, që reflektohet me rritjen e besimit tek programi dhe alternatva legaliste dhe në angazhimin e drejtëpërdrejtë të tyre në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar të ndërmarrë nga NMT Mbreti Leka I-rë, ku PLL është pjesë organike e rëndësishme në plan organizativ e politik.

Tejet e kënaqur nga ekspozeja e z.Kamberi, znj.Saran u interesua të dinte edhe opinionin e nënkryetarit të Degës së PLL, z.Hamit Kurti, lidhur me problemet e sipërcituara.

Në fjalën e tij, z.Kurti fillimisht shpjegoi momentet e krijimit të PLL si partia më e vjetër politike në vend dhe iniciuesja e pluralizmit politik shqiptar, e themeluar nga Mbreti Zog. Më pas z.Kurti theksoi se PLL ka qenë një parti përparimtare dhe Mbreti Zog ishte një reformator që reformoi thellësisht jetën e vendit, dhe se akti më i madh reformues i tij ishte hartimi dhe miratimi i Statutit Themeltar të vitit 1928, që ishte një ndër kushtetutat më demokratike, e që përcaktoi fizionominë e shtetit shqiptar dhe të qeverisjes së kohës.

Më pas z.Kurti foli për vështirësitë e shumta që kaloi PLL në mërgim dhe legalistët në Atdhe, të cilët u përndoqën dhe u persekutuan barbarisht nga regjimi komunist, por kurrë nuk u gjunjëzuan dhe se shpresë për këtë ishte Mbreti Zog, Monarkia dhe Legjitimiteti. Pastaj ai shpjegoi se vetëm nga trungu i tij familjar kishte 7 të masakruar nga regjimi komunist, ndërsa nga rrethi i afërm familjar e miqësor numri i tyre arrinte në 28 të pushkatuar, me e pa gjyq.

Por për legalistët, që mbi të gjitha kanë Atdheun dhe Kombin, koncepti i hakmarrjes dhe revanshit nuk ekziston. Ata kanë qenë dhe janë idealistë që duan demokracinë dhe zhvillimin e vendit. Kjo është edhe arsyeja që ata mbështetën pa rezerva nismën e Mbretit, pagëzuar "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar", sepse besojnë tek NMT Mbreti Leka I-rë dhe idealet mbetërore për të cilat sakrifikuan aq shumë, besojnë tek PLL, programi i saj dhe idealet e legalistëve.

Znj.Saran shprehu mirëkuptim për pikëpamjet dhe parashtrimin e z.Kurti dhe pasi falenderoi drejtuesit e lartë legalistë për bisedën e ngrohtë e tejet informuese, shprehu dëshirën për të vazhduar edhe në të ardhmen kontaktet dhe intensifikuar marrëdhëniet dypalëshe, tashmë të institucionalizuara plotësisht.

Me dëshirën për t'u takuar sërish në tryeza të organizuara enkas për shkëmbim mendimesh dhe bashkëbisedim të sinqertë për problemet shqetësuese, znj.Saran u nda me drejtuesit e lartë legalistë duke u shprehur atyre falenderimet më të përzemërta për gatishmërinë e treguar për bashkëpunim dhe besimin se marrëdhëniet dypalëshe do të intensifikohen në të ardhmen.

***

Paraditën e datës 26 qershor, në qytetin e Durrësit u zhvillua gjithashtu një takim i përfaqësueses së lartë të OSBE në Shqipëri, znj.Saran me drejtuesit e lartë të Degës së PLL Durrës, kryetarin e saj z.Riza Dajko dhe sekretarin organizativ z.Islam Alikaj.

Fillimisht z.Dajko i uroi mirëseardhjen znj.Saran, për ta informuar më pas për mënyrën e ndërtimit dhe funksionimit të Degës së PLL Durrës, gjendjen aktuale dhe objektivat perspektive të saj për shtrirjen në të gjithë rrethin, synimin për konsolidimin e strukturave dhe ndërtimin e një partie të vërtetë elektorale, që aspiron rotacion politik dhe një pushtet në shërbim të qytetarëve shqiptarë e interesave kombëtare.

Z.Dajko bëri me dije përfaqësuesen e OSBE se Dega e PLL Durrës është organizuar mbi bazën e 9 nëndegëve, që mbulojnë 3 bashki dhe 2 komuna, se ka përfunduar riorganizimi në nëndegën e rajonit 4 dhe se ky proces është në përfundim në bashkinë e Sukthit.

Ndërsa interesimit të znj.Saran për qëndrimin e kësaj Dege ndaj iniciativës së fundit politike të NMT Mbretit Leka I-rë "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar", z.Dajko iu përgjigj se legalistët durrsakë e kanë pritur atë me entusiazëm dhe se ndihma më e mirë për mbështetjen e saj është rritja dhe forcimi organizativ i Degës së PLL Durrës, duke marrë parasysh faktin se kjo lëvizje dhe përfaqësuesit e saj konkurrojnë për pushtet në vitin 2005. Sipas z.Dajko, në këtë këndvështrim kjo Lëvizje duhet ndihmuar me vota dhe struktura që i ruajnë ato, sipas motos së PLL "Një seksion - një qendër votimi".

Përsa i përket traditës historike të PLL dhe mbështetjes tek kjo parti edhe të "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar", z.Dajko sqaroi se PLL ka një të kaluar të lavdishme dhe një eksperiencë të gjatë dhe të vyer politike, çka do të ndihmojë edhe në intensifikimin e veprimtarisë politike dhe suksesin e saj në këtë sipërmarrje me rëndësi madhore.

Më pas biseda u përqëndrua edhe në problemet që dolën gjatë zgjedhjeve vendore të 12 tetorit, dhe drejtuesit e lartë legalistë durrsakë i bënë të ditura vështirësitë që kjo Degë dhe e gjithë PLL hasi para dhe gjatë kësaj fushate të pabarabartë në të gjithë drejtimet, dobësi këto të shkaktuara kryesisht nga Kodi Zgjedhor, i cili stimulonte partitë e mëdha dhe ato në pushtet.

"Mangësitë e mëdha të këtij Kodi, e që determinuan zhvillimin e kësaj fushate, ndikuan edhe në rezultatin zgjedhor të Degës së PLL Durrës", - theksuan drejtuesit legalistë.

Më pas ata e njohën përfaqësuesen e lartë të OSBE edhe me objektivat politikë e zgjedhorë të Degës në të ardhmen, të cilat janë shumë më të larta se ato të zgjedhjeve të kaluara dhe do të shërbejnë si test i rritjes dhe konsolidimit të PLL në rrethin e Durrësit. Në këtë kuadër, ata shprehën bindjen se "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" do të angazhojë energji të mëdha dhe shtresat më të interesuara për zhvillimin e vendit dhe një qeverisje demokratike e të denjë.

Bindja e tyre mbështetej në arritjet e dikurshme mbresëlënëse dhe rrënjësore të kohës së Mbretërisë, gjatë periudhës së ndritur të mbretërimit të Mbretit Zog (1928-1939).

Në fund të bisedës, znj.Saran shprehu falenderimet dhe mirënjohjen e saj për bashkëpunimin e sinqertë dhe shprehjen e çiltër të pikëpamjeve dhe përsëriti dëshirën për t'i shtuar kontaktet dypalëshe.

Drejtuesit e lartë legalistë e falenderuan znj.Saran në emër të legalistëve durrsakë për interesimin e saj dhe të institucionit prestigjioz që përfaqëson, dhe e siguaruan atë për gatishmërinë e tyre për të rritur bashkëpunimin institucional në të ardhmen.

Këto takime të znj.Saran në emër të OSBE me drejtuesit më të lartë të Degëve të PLL Tiranë e Durrës, dëshmojnë rritjen e interesimit të organizmave monitorues për PLL, programin, alternativat dhe qëndrimet politike për të gjitha problemet që interesojnë mbarë klasën politike dhe shoqërinë shqiptare. Ato janë shprehje të rritjes së formatit politik dhe përfaqësues të PLL, si një zë unikal në politikën shqiptare jo vetëm për shkak të alternativës mbretërore që ajo mbron e promovon, por edhe për këndvështrimet e qëndrimet për zgjidhjen e problemeve që qëndrojnë në bazën e krizës totale që përjeton vendi.

Korresp. i "Atdheu"

Një studim i ri i Unionit Mbretëror Italian mbi monarkinë

Avantazhet e monarkisë ndaj sistemit republikan

Monarkia bën të dukshëm dhe simbolizon fort sovranitetin, që është një domen i patjetërsueshëm i politikës. Monarkia bashkon rezultatet e pluralizmit me avantazhet e unitetit, të domosdoshme për ushtrimin e njëkohshëmm koherent dhe efikas të sovranitetit. Në korelacion (lidhje) me këto, ajo eviton zvetënimin e pluralizmitm çka do të thotë shkatërrimin e vendimmarrjes dhe të përfaqësimit, dhe njëherazi shmang hipertrofinë e sundimit monokratik. Për këtë qëllim të dyfishtë, përreth monarkisë synon të krijohet një aristokraci me një frymë shërbimi, e aftë qoftë për të riekuilibruar presionet e veçanta të interesave oligarkike, qoftë për të dhënë bollëk veprash në procesin e mbajtjes dhe të tejçimit të shpirtit qytetar në mekanizmin e administrimit të një republike.

Monarkia: antidoti ndaj oligarkive

Monarkia është më e tërhequr se demokracia republikane ndaj ndikimit të parasë, të numrave, të kompetencave, madje deri të lindjes (origjinës), si dhe ndaj presioneve të interesave të veçanta (partikulariste) dhe grupimeve që lidhen me to. Jo vetëm kaq. Ndërsa numrat dhe paratë, kaq të fuqishëm në një republikë demokratike, tentojnë të ngrenë në qiell fuqinë e sasisë, duke qenë të dyja elementë sasiorë, - monarkia ngërthen të dhënat sasiore me të dhënat cilësore, gjë esenciale për të 'sub specie' qoftë për edukimin, qoftë për mirësjelljen, qoftë për traditat kulturale, morale dhe historike.

Kurora për interesin e përgjithshëm

Sigurisht edhe për monarkinë mund të themi, gjë që dihet, se ka "interesa të veçanta". Por një interes i tillë, i cili është vazhdimësia (persistenca) e Kurorës, bashkëpërputhet me interesin e përgjithshëm të kombit, për shkak se është në interes të dinastisë mbretëruese që të ekuilibrojë partikularizmat e oligarkive të parasë, të numrave, të origjinave, të kompetencave duke shmangur që ndonjëra prej tyre të bëjë zullume sa të rrezikojë Kurorën: por një ekuilibrim i tillë është njëkohësisht në interesin e përgjithshëm të kombit, përderisa asnjëri nuk mund të grumbullojë aq shumë pushtete sa të nënshtrojë të tjerët. Mbreti është i "përgatitur", përmes studimeve, për një qëllim të tillë.

Monarkia si stimul dhe si fre

Ja përse, kur mbi shoqërinë bie tapeti i plogshtisë (imobilizmit), monarkisë i takon të nxisë faktorët e reformave dhe të transformimeve; ndërsa kur shoqëria është e nxitur nga stimuj tepër të fortë ndryshimesh të pamenduara, monarkisë i takon të luajë një rol meditativ me qëllim që dinamikat shoqërore, civile dhe institucionale të drejtohen në ritme më të buta dhe graduale. Si në njërin rast, edhe në tjetrin, nuk do të jenë as të djathta e as të majta.

Monarkia nuk mund të ketë ngjyra partiake

Falë vazhdimësisë së saj, autonomisë së saj ndaj palëve, identifikimit të saj me shtetin dhe me institucionet themeltare, monarkia e trashëgueshme e shmang kreun e shtetit nga zgjedhjet e herë-pas-hershme. Ajo zgjidh në mënyrë automatike dhe krahasimisht paqësore problemin, krucial (thelbësor) në çdo sistem politik, të suksesionit (vazhdimit) të kreut të shtetit. Ajo mishëron me vazhdimësinë e saj, bashkëpunimin e afrimin e brezave. Duke shpërhapur kunjunkturat e paevitueshme qoftë edhe legjitime, orientimet dhe ndjenjat popullore, ajo kryen atë që është funksioni themelor dhe dallues i lidershipit politik, pra projektimin në afate të gjata, të stabilitetit të zyrave drejtuese kryesore, dhe të interesave supreme e të përhershme kombëtare; ndërsa politika demokratike republikane është e dënuar, prej vetë thelbit të strukturës së saj, në projektimin dhe përfundimin në kohë të shkurtër, në përnjëhershmërinë, improvizimet, lakadredhjet, përkohshmërinë, kontradiksionet, paqendrueshmërinë dhe rastësinë e interesave, shpresave, sugjestioneve, emocioneve e kërkesave të forta partikulariste.

Monarkia ndërlidh strukturat themelore të shtetit

Monarkia ndërlidh strukturat themelore të shtetit (forcat e armatosura, diplomacinë, gjykatat, administratën e lartë) me Kurorën, me rregullat e saj, me besnikërinë e saj, duke i mbrojtur zyra të tilla të rëndësishme nga presionet dhe sulmet e palëve të ndryshme. Ajo eviton që partitë të përziejnë me interesat e tyre speciale dhe të veçanta (qofshin ato politike, ekonomike, kulturore) institucionin simbol të unitetit kombëtar. Kësisoj ajo mbron shtetin me koherencën vendimmarrëse e vepruese, dhe me qendrueshmërinë e paanshmërinë e ligjeve. U garanton individëve dhe grupeve, brenda autonomisë së një shoqërie civile, gjithë liritë e përputhshme me dinjitetin dhe ushtrimin e autoritetit të saj.

