Archives 2005 Part III

ATDHEU" Gazete e Partise Levizja e Legalitetit
 versioni 'on line' i gazetes "Atdheu"

Kryeredaktor : Astrit Kola
Webmaster : Ibrahim Koka &Neritan Kolgjini
levizja_legalitetit@yahoo.com

___________________________

18 Dhjetor 2005
___________________________

Legalistët kanë publikuar pikat ku duhet tw pwrqendrohet reforma zgjedhore

PLL: Skema jonë për reformën zgjedhore

PLL kërkon zyrtarisht, që partitë politike, Qeveria, Kuvendi, OJQ-të, institucionet dhe organizmat ndërkombëtare, të bashkohen në nevojën urgjente dhe të bashkëpunojnë intensivisht për realizimin e Reformës zgjedhore. Ne gjithashtu kërkojmë që Reforma zgjedhore të fillojë sa më parë dhe Kodi i ri të miratohet nga Kuvendi i Shqipërisë brenda muajit Maj 2006. 



Editorial

Mirë se erdhe z.Gazidede

Nga Murat Basha 

Kthimi i ish kryetarit të SHIK-ut në Shqipëri, ka zgjuar debate dhe spekullime të shumta, në të gjitha mjediset, politike e mediatike.
Kundërshtarët e tij, ndonëse kanë pasur 8 vjet në dispozicion për ta inkriminuar dhe penalizuar, në pamundësi për ta bëtë këtë, kanë filluar ta akuzojnë për gjëra të shkuara, aspak të harruara. Në këtë vazhdë, pra të mos-harrimit të së kaluarës, madje të përsëritjes së saj, një ndër funksionarët më të lartë të PS, Ben Blushi, duke bashkëlidhur zhvillimet e fundit politike tejet të acaruara dhe kthimin e z.Gazidede, ka kërcënuar se socialistët sërish mund ta përsërisin '97-ën.
Që Blushi është një ndër 'kryetrimat' e '97-ës, me titullin e dikurshën "Kapeni SHIK-asin", këtë e kujtojnë të gjithë dhe madje ia njohin këtë meritë trimërore. Pra aluzioni është i qartë, "kapeni Gazideden". Mirë që e thanë, po kujt ia thanë, veç në ia paçin thënë Sollakut dhe robinhudëve të '97-ës.
Meqenëse z.Gazidede nuk ka precedentë penalë, çka do të thotë se askush nuk mund ta nxjerrë para drejtësisë, britma e socave përkthehet thjesht në një shantazh ndaj ish shefit të Shërbimeve Sekrete për të mbyllur gojën.
Unë jam i bindur se z.Gazidede di të heshtë, nëse e gjykon se duhet ta bëjë këtë. Por gjithashtu jam i bindur se ai di edhe të flasë, dhe se e ka këtë kurajo civile. Ndaj kam bindjen se këtë gjë, pra që ai di të flasë, e dinë edhe ata që po e shantazhojnë me zë të mekur.
Mirë do të ishte që z.Gazidede të mos fliste për ato që nuk duhen përmendur, përveçse për disa që lehin shumë dhe harrojnë se historia ka kujtesë dhe gojë, për të cilat disa mendojnë se e para ka vdekur, kurse e dyta është instrument që ekskluzivisht u takon atyre ta përdorin, ndërsa të tjerëve u takon vetëm të dëgjojnë. Por fatkeqësisht ekziston një popull i tërë që ka kujtesë, madje jo aq të shkurtër sa pandehin llapaqenët që lehin për të trembur ata që i konsiderojnë kundërshtarë që i kërcënojnë me kodin mafioz "u pizu - heshtje".
Natyrisht që ish kreu i SHIK-ut e di më mirë se të gjithë se çfarë duhet të bëjë dhe çfarë ka ndërmend të bëjë, por nëse lipset thyer heshtja, ai natyrisht që do të shtrëngohet të flasë, sidomos nëse një takëm nga ata që mendojnë se duhen hapur petët e lakrorit, do ta detyrojnë të flasë, dhe pastaj punët do të rrjedhin ndryshe.
Ndoshta këtë kanë pasur parasysh edhe ata që ideuan, formuluan dhe ligjëruan të famshmin "imunitet" politik, të cilin ia atribuan vetes nga frika dhe jo nga "trimëria" që shpalosin çdo ditë.
Mirë do të ishte që '97-a të rihapej, që zjarrvënësit me urë në dorë t'i shihnim sërish, 8 vjet më të rinj, tek digjnin dhe ngroheshin mbi hirin e atdheut.
Nuk do të na gjente gjë nëse do të shihnim sërish nëpër ekrane pamjet e ushtarakëve të shtetit, copëtuar me sëpata, si dhe nestorët me buzë të përgjakura, sa kohë që jemi imunizuar duke parë kontin Drakula dhe vampirë të celuloidit, e ata të realitetit shqiptar në '97-ën dhe më pas, në parlament e qeverisjet që shkuan.
Kujtesa historike gjithmonë ka vlerë, madje janë fatkeqë ata popuj që e kanë të shkurtër atë. Dhe z.Gazidede është pjesë e rëndësishme e arkivave dhe kujtesës historike që duhen ruajtur dhe shfletuar..., për të mos harruar dhe për të zënë mend.
Por ndofta, mbi gjithçka, për t'u mbyllur gojën disa çakejve, që më mirë do t'u levediste të bënin hienën, për të brejtur edhe kockat e mbetura të kufomave të '97-ës.
Gjithsesi trimat e dinë vetë, se sikurse thuhet "... pushka e trimit nuk ndalet".
Le ta provojmë. Të parët "trimat", dhe pastaj ne të tjerët, që akoma nuk e kemi thënë fjalën tonë. Le ta provojnë ta nisin sërsih '97-ën, pa do të shohim se si do të dalë..., se bilanci i historisë akoma nuk është mbyllur dhe shumë hesape kanë mbetur pa u larë...
Le t'i shkoqisim e t'i mbyllim po të kërkohet me insistim dhe po ta lypë nevoja, këtu jemi... Qoftë edhe për të vërtetuar maksimën "...borxhet lahen për së gjalli". Dhe kur mendon se borxhet ia kemi Shqipërisë, le ta bëjmë..., më mirë do të jetë..., për të gjithë. 
Prandaj të urojmë: Mirëserdhe z.Gazidede!...

KRYESORE

Legalistët kanë publikuar pikat ku duhet tw pwrqendrohet reforma zgjedhore

PLL: Skema jonë për reformën zgjedhore

PLL kërkon zyrtarisht, që partitë politike, Qeveria, Kuvendi, OJQ-të, institucionet dhe organizmat ndërkombëtare, të bashkohen në nevojën urgjente dhe të bashkëpunojnë intensivisht për realizimin e Reformës zgjedhore.
Ne gjithashtu kërkojmë që Reforma zgjedhore të fillojë sa më parë dhe Kodi i ri të miratohet nga Kuvendi i Shqipërisë brenda muajit Maj 2006. 


Deklaratë për mediat

PLL vlerëson vullnetin politik të kreut të shtetit z.Moisiu, në përmbushje të detyrimit kushtetues, për arritjen me çdo kusht të një kompromisi sa më të gjerë midis faktorëve politikë dhe për përgatitjen në kohë e me cilësi, të procesit të ardhshëm zgjedhor.
Gjithashtu, ne vlerësojmë ftesën e z.Moisiu për paraqitjen e opcioneve të PLL për Reformën zgjedhore, e cila vazhdon të mbetet detyrimi themelor dhe i papërmbushur i demokracisë shqiptare. Ky proces i mangët, është bërë evident dhe kritik sidomos gjatë 15 vjetëve të tranzicionit të pasdiktaturës, por ai e ka fillesën që para 60 vjetësh, më 2 dhjetor 1945, në zgjedhjet pseudopluraliste, të përgatitura dhe të manipuluara nga enveristo-stalinistët, sipas parimit: Populli voton, pushteti numëron.
Ne e konsiderojmë ftesën e z.Moisiu, si respekt i drejtpërdrejtë për vlerat dhe kontributet tona për proceset demokratike, por edhe si mundësi për të dhënë opcionet e PLL për Reformën e domosdoshme zgjedhore, opcione të cilat janë si më poshtë: 

1. Legaliteti, si parti e Legjitimitetit, prej nga burojnë emri dhe fryma e programit tonë politik, ka dëshmuar, do të shfaqë dhe do të kërkojë vullnet të qartë politik për zhvillimin e zgjedhjeve të lira, të ndershme dhe demokratike.
2. Në të gjitha tryezat e partive parlamentare, kemi kërkuar, kemi argumentuar dhe do të insistojmë për kalimin në sistemin proporcional. 
3. Këmbëngulim në respektimin e paragrafit 7 (pika 6), në dokumentin e Kopenhagenit (të OSBE-së), sipas të cilit "...partitë që konkurrojnë në zgjedhje, të kenë shanse të barabarta".
4. Pragu elektoral të jetë 2.5 %, me 0.5 % rritje në çdo palë zgjedhje, për të arritur deri tek 4 përqindëshi.
5. Mandati i të zgjedhurve të pushtetit vendor të rritet, nga tre, në katër vjet.
6. KQZ të ngrihet në përputhje me Kushtetutën aktuale. Vendimet me shumicë të cilësuar, të merren të paktën me 5 vota Pro.
7. Komisionet zgjedhore të nivelit të dytë dhe të tretë, (KZZ, KZQV, QV), të jenë jopartiakë, por të përbërë nga: gjyqtarë, ekspertë, ekonomistë, mësues, etj..
8. Jo partitë politike, por pushteti vendor të përgatisë listat e zgjedhësve, duke mbajtur përgjegjësinë e plotë ligjore.
9. Të hartohet Regjistri kombëtar i Gjendjes Civile, që lehtëson pajisjen e shtetasve me karta identiteti.
10. Të krijohen kushtet ligjore dhe të merren masat administrative për ushtrimin e të drejtës së votës për emigrantët shqiptarë, kudo ku punojnë e jetojnë.
11. Të dënohet me ligj fenomeni i tjetërsimit të votës nëpërmjet blerjes, presionit, mashtrimit, etj..
12. Votat të numërohen në qendrat e KZZ-ve dhe KZQV-ve.
13. Grupet e numërimit (GN), të përbëhen nga tre teknicienë. Numri i GN-ve të jetë i pakufizuar dhe ato të formohen në vartësi të nevojave dhe specifikave të çdo zone apo njësie vendore. Çdo parti konkurruese, të ketë vëzhguesit e saj në çdo Grup Numërimi.
14. Nëse kërkohet nga subjektet, Kodi i ndryshuar të garantojë dhe realizojë edhe rinumërimin e votave të proporcionalit, nga KQZ apo Kolegji zgjedhor.

PLL kërkon zyrtarisht, që partitë politike, Qeveria, Kuvendi, OJQ-të, institucionet dhe organizmat ndërkombëtare, të bashkohen në nevojën urgjente dhe të bashkëpunojnë intensivisht për realizimin e Reformës zgjedhore.
Ne gjithashtu kërkojmë që Reforma zgjedhore të fillojë sa më parë dhe Kodi i ri të miratohet nga Kuvendi i Shqipërisë brenda muajit Maj 2006. 
Për realizimin e këtij procesi jetik për demokracinë dhe ardhmërinë e vendit, i kërkojmë kryetarit të shtetit z.Moisiu që, në vazhdimësi, të drejtojë tryezën e partive politike deri në përfundimin e Reformës zgjedhore. 
Qëndrimet dhe opcionet e mësipërme, PLL do t'i shtrojë edhe në tryezën e partive të koalicionit qeverisës, që do të mblidhet tek kryesia e Kuvendit, ku sigurisht që ne ndjehemi dhe jemi pjesëmarrës.
Tiranë, më 06.12.2005

POLITIKA

PLL: Qeveria dhe K.K.RR.T, të marrin në dorëzim kantieret e braktisura

PLL ka ndjekur me vëmendje dhe shqetësim, betejën deklarative dhe mediatike midis Bashkisë së Tiranës dhe Ministrisë së Transporteve, pas bllokimit të punimeve në Mbikalimin tek Zogu i Zi.
PLL vlerëson se kjo betejë, që ka marrë trajtat e një lufte politike absurde, duke politizuar edhe aktet dhe vendimet administrative e ligjore të organeve shtetërore dhe atyre të pushtetit vendor, është thjesht një qesharakëzim donkishotesk i debatit politik, çka i shërben vetëm tensionimit të panevojshëm të situatës politike në kurriz të ligjshmërisë dhe duke e anashkaluar atë.
Në këto kushte, duke vënë mbi gjithçka interesat e qytetarëve dhe përparësitë e investimeve me rëndësi publike, në pamundësi të ballafaqimit ligjor për zgjidhjen e këtij problemi, PLL i kërkon kryeministrit Berisha që të marrë në dorë situatën dhe të zhbllokojë sa më parë punimet në këtë objekt.
Për këtë, PLL i sugjeron z.Berisha që, në përmbushje të detyrës shumë të rëndësishme funksionale të Kryetarit të K.K.RR.T të Shqipërisë, të urdhërojë marrjen në dorëzim nga qeveria të këtij objekti dhe pas saktësimit të kostos faktike të punimeve konform situacionit provizor, të ngarkojë me prokurim të drejtpërdrejtë një firmë tjetër për përfundimin në kohë rekord të punimeve në këtë objekt, konform projektit teknik dhe kostos reale.
PLL është e bindur se, me këtë rast, qeveria dhe Ministria e Transporteve, i kanë të gjitha mundësitë të vërtetojë pretendimin për koston reale prej 500 mijë $ të punimeve në objektin e Mbikalimit, dhe krahas kësaj edhe për realizimin e njëkohëshëm të oponencës teknike të domosdoshme e të munguar.
Krahas këtyre veprimeve, PLL kërkon që të kontrollohen edhe veprimet financiare të firmës "EuroTeorema", lidhur me fondin e akorduar dhe thithur për këtë investim, deri tek shlyerja e detyrimeve fiskale, dhe, nëse vërehen shpërdorime e shkelje ligjore, Ministria e Transporteve të anullojë menjëherë liçencën e kësaj firme.
Gjithashtu PLL kërkon që, qeveria dhe K.K.RR.T me në krye z.Berisha, të marrin menjëherë në dorëzim të gjitha kantieret e braktisura në të gjithë territorin e vendit, dhe pas kontrolleve të marrim masa ligjore e administrative ndaj shkaktarëve.
Shqiptarët po terrorizohen nga kantieret e braktisura e pa punëtorë, që po u nxijnë jetën bash në mes të qyteteve, duke bllokuar kalimin e lirë të mjeteve e qytetarëve, dhe që po i shtyjnë në kalendat greke afatet e përfundimit të punimeve. 
PLL është e bindur se fondet e investimeve të akorduara për to, jo vetëm janë lëvruar, madje me kosto marramendëse, po po qarkullohen nëpër kanalet e krimit ekonomik dhe trafiqeve, për të përfunduar në shuma të papërfillshme të përdorura në destinacion, gjithmonë dhe vetëm në kurriz të cilësisë.
Me këtë rast PLL i kërkon z.Berisha, si garant i luftës kundër korrupsionit, që të ndikojë në rihartimin e standardeve shtetërore për kostot e ndërtimeve, jo më sipas INSTAT-it të drejtuar nga socialistja Milva Ikonomi dhe banda e korrupsionit të ish pushtetarëve, por sipas kostos reale të industrisë së ndërtimit në Shqipëri, si masë për parandalimin e grabitjes së ligjëruar të fondeve shtetërore në investimet publike. 

PLL kërkon reformim të thellë të sistemit të Drejtësisë

Si parti legjitimiste, për të cilën ligji ka rëndësi vendimtare për ecurinë e demokracisë dhe fatet e vendit, PLL e konsideron të domosdoshëm reformimin e thellë të sistemit të Drejtësisë dhe, në këtë kuadër, veçanërisht të ligjit organik për funksionimin e KLD, si aksion i drejtpërdrejtë politiko-ligjor për luftë pa kompromis me konfliktin e interesave dhe korrupsionin e ngritur në sistem në Pushtetin tonë Gjyqësor.
PLL e përcolli me shqetësim të thellë dështimin e maxhorancës për miratimin e draftit qeveritar për KLD dhe shmagien e konfliktit të interesave në këtë institucion me rëndësi vendimtare në luftën kundër korrupsionit në Drejtësi.
PLL e konsideron këtë akt politik në parlament, jo thjesht si një prishje e ekuilibreve të brishtë brenda maxhorancës, apo mosdhënie e "natyrshme" e miratimit nga trupa legjislative për një projekt-ligj kaq të nevojshëm për t'u shndërruar në ligj, por ajo e vlerëson atë si kundërvënie e hapur e segmenteve të inkriminuar të politikës, që kanë inkrimunuar dhe manipulojnë edhe pushtetin gjyqësor, ku ndërthuren interesa të krimit me politikën dhe pushtetet.
Ky reagim i trupës zgjedhore, është vërtetim indirekt i konfliktit të interesave dhe i synimit kriminal për ta penguar Drejtësinë në luftën kundër korrupsionit në Shqipëri.
Fakti që afro 40 % e proceseve gjyqësore në Shkallën e Parë, rikthehen për rishqyrtim dhe rigjykim nga Gjykata e Apelit "për shkelje proceduriale; për motivime të pasakta dhe antiligjore në arsyetimin e vendimeve; për favorizime të hapura dhe dënime të zbutura për krime të rënda dhe kriminelë recidivistë; për vendime të pambështetura në ligj, apo të padrejta në çështjet civile..., etj.", është dëshmia më e qartë e korrupsionit, pandershmërisë në gjykim, papërgjegjshmërisë dhe paaftësisë së gjyqtarëve dhe eprorëve të tyre.
Legalistët u kërkojnë z.Moisiu, si kryetar i KLD dhe znj. Topalli, si kryetare e Kuvendit, që, në bashkëpunim ndërinstitucional, pas largimit të gjyqtarëve të KLD me motivacionin "konflikt interesash", t'i rikthejnë Dhomës së Avokatisë dy postet e dikurshme, të lëna vakant nga z. Përparim Sanxhaku e Dashamir Kore, të cilat maxhoranca socialiste i plotësoi padrejtësisht me kontigjente të klientelës së saj politike në Drejtësi, me anë të dhunës së kartonave. 
PLL është e bindur se korrupsioni dhe politizimi i një pjese të konsiderueshme të gjyqtarëve, është pjesë e skemës së ndërtimit të një shteti kriminal pseudoligjor, ku krimi politik e korrupsioni mbeten të pandëshkuar dhe diktatura e oligarkisë politiko-financiare mund të mbulohet me retorikë dhe "standarde" për "demokraci dhe shtet ligjor".
Të gjithë shqiptarët i njohin gjyqtarët dhe primatët e korruptuar të sistemit të Drejtësisë, pasuritë dhe uikendet prej sheikësh të të cilëve, ngrihen para syve të qytetarëve, duke u bërë karshillëk shtetit shoqërisë dhe ligjit, ngaqë mbrohen nga politika e inkriminuar.
Duke qënë e bindur se, jo pa qëllim, ndryshimet e kuadrit ligjor në sistemin e Drejtësisë janë fiksuar në Kushtetutë dhe realizohen vetëm me 3/5 e votave të legjislativit, PLL i kërkon qeverisë dhe maxhorancës që të kërkojë ndihmën e Komunitetit Ndërkombëtar për të shpartalluar Mafia-n politiko-gjyqësore.
PLL vlerëson se ka ardhur koha që të identifikohen nominalisht protektorët e obstruksionizmit të reformave në fushën e Drejtësisë, me qëllim që shqiptarët të shohin me sytë e tyre se cilët janë ata, bashkë me pseudo-argumentat që kanë, e që bien ndesh me ligjin, moralin dhe interesat publike, si dhe me reformat e iniciuara e të kërkuara vazhdimisht nga ndërkombëtarët.
Opinioni publik nëpërmjet mediave konstaton lehtësisht kontrastin e thellë midis dënimeve tepër të ashpra (në kufijtë e ligjit) për delinkuentë të varfër e pa mbështetje dhe daljen pa u lagur të kriminelëve me kollaro dhe klaneve të tyre, edhe kur penalizohen për krime të rënda kundër jetës, për trafiqe apo abuzime me shifra në miliona euro, në kurriz të detyrës dhe fondeve publike.

PLL kërkon penalizimin e shkaktarëve të krizës energjitike

Pavarësisht situatës së përmirësuar në sistemin tonë hidro-energjitik dhe masave të ndërmarra nga ekzekutivi dhe KESH-i, PLL shpreh shqetësimin për tolerancën e skajshme të qeverisë për nxjerrjen para përgjegjësisë dhe ndëshkimin ligjor të shkaktarëve.
Kjo krizë e cila u përkthye në krizë të mirëfilltë politike, me pasoja të rënda për stabilitetin politik të vendit bash pas zgjedhjeve dhe punës së porsafilluar të maxhorancës qeverisëse, madje në prag të dimrit, ishte një krizë e gatuar nga ish maxhoranca, e qëllimtë dhe me efekte shkatërrimtare ekonomike e sociale.
PLL shpreh shqetësim të thellë për faktin se banda e abuzuesve dhe shpërdoruesve të KESH-it, jo vetëm që vazhdon të mos e prishë terezinë për ato çfarë gatoi dhe shkaktoi nën sqetullat e politikës dhe nën dirigjimin e saj, por vazhdon punën pa iu nënshtruar reformave, spastrimit të merituar dhe penalizimit për dëmin efektiv ekonomik të konsiderueshëm.
PLL nuk mund ta tolerojë faktin e hidhur të investimeve prej afro 1 miliardë euro të bëra në këtë sektor pas vitit 1997, që sot rezultojnë si investime abuzive, me pasoja persistente, që kushtëzojnë nevojat e ekonomisë, qytetarëve dhe zhvillimin perspektiv të vendit.
PLL konsideron se ka ardhur koha t'i jepet fund retorikave dhe përdorimit të errësirës për luftë politike dhe shkarkim përgjegjësie, sepse kjo gjendje ka ideatorë dhe shkaktarë, të cilët njihen nga të gjithë shqiptarët.
Ajo i kërkon Qeverisë që të denoncojë në prokurori shkaktarët e djegies së transformatorëve të H/C të Fierzës dhe përfituesit korruptivë të blerjeve të panevojshme të mallrave prej 150 milonë euro, për gjoja nevoja të KESH-it.
Në të gjithë botën demokratike, korrupsioni, abuzimet, dështimet e politikave qeverisëse dhe dëmet efektive ekonomike, nuk ndëshkohen vetëm me vota, por me ligje (gjithmonë nëse ka përgjegjësi ligjore), sepse, në të kundërtën, segmentet politike, pushtetet dhe qeverisjet abuzive do të mbijetojnë dhe do të varrosin ardhmërinë.
PLL i kërkon qeverisë të marrë përsipër organizimin e një seminari mbarëkombëtar për qartësimin e prioriteteve, zgjidhjen e krizave dhe sigurimin e burimeve energjitike të vendit, me qëllim që të analizohen strategjitë dhe praktikat e dështuara, rrjedhojat e tyre, dhe të hartohen e ballfaqohen projekte dhe strategji që japin zgjidhje definitive dhe shmangin krizat rrënuese.
PLL konsideron se Shqipëria ka përvoja dhe kapacitete të mëdha intelektuale në këtë fushë, të cilat nuk mund të gjenden doemos midis drejtuesve, specialistëve, menaxherëve dhe këshilltarëve aktualë, të punësuar në administratën shtetërore.
PLL vlerëson se prioritetet madhore të vendit nuk mund dhe nuk duhet të jenë thjesht dhe vetëm subjekte dhe objektiva të programeve politike e qeverisëse, por të të gjithë shoqërisë sonë, e interesuar më shumë se kurrë për zgjidhje të qëndrueshme dhe afatgjata të parakushteve dhe kërkesave të zhvillimit.



PLL kërkon reformë të thellë në Akademinë e Arteve

Duke çmuar lart rolin dhe kontributin madhor të studentëve për rrëzimin e diktaturës komuniste dhe vendosjen e pluralizmit, sot në 15 vjetorin e 8 Dhjetorit 1990 dhe në ditën e festës kombëtare të Rinisë, PLL shpreh shqetësimin e thellë për mbetjen pa mësim për shkaqe absurde, që prej tre javësh, të një pjese të studentëve të degës së Skulpturës në Akademinë e Arteve...
PLL, duke vlerësuar maksimalisht shenjtërinë e mësimit, diturisë dhe programeve shkollore, si komponentët më të rëndësishëm të përgatitjes, edukimit dhe arsimimit të brezave që do të marrin në duar ardhmërinë dhe fatet e vendit, shpreh indinjatën për injorimin nga burokracia shtetërore e kërkesave të studentëve dhe për lënien e tyre pa mësim, pas anullimit arbitrar të programit shkollor që ata ndiqnin deri më tani, bash në mes të vitit.
Edhe diktatori Ramiz Alia nuk guxoi të injoronte e të mos priste studentët 15 vjet më parë, ndërkohë që sfidën e hapur ndaj tyre sot e bëjnë disa burokratë të papërgjegjshëm, që akoma nuk kanë kuptuar se jetojmë në kohë të tjera, ku askush nuk mund të tallet me studentët, ashtu sikundër kanë vepruar kohët e fundit disa drejtues dhe pedagogë të arsimit të lartë.
Dhe kur mëson se shkaku i mbetjes së studentëve pa mësim, është suprimimi arbitrar i një programi kualifikimi dhe specializimi të ngushtë akademik, program ky i vetmi që është përballur dhe ka triumfuar mbi homologët perëndimorë dhe madje edhe mbi Akademinë e famshme botërisht të Bolonjës, kartën dhe kërkesat e së cilës universitetet tona synojnë të implementojë e nënshkruajnë, atëherë shqetësimi bëhet vërtetë alarmant dhe kërkon zgjidhje emergjente.
Studentët e mbetur pa mësim pohojnë se vendimi arbitrar është marrë me shumicë absolute votash nga një "këshill shkencor" aspak kompetent dhe i profilizuar, por që me të "drejtën" e të ashtuquajturës "trupë pedagogjiko-shkencore autoritetesh", suprimon pas 13 vjetësh të suksesshëm të vetmin program bashkëkohor, vlerësuar maksimalisht nga homologët perëndimorë, për shkak të cilësisë së lartë, dijeve të thella dhe profilizimit të denjë për një Akademi të vërtetë.
PLL i kërkon ministrisë së Arsimit dhe institucioneve të linjës, që t'i konsiderojë dhe trajtojë me përparësi kërkesat e studentëve, duke organizuar me këtë rast një kontroll të specializuar dhe një debat publik e mediatik të gjerë për problemin në fjalë, çka do t'i shërbente reformimit të thellë të të gjitha programeve, metodave dhe infrastrukturës së mësimdhënies dhe disiplinave artistike e shkencore në Akademinë e Arteve dhe në mbarë sistemin tonë të arsimit të lartë.
Gjithashtu PLL është e bindur se në prapavijë të kësaj krize në Akademinë e Arteve, qëndrojnë të ashtuquajtur "autoritete dhe programe" me role dhe kontribute substanciale në ideimin dhe sendërtimin e metodës së soc-realizmit në artet figurative gjatë diktaturës, me suport të fortë politik ish PPSH dhe nga Partia Socialiste sot, të cilat edhe e krijuan, e emëruan dhe e kulmuan këtë piramidë "autoritetesh"-shkaktare të kësaj situate absurde në një insitucion me ndikim të madh në brezat dhe kulturën tonë kombëtare. 

PLL: Të hetohen trafikantët e fëmijëve

PLL ka ndjekur me shqetësim informacionet e këtyre ditëve, nga mediat dhe raportet e organizmave ndërkombëtare lidhur me trafikimin e fëmijëve, të cilat kanë ndriçuar një ndër skutat më të errëta të realitetit shqiptar, trafikimin mafioz të fëmijëve.
Ky problem bëhet edhe më alarmant kur mëson se pjesë e këtij trafiku, tashmë me koperturë ligjore, janë bërë edhe institucionet shtetërore, që veprojnë dhe trafikojnë me tagrin e përfaqësuesit dhe në emër të shtetit, natyrisht mbi "baza ligjore".
Nga shtëpitë tona të fëmijëve (Jetimoret), janë zhdukur pa nam e nishan shumë fëmijë, në vend të të cilëve kanë mbetur disa copa letrash që bëjnë të ditur se janë "birësuar" nga shtetas të huaj. Por vetëm kaq, sepse autorët e birësimeve nuk janë në gjendje jo vetëm të japin adresat e sakta të birësuesve, por kurrfarë garancie për integritetin e tyre moral, sigurimin e kushteve për mirërritjen, mirëtrajtimin e shkollimin e fëmijëve, por as të dhëna lidhur me ecurinë e mëtejshme të fëmijëve pas "birësimit", sikundër e kërkon edhe ligji.
Lidhur me këtë situatë, PLL kërkon nga qeveria dhe organet e specializuara në vartësi të saj, që të fillojnë menjëherë verifikimin dhe hetimin e të gjitha rasteve të birësimeve dhe të plotësojnë me saktësi kartelat e gjendjes fizike, psiqike, arsimimit dhe ecurisë së edukimit e integrimit të fëmijëve të birësuar në vendet përkatëse, nëpërmjet rrjetit të ambasadave, konsullatave dhe Interpolit, duke u dhënë përgjigje interesimit, aluzioneve dhe akuzave për këto raste.
Shteti gjithashtu duhet të zgjidhë urgjentisht problemin e mbi 500 fëmijëve shqiptarë të trafikuar, e të identifikuar nga policitë e vendeve perëndimore nëpër semafore dhe në shërbim të Mafia-s së trafiqeve të drogës e prostitucionit, nëpërmjet riatdhesimit dhe riintegrimit të tyre pranë familjeve dhe shoqërisë. Me këtë rast, Policia Antikrim dhe Interpoli, do të siguronin të dhëna të mjaftueshme për bosët e trafikut dhe shfrytëzimit të fëmijëve, këtej e matanë kufijve.
Gjithashtu PLL i kërkon qeverisë dhe institucioneve të linjës, që të fillojnë kontrollin e imtësishëm të gjendjes së Jetimoreve të vendit, pas lajmeve tronditëse mbi keqtrajtimet dhe abuzimet me fëmijët pa prindër, të cilët mbeten shpesh në mëshirë të katilëve-nëpunës të paguar nga shteti, që përdhunojnë viktimat e tyre nën hundët e tij.
PLL ka bindjen se shpesh herë trafikimi i fëmijëve të Jetimoreve merr spunto nga "dëshira" personale për t'iu shmangur barbarisë së "edukatorëve", si dhe afeksionit dhe njohjeve të këtyre të fundit me segmentet më kriminalë të shoqërisë sonë dhe vendeve nga "zbresin" të ashtuquajtur birësues e bamirës... 



Intervista

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL

Gjergj Thanasi: "Nyja gordiane nuk zgjidhet, por pritet"

Politikanët e majtë dhe të djathtë kanë debatuar gjatë mbi 28 dhe 29 Nëntorin. Sipas jush, a është 29 Nëntori një datë që mund të festohet nga shqiptarët?
Në gusht të vitit '96 po pija frapé me një veteran grek në taracën e hotelit "Kongo-Palace" në Glifadha. Veterani grek kishte marrë pjesë në aksionin për hedhjen në erë të një via-ducti, që e kishte përmendur edhe Churchil te BBC-ja, me rastin e bombardimit të periferisë së Selanikut, ku kishte ngritur çadrat shtabi i gjeneral-majorit amerikan Van Flind, madje veterani grek ishte përleshur trup me trup me anglezët në Kollonaqi të Athinës. 
Gjithë jetën ai e kishte kaluar emigrant në Rostok të Gjermanisë Lindore. Më thoshte: "...atdheu im, Greqia, është me fat që ne komunistët u mundëm në luftën civile". E pyeta, pse. M'u përgjigj se, kur u kthye në janar të 1990-ës në Greqi, "Traband"-in e tij në Gjelgjevi, e pritën nipat me makina japoneze dhe "Ford Taurus". 
Vetëm për shkak të cilësisë inferiore të makinës gjermano-lindore, je i 
lumtur që u mund komunizmi në Greqi? - e pyeta. 
-Jo, - m'u përgjigj -, po të kishim fituar ne, sot, mijëra djem e vajza greke, do të kishin çarë fushat e minuara për t'u punësuar hyzmeqarë tek armiqtë tanë, turqit. 
I mbushur me trishtim, pyes, - po ne shqiptarët që, në vend të veturave "Traband" kishin biçikletat "Ylli", në vend të kompjuterave "robotron" kishin radiot heroike "Iliria", tollonin dhe këpucët 80-lekëshe me lëkurë derri, a nuk duhet të jemi dhjetë herë më fatkeqë që luftën civile e fituan komunistët? Sikur të kishin fituar ballistët dhe zogistët "e poshtër", bijtë e komunistëve fitimtarë do të indinjoheshin se hyzmeqarja greke në shtëpi, nuk ia kishte hekurosur mirë këmishën dhe i kishin tallur shokët deri në orën 4.00 të mëngjezit në disko, tamam në kohën kur duhej të zinin radhën me shishen e qumështit! Bijtë e komunistëve do të indinjoheshin, sepse për shkak të demonstratave të studentëve të 8 dhjetorit, ishte anulluar "charter-i" që do t'i çonte për turizëm seksual në Varna të Bullgarisë, apo në Kiev të Ukrainës, njëlloj si tregtarët durrsakë që, në kohën e atij "dreq mbreti Zog", të shtunave dhe të dielave shkonin për të bërë qejf shumë, në Brindizi e Bari, me xhepat mbushur plot me ato "dreq napolonash"...
Unë për veten time jam për të festuar 29 Nëntorin, që na solli hekurudha taraca, oxhaqe uzinash, kooperativa, etj., duke na shndërruar në një thuajse kopësht zoologjik të Europës.

Tek mazhoranca e zgjeruar qeverisëse po ndihen krisjet e para, pa mbërritur ende dita e 100-të e pushtetit. Pas PDK-së së Nikollë Lesit, është edhe PBDNJ-ja që po e dredh bishtin majtas-djathtas. Si e gjykoni këtë kurs politik të PBDNJ-së?

Në traditën më të mirë të zgjuarsisë greke, PBDNJ-ja, mbasi i shkuli koalicionit në pushtet thuajse gjithçka që mud t'i shkulte, si prefektë, Himarë, shkolla greke në "Bjeshkët e Namuna", mosprekje të monopoleve quasi-koloniale në ekonominë shqiptare, ka vendosur "t'i nxjerrë llapën" kryeministrit Berisha, duke i thënë - ta futa edhe kësaj radhe. 
Vizita e "mikut" Karamanlis do të realizohet, sapo të pjellin mushkat e Meçovës; rruga për në Bruksel do të kalojë nga Athina, njëlloj si në kohën e Koçit, kur rruga e Enverit për në Moskë kalonte nga Beogradi, ndërsa kalimi i energjisë elektrike nëpër telat grekë, do të bëhet dy ditë pasi gjelat e "Aspro Pyrgos"-it të bëjnë vezë!...
Shkurt puna, pozita nuk përfitoi asgjë, përveç nja tri votave të dyshimta në parlament, dhe humbi gjithçka. Madje, si në historitë me "polici i mirë, polici i keq, "polici i mirë" Karkabakis i fërkon krahët Kryeministrit, ndërsa "polici i keq" P.Barka, i mëshon fort dajakut në faqet e të përditshmeve shqiptare.

Mbikalimi te "Zogu i Zi" është bërë nyja gordiane e konfliktit ndërmjet Ministrisë së Transportit dhe Bashkisë së Tiranës. Si mendoni ju se duhet të veprojë ministri Basha, që zogu mos t'i ikë nga dora?

Nyja gordiane nuk zgjidhet, por pritet. Zotëri Lulzim Basha, ndonëse i ri, ka treguar se është nëpunës trim, më firmë e me vulë. Vartësit e tij në policinë ndërtimore, kanë treguar se kanë kurajon e nevojshme për të bërë që shtetit t'i vijë era shtet. Një koordinim më i mirë i organeve të shtetit, mund ta zgjidhë krizën brenda dy ditësh. 
Kur Falkone, Borselino dhe Paridi, bllokuan kantieret e ndërtimit të mafia-s siçiliane, u bënë tentativa për protesta, si ajo e rrugës së Elbasanit, ku ish-oficerët e Drejtorisë së Dytë u qanin hallin tiranasve që u bëheshin këmbët me baltë. Italianët, nëpërmjet kontrolleve të kryqëzuara, jo vetëm i zhbllokuan punimet, por u hoqën liçensat firmave "presta-nome" të mafia-s, u vunë në sekuestro paraprake likuiditetet, pasuritë e patundshme dhe mjetet motorike, ndërsa titullarët e firmave të ndërtimit, bashkë me mafiozët e denoncuar nga Tomaso Busheta, u përballën me drejtësinë në "maxy-procesin" e Palermos. Zotëri Lulzim Basha duhet të zgjedhë: ose hajdutët e parave publike në Gjykatë, ose të marrë nga 20-30 euro për metër katror, njëlloj si z.Rama, dhe të gjejë ndonjë gonxhe të vetin për ta punësuar si sekser. 
Përsa i përket goditjes së Mafia-s së ndërtimit, qeveria Berisha mund të ketë aleat të mirë edhe faktorin euro-atlantik, i cili kërkon me urgjencë kufizimin e pastrimit të parave të drogës, si dhe të fond-mbledhjes (fund raising) për filialet e terrorizmit, nëpërmjet të ashtuquajturit boom ndërtimor në aksin Durrës-Tiranë, me zgjatimin Ruçi-Koçi në qendër të Fierit.
Njerëzit nuk mungojnë. Gjallë është Mulosmani, gjallë është Isuf Kurti, gjallë është edhe Kuçana, po ashtu edhe Genc Harizi e Kosta Kuliqi.
Mjaftojnë mbrojtësit e Bashkisë së Vlorës, Kostandin Bejko, Ilir Kuçi, Dritan Hamiti, për ta bërë tërrbjet informalitetin rozë. Ka ardhur koha për burra, e jo për çuna mami... 

Qeveria Berisha ka shpallur "tolerancë zero" ndaj korrupsionit dhe kontrabandës. Nisur nga kjo sfidë e qeverisë me botën e krimit, si po luftohen trafiqet në Portin e Durrësit, qytetit ku kanë rezidencën dhjetë prej familjeve mafioze të Shqipërisë? 

Në vitin 1998, rritja e përbindshme e trafiqeve, ku ujku-ujku në Vlorë, por çakalli në Durrës bënte namin, ia prenë rriskun qeverisë "Nano 3-4". Mosdëbimi i trojkës Bleta-Malaj-Fino, bëri që trojka Cekuta-Applegate- Lino, t'ia soste vajin e kandilit të birit të Thanasit. 
Vrasja e Azem Hajdarit shërbeu thjesht si katalizator për një proces që duhej të mbaronte para armëpushimit të vjeshtës në Kosovë. 
Në vitin 2005, tahmaja e qehajallarëve të Nanos, që milnin lopën e quajtur Porti i Durrësit, për vete dhe për çiftin kryeministror, bëri që personalitete me cilësi të veçanta, si z.El Baradei dhe z.Gross, ta paralajmëronin Nanon se po mos të ulej në stolin e rezervave, mund të përfundonte si Noriega, ashtu siç u paralajmërua në pranverën e vitit 1990 edhe Ramiz Alia, se mund të përfundonte si Çaushesku.
KOP-i, "Koha për ndryshim" dhe BG&R, shërbyen si katalizatorë për të nxjerrë në opozitë PS-në, që, për tahma lekësh, e kishte kruajtur edhe me gjethe fiku. 
Sot, nëse Porti i Durrësit nuk do të hiqet nga "lista e zezë" e porteve problematike për çështje sigurie, qeveria Berisha do të paguajë automatikisht, maksimumi deri në "festën e ujit të bekuar", faturën e kësaj mendjelehtësie. Tentativa për të prekur organizmin e sigurimit portual, i ideuar dhe i frymëzuar nga amerikanët, eksportimi pa doganë i ndonjë izotopi të ceziumit, ikja e anijes "Pamissos" pa i hyrë gjemb në këmbë, kthimi mbrapsht i karburantit të eksportuar nga "Motor oil s.a." e Korinthit dhe ndonjë bëmë tjetër si puna e asaj minës që llagëmxhinjtë e Ministrisë ish-Majko, tentuan t'ua mbajnë të fshehur partnerëve tanë euro-atlantikë, i alarmojnë miqtë tanë të huaj, dhe ata, si njerëz naivë që janë, alarmohen, sepse mendojnë për një riinstalim të linjave të heroinës, si në kohën e kryeministrit Meta, apo të kokainës si në kohën e kryeministrit Nano. Berishën e madh dhe ata të vegjëlit, duke qenë të ndershëm, mund t'i bësh dhëndurë, por jo menaxhues të shtetit. Nëse nuk pajisin Portin e Durrësit me një gamë mjetesh të domosdoshme, që nga patrullueset me topa automatik "Gattling", e deri tek kontatorët "Gaiger", atëherë zotërinjtë El Baradei e Gross mund të rivijnë në Shqipëri dhe kryeministri do të duhet t'u japë shpjegimet e rastit. 
Paraardhësi i tij, duke qenë bir k... në kuptimin e mirë të fjalës, e kaloi lumin duke marrë pushime të gjata dhe duke lënë "dezhurn" në selinë e PS-së, një kavall të gjatë, deri sa të kthehet nga vakancat. Ndërsa z.Berisha, si njeri drejt e drejt që është, e ka të vështirë ta kalojë lumin, ashtu si shoku Fatos, dhe pastaj atdheun tonë të dashur e merr lumi...
Si i djathtë që jam, i bëj pyetjen vetes, a durohen fosilet e 29 Nëntorit përsëri në pushtet?...

Demokratët po mendojnë të ngrejnë një shtatore në kujtim të tribunit të lirisë dhe demokracisë, Azem Hajdarit. A mendoni se kjo inisiativë është e mjaftueshme për të vënë në vend nderin që meriton një figurë të tillë?

Arben Brocin me shokë i vranë dhe i plagosën policët e Çapajev Taçit "me kokën e vet", pa dijeninë e Presidenti të Republikës sh.Ramiz, kryeministrit sh.Fatos dhe ministrit të Punëve të Brendshme shokut Gramoz.
Para se t'i ngrihet shtatore Azem Hajdarit, pushtetarët e rinj bëjnë mirë të sqarojnë nëse edhe Azem Hajdari u vra për gjakmarrje nga një grup bashkë-fshatarësh të tij tropojanë, të cilët ishin veshur shikas dhe policë, "pa dijeninë e kryeministrit Nano, ministrit Ceka apo edhe të Prof. Klosit", i cili në kohën e vrasjes ishte për pushime, o në Maqedoni, o në Himarë...
Të vësh x-in për të bërë bustin e antikomunistit të shquar Azem, është sikur Gebelsi të zgjidhte një skulptor çifut për të bërë bustin e Horst Vesel-it, militantit nazist, që u vra në një përleshje rrugësh me komunistët lokalë. Por, siç ka thënë Bedri Dedja ..." Shqipëria mbetet republika e njëmijë e njëqind çudirave".

Sipas një gazete të përditshme, ushtarakët në pension po rigrupohen e organizohen për të krijuar një "komitet të shpëtimit publik", të kryesuar nga sh.Zyhdi Kroi. Cilat janë sipas jush arsyet e aktivizimit të kësaj celule ushtarake të komunistëve pensionistë? 

Luftën civile në vitin 1944 dhe në vitin 1997, për dobësi e mëndjelehtësi të të djathtëve dhe për fatalitet të ndërkombëtarëve, e fituan zyhditë e majtë. Kësaj radhe, nëse të majtëve u ka marrë koka erë, qoftë e treta e vërteta...

Intervistoi Zamir Gjurgji

Komente

Hipotekat, gangrena e përjetshme

Nga Astrit KOLA

Shpesh, shpresat për ndryshime pozitive, mishërohen dhe adresohen tek njerëz me reputacion dhe integritet të lartë moral. Natyrisht që principialiteti i njerëzve me vullnet pozitiv dhe sens të zhvilluar të drejtësisë shoqërore, është një garanci më shumë për ta "çuar të drejtën tek i zoti...", por kjo nuk mjafton. Vetëm përkushtimi dhe voluntarizmi pozitiv, të mishëruar në ligje demokratike dhe në të Drejtat Universale të Qytetarëve, mund të garantojnë ligjërisht dhe të ndikojnë, nëpërmjet nëpunësve të përkushtuar, zbutjen dhe pakësimin e problemeve të akumuluara në sistemin e drejtësisë dhe administratën tonë.
Ndër viktimat më të mëdha të informalitetit në vendin tonë, është tregu i kapitaleve, brenda të cilit tregu i tokës dhe pasurive të paluajtshme, ndodhet në gjendje të mjerueshme. Për pasojë, edhe kriza e rëndë e sistemit të hipotekave, ka gjasa të mos tejkalohet asnjëherë sa kohë që, ky sistem, ndonëse ka 15 vjet që funksionon, sidomos në përcaktimin dhe evidentimin e pronësisë private dhe titujve pronësorë, sipas të dhënave statistikore ende nuk ka arritur të formulojë e saktësojë më shumë se 15 përqind të totalit të pasurive të paluajtshme të vendit. Por kur merr në konsideratë edhe faktin se shumica e titujve pronësorë janë regjistruar në emër të qytetarëve "jopronarë", pas të cilëve qëndrojnë politikanë dhe pushtetarë që i tremben verifikimit të pasurive, si dhe faktin që mbi shumicën e pronave të paluajtshme ka mbivendosje, mund të konkludohet lehtësisht se edhe shifra e mësipërme, (përveç kontigjentit të apartamenteve dhe dyqaneve private të regjistruara në fillim të viteve '90-të), është pothuajse fiktive dhe fsheh shumë konflikte pronësore.
Në këtë kuptim, edhe përkushtimi i drejtuesve të rinj të Hipotekave për përmirësimin rrënjësor të gjendjes në këtë insitucion tejet të rëndësishëm të kapitalizmit që po duam të ndërtojmë, rrezikon të nulifikohet për shkak të konflikteve të brendshme dhe pasaktësive ligjore, kushtetuese dhe formale, që qëndrojnë në themel të dokumentacionit me të cilin operojnë hipotekat.
Pra as integriteti moral dhe principialiteti i lartë i stafit të ri drejtues të Hipotekave shqiptare, nuk mund të garantojë drejtësi dhe bazueshmëri në ligj. Dhe kjo sepse, p.sh., një shtetas i cili si origjinë të sigurimit të pronësisë mbi tokën paraqet tapinë e marrë konform Ligjit 7501, ai nuk mund të jetë i sigurt në regjistrimin e pasurisë së mësipërme, sa kohë që nenet 41 dhe 181 të kushtetutës sonë, përcaktojnë qartë se rrugët e përftimit dhe njohjes së pronësisë janë krejt të ndryshme nga ato që shtetasi në fjalë paraqet si dokumenta të zotërimit të pronësisë. 
Aq paradoksale është bazueshmëria në ligj e posedimit të pronës sipas ligjit 7501, saqë nëse "pronari i ri" do të ndodhej, supozojmë, para Gjykatës së Strasburgut dhe përballë pronarit legjitim me tapi të kohës së Mbretërisë Shqiptare, ai padyshim që do ta humbiste gjyqin dhe rrjedhimisht edhe pronësinë mbi këtë pronë të dhuruar në vitet 1991-1992.
Kjo është edhe arsyeja e bllokimit të konsiderueshëm të tregut të kapitaleve në vendin tonë dhe e mungesës së investimeve strategjike, pavarësisht vullneteve politike dhe marrëveshjeve të nënshkruara nga qeveritë paspluraliste me qeveri, kompani dhe operatorë privatë të huaj.
Sa kohë që në tregun tonë të kapitaleve, kryesisht të tokës dhe pasurive të tjera të paluajtshme, ekzistojnë kundërvënie të formatit kushtetues, ligjor dhe në raport me kartat ndërkombëtare të të Drejtave dhe Lirive të Njeriut, në trajtën e pretendimeve për të njejtën pronësi, apo raste të mbivendosjes së pronave në hartat kadastrale e genplanet hipotekore, ne kurrë nuk do të mund të përmirësojmë dhe institucionalizojmë në parametrat e duhur punën, funksionimin, vlefshmërinë, bazueshmërinë ligjore dhe saktësinë e evidentimit të pronave e titujve pronësorë. Dhe sa kohë që të persistojnë e të mos marrin zgjidhje këto probleme e përplasje të kuadrit ligjor, ku kushtetuta aktuale nulifikon ligjet tona dhe rrjedhojat pasvepruese lidhur me pronësinë, as që mund të mendohet se shqiptarët do të mund të rigjallërojnë, rifunksionalizojnë dhe shfrytëzojnë me efiçiencë tregun e kapitaleve, si një nga komponentëet më kryesorë të tregut të lirë, për ta përdorur atë për interesat afatgjata të zhvillimit të vendit.
Ndaj, askush me mend në kokë, nuk shpreson se, me këto handikape e përplasje kushtetuese, ligjore e të të drejtave të Njeriut, problemet e evidentimit të pronësisë dhe regjistrimet e "ndershme" hipotekore, mund të përmirësojnë situatën alarmante në këtë sektor të rëndësishëm të administrimit të pasurive të shqiptarëve. 

Dimër me tallaze politike dhe tupanat e vjeshtës

Nga Zamir GJURGJI

Seanca parlamentare për reformimin e KLD-së, e zhvilluar në mes të javës që shkoi, ia arriti të vërë në pranga tentativat e socialistëve, për të ruajtur të pacënueshëm sistemin e kleptokracisë, të ndërtuar për 8 vjet me radhë. Në një dekor ku dominonte ngjyra blu, dhe ku njëherazi sfidohej e sfidonte ngjyra rozë - edhepse e paraprirë nga një episod tragji-komik i interpretuar me diletantizëm nga ventriloku i kryetarit të PS-së, Taulant Balla - simfonia anti-korrupsion mundi të sintonojë të gjitha harqet e nevojshëm, për të dhënë një shfaqje sa harmonike, aq edhe premtuese për të ardhmen.
Duke e ndjerë fundin e tmerrshëm të vënies së tyre në shenjë të drejtësisë, shpatarët e Edi Ramës i futën ato në mill, pasi panë e numëruan harqet e shigjetarëve që kishin jo vetëm përballë, por edhe krahas. Të gjendur në një situatë të tillë, ata u zbythën me shpejtësi nga mejdani, duke lënë të vetmuar në fushë të betejës yxhym-axhamiun Balla, që kishte marrë plagë pas plage. 
Socialistëve tashmë u ka mbetur t'i gëzohen vetëm faktit se humbën flamurin e betejës, por nuk lanë shumë të vrarë në fushë-betejë, dhe se një ditë të bukur do të rikthehen me forca dhe energji të reja për të fituar luftën.
Ata tashmë po përpiqen jo vetëm me forcë, por edhe me kurthe e intriga djallëzore ( për të rishqyrtuar vendimet e parlamentit), që të jenë sërish zotër të kalasë së drejtësisë, pasi në shpatullat e tyre nuk rëndojnë vetëm gradat ushtarake të disa dekadave, por edhe miti i ngritur nga ata dhe për ta, se nuk kanë kala që nuk marrin, edhe sikur t'u duhet të hanë të njëjtin ushqim si të kuajve të tyre.
Deklarimi i "gjeneralit në pension" Majko, se luftëtarëve të pozitës u duhet hequr O2 i tepërt, të bën me dije se betejat e ardhshme do të përvijojnë skema të luftës "kimiko-bakteriologjike", për të helmuar me CO2 të gjithë elementët me imunitet të brishtë pozitar. E për këto skema, ata kanë treguar se nuk janë vetëm socialistë, por edhe specialistë .
Deklarimi i "gjeneralit ad interim" Rama, se e ka grisur "fermanin" e "sulltanit" Berisha, të bën me dije se strategjitë e "tokës së djegur" dhe "kalit të Trojës" gjenden ose në sundukët e errët të Bashkisë, ose në zyrat e mbyllura me çelës e dryn të selisë ogurzezë të PS-së. 
Me të tillë retorikë luftëndjellëse, ku kreu i PS-së e etiketon kundërpartin e tij demokrat si kryetar të Koresë së Veriut - për rrjedhojë e njeh veten si kryetar i Koresë së Jugut - erërat e luftës "koreane" po fryjnë më fort se kurrë, ashtu si në vitin 1997, ku Veriu dhe Jugu u përfshinë nga socialistët në luftë civile
Për më tepër, Rama shfrytëzon edhe përvojën e pasur të trashëguar nga "gjenerali në fuqi" Nano, kur inskenon kaosin urban (Zogu i Zi) dhe atë politik (klonimi i një formacioni politik të djathtë), ashtu siç inskenoi Nano kaosin energjitik (KESH) dhe atë politik (DBSH-në). 
I takon mazhorancës të jetë e vëmendshme ndaj këtij cikloni erërash ndjellakeqe, që nis këtë dimër e bitis vjeshtën e ardhshme, pasi "kur fryn veriu" i 28-nëntorsave, "juga" e 29-nëntorsave nuk është më " e bardhë".


ANALIZA

Shpërbërja e Jugosllavisë, Perëndimi dhe shqiptarët

Ballkanizmi, sipas akademistëve serbë

Nga Astrit KOLA
Vijon nga numri i kaluar

Në vazhdën e akuzave ndaj Perëndimit për "ndërhyrje" në punët e brendshme të vendeve ballkanike dhe në raportet midis tyre, për "acarim të qëllimshëm" të marrëdhënieve ndëretnike, për "politikë patronati dhe krijim të zonave të influencës", akademikët serbë nxorën nga arsenali vokabolaresk politik, parafabrikatet tendencioze "ballkanizim" dhe "ballkanizëm", terma dhe doktrina këto që, sipas tyre, qënkërkan hartuar dhe përdoren prej Fuqive Perëndimore për të "emërtuar dhe mbathur" praktikat e marrëdhënieve midis tyre, midis secilës Fuqi dhe gadishullit në përgjithësi, konform "interesave dhe zonave të influencës", si dhe vendeve ballkanike, të "projektuara për t'u ndikuar e nënshtruar" nëpërmjet përdorimit të "politikave globale".
Një ndër "zbuluesit" e këtyre "praktikave", akademiku serb Zoran Vidojeviç, në trajtimin e raporteve të Serbisë me Perëndimin, thekson: "Në këtë kontekst, 'ballkanizimi' shfaqet si një komponent i domosdoshëm i politikës globale. Ai i përket metodave të nxitjes, prodhimit, kontrollit dhe 'shuarjes' së konflikteve si sporti strategjik dhe më domethënës i Perëndimit. Kështu, 'ballkanizimi' shndërrohet në një fenomen mbarëbotëror. Në këtë 'vendlindje', në territoret si të ish, ashtu edhe në ato të Jugosllavisë së sotme, kjo është sintezë e trashëgimisë historike negative, që Fuqitë e Mëdha tutore përpiqen ta ngjallin për të ndarë shtetet-kombe, çka duan ta realizojnë me të gjitha mjetet e mundshme, me anë të regjimeve neo-totalitare dhe politikave neo-imperialiste që di të përdorë Perëndimi...".
Për të zbutur ashpërsinë që karakterizon akademikët serbë, teksa shqyrtojnë marrëdhëniet me Europën dhe me Perëndimin në përgjithësi, sidomos për insistimin e tyre në përmbushjen e detyrimeve për demokratizimin e marrëdhënieve të brendshme ndërtenike dhe atyre ndërshtetërore, të pranuara nga shtetet ballkanike, akademiku Sllavenko Terziç, thekson se "Historia e Ballkanit, ose më saktë e Europës Jugore, është pjesë integrale e historisë europiane. Ky rajon ka trajtat e tij karakteristike, që marrin jetë nga kontaktet dhe ballafaqimet specifike të kulturës dhe religjionit botëror brenda një territori gjeografik relativisht të vogël. Megjithatë kjo nuk është arsye për ta parë Europën Jugore si një 'zonë mugëtire', por si një pjesë të botës që, tashmë, ka kaluar nëpërmjet portave të qytetërimit europian... Europa nuk mund ta përkufizojë vetveten nëpërmjet përjashtimit dhe flakjes së vlerave të mësipërme ekzistuese. 
... Ballkani do t'i bashkëngjitet Europës, pikërisht asaj Europe të ardhshme, e cila do të pranojë në gjirin e saj diferencat e vlerave dhe traditave kulturore".
Pastaj Terziç, "argumenton" dhe justifikon me doreza të bardha realitetet ballkanike dhe përpiqet të përshtasë të ashtuquajturat "terma" dhe "doktrina" perëndimore "ballkanizëm" dhe "ballkanizim", si koncepte të pranueshme, që nënkuptojnë procese konkrete të zhvilluara në arealin ballkanik e të identifikuara si të tilla nga diplomacia ndërkombëtare, kur thekson se "Për shekuj të tërë ballkanasit kanë jetuar në një shoqëri multikulturore dhe multietnike. 'Kredibiliteti' me të cilin konceptet 'Ballkanizëm' dhe 'Ballkanizim' kanë hyrë në fjalorin e diplomacisë ndërkombëtare, si sinonime për luftërat ndërfisnore ballkanike, burojnë nga skemat e rregullimit dhe interpretimit të raporteve politike shumëshekullore midis ballkanasve dhe Fuqive të Mëdha, në përputhje me nevojat dhe interesat e tyre".
Mirëpo Terziç, (i cili për hir të së vërtetës duhet pranuar se është një OJQ-ist që merr para të shumta nga Perëndimi dhe një demagog i klasit të lartë), teksa rreket të shesë gjepurat e tij mbi Ballkanin, problemet e ndërlikuara dhe konfliktet ballkanike, gabohet rëndë kur përpiqet t'i trajtojë dhe argumentojë ato nën prizmin e një historicizmi banal. Shmangia e qëllimshme e thelbit të konflikteve ndëretnike dhe ndështetërore, e shkaqeve të thella deri tek rrënjët burimore të tyre prej tij, nuk mund të jetë produkt i "qytetërimeve" dhe rrezatim i nivelit të "kulturës" së aktorëve dhe faktorëve ndërveprues ballkanikë.
Eshtë e vërtetë se realitetet e sotme ballkanike janë rezultante e ndërveprimit të aktorëve dhe faktorëve politikë e gjeopolitikë, ballkanikë e jashtëballkanikë, në hapësirë dhe në kohë, pra në planin dhe në kontekstin e ngushtë historik. Por trajtimi i tyre thjesht si derivate të "historicizmit" në kontekstin e shtrirjes kohore, të "qytetërimit" dhe "kulturës" së ndryshme në kontekstin e fizionomive etnike dhe diferencave kulturore, është një përpjekje mjerane, e ngjashme me atë të alkimistëve që donin të prodhonin ar nga bajgat që gjendeshin me shumicë. Retorika absurde dhe naive e Terziç-"rrobaqepës-arnuesit", se "Termat 'qytetërim' dhe 'kulturë', të cilat në mesin e shekullit 19-të ishin shndërruar në një braktisje të shumëfishuar të qytetërimit të thjeshtë, i cili, deri atëkohë, ishte pozuar si një ideal. Qytetërimi dhe kultura gjithmonë kanë rezultuar nga përpjekjet për të kuptuar dhe rrokur procesin historik, për zbulimin e thelbit të jetës historike si 'shpirt i brendshëm i historisë (Berdiajev)'. Ky ka qenë edhe synimi bazë i librit të Nikollaj Danilevskit 'Europa dhe Rusia', i librit 'Tatëpjeta e Perëndimit' i Osvald Spenglerit dhe librit 'Studimi i Historisë' i Arnold Tojnbit, dedikuar problemeve të qytetërimit". 
Terziç-rrobaqepësi, gabohet teksa injoron autorët e lartpërmendur si historicistë dhe përshkrues të rëndomtë të problemeve të qytetërimit, ndërkohë që ata janë korifej të gjeopolitikës dhe displinave shkencore të marrëdhënieve ndërkombëtare.
Danilevski dhe Spengleri u bënë një analizë të shkëlqyer rrënjëve historike të marrëdhënieve midis Rusisë dhe Perëndimit dhe shkaqeve burimore të krizave të këtyre marrëdhënieve brenda bashkësisë së vendeve perëndimore. Ndërsa Arnold Tojnbi, jo vetëm që nuk mund të citohet shkarazi, thjesht me emrin e tij dhe të veprës, por, për të qenë objektivë, duhet theksuar se ai ishte dhe mbetet ende, prekursori dhe babai i Gjeopolitikës moderne dhe tendencave të zhvillimit bashkëkohor, referuar marrëdhënieve ndërshtetërore, objektivave gjeopolitikë dhe gjeostrategjikë të Fuqive të Mëdha botërore, ekuilibreve të brishta e të ndryshueshme, në vartësi të zhvillimit të secilës prej tyre dhe rivalitetit midis tyre, në vartësi të trashëgimisë së marrëdhënieve historike të partnershipit, armiqësore apo indiferente, në vartësi të elitave në pushtet, nevojave për zhvillim dhe tregje, sistemeve politike dhe psikologjisë e nivelit kulturor të shtet-kombeve që dominojnë dhe përcaktojnë kahjet dhe zhvillimet mbarëbotërore.
Arnold Tojnbi i trajtoi teoritë e tij mbi rrënjët dhe tendencat e konflikteve lokale, rajonale dhe mbarëbotërore, ndërmjet tyre edhe atë mbi 'Përplasjen e kulturave', në ciklin e leksioneve të trajtuara në BBC gjatë vitit 1952, dhe të publikuara një vit më vonë në broshurën "Bota dhe Perëndimi". Në veprat e tij ai konkludoi me saktësi për faktin se në përplasjet ushtarake, gjithmonë Perëndimi ka patur iniciativën të godasë i pari. Tojnbi përpunoi dhe vërtetoi me saktësi tezën e konflikteve të vendeve perëndimore me Rusinë, vendet islamike, Kinën, Indokinën, etj.. 
Ndryshimet e mëdha historike, veçanërisht tezat aq radikale lidhur me konfliktet shumëshekullore që nga kohët e mesjetës, dhe veçanërisht gjatë krizave të shekujve 19-të dhe 20-të, që u pasuan me shtet-formimin e shumicës së kombeve ballkanike dhe rivendikimet territoriale, gjithmonë stimulojnë refleksione dhe analiza të thella për proceset historike dhe ato të sintezës së këtyre proceseve historike, por kurrsesi "drejt mbizotërimit të kultit të filozofisë së historisë", sikundër pretendon Terziç.
Aktualisht, qytetërimi po përjeton kohërat e krizave të mëdha të problemeve dhe çështjeve historike të pazgjidhura, që janë kondensuar dhe projektuar ekstremisht në ngjarjet dhe epokat e reja historike.
Por Terziç gjithashtu gabon kur, duke dashur të heqë imazhin e pacifistit të skajshëm e të papranueshëm në mjediset akademike serbe, ironizon globalizimin e zgjidhjeve politike e gjeopolitike mbarëbotërore nga Fuqitë ligjbërëse dhe ligjvënëse demokratike, teksa thekson se "Mesianizmi planetar politik, bashkë me pragmatizmin e shpallur të qytetërimit bashkëkohor, kanë tendencën të thjeshtëzojnë në mënyrë të papranueshme proceset komplekse historike, për të marrë vendime madhore për nga rëndësia, pa një njohje dhe kuptim të mjaftueshëm të problemeve, sidomos në Ballkan..., duke shthurur kështu pëlhurën e hollë të ideve dhe realiteteve komplekse historike".
Terziç harron se Fuqitë e Mëdha i dinë dhe i njohin datimet e ndryshimeve të realiteteve historike, ato të ndërthurjes së popujve nëpërmjet proceseve migratore, ekstensionet dhe restriksionet territoriale nëpërmjet luftrave pushtuese, epidemive, presionit demografik etj., dhe, mbi të gjitha, ata i njohin mirë ndryshimet e hartave të arealeve të habitacionit dhe autoktonisë së popujve e kombeve, që prej mijëra vjetësh, dhe nuk kanë mbetur t'ua mësojnë shovinistët e Ballkanit. 
Terziçi, nga pakujdesia, ose nga sinqeriteti i naivitetit të shtuar, gabon kur kundërshton vetveten dhe tezën e tij të historicizmit, teksa thekson se "Ne serbët jemi totalisht të vetëdijshëm për faktin se problemet tona të brendshme janë të mëdha, shumë komplekse, dhe jo gjithmonë të shtresëzuara në sfondin e ngatërresave historike".
Ai gjithashtu gabon rëndë teksa e redukton nevojën e një zgjidhjeje drastike dhe përfundimtare të krizës së Kosovës, thjesht në një debat ndërakademik serbo-shqiptar, me parakushtin që të mos ndryshohen realitetet dhe kufijtë, por të mblidhen kokëtarët e dy vendeve për të zier vorbën dhe për të molloisur lloqe e gjepura, në vend të zgjidhjes përfundimtare të kësaj krize me mjete imponuese, me kahje të kundërt me zgjidhjet që shkaktuan deformimin e dikurshëm, që sot shtrohet sërish dhe natyrshëm për zgjidhje. Ndaj Terziçi merr pamjen e pështirë të OJQ-istit serbomadh, dhe jo sikundër OJQ-istat tanë, që bëjnë "pacifistin" antishqiptar për të zhvatur para të huaja dhe për të zënë tryezat e mentarëve...
Terziçi tingëllon qesharak kur thekson se "Ne (serbët - shën. i A.K.), do të dëshironim që debati ndërakademik, dypalësh e rajonal, t'i kontribuonte përpjekjeve për një mirëkuptim të vërtetë midis ballkanasve, për një komunikim më të mirë në rajonin tonë, të kulturave dhe qytetërimeve të lashta - kontribut ky në historinë e zhvillimit kulturor të ballkanasve dhe, në përgjithësi, për një zhvillim shpirtëror të botës ballkanike. 
Janë të shumtë ata që kanë harruar se historia është një nga mënyrat për të ofruar pamje të zhvillimeve në hapësirë dhe në kohë, dhe ballkanasit nuk mund të konsiderohen të izoluar nga ndikimi i trashëgimisë, pavarësisht nga rrethanat historike dhe pa kuptimin e thellë të lidhjeve organike midis elementëve të ndryshëm përbërës të mjedisit natyror dhe shoqëror. Mendimi intelektual dhe shkencor ballkanik, në përgjithësi, ballafaqohet me nevojat urgjente të një dialogu të përshpejtuar dhe zgjeruar midis qarqeve shkencore dhe kulturore në gadishull. Vetëm kështu mund të formulojmë oferta cilësore dhe mundësi për të zgjeruar dhe kapërcyer kufijtë konfliktualë të historisë tradicionale". 
Për sa më sipër, kam bindjen se Terziçi nuk mund të gjejë shqiptarë të tjerë për të grirë lloqe të tilla antishqiptare, përveç akadhemykëve enveristë të Akademisë së Shkencave, Ramiz Aliagoviçit, Nanos, Meidanit, Pirro Mishës, Elsa Ballaurit, Namik Vehbi Fadile Hotit dhe suksesorit proserb Remzi Lani (kryetar i Shoqatës së Miqësisë Serbi-Shqipëri).
Nëse do të kishim fatin që këtë shkrim, ku artikulohen thirrjet pacifiste të Terziç-rrobashqepësit serb, ta lexonte shefi ramizist i mediave shqiptare Remzi "Lane moje Terziu", do të ndihmonim edhe me citimin e mëposhtëm për t'i kujtuar atij realizimin e udhëtimit të njëmijtë drejt Beogradit, për gjetjen dhe bashkëshoqërimin në ide të terziçëve serbë dhe për "zgjidhjen" e krizës shqiptaro-serbe të Kosovës me anë të paragrafit terziçian: "Ky debat ndërakademik, mund të përfaqësojë dhe sjellë fillimin e epokës së re në jetën intelektuale të rajonit, çka do të sillte ndryshimin e klimës së përgjithshme intelektuale dhe kulturore, sepse integrimi i elitës shkencore dhe kulturore ballkanike, në lidhje me kërkimet historike në këtë rast, mundet që, me tolerancën e domosdoshme intelektuale, kjo elitë të shpërblehet me projekte të historisë së zhvillimit kulturor ballkanik, në hartimin e të cilave lipset të angazhohet i gjithë komuniteti shkencor ballkanik".
(Vijon numrin e ardhshëm)



OPINION

Një piktor në ministrinë e Kulturës(2)

Arti dhe estetika me motive të LANÇl-it 

Nga Gjon ANALISTI

(vijon nga numri i kaluar)
-Po mirë si e rregulluat biografinë ju, kur komunistët e dinin se jeni, edhe me Partinë..., edhe me Ballin dhe parinë e Vlorës?
-Po..., ja si e rregulluam... I kërkuam shokut Hisni që "Çalamanin", domethënë Dushan Mugoshën, ta mbanim ne, në shtëpinë tonë, sa kohë që do të qëndronte në Vlorë për të ngritur në këmbë miletin në luftën nacional-çlirimtare.
-Po pse erdhi në Vlorë ky Dushani, dhe nuk ndënji në Tiranë me Enverin e Miladinin? Çfarë di ti për këtë punë, se edhe unë kam dëgjuar diçka, dhe jam kurioz - pyeti kuadroviku.
-Ta them unë. Ki Dushani ardhi në Vlorë në ndjekje të Anastas Lulës dhe Sadik Premtes, që u shpallën tradhtarë në Aktivin e PKSH në prill 1942, e që ia mbathën për t'u strehuar tek Çeta "Plakë" e Vlorës, që kish në krie Xhemil Çakërrin dhe Pali Terovën. Pasi ardhi edhe Enveri në Vlorë, në gjurmët e Miladinit, bashkë edhe me Hisninë e Dushanin, i përzunë Xhepin (Sadikun) dhe Qorrin (Anastasin) nga Vlora dhe vranë Xhemilin, Palin e Xhindin... 
Vërtetë ua derdhën trutë atire që i kishin patur shokë, por ama na e ruajtën të pastër Vlorën nga "fraksionistët". Me këtë rast, familja jonë nxorri di këngë. Njëra thoshte: "O tradhtar more Sadik / merri leckat edhe ik / merr dhe Qorrin në panik / këtu bën ligjin shoku Besnik / ndaj nga tradhtia s'kemi frikë". 
Kurse kënga tjatër thoshte: "O tradhtar Xhemil Çakërri / paske patur kokë dërri / Ti çakërr e tjatri qorr / e paguat more horr / bashkë me ju edhe Xhindi / se ju s'doni që të bindi...". 
-Po më pas, ku shkuan këta, pas këtij gjaku që u derdh në Vlorë midis komunistësh? - pyeti kuadroviku.
-Që thua ti, Enveri shkoi në Tiranë, se Miladini nuk rrinte dot vetëm, pa të, se ishin edhe beqarë, të dy, e s'kishin tjatërkënd pas shpirti... Pastaj, akoma nuk kish dalë në skenë ajo, "Delikatja"... Se, që thua ti, të tërë e dimë se Enveri i kish shumë qejf kalamanët, po me Miladinin nuk bëhesh kjo punë..., ndaj lipsej "Delikatja"...
Ndërsa Dushani mbeti në Vlorë, në shtëpinë tonë... Shoku Hisni na porositi që ta mbanim sekret këtë punë, se ishte me rrezik koke. Ndaj edhe neve, aq sekret e mbajtëm, sa edhe sot ka mbetur ende sekret, dhe po të shëkosh Historinë e PPSH-së, askush nuk flet se ku ka qënë Dushan Mugosha që nga Prilli i 42-shit e deri në gusht të vitit 1943-shit, kur u krijua, në Vithkuq të Korçës, Brigada e Parë me Mehmenë në krie, apo kur në shtator kapitulloi plotësisht Italia.
Pra në shtëpinë tonë ka qënë, "i fshehur", Dushan mavria, medemek ilegal. Neve në fillim mbyllëm sqepin dhe rrinim tërë frikë, se mos e merrnin vesh bashkëfshatarët që ishin me Ballin, se e kemi Dushan sërbin brenda... Po do t'i që Dushani doli ashiqare nëpër fshat dhe s'i bënte tërr syri!! Nxirrte do defterë të vjetër dhe pieste për Myqerem Hamzaranë, me soj e sorollop, dhe për të tërë ata që kishin qënë me të e me Murat Tërbaçin në pllanin serb të Vlorës, për të përmbisur Satrapin...
Pizevengu, medemek bënte sikur s'e dinte se shoku Hisni ishte nipi i Murat Tërbaçit, dhe u lumtërua shumë kur mori vesh se kishin miqësi dhe bashkidealizëm ndëretnik me njëri-tjatrin, që nga koha e kriengritjes së Vlorës.
Dushani, pasi i gjeti të tërë miqtë e vjetër, u dha para dhe i bëri të tërë me Partinë dhe i emëroi komisarë partizanë të çetave territoriale të fshatrave, pasi i mbushi dëng edhe me armë. Pastaj filloi të bënte celula me çupa e gra, për të cilat e kishte shumë të madh respektin, dhe thoshte se janë më trimëresha se burrat dhe se janë më të shumta në numër. Nga tërë këto çupa, shumicën i bëri partizane dhe i nxorri në male, ku i përcillte vetë, ndërsa të tjerat i vinte të qepnin e të gatuanin në bazat që ngriti e ku u bënte mbledhje dhe u mësonte komunizmën dhe gjuhën serbe... 
Pasi u miqësuam shumë me Dushanë, nuk ndënjëm dot pa ia kënduar meritat për tërë atë luftë që bëri në Vlorë, ndaj familjarisht ia nxuarrëm dhe ia kënduam këngën: "Shoku Duq ti na çlirove / armiqtë me plumb i çpove / në filifistun i çove / ferrat na i pastrove / edhe neve na nderove / me lavdi na mbulove...". 
-Pse kaq trim ka qënë ky Dushani? - pyeti kuadroviku.
-Për trim nuk ke ç'i thua. Prandaj i nxuarrëm këngën: "Dobar dan druzhe Dushan / që s'lë tradhtar e s'lë dushman / të afrohet në këto anë / Kryetrim druzhe Dushan / tradhtarëve me dushmanë / qejfi ua ka, por magja s'ua mban / të maten me partizanë...".
Po çfarë ndodhi më vonë, thuaj ti? U ngrit një zuzar nga ata kushërinjtë tanë që kishin mbetur me Ballin dhe nga inati inë, këngës që nxuarrëm ne për Dushanë, i shtoi edhe vargjet e tjera, që thoshin: "Dobar dan druzhe Dushan / më kot të thonë Çalaman / se tre këmbët i ke tamam / dhe kur koburja të bën "bam" / çupat na pjellin partizanë... / Komisar, o shoku Duq / njëherë koburja s'të vajti huq... / Komisar Dushan Mugosha / na bëre të tërë kodosha / ndaj kemi dalë dobrovolca...". 
Që thua ti, neve xhanëm nuk na erdhi mirë kur duall kënga, që bënte gjithë njerëzinë të gajasej së qeshuri. Po gjene mirë që nuk e mori vesh Dushani, se do të na kish bërë gjëmën. Po pastaj sikur u çliruam sadopak, sepse, andej nga anët tona, çdo gjëje të mirë i dalin zot të tërë dhe këtë bënë edhe me këngën për Dushanë. Neve u premë se menduam, po sikur të fitonte Balli, të paktën të kishin këngën për jallan-shahite, që kishim qënë familjarisht kundër komunistëve dhe Dushanit. Po siç e dimë të tërë, Balli humbi... Mirëpo kush i mbante pastaj ata të ndërkrierit e krahinës, që ishin bërë më serbë se Mugosha dhe kërkonin të gjenin nga kish dalë kënga për Dushanë. Po kur na pietën neve, tërë frikë u thamë se kishim bërë vetëm një këngë, atë që dinin të gjithë... Ç'të bënim ne të gjorët... Kështu është kur rri mbi di karrike, se pastaj kur marrin huxhum bithët që t'ua kalojnë karrikeve, të zë belaja... Se kështu e ka kjo punë, gjithmonë ka patur më shumë bithë se karrike, prandaj heqin keq ata që duan të zënë karriken me gjismë bithe...
-Po kundër Ballit dhe ballistëve, keni luftuar ju dhe familja juaj?
-Posi nuk kemi luftuar o derëbardhë... Po pse, si thua ti, kush ua ngriti grackat Hisni Lepenicës dhe Skënder Muços..., që ua shpumë në pritë italianëve dhe gjermanëve?... Ne e bëmë. Po është histori e gjatë kjo, do një natë dimri për t'u treguar. Kur të filloj punë ore shoku shef, mbama mënd llafin dhe ma kujto, se nuk rri pa ta treguar të tërë historinë...
-Po luftë direkte, keni bërë me Ballin dhe gjermanët ju, apo keni ndënjur më dy karrike e jeni fshehur nga frika?
-Po si nuk paskemi bërë more shoku shef. Që thua ti, ne kemi qënë e jemi miq me Peçët dhe Çelët e Kurveleshit, ndaj kishim miq si Shefqet Peçin, ashtu edhe Ago Çelën, që ahere ishin të parët e partizanëve në Kurvelesh e Labëri.
Babai dhe Agoja, të dy me një gojë na kanë treguar një histori lufte që bëri bujë për nga trimëria dhe ne, sipas zakonit, i nxuarrmë këngë. Historia ka qënë kështu. Një budalla nga Golëmi, që ishte i pari i vëllezërve dhe kushërinjve, pasi pa që gjysma e Labërisë u bë me bustina me yll të kuq në ballë, ndërsa gjysma tjatër u bë me qylafë të bardhë e shqiponjë të zezë, nga inati i kushërinjve që ishin bërë partizanë dhe për të mos mbetur pa parti, pa pushkë e pa këngë, mori budallenjtë nga pas, u vuri qylafë, pushkë e gjerdanë, që i kish vjedhur në depot e Italisë pas kapitullimit, dhe u priu për në kasaba, domethënë për në Gjirokastër.
Pa filloi budallai të krekosej nëpër sokaqe me trimat pas, e dërgoi fjalë në fshat se ishte bërë i pari i Ballit në tërë Gjirokastrën dhe i paskësh bërë zap tërë komunistët, që qënkeshin fshehur nëpër ferra e nëpër syndyqe e sepete nga frika e tij. Do ti dhe u bënë zeher Shefqeti dhe Agoja me shokë, se i kapi inati i karshillëkut që u kish bërë budallai i gjorë që në fshat, kur u bë ballist, dhe që andej nga kasabaja, me ato trimërimet me pushkë krahëqafë, hip e zbrit nëpër sokaqe. Ndaj trimat e Kurveleshit, pasi mblodhën celulën, vendosën t'ia derdhin ato pak tru që kish atij të gjorit, që i kish marrë koka erë për pak trimëri, nam e këngë. Ndaj u bë tërë çeta gati dhe zbriti në kasaba, pa kapa mbi kokë, vetëm me kobure në brez. Se ahere, partizanë e ballistë, edhe merreshin vesh në disa krahina, ndërsa pas kapitullimit të Italisë, me ata pak gjermanë që ishin në Shqipëri, ishin marrë vesh të parët e komunistëve, Gjin Marku në Berat dhe Bedri Spahiu në Gjirokastër.
Agua me babanë tregonin se në tërë Gjirokastrën kishte vetëm 10 gjermanë; nëntë ushtarë dhe një toger. Ushtarët patrullonin në tre turne me nga tre vetë, me triçikla, ndonjëherë nëpër qytet dhe kryesisht nëpër rrugën Kakavijë-Gjirokastër, që e ruanin për të shoqëruar dhe siguruar ambulancat me të plagosur, që vinin nga fronti grek.
Pra meqë s'kishte këmbë gjermani në qytet, trimat e çetës i duallën budallait para, në Dunavatin e Epërm dhe ia derdhën nja tre karikatorë dhe disa bomba, duke i larë sokaqet në gjak dhe duke tmerruar njerëzinë. Shkoi i gjori për dhjamë qëni... Po do ti, që patrulla gjermane kish ndodhur në të hyrë të Gjirokastrës dhe ishte alarmuar nga prishja e qetësisë dhe kishin vendosur të ndëshkonin fajtorët, ndaj u lëshuan si vetëtima pas trimave të çetës. Agua dhe babai tregonin se si i kishin marrë këmbët në krahë trimat e çetës duke ikur nga gjermanët, e sesi mezi kishin shpëtuar duke iu ngjitur Malit të Thatë, pasi kishin rënë në një ferrë të madhe që gjermanët e kishin mitraluar mirë e mirë, e pastaj ishin larguar...
Do t'i që trimat kishin ndënjur një javë në ferrë, të menderosur, nga frika që të mos rrezikonin pa dobi efektivin e çetës, ngaqë e kishin realizuar objektivin...
Pastaj, pas një jave, pasi ishin siguruar se efektivi nuk rrezikohej, kishin dalë nga ferra të gjakosur, ndërkohë që Partia i dinte të humbur. Pa u shpërndanë nëpër shtëpi, të shqyer e të coptuar, dhe u bë festë e madhe. Po ç'e do se gëzimin e festës e prishi lajmi i plagosjes së Agos dhe gangrenizimi i krahut një javë pa mjekim, të cilin ia prenë...
Megjithatë festa vazhdonte dhe këndoheshin këngë trimërie. Ahere ne nxuarrëm këngën që e këndoi babai, e që thoshte: "Po ta bëri benë Partia / të puth halla mu në ballë / kështu e pëson tradhtia / ia bëjmë kokën përshesh me dhallë...".
-Po tjetër luftë me Ballin, keni bërë juve?
-Posi nuk kemi bërë, por me taktikë të madhe ama... Përshembull, a e di ti se çfarë marifetesh përdornin babai me shokë, për t'i hequr qafe ballistët me plumba pas shpine, kur ishim akoma në përbërje të çetave territoriale dhe bënim jetë të dyfishtë, atë të partizanit-fshatar, apo, thënë ndryshe, të fshatarit të inkuadruar partizan në çetat territoriale të fshatrave? Ja, ta them unë, ashtu si ma ka treguar babai dhe xhaxhallarët. "Sapo ballistët i ndeshnim në errësirë, nëpër rrugët e fshatit, apo në ndonjë rrugë qorre pylli, i vrisnim dhe pasi ktheheshim fshehurazi në shtëpi, medemek bënim rolin e bashkëfshatarit të dhimbsur, që e kish ndjerë thellë dhimbjen për të gjorët, që kishin lënë çiliminjtë rrugëve, që s'i kishin bërë keq askujt, veçse kishin menduar mirë dhe kishin luftuar për vatanë kundër fashistëve... Dhe kështu i hiqnim qafe, një e nga një, apo më shumë... Por na e çorri maskën ai tradhtari, Abaz Kupi, që ka qënë anëtar i Këshillit Antifashist Nac-Çl., e që në janar 1944 botoi një trakt ku thoshte se ishte larguar nga L.N-Çl., se nuk mund ta duronte dot vëllavrasjen që bënim ne, pa gjyq dhe pas shpine, për të gjithë ata që nuk mendonin si komunistët me në krye serbët...". 
Ndaj, më thoshte babai, ia nxorrëm e ia kënduam familjarisht edhe atij këngën që thoshte: "Bazi i Canës ki tradhtar / do varur në litar / do coptuar me hanxhar...".
Dhe që thua ti ore babam, Dushani u gëzua shumë për këtë këngën e fundit dhe dërgoi fjalë e thirri babanë në Pezë, ku e mbante prapa si trim besnik. Dhe babai më tregonte se kish qënë jallan-shahit kur i kishin zënë ata di ballistët gjirokastritë, Besnikun me Qeramudinë, të cilët vetë Dushani i kish grirë me thikë e i kish rrjepur së gjalli, se kishin thënë se medemek ishin krenarë që ishin ballistë, se kishin bërtitur në tortura 'rroftë Kosova që është tona, që është shqipëtare..., rroftë Shqipëria etnike". Babai më tregonte se Dushani ish nxehur shumë, se shkumëzonte..., se u krreu me thikë kokallat dhe sitë, dhe se shante serbisht me zë të lartë, nga të cilat babai mbante mënd vetëm dy fjalë 'shiptari' dhe 'majko'. 
(vijon numrin e ardhshëm)

___________________________

4 Dhjetor 2005
___________________________

Legalistët kërkojnë që buxheti e ri të dëmshpërblejë ish të burgosurit dhe ish-pronarët

PLL: Të dëmshpërblehen ish të burgosurit politikë

PLL i kërkon qeverisë së z.Berisha, të rrisë fondet buxhetore për dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, si dhe për kompensimin e pronarëve legjitimë, atje ku nuk është i mundur kthimi fizik i pronave.

Editorial 

29-ta, mëkati i pafalshëm i komunistëve 
(Dhe dhëmbët çatallë të kom-socave)

Nga Murat Basha

Zjarrvënësit u mblodhën sërish rreth zjarreve partizane, tashmë 60 vjet më të moshuar se në kohërat e zjarrit të madh që ndezën gjatë LDB, e qëndroi ndezur gjatë 50 vjetëve të krim-inkuizicionit të kuq në pushtet. Po të njëjtët zjarrvënës, tashmë kanë mbi shpinë edhe 8 vjet më shumë sesa më '1997-ën, kur i vunë flakën për herë të fundit Shqipërisë. Simbolika e tyre në 29 nëntorin e AVNOJ-it të Serbosllavisë, me klasikët e revolucioneve zjarrvënëse, me bustina sllave dhe këngë me muzikë dhe tekste serbo-ruse, ishte tejet domethënëse dhe tingëllonte një kërcënim i hapur ndaj pushtetit të ri.
Por fatkeqësisht për ta, pavarësisht skërmitjes së dhëmbëve çatallë dhe aluzionit për "fashizëm" të një kom-soci të denjë për korrier partizan në shërbim të komandantit të ri, që na shkon mallin e qoftëlargut - ata nuk trembën askënd. Madje, ata u bënë qesharakë, kur, pasi bërtitën para kamerave se edhe dielli ishte aleat me ta, u squllën dhe u shpëndanë si pula të lagura pas shiut, që shoi zjarret e mallkuara dhe përzuri matufët dhëmbë-çatallë bashkë me Partizanet e Ra me shiringa droge në xhep, që morën ferrat nëpër kodrat e Liqenit artificial.
Ndërkohë kumandari i ri hapi dyert e sarajeve dhe me buzëqeshjen e qoftëlargut, që u thoshte rioshëve të përzgjedhur "hyni pa frikë dhe shkeleni qylymin e Vërlacit", skërmitej duke i uruar simpatizantët kom-socë për mirëseardhjen dhe shkeljen pa frikë të sixhadeve me çmime më të shtrenjta se ato të shahëve të Persisë.
Jashtë, fishekzjarret që sillnin në kujtesë fishekët dhe zjarret, këto takëme të shenjta të neronëve të çmendur, sërish ishin përzgjedhur për të aluduar kërcënim.
Dikur, Neroni i lashtë, pasi dogji Romën, për çka edhe e përzunë, ngrohte duart, zgërdhihej dhe me pëllëmbë akoma të nxehta ngau kaloshinën për të përfunduar në Greqi, ku pasi bënte bejte dhe orgjira, vetëshpallej si artisti më i madh i të gjitha kohërave, sikundër edhe kryesoci i sotëm...
Dhe ata sërish i nxorën dhëmbët, teksa këmbëngulin për të na detyruar të pranojmë për festë zyrtare, festën e serbëve, që groposi Kosovën shqiptare nën Serbi, bash në prag të pavarësimit të saj.
Këta të vetëquajtur nacional-çlirimtarë, për "nacion" njohin vetëm trojet e çifligut të tyre, që e morën me tapi nga Tito e Stalini, tapi të cilat i mbajnë në xhepa edhe sot e kësaj dite, si pronarë të vërtetë.
Ata këndojnë festat e marrjes në dorëzim të pasurive dhe pushteteve, me shpresë se edhe pronën e fundit, pushtetin politik qëndror, shumë shpejt do ta kenë në duar.
Historia përsëritet, njëherë si tragjedi e njëherë si farsë. Ata shpresojnë që historia e pushteteve të tyre tragjike, akoma të mos e ketë përfunduar aktin e fundit. Por ata që nuk u impresionuan nga dhëmbë-çatallët marroqë, mendojnë se akoma nuk ka përfunduar akti i fundit i farsë-komedisë së pushtetit të tyre...
Le t'i mbajnë tapitë, këngët, datat dhe bustinat e sllavëve, Shqipëria është e shqiptarëve.

KRYESORE

Deklaratë për mediat e kryetarit të PLL Ekrem Spahiu

PLL: Të dëmshpërblehen ish të burgosurit politikë

PLL i kërkon qeverisë së z.Berisha, të rrisë fondet buxhetore për dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, si dhe për kompensimin e pronarëve legjitimë, atje ku nuk është i mundur kthimi fizik i pronave


Keq-qeverisja e socialistëve gjatë 8 viteve, i ka sjellë pasoja shumë të rënda Shqipërisë dhe shqiptarëve, në të gjitha drejtimet. Rezultat i saj ishte ndëshkimi i tyre nga elektorati në zgjedhjet e 3 korrikut 2005, dhe kalimi i merituar i Partisë Socialiste në opozitë.
Qeverisja e maxhorancës aktuale, sigurisht që po përballet me shumë vështirësi të trashëguara nga qeverisja socialiste, por pas afro 3 muajsh në pushtet, mund të themi se qeveria Berisha ka një fillim të mbarë dhe përkushtim të admirueshëm.
Ne legalistët do të reflektojmë mbi veprimtarinë dhe do të analizojmë punën e çdo dikasteri, por sot, më konkretisht, do të analizojmë punën e Ministrisë së Arsimit, drejtuar nga z.Pollo.
PLL i vlerëson nismat për reforma dhe marrjen e disa vendimeve të rëndësishme, sikurse:
1. PLL e mbështet vendimin që, para fillimit të mësimit në shkolla, nxënësit të këndojmë Himnin dhe të përshëndesin ngritjen e Flamurit kombëtar.
Ne konsiderojmë se formimi dhe konsolidimi i ndjenjave atdhetare dhe ndërgjegjes kombëtare, duhet të jenë përparësi për edukimin e brezit të ri, ashtu sikurse u veprua në kohën e Mbretërisë Shqiptare.
2. Vullneti i qeverisë, e në veçanti i ministrit të Arsimit, për hapjen e shkollave shqipe në Greqi, duhet përshëndetur, por ne, në të njejtën kohë, kërkojmë që në çdo shtet ku ka emigrantë shqiptarë, të dërgohen abetare që fëmijët tanë të mësojnë gjuhën amtare, për të mos e harruar atë dhe për t'u përgatitur dhe edukuar që në të ardhmen të kthehen në atdhe. 
Ministria e Arsimit, në bashkëpunim me Ministrinë e Jashtme, duhet të gjejnë rrugët e realizimit të këtij objektivi nëpërmjet përfaqësive tona diplomatike në vendet ku ka emigrantë shqiptarë.
3.Ne e përgëzojmë z.Pollo për vlerësimin e figurës dhe kontributeve të ish ministrit të Arsimit të periudhës së Mbretërisë z.Mirash Ivanaj, për reformat e suksesshme arsimore, si dhe për hartimin dhe zbatimin e një programi edukativ kombëtar, thellësisht pedagogjik e shkencor, e që dha rezultate të mrekullueshme.
Vendosja e portretit të ish ministrit Ivanaj në Ministrinë e Arsimit, është vlerësim, frymëzim dhe model për t'u ndjekur nga drejtuesit e arsimit.
4. Ne mbështesim urdhrin e ministrit Pollo për ndalimin e tregtimit dhe konsumit të pijeve alkoolike në ambjentet e të gjitha shkollave 9 vjeçare, të mesme dhe të larta, si masë drejt forcimit të disiplinës dhe parandalimit të ngjarjeve të shëmtuara.
5. Vendimi më i fundit i qeverisë për akordimin e 150 të drejtave të studimit për bijtë e Ish të Përndjekurve Politikë, është një mbështetje e drejtpërdrejtë e kësaj shtrese për t'u integruar, pas shijes së hidhur që la urrejtja klasore e ish qeveritarëve socialistë gjatë 8 viteve, ndaj të masakruarve nga diktatura e baballarëve.
PLL i kërkon ministrisë së Arsimit ngritjen e grupeve të specializuara për kontrollin e teksteve dhe programeve ekzistuese shkollore, me qëllim pastrimin e tyre nga indoktrinimi komunist, nga pasaktësitë dhe interpretimet ideologjike e antikombëtare, që hedhin në erë edukimin atdhetar që synojmë të rrënjosim nëpërmjet respektimit të simboleve kombëtare. 
PLL kërkon ndalimin e infiltrimit dhe flakjen nga programet dhe tekstet shkollore, të rrymave dhe pseudo-shkollave që thjesht përfaqësojnë tendenca modash dhe shijesh të deformuara, dhe jo shkolla që rrënjosin dije të domosdoshme për kualifikimin e nxënësve dhe studentëve.
PLL mendon se tekstet dhe programet shkollore duhet të synojnë kultivimin e dijeve mbi bazën e arsyetimit logjik dhe informacionit të sistemuar, dhe jo të pseudo-njohurive me përfundime të gatshme, të imponuara, apo të shoqëruara me informacione, teza e hipoteza të paverifikuara shkencërisht, të huazuara nga disiplina gjoja moderne. 
Tani jemi në fazën e diskutimit të projekt-buxhetit të shtetit për vitin 2006. PLL i kërkon qeverisë së z.Berisha, të rrisë fondet buxhetore për dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, si dhe për kompensimin e pronarëve legjitimë, atje ku nuk është i mundur kthimi fizik i pronave.

Tiranë, më 30 nëntor 2005

Konferencë shtypi e kryetarit të PLL Spahiu

PLL: Sistemi arsimor të udhëhiqet nga fryma kombëtare

Në një konferencë shtypi, kryetari Spahiu ka vlerësuar disa nisma të qeverisë Berisha për rritjen e frymës kombëtare në sistemin arsimor në Shqipëri. Ai tha se kërkesa për këndimin e himnit të flamurit para fillimit të mësimit, çelja e shkollave shqipe në Greqi, nderimi i figurës së Mirash Ivanajt si një reformator i madh i sistemit arsimor në kohën e Monarkisë shqiptare me Mbretin Zog, janë shenja të rritjes së frymës kombëtare të sistemin arsimor.
Më tej Spahiu bëri disa komente rreth projekt buxhetit që është hartuar nga qeveria dhe theksoi se duhet më shumë vëmendje për shtresën e ish të përndjekurve politikë nga komunizmi si dhe për ish-pronarët të cilëve nuk ka mundësi t'u kthehet prona fizikisht.
Më tej Spahiu foli edhe për gjendjen politike në vend ku nuk kurseu shigjetat për keqqeverisjen e socialistëve deri në fund të muajit gusht të këtij viti, të cilët i akuzoi si shkaktarë të krizës aktuale energjitike. Po ashtu ai tha se administrata e vjetër duhet reformuar tërësisht, pasi ajo ka treguesit më skandalozë të korrupsionit. Spahiu tha se në ndërtimin e administratës së re duhet të kihet më shumë vëmendje në thithjen e pinjollëve nga familjet e ish të përndjekurve të cilët gjatë kësaj kohe janë pajisur me dije e eksperiencë të bollshme për të qenë nëpunës të denjë të shtetit shqiptar. Spahiu theksoi se këta të rinj janë të njohur për vlerat e tyre morale dhe për karakterin e tyre të fortë e të pakorruptueshëm e si të tillë meritojnë të jenë kontribues në aparatin shtetëror.
Z.Gj.

Përkujtohet me një memorial, vota kundër e nacionalistëve të Derjanit

Derjan 1945, aty ku u votua kundër komunizmit

Komuna e Derjanit ka organizuar një tubim me rastin e përurimit të një memoriali në nderim të nacionalistëve derjanas, të cilët në vitin 1945 kanë votuar masivisht kundër regjimit komunist në farsën zgjedhore të dirigjuar nga komunistët që kishin marrë pushtetin. Siç dihet, kjo votë kundër i kushtoi persekutime pa fund pjesës më të madhe të banorëve të këtij fshati nacionalist e antikomunist. Pikërisht për të nderuar këtë gjest të paparë kurajoje civile e mosnënshtrimi ndaj diktaturës komuniste, paraditën e së premtes, më datë 2 dhjetor 2005, në fshatin Dërjan të Matit (kryeqendër e komunës së Dërjanit), u zhvillua një tubim i hapur përkujtimor me rastin e 60 vjetorit të asaj ngjarjeje të veçantë. Në këtë tubim ishte i ftuar edhe kryetari i PLL Spahiu dhe figura të tjera të kësaj partie. Po ashtu, në këtë ceremoni morën pjesë deputeti pëdëist i zonës z.Idriz Xhomara, deputeti pëdëist i Dibrës z.Rami Koleci, kyetari i PD Mat z.Gani Hoxha, kyetari i komunës Dërjan z.Kujtim Kacdeda dhe mjaft emra të tjerë të njohur në këtë zonë. Të ftuar nga PLL, pjesëmarrës në takim, ishin kryetari i saj z.Ekrem Spahiu, veteranët e PLL Seit Preni dhe Hamit Kurti si dhe kryetari i PLL-së dega Mat z.Besnik Murati.
Në fjalën e tyre oratorë të ndryshëm theksuan rëndësinë e kësaj date, e cila tregon për vlerat e kësaj treve të pamposhtur që, edhe nën terrorin kumunist, gjeti kurajon ta shprehte fort kundërshtimin e vet duke votuar masivisht kundër Partisë Komuniste. 
Oratorët përmendën me nderim edhe kalvarin e vuajtjeve të shumë e shumë familjeve të këtij fshati dhe vlerësuan se emrat e atyre burrave që kanë vuajtur për bindjet e tyre, do të shkruhen me gërma të arta në historinë e Shqipërisë.
Memorialin e ngritur në kujtim të kësaj ngjarjeje, pati nderin ta zbulojë gjeneral Ruzhdi Ramadani, këshilltar i kreut të shtetit z.Alfred Moisiu. Me këtë rast, zotëri Ramadani mbajti edhe një fjalim të shkurtër në respekt të kësaj ngjarjeje.

Spahiu: Çfarë përfaqëson 2 Dhjetori?

Në këtë tubim foli edhe kryetari i PLL z.Spahiu, i cili ndër të tjera tha se: "Ky memorial kushtuar 2 Dhjetorit 1945, sjell në kujtesën e shqiptarëve, matjanëve dhe në veçanti të dërjanasve, dy momente shumë të rëndësishme: nga njëra anë vendosmërinë e banorëve të kësaj treve dhe përpekjet e tyre për liri pavarësi dhe demokraci, që e demonstruan edhe në zgjedhjet e para të organizuara nga pushteti komunist i vendosur me gjak, me 2 dhjetor 2005, ku banorët e Derjanit i thanë "JO" komunizmit, duke shprehur zogizmin dhe antikomunizmin e tyre dhe, në anën tjetër, pushtetin komunist që hoqi maskën e demagogjisë së tij pseudodemokratike dhe filloi persekutimin e atyre që votuan kundër ideve dhe praktikave të tij totalitariste." 
Duke folur për persekutimin e banorëve të kësaj zone, z.Spahiu më tej tha se: "Banorët e Dërjanit, por edhe të të gjithë Matit, kanë provuar persekutimin më të egër në krahasim me rrethet e tjera, për të vetmen arsye sepse ishin zogistë dhe antikomunistë të deklaruar. 
Me rilindjen e pluralizmit, dërjanasit konfirmuan vazhdimësinë e bindjeve antikomuniste, duke votuar gjithmonë kundër socialistëve- derivat i Patisë Komuniste dhe gjithmonë pro të djathtëve, qofshin legalistë apo demokratë. Sikurse jam i bindur që kjo traditë do të jetë e vazhdueshme dhe e pandarë në mbështetje të nacionalizmit dhe demokracisë, mendoj se ju e keni kryer detyrën tuaj atdhetare ndaj vendit dhe demokracisë. Tashmë i mbetet politikës dhe institucioneve të shtetit shqiptar, të dëshmojnë vullnet dhe dëshirë për të bërë për ju që jeta juaj dhe e fëmijëve tuaj të pësojë ndryshime", - theksoi z.Spahiu në fjalën e tij.

Spahiu, takim me krerët e degës PLL Mat 

Pas këtij takimi përkujtimor, kryetari Spahiu dhe drejtuesit veteranë Preni e Kurti, zhvilluan një mbledhje me drejtuesit lokalë të PLL, ku kryetari i degës z.Besnik Murati, informoi mbi punën dhe aktivitetin e kësaj dege pas zhvillimit të Kongresit, duke hedhur piketat e punës së degës për zgjedhjet e ardhshme vendore të vitit 2006. Kreu i legalistëve matjanë u shpreh me nota mjaft optimiste për punën e bërë deri më tani dhe theksoi se në zgjedhjet e ardhshme, janë të gjitha mundësitë që PLL të shënojë një rezultat edhe më të lartë se në të shkuarën. 
Spahiu i përgëzoi legalistët matjanë për punën e bërë dhe u uroi atyre suksese të mëtejshme.
Korresp. "Atdheu"

KOMENTE

Dërjani, monument atdhetarie 

Nga Hamit KURTI

Sa herë që vjen 2 Dhjetori, dërjanasit, himariotët dhe gjithë shqiptarët nacionalistë e antikomunistë, kujtojnë sfidën që i bënë diktaturës komuniste në zgjedhjet e para pas vendosjes së pushtetit sllavo-komunist në Shqipëri.
Për t'i dhënë diktaturës një imazh demokratik, komunistët organizuan zgjedhjet e para gjoja pluraliste më 2 dhjetor 1945. Në këto zgjedhje, përballë të ashtuquajturit Fronti Popullor komunist, konkurronte edhe opozita demokratike e organizuar në Frontin e Opozitës.
Komunistët, që akoma nuk e kishin harruar rezistencën e nacionalistëve matjanë në verën e vitit 1944, kur ndërmorën të ashtuquajturin Inkursion të Divizionit I në Veri (për spastrimin e nacionalistëve dhe çlirimin e Shqipërisë nga të gjithë shqiptarët që nuk mendonin si ata), e mbushën Dërjanin dhe gjithë Matin zogist, me ushtarë të Bataljoneve të Ndjekjes (kundër nacionalistëve të dalë në male) dhe me efektivat akoma të paçmobilizuar të Brigadës XXIII partizane.
Këta formacione ushtarake bënin terror të hapur psiqik mbi popullin, duke e kërcënuar shpesh edhe hapur, që të votonte për Frontin Demokratik, pas të cilit fshihej Partia Komuniste e Dushanit dhe Miladinit, e drejtuar nga sllavo-komunistët shqiptarë.
Dita e zgjedhjeve erdhi dhe në çdo qendër votimi ishin vënë nga dy kuti; njëra prej të cilave ishte për votat pro komunizmit dhe kandidatëve të tij, ndërsa tjetra ishte vendosur për votat dhe kandidatët e Opozitës.
Kjo e dyta, për t'u verifikuar votimi dhe për të marrë masat për manipulimin e rezultateve në rast dështimi, në fundin e saj kishte një shtresë llamarine, e cila kërciste kur votat (kokrra) hidheshin në kuti. 
Dhe komunistët nuk gabuan në parandjenjën e tyre, teksa gjatë gjithë ditës së votimit, në Dërjan dëgjuan vetëm kërcitjet e kutisë së Opozitës, në të cilën populli hodhi urrejtjen për ta bashkë me shpresat iluzore për rrëzimin me vota të komunizmit të vendosur me gjak shqiptarësh, në anën e të cilit qëndronin Tito dhe Stalini.
Në qendrën e votimit të Dërjanit, kryetari i Komisionit të Votimit ishte i mirënjohuri Bilal Xhetani (jurist), sekretar i Komisionit ishte Hysen Preni (me Akademi Ushtarake), kurse anëtarë ishin intelektualët e njohur si antikomunistë: Sulë Xhetani (agronom), Zeqir Çela dhe Dylejman Koxha.
Pasi numërimi i votave rezultoi me një dështim të plotë të komunistëve në Dërjan dhe Himarë, çka indirekt shënoi edhe triumfin e opozitës demokratike, nëpërmjet pamundësisë së manipulimit (që nuk mund të bëhej sa kohë që komisionerët nacionalistë nuk e lejuan këtë), komunistët u tërbuan dhe filluan reprezaljet.
Brenda një kohe të shkurtër ata arrestuan, pa shkaqe të deklaruara dhe bindëse, të gjithë komisionerët antikomunistë dhe nacionalistët më të dëgjuar të krahinës, ndër të cilët me burgimet më të rënda u dënuan kryetari dhe sekretari i komisionit, zotërinjtë Bilal Xhetani dhe Hysen Preni. Pastaj, me gjyqe të manipuluara dhe vendime arbitrare, ata dënuan me vdekje dhe ekzekutuan akademistin ushtarak Tahir Mata, mjekun e shquar popullor Hazis Kasemi, nacionalistët Abaz Rizvani e Ismail Doda, si dhe dënuan me burgime të rënda politike Ismail Qerimin, Idriz Dodën (i cili vdiq në burg), Shahin Dodën (vdekur në burg), Beqir Dodën (vdekur në burg), Abdi Dodën (vdekur në burg). 
Këto masakra të komunistëve u shoqëruan edhe me dislokimin e formacioneve permanente të ushtrisë partizane dhe të të ashtuquajturave Forca të Ndjekjes së Bandave në të gjithë krahinën e Matit, për të mbytur me gjak çdo rezistencë të matjanëve kundër pushtetit komunist me qendër në Moskë dhe Beograd.
Përkujtimi i kësaj epopeje të lavdishme të antikomunistëve-zogistë matjanë nëpërmjet ngritjes së një memoriali kushtuar heronjve nacionalistë dhe datës historike të 2 Dhjetorit - është një veprim i drejtë, ndonëse i vonuar.
Heronjtë nacionalistë dhe 2 Dhjetori, do të mbeten në kujtesën e matjanëve si monumente lavdie dhe shqiptarizme, që frymëzon dhe do të frymëzojë brezat e atdhetarëve dhe martirëve të lirisë.

Përshtypje pas emisionit "Metropolitan" në Vizion Plus

Legalisti Murat Basha "u vë drunë" komunistëve

Para disa ditëve, TV "Vizion +" organizoi një debat në studio me përfaqësues të krahëve të politikës, për të diskutuar rreth datës së pretenduar nga veteranët komunistë të "çlirim"-pushtimit" komunist të 29 nëntorit.
Në këtë takim ishte i ftuar, përballë 40 veteranëve të krimit 50 vjeçar, edhe nënkryetari legalist z.Murat Basha.
Komunistët, të bindur se kishin rastin për t'u mburrur sërish para shqiptarëve me datën e AVNOJ-it serbosllav, kishin ardhur në këtë emision gjoks-stolisur me teneqetë e importuara dikur nga Beogradi dhe Moska.
Madje për ta ishin përgatitur edhe këngë partizane me muzikë ruse e serbe dhe vargje gjaksorësh si "... Hakmarrje thërrasin martirët nga varri / se gjaku i tyre me gjak duhet larë...", të cilat, fatmirësisht, nuk patën mundësinë t'i këndojnë.
Por, të mbarsur dhe të errësuar me urrejtje klasore, ata refuzuan të përballeshin me zogisto-legalistin Murat Basha, për të cilin ndjenin të njëjtën urrejtje si dikur për paraardhësit e tij. Në kundërshtimin që kishin për praninë e zv.kryetarit të PLL Basha, ata përdorën si argument, atë të zakonshmin e komunistëve - "armik". Replikës së z.Basha, se ai kishte lindur gati 20 vjet pas ardhjes në pushtet të komunistëve, ata iu përgjigjën: "Epo yt atë ka qenë armik!" Kundërshtimit të dytë të Bashës se i jati s'mund të kishte qenë armik në luftë për shkak të moshës mjaft të re, ata i thanë atëherë ka qenë gjyshi ose stërgjyshi armik!...
Ja pra se me çfarë mostrash ka të bëjë shoqëria shqiptare, mostra komuniste, të cilët nuk jetojnë dot pa gjetur një armik, në mënyrë që të dalin vetë të larë për krimet që kanë bërë. Reagimit të Bashës se kjo strategji me armiq nuk mund të ecë më sot, ata iu përgjigjën me argumentin e... braktisjes së debatit dhe largimit nga salla. Duke dalë, bërtisnin "nuk rrimë në një sallë me armiq", duke nënkuptuar politikanin spektakolar të PLL z.Murat Basha, i cili rrëzoi me mjaft mprehtësi të gjitha tezat e komunistëve për "ditën e çlirimit".
Komunistët e çfarëdo vendi kanë karakteristikë bazë frikën nga përballje me argumentet e kundërshtarit. Për këtë arsye, ata nuk duan që ai të ekzistojë as fizikisht, dhe si frikacakë që janë, ose e vrasin pas shpine, ose i mbathin, siç kemi me mijëra raste të njohura. Edhe mbeturinat e fundit që guxuan të dilnin në Vizion Plus, përfaqësonin këto karakteristika të njohura të komunistëve. Duke mos pasur mundësi të këndonin "këngën e tyre" në vetmi, ata zgjodhën braktisjen e debatit, duke lënë një shije të hidhur në gjithë opinionin, i cili me një kërshëri të natyrshme, po e priste këtë debat, thjesht për të parë reagimin në kushte pluraliste të kërmave komuniste.

Dënimi me vdekje është në fuqi....

Nga Zamir GJURGJI

Opinioni publik shqiptar ndjehet thellësisht i terrorizuar nga disa ngjarje makabre, që kanë ndodhur kohët e fundit në vendin tonë, pas atyre që monstra me emrin Sadik kryente mbi njerëz të pafajshëm në rrethinat e Shkodrës. Por "shpirti i tij binjak", krijesë-monstra Liljana, nuk i lë Sadikut asgjë mangut në shpërfaqjen e disa ndjesive të përçudnuara, të cilat vetëm me shoqërinë njerëzore nuk kanë të bëjnë. (Këto dy monstra që kanë mbirë dhunshëm në truallin shqiptar, i përmenda vetëm si emra, për arsye identifikimi, dhe pa mbiemër, pasi atë nuk e meritojnë). 
I vetmi ndryshim i monstruoziteteve të sipërpërmenduara është ai gjeografik, pasi ky fenomen kësaj radhe nxjerr brirët e tij diabolikë në rrethinat e Korçës. Si për koiçidencë, në kohën kur në vendin kampion të demokracisë, në SHBA, ekzekutohej me vdekje personi i 1000-të, pikërisht në këtë kohë, krijesë-monstra Liljanë bie në duart e policisë, edhe pse, me ligjet demokratike të Shqipërisë, gëzon të drejtën "ligjore" që të dënohet pa vdekje...!!!
Dilema në të cilën ndodhet shoqëria shqiptare dhe qeveria e saj: të dënojë apo mos të dënojë me vdekje monstrat, rikthen në vëmendje edhe njëherë verdiktin juridik "dura lex, sed lex". 
I takon qeverisë aktuale t'i japë drejtim kësaj dileme, që po i rri si shpata e Damokleut të gjitha familjeve shqiptare, të cilat duhet jo vetëm të kujdesen për ushqimin e fëmijëve të tyre, jo vetëm të interesohen për arsimimin e tyre, por u duhet që, kohë pas kohe, "të bëjnë apelin" mbi mungesat "pa arsye" të krijesave me fat të dhimbshëm deri në palcë, fëmijëve tanë.
Vënia në zbatim e dënimit me vdekje, një normë juridike që daton qysh kur në pushtet ishte Mbreti Zog dhe Monarkia, edhepse në sy të parë të duket se të largon disi nga rruga e integrimit drejt Europës, nëse analizohet thellë dhe më gjatë, rezulton të jetë mënyra e vetme për t'u integruar gjallë, 'të nesërmen e afërt'.
Nëse në Shqipëri do të vazhdojë mungesa e dënimit me vdekje - tashmë që murtaja e vrasjeve monstruoze po përhapet gjithëskajshëm - atëherë integrimi në Europë për Shqipërinë do të shtyhet në kalendat greke, pasi një shkallë e lartë e përhapjes së krimit, është pengesë thelbësore për integrim; e nëse në vendin tonë zbatohet ky dënim për monstrat, atëherë vetë shoqëria shqiptare do të përfitojë nga mospërhapja e sëmundjes së krimit kundër jetës në të gjithë pjesët e trupit të saj, e për rrjedhojë do të marrë jetë edhe mundësia për t'u integruar në Europë.
Në këtë mënyrë, në lidhje me dënimin me vdekje, edhe pse sëfundmi parti të veçanta apo analistë të veçantë kanë vënë gishtin mbi plagën që kullon gjak, PLL-ja ka të drejtën e saj morale që të ngrerë lart gishtin dhe të flasë me krenari, se është ajo që ka kuruar kahershëm (më shumë se një gjysëm shekulli më parë) plagët e kombit, pa i lënë të majisen deri në atë gradë sa edhe "doktori" më i mirë nuk e kthen "pacientin" në jetë. 
Maxhoranca në pushtet gjendet ende në kohë për të mos lënë që të ekzekutohet me vdekje "Shqipëria", që të shpëtojë "vegjëlia"...

POLITIKA

Moisiu fton Spahiun për reformën zgjedhore

Reforma zgjedhore në Shqipëri mbetet ndër problemet më kardinale të politikës, pasi në shumë procese zgjedhore, vota e zgjedhësve është manipuluar totalisht nga pozita në dëm të opozitës, ashtu siç ka pasur edhe procese zgjedhore kur vullneti i zgjedhësve është devijuar edhe brenda forcave që i përkasin të njëjtit spektër politik, si opozitar ashtu edhe pozitar. Në këtë mënyrë, deri më tani, fatkeqësisht nuk kemi arritur ende të respektojmë formulën e ndërkombëtarëve për të kryer zgjedhje realisht të lira e të ndershme.
Nisur nga këto situata të së shkuarës, kreu i shtetit z.Alfred Moisiu, duke vlerësuar kontributet e vazhdueshme të PLL dhënë për reformën zgjedhore, i ka dërguar një ftesë kryetarit të saj z.Ekrem Spahiu, ku mes të tjerash i kërkon mendimin politik të tij dhe Partisë Lëvizja e Legalitetit lidhur me këtë proces ende të papërfunduar në Shqipëri.
"Në kuadër të përpjekjeve për përmirësimin e legjislacionit për zgjedhjet, për eleminimin e mangësive të konstatuara në zgjedhjet e kaluara dhe për marrjen në kohë të masave për zhvillimin e zgjedhjeve tërësisht të lira e të ndershme në të ardhmen, e quaj të dobishme zhvillimin e një tryeze politike me pjesëmarrjen e të gjitha partive politike parlamentare" - i shkruan Presidenti i vendit kreut legalist, duke e njoftuar se ky takim do të mbahet ditën e mërkurë, më datë 7 dhjetor 2005, ora 10.30, në Selinë e Presidencës.
Nisur nga rrethanat aksidentale të procesit zgjedhor (i cili e la jashtë përfaqësimit parlamentar PLL), Presidenti i vendit është i vetëdijshëm se roli i PLL është i pamohueshëm dhe i pazëvendësueshëm, si një forcë politike që ka mbështetje reale në elektorat, pavarësisht se "ky parlament vuan nga trafikikimi i deputetëve", siç është shprehur kryetari i një partie të rëndësishme opozitare.
Në letrën e tij, Presidenti Moisiu i drejtohet z.Spahiu duke u shprehur: "Meqënëse forca politike që ju drejtoni nuk është parti parlamentare dhe, si e tillë, nuk mund të përfaqësohet në tryezë, do të dëshiroja që përpara datës së përcaktuar, të bashkëbisedojmë rreth këtij procesi shumë të rëndësishëm në lidhje me pikëpamjet tuaja lidhur me çështjet në debat".
Ky lloj qëndrimi politik i kreut të shtetit, tregon edhe një herë se ai nuk e shikon spektrin e politikës shqiptare vetëm bardh e zi, por di të vlerësojë dhe çmojë edhe ato forca politike që edhe pse ndodhen jashtë parlamentit, realisht janë brenda spektrit përfaqësues të vullnetit të lirë të shqiptarëve, edhe pse ky vullnet është "paksa" i ndrydhur në hapësirat e ngushta të ndërtesës parlamentare.
"Atdheu"

Spahiu feston ditën e flamurit me legalistët durrsakë

Durrës - Legalistët durrsakë janë mbledhur në një nga lokalet më luksoze të qytetit për të festuar ditën e flamurit, të hënën e shkuar, datë 28 nëntor 2005, takim në të cilin ishin ftuar edhe drejtuesit më të lartë të PLL e përfaqësues të familjeve nacionaliste të qytetit. Drejtuesit kryesorë të degës, Riza Dajko, Islam Aliko, Gjergji Thanasi, Kujtim Vllamasi etj., kishin organizuar më së miri këtë pritje-koktej.
Sekretari i degës z.Islam Aliko mbajti fjalën kryesore ku evokoi rëndësinë historike të kësaj date të shënuar në historinë e Shqipërisë dhe popullit shqiptar.
Për të festuar me legalistët, që ishin të ftuar intelektualë dhe qytetarë të spikatur durrsakë, mori pjesë edhe kryetari PLL z.Ekrem Spahiu, i shoqëruar nga kryelegalisti i Tiranës dhe anëtari i Komitetit Drejtues z.Nevruz Ndegjoni.
Kryetari Spahiu, pasi falenderoi drejtuesit lokalë të PLL, ndër të tjera tha: "Shqiptarët në Shqipëri, Kosovë dhe në trojet tona amtare dhe kudo që jetojnë e banojnë, festojnë sot ditën e flamurit, ku 93 vjet më parë, patriotët shqiptarë, nën drejtimin e Ismail Qemalit ngritën flamurin shqiptar dhe shpallën pavarësinë e Shqipërisë. Fati e solli që 28 nëntori të jetë data më simbolike në historinë e Shqipërisë, pasi me 28 nëntor 1443, Skënderbeu ngriti flamurin në Krujë, më 28 nëntor 1912 u shpall pavarësia e Shqipërisë dhe për koincidencë me 28 nëntor 1944, u largua edhe gjermani i fundit nga Shqipëria".
Më tej z.Spahiu tha se "Ne kemi bindje absolute që vitin tjetër ditën e flamurit do ta festojmë me Kosovën e pavarësuar dhe uroj që flamuri shqiptar të valëvitet i lirë në të gjitha trojet tona amtare".
Ky festim legalistëve la mbresa tek opinioni publik durrsak dhe u përcoll nga mediat qëndrore dhe lokale.
28 nëntor 1912 - 28 nëntor 2005, mbushen 93 vjet nga shpallja e pavarësisë ku patriotë shqiptarë, nën drejtimin e plakut Ismail Qemai ngritën flamurin dhe shpallën pavarësinë e vendit. Në këtë akt madhor të historisë sonë ka marrë pjesë edhe Mbreti Zog, në atë kohë vetëm 17 vjeç.
Festa kombëtare, e pagëzuar si Dita e flamurit është festuar në të gjithë vendin, trojet etnike dhe diasporë me takime publike e konferenca shkencore.
Korresp. "Atdheu"



Kreu i shtetit Moisiu, pritje për festën kombëtare

Me rastin 93 vjetorit të shpalljes së pavarësisë dhe ngritjes së flamurit kombëtar, kreu i shtetit z.Alfred Moisiu, më datën 28 nëntor 2005 në Pallatin Mbetëror (i Brigadave), oganizoi një pritje ku ishte i ftuar kryetari Spahiu, personalitetet më të lartë të shtetit shqiptar, të politikës, të trupit diplomatik, të komuniteteve fetare etj..
Z.Alfred Moisiu pëshëndeti të pranishmit dhe uroi shqiptarët në mbarë globin për këtë datë të shënuar.
Në këtë pritje, kryetari i PLL z.Spahiu shfrytëzoi rastin për të shkëmbyer urime dhe mendime rreth zhvillimeve aktuale politike në vend me presidentin Moisiu, kryeministrin Brisha, ministrat deputetë diplomatë e të pranishmit e tjerë në këtë pritje festive.
Megjithëse krerët kryesorë të qeverisë dhe shtetit bënë detyrën e tyre duke nderuar këtë datë madhore të historisë sonë, ajo sikur u sfumua pak nga akuzat që bënë politikanët e majtë të cilët këmbëngulin të quajnë festë kombëtare datën 29 nëntor, kur partia komuniste dhe Enver Hoxha morën pushtetin me ndihmën e jugosllavëve.
"Atdheu"

Përurohet kompleksi rezidencial "Continental"

"Continental", 100 për qind shqiptar

Morën pjesë drejtuesit më të lartë të PLL

Tiranë - Eshtë përuruar në mënyrë perfekte kompleksi rezidencial "Continental", në prani të shumë personaliteteve politike e publike të vendit, biznesmenësh të suksesshëm, drejtues mediash, ndërsa një ftesë speciale ishte për drejtuesit më të lartë të PLL Spahiu, Basha, Tujani, Ndregjoni, Kola etj.. Ky përurim u zhvillua të enjten e shkuar më datë 1 Dhjetor 2005. Kompleksi "Continental" është i vendosur në Vorë në krah të djathtë të autostradës që shkon për në Durrës, shumë pranë kthesës së rrugës për aeroportin e Rinasit. Ai kryesisht është konceptuar si një kompleks rezidencial, (hotel me katër yje), por ka edhe mjaft aksesorë të tjerë që e bëjnë mjaft atraktiv. E veçanta e tij është se ai është një sipërmarrje tërësisht me investim dhe menaxhim shqiptar dhe kjo falë vizionit të pronarëve të tij.
Në këtë eveniment morën pjesë funksionarë të rëndësishëm të politikës dhe biznesit në vend, Ministri i Kulturës dhe Turizmit z.Bujar Leskaj, deputeti i zonës z.Astrit Patozi dhe deputeti demokrat dhe ministri i Bujqësisë Jemin Gjana, kreu i Dhomës së Tregëtisë z.Luan Bregasi e mjaft figura të jetës publike në vend.
Në fjalën e saj përuruese, menaxherja e këtij kompleksi, znj.Zhaneta Ndregjoni, bëri një përshkrim të shkurtër aktivitetit të kësaj sipërmarrjeje, dhe theksoi faktin se kjo qendër biznesi është ngritur me investime 100 për qind shqiptare e menaxhim tërësisht vendas.
Me këtë rast, në ambjentet tejet luksoze të këtij hoteli, u organizua një koncert me praninë e Orkestrës së Harqeve të Institutit të Lartë të Arteve, të Orkestrës së Florian Luarit, të këngëtarëve Evis Mula, Juliana Pasha dhe Saimir Braho.
E shtrirë në një sipërfaqe të gjerë të zonës qëndrore të Vorës, ky kompleks modern ofron shërbime cilësore në fushën e hotelerisë - me 44 dhoma e 4 suita, sallë për mbledhje e konferenca shtypi, me shërbim të specializuar, me bare, restorant, palestra fitness dhe force, pishinë verore dhe dimërore, fusha sportive të kalçetos, kompleks lodrash për fëmijë, si dhe parking që plotëson të gjitha nevojat e frekuentuesve të tij.
Ky investim është ndër më cilësorët në Shqipëri dhe ka një pozicion gati strategjik ndërmjet Tiranës, Durrësit e Rinasit, i cili e bën atë mjaft të pëlqyeshëm për vizitorët e huaj.
"Atdheu"



NDI jep diplomat për 3 politikanë të PLL

NDI shpërndan diplomat për programin e politikanëve të rinj dhe reforma politike. Ditën e premte me datë nëntor 2005, në një nga sallat e Hotel Rogner Europa-park, NDI (Instituti Demokratik Amerikan) zhvilloi ceremoninë e mbylljes dhe diplomimit të pjesëmarrësve të programit të Akademisë për Udhëheqësi dhe Reformë politike për vitin 2005. Në këtë eveniment ishin të ftuar drejtues dhe përfaqësues të partive kryesore në Shqipëri. Ishte i ftuar edhe kryetari i PLL z.Spahiu, si një nga partitë që ka bashkëpunuar ngushtësisht me këtë institut.
Pas çeljes së takimit, drejtoresha e tij znj.Xhenifer Buts (Jennifer Butz) bëri vlerësimin e kursit për vitin 2005. Pastaj i mirënjohuri z.Dan Redford foli për rëndësinë e këtij trajnimi dhe efektet që ka dhënë në jetën politike shqiptare.
Drejtuesit e NDI dhe përfaqësues të USAID/Shqipëri, shpërndanë diplomat për politikanët rinj të kualifikuar dhe trajnuar në këtë institut të rëndësishëm politik dhe demokratik.
Nga PLL u diplomuan zz. Astrit Kola (zëdhënës politik PLL dhe kryedaktor i gazetës "Atdheu", z.Shpëtm Axhami, kryetar i PLL dega Lushnje dhe z.Mark Ndoi, sekretar PLL Dega Mirditë.
Kryetari i PLL falendeori drejtuesit e këtij instituti për ndihmën e çmuar në kuafikimin e këtyre drejtuesve dhe ndihmën që kanë dhënë për proceset demokratike në Shqipëri dhe veçanërisht për demokratizimin e partive politike, sikurse shprehu edhe gatishmërinë për të bashkëpunuar në të ardhmen.
Për pjesëmarrësit, në fund të takimit u shtrua një koktej dhe një darkë nga drejtuesit e institucionit, e cila kaloi në një atmosferë festive dhe të gëzueshme.
Korresp. "Atdheu"

OPINIONE

Në vend të fejtonit

Shtet-gallata dhe reforma në administratë

Nga Sazan PIPA

-Aman mos u mërzit dhe mos i merr gjërat seriozisht - më thoshte Fredi, një mik i ngushtë i rinisë, dhe fillonte të tregonte barcaleta për të më përmirësuar humorin.
-Më qafsh, hajde të bëjmë Crtani-shtet (shtet prej kartoni), se ti e ke qejf - më thoshte Qemali sa herë i afroheshim Piramidës (QNK), teksa shkonte të luante me poliedrat prej bukë-peshku që pat sjellë një artist i shkollës nordike të instalacionit figurativ, para dy muajsh.
Dhe mendja më fluturonte tek bujku ushnjar, që i doli përpara makinës (shtetit) në xhade.
-Mbaje shofer, ku po shkon? 
-Ti ku do të shkosh, se unë po vete në kasaba (d.m.th. në Evropë) - tha shoferi. 
-Edhe unë në kasaba do vete, hë, si thua?
-Mirë hip, po shpejt ama.
-Po unë nuk jam vetëm, kam dhe kapojtë me vete...
-Mirë pra dreqi e mori, merri edhe kapojtë, e të nisemi sa më shpejt...
Dhe kështu kapojtë vajtën në kasaba, ndërsa ushnjari, në këmbim të udhëtimit falas, përshëndeti me grusht në tëmth, sipas zakonit... 

***
Kur Prelë Martinin e bënë kryetar të Gjykatës së Apelit, i kërkuan të bëjë reformë, që niste me shkurtime që, nga 24, e reduktonin në 16 numrin e punonjësve.
Prelë-poeti urdhëroi kryekuadrovikun të bënte seleksionimin si ta mendonte dhe pastaj të lajmëronte të shkurtuarit.
Pasi morën njoftimin, të shkurtuarit u rebeluan dhe kërkuan një mbledhje të zgjeruar, e cila u bë.
-Na keni hequr për motive politike dhe dasi krahinore - ulërinin në kor të shkurtuarit.
-Pse nga jini ju - pyeti Prela me habi.
-Të tërë nga Jugu jemi - u përgjigj kori.
-Po ju që mbetët, nga jeni - pyeti Prela me zë tenori.
-Edhe ne, të tërë, nga Jugu jemi - iu përgjigj një rrondokop me zë basi.
-Epo mirë atëherë, zgjidheni me njëri-tjetrin dhe me partinë që ju ka sjellë këtu, s'kam ç'bëj, shkurtimi duhet bërë...

***
Në vitin 1996, Ministria e Punës dhe Përkrahjes Sociale, gumëzhinte nga komplimentat e llojit "maloku", "çeçenët", "katundarët"... që i bënin të strukeshin ndoca prej atyre të paktëve, që numëroheshin me gishta, e që e ndjenin veten jashtë grupit të parë...

***
-Ma pastroni territorin e mos më lini asnjë "brojkaxhi" në bashki, u ulërinte spastruesve kuadrovikë ish-ministri që u bë kryebashkiak. Mos të shoh asnjë që e ka emrin e babës Sali apo Shaban... i dua të gjithë bij të Koçove e Kiçove, Maqëve, Taqëve e Llaqëve, dëgjuat...? Dhe sakaq ashtu u bë...
Ndaj, si shpërblim për këtë reformë, vanë dhe e uruan Janullatosviçi, Stefanopullosviçi etj..

