Bllokon vizat Ambasada Hollandeze

Ambasada Hollandeze ka refuzuar vizat për 20 funksionarë të shtetit shqiptar të cilët ishin thirrur në Bruksel nga BE, kryesinë e rradhës së të cilit e ka Hollanda. Zyrtarët janë pjesë e një delegacioni qeveritar shqiptar që do të raportojë mbi ecurinë e reformave në vendin tonë në kuadrin e stabilizim asocimit. Ndërsa ky incident nuk thotë gjë për ecurinë e reformave në vetvete, është një tregues I qartë I opinionit që kanë vendet e BE për gjendjen e Shqipërisë, përderisa refuzohen vizat për persona me pashaporta diplomatike. Ambasada Italiane ka ndërhyrë ndërkohë për të zgjidhur situatën duke garantuar kalim nga Italia për në Bruksel për delegacionin e qeverisë tonë, me anë të vizave shengen. Ambasada Hollandeze nguli këmbë deri në fund për të refuzuar vizat për delegacionin me arsyetimin se kërkesat për vizat ishin bërë me vonesë.

Mbahet kongresi i PS

Më datë 5 maj, u mbajt kongresi i Partisë Socialiste. Ai u zhvillua në pallatin e kongreseve. Tema dominuese e këtij kongresi ishte referenca që i bënë pothuaj të gjithë folësit vitit 1997. U pa qartë mungesa e një platforme elektorale dhe një pjesë e konsiderueshme energjie dhe fjalimesh u harxhua që të sqarohej publiku se kongresi, programi dhe fushata elektorale e PS ishte origjinale dhe jo e modeluar sipas atyre të PD. Megjithëse pas daljes në skenë të firmës amerikane BG&R si organizatore e fushatës së PD, socialistët patën premtuar se do të lidhnin kontratë nga ana e tyre me një frimë po aq prestigjoze, duke aluduar edhe për kompani të lidhura me laburistët e Tony Blerit, në kongres u tha se PS ishte krenare që fushatën do ta zhvillonte me talentet vendase që u quajtën të bollshme. E reja e këtij kongresi ishte afrimi i Edi Ramës dhe miratimi i një platforme të tij për lejimin e fraksioneve brenda PS, platformë e cila ishte refuzuar një herë nga socialistët me shumicë dërrmuese votash.

Shitet Albtelekom për 120 milion Euro

Qeveria shqiptare ka bërë të ditur si fakt të kryer se Albtelekom i është shitur Telekomit Turk në bashkëpunim me një kompani të panjohur për shumën 120 milion Euro. Me këtë shumë, firmat turke kanë përfituar edhe të drejtën e operatorit të tretë të telefonisë celulare në vendin tonë falas. Të shumtë kanë ngritur zërin kundër kësaj shitje, parti politike, analistë, specialistë të fushës dhe së fundmi sindikata e punonjësve të telekomunikacionit. LZHK ka deklaruar para pak kohësh, ende pa u bërë publike shitja e Albtelekom, se nuk do të njihte privatizime elektorale në kurriz të shqiptarëve. PD ka deklaruar gjithashtu se nuk do ta njohë shitjen e Albtelekom. Ekspertët thonë se shuma e deklaruar është një fraksion i vlerës së vërtetë. Gjithashtu e drejta e operatorit të tretë të telefonisë celulare në Shqipëri mendohej të shitej rreth 40 milion Euro, ndërsa tani turqit e kanë marrë atë falas. Thuhet se vetëm investimet pas vitit 1990 në Albtelekom arrijnë shifrën 140 milion Euro.

LZHK shpall kandidatët për deputet në Tiranë

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka shpallur kandidatët e saj për Tiranën. Ata janë: Dashamir Shehi, Uran Metko, Shpëtim Roqi, Renato Radoja, Shkëlqim Barusha, Rudi Erebara, Arianit Kokobobo, Tomorr Malasi, Hysen Sinani, Blerim Kamberi, Myslim Ndroqi, Astrit Kola, Faruk Borova dhe Ledia Kashahu. Gjithashtu LZHK bën të ditur se kandidati përballë Sali Berishës në Kavajë do të jetë Aqif Haveriku. Ndërsa për zonën 99 ku do garojë Fatos Nano, LZHK do të vejë përballë një ish ushtarak që gëzon popullaritet të madh në rrethin e Sarandës.

Skandal i Ambasadorit shqiptar në Amerikë

Ambasadori jonë në Amerikë, Fatos Tarifa, është përfshirë në një skandal rryshfeti pas publikimit të një bisede telefonike me një biznesmen që i kërkonte atij favore në këmbim të 4500 Eurove. Ai është pezulluar ndërkohë nga detyra nga Ministri i Jashtëm Kastriot Islami. Përveç skandalit të vetë shumës së rryshfetit, polemika ka ngjallur edhe mënyra se si zoti Tarifa ka përshkruar vetë pushtetarët e sotëm, të cilët ai i përfaqëson në Amerikë. Në bisedë ai thotë se ata janë në gjendje alarmi për zgjedhjet, dhe pasi i karakterizon me fjalë vulgare ai thotë se ata nuk dinë ku do jenë pas 3 korrikut. Ambasadori jonë përmend dhe deputeten socialiste Arta Dade duke thënë se djemtë e saj do të ishin ndërlidhës të mirë të transaksionit të rryshfetit. Ministri i Jashtëm Kastriot Islami, i cili ishte jo pak objekt i bisedës së përgjuar, tha se e kishte thirrur ambasadorin Tarifa në Tiranë për shpjegime dhe se kishte urdhëruar fillimin e një hetimi. Por zoti Islami refuzoi të prononcohej për ato që publiku ka dëgjuar e lexuar deri tani duke thënë se preferon përfundimin e hetimeve.

Amerika nuk lejon më anije shqiptare në porte

Roja Bregdetare Amerikane (United States Coast Guard) ka deklaruar se anijet që vijnë nga Shqipëria, ose që kanë pasur si një nga 5 ndalesat e tyre të fundit Shqipërinë, nuk do të lejohen të ankorohen në portet amerikane pa u kontrolluar më parë në det të hapur. Arsyeja është frika nga sulmet terroriste. Masat e sigurisë për anijet shqiptare lënë për të dëshiruar dhe amerikanët nuk duan të rrezikojnë. Vetëm kur këto anije të kenë marrë masa shtesë, si vënien e rojeve të tjera dhe kontrolle më të imtësishme ngarkesave, ky vendim do të rishikohet. Përveç Shqipërisë, në listën e vendeve, anijet e të cilave do të bllokohen ishin edhe 6 shtete të tjera, 5 nga të cilat nga Afrika.

Vate edhe Nanua!...

Nga Sazan Pipa

Soc-kongresi shënoi kallaballëkun e fundit para të cilit Nanos i iku fiqiri, rrëshqiti dhe... vate.

"Mirëseerdhe Edi Rama, hajde të bashkëqeverisim... Hajde dhe ti shoqja Tozaj, me vogëlushët jetimë, që t'i la ai, përbindëshi Sali...

Unë jam Fatos Nano, ai është Sali përbindëshi...". Unë jam kryeministër, ai do të bëhet kryeministër..., por s'e lënë zemrat tona, të socialistëve dhe progresistëve...".

"Unë jam shumë i gjatë..., prandaj hiqeni pedanën", - thoshte i ftuari në qeveri.

"Edhe teknologjia moderne ka probleme...", - deklaronte nga tribuna e Kongresit "Robert Çëmçakizi" i "najt-kllabeve", që "sorollatet kantiereve të socializmit me duar në xhepa", duke penguar ndërtimin e socializmit progresist të Edi Ramës.

"Unë i mbaj duart në xhepat e mi dhe jo në ato të të tjetërve...", - kundërpërgjigjej kryesoci.

"Ne progresistët do të marrim mandatin e tretë si aleatë dhe bashkudhëtarë të denjë të Toni Bler-it", - thoshte Gramozruç-Kadrihazbiu, që dikur u bënte radio-lojëra "imperialistëve anglo-amerikanë"...

Dhe kështu, me dëngla dhe gomarllëqe u bë një kongres i tërë, ku kongresmen-debilët shqyenin sytë nga habia dhe i jepnin gajret vetes e shoshoqit "Ej or shok, thuaj si të duash ti, po këta paskan rrëshqitur të gjithë. Thuaj si të duash ti po ne mbahemi akoma, ëëë..., po po, mbahemi gjene mirë, se këtyre mendja u paska lënë shëndenë...".

Edhe Enveri ishte shumë më serioz se këta dhe të paktën i detyronte ata përtej kufijve të mbanin vesh nëpër kongrese se çfarë thoshte dhe kishte ndërmend të bënte, kurse këta, bijtë e tyre roitën, u truthiasën nga kushediseçfarë dhe nga njëdreqedisepse.

Dhe nuk ikte gjallë nga tribuna ish-sekretari 99 vjeçar i Haxhi Lleshit, xha Et'hemi, teksa vinte me dy vogëlushë jetimë, (stërnipat e sekretarit tjetër të Haxhi Lleshit, Sihatit), shoqja Tozaj nga Vlora, bashkëluftëtare e Luiza Hoxhës dhe e kryetrimit Zanipartizan Caushit. Po kush i la jetimë këta këta vogëlushe ndërkohë që ligjin në Vlorë e bënte Skënder Gjin-ca-ushi, Luizaenver Hoxha me sëpata e thika?! Kush e vrau Arturavni Rustemin për të nisur rebelimin tjetër kundër Tiranës, pas 73 vjetësh, ndërkohë që pas shpine kishte Zanin me kallash dhe maskë???

Po Katerin e Radës kush e mbushi me arkivole lundruese, sa kohë që pronar kishte Arben Malajn dhe "vetulltëndën"-gjin-ca-ush të PSD, ndërsa biletat i priste Zanipartizani i Çoles???

Po këta nuk u thanë në kongres nga i lajthituri që molloisi majë podiumit 80 mijë broçkulla në 80 minuta.

Dhe Ismet Drishti, që akoma s'ka zënë mend nga burgjet e tyre, u jepte soc-kongresmenëve të lexonin "Kullën e Rojes", në "bedenat" e së cilës ata vigjëluan 50 vjet në roje të "marksizmë-leninizmës dhe revollucionit prolletar".

Bollano "greqizon" kryepleqtë e Himarës

Kryetari i Bashkisë së Himarës, po bëhet shqetësim në shkallë sipërore për mosbatimin e ligjeve të pushtetit lokal. Ai nuk po i rregullon me ligje njësitë e qeverisjes vendore, që janë kryepleqtë e pleqësisë së fshatrave.

Ndarja administrativo-territoriale e Bashkisë së Himarës, kryepleqësive të 7 fshatrave të bregdetit, është caktuar me ligj mbi bazën e nevojave të interesave të përbashkëta ekonomike dhe të traditës historike. Vasil Bollano nuk zbaton kufijtë moralë, etikë, ligjorë e kushtetues, por do të greqizojë kryepleqtë duke ndryshuar me urdhër të tij, pa marrë mendimin e popullsisë që banon në to. Ai arrin deri atje sa flet greqisht për të manipuluar mbledhjet, nga ku janë zgjedhur kryepleqtë sipas gjeografisë së këtyre njësive administrative. Duket se Vasil Bollano nuk shkëputet dot nga qëllimet e mbrapshta që frymëzohen nga qarqet greke, për të bërë mish-mash këtë zonë me kontribute madhore atdhetare, konform strategjive të marra nga Greqia.

Problemet artificiale të Himarës kanë shkaktuar reagimin e opinionit vlonjat. Vasil Bollano, edhe në detyrën e kryetarit të Bashkisë, me veprimtarinë e tij antishqiptare shkel Kushtetutën dhe ligjet e shtetit Shqiptar! Për të gjitha shqetësimet e kohëve të fundit është vënë në dijeni Prefektura e Vlorës, ka patur edhe ballafaqime midis kryepleqve që kundërshtojnë Vasil Bollanon, por nuk dihet nëse Prefekti Bashkim Habili ka vënë apo jo në dijeni qeverinë dhe padronin e tij Fatos Nano, që ka strategji të njejtë me Vasil Bollanon për greqizimin e Himarës.

Mesa duket jo, sepse në televizionet lokale u transmetuan ankesat e kryepleqve, por jo fajtori ligjor Vasil Bollano.

Cilët janë kryepleqtë që u ankuan në prefekturë? Janë Thanas Duni-kryeplak i fshatit Gjilek të Dhërmiut për P.S, anëtari i Këshillit të Bashkisë Himarë, Fato Duni i P.D, Milo Petro Milo, kryeplaku i fshatit Palasë, etj..

Themi se ishin kryepleq, sepse sot nuk janë më, sepse i "shkarkoi" Bollanoja ngaqë ishin me komisione vendore kur kryetar bashkie ishte Viktor Matua. I gjithë populli i Himarës është i shqetësuar për këto shtatë vjet të keq-qeverisjes vendore nga P.S dhe P.B.D.Nj.

Edhe kryepleqtë që kish zgjedhur Viktor Matua, edhe këta që ngriti në krye Vasil Bollanua, janë elementë të korruptuar, progrekë dhe i kanë sjellë telashe Himarës.

Kryebashkiakët, plus kryepleqtë, plus socialistët-militantë me mendje të shquara vorio-epiriote greke, kanë shkatërruar e manipuluar zgjedhjet në Himarë. Në këtë skandal-situatë kanë dalë edhe personazhet si Spiro Karathano e Niko Kolila, që ulërinin më 12 tetor se "Himara është greke, se Himara është e ortodoksisë që ngriti flamujt grekë" As Viktor Matua, as Vasil Bollanua, që janë kushërinj të parë me njeri-tjetrin, as ish-kryepleqtë, as kryepleqtë aktualë të vazhdimit të të njejtit skenar bajat qindra vjeçar, nuk kanë qenë kundër "Megaliidhesë" së Greqisë, pra për futjen e Himarës brenda kufijve absurdë bizantino-grekë.

Stafeta e hajdutëve të korruptuar anti-shqiptarë shkon hallkë pas hallke në Himarë nga krerë të Bashkisë e deri tek postet më poshtë. Në Bashkinë e Himarës personazhet e P.S që lanë pushtetin dhe personazhet që i uli në karrige Vasil Bollano, janë të gjithë të korruptuar, janë pasuruar në kushtet e një kohe të trazuar. Janë pasuruar nëpërmjet shkatërrimeve dhe veprimtarive subversive dhe vetpronësive mbi pronat e të tjerëve, përfshirë tendera rrugësh, ujësjellësish, qendra kooperativash e fshatrash, privatizimesh të objekteve ushtarake dhe objekteve të tjera të shumllojshme.

Ata i kanë blerë objektet me 1/10 e çmimit real. Ekziston në Prokurorinë e Vlorës dosja e Himarës dhe e Dhërmiut. Kryepleqtë këtu janë të akuzuarit e parë se, sëbashku me njerëzit e tyre kanë grabitur 200 hektarë toke në Dhërmi, të cilat i kanë përfituar me anë të gjyqeve skandaloze të zhvilluara në Vlorë, me vërtetime fakti. Tokat u takojnë 35 familjeve nga Dhërmiu. Ata favorizohen në grup, që nga Tirana e deri në Vlorë. Këta kryepleq, për nderet që kanë bërë janë dorovitur me karrige nga Partia Socialiste, që kishte interesa në ndarjen e paligjshme të tokave të Himarës e Dhërmiut dhe kështu, deri në kufi me Dhërmiun janë grabitur edhe shtatë hektarë tokë tjeter.

Tre hektarë janë marrë nga disa ish krerë të P.D-së, që tashmë i kanë kthyer krahët asaj, ndërsa 4 hektarë janë marrë nga krerët socialistë, ku përfshihen 4 ministra socialistë.

Në Spile të Himarës ka marrë tokë një shok i ngushtë i kryeministrit Fatos Nano, dhe kanë filluar sheshimet, ku do të ndërtohet një nga hotelet më luksoze mbi një kodër 500 metra larg bregdetit.

Në vjedhje marrin pjesë edhe punonjës të Agjensisë Kombëtare të Privatizimit e të tjerë Vipa.

Në Dhrale e në Palasë, dinastia e Paskal Milos ka marrë 3 hektarë tokë e kullota të pronarëve të ligjshëm dhe po ndërtojnë një pallat 5-katësh.

Afër Palasës, ku mbaron rruga e Qafës së Llogorasë, janë prerë nga sopata dhe djegur nga zjarri 500 hektarë pishë e zezë. Në Palasë është prishur edhe ura e fshatit, së cilës iu vodhën fondet.

Deri më sot askush nuk përgjigjet për ta rregulluar, as pushteti vendor, as Prefektura. I gjithë populli i Himarës është i bindur për korrupsionin e Bashkisë së Himarës dhe të kryepleqve të njësive vendore. Në takimet që bën me ta, të flasin hapur për të korruptuarit.

Vasil Bollanua nuk i zbaton ligjet dhe e bën këtë për të ngatërruar ish-pronarët e tokave bujqësore, trojeve e banesave me uzurpuesit, që janë vetë pushtetarët vendorë, që të mos kundërshtojnë Vasil Bollanon.

Kanë dalë jashtë funksionit prodhues 20.000 rrënjë ullinj në Vuno, 5000 në Iliaz dhe janë shkatërruar rrjetat e kanaleve vaditës e kullues. Janë prerë në Dhrale për dru zjarri 40 hektarë valanidh, që bashkëjeton për bukuri me ullirin, thjesht për të hapur troje ndërtimi!!!

Vasil Bollanua ka mbyllur shkollën e Pilurit dhe shkollën e Palasës, që 20 nxënës të shkojnë në Dhërmi për mësim, me pretekstin se në Palasë do të hapet shkolla greke.

Rruga Llogora-Palasë-Dhërmi-Himarë është shkatërruar, sadoqë u rregullua dy herë, por prap është prishur.

Vasil Bollano nuk rregullon as problemin e dritave dhe u vjedh me fatura aforfe të paktën 600 familjeve afro 140.000 lekë të reja në muaj.

Vasil Bollano nuk bën kallxim në Prokurori për hajdutët e tenderave të ujit, qe kanë vjedhur fondet e Ujësjellësave të Vunoit, Palasës, Dhërmiut në shifra afro 300 milion lekë dhe uji nuk erdhi kurrë.

Ja manipulimet flagrante që janë në kundërshtim me nenin 108; pika 1, 2, 3 e nenit 109 dhe pikat 1,2,3, faqe 37 e Kushtetutës. Në fshatin Gjilek, zgjedhjet për kryepleqësinë u bënë më datën 28.05.2004. Lajmërimi ka mbërritur në ora 16.00 të mbasdites, kur bie errësira greke, (sepse paraditja shqiptare denonconte manipulimet), dhe kështu manipuluesi Vasil Bollano e zhvillon mbledhjen me persona të cilët nuk ishin banorë të fshatit Gjilek, në kundërshtim me ligjin, që përcakton tekstualisht: "Për zgjedhjen e Kryeplakut të fshatit marrin pjesë banorët e fshatit". Në mënyrë të çuditshme, kryeplak zgjidhet një person që banon në Vlorë, ndërkohë që populli i fshatit zgjodhi Thoma Dunin e P.S-së.

