___________________________

Matjanët përuruan shkollën e parë private, me emrin "Nëna Mbretëreshë Geraldinë"

Princ Leka: Arsimimi i rinisë, e ardhmja e kombit

Kjo shkollë në vendlindjen e Mbretit Zog dhe që ka emrin e Nënës Mbretëreshë Geraldinë, është treguesi më i qartë i dashurisë që matjanët kanë për Familjen Mbretërore, për Mbretin Zog dhe veprën e tij, si dhe për vazhdimësinë e idealeve të Rilindjes Kombëtare.

Nga Astrit KOLA

Paraditen e së shtunës së datës 25 shtator 2004, ndonëse në kushte të rënduara atmosferike, për shkak të shiut, mijëra qytetarë matjanë, prindër, mësues dhe nxënës të të gjitha moshave, ishin mbledhur në oborrin e shkollës më të re të këtij rrethi, e cila, tash e tutje do të mbajë emrin e madh "Nëna Mbretëreshë Geraldinë". Kjo shkollë e ndërtuar pas një investimi prej afro 1 milion Euro, prej biznesmenit të talentuar matjan z.Likë Gjoni, është e para shkollë private në rrethin e Matit dhe më tej, në mbarë qarkun e Dibrës. Kjo godinë madhështore pesëkatëshe, me një arkitekturë moderne dhe funksionale, kontraston dukshëm për nga bukuria dhe cilësia me të gjitha institucionet arsimore të këtij rrethi, jo vetëm për shkak të cilësisë, kushteve të mrekullueshme dhe stafit arsimor tejet të përgatitur, por edhe për shkak të investimit shpirtëror që mbarë matjanët arsimdashës kanë derdhur në themelet dhe në misionin që ajo do të realizojë. Dhe pikërisht për të përuruar këtë institucion të rëndësishëm me emrin e figurës madhore të kombit shqiptar Nënës Mbretëreshë Geraldinë, kishin ardhur mes matjanëve, Lartësia e Tij Princi Leka II-të, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha, Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, Sekretari për Burimet Njerëzore dhe njëkohësisht kryetar i Degës së PLL Tiranë, z.Blerim Kamberi, nënkryetari i Degës së PLL Tiranë dhe anëtari i Komitetit Drejtues z.Hamit Kurti, nënkryetari i Degës së PLL Tiranë z.Xhemal Disha.

Gjithashtu, në këtë tubim të rëndësishëm merrte pjesë edhe deputeti i zonës, z.Gani Hoxha, (deputet i Partisë Demokratike), kryetari i Bashkisë Burrel z.Skënder Lleshi (përfaqësues i PD) dhe drejtuesit më të lartë të institucioneve shtetërore vendore.

Në mes të duartrokitjeve të të pranishmëve, inagurimin e shkollës nëpërmjet aktit simbolik të zbulimit të emblemës së vendosur në fasadën e saj, e bëri Lartësia e Tij Princi Leka. Kjo emblemë, e pashoqe për nga bukuria e kompozimit dhe realizimit mjeshtëror, përveç emrit të Nënës Mbretëreshë Geraldinë, në qendër kish portretin reliev të Mbretëreshës së Shqiptarëve, realizuar në bronx nga skulptori i talentuar matjan z.Artan Kurti.

Më pas, të ftuarit nga Tirana, të shoqëruar nga trupa arsimore dhe nga qytetarë e drejtues të lartë vendorë, vizituan të gjitha mjediset e brendshme të shkollës, duke shprehur admirimin për investimin e shkëlqyer dhe cilësinë e lartë, për t'u tubuar më pas në një sallë të madhe, ku u mbajt edhe fjala e rastit.

Të pranishmit i përshëndeti fillimisht drejtori i kësaj shkolle, një ndër mësuesit më të talentuar matjanë z.Sabri Kola, i cili me emocion foli për këtë investim të pritur prej kohësh nga matjanët arsmidashës. Më pas ai foli për cilësinë e lartë të programeve, të miratuara tërësisht nga ministria e Arsimit, për punën cilësore në detajimin e tyre dhe për angazhimin e stafit pedagogjik prej afro 40 mësuesish, të cilët do të japin mësim për të gjitha grupmoshat e nxënësve, që nga klasa e parë e deri në fund të shkollës së Mesme. Zotëri Kola dëshmoi se interesimi i qytetarëve matjanë për këtë shkollë me kushte të shkëlqyera mësimi, ngrënieje dhe fjetjeje, ishte shumë i madh. Çmimet simbolike në kushtet e varfërisë së skajshme të këtij rrethi, kishin intriguar prindërit për të regjistruar në shkollë mbi 100 nxënës, dhe pritej që në ditët e ardhshme, deri më 5 tetor kur do të fillonte viti i ri shkollor, në këtë shkollë të regjistroheshin edhe 100 nxënës të tjerë, bazuar në fluksin e kërkesave. Më pas mes emocionesh të shumta të të pranishmëve e mori fjalën Lartësia e tij Princi Leka, i cili ndër të tjera theksoi:

"Të nderuar vëllezër matjanë! Ndodhem sot midis jush për të përuruar shkollën e parë private, që mban emrin e madhërishëm të Nënës Mbretëreshë Geraldinë. Ajo që më emocionon më së shumti është prania juaj e madhe sot, dashuria juaj për dije dhe kulturë dhe nderimi i thellë për emrin dhe veprën e Nënës Mbretëreshë. Ne të gjithë jemi të bindur se vetëm kultura e bazuar mbi një arsimim shkencor dhe atdhetar do të mundësojë ngritjen e Atdheut dhe të Kombit aty ku ne dëshirojmë dhe që është synim edhe i Mbretit Leka, i Familjes Mbretërore dhe mbarë shqiptarëve të ndershëm. Kjo shkollë në vendlindjen e Mbretit Zog dhe që ka emrin e Nënës Mbretëreshë Geraldinë, është treguesi më i qartë i dashurisë që matjanët kanë për Familjen Mbretërore, për Mbretin Zog dhe veprën e tij, si dhe për vazhdimësinë e idealeve të Rilindjes Kombëtare. Unë ju sjell juve përshëndetjet dhe urimet më të përzeëmërta të Mbretit Leka, i cili megjithëse sot nuk mundi të jetë midis jush, e ka përjetuar me emocioin të veçantë ftesën tuaj dhe këtë veprimtari të rëndësishme për popullin, rininë matjane dhe fëmijët që do të ulen në bangat e kësaj shkolle.

Në emër të Mbretit dhe të Familjes Mbretërore, falenderoj z.Likë Gjoni për këtë investim të shkëlqyer dhe për ftesën për të marrë pjesë në përurimin e kësaj shkolle. Gjithashtu falenderoj mësuesit dhe drejtuesit e saj, duke u uruar suksese në procesin e mësimdhënies. Falenderoj gjithashtu zotërinjtë drejtues, politikanë dhe funksionarë të lartë, qytetarët, nxënësit e shkollës dhe të pranishmit, dhe ju uroj atyre suksese në punë dhe një jetë".

Fjala e Princit Leka u prit me ovacione të gjata nga të pranishmit. Pas Lartësisë së Tij fjalën e mori kryetari i PLL z.Spahiu, i cili përshëndeti z.Likë Gjoni për këtë sipërmarrje, përshëndeti Princin Leka për praninë e tij në këtë eveniment dhe të gjithë të pranishmit e tjerë. Më tej z.Spahiu shprehu bindjen se "kjo shkollë do të ndikojë fuqimisht në ngritjen e nivelit e mësimdhënies për elitën e nxënësve matjanë, duke krijuar kështu premisat për arsimimin konform standarteve bashkëkohore të intelektualëve të ardhshëm, të cilët padyshim do të japin nfdihmesë e vyer për Atdheun dhe Kombin". Ai u uroi matjanëve që ta mbanin me nder emrin e lavdishëm të Nënës Mbretëreshë Geralidnë që iu dha kësaj shkolle, duke theksuar se "Nëna Mbretëreshë, e cila ishte një grua me shpirt të madh, me kulturë të gjerë dhe arsimdashëse, për vetë idealet e saj ishte dhe mbeti e apasionuar pas kulturimit dhe arsimimit të popullit, kurorën e të cilit ajo mbajti me nder deri në fund".

Më pas e mori fjalën z.Likë Gjoni, i cili foli me emocion për punën e lodhshme deri në këto çaste, duke shprehur bindjen se investimi i tij i rëndësishëm do të justifikonte dashurinë për arsimin dhe dijet rrënjosur tek fëmijët dhe rinia matjane, dhe ky, sipas z.Gjoni "është shpërblimi më i mirë për këtë sipërmarrje tejet të kushtueshme". Pas z.Gjoni e mori fjalën edhe kryebashkiaku i qytetit z.Skënder Lleshi i cili shprehu kënaqësinë më të thellë për ngritjen e këtij institucioni që, sipas tij, do t'i jepte tonin jetës arsimore në rrethin e Matit, "duke mundësuar krijimin e një armate intelektuale, e cila do të japë ndihmesë të shquar në vitet e ardhshme, për Matin dhe më gjerë".

Në vijim të kësaj veprimtarie të rëndësishme, në një nga mjediset luksoze që emrin e kish "menxë e nxënësve", por që në fakt nuk i linte asgjë mangut edhe lokaleve më luksoze të kryeqytetit, u shtrua një banket për nder të mysafirëve të nderuar, në krye të të cilëve me fisnikërinë, thjeshtësinë dhe fytyrën engjëllore printe Mbreti i ardhshëm i Shqiptarëve, Princi Leka II-të. Në një ambient festiv, mes trokitjesh të gotave u ngritën dolli të shumta për shëndetin e NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve, për shëndetin e Princit, për suksese të ndërsjella të të gjithëve dhe mbi të gjitha për suksesin e mësuesve dhe nxënësve të kësaj shkolle.

Në pikun e entusiazmit që provokoi ky ambient festiv, nën tingujt e këngëve të bukura matjane, të interpretuara me mjeshtëri, për të përshëndetur Princin Leka dhe të pranishmit - nxënësja 13-vjeçare, mbajtësja e emrit të Nënës Mbretëreshë Geraldinë, vajza sykaltër nga Burgajeti, Geraldina Driçi recitoi plot pathos një vjershë kushtuar Mbretëreshës së Shqiptarëve. Vargjet e recituara me emocion dhe ngrohtësi i prekën të gjithë të pranishmit dhe në këto çaste Princi Leka u ngrit dhe e përqafoi simotrën e vogël Geraldinë, që me flokët e verdha dhe me sytë e kaltër të sillte edhe imazhin e Mbretëreshës së adhuruar të shqiptarëve, duke të ndjellë ndjesinë dhe besimin se Geraldinat do të jenë, edhe tash e tutje, vajzat dhe nënat më të vyera të këtij vendi.

Më pas, në atmosferën e haresë, nën tingujt e këngëve popullore nga të gjitha trevat e vendit dhe kryesisht matjane, (për të cilat Princi Leka pohoi se i dëgjonte çdo ditë dhe se për të ishin tejet të njohura e të dashura), mësuesit u ngritën të kërcenin, duke ftuar në valle edhe Princin, kënaqësi të cilën Ai e dhuroi me lehtësinë më të madhe. Midis mësuesve, Princi Leka rrezëllinte dhe i kërcente plot hijeshi vallet e bukura të Atdheut të tij, për t'i mbajtur kështu në kujtesën e matjanëve të ekzaltuar me të drejtë dhe më pas edhe në kujtesën e Tij, si një ndër çastet më emocionante, para largimit për në Akademinë Ushtarake Mbretërore të Sand'hërstit në Angli, ku së shpejti, pas rezultateve të shkëlqyera të testimit, Lartësia e Tij do të fillojë studimet.

Pas kërkesave insistuese të të pranishmëve, Princi Leka e mori edhe njëherë fjalën, ku ndër të tjera pasi ngriti dolli për të gjithë dhe pasi falenderoi thellësisht nga zemra për kënaqësinë që i kishin dhuruar vëllezërit matjanë, u premtoi atyre se megjithë axhendën e ngjeshur të ditëve të fundit para largimit për në Angli, do të bënte çmos të realizonte edhe njëherë ardhjen midis matjanëve, për të marrë pjesë në përurimin e Parkut të shkëlqyer të qytetit, të ndërtuar që në kohën e Mbretit Zog, të cilin këshilltarët bashkiakë të Burrelit e kanë emërtuar gjithashtu me emrin e madhërishëm "Nëna Mbretëreshë Geraldinë".

Dhe nuk ka sesi të shpjegohet ndryshe pasioni i matjanëve për ta patur emrin e Nënës Mbretëreshë në sa më shumë ambiente dhe institucione publike. Kjo sepse Nëna Mbretëreshë Geraldinë jeton në zemrat e tyre me imazhin e një gruaje bashkëluftëtare, që e dashuroi kaq shumë vendlindjen e bashkëshortit dhe Shqipërinë, dhe që e nderoi deri në fund të jetës emrin e vendit, kurorën e të cilit mbajti. Nëna Mbretëreshë Geraldinë kishte dorën, mendjen dhe përkujdesin e saj të veçantë në ngritjen dhe pasurimin e fondit gjenetik të Parkut madhështor të qytetit të Burrelit, i cili ka një sipërfaqe prej 25 hektarësh dhe që është inaguruar në fund të vitit 1938, afro gjashtë muaj pasi Geraldina ish bërë "Mbretëreshë e Shqiptarëve".

Ky Park është unikal për nga pasuria gjenetiko-endemike e drurëve dekorativë dhe e luleve përrallore, të siguruara nga fondi gjenetik shqiptar dhe nga vendet më me traditë në të gjithë botën në këtë lëmë, që nga Argjentina e largët, Kanadaja, Hollanda, e deri në Iran e në Indi. Rreth 800 ekzemplarë numëronte ky fond, që zbukuroi qytetin e Burrelit, ndonëse degradoi për shkak të injorancës dhe paaftësisë së pushtetarëve të kohës së diktaturës, duke rrezikuar edhe zhdukjen. Por në saje të dashurisë së matjanëve për të, dhe dëshirës për ta rilindur edhe njëherë parkun që ndërtoi Mbreti Zog dhe Mbretëresha Geraldinë, investimet e pushtetit lokal dhe dora e specialistëve mundësuan ruajtjen dhe rigjenerimin e pjesshëm të fondit të këtij Parku, përrallor për nga bukuria.

Eshtë kjo një arsye më shumë për ta përjetësuar sërish emrin e "lules" më të madhe dhe më të bukur të tokës shqiptare, Nënës Mbretëreshë Geraldinë, vënë këtij Parku, çka do të thotë që matjanët të kenë rast edhe njëherë, (në këtë përurim të ri), të ftojnë dhe të kenë midis tyre Mbretin Leka dhe Princin, në një të ardhme të afërt.

I bindur në insistimin e vëllezërve të tij për të qenë sërish midis dhe pranë tyre, Princi Leka premtoi..., dhe, më pas, mes emocionesh dhe shtrëngimeve të duarve, u largua drejt kryeqytetit i përcjellë me dashuri nga të gjithë të pranishmit, pa harruar t'i porosisë ata që ta vazhdonin festën e nisur, pasi kjo, sipas tij, do t'ia dyfishonte kënaqësinë që i blatuan zemrat bujare matjane.

Kështu, mes kureshtjes dhe simpatisë që shkëlqente në sytë e matjanëve, nën rrëketë e shiut, makinat e korteut të mysafirëve të lartë të ardhur nga Tirana, u larguan duke lënë pas kryeqendrën e vendlindjes së Mbretit Zog, kryeqendrën e mbretërive dhe principatave të lavdishme, që vulosën madhështinë e kësaj krahine dhe mbarë Shqipërisë, krahinë e cila vuajti aq shumë, dhe po kaq shumë meriton një të ardhme të denjë dhe më të mirë.

Prononcimi i kryetarit të PLL z.Spahiu për mediat ne lidhje me vendimin e Gjykates se Larte per deputetin Nikoll Lesi

Nano, hakmarrje e verber ndaj Lesit

I pyetur nga gazetarët rreth vendimit të Kolegjit Penal të Gjykatës Lartë për nisjen e procedimit penal në adresë të deputetit Lesi, kryelegalisti Spahiu u përgjigj: "Vendimi i Kolegjit Penal të Gjykatës Lartë për fillimin e procedurave për heqjen e imunitetit të deputetit Nikollë Lesi, sipas mendimit tim është një hakmarrje e verbër politike e kryeministrit Nano dhe simptomë e primitivizmit në trajtimin e luftës politike dhe mediatike, shpallur ndaj opozitarëve dhe kundërshtive ndaj tij.

Duhet të kemi parasysh që z.Lesi është botues i një gazete të përditshme, ndër më të parat e shtypit pluralist. Ai është deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe kryetar i Partisë Demokristiane. Kërkesa për heqjen e imunitetit të z.Lesi, është një goditje e trefishtë:

E para, ajo është një ndëshkim enverist ndaj fjalës së lirë dhe mendimit opozitar të mediave për qeverinë dhe kryeministrin Nano.

E dyta, me këtë synohet që deputetët që publikojnë fakte ilustruese për fenomenet abuzive të pushtetit nanoist, duhet të kërcënohen me burg për të mbyllur gojën e të tjerëve, deputetë, botues apo kushdoqoftë, kritik ndaj qeverisë dhe kryeministrit aktual.

E treta, meqenëse Partia Demokristiane është një parti opozitare, ajo duhet goditur, sipas mentalitetit të socialistëvë, të cilët pluralizmin e konceptojnë si formalizëm. Për social-komunistët, opozita është e tepërt dhe nuk mund të konceptohet qeverisje me opozitë.

Por unë jam i bindur që votimi në parlament për heqjen e imunitetit të deputetit Lesi, do të jetë një votbesim real për kryeministrin Nano. Unë, mezi e kam pritur këtë moment votbesimi për kryeministrin Nano, që ai të provojë mbështetjen e tij në parlament. Vota jonë kundër, dhe ajo e shumicës së deputetëve të Kuvendit, sigurisht që do ta nxjerrin Nanon në minorancë, çka do të thotë t'i hapet rruga krijimit të një qeverie kalimtare, duke realizuar kështu edhe kërkesën e PLL dhe opozitës," tha kryetari i PLL z.Eqerem Spahiu.

"Atdheu"

PLL organizon një takim madhështor me intelektualët shkodranë

Elita shkodrane përkrah LZHK-në

Nga Namik MEHMETI

Eshtë pritur me shumë interes tryeza e organizuar me intelektualë shkodranë nga Dega e PLL Shkodër. Në këtë tryezë ishte ftuar dhe merrte pjesë edhe kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu dhe bashkëbisedimi i natyrshëm i kaloi kufinjtë e interesimit për "shtëpinë legaliste", për shkak të pjesëmarrjes dhe aktivizimit të intelektualëve të sferave të jetës akademike, mjekësore, politike e kulturore, si dhe shoqatave me vizion ndryshimin dhe transformimin e thellë të Atdheut, për ta parë atë në mes vendeve dhe kombeve të përparuara. Kryetari i Degës së PLL Shkodër z.Ilir Kuka, i cili hapi takimin, pasi falenderoi pjesëmarrësit për përgjigjen e ftesës tha se "kjo tryezë diskutimi me intelektualë, ku merr pjesë edhe kryetari i PLL z.Spahiu, bëhet në një kohë shumë të përshtatshme nga vetë intelektualët shkodranë, që kërkojnë të pozicionohen në mbështetje të LZHK, lëvizje kjo e ideuar dhe drejtuar nga NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve".

Duke i ftuar pjesmarrësit në tryezë që të shfaqin mendimet e tyre, pas një sugjerimi të bërë edhe nga njëri prej figurave të njohura të PLL z.Enis Dizdari, nga të gjithë të pranishmit u kërkua që kryetari i PLL z.Spahiu të jetë në rolin e një bashkëbiseduesi kryesor, e kjo për faktin se vetë Mbreti Leka është shprehur se "forca kryesore politike e LZHK do të jetë PLL".

Duke shprehur falenderimin për këtë vlerësim, pra për besimin që elita intelektuale shpreh për LZHK dhe PLL, z.Spahiu në fjalën e tij të qartë dhe me një gjuhë të kuptueshme për auditorin, shprehu shqetësimin tashmë të kthyer në dhimbje kombëtare, lidhur me atë çka ka ndodhur dhe po ndodh në Shqipëri me intelektualët.

"Në ballafaqim me një realitet regresiv, në çdo aspekt të jetës sonë sociale, ajo që e ka varfëruar vendin dhe rënduar shumë vuajtjen e kombit, ka qenë dhe është largimi në vitet '90-të e më pas, sidomos pas 97-ës, të shtresës intelektuale, duke e kthyer një gjë të tillë në një fatkeqësi me përmasa kombëtare. Vendi e ka vuajtur e do ta vuajë për shumë kohë hemoragjinë e trurit, që po i shterr energjitë shoqërisë shqiptare nën sundimin e klikës së socialistit Nano".

Duke bërë fjalën për kontributin e PLL si partia më e vjetër në Shqipëri, kur ajo në dhjetor të këtij viti do të përkujtojë 80 vjetorin e krijimit të saj, z.Spahiu theksoi: "Me reputacionin e panjollë e të pakompromentuar gjatë gjithë historisë së saj 80 vjeçare, PLL ka dhënë një kontribut të madh në luftën kundër komunizmit, në mbajtjen gjallë të ndjenjave nacionaliste shqiptare në trojet etnike, duke qenë gjithnjë në mbështetje të Monarkisë në vitet e Demokracisë shqiptare".

Kryelegalisti Spahiu, duke zbërthyer mesazhin e Mbretit Leka me rastin e shpalljes së LZHK, më së pari e vuri theksin në faktin se në këtë lëvizje synohet të përfshihen të gjitha shtresat e popullit, pa ngjyrime politike, por kurrsesi ata që kanë persekutuar e torturuar popullin në vitet e diktaturës komuniste. "LZHK ballafaqohet me një realitet të zymtë të jetës shqiptare, ku qeverisja socialiste e Nanos e ka bërë të vështirë përballimin e jetës, pasi çdo gjë është e lidhur me krimin e organizuar në ekonomi, sistemin e drejtësisë e pushtetin qëndror, ku papunësia, gjakmarja e korrupsioni janë njollat më të errëta të saj. Për këto faktor është i shqetësuar vetë Mbreti Leka, i cili ka besim se intelektualët e duan me zemër Shqipërinë dhe kombin shqiptar. Prandaj, kjo Lëvizje synon të bashkojë të gjithë aktorët dhe faktorët që janë për zhvillim kombëtar. Shqiptarët me të vërtetë presin një zgjidhje, pasi këmbanat bien në çdo drejtim. Bashkimi Europian me deklaratën e tij ka pasqyruar në detaje këtë kthim mbrapa të Shqipërisë. Ndaj mesazhet e Familjes Mbretërore kanë qenë një shpresë për shqiptarët, kanë qenë mesazhe shprese, dhe janë bazuar në resurset aq të favorshme që ka vendi për t'u zhvilluar e mëkëmbur në standartet europiane. Ndaj Mbreti Leka tashmë i pozicionuar në politikën shqiptare, nuk kërkon as që të bëhet Mbret e President, deputet apo ministër, por me këtë pozicionim kërkon të angazhojë partitë politike, shoqatat, qarqet akademike e biznesin, në gjetjen e rrugëve të reja të mendimit e veprimit politik, pasi është rasti që me fitoren e LZHK të arrihet stabilizimi dhe zhvillimi që presim të gjithë", - theksoi kryetari i PLL.

Duke pasqyruar objektivat që ka LZHK në përfshirjen e shoqërisë, oratori vuri në dukje se "duke qenë vetë Mbreti Leka në krye të kësaj Lëvizjeje, interesat kombëtare do të përfshijnë të gjithë shqiptarët, në Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi dhe kudo që ndodhen". "Do të kërkohet angazhimi i të gjithë atyre që do të preferojnë shërimin e plagëve dhe që kanë vullnet e dëshirë për të bashkëpunuar me LZHK. Pasi vetë lëvizja është e hapur me idealet e saj kombëtare, çka do të thotë se nuk do të luhet më me fatet e interesat kombëtare siç po ndodh tani, në qeverisjen e Nanos. Elektorati nuk duhet të jetë militant i asnjë partie, por i vetvehtes së tij. Vetë fakti që në këto 7 vjet qeverisjeje të korruptuar janë ndërruar tre kryeministra dhe 100 ministra, komenti është i tepërt".

Në zbërthimin e mesazhit të Mbretit Leka drejtuar kombit shqiptar, z.Spahiu e pa me vend t'i referohet edhe angazhimit të Mbretit Leka gjatë fushatës së Referendumit të vitit 1997, kur Ai deklaroi se për 90 ditë do të siguronte rendin; se asnjë qeveri nuk do të mund të kthejë 100 % të parave; se nëqoftëse do të vazhdojë një politikë e tillë, Shqipëria do të humbë sovranitetin, se ish pronarët nuk do të marrin pronat e tyre dhe se Ish të Përndjekurit nuk do të mund të marrin shpërblimin e punës së detyruar e të papaguar në kampet e burgjet e komunizmit, etj..

"Të gjitha këto fjalë të Mbretit në atë kohë, tashmë janë një realitet dhe dëshmi e largpamësisë së Tij si politikan. Pa ndërtuar shtetin e së Drejtës, pa siguruar rendin, infrastrukturën zgjedhore, pra që populli të japë verdiktin e tij lirisht, asnjëherë Shqipëria nuk ka për të patur qetësi e zhvillim. Besoni në mesazhin e Mbretit Leka I-rë. Unë që po ju flas sot këtu në këtë prezencë të nderuar të qytetarisë shkodrane, jam i bindur, por mendoj se të gjithë shqiptarët do të binden shpejt se vetëm nën drejtimin e LZHK, në krye të së cilës është vendosë Mbreti - Shqipëria do të bëhet një shtet modern e me dinjitet kombëtar" - përfundoi z.Spahiu.

Shumë nga të pranishmit patën pyetje e sugjerime në lidhje me pozicionin e PLL në këtë Lëvizje, në jetën parlamentare, në lidhje me forumet e LZHK, pyetje e sugjerime këto që u bënë nga zotërinjtë e nderuar B.Agri, E.Dervishi, B.Kurti, A.Dervishi, H.Bekteshi, A.Benusi, N.Bazhdari etj..

Kështu mbaroi edhe ky takim i suksesshëm me elitën qytetare shkodrane, i cili shtoi interesin e qytetarisë për LZHK, në vazhdën e takimit të suksesshëm që zhvilloi para dy javësh edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha në qytetin e Shkodrës.

Mediat e shumta lokale, të pranishme në këtë aktivitet të rëndësishëm, e pasqyruan gjerësisht atë, duke shuar kureshtjen e qytetarëve dhe banorëve të mbarë rrethit të Shkodrës dhe duke i bërë atij jehonën e merituar.

Vazhdon të thellohet interesimi i organizmave ndërkombëtarë për PLL

OSBE takon kryelegalistin shkodran z.Ilir Kuka

Ditën e hënë, më datë 20.09.2004, me kërkesën e Misionit të OSCE në qytetin e Shkodrës, u zhvillua një takim në zyrën e këtij të fundit me kryelegalistin shkodran z.Ilir Kuka. Objekt i këtij takimi ishte interesimi i këtij organizmi të rëndësishëm monitorues për veprimtarinë politiko-organizative të PLL, për pozicionin dhe rolin që ajo ka aktualisht dhe që mendohet se do të luajë në kuadër të LZHK. Gjithashtu përfaqësuesit e OSBE u interesuan të mësonin më shumë nga vetë z.Kuka lidhur me marrëdhëniet e PLL me forcat e tjera politike, dhe për shumë probleme të tjera që kanë të bëjnë me çështje shqetësuese të politikës shqiptare.

Z.Kuka theksoi se PLL ka mbështetur gjithmonë Mbretin Leka në të gjithë veprimtarinë dhe iniciativat e ndërmarra. "Tani PLL është pjesë e LZHK, lëvizje kjo e iniciuar dhe e drejtuar nga Mbreti Leka I-rë. Dega Shkodër po punon me seriozitetin e duhur për të realizuar të gjithë programin e saj, në mnyrë që të japë kontributin maksimal në mbështetje të LZHK", theksoi kryelegalisti shkodran.

Ambasadori Tarifa kundra protestave paqesore

Pergjigje ambasador Fatos Tarifes mbi komentin qe gazeta Illyria i kerkon atij ne lidhje me protesten qe u zhvillua me dt. 21 shtator para OKB-së kundra Fatos Nanos dhe Qeverise se tij

Nga Luan H. Gashi

New Jersey

USA

Nje miku im me telefonoi dhe me tha: "Si ka mundesi qe gazeta Illyria dhe redaktori Greca i kerkon opinion nje ambasadori qe perfaqeson drejtuesin e krimeve dhe te korrupcionit ne Shqiperi?" Une ju pergjegja: "Illyria pretendon te jete gazete e pavarur dhe si te tille duhet te veproj ne menyre neutrale duke lejuar botimin debateve konstruktive, te cilat i kane sherbye dhe do t'i sherbejne komunitetit tone. Z. Greca nuk i ka marre opinion vetemse Fatos Tarifes, perfaqesuesit te qeverise se Fatos Nanos ne Sh.B.A., por i ka marre edhe Z. Agim Karagjozit, perfaqesuesit te rrymes nacionaliste-gjithkombtare, personalitet qe kundershtoi regjimin e ardhun me dhune dhe me tre gishta te Fatos Thanas Nanos me 1997, dhe aktivist i pese dekadave kundra ideologjise shnjerezore komuniste.

Mosvleresimi i Aktiviteteve te Komunitetit Shqiptar ne SHBA

Ambasador Tarifa thekson se nuk ka degjuar per organizimin e kesaj proteste. Ky pohim duhet te jete ironik dhe i bazuar ne hipokrizi; per ndryshe Ambasadori Tarifa tregon se Ambasada Shqiptare ne Washington nuk interesohet fare per Komunitetit tone ne SHBA. Po te ishte regjimi enversit ne fuqi nuk do te habiteshim nese Fatos Tarifa do te ishte Ambasador i Shqiperise Komuniste prane O.K.B-së siç ishte Bashkim Pitarka dikur. Ambasador Tarifa, qellimi i juaj shpalon deshiren tuaj per te minimizuar aktivitetet kombetare te Komunitetit tone. Kjo duket se eshte nje nga qellimet dhe detyrat tuaja, te percani dhe te shkaterroni diasporen gjysem-milioneshe, ashtu siç bente dikur Bashkim Pitarka dhe SIGURIMI. Eshte qesharake te degjosh se ju, Ambasador Tarifa, nuk e dini se kundra kujt protestohet.

Shqiptaret e Amerikes gjithnje ne mbrojte te Shqiperise

Shqiptaret e Amerikes kurre nuk kane protestuar dhe kurre nuk protestojne kundra SHQIPNISE. Ata kane protestuar dhe do te vazhdojne te protestojne kundra qeverive te tipit te Fatos Nanos qe ju insistoni me fanatizem per ta jetegjatesuar. Nje qeveri jo-frutdhanese, nje qeveri qe vjedh dhe vorfnon popullin duhet padite dhe aktoreve te krimeve, te korrupsioneve duhet t'u jepet denimi i duhur. Aktivisti dhe patrioti i shquar, z.Zef Balaj, gjate demonstrates qe u zhvillua, na tha: "Ne jemi krenare qe kemi dale ketu per te protestue kunder nje kryeministri qe nuk perfaqeson denjesisht Shqiperine." "Une," vazhdoj Balaj, "me keta miq dhe bashkepunetore qe kane dale sot ketu para 40 vjetesh dolem per te prite Mehmet Shehun me proteste; mirepo, kur pame turmat greke qe protestonin me parullat Verio-Epiriote, ne e lame me nje ane Mehmet Shehun dhe u konfrontuem me greket." Pra siç po e sheh Z. Ambasador jane po keta shqiptare dhe bijt e bijat e tyre qe kane dale sot per te protestuar kundra qeversise se Fatos Nanos qe nuk perfaqeson interesat kombtare. Keta protestues jane nga te gjitha viset shqiptare. Jane nga veriu, nga jugu, nga Çameria, nga Kosova, nga Maqedonia, nga Mali i Zi, dhe nga Presheva e Bujanovci.

Kryeministri Nano, koka e korrupsionit

Qysh ne vitin 1997 kemi protestuar ardhjen ne fuqi te qeverise manipuluese te Fatos Nanos, te qeverise qe promovon korrupsionin, dhe varferon popullin. Raportet e mevonshme provuan se Nano vjen ne pushtet me vota te manipuluara, vjen ne pushtet ne saj te bandave dhe ordinjereve te liruar nga burgjet greke (te cilet jane organizuar masivisht nga qeveria greke me autobuza dhe jane derguar neper qendrat votuese qe te votojne per Fatos Thanas Nanon), dhe vjen ne pushtet duke i prij parulla komuniste: Percaj, mashtro, manipulo, vjedh (ashtu sic lejuat edhe vjedhjen e THESARIN Kombtar). Kjo qeveri pretendon te jete e ligjshme, por ne kemi te drejten civile qe t'i tregojme botes se Fatos Nano eshte ai qe duhet te vihet para pergjegjesie per tarfikun e droges neper Shqiperi, rrjetin e prostitucionit nderkombtare, dhe transportimin e femijeve neper Greqi e vende tjera per transplantim te organeve te mbrendeshme. Sot Shqiperise po i largohen njerezit e ndershem dhe te shkolluar sepse qeveria qe perfajqesojne dy FATOSAT (Nano dhe Tarifa) i ka lane pa ansje shprese sa i perket zhvillimit ekonomik, social e politik.

Ambasadori Tarifa ne gazeten Illyria thote se komunitetet maqedone, bullgare, kroate, sllovene nuk dolen kunder kryeministrave te vendeve te tyre. Me lart mesuam se Ambasador Tarifa ka deklaruar se nuk dinte gje per protesten kunder qeverise se Nanos, por qe qenka i informuar mbi pasivitetin e komuniteteve tjera ne SHBA. Shume interesante! "Mendjen fudull, e shtepine bazhdarhane" thote nje shprehje proverbiale.

Fatos Tarifa duhet te pyette vetveten se pse komunitetet e tjera nuk protestuan. Per hir te lexueseve me duhet te zgjatem pak ketu. Siç e dime kryeministrat e vjendeve te lartpermendura i perfaqesojne interesat e popujve te tyre dejsisht, sidomos kur vjen tek qeshtja kombetare e tyre. P.sh. maqedonet ende kundershtojne aplikimin e Mareveshtjes se Ohrit. Ndersa qeveria e juaj, Ambasador Tarifa, kur qytetareve shqiptare u ndodhin incidente ne Maqedoni, nuk ka kurajo te denoje dhunen me proteste. Bullgaret e braktisen komunizmin dhe i lane shteg te lire figures se respektuar, Mbretit Simoni, qe sot eshte bere drejtuesi i politikes bullgare. Kurse ju, Ambasador, i thate "JO" Mbretit Leka i Pare ne 1997, duke i vjedhur dhe manipuluar votat, duke e akuzuar, dhe duke e perzere jashte atdheut.

Perparimi i Shqiperise: Levizja per Zhvillimin Kombtar

Fale i qofshim presionit nderkombetar, Mbreti Leka dhe Famija Mbreterore u kthye ne Shqiperi. Ne zemren dhe ne mendjen e Fatosave mund te qarkullojne ndjenjat inatcare kunder Mbretit Leka, por realiteti eshte se aj ndodhet aty dhe qe sot, Naltmadhnia e Tij, Mbreti Leka i Pare po e kryeson Levizjen per Zhvillimin Kombetar, ne aleance te ngushte me grupe tjera politike. Le te shpresojme qe popullit tone t'i jepet mundesia me dallue se cila force politike asht per perparimin e Shqiperise.

Udheheqesat kroat e slloven mbrojne interesat e popujve te tyre

Ambasador Tarifa permend edhe komunitetet kroate e sllovene, duke theksuar se ata nuk kane dale me protestue kundra kryeministrave te tyne. Tuxhmani u garantoi fitoren kroateve, dhe qeveria e tyre po punon per zhvillimin ekonomik, social, kulturor, politik, arsimor te Kroacise. Dhe kur e kerkoj nevoja per atdheun e tij, Tuxhmani pranoi te te marre si minister mbrojtjeje edhe nje tregtar qe merrej me pizza ne Kanada. Kurse Fatosat e perbuzin komunitetin e tyre. Kur Ambasador Tarifa flet per Sllovenin, menduam se ndoshta i ka shpetuar goja. Sikurse dihet, sllovenet jane te influencuar nga kultura austriake dhe etika gjermanofone. Nje kryemister slloven nuk do te rrinte ne pushtet po te dinte se shumica e popullit te tij nuk e don. Nga ndergjegja ai do te jepte doreheqje. Kurse Fatosat jane te influencuem nga dredhat bizante, nga stalinizmi dhe trockizmi. Prandaj ndodhe e kunderta.

Ndersa nje minister slloven dhe ish-kryeministrja britanike (Thatcher) kerkonin pamvaresine e Kosoves, ç'deklaronin Fatosat?

Mandej, Ambasadori Tarifa nuk duket se ka qene i interesuar te informohet per ceshtjen e Kosoves. Per ndryshe do ta dinte se nje minister slloven ne kohen e luftes ne Kosove kerkonte se Kosoves duhet ti jepet pamvaresia. Te njeten gja kerkonte edhe Margaret Thatcher. Fatos Nano, i shtetit ame, per te cilin Fatosi tjeter na those se eshte demokrat, mbasi puthet me Slobodan Millosheviqin ne Krete, deklaron publikisht se kryeqyteti i Kosoves eshte Beogradi dhe jo Prishtina. Ministrat e vendeve qe permend Ambasador Tarifa nuk e benin nje gje te tille. Kryeministri i juaj, Ambasador Tarifa, po rrezikon edhe ekzistencen e Shqiperise duke iu leshuar edhe Bishtpallen grekerve, duke iu hape mundesite firmave me te fuqishme greke te perfitojne nga populli yne, te pushtojne vendin tone ekonomikisht, duke pranuar ushtare grek dhe duke lejuar qe te dominohet vendi nga kultura dhe feja greke. Kurse Ambasador Fatos Tarifa vete ne forumet amerikane pohon se, "Eshte e vlefshme te theksojme se Kosova eshte me me randesi ne Serbi se sa ne Shqiperi." Po japin origjinalin ne anglisht: "It is worth noting here that Kosovo is much more important in Serbia than it is in Albania." Nxjerre nga http://www.unc.edu/depts/islamsem/fatos.htm nen titullin, Carolina Seminar on Comparative Islamic Studies, 17 Nentor 1998. Per Fatosat Kosova eshte dhe do te jete me e rendesishme ne Serbi dhe kurre nuk do te ket prioritet te dores se pare ne qeverine apo qeverite ish-komuniste te Shqiperise. Me komentet e tyre FATOSAT duan te jua mbushin mendjen botes se Kosova ka me rendesi ne Serbi se sa ne Shqipni. Rrofte edukata enveriste per fatosat tone!

