___________________________

Durrsakët presin me entuziazëm NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Mbreti: Shqipëria ka nevojë për ndryshim rrënjësor

Në takimin e zhvilluar me ftesë të veteranëve legalistë, të pasardhësve të funksionarëve dhe nëpunësve të Mbretërisë dhe të intelektualëve durrsakë, Mbreti Leka I-rë deklaroi: Nuk kam hequr dorë nga Mbretëria, por para formës së regjimit, mbretëri parlamentare apo republikë - është Kombi dhe interesat mbarëkombëtare të shqiptarëve

Njoftim

Të premten përkujtohet Triumfi i Legalitetit

Ditën e premte, më datë 24 dhjetor, ora 11.00, në sallën e Akademisë së Arteve të Bukura, PLL organizon një simpozium shkencor me rastin e 80-vjetorit të Triumfit të Legalitetit. Në këtë takim do të marrë pjesë edhe Mbreti Leka I-rë bashkë dhe Princin Leka. Referuesit kryesorë në këtë tubim do të jetën zotërinjtë Abdi Baleta, Bajram Xhafa, Murat Basha e të tjerë.

Pengmarrjet shqiptaro-greke

Nga Astrit KOLA

Skandali i sajuar i "pengmarrjes" nga dy mjeranë tetëvjeçaristë shqiptarë, të pasagjerëve të një autobuzi në Athinë, hapi edhe njëherë temën aq shumë të debatuar të marrëdhënieve shqiptaro-greke, të mbetura peng që në kohë që s'mbahen mend.

Edhe kësaj here, "Shtrati i Prokustit" tonë ishte gozhduar me perona të ndryshkura greke, ndonëse fqinjët sherrxhinj rigjetën një "cassus" të ri për të vazhduar sherrnajën pa fund me shqiptarët, në zbatim të strategjisë së tensionimit të marrëdhënieve shqiptaro-greke, gjithmonë me synimin e vënies së kushteve të reja poshtëruese ndaj Shqipërisë.

Por nëse kronikat e vajtueshme flasin për disa raste të rralla "pengmarrësish" shqiptarë në territorin administrativ grek, pengmarrësit grekë të shqiptarëve janë me mijëra, madje jo vetëm civilë, por edhe të veshur me uniforma ushtarake dhe kostume zyrtarësh të lartë.

Shqiptarët merren peng dhe plasen në hapsanat greke, ku dënohen si në kohën e Hamurabit, pa avokatë, ose me avokatë dhe përkthyes që flasin spanjisht në vend të shqipes.

Më e keqja është se shqiptarët janë marrë peng prej grekëve në tokën e tyre, nga monopolet dhe këlyshët e tyre në pushtet, dhe rrezikohen që sërish të merren peng nga "kali" grek Gramoz Pashko, që ka filluar të gjallojë në radhët e opozitës, pas ndihmës së Nikolas Gejxh-it.

Por pengu më rrënqethës i grekëve në Shqipëri është historia e shqiptarëve, të cilën pengmarrësja greke Marjeta Janaku po e bën me ndihmën e skipëtarit Leonidas Memusis, i cili ka thirrur historianët tanë për t'i marrë peng dhe për t'i çliruar vetëm kur të shkruajnë historinë e marrëdhënieve shqiptaro-greke në librat shkollorë të historisë, sipas orekseve të Athinës zyrtare.

Ndërsa "pengmarrësit" shqiptarë asgjësohen me plumba ose kalben përjetësisht në burgjet greke, pengmarrësit grekë grabisin pasuritë e Shqipërisë, helenizojnë shqiptarët, tjetërsojnë historinë tonë, shpërblehen me prona e pushtete dhe zhbëjnë çdo ditë Atdheun e mbetur.

Durrsakët presin me entuziazëm NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Mbreti: Shqipëria ka nevojë për ndryshim rrënjësor

Në një nga sallat e Pallatit të Kulturës "Aleksandër Moisiu" të qytetit të Durrësit, me organizimin dhe ftesën e posaçme të veteranëve të Legalitetit, të pasardhësve të funksionarëve dhe nëpunësve të Mbretërisë dhe intelektualëve durrsakë, NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve mori pjesë në një tubim madhështor.

Hyrja e Mbretit në sallë u prit me brohoritje entuziaste dhe ovacione: Mbreti..., Mbreti...

Që në fillim të takimit u ekzekutua himni kombëtar dhe më pas sërish shpërthyen thirrje dhe ovacione në adresë të Mbretit Leka.

Fjalës e hapjes së tubimit e mbajti legalisti veteran z.Genc Ballanca, i cili në fillim falenderoi Mbretin për nderin e madh që u bënte durrsakëve me pjesëmarrjen e Tij, në përgjigje të ftesës së legalistëve dhe simpatizantëve të njohur të Mbretërisë në qytetin e Durrësit.

Më pas z.Ballanca ia dha fjalën z.Ylli Mançe, i cili bëri një përshkrim të shkurtër historik të shqiptarëve në shekuj, duke theksuar se "historia është kujtesa kombëtare" dhe se "ajo duhet shkruajtur saktë". Me pas z.Mançe theksoi se pas krijimit të shtetit të parë shqiptar, individi shqiptar u ndje i lirë, qytetarët ishin të lirë të shkonin kudo, brenda dhe jashtë vendit, filloi zhvillimi i vërtetë ekonomik dhe u vendos hierarkia e vlerave.

Durrsakët, pas thirrjes së Mbretit Zog organizuan rezistencën ndaj pushtuesit dhe ishin oficerët e Mbretërisë ata që e bënë këtë. Fatkeqësisht, në 1944 pushtetin e morën komunistët, që bënë masakra dhe genocid ndaj kundërshtarëve politikë dhe familjarëve të tyre, deri tek fëmijët dhe pleqtë. "Megjithëse në dhjetor 1990 u shpall pluralizmi politik, pas një tranzicioni të gjatë dhe të vështirë, Shqipëria prap ndodhet në udhëkryq", - theksoi z.Mançe, duke vijuar se në këto kushte, Mbreti Leka inicioi LZHK që ka ngjallur shpresa tek populli dhe është e besueshme për këto arsye: "Leka I-rë Zogu nuk ka asnjë kompleks nga e kaluara dhe mbi të nuk rëndon asnjë ngarkesë. Vetë propaganda që po zhvillon LZHK pas shpalosjes së programit, është e pastër dhe bart kulturë evropiane".

Ai e mbylli fjalën e tij duke i kërkuar qytetarëve durrsakë që të reflektojnë duke votuar për LZHK.

Pas tij e mori fjalën z.Agron Hadri, kryetar i Degës së Shoqatës së Ish të Përndjekurve politikë dhe kryetari i Degës së Shoqatës atdhetare Çamëria, z.Avdul Sulejmani, të cilët

në fjalën e tyre i uruan mirëserdhjen NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve dhe e konsideruan takimin si mjaft të rëndësishëm dhe me vlera historike.

Ata u shprehën të sigurt se, si ish të Burgosurit Politikë, që i kanë paguar me persekutim bindjet e tyre gjatë regjimit, ashtu edhe antarët e Shoqatës Çamëria, dijnë të dallojnë se kush është për interesat kombëtare, dhe do të dijnë të dallojnë se cilat forca politike janë për mbrojtjen e interesave të tyre dhe do të përkrahin masivisht LZHK.

Pas tyre foli z.Tomorr Malasi, i cili tha se "në emër të LZHK të kryesuar nga Leka I Zogu, ju përshëndes". Ai vazhdoi duke thënë se "LZHK ka lindur si një nevojë historike". "LZHK shpreh interesat e popullit dhe është si alternativë politike aktuale. Ajo është bashkim i partive politike, shoqërisë civile, shoqatave e individëve, dhe merr një kuptim të ri duke qenë e tillë. Ne kemi filozofinë: Tradita më e mirë shqiptare plus modernen, domethënë Liberaldemokracia plus konservatorizmin progresiv.

Prioritetet e LZHK do të jenë:

1.Kompensimi dhe rehabilitimi i ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë.

2. Rregullimi i çeshtjes së pronave.

3.Mbrojtja e të drejtave kombëtare dhe kulturore të shqiptarëve, kudo që ndodhen.

4.Ne synojmë siguri, drejtësi dhe partneritet në Ballkan.

Natyrisht, programi i LZHK është shumë më i detajuar dhe shpalosja e tij del jashtë kornizave të kësaj mbledhjeje", e mbylli fjalën z.Malasi.

Pas fjalës së z.Malasi takimi u shndërrua në një bashkëbisedim midis Mbretit Leka I-rë dhe pjesëmarrësve në këtë tubim.

Mbreti Leka falenderoi pjesëmarrësit dhe e konsideroi këtë si takim me njerëz të mrekullueshëm, për të shpjeguar shumë gjera në lidhje me LZHK.

Pyetjes se cili është thelbi i LZHK dhe përse e inicioi Mbreti një lëvizje të tillë, NMT Mbreti Leka iu përgjigj: "Kur u riktheva përfundimisht në Shqipëri, pata deklaruar se do të merrem vetëm me politikë kombëtare dhe jo me politikë të brendshme. Por kjo gjë është e pamundur, sepse më detyruan fatet e atdheut në rrezik, korrupsioni, krimi, monopolet etj., dhe për këtë arsye mendoj se vendi ka nevojë për një ndryshim rrënjësor.

Të gjithë shqiptarët po vuajnë, si brenda ashtu edhe jashtë kufijve, sepse qeveria aktuale nuk i përkrah. Kudo ka varfëri të madhe dhe uri. Këto i kam parë me sytë e mi dhe kam ndjerë dhimbje. Kjo lëvizje dhe udhëheqja e saj prej meje, nuk do të thotë se kam hequr dorë nga Mbretëria.

Shqipëria është në rrezik dhe para ekzistencës kombëtare nuk ka rëndësi forma e regjimit, republikë apo monarki parlamentare. Të shpëtojmë Shqipërinë të gjithë sëbashku.

Kjo lëvizje nuk është vetëm për zhvillimin e Shqipërisë, por për të gjithë Kombin. Shqipëria ka shumë probleme dhe ne do t'u japim atyre përgjigje dhe zgjidhje".

Pyetjes se "po flitet shumë për korrupsion, si do ta luftoni ju atë?", Mbreti iu përgjigj: "Kjo është themelore. Nëse pas zgjedhjeve të ardhshme LZHK do të ketë pozita të rëndësishme, ne do të vendosim ligjin, rendin dhe sigurinë. Do të mbështesim pa rezerva strukturat e specializuara të shtetit dhe do t'i bëjmë ato të pakorruptueshme. Do të konfiskojmë pronat e të korruptuarve dhe këto prona do të vihen si pasuri shtetërore në shërbim të popullit".

Pyetjes se "çfarë mendoni ju për zhvillimin e fshatit dhe të agrobiznesit?", Mbreti u përgjigj se fshati është një nga pikat më të rëndësishme dhe është në qendër të vëmendjes sonë. Një vend nuk mund të quhet i pavarur kur nuk plotëson nevojat ushqimore.

Ne do të ngrejmë një bankë agrare shtetërore, e cila do të shpërndajë kredi me interes të ulët për fermerët. Ne do të kujdesemi për infrastrukturën dhe inputet bujqësore, në mënyrë që kostoja e tyre të jetë sa më e ulët. Ne do të bëjmë një marketing të zhvilluar për produktet tona bujqësore".

Pyetjes se "cilat do të jenë marrëdhëniet e LZHK me forcat e tjera politike?", Mbreti iu përgjigj: "Ne synojmë maxhorancën absolute, por në çdo rast ne mendojmë se do të kemi fuqi ndikuese dhe vepruese. Ne nuk do të bëjmë asnjë aleancë jashtë interesave të popullit shqiptar, me askënd, dhe do të kemi qëndrime dinjitoze e nuk do të bëjmë pazare politike. Për çeshtje të rëndësishme të kombit, mund të bashkëpunojmë me njërën ose e tjetrën palë".

Pyetjes se "si e vlerësoni kontributin e gruas dhe të rinisë në LZHK?", Mbreti iu përgjigj duke folur gjatë për rininë dhe për moshën e re mesatare të Shqipërisë, duke theksuar se "kemi rini me shumicë dhe kjo është garanci e sigurt për të ardhmen e Kombit, i cili nuk është i plakur por vital dhe i shëndetshëm.

Zonjat janë nëna dhe kanë dashuri për fëmijët. Ato e dëshirojmë të mirën e fëmijëve të tyre dhe, si të tilla nga shpriti, e gjejnë veten në LZHK. Rëndësia e grave është edhe numerike, sepse duke qenë se një pjesë e meshkujve janë në emigracion, gratë janë me shumicë. Nëse gratë nuk na përkrahin, ne nuk do të shkojmë shumë larg".

Pyetjes se "çfarë mendonte Mbreti për Durrësin dhe si e shikonte të ardhemn e tij?", Mbreti iu përgjigj se "për këtë qytet të mrekullueshëm i kishin folur me konsideratat më të larta Mbreti Zog, Mbretëresha Geraldinë dhe kolonel Hysen Selmani". "Perspektivat e Durrësit do të jenë të shkëlqyera, si me ndërtimin e Korridorit 8, ashtu edhe me fuqizimin e tregtisë me Kosovën. Në të ardhmen e afërt unë e shikoj portin e Durrësit si më të rëndësishmin e Mesdheut", e mbylli fjalën e Tij Mbreti Leka duke u përcjellë me dashuri nga durrsakët e pranishëm.

Korresp. i "Atdheu"

Kryesia e PLL takohet me Mbretin Leka dhe Princin

Të premten pasdite, anëtarët e Kryesisë së PLL u takuan me NMT Mbretin Leka I - Mbret i Shqiptarëve dhe Princ Lekën në rezidencën mbretërore në Vishnje të komunës Petrelë.

Në këtë takim nga drejtuesit më të lartë të PLL merrnin pjesë: kryetari i saj z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha, sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, sekretari për Burimet Njerëzore dhe njëkohësisht kryetar i Degës së PLL Tiranë z.Blerim Kamberi, sekretari i Senatit të Veteranëve legalistë z.Seit Preni, drejtori i Departamentit të Organizimit pranë PLL z.Novruz Ndregjoni dhe zëdhënësi i PLL e njëkohësisht kryeredaktor i gazetës "Atdheu" z.Astrit Kola.

Në këtë takim ishin të pranishëm edhe Princ Leka, i sapokthyer nga Anglia për pushimet dimërore, ku vazhdon studimet në Akademinë Mbretërore të Sand'hërstit, si dhe kryetari i Zyrës pranë Oborrit Mbretëror, z.Fluturak Gërmenji.

Takimi i cili zgjati afro 4 orë, u zhvillua në një atmosferë të ngrohtë dhe miqësore.

Korresp. i "Atdheu"

Në qytetin verior është ngritur bërthama drejtuese e LZHK

Shkodra, me Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar

Zgjidhet kryesia e LZHK në Shkodër. Mbështetje e fuqishme nga intelektualët shkodranë

Shkodër - Ditën e premte në ambjentet e Hotel "Rozafa" Shkodër u zhvillua një takim me intelektualë të njohur shkodranë për krijimin e LZHK dega Shkodër. Merrte pjesë në këtë takim si përfaqësues i Oborrit Mbretnor z Ali Ohri.

Takimin e hapi z Adnan Ramadami i cili mbasi uroi mirëseardhjen z.Ali Ohri, falenderoi njëkohësisht edhe të pranishmit për pjesëmarrjen në këtë takim. Z.Ramadani tha se janë zhvilluar takime dhe konsultime me intelektualë të shumtë në Shkodër, të cilët jo vetëm e kanë mirëpritur, por dhe po e mbështesin LZHK-në, të inicuar nga NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve. Ju jeni të gjithë ata që i jeni përgjigjur thirrjes së Mbretit Leka dhe besoj se nëpërmjet jush, ne do ftojmë të gjithë intelektualët dhe elektoratin shqiptar për të mbështetur LZHK dhe NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve.

Në fjalën e tij z.Ali Ohri shprehu kënaqësinë për praninë e tij në krijimin e LZHK dega Shkodër. Kënaqësia ime është e dyfishtë, - tha z.Ohri, - pasi unë kam kaluar një pjesë të jetës në Shkodër dhe kam mbresa të jashtëzakonshme. Shkodra është një nga qytetet prioritare në planet tona, dhe mendojmë se LZHK dhe NMT Mbreti Leka do të ketë mbështetje të madhe. Zgjedhjet e fundit lokale kanë treguar se ka një pjesë të madhe të popullit (elektoratit shqiptar) që abstenon duke mos marrë pjesë në votime. Kjo pasi janë të pakënaqur me qeverisjen e PS, por edhe nuk shohin shpresë të madhe tek forcat e tjera. Prandaj edhe ne mendojmë se kjo pjesë elektorati do të mbështesë LZHK-në, pasi ajo është një alternativë ndryshe nga të tjerët, duke iu afruar shqiptarëve të ardhmen që ata kanë shpresuar. Jemi duke u përgatitur seriozisht me programe e plane konkrete dhe të detajuara që do të paraqiten në zgjedhje, - tha z.Ohri.

Z. Fatbardh Boriçi theksoi se LZHK ka ngjallur një simpati të madhe tek elektorati shkodran dhe intelektualët dhe ajo shihet si e vetmja shpresë për daljen nga kjo gjendje.

Z.Tahir Myftia theksoi se duhet një punë jashtëzakonisht e madhe përgatitore deri në zgjedhjet e vitit 2005, në mënyrë që të ishin sa më të përgatitur, pasi pretendimet ishin mjaft serioze.

Ndërsa avokati A.Pjetrani, theksoi rëndësinë historike që paraqet për Shqipërinë dalja në skenën politike shqiptare të LZHK.

Z.I.Kuka kryetari i PLL Shkodër siguroi angazhimin e PLL si pjesë e LZHK dhe domosdoshmërinë e afrimit të intelektualëve të fushave të ndryshme dhe të paangazhuar në politikën e deritanishme.

Nga ana e pjesëmarrësve pati edhe pyetje të ndryshme në lidhje me aleancat paselektorale, mbështetjen ndërkombëtare, si e sheh LZHK-ja zgjidhjen e çështjes kombëtare etj..

Në fund të mbledhjes u konkludua me zgjedhjen e një grupi prej 15 intelektualësh të njohur shkodranë, të cilët do të jenë zyrtarisht këshilli drejtues i LZHK në qytetin e Shkodrës.

U zgjodhën si kryesi z.Ahmet Hoti, z.Fatbardh Boriçi, Alfred Pjetrani, Tahir Myftia, Balto Lacini, Mira Shestani (Gjylbegu), Erman Rripaj, Nikolin Destanisha, Burhan Agri, Enis Dizdari, Bajram Xhafa, Bahri Kurti, Virtyt Sokoli, Ilir Kuka.

Kordinator i LZHK dega Shkodër me qendrën e LZHK Tiranë u caktua z Adnan Ramadani.

Bie në sy pjesëmarrja në këtë kryesi, e individëve përfaqësues nga parti të ndryshme politike, shoqata si dhe shoqëria civile.

Ky takim u pasqyrua edhe në mediat lokale si TV1 Shkodra dhe TV1 etj..

Korresp. "Atdheu"

Legalistët denoncojnë tentativat për të manipuluar zgjedhjet me anë të ligjit elektoral

Spahiu: Partitë parlamentare po përjashtohen nga kontrolli i votës

Paraditen e së premtes së datës 17 dhjetor 2004, kryetari i PLL z.Spahiu dha një konferencë shtypi lidhur me zhvillimet më të fundit në Komisionin e Posaçëm parlamentar për Reformën zgjedhore.

Në prani të mediave të shumta vizive e të shkruara, kryelegalisti siluroi ashpër zvarritjet e pafundme të afateve të punës nga bashkëkryetarët e këtij komisioni, ndërkohë që puna e tij ndërpritet për periudha të gjata dhe fillon vetëm kur dy partitë kryesore, PS dhe PD, që kanë maxhorancën në këtë komision, bien në ujdi për të miratuar ndonjë rreng "ligjor" për të kontrolluar totalisht procesin e votimit nëpërmjet përjashtimit arbitrar të partive të tjera parlamentare nga kjo e drejtë.

Manevrat e fundit të përfaqësuesve të PS dhe PD në komision, z.Spahiu i lidhi me votimet e fundit për këshillin e komunës Dushk, prej nga rezultoi një humbje e qartë e mbështetjes elektorale nga dy partitë e mëdha, të cilat, sipas kryelegalistit "... sëbashku morën 57.7 % të votave, ndërkohë që pjesëmarrja në votime ishte 47.8 %, çka do të thotë se këto parti, së bashku, nuk kanë mbështetje më të madhe se 27.5 % të elektoratit".

Më pas z.Spahiu dëshmoi në mënyrë të detajuar zhvillimet absurde dhe vendim-marrjen me dhunën e kartonave nga PS dhe PD në mesnatën e 14 dhjetorit, pa praninë e mediave, për të miratuar komisionet e stërfryra të numërimit të votave, të kontrolluara edhe këto totalisht nga PS dhe PD, kontroll që arrin deri në shifrën e 42 komisionerëve të propozuar nga këto parti për çdo KZZ.

Kryetari i PLL sqaroi gazetarët se kjo aventurë në komisionin parlamentar për Reformën zgjedhore, ishte ndërmarrë pasi kohët e fundit "ishte arritur një mirëkuptim mes ndërkombëtarëve dhe subjekteve politike, që numërimi i votave të kryhej në KZZ nga një trupë zgjedhore jopolitike, por teknike, sipas rekomandimeve të OSBE/ODIHR-it".

Për kryelegalistin ishte e papranueshme që 12 parti parlamentare të mos kenë kurrfarë kontrolli ndaj votës së zgjedhësve të tyre, dhe se kjo donte të thoshte përpjekje e hapur për manipulim të rezultateve të votimeve të ardhshme, pavarësisht nga dëshira e ndërkombëtarëve dhe shumicës së spektrit politik shqiptar për të zhvilluar zgjedhje të lira, të ndershme dhe të pranuara nga të gjitha palët konkurruese në Shqipëri.

Në vijim të prononcimit të tij z.Spahiu shfaqi dyshimin për kalimin me procedura të përshpejtuara të këtyre marifeteve "ligjore" në Kuvend pas disa ditësh, për t'i vënë të gjithë para faktit të kryer dhe, me këtë rast, në emër të PLL z.Spahiu i bëri thirrje të hapur publike kryetarit të shtetit z.Moisiu, shefit të OSBE z.Pavel Vaçek, kryeparlamentarit Pëllumbi dhe gjithë trupit diplomatik të akredituar në Tiranë, që të ushtrojnë gjithë ndikimin e tyre për pengimin e kësaj aventure, që do të shkatërrojë zgjedhjet e ardhshme parlamentare me anë të Kodit zgjedhor që synohet të miratohet.

Në fund të prononcimit të tij z.Spahiu i njohu gazetarët, që ishin tejet të interesuar, me bashkëbisedimin dhe problemet e ngritura nga drejtuesit e lartë të PLL në takimin që ata zhvilluan me shefin e ODIHR-it, z.Nikolai Vulchanov.

Më pas gazetarët bënë pyetje të shumta për të cilat z.Spahiu u përgjigj me hollësi dhe transparencë, duke krijuar një ide të qartë të zhvillimeve shqetësuese në fjalë dhe qëndrimeve të PLL lidhur me to.

Deklaratë për mediat e PLL

PS-PD në Dushk morën vetëm 27.5 % të elektoratit

Megjithëse afati i punës së Komisionit të Posaçëm parlamentar për Reformën zgjedhore, më 22 nëntor 2004 u shty për të tretën herë, ky komision, për më shumë se tre javë, nuk u mblodh asnjë ditë.

Moszhvillimi i punës së komisionit nuk ishte neglizhencë e zakonshme, por i qëllimshëm, sepse PS dhe PD prisnin që, më parë të mësonin rezultatin nga testimi i mbështetjes elektorale në zgjedhjet e pjesshme për Këshillin e komunës Dushk.

Sikurse jeni në dijeni, PS dhe PD së bashku morën 57.7 % të votave, ndërkohë që pjesëmarrja në votime ishte 47.8 %, çka do të thotë se këto parti, së bashku, nuk kanë mbështetje më të madhe se 27.5 % të elektoratit.

Pas këtij rezultati aspak të kënaqshëm për to dhe rritjes së mbështetjes elektorale për LZHK dhe subjekte të tjera konkurruese, bashkëkryetarët e Komisionit parlamentar të Reformës zgjedhore organizuan mbledhjen e shpejtë të komisionit më datë 14.12.2004 dhe në orët e mesnatës, pa praninë e mediave, PS dhe PD me anë të vetos miratuan procedurat e numërimit të përqëndruar të votave në KZZ.

Pas bllokimit disa herë radhazi të Reformës zgjedhore, ishte arritur një mirëkuptim mes ndërkombëtarëve dhe subjekteve politike, që numërimi i votave të kryhej në KZZ nga një trupë zgjedhore jopolitike, por teknike, sipas rekomandimeve të OSBE/ODIHR-it.

Rezultati i zgjedhjeve në komunën e Dushkut, bëri që PS dhe PD të përmbysin mirëkuptimin e arritur nga të gjithë faktorët politikë dhe, me anë të vetos të fusin në ligj që përveç shtatë anëtarëve të KZZ, PS dhe PD të emërojnë dhe të kontrollojnë edhe shtatë anëtarët e pesë grupeve të numërimit të votave në KZZ. Çka do të thotë që PS dhe PD të kenë nën kontroll 42 anëtarë të KZZ dhe grupeve të numërimit.

Nga përvojat zgjedhore kombëtare dhe ndërkombëtare, nuk është parë dhe dëgjuar që një parti politike të kontrollojë procesin e numërimit me mbi 12 anëtarë, ndërsa një parti tjetër po parlamentare, aq më tepër një koalicion partish paralamentare - të mos ketë asnjë anëtar.

Kjo shpikje e re e PS dhe PD, për të kontrolluar gjithçka dhe për të përjashtuar të tjerët, është paralajmërim i qartë për shqiptarët dhe ndërkombëtarët se zgjedhjet e ardhshme parlamentare do të jenë të manipuluara dhe të papranuara nga palët konkurruese.

Në këto rrethana të reja, aspak demokratike, kur projekt-ligjin për Kodin zgjedhor PS dhe PD duan ta kalojnë me procedura të përshpejtuara brenda datës 23 dhjetor 2004 - i kërkojmë kreut të shtetit z.Alfred Moisiu, kryetarit të Kuvendit z.Servet Pëllumbi, kryetarit të OSBE z.Pavel Vaçek dhe gjithë trupit diplomatik - që të ushtrojnë ndikimin e tyre për të shmangur hartimin dhe miratimin e një Kodi zgjedhor që nuk prodhon zgjedhje të lira.

Sikurse jeni në dijeni, dje kemi patur një takim me përfaqësuesin e lartë të ODIHR-it z.Vulchanov, ku bashkëbiseduam për këto zhvillime të reja në Komisionin parlamentar për Reformën zgjedhore, dhe ndër të tjera z.Vulchanov shprehu shqetësim dhe habi për këto zhvillime.

Tiranë më 17.12.2004

Kryetari i PLL z.Spahiu dhe ambasadori gjerman z.Annen, zhvillojnë një takim rreth reformës zgjedhore

Spahiu, takim me Annen për zgjedhjet

Kryetari i Partisë Lëvizja e Legalitetit, njëkohësisht edhe anëtar i Komisionit të Posaçëm parlamentar për Reformën zgjedhore, zhvilloi një takim shumë të rëndësishëm me ambasadorin e Republikës Federale të Gjermanisë z.Hans Peter Annen.

Temë e bashkëbisedimit ishte situara aktuale politike në vend, por në veçanti Reforma Zgjedhore, rëndësia e së cilës është jetike për të ardhmen e proceseve demokratike, Shqipërisë dhe shqiptarëve.

Z.Spahiu e njohu ambasadorin Annen me ecurinë e Reformës zgjedhore, e cila në optikën e kryelegalistit, fatkeqësisht, anashkalon dhe injoron rekomandimet e OSBE/ODIHR.

Në veçanti, z.Spahiu u ndal tek qëndrimi skandaloz i përfaqësuesve të PS dhe PD në mbledhjen e Komisionit të Posaçëm, zhvilluar me urgjencë, për të marrë vendime absurde në mesnatën e datës 14 dhjetor, në dëm të procesit zgjedhor.

Ambasadori Annen vlerësoi takimin me z.Spahiu dhe luajalitetin e tij për të gjitha temat e bashkëbisedimit, por në veçanti për Reformën zgjedhore, dhe, me këtë rast, premtoi se do të ndikonte tek ambasadori Vaçek dhe në të gjitha institucionet e tjera, që në Shqipëri të hartohet një Kod elektoral për zgjedhje të lira, të ndershme dhe të pranuara nga të gjitha palët konkurruese.

"Atdheu"

Krerët drejtues të PLL takohen me shefin e ODIHR Nikolai Vulçanov

PLL denoncon pranë ODIHR dyshen PS-PD

Ditën e enjte, më datë 16 dhjetor 2004, në orën 15.00, drejtuesit më të lartë të PLL; kryetari i saj z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha dhe sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, për afro 1 orë zhvilluan një takim të rëndësishëm pune me shefin e ODIHR-it z.Nikolai Vulçanov, për të shkëmbyer pikëpamje dhe vlerësime rreth zhvillimeve të fundit shqetësuese politike në vend, që kulmojnë me përpjekjet e PS dhe PD për të hartuar një Kod zgjedhor që mundëson manipulimin e votave dhe prishjen e procesit zgjedhor të ardhshëm.

Në fillim të takimit e mori fjalën kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, i cili fillimisht i uroi rikthimin në Shqipëri z.Vulçanov, si një mundësi për njohjen nga afër të problemeve dhe ushtrimin e ndikimit për të parandaluar krijimin e hapësirave ligjore për manipulime dhe prishje të procesit zgjedhor të vitit 2005.

Në ekspozenë e tij, pasi e informoi shefin e ODIHR-it për zhvillimet politike në vend, z.Spahiu e vuri theksin në daljen në skenën politike shqiptare të dy faktorëve të rëndësishëm dhe me peshë, LZHK dhe LSI.

Në trajtimin e zhvillimeve politike, Spahiu u ndal më në hollësi për punën e Komisionit të Posaçëm parlamentar për Reformën zgjedhore dhe në zgjedhjet e pjesshme lokale në komunën Dushk të rrethit të Lushnjes.

Në lidhje me pikën e parë, Spahiu theksoi se "ka disa përparime përsa i përket Reformës zgjedhore, por këto nuk janë meritë e punës së këtij komisioni". "Këtu do të përmendja hartimin e listave të votuesve, që kanë lidhje me pushtetin vendor dhe vendim-marrjen 5:2, që ka lidhje me KQZ-në".

"Komisioni i Posaçëm parlamentar për Reformën zgjedhore është ngritur në përputhje me rekomandimet e OSBE/ODIHR, por nuk ka përmbushur asnjë prej tyre. Ky komision e ka shtyrë disa herë afatin e punimeve për gjoja "mungesë kohe", por megjithatë ai ka tre javë që nuk është mbledhur.

Tejet shqetësues është miratimi dhe funksionimi i mekanizmit të vetos nga ana e dy partive të mëdha, çka ka çuar në marrjen e vendimeve të dhunshme dhe ligjërimin për herë të parë të praktikave absurde, sipas të cilave deputetët e Kuvendit nuk kanë votë të barabartë".

Në vijim Spahiu theksoi se "Para pak kohësh pothuajse ishte arritur një konsensus i plotë për Reformën zgjedhore, çka përkoi në kohë edhe me propozimet e PLL që ndodhen të depozituara edhe në zyrat e OSBE/ODIHR, sipas të cilave të gjitha partitë parlamentare do të kishin anëtarë në qendrat e votimit (QV); për numrimin e përqëndruar të votave nga një trupë teknike dhe për rregullimin e raporteve numerike midis përfaqësuesve të pozitës dhe opozitës në KQZ". "Kjo situatë kënaqte kërkesat e të gjithë subjekteve konkurruese dhe krijonte kushtet për sigurimin e një konsensusi më të gjerë në miratimin e Kodit zgjedhor. Njëkohësisht kjo ishte edhe mënyra më e mirë dhe mekanizmi më i rëndësishëm për të shmangur kontestimet e procesit zgjedhor. Por, fatkeqësisht, kjo skemë u përmbys nga zgjedhjet e Dushkut. Dhe zgjedhjet në komunën e Dushkut nuk ishin lënë rastësisht.

Zgjedhjet e Dushkut provuan se partitë e mëdha kanë humbur maxhorancën, çka dëshmohet nga analiza e rezultateve dhe pjesëmarrja. Pikërisht për këtë janë trembur PS dhe PD. Prandaj edhe po kërkojnë rrugë për të siguruar pushtete në mënyrë të pandershme.

Nuk habitemi aq shumë me Partinë Socialiste, e cila vazhdon kursin e vjetër antidemokratik, por habitemi me Partinë Demokratike e cila u krijua si parti vlerash dhe sot nuk po i përmbahet misionit për të cilin është themeluar", - theksoi kryelegalisti.

Më pas z.Spahiu kaloi tek një problem tejet i rëndësishëm; tek numrimi i përqëndruar i votave nga grupet e numërimit nëpër KZZ. Sipas z.Spahiu "është e pamundur që trupa teknike e numërimit të jetë jashtë ndikimeve partiake, përderisa ajo do të propozohet nga partitë politike". "Sipas kësaj skeme i bie që, në komision dhe në numërim, disa parti të jenë të pranishme me 15-16 komisionerë, ndërsa disa parti të tjera me asnjë komisioner, dhe ky është dhunim i hapur i demokracisë".

Pjesë tjetër e rëndësishme e ekspozesë së kryelegalistit ishte formulimi i nenit të përbërjes së QV-ve dhe KZZ-ve. "Në mënyrë arbitrare dhe të qëllimshme janë përdorur kritere selektive për rezultatet e partive politike, dhe vetëm për faktin që PLL është pjesë e LZHK, po përdoren të gjitha mjetet për mënjanimin e saj nga komisionet zgjedhore.

Para se ky të jetë një shqetësim vetëm për partinë tonë, ky është një shqetësim më i madh për faktin se një kod i paragjykuar dhe i hartuar në mënyrë të tillë, nuk është garanci për zgjedhje të lira dhe të ndershme. Zgjedhjet në Shqipëri deri më tash i kanë prishur dhe dëmtuar partitë e mëdha".

Spahiu shtoi gjithashtu se "PLL ishte dhe është e interesuar për zgjedhje të lira dhe stabilitetin e vendit, por mënyra sesi po hartohej Kodi zgjedhor, nuk jep asnjë garanci për këtë. Madje edhe insistimi për ta kaluar kodin me proçedura të përshpejtuara më datë 23 dhjetor, është një shenjë e keqe".

Z.Spahiu i tha z.Vulçanov se komuniteti ndërkombëtar dhe veçanërisht OSBE/ODIHR kishin kontribute të veçanta në asistencën ndaj Shqipërisë dhe se në këtë kuadër ato kishin edhe përgjegjësinë e rastit. Dhe për këtë z.Spahiu i kërkoi z.Vulçanov që të përdorte gjithë autoritetin dhe influencën e institucionit që përfaqëson, me qëllim që Kodi zgjedhor të hartohej sipas parimeve demokratike.

Më pas e mori fjalën nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili ndër të tjera theksoi: "Eshtë provuar që manipulimi i zgjedhjeve në pjesën më të madhe është kryer gjatë procesit të votimit dhe numurimi i përqëndruar i votave nuk sjell asnjë garanci që kjo hallkë e manipulimit të mënjanohet. Prandaj është shumë i rëndësishëm roli i komisionerëve, dhe se partitë pjesëmarrëse në zgjedhje nuk duhet të privohen nga e drejta për të pasur komisionerë. Si kur bëjnë dashuri, ashtu edhe kur zihen elefantët, është pylli që prishet. Dhe kur prishen pyjet, pasojat nuk janë vetëm lokale", - e mbylli fjalën e tij z.Basha.

Në fund të takimit e mori fjalën z.Vulçanov, i cili fillimisht falenderoi drejtuesit e lartë të PLL për takimin, dhe hera-herës kërkoi sqarime për të cilat krerët legalistë u treguan të gatshëm për t'ia dhënë përfaqësuesit të lartë të ODIHR-it.

Ai ishte i mendimit se trupa numëruese do të ishte jo partiake dhe se do të vepronte me paanësi.

Pasi mori shënim problemet e ngritura nga drejtuesit legalistë, z.Vulçanov dha garanci se vërejtjet dhe sugjerimet e PLL do t'i shikonte me kujdes dhe do t'i diskutonte me instancat eprore.

A.K.

Zhvillohet mbledhja e komitetit drejtues dhe e këshilltarëve legalistë të Degës së PLL Peqin

Peqin, përgatitet ngritja e strukturave të LZHK

Dje më datë 18 dhjetor, në qytetin e Peqinit u zhvillua mbledhja e Komitetit Drejtues të Degës, me pjesëmarrjen edhe të dy anëtarëve të Kryesisë së PLL, përkatësisht z.Blerim Kamberi sekretar për Burimet Njerëzore dhe z.Novruz Ndregjoni, drejtor i Departamentit të Organizimit pranë kësaj partie.

Mbledhja u zhvillua me një pjesëmarrje të gjerë, megjithëse në një kohë të vështirë dhe me shi. Takimi nisi me fjalën e hapjes dhe një raport të shkurtër nga ana e kryetarit të kësaj Dege z.Bardhyl Bica, i cili ndër të tjera tha: "Jemi të angazhuar në realizimin me sukses të udhëzimeve të marra nga forumet drejtuese të PLL dhe kemi punuar për të konsoliduar strukturat tona në të gjitha nëndegët, konform shtrirjes gjeografike të rrethit. Po përpiqemi të krijojmë një hapësirë për përfshirjen dhe motivimin e intelektualëve në radhët e PLL, çka shpresojmë se do të rrisë ndjeshëm nivelin e përfaqësimit në këtë Degë.

Kemi angazhuar të rinj, që po i japin jetë forumit rinor të kësaj partie, si dhe po përpiqemi për të strukturuar forumin e grave të PLL.

Tashmë, edhe me fillimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, ne shikojmë një angazhim më të gjerë, si të qytetarëve peqinas, ashtu edhe të familjeve legaliste, të cilat po e rrisin ndjeshëm aktivizimin e tyre. Jemi përpjekur të ruajmë raporte të mira me partitë e spektrit të djathtë, megjithëse në disa raste kemi pasur keqkuptime, ndoshta edhe për shkak të një lufte individuale të njerëzve që aderojnë nëpër këto parti dhe që mendojnë se pushteti i ardhshëm do të konvertohet në favor të interesave të disa individëve", - e mbylli fjalën kryelegalisti peqinas.

Pas z.Bica fjalën e mori drejtori i Departamentit të Organizimit pranë PLL z.Novruz Ndregjoni, i cili theksoi se është mjaft e rëndësishme që strukturat e PLL të jenë të afta për të administruar zhvillimet e mëtejshme politike, edhe në kuadrin e fillimit të LZHK.

"Ne - tha z.Ndregjoni - duhet të përpiqemi ashtu si në komunën Gjocaj, ku këshilltari i PLL ka krijuar grupin e këshilltarëve të LZHK. Pra t'i krijojmë grupet e këshilltarëve të LZHK në të gjitha komunat ku kemi përfaqësim, dhe të punohet për krijimin e grupeve të tjera brenda këtyre institucioneve. Gjithashtu duhet të punojmë shumë për organizimin e pjesëmarrjes më datë 24 dhjetor në Tiranë, në sallën e Akademisë së Arteve, ku do të përkujothet 80-vjetori i krijimit të Legalitetit, në festën e të cilit na nderojnë me pjesëmarrjen e Tyre edhe NMT Mbreti Leka I dhe Prin Leka".

Takimi vazhdoi me shqetësimet dhe sugjerimet e të pranishmëve mbi disa dukuri të cilat po ndodhin në qytertin e Peqinit, dhe që kanë të bëjnë me angazhimin e disa personave jashtë PLL, dhe në funksion të disa partive politike, që po përpiqen të marrin në kontroll drejtimin e LZHK në këtë qytet. Gjithashtu shqetësim për aktivistët e kësaj Dege ishte edhe problemi i mungesës së anëtarit të komisionit në qendrat e votimit, ku për shkak të përvojës së mëparshme partitë e mëdha politike kanë manipuluar rezultatin duke patur një kontroll të gjerë mbi to.

Më pas fjalën e mori sekretari për Burimet Njerëzore z.Blerim Kamberi, i cili falenderoi për ftesën kryetarin e kësaj Dege dhe përgëzoi të pranishmit për pjesëmarrjen, edhe pse ishte një ditë me shi. Gjithashtu z.Kamberi vlerësoi si tepër serioz angazhimin e gjithsecilit nga anëtarët e Komitetit Drejtues të kësaj Dege edhe në evenimentet e mëparshme. Z.Kamberi tha se bilanci i arritjeve që ato paraqitën në këtë mbledhje, është për t'u përgëzuar duke njohur edhe kushtet në të cilat ushtrojnë aktivitetin politik strukturat e Legalitett në këtë qytet. Tashmë Dega e PLL Peqin ka një shtrirje me struktura në të gjitha njësitë territoriale, ku duhet të punohet më tepër për konsolidimin e tyre. Të punohet në drejtim të një regjistrimi më të plotë, për të shmangur fiktivitetin, për të njohur gjendjen reale të anëtarësisë dhe për t'i vënë në efiçiencë ato.

Tashmë PLL - tha z.Kamberi - në kuadër të LZHK po harton objektivat e saj elektoralë, ashtu siç e ka shprehur edhe NMT Mbreti Leka I - "Legaliteti është pjesë mjaft e rëndësishme e LZHK".

Neve na del si detyrë që të impenjohemi shumë më tepër, për të patur mundësinë e një përfaqësimi më dinjitoz, si dhe për të administruar më me efikasitet procesin e ardhshëm zgjedhor dhe për të arritur këtë duhet shumë angazhim, duhet shumë punë, duhet shumë djersë.

Shqetësimit të legalistëve peqinas nëse ka një program të qartë LZHK për zgjedhjet e ardhshme, z.Kamberi iu përgjigj se "po punohet shumë dhe në mënyrë të kualifikuar do të institucionalizohet shumë shpejt një program i detajuar, i besueshëm, me alternativa të qarta e konkrete, i cili do të përqëndrohet dhe do të shërbejë si udhërrëfyesi ynë në këto zgjedhje. Paralelisht me këtë po punohet që të përzgjidhen njerëz të aftë e të besueshëm, intelektualë e qytetarë, të cilët do të mundësojnë realizimin e këtij programi, si dhe implementimin e tij në proceset e mëvonshme qeverisëse.

Në vijim, z.Kamberi tha: "Duke qënë se prej disa dekadash PLL është një parti në opozitë, hapësirat mediatike për të përcjellë tek qytetarët dhe aktivistët tanë mesazhet tona politike, janë tepër të kufizuara, prandaj e vetmja urë komunikimi që çon në mënyrë të drejtë dhe të padeformuar mesazhin tonë tek qytetarët, është gazzeta "Atdheu".

Do të dëshiroja, edhe në mbështetje të vullnetit tuaj, për ta shpërndarë sa më gjerësisht atë dhe duhet të punoni për abonimin në këtë gazetë të anëtarëve të Komitetit Drejtues, si dhe për të gjetur mekanizmat e shpërndarjes së saj në të gjitha komunat e rrethit. Gjithashtu - tha z.Kamberi - unë ju përshëndes, në veçanti kryetarin e Degës, edhe si sekretar i bashkisë së qytetit, i cili me kontributin e tij ka arritur të realizojë emërtimin e dy prej rrugëve kryesore të qytetit me emrat e nacionalistëve të njohur: Abdulla Bonati dhe Fadil Pilavi", e mbylli fjalën e tij z.Kamberi.

Më pas fjalën përsëri e mori kryetari i Degës z.Bica, i cili dha edhe udhëzimet përkatëse të miratuara për periudhën në vazhdim, të cilat konsistojnë në: - forcimin e strukturave organizative, rievidentimin e tyre, mbledhjen e kuotave në mënyrë të diferencuar, shpërndarjen e gazetës "Atdheu", si dhe fillimin e punës për projektimin e kandidaturave, për të përballuar me dinjitet procesin e ardhshëm zgjedhor.

Takimi vazhdoi me një drekë pune, ku të pranishëm ishin dhe disa qytetarë të tjerë, të cilët vlerësuan rolin e Legalitetit në jetën politike të qytetit.