***
Më 2 korrik pasdite dhe natën duke u gdhirë 3 korriku 2005, disa pedagogë të Akademisë së Arteve, miq të Petrit Malajt dhe Fatos Nanos, po pinin qyl sëbashku dhe po gdhinin natën me dy të parët dhe me Cacangjelin, të sponsorizuar nga ky i fundit dhe nga Fidelkastro-yllipartizan, pronarë të bareve brenda oborrit të Akademisë.
-Toso, je i madh Toso, të marrsha të keqen... Do ia fusim prapë atij malokut, çeçenit? 
-Ti Petrit mos u prek, se ti nuk je çeçen, je nip Vlore dhe rritur në Vlorë, prandaj të na përfaqësosh mirë në parlament. Se ti do të fitosh, jo ajo nusja e djalit të atij zogistit, që e kalbëm burgjeve.
Ndërsa të nesërmen, pasi Nano humbi, këta hapën celularët dhe filluan të urojnë fituesit, duke u kujtuar gjithashtu edhe se si "... ia futëm bashkë atij pijanecit, atij drogaxhiut, që na mërziti...". Por pasi Edi Rama u bë kryesocialist, filluan të urojnë ish kolegun, të cilit i shprehën besnikëri të pakufishme dhe e garantuan se e mbanin dhe e ruanin si ikonë tyre shpirtërore, si idhull politik...
-Edo jemi me ty, ta boftë Zoti hallall ta boftë, se ti i vje hakut atij malokut... 

***
Tani socat bërtasin për të shkurtuarit nga puna pas reformave dhe kanë krijuar komisione për regjistrimin e tyre.
-Të gjithë socialistë jeni ju që ju kanë hequr nga puna, - pyeti një euro-soc. 
-Të gjithë socialistë jemi, pse çfarë na di ti. Nëse nuk na njeh, nuk është faji ynë që ti je i ri..., që nuk i di kontributet tona... Kemi një jetë të tërë ne, që punojmë në shtet. Ne ishim edhe herën e parë brenda kalasë, dhe ne e rrëzuam malokun, nga brenda e rrëzuam, pasi ia shkulëm themelet... Po ti asokohe kishe varur gushoren në qafë dhe po haje përshesh... 
-Po ata që akoma janë në punë, çfarë janë, - pyeti eurosoci për të shlyer shijen e hidhur të reagimit të të shkurtuarve.
-Edhe ata, të gjithë socialistë janë...
-Aaaaaa, tani e kuptova unë se ju keni të drejtë dhe ne kemi mundësi të bërtasim për nja 10 vjet se na hoqën me nenin 24/2, se..., - deklamonte në emfazë socialistike i gjori eurosoc, që nuk e dinte atë punën e atyre që shkurtoi Prelë-poeti para një dekade. 

ANALIZA

Etniciteti shqiptar përballë multietnicitetit të Jugo-sllavo-greqisë

Nga Zamir GJURGJI

Paralelet dhe meridianet (ç)integruese

Një analizë objektive dhe e detajuar e arsyeve të zhbërjes së ish-Jugosllavisë, do të ishte një stërpërsëritje e shumë fakteve dhe argumenteve politike, ideologjike, gjeopolitikë e më gjerë. Aq më tepër kur analisti dhe studiuesi i mirënjohur nacionalist shqiptar, Prof. Dr. Hysamedin Feraj, tek "Skicë...", i ka ofruar lexuesit jo vetëm shqiptar, mjaft argumente bindëse edhe mbi këtë temë, mes shumë e shumë temave të tjera të këtij profili politik. Por, thelbi që mendoj se vlen të fokusohet, është se mbi ç'bazë ishte krijuar ky shtet (Jugosllavia), që nuk i rezistoi gjatë "recetave (al)kimike", në emër të reformimit dhe demokratizimit të jetës së brendshme, në periudhën post-millosheviçiane.
Nëse kryekimisti Mendelejev, sot e kësaj dite i ka rezistuar kohës në zbulimin e elementëve kimikë, "mendelejevianët" e shekullit të kaluar (në prag të procesit të përcaktimit të statusit përfundimtar të Kosovës), vazhdojnë për inerci të mbrojnë forcërisht komponentët (al)kimikë dhe strukturat organike të krijuara në "epruveta laboratorike".
Baza multietnike e Jugosllavisë, e përbërë nga elementët etnikë, megjithëse u trumbetua se do të ishte element bazik, në fund rezultoi të ishte thjesht një SO2 (dyoksid squfuri). 
Multietniciteti i Jugosllavisë ra poshtë, e bashkë me të, kuptohet që ranë poshtë edhe teoritë e teoricienët e multietnicitetit.
Nëse do të shohim me kujdes strukturën "kimike" të shteti fqinj, Greqisë, kjo strukturë nuk dallon shumë nga ajo e ish-Jugosllavisë, pasi janë shtete me të njëjat valenca, edhe pse Greqia e sheh veten si shtet me prevalenca.
(Jugo)Greqia, ashtu si edhe Jugosllavia, është multietnike. 
Nësë Jugosllavia përbëhej nga shqiptarë etnikë, serbë "etnikë", boshnjakë etnikë, hungarezë etnikë, etj., Jugo(greqia) përbëhet nga shqiptarë etnikë, maqedonas etnikë, turq etnikë dhe grekë etnikë. 
Po të shohim me kujdes dhe të kërkojmë "mendelejevin modern", ai është i njëjtë, si për Jugosllavinë, ashtu edhe për (Jugo)Greqinë - Traktati "Shën Stefan"; nëse do të orientohemi me kujdes në kohë për të saktësuar "bymimin" e tyre, do të shohim se ajo përputhet plotësisht, fillim-shekulli i kaluar; nëse do të vështrojmë me kujdes në hapësirë, ato rezultojnë të njëjta - me kahje nga "Vorio Epiri" dhe "Republika e Shtatë"; nëse do të shohim me kujdes për të konstatuar katalizatorin, ai është i njëjtë, rus; nëse do të shohim me kujdes se kush është lakmuesi i përcaktimit të bazave dhe acideve në këto komponente efemere, ai është i njëjtë - SHBA; nëse do të shohim me kujdes se Kosova është aktualisht një neutron, që tenton të kthehet në proton, atëherë do të kuptojmë pse elektronet greke kanë shtuar sëtepërmi negativitetin e tyre. 
Pra, grekët tashmë e ndjejnë rrezikun e shpërbërjes së tyre multietnike dhe për këtë arsye stimulojnë provokime si ai i presidentit grek, i cili "u tremb" nga çamët sarandiotë, apo edhe ato "prishjet" e shpeshta të kompjuterave doganorë!!!
Nëse ata lëshojnë pe mbi 'Çështjen e drejtë Çame', atëherë do të ndodhë procesi i fundit e një procedure të gjatë të reaksioneve zinxhir të shpërbërjes së Greqisë multietnike, ashtu si ato të ish-Rusisë multietnike dhe ish-Jugosllavisë multietnike.
Gjeopolitikat e paraleleve kanë vënë në alarm ideologët, përfituesit dhe ekzekutorët e gjeopolitikave meridionale, pasi gjegjësisht, gjeopolitikat e paraleleve kanë për shtrat të tyre zhvillimi dhe progresi kombet etnike, konkretisht: Shqipërinë Etnike, Bullgarinë Etnike, Turqinë Etnike; e nëse i rezistojnë "lëkundjeve tektonike" të kohës, edhe Greqinë Etnike dhe Serbinë Etnike; ndërsa gjeopolitikave horizontale u shkojnë më shumë për shtat antikombet, multietnitë, konfederatat, komunitetet, kantonet, enklavat, shoqatat satanike, ato homo-pedofilike (vlen të përshëndetet iniciativa e kreut të kristianëve, Papa Benediktit të 16-të, që ka përjashtuar nga radhët e besimtarëve të Krishtit klerikët homo e pedofilë) e shumë e shumë sajesa të tilla të dala nga proceset e riformatimeve të File-ve të vjetër, që po rezultojnë si të parikuperueshëm e plot me viruse.


(Gjeo)politika dhe tastiera kompjuterike

Nëse deri më tash, gjuha krahasuese për politikën është huazuar nga Tabela e Shahut dhe lëvizjet që kryehen në të - kur kohë më parë vihej në përdorim terminologjia e huazuar nga loja e dominosë dhe efektit të lëvizjeve të tyre - një mjet shumë i përdorur i kohëve moderne, por me më shumë shpejtësi dhe mori lëvizjesh se loja në domino (plot me gjashta dhe dopjogjashta) dhe shah (plot ushtarë e oficerë) - kompjuteri, mund të ofrojë terminologji efikase dhe efiçiente për gjuhën moderne të politikës dhe gjeopolitikës. 
P.sh. është folur gjatë deri më sot për politika eurocentriste, atlantikase, okëbëiste, natoiste, ballkanike; për korridore paneuropiane dhe pan-amerikane. Por deri më sot, ne si shqiptarë nuk po arrijmë të kuptojmë pse shigjeta manjetike e busullës sonë politike, nuk po orientohet drejt perëndimit, por vazhdon të rrotulohet me shpejtësi rreth vetes, si të kishte rënë në një fushë manjetike të fortë e pa rrugë-dalje. 
Nuk arrijmë ende të kuptojmë arsyet dhe motivet e absurditeteve të tilla si p.sh.: "pse hungarezi lindor Xhorxh Soros, kërkon gjithnjë e më tepër që reformat integruese anti-korruptive të ndërmara nga qeveria demokrate, të ngadalësohen apo edhe të ndalohen, ndërsa "adashi-armik për kokë i hungarezit", perëndimori Xhorxh Bush, e shumë funksionarë të lartë të administratës amerikane, kërkojnë që reformat anti-korrupsion në vendin e shqiponjave, të përshpejtohen?!
Gjithashtu nuk kuptojmë, a nuk duam të kuptojmë, se të integrohesh njëherazi, si në strukturat europiane (SHBE), ashtu edhe në strukturat atlantike (SHBA), është njëlloj si "të gjesh të mesmen e artë me formulën virtuale": të përpiqemi si e si të integrohemi në strukturat euro-atlantike, në SHBÄ (A me umlaut-dypikësh), në një kohë që diferencat e kohëve të fundit mes tyre, janë hane Sham, hane Bagdat?!
Pra, në tastierën e gjeopolitikave, në këtë fillim mijëvjeçari, strukturat mund të shkruheshin drejt dhe saktë si Euro-Atlantike, d.m.th. kombet europiane dhe ato atlantike, lidheshin me tire (alias OKB); para ndërhyrjes në Irak, strukturat në fjalë, për të qenë të saktë dhe të drejtë, mund të shkruheshin si euro atlantike, pra në vend të tiresë (OKB), kemi të bëjmë me SPACE të thjeshtë; pas ndërhyrjes në Irak, për të qënë po të saktë dhe të drejtë, mund të shkruhen strukturat euro atlantike, çka do të thotë, me një TAB të thjeshtë mes tyre. 
Domethënë, integrimi i Shqipërisë, nëse politikat dhe politikanët tanë, në të shumtën e herës kozmopolitë, do të ndjekin mesin e artë, do të na rezultonte një zgjidhje në eter, pasi OKB-ja (bashkë me rezolutën 1244), njihet sëfundmi më shumë virtualisht sesa realisht.
Kësisoj, në tastierën kompjuterike të gjeopolitikës, Shqipëria, së pari duhet të shkruhet me komandën -bold-, (Etnike), ndërkohë që Jugo-sllavia dhe Jugo-greqia do të sh(kr)uhen me tastin DELETE.
Për rrjedhojë, termat e famshëm respektive Jugo, do të ndjekin fatin e OKB-së, ku "fatkeqësisht" do të kemi më pak Drashkoviçë, Tadiçë, Stafanopullosë e Karamanlisë, në hapësirat e navigimit tonë drejt (pasha)limaneve të paqta kombëtare, e më pas edhe ndërkombëtare.

Shpërbërja e Jugosllavisë, Perëndimi dhe shqiptarët

Nga Astrit KOLA

Që në fillimet e konfliktit ndëretnik në Ish-Jugosllavi, akademikët serbë u angazhuan në fushatën pseudoshkencore të kërkimit të shkaqeve të shpërthimit të tij. Dhe këtë nuk e bënë për të ndikuar në ndalimin e konfliktit të përgjakshëm që tronditi botën, (e që u zhvillua bash në oborrin e Europës plakë), por thjesht për të justifikuar veprimet politiko-luftarake të Serbisë, e cilësuar prej tyre "viktimë" e nacionalizmit ustasho-separatist kroat, e nacionalizmit slloven "të përkrahur nga katolicizmi etatisto-religjioz europian" dhe e "nacionalizmit shqiptaromadh", të përkrahur nga "Fuqitë e Mëdha tutore të Perëndimit, Turqia, dhe vendet islamike". 
Për të përligjur këtë "komplot" kundër serbëve dhe Jugosllavisë paskomuniste të dominuar prej tyre, historiani serb Budimir Kosutiç thërret në ndihmë tezat e Samuel Hantingtonit dhe duke anatemuar Perëndimin katolik, shkruan: "Shpërbërja e Jugosllavisë do të ishte e pasuksesshme, (sipas Hantigtonit), pa mbështetjen që Perëndimi dha në përgjigje të kërkesave dhe nevojave të dy republikave katolike (Sllovenisë dhe Kroacisë), për pavarësimin e tyre, përgjigje të cilën Perëndimi e dha forcërisht (pra duke përdorur forcën, gjithnjë sipas Hantingtonit), nëpërmjet Gjermanisë dhe lidhjeve të saj katolike".
Për të vërtetuar këtë fakt të njohur botërisht, nuk ka patur dhe nuk ka, as sot e gjithë ditën, kurrfarë nevoje për ndihmën e tezave të Hantingtonit, i cili thjesht ka pohuar një të vërtetë të stërnjohur, post factum. Por përdorimi i Hantingtonit nga akademikët serbë, është një përpjekje për të sjellë në referencë dhe për të shfrytëzuar si instrument të përligjies dhe të analizës së problemit, pikërisht komponentin religjioz të konfliktit, që është një nga kolonat e teorisë së tij të famshme "Përplasja e qytetërimeve", të cilën do ta shohim të shpaloset në vijim të këtij shkrimi. 
Fakti që Gjermania dhe Austria morën anën e Sllovenisë dhe Kroacisë që në fillimet konfliktit ndëretnik në Ish-Jugosllavi, është një e vërtetë e pamohueshme, dhe arsyet ishin fare të thjeshta. 
Sëpari, që në Konferencën e Paqes së Versajës, në përfundim të LPB, Mbretëria e Jugosllavisë u stimulua të krijohej si kundërballancë e drejtpërdrejtë e Perandorisë dykrerëshe (Austro-Hungarisë) dhe e Gjermanisë (fuqi këto të Bllokut Qendror, të dala të humbura nga kjo luftë dhe që kishin interesa të drejtpërdrejta sidomos brenda Serbisë, për shkak të pushtetit të dikurshëm perandorak të së parës në Bosnje, si dhe ekzistencës së një komuniteti prej afro 200 mijë gjermanësh, të përqëndruar kryesisht në Vojvodinë, Bosnje, bregdetin dalmat dhe Sanxhak. 
Sëdyti, vetë Mbretëria SKS u krijua si një bashkim federal vullnetar i shteteve përbërëse, interesat e të cilave përputheshin në shumë pika, ndonëse kontradiktat e vjetra midis nacionalistëve serbë dhe kroatë ishin dhe mbetën prezente dhe dominuese gjatë gjithë periudhës 1919-1990, dhe pikërisht agravimi i tyre shpërtheu "kutinë e Pandorës" në vitin 1991.
Sëtreti, meqenëse nacionalizmi religjioz-ortodoks serb gjithmonë kishte dhe ka përdorur Kishën ortodokse serbe për të siguruar primatin e hegjemonizmit brenda Jugosllavisë ruajaliste dhe më vonë asaj komuniste, (natyrisht me mbështetjen e Moskës dhe Parisit), argumenti i "katolicizmit" u përdor dhe u shfytëzua maksimalisht nga Sllovenia dhe Kroacia, duke kërkuar ndihmë pikërisht tek shteti tutor gjerman, sa kohë që Franca dhe BS (tutoret e vjetra të Serbisë), nisën aksionin politiko-diplomatik në përkrahje të nacionalizmit serb. 
Sëkatërti, fakti që Millosheviçi kërkoi ndryshime kushtetuese për të anulluar të drejtën e vetëvendosjes deri në shkëputje të Republikave të Ish-Jugosllavisë (garantuar nga Kushtetuta e Federatës Jugosllave e vitit 1974), Sllovenia dhe Kroacia e kuptuan qartë rrezikun e humbjes së pavarësisë dhe reaguan duke kërkuar ndihmë ndërkombëtare tek përkrahësit e tyre.
Sëpesti, këto republika nuk mund të bënin ndryshe, sa kohë që 80 % e efektivit të Ushtrisë bazuar në përbërjen etnike, të lidershipit (gjeneraliteteve të Shtatmadhorisë së Armatës së Jugosllavisë) dhe armatimit të saj ndodheshin në durt e serbëve, anullimi i pavarësisë së Sllovenisë dhe Kroacisë me zinxhirët e tankeve, ishte thjesht çështje kohe.
Sëgjashti, pas rrëzimit të Murit të Berlinit, afro gjysma e arsenalit ushtarak rus në dispozicion të Traktatit të Varshavës, (dislokuar për dekada në kufijtë lindorë të shteteve europiane të inkuadruara në NATO), nuk u tërhoq brenda kufijve të BS por kaloi në Serbi me urdhër të Moskës. Ky dispozitiv i ri (bashkëngjitur arsenalit disponibël), shumë i përparuar nga pikëpamja teknologjike e strategjike, gjeneroi krijimin e supremacisë absolute ushtarake të militarizmit serb mbi të tjerët, çka u përkthye me të drejtë si rrezik pushtimi në kushtet e sovranitetit të brishtë të republikave joserbe të Ish-Jugosllavisë. Këto arsye ishin mëse të mjaftueshme për të alarmuar Slloveninë dhe Kroacinë dhe për të vënë në lëvizje Perëndimin mbi rrezikun e shpërthimit të konflikteve ndëretnike në Jugosllavinë millosheviçiane të vitit 1991. 
Edhe akademiku Zoran Vidojeviç, në vazhdën e amplifikimit të paranojës së viktimizimit të "padrejtë" të serbëve dhe fabrikimit të "armiqve të jashtëm", zhvillimet e fundshekullit të kaluar dhe gjendjen aktuale, mundohet t'i etiketojë si produkt i imponuar i zgjidhjeve të tryezave të kancelerive jashtë Serbisë. Sipas tij, këto tryeza vendim-marrëse me interesa dhe ndikim edhe panballkanik, kanë krijuar raportet e konfliktualitetit, bazuar mbi interesa të drejtpërdrejta: "Ka shumë rëndësi të përshkruhet e të pohohet gjithashtu edhe ndikimi i jashtëzakonshëm i lidershipit Europian dhe i Fuqive botërore në marrëdhëniet midis shteteve dhe popujve të Ballkanit, mbi strukturat e tyre ekonomiko-politike dhe shanset e zhvillimit. Secila nga këto Fuqi të Mëdha, ka shtetet dhe kombet e saj favoritë, thënë ndryshe 'zonat e interesave' në rajon, të cilat i shfrytëzojnë për të acaruar antagonizmat e vjetër dhe ato të krijuara rishtaz, antagonizma këto jo vetëm midis, por edhe brenda vetë shteteve dhe shoqërive, çka u vërejt qartë edhe në rastin e Jugosllavisë së sotme".
Me këtë frymë, edhe akademiku serb, Dr. Sllavenko Terziç, fshikullon me doreza faktorët ekstra-jugosllavë si stimulues të sherreve jugosllave e rajonale, dhe në qendër të shkaqeve të konflikteve vendos diferencat kulturore midis kombeve ballkanikë, teksa thekson: "Fatkeqësisht, dallimet kulturore midis kombeve ballkanike shpesh janë instrumentalizuar, dhe projektet politike që janë krijuar mbi themelet e tyre, i kanë kontribuar ndarjeve dhe coptimeve në Ballkan. Dhe kjo është bërë në emër të interesave të larta qytetëruese".
Nga citimet e mësipërme, konstatohet se akademikët serbë kurrë nuk gërmuan për të gjetur rrënjët e thella kohore e historike të konfliktit që, si metastaza, ndër dekada, u përhapën në trupin e Jugosllavisë së Versajës, duke dalë përfundimisht në sipërfaqe në formë "shkaqesh" dhe pretekstesh. 
Asnjëherë elita akademike dhe politika serbe, nuk e kanë pranuar ekzistencën dhe veprimin aktiv e persistent të nacionalizmit serbomadh, ashtu sikundër nuk e pranojnë, edhe sot e kësaj dite, ndikimin e Kishës Ortodokse mbi institucionet e këtij shteti thellësisht religjioz, drejtuesit e të cilit nuk pranojnë të marrin çelësat e pushtetit pa u shuguruar dhe pa u bekuar nga patriarkët e Kishës serbe.
Akademikët serbë nuk pranojnë gjithashtu se janë hartuesit e projekteve politike gjakatare që gjithmonë vendosen si programe të detyrueshme për zbatim mbi tryezat e ekzekutivit serb, që prej dy shekujsh. Ata bëjnë sikur harrojnë se Ilia Garashanini, Vlladan Gjorgjeviçi, Ivo Andriqi dhe Vasa Çubrilloviçi ishin thjesht studiues, para se të bëheshin funksionarë të lartë të shtetit serb e më pas të atij jugosllav.
Tashmë të gjithë e dinë se ishte Memorandumi i famshëm i Akademisë serbe të Shkencave dhe Arteve i vitit 1996, ai që i parapriu kasaphanës në Ish-Jugosllavi.
Ky Memorandum, të cilin Hantingtoni e pati kuotuar si "deklarata e 200 intelektualëve", sipas historianit serb Milorad Ekmeçiç "... ishte një reaksion shpresëdhënës i elitës intelektuale për shpejtimin e ndryshimeve të karakterit etnik në dy provincat tradicionale serbe, Bosnje-Hercegovinë dhe Kosmet". 
Akademikët dhe lidershipi politik serb e dinë mirë se shkaqet që paraprinë dhe shoqëruan konfliktin jugosllav të fundshekullit të kaluar, e kishin zanafillën në rrënjët historike të marrëdhënieve ndëretnike dhe në synimet imperialiste të borgjezisë serbe për të rithemeluar perandorinë e dikurshme të Nemanjiçëve të fundshekullit XII dhe atë të Stefan Dushanit (1331-1355).
Këto rrënjë, shkaqe dhe synime, sidomos lidhur me shqiptarët autoktonë të trevave tona etnike në Ish-Jugosllavi, i ka trajtuar mjaft mirë udhëheqësi i socialistëve serbë Dimitrije Tucoviq. Në pamfletin e tij "Srbija i Arbanija (Serbia dhe Shqipëria)", (botuar dhe publikuar në vitin 1914), ai shpalosi demaskimin dhe dënimin e "politikave shoviniste dhe pseudo-çlirimtare të Serbisë gjatë luftërave në Ballkan, si reflektim i idesë së Serbisë së Madhe, hegjemonizmit, kolonizimit dhe aneksionizmit".
Këtë të vërtetë, që vlen edhe për raportet ndëretnike të serbëve me kroatët, sllovenët dhe boshnjakët, e përmend me dhimbje një ndër ustallarët më të shquar të historiografisë aktuale serbe, Prof. Dr. Dimitrije Bogdanoviç, i cili pretendon se ka zbuluar edhe shkakun e kundërvënies dhe diskretitimit që Tucoviqi serb i bën ultranacionalizmit serbomadh, teksa thekson: "Nëse dëshirojmë të zbulojmë origjinën e akuzave kundër politikave kombëtare të Serbisë dhe disponimit armiqësor të shqiptarëve që jetojnë në trevat etnike të Serbisë së Vjetër, duhet të kthehemi prapa në kohë, deri tek politikat e Partisë Social-demokrate Serbe, politika që datojnë që nga Lufta e Parë Botërore, dhe që janë të ndikuara thellësisht nga socialistët dhe marksistët austriakë. Duke shpërfillur pozitën genuine tragjike të popullit serb nën thundrën gjakatare të Turqisë dhe terrorit viktimizues të shqiptarëve në Kosovë, Tucoviq shtroi rrugën për përhapjen e parrullës antiserbe të 'aneksimit agresiv të territoreve shqiptare', dhe njohjen e propagandimin e së 'drejtës së popullit shqiptar për vetvendosje, për shkëputjen dhe krijimin e shtetit të tij kombëtar', nëpërmjet asaj që ai e konsideronte si pjesë të zgjidhjes së tij iluzore e imagjinare të Federatës Socialiste Ballkanike, e cila kurrë nuk u materializua.
Gjykimi i tij absurd (i Tucoviqit, shën. i A.K.) mbi 'Hegjemonizmin serbomadh'..., si dhe përgjithësimi e përhapja e kësaj ideje irracionale, rezultuan në një damkosje dhe ngarkesë të padrejtë e të pathemeltë mbi shpinën e kombit serb, ndërkohë që pas këtij absurdi të Tucoviqit, qëndronin të ashtuquajturat 'të vërteta' të rëndomta..., të cilat nuk mund të na pengojnë për të parë një vektor bazë Austro-Hungarez të teorive dhe argumentave kundër politikave nacionaliste serbe. Këto gjykime absurde hedhin poshtë thelbin e programeve serbe për çlirim dhe unifikim kombëtar, të cilat filluan të ideohen që në vitin 1804 dhe të formulohen përfundimisht në vitin 1815 si arritja më e mirë e revolucionit serb dhe e luftërave çlirimtare. Idea e Serbisë së vogël e të pafuqishme, buron që nga 'Pashallëku i Beogradit dhe 6 distriktet', territor i cili në Traktatin e Berlinit të vitit 1878, mezi iu akordua shtetit serb si e drejtë e pamohueshme për rishikimin dhe përcaktimin përfundimtar të kufijve dhe territoreve të njëmendtë etnikë, për çka çdo hap i ndërmarrë për zbatimin e linjave të miratuara shtetërore drejt lirisë dhe çlirimit të kombit dhe popullit serb, duhet të njihet dhe të propagandohet me të drejtë, që brezat tanë të mos e harrojnë veprën e shkëlqyer të baballarëve, fatkeqësisht ende të papërfunduar".
Vijon numrin e ardhshëm 

OPINION

Një piktor në ministrinë e Kulturës

Nga Gjon ANALISTI

Pas emërimit të ministrit të ri të Kulturës, një piktor vlonjat, nga Kuçi, me një dosje të madhe në dorë, u paraqit në zyrën e kuadrit të ministrisë, për të filluar punë.
Kuadroviku, një ish komitar i rëndësishëm i Komiteteve të Shpëtimit Publik, pasi e pyeti se me çfarë mund ta ndihmonte, dhe pasi u sigurua se i porsaradhuri nuk kishte ndonjë rekomandim, apo ndonjë njohje të drejtpërdrejtë me drejtuesit e rinj, i tha:
-Më jepni pak kurrikulumin tuaj, ju lutem, - dhe pasi pa ngurrimin e piktorit, i shpjegoi atij se kërkonte jetëshkrimin, diplomën, librezën e punës etj..
-Më flisni pak për familjen tuaj, origjinën, luftërat që keni bërë e gjithçka dini, që t'i mbaj shënim se kanë shumë rëndësi për rekrutimin dhe emërimin në detyrë.
-Po ja, familja ime ka merita të mëdha që nga kohët që nuk mbahen mend. Njëri nga katragjyshët e mi ka luftuar krah për krah me Gjergj Arianitin, madje ai e ka bërë dhe kënduar edhe atë këngën e famshme, që thotë: "Trim o trim Gjergj Arianiti / ty s'të trëmb as zabiti...". Përveç këtij, katragjyshët të tjerë, si më të besuarit, bënin roje në ruajtjen e kalasë së Kaninës nga hajdutët dhe nëpër karakolle.
Pasi na pushtoi Turqia, një nga katragjyshët e mi ishte eunuk në haremin e Ali Pashës në Janinë, ndërsa një tjetër ishte në shërbim të Veliut, djalit të madh të Aliut, në Berat. 
Një tjetër katragjysh ka qenë shok me Çelo Picarin dhe ai ka bërë e kënduar edhe atë këngën, që thotë: "Marko Boçari suljot / qan e të këput me lot / se me Çelon s'e dil dot / është djalë picarjot...".
-Me që ra fjala tek Çelo Picari, po kundër Turqisë ka luftuar familja jote?
-Po si s'ka luftuar! Familja jonë ka qenë me Zenel Gjolekën. Ja për shembull, e ke dëgjuar këngën: "Gjolekë e Hodo Aliu / në dorë palla se ç'u ngriu / Tafil Buz mustaqeziu / në grikë të Kuçit arriu...". Edhe atë këngën "Hajde trim Rrapo Hekali / kur thërret sa tundet mali...", familja jonë e ka nxjerrë e kënduar. 
Ja edhe një fakt tjatër. Ja këtu ku kam edhe pikturën që kam bërë për betejën kundër turqve. Ja këtu, shihe... Doni turq të plagosur, ja ku i keni. Doni turq të vrarë, ja këta, këtu i ke! Do edhe turq të vdekur? Ja ku i ke, janë këta këtu, që janë shtrirë e nuk lëvizin. 
Pse çfarë kujton ti, se kot jam piktor unë, nipi i tire? 
-Po me çetën e Çerçizit, keni patur lidhje ju!
-Po si nuk kemi patur! I kemi strehuar e ushqyer dhe u kemi nxjerrë atë këngën e njohur "Çerçiz e Bajo Topulli / sa shumë ju do populli...".
-Po tjatër, çfarë meritash keni?
-Po ja, kemi patur krushqi me Sali Vranishtin dhe e strehonim kur ishte komit në mal dhe vidhte sa të fikte derën... Po ç'të bënte i ziu, çfarë të hante? Pa i kishte edhe koshadhet e turkut mbi shpinë... Pastaj, kur u bë kryetrimi i Ismail Bej Vlorës, i mori gjyshërit e mi në punë, për të vendosur rendin... 
Ne edhe me Ismailin, në ngritjen e flamurit, kemi qenë. Edhe flamurin aty tek ballkoni, stërgjyshi im e lidhi. Edhe këngën "A e njihni Ismail Qemalë / që të merr gjak në ballë...", familja ime e ka nxjerrë. 
Ne kemi qënë edhe me Princ Vidin, se, që thua ti, ishim miq me Eqerem bej Vlorën, që ishte sekretar i Princit dhe na mori në punë si roje në sarajet e Princit në Durrës. Po erdhën ata horrat e Esatit, dhe na përzunë...
-Po kundër bejlerëve, në krah të Haxhi Qamilit, keni luftuar ju?
- Posi nuk kemi luftuar. Ja për shembull, të parët e mi ishin ata që u zunë pusi bejlerëve në Qafë të Sinjës, dhe pasi i vranë ua morën edhe hejbet me florinj, atyre gjakpirësve të popullit. Më pas ata nxorën edhe atë këngën e famshme "Dolli zonja në bedenë / duall të piesë për Isuf benë / Në qafë të Sinjës ta prenë / Isuf benë me di të tjerë / Sulçe benë e Lamçe benë...". 
Edhe kur erdhi Haxhi Qamili në Vlorë, të parët e mi i duallën para dhe e pritën. Pastaj i treguan edhe shtëpitë e bejlerëve të Kaninës, të cilët kishin marrë arratinë, dhe ne ua bëmë tepsi, ua bëmë, ua rruajtëm ç'kishin brenda dhe u vumë flakën.
Pastaj u bëmë edhe me Esat Pashanë... Jo tamam me atë, se i kishte inat lebërit dhe thoshte "mos m'i lini lab't me iu avit Lushnjes, se m'prishin Kavajën". Po ne, pasi u bëmë me kushërinjtë dhe krushqinë e tij, pra me bejlerët e Vrionit, i himë Beratit dhe e bëmë naaaaa, e bëmë. Ua bëmë zahiretë tas, ua bëmë. Se ishte dimër i fortë ahere, tregonin pleqtë, dhe njerëzia hante gjeth mani nga uria, sepse ardhi edhe nemcja që mblodhi drithin dhe bagëtinë për ushtrinë.
-Po në luftën e Vlorës, ka marrë pjesë familja juaj?
-Posi more nuk ka marrë. Ja për shembull, u kemi dërguar bukë trimave që kishin zënë Qafën e Koshovicës. Ndërsa një kushëriri inë nga Salaria, ishte mik me Selam Musanë. Selami, që thua ti, pasi i fali kërrabën e tij, të gdhëndur e të zbukuruar me sërm, e famshme në tërë Salarinë, e luti t'i ruante ato pak dhën që kish, se do të shkonte në luftë me burrat e Salarisë. Po ç'e do, e zuri plumbi të ziun. Po e keqja i erdhi më pas, se vajtën barinjtë hajdutë të Progonatit dhe i vodhën me forcë dhëntë atij kushëririt, pasi e morën vesh se ish vrarë Selam-ziu. Ç'të bënin të gjorët hajdutë, kohë lufte ishte... 
Që thua ti, ke dëgjuar për atë këngën e famshme "Piaçentin o Piaçentin / ti je armiku inë / Po ne jemi nga Drashovica / dhe nuk pyesim për milica...", edhe këtë këngë, familja ime e ka bërë dhe kënduar!
-Po kundër regjimit zogollian, keni luftuar ju?
-Po si nuk paskemi luftuar? Më dole mu aty ku ma do xhani. Ja, këtu ke pikturën që kam bërë kur sollën trupin e Avniut në arkivol dhe e vunë mu në mes të sheshit të Flamurit. Ja ku është arkivoli. Ki burri i shëndoshë dhe i shkurtër, është Noli. Ki i gjati mustaqezi, është Gurakuqi.
-Po pse e ke bërë me turinj të mbuluar me shami, Gurakuqin?
-Aaaaaa, ta tregoj unë. Ki mban shami tek hundët, sepse xhenazeja e Avniut kutërbonte erë... Ishte prishur pasi e kishin lënë një javë të pakallur në dhe, për të mbledhur dhe mallëngjyer njerëzinë, dëgjove? Eh sa di unë more shoku shef...
-Po pastaj, çfarë lufte keni bërë kundër satrapit ju?
-Po ja, kemi marrë pjesë në kriengritjen e Vlorës më 1932, me në krie Murat Tërbaçin, xhaxhanë e shokut Hysni Kapo, dhe me Myqerem Hamzaranë. Po ç'e do se, Muratin me shokë, gjyshin dhe kushërinjtë i zunë, pasi kishte treguar Myqerem beu, që s'e kishte mbajtur dot drunë. 
Gjyshi tregonte se i kishin mbetur rrogat e Muratit pa marrë, dhe hoqëm picirin për bukë, pasi vanë ata në hapsanë...
-Për çfarë rrogash e ke fjalën ti?
-Po ja, e kam fjalën për paratë që i dha konsulli serb i Vlorës Murat Tërbaçit, që të organizonte kryengritjen dhe të rrëzonte Mbretin... Por paratë u zunë bashkë me të zonë, dhe hoqëm të zitë e ullirit, siç të thashë.
-Po pastaj, çfarë lufte keni bërë kundër satrapit?
-Tani, ndonjë luftë të madhe nuk bëmë dot xhanëm, se i kishim burrat në hapsanë. Po na e prishi biografinë një kunat i xhaxhaicës, që ishte xhandar në Korçë dhe që u mbushi poturet atyre që kishin dalë, medemek, në demonstratën e bukës së vitit 1936. Ja ku e kam pikturën e kësaj demonstrate. E kam bërë që para 20 e kusur vjetësh, enkas për ekspozitën e 40 vjetorit të çlirimit të atdheut. 
Ja, ki këtu, që është mbështetur tek monumenti i luftëtarit kombëtar, është ai xhandari i qelbur i xhaxhaicës... Ja, e shikon maskaranë që qesh dhe tund zinxhirin para këtire që bënë demonstratën? 
Ki këtu me teneqe në dorë, është Koçi Xoxe. Ki tjatri me çekan në dorë, është Miha Lako. Ki me përparëse të ndotur dhe me gjym në dorë, është Pilo Peristeri. Ki këtu mënjanë, me kapellë alla republlikane, është Ali Këlmendi. Këta të rinjtë këtu janë Pandi Kristo, Niko Xoxi, Kristo Themelko, Nesti Kerenxhi e të tjerë, por i kam vënë ahere, se nuk i njihte njeri. Gjynah thashë, pse mos të jenë?!
-Po ky këtu, që po han diçka, kush është? Ki është Koci Bako, që ka qënë pastiçier, domethënë ëmbëltues, i shkreti. Ki po hante tollumba të shërbetosur i gjori, dhe dolli kot, sa për sehir. Thonë se ka qenë djalë i mirë. 
Që thua ti, para se këta të dalin në demonstratën e bukës, ishin tek lokali i njëfarë Pllatoni, ku po hanin kurnacka, po binin birrë të zezë dhe po shanin qeverinë, se nuk i linte të venin për të luftuar në Spanjë. Pastaj ua dha truri të dalin e të bërtasin "duam bukë, duam bukë", për t'i bëtë qejfin Ali Këlmendit, që kur të shkonte në Moskë, t'i dëftente Kominternit se kish ngritur në këmbë punëtorinë kundër regjimit. Nga të gjithë këta, më keq se për të gjithë më ka ardhur për Koci Bakon, se e hëngri kot i shkreti. 
Kur plasi demonstrata kundër pushtimit italian, pra disa vjet pas demonstratës së bukës, njëri nga ata djemtë bejlerë të Dëshnicës, që ishin bërë komunistë, i çuan fjalë Kocit t'u sillte ëmbëlsira për t'ua shpërndarë demonstruesve që po u ngjirej zëri duke bërtitur. Koci vajti me një tepsi plot në dorë, po në këtë kohë një milic po qëllonte në ajër për të trembur njerëzinë. Po, do t'i dhe vajti plumbi e bëri rikoshet, dhe e hëngri bithës Koci i shkretë, e vajti për dhjamë qëni. Po gjene menduan edhe për të, dhe e bënë hero të popullit.
-Dëgjo mos fol ashtu se edhe unë e kam xhaxhanë hero. Jam nipi i Çelo Sinanit unë, që ka bërë namin si korrier partizan në luftë. E bënë hero të popullit se e meritonte, se ka qënë më i riu i çetës, vetëm 13 vjeç ka qënë, por vdiq si trim, për atdhe, kur e kapi plumbi tek po dërgonte një pusullë që ia kish dhënë komisari. 
-Edhe unë e kam një xhaxha dëshmor. Vajti kot edhe ai derëziu. Që thua ti, kur kapitulloi Italia, i vajti një italiani që iu duk i vdekur, për t'i marrë benevrekët, qillotat dhe këpucët. Po ky qëni italian nuk kishte vdekur ende, dhe ngrihet e i këpt xhaxhait një plum që e zuri në ballë, aty ku zihet luani, dhe e la të vdekur. Gjynah i shkreti. Nuk la as fëmijë, por gjene mirë, të paktën na la dekoratat dhe dëshmorllëkun ne të tjerëve. Gjynah të qahemi, sepse edhe biografinë e kishim të mirë, edhe shkollat i morëm, edhe për çdo 5 maj na vinte Partia për vizitë dhe me këtë rast merrnim edhe mollë e portokalle, apo ndonjë tollonë mish e ndonjë pako gjalpë... Se nuk kishte more babam... Të tjerët s'kishin ç'të hanin fare.
-Po gjatë kohës së luftës, me kë keni qënë?
-Dëgjo, se tani që po shoh se je edhe nga anët tona, dhe meqë jemi në pluralizëm, po të tregoj një sekret. Gjatë luftës kemi qënë edhe me Ballin, edhe me Partinë... 
Sepse ore babam, që të kam rixhanë, edhe gjisma e vëllezërve dhe kushërinjve të shokut Hysni Kapo kanë qënë me Ballin, kurse gjisma tjatër, bashkë me shokun Hysni në krie, ishin me Partinë... Pra kush të fitonte, ne gjene ishim mirë dhe shpëtonim edhe gjismën tjatër. Dhe ashtu ndodhi... Shpëtuan vëllezërit e shokut Hysni, shpëtuam edhe ne të tjerët që rrinim mbi dy karrige...
Vijon në numrin e ardhshëm

___________________________

27 Nëntor 2005
___________________________

Legalistët kanë kërkuar në konferencë shtypi, të fshihet "festa" 29 nëntorit

29 Nëntori është festa e stalinistëve shqiptarë

Enveristët e djeshëm, socialistë të sotëm, le ta festojnë këtë datë të mallkuar në shtëpitë e tyre... Meqë jemi në demokraci... le të pranojmë që ata, bashkë me sllobodanët dhe vojisllavët e Serbisë, ta festojnë festën e tyre të Serbosllavisë së AVNOJ-it në Beogradin që dikur e bënë qendër pelegrinazhi për bekimin e pushtetit

Editorial

Edhe njëherë për çeshtjen e arit

Nga Neritan Kolgjini

Babai i komunizmit Karl Marks thuhet se ka shkruar që "politika është shprehje e koncentruar e ekonomisë". Këtë maksimë marksiste, unë, nuk është se e pranoj, apo se e hedh poshtë, por thjesht po e përdor për të treguar që marksistët e variantit komunist shqiptar, e kanë respektuar atë pikë për pikë. Dhe më interesantja është se po e përdorin me mjaft efekt edhe sot e kësaj dite. Një aspekt mjaft konkret i kësaj është çështja e arit shqiptar. Atij që ndodhej në banka në fundvitin 1944 dhe atij që u grabit më pas për disa dhjetëvjeçarë rresht. Komunistët e Shqipërisë ishin mjaft të dhënë pas verdhushkave dhe, për të mbushur plot xhepat e tyre, s'lanë krim pa kryer. Ia nisën me bankat, vazhduan me thesarin e shtetit dhe, në fund, zbritën te nënshtetasit e pasur, të cilët i kriposën të gjallë që të tregonin se "ku i kishin fshehur qypat me florinj". Dhe, këta të fundit, duke qenë para rrezikut të shndërrimit në "konserva me mish njeriu", natyrshëm folën e treguan për "qypat". Si rezultat i kësaj çmendurie komuniste, sot na del që florinjtë e grabitur këtyre njerëzve qenkan në shifrat 320 tonë (treqind e njëzet). E konvertuar në dollarë, sipas specialistëve, sot kjo shifër kalon 3 miliardët (tre) në dollarë. Pra pushteti komunist ka synuar fort që të pasurohet për vete dhe politika e tij kryesisht është koncentruar në grumbullimin e verdhushkave. Zaten nuk ka qenë kot ajo propaganda se "pas luftës, do të hamë me lugë floriri". Enver Hoxha, si kusar e kleptoman, rroku rastin për t'u bërë komunist, madje kryepar i tyre, pasi e kishte kuptuar që ky sistem të bënte të pasur me pronën e tjetrit, duke ia grabitur, rrëmbyer e vjedhur. Thjesht kusar, apo pirat. Ai u bëri thirrje gjithë barinjve e lumpenit të Shqipërisë që të linin kërrabat ose veglat e punës e të kapnin pushkët, se kështu do të bëheshin të pasur duke marrë bagëtitë apo pasuritë e pronarëve. Kjo ishte politika komuniste, e cila në thelb ishte një variant "ideologjik" i kusarisë sipas maksimës marksiste që shënuam në fillim. E njëjta politikë vazhdoi edhe pas "vendosjes së diktaturës së proletariatit". Kusarët enveristë u kacafytën e u grinë me njëri-tjetrin për çështjen e... verdhushkave. Gjithë grupet "armiqësore" që u zbuluan përgjatë disa dhjetëvjeçarëve, po t'i shohësh hollë-hollë, s'janë gjë tjetër, veçse pretendentë për të shtënë në dorë hazinenë (thesarin) e shtetit. Enveri e kuptoi që duhet të shmangte mëtonjësit e verdhushkave dhe gjetje më të mirë se t'i shpallte armiq, nuk mund të bënte. Ndërkaq, ka zëra të besueshëm që janë rreth 120 (njëqind e njëzet) tonë ar, të dërguara jashtë shtetit, nëpër banka e "parajsa" fiskale, të cilat as nuk janë gjurmuar nga qeveritë e pas-90-ës dhe as ka gjasa sot për sot të gjurmohen. Dosja e këtij floriri, e kësaj pasurie kombëtare, është dosja që fshihet me devotshmërinë më të madhe nga qeveritarët e ndryshëm të pas-90-ës. Edhe deklaratat për moskthimin e 320 tonë florinjve pronarëve, janë në vazhdën e mospërmendjes së kësaj vjedhjeje monstruoze që i është bërë pasurisë së shqiptarëve. Ky është një krim i shumëfishtë edhe për faktin se e drejta njerëzore për pronën po dhunohet disa herë rresht, ndërkohë që prioritetet e qeverive poskomuniste thuhet se kanë të bëjnë me integrimin në Europë. Por në Europë, askush nuk të pranon me hipoteka të tilla kusarie. Eshtë ironike që e drejta e pronës po njihet në Kinë, një vend komunist, e nuk njihet ende në Shqipëri, një vend që synon të integrohet në Europë. Argumenti që japin politikanë të opozitës e të pushtetit se "po t'u kthejmë pronarëve florinjtë, penalizojmë gjithë shqiptarët," është abuziv, pasi shkel të drejtën e shenjtë të zotërimit të pasurisë. Ai argument rrëzohet shumë kollaj, po të sqarosh se "të gjithë shqiptarët kanë qenë përfitues për 45 e më shumë vjet" të asaj pasurie "shtetërore". Nëse janë 320 tonë ar, atëherë duhet të deklarohet që ky ar është në thesar të shtetit; është në "Kërrabë"!... Nëse nuk është, atëherë dalim edhe njëherë te dosja e fshehur e arit shqiptar të grabitur nga enveristët. Kjo është pika që duhet të zgjidhë qeveria e sotme Berisha. Nëse ia arrin kësaj, atëherë është për t'i hequr kapelen. Përndryshe do të tregojë se nuk e ka edhe aq me qejf përplasjen me klanet kusare të verdhushkave në variantin enverist e ramizist. Dhe së fundi, përmendim se boll u abuzua me "penalizimin e të gjithë shqiptarëve", po t'iu ktheka prona të zotërve! Sepse kështu thuhet edhe kur është fjala për florinjtë, edhe kur është fjala për trojet, banesat e tokat, kështu thuhet për kompensimin e ish-të persekutuarve politikë e me radhë. Ky qendrim nuk është gjë tjetër, veçse zbatim i përpikshëm i maximës marksiste "politika është shprehje e koncentruar e ekonomisë".

Mbreti Leka ngushëllon Familjen Juka

Oborri Mbretëror Shqiptar
Rezidenca Tiranë

Ngushëllim familjes të znj.Servete Musa Juka

Me nderim për Familjen Tuaj, Ju shprehim ngushëllimet Tona për humbjen e pazëvendësueshme të zonjës Servete Musa Juka.
Zonja Servete ka treguar me kontributin e saj, se e ka mbajtur gjithmonë të gjallë frymën kombëtare, ka luftuar për Kombin Shqiptar dhe për Idealin e Mbretërisë Shqiptare.
Ne do ta kujtojmë gjithmonë me nderim dhe respekt, se ka qënë gjithmonë afër Nesh, duke vlerësuar kontributin e veçantë edhe të trashëgimtarëve të tjerë të Familjes Juka.
Edhe një herë Ju shprehim ngushëllimet dhe respektin Tonë.
Vëllazërisht,
NMT LEKA I -MBRET I SHQIPTARËVE



Intervistë me z.Murat Basha, Nënkryetar i PLL-së

E drejta e pronës nuk është "paketë elektorale"

Basha: Familja Mbretërore Shqiptare mbart realisht vlera kombëtare, ajo ka merita dhe kontribute të jashtëzakonshme në favor të nacionalizmit shqiptar, dhe, mbi gjithçka, ka merita për krijimin e shtetit të parë demokratik shqiptar. Mendoj se z.Berisha e ka kuptuar se respekti për Familjen Mbretërore Shqiptare, është edhe respekt për historinë e shtetit shqiptar dhe vazhdimësinë e tij juridike.

Tash, në opinionin publik po diskutohet fort çështja e rikthimit të pronës te i zoti, ose siç thuhet në mënyrë të kamufluar, rregullimi i çështjes së pronës. Cili është komenti juaj?
Mendoj se prona tashmë ka filluar të trajtohet si një çështje që kërkon seriozitet, përgjegjësi politike dhe moral të lartë. Deri më tash ajo është trajtur si "paketë elektorale" në favor të forcës politike që ka qenë në pushtet. Nëse socialistët e kanë trajtuar pronën si "plaçkë lufte" ku pronari "i klonuar" fitonte në kurriz të pronarit legjitim, demokratët (gjatë periudhës 92-97) ndoqën pakashumë parrullën "të gjithë të shpronësuar, të gjithë pronarë".
Gjatë këtyre 70 ditëve të para të qeverisjes demokratike, duket qartë se ata kërkojnë ta zgjidhin përfundimisht këtë plagë të hapur në gjirin e shqiptarëve, duke njohur pronarin "e lindur" dhe jo atë të gjetur në "bahçen e komshiut". Njohja e tapive të periudhës së regjimit të Mbretërisë Shqiptare, është pikënisje për një rikthim të vërtetë të pronës në shenjtërinë e saj. Megjithatë, rruga e gjatë drejt njohjes së pronës është sa e vështirë aq edhe e mundur, nëse parimet vendosen mbi interesat e ngushta partiake. 
Të shpresojmë që fillimi i mirë të mos jetë vetëm gjysma e punës, pasi siç thotë një shprehje e urtë angleze "Gjithçka që bën, bëje me të gjithë fuqinë tënde, gjërat e lëna përgjysëm nuk përfundojnë kurrë mirë". 
Megjithatë, kam bindjen se ky projekt-ligj i përgatitur nga qeveria, ka nevojë për rregullime të mëtejshme, të cilat mendoj se do t'i japin zgjidhjen më të mirë të mundshme problemit të pronave. Në këtë kontekst, ne legalistët, si gjatë kohës së përfaqësimit në parlament, ashtu edhe sot, kemi dhënë herëpas'here sugjerime, si dhe kemi paraqitur projekte që i japin zgjidhje racionale këtij problemi, i cili është kyçi i artë i ecurisë së proceseve demokratike, por edhe i hapjes së një perspektive ekonomike, për të nxitur biznesin vendas për investime të fuqishme, si edhe për të thithur biznesin e huaj "matanë Adriatikut", për të investuar në Shqipëri.

Familjes Mbretërore i është kthyer njëra prej pronave të trashëguara. A kemi të drejtë të pretendojmë se ky akt i qeverisë Berisha është një ogur i mbarë që dëshmon se odiseseadës së pronave të Familjes Mbretërore, po i vjen fundi?

Nuk mund të them se me iniciativat që ka marrë kryeministri Berisha në lidhje me kthimin e pronës (njëkohësisht edhe me fjalën e tij se do t'i kthejë edhe prona të tjera Familjes Mbretërore), kësaj odiseade po i shihet fundi. Por nuk mund të rri pa vlerësuar këtë iniciativë, sa morale aq edhe shpresëdhënëse të kryeministrit Berisha, duke qenë i vetëdijshëm për vështirësitë që has ai në këtë sipërmarrje politike. 
Ndaj Familjes Mbretërore Shqiptare, komunistët e djeshëm dhe socialistët e sotëm kanë hedhur shumë baltë. Opinioni publik shqiptar (përgjatë gjysëm-shekulli e më shumë), është helmuar sistematikisht me një propagandë diabolike, sipas të cilës zogollët janë fatkeqësi kombëtare, satrapë e diktatorë, që duhen zhdukur pa nam e nishan nga faqja e dheut. Përkundër këtij opinioni, Familja Mbretërore Shqiptare mbart realisht vlera kombëtare, ka merita dhe kontribute të jashtëzakonshme në favor të nacionalizmit shqiptar, dhe, mbi gjithçka, ka merita për krijimin e shtetit të parë demokratik shqiptar. 
Mendoj se z.Berisha e ka kuptuar se respekti për Familjen Mbretërore Shqiptare, është edhe respekt për historinë e shtetit shqiptar dhe vazhdimësinë e tij juridike.

Kabineti Berisha po i afrohet plotësimit të 100 ditëshit të parë të tij. Një koment ju lutem mbi këtë, kur dihet se puna e një qeverie nuk matet me 100 ditët e parë, por që gjithsesi këto të japin një ide për piketat qeverisëse?

Në lidhje me Kabinetin Berisha, për të qenë i saktë, ka pak gjëra për të analizuar thellë, pasi të pakta janë edhe ditët e punës në qeverisje. Megjithatë mund të them se kjo qeverisje më duket fjalëpakë e punëshumë. Ka më pak retorika joproduktive, më pak pompozitet, eufori dhe vetësiguri.
Në një plan tjetër, konstatoj se demokratët e morën në dorë qeverisjen e vendit, atëherë kur socialistët i kishin nxjerrë ujët e zi gjithçkaje. Të sjellim në kujtesë rastin e parë "kur kishim vetëm 6 ditë bukë", ndërsa kësaj radhe qeverisja u muar në dorëzim, nëse mund të shprehem jo vetëm figurativisht, "vetëm me 6 orë drita". Pra, kjo është një situatë e vështirë, e krijuar nga keq-qeverisja socialiste, e cila e di më mirë se kushdo se ku janë pikat e dobëta të qeverisjes, pasi i kanë krijuar vetë ato. 

Disa aleatë të PD-së, në qeveri e jashtë saj, po shigjetojnë me kritika kabinetin Berisha. Madje kanë shkuar më tej se opozita, pasi kjo e fundit ka kërkuar dorëheqjen e kryetares së parlamentit zonjës Topalli, kurse z.Lesi ka kërkuar dorëheqjen e kryeministrit Berisha. Një koment ju lutem për këtë rikonfigurim të qendrimeve?
Nëse e fillojmë nga opozita shqiptare, kërkesat e saj më duken të përmbajtura, kur mendoj sesa të vështirë e kanë ata të mbeten pa pushtet, qoftë edhe një ditë. Sepse ata nuk mund ta konceptojnë qëndrimin pa pushtet, pasi gjithmonë e kanë trajtuar Shqipërinë si çiflig dhe vetes i njohin merita të mëdha për këtë vend. Por qëndrimi i tyre i "përkorë", mesa duket lidhet me të ftohtit që i ka futur nëpër shtëpi dhe me "zahiretë e dimrit" që i kanë më të mira sesa ato të Sulltan Hamitit. Pra, ngaqë kanë ngrënë shumë para se të ngriheshin nga tryeza e pushtetit, duan ca kohë për ta tretur ushqimin që u ka rënduar midenë. Por kur ta tresin, këtu do jemi, do të shohësh sesi do të turren si ujqër të uritur..., dhe pastaj mjerë delet...
Lidhur me kërkesën për largimin e zonjës Topalli, nuk besoj se e kanë seriozisht, e kanë sa për t'ia bërë "pauuu"dhe për të dëshmuar se "Kola është në punë". Përndryshe, e kanë të vështirë të justifikohen para veteranëve komunistë, sesi mund ta lejojnë mbesën e të madhit nacionalist e shtetar mendjendritur, zogistit Ndoc Çoba, "të shijë lëmën në parlament", të cilin ata e pandehin pronë të tyre, duke e ngatërruar me Kuvendin Popullor të barinjve, mjelëseve dhe partizanëve Meke me gjysëm opinge.
Sa u përket kërkesave të aleatëve, mendoj se këto janë punë të koalicionit në pushtet dhe besoj se do të zgjidhen me mirëkuptim, pasi gjithmonë fillimi është i vështirë...
Kurse lidhur me deklaratat e z.Lesi, besoj se nuk ka nevojë për koment, pasi Nikolla është ai që është... Nikolla është fenomen unikal në politikën dhe median shqiptare dhe nuk mund të pranojë të qëndrojë jashtë vëmendjes. Ai nuk mund të durojë pa e provuar kënaqësinë e të qënit problem, sepse vetëm kjo i shijon. Pastaj, kjo zhurmë i duhet edhe për të shitur gazetën, e cila, për hir të së vërtetës, është shembull unikal për qëndrimet refraktare ndaj të gjitha pushteteve. Pra në thelb mendoj se artikulimet e z.Lesi janë edhe pjesë e strategjisë së marketingut politik dhe mediatik që ai ka zgjedhur për të çarë e triumfuar në tregun e politikës dhe medias, dhe Nikolla është mjeshtër për skema të tilla. 

Opozita e majtë dhe kryesisht PS-ja, duket mjaft e axhituar për shkak të debatit lidhur me datën e ardhjes në fuqi të regjimit komunist të Enver Hoxhës. A mendoni se ka shumë vlerë ky debat?
Vërtet e merrni seriozisht këtë zhurmë? Vërtet mendoni ju se socialistët dhe të truthiasurit pleq veteranë të tyre, po i ha meraku për këtë vend dhe për të ashtuquajturin çlirim të tij? Mos vallë e kanë dëshmuar ndonjëherë ata me vepra se u digjet barku për Shqipërinë, që e kanë djegur sa herë ua ka dashur qejfi? Jo or jo!
Ata nuk e kanë hallin tek Shqipëria dhe çlirimi i saj, por e kanë hallin tek pushteti, i tyre dhe i bijve. E kanë më të lehtë ta pretendojnë pushtetin kur u thonë shqiptarëve, sikurse u kanë thënë për 50 vjet, se e meritojnë të qeverisin pasi kanë bërë shumë për këtë vend, se kanë "derdhur gjak" për ta "çliruar". Në fakt kanë derdhur gjak shqiptarësh, për ta çliruar nga shqiptarët. 
Por, mbi të gjitha, ata hallin e kanë tek amerikanët, të cilëve duan t'u dëshmojnë se i kanë xhan, se "i kanë patur e i kanë aleatë", si baballarët, ashtu edhe bijtë. Dhe këtë po e bëjnë me të gjithë rrylat e fytit dhe tam-tamet, që ata i quajnë agjit-prop bolshevik. Jo Shqipëria dhe çlirimi i saj, por pushteti është zemreku që lëviz akrepat e orëve të Kremlinit moskovit të kom-socave shqiptarë. Prandaj kjo zhurmnajë shurdhuese do të dëgjohet edhe pas, ta themi dy dekadave, kur do të kenë vdekur të gjithë "çlirimtarët" e LDB, dhe ku do të jemi dëshmitarë, unë edhe ti, pasi jemi kaq të rinj sa ta mbërrijmë atë ditë. Pra, edhe pas 20 vjetësh do të dëgjojmë krrakërima "veteranësh", të cilëve u mohohen meritat për "çlirimin". Dhe a e dini ju përse? Sepse që tani ata kanë filluar të rekrutojnë "veteranë" midis freshistësh, të cilët që tani, ish komandantët dhe ish komisarët e mbetur, po i emërtojnë "korrierë partizanë".
Kjo ishte përgjigjia ime për pyetjen tuaj!

Para disa ditësh, pamë një prononcim të një zv/ministri të Drejtësisë, i cili në një takim me të huajt, u ankua për korrupsionin në sistemin gjyqësor dhe në të gjithë rangjet e administratës. A mendoni se ka të drejtë një funksionar qeverie në atë rang, t'u ankohet ende të huajve për korrupsionin?

Eshtë evidente që krahas arritjeve dhe personave me integritet moral, në sistemin gjyqësor, dhe në pjesë më të madhe të administratës, ka ekzistuar korrupsioni. Unë besoj se përveç integritetit moral si person, z.Berisha ka ditur të përzgjedhë në kabinet njerëz me moral. Por do të gjykoja se zv/ministri i Drejtësisë, apo i gjithë stafi i dikasterit, përfshirë edhe titullarin, përpara se të bëjnë ankesa, duhet të shfrytëzojnë të gjitha hapësirat që u garanton ligji, për të pastruar administratën nga të gjithë të korruptuarit, gjë që do ta ngrinte lart imazhin e qeverisë, do të shtonte besimin e njerëzve karshi saj, e do ta shpëtonte përfundimisht nga ky kancer që është korrupsioni. Një burrë i mënçur thotë: "Fjalët e forta janë të mira, por një veprim i fortë do të ishte i mirëpritur...". 
Megjithatë, me këtë administratë aktuale me të cilën po qeveris PD-ja, do ta ketë shumë të vështirë ta luftojë korrupsionin, sepse ai është brenda saj.
Ju faleminderit!
Intervistoi Zamir Gjurgji

In memoriam

Ndërroi jetë Dr. Safete Juka

Nga Enis DIZDARI

Dr. Safete Sofia Juka, një intelektuale e shquar, një bijë e nderuar e qytetit të Shkodrës, me banim në Amerikë, e edukuar me dashurinë për atdheun, para se të ndërrojë jetë ka lenë amanet për t'u varrosur në qytetin e saj, pranë njerëzve të saj.
Për t'i dhënë lamtumirën e fundit kësaj eruditeje të madhe shqiptare dhe patriotje atdhetarje që mbrojti çeshtjen shqiptare në përgjithësi dhe çeshtjen e Kosovës në veçanti, moren pjesë një numër i madh qytetarësh, intelektual dhe intelektuale, Prefekti i Shkodrës Prof.Gjovalin Kolombi, deputetë të Shkodrës, Kryetari i Qarkut z.Lorenc Luka, etj.. Vendosi kurorë kryetari i PLL z.Ekerem Spahija. Në emër të "Gruaja intelektuale shkodrane" mbajti një fjalim z.Zenepe Dibra për jetën dhe veprën e kësaj intelektuale dhe bije Shkodre, si dhe vendosi kurore.
Ndërsa familja Juka përcolli një mesazh të cilin po e japim më poshtë të plotë.

Po shkruante për Kosovën...

Me një rreze hyjnore, papritmas ndërroi jetë në Nevv York Dr. Safete Sofia Juka. Profesore universiteti, autore librash, piktore, arkeologe, poete, gjithashtu edhe bamirëse, vajza e Sadete e Musa Juka (Kryetar i Bashkisë Shkodër, 1916-1925, Ministër i Punëve të Mbrendshme 1925-1939).
Përkushtuar thellësisht dhe denjësisht çështjes së Kosovës e Shqipërisë.
Po mbaronte së shkruari në anglisht librin e tretë për Kosovën kur vdekja e rrëmbeu.
Sipas dëshirës së saj, vorrimi u bë në Shkodër. Me dhimbje të madhe e me respekt të veçantë, far e fis e populli i Shkodrës e pritën dhe e përcollën në vorrezat e Shkodrës, të dielën me 20 nandor 2005.
Prehet tashti pranë prindërve e vllait Fiqretit.
Shpirti i Safetes Tonë, qoftë në dritën, bukurinë, paqen e HIRIN E PERËNDISË!
Familja JUKA

Spahiu: Takime në Shkodër dhe Lushnje

Megjithë vështirësitë e stinës, legalistët vazhdojnë aktivitete të ndryshme partiake, veçanërisht në drejtim të konsolidimit të praktikave organizative. 
Më datë 22 nëntor 2005, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu ishte në Shkodër, me ç'rast sëbashku me një grup legalistësh, i shprehën ngushullimet e rastit në emër të Mbretit Leka i Parë dhe legalistëve, familjes Juka, e cila humbi njeriun e saj të dashur zonjën Servete Musa Juka.
Z.Spahiu me këtë rast zhvilloi edhe një takim pune me drejtuesit e degës së PLL Shkodër, gjatë të cilit kryetari i degës z.Ilir Kuka i bëri të ditur kryelegalistit përpjekjet e legalistëve shkodranë për të kapërcyer situatën paszgjedhore dhe për ta hedhur vështrimin drejt organizimit të strukturave në të gjithë shtrirjen gjeografike të rrethit, me qëllim që në zgjedhjet e ardhshme vendore të vitit 2006, legalistët shkodranë të korrin frytet e punës dhe të mbështetjes nga elektorati i shumtë legalist i këtij rrethi.
Gjithashtu z.Spahiu, më datën 25.11.2005 zhvilloi një takim pune me drejtuesit kryesorë të degës së PLL Lushnje. 
Zotërinjtë Shpëtim Axhami - kryetar, Agim Bega - nënkryetar dhe Sokol Sina - sekretar i degës, bënë një përmbledhje të punës që kjo degë ka zhvilluar që nga konferenca. Sipas tyre, kjo punë është përqëndruar në evidentimin e anëtarësisë në të gjitha nëndegët dhe seksionet e PLL. 
Në këto takime z.Spahiu përgëzoi të pranishmit për punët e kryera pavarësisht vështirësive të shumta me të cilat ato përballen. Gjithashtu kryelegalisti shfrytëzoi rastin për të prezantuar aktivitetin e kryesisë së partisë në përgjigje të zhvillimeve aktuale politike në vend dhe në përmbushje të detyrave që i dalin PLL në këtë situatë.



Legalistët kanë kërkuar në konferencë shtypi, të fshihet "festa" 29 nëntor

Deklaratë për mediat e Zëdhënësit Politik të PLL z.Astrit Kola

29 Nëntori është festa e stalinistëve shqiptarë

Enveristët e djeshëm, socialistë të sotëm, le ta festojnë këtë datë të mallkuar në shtëpitë e tyre... Meqë jemi në demokraci... le të pranojmë që ata, bashkë me sllobodanët dhe vojisllavët e Serbisë, ta festojnë festën e tyre të Serbosllavisë së AVNOJ-it në Beogradin që dikur e bënë qendër pelegrinazhi për bekimin e pushtetit


PLL ka ndjekur dhe po ndjek me shqetësim debatin absurd të kohëve të fundit për të ashtuquajturën datë të çlirimit të vendit. Ajo e konsideron qesharak dhe fyes këtë debat, sa kohë që trojet shqiptare që përbëjnë shumëfishin e Shqipërisë administrative, janë sot nën administrim të huaj. 
PLL vlerëson se kërkesa për të mbajtur si datë të çlirimit 29 nëntorin e AVNOJ-it që shenjtëroi Serbosllavinë, është një sfidë e hapur për Kosovën shqiptare dhe gjakun e shqiptarëve derdhur atje për 13 shekuj. Dhe kjo bëhet bash në prag të Pavarësimit të Kosovës nga serbët, këta aleatë të djeshëm e të sotëm të pretendentëve për çlirimtarë, që datën e pushtet-marrjes së përgjakshme kërkojnë të na e imponojnë si datë çlirimi.
Legalistët dhe mbarë nacionalistët, nuk mund të harrojnë tradhtinë kombëtare të aleatëve shqipfolës të rankoviçëve, mugoshëve e popoviçëve, të cilët prenë në besë dhe çarmatosën kosovarët, për t'ua dorëzuar më pas gjakatarëve serbosllavë, që bënë masakra të pashembullta para syve të Ramiz Aliagoviçit dhe peçëve e poçave gjakatarë. Ata gjithashtu nuk mund ta harrojnë masakrën e Tivarit, ku u masakruan 5 mijë bij të Kosovës martire, preludi i së cilës filloi para hundës së Enverit dhe sllavo-maqedonasit Koçi Xoxe, në tokën e Shqipërisë Londineze, ku u masakruan 1 mijë djem të autokolonës që po dërgohej në thertoren e Tivarit.
PLL konsideron se lufta në fjalë ka qenë Luftë Nacional-Çlirimtare vetëm për nacionalistët, që mbanin simbolet kombëtarë në uniformë (flamurin e kuq me shqiponjën dykrenore), ndërsa për enveristët ajo ishte luftë për vendosjen e diktaturës komuniste, sipas direktivave të Moskës dhe Kominternit, çka e dëshmon edhe ylli i kuq me 5 cepa mbi bustinat sllave, që ishte simbol i një bote internacionalisto-komuniste.
Nëse për enveristët kjo datë shënon festën e marrjes së pushtetit me luftë civile, për shqiptarët atdhetarë ajo shënon datën e pushtimit ideologjik dhe të instalimit të diktaturës më gjakatare.
Ata që shkuan në luftë "Za Tito, za Stalina" (Për Titon, për Stalinin), e që i pritën aleatët britanikë me bajoneta në Sarandë, aleancat e tyre i firmosën me serbo-sovjetikët, që i pritën me parada dhe i vunë në krye të qeverisjes së tyre rrënimtare.
PLL i konsideron qesharake rrekjet e disa të ashtuquajturve veteranë lufte për të impresionuar shtetin e ri demokratik me gjoja emocione të luftëtarëve, që nuk kanë vrarë okupatorë, përveçse bashkatdhetarë.
Edhe vetë kryesocialisti i sotëm, në turravrapin për të ndërtuar një varrezë gjermane në kodrat e Liqenit Artifiacial, nuk gjeti asnjë gjerman të vrarë për ta kallur atje. 
Të gjithë shqiptarët e dinë se deri në ditën e fundit të qeverisjes, social-enveristët e konsideruan Serbinë si shtet kufitar dhe vunë firma në marrëveshjet që e sanksiononin Kosovën si pjesë të Serbisë, dhe pozuan triumfalisht krahas ujk-drashkoviçëve të ultranacionalizmit serbomadh.
Gjatë kohës së Luftës së Kosovës, nacionalisti Azem Hajdari akuzoi publikisht në parlament se "... nuk mund të gjesh qoftë edhe një social-komunist të vetëm, që të ketë marrë në shtëpinë e tij familje kosovare". Kësaj akuze askush nuk iu përgjigj! Dhe nuk kishte sesi, sepse më i larti vlerësim që ata kishin dëgjuar prej Enverit të tyre, ishte pohimi "... sot prita vëllezërit kinezë dhe disa miq kosovarë...". Ata që kënduan në kor këngën "Druzhe Tito, mi ti se kunemo..." (Shoku Tito, të betohemi...), për pak na bënë "Republika e shtatë e Jugosllavisë", pasi e shpallën Titon "Kryetar të PKSH", pasi vendin e shndërruan në koloni të Beogradit dhe në shkolla futën me detyrim mësimin e serbishtes për t'i ndihur procesit të "Bashkim-vëllazërimit" dhe aderimit në Federatën Jugosllave e më pas në Federatën Ballkanike me kryetar Titon.
Askush nuk i ndalon enveristët e djeshëm, socialistë të sotëm, të festojnë këtë datë të mallkuar në shtëpitë e tyre, mbi varrin e Enverit e bashkëpunëtorëve të tij. 
Meqë jemi në demokraci, do të dëshmojmë aq tolerancë sa të pranojmë që ata, bashkë me sllobodanët dhe vojisllavët e Serbisë, ta festojnë festën e tyre të Serbosllavisë së AVNOJ-it në Beogradin që dikur e bënë qendër pelegrinazhi për bekimin e pushtetit. Ne sërish nuk jemi kundër që ata, me kuç e me maç, edhe sot, pas vendosjes së pluralizmit, me pelegrinazhe të organizuara e të paguara nga pushtetet me paratë e shqiptarëve, të marrin pjesë në zijafetet e Beogradit, çdo 29 nëntor e 8 mars, sikundër kanë bërë me gratë dhe vajzat socialiste, në gjurmët Nexhmijes, Fiqiretit dhe Ollga Plumbit.
Vetëngrefosja butaforike e enveristëve tanë për gjoja aleanca me Aleatët e Mëdhenj fitues të LDB, pa kurrfarë dokumenti të firmosur, është thjesht një përpjekje mjerane për të rrëmbyer atu-në e "fitimtarit-çlirimtar", me të cilën i japin të drejtën vetes për të kërkuar pushtetin për bijtë, që i ushqyen dhe i rritën me "Rrezikun Anglo-amerikan për Shqipërinë", ndërkohë që sot janë vetëshpallur aleatë të Anglo-amerikanëve.
PLL konsideron se kombit shqiptar i duhen aleatë të vërtetë dhe jo tribuna ku pozohet pranë aleatëve të Demokracive perëndimore për qëllime përfitimi politik.
Nuk jemi ne shqiptarët, ata që bënë luftërat botërore. Ne thjesht jemi dhe kemi qenë viktima të tyre. Janë Fuqitë e Mëdha ata që përcaktojnë fituesit aleatë dhe të humburit kundërshtarë. Rasti i 9 Majit në Moskë, ku në tribunën kryesore, krahas Bushit e Putinit, qëndronin edhe Shrëderi, Berluskoni dhe Koizumi, është tejet domethënës.
PLL i kërkon kryeministrit Berisha, që të përdorë autoritetin dhe të ushtrojë të gjitha kompencat ligjore e ekzekutive për fshirjen dhe zhdukjen nga kalendari kombëtar i festave tona të shënuara - e 29 nëntorit, kësaj feste të serbëve, që përfaqëson kremtimin e institucionalizimit dhe shenjtërimit të Serbosllavisë komuniste, si trashëgimtare e denjë e Jugosllavisë së Versajës, që u ngritën mbi trevat tona etnike dhe mbi lumejtë e gjakut të martirëve të shqiptarizmës.
Tiranë, më 25.11.2005

Legalistët përkujtojnë 62-vjetorin e Kongresit të Zall-Herrit

21 nëntor 1943 - 21 nëntor 2005

Tiranë - Legalistët e Tiranës kanë përkujtuar me një tubim të zgjeruar, Kongresin e Zall-Herrit, ditën e diel që shkoi (datë 20 nëntor 2005) në sallën e konferencave të Muzeut Historik Kombëtar. Në këtë tubim morën pjesë veteranë të nderuar të Lëvizjes Legaliste, dëshmitarë direktë të asaj ngjarjeje madhore, krerët më të lartë të PLL, përfaqësues nga parti politike të djathta e antikomuniste, drejtues e anëtarë të shoqatave të të persekutuarve nga komunizmi, studiues të ndryshëm dhe qindra përkrahës të Monarkisë në Tiranë. Ky tubim ishte organizuar nga dega e PLL Tiranë, ku një kontriut madhor ka pasur kryetari i degës z.Nevruz Ndregjoni, si dhe nënkryetari z.Hamit Kurti, por edhe të tjerë drejtues të kësaj dege. 
Tubimin e çeli z.Nevruz Ndregjoni, i cili në praninë e mjaft mediave vizive e të shkruara, mbajti një fjalë konçize e mjaft me ndjenjë për këtë përvjetor të shënuar të Legalitetit. (Fjalimin e tij të plotë e botojmë në këtë numër gazete). Në fund të fjalës së tij, ai prezantoi para pjesëmarrësve, edhe një prej zonjave më të nderuara të shtresës antikomuniste e legaliste, Hyrije Dostin (Kupi), e bija e gjeneralit Abaz Kupi, e cila ishte ftuar të merrte pjesë në panelin drejtues të këtij tubimi.
Pas z.Ndregjoni, fjalën e morën me radhë disa veteranë e dëshmitarë okularë të Kongresit të Zall-Herrit, si Akil Murat Basha dhe Shaqir Trimi. Në fjalën e tij piktoreske, z.Basha theksoi disa momente të kësaj ngjarjeje, siç ishin kushtet historike që nxitën nevojën e krijimit të OKLL (Organizatës Kombëtare Lëvizja e Legalitetit) më 21 nëntor 1943, organizatorët e këtij Kongresi, krerët drejtues të saj, ndër të cilët ai përmendi mbi një duzinë emrash të shkëlqyer si nga kontributi patriotik, ashtu edhe nga përgatitja intelektuale; mënyra e organizimit të OKLL si grup politiko-luftarak, shtypin dhe propagandën që bënte dhe disa prej aksioneve kryesore të zhvilluara nga formacionet e Legalitetit. Fjala e z.Akil Basha u dëgjua me mjaft vëmendje dhe në fund u duartrokit mjaft nxehtë, sidomos kur ai u shpreh se "legalistët, më para se të jenë zogistë, janë nacionalistë".
Pas tij e mori fjalën një veteran tjetër i shkëlqyer i lëvizjes legaliste, z.Shaqir Trimi, i cili, megjithë moshën mjaft të shtyrë dhe gjendjen shëndetësore mjaft të dobët, ishte përgatitur seriozisht për këtë ditë, për t'u kumtuar legalistëve dhe opinionit shqiptar, disa prej mesazheve që dha Kongresi i Zall-Herrit. Veterani Shaqir Trimi nisi fjalën e tij me pohimin se "ishte më i vjetri tashmë ndër legalistët që kanë qenë në atë ngjarje" dhe si i tillë ai do të orvatej t'u thoshte të gjithë monarkistëve, atë që ai kishte parë e dëgjuar nga ato zhvillime dramatike të viteve 1943-1944. Duke folur për rolin e Legalitetit dhe sidomos në misionin që kjo forcë politike kishte, ai tha se legalistët e asaj kohe u përpoqën maksimalisht që në Shqipëri të krijoheshin kushtet për zhvillimin e një jete politike normale pas luftës, dhe sidomos për rikthimin e Mbretit Zog dhe të Familjes Mbretërore. Fatkeqësisht, tha z.Shaqir Trimi, dallga e luftës ishte më e madhe sesa rezistenca e legalistëve dhe në fund të vitit 1944, sllavokomunizmi ia arriti të rrëmbejë pushtetin. Veterani Shaqir Trimi solli edhe disa kujtime në lidhje me aktivitetin e misioneve angleze në Shqipëri, përkthyes i njërit prej të cilëve ka qenë ai vetë. Ai përmendi me mjaft respekt personalitetet e Xhulian Emerit, Dejvid Smajlit e të tjerë. Në fund të fjalës së tij ai e mbylli me një apel për legalistët që të mos kursehen në përpjekjet e tyre për rikthimin e monarkisë në Shqipëri. Fjala e z.Trimi u ndoq me shumë respekt dhe u duartrokit nga gjithë të pranishmit.
Më pas tubimi vijoi me disa kumtesa të përgatitura posaçërisht për këtë datë historike, të cilat u mbajtën përkatësisht nga z.Hysen Sinani - Nënkryetar i PLL dega Tiranë (shkrimtar e përkthyes), z.Neritan Kolgjini - Nënkryetar i PLL dega Tiranë (gazetar e përkthyes) njëkohësisht Sekretar për Marrëdhëniet me Publikun i PLL. (Këto kumtesa po i botojmë të plota në këtë numër gazete).
Fjalën e fundit në tubim e mbajti veterani i njohur z.Ali Ohri, (kryetar i Senatit të Veteranëve të PLL), i cili vlerësoi lart këtë ditë të shënuar të historisë legaliste dhe çmoi përkushtimin e drejtuesve të sotëm të PLL në respektimin e vlerave historike të Zogizmit. Zotëri Ohri e vlerësoi Kongresin e Zall Herrit jo vetëm si forumin atdhetar që risolli në politikën shqiptare partinë themeluese dhe origjinuese të parlamentarizmit shqiptar, por edhe partinë e idealeve të mëdha, të sendërtuara e mishëruara në filozofinë shtet-formuese e shtet-drejtuese të përfaqësuara denjësisht para dhe gjatë kohës së Mbretërisë Shqiptare nga i Madhi Ahmet Zogu. Dhe në mbyllje të fjalës së tij emocionuese, z.Ohri falenderoi organizatorët e këtij tubimi për cilësinë e lartë të organizimit.
Në mbyllje të këtij aktiviteti dinjitoz, e mori fjalën sërish kryelegalisti kryeqytetas z.Nevruz Ndregjoni, i cili e vlerësoi këtë aktivitet si një model frymëzimi dhe inkurajimi për legalistët e kryeqytetit, të cilët, tashmë të ndërgjegjësuar për vlerat historike që mbrojnë e përfaqësojnë, do të jenë më të motivuar në punën e tyre fisnike për rritjen e përfaqësimit dhe vlerave të Legalitetit, si edhe të rezultateve zgjedhore, sidomos në zgjedhjet e ardhshme vendore të vitit 2006.
Pasi falenderoi pjesëmarrësi

Fjala e z.Neritan Kolgjinit në 62 vjetorin e Kongresit të Zall-Herrit

Disa veçanësi të Lëvizjes Legaliste

Të nderuar zonja e zotërinj
Eshtë një kënaqësi e veçantë të flas sot para jush për kongresin themelues të Lëvizjes Legaliste zogiste, të 21 nëntorit 1943, të pagëzuar me emrin Kongresi i Zall Herrit. Kjo veçanti vjen për shkakun se mbroj bindjen që tiparet kryesore politike të kësaj Lëvizjeje, dhe emrat që kanë milituar në të, i japin një hijeshi të veçantë gjithë historisë sonë kombëtare, e jo vetëm asaj të partive politike. Historiogafia shqiptare, nga ana tjetër, duhet ta pranojmë se i është shumë borxhlie këtij evenimenti historik. Me këtë rast bëjmë apel që qendrimi mohues e i heshtur i instituteve të historisë dhe atyre të edukimit, ndaj Kongresit të Zall Herrit, të marrë fund. Lëvizja Legaliste ka qenë një pjesë e lavdishme e historisë sonë dhe pa të, historia shqiptare do të dilte e mangët. 
Nga disa studiues të historisë e jo veç të saj, kam konstatuar shqetësimin se materialet burimore e dokumentare janë të pakëta për këtë ngjarje. Mund të jetë pjesërisht ashtu, por megjithatë, ka disa fakte që flasin shumë, pa pasur nevojë të dokumentohen në shkresurina. Ja ta zëmë, lidhur me rezistencën e 7 prillit 1939, nuk ka pasur raporte të hollësishme për ngjarjet, por të gjithë e dinë heroizmin e saj. Kështu edhe Kongresi i Zall Herrit. 
Gjithsesi, në këtë datë historike të lëvizjes zogiste siç është krijimi i Organizatës Kombëtare Lëvizja e Legalitetit - OKLL, ajo që më bën përshtypje të fortë, duke e vështruar në kohë, është deklarata e heroit të 7 prillit, Abaz Kupit, në Njoftimin e Posaçëm datë 24 dhjetor 43, - se: "Për shpalljen e Legalitetit nuk ka qenë nevoja të baj as ma të voglën propagandë e përpjekje, sepse ajo ekzistonte dhe nuk ka qenë shue kurrë ndjenja e saj në shumicën e popullit shqiptar". 
Këto fjalë, të nderuar zotërinj, nuk janë propagandë e as retorikë politike, por një realitet që konfirmohet nga faktet, ndër të cilët kryesori është ai që na thotë se Abaz Kupi doli nga Fronti Nacional Çlirimtar më 19 nëntor 1943, ndërsa 2 ditë më vonë merr pjesë në organizimin e Kongresit të Zall Herrit. Kjo do të thotë që Abaz Kupi, megjithëse ishte anëtar i Frontit, nuk e kishte humbur prestigjin e tij si përfaqësues i lëvizjes zogiste, ndërsa suksesi i Kongresit të Zall Herrit, vërteton fjalët e tij se "kam qenë unë, - pra Abaz Kupi - ai që e kam pengue shpalljen e Legalitetit". (Njoftimi i Posaçëm, i datës 24 dhjetor 1943).
Historia e Lëvizjes Legaliste ka mjaft momente që të nxisin për t'u thelluar, por në tërësi, Kongresi i Zall-Herrit paraqet një moment mjaft interesant për t'u përqendruar. Jo vetëm nën petkun e një historiani, por edhe të një studiuesi të disiplinave të tjera.
Kështu, pa mëtuar të hyjmë në këto hulli historike, duke e vështruar këtë ngjarje edhe nga pozita e një pasuesi politik, nuk mund të mos na bien në sy disa veçanësi në historinë e Lëvizjes së Legalitetit, që prej vitit 1943 e deri më sot.
Së pari, për vetë emrin e tij, Legaliteti në gjithë veprimtarinë e tij, është përpjekur të jetë sa më i hapët e legal, dhe jo konspirativ e hileqar. Kjo duket, qoftë në bashkëpunimin në vitet e para të Luftës Antifashiste me forcat e tjera në konferencat e Pezës, Mukjes, Lurës etj., qoftë në aktivitetin e tij në diasporë, me Komitetin Shqipëria e Lirë etj.. 
Së dyti, ajo që bie në sy në aktivitetin e Lëvizjes Legaliste (zogiste) është fakti se që prej krijimit të saj, nuk janë shënuar dalje fraksionesh apo përçarje në këtë formacion politik. Kjo veçori bëhet është më e rëndësishme, po ta përqasim këtë sjellje politike të Lëvizjes Legaliste, me partitë e tjera, bashkëmoshatare të saj si Balli Kombëtar e Partia Komuniste, të cilat kanë shënuar shumë fraksione e ndarje. 
Së treti, ajo çka e ka dalluar Lëvizjen Legaliste që prej fillesave të saj, e më vonë kur u organizua si formacion i plotë politiko-luftarak, është lidhja e fortë me botën perëndimore e demokratike, por kryesisht lidhjet me politikën britanike. Kujtimet e mjaft diplomatëve e ish oficerëve britanikë, hedhin dritë mjaftueshëm mbi këtë fakt. E jo si Partia Komuniste, që ishte e lidhur me serbët e sovjetikët.
Së katërti, po të shohësh programin dhe statutin e Lëvizjes Legaliste, do të dallosh një konsekuencë habitëse të shtyllave të tij. Ato çka kanë qenë bazat e politikës legaliste në vitin 1943, ato janë edhe sot. Do të mjaftonte të shfletoje gazetën "Atdheu" të vitit 1943, për të formuar një bindje të patundshme rreth kësaj. Shqipëria etnike dhe monarkia shqiptare kanë qenë dhe janë baza e politikës legaliste.
Së pesti, Lëvizjen Legaliste zogiste e themeluan ekskluzivisht shqiptarët, kurse kundërshtarët e saj politikë, u krijuan me asistencën e armiqve shekullorë të shqiptarëve. Do të mjaftonte ky fakt që shqiptarët ta nderonin përjetësisht këtë moment historik të tyrin, i cili na shërben si një model i së mirës, për të sotmen e për të ardhmen.
Së gjashti, Lëvizja Legaliste, qysh në themelimin e saj, e për shumë kohë më pas, ka përfshirë në gjirin e vet, personalitete të vërteta të jetës politike e shtetërore të Shqipërisë. Do të mjaftonte këtu të shihnim emrat themelues të OKLL-së për të mbajtur një qendrim thellësisht nderues për Lëvizjen Legaliste. Emrat e kryeparlamentarit të parë shqiptar Xhemal Najpi, të Ndoc Çobës, Rauf Ficos, Gaqo Gogës, Osman Myderrizit e mjaft e mjaft të tjerëve, tregojnë për spesorin politik e intelektual që paraqiste Lëvizja Legaliste që në vitin 1943.
Së shtati, Lëvizja Legaliste, është e para forcë politike, dhe ndoshta e vetmja që mbledhjen themeluese të saj, kuvendin e parë, e quan Kongres. Këtë gjë nuk e kemi parë as në forcat politike të asaj kohe, madje, as sot nuk shohim një kongres që të themelojë një parti. Partitë e tjera janë themeluar nëpër "shtëpi partie" e nëpër bodrume, në fshehtësi e klandestinitet të plotë.
Si konkluzion të këtyre çfarë përmenda më sipër, dua të them se Levizja Legaliste zogiste është një gur themeli i shkëlqyer i traditës politike të shqiptarëve. Kongresi i Zall Herrit është një moment historik që e pasuron së tepërmi kulturën politike të shqiptarëve. Dhe kur shqiptarët të vetëdijësohen për vlerat e Lëvizjes Legaliste, atëherë kemi arsye të besojmë se gjërat do të ecin shumë më mirë sesa sot.
Ju faleminderit

Fjala e z.Hysen Sinani në 62 vjetorin e Kongresit të Zall-Herrit

Koha e vërtetë e Lëvizjes së Legalitetit

Unë vij përpara jush nga bota letrare shqiptare, i paangazhuar në asnjë parti politike, as atëherë kur vendi i punës, si redaktor në Lidhjen e Shkrimtarëve, ma kërkonte një gjë të tillë. Nuk desha, sepse nuk e doja komunizmin dhe e urreja regjimin e Enver Hoxhës.
E përshëndeta menjëherë Lëvizjen për Zhvillim Kombëtar të shpallur nga Mbreti Leka dhe, bashkë me një grup miqsh intelektualë, u angazhova seriozisht në këtë Lëvizje. U angazhova, sepse te Mesazhi i Mbretit shikoja aspiratat e mia për ta parë më në fund vendin në rrugën e drejtë të shtetit dhe të ligjit, ashtu siç e kishte vendosur më parë Mbreti Zog i Parë. 
Këtë Lëvizje, unë e kisha identifikuar me Partinë e Legalitetit, prandaj edhe në mbledhjen e parë të Këshillit Drejtues, shpreha mendimin që kjo lëvizje kombëtare të bazohej mbi strukturat e Legalitetit, duke i zgjeruar aty ku ishin dhe duke i krijuar aty ku mungonin... Por punët u bënë ndryshe dhe rezultati elektoral qe ai që e dimë të gjithë.
Sot, në kushtet ku ndodhet vendi ynë, në aktualitetin e rënduar dhe kaotik të politikës sonë që pritet të përkeqësohet, mund të them se ka ardhur koha e vërtetë e Lëvizjes së Legalitetit.
Legalitet është një fjalë e bukur frënge, që në kuptimin e saj të parë ka respektin skrupuloz për ligjin.
Por, më duket se ky respekt për ligjin është quajtur si një pronë vetëm e ruajalistëve, që synojnë rikthimin e monarkisë. Këtë synim e ka në pikën e parë të programit të saj Partia Lëvizja e Legalitetit dhe nuk mund të ndryshojë. Fjalën këtu e kam për zgjerimin e frymëmarrjes së partisë, duke ia njohur të drejtën për aspirata kombëtare të gjithë atyre zogistëve dhe monarkistëve të padeklaruar, të cilët nuk mund ta pranojnë tranzicionin post-komunist të Shqipërisë dhe sytë i kanë nga ne. 
Prandaj, ne sot duhet të bëhemi më të dukshëm se kurrë, domethënë më aktivë dhe më të hapur në propagandimin e ideve tona, si alternativa e vetme serioze që të çon tek shteti ligjor dhe monarkia kushtetuese.
Për të arritur këtë, sot Legalitetit i kërkohet, para së gjithash, (madje më parë se paratë dhe mjetet që i duhen një partie të madhe), një kuptim më i drejtë për traditën e saj të pasur politike, traditë e cila na ka mbledhur sot këtu. Paraqitja nga ana jonë e vlerave të vërteta kombëtare të kësaj tradite, të mishëruara më mirë se kudo te Lëvizja e Legalitetit, do ta bënin edhe vetë partinë të dukej ajo që është: moderne, e hapur për aspiratat kombëtare dhe ndryshimin e vërtetë të Shqipërisë
Rroftë Shqipëria!
Rrroftë Mbreti Leka!
Rroftë Lëvizja e Legalitetit! 

Fjala e z.Nevruz Ndregjoni, kryetar i Degës PLL Tiranës në 62 vjetorin e Kongresit të Zall-Herrit

Kongresi i Zall-Herrit, ngjarje historike me karakter kombëtar

Nevruz Ndregjoni: Detyra jonë sot në këto kushte, është jo thjesht përkujtimi i traditave atdhetare politike të legalistëve dhe monarkistëve shqiptarë, por edhe ngritja në një nivel më të lartë të punës së PLL-së, si parti serioze dhe formacion politik i organizuar i gjithë lëvizjes monarkiste shqiptare, e cila synon vendosjen e Monarkisë me në krye Mbretin Leka I Zogu.

Të nderuar miq dhe të ftuar!
Të nderuar drejtues të lartë të PLL dhe zotërinj legalistë!
Kam nderin e madh, që në cilësinë e kryetarit të Degës së Tiranës së Partisë Lëvizja e Legalitetit dhe birit të njerit prej delegatëve të atij kongresi, të hap këtë tubim përkujtimor, që i kushtohet një dite të rëndësishme për të gjithë monarkistët.
Më 21 Nëntor 1943, plot 62 vjet më parë, u mbajt në Zall-Herr të Tiranës, Kongresi i Parë i Legalistëve dhe pas punimeve të këtij kongresi, ku morrën pjesë delegatë nga të gjitha rrethet e Shqipërisë, u formua OKLL (Organizata Kombëtare e Lëvizjes së Legalitetit).
E përkujtojmë sot këtë ditë të shënuar në prani të shumë legalistëve dhe simpatizantëve monarkistë, duke vlerësuar rolin e veçantë të kësaj ngjarjeje historike me karakter kombëtar. 
Kongresi i Zall-Herrit ishte përpjekja e hapur dhe publike e të gjithë nacionalistëve shqiptarë legalistë për të pasur një Shqipëri jo vetëm të çliruar nga nazifashistët, por edhe një Shqipëri ku të mbretëronte shteti ligjor, rendi dhe siguria kombëtare.
Në atë kongres u përcaktuan, së pari: Rithemelimi i PLL si parti politike që do të drejtonte politikisht gjithë veprimtarinë e saj në kushtet e reja të krijuara gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Së dyti, shtrirja e partisë në të gjithë hapësirën kombëtare shqiptare dhe institucionalizimi i marrëdhënieve me faktorët politikë nacionalistë brenda e jashtë vendit, me qeveritë monarkiste dhe me faktorët politikë e ushtarakë, aleatë anti-fashistë, në kontinent dhe më gjërë.
Së treti, krijimi dhe shtrirja territoriale e formacioneve ushtarake të Legalitetit me komandant të përgjithshëm të ushtrive të Legalitetit gjeneral Abaz Kupin.
Së katërti, t'i jepej përparësi krijimit të një Shqipërie indipendente, ruajtjes së tërësisë tokësore të Shqipërisë londineze dhe shtetit shqiptar, të njohur nga Konferenca e Paqes së Parisit, shfrytëzimit të të gjitha shanseve për zgjidhje të pjesshme dhe të plotë të çështjes kombëtare në Konferencën e Paqes së paslufës, dhe mbi të gjitha, ndërtimi i një shteti demokratik, në bazë të të cilit të ishte Monarkia kushtetuese me Mbretin Zog I në Fron.
Detyra jonë sot në këto kushte, është jo thjesht përkujtimi i traditave atdhetare politike të legalistëve dhe monarkistëve shqiptarë, por edhe ngritja në një nivel më të lartë të punës së PLL si parti serioze dhe formacion politik i organizuar, i gjithë lëvizjes monarkiste shqiptare, që synon vendosjen e Monarkisë me në krye mbretin Leka I Zogu.
Në këtë datë përkujtimore, ne vlerësojmë me nota të larta kontributet madhore të të gjithë veteranëve legalistë, të cilët kanë qënë dhe mbeten frymëzuesit e brezit tonë më të ri, për të qenë edhe ne pjesë e rëndësishme e politikës shqiptare. 
Për të pasqyruar vlerat dhe rolin e madh të kësaj ngjarjeje madhore që përkujtojmë sot, më lejoni t'ia jap fjalën vajzës së Gjeneral Abaz Kupit, zonjës Hyrije Kupi.
Ju faleminderit.

Fjala e z.Murat Basha, në simpoziumin e Shoqatës Atdhetare për Identitet dhe Bashkim Kombëtar 

Rilindja kombëtare, brerore lavdie e nacionalizmit shqiptar

Nga Murat BASHA

Pavarësisht dobësive të shfaqura e të pranuara për jetësimin praktik të shtet-formimit, për çka edhe jemi akuzuar e vazhdojmë të akuzohemi nga armiqtë tanë historikë - në planin ideor e konceptual, rilindasit tanë të mëdhenj na kanë lënë një trashëgimi të shkëlqyer. Mësuesit tanë të pagabueshëm të shqiptarizmës, ishin dhe mbetën prekursorë gjenialë të programit dhe platformave konkrete të mbrojtjes dhe zgjidhjes fundore të çështjes sonë kombëtare. Pikërisht ky është edhe shkaku madhor që ka iniciuar dhe frymëzon sulmet e egra e të artikuluara në nivel akademik, nga ustallarët serbë e grekë të mendimit filozofik, gjeo-politik e strategjik.
Janë pikërisht rilindasit tanë të mëdhenj dhe i ashtuquajturi program i tyre paragjykuar i "Shqipërisë së Madhe", ato që prej 130 vjetësh sulmohen me mjetet më brutale dhe sipas skemave shtetërore, politiko-diplomatike e ushtarake, të sponsorizuara fuqimisht nga shovinistët fqinjë dhe Fuqitë e Mëdha, protektore, suportuese dhe aleate të hapura të tyre. Dhe kjo sepse platformë-programi i Rilindjes sonë kombëtare ishte përgjigjia adekuate më e shkëlqyer dhe më e argumentuar, ndaj krijesave monstra ideologjike e politike të Naçertanies dhe Megali-idhesë.
Kaq absurde janë sulmet e strategëve serbo-grekë ndaj programit të zgjidhjes së çështjes sonë kombëtare, saqë bashkërisht dhe në sintoni të plotë, ata kanë fabrikuar të ashtuquajturin "komplot të përbashkët të shqiptaromëdhenjve me Fuqitë e Mëdha - protektore, Austro-Hungarinë dhe Italinë, kundër kauzave të Serbisë së Vjetër dhe Epirit Grek, si djepe të qytetërimit ortodoks serb dhe atij helen", thjesht dhe vetëm duke u nisur nga veprat shkencore të albanologëve të mëdhenj gjermanë, austriakë dhe italianë.
Fatkeqësisht edhe sot, këto teza famëkëqia antishqiptare, jo vetëm që janë shpërndarë nëpër të gjitha kanceleritë e mëdha euro-atlantike, por janë infiltruar edhe si teza shkencore në programet shkollore të shumë universiteteve, duke kulmuar me divulgimin e llahtarshëm nëpërmjet internetit, në të cilin ekzistojnë me qindra sajte që helmojnë me të pavërteta opinionin e painformuar perëndimor për të vërtetat e mëdha e tragjike të kombit shqiptar në Ballkan, komb ndër më të vjetrit dhe origjinues i qytetërimit europian dhe atij botëror.
Përballë këtij realiteti të njimendtë e virtual, akademikët dhe studiuesit tanë nuk kanë ideuar kurrfarë platforme, me pseudo-argumentin e shkarjes në nacionalizëm dhe nën tundimin e përkujdesjes absurde për të mos "helmuar klimën e miqësisë e të bashkëekzistencës me popujt fqinjë". Ndërkohë që tekstet shkollore dhe botimet serbe e greke janë të mbushura me urrejtje raciste antishqiptare dhe me akuza për gjoja genocid shqiptar të organizuar kundër popujve fqinjë për t'u rrëmbyer trojet e tyre etnike, tekstet tona shkollore spastrohen edhe nga të vërtetat e retushuara e të zbutura deri në paturpësi. Nën frymën e "Dy popujve miq", pseudohistorianë pa skrupuj kombëtarë, jo vetëm që mohojnë pushtimet e përgjakshme nga ushtritë greke edhe të trojeve të Shqipërisë Londineze, por ata kanë arritur deri aty sa të shkruajnë se "... Petro Nini Luarasin dhe Papa Kristo Negovanin i vranë kaçakët tradhtarë shqiptarë...".
I vetmi regjim ku botimet me frymë kombëtare dhe veprat e mëdha të Albanologjisë sponsorizoheshin fuqishëm nga shteti dhe ku familjet e patriotëve të mëdhenj, edhe kur ishin kundërshtarë politikë, nderoheshin dhe trajtoheshin me pensione marramendëse - ka qenë dhe mbetet Mbretëria Shqiptare me Mbretin Zog i Parë.
Gjatë kohës së Mbretërisë, "Lahuta e Malësisë" dhe veprat e Albanologjisë botoheshin e shiteshin me tirazhe marramendëse, ndërkohë që shteti sponsorizonte në shifra të stërmëdha albanologë si Jokli, Stipçeviçi, Paçi dhe Shuflai, për të vërtetuar shkencërisht autoktoninë dhe për të evidentuar madhështinë, rolin dhe kontributin e qytetërimit pellazgjiko-iliro-shqiptar, në gadishull dhe më gjerë.
Vetëm në kohën e Mbretit Zog, skulptorët e mëdhenj Janaq Paço e Odhise Paskali realizuan afro 300 monumente, shtatore e buste, ndërsa piktorët Abdurrahim Buza, Jonuz Kaceli, Kolë Idromeno, Vangjush Mio e Zef Kolombi, realizuan afro njëmijë vepra të shkëlqyera, kushtuar ngjarjeve dhe figurave më madhore të historisë së shqiptarëve. Dhe të gjitha këto përkundrejt shpërblimeve dhe honorareve që siguronin të ardhura disa herë më të larta se ato të deputetëve dhe ministrave të kohës.
Ndërkohë, Himni dhe Flamuri kombëtar, bashkë me to edhe këngët e shkëlqyera atdhetare që trashëgojmë sot, ishin simbolet më të shenjta, që jo vetëm kishin fituar të drejtën e qytetarisë, por ishin bërë lajtmotivi që frymëzonte jetën shpirtërore dhe ushqente idealet kombëtare të brezave, pa dallim.
Në këtë rrugë ecën dhe zhvillon veprimtarinë e saj politike edhe partia ku unë aderoj, si nënkryetar i saj, Partia Lëvizja e Legalitetit, e cila ka artikuluar mendimin nacionalist pa frikë nga pasojat dhe pavarësisht trajtimit të diferencuar negativ - si zë që krijon probleme dhe prish klimën e miqësisë e të bashkëpunimit brenda vendit dhe në rajon, akuzë e cila nuk na impresionon aspak, përballë detyrimit madhor atdhetar, të fiksuar në programin e themeluesve të saj, program të cilit kjo parti i është përmbajtur dhe vazhdon t'i përmbahet me konsekuencë. 
Ndërsa sot, fatkeqësisht, shteti dhe qeveritë shqiptare, jo vetëm që nuk kanë përpunuar kurrfarë platforme pune dhe idesh për zgjidhjen hap pas hapi të çështjes sonë kombëtare, por dëshmojnë komplekse të turpshme inferioriteti ndaj fqinjëve, dëshmojnë fobi ndaj tezave dhe qëndrimeve të nacionaliste, duke u munduar t'i mbysin mendimin, veprimin dhe retorikën nacionaliste me teoritë bajate kozmopolite të "integrimit dhe globalizmit", madje edhe atëherë kur përfaqësuesit shtetërorë të fqinjëve i poshtërojnë hapur, ballëpërballë dhe publikisht.
Këta pushtetarë pa integritet moral dhe dinjitet kombëtar, kanë fshirë nga programet e partive që përfaqësojnë, çdo artikulim referuar çështjes sonë të pazgjidhur kombëtare, duke iu vjedhur edhe detyrimeve që burojnë, qoftë edhe formalisht, nga preambula e Kushtetutës në fuqi.
Kjo është edhe arsyeja e kushtëzimeve të paturpshme që emisarët e Europës na bëjnë për të drejtat e minoriteteve, këtej e matanë kufirit, duke na shtyrë deri në marrëzinë e diskriminimit pozitiv ndaj tyre, si praktika ligjore e administrative pa precedentë në botë, shëmbulli më kuptimplotë i të cilit është përfaqësimi i pakicës serbe në Kuvendin e Kosovës, me shumëfishin e mandateve në raport me mbështetjen elektorale në përqindje. 
Konform skemës së shndërrimit arbitrar të hapësirës shqiptare në Ballkan në "hapësirë multietnike", OJQ (organizata jo-qeveritare) të sponsorizuara nga kanale dhe lobingje antishqiptare, kanë mbushur zyrat e shtetit dhe kanceleritë europiane e më gjerë, me raporte që i nxjerrin shqiptarët minoritet edhe brenda Shqipërisë administrative, me qëllimin e përgatitjes së kushteve oportune për zbatimin e skemës së shndërrimit të Shqipërisë në shtet multietnik, skemë që shumë shpejt do të dalë në shesh.
Edhe mediat shqiptare, ku gjithashtu gëlojnë metastazat e kozmopolitizmit dhe të sponsorizimeve të dyshimta, janë bërë artikuluese të këtyre tezave dhe mbytëse të çdo mendimi nacionalist. Kjo është edhe arsyeja që i vetmi zë që artikulon tezat e Rilindjes sonë kombëtare dhe të detyrimit politik për jetësimin e aspiratave të shqiptarëve për bashkim kombëtar në hapësirën ballkanike, është ideologu i madh i mendimit dhe i veprimit nacionalist shqiptar, z.Arbër Xhaferri në faqet e gazetës "Shekulli", ku pas çdo shkrimi të tij botuesit gjithmonë shpejtojnë të vendosin shënimin "Mendimet dhe bindjet e autorit janë thjesht personale, nuk janë të Redaksisë..."
Ndërsa nga periodikët e mediave të shkruara, vetëm gazeta "Rimëkëmbja" (personalisht z.Abdi Baleta), dhe gazeta e PLL "Atdheu", trajtojnë me nivel të lartë temat e nxehta të nacionalizmit dhe mendimit politik e filozofik nacionalist shqiptar, duke hyrë madje deri në polemika e replika me artikulues të tezave antishqiptare dhe të mendimit kozmopolit, gjithmonë joshqiptar dhe rëndom progrek e proserb.
Kjo është edhe arsyeja që ftesën e mikut tim, intelektualit dhe atdhetarit konsekuent z.Sulejman Abazi, për të marrë pjesë në këtë aktivitet të mrekullueshëm të Shoqatës suaj "Adhetare për Identitet dhe Bashkim Kombëtar", e prita me kënaqësinë më të madhe, ndaj ndjehem krenar dhe tejet i emocionuar që flas sot para jush.
Sot nga intelektualët atdhetarë, që kanë mbushur edhe këtë sallë të nderuar, kërkohet të shpalosin pa komplekse bindjet dhe argumentat e tyre nacionaliste, të cilat pavarësisht sensit pexhorativ që bart fjala "nacionalizëm", janë dhe mbeten thjesht "kombëtare" e "kombëtariste".
Në partinë tonë dhe në politikën shqiptare, unë personalisht, si politikan dhe nënkryetar i PLL, bashkë me kolegët e mi jam munduar të artikuloj dhe ngjiz idenë e konservatorizmit modern, si teori pragmatiste e bashkëkohore, në shtratin e së cilës mund të instalohen idetë dhe pikëpamjet nacionaliste të programit të Rilindjes sonë kombëtare, tashmë të zhvilluara e të kultivuara në kushte dhe kohë të reja, gjithsesi pa iu shmangur objektivit final: bashkimit kombëtar, si parakusht i krijimit të shtetit kombëtar shqiptar në hapësirën ballkanike, në të cilën fqinjët kanë ndërtuar shtetet e tyre kombëtare në kurriz të trojeve tona etnike.
Ne legalistët mendojmë se vetëm krijimi i shtetit kombëtar shqiptar mund të realizojë ëndrrën e rilindasve të mëdhenj dhe mbarë shqiptarëve, si premisë për zgjidhjen e problemeve të trashëguara etnike dhe për një stabilitet të qëndrueshëm e aftagjatë, nëpërmjet vendosjes së ekuilibreve gjeopolitikë, të bazuar mbi fuqinë e kombeve-shtete, mbi popullsinë dhe territoret homogjene. 
Teoria e Konservatorizmit Modern, si teori e konservimit, trashëgimit, kultivimit të mendimit, traditave, thelbit të identiteti kombëtar dhe realizimit në praktikë të shteteve e shoqërive që mbrojnë interesat kombëtare - në kohët moderne njeh si protagonistë, mendimtarë dhe ideatorë që e kanë pasuruar, figura të tilla si Margaret Theçer dhe Ronald Regan, që bënë epokë në politikë dhe në filozofinë e mendimit politik e gjeopolitik bashkëkohor.
Dhe kjo jo sepse interesat kombëtare të kombeve që ata përfaqësonin, rrezikoheshin në planin ushtarak, politik, ekonomik apo çfarëdo! Sepse jo vetëm që nuk ekzistonte një rrezik të tillë, por ishin pikërisht këta liderë, ata që udhëhoqën triumfin e Luftës së Ftohtë dhe mposhtën komunizmin si sistem politiko-ideologjik në pushtet, në mbarë Lindjen. Por ata vërejtën se idetë e majta, fryma kozmopolite dhe proceset globalizuese thjesht politike, po kërcënonin identitetin kombëtar, kulturor dhe fizionominë e racës anglo-saksone. 
Jo më kot baballarët e mendimit politik dhe filozofik amerikan shpallën "Amerikanizmin" si ideologji dhe interesat amerikane si "yllin polar" të veprimtarisë së institucioneve kombëtare të SHBA-ve.
Pra konservatorizmi modern është një instrument i domosdoshëm për mbrojtjen edhe të kombeve të mëdhenj e të gjithëfuqishëm, që gjithsesi ndjehen të kërcënuar...
Po ne shqiptarët ç'duhet të bëjmë? Ne duhet t'u rikthehemi programit dhe ideve të Rilindjes sonë kombëtare, të cilët duhet t'i shndërrojmë në armë për mbrojtjen e interesave tona jetike deri në realizimin e aspiratës sonë kombëtare, por edhe pas saj...
Temat tejet të rëndësishme të këtij simpoziumi dhe trajtimi i tyre serioz e me një nivel të lartë nga diskutantët, si dhe rrokja e problematikës së komplikuar të të gjitha trojeve tona etnike, dëshmon shkallën e lartë të ndërgjegjësimit atdhetar, si të anëtarësisë së shoqatës suaj, ashtu edhe segmenteve më atdhetare të inteligjencës shqiptare, e cila ka kuptuar se, jo thjesht përmbushja e detyrimeve që buron nga qënia jonë dhe përkatësia etnike, por, mbi të gjitha, krijimi i një shteti kombëtar shqiptar plotëson edhe kushtin "sine qua non" të mbijetesës së tij në kohërat gjithnjë e më të vështira të rivalitetit të gjithanshëm. Plotëson atë që Arbër Xhaferri e quan "vetëmjaftueshmëri për mbijetesën e kombit për shkak të funksionimit të parimit të komplementaritetit të gjithanshëm, sidomos në planin ekonomik, politik, gjeopolitik e të fuqisë ushtarake...".
Sa kohë që luftërat nuk kanë të sosur, sa kohë që kërcënohet paprerë ekzistenca e kombit shqiptar dhe sovraniteti është më i rrezikuar se kurrë, sidomos nga lufta ekonomike që nëpërmjet konkurrencës dhe imponimit të tregtisë së lirë, synon realizimin e skemave neokolonialiste - neve duhet të ndërgjegjësohemi më shumë se kurrë për atë se ç'jemi aktualisht(?), ç'përfaqësojmë(?), çfarë na lipset dhe ku po shkojmë?. Dhe nëse u japim përgjigje këtyre pyetjeve, atëherë, minimalisht, dëshmojmë se e kemi rrokur thelbin e problemit, duke qenë njëkohësisht të bindur se deri në realizim duhet shumë më tepër punë dhe mund.
Dhe nëse ndërgjegjësohemi për faktin se "Atdheu nuk është thjesht toka dhe varret që të parët na lanë amanet, por është toka që u kemi borxh brezave pasardhës", atëherë minimalisht kemi kuptuar se nuk duhet të lëshojmë asnjë pëllëmbë, pavarësisht nga çmimi.
Dhe nëse "kombet po dehen ndër nacionalizma", çka na e dëshmojnë më së miri fqinjët tanë, atëherë ne duhet që të dehemi me nacionalizmin tonë, sepse askënd nuk po shohim të lëshojë qoftë edhe një copë atdhe, në emër të kozmopolitizmit e globalizmit. Ndaj edhe ne nuk mund të bëjmë ndryshe, përveçse të përmbushim idealet dhe amanetet, qoftë edhe përjetësisht në luftë me destinin historik. 
Fjalët e Himnit tonë "... se kombe shuhen përmbi dhe / por Shqipëria do të rrojë / për të, për të luftojmë ne...", janë kuptimplote, janë sinteza e idealeve tona kombëtare, janë mesazhi hyjnor adresuar bijve të shqipes, mesazh të cilin Fishta i madh na e përcjell me vargjet: "Se kët vend Zoti e fali, jo për shkja e malazez, turq, manovë e lëkurazez / po për do djem sokola mali, që gjithë bota shqiptarë i qujte / për ta gzu kta djal' pas djali / gjersa jeta mos t'u shujte...".
Ju faleminderit! 

Berisha dhe llastiqexhinjtë debatikas të opozitës

Nga Zamir GJURGJI

Në një mbledhje rutinë të qeverisë demokrate, kryeministri Berisha ka shpalosur publikisht idenë se "... kthimi dhe kompensimi i pronave duhet bërë mbështetur në tapitë e pronave, që i përkasin periudhës para 7 prillit 1939".
Duke artikuluar këtë lloj qëndrimi politik, ai dhe qeveria e tij ndahen de facto (edhe pse jo ende de jure) nga psikologjia "fikse" prokomuniste dhe nga ajo "mobile" kripto-komuniste, ku Ligji 7501 vepron mbi tokën, ashtu si Neni "55" vepronte mbi kokën.
Duke ndjekur hap pas hapi ditët e qeverisjes, parulla elektorale e demokratëve "me duar të pastra", po zëvendësohet me atë funksionale "ne duam të bëjmë shtetin". E për të bërë shtet (synim jo vetëm elektoral i legalistëve), demokratët e kanë tashmë të qartë se nuk mjaftojnë vetëm "duart e pastra" - (ku një pjesë e koalicionistëve qeveritarë e kanë përkthyer "të pastrojmë duart si P.P-ja") - por edhe këllqe të forta dhe mëndje të ndriçuar, për ndarje të vrullshme nga e kaluara.
Një analizë më e thellë e bërë mes rreshtave të shprehjes së z.Berisha, të bën me dije se ai, më shumë se për pushtetin, mendon se si të mirë-administrojë shtetin, çka është sa e rëndësishme, aq dinjitoze dhe frytdhënëse.
Me këtë qëndrim politik, kryeshtetari shqiptar i referohet periudhës së qeverisjes monarkiste të Mbretit Zog (para 7 prillit të vitit 1939), duke vlerësuar e njohur njëherazi të gjithë dokumentacionin zyrtar mbi pronësinë, si të saktë dhe të drejtë.
Në këtë mënyrë, rikthimi i pronës legjitime ndaj Mbretit Leka, birit të Mbretit Zog i Parë, pasohet edhe me një gjest më fisnik: rikthimi i munguar në kohë i vlerësimit real të shtetit unikal të Mbretit Zog, i cili, që pas 7 prillit 1939, u anatemua dhe denigrua vazhdimisht nga trinija antikombëtare e totalitarizmit fashisto-nazisto-komunist.
Edhe pse opozitarët socialistë i friken shumë këtyre zhvillimeve politike, sa morale aq edhe ligjore - duke i vënë "shkopinj sorosianë nën rrota" - demokratët, si lokomotiva reale e zhvillimeve progresive, nuk duhet të ulin shpejtësinë e lëvizjes drejt objektivave kardinale, vetëm e vetëm se disa "vagonë kristian-republikanë, teknikisht të pakolauduar", nuk mund të ndjekin rrugën pa kthim prapa, në binarët solidë të shtetit legal.
Përkundrazi, përshpejtimi i këtyre sipërmarrjeve politike, është e vetmja mundësi reale që "treni" qeveritar të mbërrijë në kohë e triumfalisht në stacionet e zgjedhjeve lokale e presidenciale, edhe pse adoleshentët e politikës (pro)socialiste, Velia-Rama-Majko, kanë marrë në dorë krrabën me llastiqe, dhe përpiqen të qëllojnë fluturimthi me guralecë "poçat e elektrikut", kur "treni" të mbërrije në stacion(e).

Përsiatje mbi aktin e themelimit të OKLL në Kongresin e Zall-Herrit

Zogizmi, thelb i shqiptarizmës

Nga Astrit KOLA

Kongresi i OKLL, rithemeluar në Zall Herr 62 vjet më parë, është ngjarja më rëndësishme në jetën e partisë sonë, partia më e vjetër e pluralizmit dhe demokracisë parlamentare shqiptare, parti që hodhi bazat e një politike moderne properëndimore dhe të shtetit që u sendërtua si produkt politik dhe institucional i një lëvizje politike që rrokte interesa të gjera atdhetare e kombëtare, frymëzime dhe aspirata të zjarrta për zhvillim dhe përparim shoqëror. 
Për të mos krijuar modelin qeverisës të një partie-shtet, për të ndihmuar në unifikimin e klasës politike rreth idesë kombëtare dhe materializimit të saj në praktikë, nëpërmjet ngritjes dhe konsolidimit të shtetit shqiptar, PLL nuk funksionoi mirëfilltazi si e tillë gjatë periudhës 1924-1943. Por, pas Konferencës së komunistëve në Labinot dhe sidomos pas Konferencës së Mukjes, kur u bë e qartë se komunistët e kishin braktisur çeshtjen kombëtare, madje e kishin shitur atë në këmbim të një pushteti kuisling dhuruar nga armiqtë historikë të Shqipërisë, Rusia dhe Serbia, paraardhësit tanë e panë të domosdoshëm rithemelimin e Legalitetit.
Në kushtet kur ishin krijuar 2 parti republikane dhe kur pas luftës kishte gjasa të mos respektohej Statusi i Konferencës së Londrës, Statusi i Kongresit të Lushnjes dhe vendimi i Asamblesë Kushtetuese të 1 Shtatorit 1928 për formën e regjimit, legalistët dhe mbretërorët shqiptarë kishin arsye më shumë se kurrë të rikrijonin partinë që, ndërmjet të tjerash, me mjete politike dhe rrugë demokratike parlamentare, do të përpiqej të impononte dhe siguronte mosndryshimin e formës së regjimit në Shqipëri, pas lufte.
Por më vonë, për shkak të ndryshimeve shumë të shpejta të situatës politiko-ushtarake dhe shfaqjes hapur të simptomave të një lufte civile për pushtet, nga ana e komunistëve, ky imperativ u fokusua në organizimin ushtarak të Legalitetit, si njëri nga komponentët e organizimit dhe objektivave politike.
Kjo ishte edhe arsyeja se përse OKLL ia besoi drejtimin ushtarak një strategu të sprovuar si Abaz Kupi, i cili pos të tjerash kishte raporte mjaft të mira me misionet britanike që ishin vendosur pranë tij me në krye Bill Maklinin, dhe që, në fund të fundit, përfaqësonin qeverinë e Madhërisë së saj, sa kohë që edhe Familja Mbretërore me Mbretin Zog ishin ftuar dhe strehuar si rezidentë në Angli. Kjo ishte edhe arsyeja se përse komunistët u trembën aq shumë nga rithemelimi i OKLL, çka shpjegon edhe fushatën e ashpër shpifëse e denigruese të tyre kundër Mbretit Zog, gjeneral Abaz Kupit dhe zogistëve.
Pas letargjisë së dimrit 1943, në pranverën e vitit 1944, komunistët e dëshmuan qartë synimin e moslejimit me çdo kusht të kthimit të ligjshëm të Mbretit Zog në fron dhe planin e kobshëm të asgjësimit ushtarak të Legalitetit pas Kongresit të Përmetit, vepër kjo e jugosllavëve që udhëhiqnin PKSH dhe e tradhtarëve në krye të saj.
Në kushtet e reja nuk kishte alternativë tjetër përveçse ballafaqimit ushtarak të padëshiruar nga legalistët, të cilët gjithmonë kishin vënë interesat e vendit mbi gjithçka. Por shmangia me çdo kusht e konfrontimeve ushtarake, nuk mund të kishte jetëgjatësi të përhershme. Pas të ashtuquajturit Inkursion të Divizionit të Parë partizan në Veri, përplasja e armatosur u bë e pashmangshme dhe në evitimin e saj nuk mundën të ndikojnë as misionet aleate perëndimore.
Pas përplasjeve të ashpra midis komunistëve dhe legalistëve në Mat, Krujë Dibër dhe në Malësinë e Tiranës, për zogistët u bë e qartë se detyra kryesore mbetej mbrojtja nga asgjësimi fizik, e familjeve të tyre dhe e popullit që i pasonte.
Megjithatë, deri në fund Legaliteti bëri të pamundurën për t'iu shmangur konfrontimeve ushtarake me komunistët. Prandaj, në verën dhe vjeshtën e vitit 1944, objektivi kryesor ushtarak i zogistëve u fokusua në goditjen e okupatorit nazist, por fatkeqësisht, sikundër dëshmojnë edhe Dejvid Smajli dhe Bill Maklini, komunistët në vend që të sulmonin pushtuesit, godisnin pas shpine zogistët që përgjakeshin me ta, sikundër ndodhi në Urën e Goles dhe sidomos gjatë luftimeve për sigurimin e korridorit të tërheqjes së gjermanëve, pra në segmentin e rrugës Tiranë-Shkodër.
Fakti që masakrat e brigadave komuniste u fokusuan mbi krahina dhe popullatë krejtësisht pa lidhje shpirtërore me Ballin Kombëtar, është dëshmi e të vërtetës së madhe se komunistët po godisnin ushtarakisht ato pjesë të popullit shqiptar të lidhura ngushtë me Mbretin Zog dhe regjimin mbretëror, në të gjithë Shqipërinë e Mesme e të Veriut.
Në përfundim të konfrontimit brenda territorit të Shqipërisë londineze, komunistët bënë reprezalje të përgjakshme ndaj zogistëve dhe simpatizantëve të tyre, të cilat më pas i vazhduan gjatë gjithë periudhës së pasluftës, deri në vitin 1953, kur masakrave të organizuara me ekspedita ndëshkimore, ua zuri vendin lufta e klasave, që për nga forma ishte më e sofistikuar dhe më selektive në krahasim me vrasjet masive paraardhëse.
Në shikimin retrospektiv të së kaluarës së lavdishme të OKLL për periudhën në fjalë, sot nga largësitë e kohës mund të konkludohet me saktësi se: megjithëse në planin politik OKLL ia doli të organizojë rezistencën kundër okupatorit; ia doli të artikulojë ide dhe alternativa racionale e atdhetare, që e demaskuan rëndë komunizmin; ia doli të ndërkombëtarizojë luftën e zogistëve (pra legalistëve dhe mbretërorëve) për liri, çka e dëshmojnë kronikat e pafundme të Radio Londrës - në planin ushtarak kjo lëvizje nuk ia doli dot të kryente detyrën më kryesore: përballimin me rezistencë pasive të detyruar, të sulmeve ushtarake të brigadave komuniste, çka, siç thamë më lart, rezultoi me masakra të llahtarshme mbi legalistët dhe mbretërorët e pafajshëm.
Përballë faturës së rëndë të gjakut dhe vdekjeve, deklaratat e komunistëve të sotëm, se Legaliteti kurrë nuk bashkëpunoi me okupatorët - janë cinike dhe tejet të vonuara, ashtu sikundër mbetet pa vlerë pohimi i Enver Hoxhës se "në planin kombëtar, propaganda nacionaliste e Legalitetit dhe e Ballit, ishin superiore ndaj nesh dhe e vunë në pozitë shumë të vështirë Partinë tonë komuniste, që propagandonte internacionalizmin proletar dhe vëllazërimin me popujt fqinjë, në vend të Shqipërisë etnike dhe bashkimit kombëtar që propagandoheshin prej tyre, propagandë kjo e reaksionit zogisto-ballist, që na prishi shumë punë...".
Në të gjithë këtë histori të lavdishme të OKLL, para dhe pas LDB, pjesa më e dhimbshme është dhe mbetet mosruajtja e raporteve efektive të bashkëpunimit me shtetet, lobingjet dhe kanceleritë e vendeve demokratike perëndimore, çka po të ishte bërë si duhet, nuk do të sillte aq pengesa për njohjen e së drejtës legjitime të OKLL për t'u regjistruar si parti politike që në fillimet e pluralizmit në Shqipëri. 
Nëse aleatët tanë perëndimorë, para dhe pas luftës, do të kishin ndikuar dhe imponuar legalizimin e OKLL, sot do të flisnim ndryshe dhe produkti ynë politik nuk do të ishte thjesht evokimi i së kaluarës së lavdishme, por realizimi i objektivit politik të çdo partie, që është marrja e pushtetit dhe jetësimi në praktikë i programit dhe alternativës qeverisëse.
Megjithatë, realiteti është ky që është dhe që sot e njohim të gjithë. 
Sot legalistët dhe mbretërorët shqiptarë nuk kanë vetëm të drejtën morale dhe historike për rikujtimin e veprave dhe kontributeve të lavdishme e atdhetare të së kaluarës, por mbi të gjitha kanë një parti sikundër është PLL, me një anëtarësi të devotshme dhe me një lidership që për nga përmasat e formatit politik, ideor e intelektual, është plotësisht i aftë të përmbushë idealet e mëdha të zogizmës dhe shqiptarizmës.
Sot para legalistëve dhe mbretërorëve, para veteranëve të lavdishëm të Legalizmës dhe Zogizmës, si dhe para eshtrave të martirëve që u flijuan, ne pasardhësit premtojmë se PLL nuk do të ndalet në rrugën e saj.
PLL do të rritet dhe do të shndërrohet në një shpresë të vërtetë të shqiptarëve. Ajo kurrë nuk do të shuhet. Idealet dhe gjaku i martirëve të zogizmës, nuk do të bjerren. 

"Revolucioni i vonuar demokratik" i ditës së shenjuar

"Festat" e Nëntorit dhe dilema ndër vite

Nga Zamir GJURGJI

Muaji nëntor i këtij viti, ka rikthyer përsëri në vëmendje të publikut shqiptar, një dilemë të kahershme. A është apo nuk është festë kombëtare 29 Nëntori?!
Përgjithësisht, debati zhvendoset në rrafshin e mbledhjes së fakteve të (pa)kundërshtueshme nga njëra palë, se gjermani i fundit e paskërka lënë Shqipërinë më 29 Nëntor 1944, ndërkohë që një pjesë tjetër, hedh poshtë argumentin se kjo gjë nuk ka ndodhur më datë 29, por më 28 nëntor, duke marrë për argument shtypin e asaj kohe, ku vetë kreu i komunistëve shqiptarë E. Hoxha, është shprehur në Berat më 28 nëntor të vitit 1944 se "... 28 Nëntori është ditë e shenjtë; dita e indipendencës dhe dita e çlirimit", ndërsa më 9 nëntor të vitit pasardhës, po vetë E. Hoxha, në Përmet është shprehur se "... 29 nëntori do të jetë festë kombëtare e Çlirimit të Shqipërisë".
Nëse do të merrnin në shqyrtesë dy shprehjet e vetë E. Hoxhës - nga Berati në Përmet - me një analizë të thjeshtë morfologjiko-sintaksore, do të vërenim disa "evoluime" gjuhësore:
1) Në fjalën e tij të nëntorit të vitit 1944, folja "me qenë", meqenëse mungon, vetëkutpohet se është në kohën e tashme, mënyra dëftore; ndërsa në fjalën e nëntorit të vitit 1945, fojla "me qenë" është në kohën e ardhshme të thjeshtë.
2) Në fjalën e vitit 1944 mungon kallëzuesori "festë", ndërsa përdoret ai "ditë".
3) Në Berat, mungon përcaktori me përshtatje "kombëtare", ndërsa në Përmet ky i fundit është përdorur si ndajshtim.
Sa më sipër, duke nisur analizën sintezë të "Enverit për Enverin", në pikën e parë na del se 29 Nëntori nuk ka qenë njohur si datë në vitin 1944, prandaj edhe në vitin 1945 vendoset për t'u njohur në të ardhmen (pas 9 nentorit 1945); në pikën e dytë, ku fjala "ditë" është zëvendësuar me fjalën "festë", Enver Hoxha ka dalë nga rrafshi i konstatimit historik të ditës së çlirimit, në zonën e përcaktimit festiv të saj; ndërsa në pikën e tretë, kësaj ditë të shndërruar në festë, i ka dhënë edhe status kombëtar.
Do të kuptonim shumë më tepër, nëse do t'i ktheheshim edhe politikës ekonomike të ndjekur gjatë viteve 1944-1945, ku gjatë kësaj periudhe, edhe monedhat lek-dinar u njësuan në favor të dinarit.

Derivatet e totalitarizmit nuk kanë festë kombëtare

Fashizmi, nazizmi dhe komunizmi njihen tashmë botërisht si tre brinjët e të njëjtit trekëndësh, atij totalitar. Përgjatë gjithë këtyre dekadave, studiues të shumtë të kësaj "trinie" ideologjike, kanë përcaktuar qartë e pa kundërshti, se të treja këto ideologji kanë të përbashkët fobinë ndaj nacionaliteteve dhe demokracisë në këto nacione (kombe).
Konkretisht:
Fashizmi mohon qënien e kombeve, duke cënuar drejtpërsëdrejti simbolin e një kombi, e duke i mbivendosur dy-sëpatat.
Nazizmi lufton ekzistencën e kombeve të tjera, duke i dhënë përparësi "blau blud"-it, e duke i paraprirë kësaj veprimtarie me anë të cënimit të flamujve kombëtarë, me mbivendosjen e kryqit të thyer (svastikës).
Komunizmi vetëmohon kombin "... komunistët nuk kanë atdhe"..., duke rendur pas kësaj ideologjie me anë të çnderimit të flamujve kombëtarë, me mbivendosjen e yllit me pesë cepa. 
Në këtë mënyrë, komunistët (idhtarët e komunizmit) të cilët morën dhunshëm pushtetin në vitin 1944, nuk kanë as edhe një të drejtë morale që të caktojnë ditën e fitores së tyre ideologjike si festë kombëtare. Pasi, internacionalizmi, si kundërshtar i flaktë dhe mizor i nacionalizmit, nuk mund t'i caktojë këtij të fundit ditën e festës.
Nëse historianët dokumentojnë me fakte të pakundërshtueshme se gjermani i fundit ka lënë Shqipërinë më 29 nëntor, atëherë kjo datë shërben vetëm për t'u përkujtuar si ditë e shënuar nga ndjekësit e kësaj ideologjie, ashtu siç kanë të drejtën e tyre të festojnë 16 tetorin dhe 8 Nëntorin. Por, kurrsesi këto tre data nuk kanë të bëjnë fare me kombin shqiptar, e çka më shumë, ta detyrojnë këtë të fundit të festojë ditën e lindjes së kreut shqiptar të internacionalizmit-proletar, ditën e lindjes së partisë së internacionalizmit proletar dhe ditën e parë të pushtetit të po kësaj partie, si ditë - festash kombëtare.
Nga ana tjetër, u takon historianëve dhe vetëm historianëve shqiptarë të lënë në fuqi ditën e pavarësisë edhe si festë kombëtare, apo të kërkojnë fakte dhe arsye bindëse, për të gjetur e caktuar një ditë nga historia unikale dhe dinjitoze e shtetit monarkist shqiptar (gjatë viteve 1928-1939), kur Shqipëria ka qënë shtet-komb i shqiptarëve dhe për shqiptarët.