Edhe në Palasë u krijuan probleme të njejta manipulimi. Edhe këtu, Vasil Bollano kishte sjellë si bedela shqiptarë greqisht-folës nga Fieri, Kuçova, etj., të cilët nuk kanë jetuar kurrë në Palasë.

Me Vasil Bollanon janë klanet kriminale të Sebastjanos-it, të cilët shkelën ligjin 8652 "Mbi Organizimin dhe Funksionin e Pushtetit Lokal", neni 45. Në mbledhje nuk muarën pjesë as 50 % e banorëve të fshatit Palasë. Mbledhja u zhvillua me 6 vetë që ishin nga Palasa, ndërsa 4 të tjerë ishin anonimë e të importuar. Kjo kryesi është e çuditshme, nga më të çuditshmet ndër njësitë vendore të Shqipërisë.

Më të çuditshmet dhe komedi e vërtetë ishin zgjedhjet në Vuno. Edhe këtu Vasil Bollano kishte marrë shumë vetë që nuk ishin nga Vunoi. U ndau mercenarëve të ardhur fletët e votimit ku numri i banorëve të Vunoit doli mbi 5-fishin e popullsisë që ka realisht, dhe për t'u çuditur akoma mëtej, votuan edhe të vdekurit, si dhe Sekretarja e Këshillit të Bashkisë që është nga Himara.

Fshatarët protestuan dhe kërkuan anullimin e zgjedhjeve, po kush pyeti.

Vasil Bollano është kamikaz ortodoks, në përpjekjet antishqiptare për të greqizuar Himarën, ka vendosur njerëzit e tij në krye të fshatrave, jashte çdo norme, ligji dhe në kundërshtim edhe me Kushtetutën.

Vasil Bollano synon që me këtë administratë vendore "greke" të përgatisë terrenin që, nesër, të bëhet një referendum i manipuluar dhe Himara të shpallet "minoritet grek", sipas programeve të sillogjeve absurde dhe ëndrrave të çmendura vorio-epirote.

Me heshtjen për të mos dënuar kryeorganizatorët e incidenteve antishqiptare në Himarë, si Vangjel Kleanthi e Edmont Kolila, Koço Llazari etj, skema e Nanos për greqizimin e Himarës po funksionon për mrekulli.

Par Theodhori Shija&Co, të trajnuar në Elladha, megjithëse mbajnë kryeportofole politike, nuk janë prononcuar as për të ndihmuar Kryeprokurorin e Vlorës dhe Drejtorinë e Policisë së Vlorës që deklaruan; - "Trazirat në Himarë kanë qenë të planifikuara, të organizuara e me orientim antishqiptar dhe nga jashte".

Theodhori Shija e mbush sheshet me nxënës të shkollave të Vlorës dhe nxjerr të ardhur nga Greqia për të kërcyer vallehelenika në Sheshin e Flamurit dhe karamanjollën në Nartë...!

Kryetari i Këshillit të Qarkut duhet të kërkojë zbatimin e ligjit, sepse Vasil Bollano është edhe anëtar I Këshillit të Qarkut, dhe ky forum pushteti, në bazë të nenit 10, pika 4, ka të drejtë të nxjerrë urdhëresa dhe vendime me fuqi detyruese të përgjithshme për Qarkun, ku bën pjesë edhe Himara, dhe këtë duhet ta bëjnë sa më parë, duke e patur të qartë se Himara nuk do të bëhet kurrë Greqi.

B.V.

Ju ftojme te ndiqni nje sondazh elektoral te sitit www.kukesi.org ne te cilin kandidati i LZHK zoti Ekrem Spahiu kryeson bindshem

Nuk ka më pazare

Rudi Erebara

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar denoncon si të pavërtetë cdo informacion të botuar apo televiziv për një alencë të fshehtë me PD-në. Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, e drejtuar nga Udhëheqësi i saj, Mbreti Leka I, është një lëvizje e spektrit të djathtë, e cila synon gjithë përfshirjen politike dhe sociale të gjithë popullit shqiptar, nën idealin e kombit dhe Shqipërisë. Por LZHK nuk do të bëjë asnjë alencë as para dhe as pa zgjedhore me asnjë forcë që ka përgjegjësi dhe mban peshën e fajit apo edhe të krimit në historinë e saj në dëm të popullit shqiptar. LZHK nuk do të bëjë asnjë aleancë para zgjedhore, as me PD dhe as me PS duke qenë se e gjykon që brenda këtyre forcave ka ende shumë eksponentë të diktaturës dhe të organeve të saj të propagandës komuniste që mbartin dhe sjellin përditë në jetën ekonomike dhe shoqërore të Shqipërisë dështimin dhe humbjen e të gjitha vlerave shqiptare dhe europiane që Lëvizja për Zhvillim Kombëtar frymëzon dhe synon të arrijë me mbështetjen e votës së lirë të shqiptarëve.

është e paimagjinueshme një alenncë e tillë kur kemi të bëjmë me dy forca që janë krejtësisht të kndërta në synime me LZHK-në.

Lëvizja për Zhvillim kombëtar në të vërtetën e saj, që po e deklaron hapur çdo ditë nuk synon ndërrimin e formës së rregjimit, monarkist apo republikan. Synon gjithpërfshirjen e shqiptarëve në fatet e të njejtit vend përmes përfaqësimit të drejtë me zgjedhje të lira dhe votë.

Kjo gjithpërfshirje nuk do të thotë se në fakt mund të bëhesh aleat edhe me krimin, korrupsionin apo të zeza të tjera. Gjithpërfshirja nuk do të thotë që të paguash fajin qoftë edhe me mirëqenie të përkohshme me shpresë se krimi do të ndryshojë me kohën. Jo.

Ujërat e përziera të politikës shqiptare duket se mund të kullohen vetëm duke u braktisur në fatet e tyre. Partitë e lindura nga nevoja elektorale numrash dhe jo votash nuk mund t'i zgjasin më jetën vetes, pasi po shihet qartë se nën presionin ndërkombëtar të gjitha bazat e komunizmit në Shqipëri janë hutuar.

Edhe partitë e mëdha edhe satelitët e tyre, megjithë përpjekjet e të gjitha feve e llojeve, kur fryn era e pastër e perëndimit për një demokraci të pakomprometuar dhe të pakorruptuar nga emra të së kaluarës komuniste janë përpara dilemës për ta të braktisin shtratin e vjetër për t'iu ngjitur formacionit më të shëndetshëm në politikën shqiptare, LZHK-së.

Nuk do të jetë e habitshme që edhe për shumë javë të lakohet LZ|HK-ja si aleate e të gjitha spektreve të mundshme dhe e aleancave të mundshme, edhe pse kjo nuk do të jetë e vërtetë.

Më në fund shqiptarët po shohin se politikat dhe politkanët po dallohen qartë se kush janë ditë për ditë. Pak kush mund të dyshojë në historinë e tranzicionit shqiptar, në fitoret e humbjet e opozitës shqiptare dhe në fitoret e pozitës aktuale.

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar jo pa arsye e qëllim fton në fakt popullin shqiptar të bëjnë zgjedhjen, ndërkohë që partitë politike nxitojnë të gjitha bashkë të japin rezultate dhe të bëjnë presion mbi vendim marrjen përnes sondazheve.

është e çuditëshme të mendosh se përse shfrytëzohen kaq mediatikisht sondazhet kur në spektër ka tre forca të majta me program dhe një të djathtë. Përse nuk debatohen apo qoftë edhe përmenden përplasjet themelore mes tre forcave politike të spektrit në kuadër programesh por gjithmonë synohet të bëhet pis LZHK-ja me aleanca që në të vërtetë i japin fitoren ose PS-së ose PD-së. Që LZHK është vërtet një forcë në rritje të përditshme këtë mund ta vërtetojë vetëm faktori i paparti shqiptar që nuk voton me 40% të fuqisë së vendim marrjes. Ka zëra që thonë që nuk voton deri në 55% të vendim marrjes dhe rrezultatet e zgjedhjeve janë totalisht të manipuluara nga të gjitha palët.

Atëherë pse, pse është kaq e rëndësishme të përmenden nga opozita shqiptare zonat që i kanë dalë në balotazh më 2001-shin kur ato pak vota që bënë dallimin për ndërrimin e pushtetit politik mbi qeverinë në fakt janë minoranca e minorancave krahasuar me refuzuesit.

Kultura e Zgjedhjeve.

Nga Gëzim Luli

Zgjedhjet e këtij viti janë bërë objekt i rëndësisë së veçantë, jo vetëm për forcat e interesuara të politikës shqiptare, por edhe për subjektet ndërkombëtare, të cilët monitorojnë me vëmendje të veçantë gjëndjen politike në Shqipëri si dhe ecurinë e demokracisë në këtë vend. Madje kërkesat në formë ultimative dhe kërcënuese, kanë filluar të bëhën hapur. Ishte shumë domethënëse analiza kërcënuese e z.Bugajski, se dështimi i këtyre zgjedhjeve do të rrezikonte statusin e Shtetit Shqiptar. Në fakt, në çdo sezon të zgjedhjeve politike në Shqipëri qarkullojnë pothuajse të njëjtat pyetje retorike, që i ndeshim edhe tani: A do të ketë zgjedhje të lira në Shqipëri? A do të ketë manipulime dhe dhunë në këto zgjedhje? A do t'i pranojë zgjedhjet PD-ja, apo do të vazhdojë politika e bojkotit nga opozita?

Gjithë këto pyetje të shtruara më lart, tregojnë për një situatë krize të politikës shqiptare dhe për një farë absurdi që kanë krijuar dy monopolet e mëdha të politikës shqiptare, PD dhe PS, në luftën e tyre të për pushtet. Kjo situatë e maskuar me sllogane dhe retorika demokratike, ka 15 vite që vazhdon kështu. Pozita socialiste vazhdon të gjejë argumente për të qëndruar me çdo mënyrë në pushtet, kurse opozita e drejtuar nga PD-ja, gjatë 8 viteve ka përdorur të gjitha mënyrat për të ardhur me çdo kusht në pushtet.

Kjo luftë për pushtet, absolutisht e pamerituar për shqiptarët në përgjithësi, jo vetëm gjatë këtyre 8 viteve, por edhe më përpara, e ka futur në një rreth vicioz jetën politike në Shqipëri, ose në një situatë krize permanente, gjithpërfshirëse dhe deri tani pa rrugëdalje.

Nga analiza e mësipërme, është e qartë se zgjedhjet në vendin tonë, (deri në këtë moment që flasim), kanë qënë të paragjykuara në një masë të konsiderueshme nga vetë aktorët kryesorë të politikës shqiptare, PD dhe PS, ku, së paku, për këto 8 vite PD-ja është rreshtuar në anën e humbësit, ndërsa PS-ja në anën e fituesit.

Në esencën e këtyre rezultateve qëndrojnë pazaret dhe allishverishet e pista në kurriz të forcave më të vogla, me lojërat, manovrimet ligjore dhe ndryshimet e shpeshta në Kodin zgjedhor, pastaj vijnë manipulimet e mundshme dhe vjedhjet ndaj njëri-tjetrit dhe, në fund manipulimet e të dyja forcave sëbashku, ndaj të tjerëve, me anë të listave, komisioneve dhe proces-verbaleve. Pastaj, në fund të kësaj tragji-komedie, PS-ja rreshtohej në krahun e fituesit të diskutueshëm, kurse PD-ja në anën e humbësit të pabindur.

Duhen denoncuar fuqimisht truket e PS-së për ndërtimin e Komisionit Qëndror të Zgjedhjeve dhe disa aspekte ligjore të diskutueshme për Ligjin e Zgjedhjeve, (i cili vazhdon të jetë i diskutueshëm dhe antikushtetues për një pjesë të opozitës, ngaqë krijon shumë të çara dhe matrapazlleqe sikundër është "Dushku propocional". Por njëkohësisht ky Kod krijon edhe një shpërpjestim shumë të madh në favor të atyre që sigurojnë epërsi në sistemin maxhoritar, në raport me konkurrentët, duke fituar një supremaci nga 20-30 % vetëm nga zbatimi i formulës së llogaritjes së zgjedhjeve. Gjithashtu, duhen denoncuar edhe disa tentativa për manipulime të listave zgjedhore nga ekspertët e manipulimeve të PS-së. Por nuk mund të mos fajësohet për këtë edhe PD, e cila në marrëveshje me PS, kanë spostuar të gjitha forcat politike opozitare nga pjesëmarrja, duke luajtur kështu, herë rolin e të fortit dhe herë rolin e viktimës.

Shumë marifete të kësaj natyre, në fund të fundit janë produkte të marrëveshjeve të PD me PS-në. Pra në fillim ato iniciuan marrëveshjet dhe flirtet e ngushta për Kodin Zgjedhor, pastaj kaluan në sulme të përgjithshme dhe presione për gjoja rrezikim të zgjedhjeve dhe, në fund, shprehën shenja të mosnjohjes së rezultateve dhe të bojkotimeve të tyre nga komisionet zgjedhore, për delegjitimimin e zgjedhjeve. Kështu loja e fitores zëvëndësohet me atë të humbjes dhe nga ajo e humbjes me atë të fitores. Kjo lloj alibie ka siguruar ekuilibrin dhe shfajsimin e lidershipit politik në kampin opozitar, duke e ngarkuar me faj armikun historik. Kurse pozita, duke manipuluar me mënyrat e saj të "llojeve të dushqeve", luan rolin e fitimtarit, duke u justifikuar për disa gabime të vogla dhe pakujdesi të individëve të veçantë, duke pretenduar se standardet e arritura janë më të mirat që janë realizuar ndonjëherë dhe duke siguruar pozicionin autoritar të lidershipit të PS-së brenda rradhëve të saj dhe në kampin e majtë. Kështu vazhdon papushim e njëjta situatë pa rrugëdalje, e cila ka vënë në diskutim aftësitë e Shtetit Shqiptar për realizimin dhe menaxhimin e një standardi themelor të funksionimit të tij, për sigurimin e zgjedhjeve të lira e të ndershme. Gjithashtu ka vënë në dyshim dhe kulturën dhe formimin e klasës politike shqiptare, e cila nën tundimet dhe ngutjet e marrjes së pushtetit, ka harruar misionin e saj kryesor që ka çdo klasë politike në demokraci, i cili buron nga zgjedhjet e ndershme dhe të lira.

Këto gjëra ndodhin, jo sepse nuk njihen rregullat e lojës në një sistem demokratik, por kjo ka të bëjë në përgjithësi me formimin politik ose kulturën e klasës së vjetër politike, e cila ka mbi 10 vjet që kundërshton çdo palë zgjedhje të zhvilluar në Shqipëri. Pjesë e kësaj kulture është tendenca politike që kanë të dy mazhorancat, PS dhe PD, që çdo gjë e mirë dhe brenda standardit, fillon nga zeroja, kur njëra palë ose tjetra merr pushtetin dhe çdo vlerë e arritur gjatë këtyre viteve rrëzohet si një diçka e keqe. Ky është mentaliteti politik që dominon dy mazhorancat. Që këtu fillon gabimi, këtu fillon aventura, këtu fillon prishja e çdo standarti që është arritur më parë, sepse përmirësimi i tyre nuk ka kuptimin e një stafete, ku progresi do të vijë gjithnjë në rritje, por në themel qëndrojnë pazaret, kapja në befasi e kundërshtarit, loja me çdo vlerë të demokracisë, mjafton që kjo gjë të sigurojë një avantazh mbi kundërshtarin politik, ose rivalin për pushtet. A nuk thërriste z.Berisha pas zgjedhjeve të vitit 1996, se këto zgjedhje ishin zgjedhjet më të mira të të gjitha kohërave, kur për çdo dëshmitar, ato ishin zgjedhjet më të këqija që nga viti1991, të cilat u kundërshtuan ashpër jo vetëm nga opozita, por edhe nga faktori ndërkombëtar! A nuk dëgjohet ky refren edhe tani, pas çdo zgjedhjeje të bërë gjatë 1997 e në vazhdim! Madje pa dalë akoma rezultatet dhe deklarimi nga faktori ndërkombëtar, deklarohen zgjedhjet më të mira të bëra gjatë këtyre viteve të tranzicionit! Pra dy palët më shumë kujdesen për propogandën për imazhin e rremë, sesa për standardet e vërteta të zgjedhjeve të lira. Që këtu fillon dyshimi!

Askush nga mazhorancat nuk përmend zgjedhjet e vitit 1992, zgjedhje këto të një standardi mjaft të lartë, të cilat duheshin përmirësuar me kode ligjore, infrastrukturë zgjedhore, forma dhe metoda pune të bashkëpunimit të sinqertë, komisionerë jo partiakë etj., për të rritur cilësinë e zgjedhjeve të lira dhe demokratike në Shqipëri, pa patur nevojë që njëra palë, ose tjetra, të mburret për zgjedhjet e veta. Standartet e zgjedhjeve nuk janë gara politike, por janë detyrime për çdo forcë demokratike në një sistem pluralist, pra janë detyrë për pozitën dhe opozitën.

Eshtë lufta e pamerituar për pushtet, ajo që prish zgjedhjet dhe asgjë tjetër.

Zgjedhjet e vitit 1992 treguan se PPSH ishte bindur se nuk menaxhonte më pushtetin, prandaj bëri zgjedhje të rregullta dhe humbi. PD-ja, nga 1992 deri në vitin 1994 bëri zgjedhje të rregullta, sepse ishte e bindur se populli e votonte atë dhe jo PS-në. Zgjedhjet u prishën pasi PD-ja humbi referendumin, kur ajo kuptoi se i kishte rënë imazhi dhe forca e saj elektorale.

Eshtë një mekanizëm i çuditshëm që siguron përputhjen e vullnetit të shumicës elektorale për rotacion, në raport me konsumin e çdo lloj pozite në pushtet. Ky është një rregull sa logjik aq edhe instinktiv, i cili bën orientimin e energjive elektorale, mjafton që klasa politike nëpërmjet mekanizmave të shtetit të sigurojë zgjedhje normale dhe të drejta. Janë shumë abuzive dhe demagogjike, përpjekjet që bën klasa politike që ndodhet në lidershipin e dy monopoleve PD dhe PS, për të fajësuar popullin shqiptar, i cili nuk na paska "kulturën" e nevojshme demokratike, si pasojë e sundimit të gjatë të diktaturës komuniste, mungesës së traditës, eksperiencës etj.. Kjo bëhët për të fshehur të metat dhe gjynahet që kanë politikanët, të cilët difektet e tyre ia faturojnë popullit të thjeshtë. Kurse në fakt është krejt ndryshe. Standartet e zgjedhjeve nuk varen shumë nga populli, i cili ka votuar, si në vitin 1992 ashtu edhe në vitin 2001, (madje edhe në kohën e PPSH), me qetësi, me rregull, në mënyrë të hapur ose të fshehtë, i lirë, madje duke mbajtur edhe rradhën. Standardi i zgjedhjeve lidhet direkt me politikën dhe lidershipet e dy forcave kryesore politike, të cilat nuk kanë kuptuar akoma rregullat e lojës demokratike, nga burojnë zgjedhjet e lira dhe rotacionet normale në pushtet. Pra mungon në politikën shqiptare, ajo që quhet kulturë e zgjedhjeve demokratike, sepse humbja në një palë zgjedhje për mentalitetin e lidershipeve politike të dy forcave të mësipërme, lexohet si një katastrofë me përmasa kombëtare dhe jo si një moment refleksioni e analize duke mbajtur përgjegjësitë që kanë lidershipet politike para anëtarësisë, simpatizantëve dhe elektoratit të tyre, si dhe për të korrigjuar diçka për radhën tjetër. Pra kultura e zgjedhjeve e realizuar deri tani, përputhet me kulturën dhe mentalitetin e deritanishëm të lidershipëve të forcave që kanë përgjegjësi për gjithçka ka ndodhur në zgjedhjet elektorale në Shqipëri.