Korresp. i "Atdheu"

Një vështrim mbi historinë dhe institucionet e monarkisë së Belgjikës

Si lindi dhe u ndërtua monarkia belge

Monarkia e Belgjikës daton në vitin 1831, kur Kongresi Kombëtar i dha Belgjikës një Kushtetutë, e cila organizoi shtetin e ri si një monarki kushtetuese parlamentare. Problemi tjetër i Kongresit ishte të gjente një person, i cili të përmbushte rolin e monarkut. Ata zgjodhën Princin Leopold Saxe-Coburg dhe Gotha.

Ky ishte fillimi i dinastisë belge, e para në këto vende që u zgjodh direkt prej përfaqësuesve të zgjedhur të kombit. Brenda këtij kuadri kushtetues dhe duke punuar në lidhje të ngushtë me organet e tjera të pushtetit, trashgimtarët e tij në fron, gradualisht kanë ndërtuar një bazë praktikash monarkiste, karakteristikat kryesore të të cilave do t'i japim më poshtë.

***

Media u referohet bukur shpesh aktiviteteve të jashtme të Mbretit dhe audiencave që ai u jep shumë belgëve si dhe personaliteteve të huaja.

Mbreti mban gjithashtu fjalime ceremoniale. Por Mbreti nuk jep intervista, ai nuk diskuton për politikën në publik dhe nuk hyn në debate me figura të tjera publike. Në fushën publike në çfarëdo shkalle, veprimet e tij janë gjithmonë të përkora dhe paraqesin vështirësi të diferencohen (të dallohen se nga cili krah mban mbreti - sqarim i redaksisë). Kjo mund të duket shumë e habitshme në një kohë kur sot çdo gjë konsiderohet si një çështje për debat publik. Kjo mund ta keqorientojë publikun qoftë për qëndrimin e vërtetë të veprimeve të Sovranit, po ashtu edhe për natyrën e vërtetë të funksioneve monarkike. Problemi lidhet me dy shkaqe të dukshme. E para është vetë natyra e monarkisë kushtetuese e parlamentare. E dyta duhet gjetur në mënyrat se si ka ndryshuar jeta publike në Belgjikë që prej 1830-ës.

***

Siç e kanë shpjeguar edhe dy anëtarë të tij, Kongresi, i cili formuloi kushtetutën e vitit 1831, donte një monarki republikaniste, ose një sovran kushtetues me institucione republikane.

Për këtë qëllim ata adoptuan parimin e përgjegjësisë ministrore. Sipas këtij rregulli, asnjë prej veprimeve të Mbretit nuk është me efekt, nëse ato janë të mbuluara nga një ministër. Kështu nga ushtrimi i njëkohshëm i pushtetit legjislativ (propozimi dhe vënia në fuqi e legjislacionit) dhe i pushtetit ekzekutiv, në një aksion të kombinuar nga mbreti dhe ministrat e tij, natyrshëm kërkohet që kjo të japë efekt.

Arsyeja e dytë se pse është e vështirë për publikun që të ketë një perceptim të saktë të rolit politik të Mbretit, lidhet me mënyrën në të cilën pushteti në përgjithësi, dhe qendrat vendimmarrëse publike në veçanti, kanë evoluar që prej 1830-ës.

Futja graduale e votimeve të përgjithshme dhe ndryshimet politike, ekonomike dhe shoqërore, që kanë ndodhur, kanë shkaktuar një ribalancim të pushtetit brenda institucioneve dhe kanë rritur rëndësinë e pushteteve 'de facto'.

***

Po ku konsiston ky ribalancim i pushteteve? Së pari, ka ndodhur një zhvendosje e pushtetit nga parlamenti drejt ekzekutivit. Kështu, brenda ekzekutivit, kanë ndodhur disa zvogëlime të rolit të Mbretit, krahasuar me ato të Kryeministrit dhe qeverisë, si dhe disa forcime të veprimeve individuale të ministrave brenda një sistemi kolegjial.

Si për çdo pushtet 'de facto', këto përfaqësojnë mënyrën në të cilën partitë politike kanë mundur të dominojnë sistemin politik si një të tërë dhe influencat me të cilat grupet e mëdha të presionit mund të kërkojnë arritjen e gjërave. Brenda këtij kuadri kompleks në rritje, roli i secilës forcë kushtetuese duket se bëhet përherë e më pak i dukshëm.

Kjo duket veçanërisht në rolin e monarkut.

Çfarë mund të thuhet për rolin e një Mbreti në lidhje me funksionimin e një pushteti ekzekutiv? Në respekt të kësaj mund të heqim një vijë dalluese midis funksioneve politike të Sovranit dhe funksioneve të tija simbolike ose përfaqësuese.

Në fakt Mbreti është simbol i unitetit dhe dhe përjetësisë së kombit, dhe si moderator i jetës politike.

Roli politik i Mbretit

Në fushën politike, funksioni i Mbretit nuk ka nevojë që të ushtrojë një autoritet personal. Por Mbreti ndikon mbi protagonistët politikë përmes sugjerimeve, këshillimeve, paralajmërimeve dhe inkurajimeve, që të arrijë opsionet e tij. Qëllimet e tija janë për vazhdimësinë dhe jetëgjatësinë, për objektivat afatgjata, dhe për "projekte të mëdha" të vendit dhe të shtetit.

Mbreti e kryen rolin e tij përmes dialogut me të gjithë ata të cilët marrin pjesë në vendimmarrjet politike. Në një vend si Belgjika, kjo involvon jo vetëm parlamentin dhe qeverinë, por gjithashtu ente të tjera të shumta, të cilat luajnë një rol të përhershëm në kuvendimin (jo gjithmonë harmonik) i cili na çon drejt vendimeve. Për këtë arsye Mbreti i sheh përfaqësuesit jo vetëm nga bota e politikës, por prej të gjithë atyre që kanë lidhje dhe ushtrojnë ndikim në vend. Në të njëjtën kohë, këto takime, brendia e të cilave mbetet konfidenciale, në veçanti sa u takon takimeve me ministrat e tij, përfaqësojnë një burim të vlefshëm informimi për Mbretin dhe i jep mundësi atij të ushtrojë influencën e tij të efektshme.

***

Rëndësia dhe impakti i veprimeve politike të Mbretit ndryshon në varësi të rrethaneve dhe në varësi të ecurisë së jetës publike. Ajo është dhe duhet të jetë konstante. Por ka raste kur roli i Mbretit, megjithëse është i mbuluar në parim nga përgjegjësia ministeriale, mund të shihet më qartë si dhe kur opinionet e tij mund të ndikojnë fort në zhvillimet politike. Një moment i tillë është ai kur parlamenti është i shpërndarë si dhe kur formohet një qeveri. Nga ana tjetër Mbretit nuk duhet t'i kërkohet të bëjë gjëra, të cilat ai nuk ka të drejtë që t'i bëjë në sistemin kushtetues të Belgjikës. Mbreti mund dhe duhet të përdorë të gjitha mjetet që ai ka në dispozicion për të kryer detyrën e vet, vetëm ashtu siç e përshkruam më sipër. Gjithsesi ai s'mund të shkojë më tej duke ushtruar autoritetin personal.

***

Neni 91 i Kushtetutës thotë se Mbreti mund të hipë në fron vetëm pasi të ketë bërë solemnisht këtë betim përpara dy Dhomave të Parlamentit: "Unë betohem se do të respektoj Kushtetutën dhe ligjet e popullit të Belgjikës, për të mbrojtur pavarësinë kombëtare dhe tërësinë territoriale të saj."

Cili është kuptimi ekzakt dhe sinjifikimi i këtij betimi? Para së gjithash, siç shkruhet edhe në Kushtetutë, ai përfaqëson një premtim solemn personal. Përmendja specifike e pavarësisë kombëtare dhe e tërësisë territoriale, brenda të gjitha gjasave është inspiruar prej rrethanave që ekzistonin në kohën kur është formuluar kushtetuta, një kohë kur Belgjika sapo kishte marrë formë si shtet i pavarur, kufijtë e të cilit kanë qenë të kontestuar. Mbretërit belgë i kanë konsideruar këto dy pika, si njërin prej detyrimeve të tyre kryesorë.

Vijon në numrin e ardhshëm

Përktheu nga anglishtja: Neritan Kolgjini

Marrë nga:

http://www.angelfire.com/pa/ImperialRussian/royalty/belgium/belgium02.html

Polemikë me z.Kastriot Myftaraj rreth shkrimit "Zogistëve u hyn paniku nga zbulimi i të vërtetave"(6)

1920: Zogu përballë politikës së rebelimeve

Zogu ideoi dhe inicioi besëlidhjen e malësorëve

Më 6 mars 1920, bazuar në përvojën e suksesshme personale në besëlidhjet e malësive të Matit, Dibrës e Lurës, dhe në aftësinë për të depërtuar në shpirtin e malësorëve liridashës, Zogu inicioi një Asamble të Përgjithshme me bajraktarët dhe kryetarët e malësive të Prefekturës së Shkodrës, në të cilën u aprovuan këto vendime:

"1.U aprovue me unanimitet veprimi i delegatve të Shkodrës dhe i rrethevet, që njef vendimet e Asamblesë Kombëtare të Lushnjes dhe Qeverin' e re të Shqipnisë, n'urdhnat e të cilëvet lypset me u shtruem.

2.U pëlqye forcimi i "Besës" si mbas këtyne kushteve: Cilido, që nga data e soçme, qoftë Shkodran o Malsor, bahet vegël e të huejit, ose shkakton ndo nji akt, i cili asht kundra interesave të vendit dhe në dobi t'anmiqvet të Shqipnisë, ka për t'u dënue nga Komisioni Shkodran i formuem bashkë me krenët e malsivet e të qarkut me këto dënime: Nxjerrja e tij jasht tokës shqiptare bashkë me familjen, tue iu sekuestrue veç kësaj dhe gjith pasunija e tundshme dhe patunshme. Po nji dënim i tillë ka për t'u zbatue edhe për gjithë ata qi i bajnë strehë këtyneve.

Nji i tillë vendim ka me dalë nga Komisioni i Shkodrës, i përbamë nga nji përfaqsues për çdo malsi, dhe n'eksekutimin e tij ka me u përdorun Kanuni i Malevet.

3.U lith "Besa" për mprojtjen e Atdheut kundra anmikut në konformitet me vendimin e marrun n'Asamblen Kombtare të Lushnjes, ku sa herë qi mund të sulmohet toka shqiptare, të gjithë do t'i dalin zot me armë në dorë, si mbas besës së dhanun.

Nji vendim i tillë i marrun me unanimitet, ka me i u bamun i dijtun popullit ndër kisha e xhamija të qytetit dhe të katundevet, si edhe ndër male e rrethe të Shkodrës.

Akti u firmue prej 72 krenvet të Shkodrës e të rrethit, nga të cilët janë për t'u përmendun emnat e Bajraktarvet dhe të Vojvodavet të posht-shënuem:

Uk Turku - Vojvoda i Këlmendit; Vatë Marashi - Bajraktar i Shkrelit; Selman Lami - Bajraktar i Reçit; Shaban Istrefi - Bajraktar i Koplikut; Islam Tahiri - Bajraktar i Buzë-ujt; Dud Selmani - Bajraktar i Grizhës; Abdullah Mehmeti - Bajraktar i Rrjollit; Zejnel Alija - Bajraktar i Baksit; Cok Zeneli - Bajraktar i Sumas; Adem Tafa - Bajraktar i Drishtit; Lush Prela - Bajraktar i Shalës; Lulash Gjeloshi - Bajraktar i Shoshit; Avni Kola - Bajraktar i Gimajt; Mirash Ndou - Vovoda i Kirit; Hil Ndou - Bajraktar i Toplanas; Zef Pali - Bajraktar i Shllakut; Marash Peci - Bajraktar i Temalit; Geg Geika - Vojvoda i Shllakut.

Si përfaqsues të qytetit, të Malsivet e të rrethit të Shkodrës, n'Asamblen Kombtare u zgjodhën: Xhemal Efendiu, Kadiu i Shkodrës, Xhemal Beu, Patër Vinçenc Prendushi dhe Hil Mosi

(Përkthyer nga A. Giannini "Op. Cit.", faqe 37)

Konsolidimi i shtetit shqiptar gjatë vitit 1920

Më 13-14 dhjetor 1920, Llojd Xhorxhi, Klemansoi dhe Niti, arritën një marrëveshje për coptimin e Shqipërisë midis tre vendeve fqinje; Serbisë, Malit të Zi dhe Greqisë, dhe kjo u quajt "kompromisi anglo-franko Italian".

(Dokumente të Politikës së Jashtme britanike, 1919-1939, Londër, 1962, volume IV, dok. 18).

Më 6 mars 1920, SHBA-të u dërguan Fuqive të Mëdha të Europës një letër të presidentit amerikan, në të cilën tekstualisht shkruhej: "Presidenti i SHBA-ve ripohon se nuk pranon asnjë plan që i jep Jugosllavisë shpërblime tokësore nga krahinat e Shqipërisë së Veriut, për të kompensuar trojet që ajo ka humbur gjetiu..." (nënkuptohet kalimi i Fiumes, pra Rijekës, nga Mbretëria SKS nën administrimin e Italisë).

(S. N. Stavrinos "The Balkans", faqe 361).

Më 13 gusht 1920, dibranët, të ndihmuar edhe nga vullnetarët matjanë të rekrutuar nga Zogu, i sulmuan serbët dhe i detyruan të tërhiqen përtej kufijve shtetërorë të vitit 1913. Por Qeveria jugosllave dërgoi përforcime ushtarake, duke refuzuar të njihte kufijtë e përcaktuar nga Fuqitë e Mëdha në Londër. Serbët, të ndarë në tre kolona, u drejtuan nga bregdeti dhe pushtuan Lezhën. Më pas ata iu afruan Tiranës. Pas hartimit të një proteste dërguar Fuqive të Mëdha, Zogu organizoi ushtrinë kombëtare dhe xhandarmërinë, duke thirrur njëkohësisht në ndihmë edhe vullnetarët nga radhët e popullit dhe, pasi i shkatërroi armiqtë, i detyroi të tërhiqen përtej kufijve.

Me rastin e këtyre ngjarjeve, Qeveria italiane, konform Protokollit dypalësh të 2 gushtit 1920, shprehu qëndrimin e saj në mbrojtje të Sovranitetit të Shtetit Shqiptar, me anë të një note proteste më datë 16 shtator 1920, drejtuar Lidhjes së Kombeve, ku përcaktonte se "... nuk mund të toleronte kurrfarë cënimi të tërësisë territoriale të shtetit shqiptar...".

Një notë të tillë proteste bëri edhe qeveria britanike.

Ndërkaq, siç rezulton nga aktet e Lidhjes së Kombeve, serbët në territorin shqiptar kishin shkatërruar 6603 shtëpi, mbi 100 dyqane, dhe kishin vrarë mbi 2000 persona, ndërmjet të cilëve rreth 300 ishin djegur të gjallë.

Më 20 nëntor 1920, Zogu shpërndau qarkoren nr.8592, të shkruar e redaktuar personalisht, në të cilën theksonte: "Qeveria e ndërtuar në bazë vendimeve të Kongresit të Lushnjes, ka filluar punën e saj në një zonë që përfshihej ndërmjet Vjosës dhe brigjeve të Matit. Gjatë qeverisjes së saj ajo pati fatin që të realizonte idealin kombëtar e ta çonte kufirin shtetëror në linjat e vitit 1913".

(Terenc Toçi, gazeta "Atdheu", po aty.

Më 17 dhjetor 1920, Lidhja e Kombeve vendosi ta njohë Shqipërinë si shtet Sovran dhe ta pranojë atë me të drejta të plota si anëtare e saj, megjithë kundërshtimet e Francës që mbronte tezën serbe, sipas së cilës "Shqipëria s'ish një entitet politik i përcaktuar mirë".

Kjo fitore e madhe në aspektin ndërkombëtar e gjeti vendin në mungesë stabiliteti politik, për shkak se, më 14 dhjetor 1920, kryeministri Sulejman Delvina dhe kabineti i tij dhanë dorëheqjen, kështuqë edhe Ahmet Zogu, në momentin më delikat të problemeve të brendshme, u detyrua të japë dorëheqjen duke deklaruar: "Sot, duke konsideruar se i shërbejmë atdheut, japim dorëheqjen dhe ia kalojmë pushtetin qeverisë së re. Jemi krenarë për patriotizmin e nëpunësve dhe i falenderojmë me gjithë zemër. Detyra e të gjithë patriotëve është t'i shërbejnë gjithmonë me besnikëri Qeverisë së re, për të mirën e popullit".

"Mbas rreth 10 muajsh të një aktiviteti të pandërprerë e të palodhur, mbasi ia kishte ofruar 100 herë jetën Atdheut në këtë periudhë kaq të shkurtër, Zogu la qeverinë me një disiplinë prej një ushtari të mirë..., pa keqardhje, e pa asnjë dëshirë tjetër përveçse të mund të vazhdonte të punonte në ndonjë mënyrë tjetër për të mirën e atdheut. Lëshoi pushtetin me një gjest historik e fisnik: "Bindem!"

(Terenc Toçi, po aty).

Dhe si për t'i vënë vulën meritave të Zogut dhe ndjenjës së Tij të detyrës ndaj Atdheut, vjen vlerësimi i Konicës: "Për një burrë shpirtmadh si Ahmet Zogu, përpara çdo gjëje tjetër qëndron me letra të zjarrta fjala Detyrë..."

[Faik Konica 'Shqipëria si mu duk' (Pjesa e Dytë), botuar në gazetën 'Illyria' në Nju Jork, 13-15 mars 1935].

Klika nuk e përdori por e vlerësoi Zogun

Ju z.Myftaraj përdorni si instrument të analizës fantazinë kur, duke e interpretuar gabimisht Vllamasin, shkruani se "Klika (ajo përbëhej kryesisht nga jugorë) kishte shënuar katër persona mes krerëve nga viset sipër Lumit Shkumbin...".

Eshtë e vërtetë që Klika përbëhej kryesisht nga elementë jugorë, por ata ishin nacionalistë dhe për ta nuk kishte kuptim koncepti i përkatësisë krahinore në përzgjedhjen e burrave që do të qeverisnin vendin. Ky koncept mund të ketë ekzistuar në kokën e Vllamasit, por në veprën e tij ai nuk na bën të dyshojmë se kishte të tilla paragjykime krahinore.

Koncepti për përkatësitë që çojnë në dasi krahinore është juaji, dhe këtë koncept e keni shfaqur vazhdimisht në shkrimet tuaja.

Klika preferoi Abdi bej Toptanin, Bajram bej Currin, Aqif Pashë Biçakçiun dhe Ahmet bej Zogun, jo "... si njerëzit midis të cilëve duhet të zgjidhte...", por si njerëzit të cilët i përzgjodhi qëllimisht, pa rezerva e paragjykime, duke u dhënë besim e poste të merituara, për arsye të ndikimit të tyre madh në popull dhe aftësive të spikatura që ata posedonin.

Klika nuk lançoi fuqishëm kurrfarë "karriere politike" të Ahmet Zogut, sikundër pohoni ju z.Myftaraj - përveçse i njohu Atij meritat atdhetare dhe ia shfrytëzoi aftësitë sipas konceptit të saj nacionalist, në kohët më të vështira për vendin.

Vllamasi ka të drejtë kur pohon se "... në Shqipërinë e nën Shkumbinit fuqia personale nuk loste një rol me rëndësi...". Dhe kjo sepse, nën Shkumbin, askush nuk kish fuqi personale, pra ushtarake, për të bërë fatet e Shqipërisë, që asokohe bëheshin me forcën e armëve.

Jugu i vendit prej kohësh i kishte ndjerë mungesat e krismave të pushkëve të 3 çetave me nga 12 vetë, sikundër ishin ato të Çerçiz e Bajo Topullit dhe Mihal Gramenos, apo Sali Vranishtit e Sali Butkës.

Në kushtet kur shteti shqiptar kishte financa të pakta për të organizuar forcat e armatosura, mijëra pasuesit e Zogut dhe Currit ishin një thesar i vërtetë për të realizuar aksionet ushtarake të domosdoshme për largimin e ushtrive të huaja nga toka shqiptare. Pikërisht për këtë arsye u përzgjodh Zogu në postin e ministrit të Brendshëm, e më vonë, në fund të nëntorit 1921, në postin e komandantit ushtarak të operacioneve në Veri të vendit bashkë me Bajram Currin.

Vllamasi ka shumë të drejtë kur pohon se "Zogu ka qenë i krijuar për atë situatë...", pra për situatë lufte. Dhe kjo për shkak të mbështetjes popullore, aftësive të rralla organizative, luftarake dhe trimërisë së pashoqe, çka përcaktoi edhe suksesin e operacioneve ushtarake të drejtuara e udhëhequra personalisht prej Tij kundër serbëve, italianëve e grekëve në të gjithë territorin e vendit.

Nëse Zogu pranoi të "përdorej", Ai e dinte mirë destinin e tij Hyjnor si Shpëtimtar i Atdheut.

Zogu e dinte mirë se detyra e luftëtarit atdhetar ishte lufta, drejt së cilës ai shkonte si ushtar i bindur, gjë që u shndërrua më vonë në një investim madhor politik, mbi të cilin kulmoi më pas edhe karriera e Tij politike prej shtetari që Atdheun e bëri me pushkë dhe mendje të ndritur.

Ai i justifikoi plotësisht besimin e popullit dhe atdhetarëve shqiptarë, duke përgatitur gradualisht pistat e triumfit të ardhshëm politik.

Por ju përsëri gaboheni z.Myftaraj, kur shkruani se "...kriteri i Klikës qe aftësia për intriga të paskrupullta dhe krime politike".

Ju tashmë duhet të jeni bindur se, ishte pikërisht Klika ajo që kontribuoi dhe vendosi për fatet e vendit, sidomos në Kongresin shpëtimtar të Lushnjes. Nëse këtë kryevepër atdhetare (pra Kongresin e Lushnjes), ju e barazoni me "intriga të paskrupullta dhe krime politike", atëherë ne duhet të besojmë se veprat madhore politike e kombëtare qënkan intriga dhe krime politike, apo produkt i tyre!!!

Nëse në politikë intrigat janë të natyrshme, çka nuk ka përse të mos kenë ekzistuar edhe në kohën që po analizojmë, këto nuk janë gjë tjetër përveçse një nga vektorët më të parëndësishëm të komponentes politike që, në rastin e Klikës në vitin 1920, ishte kryevepra atdhetare e Kongresit që shpëtoi Shqipërinë. Vetëm ju z.Myftaraj merrni guximin të pohoni se shpëtimi i Atdheut konsiderohet krim politik dhe produkt intrigash!!! Ju shkruani se "zogistët nuk kanë pse krenohen që për këtë rol u zgjodh Zogu"!!!.

Zogistët kanë të drejtë të krenohen që, për të bërë rolin e Shpëtimtarit të Atdheut, u përzgjodh njëzëri Zogu, i cili këtë detyrë e kreu me nder. Dhe kjo do të thotë se ata kanë të drejtë të krenohen për kontributet madhore kombëtare të Tij, që sot janë shndërruar në kartë të fuqishme morale për ithtarët e Zogizmit - për të marrë sërish në dorë fatet e vendit.

Tashmë zogistët kanë në duar një thesar që quhet "trashëgimia etatiste" e Atij që i mori dhe i mbrojti pushtetet për të bërë Shqipërinë dhe jo për ta lënë vendin në dorë të antishqiptarizmës që bëri rebelimet gjakatare deri në fund të shekullit të kaluar, e që sot bën zullume mbi pushtete kriminale e të kriminalizuara.

Ju shkruani se "Zogu..., i duhej Klikës", e cila mendonte ta përdorte si "hanxhar" për të "nënshtruar Shqipërinë, dhe pastaj ta flakte tutje".

Vendosja e rendit, autoritetit të shtetit dhe tërësisë territoriale të përcaktuara si objektiva politike në Kongresin e Lushnjes, nuk ishin përdorim "hanxharësh" dhe "kasapësh" për të nënshtruar Shqipërinë!!!

Ky është pohim absurd dhe vetpranim nga ju i koncepteve të gabuara për rolin dhe misionin e shtetit.

Zogun nuk e flaku askush pas kryerjes së detyrës së ministrit të Brendshëm, përkundrazi, Atij iu besua një detyrë tjetër tejet e rëndësishme, ajo e komandantit të operacioneve në Veri të vendit, kundër serbëve, si edhe Bajram Currit.

Zogu nuk ishte "kasapi" i Klikës por shpëtimtari i Atdheut

Ju z.Myftaraj gaboni kur i atribuoni Zogut epitetin "kasap" për t'i dhënë atij ngjyrat e një gjakatari. Zogu i emëruar nga Kongresi i Lushnjes, pra qoftë edhe nga Klika, nuk bëri tjetër veçse luftoi me okupatorët e huaj dhe, nëse i ka vrarë ata, nuk mund të etiketohet "kasap", sepse atëherë nuk e di sesi do t'ua vini ju emrin atyre që derdhin gjakun e tyre e të okupatorëve për hir të çlirimit të Atdheut!!!

Në dhjetor 1920, disa javë pas krijimit të kabinetit të Iljaz Vrionit, në të cilin Zogu mbajti sërish postin e ministrit të Brendshëm (kabinet i krijuar më 16 nëntor 1920, pas dorëheqjes, më 15 nëntor, të qeverisë së kryesuar nga Sulejman Delvina), Zogu i paraqiti dorëheqjen kryeministrit Vrioni, sepse nuk ishte në një mendje me disa politika të kësaj qeverie.

Pra askush nuk e "flaku" Zogun, por Ai dha dorëheqjen z.Myftaraj - aq më tepër që nuk kishte ndonjë detyrim konkret, pasi në këtë kohë Ai nuk ishte anëtarësuar në organizatën Krahu Kombëtar!

Diplomacia dhe kufijtë e rrezikuar të shtetit shqiptar

Meqenëse zgjidhja përfundimtare e problemit të kufinjve shtetërorë po vonohej nga Fuqitë e Mëdha, në shtator 1920, qeveria e Sulejman Delvinës hodhi një hap inteligjent dhe të domosdoshëm, tek kërkoi anëtarësimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve.

Më 12 tetor, në cilësinë e kryetarit të delegacionit shqiptar pranë Konferencës së Paqes, Pandeli Evangjeli e përsëriti kërkesën për anëtarësimin e Shqipërisë.

Në përgjigjen e datës 20 tetor, Sekretari i Përgjithshëm i Lidhjes i kërkoi Evangjelit paraqitjen e dokumentave të nevojshëm rreth Statutit të Kongresit të Lushnjes, që e përcaktonte Shqipërinë si një shtet Sovran. Në notën e saj të 8 nëntorit, qeveria shqiptare përgjigjej se "Pavarësia e konsakruar në Lushnje bazohej në vendimin e Konferencës së Ambasadorëve të vitit 1913 dhe dokumentat e Pavarësisë, ishin të njejta me ato të konfirmuara nga ky vendim dhe aktet përkatëse të njohjes së Sovranitetit të shtetit shqiptar, si dhe në ato të Protokollit të Firences së vitit 1914, të nënshkruara dhe të publikura nga 6 Fuqitë e Mëdha". Njëkohësisht në notë argumentohej se nuk bëhej fjalë për një shtet të porsaformuar, por për një shtet që kishte ekzistuar që para LPB, dhe që gjatë konfliktit mbarëbotëror kishte qëndruar neutral, ndonëse kish vuajtur pasojat e tmerrshme të përplasjes së blloqeve ndërluftuese.

Ja si u pranua Shqipëria në Lidhjen e Kombeve

Në mbledhjen e 11 dhjetorit të Lidhjes së Kombeve, delegati francez, Viviani, kërkoi shtyrjen e shqyrtimit të kërkesës së Shqipërisë, me pretekstin e shfuqizimit të vendimeve të Konferencës së Ambasadorëve dhe të Protokollit të Firences (!!!), për t'i dhënë kështu mundësi Jugosllavisë e Grerqisë që ta coptonin Shqipërinë dhe për ta vënë Lidhjen para faktit të kryer, duke nulifikuar kështu kërkesën e Shqipërisë për anëtarësim, sepse nëse shteti shqiptar do të copëtohej e gllabërohej, Lidhja nuk do të kish çfarë të pranonte në gjirin e saj.

Propozimi i Vivianit u pranua pas votimit që rezultoi 13 : 8.

Por përfaqësuesi i Afrikës Jugut, Lordi Sesil, dashamirës i shqiptarëve, propozoi dhe insistoi që kërkesa e Shqipërisë të shqyrtohej dhe votohej në mbledhjen e Asamblesë së Përgjithshme, pasi në votimin e parë kishin marrë pjesë vetëm 21 vende.

Në mbledhjen e Asamblesë ndodhi mrekullia: Shqipëria u pranua në Lidhjen e Kombeve, pasi fitoi 35 vota pro përkundrejt 7 abstenimeve, ndonëse de jure njohja u shty deri në afatin e përcaktimit përfundimtar të kufinjve, pas shqyrtimit të pretendimeve të fqinjëve.

Por menjëherë pas pranimit, Shqipëria kërkoi njohjen formale të kufinjve shtetërorë dhe rregullimin e njëkohshëm të mosmarrëveshjeve me Jugosllavinë dhe Greqinë për çeshtjet kufitare të mbetura pezull, deri në ratifikimin përfundimtar të kufinjve shtetërorë konform vendimeve të Fuqive të Mëdha në vitet 1913 dhe 1914, kërkesë që u përsërit nga kryeministri Vrioni edhe në maj të vitit 1921.

Këshilli i Lidhjes e vuri kërkesën shqiptare në rendin e ditës së punimeve më 25 qershor, duke ftuar edhe përfaqësuesit jugosllav e grek për të paraqitur pretendimet. Në këtë seancë, përfaqësuesi shqiptar kërkoi emërimin e një komisioni nga Lidhja, për studimin në vend të kufinjve, për respektimin e vendimeve që i përcaktonin ato.

Përfaqësuesit jugosllav dhe grek, në sintoni kërkuan hedhjen poshtë të kërkesës shqiptare, me pretekstin se Konferenca e Ambasadorëve, ose Këshilli Suprem i Lidhjes, kishin kompetencë për caktimin përfundimtar të kufinjve ndërshtetërorë me Shqipërinë.

Por ndërkohë kish shpërthyer kryengritja e Mirditës, e cila ishte organizuar enkas për të krijuar pretekstin e ndërhyrjes jugosllave për pushtimin e trojeve shqiptare.

Miratimi i Komisionit Ndërkombëtar për "Mirditën"

Më 16 gusht 1921, delegati shqiptar në Lidhjen e Kombeve, Fan Noli, i kërkoi Lidhjes të ndërhynte për rivendosjen e paqes midis Jugosllavisë dhe Shqipërisë.

Më 2 shtator 1921, Noli dhe delegati jugosllav Jovanoviç, dolën para Këshillit të Lidhjes. Noli dëshmoi me prova kërcënimin e paqes midis dy vendeve, për shkak të intervencionit të bandave jugosllave brenda territorit shqiptar, për të ndihmuar në krjimin e Republikës Separatiste të Mirditës dhe kërkoi largimin e trupave jugosllave nga territori ynë, por Jovanoviç lexoi shkresat drejtuar qeverisë jugosllave nga Presidenti i "Republikës së Mirditës", ku pretendohej se qeveria e Tiranës nuk njihej si përfaqësuese e popullit dhe nuk kishte autorizmim apo mandat për ta përfaqësuar atë, dhe se si përfaqësuese legjitime e shqiptarëve duhej të njihej "Qeveria e Mirditës" në egzil, në Jugosllavi, ndaj dhe për këtë arsye delegati jugosllav kërkoi dërgimin në vend për verifikim të një komisioni të Lidhjes.

Në replikën e tij Noli iu përgjigj Jovanoviçit se "qeveria e Mirditës e kishte selinë në Prizren, pra në një territor që ndodhej brenda kufinjve administrativë të Mbretërisë SKS dhe, si e tillë, ishte një qeveri e krijuar nga serbët, dhe duke qenë larg shqiptarëve të krahinave që pretendonte se qeveriste, kjo qeveri natyrshëm që nuk mund të përfaqësojë asgjë". Por Jovanoviç, i vënë me shpatulla pas murit, kaloi në sulme brutale tek e akuzoi Shqipërisë si një "shtet inekzistent, në fazë embrionale dhe anarki të plotë" dhe se për këtë arsye, "meqenëse ndodhej pa kufinj të përcaktuar, shteti shqiptar nuk kish territore të përkufizuara dhe nuk mund të pretendonte për cënim kufinjsh dhe territoresh, sepse nuk mund të kish dhunim të kufinjve që nuk ekzistonin".

Kjo marrëzi e detyroi Këshillin që t'i tërhiqte vëmendjen Jovanoviçit, që të mos i ngrinte më problemet e mosekzistencës së kufinjve të një shteti Sovran dhe anëtari të Lidhjes.

Më 15 shtator, Lordi Sesil i kërkoi Këshillit kalimin për shqyrtim dhe votim të vendimit në Konferencën e Ambasadorëve.

Pas një seance ku Noli shkëlqeu me polemika të mprehta dhe argumenta të shkëlqyera, më 2 tetor Konferenca e Ambasadorëve vendosi që të dërgojë në Shqipëri një komision kontrolli për verifikimin e problemit në vend.

Më 6 tetor, Konferenca përzgjodhi Komisionin me përbërje prej tre anëtarësh: me në krye finlandezin Thefleff, kolonelin Schaeffer nga Luksemburgu dhe majorin norvegjez Meinich. Konferenca i kërkoi Komisionit që të shkonte në Shqipëri brenda datës 1 nëntor, çka u realizua me sukses, duke shënuar arritjen më të madhe diplomatike për shtetin e ri shqiptar.

Delegati britanik Fisher, në mbledhjen e posaçme të Këshillit të Lidhjes së Kombeve, që u mbajt në Paris më 16 nëntor 1921, e akuzoi Jugosllavinë se "kishte nxitur dhe ndihmuar kryengritjen e Mirditës".

Zogu sërish ushtar i Atdheut në vitin 1921

Më 17 shtator 1921, me urdhër të Pashiqit trupat serbe pushtuan "Vijën e Demarkacionit", sikundër quhej vija ushtarake Lurë-Muhur-Arras-Sinë-Katër Grykët.

Në këtë kohë Ahmet Zogu ishte deputet i thjeshtë, por qeveria, duke e ditur se vetëm Ahmet Zogu mund të rivendoste gjendjen dhe të largonte serbët, e ngarkoi Zogun në detyrën e Komandantit të Përgjithshëm të Krahut Lindor.

Të tmerruar nga ky emërim, serbët i përforcuan trupat e tyre me Regjimentin 21 të Këmbësorisë së Shkupit dhe Regjimentin e Këmbësorisë të dislokuar në Vranjë, ndërsa gjatë muajit nëntor i përforcuan edhe me 6 regjimente te tjera të Këmbësorisë. Por megjithatë, Zogu i përzuri trupat serbe dhe arriti të neutralizojë njëkohësisht edhe rebelimin e Mirditës.

Por pikërisht në këto momente dramatike për shtetin shqiptar, Hasan Prishtina dhe përkrahësit e tij rrëzuan qeverinë e Pandeli Evangjelit, me kobure në kokën e kryeministrit.

Difuzioni dhe shkartisja e klasës politike

Megjithë suksesin politik që u kurorëzua me rrëzimin e qeverisë së Iljaz Vrionit, "Bashkimi i Shenjtë" nuk arriti t'i kënaqë ambicjet për poste ministrore të pjesëmarrësve të tij, ndaj dhe fundi i vitit 1921, qoftë edhe për shkak të ngjarjeve tragjike, shënoi shumë shpejt edhe fillimin e krizës së këtij grupimi amorf karrieristësh.

Deputetët e Korçës u shkëputën nga ky formacion politik dhe iu bashkuan grupit të ri të formuar nga Iljaz Vrioni, (të cilin më parë këta arrivistë e "flijuan" me një interpelancë absurde tek e akuzuan për përvetësim të kompetencave të vartësve), që tashmë filloi të quhej grupi "Indipendent". Por edhe ikanakët nga Partia Popullore, formuan një parti të re të quajtur "Partia Kushtetuese", me deputetë të Elbasanit, Beratit, Tiranës e disa të tjerë.

Më 2 dhjetor 1922, pasi u bë sërish ministër i Brendshëm, Zogu e mori nën kontroll Krahun Kombëtar (Klikën) dhe gjithë Partinë Popullore, Këshilli Kombëtar i së cilës përbëhej nga 20 përkrahës të Shefqet Vërlacit, nga 18 përkrahës të Ahmet Zogut si dhe 3 të tjerë të grupit Indipendent të Iljaz Vrionit, që përkrahnin Ahmet Zogun. Partia Popullore përfaqësonte si mendimin konservator, ashtu edhe atë liberal. Fraksionet e saj qëndronin pezull mbi aleanca të brishta, thuajse formale, por që gjithsesi formonin një grupim që i dominonte rivalët politikë.

Në shtator 1923, me largimin e mjaft figurave, dikur kryesore, Partia Popullore kaloi tërësisht nën drejtimin e hekurt të Ahmet Zogut, dhe për shkak të prirjeve të theksuara reformatore në qeverisjen e vendit, ajo krijoi lidhje të fuqishme dhe raporte të drejtpërdrejta me popullin, duke e justifikuar plotësisht emrin e saj.

Pas largimit nga Partia Popullore, shumë nga kundërshtarët e Zogut aderuan në Partinë Përparimtare, që u krijua në shtator 1923. Kjo parti e re përfshinte në gjirin e saj latifondistë të mëdhenj dhe atdhetarë të shquar si Shefqet bej Vërlaci, Iliaz bej Vrioni, Mehdi bej Frashëri, etj., si dhe elementët antizogistë që vinin nga Komiteti "Mbrojtja e Kosovës", si Hoxha Kadriu (që ishte edhe kryetar i partisë), Hasan Prishtina, Bajram Curri, etj.

Partia Përparimtare ishte forca që u shpërbë shumë shpejt, për shkak të kontradiktave që ekzistonin midis drejtuesve të saj, arrivistë të tërbuar. Iljaz Vrioni, pas krijimit të grupit Indipendent, flirtoi haptas me Partinë Popullore të drejtuar nga Ahmet Zogu, ndërsa Shefqet Vërlaci e pasoi duke kapërcyer "gardhin" dhe duke u bërë ndër figurat më kryesore të Partisë Popullore.

Terenc Toçi e përshkruan mjaft mirë shkartisjen e klasës politike në këtë segment kohor, tek shkruan: "... U krijuan grupe politike në një vend, ku populli në maxhorancë dërrmuese nuk ishte pjesëtar i ndonjë partie.

... u krijua edhe njëfarë unioni, i mbiquajtur "Bashkimi i Shenjtë", që synonte të pajtonte partitë me një..., ndarje 'racionale' të karrigeve ministrore.

Nuk mohoj se të gjithë, ose pothuaj të gjithë, kishin ide patriotike, por në masë dërrmuese atyre u mungonte vizioni i saktë për problemet jetësore që duhej të përballonin, si dhe aftësia për të kuptuar kapacitetin e vet politik dhe administrative".

Klika dhe kryengritja separatiste e Mirditës

Ju z.Myftaraj shkruani: "Sa për praktikat e dhunshme për arritjen e qëllimeve politike, njerëzit e Klikës dhe Partisë Popullore nuk filluan t'i përdorin në vitin 1924, por..., për të vazhduar me... shtypjen e dhunshme të Mirditës në vitet 1920-1921, që i detyroi krerët e Mirditës të pranojnë ndihmën serbe për të shpëtuar nga dhuna e Klikës në pushtet...".

Ju gaboni qëllimisht z.Myftaraj, sepse kur shpërtheu rebelimi i Mirditës, nuk ka patur kurrfarë represioni në këtë krahinë. Dhe kjo sepse qeveria nuk kishte mundësi të bënte represion, ngaqë ishte angazhuar totalisht, qoftë ushtarakisht, qoftë diplomatikisht, në zgjidhjen e krizës së rrezikshme të kufinjve veriorë me Jugosllavinë.

Së dyti, edhe po ta kishte këtë pikësynim, qeveria nuk ishte në gjendje të luftonte në dy fronte, aq më tepër që, për shkak të pozicionit gjeografik të Mirditës, do t'i duhej të angazhonte trupat e saj midis dy zjarresh, në hapësira tejet të ngushta, çka do të ishte vetvrasje dhe asgjësim i sigurtë i tyre dhe njëkohësisht motivim i planeve politike e diplomatike dhe i gjithë aksionit anti-shqiptar, ndërkombëtar të Beogradit e Cetinës, pikërisht në kohën kur Pashqi kishte dislokuar afro 50 mijë trupa të armatosur gjer në dhëmbë, gjatë gjithë kufirit ndërshtetëror, në Lindje dhe Veri.

Pikërisht në fund të qershorit 1921, tamam në kohën që Qeveria shqiptare ishte përkushtuar totalisht për të zgjidhur krizën e kufinjve, Pashiqi frymëzoi dhe stimuloi shpërthimin e rebelimit të separatistëve të Mirditës.

Më 17 korrik, nga Prizreni, Kapidani i Mirditës Gjon Marka Gjoni, shpalli krijimin e Republikës Separatiste të Mirditës dhe u kërkoi fqinjëve e Fuqive të Mëdha njohjen e saj. Por Fuqitë e Mëdha e kuptuan lojën e Beogradit dhe reaguan ndaj lojës trashanike të marrjes nën sqetuj të një krijese katolike nga shteti më ortodoks i Ballkanit, shtetarët e të cilit, që në kohën e Stefan Dushanit, janë shuguruar e mbajtur në pushtet nga Kisha Ortodokse Serbe.

Zogu dhe rebelimi i Mirditës

Në kohën kur shpërtheu kryengritja e Mirditës, Zogu ishte thjesht deputet, ngaqë kish dhënë dorëheqjen si ministër i Brendshëm më 14 nëntor 1920, kur ra kabineti i Sulejman Delvinës.

Qeveria e Iljaz bej Vrionit, e trembur nga rebelimi, dërgoi menjëherë forca ushtarake, nën komandën e Ali Riza Kosovës, për ta marrë nën kontroll situatën në Mirditë, por trupat qeveritare ranë nën zjarrin e rebelëve të gënjyer e të armatosur më së miri, me ndihmën e serbëve. Ali Rizai u përgjigj flakë për flakë dhe në luftime pati të vrarë nga të dy krahët. Por operacionet qeveritare dështuan dhe flaka e rebelimit kërcënonte të përhapej.

Dhe si gjithmonë u shenjua sërish Ai, i vetmi që mund të rivendoste rendin dhe të paqëtonte situatën, Ahmet Zogu, i cili, këtë herë, mori si krah të djathtë në drejtimin e operacionit ushtarakun Hysni Dema.

Zogu e pranoi detyrën si ushtar i bindur dhe e paqësoi Mirditën pa gjak, vetëm e vetëm me ndërhyrjen miqësore të bajraktarit të Oroshit, atdhetarit të shquar Prengë Marka Prenga.

Në këmbim të besës së mirditorëve Zogu premtoi faljen e kryengritësve të armatosur dhe heqjen e taksave e xhelepeve për Mirditën, premtim të cilin e mbajti gjatë gjithë kohës që qëndroi në pushtet, pra deri më 7 Prill 1939.

Jo vetëm kaq, por pas paqëtimit të Mirditës, djemtë e armatosur mirditorë, e që të mashtruar kishin luftuar kundër ushtrisë qeveritare, me urdhër të bajraktarit të Oroshit Prengë Marka Prenga, iu atashuan trupave të Zogut dhe, vullnetarisht, e mbështetën atë në rivendosjen e rendit pas Grushtit të Shtetit të Dhjetorit 1921, si dhe për shtypjen e rebelimit të të njejtëve autorë, në Mars të vitit 1922.

Mit'hat Frashëri, në në veprën ("Fati i Shqipërisë", faqe 179), shkruan: "Në këtë kohë, një kryengritje shpërtheu në Mirditë... Fuqitë e qeverisë dërguar kundër rebelëve, qenë të paafta ta shtypnin rebelimin..., dhe rendin e qetësinë nuk mundën t'i vendosnin. Më së fundi, qeveria iu drejtua Zogut që të merrte përsipër komandën e Fuqive ushtarake për të shtypur rebelimin dhe vendosur rendin. Brenda një kohe të shkurtër, Zogu mundi ta paqësojë vendin dhe rendi mbretëroi sërish në krahinën e Mirditës".

Vijon në numrin e ardhshëm

IN MEMORIAM

Ngushëllim

Kryesia e PLL, Senati i Veteranëve, dega e PLL Tiranë dhe Redaksia e gazetës "Atdheu" dhe mbarë legalistët shqiptarë, marrin pjesë me dhimbje dhe ngushëllojnë thellësisht familjen Kaceli, miqtë dhe të afërmit, për vdekjen e parakohshme të z.Besnik Kaceli, një ndër legalistët e nderuar dhe ish nënkryetar i degës së PLL Tiranë.

___________________________

Sot shqiptarët kanë rastin të japin votat e para për LZHK

Legalistë, votoni kandidatët e LZHK!