Sa për rikujtesë historike

Pasaporta e viteve 1924-1939, kur në pushtet ishte Mbreti Zog, ka në faqen e saj të parë:
-T'a dijsh dhe të jésh i sigurtë, se fatbardhësija dhe lumtunija e jote gjindet në Shqipni e cila t'ep ndér e të fal emnin Shqiptar.
-Rueje mirë karakterin komtar dhe kryenaltësìn shqiptare; bindju ligjvet dhe urdhnavet të vendit kudo që të jesh.
-Çdo Shqiptar âsht vllau i Yt: nderoje kurdoherë dhe ndihmoje kur të ket nevojë.
-Mos e përbuz gjuhën e nânës s'ate, tue folë në gjuhë të huej kur nuk âsht nevoja.
-Ndero flamurin e atdheut tând: kush nuk nderon Shêjin e komsis, shnderon vehten e vet.
-Dashunija për atdhe ndihet mâ tepër në mërgim, prandaj ketë dashuni rueje edhe kur të këthejsh në vendin t'and.
Ndërsa më tej - shfaqen në sfond shqiponja dykrenash me përkrenaren e Skënderbeut.

Zamir Gjurgji

Memorandumi i Kuvendit të Kosovës, një hap para për Shqipërinë

Padrejtësitë ndaj Kosovës s'duhet të vazhdojnë

Pavarësia e Kosovës, e miratuar nga Kuvendi i saj dhe i Shqipërisë, është dëshira e tërë kombit shqiptar, që i shpreh botës, veçanërisht Europës, se padrejtësive të bëra në kurriz të saj duhet t'u thuhet "mjaft".
Sadoqë qarqet shoviniste dhe ekstremiste përpiqen ta pengojnë atë, duke luajtur të gjitha gurët për të përfituar edhe një mundësi të vetme nga konjukturat ndërkombëtare, pavarësia i takon kosovarëve, pasi kanë derdhur gjak për të.
Një kontrast i thellë duket në dialogjet diplomatike Drashkoviç-Mustafaj, ku serbët kërkojnë çdo lloj zgjidhje përveç Pavarësisë së Kosovës, pasi këtë të fundit e shohin si zgjidhje të papranueshme dhe destabilizuese për rajonin.
Dëshira e shprehur nga të gjithë shqiptarët për Pavarësi të plotë të Kosovës, i tregon hapur gjithë opinionit ndërkombëtar, se kombi shqiptar kërkon të jetojë i lirë e me të drejta të barabarta, si të gjithë shtetet e tjera të botës së civilizuar.
Ka ardhur tashmë koha që padrejtësive shekullore të bëra nga serbët ndaj shqiptarëve, t'u vihet kufiri tek thana, pasi nga këto padrejtësi, kombi shqiptar ka vuajtur shumë, qytetarë të tij janë detyruar të emigrojnë dhunshëm në shtete të tjera të botës. Ndërsa serbët pretendojnë ende që Kosovën ta mbajnë nën thundrën e tyre, edhe pse shtiren si demokratë europianë dhe komb i qytetëruar! Por ujku qimen e ndërron por zakonin nuk e harron. Serbët duket se ende nuk kanë zënë mend nga "grushti i hekurt" që pësuan nga ndërkombëtarët, kur u përmbys klika shovene e genocidale e Sllobodan Millosheviçit. Megjithatë, mentaliteti i serbëve nuk ndryshon shumë nga mentaliteti millosheviçian, pasi janë vetë serbët e sotëm, me dhe pa pushtet, që nuk dorëzojnë kriminelët e luftës Mlladiç e Karaxhiç në Gjykatën e Hagës. Kjo gjë tregon se ata aprovojnë, edhe në heshtje, genocidin e kryer ndaj popullsisë së pafajshme kosovare. Prandaj, serbët nuk meritojnë të trajtohen si popull i civilizuar dhe demokrat, për të pasur në dorë fatet e Kosovës dhe kosovarëve.

Apollon Muhaxhiri
Sekretar i Shoqatës së të Moshuarve të Vetmuar të Shqipërisë

20 Nëntor 2005
___________________________

Kryetari Spahiu ka zhvilluar disa takime me përfaqësues të OSBE ku është diskutuar për reformën zgjedhore

PLL, kontakte me OSBE për reformën zgjedhore

Spahiu parashtroi dhe mbrojti propozimet konkrete që përmbante paketa ligjore e legalistëve për hartimin e një Kodi zgjedhor efikas, të gjithëpranuar, e që garantonte zgjedhje të pakontestueshme, të lira e të ndershme

Editorial

Opozitës i ka rënë tavani mbi kokë

Nga Zamir GJURGJI

Ditët e para të kësaj jave i ofruan publikut shqiptar dy ngjarje të veçanta për nga rëndësia: debatin parlamentar mbi shkallën e lartë të korrupsionit ish-qeveritar dhe rënien e tavanit të Shkollës 9-vjeçare "7 Marsi" mbi koka nxënësish, vetëm afro tre muaj pasi ajo ishte rikonstruktuar.
Nëse do të shohim me vëmendje frymën në të cilën u zhvillua debati parlamentar mbi korrupsionin, konstatohet lehtë se jo vetëm nxënësve fatkeqë të shkollës nëntëvjeçare, por edhe opozitës aktuale i kishte rënë tavani mbi kokë, kur u ndje "me kokë në torbë" nga sulmet e drejta dhe të drejtpërdrejta të pozitës së sotme. 
Qeverisja kleptokrate e opozitës aktuale është e vetëdijshme se po t'i gërvishtësh paksa "suvanë", gjithçkaje i del më shumë se boja, prandaj edhe orvatet të zhurmojë sa më shumë, duke i provokuar demokratët me debate gërrnjare alla-Majko, fatkeqësia e të cilit është verdikti i popullit; alla-Blush, që i qan zemra për KESH e ALBTELECOM; alla-Balla, që provokojnë kryeministrin Berisha në iniciativën e tij sa ligjore aq edhe morale, për t'i kthyer të gjitha pronat Familjes Mbretërore Shqiptare.
Publiku i gjerë shqiptar e di fort mirë se, "karriget 1 milionëshe, e deri tek shpenzimet 9 milionëshe për riparim makinash", janë vetëm maja e ajsbergut korruptiv, pasi 6\7 e tij fshihen në korrupsionin e "kaçakut" gjobavënës Edi Rama dhe nën ndryshkun e metaleve për skrap të Pandeli Majkos. 
Bojkotimi që i bënë socialistët debatit mbi korrupsionin është tregues i katërcipshëm i fytyrës pa maskë të opozitës aktuale. E mësuar të kryejë vetëm makiazhe sipërfaqësore me nisma anti-korrupsion brenda llojit, e mësuar të përdorë edhe kulaçin edhe kërbaçin, ajo është kthyer tashmë në një bishë të tërbuar që, edhe pse e plagosur rëndë, bëhet nevrastenike kur ndjen se maja, vetëm maja e "shpatës së samurait që pret majtas e djathtas" (po citoj Braçen), po prek epidermën e trupit të saj të mavijosur në të zezë.
PS-ja e di shumë mirë se mjafton të gërvishtësh "me spatul" muret dhe tavanin hijerëndë të konstruksionit socialist, dhe do të plasë myku, kalbësira e qenefi, që e kanë intoksikuar e deformuar deri në atë shkallë saqë po të gërmosh paksa më tej, ai do të rrëzohet zhurmshëm dhe do të bjerë mbi kokat e të gjithë atyre që e ndërtuan me mund e "djersë" për 8 vjet me radhë. 
Kësaj gjëme i friken më shumë socialistët, aq më tepër kur shohin se edhe muret e tavanet e shkollave të rikonstruktuara po nga ata, bien mbi koka nxënësish të pafajshëm, të cilët, edhe pse nuk e dinë se kush është krenar për qënien në krye të listës së korrupsionit, kanë fatin e keq ta provojnë mbi kokë kobin e këtij të fundit. 

Koment

Pas zhurmës mediatike rreth miratimit të rezolutës kundër korrupsionit

Balua i Nanos dhe tufa e qenve

Nga Dardan MITROVICA

Seanca parlamentare për miratimin e Rezolutës anti-korrupsion, shënoi risinë e fantazmagorisë së ideatorëve për ta "luftuar" korrupsionin me rezoluta, për çka u ftuan edhe opozitarët socialistë për të shprehur vullnetin dhe për të vënë firmën!!! Në Shqipëri nuk është se nuk ekziston dhe nuk është miratuar kurrfarë kuadri ligjor për luftën kundër korrupsionit dhe penalizimit të të korruptuarve, por ligjet e mësipërme nuk janë zbatuar, duke shtuar kësisoj kontributin në zbritjen drejt kuotave të frikshme, të indekseve të zbatimit të ligjshmërisë, dhe arsyeja dihet: pushtetarët socialistë jo vetëm që nuk kanë patur e demonstruar kurrfarë vullneti për të luftuar korrupsionin, por kanë qenë vetë në krye të top-listës së korrupsionit, herë si protagonistë e herë si nxitës, dhe gjithmonë kanë qenë vetë ata që kanë përfituar nga përvetësimi i fondeve publike apo i shkatërrimit me dashje të konkurrencës në treg nëpërmjet klientelizmit politik dhe për shkak të përfitimeve financiare. 
Nëse do të ndodhte mrekullia që edhe opozita e sotme të firmoste Rezolutën antikorrupsion e të demonstronte vullnet për ta luftuar atë, atëherë do të na dilte se kanë qenë pushtuesit turq ata që e kanë bërë korrupsionin në këtë vend.
Por kjo nuk ndodhi, sepse Skënder Gjinushi filloi të tallej me shifrat në përqindje të uljes së shpenzimeve operative nga qeveria, teksa guxoi t'i krahasojë ato me fushatat e kursimeve të kohës së komunizmit, gjatë të cilit, për 4 vjet, ka qenë ministër i Arsimit dhe Kulturës në kabinetin Çarcani.
Madje Gjinushi, (për të cilin ka zëra se është kushëri me Sude Kadënën), akuzoi pozitën e sotme për korrupsion edhe për fajdetë, duke harruar se jo më pak se qindra oficerë Sigurimi dhe aktivistë të shquar të së Majtës, kanë qenë krijuesit dhe menaxherët e firmave piramidale në të gjitha qytetet dhe lokalitetet e Shqipërisë dhe afro njëqind prej tyre, pasi vodhën paratë e shqiptarëve dhe shkaktuan kolapsin financiar e politik, pas fitores së rebelimit të Gjinushit që nisi nga Vlora, u emëruan në poste të larta politike në administratën komuniste pas 29 qershorit 1997. Këtë listë e kanë botuar gazetat e opozitës, por Gjinushi e ka harruar.
E përse të mos "harrojë" Gjinushi, përderisa nuk ka burra që t'ia kutojnë se ai dhe banda e tij social-demokrate i kanë sjellë këtij vendi shkatërrime dhe abuzime të mëdha. Askush nuk ia kujtoi atij se gjatë kohës që ka qenë kryeparlamentar, njëri nga bijtë, (pasi paguhesh si i biri i Gramoz Rucit në Kuvend), shkatërroi 4 fuoristrada të institucionit pronë të babës, në karambole spektakolare pas garave të shpejtësisë nëpër rrugët e Tiranës dhe Shqipërisë. Ka të drejtë kur harron Gjinushi, me urdhër të të cilit "Toyota"-t ngjyrë kaki të Kuvendit u blenë me 80 mijë $ copa në Greqi, gati 3-fishin e çmimit, dhe po me urdhër të tij, "remontet kapitale të kryera në Janinë", brenda vitit, në fatura u fiksuan me vlerën e çmimit të blerjes!!?...
Gjinua bën sikur harron mbi 10 milionë Eurot që dikasteri i drejtuar prej tij, për disa vite radhazi, ia kalonte me çek-pagesë një sindikate anonime në Athinë, për gjoja ndihmën e kualifikuar ligjore që do t'u jepte emigrantëve tanë në Greqi dhe për gjoja ndikimin e saj në hartimin e drafteve dhe përmirësimin e ligjeve për emigracionin atje.
Ai bën sikur harron se, jo për ideale të mëdha e ndershmëri, u kacafyt me Nanon për t'i marrë postin e ministrit të Transporteve për sejmenin Apostoli, i cili pasi rruajti miliona $ për asfaltimin e Tiranës, e përmbyti disa herë kryeqytetin gjatë kohës që qëndroi në këtë post.
Por Gjinushit askush nuk i kujtoi gjithashtu se gjatë kohës që ka qenë kryeparlamentar, e ka detyruar Kuvendin të miratojë një ligj për zhdukjen e sipërfaqeve të gjelbërta në kryeqytet, me ç'rast ai dhe banda e tij privatizuan me vlerë qesharake pronën e një pronari legjitim tek shtëpia e Gjinushit tek Ish Blloku, e ku më pas ndërtuan një 12 katësh ku i varfëri Gjinush mori kate dhe dyqane të tëra, si "pronar i ligjshëm" tepelenas, teksa iu përgjigj me ironi pronarit: "Edhe je tiranas, denbabaden, pa dashke edhe prona në mes të Tiranës(!!!)".
I Pakorruptueshmi "Robespier"-Gjinushi do të bënte mirë t'i dëshmonte Kuvendit sesa i kanë kushtuar punimet me dru arre që kreu me një brigadë të tërë, për afro dy muaj, në fillim të këtij viti, në shtëpinë e tij "të varfër".
Por pjesa më e dhimbshme e farsës tragji-komike që u luajt në Parlament, ishte akti kur pozita bëri gabim të rëndë teksa u shqye së qeshuri nga hajvanllëqet e Pandit që shquhet për zhvillim të vonuar mendor, diagnozë e cila nuk e ka penguar atë të shkatërrojë pothuajse të gjithë armatimin e rëndë të Ushtrisë në tendera ku çmimi i shitjes për njësi të çelikut special dhuruar firmave greke, ka qenë shumë më i ulët sesa ai i kuotuar në bursën e Londrës. Vetëm kjo do të mjaftonte për ta plasur në hapsanë bishtukun më të shquar të demokracisë, sidomos tani kur ka dorëzuar vullnetarisht imunitetin e deputetit.
Majko kurrë nuk u dha përgjigje akuzave, gjatë afro 6 muajve, në faqet e një gazete të përditshme, për tenderat dhe abuzimet katastrofike në Ministrinë e Mbrojtjes, sikundër nuk guxoi të kundështonte, para disa vitesh, akuzën e Berishës në Kuvend "Më i ndershmi ndër ju, Pandeli Majko, ka 4 milionë $ në një llogari rrjedhëse në një bankë qipriote". Do të mjaftonte vetëm verifikimi i kostos së punimeve për shtesën në Ministrinë e Mbrojtjes, për të zbuluar faktin rrënqethës se ka shkuar afro 1200 euro/metër katror, ashtu si edhe shtesa e Bashkisë së shefit të tij partiak, që këta të mos e shohin më dritën e diellit e të shkojnë për t'i kaluar vakancat me Zani Çaushin.
Dhe sot, bash ky dement akuzon për fashizëm në Kuvend dhe nxjerr deputetët e tij nga salla, në formë proteste.
Por Tempulli i Demokracisë provoi poshtërimin më të rëndë, kur u rebelua edhe Balua-taulant i Nanos, që pasi hungëriu e lehu nga vendi disa herë, filloi t'i bjerë tavolinave. Ky qen besnik i ish kryeministrit, është një ndër rruajtësit e sasisë kolosale prej 117 milionë Euro, që Nano u kushtoi shqiptarëve vetëm gjatë vitit 2004. Mjafton të hapen letrat e kryeministrisë së kohës së Nanos, për të nxjerrë me dhjetëra raste të firmës abuzive të drejtpërdrejtë të balos nanoist, sidomos gjatë praktikave korruptive të të ashtuquajturit "rikonstruksion i godinës së qeverisë", ku u grabitën afro 4 milionë euro, nga 5 milionë që "kushtuan" punimet në fjalë.
Të ngazëllehesh për faktin se shumica e deputetëve të opozitës aktuale janë handikapatë dhe se këta përbëjnë dhe përfaqësojnë opozitën më të dobët që ka parë historia e pluralizmit në Shqipëri - është mendjelehtësi e skajshme. 
Të bësh objekt humori thëniet e një spiuni ambasadash, (që e spiunonte vendin e tij në 5 gjuhë të huaja) se "zonja Topalli kërkon të na i heqë makinat superluksoze që të na pengojë të takojmë elektoratin", do të thotë të bësh humor të zi me hajvanllëqet e njërit nga adhamudhët e financave shqiptare, të cilin Fatos Nano, në bisedë me gazetarët e TV Shijak para disa viteve, e akuzoi se i ka kërkuar hapur t'i jepte mundësi për të vjedhur, meqenëse pretendonte se ishte më i varfëri ndër shokët.
"Dhe unë i thashë - deklaroi Nano pas shishes së dytë të xhinit - po deshe të vjedhësh, vidh! Pse budalla më di mua ti, që të hap thesin e parave të shtetit dhe të vjedh për ty? Secili të vjedhë për vete, pra edhe të mbajë përgjegjësinë vetë, nëse e kapin...".
Për këtë fakt janë shahitë tre gazetarët kryesorë të këtij televizioni...
Tashmë pozita e miratoi Rezolutën-antikorrupsion, po më pas... Athua rezolutat do të bëhen si paralajmërimet kineze për "piratët amerikanë të ajrit", e më to do të fshijë menderen Raqka i Prokurorisë!? Mos e dhëntë Zoti... Pra mos e paçim fatin të tallin menderen me ne ata që s'ka litar që i var për krimet dhe vjedhjet, ata që janë më të ndyrët pushtues që dhunuan popullin dhe tokën e shqiptarëve, monstrat që më shumë se askush e urryen popullin që e sunduan, thjesht edhe për faktin se shumica prej tyre s'kanë gjak shqiptarësh, janë minoritarë... 

POLITIKA

Ndërkombëtarët, të interesuar për vizionin politik të PLL

OSBE, takim special me kryetarin Spahiu

Spahiu parashtroi dhe mbrojti propozimet konkrete që përmbante paketa ligjore e legalistëve për hartimin e një Kodi zgjedhor efikas, të gjithëpranuar, e që garantonte zgjedhje të pakontestueshme, të lira e të ndershme.

PLL, kontakte me OSBE për reformën zgjedhore
Pas zhvillimeve të fundit politike në vend, trupi diplomatik dhe institucionet monitoruese ndërkombëtare në Tiranë, po e thellojnë interesimin lidhur me këndëvështrimet dhe qëndrimet politike të PLL, si dhe për identifikimin e korridoreve të bashkëpunimit institucional, me interes të ndërsjelltë.
Në këtë kontekst, ditën e premte, datë 18 nëntor 2005, përfaqësues të lartë të OSBE ftuan në një takim pune kryetarin e PLL z.Spahiu për t'u njohur më nga afër me vizionin politik të PLL për zhvillimet aktuale në vend. 
Temë e bashkëbisedimit ishin zhvillimet paszgjedhore dhe raportet politike të PLL me maxhorancën aktuale. Por në veçanti, vend të veçantë zuri edhe shkëmbimi i mendimeve lidhur me vlerësimet dhe rekomandimet e raportit të fundit të OSBE/ODIHR për zgjedhjet parlamentare të 3 korrikut 2005.
Organizatorët e takimit ishin gjithashtu tejet të interesuar edhe predispozicionin e PLL për të kontribuar për realizimin e reformës së domosdoshme zgjedhore, duke konsideruar, involvuar dhe zbatuar edhe rekomandimet e OSBE/ODIHR-it.
Pasi shprehu konsideratat e tij në emër të PLL në përgjigje të interesimit dhe parashtrimeve të bashkëbiseduesve, kryelegalisti Spahiu ndër të tjera theksoi se partia që ai drejton, disponon "përvojën dhe kapacitetet e nevojshme politike e profesionale për t'i kontribuar këtij procesi shumë të rëndësishëm politik e zgjedhor në Shqipëri". Me këtë rast, Spahiu u kujtoi bashkëbiseduesve edhe nismën e legalistëve dhe kryesimin prej tyre të Tryezës politike të vitit 2003 për Reformën zgjedhore, si dhe kontributeve konkrete të PLL në kuadër të Komisionit të Posaçëm Parlamentar për Reformën Zgjedhore, shtator 2004-mars 2005, në të cilin vetë Spahiu parashtroi dhe mbrojti propozimet konkrete që përmbante paketa ligjore e legalistëve për hartimin e një Kodi zgjedhor efikas, të gjithëpranuar, e që garantonte zgjedhje të pakontestueshme, të lira e të ndershme.
Në fund të takimit, ishin zgjedhjet e ardhshme vendore dhe opsionet respektive të PLL, temat që u vendosën në fokusin e bashkëbisedimit.
Të kënaqur për frymën e mirëkuptimit dhe karakterin konstruktiv të takimit, bashkëbiseduesit shprehën dëshirën e ndërsjelltë për t'u takuar sërish dhe për të shkëmbyer mendime në të ardhmen.
Korresp. i "Atdheu"



Spahiu - Vilen: Do të bashkëpunojmë për reformën zgjedhore

Misioni vëzhgues i Bashkimit Europian në Tiranë vazhdon të jetë, si gjithmonë, i interesuar për të bashkëpunuar me Partinë "Lëvizja e Legalitetit" rreth zhvillimeve politike në vend dhe për t'u informuar gjerësisht për qëndrimet e PLL ndaj problematikave të ndërlikuara dhe zgjidhjes së shqetësimeve me të cilat aktualisht përballen klasa politike, shoqëria dhe shteti shqiptar.
Në këtë kuadër, vëzhguesi politik i Misionit të Bashkimit Europian në Tiranë, z.Jukka Vilen, më datë 16 nëntor 2005 pati një takim me kryetarin e PLL z.Ekrem Spahiu. 
Fillimisht, z.Vilen e falenderoi z.Spahiu për gadishmërinë me të të cilën iu përgjigj ftesës së tij për të bashkëbiseduar mbi zhvillimet politike në vend pas rotacionit politik që solli koalicionin e djathtë në pushtet.
Z.Spahiu, pasi shprehu konsideratën më të lartë për Misionin Vëzhgues të BE në Tiranë, në përgjigje të interesimit të z.Vilen theksoi se "Në vlerësimin e PLL, qeveria aktuale e drejtuar nga z.Berisha, po shpreh një vullnet të qartë politik për të mbajtur premtimet e dhëna gjatë fushtatës elektorale dhe për të konsoliduar kursin e reformave të domosdoshme, në koherencë të plotë edhe me rekomandimet e Bashkimit Europian dhe institucioneve të tjera ndërkombëtare.
Kuptohet se qeveria po përballet me vështirësi të shumta të trashëguara nga mosqeverisja socialiste gjatë viteve që ajo ishte në pushtet.
Pas analizës së dy muajve të parë të qeverisjes aktuale, vlerësojmë pozitivisht jo vetëm nismat që qeveria ka ndërmarrë në luftën kundër korrupsionit, kontrabandës, trafiqeve dhe evazionit fiskal, por edhe goditjen e mjaft elementëve të lidhur drejtpërsëdrejti me krimin, si dhe të gjitha nismat ligjore që kanë të bëjnë me lehtësimin e barrës fiskale, kufizimin e imunitetit të deputetëve, etj.."
Gjithashtu gjatë këtij takimi z.Spahiu u shpreh edhe se "PLL, ndonëse aktualisht është parti joparlamentare, ka përkrahur në përgjithësi veprimtarinë dhe qëndrimet e qeverisë, duke i dhënë asaj mbështetje të plotë politike. Ky pozicionim nuk e pengon PLL që t'i kërkojë qeverisë së Z.Berisha, zgjidhjen e problemeve të akumuluara prej vitesh, sikundër janë rregullimi përfundimtar i çështjes së pronave në respektim të të drejtave universale të pronarëve legjitimë, dëmshpërblimi i viktimave të persekutimit të diktaturës komuniste, ndërtimi i një administrate shtetërore efiçiente, e aftë, e përkushtuar dhe e pakorruptuar."
Një pikë e rëndësishme gjatë diskutimit ishte dhe reforma e ardhshme zgjedhore, për të cilën jo vetëm maxhoranca aktuale, por i gjithë spektri politik, duhet të bien dakord për hartimin e një kodi zgjedhor që do të garantonte e prodhonte realisht zgjedhje të lira dhe të ndershme. 
Edhe në vijim të takimit, bashkëbiseduesit ndanë pikpamje të ngjashme për çështjet e tjera që diskutuan.
Korresp. i "Atdheu".


PLL inkurajon nismat antikorrupsion të qeverisë

Ditën e martë, më datë 15.11.2005, Drejtori i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun pranë PLL, z.Gjergj Thanasi, dha një konferencë shtypi për mediat në selinë e PLL. Në prononcimin e tij z.Thanasi shprehu në emër të PLL, mbështetjen e saj politike për nismat e fundit të qeverisë së z.Berisha për luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Gjithashtu z.Thanasi vlerësoi pozitivisht predispozicionin e kryeministrit të vendit për kthimin e njërës nga pronat e trashëguara nga Familja Mbretërore, në përputhje me Statusin e Familjes Mbretërore, neneve 41 dhe 181 të Kushtetutës, kuadrit ligjor ekzistues dhe të Drejtave e Lirive Themelore të Njeriut.
Më këtë rast z.Thanasi fshikulloi ashpër edhe qëndrimet qesharake të deputetëve socialistë në parlament lidhur me këtë akt të z.Berisha, si dhe etiketimin absurd "fashizëm" të nismave të qeverisë për identifikimin dhe penalizimin e të korruptuarve, si bartës të praktikave korruptive në qeverisjen e kaluar dhe si shkelës të ligjit, deformimit të tij dhe si përvetësues të fondeve publike. 
Në fund të prononcimit të tij, z.Thanasi u kujtoi opozitarëve të sotëm bëmat kriminale gjatë ndëshkimit të opozitës së djeshme, bëma këto që përfshijnë dënime politike me akuza absurde, pengmarrje alla tonton-makutësh të drejtuesve të saj si dhe vrasjen e deputetëve, titullarëve të qeverisjes së PD dhe aktivistëve opozitarë, para dhe gjatë qeverisjes së atyre që sot, akoma pa iu nënshtruar kurrfarë hetimi për abuzime dhe krime të rënda, ulërasin për "diktaturë fashiste", pasi mbrohen me tërbim pikërisht nga institucionet e ngarkuara me ligj për ndjekjen dhe ndëshkimin e veprave kriminale dhe abuzimit me fondet publik


Deklarata

Gjergj Thanasi: Opozitës i ka mbetur sahati tek enverizmi

Partia Lëvizja e Legalitetit shpreh edhe njëherë përkrahjen dhe inkurajon qeverinë Berisha për një sërë hapash të ndërmarra në drejtimin e duhur, përsa i përket luftës kundër korrupsionit dhe veçanërisht krimit të organizuar, si dhe për kthim-kompensimin e pronave të ligjshme, përfshirë këtu pronat e Familjes Mbretërore, në përputhje me ligjin për Statusin e Familjes Mbretërore.
Partia Lëvizja e Legalitetit denoncon ashpër dhe shpreh përbuzjen e saj për mentalitetin bolshevik, fatkeqësisht ende mbizotërues, në mendjet dhe zemrat e një pjese të deputetëve të majtë, të cilëve, ndonëse të rinj në moshë, u ka ngelur sahati në 28-29 nëntor 1944. Jemi në shekullin e 21-të, Familja Mbretërore shqiptare, si çdo nënshtetas i këtij vendi, nuk mund të persekutohet më, dhe asaj nuk mund t'i grabitet prona e trashëguar brez pas brezi, apo e blerë ligjërisht. Shkuarja e hakës tek i zoti, është një proces objektiv, të cilit nuk ka Taulant që t'i bëjë ballë, pavarësisht shoqatës ku ai militon.
Eshtë në nderin e kryeministrit Berisha, që, ndonëse me ngadalësi, po ndërmerr hapat e duhura për mjekimin e plagëve të shkaktuara nga e majta shqiptare.
Partia Lëvizja e Legalitetit dënon ashpër deklaratën e deputetit Majko për gjoja vendosje të fashizmit në Shqipëri. I kujtojmë deputetit në fjalë se, ndër të tjera, është detyrë e Ministrit të Brendshëm të mbajë në kasafortën e vet, dosjet e hajdutëve dhe të keqbërësve të tjerë. Nuk është faji i ministrit që kongresmenët vazhduan me sukses traditën e 8 nëntorit, duke zgjedhur në krye të PSSH-së, një person me vese të njëjta me sekretarin e parë Enver.
Për më tepër, pozita e sotme, e etiketuar si fashiste, nuk ka mbyllur në burg përmbi 1 vit, ndonjë kryetar partie opozitare, akuzuar si puçist i pafajshëm; nuk ka marrë peng në komisariat shefin e opozitës, as për politikë, as për vepra të turpshme në publik; nuk është vrarë gjë ndonjë deputet i opozitës, as edhe ndonjë ministër i Kosovës. Gjithsesi grataçielat e pushtetarëve të djeshëm vazhdojnë të hedhin shtat e të ndërtohen të reja, ndër të tjera, edhe mbi gjakun e kolonel Kaloshit, edhe me bekimin e Prokurorit të 
Përgjithshëm, tërësisht të pavarur, z.Theodhori Sollaku.
15.11.2005

Aktivitete

Legalistët durrsakë zhvilluan mbledhjen e Komitetit Drejtues me pjesëmarrjen e kryetarit Spahiu

Spahiu: Qeveria Berisha po paguan pasojat e keqqeverisjes socialiste

Legalistët e rrethit të Durrësit, e në veçanti strukturat drejtuese lokale, konform planit mujor, e kanë intensifikuar punën politiko-organizative të degës.
Të premten, më datë 18 nëntor 2005 u mblodh Komitetit Drejtues i PLL dega Durrës, për të bërë bilancin e punës dyjavore dhe për të caktuar detyrat e ardhshme për çdo anëtar të Komitetit Drejtues.
Takimin e hapi kryetari i degës z.Riza Dajko, me ç'rast përcaktoi edhe rendin e ditës së mbledhjes.
Sekretari i degës Prof. Islam Aliko, informoi të pranishmit mbi realizimin e detyrave të marra nga çdo anëtar i Komitetit drejtues në mbledhjen e mëparshme të datës 04.11.2005. 
Ndër arritjet më kryesore gjatë periudhës që nga mbledhja e fundit, z.Aliko përmendi shtimin e 46 anëtarëve të rinj të Legalitetit vetëm në qytetin e Durrësit. Këto anëtarësime të reja i kanë realizuar drejtuesit, anëtarët e Komitetit Drejtues dhe aktivistët e PLL si më poshtë: 
1.Z.Emin Baburraj në lagjen Nr. 18 - 11 anëtarë.
2.Z.Mahmut Demiraj në zonën e Plazhit - 9 anëtarë.
3.Z.Skënder Stafaj në lagjen Nr. 18 - 7 anëtarë.
4.Z.Riza Dajko në lagjen Nr. 1 - 4 anëtarë.
5.Z.Gjergj Thanasi në lagjen Nr. 11 - 4 anëtarë.
6.Z.Hasan Gega në lagjen Nr. 8 - 5 anëtarë.
7.Z.Abdyl Abdyli në lagjen Nr. 18 - 6 anëtarë.
Duke vazhduar fjalën e tij z.Aliko nënvizoi se "Ing. Vaso Stamo, Prof. Rudolf Koka, ing. Shkëlqim Kokomani, po punojnë me intelektualët e Durrësit që të anëtarësohen apo të kontribuojnë për Legalitetin.
Të pranishimit gjatë diskutimeve të tyre ishin konkretë dhe racionalë. 
Në këtë mbledhje mori pjesë edhe kryetari i PLL z.Spahiu, i cili ndër të tjera tha: "Jam shumë i kënaqur për seriozitetin me të cilin i keni vlerësuar punën dhe këtë takim, prandaj pavarësisht vështirësive që janë të natyrshme në këtë stinë dimri, secili nga ju solli në këtë mbledhje produktin e punës dyjavore. Kjo tregon se jemi në rrugë të mbarë drejt synimeve tona të qarta politike, organizative dhe elektorale. 
Dua t'u falenderoj të gjithëve, por në veçanti drejtuesit kryesorë të degës, që kanë qenë promotorë të punës dhe suksesit gjatë këtyre dy javëve në të gjithë veprimtarinë e degës. Me këtë rast më lejoni t'u bëj të ditur se z.Gjergj Thanasi ka qenë mjaft aktiv edhe në qendër, me konferenca shtypi, deklarata, intervista e shkrime në gazetë".
Më tej z.Spahiu i njohu të pranishmit me zhvillimet më të fundit politike në vend, por në mënyrë të veçantë u ndal tek qeveria e kryesuar nga z.Berisha, e cila po përballet me vështirësi të shumta, të trashëguara nga qeveria socialiste.
Në këtë mbledhje, me unanimitet të plotë u vendos që me datën 28 nëntor 2005, legalistët durrsakë të festojnë ditën e flamurit, ndërsa më 24 dhjetor, në sallën e Pallatit të Kulturës "Aleksandër Moisiu" të organizohet një takim i gjerë me rastin e 81 vjetorit të Triumfit të Legalitetit.
Për zhvillimin sa më cilësor të këtyre aktiviteteve, u caktuan detyra konkrete për çdo anëtar të Komitetit Drejtues.
Korresp. i "Atdheu" 

Opinion

Cacangjeli dhe privatizimi i AlbTelecom-it

Sazan PIPA

Kur të gjithë pandehëm se shpëtuam nga Caci i socave grekofilë, ai na u shfaq nëpër gazeta si mëtonjës për postin e kryesocialistit të kryeqytetit dhe në emision "5 pyetje për 5 përgjigje" të Ilir Babaramos në "Vizion +".
Një ndër pyetjet e Babaramos për Kacin, ishte edhe ajo për privatizimin e konsideruar "korruptiv" të AlbTelecom-it, organizator i ankandit vetëm me një operator dhe firmosës i marrëveshjes për privatizim në emër të qeverisë shqiptare ka qenë Kac-ministri i Ekonomisë dhe Privatizimit.
Për hir të së vërtetës duhet theksuar se Babaramo, i cili shquhet për vetsiguri dhe vetvlerësim të profesionalizmit personal, e vuri me shpatulla pas muri Kacin, i cili kurrë në jetën e tij nuk ka thënë të tilla gjepura sikundër tha para Ilirit, madje duke kërcënuar deri me largim demonstrativ nga emisioni. 
Pasi i kujtoi Kacit privatizimin e bujshëm të TurkTelecom-it në vlerën 6.2 miliardë Euro, Iliri i kërkoi atij të dëshmonte para teleshikuesve se ku është vendi i AlbTelecom-it tonë pas privatizmit të gjigandit turk, i cili u propagandua me bujë nga ish qeveritarët socialistë me në krye Kacin, si partner i Calik-ut turk që privatizoi AlbTelecomin tonë. Dhe pas Kaci këputi gënjeshtrën e radhës si dikur, se gjoja TurkTelekom zotëron aksione tek Calik-u dhe si i tillë është edhe ai kontributor në blerjen e AlbTelecomit, Iliri hapi marrëveshjen e nënshkruar nga Kaci dora vetë, dhe i kërkoi këtij të dëshmonte se ku figuronte emri i TurkTelecom-it në nenet e marrëveshjes. Por Kaci, i zënë ngushtë, pati sërish pafytyrësinë e surratit të zi, të gënjente dhe t'i thoshte Babaramos se "TurkTelecom-i është aty, midis rreshtave dhe brenda neneve, por ti nuk e sheh dhe nuk e kupton një gjë të tillë". 
Pas insistimit të Babramos, Kaci u rrëshqiste pyetjeve sipas stilit "Qingji vogël pse mendueshëm, be-be-ba...", por më në fund e gjeti zgjidhjen teksa argumentoi se Calik-u duhej që, brenda datës 20 tetor, të paraqiste marrëveshjen bilaterale të nënshkruar me TurcTelecom, gjë të cilën akoma nuk e ka bërë. Pastaj Kaci kaloi në akuza kundër pozitës aktuale për "papërgjegjshmëri në deklarata gjatë fushatës dhe ndryshim të qëndrimeve tash së fundi", teksa po negociuaka me Calik-un, për çka Kaci ka jallan-shahit edhe Edi Ramën, Ben Blushin, madje edhe vetë ministrin Ruli, të cilit paskërka filluar t'i ikë zëri anti-Calik.
Më pas Kaci bëri me dije se Kuvendi i Shqipërisë nuk e kishte hedhur poshtë marrëveshjen për shitjen e AlbTelecom-it, pra pranoi indirekt se ndonëse nuk është ratifikuar marrëveshja e shit-blerjes midis Kacërisë nanoiste dhe calikëve, dhe se për pasojë nuk është miratuar ligji për privatizimin, kjo nuk do të thotë se ky akt nuk do të miratohet në të ardhmen. Madje me këtë rast, Kaci shprehu bindjen se këtë do ta bëjë vetë ministri aktual Genc Ruli, qëndrimi i të cilit sipas tij, ka ndryshuar lidhur me vlefshmërinë e marrëveshjes së privatizimit të AlbTelecom-it.
Gjithsesi debati Babaramo-Angjeli dëshmoi se Calik-u turk nuk ka përmbushur asnjë kusht për blerjen e gjigandit të telefonisë shqiptare.
Pas marrëveshjeve diskriminuese të interkonjeksionit midis AlbTelecom dhe operatorëve celularë AMC e Vodafon në pronësi të Sokratis Kokalis, nënshkruar nga greku Dhimitraq Rafti dhe greku Kacangjeli, kjo shitje në vlera qesharake, e miratuar në rastin më të keq nga parlamenti shqiptar, nuk do të ishte veçse tradhti e pastër kombëtare, thënë ndryshe shitje e interesave kombëtare të shqiptarëve me atribute pushteti, duke i vënë ata në pozita diskriminuese ekonomike; me largim nga Shqipëria të sasive kolosale të valutës, duke thelluar kështu bilancin negativ valutor deri në kolaps të plotë ekonomiko-financiar; përveç vënies së shqiptarëve në kushte inferiore të përgjimit dhe humbjes së shenjtë të privacisë, në interes të të huajve, të cilët në vend që të bëjnë investime strategjike në këtë vend, blejnë për dy aspra pasuritë e shqiptarëve nëpërmjet privatizimeve abuzive e korruptive me firmën e atyre të cilëve u kemi dhënë votën, por nuk u kemi falur atdheun, që ta lënë nëpër bixhozet e politikës.
Në këto kushte, më e mira nga të gjitha ofertat për privatizimin e AlbTelecom-it, mbetet ajo në favor të privatizimit nga pronarët shqiptarë, nëpërmjet aksioneve për qytetarët dhe biznesin vendas, me kusht që në fundore, privatizimi të shoqërohet me investime për fuqizimin e rrjetit, rritjen e punësimit, të cilësisë dhe gamës së shërbimeve, dhe në fund, me çmime më të ulëta se ato ekzistueset, sidomos pas pajisjes së AlbTelecom-it me liçencën e operatorit të tretë celular në Shqipëri, me objektiv strategjik shkatërrimin e oligopolit AMC-Vodafon, prona të antishqiptarit Sokratis Kokalis, që është edhe njëri ndër financuesit e lobit Vorio-epirot të Harallamb Karathanos.

Opinione

Nëntori i bashkimit apo i përçarjes

Kokëfortësia me të cilën komunisto-socialistët mbrojnë 29 nëntorin, jo vetëm që nuk zbutet nga e vërteta që shpalos Enveri i tyre, por bëhet edhe më egër, çka shpjegohet veçse me dashurinë e parë e të paharruar të tyre për komunizmin serbo-sllav.

Nga Zenel MUSALLARI

Vjen nëntori, vjen sherri. Përfshihen politikanë, deputetë, shtetarë, intelektualë, gazetarë, biznesmenë, mësues, punëtorë, artistë, pensionistë etj.. Të gjithë bëhen profesorë dhe askush nuk pranon të bëjë nxënësin, pra për të nxënë, për të mësuar të vërtetën historike. Të gjithë dalin historianë të mbaruar dhe asnjë nuk pranon se e drejta dhe e vërteta mund të ndodhen edhe në anën e kundërt. Dhe e gjithë kjo bëhet për një datë, "çlirimin" e vendit!?
Të majtët thonë "29-ta, të pyesim veteranët, ata që bënë luftën, ose të zgjidhet me referendum!".
Të djathtët thonë "28-ta, sepse përkon me largimin e gjermanit të fundit nga qyteti i Shkodrës!". Po sikur të ketë mbetur ndonjë gjerman pa ikur akoma...? Pra përçarje dhe dy kampe.
Me këtë mendësi që kanë palët, caktimi i datës së çlirimit të vendit ka marrë formën e "mundimit të Sizifit", guri i të cilit kalon dorë më dorë nëpërmjet rotacioneve politike.
Por filozofët e urtë thonë: e vërteta ekziston, gënjeshtra sajohet.
Cila është e vërteta historike dhe cila duhet të jetë data e çlirimit?
Ky fakt nuk ndonjë rëndësi. Ai thjesht dëshmon ekzistencën e virusit të përçarjes midis shqiptarëve që i pozicionon ata kundër njëri-tjetrit për data pa ndonjë vlerë në ndryshim!!!
Këtë virus e ushqen:
Sëpari, shoviznizmi sllavo-grek me mbështetjen e segmenteve antishqiptare në Perëndim, me qëllim që t'i mbajë shqiptarët të ndarë në 5 shtete të shtrira mbi hapësirën jetike të kombit shqiptar, si dhe të përçajë e fragmentojë mendimin dhe qëndrimin politik brenda shtetit amë, për ta patur më të lehtë zbatimin e planeve antishqiptare.
Sëdyti, ekzistenca e një shtrati pjellor veterano-komunist, që vazhdon të plehërojë dhe të ndyejë me idetë komuniste, për të mbajtur gjallë ndër shqiptarët komunizmo-socializmin në emër të pushtetit politik dhe privilegjeve të bijve të "luftëtarëve".
1.Në veprën "Eureka" të Vasfi Barutit (Qendra e pavarur sociologjike), referuar Shefqet Musaraj-t dhe "Zërit të Popullit" të datës 28 shtator 1974, theksohet në ligjëratë të drejtë: "28 nëntor, mëngjes... Një sihariq tjetër i madh u përhap si një fllad i ëmbël pranvere... Sot do të hyjë në Tiranë Qeveria Demokratike... Ndërkaq anëtarët e Qeverisë janë ngjitur në tribunë dhe shoku Enver Hoxha merr fjalën: 'Sot hapet një faqe tjetër në historinë tonë, një faqe që është në dorën tonë ta bëjmë, dhe do ta bëjmë po aq të lavdishme sa edhe luftën tonë kundër okupatorit, dhe kjo është lufta për ndërtimin e Shqipërisë...'".
Në mes të fjalimit shoku Enver lexon lajmin që sapo i ka ardhur, se "Shkodra, qyteti i fundit i pushtuar, 'u çlirua'. (Faqe 412, citohet nga V.B. në faqe 35).
2.Nga veprat e Enver Hoxhës, Vasfi Baruti ka nxjerrë që ai të ketë deklaruar: "28 nëntori, dita e flamurit, u bë dy herë e shenjtë; si dita e çlirimit dhe e bashkimit të popullit shqiptar" (Enver Hoxha, Fjalim para popullit të Tiranës, Buletin i Luftës më datë 28 nëntor 1944 dhe përsëri para popullit të Tiranës më 1945, faqe 2, sipas Vasfi Barutit në faqe 34).
3.Në mbledhjen e Kryesisë së Këshillit Antifashist, në Berat më 26 nëntor 1944, Enver Hoxha deklaron: "Dita e 28 nëntorit ditë e shenjtë, dita e indipendencës", kurse dy ditë më vonë, para popullit të Tiranës, 28 nëntorin do ta cilësonte dy herë të shenjtë, madje duke e cilësuar atë edhe si "dita e çlirimit"...
Në mesazhin e urimit të 28 nëntorit, nëpërmjet radios "Jugosllavia e Lirë", J.B.Tito dërgonte kërkesën për një festë të përbashkët: "Festa juaj popullore do të jetë edhe festa e popujve tanë", (faqe 34).
Festa e përbashkët me Jugosllavinë e Titos, nuk ishte asgjë tjetër veçse unifikimi i datave dhe i historisë, që do t'i paraprinin edhe unifikimit me Federatën Jugosllave, dhe kjo vetëm e vetëm sepse 29 nëntori ishte dita e Mbledhjes së Dytë të AVNOJ-it, që hodhi bazat e Jugosllavisë komuniste dhe përfshirjes përfundimtare të Kosovës si krahinë e Serbisë, për ta asimiluar plotësisht atë pas coptimit të trojeve të Vilajetit të Kosovës nëpër republikat e Serbisë, Maqedonisë dhe Malit të Zi, me qëllimin për t'i bërë këto republika të vetmjaftueshme ekonomikisht nëpërmjet dhënies së copave të majme nga trungu i Kosovës.
Më 9 nëntor 1945, në Kryesinë e Këshillit Antifashist Nacional-Çlirimtar, në kundërshtim me procedurat u vendos "me shumicë votash", pa i përcaktuar votat kundër (pra ato në pakicë), se "29 Nëntori do të jetë festë kombëtare e Çlirimit të Shqipërisë".
Ja ç'thotë Enver Hoxha për Konfederatën Ballkanike në Rezolucion e Kongresit të Përmetit: "Konfederata Ballkanike është e vetmja vijë dhe rrugë e shpëtimit që duhet të ndjekin jo vetëm kosovarët dhe çamërit, por edhe gjithë popujt në Europë, që Traktati i Versajës i kishte bërë lesh e li". (faqe 31). 
Pra Enver Hoxha rekomandonte që çështja jonë kombëtare të zgjidhej në kuadër dhe në interes të serbëve e grekëve, duke e flijuar atë në altarin e Federatës Ballkanike me në krye Titon (faqe 33).
Më 25 nëntor 1947, J.B.Tito deklaron: "Ne po realizojmë një bashkëpunim kaq të ngushtë dhe kaq të përgjithshëm, saqë çështja e Federatës nuk është gjë tjetër veçse një formalitet". (Gazeta "Bashkimi" më 17.12.1947).
Më 19 dhjetor 1947, Enver Hoxha deklaroi në Sofje: "Tre popujt tanë (shqiptarët, bullgarët dhe jugosllavët), janë tashmë një popull i vetëm, me një zemër, me një shpirt dhe me një vullnet. Kjo është garancia e pathyeshme e avenirit të sigurt dhe të lumtur të popujve tanë". (Gazeta "Bashkimi", më 19 dhjetor 1947).
Pasi kthehet nga Bullgaria, Enver Hoxha do të deklaronte para popullit të Tiranës: "Jugosllavia e Mareshalit Tito është shtylla e shëndoshë e bashkimit, e vëllazërimit të popujve tanë dhe popujve të tjerë të Ballkanit... Marrëveshja që nënshkruam me popullin bullgar, e përforcon, e çimenton më tepër këtë vëllazërim, këtë bashkim të tre popujve tanë. Të rrojnë bashkimi dhe vëllazërimi me popujt e Mareshalit Tito" (Gazeta "Bashkimi", më 20 dhjetor 1947, sipas V. Barutit, faqe 32).
Pas fillimit të botimit të veprave të Enver Hoxhës nga Instituti i Studimeve M-L, në Vëllimin e Dytë të tij, fjalia "Dita e flamurit u bë dy herë e shenjtë, si dita e çlirimit dhe e bashkimit të popullit shqiptar", u ndryshua si më poshtë: "Dita e flamurit u bë dy herë e shenjtë, ditë e pavarësisë dhe e bashkimit të popullit shqiptar". (faqe 422, Vasfi Baruti, faqe 35).
Kokëfortësia me të cilën komunisto-socialistët mbrojnë 29 nëntorin, jo vetëm që nuk zbutet nga e vërteta që shpalos Enveri i tyre, por bëhet edhe më egër, çka shpjegohet veçse me dashurinë e parë e të paharruar të tyre për komunizmin serbo-sllav.
Presidentët e shteteve balltike (Letoni, Estoni, Lituani), me rastin e kremtimit në Moskë të 60 vjetorit të fitores mbi nazizmin, refuzuan të marrin pjesë, me argumentin se "Këtë datë nuk e njohim për datë çlirimi, sepse vërtet u çliruam nga nazizmi gjerman, por u pushtuam nga komunizmi stalinist sovjetik".

Enveristët, në kërkim të ligjërimit të pushtetit të bijve

Komunistët shqiptarë, në vazhdën e urrejtjes për Kosovën dhe kosovarët, bash kur zgjidhja e çështjes së Kosovës (pra Pavarësia), është vënë si kryeaxhendë e Komunitetit Ndërkombëtar, pra kur atdheu i çliruar do të fillojë që nga Mitrovica, quajnë "Luftë Nacional-Çlirimtare dhe çlirim të vendit" dorëzimin e trojeve shqiptare në duart e Titos dhe Rankoviçit serb.

Nga Hamit KURTI

Debati i përsëritur i kohve të fundit për gjoja çlirimin e Shqipërisë më 29 nëntor, është kthyer në një Casus të neveritshëm sherrnaje dhe sfide të enveristëve ndaj antikomunistëve dhe nacionalistëve shqiptarë, të cilët kanë kuptim tjetër për çlirimin.
Enveristët tanë quajnë çlirim nga okupatori, arratisjen e gjermanëve nga Shqipëria dhe tërheqjen e tyre me nxitim drejt Berlinit. Dhe kjo përkthehet përzënie me armë e atyre që u lanë kuqove tanë tymin e marmindave të autokolonave, duke shënuar rastin më unikal në botë kur çlirim quhet vetëlargimi me dëshirë i të huajve.
Komunistët shqiptarë, në vazhdën e urrejtjes për Kosovën dhe kosovarët, bash kur zgjidhja e çështjes së Kosovës (pra Pavarësia), është vënë si kryeaxhendë e Komunitetit Ndërkombëtar, pra kur atdheu i çliruar do të fillojë që nga Mitrovica, quajnë "Luftë Nacional-Çlirimtare dhe çlirim të vendit" dorëzimin e trojeve shqiptare në duart e Titos dhe Rankoviçit serb. Pra ata, pa pikë turpi, quajnë çlirim vetëlargimin e gjermanëve të fundit nga Shkodra, duke e ditur mirë se kufijtë etnikë të Kombit shqiptar nuk fillojnë në Shkodër. Ata quajnë çlirim aktin e ligjërimit, në bashkëpunim me serbët, të përgjysmimit të atdheut dhe marrjes në dorëzim të pushtetit të tyre kuisling projugosllav vetëm në gjysmën e trojeve etnike.
Ata festojnë si çlirim festën e Jugosllavisë së tyre, të cilën e ndihmuan me afro 600 të vrarë, që të çlirohej nga shqiptarët, teksa bashkë me titot, miladinët dhe dushanët shembën shtetin e pavarur të shqiptarëve, që drejtohej nga atdhetarët më të shquar, që nga Mitrovica në Konispol, e që pas miratimit nga Kuvendi i Asamblesë Kushtetuese më 16 shtator 1943, u njoh me këtë Status edhe nga Rajhu gjerman.
Pas gjoja çlirimit të tyre, komunistët ngritën shtetin-koloni të Jugosllavisë, ku ligjin në shumicë e bënin minoritarët Xoxe, Kerenxhi, Themelko, Marko etj., shumica e të cilëve edhe para dënimeve me burgim ose kapitale, krenoheshin që kishin vrarë shqiptarë ngaqë nuk u dhimbseshin, si gjak i huaj...
Komunistët nuk kanë vrarë okupatorë në këtë vend. Edhe vetë kryesocialisti i ri, nuk arriti të gjejë, për be, kockat e asnjë gjermani të vrarë në Shqipëri, për zbatimin e planit të tij për të ndërtuar varrezën gjermane në kodrat e Parkut të Liqenit artificial.
Por në të vërtetë nuk është se plumbat e komunistëve shqiptarë gjatë LDB shkuan kot. Ata vërtet nuk vranë pushtues, përveç robërve italianë të vetëdorëzuar të luftës, që i pushkatuan për t'i grabitur (në kundërshtim me Konventën e Gjenevës për trajtimin e robërve të Luftës). Dhe si për të sfiduar aleatët perëndimorë, si përfaqësues të tyre pranë Shtabit Aleat në Bari, në vitin 1944, dërguan bash vrasësin e robërve të pafajshëm, Kadri-Enver Hoxhën.
Komunistët vranë shqiptarë të pafajshëm, sidomos gjatë inkursionit të Divizionit I në Veri të Shqipërisë ku, për be, nuk kishte asnjë këmbë pushtuesi, por kjo nuk i pengoi të "çlironin Shqipërinë e Veriut nga Shqiptarët", sikundër kishin bërë edhe më parë në Shqipërinë e Jugut, me simpatizantët e Ballit Kombëtar, në luftën e pashembullt e të përgjakshme civile.
Edhe Luixhi Longo, Alçide De Gasperi dhe Sandro Pertini, nuk i vranë fashistët e Duçes, përveçse atë vetë, dhe këtë e bënë për të mos e futur vendin në vëllavrasje, duke i mbyllur kësisioj njëherë e mirë hesapet e Italisë, vetë italianët, pa ndërhyrjen e askujt, dhe duke e marrë vetë përgjegjësinë para Aleatëve të Mdhenj që i njohën si të tillë.
Në kontrast me ta, ju shokë komunistë shqiptarë i masakruat nacionalistët me urdhër të armiqve shekullorë sllavë, që i kishit padronë, para e pas "çlirimit" tuaj.
Ju me shifrat e xhelalgjeçovëve, e mbyllët luftën me 70 mijë partizanë, ndërsa sot firmosni dyfishin e kësaj shifre në borderotë e "veteranëve", në veprën më të shëmtuar të gjobitjes së atdheut për ndoca pushkë të hedhura pas ferre. Shumica e veteranëve tuaj kanë lindur pas vitit 1944, ose gjatë luftës kanë qenë në shpërgënj, ndonëse i keni shpallur të tërë "korrierë partizanë".
Se çfarë lufte keni bërë, ua ka dëshmuar më së miri oficeri i misionit britanik Dejvid Smajli, në kujtimet e tij.
Ju që u vetëquajtët "Bij të Stalinit", sot jeni vetëshpallur aleatë të Aleatëve të Mëdhenj, të cilët i përzutë me bajoneta mbërthyer në Sarandë, në tetor 1944 dhe më pas, përfundimisht në vitin 1946. 
Ju që e harxhuat gjysmën e kohës së pushtetit duke u vetëlëvduar sesi ua thytë hundët anglo-amerikanëve dhe pasi e shkuat dëm dekadën e fundit duke kënduar në kor "Rrezikun Anglo-amerikan për Shqipërinë", tani, bashkë me bijtë tuaj në pushtet, qurraviteni para "armiqve" të dikurshëm duke u treguar dashuri dhe histori Dardanelesh.
Ju që vratë gjithë kundërshtarët tuaj vetëm se shpresonin tek demokracia perëndimore, tani keni dalë "properëndimorë".
Ju që kurrë nuk i kaluat 1 mijë të vrarët, sajuat shifrën e "28 mijë dëshmorëve" dhe futët këtu mijëra të vdekur nga kundërshtarët që i vratë me duart tuaja, mijëra të tjerë të vdekur pas lufte, (nëpër aksione të rinisë); të vdekur gjatë kohës së luftës në shtëpi, pa kurrfarë plumbash në trup etj.. Por megjithëse paguat një taborr të tërë për të hartuar gjatë 25 vjetëve përrallat me "Yje të pashuar", nuk arritët të nxirni më shumë se 4 mijë "dëshmorë".
Ju jeni frymorët që e keni urryer këtë vend më shumë se të gjithë armiqtë sëbashku, dhe e keni grabitur e shkatërruar më egërsisht se të gjithë pushtuesit.
Edhe Francesko Jakomoni dhe Herman Nojbaher, mëkëmbës të Italisë dhe Gjermanisë, i kanë dashur me shumë se ju këtë vend dhe shqiptarët.
Dhe kjo sepse ata ishin aristokratë, ishin pinjollë kombesh të nderuara dhe jo këlyshë minoritetesh që përjetësisht kanë flirtuar me armiqtë e këtij vendi dhe kundër tokës që i ka mirëpritur, ushqyer e u ka siguruar strehëzën që quhet atdhe.
Italianët dhe gjermanët e ruajtën thesarin e shqiptarëve, ndërsa ju e vodhët atë, bashkë me 280 ton ar dhe 43.5 milion monedha floriri. 
Ju i vutë kapakun vjedhjeve tuaja, kur guxuat të vidhni edhe thesarin e shtetit. Madje vetë Anastas Angjeli grek, u tmerrua nga guximi i vjedhjes së thesarit dhe pasi vërtiti dosjen e kuqe të thesarit në KPD, kërcënoi se "kjo dosje nuk do të mbyllet fort kollaj, more Tosi".
Tani ju mblidheni para "Ushtarit të Panjohur" ku qurraviteni për dy çibukë dhe ndonjë gotë "Fresh", të cilat do t'ua japë ai që u shkon mallin edhe të kumandarit, edhe të Dushanit, edhe të Miladinit, edhe të dreqit të mallkuar. Por ia vlen, se ju tashmë keni gjetur dhe siguruar aleatë për bijtë tuaj gjakshprishur. 

Analiza

Hakërrimi dhe karshillëku serb ndaj Perëndimit(3)

Koshtunica: Ka një kryqëzatë perëndimore kundër Serbisë

Nga Astrit KOLA

Vijon nga numri i kaluar
Në vijim të mllefit antiperëndimor dhe sidomos atij antiamerikan, Koshtunica nuk është tutur aspak kur ka lënë në mes të Amerikës, "testamentin" ultranacionalist, ku me sarkazëm stigmatizon zgjedhjet dhe ngrehinat institucionale të organizuara e ngritura nga amerikanët dhe Bashkësia Ndërkombëtare në Ish Bosnje: "Ishin pikërisht zgjedhjet sipas rekomandimeve të ndërkombëtarëve, mediat e sponsorizuara prej tyre dhe vetë funksionimi i trupës zgjedhore atje, ata që e zhvleftësuan në sytë e të gjithëve ngrehinën karrakatinë të së ashtuquajturës Republikë Serbe të Bosnjes. Çfarë ka ngjarë dhe çfarë tjetër presin në të vërtetë, arkitektët e kësaj skeme në Uashington?!!
Nëse 'demokracia' në shoqëritë e sotme post-despotike, sikundër konsiderohen aktualisht 'demokracitë' e shoqërive post-komuniste, që janë përfshirë jashtë dëshirës në të ashtuquajturën 'Bota e Parë', kontrollohen kaq fort dhe imtësisht - kjo nuk është gjë tjetër veçse tutelë dhe diktat nga jashtë për problemet e brendshme të çdo shteti sovran, sikundër janë Serbia dhe Federata e Jugosllavisë".
Më poshtë ai tallet hapur me atë që e quan "Pax Amerikana", e që sipas tij ka dhunuar mëvehtësinë dhe rendin e gjërave në Serbinë ku Koshtunica në bashkëpunim me Sllobon e "bënë demokracinë" pasi thyen një xham në parlamentin serb në Beograd dhe pasi u rrekën të fusnin në saletin e tij një fadromë, për eksponat-dëshmi të shembjes "me forcë" të diktaturës. 
Miku i ngushtë i Mirjana Markoviçit (bashkëshortes së diktatorit), guxon të tallet, teksa thekson: "Format legale të kushtëzimit me doreza, kanë rëndësi të veçantë në marrëveshjet e ndryshme të paqes që nënkupton i ashtuquajturi model i 'Pax Americana' (Paqja Amerikane). Këto lloj kontratash ndërhyjnë imponueshëm duke shkelur ligjet dhe dhunuar rendin e gjërave të të gjithë atyre shteteve dhe sistemeve që kundërshtojnë rregullat dhe ligjet e tutorëve: voluntarizmin, arrogancën, pasigurinë dhe arbitraritetin". 
Pastaj ai sërish i kthehet Marrëveshjes së Dejtonit dhe fshikullimit të ideatorëve e organizatorëve të saj amerikanë, me ç'rast thekson se "Deformimet e panumërta të Marrëveshjes së Dejtonit janë shenja të qarta, sikundër janë të tilla edhe sajesat dhe 'interpretimet' ligjore të përfaqësuesve më të lartë ndërkombëtarë në Bosnje-Hercegovinë".
Pastaj ai kthehet, si krimineli në vendin e krimit, tek Kosova dhe tek amerikanët që ideuan kushtet me të cilat sot përballet Serbia, teksa derdh vrer për diplomatin amerikan Hill: "Pra nuk janë zëra aq abstraktë sa vlerësohen, nëse më lejoni të citoj ta zemë, formulimet e Kristofer Hillit, diplomatit amerikan që është autori i një sërë versionesh 'individuale' të propozimeve konkrete për arritjen e 'Marrëveshjes së Paqes' në Kosovë. Në kapërcyell të vitit 1998, ishte pikërisht Hill ai që shpalosi planin e SHBA-ve për Kosovën, i cili pa droje mund të konsiderohet si interpretim i sofistikuar dhe domethënës i masave përgatitore të krahut tonë të kundërt, që, në fund, rezultuan të vërteta dhe që e gërryen në themele Marrëveshjen dhe Procesin e Paqes... (së Rambujesë).
Më pas Koshtunica bën një retrospektivë tek Sllobo, të cilin pasi e ka trashëguar plotësisht në ide e skema, dhe pasi ka vendosur të ndjekë "Millosheviçizmin pa Sllobon", e qorton me fjalët:
"Politika e Jashtme e Millosheviçit gjithmonë është lëkundur midis mosbashkëpunimit të tepruar dhe bashkëpunimit të tepruar, dhe gjithmonë ka lëvizur në momentet më të gabuara. Në fazën e parë, po të rikthehemi pas në vitin 1992, Millosheviçi ishte ­ në faqet dhe titujt ballorë të "The Nju Jork Times" - si 'Kasapi i Ballkanit'. Ndërsa në fazën e dytë, sidomos që nga Marrëveshja e Dejtonit e më pas nga Marrëveshja 'Millosheviç-Hollbruk' për Kosovën, në kapërcyell të vitit 1998, Millosheviçi ishte 'garantuesi i madh i paqes', një 'negociator i ashpër, i regjur dhe i palëkundur'.
Pastaj Koshtunica u rikthehet "tradhtarëve të Serbisë e Malit të Zi", që paskërkan bashkëpunuar me ndërkombëtarët dhe nuk kanë dëshmuar intransigjencë alla-serbe si Vojisllav-luftëtari, teksa thekson: "Disa autoritete politike në Malin e Zi dhe Republika Srpska, si dhe disa oponentë të Millosheviçit të atashuar në opozitën politike në Serbi, kanë qenë gjithashtu shumë bashkëpunues me faktorët ndërkombëtarë, madje deri në nënshtrim pa kushte. Aparatçikë të shquar komunistë, të vjetër e të rinj, zëvendësuan retorikat dhe qëndrimet e tyre të famshme, me të tjera...
Megjithatë ata janë të vetëdijshëm për ato që kanë thënë e thonë, ndonëse hiqen sikur kanë harruar.
Ndonjëri mund edhe të mos flasë për bombardimet e NATO-s dhe ndryshimet drastike që pasuan në Kosovë, ndonëse dikush ka filluar të flasë për 'serbë fajtorë' dhe Tribunalin e Hagës. 
Në gërmadhat e bombardimeve, ky takëm politikanësh serbë gjeti bazat e marrëdhënieve të institucionalizuara me Bashkimin Europian, SHBA-të, dhe 'opozitën demokratike' në Serbi. Para kësaj kohe, këto marrëdhënie ishin bazuar, thellësisht dhe për vite të tëra, në brinjët e trekëndëshit të formuar nga SHBA-të, BE dhe Sllobodan Millosheviçi; por më pas ato thjesht u reduktuan në marrëdhënie dhe marrëveshje të zbehta që SHBA-të krijuan me Millosheviçin. Çmimi për hartimin dhe zbatimin e të gjitha sanksioneve kundër nesh, si dhe ujdia përfundimtare për Statusin e Serbisë, janë nga më poshtërueset e mundshme. Ky çmim duhet paguar doemos, por dëmtimi fundor i interesave kombëtare dhe shtetërore dhe dinjitetit tonë kombëtar, nuk kanë çmim...
Në vijim, pasi ka derdhur mllefet për serbët e "moderuar e bashkëpunues" me Perëndimin, Koshtunica propozon skemat e zgjidhjes së vështirësive me të cilat ndeshet Serbia dhe Federata, teksa servir: "Ne duhet sa më parë të konsiderojmë 'Rrugën e Tretë', atë midis pozicionit të ngurtë të mosbashkëpunimit ekstrem të Millosheviçit ­ i cili thjesht dhe vetëm ka konsoliduar vendosmërinë e Tribunalit të Hagës për akuzimin për krime të tij dhe të institucionit tejet të lartë të Presidentit të Jugosllavisë - dhe pozitave të bashkëpunimit të tepruar, të zëna nga disa politikanë të opozitës.
Në një kumtesë, Sërgja Trifkoviç ka prezantuar tezën e quajtur 'dilemë serbe të rezistencës ose të bashkëpunimit'. Në përgjigje të kësaj teze, unë (Koshtunica, shën. i A.K.), propozoj një përmbledhje të tyre në një tezë pragmatiste, atë të 'rezistencës' dhe 'bashkëpunimit'. Por me qëllim që të aplikojmë 'Rrugën e Tretë' të suksesshme, parakusht vendimtar kemi fillimisht pëlqimin dhe pastaj pranimin dhe zbatimin e saj.
Para së gjithash, në këtë situatë duhet të kemi të qartë se marrëdhëniet tona të brendshme duhet të jenë të qëndrueshme, dhe ne duhet t'i definojmë e ridefinojmë ato në raport me Kosovën, Malin e Zi dhe Vojvodinën. Por që Serbia ta bëjë këtë siç duhet dhe që vendimet të jenë sa më demokratike, duhet që të fillojmë konsultimet me të gjithë faktorët socialë dhe politikë dhe të sigurojmë maksimumin e konsensusit të tyre.
Së dyti, ne duhet të ruajmë dhe pasurojmë dinjitetin tonë kombëtar.
Në urdhërat dhe kujtesën e kombit për mbijetesën..., qëndrojnë edhe interesat tona kombëtare. Dhe me qëllim që t'i përcaktojmë me saktësi interesat tona kombëtare, neve na lipset një dinjitet i fortë kombëtar. Ky është një problem i fortë esencial, jo vetëm për disa serbë, që kanë humbur identitetin e tyre kombëtar, por vlen shumë edhe për 'jugosllavët', 'europianët', 'anti-nacionalistët', 'globalistët' dhe gjithfarë 'rajonalistësh subnacionalë'. Fatkeqësisht, serbët po vuajnë një ligështim të vetndërgjegjësimit nacionalist, si pasojë e pamjaftueshmërisë së përhershme të vet-disiplinimit nacionalist. Nëse në të ardhmen, elita politike serbe do të arrijë të shmangë shumë gracka që na presin, sikundër thuhet midis 'Shillës dhe Haribdës' së botës bashkëkohore, midis konfrontimit me botën e jashtme dhe qëndrimit shërbyes e të përulur ndaj saj - ne mund të përballojmë të gjitha problemet dhe të kapërcejmë të gjitha pengesat.
Ky i tanishmi është një portret i shfytyruar dhe i shtrembëruar i serbëve, i krijuar nëpërmjet dhe gjatë dekadave të kaluara në mediat dhe publikun perëndimor.
Ky portret është i njejtë me atë të serbëve, krijuar gjatë marrëdhënieve midis serbëve dhe gjermanëve që nga koha e Epokës Naziste, që e identifikon qëllimisht Millosheviçin me Hitlerin. Këtë përqasje bëri kohët e fundit një komentator amerikan, teksa portretizonte Millosheviçin, si 'vëlla siamez me Hitlerin'.
Eshtë e vështirë të përshkruhet me fjalë egërsia dhe radikalizmi i Kryqëzatës Perëndimore kundër gogolit të 'Nacionalizmit Serbomadh'.
Eshtë pikërisht David Gompert, ish Drejtor i Çështjeve Europiane në Këshillin e Sigurimit Kombëtar (nënkupto të SHBA-ve, shën. i A.K.), aktualisht zv/president i RAND, i cili, teksa shkruante në Departamentin e Marrëdhënieve me Jashtë, në vitin 1994, pyeste: 'Si ta shkatërrojmë Serbinë?'.
Në këtë artikull, Gompert shpallte që, për vite të tëra, ndoshta dekada, Serbia duhet t'i nënshtrohet izolimit dhe mjerimit, me qëllim që të mundet të karantinohet për një kohë sa më të gjatë dhe kështu të mund të zhdukim virusin që Serbia shumëzon brenda saj.
Sepse serbët ­ sikurse Gompert proklamonte gjetiu dhe në "The Nju Jork Times" ­ duhet të trajtohen si lebrozë. Sanksionet kundër Serbisë domosdoshmërisht duhet të jenë të pathyeshme dhe të parashikohet që mundësisht të mbeten të përhershme.
Ose sikundër deklaronte një kryqtar tjetër, James Gou, një ekspert londinez i studimeve ushtarake, i cili e përshkruante nacionalizmin serb si një gjarpër historik në gjirin e komunitetit ndërkombëtar? [...] 
Ne nuk duhet ta harrojmë as Riçard Hollbrukun, i cili i përshkruante serbët nëpër televizione si 'vrasës idiotë', ndërkohë që shpjegonte gjithashtu sesi Serbia dhe Mali i Zi duhet të mbeten ndërkombëtarisht të panjohur, ngaqë ata janë pamjaftueshmërisht të civilizuar për t'u pranuar si të tillë nga Komuniteti Ndërkombëtar.
Cilit nga këta kryqtarë mund t'ia njohim primatin e antiserbizmës?? Mos vallë duhet t'ia njohim Daniel Gold'hagen-it, Susan Sontag-ut, Shlomo Avineri-t, apo shumë të tjerëve të cilët, me lehtësi, deklarojnë se Millosheviçi nuk është tamam Hitler dhe se Memorandumi i Akademisë Serbe të Shkencave dhe Arteve nuk është tamam si "Mein Kampf", dhe që serbët nuk duhen shkatërruar plotësisht si komb, sikundër gjermanët u përpoqën të bëjnë me çifutët, por megjithatë...
Sipas tyre ndaj serbëve, ashtu sikurse ndaj gjermanëve para tyre, lipset të fillojë pushtimi, denazifikimi i racës, procese gjatë të cilave forcat demokratike urgjentisht duhet të ngrihen dhe të mbajnë qëndrimin më të ashpër. 
Le të citojmë përfaqësuesin më të spikatur të këtij grupi, profesorin e Filozofisë në Universitetin Hebraik të Jerusalemit, Shlomo Avineri-n. Ai deklaron se gjermanët u treguan të aftë t'i bashkëngjiteshin Bashkësisë së Kombeve të Civilizuara pas vitit 1945, por vetëm ngaqë ata u shndërruan në një vend demokratik nën Pushtimin e Aleatëve të Mëdhenj-fitues të luftës kundër Nazi-Fashizmit, dhe vetëm ngaqë ata arritën të ndërgjegjësohen për krimet e llahtarshme që Hitleri bëri kundër çifutëve dhe kombeve të tjerë në emër të tyre - dhe vetëm ky duhet të jetë fati i serbëve, gjithashtu...
Politikisht, legalisht dhe faktikisht, mbetet akoma e paqartë dhe aspak e justifikuar, e ashtuquajtura ndërhyrje humanitare e NATO-s kundër Jugosllavisë, që nuk bëri tjetër veçse shkaktoi një katastrofë humanitare, pasojat e së cilës do t'i ndjejmë për një kohë të gjatë. Këto pamje u përjetuan në mënyrë tronditëse nga një numër i konsiderueshëm komentatorësh të shquar, që nga Noam Chomsky e deri tek Henry Kissinger. Këto ishin raportimet e disa mediave perëndimore dhe shumë organizatave ndërkombëtare, duke përfshirë edhe OSBE-në. Ndërkohë që protagonisti i sulmeve ajrore, presidenti Bill Klinton, e bashkë me të edhe përkrahësit e tij, mbroheshin me ndrojtje dhe entusiazëm të pakësuar. Ishte vështirësisht e imagjinueshme sesi Presidenti Klinton dilte ato ditë në publik me ndonjë artikull ku deklamonte se "shteti i 19 anëtar i NATO-s kundër Serbisë ishte Drejtësia...".
Sot dhe në të ardhmen, serbët kurrsesi nuk duhet të përllogarisin si "aleatë", në kuptimin e njohur e të vjetëruar tashmë të aleatëve, ndërmjet Fuqive të Mëdha. 
Ata mund të llogarisin, gjithsesi, aleatët e fshehtë dhe të hapur në Perëndim, në Europë dhe gjetkë, por kurrë më të ashtuquajturën "rezistencë dominuese të botës demokratike", e cila vazhdon të etiketohet si "hegjemonia dashamirëse globale".
Ata duhet të llogarisin rritjen e informimit publik me të vërtetën se lufta e NATO-s kundër Serbisë u mediatizua dhe amplifikua qëllimisht në Perëndim me anë të mashtrimeve dhe manipulimeve, me anë të të cilave synohej krijimi i portreti të rremë të kombit serb për të justifikuar ndëshkimin e tij me sanksione, bomba dhe akuza të gatshme për Tribunalin e Hagës.
Gjithnjë e më evident po bëhet fakti se lufta e NATO-s kundër Serbisë nuk ishte bazuar në kurrfarë drejtësie, e domosdoshme kjo për të qetësuar ndërgjegjen e njërëzimit. Serbia dhe serbët, skajshmërisht dhe me paragjykim, u mveshën me një imazh racist, të përpunuar enkas për mashtrimin e opinionit publik perëndimor.
Vetëm atëherë kur "muri i jashtëm" i sanksioneve të rrëzohet, ne do të mundemi, me përpjekje dhe stërmundim, të ndryshojmë imazhin e serbëve dhe Serbisë.
Por sikundër ka thënë edhe filozofi ynë i shquar Mihajllo Gjuriç, kombi ynë nuk ka alternativë tjetër veçse t'i rezistojë me guxim dhe burrëri ciklit të fundëm të vuajtjeve të rënda që përjeton, sepse asnjëherë nuk është përkëdhelur nga fati dhe mbi të kanë rënduar fajësimet e padrejta. Në të vërtetë, serbët kurrë nuk e kanë pranuar të papranueshmen, edhe kur janë rrezikuar të zhbëhen, thjesht dhe vetëm sepse nuk kanë pushuar së qëni serbë.
Fund

Dossier

Ca dritëhije mbi krahinën time (5)

Dëshmia, ja si i ekzekutonte Sigurimi antikomunistët

Nga Luftar Pepmarku

Box

"Nuk mund të lë pa përmend episodin tragjik të dy shokëve të mi të ngushtë, Ibrahim Nezha e Osman Pepmarku, të cilët pas torturave çnjerëzore të ushtruara ndaj tyre gjatë një viti, i kanë detyruar të hapin një gropë, i kanë hedhur të gjallë në të dhe pastaj u kanë hedhur sipër një zgarë metalike, me kunja të mprehur metalikë që t'u nguleshin në trup. Sipër kësaj zgare kanë hedhur gurë e dhe, dhe kështu i kanë lënë të vdesin".

Box2

Halit Hajri me një formacion, u caktua të arrestonte Ibrahim Nezhën dhe Sabri Gjongegën në Gurë-Lurë. Banush Goxhaj, me një formacion tjetër, Osman Pepmarkun dhe Ahmet Kurt Pepmarkun në fshatin Gjoçaj. Ramadan Gjoka drejtonte forcat që do të arrestonin Zef Margjinin në Bozhiq (Bardhaj), ndërsa Gjolek Alia do të arrestonte Ahmet Sulë Pepmarkun në fshatin Zall-Gjoçaj. 



Vijon nga numri i kaluar

Pikërisht në këto ditë nis operacioni nga Dega e Punëve të Brendshme të Burrelit. Ishte krijuar një situatë e vërtetë terrori. Lëvizjet e oficerëve, hyrje-daljet e tyre nëpër zyra, takimet me agjentët e Sigurimit, pëshpëritjet, ndarjet dhe pastaj prapë kontaktet, kishin krijuar një ankth të vërtetë pasi askush nuk dinte se çfarë po ndodhte, ndonëse ndihej se diçka makabre po përgatitej. E kush do ta kishte radhën për t'u bërë pre e kësaj egërsie që manifestohej në fytyrat e egërsuara të punonjësve të Sigurimit? Këtë nuk e dinte askush. Përgatitjet po bëheshin sikur në zonën e Selitës, apo të Lurës, të kishin zbarkuar desantë ajrorë të armatosur e jo si për të arrestuar 5-6 vetë, që nuk kishin bërë asnjë krim në jetën e tyre, përveç faktit që po merrnin masa t'u shpëtonin thonjve të përgjakur të diktaturës. Kjo frymë krijohej për të justifikuar egërsinë e tyre. Detyrat u ndanë. Halit Hajri me një formacion, u caktua të arrestonte Ibrahim Nezhën dhe Sabri Gjongegën në Gurë-Lurë. Banush Goxhaj, me një formacion tjetër, Osman Pepmarkun dhe Ahmet Kurt Pepmarkun në fshatin Gjoçaj. Ramadan Gjoka drejtonte forcat që do të arrestonin Zef Margjinin në Bozhiq (Bardhaj), ndërsa Gjolek Alia do të arrestonte Ahmet Sulë Pepmarkun në fshatin Zall-Gjoçaj. 
Operacioni drejtohej nga Rexhep Kolli, funksionar i lartë i MPM, i cili kishte ardhur posaçërisht nga Tirana. Gjithçka ishte organizuar aq mirë, sa të gjithë personat e planifikuar u arrestuan, me përjashtim të Zef Margjinit. Të arrestuarit e panë njëri-tjetrin në Derjan, ku ishte edhe pika e parë e grumbullimit. Që aty Osman Pepmarkut i heqin orën, që ishte e një marke mjaft të çmuar, si dhe qestekun (vargun e sermit), që e kishte dhuratë nga shoku i tij, Zef Margjini, të cilin ndonjë mrekulli e kishte shpëtuar kësaj radhe pa rënë në dorë të bishës së egërsuar komuniste. Hetimet në fillim i bëri toger Gjolek Alia, por Ministria e Punëve të Brendshme e pakënaqur me formulimin e aktakuzës, pasi sipas saj, nuk justifikoheshin dënimet e paracaktuara, i hodhi poshtë akuzat dhe caktoi një grup tjetër hetuesish, që kryesohej nga Garip Salia. Aktakuza nënshkruhej nga zv/prokurori i garnizonit, kapiten Hilmi Telegrafi, i cili përfaqësonte edhe aktakuzën e seancës, ndërsa kryetari i trupit gjykues ishte caktuar kapiten Mustafa Iljazi. 
Më datë 19 dhjetor 1949, gjykata ushtarake dha këto dënime:
1-Ibrahim Ahmet Nezha, "si iniciator i krijimit të këtij grupi dhe përsëritës, (pasi ishte dënuar edhe një herë për arratisje nga ushtria me 8 vjet burg dhe ishte liruar nga një amnisti e vitit 1947) - vdekje me pushkatim". 
2-Osman Sulejman Pepmarku, "si pjestar aktiv në këtë grup, ku jo vetëm propagandonte kundër regjimit, por kishte luajtur rol në zgjerimin e rrethit të anëtarëve e simpatizantëve të këtij grupi - dënohet me vdekje me pushkatim". 
3-Ahmet Kurt Pepmarku dënohet me 15 vjet burg (më vonë vdes në burg).
4-Ahmet Sulë Pepmarku dënohet me 20 vjet burg.
5-Fali Dullë Zita dënohet me 20 vjet burg.
6-Sabri Gjongega dënohet me 5 vjet burg.
Pas këtij dënimi, i cili ishte firmosur më parë në skutat e Ministrisë së Punëve të Brendshme në Tiranë, të dënuarit në përgjithësi provuan tortura të panumërta çnjerëzore. Ata që arritën të dalin të gjallë nga burgu dhe më vonë, kur kam pasur rastin t'i takoj, më kanë folur në mënyrë të veçantë për torturat makabre që janë ushtruar mbi të dënuarit me vdekje Ibrahim Nezha dhe Osman Pepmarku.
Kështu Ivzi Xhilaga nga Dibra, Preng Arapi nga fshati Zais i Mirditës, Selami Xhydollari nga Pogradeci, Isuf Selmani nga fshati Lis i rrethit të Matit, më kanë treguar mbi torturat rrënqethëse që kanë ushtruar xhelatët mbi dy të lartpërmendurit. Edhe nacionalisti Zef Margjini, në librin e tij të kujtimeve, sjell një fakt interesant e tepër tronditës. 
Mes të tjerash ai shkruan: "Nuk mund të lë pa përmend episodin tragjik të dy shokëve të mi të ngushtë, Ibrahim Nezha e Osman Pepmarku, të cilët pas torturave çnjerëzore të ushtruara ndaj tyre gjatë një viti, i kanë detyruar të hapin një gropë, i kanë hedhur të gjallë në të dhe pastaj u kanë hedhur sipër një zgarë metalike, me kunja të mprehur metalikë që t'u nguleshin në trup. Sipër kësaj zgare kanë hedhur gurë e dhe, dhe kështu i kanë lënë të vdesin". 
Kështu kishte nisur e po vazhdonte masakra e përgjakshme e pushtetit të ri, që e kishte emrin Komunizëm. Por xhelatët nuk do të mjaftoheshin me kaq në krahinën time. 
Eklipsi do të ishte me qindra herë edhe më tragjik. Përveç vrasjeve të luftëtarëve nga dyer të njohura nacionaliste, e që i kemi përmendur në fillim të këtij kapitulli, me dhjetëra e dhjetëra individëve të tjerë që ishin shquar si luftëtarë trima në luftën kundër pushtuesve fashistë, komunizmi jo vetëm u mbylli dyert por i përndoqi, i burgosi dhe u vrau edhe gjakun e gjakut të tyre, i internoi nëpër kampet e përqëndrimit të ngritura nga vetë diktatura posaçërisht për familjet e heronjve, dëshmorëve dhe trimave të Shqipërisë.
Urrejtja do të arrinte deri atje sa gjakpirësit e kuq do të merreshin edhe me kullat e këtyre malësorëve. Ashtu siç kanë këngët e baladat, rrëfimet e historitë, njerëzit e shquar ose të rëndomtë, lavdinë ose turpin, edhe kullat kanë një vend aty, mbi kokë të historisë.
Edhe malazezët, serbët e austriakët ishin marrë me djegie kullash. Edhe italianët e gjermanët kishin bërë të njejtën gjë. Kishin ndjerë të fortat kulla edhe gjylet e topave, edhe bombardimet e avionëve, edhe flakën, edhe tymin, por sa herë digjeshin e shembeshin ato vendroje e simbole qëndrese, prapë ngriheshin më të forta e më të bukura se të parat. Poeti i lirisë Ali Podrimja shkruan diku:
"...Për shkak të dashurisë, / për shkak të urrejtjes, / babai im e ka ndërtuar një kullë...".
E kjo sentencë mjaft domethënëse, ky mesazh filozofiko-poetik, ka një të vërtetë të madhe. Nga kullat gjithmonë kanë dalë trima dhe aty janë krijuar e kënduar këngët e trimërisë e të dashurisë. Aty janë marrë vendime, prej aty kanë dalë prijësat popullore dhe aty ka nisur edhe historia.
Komunizmi shkoi edhe më tej. Kullat e ringritura për të disatën herë të familjarëve nacionalistë të krahinës sime, i shembi përsëri, dhe më vonë u hoqi edhe gurët e themeleve, me qëllim që të zhdukte krejt "infeksionin" e nacionalizmës e në vënd të saj të fuste edhe në rrënojat e tyre, farën e re të komunizmit! Me këtë synonte të kryente ritin e hekurt të nënshtrimit e të vendosjes së një skllavërimi të ri. Kështu, për disa kohë, diktatura i përdorte për nevojat e veta këto kulla. 
Kullën e Menajve në Lurë e përdorën si bujtinë aksionistësh, ku ka kaluar një natë edhe shkrimtari i shquar Ismail Kadare, midis studentëve të Universitetit të Tiranës. Më vonë kullën e zhdukën fare, duke i marrë gurët për ngritjen e një shtëpie kulture. Të njejtën gjë e bënë edhe me Kullën e Kolajve në Macukull, të cilën për disa vjet e përdorën si shkollë, dhe më vonë e shkatërruan nga themelet, dhe me gurët e saj ndërtuan një shkollë të re. 
Të njejtin fat do të pësonte edhe kulla e autorit të këtyre shënimeve, të cilën pasi e përdorën për disa vjet për të strehuar ndonjë familje në nevojë, më vonë e shkatërruan edhe atë, me pretekstin se me gurët e saj do të ngrinin një ujësjellës për fshatin. Sikur mungonin gurët në ato shkrepa! Po sa e sa kulla, jo vetëm në krahinën time, por në gjithë Shqipërinë, iu nënshtruan këtij fati tragjik?! 
Pa gjyq u vranë edhe Haziz Kasemi e Tahir Mata, Xhemal Sala e Haziz Suçi, etj., etj.. Do të merrnin rrugën e arratisë Gjon Mëhilli e Zef Margjini, Llesh Nikoll Lleshi e Sadik Skura, Shahin Koleci e Ibrahim Gjokola, si dhe mjaft të tjerë bij të krahinës time, të cilët e kishin jetën të kërcënuar nga murtaja komuniste. Më vonë ata vdiqën larg atdheut e familjeve të tyre, në mërgim.
Po ç'bënë këta njerëz të ndershëm e patriotë, që të përjetonin këtë kalvar të tmerrshëm vuajtjesh e mjerimesh?! I vetmi "faj" i këtyre njerëzve ishte fakti i të qënit nacionalistë e antikomunistë. Kaq mjaftonte që cinizmi komunist të nxirrte dhëmbët e veta për ta zhdukur këtë shtresë, që të shpëtonte nga një "e keqe e madhe". Komunizmi kishte filluar të luftonte traditat e zakonet shqiptare. Kolektivizimi i bujqësisë, grumbullimi i bagëtive të fshatarëve, gradualisht do të bëhej realitet.
Një luftë e ashpër do të zhvillohej kundër besimeve fetare. Do të prisheshin e shkatërroheshin edhe institucionet e tyre si kishat, xhamitë e teqetë.
Kështu, si në mbarë Shqipërinë, edhe në krahinën time terrori i egër komunist pati jetë të gjatë e të rëndë. Për një gjysmë shekulli, malësorët e kësaj treve e përjetuan diktaturën si një eklipsim të jetës dhe të ëndrrave të tyre. Si një barbari të vërtetë...

Përsiatje 

Drejtësia dhe padrejtësia, në dyluftim të përjetshëm 

Box

I padituri gënjehet shpejt, blihet lirë, është i lëkundshëm. Me postin e tij rrufjanët luajnë skena tragji-komike dhe Mafia ndërhyn për të larë hesapet me ata që janë bërë të rrezikshëm me padijen e vet, apo që e kanë diskretituar atë. Pastaj ne shprehim habinë sesi Mafia del fituese mbi shtetin.


Nga Hajredin KAZHANI

Nëse e studiojmë me kujdes historinë e zhvillimit shoqëror gjatë gjithë etapave dhe ndryshimeve të mëdha, nuk e kemi të vështirë të vijmë në përfundimin se drejtësia ka qenë në dyluftim të vazhdueshëm dhe të pamëshirshëm me padrejtësinë.
Drejtësinë nuk mundemi ta fajësojmë përse ajo ka sjellë padrejtësisë. Vetë padrejtësia lindi si qëllim-keqe, për të vrarë nënën e saj.
Të dyja kanë ecur paralelisht, që në fillimet e rrugëtimit malor të jetës njerëzore. Herë ka dalë njëra para, e herë tjetra. Drejtësia, sa herë ka qenë para, nuk është treguar fodulle, mendjemadhe si fituese, por ka vazhduar ecjen për të hapur rrugën e vështirë dhe të akullt, me qëllim që njerëzimi të ketë lehtësira. Këtë detyrë e ka kryer me devocion, sepse ka lindur dhe e ka në gjak, të trashëguar, mirësinë. Gabimi i madh i drejtësisë, prej të cilit vuan njerëzimi, dhe do të vuajë, është se ajo nuk ka mundur të njohë, që në lindje, pjellën e vet, padrejtësinë.
Në pamje të parë padrejtësia është dashuruese. Ajo ka sy të bukur, fytyrë tërheqëse, ledhatuese e mikluese, e shkathët dhe vepruese. Ka një nënqeshje të shtirur, ku i zbulohen dhëmbët bardhëshqyes, të shoqëruara me trupin elegant të shtojzovalles. 
Drejtësia është tejet babaxhane dhe serioze. Padrejtësia është tejet intrigante e lajkatare.
Drejtësia kërkon të ndërtojë thelbin e jetës. Padrejtësia, duke i dhënë përparësi bukurisë përrallore, lufton në të kundërt të thelbit të jetës. Mesa duket, drejtësia e ka vuajtur, po e vuan shumë dhe do të vazhdojë ta vuajë gabimin e saj të pariparueshëm. 
Drejtësia është e dhimbshme ndaj njerëzve të thjeshtë e të varfër, është tepër bujare ndaj tyre. 
Padrejtësia është shumë e lëkundshme ndaj favoreve të saj dhe e paqëndrueshme ndaj shpirtërave të vuajtur. 
E thënë me plot gojën: drejtësia kërkon të sjellë paqen, mirëkuptimin, harmoninë ndërmjet njerëzve. Padrejtësia mbjell luftën, vëllavrasjen, hakmarrjen, dis'harmoninë, lodhjen dhe dhimbjen shpirtërore.
Vështirë të marrë përgjigje pyetja "a do të ketë ndonjëherë drejtësi në këtë botë?!"
Ku dhemb dhëmbi vete gjuha! Gjuha ne na shkon menjëherë tek Politika. E dimë të gjithë rolin dhe rëndësinë që ka Politika në një sistem të caktuar shoqëror. Ajo është timoni drejtues i një shoqërie. Drejtimi i mirë e nxjerr shoqërinë në breg, krijon për të lumturi e begati. Drejtimi i keq e fundos këtë anije dhe, në këtë rast, sistemi shoqëror lëkundet seriozisht. Të gjitha sistemet shoqërore kanë në themele të tyre lëkundje të vogla e të mëdha politike. 
Politika në vetvete, tash për tash, e ka humbur disi misionin e saj fisnik të drejtimit transparent dhe me kompetencë të shtetit. Ajo ka pësuar deformime që s'duhet t'i pësonte. Këto deformime, kuptohet që kanë shkaqet dhe arsyet e veta, të ditura e të paditura. 
Politika është bërë gënjeshtare, e pabesueshme dhe hipokrite. E tërë qënia e politikës rrezaton pabesi. 
Pisllëku në përfitimet ekonomike dhe mbrojtja me mjete mafioze e tyre, po e çojnë politikën në rrugën e krimit. 
Konspiracioni është mbulesa e saj dhe këtu tek ne mungon tërësisht transparenca e çiltërsia, pastërtia e ndershmëria; cilësi këto të domosdoshme në qeverimin me drejtësi të një shteti e një kombi. 
Në klasën tonë politike mungon elita intelektuale dhe këtu nuk bëhet fjalë për një ose disa njerëz gjenialë, por thjesht për një elitë intelektuale të shkëputur disi nga mediokriteti. Në administratë mungojnë specialistët e aftë dhe në fusha shumë të rëndësishme të paditurit me lehtësi kalojnë në papërgjegjshmëri.
I padituri gënjehet shpejt, blihet lirë, është i lëkundshëm. Me postin e tij rrufjanët luajnë skena tragji-komike dhe Mafia ndërhyn për të larë hesapet me ata që janë bërë të rrezikshëm me padijen e vet, apo që e kanë diskretituar atë. Pastaj ne shprehim habinë sesi Mafia del fituese mbi shtetin.
Miku i babës shndërrohet në medaljon të çmueshëm për këtë lloj politikanësh që nuk janë në gjendje të çmojnë përgjegjësinë e tyre para qytetarëve dhe zgjedhësve.
Politikanët e sotëm i mundon grykësia, nuk duan t'ia dinë për të shkuarën, dhe aq më tepër për të ardhmen. Vetëm kur tek ata vepron fenomeni fiziologjik që nxit vjelljen e së tashmes, atëherë kujtohen për ligësitë dhe bëmat e fëlliqura që kanë kryer në të kaluarën.
Politika shqiptare e ka pikën e saj referuese, në të cilën është evidentuar drejtësia në qeverimin e shtetit. Ajo është periudha 15 vjeçare e Mbretërisë Shqiptare me Mbretin Zog i Parë.
Shqiptarët në atë periudhë, brenda kufijve politikë londinezë të shtetit, e gjetën plotësisht veten.
Ata nuk u nëpërkëmbën nga askush. U rritën në personalitetin dhe dinjitetin e tyre qytetar, si dhe në arenën ndërkombëtare.
Liria e të jetuarit, të punuarit dhe të ushtruarit të profesioneve, bindjeve e besimeve fetare etj., garantohej me ligj dhe mbrohesh nga institucionet dhe në tërësi nga shteti. Kushtetuta moderne e kohës së Mbretërisë, ka qenë dhe do të mbetet mishërimi i lirisë dhe drejtësisë.
Në periudhën e lavdishme të Mbretërisë, për herë të parë dhe të fundit në praktikën tonë shtetëtore, drejtësia ka dalë fituese mbi padrejtësinë dhe klasa politike e ka luajtur më mirë se asnjëherë, rolin e saj të rëndësishëm në jetën e vendit dhe zhvillimin total të tij.
Në kohën e sundimit komunist, politika u bë sinonim i padrejtësisë.
Kur themi se atëherë politika ka qenë sunduese, pohojmë indirekt se padrejtësia ka qenë sunduese, madje vrastare. Akrobacitë politike sot janë në rend të ditës dhe kjo është lehtësisht e kuptueshme. Gjuha e ashpër e komunikimit dëshmon dëshpërimin e brendshëm të politikës, frikën nga e vërteta, paaftësinë për shkëmbim idesh dhe përballje me qetësi të alternativave të zhvillimit, të cilat fatkeqësisht mungojnë.
Të mbrosh vrasësit dhe kriminelët, do të thotë të akuzosh, të inkriminosh vetveven dhe të marrësh përsipër dyshimet e natyrshme të njerëzve të ndershëm. Të mbrosh hajdutët, do të thotë të rreshtohesh me ta në hajdutëri dhe abuzime me pushtetin. Të mbrosh padrejtësinë, do të thotë të thotë të mohosh të drejtën dhe drejtësinë njerëzore, që pretendohet se është ngritur në sistem nga kushtetutat dhe kuadri ligjor demokratik, të imponuara nga Perëndimi.
Në këtë situatë, shpesh hidhet edhe idea absurde: sa më larg politikës. Edhe këtë mendim e ka sajuar po vetë politika. Ajo kërkon të jetë e qetë në punën e saj plot skuta ta errëta, sepse nuk i interesojnë ngacmimet e jashtme dhe heqja e petëve të lakrorit.
Politika kërkon t'i mbyllë problemet që i lindin, sepse i rrezikohet pushteti, fasada morale dhe interesat e ngushta.
Edhe mendimi akademik ndryhet dhe ndrydhet brenga guackës së vet. Politika, nëpërmjet mekanizmave instutucionalë apo të paligjshëm të përfitimit, shndërrohet në ngasje të vërtetë për njerëzit pa skrupuj dhe me moral të dyshimtë. Kjo është edhe arsyeja e turravrapit për t'u ingranuar në politikë, të shumë intelektualëve të vërtetë e të rremë. Po aq sa tundohen nga politika, aq edhe i druhen asaj, tufat e lakmitarëve dhe idealistëve, fatkeqësisht gjithnjë e më të rrallë.
Dhe në këto tallaze, plot paqëndrueshmëri institucionale e përballje të ashpra, në fund të fundit gjithmonë ndeshen drejtësia me padrejtësinë. Por fatkeqësisht, bilanci i kësaj lufte flet në shumicën e rasteve, për triumfin e padrejtësisë mbi drejtësinë. Drejtësia mbetet e zhgënjer por vazhdon të rezistojë, sepse ajo është ideal, është kauzë e njerëzve të ndershëm.
Sa kohë që jeta vazhdon, edhe dyluftimi midis tyre, si sintezë e jetës, vazhdon e do të vazhdojë.
Dhe në këtë dyluftim, njerëzit e ndershëm duhet të dinë se në cilën anë të barrikadës të rreshtohen...

Njoftim

1943-2005, 62 vjet nga krijimi i OKLL

Sot PLL përkujton kongresin e Zall-Herrit në sallën e Muzeut Historik Kombëtar

Sot, ditë e diel, Partia Lëvizja e Legalitetit zhvillon një tubim përkujtimor, me rastin e Kongresit të Zall-Herrit (1943), ku mori formë legale Organizata Kombëtare Lëvizja e Legalitetit (OKLL). Në këtë tubim do të përshëndesin veteranë e dëshmitarë okularë të këtij evenimenti historik. Do të marrin pjesë edhe personalitete të jetës politike e shkencore të vendit.
Në fund do të jepet edhe një koktej për të ftuarit.
Takimi është i hapur për mediat, të cilat janë të ftuara dhe të mirëpritura.
Zyra e shtypit

12 Nëntor 2005
___________________________

Deklarata e Komisionit Europian për plotësimin e kushteve, vlerësim real për qeverinë Berisha

PLL: Shpejtimi i reformave na afron me BE

Legalistët vlerësojnë seriozitetin e maxhorancës aktuale për përshpejtimin e këtyre proceseve komplekse e jetike, pas ndërprerjes së dhimbshme në vitin 1997 dhe sabotimit vijues që opozita e sotme u bëri atyre gjatë 8 viteve në pushtet. PLL kërkon nga maxhoranca dhe institucionet e vendit që këto procese të thellohen me qëllim arritjen e parametrave dhe standardeve të kërkuara nga partnerët ndërkombëtarë 

Editorial

"Zogu i Zi", zogjtë shtegtarë dhe Leka I Zogu

Nga Zamir Gjurgji

Në prag të shtatëdhjetë ditëve të qeverisjes legjitime të demokratëve - pas ilegjitimitetit qeverisës 8 vjeçar të socialistëve - pushteti ekzekutiv i z.Berisha u përball njëherazi me një sfidë të dyfishtë të moralit qeverisës: me luftën pa kompromis ndaj ilegjitimitetit korruptiv në kryqëzimin e betonuar te "Zogu i Zi", dhe atë të përkrahjes pa rezerva ndaj legjitimitetit të kthimit Mbretit Leka I Zogu në trojet stërgjyshore.
Rikthimi jo vetëm fizik i Mbretit Leka I Zogu bash në zemër të kryeqytetit, tregon se kreu i ekzekutivit shqiptar nuk është i pushtuar nga fobi anti-monarkiste, edhe pse është një republikan intransigjent. Dhe kjo tablo komplekse, por aspak e komplikuar, ravijëzon vlera të pamohueshme të moralit politik.
Në kontrast me hijen e zezë që lë në tokë kreu bashkiak Rama, kur deklaron se "... kryeministri i territ është i zoti i vetëm i shtëpisë së madhe"..., z.Berisha lëshon pas tij rreze drite për një shpresë-fat të bardhë. Në këtë mënyrë, ai njëkohësisht dëshmon publikisht edhe të kundërtën e vegimit të ngjyrave a ngjyresave nga piktori kryelokal. Kryeministri na bën kështu me dije se në "shtëpinë e tij të madhe", ia njeh të drejtën e (bashkë)pronësisë edhe personit ndaj të cilit është i ndryshëm në "tapi" politike.
Ana tjetër e medaljes së moralit politik të Berishës është edhe beteja e tij e hapur ndaj çdo lloj ilegjitimiteti të shfaqur kudo e ngado, veçanërisht në kaosin urban e ligjor që po shkakton kryebashkiaku Rama tek "Zogu i Zi". Të mbikalosh mjetet e motorizuara në një aks të rëndësishëm që lidh kryeqytetin shqiptar me qendrat e tjera qarkuese, nuk nënkupton rrjedhimisht të mbikalosh ligjin për ushtrimin e veprimtarisë me firma alla2K-iste të paliçensuara. Më i rëndësishëm se korsitë e shumta, në e mbi tokë, te "Zogu i Zi", është respektimi rigoroz i rrugës me një korsi e pa mbikalesa, të ligjit mbi pronat e fondet publike. Pasi, nëse bëhet fjalë për vlerësimin e një figure vetëm me zgjerim, ndriçim e asfaltim rrugësh, atëherë Hitleri dhe Enveri do duhej të konsideroheshin të vlefshëm për shoqërinë. 
Shmangia nga detyrimet ligjore është shans i artë për mafien rajonale dhe segmentet e saj vendore, që të hedhin në rrugë jo vetëm paret e pista, por edhe të lënë në rrugë të madhe shumë familje shqiptare, që detyrohen dita-ditës të përballen me pasoja fatale nga sipërmarrjet dhe sipërmarrësit grosistë të drogë-prostitucionit.
Prandaj, sfida politike me zogun e zi (Rama) dhe atë të bardhë (Mbretin Leka) - në kuptimin metaforik - është beteja e gjatë dhe jo e lehtë për një imazh të pastër publik që lë kryeshtetari tek fansat e figurave të lart-kuotuara politikisht, në të zezë a në të bardhë qofshin ato.
Kësisoj, çdo orvatje për mbikalim gjithfarë fluturakësh nga periferia në zemër të kryeqytetit, sidomos në periudhë karantine, mund të konsiderohet njëherazi "kalim ylberi" dhe helmim i mushkërive të organizmit pozitar me virus kripto-opozitar. Për më tepër, kur kjo tentativë synon jetësimin e "triumfit ilegal" nga 29-shat social-komunistë, të revolucionit elektoral në Tetor 2006.

Faqe 2

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL

Gjergj Thanasi: Ja pse opozita e majtë nuk bën dot opozitë

60 ditëshi i kabinetit Berisha duket se ka shënuar disa vizita të suksesshme përtej Adriatikut e Atlantikut. Cili është vlerësimi juaj për këtë aksion diplomatik të tij?
Miku i mirë në ditë të vështira, njihet. Dhe italianët, në zbatim të politikës së fqinjësisë së mirë, po kontribuojnë realisht në lirimin e litarit energjitik, lënë jashtë varrit nga regjimi i kaluar. 
Kryeministri, ndryshe nga paraardhësi i tij, nuk kakaris në furrikun e Berluskonit dhe vezët t'i bëjë në furrikun e Simitisit. Privatizimi i paketës së aksioneve të BIA-s nga italianët, hapja e konsullatës italiane në Gjirokastër, kur Memushi i Salarisë dërgonte policë për të mbyllur shkollën italiane në Gjirokastër, janë gjeste sinjifikative për një përfitim të ndërsjelltë, si fryt i një fqinjësie të mirë. Kujtojmë se presidenti i ish-republikës së parë shqiptare Ahmet Zogu, krijimin e bankës shqiptare, përkundër ofertave greko-serbe, ia besoi specialistëve dhe kapitalit italian. 
Vlerësimi i heroit tonë kombëtar Skënderbeu, presioni ndaj malazezëve për më shumë të drejta të shqiptarëve në Mal të Zi, premtimi amerikan për të përmirësuar kushtet e jetesës së shqiptarëve në trevën e Anamoravës, etj., tregojnë që qeveria e re e Shqipërisë zyrtare, dy gjëra të mira i ka bërë në kontaktet me nivele të ndryshme të administratës amerikane në Nju Jork e Uashington. Tre-çerek OK i Brukselit për Marrëveshjen, aq të shpresuar nga shqiptarët, është sinjal i vlerësimit të administratës Berisha si johajdute, krahasuar me hajdutërinë e ngritur në sistem nga socialistët. 
Vula e Vjenës për zgjedhjet e 3 korrikut, nuk jep shpresë për legalizim të ndonjë revolucioni të vonuar demokratik në pranverën e ardhshme. Edi Ramës i duhet të presë. Biznesmenët e ndërtimit dhe paratë e tyre të zeza, për momentin nuk duhet të nguten për të financuar këtë revolucion.

Në rrafshin e politikës parlamentare opozita nuk po shënon ndonjë sukses, megjithëse ka "arsye" për të rritur rating-un e përkrahjes në popull. Si e komentoni këtë handikap të opozitës së majtë?
Në parlament, edhe pozita nuk është se po bën namin. Shumë pak ligje po miratohen, gjyqësori vazhdon të jetë plotësisht i pavarur nga "diktatori" Berisha dhe gjerësisht i varur nga krimi, veçanërisht ai i organizuar. Shefi i opozitës, meqenëse është jashtë parlamentit, e ka vështirë t'i komandojë të vetët nga maja e kazaneve të plehrave të Bashkisë, apo nga mbikalimi i Zogut të Zi. 
Nano po është me pushime, Ruçi është i zënë me nxjerrjen e familjarëve nga burgjet e "diktaturës", ndërsa Majko, si në barcaletë, vazhdon të "hajë përshesh me kos"! 
Gjithsesi, opozitës i vijnë në ndihmë emisione të pavarura se si të realizojnë revolucionin, festën e të varfërve, siç ka thënë "hazreti" Lenin. Qiri-fikimi mund t'i ngelë në derë administratës së sotme, siç po përpiqet Rama, por mund të ketë edhe efekt boomerang për pushtetin e kaluar. Lavdi Zotit, marrëdhëniet me publikun të qeverisë aktuale çalojnë me të dyja këmbët dhe ka rrezik që socialistët mund t'ia lënë "kopilin në derë" qeverisë së re, siç deshën t'i linin viktimat e Fushë-Arrëzit "forcave destruktive" demokratike në vitin 1991. 
Pafytyrësia e opozitës aktuale, të paktën për çështjen e dritave, më kujton historinë e lavires së fshatit që i thoshte komshisë "na ma mbaj pak kopilin, sa të shkoj e të shaj - kurvë, - gruan e mullixhiut". Një opozitë e tillë e ka të vështirë organizimin e revoltave popullore. Shumë shumë, mund të organizojë simpatizantët e saj në burgje për të shkaktuar trazira. Pak rëndësi ka nëse ndodhin në Shënkoll, apo në Peqin. Lum si kjo pozitë, që edhe po ta shpërdorojë pushtetin, nuk ka kush t'i kërkojë hesap!

Ndërkohë PD, megjithë premtimet e bujshme të fushatës, nuk ka bërë ndonjë reformë të ndjeshme të administratës? Si e shpjegoni këtë apati të saj?
Ngordhalaqe, e hutuar, në pushtet - pa pushtet, kështu mund të karakterizohet administrata ministrore "Berisha 1". Pa harruar inferioritetin e skajshëm se ç'do të thonë të huajt po të hiqen nga puna ca banditë e kriminelë, ose bij banditësh e kriminelësh, ose prindër drogaxhinjsh e kriminelësh, me famë kombëtare e ndërkombëtare. 
Nëse paratë e taksapaguesve shqiptarë apo euro-atlantikë janë shpërdoruar për të kualifikuar banditërinë, atëherë një zbatim i "24/2"-shit është një shpëtim për Shqipërinë. Na ankohen për shkelje të të Drejtave të Njeriut, banditët e '97-ës, se na i paskan hequr nga puna e taksidarit, padrejtësisht. Birinxhi!... Në CV-në e tyre gjendet plaçkitja e magazinave me material kazermimi të Grehotit, vjedhja e materialeve mjekësore nga grup-depot e Dragotit, rrëmbimi i raketave "Sam" në Arshilenko dhe mitralimi me golinov i helikopterit të aeronautikës shqiptare në Mars '97. Normalisht, njerëz të tillë në shtetet e Europës, ku ne dëshirojmë të integrohemi, përfundojnë në burg, jo në zyrat me ajër të kondicionuar të OSBE-së, nga ku mund të ankohen për "shkelje të statusit të nëpunësit". 
Tranzitimi i ca kilogramëve të mallit "yellow cake" nëpër portin e Durrësit të siguron OK-in amerikan, jo vetëm për të pushuar nga puna një duzinë doganierësh rozë, por për të 100-fishuar kapacitetin e Burgut të Burrelit. Fatkeqësisht, administrata e lartë doganore shqiptare u vesh të pushuarve nga puna, të mbathura politike duke i larguar me motivacionin për "pjesëmarrje në fushatë elektorale", sepse të paaftët në krye të doganave shqiptare nuk mund apo nuk duan t'u provojnë "engjëjve rozë" akuza të tilla si: kontrabandë mallrash me akcizë, falsifikim dokumentesh zyrtare, shpërdorim detyre nëpërmjet lejimit të tranzitimit të substancave psikotrope, etj.. Gjithsesi, nepotizmi dhe ngutja për të bërë emërime të pastudiuara, mund të çojë ujë në mullirin e "ZP", nëse emërohen njerëz me precedentë penalë, veçanërisht në vendet europiane, dhe të tjerëve si këta, që nga ujësjellësit e Tiranës e deri tek rimorkiatori "Dyrrahu" në portin e Durrësit. Ata nëpunës të administratës shtetërore që e përballuan me sukses provën e '97-ës, dalin e teprojnë për t'i kthyer efiçiencën pushtetit të ri. Mjafton shembulli i drejtorit të Tatimeve, ndonëse këmbëlidhur nga segmente të caktuara të administratës së re, për të ilustruar thënien e mësipërme. Socialistët nuk duhet të lebetiten pse po largohen nga administrata shtetërore çaushët, gozhitat, luizat dhe gradualisht, në vend të tyre, të vijnë koliqët, alfredët, mulosmanët, palokët e me radhë. Socialistët të bëjnë kujdes të ruajnë fabrikat e uzinat, llogaritë bankare e fshatrat turistikë, jo nga fadromat e Braçes së Fierit, por nga ligji Antimafia, i miratuar prej vetë atyre, që në fund të fundit, mund t'u rezervojë edhe "byzylykë" spanjollë. Kështu e ka kjo botë, kur të vjen e keqja, hapi derën!... S'ka më telebingo pushteti, si më '97-ën.

Kryeministri Berisha ka bërë një gjest mjaft të veçantë, e njëherazi shpresëdhënës, në akordimin e njërës prej pronave, Familjes Mbretërore Shqiptare. A është kjo një tendencë drejt normalitetit, apo një rast rast i veçuar?
Berisha vetëdeklarohet si i djathtë. Kështuqë nuk mund të anashkalojë respektimin e pronës si një nga shtyllat mbajtëse të së djathtës europiane. Sinqerisht besoj që ky të jetë një hap i parë në rrugën e gjatë për zgjidhjen e problemit të pronësisë në Shqipëri. Kryeministri, i angazhuar personalisht në këtë drejtim, meriton të përgëzohet dhe jo të stigmatizohet duke nxjerrë në ekran televizori avoketër që kthimin e pronave e kuptojnë si shkulje llokmash për të mbushur xhepat e tyre dhe të shushunjave të pavarura gjyqësore. Pronarët shqiptarë presin nga kryeministri dhe administrata e tij, që të mos t'i rrjepin edhe pararendësit e tij, me, dhe pa mjekër rozë.
Intervistoi: Neritan Kolgjini

Faqe 3

Konferencë shtypi e lidershipit të PLL, pas kthimit nga qeveria të pronës së Familjes Mbretërore Shqiptare

Qeveria kthen Pallatin e Vjetër Mbretëror

Paraditën e së djelës së datës 6 nëntor 2005, Kryesia e PLL dhe personalisht kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, dhanë një konferencë shtypi në Selinë e kësaj partie, në prani të mediave të shumta.
Në këtë konferencë disi të veçantë, z.Spahiu doli para gazetarëve bashkë me drejtuesit kryesorë të PLL, zotërinjtë Murat Basha, Artan Tujani dhe Neritan Kolgjini, si dhe zëdhënësin politik të partisë z.Astrit Kola.
Në deklaratën e përgatitur me këtë rast, pasi u bëri me dije gazetarëve kthimin nga qeveria e z.Berisha të njërës nga pronat e shumta të Familjes Mbretërore, pikërisht Ish Pallatin e Vjetër Mbretëror, z.Spahiu përshëndeti në emër të legalistëve dhe lidershipit të PLL, kryeministrin Berisha dhe stafin më të ngushtë kryeministror për këtë gjest fisnik, të cilin kryelegalisti e cilësoi si hapi parë në procesin e gjatë dhe të ndërlikuar të kthimit dhe kompensimit të pronave të pronarëve legjitimë.
Në vijim z.Spahiu e konsideroi këtë akt administrativ si kurorëzim të aksionit politik të PLL, sidomos gjatë kontakteve zyrtare me qeverinë e re të z.Berisha, për çka kryelegalisti gjeti gjuhën e mirëkuptimit të plotë dhe vullnetin politik të veçantë të kryeministrit.
Në fund të prononcimit të tij z.Spahiu e falenderoi z.Berisha dhe ndihmësit e tij për angazhimin dhe përkushtimin në realizimin e këtij vedimi, në përputhje të plotë edhe me Ligjin "Për Statusin e Trashëgimtarëve të Familjes Mbretërore", miratuar nga Kuvendi i Shqipërisë më datë 8 maj 2004.
Gjithashtu kryelegalisti Spahiu, në emër të legalistëve shqiptarë dhe lidershipit të PLL, shprehu edhe mbështetjen politike për qeverinë e z.Berisha dhe koalicionin në pushtet.
Më tej z.Spahiu iu përgjigj pyetjeve të shumta të gazetarëve të pranishëm lidhur me këndvështrimet e PLL për zhvillimet politike aktuale në vend dhe pozicionimin e saj politik, për çka ata morën edhe përgjigje të cilat i konsideruan të sinqerta dhe të kënaqshme. 
Korresp. "Atdheu"


Deklaratë për shtyp e kryesisë së PLL

Spahiu: PLL do ta mbështesë politikisht qeverinë

Dje, Familjes Mbretërore Shqiptare iu kthye pronësia mbi Pallatin e Vjetër Mbretëror, pas jetësimit të vullnetit politik të qeverisë dhe personalisht të kryeministrit Berisha.
Ky akt i rëndësishëm civilizues në favor të Familjes Mbretërore, mundësoi kthimin legjitim të banesës me të cilën lidhet një pjesë e rëndësishme e historisë së Shqipërisë. 
Mbështetur në principet e legjitimitetit, moralit, të të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut, si dhe sistemit të bazuar mbi pronën private - kthimi i pronave të Familjes Mbretërore ka qenë prioritet politik i PLL. Por mbi të gjitha, ky prioritet madhor politik bazohet në filozofinë e PLL si mbrojtëse e drejtësisë shoqërore, parimeve të larta të humanizmit dhe dinjitetit të çdo shtetasi shqiptar, për të cilin prona e trashëguar nuk është thjesht ajo çka na lanë të parët, apo burim jetese dhe begatie, por është një pjesë e shenjtë e Atdheut. 
Mbi këtë filozofi është mbështetur edhe qëndrimi koherent dhe i përhershëm i PLL në mbrojtje të kërkesave dhe të drejtave të pronarëve legjitimë.
Që pas kthimit në atdhe të Familjes Mbretërore më 28 qershor 2002, PLL u angazhua fuqimisht për të mundësuar kthimin e pronave legjitime të Saj.
Por qeverive socialiste u mungoi vullneti politik për njohjen e kësaj të drejte dhe detyrimi kushtetues e ligjor, sidomos ndaj Familjes më të paragjykuar dhe përbaltur nga social-komunistët, ndër dekada. Të mbarsur me atavizma ideologjikë, qeveritarët socialistë nuk mundën të çlirohen nga komplekset e trashëguara, ndonëse Kuvendi i Shqipërisë ka miratuar, që më 08.05.2003, Ligjin "Për Statusin e Trashëgimtarëve të Familjes Mbretërore", në zbatim të të cilit Ekzekutivi shqiptar kishte detyrimin të hartonte aktet nënligjore dhe të kthente pronësinë mbi të gjitha pronat e trashëguara.
Menjëherë pas ardhjes së z.Berisha në krye të Ekzekutivit, PLL vendosi kontaktet zyrtare, gjatë të cilave insistoi në zbatimin e Statusit dhe kthimin e pronave.
Fatmirësisht, PLL gjeti mirëkuptim të plotë dhe vullnet politik e ligjor të palëkundur tek kryeministri Berisha dhe stafi më i ngushtë kryeministror, për realizimin e këtij detyrimi ligjor dhe moral.
Z.Berisha e vendosi këtë angazhim personal në krye të agjendës së ngjeshur të punës, dhe brenda një kohe rekord stafi kryeministror plotësoi dokumentacionin dhe zbatoi praktikat administrative të nevojshme.
Duke u ndjerë të vlerësuar dhe respektuar, shfrytëzojmë rastin që, në emër të të gjithë legalistëve, t'i shprehim kryeministrit Berisha falenderimet dhe mirënjohjen e merituar për përkushtimin e treguar në këtë hap të parë të kthimit të pronave të ligjshme. 
Gjithashtu falenderojmë Drejtorin e kabinetit të kryeministrit, z.Arben Imami, këshilltarin e ngarkuar posaçërisht me ndjekjen e këtij problemi, z.Besnik Aliaj, si dhe ministrat e linjës, për angazhimin serioz në përshpejtimin e procedurave administrative.
PLL, si parti e përgjegjshme për fatet e kombit dhe demokracisë, me këtë rast konfirmon edhe njëherë mbështetjen politike për qeverinë e z.Berisha dhe koalicionin në pushtet.

Tiranë, më 06.11.2005


Deklarata e Komisionit Europian për plotësimin e kushteve, vlerësim real për qeverinë Berisha

PLL: Shpejtimi i reformave na afron me BE

Legalistët vlerësojnë seriozitetin e maxhorancës aktuale për përshpejtimin e këtyre proceseve komplekse e jetike, pas ndërprerjes së dhimbshme në vitin 1997 dhe sabotimit vijues që opozita e sotme u bëri atyre gjatë 8 viteve në pushtet. PLL kërkon nga maxhoranca dhe institucionet e vendit që këto procese të thellohen me qëllim arritjen e parametrave dhe standardeve të kërkuara nga partnerët ndërkombëtarë 


E bindur në rëndësinë kapitale të proceseve të integrimit të vendit në familjen europiane, PLL ka ndjekur me vëmendje ecurinë e negociatave që paraprijnë nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim-asociimit. Në këtë kontekst, PLL vlerëson konsiderimin pozitiv të kësaj ecurie dhe, në tërësi, të përpjekjeve të qeverisë dhe shtetit shqiptar, nga komisioneri Oli Rehn në mbledhjen e djeshme të Komisioni Europian në Bruksel.
Legalistët vlerësojnë seriozitetin e maxhorancës aktuale për përshpejtimin e këtyre proceseve komplekse e jetike, pas ndërprerjes së dhimbshme në vitin 1997 dhe sabotimit vijues që opozita e sotme u bëri atyre gjatë 8 viteve në pushtet.
Duke mos i konsideruar këto procese si qëllim në vetvete dhe si Atu për spekullim dhe vegjetacion politik, PLL kërkon nga maxhoranca dhe institucionet e vendit që ato të respektohen dhe thellohen nëpërmjet jetësimit të vullnetit politik, dhe, në vijim, nëpërmjet hartimit dhe zbatimit të një sërë platformash të studiuara për reformimin e institucioneve, me qëllim arritjen e parametrave dhe standardeve të kërkuara nga partnerët ndërkombëtarë dhe të nëshkruara nga pala shqiptare.
Bazuar në gjendjen aktuale në të cilën ndodhet vendi, PLL konsideron se nuk janë reformat standarde e sipërfaqësore, të propaganduara dhe zbatuara nga ish maxhoranca e djeshme, ato që mund të sjellin përmirësimin e imazhit dhe zhvillimeve të vendit, të sugjeruara nga partnerët ndërkombëtarë. Këto realizohen vetëm me reforma totale strukturore, administrative e ligjore, dhe me një vullnet të paepur politik për zbatimin e tyre.
Në këtë këndvështrim, PLL konkludon se lufta e vendosur kundër korrupsionit, ndërmarrë nga qeveria, është e pamjaftueshme për reformimin rrënjësor të institucioneve dhe demokratizimin e jetës së vendit, sepse: pa një kuadër ligjor të përmirësuar dhe koefiçient maksimal të zbatueshmërisë së ligjit; pa një administratë publike të spastruar nga të korruptuarit, të paaftët dhe klientelizmi politik; pa një sistem gjyqësor në parametrat më të lartë cilësorë, në planin profesional dhe moral; pa një luftë asgjësuese kundër trafiqeve mafioze, krimit të organizuar dhe informalitetit në ekonomi; pa një sendërtim të qartë në ligj e në praktikën administrative të të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut dhe pa një vullnet të hekurt politik për respektimin e tyre - nuk ka e nuk mund të ketë plotësim të kushteve dhe garancive politike për ratifikimin e Marrëveshjes së Stabilizim-asociimit me BE.
Me këtë rast, në reflektim të vlerësimeve pozitive dhe sugjerimeve të fundit të Komisionit Europian, PLL i garanton maxhorancës në pushtet mbështetje maksimale e të pakushtëzuar politike për reformimin fundor e të domosdoshëm të jetës së vendit, si parakusht për intensifikimin, përshpejtimin dhe kurorëzimin me sukses të proceseve integruese.
Tiranë më 10.11.2005

Speciale 4-5

Mbreti Leka I ngushëllon familjarët e Prof. Miftar Spahisë

Ngushëllim Familjes së z.Miftar Spahija

Oborri Mbretëror Shqiptar
Ju drejtohemi sot me 11 Nëntor 2005, duke ju shprehur ngushëllimet Tona, për humbjen e madhe të z.Miftar Spahija. 
Kjo është një humbje e madhe për familjen Spahija, që ka treguar me vepra se ka mbajtur gjithmonë të gjallë frymën kombëtare, ka luftuar për kombin shqiptar dhe për idealin e Mbretërisë Shqiptare.
Ne do ta kujtojmë gjithmonë me nderim dhe respekt, që ka qenë gjithmonë afër Nesh, duke vlerësuar kontributin e veçantë të z.Miftar Spahija.
Edhe njëherë ju shprehim ngushëllimet dhe respektin Tonë.
Vëllazërisht
NMT Leka I Mbret i Shqiptarëve

Qindra miq e dashamirë të familjes Spahija marrin pjesë në ceremoninë e lamtumirës

"Korifeu i Lumës" prehet në atdhe

Pasi ndërroi jetë më datë 8 nëntor 2005 në SHBA, ku jetonte bashkë me familjen prej dekadash, dhe pas sjelljes në atdhe për t'u prehur në gjirin e tokës mëmë, konform amanetit, Prof. Miftar Spahija u nderua gjatë dy ditëve të ceremonive mortore, nga qindra e mijëra të afërm, miq e dashamirë, bashkëluftëtarë, legalistë dhe mbretërorë.
Në përfundim të ceremonive mortore, paraditën e datës 12 nëntor, trupi i tij u vendos përjetësisht në varrezën publike të Tufinës, pranë të afërmve dhe në gjirin e tokës amtare, për të cilët e zhuriti malli i pafund.
Për t'i dhënë lamtumirën e fundit morën pjesë me qindra miq dhe të afërm.
Pas kryerjes së riteve fetare, në emër të NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve dhe Familjes Mbretërore, e mori fjalën për të përcjellë mesazhin e ngushëllimit Shambellani i Oborrit Mbretëror dhe njëkohësisht kryetari i Senatit të Veteranëve të Legalitetit z.Ali Ohri.
Pas tij foli kryetari i Partisë "Rimëkëmbja Kombëtare", publicisti, diplomati dhe politologu i shquar, njëkohësisht miku i të ndjerit Prof. Spahija, z.Abdi Baleta, i cili vlerësoi me superlativa kontributin madhor atdhetar të atij që ai e cilësoi "korife i mendimit dhe veprimit nacionalist shqiptar".
Pas z.Baleta, për të folur për veprën dhe përkushtimin atdhetar të Prof. Miftar Spahisë, në emër të Shoqatës atdhetare-kulturore "Luma", e mori fjalën studiuesi i njohur kuksian, historiani, etnografi dhe gjuhëtari Shefqet Hoxha.
Në nderim të Prof. Miftar Spahisë, sollën dhe vendosën kurora me lule familjarët dhe të afërmit, si dhe përfaqësues të ndryshëm në emër të Oborrit Mbretëror Shqiptar, Degës së PLL në SHBA, Kryesisë së PLL, Senatit të Veteranëve të PLL, Partisë "Rimëkëmbja Kombëtare", Shoqatës atdhetare-kulturore "Luma", etj..
Në vijim, pjesëmarrësit morën pjesë në banketin e shtruar nga familjarët e Prof. Miftar Spahisë, me ç'rast u shprehën edhe njëherë ngushëllimet e thella e të sinqerta, atyre dhe të afërmve të të ndjerit, bashkë me urimin për prehje në paqë në gjirin e tokës mëmë dhe përkujtimin e tij të përjetshëm, sikundër edhe e meritonte "Korifeu i Lumës" dhe i Shqiptarizmës, atdhetari mendjendritur dhe rilindësi i shquar, që gjithjë jetën e shkriu për Kombin, Shqipërinë etnike.
"Atdheu"

Fjala e z.Abdi Baleta në ceremoninë e lamtumirës së z.Miftar Spahija

Baleta: Miftar Spahija, korife i mendimit nacionalist shqiptar 

Me dhimbje të madhe dhe pikëllim të thellë jemi mbledhur sot rreth një varri të ri në tokën e lashtë shqiptare, për t'i bërë nderimet e fundit dhe për t'i dhënë lamtumirën e përhershme trupit të të afërmit, bashkëkrahinarit, mikut, dashamirit, bashkëluftëtarit, bashkëmendimtarit dhe, mbi të gjitha, atdhetarit shembullor e shqiptarit nacionalist i kulluar dhe i paepur, z.Miftar Spahija. Kësaj radhe të gjithë ne që jemi këtu, e presim dhe e përcjellim për herë të fundit njeriun që kemi pritur me mall disa herë, dhe i kemi uruar rrugë të mbarë me dëshirën që të na vinte përsëri nga ai vend i largët dhe mërgimi i gjatë ku e hodhën valët e jetës së tij të rrëmbyeshme e dramatike.
Tashmë ai ka mbërritur fundin e rrugës në botën e rreme, për të kaluar në atë të amëshuemen dhe nuk ka për ta marrë përsëri rrugën e mërgimit, sepse ka gjetur atë që e ka dëshiruar me gjithë shpirt, prehjen e qetë e të përjetshme në truallin kombëtar, për të cilin jetoi, luftoi, u përpoq dhe bëri aq shumë larg tij, sa ka merituar vend nderi në Panteonin e mendimit e të veprimit nacionalist shqiptar.
Megjithë dhimbjen, pikëllimin që ndjejmë, sot ne jemi dëshmitarë edhe të triumfit të Miftar Spahisë mbi mundimet, mbi dhimbjet, mbi peripecitë, mbi dëshpërimet që i rezervoi fati gjatë jetës së tij të gjatë e të mbushur me gjithfarë luftërash, duke i mbetur, pa lëkundje e pa zbrapsje, besnik idealeve të tij të larta kombëtare e njerëzore. 
Miftar Spahija do të pushojë në tokën e Shqipërisë, ku do të jetojë në pavdekësi, pas asaj pune të madhe që ka bërë për të krijuar shembullin e shqiptarit që asgjë nuk e ndan nga kombi dhe atdheu i vet, që di të mbetet shqiptar i mirë kudo që e hedhin tallazet e jetës, që di të jetë shqiptar bujar, krenar e i nderuar edhe atje ku njerëzit shkrihen në kazanin vlues të tjetërsimit e të asimilimit etnik.
Jetëshkruesit e Miftar Spahisë e kanë vënë në dukje se të qarat e tij të ardhjes në këtë botë u dëgjuan në Kolesjanin e Lumës dy vjet pasi malësorët e kësaj krahine të burrërisë e bujarisë ishin ndeshur për jetë a vdekje me hordhitë serbe. Pas 91 vjetësh Miftar Spahia mbylli sytë dhe do të hyjë në gjirin e tokës amtare pasi e jetoi edhe kohën e lumtur që të shihte se në ndeshjen e madhe shqiptarët fituan shumë, që të shihte Kosovën e lirë nga pushteti serb dhe drejt njohjes së pavarësisë. Askush nga shqiptarët nuk e ka shkundur si Miftar Spahija diplomacinë ndërkombëtare, madje deri në nivelet e saj më të larta, me protesta e paralajmërime për tragjedinë e shqiptarëve në Kosovë dhe askush, më shumë sesa ai, nuk e ka nxitur këtë diplomaci me parashikime, e që të kuptonte se nuk kishte rrugë tjetër veç asaj ku hyri dhe po shkon Kosova. Zoti i dha jetë të gjatë për të parë se dëshirat dhe mundi i tij po përmbusheshin e shpërbleheshin.
Jetëshkruesit e tij i kanë përmendur me radhë hapat e tij në jetë, shkollimet me sukses në Shqipërinë mbretërore dhe në Itali, veprimtarinë e tij ndriçuese në Kosovë, ballafaqimet e tij me armiqtë e lirisë e të pavarësisë kombëtare, me regjimet totalitare fashiste e komuniste, që i sollën vuajtje të tmerrshme e tragjedi familjare, si dhe punën e palodhur e meritat e tij të panumërta në mërgimin e gjatë, për të qëndruar fort moralisht, për të përparuar, për të kryer punë të lavdërueshme në dobi të ruajtjes e lëvrimit të traditave kombëtare, të gjuhës shqipe, të pasurimit origjinal të letërsisë shqipe me vepra të çmuara.
Në këto çaste të dhimbjes për humbjen e Miftar Spahisë, duhet të kujtojmë se po ndahemi nga një bashkëkombas e qytetar me merita të veçanta, të cilin me kohë njohësit e vlerësuesit adhurues të shkrimeve të tij e kanë quajtur "Korifeu i Lumës". Por ai ka qenë e do të jetë edhe "Korifeu i mendimit politik nacionalist" shqiptar, personifikimi shembullor i veprimit të ndershëm nacionalist shqiptar, simbol i frymëzimit nacionalist shqiptar.
Prej nesh është ndarë njeriu që ka bashkuar në fushën e mendimit e të veprimit nacionalist traditat, erudicionin e mprehtësinë më të mirë të Rilindjes Kombëtare, të rilindasve të mëdhenj me forcën dhe gjallërinë e mendimit të kohës, si dhe me zhvillimet e reja deri në këto ditë të fundit të jetës. 
Nga ne po ndahet një figurë e madhe intelektuale e letrare, politike e diplomatike shqiptare, që për thjeshtësinë që e ka shoqëruar dhe për rrethanat historike në të cilat veproi, ende nuk ka gjetur piedestalin e vet në kulturën e politikës shqiptare dhe masën e duhur të ndikimit në brumosjen e opinionit shqiptar me nacionalizëm.
Miftar Spahija nuk i sheh më lotët e të afërmve, nuk dëgjon fjalët e pikëlluara të njerëzve që e kanë njohur, çmuar e nderuar gjatë jetës e veprimtarisë së tij të gjatë. Por ai na flet e do të na flasë pa pushim, sepse mbetet zë që nuk shuhet nëpërmjet shkrimeve të tij dhe dritë që nuk zbehet nëpërmjet shembullit të tij si shqiptar, si luftëtar, si mendimtar dhe intelektual. Tek jeta dhe puna e tij, vërtetohen më së miri fjalët e mençura se "njeriu është tërësi e veprimeve të tij, se pavdekësia e njeriut sigurohet nëpërmjet trashëgimisë që lë me veprat e mendimet e tij".
Duke i dhënë lamtumirën një bashkëkombasi të shquar, një miku të çmuar, një atdhetari të përkushtuar, një nacionalisti të kulluar dhe një mësuesi të pagabuar, ne do të ruajmë imazhin e tij fisnik, kujtimet për bujarinë e tij, për buzëqeshjen që sillte kur vinte në Shqipëri dhe do t'i quajmë dhe shpallim si amanete të forta fjalët e tij të shkruara në veprat letrare, politike e diplomatike, ose të përcjella në bisedat dhe takimet e paharrueshme që kanë pasur njerëz të shumtë me të.
Kujtimi i të nderuarit Miftar Spahija do të jetë i paharrueshëm. Mendimet dhe shkrimet e tij do të vlejnë si testament me vlera kombëtare, si frymëzim me përmasa e me ndikime të cilat koha do t'i rrisë gjithnjë.
I qoftë i lehtë dheu në truallin amtar, që ai e deshi me shpirt gjatë gjithë jetës dhe të cilin e zgjodhi për t'u prehur përjetësisht.