Gënjeshtrat e mësipërme nuk mund t'i hajë asnjeri, pasi kur ka vullnet dhe vëmendje nga politika, gjithmonë ka zgjedhje të lira dhe të ndershme, ku kuptohet se një rol më të madh luajnë ato forca që kanë në dorë pushtetin politik. Nuk nevojitet ndonjë kulturë e madhe politike për të zgjedhur midis alternativave të ndryshme, mjafton që qytetarët të jenë dhe të lihen të lirë në zgjedhjen e tyre. Kjo kulturë për qytetarët është fituar që në lashtësi dhe pavarsisht nga mangësitë në aspektet e orientimit dhe të lirisë, qytetarët shqiptarë kanë provuar se nuk kanë nuhatje të keqe në përzgjedhjet e tyre. Por nuk është i mjaftueshëm ky lloj standarti, i cili bazohet vetëm në elementë të rregullave dhe të qetësisë në qendrat e votimit, ku krijohet idea se qytetari është i "lirë" për të zgjedhur.

Esenciale për një palë zgjedhje bashkëkohore, është zgjerimi i hapësirave të lirisë ose luftës që duhet të bëjë klasa politike dhe shoqëria shqiptare për instalimin e vërtetë të asaj kulture, që afron liria në një demokraci normale. Kjo është sfida reale e politikës dhe e politikanëve në vendin tonë. Nuk janë të mjaftueshme fjalimet dhe "hartimet" që thurin politikanët për lirinë dhe demokracinë, ndërsa në të vërtetë mendojnë se si ta "prangosin" gjithnjë e më shumë atë. Ka ardhur koha që politikanët, me mesazhet dhe veprimet e tyre të përditshme, t'i ofrojnë elektoratit shqiptar lirinë dhe emancipimin e vërtetë të premtuar me kohë në retorikat e tyre të pafundme elektorale, ose në të kundërt, gradualisht, me ritmet e tanishme do t'i kthejnë partitë e tyre në ishuj kryetarësh ose Robinsonësh politikë.

Ka ardhur koha që politikanët të heqin dorë nga demagogjitë, nga luftërat e paskrupullta për pushtet, nga ndarjet dhe dallimet që kërkojnë t'i bëjnë popullit të tyre, si dhe nga mendësia e krijimit të klientelave politike në ekonomi, administratë etj..

Vetëm në liri të vertetë zgjohen energjitë e vërteta të një populli, për të cilat kemi aq shumë nevojë. Vetëm liria krijon premisa për një kulturë të vërtetë demokratike, ku bën pjesë dhe kultura e zgjedhjeve.

Deri tani, politikanët shqiptarë e kanë kuptuar lirinë si një diçka që i përket vetëm atyre. Prandaj është detyrë jo vetëm e politikës, por edhe e opinionit publik shqiptar, pastrimi i ambjentit nga "drogat" partiake dhe mentalitetet e vjetra totalitare. Ekziston edhe një problem shumë i rëndësishëm që lidhet me këtë çështje, problem i cili pothuajse heq çdo shpresë për aftësinë e klasës së vjetër politike shqiptare, në përmirësimin e gjëndjes dhe në krijimin e një klime të vërtetë të lirisë. Ky është konsumi i madh moralo-politik i një grupi kryesor që ka drejtuar politikën shqiptare këto 15 vite dhe që në mënyrë paradoksale vazhdon edhe sot e kësaj dite të paraqitet si zëri i vetëm i saj. Ky problem argumentohet me përgjegjësitë e mëdha që kanë lidershipet e dy forcave të mëdha politike shqiptare, PD dhe PS, në shkatërrimin e shtetit në vitin 1997, në krizën e fajdeve, në korrupsionin galopant që është instaluar në Shqipëri gjatë këryre 15 viteve, në brishtësinë e institucioneve, në klimën e konfliktualitetit të krijuar aritificialisht mes shqiptarëve që besojnë në alternativa të ndryshme, si në prishjen e zgjedhjeve duke mbajtur fjalime të pafundme për lirinë, demokracinë, ashtu edhe në demagogjinë e "dhimbsurisë" ndaj votës së lirë.

Ky moral i klasës politike dhe në veçanti i lidershipeve të dy forcave kryesore politike, (të cilat megjithë dëmet e shkaktuara pretendojnë akoma ta qeverisin Shqipërinë), na e largon lirinë, na e zgjat tranzicionin, na e privon demokracinë. Prandaj kërkohet një kulturë e re politike, e cila shtron nevojën për një lidership të ri politik të moralshëm dhe të aftë për sfidat e reja që do t'i paraqiten popullit shqiptar në shekullin e ri, ashtu siç thoshte politologu i shquar Lippman: "Politikanët, ndryshe nga një grupim i thjeshtë individësh, janë rojtarët e idealeve të kombit, të mendimeve të tij, të shpresave të tij të përhershme, të besimit që bën një komb".

Në kërkim të këtyre vlerave, LZHK-ja ka shpallur misionin e saj politik dhe objektivat e veta elektorale, për një lidership të ri, të aftë dhe të përkushtuar në synimin për ta drejtuar dhe qeverisur Shqipërinë pas zgjedhjeve të 3 korrikut 2005.

Tirana që nuk duket

Nga Bahri Myftari

Shteti, pushteti, dhe tërë politika, njëherë në tre vjet dhe njëherë në katër vjet, shkojnë për "vizitë" në atë që rëndom thirret: Tirana që nuk duket, Tirana e rrethinave, e të ardhurve, e trojeve të zaptuara, të paprivatizuara, të infrastrukturës së rëndë dhe, mbi të gjitha, e populluar hatashëm.

Tirana që nuk duket, edhe pse është pjesë e Tiranës që "shkëlqen", nuk është e përzemërt. Të gjithë këta "miq" shkojnë tek ajo, jo prej detyrimit, prej dëshirës, por prej një halli të madh. Ky hall përfshin pushtetin dhe opozitën. Të gjithë sëbashku shfaqin një dëshirë të zjarrtë dhe përkujdesje për të. Halli dhe dëshira janë tejet të shpjegueshme. Tirana që nuk duket është hambar i madh votash, shkurt është një hambar gjigant për vota. Kjo Tiranë, e mbërthyer prej të ftohtit, prej vapës, prej mungesave më elementare, jeton dhe gëzon me sa mundet ekzistencën e vet.

Ajo, Tirana që nuk duket, e di fort mirë se tek "Dajti", tek "Rogneri", tek "Piazza", tek "Sheraton" e, domosdo, në disa lokale a salla, aty ku për gjysmë shekulli "buroi" drita dhe mirësia, pra tek "Blloku", bëhet politika e madhe, bëhet biznes, siç bëhen dhe pazare, siç flitet për zhvillimin, integrimin, apo edhe për ca gjëra të vogla, seksin a moralin dhe, të gjitha këto, i përcillen asaj, Tiranës që nuk duket, në mbrëmje, nëpërmjet mediave të pavarura. Dhe kështu, Tiranës që nuk duket, së cilës prej muajsh nuk i lëngëzon ujë në çezmë, që prej vitesh emrin e saj të lavdëruar, Tiranë apo Tironë, e shkruan ndër lista të pista e të yndyrshme, që, për vite e vite, "institucion" më i vlefshëm e më i besueshëm për të, më shumë sesa vetë parlamenti, qeveria, partitë, është sheshi, pikërisht ai shesh që rrethon "Ushtarin e panjohur", e pra, kësaj Tirane, nëpërmjet mediave tejskajshmërisht të pavarura, të djathta apo të majta, i përcillen thirrje, mesazhe patriotike, natyrisht, në emër të patriotizmit, atdheut, socializmit, më falni tranzicionit, që edhe njëherë, së afërmi, t'i sulet veprimtarisë së përgjegjshme, duke votuar për shtimin e radhëve të qafëtrashëve, të intrigantëve, hipokritëve, vetëm e vetëm që atdheu, i ziu ky, të përparojë e të marshojë, fillimisht drejt xhepit, drejt kuletës e më pas drejt Europës.

Tiranën që nuk duket, të nisur prej qëllimit të madh që ajo të mos përfundojë përfundimisht në plaçkë tej gardhi, nuk e lënë pa informacion.

Evropa është me ne, bota, të dyja na admirojnë, përgjërohen për pushtetin tonë, për aftësinë dhe sukseset tona.

Me siguri, për hir të Atdheut. Me siguri, kush e cili do të mund të shtjerë në dorë frenat e këtij kali të lig, të keq, që quhet Atdhe! Dhe vazhdojnë të informojnë: opozita ka një shans të madh. Shans të madh! Për çfarë? Që të marrë pushtetin.

Tirana e madhe që, gjithsesi nuk duket, tund kokën në mëdyshje: A thua vërtet e ka ajo (opozita) një merak të tillë?!

Ndërkaq ajo përpëlitet, lufton deri në kufinjtë maksimalë të ekzistencës së vet. Përkëdhelet, lëpihet, krenohet deri në marrëzi me suksesin a bukurinë e pjesëzës së vogël, që njëherazi është edhe pjesa e saj. Veçse qesh, qesh deri në dhimbje kur dëgjon se ajo, ajo, pjesa e dukshme e saj, e Tiranës që nuk duket, e që të shtyp çdo natë ndër media, na qënkesh një mrekulli, na qënkesh një habi e papërfytyrueshme, aq sa parizieni për hir të saj, pra për hir të asaj pjesëzës së dukshme, na mallkokërka Parisin dhe njujorkezi Nju Jorkun!

Në këtë rast, Tirana që nuk duket, Tirana që përbën pjesën e madhe, është të shqyhet, të shqyhet gazit dhe të sjellë ndërmend llogon socialiste prodhuar nga rapsodë a demagogë: Të mbrojmë fitoret tona!

Domosdo, Tiranës që nuk duket, edhe pse rrallë, tepër rrallë, ia japin fjalën, duket që është plot mençuri. Asaj, edhe pse pak, fare pak ia vlerësojnë punën, patjetër, është më punëtorja, është ndërtuesja e projektuesja e të sotmes dhe e së nesërmes. Madje e vetmja.

Tirana që nuk duket është shumicë dhe, si e tillë, ajo di ta respektojë këtë pasuri, ashtu siç di edhe të mbajë përgjegjësitë e mëdha. Spostuesit apo injoruesit e kësaj të vërtete, me dashje apo pa dashje, do të çmohen e vlerësohen sipas kësaj mendësie regresive. Natyrisht, shumica syresh janë protagonistë të politikës aktuale, por disa prej tyre janë dhe "mysafirë" të rinj që kanë bërë për zemër zanatin e politikanit. Kështuqë përballja s'mund të jetë si njëherë, ashtu edhe herën tjetër.

Një vëmendje të veçantë, gjithsesi dhe më korrekte, Tirana që nuk duket duhet të jetë ndaj këtyre që, për tetë vite radhazi, kanë patur për moto: Vidh më shumë, ha më shumë, mashtro, gënje. Në fund të fundit, epitetet e përmendura në krye të shkrimit, kanë për autor racën e tyre.

Këta përsëri do të hipin ndër tribuna, do të valëviten flamuj, banderola, do të lëshojnë fjalëmjaltë, fjalësheqer, do të përpiqen, edhe pse dështakë të cilësuar, të ngacmojnë përfytyrimin e të tjerëve, duke u prurë pranë e më pranë "qilimin fluturues", gjithsesi pa u prurë ende ujin ndër çezma, dritat, strehimin... Sidoqoftë, Tirana që nuk duket, duke qenë shumicë në njerëz, shumicë në vitalitet, në njerëzillëk, në mençuri, natyrisht po e tillë edhe në përgjegjësi, do të dijë të veprojë, do të dijë të zgjedhë. Do të mbetet një Tiranë që nuk duket, apo do të ndërrojë vend e do të kthehet, ashtu siç e meriton Tirana, në një Tiranë të dukshme, të hapur, dinjitoze! Të shpresojmë!

Shqiptarët shprehen se ekonomia është problemi kryesor në zgjedhje

Mesazhet e një sondazhi

Nisur nga dëshira e mirë për të vjelë mendimin e shqiptarëve për zhvillimet aktuale në Shqipëri dhe për t'i ndihur politikës në korrigjimin e shënjestrës elektorale në këtë prag-zgjedhje, Instituti Demokratik Amerikan realizoi në depistim-sondazh tepër domethënës, konkluzionet e të cilit dëshmuan sensibilitetin real të shqiptarëve dhe optikën e tyre të qartë për zhvillimet në vend.

Të anketuarit i kushtuan vëmendje të veçantë problemeve ekonomike, si parakusht dhe prioritet i zhvillimit të vendit dhe proceseve demokratike në tërësi, duke konsideruar papunësinë si sfidën kryesore.

Gjithashtu, të ndërgjegjshëm për shkallën e lartë të korrupsionit, të anketuarit atë e selektuan si një ndër plagët kryesore të vendit dhe si frenues të zhvillimit.

Qytetarët e anketuar shprehën konsiderata tejet negative për klasën politike, teksa e cilësuan atë si shumë të korruptuar dhe shkak kryesor i kultivimit dhe lulëzimit të korrupsionit në Shqipëri.

Nëpërmjet dyshimit për mundësinë e manipulimit të listave zgjedhore, qytetarët indirekt shprehën mosbesimin për zgjedhje të lira e të ndershme më 3 korrik, duke kryëzuar kështu dy forcat më të mëdha politike në vend, PS dhe PD, si dhe qeverinë e pseudomaxhorancës, që janë përgjegjëset reale të mos'hartimit të Regjistrit të saktë Zgjedhor kombëtar.

Konceptimi dhe identifikimi prej të anketuarve i problemeve të qeverisjes si "Thembra e Akilit", sidomos i zërit të shpenzimeve të fondeve publike, qytetarët shprehën qartë dyshimin se administratorët e këtyre fondeve janë abuzuesit me to dhe njëkohësisht të korruptuarit e këtij vendi.

Në tërësi, ky sondazh, pavarësisht rezultateve të subjekteve dhe koalicioneve zgjedhore, evidentoi problemet kryesore që shqetësojnë shoqërinë shqiptare, duke dëshmuar shkallë të lartë përgjegjësie qytetare dhe vizioni politik e shoqëror për të ardhmen e vendit.

Ai ishte njëkohësisht shprehës i pjekurisë politike të qytetarëve dhe paralajmërues i verdiktit të afërt të 3 korrikut, çka dikton domosdoshmërinë e vlerësimit politik të mesazheve që përcolli sondazhi i fundëm i një prej institucioneve më prestigjiozë monitorues në Shqipëri, Institutit Demokratik Amerikan, NDI.

"Tradita"

- Gjatë sondazhit, 60% janë shprehur se papunësia është sfida kryesore ekonomike. Pjesa më e madhe e konsideron korrupsionin si shkakun kryesor që çon në papunësi.

Më shumë se 1.200 qytetarë shqiptarë u përfshinë në një sondazh të zhvilluar në mes të prillit, në lidhje me problemet kryesore aktualisht, përfshirë ekonominë, korrupsionin dhe çështje të tjera përsa i përket zgjedhjeve.

Mes rezultateve kryesore: 54 % e të pyeturve cilësojnë ekonominë si çështjen më të rëndësishme në Shqipëri, ndjekur nga infrastruktura (39 %) dhe varfëria (38 %).

Gjashtëdhjetë përqind cilësojnë mungesën e punës si çështjen ekonomike numër një.

65 % shprehen se korrupsioni është shkak për lëvizjen e ngadaltë të hapjes së vendeve të punës, ndjekur nga burokracia qeveritare (38 %).

Politikanët konsiderohen si të korruptuar nga 80 % e të pyeturve, ndjekur nga gjyqtarët (79 %) dhe mjekët (73 %). Kontrollet e jashtme dhe të brendshme të shpenzimeve qeveritare dhe ndjekja penale e rasteve të korrupsionit, shihen si dy nga rrugëzgjidhjet më të preferuara për këto probleme.

Më pak se 10 % e qytetarëve besojnë se interesat e komunitetit motivojnë politikanët. Më shumë se 50 % besojnë se interesat financiare dhe dëshira për pushte,t motivojnë ata që kërkojnë poste publike.

71 % e të intervistuarve thonë se qeveria duhet të hapë vende pune; 25 % shprehen se njerëzit duhet të hapin vetë biznese dhe të krijojnë vende pune.

51 % cilësojnë energjinë si një nevojë të rëndësishme të infrastrukturës, ndjekur nga rrugët (48 %) dhe uji (44 %).

Më shumë se 60 % e qytetarëve shohin listat e parregullta të votuesve dhe parregullsitë në numërimin e votive, si rreziqe që dëmtojnë zgjedhjet e lira dhe të ndershme.

Më shumë se 30 % e qytetarëve të pyetur, janë të pavendosur për votën e tyre.

"Qytetarët kanë bindjen se korrupsioni pengon potencialin e Shqipërisë, sëbashku me shpresat e tyre për punë dhe shërbime më të mira publike", - tha Drejtoresha e NDI/Shqipëri, Jennifer Butz.

"NDI shpreson që partitë politike dhe kandidatët e tyre të përdorin rezultatet e sondazhit për të prezantuar plane kundër korrupsionit, në mënyrë që në Ditën e Zgjedhjeve, votuesit të mund të bëjnë zgjedhje të informuara dhe që të çojnë në zgjidhje funksionale pas zgjedhjeve".

Ndërsa Këshilltari i Lartë i NDI/Shqipëri për Partitë Politike dhe

Proceset Zgjedhore, Dan Redford, thekson: "Sondazhi i NDI-së është një thirrje për zgjim për partite politike!

Eshtë koha që aktivistët e partive të përveshin mëngët dhe të fillojnë të trokasin në dyert e qytetarëve për të shpjeguar planet e tyre për ekonominë".

NDI kontraktoi Prism Research për të zhvilluar intervista në 12 rrethe të Shqipërisë mes datave 19 dhe 27 prill. Kufiri i gabimit për këtë sondazh ishte +/- 3 përqind.

Sondazhi nuk është parashikim i rezultateve të zgjedhjeve parlamentare të 3 korrikut. Nëpërmjet këtij studimi NDI kërkon të ndihmojë partitë politike të kuptojnë dhe t'u përgjigjen interesave e shqetësimeve të qytetarëve.