Prej disa javësh krerët lokalë të PLL dhe ata në qendër janë angazhuar në gjirin e LZHK për të arritur një rezultat sa më optimist në zgjedhjet e sotme për këshilltarë të komunës Dushk.

Shqiptarët, kampionë të tolerancës ndëretnike dhe ndërfetare

Nga Astrit KOLA

Samiti dyditor me temë: Zhvillimi i dialogut ndërfetar dhe ndëretnik - faktor i rëndësishëm për stabilitetin dhe zhvillimin e vendeve të Europës Juglindore, zgjoi kërshërinë e mediave dhe publikut, duke nxitur njëkohësisht refleksione të justifikueshme.

Pjesëmarrja e nivelit të lartë administrativ e shkencor, jo vetëm nuk arriti të shmangë stereotipinë e retorikave demokratike në referimet e diskutantëve, por anashkaloi dhe preku përciptaz shkaqet reale të prishjes së ekulibreve ndërfetare dhe ndëretnike në rajonin tonë të trazuar.

Iniciativa inteligjente dhe fisnike e kryetarit të Shtetit, z.Moisiu, nuk arriti dot të nxisë debate transparente, që do të shpërfaqnin motivet organike dhe strategjitë e destabilizimit ballkanik, që gjallojnë fshehur dhe haptas, me kahje antishqiptare dhe frymëzime "antislamike". Madje këto të fundit u përdorën si objektiva për të siluruar zgjidhjet magjistrale në themel të të cilave qëndron shkelja dhe dhunimi i të drejtave të shqiptarëve.

Referimi i shpeshtë tek "terrorizmi islamik - si rrezik kryesor", nuk është në gjendje të shpjegojë agravimin deri në kulmim të konflikteve ndëretnike e ndërfetare në ish Jugosllavi, gjatë dekadës së fundit e në këtë fillim mijëvjeçari në Maqedoni - para se të shfaqej fantazma e "Bin Laden"-it.

Si për ironi të këtij Samiti, Beogradi dhe suportuesit e tij filluan sulmin për penalizimin e kryeministrit të Kosovës Ramush Haradinaj, për "krime lufte" dhe nxjerrjen e tij para Tribunalit të Hagës. Dhe këtë e bëjnë pikërisht ata që i lanë duart si ponc-pilatë për genocidin e pashembullt, me nxjerrjen e Sllobos para gjyqeve të Hagës, ku më shumë se denazifikimi i Serbisë nacional-socialiste, po glorifikohet heroika e figurës më eminente të ultranacionalizmit serb dhe po stigmatizohen kampionët perëndimorë të lirisë së shqiptarëve e boshnjakëve, Bill Klinton dhe Toni Bler.

Të gjithë oratorët e Samitit të Tiranës iu shmangën përmendjes së genocidit të përgjakshëm ku humbën jetën 250 mijë boshnjakë dhe 20 mijë shqiptarë të Kosovës, dhe anashkaluan Haraçinën rrënqethëse dhe Manastirin e djegur nga shovenët maqedonas.

Dhe ironia ulëret kur askush prej tyre nuk e përmendi faktin se, për të çtensionuar konfliktet ndëretnike dhe ndërfetare në rajon, para së gjithash "demokratët e rinj" të Beogradit duhet të dorëzojnë në Hagë Ratko Mlladiçin e Radovan Karaxhiçin, bashkë me komandantin e Armatës III-të jugosllave në Kosovë, gjakatarin Nebojsha Pavkoviç, i cili madje guxon të kandidojë edhe për postin e presidentit të Serbisë.

Për të rivendosur paqen ndërfetare e ndëretnike, Ballkani nuk ka nevojë të mallkojë e kërkojë gjetjen nëpër skutat e Tora Borës së Bin Ladenit, as të ngazëllehet për nxjerrjen nga vrimat të Sadam teveqelit, krimet e të cilëve janë dhjetëra herë më të vogla se ato të gjakatarëve serbë dhe maqedonas.

Askush nga oratorët nuk arriti të shpjegojë lidhjen e harmonisë ndërfetare e ndëretnike me zhvillimin e rajonit, ndërkohë që Shqipëria, si shtet kampion i shpalosjes së kësaj harmonie - përpëlitet në kthetrat e moszhvillimit ekonomik dhe mjerimit, në një kohë që Serbia, e cila zhvilloi dhe përballoi disa luftëra gjatë një dekade, sot ka standard jetese dhe parametra zhvillimi disa herë më të mëdha se Shqipëria londineze, ndonëse ndodhej nën "bllokadë" ekonomike, ndërkohë që Shqipëria asistohet nga organizmat më të fuqishëm financiarë botërorë.

Por ajo që është më e dhimbshmja, askush në Samit nuk e preku faktin se toleranca dhe harmonia ndëretnike e ndërfetare, është antipod i skemave të zvarritjes së zgjidhjes së çeshtjeve kombëtare në rajon dhe synimeve për aneksime territoriale, tek përplasi ushtarakisht edhe serbët e kroatët joislamikë.

Nga të gjithë personalitetet që u prononcuan në Samit dhe media, vetëm mendjendrituri Arbër Xhaferri atakoi rrënjët e konflikteve ndëretnike e ndërfetare në rajon, çka prishi edhe "syun e keq" të tolerancës reciproke të oratorëve që, më tepër synonin të konformoheshin në tolerancë me njëri-tjetrin, sesa të predikonin tolerancë ndërtenike dhe ndërfetare, të cilat e kanë detonatorin në themele, dhe jo për faj të shqiptarëve.

Sot shqiptarët kanë rastin të japin votat e para për LZHK

Legalistë, votoni kandidatët e LZHK!

Prej disa javësh krerët lokalë të PLL dhe ata në qendër janë angazhuar në gjirin e LZHK për të arritur një rezultat sa më optimist në zgjedhjet e sotme për këshilltarë të komunës Dushk.

Mbyllet fushata në komunën Dushk

Gjatë kësaj jave drejtuesit qendrorë dhe lokalë të PLL, në kuadër të të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, kanë kryer një aktivitet intensiv për fushatën e zgjedhjeve të pjesshme për këshillin e komunës Dushk që po zhvillohen këtë të diel.

Gjatë ditës së hënë dhe të martë Kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nënkryetari z.Murat Basha, Sekretari i marrëdhënieve me publikun z. Neritan Kolgjini dhe Drejtori i departamentit të organizimit z.Nevruz Ndregjoni, të shoqëruar nga drejtuesit lokalë të PLL, organizuan takime në disa fshatra të komunës Dushk. Pjesë e punës së tyre ishte jo vetëm shpalosja e programit të LZHK-së dhe objektivave të saj, por edhe përzgjedhja, caktimi dhe trajnimi i personave që do të jenë përfaqësues të LZHK-së në qendrat e votimit si dhe përgatitja e takimit të madh që u zhvillua ditën e mërkurë.

Kështu, ditën e mërkurë pasdite, në qendër të komunës Dushk u zhvillua një bashkëbisedim i gjerë ku merrnin pjesë jo vetëm banorë të Dushkut, por dhe fshatrave përreth, anëtarë të PLL dhe simpatizantë të LZHK-së. Në këtë takim ishin gjithashtu drejtuesit e lartë të PLL, drejtues të partive pjesëmarrëse në koalicion si dhe z. Tomorr Malasi si i ngarkuari posaçërisht nga LZHK-ja për zgjedhjet në këtë komunë.

Fjalën e hapjes e mbajti z. Shpëtim Axhami, kryetar i degës së PLL Lushnje dhe person i autorizuar për të përfaqësuar LZHK-në në këto zgjedhje.

Ai, pasi falenderoi të pranishmit për pjesëmarrjen në takim dhe uroi mirëseardhjen, i çeli udhën një bashkëbisedimi i cili zgjati gjatë.

Së pari e mori fjalën zotëri Agim Kajo, banor i zonës dhe simpatizant i LZHK-së. Ai foli për gjendjen e vështirë që ekzistonte në komunë, për mungesën e invëstimeve në infrastrukturë, si dhe për vështirësitë e mëdha që hasnin fermerët e kësaj zone në të gjitha hallkat e ciklit të prodhimit. Ai tha se gjendja gjatë këtyre viteve nuk ka ndryshuar aspak për mirë, ekonomia bujqësore ka rënë dhe se qeveritë kanë qenë të papërgjegjshme. Ai i ftoi bashkëfshatarët e tij që të mos gënjeheshin duke votuar si deri më tani, por në mënyrë masive të votonin për LZHK-në si një alternativë e re që do të ndryshonte realitetin.

Pas tij foli z Tomorr Malasi. Duke ju drejtuar ngrohtësisht të pranishmëve ai tha se "ju falenderoj dhe ju sjell përshëndetjet e Naltmadhërisë, trashëgimtarit të Fronit mbretëror Leka Zogu". Ai tha se në vitin 2005 do të kemi zgjedhje të tërgjithshme dhe se kemi ardhur sot këtu për të sqaruar pozicionin politik të LZHK-së dhe të ftojmë banorët që të zgjedhin përfaqësuesit e tyre në këshillin e komunën. Momenti është delikat, -vazhdoi ai sepse aktualisht kemi një gjendje të vështirë sociale, ekonomike dhe politike. Polarizimi është ekstrem dhe 70% e popullsisë jeton në një varfëri ekstreme. Pushteti dhe politika janë personalizuar dhe korrupsioni, krimi, trafiku i drogës, prostitucioni dhe gjakmarrja kanë arritur majat më të larta.

Në këto kushte është krijuar LZHK-ja që është një koalicion i gjerë që në të cilin bëjnë pjesë pariti politike, shoqata dhe organizata të ndryshme si dhe individë. Në të gjithë përbërjen e LZHK-së rëndësi të veçantë ka përfaqësimi i grave dhe i rinisë.

Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka një program të gjerë ekonomik, politik dhe shoqëror. "Ajo është një lëvizje e qendrës", - e vuri theksin z. Malasi.

Më tej ai shpalosi pjesë nga programi i LZHK.

Në fushën politike LZHK synon reformën institucionale, përmirësimin e administratës, decentralizimin e pushtetit vendor, luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Në pjesën ekonomike të programit të LZHK-së rëndësi e veçantë i kushtohet bujqësisë si degë e rëndësishme e ekonomisë, pa harruar agrobiznesin dhe turizmin. Ndërsa në pjesën sociale ai shpalosi vizionin e LZHK-së për arsimin, shëndetësinë, punësimin, shtresat në nevojë, pensionistët, të papunët etj., të cilat i konsideroi si prioritete.

Duke u ndalur në zgjedhjet e ditës së diel ai u tha të pranishmëve se kandidatët e LZHK-së për anëtarë të këshillit të komunës Dushk ishin zgjedhur në mënyrë demokratike dhe se ato ishin njerëz që gëzonin besimin e komunitetit dhe i ftoi të pranishmit të votonin masivisht për ta.

Z.Koçi Tahiri foli me detaje për problemet e fshatit dhe për zgjidhjet më emergjente që duheshin bërë. Ai shtroi nevojën e vjeljes së mendimit të specialistëve dhe investimeve që duhen kryer në bujqësi.

Z.Armndo Ruço u ndal në disa aspekte organizative të LZHK-së dhe në jehonën e gjerë që ajo po gjente në popull.

Kryetari i PLL z. Ekrem Spahiu shpjegoi domosdoshmërinë kombëtare të LZHK, e cila ka lindur si një nevojë për të shpëtuar atdheun nga degradimi moral, politik dhe ekonomik si rezultat i politikave qeverisëse antikombëtare.

Duke iu drejtuar të pranishmëve me realizëm ai njohu fajet e politikes në përgjithësi dhe i ftoi ato ta ndryshonin këtë realitet politik. Ai iu tha banorëve të Dushkut se LZHK-ja nuk i paragjykonte ato për bindjet e tyre politike, por kishte të drejtë t'i pyeste nëse ato ishin të kënaqur me qeverisjen e deritanishme? Për këtë pyetje ai solli në referencë problemet e shumta që ka zona si mungesa e energjisë elektrike dhe e ujit të pijshëm, infrastruktura rrugore dhe bujqësore, çmimet e larta të imputeve bujqësore dhe të naftës për mekanikën bujqësore, problemet e sigurimit të tregut për prodhimet bujqësore në kushtet kur shteti shqiptar i ka hapur dyert për mallrat e importit, të cilat dukshëm konkurrojnë me prodhimet vendase etj..

Ai i ftoi banorët e komunës që të reflektonin me qetësi dhe pa militantizëm partiak për këto çështje, sepse në radhë të parë, - sipas tij, - ata duhet të ishin militantë të vetvetes.

Zotni Spahiu tha se LZHK-ja ishte alternativë e re që kishte për synim krahas të tjerave, të fuste edhe një moral të ri në politikë. Ne e kemi të qartë modelin se si duhet të funksionojë shteti shqiptar. Ky nuk është një model imagjinar, por një model që ka funksionuar realisht në vitet 1928-1939 ku shqiptarët ndiheshin vërtet të integruar në Europë në të gjitha përmasat. Ai i siguroi të pranishmit se përfaqësuesit e LZHK-së në këshillin e komunës do të ishin në mbrojtje të interesave të komunitetit dhe se do të kishin mbështetjen politike të të gjithë deputetëve të grupit parlamentar të LZHK-së. Ne synojmë që ta kthejmë komunën Dushk në një komunë pilot që të shërbejë si shembull për të gjithë Shqipërinë se si qeverisin forcat e përgjegjshme politike.

Pas fjalës së z. Spahiu takimi mori ngjyra të tjera dhe u kthye në një bashkëbisedim të dobishëm midis tij dhe banorëve të zonës.

***

Në vazhdën e takimeve në komunën Dushk, ditën e enjte, anëtaret e forumit të gruas së PLL, zonjat Vera Dema, Flutura Përleka dhe Fatbardha Hoxha, patën disa takime me gratë e zonës. Në qendër të takimeve ishin shkëmbimi i mendimeve për problematikën e gruas në kushtet e vështira të fshatit dhe nevoja më e madhe për përfshirjen aktive të tyre në zgjidhjen e problemeve. Këto takime shërbyen edhe për përçimin në banoret e komunës Dushk të programit dhe vizionit të LZHK. Këto bashkëbisedime u konsideruan të dobishme dhe do të vazhdojnë edhe në të ardhmen,

***

Të premten pasdite, në qendër të komunës Dushk u organizua një takim tjetër që mund të konsiderohet si takimi përmbyllës. Nga drejtuesit lokalë ai ishte konceptuar në formën e një koktej-i, i cili shërbeu edhe për të bërë një bilanc të punës. Gjithashtu në të u dhanë disa porosi të dobishme për veprimet gjatë ditës së sotme dhe u bënë disa rakordimeve të vogla për përfaqësuesit në qendrat e votimeve. Në këtë koktej, krahas drejtuesve të partive që gjatë këtyre dy javëve kanë qenë pjesën më të madhe të kohës në teren, ishin të pranishëm edhe kryetari i zyrës së Oborrit Mbretëror z.Fluturak Gërmenji, kryetari i grupit parlamentat të LZHK-së z. Maks Begeja si dhe deputetët Et'hem Fezollari dhe Dashamir Shehi. Takimi kaloi në një atmosferë të ngrohtë dhe miqësore.

Korresp. "Atdheu"

Kryetari i PLL Eqerem Spahiu në një deklaratë shtypi fajëson qeverinë

PLL: Ja kush e përmbyti Shkodrën

Deklaratë e PLL

Të gjithë kemi dijeni për përmbytjet e dy ditëve të fundit në rrethin e Shkodrës. Por nuk është hera e parë që Shkodra përmbytet nga reshjet e shiut. Kjo ka ndodhur shpesh jo vetëm në Shkodër, por edhe në rrethe të tjera. Përmbytja e Shkodrës nuk erdhi thjesht nga reshjet e shumta, por edhe si rezultat i hapjes së portave të hidrocentraleve.

Nëse do të ishte hera e parë, edhe mund të gjendesh në befasi, por kur kjo ndodh në vazhdimësi, atëherë duhen analizuar hollësisht përgjegjësitë.

Shiun nuk mund ta ndalë as pushteti vendor, as qeveria, por ato kanë në dorë marrjen e masave për të evituar përmbytjet. Qeveritarët kanë në dorë të kontrollojnë portat e hidrocentraleve dhe të mos i hapin pikërisht kur situata rëndohet në maksimum. Këtu duhet parë edhe politika që po ndjek qeveria me çmimin e energjisë duke penalizuar rëndë qytetarët me kosto të papërballueshme për nivelin e sotëm të jetesës. Ndërkohë që nga ana tjetër hapen portat e hidrocentraleve dhe çohen dëm miliona e miliona kilovatorë. Mos ndoshta qeveria synon që energjinë elektrike vetëm ta importojë?!

Në kohën që banorët e rrethit të Shkodrës kërkonin ndihmë nga shteti, filluan akuzat e ndërsjellta mes pushtetit vendor dhe atij qendror. Tashmë dihet se rrethi i Shkodrës është i shpërfillur nga qeveria përsa u përket investimeve të ndryshme, por sidomos për problemet e përmbytjeve.

Natyrshëm lind pyetja se çfarë masash ka marrë qeveria deri tani, duke pasur parasysh përmbytjet e mëparshme, për mirëfunksionimin e hidrovoreve dhe furnizimin e tyre me energji elektrike, pastrimin e kanaleve kulluese, funksionimin e kolektorëve të shkarkimeve, e të tjera?!

Pikërisht për t'u dhënë përgjigje këtyre pyetjeve, bazuar në nenin 153 të Rregullores së Kuvendit, i kërkojmë kryeministrit Nano që, në seancën e nesërme, datë 6 dhjetor 2004, të informojë Kuvendin e Shqipërisë mbi situatën alarmante në rrethin e Shkodrës dhe masat e qeverisë për të përmbyturit.

Tirane 05.12.2004

Spahiu analizon para gazetarëve gjendjen e rënduar në Shkodër

Spahiu: Shkodrën e mbyti indiferenca e shtetit

Kryetari i PLL z.Eqerem Spahiu ka akuzuar me tone të forta qeverinë Nano në një konferencë shtypi, ku është shprehur se ajo është shkaktare e gjendjes së rënduar në Shkodër, pas përmbytjes së para disa ditëve. Në këtë konferencë të mbajtur në zyrën e grupit parlamentar të LZHK, të dielën e shkuar (dt.5) Spahiu ka bërë një analizë të gjendjes në atë qytet pas përmbytjes së dy ditëve më parë. Spahiu ka thënë para gazetarëve se Shkodra ndodhet e përmbytur për shkak të indiferencës së qeveritarëve dhe papërgjegjshmërisë së strukturave të tjera që varen nga qeveria. Ai ka akuzuar KESH-in si shkaktare kryesore të përmbytjes ndërsa qeverinë e ka akzuar për moslëvrimin e fondeve për të përmbyturit dhe për neglizhencë të qëllimshme në dhënien e ndihmës së parë familjeve të përmbytura. Më tej ai ka thënë se kjo gjendje është shumë e njohur për shtetin shqiptar, prandaj mosmarrja e masave është e pafalshme. Në lidhje me gjendjen e krijuar, Spahiu tha se do të kërkojë seancë pyetjesh me kryeministrin sipas rregullores së Kuvendit, të nesërmen, ditën e hënë në mbledhje plenare. Siç dihet të hënën, parlamenti shqiptar shmangu diskutimin e parashikuar për paketën fiskale, dhe diskutoi për orë të tëra për gjendjen katastrofale të Shkodrës. Kjo shmangie u bë me kërkesën e grupeve parlamentare të opozitës. Në këto debate, deputetët e majtë u munduan t'i hidhnin fajin bashkisë së Shkodrës. Ndërsa nuk dhanë ndonjë shpjegim se përse ishin hapur portat e hidrocentraleve të Fierzës, Komanit, dhe sidomos të Vaut të Dejës, në të njëjtën kohë.

Më pas në konferencë shtypi, kryetari i PLL foli shkurtimisht për paketën e re fiskale, ku theksoi se grupi i LZHK do të bëjë propozimet e veta në seancë, dhe vetëm po u aprovuan këto propozime, atëherë mund të shihej mundësia e votimit të saj. Përndryshe, tha Spahiu, vota jonë është kundër paketës fiskale të socialistëve.

N.K.

Fjala e përshëndetjes së z.Ekrem Spahiu, në kongresin e Partisë Demokristiane

Spahiu në kongresin e demokristianëve:

Demokristianë, sëbashku të rikthejmë legjitimitetin e demokracisë

Partia Demokristiane Shqiptare, më datë 11 dhjetor 2004, në sallën e Akademisë së Arteve në Tiranë, zhvilloi Kongresin V të saj. Në këtë kongres të demokristianëve merrnin pjesë drejtues dhe përfaqësues të partive politike parlamentare.

Në emër të Partisë "Lëvizja e Legalitetit" përshëndeti kryetari i saj z.Spahiu, të cilën po e botojmë të plotë:

I nderuar zoti Lesi!

Të nderuar delegatë demokristianë!

E konsideroj nder dhe obligim, që në emër të PLL të përshëndes punimet e Kongresit V të Partisë Demokristiane.

Ne legalistët, me besimin tek Zoti, gjithmonë kemi vlerësuar filozofinë politike të demokristianëve, për arsye të frymëzimit hyjnor dhe atdhetar që ajo mishëron.

Edhe vetë Jezu Krishti ishte atdhetari që u rebelua në emër të popullit të Tij, kundër pushtetit të guvernatorit të huaj Pons Pilati dhe shërbëtorëve të pushtuesve. Dhe këtë atdhetari e dëshmoi kur u shpall "Mbret i popullit të Tij", duke mos e njohur Jul Qezarin si Sovran. Pikërisht këtu e ka zanafillën edhe lidhja e filozofisë suaj politike me Monarkinë dhe Atdheun.

Nënë Tereza, Pjetër Budi, Dom Nikollë Kaçorri, Patër Gjergj Fishta, Patër Ndre Mjeda, Patër Luigj Bumçi, Patër Shtjefën Gjeçovi, Patër Anton Harapi, Patër Vinçenc Prendushi, Patër Pjetër Mushkalla, Patër Gjon Shllaku, Dom Simon Jubani, Dom Nikollë Mazreku, Patër Mikel Koliqi dhe heronjve Dedë Gjo Luli, Prenk Cali, Prengë Bibë Doda, e deri tek Profesor Ndoc Çoba dhe Patër Lekë Luli, që ishin ndër drejtuesit e parë të OKLL, të rithemeluar më 23 nëntor 1943 - kanë qenë dhe janë idhujt tuaj dhe të mbarë shqiptarëve.

Mbi idetë dhe parimet e këtyre figurave të ndritura të Atdheut dhe Demokracisë, mendojmë se është themeluar Partia Demokristiane Shqiptare. Prandaj mund të themi me bindje të plotë se demokristianët kanë qenë, janë dhe do të jenë nacionalistë.

Pluralizmi shqiptar kishte nevojë edhe për komponenten demokristiane. PDK ka dhënë një kontribut të çmuar dhe të vlerësuar për fitoren e demokracisë më 22 mars 1992 dhe për proceset demokratike në vazhdimësi.

Kongresi juaj, jo rastësisht bëhet pikërisht në muajin dhjetor, kur 14 vjet më parë shqiptarët ishin ngritur për të përmbysur diktaturën, por fatkeqësisht, sot, janë në pushtet bijtë e atyre që u përmbysën në Dhjetor 1990.

Për disa vite, PLL dhe PDK kanë qenë aleate në koalicionin "Bashkimi për Demokraci" dhe sot ndodhemi përsëri bashkë, në skalionet e para të opozitës antikomuniste shqiptare. Them kështu, sepse komunizmi shqiptar jo vetëm që nuk ka vdekur, por veshur me mantel "social-demokrat" ka ndryshuar lëkurë dhe ndodhet në themelin e pushtetit të bijve të baballarëve persekutorë të dikurshëm.

Ju e zhvilloni kongresin tuaj në një kohë që opozita është angazhuar në betejën për rikthimin e vlerave dhe parametrave të demokracisë, që u përmbys në vitin 1997.

Legalistët, demokristianët dhe mbarë opozita, ua kanë borxh shqiptarëve rikthimin e legjitimitetit të demokracisë, dhe këtë mision mund ta përmbushim duke u angazhuar fuqimisht për betejën e ardhshme zgjedhore të vitit 2005.

Kryetari juaj z.Lesi, sot është ndër politikanët më aktivë të opozitës dhe po ju përfaqëson denjësisht në betejën tuaj politiko-mediatike për fitoren e të Djathtës shqiptare.

Pikërisht forcimit të frymës opozitare dhe antikomuniste, si dhe konsolidimit të Partisë Demokristiane - mendojmë se do t'i shërbejë ky kongres, nga i cili do të dalin drejtuesit e ardhshëm të strukturave tuaja, që do t'i prijnë partisë drejt fitores së përbashkët.

Duke përfunduar përshëndetjen, i uroj suksese këtij kongresi, në përmbushjen e misionit fisnik dhe atdhetar të demokristianëve shqiptarë!

Faleminderit!

Prononcim për media i Sekretarit të PLL për Marrëdhëniet me Publikun Neritan Kolgjini

Nano të tregojë çfarë statusi kërkon për Kosovën

Në një prononcim për media Sekretari i PLL për Marrëdhëniet me Publikun, Neritan Kolgjini, komentoi deklaratat e para disa ditëve të kryeministrit Nano dhe presidentit Moisiu në lidhje me statusin e Kosovës, me çrast u shpreh se Qeveria dhe Presidenca të tregojnë njëherë vetë se çfarë statusi kërkojnë ato për Kosovën. I pyetur se "si i gjykon PLL deklaratat e kryeministrit dhe presidentit, të bëra me rastin e vizitës së ministrit të jashtëm rus Lavrov, ku dolën në mbrojtje të Kosovës. Psh., Nano tha se "mjaft më me 7 kryeqytete dhe 5 shtete, këtu duke pasur parasysh Kosovën dhe Malin e Zi", ndërsa Moisiu deklaroi se ne "mbështetim popullin e Kosovës për të gjitha vendimet që merr ai". Mos do të thotë kjo gjë një ndryshim i kursit politik të Nanos, në lidhje me Kosovë, dhe për çfarë arsye bëhet sipas jush?" - Sekretari legalist u shpreh se: "Para se t'i përgjigjem thelbit të pyetjes suaj, le të bëjmë një sqarim. Agjenda kryesore e takimit Nano-Lavrov nuk kishte të bënte me Kosovën. Natyrisht rusët kanë interes të ndihen në Kosovë dhe dihet se ata kanë atje një grup njerëzish ushtarakë e civilë në kuadër të KFOR-it e UNMIK-ut. Por qëllimi kryesor i diplomacisë ruse është të tregojë se vazhdon të mbrojë pozicionet e vjetra të kohës së sovjetikëve. Në këtë rast ka shfrytëzuar Kosovën në takimin me Nanon për të thënë se ende jemi gjallë.

Tani sa i përket deklaratës së Nanos në lidhje me 5 shtetet e 7 kryeqytetete, ajo është në vazhdën e deklaratave çapraze që bën Nano, pavarësisht nivelit e statusit së bashkëbiseduesve të tij. Nano duhet të tregojë se cilët janë këto 5 shtete dhe cilat janë kryeqytetet, pasi numerikisht në Ballkan ka më shumë se 5 shtete dhe më shumë se 7 kryeqytete, nëse llogarisim edhe Prishtinën me Podgoricën. Kjo shprehje nuk është një gabim aritmetik i Nanos, por është një batutë e cila synon që të keqpërdoret në të ardhmen, batutë e cila ka futur në kurth edhe median, duke i atribuar padrejtësisht z.Nano, rolin e "patriotit" kosovar.

Nëse Nano do ta kishte seriozisht mbështetjen për Kosovën, atëherë asgjë s'e pengonte në bisedën me kryediplomatin rus që të thoshte se - Shqipëria mbështet Kosovën e pavarur. Ose se statusi që ne kërkojmë për Kosovën, është pavarësia e saj. Por Nano është fshehur pas deklaratash eurointegriste, as mish as peshk, të cilat i ka përforcuar në takimin me presidentin serbo-malazez. Unë nuk besoj se zgjidhja e statusit të Kosovës mund të vijë përmes integrimit europian. Ne si shqiptarë kemi një precedent të hidhur, i cili është ai i Çamërisë. Le të kujtojmë se Greqia ka qenë në 12-shen europiane, e megjithatë çështjet mminimale të çamëve, pronat, - ende nuk janë zgjidhur. Po Kosova, e cila ka probleme të një kalibri më të madh?! Si mund të zgjidhen? Në këto kushte, nëse shteti shqiptar don seriozisht ta avancojë zgjidhjen e çështjes së Kosovës, fillimisht le të thotë se çfarë statusi kërkon për të!? Nëse kërkon Kosovën shtet të pavarur, OK. Ne si PLL kërkojmë që Kosova të jetë e bashkuar me Shqipërinë. Ky është ideali ynë i Shqipërisë etnike. Por ne nuk jemi në pushtet që të punojmë për këtë. Nëse nesër PLL apo Mbreti të vinte në fron, ne do të shtronim çeshtjen e Kosovës para diplomacisë ndërkombëtare, dhe pikërisht bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, akt i cili është në përputhje të plotë me tendencat eurointegruese të sotme. Askush nga diplomacia europiane logjikisht s'duhej ta kundërshtomnte këtë, përderisa ne në të ardhmen do të jemi pjesë e BE-së dhe NATO-s.

Ndërsa në lidhje me deklaratën e kreut të shtetit Dr.Alfred Moisiu, mund të themi se është një deklaratë, e cila synon që ta zbehë e minimizojë forcën e shtetit shqiuptar. Ajo është një deklaratë neutrale, e cila normalisht nuk duhej të bëhej nga një shqiptar në karrigen e kryetarit të shtetit," - tha në pronocimin e tij Sekretari për Marrëdhëniet me Publikun i PLL Neritan Kolgjini.

"Atdheu"

Investimet bashkiake në Tiranë, kanë ngjyra politike

Nga Astrit KOLA

Realizimi 9 mujor i buxhetit të vitit 2004 në bashkinë e kryeqytetit, krijon një ide të përafërt për shkallën e pritshme të realizimit vjetor.

Ai dëshmon hendekun e thellë që egziston ndërmjet imazhit të krijuar artificialisht për bashkinë e Tiranës që, fatkeqësisht, është marrë si modeli se si duhet të funksionojnë organet e pushtetit vendor, dhe gjendjes reale jo vetëm të funksionimit dhe kapaciteteve të saj menaxhuese, por në radhë të parë, të aftësisë për të materializuar projektet e miratuara në dobi të komunitetit.

Nga studimi i materialit të paraqitur nga Bashkia e kryeqytetit, nuk bëhet fjalë aspak për një situatë optimiste, e cila do të na bënte të shpresonim që realizimi i buxhetit të bashkisë për vitin 2004 do të bëhet në mënyrë të mjaftueshme.

Për periudhën 9 mujore, në pamje të parë duket se realizimi i të ardhurave është i kënaqshëm, por nëse shifrat e ofruara i zhveshim nga vlera e mbartur nga viti i kaluar dhe transfertat e buxhetit të shtetit - rezultati i nxjerrë ka vend për analiza më të hollësishme, që do të nxirrnin në pah mangësitë e aparatit bashkiak për evidentimin e subjekteve tatim-paguese dhe arkëtimin e detyrimeve.

Në parashikimet e pritshme për vitin 2004, duhet marrë parasysh edhe fakti se pjesa më e madhe e detyrimeve tatimore paguhet që në fillim të vitit, dhe kjo e bën situatën vjetore jo dhe aq optimiste.

Nëse do të analizonim me kujdes shpenzimet 9 mujore, do të shikonim qartazi se situata e realizimit të shpenzimeve është katastrofike. Eshtë krejt e papranueshme, dhe nuk ka vend për justifikime, që investimet kapitale për periudhën 9 mujore të jenë të realizuara në masën 29.2 %. Gjithashtu, parashikimet optimiste për realizimin 100 % të investimeve në fund të vitit - janë euforike. Nga sqarimet në material, nuk kuptohet qartë nëse realizimi faktik prej mëse 50 %, i përket periudhës 9 mujore apo realizimit deri në datën kur është përgatitur ky material!!?

Po kështu, justifikimi për livrimin me vonesë të fondeve të buxhetit të shtetit për sektorin e arsimit, nuk sjell ndonjë ndryshim të rëndësishëm në treguesin total, për arsye se ky zë ka një peshë të parëndësishme në investimet totale.

Ekziston një mangësi serioze në kapacitetet e administratës së bashkisë, për të përgatitur studime dhe hartuar projekte, gjë që është reflektuar edhe në zërin përkatës të shpenzimeve.

Arsyeja kryesore e vonesës në investime është politike, çka lidhet me zgjedhjet e vitit të ardhshëm.

Nuk është e rastit që fillimi i punimeve në shumë projekte ka nisur tani, më së fundmi, me synimin që ato të inagurohen në prag të zgjedhjeve të ardhshme parlamentare, çka nënkupton që të përdoren qartazi për efekte elektorale dhe kredo politike nga Partia Socialiste. Një bindje e tillë thellohet akoma më shumë, po të analizojmë zërat e investimeve. Nuk janë zgjedhur dhe nuk kanë filluar rastësisht investimet në disa objekte, që janë me më shumë ndikim afektiv mbi qytetarët-zgjedhës shqiptarë dhe afër syrit të publikut. Këto jo se nuk janë të domosdoshme, por është e papranueshme që të lihen jashtë vëmendjes dhe interesimit, investimet në rikonstruktimin e çerdheve, tregjeve dhe transportin publik, që janë të realizuara përkatësisht 0 %, 16 % dhe 3 %.

Diçka tjetër, e që nuk duhet lënë jashtë vëmendjes, është realizimi i numrit të planifikuar të punonjësve.

Në kushtet e një niveli të hatashëm të papunësisë dhe të kontigjenteve të kualifikuara, që i janë shtuar ushtrisë së të papunëve, në pamundësi për t'u integruar realisht dhe kontribuar për vendin - ata detyrohen të emigrojnë. Shpjegimi që mund të jepet nga drejtuesit e bashkisë për vendet vakante në administratën që mbulon, e që janë plot 64 - padyshim që do të jetë qesharak sa kohë që pretendohet për punë mbi ngarkesë të administratës për shkak të angazhimeve të bujshme.

A nuk ka specialistë të aftë?! A nuk ka njerëz të interesuar për t'u punësuar, apo këto vende janë ruajtur për shpërblime politike në çastin e duhur?!

Materiali i ofruar nga Bashkia, duhet të studiohet me kujdes dhe realizëm nga ana e specialistëve të saj, në mënyrë që të shërbejë si një bazë objektive për hartimin e projekt-buxhetit të vitit 2005, i cili duhet të jetë racional dhe efiçient në përmbushjen e nevojave që kanë qytetarët e Tiranës.

Zhvillohet mbledhja e Komitetit Drejtues të Degës së PLL Tiranë

Kamberi: Legalistët të përzgjedhin kandidaturat për LZHK

Tirane - Paraditën e të shtunës së datës 11 dhjetor 2004, Komiteti Drejtues i Degës së PLL Tiranë zhvilloi mbledhjen e radhës, nën drejtimin e kryetarit të Degës z.Blerim Kamberi. Në këtë mbledhje me pjesëmarrje të admirueshme, merrnin pjesë edhe kryetari i PLL z.Spahiu, nënkryetari z.Basha dhe sekretari i Senatit të Veteranëve z.Seit Preni.

Takimin e hapi z.Kamberi, i cili lexoi raportin e punës së Degës për periudhën njëmujore, ku theksohej puna e mirë, por gjithsesi e pamjaftueshme, lidhur me pranimet e reja dhe dokumentacionin e nëndegëve, angazhimin e strukturave drejtuese dhe anëtarësisë në aktivitetet publike, sikundër ishin tubimi përkujtimor i kremtimit të 105 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog I-rë, në të cilën morën pjesë edhe Princi Leka, drejtuesit më të lartë të PLL dhe zyrtarët e lartë të Oborrit Mbretëror, si dhe ceremonia e dekorimit të atdhetarit legalist z.Ymer Ndregjoni, nga Presidenca, me medaljen e "Trimërisë" të Klasit të Parë, fill pas shpalljes si "Qytetar Nderi" nga bashkia e Peshkopisë.

Z.Kamberi bëri vërejtje për mosrealizimin e grafikut të takimeve të planifikuara me nëndegët dhe seksionet, çka, sipas tij, "do të ndikonte në rritjen e kontakteve me bazën, njohjen e saj me objektivat e LZHK, njohjen e ecurisë së procesit të anëtarësimeve, plotësimit të dokumentacionit të kërkuar dhe intensifikimit të shkëmbimit të informacioneve midis bazës dhe qendrës".

Pas z.Kamberi e morën fjalën anëtarët e Komitetit Drejtues, prej nga ku rezultoi rritje e anëtarësimeve, sidomos me mosha të reja, si dhe puna e mirë e nëndegëve 1; 6; 7 dhe 12, në dorëzimin e dokumentacionit konform kërkesave.

Në takim mori pjesë dhe foli edhe kryetari i PLL z.Spahiu, i cili veçoi si të rëndësishëm përmirësimin e dukshëm cilësortë Komitetit Drejtues të Degës së PLL Tiranë, çka sipas tij reflektohej në nivelin e lartë të përzgjedhjes dhe diskutimeve të anëtarëve të tij. Në vijim, kryelegalisti i njohu të pranishmit me punën shumë të mirë të zhvilluar nga strukturat e PLL në komunën Dushk të rrethit të Lushnjës, në kuadër të fushatës së zgjedhjes së këshilltarëve në këtë komunë.

Z.Spahiu u kërkoi drejtuesve të pranishëm rritjen e ndikimit tek këshilltarët e zgjedhur të PLL, për një përfaqësim më dinjitoz të interesave të zgjedhësve legalistë dhe komunitetit, si dhe intensifikimin e përpjekjeve për ngritjen e grupeve të reja të këshilltarëve të LZHK në shkallë vendi.

Më pas foli edhe sekretari i Senatit të Veteranëve z.Seit Preni, i cili propozoi që nëndega e Kamzës të ndahet në dy nëndegë, njëra nga të cilat ai sugjeroi që të jetë nëndega e Bathores, propozim që u përkrah edhe nga nënkryetari i PLL z.Basha, por që u kundërshtua me argumenta statutorë nga z.Kamberi, i cili theksoi se, "konform Statutit të PLL, ndarja e kësaj nëndege vështirësohej për shkak se ngritja e nëndegëve bazohej mbi ndarjen administrativo-territoriale, dhe në këtë kontekst, bashkia e Kamzës ishte njësi e tërë".

Pjesëmarrësit, të cilët e kishin vlerësuar maksimalisht takimin, fillimisht diskutuan për zbatimin e udhëzimeve të miratuara në mbledhjen e kaluar.

Diskutanti Met Isa, kërkoi më tepër seriozitet në raportimet për realizimin e detyrave të ngarkuara, si shprehje e llogaridhënies dhe kërkesës reciproke të llogarisë nga anëtarët e Komitetit Drejtues.

Në fjalën e tij, sekretari i Degës z.Xhemal Disha, bëri me dije zbatimin e grafikut të takimeve me nëndegët nr. 1; Kombinat dhe Zall Herr, duke evidentuar njëkohësisht edhe vështirësitë në gjetjen e kohës së përshtatshme për zbatimin e grafikut, për shkak të angazhimeve që e pamundësonin këtë.

Kryetari i nëndegës Prezë z.Sinan Kalaja, në fjalën e tij theksoi se kishte si struktura funksionale tre seksione me 18 anëtarë, dhe kërkoi një lidhje më të mirë të bazës me qendrën, sidomos në sqarimin e problemeve të rëndësishme politike që interesojnë anëtarësinë, çka sipas tij ndikonte edhe në rendimentin dhe cilësinë e punës së strukturave të bazës.

Në fund të takimit, z.Kamberi u sugjeroi drejtuesve legalistë intensifikimin e punës për dorëzimin e dokumentacionit brenda datës 20 dhjetor, fillimin e punës për përcaktimin e kandidatëve të PLL për deputetë të LZHK, me nga 3 kandidatura alternative për çdo zonë, brenda muajit shkurt 2005, si dhe ngritjen dhe funksionimin e nëndegëve në njësitë ku aktualisht ato nuk funksionojnë.

Në fund të fjalës së tij, z.Kamberi vlerësoi cilësinë e debatit dhe frymën konstruktive në Komitetin Drejtues, si shprehje e demokracisë së brendshme, njëkohësisht edhe si konfirmim i përmirësimit cilësor të punës dhe lidershipit të partisë në Degën më të madhe të vendit.

Në fund të takimit, të gjithë drejtuesit e pranishëm morën angazhime për të përmbushur detyrat e lëna pa zbatuar dhe për detyrat e reja që dolën nga kjo mbledhje e rëndësishme.

Korresp i "Atdheu"

DEBATI/Në mbrojtje të monarkisë (3)

Lidhja e fortë ndërmjet fesë dhe monarkisë

Nga Alan Goudman, SHBA

vijon nga numri i kaluar

Qysh kur Shahun e Iranit e përmbysën më 1979, liderët e republikës islamike që i zunë vendin, kanë kryer shumë më tepër dhunime të të drejtave njerëzore, sesa ka bërë ndonjëherë Shahu. Stalini ka bërë akte të pamëshirshme të panumërta mbi popullin e tij, ndërkaq ai asnjëherë nuk u gjykua për këto. Së fundi kur Timori Lindor votoi në favor të pavarësisë, popullata e tij u bë objekt masakrash të panumërta nga ushtria dhe milicia indoneziane, duke pasur mbështetjen e lidershipit të vendit, të cilët nuk u gjykuan kurrë.

Kur vjen puna për të diskutuar mbi aristokracinë, ne s'na duhet gjë tjetër veçse të hedhim një vështrim pak më të imtësishëm në arsyet përse këta njerëz kanë këto privilegje të dorës së parë. Në një moment të caktuar të së shkuarës, një paraardhës i aristokratëve ka kryer një shërbim të madh, ose në shërbim të sovranit, ose në shërbim të kombit. Për shembull familjet më të vjetra të fisnikërisë angleze rrjedhin prej kalorësve në shërbim të Mbretit Uilliam I, dhe për shkak se e ndihmuan atë të mposhtte Anglinë, këta kalorës u nderuan me titujt e dhënë sëbashku me territore të mëdha tokësore, si shpërblim. Dukët e Marlborough-s njëlloj ia kanë borxh pozitën e tyre dukës së parë, John Churchill-it i cili në vazhdimësi shpartalloi armiqtë e njohur të Britanisë në kontinent (Europë), duke kulmuar me fitoren e tij madhështore në Blenheim për të cilën iu dha një pallat, i cili mban të njëjtin emër. Gjithashtu në të njëjtën mënyrë Artur Ueslej ka krijuar Dukatin e Uellingtonit, për nderim të ndihmës që dha duke shpartalluar Napolonin në emër të vendit të vet, një titull që mbahet prej pasardhësve të tij edhe sot e kësaj dite. Gjithsesi duke u lejuar pasardhësve të atyre njerëzve nderime dhe privilegje të tilla, ne njohim borxhin që u ka kombi ynë atyre ose pasardhësve të tyre. Përderisa këto nderime janë bërë si shpërblime në përputhje me konceptin e meritave, si mund ta dëmtojnë ato shoqërinë tonë? Ne duhet të jemi krenarë për faktin se kemi pasardhës të gjallë të heronjve të atillë mes mjegullnajës sonë, dhe se në një monarki - ne kemi mundësi të shpërblejmë njerëzit që e meritojnë poashtu edhe përmes pasardhësve të tyre, dhe t'u japim shumë më tepër prestigj, sesa mund t'u jepnim ndonjëherë në një republikë.

Kur vijmë te çeshtja e ndjeshmërisë së mbretërorëve për ankesat e të varfërve, unë ndershmërisht e konsideroj këtë tepër absurde. Anëtarët e familjeve mbretërore janë të famshëm për punët e tyre bamirëse, duke qenë autorë të shumë bamirësive në vetë vendet e tyre. Le të theksojmë disa shembuj nga Anglia me të cilat unë jam shumë i njohur, dhe mund të flas me fjalë të shkëlqyeshme për veprat e jashtëzakonshme bamirëse që ka bërë e ndjera princesha Diana, duke përfshirë këtu edhe përqafimin e saj famoz të një të sëmuri rëndë me SIDA, si dhe të lebrozëve, ndërsa pak përpara vdekjes së saj tragjike ajo u angazhua fort në shkatërrimin e minave kundra personit.