Fjala e z.Shefqet Hoxha në ceremoninë e lamtumirës së z.Miftar Spahija

Lamtumira e fundit, një ylli të nacionalizmit shqiptar

Nga Dr.Shefqet Hoxha

Zonja e zotërinj,
miq e dashamirës të të ndjerit Miftar Spahija-Thaçi!
Më lejoni t'ju përshëndes dhe t'ju falenderoj në emër të Shoqatës Atdhetare-Kulturore "Luma" për pjesëmarrjen në këtë tubim funebër, për t'i dhënë lamtumirën e fundit një ylli të nacionalizmit shqiptar, që u shua, një dashamirësi dhe mbrojtësi të Shqipërisë Etnike, një luftëtari të vendosur të çështjes kombëtare, një vëllau dhe miku për kokë të Kosovës dhe popullit të saj, për të cilët punoi e mendoi, që në rini e deri në pleqërinë e thellë, një biri të nderuar të Lumës, profesor Miftar Spahisë-Thaçit.
Miftari qe e do të mbetet në kujtesë të atyre që e njohën, në mendjen e bashkëkombasve dhe miqve të Shqipërisë, një figurë e njohur atdhetare, politike, letrare e gjuhësore, një idealist i ngulët dhe harkëtar i devotshëm për një Shqipëri të lirë e demokratike, një ithtar i pazbrapsur i ideve monarkike, një rilindës i ditëve tona. Ai nuk do të vdesë kurrë!
I përjetshëm qoftë kujtimii tij!
Prof. Miftar Spahija lindi në Kolesjan të Lumës më 5 mars 1914, në një shtëpi me tradita të vyera kombëtare. Shkollën fillore e kreu në fshatin e tij, ndërsa studimet plotësuese i vazhdoi në Tiranë. Gjatë viteve 1928-1935 përfundoi shkëlqyeshëm Gjimnazin e Tiranës. Pati si mësues figura të njohura të arsimit e të kulturës, Anton Kranjin, Karl Gurakuqin, Mirash Ivanajn. Si kreu edhe Shkollën Ushtarake të Plotësimit në Tiranë (1936), vazhdoi mësimet në Fakultetin e Letërsisë të Universitetit të Torinos. 
Në pranverë të vitit 1939, bashkë me studentë të tjerë shqiptarë, demonstroi kundër pushtimit të Shqipërisë nga Italia fashiste. Për këtë, në qershor 1939, kthehet në atdhe, por dy herë arrestohet nga karabinierët italianë, burgoset dhe më pas internohet në kampet e përqëndrimit në San Nicola di Tremitti e në Sinalunga. Me leje të organeve ushtarake, i kryen studimet, duke fituar titullin "Doktor në Letërsi", me tezën "Elemente të huaja në gjuhën shqipe" nën udhëheqjen e albanologut të njohur Bartoli.
Në shtator 1941 kthehet në Shqipëri dhe vendoset përkohësisht në Kolesjan, pranë familjes së tij. Eshtë koha kur në Kosovën martire, me nismën e punës së zellshme të shkrimtarit e ministrit misionar Ernest Koliqi, po hapeshin shumë shkolla shqipe. Në njerën prej tyre, në Gjimnazin e Prishtinës, jep mësim për një vit edhe Prof. Miftar Spahija, sëbashku me Ymer Berishën e Gjergjevikut të Pejës dhe mësues atdhetarë të tjerë.
Por krijimi i administratës shqiptare në Kosovë pat nevojë edhe për intelektualë si Miftari. Punoi në Rahovec e Gjilan, si nënprefekt i përkushtuar për krijimin dhe forcimin e administratës e të shkollës shqipe në ato vise të nxehta patriotësh, por iu desh, për pak kohë, të provojë edhe burgun fashist në Prizren, prej të cilit u arratis e u kthye në Kolesjan. Por këtu, për arsye të pikëpamjeve antikomuniste e antisllave, sllavo-komunistët, kinse shqiptarë, pasi përgjakën Lumën në shtator 1944, deshën të përgjakin edhe Prof. Miftar Spahinë, por ky burrë lumjan mbathi opingat, ngjeshi armët e doli në mal për t'i shpëtuar "kulçedrës së kuqe". Për dy vjet më radhë u ra kryq e tërthuer maleve të Lumës, duke u strehuar nëpër tëbanat e malësorëve të krahinës kreshnike dhe të viseve rreth e rrotull, sëbashku me shumë shokë, nacionalistë e antikomunistë të përkushtuar, ndër të cilët edhe kryenacionalisti i njohur lumjan, Muharrem Bajraktari.
Miftar Spahinë, këtë bir të shkolluar e të ditur të maleve të Lumës, nuk mundën ta shtijnë në dorë njësitet speciale dhe hafijet e Sigurimit e të OZN-ës, por as nuk e ligështuan e gjunjëzuan vuajtjet në male, internimi i familjes dhe vdekja e vajzës 15-muajshe në kampin komunist të Murat Çelebisë në Berat. Ai nuk e pranoi edhe joshjen e krokodilëve komunistë për t'u dorëzuar, përkundrazi, pasi u bind se "nacionalizmi shqiptar s'diti me u bashkue", - siç thotë vetë Miftari, më 20 gusht 1946, bashkë me 56 shokë nacionalistë e antikomunistë, malësorë të Veriut e të Kosovës, u jep lamtumirën me lot në sy familjes, Kolesjanit të dashur, Lumës besnike, Shqipërisë së mjerë dhe kalon në Greqi, më pas në Itali, e në vitin 1956 në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku jetoi, punoi, meditoi e shkroi për historinë tonë kombëtare, për vuajtjet e popullit shqiptar nën regjimin komunist, për traditat, e veçanërisht për Kosovën e robëruar nën regjimin e Titos, të Rankoviçit e të Millosheviçit. 
Në SHBA, Miftar Spahija i qëndroi besnik idealit të tij, nuk iu nënshtrua presioneve dhe joshjeve të Sigurimit të Shtetit dhe të agjenturave të huaja antishqiptare, përkundrazi, u përball me ta me shkrime e aktivitete kombëtare e antikomuniste.
Në SHBA Miftar Spahija punoi në "Columbia University Library", dha mësim si profesor i asociuar në Universitetet "Madison" të Virxhinias e "Mansfield" të Pensilvanisë, shkroi shumë e botoi, veç të tjerash, edhe tri romane: "Hasimja", "Albanët e Curranët" dhe "Taf Bardheti", por shquhet me shkrimet politike e atdhetare, një pjesë e të cilave janë botuar në librin "About Kosova" (Rreth Kosovës).
Libri "About Kosova" përmbledh korrespondencën e Miftarit me burrat më të fuqishëm të kohës: Zhak Shirak, Bill Klinton, Tom Lantosh, Xhon Mejxhër, Al Gor, Boris Jelcin, Fransua Miterran etj. Ai u shkruan atyre se "... e vetmja zgjidhje për Kosovën, e cila banohet në masën 95 % prej shqiptarësh, është pavarësia prej Serbisë...".
Por Prof. Miftari, as në Europë, as në SHBA, nuk u la i qetë. Kërcënimi komunist nuk iu nda asnjëherë. Regjimi diktatorial i Enver Hoxhës e kish etiketuar me nofkën "armik i popullit", e kish dënuar me vdekje në mungesë dhe e kish ndaluar të kthehej në atdhe. Njerëzit e tij në Kolesjan qenë emërtuar "kulakë".
Qenë proceset demokratike të viteve 1990-1991 që dogjën listat e mëkatarëve pa mëkate, shembën klonet që pengonin bijtë e mallëzuar të shqipes të komunikonin midis tyre, apo të ktheheshin në atdhe te të vetët. E kështu, vetëm në vitin 1992, "me sytë që i shkrepnin xixa, tue dënesë e tue u shkllahë së qami", Miftar Spahija kthehet në Shqipëri dhe puth dheun e të parëve. Ai u prit mirë, u përshëndet kudo që shkoi, por veçanërisht në Kolesjanin dhe Lumën e tij të dashur. Nga viti 1992, Miftari pothuaj çdo vit erdhi tek të vetët, për të sosur mallin me ta e për t'i nxitur të mos i ndaheshin çështjes kombëtare dhe ndërtimit të demokracisë në Shqipëri.
Por nuk ishte e thënë që të jetonte jetën materiale përgjithmonë, ditët iu sosën dhe më 8 Nëntor, "në ditën e zezë të kombit", mbylli sytë në një spital të Nju Xhersit në SHBA, duke lënë amanet të varroset në tokën e të parëve, në tokën që e deshi aq shumë dhe për të cilën luftoi si pakkush tjetër.

Të nderuar miq, shokë e dashamirë të Prof. Miftar Spahisë!
Qofshi të nderuar për nderin që po i bëni këtij burri të vyer të Lumës dhe të mbarë kombit. Ju keni ardhur këtu për të përshëndetur së vdekuri, për t'i hedhur një dorë dhe mbi varr, por dijeni se Miftari nuk ka vdekur. Nuk vdesin veprat e tij kushtuar atdheut e Lumës, nuk vdes ndihmesa që dha ai për të mbrojtur çështjen e Kosovës dhe popullin e saj trim e fisnik, për të ngjallur gjuhën dhe kombin; ky burrë nuk do të vdesë gjersa në këto troje do të ketë shqiptarë, dhe do të ketë, se s'ban.
Por një gjë na mbetet peng, se ai nuk mundi me e pritë ditën e pavarësimit të Kosovës, për të cilën pat shkruar se "asht vazhdim i pandërpremë historik, gjuhësor, kombëtar, kulturor, fetar e gjeografik i territorit dhe kombit shqiptar". 
Miftar Spahija nuk mundi me i pa rezultatet e pritshme të qeverisjes së koalicionit të djathtë demokratik në Shqipëri!
Me këtë rast, ngushëllojmë familjen, të afërmit dhe miqtë e tij, falenderojmë ata që shoqëruan kufomën në atdhe dhe të tjerët, pjesëtarë të diasporës që erdhën për t'i hedhur një dorë dhe mbi varr, në emër të Shoqatës Atdhetare-Kulturore "Luma" dhe t'u themi se në dhimbjen e tyre merr pjesë e tanë krahina, merr pjesë Shqipëria, sepse Miftar Spahija ka qënë e mbetet "ndera e Lumës".
I qoftë i lehtë dheu dhe pastë paqë e prehje të përjetshme shpirti i tij!
Ju ftoj të mbajmë një minutë heshtje në kujtim të tij!
I paharruar qoftë emri i Miftar Spahisë.
Ju faleminderit!
Tiranë, më 12 nëntor 2005

Letër ngushëllimi e publicistit Hasan Hasani për familjen e Haxhi Gashit

Hasan Hasani: Miftar Spahija, ky Homer i Shqipnisë etnike

E nderuemja Familja Gashi!
Me rastin e vdekjes së shkrimtarit dhe atdhetarit Miftar Spahija-Thaçi, më lejoni t'ju shpreh ngushëllimet ma të thella nga zemra, me shpresën se do ta përballoni këtë vdekje, këtë humbje të madhe të njeriut të çmueshëm, shkrimtarit të talentuem, Homerit të Shqipnisë etnike, i cili me veprën e vet në fushë të letërsisë dhe publicistikës, la mbas vetes emën të pashlyeshëm, emën të paharrueshëm për kombin në përgjithësi. 
Miftar Spahinë e njofta përmes korrespondencës, tash e ma shumë se nji dekadë, kur u botua biseda jonë, si edhe me rastin e botimit të librit me titull "Miftar Spahija - Korife i Lumës", në vitin 1995, libër ky që u ribotue edhe më 2002. Ato që tha Miftar Spahija në intervistën tonë janë dëshmi të nji kohe, të nji periudhe që ka lanë gjurmë në shpirtin e tij si njeri dhe krijues, e poashtu edhe në zemrat e lexuesve që patën mundësinë t'i lexojnë këto biseda. Ky burrë e shkue burrash, që në verën e vitit 1999 më vizitoi në Prishtinë, mue, familjen time dhe miqtë e tjerë. 
I nderuem Mit'hat! 
Unë, edhe pas bisedës telefonike ku më batë të ditun ndamjen prej tij, nuk dëshiroja ta pranoja faktin se Miftar Spahija kishte vdekur. Ju më treguet se do ta varrosnit në Shqipni. 
Me këtë rast dhimbjeje, pranoni edhe njiherë ngushëllimet e mia, Ju, axha dhe mbarë familja.
Poashtu, ia përcillni ngushllimet e mia edhe vajzës së Miftarit, Kadishes, të cilës ai ia kushtoi romanin madhështor "Hasimja".
I qoftë i lehtë dheu i Shqypes, që ai e deshi aq shumë, e për të cilën shkriu jetën. 
I jueji, 
Hasan Hasani

"Toka e huaj ne s'na kalb"

Nga BEQIR SINA, Nju Jork

Bethlehem, Pennsylvania: Ditën e martë, më 8 nëntor 2005, ndërroi jetë në moshën 91 vjeçare, në Spitalin "St. Luke" të qytetit Bethlehem, Pennsylvania, mendimtari, shkrimtari, publicisti dhe atdhetari i shquar, "Korife i Lumës" dhe i Shqipërisë, Prof. Miftar Spahija. Humbja e tij tronditi thellë zemrat e të gjithë bashkatdhetarëve, të cilët rendën t'i bënin nderimet e merituara atij që ishte dhe do të mbetet krenaria dhe frymëzimi ynë. Me këtë rast, arkivoli me trupin e Profesor Miftarit, ishte vendosur në njërën prej mjediseve të Xhamisë shqiptare "Albanian American Islamic Ctr.", të qytetit Garfield, (Nju Xhersi), ku u bënë gjithashtu edhe shërbesat fetare në nderim të tij. Në to morën pjesë një numër i madh prej qindra bashkëatdhetarësh, anëtarë të familjes, miq, shokë e kolegë. Në të dy anët e arkivolit me trupin e të ndjerit Prof. Spahija, ishin vendosur dy flamujt kombëtar, i Shqipërisë dhe i SHBA-ve. Kurorat me lule të freskta dhe buqetat e panumërta zbukuronin arkivolin, pranë të cilit qëndronin dhe prisnin ngushëllimet e rastit e bija Kadishe, zz.Haxhi, Luan, Ylber, Mit'hat dhe znj. Anila Gashi, si dhe zz.Dali Lita, Bilbil dhe Alfred Spahiu.
Në këtë ceremoni mortore, erdhën për të shprehur ngushëllimet e rastit, edhe Dr. Fuad Myftia (ish sekretar i Përgjithshëm i Organizatës Kombëtare Lëvizja e Legalitetit), kryetari i "Vatra" inxh. Agim Karagjozi, Dr. Gjon Buçaj, biznesmeni i njohur z.Zef Balaj, atdhetari i njohur z.Zef Përndocaj, biznesmeni Hajdar Bajraktari dhe z.z.Rustem Geci, Musli e Sami Mulosmani, Men Mena, Genc Bajraktari, Abaz Lita, Rasim Sina, Bajazit Lita, si dhe kryetari i PLL SHBA z.Hakik Mena e mjaft legalistë të tjerë etj.. 
Pas përfundimit të ceremonive, në zbatim të amanetit të mbramë, arkivoli me trupin e të ndjerit, në orën 11.00 të mbrëmjes u përcoll për në atdhe, për t'u prehur përjetësisht në gjirin e tokës amtare, si për të vërtetuar fjalët profetike të Prof. Miftarit: "Një ditë, o Nanë Shqipni, në gjinin tand do të kthejmë, e atje, po, do të prehemi. Toka e huej ne s'na kalb".


Letra e znj.Kadishe Miftar Spahija, me rastin e ceremonisë në SHBA 

Kadishe Spahija: Fjalët e zemrës të babës tim

Prej shum vitesh, ma në fund kuptova se janë lidhjet e babës tim me ju, ato që sollën lumtuni në jetën e tij. Ju gjithmonë keni qenë në mendjen e tij. Disa prej jush ai i kujtonte tue pa fotografitë e vjetra. Të tjerët i kujtonte vazhdimisht, ndërsa reflektonte kujtimet e hershme të jetës. Megjithatë, shpesh herë ai lidhej me të gjithë ju me anë të fjalëve të zemrës, të thana me tonin e tij të butë gjatë bisedave insipiruese, si dhe gjatë korrespondencës.
Baba im ishte i nderuem me ju pasë ju në jetën e tij. Ai e dinte domethanien dhe randësinë e dashamirësisë, dhe e ndau atë me ju, me ne të gjithë. Ju jeni pjesë e babës tem, e unë po i ndaj këto fjalë me familjarë e miq të afërt, sepse ju e keni nderue babën tem jo vetëm sot, por gjithmonë.
Admirimi dhe dhurata e jetës qoftë me ju në të ardhmen! Ditët t'ju mbushen me gëzime, dhe Zoti na dhashtë dashuni e fuqi...
Me dashamirësi,
Jeff, Kadishe, Suraya, & Jack

Faqe 6

Intelektualofobi totalitariste jo vetëm nga z.Prifti (3) 
Përqasje dhe përplasje mediatike
(Vijon nga numri i kaluar)

Nga Zamir Gjurgji 


Pasi kanë humbur betejën e mendimeve "progresiste", intelektualët autoritaristë kërkojnë të klonojnë imazhin e besimit hyjnor të shumicës dërrmuese të shqiptarëve. 
Konkretisht:
Kur akuzohen besimtarët shqiptarë se mes tyre ka nga ata që e mendojnë se muslimanizmi është komb (shembujt merren vetëm nga interneti), tentohet përplasja mes atdhetarëve dhe besimtarëve, kërkohet të ndahet ideologjikisht kombi nga feja, me qëllim që muslimanin ta bëjnë antikombëtar dhe atdhetarin antifetar.
Kur vënë në përplasje "rrymat radikale me ato liberale", kërkojnë të jenë promotorët e shizmës virtuale mes muslimanëve, në liberalë bektashi dhe radikalë suni, ashtu siç ndodhi shizma reale e kristianëve, në liberalë katolikë dhe radikalë ortodoksë.
Kur vënë në kontradiktë fenë me shtetin, përpiqen të krijojnë një hendek të thellë e të pakalueshëm mes tyre, ndërkohë që integrimi dhe globalizmi janë tiparet thelbësorë të zhvillimeve politiko-shoqërore në botë.
Për rrjedhojë, nëse në diktaturë feja konsiderohej "opium për popullin", në sistemin pirro-krat pseudoshqiptar, feja duhet të trajtohet si një ikonë muzeale, e cila duhet të nderohet dhe vlerësohet vetëm si e tillë, por të mos ndikojë në shpirtin dhe mendjen e shqiptarëve.
E thënë shkurt, nëse komunizmi e dënoi me vdekje fenë, "laicizmi allashqiptar" kërkon ta dënojë me burgim të përjetshëm, për ta amnistuar vetëm në moshë pensioni. 
Këtu ka vend për sugjerim ndaj shtetit laik, i cili, para se të ushtrojë të drejtat legjitime qe i jep pushteti, duhet të mos bjerë në absolutizëm (asaj që i druhet edhe demokracia amerikane), pasi në të kundërt demokracia rrezikon të bëjë hapa pas (kujtojmë mesazhet nga BE-ja), ngaqë jo gjithnjë e drejta e shtetit dhe shteti i së drejtës janë sinonime.

Kur shkaku e pasoja ndërrojnë vend

Nëse bëhet fjalë për terrorizëm, ai ekziston përsa kohë ka shtrat korrupsioni, kontrabanda dhe prostitucioni. E meqë këto janë vese që farkëtohen në sistemin laik, atëherë mund të themi me plot gojë se nuk mund t'i arkëtohen udhës së moralit.
Nëse bëhet fjalë për terror, ai ndodh kur mungon liria dhe demokracia; kur besimtari nuk është i lirë të praktikojë nga mëngjesi në mbrëmje besimin e vet, por detyrohet ta praktikojë të fragmentuar, për shkak të qënies në opozitë (më saktë, në disidencë) me mazhorancën absolute të laikokracisë.
Nëse bëhet fjalë për terrpublik, kjo ndodh kur njeriu i thjeshtë nuk mund të dëshmojë lirshëm se është besimtar i Zotit, pasi do t'i hidhen në fyt ithtarët e laicizmit, për ta kthyer dhunshëm në besimtar të doktrinave të tyre.
Nëse bëhet fjalë për terror verbal, kjo ndodh vetëm atëherë kur një kastë shoqërore etiketon, shan, fyen, përçmon një klasë shoqërore, e cila ndjehet e qetë dhe e çlirë në adhurimin e Zotit dhe vlerësimin e Kombit, pa pasur përplasje ndjenjash dhe mendimesh.
Nëse bëhet fjalë për terror terminologjik, intelektualët pseudoshqiptarë që shfaqen njëherazi oksidentofilë dhe orientofobë (dikur, anasjelltas), duhet piksëpari ta shpallin "non grata" fjalën orientim, që ka si rrënjë orient (lindje).
Nëse "intelektualët progresistë" nuk besojnë se krijesat besimtare e jobesimtare do të dalin një ditë para Krijuesit për t'u gjykuar në përjetshmëri, nuk ka pse të pengojnë një brez të tërë besimtarësh shqiptarë, të cilët kërkojnë jo vetëm t'u ngjatet jeta (me shprehjen "tungjatjeta"), por mbi të gjitha që ky zgjatim me limit të afirmojë një vlerë pozitive në infinit. 
E pra kush rezulton terrorist e dhunues, z.Prifti & Co?
Kujt i mbetet dhuna dhe terrori; kush është xhelati e kush është viktima; kush është debitori e kush është kreditori; kush shkakton çrregullime e kujt i kërkohet harmoni; kush tregohet i pafre në shoqëri, e kujt i kërkohet tolerancë pa kufi?! 
Këto pyetje-përgjigje mund të ndajnë terroristin dhe terrorizmin virtual nga ai real. 
Prova acide mbi të vërtetën unikale

Të jesh besimtar hyjnor, nënkupton një pozicionim ndaj Krijuesit, e më pas ky qëndrim reflekton në traditë, racë, shtrirje gjeografike, etj.. I pozicionuari nuk mund të rishikojë apo shfuqizojë dispozitat e librave të shenjtë (Tora, Ungjill dhe Kuran), të cilave u bindet dhe në emër të të cilave flet, vepron e jeton. Sakaq, dispozitat janë aq të qarta sa ndalohet rreptësisht vrasja e të pafajshmëve, pleqve, plakave, grave dhe fëmijëve. Vrasja gjykohet nga shtatë fajet më të rënda e të pafalshme (pas ortakërisë). Ajo merr dënim kapital dhe në të tilla raste amnistia e GJYKATESIT SUPREM është (thuajse) zero. 
Pra, më parë se të veprojë për të shpëtuar të tjerët në këtë botë, "terroristi besimtar" mendon dhe e peshon fort këtë veprim: se a është i shpërblyeshëm apo i dënueshëm në atë botë? Aq më shumë kur bëhet fjalë e fokusohet organizata "internetiste black&ëhite", e cila shpall se përfaqëson të gjithë ata ithtarë që janë gati të vrasin në këtë botë, ndërkohë që ata që detyrohen të paguajnë faturën e veprimeve kriminale, janë gati ta vrasin këtë botë për të fituar atë botë!!!
Identiteti dhe dinjiteti

Flitet gjerë e gjatë për nevojën e pasjes së identitetit dhe dinjitetit të krijesave të kësaj bote, por asnjëherë nuk mendohet thellë se cili është identiteti dhe dinjiteti i krijesës.
A mund të kuptohet dinjiteti pa identitet?
Në një kohë kur opinioni shqiptar po përqëndrohet gjithnjë e më tepër rreth integrimit në strukturat euro-atlantike, të paktë janë ata që u bie ndër mend të përllogarisin se çfarë do ofrojnë ata vetë në këtë bashkësi ndërkombëtare, pasi, nëse në këto struktura nuk hyn me kapital vetjak, në vend të integrimit do të pësonim një asimilim klasik.
Cili prej europianëve do t'i lejonte vetes anashkalimin e kombësisë, që strukturat shtetërore të ndërhynin në përkatësinë e tij fetare për t'ia njësuar! Kombet europiane e kanë kaluar fazën e identitetit të tyre kombëtar, çka i bën të denjë e të aftë për të bashkërenduar kapitalet financiare, mendore e shpirtërore, për të qenë bashkë edhe në të veçantat e tyre. Asnjë prej tyre nuk mendon se, edhe pse do të integrohet në Europë, do flasë esperanto, por janë të bindur se do të vazhdojnë të flasin gjuhën përkatëse kombëtare. 
Po shqiptarët? Ata ende janë në dilemë se çfarë të bëjnë. Të integrohen si shqiptarë fetarë, apo laikë? Si komb i cunguar, apo i bashkuar? Vetëm për shqiptarët, kombi dhe feja e tyre natyrale trajtohen si ekstremizma e radikalizma! Shqiptarëve nuk u lejohet të shprehen hapur për fenë e tyre, pasi do t'i quajnë fondamentalistë, e njëherazi nuk mund të shfaqen hapur për bashkim kombëtar, se pastaj do t'i etiketojnë ekstremistë dhe do t'i konsiderojnë si shkak i mosintegrimit! 
A mos vallë intelektualofobët totalitaristë Prifti e Myftaraj, do ta shpallin "persona non grata" ish-presidentin gjerman Rau, i cili ka thënë: "Integrim nuk do të thotë aspak çrrënjosje kulturore apo asimilim i ftohtë, por do të thotë lidhje e të gjithëve me vlerat e përbashkëta shpirtërore, lidhje kjo që duhet përtërirë herë pas here".

Për atë të cilit i nevojitet

Nxjerrja në pah e identitetit tonë kombëtar, arrihet atëherë kur të mos imitojmë verbërisht të tjerët, por të jemi dinjitozë edhe në shpërfaqjen e vlerave fetare monoteiste; dhe garanci për këtë triumf është vetë(m) Superfuqia Hyjnore, ku për mijëvjeçarë me radhë kanë dalë të begatuar vetëm kombet monoteiste, me moral, parime e dije dobiprurëse, ndërsa kombe e perandori që janë përpjekur të zhvleftësojnë vullnetin hyjnor, herët a vonë i ka kapluar shkatërrimi pa nam e (me) nishan. 
Shqiptarëve, më shumë se të mbrojnë fenë në të cilën besojnë, u duhet të mbrohen në atë fe, dhe kjo nënkupton bashkëpunim dhe bashkërendim vizionesh dhe nxitje ndaj virtyteve dhe respektimit të ligjit. Në këtë rast, njohja më e mirë e thelbit të fesë, nuk i ndih vetëm besimtarëve të jenë më të paqtë mes njëri-tjetrit, por është njëkohësisht frytdhënëse edhe për ata qytetarë shqiptarë që nuk besojnë në Zot. Mëkati ndaj Zotit dhe mëkati ndaj krijesës, qoftë a mos qoftë besimtare, janë të dënueshme atëbotë. Prandaj shpreh bindjen se një qënie jobesimtare ndjehet më e sigurt kur bashkëjeton me një qënie besimtare, pasi kjo e fundit i druhet Gjykatësit dhe Gjykimit Hyjnor, ndërsa anasjelltas "teorema" mund të mos jetë gjithnjë e zbatueshme, pasi qënia jobesimtare jo gjithnjë i druhet gjykatësit dhe gjykimit tokësor, ku korruptimi është rrezik potencial...
Si konkluzion: 
Shoqërisë konfliktuale shqiptare, në të gjitha fushat e jetës i lipset gjithnjë e më shumë statusi legal i besimtarit hyjnor, pasi do të ketë më pak korrupsion, kontrabandë e prostitucion, e për më tepër, më shumë mundësi reale për të zgjidhur debatet dhe polemikat shterpe (si ato të sozive janullatiste Myftaraj-Prifti), që fatkeqësisht po e mbajnë Shqipërinë larg dyerve të integrimit rajonal, kontinental e transkontinental. 
-Fund

Faqe 7

Ca dritëhije mbi krahinën time (4)

Edhe njëherë për luftëtarët antikomunistë

Nga Luftar Pepmarku


Box
Një ngjarje e ndodhur më 30 prill 1949 i mbylli përfundimisht shpresat se aktiviteti i tij mund të vazhdonte më gjatë. Ngjarja dha të kuptohej se i gjithë aktiviteti i tyre ishte bërë i njohur dhe ndiqej nga Dega e Punëve te Brendëshme. Për këtë u organizua një mbledhje e një pjese të këtij grupi në Lurë. Kjo i detyroi të merrnin masa urgjente për të shpëtuar nga thonjtë e organeve të Sigurimit. Rruga e vetme mbetej që personat më të ekspozuar të gjenin mundësinë për t'u arratisur.

Box

Përmenda këtu vetëm atë pjesë të grupit që më vonë iu nënshtrua një procesi gjyqësor të inskenuar. Vetë shtrirja gjeografike e këtij grupi në katër rrethe tregon se në radhët e tij kishte një numër mjaft të madh njerëzish, kryesisht miq, shokë e të njohur të tyre në këto krahina, që kishin bindje të përbashkëta. Ata shikonin në sistemin komunist pikërisht atë sistem që kërcënonte jetën e çdo shqiptari, që nuk mendonte e vepronte në përputhje me ideologjinë komuniste.

Vijon nga numri i kaluar

Në shënjestër të Sigurimit të Shtetit do të ishte edhe një grup nacionalistësh, që diktatura i kishte cilësuar si elementë të rrezikshëm kundër regjimit. Mes tyre shquheshin Ibrahim Nezha dhe Sabri Gjongega nga Gurë-Lura, Zef Margjini nga fshati Bozhiq i Mirditës (Bardhaj) dhe babai i autorit të këtyre shënimeve Osman Pepmarku me dy kushërinjtë e tij Ahmet Kurt Pepmarku e Ahmet Sul Pepmarku nga fshati Gjoçaj i rrethit të Matit, si dhe Fali Dull Zita nga rrethi i Kukësit. Përmenda këtu vetëm atë pjesë të grupit që më vonë iu nënshtrua një procesi gjyqësor të inskenuar. Vetë shtrirja gjeografike e këtij grupi në katër rrethe tregon se në radhët e tij kishte një numër mjaft të madh njerëzish, kryesisht miq, shokë e të njohur të tyre në këto krahina, që kishin bindje të përbashkëta. Ata shikonin në sistemin komunist pikërisht atë sistem që kërcënonte jetën e çdo shqiptari, që nuk mendonte e vepronte në përputhje me ideologjinë komuniste. Dhe jo vetëm kaq. Ky i ashtuquajturi shtet do t'u mohonte shqiptarëve të drejtën e pronës, të besimit e të lëvizjes së lirë, si dhe do të synonte zhdukjen e çdo tradite. Për këtë nacionalistët kishin filluar të kërkonin njëri-tjetrin dhe të grumbullonin sa më shumë njerëz rreth vetes, me synimin e madh që, kur të vinte ora e lirisë, të ishin të gatshëm të përshpejtonin përmbysjen e pushtetit të ri gjakatar që po u privonte të drejtën të jetonin të lirë në shtëpitë dhe atdheun e tyre. Nga ana tjetër diktatura po i ndiqte këmba-këmbës, për t'i eliminuar ata dhe familjet e tyre. Në këto rrethana ata mundën të krijonin lidhje edhe me Komitetin "Shqipëria e Lirë" nëpërmjet Lutfi Spahiut, i cili vepronte asokohe në Prishtinë. Por kush mund të mendonte në atë kohë se qendra e këtij komiteti kishte për instruktorë oficerë anglezë, agjentë të KGB-së sovjetike, e cila drejtonte sigurimin shqiptar dhe satelitët e tjerë të kuçedrës së kuqe? Radioloja ishte e hollë e tepër konspirative. Sigurimi shqiptar i asaj kohe ishte në dijeni për personat që stërviteshin në këto kampe, për datat kur do të niseshin, për vendin ku do të hidheshin, nga ajri apo drejtimin nga do të vinin, kur kalimi do të realizohej nga kufiri tokësor apo ai detar. Këta instruktorë që stërvitnin luftëtarët e lirisë në kampet e ngritura posaçërisht në vendet e Perëndimit, kishin dijeni edhe për ato të ashtuquajtura grupe që vepronin në atdhe, për zonat ku e zhvillonin aktivitetin dhe për këtë kishin vënë në dijeni edhe Sigurimin e Shtetit, që të evidentonte personat. Përveç kësaj për të fituar besimin në rradhët e këtyre grupeve kishin depërtuar edhe elementë që kishin një prejardhje premtuese, por që në fakt ishin vegla të organeve të Sigurimit.
Në këto kushte, luftëtaret e lirisë që vinin për të zhvilluar aktivitetin për përmbysjen e "pushtetit popullor" binin direkt në pritat e organizuara nga grupet speciale të Sigurimit. Një pjesë vriteshin dhe ata që kapeshin të gjallë, dërgoheshin drejt e në qelitë famëkeqe ku, pasi provonin torturat çnjerëzore të xhelatëve komunistë, bëheshin objekt i "gjyqeve popullore". Fati i tyre ishte paracaktuar para zhvillimit të këtyre seancave gjyqësore. 
Një fat të tillë do të pësonte edhe grupi i personave të lartpërmendur të krahinës sime. Dega e Punëve të Brendshme e Burrelit kishte sinjale për aktivitetin e këtij grupi nga elementë me karakter e moral të dobët dhe pikërisht për këtë ndiqej në të gjithë zonën ku vepronte.
Një ngjarje e ndodhur më 30 prill 1949 i mbylli përfundimisht shpresat se aktiviteti i tij mund të vazhdonte më gjatë. Ngjarja dha të kuptohej se i gjithë aktiviteti i tyre ishte bërë i njohur dhe ndiqej nga Dega e Punëve te Brendëshme. Për këtë u organizua një mbledhje e një pjese të këtij grupi në Lurë. Kjo i detyroi të merrnin masa urgjente për të shpëtuar nga thonjtë e organeve të Sigurimit. Rruga e vetme mbetej që personat më të ekspozuar të gjenin mundësinë për t'u arratisur. Drejtimi i vetëm i mundshëm mbetej Jugosllavia. Por kalimi në Jugosllavi ne grup përbënte rrezik për nacionalistët shqiptarë. Edhe atje jeta e tyre ishte në rrezik. Kjo për hir të lidhjeve të fshehta që ekzistonin midis UDB-së jugosllave dhe Sigurimit shqiptar. Për këto arsye ata vendosën që të kalonin kufirin dy e nga dy, me qëllim që të mund të qëndronin në ilegalitet edhe jashtë kufirit dhe më vonë të mund të gjenin ndonjë mundësi për t'u larguar ilegalisht edhe nga Jugosllavia. Në këto kushte u vendos që të parët të niseshin Ibrahim Nezha e Osman Pepmarku si më të ekspozuarit. Në këtë rast Zef Margjini (sipas kujtimeve të Sabri Gjongegës pjesëmarrës në këtë takim) është shprehur: "Nga Komiteti "Shqipëria e Lirë" ka ardh Ndue Pjetër Gjonmarkaj, i cili ka humbur lidhjet me qëndrën pasi avioni tjetër i cili do të sillte pajsjet e grupit i ka hedhur materialet jo në zonën ku ka rënë Ndueja, kështu që edhe radioja me të cilën do të mbante lidhjet me qëndrën e Komitetit "Shqipëria e Lirë", ka rënë në Macukull dhe është marrë nga DPB-ja e Burrelit". Në këto kushte u hodh ideja që të vonohej arratisja deri sa të merrej një kontakt me N.P.Gjonmarkajn. Më pas, ata që do të arratiseshin të parët, të vinin në dijeni qendrën e Komitetit "Shqipëria e Lirë" për zonën ku vepronte zoti Gjonmarkaj me qëllim që ata të mund të sillnin pajisje të tjera, si radio marrëse - dhënëse etj. Kështu do të mund të rivendoseshin lidhjet e grupit të z. Gjonmarkaj, me komitetin "Shqipëria e Lirë". Kjo ide u pranua. Iu kërkua Zefit të thoshte se sa kohë do të duhej që të mund të realizonte takimin me zotin Gjonmarkaj. Në kushtet që ishin Zefi ishte shprehur se do t'i duhej rreth një muaj kohë, pasi zona ku strehohej e vepronte z. Gjonmarkaj shtrihej që nga Mirdita, Mati, Puka, Kukësi etj. Kështu u vendos që gjatë një muaji Zefi të mund të merrte kontakt me zotin Gjonmarkaj. Edhe ky afat njëmujor trokiti në zyrat e Degës së Punëve të Brendshme. Kjo ishte arësyeja që pikërisht në këtë periudhë, u intensifikua veprimtaria e organeve të Sigurimit për të futur në lakun e tyre nacionalistët anëtarë të këtij grupi. Nga ana tjetër, aty rreth datës 30 maj, me synimin për të marrë vesh nëse Zefi kishte hyrë në lidhje me zotin Gjonmarkaj, Ibrahimi u nis nga Lura në drejtim të fshatit Mërkurth, Kumbull, duke shfrytëzuar një festë fetare për të justifikuar lëvizjet në sytë e opinionit. Të njejtën gjë bëri edhe Osmani i cili kaloi nga fshati Lufaj, Bozhiq dhe pastaj shkoi në Lëkundë për të njejtin qëllim.

Vijon numrin tjeter

Faqe 8

Hakërrimi dhe karshillëku serb ndaj Perëndimit(2)

Koshtunica, antiamerikan dhe shovinist serbomadh

Nga Astrit KOLA

Vijon nga numri i kaluar

Në rrekjen për të argumentuar shkaqet e pozitës së disfavorshme të Serbisë në marrëdhëniet me Komunitetin Ndërkombëtar, pavarësisht retorikës së sofistikuar, Koshtunica nuk ka mundur t'i fshehë dozat e urrejtjes ndaj SHBA-ve për riformatim drejt kushtëzimit politiko-ekonomik të marrëdhënieve me Serbinë, çka përcillet qartë teksa thekson se "Masat drastike të sanksioneve antiserbe, shënuan edhe revizionimin dhe deformimin e parë të thelbit të Marrëveshjes së Dejtonit nga SHBA-të, sepse 'muri i jashtëm' as që ishte ideuar e përmendur në Dejton".
Praktika e marrëdhënieve ndërkombëtare lidhur me rastet e negociatave dhe konferencave të paqeve pas luftërave, nuk njeh asnjë shembull të mospërcaktimit të kushtëzimeve nga Fuqitë e Mëdha fituese e ligjbërëse, ndaj të mundurve apo të detyruarve forcërisht për t'u ulur në tryezat përkatëse. Por edhe nëse në tekstin integral të dokumentit themeltar të Paqes së nënshkruar në Dejton këto kushtëzime nuk janë përcaktuar, SHBA-të dhe aleatët e tyre nuk mund të anullonin arbitrarisht vazhdimësinë e sanksioneve të OKB-së konform Rezolutës së 31 Majit 1992, për të cilat vetë Koshtunica pranon se "... siç na thuhej para syve, Serbia dhe Mali i Zi janë fajtorë principialë për luftën e Bosnje-Hercegovinës, ose për ta precizuar akuzën..., ata janë supozuar si shkaktarë dhe përgjegjës". 
Pra duket qartë se Koshtunica bën një gabim trashanik teksa bën sikur harron, dhe nuk e ka rrokur thelbin e rezolutave dhe sanksioneve të cilat i ka sipërcituar në pamfletin e tij, pasojë kjo e urrejtjes për SHBA-të në momentin e hartimit të këtij dokumenti prove, por edhe e pamundësisë së reflektimit po për këtë shkak, pas redaktimit përfundimtar. 
Por Koshtunica nuk mund të mashtrojë askënd me tezën e "... revizionimit të njëanshëm dhe deformimit të thelbit të Marrëveshjes së Dejtonit" nga SHBA-të, sepse ai e di mirë se një nga kushtet kryesore që iu vu Serbisë dhe Sllobos në Dejton dhe pas tij, ishte dorëzimi i Karaxhiçit dhe Mlladiçit me shokë në Tribunalin e Hagës, detyrim të cilin Koshtunica dhe Serbia akoma nuk e kanë përmbushur. Koshtunica madje harron se rivali i tij politik, ish kryeministri Xhinxhiç, u raportoi ndërkombëtarëve në konfidencë se "Eshtë Presidenti Koshtunica ai që refuzon dhe pengon arrestimin e Radovan Karaxhiçit dhe Ratko Mlladiçit dhe më pas dorëzimin e tyre në Hagë, sepse, kur e njoftova për faktin se shërbimet tona sekrete arritën që, nëpërmjet përgjimit të telefonatave, të lokalizojnë vend-ndodhjen e tyre, ai m'u përgjigj me arrogancë dhe kërcënim që të rrija urtë dhe të mos merresha me këtë punë, sepse ndryshe...".
Dhe burracaku Xhinxhiç iu nënshtrua shantazhit të Vojisllavit, pas të cilit erdhi edhe ndëshkimi me vdekje, natyrisht përzier edhe me shkaqe të tjera, që shërbyen për të mbushur plot dhe derdhur kupën e zararit dhe mllefeve. 
Koshtunica gjithashtu nuk mund të mohojë faktin se ishte pikërisht ndërhyrja e tij, ajo që mundësoi shkarkimin pa motivacion të titullarëve dhe specialistëve të shërbimeve sekrete që, nën ombrellën e kryeministrit Xhinxhiç, merreshin me hetimet për zbulimin e vendstrehimeve dhe arrestimin e kriminelëve në fjalë dhe, më pas, për eleminimin fizik të një pjese syresh, si dhe për mbylljen dhe arshivimin e hetimeve respektive.
Këto fakte i dinë mirë ndërkombëtarët, sikundër njohën edhe sjelljen prej gangsteri të Sllobos në Dejton, teksa sillej si kaubojs dhe sorollati për ditë të tëra protagonistët e Marrëveshjes së Paqes, amerikanët me në krye Presidentin Klinton, Uilliam Kristoferin dhe Riçard Hollbrukun. 
Amerikanët nuk mund të gëlltisnin sfidat e këtij krimineli që, si anglisht-folës i shkëlqyer, mundohej të perifrazonte dhe ridikulizonte frazat dhe kuptimin e termave të propozuara nga draft-hartuesit. Ky bandit sillej me amerikanët, Izetbegoviçin dhe Silajxhiçin, bash si Ribentropi me Vishinë dhe, i errësuar nga megallomania, nuk e kuptonte se në atë tryezë nuk e kishin shpënë si fitues, as si "faktor krucial që bënte edhe luftën edhe paqen" sikundër mburrej me pompozitet, por thjesht si një nënshkrues. Pikërisht për këto sjellje dhe qëndrime kokëforta e pa kurrfarë skrupujsh e remorsi, në seancat e stërzgjatura që paraprinë hartimin e Rezolutës 757 të OKB, Sllobo ishte etiketuar si shkaktar dhe përgjegjës për krizën e përgjakshme të Ish-Jugosllavisë, së cilës, pas shpërbërjes, ky terrorist nuk denjoi t'i ndërrojë as emrin, duke i njohur vetes të drejtën e restaurimit të Jugosllavisë së Versajës, natyrisht në një moment oportun. Amerikanët nuk mund të harrojnë as sfidën e Sllobos në Dejton, kur, pas cfilitjes për miratimin e tekstit integral të Marrëveshjes, ky kërkoi një pushim për gjoja konsultim të nevojshëm, dhe kur, në vend që t'u drejtohej ndihmësve të tij, me kapadaillëk i futi krahun Silajxhiçit të cilit, pasi e tërhoqi disa hapa mënjanë, me zë të lartë, e që ta dëgjonin të gjithë, i tha: "Harris hajde bëjmë një pazarllëk, më jep Gorazhdën të të jap Zhepën...". Dhe pasi pa se Silajxhiçi shtangu e shqeu sytë nga paturpësia e bashkëbiseduesit, Sllobo iu drejtua të pranishmëve të shokuar me fjalët "Çfarë ka këtu që nuk shkon? Ne akoma nuk kemi firmosur dhe unë po shikoj mundësinë e një shkëmbimi të mundshëm e të nevojshëm, për ta korrigjuar dhe amenduar tekstin e marrëveshjes". Pastaj, me gjeste e ton aktorial alla-hitlerian, vazhdoi: "Harris, ti je i ri, i pashëm, i talentuar dhe me një karrierë perspektive të ndritur! Ti nuk je si këta..., di të negociosh dhe e kupton rëndësinë e gjërave, prandaj shprehu lirshëm dhe pranoje propozimin tim, është i shkëlqyer dhe nuk krijon xhepa të panevojshëm në terren...". 
Sakaq, pas mosmiratimit me heshtje të Silajxhiçit të shtangur, xhelati i 300 mijë shpirtërave nënshkroi me duart e përgjakura. Nënshkroi pasi nxorri një ofshamë teatrale të zgjatur e kuptimplote, të shoqëruar me grimasa dhe poza sfiduese.
Mediat perëndimore i komentuan gjatë këto qëndrime dhe sjellje të Sllobos në Dejton, por ai dhe serbët kaluan në orgazëm për "sjelljen dinjitoze e trimërore të kryetarit të Shtetit...".
Koshtunica shpërfaq kujtesë të shkurtër, e cila e rëndon përgjegjësinë dhe pozitën e tij teksa, (megjithëse i anashkalon shumë nga skandalet dhe prepotencën e Sllobos dhe serbëve, në Dejton e më pas), më poshtë vetpranon se "Tashmë është konfirmuar qartë se këto sanksione nuk mund të anullohen sa kohë që Serbia nuk ka zgjidhur një numër çështjesh thelbësore, në të cilat veçanërisht përllogaritet çështja e Kosovës dhe ajo e bashkëpunimit me Tribunalin e Hagës për Krimet e Luftës. Por, megjithëkëtë, kjo ndërprerje e sanksioneve nuk kushtëzohet vetëm me këto dy çështje. Dhe kjo sepse arkitektët e 'murit të jashtëm' kurrë nuk janë shpjeguar plotësisht dhe hollësisht për sa më sipër. Shumë terma të listës së sanksioneve përmbajnë elementë misteriozë. Lihet të nënkuptohet se ekziston edhe një 'mur i brendshëm i sanksioneve', por, në të vërtetë, në çfarë konsiston ai dhe çfarë nënkupton?!!".
Koshtunica flet për "elementë misteriozë të sanksioneve" dhe nuk thotë nëse ka negociuar, apo jo, për të sqaruar thelbin e tyre, sepse nëse nuk e ka bërë këtë, do të vetëpranonte një budallallëk të pashoq, ngaqë për t'i qartësuar gjërat i ka patur të gjitha mundësitë, në kontaktet e panumërta! Por në fakt ai e di mirë se cilët janë "elementët misteriozë", çka e pohon më poshtë kur shkruan se, "Mesa duket, 'muri i brendshëm i sanksioneve' është më pak i rëndësishëm, dhe Uashingtoni na deklaroi atëkohë se ndryshimi i regjimit në Serbi mund të shpjerë në ngritjen - ose vetëm pezullimin - pra retushimin kozmetik të këtyre sanksioneve, ndërkohë që 'muri i jashtëm' mund të mbetet... Po përse SHBA-të nuk e parashtrojnë qartë kuptimin dhe thelbin e 'murit të jashtëm', që mund të rrëzohesh nëse bëheshin ndryshime politike në Serbi, pra nëse rrëzohej regjimi i Millosheviçit?!!". 
Më poshtë, duke bërë analistin inteligjent dhe duke synuar të revoltojë serbët, të cilëve kërkon t'u prekë ndjenjat nacionaliste pasi ka bërë orakullin..., Koshtunica parashtron konkluzionin që i hedh flakën benzinës serbe: "Përgjigjia është shumë e thjeshtë: koncensionet e reja politike mund të parashikohen vetëm territorialisht, veçanërisht Kosova..., ose ndofta ngaqë, sipas tyre, riparimet e brendshme kushtetuese të Jugosllavisë së mbetur mund të udhëhiqen nga proceset e coptimit të mëtejshëm".
Duket ashiqare se Koshtunica pickon serbët me "Kosovën" dhe "coptimin e mëtejshëm" dhe harron të drejtën e vetvendosjes e vetqeverimit të popujve, duke u fshehur pas "parimit të mosndryshimit të kufijve me dhunë". Por ama me dhunë, që nënkupton dhunën e ushtruar nga ata që duan shkëputjen. Ndërsa në fakt, shqiptarët e Kosovës shqiptare dhe malazezët nuk kanë ushtruar dhunë për shkëputje, përveçse kanë shprehur me mjete paqësore kërkesën për vetvendosje deri në shkëputje. Në të kundërt, kanë qenë serbët, pra sllobodan-çlirimtarët dhe vojisllav-luftëtarët ata që shpërblyen me gjak dhe krime monstruoze kërkesat për vetvendosje të sllovenëve, kroatëve, boshnjakëve dhe shqiptarëve.
Më pas Koshtunica i hap petat e lakrorit, teksa me anë të rrëfimit me "naivitet" paralajmëron serbët se çfarë kërkohet prej tyre, duke shtrembëruar thelbin dhe duke e veshur atë me retorikë që nxit revoltë tek ata që, pasi e çuan bashkërisht gjakun deri në gju, pas dajakut të NATO-s u zunë përdore duke bërë mburojën njerëzore mbi urat e Savës e Danubit. Dhe duke derdhur helm, me propagandë mashtruese e kundërshtim të hapur, ai shkruan: "Ato synime që ata (amerikanët - shën. i A.K.) nuk mundën t'i arrinin nëpërmjet veprimeve, ose mosveprimeve, të Millosheviçit, është e qartë se synuan t'i realizonin pas rrëzimit të tij. Pra 'masat e sigurisë' dhe sidomos prania dhe ndikimi i fuqishëm Amerikan në këtë pjesë të Ballkanit, tashmë janë mëse të qarta dhe plotësisht të mundshme për t'u vënë në jetë...".
Pasi ka shigjetuar SHBA-të, Koshtunica "ironizon" me dhimbje kërkesat e tyre e të ndërkombëtarëve për denazifikimin, reformimin dhe demokratizimin e Serbisë, kur më poshtë thekson se "Tjetër kërkesë imponuese e qarqeve të 'padukshme', e shtruar si 'nevojë e natyrshme', lidhet me të ashtuquajturin 'demokratizim'. Në fakt, me këtë 'demokratizim' nuk nënkuptohet dhe nuk synohet ngritja e institucioneve demokratike, sikundër propagandohet prej tyre, por synohet të gjenden elementë të bindur e të nënshtruar, të epshëm e të përpunueshëm, të cilët të pranojnë pa kushte gjithçka që u diktohet, të ngjashëm me ata që u gjetën në Bosnje dhe Republika-Srpska, e që u etiketuan si forca dhe faktorë 'pro-Dejton'.
Bosnje-Hercegovina, dhe veçanërisht Republika-Srpska boshnjake, na dhanë shembullin e parë të relativizimit dhe brishtësisë së 'demokracisë' dhe 'institucioneve demokratike' të imponuara prej tutorëve të gjithfuqishëm ndërkombëtarë.
(Vijon në numrin e ardhshëm)

6 Nëntor 2005
___________________________

PLL falenderon Kryeministrin Berisha për kthimin e pronës së Familjes Mbretërore

Pas angazhimeve të kryetarit Spahiu dhe eksponentëve të PLL, kreu i stafit të Kryeministrit Berisha, z.Arben Imami, i ka dorëzuar çelësat e ndërtesës së ish-Institutit të Monumenteve, z.Ekrem Spahiu, në prani të ndihmësve të Oborrit Mbretëror. Ky proces u finalizua ditën e shtunë që shkoi, në prani të mediave



Editorial

Çamëria, gur prove për politikën shqiptare

Nga Neritan Kolgjini

Një kërkesë e kryeprokurorit të Greqisë, dhe një vizitë e dështuar e presidentit grek Papulias në Shqipëri, kanë rikthyer vrullshëm në vëmendjen e opinionit publik dhe atij ndërkombëtar, çështjen delikate të Çamërisë, e cila për shkak të injorimit të derisotëm nga politika shqiptare, ka hyrë në një rrugë mjaft problematike për të ardhmen. Kërkesa e kryeprokurorit grek për heqjen e sekuestros konservative mbi pronat e nënshtetasve grekë me origjinë shqiptare (të njohur si çamë) si dhe skadimi i afateve kohore për regjistrimin e pasurisë në shtetin grek sipas ligjit 2664 të vitit 1998, detyrimisht shkaktojnë një acarim të fortë të të prekurve direkt nga efektet juridike të tyre, pra të shqiptarëve etnikë të Greqisë, të dëbuar me dhunë në fund të Luftës së Dytë Botërore, gjatë atyre ngjarjeve që janë quajtur genocidi grek mbi çamët. Në fakt, po t'u hedhësh një vështrim retrospektiv gjithë këtyre zhvillimeve, nuk mund të mos vëresh indiferencën e politikës shtetërore në qasjen ndaj kësaj çeshtjeje, si dhe njëfarë apatie të përfaqësuesve zyrtarë të kësaj pjese të kombit shqiptar. Nuk është vendi këtu që të zbulojmë e analizojmë shkaqet, qoftë edhe për shkak se koha nuk pret të gjejmë fajtorët, por gjithsesi nuk mund të lëmë pa thënë se kjo vonesë është me pasoja të pariparueshme. Nga njëra anë është qëndrimi i grekëve të cilët nuk duan kurrsesi të pranojnë ekzistencën e çamëve, nga ana tjetër është shteti shqiptar i cili ka adoptuar një qendrim mjaft të squllur vis-a-vis këtij problemi. Grekët thonë se çështja çame është një "çeshtje inekzistente" (dhe në këto terma është artikuluar fort nga ish presidenti Stefanopullos), gjë që shihet në deklaratat e zëdhënësit të presidentit grek e të qeverisë; por sidomos nga vokabolari i shtypit grek, (shembull ilustrues është gazeta "Ta Nea" e cila e kishte si refren togfjalëshin "çështje inekzistente"). Ndërsa shqiptarët etnikë, që janë nënshtetas grekë të dëbuar nga trojet e tyre, ngrenë zërin e thonë me të drejtë, se... "ekzistojnë". Çdo logjikë të thotë se këta "refugjatë çamë" në Shqipëri, duhet të gëzojnë një mbështetje më të madhe nga shteti shqiptar por edhe një pozicionim më të arsyeshëm nga shteti grek. Në fakt asnjëra prej tyre nuk po ndodh, ndërsa një debat i bërë së fundi në TV Klan ku morën pjesë zyrtarë e ish zyrtarë të shtetit shqiptar, tregoi më së miri se maksimumi që po kërkon shteti shqiptar sot, është respektimi i Traktatit të Miqësisë Shqipëri-Greqi i vitit 1996. Megjithëse ai traktat ka vlera për diplomacinë shqiptare, është fare i pamjaftueshëm për të rregulluar drejt çështjen e shqiptarëve nënshtetas grekë, të dëbuar dhunshëm në vitet 44-45. Në këto kushte, ajo që kërkohet është një ndryshim i pozicionit të shtetit e politikës shqiptare për këtë çeshtje. Kjo kërkon sakrifica, por dihet se pa to nuk mund të arrihet asgjë me vlerë. Qëndrimi absurd grek që thotë se "çeshtja çame nuk ekziston", kërkon një qendrim dinjitoz nga ana e politikës shqiptare. Me të drejtë sekretari i përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani do të shprehej në një konferencë shtypi se "edhe sikur të bëheshin bashkë politikanët shqiptarë e ata grekë e ta mohonin çështjen çame, ajo prap ekziston!" Kjo më sjell ndërmend atë shprehjen e pavdekshme të Galileut i cili, përballë inkuizitorëve që i kërkonin të pohonte se toka nuk rrotullohej, tha: "E megjithatë ajo rrotullohet". Çamëria, çështja çame nuk mund të zhbëhet në asnjë mënyrë. Sot ajo është kthyer në një gur prove për politikën shqiptare, dhe si e tillë, ajo do të rëndojë për të, për sa kohë ky vend do të quhet Shqipëri.

Kryesore

Legalistët denoncojnë provokimet greke në një konferencë shtypi

PLL: Stop provokimeve greke

Sekretari i Përgjithshëm i PLL-së z.Artan Tujani, mbajti në Selinë e kësaj partie ditën e mërkurë, datë 2 Nëntor 2005, një konferencë për shtyp, duke u fokusuar në takimin e pazhvilluar mes presidentit shqiptar Moisiu dhe atij grek Papuljas.
Z.Tujani e vlerësoi këtë ngjarje si provokacionin e radhës nga shteti grek, çka cënon dinjitetin e kombit shqiptar në tiparin thelbësor të tij, mikpritjen.
Më tej ai u shpreh se reagimi grek vjen si pasojë e tronditjes së thellë që i shkakton qoftë përmendja e emrit të çeshtjes çame dhe se çdo politikan grek nuk arrin ta shohë të vërtetën në sy për këtë realitetet të pamohueshëm që quhet Çështja Çame.
"Shqiptarët janë të ndërgjegjshëm që për grekët do të ishte më mirë të mos ekzistonte çështja çame, madje as kombi shqiptar, dhe Greqia të rronte në bashkim vëllazërim me Serbinë, por këto janë thjesht dëshira të njerëzve që e kanë humbur lidhjen me realitetin e sotëm gjeopolitik" - tha z.Tujani. Ai tha se duhet që t'u jepet fund provokimeve greke ndaj çështjeve me rëndësi jetike siç është çeshtja çame.
"Atdheu"

Deklaratë për mediat e Sekretarit të Përgjithshëm të PLL-së, z.Artan Tujani 

Tujani: Çeshtja çame nuk mund te zhbehet

Partia Lëvizja e Legalitetit e konsideron si provokacionin e radhës nga ana e shtetit të Greqisë, ardhjen në Shqipëri dhe më pas anullimin e takimit të Presidentëve të të dy vendeve. Ky është një qendrim aspak diplomatik por aq më pak miqësor. 
Për ne si legalistë është fare e papranueshme deklarata greke se autoritetet shqiptare nuk kishin marrë masa për të siguruar takimin. Kjo deklaratë cenon dinjitetin e kombit shqiptar në atë tipar të pranuar nga të gjithë, pra mikpritjen. 
Ne si PLL jemi të ndërgjegjshëm se këto deklarata janë një justifikim banal për të mos u zhvilluar takimi në Sarandë, ku një grup patriotësh shqiptarë me origjinë nga Çamëria, kishin dalë në mënyrë civile duke i kujtuar Presidentit grek, disa prej detyrimeve që ka shteti i tij ndaj këtyre qytetarëve. Pikërisht ky demonstrim tepër civil, nxiti këtë qendrim anti-diplomatik e pothuaj absurd të palës greke. Ky konkluzion përforcohet edhe me deklaratat e përsëritura nga ana e politikanëve grekë se "çeshtja çame nuk ekziston!", të bëra së fundi edhe nga Ministria e Jashtme greke. 
Ne si PLL i kujtojmë shtetit grek, por edhe kujtdo tjetër, se "megjithatë çeshtja çame ekziston!" edhe sikur politikanët grekë e ata shqiptarë, të bien në një mendje e ta mohojnë atë. 
PLL mendon se reagimi grek është pasojë e tronditjes së thellë që i shkakton qoftë përmendja e emrit të çeshtjes çame. Çdo politikan grek nuk arrin ta shohë të vërtetën në sy për këtë realitetet të pamohueshëm që quhet Çështja Çame. Rasti i fundit është një ilustrim i shkëlqyer i këtij problemi, ku mjaftuan disa dhjetëra burra të vjetër të mbledhur në një shesh në mes të Sarandës, për të anulluar takimin e dy presidentëve. Urojmë që Perëndia t'u japë mohuesve të çështjes çame, ndriçimin minimal që ta kuptojnë statusin e absurdit ku gjenden.
Çështja çame tashmë ka hyrë në agjendën e Kongresit amerikan dhe kjo flet shumë për cilindo që kërkon të bëjë shurdhin apo të verbrin.
Së fundi, ne si PLL e konsiderojmë shfajësimin e shtetit shqiptar karshi grekëve si një qendrim nënshtrues të padobishëm, i cili s'bën gjë tjetër, veçse rrit intensitetin e deklaratave absurde greke. Kjo duket edhe në mbylljen e deklaratës së Presidencës greke ku bëhej një kërcënim i lehtë për perspektivën e hyrjes së Shqipërisë në Bashkimin Europian. Shqiptarët janë të ndërgjegjshëm që për grekët do të ishte më mirë të mos ekzistonte çështja çame, madje as kombi shqiptar, dhe Greqia të rronte në bashkim vëllazërim me Serbinë. Por këto janë thjesht dëshira të njerëzve që e kanë humbur lidhjen me realitetin e sotëm gjeopolitik.

Tiranë më 02 Nëntor 2005



Çështja çame nxit bashkëpunimin institucional mes PLL e Shoqatës "Çamëria"

PLL - Shoqata "Çamëria", në një qendrim

Mprehtësia e çështjes çame, si pjesë e çështjes kombëtare, ka nxitur thellimin e bashkëpunimit të PLL me organizatat e shoqatat zyrtare që mbrojnë çeshtjen çame. Kështu krerët e "Shoqëeria Politiko-Atdhetare Çamëria" dhe të "Instituti i Studimeve për Çamërinë", përkatësisht zotërinjtë Servet Mehmeti dhe Ahmet Mehmeti, kanë kërkuar mbështetje nga PLL për çështjen çame. Në përgjigje të kësaj kërkese, gjatë ditëve të kaluara, PLL ka mbajtur dy qendrime zyrtare për çeshtjen çame dhe është angazhuar zyrtarisht që edhe më tej të ushtrojë ndikimin e vet për zgjidhjen e saj. Siç dihet PLL e ka pjesë të programit të saj politik, bashkimin e trojeve etnike në një shtet të vetëm, dhe në këtë mënyrë shihet edhe zgjidhja e çështjes çame, pra përmes bashkimit të trojeve çame në territorin e shtetit shqiptar.
Në letrën e datës 25 tetor 05, drejtuar kryetarit të PLL Spahiu, nga përfaqësuesit e këtyre dy organizatave çame, thuhet se "Kërkojmë nga ju që të bëheni pjesë e mbështetjes duke ushtruar të gjithë influencën tuaj në politikën shqiptare, Parlamentin shqiptar, organizmat ndërkombëtare për anullimin e ligjit grek (2664 dhe ligjit të luftës - shën. i red.) dhe të kontriboni në ndërmarrjen e hapave konkrete të zgjidhjes së çështjes sonë". Në këtë letër zyrtare theksohet gjithashtu se "Ne, përfaqësuesit e komunitetit çam në Shqipëri, ju drejtohemi juve me konsideratë e besim që do të mbashtesni problemin tonë si pjesë e pandarë e problemit kombëtar, deri në zgjidhjen e tij sipas së drejtës ndërkombëtare".

Drejtuesit e PLL-së urojnë H.Ing. Selim Muçën për Fitër Bajramin

Festa e Fitër Bajramit, festë e të gjithë shqiptarëve

Drejtuesit e lartë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, zotërinjtë Ekrem Spahiu, Murat Basha, Artan Tujani, Astrit Kola dhe Nevruz Ndregjoni, i uruan në Selinë e Komunitetit Musliman Shqiptar kryetarit të këtij komuniteti, H.Ing. Selim Muçës Festën e Fitër Bajramit, duke u shprehur se tashmë kjo është një festë e të gjithë shqiptarëve, që sjell më shumë paqe lumturi e begati në të gjitha trojet shqiptare.
Kryetari Ekrem Spahiu u shpreh se ne si legalistë ndjemë kënaqsi të madhe kur konstatuam se në kryeqytet dhe në qytete të ndryshme, shqiptarët morën pjesë masivisht në Faljen e Bajramit, duke treguar se populli ynë po ndahet hap pas hapi nga e shkuara e hidhur ateiste dhe komuniste".
H.Ing Selim Muça në fjalën e tij tha : " Lusim Krijuesin e Gjithësisë që kombi shqiptar të jetë sa më pranë mëshirës së Tij, dhe njëherazi vlerësoi harmoninë dhe tolerancën fetare të shqiptarëve, si dy virtyte të vyera dhe të pamohueshme".

Drejtuesit e PLL-së urojnë Sheh Ali Pazarin për Fitër Bajramin

Dita e Bajramit, shprehje e solidaritetit mes shqiptarëve

Drejtuesit e lartë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, zotërinjtë Ekrem Spahiu, Murat Basha, Artan Tujani, Astrit Kola dhe Nevruz Ndregjoni, i uruan kreut të Alvetianëve z. Ali Pazari Festën e Fitër Bajramit, duke u shprehur se kjo është një ditë e shënuar për të gjithë besimtarët shqiptarë.
Kryetari Ekrem Spahiu u shpreh se bësimi te Zoti është një mirësi për të gjithë kombin shqiptar dhe se kjo ditë na bën të jemi më afër njëri-tjetrit.
Sheh Ali Pazari në fjalën e tij tha : " Me besimin te Zoti dhe me dashurinë për vendin tonë, ne besojmë se vendi ynë do shkojë gjithnjë drejt përsosjes morale dhe shpirtërore".

Intervista

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, shef i Departamentit te marredhenieve publike te PLL

Ne Europe nuk shkohet me prone te ndare fshatçe

Përveç krizës energjitike, duket sikur nuk ka ndonjë gjë më të mprehtë në aspektin e politikës së brendshme, në kontrast me disa zhvillime të aspektit mbarëkombëtar, siç është procesi i definimit të statusit të Kosovës, si dhe incidenti grek i radhës me Papuliasin? Si i komentoni këto zhvillime?
Kriza energjitike nuk po gjen zgjidhje, po gangrenizohet, dhe mund të shërbejë si katalizator për pakënaqësi popullore të orkestruara dhe të telekomanduara nga socialistët, që akoma praktikisht nuk kanë dalë në opozitë. Ekzekutivi po manifeston hutim, mungesë vendosmërie, madje nuk po guxon as të zbatojë formulën e vjetër në kushtet e reja: "O vendburim nafte, o grup armiqësor".
Në KESH, "grupi armiqësor" me tendera e prokurime të drejtpërdrejta nuk ka lënë gjë pa vjedhur, nga pincat e elektricistit, tek miliardat e kilovatorëve të importuara. Hajdutët fillojnë nga vëllai i Dokles, deri tek drejtori i Policisë Elektrike, i riemëruar në detyrë. 
Gjithsesi, le të kalojmë nga "kooperativa bujqësore" e KESH-it, tek dështimi i "vetadministrimit titist" në Kosovë.
Përsa i përket Statusit të Kosovës, le të kujtojmë proverbin : " Tunjatjeta bajraktar, tunjatjeta ju të tjerët". Përderisa Superfuqia e vetme është shprehur me 101 mënyra për një Kosovë të Pavarur pa bishta prapa, ne na ka rënë shiu në misër. Mbetet vetëm ta prashisim misrin pa pasur frikë se do na akuzojnë që e kemi mendjen te kallinjtë, kur të vijë koha e vjeljes së misrit. Fundifundit , po bëhen 100 vjet që misri i Kosovës majm derrat e Shumadisë. Mjaft më me maksimën: " Punon Trepça, ndërtohet Beogradi".
Litari energjitik është shtrënguar fort në qafën e shqiptarëve dhe importimet e mundshme , në një masë të madhe, duhet të kalojnë nëpër telat grekë. Kështu, politikani veteran, i quajtur nga ekstremizmi grek si allvanofil, z.Papuljas, gjeti rastin t'i shiste pak tangërllëk presidentit shqiptar. Me këtë rast, si Stefanupulosi në vaktit, rivuloste mosekzistencën e çështjes çame, fatkeqësisht për të e fatmirësisht për ne, incidenti e çoi çështjen çame deri në Departamentin e Shtetit, në nivelin e ndihmës zëvëndës sekretarit. Amerika ka rreth 15 vjet që po përpiqet të ridimensionojë peshën e Serbo-sllavisë dhe Greqisë në Ballkan. Në rastin e parë, procesi është në të mbaruar me ndihmën e sllovenëve, kroatëve, shqiptarëve, sanxhakasve, hungarezëve, etj.. Në rastin e dytë, procesi sapo ka filluar me ndihmën e turqve, shqiptarëve, sllavo-maqedonëve e deri të bullgarëve, ku parti minore kanë filluar dhe po rikërkojnë daljen në detin Egje. Zoti Papuljas shpërfilli këshillën e Klauzeviçit për të evituar luftën në dy fronte. Atëherë kur nuk duhej, frontit të Trakës apo Famagustës i shtoi edhe atë që shkon deri në lumin Kallamas.

A konsideroni se ka një ngërç në reformën ligjore e administrative të qeverisë së re të z.Berisha?
Përsa i përket reformës ligjore, Shqipëria ka goxha ligje, të cilat po të zbatohen, ia bëjnë shumë të vështirë jetën mafies dhe korrupsionit. 
Kodi Doganor, me dispozitat për magazinat doganore, ua nxin jetën mamuthëve të korrupsionit. Por zbatimi është Zero e madhe. 
Dispozita për sekuestrimin e trefishit të vlerës së mallit kontrabandë, vetëm për 6700 frigoriferët që përmendi ministri Olldashi, do t'i bënte 2 milionë $ zarar zemunaxhinjve. Pse nuk zbatohet???
Ligji AntiMafia, i miratuar nga socialistët, për sekuestrim paraprak të pasurive, dhe për kalimin e barrës së provës tek i dyshuari, mund të aplikohej nga Kalaja e Lëkurësit e Alba-Oil-it të Tavës greko-socialiste, deri tek kamionët tranzit të Euro-Drinit.
Kryefamiljarët e 10 familjeve mafioze, nuk janë fshehur në Shpellat e Dragobisë që s'ka xhandar që t'i gjejë. Janë në Rogner, Sheraton, e bregdet.
Para se policët e ministrit Olldashi t'u heqin perdet e zeza, bëjnë mirë t'u heqin lirinë për vetëm 48 orë, derisa t'ua mbyllë dosjen burri i Zeqinesë në Prokurori...
Përsa i përket ligjeve të reja, kur ke Ekzekutivin, kur ke maxhorancë të rehatshme në Parlament, ke edhe gurin, edhe arrën. Atëherë ç'të pengon për t'i bërë ligjet e për t'i zbatuar deri tek byzulykët e çeliktë, kur faktori euro-atlantik e ka dhënë OK-in, nga z.Ren e deri tek Madam Ris.
Kris Hilli në vaktit, nuk dha ndonjë OK më të paktë për ndonjë hajdut ndihmash humanitare, që doli nga burgu më 13 mars 1997 si gjithë hajdutët e tjerë. 

Po zhvillimet në gjirin e PS-së, ku z.Rama duket se po kërkon reformim dhe ka shpallur moton - të ndryshojmë që të fitojmë, - si do t'i komentonit?
E kam frikë z.Rama, sepse për hir të fitores ai është gati t'u vërë vath në vesh edhe veteranëve tanë të nderuar, të cilëve Berisha do t'u heqë festën e 29 nëntorit, sëbashku me një shishe raki me vaporr, dy kile mollë Peshkopie dhe një kile portokall Himare. Të bashkosh veteranët me piercing, me guerriljen urbane të z,Velia, është mrekulli e Alkimisë. Z.Velia, me para borxh, ia shtiu dy këmbët në një këpucë të gjithëfuqishmes Xhoana Nano. Me listën e tij civile, bojatisur nga mesi e poshtë ngjyrë rozë, besoj se do të krijojë probleme serioze për "nusërimin" e dytë të z.Berisha. 
Unë personalisht, jam i sigurt se djemtë e selitur kanaleve të Roterdamit, si z.Basha, nuk mund ta përballojnë një luftëtar Ninxha thonj-paprerë e flokë-palarë, trajnuar basifondeve të Parisit, e të majmur ndër të tjera me paratë e Mafies së ndërtimit.
Me filozofinë e tij për ndryshim, z,Rama mjafton të hedhë në sulm vetëm gratë e PS, mrikat, bizhgat, ketat, që të mundë burrat e së djathtës në betejën për Tiranën në 2006 dhe për Shqipërinë në 2007.

Tashmë po flitet për reforma që na afrojnë me komunitetin europian, një prej të cilave është rregullimi i drejtë i çështjes së pronësisë. Cilat konsideroni si probleme më të mprehta në këtë proces shumëplanësh?
Në Europë nuk mund të hyhet me dy lloj pronash, të ligjshme dhe të ndarë fshatçe, sipas direktivave të shokut Ramiz!
Në Lituani e Letoni, rikthimi dhe kompensimi i pronarëve, përfshirë edhe ato të junkerëve gjermanë të humbura nga dekreti leninist për tokën i vitit 1917, u bë para se të hyej në BE. Përjashtim bën pjesa grekofone e Qipros, e cila hyri në BE pa kthyer apo kompesuar pronat e qipriotëve turq. Shqipëria nuk mund të hyjë në BE me pronë të ligjshme dhe me pronë gjysëm-të paligjshme. Kapitalizmi është ekonomi tregu, d.m.th. treg mallrash, kapitalesh, pasurishë të patundshme dhe fuqie punëtore. Të krijosh tregun e pasurive të patundshme me pasuri pjesërisht të paligjshme, do të thotë të krijosh tregun e mallrave me mall të hyrë kontrabandë. 

Intervistoi: Zamir Gjurgji

Intervistë me shkrimtarin dhe publicistin Hysen Sinani

Politikën shqiptare e dominon fryma e provincës


Duket sikur mungon angazhimi i fortë i intelektualëve në arenën politike. A e ndani edhe ju këtë përshtypje, dhe si e shpjegoni këtë distancë të kësaj shtrese po themi, ndaj politikës?
Është e vërtetë që mungon angazhimi i intelektualëve në jetën politike shqiptare. Mendoj se kjo vjen për shkak të vetë mbylljes së politikanëve ndaj intelektualëve. Është në natyrën e këtyre të fundit që të mos e kërkojnë angazhimin politik, ashtu siç e kërkojnë politikanët karrierën e tyre politike, d.m.th., me të gjithë mungesën e skrupulozitetit moral. Kjo është për mendimin tim arsyeja që në politikën shqiptare dominon fryma e provincës më shumë se ajo e metropolit. 

Jeni i njohur si shkrimtar, publicist e kritik arti, por edhe si opinionist. Në këtë cilësi të fundit, a mund të na bëni një pasqyrë koncize të gjendjes së sotme politike në Shqipëri?
Duhej të jepja një përgjigje entuziaste në këtë rast, meqë është fjala për fitoren e shumëpritur të demokratëve, por fjalët nuk më dalin ashtu siç do të dëshiroja. Kam përshtypjen që reformat e kishin më tepër efektin e tyre gjatë fushatës elektorale, se sa sot kur kërkohet zbatimi i tyre real. Ne, gjatë lëvizjes sonë për zhvillim kombëtar, kishim vënë në krye slloganin : "Ne bëjmë shtet". Nuk ishte një fjalë boshe. E kishim besuar këtë gjë dhe kishim menduar seriozisht për realizimin e një shteti të vërtetë ligjor. Përse e them këtë? Sepse duket që programi më i madh i Partisë Demokratike për luftën ndaj korrupsionit do të realizohet vetëm me vullnetin e mirë politik se sa me mjetet ligjore. Pra, më parë duhej të shihnim miratimin e një ligji të fortë kundër korrupsionit, e pastaj deklaratat për realizimin e kësaj lufte. Ndoshta është e parakohshme të kërkojmë menjëherë hartimin e këtyre ligjeve të forta, por fakti që kryeministri Berisha u kritikua pikërisht nga të tijët për këtë gjë, na jep të drejtë të mendojmë që lufta ndaj korrupsionit do të jetë e gjatë dhe e vështirë. 

Ka një mendim të përgjithshëm që fryma nacionaliste nuk është e theksuar në shumicën e popullsisë. Nëse jeni dakord me këtë, a mund ta shpjegoni këtë ndjeshmëri të ulët, ose nëse mendoni ndryshe, cila është konsiderata juaj?
Para së gjithave, do të pohoja që kjo frymë e ulët kombëtare te ne do të vazhdojë edhe për shumë kohë. Nuk di dhe nuk njoh asnjë parti të rëndësishme politike shqiptare, me përjashtim të Partisë Lëvizja e Legalitetit dhe Ballit , që në programet e tyre të kenë pjesën e edukimit patriotik të shqiptarëve. Duket si ideologji dhe ashtu është. Por parti pa ideologji mund të jenë vetëm ato elektorale. Veç kësaj, edukimit tonë kombëtar i mungojnë thuajse të gjitha ato mjete që vendet e tjera i kanë të përditshme edhe në formën e reklamimeve të sendeve ushqimore. Ne thuajse bëjmë të kundërtën. Edhe emrat e lokaleve publike i kemi mbushur me shkronja të pakuptueshme nga një modë snobe, me të vërtetë për të ardhur keq. Por si çdo modë, shpresoj që edhe kjo të kalojë shpejt dhe shqiptarët ta ndjejnë nacionalizmin si në një ndeshje të bukur futbolli.

Qeveritë dhe personalitete të ndryshme të Greqisë, nuk kanë njohur dhe vazhdojnë të injorojnë çështjen çame. Duke marrë shkas nga provokacioni i fundit i grekëve, cili është komenti juaj?
Është e kuptueshme kjo politikë e të gjitha qeverive greke, të majta ose të dhjathta qofshin ato. Njohja e çështjes çame nga ana e grekëve nuk është një gjë e lehtë që mund të realizohet pa pasoja të ndjeshme për shtetin grek. Politika jonë, aq sa duhet të jetë kërkuese në kuptimin parlamentar , të bisedimeve dhe bashkëbisedimeve të herëpashershme me palën greke, aq duhet të jetë edhe e kujdesshme në takimet e rangjeve të larta dhe të mos pretendojë se di të bëjë diplomaci më finoke se grekët... 
Çështjes çame, cilatdo që do të jenë rrethanat nëpërmjet të cilave do të kalojë, do të vijë një ditë dhe do të zgjidhet patjetër. E rëndësishme për ne është që të punojmë për ta afruar sa më shpejt këtë ditë, pa nevojën e incidenteve diplomatike.

Z.Sinani, ju keni qenë kandidat për deputet në zgjedhjet e fundit. Tashmë është çelur një diskutim rreth reformës zgjedhore dhe posaçërisht rreth ndryshimit të sistemit, nga maxhoritar në proporcional. Ju si mendoni, çfarë duhet ndryshuar apo përmirësuar?
Kodi Zgjedhor me të cilin u zhvilluan zgjedhjet e kaluara, për të gjithë ata që menduan seriozisht mbi këtë Kod, u quajt, në rastin më zemërgjërë, i pandershëm. Të shkosh në zgjedhje të tjera me një kod të pandershëm, nuk besoj se do të ketë ndonjë politikan shqiptar që t'i dalë në mbrojtje. Kam dëgjuar se edhe italianët kërkojnë përmirësimin e kodit të tyre zgjedhor në favor të proporcionalit. 
Pa bërë asnjë lloj krahasimi me karakterin demokratik që ka kodi italian në raport me atë tonin, do të thosha se do të ishim të lumtur që, më në fund, politikanët shqiptarë, demokratë e socialistë, të vendosnin për një zgjedhje masive, popullore dhe demokratike, siç janë ato që sjellin zgjedhjet elektorale proporcionale.

Intervistoi: Neritan Kolgjini

Analiza

Hakërrimi dhe karshillëku serb ndaj Perëndimit

Nga Astrit Kola

Të bindur në projektet e qarta të Bashkësisë Ndërkombëtare, veçanërisht të kancelerive të Uashingtonit dhe Londrës për Pavarësimin e Kosovë-Dardanisë së lashtë, si etni origjinuese e qytetërimit europian dhe atij botëror - qarqet politike dhe diplomatike serbe, pas konfliktit të Kosovës ideuan dhe filluan aksionin politiko-diplomatiko-akademik të diabolizimit të këtij projekti madhor, duke e paragjykuar atë si "padrejtësi ndaj kombit serb dhe djepit të tij origjinues të qytetërimit sllav në Ballkan".
Në këtë kuadër, në pararojë të këtij aksioni serbët vunë akademikë të mveshur me mandate politike, për ta ngritur sa më shumë zërin e protestës dhe për ta bërë sa më të besuseshëm, të bindur se ulërimat e xhelatëve nuk mund t'i mallëngjenin më opinionin publik të Perëndimit dhe kanceleritë e vendeve demokratike. Dhe si tillë ujk me lëkurë qingji (jo Vuk por Vojisllav), ndër të shumtit u përzgjodh studiuesi akademik dhe njëkohësisht i projektuari si primat i politikës serbe pas rrëzimit të Millosheviçit, Vojisllav Koshtunica, emri i të cilit përkthehet "luftëtari sllav", pra kryetrimi i Kauzës serbe.
Duke shfrytëzuar statusin e tij politik dhe akademik, dhuruar nga shtabet vendim-marrëse të ultranacionalizmit shovinist serb, Koshtunica jo vetëm që e armatosi me "argumenta" mllefin e serbëve kundër Perëndimit, por në linjën e amplifikimit të "martirizimit të Kauzës serbe dhe kombit serb", shpalosi akuza që do t'i kishte zili edhe vetë Gebëlsi Nazist, ndërmarrë ndaj një qytetërimi të tërë, i cili jo vetëm që nuk qëndroi indiferent ndaj genocidit serb kundër shqiptarëve të Kosovës, por përdori me efikasitetin maksimal instrumentin më të shkëlqyer në mbrojtje të lirisë dhe jetës së popujve të shtypur e të kolonizuar, Aleancën ushtarake të NATO-s, kundër fashizmit gjakatar serb, që i kaloi të gjitha caqet me barbarinë...
Në një nga trajtesat e tij të shumta, me të cilat kurorëzohet edhe faqja speciale në Internet e qarqeve akademike dhe politike të Serbisë, Koshtunica shpaloi një manifest dhe projekt të vlerësimeve dhe qëndrimeve të klasës politike serbe ndaj çështjes së Kosovës, duke marrë shkas nga operacionet ushtarake të NATO-s gjatë konfliktit të përgjakshëm atje, në praverën e vitit 1999.
Në këtë manifest-projekt, vazhdim i famëkeqit Memorandum të Akademisë Serbe të Shkencave dhe Arteve, Koshtunica orienton qartazi qëndrimet politike të mbarë serbëve përkundrejt Perëndimit, ndër të cilët sulmohen qartë Uashingtoni, Londra dhe akademikë e publicistë të shquar hebrej, (këta të fundit vetëm e vetëm sepse guxuan të ngrenë zërin në mbrojtje të shqiptarëve të Kosovës, duke bërë përqasjen e dhimbshme me fatin e dikurshëm tragjik të çifutëve, të paracaktuar nga "koshtunicët dhe millosheviçët e Serbisë së djeshme", Gjermanisë Naziste të Hitlerit dhe hitlerianëve.
Që në fillim të manifestit të tij, Koshtunica u dikton serbëve dhe u bën me dije perëndimorëve se "Çështja me të cilën serbët do të duhen të pajtohen në marrëdhëniet e tyre të ardhshme me botën perëndimore, dhe me të cilën ata kurrë nuk do të munden kurrë të pajtohen, është kauzale për ardhmërinë tonë". 
Në këtë paragraf, Koshtunica me kokëfortësi deklamon se serbët kurrë nuk do të pajtohen me vendimet e Perëndimit për Kosovën, duke lënë të kuptohet se ajo që ndodhi në Kosovë mund të përsëritet ushtarakisht dhe politikisht, dhe se për këtë serbët janë e do të jenë të vendosur. 
Më tej ai vazhdon: "Unë po mundohem të ofroj ndonjë përgjigje nga pikëpamja e perspektivës serbe, në qasjen e njohjes së thellë që kam për përgjigjet e ndryshme të mundshme, e që mund të jepen nga pozitat e padiskutueshme të epërsisë së Uashingtonit, Parisit, Londrës dhe Brukselit. Ne duhet të llogarisim që këtej strukturat dhe infrastrukturat e botës bashkëkohore. Konkluzioni "çfarë serbët mund të pranojnë dhe çfarë nuk munden", kërkon domosdoshmërisht trajtimin e dy tezave të avancuara. Së pari, identifikimin dhe përcaktimin e fizionomisë shtetërore dhe shtetësisë së Serbisë, nga faktorët politikë brenda dhe jashtë saj, dhe, së dyti, përcaktimin e termave për kuptimin dhe përballimin e sanksioneve. Serbët hynë në shek. XX me dy shtete të njohura e të pranuara ndërkombëtarisht, dhe ata e mbyllën këtë shekull pa një shtet të njohur si të tillë, në kuptimin e thellë të këtij koncepti". 
Në këtë paragraf, Koshtunica kërcënon hapur me Atu-në se "çfarë serbët mund të pranojnë dhe çfarë nuk munden", dhe pasi ankohet për mosrespektim të "fizionomisë shtetërore serbe" nga Perëndimi dhe NATO, fillon të qaravitet për padrejtësinë në vendosjen e sanksioneve. Në vijim ai e vazhdon kërcënimin, teksa u kujton serbëve dhe ndërkombëtarëve elementët krizëformues, që janë edhe objektiv i përdorimit politik nga ultranacionalistët e Serbisë, teksa shkruan se "Serbia nuk mund t'i vendosë marrëdhëniet e saj me botën e jashtme, përderisa nuk ka mundur të zgjidhë statusin dhe problemet e saj të brendshme. Këto probleme janë: Kosova, Mali i Zi, ndoshta edhe Sanxhaku dhe Vojvodina".
Duke u ankuar për sanksionet ndërkombëtare ndaj Millosheviçit dhe Serbisë, dhe duke mos shprehur kurrfarë pendese për masakrat që Serbia militariste shkaktoi gjatë konfliktit që pasoi me shpërbërjen e Ish Jugosllavisë komuniste, Koshtunica vazhdon: "Që nga 31 maji i vitit 1992, Serbia ka qenë subjekt i sanksioneve ndërkombëtare, mbi bazën e Rezolutës 757 të Kombeve të Bashkuara. Këto sanksione na janë imponuar sepse, siç na thuhet para syve, Serbia dhe Mali i Zi janë fajtorë principialë për luftën e Bosnje-Hercegovinës, ose, për ta precizuar akuzën, sepse ata janë supozuar si shkaktarë dhe përgjegjës. Por megjithëse kjo luftë u ndalua në Dejton, me anë të Marrëveshjes, sanksionet kundër nesh mbetën...". 
Koshtunica, si përfaqësues i militarizmit serb, kërkon hapur që, me nënshkrimin e Marrëveshjes së Dejtonit, defterët e Jugosllavisë të konsiderohen të mbyllura dhe Perëndimi të konsiderojë realitetet politike në këto territore të Ish Jugosllavisë, por kurrsesi të mos kushtëzojë Serbinë për Kosovën, pasi sipas tij, Çështja e Kosovës është çështje e brendshme e Serbisë dhe nuk ka qenë subjekt i Marrëveshjes së Dejtonit, nënshkruar nga Millosheviçi si përfaqësues i Jugosllavisë. Ndaj ai thekson se "Ka patur disa ndryshime në "paketën" e sanksioneve, por ato nuk kanë qenë themelore".
Në këtë logjikë, Koshtunica u kujton perëndimorëve dhe sidomos amerikanëve "besëprerë", se ata jo vetëm nënshkruan si partnerë me Sllobon në Dejton të Ohajos, por edhe i dhanë atij "koncensione...", me nëntekstin e lexueshëm se këto lloj lëshimesh dhe koncensionesh duhet të vazhdojnë sërish ndaj lidershipit të ri të Beogradit (e në krye të të cilit është vetë Vojisllavi), meqenëse ata na paskërkan hequr Sllobon dhe paskërkan demokratizuar Serbinë pas "revolucionit të kadifejtë të opozitës serbe në të ashtuquajturin "Otpor", me në krye Koshtunicën. Por Koshtunica nuk harron të ironizojë dhe fshikullojë qëndrimet e Sllobos në Dejton, për të cilat ai duket qartë se nuk është aspak dakord, duke i paragjykuar si kapitullante, të disfavorshme për Serbinë dhe me interesat afatgjata serbe, ndaj ai thekson më poshtë se "Koncensionet e ndryshme dhënë serbëve - ishin koncensione që iu dhanë posaçërisht Sllobodan Milosheviçit si shpërblim për vijën e sjelljes dhe qëndrimin e butë në Konferencën e Paqes së Dejtonit - por ato nuk e lehtësuan cilësisht pozitën dhe gjendjen e Serbisë. Madje bash pas Dejton-it, Serbia mbeti e rrethuar, sikundër thuhej me ironi, nga "muri i jashtëm" i sanksioneve". 
Në vijim, pas kësaj tabloje të zymtë për serbët dhe Serbinë, Koshtunica nis fshikullimin dhe akuzat në adresë të SHBA-ve, lidhur me sanksionet e ndërmarra nga Departamenti i Shtetit. Por, me këtë rast, ai nuk lë pa përmendur edhe pamundësinë e vijimit të politikave shtetërore të Serbisë për shkak të mungesës së investimeve dhe financimeve të huaja, me të cilat dikur Serbia abuzoi, ngaqë i përdori ato për fuqizimin e makinës ushtarake dhe përdorimin e saj për qëllime kriminale, ndaj ai thekson se "Që në përfundim të Konferencës së Dejtonit, më 21 Nëntor 1995, Departamenti i Shtetit të SHBA-ve botoi dhe vuri në fuqi vepruese një listë zyrtare të përmbledhur të procedurave të sanksioneve antiserbe. Në këtë përmbledhje aktesh, që mban datën 22 nëntor 1995, fillimisht ne serbët përllogariteshim si "jashtë murit të sanksioneve", por pikërisht këtu fillonte edhe mallkimi ynë i privimit nga mundësia e kreditimit prej organizmave financiare ndërkombëtare, ku ne kishim bazuar të gjitha shpresat për sigurimin nga jashtë të burimeve të financimit, aq të domosdoshme për ekonominë tonë".

Aktivitete

Mblidhet Komiteti Drejtues i PLL-së, Dega Durrës

Spahiu: Zgjedhjet e ardhshme vendore, sfida e PLL-së me elektoratin shqiptar"

Pas përfundimit të procesit të analizave zgjedhore dhe zgjedhjeve në Parti, ka filluar puna në degët e PLL-së në rrethe. Ditën e premte, datë 4 Nëntor 2005, u mblodh Komiteti Drejtues i degës PLL, Durrës. Në këtë mbledhje merrnin pjesë Kryetari i PLL-së z.Ekrem Spahiu dhe N/kryetari i kësaj partie, z.Murat Basha. 
Mbledhjen që u zhvillua në zyrën e kësaj dege, e hapi kryetari i degës z.Riza Dajko, i cili fillimisht prezantoi anëtarët e rinj të Komitetit Drejtues të degës Durrës, ku mbi 60 % janë intelektualë të spikatur në fusha të ndryshme. 
Z.Dajko, në fjalën e tij tha se legalistët duhet të shfrytëzojnë në maksimum anagazhimin e drejtuesve të PLL-së, Spahiu dhe Basha, që kanë marrë përsipër të mbikqyrin drejtpërdrejt veprimtarinë e degës , e cila është një degë me rëndësi të madhe politike dhe elektorale, pasi Durrësi është nga qendrat kryesore të vendit , nisur nga numëri i popullsisë që ka ky qytet.
Sekretari i degës, i nderuari Prof.Islam Aliko, bëri një përmbledhje të shkurtër mbi aktivitetin e anëtarëve të Komitetit Drejtues, sikurse foli edhe mbi marrjen e përgjegjësive dhe ndarjen e detyrave.
Në këtë mbledhje , Ing.biolog Vaso Stamo, Ing. kimist Shkëlqim Kokomani, Prof.Rudolf Koka, nënkryetarët e degë s së PLL-së, Gjergji Thanasi dhe Kujtim Vllamasi, Kimisti Mahmut Demiri, aktivistët e nderuar Dervish Shehu, Hasan Gega, Emin Baburraj, Skënder Stafa, etj., diskutuan me frymën e një debati konstruktiv, duke vërejtur disa mangësi në veprimtarinë e degës, si dhe duke dhënë mendimet e duhura dhe
konkrete për përmirësimin dhe mirëfunksionimin në të ardhme të kësaj dege.
Secili nga diskutantët e mësipërm mori përsipër , në mënyrë të drejtpërdrejtë, ngritjen e seksioneve nëpër vendbanimet e tyre.

***
Ndërsa në fjalën e tij, z.Murat Basha ndër të tjera tha : "Unë kam qënë në mënyrë të vazhdueshme i pranishëm në aktivitetin e degës tuaj, por me krijimin e LZHK-së, u krijuan probleme që janë mëse të njohura për legalistët, dhe tashmë na mbetet ta hedhim vështrimin drejt së ardhmes, sigurisht, duke nxjerrë mësime nga e kaluara".
Në fund të takimit, kryatari i degës së PLL-së Durrës, z. Dajko i dha fjalën kryetarit të PLL-së, z.Ekrem Spahiu, i cili fillimisht u uroi pjesmarrësve Ditën e Bajramit, duke u shprehur se pavarësisht nga besimet fetare, tashme këto festa janë të të gjithë shqiptarëve.
Z.Spahiu falenderoi gjithashtu edhe të pranishmit për pjesmarrjen e tyre të shumtë në numër, që sigurisht është për t'u përshëndetur, pas atij rezultati të pamerituar për legalistët në zgjedhjet e fundit.
"Tashmë këtë kapitull e kemi mbyllur dhe kemi filluar përgatitjet për riorganizimin e plotë në të gjitha drejtimet, që në zgjedhjet e ardhshme vendore, PLL-ja të rimarrë vendin që i takon në spektrin politik shqiptar. Pra, zgjedhjet e ardhshme vendore janë sfida e PLL-së me elektoratin shqiptar".
Më tej z.Spahiu shprehu kënaqësinë për përbërjen shumë cilësore të Komitetit Drejtues të degës së Durrësit, që do t'i japin impulse të reja të gjithë veprimtarisë së kësaj dege shumë të rëndësishme për PLL-në.
"PLL-ja është një vlerë kombëtare në të gjitha këndvështrimet e saja, e duke qënë e tillë, pavarësisht se nuk është e përfaqësuar në Parlament, do të ngrerë fuqishëm zërin e saj në mbrojtje të çështjes kombëtare, më konkretisht për Pavarësinë e plotë të Kosovës dhe për të drejtat legjitime të popullsisë autoktone çame, në mbrojtje të shtresave të ish-të përndjekurve dhe të persekutuarve politikë dhe pronarëve të vërtetë" - tha në fund të fjalës së tij z.Spahiu.
Njëkohësisht, z.Spahiu dhe z.Basha, në mirëkuptim të plotë me të gjithë të pranishmit, vendosën që më datë 18 Nëntor 2005 , të mblidhet përsëri Komiteti Drejtues për të analizuar punën e bërë për periudhën dy-javore. 

***
Kryetari i Senatit të Veteranëve të degës së Durrësit, z.Kadri Dajko në fjalën e tij u përqëndrua në Dekorimin e Nënës Mbretëreshë nga Shoqata e Durrësit, me vlerësimin e lartë : "Simbol i qytetit të Durrësit".
Në sallë ishin përfaqësues të familjeve të vjetra durrsake, përfaqësues të pushtetit qëndror dhe lokal. Festa e Ullirit, një risi kjo për qytetin bregdetar, si dhe ofrimi i vlerësimit "Simbol i qytetit të Durrësit" Mbretëreshës Geraldinë, krijuan një binom të këndshëm për pjesmarrësit. Padyshim, një vlerësim i tillë ka prekur thellë mendjet dhe zemrat e qytetarisë durrsake. Edhe kësaj radhe "Shoqata Durrësi" me urtësi diti të vlerësojë njerëzit dhe ngjarjet. 
Prefekti i Durrësit, z.Klodian Pajuni ia dorëzoi këtë vlerësim gjeneralit në pensjon z.Ali Ohri, përfaqësues i Oborrit Mbretëror. Kujtojmë se një vlerësim të tillë "Shoqata Durrësi" ia ka bërë edhe të ndjerit Papa Gjon Pali II. Siç po duket, haka po shkon ke i zoti. Gradualisht, por pa ndërprerje , po bëhet rivlerësimi i figurave të denigruara për gati gjysëm shekulli. Ajka e qytetarisë durrsake ka qënë e lidhur ngushtë me Monarkinë. Për këtë mjafton të kujtojmë Vilën Mbretnore, vepër e arkitektit Sotiri, apo rezistencën e 7 prillit, ku durrsakët , ulqinakët, xhandarmëria, marina, rojet e kufirit, trupat kreshnike (rezerviste), nën udhëheqjen e Abaz Kupit, treguan vlerat e Mbretërisë zogiste.




Legalistët e Tiranës do të përkujtojnë 21 nëntorin - Kongresin e Zall-Herrit

PLL dega Tiranë zgjedh kryesinë e re

Shkrimtari Hysen Sinani, nënkryetar i PLL dega Tiranë

Zhvillohet mbledhja e zgjeruar e Komitetit Drejtues të Tiranës me kryetarët e përfaqësuesit e Nëndegëve. Zgjidhen 3 nënkryetarët e rinj të degës dhe aprovohet programi i punës për tubimin përkujtimor të Kongresit të Zall-Herrit

Dega e PLL Tiranë ka zgjedhur kryesinë e re të saj në një mbledhje të zgjeruar të komitetit drejtues me kryetarët e përfaqësuesit e nëndegëve të rrethit. Kështu, në këtë mbledhje të drejtuar nga kryetari z.Nevruz Ndregjoni, të shtunën e kaluar datë 5 nëntor, sipas rendit të ditës u diskutua për kryesinë e re që niste me zgjedhjen e nënkryetarëve, (ku u ra dakord që dega Tiranë të kishte 3 persona), si dhe për tubimin përkujtimor të Kongresit të Zall-Herrit më 1943, ku u krijua OKLL (Organizata Kombëtare Lëvizja e Legalitetit).
Në fillim të fjalës së tij, kryetari Ndregjoni paraqiti kandidaturat për postet e reja, të cilat ishin z.Hamit Kurti, z.Hysen Sinani, z.Neritan Kolgjini si dhe u propozua z.Gerald Hysa. Pas tërheqjes së këtij të fundit, për arsye që ai i shpjegoi vetë para pjesëmarrësve në mbledhje, u kalua në votim ku të trija kandidaturat e propozuara u aprovuan më shumicë votash. Në përshkrimin që u bëri secilëve prej kandidatëve, z.Ndregjoni theksoi aktivitetin e tyre në radhët e PLL dhe formimin e tyre intelektual, ku spikat për vlerat e tij shkrimtari dhe publicisti Hysen Sinani. Afrimi i një personaliteti të tillë si z.Sinani - tha kryetari Ndregjoni, - tregon se PLL është e prirur të afrojë e të thithë në gjirin e saj vlerat më të mira intelektuale e me kontribute në dobi të çeshtjes kombëtare. Më tej ai foli rreth aktivizimit të shkrimtarit Sinani në LZHK dhe kandidimit të tij si deputet në një zonë të Tiranës.
Pas përfundimit të këtyre diskutimeve, u kalua në pikën tjetër të rendit të ditës, që kishte të bënte me përgatitjet rreth tubimit përkujtimor të Kongresit të Zall-Herrit. Ndregjoni tha me pak fjalë se kjo është një datë me një peshë të jashtëzakonshme për historinë e PLL, pasi ai është momenti kur Lëvizja e Legalitetit merr formën e një lëvizje politike me struktura. Më pas ai foli konkretisht rreth detyrave që duhet të kryente një pjesë e anëtarëve të Komitetit Drejtues, ku një rol të veçantë ka kryetari i nëndegës së Zall-Herrit z.Ibrahim Rrasa, i cili është i ngarkuar me përgatitjet e një takimi të legalistëve edhe në komunën e Zall-Herrit, i cili do të zhvillohet ditën e diel datë 20 nëntor. Pas përfundimit të këtyre diskutimeve, foli sekretari i përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani, i cili fillimisht uroi nënkryetarët e rinj të degës për barrën e marrë përsipër, foli për vlerat e secilit prej tyre, si dhe uroi degën e Tiranës për suksese të ndjeshme në zgjedhjet e ardhshme vendore të vitit 2006. Por gjithashtu ai shprehu disa rezerva për gjendjen e disa nëndegëve siç është ajo e Pezës dhe e Ndroqit, të cilat nuk kanë marrë ende formën institucionale. Tujani theksoi se dega e Tiranës duhet të angazhohet edhe më seriozisht në aspektin organizativ, qoftë edhe për shkak të traumave që ka kaluar në dy mandatet e fundit, ku ish kryetarët (Balla e Kamberi) kanë lënë prapa një amulli të dukshme. Tujani tha se mundësitë për të pasur një degë model në Tiranë ekzistojnë dhe se ai si sekretar i përgjithshëm, dhe si tiranas autokton, do të bënte gjithçka që legalistët e Tiranës do të kishin nevojë.
Në lidhje me organizimin e degës pati diskutime me interes nga zotërinjtë: Hamit Bala, Ramadan Gjura, Nuredin Cena dhe Lejla Hysa, e cila ka një aktivitet të dallueshëm në gjirin e kësaj dege.
Kjo mbledhje shënoi një hop përpara në aspektin organizativ të degës dhe tashmë mund të thuhet se dega e PLL Tiranë i ka të gjitha ingredientët për të zhvilluar një aktivitet të suksesshëm.
Korresp. "Atdheu"

Opinione

Çamët përzenë Papuljasin

Nga Apolon Muhaxhiri

Kjo ngjarje patriotike e Shoqatës Çamëria është një mësim i mirë historie, që tregon se Çamërija nuk harrohet dhe nuk fshihet nga historija, ashtu siç duan të bëjnë qeveritarët grekë që Çamërinë po e shesin. Në kohën kur thurren plane të reja kundër Shqipërisë dhe Pavarësisë së Kosovës nga kryeministrat serb e grek, del Papuljas-i për të bërë vizitë në Shqipëri. Ai nuk duhet të harrojë që është me origjinë shqiptare, por i helmatisur me ekstremizmin grek. Genocidi grek kundër Çamërisë është i ngjashëm me genocidin serb në Kosovë, që kjo e fundit mori përgjigjen e Europës. Pra, edhe çështja çame nuk duhet të harrohet nga Europa borxhlije karshi Shqipërisë,të cilën e ndau në pesë shtete.
Sot ka ardhur koha që Shqipëria të bashkohet në etnicitet, dhe kjo është një kërkesë e të gjithë shqiptarëve. Kjo gjë i tremb ekstremistët fqinjë, të cilët bëjnë çmos për ta bërë Shqipërinë koloni të tyre, duke manovruar pandershmërisht në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe sidomos në ato ekonomike, duke mbajtur ende në fuqi Ligjin e Luftës.
Ka ardhur koha që shqiptarët të jenë vigjilentë dhe të mos lejojnë politikanët servilë të veprojnë kundër interesave të Shqipërisë. Shpresojmë që Shqipërija të jetë plotësisht sovrane, me autoritetin e saj krenar, që t'i tregojë botës se shqiptarët nuk i durojnë padrejtësitë që janë bërë kundër tyre.

*Sekretari i Shoqatës së të Moshuarve të Vetmuar të Shqipërisë

Intelektualofobi totalitariste jo vetëm nga z.Prifti (2) 

Nga Zamir Gjurgji 

(Vijon nga numri i kaluar)
Fjala e drejtë dhe e drejta e fjalës
Gjithnjë e më rëndom, laicizmi dhe të qënurit totalisht korrekt ndaj kësaj mënyre jetese, po shkakton një debat të gjerë mediatik e politik, i cili nuk mund të quhet i ezauruar vetëm... "kur flet Kastrioti (M) dhe vendos Pirropriftëria"...
Ndarja e fesë nga shteti, si pika kulmore mbi të cilën qëndron laicizmi si koncept drejtimi shtetëror, nuk mund të konsiderohet një partiturë e thjeshtë: dy të bardha, një të zezë, por një opus klasik, ku shtrirja varjon tre-katër oktavë të gjalla e plot harmoni; anasjelltas, përzgjedhja bie ndesh me aspiratat integruese e liberaldemokrate, bazat dhe standardet stabilizuese të politikave dhe gjeopolitikave bashkëkohore. 
Të ndash kategorikisht fenë nga shteti, do të thotë që shtetarët të jenë afetarë dhe fetarët ashtetarë, çka rezulton që edhe praktikisht zgjidhja të çojë drejt izolimit. Në këtë rast, aspirata për integrim është antitezë e praktikave izoluese.
Të ndash kategorikisht fenë nga shteti, do të thotë që shteti dita - ditës të tentojë drejt ateizmit, gjë që përbën thelbin e komunizmit, çka nënkupton rrjedhimisht diktaturë; kurse aspiratat liberaldemokrate janë në antitezë me praktikat diktatoriale.
Të ndash kategorikisht shtetin nga feja, do të thotë që të paracaktosh qëndrimin statik të individëve momentalisht fetarë dhe afetarë, e që në një të nesërme të afërt këta individë mos kenë të drejtën të bëjnë zgjidhjen apo përzgjedhjen alternative. Kjo cënon progresin dhe është shtrat vetëm për politika afatshkurtëra.
Të ndash kategorikisht shtetin nga feja, do të thotë që shteti të mos bazohet mbi institucione. Nëse fetarët nuk kanë të drejtë të integrohen në strukturat shtetërore, atëherë kjo masë individësh nuk është e përfaqësuar në politika shtetërore. Si rrjedhojë, shteti mbetet i mangët në institucionet e tij, që parakuptojnë përfaqësim e delegim vote, e pa këto të fundit, konsolidimi i strukturave shtetërore mbetet zgjidhje në eter.
Të ndash kategorikisht fenë nga shteti do të thotë që të krijosh një atmosferë hipokrizie në ambjentin jetësor, pasi, për shkak të nevojave të konformizmit me rregullat shtetërore, individi i aksh feje të shtiret si jofetar dhe të integrohet i denatyruar në strukturat shtetërore; e në asnjë vend të botës, stabiliteti nuk ngrihet mbi zgjedhje të sforcuara, që detyrojnë individët të tjetërsohen nën diktat e të jetojnë etatisht korrekt me kulte të ndryshueshme. 
Sido që ta trajtosh e ngado ta këndvështrosh, sistemi laik "Made in Albania" operon si një pushtet paralel me sistemin demokratik deri në atë shkallë saqë mund të konsiderohet laikokraci. 
Kjo do të thotë se faktikisht në Shqipëri operojnë njëherazi dy pushtete, demo dhe laiko kracia. E meqënëse dy pushtete nuk mund të bashkëjetojnë në të njëjtën ngrehinë shtetërore, logjikisht njëri prej tyre është okult.

Panoramë e shkurtër mbi laicizmin botëror

Nëse do të hidhnim një vështrim të shpejtë mbi mënyrën si njihet e trajtohet laicizmi në perëndim, mund të konstatonim lehtë se ka forma të ndryshme të zbatimit të tij, që nga ai radikal francez, tek ai iluminist gjerman, e deri tek ai pragmatist amerikan. Konkretisht: 
Kushtetuta franceze ka një nen të pandryshueshëm prej mëse 200 vjetësh, ku thuhet: "Askush nuk duhet të përndiqet për idetë e tij ideologjike, politike dhe fetare, përsa kohë që ai nuk turbullon (cënon ) rendin publik".
Kushtetuta gjermane në Nenin 4 të saj, shprehet: "Liria e besimit, ndërgjegjes dhe përkatësisë fetare e botëkuptimore janë të paprekshme. Praktikimi pa pengesa i fesë është i garantuar".
Dokumenti i Administratës Amerikane për strategjinë e mbrojtjes kombëtare, një vit pas 11 shtatorit, thotë: "Amerika duhet të qëndrojë e palëkundshme për kërkesat e panegociueshme të dinjitetit njerëzor, sundimit të ligjit, kufizimit të pushtetit absolut të shtetit, liria e shprehjes, liria e adhurimit, drejtësia para ligjit, respektimi i femrave dhe pronës private, toleranca fetare dhe etnike".
Nëse Franca dhe politika e saj shtetërore e panë të arsyeshme që të zbatonin një formë radikale laicizmi, kjo nuk do të thotë që shqiptarët të shfaqen më frankofilë se francezët. 
Megjithatë, duke iu referuar nenit kushtetues francez, përsa kohë që mjekra apo shamia nuk cënojnë rendin publik, ata dhe ato që i mbajnë nuk duhet të përndiqen. Kjo do të thotë se, në rastin më të mirë, vendimi i qeverisë franceze cënon kushtetutën.
Ndërsa presidenti gjerman Johanes Rau shprehet: "Shteti gjerman nuk është një shtet armik i fesë dhe as një shtet pa fe, përkundrazi, mbron lirinë fetare të të gjithëve. Shteti mbron lirinë e gjithsecilit për të jetuar besimin e tij, përsakohë ai nuk bie ndesh me Kushtetutën. Por, nuk është detyra e shtetit të përcaktojë se cila fe është më e mira, apo cila prej tyre duhet preferuar. Feja dhe shteti në Gjermani janë të ndara, por në shumë fusha ato bashkëveprojnë në të mirë të shoqërisë. Nuk shoh ndonjë arsye për t'iu bashkëngjitur laicizmit të francezëve". 
Të mbytesh me një pikë ujë

Menjëherë pas ngjarjeve makabre të 11 shtatorit në Amerikë dhe sidomos pas akteve tragjike të 11 marsit në Spanjë dhe atyre të 7 korrikut në Angli, ndaj muslimanëve shqiptarë u ndërmor një kryqëzatë mesjetare mediatike e udhëhequr kjo nga "intelektualët" e vendit, të cilët thuajse të gjithë islamikët i etiketuan si terroristë, fondamentalistë, binladenistë.
Çuditërisht, ishin po "intelektualët e pavarur", ata që iu bindën thirrjes së shtetit ateist në vitin 1967 dhe në emër të shkatërrimit të mbeturinave mikroborgjeze dhe zakoneve prapanike, shkallmuan me kazma e lopata objektet e kultit fetar, ata që u bënë hartuesit e fletërrufeve dhe nismëtarët e denigrimit të figurave klerikale e futjes së tyre në kthinat e errëta të burgjeve famëkeqe. 
Ndërsa në fillim të mijëvjeçarit të ri, pseudointelektualët shqiptarë, ata që duhet të jenë në frontin e përballjes me pushtein absolut të politikave shtetërore, (kjo dukuri vihet në qendër të vëmendjes edhe në demokracinë amerikane), morën penën dhe nxinë faqet e bardha të gazetave për një rrezik që i kanosej shqiptarëve: "Fondamentalizmin islamik që cënonte laicizmin dhe kërcënonte demokracinë". 
Por kjo parrullë e tyre ra poshtë, për shkak se nga vendi ku u përgatit 11 shtatori (Hamburg - Gjermani), ku u ekzekutua ai (Amerikë) dhe ku u realizua 11 marsi (Spanjë), mbërritën qëndrimet zyrtare:
Ish presidenti gjerman Rau: "Fondamentalizmi nuk është çështje e një feje apo një bindjeje".
Presidenti amerikan Bush: "Ka një përputhje të plotë mes Islamit dhe zhvillimit të Demokracisë në Shqipëri. Asnjë prej këtyre akteve nuk është vepër e një feje". 
Kryeministri spanjoll Luis Zapatero: "Muslimanët të rrinë të qetë. Kushdo që ta ketë bërë një akt të tillë, mendoj që nuk ka lidhje me Islamin". 
Në këtë mënyrë, laikokratët shqiptarë mbetën si peshku pa ujë kur panë se institucionet e larta të vendeve që pësuan agresionin,u treguan të matura ndaj etiketimit të fajit e fajtorit. E megjithatë, duke perifrazuar parullën e njohur se laikët nuk dorëzohen kurrë, kësaj radhe "bari" i mbijetesës ishte veshja islame. 
Ndërsa dje imitonin revolucionin kulturor kinez (veshje me partishmëri proletare, pantallonat te kërci i këmbës, mënyrën e qethjes karekinezçe të flokëve), sot përpiqen të zhvillojnë revolucionin kulturor allafrancez, në emër të të qënit në luftë me mbulesën e kokës, gjatësinë e qimeve të mjekrës dhe pantallonat në/mbi kërcin e këmbës. 
Kësisoj, ata që dje kishin të veshur petkun e ateistit, sot veshin atë të laikut!
Kjo do të thotë se intelektualët pirrokratë shqiptarë janë më "përparimtarë" se institucionet perëndimore, madje aq të "përparuar" sa kërkojnë të bëhen njëherazi inkuizitorë të së drejtës kushtetuese të çdo individi shqiptar, që kërkon të mediatizohet në vendin që ka lindur, është rritur, e do edhe të vdesë.
Intelektualët alla-pirropriftianë antishqiptarë, për shkak të jetesës së tyre "me qera" në ngrehinat komode të ekstra-komunitarëve, kërkojnë që qytetarët "me tapi" (autoktonët besimtarë shqiptarë), t'i trajtojnë me një "ligj 7501" edhe në sferën mediatike! 

Vijon numrin e ardhshëm

Faqe 7

Pjesë nga libri "Si u bëra legalist" (3)

Ca dritëhije mbi krahinën time 

Nga Luftar Pepmarku

Vijon nga numrat e kaluar
II
Edhe në Selitën time, ashtu si në gjithë Shqipërinë, do të shkelnin putrat e kuqe të lubisë komuniste. Ashtu si orteku që binte me rrëmet rrëpirave të maleve poshtë, duke bërë kërdinë që shembte shtëpi e shuante jetë njerëzish, edhe orteku komunist u ndje i gjallë, kërcënues e shfarosës në gjithë krahinën time.
Kështu nisi një epokë tragjike e çnjerëzore mbi atë krahinë, që gjënë më të çmuar kishte lirinë dhe mosnënshtrimin. Nisën ndjekjet, burgosjet e internimet. Nisën pushkatimet, varjet në litar në sy të të afërmve të tyre e në mes të popullit, madje edhe të moshave të njoma, siç ishte rasti i gjashtëmbëdhjetëvjeçarit Ndue Preng Arapi, të cilin e varën së bashku me Ndue Bozhiqin (Margjinaj) në Qafë të Kishës.
Tani shqiptarëve do t'u mohohej e drejta e fjalës, e besimit tek Zoti e deri e drejta e pronës, paçka se kishte nisur të propagandohej si shtet i lirë e demokratik, siç emërtoheshin shtetet e vendeve të të ashtuquajturave "Demokraci Popullore". Prologun tragjik dhe masiv, shteti i diktaturës dhe vetë Qezari i Shqipërisë, do ta vazhdonte edhe pas zgjedhjeve të Dhjetorit '45. 
Në këto zgjedhje, komunizmi e pa veten ngushtë. Në mjaft krahina, ku ndjenja e nacionalizmit ishte e fuqishme, pushteti i ri, votat në favor të tij do t'i numëronte me kokrra. Atëherë ai praktikoi të parin rrëmbim votash, pasi komisionet mbisundoheshin prej tij. Megjithatë duhet theksuar se pati edhe nga ata që nuk lejuan ndryshimin e rezultatit. Shembull konkret në Derjan të rrethit të Matit ishte Bilal Xhetani, i cili këtë qëndresë e pagoi me jetën e vet. Ai ishte bir i njërës prej familjeve më të shquara të Matit. Për burrat e kësaj dere është shkruar shumë pak në raport me vlerat dhe kontributet që kanë dhënë në dobi të çeshtjes kombëtare. Fakti që disa nga burrat e këtij fisi kishin arritur të mbaronin universitetet në fakultetin e Drejtësisë dhe akademi Ushtarake, e ilustron më së miri këtë. Shto këtu edhe pjesëmarrjen aktive të Ahmet Xhetanit në Lidhjen e Prizrenit. Në vazhdën e veprimtarisë atdhetare të të parëve të tij, Bilali nuk lejoi të manipuloheshin rezultatet e votimeve në Derjan. Sistemi komunist në shenjë hakmarrjeje për qëndrimin e tij, e dënoi me 10 vjet burg, ku më vonë gjeti edhe vdekjen. Jo vetëm në Derjan apo Himarë, por edhe në zona të tjera, ky votim i shërbeu shtetit, si një lloj testi, që provoi se populli shqiptar nuk ia jepte të drejtën e qeverisjes me vullnetin e vet sistemit komunist, pavarësisht nga manipulimet e deklarimet e gënjeshtërta të rezultateve. 
Këtë goditje vdekjeprurëse ai nuk kishte si ta harronte lehtë. Kjo ishte disfata dhe beteja e parë e humbur e ustallarëve të kuq, të hurit e të litarit. Dhe cinizmi e urrejtja patologjike do të mbërrinte deri aty sa lubia do të kërkonte, ashtu si Bajlozi i detit, koka njerëzish e gjak të pastër kundërshtarësh politikë shqiptarë. 
Dëshmi e pakontestueshme e kësaj dhune do të ishte dënimi i grupit të deputetëve që u burgosën dhe u vranë për bindjet e tyre nacionaliste e demokratike.
Lufta kundër nacionalistëve në përgjithësi dhe klerit në veçanti, do të merrte përmasa të mëdha, aq sa do të sajoheshin intriga e truke politike, më tragjike se në tragjeditë e Eskilit e të Shekspirit. 
Në qendër të këtyre goditjeve do të ishin edhe mbretërorët shqiptarë. Eklipsi komunist premtonte se do të ishte i gjatë, i egër dhe i pamëshirshëm. Viktima të tij do të ishin të gjitha breznitë e llogores tjetër të ashtuquajtur "armike", e që ishin vetë shqiptarët, vëllezërit e tyre të gjuhës e të gjakut.
Në krahinën time e zonat përreth, kishin mbetur në arrati shumë familje e individë. Midis tyre binin në sy familje që i kishin mbyllur dyert dhe kishin mbetur maleve me të gjithë burrat mbi moshën 16 vjeç. Këta ishin: Lufi në Selitë, Menajt në Lurë, Kolajt në Macukull, Sulkurtajt në Prell, etj.. Këtyre familjeve iu mor me dhunë pasuria duke i degdisur nëpër udhët e ferrit të zi komunist, iu dogjën shtëpitë dhe kullat duke i rrënuar që në themele.
Një pjesë e madhe e burrave të krahinës u ndoqën maleve e monopateve dhe shumë prej tyre u vranë e mbetën në pritat dhe kurthet e Forcave të Ndjekjes, të ngritura posaçërisht nga Sigurimi për të vrarë, masakruar e terrorizuar bashkëkombësit e vet.
Mjaft të tjerë mundën të kalonin kufirin shtetëror, por një pjesë u eleminuan si rezultat i kombinimit të veprimtarisë së organeve të Sigurimit me UDB-në jugosllave, ndërsa ata që mundën t'u shpëtojnë thonjve të këtyre monstrave, në të dy anët e kufirit, duke provuar mundime e peripeci të pashpjegueshme, në terrene të panjohura, arritën të zbarkojnë në Greqi, Itali e gjetkë. 
Në fillim grumbulloheshin në kampe përqëndrimi, në kushte të vështira e nën survejim të vazhdueshëm. Dhe më vonë, si rezultat i ndërhyrjes së organizmave të ndryshme ndërkombëtare e humanitare, dërgoheshin në vende të ndryshme perëndimore.
Përfaqësues të këtyre familjeve të përndjekura kishin marrë pjesë në ngjarjet më në zë të çështjes kombëtare, si Lidhja e Prizrenit, Ngritja e Flamurit në Vlorë, Kongresi i Lushnjes, etj.. Bijtë e këtyre dyerve që ndiqeshin nga bisha e kuqe, ishin shquar në luftëra me armë kundër austriakëve, serbëve, malazezve, italianëve e gjermanëve. Në këto beteja ata kishin dhënë edhe jetë njerëzish. Këto kronika të gjalla historike, ku gjithçka shkruhej me zemër patriotizmi, me ndjenja kombëtare, nuk ishin as spontane, as të diktuara nga të tjerët. Historia i kishte mësuar e kalitur në betejat e veta. Nuk kishte kullë e odë burrash ku të mos varej një pushkë për çdo mashkull që i thoshte vetes burrë. Luftërat e betejat e tyre qenë të organizuara mirë. Në krye të tyre ishin prijësat e fshatrave e të krahinave, të cilët në veprimet e tyre në dobi të çështjes kombëtare, udhëhiqeshin prej prijësave-bij të derës famëmadhe e të respektuar të oxhakut të Zogollit. Këta ishin shquar gjatë shekujve dhe tashmë ishte bërë traditë gatishmëria e krahinave për t'u ngritur në këmbë, me armë në mbrojtje të interesave kombëtare. Pikërisht nga kjo derë do të dilte edhe më i shquari i të gjithë kohërave, në mbarë trojet shqiptare, Ahmet Bej Zogolli, më vonë Mbreti i Shqiptarëve, Zog i Parë. Ndërtuesi dhe konsoliduesi i shtetit të parë shqiptar, ia rriti lavdinë jo vetëm derës e krahinës së tij, por mbarë kombit, duke thyer mitet e pretendimet e diplomacisë ndërkombëtare, se shqiptarët nuk ishin komb shtetformues.
Me ardhjen e forcave komuniste në pushtet, nacionalizmi mori një goditje të rëndë. Partia-shtet jo vetëm kishte hequr dorë nga kërkesa e realizimit të Shqipërisë etnike, por edhe pjesën që mbetej brenda kufijve shtetërorë, ua kishte nënshtruar interesave serbo-sllave. Kjo tradhti e hapur nuk kishte si të mos revoltonte shpirtin e nacionalistëve. Ata nuk mund të pajtoheshin me sloganin që përdorej prej forcave komuniste që gjatë kohës së luftës: "Bijtë e Stalinit jemi ne / që e derdhim gjakun anembanë / sa të valojë përmbi dhe / flamuri drapër e çekan"
Ky slogan, që ishte moto e deklaruar e komunistëve, e kishte emrin - Absurditet dhe Tradhti -!
Shqiptarët, në rrjedhat e historisë, asnjëherë nuk kishin rënë kaq poshtë, sa të përbuznin prejardhjen e tyre. Ata kurrë nuk kishin pranuar të ndryshonin atësinë deri në atë masë sa të deklaronin "Bijtë e Stalinit jemi ne". Ç'turp! Brezat e kaluar, të prirë nga nacionalizmi, nuk u kishin ngritur kulte orale prijësave të perandorive të huaja, qofshin këta sulltanë apo mbretër. Nuk kujtohet në asnjë moment në krijimtarinë e folklorit shqiptar, që shqiptarët të kishin thurur ndonjë varg dhe pastaj ta këndonin në kor, si "bijtë e Romës jemi ne", apo "të Stambollit"! Që në kohët më të lashta ishte kënduar e hedhur vallja e shqipeve, vetëm me një refren: "Jemi bij të Arbrit, të Ilirisë e bij të shqipes nanë". Kjo do të ishte e barasvlefshme me fjalën e shtrenjtë "Atdhe". 
Betimi partizan, i cituar në vargjet e mësipërme "... që derdhim gjakun anë e mbanë / sa të valojë përmbi dhe / flamuri drapër e çekan," ishte një njollë e zezë dhe e turpshme ndaj historisë sonë kombëtare dhe simbolit të saj.
Heroi, dëshmori e martiri shqiptar ishte mësuar dhe e kishte për nder që të derdhte gjakun për atdhe e për Flamur, për atë Flamur, me shqipen e zezë dykrenore në sfondin e kuq, që simbolizonte gjakun e derdhur nëpër shekujt e rëndë të luftërave.
Flamuri shqiptar, përveç përkrenares së Skënderbeut, si simbol i qëndresës që aq hijshëm qëndronte mbi kokat e Shqiponjës, nuk duronte as sopatat e Viktor Emanuelit dhe as yllin e kuq të stepave ruse, simbol i komunizmit skllavërues e shkombëtarizues. Ai yll, që zuri vendin e simbolit të qëndresës së shqiptarëvë gjatë shekujve, të përkrenares së Heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastriotit (Skënderbeut), ishte fyerja më e madhe që i bëhej historisë sonë kombëtare. Në sytë, në mendjet dhe shpirtin e nacionalistëve shqiptarë ai dukej si një disk i tmerrshëm mbi kokat e Shqiponjës. Cepat e tij orvateshin të sharronin trupin e shpendit fluturues, simbolit tonë kombëtar. Kjo është njëra nga arsyet madhore përse shqiptarët u ndanë në dy grupe: në njerën anë nacionalistët, të cilët e donin flamurin kombëtar të pastër, nga ana tjetër komunistët, të cilët ashtu siç e kishin të huazuar ideologjinë kërkonin që edhe simbolin e atdheut ta rëndonin me simbolin e komunizmit.
Kjo ndarje në dy grupe kishte filluar që në fillimet e luftës e do të vazhdonte gjatë: e egër, vdekjeprurëse e tepër tragjike.

Vijon numrin e ardhshëm

Fejton

Të na rrojnë plepat, poshtë fenomenet...