Ambasadori Tarifa nenvlefteson Flamurin qe valvitet nga nacionalistët shqiptarë

Me tej, Ambasadori yne na ben pyetjen: "Ç'kuptim kishte nje flamur shqiptar qe mbahej ne dore ne shenjë 'proteste' nga nje duzine nacionalistesh te quajtur atdhetarë, me nje kohe kur flamuri i bukur i Shqiperise valvitej ne Shtepine e Bardhe." Ambasadori vazhdon: "flamuri shqiptar i 14-16 protestueseve kunder flamurit shqiptare te miliona shqiptareve?"!!! "Ambasadori yne" don t'ia ule vleften protestes dhe ne te njejten kohe pyet se pse atdhetaret mbajne flamurin shqiptare ne dore kur protestojne. Ç'do te kishte rekomanduar "Ambasadori"? Mos ka deshiruar qe atdhetaret te mos mbajne flamuj shqiptarë fare? Apo mos ndoshta ka deshiruar qe atdhetaret te mos protestojne fare dhe te pranojne shefat e qeverise Shqiptare te puthen me shefat serb qe duan t'a shfarosin kombin shqiptare?

"Ambasador," ju sigurisht e dini se ne qe protestuam jemi pasardhesit e atyre qe organizuan Lidhjen e Prizrenit, pasardhesit e atyre qe zbuluan flamurin e Skenderbeut, pasardhesit e atyre qe valviten flamurin me 1912 ne Vlore, pasardhesit e atyre qe krijuan shtetin modern shqiptare pa Spaca, pa Burrela, pa kampe internimesh. Kurse ju dhe para-ardhesit tuaj e njelloset ate flamur qe na e la amanet Skenderbeu me yllin e kuq komunist, dhe sot pyetni se pse nacionalistet shqiptare valvitin flamurin shqiptar? Nacionalistet kane valvitur dhe do te valvitin flamurin pa ylle.

Ambasadori poshteron protestuesit

Kur i pergjigjet pyetjes se si i konsideron protestat, Ambasadori deklaron: "Per disa njerez ora e levizjes historike ka mbetur dekada apo vite prapa se ata jetojne me te kaluaren dhe jo me te sotmen dhe nuk e kuptojne ardhmerine e vendit qe quhet Shqiperi." E dashur lexuesa te nderuar, do te ishte marrezi qe te pranonim poshtrimin e nje kripto-komunisti, i cili ofendon diasporen shqiptare. Kur grupi yne nacionalist protestonte kundra regjimit serb qe ushtronte dhune ne Kosove, "Ambasadori yne" mbushte faqet e internetit me propagande neo-komuniste. Donte te ringjallte komunizmin. Fatosave u ka ngele "ora e historise" net e kaluaren bizante, dhe si i tille ai mund te rreshtoj foton e tij mbas Behar Shtylles, Bashkim Pitarkes, Muhamet Kapllanit, Reis Maliles, qe reflektojne vitet ma te zeza te diplomacise qyqare shqiptare. Diplomat qe nuk kishin kurajo te zinin ne goje emrin e Kosoves dhe u vinte turp te krenoheshin me emrin e Nane Terezes. Ambasadori eshte ai qe e kujtonte me nostalgji te kaluaren komuniste kur shqiptaret atdhetare udhetonin nga te gjitha anet e Amerikes per te protestuar kundra Serbeve ne Washington. Ambasadori ishte ne North Carolina por nuk vinte. "Ambasadori yne" nuk mungonte te ua mbushte menjen njerezeve neper forumet amerikane se Kosova ka ma randesi ne Serbi se sa ne Shqipni. E harronte Lidhjen e Prizrenit dhe luftrat e Isa Boletinit. Ambasadorin e ftonin si shqiptare te flase per Kosoven, por ai donte tu mbushte mendjen njerezve se me shume se gjysma e shqiptareve jane ateista.

A duhet qe Fatos Tarifa (diplomati shqiptar) te kerkoje njohjen e pamvaresise se Kosoves ashtu sic e kerkon Ibrahim Rugova dhe ashtu sikurse e kerkojne atdhetaret shqiptare? A duhet qe FATOSAT t'i bejne nje note proteste qeverise greke per keqtrajtimin e shqiptareve ne Greqi, dhe mbytjen e Gramoz Palushit, djalit shqiptare nga Bushtrica e Lumes kreshnike? Po tu kishte ndodhur grekeve nje tragjedi te tille, e gjith bota to ta merrte vesht. Po te kishin greket nje Kosove, diplomatet e tyre do te kerkonin pamvaresine e saj.

Ambasadorin Tarifa do ta denoje dhe gjykoje historia per ofendimin qe ju ban Ambasadoreve te Vertete te ceshtjeve shqiptare ne Amerike. Na kemi qene dhe do te jemi mbrojtesit e vertete te ceshtjes shqiptare.

Më në fund, Ambasador, ata që perfaqesuan qeverine ne OKB genjyen, nuk thane te verteten. Kurse ne atdhetaret, ne menyre dinjitoze, civilizuese kerkuam qe Shqiperia te lulezoje, qe shqiptarit t'i jepet dinjiteti, qe qytetari shqiptare te mos perpuzet e keqtrajtohet neper Greqi e vende tjera te botes, qe pashaporta e qytetarit shqiptare te mundesoje rrugetimin neper vende tjera, ashtu sikurse ishte per pak kohe gjate kohes se Mbretit Zog. Ambasadore te vertete ne Shqiperise jane komuniteti patriotik ketu ne SHBA, dhe jo Ju e shoket tuaj qe ofendojne dhe perçajne mergaten, dhe qe propogandojne se Kosova ka më randësi në Beograd.

Qindra shqiptarë janë mbledhur për më shumë se tri orë në Nju Jork për të protestuar ndaj kryeministrit shqiptar

Shqiptarët e SHBA, protestë kundër Nanos në OKB

Qindra shqiptarë demostruan ditën e martë dt.21 shtator, para selisë së Organizatës së Kombeve të Bashkuara në Nju Jork, në kohën kur kryeministri shqiptar Fatos Nano po mbante fjalimin në debatin e përvitshëm të asamblesë së përgjithshme të kësaj organizate. Kjo protestë ka kaluar thuajse te gjitha kufijte dhe parashikimet, megjithse para fillimit u ballafaqua me nje propagande te eger komuniste, per ta prishur e sabotuar ate. Aty rreth ores 4:00 te pasdites me oren e Nju Jorkut, rreth 300 shqiptare, nga Shqiperia, Kosova dhe Çameria, ne Nju Jork, kane protestuar per 3 - 4 ore rresht. Çdo gje ka ndodhur ne Manhattan , në Dag Hammarskjold Plaza UN, rruga e 47te dhe e para Avenue. Atmosfera e protestave, ishte e ndezuar nga grupe te tjera protestuesish, qe kishin zene vend me pare se te vinin shqiptaret, ne kete shesh.

Protestuesit shprehën shqetësimin e tyre për nivelin e korrupsionit, për mungesën e demokracisë dhe për shkeljen e të drejtave të njeriut në Shqipëri. Protesta dominohej nga emigrantët politikë shqiptarë me banim në Nju Jork, Pensilvani, Miçigan dhe Konektikat. Por nuk kanë munguar dhe shqiptarë të mbërritur nga shtete të tjera, qëllimisht për këtë protestë. Protesta në fjalë është organizuar nga disa prej organizatave kryesore të shqiptarëve me banim në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe partitë politike shqiptare ku zërin kryesor e ka Legaliteti.

Kështu shoqata Vatra, partia Lëvizja e Legalitetit, organizata "Albanian Heritage Foundation për Demokraci", Balli Kombëtar, Blloku Kombëtar, Republikanët Shqiptaro-Amerikanë, Gjenerata e re shqiptare, ishin disa nga organizatat që janë marrë me koordinimin e protestës.

Përveç krerëve historikë të Vatrës, ndër organizatorët kryesorë të protestës ishin drejtuesit e PLL në SHBA si kryetari z.Hakik Mena, z.Ahmet Hoti, z.Luan Gashi e të tjerë legalistë të rinj e veteranë të kësaj partie. Fjalimin e z.Hakik Mena e keni të plotë në këtë numër gazete.

Fjalimet kryesore përveç atyre të krerëve legalistë i mbajtën Nënkryetari i Vatrës Agim Rexha, personaliteti i shquar i komunitetit shqiptaro-amerikan z.Geri Kokalari, kryetari i shoqatës së shkrimtarëve shqiptarë në SHBA z.Ramiz Gjini, përfaqësues të NAG, drejtori i Levizjes Mjaft Erion Veliaj etj., etj..

Mitingun e hapi dhe e drejtoi dr. Gjon Buçaj nenkryetar i shoqates Vatra.

Ajo qe e ka ndezur me shume protesten dhe i ka irrituar jashte mase shqiptaret e Amerikes, ka qene nje interviste e ambasadorit te Nanos ne Uashginton, Fatos Tarifes ne gazeten Illyria te z.Ekrem Bardha. Tarifa, pa pike pergjegjesie, i ka akuzuar protestuesit dhe i ka ofendur ata madje, me fjale te perzgjedhura nga zhargoni komuniste.

Zef Balaj, ka pershendetur ne emer te Liges Qytetare, e Muhamet Omari, ne emer te SHAPD. Asllan Bushati, ish ushtarak i larte ne Ushtrine Shqiptare , tha nder te tjera se :"Koha ka ardhur qe shqiptaret o sot o kurr t'i thone ndal regjimit vjedhes e vrases te molës socialiste, kryeministrit Nano. Ndersa z.Xheladin Peçja, i shoqates "Dibra" shprehu pakenaqesine ndaj qeverise Nano, ne trajtimin e mbrojtjen e te drejtave te shqiptarve, kudo ne bote.

Nderkohe, protestuesit shqiptare hidhnin parrullat "Poshte te korruptuarit", "T'i jepet fund dhunes", "Kerkojme zgjedhje te lira e te ndershme ne Shqiperi", "Nano ne Gjyqe", "Qeveri qe nuk mbron qytetaret e saj", "Poshte klika komuniste", USA- USA", "Albania - Albania" etj., nje grup perkrahesish ose njerezve te Nanos, shanin dhe ofedonin protestuesit. Nje nderhyrje e kujdesshme dhe autoritative e policise njujorkeze, ka arritur te shmang nje incident te rende, qe ndoshta mund te sillte dhe pasoja jo te mira. Ky eshte dhe i vetmi icident i shenuar. Protestuesit i jane pergjigjur nga ana e tyre provokimeve te njerezve te Nanos , duke u hedhur parrulla anti komuniste e anti Nano. Protesta eshte mbyllur qetesishte, kur pjesmarresit u larguan nga sheshi Dag Hammarskjold Plaza UN, rruga e 47te dhe e para Avenue.

Ndërkohë përfaqësuesit e një grupi prej më shumë se 600 shqiptarësh me banim në Detroit, janë bashkuar me protestën e djeshme, zhvilluar para selisë së Organizatës së Kombeve të Bashkuara në Nju Jork kundër Nanos. "Jemi përfaqësues të një grupi prej 500-600 shqiptarësh me banim në Detroit që mbështesim fuqimisht protestën kundër Fatos Nanos që u zhvillua para selisë së OKB në Nju Jork më datë 21 shtator 2004: Paulin Gjoni, Mark Sallaku" dhe vijojnë emrat e tyre në një listë prej disa qindrash protestues. Nano mori pjesë në seancën plenare të Sesionit të 59 të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, që po zhvillon punimet në Nju Jork ku mbajti një fjalim si gjithmonë të rrumbullakosur e ku foli kodra mbas bregut sikur të ishte në ndonjë katund të Gjirokastrës kur shkon për fushatë e jo para mendjeve më të fuqishme të politikës e ekonomisë botërore. Aq i dobët ishte fjalimi i Nanos sa gazeta e socialistëve 'ZP' e botoi copa copa, pasi nuk ia vlente të botohej i gjithi.

Korresp "Atdheu"

Fjala e plotë e kryetarit të PLL dega SHBA z.Hakik Mena

Mbreti Leka, alternativa e padiskutueshme antikomuniste

I nderuari zotni Karagjozi!

I nderuari zotni dhe Rexha!

Të dashur bashkëpatriotë!

Sot është hera e katërt që komuniteti shqiptar këtu në SHBA bashkohet njëzëri i indinjuar, i zemëruar e i fyer në thirrjen "Nano Ik".

Ne nacionalistët themi:

"Nano Ik" se ju jeni përfaqësuesit i atyre që lyet duart me gjakun e trimave dhe sokoleshave, bijve e vashave të familjeve më të ndritura të Shqipërisë. Ju jeni ata që mbi vuajtjet tona ndërtuat ardhmërinë tuaj bastarde. Ju jeni ata që jo vetëm nuk na kërkuat të falur, por vazhdoni të na i lëndoni plagët.

"Nano Ik" sepse ti dhe shokët e tu, këlyshë të denjë të panterës së zezë, Partia e Punës, i sillni Shqipërisë vetëm vdekje dhe shkatërrim, vaj dhe zi, hidhërim dhe pikëllim, regres dhe pezmatim.

"Nano Ik" ti o bir i padenjë i racës sonë, nëse je. Ju kazma varrmihëse të fatit tonë. Shqiptarët dhe shqiptaret vriten, theren, poshtërohen, kurvërohen, keqtrajtohen dhe vidhen rrugëve të botës e qeveria juaj nuk dëshiron të thotë një fjalë. Ju e shitët nderin tonë tek Greqia e shumë të tjerë, por llava e zëmërimit të shqiptarit do t'ju nxjerrë nga cilado skutë që shumë shpejt do të mundoheni të futeni, së bashku me shokët tuaj.

Të gjithë së bashku themi:

"Nano Ik" se na vodhët votat. Na vodhën të ardhmen. Ka katërmbëdhjetë vjet që presim dinjitet. Nuk na e dhatë. Ka katërmbëdhjet vjet që presim shtet. Nuk e bëtë. Ka gjashtëdhjetë vjet që bëjmë durim. Nuk e çmuat. Raca juaj e kuqe, në çfarëdo nuance e shndërruar pas 90-ës, ka provuar që nuk di të ndërtojë, por vetëm të shkatërrojë.

"Nano Ik" se deri më tani jemi përmbajtur, ashtu si i ka patur hije shqiptarit dikur, por dijeni se na ka sosur durimi. Ua falëm gjakun e vuajtjet, por nuk ua falim të ardhmen e fëmijëve. Ata i duam të rriten si të parët tanë, të nderuar në Europë, e jo pa emër e erz si jemi ne sot.

"Nano Ik" se kemi nevojë për shpresë.

"Nano Ik" se kemi nevojë për ngadhnjim.

E së fundi:

"Nano Ik" së bashku me siti-të e Ramiz Alisë" se shanci i fundit, Leka i Parë, po na troket tek porta.

Motra e Vëllezër!

Leka i Parë përfundimisht i ofron shpëtimin racës sonë.

Leka i Parë na ofron Bashkimin Kombëtar, ëndrrën tonë shekullore. Pak ditë më parë Presidenti i Kosovës vizitoi Shqipërinë. Ai shkoi dhe tek Leka i Parë. Zotni Rugova i tregoi atij se si Nano dhe Berisha i ishin angazhuar të punojnë për pavarësinë e Kosovës. Përgjigjja e Lekës së Parë qe: Unë e kam të shkruar në programin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar përkushtimin tonë për pavarësinë e Kosovës. Të thënat shtrembërohen dhe harrohen, e shkruara mbetet. Shtrojmë pyetjen: Përse forcat politike shqiptare të ashtuquajtura të mëdha nuk e paraqesin në programet e tyre se janë për pavarësinë e Kosovës, apo u tremben financuesve monetarë e politikë grekë.

Leka i Parë nuk u trembet kërkesave për Çamërinë. Ai nuk vepron siç vepruan laviret në dy krahët e parlamentit rreth rezolutës për Çamërinë.

Leka i Parë ofron dinjitet. Ai është alternativa e padiskutueshme antikomuniste, me gjak blu, përkundrejt atyre që ambasadori i Bashkimit Europian në Shqipëri, zotni Salzman, pardje i quante fatkeqësia shqiptare. Me Lekën e Parë shqiptari do të jetë zot në shtëpinë e tij e krenar përmes popujve më të qytetëruar që ka bota. Me sitierët e Nexhmijes e Vito Kapos shqiptari do të jetë i humbur, siç po është për gjashtëdhjetëvjet me radhë.

Shqiptarë!

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar do të na sjellë ne bashkim, dinjitet dhe përparim. Triumfi i saj është i padiskutueshëm. Le t'i bashkohemi asaj ashtu siç i takon çdo shqiptari të mirë. Ta lëmë mënjanë sedrën e vrarë. Mos ia mbani besën të pabesit dhe bukëshkalit se do të jetë turp për ne. Në qoftë se do t'i bashkohemi të gjithë kësaj lëvizjeje do të jetë e pamundur për të kuqtë që ta çojnë atë në dështim, ashtu siç bënë me ndonjë forcë tjetër politike pak vite më parë.

Le t'i ngjeshemi Lekës së Parë në përpjekjen e tij vigane për triumfin e së mirës mbi të keqen, e së drejtës mbi të shtrembrën, e përparimit mbi regresin, e dijes mbi injorancën, e shqiptarizmës mbi antishqiptaren komuniste, e Zotit mbi ateisten, e shqiptarit mbi fqinjët e këqinj.

Rroftë Shqipëria e Bashkuar

Rroftë Kosova dhe Çamëria

Rroftë Lëvizja për Zhvillim Kombëtar

Rroftë Leka i Parë

Antishqiptar është Nano, e jo ne...

Nga Gary Kokalari

Si shqiptaro-amerikanë, ne po qëndrojmë këtu nën hijen e ndërtesës së Kombeve të Bashkuara për të protestuar ndaj vizitës së Fatos Nanos në Nju Jork. Ashtu siç dhe ndodhi kur ai vizitoi në fillim të këtij viti Shtëpinë e Bardhë, ai do të jetë i vetmi kryeministër që do të vazhdojë që të përballet dhe të ironizohet nga diaspora, sa herë që ai do të vizitojë Amerikën.

Një artikull i shkruar nga ambasadori shqiptar, Fatos Tarifa, i cili na kritikonte ne pse do të mblidheshim këtu për të protestuar, u botua në gazetën "Illyria", një gazetë shqiptare që botohet në Nju Jork nga Ekrem Bardha, një korrier i Nanos.

Në shkrimin e tij, Tarifa na përshkruan ne që marrim pjesë në këtë protestë si "anti-shqiptarë".

Në një demokraci, si kjo që kemi në Amerikë, edhe ambasadori Tarifa ka të drejtë që të japë opinionet e tij.

Por nëse Tarifa dhe Nano do të përballen me Xhorxh Bush në këtë takim, mendoj se ata duhet ta pyesin atë nëse unë mund të quhem anti-amerikan, si një amerikan që proteston për vizitën e tij në Nju Jork.

Fakti është se duke kritikuar të drejtën tonë për t'u mbledhur dhe protestuar, Tarifa, Nano dhe Ekrem Bardha po përpiqen që të minojnë demokracinë dhe po tregojnë ngjyrat e tyre të vërteta komuniste.

Në fjalimin e tij në OKB, presidenti Bush foli për përhapjen e demokracisë në Lindjen e Mesme.

Edhe pse nuk jam i kënaqur me përpjekjet e administratës së Bush në Ballkan, mbështes përpjekjet e presidentit për demokracinë në Lindjen e Mesme, ashtu siç dhe mbështes demokracinë në Shqipëri.

Po ku konsiston demokracia?

Funksionimi i vërtetë i demokracisë mbështetet në tre baza themelore: në radhë të parë, zbatimi i ligjit, së dyti, një ekonomi e lirë tregu, dhe e treta, një sistem politik gjithëpërfshirës dhe bashkëpunues.

Dua të ekzaminoj pak versionin e Fatos Nanos në ndërtimin e këtyre themeleve të sipërpërmendura në Shqipëri.

Për të zbatuar ligjin, nevojitet një gjyqësor i fortë dhe i pavarur, pa të cilin nuk mund të ketë një demokraci të vërtetë në Shqipëri.

Nëse do të shikonim sistemin gjyqësor në Shqipëri, nën drejtimin e Nanos, mund të themi se Shqipëria mund të mburret, pasi ka gjykatësit më të mirë që mund të blihen me para.

Dhe Nano e ka provuar veten se është i aftë që të manipulojë gjykatat, për t'u shërbyer interesave të tij, dhe të atyre kriminelëve dhe biznesmenëve që u shërbejnë interesave të tyre.

Nëse në këtë mungesë të zbatimit të ligjit, Nano dhe Tarifa e quajnë veten shqiptarë, atëherë unë preferoj që të quhem anti-shqiptar.

Përsa i përket bazës tjetër të demokracisë, ekonomisë së lirë të bazuar në parimet e tregut - mund të thuhet se ekonomia shqiptarë është shumë mirë - është e lirë për Fatos Nanon dhe miqtë e tij për të rrëmbyer dhe mbushur thasët.

Në realitet Shqipëria është një kleptokraci. Kjo fjalë vjen nga fjala kleptomania, një sëmundje mendore, dhe është përshkrimi i atyre njerëzve që marrin gjëra që nuk u përkasin atyre.

Si një kleptomaniak i vërtetë, Nano rrëmben çdo gjë që nuk është e gozhduar. Në fakt duart e tij ngjisin aq shumë, sa të duket sikur ato janë të mbuluara nga një shtresë natyrale prej ngjitëseje të fortë.

Meqë jemi duke folur për kleptokracinë ndërsa po qëndrojmë para selisë së OKB-së, ky është një rast i mirë për të dhënë nja dy fjalë dhe për raportin e Unionit Ndërkombëtar të Telekomunikacioneve, pasi UNT është një degë e OKB.

Në fillim të këtij viti unë dhash një kontribut në bërjen publike të këtij raporti, i cili demaskon një marrëveshje abuzuese interkoneksioni në disfavor të Telekomit Shqiptar. Këto marrëveshje të pandershme favorizojnë AMC-në, në pronësi greke dhe Vodafone, me pronësi pjesërisht greke.

Populli shqiptar llogaritet si më i varfri në Europë, por për shkak të këtyre marrëveshjeve, ata duhet të vuajnë nga tarifat më të larta telefonike në Europë.

Unë besoj se marrëveshjet e Telekomit janë strukturuar qëllimisht në këtë mënyrë, që një pjesë e këtyre fitimeve të shkojnë për liderët e korruptuar të qeverisë shqiptare.

Bëra thirrje për një hetim komplet dhe transparent për këtë çeshtje. Por ajo që morën shqiptarët ishte thjesht një tjetër mashtrim nga Nano.

Unë këtu përdor shërbimin telefonik të T-Mobile. Ashtu siç dhe ju mund ta shihni, kostoja e këtij shërbimi është 35 dollarë për muaj dhe përfshin telefonata të pafundme kudo në Shtetet e Bashkuara, një vend që është qindra herë më i madh se Shqipëria.

I njëjti shërbim në Shqipëri kushton mbi 150 dollarë. Pse? Sepse nuk ka një ekonomi të lirë tregu në kleptokracinë shqiptare.

Duke folur për themelin e tretë të demokracisë, bashkëpunimin e hapur dhe gjithëpërfshirës politik, më duhet të them se duket qartë që Kris Paten dhe Lutz Salzman mendojnë se një gjë e tillë në Shqipëri nuk është e mundur.

Nëse do të ishte ndryshe, ata nuk do të bënin kaq shumë për presion ndaj Nanos për zgjedhje të lira dhe të ndershme.

Shtypi i lirë është një tjetër shaka në Shqipëri, pasi gazetarët dhe media kërcënohen në mënyrë konstante nga Nano.

Në fakt gjatë vizitës sime në Shqipëri gjatë majit, dy gazetarë shqiptarë pranuan që të më intervistonin në programet e tyre, por më pas ata u detyruan që të tërhiqnin ftesat e tyre. Pse?

Ata ishin këshilluar shumë nga njerëzit e Nanos se do të ishte një ide më e mirë që të ndërronin mendje para se të më intervistonin mua.

Në korrik, Dritan Prifti, një deputet shqiptar, i dërgoi një letër shefit të OSBE, Osmo Lipponen, dhe ambasadorit të KE, Lutz Salzmann, për t'u treguar se ai ishte kërcënuar nga Nano, për shkak se kishte tentuar që të denonconte praktikat korruptive të Nanos.

Pa këto tre themele të demokracisë, nuk mund të ketë balancim të pushteteve, nuk mund të ketë transparencë dhe nuk mund të ketë sistem të hapur politik.

Dhe ashtu siç një stol nuk mund të qëndrojë me tri këmbë, nëse njëra prej tyre është e thyer, ashtu dhe demokracia në Shqipëri rrezikon të rrëshqasë në autoritarizëm.

Dhe Tarifa ka guximin që të na cilësojë neve që jemi këtu për të demostruar për një Shqipëri më të mirë, si anti-shqiptarë!?

Më vjen keq që jam një nga ata që duhet të informoj ambasadorin Tarifa se faktet e tij kanë ngelur prapa.

Nëse Tarifa do të shohë një anti-shqiptar të vërtetë, ai thjesht duhet të shikojë njeriun që po prezanton Shqipërinë dhe që po flet para OKB-së sonte. Sepse është Nano ai që po minon themelimin e demokracisë në Shqipëri, jo ata që po protestojnë sot këtu.

Është Nano ai që e ka vendosur Shqipërinë nën patronazhin e grekëve, jo ata që protestojnë këtu. Dhe është Nano ai që nuk bën asnjë gjë kur gangsterët rrëmbejnë vajzat e reja, i përdhunojnë dhe i dërgojnë rrugëve për të prostituar, dhe jo ata që janë këtu sot. Është Nano ai që ushtron presion mbi fjalën e lirë në Shqipëri, dhe ajo ata që protestojnë sot këtu.

Dhe këto fjalë janë thënë nga autoritetet e Kongresit të Përfaqësuesve të Shteteve të Bashkuara, nga Kris Paten në letrën e tij në korrik, dhe nga një ton krejt jodiplomatik dhe i ashpër i letrës së Lutz Salzman për Nanon.

Ata të gjithë po thonë të njejtën gjë, ose largohu, ose duhet t'u themi lamtumirë aspiratave tona për të hyrë institucionet europiane.

Nano është bërë një peshë e rëndë që vërtitet në qafën e shqiptarëve, dhe populli shqiptar duhet të ndërgjegjësohet se ai nuk ka më borxhe për të paguar.

*Fjala e mbajtur në protestën e shqiptarëve kundër Nanos para Organizatës së Kombeve të Bashkuara.

Fjala e plotë e z.Agim Rexhaj Nen/Kryetari i VATRES New York

Pse "Vatra" proteston kundër Nanos

Të dashur bashkatdhetarë,

Ne shqiptarët e Nju Jorkut, qofshim nga Shqipëria, qofshim nga Kosova, qofshim nga Maqedonia, Mali i Zi,Presheva apo Çamëria, duhej që të grumbulloheshim këtu për të përshëndetur Kryeministrin e Shqipërisë, si Kryeministri që na përfaqëson ne shqiptarët, si Kryemiistri i Atdheut tone Mëmë. Do ta bënim këtë në se Kryeministri i Shqiperisë do të ishte ai Kryeministër i cili do të bënte gjithçka për çështjen tonë kombëtare, do të qeveriste ndershmërisht, do të na bënte krenarë edhe ne bashkatdhetarëve të tij këtu.

Po si mund ta pershëndetim atë kur ai, Fatos Nano, Kryeminstri i vetëzgjedhur i Shqipërisë më së pari dhunon të drejtën Kushtetuese të Presidentit të Shqipërisë dhe vjen vetë në Asamblenë e Përgjithshme duke injoruar kreun e Shtetit Shqiptar? Dukë bërë këtë Fatos Nano i hap rrugë ambicjeve të tija politike si dhe qejfeve dhe orgjive të pafund të ndërmarra që prej dhjetë ditësh duke i rënë botës rreth e qark. Duke bërë këtë ai bëhet "kreu" i gjithçkaje njësoj si paraardhësit e tij komunistë ku partia ishte shtet e shteti parti.

Te dashur Bashkëatdhetarë:

Për ata që ndjekin sado pak axhendën e vizitave të shokut Nano, vajtja në Kinë është diçka normale pasi po kthehet në origjinë tek vëllëzërit kinezë. Përcaktimi "vëllezërit kinezë dhe miqtë kosovarë" tashmë është bërë shumë i njohur. Megjithatë, për shtetin shqiptar vizita e një kryeministri nuk kanë ndonjë gjë të keqe sa kohë që ato nuk prekin sovranitetin e shtetit. Por dihet tashmë se Z.Nano nuk bën vizia jashtë shtetit. Vizitat ai i bën në Shqipëri. Pothuajse Ai rri më shumë jashtë Shqipërisë se sa brenda. Mendoni, dy herë në një vit pushime në Antalia, dimër dhe verë. Në dimër vendi u ballafaqua me mbytjen e njerezve në Otranto, ai prehej ne Antalja, as që e prishi terezinë; Në verë, pas një muaj pushimesh në Antalia, u kthye brenda ditë në Tiranë, mblodhi qeverinë, kaloi dyzet urdhëresa e vendime qeveritare, hëngri një drekë dhe ia hypi avionit pas dite për në Athinë ku i ndoqi Lojërat Olimpike si një turist i vërtetë pa as më të voglin shqetësim. Pra ai është një turist në Shqipëri. Shqipëria, praktikisht është prona, raja e tij. Merita e tij është së është turisti që e viziton Shqipërinë më shpesh se askush tjetër.

Të dashur pjesëmarrës,

Ne po protestojmë sot kundër korrupsionit, mungesës së qeverisjes, vjedhjeve, trafikut, keqësimit të situatës ekonomike, renjës së nivelit të jetesës, papunësisë, prostitucionit, dhunës ndaj medias, shkeljes së të drejtave të njeriut, keqadministrimit të vendit, tenderave të vjedhur, për të gjitha.

Këtë demonstratë e kryeson VATRA sepse asaj i takon si organizata më e vjetër patriotike thellësisht e shqetësuar për fatet e Shqipërisë. Vatra nuk ka heshtur kurrë dhe as i është shmangur përgjegjësive të saj për çështjen e kombit. Te Nano Vatra sheh një armik të rrezikshëm për fatet e kombit tonë. Tani ka ikur koha e pushtimeve nga jashtë në Ballkan. Por nuk ka pushtim më të madh madje as poshtërim më të madh se sa të shohësh se si është pushtuar Shqipëria nga fqinji i saj jugorë, falë lëshimeve që Fatos Nano iu ka bërë atyre. Shihni me vemendje, a ka ndonjë degë të ekonomisë ku Greqia të mos i ketë future kthetrat e saj, në banka, telekomunikacion, industri, tregëti. Përse ndodh kjo? Sepse Nano iu ka hapur udhën atyre duke e bërë Shqipërinë një shtet vasal të Greqisë. Kjo është pikërisht ajo që Vatra i është druajtur dhe që fatkeqësisht po bëhet realitet.

Të dashur pjesëmarrës:

Ju jeni dëshmitarë të asaj që ndodhi në Greqi natën që Shqipëria mundi Greqinë në futboll. Vrasje, therje makabër si në Natën e Shën Bartolomeut, dhunë fizike, deportime shqiptarësh me viza e pa viza, me dokumente të rregullta e të parregullta të tëra nga policia e shtetit ose nën kujdesin e saj. Cfarë tregoi kjo: Se në Greqi ka racisëm dhe ksenofobi. Këtë gjithkush mund ta kuptojë dhë ta konstatojë. Nuk do shumë mend për ta kuptuar këtë. Po Zoti Nano si u përgjigj: "Në Greqi nuk ka Rracizëm" Pse çfarë duhet të bëjë një shtet më shumë se kaq për të treguar se është rracist?

Ne dëmostrojmë sot për të patur zgjedhje të lira në Shqipëri sepse ato ka kohë që janë manipuluar, vjedhur dhe grabitur nga Nano dhe Klika e Tij. Edhe njeriu i verbër mund ta kuptojë fare qartë se në Shqipëri po bëhen të tëra manovrat që të gjëndet edhe një mënyrë tjetër për të vjedhur votat. Tani më është bërë trase, rrugë, vjedhja e votave dhe që prej këtej vjedhja e gjithçkaje deri tek pasuritë kombëtare. Nuk përfillen vërejtjet, nuk përfillët komuniteti ndërkombëtar. Nano dhe partia e tij i kanë shpallur luftë OSBE-së. Asnjë përparim nuk bëhet për integrimin e vendit në strukturat europiane. Përkundrazi, ka kthim prapa.

Nano dhe klika e tij janë oguri i zi zi për Shqipërinë. Problemi tani është vetëm një: Të bindet edhe Presidenca Hollandeze edhe ajo që vjen pas saj, që më duket se është Luksemburgu, se Nano dhe klika e tij nuk e duan integrimin ne Europë. Ata nuk duan që Europa t'iu mbyllë shtigjet e hajnive të tyre. Eshtë njeqind për qind e kuptueshme se Integrim Europian për klikën e Nanos do të thotë më pak mundësi ose pamundësi e plotë për të vjedhur. Dhe unë besoj plotësisht që ujku nuk do të punojë kurrë për të ruajtur në vend më të sigurtë prenë e tij që të mos mund ta arrijë. Ujku do të donte vetëm të gjente mjegull ku të çante prenë e tij. Dhe mos-integrimi është një mjegull e përshtatshme për ujkun Nano bashke më Finot e Angjelët e tij. Ndërsa integrim do të thotë t'i priten rrugët vjedhjes.

Të dashur pjesëmarrës:

Dukë marrë pjesë në këtë demonstratë dhe duke protestuar në mënyrë qytetare ne duam të tërheqim vemendjen e komunitetit ndërkombëtar më së pari të ShBA - ve të cilat e duan Shqipërinë dhe këtu nuk ka asnjë dilemë, se Nano është një pehlivan politik i cili po luan me Shqipërinë dhe shqiptarët dhe se fasada e tij e "luftëtarit" kundër terrorizmit nuk është gjë tjetër përveçse një ombrellë për të mbijetuar politkisht në Shqipëri në emër të alenacës me forcat e koalcionit të udhëhequra nga ShBA. Me lejoni tu them vetëm se terrorizmin gjithmonë e ka sponsorizuar dhe e spensorizon paraja e pistë, paratë e korrupsionit. Nano është nje nder pasaniku më i madh i parave të pista në Ballkan. Paratë e tij të pista, trafiqet e tij, korupsioni i tij janë burim i klaneve që mbajnë pushtete të paligjshme deri me veprime terroriste siç janë vrasjet poltike. Pushteti i Nanos është vrasësi i heroit të Demokracisë Azem Hajdari dhe për këtë duhet të mbahet përgjegjës.

Nano është Kryeminsitri që u takua me Miloshevicin, Nano e shpalli Beogradin Kryeqytet të Kosovës, Nano i ktheu popullin shqiptar në një raja bash atherë kur shpresat për një jetë të re dhe të lumtur sapo ishin ngjallur tek populli ynë.

Të dashur vëllezër dhe motra,

Unë e konsideroj një kontribut të madh pjesëmarrjen e secilit prej nesh këtu për të treguar se ne Shqiptaro - Amerikanët nuk jemi dhe nuk mund të jemi indiferentë ndaj veprimeve të një njeriu të papërgjegjshëm si Nano dhe se shpresojmë që kjo protestë do të zbulojë sado pak natyren kriminale, të korruptuar të një figure të urryer si ky njeri.

Ky njeri i jep Emër të Keq Shqipërisë dhe ne do të luftojmë që t'ja zbardhim faqen asaj.

Ju Faleminderit

Të mos e lëmë Shqipërinë në dorë të Cosa Nostra-s

Nga Hasan Metuku

Nen/kryetare Gjenerata e Re Shqiptare-SHBA

Se pari desha te sqaroj se qellimi i kesaj proteste eshte per te denoncuar hapur korrupsionin, kontrabanden, trafiqet ilegale, vjedhjen e votes se lire te shqiptareve.

Po protestojme qe parate qe vidhen ne dogana, tatime dhe parate qe humbin si rezultat i evazionit fiscal te investohen per te vene xhama ne shkollat e femijeve shqiptare qe ata te mos thahen nga thellimi i dimrit qe po vjen nderkohe qe pergatitetn per nje Shqiperi Evropiane, qe ata para te investohen ne infrastructure dhe ne projekte te tjera publike me rendesi per te ardhmen e vendit.

Po protestojme qe Shqiperia te kete nje Administrate Civile qe ti pergjigjet nevojave te vendit qe ja kerkon koha dhe ti pergjigjet njekohesisht adminstrates Evropiane ne projekte dhe zhvillim dhe jo nje administrate nepotike.

Te gjitha sa thashe me lart kane nje emer famekeq qe ju tashme te gjithe e dini dhe qe do te flase sonte para OKB-s. Ai quhet: Fatos Thanas Nano dhe ai i jep Shqiperise Emer te keq. A ka me turp per shqiptaret qe ne te perfaqesohemi ne kete organizate nderkombetare me nje kryehajdut?

Kete pyetje duhet ti beje vetes ne radhe te pare i derguari personal i Fatosit Numer 1, Fatosi Numer 2(Fatos Tarifa), qe e perfaqeson ne Washington DC i cili i deklaron gazetes Illyria se ne qe protestojme s'jemi shqiptare. Pergjigja ndaj tij eshte e thjeshte: Neve nuk jemi Shqiptaro-Amerikane Komuniste.