Ky studim plotëson programin Demokraci dhe Qeverisje në Shqipëri, që zbatohet nga NDI, IREX, dhe Partnerët për Ndryshim Demokratik, ndërsa mbështetet financiarisht nga Agjencia Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID).

Shqiptarë, ruhuni nga "S"-të

Nga Gjon Bushgjokaj

Me ndjenjën e ndjesës për lexuesit e nderuar, ngaqë po u kujtoj Enver Hoxhën, PPSH-në dhe djallin komunist, që shkatërruan kombin shqiptar me genocide, burgosje e internime, si dhe me zhdukjen e elitës intelektuale dhe klerikëve, dëshiroj të ndalem tek pasojat e ardhshme të programuara për të na i lënë në kurriz edhe në të ardhmen.

Pasi shpikën punën vullnetare, sipas së cilës shpërblimi ishte thjesht stimuli moral, që vlente "shumë më tepër se paraja", ata na i zbukuruan gjokset ndër aksione me "S"-të, që i quanin me mburrje "Sulmuesa", prej kauçuku.

Më shumë vlenin ato me ngjyrë të kuqe dhe më i miri, natyrisht edhe në biografi, (që mund të merrte edhe tre të tilla të kuqe), mund të konsiderohej më i pasuri nga të gjithë.

Po për çfarë mund të vlenin "S"-të pas vdekjes së diktatorit?

"S"-të i trashëgoi Ramiz Alia, i cili i përpunoi me një mjeshtëri të rrallë, duke i bërë më të larmishëm dhe më të shumëllojshëm!

Pasi studioi për dy vjet me radhë Gorbaçovin dhe porositë e tij të Katovicës, Ramizi mblodhi KQ të PPSH dhe vendosi të fuste në politikë "S"-të, si dhe të lejonte pluripartitizmin me parti të majta, të djathta e të qendrës, dhe në kry të tyre vendosi dhe realizoi emërimin e "S"-ve çudibërës, pra sulmuesit e Partisë! Kështu u tha, dhe kështu u bë.

E nga ta dinin krijuesit e abetares se gërma "S" do të shenjonte fillimin e fjalëve më të pëlqyeshme për komunizmin gjakatar, si Socialist, Sulmues, Servil, Spiun, Spurdhjak etj..

Pas vitit 1990, "S"-të u përdorën pothuajse të gjithë nga shoku Ramiz.

Në të gjitha partitë politike, në krye erdhën "S"-të...

Partia Socialiste - Fato"S" Nano; Partia Demokratike - "S"ali Berisha; Partia Republikane - "S"abri Godo; Partia Socialdemokrate - "S"kënder Gjinushi.

Në parlament, Kryetar "S"ervet Pëllumbi; deputetë "S"partak Ngjela, Pa"S"kal Milo, etj..

Ja pra se cilët janë "S"-të e Ramiz Alisë dhe ja përse tranzicioni ynë i përngjet aq shumë diktaturës së Enverit.

Prandaj ka ardhur koha që të mendohemi mirë dhe t'i japim besën LZHK dhe udhëheqësit të saj NMT Mbretit Leka, që janë garanci për Shqipërinë dhe të ardhmen e fëmijëve tanë.

Programi i saj është, as më pak e as më shumë por shpresa jonë për rilindjen e Shqipërisë, dhe nxjerrjen e saj nga skamja dhe mjerimi.

Autori është kryetar i degës së PDM Lezhë

Duke kujtuar Kodin e Napoleon Bonapartit {1804-2005} (5)

Nga Vladimir Molla, jurist

Vijon nga numri i kaluar

Kodi i ri Civil duhej të ndërtohej me shumë kujdes, me afate të nevojshme e jo me një ose dy seanca kuvendore. Për më tepër, siç kujton një i pranishëm, gjatë zhvillimit të procedurës për miratimin e Kodit Civil të vitit 1994, shumë deputetë qëndronin në kafe.

Kodi Civil duhej të ishte një prodhim juridik model, pasi nuk na mungonte as tradita e as aftësitë, e jo të ishte vepër e diktuar nga politika, për t'i treguar botës se në Shqipëri po kryhen reforma rrenjësore në fushën e legjislacionit, (sipas shprehjes më të konsumuar që përdoret edhe sot e kësaj dite se "Shqipëria ka miratuar ligje si të vendeve më të përparuara të Europës dhe Botës". Megjithëse një analizë me vete në këtë drejtim duhet të bëhet patjetër, nuk mund të mos vihet në dukje se, në kaq pak jetë që ka Kodi Civil në fuqi, i janë bërë shumë ndryshime. Këtu mund të kujtojmë ndryshimin e kreut të Kodit Civil mbi shoqatat dhe fondacionet si "persona të veçantë juridikë, jo fitim prurës". Nga rreth 25 nene që përmban, janë ndryshuar 23 prej tyre. Ai është fragmentarizuar në ligje të veçanta, të cilat shpesh e dëmtojnë unitetin e institucioneve civile duke i hapur rrugë kundërshtive ndërmjet tyre (antinomisë).

Ligji mbi aktet e Gjendjes Civile, ka qenë pjesë përbërëse e Kodit Civil të Mbretërisë Shqiptare, ashtu sikundër është edhe në Kodin Civil të Napoleonit. Ndërsa tek ne ai vepron si ligj më vete, me shumë të meta, me sanksione të papranueshme dhe jashtë realitetit në të cilin ndodhen shumë qytetarë shqiptarë.

Gjuha e përdorur në këtë ligj, është e rëndë dhe shpesh me terma të pakuptueshme si "përbërës" etj., që përdoren në këtë ligj.

Mjafton vetëm të shqyrtosh trajtimin e të Drejtës së emrit nga ligji ynë, do të shohësh jo vetëm një largim nga fryma e Kodit të Napoleonit, por një rregullim krejt të kundërt të këtyre çështjeve me këtë Kod.

Emri dhe mbiemri shprehin përkatësinë e një familjeje. Ndryshimi i tyre, (sidomos i mbiemrit), bëhet natyrshëm e në rrugë normale, si p.sh. "për shkak martese" (për gratë), birësimi, pseudonimi i njerëzve të shquar, që shpesh zëvendëson emrin: kujtoni këtu Stendal, për Anri Bejli, Kri Kri për Nonda Bulka etj..

Pandryshueshmëria e emrit është një parim i vendosur para Kodit të Napoleonit, në Francë dhe në vende të tjerë, ku me parë e ku më vonë. Me ligj u përcaktua se "asnjë qytetar nuk mund të ndryshojë emrin ose mbiemrin e tij, veç atyre që janë shënuar në Aktin e lindjes. Ndërrimi i tyre është gjithmonë një përjashtim mjaft i kontrolluar. Qëndrimi i mbajtur në ligjin francez, apo në Kodin Civil të Mbretërisë Shqiptare e atë të vendeve të tjera për mos ndërrimin e emrit apo mbiemrit, veç të tjerash ka të bëjë me stabilitetin e shoqërisë, ruajtjen e dokumentacionit në gjendjen e tij fillestare të krijimit, prej nga ku sigurohen raporte normale ndërmjet individit dhe shoqërisë, e anasjelltas.

Eshtë emri ai me të cilin identifikohet një person, në krahasim me të tjerët. Eshtë mbiemri ai që dallon një familje nga një tjetër, një komb nga një tjetër. Emrat e njerëzve dhe ato të vendeve, tregojnë origjinë, tregojnë histori.

Një shoqëri tregtare dallohet nga një tjetër, pikërisht nga emri. Le të supozojmë për një çast sikur emrin e BENZ-IT ta vinte në prodhimet e makinave një shtet tjetër, se çfare tërmeti do të shkaktohej. Me emrin e personit lidhet një pronë, një aktivitet i caktuar etj..

Një nga pikturat më të famshme në botë, siç është ajo e Da Vinçit, mban emrin e një vajze, atë të Xhokondës. Me këtë emër e njeh e gjithë bota. E drejta e pronësisë intelektuale vërtetohet gjithmonë nga emri. Vlerat e tij janë të padiskutueshme. Vënia e një emri përbën një të drejtë dhe në të njëjtën kohe edhe një detyrim. Ja pse nuk lejohet ndërrimi i emrit në shumë vende të botës. Kodi Civil i Zogut, me anën e nenit 276 të tij lejonte ndërrimin e emrit vetëm për shkaqe të arsyeshme, dhe këtë duhej ta vendoste vetëm Mbreti, e jo këshillat e komunave ose të bashkive, sikundër veprohet sot. Fatkeqësisht, këto këshilla, çdo mbledhje të tyre e fillojnë me ndërrime masive emrash e mbiemrash të qytetarëve shqiptarë.

Ligji ynë i ri "Mbi gjendjen Civile", në vend që të zhdukte këtë dukuri të turpshme, antinjerëzore e antikombëtare, jo vetëm që lejon ndërrimin e emrit e të mbiemrit vetëm duke u bazuar mbi një kërkesë të thjeshtë, por shkon edhe më tej. Për herë të parë, ndoshta në gjithë botën, njihet e drejta e qytetarëve shqiptarë për të ndryshuar emrat e baballarëve e të gjyshërve të tyre të vdekur, vetëm për shkak "papërshtatshmërie". (14) (Neni 37 i Ligjit Nr. 8950, datë 10.10.2002 "Për Gjendjen Civile").

Se çfarë kuptohet me papërshtatshmëri nga ligjvënësit, nuk mund ta marrim me mend. Por dimë të themi se, paraardhësit tanë të nderuar, në asnjë rast nuk kanë mbajtur emra apo mbiemra të papërshtatshëm. Edhe një germë po t'i ndërroje emrit të shqiptarit në të kaluarën, për ta bërë përbuzës e qesharak, duhej të llogarisje humbjen e jetës. Duhet thënë këtu se e Drejta e emrit dhe e mbiemrit janë të Drejta subjektive, pra që lidhen me një person të caktuar.

Mesa duket, dikujt i intereson të shtyhet sa më shumë në kohë me emra e mbiemra të ndryshuar të shqiptarëve, për të krijuar artificialisht përqindje të shtuara etnish, besimesh fetare, pakicash të paqena etj..

Po kështu, nga Kodi Civil janë shkëputur edhe dispozitat që rregullojnë çështjet e martesës, birësimit, etj.. Në mbyllje të Kodit tonë Civil, nuk ka një pasqyrë krahasuese, ashtu sikundër ndodhet në Kodin Civil të Mbretërisë Shqiptare të Zogut, ku krahas çdo dispozite të Kodit, tregohet edhe dispozita përkatëse e Kodit të huaj nga është marrë, (ku siç e thamë në fillim të këtij shkrimi, vendin zotërues e zë lënda e Kodit Civil Francez). Në një variant të ri të Kodit Civil, kjo do të ishte e domosdoshme për shumë arsye: në radhë të parë do të zbulohej sa e njëjtë, e përafërt apo e ndryshuar, siç e kemi në zakon, është dispozita përkatëse e Kodit tonë Civil, me atë të Kodit nga është marrë. Kjo do të ishte gjithashtu e rëndësishme për ata juristë të rinj që po shkollohen në vende të ndryshme të Europës, të cilët do ta kenë shumë të lehtë orientimin e tyre gjatë zbatimit të ligjit.

Vetëm atë pjesë të Kodit Civil, atë që bën fjalë për zbatimin e dispozitave mbi regjistrimin e pasurive të paluajtshme të trajtosh, shikon një arbitraritet të pafalshëm nga zyrat përkatëse. Ato janë kthyer në zyra me të vërtetë të mundimshme për popullin, aqsa qytetarët, më lehtë mbarojnë punë në dogana, sesa në këto zyra. Punonjësit e tyre, administrata në përgjithësi, por edhe gjykatat, e injorojnë fare hapur Kodin Civil në fuqi.

Ligji ekzistues "Mbi Regjistrimin...", jo vetëm në shumë aspekte vjen në kundërshtim me Kodin Civil, por edhe me Kushtetutën. Sipas këtij ligji, nëpunësit e kësaj zyre kanë të drejtë të vendosin kufizime mbi pasuritë e qytetarëve, kur ketë të drejtë, sipas Kushtetutës, mund ta ushtrojnë vetëm organe të njohura, dhe vetëm për raste të jashtëzakonshme.

Të drejtën për t'iu drejtuar gjykatës, sipas këtij ligji e ka vetëm regjistruesi, duke i mohuar kështu qytetarit të drejtën kushtetuese për t'iu drejtuar gjykatës sa herë i shkelen të drejtat atij.

Në vend që të përmirësojnë Kodin Civil, në këtë drejtim po punohet për miratimin e një ligji të ri. Po dëgjohen zëra kuvendorë, sipas të cilëve Ministria e Drejtësisë duhet të kontrollojë veprimtarinë e regjistrimit, në një kohë kur ministrave të Drejtësisë duhej t'u kërkonim llogari me rreptësi, përse kanë shkelur nenin 198 të Kodit Civil deri më sot, duke mos kontrolluar këtë veprimtari!?

Me ligjet duhet patur kujdes. Ndryshimi i ligjit duhet bërë në mënyrë evolucioniste, e jo revolucionare. Ndryshimin apo shfuqizimin e ligjit e dikton koha, por jo duke nënvleftësuar traditën. Në drejtim të traditës, ne shqiptarët mund të quhemi me fat, sepse kemi një traditë të vyer.

Kodi i Napoleonit, sipas historianëve të së Drejtës, e ka humbur shkëlqimin e tij të dikurshëm. Megjithatë ai, edhe pas 200 vjetëve, ka mbetur në fuqi. Pavarësisht nga ndryshimet e bëra në të, ai vepron edhe sot si një masë kompakte idesh juridike, që rregullon marrëdhënie nga më të rëndësishmet të shoqërive që e përshtasin dhe e zbatojnë. Ai është burimi kryesor i gjithë veprave të juris-konsulentëve të shquar. Ai është pasuruar në mënyrë të vazhdueshme nga juristë të disa brezave, jo vetëm në Francë, por në gjithë botën, duke krijuar shkolla të vërteta interpretimi. Epoka e interpretimit të Kodit Civil, u quajt "eksezhese", nga greqishtja e vjetër - eksezhesis, (term ky që i ka fillimet nga interpretimet e Biblës), por është përdorur edhe në doktrinën juridike lidhur me interpretimin gramatikor, historik e juridik të ligjeve të caktuara, si metodë kërkimi e zbulimi e qëllimit të legjislatorit me frymën e ligjit - ndërsa interpretuesit u quajtën "eksezhete".

Vetëm mbi rolin e Bonapartit, gjatë miratimit të Kodit Civil janë botuar vepra të veçanta, si p.sh. nga Savatie (Savatier). Vepra e tij përmblidhet në shumë vëllime. Me mijëra faqe përbëjnë komentet e këtij kodi. Vetëm përpjekjet përgatitore të Kodit të Napoleonit, gjenden në dy përmbledhje të Fenet-it, ndërsa përmbledhja komplete e punës përgatitore përfshin 15 volume. Lokre (Locre), në veprën e tij "Legjislacioni civil, tregtar e kriminal i Francës", nga 31 volume, në 16 prej tyre ka përfshirë gjithashtu punën përgatitore të Kodit Civil.

Të dyja këto përmbledhëse, (sipas historianëve të së Drejtës civile franceze), kanë patur një audiencë shumë të madhe gjatë epokës së eksezhesës.

Njohja e tij nuk duhet të bëhet thjesht për kulturë, por si një grumbullim kapitali idesh, që duhet të vihen në zbatim në vendin tonë. Mbi të gjitha, në Kodin Civil të francezëve, jo vetëm juristët shqiptarë, por kujtdo që i intereson e ardhmja e vendit tonë, duhet të kujtojnë një profeci gjeniale të Napoleon Bonapartit, i cili mund të quhet projektuesi i parë i idesë virtuale madhështore të Bashkimit të Europës.

Miratimin e Kodit Civil ai e shikonte si hapin e parë fillestar për arritjen e këtij qëllimi. "Nuk e kam kryer ende atë që më ka caktuar dhe duhet të mbaroj atë që sapo nisa. Kemi nevojë për një ligj europian, për një gjykatë kasacioni europiane, për një sistem monetar unik, të peshave dhe masave të njëjta. Kemi nevojë për ligje të njëjta në të gjithë Europën. Dua që, nga të gjithë popujt, të bëj një popull të bashkuar" (15).

(E. Ludvig "NAPOLEONI", faqe 273).

Fund

Marredheniet e nderlikuara shqiptaro-serbe

Nga Albin Tirana

vijon nga numri i kaluar

Të mirinformuar dhe të ndërgjegjshëm për situatën e rëndë në Kosovë, triumvirati serb Millosheviç-Ljubiçiç-Stamboliç, diskutoi dhe vendosi si masë preventive ndaj zhvillimeve antiserbe në Kosovë, ndryshimin e lidershipit shqiptar partiako-komunist dhe administrativ në Prishtinë.

Kur në maj 1987 Millosheviçi shkoi në Fushë Kosovë me cilësinë e kryekomunistit të Serbisë dhe rrjedhimisht edhe si padron i komunistëve të Kosovës, për të biseduar dhe qetësuar serbët e atjeshëm, ndodhi një incident i organizuar, para shkollës së Mesme serbe "Aca Maroviç".

Me pretekstin e mbajtjes së rregullit dhe mbrojtjes së personaliteteve (midis të cilëve ndodhej edhe Millosheviçi), policia përdori forcën për të ndaluar hyrjen e njerëzve që shtyheshin në dyert e ndërtesës së shkollës.

Organizatorët e këtij incidenti përdorën argumentin se "këta njerëz, qytetarë të nderuar serbë të Kosovës, kërkonin thjesht të kontaktonin me liderët e tyre (serbë), për të qarë hallet, sidomos pas rrezikimit të interesave dhe qëndrimit të tyre në Kosovën serbe nga nacionalistët dhe separatistët shqiptarë".

Kur situata u qetësua disi, ideatori i incidentit, Sllobodan Millosheviçi, doli në ballkonin e ndërtesës dhe me zë të lartë thirri fjalët e famshme që ndezën detonatorin e tërbimit ultranacionalist serb dhe që mbetën në histori si sinjali i parë i shpërthimit të konfliktit ndëretnik në Jugosllavi, më i përgjakshmi në Evropë pas LDB.

Sllobo u tha serbëve të tubuar, në ekstazë: "Askush nuk do të guxojë t'ju godasë më ju, serbëve... Juve askush nuk mund t'ju rrahë më, tash e tutje...".

Serbët e tubuar shpërthyen në ulërima frenetike aprovimi.

Me këtë spektakël të neveritshëm spekullimi e manipulimi satanik, Millosheviçi u kurorëzua përfundimisht si "mbrojtësi i serbëve përballë atyre që e kishin shtypur popullin dhe kombin serb gjatë periudhës së komunizmit titist!!?".

Kjo shprehje e Millosheviçit, sipas vlerësimit të mëvonshëm të politikanit veteran serb Çkrebiç, ishte "regëtima e fundit e një populli të lodhur nga lideri i pazoti dhe i padenjë i serbëve...", aluzion i pastër ky për Ivan Stamboliçin, i cili konsiderohej si pengesa partiake dhe shtetërore ndaj revanit pushtetor të Sllobos, në emër të dinastisë politike me emrin Stamboliç, e cila kish bërë ligjin në hierarkinë politike komuniste të Serbisë, që në kohëra që s'mbaheshin mend gjatë sundimit të regjimit titist, dinasti që i kishte marrë frenat e kalit serb të pushtetit politik në përfaqësimin politik federativ pas eleminimit të gjakatarit Aleksandër Rankoviç më 1966.