Monarkia është e aftë për vetëkorrigjim

Gjithnjë brenda hapësirave të natyrës njerëzore, kaq shumë e prekur në disponibilitetin e saj ndaj së mirës, monarkia është e aftë për vetëkorrigjim të paktën gjithaq sa demokracia, sepse nëse është e ditur që në regjimet demokratike qëndrimi vetëkorrigjues mbështetet në parimin e mospajtimit (që mundëson herë t'i shmangim e herë t'i tregojmë gabimet) në monarki një qendrim i tillë inkurajohet nga sensi i kufizimit, nga maturia, që janë të lidhura fortësisht me rolin e ekuilibruesit. Sigurisht monarkia mund ta humbë aftësinë vetëkorrigjuese, për shembull nëse shndërrohet në një mbretëri absolute. Por kjo gjë vlen njëlloj edhe për demokracinë, nëse shndërrohet në një absolutizëm demokratik, me të dyja pamjet e saj të njëllojta e të kundërta, herë diverguese e herë konverguese: teprimi i shpërhapjes, tirania e maxhorancës, qoftë ajo popullore, qoftë ajo parlamentare. Por të mos përmendim faktin se ndërsa për monarkinë europiane absolutizmi është një gjë e sajuar forcërisht (që prej Makiavelit dhe Monteskjesë tradita kryesore kulturore e kontinentit tonë e lidh gjithmonë monarkinë me bashkekzistencën e një shumësie pushtetesh të ndërmjetme), për demokracinë republikane, absolutizmi është bash në premisat e saj doktrinore e për më tepër antropologjike, prejse demokracia republikane nuk njeh titull tjetër pushtetëror përveç numrave, numërimit të votave. Prirja ndaj monizmit është pra, në themel, më e fortë dhe koherente në demokracinë republikane sesa në një monarki.

Ndërtimi i shtetit kombëtar dhe dinastisë sabaude (italiane)

Të gjithë e dimë realitetin institucional të gadishullit para procesit të rilindjes, e të gjithë e dimë, për shembull, që shtëpi të tjera të rëndësishme mbretëronin në pjesë të ndryshme të territorit italian. Pra ekzistonte një gjendje me mundësi të hapura për të gjithë, në të cilën edhe dinastive të tjera, u ishte ofruar mundësia për të bashkuar kombin dhe për të krijuar shtetin kombëtar. Por kjo nuk ndodhi. Ndërsa pjesa tjetër e shtëpive mbretëruese, edhese me vlera të larta, nuk ndërmorën ndonjë iniciativë thelbësore dhe ngelën të lidhura me interesa të ngushta (preminente) të fuqive të huaja, Shtëpia Savoja qe e vetmja dinasti që rrezikoi drejtpërdrejt, që e vuri në diskutim gjithçka të vetën, e cila nuk u tërhoq ndaj atij detyrimi përbashkues në të cilin popujt e Francës dhe të Britanisë së Madhe ia kishin arritur prej shekujsh; - që pranoi sfidën e 'state building' e të 'nation building' (shtet ndërtimit dhe të komb formimit - N.K. - anglisht në origjinal), duke vënë në dispozicion shtetarët e vet, armatat e veta, diplomacinë e vet, dhe duke gjetur si pengesa në rrugë pikërisht ato dinasti dhe ato regjime që ishin aq të lidhura me interesa të tjera të forta, të huaja apo ekumentike.

Vijon në numrin e ardhshëm

Marrë nga faqja e monarkisë italiane

www.monarchia.it

Përktheu nga italishtja:

Neritan Kolgjini

Mbledhje e këshilltarëve legalistë të rrethit Tiranë me Departamentin e pushtetit vendor

Këshilltarët legalistë të mbrojnë programin dhe interesat e PLL

Ditën e premte, më datë 18.06.2004, në kuadër të programit për vënien në efiçiencë të plotë të departamenteve të Degës së PLL Tiranë, kryetari i saj z.Blerim Kamberi, organizoi një takim me këshilltarët legalistë të pushtetit lokal në bashkitë dhe komunat e rrethit të Tiranës. Në këtë takim morën pjesë zotërinjtë: Nikolin Mjeda - drejtor i Departamentit të organizimit dhe funksionimit të pushtetit lokal, nënkryetari i Degës së PLL Tiranë z.Hamit Kurti, këshilltarët legalistë: zotërinjtë Murat Basha (bashkia Tiranë), Fiqiri Spahiu (komuna Paskuqan), Sami Hasrama (bashkia Vorë), Xhevit Kamberi (komuna Kashar), Xhetan Çejku (komuna Bërxull), ndërsa këshilltarët e tjerë mungonin për arsye objektive, pasi disa prej tyre janë arsimtarë dhe kanë sezon provimesh.

Në takim mori pjesë edhe anëtari i KD të Degës së PLL Tiranë z.Astrit Kola.

Në fillim të takimit, kryetari i Degës z.Kamberi, foli për rëndësinë e organizimit të këtij departamenti, i cili do të bëjë të mundur strukturimin e qëndrimeve të këshilltarëve të PLL në pushtetin vendor, ruajtjen e identitetit politik të tyre, vullnetin për të qenë përfaqësues të denjë të të drejtave të zgjedhësve që ata përfaqësojnë, si dhe ngritjen në lartësinë e duhur të menaxhimit të këtij pushteti, të cilin PLL synon ta vërë në shërbim të qytetarëve.

Sipas z.Kamberi, ky proces do të bëjë të mundur identifikimin e të gjithë problemeve në komuna dhe bashki, për t'i shndërruar ato në objektiva të platformës së ardhshme elektorale të PLL, me qëllim që zgjidhjet që ne do të ofrojmë të rrisin kredibilitetin moral dhe formatin elektoral të Legalitetit.

"Synimi ynë kryesor, - theksoi z.Kamberi, - është që qëndrimet e këshilltarëve të PLL të jenë konform programit, interesave dhe statutit të PLL, çka do të shënonte një hap më tej drejt institucionalizimit të të gjithë veprimtarisë së partisë dhe përfaqësuesve të saj në pushtetin vendor.

Pas prezantimit të z.Mjeda në këtë mbledhje të parë të këshilltarëve legalistë, ai e mori fjalën për të sqaruar disa nga prioritetet e punës së departamentit të kryesuar prej tij dhe këshilltarëve legalistë. Mesazhi i z.Mjeda konsistonte në koordinimin e punës midis departamentit dhe këshilltarëve, respektimin e udhëzimeve që do të dalin nga mbledhjet e përbashkëta dhe krijimin e një matrice teknike e ligjore për institucionalizimin e mendimeve, propozimeve e qëndrimeve të këshilltarëve legalistë nëpër këshillat vendorë.

Më pas u konkludua që, në komunat dhe bashkitë ku është në proces vendosja e emërtesave, si shkolla, kopshte, rrugë etj., të synohet mbrojtja e emrave ekzistues të patriotëve e nacionalistëve dhe vendosja e emrave të rinj të tyre, duke e motivuar këtë me kontributet e mëdha atdhetare.

Nënkryetari i PLL dhe njëkohësisht këshilltar në bashkinë e kryeqytetit, z.Murat Basha, theksoi se "roli ynë në këshilla duhet e do të jetë në funksion të mbrojtjes së vlerave dhe dinjitetit tonë si parti, si dhe të propozohet nëpër komuna që, për çeshtje të rëndësishme, siç është rasti i plehrave në Kashar, të merren iniciativa për realizimin e referendumeve për çeshtje në interes dhe shërbim të komunitetit".

Nënkryetari Basha tha ndër të tjera se "ne këshilltarët legalistë, në mjaft raste kemi mbrojtur interesat tona, duke dalë edhe kundër qëndrimeve të këshilltarëve të tjerë të partive opozitare".

***

Kjo mbledhje hapi siparin për krijimin e një tradite në forcimin e lidhjeve të partisë me përfaqësuesit e saj në pushtetin lokal.

Këta janë përfaqësuesit tanë, por njëkohësisht edhe mesazherët tanë, që përçojnë frymën legaliste në opinion dhe pushtetin vendor, ku ne dëshmojmë se dimë të qeverisim dhe të mbrojmë interesat e komunitetit, të zgjedhësve tanë dhe të vendit, interesa që janë fisnike dhe atdhetare, në frymën e demokracisë, ligjit dhe zhvillimit.

Korresp. i "Atdheu"

Shijak, mblidhet Forumi Rinor i Degës së PLL dhe strukturohen nëndegët

Legalistët shijakas shpallin vitin zgjedhor

Drejtuesit e Degës së PLL Shijak, kanë zhvilluar një volum të konsiderueshëm pune këto ditët e fundit, duke strukturuar disa nëndegë dhe duke rifreskuar Forumin e të Rinjve legalistë. Kështu, të martën që kaloi, më datë 22.06.2004, nën drejtimin e kryetarit të kësaj Dege z.Ruzhdi Kau, u thirr mbledhja e Forumit Rinor legalist të Shijakut, ku u anëtarësuan rreth 25 të rinj, të cilët iu bashkuan të rinjve të mëhershëm të kësaj Dege.

Kjo punë e lavdërueshme në drejtim të forcimit të Degës, është bërë me kontributin e të gjithë anëtarëve të Komitetit Drejtues dhe personalisht të kryetarit, z.Ruzhdi Kau, dhe me ndihmën e pakursyer të nënkryetarit z.Bajram Rubjeka, të sekretarit z.Sefer Çipi dhe nënkryetarit të ri të Degës z.Adrian Guza.

Në këtë mbledhje, kryetari i Degës bëri një përmbledhje të punës së Degës dhe të gjendjes politike në vend, ku ndër të tjera sulmoi ashpër keq-qeverisjen e maxhorancës së majtë, për t'u ndalur më pas në iniciativën e fundit të NMT Mbretit Leka I-rë, të titulluar "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar". Lidhur me vlerësimin e kësaj lëvizjeje politike dhe angazhimin e legalistëve për kurorëzimin me sukses të saj, z.Kau theksoi se "PLL do të japë ndihmesën e saj maksimale, duke shkrirë të gjitha energjitë dhe resurset".

Pas kryelegalistit shijakas folën edhe drejtuesit e tjerë të Degës, të cilët nxorrën në pah rëndësinë e forcimit të strukturave, duke e vlerësuar vitin e ardhshëm si një vit elektoral dhe duke konsideruar se partia ndodhet para një fushate zgjedhore të pashpallur zyrtarisht.

Z.Rubjeka, i cili është veteran dhe një nga drejtuesit më kontributorë të kësaj Dege, në fjalën e tij theksoi se "... është mjaft e rëndësishme të punojmë e analizojmë thellë udhëzimet e dhëna nga qendra për organizimin dhe strukturimin e nëndegëve".

Ndërsa sekretari i Degës z.Çipi, publikoi në këtë mbledhje krijimin e disa nëndegëve të reja të Shijakut, si nëndega Rrashbull, me kryetar z.Sokol Berisha; nëndega Maminas, me kryetar z.Besnik Rama; nëndega në Gjepalaj, me kryetar z.Artan Plaku, nëndega Xhafzotaj, me kryetar z.Mehdi Braçi.

Në fund të mbledhjes, siç ishte parashikuar edhe në rendin e ditës, u kalua në zgjedhjet e drejtuesve të Forumit Rinor, ku konkurruan dy të rinj: Elinor Porja dhe Nustret Qemali. Mbas votimit të fshehtë fitoi z.Nustret Qemali, i cili tashmë fitoi mandatin e kryetarit të Forumit Rinor të kësaj Dege, ndërsa sekretar i këtij forumi u zgjodh z.Markel Metaliu.

Të dy këta të rinj zotërojnë cilësi të shkëlqyera dhe reputacion. Kryetari i ri ka një formim intelektual të dukshëm, pasi megjithë moshën e re zotëron dy gjuhë të huaja dhe kulturë të admirueshme.

Korresp. i "Atdheu"

___________________________

Takim historik i NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve me përfaqësues të familjeve të mëdha

Mbreti takohet me familjet e mëdha

Në fjalët e tyre u shpreh besimi për bashkëpunim me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar dhe bindja se kontributi i të gjithë përfaqësuesëve të popullit shqiptar do të sigurojë vazhdimësinë e saj për të realizuar synimet për ndryshimet politike të domosdoshme në Shqipëri, në zgjedhjet e ardhshme.

Katastrofa ekonomike dhe agjit-propi socialist

Nga Ekrem Spahiu

Mocioni me debat me kryeministrin, për gjendjen e ekonomisë shqiptare, ishte në kohë dhe shumë i dobishëm. Të gjithë ne ndjejmë shqetësimin dhe njëkohësisht përgjegjësinë jo vetëm për gjendjen dhe perspektivat e errëta të ekonomisë tonë, por edhe detyrimin për respektimin e parimeve dhe objektivave mbi të cilat duhet piketuar ecuria e ekonomisë kombëtare.

Pas fjalës së kryeministrit, askush nuk e kuptoi nëse Nano foli për ekonominë amerikane, britanike, gjermane, apo për ekonominë shqiptare!

Duke u nisur nga treguesit e matshëm të ecurisë ekonomike, shqetësimi ynë duhet të shndërrohet në alarm, qoftë për shkallën e kriminalizimit të saj nëpërmjet informalitetit të skajshëm, qoftë edhe lidhur me strategjinë e shëndetësimit dhe prognozën e ecurisë normale të saj për të shmangur katastrofën në buzë të të cilës ndodhemi.

Megjithë përpjekjet dhe premtimet e qeverisë për gjallërimin ekonomik, rritjen e investimeve, reformat strukturore dhe privatizimin, hapjen e vendeve të reja të punës dhe gjallërimin e iniciativës së lirë, - kemi patur mundësinë të konstatojmë se rrënimi i ekonomisë sonë është i dukshëm dhe i prekshëm.

Ndërhyrja e shtetit me anë të mekanizmave makroekonomikë dhe synimi i tij për ruajtjen e këtyre të fundit, jo vetëm nuk kanë qenë aspak të qarta dhe efikase, por përkundrazi, kanë qenë inproduktive. Ky konkluzion del nga fakti i thjeshtë se asnjë ndërhyrje e shtetit në ekonomi nuk është shoqëruar me efekte përmirësuese të drejtpërdrejta në mirëqenien e njerëzve të thjeshtë.

Për fatin tonë të keq, qeveritë socialiste, kanë qenë të lidhura me raporte aspak të qarta dhe transparente me institucionet ndërkombëtare. Ashtu siç e kemi theksuar edhe në diskutimin e projekt-buxhetit të këtij viti, qeveria kujdeset më shumë për ecurinë e disa treguesve të përgjithshëm, të cilat për mënyrën sesi maten dhe llogariten, nuk thonë asgjë për ecurinë dhe perspektivën e ekonomisë.