Kroatet, Sllovenet, Polaket, Ceket dhe popuj te tjere ne Ballkan nuk kane ne krye hajdutet dhe reformat e tyre per t'iu bashkuar Bashkimit Evropian kane ecur me hapa te sukseshem, ndersa vendi yne i dashur Shqiperia ka mbetur ne vend si pasoje e efektit shkaterrues te fenomeneve qe permenda me lart per demokracine ne Shqiperi. Keto fenomene kritikohen nga diplomate, gazetare, politikane te huaj dhe dashamires te vendit tone.

Sigurisht, qe ne i kerojme qeverise shqiptare as me shume dhe as me pak : Zgjedhje te Lira ne vitin 2005,

Te respektoje Lirine e Shtypit duke mos ngritur padi falso dhe kercenuar gazetare,

T'i hape rrugen krijimit te nje qeverie teknike e cila do te garantoje nje proces te qete dhe te drejte zgjedhor.

Kush e vjedh voten e shqiptareve, na vjedh neve te ardhmen, shpresen dhe te drejten per tu perfaqesuar , vjedh aspiraten e nje kombi te vuajtur qe deshiron te behet pjese e familjes Evropiane sa me shpejt qe te jete e mundur. Per kete SHBA dhe Evropa i kane dhene qeverise qe Z. Nano kryeson sinjalin: SOS.

Me Fatos Nano ne krye, Shqiperia do te behet antare e BE ne nje kohe te mevonshme se Serbia, ish-lideret e se ciles kane kryer krime kunder njerezimit.

Kam degjuar shpesh te flitet per klasen politike shqiptare se po mban peng Shqiperine, po e mban larg familjes Evropiane, ne kete pike ju kerkoj te nderuar bashkeatdhetare duhet te jemi te qarte se : Shqiperine po e mban peng Fatos Nano, Krimi i Organizuar dhe Pozita qeverisese ne teresi. Levizjet civile shoqerore ne Shqiperi nuk kane arritur akoma ta bejne nje dallim te tille.

Diplomacia Shqiptare, krimit te kryer ndaj shqiptarit Gramoz Palushit, burgosjes se qindra shqiptareve vetem per faktin se jane shqiptare i pergjigjet me deklarata se mardheniet me Greqine fqinje po forcohen nderkohe qe operacioni i fshehte dhe famekeq "FSHESA" ka filluar dhe vazhdon.

Gjenerata e Re Shqiptare, para disa ditesh ka marr pergjigje nga Gjykata Evropiane ne lidhje me peticionin e firmosur nga mese 1000 shqiptare per shkeljen dhe te drejtat dhe lirite themelore te shqiptareve ne Greqi dhe na eshte kerkuar per sjelle deshmi ne lidhje me kete çështje. Gjenerata e re Shqiptare po pergatitet per te bashkepunuar me te gjithe organizatat Shqiptare dhe me organizma te ndryshme si Human Rights Watch dhe Amnesty International per te faktuar shkeljet e te drejtave te vellezerve tane emigrante ne Greqi.

Po Qeveria e z.Nano cfare ka bere ne lidhje me keto probleme? Te tilla probleme nuk mund te zgjidhen ne plazhe, apo kazino.

Gjenerata e Re Shqiptare ketu ne Amerike ju premton se do te protestoje ne cdo kohe kundra cdo qeverie dhe kryeministri shqiptar qe shemton dinjitetin e tyre brenda dhe jashte vendit. Gjenerata e Re Shqiptare, eshte e para organizate ne diaspore qe ka planifikuar dhe po negocion te dergoje 20 vezhgues ne zgjedhjet e ardhshme te vitit 2005 per te mbikqyrur zhvillimin e ketyre zgjedhjeve ne Shqiperi.

Duke perfunduar ju pershendes te gjitheve per pjesemarrjen ne kete proteste teresisht shqiptaro-amerikane dhe i kerkojme popullit tone ne atdhe te luftoje me bindje, pasion dhe vullnet per te mbrojtur te ardhmen e tyre dhe per te mos ta lene ate ne doren e Cosa Nostres.

*Fjala e z. Hasan Metuku Nen/kryetar i Gjenerata e Re Shqiptare në SHBA

Nano, një hajn që ka veshur qyrkun e gjyqtarit

Nga Ramiz Gjini

Jemi mbledhur sot këtu, me nismën e shoqërisë "VATRA" të solidarizuar të gjithë bashkë, sepse duam të protestojmë kundër ardhjes këtu si përfaqësues i Shqipërisë të një njeriu të vogël, që s'është i denjë për ta bërë një gjë të tillë.

Jemi mbledhur sepse duam t'i tregojmë me gisht shtetit dhe popullit amerikanë këtë njeri të vogël, që i ka bërë dhe po vazhdon t'i bëjë Shqipërisë një të keqe të madhe. Sepse ky njeri i vogël, vjen këtu si një i pandehur i veshur me qyrkun e gjyqtarit për t'u hequr me të madh.

Vjen si një hajn e rrenacak i mveshur me një pushtet, që e ka vjedhur qysh në mars të vitit 1997 me revolucionin e bandave të armatosura, me revolucionin e kriminelëve, që ishin dënuar me burgim të përjetshëm në Greqinë fqinje, e që u futën si kalë troje nga grekërit për të shkatërruar Shqipërinë.

Ne sot jemi mbledhur ta bëjmë me gisht këtë njeri, që mezi duket si njeri, por që bën një zhurmë të madhe ngase ka shumë frymë për të folur e aspak ide, që mund t'i shërbejnë vendit tonë.

Ne jemi mbledhur sot këtu sepse duam të lartësohet raca jonë, jo të skllavërohet e të poshtërohet.

Jemi mbledhur sepse duam të respektohet nderi, liria dhe kryelartësia tradicionale e popullit tonë, e jo të zvetënohet e të ndjehet inferiore para botës.

Jemi mbledhur sepse duam t'i japim popullit tonë demokracinë e vërtetë, lirinë e jo tiraninë e një kaste dallkaukësh, që kanë filluar t'i blejnë vilat në Greqi e Serbi.

Ne jemi mbledhur sot, sepse duam që në atdheun tonë të ndërtohet e jo të shkatërrohet.

Duke ju referuar në një fjalë të tij, kryetarit të shoqërisë Vatra, z.Agim Karagjozi, ne jemi mbledhur dhe do të mblidhemi për të protestuar, saherë ky njeruc i vogël, të vijë në Amerikë.

Dhe kur një njeri e tregon me gisht populli i tij si të vogël, atë do ta tregojë me gisht edhe historia si të tillë.

Nikolla Jorga dhe vepra e tij "Histori e shkurtër e Shqipërisë dhe e popullit shqiptar"

Nikolla Jorga: Epiri, një zonë tipike shqiptare

Nga Prof.Dr. Viron KOKA

Vepra e Nikolla Jorgës, "Histori e shkurtër e Shqipërisë dhe e popullit shqiptar", botuar nga Shtëpia Botuese Saraçi për herë të parë në gjuhën shqipe 85 vjet nga botimi i parë në frengjisht është dëshmi e qartë e respektit dhe e dashurisë që kishte Jorga për historinë e lavdishme të popullit shqiptar, të cilin e cilëson si popullin më të lashtë të Europës krahas baskëve.

Siç e thotë vetë në hyrjen e librit, shtysën për hartimin e kësaj historie autori e mori në periudhën e trazuar e kritike të viteve 1912-1913, kur u vendos fati i vendit tonë, i cili, siç dihet, pati rrjedhoja tragjike për shkak të padrejtësive të mëdha e sidomos të copëtimit që i bënë Fuqitë e Mëdha të Europës dhe disa shtete ballkanike.

Ai e përshkruan shkurt lashtësinë e shqiptarëve sa për të vërtetuar pohimin e palëkundur e lapidar, që e përmend dhe në hyrje të veprës, se ata, bashkë me baskët, qenë të parët e kësaj historie të thinjur europiane.

Pa diskutim, Jorga e njeh plotësisht prejardhjen ilire të popullit shqiptar, pavarësisht se nuk arrin të shprehet saktë se pasardhësit e ilirëve të hershëm trashëguan prej tyre dhe elementin themelor, gjuhën, e cila natyrisht evoluoi. Jorga mendon se ky popull me vitalitet e me forcë të madhe të vetëruajtjes, në humnerën e shekujve e humbi papritur gjuhën e të parëve dhe foli në gjuhën trakishte, në kohën kur pasardhësit e trakasve, rumunët, falë rrethanave enigmatike, e braktisën gjuhën trakishte, folën gjuhë të tjera dhe përfunduan në një degëzim roman. Pra, të parët (shqiptarët-V.K.) u trakizuan, të dytët (trakasit-V.K.) u romanizuan. Kështu, afrinë trako-ilire që kufizohet gjithsej në disa konkordanca gjuhësore, Jorga e shpie tepër thellë dhe këtë tezë e shndërron gati në një afërsi gjenetike shqiptaro-rumune gjatë gjithë historisë. Natyrisht, edhe në lashtësi dhe më pas popujt shqiptarë e rumunë kanë jetuar pranë njëri-tjetrit dhe kanë bashkëpunuar, pa qenë të njëjtë gjenealogjikisht.

Me gjithë pushtimet e shumta të Shqipërisë nga popujt barbarë, sidomos nga sllavët, zhvillimi i shqiptarëve, siç pohohet në këtë libër, nuk u ndërpre, por eci përpara. Feudalizmi shqiptar nuk qe i nivelit të ulët; aristokracia feudale shqiptare nuk mbeti prapa të tjerave. Familjet feudale shqiptare që vepronin në hapësirat bizantine dhe që i kapërcenin kufijtë etnikë e politikë, thotë Jorga, mbanin tituj dukësh, kontësh e princash sipas traditës së lashtë. Ata janë përjetësuar nga burimet e kohës. Në dokumente përmenden mjaft familje e persona të kësaj aristokracie, një pjesë e të cilëve vazhdoi të jetonte dhe në periudha të mëvonshme. Jorga thekson se një zonë e njohur dhe tipike shqiptare si në lashtësi, ashtu dhe në kohën e Bizancit qe Epiri, pavarësisht nga infiltrimet e tjera, që i nënshtroheshin ligjësisë historike. Edhe kur përziheshin me sllavët dhe grekët, apo me vllehët, në jo pak raste shqiptarët zotëronin mbi ta. Një mënyrë e bashkëjetesës midis tyre qenë krushqitë, formë e njohur e forcimit të dinastive feudale. Por në studimin e Jorgës kemi një njësim të tejskajshëm, madje të pasaktë, të shqiptarëve me vllehët gjatë mesjetës dhe më vonë. Në disa raste këto kombësi të ndryshme janë paraqitur gati si një etni e vetme, ndërsa disa personalitete historike shqiptare jepen si me origjinë vllahe, çka nuk na rezulton të jetë e saktë.

Në një kapitull tjetër, ai bëri fjalë për Skënderbeun dhe epokën kur jetoi, për luftërat burrërore të shqiptarëve nën udhëheqjen e tij për përballimin e pushtimit osman. Jorga përpiqet të mos e idealizojë këtë figurë. Atë e trajton si sundimtar feudal me të metat e veta, si politikan e diplomat të shquar, por edhe si komandat të madh ushtarak. Se sa i madh qe ai, thuhet në vepër, dëshmojnë dhe gjurmët që la në historinë e vendit dhe të Europës. Atë e ngriti lart sidomos bashkëkohësi i tij, historiani Barleci, i cili e hyjnizoi këtë figurë në veprën e vet historiko-biografike. Sipas Barlecit, Skënderbeu del gjithnjë fitimtar, ndërsa Jorga pohon se ai ka pasur dhe humbje.

Ai thotë se shqiptarët, sidomos aristokracia e re që kishte lindur, ditën t'i përshtateshin me aftësi këtij sundimi. Shumë shqiptarë u bënë politikanë dhe ushtarakë të shquar të perandorisë dhe të parapëlqyerit e sulltanit. Turqit nuk u afroheshin atyre për zotësi.

Jorga nuk harron të shënojë në veprën e vet faktin e rëndësishëm të krijimit, në fund të mesjetës, të formacioneve politike të Bushatllinjve dhe të Ali pashë Tepelenës. Këto ai i vështron si përpjekje të politikanëve shqiptarë për bashkimin e vendit dhe për formimin e një shteti unik. Sipas tij, ky qe një kontribut me rëndësi i myslimanëve shqiptarë në çështjen nacionale. Me këtë ai dëshiron të provojë dhe faktin se popullsia myslimane nuk ishte vegël e verbër e Turqisë, por i shërbente Shqipërisë.

Një vend të rëndësishëm i kushton Jorga Rilindjes Shqiptare, të cilën e quan Përtëritja shqiptare. Rilindjen tonë, që qe një vepër madhështore e shqiptarëve në të gjitha sferat sidomos të kryengritjeve shqiptare antiosmane dhe jo vetëm kulturore, siç pohon Jorga, i cili e thjeshtëzon atë; meritën kryesore për kthesën e madhe ia atribuon iluministëve shqiptarë të diasporës, ndërsa rilindasve të Shqipërisë për mungesë informacioni ua zvogëlon vlerat dhe Shqipërinë e paraqet si të papjekur për këtë epokë të rëndësishme.

Historianit të shquar dhe mikut të popullit shqiptar i dhembi zemra fort kur e pa Shqipërinë të sakatuar më 1913 nga shpata e Damokleut, që i ra mes për mes, dhe lëshoi një klithmë dëshpërimi e proteste kundër sadizmit imperialist të diplomacisë europiane, e cila as që donte t'ia dinte për të drejtat kombëtare të popujve dhe aspiratat e tyre për zhvillim e qytetërim. Shembulli më tipik i shpërfilljes së këtyre të drejtave qe populli shqiptar, më i lashti dhe më i virtytshmi i Europës, sipas tij. Ky pohim sa real aq dhe patetik shënon edhe mbylljen e librit. Autori i ka vënë veprës dhe një shtojcë me të dhëna për popullsinë në vilajetet e sanxhakët e përzier, ku dëshmohet qartë mbizotërimi i elementit shqiptar në mjaft krahina.

Studimet e Nikolla Jorgës për Shqipërinë dhe shqiptarët mbeten një burim i rëndësishëm e me vlera për ndriçimin e historisë sonë, sidomos të mesjetës dhe për mbrojtjen e autoktonisë dhe të vazhdimësisë së shqiptarëve në trojet e veta.

(Botohet e shkurtuar, nga parathënia e librit të sapodalë në qarkullim)

Kush është Nikolla Jorga

Nikolla Jorga (1871-1940), kjo figurë e shquar e Rumanisë, është një nga personalitetet më të spikatura europiane e botërore. Ai ka qenë historian, profesor universiteti, kritik letrar, memorialist, dramaturg, poet, orator dhe veprimtar shoqëror e politik në zë.

Pas studimeve të larta që i kreu në universitetin e Jashit (Rumani), i thelloi më tej dijet e tij në universitetet e Parisit, Berlinit, Lajpcigut. Diplomat e tij kishin vetëm vlerësime të shkëlqyera. Veprimtaria poliedrike dhe shumë pjellore e Jorgës, sidomos në fushën e historisë, etnologjisë, sociologjisë e të tjera, fitoi përmasa botërore dhe ai u konsiderua me të drejtë si një nga eruditët më të mëdhenj të shekullit XX. Jorga shkroi 1250 vëllime e broshura dhe 25.000 artikuj shkencorë.

Jorga ka qenë poliglot. Ai zotëronte në mënyrë të shkëlqyeshme disa gjuhë europiane. Falë edhe këtyre gjuhëve, ai përvetësoi gjithë ato njohuri shkencore, gjithë atë dije dhe grumbulloi një mal me fakte e burime në arkivat dhe bibliotekat me famë europiane.

Shkencën historike ai e konsideronte si një shkencë të humanizmit (pra, jo thjesht humanitare, siç është bërë zakon të quhet), që i mësonte popujt të urrenin egërsinë dhe tiranët, si një shkencë magistra vitae, që i mësonte njerëzit dhe bashkësitë njerëzore të njihnin vetveten në bazë të parimit fondamental sokratik. Pa këto vetënjohje nuk mund të kishte çlirim dhe përparim.

Në studimet e tij historike parapëlqeu studimin e historisë së popujve të Ballkanit. Historinë e këtyre popujve e shqyrtoi gjerësisht në veprat dhe artikujt e tij. Këta popuj, në kryqëzimin e qytetërimeve të lashta dhe të reja, kishin një histori të pasur e të larmishme, një dinamizëm historik, që të habiste. Për Jorgën Ballkani ishte një mozaik i rrallë etnish e popujsh, që e begatonin Europën. Por, me gjithë kontributin e dhënë në zhvillimin e tyre dhe të Europës, ata nuk ishin çliruar nga "mëkati fillestar", nga njëfarë armiqësie "zoologjike", nga njëfarë strabizmi etno-politik, që i bënte vend e pa vend ta shihnin shtrembër njëri-tjetrin. Por kjo është një dukuri universale.

Në kuadrin e kësaj pune të madhe kërkimore, Jorga ka zbuluar, më 1915, në bibliotekën "Laurentiana" të Firences, dokumentin e parë të gjuhës shqipe, "Formulën e pagëzimit" (1462), të shkruar nga bashkëpunëtori i ngushtë dhe këshilltari i Skënderbeut, kryepeshkopi i Durrësit, Pal Engjëlli. Pastaj botoi në gjuhën franceze veprën që do të analizojmë më poshtë.

Ai ishte anëtar i Akademisë së Rumanisë, anëtar i "Institutit të Francës", anëtar korrespodent i disa akademive në Romë, anëtar korrespodent i Akademisë së Pragës, të Varshavës, Stokholmit, Beogradit, Lajpcigut dhe Institutit të Venecias. Disa universitete me rëndësi, si: ai i Parisit, Oksfordit, Romës, Lionit, Strasburgut, Vjenës, Bratislavës etj. i dhanë titullin "Doctor Honoris Causa".

Jorga qe një personalitet i shquar shoqëror e politik. Në fillim të shekullit të shkuar, ai themeloi Partinë Demokratike Nacionale, që kishte mjaft veprimtarë dhe gëzonte shumë autoritet. Ka qenë deputet në parlamentin rumun dhe kryetar i tij pas Luftës I Botërore, ministër dhe kryeministër i Rumanisë në vitet '30 të shekullit XX. Por, në vitet e pushtimit nazist të Rumanisë dhe të qeverisë kuislinge të Antoneskut, Jorgën e luftuan si personalitet demokrat përparimtar e antifashist, prandaj dhe, në vitin 1940, e vranë agjentët e gardës së hekurt fashiste.

Shënim i Redaksisë:

Mbreti Zog I, me një vendim shtetëror, i ka dhuruar kolosit rumun, Nikolla Jorga një vilë në Sarandë, si shenjë miradijeje për atë që ai kishte bërë për historinë tonë. Pas vendosjes së regjimit komunist, pasardhësit e Jorgës nuk vunë këmbë në Shqipëri nga frika e raprezaljeve. Kjo vilë edhe sot e kësaj dite është në agjendën diplomatike mes Shqiperisë e Rumanisë, qe t'u kthehet të zotërve, pasi regjimet e pas-90-ës nuk ia kanë njohur këtë pronë trashgimtarëve të Jorga-s ose shtetit rumun i cili e kërkon si objekt muzeal.

___________________________

___________________________

Basha dhe Tujani denoncojnë aktin banditesk të dhunimit të zyrave të PLL

Sulmohen dhe grabiten zyrat e PLL

PLL kërkon me forcë gjetjen dhe ndëshkimin e autorëve të këtij akti të pashembullt e me synime të qarta politike, dhe u bën thirrje institucioneve të specializuara të shtetit që të marrin masa për evitimin e rasteve të ngjashme në të ardhmen.

Nga Astrit KOLA

Gramozin nuk e vranë - e therën...

Teksa shkruaj këto radhë, mes dhimbjesh shpirtërore mundohem të përfytyroj çastet e mbrame të jetës së Gramozit, mbytur bashkë me ëndrrat rinore në pellgun e gjakut.

Djaloshi me emrin simbolik, dha shpirt i veshur me flamurin kuqezi, dhe ky është kumti i së ardhmes së sigurt të popullit të tij, i lashtë sa edhe mali shqiptar në buzë të kufirit të vendosur përdhunshëm...

Gramoz Palushi veçse e lau me gjak flamurin e të parëve, në pamundësi për ta skuqur më tej.

Por ajo që më dhemb më shumë në këtë histori të përsëritur e që s'ka të sosur, është psikoza që më është ngulitur se Thika greke do të marrë edhe jetë të tjera shqiptarësh, në emër të një Kauze dhe një Urrejtjeje absurde. Sepse edhe monstra që i mori jetën Gramozit, përdori armën simbolike të shovenëve gjakatarë grekë - Thikën. Dhe nuk ka sesi mos të të vijnë ndërmend i madhi Papa Kristo Negovani, apo mijëra shqiptarët e therur si berra në Çamërinë shqiptare dhe në masakrat e panumërta të andartëve gjatë shekujve dhe atyre të ushtrive greke në luftërat me "grekun e parë, të dytë e të tretë". Gramozi u përzgjodh për t'u theruar e bërë kurban në altarin e Kryeperëndisë së andartëve të vjetër e të sotëm - Greqizmës.

Ai u shenjua për t'u therur edhe sepse kish emrin "provokues", të cilin shovinistët do të donin të mos e kish asnjë shqiptar, sepse ky emër flet shumë...

E çfarë mund të mendosh ndryshe, ku mëson se edhe mjekët e Zakintos i mbyllën derën dhe e lanë të jepte shpirt i veshur me qefinin-flamur. Dhe për këtë krim të përbindshëm, Kryehelsinkasi ynë (e që, për turp, mban emrin simbolik shqiptar), teksa foli për herë të parë pas 14 vjetësh të mbushura me krime barbare racistësh, kërkoi vetëm "heqjen" e bluzave të bardha për mjekët grekë, duke na tallur tek na kujtoi se ekziston edhe një formulë betimi e Hipokratit grek. Dhe kur tallet kështu "kampioni" i të Drejtave të Njeriut, që është njëkohësisht edhe njeriu që di më shumë se kushdo për historinë e barbarisë antishqiptare të grekëve, përse të mos tallen horrat e pushtetit aktual, që janë emëruar në Athinë.

Toskë-kryepolic-kryeshegerti i grekëve, na "siguroi" se shefi i tij grek Vulgar-aqis, e kish "siguruar" në telefon se Policia greke do t'i "siguronte shqiptarët nga rastet e shkëputura të dhunës", duke e "siguruar" njëkohësisht se "miqësia midis dy popujve tanë...".

Pas pak ditësh, vërtet që Policia greke e Vulgar-aqis (emër domethënës), na siguroi me masakra të reja dhe operacione "Fshesa".

Edhe Bashkim-Vëllazërimi (me grekët) na "siguroi" nga Ambasada shqiptare e Athinës me "sigurimet" që i kishin dhënë shefat grekë...

Edhe Bollano-"boleqëni" i Himarës, na "siguron" çdo ditë tek i mban "meshat"-mbledhje të Këshillit bashkiak në gjuhën greke dhe tek na siguron se do të shembë me fadroma shtëpitë e himariotëve shqiptarë, të cilët nuk pranojnë të vetëquhen grekë dhe që votuan hapur kundër tij. Bollano na siguron akoma më shumë, tek vazhdon të shesë trojet e pronarëve himariotë tek emisarët vorioepirotë dhe tek jep leje ndërtimi për niko-kolilët e Himarës, duke bllokuar me kryeneçësi ndërtimet e biznesmenëve himariotë dhe duke u tallur me protestat e tyre të organizuara.

Së fundmi na siguroi edhe "Gjenerali" Pirro Dhima, tek kumtoi se do të braktisë shtangën, për ta këmbyer me politikën, me anë të së cilës do të promovojë Kauzën vorioepirote.

Më në fund u bë i gjallë edhe më i fuqishmi i Greqisë, andarti Karamanlis, i cili, (pasi një botë e tërë dënoi dhunën raciste ksenofobe greke kundër shqiptarëve), foli dhe dënoi "dhunën". Po cilën dhunë more zotëri, të kujt...!!!

E për ta çuar deri në fund talljen, ai la policët grekë të vazhdonin masakrat mbi shqiptarët.

Por treguesi më kuptimplotë i trimërisë greke, është frika për të keqtrajtuar tifozërinë turke, pas shuplakës që Turqia i dha Greqisë në mes të Athinës.

Karamanlis dhe Vulgaraqis e dinë mirë se çfarë i pret nëse preket qoftë edhe një tifoz turk, dhe i mbushin poturet thjesht nga mendimi për ndonjë incident të mundshëm. Ndaj edhe morën masa sigurie absolute, ashtu sikundër gjatë Olimpiadës. Por me shqiptarët e kanë të lehtë të sillen si terroristë, sepse janë të sigurt se do të mbeten e vlerësohen si trashëgues të denjë të "Demokracisë së Antikitetit" grek.

Edhe kësaj here, si gjithmonë, ai që heshti më shumë, si të kish vdekur, ishte "njeriu i Zotit" Anastas Janullatos, i cili është betuar të rrëfejë e qajë, edhe pas 2000 vjetësh, krimin monstruoz të torturimit dhe Kryqëzimit të Krishtit.

A nuk janë edhe shqiptarët bij të Zotit, (sikundër edhe Jezui), për "Kauzën e Paqes" të të cilëve Janullatos ka "sakrifikuar" një jetë të tërë nën veladon??!

Nëse do të kishte vrasje ndërgjegjeje, Kryepeshkopi do ta merrte mundimin dhe guximin për të bërë një meshë përshpirtjeje për Gramoz Palushin e të tjerë djem shqiptarë, para besimtarëve të së njejtës kombësi. Por ai nuk e bën dot, sepse nuk ia ndjen shpirti dhe nuk e lënë. E kësisoj del qartë se misioni i tij nuk është Paqja, as Ati, as Biri dhe as Shpirti i Shenjtë, por Greqizma që ka marrë përsipër të mbjellë në tokën shqiptare.

Pas reflektimesh të pafundme për marrëdhëniet tragjike shqiptaro-greke, më rezulton se shqiptarëve nuk u vjen e keqja nga populli i thjeshtë grek, i cili është besimtar i Zotit dhe e do Paqen. Kanë qenë grekët e thjeshtë ata që pritën, strehuan dhe punësuan emigrantët shqiptarë.

Qeveritë antishqiptare të Greqisë, kurrë nuk janë merakosur për emigrantët shqiptarë, të cilët janë punësuar nga taksapaguesit e thjeshtë grekë. Përkundrazi, ato kanë marrë miliarda dollarë e euro ndihma nga BE, për gjoja "politikat e emigracionit ekonomik".

Të gjitha qeveritë greke, pa përjashtim, janë shquar për Operacione Fshesa ndaj emigrantëve shqiptarë dhe për inkurajimin e hapur apo të fshehur të krimeve të zyrtarëve dhe institucioneve të tëra shtetërore ndaj tyre. Madje shpesh, kriminelët antishqiptarë jo vetëm që nuk i kanë dënuar, por i kanë shpallur edhe heronj. Dhe këtë do të bëjnë sërish.

Nëse qeveritë greke kanë punësuar ndoca shqiptarë, ata do të jenë padyshim emisarë-spiunë të Greqizmës midis emigrantëve tanë në Greqi. Të punësuarit e tjerë i kanë emëruar në sektorët strategjikë të administratës së Gubernës koloniale greke në Tiranë, ndërsa kryeshërbëtorët i kanë punësuar në politikën shqiptare.

Populli i thjeshtë grek nuk mund të ketë urrejtje për shqiptarët, sepse ndryshe do shkalloja duke besuar se edhe 4 milionë arvanitët i urrejnë bashkatdhetarët. Shumë emigrantë pohojnë se vëllezërit arvanitas i punësojnë jo vetëm për t'i ndihmuar ekonomikisht, por edhe për të mësuar, fshehurazi, gjuhën e të parëve.

Gramozin dhe të tjerë i therën, i dogjën me napalm e i vranë ithtarët e Megalidhesë dhe antishqiptarizmës, që janë e do të jenë kurdoherë në pushtet në Greqinë fqinje.

Dhe kjo më tmerron e më bind gjithnjë e më shumë se krime të tjera rrënqethëse na presin. Pas tyre do të vijnë deklaratat e "miqësisë" dhe justifikimet për "ngjarje sporadike e spontane". Dhe përsëri do të vijojë i njejti avaz.

Deri kur? Deri kur të kemi shqiptarë të vërtetë mbi krye. Natyrisht, jo shqipfolës dhe "skipëtarë të kuluar".

Ndoshta, deri kur të vijë ajo ditë, këngën e moçme "... qysh se kem dreqin kojshi...", do ta këndojmë "... qysh se kem dreqin n'djep e n'gji...".

Spahiu takohet me Mbretin bullgar Simeon II

Kryetari i PLL është takuar me mbretin e Bullgarisë Simeon II, gjatë një turi vizitash në këtë vend në gjirin e një delegacioni shtetëroro-parlamentar, në datat 10-11 shtator 2004. Ky takim i Spahiut me mbretin bullgar (njëkohësisht kryeministër i Bullgarisë) është i treti në radhë pas dy takimeve të mëparshme të zhvilluara më 13 shkurt 2002 në Bullgari dhe më vonë në vitin 2003 kur Simeon II erdhi për vizitë zyrtare në Shqipëri në krye të qeverisë bullgare.

Në këtë vizitë të fundit, Spahiu ishte pjesëtar i një delegacioni të gjerë që kryesohej nga presidenti Alfred Moisiu, Ministri i Punës dhe i Çështjeve Sociale, Engjëll Bejtja dhe deputeti i PS z.Musa Ulqini.

Në programin e kësaj vizite dyditore ishin parashikuar dhe u zhvilluan bisedime mes dy presidentëve dhe delegacioneve, takime me Kryeministrin Simeon Sakskoburgotski (Mbreti Simeon II), me Kryetarin e parlamentit bullgar, Gerxhikov si dhe u nënshkrua një marrëveshje për bashkëpunim në fushën sociale mes dy vendeve nga të dy ministrat përkatës. Për palën shqiptare protokolli u nënshkrua nga Ministri i Punës dhe i Çështjeve Sociale, Engjëll Bejtja dhe për atë bullgare nga Ministrja Hristina Hristova.

Sipas njoftimeve zyrtare nga zyra e presidencës, "për nder të Presidentit Moisiu Kryeministri bullgar Simeon Sakskoburgotski dha më datë 10 shtator një drekë në restorant "Krimea" në Sofje. Merrnin pjesë anëtarët e delegacionit shqiptar si dhe diplomatë të Ministrisë së Punëve të Jashtme bullgare. Gjatë drekës, e cila kaloi në një atmosferë të ngrohtë dhe miqësore u biseduan për zhvillimin e mëtejshëm të marrëdhënieve dypalëshe dhe veçanërisht për shfrytëzimin e mundësive, që krijohen nga projektet me karakter rajonal në interes të vendeve tona."

Sipas të njëjtit bruim, "Presidenti Moisiu pati një takim të shkurtër dhe me Ministrin e Jashtëm bullgar, Sollomon Pasi, në aeroportin e Sofjes. Aktualisht Bullgaria ka kryesinë e presidencës së radhës së OSBE-së dhe Ministri Pasi është kryetar i saj."

Delegacioni shqiptar u prit në një takim edhe nga Kryetari i Kuvendit të Bullgarisë Ognjan Gerxhikov.

Moisiu, kokë më kokë me presidentin bullgar?

Në një njoftim për mediat të presidencës shqiptare thuhet se "Presidenti i Republikës, Alfred Moisiu, zhvilloi një takim kokë më kokë me Presidentin bullgar Georgi Parvanov në zyrën e këtij të fundit në Sofje. Të dy presidentët kanë pasur kontakte dhe janë takuar disa herë në aktivitetet me karakter rajonal e ndërkombëtar, por kjo është hera e parë që bisedimet zyrtare në kuadër bilateral zhvillohen në një nga kryeqytetet tanë. Tematika e bisedimeve është bërë e njohur në një konferencë shtypi të përbashkët të dy Presidentëve, z. Moisiu dhe z. Parvanov."

Në deklaratën e tij për shtypin z.Moisiu shprehet se: "Megjithëse kohërat e luftërave dhe konflikteve i kemi lënë pas, akoma mbeten probleme që duhet të gjejnë zgjidhje, sikurse është përcaktimi i statusit përfundimtar të Kosovës, që dhe ajo të bëhet pjesë e proceseve integruese në rajon me të ardhme në familjen evropiane. Ne kemi përshëndetur hapjen e Zyrës së përfaqësisë së Bullgarisë në Kosovë, si një hap konkret e kontribut pozitiv për përmirësimin e mëtejshëm të klimës së marrëdhënieve ndërrajonale."

Më tej deklarata thotë se "Ne, unë me kolegun e mikun tim presidentin Parvanov shprehëm mendimin e përbashkët për shfrytëzim të mundësive të mëdha për bashkëpunim në kuadër të nismave rajonale, ku ne aderojmë, duke u kushtuar vëmendjen e duhur hartimit të projekteve ekonomike rajonale, si tregu rajonal energjetik, ndërtimit të linjës së tensionit të lartë 400 kw ndërmjet Shqipërisë, Bullgarisë dhe Maqedonisë, projektet për naftësjellësin Burgas- Vlorë, Korridorit 8, linjës hekurudhore, etj.".

"Në përfundim të deklaratës për shtypin z.Moisiu falenderoi Presidentin Parvanov për pranimin e ftesës për të marrë pjesë në Konferencën që do të organizohet në muajin Dhjetor në Tiranë lidhur me tolerancën dhe harmoninë fetare në vendin tonë. Gjithashtu në kuadër të marrëdhënieve dypalëshe Presidenti Moisiu ftoi kolegun e tij bullgar të zhvillojë një vizitë zyrtare në Tiranë," thuhet në deklaratën e presidencës.

N.Kolgjini

Kryetari i PLL Spahiu takon presidentin Ibrahim Rugova

Spahiu: PLL do të vazhdojë të kontribuojë në maksimumin e saj për Pavarësinë e Kosovës

Presidenti i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova zhvilloi më 9 shtator një takim pune në Rezidencën e Familjes Mbretërore me Mbretin Leka I-rë, ku të pranishëm ishin Princi Leka, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu dhe deputetët e Grupit parlamentar të LZHK. Kryelegalisti Spahiu në fjalën e tij u shprehu mirëseardhjen z.Rugova dhe anëtarëve të delegacionit që e shoqëron, si dhe bëri vlerësimet dhe urimet për vizionin e tij dhe qendrimin konsekuent për pavarësimin e Kosovës. Spahiu theksoi se PLL ka qenë, është dhe do të jetë e vendosur për t'i kontribuar Çeshtjes kombëtare dhe në veçanti pavarësimit të Kosovës.

"Ne kemi patur një kosto jo të vogël politike për qëndrimet tona përsa u përket trojeve etnike, por megjithatë nuk mund të pranojmë që të shkelen pafundësisht të drejtat e shqiptarëve, në emër të stabilitetit të këtij rajoni", - u shpreh z.Spahiu. "Ne jemi të bindur se, sa më shpejt të arrihet Pavarësia e Kosovës, aq më shumë do të ndihmonte në stabilitetin e rajonit".

Spahiu u ndal edhe në zgjedhjet e ardhshme në Kosovë. Ai tha se ato janë të një rëndësie të veçantë, si për shqiptarët e Kosovës, ashtu edhe për ndërkombëtarët. "Realisht ne kemi se ç'mësojmë nga Kosova përsa u përket zgjedhjeve, pasi zgjedhjet e zhvilluara deri tani në Kosovë, si për pushtetin qendror edhe për atë vendor, kanë qenë brenda standardeve demokratike dhe të pranuara nga të gjitha palët konkurruese", është shprehur z.Spahiu. "Madje, - i ka ndërmendur z.Rugova se, - ju keni qenë mjaft bujar edhe me partitë e tjera, kur i keni bërë thirrje popullit të mos votojnë vetëm për LDK, por edhe për partitë e tjera". "Fatkeqësisht, në Shqipëri ngjet e kundërta. Këtu votat manipulohen dhe për rrjedhojë nuk dalin pushtete legjitime".

"Por nisma dhe drejtimi i LZHK nga vetë Mbreti Leka I, - ka thënë Spahiu - është mirëpritur nga shumica e shqiptarëve, dhe na jep shpresë që edhe në Shqipëri, mbas zgjedhjeve parlamentare, të kemi një qeveri të dalë si produkt i votës së lirë".

Spahiu ka nënvizuar se "kjo do të ishte shumë e dobishme jo vetëm për Shqipërinë, por edhe për Kosovën e hapësirën tjetër shqiptare". "Sepse sa më i fortë të jetë shteti shqiptar, aq më me ndikim do të jetë ky në procesin e pavarësimit të Kosovës".

Z.Rugova në fjalët e tij ka shprehur vlerësimet e qendrimeve politike të Legalitetit, si brenda vendit edhe në diasporë.

"Atdheu"

Me kërkesën e kryetarit të PLL, Kuvendi i Shqipërisë mban një minutë heshtje zije në nderim të Gramoz Palushit, që u vra me flamur në duar

Spahiu: Gramozi u vra si flamurtar

Sesioni i ri parlamentar filloi ditën e hënë, më datën 6 shtator 2004, me mbledhjen e Byrosë së Kuvendit. Kryetarët e grupeve parlamentare të opozitës, në fjalën e tyre denoncuan dhunën policore dhe raciste greke ndaj emigrantëve shqiptarë, ku mbeti i vrarë Gramoz Palushi dhe u plagosën disa dhjetëra të tjerë. Ata njëzëri kërkuan që Kuvendi i Shqipërisë të dalë me një deklaratë zyrtare në lidhje me dhunën e ushtruar ndaj emigrantëve shqiptarë në Greqi.