Nga Gjon Analisti

- Xha Jaho, e dëgjove Fatos Klosnë se si tha për SHIK-në?! Tha se SHIK-u nuk merret me figurat e krimit por me fenomenet.
- Domethënë ki SHIK-u inë, medemek, merret me terrorizmën e Bin Ladenit! Domethënë e gjurmon binanë e ladenëve nëpër shpellat e Tora Borës, ëëë...? Po kush na ruan ne të gjorët nga kriminelët pastaj, se kështu i bie të na mbrojë CIA me FBI-në, që kë të mbrojnë më parë, neve apo amerikanët!!! Prandaj na qënkërka bërë Agim Pepë filloristi, kapua i krimit të organizuar, ngaqë SHIK-u inë u vete pas fenomeneve të krimit dhe e lë Agimnë të shijë lëmë? Po mirë mo t'u mbylltë, po nëqoftëse edhe CIA me FBI-në do të merrej me fenomenet e jo me terroristët, siç bën SHIK-u inë, si do të kapeshin kriminelët? Po pse, kaq të trashë i pandeh ti amerikanët, sa të turren pas fenomeneve, domethënë pas molekulave të ajrit, dhe t'i lënë ladenët të bëjnë gjëmën? Jo more bir, jo! Nëqoftëse amerikanët do të kishin patur në krie të CIA-s dhe FBI-së Fatoshin tonë, me këtë mënde që ka e me të cillën ka punuarë, do ta kishin bërë sallam, do ta kishin bërë; sapun do ta kishin bërë...
-As Albanin nuk e gënjen dot ki Fatosi inë, e jo më neve të tjerëve. Po mirë mo, këta shiksat tanë, nuk mësuan nga Kadriu mo, që i trashëguan zananë, që kapte armiqtë e partisë dhe jo fenomenet majë plepit! Apo kanë bërë shkollë tjatër këta! Po me se i mbushin fletët që shkarravisin mo, me fenomene i mbushin, apo me emra! Po kush i bën trafiqet mo, fenomenet i bëjnë, po këmbëzën kush e shkreh? Po burgjet mo, me fenomene i kanë mbushur këta! Po ç'u paska bërë atëherë Zani i Çoles që e mbajnë mbyllur në hapsanë, për ndoca fatkeqë që i ndihmoi të venë në atë botë e paskërkan bërë hasha, sa kohë që i lëpinin bithën më 97-ën? Përse nuk arrestojnë fenomenet këta, se sipas tyre i bie që edhe Shqipërisë flakën më 97-ën t'ua paskëshin vënë fenomenet, domethënë forcat e natyrës, se ato janë fenomenet që thotë ki i SHIK-ut! Prandaj nuk e paska marrë vesh i gjori Fatosh kur e vranë Azemnë, sepse ndodhej duke rendur prapa fenomenit, prapa Qafë Thanës, mo?
Po mirë mo, po ushtarakët e shtetit më '97-ën dhe policët më vonë, kush i vrau more bir? Fenomenet do t'i kenë vrarë, përderisa i jati i Arben Zylyftarit, kur mori vesh mandatën për vrasjen e të birit ia fali gjakun partisë, si dikur nëna e Llesh Palit, që ia fali Enverit dhe Mehmetit, e ata ia faturuan fajin fenomeneve imperialisto-revizioniste... 
Po kush do t'i zërë kriminelët tani e tutje, po figurat e krimit kush do t'i zbulojë, apo të na i zbulojë FBI-a me CIA-n, kurse këta shiksat tanë të mbulojnë e zbulojnë fenomenet në Irak, domethënë të ndjekin fenomenin e fluturimit të kaltarëve të njerëzve, pasi shpërthejnë bombat e kamikazëve dhe të shpjegojnë paskëtaj, me ligjet e fizikës së Fatos Klosit, sesi përfundojnë zorrët e viktimave majë plepave të Bagdatit?
- Mos ia fut kot xha Jaho, se nuk ka plepa në Bagdat, ka vetëm palma. 
- Mirë mo mirë, nuk është nevoja të më kapësh për gjuhe, se llaf po bëjmë, nuk po bëjmë politikë të madhe de. Ç'faj kam unë i ziu që na është bërë mëndja plep, na është bërë... Na ka mbirë plepi në tru, domethënë pemët pa kokrra, se na i muarrnë mendjen ata të kohës së merhumit, sepse vamë të mbjellim plepa që të mos na i shihnin rrugët arropllanët e NATO-s e të Traktatit të Varshavës, e na mbollën plepat neve, na lëshuan rrënjë në tru. Prandaj ia hodhën edhe atij plepit të Top-it, dhe i lanë budallallëqe plepash në derë të emisionit.
- Mos ia fut kot xha Jaho, nuk është e vërteta ashtu si e thua ti. E vërteta është se vamë nëpër aksione të mbjellim pemë, e mbinë hunjtë që u vumë fidanëve, prandaj është mbushur politika me hunj..., e me mendje-hunj. Xha Jaho, të mos rrimë e të qajmë hallin e plepave dhe vetë plepat që vanë për lesh e push, se kështu i bie që të vëmë kujën për plepat e Laprakës, që na i prenë... U dhamë mandatin e muarnë sopatën...
- Eh more bir, ti e mban mend se edhe Kadri derëzinë Enveri e dënoi, sepse nuk zbuloi Mehmet poliagjentin po zbuloi fenomenin, domethënë faktin që ne kemi edhe fenomenin e agjenturës së huaj në Shqipëri, prandaj e hëngri Kadriu i gjorë, sepse u turr pas gjetheve, jo pas rrënjëve, ndaj i mbetën gjethet në dorë... 
Po Agim Pepë-filloristin pse s'e lanë për fenomen... Zaten, krimi i organizuar fenomen është. Dhe ki Agimi nuk mund të bëhet fajtor, sepse ishte kreu i fenomenit, domethënë kryefenomeni. Po le të bëhej fenomen-al i gjori, kujt i prishte punë se bëhej i tillë.
Edhe gjakmarrja që ai pretendoi se kreu mbi shofernë e Gani Malushit, fenomen është, apo e kam gabim... Pse i bien kaq shumë në qafë fenomeneve këta? Se kështu i bie që për disa vjet këta të arrestojnë tërë fenomenet e shoqërisë, domethënë fenomenal-ët. Po kush të mbetet jashtë pastaj. 
Jo, jo, krimi nuk na ka faj. Fajin na e kanë fenomenet... Më mirë na bie të bëhemi me kriminelët sesa me fenomenet, se të paktën këta të parët janë njerëz, kurse fenomenet, dreqi e mori, janë krijesa të natyrës e jo të robit. 
Tani ta ndajmë muhabenë! Ki Bin Ladeni që po i turret pas gjithë njerëzia, fenomen është apo njeri është derëziu, se kështu po e marrin në qafë. Edhe e quajnë njeri dhe e ndjekin këmba këmbës, edhe e kanë bërë fenomen, domethënë baba të fenomenit terrorizëm. Domethënë e kanë bërë fenomenal. Kaq budalla thua të jetë ki, që nuk pranon më të rrojë me njerëzinë, por dëshiron të jetojë nëpër shpella e të bëhet fenomen me zor! Prandaj thua nuk po e zënë dot, ngaqë është fenomen, si ajri. Po edhe ajrin e kanë zënë dikur, e mblidhte Eoli në kacek, Babai i Erërave. Madje e jepte edhe hua, siç ia dha Poseidonit për ta shprazur e për të bërë furtunë në det, që të mbyste Odisenë, që i qërroi të birin, qiklopin Polifem... 
Ta zënë edhe Bin Ladenin në kacek, por mos ta lëshojnë më, se pastaj na e bën si fenomenet tanë, që po sharrojnë dynjanë me kallashë e silenciatorë, pasi i lëshon policia e gjykata...
Breeeee..., rri e rri e s'më shkulet nga mëndja ki Bin Ladeni. Kaq i zoti thua të jetë, sa nuk e zënë dot ndë shpella? 
- E po ku ta gjejnë Kadrinë ata që i turren pas Bin Ladenit mo xha Jaho. Kadriu inë po, ai ua dinte skutat shpellave. Të ishte gjallë Kadriu, i fuste në shpellë ata trimat me leshra të gjata, Kreshnik Martinë dhe Gjethin e Kuq, si ia bëri Pjetër Mustaqekuqit. Po Kadri nuk bën më nëna. Ku ka Amerika e Ingliterra Kadrilerë, që bënin radiolojëra sa të linin me gojë hapur. Fenomen-al ka qenë i ziu Kadri, aq sa e zunë vetëm fenomenet dhe e bënë pastërma...
- Eeeeee, mirë e the ti xha Jaho... Kështu të del kur dëgjon këta fenomena-lët e SHIK-ut, që nuk kanë marrë asgjë nga Kadriu. Të kap inati dhe të vete mëndja tek ai që bëri zap tërë dynjanë, me rob e me fenomene.
- Mirë e ke..., mirë e the or trimi i xha Jahos... Prandaj poshtë fenomeni... Mëshirë për kriminalët, domethënë për fenomen-alët, brenda dhe jashtë Shqipërisë...
- Xha Jaho, mbaje veten dhe mos merr kot si pushka e evgjitit. Po ruaju më mirë nga ndonjë plumb qorr, se do të shkosh në atë botë, do shkosh për dhjamë qëni. 
- S'ka gjë, edhe po ta hamë, nga fenomenet do ta hamë, se mos do ta hamë nga robi... Zaten edhe plumbi fenomen është, e shtyjnë fenomenet e fizikës, pasi digjet baruti... Pra edhe po e hëngrëm, nga fenomenet tona do ta hamë, jo nga të huajat... Ato të na dënojnë, dhe mirë të na e bëjnë... Kështu tha edhe Kadri trimi: "S'ka gjë shoku Enver, partia time të më dënojë", domethënë fenomeni, jo njerëzit. Se zaten komunistët dhe Enveri po dënonin fenomenin e tradhtisë, nuk po bënin ndonjë hata. Prandaj edhe Kadriu shkoi i qetë në atë dynja, se e dënuan fenomenet, jo njerëzit, që nuk i kanë asnjë borxh... Prandaj janë bashkë sot komunistët e Mallakastrës së Fatos Klosit, që i sharroi Enveri ngaqë ishin këlyshët e Mehmetit të Çorrushit. Prandaj i bashkoi sa hap e mbyll sytë Kastriot Islam-fenomeni, kur u vajti për fushatë... Të kujtohet mo, që pasi u mblodhnë nga Kaçua, që i bëri të qajnë sëbashku, ata zunë të putheshin e të faleshin me njëri-tjatrin, e pastaj filluan të thërrisnin me të madhe "Enver..., Mehmet..., Parti, Enver, jemi gati kurdoherë..., urraaaaa". Ja kështu është kur i kupton drejt fenomenet, tamam si malla-fidel-kastriot i vërtetë!
- Xhaxha Jaho, rrofsh vetë se mendja të paska lënë... 
- Epo në është kështu, ç'të bëjmë more bir, na kanë mbirë plepat në tru na kanë mbirë, e na kanë shtrydhur trutë... Po të paktën të na rrojnë plepat, të na rrojnë e i paçim sa malet..., i paçim...

koment

Dritëhijet e një sistemi demokratik në progres

Nuk ka fe pa atdhe dhe atdhe pa fe, përkundrazi, atdheu dhe feja janë binjakë-Ibrahim Dalliu

Nga Zamir Gjurgji

Bazuar në Kushtetutë, Shqipëria njihet si vend laik, ku shteti është i ndarë nga feja, por njëherazi ai është i detyruar, po me kushtetutë, të garantojë mbarëvajtjen e besimit hyjnor të qytetarëve të tij dhe të rregullojë marrëdhëniet ndërfetare. 
Pra, me anë të mekanizmave të tij ligjorë, shteti tenton të harmonizojë raportin e tij edhe me shtresat shoqërore që frymëzohen nga një Forcë mbishtetërore. 
Sëkëtejmi lindin natyrshëm një sërë (pikë)pyetjesh. 
Cilin pozicion merr shteti në këtë rast? 
Sa e respekton ai botën shpirtërore të bashkëkombasve të tij me besime të ndryshme, që nëpërmjet komuniteteve përfaqësuese, gëzojnë të drejtën kushtetuese për të ushtruar veprimtarinë e tyre? 
Për më tepër, sa e njeh ai thelbin e besimeve fetare në Shqipëri, e respektivisht:
1. Islamin ( arab. Islam- t'i bindesh i nënshtruar madhështisë së Krijuesit).
2. Katolicizmin (greq. Kata-pjesëz nxitëse; olos- e gjitha bashkë, Il Novissimo MELZI).
3. Ortodoksinë (greq. Ortho-i drejtë, doksos-opinion; Il Novissimo MELZI).
Për mendimin tim modest, shteti shqiptar merr shpesh herë pozicionin më të lehtë, por njëkohësisht edhe më problematikun: përjashtimin, apo në rastin më të mirë, mënjanimin e individit tipikisht besimtar nga institucionet shtetërore. Problemet në këtë rast lindin nga politikat e ndjekura shtetërore, kur besimtarët e zotave dhe besimtarët e Zotit ndahen në istikame të ndryshme, e ku njëra palë vështron e synon vetëm horizontalisht, ndërsa tjetra vertikalisht. 
Të tentosh të mbash ekuilibrin e Kullës së Pizës është vërtet "e mesmja e artë" që shteti shqiptar duhet të marrë në konsideratë. Në të kundërt, përsëritet gabimi (faji) i shtetit të dikurshëm ateist, që barazinë dhe baraslargësinë ndaj qytetarëve të tij e mbante në shkallën më të ulët (skamje e mjerim mendor e ndjesor), duke synuar që vizionin hyjnor ta "tokëzonte" deri në atë gradë, saqë azimuti ndërmjet besimit tokësor e hyjnor të shkonte drejt "këndit" zero gradë. 
Këtu fillon konflikti, e më pas, bashkërendimi harmonik i lë vendin mbivendosjes zhurmësjellëse.
Po, cila është vallë zgjidhja e vlefshme dhe gjithpërfshirëse? 
Gjykoj se shtetit demokratik shqiptar, që po rihedh hapat e tij të parë pas një periudhe mëse 80 vjeçare, i nevojitet të përfshijë në gjirin e tij që nga migjenianët e djeshëm ateistë - Na birt e shekullit të ri, që plakun e lamë në shenjtnin' e tij, deri te besimtarët e sotshëm teofilë - Na birt e shekullit të ri, që plakut i rikthejmë shenjtnin' e tij. 
Në fund të fundit, kjo është demokracia liberale që aq shumë artikulohet e (na) kërkohet për t'u zbatuar nga brenda e jashtë vendit, demokraci që nënkupton liri mendimi e veprimi, por njëkohshëm ngërthen tolerancën me gjithpërfshirjen, pasi nga njëra anë të dikton t'i përfshish të gjithë, e nga ana tjetër të jep mundësi të përzgjedhësh mes të gjithave. 
Të zgjedhësh modernen, apo të përzgjedhësh klasiken? Kjo është çështja... 
Mjaft që "Na birt..." të mos jemi (më) nën zgjedhë, se për rrjedhojë harmonia mbarëkombëtare rezulton utopike, ndërsa toleranca e saj, zero me xhufkë.

P.S. Ky këndvështrim vlen të merret në konsideratë tashmë kur në vend qeverisin forcat liberale e demokratike, pasi të përmendje këto terma "të brishta" në kohën e qeverisjes 8-vjeçare konservatore dhe diktatoriale, ishte njëlloj sikur t'i flisje malit që s'bëzan...

30 Tetor 2005
___________________________

Redaksionale

Qeveria drejt realizimit të prioritetit të PLL

Kthimi në atdhe ka qenë ëndrra e kahershme tunduese e Familjes Mbretërore Shqiptare dhe e mbarë mbretërorëve e legalistëve, pas ekzilit të stërmundimshëm e të detyruar... Në klimën e re të krijuar në vend dhe rajon, pas rekomandimeve të kancelerive, organizmave politikë europianë dhe përvojës së vendeve ish monarkiste ballkanike e më gjerë, por sidomos pas insistimit zyrtar të PLL dhe mirëkuptimit të klasës politike, më 26 Qershor 2002, pas ftesës së firmosur nga 76 deputetë të Kuvendit, Familja Mbretërore Shqiptare u rikthye përfundimisht në atdhe.
Menjëherë pas kthimit, PLL përcaktoi si prioritet kryesor të aksionit të saj politik, akomodimin e Familjes Mbretërore dhe miratimin e një kuadri ligjor për kthimin e pronave të trashëguara dhe privilegjeve zyrtare e protokollare, në lartësinë e rangut të Familjes Mbretërore dhe dinjitetit të vetë shtetit shqiptar, për kontributet madhore atdhetare e kombëtare dhe vlerësimit të njimendtë e të merituar të tyre.
Pas këmbënguljes së pareshtur të PLL, më së fundi, afro një vit pas kthimit, Kuvendi i Shqipërisë miratoi Ligjin Nr. 9063, datë 08.05.2003 "Për Statusin e trashëgimtarëve të Familjes Mbretërore", ku trashëgimtarët e bolshevikëve nuk harruan të fusnin në emërtimin e draftit cilësorin "trashëgimtarë të Familjes Mbretërore" për një Familje që kryesohej në ardhje nga personalisht Mbretëresha e Shqiptarëve, Geraldinë...
Por megjithatë, qeveria socialiste e "kom-soc-trashëgimtarit..." Nano, nuk denjoi deri në fund të pushtetit, nxjerrjen e akteve nënligjore përkatëse në zbatim të këtij ligji.
Ajo më shumë u merakos për emërimin Zonjë e Parë e vendit për gruan e dytë të kryeministrit "Nano i Tretë" në qeverisjen e tij të pestë.
Të obseduar nga psikoza e të qenit "unikalë", madje deri në absurd, në kontrast të thellë me qendrimet, reflektimet dhe përgjegjshmërinë politike të parlamenteve e qeverive të vendeve ballkanike e më gjerë, socat tanë as që e morën mundimin për kthimin qoftë edhe minimal të pronave të patundshme të trashëguara nga Familja Mbretërore, duke e detyruar të bëjë qiraxhiun dhe muhaxhirin në atdhe...
Partia Lëvizja e Legalitetit, edhe me ardhjen në pushtet të së Djathtës, sërish kërkoi përmbushjen e të drejtave legjitime të Familjes Mbretërore, në zbatim të Ligjit Nr. 9063 "Për Statusin...". Por fatmirësisht, kësaj radhe kryetari Spahiu u përball me vullnetin dashamirës e të palëkundur politik të kryeministrit Berisha për zbatimin e ligjit dhe trajtimin me dinjitetin e merituar të Familjes Mbretërore. Me përkushtim të veçantë dhe brenda një kohe rekord, pavarësisht nga problemet e shumta, kryeministri dhe stafi i tij i bashkëpunëtorëve më të ngushtë u angazhuan për zgjidhjen e problemit pas hartimit të një dosjeje voluminoze me dokumentacion arkivor, ligjor, aktesh dhe praktikash administrative. Dhe kështu, si hap i parë, Familja Mbretërore do të mundet të strehohet, së shpejti, një njërën nga pronat e trashëguara në qendër të Tiranës, nën aureolën e dinjitetit dhe nën çatinë e strehëzës së paraardhësve të ndritur, plot kujtime e histori të lavdishme...
Kësisoj, me këtë akt fisnik qeveria e re shenjoi prologun e punës titanike për rikthimin e të drejtave legjitime të Familjes Mbrtetërore dhe pronarëve shqiptarë, vështirësuar aq shumë gjatë këtij tranzicioni.
Me këtë rast PLL, legalistët dhe mbretërorët shqiptarë, i shprehin mirënjohje dhe falenderime të merituara kryeministrit Berisha dhe stafit të tij të ngushtë, bashkë me shpresën për rikthimin në normalitetin e dëshiruar të bashkëpunimit institucional, sikundër dikur në opozitën që farkëtoi qëndresën dhe idealet më sublime demokratike.
PLL, si parti e përgjegjshme për fatet e kombit dhe demokracisë, me këtë rast rikonfirmon edhe njëherë mbështetjen politike për qeverinë e z.Berisha dhe PD, në rrugën e vështirë të reformimit të thellë e rrënjësor të institucioneve dhe jetës së vendit, për një Shqipëri të begatë, demokratike dhe për një shtet të shqiptarëve e për shqiptarët, ku simbolet dhe simbolika kombëtare lipset të vendosen në panteonin e merituar të dinjitetit, respektit dhe lavdisë. 

KRYESORE

Mesazh i Oborrit Mbretëror Shqiptar për drejtuesit e institucioneve të Kosovës

Mbreti Leka: Kosova e pavarur stabilizon rajonin

Ne besojmë se vetëm me një pavarësi të plotë si një shtet sovran, Kosova do të japë kontribut për stabilitetin e rajonit. Me atdhetari dhe me guximin krijues që e karakterizojnë gjithë popullin e Kosovës dhe rininë e saj, do të përballohen sfidat e së ardhmes, duke realizuar programe për mirëqenien dhe përparimin e Kosovës si një shtet modern e dinjitoz në Europë.


Oborri Mbretëror Shqiptar

Shkëlqesisë së tij Dr.Ibrahim Rugova, President i Kosovës
Shkëlqesisë së tij prof.Nexhat Daci, Kryetar i Parlamentit
Shkëlqesisë së tij Bajram Kosumi, Kryeministër i Kosovës

Vendimi i Këshillit të Sigurimit të OKB për fillimin e negociatave për statusin e Kosovës, është një vendim historik për të ardhmen e Kosovës. Ne e vlerësojmë këtë si një realizim konkret të aspiratës së popullit të Kosovës për pavarësi, për një shtet të pavarur e sovran, në rrugën e integrimit të plotë euroatlantik. Njëkohësisht, ne vlerësojmë me nderim të veçantë punën tuaj, qendresën atdhetare dhe kontributin për zhvillim nga të gjithë politikanët e Kosovës.
Ne besojmë se vetëm me një pavarësi të plotë si një shtet sovran, Kosova do të japë kontribut për stabilitetin e rajonit. Me atdhetari dhe me guximin krijues që e karakterizojnë gjithë popullin e Kosovës dhe rininë e saj, do të përballohen sfidat e së ardhmes, duke realizuar programe për mirëqenien dhe përparimin e Kosovës si një shtet modern e dinjitoz në Europë.
Ne ju përshëndesim vëllazërisht, duke uruar me këtë rast edhe të gjithë motrat dhe vëllezërit e Kosovës.
Vëllazërisht 
NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

SPECIALE

Rikthimi dhe trajtimi i Familjeve Mbretërore...

Në Europë dhe më gjerë jetojnë shumë Familje Mbretërore. Në shtetet që janë Mbretëri, Statusi dhe trajtimi i tyre është i përcaktuar nga kushtetutat përkatëse. Ndërsa në shtetet që janë republika parlamentare ose presidenciale, trajtimi i Familjeve Mbretërore është rregulluar në mënyra të ndryshme juridike: me akte të veçanta ligjore, me vendime të qeverive përkatëse, etj..
Kështu, në Francë jetojnë përfaqësues të tre Familjeve Mbretërore. Princesha dhe Duka i Francës (i Orleanit), si dhe anëtarët e tjerë të kësaj Familjeje Mbretërore, kanë të drejtë të përdorin titujt e lartë të hierarkisë mbretërore, të mbajnë Oborrin Mbretëror ose Kabinetin Mbretëror dhe të përdorin stemën mbretërore në të gjithë korrespondencën. Ata kanë marrë pronat e tyre dhe kur kryejnë vizita jashtë shtetit, trajtohen konform protokollit shtetëror francez, nëpërmjet ambasadave të Francës, të akredituara në vende të ndryshme. 
Po kështu, Familjet Mbretërore që jetojnë në Svicër, Spanjë, Portugali etj., gëzojnë Statusin e Rezidentit Diplomatik Mbretëror dhe lejohen që të mbajnë Oborrin Mbretëror ose Kancelerinë Mbretërore për veprimtaritë e tyre zyrtare. 
Në Ballkan, kthimi i Familjeve Mbretërore është mundësuar vetëm gjatë viteve të fundit, pas zhvillimeve demokratike në shtetet ish mbretërore. Përgjithësisht, në përmbushje të qëllimit të akomodimit të tyre, parlamentet dhe qeveritë kanë miratuar akte ligjore e nënligjore, duke u rikthyer pronat dhe titujt e pronësisë, duke i pajisur me pasaporta diplomatike me qëllim lehtësimin e lëvizjes dhe duke i integruar nëpërmjet protokollit shtetëror, në jetën politike dhe publike të shoqërive në fjalë.
Konkretisht në vitin 2002, pas votimit me një shumicë mbi 2/3, Senati italian miratoi një ligj për lejimin e kthimit të Familjes Mbretërore të Savojës, duke abroguar nenin korrespondues të Kushtetutës, që ndalonte kthimin e tyre. Tashmë procesi i kthimit të pronave e titujve të pronësisë në zotërim të tyre, është drejt përfundimit dhe nuk ka patur probleme. 
Në Serbi, më 26 shkurt 2001, parlamenti miratoi ligjin për kthimin e pronave dhe trajtimin e Familjes Mbretërore të Karagjorgjeviçëve, duke përcaktuar nominalisht Princin Aleksandër II, Princeshën Jelisaveta dhe bashkëfamiljarët e tyre. Me anë të këtij ligji, Familjes Mbretërore iu kthye zotërimi i Pallatit të Bardhë të Beogradit (pallati i dikurshëm mbretëror), i cili deri atëkohë ka qenë një nga rezidencat më të rëndësishme shtetërore. Njëkohësisht ligji i lejonte Familjes Mbretërore mbajtjen e Kancelarisë Mbretërore dhe caktimin e Këshillit Mbretëror. Shpesh qeveria dhe kryeministri organizojnë veprimtari në Pallatin Mbretëror dhe me anë të protokollit shtetëror, Princi Aleksandër bëhet pjesëmarrës në veprimtari nga më të rëndësishmet, me karakter kombëtar e ndërkombëtar.
Në Rumani, Mbreti Mihail u ftua zyrtarisht nga presidenti Ion Iliesku për t'u rikthyer në atdhe bashkë me Familjen Mbretërore. 
Më 17 maj 2001, Senati (Dhoma e lartë e parlamentit rumun), miratoi ligjin për kthimin e pronave të Familjes Mbretërore rumune, që filloi me kthimin e Pallatit Mbretëror "Elisabeta", bashkë me të drejtën për mbajtjen e Stafit të Oborrit Mbretëror. Gjithashtu me ligj, Mbretit Mihail iu dha Statusi i "Ish Kryetarit të Shtetit", bashkë me beneficet korresponduese, të siguruara nga ana e shtetit.
Më 20 dhjetor 2002, qeveria miratoi një vendim për organizimin e "Ceremonisë zyrtare për kthimin dhe prehjen në atdhe të eshtrave të Mbretit Karol II - babai i Mbretit Mihail të Rumanisë".
Kthimi në atdhe i Mbretit Simeon II dhe Familjes Mbretërore të Bullgarisë, u bë me ftesë zyrtare të presidentit Petar Stayanov. Pas kthimit, parlamenti i Bullgarisë miratoi një ligj që abrogonte kuadrin ligjor paraardhës, që ndalonte kthimin e Familjes Mbretërore dhe mohonte të gjitha të drejtat e privilegjet që i takonin. 
Qeveria realizoi kthimin e Pallatit Mbretëror dhe të të gjitha pronave e titujve të pronësisë, si dhe, me ligj të posaçëm, lejoi mbajtjen e Stemës Mbretërore dhe Stafit të Kabinetit Mbretëror.
Kthimi në atdhe i Princit Nikolla i Malit të Zi, u bë pas ftesës zyrtare të presidentit Milo Gjukanoviç dhe në vijim të procedurave administrative për akomodimin përfundimtar, parlamenti miratoi ligjin për kthimin e pronave bashkë me Pallatin Blu (Rezidencën Mbretërore), si dhe privilegjet në përfaqësimin kombëtar e ndërkombëtar, konform protokollit të lartë shtetëror.
Edhe në Greqi është miratuar kthimi i Mbretit Kostandin dhe i pronave të familjes Mbretërore, pas kërkesës zyrtare të Gjykatës së Stasburgut për heqjen e kufizimeve në kthimin e pronave.
Në Shqipëri, kthimi i Familjes Mbretërore u mundësua më 26 Qershor 2002, pas ftesës së 76 deputetëve të Kuvendit të Shqipërisë. Më pas Kuvendi miratoi Ligjin Nr. 9063, datë 08.05.2003 "Për Statusin e trashëgimtarëve të Familjes Mbretërore", por qeveria socialiste e Nanos nuk denjoi deri në fund nxjerrjen e akteve nënligjore përkatëse në zbatim të këtij ligji, për trajtimin e saj dinjitoz, konform rangut, kontributeve dhe përvojës së shteteve ballkanike e më gjerë. 

POLITIKA

Deklaratë për mediat e Nënkryetarit të PLL z.Murat Basha

Murat Basha: Ja si duhet t'u përgjigjemi grekëve

Partia Lëvizja e Legalitetit po ndjek me kujdes zhvillimet e fundit për çështjen e pronave shqiptare (çame) në Greqi, të cilat po njohin një zhvillim të ri me kërkesën e kreut të prokurorisë së Greqisë për të nxjerrë nga masa e sekuestros konservative këto prona. Kjo kërkesë e bërë nga përfaqësuesi zyrtar i akuzës në Greqi, mund të merret normalisht si një qendrim zyrtar i shtetit grek, dhe nëse kjo do të realizohej sipas skenarit që parashihet, atëherë pasojat do të jenë shumë të rënda për shqiptarët. Nuk është çështja e pronave të disa shqiptarëve etnikë të dëbuar nga Greqia përmes një pastrimi etnik, nuk është as një çështje sentimentalizmash romantike, por është në radhë të parë çështje e të drejtës ndërkombëtare dhe e dinjitetit kombëtar, pasi po flitet për pasuritë e mbi 50 mijë ish-nënshtetasve shqiptarë të Greqisë, të cilët sot janë gati 200 mijë.
Ne si legalistë e shohim krejt të pajustifikuar këtë qendrim të shtetit grek, pasi qoftë faktet historike, qoftë gjendja aktuale, nuk të nxisin për akte të tilla armiqësore ndaj një shteti fqinj. Nëse Greqia kërkon të vazhdojë në këtë rrugë aventuroze që ka nisur, për të grabitur përfundimisht nënshtetasit grekë me origjinë shqiptare, atëherë neve si shqiptarë na lind e drejta që në bazë të parimit të reciprocitetit, të ndërmarrim masa të ngjashme ndaj nënshtetasve me origjinë greke në Shqipëri e ndaj biznesit grek këtu siç janë bankat, operatorët celularë, firmat e ndryshme prodhuese etj.. Dhe kjo do të jetë pa diskutim me mjaft pasoja edhe për fqinjët tanë jugorë, megjithëse nuk e kompenson grabitjen greke, të cilët kanë mbi 50 vjet që shfrytëzojnë pronat e shqiptarëve etnikë atje. Greqia megjithëse ka nënshkruar një Traktat Miqësie me shtetin shqiptar, nga ana tjetër mban ende në fuqi ligjin absurd të luftës me Shqipërinë, kur dihet se ajo në luftë ishte me Italinë e jo me ne. Por edhe ky ligj nuk justifikon faktin që pronat e shqiptarëve me nënshtetësi greke, të konfiskohen, pasi akuzat greke janë për kolaboracionizëm me gjermanët e jo me italianët. Për më tepër që në ligjin në fjalë flitet për prona të nënshtetasve armiq e jo për prona të nënshtetasve grekë, pavarësisht kombësisë së tyre.
Nga kjo optikë, asnjë argument ose kuazi argument juridik, nuk do të kishte vlerë për të ndërmarrë akte të tilla të pastra hajdutërie të pronave të të tjerëve. Ky qëndrim i shtetit grek shihet qartë se nxitet nga një synim i fortë politik për të zhbërë çështjen e shqiptarëve etnikë të Greqisë, që i përkasin kryesisht krahinës së Çamërisë. Në këtë rast duhet të thërrasim në kujtesën tonë deklaratat e herë-pas-hershme të politikanëve eminentë grekë që thonë se "nuk ka, ose nuk ekziston një çështje çame!" Pikërisht zhdukja e problemit të pronave çame në Greqi, indirekt rrezikon të zhdukë edhe çështjen çame, pra synimet tona për një shtet kombëtar, një Shqipëri etnike.
Në këto kushte ne si PLL i kërkojmë qeverisë shqiptare të angazhohet seriozisht në një veprimtari juridike që të drejtvendosë çështjen e pronave çame, të zgjidhë përfundimisht çeshtjen e ligjit të luftës me Greqinë, dhe të nisë procesin e kthimit të shqiptarëve entikë në trojet e tyre në Greqi, kryesisht në Çamëri, përmes një monitorimi ndërkombëtar. Ne mendojmë se vetëm pasi të kryhen këto hapa, ka arsye të flitet për miqësi të vërtetë me fqinjin tonë jugor.

Së dyti, PLL gjen rastin të përshëndesë procesin e nisur nga Këshilli i Sigurimit i OKB-së për përcaktimin final të statusit të Kosovës, e cila po shkon përfundimisht drejt një shteti me të drejta të plota. Me këtë rast nderojmë edhe njëherë martirët e çështjes kombëtare, lidershipin politik të Kosovës e veçanërisht dr.Rugovën, ndihmën e jashtëzakonshme të SHBA-së dhe gjithë demokracive perëndimore që kanë kontribuar për çlirimin e shqiptarëve nga thundra e Serbisë.
Tiranë më 26 Tetor 2005

Prononcim për mediat i kryetarit te PLL Ekrem Spahiu

Spahiu: Përshëndesim Pollon për Himnin dhe ngritjen e Flamurit

PLL vlerëson dhe përshëndet nismën e ministrit të Arsimit z.Genc Pollo, që, para fillimit të mësimit në shkolla, nxënësit të këndojnë Himnin dhe të përshëndesin ngritjen e Flamurit kombëtar.
PLL konsideron se formimi dhe konsolidimi i ndjenjave atdhetare dhe ndërgjegjes kombëtare, duhen të jenë përparësi për edukimin e brezit të ri. 
Ngritja e Flamurit dhe të kënduarit e Himnit kombëtar, në kohën e Mbretërisë Shqiptare të Mbretit Zog i Parë, ka qenë simbolika thelbësore për tejçimin e nderimit të thellë me ndikim të fuqishëm në edukimin atdhetar të brezit të ri, çka ka lënë gjurmë të pashlyeshme në formimin e brezave të asaj kohe,por që fatkeqësisht u bjerrën në vitet e diktaturës.
Duke marrë shkas nga kjo iniciativë me peshë, PLL garanton se në përputhje me programin dhe detyrimet që burojnë prej tij, do të mbështesë çdo nismë që shkon në dobi të rritjes së ndërgjegjes kombëtare dhe edukimit atdhetar të brezave.
Tiranë më 30.10.2005 

ANALIZA

Problemi Çam dhe kompleksiteti i zgjidhjes...

Nga Orhan Zarshati (diplomat karriere)

Problemi Çam është një ndër problemet më madhore të kombit shqiptar, që pret zgjidhje. Ai është një problem kompleks i të Drejtave të Njeriut, problem i një padrejtësie të madhe të kryer me akte të rënda genocidi, pastrimi etnik, masakre çnjerëzore, grabitjeje të pronës nëpërmjet dëbimit masiv me dhunë dhe shkeljes flagrante të të gjitha dispozitave dhe akteve ligjore të së Drejtës Ndërkombëtare. Ky problem tashmë kërkon të shihet e të trajtohet shkencërisht dhe të ndiqet progresivisht nën prizmin e disiplinave të së Drejtës Ndërkombëtare.
Mbledhjet, tubimet, kongreset e grumbullimet e tjera; ku kujtimet e revokimet e ngjarjeve, qoftë edhe të shoqëruara me deklarata, promemorie, thirrje, proklamata, protesta e çfarëdo dokumenta të tjerë, drejtuar institucioneve shqiptare dhe atyre ndërkombëtare, natyrisht që kanë patur efektin e tyre, por jo atë të shumëkërkuar: përfshirjen në axhendën e institucioneve ndërkombëtare dhe të qendrave vendim-marrëse për t'u trajtuar nga ato dhe për t'i dhënë zgjidhje. 
Për trajtimin shkencor të problemit, mendoj se duhet përgatitur si material mbështetës një "Kodeks juridik", domethënë një përmbledhje e të gjitha akteve juridike të derisotme në favor të problemit Çam. Ky kodeks duhet të përmbajë, në formë shtojcash periodike, edhe referenca e trajtime të reja bashkëkohore të problemit, të cilat duhen përgatitur dhe plotësuar mbi bazën e tërësisë së akteve të njohura ndërkombëtare, duke filluar nga:
1.Konventa e Hagës e 18 tetorit 1907, për rregullat e luftës ndërmjet shteteve;
2.Statuti i Lidhjes së Kombeve i 28 qershorit 1932;
3.Pakti Briand-Kellog i 27 gushtit 1928;
4.Doktrina e Simpson-it e 11 marsit 1932;
5.Karta e Atlantikut e 14 gushtit 1941;
6.Marrëveshja e Londrës e 8 gushtit 1944;
7.Karta e Kombeve të Bashkuara e 26 qershorit 1945;
8.Karta e Helsinkit, Kopenhagenit, e të tjera dokumente ndërkombëtare të gjysmës së dytë të shekullit XX.
9.Dokumente të tjera ligjore të organeve të OKB-së, të BE-së, të SHBA-ve dhe organizatave të tjera ndërkombëtare, që merren me të Drejtat e Njeriut;
10.Precedentë të zgjidhjeve, ose që janë në rrugën e zgjidhjes, të rasteve të ngjashme në botë (si rasti i gjermanëve të Sudetëve).
Kodeksi i larpërmendur mendoj se duhet përgatitur në formën e një doracaku, nga një grup pune i përbërë nga intelektualë të përkushtuar, si juristë të njohur, historianë e specialistë të fushave të tjera: ekonomistë, arkeologë, etnografë, etj.. Kjo për të plotësuar sa më mirë kuadrin e ndërlikuar historiko-juridik të problemit Çam, si dhe të shoqërohet me rekomandimet për zgjidhjen e tij. Ai duhet riplotësuar, siç u tha më lart, në vartësi të ecurisë së problematikës që trajton.
Kodeksi të shtypet në ekzemplarë që përmbajnë tekstin në dy gjuhë, veç e veç, shqip dhe anglisht, për t'u përdorur sipas rastit, nga specialistë dhe instutucione të vendit, si dhe ato të huaja e ndërkombëtare. Kodeksi të jetë i plotësuar me bibliografinë përkatëse.
Mendoj se Kodeksi në fjalë do të plotësonte një nevojë të ngutshme dhe të domosdoshme për paraqitjen, trajtimin, mbrojtjen dhe kërkesën për zgjidhje përfundimtare të problemit Çam; problem që tashmë duhet të hyjë në axhendën e veprimtarisë së institucioneve përkatëse të shteteve të mëdha demokratike dhe të institucioneve ndërkombëtare.

INTERVISTA

Mbreti Leka: Ju tregoj per politiken e Mbretit Zog I

Intervistë me mbretin Leka Zog. Qartësia në mendim, shkurtësia ushtarake në përgjigje, dhe dhimbja për fatkeqësitë që e pllakosën me ardhjen në Shqipëri. Kontaktet me Nanon dhe Berishën

Mentor Nazarko
Ben Andoni

Heshtja e Mbretit të shqiptarëve 

Sytë e këtij burri gjigand kanë filluar që të zvogëlohen, zvogëlohen dhe zvogëlohen pa fund. Ata gati nuk e shoqërojnë fare lëvizjen e ngathët të dorës së tij, ku unazat tashmë rrotullohen të pabezdisura dhe gjithmonë e më të lira në gishtat e stërgjatë. Këto të fundit shtypin ngadalë cigaren, shoqen e kahershme të pandarë të mbretit të shqiptarëve, Leka Zogu I. Nikotina e "Rothmans" ia ka zverdhuar me një okër të fortë dy gishtat e mëdhenj. Ai nuk bezdiset nga ky fakt. Ndërsa askush duket se nuk guxon që t'i këshillojë të kundërtën, burrit të veshur me një këmishë tip ushtarake kaltëreme, që të shikon ngultas kur flet, sipas një ritmi, që duhet ta diktojë vetëm ai. Një ritual shtëpize mbretërore, e mësuar në 66 vjet, që ai mban mbi shpinën e lodhur. Mbreti i shqiptarëve ka një kod për përgjigjet, për pyetjet dhe për kortezinë, të gjitha të cilat duhet të respektohen. Edhe pa e ditur, kjo strukturë e tërë etike, menaxhohet nga ai me ngritjen e ngadaltë të gishtave të gjatë. Ka pak kohë që jeton i vetëm, sepse i biri, princi studion në "Royal Military Academy" në Sund'hurst, vend ku ai ka studiuar vite më parë dhe ndoshta në të ardhmen edhe Leka III. Ndërsa, mbretëresha Suzan, një grua po aq e heshtur, ka ndërruar jetë, duke ia shtuar mërzitinë e moshës, mbretit Leka I. Tashmë, universi i tij janë muret e Vilës 26, pranë lumit Erzen dhe ekipi i pakët, që përbën Oborrin e tij. Këtë skenografi disi pastorale, ku duket se gërshetohen dhe elementë kolonialë, e mbushin qentë, bajagi të shumtë, pas të cilëve ai është tepër i dhënë dhe qetësia. Ajo është me sa duket edhe dëshmitarja e fundit e kalvarit të vuajtjeve të Familjes Mbretërore shqiptare, e cila ka lëvizur për 50 vjet në tre kontinente të ndryshme 
Vetë ai, mbreti shqiptar, ka një histori jete që do t'ia kishte zili dhe producenti më i njohur në Holly ëood. Por me sa duket ajo do të jetë dhe për shumë e shumë kohë, jo e ndriçuar për publikun. "Ka ende gjallë", mësohet t'u ketë thënë njerëzve të afërt, duke aluduar për sekrete dhe gjera, që presin të zbardhen. Në fakt, emri i tij lidhet me aksione kundër komunizimit, ndërsa këta të fundit e përmendnin shpesh si kontrabandist armësh dhe menaxher punësh të këqija. Sikur të mos mjaftonin këto, një best-seller në kohën e socializmit, që është ribotuar dhe kohët e fundit, "Mërgata e Qyqeve", e nxjerr dhe si një aventurier të gjithëfarëllojshëm. "Nuk kanë mund me na u fut deri në Familje, por boll kanë turbullu, tund lehtazi kokën me flokët e qethur shkurt, kur e pyet. Gjithmonë shqiptarët kanë qenë të përçamë", shton pastaj me një zë të ulët, sikur do që të mos t'i prishë zhurmën dhe fëshfërimës së ajrit në mjedisin e tij. Në fakt të mjafton që ta shikosh përballë dhe e kupton që ai nuk ka pasur ndonjëherë shumë frikë. Arsyeja është e thjeshtë: që në lindje është përballur me rrezikun, Më 5 prill të vitit 1939, kur erdhi në jetë, askush nuk e llogariste se oshëtima e topave për nderin e lindjes e tij, nuk do e kalonte shkrepjen e pushkëve që do bënin shqiptarët, 48 orë më vonë. Mbreti Zog I, i anatemuar për atë kohë- në kujtimet e adjutantit të tij- shkruhet se u tradhtua nga shumë prej oficerëve të tij. "Baba nuk e kujtonte shpesh këtë, por boll keq po i vinte", kujton Mbreti Leka I, për atë kohë. Është nga momentet e pakta që i ndjen neverinë, por gjithsesi e thotë me forcë: "se po të mos kundërshtohej në atë moment fashizmi, atëhere nuk do të mundej që të ekzistonte Shqipëria".
Tetë vjet më vonë, Ai, ka humbur shumë nga ajo pamje impozante e viteve të mëparshme, kur me uniformën e marinsit, vendosi që të vinte vetë rregullin në zgjedhjet e Shqipërisë të vitit 1997. Marshimi i tij përmes bulevardit tregoi se nga raca e tij nuk ishte fikur pasioni për luftën. "Po, besoja akoma se mund të bëja bashkë të gjithë njerëzit këtu në Shqipëri", flet për "Vitin e Mbrapshtë". Ata që e njihnin nuk u çuditën, sepse ai nuk kishte qëndruar duarkryq në vitet e mërgimit. Shumë njerëz të tij të "Legalitetit", përgatitur nga Aleatët, lanë jetën kundër komunimit, madje shumë dhe të tradhtuar. "Më ka shqetësuar kaq shumë saqë akoma nuk e kam harruar", thotë ai për njerëzit që humbën jetën prej Kim Filbit. Leka I ishte aktiv në kohën e emigracionit, dhe duket se një nga kulmet e tij do të mbetet 2 korriku i vitit 1972, kur ai mundi që të mblidhte shqiptarët e mërgatës dhe të ideonte një bashkim. Për të kuptuar këtë përpjekje, duhet të kihet parasysh se ndërmjet firmëtarëve ishin edhe "Vatra", Balli Kombëtar, Partia Agrare, "Lidhja e Prizrenit", "Blloku Indipendent" etj. "Kemi bindje se ju zotninj përfaqësuesa qi kaq shumë e kini në zemër çashtjen shqiptare, gjatë bisedimeve qi kini me pas, kini me vue para çdo gjaje interesat e nalta t'Atdheut dhe do t'arrini në nji marrëveshje të kënaqshme e të dobishme për nji bashkërendim të fuqive nacionaliste", iu drejtua ai atëherë bashkatdhetarëve të tij. Falë një shkollimi të gjatë cilësor dhe një jete që e ka dërguar në të gjithë cepat e Botës, mbreti akumuloi një eksperiencë interesante. Ndërsa, nga Nëna Mbretëreshë duket se përçoi interesin për historinë dhe kulturën në përgjithësi. Lartmadhëria e Tij mbahet si një ekspert i luftës anti-guerrile dhe me sa duket këtë mision Pentagoni ia besoi që ta aplikonte në formën e vëzhguesit në Luftën e Vietnamit. Ndërsa shkollimi special e bëri që të jetë dhe një vëzhgues i mirë ngjarjeve të Botës. "Me babën flisnim shumë për gjeopolitikën, sepse ai i kuptonte mirë situatat ndërkombëtare", kujton.

Kohë të kaluara, por që ndërkohë nuk ia kanë braktisur besimin, se ky vend mund të bëhet, pavarësisht problemeve të tij. Për një gjë është i bindur, se i jati e trasoi rrugën e Shqipërisë moderne dhe, si e tillë, kjo rrugë vetëm meriton që të ndiqet. "Të gjitha veprat e tij kanë dalë. Ligjet e tregtisë, ligjet e doganave, të gjitha gjërat që njerëzit sot normalisht nuk interesohen, janë vepër e tij". Zhgënjimi e ka një burim. Më 8 tetor mbreti Zog ka përvjetorin e 110 të lindjes. Deri më tani, pavarësisht fjalëve të bukura, askush nuk ka marrë një hap për të sjellë qoftë eshtrat e tij në Shqipëri
Jeta në fakt e ka mësuar që të presë dhe pritja e këtij njeriu nuk është e vogël, ajo tashmë kalon dhe realitetet më të çuditshme. Me sa duket një edukatë e mbrujtur dhe nga Nëna Mbretëreshë Geraldinë, një grua fisnike, që arriti një nga qëllimet e saj të jetës, që të kthehej në Shqipëri, falë peticionit të përbashkët të parlamentarëve nga të gjithë formacionet politike. Një veprim kortezial, që gjithsesi nuk e justifikon Parlamenti Shqiptar, që edhe pse ka miratuar një ligj për statusin e Familjes Mbretërore, ku parashikohet edhe rikthimi i pronave, nuk ka gjetur akordin e Ekzekutivit shqiptar për aktet përkatëse, një dobësi që duhet parë dhe tek formacioni i tij Politik "Lëvizja e Legalitetit", e cila kurrë nuk është ngjitur në rangun e një force potente, pavarësisht suportit të tij direkt. Ca më shumë akoma, edhe Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, që ka iniciuar pak para zgjedhjeve, nuk mundi të jepte frytet, që ai mendonte dhe që shpresonte Kjo ka bërë që edhe kërkesat e tij më të vogla të presin të pazgjidhura në duar burokratësh pa fund. Një dorë ekspertësh tani po merren me trajtimin e pronave të tij, ndërsa një pjesë tjetër ka vajtur për shqyrtim në Komisionin e pronave. "Vlera monetare është e vështirë të vendosësh për pronat tona. Për t'i vendosur në çështjen e ligjit, unë jam që të hiqet Ligji 7501, të zëvendësohet me një ligj më të drejtë", thotë ai.
Këtu ka pushuar gjithçka. Me një shenjë konvencionale të bën me shenjë, që pyetjet duhet të reshtin. Ndërsa sytë i hedh mbi një libër të Steven Ericson, një profesori të njohur të historisë. Pak minuta më vonë, asistenti i tij, Stjuart, shton se Leka I lexon gjithçka që mundet dhe në kohë të lirë shumë "science fiction", por edhe jetën e njerëzve të njohur të historisë. "Më ndodh shumë herë që i sjell libra dhe pastaj duhet t'i kthej se ai i ka lexuar". Me pak fjalë, bashkë me armët, hobin e tij të vjetër, tregojnë se shpirti ushtarak nuk është shuar ende në Familjen e Zogut II 
Ndërsa të përshëndet, vështrimi i drejtpërdrejtë i Mbretit shqiptar, të tregon se kaq ishte leja.

Vjeshtë 2005.

INTERVISTA

Ajo që do të na interesonte më së pari është një gjykim i përgjithshëm për trashëgiminë e mbretit Ahmet Zog në Shqipëri. Çfarë mendoni, çfarë ka mbetur pa u respektuar, pa u nderuar, pa dalë në dritë në kohën e sotme 110 vjet pas lindjes së tij?
Më duket se janë bërë shumë, të gjitha veprat e tij kanë dalë. Po nuk janë njohur, nuk janë publikuar në një mënyrë që ta njohë publiku se ligjet e tregtisë, ligjet e doganave, të gjitha gjërat që njerëzit normalisht nuk interesohen, nuk do t'i dinin se i kishte përgatitur mbreti Zog dhe akoma po përdoren sot. Pikërisht kjo është një gjë që ka nevojë të zbardhet dhe të propagandohet.

Parë në krahasim me ish monarkitë e tjera të rajonit çfarë mungon nga pikëpamja e këtij nderimi, çfarë do të donit ju që të kishte në pikëpamje të monumenteve, të emërtesave të rrugëve etj 
Vetëkuptohet që emërtesat në rrugë, ngritja e monumenteve përfaqësojnë një nderim të madh. Do të doja të shikoja edhe sende të tjera, por sidomos nderime për Mbretëreshën Suzanë. Gjithsesi të krijosh monumente në një kohë kur populli ka nevoja më tepër për të jetuar, ka nevojë më tepër për të ngrënë, ka nevojë për energji, nuk është kohë kjo. Krijimi i monumenteve bëhet kur vendi është zengjin.

Me ardhjen në pushtet të një qeverie të djathtë a mendoni që nderimi dhe respektimi, zgjidhja e çështjeve të pronave do të marri rrugë më të drejtë?

Unë shpresoj se po. Kjo është në radhë të parë për nga rëndësia dhe shenjat janë të mira.

Me qeverisjen socialiste dihet ju keni patur kontakt me kryeministrin Nano, por a keni patur ndonjë kontakt me kryeministrin Berisha gjatë kohës së fushatës apo më parë?. Cilat janë kontaktet tuaja me z.Berisha?

Z.Berisha ka ardhur dy herë në shtëpi për ngushëllim dhe pastaj jemi takuar shpesh nëpër pritje që bëjnë ambasadat, kemi biseduar.

Keni biseduar për çështjen e pronave?

Jo. 

A mendoni që do ishte më e lehtë nëse Partia e Legalitetit apo LZHK do ishte pjesë e kësaj aleance që fitoi zgjedhjet?

Këtë s'e di. Nuk mund t'i përgjigjem.

E drejta e pronës për çdo qytetar dhe për ju është një çështje e rëndësishme. Keni ndonjë ide, cilat janë përmasat e këtyre pronave në terma hektarësh apo sipërfaqesh apo vlerash monetare 

Vlera monetare? Është e vështirë të vendosësh. Për t'i vendosur në plan ligjor unë jam që të hiqet ligji 7501 dhe ai të zëvendësohet me një ligj më të drejtë.

Ju jeni për një ligj që ta zgjidhi në total çështjen e pronës, shkuarjen e pronës tek i zoti 

Po.

Keni ndonjë vlerësim të përafërt për sipërfaqen e pronave?

Asnjë 

Po ndonjë vlerësim, sa janë si numër?

Nuk e di, akoma s'i kemi gjetur

Është duke punuar ndonjë staf juridik për këtë?

Po është punuar. Disa i kemi çuar tek Komisioni i Kthimit të Pronave, por janë aq shumë në të katërt anët e Shqipërisë dhe akoma s'i kemi gjetur të gjitha.

Por kundërshtarët e monarkisë thonë që nuk ishin prona të trashëguara por ishin prona që mbreti i ka përfituar për shkak të detyrës të vet. Cila është e vërteta, çfarë mendoni ju për këtë?

Unë e di që kanë qenë të gjitha të blera me para. Ato të Matit kanë qenë të trashëguara, këtu në Tiranë të trashëguara dhe gjithë të tjerat të blera me para.

Po në Sarandë ku ju keni një pronë: cila është lidhja juaj me të, apo mbreti ka dashur të pushojë në Sarandë, dhe i është ofruar atij. 

Atë pronë në Sarandë ia ka dhënë Kryqit të Kuq.

E lëmë argumentin e pronave me një pyetje të fundit. Çfarë do dëshironit, do ishit dakord me një zgjidhje të pjesshme apo të plotë?

Unë jam dakord për një zgjidhje të drejtë.

Si ju duket sjellja e ish-kryeministrit socialist në lidhje me ju, sepse ai dha fjalën që do zgjidhej?

Ç'mund të pritej nga z.Nano. Ai e ka treguar veten.

Pronat janë pronat dhe gjithçka ka lënë trashëgim babai juaj, përveçse moment material janë edhe moment nostalgjie natyrisht jo drejtpërdrejt për ju sepse ju nuk jetuat në Shqipëri. Por cilat prej këtyre pronave në kujtimet e babait, e nënës ka qenë më e rëndësishme?

Pallati i Ri.. Pallati aktual i Brigadave.

Ju nuk keni marrë asgjë, d.m.th. totalisht asgjë?

Jo.

Nëse do ju pyesim për veprat e babait tuaj, cilët konsideroni ju se ka qenë vepra më e rëndësishme që do të mbetet në histori si më e shënuara?

Vendimi për t'u larguar nga Shqipëria në 1939 mund të ketë qenë një prej veprave të tij më të mira sepse po të kishte rënë Shqipëria në dorën e italianëve pa patur ndonjë reagim kundrejt fashizmit dhe nazizmit sot nuk ajo nuk do të ekzistonte si shtet.

Pra ju thoni që rezistenca ndaj italianëve ishte vepra më e rëndësishme e mbretit?

Mund të jetë, por si vepër shumë të rëndësishme unë konsideroj që ka qenë ai që e ka formuar si shtet. 

Në këtë korpus veprash, siç ishte krijimi i shtetit, cili prej këtyre momenteve ju duket juve më i rëndësishmi, legjislacioni, raporti me veprat botore, pra infrastruktura...

Drejtësia që transmetonte gjyqi në atë kohë dhe xhandarmëria që ishte e pastër dhe nuk ishte e korruptuar. 

Kundërshtarët e monarkisë sot thonë se monarkia e Shqipërisë ishte një monarki sui-generis d.m.th nuk ishte një monarki e trashëguar brez pas brezi, ajo lindi si e tillë në vitin 1928. Cilat janë argumentat tuaja?

Ka dhjetra monarki si Arabia Saudite, Jordania, etj që kanë lindur pas këtij brezi. Nuk është gjë e çuditshme: koha e ka kërkuar dhe krijimi i saj ju përgjigj kohës.

Një moment tjetër që shikohet në mënyrë kritike është dhe fakti që mbreti Zog u rikthye në pushtet në vitin 1924 me mbështetjen e Jugosllavisë. A mendoni që qëndrimet e tij të mëvonshme ndaj Jugosllavisë, ndaj fqinjëve ishin qëndrime në ruajtje të pavarësisë kombëtare apo ishin shlyerje borxhi?

Ishte kollaj etyruar ta ndihmonte mbretin Zog, sepse anglezët, francezët pas tyre nuk donin komunizmin që të endej në Mesdhe. Atëherë e shtynë mbretin Aleksandër të sigurohej që të mos ndërhyjë, ndërsa pas asaj marrëdhëniet e babës me fqinjët kanë qenë marrëdhënie siç i kërkonin interesat e kombit vazhdimisht.

A keni ndonjë ide tuajën për çështjen e Shën Naumit dhe pse sipas kritikëve të mbretit Zog u shkëmbye me Vermoshin?

Nuk ka patur shkëmbime me Vermoshin, Vermoshi është si është, pra siç ka qenë. Shën Naumi ka patur rreth 5 katunde dhe një Manastir dhe në atë kohë kur erdhi Komisioni Ndërkombëtar i kufijve ta shikonte arritën t'i mbanin 5 katundet dhe i lamë Manastirin serbëve.

A është e vërtetë kjo që Pashiç kur e ka përcjellë mbretin në Shqipëri ka thënë që po përcjell një mik të Jugosllavisë që nesër do të jetë armiku më i madh I Jugosllavisë?

Po, krejtësisht e vërtetë. Personalisht ne nuk bisedonim gjithmonë për Pashiçin e Venizellosin e të tjerë. Kishim edhe biseda të tjerë, ndaj nuk më kujtohen menjëherë.

Mund të na tregoni atë momentin e pushtimit fashist kur ishte bërë plani dhe qeveria serbe ra, ishte kundër dhe tha që do ta vërë Shqipërinë mes dy zjarresh. Ndoshta këtë na e shpjegoni më mirë.

Ne e kishim bërë 3 plane nga cila anë do të na vinte armiku, por ultimatumi erdhi nga Italia, atëherë plani ishte për të mbajtur veriun. Na erdhi telegram nga Pjetri që ishte dhe tha: Po të provoni rezistencë në veri të Shqipërisë, Jugosllavia do të shkojë 15 kilometra më brenda kufirit.

Unë kam përgatitur kujtimet e lartmadhërisë. Ai thotë një moment "nuk e kam pritur asnjëherë që Ramiz Aranitasi, gjenerali dhe komandantë të tjerë në ditët e fundit kur priste pushtimin të jepnin dorëheqjen ose të devijonin, si e ndientë këtë më vonë mbreti? 

Nuk po flas për tradhtinë sesa për zhgënjimin që pësoi nga oficerët e tij 
Me shumë dhimbje. Kaq mund të them, nuk e kam biseduar shpesh, por me shumë dhimbje.

Periudha pas luftës së dytë Botërore ka qenë e rëndësishme për ekzistencën e kombit shqiptar, siç thatë dhe ju nëse nuk do të ishte bërë rezistenca në 39' atëherë nuk do të kishte shtet shqiptar. A e ka patur parasysh mbreti Zog konjukturën ndërkombëtare në kohën kur punonte për t'u rikthyer, a e shmangu ai rolin e Greqisë apo të gjithë fqinjëve që kishin probleme me Shqipërinë?

Ai e dinte shumë mirë situatën dhe ka bërë çmos për të ndryshuar, por ishte zor.

Si shpjegohet ky zor, apo kishin ndryshuar shumë gjëra në botë?

Unë nuk e di, por amerikanët kanë urrejtje kundër mbretërve. Në 1950 erdhën dhe na kërkuan ndihmë por nuk e di pse.

Si e shikonte Mbreti atëherë afrimin e Shqipërisë me Bashkimin Sovjetik?

Ai as nuk e ka përmendur. Atë që e quante me rëndësi ishte çështja e Jugosllavisë, pra roli i saj në Shqipëri.

Po mirë komunistët mund të thonë që edhe ai u mbështet tek Jugosllavia ashtu si edhe komunistët u mbështetën tek jugosllavët për të ardhur në pushtet. Cili është dallimi?

Kush ka qenë pas Jugosllavisë kur u mbështet mbreti Zog e kush ishte mbrapa Jugosllavisë kur bënë shtet komunistët?

Një moment i rëndësishëm i mbretit Zog në marrëdhëniet ndërkombëtare ka qenë edhe ai me Turqinë. Keni ndonjë shpjegim ju sot për ato lloj marrëdhënie, ftohje pastaj afrim? 

Atëherë kur shkuam në Turqi ishim të mirëpritur, por babai kishte një shqetësim sepse Turqia mund të merrte anën e gjermanëve siç bëri edhe në Luftën e Parë Botërore. Ky ishte shqetësim. Ne nuk qëndruam me Turqinë, do të ishte shumë mirë po të kishim qëndruar.

Një moment tjetër i rëndësishëm gjatë periudhës së Mbretërisë është vendosja e kontrollit grek mbi territoret e vjetra shqiptare. Cili ka qenë roli i shtetit shqiptar në fillim i republikës pastaj i Mbretërisë për të zvogëluar padrejtësitë sepse s'mund t'i korrigjonte dot?

Nuk e di se ç'rol ka patur Greqia në Shqipëri. Çështja çame është një çështje që provuam ta mbronim dhe vazhdojmë të provojmë për ta mbrojtur.

Ishte një moment që në fund të viteve 40' dhe fillim të viteve 50' që Shqipëria ka patur shumë probleme dhe në kujtimet e veta adjutanti i Mbretit thotë për Mbretin Zog, që ai ka thënë: "unë më mirë mbështes Enver Hoxhën se sa të ndahet Shqipëria. Është e vërtetë?

Është e vërtetë.

Si arriti Mbreti që të sheshonte problemet me Fan Nolin dhe Faik Konicën, të dy ish-armiqtë e tij të dikurshëm dhe arriti që gati t'i merrte në një qeveri në emigracion?

Ata vetë erdhën; pa ndërmjetësa, dhe them se nuk gabuan.

Është e vërtetë se Mbreti e ka ndihmuar Fan Nolin për të operuar në Amerikë? Është kujdesur për shëndetin e tij?

Po, është e vërtetë.

Po ata pse druheshin që të shkonin në qeverinë që pretendonte Mbreti të ngrinte në emigracion?

Me sa di unë ishte një moment kur ai nuk kishte negociata me ata.

Keni kaluar pak një periudhë të vështirë në momentin e përçarjes së emigracionit shqiptar dhe ju keni qenë në një moshë madhore, çfarë kujtoni nga ajo kohë, nga spiunët e sigurimit shqiptar atje, sa e kanë provokuar dhe sa e kanë përçarë emigracionin shqiptar?

Emigracioni shqiptar ka qenë gjithmonë i kontrolluar jo vetëm nga Tirana, jo vetëm nga grekët dhe nga turqit dhe nga serbët, por edhe nga amerikanët dhe anglezët. 

Është e vërtetë që spiunët e sigurimit kanë arritur të futen deri në stafin e afërm të Lartmadhërisë?

Jo.

Ju ka shqetësuar humbja e shumë njerëzve të Legalitetit të cilët janë dekonspiruar nga Kin Filbi e me radhë?

Më ka shqetësuar kaq shumë saqë akoma nuk e kam harruar. 

Ju vendosët të ktheheshit, d.m.th të tentonit pushtetin politik në vitin 1997, a ndjetë dallime? d.m.th. babai juaj ishte i rrethuar nga figura intelektuale të larta në vitet 20-30, ndërsa ju jo siç u duk. A besonit ju që mund të ktheheshit në pushtet në vitin 1997, në kushte të tjerë me njerëz të tjerë të cilët ishin larg për të qenë të sinqertë atyre që zgjodhi babai juaj për të ndenjur në pushtet?

Po besoj akoma se mund të bëja bashkë të gjithë njerëzit këtu në Shqipëri. Në fillim nuk i kisha. Por besoja se do t'i gjeja këtu njerëzit e zot.

A u përpoqët ju për t'i gjetur?

Në fillim jo, se s'kisha kohë se do lëvizja nëpër Shqipëri. 

Një nga problemet e fundit që po diskutohet në Shqipëri është çështja e rrezikut muslyman, lidhjet me vendet arabe, si e gjykoni ka ndonjë rrezik Shqipëria prej këtyre ndërhyrjeve sot?

Jo, s'besoj.

Marrë nga gazeta javore "ABC" nr.6 (Mentor Nazarko, Ben Andoni)



OPINIONE

(Pa)vetëdija e një rituali

Mendja nuk është një enë që duhet mbushur, por një zjarr që duhet t'ndriçojë - Plutarku

Nga Zamir Gjurgji

Muaji i Ramazanit është koha kur besimtari kryen një nga ritet e këshilluar dhe urdhëruar nga Krijuesi i tij. Kësisoj, krijesa i afrohet gjithnjë e më tepër Atij, që ofron dhjetëditësh pas dhjetëditëshi mëshirë, falje e shpëtim nga flakët e Ferrit.
Efektet shëruese në trupin e krijesës janë të shumta, pasi shkencërisht është provuar se mbi 80 sëmundje shërohen me anë të agjërimit; ndërsa ato shpirtërore janë të pallogaritshme, ku vështirë se gjendet fjalë për të shprehur kënaqësinë që i jepet këtë botë agjëruesit, kur trokasin çastet e pas-iftarit. Ndërkaq, shpërblimi atëbotë për këtë rit mbetet i pamatë.
Eshtë e kuptueshme se një besimtar është i ndërgjegjshëm për veprimin që kryen, por çfarë ndodh me një krijesë thjesht laike, e cila nuk i nënshtrohet me vetëdije proçesit të agjërimit? Edhe kjo krijesë, e cila e konsideron veten si moderne për t'iu nënshtruar "zakoneve prapanike", rezulton se agjëron dhe e prish (ndërpret) atë 'pa vetëdije'.
Nëse marrim në shqyrtesë veprimtarinë e laikut perëndimor, që nga SHBA (Anglia), në Francë e deri në Spanjë, do të vërejmë një fenomen "të çuditshëm" ku amerikanët (anglezët), francezët e spanjollët e thonë me gojën e tyre se e ndërpresin (thyejnë ) agjërimin, çka logjikisht nënkupton se e kanë nisur atë.
Konkretisht: kur anglezët dhe amerikanët ngrihen në mëngjes, ata i nënshtrohen vaktit breakfast (break - të thyesh, të ndërpresësh; fast - të agjërosh), kur francezi ngrihet nga shtrati, ai i nënshtrohet vaktit (petit) dèjeuner (dè - të thyesh, të ndërpresësh; jeuner- të agjërosh), kur spanjolli çohet në mëngjes, ai i nënshtrohet vaktit desayunar ( des-të thyesh, të ndërpresësh; ayunar-të agjërosh). 
Përmbylltazi, secili prej laikëve thelbësisht perëndimorë - normat e të cilëve na kërkohet t'i zbatojmë në emër të integrimit e reformimit - kryejnë të njëjtin rit(ual) si edhe ai i besimtarëve "prapanikë". 
Po ku qëndron vallë ndryshimi mes këtyre abstenimeve? 
Nëse një laik modern agjëron pa vetëdije, një besimtar "prapanik" agjëron me vetëdije; nëse i pari shpërblehet për veprimin në këtë botë, i dyti shpërblehet në këtë dhe atë botë, por nëse i pari dëmshpërblen në atë botë, i dyti shpërblehet atje... 
Sidoqoftë, besimi hyjnor vlen për të zotët e mendjes dhe jo për zotat e saj.

Intelektualofobi totalitariste jo vetëm nga z.Prifti (1)

Nga Zamir Gjurgji

Parantezë

Duke ndjekur me vëmendje polemikën e kolegut tim të respektuar Sazan Pipa me analistin e pavarur Pirro Prifti, e pashë të arsyeshme të reagoj në një plan tjetër analitik, duke qenë plotësues (alias komplementar) i polemikës me argumente historike, politike, logjike e psikologjike të z.Pipa.
Ajo që më bën përshtypje nga shkrimet e "skifterëve"mediatikë, ku Prifti dhe Myftaraj (e anasjelltas) janë më të spikaturit, është se mungon diçka thelbësore: u mungon identiteti mendor e shpirtëror, pasi gjithmonë shprehen si kundërshtarë të flaktë të aksh ideje, ideologjie a besimi, por asnjëherë nuk analizojnë hapur e qartë se çfarë mbështesin, mendojnë a ëndërrojnë, qoftë edhe sikur të jenë të detyruar monetarisht a fizikisht.
P.sh. Nëse janë kundërshtarë të flaktë të "trinisë etatiste islamike Zog-Hoxha-Berisha", nuk shprehen kurrë hapur se për cilën "trini" janë gati të shkrijnë talentin e tyre intelektual? Këtej apo andej Adriatikut, këtej apo andej Shkupit...?!
E sikur kjo "mangësi" (shtjellimi i gjërë e i gjatë i tezës që përkrahin publikisht) të mos ishte aty-këtu "e mangët" edhe tek një sërë intelektualësh të spikatur në sfera të ndryshme të jetës publike, që fshehin bukurisht ateizmin e tyre autoritarist lindor nën petkun modern të laikut perëndimor, çdo lloj sipërmarrje nga ana ime për të çuar më tej polemikën dinjitoze të z.Pipa me zotërinjtë Prifti-Myftaraj do të ishte humbje në kohë e hapësirë, sidomos në këtë të fundit ku hapësirat analitike të "Atdheu"-t janë sa të rralla (krahasuar me ato jo-Atdheu), e për rrjedhojë aq edhe të çmueshme.
Të gjitha rrugët të çojnë te populli
Nëse do të analizonim në rrafshin gjuhësor tre fazat (sistemet) e fundit që kanë vepruar në Shqipëri, nga Totalitarizmi, te Demokracia dhe Laikokracia, do vërenim se ato kanë në thelb të ideologjive të tyre të njëjtin "togfjalësh të artë", Pushteti i popullit. Konkretisht:
1-Në totalitarizëm, Pushteti i popullit ishte kryefjala e çdo fjalimi, dekorimi, gradimi, kategorizimi në punë, vendimi gjyqësor, miqësor apo armiqësor, etj.. Kujtojmë këtu parrullën lapidare: "Pushteti buron nga populli dhe i takon po popullit".
2-Në pluralizëm, modernizmi preku edhe terminologjinë. E kështu togfjalëshin e artë nuk e shqiptonim më në gjuhën amë, por në greqisht Demokraci (demos - popull, kratio - pushtet). Por gjuhësisht, si togfjalëshi i monizmit ashtu edhe ai i pluralizmit janë të njëjtë.
3- Sëfundmi, beteja terminologjike nxorri në pah edhe një neologjizëm, Laikokraci, por që etimologjikisht rezulton që edhe kjo "risi" të jetë sinonimi i tretë i togfjalëshit Pushtet i popullit. Laikokracia është një term i huazuar po nga greqishtja e vjetër (Laos ~ Laikos - popull, popullor; kratio - pushtet). (Il Novissimo MELZI. Vol.I, fq.1427)
Si konkluzion, si pushteti popullor i pardjeshëm, ashtu edhe demokracia e djeshme dhe laikokracia e sotme, kanë në epiqendër fjalën popull, që shpërdoret fizikisht, shpirtërisht, e gjuhësisht. Nëse "Në emër të popullit" pardje përndiqeshin fetarët dhe atdhetarët, dje u përndoqën atdhetarët, e sot përndiqen fetarët. Kjo është çështja. Sakaq, mbetet ende sot ashtu si edhe (par)dje, po e njëjtja pyetje pa përgjigje: 
A është prifti popull ?!!

Diktatura, demokracia dhe teofilia

Në sistemin diktatorial, gjithshka funksiononte sipas një ideologjie të caktuar, ku mendësia dhe ndjesia ishin mjete në funksion të qëllimit: mbijetetesë pa kushte e pa prova acide ndaj diktatorit dhe diktaturës. 
Dashuria për udhëheqësin ishte detyrë mbi detyrat dhe Partia duhej të konsiderohej patjetër nëna jonë, ku kësaj të fundit i mbetej të ishte vetëm mamì. Kësisoj njeriu ndjehej i ndrydhur qenësisht, ku dashuria, edhe pse një ndjenjë infinit, diktohej të ishte e drejtuar dhe mishëruar në/me statusin e kreut. 
Dëshira për të qenë i lirë në mendime dhe opinione, kornizohej nga x klasik, tek y ideolog. Ishte koha kur censura ndillte autocensurë, e gjithshka sillej rrotull këtij qerthulli të ngushtë e të papërshkueshëm, që nga shkëndijat e mendjes së tredhur ideologjikisht, e deri te dëshira e cënuar për t'u kredhur në thellësi të pafundme ndjesie. Megjithatë, dashuria dhe dëshira e (ç)lirë njerëzore vështirë të tjetërsohen, edhe kur flenë gjatë në subkoshiencë (përjashtimi përforcon rregullin). Ky lloj gjumi letargjik, kuptueshëm që vlen edhe për të ruajtur të paindoktrinuar qënien e tij natyrale, por po kuptueshëm, vazhdon njëherazi procesi i due/alizmit mes qënies natyrale dhe asaj artificiale. 
Njeriu i klonuar diktohej të donte për hir të diktatorit dhe të urrente po për hir të tij, anasjelltas gjithshka trajtohej e skedohej në fashikullin e mbeturinave prapanike, fajeve a krimeve që nuk liheshin pa ndëshkime; që nga veshi i tërhequr i fëmijës, e deri në kokën qethur a të prerë të maturantit në moshë. Ky ishte pra njeriu i ri, i risive, ku zemra e tij e transplantuar ideologjikisht, duhej domosdoshmërisht të rrihte sipas tik-takut të çangës së kooperativës, ritmeve afrikane të trokitjes së derës në aksionet e së shtunës leniniste, sipas kumbimit nervcingërisës të alarmsinjalit për armikun imagjinar, apo ritmit shungëllues si të tupanave, kur pas porte gjendeshin forcat e Sigurimit të Shtetit që, "Në emër të Popullit", batërdisnin "armikun e kl(l)asës".
Ardhja e Demokracisë nuk mund të konsiderohet thjesht si rënie e një Muri, qoftë ai i Berlinit; si rënie e Perdes së Hekurt mes meridianëve lindorë e perëndimorë, por ajo mund të konsiderohet si hapja e siparit të kadifenjtë për të shfaqur njeriun e natyralizuar deridje të denatyruar, për ta kthyer në identitet e dinjitet, që ndjenjat e tij të përgjumura letargjikisht, të zgjoheshin vrullshëm e të fitonin mbi përhumbjen. 
Çdokush që kishte jetuar diktaturën, e kishte të qartë se do të gëzonte një të drejtë të munguar, atë të ndjesisë dhe mendësisë së lirë deri në kufijtë e moscënueshmërisë së tjetrit. Liria, si epiqendra e tërmetit që goditi themelet e diktaturës, do shndërrohej vetiu në një promotore të vënies në funksionim normal të ingranazheve heshtjegjatë të jetës në(n) diktaturë. Në këtë mënyrë dashuria për Krijuesin nuk kish sesi të mos merrte flatra. Njeriu kishte rifituar të drejtën të natyrohej pas një denatyrimi marksist, kish nevojë të merrte frymë thellë e të hidhte pas shpine dashuritë tinzare që i ishin ngjitur si rriqna në shpirt, lipsej të donte për një hir tjetër e të urrente po për një hir tjetër. "Hirësitë" dhe "hiret" njerëzore e kishin lodhur, sfilitur, drobitur, e së këtejmi, çdo lloj dashurie "hirushesh" e trajtuar edhe si unikale, nuk mund t'i jepte kuptim jetës së tij, nën dhe mbi lëvozhgën kuqalashe.
Njeriu kish nevojë për një busull orientuese, si një pikë referimi ku dashuria e tij të merrte kuptim jetik. Krijesa tashmë kërkonte ngultas Krijuesin, e përsakohë nuk e gjente, qënia e tij mbetej në pozicionin nul. Forma të tjera të tërthorta, që shoqëria e "reformuar" pirropriftiane përpiqej t'i hidhte në treg si mall të ri e të pakonsumuar, zor se e tërhiqnin bindshëm klientin ndaj klientelës. Gjithnjë e më rrallë reklama frojdiste e darviniste arrinte të prekte telat e shpirtit romantik të shqiptarit, edhe pse ajo shfaqej e shiftëzuar në faqe gazetash apo e boldizuar në ekrane televizive e salla teatrore.
E megjithatë, Demokracia i kishte mundësuar njeriut që të përzgjidhte mes dashurish atë të natyrshmen, dashurinë për Krijuesin. E të jesh i dashuruar pas Krijuesit, i dhënë pas Tij, është jo vetëm një mundësi që të jepet rishtas në demokraci, por edhe detyrim i kësaj të fundit për t'i lënë korsi të lirë kësaj ndjesie. Prandaj të gjithë ata që duan Zotin, (i përkushtohen dhe dëshirojnë të jetojnë në harmoni me Të), vetdëshmohen e konsiderohen thjesht teofilë. Të qënurit i tillë nuk nënkupton rrjedhimisht se teofilët janë teokratë, e kjo për një arsye të thjeshtë:
Ashtu si demokracia (demos - popull, kratio - pushtet) është një pushtet që vetvendoset nga demosi (populli), ashtu edhe teokracia (T(h)eo - Zot, kratio - pushtet) është një pushtet që vetvendoset nga Zoti. Njerëzve u takon të përzgjedhin free & fair (demokratikisht), mes të qënit i dashur apo urryes ndaj Tij, mes të qënit teofil a teofob. Sa i takon pushtetit të Tij (teokracisë), ky ka qënë, është dhe do mbetet përjetësisht jashtë fuqisë, vullnetit e kompetencave të njerëzve, teofilë a teofobë qofshin. Filëve e fobëve u mbetet vetëm të regjistrohen kalueshëm a pakalueshëm në Kracinë Teo (Pushtetin e Zotit). 
(Vijon numrin e ardhshëm)

OPINIONE

Shqipëria dhe azilantët e Brukselit

Nga Zenel MUSOLLARI

Nga shtypi i përditshëm mësojmë se Parlamenti Europian ka miratuar Marrëveshjen e Ripranimit BE-Shqipëri për azilantët. Madje Brukseli, negociatat financiare me Shqipërinë, në nivel ekspertësh i ka zhvilluar pasi ka imponuar rënien dakord që, brenda vitit 2005, ajo të miratohet nga Parlamenti shqiptar.
Kjo Marrëveshje mes BE-së dhe Shqipërisë bën pjesë në strategjinë e luftës kundër emigracionit ilegal, miratuar gjatë samiteve të mbajtura që nga viti 1999 e deri tani. 
Për publikun dhe opinionin shqiptar në tërësi, rëndësi ka informimi (në kuadër të së drejtës ndërkombëtare të informimit), se qeveritë shqiptare me BE-në kanë rënë dakord që emigrantët që kalojnë nëpër Shqipëri drejt Europës, të kthehen nga Europa në mënyrë të organizuar dhe po në këtë mënyrë të strehohen e akomodohen në vendin tonë, fillimisht në rrethinat e Vlorës. 
Emigrantët për të cilët bëhet fjalë, janë: kurdë, irakenë, afganë, indonezianë, kinezë, etj..
Natyrisht që për këtë "nismë" kërkohen fonde për të cilat BE dhe Brukseli e kanë "zgjidhur qesenë" dhe këto fonde do të lëvrohen sapo të bëhet miratimi i kësaj marrëveshjeje nga legjislativi shqiptar. 
Gjithashtu, në këmbim të kësaj marrëveshjeje Brukseli premton lehtësimin e regjimit të "vizave" për shqiptarët. Pra nga njëra anë BE planifikon strehimin e azilantëve të huaj në vendin tonë, nga ana tjetër stimulon largimin e shqiptarëve nga vendi i tyre!!!

Ku "fle lepuri" i europianëve

Skema e Ripranimit të Azilantëve përfshihet në strategjitë e shprishjes së kompaktësisë kombëtare dhe racore të shqiptarëve, dhe të përgatitjes së kushteve optimale për vënien në diskutim të ekzistencës së kombit e të shtetit shqiptar, bash tani kur çështja kombëtare shqiptare është shtruar për zgjidhje nga koha, në kushtet aktuale dhe rrethanat me origjinë historike dhe politiko-juridike.
Kjo marrëveshje, në thelb është një akt politik ku Shqipëria, nëpërmjet politikanëve e legjislativit të saj, po merr mbi vete rreziqe të karakterit ekzistencial, sepse në marrëveshjen e parë të vitit 1998 kërkohej qëndrimi provizor i azilantëve, kurse tani kërkohet sistemimi dhe akomodimi i përhershëm i tyre.
Dhe kjo sepse:
1.Azilantët janë kontigjenti më i manipulueshëm dhe më i favorshëm për politikat armiqësore e diversioniste kundër shtetit shqiptar dhe stabilitetit të tij. Kështu Greqia, e cila ka operuar me planet e saj antishqiptare me anë të tezës së "Vorio-Epirit" dhe "diskriminimit politik e juridik të minoritetit grek në Shqipëri", me ardhjen dhe sistemimin e kontigjentit të këtyre emigrantëve në Shqipëri, do të ketë lëndë të parë për akuza politike dhe veprimtari diversioniste kundër Shqipërisë dhe shqiptarëve.
2.Për përmbysjen e strukturës etnike të shqiptarëve, siç duket është projektuar për t'u përdorur Jugu i Shqipërisë, prandaj është përzgjedhur Vlora e dikurshme e rebelimit greko-komunist të vitit 1997, si rajoni ku fillimisht do të vendosen azilantët e kthyer nga Europa, e nga ku do të zërë fill zbatimi i skemave greke nëpërmjet instrumentalizimit të këtyre "laboratorëve eksperimentalë" me "kavie" azilantët e sipërcituar.
Idea për të krijuar një qytet me kurdë në afërsi të Vlorës dhe mundësimi i vendosjes së emigrantëve në zonën tonë bregdetare të Jugut, duhet të përbëjë një alarm për shqiptarët, aq më tepër që përveç rrezikimit të destabilizimit të trevave të synuara nga Greqia, dihen dhe mund të shfrytëzohen edhe armiqësitë reciproke turko-kurde, që tashmë mund të kenë si arenë Vlorën ku janë vendosur trupat dhe bazat turke, në kuadër të bashkëpunimit ushtarak me vendet e NATO-s, para pranimit në këtë organizëm politiko-ushtarak.
Gjithashtu dihet se Greqia ka patur gjithmonë marrëdhënie të shkëlqyera me kurdët dhe organizatat ushtarako-terroriste të tyre, (kujto strehimin e komunistit terrorist kurd Abdullah Oçalan), të cilat gjithmonë i ka përdorur si vegla për të destabilizuar Turqinë dhe rajonin.
3.Gjatë dekadës së fundit është vënë re një përpjekje ndërkombëtare për ta paraqitur Shqipërinë si "shtet multietnik". Pranimi i kontigjenteve të refugjatëve do t'i hapte rrugë krijimit të grupeve të tjera me përbërje racore e ngjyrime etnike joshqiptare, të cilat më vonë mund të përdoren për të përligjur dhe kërkuar etiketimin e Shqipërisë si shtet multietnik, bashkë me kufizimet e tjera që rrjedhin nga përcaktime të tilla..., aq më tepër në pikun e shtrimit për zgjidhje të çeshtjes kombëtare shqiptare në Ballkan, dhe sa kohë që premisat për realizimin faktik të një shteti kombëtar shqiptar, bien ndesh me politikat e ndryshimit artificial të përbërjes etnike të shoqërisë shqiptare, ideuar nga qarqe antishqiptare, që kanë bërë kauzë të përbashkët me Athinën dhe Beogradin. 3.Politikat e hibridizimit të shoqërisë shqiptare përballë realitetit kokëfortë të përbërjes tonë thellësisht homogjene nga pikëpamja etnike, janë i vetmi mekanizëm kundërvënës ndaj procesit të njejtësimit të faktorit etnik shqiptar, sidomos në kushtet e krijimit të natyrshëm të një shteti kombëtar shqiptar në të ardhmen.
4.Ndërtimi i arealeve "njolla etnike" brenda territorit kompakt etnik të shqiptarëve, me synim krijimin artificial të realiteteve të ardhshme "multietnike", në kushtet e përdorimit e, më vonë, të kushtëzimit për pranimin e "standardeve integruese" në kuadër të Europës së Bashkuar, do të mundësonte edhe kushtëzimin politik përkundrejt këtij "realiteti" të krijuar, madje deri në kërkesa që do të na kushtojnë rëndë në të ardhmen, sa kohë që përvoja ka treguar se qënia anëtar i Bashkimit Europian nuk e ka penguar, ta zemë Greqinë, për diversion politik e kushtëzime të rënda të shtetit shqiptar, para e pas vitit 1990.
Po kështu edhe në Kosovë, krijimi i enklavave serbe e rome dhe etiketimi i shoqërisë shqiptare atje si "multietnike", ndërkohë që njihet kompaktësia në afro 95 % e saj si etnikisht shqiptare, si dhe bashkëjetesa e detyruar e shqiptarëve në Maqedoninë "multietnike" fqinje, janë prova të mjaftueshme për ngatërrimin e qëllimtë të problematikave dhe realiteteve etnike aktuale në trevat etnike shqiptare, në vazhdën e synimit të sabotimit të çeshtjes kombëtare shqiptare dhe perspektivave të saj.
Azilantët e huaj në tokën shqiptare, në rastin më të parë të parapërgatitur nga ustallarë të destabilizimit të shtetit shqiptar, do të shërbejnë si "kolonë e pestë" dhe në rolin e grevëthyesit të çdo reagimi në përputhje me të drejtën e ligjshme të shqiptarëve për rregullimin e problemeve të tyre të brendshme...
Kujtesa historike për refuzimin e vendosjes së kolonëve italianë nga Mbreti Zog, e më pas edhe nga qeveritë shqiptare gjatë kohës së pushtimit fashist (deri në 5 milionë të tillë), janë një shembull i shkëlqyer i qëndrimit të përgjegjshëm politik e kombëtar ndaj çdo tentative të ngjashme në ditët e sotme, që mund të shërbente si përgatitje e "Cassus belli" për mënxyra antishqiptare...
5.Në vazhdën e këtyre përpjekjeve mund të konsiderohen edhe puna e veprimtaria antishqiptare e disa të ashtuquajturave OJQ famëkëqia, të sponsorizuara me miliona $ e euro, për "evidentimin" qëllimkeq të grupeve etnike joshqiptare si "romët", "evgjito-egjiptianët" etj., të cilave përveç të tjerave u kanë bashkëngjitur edhe etiketime "myslimane", duke shfytyruar kësisoj realitetet racore të shqiptarëve. Më tipikja dhe njëkohësisht më e sponsorizuara nga këto organizata të "Shoqërisë Civile", mbetet ajo e një ish punëtoreje të përkëdhelur të kohës së komunizmit, (një variant i Emës së një romani të socrealizmit, që nga tornitore u shndërrua në gazetare të shquar...", gjyshërit e së cilës i dërgonin kancelerive të Fuqive të Mëdha peticione antishqiptare gjatë LPB, në të cilat kërkonin bashkimin me Greqinë, duke përdorur si argument të përkatësisë etnike greke mbaresën "...uris", që i vinin mbiemrit të tyre (që të kujton njësinë e matjes së intensitetit sizmik).
6.Largimi i shqiptarëve dhe sidomos intelektualëve nga atdheu, nuk është vetëm largim i trurit, por edhe një mekanizëm djallëzor i pakësimit të popullsisë autoktone shqiptare. Ai është gjithashtu edhe vetpranim i realizimit të politikave djallëzore për shkombëtarizimin e shqiptarëve dhe konsolidimin e ndonjë race, destinuar të plaket e të degradojë, sikundër po ngjet në Greqi dhe mjaft vende të Europës së plakur, ku raca shqiptare po shkëlqen për vitalitet dhe tregues të lartë biologjikë e inteligjence. 
Fenomeni i tolerimit të këtyre skemave dhe ai i stimulimit të ndryshimit deri në përmbysje të strukturës etnike të shqiptarëve, po shndërrohet gradualisht në tradhti të paramenduar të interesave ekzistenciale të popullit dhe kombit shqiptar, çka nuk dallon aspak nga qëllimi dhe forma me esencën e fenomeneve të shpopullimit dhe shkombëtarizimit, të aplikuara dhunshëm ose jo, gjatë dy shekujve të fundit në trevat etnike shqiptare në Jugosllavi e Greqi.
7.Bazuar në kushtetutën aktuale, parlamenti është kryeinstitucioni shtetëror në Shqipëri, që harton dhe miraton ligje, që mund të jenë në përputhje ose jo me interesat afatshkurtëra dhe afatgjata kombëtare shqiptare, me sovranitetin, integritetin dhe sigurinë kombëtare. Por kur struktura e shoqërisë prishet nën veprimin e faktorëve të jashtëm, të imponuar në kuadër të proceseve integruese e globalizuese, atëherë parlamenti ynë duhet të përmbushë detyrimin kushtetues dhe të bëhet barriera e parë dhe e pakapërcyeshme për ndalimin e përpjekjeve të jetësimit të praktikave të tilla shkombëtarizuese dhe destabilizuese, pavarësisht kostos dhe pasojave politike.
Politikat antishqiptare të deritashme dhe mercenarizmi i spikatur i disa qarqeve politike shqiptare ndaj rrymave keqdashëse europiane, po çojnë në zgjidhje të sforcuara dhe ekstreme me pasoja të rënda. 
Ardhja e planifikuar e azilantëve të huaj në Shqipëri, gjithmonë nëse miratohet, përbën një kërcënim real dhe rrezik të paralajmëruar për shtetin dhe kombin shqiptar, si dhe për çeshtjen tonë kombëtare, dhe për këtë askush nuk duhet të ketë edhe dyshimin më të vogël. Dhe kjo sepse prej këtu e kanë fillesën edhe neglizhimi e tolerimi i këtij kërcënimi që nënkupton rreziqe të mëdha e me pasoja të pariparueshme. Ndaj është detyrë atdhetare ngritja e zërit dhe sensibilizimi i opinionit publik për këtë kërcënim real të qenies dhe ekzistencës sonë... 

23 Tetor 2005
___________________________

Këshilli Kombëtar i PLL zgjodhi dje anëtarët e Kryesisë së re

Legalistët zgjedhin Kryesinë e re

Pas votimit të fshehtë, fitues dalin Murat Basha - Nënkryetar; Artan Tujani - Sekretar i Përgjithshëm; Sulejman Gjanaj - Sekretar i Marrëdhënieve me Jashtë dhe Neritan Kolgjini - Sekretar i Marrëdhënieve me Publikun. Këshilli zgjodhi z.Nebi Ganellari si kryetar, aprovoi Komisionin e Financave si dhe koordinatorët e PLL në rrethe



KRYESORE

Mesazh i Oborrit Mbretëror për Këshillin Kombëtar të PLL-së

Oborri Mbretëror Shqiptar
I nderuar z.Ekrem Spahiu
Kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit
Me rastin e rizgjedhjes suaj si kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit, ju uroj suksese në zbatimin e programit dhe statutit të PLL. Ne besojmë se do të arrini objektivat politike, duke rritur bashkëpunimin mes të gjithë degëve të PLL, si dhe me intelektualët, përfaqësuesit e Rinisë dhe të Gruas legaliste.

Të nderuar anëtarë të Kryesisë dhe Këshillit Kombëtar të PLL.
Bashkë me urimin për suksese në detyrën tuaj, ne shprehim bindjen se ndryshimet në strukturat drejtuese, do t'i japin Partisë Lëvizja e Legalitetit një hov të ri në të gjitha drejtimet që ka përcaktuar Kongresi i 16-të i PLL.
Ju përshëndes të gjithëve vëllazërisht, duke ju uruar shëndet dhe lumturi edhe për familjet tuaja.
Vëllazërisht
NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve



Këshilli Kombëtar i PLL zgjodhi dje anëtarët e Kryesisë së re

Legalistët zgjedhin Kryesinë e re

Pas votimit të fshehtë, fitues dalin Murat Basha - Nënkryetar; Artan Tujani - Sekretar i Përgjithshëm; Sulejman Gjanaj - Sekretar i Marrëdhënieve me Jashtë dhe Neritan Kolgjini - Sekretar i Marrëdhënieve me Publikun. Këshilli zgjodhi z.Nebi Ganellari si kryetar, aprovoi Komisionin e Financave si dhe koordinatorët e PLL në rrethe


Tiranë - Në sallën shkencore "Gjon Buzuku" të Muzeut Historik Kombëtar në Tiranë, u mblodh ditën e shtunë (dt.22 tetor 05) Këshilli Kombëtar i PLL i dalë nga Kongresi 16. Në axhendën e punës së këtij forumi ishte zgjedhja e kryetarit të Këshillit Kombëtar, zgjedhja e disa prej anëtarëve të Kryesisë së PLL, zgjedhja e Komisionit Financiar, si dhe aprovimi i disa koordinatorëve të PLL në rrethe. Kjo mbledhje e parë e KK u drejtua nga kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, në bashkëpunim me kryetarin e Senatit z.Ali Ohri.
Në fjalën e mbajtur nga kryetari Spahiu, u bë një rezyme e gjendjes së PLL dhe objektivave të saj për të ardhmen. Ndërsa z.Ohri lexoi mesazhin e posaçëm të Mbretit Leka për anëtarët e Këshillit Kombëtar dhe për kryetarin Spahiu. Më pas u kalua sipas rendit të ditës në zgjedhjen e disa prej drejtuesve të PLL, si Nënkryetarin, Sekretarin e Përgjithshëm dhe dy sekretarë; të Marrëdhënieve Ndërkombëtare dhe të Marrëdhënieve me Publikun.
Për postin e kryetarit të KK u propozua përsëri z.Nebi Ganellari, i cili pas votimit, doli fitues me shumicë dërrmuese votash. Po ashtu në këtë mbledhje të Këshillit Kombëtar, u morën disa vendime përrreth organizimit të partisë siç ishin Komisioni Financiar i përbërë prej 3 vetësh, si dhe disa koordinatorë të PLL nëpër degë. Në komisionin financiar nuk pati ndryshime nga komisioni e vjetër, i cili përbëhet nga z.Xhevdet Kopani, Besnik Murati dhe Flutura Përleka. Ndërsa si koordinatorë të PLL në rrethe u zgjodhën z.Koçi Gega për zonën jugperëndimore të Shqipërisë, ndërsa për zonën veriore u aprovua pas disa diskutimesh z.Enis Dizdari.
Pas këtyre procedurave, kryetari Spahiu paraqiti para anëtarëve të Këshillit Kombëtar, kandidaturat e tij për në Kryesi, të cilat ishin: z.Murat Basha si nënkryetar, z.Artan Tujani si sekretar i Përgjithshëm, z.Sulejman Gjanaj si sekretar i Marrëdhënieve Ndërkombëtare dhe z.Neritan Kolgjini si sekretar i Marrëdhënieve me Publikun.
Pas votimit të fshehtë, të katër kandidaturat e z.Spahiu, morën shumicën e nevojshme nga Këshilli Kombëtar legalist.
Në fund z.Spahiu dhe zyrtarët e tjerë të PLL, falenderuan Këshillin Kombëtar për besimin e dhënë. Kryesia e PLL përbëhet nga një numër i hapur anëtarësh dhe në të bëjnë pjesë kryetari, nënkryetari, sekretari i Përgjithshëm dhe sekretarët e tjerë. Kjo mbledhje shënoi një etapë të rëndësishme në aktivitetin dhe organizimin e PLL.
"Atdheu"



Fjala e plotë e kryetarit të PLL Spahiu, mbajtur në Këshillin Kombëtar

Spahiu: Ja ekipi që do të drejtojë PLL

Të nderuar anëtarë të Këshillit Kombëtar,
Sot zhvillojmë mbledhjen e parë të Këshillit Kombëtar të dalë nga Kongresi ynë i 16-të. Ky Kongres, për vetë kushtet në të cilat u zhvillua dhe vendimet që mori, shënon një eveniment të rëndësishëm politik në PLL. Ai u zhvillua në një moment që përkon me ballafaqimin dhe kapërcimin e situatës së krijuar nga humbja e pamerituar e PLL në zgjedhjet e 3 korrikut. Por, legalistët, ashtu si përherë, me qetësi dhe qartësi politike, ditën të dallojnë pamundshmërinë objektive të arritjes së rezultatit elektoral, dhe të gjykojnë, se kjo ishte një humbje e betejës, por jo e luftës sonë të përbashkët për materializimin e parimeve dhe realizimin e objektivave madhore që burojnë nga Programi i PLL dhe që janë detyrimet tona të vazhdueshme.
Me këtë rast, më lejoni të falenderoj edhe një herë të gjithë legalistët, votuesit dhe simpatizantët e PLL-së për gjithçka ato kanë bërë në dobi të kauzës sonë të përbashkët.
Një falenderim të veçantë kemi edhe për përfaqësuesit e partive të tjera të djathta, që me praninë dhe përshëndetjet e tyre të ngrohta në Kongresin tonë, rikonfirmuan edhe një herë jo vetëm vlerat historike dhe politike të Partisë Lëvizja e Legalitetit, por mbi të gjitha sollën në qendër të vëmendjes kontributet e merituara të PLL-së si pjesë e ish-opozitës dhe nevojën e bashkëpunimit midis spektrit politik të djathtë.

Të nderuar anëtarë të Këshillit Kombëtar

Menjëherë pas përfundimit të Kongresit tonë të 16-të, Mbreti Leka I na ka dërguar një mesazh urimi të cilin do ta lexojë Kryetari i Senatit të Veteranëve të PLL z. Ali Ohri.
(Lexohet Mesazhi i Mbretit)
Padyshim që ky vlerësim i veçantë që u bëhet mbarë legalistëve është edhe një inkurajim më shumë për të ardhmen tonë. Ne e falenderojmë Madhërinë e Tij për gjithë mbështetjen që Ai na ka dhënë dhe vazhdon të na japë në punën dhe vendimet tona në përmbushje të detyrave dhe programit të Legalitetit. 
Ne e sigurojmë Mbretin Leka I, se ashtu si më parë, do të jemi besnikë të patundur të parimeve dhe vlerave tona të përbashkëta, aktivë dhe veprues në jetën politike të vendit, organizatorë dhe drejtues të aftë të formacionit politik që mban emrin e ndritur Partia "Lëvizja e Legalitetit".

Motra dhe vëllezër,
Këshilli ynë i ri Kombëtar dalë nga Kongresi i 16-të ka përbërjen më cilësore qysh nga koha e atashimit të OKLL-së në Atdhe. Në të spikasin më së miri individët dhe vlerat më përfaqësuese të PLL që alternohen natyrshëm midis krahinave, besimeve fetare, grupmoshave, profesioneve, etj..
Në këtë Këshill bëjnë pjesë idealistë, zogistë e legalistë të vendosur si Dr.Fuat Myftia, zotërinjtë Ali Ohri, Ramiz Mena, Seit Preni, Akil Basha, Zihni Dervishi, Hamit Kurti, Gjon Përjaku, e plot të tjerë. 
Po ashtu në të nuk mungojnë politikanë me eksperiencë si Murat Basha, Artan Tujani, Neritan Kolgjini, Sulejman Gjanaj, Astrit Kola, Nebi Ganellari, Selman Agolli, Enver Kaloshi.
Intelektualët kanë gjetur hapësirën e tyre dhe ky Këshill është i mbushur me emra të spikatur të kësaj fushe si Skënder Zogu, Bajram Xhafa, Xhemal Meçi, Riza Dajko, Xhevdet Kopani, Remzi Muhja, Shkëlqim Selmani, Islam Aliko, Agim Bega, etj.
Në të nuk mungojnë edhe administratorë të aftë si Xhilda Preni, Bujar Çala, Behar Dedolli, Bardhul Bica, Agim Selita e Muharrem Kurti.
Të zgjedhurit e suksesshëm të pushtetit vendor si Besnik Murati, Koçi Gega, Burhan Agri, Halit Muçmata, Vasil Muça, Akil Danushi, Shpëtim Axhami, Agim Dushi, Sami Zeka, e shtojnë më tepër larminë e këtij ansambli legalist.
Një vend të veçantë kanë zonjat e nderuara si Flutura Përleka, Gëzime Lamçe, Dhurata Murati, si dhe të rinjtë energjikë si Nevruz Ndregjoni, Ilir Kuka, Xhem Nezaj, Mark Lleshi, Petrit Jushi, Edmond Guri, Xhevdet Sopi e Nexho Shkullaku.
Ne, të gjithë së bashku, por edhe secili në pozicionin e tij do të bëjmë shumë shpejt të mundur rikthimin e pll në vendin që i takon në politikën shqiptare.

Të nderuar anëtarë të Këshillit Kombëtar
Me përfundimin e Kongresit të 16-të u mbyll edhe procesi i analizave të aktivitetit të pll dhe rezultateve zgjedhore.
Tani është hapur një kapitull i ri për punën tonë katërvjeçare. 
Gjatë kësaj kohe ne do të synojmë modernizimin e partisë; forcimin e strukturave organizative; rritjen dhe ushtrimin e demokracisë së brendshme në parti; intensifikimin e kontakteve me njerëzit dhe thithjen e kontigjenteve të reja, me energji, ide e dije; shtimin e dinamizmit në pjesëmarrjen tonë politike, për ta ridimensionuar dhe shndërruar PLL-në si një parti me synime të forta elektorale.
Rikonfirmimi i prioriteteve tona të deklaruara si: rikthimi i Monarkisë; zgjidhja e çështjes kombëtare; rehabilitimi dhe kompensimi i plotë i ish të burgosurve dhe përndjekurve politikë; përparësia e interesave të pronarëve legjitimë në zgjidhjen e çështjes së pronave; ndërtimi i shtetit të së drejtës dhe krijimi i autoritetit të duhur për zbatimin e ligjit..., do ta dëshmojnë dhe thellojnë më shumë profilin tonë politik, duke siguruar një mbështetje më të gjerë elektorale.
Detyrë parësore e PLL do të jenë zgjedhjet vendore të vitit 2006 ku sigurisht do të synojmë një rezultat më të mirë se në zgjedhjet e mëparshme të vitit 2003.
Menjëherë do të nisim punën për hartimin e platformave, qëmtimin e kandidaturave, gjetjen e mekanizmave apo stimujve të duhur dhe ngritjen e infrastrukturës së nevojshme për këto zgjedhje.
Puna, përvoja, kapacitetet, strukturat e partisë, të zgjedhurit tanë në pushtetin vendor, motivimi i gjithë legalistëve dhe koha në dispozicion, na bëjnë optimistë të besojmë se në zgjedhjet e ardhshme vendore, PLL do të arrijë rezultatin e merituar prej kohësh.
Gjatë kësaj kohe ne do të vazhdojmë të mbështesim çdo nismë pozitive të qeverisë Berisha në rrugën e reformave, luftës kundër trafiqeve, korrupsionit dhe krimit të organizuar, sikurse do të jemi oponentë ndaj fenomeneve negative të qeverisjes.
Ne do të përkrahim pa hezitim çdo përparim në integrimin e pashmangshëm të vendit tonë në strukturat euroatlantike.
Ne besojmë se procesi i pavarësimit të pakushtëzuar të Kosovës ka rëndësi jo vetëm për avancimin e zgjidhjes së çështjes shqiptare në Ballkan, por edhe për rritjen e stabilitetit në rajon. 
Një mbështetje e fuqishme, vëllazërore dhe pa rezerva do të jetë për grupin negociator të shqiptarëve të Kosovës të kryesuar nga presidenti Rugova. 

Të nderuar anëtarë të Këshillit Kombëtar
Sipas rendit të ditës dhe detyrimeve Statutore, sot do të zgjedhim Kryetarin e Këshillit Kombëtar, Komitetin e ri Drejtues të PLL, Nënkryetarin, Sekretarin e Përgjithshëm dhe Sekretarët.
Përsa i përket Komitetit të ri Drejtues, më lejoni që në zbatim të neneve 23 dhe 26 të Statutit të PLL t'ju propozoj për miratim personat e mëposhtëm: Murat Basha, Artan Tujani, Neritan Kolgjini, Sulejman Gjanaj.

POLITIKA

Deklaratë për shtyp e kryetarit të PLL z.Ekrem Spahiu

Spahiu: Korrupsionin e vuajmë të gjithë

PLL-ja u njoh me raportin e Organizatës Transparency International mbi nivelin e korrupsionit në Shqipëri, dhe e konsideron mjaft të rëndë pozicionin e vendit tonë në renditjen globale.
PLL është e ndërgjegjshme se kjo shkallë korrupsioni është reale dhe se kjo gjendje ka ardhur për shkak të qeverisjes katastrofale të socialistëve. Megjithatë, në këtë rast është shteti shqiptar ai që damkoset si "i korruptuar" dhe nuk pyet kush në botë, cili ishte në pushtet para dhe pas 3 korrikut.
Vendi i 126 në botë midis 159 gjithsej është më shumë se turpërues, ku Zambia, Zimbabve e Mugabes, Libia e Gedafit dhe madje Afganistani, janë më pak të korruptuara se Shqipëria.
Këto raporte për nivelin e korrupsionit do të ndikojnë direkt në ngadalësimin e procesit të integrimit në BE. Po ashtu këto nivele korrupsioni do të ndikojnë edhe në qendrimet e institucioneve financiare botërore dhe në njëfarë mënyre do të bëhen pengesë për investime të mëtejshme në Shqipëri. Në fund të fundit, ata që do të pësojmë dëmin më të madh do jenë shqiptarët e thjeshtë dhe vlen të rikujtojmë këtu z.David Nussbaum kur thotë se "Korrupsioni nuk është fatkeqësi natyrore. Ai është vjedhja e llogaritur ftohtë e mundësive të grave, burrave dhe fëmijëve, të cilët nuk kanë mundësi vetmbrojtjeje". 
Ne jemi të sigurt se ky nivel korrupsioni do të na lërë përsëri jashtë "Llogarisë së Mijëvjeçarit", çka mjafton për të kuptuar se vërtet korrupsionin e bëjnë qeveritarët, por e pësojmë të gjithë ne qytetarët e këtij vendi.
Kundërvënia që u bën Prokurori i Përgjithshëm tentativave të ndrojtura të qeverisë Berisha kundër korrupsionit është e turpshme, ndërsa orvatja për të penalizuar zyrtarët që padisin pranë Drejtësisë të korruptuarit, të kujton historinë e qengjit me ujkun. Prandaj, ka ardhur koha që zyrtarët e korruptuar dhe avoketërit e tyre në sistemin e Drejtësisë, të largohen urgjentisht nga zyrat dhe pse jo, të përballen me togat e zeza.
PLL konsideron se, në shprehje të vullnetit për luftë pa mëshirë kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar e në zbatim të Ligjit "Anti-Mafia...", qeveria dhe institucionet duhet të verifikojnë të gjitha burimet e vënies së pasurive nga pushtetarët, politikanët dhe elementët e dyshuar, pa dallim.
Tirane me 20.10.2005



KOMENT

Krimi i organizuar dhe politika

Nga Astrit Kola

Krimi i organizuar, aktualisht shënon kulmimin e veprimtarive antiligj e subversive në gjirin e politikës dhe shoqërisë së inkriminuar shqiptare. Duke konsideruar si krim të organizuar çdo sipërmarrje të koordinuar, në veprim apo të mbetur në tentativë, për të zhvatur fondet publike e pasuritë private, për të siguruar dominimin dhe manipulimin e interesave të publikut të gjerë dhe trafikun politik e shtetëror të intëresave, analiza e këtij fenomeni thjeshtohet dhe qartësohet. Ndërthurja e interesave të politikës dhe biznesit, si dhe jetësimi i tyre në dëm të financave publike dhe xhepave të qytetarëve, ka krijuar modelin më të pështirë të simbiozës së krimit të organizuar me kupolën vendim-marrëse të shoqërisë, model natyrisht i huazuar nga jashtë. Përveç vjedhjes së përbashkët e të organizuar, asgjë nuk e justifikon dashurinë e ndërsjelltë midis politikanëve e biznesmenëve tanë. Sa kohë që verifikimi institucional i pasurive të politikanëve dhe pushtetarëve të lartë, nuk kombinohet me regjistrime të sakta të hipotekimit të pasurive brenda vendit dhe verifikimit të llogarive rrjedhëse të shtetasve shqiptarë, konform ligjit Anti-Mafia dhe në bashkëpunim me partnerët ndërkombëtarë, rastet e deklarimit të pasurive të mëdha do të mbeten sporadike dhe objekt humori për "pasuri gjyshërish në Amerikë e gjetkë", si në rastet e Gjeneral Xhaferrit e Bashkim Drizës, apo si në rastet e pagave astronomike e ndër më ta lartat në botë të disa shefave të OJQ-ve.
Ka ardhur koha të marrin fund pjesëmarrjet e politikanëve dhe shtetarëve të lartë në borderotë e dhjetëra bordeve të institucioneve financiare dhe enteve prodhuese e të shërbimit, qofshin këto në pronësi private, publike apo mikste. Rasti skandaloz i zv/ministreshës Adriana Berberi, që paguhej në duzina bordesh, e me precedentë të vjetër që nga kohët e fillimit të demokracisë, kur një funksionar i lartë insistonte me ngulm për përfshirjen e këshilltarit të tij në bordin e 17, është shembulli më tipik i konfliktit të interesave dhe shpërdorimit të postit publik për përfitime financiare dhe trafik influencash.
Ligji i ardhshëm për Konfliktin e Interesave duhet të ndalojë kategorikisht pagesat e funksionarëve e politikanëve të lartë nëpër borde, në pamundësi për të evituar pjesëmarrjen e tyre në to, qoftë edhe në role ekspertësh tejet të specializuar, e jo më të anëtarëve që vetëm firmosin e nuk kanë kurrfarë kompetence që të justifikojë përfshirjen e tyre në to.
Përvoja e vendeve demokratike për të tilla raste, tashmë e shndërruar në praktikë ligjore e administrative kufizuese, është shumë domethënëse dhe plotësisht e aplikueshme në Shqipëri. Kështu, ligji australian nuk lejon të bëhen deputetë apo ministra, persona që janë aksionerë, pronarë apo drejtojnë sipërmarrje që kanë marrëdhënie kontraktore me qeverinë, dhe anasjelltas, ndalon kategorikisht pagesën e shtetarëve të zgjedhur apo emëruar, nga ente të tilla. Sipas këtij ligji, ministrat nuk duhet të pranojnë paradhënie apo të ardhura nga punë personale, përveç shpërblimit të përcaktuar si anëtarë kabineti dhe deputetë.
Ligji kanadez e ndalon angazhimin e ministrave dhe deputetëve në ushtrimin e një profesioni të jashtëm, menaxhimin apo zhvillimin e një biznesi, mbajtjen e posteve drejtuese në korporatat tregtare e financiare..., apo punësimin si konsulentë me pagesë. Por edhe pas largimit nga posti, këtyre funksionarëve të lartë u ndalohet për dy vjet përfaqësimi i një enti apo punësimi në një agjensi me të cilën gjatë ushtrimit të funksionit bpublik kanë patur lidhje zyrtare pune. Ndërsa për funksionarë të tjetë të posteve më të ulta se këto, ndalimi bëhet për një periudhë 1 vjeçare.
Po kështu edhe ligji francez, i cili kushtëzon funksionarët e lartë që pas largimit nga detyra të mos mbajnë post në asnjë ent që subvencionohet nga qeveria, ose që është angazhuar në marrëdhënie kontraktore me qeverisjen qendrore e vendore, si dhe të punësohen, pas largimit, në institucione të kursimeve publike dhe të regjistrimit të pronave të patundshme.
Ligji italian, përveç pengesave për punësim të dyfishtë të funksionarëve ta lartë, në shtet dhe ente shtetërore apo ku shteti është aksioner, u ndalon atyre për një vit pas dorëheqjes apo largimit, punësimin në ente private që kanë qenë të lidhura financiarisht me shtetin.
Po kështu edhe ligji amerikan, anglez, meksikan, indian, koreano-verior, polak, etj..
Për të shmangur mundësitë e abuzimit me fondet publike të destinuara për investime, ka ardhur koha të ndryshojë sa më parë Ligji për "Prokurimet...", i cili në vartësi të nevojave, në rastet e çeljes së fondeve nuk duhet të deklarojë shumën e akorduar si "fond limit...", por të kërkojë nga entet private paraqitjen e projekteve dhe preventivave të detajuara e kompetitivë, me referencë kostot reale të zërave të punimeve, konform standardeve shtetërore të aplikuara nga entet dhe nga praktika europiane, meqenëse bëhet fjalë për punime cilësore e me teknologji bashkëkohore. Pas përcaktimit të entit fitues, ky duhet të fillojë menjëherë punimet me fondet e veta, me kosto deri në masën 10 % të projektit fitues dhe lëvrimi i fondit të bëhet pas pranimit dhe verifikimit të situacionit provizor të punimeve nga grup supervizorësh (jo një i vetëm), dhe kështu të veprohet deri në fund të punimeve, ku rëndësi lipset t'i kushtohet afatit të përfundimit, për të shmangur tejkalimet e afateve dhe qarkullimin e parave publike në destinacione të tjera, vërejtur pothuajse në të gjitha rastet kur lëvrohet paraprakisht e gjithë shuma, dhe jo në rrugë bankare, madje edhe në rastet e përdorimit të Prokurimit të Drejpërdrejtë me pretekst nevojat e ngutshme dhe kohën e kufizuar dhe me qëllim shmangien e gjobës së mitmarrjes nga shefat prokurues.
Praktika e deritanishme e investimeve publike pa projekte të paraqitura e me kosto marramendëse, disafishin e standardeve europiane dhe me cilësi skandaloze, duhet të marrë fund me penalizime drastike dhe të menjëhershme, pa retorika të luftës politike dhe lejim të ping-pongut nëpër organet e drejtësisë dhe mediave.
Lehtësia skandaloze e miratimit nga Kuvendi i realizimit faktik të buxhetit të vitit 2004 me disa "vërejtje" nga KLSH, nuk është gjë tjetër përveçse papërgjegjshmëri në zhdukjen e 2.2 miliardë $, nga të cilat vetëm gjysma janë të justifikuar plotësisht si shpenzime për fond pagash, pensionesh dhe sigurimesh shëndetësore, shpenzime në sektorët e shëndetësisë, mbrojtjes etj..
Tallja me rekomandimet e kryetarit të KLSH, që pasi deklaroi zhdukjen e 24 milionë $, sugjeroi vjeljen e kësaj shume, lehtësisht, nëpërmjet sekuestrove dhe ndalesave, dëshmon papërgjegjshmëri dhe mungesë vullneti edhe për çdëmtimin e kësaj shume të "shenjuar" si abuzim i mirëfilltë e jo më për një analizë të rreptë të shpenzimeve buxhetore të vitit 2004 në tërësi.
Specialistë kompetentë të ekonomisë deklarojnë se ish-pushtetarët socialistë nuk janë në gjendje të justifikojnë afro 10 miliardë dollarë fonde publike të zhdukura në vrimat e zeza të korrupsionit që pas marrjes prej tyre të pushtetit në vitin 1997.
Vetëm në Shqipëri ndodh që shpenzimet personale vjetore të një kryeministri (Nanos), të kapin shifrën e 117 milionë eurosh, që do t'ia ngrinin leshrat përpjetë edhe amerikanëve nëse do t'i bënte presidenti i tyre.
Vetëm në Shqipëri ndodh që selia e qeverisë të "rikonstruktohet" dy herë radhazi, brenda 3 vjetësh, me shuma përrallore që do të mjaftonin për të ndërtuar nga themelet edhe dy seli të tilla, nisur nga kostot reale të industrisë së ndërtimit.
Zhdukja e 9 milionë Eurove në "kambizëm" nga Rraq-raftët dhe dollapët e Nanos, sikundër 350 milionë $ më 1989-90 nga Rraq-gazhgët, shkëlqimcanët, artansantot e Ramiz Alisë dhe Çarçanit, nuk ka nevojë për hetime shekullore nga Rraqët e Prokurorisë së Përgjithshme, ish-enturazh i po të njëjtëve qafirë të komunizmit.
Ka ardhur koha që në faqet e internetit të dikastereve, të publikohen të gjitha shpenzimet dhe projektet e mësipërme, të cilat janë hartuar në komjutera dhe ndodhen aty (nëse jo, të nxirren nga arkivat dhe rifuten në kompjutera) dhe kësisoj mediat dhe publiku ta kenë të thjeshtë të mësojnë se si janë shpenzuar fondet publike. Kësaj i thonë transparencë, dhe jo C/V-ve, takimeve e deklaratave zyrtare që publikut i serviren nga mediat, deri në bezdi. Kjo do t'i jepre fund edhe demagogjisë së ish-qeverive socialiste me Ulqin-ministër-transparencën dhe Legis-antikorrupsionin, si dhe retorikës antikorrupsion në përgjithësi, e në veçanti përmbushjes së zotimeve fushateske për "zero-tolerancë" nga PD dhe qeveria aktuale, në jetësim edhe të platformave antikorrupsion të hartuara e paraqitura publikisht nga ish opozita në vitin 2001 dhe nga ekspertët e KOP-t gjatë këtij viti.
Askush nuk ka tagrin të bëjë padronin e Shqipërisë, të mbyllë defterët e korrupsionit dhe parashkruajë krimet e përbindshme ndaj djersës, pasurive dhe gjakut të shqiptarëve, gjoja në emër të ardhmërisë, detantës politike, bashkëjetesës normale larg konfliktualitetit e të tjera gjepura si këto.
Të selektosh hajdutët dhe t'i penalizosh ata, nuk do të thotë politizim i luftës antikorrupsion dhe hakmarrje politike. Të korruptuarit dhe hajdutët e fondeve publike janë thjesht të tillë dhe këtu nuk hyn fare politika, imunitetet dhe ombrellat që janë krijuar për të garantuar lirinë e fjalës dhe aksionit politik, e jo të mbulimit të grabitjeve të pasurive publike.
Ndoshta nuk është nevoja të kalben në burgje të gjithë hajdutët e administratës socialiste, që kanë krijuar një armatë gjigande prej dhjetëra mijërash, sepse përndryshe nuk do të na mjaftonin as 10-fishi i kapaciteteve të burgjeve aktuale. Do të mjaftonte sekuestrimi i shumëfishit të pasurive të vjedhura, që nga shtëpitë dhe pronat e tjera të patundshme, diskretitimi publik dhe përjashtimi përgjithmonë nga e drejta e punësimit në administratë, apo në raste të tjera të neglizhencës me dashje në përmbushjen e detyrës dhe mbrojtjes e miradministrimit të mjeteve materiale e monetare, për mohimin e të drejtave që burojnë nga "Statusi i Nëpunësit Civil".
Në të kundërt, krimi i organizuar do të mposhtë përfundimisht shtetin dhe qytetarët e viktimizuar dhe banditizmi do të shndërrohet në normë qytetarie dhe mënyrë jetese me pasoja shkatërrimtare, drejt krijimit të një oligarkie gjakpirësish, para të cilëve barbarët dhe invadorët gjakësorë që kanë kaluar këtej pari, do të na shembëllejnë me engjëjt. 
Do të mjaftonte maksima e famshme e David Nussbaumit se "Korrupsioni nuk është fatkeqësi natyrore. Ai është vjedhja e llogaritur ftohtë e taksave, pasurive dhe mundësive të grave, burrave dhe fëmijëve të popullit të thjeshtë, të cilët nuk kanë mundësi vetmbrojtjeje...", për të kuptuar përgjegjësinë e qeverisësve ndaj popullit që i mban mbi shpinë e voton, për të vendosur rendin e paqes sociale, drejtësisë shoqërore, për të mos i bërë rixha regjimit të qoftëlargut dhe për të parandaluar tronditjen e rendit publik, rebelimet dhe revolucionet e dhunshme të turmave të uritura, pa shpresë për jetën. 



INTERVISTA

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL

E majta shqiptare, këllëfë të rinj me këllëçë të vjetër

Si e gjykoni ballafaqimin politik mes krerëve të rinj socialistë dhe qeversië së z.Berisha?
Zgjedhja e çiftit Majko-Rama në krye të PS hap probleme për pozitën, veçanërisht përsa i përket perceptimit nga faktori i huaj i ballafaqimit: - udhëheqësi e pozitës me atë të opozitës. Deri dje, para Berishës dhe Bodes qëndronte kryeministri dhe ministri i fundit komunist i Punëve të Brendshme. Sot kemi një të dekoruar "bishtuk i demokracisë" dhe një anti-konformist të liçensuar që para vitit '90 për të sharë komunizmin "me libër shpie". Në pamje të jashtme, PS-në e lidh me PKSH-në vetëm preferenca e përafërt seksuale e Edit dhe Enverit. Tashmë pozita duhet ta konkurrojë opozitën në një terren të ri, në atë të djathtizmit dhe patriotizmit, ngase aleatët e saj aktualë nuk mund të ofrojnë djathtizëm, si fjala vjen z.Xhuveli apo patriotizëm si fjala vjen z.Dule. Me një lule të djathtë në parlament, zor se arrin qeveria deri në pranverë. E majta shqiptare, me përjashtim të Gjinushit, ka këllëfë të rinj, por mbeten përsëri këllëçët e vjetër.
A do arrijë kabineti Berisha që me sukseset në qeverimin e vendit t'i thyejë këllëçët e vjetër të PS dhe këllëfët e rinj të dalë nga Kongresi? Mbetet për t'u parë, një skepticizëm i pranuar...

A tregojnë sukseset në dogana e tatime se pushteti është në rrugë të mbarë?
Derrit qimekuq po i shkulen disa qime, të cilat ishin të shkruara në tefter për t'ia dhënë shtetit vite më parë. Është mjerane të paraqesësh mbledhjen e borxheve tatimore-doganore si sukses. Buxheti s'ka nevojë për qimet e derrit, por për bërxolla e kotoleta. Më konkretisht, magazinat doganore në pronësi të bosëve socialistë, mjafton që t'u nënshtrohen një kontrolli fare të përciptë për t'u zbuluar miliardat e kontrabandës. Një kontroll i kryqëzuar doganë-tatime, me minimumin e profesionalizmit, zbulon miliarda të tjera evazion fiskal. Një kontroll i rimbursimit të TVSH-së, do të bënte që Burgu i Peqinit të tejmbushej me ish-nëpunës socialistë të shtetit. Të mburresh se kapitalistët e prodhuar nga Komiteti i Partisë derdhën në Buxhet një pjesë të detyrimeve të tyre pas vitesh të tëra vonese, është më së paku qyqarllëk.

A janë pushimet e fundit nga puna në Ministrinë Olldashi, hapi i duhur në rrugën e gjatë të anti-korrupsionit?
Kapterët që mbledhin 5-mijë lekëshat rrugëve të Republikës janë vetëm një aspekt i dukshëm i kriminalizimit të policisë shqiptare. Problemi është se sa takat do të ketë ministri përkatës për të goditur kolonelët e kriminalizuar të policisë shqiptare. A mund të preken ata kolonelë që sado të ndërroheshin Koçat e Poçat në kohën e PS-së, vazhdonin të supervizonin lumin e heroinës që rridhte nga Turkmenistani deri në Barcelonë, Ibicë, Hamburg, apo në Carbonara të Barit? Po ata që vidhnin edhe rrypat e pantallonave të policëve të mjerë shqiptarë? Po ata që eksportonin gra e kalamaj me dyzina për prostitucion e pedofili, kur do ta kenë radhën? Po vrasësit e shqiptarëve nga Bujar Suli, tek mësuesi i Laçit, kur do ta kenë radhën për të dorëzuar kapelet e për të marrë "byzylykët". Krimin, veçanërisht atë të organizuar, nuk mund ta luftojnë oficerët me spaleta plot yje, e pronarë grataçielash.
Të sakrifikuarit e '97-ës të kujtojnë kolonelin e Markesit. Kolonel Kosta Koliqit në Durrës nuk ka se kush t'i shkruajë. Ai pa qenë anëtar i ndonjë Partie opozitare ka kontribuar nga objekti në Kuzbaba, deri tek Ura e Shijakut, në zgjedhjet e fundit, vetëm që flama e kuqe të shporret nga pushteti. E megjithatë kolonelët qëndrestarë presin që ekspertiza dhe vendosmëria e tyre anti-krim proshqiptare të shfrytëzohet nga ekipi i mandatuar nga elektorati shqiptar për të qeverisur Shqipërinë me duar të pastra.

Cili duhet të jetë qëndrimi i shtetit shqiptar mbi statusin e Kosovës?
Kur ligjvënësit amerikanë kërkojnë Pavarësinë e Kosovës, shqiptarët, madje edhe po të ngjallej Rahman Morina d.v., zor se do të kërkonte më pak se ligjvënësit amerikanë që me kokë të vet, pa dijeninë e ekzekutivit (President-Departament i Shtetit) e duan Kosovën shtet të pavarur në Ballkan, me karrige e flamur në OKB.
Është për t'u përshëndetur që shefi i ekzekutivit shqiptar nuk e uli pazarin më poshtë se kërkesa amerikane.

Intervistoi: Astrit Kola



OPINIONE

Fjala e z.Besim Ndregjoni në Kongresin e 16 të PLL

Besim Ndregjoni: PLL, partia e shqiptarëve

Të nderuar zotërinj drejtues të Kongresit të 16 të PLL!
Të nderuar zotërinj dhe zonja delegatë!
Sinqerisht ju përshëndes dhe ju uroj punë të mbarë në Kongresin tuaj të radhës.
Eshtë krenari të marrësh pjesë dhe të përshëndesësh Kongresin e një Partie që gjatë gjithë jetës dhe veprimtarisë së saj mbi 70 vjeçare, i dha kombit aq shumë sa, sot në këtë kongres, jeni krenarë për udhëheqësit tuaj dhe burrat e shquar që dolën nga partia juaj.
Ju i dhatë atdheut ministrat e parë, kryeministrat, kryetarët e parlamentit.
Ju i dhatë kombit presidentin e parë që e drejtoi shtetin me aftësi të jashtëzakonshme. Ju nxorët Mbretin Zog i Parë, që ndërtoi shtetin e vërtetë të shqiptarëve, në vazhdën e traditave shteformuese të të parëve tanë iliro-dardano-epirotë.
Pra ju si parti nxorët shtetarë të shquar që ndërtuan dhe konsoliduan shtetin, ndërkohë që parti të tjera nxorën nëpunësa të rëndomtë që shkretuan shtetin...
Ju jeni partia e shqiptarëve që luftoi kundër dy diktaturave ndër më të egrat që njohu njerëzimi, fashizmin dhe komunizmin.
Zgjedhjet parlamentare të 3 korrikut, pas hartimit dhe zbatimit të ligjit paragjykues të maxhorancës së majtë, ju penguan juve të përfaqësoheshit sërish në parlament. Fatkeqësisht, në mënyrë masive votat tuaja ua morën dhe ua degdisën në parti të tjera.
Pra kjo është e ashtuquajtura demokraci shqiptare, pseudodemokraci që tjetërson votën. Megjithatë, fatmirësisht këto zgjedhje u fituan nga Partia Demokratike dhe aleatët e saj të koalicionit opozitar, të cilët kanë ngjallur shpresën për ndryshimin e shpejtë të kësaj gjendjeje kaotike që na e lanë trashëgim social-komunistët.
Ne të përndjekurit politikë dhe ju si parti, jemi të bindur plotësisht në mbështejen e reformave të Qeverisë Berisha në drejtim të zhvillimeve demokratike.
Me besim të plotë tek kryeministri Berisha si mbrojtës i vlerave kombëtare dhe të të Drejtave e Lirive të Njeriut, nga kjo tribunë më lejoni të kërkojmë bashkë me ju kthimin sa më shpejt në atdhe të eshtrave të më të madhit burrë shteti të shqiptarëve. Mbretit Zog i Parë.
Kombi nuk është i qetë pa prehjen në tokën amtare të eshtrave të atij që i dha atdheut një emër kaq të madh e të nderuar në gjithë botën.
Sot ju jeni krenarë që shkrehët pushkët e para dhe derdhët gjakun më 7-8-9 prill 1939 kundër invadorëve fashistë, pushtimi i të cilëve ndërpreu tragjikisht rrjedhën normale të shtetit shqiptar dhe i parapriu ardhjes në pushtet të diktaturës tjetër, komunizmit, pas mbarimit të Luftës Dytë Botërore.
Ishin Abaz Kupi dhe zogistët ata që krijuan dhjetëra çeta zogiste e nacionaliste, që luftuan kundër okupatorëve deri në fund, e më pas kundër bandave vrastare komuniste.
Familja Mbretërore shqiptare u sakrifikua për idealet e larta të kombit dhe bashkatdhetarëve, për trojet tona etnike dhe për të drejtat e tyre njerëzore kudo ku ata banojnë. Eshtë nder për ju që luftoni për idealet mbretërore në krah të Mbretit Leka i Parë, këtij shqiptari të shquar që gjithë jetën e tij e shkriu në mbrojtje të Kombit dhe interesave madhore shqiptare.
Në emër të shoqatës së ish të Përndjekurve për Integrim, dhe si dashamirës i juaji, shpreh bindje të patundur se ekipi drejtues i PLL që do të dalë nga zgjedhjet e kongresit tuaj, do të luftojë me këmbëngulje për afrimin dhe bashkimin e të gjithë legalistëve dhe mbretërorëve, larg hatërmbetjeve dhe indiferentizmit, me qëllim që zëri i PLL të kumbojë sërish fuqishëm në politikën shqiptare.
PLL është e vetmja parti politike e nacionaliste pa kurrfarë njolle gjatë historisë shumëvjeçare, si një parti vërtet e ndershme, e pastër dhe kombëtare.
Ne shpresojmë se ju do të përpiqeni me këmbëngulje, në rrugë institucionale, për kthimin e pronave të Familjes Mbretërore, si një e drejtë legjitime në kuadër të të drejtave të shenjta të pronarëve shqiptarë.
Ne të përndjekurit politikë dhe ju si forcë politike, në të ardhmen do ta konsolidojmë bashkëpunimin institucional në përmbushje të kërkesave tona të ligjshme për dëmshpërblim të drejtë dhe integrim në jetën shoqërore. Për këtë garanci është bashkëpunimi ynë në të kaluarën dhe kontributi i veçantë i PLL dhe personalisht kryetarit Spahiu në mbrojtje të aspiratave legjitime dhe protestave të fuqishme të shtresës sonë të martirizuar. Unë shpreh bindjen tonë politike, ashtu sikundër shpresoj edhe në besimin tuaj, se Qeveria e re e z.Berisha do të udhëhiqet nga idealet dhe parimet e larta që karakterizojnë edhe kryeministrin e nderuar, për përmbushjen e kërkesave dhe apiratave tona të përbashkëta për demokraci, drejtësi shoqërore, zbatim të ligjit dhe barazi para tij, në të gjitha drejtimet.
Duke përfunduar, më lejoni t'u uroj punë të mbarë dhe dalshi faqebardhë në përmbushjen e synimeve fisnike dhe programit tuaj politik plot ambicje dhe sens demokratik.
Rroftë Leka i Parë - Mbreti i Shqiptarëve! 
Rroftë kombi shqiptar!
Ju faleminderit!