Për hir të ruajtjes me fanatizëm të këtyre treguesve, qeveria socialiste është detyruar dhe ka marrë masa që shkojnë në kundërshtim me faktorët që ndikojnë në mjedisin mikro dhe makroekonomik.

Bizneset shqiptare, ndonëse të reja, janë të detyruara të paguajnë kostot më të mëdha për nisjen e aktivitetit. Ata janë të detyruara të kapërcejnë vështirësi burokratike dhe korruptive të paimagjinueshme.

Qeveria socialiste nuk po bën asnjë kujdes për ruajtjen e ekuilibreve jetikë për ekonominë e vendit. Një ekuilibër i tillë është ai i bilancit të tregtisë së jashtme.

Sipas statistikave zyrtare, niveli i importeve në ekonominë shqiptare është pesë herë më i madh se ai i eksporteve. Ky nuk është tregues i tregtisë së lirë, por një këmbanë alarmi për atë se si burimet valutore të këtij vendi, të siguruara me aq mund nga emigrantët shqiptarë kudo në botë, po riatdhesohen drejt burimit të krijimit.

Aspak shpresëdhënëse nuk është madje as struktura e importeve, ku 70 % të të cilave e përbëjnë mallrat e konsumit.

Ne kemi bindjen se zhvillimi ekonomik i vendit duhet mbështetur në atë që me të vërtetë duhet quajtur kapitalizëm shqiptar dhe ekonomi kombëtare.

Kjo e fundit nuk duhet bazuar në kapitalin tregtar dhe aq më tepër në atë informal, ku sipas statistikave më shumë se gjysma e prodhimit mbulohet nga tregtia dhe ku më shumë se gjysma e konçesioneve kryhet në mënyrë informale.

Ne kemi bindjen dhe shprehim vendosmërinë se ekonomia jonë duhet mbështetur në resurset natyrore të vendit dhe në industritë që favorizohen nga këto resurse. Treguesi i ecurisë së industrisë nuk duhet të jetë në vartësi të rreshjeve siç është prodhimi i enrgjisë elektrike që përbën pjesën kryesore të prodhimit industrial, por duhet të synohet rritja e kuotave të prodhimit të energjisë elektrike për plotësimin e nevojave të konsumit nga popullata dhe të garantimit të bizneseve me këtë produkt jetik, si kushti prioritar i sigurimit të investimeve vendase e të huaja, që nga më të thjeshtat e deri tek ato strategjike.

Ka qenë dhe mbetet kriminal mosshfrytëzimi i depozitave të qytetarëve për kreditim dhe investime të rëndësishme, kur dihet që niveli i tyre arrinte mbi 2 miliardë dollarë.

Krimi më i rëndë në këtë vend nuk është vetëm krijimi i monopoleve të importeve dhe të tregtisë në produktet jetike apo në mallrat e akcizës së fortë, - por krijimi i monopoleve të konsumit të kontrolluar, të përqëndruara pikërisht në duart e atyre që bëjnë planifikimin e treguesve ekonomikë, pra të klaneve qeverisëse.

Pushtetarët aktualë e kanë katandisur këtë vend në një gjendje qesharake, tek prodhojmë dhjetra herë më pak duhan, çimento, etj. , sesa prodhonim në kohën më të keqe të diktaturës, gjatë së cilës madje eksportonim të tilla produkte.

Privatizimi jo vetëm që nuk ka shënuar zhvillim të sektorëve të privatizuar apo ulje të tarifave të shërbimit, por ka bërë të kundërtën, çka përkthehet dështim total i strategjisë së privatizimit.

Rrënimi i industrisë agro-ushqimore është krimi më i rëndë ndaj ekonomisë kombëtare. Ky aktivitet me resurse për të plotësuar të gjitha nevojat e vendit me ushqime, sot është rrënuar dhe ne jemi kthyer në importues të këtyre produkteve.

Marrëveshjet e tregtisë së lirë, jo vetëm që nuk kanë marrë parasysh specifikat, interesat dhe koston e prodhimeve shqiptare, por kanë ligjëruar rrugët e konkurimit të padrejtë të prodhimit vendas, shitjen e produkteve jocilësore të fqinjëve dhe rrënimin e prodhuesve shqiptarë.

Vetëm qeveritë socialiste janë në gjendje të shpjegojnë shifrat kontradiktore të gjoja rritjes ekonomike, të ruajtjes së normës së inflacionit, të uljes së normës së kreditimit të ekonomisë dhe atë të pakësimit të vendeve të punës.

Korrupsioni kriminal në gllabërimin e fondeve publike, është mëse evident nëse marrim në konsideratë kostot e investimeve publike, të cilat përkundrejt një cilësie skandaloze janë gati dy herë më të mëdha sesa standartet europiane, apo kostoja reale e ndërtimeve.

Vetëm në Shqipëri ndodh që, për meremetime rrugësh të aplikohen çmime dhe të pranohen kosto dy herë më të mëdha sesa ato të ndërtimi të autostradave të standarteve europiane.

Si mund të zhvillohet biznesi vendas, në një kohë që tatimi vjetor vilet qysh në janar dhe askush nuk merr parasysh ecurinë e biznesit!?

Nëse socialistët quajnë tregues zhvillimi të kapitalizmit shqiptar tregun e ndërtimeve, do t'u thoja se ky treg nuk ka arritur dot të plotësojë kërkesat sipas fuqisë blerëse të shumicës së shqiptarëve në nevojë.

Vetëm në Shqipëri ndodh që çmimi mesatar i tregut të banesave të jetë 3 herë më i lartë se kostoja e ndërtimit, gjë që ka ka vetëm dy mundësi: ose gjobat e vëna ndaj ndërtuesve janë marramendëse, dhe ata për të ruajtur normën e fitimit aplikojnë çmime të tilla; ose bandat e monopoleve nëpërmjet ruatjes së kuotave të lejeve të ndërtimit (meqenëse ndërtojnë vetë dhe njëkohësisht japin edhe lejet e ndërtimit nëpër KRRT) - aplikojnë çmime të tilla të larta me dhunë, që të ruajnë normën e lartë të fitimit dhe monopolet e tregut dhe çmimeve.

Në Shqipëri ekzistojnë dhe veprojnë të dyja variantet e mësipërme.

Vetëm tek ne ndodh që çmimet e prodhimeve ushqimore në treg, të jenë sa dyfishi i çmimeve të bursës europiane.

Treguesit virtualë ekonomikë të qeverisë, thjesht po maskojnë me shkurre bombën sociale që herët apo vonë do të shpërthejë.

Por treguesi më sintetik i dështimit të kësaj qeverie, - është strategjia shekullore e planifikuar për përfundimin e luftës kundër varfërisë, e cila dëshmon të kundërtën e zhvillimit ekonomik që trumbetojnë socialistët.

Vetëm tek ne trumbetohet zhvillimi ekonomik dhe lypen vota me anë të përdorimit mashtrues të tij, ndërkohë që 70 % e popullsisë jeton nën minimumin jetik.

Vetëm në Shqipëri bashkëjetojnë në propagandën e qeveritarëve termat e "zhvillimit ekonomik" me shifrat dhe konkluzionet kritike të institucioneve financiare ndërkombëtare për "thellim galopant të nivelit të varfërisë".

Tashmë që njihemi si vend i çudirave, duhet të pranojmë se çudia më e madhe është maxhoranca aktuale dhe propaganda e saj, që ia kalojnë për nga marrëzia edhe asaj komuniste, e që për autorë kanë të njejtët agjitatorë.

*Fjala e kryetarit të grupit parlamentar të PLL, z. Ekrem Spahiu, mbajtur në parlament më datë 14. 06. 2004 në mocionin me debat me kryeministrin Nano për ekonominë

Takim historik i NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve me përfaqësues të familjeve të mëdha

Mbreti takohet me familjet e mëdha

Në fjalët e tyre u shpreh besimi për bashkëpunim me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar dhe bindja se kontributi i të gjithë përfaqësuesëve të popullit shqiptar do të sigurojë vazhdimësinë e saj për të realizuar synimet për ndryshimet politike të domosdoshme në Shqipëri, në zgjedhjet e ardhshme.

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar

Rezidenca: Vishnje, Petrelë

TEL/FAX: 00355 4 22 62 73

E-mail royalcourt@albaniaonline. net

Njoftim për shtyp

Në vazhdim të veprimtarive të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, ditën e enjte, me 17 qershor, Leka I zhvilloi një takim me përfaqësuesit e familjeve me kontribut historik nga të gjitha trevat e Shqipërisë, me përfaqësues të pronarëve dhe të persekutuarëve politikë, të disa bajraqeve, etj. Për nder të tyre u shtrua një koktej.

Leka I foli për drejtimet kryesore të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, duke cilësuar se kjo Lëvizje është një koalicion kombëtar, dhe më gjerë, edhe mbarëkombëtar. Ai theksoi se është detyrë e të gjithëve që të marrim pjesë në këtë koalicion për ta shpëtuar Shqipërinë nga politika individuale, duke dhënë një kontribut të përbashkët për të zhvilluar ekonominë, për të forcuar shtetin shqiptar që të bëjë politika zhvillimi ekonomik për të punësuar njerëzit, rininë e Shqipërisë, por edhe për të luftuar varfërinë në fshat e në qytet.

Nga familjevet me kontribut historik kombëtar dhe në zhvillimet e demokracisë në Shqipëri folen disa nga përfaqësuesit më të dëgjuar. Në fillim e mori fjalën zoti Eduart Ypi. Ai përshëndeti Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, si një Lëvizje që i përgjigjet Idealit Kombëtar, duke sjellë një moral kombëtar në politikën shqiptare. Ai theksoi se pronarët, të persekutuarit, përfaqësuesit e familjeve me kontribut historik, por edhe të gjithë inelektualët dhe përfaqëuesit e inteligjencës kombëtare do të jenë pjesëmarrës aktivë në këtë Lëvizje Kombëtare. Më pas e morën fjalën edhe përfaqësues të tjerë si z. Avni e Liri Agolli, Myftar Kupi, Feizi e Nezi Alizoti, Shaqir Trimi, Ali Demiri, Gjon Lala, Islam Mezini, Gjon Kola, Leke Froku, Gezim Doda, Azia Kasemi, Besim Lika, Dod Bajraktari, Prel Syku, Vuksan Vuksani, Gjon Ndue Prenga, Zihni Hadri, Shefqet Berberi, Sefer Zorba, Skender Leka, Kristo Mema, Perparim Ademi, Raif Lumi, Krenar Bino etj.

Në fjalët e tyre u shpreh besimi për bashkëpunim me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar dhe bindja se kontributi i të gjithë përfaqësuesëve të popullit shqiptar do të sigurojë vazhdimësinë e saj për të realizuar synimet për ndryshimet politike të domosdoshme në Shqipëri, në zgjedhjet e ardhshme.

Zyra e Shtypit

Shoqatat e kreditorëve i kërkojnë PLL të angazhohet për çështjen e fajdeve

PLL: do të zbardhim krimin e fajdeve

Një grup kreditorësh, në mënyrë të organizuar i dërguan një peticion kryesisë së PLL, në të cilin i kërkonin kryetarit të PLL që, në cilësinë e deputetit, ta ngrejë këtë problem në parlament dhe media.

Ditën e shtunë, më datë 19.06.2004, në selinë e Kuvendit, kryetari i PLL z.Eqerem Spahiu dha një konferencë për shtyp lidhur me problemin e fajdeve. Arsyeja e prononcimit të kryelegalistit për këtë problem madhor dhe ende të pazgjidhur të shoqërisë shqiptare, vinte për shkak të kërkesave të shumta të huadhënësve të kompanive rentiere, që PLL të prononcohej zyrtarisht lidhur me shqetësimet e tyre. Së fundi një grup kreditorësh, në mënyrë të organizuar i dërguan një peticion kryesisë së PLL, në të cilin i kërkonin kryetarit të PLL që, në cilësinë e deputetit, ta ngrejë këtë problem në parlament dhe media.

Në përgjigje të kërkesave të përsëritura që merrnin shkas nga shqetësimi i ligjshëm i tyre, z.Spahiu i kërkoi kryeministrit Nano një seancë pyetjesh në Kuvend lidhur me problemin e fajdeve dhe zvarritjet e pajustifikueshme në zgjidhjen e shqetësimit të huadhënësve, çka bie ndesh edhe me vendimet e Parlamentit një vit më parë. Atëkohë, pas shqyrtimit të raporteve të Komisionit parlamentar "Për Hetimin e Transparencës së Fajdeve", kërkesat e opozitës lidhur me rrugët e zgjidhjes së këtij problemi, ishin të qarta dhe të prera. Opozita një vit më parë kërkoi angazhimin e drejtpërdrejtë të Prokurorisë së Përgjithshme, Ministrisë së Rendit dhe SHISH-it dhe KLSH lidhur me evidentimin e përgjegjësive për drejtuesit e këtyre kompanive, përfituesit e paligjshëm të likuiditeteve dhe aseteve dhe për abuzimet e administratorëve. Nisur edhe nga heshtja e habitshme dhe shqetësimi i natyrshëm i kreditorëve, z.Spahiu në prononcimin e tij për mediat i bëri thirrje kryeministrit Nano që ta vlerësojë maksimalisht problemin në fjalë dhe të përdorë të gjitha kompetencat dhe autoritetin e tij për zgjidhjen e shqetësimi.

Me këtë rast kryelegalisti Spahiu, bazuar edhe principet e legjitimitetit të PLL i kërkoi kryeministrit Nano dhe maxhorancës zbatimin e ligjshmërisë si detyrim kushtetues dhe ligjor, dhe në respekt të parlamentarizmit që pretendohet se respektohet nga klasa politike dhe formacionet e përfaqësuara në Kuvend.

Spahiu konfirmoi se në seancën e ardhshme parlamentare, ku është parashikuar interpelanca me Kryeministrin, do të angazhohet maksimalisht të zbardhë të vërtetën e madhe të fajdeve.

A.K.