Përfaqësuesit e maxhorancës u munduan të shmangnin formulimin dhe miratimin e deklaratës zyrtare, duke thënë se Ministria e Jashtme ka dalë me një deklaratë dhe nuk është e nevojshme që, për të njejtin problem, të shprehet edhe Kuvendi. Por insistimi i kryetarëve të grupeve parlamentare si Topi, Spahiu, Ndoka, Mediu dhe Laço, mundësoi futjen në rendin e punimeve të kësaj dite të deklaratës, për t'u lexuar e miratuar në seancën plenare të pasditës.

Byroja gjithashtu miratoi edhe kalendarin dyjavor të punimeve të Kuvendit.

Seanca plenare e pasditës, filloi në orën 18.00. Sesionin e ri parlamentar e hapi kryetari i Kuvendit z.Servet Pëllumbi. Menjëherë pas fjalës së kryetarit të Kuvendit Servet Pëllumbi, kërkoi dhe e mori fjalën kryetari i Grupit parlamentar të PLL z.Ekrem Spahiu, i cili ndër të tjera tha: "Fitorja e ekipit kombëtar shqiptar të futbollit ndaj përfaqësueses së Greqisë, ditën e shtunë, më datë 4 shtator 2004, shënoi dy momente të rëndësishme: Së pari, përveç ekzaltimit të ligjshëm të shqiptarëve për fitoren, u shfaq me madhështi shqiptarizma e shqiptarëve në Shqipëri, trojet etnike e diasporë, kudo ku ata punojnë e jetojnë. Mbarë shqiptarët, duke festuar fitoren kundër fqinjëve kampionë të Evropës, u bashkuan rreth flamurit tonë kombëtar.

Së dyti, u shfaq në sytë e gjithë botës, racizmi i egër grek ndaj shqiptarëve.

Grekët nuk i ka shqetësuar Gramoz Palushi, por i ka tërbuar flamuri shqiptar në duart e tij. Pra Gramozi u vra me flamurin shqiptar në gjoks dhe trup, si flamurtar i vërtetë. Prandaj propozoj që Kuvendi i Shqipërisë të mbajë një minutë heshtje në nderim të djaloshit Gramoz Palushi, që dha shpirt me flamur në dorë".

Kryetari i Kuvendit, duke u mbështetur në argumentet e z.Spahiu, ftoi deputetët e pranishëm që të mbanin një minutë heshtje në kujtim të Gramoz Palushit.

***

Pasi Kuvendi mbajti një minutë heshtje zije, kryetari i Komisionit të Politikës së Jashtme z.Ilir Zela, lexoi deklaratën në emër të Kuvendit e cila u aprovua me unanimitet.

Deklarata fillonte me shprehjen e keqardhjes për ngjarjet e ndodhura në Greqi, pas fitores së Kombëtares sonë në stadiumin "Qemal Stafa". Duke shprehur keqardhjen për ngjarjet e ndodhura, Zela theksoi në deklaraten e tij se Kuvendi shqiptar i dënon ashpër akte të tilla dhune, sidomos vrasjen e emigrantit Gramoz Palushi. Kuvendi i Shqipërisë shpreh keqardhjen e tij të thellë për këto shfaqje, që janë në kundërshtim me frymën e miqësisë dhe të bashkëpunimit qe duhet te karakterizoje marredheniet mes dy vendeve dhe popujve tane, - thuhej ne deklaraten e ligjvenesve shqiptare. "Kuvendi ka bindjen se marrëdhëniet e mira me Greqinë janë të rëndësishme dhe me interes për të dy vendet, por ato asnjëherë nuk do të jenë të qëndrueshme dhe afatgjata pa respektimin reciprok të të drejtave dhe dinjitetit të shtetasve të të dy vendeve"

Duke e cilesuar festimin e fitores se kombetares shqiptare si nje akt normal dhe mese te justifikueshem, Zela u shpreh se "ashtu siç festuan greket ne Portugali ashtu edhe në çdo cep të globit pa asnje pasoje mbi ta me rastin e fitores se Kampionatit Evropian, dhe shqiptaret kudo kane te drejten t'i gezohen fitores se tyre dhe në çdo rast atyre t'u njihet e drejta per t'u mbledhur, festuar apo protestuar, duke respektuar ligjet e vendit ku ata jetojne e punojne ndershmerisht". Duke e konsideruar kete akt si jo normal, në deklaratë thuhej qarte se ishte Shqiperia ajo qe ndikoi në mbarevajtjen e Lojerave Olimpike qe u mbajten pak kohe me pare ne shtetin fqinj. Ne emer te parlamentit, Zela kerkoi qe strukturat e shtetit grek te ndermarrin akte konkrete ndaj atyre qe ushtruan dhune mbi shqiptaret, ne menyre te veçante nxjerrjen para drejtesise se vrasesit te emigrantit shqiptar Gramoz Palushi.

"Aktivitetet sportive janë ura të ndërtimit të miqësive dhe jo të akteve të ksenofobisë, urrejtjes apo racizmit, ashtu siç qenë edhe Lojërat Olimpike të zhvilluara në Athinë, për mbarëvajtjen e të cilave Shqipëria dhe emigrantët shqiptarë dhanë kontributin e tyre", - përfundon deklarata.

Pas kësaj deklarate ishte kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, që kërkoi një minutë heshtje në nderim të emigrantit shqiptar. Deputeti republikan, Garuli, tha më tej se duhet kërkuar nga shteti shqiptar që të mos qëndrojë indiferent ndaj ngjarjeve të tilla, duke fajësuar njëkohësisht shtetin për pamundësinë që u krijon shtetasve të vet që të punojnë në atdhe.

Deklaratë për mediat e Partisë Lëvizja e Legalitetit për masakrën e 4 shtatorit ndaj shqiptarëve

Denoncojmë shërbëtorët grekë të qeverisë Nano

Partia Lëvizja e Legalitetit shpreh keqardhjen e saj të thellë për vrasjen e një të riu shqiptar nga racistët grekë dhe plagosjen rëndë të disa të tjerëve.

PLL dënon këto akte kriminale e raciste dhe fajëson për to qeveritarët grekë dhe mëkëmbësit e tyre në Tiranë, të cilët mbajnë qendrime identike me ato të qeverisë greke.

PLL deklaron, me përgjegjësi të plotë, e bazuar në fakte të njohura botërisht, se dhuna e krimet e kryera ndaj emigrantëve shqiptarë natën e 4-5 shtatorit 2004, është e nxitur dhe e sponsorizuar nga qeveritarë grekë, të cilët ushqejnë ndjenja armiqësie ndaj shqiptarëve, që shkojnë deri në racizëm të skajshëm. Justifikimet e tyre se vrasja e të riut Gramoz Palushi, dhe plagosja e të tjerëve, janë kryer nga njerëz të papërgjegjshëm, janë sa të neveritshme, aq edhe diskredituese për një trupë qeveritare. Të gjithë i kanë parë pamjet e transmetuara nga televizionet e huaja, shqiptare dhe greke, se policia greke ka ushtruar një terror të vërtetë mbi emigrantët shqiptarë që festonin paqësisht nëpër sheshe. Deklarata e qeverisë greke se "dënojmë aktet e dhunës" synon të vërë në të njëjtin plan si kriminelin, edhe viktimën.

Ne rikujtojmë me këtë rast se qeveritarët grekë kishin deklaruar para 4 shtatorit se i kishin marrë të gjitha masat për të parandaluar incidentet për çfarëdo skenari që do të rridhte nga rezultati i ndeshjes. Grekët zhvilluan një olimpiadë botërore pa asnjë incident, dhe kjo tregon se i kanë mundësitë. Ndërsa në rastin në fjalë kemi të bëjmë me një skenar të qëllimshëm antishqiptar.

PLL kërkon që ideatorët, frymëzuesit dhe ekzekutuesit e këtyre akteve të dalin para drejtësisë e të marrin dënimin e merituar. Ne ruajmë bindjen se një gjykatë e paanshme do të nxirrte zbuluar qeverinë greke, dhe do të hidhte dritë mbi faktin se racizmi grek nxitet dhe mbështetet nga segmentet më të fuqishme të shtetit dhe Kishës greke.

PLL rezervon të drejtën të konsiderojë si bashkëpunëtorë të qeverisë greke, edhe disa krerë dikasteresh të qeverisë Nano, me vetë kryeministrin në krye, për sa kohë që deklaratat dhe veprimet e tyre janë në sintoni me ato të qeveritarëve grekë. Kjo shihet edhe në deklaratat e dy ministrive, të Kastriot Islamit dhe të Igli Toskës, të cilat duket sikur kanë përkthyer në shqip deklaratën e zëdhënësit të Qeverisë greke, Theodoros Roussopoulos. Ndërsa kryeministri Nano, i cili reagon për çdo deklaratë që bëhet nga opozita, "çuditërisht" e ka mbyllur gojën dhe nuk prononcohet për ngjarje të tilla, të cilat janë mjaft sinjifikative në marrëdhëniet Shqipëri-Greqi.

Tiranë më 06.09.2004

Ata që vdesin për flamur dhe Atdhe, përkujtohen përjetësisht

Legalistët, ngushëllime në familjen Palushi

Më datë 07.09.2004, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha dhe drejtori i Departamentit të Organizimit z.Nevruz Ndregjoni, bënë një vizitë ngushëllimi në familjen e emigranitit shqiptar Gramoz Palushi, i cili u masakrua barbarisht nga racistët grekë në ishullin Zakintos, vetëm sepse i veshur kuqezi dhe me flamurin kombëtar në dorë festonte fitoren e ekipit kombëtar të futbollit ndaj përfaqësueses së Greqisë, e cila dy muaj më parë u shpall kampione e Evropës. Gjatë vizitës në këtë familje të varfër, kryelegalisti Spahiu i shprehu z.Halil Palushi, babai i të ndjerit, ngushëllimet më të thella në emër të PLL, duke theksuar ndër të tjera se "dhimbja është e përzjerë me krenarinë". "Dhimbja është se ju humbët djalin në moshën e rinisë, ndërsa krenaria është se djali juaj u vra si flamurtar, me flamurin shqiptar në dorë. Dhimbja juaj ndahet me dhimbjen e të gjithë shqiptarëve, kudo që jetojnë, në Shqipëri e jashtë saj".

Z.Halil i shprehu kryetarit Spahiu falenderimet më të sinqerta, duke shtuar: "Ju i kërkuat Kuvendit të Shqipërisë, të mbajë një minutë heshtje zije në nderim të djalit tonë. Kjo na ka lehtësuar dhimbjen dhe ndjehemi edhe më krenarë për djalin tonë, që u vra nga racizmi grek".

Në bisedën e ngrohtë me familjarët e Gramoz Palushit, drejtuesit e lartë të PLL shprehën edhe ngushëllimet e mbarë legalistëve shqiptarë për këtë humbje të rëndë për familjen dhe të afërmit. Njëkohësisht ata përcollën edhe mesazhet e solidaritetit njerëzor e atdhetar të legalistëve me familjen Palushi, në këto çaste tragjike, ku edhe njëherë u shpërfaq me madhështi krenaria, kurajo dhe traditat më të shkëlqyera shqiptare.

Në fund të vizitës, familjarët dhe të afërmit falenderuan drejtuesit legalistë për ngushëllimet e sinqerta dhe praninë e tyre në këto çaste të dhimbshme për ta.

Korresp. i "Atdheu"

PLL do ta vazhdojë misionin historik, pavarësisht skenarëve për asgjësimin e saj

Basha: Legalistët nuk i tremben terrorit

Paraditën e së shtunës, më datë 11 shtator 2004, N/kryetari i PLL z.Murat Basha dhe Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, dhanë një konferencë për shtyp në Selinë e PLL. Thelbi i prononcimit të tyre kishte të bënte me aktin banditesk të shkatërrimit dhe grabitjes së selisë së PLL të Degës Elbasan, nga banda kriminelësh ende të paindentifikuara.

Në deklaratën e tyre për shtyp, drejtuesit e lartë legalistë shprehën indinjatën e thellë për aktin banditesk të tonton-makutëve shqiptarë, me prapavijë thellësisht politike dhe në momentin kur PLL është e angazhuar më shumë se kurrë në përmbushjen e misionit historik, si partia veterane e pluralizmit dhe parlamentarizmit shqiptar dhe si pararendëse e Demokracisë që, të gjithë, pretendojmë se duam të ndërtojmë.

Në fjalën e tyre drejtuesit legalistë theksuan se ky akt synon terrorizimin e legalistëve dhe shkëputjen e tyre nga Mbreti, çka ata e lidhën me qytetin e Elbasanit dhe vizitën e para disa ditëve të NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve në këtë qytet-metropol të atdhetarisë, kulturës dhe qytetërimit të lashtë shqiptar. Ata shprehën bindjen e thellë se ky akt i shëmtuar synonte grabitjen e dokumentacionit të Degës së PLL Elbasan dhe shkatërrimin e infrastrukturës së saj.

Në vijim të fjalës së tyre, drejtuesit legalistë shprehën bindjen e thellë se ky akt jo vetëm që nuk mund t'i trembë PLL dhe legalistët, por i ndërgjegjëson akoma më shumë ata për rëndësinë e misionit historik që kanë marrë përsipër, madje u shton vendosmërinë për intensifikimin e luftës politike në të ardhmen, në interes të Demokracisë dhe prosperitetit të shqiptarëve.

Më pas, z.Basha dhe drejtuesit e tjerë iu përgjigjën pyetjeve të shumta të gazetarëve, lidhur me zhvillimet aktuale politike dhe qëndrimet e mëtejshme të PLL, në parlament dhe në të gjithë jetën politike shqiptare.

Korresp. i "Atdheu"

Basha dhe Tujani denoncojnë aktin banditesk të dhunimit të zyrave të PLL

Sulmohen dhe grabiten zyrat e PLL

PLL kërkon me forcë gjetjen dhe ndëshkimin e autorëve të këtij akti të pashembullt e me synime të qarta politike, dhe u bën thirrje institucioneve të specializuara të shtetit që të marrin masa për evitimin e rasteve të ngjashme në të ardhmen.

Deklaratë për mediat

PLL shpreh sot indinjatën e saj të thellë për aktin banditesk të thyerjes dhe shkatërrimit të zyrës së Degës së PLL Elbasan. Ky terror, i denjë për republikat e bananeve dhe falangat e gangsterëve politikë, ndodhi vetëm disa ditë pas vizitës së suksesshme të NMT Leka I-rë në këtë qytet të traditave atdhetare e kulturore.

Ky akt i pashembullt kriminal, synon të trembë legalistët elbasanas dhe të rrënjosë psikozën se Elbasani është bastion i komunistëve, neokomunistëve dhe tregtarëve të flamujve, që me kameleonizmin politik mundohen të mbijetojnë e zbatojnë misionin që u kanë ngarkuar.

Por historia, tradita, e sotmja dhe e ardhmja e këtij metropoli të qytetërimit shqiptar, nuk mund të bashkëjetojnë me ideologjitë dhe praktikat më obskurantiste që ka njohur qytetërimi shqiptar dhe ai mbarëbotëror.

Me këtë akt, autorët kanë synuar të shkëpusin lidhjet e Mbretit Leka me PLL dhe legalistët, në vazhdën e përpjekjeve për të izoluar dhe penguar Mbretin në nismën e Tij historike.

PLL është e ndërgjegjshme për faktin se qëllimi i armiqve të saj dhe të Kombit shqiptar, është shkatërrimi me çdo mjet i partisë më të vjetër historike dhe njëkohësisht pararendëse e demokracisë shqiptare.

Atentati mbi zyrën e Degës së PLL Elbasan, e cila ndodhet në të njejtën godinë me zyrat e partive të tjera parlamentare, ka patur si objektiv vetëm PLL dhe grabitjen e dokumentacionit të rëndësishëm të saj. Këtë skenar terrorist - me prapavijë Jakat e Bardha - do ta kishte zili edhe Koçi Xoxe e Kadri Hazbiu.

PLL kërkon me forcë gjetjen dhe ndëshkimin e autorëve të këtij akti të pashembullt e me synime të qarta politike, dhe i bën thirrje institucioneve të specializuara të shtetit që të marrin masa për evitimin e rasteve të ngjashme në të ardhmen.

PLL është e bindur se ky sulm banditesk është vetëm fillimi i zbatimit të skenarit kobzi, që filloi me artikulimin e tezës së shkrirjes dhe përfundimit të misionit politik, deri tek shkatërrimi me dhunë i infrastrukturës së saj.

PLL dhe mbarë legalistët, jo vetëm që nuk tremben nga sulme të tilla, por ndërgjegjësohen akoma më shumë për misionin historik që kanë marrë përsipër të realizojnë.

11.09.2004

Kryelagalisti Spahiu zhvilloi një takim pune në komunën Bushtricë të Kukësit, që drejtohet nga PLL

Spahiu: Ne dimë t'i mbajmë premtimet ndaj elektoratit

Banorët e Komunës së Bushtricës në rrethin e Kukësit, pritën me interesim të jashtëzakonshëm kryetarin e PLL z.Spahiu, më datë 3 shtator 2004.

Mirëseardhjen kryelegalistit ia uroi kryetari i Komunës z.Shahir Sula, duke e falenderuar personalisht në emër të tij, por në veçanti i shprehu respektin e gjithë banorëve të kësaj komune për qëndrimet konsekuente të mbajtura në Kuvendin e Shqipërisë. Duke e marrë fjalën, z.Spahiu fillimisht shprehu falenderimet për mikëpritjen bujare dhe njëkohësisht edhe respektin më të thellë për banorët e kësaj komune për pjesëmarrjen e tyre në këtë takim, por mbi të gjitha për votën e dhënë për përfaqësuesin e PLL z.Shahir Sula më 12 tetor dhe për besimin tek alternativa legaliste. Pasi evokoi traditat e shquara atdhetare të kësaj treve, z.Spahiu kaloi natyrshëm në shkakun e kësaj vizite në këtë komunë ndër më problematiket e rrethit të Kukësit, që ishte bashkëbisedimi për hallet që e shqetësojnë këtë zonë të thellë malore e tejet të privuar nga investimet dhe shërbimet publike nga më elementaret. Në fjalën e tij, ndër të tjera kryelegalisti Spahiu theksoi: "Kryetari i Komunës suaj, z.Shahir Sula, është një administrator i zoti, me përvojë, i përkushtuar, i ndershëm dhe ndër bijtë më të mirë të kësaj treve. Pikërisht për këtë arsye ju e votuat atë dhe sot ai është kryetar i Komunës suaj. Unë jam i bindur se z.Sula ka punuar dhe do të punojë me ndershmëri, por përsëri kjo nuk mjafton për të zgjidhur hallet tuaja të shumta. Unë e di që ju keni mungesa të një shërbimi të kualifikuar shëndetësor, mungesë mjekësh, e deri tek mungesat e theksuara të kushteve më minimale për një proces normal mësimor, për shkak të amortizimit të godinave të shkollave dhe mjeteve mësimore dhe për mungesë të mësuesve të kualifikuar. Ju keni mungesë të rrugëve brenda komunës, madje ju mungon edhe xhamia. Shumë nga këto mungesa vijnë edhe për faktin se ju keni votuar për një përfaqësues të opozitës, si z.Shahir, dhe socialistët, që kanë centralizuar gjithçka si në kohën e diktaturës, në planifikimet e fondeve buxhetore ju shohin juve me syrin e njerkës. Por po kaq i vërtetë është edhe fakti se edhe në njësitë e pushtetit vendor ku ata kanë fituar, gjendja është po kaq e vështirë. Mungojnë invëstimet dhe politikat e zhvillimit. Dhe kjo jo sepse ata i diferencojnë dhe nuk duan, por sepse nuk munden, ngaqë janë të dështuar në qeverisje, dhe kjo manifestohet në mungesa të mëdha të fondeve për investime. Unë kam ardhur jo vetëm të bashkëbisedoj me ju për hallet tuaja, por edhe t'ju bëj të ditur se kemi arritur me shumë përpjekje që të fusim në rrugën e planifikimit disa investime, si përshembull për rrugën e komunës, me një fond prej 120 milionë lekësh në bashkëpunim me FZHSH dhe një fond prej 60 mijë dollarësh me Komunitetin Mysliman për ndërtimin e një xhamie në qendër të komunës. Gjithashtu, sipas kërkesës suaj, kemi mundësuar planifikimin e vendosjes së një antene nga AMC për shërbimet celulare. Po kështu arritëm që, në bashkëpunim me drejtues të KESH, të vendosim një transformator të madh me fuqi 100 Megavat".

Në takim morën pjesë mjaft banorë të komunës, mbi 100 vetë, nëpunës të administratës së komunës, stafi mësimor i shkollës dhe kryepleqtë e fshatrave të kësaj komune. Gjatë bashkëbisedimit e mrën fjalën shumë intelektualë, si Rifat e Tefik Gërbolli, Hasan Dragoshi etj., të cilët shprehën lirshëm bindjet dhe mendimet e tyre politike. Por që të gjithë ranë në një emërues të përbashkët - në evidentimin e faktit që z.Spahiu ishte i pari politikan që vinte pas votimeve dhe premtonte ndihmë konkrete, ndërkohë që politikanët e tjerë ishin dukur në këto anë vetëm gjatë fushatave, ku kishin premtuar shumë dhe nuk kishin bërë asgjë.

Bashkëbisedimi i ngrohtë zgjati shumë orë dhe u ndërpre me vështirësi, pasi banorët e komunës së Bushtricës kishin shumë gjëra për të sqaruar dhe ishin të etur të dëgjonin nga goja e kryelegalistit Spahiu të vërtetat dhe tendencat e zhvillimeve më të fundit në vend. Më në fund takimi u mbyll me shtrëngim duarsh dhe me premtimin e ndërsjelltë për t'u takuar sërish në të ardhmen, çka edhe z.Spahiu e premtoi me kënaqësi.

***

Gjatë kthimit, në rrugën që përshkon komunën Kolesian, z.Spahiu zhvilloi një takim edhe me drejtues të pushtetit vendor, kryepleq dhe banorë të kësaj komune, të cilëve u premtoi që në bashkëpunim me Komunitetin Mysliman Shqiptar, të ndërtohet një xhami me një fond prej 60 mijë dollarë.

Gjatë këtyre takimeve, kryelegalisti Spahiu shoqërohej nga kryetari i Degës së PLL Kukës z.Halit Muçmata, nga sekretari Organizativ i Degës z.Xhevdet Sopi dhe nga ish kandidati i PLL për kryetar në komunën Shtiqën, biznesmeni Islam Basha.

Korresp. i "Atdheu"

Zhvillohet mbledhja e komitetit drejtues të PLL dega Tiranë

PLL Tiranë, angazhime konkrete

Dje (e shtunë dt.11) u zhvillua mbledhja e parë për muajin shtator e Komitetit Drejtues të PLL dega Tiranë ku u analizua puna e bërë dhe detyrat e lëna që nga mbledhja pararendëse. Në këtë mbledhje të drejtuar nga kryetari z.Kamberi u mbajt një raport në emër të degës të përgatitur nga kryesia e degës, i cili pasqyronte punën e mirë organizative të bërë me rastin e ceremonisë mortore të MS Mbretëreshës Suzana dhe angazhimin maksimal të mjaft prej aktivistëve të dalluar të degës së Tiranës. Gjithashtu raporti pasqyroi edhe disa prej takimeve që kanë bërë krerët e degës z.Kamberi, Kurti, Disha etj., nëpër nëndegët e Tiranës. Një pjesë të këtyre takimeve janë pasqyruar më parë edhe në gazetën Atdheu në kronika të veçanta.

Më pas mbledhja, sipas rendit të ditës, vazhdoi me raportimet e anëtarëve të KD të degës të cilët nxorën në pah punët e bërë por edhe mangësitë e të metat e vërejtura deri më sot. Në fjalët e tyre krerët e nëndegëve thanë se muajt e verës kanë qenë disi të papërshtatshme për një aktivitet normal, qoftë për shkak të pushimeve që kanë marrë anëtarët e ndryshëm të nëndegëve, qoftë për vetë kohën e cila nuk është e favorshme me të nxehtit e saj të madh.

Një problem që doli nga fjalët e diskutantëve ishte vështirësia në mbledhjen e kuotizacioneve, pasi një pjesë e anëtarëve të nëndegëve janë neglizhentë në këtë drejtim.

Më pas kryetari Kamberi shtroi për diskutim dhe më pas miratoi disa udhëzime për nëndegët të cilat ishin përmbledhur në pesë pika si:

1.Plotësim i formularëve të anëtarësimit dhe dorëzimi tyre te sekretari i degës brenda 2 muajve.

2.Mbedhja e kuotave sipas anëtarësisë.

3.Interesim për shpërndarjen e gazetës "Atdheu".

4.Organizimi i takimeve të gjera nëpër nëndegë.

5.Riorganizimi i forumeve të degës.

Këto porosi u ndanë në afate dhe disa prej anëtarëve të KD morën detyra më specifike në lidhje me to.

Më tej mbledhja vazhdoi sipas rendit të ditës ku parashikoheshin diskutime politike rreth nismës së Mbretit Leka për "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar" ku nga diskutues të ndryshëm u dhanë mendime të vlefshme për paraqitjen dhe thelbin e kësaj lëvizjeje. Folësit kërkuan të dinin më shumë rreth programit të lëvizjes dhe kërkuan të njiheshin me platformën që ka paraqitur Mbreti në një konferencë shtypi në fund të muajit maj 2004.

Këtyre diskutimeve e perpleksiteteve, kryetari Kamberi u ktheu përgjigje sipas rastit, dhe në këto diskutime ishte mjaft i rëndësishëm edhe diskutimi i veteranit z.Seit Preni, i cili sqaroi disa momente të aktivitetit të kësaj lëvizjeje, të cilat ishin të paqarta për anëtarët e KD të degës së PLL Tiranë.

Mbledhja në fund konkludoi se hapat e ndërmarra duhet të jenë të kujdesshme dhe transparente në mënyrë që në takimet me anëtarësinë, të flitet për gjëra konkrete.

Korresp. "Atdheu"

Opozita maqedone po nxit histerinë nacionaliste në një përpjekje të dëshpëruar për të rimarrë pushtetin

Protestat mund të shkatërrojnë Marrëveshjen e Ohrit

Nga Ibrahim Mehmeti

Shkup

Partitë e opozitës në Maqedoni po përpiqen të përdorin ndjenjat antishqiptare për t'u rikthyer në pushtet, duke shfrytëzuar valën e euforisë nacionaliste. Deri më tani, nuk ka pasur ndonjë dëm të pariparueshëm, por nëse vazhdohet në këtë mënyrë, vendi rrezikon të kthehet prapa.

Opozita kundërshton ndarjen e re territoriale të vendit, për dy arsye të mëdha: E para është se propozimet do të krijojnë një barrierë etnike, e cila rrezikon vetë mbijetesën e Maqedonisë, dhe e dyta, është rrezikimi i karakterit unitar të Maqedonisë.

Një analizë e ndryshimeve të propozuara tregon se rezultati në terren do të jetë i kundërt. Këto ndryshime jo vetëm që nuk do të krijojnë mure, por do të shkatërrojnë barrierat e krijuara në të kaluarën si rezultat i politikave të gabuara.

Opozita thotë se bashkimi i komuniteteve të pastra shqiptare etnike në bashki më të mëdha me një popullsi etnike të përzier, do të krijojë ndarje.

Absurditeti i këtij qëndrimi është veçanërisht i dukshëm në rastin më të diskutuar, atë që ka të bëjë me qytetet e Strugës, Kiçevos, dhe Shkupit.

Këtu opozita dëshiron që shqiptarët dhe maqedonasit të qëndrojnë të ndarë në komunitete të vogla në vend të krijimit të bashkive më të mëdha me popullsi të përzier, siç propozon qeveria.

Është diçka qesharake të thuash se përpjekjet e qeverisë për të përmirësuar kushtet e komunikimit të përditshëm ndërmjet komuniteteve do të çojnë në ndarje etnike.

Megjithatë, bllokimet e rrugëve në të gjithë vendin, së bashku me protesta dhe kërcënime për të bllokuar parlamentin, tregojnë se kjo çështje, pavarësisht se mund të duket e palogjikshme, është shndërruar në një prioritet për maqedonasit.

Në një përpjekje për të qetësuar këto tensione, Ali Ahmeti, kryetari i partisë më të madhe shqiptare në qeveri, ka lëshuar një mesazh në drejtim të maqedonasve, duke i siguruar ata që shqiptarët nuk kanë në plan të ndajnë vendin. Për herë të parë, ai ka mbajtur edhe një konferencë për shtyp me një flamur maqedonas në sfond. Megjithatë, edhe kjo nuk ka

mundur të ulë histerinë maqedonase.

Megjithëse revolta, në fakt, është drejtuar ndaj kërkesave të shqiptarëve për përfaqësim të barabartë në autoritetet lokale dhe përdorimin e gjuhës shqipe në nivel lokal, opozita ka insistuar me kujdes se fushata e saj është e bazuar në shqetësime më të thella në lidhje me të ardhmen e vendit. Në të vërtetë, ata po nxisin ndjenjat popullore antishqiptare në mënyrë që të përmirësojnë pozicionin e tyre politik dhe të përdorin klimën e euforisë nacionaliste për të rimarrë pushtetin. Në të njëjtën kohë, ata po përpiqen me kujdes të mos tregohen si shqiptarofobë, duke e ditur mirë se do të kenë nevojë për një partner shqiptar në qeveri nëse duan të rimarrin ndonjëherë pushtetin.

Megjithëse opozita po përpiqet të bindë shqiptarët se veprimet e saj nuk drejtohen kundër tyre, pjesa më e madhe e shqiptarëve e shikojnë faktin që ata po përpiqen të kufizojnë përdorimin e gjuhës së tyre si një fyerje.

Shqiptarët e shohin këtë si një provë që megjithë deklarimet në mbështetje të multietnicitetit, shumë maqedonas në të vërtetë nuk dëshirojnë të jetojnë si të barabartë me shqiptarët.

Shqiptarët të cilët janë të gatshëm të krijojnë besimin dhe të bashkëpunojnë me maqedonasit e shohin këtë revoltë kundër përdorimit të gjuhës së tyre si një shenjë që maqedonasit po përpiqen të shkatërrojnë urat e ndërtuara nga marrëveshja e paqes së Ohrit.

Përmasa e reagimit kundër përpjekjes për bashkimin e dy komuniteteve është gjithashtu një shenjë serioze e cila tregon se zbatimi i marrëveshjes së paqes ka pasur të meta serioze. Një prej tyre ka qenë sjellja e partive të pushtet të cilat - përpara se të arrinin një marrëveshje - kanë shprehur publikisht shumë prej pikpamjeve të cilat po përdor tani opozita në protestat e saj.

Gjatë bisedimeve, qeveria ka ndrysuar pozicionin e saj por nuk u ka shpjeguar këto ndryshime njerëzve të thjeshtë. Për rrjedhim, maqedonasit tani kanë përqafuar të njëjtat pozicione që ka pasur dikur qeveria. Ky është një model i përdorur edhe më parë në

politikën etnike në Maqedoni, por këtë herë qeveria nuk duket në gjendje të zgjidhë problemin.

Është gjithashtu domethënëse se shumica e mediave dhe opinionistëve kanë marrë anën e opozitës. Akademia e Arteve dhe Shkencave të Maqedonisë, për shembull, ka folur kundër ndarjes së propozuar territoriale. Kjo akademi në vitin 2001 ka propozuar ndarjen e të gjithë vendit në bazë të ndarjeve etnike, propozim i kundërshtuar prej të gjithëve në atë kohë, me përjashtim të kryeministrit të linjës së ashpër, Ljubço Georgievski.

Pavarësisht absurditetit të argumentave të tyre, opozita maqedonase duket e vendosur të vazhdojë luftën e saj kundër "mureve etnike", megjithëse kjo luftë shkatërron të gjitha lidhjet të cilat janë ndërtuar ndërkohë ndërmjet komuniteteve.

Opozita është edhe e gatshme të përdorë një referendum për të kundërshtuar miratimin e ligjit të ri. Megjithëse mund të jetë e vështirë mbledhja e 150,000 votave të nevojshme për organizimin e referendumit, nga ana tjetër referendumi edhe mund të organizohet.

Nëse ndodh kjo dhe referendumi ka sukses, praktikisht do të ishte një kundërshtim i marrëveshjes së paqes së Ohrit.

Partitë shqiptare në qeveria kanë paralajmëruar se nëse mbahet një referendum, do të ketë një përgjigje të ngjashme edhe nga ana e shqiptarëve.

Pra, përfundimi i referendumit, dhe përgjigjia shqiptare e shkaktuar nga ai, do të përcaktojnë fatin e marrëveshjes së paqes së Ohrit.

Në këtë moment, është e vështirë të thuhet me saktësi se cila do të jetë e ardhmja e marrëveshjes së Ohrit - marrëveshja e parë që u shërben si maqedonasve ashtu edhe shqiptarëve. Por nëse nuk mbijeton formula e Maqedonisë shumë etnike, atëherë mund të hapet një kapitull i ri tragjik në historinë e Ballkanit.

*(Ibrahim Mehmeti është një analist politik dhe kryeredaktor i forumit multietnik me qendër në Shkup)

Plani për decentralizimin: rruga e drejtë për momentin

Nuk ka asnjë bazë për akuzat që propozimet për ndarjen e re territoriale do të shtojnë ndarjen etnike

Nga Nicholas Whyte

Bruksel

Shumë maqedonas ndihen të pasigurt në lidhje me ndryshimet e propozuara në hartën e qeverisjes lokale të vendit të tyre. Në një vend emri i të cilit nuk është pranuar ende nga komuniteti ndërkombëtar, dhe i cili e ka njërin sy nga çështja e pazgjidhur e statusit të Kosovës fqinje, është e kuptueshme një farë nervozizmi. Por në raportin tonë më të fundit, Maqedonia: Të Bëhet ose Shpërbëhet (botuar më 3 gusht), Grupi Ndërkombëtar i Krizave thotë se kjo frikë është pa vend. Ata të cilët thonë se ndarja e propozuar në një farë mënyre thellon ndarjen etnike të vendit nuk kanë parë me kujdes situatën nga afër. Maqedonia ka trashëguar 34 njësi të qeverisjes lokale kur është bërë e pavarur në vitin 1992. Në vitin 1996, ato janë ndarë në 123 njësi më të vogla. Propozimet e tanishme do të shpërbëjnë disa prej tyre duke lënë 80 bashki. Procesi i ndryshimit të zonave administrative apo zgjedhore është gjithmonë i ndjeshëm ndaj politizimit, dhe mund të shkaktojë mosmarrëveshje të thella. Po të shohim një hartë lokale të Belgjikës, apo të një

rajoni në Shtetet e Bashkuara, do të shohim se edhe në demokracitë e konsoliduara ka vështirësi të mëdha në zgjidhjen e këtyre çështjeve, veçanërisht kur bëhet fjalë për të drejtat e pakicave dhe etnive të ndryshme. Prandaj, nuk është për t'u habitur që propozimet e tanishme në Maqedoni kritikohen. Ajo që është për t'u habitur është fakti se propozimet nuk përbëjnë ndonjë shkelje dhe nuk duket të shtojnë përçarjen etnike. Natyrisht, është e vështirë që të provohet një gjë e tillë. Por nëse konsiderojmë proporcionin e bashkive, përpara dhe pas ndarjes së propozuar, të cilat kanë një popullsi me mbi 90 përqind nga një etni, ndryshimet janë çuditërisht të pakta. Për të qenë më specifik, 48 nga 123 bashkitë e tanishme kanë një popullsi me mbi 90 përqind maqedonas, 16 kanë popullsi mbi 90 përqind shqiptare, dhe një, Plasnica, është 97 përqind turke. Megjithëse në këtë listë përfshihet edhe Kisela Voda, mini bashkia më e madhe e banuar nga serbët në Shkup, shumica e këtyre janë kryesisht njësi të vogla rurale; popullsia e përgjithshme e tyre është vetëm 37 përqind e vendit. Ndryshimet e propozuara tani pakësojnë numrin e këtyre bashkive në vetëm 30 nga 80 bashkitë në tërësi. 26 prej tyre do të kenë një popullsi me mbi 90 përqind maqedonase, tre me mbi 90 përqind shqiptare dhe Plasnica me shumicën e saj të pandryshuar turke; popullsia e përgjithshme e tyre është 32 përqind e shtetit. Të paktën në këtë drejtim, ndryshimet e propozuara do të krijojnë bashki me popullsi më të përzier etnike, dhe jo një ndarje më të thellë. Po të shohim më poshtë, dhe të shqyrtojmë bashkitë ku ka një shumicë lokale me mbi 50 përqind, pamja ndryshon pak. Sipas propozimeve të reja, 92 përqind e maqedonasve etnikë dhe 77 përqind e shqiptarëve etnikë, do të jetojnë në bashki ku ata përbëjnë një shumicë. Por në momentin e tanishëm 91 përqind e maqedonasve dhe 70 përqind e shqiptarëve jetojnë në bashki të tilla. Ky nuk është ndonjë ndryshim i madh. Në fakt, ndryshimi më i madh i hartës së ndarjes lokale është bërë në vitin 1996; 34 bashkitë e vjetra kanë qenë me një popullsi shumë më të përzier. Sipas shifrave të vitit 1994, 14 prej tyre kanë pasur një popullsi maqedonase etnike me mbi 90 përqind (dhe asnjë nuk ka pasur një përqindje kaq të lartë nga ndonjë grup tjetër etnik), dhe këto bashki kanë pasur vetëm 36 përqind të popullsisë së përgjithshme të vendit. Tetëdhjetë e tetë përqind e maqedonasve dhe 45 përqind e shqiptarëve atëherë jetonin në bashki ku ata përbënin shumicën. Politikanët shqiptarë të opozitës në Maqedoni kanë thënë se decentralizimi i propozuar është një rikthim në gjendjen përpara vitit 1996; kjo është sigurisht diçka e saktë. Sidoqoftë, kjo nuk duhet të ketë rëndësi. Pasoja më e madhe praktike e pasjes së një shumice nga një etni dhe jo nga një tjetër do të jetë në identitetin e kryetarit të bashkisë. Nëse je kryetar i bashkisë së Strugës, qyteti më i madh ku do të ndryshojë proporcioni i shumicës nga maqedonas në shqiptarë, natyrisht kjo është diçka e rëndësishme. Pika tjetër e rëndësishme është mosmarrëveshja për kryeqytetin, Shkupin, kufijtë e të cilët do të zgjerohen dukë përfshirë edhe dy rrethet fqinje me popullsi kryesisht shqiptare për ta shtuar përqindjen e tyre në mbi 20 përqind. Ky është qartësisht një vendim politik për ti dhënë pakicës më të madhe etnike në vend një status të rëndësishëm në kryeqytet. Si në çdo vend tjetër, përcaktimi i kufijve ndërmjet kryeqytetit dhe pjesës tjetër të vendit është një çështje e vështirë politike. Por, kudo që të jesh në Maqedoni, nëse i përket në grupi etnik, i cili përbën mbi 20 përqind të popullsisë lokale, do të kesh të drejtën për t'iu drejtuar këshillit lokal në gjuhën tënde, dhe këshilli lokal do të ketë të drejtën në bazë të legjislacionit të decentralizimit për të shqyrtuar çështje të tilla si shërbimet publike, planifikimin urban dhe rural, mbrojtjen e mjedisit, zhvillimin e ekonomisë lokale, kulturën, financat lokale, arsimin, mbështetjen sociale, dhe kujdesin shëndetësor. Pasaporta dhe nënshtetësia nuk do të preken nga ligji i ri, dhe askush nuk do të detyrohet të largohet nga shtëpia e tij - të përshkruash

ndryshimet e propozuara si "spastrim etnik" është një ekzagjerim kolosal, dhe një fyerje e madhe për ata të cilët janë zhvendosur nga shtëpitë e tyre gjatë konflikteve në Ballkan që prej vitit 1991. Do të kishte qenë më mirë sikur qeveria të kishte qenë më e hapur për bisedime me partitë e opozitës dhe me drejtuesit e bashkive të tanishme. Do të kishte qenë më mirë nëse qeveria do të kishte ngarkuar me përcaktimin e kufijve të rinj bashkiakë një komision ekspertësh të pavarur, përfshirë edhe ata ndërkombëtarë. Por unë nuk dua të bëhem si ai irlandezi i një historie të cilin kur e pyetën për drejtimin e një rruge u përgjigj "Nëse do të shkoja atje, nuk do të nisesha prej këtej!" Tani jemi këtu ku jemi, dhe propozimet për decentralizimin janë rruga e drejtë përpara për momentin.