Princesha Anna gjithashtu është në krye të shumë iniciativave bamirëse, duke përfshirë kryesinë e Shoqërisë Autistike Kombëtare Britanike, dhe unë jam veçanërisht krenar për publicitetin që ajo krijoi me këtë bamirësi, për shkak se edhe unë vuaj nga Sindroma Aspergeriane (infeksion lëkure, bronkesh ose kockash - shën. i përkth.), një formë e lehtë e Autismit (halucinacionesh). Sovranët bashkë me familjet e tyre janë gjithashtu shumë të njohur për mbrojtjen e nevojave e dhimbjeve të njerëzve, edhe nëse këto veprime do t'u shkaktojnë atyre humbjen e fronit. Kur fermerët britanikë po vuanin pasojat e rënies ekonomike për shkak të lopës së tërbuar dhe, më vonë krizën e "foot & mouth", Princi Charles foli hapur e fort për ankesat e tyre, por ndërkaq për këto protesta ai ndezi kundërshtimet e kritikëve, të cilët thanë se një mbretëror nuk ka të drejtë as të shprehë në publik pikëpamjet e tij të njohura. Perandori i fundit i Brazilit Pedro II kundërshtoi natyrën shtypëse të skllavërisë dhe, gjatë mbretërimit të tij të gjatë, ai gradualisht e hoqi atë, deri në anullimin total të saj më 1888. Ndërkaq si shpërblim ai mori përmbysjen me grusht shteti, që u pasua nga shpallja e republikës, megjithëse gëzonte një reputacion të shkëlqyeshëm si një sundimtar i mirë dhe i ndershëm, i cili i solli begati dhe stabilitet vendit të vet! Kur mori fronin ndërsa ishte veç një djalë i ri, mbreti Michael i Rumanisë u gjend në një situatë të vështirë, vendi i tij sundohej nga diktatori pronazist Ion Antonescu, i cili e mbajti mbretin si një të burgosur virtual në pallatin e tij. megjithatë mbreti Michael u tregua i aftë gjejë mbështetjen e nevojshme që me rastin e parë ta rrëzonte Antonescu-n, mbas së cilës ai të restauronte kushtetutën demokratike të vendit. Megjithë veprimet e tija heroike, ai u detyrua me forcë të abdikonte dhe të largohej në mërgim prej një grusht-shteti të komunistëve. Edhe njëherë ne shohim se akuzat që ngrihen mbi integritetin e sovranëve janë tërësisht të pabaza.

***

Së fundi, argumenti im final ka të bëjë me autoritetin fetar që ka një monark. Në botën perëndimore morali i jetës së përditshme fokusohet në parimet e Biblës, e cila është padyshim pro monarkisë nga pozicioni që mban. Zoti portretizohet si sundues i të gjithë universit si një mbret, që posedon njohje të pakufishme të të gjitha gjërave. Kur erdhi puna që të zgjedhë një formë qeverisëse për popullin e tij të Izraelit, ai zgjodhi ngritjen e një monarkie për ta, në vend se të zgjidhte një republikë, për shkak se kjo është forma qeverisëse njerëzore më e afërt me Atë vetë. Në të vërtetë Jezu Krishti është një pasardhës direkt i familjes mbretërore izraelite, për të cilin bibla thotë se jo vetëm që erdhi për të shlyer mëkatet e rodit njerëzor, por që gjithashtu një ditë ai do të sundojë mbi tokë si një mbret i përjetshëm. Qysh prej kohës së Perandorisë Romake, Papa ka vepruar si një lider shpirtëror për kishën katolike, duke e bazuar autoritetin si një përfaqësues i Jezusit në tokë. Për shumë shekuj Papa ka sunduar gjithashtu si një mbret de fakto, fillimisht mbi Shtetet e Papatit dhe në kohët më të vona, mbi qytet-shtetin e Vatikanit. Edhe nëse e përjashtojmë biblën nga kjo tablo, në shohim një traditë mbretërore në të gjithë botën, ku monarkët kanë luajtur një rol qendror në fe, madje edhe sot. Për shembull ne kemi Dalai Lama-n e Tibetit, i cili shërben jo vetëm si një lider fetar, por gjithashtu si një mbret me të drejta të plota, edhese jeton në mërgim. Deri në Luftën e Dytë Botërore Perandori japonez adhurohej gjithashtu si një Zot i gjallë (në tokë); në të vërtetë kësisoj kanë qenë edhe faronët e Egjiptit të lashtë. Në një mënyrë të ngjashme edhe khalifët që pasuan Muhamedin, si prijësi i tyre shpirtëror, sunduan gjithashtu si mbretër. Mbas disa kohësh ky post u mor prej shtëpisë mbretërore Otomane, e cila e mbajti atë deri sa u anulluan në fillim monarkia, pastaj edhe khalifati respektivisht më 1923 dhe 1924. Në fakt ka edhe sot e kësaj dite familje që pretendojnë se janë pasardhëse të Profetit musliman, të cilat janë sot në pushtet, kështu ne shohim se monarkia dhe fetë më të mëdha të botës janë të gërshetuara mjaft fort. Për ata që besojnë në Zotin e plotfuqishëm, duket se me këto ai po përpiqet të na tregojë diçka.

***

Në një përmbledhje të fundit në shohim se akuzat e republikanistëve janë jo vetëm të paqendrueshme e false, por se çeshtja e monarkisë si një regjim më i mirë qeverisjeje, është shumë e fortë e dërrmuese. Ndërkaq është e vërtetë se kanë ekzistuar sovranë të këqinj sëbashku me presidentë të këqinj, por ndërkaq ne kemi shumë më tepër udhëheqës të këqinj republikanë, të cilët kanë bërë shumë më tepër akte mizore. Në një sistem mbretëror, edhe nëse monarku jep një shembull të keq, ky person është i kushtëzuar nga tradita, e cila nëse thyhet siç e kemi parë, mund të shpjerë në zëvendësimin e tij me një person më të aftë. Në një republikë, përkundrazi presidentët mund të bëjnë shumë të këqija, dhe ndërkaq shumë shpesh ata janë të aftë të kalojnë jetën e tyre, pa qenë kurrë të ndëshkuar, siç kemi parë me Stalinin. Për shkak se një mbret apo mbretëreshë e merr të drejtën e postit të tij qysh kur lind, dhe ndërkaq mësojnë për shumë e shumë vite se si t'i bëjnë detyrat e tyre sa më mirë, ata kanë më pak gjasa të bien në korrupsion, i cili siç e shohim është një gjë e brendshme (inherente) e sistemit republikan. Në të kundërt një president jo vetëm duhet të mësojë gjatë vitit të parë në pushtet se si ta bëjë tamam detyrën e tij, prandaj çdo vendim që ata marrin është jo vetëm i molepsur (i qelbur) si rezultat, por ndërkaq në rastin më të mirë ata përfaqësojnë një maxhorancë të publikut, me një opozitë të rëndësishme në minorancë, ndaj dikuj që duhet të përfaqësojë të gjithë popullin. Kjo është një pikë tjetër force e monarkisë, sepse siç e kemi parë në disa raste kurajoze, një sovran jo vetëm se është i aftë të përfaqësojë me të vërtetë gjithë popullin, por është në gjendje të veprojë në emër të kombit kur paraqitet nevoja. Kur vjen puna te stili i tyre i jetesës ne shohim se monarkët marrin shumë më pak nga shteti sesa supozohet shpeshherë, - ndërkohë që njëherazi mbretërorët shpesh tregojnë një dhembshuri të madhe ndaj popullit të vet, duke përfshirë të varfrit, - unë dyshoj se shumë liderë republikanë nuk mund të lavdërohen për një gjë të tillë. Ne shohim gjithashtu një traditë të madhe të natyrshme në ceremonitë dhe salltanetet e një monarkie, e cila shërben për të nderuar trashgiminë e madhe kulturore të institucioneve të shtetit, në një mënyrë shumë më të dinjitetshme sesa mund të bëhet në një republikë. Në një mënyrë të ngjashme ne shohim të njëjtën simbolikë të pasur në demonstrimin e nderimeve në sistemin monarkik, ku edhe njëherë jo vetëm se një person mund të nderohet në një mënyrë shumë më dinjitoze për shërbimet që ka bërë, por në një monarki, në mënyrë unike, po ashtu, nderohen edhe pasardhësit e tij. Ne kemi parë poashtu edhe vlerën fetare të mbretërisë rreth e qark botës për të gjitha religjionet e mëdha, por më e rëndësishmja e të gjithave është stabiliteti i madh që i sjell një sovran popullit të vet. Pikërisht për këtë dhe për shumë arsye të tjera unë e quaj veten me krenari - një monarkist - dhe shpresa ime e sinqertë është që po për këto arsye, sa më shumë njerëz të vijnë në këtë rrugë arsyetimi. Zoti e bekoftë Mbretëreshën!

Marrë nga

http://www.angelfire.com/in3/theodore/opinion/articles/goudman2.html

Përktheu nga anglishtja Neritan Kolgjini

Polemikë me z.Kastriot Myftaraj rreth shkrimit "Zogistëve u hyn paniku nga zbulimi i të vërtetave(5)

1920, roli i Ahmet Zogut në Luftën e Koplikut

nga Astrit Kola

vijon nga numri i kaluar

Qeveria e Durrësit - qeveri e tradhtisë

Ju z.Myftaraj shkruani: "Sa për praktikat e dhunshme për arritjen e qëllimeve politike, njerëzit e Klikës dhe Partisë Popullore nuk filluan t'i përdorin në 1924, por që në 1919-1920, kur përdorën atentatet politike për të rrëzuar Qeverinë e dalë nga Kongresi i Durrësit, që nuk qe më pak legjitim se Kongresi i Lushnjes...".

Ju nuk sillni asnjë fakt për të vërtetuar "praktikat e dhunshme të Klikës dhe Partisë Popullore" gjatë viteve 1919-1920. Por nëse të tilla quani hedhjen poshtë të vendimeve të Qeverisë së Durrësit, ky është veprimi më atdhetar i Klikës, e cila abrogoi me përbuzje vendimet tradhtare të Kongresit dhe Qeverisë së Durrësit, që, nën egjidën e "Protektoratit ndërkombëtar", pasi i falën Vlorën Italisë, flakën në hendek Aktin e Shenjtë të Shpalljes së Pavarësisë, të cilin Konferenca e Ambasadorëve, në mbledhjen e 20 Dhjetorit 1912, e konsakroi ndërkombëtarisht tek e shpalli Shqipërinë Shtet të Pavarur, Sovran dhe Neutral, nën sigurimin e përbashkët të Fuqive të Mëdha, dhe për çka autorizoi bash Komisionin e Kontrollit për administrimin e Shtetit Shqiptar...

Pikërisht këtu, pra tek Pavarësia dhe njohja e saj, z.Myftaraj, e kanë burimin dhe frymëzimin qëndrimet e prera të Zogut në Kongresin e Lushnjes, për hedhjen poshtë të vendimeve të Qeverisë tradhtare të Durrësit!

Jo z.Myftaraj! Qëndrimet e Zogut në Lushnje dhe veprimet e tij kundër serbëve, italianëve dhe grekëve, gjatë periudhës së ushtrimit të postit të ministrit të Brendshëm, hedhin poshtë pohimin tuaj për "ligjshmërinë" e Kongresit dhe Qeverisë së Durrësit.

Kongresi i Durrësit nuk u zhvillua me delegatë nga të gjitha trojet shqiptare, dhe promovoi një qeveri të "Përkohshme". Kjo qeveri proitaliane, u ndërtua si antipod i qeverisë proserbe të Selanikut me kryeminstër Esat Pashë Toptanin, e cila mbështetej nga Serbia dhe Franca.

Nacionalistët shqiptarë me në krye Zogun, me vendimet e Kongresit të Lushnjes dhe formimin e Qeverisë legjitime të dalë prej tij, neutralizuan dhe skartuan politikisht dy krijesat monstra proitaliane e proserbe të Durrësit dhe Selanikut, bashkë me planet e padronëve antishqiptarë që qëndronin pas tyre, që i frymëzonin e financonin.

Edhe më vonë, vendosmëria e Zogut për luftë pa kompromis, në postin e komandantit të operacioneve ushtarake antiserbe të Krahut Lindor në Veri të vendit, (krahas komandantit tjetër, Bajram Currit - komandant i Krahut Perëndimor) - hedh poshtë aluzionin tuaj për takim në Beograd dhe marrëveshje të Tij me serbët.

Po përse duhet të besojmë në shpikjen tuaj të marrëdhënieve të Zogut me serbët, apo sepse Zogu i vrau dhe i sakatoi serbët në të gjitha betejat!!!

Qeveria e Durrësit, si qeveri e tradhtisë, bashkë me delegacionin e tradhtarëve që dërgoi në Paris, (gjoja për të mbrojtur të drejtat e Shqipërisë), ushqeu me argumenta "diplomatikë" Serbinë dhe Francën për të mbajtur padrejtësisht në Shqipëri trupat serbe, deri në coptimin e saj.

Lidhur me këtë situatë të turpshme që antishqiptarët franko-serbë, të ndihmuar edhe nga tradhtarët shqiptarë, krijuan në Lidhjen e Kombeve, Mit'hat Frashëri shkruan: "Spalajkoviç, delegat i Serbisë në Lidhjen e Kombeve, deklaroi më 26 shtator 1921..., 'se ushtria serbe qëndron në Shqipëri sipas urdhërit të gjeneralit Franchet d'Espery, (francez), komandant i vjetër i ushtrisë Lindore (të Antantës - A.K.)', dhe se 'nuk do të lëvizë prej andej pa një urdhër tjetër!!!"

"Delegati i Francës, senatori Reynald, nuk e ka denoncuar këtë deklaratë kaq të paturpshme...".

Kongresi i Lushnjes shpëtoi Shqipërinë

Ju z.Myftaraj duhet ta dini se ishte pikërisht Zogu që, në bashkëpunim me atdhetarët me të cilët kish tentuar të realizonte Kongresin e Elbasanit, tashmë vendosi të bëjë një të tillë Kongres Kombëtar në Lushnje, për vazhdimin dhe konsakrimin e vendimeve shpëtimtare të Kongresit të Pavarësisë të 28 Nëntorit 1912.

Pasi lajmëroi patriotët shqiptarë dhe pasi vendosi që Kongresi i Lushnjes të bëhej me shpejtësi, brenda tre javësh, Zogu menjëherë shkoi në Mat, ku rrufeshëm organizoi forcat e armatosura, me të cilat do të marshonte drejt Lushnjes dhe do të mbronte Kongresin.

Tashmë për Zogun ishte e qartë se, pa një vendim dhe veprim politik të menjëhershëm, rrezikoheshin të coptoheshin edhe trojet e mbetura nga Konferenca e Londrës e vitit 1913.

Që në fillim Zogu bëri të ditur se nuk do t'i njihte kurrfarë autoriteti Qeverisë së Përkohshme të Durrësit, e jo më të njihte vendimet e saj për t'i lënë Italisë Vlorën dhe për ta bërë Shqipërinë Protektorat Ndërkombëtar, në një kohë që LPB kishte mbaruar; grekët mbanin Korçën e Gjirokastrën, italianët Vlorën dhe ultësirën bregdetare, ndërsa serbët kishin pushtuar Veriun dhe synonin të merrnin Shkodrën.

Në këtë sipërmarrje madhore Zogu u mbështet tek anëtarët më nacionalistë të Krahu Kombëtar.

Sejfi Vllamasi është i pasaktë kur thotë se "Zogu qysh në 1917 ka qenë në bashkëpunim me organizatën 'Krahu kombëtar'."

(S.Vllamasi, f. 173.).

Sipas ambasadorit amerikan në Shqipëri, gjatë viteve 1930-1935, (cituar në librin "Mbreti Zog kallxon historinë", botimi i parë i vitit 1993), Ahmet Zogu hyri në "Krahu Kombëtar" në fund të vitit 1921, pasi neutralizoi me kosto minimale kryengritjen e Mirditës, pak para se të shpërthente rebelimi i Dhjetorit. Pra, ju gaboni përsëri z.Myftaraj, kur shkruani se "Zogu hyri në politikën shqiptare si anëtar i Klikës, e cila qe krijuar në vitin 1914 me synimin për të sunduar Shqipërinë".

Në mesin e vitit 1920, karriera e Zogut kulmoi me arritjet e shkëlqyera në postin e ministrit të Brendshëm, ku u emërua për meritat e tij të mëparshme dhe si komandanti ushtarak që mbrojti Kongresin me matjanët e tij, dhe aspak për shkak të "aderimit të tij tek Krahu Kombëtar që në vitin 1917". Kësisoj, nuk kemi arsye të besojmë pohimin tuaj se "kontaktin e Ahmet Zogut me Klikën e ka bërë Faik Konica në vitin 1917", pasi ju nuk servirni ndonjë provë për këtë pohim.

Kontributet nacionaliste të "Klikës" në Kongresin e Lushnjes

Ju z.Myftaraj shkruani: "Historia se Ahmet Zogu, në moshën 24 vjeçare, në janar 1920, zbriti në Lushnjë për t'i hyrë sfidës së ndërtimit të shtetit modern shqiptar, është një mit historik, një përrallë e bukur...".

Eshtë e drejta juaj të mendoni kështu, ndonëse parashtrimi i mëposhtëm vërteton të kundërtën e konkluzionit tuaj!

Organizata "Krahu Kombëtar", apo "Klika", do të ishte faktori kryesor në organizimin dhe vendim-marrjen shpëtimtare të së Djathtës shqiptare në Kongresin famëmadh të Lushnjes. Qysh më 31 dhjetor 1919, në Lushnje u mblodh një komision organizator i Kongresit, i cili, ditën e dytë të mbledhjes së tij, formuloi thirrjen dhe programin, që ua dërgoi të gjitha bashkive të vendit, duke shpallur si qëllim kryesor "Sigurimin e Bashkimit Kombëtar". Në këtë mënyrë filloi edhe zgjedhja e delegatëve.

Qeveria e Durrësit u përpoq ta prishte këtë kongres, që kur mori vesh lajmin për zhvillimin e tij. Mirëpo, nga 13 anëtarët e saj, vetëm Fejzi Alizoti gjendej në Durrës, ndërsa Myfit Libohova, Petro Poga, Mustafa Kruja dhe Sami Vrioni, ndodheshin në krahinat e tyre.

Pjesa tjetër ndodhej në Paris, në përbërje të delegacionit zyrtar pranë Konferencës së Paqes.

Alizoti, me anë të një letre dërguar inspektorit të Përgjithshëm të Qeverisë së Durrësit në Lushnje, zotit Avni Dabulla, më 6 janar 1920 e porosiste atë të merrte masat e duhura për pengimin dhe mosmbajtjen e Kongresit.

("Dokumente e materiale historike...", Tiranë 1959, dok. nr.11, faqe 12).

Suksesi i Qeverisë së dalë nga Kongresi i Lushnjes, i siguroi një vazhdimësi politike Krahut Kombëtar. Organizata do të hynte fuqishëm në zgjedhjet e para në vend, duke fituar një shumicë deputetësh. Me fillimin e jetës parlamentare, më 24 prill 1921, brenda radhëve të Këshillit Kombëtar, organizata formoi Partinë Popullore.

Parashtrimi i mësipërm dëshmon njëmend rolin vendimtar të "Krahu Kombëtar" në shpëtimin e fateve të vendit, dhe kjo është kryevepra e këtyre atdhetarëve të mëdhenj, që organizuan dhe realizuan me sukses Kongresin e Lushnjes dhe vendim-marrjen e jetësimin e saj në qeverisjen e mëvonshme. Dhe kjo kryevepër atdhetare kurrsesi nuk është për t'u qortuar, (pra as nga z.Myftaraj). Ajo meriton nderim dhe brerore lavdie, krahas shpëtimtarëve të Atdheut.

E nëse kjo sipërmarrje madhore realizoi njëkohësisht edhe ambicjet për pushtet të këtyre protagonistëve mendjendritur, përfshirë edhe Zogun, kjo nuk përbën kurrfarë sakrilegji.

Në politikë, dhe në çdo fushë të jetës shoqërore, është e natyrshme dhe e nënkuptuar ambicja për të bërë karrierë. Madje ajo është stimuli dhe mekanizmi më i përkryer, e askush nuk di të na thotë ndonjë tjetër mekanizëm më "human" apo më të "moderuar". Ndërsa principet e pastra, (ose jo) dhe rrugët e mënyra e realizimit (të ndershme, ose jo), janë problem tjetër. Por në të gjitha rastet, "kuti matës" është efektiviteti dhe rendimenti i punës shoqërore, pra ndikimi për zhvillimin dhe prosperitetin e vendit, gjithmonë duke patur si pikë referimi dhe Yll Polar interesat e shoqërisë, Atdheut dhe Kombit. Politika, shoqëria dhe koha bëjnë bilancin e arritjeve apo dështimeve, e nëse ai rezulton tejet pozitiv, sikundër "bilanci" i kontributeve madhore të Ahmet Zogut, atëherë, lavdia dhe piedestalet janë të merituara.

Ja vendimet shpëtimtare të Kongresit të Lushnjes

1.Kongresi nxori jashtë ligjit Qeverinë tradhtare të Durrësit dhe abrogoi të gjitha ligjet dhe vendimet e saj në dëm të interesave kombëtare.

2.Hodhi themelet kushtetuese të Shtetit të ri Shqiptar, të Pavarësisë dhe tërësisë së tij territoriale, ashtu sikundër u vendos në Kuvendin e Pavarësisë më 1912.

3.Statuti Themelor i Shtetit Shqiptar, i miratuar në këtë kongres, përcaktonte që Shqipëria të kishte si formë regjimi Monarkinë kushtetuese. Deri kur shqiptarët të zgjidhnin vetë Mbretin e tyre, të drejtat dhe atributet e tij do t'i ushtronte Këshilli i Lartë i Regjencës, i përbërë nga 4 regjentë, të zgjedhur nga Asambleja e Kongresit.

4.Kongresi miratoi 4 regjentët, që ishin Monsinjor Luigj Bumçi, Aqif Pashë Elbasani, Abdi bej Toptani dhe Dr. Mihal Turtulli.

5.Këshilli i Lartë i Regjencës emëroi Qeverinë e re me kryeministër Sulejman Delvinën, ministër të Jashtëm Mehmet Konicën dhe ministër të Brendshëm Ahmet Zogun.

6.Kongresi e shpalli Tiranën kryeqytet të Shqipërisë.

Një nga vendimet më të rëndësishme të këtij kongresi ishte ai i ndërmarrë në fushën e politikës së Jashtme, për dërgimin e një delegacioni në Konferencën e Paqes në Paris, për të mbrojtur me Ekskluzivitet të Drejtat Sovrane të Popullit shqiptar.

Teksti i protestës që delegacioni do të parashtronte në Konferencën e Paqes, u hartua nga Ahmet Zogu dhe ishte si më poshtë vijon: "Asambleja Kombëtare Shqiptare e mbledhur në Lushnje, proteston kundër vendimit, i cili dënon një shtet neutral si Shqipëria, një nga kombet më të vjetra të Europës, që të kënaqë orekset imperialiste të qeverive të vendeve fqinje. Kjo Asamble kërkon njohjen e një Pavarësie të plotë të Shqipërisë, me kufij etnikë e natyralë shqiptarë, të tillë që të riparojnë padrejtësitë që i janë bërë asaj nga Kongresi i Berlinit i vitit 1878 dhe Konferenca e Ambasadorëve e vitit 1913. Asambleja Kombëtare ka vendosur të mos pranojë asnjë mandat ose protektorat të huaj në Shqipëri, dhe s'ka pretendim tjetër veçse atij që Shteti e Kombi Shqiptar të mbeten në vendin që u takon në gadishullin e Ballkanit, duke u dhënë fund, njëherë e mirë, mizorive të cilave u është ekspozuar nga jashtë, si dhe të jetojë në paqe e harmoni me fqinjët. Shqiptarët janë gati të bëjnë çdo sakrificë, bile të derdhin edhe pikën e fundit të gjakut kundër çdo vendimi që do të vinte në rrezik Pavarësinë dhe tërësinë e tyre kombëtare".

Ku janë interesat serbe këtu z.Myftaraj!? Apo mos vallë Zogu mori në Serbi tezat për Shqipërinë etnike në kufinjtë e vitit 1978, për t'i inkorporuar në deklaratën dërguar Konferencës së Paqes në emër të shtetit, popullit dhe Kombit shqiptar!!!

Para se Kongresi të mbyllte punimet, Këshilli i Lartë i Regjencës vendosi dhe urdhëroi që Ahmet Zogu të shkonte në Tiranë për të vendosur rendin dhe stabilizuar qeverinë e re.

Kur qeveria kombëtare u vendos në Tiranë, kishte pushtet vetëm në territorin midis luginave të lumenjve Vjosë dhe Mat. Korça, Pogradeci dhe Shkodra ishin nën sundimin ushtarak francez. Viset e bregut të Drinit, gjenerali francez Fransua d'Esperi ua kish dorëzuar serbëve, pas largimit të ushtrisë së mundur austriake. Prefekturat e tjera ishin nën sundimin ushtarak të Italisë, përfshirë Vlorën. Një pjesë e Jugut të vendit ishte nën sundimin grek. Ushtria dhe xhandarmëria nuk ekzistonin dhe mungonin totalisht armët, municionet veshmbathjet, ushqimet dhe mjetet financiare për të organizuar Forcat e armatosura Kombëtare, që do të drejtoheshin nga Ahmet Zogu.

Gjatë 293 ditëve që Zogu mbajti postin e ministrit të Brendshëm, organizoi ushtrinë dhe xhandarmërinë, duke vendosur totalisht rendin dhe qetësinë. Më 20 shkurt 1920, Zogu mori në dorëzim arkivën e Qeverisë së Durrësit dhe në mars të atij viti prapësoi serbët dhe hyri në Shkodër, nga e cila po largoheshin trupat franceze të gjeneralit De Fortu. Krahinat e Korçës dhe Gjirokastrës ishin vendosur nën autoritetin e Qeverisë Kombëtare të Tiranës.

Në korrik të vitit 1920, i vendosur për të larguar me çdo kusht ushtritë e huaja nga Shqipëria, (konform vendimeve të Kongresit të Lushnjes), Zogu ideoi çlirimin e Vlorës nga ushtria italiane.

Pas ultimatumit të famshëm dhe refuzimit të Piaçentinit, Vlora u muar me sulm të koordinuar të ushtrisë shqiptare dhe vullnetarëve popullorë më 22 korrik 1920. Paskëtaj, trupat italiane brenda 10 ditëve u larguan drejt Italisë, çka shënoi edhe largimin përfundimtar të ushtrive pushtuese nga territori administrativ shqiptar.

Më 2 gusht 1920, me një protokoll dypalësh u konsakrua njohja nga Italia e kufinjve shqiptarë të vitit 1913 dhe angazhimi italian për të përdorur të gjithë influencën në funksion të respektimit të Pavarësisë shtetërore të Shqipërisë.

"Hatëre s'kish në personin e tij (Zogut - A.K.)... Ai që punonte kundër Atdheut, për të ishte armik dhe dënohej pa mëshirë".

(Gazeta "Dielli", Korçë, 24 janar 1921, botuar nga Mihal Grameno.)

Viti 1920 sipas Bernshtajnit dhe Mit'hat Frashërit

Ju z.Myftaraj shkruani se "Klika i dha 24 vjeçarit Ahmed Zogu postin e ministrit të Brendshëm në qeverinë e krijuar në Lushnjë".

Jo z.Myftaraj, ju gaboni kur aludoni se ishte Klika ajo që ia dha si dhuratë Zogut postin e ministrit të Brendshëm. Këtë post Atij ia dha nevoja politike për të stabilizuar shtetin e brishtë shqiptar. Tingëllon absurd aluzioni juaj për dhurime postesh nga ata që e shihnin mirë se cili ishte shpëtimtari i situatës, teksa garantoi me forcën e armëve zhvillimin normal të Kongresit të Lushnjes, ndërkohë që të tjerët kishin ardhur vetëm me duar në xhepa dhe dëshirën e zjarrtë për të bërë Shqipërinë, çka nuk mjaftonte po të mos ishte Ai, të cilit i dhanë shumë më pak sesa meritonte, por gjithsesi i dhanë mbi supe shpresën e shqiptarëve, që vetëm shpatullat e Tij mund ta mbanin e ta jetësonin.

Në veprën "Mbreti Zog kallxon historinë e tij", ish ambasadori amerikan Herman Bernshtajn, u kushton rëndësi të veçantë ngjarjeve të vitit 1920, ku spikat Kongresi i Lushnjes, kontributi i Zogut për organizimin, mbrojtjen dhe vendimet e tij shpëtimtare, si dhe roli i Tij personal në stabilitetin e rendit dhe regjimit të kufinjve shtetërorë konform vendimeve të Konferencës së Ambasadorëve më 1913.

"Zogu me pasuesit e Tij u nis nga Mati për në Lushnjë, duke kaluar midis fuqive ushtarake italiane. Ai komandoi një fuqi prej 2500 vetësh nga Shqipëria e Mesme, dhe bashkë me fuqitë e tjera bëri rrethimin e qytetit.

Lushnja ishte kryeqendra e ushtrive italiane, dhe këto fuqi u përqëndruan mbi këtë qytet për të ndalur mbledhjen e e kongresit atdhetar, por duke druajtur cilësitë luftarake të luftëtarëve matjanë, italianët vendosën se do të ishte punë më e urtë ta linin kongresin të mbaronte punët e tij qetësisht.

Të kënaqur që fuqitë e Zogut, që kishin zënë pozicione strategjike rreth Lushnjës, do të mjaftonin për t'i mbrojtur, delegatët filluan diskutimet për çka do të bënin më vonë. U formua këtu një qeveri provizore dhe Zogu u zgjodh me unanimitet ministër i Punëve të Brendshme, duke e autorizuar të kthehej në Tiranë për të marrë frenat e qeverisë në duart e Ti. Megjithë kundërshtimin Italian, Zogu u nis menjëherë drejt kryeqytetit të ri.

Zogu dhe fuqitë e Tij u ndeshën përballë me fuqitë italiane dhe armët e tyre. Oficeri që komandonte ushtrinë italiane, urdhëroi Zogun të ndalojë marshimin e Tij drejt Tiranës. Zogu e njoftoi oficerin se ai nuk mund të qëndronte dhe të ndalte marshimin e Tij, dhe i tha se, po qe se ka urdhër, le të shtjerë kundër tyre. Oficeri u përgjigj se urdhërat e tij janë që të qëllojë me plumb këdo që do të shikojë se po shkon në Tiranë!

Zogu e këshilloi oficerin italian të çojë në vend urdhërat e marra. Por ai nuk qëlloi kundër fuqive të Zogut dhe ato marshuan drejt Tiranës, ku arritën më 11 shkurt 1920.

Zogu tashmë e ndjente më tepër përgjegjësinë mbi shpatullat e Tij, sepse shqiptarët i mbanin tek Ai të gjitha shpresat për lirinë e tyre.

Duke parë dhe kuptuar mirë rrezikun e madh në të cilin gjendej vendi, Zogu lëshoi një komunikatë për popullin, ku thuhej: "Armiku nuk do të lëvizë më nëpër vendin tonë si nëpër shtëpinë që nuk ka zot; trupat tona do jenë mburoja dhe kështjella që do të përballojë pushkët dhe topat e armiqve".

Në mars 1920, Ahmet Zogu vendosi të marrë Shkodrën e okupuar nga ushtria franceze, për t'ia bashkëngjitur territoreve të administruara nga qeveria dhe shteti i ri shqiptar. Dhe para se francezët t'ua dorëzonin Shkodrën aleatëve historikë, serbëve, Zogu në krye të trupave hyri natën në Shkodër dhe e vuri qytetin plotësisht nën kontroll. Populli e priti me gëzim e hare, sepse e kish shumë frikë pushtuesin serb.

Tashti që viset e Veriut ishin pa të huaj, u bë e mundur të hapej i pari parlament shqiptar më 27 mars 1920.

Këshilli Kombëtar, që përfaqësonte vullnetin e popullit shqiptar, e aprovoi qeverinë e Tiranës dhe tregoi besimin e tij duke deklaruar: "Qeveria e zgjedhur nga vullneti i popullit, me punën e saj energjike dhe patriotike e ka bërë Shqipërinë të lirë, indipendente dhe integralisht si tokë".

Qeveria kish parim të mos i njohë Italisë asnjë autoritet mbi Shqipërinë, ndaj e tërë administrata u muar përsipër nga Qeveria e Tiranës, e cila emëroi autoritetet civile në vend.

Në prill 1920 Gjirokastra, e cila ndodhej nën administrim italo-shqiptar, sipas një marrëveshjeje të fshehtë të bërë në Romë - u muar me forcë nga trupat e Zogut, dhe ushtria italiane, e trembur, ia mbathi drejt Vlorës, qyteti i fundit nën pushtimin e saj.

Duke qenë se delegatët në Kongresin e Lushnjes deklaruan se Shqipëria do të çlirohet nga fuqitë e huaja, Zogu mendoi se ishte koha që të mbushej ky premtim. Ai e dinte se diplomacia s'kishte ç'të bënte në këtë rast, dhe i vetmi mjet ishte fuqia e armatosur dhe lufta. Kësisoj, kur kërkesa për boshatisjen e Vlorës u injorua nga italianët, luftëtarët shqiptarë u lëshuan me fuqitë e tyre kundër qytetit të fortifikuar të Vlorës.

Herman Bernshtain (Ambasador i SHBA në Shqipëri 1930-1935) "Mbreti Zog kallxon historinë e tij", faqe 16-21, Tiranë, botim i vitit 1993.

Ndërsa Mit'hat Frashëri, në veprën ("Fati i Shqipërisë", faqe 164), shkruan: "Të alarmuar, patriotët shqiptarë mbajtën një Mbledhje të gjerë Kombëtare në Lushnje (20 Janar 1920) dhe, megjithë kundërshtimin e italianëve, formuan një qeveri prej 6 ministrash dhe zgjodhën një Këshill të Lartë (Regjenca - shën i A.K.) prej 4 anëtarësh, të cilët duhet të kryenin bashkërisht funksionin e kreut të shtetit; njëkohësisht, 37 delegatë krijuan parlamentin e parë.

Kongresi i Lushnjes është pikënisja e rilindjes së Shqipërisë.

Pika e parë e programit përmbante Integritetin absolut dhe Sovranitetin e Shqipërisë, pa asnjë lëshim nga kufijtë e vitit 1913. Por problemi ishte që ky program të realizohej.

Shkodra vazhdonte të ishte nën një administratë franko-shqiptare, ndërsa italianët e ndjenin veten si në shtëpinë e tyre në Jug. Por në unitetin e territorit të Shqipërisë kishte një mangësi, e shkaktuar nga prania e serbëve në rajonet e Lindjes dhe Veriut...

Serbët kishin deklaruar në Konferencën e Paqes (8 dhe 20 janar 1920), se ishin për një Shqipëri të pavarur, brenda kufijve të vitit 1913. Gjithashtu ata nuk kishin pranuar coptimin e Shqipërisë në shkëmbim të Rijekës (Marrëveshja Llojd Xhorxh-Klemanso-Niti - janar 1920). Por ndërkaq ata nuk pranonin të lironin tokat shqiptare dhe qeveria e Tiranës më kot përpiqej të bindte Beogradin që të tregohej i arsyeshëm. Përkundrazi, serbët e shumëfishuan dhunën ndaj banorëve të zonave të pushtuara; nga shtatori në tetor iu vu flaka 40 fshatrave të Malësisë së Dibrës dhe Lumës, dhe 24 fshatrave të tjerë në Veri të Shqipërisë; 738 njerëz, gra dhe fëmijë, u therën ose u dogjën të gjallë...

Kjo provë e rëndë pati si lehtësim të vetëm pranimin e Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve më 17 Dhjetor 1920...

Ka dy vjet që Shqipëria është bërë faktor paqeje dhe stabiliteti në Ballkan...

(La Paix par le Droit - 17 tetor 1921)

Anëtarët nacionalistë të "Krahu Kombëtar"

Vllamasi shkruan: "Partia Popullore ka qenë grupi parlamentar i Krahut Kombëtar".

(S.Vllamasi: f. 337.)

Anëtarë civilë të Krahut Kombëtar kanë qenë: Eshref Frashëri, Sotir Peci, Aqif Pasha (Biçakçiu), Hoxha Kadri, Ahmet Zogu, Sejfi Vllamasi, Rexhep Mitrovica, Sali Nivica, Qazim Kokoshi, Osman Myderrizi, Ali Begaj, Maz'har Këlliçi, Bajram Fevziu, Sheh Ibrahim Karbunara, Faslli Frashëri, Kolë Tromara, Riza Dani, Maliq Bushati, Xhemal Naipi, Kostaq Kotta, Llano Borshi, Neki Starova, Neki Ruli, Syrja Pojani, Skënder Pojani, Xhevat Korça, Halim Gostivari, Leonidha Frashëri, Bedri Pejani, Salih Vuçiterni, Qemal Mullai, Qamil Bala, Salih Butka, Hasan Qinami, etj.

Nga këta elementë nacionalistë, sipas Vllamasit, nga "Krahu Kombëtar" u larguan Aqif Pasha, Hoxha Kadri, Kostaq Kotta, Riza Dani e Xhevat Korça.

Ndërsa anëtarë ushtarakë të organizatës "Krahu Kombëtar", etiketuar ndryshe "Klika", kanë qenë: Ismail Haki Tatzati, Meleq Frashëri, Preng Jaku, Kamber Sejdini, Ali Shefqeti (Shkupi), Xhavit Leskoviku, Shefqet Korça, Osman Tetova, Ahmet Lepenica, Dhimitër Bala, Koço Muka, Hysni Lepenica, Idriz Dizdari, Ferit Frashëri, Tosun Selenica, Hysen Nikolica, Qani Starja, Ahmet Kajca e Xhemal Malindi (S. Vllamasi, "Ballafaqime...", faqe 340).

Sipas z.Kastriot Dervishi, një dëshmitar tjetër i kohës, Mustafa Kruja, shkruan se "... Krahun Kombëtar e patën formuar disa intelektualë të dalë nga shkolla politike e turqve të rinj (pra shkollë me pikëpamje nacionaliste, gjithmonë nëse z.Myftaraj, apo të tjerë, nuk i konsiderojnë xhonturqit si antinacionalistë apo komunistë). Ata ishin oficerë dhe civilë, të cilët zhvilluan një propagandë intensive kundër qeverisë së Durrësit, duke e quajtur si 'vegël pasive të imperializmës italiane'."

Për Mustafa Krujën, "njerëzit e Krahut Kombëtar ishin ata që u bënë themeluesit e Partisë Popullore, thuajse të gjithë nga Jugu, të paraqitur si 'patriotë e të kulturuar' dhe, nga ana tjetër, 'me ambicje të pafre për pushtet". (Mustafa Kruja "Antologji historike", Elbasan 2001, faqe 294-295).

Kryetari i organizatës në këtë kohë, ishte Eshref Frashëri.

Nga të gjithë këta elementë, (me ndikim të jashtëzakonshëm në zhvillimet e mëvonshme shqiptare), shumica dërrmuese e mbylli jetën me kontribute të mëdha atdhetare, dhe pavarësisht bindjeve dhe lëkundjeve politike, pothuajse të gjithë luftuan deri në fund për Kauzën e Shqipërisë Etnike.

Duke i analizuar gjërat kështu, bie poshtë çdo etiketim i tyre si "prokomunistë"; "bolshevikë"; "marksistë" apo "komunistë", sepse, që të gjitha këto ideologji simotra, e përjashtonin kategorikisht nacionalizmin dhe Kauzën e Shqipërisë Etnike, gjithmonë në interes dhe në emër të "Revolucionit proletar" dhe "Komunizmit internacionalist (pra pa atdhe - A. K.)".

Nëse z.Myftaraj mendon ndryshe, le të na e thotë, me argumenta, dhe është e drejta e tij e pamohueshme të na e thotë, gjithmonë në emër të polemikës që u shërben të gjithëve.

Zogu dhe heroika e "riatdhesimit" të Shkodrës

Në fund të dhjetorit të vitit 1918, ministri i Jashtëm i Italisë, Sonino, i kërkoi Parisit që të ndikonte mbi Beogradin që të tërhiqte trupat serbe nga Peshkopia Hasi dhe Luma, por ministri i Jashtëm i Francës, Pishon, iu përgjigj se "Dispozitat e Traktatit të Londrës nuk ia hiqnin të drejtën serbëve që të pushtonin Shqipërinë e Veriut". Pikërisht këtu e ka zanafillën edhe plani serb për aneksimin e Shkodrës, sidomos pas aneksimit të Rijekës (Fiumes) prej Italisë. Pra Franca inkurajoi haptas Serbinë, që të shpejtonte për të kompensuar territorin e humbur dalmat me Shkodrën shqiptare - kryeqendrën metropolitane të qytetërimit ballkanik, e cila i siguronte Mbretërisë SKS edhe daljen në Adriatik.

Më datë 11 mars 1920, qeveria shqiptare e dalë nga Kongresi i Lushnjes, autorizoi Zogun që të merrte në dorëzim administrimin e qytetit të Shkodrës dhe rrethinave të tij.

Qeveria-Delvina nuk emëroi ndonjë prefekt për Shkodrën. Funksionin dhe zyrën e prefektit në Shkodër e mori ministri i Brendshëm Ahmet Zogu, i cili njëkohësisht u emërua "Guvernator" i Shkodrës.

Zogu emëroi dy zëvendës-prefektë për të kryer detyrën e Prefektit, me kompetenca të plota, e që ishin atdhetarët e njohur Sulço Beg Bushati dhe Shuk Serreqi, ndërsa Bajram Fevziu u caktua këshilltar i Prefekturës së Shkodrës.

Gjatë gushtit të vitit 1920, pas nënshkrimit të Protokollit italo-shqiptar për lëshimin e Vlorës në duart e Qeverisë dhe Shtetit shqiptar, Shkodra mbeti kryeobjektivi i Qeverisë Delvina. Për këtë qëllim, në Shkodër u shpërngul pjesa më e madhe e kabinetit të kryeministrit Delvina, në formën e një ekipi special qeveritar, të drejtuar nga Ahmet Zogu, e në të cilin bënin pjesë Hoxha Kadriu, Sotir Peci, Ndoc Çoba dhe Bajram Curri (asokohe ministër pa portofol).

Me porosinë dhe nën drejtimin e Ahmet Zogut, më 1 gusht, pranë Bashkisë së Shkodrës u krijua Komisioni Përkujdestar i Ushtrive Vullnetare, i cili përbëhej prej 7 vetësh: Musa Juka - kryetar i Bashkisë, Ndrekë Vogli - nënkryetar i Bashkisë, Elez Sokoli, Kolë Çoba, Jonuz Repishti, Lec Boriçi dhe Loro Pistulli. Ky komision, më pas, u zgjerua dhe u shndërrua në një intendencë të rregullt për rekrutimin e luftëtarëve vullnetarë dhe furnizimin e frontit të luftës, qëllim për të cilin edhe u shtua me Pjetër Kokën, Patuk Saraçin, Het Gjyrezin, Zenel Mandiqin, Kolë Gjinajn dhe Halit Rrojin.

Më 12 shkurt 1920, reparte të ushtrisë jugosllave pushtuan Malin e Taraboshit. Duke zotëruar lartësinë e tij pranë qytetit të Shkodrës, serbët siguronin kushte të favorshme për ta sulmuar qytetin. Ndërkaq, në Shkodër ndodhej komanda e forcave aleate, me në krye gjeneralin francez Bardi dë Fortu.

Për qeverinë shqiptare të dalë nga Kongresi i Lushnjës, ishin plotësisht të qarta lidhjet e Parisit me Beogradin, në dëm të sovranitetit të Shqipërisë.

Ministri i Brendshëm Ahmet Zogu, pas bisedimeve me gjeneralin francez, në telegramin e datës 26 shkurt 1920 i kërkoi xhandarmërisë së Shkodrës të ndihmojë popullin për t'u organizuar ushtarakisht dhe për t'u përgatitur për një luftë të ashpër. Me këtë rast, "më 1 mars 1920 Zogu urdhëroi vendosjen në vijën e kufirit të 150 xhandarëve shqiptarë, gati për luftë".

(A.Q.SH Tiranë. Fondi Ministria e Punëve të Brendshme, dosja 115, dokumenti nr. 457).

Me urdhër të Zogut, dy kompani të xhandarmërisë u vendosën në fshatin Kastrat, në veri të qytetit të Shkodrës. Njëherazi me vendosjen e këtyre dy kompanive, Komiteti "Mbrojtja Kombëtare" i krijuar enkas në Shkodër, organizoi dhe nisi për në Kastrat rreth 200 vullnetarë nga malësitë, të armatosur nga shteti. Në drejtim të Shkodrës u nisën edhe disa dhjetëra vullnetarë matjanë, pasues besnikë të Zogut.

Lufta e Koplikut e vitit 1920 dhe roli i Ahmet Zogut

Ju z.Myftaraj shkruani se "Luftën e Koplikut të korrikut 1920, kundër serbëve, për të cilën mburren zogistët, në fakt e kanë komanduar dy burra trima shkodranë, kapiten Taip Shkodra dhe kapiten Hamit Gjylbegu. Zogu erdhi nga Tirana me shumë zhurmë dhe u vendos në selinë e prefekturës në Shkodër, prej ku "drejtonte" operacionin. Ai nuk shkoi në fushëbetejë".