Mesazh nga Kryesia e Këshillit të Përgjithshëm të "Lëvizjes Kombëtare Shqiptare"

LKSH uron Kongresin e PLL

Kryesisë së PLL, Kongresit të 16-të,
Për të përcjellë përshëndetjen e kryesisë së Këshillit të Përgjithshëm të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare me seli në Tiranë e Prishtinë, kemi nderin të autorizojmë z.Daut Doda - sekretar i Kryesisë së Këshillit të Përgjithshëm të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare, të përshëndesë kongresin tuaj, duke i uruar atij suksese dhe PLL përmbushjen e idealeve kombëtare e programit politik.
Për Kryesinë e Këshillit të Përgjithshëm të "Lëvizja Kombëtare Shqiptare"
Kryetari 
Prof. Hazir Shala



Fjala e znj.Afërdita Numani (PDRn-LZHK) në Kongresin e 16 të PLL

LZHK: Duhet ndryshuar sistemi politik

Të nderuar delegatë dhe drejtues të Kongresit!
Kam nderin dhe kënaqësinë e veçantë që në këtë 110 vjetor të lindjes se Ahmet Zogut, njërit prej figurave më të ndritura që ka nxjerrë kombi shqiptar, të përshëndes punimet e formacionit politik Partia Lëvizja e Legalitetit, që për 80 vjet me radhë është munduar dhe përpjekur të mbajë gjallë dhe prezantojë vlerat më të mira të Mbretërisë së parë shqiptare. 
Koalicioni Lëvizja për Zhvillim Kombëtar, ideuar dhe themeluar nga NMT Leka I Zogu, i cili është edhe simboli i kësaj Lëvizjeje, si pjesë e së cilës PLL garoi në zgjedhjet e 3 korrikut, përshëndet dhe i uron kongresit tuaj të 16-të punë të mbarë. 
Hymë së bashku në një garë elektorale me një kod elektoral diskriminues, dhe me kundërshtarë të cilët zotëronin potenciale të mëdha, por megjithatë dolëm nga ajo garë me dinjitet, edhe pse nuk përfaqësohemi në parlament. 
Në konceptin tonë vjedhja e votës së të vetmit subjekt real të djathtë LZHK, reflekton dobësitë e sistemit tonë politik, dhe luftën e paprinciptë të forcave të mëdha, të cilat sajuan dhe zbatuan MegaDushkun.
LZHK është konceptuar si një bashkim politik, vullnetar e atdhetar midis subjekteve politike, shoqatave, personaliteteve publike shkencore e shoqërore, mes gjithë shqiptarëve që shqetësohen për të ardhmen e vendit e të demokracisë mbi bazën e pajtimit dhe mirëkuptimit kombëtar, duke u mbështetur në traditat më të mira, energjitë dhe resurset e popullit shqiptar. 
LZHK-ja duke qenë subjekt i anës së djathtë të spekrit politik, është e hapur për të gjitha subjektet politike dhe individët që shprehin vullnet për të bashkëpunuar në përputhje me programet dhe pikëpamjet e tyre. 
PLL duke qenë pjesë solide e së djathtës tradicionale, është mishërimi i filozofisë shtetformuese të Ahmet Zogut, të cilën e gjejmë me pikatore në shtetarët e sotëm. 
LZHK duke u ideuar dhe themeluar nga NMT Leka I Zogu, nuk është një lëvizje e përkohshme por historike, dhe si e tillë ajo do të vazhdojë të funksionojë deri në përmbushjen e misionit të saj, që është ringjallja dhe forcimi i besimit për një të ardhme më të mirë për gjithë shqiptarët, duke kontribuar që ky mision të bëhet realitet nëpërmjet vendosjes së autoritetit të ligjit, shtetit të së drejtës, forcimit dhe garantimit e pronës private, rendit dhe sigurisë për gjithë qytetarët, garantimit të punës dhe zhvillimit ekonomik për gjithsecilin.
LZHK vlerëson kontributin e PLL në zgjedhjet e 3 korrikut, dhe pavarësisht nga diferencat në qëndrimet ndaj mazhorancës së krijuar, shikon tek ajo një partner potencial, i cili është i mirëpritur në çdo kohë, për të bashkëpunuar dhe kontribuar për demokracinë.
Duke respektuar pavarësinë dhe personalitetin e çdo subjekti apo individi pjesëmarrës, jemi të hapur për veprime politike të përbashkëta që kontribuojnë për të krijuar një sistem vlerash demokratike dhe të zbatueshme për të gjithë. 
Ne përshëndesim krijimin e komisionit parlamentar për hetimin e zgjedhjeve të 3 korrikut, dhe do të kërkojmë të japim asistencë dhe materiale në dispozicion të tij për të hedhur dritë mbi procesin zgjedhor dhe shkallën e deformimit të votës së shqiptarëve. 
Edhe pse mazhoranca e sotme është bërë palë në vjedhjen e votave të LZHK-së, ne do të mbështesim qeverinë për të gjithë aktivitetin e saj që përputhet me programin tonë dhe do t'i bëjmë oponencë për çëshjet, të cilat nga ana jonë vlerësohen prioritare si problemet e pronës, burgosurve politike dhe çështjes kombëtare, si themelet e integrimit fillimisht midis vetë shqiptarëve, e më tej në Europë. 
Edhe njëherë ju urojmë punë të mbarë dhe suksese në rrugën e gjatë e të vështirë për vendosjen e demokracisë në Shqipëri, e cila nuk mund të arrihet pa kontributin e të gjithë palëve. 
Organet drejtuese që do të dalin nga ky Kongres, janë të mirëpritura pranë LZHK-së.
Ju faleminderit e suksese



Fjala e z.Eduard Ypi, kryetar i PDM

PLL, bartëse e kalturës shtetformuese

Zonja dhe zotërinj!
Të nderuar delegatë të Kongresit të 16 të PLL! 
I nderuari Z. Kryetar i PLL!
E prita me shumë kënaqësi ftesën e kryetarit Spahija për të marrë pjesë në Kongresin e XVI të PLL dhe besoj sinqerisht se një ftesë e tillë do të nderonte çdo shqiptar, që qoftë dhe njëherë të vetme në jetën e tij ka menduar që për të jetuar një të sotme dhe për të ndërtuar një të ardhme, detyrimisht duhet të kesh një të shkuar. Të gjithë njerëzit lindin njëlloj, askush nuk lind i ditur dhe i ndërgjegjshëm, por ajo që dallon kombet, grupet njerëzore, etnitë dhe deri individët humanë, padiskutim, është e kaluara e tyre e mishëruar në traditat, kulturën dhe në përgjithësi nga eksperiencat, e transmetuar nga brezat ndër shekuj. PLL si pjesë eksperiencës politike kombëtare që transmeton të kaluarën shtetformuese më në zë gjatë gjithë historisë mijëra vjeçare të popullit tonë, vjen sot përsëri e freskët dhe e përgjegjshme, e gatshme të marrë mbi vete sfida dhe përgjegjësi të mëdha për të realizuar misionin e saj historik të lartë, krijimin e shtetit modern demokratik shqiptar me në krye monarkun, Leka i I Zogu, i biri i të madhërishmit Ahmet Bej Zogu. 
Moçali i sotëm politik, i mbushur me korrupsion, urrejtje, përbuzje, nëvlerësim dhe ksenomani patologjike, paraqet një ambjent armiqësor për patriotët e vërtetë dhe heronjtë antikomunistë që mbajtën jo vetëm mbi shpatullat e tyre barrën e diktaturës, por shpesh sakrifikuan jetën, dhuratën më të çmuar që na jep Zoti, dhe pse jo, janë ata në emër të të cilëve sot Shqipëria gëzon të drejtën e pluralizmit dhe të rrugëve të hapura në botën e madhe të ideve politike dhe standarteve moderne e të drejtave të njeriut. 
PLL-ja, dhe në mënyrë të veçantë kryetari i saj z.Ekrem Spahiu, kanë qenë gjithmonë në përkrahje të ish të përndjekurve politikë, duke shprehur me këtë rast jo vetëm respektin e tij personal, por edhe detyrimin që i ka caktuar historia. Unë jam i sigurt që ky qëndrim nuk ka kaluar pa u vënë re nga ish të përndjekurit në përgjithësi dhe gjithë antarët e PDM, si përfaqësuese e drejtpërdrejtë e interesave të shtresave të ish të përndjekurve politikë, duke shpresuar që në të ardhmen, bashkëpunimi ynë politik i vërtetuar edhe në zgjedhjet e fundit, të rritet dhe të forcohet. Unë gjithashtu jam i sigurtë se PLL do të na ndihmojë dhe do të jetë edhe ajo në vijën e parë të betejës për realizimin e të drejtave ligjore dhe morale për luftëtarët antikomunistë ish të përndjekur dhe në veçanti të dëmshpërblimit të tyre material, që bëhet edhe më i mundshëm në kushtet e qeverisë së re demokratike, e cila do të jetë demokratike siç pretendon, në vartësi të realizimit të detyrimeve morale dhe premtimeve të saj elektorale karshi të djathtës, në emër të së cilës ushtron pushtet. Kohët e reja, globalizmi, terrorizmi ndërkombëtar, kriza energjitike, ndotja e planetit, interesat gjeopolitike dhe interesat meskine të fqinjëve, krijojnë edhe në vëndin tonë "erëra" të forta të cilat spostojnë vëmëndje, apo krijojnë kushte për të dobtit të nënvlerësojnë ose të përfitojnë personalisht në dëm të interesave të shënjta të kombit dhe popullit shqiptar. Pikërisht në këto kushte ne kemi besim se PLL do ta kuptojë më mirë dhe do të orientohet më saktë drejt aleancave më të dobishme dhe më të arsyeshme, duke lënë mënjanë ç'do paragjykim apo keqkuptim pa rëndësi ndërmjet partnerësh që mund të çojnë në dobësimin e kauzës së përbashkët për të gjithë demokratët në të gjithë gjerësinë e spektrit të djathtë.
Duke i uruar edhe një herë punë të mbarë Kongresit të XVI të PLL! 
Rroftë populli shqiptar, rroftë Shqipëria!




Fjala e mbajtur në Kongresin e 16-të të PLL, 8 tetor 2005 nga z.Nebi Ganellari, kryetar i Këshillit Kombëtar të PLL

Ganellari: Ja analiza jonë për 4 vjet

Nga Nebi Ganellari
Kryetar i Këshillit Kombëtar të PLL

Të nderuar zonja dhe zotërinj!
Të nderuar delegatë!
Duke patur nderin të marr fjalën në këtë Kongres, me lejoni që në cilësinë e kryetarit të Këshillit Kombëtar, me të drejtën statuore, të bëjmë një sintezë, vlerësim dhe gjykim të veprimtarisë së PLL, të lidershipit të saj, grupit parlamentar, të zbatimit të programit dhe statutit të PLL, nga Kongresi i 15-të. Njëkohësisht edhe si kryetar i degës së PLL Korçë, të japim një përmbledhje për veprimtarinë dhe qëndrimin politik të saj. 
Gjatë kësaj periudhe 4 vjeçare, legalistët kanë patur gëzim dhe hidhërim, shpresë dhe zhgënjim, arritje dhe mosarritje, optimizëm dhe pesimizëm.
Legaliteti gjatë kësaj periudhe ka patur këto sfida e momente kryesore:
-Kthimi i Familjes Mbretërorë në Atdhe.
-Ndarja nga jeta e Nënës Mbretëreshë, e Mbretëreshës Susan.
-Qëndrimin e Grupit Parlamentar të PLL.
-Zgjedhjet vendore të vitit 2003.
-Mbledhja e fundit e Këshillit Kombëtar më 22 nëntor 2003.
-Krijimi i LZHK dhe zgjedhjet parlamentare të këtij viti.
-Kthimi i Familjes mbretërore në Atdhe ishte një moment historik për të gjithë legalistët dhe mbretërorët shqiptarë. Vlen për t'u vlerësuar kontributi PLL, grupit parlamentar të saj dhe Kryesisë së PLL që bënë të mundur këtë, por edhe i gjithë legalistëve, degëve të PLL në vend dhe diasporë në pritjen që iu bë Familjes Mbretërore.
-Ndarja nga jeta e Nënës Mbretëreshë Geraldinë, në gusht të vitit 2002, dhe Mbreterëshës Susan në gusht të vitit 2004, ishin ngjarje të rënda dhe të dhimbshme për Familjen Mbretërore, legalistët dhe mbretërorët shqiptarë. PLL më shumë se kushdo mori përgjegjësinë e organizimit të ceremonive dhe përcjelljen për në banesën e fundit me nderimet që u takonin.
Vlerësohet qëndrimi i grupit parlamentar dhe në veçanti i kryetarit të tij Ekrem Spahiu, në mbrojtje të interesave të PLL, Familjes Mbretërore, çështjes kombëtare, të përndjekurve politikë e pronarëve legjitimë. Fatkeqësisht, një zë i tillë mungon sot në parlament. Njëkohësisht rikujtojmë edhe njëherë papërgjegjshmërinë e disa deputëtëve të PLL, në kundërshtim me statutin dhe vendimet e organeve vendimmarrëse të PLL, duke rikujtuar edhe njëherë se vendimi i Senatit dhe Këshillit Kombëtar për këto qëndrime ishte i drejtë dhe në përputhje me statutin.
Vendimi i PLL në Mbledhjen e Këshillit Kombëtar, për daljen si subjekt me vete në zgjedhjet vendore të vitit 2003, ishte një vendim i drejtë, në funksion të forcimit dhe ruajtjes së identitetit të PLL. Rezultati i arritur, më shumë se kurdoherë, duhet të vlerësohet në momentet e tanishme.
Një moment tjetër i rëndësishëm për PLL ishte mbledhja e fundit e Këshillit Kombëtar të PLL, e zhvilluar më 22 nëndor 2003. Në cilësinë e kryetarit të këtij forumi të lartë, më lejoni të ndalem pak më tepër në këtë pikë. Ishte një moment mjaft domethënës për Legalitetin, që për herë të parë në një aktivitet të PLL-së, merrte pjesë NMT Leka I, Mbret i Shqiptarëve. 
Objekt i takimit ishte kryesisht analiza për zgjedhjet vendore të vitit 2003 si dhe qëndrimi ndaj deputetëve të PLL, të cilët kishin shkelur statutin dhe vendimet e organeve vendimmarrëse.
Pas përshëndetjes së Mbretit Leka I, u lexuan disa udhëzime dhe sugjerime për veprimtarinë e mëtejshme të PLL, të ideuara nga Mbreti. Ndër të tjera ishte edhe një pikë në të cilën kërkohej ngrirja e veprimtarisë të kryesisë së PLL. Kjo pikë ngjalli një keqkuptim dhe së bashku me qëndrimet e të deputetëve, ndaj të cilëve ishte parashikuar një pikë e rendit të ditës për të marrë një vendim për qëndrimin e tyre në parlament, por edhe të disa personave të gënjyer e të manipuluar, kërkohej që mbledhja e Këshillit Kombëtar të pezullohej. 
Këshilli Kombëtar vazhdoi punimet sipas rendit të ditës dhe për sa i përket këtij problemi, vendosëm që të bëhej një takim me Mbretin. Në takimin e zhvilluar ne Rezidencën Mbretërore, doli që për këtë pikë (ngrirjen e kryesisë) kishte patur një ndërhyrje dhe manipulim pa dijeninë edhe të Mbretit. Pas këtij qartësimi, veprimtaria e PLL vazhdoi duke patur parasysh edhe udhëzimet dhe sugjerimet e NMT Leka I Mbret i Shqipëtarëve.
Me shpalljen e LZHK, në maj të 2004, PLL, lidershipi i saj dhe strukturat e bazës, mbështetën dhe e konsideruan këtë nismë të NMT Leka I, si një lëvizje politike me karakter kombëtar dhe si një alternative për të nxjerrë vendin nga kriza. 
Nuk mund të lemë pa përmendur edhe tendencën e disa individëve të infiltruar në LZHK, për të mënjanuar e sfumuar rolin e PLL në qëndër dhe në bazë.
Vendimi për hyrjen e PLL në Koalicionin e LZHK, u muar nga Kryesia e PLL, Komiteti Drejtues, madje të nënshkruara edhe nga Kryesia e Senatit dhe Kryetari i Këshillit Kombëtar. Për arsye objektive nuk u zhvillua Mbledhja e Këshillit Kombëtar, (për shkak rrethanave të krijuara dhe për shkak se PLL, si parti specifike, aq më tepër në këtë rast, veç organeve vendimmarrëse ka edhe Mbretin, që në këtë rast u angazhua personalisht, politikisht në krye të kësaj lëvizjeje.
Në shumë takime të zhvilluara tek Mbreti, kemi dhënë mendimet, sugjerimet, parashikimet dhe vështirësitë për LZHK, dhe njëkohësisht kemi shprehur shqetësimin për qëndrimin e disa individëve për të mënjanuar, denigruar PLL dhe lidershipin e saj në qëndër dhe bazë. Çdo gjë i është dhënë Mbretit me gojë dhe me shkrim. 
Si kryetar i Degës së PLL Korçë, vlen të theksoj se veprimtaria e kësaj dege gjatë kësaj periudhe ka qenë konform vendimeve të marra nga organet vendimmarrëse të PLL.
Pavarësisht nga rezultatet zhgënjyese, PLL do të gjejë kurajon dhe energjitë për të rezistuar, për t'u ringritur, riorganizuar, për të kthyer shpresën tek legalistët, për realizimin e qëllimit të tyre final. Këtë besim e kemi tek NMT Leka I, Princi Leka, i cili po arsimohet jashtë vendit dhe që ka aftësitë e energjitë e duhura.
Rroftë PLL-ja !
Rroftë NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve!
Rroftë Princi Leka!
Ju faleminderit !



POLEMIKA

Kur për historinë shkruajnë injorantët (3)

Kujt po i shërben tani Pirro Prifti 

Nga Sazan PIPA

Vijon nga numri i kaluar

Pilua duhet të dëshmojë se çfarë krahinash dhuroi Zogu pas ardhjes në fuqi. Nëse nuk i di, po i citojmë të madhin Mehdi Frashëri, që negocioi personalisht për Vermoshin e Shën Naumin (që nuk është krahinë, por thjesht një truall mbi të cilin ishte ndërtuar një manastir).
A e di Pilua se edhe vetë Noli, gjatë kohës së pseudo-qeverimit, në shtator 1924, për të marrë me të mirë Fuqitë e Mëdha, tentoi negociimin me Mbretërinë SKS të çështjes së mbetur pezull të Vermoshit dhe Shën Naumit, proces të cilin nuk arriti as ta fillojë, jo vetëm ngaqë nuk i mjaftoi koha, por edhe sepse Fuqitë e Mëdha nuk dëshironin t'ia jepnin këtë kënaqësi, meqenëse ia kishin prerë festen pikërisht ngaqë erdhi në fuqi pa zgjedhje të lira e demokratike, por me dhunë të armatosur, viktimë e së cilës mbetën dhjetëra të vdekur e qindra të tjerë të djegur...
Përfaqësuesi i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve, Mehdi bej Frashëri, i shkruante 43 vjet më parë Mbretit Zog të vërtetën e Shën Naumit. Bashkëngjitur, diplomati fliste edhe mbi mbrojtjen e Vermoshit. Në letrën e gjatë Mehdi Frashëri e sqaron me hollësi Mbretin lidhur me veprimet e diplomacisë shqiptare pas vendimeve të Konferencës së Ambasadorëve të Londrës, në vitin 1913, vendimtare në caktimin e kufijve të shteteve të Ballkanit.
Në letrën e tij, diplomati, legjislatori dhe statisti i shquar shkruan: "Kufijtë e Shqipërisë me Malin e Zi ishin caktu në konferencën e Londrës më 1913, simbas hartës së Shtatmadhorisë Austriake. Kjo hartë nuk ishte një hartë topografike, por e hartueme me eksploracion.
Vendimi i Konferencës së Londrës përsa i përket Shën Naumit, thoshte: Fillon në breg të liqenit të Ohrit, midis katundit bullgar Rodohozhdë dhe katundit shqiptaro-mysliman që quhet Lin, dhe vazhdon gjer në Shën Naum, pikërisht në gjuhën frënge "jusqu'a Shën Naum", nuk thotë "y compri Shën Naum".
Kur Komisjoni i Kufirit vajti në Korçë, korçarët bënë një bujë të madhe pranë Komisjonit, që t'i caktohej Shqipërisë Shën Naumi.
Qeveria e Beligradit sapo Konferenca e Londrës e caktoi atë midis Shqipërisë dhe Serbisë, iu drejtua "ball Platz-it" dhe me anë të një note e pyeste qeverinë austriake se çfarë kuptonte me shprehjen "jusqu'a Shën Naum. Ball Platz-i ishte gjegjë se me këtë shprehje nuk donte të thoshte se Shën Naumi i përkiste Shqipërisë, domethanë i përkiste Serbisë.
Qeveria e Beligradit pyeste qeverinë austriake se pse kjo preokupohej më shumë për kufijtë e Shqipërisë!
Kur plasi lufta e përgjithshme (nënkupto LPB), Serbija u invadue dhe ushtria e saj me kralin në krye dhe qeverinë, me ndihmën e Esat Pashës, që atëhere ndodhej në Durrës, duelën në Adriatikun Meridional, ku i mori flota aleate dhe i zbarkoi në Korfuz.
Në këtë rrëmujë, qeveria serbe humbi dokumentin austriak që ia caktonte, me fjalë të tjera, Shën Naumin, Serbisë. Kur mbaroi lufta, Komisjoni i Kufijve filloi veprimet e veta dhe ky komisjon vendosi që Shën Naumi të ishte përtej Shqipërisë.
Kush ishte Shën Naumi? Shën Naumi ishte një shenjt sllav, apostull i kristianizmit midis popullit bullgar dhe serb, konsiderohej si shoku i Cirillit e Metodit, që kishin krijuar abetaren bullgare. Në këtë kategori ishte edhe Shën Klime, në emën të të cilit ka një kishë në Bullgari.
Në konsideratë të këtyre mbështetjeve kulturale dhe fetare, që Shën Naumi ishte një shenjt sllav..., iu drejtova Gjykatores Internacionale të Hagës.
Kjo Gjykatore vendosi që "... meqenëse Komisjoni i Kufijve ishte kompetent për demarkacjonin, Shën Naumi duhej t'i jepej Shqipërisë".
Arsyet e ndarjes: Serbia, si popull fanatik orthodhoks sllav, as me një mënyrë nuk do t'ia linte këtë vend Shqipërisë. Komisjoni i Kufijve, Shqipërisë i këshilloi që Shën Naumin ta shkëmbente me një tjetër vend, sepse serbët, me këtë pretekst, do të krijonin vështirësina të mëdha. Në bazë të këtyne konsideratave Qeveria Shqiptare më ngarkoi mua, Mehdi Frashërin, me caktue mënyrën e shkëmbimit. Unë pashë posibilitete (mundësi) që Shën Naumi të shkëmbehej me vende shqiptare, sepse që nga katundi Lin i Shqipërisë vazhdojshin katunde sllavo-bullgare. Me të tilla katunde me popullsi heterogjene, Shqipnia jo vetëm nuk forcohej, por përkundrazi dobësohej. Atëhere, unë, Mehdi Frashëri, vendosa që Shën Naumi t'i mbesë me një periferi shumë të ngushtë Serbisë, por kufini në vend që të vazhdonte nga kodra e Zagoriçanit gjer te Qafa e Plloçit, ku ndodheshin dy versante: versanti i Maliqit dhe liqeni i Ohrit, vija e kufinit të hidhej ke Mali i Thatë e të përfshinte katundin shqiptaro-orthodhoks Peshkupat. Ky katund po t'i mbetej Serbisë, me kohë do të sllavizonte m'anë tjetër gjithë krahinat dhe m'anë tjetër gjithë Lugina e Cerovës, ku katundet shqiptare kishin tokat e tyre, i mbeteshin Shqipërisë; përveç këtyre i mbeteshin dhe një pjesë e madhe e kullotave veriore të Shqipërisë. Po të peshohet Shën Naumi me këto avantazhe që thamë më sipër, ky solucjon (zgjidhje) ishte më i favorshëm për Shqipërinë.
Të arratisunit politikë, nga injoranca e çështjes, ose qëllimisht, Shën Naumin e përshkrujshin si një pikë strategjike me rëndësi, kurse invazioni sllav nuk shkonte nga Shën Naumi, gjithmonë kishte vazhduar Qafën e Thanës.
Historia e Vermoshit
Tash të vimë te çështja e Vermoshit.
Konferenca e Londrës, duke e përshkrue kufirin nordik shqiptar, thoshte: "Territori di Kelmend". Mirëpo me këtë shprehje shumë e pacaktueme nuk kuptohej Vermoshi, sepse Kelmendi përbahet nga gjashtë Bajrakët, (të cilët kufizohen me vallatën e lumit Cen", Vermoshi mbetej jashtë, si kullotë.
Një kohën e Turqisë, malazezët e lakmojshin Vermoshin dhe malsorët shqiptarë e kundërshtojshin me armë. Qeveria otomane, në një faqe të Luginës së Vermoshit, për të ndalue grindjet që thamë, kishte ba një karakoll tue vendos ushtri. Ujnat e Vermoshit vejnë në Danub e jo në Adriatik.
Unë, Mehdi Frashëri, kur shkova në Vermosh, një mbrëmje mblodha bajraktarët shqiptarë të asaj zone dhe i pyeta se si ishte mendimi i tyne, qysh mund të provohej se Vermoshi ishte shqiptar.
Midis këtyre malsorëve ishte edhe një farë Uc Turku, i cili nga përpjekjet që kishte ba me kohë me malazezët, ishte plagosë dhe kishte mbetë sakat. Gjithashtu, në këto grindje të maparshme, të vramit shqiptarë kishin varre katolike në vend.
Kur erdhi Komisjoni i Kufinit me pyet palët, malsorët tonë me Uc Turkun dhanë arsyetimet që i kisha porositë unë, kurse serbët, ndër të cilët ishte edhe një avokat, njani oficer dhe tjetri gazetar, dhanë argumente qesharake, pa logjikë.
Komisjoni vendosi në bazë të anketit, që Vermoshi t'i mbetej Shqipërisë. Mbi këtë vendim, malsorët okupuan Luginën e Vermoshit dhe filluan të ngrehnin shpija. Mbas disa kohësh atje u ngrehën 600 shpija shqiptare, duke përfitue nga qetësija që mbretëronte në Shqipninë e Lirë (nënkupto, të kohës së Zogut).
Me gjithëkëtë t'arratisunit politikë shqiptarë botonin të kundërtën, duke thënë se Mbreti Zog ia la Vermoshin Serbisë, një rrenë kolosale".
Më pas Pilua shkruan se "Pas tij (Zogut), diktatori tjetër, komunisti Enver Hoxha, hyri gjithashtu komplet rastësisht në politikën shqiptare, që siç thotë Koço Tashko..., Enveri po kalonte rastësisht në rrugicën e ashtuquajtur 'ku lindi PKSH-ja', dhe Koço e thirri të shkonte në mbledhje (në atë të themelimit të PKSH, nga 8-14 nëntor 1941), duke menduar që me ardhjen e tij do të shtohej numri i politikanëve myslimanë në atë takim historik...".
Pilo bën mirë që i referohet Koço fanolistit dhe myslimanllëkut gati të munguar në "takimin historik" të organizuar nga ortodoksët sllavë Miladin e Dushan dhe ata shqiptarë, Koço Tashko, Koçi Xoxe, Miha Lako, Vasil Shanto etj., sepse dëshmon të vërtetën e madhe se Komunizmin Ortodoks në Shqipëri, nga atdheu i gjithë sllavo-komunizmit ortodoks (Rusia) dhe nga Jugosllavia ortodokse, na e sollën peshqesh ortodoksët e komunistizuar të Shqipërisë, besim të cilit i përket edhe Piloperisteri ynë.
Pillo injoranti, nuk e di faktin se edhe në Rezolutën përfundimtare të PKSH, u shkrua me superlativa për "idetë demokratike", dhe "dhunën revolucionare e misionin e papërfunduar të proletariatit më 1924, për shkak të mungesës së partisë komuniste...". Madje në Rezolutë, u vlerësua pozitivisht pranimi i Nolit për ardhjen e misionit sovjetik, në vazhdën e njohjes që BS komunisto-ortodoks i kish bërë qeverisë Noliste, çka shkaktoi panik të vërtetë në Perëndim dhe i shkurtoi ditët "Peshkopit të kuq". Natyrisht që në rezolutë nuk u përmend, thjesht për arsye ideologjike, fakti i njohjes së qeverisë së Nolit nga Mbretëria e Greqisë ortodokse, por nuk u përmendën gjithashtu as intervistat e përzemërta të Nolit për gazetat antishqiptare të Greqisë, ku premtohej "trajtimi i shkëlqyer i minoritetit grek". Pra, shoku Pillo, vetëm dy shtete ortodokse e njohën qeverinë e Nolit: Greqia dhe BS.
Thjesht për arsye profesionale, kam patur fatin të lexoj në origjinal shkrimet e papërpunuara, me frymë të theksuar janullatiste dhe antimyslimane të Piloloqepriftit në fjalë, prej nga kuptohet edhe urrejtja kundër myslimanëve shqiptarë dhe vreri për një besim që mbizotëron në vendin tonë.
Sa për "rastësi"-të mbi të cilat e ndërton edhe idenë e shkarrashkrimit në fjalë Pilua ynë, nuk është aspak e vërtetë se pasi e thirri Koçua (pra Tashko), "..., fati e futi Enverin në atë mbledhje, nga ku ai me mjeshtrinë e vet e drejtoi dhe qëndroi për 45 vite në krye...".
Të vetmit politikanë, për nga talenti dhe përvoja, në atë mbledhje ishin sllavo-ortodoksët komunistë Miladin e Dushan dhe shqiptarët Koço Tashko e Enver Hoxha. Të parët ishin politikanë komunistë të thekur, me përvojë të madhe organizative dhe drejtuese në PKJ, ndërsa Koço Tashko ishte një komunist moskovit i kultivuar e trajnuar në Rusi. Kurse "myslimani" Enver Hoxha, ishte kunati i një politikani të regjur antizogist, Bahri Omarit, me të cilin bashkëjetonte prej vitesh. Enver Hoxha mbante mbi supe një eksperiencë të vyer administrative, si ish sekretar i Misionit tonë diplomatik në Bruksel për afro 2 vjet dhe si pedagog për afro një dekadë, në Liceun klasik të Korçës. Këtij fakti i duhet shtuar edhe e vërteta se Enveri, në detyrën e Sekretarit të Legatës shqiptare në Bruksel, ka qenë një ndër graduatët dhe drejtuesit e shërbimit sekret shqiptar të kohës së Mbretit Zog gjatë kohës së qëndrimit atje dhe, më vonë, pas kthimit në Shqipëri, për çka burimet arkivore, ndonëse të mangëta, po hedhin dritë në vijimësi, sidomos kohët e fundit.
Pra Enveri ishte një politikan profesionist, madje i regjur, çka shpjegon edhe lehtësinë me të cilën akaparoi partinë dhe udhëheqjen komuniste të vendit, për afro 44 vjet. Dhe këto cilësina dhe aftësina të Enverit, nuk mund të jenë kurrë "rastësi". Madje shembulli më i mirë i kësaj është lehtësia me të cilën ai eleminoi mediokrin Koço Tashko, i cili deri në fund të jetës ishte dhe mbeti një moskovit intrigant, që spiunoi edhe kundër vendit të tij tek sovjetikët, çka i shkaktoi humbjen përfundimtare të betejës dhe luftës personale për pushtet me Hoxhën, i cili ishte gati të bëhej edhe me djallin dhe t'i braktiste të gjithë kur vinte puna e pusht-shtetit personal. 
Por edhe Koço Tashko ortodoksi, në historinë e shqiptarëve mbahet mend thjesht për letrat informative, pas shpine, kundër Enver-titisto-stalinistit, në adresë të udhëheqjeve bolshevike të Moskës dhe Beogradit. Ai mbahet mend më së shumti, për ndoca muaj qëndrimi në postin e sekretarit të Legatës shqiptare në Amerikë, ku, sipas disa burimeve akoma të pazbardhura, u emërua nën ndikimin e sovjetikëve, me ç'rast bënte edhe punën e informatorit të CEKA-s dhe NKVD-së së Xherxhinskit e Jagodës.
Pillo, në vazhdën e idesë se bartësit e tendencave diktatoriale janë vetëm myslimanët shqiptarë, të cilët ai i urren dhe u faturon të gjitha negativitetet, shkruan edhe për "tendenca diktatoriale të Sali Berishës", ndërkohë që nuk është aq i trashë dhe injorant, sa të bëjë sikur nuk e kupton se nuk ka e nuk mund të ketë diktatorë pa viktima. Viktimat, nëse do t'i referohemi kohës që Berisha ende ishte në pushtet, filluan pas rebelimit të "Revolucionit Demokratik të Vonuar", që filloi dhe u kurorëzua sërish që nga Vlora, sikurse para 73 vjetësh nga Noli, që ishte në krye të gjinushërisë së Revolucionit Demokratik të Qershorit 1924. "Viktimat e periudhës së diktatorit Berisha" filluan pasi "situatën revolucionare paraprake, (e pa të cilën, sipas teorisë M-L të revolucionit, nuk ka revolucion dhe dhunë të armatosur revolucionare), e morën Çaushët, Gjemët dhe Kateshët e rebelimit, të cilët "Berishë-diktatorit", duke filluar që nga 6 janari i '97-ës e deri më 9 mars, i kishin djegur mbi 90 % të selive të degëve të PD dhe mbi 50 % të komisariateve e reparteve ushtarake pa u hyrë as gjemb në këmbë, ndërkohë që "diktatori" nuk e dekretoi dhe realisht nuk e mbajti as 48 orë gjendjen e jashtëzakonshme...
"Ndërhyrja e KE-së dhe e SHBA-ve për të stabilizuar vendin politikisht dhe ekonomikisht", (sikurse shkruan në ligjëratë të drejtë shoku ynë Pillo), filloi pas marrjes së frenave të pushtetit nga Katesh-Gjem-ët rebelë të Pilos dhe partisë së tij, aleate të social-komunistëve shqiptarë.
Më pas Pilua i lëçitur, por që s'ka tretur e kuptuar asgjë nga ato që ka gëlltitur, për të vërtetuar idetë e tij të përçartura, na citon disa simptoma patognomike të kopjuara nëpër libra të mjekësisë, cituar në adresë të diktatorëve dhe mëtonjësve skizofrenikë të establishmenteve politike. Por megjithëse është mjek, dëshmon profani të skajshme teksa rreket të dëshmojë se ka njohuri nga antropologjia dhe antropometria, duke u atribuuar simptoma të socio e karakteropatisë, njerëzve me formë doliko-cefalike të kafkës, marrëzi kjo e padëgjuar dhe pa kurrfarë baze shkencore, përgënjeshtrimi më i shkëlqyer i të cilave janë Hitleri, Musolini, Franko, Enveri, Tito, Pinoçeti, Ferdinand Markos, Daniel Noriega dhe mbarë kapot e Mafias së vjetër e të re...
Qëllimi i vërtetë i shkarrashkrimit të Pilos, nuk janë qasja e karakteristikave të "diktatorëve" që ai ndërmend në faqen e nxirosur të gazetës, por theksimi domosdo i faktit se suportuesit e vërtetë të pikëpamjeve e sindromave diktatoriale në Shqipëri, janë myslimanët..., ndërsa demokratët më të mëdhenj janë Noli, Tashko, liberali Nano, etj., të cilit ia mëtuakan partinë socialiste "doliko-cefalët", ndërkohë që asnjëri syresh nuk është i tillë; as Rama, as Mejdani dhe as Koçi. Por kur rrekesh të gjesh, me zor, lidhjet midis formës së kafkës dhe përmabjtjes së masës trunore, mendësive dhe patologjive të saj, do të biesh në gomarllëqe antishkencoro-mjekësore, që s'ka adhamudh-jatrua që i vërteton, e jo më heqim-politikani me dhipllomë, shoku ynë Pillo, që sterros me gjepura faqe gazetash.
Pa akuzuar se Pilon e kanë paguar për ta bërë këtë shkarrashkrim, (pasi kupola që paguan për shkrime të tilla, zakonisht korrupton njerëz të ditur, duke iu larguar me kilometra sharlatanëve të sojit të Piloloqepriftit), duhet theksuar se ky ekzemplar aspak endemik i allasojit shkarrashkrues të publicistikës, ka përfituar nga padija dashamirëse e drejtuesve të një gazete, të cilët i ka sugjestionuar me qenien heqim-adhamudh dhe kryetar i një partie politike, ndër dhjetërat e atyre që janë regjistruar.
Pillo teveqeli marroq, që dikur ka pretenduar të realizojë edhe unifikimin e Krishtërimit, pra të Katolicizmit dhe Ortodoksisë, për ta bërë Kishën sërish "Uniate"..., me paloshkrimin e tij ka bërë një dëm të madh, dhe pikërisht për këtë arsye e meritoi përgjigjen për profanimin dhe fallsifikimin e historisë e të vërtetave të mëdha të këtij vendi, të ëmbla, a të hidhura qofshin.
I urojmë të heqë dorë nga mania për të nxirë gazeta dhe historinë e shqiptarëve me hajvanllëqe dhe shpifje. Shqiptarët kanë nevojë të dinë të vërtetat lakuriq, qofshin ato edhe të dhimbshme...

Fund



NDERIM

In memoriam, Xhetan Allaman Sulaj

Xhetan Allaman Sulaj lindi më 21 tetor 1921 në Macukull të Matit dhe që në fëmijërinë e hershme u mëkua me këngët dhe traditat atdhetare të kësaj treve të larë me gjakun e trimave, që gjithë jetën luftuan për atdheun në kohë tejet të vështira, kur fatet e tij rrezikoheshin më shumë se kurrë.
Dhe nuk kishte si të ndodhte ndryshe, përveçse përzgjedhjes së rrugës së atdhetarisë prej Xhetanit, në vazhdën e heroizmit të të parëve dhe trojeve ku lindi e u rrit.
Ishte kumti i heroizmit të dajave të tij, Sulkurtajve të famshëm; i dajë Sulës dhe Daut Kurtit, që shenjoi përfundimisht udhën e atdhetarisë dhe luftës për atdheun, të ndërmarrë prej Xhetanit që në moshë të re.
Ndaj, pas mbarimit të shkollës fillore në Derjan, Xhetanin e shohim të veshur në Gardën Kombëtare në vitin 1943, bash në formacionet avanguardiste të ushtrisë së shtetit shqiptar, autoriteti administrativ i të cilit shtrihej pothuajse në të gjitha trevat etnike, deri në Mitrovicë, ku administrata, pushteti dhe frymëzimi ishin krejtësisht kombëtare shqiptare.
Por pas ardhjes në pushtet të komunizmit, idetë dhe qëndrimet e tij shiheshin me dyshim nga sllavo-komunistët e Dushanit dhe Miladinit, që gjithë jetën luftuan kundër bartësve dhe kontributorëve të Kauzës së Shqipërisë Etnike.
Dhe Xhetani nuk kish si të mos lidhte miqësi me nacionalistë si Zef Margjini e Osman Pepmarku, gjatë kohës që punoi në Agjensinë e Transporteve në Burrel, kohë në të cilën u arrestua me akuzën "tentativë arratisjeje", bashkë me Osman Pepmarkun, i cili u ekzekutua në '49-ën, ndërkohë që Zef Margjini arriti të arratiset për të mos rënë në dorë të komunistëve.
Pas lirimit nga burgu, Xhetani filloi punë në Kombinatin e Tekstileve në Tiranë, por nuk mundi t'i shpëtojë survejimit të komunistëve, teksa e pushuan nga puna si "person i deklasuar", sëbashku me dy bashkidealistët e tij, Xhelal Kolën dhe Adem Suçin.
Paskëtaj, deri në shembjen e diktaturës, Xhetani provoi mbi shpinë kalvarin e luftës së klasave dhe survejimin e pandërprerë për gjoja lidhje me të arratisurin Zef Margjini, për çka për pak u arrestua në vitin 1987.
Pas ardhjes së demokracisë pluraliste, Xhetani, si zogist i vendosur kontribuoi vetëm për krijimin e PLL, për të cilën në fillim të vitit 1992, krijoi seksionin e parë të saj në Macukull, të cilin e rriti deri në nivel nëndege, bashkë me idealistë të tjerë zogistë si Hamit Kolaveri, Xhavit Vata etj.. Pikërisht me këta nacionalistë, të cilët u përkushtuan totalisht për përhapjen e ideve zogiste e monarkiste dhe propagandimin e programit të Partisë Lëvizja e Legalitetit, Xhetani kontribuoi fuqimisht si anëtar i denjë i Partisë, së cilës i qëndroi besnik deri në çastet e mbrame të jetës, teksa u nda prej nesh më 3 korrik 2003, në moshën 83 vjeçare, duke e mbyllur jetën e tij plot vuajtje e privacione me nder dhe si anëtar i denjë i PLL.
Në këtë përvjetor të ditëlindjes, legalistët dhe mbretërorët e përkujtojnë Xhetan Sulën si një nga aktivistët atdhetarë më të përkushtuar për Kauzën e Monarkisë dhe Partisë Lëvizja e Legalitetit, dhe e mbajnë atë si shembull frymëzimi e lufte në përmbushjen e idealeve, në rrugën e atdhetarisë së trashëguar nga të parët.
Kujtimi i Xhetan Sulës do të rrojë në mendjet dhe zemrat e legalistëve dhe mbretërorëve, të familjarëve dhe të afërmve, për të cilët ai do të mbetet shembulli i përkushtimit prej idealisti, i prindit shembullor dhe i mikut të shtrenjtë për të gjithë ata që e njohën nga afër.
Me ardhjen përfundimtare në Atdhe të Naltmadhnisë Tij Leka i Parë - Mbret i Shqiptarëve dhe Familjes Mbretërore, idealet për të cilat luftoi Xhetani deri në fund të jetës, janë më afër realizimit se kurrë. Garanci për këtë është partia e tij, por janë edhe bashkidealistët, që amanetin e tij janë betuar ta çojnë deri në fund.

16 Tetor 2005
___________________________

Oborri Mbretëror, mesazh special për kryetarin Spahiu dhe Këshillin Kombëtar

Mbreti Leka: Urime dhe suksese PLL-së

"Ne besojmë se do të arrini objektivat politike, duke rritur bashkëpunimin mes të gjithë degëve të PLL, si dhe me intelektualët, përfaqësuesit e Rinisë dhe të Gruas legaliste... Bashkë me urimin për suksese në detyrën tuaj, ne shprehim bindjen se ndryshimet në strukturat drejtuese, do t'i japin Partisë Lëvizja e Legalitetit një hov të ri në të gjitha drejtimet që ka përcaktuar Kongresi i 16-të i PLL"




KRYESORE

Oborri Mbretëror, mesazh special për kryetarin Spahiu dhe Këshillin Kombëtar

Mbreti Leka: Urime dhe suksese PLL-së

"Ne besojmë se do të arrini objektivat politike, duke rritur bashkëpunimin mes të gjithë degëve të PLL, si dhe me intelektualët, përfaqësuesit e Rinisë dhe të Gruas legaliste... Bashkë me urimin për suksese në detyrën tuaj, ne shprehim bindjen se ndryshimet në strukturat drejtuese, do t'i japin Partisë Lëvizja e Legalitetit një hov të ri në të gjitha drejtimet që ka përcaktuar Kongresi i 16-të i PLL"

Oborri Mbretëror Shqiptar
Tiranë 10 tetor 2005

I nderuar z.Ekrem Spahiu
Kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit

Me rastin e rizgjedhjes suaj si kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit, ju uroj suksese në zbatimin e programit dhe statutit të PLL. Ne besojmë se do të arrini objektivat politike, duke rritur bashkëpunimin mes të gjithë degëve të PLL, si dhe me intelektualët, përfaqësuesit e Rinisë dhe të Gruas legaliste.
Të nderuar anëtarë të Kryesisë dhe Këshillit Kombëtar të PLL.
Bashkë me urimin për suksese në detyrën tuaj, ne shprehim bindjen se ndryshimet në strukturat drejtuese, do t'i japin Partisë Lëvizja e Legalitetit një hov të ri në të gjitha drejtimet që ka përcaktuar Kongresi i 16-të i PLL.
Ju përshëndes të gjithëve vëllazërisht, duke ju uruar shëndet dhe lumturi edhe për familjet tuaja.
Vëllazërisht
NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Këto janë ndryshimet statutore të miratuara në Kongresin e 16 të PLL, në datë 8 tetor 2005

Të gjitha përmirësimet në statutin e PLL

NENI 2
-Asnjë organ nuk ka të drejtë të vendosë për pushimin e ekzistencës së Partisë "Lëvizja e Legalitetit".


NENI 5
Vula e Partisë mbahet në zyrat e saj dhe vendoset vetëm mbi shkresa të nënshkruara nga Kryetari. Atje ku mungojnë zyrat vulën e ruan sekretari.

NENI 8
Në mbledhjet e Organeve të PLL-së, çdo anëtar është i detyruar të ketë me vete librezën e anëtarësisë.

NENI 18
-Mandati i delegatit të PLL është katërvjeçar.
-Kongresi ose konferencat e jashtëzakonshme që zhvillohen deri tre muaj para mbushjes së afatit, zhvillohen me delegatët e mëparshëm.


NENI 20
a- Këshilli Kombëtar përbëhet nga 91 vetë.
Në të kooptohen: 
Komiteti drejtues, Kryetarët e degëve; dhe Deputetët, kryetarët e bashkive e komunave të fituara nga PLL, nëse janë anëtarë të partisë.

c-Këshilli Kombëtar miraton programin elektoral të PLL.
Këshilli Kombëtar përcakton pozicionin politik të PLL në zgjedhje, qëndrimet politike elektorale, aleancat para dhe pas zgjedhore.

f-Këshilli kombëtar miraton Komisionin e Financës të përbërë nga 3 anëtarë.

NENI 21
Mbledhja e parë e Këshillit Kombëtar pas Kongresit, thirret nga Kryetari i Partisë jo më vonë se 21 ditë pas përfundimit të tij. Nëse kjo nuk ndodh, Këshilli Kombëtar mblidhet vetvetiu brenda 30 ditësh nga përfundimi i Kongresit dhe merr vendime për drejtimin e Partisë.
-Ai mund të thirret gjithashtu me kërkesën e 1/3 të anëtarëve të Këshillit Kombëtar.

NENI 22
c-Komiteti Drejtues cakton numrin dhe emrat e Komisionit të Organizimit të Kongresit si dhe miraton procedurat e zhvillimit të tij.
Çdo kandidat i miratuar ka të drejtë të ketë përfaqësues në këtë komision.

NENI 23/2 
a.Kryesia e Komitetit Drejtues përbëhet nga:
Kryetari, Nënkryetari, Sekretari i Përgjithshëm dhe Sekretarët.
b.Nënkryetari, Sekretari i Përgjithshëm dhe Sekretarët, zgjidhen në Këshillin Kombëtar ndërmjet një ose disa kandidaturave të propozuara nga Kryetari i Partisë.
Në rast se për çdonjërin nga postet e sipërcituara Kryetari i Partisë ka paraqitur vetëm një kandidaturë dhe ajo rrëzohet, të drejtën për propozimin e kandidaturës ose kandidaturave vijuese, e ka Këshilli Kombëtar.
Për të gjitha postet drejtuese të mësipërme, votohet me votim të fshehtë.
c.Mbledhjet e Kryesisë së Komitetit Drejtues janë të hapura për anëtarët e Komitetit Drejtues, Kryeredaktorin dhë Zëdhënësin e Shtypit. 
d.Kryesia e Komitetit Drejtues udhëheq veprimtarinë e përditshme të PLL. 

NENI 24
e- Në mbledhjen e parë të Komitetit Drejtues të çdo viti, kryetari mban raportin e shpenzimeve financiare për vitin e kaluar.

NENI 26
Kryetari i Partisë, gjatë mandatit të vet ka të drejtë të bëjë ndryshime, duke i kërkuar Këshillit Kombëtar të miratojë emrat e stafit të propozuar prej tij.

KONGRESI

Më 8 tetor 2005, zhvilloi punimet Kongresi XVI i PLL

Ekrem Spahiu rimandatohet si kryetar i PLL

Tiranë - Kongresi 16-të i PLL, i zhvilloi punimet më datë 8 tetor 2005, në ditën e kremtimit nga legalistët dhe mbretërorët shqiptarë, të jubileut të 110 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog i Parë, në sallën e Akademisë së Arteve të Bukura, Tiranë. 
Në cilësinë e Kryetarit të Kongresit, procedimin konform rendit të ditës dhe programit të zhvillimit të punimeve, i drejtoi nënkryetari i PLL z.Murat Basha.
Fillimisht z.Basha ftoi në podium, sipas hierarkisë dhe funksioneve në parti, panelin drejtues të Kongresit. Ky panel, i përzgjedhur prej Komitetit Drejtues, përbëhej nga kryetari z.Ekrem Spahiu; nënkryetari z.Murat Basha; sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani; sekretari për Marrëdhëniet me Jashtë të PLL z.Sulejman Gjana; sekretari për Burimet Njerëzore z.Blerim Kamberi; kryetari i Senatit të Veteranëve të PLL z.Ali Ohri; kryetari i Këshillit Kombëtar dhe njëkohësisht kryetar i degës së PLL Korçë z.Nebi Ganellari; nipi i Mbretit Zog i Parë, djali i xhaxhait të Mbretit Leka i Parë, ish kryetar i Zyrës së Oborrit Mbretëror në emigracion dhe njëkohësisht anëtari më i ri i PLL z.Skënder Zogu; nënkryetari i degës së PLL Tiranë, njëkohësisht anëtar i Komitetit Drejtues dhe kryesisë së Senatit të PLL z.Hamit Kurti; anëtare e kryesisë së Forumit të Gruas në PLL zonja Lejla Hysa; kryetari i Forumit të Rinisë në PLL, njëkohësisht kryetar i degës së PLL Shkodër z.Ilir Kuka.
Më pas u bë ekzekutimi i Himnit Kombëtar, pas të cilit z.Basha kumtoi ndër të tjera se "...Kongresi i 16 i PLL është një eveniment politik shumë i rëndësishëm, për ne legalistët e mbretërorët dhe për mbarë nacionalistët shqiptarë..., që përkon edhe me ditën jubilare të 110 vjetorit të lindjes së burrit më të madh të historisë së Shqipërisë dhe Shtetit shqiptar, kryerilindasit më të shquar e mendjendritur, që formoi dhe udhëhoqi shtetin shqiptar në periudhat më të vështira të historisë sonë politike, të Madhin Mbretin Zog i Parë...". 
Pas duartrokitjeve frenetike, z.Basha procedoi me ftesën drejtuar delegatëve për mbajtjen e heshtjes së zisë për "... të munguarit përjetësisht, e që fatkeqësisht janë ndarë prej nesh dhe sot nuk mund të na nderojnë, sikundër do të dëshironim në këtë kongres...". "Ne e zhvillojmë sot këtë Kongres, pa praninë fizike të Nënës Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëreshës Susan. Na mungojnë gjithashtu edhe anëtarët e Këshillit Kombëtar: Vera Dema, Abdullah Salihi, Hajri Skeja dhe Bajram Biba. Për ata dhe gjithë legalistët që kanë ndërruar jetë, brenda dhe jashtë atdheut, ju ftoj të mbajmë një minutë heshtje nderimi.
I përjetshëm qoftë kujtimi i tyre!".
Pas nderimit dhe heshtjes së zisë, z.Basha ftoi delegatët për miratimin e Sekretarisë së Kongresit, përbërë nga Shpëtim Axhani, Albana Mustafa dhe Edmond Guri, për të cilin delegatët pjesëmarrës shprehën mirëkuptim të plotë e të njëzëshëm.

Mbreti Leka, mesazh për Kongresin

Në vijim z.Basha ftoi në foltore kryetarin e Senatit të Veteranëve të PLL z.Ali Ohri, i cili lexoi para Kongresit, mesazhin e përshëndetjes që Mbreti Leka i Parë i drejtoi Kongresit 16 të PLL. 
Pas duartrokitjeve të shumta që shoqëruan mesazhin e ngrohtë dhe inkurajues të Mbretit Leka për legalistët dhe kongresin e tyre në këtë përvjetor të shtrenjtë, z.Basha ftoi në foltore kryetarin e PLL z.Ekrem Spahiu për të mbajtur para delegatëve dhe të ftuarve të pranishëm, raportin për veprimtarinë politiko-organizative të PLL gjatë periudhës katër vjeçare 2001-2005. Në këtë raport, model për nga mënyra e konceptimit dhe trajtimit të prioriteteve kryesore të punës së partisë, z.Spahiu shtjelloi momentet kryesore të punës, që kulmuan me fushatat zgjedhore vendore e parlamentare të 12 tetorit 2003 dhe 3 korrikut 2005. Në trajtesën e tij, z.Spahiu analizoi pozicionimin e qartë të partisë, në kundërshtim me qëndrimet dhe veprimet jo luajale të një pjese të grupit parlamentar gjatë aktivitetit në Kuvendin e Shqipërisë, si në raport me qëndrimet dhe angazhimet politiko-programore të partisë, ashtu edhe në kuadër të opozitës së djathtë, pjesë integrale e së cilës ka qenë PLL. Zotëri Spahiu trajtoi me qartësi qëndrimet dhe këndvështrimin e PLL për çeshtjen kombëtare, si kolona kryesore e programit dhe angazhimit politik të PLL, pas të cilave vijoi edhe analizën për zhvillimet, pozicionin e kontributet e saj në kuadër të LZHK. 
Zotëri Spahiu në fjalën e tij adresoi gjithashtu edhe sinjale miqësore për maxhorancën e re në pushtet, me PD në krye, teksa theksoi se "Partia Lëvizja e Legalitetit i uroi sinqerisht kryeministrin Berisha dhe aleatët fitues, duke u shprehur atyre suportin e domosdoshëm politik në rrugën e vështirë të reformave të premtuara. Dhe kjo jo për servilizëm politik dhe sentimentalizëm bashkëluftëtarësh për demokraci e parlamentarizëm, por sepse shumë pika të programit qeverisës, përkojnë edhe me programin tonë.". 
Pas raportit të z.Spahiu, i cili u përcoll me vëmendje, z.Basha ua dha fjalën drejtuesve të partive, unioneve dhe shoqatave aleate të djathta, të ftuara për të ndjekur punimet e Kongresit të 16 të PLL, si dhe personaliteteve politike nga diaspora, të pranishëm në sallë, ose që i ishin drejtuar kongresit me mesazhe përshëndetëse.

Përshëndesin përfaqësuesit partiakë

Kështu, kongresin legalist e përshëndetën përfaqësues të partive të djathta si Gent Strazimiri (PD), i cili u ndal gjatë në vlerësimin e figurës së Mbretit Zog, duke e konsideruar atë si të vetmin njeri që krijoi një shtet të vërtetë të shqiptarëve. Zotëri Strazimiri çmoi si shumë të vlefshëm kontributin e legalistëve në zhvillimet politike në vend, duke i vlerësuar legalistët si aleatë në kohë të vështira. 
Aleksandër Garuli (PR) u shpreh mes të tjerash se edhe pse ishte republikan me bindje, e kishte për nder që po merrte pjesë në një kongres monarkistësh. Ai vlerësoi rolin që ka luajtur PLL-ja në opozitën e djeshme dhe kontributin që duhet të japë PLL edhe në qeverisjen e sotme të koalicionit të gjerë anti-korrupsion. 
Artur Roshi (PBKD) vlerësoi kontributin e pamohueshëm të legalistëve në zhvillimet politike në vend, duke theksuar faktin se PLL është pjesë integrale e koalicionit fitues. Ai gjeti rastin të shprehë edhe mendimin e tij se: "është koha që të mos mburremi vetëm me të shkuarën e artë, por të jemi ne bijtë e tyre, që me forcat, idetë dhe bindjet tona, të çojmë përpara shoqërinë shqiptare".
Arjan Starova (PBL) i bëri një vlerësim dinjitoz periudhës së Mbretërisë Shqiptare të Ahmet Zogut, e njëherazi e vlerësoi PLL-në si një parti me një rol të rëndësishëm në gjirin e politikës shqiptare, sidomos në rrafshin kombëtar.
Adriatik Alimadhi (PBK), mes të tjerash vlerësoi rolin e PLL-së në mbajtjen gjallë të politikave kombëtare në parlament, dhe njëkohësisht u shpreh edhe për një bashkërendim më efikas në të ardhmen mes legalistëve dhe ballistëve, si dy forca të mirëfillta nacionaliste dhe të djathta. 
Afërdita Zëre (PDRn) foli mbi procesin zgjedhor të 3 korrikut, duke e konsideruar humbjen e LZHK-së si pasojë e skemave të Mega-Dushkut dhe vjedhjes së votave në proporcional. Ajo njëherazi hodhi idenë e konsolidimit të LZHK-së, për të përballuar në të ardhmen sfida të tjera zgjedhore.
Eduard Ypi (PDM) e vlerësoi PLL-në si "... pjesë të eksperiencës politike kombëtare, që vjen përsëri e freskët dhe e përgjegjshme, e gatshme të marrë mbi vete sfida dhe përgjegjësi të mëdha për të realizuar misionin e saj historik të lartë, krijimin e shtetit modern demokratik shqiptar me në krye monarkun Leka i Parë, biri i të madhërishmit Ahmet Zogu".
Fran Bruka, (PSK) vuri theksin mbi kodin e lartë të moralit politik të legalistëve, që nuk iu nënshtruan arrogancës së social-komunistëve, por edhe sepse nuk iu servilosën as pushtetarëve aleatë...". 
Në forumin më të lartë të legalistëve, e morën fjalën edhe mjaft përfaqësues të tjerë të shoqatave nacionaliste e antikomuniste të Shqipërisë, si Besim Ndregjoni- sekretar i Shoqatës Mbarëkombëtare për Integrimin e ish të Përndjekurve dhe Persekutuarve, Afrim Haçi-sekretar i Shoqatës së të Përndjekurve anti-komunistë demokratë, që nderuan me superlativa figurën e Mbretit Zog në ndërtimin e shtetit shqiptar. Zotëri Haçi analizoi edhe zhvillimet politike aktuale, ku pasi akuzoi me tone të ashpra socialistët si antikombëtarë dhe antidemokratë, u shpreh se Katovica, aq shumë e njohur tashmë nga të gjithë ne, ka vepruar fort në gjirin e nacionalistëve shqiptarë, duke i futur shpesh edhe në grindje me njëri-tjetrin".
Më pas z.Basha lexoi para Kongresit edhe mesazhet e ngrohta dërguar nga zonja Silviane Muselier, motra e Nënës Mbretëreshë Geraldinë dhe atë të ish sekretarit të Përgjithshëm i OKLL në diasporë Dr.Fuad Myftija.

Përshëndet Skënder Zogu, nipi i Mbretit Zog

Kongresin gjithashtu e përshëndetën me fjalët më të ngrohta z.Skënder Zogu, nipi i Mbretit Zog i Parë dhe kushëri i Mbretit Leka, si dhe studiuesi i historisë shqiptare z.Patrice Najbor, francez, mik i shqiptarëve.
Kongresin e nderonin me praninë e tyre edhe z.Fluturak Gërmenji - kryetar i zyrës së shtypit pranë Oborrit Mbretëror, z.Hysen Selfo - lider veteran i Partisë së Ballit Kombëtar, z.Remzi Ndreu - Kryetar Nderi i Partisë Bashkimi Demokrat Shqiptar, z.Engjëll Kokoshi - kryetar i Këshillit Kombëtar të PBKD-së, z.Ylber Valteri - kryetar i PBD-së, znj.Majlinda Toro - nënkryetare e PBK-së, z.Tomorr Gostivari - sekretar Organizativ i PBKD, z.Tanush Kaso - kryetar i Shoqatës së ish të Burgosurve të Shqipërisë, si dhe përfaqësuesja e ambasadës italiane në Tiranë zj.Adriana Apollonio.
Pas mbarimit të radhës së gjatë të oratorëve që përshëndetën delegatët e tubuar në Kongresin e 16-të, z.Basha kumtoi mbarimin e seancës së parë, duke falenderuar miqtë dhe të ftuarit për pjesëmarrjen, mesazhet dhe fjalët e ngrohta dhe duke njoftuar delegatët për 15 minuta pushim, pas të cilit do të fillonte seanca e dytë e punimeve të Kongresit.
Pas pushimit, seanca e dytë i filloi punimet vetëm në prani të delegatëve të Kongresit të 16 të PLL. Konform rendit të ditës, para delegatëve u lexua Raporti i Komisionit të Financave të PLL, mbajtur nga kryetari i këtij komisioni z.Xhevdet Kopani.
Më pas u kalua në pikën e rendit të ditës: pyetje me shkrim rreth raportit të mbajtur nga z.Spahiu dhe atij të mbajtur nga z.Kopani, të cilat u dorëzuan në Sekretarinë e Kongresit.

Debatet dhe rasti "Kamberi"

Pas pyetjeve të shumta, të cilave iu përgjigjën të adresuarit, u kalua në pikën e diskutimeve të delegatëve rreth raportit dhe në shprehjen e mendimeve të lira. Gjatë dy orëve pati diskutimeve të shumta e cilësore, në të cilat diskutantët shtjelluan aspekte dhe pikëpamje të ndryshme për punën dhe veprimtarinë e partisë në periudhën midis dy kongreseve. Por në kontrast me qëndrimet dhe vlerësimet e diskutantëve të tjerë, i vetmi që spikati për tonin arrogant e brutal gjatë diskutimit të tij panegjirik dhe ekstraorbital, ishte z.Blerim Kamberi, (kandidat zyrtar për postin e kryetarit të PLL), i cili nuk tha asgjë për punën e tij katër vjeçare në postet e larta të sekretarit për Marrëdhëniet me Mediat e Publikun, të sekretarit për Burimet Njerëzore dhe të kryetarit të degës së PLL Tiranë. Fjala e z.Kamberi u dëgjua me vëmendje nga delegatët, të cilët e "duartrokitën" atë me zjarr pasi kumtoi se do të largohej vullnetarisht dhe me dëshirë nga PLL, ngaqë nuk mund t'ia lejonte vetes të bëhej "përgjegjës në shkatërrimin e ardhshëm të partisë...". Pas kësaj deklarate për shkak të një vendimi të parevokueshëm, z.Kamberi u largua nga pupitra dhe salla e Kongresit, i shoqëruar nga dy truproje personale, të cilët e kryen detyrën në mënyrë shembullore, duke mos lejuar prekjen e integritetit fizik të z.Kamberi gjatë gjithë kohës që ai qëndroi në panelin drejtues të takimit dhe në foltore.
Më pas Kongresi kaloi në pikën e miratimit të ndryshimeve statutore, (pas aprovimit të tyre në Komitetin Drejtues, gjatë mbledhjes së datës 6 tetor, ku u miratuan gjithashtu edhe programi e materialet e Kongresit).
Pas një pushimi të shkurtër, kryetari i Kongresit z.Basha njoftoi fillimin e seancës së tretë të punimeve, që paraprihej nga paraqitja e kandidaturave për postin e lartë të kryetarit të PLL. Pasi i ftoi kandidatët të përgatiteshin për shpalosjen para delegatëve të platformave individuale të punës dhe drejtimit të partisë, z.Basha kumtoi përbërjen dhe më pas miratimin e Komisionit të Votimit, nëse nuk do të kish vërejtje nga salla apo nga kandidatët, ndonëse qartësoi se Komiteti Drejtues në mbledhjen e tij të datës 6 tetor, si anëtarë të Komisionit kishte emëruar zotërinjtë Nebi Ganellari, Ilir Kuka dhe Shpëtim Axhani. Meqenëse të gjithë delegatët i miratuan pa rezerva anëtarët e Komisionit, z.Basha u kërkoi komisionerëve përgatitjen për fillimin e procedurave të votimit, ndërsa kryetarit të Komisionit, zgjedhur nga vetë anëtarët, i kërkoi të merrte drejtimin e procedurës së votimit dhe sqarimin e delegatëve për mënyrën e votimit.

Astrit Kola, kandidat nga salla

Në fillim të Kongresit, Komisioni përgatitor i punimeve të tij, kish regjistruar si kandidatë zyrtarë për postin e kryetarit të PLL zotërinjtë Ekrem Spahiu dhe Blerim Kamberi, por pas përfundimit të seancës së parë, një grup prej afro 50 delegatësh, i kërkoi z.Astrit Kola, me detyrë Zëdhënës politik i PLL dhe kryeredaktor i gazetës "Atdheu", vënien e kandidaturës përballë zotërinjve Spahiu e Kamberi, çka u miratua nga z.Kola. Meqenëse Statuti i PLL, në rastet e kandidimit nga salla e Kongresit kërkonte detyrimisht marrjen e firmave të 1/5 së numrit të përgjithshëm të delegatëve të caktuar, z.Kola arriti të mbledhë afro 80 firma, të cilat bashkë me kërkesën për kandidim ia dorëzoi Komisionit të Votimit, i cili pasi konstatoi bazueshmërinë statutore të kërkesës në fjalë, vendosi pranimin e saj dhe miratimin e kandidaturës së tij, çka iu bë e ditur të gjithë delegatëve, që njëzëri e miratuan këtë procedurë, bashkë me pëlqimin për kandidimin e z.Kola. 
Për shpalosjen e platformave të drejtimit dhe punës së partisë gjatë mandatit të ardhshëm katër vjeçar, z.Basha fillimisht ia dha fjalën kandidatit Astrit Kola, i cili premtoi forcimin e sektorit mediatik të punës së partisë dhe synimin për shndërrimin e saj në një parti elektorale. Ndërsa z.Spahiu, platformën e tij e bazoi në thellimin e gjithanshëm të arritjeve duke shfrytëzuar përvojat politike e organizative, potencialet intelektuale e drejtuese të individëve e strukturave, duke shmangur në vazhdimësi mangësitë e konstatura gjatë veprimtarisë së deritashme të partisë.
Pas fjalës së kandidatëve, e cila u ndoq me interesin që ngjall fryma e garës kongresuale, e për të cilën ata u shpërblyen me duartrokitje, u kalua në procesin e votimit, që u zhvillua i fshehtë, e ku delegatët votuan në dy fletë: njëra nga të cilat përmbante emrat e kandidatëve për kryetar të partisë, ndërsa tjetra përmbante listën shumemërore të kandidatëve për anëtarë të Këshillit Kombëtar, miratur kjo në mbledhjen e Komitetit Drejtues. pas votimit, Komisioni filloi procesin e numërimit të votave të kandidatëve për kryetar, pas të cilave rezultoi fitues z.Ekrem Spahiu, me 186 vota pro, përkundër 18 votave të kandidatit Kola. Pas shpalljes zyrtare të fituesit, z.Basha ia dha fjalën për të përshëndetur delegatët, kryetarit të sapozgjedhur të PLL z.Ekrem Spahiu, i cili me një gjest bujar ftoi në podium kandidatin rival z.Kola. Pasi e falenderoi miqësisht rivalin, me të cilin u përqafuan dhe premtuan bashkëpunim të sinqertë në të ardhmen, z.Spahiu mbajti para delegatëve një fjalë të ngrohtë, ku pasi i falenderoi ata për besimin, kontributin e vyer, vlerësimin maksimal të Kongresit dhe cilësinë e lartë të përfaqësimit të anëtarësisë, u premtoi atyre bashkëpunimin dhe mirëkuptimin e plotë në të ardhmen, bazuar në punën në ekip dhe vlerësimin e përvojave e kontributeve të përbashkëta, si garanci për rezultate më të larta zgjedhore dhe nivele politike në rritje të pandërprerë. 
Fjala e z.Spahiu u mbyll nën duartrokitje të zgjatura, që dëshmonin miratimin dhe kënaqësinë e delegatëve. Kësisoj, në përfundim të punimeve të Kongresit 16 të PLL, pas procedurave demokratike e transparente, kryetari aktual i PLL z.Ekrem Spahiu, në mënyrë të merituar fitoi votëbesimin e delegatëve për një mandat të ri në drejtimin e PLL gjatë katër viteve të ardhshme.
Gjatë kohës që Komisioni i Votimeve punonte për nxjerrjen e rezultateve për anëtarët e rinj të Këshillit Kombëtar të PLL, të mandatuar për të përfaqësuar anëtarësinë në organin më të lartë të partisë pas Kongresit, kryetari i Kongresit 16, z.Murat Basha, lexoi para delegatëve Projekt-Rezolutën e Kongresit, e cila u miratua njëzëri, duke u shndërruar në Rezolutë përfundimtare.
Shpallja e listës shumemërore të Këshillit të ri Kombëtar të PLL, me një mandat 4 vjeçar, shënoi edhe përfundimin me sukses të punimeve të Kongresit XVI të PLL.

Pritje-koktej për ditëlindjen e Mbretit Zog

Në vijim të atmosferës së përzemërt kongresuale, delegatët u drejtuan për në lokalin e njohur "Vila Tafaj", në rrugën "Mine Peza", ku për nder të tyre, personalitetet e shquara të diasporës legaliste, zotërinjtë Skënder Zogu, Hyllë Spahiu dhe Patrice Najbor, kishin sponsorizuar dhe përgatitur një koktejl të bollshëm, gjatë të cilit delegatët kaluan çaste emocionante në shoqërinë e njëri-tjetrit, organizatorëve të nderuar dhe drejtuesve më të lartë të PLL. Kjo ceremoni vëllazërore shërbeu njëkohësisht edhe për kremtimin e jubileut të 110 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog, me ç'rast pjesëmarrësit ngritën dolli për shëndetin e Mbretit Leka i Parë, Princit Leka e të njëri-tjetrit, duke shkëmbyer përshëndetje, mesazhe dhe urime për suksese të ndërsjella, në një atmosferë të përzemërt paskongresuale, e motivuar plotësisht pas përfundimit me sukses të Kongresit XVI të PLL, kongres ky i konsolidimit të partisë dhe lidershipit të saj.
"Atdheu"

___________________________

Rezolutë e Kongresit të 16 të PLL
___________________________

Më datën 08.10.2005, zhvilloi punimet Kongresi XVI i Partisë Lëvizja e Legalitetit. Në këtë kongres u përfaqësuan 37 degët e Partisë nga i gjithë territori i vendit dhe degë nga diaspora, me 250 delegatë, të zgjedhur në mënyrë demokratike nga konferencat e degëve.
Kongresi analizoi punën dhe veprimtarinë politiko-organizative të PLL për periudhën 2001-2005 ndërmjet dy kongreseve. Në fund të punimeve Kongresi i 16 i PLL konkludoi me sukses në rikonfirmimin e qëndrimeve parimore e konsekuente të partisë dhe lidershipit të saj në përputhje me programin dhe strategjinë politike të miratuar në Kongresin e 15. Kongresi zgjodhi kryetarin e Partisë dhe Këshillin Kombëtar prej 91 anëtarësh.
Për postin e lartë të kryetarit të Partisë kandiduan zotërinjtë Ekrem Spahiu, ish-kryetar i PLL dhe Astrit Kola, ish-zwdhwnws i PLL.
Në votim morën pjesë 213 delegatë.
Nga Komisioni i Votimit u klasifikuan 204 vota të vlefshme dhe 9 vota të pavlefshme.
Votat e vlefshme u ndanë si më poshtë:

Ekrem Spahiu 186
Astrit Kola 18 vota

Komisioni i Votimit të Kongresit shpalli kryetar të Partisë për mandatin 4 vjeçar 2005-2009 z.Ekrem Spahiu.

1.PLL përshëndet fitoren e forcave demokratike të djathta, me në krye Partinë Demokratike dhe i uron suksese qeverisë Berisha, në përmbushje të zotimeve të fushatës së zgjedhjeve parlamentare të 3 Korrikut 2005 dhe në realizimin e programit politiko-qeverisës.
PLL do të vazhdojë rrugën e bashkëpunimit me subjektet politike të spektrit të djathtë dhe do ta mbështesë pa rezerva qeverinë demokratike në misionin e saj fisnik të begatimit të vendit, rikthimit të ligjshmërisë dhe normalitetit qeverisës, respektimit dhe përmbushjes së standardeve demokratike, dhe thellimit të reformave drejt integrimit euro-atlantik të vendit.

2.PLL mbështet fuqimisht dhe pa asnjë rezervë, Grupin negociator të shqiptarëve të Kosovës, kryesuar nga Dr. Rugova. Ne vlerësojmë se proceset e Pavarësimit të pakushtëzuar të Kosovës shqiptare kanë rëndësi të jashtëzakonshme për avancimin e zgjidhjes së Çështjes sonë Kombëtare, për respektimin e të drejtës për vetvendosje të popullit shqiptar të Kosovës dhe për stabilitetin në rajon.
PLL do të vazhdojë të mbështesë dhe inkurajojë çdo përpjekje të faktorëve politikë shqiptarë dhe ndërkombëtarë në këtë drejtim, si dhe në përshpejtimin e proceseve demokratike, integrimin kombëtar të shqiptarëve, justifikimin e ndihmës dhe investimeve të Bashkësisë Ndërkombëtare për një zgjidhje përfundimtare dhe me mjete demokratike në Kosovë.

3.PLL vlerëson pozitivisht hapat për jetësimin e Marrëveshjes së Ohrit në Maqedoni, por i konsideron ato të pamjaftueshme. Me këtë rast, ne legalistët denoncojmë si të papranueshme çdo tentativë për deformimin e thelbit dhe parimeve të Marrëveshjes së Ohrit në dëm të shqiptarëve, ndërmarrë vazhdimisht nga qarqet antishqiptare të Shkupit e më gjerë. PLL konsideron se vetëm bashkëpunimi i sinqertë midis faktorëve politikë, dy e shumëpalësh në Maqedoni, dhe përmbushja e marrëveshjeve institucionale, janë rruga më e mirë për zgjidhjen e krizës së tejzgjatur dhe për bashkëjetesë paqësore ndëretnike. Çdo tentativë për retushimin e Marrëveshjes së Ohrit përkundër zotimeve e nënshkrimeve të faktorëve të përfshirë në këtë proces, PLL do ta denoncojë ashpër dhe do të përdorë të gjitha mjetet demokratike për normalizimin e këtij procesi me rëndësi jetike për shqiptarët, maqedonasit dhe rajonin.

4.PLL mbështet fuqimisht procesin e filluar për zgjidhjen politike e paqësore në Luginën shqiptare të Preshevës dhe stimulon frymën e marrëveshjes së nëshkruar nga palët.

5.Ne legalistët i vlerësojmë përparimet e pjesshme në favor të të drejtave kombëtare dhe civile të shqiptarëve në Mal të Zi, dhe inkurajojmë që ky proces të përshpejtohet.

6.PLL do t'i kontribuojë ndërkombëtarizimit të të drejtave legjitime të shqiptarëve të Çamërisë, dhe do të mbetet konsekuente deri në një zgjidhje përfundimtare. PLL rideklaron se do të insistojë që Kuvendi i Shqipërisë të rifusë për shqyrtim dhe të miratojë projekt-rezolutën për Çamërinë, refuzuar në legjislaturën e kaluar.
PLL konsideron se Shteti shqiptar duhet t'i kërkojë institucioneve dhe shtetit grek:
- Pranimin e të vërtetës dhe ndjesës për genocidin gjakatar ndaj çamëve.
- Abrogimin e Ligjit anakronik të Luftës me Shqipërinë, mbartur që nga viti 1940. 
- Njohjen dhe respektimin e të drejtave qytetare të çamëve.
- Njohjen dhe respektimin e të drejtave pronësore të tyre. 
- Rikthimin në trojet stërgjyshore.
- Dëmshpërblimin pasuror për shfrytëzimin prej dekadash të pronave të çamëve dhe shqiptarëve të tjerë. 

7.PLL mbështet platformën qeverisëse kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar, si dhe hapat e ndërmarra në këtë drejtim.

8.PLL si parti legjitimiste do të inkurajojë çdo përpjekje për rikthimin e ligjshmërisë në parametrat e kërkuar dhe përmbushjen e të drejtave themelore të qytetarëve konform standardeve dhe kartave të nënshkruara edhe nga shteti shqiptar, si palë.
Në këtë këndvështrim, PLL do të mbështesë dhe inkurajojë kërkesat legjitime për dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë për punën e detyruar e të papaguar nëpër burgjet dhe kampet e diktaturës, dhe integrimin e tyre të merituar në jetën politike e shoqërore të vendit.
9.Gjithashtu PLL do të mbështesë pa rezerva kërkesat e ligjshme të shoqatave të Pronarëve për kthimin fizik dhe kompensimin me vlerën e tregut të pronave dhe titujve pronësorë. PLL i kërkon qeverisë së z.Berisha anullimin e të gjitha akteve dhe vendimeve administrative për pronësim të ish pushtetarëve dhe klaneve të tyre, në kurriz të pronave dhe pronarëve legjitimë. PLL konsideron se ky proces duhet të bazohet në kohë dhe në Kushtetutën e vendit, si dhe në angazhimet dhe marrëveshjet e nënshkruara nga shteti shqiptar si palë, pas presioneve të vazhdueshme dhe kushtëzimit të Bashkësisë ndërkombëtare në lidhje me ardhmërinë e proceseve integruese.

10.PLL konsideron se, në shprehje të vullnetit për luftë pa mëshirë kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar e në zbatim të Ligjit "Anti-Mafia...", qeveria dhe institucionet duhet të verifikojnë të gjitha burimet e vënies së pasurive nga pushtetarët, politikanët dhe elementët e dyshuar, pa dallim.
Për legalistët, imuniteti i të zgjedhurve dhe mandatuarve, nuk mund të shërbejë si korracë për t'i shpëtuar verifikimit dhe drejtësisë, përveçse si vetëpranim i pabarazisë së shtetasve para ligjit dhe frikës së ndëshkimit ligjor nga abuzuesit dhe të korruptuarit.

Tiranë më 8 Tetor 2005

Raport në Kongresin XVI, mbi veprimtarinë politiko-organizative të PLL, për periudhën 2001-2005

Motra e vëllezër legalistë,
Drejtues dhe përfaqësues të partive politike dhe shoqatave,
Të nderuar miq dhe të ftuar!

Sot, Partia "Lëvizja e Legalitetit" zhvillon punimet e Kongresit të saj të 16-të, në një datë të shënuar, që përkon me 110 vjetorin e lindjes së Mbretit Zog i Parë. Kjo datë ka një kuptim të veçantë, jo vetëm për ne legalistët, por për mbarë shqiptarët, si brenda ashtu edhe jashtë kufijve administrativë të shtetit shqiptar.
Ahmet Zogu ishte vetëm 17 vjeç kur mori pjesë në ngritjen e flamurit kombëtar dhe shenjtërimin e aktit të Pavarësisë në Vlorë. Në moshën 25 vjeçare ai u bë frymëzuesi dhe organizatori i Kongresit të Lushnjes, nga ku u emërua edhe ministër i Brendshëm. Mbas tre vjetësh Ai u caktua Kryeministër, dhe në vitin 1925 (Asambleja Parlamenare e zgjodhi unanimisht President të Republikës dhe Komandant të Përgjithshëm të Ushtrisë Kombëtare. 
Asambleja Kombëtare e shpalli Presidentin Ahmet Zogu "Mbret të Shqiptarëve", më 1 Shtator 1928, në vlerësim të meritave madhore për themelimin e Shtetit të Parë shqiptar, kur ishte vetëm 33 vjeç.
Pra Ahmet Zogu, që nga viti 1912 e deri sa ndërroi jetë më 9 Prill 1961, ishte protagonisti kryesor ushtarak dhe politik, si në Shqipëri, ashtu edhe në ekzilin e detyruar politik.
Aftësitë e Tij shtet-formuese dhe drejtuese, dolën në pah më së miri gjatë viteve 1928-1939, periudhë kur Shqipëria ishte Monarki me Mbretin Zog i Parë në krye. 
Për të gjitha këto arsye, vlerësimi i kontributeve të Mbretit Zog dhe vendosja e Tij në Panteonin e Shqiptarizmës, duhet të jenë veprimi më i arsyeshëm i qeverisë dhe shtetit shqiptar.
Tashmë ka ardhur koha që eshtrat e Mbretit Zog, të sillen dhe të prehen përjetësisht në Atdhe. Eshtë në nderin dhe detyrimin e drejtuesve më të lartë të shtetit, që të ndërmarrin dhe kurorëzojnë nismën për kthimin në atdhe të eshtrave të kryetarit të Shtetit të Parë shqiptar të periudhës moderne dhe vendosjen e tyre me nderimet e merituara në varrezat mbretërore. 

Zonja dhe zotërinj delegatë!

Ne jemi krenarë për përkatësinë tonë në PLL, sepse partia jonë është partia më e vjetër shqiptare, zanafilla e së cilës përkon me fillimet e pluralizmit dhe parlamentarizmit të vërtetë në Shqipëri.
Ne jemi krenarë për aderimin tonë në gjirin e Legalitetit, sepse partia jonë ka lindur si lëvizje për të shërbyer përjetësisht Kombin dhe Shqiptarizmën, në vazhdën e idealeve dhe kontributeve të Rilindjes sonë Kombëtare, në mbrojtje të Demokracisë dhe shenjtërisë së votës së lirë, në mbrojtje të Legjitimitetit dhe paprekshmërisë së rendit kushtetues, në mbrojtje të Lirive dhe të Drejtave Themelore të qytetarëve shqiptarë, pa dallim feje dhe origjine.
Ne jemi krenarë për Zogizmën dhe Legalitetin, sepse partia jonë aspiron bashkimin e trojeve etnike, integrimin mbarëkombëtar dhe euro-atlantik.
Mbretërorët u kanë dhënë shqiptarëve qeverisjen më të mirë. Legaliteti ka qenë simboli i qëndresës ndaj dy diktaturave: nazi-fashiste dhe komuniste.
Legalistët, si antifashistë e antikomunistë, si flamurtarë të parë të luftës dhe sakrificave për liri e demokraci, kanë 66 vjet që enden në kalvarin e vuajtjeve dhe represionit të këtyre diktaturave.
Krenaria jonë shtohet kur shohim se idealet dhe vlerat që qëndrojnë në themelet e Legalitetit, janë po aq të gjalla, të qenësishme dhe të domosdoshme, pavarësisht kohërave dhe epokave. Kjo edhe për faktin se Legalizma e martirizuar, ia doli ta ruajë dhe përcjellë Shqiptarizmën ndër breza.

Zonja dhe zotërinj

Ne e zhvillojmë sot këtë Kongres, pa praninë fizike të Nënës Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëreshës Susan.
Na mungojnë gjithashtu edhe anëtarët e Këshillit Kombëtar: Vera Dema, Abdullah Salihi, Hajri Skeja dhe Bajram Biba.
Për ata dhe gjithë legalistët që kanë ndërruar jetë, brenda dhe jashtë atdheut, ju ftoj të mbajmë një minutë heshtje nderimi.
I përjetshëm qoftë kujtimi i tyre!
U prehshin në Paqe, pranë Zotit dhe pranë të parëve, emrat e të cilëve i nderuan dhe i lartësuan.
Motra dhe vëllezër!

Kjo është e para herë që legalistët zhvillojnë një kongres me praninë në Atdhe të Familjes Mbretërore.
Mbas kërkesës së 75 deputetëve nga i gjithë spektri politik i Parlamentit shqiptar, u mundësua kthimi përfundimtar në Atdhe i Familjes Mbretërore më 28 Qershor 2002, mbas një ekzili të detyruar politik prej 63 vjetësh. Pritja madhështore që shqiptarët rezervuan në këtë ditë historike, ishte vlerësim i merituar për kontributet e paçmueshme që kjo Familje ka dhënë për Atdheun dhe Kombin. Me këtë kthim, u realizua një e drejtë e mohuar, një dëshirë e kahershme e shqiptarëve, por edhe finalizimi i përpjekjeve disavjeçare të legalistëve.
Në respektim të vlerave të Familjes Mbretërore, Kuvendi i Shqipërisë miratoi Ligjin "Për Statusin e Familjes Mbretërore", i cili fatkeqësisht nuk gjeti vullnetin e ish qeverisë socialiste për t'u zbatuar në praktikë. Ne kemi bindjen se ky Status do të realizohet gjatë mandatit të qeverisë së tanishme.

Jeta brenda Partisë

Partia Lëvizja e Legalitetit është një parti unike, që vepron në bazë të normave të Statutit, i cili garanton një demokraci të gjerë, të kombinuar me rregullin dhe normimin e nevojshëm të veprimtarisë politiko-organizative. Për periudhën midis dy kongreseve, konferencat e degëve janë zhvilluar normalisht, dhe nga dy herë, dhe kjo ka mundësuar përtëritjen e drejtuesve dhe forumeve lokale. Tashmë Partia "Lëvizja e Legalitetit" është shtrirë në të gjitha rrethet e vendit dhe po punohet për një zgjerim në thellësi, për të arritur synimin "Një seksion për çdo qendër votimi". 
95% e drejtuesve aktualë vendorë janë universitarë dhe mosha mesatare e tyre është 37 vjeç. 
Eshtë përpiluar regjistri kombëtar i anëtarësisë dhe është realizuar pajisja e anëtarëve të rinj me libreza anëtarësie, megjithëse duhet pranuar se është punuar pak për pagimin e kuotizacioneve.
Në përgjithësi strukturat lokale kanë vepruar mbi bazën e vendimeve të organeve më të larta, por ka pasur edhe ndonjë rast sporadik, ku zbatimi i tyre është vënë në diskutim.
Roli i organeve eprore të partisë, ka qenë mjaft i rëndësishëm në përballimin e fushatave elektorale, por tempi i lartë i shfaqur gjatë tyre nuk është ruajtur edhe për periudhën tjetër të kohës.
Degët tona në diasporë kanë funksionuar më së miri, mbi bazë platformash konceptuale e të detajuara. Ato kanë organizuar aktivitete cilësore e dinjitoze, me karakter të spikatur politik e atdhetar. Madje përfaqësues të tyre kanë marrë pjesë aktive në të dyja fushatat elektorale, duke dhënë përkrahje morale dhe monetare. 
Sot kemi detyrimin të përmendim me krenari kontributet e vyera të zotërinjve Skënder Zogu, Sulejman Gjana familjarisht, Hakik Mena familjarisht, Hyllë Spahija, Arjan Boriçi, Ahmet Hoti, Adnan Ramadani, Sokol Kupi, Tomorr Selmani, Luan Gashi, Xhevdet Thaçi, Ymer Lita, Adil Biçaku, Rexhep Ymeri, Enver Shaska, etj..
Kontributi i çmuar i Senatit të Veteranëve mbetet një shembull sakrifice e frymëzimi, qoftë për funksionimin e shkëlqyer, ashtu edhe për principialitetin dhe ekzigjencën në mbrojtjen dhe respektimin e detyrimeve statutore, por edhe në këshillimin plot urtësi gjatë marrjes së të gjitha vendimeve të rëndësishme. Senatorët tanë të nderuar, si zotërinjtë Ali Ohri, Seit Preni, Ramiz Mena, Akil Basha, Gjon Përjaku, Zihni Dervishi, Xhezmi Grabova, Kadri Dajko, Hamit Kurti etj., janë treguar të palodhur edhe në aktivitetet e përditshme partiake, dhe ne nuk gjejmë fjalë për t'i falenderuar për këto kontribute idealistësh.
Aktiviteti dhe kontributi i Forumit të Gruas dhe atij Rinor, kanë qenë në përmasa modeste.
Redaksia e gazetës "Atdheu" ka funksionuar më së miri, duke u bërë një zëdhënëse cilësore e qëndrimeve politike të partisë. Gazeta ka dalë rregullisht, dhe është shpërndarë në të gjitha rrethet e vendit.
Kryesia e Partisë ka funksionuar mbi bazën e ballafaqimit të ideve dhe debatit parimor, larg frymës së grupazhit, tarafllëkut, konformizmit dhe pajtimit rreth interesave meskine, por duke forcuar kolegjialitetin në vendim-marrje dhe frymën e punës në ekip, gjithmonë konform detyrimeve programore e statutore. Ajo ka mbajtur lidhje të vazhdueshme me Kryetarin e Këshillit Kombëtar, Kryesinë e Senatit, Komitetin Drejtues dhe drejtuesit e degëve, duke ofruar marrëdhënie të ngrohta bashkëidealistësh, ndihmë dhe bashkëpunim për punën, larg klientelizmit, preferencave dhe raporteve të ngushta personale. 


Zonja dhe zotërinj!

Ne vijmë në këtë kongres pas zhvillimit të zgjedhjeve parlamentare të 3 Korrikut. Duhet ta themi hapur se legalistët janë të zhgënjyer thellë nga këto zgjedhje, sepse nga parti me grupin e saj parlamentar në legjislaturën e kaluar, PLL tani është jashtë parlamentit. Ne legalistët, vërtet nuk kemi gëzimin e fitores pas këtyre zgjedhjeve, por ndjejmë kënaqësinë që kontribuam gjatë gjithë viteve të qëndrimit në opozitë, për largimin e socialistëve nga pushteti dhe ardhjen në qeverisjen e vendit të aleatëve tanë të natyrshëm. Opozitarizmi ynë programor, konceptual dhe i pakompromistë në raport me fatet e vendit dhe demokracisë, është dhe do të mbetet model i qëndresës së një opozite luajale dhe konstruktive, si bartëse e idealeve sublime. 
Përkundër këtyre kontributeve e qëndrimeve dinjitoze, rezultati i paracaktuar për PLL, është ndëshkimi më i madh që i është bërë asaj. Ne jemi të bindur se ky ndëshkim nuk ka ardhur nga elektorati që mbështet PLL-në, por është rezultat i paragjykimeve politike dhe intoleracës ndaj aksionit politik të Mbretit Leka I.
Mbas tetë vitesh në pushtet të Partisë Socialiste dhe mosqeverisjes totale, tani në pushtet ka ardhur Partia Demokratike me aleatët e saj, të cilët sigurisht ne do t'i mbështesim fuqishëm, pasi bashkë me to kemi përballuar privacione dhe sakrifica të pashembullta, gjatë 8 viteve të qëndrimit në opozitën e kualifikuar dhe trajtuar si armike, thënë me plot gojën: në opozitën më të keqtrajtuar që ka njohur historia e shqiptarëve.
Pas shpalljes së rezultatit të zgjedhjeve të 3 korrikut 2005, Partia Lëvizja e Legalitetit i uroi sinqerisht kryeministrin Berisha dhe aleatët fitues, duke u shprehur atyre suportin e domosdoshëm politik në rrugën e vështirë të reformave të premtuara. Dhe kjo jo për servilizëm politik dhe sentimentalizëm bashkëluftëtarësh për demokraci e parlamentarizëm, por sepse shumë pika të programit qeverisës, përkojnë edhe me programin tonë.
Ne i vlerësojmë hapat e nisura nga qeveria Berisha, në drejtim të penalizimit të krimit të organizuar, bllokimit dhe sekuestrimit të disa pronave dhe aseteve të paligjshme, ku kulmojnë skemat e zvogëlimit të evazionit dhe barrës fiskale, përgjysmimit të taksave të biznesit të vogël. 
Si bartës të filozofisë së vendosjes së qytetarëve në epiqendër të misionit të shenjtë të politikës në jetën shoqërore, ne legalistët do të mbështesim programet qeveritare të luftës kundër varfërisë dhe mjerimit, këtyre armiqve të egër të shqiptarëve dhe dinjitetit njerëzor, këtyre aleatëve strategjikë të diktaturave dhe tiranisë. 
Si mbrojtës të flaktë të interesave të qytetarëve dhe barazisë në shanse e para ligjit, ne vlerësojmë nismën e kufizimit të imunitetit të deputetit në ndihmë të luftës reale kundër trafiqeve e korrupsionit, dhe si përpjekje për shkatërrimin e çdo mburoje të krimit. 
Asnjë politikani të ndershëm nuk i lypset imuniteti, sa kohë që koha e arbitraritetit ka përfunduar, përpos garancive që sigurojnë ligjet dhe kartat ndërkombëtare, në mbrojtje të të drejtave dhe lirive themelore të shtetasve, aq më tepër të deputetëve. Çdo alarm dhe panik për këtë qëllim, është vetpranim i veprimeve korruptive dhe frikë nga ndëshkimi ligjor.
Të ndërgjegjshëm për vështirësitë e mëdha të qeverisjes, ne i urojmë qeverisë punë të mbarë në realizimin e premtimeve elektorale dhe programeve anti-krizë.


Zonja dhe zotërinj!

Një ndër kolonat më të fuqishme të programit të PLL, është çështja kombëtare. Në këtë pikë nuk kemi lëshuar kurrë, edhe pse shpesh na ka kushtuar shtrenjt. 
Ne mendojmë se shqiptarëve në trojet e tyre etnike, u takon e drejta e mohuar e vetëvendosjes për ardhmërinë, në respektim të konventave ndërkombëtare. 
Aktualisht jemi në një moment shumë të rëndësishëm për ardhmërinë e Kosovës, bash në prag të fillimit të bisedimeve për Statusin e ardhshëm të saj. 
Ne vazhdojmë t'i përmbahemi pa lëkundje pikëpamjes se vetëm Pavarësia e plotë e Kosovës, do të jetë zgjidhja më e drejtë, në përputhje të plotë me vullnetin e shqiptarëve në Kosovë dhe investimin ndërkombëtar atje. 
PLL mbështet fuqimisht dhe pa asnjë rezervë, Grupin negociator të kryesuar nga Dr. Rugova. 
PLL vlerëson pozitivisht hapat, ndonëse të pamjaftueshme, në drejtim të realizimit të të drejtave të shqiptarëve në Maqedoni, në zbatim të Marrëveshjes së Ohrit. PLL mbështet çdo parti politike shqiptare, apo politikan që punon për zgjidhje maksimale në dobi të shqiptarëve.
Gjithashtu ne legalistët mbështesim Marrëveshjen për zgjidhje politike në Luginën shqiptare të Preshevës.
Ne vlerësojmë përparimet e pjesshme në favor të të drejtave të shqiptarëve në Mal të Zi, si dhe inkurajojmë që ky proces të përshpejtohet.
Megjithë ndërkombëtarizimin e të drejtave legjitime të shqiptarëve të Çamërisë, PLL do të jetë konsekuente deri në zgjidhjen përfundimtare, dhe deklarojmë se do të insistojmë që Kuvendi i Shqipërisë të rifusë për shqyrtim dhe të miratojë projekt-rezolutën për Çamërinë, refuzuar në legjislaturën e kaluar.
Shteti shqiptar duhet t'i kërkojë institucioneve dhe shtetit grek:
- Pranimin e të vërtetës dhe ndjesës për genocidin gjakatar ndaj çamëve.
- Abrogimin e Ligjit anakronik të Luftës me Shqipërinë, mbartur që nga viti 1940. 
- Njohjen dhe respektimin e të drejtave qytetare të çamëve.
- Njohjen dhe respektimin e të drejtave pronësore të tyre. 
- Rikthimin në trojet stërgjyshore.
- Dëmshpërblimin pasuror për shfrytëzimin prej dekadash të pronave të çamëve dhe shqiptarëve të tjerë. 
Kemi besim se institucionet shtetërore dhe partitë politike shqiptare, do të angazhohen në këtë proçes të vështirë por jo të pamundur, në përgjigje të detyrimit atdhetar, moral dhe kushtetues.
PLL në mënyrë permanente ka mbajtur lidhje dhe bashkëpunim të ndërsjelltë me Trupin diplomatik të akredituar në Tiranë, si dhe me përfaqësues të institucioneve ndërkombëtare.
Në të gjitha takimet tona me kryetarë shtetesh, kryeministra, përfaqësues të KE. BE, NATO-s, OSBE/ODIHR, ambasadorë dhe diplomatë të të gjitha niveleve - kemi shprehur pikëpamjet tona rreth zhvillimeve politike në vend dhe rajon, sikurse kemi sugjeruar edhe zgjidhjet sipas këndvështrimit tonë. 

Aktiviteti politik i PLL në parlament

Gjatë legjislaturës së kaluar, Partia Lëvizja e Legalitetit ka pasur grupin e saj parlamentar, i cili funksionoi deri në shtator të vitit 2004, kohë pas së cilës u inkuadrua në Grupin parlamentar të LZHK.
Grupi parlamentar legalist ka mbrojtur programin e partisë në Kuvend, sikurse ka zbatuar edhe vendimet e strukturave vendim-marrëse të PLL për qëndrime dhe çështje të veçanta.
Zëri i legalistëve në Kuvend, do të mbahet mend për qëndrimin ndaj çështjes kombëtare, mbrojtjen e interesave dhe kërkesave të ligjshme të Ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, Pronarëve legjitimë, emigrantëve dhe shtresave të tjera në nevojë. 
Kemi qenë tepër aktivë në komisione dhe seanca të debateve parlamentare. Kemi kërkuar në seanca pyetjesh apo interpelanca, kryeministrat socialistë dhe ministra të veçantë, për çeshtje të rëndësishme, të brendshme e të jashtme. 
Duhet ta pranojmë se në momente të veçanta ka patur deputetë që kanë shkelur vendimet dhe qëndrimet politike të Partisë, për çka nuk kanë mbetur jashtë analizës dhe vendimeve ndëshkuese të forumeve drejtuese.
PLL ka qenë e angazhuar totalisht për të dhënë kontribut maksimal në reformën zgjedhore në tërësi, për miratimin e ndryshimeve në Kodin zgjedhor, për kriteret e ndarjes së zonave zgjedhore, përbërjen dhe ngritjen e KQZ-ve, KZZ-ve dhe KQV-ve, hartimin e listave të zgjedhësve, votimin në një fletë të vetme, etj..
Por fatkeqësisht, ky vullnet politik, mungonte tek partitë e tjera.
Me dhunën e kartonave, ndarja e zonave zgjedhore u imponua duke shkelur kriteret dhe duke paragjykuar elektoratin mbështetës të PLL. 
Lejimi i përdorimit të skemës së Mega-Dushkut deformoi dhunshëm dhe skajshëm vullnetin e zgjedhësve. Kodi mbylli të gjitha hapësirat ligjore për numërimin e votave të proporcionalit.
Fatkeqësisht edhe OSBE/ODIHR, jo vetëm që nuk mbrojtën rekomandimet e shprehura në Raportin e tyre, por u bënë palë me hartuesit e Kodit dhe nuk ndërhynë në asnjë rast për të mënjanuar mangësitë e mësipërme.
PLL bëri të gjitha përpjekjet për të ndikuar në hartimin e një Kodi zgjedhor të aftë të prodhonte zgjedhje të lira dhe të ndershme. Për këtë qëllim zhvilluam takime me Presidentin Moisiu, ambasadorët e OSBE/ODIHR-it, KE-së, BE,-së SHBA-ve, Mbretërisë së Bashkuar, Francës, Italisë, Gjermanisë, Hollandës, Bullgarisë etj., por ndryshimi i realiteteve ishte i pamundur. 

Inkuadrimi në LZHK dhe Fushata Zgjedhore

Pas shpalljes prej NMT Mbretit Leka i Parë, të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar më 29 maj 2004, Partia dhe strukturat e saj e mirëpritën dhe e mbështetën këtë lëvizje të re politike, shpresëdhënëse dhe thellësisht opozitare.
LZHK-ja u iniciua nga Mbreti Leka, me qëllimin e mirë për t'i kontribuar proçeseve demokratike në Shqipëri. Synimi kryesor i saj ishte paraqitja e një alternative të re, e aftë të mobilizonte elektoratin e djathtë indiferent, duke rritur kësisoj pjesëmarrjen në votime. Për këtë qëllim ajo i ofroi elektoratit një platformë me disa pika, që preknin realisht problemet e akumuluara gjatë 8 viteve të keq-qeverisjes socialiste.
Krijimi i kësaj Lëvizjeje, natyrshëm intrigoi politikën shqiptare dhe faktorët politikë ndërkombëtarë. Njëkohësisht me përkrahjen pa kushte dhe rezerva të Lëvizjes për Zhvillim Kombëtar, ne, për shkak të njohjes shumë të mirë të terrenit, skemave dhe konjukturave politike korente, vazhdimisht i kemi shprehur Udhëheqësit të Lëvizjes, rezervat dhe skepticizmin tonë, si për funksionimin në terren të LZHK-së, ashtu edhe për madhësinë e rezultatit të pritshëm zgjedhor.
Drejt kësaj Lëvizjeje vërshuan lloj-lloj kontigjentesh: të ndershëm dhe kontributorë, figura të konsumuara e diletanteske në politikë, individë të përkrahur dhe të tjerë të izoluar politikisht, misionarë atdhetarë e të tjerë të infiltruar. Fatkeqësisht, në LZHK depërtuan edhe elementë arrivistë, që synonin arritjen e ambicjeve politike pa mund e kontribute.
Shumë politikanë, fillimisht të mirëpritur në LZHK, në vend të mirënjohjes dhe frymës së bashkëpunimit, ofruan bagazhet e urrejtjes anti-legaliste, baltosjen e Legalitetit dhe mënjanimin e lidershipit të tij. 
Prioriteti i tyre madhor ishte shkatërrimi që në embrion i çdo mundësie bashkëpunimi politiko-zgjedhor midis LZHK dhe Partisë Demokratike, synim që gjithmonë i bashkonte, pavarësisht kontradiktave, përçmimit reciprok, prapaskenave denigruese dhe luftës së bërrylave, të cilat ata i shpallën principe të mbijetesës dhe suksesit politik. Përballë kësaj ofensive me prapavijë të qartë, PLL-ja ishte seriozisht e rrezikuar.
Duke njohur idealizmin e legalistëve, antikonformizmin dhe frymën e mosnënshtrimit ndaj padrejtësive e intrigave, ata nxisnin hapur pozicionimin e drejtuesve dhe strukturave të PLL kundër LZHK dhe Mbretit, si ideator dhe udhëheqës i saj.
Në këto kushte, forumet tona drejtuese, me durim, pjekuri dhe largpamësi politike, hap pas hapi formësuan dhe ndërmorën qëndrime e vendime politike në mbështetje të LZHK, duke dëshmuar kështu atdhetari dhe idealizëm të pashoq, bashkë me besnikërinë e palëkundur ndaj Mbretit Leka i Parë.
Fushata zgjedhore e 3 korrikut, pavarësisht aparencës së qetë dhe gjoja respektimit të standardeve demokratike, na përballi jo vetëm me kandidatët socialistë, por edhe me shtetin që u vu në dispozicion të Partisë Socialiste dhe aleatëve të saj.
Procesi i votimit u shoqërua me parregullsi flagrante, incidente, deri në vrasje përfaqësuesish zgjedhorë. Mungesa e emrave në listat e zgjedhësve, çertifikatat e fallsifikuara, presionet, shitblerja e komisionerëve dhe votave, ndikuan në rezultat.
Procesi i numërimit u shoqërua me manipulime të hapura, sidomos me votat e proporcionalit.
LZHK, duke mos pasur anëtarë në KZZ dhe Grupet e Numërimit të Votave, mbeti jashtë dhe larg numërimit e monitorimit të votës. Në këto kushte, LZHK-së i lanë aq vota sa dëshironin komisionerët dhe kandidatët e partive me përfaqësim në komisione. 
Rezultati i shpallur i LZHK-së nuk përputhet aspak me votën e elektoratit, nuk justifikon punën, mundin dhe djersën e legalistëve dhe simpatizantëve të PLL-së.
Legalistët dolën të humbur nga zgjedhjet e 3 Korrikut, por me faqe të bardhë.


Zgjedhjet vendore 2003

Përveç zgjedhjeve parlamentare, gjatë këtij mandati janë zhvilluar edhe zgjedhjet vendore të tetorit 2003. Në këto zgjedhje PLL doli më vete, megjithëse koshiente për rreziqet, pabarazinë në konkurim dhe mungesat e mëdha financiare. Megjithë kushtet e vështira dhe manipulimi zgjedhor, rezultatet që arritëm janë si më poshtë:
- PLL u rendit partia e tretë nga partitë e ish opozitës, me 2.39 % të votave.
- Fitoi 3 Komuna: Lis dhe Rukaj të Matit, dhe në Bushtricë të Kukësit.
- Kandidati i PLL fitoi edhe Komunën Tërthore të Kukësit, por Kolegji Zgjedhor ia kaloi padrejtësisht fitoren kandidatit socialist. 
- Për 24 vota, PLL humbi komunën Derjan të Matit, pasi dogjën kutinë e votimit në Urxallë, mbushur me vota pro kandidatit legalist.
PLL-ja ka sot nënkryetarë dhe sekretarë bashkish dhe komunash.
Ajo gjithashtu siguroi disa Kryetarë Këshillash Bashkish dhe Komunash.
- U trefishua numri i këshilltarëve në krahasim me zgjedhjet e vitit 2000, me një shpërndarje të këshilltarëve pothuajse në të gjitha bashkitë dhe komunat e vendit. 
Rezultatet më të mira i arritën degët Mat, Kukës, Dibër, Pukë, Tiranë, Shkodër, Fier, Mirditë, Lezhë, Gramsh, etj..
Këto rezultate janë meritë e të gjithë legalistëve që, nën drejtimin e Kryesisë në qendër dhe kryetarëve të degëve, zhvilluan një fushtatë dinjitoze, ndonëse në kushtet e luftës së ashpër politike dhe financave simbolike.
Krahas arsyeve objektive, ky rezultat do të ishte edhe më i lartë, nëse të gjithë legalistët do të ishin angazhuar në fushatë duke mobilizuar domosdoshmërisht të gjitha strukturat dhe antarësinë, në mbështetje të kandidatëve tanë.
Sidoqoftë, duke ndjerë përgjegjësitë tona për rezultatin e tetorit 2003, kemi zhvilluar një proces të gjatë dhe të thellë analizash, që kanë filluar nga baza, me konferencat degëve, për të vazhduar me mbledhjen e Komitetit Drejtues dhe për ta mbyllur me mbledhjen e posaçme të Këshillit Kombëtar, që analizoi me përgjegjësi rezultatin zgjedhor. 
Në këto dy forume të larta drejtuese të Legalitetit, kryetari i partisë kërkoi votëbesim, pas të cilit siguroi mbështetje politike dhe vazhdimësi të mandatit. Akti i tij i votëbesimit, krijoi precedentin më demokratik të përgjegjësisë politike në aktivitetin deritanishëm të partisë.

Marrëdhëniet me PD-në dhe partitë e tjera.

PLL është e vetmja parti në Shqipëri që kërkon rikthimin e Monarkisë nëpërmjet mjeteve legjitime, por kjo nuk e ka penguar atë që të bashkëpunojë me parti të djathta dhe të qendrës, pavarësisht se ato mbrojnë alternativën republikane. 
Me përkushtimin dhe punën e strukturave të PLL-së, por dhe në sajë të bashkëpunimit me këto parti, ne arritëm që të jemi partia më e suksesshme dhe më me peshë politike nga të gjithë partitë mbretërore në ish shtetet monarkiste.
Niveli i bashkëpunimit me PD, PR, PDr, PBK, PDK, PBL, PBKD, PBD dhe të gjitha partitë e tjera të spektrit të djathtë - ka qenë i frytshëm dhe këto parti e kanë mbështetur PLL-në në të gjitha nismat që ka ndërmarrë në favor të të drejtave legjitime të Familjes Mbretërore.
Më konkretisht dhe ndër më kryesoret, po përmendim:
- Firmosjen prej tyre të kërkesës për kthimin e Familjes Mbretërore në Atdhe, më 28 qershor 2002.
- Kanë mbështetur dhe votuar në Parlament projekt-ligjin për Statusin e Familjes Mbretërore.
- Na kanë nderuar me pjesëmarrjen në ceremonitë mortore të lamtumirës së Nënës Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëreshës Susan.
- Kanë mbështetur kërkesën tonë për nderimin me 1 minutë heshtje në parlament të kujtimit të Nënës Mbretëreshë Geraldinë dhe Mbretëreshës Susan.
- Kanë mbështetur kërkesën tonë drejtuar Presidentit Moisiu, për dekorimin e Nënës Mbretëreshë Geraldinë.
- Na kanë mbështetur në nismën tonë për emërtimn e Bulevardit "Zog i Parë" në Tiranë e Shkodër, si dhe në sheshin kryesor të qytetit Burrel.
- Këshilltarët e tyre kanë mbështetur këshilltarët legalistë në këshillat bashkiakë dhe komunalë, për të shpallur Nënën Mbretëreshë Geraldinë "Qytetare Nderi".
Legaliteti, ka është ndjerë tejet i nderuar dhe i respektuar në gjirin e koalicioneve "Bashkimi për Demokraci" dhe "Bashkimi për Fitore", ku meritueshëm na u dha vendi që na takonte.
Nëse do të kishim vazhduar bashkëpunimin edhe në zgjedhjet e 3 Korrikut, sigurisht që do të ishim parti parlamentare, madje me peshë të konsiderueshme.
Ky është fati i deritashëm i legalistëve! Luftuan kundër pushtuesve fashistë e nazistë dhe si shpërblim morën pushkatimet, burgimet, internimet, vuajtjet për 50 vjet nga diktatura komuniste.
I rezistuam komunizmit për dekada dhe si shpërblim të demokracisë së ushqyer dhe ëndërruar, morëm fukarallëkun e skajshëm, ndonëse ishim më fisnikët e të pasurit e vendit. 
Kontribuam në proçeset demokratike gjatë 15 vjetëve, sidomos gjatë 8 vjetëve në llogoren përbashkët me PD-në dhe partitë e tjera, por për fat të keq, tani që aleatët tanë ndodhen në pushtet, ne mungojmë...
Por ne legalistët nuk do të ligështohemi. Do të dimë ta marrim veten, e të forcohemi për t'i kontribuar Kombit, Atdheut dhe demkracisë.
Ne jemi të bindur se PD me aleatët e sajë do t'i rivlerësojnë kontributet dhe sakrificat e Legalistëve, duke i sintetizuar në një marrëveshje politike afat-gjatë.
Beteja e ardhshme elektorale janë zgjedhjet vendore të vitit 2006, që kanë rëndësi përcaktuese për ardhmërinë e proceseve demokratike.

Marrëdhëniet me shoqatat dhe sindikatat.

PLL gjatë kësaj periudhe ka qenë në mbrojtje të interesave të shtresave më të diferencuara të shoqërisë shqiptare, si rrjedhojë e detyrimeve programore dhe morale. 
Marrëdhëniet tona me shoqatat e ish-të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë, Shoqatën e Pronarëve Legjitimë, Shoqatat atdhetare "Kosova", "Çamëria", "Labëria", etj., me sindikata e unione të ndryshme, kanë qenë të shkëlqyera. Këto institucione kanë gjetur tek PLL mbështetjen e merituar politike dhe parlamentare.
Ne i garantojmë ato se edhe në të ardhmen, PLL-ja do t'i mbështesë në të gjitha nismat dhe të drejtat që parashikon ligji dhe konventat ndërkombëtare. 
Përgatitjet për Kongresin

Sipas vendimit të strukturave vendim-marrëse të PLL për thirrjen e Kongresit 16-të, u shpërndamë degëve në rrethe, udhëzimet përkatëse për fushatën zgjedhore brenda partisë, konform Statutit. U ngritën grupet e punës për përgatitjen e Kongresit dhe Komiteti Drejtues organizoi gjithë infrastrukurën zgjedhore për realizimin me sukses të fushatës kongresuale.
Vendimet dhe udhëzimet i deklaruam në një konferencë të posaçme për mediat, sigurisht të botuara edhe në gazetën "Atdheu".
Në të njejtën kohë u la hapësira e duhur dhe u krijua klima e nevojshme që kandidatët për kryetar partie të paraqesin kërkesën konform normave statutore, dhe që nga ky moment atyre iu vu në dispozicion gjithçka që lidhej me krijimin e shanseve të barabarta për garë të ndershme, transparente, pa paragjykime dhe diferencim diskriminues, për shprehjen e mendimit alternativ brenda programit të partisë, normave etike dhe statutore, në të gjitha strukturat, nga qendra e deri në bazë, në shtypin e partisë dhe mediat që ata dëshironin. Gjithashtu kandidatëve u është vënë në dispozicion kalendari i zhvillimit të konferencave të degëve dhe listat e delegatëve të zgjedhur, në kohë reale.
Megjithëse vinim nga një rezultat zgjedhor zhgënjyes, legalistët dhe në veçanti drejtuesit lokalë të partisë zhvilluan konferenca dinjitoze në respektim të statutit dhe udhëzimeve të dhëna. Kryetari, strukturat drejtuese lokale dhe delegatët pë në Kongres, janë zgjedhur në konferencat e Degëve pas vlerësimit të aftësive, kontributeve dhe rezultateve.
Në disa degë ka patur një garë shumë të fortë për postin e kryetarit, sikundër në Tiranë, Fier, Shkodër, Krujë, etj.. Por ka patur edhe degë që konferencat nuk kanë ngjallur interes dhe garë të fortë.
Shpresojmë se kryetarët e porsazgjedhur dhe strukturat e reja drejtuese, do ta rrisin nivelin e drejtimit të degeve dhe në zgjedhjet vendore të vitit 2006 do të marrin produktin e punës, mbështetjes dhe aftësive.
Më datën 6 tetor u mblodh Komiteti Drejtues i PLL, i cili me përgjegjësi maksimale analizoi punën e grupeve të përgatitjes së Kongresit të 16 dhe miratoi rendin e ditës, procedurat, raportet, përmirësimet statutore të propozuara, si dhe kandidatët për kryetar partie. 

Motra dhe vëllezër!
Të nderuar delegatë! 
Krahas arritjeve dhe rezultateve të lartpërmenduara, gjatë veprimtarisë sonë politike e organizative, sigurisht që kemi shfaqur edhe të meta e mangësi, që, sipas nesh, rezultojnë si më poshtë:

- Përgjegjësitë politike në raport me funksionet në parti, nuk i kemi ndjerë sa e si duhet, sidomos në momentet më të domosdoshme. 
- Jo të gjithë të zgjedhurit në forumet drejtuese, kanë vënë në shërbim
të punës mundësitë dhe aftësitë e tyre.

- Nuk kemi arritur t'i konsolidojmë sa e si duhet strukurat e partisë, në të gjitha nivelet. 
- Nuk kemi arritur që të krijojmë seksionet e nevojshme, në pëmbushje të parimit "Një seksion - një qendër votimi".
- Jo e gjithë anëtarësia është vënë në dispozicion të kandidatëve dhe subjekteve gjatë fushatave, madje në disa raste janë vërejtur edhe kundërvënie.
Sot është momenti që delegatët, me votën e tyre të fshehtë, të zgjedhin Kryetarin e Partisë dhe Këshillin Kombëtar, që do ta drejtojnë PLL gjatë katër viteve të ardhshme.
Bashkërisht na lypset rivendosja e besimit të ndërsjelltë në gjirin e legalistëve dhe simpatizantëve, që PLL të rikthehet denjësisht në vendin e merituar në politikën shqiptare dhe në lartësitë e misionit historik e atdhetar. 
Ne duhet të bashkojmë energjitë dhe kontributet, me qëllim që mbas këtij kongresi, dhe pas zgjedhjes së organeve të reja drejtuese, të fillojmë përgatitjet për zgjedhjet e ardhshme vendore, të cilat janë testi i parë politik dhe elektoral pas zhvillimit të këtij kongresi me rëndësi të jashtëzakonshme.

Rroftë Partia Lëvizja e Legalitetit 

Rroftë Mbreti Leka i Parë

Rroftë Kombi shqiptar

Ju faleminderit! 

Lista e plote e Anetareve te Keshillit Kombetar te PLL

Nr
Emri, Mbiemri
Mënyra e hyrjes në K. Kombëtar
1
Ekrem Spahiu
Kryetar i PLL
2
Murat Basha
Ish anetar i K/Drejtues
3
Artan Tujani
Ish anetar i K/Drejtues
4
Sulejman Gjanaj
Ish anetar i K/Drejtues
5
Ali Ohri
Ish anetar i K/Drejtues
6
Seit Preni
Ish anetar i K/Drejtues
7
Hamit Kurti
Ish anetar i K/Drejtues
8
Xhevdet Kopani
Ish anetar i K/Drejtues
9
Xhilda Preni
Ish anetar i K/Drejtues
10
Neritan Kolgjini
Ish anetar i K/Drejtues
11
Novruz Ndregjoni
Kryetar, Dega Tiranë
12
Besnik Murati
Kryetar, Dega Mat
13
Ilir Kuka
Kryetar, Dega Shkodër
14
Halit Muçmata
Kryetar, Dega Kukës
15
Vasil Muça
Kryetar, Dega Lezhë
16
Ramazan Kupi
Kryetar, Dega Krujë
17
Bujar Cala
Kryetar, Dega Elbasan
18
Koçi Gega
Kryetar, Dega Fier
19
Akil Danushi
Kryetar, Dega Vlorë
20
Ruzhdi Orizaj
Kryetar, Dega Berat
21
Njazi Aliko
Kryetar, Dega Gjirokastër
22
Nebi Ganellari
Kryetar, Dega Korçë
23
Zenel Shehu
Kryetar, Dega Bulqizë
24
Agim Dushi
Kryetar, Dega Devoll
25
Selman Agolli
Kryetar, Dega Dibër
26
Riza Dajko
Kryetar, Dega Durrës
27
Edmond Guri
Kryetar, Dega Gramsh
28
Elez Hoxha
Kryetar, Dega Has
29
Remzi Muhja
Kryetar, Dega Kavajë
30
Ylli Sulejmani
Kryetar, Dega Kolonjë
31
Hysen Polovina
Kryetar, Dega Kuçovë
32
Mark Lleshi
Kryetar, Dega Kurbin
33
Dashamir Qyra
Kryetar, Dega Librazhd
34
Shpëtim Axhami
Kryetar, Dega Lushnje
35
Sami Zeka
Kryetar, Dega M. Madhe
36
Et`hem Manxhari
Kryetar, Dega Mallakastër
37
Petrit Jushi
Kryetar Dega Mirditë
38
Bardhyl Bica
Kryetar, Dega Peqin
39
Paqësor Topi
Kryetar, Dega Përmet
40
Sadik Beqiri
Kryetar, Dega Pukë
41
Shkëlqim Selmani
Kryetar, Dega Sarandë
42
Et`hem Fejzollari
Kryetar, Dega Pogradec
43
Bajram Rubjeka
Kryetar, Dega Shijak
44
Agron Aliaj
Kryetar, Dega Skrapar
45
Fejzo Fejzo
Kryetar, Dega Tepelenë
46
Xhem Nezaj
Kryetar, Dega Tropojë
47
Kastriot Cene
Kryetar, Dega Delvinë
48
Dr. Fuat Myftia
Diaspora, SHBA
49
Skënder Zogu
Diaspora, Francë
50
Hakik Mena
Diaspora, SHBA
51
Adil Biçaku
Diaspora, Suedi 
52
Musli Mulosmanaj
Diaspora, SHBA
53
Agim Selita
K/Komune
54
Muharrem Kurti
K/Komune
55
Akil Basha
Votuar në Kongres
56
Astrit Kola
Votuar në Kongres
57
Enver Kaloshi
Votuar në Kongres
58
Gjon Përjaku
Votuar në Kongres
59
Ramiz Mena
Votuar në Kongres
60
Fiqiri Spahiu
Votuar në Kongres

61
Ahmet Duka
Votuar në Kongres
62
Agim Bega
Votuar në Kongres
63
Bajram Xhafa
Votuar në Kongres
64
Behar Dedolli
Votuar në Kongres
65
Ferhat Axhami
Votuar në Kongres
66
Zihni Dervishi
Votuar në Kongres
67
Ndue Deda
Votuar në Kongres
68
Arben Aliu
Votuar në Kongres
69
Flutura Përleka
Votuar në Kongres
70
Nexho Shkullaku
Votuar në Kongres
71
Dilaver Shehi
Votuar në Kongres
72
Sami Frashëri
Votuar në Kongres
73
Tomorr Buzi
Votuar në Kongres
74
Petrit Kutrolli
Votuar në Kongres
75
Gëzim Lamçe
Votuar në Kongres
76
Lutfi Bërdica
Votuar në Kongres
77
Gjergji Thanasi
Votuar në Kongres
78
Halit Bushi
Votuar në Kongres
79
Riza Spahia
Votuar në Kongres
80
Haxhi Meta
Votuar në Kongres
81
Xhevdet Sopi
Votuar në Kongres
82
Xhemal Meçi
Votuar në Kongres
83
Burhan Agri
Votuar në Kongres
84
Dhurata Murati
Votuar në Kongres
85
Nesti Nika
Votuar në Kongres
86
Zamir Gjurgji
Votuar në Kongres
87
Nikolin Destanishta
Votuar në Kongres
88
Islam Aliko
Votuar në Kongres
89
Zenel Musollari
Votuar në Kongres
90
Sulejman Dida
Votuar në Kongres
91
Halit Pepmarku
Votuar në Kongres
92
Novruz Kurti
Votuar në Kongres
93
Nazmi Cela
Votuar në Kongres
94
Lejla Hysa
Votuar në Kongres
95
Edmond Driçi
Votuar në Kongres
96
Enis Dizdari
Votuar në Kongres
97
Faruk Borova
Votuar në Kongres
98
Esat Gjoçi
Votuar në Kongres
99
Sefedin Juniku
Votuar në Kongres

100
Islam Hysa
Votuar në Kongres
101
Kadri Dajko
Votuar në Kongres
102
Nesip Xheli
Votuar në Kongres
103
Nerim Kurti
Votuar në Kongres
104
Liman Mnalla
Votuar në Kongres
105
Met Isa
Votuar në Kongres
106
Engjellushe Bumçi
Votuar në Kongres
107
Shkëlqim Shani
Votuar në Kongres
108
Vezir Zyko
Votuar në Kongres
109
Gëzim Kaçiu
Votuar në Kongres
110
Petrit Llanaj
Votuar në Kongres
111
Përparim Hajdini
Votuar në Kongres

Shënim
Si ish-anëtar i Komitetit Drejtues të PLL, z.Blerim Kamberi, në bazë të nenit 20 të Statutit të PLL, kooptohet në Këshillin Kombëtar, por ai vullnetarisht dha dorëheqje në kongresin e 16 të PLL nga këto organe.

Shënim
Një pjesë e materialeve të kongresit, do të botohen numrin e ardhshëm. Po ashtu edhe vazhdimi i polemikës së z.Sazan Pipa.


Njoftim

Njoftohen anëtarët e Këshillit Kombëtar të dalë nga Kongresi 16 i PLL se, ditën e shtunë, datë 22.10.2005, ora 11:00, në sallën e mbledhjeve të Muzeut Historik Kombëtar, zhvillohet mbledhja e parë pas kongresit, me rend dite:

1-Zgjedhja e kryetarit të Këshillit Kombëtar
2-Zgjedhja e Komitetit Drejtues.
Kryetari i PLL
Ekrem Spahiu

8 Tetor 2005
___________________________

Më 8 tetor, në sallën e Akademisë së Arteve, zhvillohet Kongresi i 16 i PLL

PLL, sot Kongresi 16

Kongresi legalist do të zgjedhë kryetarin dhe Këshillin Kombëtar të ri për një mandat 4-vjeçar. Do të marrin pjesë përfaqësues nga të gjitha degët e vendit dhe diaspora. Përshëndetje nga drejtues të partive të djathta dhe organizata antikomuniste. Dy kandidatët zyrtarë: Ekrem Spahiu dhe Blerim Kamberi


Editorial

Shtet-formuesit dhe shtet-rrënuesit e 8 tetorit

Nga Zamir Gjurgji

8 tetori i këtij viti i ofron shqiptarëve një skenë që edhe pse mund të konsiderohet realiste, ajo ofron njëherazi dy pamjet e saja antagoniste, legalët zogistë e moderatorë nga njëra anë, dhe ilegalët fanolistë e deformatorë nga ana tjetër.
Ashtu 80 e kusur vjet më parë, në emër të demokracisë gjithpërfshirëse, forcat e progresit dhe evolucionit bashkëjetojnë me dhimbje me turmat e regresit dhe revolucionit.
Edhe pse të vendosur në periferi të kryeqytetit, forcat iluministe legaliste përbëjnë ashtin e shoqërisë shqiptare, që luftojnë për moral, dinjitetitet dhe identitet kombëtar; ndërsa "të qendërzuarat", ashtu si lulishtet dhe lulishtarët edvin-ramistë, janë në periferi të genit të shqiptarit, pasi në ADN-në e tyre të deformuar nga klonimet e panumërta leninisto-enveriste, shpërfaqin amoralietitn jo-shqiptar, identitetin e dyzuar-kombëtar, perversitetin ideor dhe konkurrencën e "gjuetisë së shtrigave dhe shtriganëve" ndaj njëri-tjetrit.
Në sallën periferike, nën tingujt kumbues dhe optimistë të himnit kombëtar, legalistët shtetformues do të tregojnë edhe njëherë se janë ata që i kanë vënë themelet një shteti që ishte i shqiptarëve dhe për shqiptarët, ndërsa aty afër "liqeneve të Lurës tiranase", skota lunatike e soc-antishqiptarëve, do të mbytet nën tingujt e himneve neo-internacionaliste, shkatërruese e vetëshkatërruese, të krijesave-klon që babë i thonë Miladinit e Leninit, Enverit e Ramizit, dhe nënë i thonë Partisë së 8/11 - 41-shit, të atyre turmave të shfazuara "të revolucionit të hershëm të tetorit" dhe "revolucionit të vonuar të qershorit", që kanë ngritur në piedestal homoseksualizmin dhe pedofilinë, nën efektet e koka-heroinës.
Dy sallë-tubime që edhe pse i ndajnë nga njëra-tjetra disa qindra metra, nisur nga vlerat njerëzore dhe politike janë larg disa vjet-dritë, pasi ndajnë njerëzoren nga shtazorja, ndajnë 'majmunin e kthyer me punë në njeri', nga njeri i lindur e i rritur si i tillë.
Kjo është skena politike që na ofron 8 tetori, me zhvillime që kryhen në kulmin e së njëjtës shtëpi me shumë teolerancë mes vete, atje ku bashkëqëndron edhe "ODA E MIQVE" me "sallën e banjos".
Por fatkeqësisht, shpërpjesëtimet "konstruktive" janë fort të dukshme dhe aspak të volitshme, ku hapësirat e "të dytës" janë fort të zgjeruara në kurriz të "së parës", dhe po fatkeqësisht, mediat tona "të lira, të pavarura, e demokratike" , si përherë edhe këtë herë, do t'i japin më shumë "a/ekses" erërave kutërbuese që dalin prej tyre, njëlloj sikur t'i mbanin iso këngës "patriotike"... "U ngritën këmbët, t'i bien kokës"...



KRYESORE

Përshëndetje e Oborrit Mbretëror Shqiptar drejtuar Kongresit të 16-të të PLL

Mbreti Leka uron kongresin e legalistëve

Oborri Mbretëror Shqiptar
Rezidenca: Vishnje, Petrelë
Tiranë SHQIPËRI

Tiranë, më 8 tetor 2005

Përshëndetje drejtuar Kongresit të 16-të të P.L.L.