Odiseja e parave të fajdeve vazhdon edhe një vit pas hetimit të komisionit të transparencës

1 vit sorollatje për fajdet

PLL është e bindur se të ashtuquajturat piramida u shfrytëzuan politikisht për rotacion të pushtetit, ndërsa asetet e mbetura u përdorën për të shpërblyer drejtues e militantë e partiakë.

Deklaratë për mediat

Më 15 korrik mbushet 1 vit nga shqyrtimi i raporteve të Komisionit parlamentar "Për Hetimin e Transparencës së Fajdeve".

Në fund të punës voluminoze për zbardhjen e këtij problemi madhor, opozita kërkoi:

1.Hapjen e një hetimi të veçantë për këtë çeshtje nga Prokuroria e Përgjithshme, në bashkëpunim me Ministrinë e Rendit dhe SHISH-in.

2.Kontrollin e plotë të veprimtarisë së kryer nga administratorët dhe grupi mbikqyrës - kontroll i cili mund të kryhet nga institucioni i Kontrollit të Lartë të Shtetit, si organi më i specializuar...

3.Mbylljen e aktivitetit të administrimit të shoqërive huamarrëse dhe shkrirja e strukturave të administrimit...

Me keqardhje të thellë, pas 7 vjetësh nga shfrytëzimi kriminal i fenomenit të fajdeve dhe 1 vit pas shqyrtimit nga Kuvendi - konstatojmë se nuk është bërë asgjë për të hedhur dritë mbi këtë proces dhe për rikthimin e vlerave të mbetura huadhënësve shqiptarë.

Legalistët, për të cilët Legjislativi dhe Ligji janë thelbi i demokracisë parlamentare - asnjëherë nuk do të rreshtin së kërkuari përmbushjen e detyrimeve ligjore të Ekzekutivit lidhur me procesin e Huamarrjes nga publiku i gjerë.

PLL është e bindur se të ashtuquajturat piramida u shfrytëzuan politikisht për rotacion të pushtetit, ndërsa asetet e mbetura u përdorën për të shpërblyer drejtues e militantë e partiakë.

Qeveria dhe kryeministri Nano nuk mund të bëjnë përjetësisht shurdhin dhe qorrin për këtë problem madhor, plagët e të cilit nuk janë mbyllur ende dhe pasojat janë shndërruar në shkaqe të shumë dukurive me sfond dhe prapavija kriminale. Prandaj, i kërkojmë kryeministrit që, ditën e hënë, në seancën e pyetjeve - të dëshmojë përgjegjshmëri dhe reflektim në trajtimin e këtij problemi madhor.

Por gjithashtu i kërkojmë që të përdorë të gjithë pushtetin për të shpejtuar përmbushjen e detyrimeve kushtetuese dhe ligjore ndaj kreditorëve, të cilët presin kthimin parave.

Askush të mos mendojë se ka tagrin dhe fuqinë për t'i vënë kapak këtij krimi monstruoz, nga i cili demokracia shqiptare mori grushtin më të rëndë dhe ekonomia filloi tatëpjetën e pandalshme.

Demokracia nuk mund të ndërtohet mbi krimin dhe tragjeditë kombëtare.

19.06.2004

Departamenti i Shtetit i SHBA akuzon pushtetarët për trafiqet njerëzore

Ja kush trafikon fëmijët shqiptarë

Deklaratë e PLL për mediat

PLL u njoh me deklaratën e Departamentit Amerikan të Shtetit mbi trafikimin e qenieve njerëzore, dhe konkluzioni i parë që nxori është se ky trafik ende vazhdon të kryhet me bashkëpunimin e strukturave shtetërore.

Ne denoncojmë gjithashtu entuziazmin e qeveritarëve shqiptarë, të cilët konsiderojnë si sukses daljen nga grupi i tretë në të dytin, dhe mundohen të kapen nëpër shprehje të ndryshme të këtij raporti, ku në aparencë duket edhe ndonjë vlerësim për "monitorimin e qeverisë për zyrtarët e vet".

PLL rikthekson se shkaku i përmasave alarmante të trafikut njerëzor në Shqipëri është maxhoranca në pushtet, e cila siç përmendet edhe në raport, është e implikuar direkt në trafiqe.

Ne si parti nacionaliste dhe e përgjegjshme për fatet e këtij vendi, kërkojmë që qeveritarët e lartë të mos mbrojnë më tej trafikantët e qenieve njerëzore dhe protektorët e tyre në zyra të larta të shtetit.

Shkalla alarmante e trafiqeve të kryera, sipas Raportit, denoncon fort mungesën e një vullneti për t'i luftuar ato. Pohimi i Raportit se Qeveria Shqiptare nuk i përmbush as standardet minimale për eleminimin e trafikimit, është një shpartallim total edhe i propagandës bajate qeveritare për luftë ndaj trafikut njerëzor.

Ne shprehim keqardhjen tonë që Shqipëria vazhdon të bëjë pjesë në listën e zezë të vendeve prodhuese dhe eksportuese të trafiqeve. Kjo bëhet dyfish më e rëndë kur në Raportet autoritare si ky i Departamentit të Shtetit, përmenden edhe zyrtarët qeveritarë si bashkëpunëtorë të këtij trafiku.

PLL u bën thirrje dhe u kërkon qeverisë dhe institucioneve të specializuara shtetërore që, si shprehje e vullnetit minimal për të luftuar trafikun e qenieve njerëzore, të lokalizojnë, identifikojnë e publikojnë sa më parë emrat, vendndodhjet dhe fatin e fëmijëve shqiptarë të birësuar nga të huajt me vendim gjykatash, që nga viti 1991 në kohën e Qeverisë së parë Nano. Dhe po këtë gjë ta bëjnë edhe për ata fëmijë që sot banojnë jashtë vendit, në një kohë që familjet i kanë në Shqipëri.

Zëdhënësi i PLL

Astrit Kola

Maxhoranca po delegjitimon Parlamentin

Nga Ekrem Spahiu

Që prej disa muajsh, Parlamenti nuk po i zhvillon punimet normalisht, dhe shkak për këtë janë bërë drejtuesit socialistë, me anë të shkeljeve permanente në seancat plenare, ku kontribut të rëndësishëm po japin edhe deputetët e maxhorancës së Majtë.

Në Parlamentin shqiptar punohet me dy standarte: më atë të projekt-ligjeve që duhen miratuar dhe me atë të atyre që s'duhen miratuar, sepse nuk u leverdisin Nanos me shokë. Kështu, kur vjen puna për miratimin e dy projekt-ligjeve, atë "Për Kthimin dhe Kompesimin e Pronave. . . " dhe atë "Për Dëmshpërblimin e Ish të Përndjekurve dhe Burgosurve Politikë", atëherë nga maxhoranca shkelet Rregullorja e Kuvendit në të gjitha drejtimet.

Sipas Rregullores, projekt-ligji që paraqitet në emër të deputetëve, duhet të kalojë për shqyrtim në seancë plenare brenda 6 javëve. Projekt-ligji "Për Dëmshpërblimin e Ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë", është depozituar në Kryesinë e Kuvendit më datë 23 janar 2002, dhe nga ajo kohë e deri më sot kanë kaluar 109 javë. Në rast se një projekt-ligj ka një faturë financiare, atëherë Rregullorja e Kuvendit parashikon se për një projekt-ligj të tillë qeveria duhet të shprehet për një muaj lidhur me faturën financiare. Nëse qeveria nuk shprehet për arsye të ndryshme, atëherë projekt-ligji kalon për shqyrtim dhe miratim në seancë plenare. Megjithëse që nga kalimi i këtij drafti në qeveri kanë kaluar 28 muaj (pra është shkelur afati 28 herë), qeveria e Nanos nuk ka denjuar të kthejë asnjë përgjigje.

Për fat të mirë projekt-ligji nuk bie ndesh me Kushtetutën, me ligjet, me Rregulloren e Kuvendit apo edhe me konventat ndërkombëtare të nënshkruara si palë nga shteti shqiptar. Prandaj gykoj se shkelja në mënyrë permanente e Rregullores dhe afateve për ta kaluar atë në seancë plenare e për ta votuar - sigurisht që nuk është normale. Kjo situatë paradoksale në shkeljen e Rregullores dhe afateve, ka bërë që grupi parlamentar i PLL dhe opozita në përgjithësi - të insistojnë që ky projekt-ligj të kalojë në seancë për shqyrtim dhe miratim sipas proçedurave të rregullores. Përderisa kjo proçedurë shkelet, do të thotë që Parlamenti nuk funksionon normalisht.

Deputetët e opozitës kërkojnë që shqyrtimi dhe miratimi i këtij projekt-ligji të mos shtyhet në pafundësi, duke gjetur e përdorur 100 justifikime për të mos e kaluar në seancë për votim.

Për mendimin tonë, konsulenca e kërkuar nga komisioni i Venecias është e pajustifikuar ligjërisht, sepse në asnjë pikë të Rregullores nuk thuhet se për një projekt-ligj të veçantë duhet konsulenca juridike apo ekonomike e të huajve. Pastaj ky nuk është një projekt-ligj i ri, pasi ai është formuluar që në vitin 2002.

Ish të Burgosurit dhe të Përndjekurit Politikë e kanë fituar Pafajsinë e tyre që më 30 shtator të vitit 1991, dhe krahas Pafajësisë ka dalë edhe projekt-ligji "Për Dëmshpërblimin e viteve të burgut. . . ". Në këtë kuadër, unë u kam deklaruar edhe drejtuesve të seancës edhe atyre të maxhorancës që, për këtë çështje ka dhe mund të ketë vetëm katër qëndrime: 1. Ose duhet të deklarohet që në Shqipëri nuk ka patur diktaturë dhe, për rrjedhojë, nuk ka patur viktima të saj!!!

2. Ose duhet të shpallet gjendja e shtet-rrethimit, sepse Parlamenti punon i rrethuar nga forcat ushtarako-policore prej kohësh.

3. Ose duhet që ky projekt-ligj duhet të kalojë për shqyrtim dhe miratim në seancë plenare.

4. Ose të kalojë për shqyrtim dhe maxhoranca ta hedhë poshtë me shumicë votash, sepse kur them se duhet të kalojmë projekt-ligjin, nuk nënkuptoj doemos se ai duhet të miratohet. Ai edhe mund të rrëzohet me dhunë kartonash të maxhorancës, por jo të shtyhet qëllimisht në pafundësi.

Sipas këtij skenari është vepruar edhe me projekt-ligjin "Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave. . . ", formuluar nga shoqatat e Pronarëve Legjitimë dhe depozituar në Kuvend nga deputetët Çako e Mediu.

Për këto dy projekt-ligje, më duhet të them se është interesuar personalisht edhe vetë kreu i shtetit z. Moisiu, në tryezën e iniciuar prej tij me kryetarët e partive parlamentare, që në dhjetor të vitit 2002. Gjithashtu, për këtë qëllim është nënshkruar edhe një marrëveshje që mban datën 12 shkurt 2003, sipas së cilës në Parlament duhej të kalonte projekt-ligji "Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave. . . ".

Vetë z. Moisiu, sëbashku me drejtuesit e shoqatave të Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, ka caktuar datën 28 shkurt 2003 si afatin limit për kalimin e projekt-ligjit "Për Dëmshpërblimin. . . ". Por, mesa duket këto ishin manovra vetëm për të fituar kohë e për t'u thënë ndërkombëtarëve se gjoja po zbatohen rekomandimet e tyre, dhe kjo për të mundësuar me çdo kusht nënshkrimin e hapjes së negociatave më 31 janar 2003 nga kreu i Komisionit Europian, z. Romano Prodi.

Ne, deputetët opozitarë kemi kërkuar vazhdimisht dhe me insistim që të respektohet Rregullorja e Kuvendit. Nëse maxhoranca nuk është dakord që ajo të zbatohet, le ta shfuqizojë me forcën e kartonave dhe po me forcën e katonave të miratojë një rregullore të re, sipas qejfit, por jo të përdorë dy standarte në zbatimin e saj. Sepse kur bëhet fjalë për projekt-ligje që lidhen me interesa të klaneve brenda PS-së, siç ishte marrëveshja konçesionare me firmën italiane "Petrolifera", krerët e maxhorancës e thyen Rregulloren duke sjellë relacionin vetëm një ditë para seancës për miratimin e projekt-ligji që u interesonte.

Unë mendoj se maxhoranca mezi pret që të largohet opozita për të miratuar projekt-ligjet e interesave të pushtetit, madje jam i bindur se këta nuk e duan opozitën në parlament. Për të qenë më i saktë, këta nuk duan fare opozitë, si dikur, në kohën e diktaturës.

Ne jemi bërë gazi i botës me mënyrën sesi maxhoranca i voton ligjet që e mbajnë në pushtet dhe i sjellin pasurim të paligjshëm. Në një seancë të Parlametit Europian, eurodeputetët u bënë dëshmitarë okularë kur me anë të një video-kasete panë sesi votohet në Parlamentin shqiptar. Ata shtangën kur panë sekuenca ku deputetët e opozitës ishin ngritur të gjithë në këmbë për të protestuar, ndërsa kartonat e deputetëve të maxhorancës ngriheshin e uleshin sipas urdhërit dhe ligjet "miratoheshin" në seri si simite furre, pa u numëruar votat.

***

Nëse konsulenca e kërkuar nga Komisioni i Venecias do të ishte e sinqertë, nuk do të kishte asgjë të keqe, sepse martirët e Përndjekjes tek duruan 60 vjet, do të duronin edhe një muaj. Por kjo "konsulencë" e shpikur në çastin e fundit ishte një taktikë për ta shtyrë sa më shumë miratimin e këtij projekt-ligji. Këtu kam parasysh faktin që, në fund të korrikut të vitit 2002, kryetari i grupit parlamentar të PS-së, Gramoz Ruçi, kërkoi që ky projekt-ligj i cili ishte futur në seancë plenare, të shtyhej për në shtator të vitit 2002, duke theksuar se "ky do të jetë projekt-ligji i parë që do të shqyrtohet me fillimin e punimeve në shtator 2002, dhe në këtë mënyrë do t'i lihet kohë edhe qeverisë për të nxjerrë faturën financiare". Me mirëkuptim ne e pranuam këtë kërkesë, por kur erdhi shtatori, maxhoranca e hoqi fare projekt-ligjin nga axhenda e punimeve të Parlamentit. Ne legalistët që atëherë e kemi kërkuar në mënyrë të vazhdueshme zgjidhjen e këtij problemi.