Pas kthimit në Beograd të Millosheviçit të kurorëzuar si protektor i serbëve të Kosovës në Fushë Kosovë, në mbarë Serbinë filloi një fushatë e ethshme propagandistike antishqiptare për gjoja "reprezalje kuazi-genocidale të shqiptarëve në maxhorancë, kundër minoritetit serb të shtypur në Kosovën serbe".

Kjo fushatë brenda pak ditësh u fokusua në kërkesën histerike për heqjen e Statusit të Autonomisë së Krahinës së Kosovës", status të cilin shqiptarët e Kosovës e kishin siguruar nga kushtetuta federative e vitit 1974, të cilën Tito e kish imponuar për të ekuilibruar rivalitetet dhe sfumuar tensionet ndëretnike, për të ndalur turravrapin e nacionalizmit të tërbuar serb, që kërkonte supremaci mbi kombësitë e tjera.

Manovrat kushtetuese e politike të Titos, i siguronin atij mbretërim të qetë në mbretërinë komuniste të trashëguar nga Mbretëria e dikurshme SKS e Karagjorgjëve.

Ndonëse dikur Vilajeti i Kosovës përfshinte të gjitha tokat shqiptare në Maqedoni, në kohën kur trojet shqiptare iu aneksuan Serbisë dhe Malit të Zi më 1913, e më pas Mbretërisë Serbo-kroato-sllovene - nga frika e presionit bullgar, Tito e shpërbleu terroristin Gligorov të VMRO-së (e që më pas u bë komunist) me një çiflig të quajtur Republika e Maqedonisë, ku u përfshinë pothuajse gjysma e trevave të ish vilajeetit të Kosovës. Kjo republikë e sajuar (RS e Maqedonisë), mbeti element konstituiv i Federatës, me status të barabartë me 5 republikat e tjera, ndërkohë që Kosova dhe Vojvodina fituan vetëm "statusin e krahinës autonome nën Serbi", teksa Bujanovci, Medvegja e Presheva u shkëputën me imponim nga trungu amtar i Kosovës, dhe u përthithën nga Serbia për të siguruar kontrollin prej saj të korridorit strategjik "panortodoks" Beograd-Nish-Shkup-Selanik", në këmbim të mbrojtjes dhe kontrollit të të cilit, ministri i Jashtëm i Mbretërisë SKS, kroati Trumbiq, kishte pranuar njohjen e shtetit shqiptar në Konferencën e Paqes së Parisit më 1921.

Tashmë Millosheviçi ishte i vendosur për ta anulluar edhe "Autonominë e Krahinës së Kosovës", mbi të cilën kish planifikuar realizimin e makro-projektit të spastrimit etnik genocidal, të cilin e jetësoi më 1998-1999.

Shtypi serb, me urdhër të padronit serbomadh Millosheviç, menjëherë pas "incidentit të Fushë Kosovës", filloi të fabrikojë lajme për gjoja "përdhunime dhe vrasje masive të serbëve nga shqiptarët në Kosovësn serbe".

Gjatë një viti, aq shumë u shpif kundër shqiptarëve nga mediat serbe, saqë histeria mediatike u bë violina e parë e orkestrës antishqiptare, duke krijuar një klimë mbytëse dhe terrori në të gjithë Federatën. Histeria antishqiptare intonoi me urrejtje dhe "armatosi me argumenta" shoviniste qarqet intelektuale e akademiste serbe, të cilat nën shembullin e Memorandumit famëkeq të Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Serbisë në fundvitin 1986, frymëzuan forumet drejtuese të Lidhjes së Shkrimtarëve të Serbisë për të kërkuar me anë të kryetarit të saj Miodrag Bullatoviç, futjen e tankeve në Kosovë dhe përdorimin e zinxhirëve të tyre si "mjet dialogu me shqiptarët".

Kjo urrejtje kulmoi me fejtonin e shkruar në korrik 1989 në gazetën beogradase "Ekspres politika", nga Prof. Dr. Marko Mlladenoviç, i cili theksonte: "Shqiptarët shfrytëzojnë çdo rast për të sulmuar dhe zhbërë serbët në Kosovën serbe dhe favorizojnë çdo tentativë për ekspansion të sllovenëve drejt thellësisë së Jugosllavisë dhe Ballkanit, çka i identifikon ata (shqiptarët) si destabilizues, separatistë, agresorë dhe terroristë kundër serbëve dhe bashkësisë sonë ndëretnike socialiste federative...".

Lajme të ngjashme për gjoja veprimtari subversive e terroriste të "shqiptarëve të poshtër, mosmirënjohës dhe destruktivë", amplifikoheshin, përhapeshin dhe botoheshin pothuajse çdo ditë në faqet e gazetave dhe revistave serbe, prej të cilave buronte edhe difuzion-publiciteti i tejshtuar i tyre në pothuajse 25 telestacionet dhe qindra radiot lokale dhe panserbo-malazeze e maqedone.

Përkundrejt këtij qëndrimi armiqësor ndaj shqiptarëve, lidershipi shqiptar i Kosovës strukej duke heshtur. Këtë qëndrim prej lakeu mbajtën edhe ish anëtarët e Presidencës së Jugosllavisë Fadil Hoxha, Sinan Hasani e Riza Sapunxhiu. Por më i ndyri proserb u dëshmua monstra e konvertuar në gjysëm-sllav, injoranti i pashkolluar Sejdo Bajramoviç, i cili, në bazë të rotacionit 1 vjeçar, u përzgjodh anëtari i radhës i Presidencës së Jugosllavisë - teksa heshtëte dhe u mbante ison padronëve të Beogradit.

Në sintoni të plotë me këtë frymë antishqiptare, marrëdhëniet ndërtenike u përkeqësuan dhe ashpërsuan sidomos në Ushtrinë Jugosllave (Armatë), ku rekrutët shqiptarë i nënshtroheshin një terrori të vërtetë, shoqëruar edhe me tentativa helmimi dhe vrasjeje të tyre. Në këtë veprimtari kriminale antishqiptare, më të zellshmit ishin oficerët e shërbimit të kundërzbulimit ushtarak, të gjithë serbo-malazezë, të cilët eleminuan fizikisht shumë ushtarë të etnisë shqiptare e më pas i servirën vdekjet e tyre si vetvrasje, ndonëse shifrat e pabesueshme të "vetvrasjeve" ishin të frikshme dhe të qarta për nga shkakësia. Por kjo skemë makabre për nga ideimi dhe zbatimi, kulmoi me incidentin e 3 shtatorit 1987 në kazermat e bazës së Armatës jugosllave në Paraçin të Serbisë, ku gjoja ushtari shqiptar Azis Këlmendi u akuzua se vrau në gjumë disa ushtarë me kombësi serbe. Ky incident shërbeu për shpërthimin e hapur të histerisë antishqiptare të serbo-malazezëve e maqedonasve në mbarë Jugosllavinë, duke u bërë problemi më shqetësues në qarqet politike e shtetërore federative.

Në pleniumin e Lidhjes Komuniste të Beogradit, drejtuesi i lartë politik Dr. Radosh Smiljkoviç, me patetikë shoviniste serbomadhe ndër të tjera deklaroi: "... thirrja e gjakut serb të derdhur nga kriminelët dhe terroristët shqiptarë, po e thërmon pritjen dhe durimin tonë. Tashmë ndodhemi para një situate të përgjakshme, kur trupat e ushtarëve serbë të masakruar dhe të vashave, grave dhe plakave serbe të përdhunuara shtazërisht nga këto bisha, na bëjnë thirrje që, me të njejtat mënyra, t'u japim fund këtyre krimeve të llahtarshme...".

Flakja përfundimtare e Ivan Stamboliçit nga funksioni i rëndësishëm i Presidentit të Republikës së Serbisë dhe marrja e frenave politike e administrative të Serbisë, nga tigri nacional-shovinist Millosheviç, shënoi fillimin e stuhisë antishqiptare dhe konflikteve ndëretnike në Jugosllavi, që thyen qelqin e kutisë së Pandorës ku ishin kyçur tensionet dhe urrejtja.

Një numër gjithnjë e më i madh udhëheqësish partiake dhe shtetërorë serbë, u përfshinë në valën e histerisë antishqiptare me deklarata politike, shkrime dhe qëndrime ku bëhej thirrje e hapur për marrjen e masave dhe ndëshkimeve ligjore kundër "delinkuentëve shqiptarë", çka i dha shkas përhapjes së lajmeve të rreme sipas një platforme të hollësishme dhe lehtësisht të lexueshme, ku satanizoheshin shqiptarët në sytë e të gjithëve, ndërkohë që serbëve u bëhej thirrje për mobilizim, solidaritet panserb dhe aksione të armatosura kundër shqiptarëve, kudo që ata ndodheshin në territorin e Jugosllavisë.

Një nga të rrallët që tentoi t'i kundërvihej kësaj histerie nacionaliste ishte gjenerali serb i Garnizonit të Prishtinës, Voja Srdiç, i cili me rastin e ditës së Ushtrisë, më 12 dhjetor 1987, pas konferencës së planifikuar për shtypin u kërkoi gazetarëve të mbyllnin mikrofonët dhe me një ton dramatik plot drithërimë u kumtoi se, sipas informacioneve të shërbimit sekret ushtarak në vartësi të tij, rezultonte se shërbimi i sekret shtetëror UDB (Unutrashnja Dërzhavna Bezbednosti), po shpërndante dizinformacione me karakter destabilizues, demantues e shpifës kundër shqiptarëve, madje duke paguar dhe shtrënguar edhe pseudodëshmitarë për këtë qëllim, çka sipas gjeneralit ishte antikushtetuese dhe e vështirësonte së tepërmi detyrën e tij dhe të njësisë ushtarake që ai komandonte. Por fjalët e këtij ushtaraku madhor ranë në vesh të shurdhër dhe nuk patën kurrfarë jehone në mediat që kontrolloheshin totalisht nga shërbimet sekrete, sipas urdhërit personal dhe garancive të plota dhënë nga Sllobodan Millosheviçi dhe klika e tij në Beograd, apo shërbëtorët serbë në Podgoricë, Prishtinë dhe Shkup.

Pas disa muajsh gjenerali Srdiç vdiq papritur në rrethana të dyshimta dhe u varros me një ceremoni formale, shumë të thjeshtë në krahasim me rangun dhe precedentët paraardhës, që gjithmonë kishin qenë të bujshëm dhe pompozë në Jugosllavinë militariste, ku ushtarakët zinin një vend të nderuar.

Vdekja e tij fliste shumë. Ai kish guxuar të dekonspironte një të vërtetë që, ndonëse mbahej e fshehur, ulërinte...

Srdiç guxoi, foli, dhe e pagoi, sepse ishte nga të paktët serbë që parandjeu dhe iu kundërvu sipas mënyrës së tij asaj që po përgatitej mbi shqiptarët dhe popujt e tjerë joserbë të Jugosllavisë. Ai ishte dhe mbeti ndër të paktët "tradhtarë" serbë, që menduan ndryshe nga një popull i sëmurë nga histeria vrastare nacional-socialiste e shoviniste.

Vijon në numrin e ardhshëm

Erdhi koha e konflikteve të hapura sociale, midis tw varfërve e tw pasurve

Konfliktet sociale ne pragshperthimi

Nga Dr. Sulejman ABAZI

Askush nuk arrin të denoncojë gënjeshtrën e ngritur në art përballë problemeve të rënda sociale, të cilave shpesh është tentuar t'u jepen ngjyrime politike.

Plaga e emigrimit dhe e çvendosjeve të popullsisë në Shqipër është e rëndë. Njerëzit e Shqipërisë në emigracion janë lënë në pikë të hallit, si një "mall pa inventar" dhe ambasadat shqiptare "kanë punë të tjera se me çfarë të merren". Shikoni se si të dy partitë e mëdha në Shqipëri e keqpërdorin sot Bathoren dhe rrethinat e Tiranës, banorët e të cilave kanë ardhur nga zonat e thella. Ata të shkretë, çdo fushatë i çojnë deri në zgjedhje dhe i lënë pengje të votimeve dhe të plotësimit të premtimeve pas zgjedhjeve.

Janë të shumta rastet kur politika keqpërdor ose shpërdoron besimin e popullit, duke shfrytëzuar fatkeqësitë që i kanë zënë shqiptarët nëpërmjet goditjeve të politikës, goditjes së njerëzve, grupimeve të reja politike, intelektualëve të pavarur etj..

Tashmë partitë politike kanë ndezur motorrat në fushatën elektorale, duke shpalosur përparësitë e programeve, sipas natyrës dhe mënyrës së tyre. Në veçanti tërheqin vëmendjen kuvendet dhe kongreset partiake të PS dhe PD, të cilat me anë të tyre kërkojnë të bindin elektoratin shqiptar dhe simpatizantët, se programet që paraqesin janë më të mirat. Me doza të theksuara nuk mungon përdorimi i termave perëndimorë për të nxjerrë në dritë rinovimin e tyre dhe qëndrimin pro perëndimor, duke ndërthurur pikëpamjet individuale me çështjet e rëndësishme programatike për të cilat, në të vërtetë, aspirojnë shqiptarët.

Si mund të paraqiten në mënyrën më bindëse përparësitë e alternativave, për këtë nuk kemi se çfarë të themi, sepse shtabet elektorale kanë përvojë në këtë drejtim, por duhet kuptuar se tani pas katër vitesh "punë", ka ardhur koha që politikanët të kujtohen për shqiptarët dhe të kërkojnë votat e tyre. Ka nga ata që në tetë vite të vegjetimit në karrigen e parlamentit, populli nuk ua dëgjoi njëherë zërin, pa le pastaj sesa mend kanë në kokën e tyre. Partitë zhurmëmëdha në Shqipëri kanë pushtuar faqet e gazetave dhe kanë filluar të dalin në terren. Por nuk është kjo thelbësorja, sepse partitë atë punë kanë tani.

Çështja është në alternativat që po shtrohen, për të cilat shqiptarët do të binden për të dhënë votën e tyre. Në këtë periudhë vërehet që edhe një pjesë e mirë e intelektualëve shqiptarë, nuk i janë shmangur dot këtij ndikimi, jo vetëm në prononcimet e tyre në shtyp, por edhe në angazhimin për t'u përfshirë brenda listave të kandidimit.

Pra, e konceptuar në terrenin konkret të tregut politik dhe të biznesit elektoral brenda tij, partitë kanë shpallur urdhërat e luftës, ku gjallojnë disa operacione e beteja për t'u kryer, (disa kanë filluar të funksionojnë), të cilat po mobilizojnë aktivistët, militantët dhe simpatizantët në zbatim të tyre. Të gjithë janë të ethshëm të dinë sesi do të vejë "fati" i tyre, sa do të fitojnë dhe çfarë do të fitojnë, duke mos u merakosur se në çfarë spektri politik përfshihet gjuha e tyre e çoroditjes dhe e komunikimit.

Askush nuk ia lëshon kollaj vendin tjetrit, duke u nxituar kush e kush të flasë më shumë e të tregojë se di më shumë. A thua se pëlqehen nga të gjithë?!

Veç shqiptarët e thjeshtë kuptojnë se të gjithë vërtiten rrotull të njëjtit material, duke synuar t'i joshin duke u dhënë ngjyrën e partisë e të programeve të tyre. Janë të rralla opsionet dhe qëndrimet ndryshje nga njeri-tjetri.

Në këtë situatë konstatohet se mungon analiza makroglobale, e lidhur me interesat tona kombëtare, ku hapësirat e debateve mund të jenë shumë interesante edhe për shqiptarët e thjeshtë. Duke u fokusuar në këtë problematikë parashikimesh dhe analizash të situatës politike, sociale dhe ekonomike që mbizotëron në Shqipëri, sipas produktivitetit profesional të njerëzve të angazhuar në politikë, atëherë njerëzit e thjeshtë do të kuptojnë më qartë strategjinë e zhvillimit të Shqipërisë, sidomos lidhur me interesat e tyre. Lehtësisht vërehet se temat e lëvizshme nuk janë konkrete, që, në njëfarë mënyre të jenë edhe llogaridhënëse, qoftë për pozitën dhe opozitën për zgjidhjen e problemeve më të mprehta që kanë pritur shqiptarët. Askush nuk e pranon fajin, dështimin, por, të mbytur nga deliri i madhështisë dhe etja për pushtet, përpiqen të japin imazhin e reformimit dhe "të përkushtimit" ndaj qytetarëve të tyre. Alergji shpesh ngjallin figura të konsumuara, të cilët servirin ende premtime dhe nuk arrijnë të kuptojnë lodhjen e njerëzve me slloganet e dala boje dhe premtimet boshe. Ata kërkojnë përsëri t'i imponohen elektoratit, t'i kërkojnë votat duke e fyer hapur atë. Ka shumë të tillë që, në përgjithësi, i kanë thënë gjërat dhe "të rejat" e tyre e nuk kanë se çfarë të thonë më.

Pjesa përbërëse kryesore e jetës elektorale në politikën e brendshme që përjeton Shqipëria, është mungesa e strategjisë së zhvillimit në kushtet e pasojave të tranzicionit të stërgjatur shqiptar, që e ka kaluar shoqërinë tonë në një depresion pa fund. Dhe kjo çuditërisht ka të bëjë vetëm me Shqipërinë.

Analiza e brendshme rezulton në një rënie të pafund në humnerë dhe kjo është vërtet e lehtë për t'u kuptuar, por është shumë e vështirë për t'u shpjeguar. Këtë problem askush nuk e merr përsipër ta zhbirojë, megjithëse mbajnë përgjegjësi përpara elektoratit për pasojat e kaosit të përgjithshëm në drejtimin e shtetit shqiptar. Shqiptarët ende sot janë të pasigurt se në cilin sistem lundron Shqipëria, pasi ajo ecën midis sistemit të ekonomisë private të decentralizuar dhe atij të ekonomisë së komanduar, të centralizuar, duke mos e pranuar faktin që ekonomia jonë kombëtare realisht për momentin qëndron e ulur në dy karrige. Askush nuk ka kurajon të pranojë për ta shpjeguar kët realitet, dhe aq më pak të tjerë të ashtuquajtur politikanë, ta denoncojnë si një situatë të qëllimshme ndaj Shqipërisë.

Në debatet elektorale e në tribuna kuvendesh dëgjohen vetëm akuza e kundërakuza, athua se Shqipërinë në këto 15 vite e kanë drejtuar të tjerë politikanë të importuar nga jashtë. Askush nuk arrin të pranojë se ajo mund të jetë rezultat i injorancës së njerëzve në drejtimin e shoqërisë, po aq sa edhe e synimeve të mbrapshta politike, për të nxjerrë të fituar një klan të caktuar në Shqipëri, me oligarkinë e tij financiare. Me sa kuptojmë, më shumë qëndron kjo e fundit.