(Nicholas Whyte është Drejtor i Programit për Europën në Grupin Ndërkombëtar të Krizave)

Del në dritë pas 150 vitesh, historia më e vjetër e shqiptarëve(3)

Vendi i shqiptarëve në trevat ballkanike

nga Zhan-Klod Faveirial

vijon nga numri i kaluar

Shumë kohë më parë se Perëndia të na hidhte në kufijtë e Shqipërisë, ne i kemi parë shqiptarët, dhe kemi thënë: -Ja njerëz me të vërtetë të mirë. Mendimi i mirë që ishte ngjizur ndër ne, u forcua më tej nga marrëdhëniet që patëm me Bib Dodën, princin i Mirditës.

Dhe, që atëhere, lindi ideja për të studiuar, nën dritën e historisë, një popull që nxirrte para nesh njerëz kaq të mirë, shfaqte kaq madhështi, dhe na ngjallte kaq nderim. Mjerisht, askush, të paktën aq sa ne njihnim, nuk e ka shkruar historinë e saj. Ndoshta, për këtë arsye, na u desh të shënonim vetë me durim faktet në lidhje me Shqipërinë, të cilat i gjejmë të shpërndara ndër historianë dhe dokumenta të huaj.

Çfarë doli si rrjedhojë nga kjo punë e gjatë dhe e stërmundimtë? Seria e papërfunduar padyshim, por tekembramja, një sërë faktesh, një pjesë civile dhe të tjerat fetare, që ne sot mund t'ia parashtrojmë lexuesit.

Ndoshta, ende këto fakte nuk do të kishin marrë një farë renditje kronologjike, pa një udhëtim që ne bëmë në Korçë (Guruxhe për Turqit), në vitin l884, dhe, kur u kthyem prej andej, ndjemë nevojën të përfitonim nga materiale të tjera, përveç atyre që i kishim mbledhur me mundim.

Ishte një e vërtetë se, qysh nga pushtimi romak, Shqipëria nuk ka patur përkatësi politike. Që prej atëhere, për të hartuar historinë e saj, nuk mund të mbështeteshe në zhvillimet politike të jetës së saj kombëtare.

Por, në mungesë të ngjarjeve politike, dukej se mund të gjeje mbështetje në shfaqjet e jetës së saj fetare. Po ashtu, vendi ka kaluar në krishtërim qysh në kohët e herëshme, dhe primati i Ilirisë, pati kërkuar strehim ndër malet shqiptare, pas shkatërrimit të Justinianës nga ana e Avarëve.

Për fat të keq ne nuk kishim llogaritur Greko-Bizantinët, dhe vandalizmin e tyre. Po për shkak të vandalizmit të tyre u shkatërruan monumentet që ne patëm filluar, jo vetëm në jetën fetare të popullit shqiptar, por, pothuaj të të gjithë gadishullit Ilirjan: Ohër-Justiniana ka qënë metropoli e tij nga viti 535 deri në 1767.

Për historianin, shkatërrimi i arkivave të një kryeqendre kaq të rëndësishme e kaq të madhe, si Metropoli Ohër-Justiniana, është një humbje për të cilën nuk do të vinte shumë keq, nëse veç interesit të madh në lidhje me të, nuk do të kishin shërbyer shumë fakte fetare si pika orientimi për ngjarjet civile.

E për më tepër, ç'ishin këto humbje materiale në krahasim me të keqen që fryma bizantine i ka sjellë, pa dallim njësie, të gjithë popujve të Ilirisë. Pushtimi romak, jo vetëm kishte thyer barrierat politike që ngriheshin mes tyre, por ai, në të njëjtën kohë, i gatiti në ngjashmëri me ato njësi politike që kishte krijuar edhe gjetkë: në Francë, në Itali, në Spanjë....

Po çfarë bëri Bizanti? Ai rendi të konvertojë në herezi greke, atë çka Apostujt e kishin konvertuar në Krishtërim, për të shndërruar në Helenë ata që Roma i kishte kthyer në Romakë. Në çfarë momenti mbërriti kjo ndërhyrje e pavend? Pikërisht, në kohën kur në Iliri po kryhej vepra e asimilimit moral, të cilën Roma dhe Krishtërimi e kishin parapregatitur me aq mund.

Kjo punë e ndërprerë në këtë cak kohor, kjo amalgamë e parë e rrënuar tashmë, rikthehet natyrshëm në individualizmin kombëtar, prej nga Roma dhe Krishtërimi e kishin nxjerrë vendin. Eshtë diçka me të vërtetë e vajtueshme që, në vend të jenë të bashkuar, të gjithë këta popuj sot kanë xhelozi, shkatërrojnë, dhe përbuzin njëri-tjetrin. Veç kësaj, ndodhën edhe imigracione, por ardhacakët u konvertuan nga vendasit. Në të njëjtën kohë, për hir të frymës bizantine, mbërritja e banorëve të rinj veçse rriti antipatitë, shtoi pështjellimin, thelloi humnerën.

Nuk është e pavlerë të theksojmë, gjithashtu, se peng i grindjeve fetare, të dhunëshme e shekullore, midis Romës e Bizantit, ka qënë Iliria. Ka qënë kjo në Bizant, si rrallë diku tjetër ku ndodhnin grindjet fetare, por, shkaku për të cilin është debatuar gjithherët ishte për zotërimin e Ilirisë dhe të Ohrit, metropolit të tij.

Pra, çështja kryesore e Bizantit ishte që të mbeste zotëruese e Ohrit, dhe të mos lejonte Ilirët të krijonin një shtet më vete, siç u formuan në vende të tjera, si dhe të kthente në bizantinizëm atë që Roma e kishte romanizuar, e më tej, të zëvendësonte me të folmen greke, në fillim latinishten, e më pas edhe gjuhët vendase, të cilat u bënë krahinore, rurale, në krahasim me gjuhën zyrtare të pranuar nga të gjithë.

Dhe tashmë, cila do të jetë e ardhmja e këtyre racave të pafat dhe e këtyre vendeve të mallkuara? Ne nuk e dimë. Veç diçka duket e sigurtë. Çasti për të krijuar një shtet të madh ka humbur njëherë e përgjithmonë. Duhet shtuar këtu se, sa më tepër Grekët do t'i imponojnë vetes sakrifica, herë për të fituar njërën dhe herë për të fituar tjetrën pjesë, aq më shumë do të bëhen të urryer.

Përsa i përket interesit të tanishëm që i bashkangjitet njohjes, jo vetëm të Shqipërisë, por edhe më tej, të gjithë gadishullit Ilir, ne na duket përherë e më tepër se Europa e industrializuar dhe e qytetëruar, bën këtu po atë çka vetë Europa barbare dhe endacake ka bërë dikur.

Por, tashmë çështjet kanë ndryshuar. Dhe ç'fatkeqësi për vendin! Iliro-Romakët: -Shqiptarë, Vllehë e të tjerë, -të gjithë së bashku, si shkak të përçarjes së tyre shoqërore, dhe të rrënimit të tyre politik, kanë Bizantin.

Sa u përket fakteve historike të regjistruara nga ne, do të vërehet qartë se, sa më të shumtë janë ata në kohëra të caktuara, aq më të rrallë janë në të tjerat. Por, e meta në këtë rast qëndron në mungesën e dokumentave, dhe jo tek ne. Gjithçka që ne mund të bëjmë, është të rrëmojmë vetë në sa më shumë histori të mundshme, duke ia lënë të tjerëve, më me fat, barrën që të plotësojnë nismën tonë.

Mund të sjellë habi, gjithashtu, fakti se, në vend që të kufizohemi në atë çka sot quhet Shqipëri, ne këtu kemi përfshirë historinë e Maqedonasve. Shkaku për këtë është se, sipas Strabonit, Maqedonasit dhe Shqiptarët e Epirit, përbënin një popull të vetëm. Në të vërtetë, Straboni i Sinopit, i cili duket se ka vizituar këto vende, thotë se: "Shqiptarët dhe Maqedonasit flisnin të njëjtën gjuhë, kishin të njëjtat sjellje në zakonet e tyre, i prisnin flokët në të njëjtën mënyrë, dhe se ata kishin mjaft gjëra të tjera të përbashkëta, deri në atë masë, sa janë të shumtë ata që e kuptojnë Maqedoninë deri në Korkyrë (Korfuz)...". Sot Grekët thonë se janë e njëjta racë me Maqedonasit. Kryeministri i mbretit Gjergj arriti deri aty sa të pretendojë se: -"Greqia lidhet me Maqedoninë për nga njëjtësia e racës dhe e traditave historike". (Qarkore e 10 tetorit 1885).

Por, zotit Delijani a nuk i kujtohet Demosteni kur i cilëson Maqedonasit si barbarë, dhe Filipin e Tretë mbret të barbarëve? Aq më tepër është e vërtetë se, për sytë e Grekëve të lashtë, Maqedonasit ishin një racë e huaj.

Sa iu përket Bullgaro-Sllavëve, ne do t'i përmendim shumë herë, dhe kjo fillimisht për të kujtuar rrethanat kur ata kanë zëvendësuar në Maqedoni dhe Myzi racën shqiptaro-romane, dhe më pas, mbrojtjen me të cilën ata kishin përfshirë, qoftë Metropolin Ilir, qoftë popujt përkatës në të. Zanafilla galo-keltike e Perandorisë Otomane, në të cilën Shqipëria përbën sot tre krahina të mëdhe ose vilajete, do kishte nevojë për hollësi më të mëdha. Por, këtu, ne kemi arritur të përmbledhim veç një studim të gjatë të bërë më parë, dhe që ne mund ta shtypim diku tjetër.

Gjykimi që ne kemi sjellë për Serbët, dhe në veçanti për të mirënjohurin Dushan, duket i ashpër. Por, na u desh ta gjykojmë këtë të ashtuquajtur burrë të shquar, jo sipas rrëfimeve serbe, por, sipas veprave, sipas zakonit të tij, sipas mikpritësit të tij Kantakuzen, dhe, më së fundi, sipas raporteve të legatëve, që me sjelljen e tij i bënte të vinin nga Roma, dhe që ai i kthente, më pas, jo ndershmërisht.

Dijetarët kanë pretenduar se, një e treta e gjuhës shqipe është me rrënjë latine, një e treta greke, dhe një e treta ilire. Por, në vend që të nxjerrim prej shqiptarëve fjalë të huazuara nga gjuhët latine dhe greke, a mos do të ishte më mirë ti shihnim ato të huazuara prej latinëve dhe grekëve nga gjuha pellazgjike, e cila kalon, në mënyrë të pakundërshtueshme, si gjuha e parë e ardhur në Itali dhe në Greqi, dhe të cilën shqiptarët e përcjellin natyrshëm si e vetmja gjuhë e ruajtur deri në ditët tona?

Le të pranojmë se shqipja është e varfër, domethënë, ajo nuk është e kultivuar. Por, po t'i hiqnim gjuhëve më të kultivuara fjalët shkencore të huazuara nga të tjerat, si do të katandiseshin ato? Çështja kthehet pra kështu: -Shqiptarët, a i kanë ata, po apo jo, fjalët për të cilat deri këtu kanë patur nevojë, -dhe gjuha e tyre a përshtatet, po apo jo, në formimin e fjalëve të nevojshme për lëvrimin e shkencave në Shqipëri?

I nderuari z.Dozon, ish konsull i Francës në Janinë, dëshmia e të cilit ka një peshë të rëndësishme, dhe i cili, për mbledhjen e këngëve, gramatikën dhe fjalorin e tij, padyshim ka meritë të madhe për Shqipërinë, pohon se: -"në raportin fonetik gjuha Shqipe ka një begati dhe shumëllojshmëri që e kalon mjaft gjuhën e Aristofanit". Si mundet që kleri grek të mos jetë i fajshëm, kur ka penguar, dhe ende pengon në ditët e sotme, lëvrimin e kësaj gjuhe kaq të bukur!

Grekët mburren se letërsia e tyre ka filluar me Homerin. Po Homeri vetë, nga cila shkollë greke ka dalë? Nga cilat shkolla është formuar? Përpara shkollave greke, pra, ka pasur shkolla pellazgjike, dhe një literaturë të madhe dhe të përkryer, e cila ka qënë themeli i letërsisë greke, ashtu si ndërtimet ciklopike kanë shërbyer si themel për ngrehinat e përkohëshme të ngritura prej Grekëve të lashtë.

Cilado qoftë vlera e letërsisë greke, brezat pasardhës do t'i qortojnë padyshim të gjithë shqiptarët që e lëvrojnë atë duke shpërfillur letërsisë e vet, dhe të gjithë shqiptarët e pasur që themelojnë shkolla për grekët, në vend që t'i ngrenë ato për bashkatdhetarët e tyre.

Në përurimin e Zhapionit (21 korrik1885), Zhapa i ri, foli për "ndjenja me të vërtetë humanitare" të themeluesit, xhaxhait të tij. Por, sa ka pasur ai ndjenja patriotike veç ndjenjave humanitare? Qysh atëhere, çfarë ka bërë Zhapa i Labovës (Përmet)? Ai, thjeshtë, ka dhënë më tepër një shembull të shëmtuar. Padyshim që grekët e kanë duartrokitur. Por, Shqiptarëve të vërtetë a nuk u është dashur të rënkojnë prej kësaj?

Mjerisht, Zhapa nuk është i vetmi. I mirënjohuri Kristaq Zografi ka bërë dhe shumë të tjera. Diçka e çuditshme kur ata, e të tjerë si ata, besojnë se nderohen, ndërkohë që mbulohen me një turp nga më të përçmuarit, pasi Shqipëria është vendi më i prapambetur i Europës nga pikëpamja arsimore, dhe ndoshta, e vetmja në botën e popujve jo barbarë, e cila nuk ka letërsinë e saj kombëtare.

Pothuaj aq të shumtë sa Shqiptarët, por më të shpërndarë se ata, Romano-Vllehët, për të cilët ne kemi folur në shumë kapituj, kanë filluar, vetëm në këto kohë të fundit, të zhvillojnë mësim në gjuhën e tyre. Në kohën e Romës, ata lëvronin latinishten, në të cilën Volskja (Vllahishtja) ishte dialekt popullor. Tashmë, për Vllehët ose Volskët, është e folmja nëpër familje, me të cilën ata dëshirojnë të fillojnë arsimimin e tyre vendor. Kush nuk do të shprehte përgëzime për këtë? Dhe të mos donte të shihte Shqiptarët të ndjekin shembullin e tyre, të bëjnë të ringjallet gjuha e bukur e Pellazgëve.

Të shpërhapur nëpër Shqipëri, Maqedoni e gjetkë, qysh nga koha romake, Vllehët dhe Shqiptarët, shtrihen më vonë në Greqi, prej ku grekët ishin larguar. E për të thënë të vërtetën, janë ata që derdhën gjakun në momentin kur Europa ndërhyri dhe krijoi këtë mbretëri të vogël, në të cilën, sakaq, të gjithë Greko-Fanariotët rendën nga të gjitha anët, ashtu siç vrapuan nga të katër anët në kohën kur Konstantini themeloi Bizantin.

Megjithatë, Vllehët dhe Shqiptarët, më së fundi, e kuptuan mistifikimin prej të cilit ata kishin mbetur viktima, dhe ata e dijnë tashmë se si Grekët i vënë emrin e tyre punës së tjetrit. Dikur në Kostandinopojë, për t'i dhënë peshë vetes, greqizantët përvehtësuan emrin e Romakëve, ashtu si helenizantët marrin sot emrin e Helenit.

Por, një dinakërie të tillë i ka kaluar koha. Kjo ka dalë në shesh, dhe Silogjet helenizuese, herët a vonë, do të punojnë për këdo tjetër, veç jo për Grekët.

Padyshim, në kohën e Romës, Vllehët dhe Shqiptarët përdornin, ashtu si sot, të folmet e tyre të veçanta në vatrën shtëpiake. Por, për marrëdhëniet e përgjithshme, ata kishin nevojë për latinishten, të cilën e mësuan në shkollat publike.

Kështu, ata flisnin gjuhët e tyre nëpër familjet, dhe i kultivonin ato në institucione të përbashkëta. Ndjenja e tyre patriotike për këto gjuhë është përherë e më e fortë dhe më e gjallë. Por, ata vetë, shpesh na janë shprehur se, për tregëti dhe marrëdhënie të tjera, kanë nevojë për një gjuhë më të përhapur së greqishtja, një gjuhë që t'i lidhë me pjesën tjetër të botës.

Zhan-Klod Faveirial

1884 - 1889

Shënime:

-Volskët (Volshët)- një ndër fiset më të lashta (bashkë me umbrët, oskët, bruzët, enotrët,etj.) të gadishullit italik, me vendosje në jug të Latiniumit, dhe të nënshtruar nga Roma në vitin 338 p.e.s.

-Labova (Përmet) -vendlindjen e Zhapës, autori e vendos në Përmet, ndërkohë kur ajo njihet si Labova e Gjirokastrës.

Falmerajeri dhe "elementi shqiptar në Greqi"

Prof. Dr. Peter BARTL?

"Vetëm kur je i frymëzuar nga një e vërtetë dhe vetëm kur qëndron larg interesit të përgjithshëm mund të vihesh në kontradiktë me gjithë ndjenjat e kohës tënde dhe me korifejtë e saj".1 Kur Falmerajeri (Fallmerayer) shkroi këta rreshta, ai tanimë ishte quajtur "Fragmentisti" dhe mbahej si njëri prej shkencëtarëve e publicistëve më të nderuar, por njëkohësisht edhe nga më të diskutueshmit. Ai qe historian, gazetar dhe politikan i lavdëruar për gjuhën e tij. Franc Babingeri (Franz Babinger), p.sh., e quan atë "forca e interpretimit" dhe shprehet: "Bukuria e gjuhës së tij të lë pa mend".2

Falmerajeri lindi më 10 dhjetor 1790 në Tirolin Jugor të sotëm. Më 1809-1811 studioi teologji dhe filozofi në Salcburgun që dikur i përkiste Bavarisë, por shumë shpejt tregoi më tepër interes për historinë dhe gjuhët semitike. Pasi kishte hequr dorë nga dëshira për t'u bërë prift, më 1812 Falmerajeri shkoi në Landshut për të studiuar jurisprudencë. Por edhe kjo nuk e kënaqi plotësisht. Më 1813 vendos të bëjë karrierë ushtarake, prandaj hyn në ushtrinë bavareze si nëntoger. Mori pjesë në fushatën e Francës, ku edhe u shqua. Më 1818 u shkëput nga ushtria dhe punoi si mësues në gjimnazin e Augsburgut, ndërsa më 1821 dha mësim në gjimnazin e Landshutit, ku u bë përfundimisht "mendimtar i lirë liberal".3

I nxitur nga çmimi i Shoqërisë Mbretërore Daneze për Shkencat në Kopenhagë, më 1822 filloi të merrej me historinë e Perandorisë së Trapezundës, e cila në atë kohë ende nuk ishte hulumtuar plotësisht.

Për studimet e tij Falmerajeri nuk shfrytëzoi vetëm kronikat bizantine, por edhe dorëshkrimet e pabotuara greke, turke e perse të bibliotekave të Parisit, Vjenës dhe Venedikut, që iu vunë në dispozicion nga bibliotekarët e atjeshëm. Ndër ta qe edhe sllavisti Bartolome Kopitar (Bartholemeus Kopitar), i cili i mundësoi konsultimin me dorëshkrimet orientale nga Vjena. Shoqëria e Kopenhagës e vlerësoi punimin e Falmerajerit. Ai qe i vetmi konkurrues i regjistruar që pretendonte këtë çmim.4 Më 1827, në Mynih doli nga shtypi "Historia e Perandorisë së Trapezundës" (Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt). Kjo vepër edhe sot e kësaj dite vlen si bazë për historinë e mbretërisë së Komnenëve të famshëm.5 Me historinë e Trapezundës u përcaktua edhe drejtimi themelor i përpjekjeve shkencore të Falmerajerit në vitet e mëvonshme. Që prej vitit 1826, profesori i historisë së përgjithshme në liceun e Landshutit vazhdoi të merrej me Bizantin dhe grekët. Në parathënien e veprës "Historia e Perandorisë së Trapezundës" ai kishte shkruar se "kombi i famshëm i helenëve është zhdukur nga radhët e popujve dhe është zhytur në errësirën e një nate katërshekullore" (f. XV). Kjo tezë u zhvillua më tej në veprën tjetër të Falmerajerit "Historia e gadishullit të Moresë gjatë mesjetës" (Geschichte der Halbinsel Morea während des Mittelalters), vëllimi i parë i së cilës doli në Shtutgart më 1830. Ajo fillon me tezën provokuese: "Fisi i helenëve është asgjësuar në Europë. Bukuria e trupave, fluturimi diellor i shpirtit, harmonia dhe thjeshtësia e zakoneve, arti, pista e vrapit, qyteti, fshati, madhështia e kolonave dhe tempujt, madje edhe emri i tyre thuajse është zhdukur fare nga sipërfaqja e kontinentit grek" (f. III).

Grekët e sotëm janë një popullsi e përzier sllavësh, "sepse në dejet e popullit të krishterë të Greqisë së sotme nuk rrjedh asnjë pikë e vetme gjaku të pastër helen". Tani atje "jeton një fis i ri i vëllazëruar me fisin e madh të sllavëve". Si element i dytë i popullsisë së atjeshme janë për t'u përmendur shqiptarët: "Dhe një revolucion i dytë, ndoshta jo më pak i rëndësishëm, i sendërtuar nëpërmjet dyndjes së shqiptarëve në Greqi e plotësoi skenën e asgjësimit. Sllavët skithikë, arnautët ilirë, fëmijët e vendeve veriore, të një gjaku me serbët e bullgarët, dalmatët e moskovitët (rusët), janë ata që ne sot i quajmë helenë" (f. IV).

Gjatë viteve 1831-1834 Falmerajeri shoqëroi gjeneralin rus, kontin Aleksandër Ivanoviç Osterman - Tolstoj në një udhëtim të gjatë drejt Orientit: në Aleksandri, Kajro, Siri, Jeruzalem, Kostandinopojë, Peloponez e Atikë. Gjatë qëndrimit në Greqi ai ndeshi vërtetësinë e tezave të tij, sidomos të atyre për karakterin shqiptar të popullsisë së Atikës dhe të Beotisë. Në një letër të 11 shkurtit 1834, ai thotë se "e tërë Atika është e populluar nga njerëz shqipfolës dhe në kryeqytet gjejmë njerëz që e dinë greqishten vetëm se u nevojitet. Në Beoti, përjashtuar tre lokalitete, vihet re e njëjta gjendje".6 Më 1835, Falmerajeri botoi në Shtutgart një tjetër studim, me anë të të cilit synonte të përforconte teorinë e tij për grekët. Ai titullohej: "Ç'ndikim pati për fatin e qytetit të Athinës dhe të krahinës së Atikës pushtimi i Greqisë nga sllavët?".

Studiuesi konstaton se popullsia e famshme e athinasve të lashtë, ashtu si grekët klasikë të Peloponezit, është shkatërruar nga dyndjet e fiseve barbare. Në rastin e Athinës pasardhës të grekëve paskëshin qenë sidomos shqiptarët. Shqipja atje paska qenë gjuhë zotëruese. Më 1836, në Shtutgart doli vëllimi i dytë i "Historisë së gadishullit të Moresë gjatë mesjetës", ku Falmerajeri sjell informacion edhe për shqiptarizimin e Greqisë. Sipas tij, dy të tretat e Moresë kanë qenë të populluara nga shqiptarë; Atikën ai e quan "Shqipëria e Re". Ky vend nuk ka asnjë lidhje të afërt me helenizmin, ashtu si nuk kishin as Skocia apo distriktet afgane Kandahar dhe Kabuli (f. XXVII). Në faqet 240-263 ai merret me historinë e shqiptarëve dhe dyndjen e tyre në Greqi. Shqiptarët i konsideron si "fragment të ilirëve" dhe për gjuhën e tyre thotë se ka ngjashmëri me atë të vllehëve (f. 245). Ajo që të bie në sy është se Falmerajeri në parathënien e vëllimit të dytë flet edhe për politikën e ditës. Ai mendon se kryengritja greke nuk kishte shpërthyer për shkak të çrregullimeve të padurueshme, as nuk paska qenë kryekëput një vepër e popullit grek, por më tepër një lëvizje e nxitur nga jashtë. Pa ndërhyrjen e fuqive europiane ajo do të kishte dështuar (f. 1). Opinioni publik, i ndikuar nga njerëzit e ditur në Europë, dëshironte t'i shihte helenët e lashtë në kryengritje dhe priste që populli i çliruar nga dhuna turke të fitonte sërish madhështinë e dikurshme. Ekzistenca e atyre që nuk ishin helenë në Greqi, u konsiderua e pavërtetë. Kapitenët dhe marinarët shqiptarë të Hidrës, për shkak të shkathtësisë e trimërisë së tyre, duhej të ishin helenë, sepse ishte e pamundur që shqiptarët të kishin cilësi të tilla (f. VI-VIII). Por, në të vërtetë, nuk kishte ndodhur kështu. Revolucioni kishte qenë "një revolucion krejtësisht shqiptar e johelen, sepse të gjitha bëmat vërtet të shkëlqyeshme, të cilat bënë bujë edhe më pas, u kryen nga luftëtarët e popullit të shqiptar" (f. XXX). Pastaj Europa gaboi për të dytën herë: "Heladha u përfytyrua si një vend europian tjetër, me të njëjtat kërkesa e nevoja, me të njëjtat virtyte e vese" (f. XV). "Por populli i Greqisë ende nuk ishte pjekur për pavarësinë", - vazhdon studiuesi. "Ky popull Europës nuk i kërkonte para, por një mbret për të shuar inatet e brendshme dhe mosmarrëveshjet e papajtueshme. Dhe mbretin ata e duan krejtësisht vetëm, pa shoqërues. Ata donin vetëm që mbreti zakonet e tij, besimin e tij, simpatitë e tij politike e madje edhe petkun e tij t'i linte pas, në Europë. Pra, ata dëshironin një mbret të dalë prej tyre. Të acaruar prej shekujsh nga prania e të huajve në vendin e tyre, të keqtrajtuar e të plaçkitur, grekët donin të shijonin ndjenjën e ëmbël të një atdheu, që u përkiste krejtësish vetëm atyre (f. XXXVIII)."

Më 1840 Falmerajeri u nis për të dytën herë drejt Lindjes. Nga Regensburgu zbriti poshtë Danubit, duke kaluar mbi Vjenë dhe Budapest, dhe nga derdhja e tij për në Trapezundë, ku mblodhi materialin plotësues për Historinë e Trapezundës, që e publikoi në botimet e Akademisë Bavareze të Shkencave më 1843 e 1844, nën titullin "Fragmente origjinale, kronika, mbishkrime e materiale të tjera për historinë e mbretërisë së Trapezundës". Pas qëndrimit në Athos, Maqedoni e Thesali, u nis për në Athinë, ku mësoi se tezat e tij për grekët kishin rënë në vesh një publiku të gjerë. Ardhja e tij atje shkaktoi një fushatë shtypi dhe sulme të pandërprera verbale kundër. U akuzua se nuk kuptonte greqisht dhe se paskësh shkruar një libër me "marrëzira gjermane", ku popullsia e Greqisë së sotme paraqitej si një përzierje e kolonëve barbarë nga Sarmatia, Shqipëria dhe Rusia.7 Më vonë, në "Fragmentet" e tij Falmerajeri hakmerret për fyerjet. Lexuesve ua paraqet athinasit si më poshtë: "E kush janë atikasit e sotëm? Banorët e sotëm të Atikës janë dyndur nga një fund province te tjetra dhe në rrënojat e lashtësisë janë vendosur shqiptarët e krishterë. Albano-shqiptarët, sipas tij, ishin një popullsi barbare që flitnin dy gjuhë, besimtarë të kishës anatolike, një popullsi që merrej me blegtori e bujqësi. Kafkën e kokës shqiptarët e kishin të trashë, trupin të fortë e të hollë. Ata i përkisnin një gjaku të pastër dhe të shëndetshëm, ishin punëtorë, zanatçinj, njerëz me gjykim të shëndoshë. Nuk kishin literaturë, as libra e as alfabet...

Në Greqi konceptet historike ende nuk ishin sistemuar. Ato, po të shqyrtoheshin me sy kritik, linin shumë për të dëshiruar. Vetë studiuesit më në zë të letërsisë historike e renditnin Skënderbeun në fisin e helenëve.8

Çështja greke ndahet në dy pjesë, në pjesën shqiptare dhe në atë sllave. Te pjesa e parë nuk ka asnjë problem, sepse çdonjëri bindet që kudo në Greqi ende flitet shqip. Ndërsa te pjesa sllave është disi më e vështirë, sepse vetëm në një zonë të vogël të Greqisë së Vjetër u flitka sllavishtja si gjuhë amtare. Pra, del se elementi sllav është asimiluar gjerësisht nga grekët bizantinë.9 Për të ngushëlluar përfaqësuesit e helenizimit të ri, Falmerajeri thotë se elementi i pashkolluar shqiptar u zhduk me përhapjen e avancuar të arsimimit dhe shkencës në mbretërinë greke, pra ashtu siç kishte ndodhur më parë me elementin sllav.10 Falmerajeri vdiq në të gdhirë të 26 prillit 1861.

Studimi i fundit i Falmerajerit ndahet në tri pjesë:

I. Mbi prejardhjen dhe lashtësinë e shqiptarëve (Trajtesat e Akademisë Mbretërore Bavareze të Shkencave. Kategoria 3, vëll. 8, rubrika 2, f. 419-487).

II-III. Çfarë mund të dihet me siguri për bëmat dhe fatin e popullit shqiptar që kur u shfaq për herë të parë në histori deri në rënien e tij në zgjedhën e turqve mbas vdekjes së Skënderbeut (Po aty, rubrika 3, f. 659-739 dhe vëll. 9, rubrika 1, f. 3-110.)

Titulli i shkrimit të zhgënjen pak. Këtu nuk bëhet fjalë për dyndjen në Greqi të shqiptarëve fati i të cilëve atje gjendet më shumë në librin e tij për Morenë. Falmerajeri merret më shumë me etnogjenezën e shqiptarëve dhe historinë e tyre deri në fillimin e periudhës nën sundimin turk. Njëkohësisht, shkrimi është edhe vazhdim i studimeve të tij për çështjen greke, gjatë shqyrtimit të së cilës dolën dy kampe, ai i "idealistëve", që marrin shkas nga Heladha antike dhe sipas të cilëve grekët, falë "superioritetit të lindur", së shpejti do të rivendosen në krye të popujve, dhe kampi i "realistëve" (ku ai pa dyshim bënte pjesë), sipas të cilëve duhej të arsyetoje në mënyrë sa më të thjeshtë dhe të mos bashkoheshe me Heladhën, por me Bizantin. Këtu nuk mjaftonte të pranoje vetëm ekzistencën e një periudhe të sllavëve bizantinë; e nevojshme qenkej edhe një sakrificë e dytë: Duhej pranuar edhe se thuajse gjysma e perandorisë së re greke do të popullohej nga pasardhësit e shqiptarëve të ardhur nga Epiri dhe Iliria.11

Falmerajeri i njeh të tëra burimet e disponueshme të kohës së tij dhe studimet për shqiptarët. Ai kishte lexuar shkrimet e Lajbnicit (Leibnitz), Tunmanit (Thunmann), Likut (Leake), Pukëvilit (Pouqueville), Ksilanderit (Xylander) dhe natyrisht tërë veprat e reja të Hanit (Hahn)12 dhe Bopit (Bopp).13

Fallmerajeri vlerësonte veçanërisht shumë Hanin (Johann Georg von Hahn): Ai ishte i vetmi europian i kulturuar që kishte shkelur tërë Shqipërinë, kishte hulumtuar cepat më të fshehtë të saj dhe kishte përvetësuar gjuhën e këtij vendi. "Studimet shqiptare" (Albanesischen Studie) të tij i radhiste në veprat që bëjnë epokë.14

Ashtu si Tunmani dhe Hani, edhe Falmerajeri e mbrojti autoktoninë e shqiptarëve dhe, me një vrull që do ta kishte merituar një objekt edhe më dinjitoz, iu kundërvu tezave të grekut Nikolaos Georgios Nikokles, i cili në disertacionin e tij "De Albanensium sive Schkipitar Origine et Prosapia" (Mbi autoktoninë e albanëve, d.m.th. shqipëtarëve. Prejardhja dhe fisi) (Goettingen 1855), kishte pretenduar se shqiptarët qenkëshin dyndur nga Transkaukazi në Europë vetëm pas shek. VII, pak para magjarëve. Kjo çështje nuk ishte krejt e re, sepse prej kohësh dihej që në lashtësi dhe mesjetën e hershme në Kaukazin Lindor ekzistonte një vend, i cili nga grekët dhe romakët quhej Albania. Banorët e tij, albanoi përfaqësonin një konglomerat fisesh të ndryshme, pak a shumë të afërm midis tyre, prej të cilëve çdonjëri fliste një dialekt të veçantë. Mbetjet e këtyre dialekteve duhet të jenë ruajtur në gjuhën e udëve.15 Falmerajeri e qorton zellin e njëanshëm të Nikoklesit dhe "ndjenjën kombëtare të kuptuar gabim". Ai e quante fatkeqësi kombëtare nëse në Europë përhapej mendimi se shqiptarët qenkan pasardhës të ilirëve dhe, më e keqja, se ata qenkan të afërm në gjak dhe gjuhë me maqedonasit. Përpjekjen e Nikoklesit për të vënë në dyshim autoktoninë e shqiptarëve ilirë Falmerajeri e quan si "të paargumentuar historikisht, pa baza shkencore dhe jashtë çdo kritike".16

Në pjesët II e III Falmerajeri sjell një vështrim të përgjithshëm të historisë shqiptare që kur populli shqiptar përmendet për herë të parë në burimet historike deri në vdekjen e Skënderbeut. Ai u mbështet kryesisht në kronikat bizantine, në analet e Raguzës dhe në literaturën e pakët të dorës së dytë të botuar deri atëherë.

Shqiptarëve u takon të këmbëngulin se Falmerajeri ka qenë autori i dytë gjerman, që u përpoq të bënte një përmbledhje të historisë shqiptare nga fillimi i saj deri te vdekja e Skënderbeut. Ai nuk e ka shkelur vetë kurrë vendbanimin e shqiptarëve, megjithatë çështjen shqiptare e ka konceptuar si një pjesë të asaj greke. Për fat të keq, ai ka të drejtë kur parashikon se elementi shqiptar në Greqi me kalimin e kohës do të asimilohej nga elementi grek. Lidhur me këtë para pak kohësh një gjuhëtar gjerman shkruante: "Dialektet shqiptare gjenden në fazën e fundit të ekzistencës së tyre".

? Prof. Dr. phil. Peter BARTL është albanolog gjerman me një veprimtari të gjërë shkencore e cila përfshin një sërë fushash mbi historinë e shqiptarëve gjatë Perandorisë Osmane, marrëdhëniet shqiptaro-venedikase, ngulimet arbëreshe në Itali etj. Ai e zhvillon veprimtarinë e tij pranë Universitetit Ludwig-Maximilians në Mynih të Gjermanisë.

Shënime historike nën dritën e të dhënave më të fundit për problemet albanologjike

Etruskët apo Pellazgët!

Nga Ilirjana ANGONI

Origjina e asnjë populli tjetër të lashtësisë nuk është debatuar nga historiografia moderne, si ajo e rastit të Etruskëve. Arsyeja e kësaj situate meriton disa shpjegime. Piksëpari duhet të përmendim interesin që zgjoi ky komb në historiografët e lashtë grekë, i cili megjithëse i helenizuar, mbeti shumë "i ndryshëm". Pikësëdyti, mosngjashmëria e pamohueshme etnike, kulturore dhe gjuhësore e Etruskëve me popujt e tjerë indoeuropianë të Italisë së Epokës së Hekurit, tërhoqi vëmendjen e historiografëve në fillim të shek. 19-të. Për më tepër, problemi i origjinës së këtij populli shpesh ngatërrohej me problemin e klasifikimit të gjuhës së tij. Këto janë arsyet që çuan në lindjen e mitit "Misteri Etrusk" dhe ende vazhdon testimi i të gjitha llojeve të teorive irracionale dhe hipotezave në lidhje me historinë dhe linguistikën. Ne duhet pra të pastrojmë shtresat dhe të kthehemi në termat reale të problemit.