Unë personalisht nuk prononcohem për faturën financiare dhe nuk dua ta paragjykoj vlerën e saj, por më mjafton fakti se kjo shtresë është viktimë e sistemit të kaluar, që ka fituar pafajsinë. Ka fituar me ligj dëmshpërblimin e viteve të burgut, prandaj nuk kanë rëndësi shifrat e faturës. Nuk është aspak e vërtetë se këta njerëz të vuajtur po merr nga shoqëria shqiptare, përkundazi. . . Kjo shtresë i ka dhënë kaq shumë shoqërisë shqiptare dhe demokracisë, saqë ne do t'u mbetemi atyre borxh për gjithë jetën.

Sa më shpejt të miratohet ky projekt-ligj, aq më mirë do të jetë, pasi ata sot jetojnë nën kufijtë e minimumit jetik, pra në varfëri ekstreme.

Jemi i vetmi vend ish-komunist, që nuk e ka zgjidhur ende këtë problem dhe kjo është një padrejtësi e madhe, e patolerueshme.

***

PLL është partia më e vjetër shqiptare, dhe për shkak të të qënit legjitimiste e nismëtare e pluralizmit, ka një detyrim politik e moral përballë elektoratit dhe Shqipërisë, që të luftojë për zgjedhje të lira e të ndershme. Zgjedhjet tek ne gjithmonë kanë qenë të kontestueshme si nga partitë politike ashtu edhe nga faktori ndërkombëtar. Për ne legalistët është e rëndësishme të bëhet një Kod Zgjedhor ku të respektohet e drejta e votës dhe mazhoranca e zgjedhur të jetë produkt i votës së lirë të qytetarëve shqiptarë.

Kodet e derisotme janë bërë për të favorizuar partitë që kanë humbur në terrenin politik e zgjedhor, dhe që nëpërmjet Kodit Zgjedhor kërkojnë të fitojnë në mënyrë të "tërthortë". Klasa politike shqiptare duhet të gjejë gjuhën e mirëkuptimit për të ndërtuar një kod në funksion të zhvillimit të zgjedhjeve të lira dhe normale, me shanse të barabarta për të gjitha partitë. Partitë opozitare duhet të unifikojnë qëndrimet e tyre para se të ulen në diskutime me PS-në apo maxhorancën aktuale, qoftë edhe me praninë e OSBE-së. Deri tani, ne jemi në një mirëkuptim me PD-në dhe partitë e tjera të opozitës për të shkuar me një zë të unifikuar në tryezat që mendoj se do të bëhen për këtë qëllim. Në këtë kuadër çdo parti opozitare ka nxjerrë opsionet që do të shqyrtohen në tryezën opozitare që do të zhvillohet shumë shpejt, në funksion të ndryshimit të Kodit Zgjedhor lidhur me mangësitë e vërejtura në zgjedhjet e kaluara.

I kam ndjekur qëndrimet e maxhorancës së majtë, që ka nxjerrë disa pika, sipas tyre të panegociueshme. Në rast se ata vënë si kusht që për këtë pikë apo për një tjetër nuk ka negociata, atëherë del se ata nuk kanë kuptuar asgjë nga vërejtjet e faktorëve ndërkombëtarë dhe se nuk kanë vullnetin politik për të bërë zgjedhje të lira. Kjo do të ketë një kosto shumë të lartë politike dhe do të na kthejë shumë vite pas. Kështu socialistët do të bëhen përgjegjësit kryesorë të shkatërrimit të proçesit zgjedhor dhe nëse do t'i shkojnë deri në fund kësaj marrëzie, atëherë Shqipëria rrezikohet seriozisht dhe pasojat do të jenë të paparashikueshme.

Ne legalistët jemi të bindur se, në Shqipëri, nuk mund të garantohen zgjedhje të lira me kryeministër Nanon dhe askush nuk mund të bëhet garant i votës së lirë në këto kushte. Prandaj kërkojmë që, në krye të vendit, të jetë NMT Mbreti Leka, pasi vetëm Ai garanton zgjedhje të lira, garanton zbatimin e kushtetutës, sepse është jashtë partive dhe mbi partitë.

PLL-ja është partia e vetme që kërkon rikthimin e monarkisë demokratike institucionale në Shqipëri nëpërmjet rrugëve legjitime, pra me Referendum.

Në Shqipëri ekziston një paradoks: populli e do Mbretin, ndërsa politika jo. Populli e do Mbretin sepse do të ardhmen e tij, të fëmijëve, të Kombit. Ndërsa politika do këtë amoralitet të gjithanshëm që ekziston sot.

***

Popujt dhe shtetet e vogla e të pazhvilluara, progresine e tyre e bazojnë edhe tek investimet e huaja. Por tek ne investimet paragjykohen, sepse shumë investitorë të huaj vijnë jo për të bërë investimet të ndershme, për të fituar dhe zbatuar ligjet tona, por për t'u lidhur me klane të caktuara në pushtet dhe politikë, për të bërë evazion fiskal dhe për të shkelur ligjet, me qëllim moszbatimin e marrëveshjeve kontraktore dhe rritjen e fitimeve në mënyrë abuzive. Sot është bërë e zakonshme që pushtetarë të lartë kanë konflikt interesash dhe janë ortakë ose të lidhur me kompani të ndryshme. Ndryshe nuk ka sesi të ndodhë që të shkelen hapur proçedurat e kalimit të projekt-ligjeve që lidhen me këto lloj marrëveshjesh, dhe kjo i justifikon dyshimet, sikundër ndodhi me Petroliferën. Miratimet e ligjeve pa praninë e opozitës janë absurde, sepse ngjallin mosbesimin e investitorëve për zbatimin e marrëveshjeve të nënshkruara në rast të rotacionit të natyrshëm të pushtetit.

Gjithashtu investimet e huaja janë të lidhura në mënyrë të drejtpërdrejtë me çeshtjet e pronës dhe pa u zgjidhur këto investitorët seriozë do të jetë shumë e vështirë të afrohen në Shqipëri. Kjo, sepse shumë investitorë merren me shtetin, por si lë pronari. Merren me pronarin po si lë rehat shteti, e kështu ata largohen. Një gjë e tillë është vërtetuar mjaft qartë edhe gjatë viteve të fundit në Shqipëri, ku nga viti '97 e këtej janë larguar nga vendi ynë mjaft kompani prestigjioze. Prandaj unë mendoj se të gjitha projekt-ligjet që kanë rëndësi kombëtare, duhet të miratohen me konsensusin e të gjitha partive politike, që investitorët e huaj të kenë siguri në aspektin e mbrojtjes së investimeve të tyre.

Replikë për deklaratat në "Opinion" të "TV Klan" (3)

Stisjet historike për të zhdukur të vërtetën

Nga Prof.As. Dr. Bajram Xhafa

Aktet e terrorizmit politik dhe rebelimet e viteve '20 nuk duhen vlerësuar si vepra patriotike dhe demokratike

"Zogu më 1919 në Vjenë nuk ka se çfarë të bëjë më", thotë z. Blendi. Don të na thotë, se Zogu paska qenë për turizëm dhe jo si i internuar në "kafazin e artë" të Vjenës dhe se, pasi paska frekuentuar të gjitha kazinotë (na i përsëriti disa herë, të përforcuara me referenca bindëse nga studiues të huaj si Fisheri) nuk i paska mbetur gjë tjetër për të bërë, veçse t'i kthehet politikës dhe xhahil-llëkut (nga epitetet që s'kanë të numëruar të Enverit, Krist Malokit e plot të tjerëve).

Këtë radhë në këtë emision një gjë u tha me plot gojën e pa mëdyshje: "Zogu ishte shtylla kryesore e qeverisë" së Sulejman Delvinës. Edhe për thirrjen e Kongresit të Lushnjës, meritat e Zogut... u thanë, gjë që duhet përgëzuar. Por pas këtyre vijnë si breshëri shprehje e pohime të tilla si: "despotizmi oriental", "gjesti patriotik i Avni Rustemit (P. Misha), ...Zogu lidhet me Klikën dhe synon të marrë frenat e pushtetit me kalkulimet e shifrave (mirë që nuk thotë: me kalkulimet e numrit të rebelëve, siç bënin komunistët), ...manierat e Zogut ... mënyra se si i zgjidhnin problemet, si i eleminonin kundërshtarët (si viktima gjithmonë duhen nënkuptuar engjejt e Opozitës "demokratike") dhe pastaj... ky djalosh u imponohet (Avniu, ky div malesh) ...por Zogu lidhet me Klikën, edhe me bejlerët (fejohet me vajzën e Vërlacit) zëdhënës i shtresës së të cilëve ai bëhet (!!!). Natyrisht, thotë P. Misha, ai vepron në këtë mënyrë për t'i bërë të tjerët që të trembeshin. Pastaj... vijnë masat për të eleminuar kundërshtarët politikë, vrau Avni Rustemin (V. Duka), e plot të tjera. Ato mëkate që janë karakteristikë e sjelljes dhe e veprimeve të Opozitës "demokratike", i ngarkohen Zogut si person. Madje as krahu politik të cilit i përket Ai nuk përmendet fare në qendrimet politike me qëllim që vetëm Zogu të duket si e keqja e gjithë të këqijave, për ta demonizuar atë e për të bindur miletin se Krist Maloki ka të drejtë që e quan 'lugat'. Kështu historia kthehet me kokë poshtë, vlerave dhe antivlerave u ndërrohen vendet. Kështu përparon degjenerimi kombëtar, armiqtë e Shqipërisë livadhisin lirshëm dhe shqiptarët shijnë lamë ferrash me këmbët zbathur.

Kur i referohet Vllamasit apo Eqrem bej Vlorës, por edhe Fisherit, z. Blendi ka plot fakte, ngjarje e shembuj pikantë që i denoncojnë keqas veprimet e "demokratëve" të viteve '20-të, të shokëve të Avni Rustemit dhe gjithë ish proteksionistëve të qeverisë së Durrësit që pas Kongresit të Lushnjës ndërruan emër. P.sh. nga Fisheri, për Avni Rustemin nuk përmend atë që është esenciale dhe me dobi politike për të mësuar shqiptarët edhe në ditët e sotme, se organizata "Bashkimi" që ai kishte krijuar dhe drejtonte, e njohur në historiografinë e deritanishme si organizatë demokratike "ishte një shoqatë studentësh, të vendosur për të zhdukur fizikisht këdo që ata e konsideronin si armik" (B. Fischer, "Mbreti Zog dhe përpjekja për stabilitet në Shqipëri", "Çabej", 1996, f. 71) dhe jo "për t'i siguruar vendit përparimin ekonomik dhe shoqëror" siç deklarohej zyrtarisht. Gjithë platforma politike dhe veprimet taktike të saj nuk kanë shumë nevojë për koment sepse ato flasin vetë, kanë qenë tipike terroriste. Organizata "Bashkimi" pra, ka qenë një organizatë e krijuar për veprimtari terroriste dhe Avniu, kur nuk ishte në gjendje të siguronte shumicën e votave në zgjedhje sëbashku me krahun politik të cilit i përkiste nuk bëhej më demokrat siç vetëquhej, por një kryeterrorist politik.

Në "Kujtimet" e Vllamasit e të Eqrem bej Vlorës lexon mrekullira për ngjarjet e kësaj periudhe. Ndonëse kundërshtarë të Zogut, ata kanë shkruar me vërtetësi dhe me frymë realiste për gjëmat që "demokratët" e viteve '20-të i shkaktuan Shqipërisë, gjëma të cilat ende u shitën edhe në "Opinion"-in e Fevziut për bëma, madje për bëma demokratike. "Në krahasim me bejlerët e tjerë Zogu nuk kishte mjete, shkruan Eqrem bej Vlora, madje mund të themi, ishte i varfër. Por kishte gjëra të tjera që nuk i kishin ata - ishte më i zgjuar, më trim, më energjik, më serioz, më bindës dhe më popullor se ata" (E. Vlora, "Kujtime" II, 2001, f. 206).

Z.Blendi kur bën ato hapjet dhe hyrjet që t'i orientojë mirë lektorët dhe telespektatorët e emisionit thotë me ekuivokë: "Mënyra se si eleminoheshin kundërshtarët politikë ishte ajo që e provoi edhe vetë Zogu kur i bënë atentat më 1924", dhe... "i plagosur jep dorëheqjen si kryeminstër" (duke lënë të kuptohet se e bëri nga frika e jo sepse po zbatonte rregullin kushtetues). Ndërkohë që "Zogu kishte bërë llogari të tjera" "matjani tjetër (ah, këto matjanët!) thotë se ka qenë i shtyrë nga Avni Rustemi" (insinuatë se pabesia ka përkatësi krahinore). Mënyra se si "kompilohet" kështu historia, si tregohet ngjarja, dëgjuesi në vend që ta dënojë veprimin si akt të terrorizmit politk, mund të mendojë: "mirë ja paskan bërë atij katili dinak e të pabesë dhe sa keq që nuk e paska marrë plumbi." Me pak fjalë, sipas z. Blendi del se Zogu e paska pësuar nga "mendja e keqe e tij" dhe nga mendësia e pabesisë që qenka karakteristikë për krahinën e tij dhe u kultivoka atje. Në këtë mënyrë nuk përbaltet vetëm Zogu, por edhe krahina dhe i gjithë Veriu me atë "bajraktarizmin" e tij tradicional që as mund të mendohet të jetë në drejtimin e shtetit.

"Paladinëve të mendësisë demokratike, shkruan Eqrem bej Vlora, u kishte rënë në kokë për poste dhe ofiqe zyrtare; me demokraci ata nënkuptonin artin për të zënë një post drejtues dhe për ta përdorur atë pastaj, sipas qejfit. Por meqenëse kjo ishte e pamundur me rrugë legale parlamentare (sepse ata nuk mund të shpresonin kurrë për shumicën në parlament), ata kërkonin t'i arrinin qëllimet e tyre me mënyra jolegjitime dhe të dhunshme, ndër të cilat, më e para, ishte mënjanimi kundërshtarit që u dukej më i rrezikshëm, Ahmet Zogu" ("Kujtime", II, 2001, f. 208).