Të nderuar delegatë të Kongresit të P.L.L.,
Të dashur motra e vëllezër,
Jam shumë i gëzuar t'ju përshëndes sot, kur Ju jeni mbledhur në Kongresin e 16-të të Partisë Lëvizja e Legalitetit. Ju uroj suksese në realizimin e programit Tuaj, për të mirën e Kombit Shqiptar. Do të dëshiroja që të isha mes Jush, por ishte e pamundur për ditën që ju keni Kongresin e PLL. Megjithatë unë jam mes Jush dhe Ju uroj Juve dhe familjeve tuaja shëndet e lumturi.
Ne gjithmonë e kemi vlerësuar kontributin e legalistëve për Çështjen Kombëtare dhe për zhvillimin e Shqipërisë. Ideali Zogist për dinjitetin e Shtetit Shqiptar i ka bashkuar gjithmonë legalistët me të gjithë patriotët shqiptarë, që punuan dhe dëshirojnë të punojnë për Shqipërinë, Atdheun tonë të shtrenjtë. Ne besojmë se kështu do të vazhdohet edhe në të ardhmen.
Kongresi i PLL, siç është krijuar tradita në Shqipëri, zhvillohet në përvjetorin e ditëlindjes së Mbretit Zog. Sivjet është 110-vjetori i Lindjes dhe ne e kujtojmë me respekt themeluesin e shtetit modern shqiptar. Kujtojmë jetën dhe veprën e Tij, por nderojmë edhe bashkëpunëtorët e Tij, që vepruan sipas motos së Mbretit Zog "Atdheu mbi të gjitha". Ata do të jenë gjithmonë të nderuar në kujtesën e historisë kombëtare të Shtetit Shqiptar.

Të dashur motra dhe vëllezër delegatë,

Ne besojmë se vendimet e Kongresit dhe Kryesia, që do të zgjidhet prej Jush, do të vazhdojnë të punojnë me Idealin e Mbretit Zog "Atdheu mbi të gjitha!". Detyrimet ndaj Atdheut, ndaj popullit dhe Kombit shqiptar janë rruga e vërtetë për ta zhvilluar Shqipërinë si një shtet modern dhe dinjitoz në Europë dhe në Botë.
Edhe njëherë Ju uroj suksese, shëndet dhe lumturi të gjithëve.
Rroftë Shqipëria!
Rroftë Kombi Shqiptar!

Vëllazërisht,

NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve




Mesazh i zonjës Sylviane Muselier për drejtuesit e PLL dhe kongresin legalist

Sylviane Muselier uron kongresin e PLL

Marsejë 27 shtator 2005

Të dashur miq
Kam pasë planifikuar të isha pranë jush në këto ditë, por nuk munda dhe tashmë ca gjëra të paparashikuara më shtrëngojnë të qendroj në Marsejë.
Megjithatë, e kam pasur në mendje t'jua thoja se e kam ndier fort edhe unë zhgënjimin tuaj të dhimbshëm të këtyre kohëve të fundit.
Mbas gjithë këtyre vite përpjekjesh e betejash dhe që ju dhanë krenarinë të kishit 5 deputetë, ne mund ta kuptojmë se kishit fare të drejtë të shpresonit për më mirë.
Politika është një art, i vështirë dhe shpesh zhgënjyes...
Ruani moralin... Ju do ta kaloni edhe këtë vështirësi.
Ju jeni të ndershëm, kurajozë dhe të pathyeshëm. Pikërisht kështu ju duan; pikërisht kështu ju dua edhe unë.
Tashmë po bëhen 13 vjet që ju më njihni se unë ju mbështes me të gjitha mundësitë e mia dhe ju e dini që jam Mikja juaj.
Unë kam besim në ju, dhe e di se ju do të ringriheni.
Mos u dekurajoni, ju uroj sukseset më të mëdha për të ardhmen.
Miqësisht 
Sylviane Muselier

(Shënim: Zonja Sylviane Muselier është motra e MS Nanës Mbretëreshë Geraldina, dhe e ëma e ish-Sekretarit te Shtetit France për Punët e Jashtme Z. Renaud Muselier). 



Mesazh i Dr. Fuad Myftija, ish-Sekretar i përgjithshëm i PLL, drejtuar kongresit të 16

Fuad Myftija uron legalistët

Të nderuar delegatë të Kongresit 16!
Në pamundësi për të qenë pranë jush në këtë kongres të 16, për arsye shëndetësore, ju përshëndes dhe përcjell urimet e mia ma të përzemërta për mbarëvajtjen e këtij Kongresi.
Jam i sigurt se edhe ky kongres do të vazhdojë në traditën zogiste e legaliste dhe do të shpalosë edhe njiherë vlerat ma të mira të nacionalizmit. Deri më sot legalistët kanë tregue se e kanë mbrojtë me vetëmohim idealin zogist në shembull të patriotëve tonë dhe kam bindjen se kjo do të vazhdojë edhe në të ardhmen në dobi të Mbretnisë me Mbretin Leka I, të Shqipnisë Etnike, me Kosovë e Çamëri, dhe të mbarë kombit shqiptar.
Dr. Fuad Myftija
Ish-Sekretar i përgjithshëm i PLL



KANDIDATET

Jetëshkrimi i z.Ekrem Spahiu, kandidat për kryetar i PLL

Curriculum Vitae

Emri Atësia Mbiemri: Ekrem Gafurr Spahiu
Lindur më: 18.04.1960, në Kukës
Banues: Rruga "Skënder Kosturi", Nr.9, Tiranë
Edukimi: Fakulteti Juridik, Universiteti Shtetëror Tiranë,
Kurse dhe Trajnime të ndryshme politike, brenda dhe jashtë vendit
Gjendja Civile: I martuar, me 3 fëmijë

Karriera politike

Tetor 1994 - Prill 1998: Kryetar i PLL, Dega Kurbin
1994 - 1998: Anëtar i Këshillit Kombëtar dhe anëtar i Kryesisë së PLL
Shtator 1997 - Prill 1998: Sekretar politik i PLL
12 Prill 1998: Kryetar i PLL, zgjedhur në Kongresin XIV
8 Tetor 2001: Rizgjidhet Kryetar i PLL në Kongresin XV
Qershor 2001: Deputet i Kuvendit të Shqipërisë
2001 - 2004: Kryetar i Grupit parlamentar të PLL
2001 - 2005: Anëtar i Komisionit Parlamentar për Politikën e Jashtme.
2001 - 2005: Kryetar dhe anëtar i shumë delegacioneve të Kuvendit të Shqipërisë në shtete të ndryshme.
2001 - 2004: Anëtar i Komisionit Parlamentar për Integrimin Europian
2004 - 2005: Anëtar i Komisionit të Posaçëm Parlamentar "Për Reformën Zgjedhore"
2005: Anëtar i Komisionit të Posaçëm Parlamentar "Për Zbatimin e Legjislacionit Zgjedhor"
2005: Sekretar i Komisionit Hetimor Parlamentar "Për Taksën e Rrugës Durrës-Kukës-Prishtinë"



Jetëshkrimi i z. Blerim Kamberi, kandidat për kryetar i PLL

CURRICULUM VITAE

I.Të dhëna të përgjithshme

Emri Blerim
Mbiemri Kamberi
Dt.lindja 14 korrik 1969

II.Arsimi

1.Viti 1983-1987 Shkolla Mesme e Përgjithshme"Qemal Stafa"
2.Viti 2000 Diplomuar Fakulteti Ekonomik "Administrim Biznes"

III. Eksperienca në punë

1.Viti 1989 - 1990 Shërbimi i detyrueshëm ushtarak
2.Viti 1994-1998 Ekonomist, Drejtoria SHIK
3. Viti 1999 Anëtar i PLL dega Tiranë
4.Viti 2000-2002 Kryetar i Forumit Rinor te PLL
5. Viti 2001-2002 Zëdhënës i PLL
6.Viti 2001-2003 Këshilltar, njësia Bashkiake Nr.7 Tiranë
7.Viti 2002-2004 Sekretar për Marëdhëniet me Publikun në PLL
dhe Sekretar i degës së PLL-së , Tiranë
8.Viti 2004 në vazhdim Kryetar i degës së PLL -Tiranë

IV. Kualifikime

1. Mars 2003 - Qershor 2003 Trainuar në Institutin Shqiptar të Medias në 
bashkëpunim me Agjensinë Zvicerane për Zhvillim e Bashkëpunim.
2. Shkurt 2003 - Mars 2004 Diplomuar në Institutin Demokratik Amerikan në modulet: Organizimi i Partisë Politike, Menaxhimi i fushatës Elektorale, Menaxhimi i Medias, Organizimi parlamentar i Partisë.
3. Shkurt 2004 -në vazhdim Trainim nga Instituti Republikan Amerikan në bashkëpunim me Fondacionin Soros.

V.Gjuhë të huaja

1.Italisht
2.Anglisht



Kërkesë zyrtare e kandidatit Blerim Kamberi drejtuar KPD

Blerim Kamberi: Ja pse kandidoj si kryetar i PLL

Tiranë,më 20.09.2005

Drejtuar: Komitetit Drejtues të Partisë "Lëvizja Legalitetit

Unë i nënshkruari Blerim Zyber Kamberi i datëlindjes 14 korrik 1969, lindur e banues në Tiranë, anëtar i Partisë Lëvizja e Legalitetit që prej vitit 1999, paraqes këtë kërkesë në respektim të nenit 25 të statutit të Partisë sa më poshtë vijon:
Duke menduar dhe shpresuar se përmbush të gjitha kriteret ligjore dhe morale për të qenë një kandidat i mundshëm, si dhe duke ofruar të gjithë përkushtimin, aftësitë, kontributin dhe devotshmërinë time në shërbim të interesit Kombëtar dhe qytetar nëpërmjet angazhimit tim politik në strukturat e Partisë Lëvizja e Legalitetit ku aktualisht mbaj detyrën e Kryetarit të degës së Tiranës, i zgjedhur në konferencën e saj dt. 06.03.2004 si dhe, duke u bazuar në eksperiencën, njohjet familjare e miqësore, reputacionin tim dhe të familjes sime, punën me strukturat politike si dhe duke shpresuar në mirëkuptimin dhe mbështetjen tuaj, shpreh vullnetin tim për të kandiduar në Kongresin e 16 të PLL, për Kryetar të Partisë Lëvizja e Legalitetit.
Me respekt 
Blerim Kamberi



KONFERENCAT

Zhvillohet Konferenca V e PLL Dega Shkodër

Ilir Kuka rizgjidhet kryetar

Ditën e hënë në sallën e Këshillit të Qarkut Shkodër zhvilloi punimet Konferenca e V e PLL dega Shkodër. 
Mbështetur në udhëzimet e dhënë nga Kryesia e PLL Tiranë dhe Komiteti Drejtues, dega e PLL Shkodër ishte angazhuar seriozisht në organizimin e kësaj konference, ku merrnin pjesë delegatë të zgjedhur nga të gjitha seksionet e PLL në Rajonet e Bashkisë Shkodër dhe nga Komunat.
Nga kryesia e PLL Tiranë merrni pjesë z.Ekrem Spahia kryetar i PLL, n/kryetari Murat Basha dhe z.Nevruz Ndregjoni, drejtor i departamentit të organizimit.
Mbas hymnit të flamurit, u mbajt 1 minut heshtje në nderim të veteranëve legalist H.Lohja dhe A.Salihi.
Raportin e KD të PLL dega Shkodër e mbajti kryetari i PLL z.Ilir Kuka. Në fjalën e tij z.Kuka theksoi rëndësinë që ka Kongresi i 16 për gjithë aktivitetin politik të PLL në vitet e ardhshme.
Duke evidentuar punën e bërë gjatë periudhës 1 vjeçare Z Kuka theksoi se "megjithëse ka kaluar 1 vit nga zhvillimi i konferencës së kaluar, gjatë kësaj periudhe është zhvilluar një aktivitet mjaft i madh ndër të cilët: takime me rastin e 76 vjetorit të shpalljes së monarkisë, takim me intelektualët shkodranë, biseda në Tv lokale dhe konferenca shtypi, si dhe takime me seksionet e PLL në komuna dhe Rajonet e qytetit. Është bërë një punë mjaft e madhe për riorganizimin e PLL.
Me shpalljen e LZHK dega e PLL ka mbështetur fuqimisht atë duke vënë në dispozicion çdo gjë. U evidentuan njëkohësisht edhe problemet me të cilat janë ndeshur, sidomos mbas shpalljes së LZHK që kishte të bënte sidomos me përzgjedhjen e kandidaturave.
Z.Kuka falenderoi degën e e PLL dhe LZHK në Nju Jork për mbështetjen financiare që i kanë dhënë LZHK dega Shkodër dhe veçanërisht falenderoi për sakrificën e bërë me prezencën e tyre në Shkodër të z.Adnan Ramadani, Ahmet Hoti, Arjan Boriçi (i cili edhe kandidoi për LZHK në zonën elektorale nr. 5 Shkodër) para dhe gjatë fushatës elektorale për zgjedhjet parlamentare.
Mbas raportit Konferenca e degës së PLL u përshëndet nga z.Caf Jonusi kryetar i shoqatës së ish të përndjekurve politikë Shkodër dhe z.Teki Demi përfaqësues i Shoqatës Pronësi me Drejtësi Shkodër.
Në fjalën e tij z.Spahia falenderoi të gjithë legalistët për punën dhe kontributin e dhënë jo vetëm në periudhën e fushatës elektorale në mbështetje të LZHK, por edhe për punën e tyre gjatë gjithë këtyre viteve. Ai theksoi se puna dhe kontributi i legalistëve nuk është shpërblyer asnjëherë, por gjithmonë ata kanë qëndruar në lartësinë e detyrave që kanë marrë përsipër në mbështetje të Mbretit dhe çështjes kombëtare Shqiptare. Është detyra e të gjithëve ne të vazhdojmë me vetmohim dhe pa u lëkundër rrugën që kanë nisur paraardhësit tonë pavarësisht nga vështirësitë që do të na dalin.
Më pas u zhvilluan seanca e diskutimeve në lidhje me aktivitetin e degës së PLL Shkodër gjatë periudhës 1vjeçare, ndërsa më pas drejtuesit e lartë të PLL Shkodër iu përgjigjen mjaft pyetjeve të drejtuara nga delegatët e konferencës.
Në fund u zhvillua seanca e votimit për kryetar të PLL Shkodër dhe për KD të PLL si dhe zgjedhjen e delegatëve për në kongresin e 16 të PLL që do të zhvillohet me dt.08.10.2005 në Tiranë.
Në këtë konferencë ishin paraqitur 3 kandidatura: kryetari aktual Ilir Kuka, sekretari organizativ z.Ferdi Lluja dhe z.Enis Dizdari ish kryetar i PLL Shkodër për periudhën 2001-2003. Njëri nga kandidatët z.Ferdi Lluja u tërhoq nga kandidimi duke garantuar mbështetjen e secilit kandidat që do të fitonte. Pas votimit kryetar i PLL dega Shkodër u zgjodh z.Ilir Kuka, i cili falenderoi legalistët shkodranë për besimin e dhënë.
Konferenca zgjodhi edhe delegatët për në Kongresin e 16 të PLL dhe komitetin e ri drejtues të degës.
Korresp. "Atdheu"



Zhvilloi punimet konferenca VII e degës së PLL Krujë

Krujë, Ramazan Kupi, kryetar i ri i degës

Krujë - Të hënën, më datë 3 shtator 2005, në qytetin e Krujës zhvilloi punimet konferenca VII e degës së PLL Krujë, ku morën pjesë kryetari i Partisë Lëvizja e Legalitetit z.Ekrem Spahiu dhe sekretari i Senatit Preni. Në raportin për veprimtarinë politiko-organizative të degës, të mbajtur nga z.Enver Kaloshi (ish kryetar), u analizua puna e bërë që prej konferencës paraardhëse. Zotëri Kaloshi nënvizoi ndër të tjera masat organizative të marra për konsolidimin e strukturave dhe evidentimin gjatë punës të mjaft problemeve serioze. Ai qe kritik në lidhje me nëndegën e Krujës, teksa shprehte shqetësimin që ende anëtarësia e degës nuk është hedhur në dokumentacionin e degës konform udhëzimeve të qendrës dhe kërkoi që ky problem të merrte udhë e të mos zvarritej si deri më sot. Por gjithashtu ai përmendi faktin se dega e PLL Krujë ka dhënë një kontribut të paçmueshëm në dhënien e titullit "Qytetare Nderi", MS Nënës Mbretëreshë Geraldina, për qytetin e Krujës. Sipas tij, ceremonia e akordimit të këtij titulli i kaloi përmasat e një ceremonie lokale dhe u vlerësua mjaft edhe nga Mbreti Leka, i cili ishte i pranishëm ditën e ceremonisë. Në atë ceremoni Mbreti Leka u shpreh se "... kjo është dhurata më e madhe që më është bërë me rastin e ditëlindjes!" Më tej në raport z.Kaloshi shprehu mirënjohje e vlerësim të veçantë për z.Bajram Dollaku i cili si anëtar i këshillit bashkiak të Krujës, ka dhënë një kontribut të veçantë për dhënien e këtij titulli Mbretëreshës Geraldinë, kur dihet se ky këshill ka qenë me shumicë të majtë.
Pas raportit u kalua në fazën e pyetjeve dhe diskutimeve, ku delegatë të ndryshëm shprehën mendimet e tyre për punën në të ardhmen, ose edhe për çfarë është bërë deri më sot. Kështu, diskutuan zotërinjtë Sali Caka, Shkëlqim Shani, Ali Gdheli, Xhavit Ziri, Astrit Kaloshi, Përparim Allamani etj.. Pas këtyre diskutimeve e mori fjalën kryetari Spahiu, i cili çmoi punën e bërë nga dega e PLL Krujë dhe shprehu bindjen se kjo degë, në të ardhmen, do të arrijë t'i përmbushë objektivat e veta. Ai çmoi frymën e mirëkuptimit mes anëtarëve të Komitetit Drejtues të kësaj dege dhe sidomos afrimin e elementit të ri e të përgatitur, siç janë rastet e anëtarëve të rinj të Komitetit Drejtues si Arben Hajro, arsimtar, Përparim Allamani, ekonomist, Qazim Meneci, avokat, Astrit Kaloshi, arsimtar. Më pas Spahiu bëri një analizë të thellë të gjendjes politike në vend dhe sqaroi në imtësi marrëdhëniet mes PLL dhe aleatëve të djathtë.
Në vijim konferenca procedoi me votimin e fshehtë për zgjedhjen e kryetarit të degës, Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në kongresin XVI të PLL. Nga votimi, kryetar doli z.Ramazan Kupi, avokat dhe biznesmen i suksesshëm, i cili fitoi përballë kandidatit tjetër z.Sali Xaka. Ish kryetari Kaloshi nuk kandidoi më për kryetar dege, pas dy mandatesh në krye të saj. Ai e justifikoi këtë tërheqje nga gara, duke u shprehur se dëshironte t'u hapte rrugën më të rinjve dhe vlerësoi kryetarin e ri z.Ramazan Kupi, si një pinjoll të denjë të familjes Kupi, mjaft të aftë, me shumë eksperiencë politike dhe me njohje mjaft të mirë të Legalitetit në Krujë, pasi ka mbuluar për disa vite rresht detyrën e nënkryetarit të degës. Gjithashtu u zgjodh edhe Komiteti i ri Drejtues dhe delegatët për në kongresin e ardhshëm. Po ashtu, në këtë takim anëtarët e Komitetit të ri Drejtues zhvilluan mbledhjen e parë, ku u zgjodh nënkryetar z.Enver Kaloshi, si dhe u propozuan kandidaturat alternative për sekretar të degës dhe delegatët për në Kongresin XVI të PLL.
Korresp. i "Atdheu"



Legalistët kurbinas zhvillojnë konferencën e tetë të degës

Kurbini zgjedh për kryetar juristin Mark Lleshi 

Kurbin - Në degën e PLL Kurbin, konferenca e 8-të e degës zgjodhi një kryetar të ri, e me mjaft perspektivë siç është z. Mark Lleshi, pinjoll i një familjeje të njohur antikomuniste. Po ashtu kjo konferencë zgjodhi komitetin e ri drejtues si dhe delegatët në kongresin e 16-të. Në këtë konferencë të zhvilluar me dt.04.09.2005, në qytetin e Laçit, morën pjesë delegatët e ardhur nga të gjitha n/degët si Mamurras, Milot, Laç, etj.. 
Nga Kryesia e Partisë ishin të deleguar zotërinjtë Artan Tujani, Sekretar i Përgjithshëm dhe Seit Preni, Kryetar i Senatit. Në këtë mbledhje mbizotëroi fryma e debatit dhe ballafaqimit konstruktiv dhe legalistët e shumtë që morën fjalën dhanë shumë mendime të vlefshme për të ardhmen e Partisë,por duke u ndalur gjatë edhe në të shkuarën politike.
Në debatin mes anëtarëve të kryesisë së Partisë dhe anëtarëve dhe simpatizantëve të degës, u konstatuan dhe u pranuan edhe dobësitë e shfaqura në periudhën mes dy konferencave dhe kjo bëri që diskutimet e anëtarëve të PLL-së si Llesh Kola, Ram Gjetani, Fran Nikolli, Avni Pervizi e Halit Vata të dëgjohen me vëmendje. 
Mbi bazën e këtyre diskutimeve,u nxorrën edhe përfundimet se Dega-Kurbin e PLL-së do të jetë në të ardhmen një dege ku statuti do të zbatohet në mënyrë shembullore, e do t'i jepet rëndësi shtimit të numërit me anëtarëve të rinj.
Dega e PLL-së në Kurbin, tenton kështu të arrijë në ato shkallë shtrirjeje në rang vendi, që e rrështonin këtë degë krahas me më të përparuarat e Partisë Lëvizja e Legalitetit. Dhe këtë piksynim dega legaliste kurbinase kërkon ta arrijë me anë të një ekipi drejtuesish jo vetëm të aftë, por edhe të mirarsimuar.
Më pas u kalua në procesin e zgjedhjeve, proces nga i cili doli si më i votuari juristi Mark Lleshi, i cili është kryetari i ri i degës. Z.Mark Lleshi është djali i një familje të vjetër legaliste dhe nipi i ish-Kapidanit I të Gardës Mbretërore Marka Dod Lleshi.
Njëkohësisht u zgjodhën edhe forumet drejtuese të degës si dhe delegatët që do të marrin pjesë në Kongresin e 16-të të Partisë Lëvizja e Legalitetit.
Korresp. "Atdheu"



Zhvilloi punimet konferenca VIII e degës së PLL Mat

Rizgjidhet kryetar z.Besnik Murati

Më datën 2 tetor 2005, ditën e hënë, në një sallë të tejmbushur me delegatë legalistë, anëtarë dhe simpatizantë të PLL, zhvilloi punimet Konferenca VIII e degës së PLL Mat, nën drejtimin e kryelegalistit matjan z.Besnik Murati.
Në një sallë të zbukuruar me portrete, simbole, flamuj kombëtarë e të Legalitetit, në panelin drejtues zunë vend të deleguarit e qendrës, zotërinjtë Murat Basha - nënkryetar i PLL, Seit Preni - sekretar i Senatit të Veteranëve të Legalitetit, Hamit Kurti - nënkryetar i Degës së PLL Tiranë dhe anëtar i Kryesisë së Senatit të Veteranëve, si dhe drejtuesit kryesorë të degës së PLL Mat, zotërintë Besnik Murati, Agim Selita, Behar Dedolli, Sulë Kurti etj..
Raportin për veprimtarinë dyvjeçare të degës e mbajti kryelegalisti Murati, i cili shtjelloi me nivel të lartë të gjitha momentet kryesore të punës dhe aktivitetit politik të degës. Por kryelegalisti matjan trajtoi me frymë kritike shumë nga dobësitë e konstatuara gjatë punës, kryesisht në anëtarësimin e pamjaftueshëm, dhe riorganizimin e vonuar të forumeve partnere të Gruas, Rinisë dhe Senatit të Veteranëve. Si moment të rëndësishëm në jetësimin e raporteve të partnershipit dhe bashkëpunimit midis subjekteve të djathta dhe PLL gjatë fushatës së 3 korrikut në rrethin e Matit, z.Murati veçoi bashkëpunimin e legalistëve me demokratët, republikanët e demokristianët matjanë, çka u kurorëzua me fitoren e përbashkët të kandidatit demokrat, intelektualit të shquar matjan z.Idriz Xhomara, në zonën zgjedhore Nr. 19.
Më pas z.Murati shtjelloi objektivat kryesore të degës së PLL Mat gjatë mandatit të ardhshëm dyvjeçar, ndër të cilat ai kishte veçuar prioritetet e mëposhtme: 
1.Rritja e mbështetjes së degës së PLL Mat nga një numër më i madh zgjedhësish dhe simpatizantësh në zgjedhjet e ardhshme vendore.
2.Rritja e numrit të njësive vendore të fituara e drejtuara nga legalistët, pas zgjedhjeve të ardhshme vendore 2006.
3.Konsolidimi i marrëdhënieve ekzistuese, rritja e bashkëpunimit konstruktiv e me interes të ndërsjelltë me partitë e tjera të spektrit të djathtë në Mat.
4.Bashkëpunimi me organet ekzekutive kompetente për të bërë të mundur vendosjen e një përmendoreje të Mbretit ZOG i Parë në Sheshin "Ahmet Zogu" të qytetit të Burrelit.
4.Ngritja e strukturave të reja dhe konsolidimi i atyre ekzistuese.
5.Plotësimi i dokumentacionit të nëndegëve e seksioneve dhe arshivimi i tyre në qendër dhe selinë e degës.
6.Riorganizimi i seksioneve dhe nëndegëve pas zgjedhjeve të reja të organeve drejtuese të tyre.
7.Rikonceptimi dhe riorganizimi i punës së forumeve partnere, të Gruas, Rinisë dhe Senatit të Veteranëve.
Pas raportit të z.Murati, për të përshëndetur delegatët e konferencës dhe drejtuesit e nderuar të ardhur nga qendra, e morën fjalën edhe përfaqësuesi i PD Mat, sekretari i Degës z.Nezir Rizvani, si dhe kryerepublikani matjan z.Riza Buci, të cilët u shprehën me superlativa për PLL, lidershipin lokal të saj dhe për bashkëpunimin konstruktiv midis këtyre subjekteve që i japin tonin jetës politike matjane.
Pas diskutimeve të shumta, ku u përfshinë drejtuesit dhe legalistët më të spikatur, u krijua një tablo e qartë e punës, kontributeve dhe veprimtarisë politiko-organizative të Degës. Në fund të diskutimeve të legalistëve matjanë,e mori fjalën edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili bëri një tablo interesante të zhvillimeve aktuale politike dhe detyrave që i dilnin PLL dhe lidershipit që do të dalë nga Kongresi i 16-të për konsolidimin e arritjeve dhe forcimin e punës së partisë në të ardhmen, gjithmonë në funksion të rritjes së rolit dhe peshës specifike të saj në jetën politike të vendit. Zotëri Basha u shpreh me superlativa për kontributet e qenësishme të disa drejtuesve të strukturave dhe degës së PLL Mat gjatë fushatës zgjedhore të 3 korrikut, çka u kurorëzua edhe me rezultatin e lartë që kjo degë arriti gjatë zgjedhjeve parlamentare.
.Më pas konferenca procedoi me pikën më të rëndësishme të rendit të ditës, atë të zgjedhjeve për kryetarin dhe Komitetin Drejtues të ri të kësaj dege, si edhe të delegatëve matjanë për në Kongresin e 16 të PLL.
Pas votimit fitues rezultoi z.Besnik Murati, i cili u rizgjodh për të drejtuar, sikundër edhe në të kaluarën, këtë degë ndër më të rëndësishmet në PLL, gjatë mandatit të ardhshëm dyvjeçar. Gjithashtu konferenca zgjodhi edhe Komitetin Drejtues të përbërë nga 15 anëtarë, ndër më të spikaturit e legalistëve matjanë.
Pas konferencës, të gjithë pjesëmarrësit, sëbashku, morën pjesë në ceremoninë emocionante të emërtimit të Parkut të madh të qytetit të Burrelit me emrin e nderuar "Parku Nëna Mbretëreshë Geraldinë". Me këtë rast, kryerepublikani matjan z.Riza Buci, inxhinjer pyjesh dhe njëri nga ideuesit e rikonstruktimit të këtij parku madhështor, ngritur me kujdesin e veçantë të Mbretëreshës Geraldinë që në vitin 1938, mbajti fjalën në këtë ceremoni.
Më pas u zbulua edhe pllaka e mermertë e emërtimit të këtij parku madhështor, çka u shoqërua me duatrokitjen e të pranishmëve.
Më pas drejtuesit e degës së PLL Mat, për të nderuar pjesëmarësit dhe kremtuar dy aktivitetet e lartpërmendura, shtruan një koktejl modest në një nga lokalet luksoze të ndërtuara në brendësi të Parkut Madhështor "Nëna Mbretëreshë Geraldinë".
Korresp. i "Atdheut".



Zhvilloi punimet konferenca III e degës së PLL Gramsh

Rizgjidhet kryetar i degës z.Edmond Guri

Dega e PLL-së Gramsh, organizoi ditën e premte, më datë 30.09.2005, konferencën e saj për analizën e punës dyvjeçare, zgjedhjet e strukturave drejtuese dhe delegatëve për në Kongresin e 16 të PLL. Në konferencë, përveç delegatëve morën pjesë edhe anëtarë e simpatizantë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, ndërsa nga Kryesia e Partisë ishte i deleguar z.Bujar Çala. Mbas ekzekutimit të Himnit Kombëtar, në praninë edhe të mediave lokale, konferenca i hapi punimet me fjalën e mbajtur nga kryetari i degës z.Edmond Guri, i cili paraqiti raportin e veprimtarisë së degës gjatë periudhës prej konferencës paraardhëse, deri në konferencën e tretë. Zotëri Guri, në funksionin e kreut të degës, i bëri një përmbledhje të shkurtër veprimtarisë së saj, duke u ndalur kryesisht në zgjedhjet e 3 korrikut, të cilat ai i konsideroi jo-normale, për shkak se legalistët gramshiotë nuk kishin numëruesit e votës së tyre në KZZ. Gjithashtu ai e vuri theksin edhe në nevojën e një koordinimi më të qartë politik në të ardhmen.
Fjalën më pas e mori i deleguari i Kryesisë së Partisë, anëtari i Komitetit Drejtues z.Bujar Çala, i cili pasi falenderoi të pranishmit e shumtë që mbushnin sallën, i bëri një shpjegim të qartë dhe të detajuar gjithë veprimtarisë së PLL-së në zgjedhjet e 3 korrikut dhe vuri theksin në marrëdhëniet e PLL me aleatët e saj të natyrshëm. Më tej z.Çala iu përgjigj shkurtimisht edhe disa pyetjeve nga salla mbi organizimin e Partisë në degë, marrëdhëniet me aleatët, perspektivat e legalistëve në të ardhmen, etj..
Më pas u kalua në diskutime të ndryshme, ku legalistët gramshiotë shprehën hapur qëndrimet, vlerësimet apo kritikat e tyre mbi mënyrën se si u zhvillua fushata zgjedhore, si dhe për detyrat që u dalin atyre në zgjedhjet e ardhshme, qoftë lokale e qoftë parlamentare.
Pas diskutimeve të shumta e frytdhënëse, sipas rendit të ditës u kalua në zgjedhjet për kryetar të degës, Komitetin drejtues dhe delegatët për në Kongresin XVI të PLL.
Nga procesi i numërimit të votave, kryetar u rizgjodh z.Edmond Guri, të 17 anëtarët e Komitetit Drejtues, si dhe u zgjodhën katër delegatët për në Kongresin XVI të PLL.
Pas mbylljes së punimeve të Konferencës së tretë të legalistëve gramshiotë, në takimin e parë të Komitetit Drejtues, nënkryetar i degës u zgjodh z.Artur Rrodhe, ndërsa sekretar i saj u propozua të jetë z.Hasan Muha.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Sarandë

Shkëlqim Selmani rizgjidhet kryetar

Dega e PLL Sarandë, organizoi ditën e martë, më datë 04.10.2005, konferencën e saj për zgjedhjet e strukturave drejtuese dhe delegatëve për në Kongresin e 16-të.
Në punimet e forumit më të lartë të degës, morën pjesë anëtarë dhe simpatizantë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, ndërsa nga Kryesia e Partisë ishin të deleguar zotërinjtë Murat Basha, Nevruz Ndregjoni dhe Hamit Kurti. Kjo konferencë i hapi punimet me fjalën e mbajtur nga kryetari i degës z.Shkëlqim Selmani, i cili paraqiti raportin e veprimtarisë së degës gjatë periudhës nga konferenca e kaluar. Zotëri Selmani, në funksionin e kreut të degës, i bëri një përmbledhje të shkurtër veprimtarisë së saj, duke u ndalur kryesisht në zgjedhjet e 3 korrikut, të cilat ai i konsideroi me probleme, për shkak se legalistëve u mungonin numëruesit e votës.
Fjalën më pas e mori i deleguari i Kryesisë së Partisë z.Basha, i cili pasi falenderoi të pranishmit e shumtë që mbushnin sallën, i bëri një shpjegim të imtësishëm gjithë veprimtarisë së PLL në zgjedhjet e 3 korrikut dhe analizoi marrëdhëniet e PLL me aleatët e djathtë.
Më pas u kalua në diskutime të ndryshme, ku legalistët sarandiotë shprehën hapur vlerësimet dhe kritikat e tyre mbi mënyrën se si u zhvillua fushata zgjedhore, si dhe për detyrat që u dalin atyre në zgjedhjet e ardhshme.
Pas diskutimeve të shumta, konform rendit të ditës u kalua në zgjedhje për kryetar të degës, Komitetin Drejtues dhe delegatët për në Kongresin e 16 të PLL.
Nga procesi i numërimit të votave, fitues rezultoi z.Shkëlqim Selmani, i cili u rizgjodh me meritë, krahas edhe dhjetë anëtarëve të tjerë të Komitetit Drejtues, që do të drejtojnë sëbashku legalistët sarandiotë edhe për dy vitet e ardhshëm. Konferenca përzgjodhi tre delegatë përfaqësues për në Kongresin XVI të PLL.
Pas mbylljes së punimeve të konferencës së legalistëve sarandiotë, në takimin e parë të Komitetit të ri Drejtues, nënkryetar i degës u zgjodh z.Balil Proda, ndërsa për sekretar iu propozuan Kryesisë së PLL, kandidaturat e zotërinjve Arjan Beqo e Qemal Mejdi.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvilloi punimet konferenca III e degës së PLL Gjirokastër

Gjirokastër, rizgjidhet Njazi Aliko

Dega e PLL Gjirokastër, organizoi ditën e martë, më datë 04.10.2005, konferencën e tretë të saj për zgjedhjet e strukturave drejtuese dhe delegatëve për në Kongresin e 16-të.
Në punimet e konferencës, përveç delegatëve morën pjesë edhe anëtarë e simpatizantë të shumtë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, ndërkohë që nga Kryesia e Partisë ishin të deleguar zotërinjtë Murat Basha, Nevruz Ndregjoni dhe Hamit Kurti. Kjo konferencë i hapi punimet e saj me fjalën e mbajtur nga kryetari i degës, i cili paraqiti raportin e veprimtarisë së degës gjatë periudhës prej konferencës paraardhëse, deri në konferencën e radhës. Në funksionin e kreut të degës, ai i bëri një përmbledhje të shkurtër veprimtarisë së saj, duke u ndalur kryesisht në zgjedhjet e 3 korrikut.
Fjalën më pas e mori i deleguari i Kryesisë së Partisë z.Hamit Kurti, i cili pasi falenderoi të pranishmit e shumtë në sallë, i bëri një shpjegim të qartë dhe të detajuar të gjithë veprimtarisë së PLL në zgjedhjet e 3 korrikut. Më tej z.Kurti iu përgjigj shkurtimisht edhe disa pyetjeve nga salla mbi organizimin e Partisë në degë, marrëdhëniet me aleatët, perspektivat e PLL në të ardhmen, etj..
Më pas u kalua në pyetje dhe diskutime, ku legalistët shprehën hapur qëndrimet, vlerësimet apo kritikat e tyre mbi mënyrën se si u zhvillua fushata zgjedhore, si dhe për detyrat që u dalin atyre në zgjedhjet e ardhshme.
Pas diskutimeve të shumta, u kalua në zgjedhjet për kryetar të Degës, Komitetin Drejtues dhe delegatët për në Kongresin e 16 të PLL.
Pas numërimit të votave, kryetar i degës së PLL Gjirokastër u rizgjodh z.Njazi Aliko, si dhe 15 anëtarët e Komitetit Drejtues dhe dy delegatët për në Kongresin e 16 të PLL-së.
Pas mbylljes së punimeve të Konferencës së legalistëve gjirokastritë, në takimin e parë të Komitetit Drejtues, nënkryetar të degës u zgjodhën zotërinjtë Rexhep Suti dhe Vangjel Doda, ndërsa për sekretar të Degës, Kryesisë së PLL-së iu propozua z.Bajram Braho.
Korresp. i "Atdheu"



Tepelenë, zhvillohet konferenca e tretë e degës

Fejzo Fejzo përsëri kryetar dege

Dega e PLL-së Tepelenë, organizoi ditën e martë, më datë 04.10.2005, Konferencën e tretë të saj për zgjedhjet e strukturave drejtuese dhe delegatëve për në Kongresin e 16-të.
Në takimin morën pjesë anëtarë dhe simpatizantë të Partisë Lëvizja e Legalitetit, ndërsa nga Kryesia e Partisë ishin të deleguar zotërinjtë Murat Basha, Hamit Kurti dhe Nevruz Ndregjoni
Në praninë e mediave vendore, kjo konferencë hapi punimet e saj me fjalën e mbajtur nga kryetari i degës, i cili paraqiti raportin e veprimtarisë së saj gjatë periudhës prej konferencës paraardhëse, deri në konferencën e radhës.
Në funksionin e kreut të degës, ai i bëri një përmbledhje të shkurtër veprimtarisë së saj, duke u ndalur kryesisht në zgjedhjet e 3 korrikut, të cilat ai i konsideroi anormale, për shkak se legalistët nuk kishin numëruesit e votës së tyre në GNV-të, por gjithashtu ai vuri theksin edhe në nevojën e një koordinimi më transparent në politikat qendër-bazë.
Fjalën më pas e mori i deleguari i Kryesisë së Partisë z.Nevruz Ndregjoni, i cili pasi falenderoi të pranishmit e shumtë në sallë, i bëri një shpjegim të shkurtër gjithë veprimtarisë së PLL-së në zgjedhjet e 3 korrikut dhe e vuri theksin në marrëdhëniet e PLL-së me LZHK-në, ku e vlerësoi këtë të fundit si të dështuar. Më tej ai iu përgjigj shkurtimisht edhe disa pyetjeve nga salla mbi organizimin e Partisë në degë, marrëdhëniet me aleatët, perspektivat e legalistëve në të ardhmen, etj..
Më pas u kalua në diskutime të ndryshme, ku legalistët shprehën hapur qëndrimet, vlerësimet apo kritikat e tyre mbi mënyrën se si u zhvillua fushata zgjedhore, si dhe për detyrat që u dalin atyre në zgjedhjet e ardhshme.
Pas diskutimeve të shumta, sipas rendit të ditës, u kalua në zgjedhjet për kryetarin e ardhshëm të degës, Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16 të PLL-së.
Nga procesi i numërimit të votave, kryetar i degës së PLL-së Tepelenë u zgjodh z.Fejzo Fejzo. Njëkohësisht u zgjodhën edhe 10 anëtarët e Komitetit Drejtues, gjithsej 11 anëtarë, si dhe dy delegatët tepelenas për në Kongresin e 16 të PLL-së.
Pas mbylljes së punimeve të konferencës së legalistëve tepelenas, në takimin e parë të Komitetit Drejtues, nënkryetarë të degës u zgjodhën zotërinjtë Asllan Avduli dhe Dilaver Malasi, ndërsa për sekretar të degës, Kryesisë së PLL-së iu propozuan zotërinjtë Myrto Tafili dhe Vladimir Prasta.
Korresp. i "Atdheu"


Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Vlorë

Rizgjidhet kryetar z.Akil Danushaj

Paraditën e së hënës së datës 3 tetor 2005, në qytetin e Vlorës zhvilloi punimet konferenca e radhës e degës së PLL të këtij rrethi. E veçanta e kësaj konference ishte pjesëmarrja e konsiderueshme dhe synimi për konsolidimin e forumeve të reja drejtuese nëpërmjet riaktivizimit të fuqishëm të ish drejtuesve veteranë të Legalitetit.
Punimet e konferencës dhe raportin e degës për punën e strukturave legaliste nga qendra e deri në bazë, e mbajti kryelegalisti vlonjat z.Akil Danushaj, i cili pasi analizoi situatën para dhe paszgjedhore, evidentoi arritjet në planin politik e organizativ si dhe detyrat që i dalin degës në kuadër të përgatitjeve për kongresin e 16-të të partisë dhe fillimin e përzgjedhjes së kandidaturave për fushatën e ardhshme të zgjedhjeve vendore.
Pas raportit, delegatët dhe drejtuesit e strukturave, diskutuan për rrugët e forcimit organizativ të partisë dhe zgjerimin e radhëve të saj nëpërmjet anëtarësimit të elementëve të shumtë nacionalistë vlonjatë, si dhe të afrimit e angazhimit serioz të drejtuesve veteranë të degës, përvoja dhe qendrimi i të cilëve njohu një vlerësim pozitiv.
Më pas konferenca kaloi në pikën më të rëndësishme të rendit të ditës: zgjedhjen e drejtuesve, kryetarit e nënkryetarëve të degës, anëtarëve të rinj të Komitetit Drejtues dhe delegatëve për kongresin e partisë.
Pas procedurave të votimit konform statutit, kryetar i degës së PLL Vlorë për mandatin e ri dy-vjeçar u zgjodh sërish z.Akil Danushaj. Ndërsa si nënkryetarë të degës, konferenca zgjodhi drejtuesit veteranë legalistë, ish kryetarët e dikurshëm të saj, zotërinjtë Ilir Rushiti dhe Fuat Çobo.
Më pas u zgjodhën anëtarët e Komitetit Drejtues, të cilët në mbledhjen e tij të parë caktuan unanimisht funksionarët kryesorë dhe konkretisht, në postin e kryetarit të Senatit u zgjodh veterani i nderuar legalist z.Xhezmi Grabova. Sekretar i Marrëdhënieve me Publikun u zgjodh z.Bajram Hajno; sekretar Organizativ u zgjodh z.Ferro Kapaj, ndërsa për postin e sekretarit të ri të Degës, Komiteti Drejtues vendosi t'i propozojë kryesisë së partisë, emërimin e legalistit të nderuar, ish sekretarit gjatë mandatit të kaluar, z.Nasip Xhelili. Gjithashtu, delegatët vlerësuan kontributet e qenësishme të legalistëve të nderuar, zotërinjve Myfit Grabova e Kastriot Laze, të cilët u zgjodhën me vota të shumta si anëtarë të Komitetit të ri Drejtues.
Në fund u procedua edhe me zgjedhjen e delegatëve për në kongresin XVI të PLL, ku me konsensus u mandatuan si të tillë për të përfaqësuar legalistët vlonjatë në forumin më të lartë të partisë, zotërinjtë Akil Danushaj, Fuat Çobo, Bajram Hajno, Xhezmi Grabova dhe Kastriot Laze.



Zhvilloi punimet konferenca VI e degës së PLL Berat

Rizgjidhet kryetar z.Ruzhdi Orizaj

Më datën 30 shtator 2005, në qytetin e Beratit zhvilloi punimet konferenca VI e degës së PLL të rrethit Berat, nën drejtimin e kryetarit të saj, anëtarit të Komitetit Drejtus të PLL z.Ruzhdi Orizaj. Në këtë konferencë binte në sy pjesëmarrja dhe vlerësimi i jashtëzakonshëm i legalistëve beratas, që përfaqësoheshin në forumin më të lartë të degës me mbi 50 delegatë. Raportin mbi veprimtarinë politiko-organizative të degës e mbajti kryetari i saj z.Ruzhdi Orizaj. Më pas konferencën e përshëndetën kryetari i degës së PBK z.Hiqmet Lapardhaja, kryerepublikani lokal z.Kasëm Mahmutaj, sekretarja e Degës së PD Berat zonja Edije Pone, si dhe kryetari i Shoqatës së Ish të Përndjekurve Politikë të rrethit z.Murat Protoduari, të cilët u shprehën me vlerësime pozitive për Partinë Lëvizja e Legalitetit, degën e PLL Berat dhe drejtuesit e saj, duke e vënë theksin kryesor tek domosdoshmëria e bashkëpunimit politik të këtyre subjekteve edhe në të ardhmen, për të mirën e demokracisë dhe fitoren e përbashkët të së Djathtës beratase.
Më pas u kalua në zgjedhjen me vota të fshehta të kryetarit të degës, Komitetit të ri Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin XVI të PLL.
Për postin e kryetarit të Degës garuan tre kandidatë alternativë, nga të cilët dy ishin sfidantë përballë kryetarit të saj z.Ruzhdi Orizaj, i cili sërish u zgjodh kryetar i degës së PLL Berat për një mandat dyvjeçar, duke rikonfirmuar besimin e legalistëve dhe delegatëve përfaqësues, të cilët zgjodhën edhe Komitetin Drejtues të përbërë nga 11 anëtarë, si dhe 7 delegatët pjesëmarrës në Kongresin XVI të PLL, që do të zhvillojë punimet në Tiranë më datën 8 tetor 2005, në jubileun e 110 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog I.
Komiteti i ri Drejtues, në mbledhjen e tij të parë zgjodhi si nënkryetarë të Degës
zotërinjtë Halit Bushi e Vezir Zyko.



Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Skrapar

Rizgjidhet kryetar z.Agron Aliaj

Paraditen e datës 29 shtator 2005, në qytetin e Çorovodës zhvilloi punimet konferenca e degës së2 PLL të rrethit Skraparm nën drejtimin e kryetarit të saj z,Agron Aliaj. Në këtë konferencë, i deleguari i qendrës (kryesisë së PLL), ishte z,Ruzhdi Orizaj, anëtar i Komitetit Drejtues të PLL.
Raportin për veprimtarinë e Degës e mbajti kryelegalisti lokal z,Agron Aliaj, i cili shtjelloi para delegatëve arritjet dhe mangësitë kryesore të punës së degës gjatë periudhës dy vjeçare.
Konferencën gjithashtu e përshëndeti në emërë të Komitetit Drejtues të PLL, z.Ruzhdi Orizaj. Pas diskutimeve të delegatëve dhe shpalosjes së përvojës poztive të strukturave e drejtuesve të tyre gjatë periudhës nën analizë, u kalua në pikën e fundit të rendit të ditës, zgjedhja e kryetarit të Degës, Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16 të PLL. Pas votimeve, kryetar i degës së PLL Skrapar për mandatin e ardhshëm dyvjeçar, u zgjodh z.Agron Aliaj.



Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Durrës

Rizgjidhet kryetar z.Riza Dajko

Durrës - Paraditën e datës 1 tetor 2005, në qytetin e Durrësit zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL nën drejtimin e kryelegalistit durrsak Riza Dajko. Në këtë konferencë, si i deleguar i kryesisë, merrte pjesë edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha.
Raportin mbi veprimtarinë dyvjeçare të degës e mbajti kryetari i saj z.Riza Dajko, i cili analizoi momentet më të rëndësishme politike e organizative në aktivitetin e saj, si dhe trajtoi disa nga synimet e punës së degës për të ardhmen, kryesisht në drejtim të shtimit të anëtarësisë, zgjerimit dhe konsolidimit të strukturave.
Ndër 258 anëtarët e degës, z.Dajko veçoi për punë të mirë sidomos zotërinjtë Kadri Dajko, Kujtim Vllamasi, Qemal Selmani, Islam Aliko, Alush Luma etj., të cilët me përkushtimin e tyre janë bërë shembull për të gjithë legalistët durrsakë. 
Si moment të veçantë simbolik në fjalën e tij z.Dajko veçoi kurorëzimin e përpjekjeve të legalistëve durrsakë në dhënien e titullit të lartë "Qytetare Nderi" e qytetit të Durrësit për Nënën Mbretëreshë Geraldinë.
Pas raportit u kalua në pyetje e diskutime, ku pas disa pyetjeve të karakterit organizativ, e morën fjalën veterani legalist dhe anëtari i kryesisë së Senatit të Veteranëve z.Kadri Dajko, dhe pas tij zotërinjtë Hilmi Dervishi, Agim Reçi e Kujtim Vllamasi.
Në fund të diskutimeve e mori fjalën edhe nënkryetari i PLL z.Murat Basha, i cili u ndal kryesisht në rëndësinë e fushatës zgjedhore në PLL për konsolidimin e strukturave të bazës dhe lidershipit të partisë, si edhe në momentet kryesore politike që po kalon vendi. Zotëri Basha iu përgjigj edhe pyetjeve të delegatëve rreth punës së lidershipt për normalizimin e marrëdhënieve të PLL me aleatët e djathtë në pushtet, marrëdhënie këto të tronditura pas fushatës zgjedhore të fundit.
Më pas u kalua në pikën e fundit të rendit të ditës, zgjedhjet e kryetarit të degës, Komitetit Drejtues, delegatëve për në kongresin e 16 të PLL si dhe propozimin për miratimin nga qendra të sekretarit të ri të kësaj dege.
Pas votimit të fshehtë, kryetar i degës së PLL Durrës për mandatin e ardhshëm, u rizgjodh z.Riza Dajko
Korresp. i "Atdheu"



Zhvillohet konferenca e degës Malësi e Madhe

Ditën e mërkure me datë 05.10.2005 u zhvillua konferenca e degës së PLL Malësi e Madhe. Raportin e konferencës e mbajti krytari i degës PLL z.Sami Zeka, i cili foli për punën e bërë gjatë periudhës 1 vjeçare ku dhe vuri në dukje mbështetjen e madhe që PLL Malësi e Madhe u kishte dhënë dy kandidaturave të LZHK z.Shaqir Hasani dhe Dorjan Leknikaj duke marrë rezultate mjaft të mira në proporcional.
Në këtë konferencë kryetar i degës PLL u rizgjodh z.Sami Zekaj. Më pas konferenca zgjodhi edhe delegatët për në kongresin e 16 të PLL si dhe komitetin e ri drejtues.



Zhvillohet konferenca e Degës së PLL Lezhë. Zgjidhen strukturat e reja

Lezhë, rikonfirmohet Vasil Muça si kryetar

Ditën e mërkurë, më datë 5 tetor 2005 u zhvillua konferenca e Degës së PLL të degës së Lezhës. Në këtë konferencë merrnin pjesë drejtuesit aktualë, përfaqësues të senatit të veteranëve, të zgjedhur vendorë në pushtetin lokal përfaqësues të PLL, legalistë nga komuna të ndryshme të rrethit Lezhë etj..
I dërguar nga Komiteti Drejtues i PLL ishte Sekretari i Senatit të veteranëve z. Seit Preni.
Fjalën e rastit e mbajti kryetari i degës z. Vasil Muça, i cili duke bërë një pasqyrim të aktivitetit politik të komitetit drejtues të degës për periudhën midis dy konferencave e vuri theksin në angazhimin total të asaj strukture në funksion të LZHK-së për zgjedhjet e 3 korrikut.
Ai u ndal në përmirësimet cilësore dhe sasiore që ka pësuar përbërja e anëtarësisë legaliste në atë degë si edhe për detyrat e rëndësishme që na presin për zgjedhjet e ardhshme vendore.
Me interes u dëgjua fjala e legalistit veteran z. Gjon përjaku i cili gjatë gjithë kohës megjithë moshën e tij të thyer ka dhënë një kontribur të çmuar duke punuar krahas legalistëve të tjerë në të gjitha drejtimet.
Z. Benard Vata dhe z. Nesti Nika folën për rezultatet e arritura dhe punën që duhet vazhduar në drejtim të thithjes së intelektualëve në radhët e PLL.
I deleguari i Komitetit Drejtues z.Seit Preni falenderoi legalistët lezhjanë për kontributet dhe rezultatet e arritura gjatë fushatës së tre korrikut. Ai i njohu të pranishmit me ecurinë e zhvillimit të konferencave të PLL në të gjithë vendin dhe për zhvillimet e tjera të rëndësishme në prag të Kongresit të 16-të të PLL.
Në fund, konferenca e degës rikonfirmoi z. Vasil Muça si kryetar, zgjodhi komitetin drejtues dhe kandidatët për në kongresin e 16 të PLL
Korresp. i "Atdheu"



Zhvillohet konferenca e degës PLL Peshkopi

Selman Agolli rizgjidhet në krye të degës

Peshkopi - Selman Agolli rizgjidhet në krye të degës së PLL Dibër. Ky ishte verdikti i dhënë nga konferenca e radhës e kësaj dege. Legalistët dibranë zhvilluan konferencën e tyre me datë 1 tetor 2005 me praninë e delegatëve të nëndegëve, të cilët zhvilluan analizën e punës 2-vjeçare, të zgjedhjeve parlamentare 2005, sikurse zgjodhën edhe kryetarin e degës dhe organet e reja drejtuese që do ta drejtojnë degën për dy vitet e ardhshme.
Delegatët, duke vlerësuar aftësinë dhe përkushtimin e z.Selman Agolli, i dhanë atij edhe njëherë besimin për kryetar dege për mandatin e ardhshëm 2-vjeçar.
Konferenca zgjodhi komitetin e ri drejtues, si dhe delegatët për në kongresin 16-të. Përfaqësuesit dibranë për në kongres, janë zgjedhur mes vlerave më të mira që ka dega e PLL Dibër.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvillohet konferenca e 7 e degës PLL Bulqizë

Zenel Shehu, kryetar i legalistëve të Bulqizës

Konferenca e zhvilluar me datë 30 shtator 2005 në qytetin e Bulqizës, analizoi në veçanti rezultatin jo të mirë të zgjedhjeve të 3 korrikut 2005 që erdhi si rezultat i shumë faktorëve objektivë e subjektivë për të cilët pati debate në konferencë nga të pranishmit.
Z.Besnik Murati, i deleguar nga qendra, në fjalën e tij përshëndetëse u uroi legalistëve bulqizakë për punën e bërë sikurse ishte edhe i hapur për diksutime e debate me delegatët e konferencës, duke i dhënë prioritet të ardhmes së PLL në këtë degë, që ka traditë zogizmin.
Konferenca e shtatë e degës zgjodhi kryetar z.Zenel Shehu, ndërsa nënkryetar u zgjodhën intelektualët Bardhyl Rama dhe Besim Duriçi. Për sekretar dege u propozua z.Shkëlqim Muça. Konferenca zgjodhi edhe delegatët për në kongresin e 16 të PLL.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvillohet konferenca e shtatë e degës PLL Devoll

Devolli konfirmon Agim Dushin

Konferenca e shtatë e degës së PLL Devoll, ka konfirmuar në krye të degës "veteranin" e papërkulur z.Agim Dushi. Në këtë konferencë të zhvilluar në fillim të javës së shkuar, mori pjesë edhe z.Nebi Ganellari kryetar i Këshillit Kombëtar, i cili mbikëqyri punimet e konferencës. Raportin në emër të degës e mbajti kryetari i degës z.Agim Dushi. Ai analizoi punën e bërë në periudhën midis dy konferencave, si dhe arritjet e të metat e vërejtura. Ai përmendi aktivistët e PLL që nuk janë kursyer në shërbim të degës si dhe vuri në pah të metat e dobësitë e fushatës së fundit elektorale në lidhje me LZHK-në.
Pas raportit u kalua në pyetje dhe diskutime ku përveç arritjeve dhe rezultateve pozitive, pati edhe kritika në adresa në ndërsjellta me synimin e mirë për t'i përmirësuar këto mangësi që në zgjedhjet e ardhshme vendore të vitit 2006, legalistët të përfaqësohen me më shumë këshilltarë se në zgjedhjet e vitit 2003.
Në këtë konferencë përshëndetën edhe përfaqësues nga partitë politike të djathta si PD, PR, BLD, BKD, shoqata e të përndjekurve politikë etj..
Më pas u kalua në votimet për ekipin e ri drejtues si dhe për delegatët e Kongresi të 16 të PLL. Delegatët zgjodhën z.Agim Dushi si kryetar të degës, si dhe komitetin e ri drejtues të përbërë prej 13 anëtarësh. Ky komitet zgjodhi z.z. Edmond Lame dhe Blendi Hoxha si nënkryetarë, dhe i propozoi Kryesisë së PLL në qendër z.Petrit Kutrolli për sekretar dege.
Gjithashtu konferenca zgjodhi delegatët për në Kongresin e 16-të që do zhvillohet me 8 tetor 2005 në Tiranë, ditën e linndjes së Mbretit Zog I.
Konferenca u zhvillua nën një frymë të thellë mirëkuptimi e konstruktive çka të bën të besosh se në të ardhmen do të kemi një rritrje më cilësore të kësaj dege.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvillohet konferenca e degës PLL Librazhd

Dashamir Qyra në krye të degës

Konferenca e degës së PLL Librazhd ka zgjedhur z.Dashamir Qyra si kryetarin e ri të saj, në tubimin e zhvilluar në qytetin e Librazhdit me datë 1 tetor 2005. Kjo konferencë analizoi aktivitetin dy-vjeçar të degës dhe përcaktoi një projekt pune për të ardhmen. Siç dihet dega e PLL Librazhd është ndër degët më të mira në drejtim të afrimit të intelektualëve ku në drejtimin e kësaj dege janë mjekë dhe profesionistë të nderuar të këtij rrethi. 
Pas diskutimeve të delegatëve, u kalua në fazën e zgjedhjes së ekipit të ri drejtues. Kështu me votim konferenca zgjodhi si kryetar të degës z.Dashamir Qyra, ndërsa më pas komiteti i ri drejtues zgjodhi nënkryetarët e rinj të degës z.z.Liman Mnalla dhe Izmir Boriçi. Po ashtu dega i propozoi Kryesisë së PLL në qendër si sekretar të degës z.Luan Buzra. Komiteti i ri drejtues i degës përbëhet nga 13 anëtarësh, të cilët janë të spikatur për vlerat e tyre intelektuale e politike.



LISTA E DELEGATEVE

1
Vezir Zyko
Berat
2
Eshref Vrioni
Berat
3
Ganimet Aliaj
Berat
4
Amarildo Orizo
Berat
5
Eshref Vrioni
Berat
6
Grinada Vrioni
Berat
7
Zenel Shehu
Bulqizë
8
Mendu Muça
Bulqizë
9
Shkëlqim Muca
Bulqizë
10
Besnik Duriçi
Bulqizë
11
Kastriot Cene
Delvinë
12
Agim Dushi
Devoll
13
Petrit Kutrolli
Devoll
14
Edmond Lame
Devoll
15
Adem Zyfi
Devoll
16
Safet Babasuli
Devoll
17
Urim Bajraktari
Devoll
18
Lavdërin Cibuku
Devoll
19
Skënder Zogu
Diaspora
20
Men Mena
Diaspora
21
Xhavit Matjani
Diaspora
22
Ylli Spahiu
Diaspora
23
Selman Agolli
Dibër
24
Ylli Gazidede
Dibër
25
Xhevat Noga
Dibër
26
Edmond Nasufi
Dibër
27
Besim Qerimi
Dibër
28
Sajmir Karasani
Dibër
29
Rahim Lala
Dibër
30
Baftjar Laçi
Dibër
31
Sefedin Joniku
Dibër
32
Bashkim Dunga
Dibër
33
Neshat Shehi
Dibër
34
Kadri Dajko
Durrës
35
Qemal Selmani
Durrës
36
Alush Luma
Durrës
37
Riza Dajko
Durrës
38
Agim Reci
Durrës
39
Gjergji Thanasi
Durrës
40
Bujar Cala
Elbasan
41
Ali lumi
Elbasan
42
Bujar Uruci
Elbasan
43
Gëzime Lamçja
Elbasan
44
Muhamed Xhemollari
Elbasan
45
Engjëllushe Bumçi
Elbasan
46
Abdulla Kodra
Elbasan
47
Qazim Spahiu
Elbasan
48
Rustem Krasniqi
Elbasan
49
Mehmet Murati
Elbasan
50
Malush Kastrati
Fier
51
Asllan Veliu
Fier
52
Tomorr Buzi
Fier
53
Hysen Brahimi
Fier
54
Sul Gashi
Fier
55
Leka Ogici
Fier
56
Petrit Llanaj
Fier
57
Rexhep Suti
Gjirokastër
58
Barjam Braho
Gjirokastër
59
Edmond Guri
Gramsh
60
Hasan Muha
Gramsh
61
Artur Rodhe
Gramsh
62
Ylli Boci
Gramsh
63
Elez Hoxha
Has
64
Enver Amataj
Has
65
Sadik Jaku
Has
66
Ekrem Spahiu
K/Drejt.
67
Murat Basha
K/Drejt.
68
Artan Tujani
K/Drejt.
69
Sulejman Gjanaj
K/Drejt.
70
Blerim Kamberi
K/Drejt.
71
Neritan Kolgjini
K/Drejt.
72
Halit Muçmata
K/Drejt.
73
Ilir Kuka
K/Drejt.
74
Besnik Murati
K/Drejt.
75
Vasil Muça
K/Drejt.
76
Hamit Kurti
K/Drejt.
77
Ramazan Kupi
K/Drejt.
78
Bujar Cala
K/Drejt.
79
Etem Fejzollari
K/Drejt.
80
Koçi Gega
K/Drejt.
81
Akil Danushi
K/Drejt.
82
Ruzhdi Orizaj
K/Drejt.
83
Ali Ohri
K/Drejt.
84
Seit Preni
K/Drejt.
85
Xhevdet Kopani
K/Drejt.
86
Xhilda Preni
K/Drejt.
87
Njazi Aliko
K/Drejt.
88
Nebi Ganellari
K/Drejt.
89
Remzi Muhja
Kavajë
90
Hasan Hasanaj
Kavajë
91
Bashkim Xhafa
Kavajë
92
Dritan Hasanaj
Kavajë
93
Hysen Gjeçi 
Kavajë
94
Bujar Babameto
Kavajë
95
Ylli Sulejmani
Kolonjë
96
Lik Beta
Korçë
97
Bujar Kërkuti
Korçë
98
Skender Manoku
Korçë
99
Sami Frasheri
Korçë
100
Shaban Liçolli
Korçë
101
Olgert Larti
Korçë
102
Artan Talillari
Korçë
103
Engjellush Feto
Korçë
104
Ramazan Kupi
Krujë
105
Ahmet Duka
Krujë
106
Bashkim Kaloshi
Krujë
107
Xhavid Ziri
Krujë
108
Sali Xaka
Krujë
109
Adem Cangu
Krujë
110
Astrit Kaloshi
Krujë
111
Murat Stafuka
Krujë
112
Hysen Polovina
Kuçovë
113
Arben Shehu
Kukës
114
Kujtin Cengu
Kukës
115
Xhevdet Sopi
Kukës
116
Sulejman Dida
Kukës
117
Mentor Sopi
Kukës
118
Sami Dida
Kukës
119
Bashkim Spahiu
Kukës
120
Alush Dreni
Kukës
121
Nazif Axhami
Kukës
122
Fatmir Gashi
Kukës
123
Mark Lleshi
Kurbin
124
Ndue Deda
Kurbin
125
Halit Pepmarku
Kurbin
126
Ferhat Axhami
Kurbin
127
Llesh Kola
Kurbin
128
Avni Previzi
Kurbin
129
Ramë Gjetani
Kurbin
130
Iljaz Marku
Kurbin
131
Pjetër Kosova
Lezhë
132
Shefqet Xhari
Lezhë
133
Nesti Nika
Lezhë
134
Bernard Vata
Lezhë
135
Preng Perjaku
Lezhë
136
Dashamir Qyra
Librazhd
137
Liman Mnalla
Librazhd
138
Luan Buzra
Librazhd
139
Ilir Borici
Librazhd
140
Shpëtim Axhami
Lushnja
141
Agim Bega
Lushnja
142
Agron Musaku
Lushnja
143
Arif Matjani
Lushnja
144
Bexhet Xhepaxhiu
Lushnja
145
Azbi Leka
Lushnja
146
Sami Zeka
M. Madhe
147
Marash Kolnika
M. Madhe
148
Haxhi Bërci
M. Madhe
149
Përparim Hajdini
Mallakastër
150
Novruz Kurti
Mat
151
Besnik Cakoni
Mat
152
Riza Katuci
Mat
153
Mehmet Sula
Mat
154
Izet Bala
Mat
155
Ahmet Doda
Mat
156
Milazim Hystuna
Mat
157
Ilir Barci
Mat
158
Asllan Neli
Mat
159
Gani Ruka
Mat
160
Nazmi Cela
Mat
161
Nazmi Meta
Mat
162
Aqif Koxhuku
Mat
163
Ferit Këputa
Mat
164
Sulë Kurti
Mat
165
Islam Hysa
Mat
166
Ramazan Neli
Mat
167
Esat Lleshi
Mat
168
Petrit Jushi
Mirditë
169
Sali Kuka
Mirditë
170
Gjon Arapi
Mirditë
171
Anton Cupi
Mirditë
172
Nikolin Gjaci
Mirditë
173
Mark Ndoi
Mirditë
174
Gjet Përnoi
Mirditë
175
Bardhyl Bici
Peqin
176
Ervis Kadiu
Peqin
177
Ramazan Hoxha
Peqin
178
Nazmi Bica
Peqin
179
Robert Bullari
Peqin
180
Astrit Kapllani
Peqin
181
Paqesor Topi
Permet
182
Muhamed Zaimi
Pogradec
183
Nexho Shkullaku
Pogradec
184
Sadik Kapa
Pogradec
185
Medi Mucllari
Pogradec
186
Jetnor Kapri
Pogradec
187
Hysni Kuqo
Pogradec
188
Sadik Beqiri
Pukë
189
Pal Nikolli
Pukë
190
Halit Mustafa
Pukë
191
Musa Lluka
Pukë
192
Fatos Durra
Pukë
193
Arjan Selimi
Pukë
194
Xhemal Meci 
Pukë
195
Gjon Gjoni
Pukë
196
Paqësor Topi
Përmet
197
Shkëlqim Selmani
Sarandë
198
Arjan Beqo
Sarandë
199
Balil Proda
Sarandë
200
Bajram Rubjeka
Shijak
201
Kadri Libohova
Shijak
202
Sefer Cipi
Shijak
203
Ferdi Lluja
Shkodër
204
Bajram Xhafa
Shkodër
205
Burhan Agri
Shkodër
206
Fatmir Dilaveri
Shkodër
207
Muharrem Shkreli
Shkodër
208
Myzafer Arifi
Shkodër
209
Flamur Hoxha
Shkodër
210
Hysen Spahiu
Shkodër
211
Mark Rrotani
Shkodër
212
Dak Grunjasi
Shkodër
213
Agron Aliaj
Skrapar
214
Fejzo Fejzo
Tepelenë
215
Myrto Tafili
Tepelenë
216
Novruz Ndregjoni
Tiranë
217
Astrit Kola
Tiranë
218
Faruk Borova
Tiranë
219
Xhemal Disha
Tiranë
220
Ramiz Mena
Tiranë
221
Akil Basha
Tiranë
222
Xhetan Ceku
Tiranë
223
Shkëlqim Shabani
Tiranë
224
Riza Cela
Tiranë
225
Haxhi Meta
Tiranë
226
Hamit Bala
Tiranë
227
Dhurata Murati
Tiranë
228
Nuredin Cena
Tiranë
229
Flutura Përleka
Tiranë
230
Bardha Hoxha
Tiranë
231
Nebi Nika
Tiranë
232
Ibrahim Rrasa
Tiranë
233
Edmond Driçi
Tiranë
234
Nderim Kurti
Tiranë
235
Sami Hasrama
Tiranë
236
Artan Kamberi
Tiranë
237
Petrit Kaziu
Tiranë
238
Fiqiri Spahiu
Tiranë
239
Leja Hysa
Tiranë
240
Xhem Neza
Tropojë
241
Neredin Abazi
Tropojë
242
Adem Celia
Tropojë
243
Sylë Mulosmanaj
Tropojë
244
Fuat Cobo
Vlorë
245
Xhezmi Grabova
Vlorë
246
Bajram Hajno
Vlorë
247
Kastriot Laze
Vlorë


POLEMIKA

Kur për historinë shkruajnë injorantët (2)

Çfarë (s)di Pirro Prifti për antropologjinë?

Nga Sazan PIPA

Vijon nga numri i kaluar

Pilua duhet të dëshmojë se çfarë krahinash dhuroi Zogu pas ardhjes në fuqi. Nëse nuk i di, po i citojmë të madhin Mehdi Frashëri, që negocioi personalisht për Vermoshin e Shën Naumin (që nuk është krahinë, por thjesht një truall mbi të cilin ishte ndërtuar një manastir).
A e di Pilua se edhe vetë Noli, gjatë kohës së pseudo-qeverimit, në shtator 1924, për të marrë me të mirë Fuqitë e Mëdha, tentoi negociimin me Mbretërinë SKS të çështjes së mbetur pezull të Vermoshit dhe Shën Naumit, proces të cilin nuk arriti as ta fillojë, pasi jo vetëm që nuk i mjaftoi koha, por edhe sepse Fuqitë e Mëdha nuk dëshironin t'ia jepnin këtë kënaqësi, pasi ia kishin prerë festen pikërisht ngaqë erdhi në fuqi pa zgjedhje të lira e demokratike, por me dhunë të armatosur, viktimë e së cilës mbetën dhjetëra të vdekur e qindra të tjerë të djegur...
Përfaqësuesi i Shqipërisë në Lidhjen e Kombeve, Mehdi bej Frashëri, i shkruante 43 vjet më parë Ahmet Zogut të vërtetën e Shën Naumit. Bashkëngjitur, diplomati fliste edhe mbi mbrojtjen e Vermoshit. Në letrën e gjatë Mehdi Frashëri e sqaron me hollësi Ahmet Zogun lidhur me veprimet e diplomacisë shqiptare pas vendimeve të Konferencës së Ambasadorëve të Londrës, në vitin 1913, që ishte vendimtare në caktimin e kufijve të shteteve të Ballkanit.
Në letrën e tij, diplomati, legjislatori dhe statisti i shquar shkruan: "Kufijtë e Shqipërisë me Malin e Zi ishin caktu në konferencën e Londrës më 1913, simbas hartës së Shtatmadhorisë Austriake. Kjo hartë nuk ishte një hartë topografike, por e hartueme me eksploracion.
Vendimi i Konferencës së Londrës përsa i përket Shën Naumit, thoshte: Fillon në breg të liqenit të Ohrit, midis katundit bullgar Rodohozhdë dhe katundit shqiptaro-mysliman që quhet Lin, dhe vazhdon gjer në Shën Naum, pikërisht në gjuhën frënge "jusu'a Shën Naum", nuk thotë "y compri Shën Naum".
Kur Komisjoni i Kufirit vajti në Korçë, korçarët bënë një bujë të madhe pranë Komisjonit, që t'i caktohej Shqipërisë Shën Naumi.
Qeveria e Beligradit sapo Konferenca e Londrës e caktoi atë midis Shqipërisë dhe Serbisë, iu drejtua "ball Platz-it" dhe me anë të një note e pyeste qeverinë austriake se çfarë kuptonte me shprehjen "jusqu'a Shën Naum. Ball Platz-i ishte gjegjë se me këtë shprehje nuk donte të thoshte se Shën Naumi i përkiste Shqipërisë, domethanë i përkiste Serbisë.
Qeveria e Beligradit pyeste qeverinë austriake se pse kjo preokupohej më shumë për kufijtë e Shqipërisë!
Kur plasi lufta e përgjithshme (nënkupto LPB), Serbija u invadue dhe ushtria e saj me kralin në krye dhe qeverinë, me ndihmën e Esat Pashës, që atëhere ndodhej në Durrës, duelën në Adriatikun Meridional, ku i mori flota aleate dhe i zbarkoi në Korfuz.
Në këtë rrëmujë, qeveria serbe humbi dokumentin austriak që ia caktonte, me fjalë të tjera, Shën Naumin, Serbisë. Kur mbaroi lufta, Komisjoni i Kufijve filloi veprimet e veta dhe ky komisjon vendosi që Shën Naumi të ishte përtej Shqipërisë.
Kush ishte Shën Naumi? Shën Naumi ishte një shenjt sllav, apostull i kristianizmit midis popullit bullgar dhe serb, konsiderohej si shoku i Cirillit e Metodit, që kishin krijuar abetaren bullgare. Në këtë kategori ishte edhe Shën Klime, në emën të të cilit ka një kishë në Bullgari.
Në konsideratë të këtyre mbështetjeve kulturale dhe fetare, që Shën Naumi ishte një shenjt sllav..., iu drejtova Gjykatores Internacionale të Hagës.
Kjo Gjykatore vendosi që "... meqenëse Komisjoni i Kufijve ishte kompetent për demarkacjonin, Shën Naumi duhej t'i jepej Shqipërisë".
Arsyet e ndarjes: Serbia, si popull fanatik orthodhoks sllav, as me një mënyrë nuk do t'ia linte këtë vend Shqipërisë. Komisjoni i Kufijve, Shqipërisë i këshilloi që Shën Naumin ta shkëmbente me një tjetër vend, sepse serbët, me këtë pretekst, do të krijonin vështirësina të mëdha. Në bazë të këtyne konsideratave Qeveria Shqiptare më ngarkoi mua, Mehdi Frashërin, me caktue mënyrën e shkëmbimit. Unë pashë posibilitete (mundësi) që Shën Naumi të shkëmbehej me vende shqiptare, sepse që nga katundi Lin i Shqipërisë vazhdojshin katunde sllavo-bullgare. Me të tilla katunde me popullsi heterogjene, Shqipnia jo vetëm nuk forcohej, por përkundrazi dobësohej. Atëhere, unë, Mehdi Frashëri, vendosa që Shën Naumi t'i mbesë me një periferi shumë të ngushtë Serbisë, por kufini në vend që të vazhdonte nga kodra e Zagoriçanit gjer te Qafa e Plloçit, ku ndodheshin dy versante: versanti i Maliqit dhe liqeni i Ohrit, vija e kufinit të hidhej ke Mali i Thatë e të përfshinte katundin shqiptaro-orthodhoks Peshkupat. Ky katund po t'i mbetej Serbisë, me kohë do të sllavizonte m'anë tjetër gjithë krahinat dhe m'anë tjetër gjithë Lugina e Cerovës, ku katundet shqiptare kishin tokat e tyre, i mbeteshin Shqipërisë; përveç këtyre i mbeteshin dhe një pjesë e madhe e kullotave veriore të Shqipërisë. Po të peshohet Shën Naumi me këto avantazhe që thamë më sipër, ky solucjon (zgjidhje) ishte më i favorshëm për Shqipërinë.
Të arratisunit politikë, nga injoranca e çështjes, ose qëllimisht, Shën Naumin e përshkrujshin si një pikë strategjike me rëndësi, kurse invazioni sllav nuk shkonte nga Shën Naumi, gjithmonë kishte vazhduar Qafën e Thanës.
Historia e Vermoshit
Tash të vimë te çështja e Vermoshit.
Konferenca e Londrës, duke e përshkrue kufirin nordik shqiptar, thoshte: "Territori di Kelmend". Mirëpo me këtë shprehje shumë e pacaktueme nuk kuptohej Vermoshi, sepse Kelmendi përbahet nga gjashtë Bajrakët, (të cilët kufizohen me vallatën e lumit Cen", Vermoshi mbetej jashtë, si kullotë.
Një kohën e Turqisë, malazezët e lakmojshin Vermoshin dhe malsorët shqiptarë e kundërshtojshin me armë. Qeveria otomane, në një faqe të Luginës së Vermoshit, për të ndalue grindjet që thamë, kishte ba një karakoll tue vendos ushtri. Ujnat e Vermoshit vejnë në Danub e jo në Adriatik.
Unë, Mehdi Frashëri, kur shkova në Vermosh, një mbrëmje mblodha bajraktarët shqiptarë të asaj zone dhe i pyeta se si ishte mendimi i tyne, qysh mund të provohej se Vermoshi ishte shqiptar.
Midis këtyre malsorëve ishte edhe një farë Uc Turku, i cili nga përpjekjet që kishte ba me kohë me malazezët, ishte plagosë dhe kishte mbetë sakat. Gjithashtu, në këto grindje të maparshme, të vramit shqiptarë kishin varre katolike në vend.
Kur erdhi Komisjoni i Kufinit me pyet palët, malsorët tonë me Uc Turkun dhanë arsyetimet që i kisha porositë unë, kurse serbët, ndër të cilët ishte edhe një avokat, njani oficer dhe tjetri gazetar, dhanë argumente qesharake, pa logjikë.
Komisjoni vendosi në bazë të anketit, që Vermoshi t'i mbetej Shqipërisë. Mbi këtë vendim, malsorët okupuan Luginën e Vermoshit dhe filluan të ngrehnin shpija. Mbas disa kohësh atje u ngrehën 600 shpija shqiptare, duke përfitue nga qetësija që mbretëronte në Shqipninë e Lirë (nënkupto, të kohës së Zogut).
Me gjithëkëtë t'arratisunit politikë shqiptarë botonin të kundërtën, duke thënë se Mbreti Zog ia la Vermoshin Serbisë, një rrenë kolosale".
Më pas Pilua shkruan se "Pas tij (Zogut), diktatori tjetër, komunisti Enver Hoxha, hyri gjithashtu komplet rastësisht në politikën shqiptare, që siç thotë Koço Tashko..., Enveri po kalonte rastësisht në rrugicën e ashtuquajtur 'ku lindi PKSH-ja', dhe Koço e thirri të shkonte në mbledhje (në atë të themelimit të PKSH, nga 8-14 nëntor 1941), duke menduar që me ardhjen e tij do të shtohej numri i politikanëve myslimanë në atë takim historik...".
Pilo bën mirë që i referohet Koço fanolistit dhe myslimanllëkut gati të munguar në "takimin historik" të organizuar nga ortodoksët sllavë Miladin e Dushan dhe ata shqiptarë, Koço Tashko, Koçi Xoxe, Miha Lako, Vasil Shanto, sepse dëshmon të vërtetën e madhe se Komunizmin Ortodoks në Shqipëri, nga atdheu i gjithë sllavo-komunizmit ortodoks (Rusia) dhe nga Jugosllavia ortodokse, na e sollën peshqesh ortodoksët e komunistizuar të Shqipërisë, besim të cilit i përket edhe Piloperisteri ynë.
Pillo injoranti, nuk e di faktin se edhe në Rezolutën përfundimtare të PKSH, u shkrua me superlativa për "idetë demokratike", dhe "dhunën revolucionare e misionin e papërfunduar të proletariatit më 1924, për shkak të mungesës së partisë komuniste". Madje në Rezolutë, u vlerësua pozitivisht pranimi i Nolit për ardhjen e misionit sovjetik, në vazhdën e njohjes që BS komunisto-ortodoks i kish bërë qeverisë së Nolit, çka shkaktoi panik të vërtetë në Perëndim dhe i shkurtoi ditët "Peshkopit të kuq". Natyrisht që në rezolutë nuk u përmend, thjesht për arsye ideologjike, fakti i njohjes së qeverisë së Nolit nga Mbretëria e Greqisë ortodokse, por nuk u përmendën gjithashtu edhe intervistat e përzemërta të Nolit për gazetat antishqiptare të Greqisë, ku premtohej "trajtimi i shkëlqyer i minoritetit grek". Pra, shoku Pillo, vetëm dy shtete ortodokse e njohën qeverinë e Nolit: Greqia dhe BS.
Thjesht për arsye profesionale, kam patur fatin të lexoj në origjinal shkrimet e papërpunuara, me frymë të theksuar janullatiste dhe antimyslimane të Piloloqepriftit në fjalë, prej nga kuptohet edhe urrejtja kundër myslimanëve shqiptarë dhe vreri për një besim që mbizotëron në vendin tonë.
Sa për "rastësi"-të mbi të cilin e ndërton edhe idenë e shkarrashkrimit në fjalë Pilua ynë, nuk është aspak e vërtetë se pasi e thirri Koçua, "..., fati e futi Enverin në atë mbledhje, nga ku ai me mjeshtrinë e vet e drejtoi dhe qëndroi për 45 vite në krye...".
Të vetmit politikanë, për nga talenti dhe përvoja, në atë mbledhje ishin sllavo-ortodoksët komunistë Miladin e Dushan dhe shqiptarët Koço Tashko e Enver Hoxha. Të parët ishin politikanë komunistë të thekur, me përvojë të madhe organizative dhe drejtuese në PKJ, ndërsa Koço Tashko ishte një komunist moskovit i kultivuar e trajnuar në Rusi. Kurse "myslimani" Enver Hoxha, ishte kunati i një politikani të regjur antizogist, Bahri Omarit, me të cilin bashkëjetonte prej vitesh. Enver Hoxha mbante mbi supe një eksperiencë të vyer administrative, si ish sekretar i Misionit tonë diplomatik në Bruksel për afro 2 vjet dhe si pedagog për afro një dekadë, në Liceun klasik të Korçës. Këtij fakti i duhet shtuar edhe e vërteta se Enveri, në detyrën e Sekretarit të Legatës shqiptare në Bruksel, ka qenë një ndër graduatët dhe drejtuesit e shërbimit sekret shqiptar të kohës së Mbretit Zog gjatë kohës së qëndrimit atje dhe, më vonë, pas kthimit në Shqipëri, për çka burimet arkivore, ndonëse të mangëta, po hedhin dritë në vijimësi, sidomos kohët e fundit.
Pra Enveri ishte një politikan profesionist, madje i regjur, çka shpjegon edhe lehtësinë me të cilën akaparoi partinë dhe udhëheqjen komuniste të vendit, për afro 44 vjet. Dhe këto cilësina dhe aftësina të Enverit, nuk mund të jenë kurrë "rastësi". Madje shembulli më i mirë i kësaj është lehtësia me të cilën ai eleminoi mediokrin Koço Tashko, i cili deri në fund të jetës ishte dhe mbeti një moskovit, që intrigoi edhe kundër vendit të tij me sovjetikët, çka i shkaktoi edhe humbjen e betejës dhe luftës personale për pushtet me Hoxhën, që bëhej edhe me djallin dhe i braktiste të gjithë kur vinte puna e pusht-shtetit të tij personal. Koço Tashko ortodoksi, në historinë e shqiptarëve mbahet mend thjesht për letrat informative, pas shpine, kundër Enverit, në adresë të udhëheqjeve bolshevike të Moskës dhe Beogradit, dhe për ndoca disa muaj qëndrimi në postin e sekretarit të Legatës shqiptare në Amerikë, ku, sipas disa burimeve akoma të pazbardhura, u emërua nën ndikimin e sovjetëve dhe bënte punën e informatorit të CEKA-s dhe NKVD-së së Xherxhinskit e Jagodës.
Pillo, në vazhdën e idesë se bartësit e tendencave diktatoriale janë vetëm myslimanët shqiptarë, të cilët ai i urren dhe u faturon të gjitha negativitetet, shkruan edhe për "tendenca diktatoriale të Sali Berishës", ndërkohë që nuk është aq i trashë dhe injorant, sa të bëjë sikur nuk e kupton se nuk ka e nuk mund të ketë diktatorë pa viktima. Viktimat, nëse do t'i referohemi kohës që Berisha ende ishte në pushtet, filluan pas rebelimit të "Revolucionit Demokratik të Vonuar", që filloi dhe u kurorëzua sërish që nga Vlora, sikurse para 73 vjetësh nga Noli, që ishte në krye të gjinushërisë së Revolucionit Demokratik të Qershorit 1924. Viktimat e "periudhës së diktatorit Berisha" filluan pasi "situatën revolucionare paraprake, (e pa të cilën, sipas teorisë M-L të revolucionit, nuk ka revolucion dhe dhunë të armatosur revolucionare), e morën Çaushët, Gjemët dhe Kateshët e rebelimit, të cilët "Berishë-diktatorit", duke filluar që nga 6 janari i '97-ës e deri më 9 mars, i kishin djegur mbi 90 % të selive të degëve të PD dhe mbi 50 % të komisariateve e reparteve ushtarake pa u hyrë as gjemb në këmbë, ndërkohë që "diktatori" nuk e dekretoi dhe realisht nuk e mbajti as 48 orë gjendjen e jashtëzakonshme...
"Ndërhyrja e KE-së dhe e SHBA-ve për të stabilizuar vendin politikisht dhe ekonomikisht", (sikurse shkruan në ligjëratë të drejtë shoku ynë Pillo), filloi pas marrjes së frenave të pushtetit nga Katesh-Gjem-ët rebelë të Pilos dhe partisë së tij, aleate të social-komunistëve shqiptarë.
Më pas Pilua i lëçitur, por që s'ka tretur e kuptuar asgjë nga ato që ka gëlltitur, për të vërtetuar idetë e tij të përçartura, na citon disa simptoma patognomike të kopjuara nëpër libra të mjekësisë, cituar në adresë të diktatorëve dhe mëtonjësve skizofrenikë të establishmenteve politike. Por megjithëse është mjek, dëshmon profani të skajshme teksa rreket të dëshmojë se ka njohuri nga antropologjia dhe antropometria, duke u atribuuar simptoma të socio e karakteropatisë, njerëzve me formë doliko-cefalike të kafkës, marrëzi kjo e padëgjuar dhe pa kurrfarë baze shkencore, përgënjeshtrimi më i shkëlqyer i të cilave janë Hitleri, Musolini, Franko, Enveri, Tito, Pinoçeti, Ferdinand Markos, Daniel Noriega dhe mbarë kapot e Mafias së vjetër e të re...
Qëllimi i vërtetë i shkarrashkrimit të Pilos, nuk janë qasja e karakteristikave të "diktatorëve" që ai ndërmend në faqen e nxirosur të gazetës, por theksimi domosdo i faktit se suportuesit e vërtetë të pikëpamjeve e sindromave diktatoriale në Shqipëri, janë myslimanët..., ndërsa demokratët më të mëdhenj janë Noli, Tashko, liberali Nano, etj., të cilit ia mëtuakan partinë socialiste "doliko-cefalët", ndërkohë që asnjëri syresh nuk është i tillë; as Rama, as Mejdani dhe as Koçi. Por kur rrekesh të gjesh, me zor, lidhjet midis formës së kafkës dhe përmabjtjes së masës trunore, mendësive dhe patologjive të saj, do të biesh në gomarllëqe antishkencoro-mjekësore, që s'ka adhamudh-jatrua që i vërteton, e jo më heqim-politikani me dhipllomë, shoku ynë Pillo, që sterros me gjepura faqe gazetash.
Pa akuzuar se Pilon e kanë paguar për ta bërë këtë shkarrashkrim, (pasi kupola që paguan për shkrime të tilla, zakonisht korrupton njerëz të ditur, duke iu larguar me kilometra sharlatanëve të sojit të Piloloqepriftit), duhet theksuar se ky ekzemplar aspak endemik i allasojit shkarrashkrues të publicistikës, ka përfituar nga padija dashamirëse e drejtuesve të një gazete, të cilët i ka sugjestionuar me qenien heqim-adhamudh dhe kryetar i një partie politike, ndër dhjetërat e atyre që janë regjistruar.
Pillo teveqeli marroq, që dikur ka pretenduar të realizojë edhe unifikimin e Krishtërimit, pra të Katolicizmit dhe Ortodoksisë, për ta bërë Kishën sërish "Uniate"..., me paloshkrimin e tij ka bërë një dëm të madh, dhe pikërisht për këtë arsye e meritoi përgjigjen për profanimin dhe fallsifikimin e historisë e të vërtetave të mëdha të këtij vendi, të ëmbla, a të hidhura qofshin.
I urojmë të heqë dorë nga mania për të nxirë gazeta dhe historinë e shqiptarëve me hajvanllëqe dhe shpifje. Shqiptarët kanë nevojë të dinë të vërtetat lakuriq, qofshin ato edhe të dhimbshme...
Fund

2 Tetor 2005
___________________________

Në shumicën e degëve zhvillohen konferencat. Zgjidhen ekipet e reja dhe delegatët për në Kongres

Konferencat e PLL, një proces i suksesshëm

Gjatë javës që u mbyll janë zhvilluar konferencat në degët më të mëdha e më kryesore të PLL. Edhe në ditët e ardhshme, ky proces do të vazhdojë deri në finalizimin e tij me Kongresin e 16-të, që do të zhvillohet më 8 tetor në Tiranë


Editorial

(I)legaliteti partiak dhe jetimoret

Nga Zamir Gjurgji

Legalizimi, që është bërë kryefjala e zhvillimeve më të fundit të politikës shqiptare - si një term që ngërthen njëherazi parimisht një mori nëntermash si rend, qetësi, stabilitet e prosperitet - kuptueshëm që gëzon e do të gëzojë vëmendje të lartë. Flitet për legalizim të banesave, të pronave e të qytetarëve shqiptarë, jepen afate nga ca-mujore në disa tre-mujore, legalizim të bizneseve për të mënjanuar gëlimin e bizneseve të pista që fshehin burimin, krijimin e shtetit legal (ligjor) për të shmangur në maksimum mbijetesën e shtetit ilegal (atij mafioz) dhe për t'i dhënë një frymëmarrje shpresëlënëse "mushkërive kanceroze" të shtetit që lamë pas. Flitet e flitet, e ç'nuk flitet, por gjithçka mbetet e palëvizshme. Gjuha shkon atje ku dhemb dhëmbi, e nervi në të gjitha rrethanat mbetet të jetë "legalja".
Edhe politika shqiptare, si një nga fushat më të rëndësishme të akumulimit të eksperiencave, përpunimit të ideve e mendimeve, administrimit të kapaciteteve intelektuale, përmbushjes së nevojave imediate dhe jetësimit të aspiratave të të gjitha shtresave që përbëjnë një shoqëri të zhvilluar deri në stadin e një kombi, nuk do të kishte asnjë kuptim nëse nuk do të zhvillohej në baza legale (ligjore).
Një shtet diktatorial dallohet qartë nga një shtet demokratik në disa koncepte bazë juridike. 
Shteti demokratik ngrihet e mbështetet në norma e kritere legale (ligjore), mbi rregulla e rregullore të mirëpërcaktuara, thuajse të paluhatshme, me miratime, amendime apo abrogime mbi një bazë sa më të gjerë të vendim-marrjes politiko-profesionale, ndërsa shtetet diktatoriale dhe autokratike ngrihen mbi baza direktivash, të cilat jepen nga inkompetentë faraonikë, ndërrohen mbi bazën e humorit të mirë apo të keq të autokratit, despotit, primarit të shtetit-pushtet dhe hidhen në koshin e plehrave kur nuk i shkon për shtat "shpatës së mprehtë" në\mbi fuqi.
Në periudhën tranzitore të "adoleshencës 15-vjeçare", shteti shqiptar po vuan ende pasojat e "shytave" e infeksioneve virale të përftuara në "maternitetin supervirus" monist.
Ai ende nuk po gjen forcë apo shtysë fizike e shpirtërore për të hequr dorë nga direktivat dhe për t'i dhënë udhë ligjshmërisë. Kushtetuta që sot ende na rri mbi shpatulla si "shpata e Damokleut", është një hibrid domethënës i bashkëjetesës ndjellakeqe të direktivës me ligjin. "Këtu fillon e ardhmja" ka baza të brishta ligjore (tentativat abroguese si dhe ato amenduese të neneve kyç, kanë një diagramë rritëse), e ç'është më e rëndësishmja kjo "pushtet-hutë" nuk ka asnjë bazë legaliteti (legjitimiteti) pasi është "aprovuar" nga socialistët e "më ngushtë", mosaprovuar nga shumica e shtetasve shqiptarë dhe kundërshtuar deri vonë nga demokratët e "më gjerë".
"Këtu...", vetëm të ardhme s'ka...
Kësisoj, gjithçka në Shqipëri lëviz në binarë ilegalë (pronë, pasuria, kombësi - minorancë a mazhorancë) e gjysëm ilegalë (Kushtetutë-Ligji 7501 mbi Tokën).
Në këtë kontekst, partitë politike mbeten shembulli më flagrant i ilegalitetit (në një vend demokratik nuk mund të ngrihen parti mbi baza etnike si PBDNJ me disa nënshemra të saj) dhe gjysëm-ilegalitetit (parti me të njejtën logo e me shumë sigla, të cilat gdhijnë majtas, ngrysen djathtas, e të nesërmen mbrojnë të ardhmen e tyre anasjelltas). Janë këto parti ilegale e gjysëm ilegale (ashtu si njësitet guerrile-ilegalë të viteve '40), që përcaktojnë pushtetet, kahjet e politikës, e për pasojë shkaktojnë rrëmujë, destabilitet, anarshi dhe kaos në ardhmëninë e kombit shqiptar.
Prandaj, ngado që ta vështrosh, gjiri i politikës shqiptare është i stërmbushur me "fëmijë adoleshentë" ilegalë (gjuha e popullit tonë e njeh me një term tjetër: dobiçë), që bashkë me ata gjysëm-legalë (që u dihet nëna-parti por jo baba) përbëjnë "jetimoren" e politikës shqiptare, e për pasojë, krijesat legale trajtohen si "jetimë" në shtëpinë e tyre, edhe pse i thonë nënës Shqipëri, e babës Zog.
E megjithatë, më mirë krijesë legale (legalist) në oborr, sesa ilegal (kopil) në derë të "shtëpisë së partisë\ve".

KONFERENCAT

Zhvillohet konferenca e 8-të e degës PLL Tiranë

Tiranë, garë e fortë. Ndregjoni zgjidhet kryetar dege

Tiranë - Dega e PLL Tiranë zhvilloi konferencën e saj të 8-të, ku pas një gare të fortë për postin e kryetarit të degës, më në fund pas numërimit të votave, fitues doli z.Nevruz Ndregjoni. Konferenca u drejtua nga veterani legalist z.Hamit Kurti (nënkryetar i degës) dhe z.Neritan Kolgjini (ish n/kryetar), të cilët pas miratimit të rendit të ditës, proceduan sipas rregullave të vendosura, ku në fillim u bënë pyetje e përgjigje, analizë e punës së bërë që nga konferenca e fundit, si dhe angazhimet për të ardhmen. Raportin në emër të degës e mbajti z.Hamit Kurti (të cilin e botojmë të plotë në këtë gazetë). Në fjalën e tyre gjatë konferencës z.Blerim Kamberi (kandidat për kryetar i PLL) dhe z.Faruk Borova, shprehën ndërmjet të tjerave edhe pakënaqësinë e vet për mënyrën e zhvillimit të konferencës. Z.Borova i drejtoi kryesisë së konferencës 12 pyetje, të cilave sipas rastit i dhanë përgjigje zotërinjtë Kurti, Basha, Tujani dhe Kolgjini. Pas këtij debati, konferenca u zhvillua normalisht dhe pas diskutimeve të delegatëve Hamit Bala, Nebi Nika, Bardha Hoxha, Astrit Kola, Hajri Spahiu, Haxhi Meta Seit Preni, etj., u kalua në votimet për kryetar të degës dhe për delegatët për në kongresin e 16-të. Konferencën e nderuan me pjesëmarrjen e tyre edhe kreu i fisnikërisë legaliste z.Ali Ohri (kryetar i Senatit), Nënkryetari i PLL z.Murat Basha, dhe sekretari i përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani, të cilët përshëndetën konferencën dhe i uruan asaj punime të mbara.
Para se të procedohej me votimin, i cili mbikëqyrej rreptë nga sekretari i përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani, dy kandidatët për kryetar shpalosën para delegatëve platformat e tyre për drejtimin e degës. (Fjalimet e tyre po i botojmë të plota në këtë numër gazete).
Në fund të votimit, fitues doli z.Nevruz Ndregjoni, i cili me shtatë vota diferencë mori besimin e delegatëve për të drejtuar degën për mandatin e ardhshëm 2-vjeçar. Gjithashtu konferenca zgjodhi edhe delegatët për në kongresin e 16-të, ku iu la një hapësirë e konsiderueshme kryetarëve të nëndegëve të Tiranës.
Në fund, z.Kola i uroi fitoren z.Ndregjoni dhe i dha dorën në shenjë besimi e bashkëpunimi edhe për të ardhmen. Ky gjest mori përgëzimet e të gjithë delegatëve. Konferenca e 8-të e degës së Tiranës vlerësohet se ka gjetur shtratin më solid për të ardhmen dhe ekipi i ri drejtues ka shumë besim se rezultatet do të jenë mjaft cilësore në ballafaqimet e ardhshme elektorale.
Korresp. "Atdheu"



Raport i Komitetit Drejtues të Degës PLL Tiranë në Konferencën e tetë (1 tetor 2005)

Të rigjallërojmë vlerat zogiste në PLL 

Të nderuar drejtues të PLL
Të nderuar miq e të ftuar
Të nderuar delegatë të Konferencës
Zonja dhe zotërinj

Konferenca e tetë e degës së PLL Tiranë ka rastin të tregojë edhe njëherë se legalistët tiranas, zogistët tiranas, janë të paepur në mbrojtje të idealeve monarkiste e zogiste. Kjo konferencë zhvillohet në prag të Kongresit të 16 të PLL, dhe ka në qëllimet e saj, edhe zgjedhjen e delegatëve për në Kongres. Por gjithashtu ne duhet që të shoshisim mirë e mirë gjithë punën që kemi bërë qysh prej konferencës pararendëse, asaj të shtatë, të zhvilluar para gati dy vjetësh. Të shohim se sa i kemi realizuar ato objektiva që kemi përcaktuar në atë konferencë, të nxjerrim përgjegjësitë për të metat dhe t'i japin lavdërimet gjithsekujt për kontributet pozitive që ka dhënë.

Zonja e zotërinj,
Më lejoni të kujtoj se PLL është një parti e zogistëve dhe si e tillë ajo s'mund të bëhet kurrsesi çerdhe për vezën e qyqes. Ne kemi pasur një problem të rëndë në konferencën e shtatë, për shkak të largimit të ish kryetarit nga radhët tona, sepse në pozitën e deputetit, ai favorizoi të majtën në disa votime rresht në Parlament. Për këtë shkelje të papranueshme, ai u përjashtua nga radhët tona. Kjo është një histori që ju e dini. Problemi i dytë në radhë është fakti se ky "aksident" me kryetarin tonë vijoi në një formë tjetër gjatë vitit 2005 me krijimin e LZHK-së, kur një pjesë e drejtuesve të degës sonë e shpërfillën krejtësisht Legalitetin duke u hedhur si aventurierë në krahët e një aksioni antilegalist, të maskuar me një targë LZHK-je. Për këtë është fakt se në zgjedhjet e 3 korrikut 2005, dega jonë u shpërfill krejtësisht, megjithëse bashkëkryetari i LZHK-së Tiranë ishte nga radhët tona. Të gjithë e kujtojmë atë prag fushate, kur në zyrat tona mungonin drejtuesit kryesorë, të cilët kishin harruar se ku e kishin zyrën e "shtëpinë e tyre legale". Pikërisht kjo sjellje e padenjë për një legalist, duhet të na bëjë të reflektojmë thellë e të kuptojmë se vetëm zogistët mund të përballojnë ato miklime e joshje nga "sirenat" e bukura, por fatale. Gjithsesi ne jemi të detyruar të besojmë se njerëzit mund të reflektojnë e të korrigjohen dhe të kthehen nga e mbara. Eshtë në nderin e kësaj konference t'i thotë troç gjërat dhe besoj se diskutimet e legalistëve do t'i vënë pikat mbi "i".

Zonja e zotërinj
Kjo konferencë ka në detyrimin e saj të analizojë zgjedhjet e vitit 2005, për pjesën që i takon. Ne si degë, kemi respektuar me përunjësi e modesti të dukshme vendimet që janë marrë nga Kryesia e Partisë për të pranuar vendimin e shtabit të LZHK-së për të pasur vetëm çerekun e kandidatëve në zonat e Tiranës. Si rezultat ne na u lanë gati si për sevap, vetëm 4 kandidatë për deputetë, ndërkohë që potencialet tona intelektuale meritonin më shumë. Kemi kënaqësinë të themi këtu se katër kandidatët tanë, zotërinjtë Faruk Borova, Blerim Kamberi, Ibrahim Lala dhe Astrit Kola kanë qenë ndër më të mirët në Tiranë, jo vetëm duke i krahasuar me kandidatët e tjerë të LZHK-së, por edhe me ata të partive të tjera. Tjetër gjë është fakti se ata nuk arritën të fitojnë, për 100 arsye, një pjesë të mirë të të cilave ju i dini. Manipulimet skandaloze nga Grupet e Numërimit dhe nga KZZ-të, sollën atë rezultat të papërputhshëm me vullnetin e elektoratit shqiptar. Ne i njohim e i dimë zgjedhësit tanë se ku janë. Ne kemi një bilanc historik të kësaj trupe elektorale dhe askush nuk mund ta mohojë se elektorati zogist është disa herë më i madh sesa ai që regjistruan nëpër dokumentacione mëkëmbësit e Celibashit. Fakti që sot po kërkohet një hetim parlamentar për manipulimin e këtyre zgjedhjeve, flet vetë. Ne jemi të sigurt se ky hetim do të nxjerrë një pjesë të konsiderueshme të këtij manipulimi dhe ruajmë bindjen se rezultati i kandidatëve tanë në këto zgjedhje realisht është 2-3 herë më i lartë. Por nuk jemi këtu për t'u qaravitur. Ne besojmë se shpirti legalist është i pamposhtur dhe do të dijë të përballojë edhe këtë goditje të pabesë që vjen nga ana e kundërshtarëve tanë republikanistë.
Tashmë është koha që të përgatitemi seriozisht e me përkushtim për zgjedhjet e vitit 2006, të cilat janë zgjedhjet që mund t'i japin beneficet më të mëdha legalistëve të degës sonë. Për këtë qëllim ne duhet të rigjallërojmë strukturat tona, të cilat për një arsye ose një tjetër, nuk kanë qenë aktive këto muajt e fundit. Ne ende nuk kemi arritur ta realizojmë angazhimin e marrë që të realizojmë projektin "një seksion për çdo qendër votimi". Këtu ka vend për të kritikuar e vënë para përgjegjësisë shkaktarët me dashje apo pa dashje të kësaj gjendjeje. Nuk kemi më kohë për të humbur dhe kjo konferencë duhet të dalë me një projekt konkret e të realizueshëm që në zgjedhjet e vitit 2006, të disafishojë rezultatet elektorale të vitit 2003, apo edhe ato të llogaritura për vitin 2005.
Në konferencën e shtatë ka pasur angazhime e detyra konkrete për të ringritur forumin e rinisë së degës, por deri më sot, asgjë konkrete nuk është bërë në këtë drejtim. Të gjithë e pranojmë se rinia është ajo forcë që mund ta shpjerë më tej idealit zogist, por megjithatë ende nuk kemi pasur rezultate të prekshme. Kryetari i kësaj dege ishte angazhuar personalisht që ta kryente këtë detyrë, edhe për shkak se ai vetë ka qenë kryetar i Forumit Rinor të PLL. Por duhet ta pranojmë se nuk ka bërë ato që na kishte premtuar kur u zgjodh në krye të degës. Eshtë domosdoshmëri kryesore që dega e Tiranës të fuqizohet me grupe të rinjsh e universitarësh, të cilët kanë energjinë dhe intelektin për t'i bërë gjërat ashtu siç duhet.
Gjithashtu një punë edhe më cilësore duhet bërë me elementin femëror. Dihet se ne jemi një parti me tipare të theksuara maskiliste. Por si njerëz fisnikë, pa komplekse e si legalistë që jemi, duhet ta pranojmë se gruaja është gjysma e botës dhe pa të, ne do të jemi gjithmonë defiçitarë. Ky cen duhet ndrequr me urtësi e inteligjencë në të ardhmen. Forumi i grave legaliste të Tiranës ka ngelur po në ato parametra që ka qenë prej 10 vjetësh. Nuk mohojmë se ato kanë bërë mjaft për PLL-në, por gjithsesi ka vend edhe për më tepër. Dhe në këtë aspekt, është në detyrimin e drejtuesve të rinj të degës që të merren seriozisht me këtë problem.
Sa i përket grupit të veteranëve, duhet thënë se ka punuar brenda mundësive të veta pa u kursyer dhe është për t'u lavdëruar aktivizimi i mjaft prej tyre.
Një problem tjetër paraqet mosngritja e nëndegëve nëpër disa minibashki e komuna. Kjo gjendje nuk ka asnjë justifikim dhe përgjegjësit e kësaj situate duhet të shpjegojnë se pse nuk është realizuar ende ky detyrim. Ne duhet urgjentisht ta mbushim këtë boshllëk deri në konferencën e ardhshme dhe mundësisht kjo të kryhet, në masën e saj më të madhe, para zgjedhjeve vendore të vitit 2006.
Gjithashtu, një problem që ende nuk ka marrë zgjidhje, është pagimi i kuotizacionit. Megjithëse ky kuotizacion është në shifra simbolike, ende nuk është krijuar mekanizmi i duhur që ta bëjë atë të vijueshëm. Eshtë në detyrimin e kryesisë së re që edhe kjo e metë të zgjidhet. Ka të meta edhe në mënyrën e pajisjes së anëtarëve me libreza anëtarësie dhe sidomos ka ngelur një çështje e zvarritur kompjuterizimi i listave të anëtarëve. Ky ka qenë një ndër premtimet e drejtuesve të degës në konferencën e shkuar dhe urojmë që të mos përsërisim të njëjtën gjë në konferencën e ardhshme.
Një punë më e diferencuar duhet bërë me personalitetet intelektuale që kërkojnë të kontribuojnë në radhët tona. Megjithë vullnetin e mirë, ende nuk është krijuar një grup solid "burrash të mençur", të cilët mund të japin zgjidhje për probleme të një vështirësie sipërore. Ne i propozojmë edhe Kryesisë së madhe të PLL krijimin e një forumi të tillë, një "think tank"-u, gjë që është një praktikë e njohur në partitë europiane e perëndimore. Ne e pranojmë se intektualët nuk e kanë aq të lehtë të adaptohen me rregullat e disiplinën partiake, por nëse do të dimë t'u krijojmë kushtet e duhura, besojmë se njerëzit e iluminuar do të afrohen në partinë tonë. Tek e fundit është në misionin e intelektualit që t'i shërbejë shoqërisë.
Dhe e fundit, por ndër kryesoret për nga rëndësia, është gjetja dhe bashkëpunimi me elementin zogist dhe atë autokton tiranas. Në këtë drejtim dega jonë ka punuar mjaft, por ka ende hapësira ku mund të punohet. Ne s'duhet të vetëkënaqemi për çfarë kemi arritur deri më sot, pasi ajo çka ne kërkojmë të realizojmë si monarkistë është shumëfish më e madhe.

Zonja e zotërinj
Legalistët e Tiranës kanë qenë e do të jenë gjithmonë të orientuar nga ideali zogist e sakrificat për atdheun e kombin. Ne kemi rastin të përmendim se një ndër ngjarjet që na ka shërbyer si moment reflektimi e verifikimi të gjendjes sonë ka qenë ceremonia funebre për të ndjerën Madhninë e Saj të paharrueshmen Mbretëreshën Suzanë. Humbja e saj e beftë dhe e parakohshme na pikëlloi të gjithëve. Por ne si legalistë e zogistë gjetëm forca të përballonim dhimbjen dhe të viheshim në dispozicion të komisionit organizator të ceremonisë së lamtumirës. Dihet kontributi i legalistëve të Tiranës në atë ceremoni të 21 korrikut 2004, që nga Hotel Dajti e deri në Sharrë. Gjithë rruga ka qenë e mbushur me qytetarë të pikëlluar, të cilët shprehnin dhimbjen e tyre për atë humbje, ndërsa organizimi dihet se në një masë të madhe ka qenë vepër e degës së PLL Tiranë. Me sa duket kjo tokë paska pasur nevojë të mbajë në gjirin e saj emrat e ndritshëm të dy Mbretëreshave Shqiptare, Madhnisë së Saj Nënës Mbretëreshë Geraldina, dhe Madhnisë së Saj Mbretëresha Suzanë. I përjetshëm qoftë kujtimi i tyre! Rroftë ideali zogist!

Zonja e zotërinj!
Më lejoni të bëj edhe një rezyme të gjendjes së sotme politike, pas fitores së PD-së e Dr.Berishës. Sinqerisht na vjen mirë që e majta dhe Fatos Nano u shporrën nga zyrat e shtetit që i kishin zaptuar e përdhunuar për më se tetë vjet. Tashmë të paktën ndihemi më të lirë dhe megjithëse nuk jemi pjesë e kësaj qeverisjeje, gëzohemi që aleatët e miqtë tanë janë në pushtet. Urojmë që PD e Dr.Berisha të realizojë një pjesë të premtimeve të saj kryesore dhe të çelë një faqe të re në qeverisjen e vendit. Shpresojmë që qeveria e re do të dijë të bëjë reformat e duhura që vendi të kthehet nga e mbara për të realizuar ato objektiva primare që ka nevojë një shtet. Gjithashtu kemi besim se edhe çështja e Kosovës, si pjesa kryesore e çështjes sonë kombëtare, do të marrë rrugën e duhur drejt finalizimit të pavarësisë aq shumë të ëndërruar. 
Rroftë Shqipëria Etnike!
Si përfundim, dua të sjell në vëmendjen tuaj se ne legalistët e zogistët kemi shumë besim në të ardhmen, sepse këtu në gjirin tonë, shpresën e shqiptarëve Mbretin Leka i Parë. Për këtë arsye i bëjmë apel gjithë shoqërisë shqiptare që të na mbështesë në rrugën tonë për rikthimin e Monarkisë kushtetuese në Shqipëri. 
Rroftë NMT Leka I-rë - Mbret i Shqiptarëve!
Rroftë kombi shqiptar e Shqipnia Etnike!
Ju faleminderit

Fjala e z.Nevruz Ndregjoni, kandidat për kryetar i degës së PLL Tiranë

Ja pse kandidoj për kryetar të legalistëve të Tiranës

Të nderuar drejtues të Konferencës së Tetë të degës së PLL Tiranë
Të nderuar zotërinj delegatë të Konferencës 
Të nderuar zonja dhe zotërinj

Kam nderin që flas para jush dhe të kërkoj besimin tuaj për të marrë drejtimin e degës së Legalitetit në Tiranë. Ky pretendim i imi, nuk ka shkaqe tjera, përveçse të tregoj që, po të më jepet mundësia, unë nuk kursehem të bëj gjithçka mundem për PLL-në. Në raste të tilla, kandidatët paraqesin kurrikulumin e tyre apo kontributet. Dhe bëjnë mirë, pasi në këtë mënyrë njerëzit njihen më thellë. Unë, me këtë rast, do të përmend shkurtimisht aktivitetin tim në PLL dhe ato që i konsideroj si avantazhe personale në barrën e rëndë të drejtimit. Por nga ana tjetër mendoj se me shumë rëndësi është të bëhet edhe njëfarë biografie familjare, që, për njerëzit që nuk të njohin, të bëhet më e qartë se pse kërkon besimin e tyre.
Unë Nevruz Ndregjoni, jam bir i një familjeje zogiste brez mbas brezi. Jam i biri i Imer Ndregjonit, i cili ka qenë ushtarak i kohës së Monarkisë Zogiste. Poashtu im atë ka qenë i burgosur politik për shumë vite me radhë dhe ka një kontribut të njohur e të dokumentuar antikomunist pas vitit 1945. Vëllai im është Besim Ndregjoni, kandidat për deputet i PLL në qytetin e Peshkopisë në vitin 1996. Sot sekretar i Shoqatës Mbarëkombëtare të të Përndjekurve Politikë që kryesohet nga legjenda antikomuniste Adem Allçi.
Personalisht, marr leje të tregoj para jush se edhe vetë kam një aktivitet të pandërprerë në strukturat e PLL-së që prej vitit 1999. Para kësaj kohe kam propaganduar sistematikisht idetë zogiste apo legaliste, por jo në strukturat e Legalitetit, për shkak se isha ushtarak në radhët e Gardës së Shqipërisë dhe duhet të isha i depolitizuar. Ndërsa prej vitit 1999 kam qenë anëtar i rregullt i degës së Tiranës dhe për shkak të kontributit tim, jam përzgjedhur nga Kryesia e PLL-së të drejtoj Departamentin e Politikave të Sigurisë si dhe aktualisht Departamentin e Organizimit. Në këtë cilësi prej gati dy vjetësh kam kontaktuar me të gjitha degët e Shqipërisë, dhe kam kryer me devotshmëri të gjitha detyrat që kam pasur. Në zgjedhjet e vitit 2003 për pushtetin lokal, kam qenë kandidat i PLL për kryetar të minibashkisë numër 3 në Tiranë. Nëse nuk arrita të fitoj, kjo s'ka të bëjë me angazhimin tim, sesa me skemën e manipulimit që përdorën socialistët në ato zgjedhje. Dihet se kryetari i kësaj minibashkie është një bandit me çelësat e zyrave të shtetit në dorë, i cili akuzohet për bashkëpunim në vrasjen e një komisioneri në zgjedhjet e këtij viti, në qendrën e votimit.
Sa i përket përgatitjes sime intelektuale, mund të them se kam kryer fakultetin juridik dhe disa kurse trajnuese për forcat speciale në të cilat kam punuar për një periudhë kohe. Shtoj këtu se gjatë kohës së shërbimit në Gardë kam pasur gradën Major.

Të nderuar zonja e zotërinj delegatë
Pas këtij shtjellimi të veprimtarisë sime, ju lutem të më dëgjoni edhe një projekt minimal që kam përgatitur për ta lexuar para jush. Ia lë gjykimit tuaj të vendosni nëse ju do ta pranoni këtë projekt, apo do ta hidhni poshtë, duke më votuar ose jo në garën për kryetar të degës.
Së pari, angazhohem para legalistëve e zogistëve të Tiranës që të ndërtoj një degë model, ku do të mbizotërojë koncepti i punës në ekip. Gjithmonë kam qenë i mendimit që një ekip i mirë lehtëson e njëkohësisht ngre lart punën e një lideri.
Së dyti, do të organizoj çdo seksion e nëndegë sipas projektit që tashmë kemi aprovuar "Një seksion për çdo qendër votimi". Kjo do të arrihet brenda 15 muajsh.
Së treti, do të dokumentoj dhe të pajis me libreza të gjithë anëtarët e PLL Tiranë, si dhe do të kompjuterizoj të gjithë anëtarësinë e degës. Këtë do ta bëj brenda këtij viti.
Së katërti, do të bëj një punë speciale për të bindur çdo legalist që të paguajë me korrektesë kuotizacionin.
Së pesti, do të gjej burime shtesë për financimin e degës së Tiranës dhe kam projekte që ta bëj më të gjallërishme jetën e brendshme të partisë.
Së gjashti, do të bëj një punë të diferencuar me rininë e degës, duke riorganizuar këtë forum dhe duke e bërë aktiv e të ndjeshëm në vendimet që do të merren.
Së shtati, do të përpiqem të organizoj një forum intelektualësh, i cili do të ketë si objektiv kryesor thithjen e përzgjedhjen e vlerave më të mira intelektuale e të ekspertizës për të qenë asete të gatshme për degën tonë, por edhe për vetë PLL-në.
Së teti, do të bëj një punë të palodhur për të evidentuar të gjitha familjet zogiste që janë në Tiranë. Kam bindjen e palëkundur se vetëm duke angazhuar familjet zogiste tradicionale, do të arrijmë të bëjmë një Legalitet të fortë e me dinjitet.
Së nënti, premtoj që bashkë me shokët e mi, të paktën të dyfishojmë rezultatin elektoral në zgjedhjet e ardhshme lokale në qytetin e Tiranës, bashki e minibashki.
Së dhjeti, do të ngre ekipe pune që për çdo rast zgjedhjesh, të kemi skema e platforma të gatshme e të përpunuara, që të rrisin efiçencën e partisë sonë.
Së fundi, deklaroj para jush se në gjithë punën time, do të jenë si udhërrëfyes fjalët e programit e statutit të PLL si dhe ideali zogist.
Ju siguroj se nëse do të më votoni, do të jem një "I parë mes të barabartëve", ndërsa nëse nuk do të marr besimin tuaj, do të jem përsëri një mik e dashamir me gjithsecilin, ashtu siç kam qenë deri më sot.
Ju faleminderit!

Fjala e z.Astrit Kola, kandidat për kryetar i degës së PLL Tiranë

Një projekt për të ringritur Legalitetin në Tiranë

Të nderuar zonja e zotërinj delegatë!
Në konferencën e tetë të Degës sonë, mendoj se, përveç analizës së punës, që po e bëni ju në fjalën dhe diskutimet tuaja, vendin kryesor duhet ta zenë prioritetet e punës për të ardhmen, si dhe analiza e atyre komponentëve me peshë, që ne dikur i nënvleftësuam apo nuk arritëm t'i shfrytëzojmë në funksion të një rezultati sa më të lartë dhe të një përmirësimi sa më cilësor të kualiteteve politike e përfaqësuese të partisë. Nisur nga shtrirja e Degës dhe nga numri real i anëtarësisë, mendoj se duhet të synojmë afrimin e intelektualëve cilësorë, të cilët mund t'i motivojmë nëpërmjet kandidimit si këshilltarë, në njësitë vendore të rrethit, të cilat janë të shumta, afro 18 të tilla. Unë mendoj se problemi kryesor i partisë sonë, është shndërrimi në një parti elektorale, çka do të thotë se në raport me synimin e anëtarësimeve të pakufizuara, të synojmë anëtarësi cilësore, të zhdërvjellët gjatë fushatave dhe të aftë për të intriguar e përthithur zgjedhës e simpatizantë. Tashmë, pas diferencimit të vazhdueshëm të elektoratit të djathtë dhe përmirësimit të ndjeshëm të imazhit publik të partisë, mundësia e afrimit të intelektualëve në Degën tonë është rritur në kufij shpresëdhënës. 
Në zgjedhjet vendore të kaluara, Dega jonë nuk arriti të ofrojë përfaqësimin më të mirë të mundshëm, ngaqë ndodhej në hapat fillestare të ristrukturimit, por edhe sepse mbështetja e strukturave për kandidatët tanë, ka qenë e pamjaftueshme. Pavarësisht këtij defekti, arsyeja kryesore ka qenë mungesa e komisionerëve në qendrat e votimit dhe dalja më vete, arsye që, përveç evidentimit të forcës reale të partisë, na privoi nga rezultati që ne arritëm, për shkak të manipulimit. Me synimin për përmirësimin e raporteve politike me forcat e tjera të djathta, si dhe duke patur parasysh rezultatet në rritje të PLL në kuadër të LZHK, brenda rrethit të Tiranës, gjatë fushatës së fundit, me të drejtë bindja dhe optimizmi ynë janë të bazuara në rritjen e reputacionit dhe mbështetjes elektorale të partisë.
Tashmë ka ardhur koha e thjeshtëzimit të praktikave të punës së partisë, drejt shmangies së formalizmit, të mbledhjeve pa bukë dhe tkurrjes së saj për shkak të mungesës së lidhjes me grupet e interesit dhe të lobingjeve, aq të domosdoshme për një punë drejt rritjes së anëtarësisë dhe mbështetjes zgjedhore.
Ne duhet të krijojmë një shtrat sa më të ngrohtë për afrimin dhe administrimin e prurjeve të reja nga zhgënjimi i natyrshëm prej formacioneve të djathta, si dhe nga angazhimi i kontigjenteve elektoralë indiferentë.
Logjika e punës për transformimin e partisë në një parti tipike elektorale, në radhë të parë do të thotë logjikë e ngjizjes së interesave, që janë një shtysë e fortë për motivimin e anëtarësisë dhe promovimin e individëve me reputacion, e të aftë për të thithur përkrahës, thënë ndryshe mbështetje politike e konvertuar në vota.
Ne tashmë duhet të mbështetemi njëkohësisht në dy përvojat e punës dhe konkurrimit si forcë politike: si në përvojën e bashkëpunimit dhe daljes më vehte, (nëse jemi të detyruar ta bëjmë sërish këtë), ashtu edhe në daljen në koalicion, gjithmonë duke u dhënë përparësi interesave të partisë, të cilat janë më të rëndësishme se çdo raport individual apo afektiv me aleatët e natyrshëm politikë. E ardhmja e partisë sonë në përgjithësi dhe e Degës së Tiranës, është e lidhur ngushtësisht me raportet politike në nivel qendror të partisë me formacionet e tjera të djathta, dhe interesimi i tyre për legalistët ka filluar të spikasë që tani. Kjo, në radhë të parë, është rezultat i krijimit tek aletatët tanë, e bindjes për forcën reale të Legalitetit, si dhe kapacitetet e mjaftueshme drejtuese e politike për krijimin e formacioneve konkurrenciale në kuadër të së Djathtës, sidomos pas vendosmërisë së opozitës aktuale për revansh në zgjedhjet vendore të vitit të ardhshëm. 
PLL aktualisht disponon një lidership cilësor, tejet të aftë për të përfaqësuar me dinjitet partinë dhe për të negociuar me sukses, për rritjen e aksesit politiko-qeverisës. Tashmë edhe aleatët tanë janë të bindur se minimizimi i rezultateve zgjedhore të Legalitetit në zgjedhjet e ardhshme vendore, nuk mund të realizohet më me anë të përdorimit të gogolit të rrezikut të fitores së PS dhe aleatëve të saj për shkak gjoja të daljes dhe konkurrimit më vete të LZHK, në të cilën PLL ishte komponentja më e qenësishme. 
PLL aktualisht, falë politikës së mençur të distancimit nga ish koalicioni i përkohshëm elektoral, nuk mund të kushtëzohet më në aksionin politiko-zgjedhor nga faktorë të tjerë jashtë saj, dhe në këtë kontekst ajo i ka të gjitha kushtet dhe potencialet drejtuese e negociuese për të marrë rezultate shumë më të larta në zgjedhjet vendore.
Dega jonë ka fatin pasjes pranë fizikisht të lidershipit aktual të partisë dhe në këtë kuptim, edhe drejtuesit që do të dalin nga kongresi 16-të, do të vazhdojë të kontribuojë dhe artikulojë maksimalisht vizionin tonë në media e publik, dhe për të na ndihmuar e orientuar, në çdo kohë. Çdo arritje e PLL në planin mediatik, në Tiranë konvertohet menjëherë në rritje të mbështetjes zgjedhore, pra në favor të Degës sonë. Dhe këtë avantazh në raport me degët simotra, ne duhet ta shfrytëzojmë maksimalisht.
Të nderuar delegatë!
Nëse do të kem nderin të zgjidhem nga ana juaj në postin e kryetarit të Degës, premtoj një punë më të mirë me forumet e gruas dhe rinisë, për krijimin e lobingjeve dhe afrimin e grupeve të interesit dhe thjeshtimin e praktikave burokratike të punës rutinë të partisë. Premtoj kompjuterizimin e anëtarësisë dhe dokumentacionit të Degës, si dhe përthithjen e ndihmës maksimale nga kryesia qendrore e PLL. Premtoj një punë të planifikuar e detajuar për rritje të ndjeshme të rezultateve zgjedhore në zgjedhjet e ardhshme vendore. Premtoj frymë bashkëpunimi dhe marrëdhënie të ngrohta me drejtuesit e Degës dhe strukturat eprore, si dhe akses të rritur të evidentimit të punës së Degës në gazetën "Atdheu".
I uroj konferencës punime të mbara dhe suksese në punën e saj fisnike.
Ju faleminderit për mirëkuptimin. 