Historiografia klasike nuk është në gjendje të ofrojë ndonjë evidencë përveç asaj që përmend Varro-një vepër të quajtur Tuscae Historiae, e cila mund të ofrojë një çelës për një kuptim më të mirë të origjinës së këtij populli, pasi për fat të keq, letërsia Etruske, sado e madhe që mund të ketë qenë vlera e saj, humbi tërësisht tamam atëherë kur gjuha etruske filloi të bjerret.

Opinionet e shprehura për Etruskët mund t`i ndajme në ato të historiografëve të lashtë dhe në ato të komentuesve modernë. Për këta të fundit duhet të theksojmë se janë të ndarë në dy grupe.

Sipas Herodotit, Etruskët migruan nga Lidia, nën udhëheqjen e mbretit eponimik: Tirrsenit ose Tirrenit. Sipas Helanikut, Thyrrenoi Etrurian mund të identifikohet me Pellazgët, një popull migrues i mistershëm, i cili pasi u end nëpër detin Egje u vendos në Etruria. Sipas pikpamjes së Antiklidit, e cila na vjen nëpërmjet Strabonit, Etruskët të cilët arritën në Itali nën udhëheqjen e Thyrenit, ishin Pellazgë dhe i përkisnin po asaj pjese që kolonizoi ishujt egjeas të Lemnit dhe Imbrit, si dhe disa zona në bregdetin Anatol. Kjo tezë jepet edhe në disa dokumente Rodiane që na kthejnë pas në shekullin e III para Krishtit, duke mbështetur kështu pjesërisht supozimin se Etruskët duhet të kenë qenë një nga Popujt e Detit (ose TRSH) të përmendura në burimet Egjyptiane.

Kristofani na jep një shembull të një kolonie Etruske të kësaj peridhe në Miliane, që zbriste në Golfin e Tunizit, tamam poshtë Kartagjenës.

Në fakt, mbishkrimet egjyptiane të Ramsesit III (1197-1165 BC), tregojnë për të ashtuquajturit "Popujt e Detit", d.m.th një nga grupet e popujve që erdhën nga toka dhe nga deti për të pushtuar Egjyptin. Disa nga këta popuj ishin njohur me të njëjtin emër edhe disa shekuj më parë, pasi ata përmendeshin midis popujve që furnizonin Faraonin me trupa mercenare, gjatë sundimit të Amenofisit III dhe Mereuptahut (1413-1220 BC). Disa nga "Popujt e Detit" mund të identifikohen me lehtësi, si në rastin e Akajëve.

Konsensusi i përbashkët i historiografëve të lashtë ishte se Etruskët migruan nga Lindja; mosmarrëveshja e vetme është në lidhjen mes Lidianëve dhe Pellazgëve. Dionisi i Halikarnasit përbënte një përjashtim. Ai erdhi në Romë në vitin 30 para Krishtit, dhe qëndroi aty për të studjuar histori për 20 vjet. Prej tij ne dimë se Etruskët e quanin veten Rassena (ky emër shfaqet si Rashua në Kortona). Kjo vërteton se emërtimi nga i cili Etruskët janë njohur në burimet greke, që është Thyrsenoi-Thyranoi, është ose një etonimi e përkthyer ose një emër i shpikur nga grekët. Prapashtesa - eno - është një prapashtesë tipike etnike e zonës Egjeike-Anatolike. Dionisi, pasi shqyrtoi opinionet e shprehura nga shkrimtarët e tjerë (Dion. Alt. I, 25-30), konkludoi duke i përcaktuar Etruskët si një popull autokton në Itali.

Tashmë le të flasim për ata që pak më sipër i quajtëm komentuesit modernë dhe që ishin të ndarë në dy grupe. Njera palë i bazon teoritë e tyre në "valë migrimi" të supozuara dhe tjetra palë në autoktoninë e Etruskëve.

Përkrahësit e origjinës lindore supozojnë se Etruskët erdhën nga Lindja, duke e lidhur këtë me fazën "orientale" të kulturës së tyre. (shek.VII para K.). Kjo hipotezë është e paqëndrueshme nga këndvështrimi i një arkeologu duke iu referuar faktit që influksi kulturor "oriental" ndikoi edhe tek Greqia edhe tek Etruria në shek.VII. Ky tranzicion ishte gradual dhe i ndryshëm nga zona në zonë, duke përjashtuar kështu procesin e një ndryshimi të papritur që mund të pritej në rastin e një migrimi. Për më tepër burime të lashta njëzëri konfirmojnë që Etruskët jetonin në Itali përpara epokës historike.

Një tjetër hipotezë migracioni supozon që Etruskët mbërritën nga Veriu: Kjo kryesisht bazohet në faktet e dhëna nga Livius sipas të cilit popullsia Rhaetike në alpet lindore dhe qendrore është relike e popullit Etrusk. Madje Livi flet për një popullsi jo-migruese dhe pikërisht përmend faktin që Rhadinët ishin ndarë prej Etruskëve si rrjedhim i mbërritjes së Keltëve. Burimet arkeologjike megjithëse tregojnë një lidhje strikte midis kulturës së Hekurit Etruske dhe Europës Qëndrore, nuk e legjitimojnë teorinë e migrimit nga veriu prej vetë pikpamjes, pasi kulturat e tjera Italike dhe mesdhetare gëzonin një lidhje kulturore pak a shumë strikte me Europën qëndrore gjatë Epokës së Hekurit.

Hipotezat e vjetra autoktone të Dionisit gjetën një jehonë në teoritë moderne të këtyre studjuesve të cilët mendonin se Etruskët janë një relike e popullit mesdhetar neolitik që jetoi në paqë deri në Epokën e Bronxit, ndërsa popujt Italikë - të cilët flisnin një gjuhë indoeuropiane dhe përdornin djegjen e trupave - mund të identifikohen me proto - Vilanova dhe kultura Vilanova. Kjo s`mund të jetë e vërteta meqë zona ku u zhvillua kultura Villanova i kapërcen në mënyrë perfekte kufitë historikë të Etrurisë.

Pavarësisht këtyre teorive të shumta, ka shumë pak fakte. Arkeologjia tregon se kishte një vazhdimësi kulturore nga Epoka e Bronxit në atë të Hekurit. Ndryshimet e papritura dhe spektakolare që mund të shënojnë mbërritjen e një populli migrues mungojnë. Nga ana tjetër burimet e lashta letrare-si në rastin e Dionisit-theksojnë lidhjet e veçanta që lidhnin Etruskët me popujt Egjeas (=Pellazgë) ose popuj Anatolianë (=Lidianë) dhe i lidhin ato me banorët para-Grekë të Lemnit dhe Imbrit. Mbishkrimet e Lemnit, që kthehen pas, në periudhën para pushtimit Athinas (510 BC) duket se konfirmojnë që Lemnishtja është shumë e ngjashme me Etruskishten. Sipas Herodotit, banorët patra-grekë të ishullit të Lemnit ishin Pellazgë, ndërsa sipas Tuqididit, ata ishin Tyrhenias. Në burimet greke emri "Tyrrhenoi" përdorej edhe për Etruskët që jetonin në Italinë e mesme (në zonën prej lumit Mekra tek lumi Tiber), si dhe për banorët Pellazgë të gadishullit grek të Aktios, themelues të qytetit të Athinës që ishin përzënë dhe ishin transferuar në Thrakë.

Mbishkrimet e Lemnnishtes ngrenë edhe një herë, në tërësi, problemin e origjinave të Etruskishtes. Edhe këtu tezat janë disa, le të përmendim p.sh. se Etruskët ishin një popull jo indoeuropian dhe vendas në Itali, të cilët adoptuan shumë artikuj dhe stile mesdhetare lindore nëpërmjet tregëtisë. Megjithëse ngjashmëria midis mbishkrimeve Etruske dhe Lemniane duhet pranuar, ajo është e vështirë të spjegohet. Si rrjedhojë e kësaj, një tezë tjetër i përcakton të dyja, Etruskishten dhe Lemnishten si mbeturinë e një vazhdimësie të gjuhëve mesdhetare jo-indoeuropiane që u përhapën në Mesdheun lindor dhe qëndror përpara hyrjes së folësve Indo-Europianë. Kjo nuk është një zgjidhje e lehtë meqenëse evidencat janë jashtëzakonisht vetëkontradiktore. Ngjashmëria midis Etruskishtes dhe Lemnishtes është shumë e madhe dhe spjegohet veçse nga një lidhje historike e drejtpërdrejtë. Nga kjo del se Etruskishtja nuk mund të konsiderohet më si një gjuhë e "izoluar" në Mesdhe.

Si do të kuptohej një epitaf i vetmuar Etrusk në ishullin e Lemnit përballë Trojës, i cili i takon shekullit VI para Krishtit? Stela e Lemnit përmban mbishkrime Etruske. Studiuesi Palotino që e quante pellasgjishten më të përcaktuar se Etruskishtja -të dyja këto i quante dialekte të së njëjtës gjuhë.

Bërthama e Etrurisë ishte trekëndëshi i Italisë Perëndimore midis Tiberit dhe Arnos. Norbert Jokli zbuloi se mesapishtja ishte Ilire. Iliria, Thraka dhe Troada flisnin gjithashtu dialekte etruske. Jokli gjithashtu gjeti shumë Etruskishte në dialektet Osko-Umbriane. Studiuesi nga Zelanda e Re, Fell thotë se lumi Danub i emërtuar Istros nga Grekët dhe Ister nga Latinët është një toponim Ilirian, ashtu si dhe për Dalmatia e lidh me fjalën shqip dele, Brindizi me fjalën shqip burì, Dardania me fjalën Dardhë dhe vendet që i përkasin rrënjës gur po ashtu me prejardhje Iliriane.

Stela pellasgiane në Lemno do të dukej pakëz anormale po të përcaktohej vetëm si mbijetesë e shkrimit pellasg dhe jo e lidhur me atë Etrusk. Disa studjues supozojnë se Lemnitët dhe Ertruskët janë gjenetikisht ose të paktën nga ana tipologjike, të lidhur. Në fakt, gjuha e mbishkrimit në këtë varr, shfaq disa ngjashmëri semantike dhe morfologjike me Etruskishten. Kjo është veçanërisht evidente në numërorët dhe formulat që tregojnë moshat.

Një tjetër studiues Skullard, shkruan se stela mban dy mbishkrime në një alfabet i cili ngjan shumë me atë të mbishkrimeve të vjetra Frygjiane të shekullit të VII. Gjuha ka disa analogji me gjuhët e Azisë së Vogël, por filologët kanë rënë në një marrëveshje të përgjithshme se edhe në morfologji edhe në fjalor ajo ka shumë ngjashmëri me Etruskishten. Kur ky dokument ishte i vetëm, supozohej se mund të ketë qenë lënë si epitaf i një të huaji që ishte varrosur në Lemno; por tani kohët e fundit, mbishkrime të tjera të shkurtra janë gjetur në vazo, nga të cilat tregohet se kjo ishte në fakt gjuha e folur në ishull përpara pushtimit nga Miltiadhi i Athinës (rreth 500 para K.) Kështu ne kemi një dokument të rëndësishëm edhe për Azinë e Vogël edhe për Etrurinë dhe ai vjen pikërisht nga ishulli ku Tuqididi vendosi Tyrrhenoi. Megjithëse ajo nuk përballon provën përfundimtare se "Lemnishtja" dhe Etruskishtja ishin të njëjta, ose madje dialekte të së njejtës gjuhë, ajo përbën një hallkë të çmuar për ata që pranojnë origjinën lindore dhe sugjerojnë se disa Etruskë nga Azia e Vogël mund të jenë vendosur në Ishullin Egje në vend që të vazhdonin me tej në perëndim. Ata që kundërshtojnë origjinën lindore duhet të sqarojnë ngjashmëritë e gjuhëve si të mbijetuara nga një njësi hipotetike linguistike para indo - europiane me përhapje të gjerë, e cila dikur zinte një zonë të madhe në Itali dhe në Egje derisa ajo u nda prej avancimit të Indo - Europianëve: në Itali ajo ishte e kufizuar në Etruria, ndërsa në Egje, relike të saj kishin mbetur në Lemno.

Mes studiuesve shqiptarë për Etruskët e Pellazgët nuk mund të lemë pa përmendur të respektuarën Zj. Nermin (Vlora) Falaski me studimet e saj reale dhe shkencore ku ajo arrin të spjegojë në mënyrë të përkryer lidhjen e këtyre gjuhëve me gjuhën shqipe, nëpërmjet dokumentesh të gjetura ne Shqipëri, Itali apo në troje që shtrihen nga Egjeu deri në Oqeanin Atlantik. Këtë pikpamje mbështetin edhe studiues të tjerë të huaj, ndër të cilët më fuqishëm rradhitet Robert d`Angely, i cili edhe ky i zbërthen mbishkrimet e gjetura në këto troje vetëm nëpërmjet gjuhës shqipe dhe shpreh keqardhjen për mosnjohjen e gjuhës shqipe nga ana e shumë studiuesve, gjë që çon në zbërthime të gabuara të këtyre mbishkrimeve.

Një studiues italian G. Bakolini shprehet: "Unë kurrë nuk kam arritur të marr vesh përse italianët nuk kanë arritur të kuptojnë kontributin e madh që qytetërimi etrusk i ka dhënë qytetërimit tonë perëndimor. Ne vazhdojmë të besojmë në mësimet se Grekët dhe Romakët janë popujt, të cilëve iu detyrohet qytetërimi ynë perëndimor. E gjithë kjo është tepër e ekzagjeruar dhe e bazuar në falsifikime historike. Në vend të kësaj unë kam saktësuar që Etruskët janë themeluesit e kulturës sonë Europiane, me gjithë të mirat e të këqiat e saj. Kjo e vërtetë vazhdon të nënvleftësohet edhe të pengohet nga historianë të ndryshëm italianë ndërkohë që është njohur prej disa dekadash nga shumica e historianëve të të gjithë botës. Në shekujt e shkuar, fillimisht Roma e fuqishme dhe e pakulturuar ka fallsifikuar vetë origjinën e saj dhe ka injoruar trashëgiminë e përfituar nga qytetërimit të shpartalluar Etrusk, Pontificia e besimit ri trashëgoi simbolet e lashta të Orientit të trashëguara tek romakët prej drejtuesve dhe priftërinjve Etruskë. P. sh. lejlaja e prijësve etruskë u bë ngjyra e kardinalit, simboli i priftit Etrusk u bë simbol i Peshkopit. Qytetet e lashta etruske u bënë qendrat e para Episkopale (Voltera, Vulci, Orrieto). Teksti më i gjatë ekzistues është një kalendar që përmban 12 kolona me instruksione për çdo ditë. Po ashtu trashëgimia figurative kristiane i ka gjurmët e saj në figurat e gjetura përsëri në varret etruske. Figurat me krahë që gjenden në vendndodhjet e lashta etruske u kthyen në figura kristiane të ëngjëjve dhe satanait, mbi tempujt e lashtë Etruskë u ngritën kishat e reja të cilat ka të ngjarë që ende të fshehin shumë gjëra në muret e tyre. Është e çuditshme që etruskologët nuk i kanë trajtuar ende këto. Trashëgimia e madhe e Etruskëve u braktis për shekuj me rradhë, por siç ndodh shpesh në histori e vërteta rilind."

Disciplina Etrusca (emri romak për fenë Etruske) përfshinte tre kategori librash të fatit; Libri Haruspicini lidhej me hyjnizimin nëpërmjet mëlçive të kafshëve që bëheshin kurban; Libri Fulgurates, interpretimi i bubullimës dhe vetëtimës; Libri Rituales që merrej me një shumllojshmëri çështjes. Kurikuli i tyre përfshinte jo vetëm ligjet fetare dhe teologjinë; por edhe njohuri enciklopedike që kërkoheshin nga priftërinjtë, ndër të cilat njohuri që rradhiteshin nga astronomia dhe meteorologjia, nëpër zoologji, ornitologji dhe botanikë deri në gjeologji dhe hidraulikë. Subjekti i fundit ishte specialiteti i aguivices që këshillonte qytet-shtetet për të gjithë projektet inxhinjerike hidraulike. Ata ishin ekspertë, dinin si të gjenin ujrat nëntokësorë dhe si të shponin puset, si të gërmonin kanalet e ujrave, të furnizonin qytetet me ujë të pijshëm dhe të instalonin sisteme ujitjeje dhe drenazhimi nëpër fusha. Plus këtyre ata krijuan rezervuare artificiale dhe bashkëpunuan me priftërinj të tjerë që specializoheshin për ndërtimin e korridoreve të nëndheshme dhe në bërjen e tuneleve ndër male.

Etruskologjia është tashmë një subjekt me interes të madh në të gjithë botën dhe shumë fallsifikime dhe besime të pranuara rëndom janë duke u shkërmoqur sepse ato u përdorën për të vënë në diskutim një popull e për të përvetësuar vlerat e tij.

1 Jakob Philipp Fallmerayer, "Fragmente aus dem Orient". München 1963. f. 155.

2 Franz Babinger, "Fragmentistenbriefe". Aus meiner Fallmerayer-Mappe. In: Der Schlern 2 (1921) f. 177.

3 Thomas Leeb, "Jakob Philipp Fallmerayer. Publizist und Politike zëischen Revolution und Reaktion (1835-1861)". München 1996. f. 23-25.

4 Leeb, f. 32.

5 Krhs. "Wolfgang Hörandner in der Historischen Bücherkunde Südosteuropa" I, 1. München 1978. f. 291.

6 Zitiert nach Leeb, f. 69.

7 Fallmerayer, "Fragmente..." f. 331-332.

8 Po aty, f. 334.

9 Fallmerayer, "Fragmente..." II. f. 381-382.

10 Po aty, f. 391.

11 Fallmerayer, "Albanesisches Element" I. f. 420-422.

12 Johan Georg von Hahn, "Albanesische Studien". Jena 1854.

13 Franz Bopp, "Über das Albanesische in seinen verëardtschaftlich Beziehungen". Berlin 1855.

14 Fallmerayer, "Albanesisches Element..." I. f. 435.

15 Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumsëissenschaften. I, 1. Stuttgart 1893. Sp. 1303-1306.

16 Fallmerayer, "Albanesisches Element..." I. f. 487.

___________________________

Familja Mbretërore përkujtoi 76-vjetorin e shpalljes së Mbretërisë Shqiptare

Zogistët festojnë 1 Shtatorin

Në përkujtim të 76-vjetorit të shpalljes së Monarkisë, Oborri Mbretëror organizoi një ceremoni-kokteil ku ishin të ftuar Kryesia e PLL, Senati i Veteranëve, deputetët e PLL dhe deputetë të afërt me LZHK dhe Familjen Mbretërore si disa dhjetëra pinjollë të fisnikërisë shqiptare

1 Shtatori, themeli i shtetformimit shqiptar

Nga Astrit KOLA

1 Shtatori i vitit 1928, nuk shënon vetëm një ngjarje epokale për kohën dhe një zgjidhje ideale për formën e regjimit. 1 Shtatori mbetet i tillë sepse atë ditë, shqiptarët kulmuan përpjekjet dhe aftësitë shtetformuese, çka shënoi edhe startimin e ndryshimeve të mëdha e rrënjësore në të gjitha fushat.

Sot, pas 76 vjetësh, ajo datë nuk mbart vetëm vlera historike e studimore, apo të aspektit kushtetues e administrativ, por, mbi gjithçka, mbart zgjidhjen kushtetuese më inteligjente e të paarritshme. Ky konkluzion aspak emocional, ka vulën e kohës, sepse "mrekullia e Monarkisë" kontraston dukshëm, në kohë efekte dhe kuota, me dështimin total të republikanizmit shqiptar dhe ideve republikane.

Republika "shqiptare" nuk ishte thjesht një artific apo kapriço e arrivistëve të pushteteve, por ishte forma e regjimit që u induktua dhe u investua qëllimisht, me para, agjentura e gjak, për të shkatërruar të ardhmen e vendit dhe, në substancë, u vendos me ndikimin e drejtpërdrejtë të armiqve historikë.

Komunizmi, i cili për nga përqëndrimi i pushtetit i ngjante një monarkie absolutiste, rrënoi parlamentarizmin dhe demokracinë parlamentare si sintetizim i pushtetit të popullit, të shprehur në qeverisje.

1 Shatori i vitit 1928 mbetet gjithsesi madhështor, jo vetëm sepse vendosi formën mbretërore të regjimit, por sepse "shuguroi" kushtetutën më demokratike që ka njohur historia e shqiptarëve. Parimet dhe idealet që shenjtëruan kushtetutën e vitit 1928 - njohur ndryshe si "Statuti Themeltar" - u ngjizën në frymën e humanizmit të thellë dhe interesave sublime kombëtare, duke krijuar hapësira lirie të pamatë, për shkak të mbizotërimit të dukshëm në nenet e saj të Lirive dhe të Drejtave të qytetarëve, në raport me detyrimet e tyre, prej nga burojnë normalisht edhe kufizimet ligjore e administrative.

Ishte pikërisht kjo hapësirë e pamatë lirie, ajo që ngriti entusiazmin e qytetarëve të një vendi të lirë dhe shumëfishoi të drejtat demokratike dhe iniciativën e lirë, që u pasuan me një zhvillim të paparë ekonomik e kulturor dhe ritje të reputacionit të shtetit shqiptar në botë, e para syve të qytetarëve të tij.

Të vetmit që u kufizuan nga kushtetuta dhe ligjet e kohës, ishin kriminelët, tradhtarët, aventurierët politikë dhe elementët rebelë e subversivë, të cilët dështuan në të gjitha sipërmarrjet e tyre makabre.

Të gjithë shqiptarët flinin me dyer çelë dhe prona private ishte e shenjtë dhe e paprekshme. Shteti ishte i pranishëm gjithkund dhe gëzonte mbështetjen e popullit.

Por arritja më madhore e 1 Shtatorit është përcaktimi i kryetarit të Shtetit në Kushtetutë jo si Mbret i Shqipërisë por "Mbret i Shqiptarëve", çka njëkohësisht ishte dhe është jetësimi i institucionalizuar i aspiratës së bashkimit kombëtar.

Liria jep rezultate, ndërsa tirania dhe kaosi pjellin rrënim dhe bjerrin shpresën për të ardhmen.

1 Shtatori i vitit 1928 shënoi shenjtërimin e Lirisë dhe, për herë të parë, piketoi Atdheun e qytetarëve të lirë, çka nënkuptonte qartë edhe shpresën e Lirisë së vëllezëeve të gjakut në të gjitha trojet etnike. Dhe këtë mund ta bënte vetëm "Shpëtimtari i Kombit", Mbreti Zog i Parë, i cili bashkë me Skeptrin dhe Kurorën e Skënderbeut, mori përsipër obligimin "Mbret i Shqiptarëve", natyrisht i shqiptarëve të lirë, që tashmë kishin si prijës Kalorësin më të madh të Lirisë - që ka njohur toka shqiptare.

Obligimi dhe ëndrra e tij dhe e shqiptarëve, akoma jetojnë. Prandaj edhe 1 Shtatori, Mbretëria Shqiptare dhe Statuti Themeltar - do të jetojnë për jetë të jetëve.

Familja Mbretërore përkujtoi 76-vjetorin e shpalljes së Mbretërisë Shqiptare

Mbreti Leka organizoi një pritje-koktejl më 1 Shtator

Pasditën e së mërkurës, më datë 1 shtator 2004, në përkujtim të 76-vjetorit shpalljes së Monarkisë, pas vendimit të Asamblesë Kombëtare të 1 Shatorit të vitit 1928 - Oborri Mbretëror organizoi një ceremoni-kokteil. Në këtë ceremoni ishin të ftuar Kryesia e PLL, Kryesia e Senatit të Veteranëve, deputetët e PLL dhe deputetë të afërt me LZHK dhe Familjen Mbretërore. Përveç tyre, konform një protokolli të veçantë të Oborrit Mbretëror, ishin ftuar disa dhjetëra pinjollë të fisnikërisë shqiptare, të cilët kanë njohje personale, miqësore, familjare, apo edhe lidhje gjaku me Familjen Mbretërore.

Mes një atmosfere të ngrohtë e intime, por njëkohësisht edhe ceremoniale, e mori fjalën NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve, i cili pasi falenderoi thellësisht nga zemra të ftuarit për praninë e tyre, me emocione të veçanta theksoi: "Pas humbjes së rëndë që përjetuam sëbashku, para do kohësh, humbjes së Mbretëreshës Suzanë, kemi nderin të jemi përsëri pranë e midis jush, për të përkujtuar ditën fatlume të shpalljes së Mbretërisë Shqiptare, më 1 Shtator të vitit 1928. Ndonëse e largët, ajo ditë do të mbetet përjetësisht në kalendarin e ngjarjeve madhore të Kombit tonë, si dita kur shqiptarët projektuan ëndrrën e madhe të bashkimit kombëtar, formësuan shtetin dhe modelin e regjimit që do të begatonte vendin dhe do të mundësonte realizimin e ëndrrës së përbashkët. Jemi krenarë që ju kemi midis nesh dhe shpresojmë se, sëbashku, ashtu si Mbreti Zog me baballarët tuaj, të punojmë për forcimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, si rrugë drejt realizimit të aspiratave të shqiptarëve dhe projektit që trashëguam prej 1 Shtatorit të vitit 1928. T'i trokasim gotat në shenjë nderimi për atë vepër të madhe atdhetare dhe në shenjë urimi për të ardhmen tonë të përbashkët. Qëndroni si në shtëpinë tuaj, dhe paçim gjithmonë ditë të gëzuara si kjo. Edhe njëherë gëzuar...".

Më pas të pranishmit kaluan çaste emocionante në shoqërinë e Mbretit dhe Princit, duke shkëmbyer mendime dhe biseda të lira për afro dy orë.

Në fund të kësaj ceremonie emocionuese, për të falenderuar të pranishmit në emër të NMT Mbretit Leka i Parë, Princit Leka i Dytë dhe Oborrit Mbretëror - e mori fjalën z.Ali Ohri, një ndër figurat kryesore të Oborrit dhe njëkohësisht kryetar i Senatit të Veteranëve të PLL, i cili ndër të tjera tha: "Ju falenderojmë thellësisht nga zemra për këtë nder të veçantë që na dhuruat me praninë tuaj, ku përkujtuam sëbashku atë ngjarje madhore për historinë tonë dhe mbarë Kombin shqiptar. Pas dhimbjeve që kemi përjetuar sëbashku, kjo ceremoni e thjeshtë ishte një kënaqësi e veçantë dhe moment i ripërtëritjes së shpresës për ditë më të mira, gjatë të cilave do të na duhet të punojmë shumë për realizimin e ëndrrave të përbashkëta dhe amaneteve që na lanë Mbreti Zog, Nëna Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëresha Suzanë.

Edhe njëherë më lejoni t'ju falenderoj nga zemra për kënaqësinë që na dhuruat me praninë tuaj, dhe u pjekshim sërish në të ardhmen".

Paskëtaj, mysafirët e nderuar u përshëndoshën me Mbretin, Princin dhe oborrtarët e lartë, me premtimin për t'u takuar sërish dhe me urimet e ndësjellta për shëndet, mbarësi dhe suksese të përbashkëta për kurorëzimin me sukses të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Në këtë ceremoni, nga Kryesia e PLL morën pjesë kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha, Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, sekretari për Burimet Njerëzore dhe njëkohësisht kryetar i Degës së PLL Tiranë z.Blerim Kamberi, sekretari për Marrëdhëniet me Mediat dhe Publikun z.Neritan Kolgjini.

Në emër të Kryesisë së Senatit të Veteranëve të PLL, morën pjesë zotërinjtë Ali Ohri, Akil Basha, Ramiz Mena, Zihni Dervishi, Kadri Dajko, Vera Dema, Gjon Përjaku, Abdulla Berberi etj..

Në emër të Kryesisë së Degës së PLL Tiranë, morën pjesë edhe nënkryetari i Degës z.Hamit Kurti, si dhe anëtarët e kryesisë Novruz Ndregjoni, Flutura Përleka dhe Astrit Kola.

Korresp. i "Atdheu"

Takim i përzemërt i Familjes Mbretërore me qytetarët e Elbasanit

Mbreti Leka starton me LZHK në Elbasan

Paraditën e së hënës, më datë 30 gusht, NMT Leka i Parë - Mbret i Shqiptarëve, i shoqëruar nga Princi Leka dhe funksionarë të lartë të Oborrit Mbretëror, kreu një vizitë në qytetin e Elbasanit. Bazuar në njoftimet e dhëna nga stafi i Oborrit, qëllimi i kësaj vizite ishte shprehja e kortezisë dhe mirënjohjes së Familjes Mbretërore për kreun e Kishës Ortodokse Autoqefale të Elbasanit, At Nikollë Markun.

Në këtë takim, NMT Mbreti Leka i shprehu At Nikollë Markut mirënjohe të thellë për meshimin që ai bëri në Ceremoninë madhështore të lamtumirës për Mbretëreshën Suzanë dhe për ndjenjat e miqësisë reciproke që ata ushqejnë për njëri-tjetrin.

Për shkak të pranisë së Familjes Mbretërore, u mblodhën me dhjetëra qytetarë elbasanas, të cilët dëshmuan me emocion veneracionin e madh për Mbretin, Familjen Mbretërore dhe LZHK-në e iniciuar e drejtuar prej NMT. Për të nderuar Mbretin kishin dalë edhe kreu i Myftinisë elbasanase, intelektualë dhe personalitete të shquar të jetës publike të këtij qyteti - metropol i kulturës dhe qytetërimit shqiptar. Gjithashtu, në këtë takim mori pjesë edhe kryebashkiaku i qytetit z.Ardian Turku, i cili edhe herë të tjera ka dëshmuar respekt për Mbretin dhe Familjen Mbretërore duke qenë i pranishëm në vizitat e tyre në këtë qytet.

Në takim morën pjesë edhe intelektualë që kanë aderuar në LZHK dhe që pritet të mbështesin atë gjatë aksionit politik në muajt e ardhshëm.

Në një ambient pothuajse festiv, në një nga hotelet luksozë të qytetit, në prani të mediave të shumta Mbreti Leka foli me superlativa për At Nikollë Markun, duke lënë të kuptohet hapur mbështetja e Tij për Kishën Autoqefale Shqiptare, e themeluar me kujdesin e drejtpërdrejtë të Mbretit Zog, nga klerikët e mëdhenj atdhetarë si elbasanasi At Visarion Xhuvani, At Kristofor Kisi etj..

Në takim Mbreti foli edhe për gjendjen aktuale politike dhe ekonomike të vendit, si dhe për disa nga objektivat e zhvillimit, të fokusuara në progamin e LZHK.

Me këtë rast, në vijim të fjalës së Tij, Mbreti u shpreh me tone të ashpra për shkatërrimin me paramendim të vendit dhe keq-qeverisjen e tij nga klika në pushtet, duke aluduar e referuar qartë për Greqinë, si një vend që po ndjek politika të kolonizimit ndaj Shqipërisë.

Në fjalën e Tij të shkurtër, Mbreti Leka skicoi disa nga prioritetet e LZHK, pa i cilësuar si të tilla, por që nënkuptoheshin qartë, pasi përkonin edhe me artikulimet e Tij të mëparshme lidhur me zhvillimet shqetësuese në vend - për çka korri edhe duatrokitjet frenetike të të pranishmëve.

Kjo vizitë shënoi një rritje të mbështetjes së elbasanasve për LZHK dhe, sipas analistëve, shërbeu edhe si startim i saj në një nga qytetet me peshë të konsiderueshme në zhvillimet e vendit, e ku LZHK pritet të arrijë kuota të larta, falë simpatisë së qytetarëve dhe mbështetjes që, personalisht, gëzon Mbreti Leka, por dhe Familja Mbretërore Shqiptare.

Korresp. i "Atdheu"

PLL firmos marrëveshjen dhe shpall zyrtarisht përkatësinë politike në përbërje të LZHK

Spahiu: PLL ka nënshkruar me Mbretin Zog që në vitin 1924

Paraditën e së hënës, më datë 30 gusht 2004, mes një interesimi të jashtëzakonshëm të mediave të shumta lidhur me pozicionimin përfundimtar të PLL dhe nënshkrimin prej saj të Deklaratës së aderimit në LZHK, kryetari Spahiu dha një konferencë për shtyp në ambientet e Hotel "Dajti". Që në fillim të prononcimit të tij, kryelegalisti theksoi prerë dhe qartë pozicionimin politik të PLL në përbërje të LZHK, duke i dhënë kështu fund spekullimeve të shumta të disa mediave lidhur me këtë problem. Në kundërshtim me dizinformimet, deri diku edhe keqdashëse, të disa mediave, z,Spahiu theksoi se, ndërmjet PLL dhe personalisht Mbretit Leka, jo vetë që nuk ekzistojnë mosmarrëveshje, por përkundrazi, marrëdhëniet dypalëshe janë të shkëlqyera. Më pas kryelegalisti foli me superlativa të merituara për kontributin e Mbretit Zog si themelues i PLL dhe për lidhjen organike të legalistëve me Mbretin e shqiptarëve, lidhje që i qëndroi rrebesheve të kohës dhe tre diktaturave: fashiste, naziste e komuniste, kundër të cilave legalistët luftuan me armë në dorë, duke i qëndruar kurdoherë besnikë betimit ndaj Mbretit ZoG, idealeve monarkiste dhe Atdheut, për çka z.SPahiu garantoi se do të vazhdojë edhe në të ardhmen, pasi sipas tij, këto qëndrime përbëjnë shtyllën kurrizore të programit politik dhe angazhimit atdhetar të PLL.

Duke definuar qëndrimin e ardhshëm politik të PLL, kryelegalisti Spahiu, në fund të deklaratës së tij theksoi: "Rideklarojmë zyrtarisht, në emër të të gjitha strukturave të PLL, mbështetjen e plotë ndaj Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të iniciuar dhe drejtuar nga Mbreti Leka I-rë, duke vënë në dispozicion të saj të gjitha strukturat, duke përfshirë edhe Grupin parlamentar të PLL, por, mbi të gjitha, idealizmin tonë".

Në vijim të pyetjeve të gazetarëve lidhur me raportet institucionale të legalistëve me Mbretin Leka, në kuadër të aksionit politik të përbashkët, z.Spahiu theksoi se "PLL ka nënshkruar me gjakun e legalistëve marrëveshjen me Mbretin Zog i Parë, që më 24 Dhjetor 1924, dhe po kështu, më pas, edhe me Mbretin Leka. Dhe kjo marrëveshje vazhdon të mbetet në fuqi edhe sot, madje do të jetë e përjetshme...".

Në fund të konferencës për shtyp e mori fjalën edhe kryetari i Senatit të Veteranëve të PLL, z.Ali Ohri, i cili theksi se "të gjitha strukturat e PLL, që nga forumi rinor e deri tek Senati i Veteranëve, janë të ndërgjegjshme për këtë nismë politike të ndërmarrë e drejtuar personalisht nga Mbreti Leka, dhe në këtë kuadër janë të angazhuar për ta çuar atë deri në fund e për ta kurorëzuar me sukses. Madje për këtë janë angazhuar të gjitha strukturat dhe anëtarët e PLL, pa përjashtim, duke shënuar kështu një rast unik të vetndërgjegjësimit dhe përkushtimit për LZHK, e cila është në Lëvizje e ringjalljes së shpresës për shqiptarët".

Ndërsa lidhur me të ardhmen e raporteve politike me "BF" dhe PD, z.Spahiu u përgjigj se "LZHK është një lëvizje në gjirin e së djathtës dhe PLL e konsideron PD-në si parti aleate, me të cilën do të bashkëpunojë ngushtë për rrëzimin e qeverisë Nano dhe Reformën zgjedhore, çka do të vulosë fitoren e së djathtës në zgjedhjet e ardhshme dhe pushtetin e përbashkët pas zgjedhjeve.

Më pas, drejtuesit e lartë legalistë, me përgjigjet e tyre shuan kureshtjen e gazetarëve të shumtë rreth shumë problemeve për të cilat ata ishin të interesuar të dinin mendimin dhe qëndrimin politik të PLL.

Korresp. i "Atdheu"

Deklaratë e PLL për mediat

E zhvillojmë këtë konferencë shtypi për të ritheksuar pozicionimin politik të PLL në mbështetje të NMT Leka I-rë Mbret i Shqiptarëve dhe "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar".

Për mungesë informacioni, ditët e fundit, në media vizive apo të shkruara, janë bërë deklarime dhe janë kumtuar lajme të pasakta në lidhje me marrëdhëniet midis Mbretit dhe PLL.

Mbreti dhe Legaliteti janë të lidhur organikisht, dhe midis tyre nuk ekziston asnjë mosmarrëveshje, përkundrazi, raportet janë të shkëlqyera.

Partia Lëvizja e Legalitetit, si vazhduese e drejtpërdrejtë e Zogizmit, që u ka rezistuar me stoicizëm fashizmit, nazizmit dhe diktaturës më të egër komuniste, duke mbajtur gjallë me gjak, vuajtje e sakrifica, idealet mbretërore - ka mbështetur Mbretin Zog dhe Mbretin Leka I-rë, në të gjitha nismat politike.

Në vazhdën e këtyre qëndrimeve konsekuente, PLL, që në fillim deklaroi mbështetjen e plotë për LZHK, lëvizje kjo e iniciuar dhe e drejtuar personalisht nga NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve.

Rideklarojmë zyrtarisht, në emër të të gjitha strukturave të PLL, mbështetjen e plotë ndaj Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të iniciuar dhe drejtuar nga Mbreti Leka I-rë, duke vënë në dispozicion të saj të gjitha strukturat, duke përfshirë edhe Grupin parlamentar të PLL, por, mbi të gjitha, idealizmin tonë.