Sejfi Vllamasi, Eqrem bej Vlora dhe të tjerë, por edhe kujtesa popullore na e sjellin të gjallë e bindshëm mënyrën se si Avni Rustemi e përgatiti planin për vrasjen e Zogut me atentat, madje edhe fjalët që i ka këshilluar Beqir Valterit. "Këtë të ri, një djalosh ekstravagant nga Mati, ata e përpunuan për në kohë të gjatë, derisa ai pranoi të vrasë mirëbërësin e tij, Ahmet Zogun, njeriun që para dy vjetësh me paratë e veta e kishte çuar për studime në Itali. Po a ishte për t'u çuditur me këtë plan vrasjeje kur, vrasësi i Esat pashë Toptanit, Avni Rustemi, të cilin drejtësia franceze, me një manipulim të habitshëm të ligjit, e nxori të pafajshëm dhe që qeveria shqiptare e shpalli hero dhe e bëri deputet, kur ky vrasës i pabesë pra, kapardisej nëpër Tiranë dhe brohoritej ngado si shpëtimtar atdheut?" (Eqrem bej Vlora, "Kujtime", II, f. 209).

I ndërtuar mbi paragjykime, edhe pse pjesëtarët e ekipit të emisionit janë "të një mendje", prapë se prapë inkoherenca dhe kontradiktat, deri edhe me vetveten janë flagrante. Dihet nga historia se nga të katër pjesëtarët e Regjencës (monarku kolektiv), vetëm Sotir Peci qendroi në Shqipëri gjatë qeverisë së Nolit. - "Regjenti Sotir Peci (pra, monarku) deklaroi se nuk do të firmoste asnjë dekret nëqoftëse nuk do të bëheshin zgjedhje", u tha në emision. Pra, Noli republikan (i demokracive perëndimore!!!) nuk paska shpallur republikën. As parlamentin nuk e mblodhi (atë pjesë që kishte mbetur e që përbënte vetëm një të tretën e Asamblesë), as zgjedhje për një parlament të ri nuk bëri, as reforma dhe as revolucion. Vetëm që e ndriti historinë me ato dy regjimentet me komandantët e tyre rebelë që marshuan mbi Tiranë si Musolini me fashistët e tij mbi Romë (e thotë vetë Noli në telegramin drejtuar Musolinit për t'i kërkuar njohje kur sapo krijoi qeverinë e re revolucinare si kryeministër "i zgjedhur" me short-truk, dhe, siç tha Plasari, me teknikën e "letrës me vrimë", por që në emision u la të kuptohet se ka të bëjë me veprimet e Zogut). Atëhere, ku qëndrojnë vlerat demokratike të revolucionit, të qeverisë së Nolit dhe revolucionarëve të 1924?

Një ndër rezultatet e Kongresit të Lushnjës ishte krijimi i një qeverie me në krye Sulejman Delvinën, "një figurë jo fort e njohur por mjaft e ndershme", sqaron z. Blendi. I ndershëm "mjaft" apo "mjaftueshëm", sepse kur me rebelim (dhe me short) erdhi në fuqi qeveria e Nolit, Sulejman Delvina, humbës në shortin hileqar (në favor të Nolit) për kryeminstër, por që u caktua ministër i Jashtëm, u thotë bashkimxhinjve që kërkonin reformën agrare: "Na luftuem për të dëbue partinë e Ahmet Zogut ... Reformat që kërkoni ju të rinjtë janë gjepura (T. Zavalani, "Histori e Shqipnis", bot. II, Phoenix, 1998, f. 280). Për cilin të besojmë se ka të drejtë: Noli (i pro-reformave që nuk dihet mirë nëse vërtet i deshte apo jo) apo Delvina dhe, cili prej tyre është më i ndershëm "jo mjaftueshëm". Mirëpo Mishës i punon mendja vetëm tek Zogu dhe sa herë e merr fjalën, vetëm për të do të thotë se nuk kishte skrupuj, asnjë skrupull. F. Klosi po ashtu: - Zogu hakmerret me kundërshtarët politikë në mënyrë të paskrupullt. Me mungesën e skrupulozitetit të tyre, ashtu si dikur Krist Maloku në esenë e tij famëkeqe, pjesëtarët e emisionit "Opinion" aq shumë e bombarduan Zogun me "paskrupulozitet" sa nuk i lanë vetes asnjë fije skrupoloziteti.

Edhe një fakt tjetër për një problem të rëndësishëm politik që kalohet "me metodën e heshtjes" për të kuptuar çdonjeri se cili është me skrupuj dhe cili paska qenë i paskrupullt "në këto situata konfliktuale" siç thotë me eufemizëm P. Misha për ngjarjet që çuan në shpërthimin e Revolucionit të Qershorit. Më 23 nëntor 1924 merrte fund funksioni i Sotir Pecit si anëtar Këshillit të Naltë dhe në bazë të ligjit, Këshilli i ri duhej të zgjidhej nga parlamenti. Vetëm nën kërcënimin me armë nga Sulejman Delvina (kur i nxori pistoletën mbi tavolinë), Noli i trembur u detyrua të firmoste dekretin e zgjedhjeve që u shpall me 14 nëntor 1924. Në veprimtarinë politike të Nolit ka plotë hynere e veprime që kurrsesi nuk mund t'i klasifikosh, jo më si demokratike, as "politikë autoritare", por tipike arbitrare. Mirëpo Piro Misha na tha se qeverisja e Nolit ishte "një demokraci liberale perendimore". Nuk e dimë se cilën demokraci perëndimore ka parasysh Misha, modelin e cilit shtet, sepse edhe Italia fashiste e Musolinit, që mburrej se me grusht - shtetin që solli në pushtet Nolin "kishte favorizuar evoluimin e situatës shqiptare në drejtimin e dëshiruar nga politika italiane", e kishte një organ që e luante rolin e legjislativit, ndërsa Noli (demokrat!) jo. Ndoshta me liberalizmin e Nolit, Misha ka parasysh faktin se qeverisja e Nolit nuk kishte institucione dhe kurrëfarë kontrolli e sovraniteti, as të brendshëm e as të jashtëm. Ishte një anarki e plotë, një qeverisje rumpallë me plotë kuptimin e fjalës.

Megjithëse këto dihen dhe njihen, autorët e emisionit nuk iu larguan "manualit" fjalëndyrë të Krist Malokut që e shpjegon historinë "me lakmi dhe epshe". "Dy lakmitë dhe epshet kryesore që e shtyjnë Ahmet Zogun për çdo veprim në lamën politike janë: 1. Dëshira për pushtet apo sundim brutal; 2. Lakmia kah kamja materiale, kah salltaneti në kurriz të miletit të shkretë. Për t'i çue në vend këto dëshira a vese ai asht gati (!) dhe i zoti për çdo punë e për çdo dhunë; vret e ther, grabit e çnderon, shitet e blihet e merret me qira, bahet ortak me kedo dhe tradhton miq, shok e atdhe. Mungesa e çdo skrupoloziteti në shpirtin e tij e ka fare imun (të papërgjegjshëm) përpara çdo krimi e mënije (Phoenix, Nr. 7-8, Shkodër, 1998, f. 45). Vështirë t'i numërosh se sa herë e përsëritën dhe e lakuan "mungesën e skrupolozitetit" tek Zogu botuesi P.Misha dhe studiuesi F.Klosi, a thua se nuk kishin gjë tjetër për të thënë.

Nipi Godo qet pushkë (fashiste) për dajën Toto

Për emisionin kishte plot e plot gjëra për vërejtje dhe ndonjë anë pozitive, por po veçojmë edhe një aspekt që mendojmë se përbën një dukuri që duhet distancuar nga pikëpamja parimore, por edhe për shkaqe të objektivitetit. Punëve të pista nuk u thuhet "mashallah!". Mirëpo emisioni "Opinion" "Kush ishte Ahmet Zogu?" na shënoi një "kontribut" të ri, një novacion, një "frymë të re" në historiografi. Në ndryshim nga vendet e tjera të Ballkanit dhe të Europës ku fashistët, edhe pse nuk ishin në pushtet, kishin mjaft hapesirë dhe organizime të fuqishme, Zogu nuk la kurrëfarë hapësire "demokratike" për organizim apo lëvizje fashiste dhe komuniste. Antizogistët vazhdimisht e vajtojnë këtë si mungesë demokracie dhe etiketojnë Zogun si "despot oriental" "satrap" etj., sepse Ai nuk lejoi shtrat të ngrohtë për fashistët dhe komunistët.

Mirëpo emisioni na paraqiti një fytyrë tjetër kur një puçist, një tinzar i pabesë e një rebel si Et'hem Toto dhe vëllai i tij Ismeti, i inamoruar pas fashizmit, që shkel betimin dhe ligjin themelor të shtetit, na u bënë "liderë", u shndërruan në "figura" historike. Një puç na u servir si "Lëvizje" (kur drejtohet kunër Zogut, vetvetiu duhet të jetë demokratike). Dhe çfarë kërkonin ata? Hiç më pak, deshën të afrojnë 7 prillin, që Shqipërinë ta "oksidentalizojnë" shpejt e shpejt sipas modelit të diktaturave fashiste të Hitlerit e Musolinit me një "diktaturë të ndritur" si ajo e Duçes dhe me një diktator të "ndritur" që duhej të ishte Ismeti me të vëllanë.

Boll inat e ka patur periudhën e Mbretërisë dhe vetë Zogun për të cilët historiogafia komuniste ka rezervuar qëndrimet më subjektive dhe banalitetet më vulgare, prapë se prapë këtë ngjarje e ka quajtur hiç pak por një "puç, të organizuar nga Et'hem Toto, ish ministër i qeverisë së Mehdi Frashërit". Puçi, shkruan "Historia e Shqipërisë", (pjesa III, viti 1984, f. 412) "u shkaktua nga pakënaqësitë(!!!) dhe synimet ambicioze të ish - ministrit të Brendshëm dhe nën nxitjen e vëllait të tij Ismet Totos, pjesëmarrës kryesor në lëvizje, i cili deshi të zbatonte idetë e tij me ngjyrë fashiste të "diktaturës së ndritur", synime këto që miratoheshin edhe prej Romës". Fakti që me pushtimin fashist të Shqipërisë pas 7 prillit Totot u shpërblyen dhe morën pensione, tregon se Roma nuk ka qenë vetëm në pozitën e miratimit të puçit, por nxitëse dhe drejtuese e veprimtarisë komplotuese të vëllezërve Toto. Kështu, Totot qenë të përfshirë tërësisht në veprimtarinë agjenturore (jo për ideale demokratike) komplotiste dhe si të tillë nuk kanë emër tjetër veçse atë të tradhtarëve.

Për t'i dhënë një frymë "autenticiteti" dhe për të dhënë shpjegime më bindëse, në emision ishte thirrur nipi i protagonistëve të puçit të 15 majit 1937, zotëri Sabri Godo, i cili me zhdërvjelltësinë e tij u mundua t'i vejë një kapak m... puçit ala fashist të dajës. Për t'i dhënë "arsye" puçit dhe për ta çliruar dajën nga faji i krimit kombëtar dhe krimit politik, Godo na foli për "njëlloj internimi të butë" që i paska bërë Zogu dajës së tij, sepse ish ministrin e Brendshëm e paska çuar prefekt në prefekturën e Gjirokastrës, të cilën ai duhet ta njihte mirë, mbasi edhe ishte nga ato anë. I paska vrarë barkun Zogu Et'hem Totos.

Gjithë Mbretëria Shqiptare kishte giithsej dhjetë prefektura (pra, 10 prefektë) dhe 6-7 ministra. Funksionarët më të lartë në këtë rreth të ngushtë qarkullonin, duke zëvendësuar njëri tjetrin. Administrata e Mbretërisë ishte shumë e lehtë. Atëhere, çfarë ofiqi më të lartë paska kërkuar Et'hem Toto dhe çfarë ka këtu për ta quajtur internim (të butë)? Mos vallë paska dashur që Zogu ta mbante në Pallat që pastaj ai ta kishte më të lehtë të realizonte puçin me atentat? Mbase Zogu e kuptonte mirë se me cilin kishte të bënte, por ai gjykonte se nuk ishte koha për masa drastike (qoftë edhe të merituara) për të mos shkaktuar ndonjë "tronditje", por edhe komplotistëve t'ua lagte barutin pa arritur të shtien pushkë, sepse kuçedra fashiste përgjonte për të shfrytëzuar çdo rast për ndonjë rrëmujë, siç bënë armiqtë e Shqipërisë më 1997. Europa ishte në shilarse. Ishte praglufta e Dytë. Zogu vepronte sikur të shkelte mbi vezë. Por mënyra si na e serviri ngjarjen Godo dhe Fevziu, gati sa nuk na erdhi keq që nuk u realizua me sukses puçi i Et'hem Totos qysh me 15 maj 1937 që të kishte triumfuar demokracia me orientim perëndimor ala Toto - fashiste. Madje, sipas Godos, dajot e tij u tradhtuan nga lebërit Gjoleka dhe Bilal Nivica të cilët paskan lajmëruar qeverinë. Pyesim Godon: cilët ishin tradhtarët?

Kur kemi parasysh firmën e Godos me komitetet rebele në Vlorë në emër të Partisë Republikane më 28 mars 1997 kundër qeverisë demokratike, dhe gjithë qendrimet e tij politike në vitet e Postkomunizmit, ajo shprehja "më bëj baba të të ngjaj" duhet pasuruar edhe me: "më bëj dajë të të ngjaj". Vërtet në Kanunin e Lekës "lisi gjakut" (gjinia e llogaritur nga babai) ka përparësi, por në këtë rast edhe "lisi i tamlit" (gjinia e llogaritur nga nëna) është po aq i rëndësishëm dhe merr përgjegjësi (gjenetike) sa edhe "lisi i gjakut". Siç duket ndihen ndikimet "europianizuese" dhe emacipuese.