E vërteta e bazuar në dokumenta arkivore, flet krejt ndryshe z.Myftaraj. Ja çfarë thonë arkivat:

Në korrik 1920, Beogradi dhe Cetina thurën planin për pushtimin e Shkodrës, që tanimë ishte zbrazur nga ushtritë franceze.

Më 26 korrik malazezët sulmuan në Hot e Grudë, duke vrarë brenda pak minutash 80 burra, duke djegur shtëpitë dhe grabitur bagëtitë".

(Gjon Zeka "Nëpër luftëra, në liri". Tiranë 1932, faqe 19).

Shqiptarët u vërsulën kundër hordhive serbo-malazeze duke i ndjekur ato deri në Tuz.

Në mbështetje të kufitarëve u rrjeshtuan edhe dy kompanitë e xhandarmërisë shqiptare dhe në luftime u vranë dhjetëra ushtarë jugosllavë. Ndërkaq, Zogu organizoi mbrojtjen e Shkodrës me forcat e xhandarmërisë dhe me vullnetarët matjanë.

"Më 27 korrik, tre batalione jugosllave iu drejtuan Kastratit, të cilin e pushtuan pas luftimesh të ashpra. Menjëherë, qindra vullnetarë u armatosën për t'u nisur drejt frontit".

(A.Q.SH Tiranë. Fondi "Komiteti i Kosovës", dosja 14, dokumeni 707).

Zogu e mori situatën në dorë dhe organizoi sëbashku me atdhetarët shkodranë Komitetin "Mbrojtja Kombëtare" dhe më 1 gusht ministri i Brendshëm drejtoi marshimin kundër armikut në tri drejtime, me oficerët Has Ferri, Taip Shkodra, Bajram Hyseni, Zeqir Beqja, Preng Dashi etj..

"Pas disa luftimesh në Vrrakë, ata iu drejtuan Koplikut ku, deri më 5 gusht, u zhvilluan luftime të ashpra.

Me qindra vullnetarë të Shqipërisë së Mesme iu drejtuan Shkodrës. Vetëm në javën e parë të muajit gusht, arritën në breg të Bunës "mbi 300 vullnetarë nga Kruja, Ishmi dhe Shijaku...".

(AQSH Tiranë. Fondi i Min. P. Br., dosja 115, fleta 93, datë 7 gusht 1920).

Më 21 gusht 1920, forcat jugosllave nisën sulmet dhe brenda disa orësh kaluan Qafën e Podgoricës dhe brinjat e Malit të Veleçikut për të dalë në malësitë e Shkrelit. Zogu dërgoi në Shkrel një prej oficerëve më trima, Rexhep Shalën, në krye të 300 vullnetarëve të Shkodrës.

Më 22 dhe 23 gusht, forcat jugosllave zunë vijën: Kastrat-Shkrel-Koplik-Kelmend.

Ndërkohë, qeveria shqiptare vazhdonte traktativat me kancelaritë evropiane, për t'i shpërngulur forcat jugosllave përtej kufirit të vitit 1913, por Beogradi kishte vendosur ta merrte Shkodrën me çdo kusht.

Krerët e Shkodrës, Malësisë së Madhe, e deri ata të viseve përtej kufijve politikë, iniciuan në Postribë një kuvend bese për luftë kundër armikut, duke e shtyrë gjakmarrjen deri në shporrjen përfundimtare të tij nga kufijtë e Shqipërisë. "Në luftime u rrjeshtuan edhe 200 luftëtarë të Gjakovës e Prizrenit, ndërkohë që 260 vullnetarë të tjerë kosovarë qëndronin në gatishmëri në Shkodër dhe prisnin urdhër për t`u nisur drejt frontit".

(A.Q.SH Tiranë. Fondi "Lufta e Koplikut" dosja "Përpjekjet me ushtrinë serbe", faqe 57).

Edhe banorët e malësive të Hotit, Grudës dhe Postribës dhanë një kontribut të çmuar në luftën e Koplikut. Mbi 40 vullnetarë shqiptarë ranë dëshmorë në fushën e betejës dhe gati dhjetë luftëtarë të tjerë, nga radhët e xhandarmërisë dhe njësive kufitare shqiptare.

Ministri i Brendshëm Zogu, jo vetëm në ato ditë, por edhe më pas, në vitet e Monarkisë u përkujdes personalisht për familjet e ushtarakëve të rënë në Koplik.

Ndërkaq, në ditët e para të shtatorit 1920, Zogu urdhëroi dhe komandoi në Koplik goditjen përfundimtare kundër forcave serbo-malazeze.

Të dërrmuar ushtarakisht, më 20 shtator, në qytetin e Shkodrës serbo-malazezët nënshkruan një marrëveshje me qeverinë shqiptare, sipas së cilës trupat jugosllave do të tërhiqeshin menjëherë nga kufijtë politikë shqiptarë.

Në krye të delegacionit serb ishte Neshiqi, ndërsa pala shqiptare përfaqësohej nga Dr. Turtulli dhe Nuri Vila.

Oficerët e ushtrisë shqiptare që luftuan heroikisht në luftën për Shkodër-locen janë: Rexhep Shala, Taip Shkodra, Hamid Gjylbegu (dha dorëheqjen në gusht 1920), Sulejman Fehmiu, Zef Serreqi, Prenk Tushaj, Qamil Kadri (Boksi), Hasan Bushati, Sandër Toska, Padër Cirili (Cani), Abaz Kupi, Ndok Gjeloshi, Sokol Qerimi, Halit Sulejmani, Shaban Bejlegu, Dom Loro Caka, Ndrekë Pepa, Hasan Xherahi dhe Man Hoti, Has Ferri, Bajram Hyseni, Zeqir Beqja, Preng Dashi. Nga këta vetëm disa kanë qenë oficerë të karrierës, të tjerët ishin prijës popullorë, deri edhe klerikë, që u graduan në betejat heroike.

Vijon numrin e ardhshëm

___________________________

PLL organizon një takim me rastin e 109 vjetorit të lindjes Mbretit Zog i Parë

Princi Leka feston me legalistët

"Po përkujtojmë sakrificat e mëdha për të bërë 'një shtet një komb', ashtu siç dëshironte Mbreti Zog, por tashmë nën udhëheqjen e Mbretit Leka në krye të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Ne po synojmë të hyjmë në Europë, por këtë duhet dhe do ta bëjmë duke hyrë si shtet-komb, që jep shpresë për zhvillim për shtetasit e tij dhe për të gjithë bashkatdhetarët, kudo që ndodhen.

Pjesë nga fjala e NT Princ Leka në ditëlindjen e Mbretit Zog

Princ Leka: Në Europë, si shtet-komb

Do të dëshiroja t'ju falenderoj thellësisht nga zemra, në emrin e Mbretit Leka.

Më lejoni të falenderoj në radhë të parë z.Spahiu për këtë ceremoni të mrekullueshme. Ne sot po përkujtojmë e po vazhdojmë punën e Mbretit Zog për një të ardhme më të mirë. Po përkujtojmë sakrificat e mëdha për të bërë 'një shtet një komb', ashtu siç dëshironte Mbreti Zog, por tashmë nën udhëheqjen e Mbretit Leka në krye të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Ne po synojmë të hyjmë në Europë, por këtë duhet dhe do ta bëjmë duke hyrë si shtet-komb, që jep shpresë për zhvillim për shtetasit e tij dhe për të gjithë bashkatdhetarët, kudo që ndodhen.

Unë ju uroj të gjithëve që të ecim në rrugën e Mbretit Zog, dhe me këtë rast uroj një fitore me Mbretin Leka në krye, fitore të cilën ne të gjithë bashkë do ta arrijmë me anë të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Ju faleminderit.

Pjesë nga fjala e kryetarit te PLL z.Eqerem Spahiu në ditëlindjen e Mbretit Zog

Ne kemi simbolin kombëtar Mbretin Leka

Ka popuj dhe kombe që nuk kanë heronj dhe heronjtë e tyre i bëjnë prej balte. Historia e ka sjellë që, në Shqipëri, fatmirësisht, të kemi shumë heronj, por fatkeqësisht, sidomos në sistemin komunist, u hodh shumë baltë ndaj heronjve të vërtetë, dhe më shumë se ndaj kujtdo u hodh mbi Mbretin Zog I-rë, pikërisht ndaj themeluesit të shtetit modern shqiptar.

Mbas ndërrimit të sistemit të kaluar, nga dita në ditë po bie balta e hedhur dhe po del në pah figura e ndritur e Mbretit Zog I-rë.

Janë shkruar me qindra artikuj nga historianë vendas dhe të huaj, janë botuar libra, janë realizuar emisione televizive etj., që shkruajnë dhe flasin për Mbretin Zog I-rë.

Rehabilitimi i figurës madhore të Mbretit Zog I-rë dhe Familjes Mbretërore Shqiptare, po ecën me ritme të shpejta. Në shenjë mirënjohjeje dhe kujtimi, duke respektuar vlerat e Mbretit Zog I-rë, Bulevardet kryesore të Tiranës dhe Shkodrës mbajnë emrin e Mbretit Zog I-rë. Sheshi kryesor i Burrelit mban emrin e Mbretit Zog I-rë.

Populli shqiptar ushqen një dashuri të madhe për Familjen Mbretërore. Kjo u vu re dukshëm në Referendumin e vitit 1997 për formën e regjimit. Për dy vjet në Atdhe, Mbreti Leka I-rë u takua me mijëra shqiptarë, mes tyre politikanë, intelektualë, qytetarë të thjeshtë etj..

Shumica prej tyre i kërkonin Mbretit Leka I-rë angazhimin e drejtpërdrejtë në politikë.

E kush më shumë se Mbreti Leka I-rë ka të drejtën morale të udhëheqë shqiptarët!?

Sikurse jeni në dijeni, Mbreti Leka I-rë ka ndërmarrë dhe drejton LZHK-në, që sigurisht është mirëpritur nga shumica e shqiptarëve.

Eshtë mirëpritur, sepse realiteti shqiptar është shumë i dhimbshëm në të gjitha drejtimet dhe duam ta ndryshojmë atë.

Jo për eufori, por me bindje themi se LZHK-ja në zgjedhjet e ardhme do të fitojë.

Ne do të fitojmë sepse në krye të kësaj Lëvizjeje është Mbreti Leka I-rë, simboli ynë kombëtar.

Pjesë nga fjala e z.Avdi Baleta, politolog e analist

Shqiptarët i janë borxh Mbretit Zog

Shumë evenimente dhe vepra madhore atdhetare, i lidhim me të drejtë me emrin e Mbretit Zog, që natyrshëm zë një vend të veçantë në historinë e Shqipërisë. Lavdia e Tij është e madhe jo sepse e duan dhe e propagandojnë nacionalistët legalistë, monarkistë etj., por sepse emrin dhe veprën madhore të Tij nuk janë në gjendje ta çrrënjosin as kundërshtarët e Tij më të egër, fanolistët komunistë e neokomunistë. Ai mbetet përjetësisht i madh sepse i bëri në mënyrën më të mirë të mundshme detyrat ndaj Atdheut dhe Kombit. Dhe detyra më e vështirë e shtetit shqiptar të asaj kohe, ishte pikërisht rimëkëmbja e konsolidimi i tij pas shpalljes së Pavarësisë më 28 nëntor 1912. Mbreti Zog ndërtoi dhe konsolidoi një shtet model në një vend të vogël, në kushte shumë të vështira.

Mbreti Zog na ka lënë si trashëgimi një model shtetëror të madhërishëm në të gjitha planet, por kryesisht në atë politik. Ai formësoi modelin e paarritshëm me mënyrën sesi ngrihet shteti në kushtet e mjerimit dhe sesi mund të bëhet maksimumi për të mbrojtur interesat kombëtare e dinjitetin e bashkatdhetarëve.

Borxhi që shqiptarët i kanë Mbretit Zog, është përkushtimi, dëshira dhe përpjekja që ata duhet të dëshmojnë e bëjnë për të bërë diçka për Atdheun dhe Kombin, ashtu siç e bëri Ai. Nëse duam që të realizojmë ëndrrën për zgjidhjen e Çeshtjes kombëtare dhe begatimin e Atdheut, duhet të ndjekim rrugën e Mbretit Zog.

PLL organizon një takim me rastin e 109 vjetorit të lindjes Mbretit Zog i Parë

Princi Leka feston me legalistët

Astrit Kola

Paraditën e të shtunës së datës 9 tetor 2004, në sallën kryesore të Muzeut Historik Kombëtar, Dega e PLL Tiranë zhvilloi aktivitetin përkujtimor me rastin e 109 vjetorit të lindjes së shtetarit më të madh shqiptar të të gjithë kohërave, Mbretit Zog I-rë.

Për të përkujtuar këtë eveniment tejet domethënës për nga rëndësia dhe rrezatimi gjithëkohor e politik, kishin ardhur me dhjetëra legalistë, monarkistë e intelektualë të shquar, që kishin tejmbushur si asnjëherë sallën e këtij institucioni. Auditori cilësor, që përfaqësonte elitën intelektuale dhe fisnikërinë e kryeqytetit, dekori imponues e plot shije dhe prania e mediave të shumta - të krijonin përshtypjen e një ambienti festiv, mbarsur me ngjyresa të forta politike e zyrtare.

Në sfondin jeshil, që blatonte një paqe dhe ceremonialitet të përzier me mondanitet mbretëror, ishin vendosur stilema klasike dhe njëkohësisht proverbiale e shqiptarizmës "Atdheu mbi të gjitha", në krah të së cilës ndrinte portreti madhështor i "Profetit" të Kombit, shenjuar nga Zoti si "Shpëtimtar i Atdheut", veshur me granduniformën e ngadhnjyesit Sovran.

Salla e tejmbushur, tek priste me emocion ardhjen dhe vendosjen në tribunën e nderit të personaliteteve të shquar, shpërtheu në ovacione frenetike në çastin kur u shfaqën Princi Leka, i shoqëruar nga kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, nga kryetari i Zyrës së Oborrit Mbretëror z.Fluturak Gërmenji dhe nga sekretari për Burimet Njerëzore pranë PLL e njëkohësisht kryetar i Degës së PLL Tiranë (organizatore e aktivitetit), z.Blerim Kamberi.

Pas vendosjes së përsonaliteteve në podiumin e nderit, me hijeshi dhe stimën karakteristike, z.Spahiu shkoi personalisht, ftoi dhe shoqëroi drejt podiumit pinjollin e shquar të derës martire të Menajve të Lurës, antikomunistin e pamposhtur dhe heroin e burgjeve të diktaturës, anëtarin e kryesisë së Senatit të Veteranëve të PLL z.Ramiz Mena, bashkë me politologun, diplomatin e publicistin e shquar z.Abdi Baleta.

Pas plotësimit të panelit të tubimit me këto dy figura të nderuara, çdo gjë shkoi në vendin e vet dhe ceremonialiteti zyrtar arriti formatin e merituar.

Në këto momente, skulptorja e talentuar, bukuroshja shtatlartë, pinjolle e Toptanajve të famshëm, zonjusha Blerta Toptani, veshur me sqimë dhe shije prej artisteje të figurës, plot sharm dhe delikatesë hapi këtë takim, duke ia dhënë fjalën kryetarit të Degës së PLL Tiranë, z.Blerim Kamberi, fjalën e të cilit e keni të plotë në këtë numër gazete.

Pas z.Kamberi, kumtet e të cilit u pritën me ngrohtësi, e mori fjalën personaliteti më pikant nga të ftuarit e nderuar, oratori impresionant zotëri Abdi Baleta, i cili në sfondin e një qetësie të thellë e filloi ligjëratën e tij, ku ndër të tjera theksoi: "Shumë evenimente dhe vepra madhore atdhetare, i lidhim me të drejtë me emrin e Mbretit Zog, që natyrshëm zë një vend të veçantë në historinë e Shqipërisë. Lavdia e Tij është e madhe jo sepse e duan dhe e propagandojnë nacionalistët legalistë, monarkistë etj., por sepse emrin dhe veprën madhore të Tij nuk janë në gjendje ta çrrënjosin as kundërshtarët e Tij më të egër, fanolistët komunistë e neokomunistë. Ai mbetet përjetësisht i madh sepse i bëri në mënyrën më të mirë të mundshme detyrat ndaj Atdheut dhe Kombit. Dhe detyra më e vështirë e shtetit shqiptar të asaj kohe, ishte pikërisht rimëkëmbja e konsolidimi i tij pas shpalljes së Pavarësisë më 28 nëntor 1912. Mbreti Zog ndërtoi dhe konsolidoi një shtet model në një vend të vogël, në kushte shumë të vështira.

Sot flitet dhe spekullohet shumë me të ashtuquajturin Integrim evropian, por shqiptarët s'kanë nevojë të shkojnë në Evropë, sepse janë në Evropë para Evropës.

Mbreti Zog na ka lënë si trashëgimi një model shtetëror të madhërishëm në të gjitha planet, por kryesisht në atë politik. Ai formësoi modelin e paarritshëm me mënyrën sesi ngrihet shteti në kushtet e mjerimit dhe sesi mund të bëhet maksimumi për të mbrojtur interesat kombëtare e dinjitetin e bashkatdhetarëve.

Borxhi që shqiptarët i kanë Mbretit Zog, është përkushtimi, dëshira dhe përpjekja që ata duhet të dëshmojnë e bëjnë për të bërë diçka për Atdheun dhe Kombin, ashtu siç e bëri Ai. Nëse duam që të realizojmë ëndrrën për zgjidhjen e Çeshtjes kombëtare dhe begatimin e Atdheut, duhet të ndjekim rrugën e Mbretit Zog", - e mbylli ligjëratën e tij, mes duatrokitjesh frenetike, z.Baleta.

Pas tij e mori fjalën drejtori i Departamentit të Historisë pranë PLL, Prof. Dr. Bajram Xhafa, i cili mes emocionesh të natyrshme pas fjalës elokuente të z.Baleta, e pranoi se e kish të vështirë të përkufizonte aq saktë sa parafolësi kontributin madhor të Mbretit Zog, ndonëse foli plot veneracion për figurën e Shtetarit që kish tubuar dishepujt e Tij në atë sallë të vogël, për t'i nxënë të gjithë ata që e kanë patur idhull, e në rrugën e të cilit ecin, tashmë në gjurmët e Prijësit trashëgimtar të Mbretit Zog, NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve.

Fjala e z.Xhafa u pasua nga ajo e sekretarit për Marrëdhëniet me Publikun pranë PLL, analistit dhe publicistit të njohur z.Neritan Kolgjini, i cili bëri një portretizim të mrekullueshëm të figurës madhore të Mbretit të Shqiptarëve, të cilin ai e quajti "Profet dhe Apostull të shqiptarizmës".

Fjala e z.Kolgjini u përcoll me duartrokitje të zgjatura, çka zgjoi emocione të papërmbajtshme tek nënkryetari i Degës së PLL Tiranë, veterani legalist dhe biri i Sulkurtajve martirë të Matit, z.Hamit Kurti, i cili me anë të shpërthimit të tij të sinqertë hodhi superlativa për Mbretin Zog, Mbretin Leka dhe Familjen Mbretërore, të cilat u mirëpritën nga të pranishmit dhe u aprovuan me aplauza të tejzgjatura.

Mes emocionesh tashmë të ndezura, zonjusha Toptani ia dha fjalën kryetarit të PLL z.Spahiu, i cili foli plot ngjyresë dhe me natyrshmëri të spikatur për rolin, figurën dhe kontributin madhor të Mbretit Zog në historinë e shtetformimit shqiptar.

Spahiu, me modesti u shpreh në hyrje të fjalës së tij se "Referuesit shumë qartë dhe saktë, në mënyrë të përmbledhur, folën mbi jetën dhe aktivitetin e Mbretit Zog I-rë, me rastin e 109 vjetorit të lindjes, por të gjithë jemi të bindur se të flasësh për figurën e Mbretit Zog I-rë duhet një kohë shumë e gjatë. Ka popuj dhe kombe që nuk kanë heronj dhe heronjtë e tyre i bëjnë prej balte. Historia e ka sjellë që, në Shqipëri, fatmirësisht, të kemi shumë heronj, por fatkeqësisht, sidomos në sistemin komunist, u hodh shumë baltë ndaj heronjve të vërtetë, dhe më shumë se ndaj kujtdo u hodh mbi Mbretin Zog I-rë, pikërisht ndaj themeluesit të shtetit modern shqiptar. Mbas ndërrimit të sistemit të kaluar, nga dita në ditë po bie balta e hedhur dhe po del në pah figura e ndritur e Mbretit Zog I-rë."

Më tej z.Spahiu tha se "Janë shkruar me qindra artikuj nga historianë vendas dhe të huaj, janë botuar libra, janë realizuar emisione televizive etj., që shkruajnë dhe flasin për Mbretin Zog I-rë. Rehabilitimi i figurës madhore të Mbretit Zog I-rë dhe Familjes Mbretërore Shqiptare, po ecën me ritme të shpejta. Në shenjë mirënjohjeje dhe kujtimi, duke respektuar vlerat e Mbretit Zog I-rë, Bulevardet kryesore të Tiranës dhe Shkodrës mbajnë emrin e Mbretit Zog I-rë. Sheshi kryesor i Burrelit mban emrin e Mbretit Zog I-rë.

Populli shqiptar ushqen një dashuri të madhe për Familjen Mbretërore. Kjo u vu re dukshëm në Referendumin e vitit 1997 për formën e regjimit. Si dhe në ceremoninë mortore të lamtumirës së fundit për Nënën Mbretëreshë Geraldina dhe Mbretëreshën Suzana.

Kuvendi i Shqipërisë ka nderuar me një minutë heshtje në kujtim të Nënës Mbretëreshë Geraldina dhe Mbretëreshës Suzana. Kreu i shtetit z.Alfred Moisiu, e ka dekoruar Nënën Mbretëreshë Geraldina me Urdhërin e Lartë "Nënë Tereza". Shumë këshilla bashkish dhe komunash, e kanë shpallur Nënën Mbretëreshë Geraldina, "Qytetare Nderi".

Kthimi i Familjes Mbretërore më 28 qershor 2002, nuk ishte thjesht një kthim fizik, por ishte edhe një kthim shprese për shqiptarët."

Pastaj z.Spahiu theksoi se "Për dy vjet në Atdhe, Mbreti Leka I-rë u takua me mijëra shqiptarë, mes tyre politikanë, intelektualë, qytetarë të thjeshtë etj.. Shumica prej tyre i kërkonin Mbretit Leka I-rë angazhimin e drejtpërdrejtë në politikë. E kush më shumë se Mbreti Leka I-rë ka të drejtën morale të udhëheqë shqiptarët!?"

Në fund Spahiu theksoi se "Sikurse jeni në dijeni, Mbreti Leka I-rë ka ndërmarrë dhe drejton LZHK-në, që sigurisht është mirëpritur nga shumica e shqiptarëve. Eshtë mirëpritur, sepse realiteti shqiptar është shumë i dhimbshëm në të gjtiha drejtimet dhe duam ta ndryshojmë atë. Kuptohet se PLL është pjesë integrale dhe e qenësishme e LZHK-së. Kemi deklaruar që në dispozicion të LZHK-së kemi vënë gjithçka, por mbi të gjitha kemi vënë idealizmin tonë. Jo për eufori, por me bindje themi se LZHK-ja në zgjedhjet e ardhme do të fitojë. Ne do të fitojmë sepse në krye të kësaj Lëvizjeje është Mbreti Leka I-rë, simboli ynë kombëtar!" e mbylli fjalimin kryetari i PLL fjala e të cilit u duartrokit gjatë nga të pranishmit.

Pas kryetarit të PLL, menjëherë sapo zonjusha Toptani përmendi emrin e Princit Leka, shpërthyen duartrokitje të cilat e shoqëruan atë gjatë gjithë intervalit kohor që nga nisja drejt foltores e deri në shqiptimin e fjalëve të para. Tejet i emocionuar, me timbër të ngrohtë e theks të veçantë, Princi Leka shqiptoi fjalë zemre që përcollën kumtin e një pinjolli e trashëgimtari dinjitoz, respekti dhe simpatia për të cilin ka ngërthyer gjithë zemrat shqiptare. Mesazhet e Tij plot hijeshi e solemnitet, përcillnin veneracionin e thellë për veprën e ndritur të gjyshit, bashkë me zotimin për të ecur nën shembullin dhe rrugën e ndritur që Ai la pas e projektoi për të gjithë shqiptarët atdhetarë.

Ndërmjet të tjerash ai theksoi se "Do të dëshiroja t'ju falenderoj thellësisht nga zemra, në emrin e Mbretit Leka. Më lejoni të falenderoj në radhë të parë z.Spahiu për këtë ceremoni të mrekullueshme. Ne sot po përkujtojmë e po vazhdojmë punën e Mbretit Zog për një të ardhme më të mirë. Po përkujtojmë sakrificat e mëdha për të bërë 'një shtet një komb', ashtu siç dëshironte Mbreti Zog, por tashmë nën udhëheqjen e Mbretit Leka në krye të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Ne po synojmë të hyjmë në Europë, por këtë duhet dhe do ta bëjmë duke hyrë si shtet-komb, që jep shpresë për zhvillim për shtetasit e tij dhe për të gjithë bashkatdhetarët, kudo që ndodhen," tha Princi Leka. Më tej ai u shpreh se "Unë ju uroj të gjithëve që të ecim në rrugën e Mbretit Zog, dhe me këtë rast uroj një fitore me Mbretin Leka në krye, fitore të cilën ne të gjithë bashkë do ta arrijmë me anë të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar."

Në fund të fjalës së Lartësisë së Tij, të pranishmit e shpërblyen me duartrokitje të forta e urime zemre, çka e bëri të skuqej fytyrën engjëllore të Atij që një ditë do të mbajë kurorën dhe skeptrin e trashëguar nga Mbreti Zog tek Mbreti Leka i Parë, në vazhdën e detyrimit madhor për të shërbyer Kauzën dhe idealet e shqiptarizmës, të sendërtuara në egjidën "Mbret i Shqiptarëve".

Mes duartrokitjesh të pandalshme nga të pranishmit e ngritur në këmbë, zonjusha Toptani, (si një stërmbesë e denjë e Nënës Mbretëreshë Sadije, bijë e njërës nga dinastitë më të shquara të fisnikërisë shqiptare, që përmbledh në pedigrenë e saj, prej mbi 7 shekujsh, një mori dukësh, baronësh, kontësh, pashallarësh dhe atdhetarësh), - u bëri të ditur të pranishmëve përfundimin e këtij tubimi në sallë dhe vazhdimin e festës në koktejlin që organizatorët kishin përgatitur për të nderuar pjesëmarrësit e nderuar. E kësisoj, në katin e dytë, në hollin ku ishin vendosur tryezat e tejmbushura, pjesëmarrësit shijuan çaste të paharrueshme mes bisedash të gjalla dhe trokitjesh të gotave me Princin Leka dhe personalitetet e nderuara, për afro 1 orë. Gjatë kësaj kohe Princi Leka e përshëndosh dhe shkëmbeu biseda e komplimentet e rastit me të gjithë të pranishmit, tek rrezatonte shkëlqim e madhështi njëherësh, të përziera me modestinë dhe pafajësinë që i buron nga e gjithë qënia dhe shtati vigan, duke ngjallur besim për triumfin e Kauzës mbretërore. Paskëtaj, Princi kërkoi leje plot përunjësi mahnitëse prej Sovrani të njëmendtë, dhe u largua drejt Rezidencës Mbretërore, duke lënë pas atmosferën festive dhe magjepsjen që të paktë si Ai mund të rrezatojnë tek ata që aq shumë kanë pritur dhe shpresuar, e për të cilën tashmë janë bindur plotësisht - të ardhmen e sigurt e të ndritur të Monarkisë Shqiptare.

Fjala e plotë e kryetarit të PLL dega Tiranë z.Blerim Kamberi

Për Mbretin Zog, flet vetë historia

"Të nderuar pjesëmarrës!

Kam nderin dhe kënaqësinë që në këtë ditë të shënuar të 109-vjetorit të lindjes së Mbretit Zog I-rë, të mblidhemi e të kujtojmë me shumë respekt, të gjithë sëbashku, jetën dhe kontributin e Tij në zhvillimet më të rëndësishme kombëtare të shekullit të kaluar dhe, ndoshta, të të gjitha kohërave - jetën dhe veprën e Tij në shërbim të Kombit dhe Atdheut.

Dëshiroj të theksoj: - sëbashku, - jo për faktin se jemi mbledhur disa dhjetëra apo qindra njerëz që përkujtojnë idhullin e tyre, por për arsyen se, tashmë, figura e Mbretit Zog I-rë, nga një tabu dhe një "mollë e ndaluar", po ridimensionohet duke zënë vendin e merituar jo vetëm në sallonet e muzeumeve dhe librave, por edhe në mendjet dhe zemrat e shqiptarëve, kudo që ndodhen.

Të flasësh sot për Mbretin Zog I-rë është mjaft e thjeshtë, se për të flet vetë historia, flasin legjendat, flasin bëmat, flasin këngët. Por nëse analizojmë historinë, është mjaft e vështirë, aq sa edhe kundershtarët e Tij nuk e kuptuan kurrë, nëse ishte njeri apo gjeni. Ishte Ai njeriu që e shndërroi në epokë historinë e Tij. Ishte Ai që, nga balta, krijoi shtetin, ashtu siç Zoti krijoi njeriun. Ishte Ai që, nga zjarri i luftës e deri tek tryezat e diplomacisë, diti të përfaqësojë e të mbrojë me dinjitet e maturi interesat dhe të drejtat e kombit të Tij. Ishte ai që, në traditën e të parëve të Tij, gjer në momentet e fundit mendoi e jetoi për Shqipërinë.

Dëshiroj të perifrazoj një ish diplomat të SHBA-ve në Shqipëri, në vitin 1935, Hugh Grant, i cili në kujtimet e tij shkruan: "Unë besoj se historia, në gjykimin e saj të fundit, të drejtë e të paanshëm, do ta përmendë Mbretin e Shqiptarëve Zogu I-rë, si një nga udhëheqësit e famshëm ushtarakë e politikë, prijës patriot e trim, me një inteligjencë e zgjuarësi të jashtëzakonshme, me të cilat mundi të përballojë e të zgjidhë problemet e koklavitura të mbajtjes gjallë të popullit liridashës e patriot shqiptar."

Të nderuar miq!

Nuk kish si ndodhte ndryshe; një shtet e ndërtojnë shtetasit e tij, një komb e mbrojnë kombasit e tij, njerëzit të cilët ushqehen me dashurinë për atdhe, që me gjirin e nënës. Ai kapërceu me guxim të gjitha sfidat e kohës, duke realizuar ëndrrën shekullore të shqiptarëve për liri e pavarësi, për mirëqenie e dinjitet kombëtar, deri në pushtimin e Shqipërisë nga fashizmi dhe, më pas, nga regjimi sllavo-komunist.

Dhe ja, pas kaq vitesh e dekadash ne jemi këtu më të varfër se kurrë, më të pasigurt se kurrë, më të papunë se kurrë, më të poshtëruar se kurrë. Jetojmë në zemër të Europës së pasur dhe vuajmë urinë, jetojmë në zemër të qytetërimit dhe vuajmë diskriminimin, jetojmë në zemër të Europës pa kufinj dhe vuajmë ndarjen kombëtare e pasigurinë. Përse??? Përgjigjia e kësaj pyetjeje është e vetme: "Papërgjegjshmëri Qeverisëse ose Qeveri Antikombëtare". Në cilindo rast të humburit janë qytetarët, i humbur është kombi.

Por historia përsëritet. Ashtu si dekada më parë Ahmet Zogu i mblodhi fiset dhe bëri shtetin kombëtar shqiptar me moton "Atdheu mbi të gjitha", sot kemi rastin të bëhemi pjesë e nismës së Mbretit Leka I-rë në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, që të shërojmë "Plagët e Kombit". Tashmë koha thërret në skenë burra e gra të devotshëm, intelektualë e qytetarë, pleq e të rinj, të cilët kanë një qëllim: "të jetojnë me dinjitet njerëzor, të jenë të sigurt në pronën dhe shtëpinë e tyre, të vlerësohen për punën dhe djersën e tyre, kudo që të ndodhen, të jetojnë të qetë pleqërinë e tyre."

Le të na shërbejë si një apel i gjallë jeta dhe vepra e Mbretit Zog I-rë, që punoi gjer në vdekje për Shqipërinë dhe Shqiptarët.

Lavdi veprës së Tij!

Rroftë Shqipëria!

Fjala e plotë e z.Neritan Kolgjini, sekretar i Marrëdhënieve me Publikun i PLL

Zog I, mbreti i madh i shqiptarëve

Naltësia Juaj Princi Leka

I nderuar kryetar i PLL z.Spahija

Të nderuar zonja dhe zotërinj

Eshtë një nder që flas sot para jush me rastin e ditës së lindjes së Ahmet Zogut të madh, Mbretit të Shqiptarëve. Por është njëkohësisht një kënaqësi e rrallë. Mbreti Zog është shpesh herë temë e bisedave tona me kolegë e njerëz të ndryshëm me të cilët ndajmë ose jo pikëpamje të njëjta. Kështu, të trajtosh këtë temë, për ne zogistët është njëlloj si të hapim një libër të cilin e dimë përmendësh.

Nga këto biseda, dhe sidomos nga lexime të shumta kujtimesh rreth kohës së Mbretit Zog, kemi dalë në një konkluzion se historia e tij e plotë ende nuk është shkruar e dokumentuar. Pra pritet që ajo të vijë e të bëhet. Mbreti Zog, për mendimin tim, ka qenë një figurë e papërsëritshme historike, roli i të cilit me kalimin e kohës, sa vjen e bëhet më i shndritshëm. Ai është një diamant shumëfaqësh, i cili shkëlqen e të jep nga një rrezatim të ndryshëm nga secila anë që ti e kthen.

Dhe kjo që them është aprovim i një konkluzioni të një studiuesi shqiptar që thotë se gjërat e mira në Shqipëri, nga A-ja te Zh-ja, kanë filluar e janë bërë në kohën e Mbretit Zog.

Kur kujtojmë Mbretin Zog, ne na vjen ndërmend vepra e tij madhore që mban emrin Shteti Shqiptar. Në fakt nuk jemi larg së vërtetës që kërkojmë të themi, porse me këtë ne injorojmë disi faktin që Mbreti Zog ka qenë gjithashtu, edhe një njeri me një botë të jashtëzakonshme shpirtërore. Ai ka qenë një njeri i përkryer në shumë anë, ka pasur një shpirt të madh, që mund të gjendet vetëm ndër profetë e figura hyjnore, por aspak ndër shtetarë. Shembujt për këto që them, janë dhënë e do të vazhdojnë të jepen. Porse ajo që duhet bërë, them se është përmbledhja e tyre në një volum. Sepse duhet një shpirt profeti që të shprehesh 2 minuta pas atentatit të 1924-ës se: "atentatori është një rast si shumë të tjerë që e ka përcaktuar ligji", duke qenë kryeministër fuqiplotë. Ose t'i thuash personit i cili kishte marrë mision ta helmonte: "zhduku prej Shqipërie e mos të ta shoh më fytyrën!" duke qenë Mbret i Shqiptarëve. Pra them se duhet një monografi, e cila të përshkruajë njeriun e madh, Mbretin Zog, jo si një burrështeti gjenial, por si një shqiptar i jashtëzakonshëm, si një njeri me cilësi të pakrahasueshme.

Ai trashëgoi prej të parëve të tij virtutet më të mira të racës shqiptare, trimninë, bujarinë e zgjuarsinë, por njëkohësisht, Hyu Fuqiplotë e pajisi atë me kualitete shtesë, të cilat i japin skeptrin e apostullit të shqiptarizmit. Në fakt po ta kundrosh me vëmendje karrierën politike të Mbretit Zog, të ngjan e habitshme, gati-gati e pabesueshme që një djalosh 25-vjeçar, të jetë figura qendrore e një kuvendi aq përcaktues siç ka qenë Kongresi i Lushnjes më 1920. Po ashtu të duket e pabesueshme që më 1922-shin, ky djalosh të drejtojë qeverinë e Shqipërisë, me një program që synonte "oksidentalizimin" e Shqipnisë. Shkojmë më tej, më 1925 zgjidhet President, në moshën 30 vjeçare, pasi kishte organizuar e realizuar në formë të shkëlqyer Triumfin e Legalitetit. Më 1928 kunorëzohet mbret. Në moshën 33 vjeçare. Aq sa ishte Jezu Krishti në fund të misionit të tij profetik. Dhe pikërisht kjo karrierë e pakrahasueshme më jep të drejtë të them se Mbreti Zog ka qenë vërtet një njeri i zgjedhur nga Zoti për të mbrojtur shqiptarët në atë udhëkryq të tmerrshëm historik, ku rrezikohej vetë ekzistenca e shtetit shqiptar. Një Zhan D'Ark në versionin shqiptar. Për të kuptuar veçanësinë e këtij fenomeni, le të bëjmë një krahasim me 20-30-vjeçarët e sotëm, të cilët në masë të madhe nuk priren të dinë ç'do të thotë atdhedashuni e komb. Apo më keq, enden rrugëve të papunë e gjysmë të droguar.

Në lidhje me figurën e Mbretit Zog, më vjen në mendje një përcaktim që ka bërë Prof.Miftar Spahija, në një prej veprave të tij ku thotë: "Mbreti Zog, ky njeri i lindun për me sundue." Pra ai ishte gjenetikisht një sundimtar, një burrështeti, një lider, një mbret. Prandaj ai ia arriti të bënte gati gjithçka me atë perfeksion që s'besoj se ne shqiptarët do ta kapim ndonjëherë. Le të kthehemi edhe njëherë te ajo shprehja nga A-ja te Z-ja. Ashtu si inicialet e emrit të tij Ahmet Zog.

Sepse me mbretin Zog marrin jetë monumente të jashtëzakonshëm të jetës shqiptare. Qoftë shtetnore, qoftë shoqnore, qoftë intelektuale, diplomatike, sportive, shkencore, fetare, administrative, pedagogjike, ushtarake, artistike, politike etj., etj., etj..

Sepse në Shqipëri, për herë të parë dhe të fundit, në kohën e Mbretit Zog shqiptari ishte njeri i nderuar dhe i respektuar kudo që shkonte nëpër botë. Kur s'kishte nevojë të poshtërohej para dyer ambasadash për një copë vizë, pasi me pasaportën mbretnore kapërceje pa asnjë vështirësi në kufijtë e çdo shteti të botës.

Sepse vetëm në kohën e Mbretit Zog, kur një i ri mbaronte shkollën e mesme, me atë dokument, mund të regjistrohej pa provime shtesë në çdo universitet të botës.

Sepse në kohën e Mbretit Zog, u lind dhe u krijua ajo plejadë e pakrahasueshme intelektuale duke filluar me Eqerem Çabejn, Arshi Pipën, Ernest Koliqin, Janaq Paçon, Odhise Paskalin, Injac Zamputin, Ramadan Sokolin, Vedat Kokonën, Gjon Shllakun, Bilal Golemin, Vasfi Samimin, e të tjerë.

Sepse në kohën e Mbretit Zog janë krijuar bazat ligjore e administrative për komunitetet fetare krejtësisht të pavarura e autoqefale. Kur "Janullatosin" e asaj kohe e përcillnin pa shumë ceremoni drej kufirit grek dhe i uronin "udha e mbarë të qoftë!"

Sepse në kohën e Mbretit Zog u hoq me dekret mbajtja e ferexheve, dhe të parat gra që nxitën këtë proces, ishin pikërisht princeshat, motrat shkëlqimtare të Mbretit Zog.

Në kohën e Mbretit Zog u shkruajt për herë të parë e të fundit në abetare "Se në Kosovë dhe Çamëri, Do t'valojë prap flamuri kuqezi". Ajo abetare e prof.Kol Xhumarit, e cila është ende sot në përdorim, është përpiluar pikërisht më 1937-ën. Dhe prej asaj kohe e deri më sot, vazhdon t'u mësojë abecenë fëmijëve tanë, megjithëse pa përmendur Kosovën dhe Çamërinë.

Sepse vetëm në kohën e Mbretit Zog mund të ndodhte që kokave të mëdha të albanologjisë t'u krijoheshin kushtet për të punuar seriozisht për të shkuarën e shqiptarëve. Fakte prekëse le të përmendim dy: Milan Shuflaj-in dhe Nikolla Jorga-n. Të parit me "Acta Albaniae" qeveria e Mbretit Zog i dha një shpërblim të konsiderueshëm si shenjë mirënjohjeje për punën e tij shkencore. Ndërkaq para 1 viti u përfol se vepra e Shuflajit kishte rrezik të humbej në Bibliotekë Kombëtare, për shkak të apatridëve që e drejtojnë atë.

Ndërsa për Nikolla Jorga-n, personalitetin poliedrik të Rumanisë, le të kujtojmë se qeveria e Mbretit Zog i dhuroi një vilë shtetërore në një breg deti në Sarandë, si shpërblim për mundin që ai kishte derdhur për historinë shqiptare. Ajo vilë sot është bërë objekt bisedimesh diplomatike ndërmjet shtetit të sotëm shqiptar dhe atij rumun, për shkak se rumunët kërkojnë që ajo t'u njihet të zotërve dhe pastaj ta shndërrojnë në muze për Nikolla Jorga-n. Por qeveritë demokratiko-leniniste të pas90-tës nuk kanë pranuar t'ua kthejnë pronën të zotërve, aq më tepër që ajo është një gjë e falur, e cila s'mund të falet 2 herë.

Lexojmë sot nëpër gazeta që qeveria shqiptare ka adoptuar ligjin për legalizimin e zonave informale të kohës së Mbretit Zog. Shumë mirë, por pse s'e thonë këtë! Kjo më kujton edhe kohën e qeverisë demokratike, kur në parlament shkoi një kod i ri për tregtinë e jashtme dhe referuesit e etiketuan atë si "Kodi i paraçlirimit", për shkak se donin të shmangnin faktin që ai ishte ligji i kohës së Zogut.

Një politikan i famshëm sot në radhët e opozitës e ka përcaktuar kohën e mbretit Zog si koha e shtetit klasik shqiptar. Ky përcaktim është për t'u marrë në konsideratë, por për mendimin tonë, ajo kohë klasike ishte koha e ndërtimit të një shteti model. Ishte koha kur u lind zogizmi, - ai grup njerëzish që deshtën dhe ditën të ndërtojnë shtetin shqiptar nën frymën drejtuese të Mbretit të lavdishëm të shqiptarëve Zog I-rë.

Faktet që referuam më sipër, na sjellin pikërisht në këtë pikë, kohën klasike kur: "ishte mirë me qenë shqiptar".

Ne shqiptarët, pavarësisht fatit të keq që vuajtëm në 45 vjet komunizëm, sot mund të riadoptojmë modelin e shtetit klasik të Zogut. Sepse gjërat më të bukura që kemi sot fillojnë pikërisht me atë epokë.

Nëse duam të shohim se si mund ta zbukurojmë Tiranën, le të marrim projektet urbanistike të kohës së Zogut dhe t'i zbatojmë. Nëse duam të kemi ligje, të cilat të kenë një ekuilibër perfekt, le të marrim kodet e kohës së Zogut. Më vjen ndërmend një shkrim i z.Teodor Kareco i cili thoshte se kam lexuar praktikat juridike të kohës së Mbretërisë dhe kam respekt për atë kohë... Dhe s'kishte faj. Shumë vetëve, republikanistë të sëmurë, u ka ngjarë kjo gjë...

Nëse kërkojmë të rregullojmë çështjen e pronës, le të marrim regjistrat kadastralë të kohës së Zogut, dhe gjithçka zgjidhet si me shkop magjik.

Madje edhe sporti në kohën e Mbreti ka pasur kualitete, që sot as mund të përfytyrohen. Tre lojtarë shqiptarë të asaj kohe luanin në Italinë kampione e Botës, në klubet e Juventusit, Romës e Lacios.

Ndërkaq Mbreti Zog në rrafshin e politikës, është një njeri që ka bërë, për një periudhë gati 20-vjeçare, atë që s'e kanë bërë tabore të tëra politikanësh e gjithfarë prijësash.

Mbreti Zog është autori i sentencës së famshme se "Në nji vend ku nuk ka siguri nderi, jeta dhe pasunia, dhe me ide bolshevike, ai vend nuk mundet me jetue në shekullin e sodshëm!" Ai e njohu murtajën komuniste qysh në përfundim të Luftës së Parë Botnore, kur ishte në Austro-Hungari. Prandaj ai e luftoi rreptë më 1924-ën dhe u hapi një gjyq më 39-ën, pak kohë përpara se Italia fashiste ta okuponte vendin tonë të vogël.