Askush nuk merr guximin të denoncojë çështjet e mosfunksionimit të sindikatave agrare dhe sindikatave të tjera, qëndrimin e shtetit ndaj bankave, të cilat nuk mbështesin fuqimisht prodhimin vendas për t'i prerë rrugën importeve të pakufizuara të fruta-perimeve etj..

A do të industrializohet bujqësia, a do të zhvillohet biznesi agrar (!?), apo shqiptarët do të vazhdojnë të mbajnë sytë nga doganat dhe do të ankohen për koston dhe çmimet e larta?

Askush nuk kujdeset sot për bindjen e shqiptarëve, që ata të veprojnë dhe të çlirohen nga tundimi se çfarë do të bëhet me paratë e lira që kanë në volutë, do t'i menaxhojë kapitali shqiptar ato në rrugë ligjore, do t'i fusë në lëvizje, apo vetëm do të pritet që për çdo gjë të merret kredi, kur realisht brenda në xhepat e shqiptarëve pranohet nga të gjithë se qarkullojnë mbi 500 milion dollarë.

A do të luftojë shteti për të rregulluar raportin prodhim-konsum,për ta vendosur atë në ekuilibër, për t'i çuar në masat shtrënguese që voluta të mos shkojë në shpenzime inproduktive, siç është përdorimi i makinave pa destinacion dhe pa të ardhura biznesi, por vetëm për konsum, për hobi,për qejfe e ndotje të ambjentit, apo do të ketë strategji të tjera zhvillimi?!

Askush nuk arrin të denoncojë gënjeshtrën e ngritur në art përballë problemeve të rënda sociale, të cilave shpesh është tentuar t'u jepen ngjyrime politike.

Plaga e emigrimit dhe e çvendosjeve të popullsisë në Shqipër është e rëndë. Njerëzit e Shqipërisë në emigracion janë lënë në pikë të hallit, si një "mall pa inventar" dhe ambasadat shqiptare "kanë punë të tjera se me çfarë të merren". Shikoni se si të dy partitë e mëdha në Shqipëri e keqpërdorin sot Bathoren dhe rrethinat e Tiranës, banorët e të cilave kanë ardhur nga zonat e thella. Ata të shkretë, çdo fushatë i çojnë deri në zgjedhje dhe i lënë pengje të votimeve dhe të plotësimit të premtimeve pas zgjedhjeve.

Janë të shumta rastet kur politika keqpërdor ose shpërdoron besimin e popullit, duke shfrytëzuar fatkeqësitë që i kanë zënë shqiptarët nëpërmjet goditjeve të politikës, goditjes së njerëzve, grupimeve të reja politike, intelektualëve të pavarur etj..

Askush nuk e ngre zërin për faktin që, sot, shteti qëndron jashtë informacionit dhe jashtë kontrollit, kur kanë vdekur dhe vdesin nga gomonet me dhjetëra njerëz dhe kjo përsëritet e përsëritet. Pse shteti nuk mban qëndrim për trafiqet, prodhimin e drogave, pse nuk denoncohen rrugët e kalimit nga vjen kjo drogë në sasi kaq të mëdha??!

Pse nuk bashkërendohen masat me shtetet fqinje, realisht jo formalisht? Cilat janë drejtimet kryesore të krimit të organizuar dhe pse ai gjallon herë pas here duke tronditur stabilitetin e Shqipërisë?

Të gjithë e pohojnë me gjysëm zëri faktin që krimi i organizuar ka filluar të veprojë në të gjitha strukturat qëndrore qeveritare. Kjo është vërtet një temë e rrezikëshme, por kur në fushën e propagandës elektorale dhe aksionit politik e qeverisës nuk zë vendin e duhur, atëhere e njëjta gjë do të ndodhë nesër edhe në parlamentin e ardhshëm shqiptar. Shqiptarët përsëri do të bien nga shiu në breshër.

Askush nuk guxon të trajtojë tema të tjera shoqërore, që cënojnë sot shtresa të caktuara të popullsisë, të cilat nuk ka arsye të anashkalohen. Çfarë mund t'u thuhet shqiptarëve për gjendjen e të rinjve që mbarojnë shkollat dhe kualifikohen e diplomohen jashtë shtetit? Cfarë mund të thuhet për ta, si mundet ata të tërhiqen për të kontribuar në zhvillimin e vendit? Pse shteti nuk kujdeset që ata të zënë punë? Cfarë bëhet me diplomën e tyre dhe enrgjitë e tyre në të ardhmen?

Këto probleme nuk kanë vetëm ngjyra partiake për fushatë, por ato janë fytyra e shtetit dhe e partive që qëndrojnë në drejtimin e tij.

Askush nuk kujtohet të denoncojë faktin që shteti shqiptar është indiferent ndaj kontrollit të subjekteve shtetërore dhe private në mossigurimin e punonjësve të tyre? Pse janë kaq shumë njerëz në punë të zezë në Shqipëri dhe kush e mban përgjegjësinë? Kush përfiton nga kjo dhe, çfarë është edhe më thelbësore, kjo hap shtigjet e korrupsionit midis strukturave të shtetit dhe subjekteve private etj.. Një mori e tillë problemesh, që kanë si pikënisje ngjarjet, titujt e mëdhenj në faqet e para të gazetave dhe vetëm kaq!!!

Kjo është katastrofale. Këto fenomene duhen goditur jo vetëm me fjalë, por me masa insitucionale që burojnë nga strategjitë e zhvillimit të vendit.

Propaganda e sotme elektorale për çështje të tilla madhore, nuk është në gjendje të shpjegojë se përse ekziston gjendja e reanimacionit social-politik në Shqipëri, apo pse interesat kombëtare janë shmangur dhe askush nuk guxon të zërë në gojë çështjen tonë kombëtare??!

Tashmë elektorati shqiptar po ndodhet përballë një fyerje të dyfishtë. Përfaqësuesit e oligarkisë financiare të lidhur me politikën, janë ata që momentalisht po pushtojnë listat e kandidimeve për deputet tek të dy forcat kryesore politike, duke synuar insitucionin më të lartë të shoqërisë shqiptare.

Ata kanë shpallur luftën e hapur të pronarëve të rinj ndaj të varfërve të rinj në Shqipëri, dhe për këtë, pa i vrarë aspak ndërgjegja, kërkojnë votën dhe mbështetjen e shqiptarëve.

Kosova nën trysninë e kamufluar të Serbisë

Nga Pirro PRIFTI

Vrasja e vëllait të ish-Kryeministrit të Kosovës, z.Enver Haradinaj këto ditët e fundit nga 'njerëz të panjohur' sipas UNMIK - shton edhe njëherë ujin e njelmët në miellin e pastër të shoqërisë shqiptare në Kosovë dhe të shtetit të pavarur të Kosovës shqiptare.

Nuk mund të përmendet më rastësia si alibi ndaj vrasjeve të shëmtuara të ish luftëtarëve kosovarë të Ushtrisë çlirimtare të Kosovës, sepse dora, apo duart që fshihen janë të gjata, plot para dhe armë për të penguar me çdo kusht verdiktin e dhënë nga vetë populli i Kosovës për pavarësi.

Nuk janë as të parat dhe as të fundit ndodhitë që po ndodhin në Kosovë në trajtën e vrasjeve të fëmijëve, shqiptarëve të moshave të ndryshme dhe tashmë po shihet qartë se ku janë pikësynimet e vërteta të forcave të errëta e të kamufluara, që veprojnë në Kosovë dhe që padyshim janë financuar nga Serbia:

- Vrasja e komandantëve të UCK dhe e ushtarakëve që luftuan me trimëri për të çliruar vendin;

- destabilizimi i situatës në Kosovë për të krijuar përshtypjen në Bashkësinë europiane dhe atë botërore se kosovarët nuk mund të qeveresin dot Kosovën, sepse nuk janë të aftë dhe se, në fund të fundit, janë ashtu, "me bisht", siç kanë thënë dikur disa nga akademikët racistë të Serbisë;

- parandalimi nëpërmjet krijimit të akteve të sabotazhit dhe të vrasjeve të çdo ideje të bashkimit të Kosovës me Shqipërinë nëpërmjet një Unioni Shqipëri-Kosovë;

- krijimi i pengesave dhe parapritave nëpërmjet aleatëve tradicionalë europianë si Franca, Rusia dhe ndonjë vend fqinj për të ri-krijuar iluzionet se një Shqipëri e Madhe do të shërbejë si një vend mysliman i madh në zemër të Europës me të gjitha rreziqet që rrjedhin, duke ri-kujtuar edhe një herë se Konferenca e Ambasadorëve më 1913 i ndau trojet shqiptare pikërisht për këtë arsye 90 vite më parë;

- autonomia nën Serbinë të jetë i vetmi opsion duke i kujtuar përsëri Europës, se Serbia është ajo që ka qenë dhe nuk ka ndryshuar në raport ndaj popullatave jo-sllave.

Qëllimet e shtetit uzurpator serb ndaj Kosovës janë të qarta sa kohë që ushtria serbe zbaton me kënaqësi skemat e gatuara prej kohësh nga Akadamia serbe dhe të miratuara nga qarqe okulte të disa shteteve europiano-perëndimore dhe Rusisë, që nën maskën e integrimit në Europë kërkojnë që Kosova të integrohet në Europë si pjesë e një Republike sllave, apo më mirë ish-jugosllave.

Paranoja e ideatorëve serbë të krijimit të një shteti të madh në të cilin do të sundojnë vetëm ata që nuk janë shëruar as sot e kësaj dite pas shuplakës që i dha NATO më 1999, por ashtu si mutacionet e viruseve ka ndryshuar formë duke u kthyer në një paranojë me veshje pseudo-demokratike.

Duke jetuar me iluzionet e së kaluarës, klasa politike serbe jo vetëm që nuk ka vënë mend, por është duke vegjetuar me idenë e një revanshi të ri sepse:

- Nuk u mjaftua ky shtet i sllavëve të Jugut nga mbajtja nën sundim përreth 100 vite të Kosovës;

- Nuk u kënaq ky shtet amalgamë i sllavëve të Jugut nga dhurata e Europës së atëhershme me kafshatën e madhe të Kosovës por që i ngeci në fyt dhe nuk e digjestoi dot;

- Nuk e përligji dot shteti i sllavëve të Jugut nëpërmjet stratagjemave të gatuara nga Akademia e tyre për të justifikuar asimilimin, vrasjet, dhunën, përbuzjen, kategorizimin si qytetarë të dorës së dytë të popullsisë më të lashtë në gadishullin Ilirik (sot Ballkan), të quajtur sot Kosova (nga fjala shqip Kosë + mbaresën sllave ovo, dhe jo përkthimi i pakuptimtë që u bëjnë sllavët "Koso-flokë");

- Nuk u mjaftuan sllavët e Jugut me alibinë e gjatë të gllabërimit të tokave shqiptare duke i mbushur mendjen Europës (nëpërmjet Francës, Rusisë dhe fqinjëve), për rrezikun që u sjell "elementi shqiptar mysliman nëse ai bëhet një shtet i madh";

- Nuk u erdhi turp serbëve për moskërkimin e faljes për mizoritë që i kanë bërë një populli martir si ai shqiptar i Kosovës, por vazhdojnë të predikojnë nëpër kisha në kundërshtim me urdhërin e Zotit që thotë: "Duaje të afërmin tënd si dhe vehten", - të urrejtjes ndaj komshiut të tyre shekullor, i cili edhe pse në trojet e veta, vazhdoi të ruajë fisnikërinë dhe dinjitetin, që të kujton dinjitetin dhe fisnikërinë e princërve të lashtë shqiptarë.

Ideja e humbjes së Kosovës bën që idetë fikse të politikanëve të brezit të vjetër serb të prodhojnë perversitete nga më të neveritshmet, duke aktivizuar të gjitha strukturat e ish-Sigurimit, mafies, ushtrisë, nga njëra anë, për të krijuar forma dhe stratagjema të reja për të destabilizuar Kosovën në mënyrë që, ose të fitojë minimumin e pranueshëm për ta, si p.sh. Autonomia, ose ndarjen e Kosovës.

Nga ana tjetër, akademikët serbë të strategjive dhe politikave, po bëjnë çmos dhe jo pa rezultat, që të influencojnë në BE dhe OKB që të realizohen qëllimet e tyre, si ato të mësipërmet, ose autonomi e zgjeruar (tip Tito), ose ndarje në dy ose disa parcela të Kosovës.

Nuk është për t'u habitur që BE me paragjykimet që ka për Ballkanin (paragjykime të trashëguara nga e kaluara dhe të reflektuara edhe sot e kësaj dite ndaj shqiptarëve), vazhdon të mbajë qëndrim pasiv ndaj presionit, sabotimit, intrigave ashiqare, duke mos gjetur në asnjë rast të ngatërresave që ndodhin në Kosovë, asnjë person apo individ apo grup, që i ka realizuar.

Rasti më flagrant ka qenë Marsi i kaluar, kur u vranë tre femijë kosovarë dhe shpërthyen trazirat. Shkaktarët e vërtetë nuk u dënuan.

Vrasjet e ushtarakëve dhe e të afërmve të tyre, që kanë marrë pjesë me UÇK, (deri edhe tek djegiet e kishave sllave), janë akuzuar kryesisht vetëm shqiptarët.

Analiza me kujdes e këtyre ngjarjeve mund ta çojë UNMIK-un tek ujku serb, i cili e zbaton më së miri taktikën latine "përça e sundo".

Eshtë e vërtetë që ka edhe shqiptarë-kosovarë që janë të lidhur me inteligjencën serbe, si për shkaqe të shitjes së shpirtit për para, ashtu edhe shqiptarë të Kosovës të lidhur me Mafian sllave, të cilët për pasuri nuk njohin as "din e as iman"; megjithatë këtyre po u kujtoj një thënie të një Babai bektashi të mençur, që ka thënë: "Zoti bëri hallallin dhe haramin, tek gjëja e hallallit, gjysma është e shejtanit dhe gjysma është e pronarit, kurse tek gjëja e haramit, e gjitha është e shejtanit po ashtu edhe koka e pronarit është në tavë".

Inercia që ka Europa në pergjithësi dhe KE për shqiptarët, ideja e tyre për një standard të dyfishtë ndaj shqiptarëve në krahasim me vendet fqinje, të cilat mund të realizojnë edhe një standard të thjeshtë, tregon për fat të keq sesa e indoktrinuar është Europa me argumentet që kanë sjellë fqinjët ndaj shqiptarëve të Ballkanit, të cilët, për të realizuar zgjerimin territorial kanë mbushur mendjen e kancelarive Europiane për një kohë të gjatë dhe jo pa sukses, për "rrezikshmërinë e shqiptarëve", me anë të argumenteve akademike si: jetesa në male dhe izolacioni, kanë degraduar racën prandaj janë "me bisht" dhe duhen çfarosur apo asimiluar...

Apo se lejimi i bërjes së një shteti të madh shqiptar, do të rrezikonte shtetet e tjera sepse shqiptarët janë luftë-kërkues dhe mendjemëdhenj dhe nuk duan fqinjësinë e mirë...

Argumentime të tilla të palës sllave dhe përsëritja e tyre për një kohë të gjatë në veshët e kancelarive të Europës perëndimore dhe të Rusisë, shiten si gjoja të sakta e objektive nëpërmjet ofrimit në formën e konkluzioneve akademike dhe shkencore. Këto "argumente" Europa e vjetër i ka përkthyer sipas oreksit.

Duhet patur parasysh edhe një argument tjetër në favor të fqinjëve: kompleksi i inferioritetit të fqinjëve ndaj shqiptarëve dhe diferencat në kuptimin e mjedisit shoqëror dhe atij politik.

Shqiptarët nga natyra janë të zgjuar, inteligjentë, tolerantë e trima. Shumë prej këtyre tipareve u shfrytëzuan nga fqinjët për përfitime në dëm të vetë shqiptarëve, për shkak të varfërisë së tyre pas shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë.

Ajo që ka mbetur në mendjen e fuqive Europiane, nga 1912 e deri më 1999, padyshim ka qenë rreziku islam, që mund të vijë nga bërja e një Shqipërie të madhe, atavizmë kjo e ngulitur me marifet dhe e trumbetuar shumë fort nga fqinjët kristianë, sllavë e grekë.

Sot, pas një lufte 2 mujore të NATO-s më 1999, mund të thuhet se argumenti i përdorur për 100 vjet nga sllavët rreth "rrezikut islam" dhe rreziqeve të tjera që vijnë nga shqiptarët, tashmë është ezauruar.

Ideja që shqiptarët duhet të futen në KE ashtu të ndarë dhe si qytetarë të dorës së dytë, pa zgjidhur çeshtjen nacionale në tërësi e duke u integruar në KE me idenë se po "ua punojnë me marifet", është jo e rregullt.

Ideja që shqiptarët e Kosovës të futen në KE nën Serbine dhe të jetojnë aty si qytetarë europianë, është e ngjashme me idenë që "gratë e Haremit janë të lira të jetojnë si të duan brenda tij?!".

Eshtë bizarre dhe e habitshme që nëpërmjet UNMIK-ut, KE të mos kuptojë rrezikun që sjell një Serbi e lënduar në krenarinë e saj ndaj pjesës që u çlirua nga NATO.

Eshtë e habitshme që të mos kërkohet nga ana e KE që Serbia të kërkojë falje për genocidin ndaj shqiptarëve dhe pastaj të fillojnë negociatat, pra serbët duhet të kërkojnë falje.

Eshte e habitshme sesi KE kërkon vetëm standarde ndaj Kosovës e Shqipërisë dhe nuk kërkon respektim të të drejtave të minoriteteve shqiptare të fshehura me djallëzi në Serbi, Turqi, Greqi, Itali për të paktën hapjen e shkollave shqipe.

Së fundi është e habitshme sesi KE nuk sheh si të natyrshme lidhjen e ngushtë që ka Shqipëria me Kosovën, duke e ruajtur akoma kufirin fiktiv midis tyre me një fanatizëm që të kujton idetë fikse të ngulitura tek politikanët e modës së vjeter që, mesa duket, e drejtojnë akoma Europën.

E ardhmja e Kosovës është Europa, por Kosova nuk duhet të paragjykohet prej saj. Duhet që Serbia të detyrohet të pranojë fajin dhe të kërkojë falje, pra të shfaqë publikisht pendesë për ato që ka bërë, ndryshe nuk mund të bëhet fjalë për integrim të saj në Europë.

Trashëgimia komuniste nuk është demokraci

Ajet DELAJ

Nju Jork

Në analizat e shumta politike të të përditshmeve të Tiranës, pothuaj në mënyrë të përsëritshme gjejmë konkluzione të analistëve se lidershipet e vjetra të të dy partive, PS e PD, nuk duhet të jenë në krye të zhvillimeve, pasi njëra palë është e korruptuar, kurse tjetra nuk është vërtet demokratike.

Nuk mund të thuash se këto përfundime nuk janë të sakta, por problemi qëndron në faktin se zotërinjtë e mësipërm, megjithë reduktimin e mbështetjes popullore dhe duke përfituar nga abstenimi gjithnjë e në rritje, janë ndihmuar indirekt në fshehjen e reduktimit të mbështetjes, ndonëse sërish gëzojnë mbështetje të fuqishme, si brenda partive të tyre, ashtu edhe në krahët politikë.