Duke "zbërthyer" Zogun dhe veprën e tij, (sepse me atë e ka gjithë inatin) Krist Maloku flet për "kompleks hereditar (frojdist) nga mercenarizma e t'et". Në rastin konkret do të kishte thënë "kompleksi hereditar" (i trashëgueshëm) nga "mercenarizma e dajës". Shqipëria sot është pushtuar tërësisht nga "komplekse hereditare" të shumta e të gjithanshme; që nga ato ideologjike e deri tek ato agjenturore. Zoti na ndihmohtë!

Mirë se Godo e ka "obligim gjenetik, hereditar" por Blendi Fevziu çfarë motivesh ka që i mban ison? "Lideri i kësaj lëvizjeje... njeri nga njerëzit më të ndershëm... absolutisht njëri nga njerëzit më të ndershëm" e përsërit disa herë dhe i mëshon me gjithë forcën Blendi për t'ia shtruar më mirë rrugën Godos në avokatinë e tij të ndyrë për veprën tradhtare të dajës. Çfarë duhet të bëjë më shumë se kaq njeriu për të kryer figurën e krimit dhe çfarë krimi më të madh duhet të bëjë për të mos e quajtur "të ndershëm"? Et'hem Toto me puçin e tij është pararendës, i avancuar dhe i dështuar i V.Kuislingut. Ai ra brenda me pabesinë dhe me poshtërsinë e vet. Në emision ai thuajse doli viktimë dhe neve si spektatorë na erdhi keq për fatin e tij të mjerë. Atëhere kush paska qenë fajtori? Edhe Krist Maloku vëllezërit Toto i quan viktima të Zogut dhe i shpall ata martirë. Me një stil emfatik ai shkruan për "hijet e fytyrave të sa e sa martirëve: preja katakombiane (i bashkon me martirët e krishtërimit në katakombet e Romës) e vampirit matian. E atje nalt, fare nalt nji Avni Rustemi, nji Luigj Gurakuqi,... nji Et'hem Toto, nji Ismet Toto, nji... nji... me qindra, me qindra(!!!)... (Phoenix, Nr. 7 - 8, 1998, f. 35).

Puno Kolë se po t'martojmë

Si "viktima " të Zogut, vëllai tjetër i Toto-ve duhet të ketë gëzuar besimin e Enver Hoxhës. Por nuk i zgjati shumë se doli me "grupet armiqësore" dhe u dënua. Me rënien e komunizmit, Godo trashëgoi biografi të pasur si i persekutuar, edhe nga komunizmi, edhe nga Zogu, ashtu siç i "konvenonte" demokracisë. Por Godos duhet t'i kujtojmë se nuk luftohet komunizmi duke rehabilituar elementët fashistë apo adeptët e tyre.

Godo iu përshtat të gjithëve: edhe me Ramiz Alinë, edhe me Berishën e demokracinë, edhe kundër "autoritarizmit" demokratik edhe me komitetet rebele, edhe me të majtën, edhe me të djathtën, edhe "jo tokën çifligarëve" edhe me "tokën pronarëve". Shkurt: më i urti i të urtëve. Duke parë e dëgjuar Godon, popullin e gjeti si puna e Kolës që nuk ishte i zoti të martohej. Meqenëse ishte punëtor i mirë, fqinjët vendosën të përfitojnë prej tij. 'Puno Kolë se të martojmë ne,' - i thoshin ata. Dhe Kola i gjorë punonte gjithë qejf dhe priste që fqinjët ta martonin. Vitet kalonin dhe premtimet përsëriteshin në "standarde" më të larta. Vit pas viti dhe Kola arriti te gjashtëdhjetat. Atëhere i thanë: 'Tani Kolë askush nuk të jep nuse'. Edhe me politikanë të zhdërvjellët si puna e Godos, që e dredhin vazhdimisht sa ta rregullojnë veten, shqiptarët do ta pësojnë si puna e Kolës. Me këtë emision, TV "Klan" i ndihmoi shumë.

Megjithatë emisioni bëri edhe efekte pozitive sepse tashmë njerëzit kanë fituar veti që të lexojnë e kuptojnë midis rreshtave, të kuptojnë edhe qëllimin e gjuhës së hidhur e tinzare, kush e flet atë dhe për ç'qëllime e flet. Teleshikuesit u njohën edhe me dokumentarë të kohës, gjëja më e mirë e emisionit. Ato flisnin vetë e nuk kishte nevojë për komente. Ishte Shqipëria autentike e kohës, shqiptarët siç i sheh dhe i shkruan, pa patur nevojë as t'i hyjnizosh dhe as t'i përbaltësh.

Pa u larguar nga linja fillestare, pjesa e dytë dhe e tretë e emisionit u distancuan mjaft nga ai ngërçi i fillimit në ekspozimin e figurës së Zogut dhe shumë nga ata që e kanë parë, kanë treguar se kanë pësuar tronditje të thellë nga mashtrimi që u kanë bërë lidhur me të vërtetat për historinë e Shqipërisë të kohës së Zogut dhe për veprën kombëtare të Mbretit Zogu I.

Shkodër, 30 maj 2004

Nisma e NMT Mbretit Leka I-rë, përkrahet masivisht në Shkodër

Lëvizja e Mbretit, shpresë për shqiptarët

Në qytetin verior të Shqipërisë, Shkodër, nisma "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar" e Mbretit Leka I-rë, është pritur me mjaft interesim dhe është ndjekur me vëmendje nga qarqet intelektuale, nga qytetarët e thjeshtë, nga mbarë legalistët e simpatizantët e Monarkisë, pa u anashkaluar edhe nga spektri politik. Duke patur parasysh se NMT Mbreti Leka I-rë dhe Familja Mbretërore kanë shprehur interesim dhe përkujdesje të veçantë për traditën e hershme të këtij qyteti të lënë në harresë në vitet e diktaturës, por dhe për shkatërrimin e vlerave në këto vite të pluralizmit - kjo nismë vlerësohet si shans i vyer dhe ndërmerret në një kohë të përshtatshme për shkodranët dhe mbarë shqiptarët. Mungesa e theksuar e platformave për zhvillim kombëtar e shoqëror, e ka sterrosur jetën e shkodranëve dhe mjerimi, pasiguria për jetën dhe mungesa e shtetit ligjor është e pranishme në çdo moment.

Duke biseduar me inteligjencën e këtij qyteti, me pensionistët, rininë shkollore e studentore, evidentohet fakti se kjo nismë e Mbretit Leka I-rë mbështetet fuqimisht.

Intelektuali dhe publicisti i njohur shkodran z.Burhan Dizdari, shprehet: "Më vjen keq dhe ndjehem i zhgënjyer nga realiteti që përjeton qyteti im, i cili ka potenciale e resurse të mëdha për zhvillim ekonomik. Me dhimbje jam i detyruar të pranoj braktisjen e Shkodrës nga shumë familje të vjetra, biznesmenë dhe intelektualë të të gjitha fushave gjatë këtyre 7 viteve të pushtetit socialist. Mendoj se për të ndalur këtë hemorragji, nisma e shpallur nga Mbreti Leka I-rë është e vetmja shpresë. Vitet e fundit kanë qenë vitet e zhgënjimit masiv nga klasa politike dhe qytetarët kanë humbur interesin për jetën politike dhe zgjedhjet, duke mos i besuar më as votës së tyre. Bizneset e vogla e të mesme në Shkodër janë drejt falimentimit për shkak të politikave fiskale asfiksuese, mungesës së energjisë elektrike dhe infrastrukturës. Intelektualët duhet të vihen në shërbim të kësaj Lëvizjeje madhore, pasi është e vetmja shpresë e garanci për popullin shqiptar".

Z.Nikolin Destanishta, një ndër legalistët më të vjetër dhe pinjoll i një nga familjet më të shquara monarkiste të Shkodrës, megjithë mbresat e thella që ka patur nga kontaktet me Mbretin Leka që nga Johannesburgu e tani, në Shqipëri, shprehet se "emocionet dhe optimizmi për këtë Lëvizje janë kulmi i ndjesive, pasi tani shoh që rilindi shpresa e shqiptarëve...". "Ne legalistët kemi qenë të lidhur me Mbretin, të cilin e kemi patur dhe e kemi simbol kombëtar. Ne do ta mbështesim këtë Lëvizje, ashtu siç kemi mbështetur Referendumin për formën e regjimit në vitin 1997. Për më tepër jemi optimistë se kjo Lëvizje e Mbretit Leka, nuk e largon Atë nga pretendimi për Fronin Mbretëror".

Ndërsa z.Caf Jonuzi, kryetar i Shoqatës së Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve politikë, u shpreh se Lëvizja për Zhvillimin Kombëtar, është një ogur i mirë. Klasa jonë politike ndodhet në çoroditje të plotë e me pasoja negative për kombin. Shoqata jonë këtu, në Shkodër, e cila nuk është angazhuar në asnjë parti politike, e sheh me optimizëm dhe e pret me kënaqësi këtë Lëvizje, për të cilën jemi të bindur se do t'u kthejë besimin të gjithë shqiptarëve për një jetë më të sigurt, për zhdukjen e korrupsionit dhe për lloj lloj trafiqesh. Ne Ish të Përndjekurit Politikë jemi për Monarki, sepse te ky sistem shohim forcën dhe vizionin për të krijuar një shtet në shërbim të shqiptarëve dhe për t'u bërë pjesë e Europës, ashtu siç kemi qenë në periudhën e Mbretit Zog. Intelektualët duhet t'i përgjigjen kësaj Lëvizjeje të Mbretit Leka, pasi populli është pro saj, ndërsa politika aktuale e sheh me xhelozi dhe frikë, sepse kërkon të ruajë monopolin e pushteteve. Jam i bindur se me këtë platformë populli shqiptar realizon atë çfarë i mungon, Lirinë dhe Demokracinë e vërtetë".

Kjo Lëvizje ka emocionuar dhe sensibilizuar edhe rininë shkodrane, e cila pret me padurim të njihet me platformën dhe të përfshihet në këtë Lëvizje.

Studentja e Universitetit "Luigj Gurakuqi" të Shkodrës, Aurora Ujka, u shpreh se "... kjo Lëvizje na ka dhënë shpresë për t'i shërbyer qytetit tonë dhe jam i bindur se Mbreti Leka do të kontribuojë për investime prioritare dhe hapjen e vendeve të punës, me qëllim që rinia të mos larghet nga qyteti ose nga Shqipëria. Eshtë rasti më i favorshëm për popullin shqiptar dhe spektrin politik, për të kuptuar se Shqipëria nuk mund të mbahet peng përjetësisht. Për t'i dhënë kësaj Lëvizjeje një mbështetje të fuqishme, duhet që PLL të inkuadrojë të gjitha strukturat e saj në këtë Lëvizje madhore, për të qenë, ashtu siç i takon - promotor i kësaj Lëvizjeje, suksesi i së cilës kërkon vetëm punë dhe angazhim.

Namik Mehmeti

Enis Dizdari

Shqipërisë i duhet i zoti i shtëpisë

Ka ardhur koha që Europa të ndihë pararendësit e qytetërimit të saj, shqiptarët, që të shkëputen nga morsa komuniste dhe të restaurojnë Monarkinë parlamentare të modelit të hershëm dhe aktual europian.

Nga Mark Topollaj

Fantazmat e shek. XX-të që u vërtitën nëpër Europë, shkelën edhe në tokën tonë të varfër, duke lëshuar shi gjaku dhe mjerim. Bota tashmë i quan epoka e Komunizmit dhe Fashizmit, ose epoka e tmerreve.

Shqiptarët e tronditur shihnin flamurin e Skënderbeut tek shqyhej dhe arnohej nën sëpatat e Liktorit, yllin e kuq dhe shiritat tringjyrëshe sllave të Titos.

Tashmë ka ardhur koha t'i thërrasim me zë të lartë ndërgjegjes kombëtare për ta zgjuar nga gjumi letargjik, genin e racës shqiptare, e për të mbajtur lart krenarinë e përhumbur e të lodhur gjatë rrugës së vështirë të historisë.

Sot lipset ta orientojmë popullin nga ideali i Mbretërisë Shqiptare, si e vetmja alternativë për ta shpëtuar popullin nga gracka e neokomunistëve.

Cilët kemi qenë ne shqiptarët, në ç'mënyrë kemi mundur të mbijetojmë dhe çfarë ideali kemi. Përse frika për jetën na pengon për të zgjedhur rrugën e duhur?! Përse pranojmë të nëpërkëmbemi kështu?

Nga pikëpamja antropologjike ne shqiptarët jemi europianë tipikë. Të parët tanë kanë banuar që nga Istria, përgjatë Adriatikut, në drejtim të Jonit e deri në Atikë e Peloponez. Ne kemi zënë vend në këto troje shumë më parë sesa ulkonja e Kapitolit t'i jepte gji Romulit e Remit.

Europianët i kishin shtëpitë mbi lisat, kur ne kishim hyrë në shtegun e qytetërimit. Sllavët e Jugut luanin me arinjtë në malet e Kaukazit dhe Uralet. Gadishulli ballkanik quhej "Gadishulli ilirik", sepse në pjesën dërrmuese ishte i banuar nga ilirët.

Etnokultura shqiptare u bë udhërrëfyese e hulumtimeve për zbulimin e evoluimit të kulturës së lashtë ballkanase, që vulosi madhështinë e antikitetit në agun e qytetërimit.

Ka ardhur koha që Europa të ndihë pararendësit e qytetërimit të saj, shqiptarët, që të shkëputen nga morsa komuniste dhe të restaurojnë Monarkinë parlamentare të modelit të hershëm dhe aktual europian.

Tragjeditë që përjetuan shqiptarët kanë zbehur dinjitetin dhe respektin për origjinën dhe vlerat që mbartim.

Evidentimi i vlerave dhe fuqive shtetformuese që kulmuan me Mbretërinë shqiptare me në krye Mbretin Zog i Parë, nuk është gjë tjetër veçse rivendosja e pushtetit të arsyes dhe rilindja e qytetarisë së vërtetë që struket në genomën tonë.