Sejfi Vllamasi e ka përcaktuar, ndër të tjera, Mbretin Zog si "Njohës i shkëlqyeshëm i mentalitetit të popullit shqiptar". Dhe në fakt ka të drejtë katërcipërisht. Sepse vetëm Mbreti Zog mund të shkonte në Vlorë më 1938-ën dhe, pas një fjalimi të shkurtër, të nxiste një entuziazëm të atillë, saqë vlonjatët ta ngrenin peshë makinën e tij. Më pas, dhe brenda të gjitha gjaseve, kjo s'mund të përsëritet me ndonjë politikan tjetër.

Mbreti i Shqiptarëve ka qenë i vetmi politikan që gëzonte popullaritet në të gjitha krahinat e Shqipërisë. Sepse vetëm popullariteti i tij mund ta mbante të bashkuar shtetin e brishtë shqiptar të 1913-ës. Figurativisht mund të shprehemi se vetëm Mbreti Zog mund të bashkonte në një qëllim të vetëm kapuçët, qylafët, dhe takijet. Apo tirqet, brekushet e fustanellat. As para e as mbas Tij, s'u pa ndonjë shtetar i aftë ta bëjë këtë.

Mbreti Zog ishte një makinë pune dhe për këtë ka me qindra apo edhe me mijëra dëshmi. Një prej të cilave thotë se në kohën para se të bëhej kryeministër, dhe ishte veç ministër i Mbrendshëm, ai i gjente shpesh herë ministrat e zyrtarët duke luajtur poker. Kjo e pikëllonte, megjithatë u thoshte atyre burrave thinjoshë, "bon chance!" dhe kur ngeleshin keq, u jepte diçka nga xhepi i vet që të mbaronin seancën.

Mbreti Zog ishte një psikolog i jashtëzakonshëm. Një njeri me një vetëpërmbajtje të pashoqe. Fan Noli mësohet të ketë thënë në vitet '30, se "Ahmet Beu është njeriu më inteligjent në Ballkan dhe më i qeti në Europë".

Mbreti Zog ishte ai që bëri gjithçka mundi për rritjen e frymës nacionaliste në radhët e rinisë shqiptare. Ai, që u thoshte kosovarëve të dëbuar nga serbi, se duhet t'i ndërtojnë shtëpitë me portë nga lindja, pasi andej e kanë truallin e të parëve dhe atje duhet të synojnë të kthehen.

Një politikan më pohoi në konfidencë para dy vitesh se ishte bërë "zogist" pasi kishte lexuar kujtimet personale të Ekrem bej Vlorës, ku në fakt autori nuk shfaqet edhe aq i drejtë me Zogun.

Gjithsesi unë e pranoj që një njeri të mbrojë bindje republikane, por s'duhet harruar gjithashtu që Zogu na del para edhe në këtë rast. Ai ka qenë i pari president shqiptar i një republike shqiptare më 1925-ën. Rikthimi i monarkisë më 1928-ën, ishte, - por edhe është, - një nevojë për këtë vend, nëse kërkojmë që gjërat të marrin vendin e duhur.

Por unë si zogist nuk mund të pranoj që të hidhet baltë mbi emrin e lavdishëm të Mbretit Zog dhe aq më tepër të lihen në hije gjithë ato kontribute të tij shtetndërtuese e diplomatike për kombin shqiptar. Këta republikanistë atavikë sot, unë s'mund t'i kuptoj ndryshe, veçse si njerëz me një mungesë të theksuar besimi. Për mua ata janë njerëz që e kanë zemrën bosh, ose më keq, gërmadhë. Dhe nga një zemër gërmadhë, s'mund të presësh gjë të mirë. Një fjalë latine thotë "Ex nihil, nihil fit". "Prej asgjëse, s'del gjë".

Unë jam monarkist e zogist, pikërisht sepse kam besim. Sepse e pranoj që ajo që bëri Mbreti Zog, mund të përsëritet.

Prandaj 8 tetori është një datë që duhet përkujtuar me nderim maksimal e duhet të hyjë në radhën e festave që shqiptarët duhet ta festojmë me solemnitet të veçantë.

Ju faleminderit!

Fjala e mbajtur në tubimin për 109 vjetorin e ditëlindjes së Mbretit Zog I

Politika e Zogut I, manual për ndërtimin e shtetit

Nga Prof.as.Dr.Bajram XHAFA

Po bëhen 14 vjet që në Shqipërinë tonë londineze të Pasdiktaturës përkujtojmë hapur, por jo larg vëzhgimeve datëlindjen e Zogut I "Mbretit të Shqiptarëve". Përkujtimi i një date me rëndësi historike si kjo e sotmja nuk ka vetëm vlera homazhi qoftë edhe për një emër të tillë me peshë vendimtare në historinë e Shqipërisë si ajo e Ahmet Zogut sa ç'është edhe një apel për reflektime politike kombëtare. Sivjet ky përvjetor përkujtohet në kushtet e një procesi kontradiktor ku qëndrojnë pranë e pranë, nga njera anë katastrofa kombëtare pa shpresë rrugëdaljeje ku pushtetarët socialistë e kanë shpënë Shqipërinë, nga ana tjetër një zgjim kombëtar popullor e sidomos i rinisë me shpresën e rimëkëmjes së vendit që ka zgjuar nisma e Mbretit Leka I për drejtimin e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Çdo vit e ç'do ditë që ka kaluar, sidomos qysh nga rënia e diktaturës ka provuar në sytë e shqiptarëve për rëndësinë dhe vlerat e veprës kombëtare e demokratike të Zogut, për atë që Ai bëri për ta dhe, sa më shumë që kalojnë vitet dhe ditët, aq më tepër lartësohet emri i Tij dhe aq më shumë e kërkon koha.

Populli dhe mbarë kombi shqiptar çdo ditë e më tepër ndjejnë nevojën për ta përtërirë frymën dhe idealin që Zogu ushqeu, udhëhoqi, mishëroi e brumosi ndër shqiptarët brenda një kohe aq të shkurtër të drejtimit të shqiptarëve në krye të shtetit. Kur filloi "demokracia" u mendua se shpejt, shumë shpejt emri dhe vepra e Zogut do të vihej në vendit që e meritonte, sepse, mendohej se edhe Shqipëria do të hynte në rrugë të mbarë, si Evropa, si gjithë bota e qytetëruar. Por nuk ndodhi kështu as me Shqipërinë, as me demokracinë dhe as me emrin e Zogut. Madje qëndrimi që u mbajt ndaj Tij, ndaj asaj periudhe të historisë së Shqipërisë që lidhet me emrin e Zogut, u shndërrua në një gurë prove se Shqipëria nuk ecte në rrugën e duhur, se politika shqiptare e kishte nisur së prapthi, apo më saktë, po vazhdonte të ecte mbrapsht si më parë në kohën e diktaturës.

Edhe tani që shqiptarët e ndjejnë se janë në prag ndryshimesh të mëdha, emri i Zogut ka filluar të zgjojë përsëri demonët e komunizmit e të nolizmit antizogist. Sa herë që strukturat komuniste e paskomuniste parandjejnë lëkundje sizmike, emri i Zogut dhe politika kombëtare që Ai ndoqi bëhet tabelë qitjeje e objekt fobie. Fillojnë sulmet, anatemat, shpifjet e denigrimet ndaj Tij. Shpesh spekullohet me konceptin "alternativë" politike, se politika është punë opinionesh, alternativash, shkathtësish apo pelivallëqesh. Se mjafton të ndjekësh një alternativë politike apo ta ndryshosh atë, dhe ke bërë politikë.

Emri i Zogut na kujton edhe njëherë sot në këtë përvjetor dhe na bën thirrje se shqiptarët duhet të bëjnë politikë kombëtare, duhet ta mbledhin mëndjen e të mendojnë për veten e tyre, duhet të zhvillojnë frymën kombëtare, të forcojnë vëllazërimin kombëtar, të luftojnë përçarjen kombëtare, të punojnë për bashkimin kombëtar. Pikërish për këtë bën Thirrje edhe Mbreti Leka në Lëvizjen e nisur për Zhvillim Kombëtar në fillim të këtij viti që po jetojmë. Ky është një detyrim kombëtar për të gjithë shqiptarët. Nuk duhet lejuar që e keqja të shkojë më tej, sepse bëhet e pariparueshme. Armiqtë e Shqipërisë nuk do ta lënë kurrë pastaj që ajo të ngrihet në këmbë.

Vepra e Zogut është e shumanshme, është e gjithanshme. Jeta dhe vepra e Zogut janë një model i shkëlqyer i luftëtarit të vendosur, të kthjellët e të përkushtuar për liri e pavarësi kombëtare. Ushtar dhe komandant trim, ai printe vetë në ballë të luftës kundër armiqve të Shqipërisë. Kakarriqi më 1912 në luftë me ushtritë malazeze në fillim të Luftës së Parë Ballkanike dhe Kopliku me ushtritë intervencioniste jugosllave më 1920 janë dy nga shembujt më të spikatur në ato vite luftërash e përpjekjesh të shumëta të shqiptarve kundër armiqve të shumtë.

Zogu është model i politikanit të qartë e realist, politikanit kombëtar, të vendosur e këmbëngulës, por edhe gjakftohtë, tolerant e të vetpërmbajtur kur e lypnin nevojat dhe interesat e atdheut. Siç duket këtu e ka burimin edhe thënia e Tij "Atdheu mbi të gjitha". Ahmet Zogu sëbashku me nacionalistët e tjerë shqiptarë me veprën e tyre atdhetare, politike e luftarake në vitet '20 jetësuan pavarësinë e shpallur më 1912. Ata bënë Kongresin e Lushnjës, ngritën qeverinë kombëtare dhe institucionet e tjera, bashkuan vendin e copëtuar dhe popullin e përçarë e të shkapërderdhur nga rrymat, agjenturat e tarafet e shumta, ngritën Shqipërinë dhe krijuan truallin, shtuan përpjekjet dhe shpresat për bashkimin e plotë kombëtar. Prapa titullit "Mbret i Shqiptarëve" qëndronte pjesa e dukshme e përgjegjësisë, ambicies dhe e aspiratave të ligjshme të shqitarëve për bashkim.

Sot shqiptarët kanë të njejtat probleme dhe janë përpara të njejtave detyra. Shqipëria sot nuk e gëzon pavarësinë; ajo e ka humbur atë dhe është kthyer në shtet vasal. Prandaj detyrë e parë është të rivendoset pavarësia e humbur. Ky ësht. edhe thelbi i Thirrjes së Mbretit Leka drejtuar popullit shqiptar. Është detyrë e popullit shqiptar, e intelektualëve kombëtarë dhe e forcave kombëtare kudo që janë të bashkohen në këtë Lëvizje, të rivendosin pavarësisë dhe të përkryejnë rimëkëmbjen kombëtare. Vepra e Zogut ndriçon sot me rreze si të ylberit sepse lidhet me problemin themelor që kanë sot shqiptarët: ngritjen e një shteti kombëtar, krijimin e një qeverie me platformë kombëtare, si ajo që u krijua në Kongresin e Lushnjës më 1920.

Agresiviteti dhe konflikti politik, ku real e ku i rrejshëm, korrupsioni dhe krimi i organizuar e kanë shpënë vendin në prag të katastrofës. Ky rrezik duhet mënjanuar. Rruga e vetme në kushtet e sotme është Lëvizja për Zhvillim Kombëtar. Ky është edhe thelbi i mesazhit të mbretëror të fillimit të këtij viti. Vepra e Zogut është model i krijimit të shtetit ligjor, i vendosjes, i ruajtjes e funksionimit të raporteve të drejta midis pushtetit ligjvënës, ekzekutiv dhe atij gjyqësor; të ngritjes dhe funksionimit të një administrate perfekte, i rregullimt ligjor të raporteve më të mira midis centralizmit e demokracisë, midis pushtetit qendror e pushtetit vendor, i vendosjes së një rendi e qetësie shembullore.

Politika e jashtme e Zogut mbetet model i ruajtjes së pavarësisë dhe sovranitetit kombëtar. Vepra e Zogut mbetet për sot e për të ardhmen modeli më i shkëlqyer i politikës shtetërore, të brendshme e të jashtme. Ajo duhet të shërbejë si një manual për shtetin dhe shtetarët shqiptarë për sot e për mot.

Legalistët reagojnë pas dështimit të radhës për reformën zgjedhore dhe Bipartizanin

Spahiu: PS po saboton reformën zgjedhore

Ditën e mërkurë, më datë 6 tetor 2004, në Selinë e Kuvendit të Shqipërisë, kryetari i PLL z.Spahiu dha një konferencë për mediat, ku u prononcua për shqetësimin e thellë që ka shkaktuar bllokimi i proceseve të Reformës zgjedhore në përgjithësi dhe sidomos i veprimtarisë së Komisionit të posaçëm parlamentar. Në vijim, z.Spahiu u shpreh me tone të ashpra në adresë të maxhorancës, qeverisë dhe kryeministrit Nano, për qëndrimet refraktare e megallomane ndaj kritikave të përsëritura të Komunitetit ndërkombëtar lidhur me keq-qeverisjen dhe sabotimin e qëllimtë të Reformës zgjedhore, duke e ilustruar atë me paralajmërimet e tyre për izolim politik të vendit.

Më pas kryelegalisti kërkoi publikisht nga kryeparlamentari Pëllumbi, një seancë të posaçme për raportimin lidhur me punën e Komisionit bipartizan, i cili, sipas tij, ka humbur një kohë të çmuar prej dy muajsh dhe nuk ka bërë asgjë për arritjen e objektivave që i kish vënë vetes, konform rekomandimeve dhe asistencës së drejtpërdrejtë të organizmave monitoruese.

Pasi drejtoi pyetje retorike në adresë të PS, pa patur ndonjë shpresë konkrete për përgjigje, kryelegalisti kërkoi nga ambasadori i porsaemëruar i Prezencës së OSBE në Shqipëri, z.Vaçek, që ta nisë punën e tij me zhbllokimin e punës së komisioneve të ngarkuara për Reformën zgjedhore.

Në fund të fjalës së tij, kryelegalisti Spahiu i kërkoi Presidentit Moisiu që të përmbushë të gjitha detyrimet dhe angazhimet e tij kushtetuese për të garantuar një proces zgjedhor të lirë dhe të ndershëm, duke i premtuar me këtë rast mbështejen e plotë institucionale të PLL.

Pas leximit të deklaratës, z.Spahiu iu përgjigj pyetjeve të shumta të gazetarëve lidhur me vizionin e tij e të partisë që ai përfaqëson për zgjidhjen e këtij impasi institucional, që rrezikon zgjedhjet e lira e të ndershme dhe penalizimin e vendit nga faktorët ndërkombëtarë, të cilët me të drejtë janë të shqetësuar për ecurinë negative të proceseve demokratike e reformave në Shqipëri.

Deklaratë për mediat e kryetarit të PLL z.Eqerem Spahiu

Pa zgjedhjet të lira, rrezikojmë izolimin

Si asnjë herë tjetër gjatë këtyre 14 vjetëve të ndërrimit të sistemit, populli shqiptar, opozita dhe të gjithë faktorët ndërkombëtarë, janë në sinkron të plotë me kritikat dhe qëndrimet e tyre të ashpra për qeverinë socialiste dhe kryeministrin Nano.

OSBE, BE, SHBA, madje edhe NATO, i kanë kushtëzuar proceset integruese të Shqipërisë në strukturat euro-atlantike, me zhvillimin e zgjedhjeve të lira e të ndershme vitin e ardhshëm.

Por çuditërisht PS-ja, qeveria dhe kryeministri Nano, në vend që të reflektojnë dhe të zbatojnë rekomandimet e ndërkombëtarëve i sulmojnë ato, duke na kujtuar kohën e sundimit 45-vjeçar të tyre, me izolimin e Shqipërisë.

Të mos zhvillosh zgjedhje të lira do të thotë izolim nga bota demokratike, por PLL dhe opozita, të mbështetur edhe nga ndërkombëtarët, nuk do të lejojnë që shqiptarëve t'u mohohet e drejta e votës së lirë.

Sot përfundon afati kohor dymujor i Komisionit të posaçëm parlamentar për reformën zgjedhore, por megjithatë nuk është zgjidhur as edhe një çështje për të cilën u ngrit ky komision.

Prandaj PLL i kërkon Partisë Socialiste që të deklarohet publikisht:

-A i njihni rekomandimet e OSBE/ODIHR dhe Komisionit të Venecias për reformën zgjedhore?

-A e pranoni grupin e ekspertëve teknikë për reformën zgjedhore, të kryesuar nga Prezenca e OSBE-së në Shqipëri?

-A jeni për balancimin e KQZ-së?

- Për cilin variant të balancimit të KQZ jeni, nga katër të tillë që i ka paraqitur OSBE-ja, Komisionit parlamentar për Reformën zgjedhore?

-Dhe së fundi, pse e keni bllokuar punën e Komisionit për reformën zgjedhore?

Kemi të drejtën e plotë politike, ligjore dhe morale që t'i kërkojmë Partisë Socialiste dhe Partisë Demokratike se çfarë produkti solli marrëveshja PS-PD për reformën zgjedhore, megjithëse u përjashtuan partitë e tjera parlamentare nga e drejta e vendimmarrjes!

Duke u nisur nga sa më sipër, PLL i kërkon kryetarit të Kuvendit z.Servet Pëllumbi, që bashkëkryetarët e Komisionit të posaçëm për reformën zgjedhore, të informojnë Kuvendin për arsyet e dështimit të punës së këtij Komisioni.

Sot vjen në Shqipëri ambasadori i ri i OSBE-së z.Pavel Vaçek. Meqenëse OSBE-ja është përfshirë drejtpërsëdrejti në reformën zgjedhore dhe, aq më tepër, që ish ambasadori Lipponen ishte firmëtar i protokoll-marrëveshjes PS-PD, i kërkojmë z.Vaçek që ta fillojë aktivitetin e tij me zhbllokimin e punës së Komisionit të posaçëm për reformën zgjedhore.

PLL i kërkon dhe e mbështet kreun e shtetit z.Alfred Moisiu në të gjitha detyrimet dhe angazhimet e tij kushtetuese për të garantuar një proces zgjedhor të lirë dhe të ndershëm.

Tiranë më 6 tetor 2004

PLL reagon ndaj deklaratave të dikasterit të Rendit dhe të Drejtësisë

Ja pse janë kaq nervozë ministrat e Nanos

PLL ka reaguar përmes një deklarate të Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun, ndaj polemikave qeveri - presidencë për problemet e rendit dhe të sistemit të drejtësisë. PLL i konsideron deklaratat polemike të Igli Toskës ministër i Rendit dhe të Fatmir Xhafës, ministër i Drejtësisë, si "të papërgjegjshme".

Në deklaratë thuhet se "Partia Lëvizja e Legalitetit e konsideron qendrimin e Ministrit të Rendit Igli Toska ndaj kritikave të kreut të shtetit Dr.Alfred Moisiu për gjendjen e rendit, si qëndrim minimalisht jashtë çdo standardi të komunikimit ndërmjet institucioneve të shtetit. Replika që ka bërë Ministri Toska përmes zëdhënësit të tij në një komunikatë zyrtare, është një qendrim prej joshtetari dhe më e pakta që mund të thuhet për të është kualifikimi si "i papërgjegjshëm".

PLL mendon se ky reagim i z.Toska ka ardhur për shkak se z.Moisiu ka kërkuar në takimin me krerët e Rendit, Drejtësisë dhe SHISH që të mos përzihen në politikë partiake, pasi janë organe kushtetuese.

Ne si PLL jemi të shqetësuar kur kreu i shtetit Moisiu shprehet se "Strukturat që ju përfaqësoni nuk kanë lidhje fare me periudhën zgjedhore, janë institucione kushtetuese të cilat duhet të veprojnë në përputhje me ligjet dhe kërkesat e kushtetutës".

Nga ana tjetër reagimi prej axhamije i Ministrit të Rendit denoncon pikërisht këtë nervozitet të tij, si "kobure politike", i cili shfaqet në polemika shifrash e faktesh me deklaratat e Presidentit. Kur kreu i shtetit përmend faktin se janë shtuar grabitjet me maska, nuk ka asnjë kuptim të replikosh duke thënë se kemi kapur më shumë maska se një vit më parë.

Në fund të fundit, Ministri i Rendit duhet ta ketë të qartë që argumentet nuk numërohen por peshohen. Nga arsyetimi i z.Moisiu del se krimi i organizuar është rritur cilësisht dhe është bërë shumë herë më i sofistikuar se më parë. Shqetësimi i kreut të shtetit lidhet pikërisht me ketë gjendje dhe reagimi qesharak i kreut të Rendit veçse shton dyshimet se ai nuk po vepron si një organizëm kushtetues, por si një organizatë partiake, e cila është e shqetësuar për shifra e rezultate që t'i përdorë për fushatë, e jo për punë efikase e përmirësim të gjendjes së rendit.

PLL thekson edhe njëherë se gjendja e rënduar në organet e rendit vjen si rezultat i pasigurisë që kanë strukturat e ndryshme të tij për shkak të "fshesës" që është përdorur, prejse kur ka ardhur në krye të këtij dikasteri ministri Toska.

Ne dyshojmë se me këtë lloj reforme synohet që strukturat e policisë të përdoren politikisht nga PS në zgjedhjet e ardhshme. Kërkesa e z.Moisiu për qendrime kushtetuese e jo partiake, duket sikuar ia ka "hequr petët lakrorit" të z.Toska," - thuhet në deklaratën e datës 07.10.2004 të Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun të PLL.

"Atdheu"

Drejtori i Marrëdhënieve me Publikun i PLL z.Gjergj Thanasi takohet me zyrtarë të KE

Gjergj Thanasi, takim me monitoruesit europianë

Durrës - Organizimi i PLL, LZHK, gjendja politike në vend dhe shanset e monarkisë shqiptare për restaurim kanë qenë në qendër të agjendës së bisedës së z.Gjergj Thanasi me përfaqësuesit e Misionit Monitorues të Këshillit të Europës zotërinjtë Jack Minheere (Hollandë) dhe Henry Lathen (Suedi). Në këtë takim të kërkuar nga zyrtarët e KE, të zhvilluar në qytetin e Durrësit, drejtori i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL z.Gjergj Thanasi ka shpjeguar në terma të qartë për diplomatët e KE, gjendjen politike në vend, situatën e rëndë e të pasigurt nga krimi galopant dhe trafikun e lëndëve narkotike. Më pas ai ka akuzuar qeveritarët shqiptarë për lidhje me segmente të krimit si dhe situatën monopol që kanë krijuar ministra e deputetë të ndryshëm të PS-së në pushtet.

Më pas z.Thanasi ka shpjeguar programin e PLL dhe angazhimin e saj në gjirin e LZHK-së, ndërsa është ndalur më gjatë në shanset e rikthimit të monarkisë në Shqipëri, të cilën e ai e ka konsideruar një domosdoshmëri. Ai ka theksuar prerë se "monarkia e shkëput lidhjen e krimit me politikën" dhe si argument ka sjellë ardhjen në pushtet të Mbretit Simeon II në Bullgari. Drejtori i Marrëdhënieve me Publikun i PLL ka shtuar më tej se tipi i monarkisë që kërkojmë ne si PLL është monarkia kushtetuese. Ai u ka kujtuar dy monitiorëve të KE-së se ata ishin të dy nga vende me tradita monarkike të vjetra dhe se sot e kësaj dite Hollanda e Suedia kanë në fuqi regjime monarkike. Thanasi ka thënë se modeli që ne kërkojmë të adoptojmë në Shqipëri është ai belg ose spanjoll.

Më pas z.Thanasi ka folur edhe për gjendjen organizative të PLL dhe për strukturat e saj nëpër rrethe dhe qendër. Ndërsa ka bërë edhe një rezyme të aktvitetit të PLL në vitet e fundit. Bashkëbiseduesit u ndanë me premtimin se do të ruanin kontaktet miqësore edhe në të ardhmen.

Prej disa javësh, drejtues të ndryshëm të PLL në qendër e degë kanë zhvilluar takime me përfaqësues të OSBE në Shqipëri, dhe përfaqësues diplomatikë të vendeve të BE.

N.K.

Takim i kryetarit të degës së PLL Kukës z.Halit Muçmata me përfaqësues të OSBE

OSBE, takim me kreun e PLL Kukës

Kukës - Legalistët kuksianë kontaktojnë me drejtues të OSBE në qytetin e Kukësit. Kështu, më datë 4 tetor, ditë e hënë, kryetari i kësaj dege z.Halit Muçmata, me ftesë të Zyrës Rajonale të OSBE-së, zhvilloi një takim pune me përfaqësuesin e kësaj zyre në Kukës.

Në fillim të takimit, përfaqësuesi i OSBE-së falenderoi z.Muçmata që pranoi ftesën e bërë nga kjo zyrë për të shkëmbyer pikëpamjet e tyre lidhur me disa probleme për të cilat është e interesuar zyra e OSBE-së. Ai më pas kërkoi të dinte për gjendjen organizative të degës së PLL Kukës dhe për shpërhapjen e saj gjeografike në të gjithë rrethin. Kryetari Muçmata informoi përfaqësuesin e OSBE-së për punën organizative të strukturave të degës së PLL Kukës. Ai tha se dega e PLL Kukës ka të mbuluar të gjtihë rrethin e Kukësit me seksione dhe nëndegë. Numri i anëatrëve të PL ka ardhur duke u rritur nga dita në ditë, sidomos me të rinjtë dhe intelektualët. Në sajë të punës së strukturave të PLL, u bë e mundur që në zgjedhjet e tetorit 2003, dega jonë të ketë rezultate të kënaqshme.

Përfaqësuesi i OSBE-së u interesua të dijë se dega e PLL Kukës ka përfaqësuesit e saj në të gjtha këshillat komunalë dhe në këshillin e Bashkisë Kukës. Në disa prej këtyre këshillave, theksoi z.Muçmata përfaqësuesit legalistë janë edhe drejtues të këtyre këshillave. Po ashtu PLL ka fituar kryetarin e komunës së Bushtricës në zgjedhjet e fundit të tetorit 2003. PLL, nënvizoi z.Muçmata, ka edhe dy përfaqësues në Këshillin e Qarkut Kukës ku poërfshihen tre rrethet verilindore.

Përfaqësuesi i OSBE-së u interesua më tej se cilat janë problemet më të mprehta me të cilat përballet Qarku i Kukësit dhe z.Muçmata i bëri një ekspoze të qartë të të gjitha vështirësive të banorëve të këtij qarku. Ai solli si fakt edhe dokumentin e strategjisë së hartuar për zhvillimin e Qarkut Kukës. Ndër problemet kryesore aty përmenden shkalla e lartë e papunësisë, niveli i ulët i të ardhurave për frymë, investimet në arkun e Kukësit janë në shifra minimale. Kemenqaxhimi i atyre pak fondeve të akorduara nga qeveria dhe donatorët nag aana e administratës shtetërore. Infrastruktura e dobët në arsim, shëndetësi, shërbime etj.. Gjithashtu përfaqësuesi i OSBE-së u interesua edhe për nismën e Mbretit Leka I-rë për "Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar".

Muçma i kujtoi përfaësuesit të OSBE-së se LZHK-ja e inicuar nga Mbreti Leka I-rë nuk është një lëvizje e momentit, por një kërkesë e kahershme dhe e vazhdueshme e qytetarëve shqiptarë, të cilët kërkojnë një Shqipëri ndryshe, pa konflikte politike, një Shqipëri të zhvilluar, një Shqipëri pa trafiqe, pa krim të organizuar, një Shqipëri pa monopole e monopolist, një Shqipëri të pavarur e sovrane, një Shqipëri ku shqiptarët ti gëzohen emrit shqiptar.

Lidhur me rolin e PLL në këtë lëvizje mund të themi se PLL me të gjitha strukturat e saj do të jetë bërthama e kësaj lëvizjeje, por kjo lëvizje do të jetë e hapur edhe për të gjithë ata intelektualë, parti politike, shoqata apo organizata të ndryshme që e duan Shqipërinë dhe duan të jetojnë me dinjitet në vendin e tyre.

Përfaqësuesi i OSBE i kërkoi z.Muçmata nëse kishte ndonjë pyetje në adresë të zyrës së OSBE?

Z. Muçmata e pyeti përfaqësuesin e OSBE nëse zyra e OSBE po punon që zgjedhjet në Shqipëri të jenë të lira, të ndershme dhe demokratike, apo përsëri do të ketë manipulim dhe kontestim të zgjedhjeve.

Përfaqësuesi i OSBE në përgjigje të tij tha se është e vërtetë që zgjedhjet në Shqipëri kanë lënë për të dëshiruar dhe nuk janë pranuar nga të gjitha palët, ndaj jemi të interesuar që zgjedhjet në Shqipëri të zhvillohen konform standarteve europiane. Gjithashtu u shkëmbyen mendime lidhur me sistemin zgjedhor, KQZ dhe përmirësimin e listave të zgjedhësve.

Në fund përfaqësuesi i OSBE falenderoi z. Muçmata dhe tha se ky takim ka qënë mjaft me vlerë për zyrën tonë dhe tha se kurdo jeni të mirëpritur në zyrën tonë.

Gjithashtu edhe z. Muçmata e falenderoi përfaqësuesin e OSBE për mendimet e shfaqura dhe u shpreh se Dega e PLL Kukës është e hapur në çdo kohë të bashkëpunojë me zyrën e OSBE Kukës për probleme të cilat përbëjnë objekt për OSBE Kukës.

Korresp. "Atdheu"

Zhvilloi punimet mbledhja e Komitetit Drejtues të PLL Dega Elbasan

Basha: PLL dhe LZHK, të pandashme

Të hënën e kaluar, më datë 4 tetor 2004, Dega e PLL Elbasan organizoi mbledhjen e Komitetit Drejtues. Në këtë takim, të deleguar nga qendra ishin nënkryetari i PLL z.Murat Basha dhe sekretari i Senatit të Veteranëve z.Seit Preni.

Në këtë mbledhje të rëndësishme, e cila në rendin e ditës kishte përcaktuar evidentimin e bilancit të punës dymujore të kësaj Dege dhe përcaktimin e objektivave të rinj politiko-organizativë për të ardhmen, pjesëmarrja ishte e plotë. Madje kishin ardhur edhe veteranë të kësaj Dege, të nxitur edhe nga detyrimi personal dhe angazhimi i mbarë legalistëve në Lëvizjen për Zhvillimin Kombëtar, të iniciuar dhe drejtuar nga Mbreti Leka.

Takimin e hapi kryelegalisti elbasanas z.Bujar Çala, i cili në fjalën e tij pranoi faktin se është vënë re një rënie e ritmeve të punës pas shpalljes së LZHK. Më pas z.Çala renditi disa nga arritjet, sidomos në ngritjen e seksioneve të reja dhe shtimin e radhëve të anëtarësisë, por ai njëkohësisht kërkoi edhe qartësimin e detyrave dhe angazhimeve nga ana e përfaqësuesve të qendrës, për t'i përfshirë ato në planin e punës, sidomos në kushtet e reja që janë krijuar pas shpalljes së LZHK.

Zotëri Çala pasi foli edhe për punën në vazhdimësi për zbatimin e udhëzimeve të qendrës, plotësimin e dokumentacionit dhe formularëve, theksoi në vijim se "takimi i Mbretit Leka me legalistët, monarkistët dhe simpatizantët e LZHK pas vizitës së Tij dhe të Princit muajin e kaluar në qytetin e Elbasanit, kanë ngjallur entusiazëm dhe kanë rritur mobilizimin e legalistëve bashkë me shpresat për një një fitore të denjë të LZHK edhe në kuadër të fitores së pritshme të opozitës në zgjedhjet e ardhshme parlamentare".

Pas z.Çala fjalën e mori zoti Refat Çaushi, i cili theksoi se puna e strukturave legaliste në fshatrat e rrethit është e mirë, duke nënvizuar indirekt faktin se kjo punë nuk ka qënë aq e mirë në qytet. Ndërsa legalisti Xhevat Hoxha, në diskutimin e tij shprehu besimin se LZHK po afron dhe do të afrojë shumë njerëz, të cilët, sipas tij, "e mbështesin atë për shkak të shpresës që ajo u krijon". Në vijim z.Hoxha raportoi se me punën e tij të drejtpërdrejtë kish ngritur tre seksione në komunën Klos dhe se po punonte intensivisht në të gjithë fshatrat me njerëzit me të cilët kishte njohje personale, me synimin për t'i angazhuar politikisht në mbështetje të PLL e LZHK. Legalisti Ismail Shyti ngriti një problem shqetësues kur deklaroi se "persona të pakënaqur për shkak të humbjes në konferencën e fundit, po punonin kundër strukturave, Degës së PLL e drejtuesve të saj". Njëkohësisht ai shprehu bindjen se puna e deritashme e kësaj Dege bazohej tek njerëzit e ndershëm, që njiheshin si të tillë në komunitet.

"Ka ikur koha e llafeve dhe e premtimeve pa bukë. Radhët tona po shtohen përditë me anëtarë të rinj", - deklaroi legalisti Qazim Spahiu. Ndërsa diskutanti Isuf Mahmuti theksoi se "entusiazmi i legalistëve tashmë, pas shpalljes dhe drejtimit të LZHK nga Mbreti Leka, është i motivuar" dhe se pikërisht kjo frymë e re, sipas tij, ishte garanci për përmirësimin e punës dhe rezultateve në të ardhmen.

Legalisti tjetër z.Abdulla Kodra, pasi shprehu mbështetje maksimale për qëndrimet e drejtuesve të lartë të PLL, theksoi se ishte pikërisht kjo frymë opozitare, pastërtia, ndershmëria dhe përkushtimi i drejtuesve të saj, ajo që e bën PLL një kollonë të pathyeshme të LZHK dhe mbështetëse institucionale e nismëtarit dhe drejtuesit të saj, Mbretit Leka.

Edhe legalistët Rustem Krasniqi e Osman Dauti, u shprehën optimistë për punën e ardhshme të strukturave të këtij rrethi dhe e ilustruan këtë me fakte konkrete, që flisnin për ngritje të strukturave dhe anëtarësime të reja në radhët e PLL.

Në diskutimin e tij plot vlera, sekretari i Degës së PLL z.Zenel Musollari, shpalosi faktin se puna e lavdërueshme e serioze dhe qëndrimet intransigjente të PLL dhe lidershipit të saj, kanë qenë dhe janë pikërisht ato çka kanë kërkuar shqiptarët e ndershëm, legalistët dhe antikomunistët e vërtetë. "Pikërisht këto themele janë e do të jenë garanci për rritjen dhe fuqizimin e LZHK, për të cilat legalistët elbasanas janë të përkushtuar dhe në mbështetje totale të Mbretit Leka, në krye të nismës së Tij historike dhe shpëtimtare". Gjithashtu, z.Musollari nuk la pa nënvizuar faktin se disa njerëz pa identitet dhe reputacion janë vetëshpallur nismëtarë dhe drejtues të LZHK në rrethin e Elbasanit dhe kjo, sipas tij, ka dëmtuar imazhin e kësaj lëvizjeje në disa momente, për çka ai garantoi se, "në të ardhmen, ky efekt negativ do të rikuperohet me shpejtësi pas afrimit të intelektualëve dhe njerëzve të ndershëm". Në vijim të diskutimit të tij, z.Musollari u dha të deleguarve lajmin e gëzuar se në këshillin bashkiak të qytetit të Elbasanit ishte krijuar grupi i këshilltarëve të LZHK dhe se ky proces i konstituimit të grupit më të ri të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar po intensifikohej me shpejtësi, duke i dhënë Lëvizjes një përmasë të re institucionale në instancat e vendim-marrjes vendore dhe njëkohësisht përfaqësuese të drejtpërdrejta të interesave të popullit, sikundër janë këshillat e pushtetit vendor.

Edhe legalisti veteran z.Skënder Hoxha, foli me shqetësim dhe tone kritike për spekullimin që disa të vetëquajtur mbështetës të LZHK ishin vetëshpallur si nismëtarë dhe pretendonin të merrnin drejtimin e kësaj Lëvizjeje, sipas tij "me qëllime aspak të mira, madje të dëmshme për këtë lëvizje".

Pas z.Hoxha e mori fjalën sekretari i Senatit të veteranëve, i delerguari i Kryesisë së PLL z.Seit Preni, i cili i kërkoi z.Hoxha dhe veteranëve të tjerë legalistë që, si gjithmonë, konform edhe detyrimeve statutore të përcaktuara qartë, ata të qëndronin në roje të pastërtisë së idealeve dhe synimeve politike të PLL dhe LZHK, duke kontribuar konkretisht nëpërmjet afrimit të njerëzve të rinj dhe të ndershëm, për të cilët ata kishin njohje të drejtpërdrejta. Lidhur me këtë ide, z.Preni u sugjeroi veteranëve shfrytëzimin e përvojës së gjatë jetësore dhe të asaj që ai e quajti "nuhatje politike e njerëzve që kanë patur dhe kanë koncepte të qarta politike që në kohën kur u dënuan dhe u keqtrajtuan nga diktatura, e që sot kanë pjekuri maksimale për ta përmbushur këtë qëllim dhe mision që i kanë vënë vetes dhe që ua dikton statuti i PLL". Duke u thelluar më tej në idenë e tij, z.Preni theksoi se "angazhimi konkret i këtyre njerëzve të nderuar e të moshuar do të ishte për LZHK shumë i rëndësishëm dhe do t'ia rriste asaj vlerat dhe mbështetjen nga njerëzit e thjeshtë e të ndershëm", që sipas tij "ishin dhe janë baza reale politike dhe elektorale e suksesit të LZHK në të ardhmen".

Pas z.Preni fjalën e mori nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili pasi evokoi të kaluarën e lavdishme të mbretërimit të Mbretit Zog I-rë, theksoi se "LZHK si lëvizje gjithpërfshirëse në konceptin e përfitimeve dhe përfaqësimit të drejtpërdrejtë të shqiptarëve, ka si objektiva politikë dhe qeverisës pikërisht ato që dikur i patën vënë vetes Mbreti Zog, legalistët dhe mbretërorët shqiptarë gjatë viteve 1924-1939". "Në këtë kuptim - theksoi z.Basha - është e lehtë të kuptohet se cilat janë programi, platformat politiko-zgjedhore dhe synimet e LZHK, ideuar e drejtuar nga trashëgimtari i Mbretit Zog, NMT Leka I-rë Mbret i Shqiptarëve. Nuk ka e nuk mund të ketë kurrsesi diferenca midis praktikës shtetërore e qeverisëse të Mbretit Zog dhe objektivave politiko-qeverisëse të Mbretit Leka, sot, në krye të LZHK. Dhe kjo jo thjesht për arsye të amanetit të Mbretit Zog dhe betimit për përmbushjen e tij nga Mbreti Leka, por sepse arritjet e mëdha të realizuara nën udhëheqjen e ndritur të Mbretit Zog janë një model i provuar tashmë, thënë ndryshe, i gatshëm, i nënkuptuar dhe i përfshirë në të gjitha shtresëzimet ideore, konceptuale, strukturore dhe atdhetare të platformës zgjedhore dhe programit politiko-qeverisës të LZHK. Detajimi i tyre, njohja dhe zbërthimi do të bëhen në të ardhmen dhe do të implementohen në të gjithë veprimtarinë e strukturave të PLL në kuadër të LZHK, dhe kjo do të bëhet shumë shpejt", - theksoi z.Basha.

Më pas ai trajtoi në detaje "vazhdueshmërinë e qëndrimeve intransigjente të lidershipit të PLL në parlament dhe në media, në mbështetje të objektivave politikë të LZHK, madje në të gjitha drejtimet", duke afirmuar kështu "njejtësimin politiko-programor të PLL dhe LZHK, si struktura politike të lidhura ngushtë dhe me të njejtat gjatësi vale, synime e ideale". "Është porosia e Mbretit Leka dhe obligimi ynë politik, forcimi dhe konsolidimi i PLL dhe intensifikimi i aksionit politik të saj si subjekt politik dhe njëkohësisht si një nga formacionet kryesore të LZHK. Prandaj e theksoj se gabohen rëndë ata që mendojnë se PLL dhe LZHK rivalizojnë, pengojnë apo sfumojnë njëra-tjetrën. Ato janë formacione politike që operojnë në mënyrë simultane dhe që kanë të njejtat synime, dhe PLL është vënë totalisht në shërbim të suksesit të aksionit politik madhor të LZHK, ideuar e drejtuar personalisht nga Mbreti Leka. Thënë ndryshe, 'ushtria e madhe gjithëpërfshirëse e LZHK, e ka PLL një detashment luftarak të sprovuar, një repart special me rëndësi vendimtare në luftën' politike të saponisur, e që do të kurorëzohet me fitore vitin e ardhshëm, në zgjedhjet parlamentare. Dhe kjo për arsye se, siç thashë më lart, hartuesi i programit politiko-qeverisës të PLL është themeluesi dhe zbatuesi i tij Mbreti Zog, dhe idealet e tij madhore janë të plazmuara në vizionin politik dhe objektivat qeverisëse që Mbreti Leka ka adaptuar tashmë, në kushtet e reja, në themelet e programit dhe objektivave politiko-qeverisëse e zgjedhore të LZHK. Kjo është arsyeja që programet e PLL dhe LZHK kanë një përputhshmëri të plotë dhe efekte sinergjiste në politikën shqiptare, çka i bën ato komplementare dhe të pandashme", - e mbylli fjalën e tij nënkryetari Basha.

A.Kola

Takime të Degës së PLL Shkodër në komunat Bushat dhe Postribë

Legalistët shkodranë, kontakte me bazën

Në komunën Bushat, ditën e shtunë, me datë 2 tetor 2004 u zhvillua një takim me anëtarë dhe simpatizantë të PLL. Takimin e hapi kryetari i PLL Bushat z.Loro Rrotani. Më pas e mori fjalën kryetari i Degës së PLL Shkodër z.Ilir Kuka, i cili theksoi se ky takim zhvillohej në kuadër të punës për riorganizimin e Degës së PLL, por edhe për sensibilizimin e opinionit dhe elektoratit për LZHK. Në fjalën e tij z.Kuka detajoi konkretisht synimet e këtij riorganizimi. Nga ana tjetër ai theksoi se "Mbreti Leka ka iniciuar LZHK, e cila është e vetmja shpresë për shqiptarët për të dalë nga kjo gjendje katastrofike". "Prandaj është detyrë e PLL që të punojë sa më shumë për këtë lëvizje dhe suksesin e saj".

Ndërsa z.Muharrem Shkreli, anëtar i Komitetit Drejtues të Degës së PLL Shkodër, vuri në dukje punën që ka ndërmarrë kryesia dhe KD për riorganizimin e Degës, të cilën ai e konsideroi të një rëndësie shumë të madhe për fatet e PLL dhe LZHK. "Sa më e fuqishme të jetë PLL aq më e fuqishme do të jetë dhe LZHK në synimin e arritjes së rezultateve sa më të mira në këto zgjedhje", - e mbylli fjalën e tij z.Shkreli.

Ndërsa legalisti Mark Rrotani, në fjalën e tij theksoi se "është i domosdoshëm riorganizimi i PLL, pasi në zgjedhjet e kaluara kemi patur edhe mangësi në këtë drejtim".

Diskutanti tjetër, z.Shaban Gradeci, në fjalën e tij nënvizoi rëndësinë që kanë mediat, TV lokale dhe shtypi, "për të propoganduar idetë dhe punën tonë dhe për këtë qëllim ne duhet të forcojmë bashkëpunimin me to", sugjeroi ai.

Duke folur për domosdoshmërinë e shtrirjes së partisë z.Ardian Doda theksoi se "afrimi i të rinjve pranë PLL duhet të jetë synim kryesor i fushatës së riorganizimit të strukturave, pasi ka shumë të rinj që dëshirojnë të mbështesin Mbretin Leka, prandaj PLL i del një detyrë më e madhe në këtë drejtim".

Intelektualët Palokë e Lekë Rrotani, theksuan se "mbështetja e NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve dhe LZHK është një domosdoshmëri historike për vetë situatat që po kalon vendi ynë dhe mbarë kombi shqiptar". "Prandaj PLL duhet të jetë e hapur për intelektualë të cilët nuk janë angazhuar në politikën shqiptare".

Edhe diskutantë të tjerë në fjalën e tyre theksuan domosdoshmërinë e afrimit të të rinjve dhe intelektualëve, dhe nevojën e intensifikimit të punës dhe veprimtarisë së PLL.

Në fund të takimit, nga drejtuesit legalistë të strukturave të kësaj komune dhe intelektualët, u kërkua njëzëri që, mundësisht sa më shpejt, të zhvillohej një takim me intelektualë dhe legalistë për të kërkuar dhe siguruar mbështetjen e PLL, Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar dhe Mbretit Leka I-rë në komunën Bushat.