30 gusht 2004

Deputetët legalistë, bazë e Grupit të LZHK

Në një prononcim për mediat lidhur me krijimin së shpejti të Grupit parlamentar të LZHK, me bërthamë Grupin e deputetëve të PLL, zëdhënësi i PLL Astrit Kola, ndër të tjera u shpreh: "Ditën e hënë, më datë 6 shtator, me fillimin e punimeve të Sesionit të ri të Kuvendit, do të bëhet edhe rikonstituimi i grupeve parlamentare, thënë ndryshe, rideklarimi i përkatësisë së deputetëve në formacione dhe grupe përkatëse.

Deputetët e PLL do të konstituojnë Grupin parlamentar të LZHK, dhe kjo është mëse e natyrshme, në kuadër të angazhimit të PLL si formacioni kryesor i LZHK.

Nga kontaktet e deritanishme të drejtuesve të lartë të LZHK, të ngarkuar si interlokutorë, me deputetë të djathtë, që kanë dëshmuar afeksion për LZHK dhe Mbretin Leka, rezulton se në këtë grup do të aderojnë edhe shumë deputetë të tjerë. Në fund të fundit kjo ka qenë edhe arsyeja e krijimit të këtij grupi, pra synimi për ngjizjen e një bërthame parlamentare që do të jetësojë qëndrime dhe rikonfigurime në mbështetje të kësaj Lëvizjeje. Vetë LZHK është një sipërmarrje politike që nënkupton pëfshirjen jo vetëm të formacioneve politike, individëve të spikatur nga shoqëria civile, por edhe të deputetëve të djathtë, që janë aktivë në jetë politike parlamentare, dhe që shohin tek Lëvizja përafri idesh, qëndrimesh politike dhe motivim konkret.

Gjithsesi, ky identitet i ri përfaqësimi parlamentar, (pra Grupi me siglën LZHK), nuk do të thotë sfumim apo çrrënjosje e identiteteve politike të përcaktuara qartë gjatë jetës parlamentare në qëndrimet e deputetëve aderues, por stratifikim dhe kanalizim të këtyre qëndrimeve dhe filozofive politike, në akord me strategjinë politike të LZHK, në institucionet ku realisht bëhet politika, për t'i bërë vizionin dhe alternativat e saj sa më atraktive, të prekshme dhe funksionale.

Në fund të fundit kjo është shprehje e synimeve për rritje përfaqësimi dhe zgjerim të formatit politiko-zgjedhor të LZHK, në kushtet e zhvillimeve të reja, atyre të rikonfigurimit të skenës politike, në funksion të lojës dhe strategjive të aktorëve të pranishëm. Në këtë kontekst, këto zhvillime janë të natyrshme, priteshin dhe do ta intrigojnë skenën politike me risi, duke i pasuruar zhvillimet interesante të së ardhmes", - e mbylli prononcimin e tij zëdhënësi Kola.

"Atdheu"

Kaosi politik dhe disfata e të majtës

Nga Astrit KOLA

Pushimet e politikanëve dhe qetësia e politikës, shkuan e vanë bashkë me gushtin, por vapa, që s'ka të sosur, ka shtuar ethet në kokat e nxehta. Tregu politik është gjallëruar, dhe të gjithë turren të këmbejnë çtë mundin.

Si asnjëherë tjetër gjatë 14 vjetëve, fushata zgjedhore ka filluar 10 muaj para zgjedhjeve. Nano ka mbetur jashtë shtetit, duke takuar qeveritarë të majtë e të djathtë, të cilëve u garanton mbështetje për integrimin e Ballkanit në këmbim të mbështetjes për "integrimin" e Shqipërisë. Por në analizën e ministrisë së Jashtme, ai dekonspiroi mungesën e mbështetjes ndërkombëtare, tek fajësoi diplomatët për "nxirjen e realitetit shqiptar" në sytë e botës.

Ruçi, me terxhuman nga pas, kumton nga SHBA-të se ka takuar kongresmenë e senatorë, republikanë e demokratë, dhe se ka marrë pjesë në konventat e dy partive, si një fanatik demokrato-republikan i vërtetë. Pastaj na bën me dije se, të gjithëve atyre që ka takuar, u ka premtuar mbështetjen e Shqipërisë për Irakun, luftën kundër terrorizmit dhe mbështetjen e tij e të PS në favor të Bushit dhe Kerrit.

Këtej pari, deputetë pa parti dhe parti pa deputetë, turren të negociojnë e firmosin sa majtas djathtas, me shpresën për të mbetur në politikë. Më së fundi, edhe dy Lëvizjet e mëdha, (LZHK dhe LSI), lëvizën dhe ndezën motorrët e turbinat.

Tani, në prag të konstituimit të grupeve të reja parlamentare, thënë ndryshe, rideklarimit të pozicioneve politike, deputetët e pastrehë janë në kërkim të staneve e kullotave në prag të dimrit politik. Po këtë gjë po bëjnë edhe parti të listës së gjatë të miratuar nga ministria e Drejtësisë, të cilat rendin drejt katër poleve për të zënë vendet e të larguarve apo për të arritur para atyre që nxitojnë të vijnë.

Ministra të tromaksur nga mandata e pritshme, nxitojnë t'i japin dorën e fundit tenderave, për të mbledhur të bekuarën para të bardhë për ditë të zezë.

Këpëdarë me gjak të ngrirë, mëtonjës ambiciozë dhe kryetarë degësh të PS, bëjnë plane për t'u larguar drejt LSI, nëse nuk i fusin në lista deputetësh dhe forumesh të larta.

Kërcënimet e Braçes dhe Koçit për ndryshim kryesie dhe rrokada, kanë prodhuar efekte kontraverse: M. Çeço është gati të pranojë spostimin, ndërsa E. Meksi refuzon. Gjithsesi, amullia në PS dhe hedhja e tezës së ndryshimeve, është dëshmi e pranimit të dështimit të qeverisë Nano dhe PS. Nano, nga halli, ndërsen Braçen ndaj disa anëtarëve të kryesisë, të konsideruar si të pavlerë e dështakë, më tepër për t'i trembur, pasi ky veprim nuk i leverdis politikisht, sepse do t'i ndihte dezertimit drejt kampit të Metës.

Turi "turistik i Nanos, natyrisht që nuk lidhet vetëm me hedonizmin dhe interesat e tij personale, por në radhë të parë me dëshirën e çmendur për të qenë i pranishëm në sallonet ku vendoset fati i qeverisjes aktuale dhe, më pas, i karrierës së tij politike, pas sulmeve të ashpra nga institucionet evropiane.

Goditja që Edi Rama i dha Nanos në kongres dhe së fundmi në Konventën rinore zhvilluar në Pallatin e Kongreseve, ishte vdekjeprurëse dhe paralajmëron përplasje të reja brenda PS. Shkëputja përfundimtare e grupit metist pas rikonstitutimit të grupeve, mund të startojë fillimin fushatës për votbesimin e Nanos dhe rrëzimin përfundimtar të tij nga froni i kryeministrisë. Kjo është edhe arsyeja e negociimeve intensive të Nanos me Gjinushin, Xhuvelin, Cekën e Dulen. Pas largimit të metistëve dhe divorcit të mundshëm të Karamelos dhe Goxhit, mendohet se Nano humbet numrin e nevojshëm të kartonave dhe një kërkesë për votbesim nga PD, duke marrë parasysh edhe bashkëpunimin e të pakënaqurve të koalcionit, mund ta rrëzonte qeverinë Nano. Në këto kushte, Nanos i mbeten vetëm dy mundësi për të shpëtuar: mungesa e aksionit politik të opozitës për votbesim, ose pranimi i kushteve të alëatëve të vegjël për rikompozim të qeverisë, gjithmonë pa hidhëruar ndonjë ministër që mund të dezertojë drejt kampit të Metës.

Në këto kushte, një aksion për rrëzimin e Nanos do të lexonte sërish listën e nanoistëve brenda të djathës. Kjo gjë vërtet do të diskretitonte mbështetësit e blerë prej Nanos tek e djathta, por njëkohësisht do të kurorëzohej me dështimin e aksionit të opozitës me të gjitha rrjedhojat e mundshme, duke i dhënë Nanos kuota të reja besueshmërie para ndërkombëtarëve, bashkë me "argumentin" për shantazh të mëtjeshëm ndaj rebelëve të kampit të tij.

Nëse opozita do ta niste këtë aksion menjëherë pas fillimit të punimeve të Kuvendit, kuotat e Gjinushit, Xhuvelit, Cekës e Dules do të rriteshin shumë dhe lojtarët e tyre do të ishin më të kërkuarit në merkaton politike, duke rrezikuar lënien në stol të Ermelinda Meksit dhe të tjerë dështakë të shenjuar nga Nano e të siluruar nga Braçe. Por edhe në këtë rast, Nano do të rrezikonte të prishte raportet numerike brenda besnikëve të tij, duke shtuar radhët e të pakënaqurve dhe duke rritur aksionet e resurset e Metës.

Por ajo që të bën përshtypje në gjithë këtë zallamahi flirtesh, turravrapesh, rigrupimesh e aleancash të brishta, në të gjithë spektrin politik, janë mungesa e principeve, e sensit të masës, tepria e protagonizmit, indisiplinimit dhe arrivizmit. Asnjëherë nuk kemi patur kaq shumë udhëheqës dhe të rebeluar politikë. Dyfishimi i poleve ka dhjetëfishuar propabilitetet për bashkime individësh dhe subjektesh politike.

Gjithsesi, e djathta mbetet më e përfituara në këtë rrëmujë, që më shumë sesa avashmëri në aksionin politik të saj, është rrëmujë dhe panik në kampin e së majtës, ku era e humbjes po kthehet në furtunë.

OSBE dhe PLL intensifikojnë kontaktet zyrtare dhe shkëmbimin e pikëpamjeve

Kamberi takon përfaqësuese të OSBE

Ditën e premte, më datë 3 shtator 2004, kryetari i Degë së PLL Tiranë dhe njëkohësisht Sekratar për Burimet Njerëzore pranë PLL, z.Blerim Kamberi, me ftesë të Zyrës Rajonale të OSBE Tiranë, zhvilloi një takim pune me Drejtoreshën e këtij istitucioni zonjën Natali Pagwerker dhe nëndrejtoreshën zonjën Ayesha Saran.

Përfaqësueset e larta të OSBE shprehën në këtë takim interesimin e tyre për gjendjen organizative të Degës së PLL Tiranë. Në përgjigje të interesimit të përfaqësueseve të larta të OSBE, z.Kamberi informoi me hollësi në ekspozenë e tij se "... pas mbylljes me sukses të procesit të organizimit të Degës, tashmë kemi hyrë në një fazë të re, atë të fillimit të përgatitjeve për të përballuar me sukses fushatën elektorale të vitit 2005, që tashmë po troket në derë...".

Përfaqësueset e OSBE-së pyetën më kokretisht dhe kërkonin të informoheshin më gjerësisht për zhvillimet më të fundit në arenën politike shqiptare dhe më drejtpërdrejt lidhur me nismën politike të Mbretit Leka i Parë atë të "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar". Interesimi i tyre konsistonte gjithashtu edhe tek roli i Legalitetit në këto zhvillime dhe rreth mënyrave sesi po organizohet kjo Lëvizje, partitë politike që do të bëjnë pjesë në të, spektrin politik që ato përfaqësojnë dhe në veçanti për probleme të ndryshme që supozohet se mund të dalin në pah gjatë këtyre zhvillimeve.

Z.Kamberi u rikujtoi përfaqësueseve të OSBE se "PLL është partia që ushtron aktivitet politik që në vitin 1924, dhe që ka mbështetur të gjitha iniciativat e rëndësishme ligjore të Mbretit Zog i Parë, në krijimin dhe forcimin e institucioneve shtetërore të Monarkisë shqiptare". "Natyrshëm, PLL mbështet dhe përkrah nismën e Mbretit Leka i Parë në LZHK, e cila është një Lëvizje që synon t'u kthejë identitetin e vërtetë institucioneve shqiptare, të nxjerrë nga kaosi ku është zhytur ekonominë shqiptare, t'u rikthejë dinjitetin e humbur shqiptarëve, kudo që ndodhen. "Kjo lëvizje nuk është një stisje politike, por është një kërkesë e vazhdueshme e kohës dhe e vullnetit të qytetarëve shqiptarë, të cilët po rropaten në qerthullin tranzicionit për të gjetur derën e shpëtimit, për një jetë më të mirë, më të qetë e më të sigurtë. Kjo Lëvizje do të jetë e hapur për ato parti politike, organizata e shoqata, subjekte e qytetarë, që e duan Shqipërinë dhe duan të jetojnë me dinjitet në vendin e tyre. Lëvizja ka nisur si një sipërmarrje sensibilizuese dhe shumë shpejt pranë saj janë afruar parti politike, personalitete të ndryshme dhe qytetarë të devotshëm, të cilët janë në mbështetje të plotë të kësaj nisme".

Përfaqësueset e OSBE mbetën të kanaqura nga ekspozeja e z.Kamberi dhe kësisoj takimi u mbyll me falenderime të përzemërta dypalëshe dhe, në mënyrë simbolike, vijoi me një kafe në Hotel "Dajti" dhe me premtmin pë t'u takuar sërish e për të shkëmbyer pikëpamje rreth zhvillimeve që përbëjnë interes për të dy palët.

Korresp. "Atdheu"

Dega e PLL Shkodër organizoi takimin përkujtimor të ditës së shpalljes së Monarkisë

Shkodra përkujton me respekt 1 Shtatorin

Nga Namik Mehmeti

Me rastin e festës së rëndësishme kombëtare të 1 shtatorit, Dega e PLL Shkodër përkujtoi 76-vjetorin e kësaj date me domethënie të madhe historike për shqiptarët, në fillimet e shekullit XX. Më 1 shtator 1928 u shpall Mbretëria Shqiptare.

Në përkujtim të kësaj date, në ambientet e Hotel "Rozafa" u organizua një mbledhje përkujtimore. Në këtë mbledhje merrnin pjesë qytetarë dhe intelektualë të shumtë shkodranë, anëtarë të PLL dhe simpatizantë të Monarkisë, si dhe përfaqësues të partive e shoqatave që ushtrojnë veprimtarinë e tyre në rrethin e Shkodrës.

Nga kryesia e PLL Tiranë, merrnin pjesë edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha, Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, nënkryetari i Degës së PLL Tiranë dhe njëkohësisht edhe anëtar i Komitetit Drejtues të PLL, z.Hamit Kurti.

Në këtë aktivitet ra në sy edhe pjesëmarrja e deputetit të PD, intelektualit dhe mjekut të njohur shkodran, z.Ferit Hoti.

Që në fillim të hapjes së takimit, për nder të të pranishmëve dhe kësaj ngjarjeje madhore historike, u ekzekutua Himni ynë Kombëtar dhe më pas u mbajt një minutë heshtje zije në shenjë nderimi për ndarjen e parakohshme nga jeta të Mbretëreshës së Shqiptarëve - Suzanë.

Kryetari i Degës së PLL Shkodër, intelektuali dhe juristi i njohur z.Ilir Kuka, e hapi takimin duke falenderuar pjesëmarrësit për vlerësimin e këtij aktiviteti, me jehonë dhe domethënie të rëndësishme politike, duke e konsideruar këtë datë si "një eveniment të ndritur të epokës Zogiste dhe kulmim të përpjekjeve institucionale të atdhetarëve shqiptarë me në krye Mbretin Zog, për t'i dhuruar shtetit atë formë regjimi që i përshtatej më së miri interesave kombëtare dhe aspiratave për bashkim kombëtar, tek e shpalli Mbretin Zog i Parë - Mbret të të gjithë shqiptarëve".

Më tej z.Kuka theksoi se "Shkodra gjithmonë ka dëshmuar vlera sublime qytetare dhe mbështetje të fuqishme për Monarkinë shqiptare, çka sot e tregon edhe pjesëmarrja juaj masive në këtë takim përkujtimor".

Pas kryelegalistit shkodran e mori fjalën studiuesi dhe historiani i njohur Prof. Dr. Bajram Xhafa, i cili mbajti kumtesën "76 -vjetori i Monarkisë Shqiptare - mesazh për bashkim e zhvillim kombëtar". Oratori, në fjalën e tij zbërtheu dhe analizoi të gjithë faktorët politikë e socialë të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, si "një shans madhor i të gjithë shqiptarëve të trojeve etnike për shpalljen e Pavarësisë njëherë e përgjithmonë dhe si hapi i parë për bashkimin përfundimtar të trojeve shqiptare, të ndara para një shekulli nga Fuqitë e Mëdha". Sipas oratorit, "vetë Statusi i Shtetit Shqiptar i 1 Shtatorit të vitit 1928, shtronte dhe konsakronte këtë Pavarësi".

Me këtë rast, aktori i njohur shkodran, legalisti Ramiz Rama, deklamoi me ton prekës formulën e betimit të Mbretit Zog i Parë, me rastin e kurorëzimit të Tij në orën 16.00 të datës 1 Shtator 1928.

Më pas, të pranishmit e shumtë në këtë mbledhje solemne i përshëndeti edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili me këtë rast u solli pjesëmarrësve dhe mbarë legalistëve e mbretërorëve shkodranë, edhe përshëndetjet dhe urimet më të mira të kryetarit të PLL z.Ekrem Spahiu, duke shprehur njëkohësisht mirënjohjen e kryesisë së PLL për organizimin e këtij takimi përkujtimor dhe vlerësimin serioz të tij.

Duke evokuar momente emocionante të kësaj ngjarjeje me përmasa madhore kombëtare, z.Basha foli me fakte, gjuhë të zgjedhur dhe elokuencë për rolin dhe kontributin e jashtëzakonshëm të Mbretit Zog i Parë në shtetformimin shqiptar dhe në përgatitjen e këtij akti juridiko-kushtetues, sikundër është Shpallja e Monarkisë Shqiptare dhe kurorëzimi i Mbretit Zog - Mbret i të gjithë Shqiptarëve.

Ndër të tjera z.Basha foli edhe për cilësitë e Mbretit Zog si burrë shteti dhe prijës në luftërat për çlirimin e vendit, ku "aftësitë e Tij prej strategu i përcolli me mjeshtëri të rrallë, ndërkohë që ndërmori dhe drejtoi reforma të thella strukturore dhe ligjore për jetën e vendit, çka sollën si rrjedhojë një zhvillim ekonomik të paparë e për këtë arsye, me të drejtë ai u cilësua si Buonapart shqiptar i kohëve moderne".

Më pas z.Basha foli për LZHK si "shprehje e aspiratave të shqiptarëve për një politikë ndryshe dhe efektive, çka sintetizohet në termin 'Zhvillim', aq i munguar për shkak të politikave qeverisëse shterpe e shpesh antikombëtare". Në vijim të fjalës së tij z.Basha foli hollësisht për LZHK si lëvizje që përmbledh rolin dhe kontributet e shumë aktorëve politikë, por ku rolin thelbësor dhe kontributin më të madh e jep PLL, e cila është violinë e parë në gjirin e kësaj Lëvizjeje të iniciuar dhe drejtuar personalisht nga Mbreti Leka".

Duke u ndalur në situatën politike, z.Basha u shpreh kundër asaj që ai e quajti "relativizëm sistematik të pushtetit në favor të bipolaritetit". Ai gjithashtu tha se, për ndryshimin e këtij realiteti ishte i nevojshëm një "revolucion etiko-politik", që duhet të përfshinte gjithë shoqërinë shqiptare.

"Ashtu si edhe në të kaluarën, PLL do të jetë në mbështjetje të çdo iniciative të ndërmarrë nga Mbreti Leka. Për vetë programin e saj thellësisht kombëtar, kontributet historike në formimin dhe drejtimin e shtetit, sakrificat dhe gjakun e derdhur nga legalistët për 50 vjet, PLL dhe programi i saj nuk janë gjë tjetër përveçse boshti kësaj Lëvizjeje. Me këtë Lëvizje, ne synojmë të rikthejmë Shqipërinë në gjirin e Evropës, duke rrëzuar klikën e Nanos", - theksoi Basha.

Më pas nënkryetari legalist foli gjithshtu edhe për "ndonjë konfuzion fillestar" në gjirin e Lëvizjes, që, sipas tij, e kishte burimin në frymën dhe psikologjinë e atyre që ai i quajti "tregtarë flamujsh". "PLL, si gjithmonë, do të jetë në ballë të luftës dhe sakrificave për kurorëzimin me sukses të kësaj Lëvizjeje, ashtu sikundër ka qenë vazhdimisht, që nga themelimi i saj në vitin 1924 nga Mbreti Zog i Parë dhe, më vonë, gjatë LDB, ku ajo luftoi me heroizëm të pashoq dhe pa kompromis kundër pushtuesve fashistë e nazistë dhe më pas i qëndroi pa u përkulur genocidit komunist, i cili megjithëse ushtroi ndaj legalistëve një luftë klasash të pashembullt, nuk arriti dot t'i thyejë ata dhe të zhbëjë PLL dhe idealet legaliste e mbretërore".

Z.Basha kërkoi impenjim maksimal në favor të Lëvizjes, "për të ndryshuar të ardhmen tonë evropiane dhe për të realizuar një integrim të vërtetë". Ai, me këtë rast u bëri thirrje të pranishmëve që të afrohen e të mbështesin këtë Lëvizje, duke iu drejtuar intelektualëve të vërtetë që të kontribuojnë për të mirën e Shkodrës dhe për Triumfin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të cilin z.Basha e krahasoi figurshëm me moton "për Triumfin e Legalitetit", parti "që është shpirti i kësaj Lëvizjeje". Nënkryetari legalist e krahasoi këtë Lëvizje me një "ortek, i cili sapo ka filluar të lëvizë, e që do të rritet me shpejtësi për të realizuar misionin historik, atë të shpëtimit dhe zhvillimit tonë kombëtar".

Në fund të fjalës së tij, z.Basha theksoi: "Ashtu sikundër parashtrohet edhe në mesazhin drejtuar PLL, Mbreti Leka thekson se "Vlerësoj shumë qëndrimin e PLL dhe kryetarit Spahiu për Çeshtjen Kombëtare. PLL do të jetë forca kryesore politike e LZHK".

***

Pas nënkryetarit legalist e mori fjalën edhe kryetari i Shoqatës së ish të Burgosurve dhe Pëndjekurve Politikë të Shkodrës z.Caf Jonuzi, i cili foli me fjalët më të ngrohta në adresë të LZHK, për të cilën premtoi edhe mbështetje maksimale të shtresës së ish të Përndjekurve, që "sheh tek Lëvizja për Zhvillim Kombëtar shpresën e ringjalljes së vendit dhe realizimin e aspiratave kombëtare, për zhvillim dhe integrim".

Fjala e z.Jonuzi shënoi edhe përfundimin e kësaj përkujtimoreje, të përgatitur me aftësi nga Dega e PLL Shkodër.

Kështu i mbylli me sukses punimet ky takim, i cili ngjalli interesim të natyrshëm tek qytetarët dhe intelektualët shkodranë, çka u përcoll me interesim edhe nga mediat lokale, si një eveniment i denjë për nga rëndësia, në kushtet e një vakuumi të krijuar nga stina e nxehtë e verës.

Mesazhi aktual i 76 vjetorit të Mbretërisë Shqiptare - thirrje për zhvillim e bashkim kombëtar të shqiptarëve

1 shtator 1928, kur shqiptarët shpallën Mbretërinë...

Prof. As. Dr. Bajram XHAFA

Sot mbushen plot 76 vjet nga dita e bekuar për shqiptarët kur si nevojë jetike e politike për ta, me rrugë paqësore kushtetuese e me zgjedhje të lira, u shpall Mbretëria Shqiptare. Në vendimin historik të Asamblesë Kushtetuese për këtë ngjarje politike thuhej: "Asambleja Konstituante e mveshun me fuqinat sovrane të Kombit, e inspiruar prej dëshirës së shquar të popullit, për interesat vitale t'Atdheut, në mbledhjen me datë 1 shtatuer 1928, dita e shtunë ora 9.12 me nji za e nji shpirt zgjedh e proklamon: Mbret (Roi) të Shqiptarëve, nën emërin Zog I, birin të dalun prej gjirit të vet, shpëtimtarin e Kombit "Ahmet Zogun" zbritun prej familjes së famëshme ZOGU".

Sot mjerisht shqiptarët janë në konfuzion e në krizë të thellë të identitetit politik të tyre për ta konceptuar në gjithë dimensionin e vet, vlerën kombëtare me rëndësi historike të këtij evenimenti, në dukje një ndyshim i thjeshtë konstitucional. Shpallja e Mbretërisë shqiptare shënon fazën finale dhe kurorëzimin e luftërave e përpjekjeve të shqiptarëve për ngritjen e shtetit të tyre. Më parë se kurorëzimi i sovranit me një simbolikë mbretërore e me stemë të veçantë heraldike, ajo simbolizon konsolidimin e shtetësisë shqiptare në formën më moderne, më solide, më të qytetëruar, më kombëtare e më demokratike. Vërtet Kongresi i Lushnjës jetësoi pavarësinë e Shqipërisë të shpallur me 28 nëntor 1912, por formën e plotë e përfundimtare me institucione të kompletuara sipas parametrave juridike bashkëkohore shteti shqiptar e mori me 1 shtator 1928 me shpalljen e Mbretërisë.

Shpallja e Mbretërisë bën lidhjen simbolike të zhvillimit historik e politik të shqiptarëve, të historisë së tyre që nga periudha e lashtësisë me Mbretërinë Ilire e pastaj mesjetare me Principatën e Arbërit dhe atë të Skënderbeut, dhe është produkt i këtij procesi historik, është vazhdimësi e tij. Mbi të gjitha, Shpallja e Mbretërisë 76 vjet më parë, ishte shprehje e aspiratave dhe e vullnetit kombëtar të shqiptarëve.

Në kuadër të ngritjes së shtetit ligjor e të institucioneve të tij, Shpallja e Mbretërisë dhe Kushtetuta e saj (Statuti Themeltar i Mbretnis Shqiptare) ishin shprehje edhe e realizimit të aspiratave demokratike të popullit shqiptar. Shqiptarët ngritën Mbretërinë e tyre në këtë pjesë të trojeve të cunguara dhe vetë Mbretëria nga ana e saj, e bëri moto të saj dhe politikë bazë aspiratën e shqiptarëve për bashkim kombëtar. Për ta bërë obligim kushtetues aspiratën e bashkimit kombëtar, ajo e trupëzoi atë edhe në hyrjen (preambulën) e dokumentit themelor të shtetit, në Statutin Themeltar të Mbretnis Shqiptare 1928 në të cilën shkruhet: "Kombi shqiptar, i lirë e kryelartë, me plot shpresa lumturie për kohën e ardhme, me dëshirë të patundshme e plot gjallëri për forcimin e përjetshëm të bashkimit kombëtar (nënvizimi - B.Xh.) dhe për sigurimin e zhvillimit paqësor të Atdheut e të mirës së përgjithshme të popullit, duke respektuar traditat historike të kombit, të cilat padyshim i sigurojnë brezit të ardhshëm një mbarëvajtje të meritueshme,...".

Ky përvjetor i Mbretërisë përkujtohet në një kohë që shqiptarët kanë në dorë Thirrjen e NM së Tij Leka I "Mbret i Shqiptarëve" për fillimin e "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar". Thelbi i mesazhit mbretëror është ky:

1.Ekonomia shqiptare varet nga monopolet e huaja në bashkëpunim me mafien politike shqiptare.

2.Shqipëria po mbytet në borxhe, korrupsion "shtetëror" e kaos politik.

3.Shteti shqiptar po kthehet në piramidë të rrezikshme për popullin shqiptar.

4.Shteti shqiptar është kthyer në shtet vasal dhe sot jemi pothuajse një koloni e të huajve.

5.Shqiptarët nuk kanë mjete jetese, nuk kanë pronë, nuk kanë të siguruar jetën, nderin, gjënë e tyre.

6.Shqiptarëve u kanë rrëmbyer pronë e pasuri, nderin dhe dinjitetin njrëzor, e kanë zhveshur nga ndërgjegjja kombëtare, e kanë varfëruar skajshmërisht nga ana ekonomike dhe e kanë zvetënuar nga ana shpirtërore.

7.Mbreti Leka I pyet: "ku është pavarësia jonë?".

Shqipëria ka humbur pavarësinë. Më 28 nëntor 1912 Pavarësia u shpall për të gjithë shqiptarët. Kufiri midis tyre u vendos më pas. Më pak se gjysma e Shqipërisë u quajt e pavarur dhe u bë shtet, pjesa tjetër u fut me detyrim në një robëri të re. Në vend që shqiptarët të luftonin për t'i bërë edhe pjesën tjetër të pavarur, ashtu si vetja jonë, u bëmë ne ose na detyruan të bëhemi edhe ne si ata, si pjesa tjetër e shqiptarëve jashtë kufijve shtetërorë, një popull i robëruar dhe një shtet që ka humbur pavarësinë. Në këtë kuptim, shteti amë është para po asaj detyre që është edhe Kosova, edhe Shqipëria Lindore dhe të gjitha trojet shqiptare.

Shqiptarët në Gadishullin Ilirik (Ballkan) janë para detyrave të revolucionit kombëtar, të revoluconit nacional.

Sa do të jenë të zotët ata që t'u përgjigjen detyrave historike dhe si do t'u përgjigjen atyre? Shqiptarët u bënë të bashkuar, unik në hallin e tyre dhe janë përpara të njëjtës detyrë, ashtu si më 1912 - rimëkëmbja e Pavarësisë. Socializmi enverist (komunist) shqiptarët i ndau dhe i përçau në të dy anët e kufirit, këtej dhe andej. Pluripartizmi (neokomunist) i Tranzicionit i bëri ata, lesh arapi.

Statuti Themeltar i Mbretërisë Shqiptare i vitit 1928 na kujton sot në 76 vjetorin e Mbretërisë Shqiptare, imperativin kombëtar, detyrën e lartë historike të Bashkimit Kombëtar. Prandaj Thirrja e Mbretit Leka I sot u drejtohet gjithë shqiptarëve për t'u bashkuar pa dallime partiake, krahinore e besimesh fetare në Lëvizjen e madhe për Zhvillim e Bashkim Kombëtar nën drejtimin e "Mbretit të Shqiptarëve".

Shkodër, me 1 shtator 2004

Shënim i redaksisë:

Shkrimi i mësipërm është referuar në sesionin përkujtimor të organizuar nga dega e PLL-së Shkodër, në sallë e mbledhjeve të Hotel "Turizmit" të qytetit me 1 shtator 2004 me rastin e përvjetorit të shpalljes së Mbretërisë Shqiptare.

Historia e Shqipërisë sipas Jean-Claude Faveyrial(2)

Kush është prifti që ndriçoi historinë e shqiptarëve

Nga Robert Elsie

Olzheim (Eifel), Allemagne 2001

Vijon nga numri i kaluar

Megjithatë, Imz. Faveirial shkonte gjithnjë përpara. Ai e trajtoi Çështjen e Lindjes nga pikpamja fetare. I dha dorën e fundit Katekizmit Vlleh, dhe siguroi një histori të Shqipërisë. Ai u dërgonte raporte të shumta Vizitorëve, Imz. Bonetit dhe At T.H. Tashmë, ishin shqiptarët subjekt i preokupimeve të tij.

Pas lëvizjeve bullgare dhe vllahe, doli në skenë një çështje e ngjashme shqiptare. "Shqiptarët - shkruante ai - përbëjnë një komb, një racë të fortë e të guximshme, që kërkojnë pavarësinë e tyre. Mirditorët janë për Francën si maronitët e Libanit. Bib-Doda, prijësi i tyre, shpeshherë na ka përsëritur këto fjalë: -"Unë dëshiroj që Kongregacioni të interesohet për Shqiptarët ashtu si për Vllehët, dhe të mos na lërë mënjanë" (fq.53)".

Përkujtimet e ardhura në mënyrë proçesionale mbi trupin e pajetë të të ndjerit Imz. Faveirial, janë kurora lulesh natyrore, dhe secilës prej tyre i është bashkangjitur një shirit i zi dy metra i gjatë. Njëra prej tyre është edhe: "Familja Margariti, Kujtim i përjetshëm". Një tjetër: ""të përnderuarit At Faveirial, nxënësit e liceut rumun", e më tej: "Trupa e profesorëve, për At Zhan Faveirialin". Inxhinjerët francezë, gjithashtu, vunë kurorat e tyre. Konsulli i Austro-Hungarisë, po ashtu, solli një tjetër shumë të bukur. Katolikët e Manastirit, më tej, kanë dhënë një kurorë dhe një cohë të bukur mortuale.

Një turmë e madhe njerëzish mori pjesë në ceremoninë funerale të të ndjerit. Aty ishin pesë konsuj: ai austriak, anglez, rumun, serb dhe rus. Konsulli grek mungonte në këtë ceremoni funebre. Ne duhet të ndjejmë keqardhje, pasi, në vend që të na përkrahte, ai na braktisi, dhe ky është shkaku që ambasada e Francës duhet të na dërgojë për konsull një francez nga Franca. Imz. Faveirial është i dioqezës së Lionit. Ai ka ende të afërm, një mbesë të martuar dhe me fëmijë, besoj. Njoftojeni, dhe i bëni të ditur se xhaxhai i saj vdiq nga një pneumoni, pa vuajtje të mëdha. Gjatë gjithë ditës mortore, ne e lamë të ekspozuar në kishëzën e dashur, dhe njerëzia shpreheshin: -Ai po fle. Ky At i mirë, nuk ka vdekur".

Mbi librin "Historia e Shqipërisë"

Zhan-Klod Faveirial duket se ka shkruar mjaft, por la pak vepra të botuara. Mund të flitet për librat që ai botoi, para së gjithash në gjuhën bullgare, vepra tashmë shumë të rralla. Midis tyre gjenden:

-Manuel de politesse (Manual i mirësjelljes), në gjuhën bullgare, Kostandinopojë -1858.

-Dialogues français-bulgares (Dialogje frëngjisht-bullgarisht), Kostandinopojë - l859.

-Grand catèchisme raisonnè a l'usage des Bulgares Unis (Katekizëm i Madh për përdorim të Bullgarëve Unitë), në gjuhën bullgare, Kostandinopojë - l862.

Nga pena e tij njohim, po ashtu, disa artikuj mbi gjendjen në Manastir, mbi çështjen bullgare dhe liturgjinë bullgare, dhe, më së fundi, një korrespondencë të begatë.

Për fat të keq, thelbësorja e veprës së tij të madhe nuk u publikua kurrë. Midis dorëshkrimeve të rëndësishme të tij, gjenden edhe këto:

-Histoire de l'Albanie (Historia e Shqipërisë), kjo që kemi në dorë.

-Histoire Valaque (Historia Vllahe) - l89l.

-Histoire de la presqu'ïle d'Illyrie (s.d.), (Histori e gadishullit të Ilirisë).

-Catèchisme valaque a l'usage des prêtres (Katekizëm Vlleh, për përdorim nga priftërinjtë) - l89l.

Ishte fillimi i viteve l990, kur autori i këtyre rradhëve kishte dëgjuar për herë të parë zëra mbi një Histori të Shqipërisë, të konsiderueshme. Thuhej se dorëshkrimi gjendej në Stamboll. Kërkimet në Sulejmani dhe në arkiva të tjera të metropolit turk, nuk nxorrën gjë në dritë, dhe ishte më tepër fati që na udhëhoqi, në pranverën e vitit l998, drejt kolegjit Shën-Benua në Karakoj, pak hapa larg Corne d'Or (Bririt të Artë). Kolegji francez i Stambollit gjendet sot në mjediset e strehës së Kongregacionit të Misionit Lazarist. Për dorëshkrimin në fjalë nuk dihej asgjë në kolegj dhe, për më tepër, dosja "Shqipëria" dhe pjesa më e madhe e arkivave të Kongregacionit, qenë riatdhesuar në Paris. Më në fund, më 20 shtator l999, At Iv Danzhu, përgjegjës për arkivat e Strehës- Amë të Bashkësisë së Misionarëve Lazaristë në Paris, na sinjalizoi rastësisht zbulimin e saj, të veprës më të rëndësishme të Faveirialit.

L`Histoire de l`Albanie (Historia e Shqipërisë) e Zhan-Klod Faveirialit ishte shkruar midis viteve l884 dhe l889. Dorëshkrimi, që përmban 483 faqe, është vepër e shumë duarve. Mund të llogaritet se At Faveirial ia ka diktuar ndihmësve të tij në Manastir. Ai përmban, gjithashtu, korrigjime dhe shtesa nga dora e autorit. Megjithë këto ndryshesa, të krijohet përshtypja se autori nuk e ka përfunduar menjëherë punën e tij të madhe, dhe se ai, përpara se të kishte rastin të botonte Historinë e Shqipërisë, ka patur mundësi të bënte edhe disa ndryshime, si dhe korrigjime të shumta. Ndoshta do të ketë shtuar, po ashtu, edhe disa kapituj, për të dhënë një pamje më të plotë të historisë së këtij rajoni.

Sido që të jetë, Historia e Shqipërisë e Zhan-Klod Faveirialit është vepër e një rëndësie të madhe kulturore për popullin shqiptar. Ajo është vepra e parë që gjurmon historinë e plotë të Shqipërisë, nga lashtësia deri në gjysmën e dytë të shekullit të nëntëmbëdhjetë. Faveirial, duhet thënë, nuk kishte një koncept të qartë dhe të saktë për Shqiptarët në tërësi, si komb dhe si popull, siç njihen në kohët e sotme. Historia e tij është, më saktë, ajo e një treve juglindore europiane, me popullsitë e saj të ndryshme: -Shqiptarët sigurisht, por gjithashtu edhe Vllehët e Pindit, Grekët, Turqit dhe Sllavët. Po ashtu, Historia e Shqipërisë është, për më tepër, historia e gjithë pjesës juglindore të Gadishullit Ballkanik, duke përfshirë këtu, jo vetëm Shqipërinë e sotme, por edhe Epirin, Malin e Zi dhe gjithë Maqedoninë. Lexuesi do të gjejë, gjithashtu, informacione të rëndësishme mbi historinë e kishës katolike në Ballkan, duke përfshirë këtu hollësitë interesante mbi historinë e Patriarkatit të Ohrit (l394-l767).