Ndjenja e fatalitetit për ardhmërinë ka stimuluar depërtimin e utopive dhe ideologjive.

Tashmë intelektualët, pasuria më e madhe e shoqërisë sonë, duhet të ndërmarrin misionin për iluminimin e mendjes dhe shpirtit të popullit tonë të shumë vuajtur.

Ata duhet t'i bashkangjiten Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar që ka iniciuar NMT Mbreti Leka i Parë, që është shansi i fundit që na jepet për të shpëtuar nga katastrofa ku klasa e papërgjegjshme politike e ka zhytur vendin.

Në këtë sipërmarrje madhore lipset të kontribuojnë të gjithë ata që e ndjejnë se fatet e Atdheut dhe e ardhmja e fëmijëve tanë është më e rrezikuar se kurrë. Ndryshe askush nuk ka të drejtë të ankohet për fatin tonë tragjik, sepse atë duhet ta vendosim vetë ne shqiptarët, nën udhëheqjen e urtë të Mbretit Leka i Parë, i cili ka gjetur momentin më të përshtatshëm për t'i prirë popullit ashtu si dikur i madhi Mbreti Zog, që mori mbi vete përgjegjësitë më të mëdha për të shpëtuar popullin, gjë që e arriti me ndihmën e intelektualëve atdhetarë dhe mirëkuptimin e mbarë shqiptarëve që e mbështetën.

Të mbështesim Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar

Nga Luftar Pepmarku

Çdo individ, në botëkuptimin e të cilit është rrënjosur dashuria për Atdheun dhe mbarësinë e tij, nuk mund të mos shohë me shqetësim gjendjen në të cilën është katandisur vendi dhe problemet e shumta me të cilat përballet shoqëria shqiptare sot.

Kjo i shtyn qytetarët e këtij vendi që, po me kaq shqetësim e preokupim të mendojnë e veprojnë për rrugët që duhet të ndjekin e punët që duhet të bëjnë shqiptarët për të dalë nga kjo situatë.

Kur dëgjon debatet e politikanëve tanë, të cilët në periudhën e formimit të tyre e konsideronin teorinë marksiste-leniniste si shkencën që u ndriçonte rrugën të gjitha shkencave të tjera, të duket sikur dëgjon ato përrallëzat e viteve të fëminisë, me kungulleshka. Kështu vazhdon kjo lojë kungulleshkash prej mëse 14 vjetëve. Një lojë e mërzitshme kjo deri në neveri, e që fatkeqësisht akoma vazhdon.

I dëgjojmë politikanët tanë tek debatojnë, çirren e turfullojnë, fyejnë e shajnë njëri-tjetrin, a thua se nuk i përkasin të njejtit komb!!!

Megjithatë, vëmendjen e shqiptarëve sot e tërheq një zë i thjeshtë në dukje, por i thellë në mendim, plot preokupacion e përkushtim ndaj çeshtjes kombëtare. Është zëri i një njeriu që, ndryshe nga ç'jemi mësuar të shohim e dëgjojmë në ekranet e televizorëve e në faqet e gazetave, nuk del të pozojë për të mashtruar e për t'u dukur, por nën peshën e një shqetësimi të madh e të rëndë bën apel për mbështetjen e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Me të drejtë është thënë se "tek e thjeshta gjendet e madhërishmja". Po t'u hedhim një sy mesazheve që NMT Mbreti Leka I-rë u ka përcjellë shqiptarëve që në fillimet e pluralizmit, konstatojmë se pikërisht ato mesazhe ishin nevoja më e ngutshme për të cilën kishin nevojë shqiptarët. Mbreti Leka i ftonte shqiptarët që të besonin tek Zoti, tek vetja dhe tek njëri-tjetri, me qëllim që dëshirat t'i bëjmë shpresë e shpresat realitet.

E më tej Mbreti na paralajmëronte që të mos lejojmë që interesat e huaja, interesat partiake, interesat fetare a krahinore të dalin para interesave kombëtare. Mesazhet janë të shumta në numër e të qarta në synime. Ato në thelb kanë patur porosinë që të gjithë shqiptarët e ndershëm e nacionalistë të punojmë bashkë, si motra e vëllezër që jemi, për ta bërë Shqipërinë tonë të dashur - etnike, të lirë e demokratike, pa komunistë e neokomunistë, sepse vetëm kështu do ta ndjejmë veten krenarë qe jemi shqiptarë.

Klasa politike postkomuniste, e pavëmendshme ndaj këtyre mesazheve dhe shumë e aftë në përmbushjen e interesave vetjake, me ndihmën e qarqeve të caktuara ndërkombëtare, e që nuk ia kanë dashur të mirën Kombit e shtetit shqiptar - e çuan vendin në kaosin e vitit 1997 dhe popullin në prag të luftës civile. U thyen depot e armëve dhe ato i mori kush mundi.

Qytetarët shqiptarë vriteshin për inate të vjetra, për mëri politike, për mllefe të çastit a për një fjalë goje. Tragetet e motovedetat niseshin njëra pas tjetrës, të mbushura me qytetarë shqiptarë, kush e kush të ikte sa më shpejt prej këtij vendi ku kishte ndodhur gjëma. Dikush vritej me armë, dikush pritej me sopatë, të tjerë mbyteshin në det. Politikanët shqiptarë qëndronin në llogore të kundërta. Dikush mbi tank me uniformën e djallit, të tjerë me kovat e benzinës në dorë duke u vënë zjarrin institucioneve shtetërore. Kishte të tjerë që niseshin me autobuza, furgona e vetura drejt Vlorës, për të nxitur e inkurajuar trazirat. Një çmenduri e vërtetë!

E pikërisht në dallgët e tërbuara të këtij mish-mashi, më 12 prill 1997, nga Johannesburgu i largët zbriti në Rinas NMT Mbreti Leka I-rë. Nga goja e Tij dolën fjalë perëndie "Paqe-Bashkim-Vllaznim". Si një lajtmotiv shpëtimtar, vetë NMT Mbreti Leka I-rë e shpërndau këtë mesazh në të katër anët e Atdheut. Pra edhe atje ku nuk shkelnin dot përfaqësuesit e të dy krahëve të së ashtuquajturës politikë shqiptare.

Mesazhet e Tij të qarta, fjalët e pakta e të sakta, zgjonin shpresat dhe zbusnin shpirtrat e trazuar të shqiptarëve. Ato mesazhe ishin një ilaç i pazëvendësueshëm për çtensionimin e situatave aq shumë të acaruara të atyre ditëve të mbrapshta të '97-ës.

Po ç'qëndrim mbajtën politikanët shqiptarë ndaj Atij që shpërndante mesazhet e Paqes e të Vëllazërimit! Cili do të ishte qëndrimi i tyre ndaj Atij që u bënte thirrje shqiptarëve për bashkim e mirëkuptim, për harmoni e sinqeritet vëllazëror?

E akuzuan për "grusht shteti e kryengritje të armatosur", vetëm për faktin se mbështeti me praninë e Tij një protestë paqësore, e cila u provokua nga segmente të caktuara brenda strukturave të shtetit të asaj kohe. Nga cilët formuloheshin këto akuza (shpifje)? Pikërisht nga protagonistët e kaosit të ngjarjeve të kobshme të vitit '97-të.

Ishin tamam ata, fytyrat e të cilëve janë parë në ekranet e TV-ve, përmes kryqëzimit të tytave të armëve që mbanin në duar fansat e tyre. Ndodhte ndonjë herë që ua merrnin nga duart dhe i tundnin në ajër kallashët, e këto dihen e njihen, janë parë e mund të shihen. Ishin pikërisht këta që bënin të madhe një armë brezi që mbante asokohe NMT Mbreti Leka I-rë. E jo vetëm kaq, por edhe celularin që mbante në anën tjetër e bënë revolver, tek shkruanin: "Doli me dy kobure në brez...".

Të vjen keq kur edhe sot, pas 7 vjetësh, e kur gjërat janë sqaruar e qetësuar, gjenden midis nesh njerëz që e konsiderojnë veten analistë, të cilët akoma vazhdojnë t'i trumbetojnë gënjeshtrat e shpifjet e vitit '97, si të vërteta. Qytetari i thjeshtë u drejtohet këtyre mashtruesve për të cilët nuk dihet se për llogari cilit punojnë e propagandojnë. Mjaft më! Një popull i tërë nuk mund të mashtrohet! Dielli me shoshë nuk mund të zihet! Hiqni dorë nga misioni i neveritshëm që keni marrë përsipër, për të vrarë shpresat e shqiptarëve - o misionarë të së keqes. Këto fundërrina të Kombit, me këto që shkruajnë e flasin, duan t'i presin rrugën e t'i errësojnë perspektivën Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar që ka iniciuar e ndërmarrë personalisht NMT Mbreti Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve.

Është në nderin e çdo shqiptari që të lërë mënjanë ndjenjën e unit e perversitetet politike e të mbështetin Mbretin në nismën e Tij. Të lëmë mënjanë meskinitetet e të lidhim besën për të mbështetur Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Askush të mos mundohet ta privatizojë e izolojë këtë nismë të madhe. Të mblidhemi të gjithë rreth iniciuesit të kësaj Lëvizjeje, pa dallime partiake e pa kërkuar qoshe. T'ia lëmë kohës të riparojë plagët që ajo vetë na ka hapur, pasi kështu porosit edhe NMT Mbreti LEKA I - Mbret i Shqiptarëve, e kështu është e udhës të veprojmë të gjithë ne nacionalistët e të djathtët e vërtetë.

Letër nga diaspora për kryeredaktorin e gazetës "Atdheu"

Gazetari Sejko, në rrugën antikombëtare të të parëve

Quhem Megi Mane (Dema). Jetoj në Rieti të Romës që në moshën 3 vjeçare. Megjithëse e re, jetoj me shpirt e zemër në Atdhe.

Në qytetin ku banoj është krijuar shoqata "Besa", në të cilën aderojnë emigrantët shqiptarë që punojnë e jetojnë këtu, me apo pa familjet.

Kjo shoqatë drejtohet nga Bujar Kripa, Neuruz Zeka dhe Irfan Penxhili, që kanë ide komuniste, të cilat i shprehin hapur.

Nga shoqata, para disa ditësh ishin ftuar një grup artistësh vlonjatë për të dhënë shfaqje në qytetin Rieti. Ishin ftuar edhe personalitete vendase, ambasadori dhe konsulli ynë në Itali, si dhe gazetari Roland Sejko.

Të shtyrë nga dashuria, malli për Atdheun dhe kërshëria, shkova edhe unë për të parë shfaqjen. Sapo hymë në teatër më ra në sy mungesa e flamurit shqiptar, gjë që për mua kishte shumë domethënie. Për këtë arsye e ndjeva për detyrë të shpalosja flamurin e Kombit tim, dhe ashtu bëra.

Megjithë shqetësimin që më krijoi kjo "pakujdesi", gjeta forca dhe vendosa ta pyes ambasadorin tonë për fëmijët analfabetë shqiptarë, të cilët nuk kanë mundësi të shkojnë në shkollë për shkak të mungesës edhe të pasarelave të thjeshta mbi lumenj, apo që për shkak të minave serbe humbasin jetën tek shkojnë në shkollë. Mirëpo në çast ma prenë fjalën me arrogancë drejtuesit e shoqatës, të cilët më thanë se "këtu nuk po bëjmë konferencë shtypi!!!".

Përnjëherë m'u kujtuan fjalët e poetit të madh atdhetar Pashko Vasa "Ah moj Shqypni, e mjera Shqypni / Kush t'ka qitë me krye n'hi! / Ti ke pas kenë nji Zonjë e randë / Burrat e dheut të thirrshin Nanë. . .

E mblodha veten shpejt dhe, me edukatë, iu drejtova gazetarit Roland Sejko, duke e pyetur nëse e kish dëgjuar apo jo mesazhin e NMT Mbretit Leka i Parë për bashkimin e Shqipërisë dhe trojeve shqiptare, që nga Kosova në Çamëri?

- Mbreti? Kush po ia var atij maloku...

- Të të vijë turp, që shprehesh në këtë mënyrë - i thashë unë - sepse Ai po kërkon vetëm bashkimin e trojeve shqiptare, pra bashkimin kombëtar. Ti nuk je dakord për këtë? Ç'të keqe sheh ti çami Sejko këtu? Apo nuk ke ndonjë kundërshtim që trojet tona të Çamërisë t'i gëzojnë të huajt që na kanë vrarë e prerë për të na grabitur dheun e të parëve? Po të të vijë turp që shprehesh kështu dhe je aq indiferent për trojet dhe varret e të parëve, që u dhunuan nga andartët grekë!

- Ik moj mos na çaj kokën - u shpreh Roland Sejko me përbuzje!

M'u mbushën sytë me lot dhe ndjeva dhimbje të thellë për ato që dëgjova dhe që më panë sytë. Kështu të del kur ke të bësh me komunistë që nuk kanë atdhe dhe ndjenja atdhetare. Por unë nuk ligështohem për shkak të komunistit Sejko, komunistëve që drejtojnë shoqatën "Besa", apo komunistëve që drejtojnë përfaqësinë tonë diplomatike në Romë. Komunistët le të bëjnë të tyren, ndërsa ne nacionalistët do të bëjmë detyrën tonë ndaj Atdheut dhe Kombit. Tashmë në Atdhe kemi NMT Mbretin Leka i Parë, që ka marrë përsipër të drejtojë Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Unë jam akoma e vogël, por jam e bindur se kjo lëvizje do të triumfojë për inat të komunistëve pa atdhe e nder dhe për hatër të shqiptarëve të vërtetë e të Shqipërisë. Dhe garanci për këtë është Mbreti Leka i Parë - Mbret i shqiptarëve.

U bëj thirrje të gjithë shqiptarëve nacionalistë që të bashkohen me Lëvizjen e drejtuar nga Mbreti ynë, ndërsa komunistët le të bashkohen, si gjithmonë, me grekun dhe serbin. Shqipëria tashmë ka djem dhe vajza që i dalin zot, e që do të mbështesin pa rezerva Mbretin Leka - për të mirën e shqiptarëve dhe Kombit shqiptar.