***

Ditën e dielë, më datë 3 tetor 2004, edhe në komunën Postribë Dega e PLL Shkodër zhvilloi një takim pune me legalistë dhe intelektualë e simpatizantë të PLL. Mbledhjen e hapi kryetari i PLL komuna Postrribë z.Hysen Spahija, i cili në fjalën e tij theksoi se "PLL komuna Postrribë është munduar të kryejë detyrat që i janë lënë nga kryesia. Edhe në zgjedhjet lokale kemi arritur një rezultat të mirë me kandidatin Riza Spahija".

Më pas, kryetari i Degës së PLL Shkodër z.Ilir Kuka, vuri në dukje punën që ka ndërmarrë kjo Degë për riorganizimin e PLL në bashki dhe komuna. Nga ana tjetër ai nënvizoi se është e domosdoshme që kjo veprimtari të shoqërohet me afrimin e të rinjve dhe intelektualëve. Në vijim z.Kuka evidentoi me shembuj konkretë punën e madhe që po bëhet nga PLL në kuadrin e angazhimit në gjirin e LZHK.

Zotëri Muharrem Shkreli, anëtar i Komitetit Drejtues, tha se "ne legalistëve na del një punë e madhe jo vetëm për forcimin e PLL, por edhe për sensibilizimin e elektoratit për LZHK, pasi legalistët kanë mbështetur gjithmonë çdo veprimtari dhe iniciativë të Mbretit Leka I-rë".

Zotëri Sadik Beqiri në diskutimin e tij tha se "këtu, në komunën e Postrribës, nuk ka munguar puna dhe ka mjaft aktivistë e mbështetës të PLL dhe Mbretit Leka".

Ndërsa z.Xhevdet Shkreli në diskutimin e tij evidentoi faktin se në çdo fshat të kësaj komune kishte anëtarë dhe drejtuesit mendojnë se skema e organizimit "një qendër votimi - një seksion", do të realizohej shpejt dhe me efikasitet.

Edhe intelektuali Faik Ura vuri në dukje se LZHK ka rëndësi historike për fatet e Shqipërisë dhe kombit shqiptar. "Ne duhet të punojmë sa më shumë për sensibilizimin e opinionit, afrimin e intelektualëve. Dhe në këtë komunë ka mjaft intelektualë, që po shprehin mbështetjen për Mbretin Leka I-rë dhe LZHK", - theksoi ai.

Më pas e morën fjalën edhe zotërinjtë Bardh Fadili dhe Ramadan Ura, të cilët shprehën angazhimin e tyre për të punuar intensivisht me strukturat dhe njerëzit për afirmimin e programit të PLL dhe Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar.

Në këtë takim morën pjesë edhe përfaqësues nga të gjithë seksionet e PLL në fshatrat e tjerë të komunës Postrribë.

Namik Mehmeti

Ngushëllim

Me rastin e fatkeqësisë së rëndë, humbjes së parakohshme të babait, mbarë legalistët i shprehin ngushëllimet më të sinqerta deputetit të LZHK z.Bahri Kollçaku dhe familjes së tij të nderuar.

Kryesia e PLL

Senati i Veteranëve

Shuhet veterani legalist Qamil Xhetani

Më dt. 6.10.2004 u nda nga jeta në moshën 68 vjeçare legalisti veteran Qamil Ramadan Xhetani. I ndjeri Qamil u lind më 15.09.1936 në Myzhdë të Xhetanit në një familje patriotike me kontribute historike. Kryetari i kësaj familjeje të madhe Ahmet Xhetani ka qënë pjesëmarrës në Lidhjen e Prizrenit në krah të Riza Bej Zogollit. Gjithashtu, i jati i tij, Ramadan Xhetani ka shërbyer për një kohë të gjatë e deri në fund si nënoficer i Gardës Mbretërore.

Tradita familjare dhe krahinore luajti një rol të rëndësishëm në formimin e tij atdhetar dhe përqafimin me zemër të bindjeve legaliste.

I ndjeri Qamil Xhetani, ndonëse në moshë të thyer, ka dhënë një kontribut të çmuar si pjestar aktiv i strukturave lokale të PLL, Dega Kurbin. Ai do të kujtohet përherë me respekt të thellë për idealizmin dhe vendosmërinë e tij të manifestuar dukshëm në të gjitha aktivitetet dhe pjesëmarrjet elektorale të PLL.

Me largimin e tij nga kjo jetë ne humbëm njeriun e dashur e mikun e vyer, ndërsa Partia anëtarin e çmuar.

Kryesia e Partisë Lëvizja e Legalitetit dhe Senati i Veteranëve merr pjesë në hidhërimin e familjes dhe njerëzve të afërt të z.Xhetani dhe u shpreh ngushëllimet e thella të sinqerta.

KRYESIA E PLL

SENATI I VETERANËVE

___________________________

Lidershipi i PLL dhe krerë të saj në rrethe zhvillojnë takime me diplomatë e zyrtarë të OSBE

PLL, kontakte intensive me OSBE

Gjatë javës që shkoi, zyrtarë të ndryshëm të OSBE kanë pasur kontakte me drejtues të PLL e krerë të saj lokalë si në Tiranë, Shkodër, Durrës, Kavajë, Korçë e qytete të tjera të vendit. Po ashtu janë zhvilluar takime të rëndësishme me trupin diplomatik në Tiranë

Mbreti i shërben vetëm kombit

Nga Astrit Kola

Kohët e fundit, analistë vërtet të pavarur, (pra të tillë që nuk e dinë se nga varen), si dhe analistë të porositur, po sulmojnë dhe fyejnë pa shkak, personalitetin më të papërlyer, dhe që nuk e meriton aspak, Mbretin Leka Zogu I-rë. Dhe këtë e bëjnë vetëm për arsye se Ai guxoi të iniciojë dhe drejtojë Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, me ambicje të hapura për pushtet.

Të futesh në politikë dhe, për këtë, të "penalizohesh" kaq ashpër pikërisht në vendin ku politika çalon më shumë se gjithçka - është absurde dhe paradoksale. E kjo të sjell ndërmend kohën e qoftëlargut, ku me politikë merreshin vetëm të shenjuarit nga PPSH, ndërsa të tjerët, edhe kur flisnin për politikën e dështuar të saj, plaseshin në burgje dhe pësonin gjëma. Ndërsa sot, të njëjtin kufizim po e servirin kasnecë të mediave, por pa kërcënime për burgje dhe pa bërë vërejtje se po shkelen kushtetuta dhe ligjet në fuqi.

Mbreti Leka është i vetmi politikan shqiptar që nuk ka shkuar me dajre dhe daulle të votojë për Enver Hoxhën, apo të ketë recituar si papagall gjepurat e Marksizmit nëpër format e edukimit komunist. Gjithashtu Ai është i vetmi politikan shqiptar që nuk ka dhe nuk mund të ngarkohet me kurrfarë përgjegjësie për gjendjen katastrofike në të cilën ndodhet vendi. E nëse do të përdornim si referencë përjashtuese shprehjen e famshme të një politikani gjerman (emri dhe funksioni i të cilit, për dreq, nuk po më kujtohet), në TVSH, në vitin 1991, se "... ata që, me paramendim, kanë punuar për shkatërrimin e këtij vendi dhe që e kanë katandisur në këtë gjendje - duhet menjëherë të përjashtohen, njëherë e përgjithmonë, nga politika dhe nga e drejta për të drejtuar në detyra e funksione publike...", - i bie që, minimalisht, vetëm Mbreti Leka të mos ndalohet të merret me politikë.

Po me çfarë duhet të merret Ai që e ka të trashëguar detyrimin për t'u marrë me politikë??!

Pa synuar ta shterroj këtë argument (dhe pa patur dëshirë ta bëj këtë), jam i detyruar që t'u sjell ndërmend bijve pa morra dhe hematopinoza të partizanëve "Meke", se stërnipi i Xhelal Pashë Zogut (Zëvendës/komandant i Ushtrisë së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit); nipi i Xhemal Pashë Zogut (një ndër ideatorët dhe udhëheqësit shpirtërorë të Lëvizjes kombëtare për Pavarësinë, mësues dhe idhull i Ismail Qemalit); i biri i shtetarit më të madh shqiptar - Mbretit Zog; stërnipi i Topiaj-Toptanasve dhe nipi i Habsburgëve; gjaku blu i të cilit daton, sipas arkivave, që në vitin 1284 dhe vazhdon me Kastriotët (vërtetuar me pedigre dhe pemë gjenealogjike të dokumentuar) - ka të drejtë të merret me politikë në këtë vend ku hapllohen askushët, për të cilët aludonte dikur politikani gjerman, që tha fjalët profetike.

Kjo është edhe arsyeja më e pakët që më shtyn të besoj se Trashëgimtari i Mbretit Zog nuk mund të bëhet kurrsesi vegël e trashëgimtarit të vëllait siamez të Dushan Mugoshë - "Çalamanit" për të çrrënjosur fisnikërinë e këtij vendi e për të shuguruar për të tillë pseudofisnikërinë e "Fshatarëve të Nderit" në pushtet.

Vështirë që shtati i Tij kolosal të përulet për të mëkuar e shërbyer ata që i vijnë tek rripi i mezit. Vështirë që Ai të shpresojë kthimin e pronave nga të zotët e shkopit në këtë vend, që kanë marrë përsipër të bëjnë babën e shqiptarëve e të lënë amanet dhiatat për bijtë me hipotekat e atyre që, dikur, "Tokën e zezë kishin për shtrojë/Qiellin e lartë kishin mburojë".

Partizani Meke vërtet u vetshpall "perandor", por nuk guxoi të vetshpallej Mbret, sepse "s'e kish për fis të hante oriz" dhe e dinte që "rigoni nuk bëhet dot lis".

Tashmë të gjitha u thanë dhe asgjë nuk ka vlerë, përveç vlerës monetare të honorar-kacidheve të qelbura të shkarrashkruesve, që kanë marrë penën për ta ngjyer në baltë, e për të cilët, kur të vdesin, bashkë me adhamudhët e politikës, Zeneli i famshëm do t'u shkruajë kronikën e titulluar "Mbuloi balta baltën".

Përfaqësues diplomatikë të Mbretërisë së Bashkuar Britanike interesohen për PLL

Spahiu, takim me diplomatë britanikë

I dërguari i qeverisë britanike Timothy Less, ambasadori z.Riçard Xhons, dhe sekretarja britanike për Shtypin, Luise Taylor, takohen me kryetarin e PLL z.Ekrem Spahiu

Britania e Madhe ka shfaqur interes të vazhdueshëm për Shqipërinë dhe shqiptarët. Duke qenë se PLL është një ndër faktorët politikë në Shqipëri, i dërguari i qeverisë britanike Timothi Les (Timothy Less), i shoqëruar nga ambasadori i Britanisë së Madhe në Tiranë z.Riçard Xhons, dhe sekretarja III-të britanike për Shtypin dhe Politikat zyrtare, zonja Luizë Tejlor, më datën 29 shtator 2004 zhvilluan një takim pune me kryetarin e PLL z.Ekrem Spahiu.

Bashkëbisedimi u përqëndrua tek zhvillimet politike në Shqipëri dhe në Rajon.

Takimi u zhvillua me kërkesën e përfaqësuesve të lartë britanikë.

Prononcim i zëdhënësit të PLL Astrit Kola për mediat rreth krizës së procesit zgjedhor

Socialistët, bllokues të reformës zgjedhore

Në një prononcim për mediat lidhur me bllokimin aktual të punës së Komisionit Bipartizan për Reformën zgjedhore, zëdhënësi i PLL fajësoi socialistët si shkaktarë, konform strategjisë së shkatërrimit zgjedhjeve, manipulimit dhe votëvjedhjes që do të mundësonte një mandat të ri të tyre në pushtet. "Bllokimi i Reformës zgjedhore bën pjesë në strategjinë e socialistëve dhe të të gjithë maxhorancës qeverisëse. Ai konceptohet si i vetmi mekanizëm për ruajtjen e statukuosë qeverisëse dhe vazhdimësinë e pushtetit të krimit dhe korrupsionit në Shqipëri.

Nga pikëpamja e afateve ligjore për realizimin e ndryshimeve thelbësore në kuadër të Reformës zgjedhore, ekzistojnë akoma mundësitë për kryerjen e saj, gjithmonë nëse do të ketë vullnet politik nga maxhoranca.

Bllokimi i punës së Komisionit Bipartizan nëpërmjet refuzimit për balancimin e KQZ, shpjegon edhe këmbënguljen e socialistëve për të mos lëshuar në këtë pikë, me "argumentin" e mosndryshimit të Kushtetutës. Dëshira për ruajtjen e mekanizmit të votëvjedhjes dhe manipulimit me ndihmën e KQZ si dhe frika për humbjen e zgjedhjeve, dekonspiron shkakun e vërtetë të qëndrimit refraktar të PS ndaj sugjerimeve të OSBE dhe kërkesave të opozitës.

Ndërsa vonesat në hartimin e Regjistrit zgjedhor kombëtar, janë të shpjegueshme, ndonëse afatet akoma nuk janë tejkaluar. Zvarritjet e këtij procesi synojnë lodhjen e opozitës dhe tejkalimin e afateve deri në momentin kur ajo të vihet para faktit të kryer dhe gjithçka të funksionojë sikundër zgjedhjet e kaluara. Pra, me eleminimin e afro 20 % të votuesve opozitarë dhe shumëfishimin e emrave të votuesve të skeduar të pozitës për t'i përdorur ato si kontigjente të lëvizshëm në shumë zona njëherësh.

Duke përfshirë këtu edhe zvarritjet për ndarjen e zonave zgjedhore, tejet të disbalancuara për nga numri i votuesve disponibël, skema socialiste e kontrollit total mbi procesin zgjedhor dhe manipulimin e rezultateve bëhet akoma edhe më e lexueshme.

Kokëfortësia e socialistëve dhe sfida e hapur e tyre ndaj OSBE dhe ambasadorit Lipponen, është shprehje e vendosmërisë për t'i bërë hyzmetin deri në fund lojës për manipulimin e zgjedhjeve të ardhshme, e cila dha rezultatin e njohur në zgjedhjet e kaluara.

Edhe kërkesa e Nanos për ardhjen e një përfaqësie nga ODIHR-i, shpjegon synimin e socialistëve për të fraksionuar qëndrimin e faktorëve ndërkombëtarë dhe përdorimin e tyre si koperturë për institucionalizimin e skemës së manipulimit të zgjedhjeve dhe votëvjedhjes, tek e cila ata kanë varur të gjitha shpresat për mbajtjen e pushtetit", - theksoi zëdhënësi i PLL z.Astrit Kola.

N.K.

Intensifikohen kontaktet e OSBE-së me PLL dhe degët e saj në rrethe

OSBE, takim institucional me legalistët durrsakë

Javën e kaluar, me kërkesën e Misionit të OSBE të atashuar në Tiranë, në qytetin e Durrësit u zhvillua një takim midis Drejtoreshës së këtij institucioni, zonjës Natali Paguerker dhe nëndrejtoreshës, zonjës Ayesha Saran, me kryelegalistin durrsak z.Riza Dajko. Në këtë takim, përveç z.Dajko, mori pjesë edhe nënkryetari dhe sekretari i Degës së PLL Durrës.

Në përgjigje të interesimit të përfaqësuesve të këtij misioni, drejtuesit më të lartë legalistë durrsakë informuan me hollësi në ekspozenë e tyre se "Dega e PLL Durrës, tashmë ka hyrë në një fazë të re, atë të fillimit të përgatitjeve për të përballuar me sukses fushatën elektorale të vitit 2005, në kuadër të LZHK".

Përfaqësuesit e OSBE-së pyetën më kokretisht dhe kërkonin të informoheshin më gjerësisht për zhvillimet më të fundit në arenën politike shqiptare dhe më drejtpërdrejt lidhur me nismën politike të Mbretit Leka i Parë atë të "Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar". Interesimi i tyre konsistonte gjithashtu edhe tek roli i PLL dhe legalistëve në këto zhvillime dhe rreth mënyrave sesi po organizohet kjo Lëvizje, partitë politike që do të bëjnë pjesë në të, spektrin politik që ato përfaqësojnë dhe në veçanti për probleme të ndryshme që supozohet se mund të dalin në pah gjatë këtyre zhvillimeve, si dhe kontributi dhe qëndrimet e Degës së PLL Durrës për sa më sipër.

Z.Dajko u ritheksoi përfaqësueseve të OSBE se PLL mbështet dhe përkrah nismën e Mbretit Leka i Parë në kuadër të LZHK, e cila është një Lëvizje që synon t'u kthejë identitetin e vërtetë institucioneve shqiptare, t'u rikthejë dinjitetin e humbur shqiptarëve dhe ta shpëtojë vendin nga katastrofa. "LZHK bazohet në vullnetin atdhetar të qytetarëve shqiptarë, të cilët duan ndryshime thelbësore dhe do të jetë e hapur për të gjitha ato parti politike, organizata e shoqata, subjekte e qytetarë, që duan një Shqipëri të begatë dhe të zhvilluar", - theksoi kryelegalisti durrsak, z.Dajko.

Dega e PLL Durrës po punon me seriozitetin e duhur për të realizuar të gjithë programin e saj, në mënyrë që të japë kontributin maksimal në mbështetje të LZHK", - theksoi kryelegalisti durrsak.

Më pas, drejtuesit legalistë iu përgjigjën interesimit të zonjës Paguerker për probleme të karakterit organizativ të kësaj Dege, për vështirësitë dhe punën konkrete për ristrukturimin e saj dhe përgatitjen për fushatën zgjedhore të vitit 2005.

Përfaqësueset e OSBE mbetën shumë të kënaqura nga shpjegimet e tyre lidhur me optikën politike të tij dhe PLL, dhe u ndanë prej tij me premtimin për t'u takuar sërish e për të shkëmbyer pikëpamjet rreth zhvillimeve politike në Shqipëri dhe rreth fushatës së ardhshme zgjedhore, ku PLL do të konkurrojë në kuadër të LZHK, të ndërmarrë dhe drejtuar personalisht nga NMT Mbreti Leka i Parë.

Takimi u zhvillua në një frymë mirëkuptimi të plotë për të gjitha problemet e diskutuara.

Përfaqësuesit e OSBE mbetën të kanaqur nga bashkëbisedimi dhe sqarimi i tematikave specifike, dhe kësisoj takimi u mbyll me premtimin për t'u takuar sërish e për të shkëmbyer pikëpamje rreth zhvillimeve që interesojnë të dy palët.

Korresp. i "Atdheu"

Mblidhet Komiteti Drejtues i degës së PLL Fier.

Spahiu në Fier: Të punojmë për të fuqizuar LZHK

Ditën e djelë, më datë 24 shtator 2004, u zhvillua mbledhja e Komitetit Drejtues të degës së PLL Fier. Në këtë takim merrnin pjesë edhe kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu dhe sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani.

Takimin e hapi kryetari i degës z.Rexhep Krasniqi, i cili në fjalën e tij hyrëse i bëri një përshkrim të shkurtër gjendjes në degë dhe e vuri theksin tek ajo që ai e cilësoi si "një çorientim" të shkaktuar nga paqartësitë që ai kishte për aktivitetin e ardhshëm të strukturave të degës, në kushtet e reja të krijuara nga pjesëmarrja institucionale e PLL në Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar. Duke e konsideruar mbledhjen si një takim për sqarime e mendime, ai priti që fjalën ta merrte kryetari i partisë z.Spahiu.

Kryetari Spahiu, duke iu drejtuar të pranishmëve tha se "ky takim bëhet në vazhdën e takimeve të planifikuara që kemi ndërmarrë në të gjithë degët për të verifikuar zbatimin e detyrave dhe udhëzimeve të caktuara nga mbledhja e fundit e Komitetit Drejtues dhe kryetarëve të degëve në muajin qershor". "Në zbatim të detyrave, unë jam i bindur se ju jeni mbledhur dhe keni diskutuar për to, dhe pres të flisni për realizimin e tyre, sepse takimet e Komitetit Drejtues duhet të jenë takime pune".

Nga diskutimet e të pranishmëve u duk qartë se ato udhëzime nuk ishin punuar nga Komiteti Drejtues i deges dhe z.Krasniqi i justifikoi fillimisht ato me periudhën e verës dhe më vonë me paqartësitë e tjera që ai përmendi edhe në fjalën hyrëse.

Z.Koçi Gega, këshilltar i PLL në këshillin e Qarkut, tha se si legalist e ndjente veten të obliguar për të përfaqësuar sa më mirë partinë në këshillin e Qarkut dhe për të punuar për rritjen cilësore e sasiore të saj. Ai foli me tone autokritike për veten dhe kolegët e tjerë, për punë të pamjaftueshme, dhe tha se "ka ardhur koha që detyrat e caktuara në forume, të bëhen moto e punës së përditshme". Ai u shpreh gjithashtu për heqjen e fiktivitetit dhe rritjen e kontrollit, dhe ishte i mendimit që ato persona që nuk e ndjenin veten të aftë për kryerjen e detyrave të caktuara, të vetlargoheshin nga drejtimi.

Në fjalën e tij z.Jani Pipa tha se ishin munduar për afrimin në PLL të njerëzve të rinj dhe me reputacion, por kishin hasur vështirësi në afrimin e biznesmenëve, sepse sipas tij, ata ishin përfshirë në ato që ai i quajti "dy monopole të mëdha". Ai tha gjithashtu se PLL duhej të ishte strumbullari i LZHK dhe se Legaliteti kishte njerëz të përgatitur. Sipas tij "të gjithë nacionalistët shqiptarë ishin fisnikë dhe pinjollë të familjeve të mëdha" dhe se ato do të kontribuonin me përkushtim për fitoren e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar. Z.Pipa pranoi se ishte i paqartë për strukturimin e LZHK-së dhe mënyrën e funksionimit të saj.

Të njejtin shqetësim kishte dhe z.Petrit Llanaj, kryetar i nëndegës së PLL në Cakran. Ai foli gjithashtu për punën në nëndegën e tij për shtrirjen e strukturave të PLL në të gjitha fshatrat e komunës.

Z.Tomorr Buzi, sekretar i degës, në diskutimin e tij tha se, për ca kohë, legalistët fierakë kishin qenë në një periudhe vakumi, por tani ndjeheshin plotësisht të sqaruar dhe të motivuar për detyrat që kishin dhe punët që duheshin bërë. Duke u ndalur në aspektet organizative ai tha se "nuk duheshin përzier kompetencat, se duhej zbatuar hierarkia dhe respektuar ndarja e funksioneve".

Z.Buzi këmbënguli dhe u zotua që në zbatimin e udhëzimeve të dhëna nga Kryesia e PLL, dega e Fierit do të realizonte një proces korekt, sipas të gjitha standarteve që zbatohen në PLL dhe për këtë kërkoi edhe ndihmën e kolegëve. Ai përmendi veshtirësitë që vinin nga fakti i mospasjes së një zyre dhe kërkoi që të ndërhyhej pranë pushtetit vendor për sigurimin e një zyre të thjeshtë. Ai ngriti shqetësimin e domosdoshmërisë së funksionimit të strukturave lokale të PLL sipas Statutit, dhe u shpreh kundër ndarjes së një nëndege në dy nëndegë.

Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, duke marrë shkak nga diskutimi i parafolësit, i vuri theksin faktit se organizimi i PLL bëhet në bazë të ndarjes territoriale, dhe se çdo veprim i ndryshëm binte në kundërshtim me Statutin e Partisë, ndaj, si i tillë, ishte i papranueshëm. Ai foli gjithashtu edhe për aspekte të tjera teknike të procesit të zbatimit të udhëzimeve dhe hera-herës mori shembuj dhe solli detaje edhe nga dosja e degës së Fierit, që ai e kishte me vete.

Kryetari Spahiu shpenzoi një pjesë të konsiderueshme të kohës duke u shpjeguar të pranishmëve qëllimin e udhëzimeve, përmbajtjen e tyre dhe afatet kohore. "Duke qenë se afatet kohore po afrohen meqenëse fundi i këtij viti është afati i fundit, është plotësisht i mundur fitimi i kohës së humbur", - tha z.Spahiu.

Më pas kryelegalisti u ndal në zhvillimet e reja dhe i bëri një përshkrim të përgjithshëm situatës në vend, dhe hera-herës solli detaje që, në thelb, shprehnin nevojën për ndryshime dhe ishin në përputhje me frymën dhe synimet e Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, të iniciuar dhe drejtuar nga Madhëria e Tij Leka I-rë, Mbret i Shqiptarëve.

Duke folur për LZHK-në, ai theksoi se ajo ishte një lëvizje e madhe shpirtërore e politike, që kishte për qëllim ngritjen e ndjenjës kombëtare dhe marrjen e përgjegjësive për fatet e vendit. "LZHK është një alternativë e re, e sigurtë dhe e besueshme, që paraqitet para shqiptarëve, të cilët do të dinë të bëjnë zgjedhjen e duhur", - tha Spahiu.

Për t'iu përgjigjur interesimit për aspekte organizative të LZHK, z.Spahiu tha se ajo është një koalicion i madh që sa vjen e zgjerohet, e në të cilën marrin pjesë parti politike, shoqata të ndryshme, personalitete nga fusha të ndryshme të jetës si dhe individë të ndryshëm. "Dyert e LZHK-së janë të hapura për të gjithë ata që kanë në plan të parë interesat kombëtare dhe që dëshirojnë të kontribuojnë pa kushte për realizimin e tyre. Ato dyer janë të mbyllura për të korruptuarit, të pamoralshmit dhe njerëzit me vese. Ndërkohë që përfaqësimi, - vijoi z.Spahiu, - do të realizohet përmes njerëzve më të ndershëm, më të spikatur dhe më të devotshëm".

Duke folur për rolin e PLL në LZHK, kryetari i PLL tha se "Legaliteti ka qenë gjithmonë i lidhur organikisht me Mbretin dhe nismat e Tij" dhe se "PLL do të japë kontributin e saj maksimal për arritjen e rezultateve të Lëvizjes". "Ndonëse PLL dhe programi i saj janë, në mënyrë të natyrshme, pjesë esenciale e lëvizjes", z.Spahiu bëri diferencën se "Lëvizja për Zhvillim Kombëtar nuk duhet të identifikohet vetëm me Legalitetin". Për këtë ai dha porosi të qarta që mos bëheshin frenues për afrimin e njerëzve të mirë, intelektualeve, biznesmenëve të ndershëm, individëve me reputacion, etj. Ai la porosi gjithashtu që këshilltarët e PLL në komuna e bashki, si dhe anëtari i këshillit të Qarkut, të punonin për ngritjen e grupeve të këshilltarëve që do të përfaqësojnë LZHK-në.

Gjithashtu kryelegalisti u ndal edhe në kriteret e përzgjedhjes së njerëzve nga strukturat tona, e që do të përfaqësojnë PLL-në pranë strukturave të LZHK-së dhe që do të zgjidhen në vijim. Për këtë ai kërkoi evidentimin e kujdesshëm të njerëzve dhe pasqyrimin e tyre në një listë që do të dërgohet pranë Kryesisë së PLL.

Në përfundim të këtij takimi, të gjithë drejtuesit legalistë fierakë u zotuan për përmbushjen e detyrave dhe detyrimeve që dolën nga kjo mbledhje.

Korresp. i "Atdheu"

Kryetari i PLL dega Kavajë, takim me përfaqësues të OSBE

Remzi Muhja: PLL kërkon rikthimin e monarkisë

Java që shkoi ka shënuar një numër të konsiderueshëm takimesh të drejtuesve të PLL në Tiranë e rrethe me përfaqësues të OSBE. Kështu, në këtë kuadër, të enjten datë 30 shtator z.Remzi Muhja, kryetari i PLL Kavajë është takuar me zyrtarë të OSBE, për të diskutuar rreth gjendjes politike në vend dhe strukturave të saj në këtë rreth. Në këtë takim zyrtarët e OSBE Natali Paguerker dhe Ayesha Saran janë interesuar rreth pikëpamjeve të z.Muhja për zhvillimet politike më të fundit dhe për shtrirjen e kësaj dege. Po ashtu ato kanë kërkuar një informacion më të detajuar rreth gjendjes së re të PLL mbas krijimit të LZHK dhe angazhimit të saj në këtë lëvizje. Kryetari i PLL dega Kavajë z.Remzi Muhja ka thënë se politika qeveritare është mjaft destruktive dhe jashtë parametrave për një shtet që synon të integrohet në BE. Ai ka akuzuar me tone të ashpra origjinën komuniste të krerëve të PS dhe të kabinetit Nano. Ndërsa është shprehur më tej se kjo qeveri bën një politikë diskriminuese krahinore, ku favorizon kryesisht rrethet nga janë me origjinë ministrat e ndryshëm të qeverisë Nano. Më tej z.Muhja është ndalur në zhvillimet e opozitës sidomos në lidhje me LZHK ku ka përsëritur qendrimin zyrtar të PLL se kjo parti ka marrë vendim të angazhohet fuqishëm në këtë lëvizje. Z.Muhja ka nënvizuar se PLL si parti mbretërore që është, do të përpiqet të përkrahë me të gjitha forcat rikthimin e Mbretit në fron dhe të monarkisë në Shqipëri.

Më pas ai u ka shpjeguar zyrtareve të OSBE shtritjen territoriale të PLL në këtë rreth me nëndegë e seksione në qytetin e Kavajës, anëtarësinë dhe përkatësinë sociale të saj. Në fund të këtij takimi të përzemërt, u ra dakord që edhe në të ardhmen të mbahen kontakte ndërmjet palëve.

Gjatë javës që shkoi, zyrtarë të ndryshëm të OSBE kanë pasur kontakte me drejtues të PLL e krerë të saj lokalë si në Tiranë, Shkodër, Durrës, Kavajë, Korçë e qytete të tjera të vendit. Po ashtu janë zhvilluar takime të rëndësishme me trupin diplomatik në Tiranë.

Korresp "Atdheu"

U zhvillua mbledhja e Komitetit Drejtues të Degës së PLL Mirditë

Murat Basha: Ja objektivat e LZHK-së

Javën e kaluar në qytetin e Rrëshenit u zhvillua mbledhja e Komitetit Drejtues të Degës së PLL, në prani edhe të deleguarve nga qendra, nënkryetarit të saj z.Murat Basha, sekretarit të Senatit të Veteranëve, z.Seit Preni dhe anëtarit të Komitetit Drejtues dhe njëkohësisht nëkryetar i Degës së PLL Tiranë, z.Hamit Kurti.

Në këtë mbledhje të drejtuar nga kryelegalisti lokal z.Petrit Jushi, pjesëmarrja ishte e plotë dhe të gjithë anëtarët e Komitetit Drejtues ishin të përgatitur për të raportuar e diskutuar konform rendit të ditës. Fillimisht fjalën e mori z.Jushi, i cili raportoi për punën e bërë nga Komiteti Drejtues dhe strukturat e Degës që nga mbledhja e kaluar, duke evidentuar rezultatet e kënaqshme të arritura prej tyre.

Z.Jushi foli për intensifikimin e punës për anëtarësimet e reja, për rritjen e autoritetit të Degës së PLL para elektoratit mirditor dhe për kontaktet e shpeshta me intelektualët pretedentë për të aderuar në strukturat e PLL. Më pas, në vazhdën e evidentimit të arritjeve, z.Jushi foli edhe për punën mjaft të mirë dhe prezantimin dinjitoz të këshilltarëve legalistë në të gjitha nivelet e pushtetit vendor. Ai theksoi se strukturat e PLL po punonin për plotësimin e formularëve dhe dokumentacionin e anëtarësisë dhe të të gjithë treguesve organizativë.

Pas tij e mori fjalën anëtari veteran i Degës së PLL dhe një ndër drejtuesit më të nderuar të saj, ish - i burgosuri i ndërgjegjes z.Anton Çupi, i cili raportoi për punën e mirë të seksioneve të nëndegës Rubik, por ai foli me frymë autokritike edhe për dobësitë sidomos në afrimin e intelektualëve dhe në vonesat për plotësimin e dokumentacionit sipas porosive dhe afateve të qendrës. Zotëri Çupi premtoi se dobësitë e mësipërme do të riparoheshin shpejt dhe se strukturat e kësaj nëndege do të punonin me ritme më të larta për plotësimin e detyrave që kishin marrë përsipër dhe për angazhimin në kuadër të LZHK, të ideuar e drejtuar nga NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve.

Pas z.Çupi e mori fjalën një tjetër veterean legalist i komunës Orosh, z.Gjon Ndue Prengë Bajraktari, pinjoll i bajraktarëve të Oroshit të Mirditës, i cili pasi raportoi për realizimin e detyrave të ngarkuara, theksoi mbështetjen e trungut të tij familjar dhe gjithë simpatizantëve e strukturave të PLL për nismën e Mbretit Leka, Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar.

Edhe z.Gjetë Përndoj, ish drejtues i kësaj Dege, legalist i nderuar dhe ish - i burgosur politik në kohën e diktaturës, në diskutimin e tij foli për punën e mirë të strukturave dhe kërkoi nëpërmjet Degës që të ushtrohej ndikimi i nevojshëm i këshilltarëve legalistë tek këshilltarët e partive të tjera, me qëllim që të arrihet që shkollës së Oroshit t'i vihet emri i legalistit martir, ish-oficerit të Mbretit Zog, i pushkatuar nga komunizmi, nacionalistit Ndue Prengë Bajraktari.

Edhe diskutantë të tjerë, si legalisti i nderuar z.Valentin Maca, raportuan për punën e bërë dhe premtuan plotësimin në kohë të dokumentacionit për evidentimin e anëtarësisë aktuale dhe pranimet e reja në parti.

Në vijim të mbledhjes e morën fjalën edhe të deleguarit e qendrës, zotërinjtë e nderuar Seit Preni e Hamit Kurti, të cilët dhanë mendime të vlefshme bazuar në përvojën e tyre për punën me njerëzit dhe pasqyrimin e saj në dokumentacionin e partisë. Gjithashtu ata u sugjeruan drejtuesve të kësaj Dege kujdesin për krijimin e raporteve më të mira të bashkëpunimit midis tyre, për të futur frymën e punës në grup dhe për të intensifikuar përpjekjet për rritjen e rezultateve, sidomos në kuadër të angazhimit serioz të PLL në gjirin e LZHK, të iniciuar dhe drejtuar nga Mbreti Leka I-rë.

Në fund të takimit e mori fjalën nënkryetari legalist z.Murat Basha, i cili bëri një përmbledhje të situatës politike në vend, të qëndrimeve të PLL, si në prononcimet mediatike ashtu edhe në ato politike në Kuvend, nëpërmjet kryetarit Spahiu. Më pas z.Basha i sqaroi drejtuesit legalistë mirditorë për objektivat kryesore të LZHK, sidomos në kuadër të grupit të ri parlamentar të kësaj lëvizjeje, dhe për synimin e këtij grupi për afirmimin e profilit politik të LZHK.

Në fund të fjalës së tij, z.Basha foli me frymë kritike për mangësitë e vërejtura në punën për plotësimin e dokumentacionit të Degës, duke e lidhur këtë me domosdoshmërinë e realizimit të kësaj detyre, si kusht bazë për ristrukturimin, riorganizimin dhe konsolidimin e seksioneve dhe forumeve drejtuese, për ta përgatitur partinë për aksionin e madh politiko-zgjedhor në kuadër të LZHK, për zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Ai i porositi drejtuesit e Degës që të identifikojnë dhe të kontaktojnë me intelektualë të spikatur mirditorë, për të zgjeruar formatin intelektual të PLL dhe LZHK në funksion të suksesit të nismës madhore të Mbretit Leka për të cilën PLL është e angazhuar maksimalisht, me synimin për të realizuar ndryshimin historik të domosdoshëm për ta nxjerrë vendin nga kriza e rëndë totale.

Në fund zoti Basha premtoi se do të vinte përsëri për të kontaktuar me drejtuesit e kësaj dege, për të ndjekur nga afër punën e tyre, për t'i ndihmuar ata për të kapërcyer sëbashku vështirësitë dhe për të kontrolluar zbatimin e detyrave të vëna nga qendra.

Korresp i "Atdheu".

Zhvillohet mbledhja e Komitetit Drejtues të PLL Krujë

Legalistët krutanë forcojnë strukturat

Në këtë mbledhje morën pjesë nënkryetari i PLL z.Murat Basha, sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani dhe sekretari i Senatit të Veteranëve legalistë, z.Seit Preni

Paraditën e së dielës, më datë 19 shtator, Dega e PLL Krujë zhvilloi mbledhjen e Komitetit Drejtues, nën drejtimin e kryelegalistit lokal z.Enver Kaloshi. Në këtë mbledhje, si të deleguar të kryesisë së PLL merrnin pjesë nënkryetari i saj z.Murat Basha, sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani dhe sekretari i Senatit të Veteranëve legalistë, z.Seit Preni. Mbledhjen e hapi kryetari i Degës z.Kaloshi, i cili pasi bëri një përmbledhje të punës politike dhe organizative në strukturat e Degës, foli edhe për punën specifike të kryer për zbatimin e udhëzimit të qendrës për pasqyrimin e të dhënave të formularit të anëtarësimeve të reja dhe rievidentimit të anëtarësisë së partisë në kuadër të ristrukturimit dhe ngritjes së strukturave të reja, në përmbushje të motos "një seksion - një qendër votimi". Gjithashtu z.Kaloshi u kërkoi anëtarëve të Komitetit Drejtues edhe evidentimin e përmbushjes së porosisë që çdo anëtar i Komitetit Drejtues të marrë përsipër drejtimin e një seksioni, duke u angazhuar kështu në punë konkrete dhe me rezultate të matshme.

E veçanta e kësaj mbledhjeje ishte pjesëmarrja pothuajse e plotë, me ndonjë mungesë me arsye, dhe serioziteti e përgjegjshmëria në raportimin e zbatimit të detyrave dhe trajtimin e problematikës preokupante.

Kështu, në fjalën e tij, kryetari i nëndegës së qytetit të Krujës z.Shkëlqim Shani, foli për punën dhe mbledhjet e shpeshta të të gjitha seksioneve të qytetit, ku ishin punuar udhëzimet dhe ishin bërë edhe anëtarësime të reja. Megjithatë, z.Shani bëri të ditur edhe faktin se kryesia e nëndegës nuk ka funksionuar si duhet, duke lënë pas kështu dobësi e të meta për të cilat ai u zotua se do të riparoheshin në të ardhmen. Ai bëri të ditur se kartelat e anëtarësisë pothuajse po plotësohen në të gjitha seksionet, megjithë vështirësitë e natyrshme.

Ndërsa nënkryetari i nëndegës së Fushë Krujës z.Ismail Kica, në fjalën e tij theksoi se seksionet e kësaj nëndege kishin patur aktivitet të vazhdueshëm dhe mbledhjet ishin bërë periodikisht. Ai raportoi se edhe me anëtarësimet e reja ishte bërë një punë e mirë, sidomos pas zgjedhjes në krye të nëndegës së z.Genc Ziri. Ai gjithashtu informoi se bashkë me z.Ziri kishin bërë një punë serioze për ngritjen e forumeve të Rinisë dhe Gruas. Sipas tij, nga 17 seksione, kishin përfunduar plotësimin e kartelave të reja të anëtarësisë në 15 prej tyre dhe se brenda disa ditësh do ta përfundonin këtë detyrë në të gjitha seksionet.

Kryetari i nëndegës së Malësisë z.Sali Cara, në diskutimin e tij ndër të tjera raportoi se kish punuar për afrimin intelektualëve dhe të rinjve, duke përmirësuar cilësinë dhe shtuar radhët e anëtarësisë. "Në Sukth dhe Dukagjin kemi dobësi dhe seksionet nuk kanë funksionuar si duhet, ndërsa në Derven dhe Bushnesh jemi më mirë", - theksoi z.Cara.

z.Murat Stafuka, nënkryetar i nëndegës Thumanë, theksoi se "kemi punuar mirë dhe kemi mundur të bëjmë anëtarësime të reja, dhe po punojmë për plotësimin e dokumentacionit dhe udhëzimeve".

Zotëri Gëzim Kaçiu, nënkryetari i Degës së PLL Krujë, në diskutimin e tij theksoi se në këtë qytet ishin mbuluar me seksione të gjitha qendrat e votimit dhe se synimi kryesor ishte shtimi i radhëve me anëtarë të rinj.

Ndërsa anëtari i kryesië së Degës, z.Xhavit Ziri, ndër të tjera theksoi se duhej më shumë kohë për plotësimin e dokumentacionit konform udhëzimeve dhe se në të gjitha seksionet e Fushë-Krujës ishte bërë një punë shumë e mirë. Ai theksoi se po punohej intensivisht për ristrukturimin e Senatit të Veteranëve dhe ngritjen e Forumit të Gruas legaliste krutane.

Zotëri Ramazan Kupi, nënkryetar i Degës, në fjalën e tij theksoi se duhej më shumë seriozitet dhe frymë mirëkuptimi për të shmangur keqkuptimet e panevojshme dhe që e dëmtojnë punën. Fjala e tij u prit me interes dhe u mbështet edhe nga diskutantët pasardhës.

Anëtari i kryesisë, mjeku Bajram Dollaku theksoi se LZHK ishte mirëpritur dhe vlerësuar maksimalisht nga qytetarët krutanë. Në vijim të fjalës së tij, si anëtar i Këshillit bashkiak, zoti Dollaku shprehu synimin që i kishte vënë vetes për të futur në votim dhe miratuar në këtë këshill dhënien e titullit "Qytetare Nderi" e qytetit të Krujës për Nënën Mbretëreshë Geraldinë.

Kryetari i nëndegës Thumanë z.Ali Gdheli, në fjalën e tij tha se legalistët e Thumanës po bënin një punë mjaft të mirë për shtimin e radhëve të seksioneve me simpatizantë, që tashmë synonin anëtarësimin në PLL. Dhe me këtë rast i kërkoi të deleguarve nga Kryesia e PLL, në emër të legalistëve të Thumanës që, bashkërisht, të organizonin një takim me drejtuesit më të lartë të partisë për të sqaruar situatat politike, për të shkëmbyer përvojë për përmirësimin e punës dhe për të rritur entusiazmin në prag të fushatës së ardhshme zgjedhore.

Nënkryetari i Senatit të Veteranëve krutanë z.Ramazan Hasani, duke komentuar nismën e Mbretit për LZHK dhe shprehur mbështetjen e plotë për të, theksoi se "NMT Mbreti Leka është konsekuent në mbrojtje të Çeshtjes kombëtare", dhe me këtë rast bëri vërejtje për disa drejtues të Degës, të cilët mosmarrëveshjet për punën i kishin shtrirë deri në marrëdhëniet personale, duke dëmtuar imazhin dhe punën e partisë. Edhe z.Qemal Mali, sekretar i Senatit të Veteranëve, foli me optimizëm për zbatimin e detyrave që i dalin këtij forumi.

Në mbështetje të diskutimeve të anëtarëve të Senatit të legalistëve krutanë, sekretari i Senatit të Veteranëve të PLL z.Seit Preni, në cilësinë e të deleguarit të Kryesisë së partisë dhe asaj të Senatit, falenderoi veteranët legalistë të këtij rrethi për punën plot përkushtim, duke theksuar më tej se "e rëndësishme është që të bëhet alternimi i punës dhe i përvojës midis brezave dhe forumeve brenda partisë". Më pas e mori fjalën Sekretari i Përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani, i cili trajtoi kryesisht domosdoshmërinë e përmbushjes së dokumentacionit, vlerat e kësaj sipërmarrjeje serioze dhe të vështirë për evidentimin, strukturimin dhe konsolidimin e seksioneve dhe të mbarë partisë. Më pas ai sqaroi të pranishmit për detaje teknike në saktësimin e punës për plotësimin e dokumentacionit, duke krijuar një tablo të qartë dhe konkrete, çka ndihmoi në sqarimet e disa momenteve të nevojshme për punën organizative.

Në fund të këtij takimi të rëndësishëm pune, e mori fjalën nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili ndër të tjera theksoi se "udhëzimi i cili është ndarë në të gjithë Degët dhe nëndegët, krijon hapësira për shtimin e radhëve, për rritjen dhe konsolidimin politik të PLL". Sipas tij, "ky proces i domosdoshëm i zgjeron hapësirat për rritjen e partisë, sidomos tashmë në kuadër të LZHK, e cila e ka të domosdoshme mbështetjen tek infrastruktura organizative e PLL". "Ne gëzohemi kur intelektualë dhe atdhetarë të ndershëm, pavarësisht bindjeve të dikurshme jo monarkiste, sot jo vetëm që mbështesin hapur nismën madhore të NMT Mbretit Leka, Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar, por edhe aderojnë me kënaqësi në këtë Lëvizje. Koha po vrapon dhe ne legalistëve na duhet të ecim me hapin e saj, pra të vrapojmë. Kundërshtarët tanë politikë janë të interesuar për përçarjen e PLL dhe sabotimin e LZHK. Por fryma konsensuale dhe gjithpërfshirëse e kësaj lëvizjeje dhe fakti që ajo drejtohet nga Mbreti Leka, është një garanci e suksesit të saj. Mbreti kërkon një konsensus sa më të gjerë ndër shqiptarët, dhe momentet aktuale dëshmojnë se LZHK dhe mesazhet e saj janë kuptuar drejt dhe mirëpritur. Ato janë mesazhe për zhvillim, për një politikë të re ndryshe, dhe për një të ardhme më të mirë. Mbreti është shumë i qartë në ato që kërkon dhe synon, dhe kjo është arsyeja që shkalla e konsensusit mbarëpopullor dhe e përqafimit të LZHK po rritet. Në këtë frymë, edhe PLL si shtylla kurrizore dhe përçuesja e idealeve të LZHK, jo vetëm që po konsolidohet por edhe po i përmbahet kësaj filozofie nacionaliste dhe gjithpërfshirëse. Prandaj ne legalistët jemi të bindur se PLL, ashtu siç ka pohuar dhe NMT Mbreti Leka I-rë, do të mbetet themeli dhe palca e LZHK, do të jetë garancia e suksesit politiko-elektoral të saj", - e mbylli fjalën nënkryetari legalist z.Basha.