Vepra e Faveirialit pasqyron njohuritë e historisë së Ballkanit, për sa ishin në atë kohë, dhe parasgjithash, mënyrën e të shkruarit. Autori duket se ka përdorur të gjitha burimet e rëndësishme të historisë ballkanike, të shfaqura deri në ditët e sotme: Aravantini, Ami-Buè, Kanty, Dezobri dhe Bashële, Farlati, Hammer-Purgstall, Hekard, Lavale, Le Bo, Lekyje, Puarzo e Kais, dhe, mbi të gjitha, të madhin Pukëvil. Ai ishte, gjithashtu, në dijeni të veprave të letërsisë shqipe, për shembull, të autorëve klasikë të shekullit të l7-të, si Budi, Bardhi (Bianchi) e Bogdani.

Megjithëse kjo nuk përkon tërësisht me kërkesat e lexuesit bashkëkohës, apo të studiuesit të historisë ballkanike ose fetare, dhe megjithëse nuk është tërësisht e besueshme në fakte, ashtu siç njihen ato sot, pas një shekulli kërkimesh të mëtejëshme, - Historia e Shqipërisë e Zhan-Klod Faveirialit është një vepër plot me njoftime të reja dhe përfshin hollësi të shumta, që nuk gjenden kund tjetër. Lexuesi do të vërejë, qysh në fillim, se autori e shkruan historinë e tij me pasion dhe entusiazëm, por që nuk i shpëton dot vlerave dhe paragjykimeve fetare dhe kombëtare të mjedisit dhe kohës së tij. Faveirial është një prift katolik që punonte në zemër të një rajoni ortodoks të Perandorisë Otomane. Armiqësitë e dukshme që ai ushqente, për shembull kundër Ortodoksisë greke, - dhe, duhet theksuar, kundër Grekëve në përgjithësi, - ndoshta e bëjnë lexuesin bashkëkohës të vërë buzën në gaz. Atij i falen këto teprime, të cilat shërbejnë, në të njëjtën kohë, për të pasqyruar frymën e kohës së tij.

Nje monument i historiografisë ballkanike

Historia e Shqipërisë e Zhan-Klod Faveirial është një vepër me rëndësi kulturore, pasi ajo përbën librin e parë që i kushtohet tërësisht historisë së këtyre vendeve ballkanike. Nga pikëpamja e konsolidimit të vonshëm të Shqiptarëve si popull në tërësi, e mbi të gjitha, të Shqipërisë si shtet, dhe ndoshta, po ashtu, për shkak të anëve enigmatike të historisë shqiptare, veprat e tjera të shekullit të 19-të, si dhe vetë të dhjetëvjeçarëve të parë të shekullit 20-të, janë të rralla dhe, për më tepër, të pjesëshme.

Për arsye krahasimi, duhen vënë në dukje edhe faktet e mëposhtme. Pothuaj në të njëjtën kohë që At Faveirial hartonte Historinë e Shqipërisë, doli në Itali Le Istorie albanesi (Histori Shqiptare), Salerno - l886, vepër në katër vëllime e Françesko Tajanit. Po në shekullin e l9-të, ndeshet, gjithashtu, historia e parë e këtij vendi në gjuhën shqipe: T'nnollunat e Scçypniis prei gni Gheghet çi don vènnin e vet, Aleksandri - l898, të Shqiptarit Stefë Curani (l865-l941). Në fillim të shekullit XX, del botimi i Historia è Shcypniis ch'me fillèse e dèri me kohe ku ra ne dore te Turkut, Bruksel -l902, vepër me 416 faqe, e shkruar nga prozatori i parë i madh i letërsisë shqipe, Ndoc Nikaj (1864-1951).

***

Gjatë Luftës Parë Botërore, Shqipëria, shtet i pavarur qysh prej vitit 1912, por vend kufitar i Perandorisë Austriake, tërheq për herë të parë vëmendjen e historianëve seriozë të botës gjermanofone. Ndër veprat kryesore të asaj kohe gjenden:

-Geschichte von Montenegro und Albanien (Historia e Malit të Zi dhe e Shqipërisë), Gotha -1914, e Spiridon Gopçeviçit, dhe

-Geschichte Albaniens (Historia e Shqipërisë), Laipcig -1914, e Karl Roth.

Pak kohë më pas, doli në frëngjisht: Breve histoire de l'Albanie et du peuple albanais (Histori e shkurtër e Shqipërisë dhe e popullit shqiptar), Bukuresht -1919, e historianit të madh rumun Nikolla Jorga (1871-1940), libër modest prej 68 faqesh.

Arkivat e Kongregacionit të Misionit Lazarist në Paris përmbajnë, gjithashtu, dokumenta të tjera të rëndësishme për historinë e Shqipërisë dhe për historinë e kishës katolike tek Shqiptarët e fundit të shekullit të IXX-të. Bëhet fjalë, mes të tjerash, për dokumenta dhe korrespondencë të shkruar nga personalitete të asaj periudhe, disa të njohur, e të tjerë të harruar tashmë. Midis tyre mund të përmenden emra si: princi Prenk Bib Dodë Pasha (vdekur më 1920), Davidika Bib Doda, Margjela Bib Doda, Imz. Dario Buçareli (1827-1878), Imz. Fulgenc Carev, Abat Doçi (1846-1917), Gjon Pjetër Karadaku, Fransua-Ksavier Lobri, Andrè Logoreci, Simon Lumezi, Anton Bytyçi, Mikel Tarabulluzi dhe Gjergj Çako.

Pjesa më e madhe e dokumentave të këtyre arkivave, që më parë gjendeshin në kolegjin Shën-Benua në Stamboll, u riatdhesuan tashmë në Paris, por, për fat të keq, nuk ka inventar të përpiktë, ngaqë liceu në Stamboll u pushtua nga ushtarët turq më 1914, dhe disa dokumenta u zhdukën që atëhere. Përsa i përket bibliotekës së madhe të librave që At Faveiriali kishte grumbulluar, duke përfshirë këtu pa dyshim shumë nga dorëshkrimet e tij, duket se janë shkatërruar gjatë rënies së zjarrit në qendrën e Misionit në Manastir, në korrik të vitit 1909.

Duke botuar këtë libër, mëse një shekull më pas, më mbetet vetëm të falenderoj Misionin Lazarist në Paris, dhe në veçanti, At Iv Danzhu dhe Paul Henzman, për ndihmën dhe bujarinë e tyre, dhe të shpresoj se vepra e madhe e Zhan-Klod Faveirialit, e gjetur, më së fundi, pas një shekulli zhdukjeje, do të lexohet e vlerësohet nga lexuesi i shekullit të 21-të.

Robert Elsie

Olzheim (Eifel), Allemagne 2001

Shënim:

Në të vërtetë, mbi historinë e Shqipërisë, përpara autorëve që përmend zoti Elsie, doli në vitin 1879 në Paris La veritè sur l'Albanie et les albanais -Etydes historique et critique (E vërteta mbi Shqipërinë dhe shqiptarët - Studim historik e kritik) me autor Pashko Vasën ose Vaso Pashë Shkodranin, i cili po atë vit kishte botuar në Allfabetare e gjuhës shqip të Kostandinopojës, skicën Shqypnia e shqyptarët.

Vetëdeklarimi i tradhtisë së sllavo-komunistëve shqiptarë gjatë LDB (2)

Ja si e shkruan komunistët historinë

Vijon nga numri i kaluar

"Askush nuk është aq i pasur sa të blejë të kaluarën tij". Kjo thënie kuptimplote vlen edhe për komunistët shqiptarë me Hoxhën në krye, dhe rrëzon edhe termin që, rëndom, qarkullon në media, atë të "nacional-komunizmit" shqiptar. Nëse flasim për nacional-komunizëm, ai ishte i pranishëm tek të gjitha diktaturat dhe praktikat ideologjike e shtetërore të vendeve komuniste, por vetëm në Shqipëri jo. Komunistët shqiptarë jo vetëm që nuk kërkuan asnjëherë ndreqjen e padrejtësive historike, por asgjësuan kundërshtarët politikë me akuzat e shovinizmit shqiptaromadh. Madje ata arritën deri aty sa kërkuan të zhbëjnë edhe Shqipërinë londineze, të cilën deshën ta bëjnë Republikë të Shtatë të Jugosllavisë së Titos.

A.Kola

Letrat e komunistëve shqiptarë për Titon, Dushan Mugoshën e Miladin Popoviçin

Ja si shkruan Enver Hoxha në "ZP" pas letrës së parë të Titos

Enveri: Mareshalli Tito, gjeniu, i lavdishmi...

"Në male na erdhi letra e parë e shokut Tito, ku ai përshëndeste nga zemra mbarë popullin shqiptar që lufton për liri. Letrën e çmueshme të shokut Tito, ku ai na tregon luftën heroike të popujve të tij, ku na shfaqte besimin e patundur në fitoren mbi Fashizmin, na e solli duke kaluar rreziqet më të mëdha, shoku i luftës i shokut Tito, shoku Bllazho Jovanoviç. Atëherë i kuptuam si duhej përpjekjet e mëdha dhe luftën titanike të popujve të Jugosllavisë kundër okupatorit.

Eksperienca e luftës partizane në Jugosllavi ishte një thesar i paçmuar për ne. Letra e udhëheqësit gjenial J.B. Tito shënon një ngjarje historike në historinë e popullit tonë, sepse eksperiencën e luftës heroike partizane në Jugosllavi e shihnim tash më konkretisht, dhe kjo na shërbeu pa masë për luftën tonë. Peripecitë e luftës tonë për jetë a vdekje kundër tradhtarëve dhe okupatorëve, i penguan lidhjet tona me partizanët trima jugosllavë, por zëri i radios "Jugosllavia e lirë", na sillte në malet tona të çliruara erën e freskët të maleve kreshnike të Jugosllavisë, ku luftonin me heroizëm të papërshkruar partizanët jugosllavë të kryeheroit Josif Broz Tito.

Shërbimet e informacionit tonë partizan, rrëmbyen një urdhër të Gestapos për shërbimin e SIM-it italian, ku tekstualisht thuhej: "Të ruhen rrugët, postoblloqet dhe të bëhen reprezalje në katër anët e Shqiuërisë, sepse revolucioari i madh jugosllav Josip Broz Tito ndodhet në Shqipëri. Koka e tij të vihet në çmim. Ngjitur të vihet fotografia".

Frika e armikut ishte e dukshme. Shoku ynë i lavdishëm J.B. Tito, që personifikonte dhe udhëhiqte luftën e partizanëve jugosllavë, tmerronte Gestapon dhe SIM-in. Këta e shihnin shokun Tito kudo në Ballkan dhe kokën e tij e kishin vënë në çmim. Por agjentët e SIM-it dhe Gestapos më kot lodheshin për të kërkuar shokun Tito në Shqipëri. Shoku Tito nuk ishte në malet e Shqipërisë, por ai ishte në zemrën e maleve të Shqipërisë, dhe atje ishte zor i madh ta gjente dhe ta çrënjoste SIM-i dhe Gestapo. Emri i shokut Tito mori dhenë në katër anët e Shqipërisë. Për të fliste me admirim populli shqiptar. Për ne, emri i tij ishte identik me atë të popujve të Jugosllavisë, me atë të Ushtrisë Heroike Jugosllave. Tek shoku Tito ne shihnim mikun më të madh të popullit shqiptar, në luftë dhe në paqe, ashtu siç shihnim te popujt e Jugosllavisë miqtë dhe vëllezërit më të ngushtë të popullit tonë. Më kot u përpoqën kuislingët dhe shovinistët shqiptarë për ta turbulluar këtë vëllazërim të shenjtë me popujt jugosllavë. I madh e i vogël e njeh shokun Tito në Shqipëri, sepse ai përfaqëson popujt heroikë të Jugosllavisë. I madh e i vogël e do të madhin Tito në Shqipërinë tonë, sepse ai përfaqëson luftën e lavdishme të popujve vëllezër jugosllavë, se ai ka qënë zemra dhe koka e saj. Se ai i mësoi dhe i edukoi popujt e Jugosllavisë ta duan popullin e vogël shqiptar si vehten e tyre, dhe ta ndihmojnë e përkrahin vëllazërisht, si në kohën e luftës, ashtu dhe në paqe".

Letra e Koçi Xoxes për Dushan Mugoshën, 7 maj 1944

Jam aleati yt deri në fund të jetës

I dashuri shok Dushan. Sot më vjen keq edhe njëherë që nuk jemi parë e sidomos për ato ditë kur kemi ardhur këndej dhe ti po të njëjtën ditë shkove. Por shok i dashur më keq më ka ardhë që në këto momente shumë të rëndësishme, në këto çastë të mëdha ty do të të kishim si këshilltar, si udhëheqës të mendimeve dhe vendimeve të ndryshme dhe si flamurtar në momentet kur do të ecim përpara. Po kurrë nuk do të na shlyhet nga mendja ndihma jote vendimtare dhe këshillat prej udhëheqësi të çquar. Ti shok, me direktivën e partisë heroike e të lavdishme të Jugosllavisë, ke ardhë këtu për të na udhëhequr dhe tani kur partia jote të thërret në detyrën e re, ti je larguar si luftëtar i lavdishëm dhe i disiplinuar.

Me dëshirë dhe shoqërisht të përshëndet nxënësi dhe aleati yt deri në fund të jetës, Koçi Xoxe

Letra e Ramadan Çitakut për Dushan Mugoshën, 7 maj 1944

"E kemi shumë të vështirë pa ty"

I dashuri shoku Duq. Neve presim me shumë shpresë që të na kthehesh prapë, se e kemi shumë të vështirë pa ty. Gjithmonë na duket se do të të shohim një ditë për së shpejti se si ulesh nëpër malin e Elmës. Doktor Nishani, kur ka ardhur nga përcjellja jote, është mbyllë në dhomën e tij dhe ka filluar të qajë. Tash englezët na dhanë disa fishekë për automatikun Tomson dhe po të dërgoj 300 copë.

Stapit i kemi dërguar shpejt një letër dhe i kemi thënë që të vijë dhe të të presim në çetën e Abedin Arifit, në Lumë. Shumë të fala ty dhe shokëve, dhe sidomos Mitos.

Përshëndetje shoqërore.

7 maj 1944.

Letra e Tuk Jakovës dërguar Dushan Mugoshës, 7 prill 1944

"Ecim në rrugën që na tregove"

I dashur Shok Salë!

Në kohët e fundit nuk të kam shkruar, se kujtonja të takohemi. Kur erdha në bazë mora vesh se 5-6 orë përpara kohe u nise në drejtim të PKJ, për të mos u kthye ma ktej. Më ka ardhë shumë keq që hike nga ne e na le si jetimë në kto çaste fatlume për Partinë t'onë, që ti e deshe aq shumë e punove aq shumë për të. Nga ana tjetër më erdhi keq që nuk u takuem të paktën ditën e fundit, që u nise e të çmalleshim.

Si do qoftë, ti do jesh ma i lumtun që jep frutin e punës t'ande në Partinë Heroike e famëmadhe Jugosllave. Tani nuk dijë se çfarë të them tjetër veçse po përpiqemi me të gjitha fuqitë të hecim në rrugën që na tregove.

U pafshim në realizimin e qëllimeve tona të shenjta.

Të puth me mall

Tuku

Letra e Bedri Spahiut dërguar Dushan Mugoshës

"Na duket sikur kemi diçka nga qënja e jote"

I dashur Salë

U ndamë pa u parë. Për dreq na u ngatërrua puna dhe nuk erdha një ditë më parë. Shpresoj se do të bëç gjithçka që të vish prapë, mbasi ti duhet ta çmosh nevojën që kemi ne për ty, dhe fundi i fundit u mësuam o djalë me njëri tjetrin. Do të ishte e nevojshme të paktën të gjëndeshe këtu në mbarim të Luftës.

Ne mësuam nga ti o Salë, atë çka është e nevojëshme dhe e domosdoshme që të mendojmë e ta ndjejmë vehten si komunistë, e prandaj unë për vehten time e besoj se të gjithë ne, na duket sikur kemi diçka nga qënja e jote.

Jeta jonë si komunistë është e lidhur me ty. Këtej rrjedh boshllëku që unë ndjeva kur nuk të gjeta.

P.S. Salë besoj se edhe ty të ka ardhur keq që u ndave prej nesh, dhe detyra që kreve plotësisht do të jetë një ngushëllim për ty, e unë ngushëllohem duke parë ndryshimin që kam bërë prej çastit të parë që jemi takuar dhe se kam përfituar shumë nga ti.

Jepu përshëndetjet e mija shokëve tanë Jugosllavë

Përqafime e u pafshim për së shpejti

Bedriu

Letra e Hysni Kapos dërguar Dushan Mugoshës më 7 prill 1944

Dushan, ti ishnje një model për të gjithë

Megjith se Koçi (Xoxe) më tha se do të largoheshe, menduam se do të takoheshim para se të ikje. Mbetëm në Helmës ditën që ti jeshje larguar. Mbas pesë muajsh që ishim ndarë bashkë në Ramicë, mendoja se do të çmalleshim për herë të fundit që tinë largoheshe, do dëgjonja ndonjë këshillë tënden që për mua kanë qënë të vlefëshme për të qënë një anëtar i Partisë.

Atë që dëshiroja nuk u realizua. Puna vuajtjet dhe jeta që kemi kaluar bashkë gjatë këtyre dy vjetëve kanë qënë një kujtim yti për neve por edhe një model që e përfytyronj unë Dushanin, i cili për neve quhet si notari i mirë që ka shpëtuar shokët nga valët e detit.

Sigurisht tani që u largove, nuk ka më mundësi takimi veçse të shpresojmë kur neve të ja mbërrijmë qëllimit. Kur të paraqitet rasti, një letër jotja jo vetëm që do të ishte si shenjë kujtimi, por edhe e vlefshme për të shkuar ndër mend gjithë këshillat dhe udhëzimet që na lipsen për të na vënë si dikur në rrugën e drejtë. Kur u nisa prej Brigade, shokët më ngarkuan të jap të falat e tyre por edhe përqafimet duke pandehur se do ishnje këtu. Brigada e Pestë është duke shkuar përpara nga çdo pikëpamje. Dita ditës po shtohet e po i afrohet numrit të Brigadës së Gjashtë.

Dëshiroj që kudo që të shkosh të gëzosh shëndet të mirë me gjithë shokë.

Gjithë shokët e Brigadës të bëjnë të fala ty dhe shokëve të luftës ku tinë do shkosh.

Të përqafoj me mall

Besniku.

Letra e Shtabit të Brigadës së Parë dërguar Dushan Mugoshës më 12 prill 1944

Or Salë, t'u shoftë soji e t'u bëftë na-a-a-a?!!

Shokut Sali Muratit

I dashur shok, letrën t'ënde të 22 marsit e kënduam. Nga përmbajtja e saj u prekëm, u entusiazmuam, u inkurajuam, u udhëzuam.

Në fillim, kur u largove nga rrethi i kësaj familjes s'onë të madhe, që quhet Brigada e Parë, na dukej vehtja sikur na mungonte diçka kryesore, na dukej vehtja si jetimë të pa nënë. Por dal nga dal u mësuam të ecim mbi këmbët tona, ashtu siç na kishe mësuar ti dhe Partija, duke na tërhequr prej dore, në fillim si mëma e mirë që tërheq prej dore foshnjën e parë, që premton shumë. Malli i math na ka marrë për ty, por e dijmë që puna e tepërt s'të lejon të vish tek ne e të çmallosemi.

Shoku Salë! Prej 15 gushtit e deri më sot kemi bërë shumë përpjekje, kemi qënë në luftime të vazhdueshme me okupatorin dhe armiqtë e brendshëm të popullit. Mijëra armiq janë zhdukur nga faqja e dheut prej nesh. Dhe gjaku i gjashtëdhjetë dëshmorëve t'onë, që kanë rënë në fushën e nderit, kanë shkruar mbi flamurin tonë "HAKMARRJE PROLETARE".

Asnjë herë s'kemi patur disfata; kurdoherë kemi korrur suksese. Kurrë nuk jemi çpartalluar; vazhdimisht familja e jonë shtohet, forcohet, shkon përpara...

Eshtë jo vetëm dëshira e jonë, që e dijmë largimin t'ënd, porse edhe e gjithë Brigadës, që s'di gjë, që të ndodhesh në mes t'onë për festën e 1 Majit. Por në qoftë se nuk vjen dot, kërkojmë dhe insistojmë në kërkesën t'onë që, të paktën, para se të ikësh, me që do të kalosh nga kjo anë, të rrijmë ndonjë ditë së bashku; prandaj na lajmëro se ku duhet të dalim për t'u takuar.

Na vjen KEQ edhe neve që do të largohesh para se të mbarohet tabela, që është porositur me mbishkrimin Brigada e Parë PROLETARE.

O Salë!, Po, për interesat e larta të Brigadës t'ënde, kë do të lësh pranë Shtabit të Përgjithshëm?. Kujt do t'i a besosh këtë misjon special, or t'u shoftë soji e t'u bëftë na-a-a-a-a-a-a-a-a?!!!!

Të fala shoqërore e të puth në emër të Brigadës I-rë Sulmonjëse

Komandanti

Mehmet Shehu

Dëshmon Hamide Zenun Mulosmani. Largimi nga Shqipëria i Mbretit Zog dhe persekutimi i Familjes Mulosmanaj

Si e masakroi regjimi komunist familjen e Mulosmanëve

Shënim i redaksisë:

Ky shkrim i zonjës së nderuar Hamide Mulosmani përshkruan kalvarin e Familjes zogiste Mulosmani dhe sidomos jep mjaft detaje prekëse nga vuajtjet e tmerret e përjetuara në kampet e shfarosjes në Myzeqe e Labëri. Kjo dëshmi është një apel sot për të gjithë atë shtresë që ka pësuar nga komunizmi (enverizmi) që të mos i harrojë ato vuajtje...

Mbreti Zog I u largua nga Shqipëria, (ashtu siç e dinë të gjithë ata që e njohën dhe punuan me të për një Shqipëri të lirë e të bashkuar Etnike), nga tradhtia dhe prapaskenat e bëra kundër tij prej tradhtarëve dhe bashkëpunëtorëve të fashizmit ne Shqipëri. Largimi i Mbretit Zog I ishte disfatë e madhe për gjithë popullin shqiptar e në veçanti për njerëzit atdhedashës e besnikë të kombit. Si shumë familje të tjera nacionaliste, këtë fat pati edhe familja fisnike e patriotike e Mulosmanit.

Me largimin e Mbretit Zog I, pas një rezistence të madhe kundër fashizmit, edhe kjo familje me në krye major Zenun Ali Mulosmanin dhe kapiten Mal Mulosmanin, u arratisën në Jugosllavi në qytetin e Sarajevës familjarisht. Edhe pse u larguan në Jugosllavi, lidhjet me Mbretin ishin të vazhdueshme dhe nuk u ndërprenë asnjëherë.

Pasi kishte filluar lëvizja komuniste në Shqipëri (e mbiquajtur Nacionalçlirimtare) familja Mulosmani kthehet në Shqipëri, por u luftua nga këto forca, pasi idetë e tyre bolshevike vinin në kundërshtim me interesat e kombit dhe të popullit shqiptar, prandaj Mulosmanët s'mund të ishin dakord. Megjithë përpjekjet e nacionalistëve shqiptarë për t'i treguar popullit rrezikun e kësaj bishe të kuqe, një pjesë e popullit, e mashtruar prej ideologjisë se tyre u bashkuan me ta dhe filluan të këndonin këngën:

"Ky popull të mirës ja mrrini,/ Do të hajë me lugë florini..."

Ndërsa e vërteta qe ndryshe dhe mund ta japim po me dy rreshta si më poshtë:

"Por s'i ngopi as me bukë thatë,/ Tuj ngjye shllinën me kafshatë...?"

Vitet kalonin dhe gjithmonë populli zhgënjehej nga ajo politikë e mbrapshtë, nga ajo diktaturë që ishte më e egër se fashizmi e nazizmi, që për një fjalë goje të hiqte kokën pa problem. Kështu ky popull fatkeq iu nënshtrua në mënyrë të verbër kësaj bishe, më shumë nga frika, sesa nga dëshira. Ndërsa për ato familje që nuk pranuan të nënshtrohen dhe të bëhen bashkëpunëtorë të tyre, filloi masakra e tmerrshme.

Një nga këto familje është edhe familja e Mulosmanit, familje e shquar për kontributin e madh që ka dhënë në të gjitha luftërat për lirinë dhe pavarësinë e Kombit, duke filluar që në kohën e luftës kundër Turqisë, Serbisë e me radhë, ku u shquan burrat e kësaj shtëpie si Binak Alija, Shaban Binaku, Ali Binaku e të tjerë djem e burra pasardhës të tyre.

Në vitin 1944 kur dy batalione të kryesuara nga Gani Beg Kryeziu shkuan në ndihmë të Kosovës, ne luftë kundër forcave armike serbo-malazeze, gjeti vdekjen Rrustem Avdyl Mulosmani. Po në vitin 1944 Zenuni, Mala, Avdyli, Haziri, Cani, Rama, Sulejmani e Çela, të gjithë Mulosmanaj, duke qenë kundërshtarë të politikës sllavo-komuniste që filloj të hapte rrënjët e saj si metastaza të kancerit, dhe përkrahës e besnikë të betuar të Mbretit Zog, dolën në mal dhe nuk rrështën për asnjë çast se luftuari kundër komunizmit.

Si u dogj kulla e Binak Alisë

Në vitin 1944 forcat komuniste i vunë zjarrin dhe dogjën kullat e Binak Alisë në Bujan të Tropojës. Ato kulla, në ambjentet e të cilave u mbajt "Konferenca e Bujanit"; ato kulla ku nga frangjitë e tyre gjetën rezistencë dhe u luftuan turqit, serbo-malazezët, austro-hungarezët e çdo armik qe tentoi të shkelte e të pushtonte vendin. Nga kjo familje dhanë jetën trimat me të mëdhenj që i përmend edhe historia, si Shaban Binaku, Zeqir Halili, Mic Sokoli e të tjerë.

Në vitin 1945 e gjithë familja e Mulosmanajve me gra e fëmijë u internuan vetëm me rrobat e trupit, mbasi e gjithë pasuria e luajtshme dhe e paluajtshme u konfiskua dhe "reaksionarët" kundërshtarët e 'pushtetit popullor' përfunduan në Sheshin e Kalasë në Berat, ku për shtrojë kishin tokën me gjembaçe të shkelura me këmbë për të shtri trupin, dhe mbulojë qiellin.

Në ditët e nxehta të verës futeshim në tunelet e Kalasë, për t'u mbrojtur nga dielli, dhe si të mos mjaftonin problemet e tjera, edhe me frikën se nga momenti në moment po shemben tunelet dhe na zënë brenda, detyroheshim të dilnim të flinim përjashta mbi bar e gjemba. Këtu na lanë dy javë pa ujë pa kushte higjenike, dhe bukë sa për të mbajtë shpirtin. Nga këto kushte të rënda dhe rrezet e forta të diellit ra epidemi nga e cila filloi vdekja në masë e njerëzve e sidomos e fëmijëve dhe pleqve. Pas dy javësh na shpërndanë nëpër lagje të qytetit duke na strehuar 20 veta në një dhomë, dhe pas disa muajve, në dimër përfunduam nëpër shtëpitë e bejlerëve të Beratit që i kishin thyer, vjedhur e shkatërruar, pa dyer dhe dritare. Edhe këtu jetuam katër familjet e Mulosmanajve, ashtu si shumë të tjerë në një dhomë, ku për derë dhe dritare kishim vendosur çarçafë e për ndriçim fije pishe, që na nxirrte sytë nga tymi, e për ngrohje shërbenin frymëmarrjet tona.

15 vjeçarja që vdiq natën e Vitit të Ri

E pa harruar për familjen Mulosmanaj do të mbetet 30 janari 1945, kur në të gjithë Beratin festohej me ceremoni festa tradicionale e Vitit të Ri, kur krejt ndryshe në kushte të mjerueshme, në dhomë pa drita e pa zjarr, vdes vajza e Zenun Mulosmanit, Feridja që ishte vetëm 15 vjeç. Ajo ishte e sëmurë me bronko-pneumoni, sëmundje e cila i filloi kur na dogjën shtëpinë dhe na nxorën në rrugë të madhe, duke na internuar nëpër kampet famëkeqe të Shqipërisë që ishin po aq të tmerrshme sa kampet e përqendrimit nazist. Fatkeqësitë nuk do të mbaronin me kaq, përkundrazi do të fillonin këtu, për të mos mbaruar kurrë. Më 30.08.1946 u vra në Gjarpen, bjeshkë e familjes Mulosmanaj, nga forcat e Sigurimit të shtetit komunist, major Zenun Ali Mulosmani. Ata i bënë thirrje që të dorëzohej, por përgjigjja e tij ishte: "Nuk bie i gjallë në dorën tuaj, do të vdes për kombin dhe besën e dhënë, nuk dua privilegje prej jush. Më mirë i vdekur se bashkëpunëtor me ju. Kështu ngeli i vrarë në atë ditë të zezë dhe trupin e tij të shpuar nga plumbat, e vunë në një kalë, e lidhën me një litar dhe e çuan në qytetin e Tropojës. Për ta injoruar figurën e tij, e lidhën me litar pas një peme dhe e lanë gjithë ditën, për t'i thënë popullit që: "Kush është kundër nesh, përfundon kështu". Por në sytë dhe shpirtin e të gjithë popullit që i kishin mbledhur nga i gjithë rrethi për ta parë "si përfundojnë armiqtë e popullit", dalloheshin lotë, keqardhje, dhembsuri e respekt për këtë patriot e besnik të kombit që pranoi vdekjen që të mos binte i gjallë në dorë të komunistëve. Në orët e vona të natës e morën trupin e tij, e hodhën në ndonjë gropë a greminë, që dhe sot e kësaj dite nuk ia kemi gjetur kockat e tij.

Pas vrasjes së babait tonë Zenunit, ne fëmijëve dhe gratë na thirrën në degën e policisë së Beratit, aty ku na kishin internuar, e na thanë: "e vramë majorin e Zogut, hëëë donte që t'i mbetej besnik Mbretit Zog, e nuk e di se ne jemi dreqi vetë!". Atëherë Nana e madhe iu tha: "Ani se e vratë majorin, ai nuk ka vdekë as ka me vdekë kurr, se e ka lanë idealin e trashgimtarin gjallë!"

U liruam kështu dhe erdhëm në trojet e djegura ku me mundim të madh e bëmë një kasolle për të futë kokën. Ishim të izoluar që të mos hynte dhe delte kush tek ne, pasi na shpallën edhe kulakë, dhe gjithçka punonim e prodhonim, dy gra dhe tre fëmijë, na i merrte shteti dhe ne na linin aq sa më mbajtë shpirtin me vuajtje të madhe.

Patllakja "A.Zog" e Ali Binakut

Me 3 gusht 1949, policia trokiti përsëri në derën tonë, këtë radhë për të shoqëruar në polici Nënën tonë Cymen, të cilës i kërkuan të dorëzonte pistoletën e babës, e cila në dorezën e saj të bardhë kishte të gdhendur "A.Zog", dhe që vetë Nalt Madhnia e Tij Zogu I, ia kidhte dhuruar gjyshit tonë Ali Binakut, dhe që baba ynë, tri ditë para se të na internonin, ia dha nënës sonë në Malin e Vidricës si kujtim për djalin, duke e shoqëruar me fjalët: "unë s'e gëzova si kujtim që ma la baba im." Nana nuk e tregoi dhe nuk e dorëzoi, edhe pse i bënë tortura e presione çnjerëzore. Në vitin 1946 pas vrasjes së Babës, Sigurimi i shtetit u bëri thirrje dy djemve të axhave të babës, Malës dhe Hazirit për t'u dorëzuar, duke thënë që po u dorëzuan, s'do të kemi me punë me juve, por do t'ju lëmë të lirë. Ata u dorëzuan, mirëpo bisha e egër komuniste që s'ka as besë as fe, dhe që donte me ushqye me gjak urrejtjen kundër patriotëve të vërtetë shqiptarë, i futi menjëherë në burg pas dorëzimit. Mbas shumë e shumë torturash çnjerëzore për një kohë të shkurtër Mal Mulosmani vdiq në burgun e Shkodrës dhe Hazir Mulosmani pa i mbushur të tridhjetat, në burgun e Durrësit, dhe as njërit, as tjetrit s'iu dihet varri. Po kështu Avdyl Qerim Mulosmani u dënua me 101 vjet burg. Shumë vite me radhë i kaloi në Burgun e Burrelit, e u lirua mbas një amnistie dhe gjeti vdekjen në kushte të mjerueshme në kampin e internimit në Savër të Lushnjes. Në 1949 u burgos Miftar Mulosmani për "agjitacion e propagandë" për 13 vjet dhe mbasi kreu dënimin vdes në moshën 40 vjeç si pasojë e torturave të burgut.

Në 1952 arrestohet edhe Sulejman Zeqir Mulosmani dhe ky me të njëjtën akuzë me dëshmitarë të rremë dënohet me 10 vjet burg dhe i shkatërruar nga torturat në hetuesinë e B.Currit, vdes në rrugë ditën e dytë mbas gjyqit, duke e çuar në burgun e Shkodrës, duke mos e lënë të pijë as ujë. Të vetmit që shpëtuan ishin Cani, Çela me djemtë Hysenin e Muzlinë dhe Ram Mulosmani, të cilët në moshë të re, duke përjashtuar Muzlinë, nga hidhërimi për humbjen e njerëzve të dashur dhe ndarjen nga familja, vdiqën në emigracion.

Në kampin e Tepelenës...

Në kampin e Tepelenës ku ishim përsëri të internuar gra e fëmi nga mosha 9 deri 13 vjeç, vdes në mënyrë tragjike Shemsi Çel Mulosmani nga një bombë. Në kampin e Savrës në Lushnje vdes Sabrie Mulosmani, në kampin e Radostinës vdes Bute Mulosmani.

Vitet po kalonin dhe së bashku me to rriteshin jetimat e mbetur, një ndër të cilët është edhe Hamit Zenun Mulosmani, i cili pa i mbushur akoma të katërmbëdhjetat (dhe sikur të mos mjaftonin vdekja e babës dhe fatkeqësitë e deriatëhershme, shteti i asaj kohe prej frikës se po çel edhe një filiz i këtij fisi), e ndanë nga gjiri i familjes dhe e internuan në kampin e Tepelenës, ku mbasi bën tre vjet internim, ia shtojnë edhe pesë vjet të tjera. Kështu duke e ndier veten të pashpresa më, vë jetën në rrezik dhe tamam në vitin 1956 arratiset në Jugosllavi ku e priti i njëjti fat nga sllavokomunistët ku, për të mos u bërë vegël e tyre u burgos dhe u torturua për katër vjet rresht. Po të njëjtin fat pati dhe familja e tij në Shqipëri që prej asaj dite e deri në vitet '90, nuk iu hoq internimi dhe dëbimi duke "inauguruar" çdo kamp e duke tharë çdo kënetë nëpër Shqipëri.

Kjo është në mënyre të përmbledhur historia tragjike e familjes Mulosmani. Unë thash ato që më janë ngulitur në kujtesë, si momente kyçe, pasi për të treguar gjithë tmerret që kemi përjetuar, nuk mjaftojnë faqet e të gjitha gazetave që dalin sot në Tiranë.

Asma Doshishti, bashkëshortja e nipit të Mbretit Zog, Kmdt. Hysen Doshishti-Agolli ndërroi jetë më 30 gusht 2004, në ShBA

Shuhet zonja Asma Doshishti-Agolli

Bashkëshortja e nipit të Mbretit Zog, komandant Hysen Doshishti-Agolli, zonja Asma Doshishti, vdiq më datë 30 gusht 2004, në Encino (Kalifornia) të Sh.B.A.

E ndjera zonja Asma Doshishti, ishte e bija e doktorit të famshëm shqiptar Riza Ruhi dhe mbesë e Çerçiz dhe Bajo Topullit. Lindi më Gjirokastër më 21 shkurt 1926.

Pasi kaloi vitet e para të jetës së saj në vendlindje, u largua nga Shqipëria bashkë me familjen, për t'ju bashkangjitur anëtarëve të tjerë të familjes që jetonin në Liban, ku daja i saj kryente detyrën e Kadiut (Kryetar i Gjykatës së Lartë) të Libanit.

Në Bejrut të Libanit, Asmaja njihet me nipin e Mbretit Zog, komandant Hysen Doshishti-Agolli, i biri i L.S. Princeshës Adile dhe të z.Emin Bej Doshishti-Agolli, me të cilin martohet më 3 mars 1944. Një djalë, Sermeti, dhe një vajzë, Sadija, do të sjellin gëzim dhe lumturi në çiftin Doshishti-Agolli gjatë viteve të hidhura të mërgimit.

E ndjera zonja Asma Doshishti, ishte e njohur ne komunitetet shqiptare të të gjitha vendeve ku jetoi me familjen e saj, nga pasioni që ajo i dedikoi gjithnjë Shqipërisë dhe shqiptarëve dhe nga pjesëmarrja e saj aktive në aktivitetet me karakter kombëtar të bashkatdhetarëve të saj.

Ka qenë gjithnjë e lidhur me vlerat dhe traditat e Kombit shqiptar, duke patur një interesim të madh edhe për gjuhët e huaja, pasi u specializua në përkthime të niveleve të larta.

Për më tepër, zonja Doshishti ishte e dalluar për mikpritje, bujari dhe fisnikëri. Ajo ishte, pa dyshim, një Zonjë, me kuptimin e plotë të fjalës dhe një ambasadore e vërtetë e vlerave të Shqipërisë moderne të Mbretit Zog.

Bashkëshortit të saj, nipit të Mbretit Zog, Komandant Hysen Doshishti-Agolli, djalit, Sermeti, vajzës, Sadija, si dhe mbarë anëtarëve të familjes Doshishti-Agolli dhe të Familjes Mbretërore, Partia Lëvizja e Legalitetit u paraqet ngushëllimet më të sinqerta për humbjen e njeriut të tyre të dashur.

Sulejman Q. GJANAJ

Sekretar për Marrëdhëniet me Jashtë i PLL