Mendoj se rrallë herë është analizuar me themel realiteti politik e shoqëror në Shqipëri, dhe kjo ka ndodhur nga mungesa e profesionalizmit dhe e kurajos qytetare, e herë-herë edhe nga klientelizmi politik i shtypit shqiptar, që për interesa meskine ideologjike e financiare, është shitur e blerë dhe për pasojë nuk i shërben vendit e demokracisë, por klaneve e strukturave shpesh'herë antishqiptare, që i paguajnë.

Gjithnjë i është mëshuar, si nga të huajt, edhe nga analistët shqiptarë, argumentit se demokratizimi i jetës së shqiptarëve dhe përshtatja e legjislacionit me vendet perëndimore, është çelësi i suksesit dhe garancia e zbatimit të standardeve demokratike në Shqipëri, pa këmbëngulur me forcë se demokratizimi i brendshëm i jetës së partive politike është faktor përcaktues që, nesër në pushtet të ngjiten njerëz që e kanë një predispozicion të tillë.

Për hir të së vërtetës nuk mund të akuzojmë partnerët tanë perëndimorë dhe miqtë e Shqipërisë, pasi ata kanë dhënë një mbështetje të madhe për demokratizimin e shoqërisë shqiptare. Ata kanë investuar për arritjen e këtij qëllimi tek OJQ-të, që të parat duhet të jepnin shembullin e demokracisë së brendshme. Por pas kaq vitesh askush nuk mund të mohojë faktin se disa OJQ e kanë justifikuar qëllimin dhe mbështetjen, ndonëse shumica e tyre u uzurpuan nga komunistët që në krijim, pasi ishin ata që kishin mundësinë e kontakteve të para me Perëndimin pas '90-tës, e natyrisht edhe përgatitjen e duhur për të përmbushur një mision të tillë. Mirëpo botëkuptimi i tyre idologjik komunist si dhe afërsia e tyre gjenetike me sistemin komunist, mundësuan jo vetëm shpenzimin e fondeve të mëdha, duke mos e përmbushur qëllimin dhe misionin për të cilin paguheshin, por sabotuan me koshiencë dhe në mënyrë të programuar proceset demokratike në Shqipëri, duke disinformuar institucionet prestigjoze perëndimore për tendencat dhe zhvillimet këtu.

Perëndimorët nuk arrijnë të kuptojnë sesi një vajzë apo djalë 20-25 vjeç, të jetë plot me mentalitete e botëkuptim 24-karatësh komunist, megjithëse mund të ketë bërë disa trajnime e specializime në Perëndim.

Dhe vjen një ditë, pas 15 vjetësh gjoja demokraci e pluralizëm, që ne të ndodhemi në një situatë paradoksale, ku legjislacioni dhe gjithë procedurat e funksionimit të shtetit e pushtetit në Shqipëri, ndonëse teorikisht i janë afruar parametrave perëndimorë, në praktikë zbatimi i tyre ka mbetur i përafërt me nivelet e sistemit komunist, që gjoja kemi lënë pas.

Pra pushtetaret dhe shtetarët shqiptarë gjatë gjithë këtyre viteve gjoja pluralizëm e demokraci, kanë operuar me dy nivele: në njërën anë është përpiluar dhe miratuar një legjislacioni bashkëkohor perëndimor, për t'i paraqitur efektet positive si arritje para institucioneve ndërkombëtare, ndërsa në anën tjetër është mundësuar ruajtja e metodikave dhe e mentalitetit komunist për t'i shërbyer ruajtjes së statukuosë dhe privilegjeve të trashëguara drejtpërsëdrejti nga sistemi komunist.

Këtë nuk është e vështirë për ta dalluar, që nga ruajtja e partive politike nën shembullin e Partisë së Punës, (pra si reparte ushtarake edhe në kushtet e pluralizmit), dhe deri tek kujdesi për të mbajtur dhe alternuar në pushtet trashëgimtarët e drejtpërdrejtë të së shkuarës, pavarësisht nga vota dhe verdikti i popullit, pa folur për bazën ekonomike që mbetet e pandryshuar edhe tani pas 15 vjetësh teksa rrekemi të ndërtojmë kapitalizmin duke vazhduar të ruajmë mentalitetin e bazës ekonomike të komunizmit.

Në vazhdim të thellimit të kësaj analize, mjafton t'u referohemi votimeve të njëpasnjëshme, pothuajse që të gjitha të kontestuara si nga shqiptarët e ndërkombëtarët, ashtu edhe nga moskthimi dhe mosnjohja e pronës private si kusht parësor mbi të cilin lindin dhe zhvillohen marrëdheniet kapitaliste. Koha ka vërtetuar se iniciativa private bazuar mbi pronën private, është baza e suksesit dhe e supremacisë së sistemit capitalist, për të arritur në një konkluzion të qenësishëm e lehtësisht për t'u kuptuar e lexuar.

Por shtetarët dhe pushtetarët shqiptarë, megjithëse në teori e dinë këtë, madje edhe në Kushtetutë e kanë vendosur që prej shtatë vjetësh, edhe sot e kësaj dite kanë mbetur në kuadër të fjalëve të përditshme e të përpilimit të ligjit dhe të ngritjes së një komisioni mbi një tjetër, duke e zvarritur këtë element themelor të demokracisë, pa u mërzitur fort se shkelin hapur e ditën për diell Liritë Themelore të Njeriut dhe afatet që kanë përcaktuar në kushtetutën e Shqipërisë, duke i shërbyer kështu demagogjisë dhe antiligjit.

Në çdo shtet demokratik të botës, ai pushtet që do të guxonte të thyente kaq hapur kushtetutën e vendit, do të penalizohej pa ngurrim.

Por shteti dhe pushteti në Shqipëri, janë ngritur dhe funksionojnë mbi hipokrizinë dhe larg interesave shoqërore e kombëtare të shqiptarëve, duke mbetur totalisht në funksion të strukturave kriminale komuniste, të ngritura e të konsoliduara përgjatë 60 vitesh, dhe që si qëllim parësor gjithnjë kanë pasur mbijetesën, sesa interesat e shqiptarëve.

Besoj se shqiptaret akoma nuk e kanë harruar atë periudhë të gjatë e të errët, kur ndëshkohej me zjarr e hekur çdo shkëndijë oponence e dissidence. Ata nuk besoj të kenë harruar as rrotullimin e dorës së diktatorit komunist Alia, tek thoshte në takimin me studentët: "Daleni djema, se nuk i dini të gjitha", ndërkohë që në anën tjetër njoftonte Komitetin Qendror komunist për të mos u frikësuar "... se kemi kuadro për tetë Komitete Qendrore, pra për tetë parti politike...".

Koha vertetoi se lufta për vendosjen e demokracisë në Shqipëri ishte një mision me shumë të panjohura, sa i vështirë dhe i rrezikshëm për ata që me vetëdije e morën përsipër këtë mission...

Në përfundim mund të konkludohet se të gjitha fenomenet negative që e kanë mgërthyer Shqipërinë dhe shoqërinë shqiptare, janë pjesë dhe segmente të një plani që ka për qëllim ruajtjen dhe trashëgiminë e pushtetit dhe privilegjeve që i kanë zotëruar që prej 60 vjetësh e që zor se kanë ndërmend t'i dorëzojnë vullnetarisht.

Koha e propagandës komuniste e neokomuniste dhe e demagogjisë duhet të perfundojë dhe kjo arrihet me rritjen e kurajos qytetare për t'i thënë gjërat troç.

Nëse nuk e bëjmë këtë tani në prag të zgjedhjeve, atëherë procesi zgjedhor, sikundër edhe herët e tjera, do të shndërrohet në maskaradë dhe farsë, dhe për pasojë integrimi e prosperiteti i Shqipërisë e shqiptarëve do të mbeten utopi për një kohë të pacaktuar.

1940, diversantët e Zogut kundër grekëve dhe jugosllavëve

Shënim i "Tradita"

Në numrin e sotëm po botojmë një pjesë të kujtimeve të Mbretit Zog, të shkruara nga adjutani i tij kryesor Hysen Selmani, të cilat flasin për periudhën e 1940-1941-shit dhe posaçërisht për kohën e Luftës italo-greke dhe sidomos për sjelljen e papranueshme të grekëve ndaj shqiptarëve. E rëndësishme është fakti se aty thuhet se grekët nuk do të kishin avancuar në tokë shqiptare, pa pasur dhe ndihmën e shqiptarëve kundër italianëve. Po ashtu jepen të dhëna mbi misionarët e Zogut në Kosovë dhe vise të tjera etnike të cilët i raportonin për gjendjen në atë kohë. Materiali i sotëm ka gjithashtu karakter të dukshëm dokumentar për shkak se përmban dy telegrame e një raport të plotë të misionarëve të Zogut për zhvillimet në atë kohë.

Stamboll 8 dhjetor 1940

Madheria e Tij, Mbreti Zog I ju dergon nje telegram me udhezime kolonel Selmanit dhe Asaf Xhaxhulit. Telegrami me kete rast eshte:

"Kolonel Husein Selmanit e Excellences Tij Asaf Xhaxhulit, ne Legaten Shqiptare Stamboll.

Kam kuptuar mire te gjitha raportet tuaja stop. Jam duke bere çmos per t'u vendosur edhe e drejta jone, ashtu sic meriton stop. Mos te behet asnje veprim derisa te aprovohet Akordi i Aleances te rregullt me te drejtat e barabarta stop. Gjithmone ne harmoni vellazerore me turqit stop. Jam teper i kenaqur nga sjelljet e te gjithe bashkatdhetareve tone ne Jugosllavi stop. Te fala.

Londer 8 Dhjetor 1940 ZOG I

***

Morem nje raport urgjent nga Grupet ne Jugosllavi. Ku thone se lajmetaret sot u kthyen nga misioni, qe ishin derguar ne Shqiperi. Ata kane patur kontakte me shume persona tanet, pervec qendrave dhe oficereve. Lajmetaret, sipas kujtimeve te adjutantit, na pershkruajne tekstualisht keshtu:

1-Ushtria Italiane ka mberritur kulmin e demoralizimit, saqe nuk duan te luftojne. Ata lirojne vijat e qendreses pa zor. Dhe, jane terhequr krejtesisht ne crregullim, ne vijat. "Moker-Tersove-Gore-Hani Kelcyres-Jug Tepelene - Gusmare". Thuhet se kjo vije ka per t'u mbrojtur me cdo sakrifice. Jane sjelle divizione te reja dhe ne kete vije behen punime te medha difensive. Dhe, kjo vije vetem kur te shkaterrohet prej mbrapa se greket s'kane per te mundur te perparojne me asnje pellembe pa bashkepunimin me shqiptaret. Per greket, kjo do te jete vija e pakalueshme dhe arme te reja do te na sjellin nga Italia.

2 - Musolini ka ardhur ne Shqiperi. Fare i padukshem, ai ka ndenjur nje nate ne Elbasan, dhe ka shkuar direkt ne Tepelene. Nuk eshte ndaluar aspak ne Tirane. Ai ka patur me vete Gjeneral Cavaleren dhe Gjeneral Parionin dhe ka vizituar te gjithe vijat e qendreses Moker-Llogara. Ai perpiqet per lartesimin e moralit te ushtrise dhe ka sjelle me shumice materiale lufte, nga Italia. Lajmetari thote se kur u ktheva kalova ne Martanesh dhe pastaj kisha deshire qe te shkoja ne Librazhd. Por, me thane se kane marre masa te medhaja, se Musolini erdhi ne Elbasan.Ai ka qene krejt i padiktuar dhe asnje dite nuk ka qendruar ne Tirane. Eshte kthyer menjehere ne Itali.

3- Ushtria Greke perparoi pa asnje pengese deri ne keto vijat e tashme, ku tani ndodhet ne keto vija: "Starove-Hodenisht-Vaskop-Vithkuq dhe Leskovik-Delvine-Himare". Ushtria greke moralisht u rrit se tepermi dhe tani zoteron materiale lufte krejt moderne. Pothuajse eshte me superiore se ato te Italise, por tani ata kane mbetur dhe nuk munden qe te perparojne, mbasi edhe dimri i ka demtuar fort.

4-Greket, si ne Korce po ashtu dhe ne Gjirokaster, kane vene Flamurin e tyre. Jane diktuar shume oficere britanike brenda tyre. Mes tyre jane edhe Major Hill dhe Major Kripsi. Ata jane njohur mire dhe bejne propagande se Korca dhe Gjirokastra mund t'i mbeten Greqise. Flitej se Zeko Borshi duke qene kundershtim me greket per Flamurin grek ne Gjirokaster u vra prej tyre me disa shoke te tjere. Te gjithe keta paten luftuar qysh diten e pare qe u mesye Greqia prej ushtrise italiane per greket. Madje edhe u bashkuan me ta duke e sabotuar ushtrine italiane. Por, greket ne vendet qe kane okupuar sillen shume keq.

5- Flitet me kembengulje ne popull se greket nuk do te ndihmohen. Por, nese eshte se vertetohen poshtersirat greke kunder shqiptareve, sepse ky perparim i ushtrise greke deri ketu u kushtohet sakrificave te shqiptareve ne perkrahjen qe ju dha ushtrise se tyre, asnje shqiptar nuk do t'i ndihmoje me. "E pra kete vije nuk kane per ta kaluar. Ketu do te shihen trimerite greke, qe pa ndihmen shqiptare asnje pellembe nuk kane per te ecur me. Pra, derisa te miqesohen me nje aleance te barabarte me Shqiperine, duke i respektuar te drejtat shqiptare me kufijte e saj te 1913.

6-Fjalet dhe qendrimi grek ne Korce dhe Gjirokaster, ne rat se vazhdon kjo poshtersi greke, do te detyrojne shqiptaret me ju ra grekeve duke i hedhur jashte kufirit shqiptaro-grek. Kuptohet se, natyrisht kjo eshte jashte deshires shqiptare, se keto duan nje vellazerim te sinqerte me greket, e te luftojne armikun e perbashket fashizmin. Duke hedhur ne det menjehere italianet ne nje aleance greko-shqiptaro. Por, kesaj ju dhane te gjitha urdherat, qe ne asnje menyre mos te ngjase nje veprim i tille. Se keto na lene ne pozite te keqe prane Britanise se Madhe. Do te diskutohet me britaniket ne Londer, qe te ndalohen veprimet greke kunder shqiptareve. Madheria e Tij, Mbreti me Qeverine Britanike, eshte gjithnje ne bisedime. Asnje gje kunder grekeve mos te behet.

Versace Diber Valjeva

Mustafa Gjinishi Akif Lleshi N.kolonel Kucuk Ullagaj

Shaban Tirana Shaqir Dema Major Murat Basha

Kadri Vasili Jusuf Selmani Kapiten Hamza Drini

Hasan Reci Mehmet Ali Bajrakt. Kapiten Abdulla Ymeri

Abedin Cici Zejnun Binaku Kapiten Shyqyri Baftiari

Mustafa Kacaci Himce Kaba Kapiten Myslim Tushi

Ibrahim Farka Haxhi Lleshi Kapiten Kadri Rustemi

Versac 22 Dhjetor 1940 Diber 22 Dhjetor 1940 Valjeva 22 Dhjetor 1940

Ky raport teper me rendesi ju parashtrua Madherise se Tij Mbretit Zog ne Londer, tekstualisht. "Megjitheqe,-shkruan adjutanti- i kemi urdheruar qe ne asnje menyre mos te vertetohet nje akt i jashtedeshirueshem kunder ushtrise greke. Sepse, bisedimet ne Londer behen nga Madheria e Tij Mbreti Zog I dhe Qeveria Britanike e ajo greke. Po, ashtu Kryeministri yne Koco Kota eshte ne Athine dhe ka thene qe te qendroni te qete, e te organizoheni "qe kur te merrni urdherat e veprimit, vellazerisht me ushtrine aleate greke te veproni kunder fashizmit, meqe eshte armik i perbashket".

Kunder ketyre propagandave e aneksimeve e barbarizmave greke ne tokat shqiptare, si edhe te ekzekutimeve te oficereve tane, qe luftuan krah per krah me greket kunder ushtrise italiane keto veprime jane te padurueshme. Por, eshte e mira, qe edhe Qeveria Shqiptare t'i jape nje note Qeverise greke. Duke ia vene me fakte te gjithe sa sillen ne tokat shqiptare. Ushtaret greke po e pezmatojne mbare popullin shqiptar. Dhe, sic e dini, se propaganda armike kete e merr si nje arme fituese, per t'i perhapur edhe me teper se jane dhe te merren masa. Natyrisht, duke i vene ne dijeni ashpersimin e popullit kundrejt ketyre veprimeve. Dhe, kuptohet se ne rast se nuk heq dore ushtria greke nga keto keqsjellje ne popullin shqiptar, atehere mund te ngjasin edhe sende te papelqyeshme dhe te padeshirueshme. Gjera qe ne nuk i kemi deshiruar e deshirojme me ushtrine vella grek. Pavaresisht se duam qe te lidhemi ngushte dhe te luftojme armikun e perbashket sinqerisht e aleate.

Keto te gjitha, ne hollesi, ja parashtruan Mbretit Zog I ne Londer. Po ashtu edhe nje kopje e vendimit te Qeverise Mbreterore Shqiptare ne mergim Stamboll, ju dergua menjehere Kryeministrit Shqiptar Koco Kotes ne Athine per Qeverine Greke.

Dhe, presim udhezime telegrafisht nga Madheria e Tij Mbreti Zog I ne Londer qe te nisim sa me shpejt lajmetaret per Shqiperi me udhezimet, qe t'i qetesojme nervat e mbare popullit kunder barbarizmave te ushtrise greke. Qe, mos te behet asnje send me i vogel kunder ushtrise mike e aleate greke e mos te genjehen se keto jane me teper propagandat e armikut fashist. I njejti raport, iu paraqit qeverise Turke dhe Ministri yne Asaf Xhaxhuli shkoi me te shpejte ne Ankara. Aty u pranua menjehere nga Presidenti i Republikes Excellenca e tij Ismet Inonue, ku ja parashtroi te gjitha ngjarjet e shkaktuara ne viset e okupuara prej grekeve ne tokat shqiptare. Ata, me kete rast, kane shtypur edhe disa pulla me pamjen e Korces e Gjirokastres, duke deklaruar se keto jane greke. Ata nuk e kane marre parasysh gjithashtu pezmatimin e zemerimin e popullit shqiptar kunder ushtrise greke. Natyrisht kjo ndihmohet edhe nga italianet.

Presidenti Inonue, me anen e Ambasades Turke ne Londer Tufik Rushdiut, ja ka referuar tekstualisht Mbretit ne Londer e u tha: Duhet te porositni te gjithe njerezit tuaj e popullin mbare, qe ne asnje menyre mos te behet ndonje veprim kunder ushtrise greke; se mos harroni qe ky akt eshte ne pozite shume te keqe. Duke humbur cdo te drejte prane aleateve kur vihet ne veprim Qeveria Kukull, ajo qe fashizmi e ka vene ne Shqiperi. E me cdo menyre ndaloni nje gje te keqe kunder grekeve.