Kështu u mbyll edhe kjo mbledhje, e cila dëshmoi përpjekjet serioze dhe punën sistematike në planin organizativ dhe politik të Degës së PLL Krujë, e drejtuar me aftësi, përkushtim e pasion nga z.Enver Kaloshi.

Korresp. i "Atdheu"

Ndarja e përgjegjësive në demokraci

Nga Astrit Kola

Raporti i fundit i kryesueses së BE, më la një shije të hidhur në kuptimin e mosndarjes së përgjegjësive politike, pushtetore dhe institucionale midis pozitës dhe opozitës në Shqipëri. Çorba-raport, e gatuar dhe servirur kësisoj, seç më kujtoi sërish të famshmin pilaf-makarunesh, ku nuk merret vesh se ku mbaron orizi e ku fillon mielli i grurit.

I bindur thelbësisht se, nga teoritë e panumërta për demokracinë, rezulton si emërues i përbashkët Ndarja e Përgjegjësive Institucionale midis pozitës qeverisëse dhe opozitës së qeverisur bashkë me popullin - raporti i fundit në emër të BE më kumtoi se fenomeni unikal shqiptar - i tëri paradoksal - edhe tek ndërkombëtarët arrin të prodhojë konkluzionin se në Shqipëri drejton pozitë-opozita!!!

Një miku im, i shokuar nga raporti, më pyeti se ç'mendoja për të dhe kur unë mblodha supet, ai tha: "Një gjë nuk arrita të kuptoj nga ky raport. Nuk arrita të kuptoj se ku mbaron Nano e ku fillon Berisha; ku mbaron Gramozi e ku fillon Bamiri; ku mbaron Et'hemi e ku fillon Emini; ku mbaron Arben Malaj e ku fillon Ridvan Bode; ku mbaron Erion Braçe e ku fillon Edi Paloka, pra, ata si politikanë dhe përgjegjësitë e tyre".

Ky arsyetim i mikut tim, për asosiacion mendimi dhe idesh, më shtyu të vras mendjen e të gjej se cili politikan e zyrtar i opozitës e kish firmosur, vulosur e lëshuar pasaportën e 14-të për Orikun e "Hakmarrjes..."; sesa rroga shpërblim i takonin Edmond Spahos për meritat e privatizimit të "suksesshëm" të Bankës së Kursimeve; se çfarë meritash ka Idajet Beqiri në fitoren e Bollanos në Himarë; se cili është kontributi i Koçi Tahirit të Partisë Fshatare në emërimin e Agron Dukës dhe politikat agraro-ambjentaliste të Lufter Xhuvelit; se cili është ndikimi i Ramadan Ndrekës së Partisë Socialpunëtore në politikat e punësimit të prolletariatit, të zbatuara nga socialdemokratët Skënder Gjinushi e Engjëll Bejtja, në krye të dikasterit të Punës... Dhe për rastësi, tek mendja më fluturonte në përqasje të tilla, konkluzioni i Mustafa Nanos se "... në raportin e BE, fjala qeveri nuk ekzistonte gjëkundi", ma shtoi më tepër konfuzionin.

Eureka! - bërtita. E gjeta më në fund shpjegimin... Mesa duket, hartuesi i raportit kish parasysh batutën e famshme të Nanos në përvjetorin e 12 të PD më 12 dhjetor 2002, tek u deklaroi demokratëve të ekzaltuar përreth tij, me gotë shampanje në dorë, "... siç e shikoni, unë dhe zoti Berisha jemi bashkëkryetarë të PD, pra bashkëkryetarët tuaj". Po kështu, në vijim të shpalosjes së kujtesës, m'u kujtua edhe batuta tjetër proverbiale e Nanos në Kuvend: "Zoti Berisha, ju jeni hipoteka ime...", - e cila në logjikën kapitaliste të hartuesve të deklaratës së BE ka përkthyer korelacionin e shenjtëruar pronar-hipotekë...

Dhe kështu, tek po rrëmoja në sirtarët e kujtesës, gjeta një shpjegim të ri, unikal për nga përmbajtja! Pyetjes së dikurshme, në konfidencë, se "nga erdhi urdhri për largimin e sinkronizuar të komisionerëve socialistë nga qendrat e votimit, në orën 14.00 të datës 26 maj 1996", drejtuesit më të lartë socialistë të asaj kohe, Dokle e Mejdani iu përgjigjën bashkë me ngritjen e supeve: "As tani nuk e kemi mësuar, dhe mesa duket nuk do ta mësojmë kurrë. Por një gjë e dimë mirë, ne nuk e kemi dhënë atë urdhër. Nuk e dimë se nga erdhi...".

Pas asaj përgjigjeje, me logjikën e hartuesve të raportit në emër të OSBE, urdhri duhet të ketë ardhur nga Berisha, që asokohe, sipas logjikës së Nanos, kish "hipotekuar" PS-në. E kësisoj, logjika më regjistron një vargan engramash dhe paradoksesh, që mund t'i mendojë vetëm një mendje e sëmurë prej deliresh dhe skizofrenie psikosomatike.

Në rrugëtimin e mendjes anapolla, m'u kujtuan qeveritë e "Stabilitetit" dhe ajo e "Pajtimit ko(m)bëtar"! M'u kujtuan Ylli Bufi, Gramoz Pashko e Muhamet Kapllani, tek ngrinin lart dy gishtat, të zënë dorë për dore, në prani të Xhejms Bejkerit, atë ditë maji të vitit 1991. M'u kujtua gjithashtu edhe Bashkim-vëllazërim Fino, tek driblonte ministrat e tij demokratë në fushën e "Qemal Stafës", ndërkohë që fishkëllimat dhe duartrokitjet përziheshin me bataretë e kallashëve.

Me këto arsyetime për së mbrapshti, rebusi i mësipërm më rezulton lehtësisht i zgjidhshëm. Mesa duket, janë precedentët shqiptarë ato që kanë induktuar tek evropianët mendimin për "bashkëqeverisjen dhe bashkëpërgjegjësitë e pozitë-opozitës!!!" në Shqipëri. Ndaj formuluesit e raportit janë shprehur alla-abrakadabra. Dhe kësisoj, mikstura e famshme e kulinarisë, "pilaf-makarunesh", m'u reduktua sakaq në miell orizi e miell gruri, që kanë të përbashkët albuminat, globulinat,...

Zotërinj qeveritarë, ju s'jeni agjentë, por lolot e Athinës!

Nga Sami Gjoka, SHBA

Kur në tërë Shqipërinë e jashtë saj mendohet e flitet me të madhe se Nano e klani i tij janë gurë shahu në fushën e politikës shqiptare, të cilët vetëm levizin sipas llogarisë greke, qeveria shqiptare mundet dhe duhet t'i përgenjeshtrojë me të madhe e çdo ditë, me fakte bindese këto thënie në po këto gazeta.

Dhe nëse Nano, familja e klani i tij nuk e kanë mësuar ende se është media ajo që transmeton të vertetën e turpshme që tashmë besohet edhe prej besnikëve më fanatikë të tyre, mbyllja e fshehja nga drita e së vertetes po myk gjithnjë e më tepër heshtjen e tyre bajate. Duke mos patur kurajon e të kundershtuarit bindës në faqe gazetash ku ngrihen çeshtja të tilla e jo në salla gjyqesh ku lahen hesape, ata pranojnë se janë një instalim i turpshem grek mbi shtetin tonë, për t'i siguruar Athinës se do ta mbajnë Shqipërinë gjithmonë si grua të përulur që ecën ngadalë pas prapanicës greke.

Zotërinj qeveritarë! Sa kohë që ju do të mbeteni në pushtet, Greqia kurrë nuk do të cenohet me progresin e vëndit tuaj. Ju jeni shkaku dhe arsyeja, shpresa dhe garancia greke për të mos e lënë Shqipërinë të ngrihet si një Gjergj Elez Ali nga shtrati ku ju e mbani të dergjet, e t'i dalë bajlozit të zi në fushë të mejdanit, të kerkojë motrën e vet çame tek jep shpirt nën thikën e qeverisë greke. Ende edhe sot e kësaj dite kur ju edhe qeveria juaj, na e shisni Greqinë edhe më mirëdashesen tonë se Nënë Tereza, edhe pse grekët nën heshtjen tuaj në kohen me kritike të kombit, falë shitjes suaj të pafalshme, po fshijnë gjurmët e fundit të qenësisë çame që ajo e theri, ju nuk mund të jini veçse një mish i huaj në trupin tonë që do hequr.

E meqe ju zonja e zoterinj zgjodhet rrugët e gjyqeve qesharake të Tiranës suaj, dëgjomëni t'ju kujtoj se Shqipëria ka patur gjyqin e pleqve të Kurbinit njëmijë herë më të të besueshëm se sa salla-jargoset tuaja alla kërmillshe, ku qeveri butakësh po kërkojnë të na dënokan fjalën e lirë.

Ky gjyq kundër Lesit nuk është thjesht larje hesapesh për një zemër të gjoja-lenduar. Gjyqi është kërcenim dhëmbesh të kalbur ndaj fjalës së lirë para zgjedhjeve, që po vijnë në ditë jo të mbara për familjen Nano. Akuzat e kërcënimet ndaj shtypit trumpetohen nga shërbëtorë qyqarë, që heshtin kur ju i falni turpe tërë kombit e lehin si zagarë pas gardhit se na u lëndoka krenaria e një gruaje, kur gazeta boton opinione e bile retorike të tipit "është apo s'është Xhoana" agjente greke.

Gazetat, zotërinj ministra e familje ministrash, nuk janë kalema buzesh, për t'iu bërë grave tuaja makiazhe servilizmash për shkelqime të rreme. Misoni i gazetarit është të publikojë guximshëm dyshimet e hamendjet, në formë opinioni nëse nuk ka fakte bindese, e ju mund të përgjigjeni dhe falenderoni pastaj gazetën nëse u bë e mundur në sajë të këtij publikimi të spastrohen njolla të kota që populli juaj besoi se kishte në ndërgjejen tuaj.

Por kur ju merrni shpaten tuaj të ndryshkur të na prisni fjalën e lirë në buzë, që s'mundeni ta prisni dot e bëheni kështu lehës që s'kafshojnë, vetëm deshmoni me lajthitjen tuaj histerike atë thënien tonë të qëmotshme se ku ka zë s'është pa gjë, megjithese në rastin tuaj është akoma dhe më e besueshme fjala e urtë e popullit shqiptar, "fshati që dukët nuk do kallauz".

Zotërinj qeveritarë të Tiranës, më lejoni ta them me shkronja të mëdha, - ju nuk mund të jeni agjentë të Athinës, se Athina nuk mund të besojë në aftësinë tuaja mendore! Ju jeni lolot e Athinës që shkelni me këmbë interesat e vendit tuaj për të shtuar pak më shumë dhjamë në prapanicat tuaja që kanë aq frikë të çohen nga karrigia ku Greqia ju ka lidhur pelenat.

E ju shqiptarka të tjera, mos dilni pra në pistën e vallëzimit kur s'e hidhni dot vallen e nuk dashkeni t'ju shohin të tjerët. Ja pra që kjo bota paska ca gjëra që lëndojnë edhe mbretër e mbretëresha. Ja pra që s'mund t'i kesh të dyja - edhe bujën dhe heshtjen. E nëse deti të tremb me thellësinë e tij, lëri dallgët të shkojnë e të vijnë, që të mos mbytesh nën dallgë premtimesh të rreme. Pastaj mund të na bëhet refren në buzë ajo thënia "Bir selman i nënës kë të qaj më parë", lëri selman-servilët të mos i grisin merimangat e dyerve të prokurorisë e të na mbijnë si fanti spathi në salla gjykimesh, se fatkeqësisht disa nga ne nuk mbeten gazetarë oborresh!...

E nëse nëpërmjet këtij gjyqi qesharak qeveria shqiptare synon të terrorizoj fjalën e lirë një vit para zgjdhjeve, kjo është një llogari për së prapthi e këpushave që plasin jo më nga ngaqë erdhi natyrshëm dita e ndarjes, por ngaqë e shpejtuan vetë ikjen me etjen e tyre të pa kontrolluar për gjak.

Koncesionet e qeverisë mbretërore të Zogut dhe rëndësia e tyre për ekonominë kombëtare

E vërteta dhe propaganda rreth koncesioneve të Zogut

Nga Kastriot Dervishi

Akti i parë i Kuvendit Kushtetues në raport me marrëdhëniet britaniko-shqiptare në shkurt 1925, ishte edhe ratifikimi i marrëveshjes me degën e shoqërisë angleze "Anglo-Persian Oil CO", "D'Arcy Exploration Company Limited", përfaqësuar nga Edward Hardwis, marrëveshje që kishte mbetur pa ratifikuar qysh nga viti 1923. Shoqërisë iu dha e drejta për kërkim nafte në një sipërfaqe prej 200 mijë hektarësh, me të drejtë shfrytëzimi në 50 mijë hektarë ("Indipendenca shqiptare" 19 shkurt 1925).

Kërkimi do të bëhej jo më shumë se në 4 zona për naftë, bitum, gaz, argjil bituminoz. Shpimet ishin të autorizuara deri në 7 metra dhe gjithnjë me lejen e pronarëve ku do të bëhej kërkimi. Koncesioni përfundonte më 31 dhjetor 1985, dhe shoqëria kishte një kapital të autorizuar jo më pak se 500 mijë stërlina (po aty).

Paraprakisht, Britania e Madhe dhe Italia më 20 mars 1925 arritën dy marrëveshje kompromisi në lidhje me ndarjen vajgurore në Shqipëri. E para kishte të bënte me procedurën e përcaktimit të sipërfaqeve dhe e dyta me principet e përgjithshme midis qeverisë italiane dhe kompanisë Anglo Persiane.

Marrëveshjet me SVEA-n

SVEA, alias "Societa per lo Sviluppo Economico dell'Albania" (Shoqëria për Zhvillimin Ekonomik të Shqipërisë).

Me Triumfin e Legalitetit, koncesionet do të fitonin një terren të ri nisur nga qëndrueshmëria politike dhe nevoja që kishte vendi për investime. Shqipëria ndjente të domosdoshme krijimin e një banke kombëtare. Për këtë qëllim, deri para krijimit të saj ishin të mundshme disa projekte. I pari ishte projekti "Calme", i cili në shtator 1922 i kishte parashtruar Komitetit financiar të Lidhjes së Kombeve raportin e vëzhgimit të tij me titull "Gjendja ekonomike e financiare e Shqipërisë". Sipas tij, banka do të ndërtohej si institut me privilegjet e emetimit të monedhës e të kreditit, me një kapital prej 10-15 milionë frangash ari. Kushti i vënë nga pala shqiptare ishte se gjysmën e aksioneve duhej ta plotësonin të huaj nga shtete që nuk kishin synime ekonomike dhe politike mbi Shqipërinë. I dyti ishte projekti i holandezit Hunger, i vitit 1923. Sipas këtij projekti, banka do të jepej në koncesion për 15 vjet dhe do të kishte një kapital prej 15 milion frangash ari. Banka do të kishte karaktere të përgjithshme: bankë emisioni e krediti, bankë investimesh, arkë e përgjithshme, etj. Kapitali do të ishte ndërkombëtar. I treti ishte projekti i Komisionit Ekonomik e Financiar i Komitetit të Lidhjes së Kombeve, nën titullin "Projekti i statutit të Bankës së Shqipërisë". I paraqitur më 21 gusht 1923, ai merrte si shembull bankën e Marokut të vitit 1906. I katërti ishte projekti i N/komitetit Financiar të Lidhjes së Kombeve, i paraqitur më 3 shtator 1923, sipas së cilit banka jepej me koncesion për 25 vjet.

Projekte të tjera të një karakteri privat, ishin ato të grupeve angleze, italiane, belge, franceze, amerikane, zvicerane, suedeze, greke, jugosllave, etj. Një gatishmëri e tillë për projektet financiare ndërkombëtare, tregonte se Shqipëria ngjallte vërtet interes për investitorët e huaj. Në vitin 1925, situata kërkonte vërtet zgjidhje ekonomike për mbijetesën e shtetit të ri shqiptar. Pikërisht për këtë arsye, më 15 mars 1925, ministri i Financave dhe zëvendës ministër i Punëve të Jashtme, Myfit Libohova, nënshkroi një marrëveshje të rëndësishme në Tiranë me përfaqësuesin e grupit financiar të Romës (përfaqësues i qeverisë italiane), Mario Alberti. Më 23 qershor 1925 marrëveshja u miratua nga kryetari i komisioneve parlamentare Hiqmet Delvina dhe dy ditë më pas iu kalua Dhomës së Deputetëve për miratim ("Bisedimet e Dhomës së Deputetëve 1925" faqe102 - 110).

Marrëveshja e parë përbëhej nga 30 pika dhe kishte të bënte me themelimin e Bankës Kombëtare. Brenda 90 ditëve grupi italian do të krijonte një kapital nominal prej 12.5 milion frangash ari, i ndarë në 495 aksione porositëse (azioni ordinarie). Shtetasit shqiptarë do të kishin të drejtë pjesëmarrëse deri në 49% të kapitalit aksionar. Drejtoria qendrore e bankës ishte në Tiranë. Në pikën 17 të marrëveshjes thuhej: "Banka asht e detyrueme me përbam mbrenda nji mueji, që prej fillesës s'aktivitetit të saj, Shoqnin për Zhvillimin Ekonomik të Shqypnisë, n'Itali e në Shqypni ose gjetkë, me nji kapital prej 15 milion lireta italiane, i ndarë në 150 mijë aksione ordinare prej lireta italiane secila, ose vleftën e saj. Numri 10 mijë i këtyne aksioneve kanë për të qenë të dorëzueme falas qeverisë shqiptare" (po aty faqe 106).

Në pikën 19 thuhej se SVEA do t'i gjente qeverisë shqiptare një hua të përbërë nga 50 milion franga ari, nga të cilat 7.5 milion qysh në vitin e parë, po kaq në vitin e dytë, 10 milion në të tretin, 12.5 milion në të katërtin dhe po kaq në të pestin. Huaja ishte për 40 vjet dhe interesi i saj ishte jo më shumë se 7.5 %. Në pikën 22 përcaktohej edhe qëllimi i përdorimit të huasë që ishte:

a-Për ndërtim rrugësh (14 milion franga ari)

b-Për tharje kënetash (9 milion)

c-Për zhvillimin e Bujqësisë (5 milion)

d-Për ndërtime urash (6.6 milion)

Në pikën 21, shoqërisë i jepej e drejta të formonte kompani të nevojshme, që merrnin mbi vete ndërtimin e veprave që parashikohen në pikat e mësipërme.

Në pikën 25, si garanci shteti shqiptar kishte parashikuar të ardhurat doganore, monopolet e kripës, cigareve, shkepseve.

Në pikën 27 përcaktoheshin si "preferenca" të SVEA ndërtimi i këtyre veprave:

a-Hekurudhat e tramvajtë (1.3 milion).

b-Ndërtimet e porteve, rrugëve dhe urave (7.1 milionë).

c-Bonifikime e tharje kënetash.

Gjithashtu u harxhuan 5 milion franga ari për ndëtesat publike dhe 2 milion për punime të ndryshme (K. Dako "Shënime historike", faqe 136 - 137).

Përveç kësaj, marrëveshjes iu shtuan edhe 12 nene shtesë të karakterit teknik nga Komisioni i Financave.

Ndërkohë që më 16 mars 1925 ishte nënshkruar akordi i parë ekzekutiv (pjesa A), ku kishin nënshkruar përveç Myfit Libohovës edhe ministrat Kostaq Kotta e Petro Poga. Ndërsa pjesa B, kishte të bënte me pagesat e kamatave të huave ("BDHD 1925", faqe 129 - 131).

Në vijim të kësaj marrëveshjeje, më 20 maj 1925 në Romë u nënshkrua marrëveshja për punët botore në Shqipëri, ku u përcaktua më hollësisht përdorimi i huasë. Edhe kjo marrëveshje u nëshkrua për palën shqiptare nga Myfit Libohova dhe ministri shqiptar në Romë, Ekrem bej Libohova dhe për palën italiane nga ministri fuqiplotë i nderit dhe përfaqësues i grupit financiar italian, Mario Alberti. Kritik i marrëveshjes u bë menjëherë deputeti Rauf Fico. Ai polemizoi drejtpërdrejt me Myfit Libohovën. Po më 23 qershor u hartua edhe ligji për rregullimin e monedhës, duke i dhënë Bankës Kombëtare të drejtën për prerjen e monedhave. Pak ditë më vonë më 8 korrik 1925, Dhoma e Deputetëve miratoi koncesionin të nënshkruar më 12 mars 1925 midis ministrit të Punëve Botore e Bujqësisë Kostaq Kotta dhe përfaqësuesit për hekurudhat të Mbretërisë Italiane Ugo Piolti, që kishte të bënte me koncesionin e vajgurit dhe të hekurudhave me shtetin italian ("BDHD 1925", faqe 250). Në këtë koncesion parashikohej periudha e kërkimit dhe e shfrytëzimit, i cili do të zgjaste deri më 31 janar 1985. Sipas marrëveshjes, sipërfaqet e zgjedhura nuk duhej të ishin më shumë se 30 mijë hektarë, dhe duhej të ishin saktësisht të përcaktuara nga koncesionari. Neni 9 i koncesionit i jepte të drejtë shtetasve shqiptarë të merrnin pjesë në sipërmarrje. Programi i thellimit të puseve fillonte në vitin e parë me 1 mijë metra dhe vazhdonte më tej duke arritur në vitin e pestë me mbi 5 mijë metra shpim, duke parashikuar një nxjerrje prej 150 mijë ton vajgur. Në nenin 13 përcaktohej që koncesionari të detyrohej të ngrinte në Shqipëri një rafineri nafte. Në nenin 14 thuhej se mbas mbarimit të koncesionit (viti 1985), të gjitha investimet bëheshin pronë e shtetit shqiptar ("BDHD 1925", faqe 254).

Më 10 korrik 1925, Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim koncesionin me hekurudhat e shtetit italian ("Bisedimet e Dhomës së Deputetëve 1925", faqe 308). Koncesioni u miratua nga deputetët. Më 11 korrik 1925, Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim koncesionin midis qeverisë shqiptare të përfaqësuar nga Kostaq Kotta dhe Shoqërisë Italiane të Minierave të Selenicës, të përfaqësuar nga drejtori i saj ing. Giovanni Nobili ("BDHD 1925" faqe 339), të nënshkuar më 2 maj 1925. Sipas artikullit të parë, qeveria shqiptare i jepte të drejtë koncesioni, transportimi, përdorimi, punimi dhe tregtimi palës italiane për vajgur, hidrokarbure të forta, të lëngëta e të gazta, argjile dhe rëre bituminoze në një sipërfaqe prej 2140 hektarësh (po aty faqe 340), që korrespondonte në qendrat e Risilisë, Lubonjës, Penkovës, Peshkëpisë, në të djathtë të Drashovicës deri në Kishbardhë, me të drejtë shfrytëzimi të 800 hektarëve. Leja e kërkimeve kishte një afat prej 3 vjetësh. Shoqërisë i jepej e drejta e importimit të pajisjeve pa taksë doganore si dhe eksportit të kufizuar pa tarifë doganore. Sipas artikullit 5 duhej që përveç specialistëve, punëtorët duhej të ishin shqiptarë (po aty faqe 341). Afati i këtij koncesioni ishte 50 vjet (dmth përfundonte në vitin 1975). Në artikullin 8 kushtëzohej që 40 % të kapitalit të shoqërisë të rezervohej për shtetasit shqiptarë. Shpronësimi i tokave do të bëhej prej shteeti shqiptar, ndërsa pala italiane do të paguante një taksë fikse për sipërfaqen dhe për prodhimin, i cili për vajgurin parashikohej minimalisht 13.5 % në natyrë ose në të holla dhe po kaq në vajra. Shoqëria italiane detyrohej që brenda një muaji të paraqiste një garanci bankare në shumën e 150 mijë liretave. Deputetët e pranuan pa rezerva këtë koncesion, (po aty faqe 344).

Koncesionet e vajgurit me shoqërinë "Standart Oil Company" korrik 1925 dhe shoqërinë angleze "Herbert H. Rushton"

Më 14 korrik 1925, pas një seance të tensionuar, (ku tërthorazi Ceno bej Kryeziu akuzoi ministrin Myfit Libohova për korrupsion), Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim koncesionin e vajgurit midis qeverisë shqiptare dhe Shoqërisë Standart Oil Company, nënshkruar përkatësisht nga ministri Kostaq Kotta dhe Eugene Sheffield ("BDHD"1925, faqe 413). Marrëveshja parashikonte dhënien e të drejtës shoqërisë të bëntë kërkime në një sipërfaqe të përbërë prej 80 mijë hektarësh, me të drejtë shfrytëzimi 50 mijë hektarë, duke filluar nga data 12 maj 1925. Marrëveshja rregullonte mirë raportin e eksport-importit, si dhe pagimet e detyrimeve ndaj shtetit shqiptar. Ajo parashikonte formimin e një kompanie amerikane të quajtur "Americano-Albanian Oil Company" (AAOC), me një afat kohor që shkonte deri më 31 mars 1985, si dhe me një kapital fillestar jo më të vogël se 2.5 milion dollarë. Sikndër dhe në marrëveshjet e tjera, edhe këtu kërkohej që shpimi brenda vitit të parë të ishte 1500 metra, për të arritur në 4 mijë metra në vitin e pestë.

Po të njejtën ditë, parlamenti vazhdoi me shqyrtimin e koncesionit të nënshkruar midis qeverisë shqiptare dhe shtetasit anglez Herbert Henry Rushton (po aty faqe 422). Koncesioni që i njihej kompanisë nuk i kalonte të 20 mijë hektarët dhe jo më shumë se në dy zona, 20 ditë pasi kompania tjetër angleze të kishte zgjedhur sipërfaqen e saj. Këto 20 mijë hektarë zgjidheshin prej qeverisë shqiptare, ndërsa kompania angleze kishte të drejtë të zgjidhte brenda kësaj sipërfaqeje 10 mijë hektarë. Si dhe në rastet e tjera, kompania do t'i paguante shtetit shqiptar 13.5 % të prodhimit të naftës (po aty, faqe 430). Shoqëria angleze depozitoi një shumë prej 40 mijë frangash ari si garanci në Arkën e Përgjithshme të Ministrisë së Financave të Shqipërisë. Marrëveshja parashikonte që 40 % të kapitalit të shoqërisë ta përbënin shtetasit shqiptarë, ndësa afati kohor për këtë shoqëri ishte deri më 31 dhjetor 1985. Edhe ky koncesion u votua unanimisht.

Koncesioni me Sindikatin Franko-Shqiptar

Më 26 tetor 1925, Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim koncesionin e nëshshkruar midis qeverisë shqiptare dhe Sindikatit Franko-Shqiptar, i përfaqësuar nga Pierre Beaudouin. Shteti shqiptar i akordonte kësaj shoqërie të drejtën ekskluzive për kërkim dhe shfrytëzim të vajgurit (hidrokarbure të lëngëta, solide, bitume, asfalte). Në bazë të marrëveshjes, koncesionari fitonte të drejtën të bënte kërkime në 120 mijë hektarë dhe të shfrytëzonte 30 mijë të tilla. Ky koncesion përfundonte më 31 dhjetor 1985. Ai parashikonte që, brenda 5 muajsh, shtetasit shqiptar të kishin mundësinë e plotësimit të 40 % të kapitalit të shoqërisë, e cila detyrohej të bënte shpime që fillonin nga 750 metra në vitin e parë dhe që shkonin në 2 mijë metra në vitin e pestë ("BDHD 1925", faqe 816 - 823). Shteti shqiptar fitonte nga 13.5 % të prodhimit. Më 11 nëntor 1925, Dhoma e Deputetëve e miratoi këtë koncesion duke përmendur këtu po ato të drejta të shtetit shqiptar për koncesionet e tjera.

Koncesioni i Maliqit

Tharja e kënetave ishte një tjetër objektiv i shtetit shqiptar. Për këtë arsye Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim më 14 nëntor 1925 marrëveshjen e koncesionit të qeverisë shqiptare (e përfaqësuar nga ministri i Punëve Botore dhe Bujqësisë Musa Juka), me përfaqësuesit e Këshillit Administrativ të Shoqërisë Anonime "Maliq" Kristaq Pilika dhe Thoma Orolloga. Kjo marrëveshje përbëhej nga 20 pika ("BDHD 1915", faqe 976) dhe parashikonte një të drejtë shfrytëzimi 40 vjet pas tharjes. Garancia e shoqërisë në këtë rast ishte 45 mijë franga ari (po aty).

Koncesioni i qymyrgurit të Memaliaj

Më 2 nëntor 1925 Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim projekt-kontratën midis qeverisë shqiptare dhe shoqërisë italiane "Sindicato Italiano Giaciamenti Minerari Albanesi" (SIGMA) mbi shfrytëzimin e qymyrgurit të Memaliajt, marrëveshje e cila u pranua në parim ("BDHD 1925", faqe 877). Në bazë të kësaj marrëveshjeje, shoqëria në fjalë mori në koncesion qymyrgurin e Memaliajt për 50 vjet.

Koncesioni i dekovilit Vlorë-Selenicë

Më 21 nëntor 1925, Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim koncesionin e dekovilit Vlorë-Selenicë ("BDHD 1925", faqe 1022). Për të mos lejuar zënien e vendeve të punës nga të huajt, Dhoma e Deputëtëve miratoi më 31 tetor 1925, ligjin mbi ndalimin e hyrjes në Shqipëri të punëtorëve të huaj ("BDHD 1925 faqe 853).

Koncesionet e vitit 1926

Më 13 mars 1926, Dhoma e Deputetëve mori në shqyrtim marrëveshjen midis shtetit shqiptar (me përfaqësues Ministrinë e Punëve Botore dhe Bujqësisë) dhe Hekurudhave të Shtetit Italian (përfaqësuar nga Ugo Piolti), për kërkime vajguri, gazi, bitume, asfaltike. Kërkimet përqendroheshin në tre fusha:

-Në zonën Rrasë-Kajan-Kozarë, në sipërfaqen 5100 ha.

-Në zonën Murriz-Cakran-Buman-Biçak, me sipërfaqe 18.800 ha.

-Në zonën Karbunarë-Vjosë, në sipërfaqen 2020 ha.

Sipërfaqja e përgjithshme e kërkimit ishte 47.23 ha dhe ajo e shfrytëzimit 17.213 ha. ("Bisedimet e Dhomës së Deputetëve 1926", faqe 65). Kushtet janë po ato që kemi përmendur më sipër. Disa ditë më vonë Dhoma e miratoi këtë koncesion (po aty, faqe 242). Një marrëveshje tjetër koncesioni u arrit midis shtetit shqiptar (përfaqësuar nga Ministria e Punëve Botore dhe Bujqësisë) dhe Bankës Serbo-Shqiptare me qendër në Cetinë, e përfaqësuar kjo nga Nikolla N. Zuber, banues në Beograd. Ky koncesion kishte të bënte me bakrin e zonës së Pukës në një sipërfaqe kërkimi prej 5840 ha (po aty faqe 231). Megjithatë, ky koncesion nuk u arrit të realizohet. Kjo për shkakun se Qeveria Shqiptare e quajti të rrëzuar koncesionarin dhe 50 mijë frangat e garancisë së tij i sekuestroi dhe i kaloi në buxhetin e viteve 1927-1928 ("Telegraf", 5 qershor 1927).

Një tjetër pikëpamje rreth origjinës dhe lashtësisë së shqiptarëve(2)

Pellazgët, zotërit e Mesdheut

Nga Ilirjana Angoni

Qysh në vitin 1200, tek G. Kambrense dhe më pas më 1300 tek Dante Aligieri, dolën dyshimet e para se, ndoshta, gjuhët janë simotra, ashtu si edhe njerëzit janë vëllezër.

"Pas kryqëzatave dhe invazionit mysliman, njerëzit filluan të lëviznin lirshëm dhe filluan të dallonin ngjashmërinë e tyre", - shkruan S. Solomone.

Më pas ai, mes shumë popujsh, përcaktoi pellazgët si një popullsi që jetonte në gjithë ato bregdete që lageshin nga deti Egje, në ishujt e tij dhe në Azinë e Vogël perëndimore. Kjo popullsi fliste gjuhën më të lashtë vendore, që nuk ishte indoeuropiane pasi, ende, aty nuk kishte shkelur asnjë popullsi që fliste gjuhë indoeuropiane.

Ndërsa Pizani thotë se aty kishte grupe njerëzish që flisnin gjuhë indoeuropiane dhe që do t`i quanin Protohelenë, por që kur mbërritën gjetën aty një popullsi që nuk fliste gjuhën indoeuropiane dhe, si rrjedhojë, nxjerr se Pellazgët nuk do të kenë qenë indoeuropianë. Levi, një tjetër autor, nuk e mohon një dallim të tillë të Pellazgëve.

Autorë të ndryshëm mendojnë, supozojnë se janë të ardhur, por pa arritur të kuptojnë se si Pellazgët, të nisur nga diku, i kanë ardhur përqark Detit të Zi e kanë arritur në Egje dhe gjatë brigjeve perëndimore të Azisë së Vogël.

Në poemat Homerike, Pellazgët gjenden mes aleatëve të luftës së Trojës. Kryetarët e tyre janë Hipotoli dhe Peleu, bijtë e Letit, birit të Teatomës. Fushimet e tyre gjenden midis qytetit të Trojës dhe detit. Tek Odiseu, Pellazgët shihen në Kretë me dy popuj indigjenë dhe dy imigrues (Akejtë dhe Dorianët), por nuk thuhet se cilës klasë i përkasin Pellazgët.

Kështu nga "Iliada" dhe "Odisea" e Homerit shohim se, kur Troja u sulmua 1200 vjet para Krishtit, Pellazgët ishin aleatë të tyre. Arsyeja e kësaj aleance mund të jetë, ose sepse kishin tokat e tyre në krah të Trojës dhe nuk donin t`ua linin Mikenasve, ose sepse ishin kushërinj me Trojanët, ose të dyja bashkë.

Hesiodi e zgjeron frazën homerike dhe e quan Dodonën si djepin e Pellazgëve.

Ai gjithashtu flet për një figurë me emër Pellasgu, si babai i Likaonit, hero i kulturës së Arkadisë. Një tjetër poet epik i mëvonshëm, Asio, e përshkruan Pellazgun si njeriun e parë prej të cilit u formua bota, në mënyrë që aty të krijohej raca njerëzore. Për Eskilin, Pellasgu është njeri tokësor dhe sundon një mbretëri që shtrihet nga Argo deri tek Dodona dhe Strimoni. Sofokliu për herë të parë fut termin "Tirreniane" në histori dhe mjaft qartë si një sinonim të termit Pellazg.

Herodoti i vendos në Plaki dhe Skilasë, në brigjet aziatike të Helespontit, si dhe pranë Krestonit dhe Strimonit dhe që në zona të mëtejshme janë fqinjë me "Tirrenianët".

Ai aludon se, në zona të tjera jetonin popujt Pellazgë, me emra të ndryshëm. Ka të ngjarë Samokretët dhe Atandrusët në Trojë.

Në Lemno dhe Imbër ai përshkruan se Pellazgët u mundën vetëm nga Athinasit, përpara vitit 500 Para Krishtit. Efori, duke u mbështetur në traditën Hesiodike për një tip Pellazgjian aborigjen në Arkadi, kalon në teorinë që i përshkruan Pellazgët si një popull luftëtar që përhapet (si Arianët) nga një "djep" Pellazgjik që kolonizoi gjithë Greqinë, madje deri në Itali, ku përsëri aty gjenden dhe njihen vendngulimet e tyre qysh në kohën e Helanikut dhe që lidhet edhe më shumë me termin "Tirrenianë".

Lidhja me termin "Tirrenianë", (që filloi me Hellanikun dhe Sofokliun), turbullohet pakëz në shekullin e III-të, kur piratët e Lemnit dhe kushërinjtë e tyre Atikas emërtohen Tirrenianë, dhe po ashtu mure fortesash të hershme në Itali (si ato në Palatino të Romës) citohen si koloni "Arkadiane".

Disa autorë shkruajnë se ata ndërtuan Athinën dhe Tebën gjatë të ashtuquajturave "Epokat e Mugëta" 1200-600 vjet para Krishtit, dhe thonë se bijtë e Poseidonit ishin sundimtarët dhe heronjtë e Pellazgëve.

Midis popullsive më të shquara pellazge, përcaktoheshin Karianët dhe Lelegët. Dorianët pretendonin se Jonianët ishin Pellazgë.

Emri Pellazg për autorët e huaj lidhet me fjalën "det" dhe popullsinë pellazge e përcaktojne si "udhëtarë të detit". Por ky emër mund të lidhet me emrin e Pelagonisë gjysëm Ilire të Maqedonisë, dhe kjo ka mundësi pasi emrat kanë të njejtën rrënjë, -shkruan një studiues turk. Po ashtu, ndërtimet me blloqe masivë guri të lidhur pa llaç, janë emërtuar "pellazgjike" dhe gjenden që nga Azia e Vogël e deri në Spanjë.

Herodoti shprehej për pellazgët: "Se çfarë ishte gjuha e Pellazgëve, nuk mund t'a them me siguri. Sidoqoftë, mund të bëjmë një hamendësim me gjuhën e folur nga Pellazgët e ditëve të sotme - për shembull ata që jetojnë në Kreston mbi Tirrenienët, të cilët më parë banonin në një zonë të quajtur Thesalioti dhe ishin fqinj me Dorianët - ose për ata të cilët themeluan Plakian dhe Skilasën mbi Helespont, ku më parë kishin banuar me Athinasit për një farë kohe - ose shkurt ndonjë tjetër nga qytetet që kanë ndërruar emrin por që, në fakt, janë Pellazgë - dhe nëse e lidhim me këto, atëherë do të thonim se Pellazgët flasin gjuhë barbare". Po sipas Herodotit, për të cilin shumë studiues thonë se është pikërisht ai që përmend për herë të parë fjalën "Tirrenianët" në ç1.94] del se Etruskët migruan nga Lidia nën udhëheqjen e mbretit Tirren.

Herodoti përsëri thotë: "Lidianët, për sa dimë ne, ishin kombi i parë që vuri në përdorim monedhën e arit dhe të argjendit dhe të parët që shitën mallrat me pakicë. Ata pretendojnë se kanë shpikur të gjitha lojërat që janë të përbashkëta me Grekët dhe shpallin se këtë e kanë bërë kur kanë kolonizuar Tirrenian, ngjarje kjo që do të përmblidhej si më poshtë:

Në kohën e Atisit, të birit të Maneut, ra një zi e madhe buke në të gjithë Lidinë. Për disa kohë lidianët e kapërcyen me durim, por kur e kuptuan se kjo s`mund të zgjaste shumë, vendosën t`i vihen punës që të gjenin rrugëzgjidhje për të keqen që i zuri. U zbuluan gjëra të ndryshme nga persona të ndryshëm; zarat, topi dhe të gjithë lojërat e tilla, përveç tabelave për të cilat ata nuk pretendojnë. Plani që u zbatua kundër urisë ishte ky: të angazhoheshin në lojë gjithë ditën duke mos e ndjerë urinë që i gërryente dhe ditën tjetër të linin lojën dhe të hanin. Kështu kaluan 18 vjet. Por zia e bukës vazhdoi edhe më shumë. Kështu mbreti vendosi t`a ndante kombin në dy pjesë dhe për këtë hodhi shortin që njëra pjesë të rrinte dhe tjetra të linte vendin. Ai do të sundonte ata që u kishte rënë shorti të rrinin dhe atyre që do të largoheshin do t`u printe biri i tij, Tirreni. Atyre që u ra shorti për t`u larguar, zbritën në Smirna dhe ndërtuan anijet ku, më pas, me gjithë rezervat e nevojshme dhe anijet, u larguan për të kërkuar një vend më të mirë. Pasi kaluan shumë vende mbërritën në Umbria, ku ndërtuan shumë qytete. Emrin e tyre Lidia e lanë mënjanë dhe e quajtën veten Tirrenianë, sipas emrit të birit të mbretit, i cili i udhëhoqi.

Sipas pikëpamjes së Antiklidit, ata që mbërritën në Itali nën udhëheqjen e Tirrenit, ishin Pellazgë.

M. Pinkerle, duke u bazuar në dëshmi të gjetura në Kartagjenë, shkruan se "pellazgët përdornin një lloj busulle në llojin e shkopit të Mërkurit, i cili korrigjonte vetvetiu devijimin e anijes për shkak të erërave". Madje ai flet për Fenikasit si pasardhës të Pellazgëve.

Pellazgët, ashtu si edhe pasardhësit e tyre - Fenikasit, kishin mundësi të lundronin edhe natën, edhe kur nuk shihej fare toka, dhe ndoshta t`a përshkonin oqeanin Atlantik siç e dëshmon B. Fell, në veprën e tij. Dhe në këtë mënyrë mund të shpjegohet miti i Amerindëve të jugut, të cilët thonin se njohuritë e ndryshme ua kanë sjellë në kohëra shumë të lashta njerëz të bardhë me mjekër dhe të pajisur me urtësi të veçantë.

Ky fakt ndoshta mund edhe të na shpjegojë se si kartografi turk Piri Reis, me ndihmën e hartave të Aleksandrisë ka arritur të përvijojë Amerikën, shumë kohë më parë se ajo të "zbulohej" zyrtarisht.

Shkrimtarët modernë e përdorin emrin Pellazgë për të përcaktuar një ose disa elementë në popullsinë e përzier të Egjeasve, Thrakasve, Ilirëve (Shqiptarë) ose semitikëve të ndjekur nga shumë antropologë, të cilët nga studimet e tyre përshkruajnë si "Pellazgë" një degë të racës njerëzore mesdhetare dhe Euro-Afrikane, prej një grupi të tipeve të kafkës brenda kësaj race. Po ashtu, ndërtimet me blloqe të mëdhenj, të lidhur mirë me njëri tjetrin pa llaç, i emërtuan "ndërtim pellazgjik" dhe ato i gjejmë nga Azia e Vogël deri në Spanjë.

Përveç antropologjisë, edhe linguistika ndihmon në konfirmimin e këtyre opinioneve. Për shembull, Robert D`Angeli shkon shumë më larg në lidhjen e gjuhës pellagjike me atë tirreniane, ose ndryshe "Etruske", me atë (hitite, eteokretoeze, frigjiane, luçiene, apo kariene). Ai thotë se të gjitha këto kanë lidhje me gjuhën e sotme Shqipe dhe e quan atë si nënën e gjuhës sanskrite, latine apo greqishtes së vjetër. Ai shkruan se me anën e saj mund të zbërthehet pellazgjishtja, dhe se kjo gjuhë ka shërbyer për formimin e të gjitha gjuhëve që mund të emërtohen dytësore apo mesopotamiene, ose ndryshe semitike. Këtë ai e arrin duke zbërthyer vetëm me anën e gjuhës shqipe shumë mbishkrime të lashta të gjetura në Azinë e Vogël, Itali, Greqi. I bindur ai shprehet se Eteokretinët ishin Pellazgë që flisnin të njëjtën gjuhë me Pellazgët Tirrenas të Lemnit dhe Tirrenët, me Etruskët apo shqiptarët, ose Toskët e sotëm.

Po ashtu, Zj.Nermin (Vlora) Falaski ka arritur të zbërthejë shumë mbishkrime në pellazgjisht, në stela apo epigrafe, të cilat ajo vetë i ka zbuluar nga Deti Egje e deri në Atlantik, vetëm me anën e gjuhës shqipe. Pra hapësira e vendndodhjes së Pellazgëve është mjaft e gjerë dhe, akoma e më shumë zgjerohet fusha e studimit të tyre, duke përfshirë studiues nga të gjitha kontinentet.

Fund

Archives 2004 Part V