***

Stamboll 1 janar 1941

Mbreti Zog I, telegram urgjent kolonel Husein Selmanit, si pergjigje e raportit, ku e keshillon keshtu ne kete kohe:

"Kam marre raportin bashke me kopjen e notes. Me erdhi shume keq mbi veprimet jo miqesore. Por, ju lipset me shpejtesi te dergoni lajmetaret brenda stop. Mos te tronditen aspak per ngjarjet e ndodhura, se keto do te rregullohen stop. Te rrijne te gatshem qe kur te marrin udhezimet te hyjne menjehere ne veprim stop. Asnje veprim kunder ushtrise greke mos te behet, se nje veprim keshtu do na pengoje gjitha marreveshjet, qe jam duke zhvilluar me Qeverine Britanike dhe me ate greke stop. Nota mos te jepet deri sa do te merrni udhezimet prej ketu stop. Gjithe forcat brenda e jashte Atdheut te rrini te gatshem e morali yne eshte i larte, te presin urdherin stop. Sot per sot te rrijne krejt te qete e asnje veprim te mos behet as kunder grekeve dhe as kunder invadorit. Po te presin kohen qe po afrohet stop.

Ric Hotel London - 1 Janar 1941 ZOG I

Kolonel Husein Selmani, menjehere urgjent ju dergoi kopjen e telegramit te Mbretit Zog si edhe udhezimet e tjera te gjithe grupet ne Jugosllavi. Qellimi ishte qe menjehere te dergojne lajmetaret bashke me keto udhezime brenda ne Shqiperi.

"Ku të marrin kontakte me të gjithë elementin tonë, - thotë per kete dite adjutanti- duke ua dorezuar këto udhezime, si edhe te marrin pergjigjet qe ata do ju japin.Vecanerisht, lajme te tjera te reja, si mbi frontin italo-grek gjithashtu mbi qendrat tona te pergatitura dhe komunikacionet e vendit kane ardhur. Gjithashtu vepron si propaganda armike si edhe ajo greke brenda ne popull. Natyrisht, keto u derguan me anen e sherbimit turk per ne Ambasaden Turke ne Beograd. Ne kete menyre keshilluam edhe keto te Jugosllavise qe mos te kene asnje dyshim mbi sa flitet se: Greket do te aneksojne Korcen e Gjirokastren. Sepse keto me teper jane propagandat armike qe te armiqesohemi me greket. Po, ne me greket do te arrijme nje marreveshje te sinqerte me te drejta te barabarta, se ketu eshte Britania e Madhe qe lufton, si per greket ashtu per ne shqiptaret. Dhe, Shqiperia do te clirohet nga fashizmi.

Tani, forcat ne Jugosllavi kane arritur 542 oficere dhe 1765-n oficere e ushtare. Po ashtu jane 454 civile. Gjithsej kapen me se 2757(?). Per dite shtohen njerezit, qe dalin nga Shqiperia megjithese i kemi urdheruar qe mos te dalin jashte vendit, se atje duhen ne kohen e volitshme.

Por, te gjithe Qendrat ne Jugosllavi mbahen moralisht fare mire si dhe jane shume aktive ne veprimet saqe nuk i tund asgje. Ne vuajtjet e tmerrshme, qe u pesuan, per asnje minute nuk eshte lane mbrapa sherbimi programor, qe kishin persiper, po ata e kryejne me kryelartesi", e mbyll per kete dite adjutanti.

Shenim: Këto kujtime botohen sipas variantit të botuar në "Korrieri"

Marre nga Zeri i Amerikes

Zëri i Amerikës: Zoti Çeku kjo është vizita juaj e parë këtu në Shtetet e Bashkuara. Në se mund të na flisni fillimisht për qëllimin e kësaj vizite dhe për takimet që keni patur deri tani?

Gjeneral Çeku: Unë jam i ftuar nga komandanti i Akademisë Ushtarake Citadel në Karolinën e Jugut për të marrë pjesë në ceremoninë e diplomimit të Gjeneratës 2005 në kuadër të së cilës kanë qenë edhe dy kadetë nga Kosova. Mandej kam patur takime të shumta me zyrtarët amerikanë, fillimisht me Departamentin e Mbrojtjes, Pentagon, pastaj në Departamentin e Shtetit, kam patur takime në Departamentin për Mbrojtjen e Atdheut, si dhe takime me shumë kongresmenë në Kapitol Hill. Gjithashtu kam patur takime me komunitetin shqiptar. Kam patur dhe do të kem takime me disa miq të vjetër si ambasador Richard Hollbruk, ambasadori William Walker, ambasador Djakovic, Janush Bugajski e të tjerë.

Zëri i Amerikës: Dhe çfarë është diskutuar në takime?

Gjeneral Çeku: Në këto takime i kamë njohur ata me arritjet e TMK-së në plotësimin e standardeve, me planet tona afatshkurtra dhe me vizionin për të ardhmen.

Zëri i Amerikës: Ndoshta pika më delikate ne standartin e caktuar per agjencine qe ju drejtoni eshte përfshirja e pakicave. Ju keni arritur të kapni shifrën 5 përqind nga 10 përqindshi i kërkuar për pjesmarrjen e pakicave. A jeni i shqetësuar se jeni ende prapa në realizimin e këtij standardi?

Gjeneral Çeku: Jo nuk jam aspak i shqetësuar, përkundrazi jemi të kënaqur me arritjen në plotësimin e standardeve dhe ky është vlerësim edhe i bashkësisë ndërkombëtare në Kosovë që TMK-ja pothuajse e ka arritur standardin që i është ngarkuar. Është shqetësim vetëm një pikë, siç e thatë ju: pjesmarrja e komunitetit serb në TMK. Ne kemi arritur një shifër deri në 5 përqind, çka nuk mjafton sepse duhet të jetë së paku 10 përqind. Por gjithashtu ne kemi një listë të gjatë të projekteve dhe përpjekjeve të TMK-së në promovimin e multietnicitetit në TMK por edhe në Kosovë në përgjithësi. Kështuqë ne jemi duke bërë përpjekje të shumta por s'mund ta detyrojmë askënd që të inkuadrohet në TMK.

Zëri i Amerikës: Për serbët është e vështirë që të marrin pjesë në një agjenci të tillë që përbëhet nga ish pjestarë të UCK-së dhe kësaj i duhet shtuar edhe presioni i Beogradit. Si përpiqeni ju të bindni serbët se edhe ata duhet të marrin pjesë. Psikologjikisht, çfarë kushtesh u ofroni atyre?

Gjeneral Çeku: Kushtet që u ofrojmë atyre janë të qarta dhe të precizuara, pra kushte të njëjta që duhet të plotësojë çdo kandidat. Por ne jemi të gatshëm të bëjmë një diskriminim pozitiv ndaj pakicës serbe duke i kuptuar vështirësitë e tyre, duke kuptuar qendrimin politik negativ të udhëheqësve të tyre ndaj TMK-së, ata vërtet hasin në vështirësi, por ne u garantojmë atë që shoqëria kosovare i garanton pakicës serbe që të të kenë të gjitha të drejtat e tyre: që nga e hëna ka filluar një kurs fillestar për pjestarë të pakicës serbe në gjuhën e tyre në Akademinë tonë të Mbrojtjes, përfshirë përdorimin e literaturës në gjuhën e tyre. Ne shumë shpejt do ta ndërtojmë edhe zyrën për komunitet që edhe të kujdeset për mirëqenien e tyre në TMK por edhe zyrën e përkthyesve që sipas nevojës të kenë përkthyesit e duhur në gjuhën e tyre.

Zëri i Amerikës: Politikisht, a është TMK-ja një agjenci e pavarur?

Gjeneral Çeku: Absolutisht po. TMK-ja është institucion i të gjithëve dhe për të gjithë. Ajo është një kompetencë e rezervuar e UNMIK-ut por kemi marrëdhënie të mira dhe të qendrueshme me të gjitha institucionet në Kosovë dhe të gjitha partitë e Kosovës dhe nuk jemi të varur apo të afërt me asnjë parti. Me të gjitha jemi njësoj.

Zëri i Amerikës: Zyrtarisht TMK-ja është një agjenci civile e ngarkuar t'u përgjigjet situatave emergjente dhe nevojave të rindërtimit. A prisni ju te ndryshojë roli i kësaj agjencie në të ardhmen për t'ju përshtatur më shumë përbërjes së saj ushtarake?

Gjeneral Çeku: Të gjitha institucionet në Kosovë e kanë një status të përkohshëm. Edhe TMK-ja ka qenë një kompromis mes faktorit kosovar dhe ndërkombëtarëve që të luajë rolin e vet në procesin politik dhe ne jemi në proces jo që presim të ndryshojë por që ne jemi duke punuar që statusi i TMK-së të ndryshojë për të marrë atë formën dhe pamjes e asaj çka synojmë.

Zëri i Amerikës: E një ushtrie të ardhshme për Kosovën?

Gjeneral Çeku: Absolutisht po. Pa asnjë dyshim.

Zëri i Amerikës: A keni patur ndonjë konflikt me UNMIK-un në këtë drejtim.

Gjeneral Çeku: Nuk kemi patur ndonjë konflikt. Konflikti ka qenë sepse ne dëshirojmë të shkojmë ndoshta më shpejt kurse UNMIK-u dëshiron një proces gradual që të mos shkojë më shpejt se sa procesi prolitik që është duke u zhvilluar. Por pothuajse çdokush e kupton se statusi i tanishëm edhe i Kosovës por edhe i TMK-së tani është i paqendrueshëm dhe shumë shpejt pritet një status i ri. Kjo ka qenë edhe ndër temat kryesore të bisedave të mija këtu në Uashington

Europa nje vit pas zgjerimit

Çmimet e naftës mbizotërojnë në arenën ekonomike dhe politike

Çmimet e larta të naftës dhe përpjekjet për trajtimin e këtij problemi ishin edhe këtë javë në qendër të vëmendjes, jo vetëm të tregjeve botërore, por edhe të zhvillimeve politike. Presidenti Bush u takua me princin saudit të Kurorës për të biseduar pikërisht për masa që do të detyronin qetësimin e tregjeve të naftës. Nga rajoni i Ballkanit, dy kompani kalojnë fazën e parë të tenderit të Ferronikelit në Kosovë.

Zemërimi i publikut amerikan në lidhje me çmimet e larta të benzinës mund të ketë luajtur rol në vendimin e Presidentit Bush për t'u konsultuar me princin saudit të fronit, Abdullah. Arabia Saudite - prodhuesi më i madh i naftës në botë - u angazhua të rriste kapacitetin prodhues në vitet e ardhshme, që do të ndikonte pozitivisht në uljen e çmimeve. Zoti Bush trajtoi probleme të energjisë në një fjalim dhe në një konferencë shtypi. Çmimet e naftës ranë pasi qeveria njoftoi për rritjen e ofertës së naftës në Shtetet e Bashkuara duke zbutur shqetësimet në tregje.

Çmimet e larta të karburantit në aviacion ndikuan në konkurrencën e fortë ndërmjet Kompanisë amerikane Boeing dhe Airbusit evropian. Boeing thotë se avioni i tij i tipit 787 do të jetë tepër ekonomik përsa i përket shpenzimit të karburantit dhe zyrtarë të kompanisë Air Canada thanë se ky ishte një faktor që ndikoi në porosinë prej 6,1 miliardë dollarëve për 32 avionë. Air India, nga ana e saj, ka porositur 50 avionë dhe gjysma e aeroplanëve të përfshirë në marrëveshjen prej 6,9 miliardësh janë të tipit ekonomik të Boeing-ut. Por Airbus tërhoqi gjithashtu vëmendjen me provën e supergjigandit A-380 me kapacitet deri në 800 pasagjerë.

Ballkan

Një nga komponentët më me rëndësi të ekonomisë kosovare, Ferronikeli në Drenas, e kaloi fazën e parë të tenderit për privatizim. Pas hapjes së ofertave, kualifikohen dy kompani për fazën e mëtejme, ndërkohë që dy të tjera janë tërhequr. Shuma më e madhe e ofruar mësohet të jetë 27,5 milionë euro, kurse në vend të dytë radhitet një kompani që ka ofruar 22.5 milionë euro. Të dy këto kompani kanë ofruar nga 20 milionë euro investime dhe 1 000 vende pune. Sipas procedurave të përcaktuara nga Agjencia Kosovare e Mirëbesimit, kompania që do të mund të blejë Ferronikelin, përcaktohet përmes një faze tjetër, gjatë së cilës konkurrentët mund t'i ndryshojnë ofertat e tyre. Nëse bordi drejtues i Agjencisë së Mirëbesimit vlerëson se çmimi përfundimtar është i ulët, ka të drejtë ta përsërisë tenderin.

BE-Rusi, shpesh të tensionuara

Udhëheqësit e Bashkimit Evropian dhe Rusisë takohen të martën për të inkurajuar forcimin e marrëdhënieve pas zgjerimit historik të Bashkimit Evropian vitin e kaluar me disa vende ish-komuniste. Ky samit zhvillohet një ditë pas ceremonive përkujtimore për 60-vjetorin e përfundimit të Luftës së Dytë Botërore në Evropë. Në të pritet të nënshkruhen disa marrëveshje në fusha si tregti, investime, transport dhe shkëmbime shkencore. Megjithatë mes Bashkimit Evropian dhe Rusisë ka disa mosmarrëveshje për të drejtat e njeriut, për ndërhyrjen e Rusisë në republikat e tjera ish-sovjetike dhe çështjen e ripranimit të emigrantëve të paligjshëm. Samitet mes Bashkimit Evropian dhe Rusisë organizohen rregullisht dhe shpesh janë të tensionuara. Vitet e fundit këto takime janë dominuar nga çështja e Çeçenisë, zgjerimi i Bashkimit Evropian drejt lindjes si dhe mbështetja e perëndimit për ndryshimet demokratike në Ukrainë. Në samitin e radhës që do të zhvillohet në Moskë, Rusia pritet të vihet përballë kërkesave për të kërkuar ndjesë për aneksimin e tri republikave baltike pas luftës. Tashmë këto tri republika, Letonia, Lituania dhe Estonia janë anëtare të Bashkimit Evropian që prej vitit të kaluar. Zëvendëspresidenti i Komisionit Evropian, Gunter Verhojgen, i cili udhëhoqi përgatitjet për valën e fundit të zgjerimit, tha se Rusia duhet ta pranonte faktin se i kishte pushtuar këto republika në mënyrë që të kishte marrëdhënie të fqinjësisë së mirë me to. Megjithatë kjo pikëpamje nuk përkrahet nga anëtarë të tjerë të Komisionit Evropian. "Për ne në përgjithësi më e rëndësishme është e ardhmja sesa e kaluara. Në samitin që do të zhvillohet në Rusi ne do të përqëndrohemi në çështjet më të rëndësishme të Bashkimit Evropian dhe Rusisë në planin afatmesëm, pra në disa vitet e ardhshme. Kjo nuk do të thotë se ne hedhim poshtë ato që janë thënë nga të tjerët, por fokusi kryesor i Komisioneres për marrëdhëniet e jashtme, Benita Ferrero Valdner është që të shohë përpara në mënyrë që të jemi sa më konkretë dhe të efektshëm," tha zëdhënësja Emma Udwin. Rezultati konkret i këtij takimi do të jetë nënshkrimi i disa marrëveshjeve në katër fusha, apo siç janë cilësuar ndryshe zona të përbashkëta, ekonomia, drejtësia dhe çështjet e brendshme, siguria e jashtme dhe arsimi, kultura dhe puna kërkimore. Bashkimi Evropian është partneri më i madh tregtar i Rusisë, ndërkohë që Rusia mbulon një të tretën e kërkesës në Evropë për naftë dhe gaz. Synimi i këtyre marrëveshjeve është që të përmirësohet edhe klima e investimeve. Bashkimi Evropian po përkrah gjithashtu anëtarësimin e Rusisë në Organizatësn Botërore të Tregtisë. Por Brukseli shpreson se autoritetet ruse do të fillojnë të ulin gradualisht taksat e larta që iu vënë kompanive ajrore evropiane për të fluturuar mbi hapësirën e Siberisë, që kapin një vlerë prej 300 milionë eurosh në vit. Një pjesë e mirë e këtyre fondeve mendohet se përdoren për të subvencionuar kompaninë rusë të fluturimeve, Aeroflot. Një tjetër çështje delikate ka të bëjë me konfliktet në disa ish-republika sovjetike, që tani shtrihen mes Rusisë dhe Bashkimit Evropian të zgjeruar. Pas negociatash të gjata, këto marrëveshje do t'i referohen kësaj zone me gjuhën diplomatike 'rajone pranë kufirit të Bashkimit Evropian dhe Rusisë'. Këtu përfshihen Moldavia dhe Gjeorgjia, të cilat kanë kërkuar lidhje më të forta me Bashkimin Evropian, dhe po përpiqen ta bindin Moskën që të mbajë premtimin për largimin e armëve dhe trupave që kanë mbetur në këto republika. Pengesa kryesore në marrëdhëniet e tanishme është marrëveshja e ripranimit të emigrantëve sipas së cilës Rusia duhet të pranojë të gjithë emigrantët e paligjshëm që kanë përdorur territorin e saj për të shkuar në vendet e Bashkimit Evropian. Kjo marrëveshje u arrit në vitin 2002, në kuadrin e diskutimit të një marrëveshje më të plotë për statusin e enklavës ruse të Kaliningadit. Mirëpo më vonë Moska e bllokoi zbatimin e saj, në një përpjekje për ta bindur Bashkimin Evropian për të lehtësuar regjimin e vizave. Zyrtarë të Bashkimit Evropian thonë se udhëtimi i rusëve pa vizë mund të ndodhë vetëm në një të ardhme afatgjatë, dhe vetëm nëse Rusia nënshkruan dy marrëveshje të vonuara kufitare me Estoninë dhe Letoninë. Tani për tani, Brukseli ka lehtësuar procedurën e vizave për biznesmenët dhe diplomatët, me kusht që Rusia ta nënshkruajë marrëveshjen e ripranimit. Megjithatë pozicioni i Bashkimit Evropian për këtë çështje është komprometuar nga fakti se dy prej anëtarëve të tij më të mëdhenj, Gjermania dhe Italia kanë nënshkruar marrëveshje dypalëshe me Rusinë për lehtësimin e dhënies së vizave. Kjo është një shenjë e mosmarrëveshjeve brenda Bashkimit Evropian për qëndrimin që duhet të mbahet ndaj Rusisë. Vendet më të afërta me Rusinë, Gjermania, Franca dhe Italia, theksojnë rëndësinë e marrëdhënieve të mira me Moskën dhe duken më të gatshme për të anashkaluar kritikat për shkelje të të drejtave të njeriut në Rusi. Nga ana tjetër, Polonia, republikat baltike dhe shumica e anëtarëve të rinj të cilët kaluan 50 vjet në sundimit sovjetik kërkojnë që Bashkimi Evropian të mbajë një qëndrim më të vendosur ndaj Rusisë.