Zhvillohet konferenca e degës së PLL Fier. Merr pjesë Spahiu

Koçi Gega zgjidhet kryetari i ri i degës

Legalistët e degës së Fierit, në zbatim të porosive dhe udhëzimeve të dhëna nga qendra, zhvilluan konferencën e tyre me datë 30 shtator 2005, për të bërë bilancin e punës dhe zgjedhur organet drejtuese të reja të kësaj dege.
Raportin në emër të Komitetit Drejtues e mbajti kryetari i kësaj dege z.Rexhep Krasniqi, i cili më shumë u përqendrua në fushatën dhe rezultatin e zgjedhjeve të 3 korrikut. Krasniqi shprehu në raport pakënaqësi rreth LZHK-së dhe ishte mjaft i ashpër në adresë të disa personave të ardhur në LZHK, jo për t'i dhënë nxitje, por me imazhin e tyre të konsumuar dhe qëllimet e tyre dashakeqëse, në veçanti ndaj legalistëve, bënë që rezultati i zgjedhjeve të mos justifikojë mundin dhe përpjekjet e legalistëve për të arritur objektivat elektoralë. Nga 1361 vota të marra nga PLL në vitin 2003 në zgjedhjet lokale, LZHK mori në zgjedhjet e korrikut 2005 vetëm 1075 vota. Pra LZHK nuk i shtoi asgjë PLL, por vetëm i humbi disa qindra vota.
Në konferencë pati pyetje dhe diskutime, deri edhe debate për mënyrën sesi ka funksionuar dega gjatë këtyre viteve, madje edhe kritika të adresuara, sipas funksioneve që të kritikuarit kanë pasur në strukturat drejtuese. Në konferencë ishte i pranishëm dhe përshëndeti edhe kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu. Ai u ndal në fjalën e tij edhe te puna e qeverisë së drejtuar nga z.Berisha, që me masat e kohëve të fundit në organet tatimore e fiskale, sekuestrimin e disa pronave, si dhe me vendimin e fundit për uljen e taksave, po jep një sinjal pozitiv për një fillim të mbarë dhe me këtë rast uroi që premtimet e dhëna në fushatën elektorale, të realizohen.
Duke folur për situatën zgjedhore brenda partisë, z.Spahiu theksoi se kongresi i 16 i PLL do të jetë një kongres i shpalosjes së vlerave të kësaj partie në gjithë procedurën e përgatitjes dhe organizimit të tij. "Ne duhet të kthejmë besimin e legalistëve dhe simpatizantëve tanë, se PLL shumë shpejt do të rikthehet në vendin që i takon në politikën shqiptare. Ne duhet të jemi të bashkuar për t'i shërbyer sa më mirë kauzës sonë, për të cilën është sakrifikuar shumë nga legalistët, gjatë brezave. Sigurisht që do të përballemi me vështirësi, prandaj kërkoj nga ana juaj, punë përkushtim dhe sakrifica", - theksoi kryelegalisti Spahiu.
Në vijim, konform procedurave transparente e demokratike, konferenca kaloi në pikën e fundit të rendit të ditës, atë të zgjedhjeve të kryetarit të degës, Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16 të PLL. Në garë për kreun e degës konkurruan z.Rexhep Krasniqi dhe z.Koçi Gega. Mbas votimit të fshehtë, me pak vota diferencë fitoi z.Koçi Gega, i cili është anëtar i Këshillit në njësinë vendore të tij dhe anëtar i Këshillit të Qarkut Fier-Lushnje-Berat, ku përfaqëson denjësisht PLL-në. Nga delegatët u vlerësua shumë gjesti fisnik i z.Rexhep Krasniqi, i cili i shtrëngoi dorën fituesit duke i deklaruar edhe mbështetjen e tij të plotë.
Konferenca gjithashtu zgjodhi Komitetitn Drejtues të degës, si dhe delegatët për në kongresin e 16-të, që ishin ndër përfaqësuesit më të denjë të legalistëve të rrethit të Fierit. 
Korresp. "Atdheu"




Zhvilloi punimet konferenca e Degës së PLL Pukë

Rizgjidhet kryetar z.Sadik Beqiri

Më datën 28.09.2005 zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Pukë, e drejtuar nga kryetari i degës z.Sadik Beqiri. Në konferencë, në cilësinë e të deleguarit të kryesisë së PLL, asistonte anëtari i Komitetit Drejtues të PLL dhe ish drejtuesi i kësaj dege, z.Xhevdet Kopani.
Konferencën e hapi Sekretari i degës z.Naim Laçi, i cili pasi falenderoi delegatët e pranishëm dhe të ftuarit, ia dha fjalën për të mbajtur raportin në emër të Komitetit Drejtues, kryetarit të degës z.Sadik Beqiri. Raporti evidentonte punën e bërë nga strukturat e PLL, rezultatet e arritura veçanërisht në zgjedhjet vendore, si dhe përpjekjet për shtrirjen dhe rritjen e strukturave të PLL në të gjithë rrethin. 
Analiza e gjendjes ekonomiko-shoqërore e rrethit, papunësia, mungesa e investimeve dhe niveli i ulët i jetesës së banorëve të kësaj treve, ishte pjesë e shtjellimit të detajuar në raport. Marrëdhëniet me subjektet politike të spektrit të djathtë dhe veçanërisht me degën e PD-së, pavarësisht nga problemet e krijuara në zgjedhjet e përgjithshme të 3 Korrikut 2005, u vlerësuan "të mira" me ç'rast u evidentuan edhe mundësi të reja bashkëpunimi në të ardhmen. Në raport u vlerësuan nëndegët e Komunës Qelëz, Rrapë, Qaf-Mali, Bashkisë Pukë etj.. Gjithashtu u evidentua puna e mirë e bërë nga legalistët Pal Nikolli, Preng Florini, Halit Mustafa, Naim Laçi, Xhemal Meçi, Musa Lluka, Rexhep Fusha, Beslim Shkjau, Gëzim Mehaj, Gjon Preng Gjoni, Arjan Selimi, Hysni Shkjau etj.. Përcaktimi i prioriteteve të punës së degës dhe strukturave të reja për të ardhmen, ishin trajtuar me kujdes në raport, një pjesë e konsiderueshme e të cilit përqëndrohej në fillimin e punës së strukturave të të gjitha niveleve për zgjedhjet e afërta lokale. 
Konferencën e përshëndeti edhe i deleguari i Komitetit Drejtues së PLL z.Xhevdet Kopani, i cili përgëzoi për punën cilësore të kësaj dege në vazhdën e traditës, si dhe përkushtimin e legalistëve pukjanë për të ndjekur rrugën dhe plotësuar amanetin e martirëve të Legalitetit: Xhemal Laçi, Abdulla Salihi, Pashk Curri, Ymer Bardhoshi etj.. Funksionimi i strukturave, shtrirja e partisë me seksione në çdo lagje dhe qendër votimi; përgatitja për zgjedhjet lokale si dhe rritja e bashkëpunimit me degën lokale të PD, u përcaktuan si prioritete të punës së strukturave të reja që do të dilnin nga kjo konferencë. Shumica e diskutantëve e vunë theksin tek rëndësia e pozicionimit të ardhshëm politik të partisë dhe aleancat me subjektet e djathta, duke eleminuar kësisoj të gjitha qendrimet që bien ndesh me interesat e Legalitetit.
Në përfundim u kalua në zgjedhjen e strukturave të reja të deges. Pas votimit të fshehtë, kryetar i degës së PLL Pukë për mandatin e ardhshëm, u rizgjodh z.Sadik Beqiri, ndërsa si nënkryetarë u zgjodhën zotërinjtë Pal Nikolli e Gjon Florini.
Komiteti i ri Drejtues i propozoi qendrës, kandidaturën e z.Naim Laçi për postin e Sekretarit të degës, si dhe kandidaturën e z.Xhemal Meçi për anëtar të Këshillit Kombëtar. 
Si anëtarë të Komitetit të ri Drejtues, u zgjodhën 15 nga drejtuesit më të spikatur të degës, me kujdesin e përzgjedhjes dhe harmonizimit të individëve dhe kontributeve, sikundër ato të veteranëve Halit Mustafa, Musa Lluka e Xhemal Meçi me të rinjtë Pal Nikolli, Arjan Selimi, Gëzim Mehaj, etj..
Konferenca u mbyll me mesazhe optimizmi për rezultate më të larta në të ardhmen dhe me urime për suksese të Komitetit Drejtues dhe kryetarit të rizgjedhur, z.Sadik Beqiri.
Korresp. i "Atdheu"

Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Mirditë

Kryetar i PLL Mirditë zgjidhet Petrit Jushi

Legalistët e rrethit të Mirditës u mblodhën më datë 29 shtator 2005, për të zhvilluar Konferencën e katërt të degës. Mbledhja u zhvillua në një nga sallat e Pallatit të Kulturës Rrëshen, ku morën pjesë delegatë të ardhur nga të gjitha nëndegët e rrethit. Raportin në emër të Komitetit Drejtues e lexoi z.Petrit Jushi, kryetar i degës. Në të pasqyrohej puna e mirë, por edhe të metat e mangësitë që dolën në pah sidomos gjatë fushatës elektorale për zgjedhjet parlamentare të 3 Korrikut.
Diskutantët e shumtë që morën fjalën, si zz. Ndrec Tuci, Pashk Përloshi, Gjon Arapi, Anton Çupi, Nikolin Gjaci, Gjovalin Ndoi, Gaspër Reçi, Simon Molla, Gjetë Përndoj, Sali Kuka, Leon Molla, Tom Biba e të tjerë, u përqëndruan në mangësitë dhe mosfunksionimi i mirë i Komitetit Drejtues, madje kritikat e tyre adresoheshin ndaj drejtuesve kryesorë të degës, të cilët, fatkeqësisht, nuk arritën mirëkuptimin e duhur për të qenë sa më efiçientë në punën dhe aktivitetin e saj.
Legalistët mirditorë nëpërmjet diskutimeve të delegatëve, shprehën dëshirën për fuqizimin e punës dhe konsolidimin e strukturave në përgjigje të prioriteteve që do të përcaktojë Kongresi i 16-të, me qëllim përgatitjen e tyre për zgjedhjet e ardhshme vendore, në vazhdën e thellimit të rezultatit shumë të mirë, të arritur në zgjedhjet vendore të vitit 2003, deri në dyfishim të tij. 
Më pas konferenca procedoi me shqyrtimin e pikës së dytë të rendit të ditës, zgjedhjen e kryetarit të degës, Komitetit të ri Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16 të PLL, që do të mbahet në Tiranë, më 8 tetor 2005. Pas votimit të fshehtë, kryetar i degës së PLL Mirditë për mandatin e ardhshëm dy vjeçar u rizgjodh z.Petrit Jushi.
Në këtë konferencë mori pjesë, si i deleguar i kryesisë së PLL, kryetari i saj z.Ekrem Spahiu. Në fjalën e tij z.Spahiu theksoi se duhet evidentuar anëtarësia legaliste në të gjitha nëndegët dhe seksionet e rrethit të Mirditës, me qëllim që në zgjedhjet vendore 2006, të arrijmë një rezultat akoma më të mirë sesa ato të vitit 2003. "Por, - tha z.Spahiu, - që të arrihet ky rezultat pozitiv, përveç masave organizative, duhet krijuar edhe një kohezion i brendshëm mes të gjithë të zgjedhurve në organet drejtuese dhe anëtarësisë së degës.
Korresp. i "Atdheu"



Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Pogradec

Ish deputeti Et'hem Fezollari rizgjidhet kryetar

Ditën e martë, më datë 27 shtator 2005, në qytetin e Pogradecit zhvilloi punimet konferenca e Degës së PLL Pogradec, nën drejtimi e kryetarit të saj z.Et'hem Fejzollari, për të analizuar punën dhe aktivitetin politik 2 vjeçar të legalistëve pogradecarë dhe strukturave drejtuese. Në këtë konferencë, në cilësinë e të deleguarve nga qendra, merrnin pjesë anëtarët e Komitetit Drejtues të PLL, zotërinjtë Nevruz Ndregjoni dhe Hamit Kurti, përkatësisht; Drejtor i Departamentit të Organizimit pranë PLL dhe nënkryetar i Degës së PLL Tiranë.
Raportin për punën dhe veprimtarinë dyvjeçare të Degës, e mbajti z.Et'hem Fejzollari, i cili evidentoi mangësitë e vërejtura dhe njëkohësisht edhe arritjet në përmirësimin cilësor e sasior të punës së strukturave, që nga seksionet e deri në Komitetin Drejtues të Degës.
Pas raportit fjalën e morën shumë drejtues të pranishëm, të cilët diskutuan për prioritetet e punës për të ardhmen dhe hartimin e planeve të masave për përgatitjen e strukturave të Degës për zgjedhjet e vendore të vitit të ardhshëm, të cilat u vlerësuan njëzëri prej tyre si aksioni kryesor i partisë.
Pavarësisht nga rezultati i mirë i arritur në zgjedhjet parlamentare të 3 korrikut, të cilin diskutantët njëzëri e konsideruan të manipuluar dhe të zbritur ndjeshëm, delegatët e konferencës shprehën bindje të plotë për mundësinë e arritjes së rezultateve shumë më të larta në zgjedhjet e ardhshme vendore, bazuar kjo në gjendjen aktuale të strukturave të partisë dhe në planin e punës së tyre për periudhën në vazhdim.
Në konferencë e morën fjalën edhe të deleguarit e qendrës, zotërinjtë Nevruz Ndregjoni dhe Hamit Kurti, të cilët vlerësuan rezultatet e Degës dhe nivelin e lartë të diskutimeve, si garanci për lidhje të shëndosha të strukturave me zgjedhësit dhe rezultate më të larta në të ardhmen, bazuar në kapacitetet intelektuale të drejtuesve legalistë pogradecarë.
Më pas u proçedua në zgjedhjen e kryetarit të Degës dhe Komitetit të ri Drejtues. Për këtë qëllim u ngrit një komision i përbërë nga zotërinjtë Dashamir Muçka dhe Muhamet Zaimi, që funksionoi në prani edhe të të deleguarve nga qendra. Për postin e nderuar të kryetarit të Degës, konkurruan drejtuesit e spikatur pogradecarë, zotërinjtë Et'hem Fejzollari, Hysni Kuqo dhe Nexhmedin Shkullaku, të cilët nga 32 votues të pranishëm, morën përkatësisht: 22; 5; 5 vota, duke konkluduar kësisoj me rizgjedhjen e z.Et'hem Fejzollari, në postin e kryetarit të Degës së PLL Pogradec për mandatin e ardhshëm dyvjeçar.
Konferenca vendosi që, në Kongresin e 16 të PLL, që do të zhvillohet më datë 8 tetor 2005, të marrin pjesë delegatët e poshtëshënuar: Muhamet Zaimi, Nexhmedin Shkullaku, Sadik Kapa, Medi Muçllari, Jetnor Kapri dhe Hysni Kuqo. 

Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Peqin

Rizgjidhet kryetar z.Bardhyl Biça 

Dega e PLL Peqin, organizoi ditën e martë, më datë 27.09.2005, ora 16.00 konferencën për zgjedhjet e strukturave drejtuese të degës dhe të delegatëve për në Kongresin e 16 të Partisë. Në takimin që u zhvillua në sallën e Pallatit të Kulturës së qytetit, morën pjesë anëtarë e simpatizantë të Partisë Lëvizja e Legalitetit. Ndërsa nga Kryesia e Partisë asistonte si i deleguar nënkryetari i PLL-së z.Murat Basha.
Fjalën e hapjes e mbajti kryetari i kësaj dege, z.Bardhyl Biça, i cili pasi bëri me dije rendin e ditës: Raport-pyetje-diskutime-zgjedhje, i bëri një përmbledhje të shkurtër veprimtarisë së kësaj dege gjatë fushatës zgjedhore të 3 korrikut.
Kryelegalisti peqinas, pasi falenderoi të gjitha strukturat e degës për punën e kryer, u ndal në vështirësitë e hasura gjatë zgjedhjeve, të cilat ndikuan në marrjen e një rezultati të dobët, krahasur me forcën e vërtetë të legalistëve peqinas.
"Edhe pse kemi pasur një mbështetje të vlerësueshme nga Kryesia, sidomos nga z.Spahiu dhe z.Basha, fushata e zgjedhjeve parlamentare në Peqin, është zhvilluar nën trysninë dhe provokimet e rënda të kundërshtarëve tanë", - u shpreh z.Biça, duke vijuar se "... prononcimi i z.Basha në televizionin lokal, ishte një mbështetje e madhe për ne, në pragfushate. Megjithatë, manipulimet e kryera në procesin e numërimit të votave, ishin skandaloze".
Zotëri Biça evidentoi raste kur, në qendra votimi, rezultatet dëshmonin një vjedhje flagrante të votës, pasi kishte zona ku "nuk kishte votuar asnjë legalist", ndërkohë që në një zonë tjetër, në atë që ai vetë kandidonte, ishte njohur vetëm vota e tij, ndërsa minimalisht, ajo e familjes së tij "kishte avulluar".
Zotëri Biça foli edhe për nevojën e ristrukturimit të seksioneve dhe nëndegëve të kësaj dege, duke aktivizuar sa më shumë rininë, e cila, sipas Biçës, "do ta çojë më lart punën dhe rezultatet në të ardhmen".
Njëherazi, z.Biça foli edhe për nevojën e shpërndarjes së organit mediatik të legalistëve, gazetës "Atdheu", që ajo të bjerë në dorën e çdo legalisti peqinas, si një mënyrë efikase për të qenë sa më në kontakt me zhvillimet e fundit politike dhe qëndrimet e partisë lidhur me to. Më pas u kalua në pyetje, ku ndër të tjera vërehej shqetësimi për një raport më të qartë politik me PD-në.
Zotëri Basha, në fjalën e tij shqetësimit të delegatëve për sa më sipër, iu përgjigj se "PD-së iu kërkua ndryshimi i Kodit Zgjedhor, që gjithshka të shkonte sa më mirë, pasi ne legalistët, edhe pse kemi shumë pika të përbashkëta me PD-në, kemi edhe pika të dallueshme, që përcaktojnë edhe identitetin tonë partiak. Referendumi për Monarkinë, Pronat dhe Integrimi i të Përndjekurve dhe Persekutuarve Politikë, janë disa nga pikat thelbësore që na dallojnë nga PD-ja, dhe për këto pika ne na duhej të negocionim sa më fort dhe me logjikë politike konsekuente. Megjithatë, për hir të së vërtetës, bashkëpunimin me PD-në në nivel qendror, na e prishën prononcimet e nxituara dhe jashtë logjikës politike, nga ana e disa individëve me peshë në LZHK".
Pyetjes tjetër se "a jeni më me LZHK-në?", z.Murat Basha iu përgjigj se "LZHK-ja ishte thjesht një formacion zgjedhor me mandat të kufizuar kohor, deri më datë 3 korrik, e që tashmë është ezauruar, pasi e kreu misionin për të cilin ishte ngritur. Legalistët ishin që në fillim skeptikë mbi funksionimin e LZHK-së, pasi edhe pse ishim shtylla kurrizore e këtij formacioni, në vendim-marrjen e Këshillit Ekzekutiv të saj ne kishim vetëm 25% të përfaqësimit".
Pyetjeve se a ka më aleancë me forcat e tjera të djathta, z.Basha iu përgjigj se "... fillimisht duhet të forcojmë veten, e më pas të bashkëpunojmë denjësisht me demokratët...".
Në lidhje me të ardhmen e PLL, nënkryetari legalist vlerësoi nevojën e mbështetjes së Partisë në forcat dhe resurset e brendshme, të pashterrshme, për të kapërcyer më lehtë situatat e vështira politike. Zgjedhjet lokale dhe zgjedhja e presidentit, janë shanse politike që, po i shfrytëzuam, japin frytet e veta, pasi edhe me PD-në kemi interesa të ndërsjellta dhe mundësi reale bashkëpunimi. Deri më tash, gjatë këtyre 8 viteve bashkëpunimi, e kemi vlerësuar PD-në si forcë e djathtë, e njëherazi kemi kundërshtuar disa mënyra të saj për të na mënjanuar politikisht. PLL ka dëshmuar se nuk jemi parti që mbetemi peng i së shkuarës, por shohim me optimizëm nga e ardhmja".
Zotëri Basha më tej theksoi konsekuencën në ruajtjen dhe pasurimin e filozofisë shtetformuese të legalistëve, të idealeve atdhetare e kombëtare, që, sipas tij, janë mëse të nevojshme në kohët që po kalojmë. Ai njëherazi vlerësoi rolin e rinisë legaliste, si një forcë që do t'i japë dinamizëm të gjithë Partisë, për ta çuar atë në nivele më të larta.
Në fund të fjalës së tij, z.Basha uroi legalistët peqinas për suksese në konferencë, duke uruar gjithashtu që në garë të fitojë më i miri dhe më i afti.
Më pas u kalua në procedurat zgjedhore, ku iu dha fjala dy kandidatëve për kryetar të degës së PLL Peqin, z.Mylaim Sufali dhe z.Bardhyl Biça.
Në fjalën e tij të shkurtër z.Sufali i bëri një përshkrim jetës së tij politike në gjirin e legalistëve peqinas, e më pas u shpreh se ishte një kandidat që do vinte theksin në strukturimin më të plotë të degës, të afrimit të elementit të ri, si edhe në aftësinë e tij për të realizuar e konsoliduar aleanca sa më të qendrueshme me të gjitha forcat e djathta. Ai premtoi përkushtim dhe idealizëm në përmbushjen e detyrave.
Zotëri Biça nga ana e tij, në fjalën e fundit para garës, u kërkoi delegatëve që ta rivotonin, pasi kishte si garanci një eksperiencë të madhe, të përftuar nga jeta e gjatë politike në krye të legalistëve.
Më pas u kalua në votimin për kryetar dhe për delegatët për në Kongresin e 16-të të PLL, që do mbahet më 8 Tetor. Komisioni i votimit, pas numërimit të votave, shpalli rezultatet: 26 vota për z.Biça, 3 vota për z.Sufali dhe 3 vota u konsideruan të pavlefshme.
Në këtë mënyrë z.Bardhyl Biça u rizgjodh kryetar i degës së PLL Peqin.
Korresp. i "Atdheu-t"




Zhvilloi punimet konferenca e degës së PLL Shijak

Bajram Rubjeka rikthehet në krye të degës

Ditën e djelë, më datë 25 shtator 2005, në qytetin e Shijakut zhvilloi punimet konferenca parakongresuale e degës së PLL Shijak.
Në këtë konferencë të drejtuar nga kryelegalisti Ruzhdi Kau, morën pjesë si të deleguar nga qendra zotërinjtë Murat Basha dhe Seit Preni, përkatësisht nënkryetar i PLL dhe sekretar i Senatit të Veteranëve.
Raportin e analizës së punës dy vjeçare të degës e mbajti sekretari i degës z.Sefer Çipi. Në këtë material z.Çipi pasqyroi arritjet e punës dhe të metat e vërejtura në veprimtarinë e degës.
Më pas delegatët e pranishëm drejtuan pyetje të shumta për sqarimin e momenteve të ndryshme të punës dhe për aspekte procedurale, të cilave iu përgjigjën drejtuesit kryesorë të degës.
Më pas u kalua në diskutime të drejtuesve të strukturave, ku u analizuan shkaqet e rezultateve të pakënaqshme arritur në zgjedhjet e fundit vendore dhe parlamentare, ku spikatën diskutimet e zotërinjve Sokol Berisha, Halim Veizaj, Besnik Rama, Hasan Allushi, Bajram Rubjeka, Ruzhdi Kau, Sefer Çipi, Xhavit Xhetani, Ideal Deliallisi, Shaban Gashi, Mustafa Xhafa, etj..
Në fund të diskutimeve e mori fjalën edhe z.Murat Basha, i cili ngriti me përparësi problemin e ristrukturimit të degës dhe afrimin e elementëve të rinj, me qëllim rritjen sasiore dhe cilësore të strukturave, që nga baza e deri në Komitetin Drejtues të degës. Nënkryetari legalist gjithashtu shtroi problemin e krijimit dhe konsolidimit të punës dhe lidhjeve kontribuese midsi brezave të legalistëve, gjithnjë nën frymën e krijimit të raporteve luajale të bashkëpunimit dhe ndihmës së ndërsjelltë, gjithmonë duke u dhënë përparësi të rinjve.
Më pas u kalua në zgjedhjen e kryetarit të degës dhe komitetit drejtues. Për postin e kryetarit të degës, pas dorëheqjes së z.Ruzhdi Kau, ku kandiduan zotërinjtë Bajram Rubjeka dhe Ardian Guza.
Në votimin e fshehtë morën pjesë 25 delegatë, nga të cilët 20 syresh votuan kandidaturën e z.Rubjeka, (i cili u zgjodh kryetar i Degës së PLL Shijak për mandatin e ardhshëm dyvjeçar), ndërsa 5 delegatë votuan në favor të z.Guza.
Më pas konferenca procedoi me zgjedhjen e Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16-të të PLL.

Zhvilloi punimet konferenca V e Degës së PLL Lushnje 

Rizgjidhet kryetar z.Shpëtim Axhani

Ditën e mërkurë, më datë 29 shtator, në qytetin e Lushnjes zhvilloi punimet konferenca e V e degës së PLL Lushnje, nën drejtimin e kryetarit të saj z.Shpëtim Axhani, i cili mbajti edhe raportin e punës dy vjeçare të degës, me temë "Puna e bërë nga Komiteti Drejtus, që nga konferenca e katërt, në funksion të forcimit të PLL dhe prezantimit dinjitoz të saj në zgjedhje". Në raport ndër të tjera u theksua se, nga konferenca e mëparshme e 28 marsit 2004 e në vazhdim, strukturat e PLL në rrethit të Lushnjes kanë patur forcim cilësor dhe sasior, pasqyruar këto edhe në rezultatet e arritura, deri në kurorëzimin e motos: krijim seksioni pranë çdo qendre votimi.
Në raport u theksua se Komiteti Drejtues i degës, në bashkëpunim të ngushtë me strukturat e të gjitha niveleve, kanë bërë të mundur me punë dhe seriozitet që PLL e këtij rrethi të shihet e vlerësohet si Parti me peshë dhe me pikësynime të qarta politiko-zgjedhore dhe se në vazhdën e këtij synimi janë krijuar raporte serioze bashkëpunimi me të gjitha Partitë e spektrit të djathtë në këtë rreth. Zotëri Axhani vlerësoi gjithashtu se gjatë punës dyvjeçare janë vërejtur edhe mangësi në disa drejtime si: Funksionimi i pamjaftueshëm i forumit të Gruas, mosmbledhja e kuotizacionit, mosshpërndarja e shtypit të partisë, gazetës "Atdheu", etj..
Vend të veçantë në raport zuri rezultati jo i kënaqshëm i LZHK-së në zgjedhjet e fundit parlamentare, me ç'rast u theksua se "LZHK-ja në rrethin tonë është prezantuar dy herë me elektoratin. Herën e parë në dhjetor 2004, në Komunën Dushk, në zgjedhjet për këshilltarë e kryetar komune, ku të gjitha partitë e tjera të këtij koalicioni dolën zbuluar përsa i përket pranisë dhe organizimit të strukturave ndihmëse, çka na detyroi që peshën kryesore ta luanin strukturat tona lokale të PLL-së, të cilat u ndihmuan maksimalisht nga kryesia e Partisë në qendër. Në zgjedhjet e 3 korrikut 2005, përsëri vetëm strukturat e PLL e kryen të gjithë fushatën, që nga përzgjedhja e kandidatëve e deri tek realizimi i një fushate model...". Për punë të mirë në funksionimin e degës gjatë gjithë periudhës së analizuar, në raport u vlerësuan nëndegët e komunës Tërbuf, me kryetar z.Hazbi Leka, e komunës Golem, me kryetar z.Arif Matjani, e komunës Gërmenj, me kryetar z.Seit Ibrahimi dhe komunës Allkaj, me kryetar z.Agur Musaku.
Në konferencë, në cilësinë e të deleguarit të kryesisë së PLL, mori pjesë Sekretari i Përgjithshëm i PLL z.Artan Tujani. Pas raportit të punës, u kalua në pikën e dytë të rendit të ditës: pyetje dhe diskutime... Gjatë diskutimeve të tyre, zotërinjtë Bexhet Sina, Ferdinand Zdrava, Pandeli Boçi, Ismet Smira, Agur Musaku etj., e vunë theksin tek vështirësitë e ndeshura gjatë fushatës së fundit dhe puna për përballimin e kapërcimin e tyre. Ata kërkuan shpjegime më të detajuara nga i deleguari i Kryesisë së PLL z.Artan Tujani, në lidhje me procedurat e zhvillimit të Kongresit të 16-të.
Më pas u kalua në procesin e zgjedhjeve të strukturave drejtuese, ku pas numërimit të votave, kryetar i degës u rizgjodh z.Shpëtim Axhani, nënkryetarë u zgjodhën zotërinjtë Agim Bega, Agur Musaku dhe Bexhet Sina, ndërsa kryetar i Senatit të degës u zgjodh z.Arif Matjani. Për postin e sekretarit të degës, qendrës iu propozuan kandidaturat e zotërinjve Ferdinand Zdrava dhe Shefqet Dobro. 
Korresp. i "Atdheu".


Dega e PLL Kolonjë zhvillon konferencë

Në datën 15.09.2005 në qytetin e Ersekës u zhvillua Konferenca e degës së PLL. Në këtë konferencë merrte pjesë si përfaqësues nga qendra Z. Nebi Ganellari, kryetar i Këshillit Kombëtar dhe kryetar i degës së PLL Korçë. 
Takimin e hapi kryetari i Degës së PLL Kolonjë, z.Ylli Sulejmani. Ai bëri një përshkrim të shkurtër të veprimtarisë së kësaj dege si PLL dhe si LZHK. Ai u ndal tek vështirësitë e shumta që pati dega gjatë zgjedhjeve të 3 korrikut, faktorët e shumtë objektivë dhe subjektivë që ndikuan në rezultatin e LZHK në këtë rreth. Më pas të pranishmit i përshëndeti z.Nebi Ganellari, i cili pasi bëri një përmbledhje të shkurtër të rezultateve të takimit të Komitetit Drejtues të PLL në Tiranë, udhëzimeve të dala nga ky takim për zhvillimin e Konferencave dhe përgatitjen e kongresit të 16 -të të PLL.
Më pas u bënë pyetje të ndryshme dhe diskutime ku shprehej pakënaqësia për rezultatin zhgënjyes dhe për aktivitetin dhe veprimtarinë e PLL në të ardhmen. Në fund u zgjodh kryetari i Degës, Komiteti Drejtues i degës i përbërë nga 7 veta. Kryetar u rizgjodh z.Ylli Sulejmani dhe nënkryetar z.Adriatik Sejati. Në Kongresin e 16-të dega e Kolonjës do të përfaqësohet nga kryetari i rizgjedhur i degës së PLL Kolonjë.
Korresp. "Atdheu-t"




POLEMIKA

Kur për historinë shkruajnë injorantët (1)

Profanimi i historisë 

Nga Sazan PIPA

Bollëku deri në tepricë, i mediave të shkruara dhe fakti që ato, në shumicë, janë në pronësi dhe drejtohen nga njerëz të paditur, (por që janë të ndërgjegjshëm për faktin se mediat janë pushtet i vërtetë) - ka rritur probabilitetin e përfshirjes dhe kënaqjes së manive të sëmura të disa shkarrashkruesve sharlatanë, që përveç vjelljes së marrëzive që u gëlojnë nëpër tru, po e keqedukojnë dhe keqinformojnë lexuesin me spekullime dhe mashtrime të trasha e të dëmshme. Modeli më i përkryer i stigmatizimit artistik të kësaj specieje (shkarrashkruesve), është krijimi i personazhit të Gjin-analistit tek "Portokallia" e Top Channel-it.
Fallsifikimeve dhe spekullimeve me historinë e Shqipërisë dhe shqiptarëve, (me çka rëndom janë mbushur tekstet e historisë në të gjitha nivelet e sistemit tonë shkollor), tashmë u ndajshtohen edhe "analizat" haluçinante të shkarrashkruesve sharlatanë e mediokër, të cilët ndikojnë shumë keq në malformimin e dijeve, psikozave, refleksioneve dhe qëndrimeve të brezave tanë, çka i keqorienton ata në vlerësimin e së kaluarës, së tashmes dhe pozicionimin në raport me ardhmërinë. Dhe meqenëse "natyra" nuk e duron dot boshllëkun, në kokat bosh (e që fatkeqësisht janë të shumta), lehtësisht zenë vend klishe të përçartura injorantësh, kodoshësh dhe spekullantësh. 
Në kushtet e shkatërrimit të sistemit tonë arsimor dhe shtimit të skalioneve të injorantëve, rreziku i manipulimit të viktimave të padijes është shumë i madh dhe me përmasa të frikshme. Mjafton të kujtosh sekuencat e transmetuara nga një emision i Fevziut, në të cilin ishin thirrur ish veteranët komunistë Liri Belishova e Rrahman Parllaku, ballisti Ahmet Nivica dhe zogisti Beqir Ajazi, (ku pasi u pyetën mbi 20 të rinj dhe ku doli se të gjithë ishin thellësisht të paditur për PKSH, Ballin, Legalitetin dhe raportet politike midis tyre gjatë LDB), bëhet e qartë se çfarë terreni i virgjër ekziston për spekullimin me të vërtetat e mëdha të këtij vendi, dëm të cilin mund ta kryejë me lehtësi çdokush që ka synimin e mbrapshtë dhe hapësirën e duhur në mediat.
Një spekullim të tillë e ka bërë në një të përditshme, edhe njëfarë Pilo-je i kollarisur e shkollepsur, kryetar i një partie që, për nga radha në ministrinë e Drejtësisë dhe Gjykatën e Shkallës Parë Tiranë, zë denjësisht vendin e 87-të, pas divorcit me një parti-kolibe, të ndarë disa herë. 
Këtë radhë spekullimi i fandaksur nis me definim-analizën sipas së cilës "Përpara periudhës enveriane, historia jonë e njeh Zogun si një diktator që hyri rastësisht në derën zhurmuese të politikës shqiptare, në një moment të caktuar, kur shpresat ishin të humbura për të, duke marrë një ushtri të huaj nga fqinjët, me anën e së cilës uzurpoi me dhunë institucionet e shtetit, për t'u vetëquajtur më tej 'Mbret i Shqipërisë'. Inteligjenca e asaj kohe largohet apo bëhet viktimë e dhunës mbretërore dhe populli në vend që ta vlerësojë gjendjen realisht, e duartroket mbretin fitimtar me gjithë zemër, biles, duke thënë: 'Epo mirë ia bëri atij 'mjekrës'..., (është fjala për Fan Stilian Nolin, i cili jo vetëm nga studiuesit seriozë shqiptarë, por edhe nga ata të huaj, është vlerësuar si kryeministri i kulturuar dhe më demokrat që ka nxjerrë deri më sot historia shqiptare). Dhe kjo frazë konsolidohet me prapësinë e fundit të këtij diktatori (pra Zogut), i cili ikën nga sytë këmbët, si i shitur që ishte tek fqinjët, me një grumbull prapësirash të lëna pas: Thesarin e grabitur, vendin pa ushtri për të luftuar armikun, dy krahina shqiptare të dhuruara për hesap të tij (a thua se Shqipërinë ia kish lënë trashëgim i ati). Vazhdimi dihet. Shqipëria u pushtua dhe ishte në ditë të hallit me të gjitha statistikat...".
Injoranti Pilo duhet ta dijë se Ahmet Zogu nuk "hyri rastësisht në derën e zhurmshme të politikës shqiptare".
Pilua i "publicistikës historike" me fiksidenë e gabuar mbi kohën e futjes së Zogut në politikë, ngatërron datat kur më tej, duke iu referuar Dhjetorit 1924, e vazhdon spekullimin me mashtimin "..., duke marrë një ushtri të huaj nga fqinjët, me anën e së cilës uzurpoi me dhunë institucionet e shtetit, për t'u vetëquajtur më tej 'Mbret i Shqipërisë'".
Në Dhjetor 1924, Zogu nuk ndodhej rastësisht në politikën shqiptare, por sapo kish dhënë dorëheqjen nga posti i kryeministrit pas atentatit dhe kish mbushur mbi 12 vjet në politikën aktive, madje edhe me armë në dorë, duke dominuar zhvillimet e kohëve në fjalë, përveç një periudhe 2 vjeçare të mungesës së detyruar, (gjatë qëndrimit në Austri, më 1916-1918).
"Ushtria e huaj", ishte pothuajse tërësisht ushtri shqiptare në përbërje, dhe territoret nga ku u rekrutuan e më pas kaluan repartet që Ai komandoi, ishin territore historikisht shqiptare, asokohe, fatkeqësisht nën administrim serbo-malazez e grek, (për shkak të vendimeve të Konferencës së Londrës).
Ahmet Zogu nuk "uzurpoi institucionet e shtetit", por rivendosi, me ndihmën politiko-ushtarako-diplomatike e financiare të Fuqive të Mëdha, legjitimitetin e institucioneve të shembura me anë të "Revolucionit Demokratik të Qershorit 1924", në zbatim të vendimit të Qeverisë së ligjshme të Iljaz Vrionit, dalë nga maxhoranca e krijuar pas zgjedhjeve të lira të Dhjetorit 1923, (asokohe në mërgim, me seli në Romë), rrëzuar me rebelim të armatosur nga fanolistët...".
Ndërsa "mbret", Zogu u shpall nga Asambleja Kushtetuese pas afro 4 vjetësh, dhe nuk "u vetëshpall" i tillë, prandaj është absurd pohimi pasues se "..., populli, në vend që ta vlerësojë gjendjen realisht, e duartroket mbretin fitimtar".
Pilo i publicistikës shkruan se "Inteligjenca e asaj kohe largohet, apo bëhet viktimë e dhunës mbretërore(!!!)...".
Ja çfarë shkruan, more shoku ynë Pilo, një nga intelektualët antizogistë më mendjendritur dhe kundërshtari më i rreptë, Mustafa Kruja, në letërkëmbimin me At Paulin Margjokaj-n, për "arratisjen" e "intelektualëve...". 
"... Ne, shqiptarët e arratisur jashtë shtetit natën e krishtlindjeve..., ca me vaporr e ca me barkë, e me Fan Nolin dhe qeverinë e tij në krye - të gjithë ne kundërshtarët e atëhershëm të Zogut, zbarkuam dhe u shpëndamë nga 25 deri më 27 dhjetor në Brindizi dhe Bari. Ishim një ushtri intelektuale e shpartalluar për gabimet dhe fajet tona individuale e kolektive, dhe e pazonja për të kuptuar si grup, se parti s'ishim...
Papërgjegjshmëria dhe pazotësia politike kolektive, përbrenda e përjashta, dhe mizerja morale e opozitës antizogiste, kurrë s'pat qenë shfaqur aq sheshit dhe aq tragjikisht sesa ndër ato 6 muajt e provës së vet në qeverisje, nën kryesimin e Fan Nolit.
Ky regjim qe një kështjellë letre, nga më e dobëta.
Qeveria e Fan Nolit nuk desh dhe nuk diti me përfitu. Të kishte dashur e ditur, së jashtmi do ta kishte siguruar veten 100 përqind.
Por Fan Noli desh me u marrë vesh me Rusinë Sovjetike, dhe kjo hapi në Tiranë një legatë prej 40 vetësh. Prandaj Zogu ..., politikisht e moralisht, kishte gjithë Perëndimin me vete, me Anglinë në krye.
Por të paktën, pasi u mundëm, u shkatërruem e thyem qafën në mërgim, athua se i pamë ndonjëherë dhe a i njohëm gabimet dhe fajet tona??!... Asnjë herë dhe asnjë grimë.
Të gjitha ato mizerje morale, të gjithë atë papërgjegjësi politike kolektive që po na përcjell sot, e do të na përcjellë deri në varr, i kishim marrë me vete dhe s'i lëshonim e s'donim me i lëshu për së gjalli. E megjithatë, donim të besonim, e vërtet besonim me këmbëngulje, se brenda 6 muajsh..., Zogun do ta hidhnim përsëri!! E si?!".
Për çfarë kryeministri "më demokrat" përrallisni ju, shoku ynë Pilo, për atë që erdhi në pushtet pa zgjedhje dhe që gjatë 6 muajve në qeverim nuk ndërmori e realizoi asnjë reformë demokratike(!!?) dhe që, për të larë m... me sh..., u kujtua të premtojë "zgjedhje të lira e demokratike...". Përcaktimi i Pilos se Noli ishte "kryeministri më i kulturuar dhe më demokrat, që ka nxjerrë deri më sot historia shqiptare", dëshmon konceptin prej profani të lëçitur, teksa me "kulturë" kupton thjesht njohuritë libreske të Nolit (për hir të së vërtetës, jashtëzakonisht të mëdha), duke harruar kulturën tejet të mangët politike, si pjesë e kulturës së përgjithshme që duhet të zotërojë një politikan profesionist, sikundër ishte Noli, e që, në të vërtetë, bëri një karrierë politike plot sukses, për afro 4 vjet (1920-1924).
Ja çfarë shkruan antizogisti Nikollë Ivanaj në shtypin opozitar të kohës për Nolin, shoku Pilo: "Për sa i përket veprimit thjesh politik të Emzot Nolit, do t'kishte qenë shumë ma mirë, si për shqyptart ashtu edhe për te, që t'mos kishte ekzistu aspak ky veprim. Për politikë lypset me le (me qenë i lindur), sepse të gjitha të tjerat cilësina, me mësime dhe me virtyte, nuk mjaftojnë... 
Emzot Noli i dha fund karrierës politike të tij me dy gabime fatale: Veprimi i tij, (si kryeministri i Qeverisë revolucionare), qe pa vend e pa arsye: ai qe nji shtijak (dështak). Ndërsa Emzot Noli s'kishte aspak cilësina për revolucioner; ishte shkrimtar e orator i mirë, si edhe kritik-humoristik kundra veprimeve politike të të tjerëve. Po, por jo me ndërtue gja ai vetë, jo. Se kjo punë ishte tepër e mërzitshme dhe e ngatërrueme për te...".
Pilo-funksionari i lartë i një partie rebele, (që erdhi në fuqi në qershor 1997, me dhunë revolucionare, si Noli në Qershor 1924), është po aq "demokrat" sa edhe Fan Stiliani, prandaj shkruan "budallallëqe me të cilat qesh edhe edhi". Për cilët"studiues..." e ka fjalën shoku ynë Pilo, të cilëve u "referohet" pa sjellë asnjë referencë!?
Çfarë "më demokrati...", është Noli, teksa pas ardhjes në pushtet dogji pronat e kundërshtarëve dhe dënoi me vdekje, në mungesë", qindra kundërshtarë të tij!!!
Pilo-profani duhet të dëshmojë me prova se Ahmet Zogu ishte "shitur tek fqinjët", se "iku me një grumbull prapësish të lëna pas: Thesarin e grabitur, vendin pa ushtri për të luftuar armikun, dy krahina shqiptare të dhuruara për hesap të tij ( a thua se Shqipërinë ia kish lënë trashëgim i ati)".
Të tilla gjepura nuk ka guxuar t'i deklarojnë as Tan Gjemi me Tan Kateshin, rebelët kryengritës të Pilos dhe partisë së tij gjatë '97-ës. 
Vijon numrin e ardhshem

Gjithçka rreth rregullave kryesore të organizimit të PLL - Statutit të legalistëve

Statuti i Partisë "Lëvizja e Legalitetit"

Pas disa ndryshimeve të miratuara në kongresin e 15 të PLL në datë 8 tetor 2001


Shënim i redaksisë
Po botojmë të plotë në këtë numër Statutin e PLL, të miratuar në Kongresin e 15-të, për shkak të kërkesave që kemi pasur në lidhje me këtë çeshtje. Besojmë se ky statut do t'u vlejë të gjitha degëve, për të diskutuar në lidhje me përmirësimet që mund t'i bëhen atij në Kongresin e 16-të, dhe njëkohësisht do të jetë një rast i mirë për të njohur gjithë anëtarësinë tonë me themelin e rregullave të partisë sonë.


Kapitulli Nr.I

NENI 1
Partia "Lëvizja e Legalitetit" ka lindur si lëvizje për mbrojtjen e legjitimitetit dhe rendit kushtetues. PLL është vazhduesja e ligjshme e ideve të Triumfit të Legalitetit si dhe e Organizatës Kombëtare "Lëvizja e Legalitetit" e cila frymëzoi popullin shqiptar në luftën kundër okupatorit nazi-fashist. PLL është një bashkësi politike e pavarur, e organizuar mbi bazën e vullnetit të lirë të shtetasve shqiptarë, mendimi ideopolitik i të cilëve përputhet me parimet themelore dhe aspiratat e kësaj partie.

NENI 2
Partia "Lëvizja e Legalitetit" lufton për krijimin e një Shqipëri të Lirë, Etnike e Demokratike, në përputhje me parimet bazë të Kartës së OKB-së dhe të dokumenteve themelore të OSBE-së, që me rrugë dhe mjete demokratike të vendosë në Shqipëri regjimin legjitim të Monarkisë Kushtetuese me në krye NMT Leka I-Mbret i Shqiptarëve dhe të Dinastisë së Tij.

NENI 3
Emri i partisë është Partia "Lëvizja e Legalitetit" shkurt PLL.

NENI 4
Selia qendrore ndodhet në Tiranë.

NENI 5

Partia "Lëvizja e Legalitetit" ka vulën e vet e cila ka formën e rrethit. Në qendër është vendosur simboli i Partisë. Sipër simbolit është shkruar në formë harku "Partia Lëvizja e Legalitetit". Ndërsa poshtë simbolit është shkruar Kryesia.

NENI 6
Partia "Lëvizja e Legalitetit" ka simbolin dhe flamurin e saj. Simboli është shqiponja dykrenore me përkrenaren e Skënderbeut sipër.
Flamuri i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ka formën e një katërkëndëshi të verdhë, në mesin e të cilit qendron simboli vendosur mbi një pjesë të kuqe në formë shqyti. Mbi shqytin dhe simbolin është shkruar "Partia Lëvizja e Legalitetit" në formë harku, dhe poshtë simbolit është shkruar viti "1924".


Kapitulli Nr.II

NENI 7
Partia "Lëvizja e Legalitetit" vepron si parti politike duke pasur disiplinë dhe demokraci të gjerë brenda saj, në përputhje me normat e përcaktuara në këtë statut. Veprimtaria e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" zhvillohet brenda territorit të Shqipërisë së sotme politike, por edhe jashtë këtij territori, kur një gjë e tillë lejohet nga legjislacioni i vendeve përkatëse.

NENI 8
Strukturat e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ndërtohen dhe veprojnë sipas linjës vertikale. Në organet vendimore, vendimet e partisë merren me shumicë votash në përfundim të diskutimeve të lira të anëtarëve të partisë.

NENI 9
Vendimet e marra nga organet drejtuese të partisë, janë të detyrueshme për zbatim nga organet e tjera vartëse në parti, sipas shkallës hierarkike.

NENI 10

Partia "Lëvizja e Legalitetit" është parti e hapur për të gjithë shqiptarët brenda dhe jashtë atdheut.

a.Anëtar i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" mund të jetë çdo shtetas, që ka mbushur moshën 18 vjeç, me qëndrim të përhershëm brenda e jashtë vendit, pavarësisht nga shtresa ose pozita shoqërore, kombësia, raca, seksi, botëkuptimi e besimi.
b. Anëtar i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" mund të jetë ai që pranon Programin dhe Statutin e Partisë, aktivizohet në veprimtarinë e saj, paguan kuotizacionin e anëtarësisë dhe nuk bën pjesë në të njëjtën kohë në parti të tjera politike.

NENI 11
Nuk pranohen në radhët e Partisë "Lëvizja e Legalitetit":

a)Ish-anëtarët e nomenklaturës së lartë të regjimit komunist, ish-anëtarët e Partisë Komuniste, ish-anëtarët e Partisë së Punës së Shqipërisë, ish-anëtarët e Partisë Socialiste, ish punonjësit e Sigurimit të Shtetit dhe bashkëpunëtorët e tyre.
b. Personat që kanë kryer krime politike kundër popullit.
c)Persona që u përmbahen pikëpamjeve komuniste, fashiste, raciste, antidemokratike, antihumane, luftënxitëse, terroriste, antipopullore e antikombëtare.
d) Ata që njollosin figurën e tyre morale dhe shoqërore.
e) Për raste të veçanta vendos Komiteti Drejtues.

NENI 12
Pranimi i anëtarëve të Partisë " Lëvizja e Legalitetit" bëhet në mënyrë individuale, sipas kërkesës së secilit, me shkrim, drejtuar njërit prej seksioneve të Partisë. Kërkesa shqyrtohet paraprakisht në seksionin e Partisë të rrethit përkatës ku banon.

NENI 13
Anëtari i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ka për detyrë: 
a-Të mbrojë, të propagandojë e të zbatojë programin, politikën dhe vendimet e Partisë si dhe të respektojë kërkesat e Statutit. Të përmbushë detyrat që i caktohen në përputhje me Statutin dhe programin. Të respektojë normat e bashkëjetesës demokratike në Parti.
b-Të zhvillojë frymën e transparencës, tolerancës, debatit konstruktiv dhe mirëkuptimit reciprok në Parti. Të përhapë dhe propagandojë programin e Partisë dhe qendrimet e saj politike.
c-Të organizohet dhe kontribuojë maksimalisht në fushatat elektorale për arritjen e suksesit të Partisë.

NENI 14

Anëtari i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ka të drejtë: 
a) Të marrë pjesë në përpunimin e politikës, të qëndrimeve e vendimeve të Partisë në të gjitha nivelet, nëpërmjet diskutimit e debatit demokratik në forumet e Partisë, në shtyp dhe në forma të tjera demokratike; të shprehë lirisht mendimet e tij për të gjitha çështjet e Partisë si dhe mbi veprimtarinë e anëtarëve dhe organeve të saj.
b) Të zgjedhë e të zgjidhet në organet udhëheqëse të Partisë, në mënyrën e parashikuar në Statut.
c) Të marrë pjesë në mbledhjet partiake të çdo niveli qofshin, ku shqyrtohen probleme që kanë të bëjnë me personin e tij. Për këtë njoftohet vetëm dy herë.
d) Anëtari i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" nuk mund të veprojë dhe të deklarohet në emër të Partisë, pa qenë i autorizuar, ose pa e gëzuar këtë të drejtë nga organet drejtuese.


NENI 15

Anëtari i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ka të drejtën e daljes së lirë nga Partia me kërkesën e tij, duke njoftuar më parë seksionin e Partisë në të cilin bën pjesë ose ndonjë instancë më të lartë të Partisë.
Dalja nga Partia ose dorëheqja nga funksioni bëhet duke dorëzuar një njoftim me shkrim, duke dorëzuar teserën dhe duke njoftuar 15 ditë para largimit.

NENI 16
Përjashtimi nga Partia "Lëvizja e Legalitetit" bëhet në rastet e shkeljes së përsëritur të statutit të Partisë dhe programit të saj. Propozimi për përjashtim bëhet nga Seksioni përkatës dhe miratohet nga Komiteti Drejtues i Degës së Partisë të rrethit.


Kapitulli Nr. III


NENI 17
Organet kryesore të Partisë "Lëvizja e Legalitetit janë:

a. Kongresi i Partisë 
b. Këshilli Kombëtar 
c. Komiteti Drejtues 
d. Kryesia e Komitetit Drejtues
e. Kryetari i Partisë
f. Komisioni i Kontrollit dhe i Respektimit të Statutit (Kryesia e Senatit)


NENI 18
Kongresi është organi më i lartë i Partisë "Lëvizja e Legalitetit". Ai mblidhet çdo katër vjet në vendin dhe ditën e caktuar prej Këshillit Kombëtar, me propozim të Komitetit Drejtues.
-Kongresi analizon veprimtarinë e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" në periudhën midis dy kongreseve. 
- Kongresi miraton Programin dhe Statutin e Partisë, diskuton dhe vendos vijën politike. 
-Kongresi zgjedh me votim të fshehtë kryetarin e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" si dhe anëtarët e Këshillit Kombëtar.
-Kongresi i Jashtëzakonshëm thirret kur e kërkojnë 2/3 e anëtarëve të Komitetit Drejtues dhe kur kjo kërkesë mbështetet nga 2/3 e anëtarëve të Këshillit Kombëtar.

NENI 19
Në Kongres marrin pjesë me votë deliberative:
a- Delegatët e zgjedhur nga Konferencat e degëve, në përputhje me numrin e përcaktuar nga Komiteti Drejtues në bazë të kritereve: 60% prej anëtarësisë, e përcaktuar kjo 4 muaj para ditës së kongresit; 40% në bazë të rezultatit të zgjedhjeve.
b- Anëtarët e Komitetit Drejtues.

c- Deputetët, ministrat, kryetarët e bashkive dhe të komunave, nëse janë anëtarë të PLL.
d- Ish kryetarët e Partisë, nëse janë akoma në Parti.
e- Kongresi nuk mund të shpallet më vonë se 60 ditë nga dita e skadimit të afatit katërvjeçar.

NENI 20
Këshilli Kombëtar mbikëqyr zbatimin e vendimeve të Kongresit, të Programit, të Statutit nga ana e Komitetit Drejtues të Partisë.
a- Këshilli Kombëtar zgjedh nga gjiri i vet kryetarin.
b- Deputetët, nëse janë anëtarë të Partisë "Lëvizja e Legalitetit", kooptohen në Këshillin Kombëtar.
c- Këshilli Kombëtar miraton listën e kandidatëve për kryetar komune, minibashkie dhe bashkie.
d- Këshilli Kombëtar miraton listën e kandidatëve për deputetë, duke respektuar hierarkinë e lartë partiake.
e- Këshilli Kombëtar mblidhet jo më pak se një herë në vit.

NENI 21
Këshilli Kombëtar mund të mblidhet me kërkesën e Kryetarit të Partisë, në konsultim me Komitetin Drejtues dhe Kryetarin e Këshillit Kombëtar. 
-Ai mund të thirret gjithashtu me kërkesën e 2/3 të anëtarëve të Këshillit Kombëtar.


NENI 22
Komiteti Drejtues është organi më i lartë ekzekutiv dhe urdhërdhënës i Partisë "Lëvizja e Legalitetit". Ai është përgjegjës përpara Kongresit dhe Këshillit Kombëtar, organizon dhe drejton punën për thirrjen e Kongresit të Partisë, është përgjegjës për zbatimin e programit politik, Statutit si dhe të direktivave e rekomandimeve të Kongresit.
a-Komiteti Drejtues drejton dhe bashkërendon gjithë veprimtarinë dhe organizimin e përgjithshëm të partisë, cakton redaksitë (ose redaksitë) e organit (ose organeve) qendrore të shtypit (medias) të Partisë, orienton dhe kontrollon punën e tyre.
b-Komiteti Drejtues administron mjetet e përgjithshme financiare dhe materiale të partisë nëpërmjet Kryetarit.
c- Komiteti Drejtues zgjedh Komisionin e Financës së Partisë, i përbërë prej tre vetësh.

NENI 23

Komiteti Drejtues i zhvillon mbledhjet plenare jo më pak se katër herë në vit. 
- Komiteti Drejtues përbëhet:
-Kryetari i Partisë,
-Nënkryetari
-Sekretari i Përgjithshëm
-Sekretarët e tjerë
-Një përfaqësues nga të gjitha prefekturat e vendit.
-Në Komitetin Drejtues kooptohen kryetari dhe sekretari i Senatit, kryetarja e Forumit të gruas, kryetari i Forumit të Rinisë.

NENI 24
Kryetari i Partisë:
a- Përfaqëson Partinë "Lëvizja e Legalitetit" brenda dhe jashtë vendit dhe vepron në emër të saj.
b- Harmonizon dhe drejton veprimtarinë politiko-organizative të partisë, në zbatim të vendimeve të Kongresit.
c- Pezullon për shkelje të Statutit dhe vijës politike, çdo anëtar të organeve ekzekutive. Për shkarkimin përfundimtar vendos Këshilli Kombëtar në konsultim me Senatin. 
Personi i pezulluar ka të drejtën e ankimit në Senat brenda 10 ditëve.
d- Kryetari i Partisë relaton në Komitetin Drejtues dhe Këshillin Kombëtar për probleme të rëndësishme politike të Partisë.
e- Kryetari është anëtar i përhershëm i Këshillit Kombëtar.

NENI 25
Çdo anëtar i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" ka të drejtë të vendosë kandidaturën për kryetar partie.
a.Kandidaturat për kryetar partie miratohen nga Komiteti Drejtues në konsultim me Senatin.
b.Kryetari zgjidhet me votim të fshehtë.
c.Kryetari zgjidhet ndërmjet dy ose më shumë kandidaturave.
Fiton ai kandidat që merr 50% + 1, vota të vlefshme, në raundin e parë. Nëse kalohet në balotazh, fituesi shpallet me shumicën e votave të vlefshme. 

NENI 26
Kryetari i Partisë, i zgjedhur në Kongres i kërkon votëbesimin Këshillit Kombëtar për anëtarët e Komitetit Drejtues.

NENI 27
Nënkryetari i Partisë ndihmon kryetarin në zbatimin e vendimeve politike si dhe vendimeve të organeve qendrore.
- Nënkryetari i Partisë zëvendëson kryetarin. Kur kryetari mungon, me autorizimin e tij merr kompetencat e kryetarit të Partisë.
- Nënkryetari përfaqëson Partinë në takime të nivelit të tij.

NENI 28
Sekretari i Përgjithshëm i Partisë organizon dhe koordinon punën e Partisë nëpërmjet sekretarëve përkatës.
-Përfaqëson Partinë në nivelin e vet në të gjitha takimet.

NENI 29
Sekretarët e tjerë kryejnë detyrën e tyre sipas profileve përkatëse, nëpërmjet departamenteve.

NENI 30
Drejtorët e departamenteve emërohen nga Kryetari, në bashkëpunim me Komitetin Drejtues.


Kapitulli Nr. IV

NENI 31
Në rrethet e Shqipërisë, por edhe jashtë vendit, ngrihen degët e Partisë "Lëvizja e Legalitetit". Organi më i lartë i Partisë në degë është konferenca e Partisë së degës; ajo mblidhet një herë në dy vjet. 
-Kur e kërkojnë rrethanat mund të mblidhet Konferenca e jashtëzakonshme e Partisë, me kërkesën e 2/3 të anëtarëve të Komitetit Drejtues të Degës.

NENI 32
Konferenca e Partisë së Degës dëgjon dhe shqyrton raportin e Komitetit Drejtues të saj, relacionet e ndryshme dhe:
a.Bën analizën e punës ndërmjet dy konferencave dhe përcakton detyrat për të ardhmen.
b.Konferenca e degës zgjedh kryetarin dhe Komitetin Drejtues të saj.
c.Kur përkon me zhvillimin e Kongresit, Konferenca zgjedh delegatët e degës për në Kongresin e Partisë.


NENI 33
Komiteti Drejtues i degës në rreth, i zgjedhur nga Konferenca, drejton gjithë veprimtarinë e Partisë në rreth në periudhën ndërmjet dy konferencave.

a.Ai organizon e drejton punët për thirrjen e përgatitjen e konferencës së Degës së Partisë, ndjek dhe shqyrton çeshtjet e ndryshrne të punës së Partisë në të gjitha fushat;
b.Orienton veprimtarinë e grupeve të këshilltarëve të PLL në komuna, bashki e qarqe.
-Përfaqëson Partinë në marrëdhënie me partitë e forcat e tjera, organizmat shoqërore e institucionet e ndryshme në rreth.
c.Administron mjetet financiare e materiale të Partisë.
d.Komiteti Drejtues i degës organizon dhe drejton fushatat zgjedhore në territorin e degës.

NENI 34
Komiteti Drejtues i Degës i zhvillon mbledhjet jo më pak se një herë në dy muaj;
a. Komiteti Drejtues i Degës ngre dhe organizon departamentet e Partisë në Degë, sipas nevojave të saj dhe në përputhje me to orienton dhe kontrollon veprimtarinë e tyre.
b. Komiteti Drejtues i Degës miraton kandidatët për këshilltarë të komunave dhe bashkive.
c. Propozon në Komitetin Drejtues të PLL kandidaturat alternative për kryetar komune, kryetar minibashkie, kryetar bashkie dhe deputet.


NENI 35
Komiteti Drejtues i Degës zgjedh nënkryetarin ose nënkryetarët dhe i propozon Komitetit Drejtues të PLL jo më pak se dy kandidatura për emërimin e sekretarit.

NENI 36
Nëndega vepron sipas ndarjes administrative në komuna, bashki ose rajoni e minibashkie për qytetet e mëdha. Ajo përfshin të gjitha seksionet e ndodhura në territorin e saj.
Nëndega koordinon veprimtarinë e degës me seksionet e saj.

NENI 37
Nëndega krijohet kur ka jo më pak se tre seksione. Kryetarët dhe sekretarët e seksioneve zgjedhin kryetarin e Nëndegës.

NENI 38
Organizmat bazë të Partisë "Lëvizja e Legalitetit" janë seksionet. 
a.Në përputhje me kriterin territorial, seksionet e Partisë ngrihen në bazë lagjeje, fshati, qyteti etj..
b.Krijimi, shtrirja, bashkimi ose ndarja e seksioneve vendoset nga Komiteti Drejtues i Degës përkatëse.
c.Seksioni organizon veprimtarinë politike në territorin e tij në përputhje me orientimet dhe qendrimet e partisë si dhe bën pranimin e anëtarëve të rinj të PLL.
d.Gjithashtu seksioni bën propozime dhe sugjerime degës për çdo problem që gjykohet se është në interes të PLL.
e.Seksionet mbajnë lidhje me Komitetin Drejtues dhe janë të varura organizativisht prej tij.

NENI 39
Seksioni i Partisë krijohet kur ka jo më pak se 5 anëtarë; kur numri i anëtarëve të Partisë kalon mbi 30, me miratimin e Komitetit Drejtues të Degës, krijohen dy ose më shumë seksione.
Seksioni mblidhet jo më pak se një herë në muaj.


Kapitulli Nr.V

NENI 40
Kandidatët e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" që zgjidhen deputetë në Kuvendin e Shqipërisë, formojnë grupin parlamentar.
a.Grupi përfaqëson dhe mbron interesat e Partisë "Lëvizja e Legalitetit" në Kuvend.
b.Në të njëjtën mënyrë veprojnë edhe këshilltarët e zgjedhur në pushtetin vendor.

NENI 41
Deputeti ose Grupi Parlamentar i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" është i detyruar të veprojë në përputhje me linjat politike të Partisë, si dhe të zbatojë vendimet e organeve drejtuese të saj.
a.Në rast se deputeti nuk vepron konform Statutit dhe vendimeve të organeve drejtuese të Partisë, me propozim të Komitetit Drejtues në konsultim me Senatin dhe vendim të Këshillit Kombëtar, atij i hiqet e drejta të përfaqësojë Partinë.
b.Kryetari i Partisë, nëse partia fiton zgjedhjet parlamentare, është automatikisht kryeministër. Në të gjitha rastet e tjera, kryetari i Partisë është kryetar i Grupit Parlamentar.

Kapitulli Nr.VI

NENI 42
Organizmat partnere të PLL janë:
-Forumi i Veteranëve (Senati)
-Forumi i Rinisë
-Forumi i Gruas
-Këto forume synojnë të përhapin idetë dhe programin e PLL në grupet shoqërore ku ato veprojnë.
-Ato janë të strukturuara përafërsisht si PLL dhe miratohen nga Këshilli Kombëtar.


Kapitulli Nr.VII

NENI 43
Çdo anëtar i PLL ka të drejtë të shprehë lirshëm mendimin e tij në Partinë "Lëvizja e Legalitetit".
-Në PLL respektohet diversiteti i mendimit.

NENI 44
Vendimet në organet vendimmarrëse merren me shumicë absolute (50% +1) të votave të vlefshme të pjesëmarrësve që kanë të drejtë vote.

NENI 45
Votimi bëhet i fshehtë ose i hapur duke ngritur dorën.

NENI 46

Anëtarëve të Partisë "Lëvizja e Legalitetit" mund t'u jepen: Vërejtje; Pezullim; Përjashtim.

a.Vërejtja jepet me shkrim për gabime të lehta.
b.Pezullimi jepet për shkelje statutore dhe morale.
c.Përjashtimi jepet për shkelje të rënda politike, apo morale që dëmtojnë rëndë imazhin e Partisë "Lëvizja e Legalitetit".


Kapitulli Nr.VIII

NENI 47
Komisioni i Kontrollit dhe i Respektimit të Statutit përbëhet nga Kryesia e Forumit të Veteranëve, Senatit.

NENI 48

Çdo gjë që nuk është e parashikuar në këtë Statut, mbetet në kompetencë të Komitetit Drejtues të PLL-së në konsultim me kryetarin e Këshillit Kombëtar të Partisë.

NENI 49

Të ardhurat e Partisë dhe financat sigurohen nga: 
a.Kuotat e anëtarëve të Partisë "Lëvizja e Legalitetit".
b.Të ardhura nga persona fizikë e juridikë.
c.Të ardhura nga degët jashtë atdheut.
d.Të ardhura nga shtypi i Partisë.
e.Donacione të ndryshme brenda kuadrit ligjor.
f.Të ardhurat e parashikuara nga ligji.


NENI 50
Partia "Lëvizja e Legalitetit" ka numrin e vet të llogarisë në Bankë.

NENI 51
Statuti mund të ndryshohet vetëm nga Kongresi i Partisë "Lëvizja Legalitetit".

NENI 52
Ky Statut hyn në fuqi menjëherë.

NENI 53
Në momentin që ky Statut hyn në fuqi, abrogohet Statuti paraardhës.

24 Shtator 2005
___________________________

Intervistë ekskluzive me NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Mbreti: Kandidati për kryetar duhet t’u mbushë mendjen legalistëve, jo mbretit 

Legaliteti ka ecur shumë përpara dhe është fuqizuar shumë që prej 98-ës... Por fatkeqësisht, prej LZHK-së në këto zgjedhje është dëmtuar... Sa i përket grupit parlamentar mund të them se kanë bërë atë që kanë mundur në disa momente, por jo gjithmonë në interesin e Legalitetit, nganjëherë edhe në interesin e të tjerëve.  

EDITORIAL

 Që PD-ja të mbrojë të ardhmen

 Nga Neritan Kolgjini

PD-ja ka marrë tashmë përfundimisht në mënyrë legalo-institucionale frenat e pushtetit dhe askush nga qeveritarët e rinj nuk mund të gjejë arsye shfajësuese për pamundësi në qeverisje. Megjithatë, vendimet e para të kabinetit Berisha të japin përshtypjen se ka diçka që e pengon t’u shkojë deri në fund gjërave. Kam parasysh këtu mëdyshjen e mbylljes të “universiteteve” të shpikura nanoiste, kur fillimisht u tha se do të bëhen filiale; argumentet e ndrojtura pro bashkimit (shkrirjes) së disa ministrive; apatinë e disa ministrave për të pastruar nga organika ndoca prej drejtuesve “më të korruptuar të planetit” si financat, rendi, etj.. Një arsye mund të jetë takticizmi i kabinetit Berisha për të mos dhënë përshtypjen e një raprezaljeje në aparatet dikasteriale; por gjithsesi besoj se disa veprime “të forta” janë (ishin) domosdoshmëri të bëhen. Jo për ndonjë gjë, por kjo është një detyrim përballë elektoratit, pasi, të gjithë e dimë se vota për PD ishte në një masë të madhe një votë anti-korrupsion! Apo jo?! Dhe ky korrupsion nuk ka qenë valë manjetike e padukshme, por një trup i madh e i stërdukshëm që i zinte rrugën gjithkujt prej nesh deri në shkallë dikasteri. Kështu, nevoja e disa “kurbaneve” nga ish-administrata e PS-së është një gjë që e pranojnë të gjithë. Këto akte force jo vetëm që nuk e ulin imazhin e mazhorancës demokratike në popull, por përkundrazi forcojnë idenë e qeverisjes “me duar të pastra”. Nuk di të ketë ndonjë ligj që ta pengojë mazhorancën e re për ta pastruar administratën nga qendrat virusale e kanceroze. Zaten ky është një rregull i artë që respektohet me solemnitet në çdo vend perëndimor e demokratik.

Ajo që duhet të bëhet urgjentisht pas “zbulimit” të 300 bizneseve që nuk shlyejnë doganë, është dërgimi i dosjeve në Prokurori për procedim penal. Ky do të jetë realisht akti i parë i besueshëm se qeveria Berisha po luan rolin e një “Di Pietro-je” në realitetin shqiptar. Akti i dorëzimit të dosjeve në Prokurori, njëherazi do të shërbejë si provë lakmusi për mekanizmat e Prokurorisë. Nëse ajo vepron (çka unë besoj se do të ndodhë, për shkak të huqit të vjetër të servilëve, që i puthin dorën çdo padroni të ri) atëherë PD mund të “shfajësohet” para kolegëve të PS: - Ja, Prokuroria juaj po ju dënon! Nëse Sollaku “fle mbi dosje”, atëherë PD e ka të gatshëm sebepin për ta syrgjynosur.

Këto akte force PD-së ia lehtësojnë edhe sherret brenda opozitës, e cila ka një krizë të fortë lidershipi. Një arsye më shumë që nxit akselerimin e këtyre akteve është faktori kohë, pasi, sa më tepër kohë të kalojë, aq më tepër harrohen zullumet e socialistëve. (Njëlloj siç u harrua genocidi komunist). Ndërsa afrimi i dimrit, me krizën e zakonshme energjitike dhe mundësia e ndonjë skandali qeveritar, do t’ia vështirësonte maksimalisht PD-së kryerjen e një operacioni kirurgjikal në administratën “më të korruptuar të botës!”

Përfundimisht, që PD të tregojë se e respekton votën që ka marrë, duhet të vërtetojë me prova force se e lufton korrupsionin. Natyrisht, duke marrë ballas e qartë të gjitha përgjegjësitë e rreziqet. Dhe vetëm kështu mund të rregullojë të ardhmen e shqiptarëve dhe “të mbrojë të ardhmen” e vet.

KRYESORE

Intervistë ekskluzive me NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Mbreti: Kandidati për kryetar duhet t’u mbushë mendjen legalistëve, jo mbretit

Legaliteti ka ecur shumë përpara dhe është fuqizuar shumë që prej 98-ës... Por fatkeqësisht, prej LZHK-së në këto zgjedhje është dëmtuar... Sa i përket grupit parlamentar mund të them se kanë bërë atë që kanë mundur në disa momente, por jo gjithmonë në interesin e Legalitetit, nganjëherë edhe në interesin e të tjerëve.  

Në një intervistë ekskluzive për gazetën “Atdheu” Mbreti Leka komenton situatën politike në vend, kabinetin Berisha, ecurinë e procesit të definimit të statusit të Kosovës si dhe bën disa shtjellime rreth PLL e kongresit të ardhshëm. Gjithashtu Ai shprehet për PLL-në duke thënë se ajo ka punuar mirë që prej vitit 1998 dhe është rritur e fuqizuar mjaft. Njëkohësisht me një gjuhë të përzgjedhur e lakonike, Ai shprehet rreth qendrimeve të disa deputetëve të PLL në parlament, për të cilët thotë se nuk kanë punuar gjithnjë për interesat legaliste, të cilët legalistët i njohin mjaft mirë, përderisa i përjashtuan nga radhët e veta. Në lidhje me pozicionin e PLL brenda LZHK, Mbreti Leka shprehet ashpër duke thënë se Legaliteti fatkeqësisht është dëmtuar prej LZHK-së në këto zgjedhje. Gjithashtu ai flet me mjaft stil edhe për zhvillimet brenda PLL dhe kongresit të ardhshëm të 16 legalist dhe pohon se nuk ka asnjë kandidat “favorit”. Njëkohësisht ai i uron legalistët për kongresin e aktivitetin e tyre në të ardhmen.

Një koment, ju lutem Naltmadhni rreth koalicionit të maxhorancës që kryesohet nga dr.Berisha dhe veçanërisht cili është mendimi juaj rreth kabinetit Berisha, cilat janë shanset e kësaj qeverie për të realizuar premtimet që ka dhënë në fushatë elektorale?

Eshtë e kuptueshme që duhet me pritë të paktën 2-3 muajt e parë të saj për me pa se si do të punojë; por që të plotësojë gjithë programin që ka premtuar në fushatë elektorale, unë e shoh shumë të zorshme.

Si e shihni procesin e definimit të statusit të Kosovës, dhe a mendoni se ish-kryeministri Haradinaj i mungon këtij procesi dhe që mund t’i jepte më shumë?

Përsa i takon opsionit të një pavarësie të kushtëzuar, unë mendoj se ajo nuk është pavarësi... sepse janë ende të tjerët që të drejtojnë e nuk je i lirë. Sa i takon Ramush Haradinajt si ish-kryeministër, dihet se ai ka bërë një punë shumë të madhe edhe si kryeministër për pavarësinë e Kosovës. Unë e kam mik z.Haradinaj dhe për të mund të them fjalët që thuhen zakonisht për miqtë, pra do të dëshiroja që ai të ishte pjesë aktive e këtij procesi.

A mendoni se qeveria shqiptare e dr.Berishës mund të bënte më shumë për Kosovën dhe si ju duket qëndrimi i saj i shprehur përmes ministrit Mustafaj, pro pavarësisë së kushtëzuar?

Duke qenë se nuk jam pjesë e bisedimeve zyrtare, nuk mund të them dhe aq shumë se çfarë mund të bënte. Unë nuk di detaje të bisedimeve që janë bërë përreth kësaj çeshtjeje. Prandaj them se nuk e di se ku mund të kishte ndikuar kjo qeveri në këtë proces, sepse informacionet që kam, nuk më lejojnë të kem një pamje më të hapur.

Legalistët kanë kongresin e tyne të 16 më datë 8 tetor, dhe vijnë në këtë eveniment me një bilanc pune. Si e gjykoni ju këtë bilanc të PLL dhe posaçërisht të grupit të saj parlamentar, sidomos të z.Spahiu për çeshtjen kombëtare, çështjen çame, të përndjekurit, pronën, emigrantët etj.?

Unë them që Legaliteti ka ecur shumë përpara që prej kohës kur drejtohej nga z.Guri Durollari, dhe është fuqizuar shumë. Por fatkeqësisht, prej LZHK-së në këto zgjedhje është dëmtuar. Por në përgjithësi ka ecur përpara me dinjitet. Sa i përket grupit parlamentar mund të them se kanë bërë atë që kanë mundur në disa momente, por jo gjithmonë në interesin e Legalitetit, nganjëherë edhe në interesin e të tjerëve.

Përgjithësisht para kongreseve, ka fjalë se Mbreti ose Oborri Mbretëror përkrah një kandidat ose një tjetër. Sa e vërtetë është kjo dhe në këtë kongres, a keni ju ndonjë kandidat preferencial?

Në asnjë mënyrë jo! Edhe sikur të kisha nuk do ta përmendja, sepse nuk është detyra e Mbretit të ndërhyjë në Legalitet, kur Legaliteti është duke bërë zgjedhjet e veta. Kandidati për kryetar duhet t’u mbushë mendjen legalistëve, jo Mbretit.

Një mesazh ju lutem Naltmadhni, për legalistët, për Kongresin dhe për të ardhmen e tyre politike...

Urime për kongresin dhe shpresoj që t’ju shkojë mbarë i gjithë procesi!

Intervistoi Neritan Kolgjini

POLITIKA  

Basha: Eshtrat e Mbretit Zog I, të prehen në atdhe 

“Eshtrat e Mbretit Zog I, të prehen në atdhe!” Ky ka qenë edhe thelbi i prononcimit të nënkryetarit legalist z.Murat Basha, në konferencën për mediat e shumta, mbajtur në selinë e PLL paraditen e datës 23 shtator 2005.

Nënkryetari legalist u bëri thirrje presidentit Moisiu dhe kryeministrit Berisha që, në përmbushje të detyrimit kushtetues për vlerësimin e kontributeve atdhetare ndaj shtetit dhe kombit shqiptar, në respekt të vazhdimësisë juridike të shtetit, të cilin ata e drejtojnë, të kontribuojnë për planifikimin dhe realizimin e kthimit në atdhe të eshtrave të Mbretit Zog I, të cilat aktualisht prehen një varrezën publike "Thais" të Parisit.

Në prononcimin e tij nënkryetari legalist, kërkoi që eshtrat e Mbretit Zog I, pas kthimit në atdhe, të prehen përfundimisht në varrezn e njohur të Familjes Mbretërore dhe askund tjetër, pasi kjo është edhe dëshira e të gjithë pjestarëve të kësaj Familjeje, duke filluar që nga Mbreti Zog.

Një nga domethëniet e prononcimit të z.Basha, ishte edhe domosdoja e krijimit të një kulture qytetare dhe politike, të vlerësimit të figurave dhe kontributeve atdhetare të mbarë kombit, pavarësisht nga bindjet dhe raportet politike e personale ndër kohëra. Sipas z.Basha, tashmë ky proces i thellë dhe i kujdesshëm duhet realizuar në një dritë tjetër, larg pasioneve, etiketimeve dhe vlerësimeve sipas shijeve politike të politikëbërësve shqiptarë, por gjithmonë në përputhje me kontributet e vlerësuara shkencërisht dhe të evidentuara nga historiografia bashkëkohore, që s'ka e nuk duhet të ketë asgjë të përbashkët me historiografinë komuniste, që nxiu gjithçka, në funksion të interesave dhe politikave, sipas të cilave historia e Shqipërisë fillonte më 8 nntor 1941 dhe se para kësaj çdo gjë ishte antikombëtare...

Më pas z.Basha iu përgjigj pyetjeve të shumta të gazetarëve për zhvillimet më të fundit në vend, në këndvështrimin e PLL, për çka ata morën edhe përgjigje që zgjuan interes.

A.K.

Deklaratë për mediat e PLL-së 

Të nderojmë 8 tetorin, ditëlindjen e Mbretit Zog

Partia Lëvizja e Legalitetit, si një parti që lajtmotiv të programit dhe veprimtarisë së saj politike ka atdheun dhe kombin, në kushtet e reja politike e sociale, mendon se rivlerësimi i kontributeve atdhetare të figurave të ndritura të historisë dhe shtetit shqiptar, është prioritet madhor, madje emergjent.

Tashmë, shkalla e lartë e emancipimit të politikës dhe ndërgjegjësimit të mbarë shoqërisë për sa më sipër, janë shndërruar në garanci për çdo sipërmarrje në këtë drejtim.

Pikërisht për këtë arsye, mbështetur edhe në opinionet dhe botimet historiografike e shkencore, vlerësimi i kontributeve të Mbretit Zog I dhe vendosja e Tij në panteonin e shqiptarizmës, do të ishte veprimi më i arsyeshëm i qeverisë dhe shtetit shqiptar.

Nisur nga fakti se eshtrat e Mbretit Zog I prehen akoma jashtë atdheut, në emër të mbarë legalistëve dhe mbretërorëve, si dhe në respekt të së kaluarës sonë dhe kontributeve shtetformuese, për të cilat janë të interesuar të gjithë shqiptarët, PLL i kërkon presidentit Alfred Moisiu dhe kryeministrit Berisha, të ndërmarrin e të kurorëzojnë nismën për kthimin në atdhe të eshtrave të kryetarit të shtetit të parë shqiptar të periudhës moderne.

PLL ka besim të plotë tek serioziteti i kryeministrit, z.Berisha, i cili para disa vitesh, në parlament, deklaroi solemnisht se ndjente veneracion dhe detyrim të thellë ndaj figurës së Mbretit Zog I, pavarësisht nga bindjet republikane dhe se në këtë kontekst, në rast të rikthimit në pushtet, në respekt të veprës së Tij do të ndërtonte një përmendore në qendër të Tiranës...

PLL është e bindur se ka ardhur koha, madje jemi të vonuar, në nismën e kthimit në atdhe dhe vendosjes në vendin e duhur, të përcaktuar dikur si Varreza Mbretërore, të eshtrave të kryerilindasit shqiptar, Mbretit Zog I, të cilit legalistët më datë 8 tetor do t’i kremtojnë jubileun e 110 vjetorit të lindjes.

Tiranë më 23.09.2005 

Kryetari Spahiu, takime me diplomatë 

Gjatë javës së kaluar, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu ishte i ftuar në dy pritje diplomatike të organizuara respektivisht nga Ambasada e Republikës së Libisë dhe ambasada e Mbretërisë së Arabisë Saudite në Tiranë.

Se pari, më datë 21 shtator, z.Spahiu dhe mikpritësi libian z. Maolod A.O Alhamudi shkëmbyen pikëpamje për rrugët e zhvillimit të dy vendeve dhe i transmetuan njëri-tjetrit mesazhe  miqësie dhe urimi për begatinë dhe prosperitetin e dy popujve.

Ndërsa më datë 23 shtator 2005, me rastin e festës kombëtare të Mbretërisë së Arabisë Saudite,  z.Spahiu ishte i ftuar në një pritje të organizuar nga shkëlqesia e tij Abdullah S.Alhamdan, ambasador i Mbretërisë së Arabisë Saudite në Tiranë.

Z.Spahiu, gjatë këtyre pritjeve u takua edhe me shumë përfaqësues të Trupit Diplomatik të akredituar në Tiranë, drejtues të lartë të partive të tjera politike si dhe me ministra të kabinetit Berisha.

Këto takime shërbyen edhe për shkëmbimin e pikëpamjeve politike mbi situatën paszgjedhore dhe nevojën për vazhdimin e reformave të ndërmarra nga kabineti Berisha.  

INTERVISTA

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, shef i Departamentit të Marrëdhënieve Publike në PLL

Gjergj Thanasi: Pse e ka të zorshme “Berisha 1” luftën antikorrupsion

Qeveria e PS-së i la një faturë të rëndë sociale e financiare në derë kabinetit të ri. A do të dijë ky kabinet ta kapërcejë këtë krizë “aforfe”?

Sikur tre komisariate  të djegura me themel të kish trashëguar PD-ja, dëmi do të ishte më i vogël se borxhi 3 milion dollarësh i “Olim”-it. Me këtë logjikë, dorëzimi i pushtetit me çelësa në dorë e truproje nderi, por me arkat bosh, me hidrocentralet bosh, me universitetet bosh, por plot sherre sociale, është një litar jashtë varrit. Edhe Napoleon Bonaparti trashëgoi një Francë më të saktë nga Barras-ët hajdutë të Direktoratit. Napoleonit të madh iu desh mund e djersë, pranga e plumba për të zhbërë hajdutërinë e paraadhësve të tij. Me masa gjysmake të ndërmarra me gjysëm zemre, z.Kryeministër zor se mund të kapërcejë krizën edhe sikur të kishte në dorë shkopin e Sergej Bubkës. Si mund të arkëtojë lekë shteti, kur përveç hajdutëve Zhan Valzhanë të Babrrusë e Shkodrës, kemi hajdutët e qindra milionë lekëve që janë sh.p.k., e sh.a., ndër 300 tatimpaguesit më të mëdhenj të vendit? Hajdutëria socialiste ia la kopilin në derë Pollos me universitetet dhe po vazhdon të emërojë në çdo qark mësues e drejtorë me “tender zarfesh”, sepse z.Pollo akoma nuk po i spastron drejtorët lokalë të Arsimit që s’kanë lënë gjë pa vjedhur, që nga shkumësat e deri të qiratë 1-dollarëshe për metër katror, dhe nën shembullin e Memushit “legjendar”, po emërojnë “Shulat e Paçot” si dekanë, dmth., drejtorë në mbarë vendin kundrejt pagesës përkatëse. Kabineti “Berisha 1” akoma nuk u shkul dot socialistëve ca “touareg-ë” e “ford focus-a”, e jo më të këpusë litarin bojërozë.

Po flitet që në arkën e shtetit mungojnë rreth 120 milion dollarë që duhet të ishin gjendje? A mendoni se qeveria duhet të gjejë e dënojë autorët për këtë boshllëk financiar?

Z.Bode është shumë i moderuar, sepse vetëm borxhet doganore (pa llogaritur se ç‘mund të nxjerrë edhe kontrolli më i përciptë i dokumentacionit) janë 40 milionë dollarë. Po borxhet tatimore, sa shkojnë?! Po mospagesa e detyrimeve për transferimin e pronave të patundshme në çifligun e Gjylbegut? Po mosvjelja e parave nga shoqëritë e përbashkëta dhe nga mosarkëtimi i qirave, qoftë edhe 1-dollarëshe, sa miliona dollarë bëjnë?! Problemi është më i thellë se 120 milion dollarë. Përveç ndonjë rasti sporadik, nuk shihen nëpunës të mesëm të shtetit që të firmosin shkresa penalizuese, madje edhe për firma ndërtimi që pastrojnë paratë e drogës e nuk denjojnë të paguajnë as TVSH për Berishën, e as 1-përqindëshat për pushtetin lokal të Ramës. Shteti nuk është vetëm Berisha, i cili edhe po ta kishte ditën e Allahut 80-orëshe, nuk do t’i mjaftonte për të frenuar hajdutërinë rozë, nga Tropoja në Delvinë. Mos duhet t’i arkëtojë  Berisha apo vetë Bodja paratë e 6300 frigoriferëve që bëri publikë Olldashi në TV Klan?! Po magazinat doganore që simbas një raporti të D21-shit i “qethin” shtetit shqiptar 40 milion euro në vit? Nuk shoh “dentist” të aftë që t’ia shkulin dhëmbët “Julius Petshek-ëve” shqiptarë, që deri në minutën e fundit mendojnë: “të vjedhim ç‘të vjedhim, se e kemi risk”!

Berisha premtoi dhe realizoi një qeveri me më pak ministri. Kjo e ka detyruar që të bëjë një përzierje të disa ministrive dhe atashimin e disa institucioneve shtetërore deri diku të pavarura, nëpër ministritë e reja. Si ju duket kjo masë e ndërmarrë?

Institucionet e pavarura të socialistëve më kujtojnë krerët e pavarur të KQZ-së Klos, Nano, Celibash. Përrallat e pavarësisë nuk i beson kush. Problemi është se sa efiçente do të jenë këto ministri në eleminimin e pasojave të tokës së djegur që socialistët ia lanë peshqesh Berishës, përfshirë këtu edhe hajdutëritë e tre muajve të fundit. Stafet e këtyre institucioneve profesioniste nëpunësish civilë, në shumicën e tyre janë të lidhura me gen e krushqi me nomenklaturën e vjetër, ose me banditërinë e vitit 1997. Ndoshta Shqipëria si rast i veçantë nën administrimin e kryeministrit Berisha, do të shndërrojë kasapët në kirurgë të aftë për të eleminuar gangrenën rozë.

Interesante është zhurma e socialistëve dhe lsi-istëve për pavarësinë e profesionalizmin e SHIK-ut. Përsa i përket profesionalizmit, SHIK-SHISH-i i ka dhënë provat në të dy kahjet: qoftë me “organizatën terroriste islamike” të kryesuar nga deputetët katolikë të Shkodrës, ku spikaste zonja Topalli “me ferexhe dhe minifund”, qoftë me infiltrimin e “urithëve” njerëzorë dhe elektronikë deri në katin e tretë, e deri në paradhomën e Doktorit. E vetmja gjë që nuk u kujtuan socialistët të mbrojnë është fjala e fundit e titullit të institucionit: kombëtar, shtetëror. Prestigji i këtij institucioni, të cilin z.Klosi e mbulonte me lëvdata kur i gërmushej një gjeneral-kapteri prapavije të SHIK-ut të Berishës, ka rënë në minimumin e mundshëm. Një shembull: “amfibët” e një vendi të rëndësishëm anëtar të NATO-s plaçkitën objekte në spitalierën e mbytur italiane në gjirin e Vlorës. Togeri i anijes (nënkolonel detar) në vend që të raportonte tek SHIU, shefi i shtabit, apo edhe ministri i ri, e rridhte informacionin tek atasheu i një vendi tjetër të rëndësishëm të NATO-s, i cili me ndihmën e polumbarëve sllovenë e kishte filmuar incidentin me kohë e me vakt. Kjo është besueshmëria e “veshit” të shtetit. Ç’rëndësi ka nëse veshi është ent më vete, i bashkëngjitet ministrisë Olldashi, ministrisë Mustafaj apo ministrisë Mediu!

Në PS është çelur “tenderi” për kryetar. Kush i ka letrat më në rregull prej mëtonjësve post-nanoistë?

Së pari, nuk dihet nëse Nano do të komandojë direkt PS-në, apo me ndonjë qehaja. Së dyti, Edi Rama, i pasuruar jashtëzakonisht, me pushtet maksimal krahasuar me pretendentët e tjerë, pas kalimit të PS-së në opozitë në pushtetin qendror, do të bëjë maksimumin për ta akaparuar vendin e kryetarit. Kjo, jo thjesht se nuk i mjaftojnë paratë që siguron në çifligun kryeqytetas, por sepse i duhet posti i kryetarit si jelek anti-plumb për t’u mbrojtur nga Berisha, i cili nuk mund të çmendet dhe t’ia arrestojë dy herë kreun PS-së në opozitë. Edi Rama ka minimumin e inteligjencës për të kuptuar se pas sekuestrimeve vijnë prangat, dhe, Koka i Durrësit nuk mjafton pa trupin e gjatë të Ramës. Për më tepër që në kabinetin Berisha ka ministra që janë gati ta ndërrojnë portofolin me mandatin 3-vjeçar të kryebashkiakut, qoftë edhe nëpërmjet zgjedhjeve të parakohshme. Personalisht, mendoj se Nanua ose maska e tij do të trashgojë postin e kryesocialistit Nr.1. Fjala vjen, djali i teto Dhorës është adapt për kryetar PS-je, përfshirë këtu edhe eksperiencën personale kur kokëqethur jepte kontributin maksimal në djegien me sukses të institucioneve shtetërore të Fierit. Në PS, si xhaketat e vjetra alla-Xherxhinski, ashtu edhe xhakoventat e reja alla-frënga, njëlloj i kanë xhepat humnerë, të cilat zor se do të mbusheshin edhe po të kishin në dispozicion paratë e buxhetit të Arabisë Saudite.

Dosjet e vjetra të fajdeve, të superevazorëve fiskalë në 97-98, dosjet e vrasjeve pa autor, dosja e vjedhjes së Thesarit, a mendoni se do të hapen gjatë këtij mandati?

Kam ndezur qiri në kishë, duke iu lutur Zotit që Dr.Berisha të ndryshojë dhe të mos i lejojë milionat e dollarëve të shkojnë si dhjamë qeni, si në vitin 1992. Blerim Çela i zbuloi gjurmët e kuintalëve të floririt në dokumentacionin e arkave bosh. Albtrans-i i dhjetëra milionë dollarëve, markave, frangave të kontrabandës së cigareve para 90-ës, u lejua që të prodhonte milionerët e rinj të viteve ’90-të, në një kohë kur socialistët njëlloj si sot, kishin lënë gjendje në arkat e shtetit veç katër milion dollarë. Kam frikë se Farudini i zi nuk do të trazohet në tjetërsimin e pronave të fundit të kompanive rentiere, gjithashtu ai dhe socialistët që përfituan prej tij, do t’i gëzojnë peshqeshet që u solli “revolucioni i vonuar demokratik”. Vrasjet pa autor të çojnë tek Nano, Klosi, Gjinushi, Ruçi, Poçi, etj.. Po t’i fusësh këta në burg, duhet të bësh zgjedhje të parakohshme në gjysmën e zonave të fituara nga socialistët. Kështu që në rastin maksimal, do të dënohen ata që tërhoqën këmbëzën, e jo ata që urdhëruan vrasjet: nga qafa e Sokolit në Lushnje tek mulliri i Bullgarit në Rrashbull.

Sa i përket Thesarit, kuptohet se pushtetarët socialistë nuk kanë vjedhur asnjë monedhë dhe asnjë kallëp floriri. Atë e kanë bërë kooperativistët e Kërrabës pa dijeninë e operativit të zonës; e kanë transportuar floririn me gomar, e jo me fuoristradat e regjistruara si pronë e PS-së, në drejtorinë e shfrytëzimit të automjeteve. I vetmi politikan shqiptar që ka “vjedhur” flori qenka Ahmet Zogu, i cili para se të ikte nga Shqipëria, me vendim parlamenti me firmë e me vulë, mori rrogën personale të një viti. Po nuk më besuat, pyesni Pirro Priftin që akoma i bie fyellit në brimat e Institutit të Studimeve M-L të gruas së shokut Enver...

Hajdutët dhe vrasësit akoma janë në Shqipëri, kryekomisarët që duan të ruajnë vendin e punës, si profesionistë me kualifime euroatlantike, le ta tregojnë veten, jo duke arrestuar hajdutët e kasetofonëve, por duke ia dorëzuar drejtësisë përgjegjësit e krimeve të mësipërme, e duke rikuperuar në maksimumin e mundshëm vlerat materiale për buxhetin e shtetit.

Nëpër media të ndryshme prej shumë kohësh, ish ofiqarët e Sigurimit të shtetit dhe eksponentë të Byrosë së PPSH, po revizionojnë historinë e 45 vjet komunizëm në Shqipëri. Me sa duket, dekomunistizimi i Shqipërisë nuk po konsiderohet si një domosdoshmëri...

Në fund të viteve ‘80, në Durrës qarkullonte një barcaletë e tillë: 45 vjet fitore, asnjë barazim, Shqipëria në fund të klasifikimit. Megjithë “fitoret” që propagandohen në kujtimet e njerëzve të së shkuarës, nga anëtarë Byroje në zarzavatexhinj Blloku, realiteti i viteve 1990 është: tollona, burgje, tel me gjemba në kufi, shqiptarët të kafshëruar të mbetur në epokën e biçikletës “Ylli” dhe kanoçeve të televizorëve “Lura”, kurse fqinjët tanë që i përkisnin një rendi “në kalbëzim”, synonin më shumë se një veturë për familje dhe shkëmbimin e lirë të njerëzve, ideve e mallrave. Gjithsesi, ringjallja e të vdekurve kur nuk bëhet nga Perëndia, është thjesht si dalja nga arkivoli e vampirit kur bie nata. Dekomunistizimi në mënyrë figurative, mund të shërbejë në një funksion të përafërt me hurin me majë në zemrën e vampirit. Pushtetarë të rinj! Mos ngurroni ta përdorni hurin, sepse nuk do keni as kohë të qurraviteni kur të ndieni dhëmbët e Drakulës në qafë!

Intervistoi Zamir Gjurgji  

KOMENT

Karizmatikët e politikës dhe medias

Nga Sazan PIPA  

Seriali i radhës në emisionin “Opinion” në Tv KLAN, jo vetëm që shpalosi idetë dhe pikëpamjet e E. Ramës për garën e kryetarllëkut në PS, por sigloi edhe një herë skemën ramiziste të paracaktimit të formacioneve dhe fateve të lojës. Kjo është edhe arsyeja e vërtetë e vicklave të pretendentëve Koçi e Majko. Por debati i radhës me të cilin PS synon të tërheqë vëmendjen e shqiptarëve nga problemet e stërmëdha, të akumuluara, rreth 4 muaj para garës finale të karizmatikëve socialistë (janar 2006), synon edhe të rrënjosë psikozën se bota shqiptare, si gjithmonë, do të rrotullohet rreth “diejve” të shenjuar nga “demiurgu” i pushteteve, Bashramiz Aliagoviçi.

Prandaj janë vënë në lëvizje dhe lehin papushim karizmatikët e mediave, që janë po të njejtët, që lëvizin nga një redaksi në tjetrën. Edhe këtë të enjte, dy karizmatikë, që para dy vjetësh, bashkë me 5 të tjerë, u qarkulluan brenda një dite si drejtorë në 7 televizione dhe gazeta kryesore, natyrisht me urdhër të kupolës – me anë të karizmës së tyre u munduan të konformonin opinionin shqiptar dhe ta orientonin atë sipas fushave manjetike të Tv KLAN - “Opinion”-it.

Dhe shqiptarët mësuan sërish sesi strumbullari Gramoz Ruçi ka qenë dhe mbetet “xhaketa e vjetër gjithëherët në modë”, që kontraston thellë edhe me disa “xhaketa të reja, gjithsesi demode...”. Ata mësuan se edhe dy mëtonjësit e tjerë ortodoksë, për postin e lënë vakant nga ortodoksi Nano, pra Petro e Pandeliu, kanë shanse të pakta për kryetarllëk, sa kohë që Koçi-Beria i PS nuk i mëkon në të njejtin tas dhe me të njejtin qumësht në krahasim me “Antinoi”-n – E. Rama, që është mëtonjësi kryesor për PS-Penelopën, sa kohë që Nano-Odisea ka marrë arratinë deteve dhe plazheve, larg “Itakës”.

Dhe karistët (të cilësuar kështu për shkak të etimologjisë latine të fjalës “bërthamë”), të shpërndarë nëpër media, ngrenë e ulin gjithë ditën e Zotit, vlerat e mëtonjësve, duke bërë diferencën e qëllimshme në kohëpërkushtimin dhe meritat që u reklamojnë garuesve në PS.

Dhe ne sërish kuptuam se bëhet fjalë për të njejtin enturazh, të njejtët oborrtarë e të njejtët kasnecë. Sepse për ta, kjo dhe këta janë Shqipëria, s’ka tjetër e të tjerë.

Natyrisht që E. Rama siluroi edhe kampin kundërshtar, thënë ndryshe polin e kundërt, të botës “bipolare” politike shqiptare. E si mund të bënte ndryshe, sa kohë që kërkon t’u mbushë mendjen xhaketave të vjetra dhe kasketave, si dhe shumicës së kongresarëve që do ta votojnë në kongres!?

Pa paragjykim për përkatësinë fetare, (që në politikë nuk përbën kurrfarë argumenti dhe përparësie, sidomos në konkurrim), të bën përshtypje fakti se, të gjithë pretendentët për kryetar të PS janë të besimit ortodoks, athua se ortodoksia nuk ka ndërmend të lëshojë primatin e komunizmit dhe neokomunizmit në Shqipëri!

Edhe gara për të komplimentuar sa më shumë Cac Janullatosin me dekorata për shërbime në favor të Shqipërisë dhe shqiptarëve, tani në prag të bashkimit të tij me Gjithëkrijuesin, bën pjesë në synimin e sigurimit të mbështetjes së Athinës në garën për kryetar të PS.

Që PS është dhe mbetet kisha ortodokse e të Majtës shqiptare, e dëshmoi edhe administrata e kaluar, ku pothuajse 90 % të titullarëve dhe drejtuesve kryesorë, e përbënin koçot, kiçot, jorgot, llaqët, taqët, maqët dhe r-raqët, garniturë e të cilëve shërbenin edhe taborri i salariotëve, lebërve në përgjithësi, dhe atyre me origjinë nga Zona e Parë Operative, si për të dëshmuar besnikëri politike e religjioni, ndaj atdheut të pretendentëve për primatinë e Kishës Ortodokse botërore!

Prandaj u silurua dhe silurohet ende Lufter Xhuveli, ndërkohë që 4 votat e tij nuk kanë në dorë aspak fatet e qeverisjes dhe maxhorancës aktuale, të paktën deri në vitin 2007, kur socialistët synojnë krizën presidenciale dhe zgjedhjet e parakohshme, si shanse për rotacion pushteti.

Karizmatikët e mediave, në kor, shpërfaqën dhe amplifikuan të parët “fenomenin Xhuveli”, si fenomen i “amoralitetit dhe imoralitetit” politik, ndërkohë që përvoja gjermane e ditëve të fundit në kompozimin e qeverisë dhe, në përgjithësi, përvoja botërore, njohin shumë kompostura të ngjashme, kur programet partiake interferojnë dhe mundësojnë krijimin e maxhorancave solide politike e qeverisëse.

Por Lufteri luftohet sepse e ka emrin Lufter, nga çka mendohet se u tremb edhe Paskali ortodoks. Emri i Lufterit të kujton emrin e renegatit gjerman të Kishës Romane, Martin Luterit, nga ku e ka fillesën Luteranizmi dhe mbarë besimi protestant gjerman.

Socialistët tanë kanë frikë se Lufteri do të iniciojë “luteranizmin-renegatist” politik në të Majtën shqiptare, çka do të thotë pakësim i shanseve të saj për rikthim në pushtet.

E përse nuk u dashka konsideruar “renegat alla-luteran” Skënder Gjinushi i vitit 1994, ardhur në politikë me votat e demokratikasve antikomunistë të Peqinit që, me dhimbje, e votuan mbi 80 % atë, birin e gjeneralit enverist dhe ministrin ramizist të PPSH së dikurshme, me emërimin e të cilit në krye të ministrisë së Arsimit të asaj kohe, BashRamiz Alibegoviçi donte të krijonte imazhin e reformimit të pushtetit të Lenka-Pal-Simon-Prokop-Pilo-injorantëve obskurë dhe ortodoksë!!!

Karizmatikët e mediave bëjnë sikur harrojnë faktin se, që pas marrjes së kryesimit të Partisë Agrare nga duart e Mëno Gjolekës, në vjeshtën e vitit 1991, dhe deri në fund të fushatës ngadhnjimtare të PD-së më 22 Mars 1992, Lufter Xhuveli ka qenë dhe mbeti një ndër përkrahësit më të zjarrtë të PD-së... Dhe ky fakt është fiksuar në celuloid e në kujtesën e mbarë shqiptarëve. Edhe pas injorimit që i bëri PD-ja partisë së Xhuvelit, deri në fund të mandatit të vitit 1996, Partia Agrare as që bëri ndonjëfarë opozite, madje shumëkush mendoi se ajo u shkri. Xhuveli iu bashkëngjit aleancës së Majtë në vitin 1997, thjesht për të marrë pjesë në pushtet dhe për të siguruar vazhdimësinë e ekzistencës, por gjatë gjithë jetës së saj politike, PA ka qenë partia shqiptare më e përkorë në artikulimet dhe etiketimet politike, duke demonstruar një sens të admirueshëm vetëpërmbajtjeje.

Prandaj gabuan rëndë karizmatikët e mediave, që, për të krijuar kontrastin e kërkuar me ngulm nga majtistët e humbur, përgatitën kolazhin me sekuencat “majtiste” të Xhuvelit në fushatën e fundit. Për të qenë të ndershëm profesionalisht dhe për të shpjeguar me besnikëri metamorfozën politike të agraristëve dhe vetë Xhuvelit si sintezë e tyre, ata duhet të nxjerrin nga arkiva edhe sekuencat e fushatave të viteve 1991-1992! Ata nuk po e bëjnë këtë, sepse synojnë të operojnë me gjysëm të vërteta, pra të mashtrojnë dhe konformojnë shqiptarët me të pavërteta.

Por ajo që të krijon dyshimin më të madh rreth zhvillimeve në PS, është fakti i moskandidimit për kryetar të PS të njeriut më të fuqishëm të saj, Gramoz Ruçit, sidomos pas anonçimit të lajmit se Nano nuk do të rikandidojë sërish për postin e kryetarit të PS. Po përse nuk kandidon Gramoz Ruçi, thjesht për shkak të së kaluarës së tij në kohën e diktaturës!!? Nëse do t’i rëndonte ky fakt këtij drejtuesi kryesor të partisë neokomuniste, përse nuk i rëndoi Nanos, që ka qenë një ndër shefat e laboratorit ideologjik të PPSH-së, e më pas sekretar i Këshillit të ministrave, nën Çarçanin e mbi Ruçin, prej nga u bë edhe kryeministër i qeverisë së PPSH, madje para se ajo të pagëzohej me emrin që ka sot, më 10 qershor 1991?

E përse Ruçi duhet të mbështesë e të sjellë në krye të PS, gjithmonë, mëtonjësit e tjerë, në një kohë që mund të bëhet vetë kryetar i saj? Tashmë ai është rehabilituar, edhe në raport me ndërkombëtarët, dhe kryesisht me amerikanët, qëkurse pas ndalimit të përkohshëm të hyrjes në SHBA-të, jo vetëm që mori leje-hyrjen, por mori pjesë madje edhe në konventat e republikanëve, edhe në ato të demokratëve, në të cilat i siguroi të dyja palët për solidaritetin e PSSH-së shqiptare. Madje Ruçi kreu atje edhe takime të nivelit të lartë, në Kongresin dhe Senatin amerikan, duke arritur të takohet e të pozojë, para fotoreporterëve dhe kamerave, edhe me ish kandidatin republikan Bob Doll?!

Nuk është e nuk mund të jetë pengesë për Ruçin, fakti që di vetëm gjuhën salariane, si gjuhë të huaj. Pengesa kryesore e tij për të marrë kryesimin e PS, është fakti se ai është i besimit mysliman dhe jo ortodoks, që është edhe avantazhi kryesor që duhet të ketë një pretendent për kandidat për kryetar të PS. Dhe këtë të vërtetë s’e luan as topi. Po përse të mos e kryesoka PS-në (ish-PPSH-në) përfaqësuesi dinjitoz i Zonës së Parë Operative Vlorë-Gjirokastër, salarioti mysliman Gramoz Ruçi, trashgimtar i denjë i trojkës myslimane Enver-Mehmet-Hysni!?

Këtë pamundësi e bëri të qartë edhe favoriti i ortodoksisë greke në PS, greku autentik Vangjel Tavo, në seancën parlamentare për votëbesimin e qeverisë së z.Berisha, ku ai mallkoi “turkoshakun” Enver Hoxha dhe myslimanin Berisha, si inkuizitorë të ortodoksisë në përgjithësi dhe minoritetit grek në veçanti. Këtë mesazh, para tij e kanë dhënë edhe politikanët dhe pushtetarët e lartë grekë, që kanë vizituar vitet e fundit Tiranën, teksa kanë takuar vetëm liderë dhe pushtetarë ortodoksë, duke manifestuar hapur preferencat religjioze për ortodoksinë politike dhe politikanët ortodoksë shqiptarë.

Prandaj e humbi Partinë Socialiste, Ilir Meta, dhe rrezikon ta humbë garën edhe mëtonjësi tjetër Shkëlqim Meta. Por këto fakte nuk kanë rëndësi për karizmatikët e mediave, që, “java shtatë e ata tetë”, bëjnë seminare kualifikuese në Athinë-perëndeshën e ortodoksisë politike dhe pushtetore shqiptare. Prandaj edhe elita e karizmatikëve të medias, (pavarësisht se në shumicë përbëhet nga “turkoshakë”), është bashkuar me opozitën, duke paralajmëruar rrebeshin mediatik kundër qeverisjes dhe maxhorancës së sotme.

Sa kohë që karizmatikët e politikës dhe medias, lançojnë vetëm njëri-tjetrin nëpër tribuna, forume, faqe gazetash dhe ekrane, bota shqiptare do të orientohet, detyrimisht, drejt dhe rreth tyre.

“Më jepni një gazetë që të bëj një parti, dhe pastaj të shemb një perandori”, - deklaronte gjeniu e revolucionit, ortodoksi komunist V.I.Lenin. Dhe e bëri këtë, sapo shtiu në dorë gazetën “Pravda”, të cilën ua hoqi nga dora Plehanovit e Martovit me shokë, pas kongresit të PSD Ruse të vitit 1905, teksa 12 vjet më vonë përmbysi Perandorinë e tmerrshme Cariste. Këtë fakt e dijnë edhe karizmatikët e medias, dhe prandaj synojnë, punojnë e guxojnë. Ndoshta jo më për të përsëritur ’97-ën, sepse askush nuk i lejon dhe sepse “ujërat nuk mund të rrjedhin sërish nën të njejtën urë”, por për të realizuar medoemos një “revolucion të kadifenjtë” në vitin 2007, bash në përvjetorin e dhjetë të Revolucionit Demokratik të Vonuar”. Tashmë pa Gjinushë, Memushë, Bash-Çaushë e të tjerë “robinhudë”, por me “tribunë popullorë” të ortodoksisë fetare, politike e mediatike. Ndaj karizmatikët e mediave dhe politikës, kanë lidhur Aleancën e Shenjtë dhe, duke përdorur si armë karizmën, synojnë të realizojnë rotacionin politik e të përjetësojnë pushtetin e tyre në Shqipëri. Dhe kjo jo vetëm sepse janë karizmatikë, por sepse nuk mund ta konceptojnë veten pa pushtet, qytetarë të thjeshtë dhe opozitarë...

Nuk u mjaftojnë karizma, mikrofonët, kamerat, faqet e gazetave, pasuritë marramendëse dhe paratë... Ata duan pushtetin, me çdo çmim..., ndaj kanë vënë tam-tamet dhe po u bien borive të destabilizimit me analiza, si anal-istë karizmatikë, ndonëse e dinë mirë se “po të vësh rektum-in të gatuajë, dihet se çfarë gjelle do të bëjë...”. Dhe këtë, rekt-anal-istët karizmatikë e dijnë mirë, sepse është provuar nga pushteti i tyre 66 vjeçar, që e ka lënë Shqipërinë në vendin e fundit në klasifikimin botëror. Por, për ta, ka rëndësi vetëm pushteti dhe karizma..., “leva e Arkimedit” e fateve dhe kënaqësive të kësaj bote mishtore...    

AKTIVITETE

Zhvillohet konferenca e degës së PLL Kukës. Merr pjesë kryetari Spahiu  

Kukës, konferenca zgjedh kryetarin e ri dhe delegatët e kongresit

Kukës - Në vazhdën e zhvillimit të konferencave të degëve nëpër rrethe, me datën 18 shtator 2005, zhvilloi punimet konferenca e PLL së degës së Kukësit. Në këtë konferencë ku merrnin pjesë delegatë që përfaqësonin anëtarësinë e partisë nëpër nëndegë, pritej me interes pasi do të bëhej analiza e punës 2-vjeçare e kësaj dege, por në veçanti e zgjedhjeve parlamentare të 3 korrikut 2005.

Raportin e mbajti kryetari aktual i degës z.Halit Muçmata, i cili në detaje pasqyroi të gjithë punën e aktivitetin e kësaj dege. Në mënyrë të veçantë u ndal te fushata zgjedhore dhe rezultati i PLL në kuadër të LZHK-së, ku u arrit një rezultat elektoral shumë më të mirë se në të gjitha zgjedhjet elektorale të zhvilluara deri më tani. Muçmata vazhdoi më tej duke thënë se ky rezultat do të ishte akoma më i madh nëse do të kishim një kod zgjedhor me mundësi e shanse të barabarta për konkurruesit dhe nuk do të kishim manipulim të numërit të votave nga grupet e numërimit në KZZ. Ne ishim ndoshta më të privilegjuarit, sepse në njërën zonë të Kukësit kandidonte kryetari i PLL-së z.Ekrem Spahiu, dhe në zonën tjetër, biznesmeni Miftar Kastrati. Fushata e z.Spahiu ka lënë mbresa të jashtëzakonshme në elektoratin e Kukësit që edhe tani mbas dy muajsh, të gjithë e pohojnë se ka qenë kandidati më i mirë, por e gjithë beteja elektrorale u përqendrua të PD-ja e PS-ja, çka na kushtoi shumë në fitoren e mandatit, apo në rezultatin e lënë, tha ai.

Mbasi diskutuan delegatët, foli edhe kryetari Spahiu, i cili falenderoi përzemërsisht të gjithë drejtuesit lokalë të PLL për kontributin e jashtëzakonshëm dhe mbështetjen maksimale që i kanë dhënë z.Spahiu si kandidat për deputet në këtë zonë elektorale. Një falenderim të veçantë ai bëri edhe për kryetarin  e LZHK-së për rrethin e Kukësit, publicistin Sulejman Dida, i cili tregoi vlera të spikatura në shpalosjen e  platformës elektorale.

Konferenca zgjodhi drejtuesit e rinj lokalë si më poshtë:

Kryetar: z.Halit Muçmata, nënkryetar, Fadil Elezi dhe Sulejman Dida, sekretar organizativ: Xhevdet Sopi; dhe u propozua për sekretar të degës: intelektuali Arben Shehu.

Konferenca zgjodhi dhe anëtarët e Komitetit Drejtues, të cilët janë më përfaqësuesit e legalistëve në këtë degë. Gjithashtu, konferenca zgjodhi edhe delegatët për në Kongresin e 16 të kësaj partie.

Korresp.”Atdheu”

Dega e PLL Tiranë, përgatitet për konferencën 

Ditën e enjte, më datë 22 shtator, Komiteti Drejtues i Degës së PLL Tiranë realizoi një mbledhje të zgjeruar pune për të përcaktuar modalitetet dhe përgatitur zhvillimin e konferencës së radhës, krejtësisht mbi baza statutore, për analizimin e punës dhe veprimtarisë së forumeve drejtuese të Degës dhe të të gjithë drejtuesve, konform detyrave funksionale, si dhe zgjedhjen e forumeve të reja drejtuese e të delegatëve për në Kongresin XVI të Partisë Lëvizja e Legalitetit.

Në këtë mbledhje të drejtuar nga kryetari i Degës së Tiranës dhe njëkohësisht Sekretar i PLL për Burimet Njerëzore, z.Blerim Kamberi, ky i fundit mbajti edhe raportin e punës dhe veprimtarisë së Degës për periudhën 4 mujore, që nga mbledhja e fundit, e cila trajtoi kryesisht momentet përgatitore të Degës për zgjedhjet parlamentare të 3 korrikut. Në këtë raport, z.Kamberi radhiti arritjet e punës për konsolidimin strukturor dhe organizativ të Degës së kryeqytetit, që është më e madhja e PLL, si dhe disa nga problemet që duhen përballuar gjatë periudhës së mbetur për përgatitjen e konferencës së radhës dhe për kontributet e veçanta që kjo Degë duhet të japë për përgatitjen sa më cilësore të Kongresit, i cili zhvillohet në kryeqytet më datë 8 tetor, pikërisht në territorin administrativ të Degës (rrethin e Tiranës) dhe bash në ditën e jubileut të 110 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog I.

Gjatë mbledhjes pati diskutime të shumta, në të cilat diskutantët shprehën pikëpamjet e tyre për punën dhe përgatitjet për këto evenimente të rëndësishme të jetës politike, organizative dhe funksionale të partisë.

Pas përcaktimit të objektivave kryesorë të mbledhjes, z.Kamberi shfrytëzoi rastin për të kumtuar vendimin e tij personal, rigorozisht statutor, për kandidimin për postin e lartë të kryetarit të PLL gjatë garës kongresuale. Ky vendim i z.Kamberi u përshëndet me kënaqësi nga të gjithë pjesëmarrësit në mbledhje, si shprehje e seriozitetit dhe promovimit të vlerave të lidershipit të partisë, meqenëse z.Blerim Kamberi është një nga drejtuesit kryesorë të saj.

Me bindjen se mbledhja ia arriti qëllimit, anëtarët e Komitetit Drejtues të Degës së Tiranës, shprehën njëzëri predispozicionin e tyre maksimal për t'u angazhuar në përgatitjen e konferencës së Degës, dhe më pas, të Kongresit XVI të Partisë Lëvizja e Legalitetit.

A.K.

Blerim Kamberi, kandidat për kryetar të PLL

Ditën e premte, më datë 23 shtator 2005, kryetari i Degës së PLL Tiranë dhe njëkohësisht Sekretar i PLL për Burimet Njerëzore z.Blerim Kamberi, dorëzoi pranë Grupit organizator të përgatitjes së Kongresit XVI të Partisë, kërkesën zyrtare me shkrim për vendosjen e kandidaturës për postin e lartë dhe të nderuar të kryetarit të Partisë Lëvizja e Legalitetit, në garën që do të zhvillohet në Kongresin XVI të PLL, më datë 8 tetor 2005, në jubileun e 110 vjetorit të lindjes së Mbretit Zog I.

Kandidimi i z.Blerim Kamberi për postin e kryetarit të PLL, zgjoi një kënaqësi të veçantë tek të gjithë kolegët dhe miqtë e tij, të cilët e uruan për këtë vendim fisnik, që ia rrit vlerat Kongresit legalist dhe PLL-së.

Kënaqësia e natyrshme pas kandidimit të z.Kamberi, buron nga fakti se ai është ndër drejtuesit më të spikatur e të nderuar të PLL, përfshirja e të cilit e fisnikëron garën kongresuale dhe promovon vlera të veçanta në kongresin e radhës së PLL, vlerat e kontributeve të qënësishme e cilësore për konsolidimin e profilit politik të lidershipit legalist.

Në kërkesën me shkrim drejtuar Grupit organizator të Kongresit XVI të PLL, z.Kamberi ndër të tjera veçonte edhe arsyet e motivimit për kandidimin, si dhe përkushtimin e tij maksimal për forcimin e partisë, çka natyrshëm lidheshin edhe me kontributet familjare e personale të z.Kamberi në raport me PLL.

Pas dorëzimit zyrtar të kërkesës për kandidimin e tij për postin e lartë të kryetarit të PLL, z.Kamberi mori meritueshëm përgëzimet dhe urimet e të gjithë miqve të tij, çka është edhe dëshmi e atmosferës entuziaste që mbizotëron në PLL, në prag të Kongresit XVI të saj.

A.K.

FEJTON

Dora trazovaçe dhe shpagimi i pashpirt

(Tregim i mbështetur mbi një ngjarje të vërtetë)

Ishte viti… Në fshat ditët ishin ende të bukura. Një mot i tillë  bëri që të vinin vizitorë të shumtë nga vende të largëta. Një mysafire e veçantë erdhi të kalojë një pjesë të jetës, për të ndërtuar folenë mbi një oxhak të lartë. Tingujt e zërit të saj u përhapën përmes kodrave të fshatit. Ajo kishte një zë të përmallshëm. Pas çiftëzimit dhe lindjes, vizitorja do të kthehej sërish në vendin e saj, për t’u kthyer  përsëri vitin e ardhshëm.

Shpresat e lejlekut femër ishin aq të mëdha sa edhe këmbët e saj të holla dhe sqepi i saj i gjatë. Ajo ishte e re dhe e bukur e për këtë tërhoqi vëmendjen e një lejleku mashkull të fortë dhe të hijshëm. Mbas martesës së tyre, e cila u bë nën qiellin blu, ata fluturuan larg, për të ndërtuar një jetë të re së bashku. Mashkulli mbrojtës kujdesej për të me krenari e xhelozi. Ajo përgatiti folenë dhe filloi të vendosë në të vezët e saj njëra pas tjetrës. Mashkulli i numëronte çdo ditë dhe i ruante me kujdes. Ata prisnin me ankth zogjtë e tyre.

Por ndodhi diçka e papritur. Një dorë trazovaçe i ngatërroi vezët. Nuk ishte fëmijë, por një i rritur dinak. Ai, pasi i kontrolloi vezët, zgjodhi atë që iu duk më e mirë. E shikonte atë i mahnitur dhe qeshte përmes dhëmbëve të tij të fildishtë.

Duke mbajtur syzet që të mos i binin, zbriti nga pema ku ndodhej foleja e lejlekëve. Loja e tij e keqe tashmë kishte përfunduar. Pas kësaj, ai hyri me nxitim në një kafene dhe filloi t’u mburrej të pranishmëve për atë që kishte bërë. Ai kishte zëvendësuar njërën nga vezët e lejlekëve me një vezë rose. Me gotën e alkoolit në njërën dorë dhe me vezën e lejlekut në dorën tjetër, zuri të thoshte: “Unë e ndërrova këtë vezë me një vezë rose. Së shpejti me lejlekët do të shohim edhe një rosë duke fluturuar!”

Më pas, u kthye në shtëpi duke iu mburrur të afërmve të tij për vezën që kishte marrë. Ata e vështruan vezën me habi. Ai vendosi pak gjalpë në një tigan dhe u bë gati ta skuqë. Veza kërciti posa takoi metalin e nxehtë të tiganit. Pikërisht, në atë çast, kërciti edhe zemra e nënës, e ndezur nga dëshira e zjarrtë për t’u kthyer në fole pranë të vegjëlve të saj. Pa e ditur atë që kishte ndodhur, mashkulli këndoi këngën e tij të bukur dhe lehtësoi shqetësimet e gruas.

Të presësh lindjen e një jete të re, nuk është e lehtë. Lejleku mashkull fluturonte në mëngjes herët, larg në hapësirë dhe mbasi kërkonte kudo, kthehej zërish me të gjitha llojet e ushqimeve për gruan e tij. Kur zogjtë çelën përfundimisht, duke çarë lëvozhgat njëra pas tjetrës, ajo vuri re se njëri ndryshonte.

Ata ishin të gjithë tërheqës dhe të dashur, por njëri ishte ndryshe. E shikonte atë me vëmendje, por nuk mund të gjente ndonjë përgjasim me të tjerët. Zemra e saj mbushej me dhembshuri dhe hidhërim.

“Ai u rrit me të tjerët - thoshte ajo me vete – pse këmbët e sqepi i tij janë më të shkurtër?” Ajo nuk mund ta flakte atë tutje, sepse ndryshe ai do të vdiste dhe një shpirt do të humbiste. Ky zog i gjorë kurrë s’do të mbijetonte.

Ajo nuk guxonte t’ia përmendte atë bashkëshortit të saj të dashur e krenar.

Ndërsa zogjtë rriteshin, ndryshimet bëheshin më të dukshme. Mashkulli nuk e kishte vënë re qysh në fillim dhe e kishte zakon t’i shkonte me krenari të madhe.

Më pas ai vuri re rosën e vogël dhe çdo gjë ndryshoi. U mvrejt dhe u zemërua. Ai e shikoi me habi të shoqen, duke shpupurisur puplat. Ajo e kuptoi se çfarë do të thonte me këtë dhe se çfarë ishte duke menduar ai. U mblodh e frikësuar dhe nuk ishte në gjendje të lëshonte zë. Ajo donte të thoshte: “Mua më vinte keq për këtë zog dhe doja ta mbroja”, por nuk mundej.

Lejleku mashkull shpupurisi puplat, u ngrit dhe e qortoi gruan. Kjo ishte një pabesi dhe fyerje për atë vetë dhe brezin e tij. Ai nuk mund ta duronte një gjë të tillë. Ai nuk e çante kokën nëse të tjerët nuk fyheshin. Ai vetë ishte jashtëzakonisht i fyer dhe shumë i zemëruar. Megjithëse ai e donte të shoqen e tij, fyerja që i ishte bërë, iu kthye në urrejtje. Një femër është e bukur dhe e dashur nëse ajo mbron nderin e bashkëshortit të saj.

Pasi e goditi atë, sqepi iu u mbush me puplat e saj. Ajo s’do ta linte kurrë zogun. Ishte nënë. Ajo nuk mund ta bënte kurrë një gjë të tillë. Ai e goditi atë përsëri, por këtë herë më me forcë. Trupi i saj u gjakos. Në goditjen e tretë ajo vështroi zogjtë e saj sikur të kërkonte ndihmë, por ata nuk mund ta kuptonin se çfarë po ndodhte.

Ai fluturoi për të kërkuar mendimin e lejlekëve të tjerë. Ata vendosën. Një femër e pabesë duhet të ekzekutohet. Ajo nuk bëri zë. Ishte nën mëshirën e ligjit. Ai u hakmor. Ata e sollën trupin e saj në sheshin e fshatit dhe e hodhën atje si një lloj paralajmërimi.

Njeriu që e kishte shkëmbyer vezën  ndiqte gjithçka me vëmendje. Një zjarr iu ndez brenda gjoksit. Ndihej triumfator prej asaj që kishte arritur dhe mënyrës se si u ishte mburrur miqve të tij.

Fshatarët brengoseshin kur dëgjonin vajtimin e zogjve në oxhakun e lartë. Asnjëri prej tyre nuk guxonte t’ia prekte trupin. Fshati ndiente dhimbje, por asnjëri nuk guxonte të shprehej.

Njeriu dinak e mizor filloi të mos dalë nga shtëpia e tij e bollshme. Tërhoqi perdet dhe u mbyll në errësirë. Ai dilte jashtë vetëm në mbrëmje të vonë. Një natë, me shishe në dorë, ai doli në sheshin e fshatit. Fliste me zë të lartë. Në gjendjen e tij të dehur nga pija e tepruar, ndihej i ngazëllyer se ia kishte arritur qëllimit ta bënte gjithë fshatin të gjunjëzohej para tij…

Skenari kishte funksionuar për mrekulli dhe ai ishte tashmë i pari i fshatit…

(Çdo lloj ngjashmërie nuk është edhe aq e rastësishme. Lufta e ashpër brenda llojit e socialistëve, mënyrat djallëzore dhe shtazarake të përdorura për të zënë vendin e “të parit të fshatit socialist” nuk ndryshojnë fort nga ngjarjet e tregimit. Katër personazhet kryesore të këtij tregimi, duket se kanë edhe ata “homologët” e tyre në gjirin e socialistëve. “Dora trazovaçe”, “lejleku mashkull”, “lejleku femër” dhe “veza e rosës” i korrespondojnë thuajse bukurisht personazheve (ç)njerëzorë Nano, Meta, Rama dhe Majko. Mjaft të presim edhe disa ditë - deri më 8 tetor - për të parë se ngjashmëria është e pjesshme apo e plotë)

Marrë nga revista “ El Fuente”

Përgatiti: Zamir Gjurgji

ANALIZA 

Mafia dhe pragkriza energjitike

Nga Astrit Kola

Tani që nuk trembet më si më parë, (ngaqë është harruar pothuajse nga të gjithë, që kanë halle të tjera), ish ministri i Energjitikës Viktor Doda, deri vonë në detyrë, guxoi t'i heqë disa petë lakrorit të gatuar nga kupola e krimit të organizuar qeveritar të ish pushtetit socialist, bash në pikun e krizës botërore energjitike. Rrëfimi i Dodës, në një të përditshme, për bllokimin nga Anoil-Cac Angjeli të projektligjit për ndalimin e përdorimit në Shqipëri të gazoilit tip D2, është dëshmi e qartë e implikimit të klaneve qeveritare dhe interesave të tyre të drejtpërdrejta në importet e naftës në vend.

Sipas Dodës, me pretekstin se Organizata Botërore e Tregtisë (OBT) është kundër ndalimit të importimit të naftës D2 në Shqipëri dhe se marrëveshjet për Tregtinë, të nënshkruara me praninë e saj e të monitoruara prej saj e favorizojnë importimin e këtij gazoili, rreptësisht të ndaluar në vendet e tjera evropiane, në mbledhjen e qeverisë Nano të këtij fillimi viti, Angjeli hodhi poshtë projekt-ligjin e hartuar nga specialistët shqiptarë.

Në një kohë që dihet nga të gjithë se gazoili D2 ka cilësi mjaft të dobët për shkak të përmbajtjes 10 herë më të lartë të squfurit sesa normat e lejuara, dhe të fuqisë së ulët kalorifike, (dhe për këtë shkak çmimi i tij në tregun botëror është afro 30 % më i ulët sesa nafta tjetër e standardeve evropiane), importimi i D2 dhe përzjerija e tij me naftën tjetër nga pothuajse të gjithaë firmat e shitjes me pakicë, i ka rritur ndjeshëm abuzimet, indirekt edhe fitimet e tyre në kurriz të konsumatorëve shqiptarë.

Tashmë pronarët e automjeteve në Shqipëri, dhe bashkë me to edhe ambjenti ynë i tejndotur, do të duhet të përballojnë dëmet shumë të mëdha në shëndetin e shqiptarëve dhe motërët e makinave, që vijnë pikërisht nga përdorimi i gazoilit të mallkuar "D2".

Sipas Dodës, që prej kohës së aderimit të Shqipërisë në OBT, në vitin 2000, dhe nënshkrimit të marrëveshjeve në përputhje me rregullat e kësaj organizate mbarëborërore të tregtisë, vendi është i detyruar të marrë pëlqimin e OBT për strategji të caktuara dhe për importet tregtare në përgjithësi.

Meqenëse nafta shqiptare është e cilësisë së dobët, për ta bërë atë sa më cilësore në raport me standardet evropiane dhe kërkesat gjithnjë e në rritje të konsumatorëve vendas, një grup specialistësh shqiptarë vitin e kaluar hartuan një draft për miratimin dhe zbatimin nga qeveria të një projekti rikonstruksioni teknologjik në Rafinerinë e Ballshit, me vlerë 11 milionë $, për përpunimin atje të naftës së cilësisë së ulët dhe prodhimin prej saj të naftës eurodiesel, çka mundësohej edhe nga gjendja ekzistuese e teknologjisë së trashëguar në këtë impiant përpunimi. Por fatkeqësisht, edhe ky propozim që binte ndesh me interesat e importuesve monopolistë të naftës, që kanë përfaqësuesit e tyre në qeverinë Nano, u hodh poshtë me pseudoargumentin se kompania shtetërore e naftës ARMO është në fazë privatizimi. Jo rastësisht, qeveritarët socialistë bënë sikur harruan faktin që deri më tash socialistët në pushtet kanë propaganduar me të madhe se ARMO dhe shumë sektorë të tjerë strategjikë, para privatizmit i nënshtroheshin një procesi të thellë ristrukturimi dhe rikonstruksioni teknologjik për t'i bërë sa më kompetitivë në treg, para privatizimit, me ç'rast justifikonin edhe sasitë kolosale të fondeve që planifikonin dhe akordonin për këta sektorë, e që përfunduan në vrimat e zeza të korrupsionit qeveritar socialisto-nanoist.

Nëse vërtet OBT bëhet pengesë për adaptimin e politikave të importeve cilësore konform standardeve të gjithëpranuara e të aplikuara në praktikën mbarëbotërore, atëherë për çfarë lipsen marrëveshjet me OBT dhe ku është përfitimi ynë prej nënshkrimit të tyre!!?

Ndoshta ka ardhur koha që monitoruesit ndërkombëtarë të zbatimit të marrëveshjeve OBT-Shqipëri, të reagojnë ndaj keqpërdorimit që Cacangjelët i kanë bërë parimeve dhe kritereve që qëndrojnë në bazë të nënshkrimit dhe respektimit të marrëveshjeve të sipërcituara.

Por gjithsesi, abuzimet kriminale me llojet e naftës dhe çmimet përkatëse në tregun shqiptar, në kushtet e thellimit të krizës mbarëbotërore të shkaktuar nga rritja e çmimeve të Arit të Zi, janë dhe duhet të bëhen urgjentisht objekt i kontrollit të qeverisë se re dhe ndëshkimit të abuzuesve. Me këtë rast, ndoshta ka ardhur koha për të verifikuar edhe gjendjen reale të depozitave të kompanive importuese e tregtuese të naftës, sa kohë që dihet nga të gjithë se në prag të fushatës zgjedhore, dhe sidomos pas fitores së opozitës, monopolistët qeveritarë të naftës importuan sasi kolosale të saj pa zhdoganim, për të shmangur taksat doganore dhe akcizën, duke i shkaktuar buxhetit të shtetit humbje kolosale, të cilat do t'i ndjejë shumë shpejt qeveria e re pas mosvjeljes së planifikuar të kuotave të caktuara për këto produkte në doganat shqiptare.

Pavarësisht efekteve shkatërrimtare në ekonomi, në aspektin financiar, importimi i gazoilit D2 në sasira të mëdha dhe përzierja e tij me naftën cilësore, po dëmton rëndë shëndetin e shqiptarëve dhe ekonominë e përdoruesve privatë të saj, për çka duhen marrë masa drastike sa nuk është vonë.

Ndoshta ka ardhur koha që qeveria e re të rivlerësojë të gjitha propozimet dhe projektet që qëndrojnë në sirtare, të hartuara nga specialistët tanë, sidomos ato që kanë të bëjnë me fuqizimin e sektorëve strategjikë të ekonomisë kombëtare, të cilat qoftë nën adminstrimin publik, qoftë atë privat, duhet t'i shërbejnë interesave tona kombëtare.

Qeveria e re shumë shpejt do të përballet me problemin shqetësues të daljes jashtë normave të efektivitetit ekonomik dhe mbrojtjes së mjedisit, edhe në rastin e ndërtimit të terminalit të AMBO në Vlorë, pas shpenzimit të një shume marramendëse qindramilionëshe në valutë. Dhe nuk ka sesi të ndodhë ndryshe, sa kohë që strategjitë kombëtare për investimet madhore, i hartojnë e miratojnë antishqiptarë si Nano, Malaj e Cacangjeli.

Por ajo që do të shënojë fillimin e përshkallëzimit të pakënaqësisë popullore kundër qeverisë së re, (që do të stimulohet e shfrytëzohet me efikasitet nga socialistët dhe opozita gjinushiane), do të jetë kriza e thellë energjitike, që ka filluar të shfaqet që tani, sidomos në Shkodrën që furnizohet me drita vetëm 7 orë në ditë, bash në fillimkohën e pushtetit të djathtë të votuar masivisht, e që ka filluar të nxjerrë nga sergjenët garderobën e dimrit.

Viktor Doda, ndonëse e hapi gojën, nuk na tha asgjë për përgjegjësinë e tij skandaloze në asgjësimin, me urdhër nga lart, të rezervave ujore në kaskadën e Drinit, brenda 3 muajsh, pas prodhimit dhe shitjes fshehurazi të energjisë elektrike për kompanitë greke të përtej kufirit, dhe kalimit të kundërvleftës së parave në xhepat e banditëve që po largoheshin nga pushteti.

Tani që kanë dalë në sipërfaqe gërmadhat e Kukësit të vjetër dhe vendi po i afrohet me shpejtësi kuotave maksimale të konsumit të energjisë, as tregu i shkatërruar i blerjes së energjisë, (çka u evidentua haptas pas dështimit të tenderit të blerjes së saj nga KESH-i për shkak të paraqitjes vetëm të një oferte), vetëm një blerje me gjasë e atakueshme dhe e përfolur në mediat e majta, sidomos tani, në kushtet e rrënimit të financave qeveritare, mund të shërbejë si barkë e shpuar shpëtimi për nderin e qeverisë së re dhe për furnizimin e popullsisë.

Pra socialistët, me Anoil-ët dhe Dodajt, lanë pas "litarin e Nastradinit" mbi varrin e ekonomisë kombëtare, sherrin e të cilit do ta shijojmë shumë shpejt.

OPINIONE 

Njëqind rrugët e kryeministrit

Nga Shkëlqim Selmani 

Pas një rruge të gjatë dhe me një vullnet të admirueshëm, z.Sali Berisha arriti ta realizojë synimin për ta rikthyer Partinë Demokratike në pushtet. Tashmë, prej pak ditësh, ai është kryeministër i Shqipërisë. Pas një qeverisjeje në dukej liberale dhe në thelb kleptokratike të socialistëve, z.Berisha ndodhet para njëqind vështirësive dhe njëqind rrugëve për t'i kapërcyer ato.

Me sinqeritet e pranoj se nuk e ndjej veten në atë lartësi sa t'i jap mend z.Berisha, por e ndjej për detyrë, të paktën para vuajtjeve të mia gjatë këtyre 8 vjetëve, që t'i shfaq hapur idetë dhe shqetësimet e mia.

Përfitoj nga ky rast të falenderoj median e shkruar, që ma ka dhënë këtë mundësi.

Në këtë "tokë të djegur", ku z.Berisha do të fillojë të qeverisë, do t'i duhet të vendosë rregulla të reja e të forta, por duhet të marrë parasysh se do të ketë kundërshtarë të betuar të gjithë ata që kanë fituar privilegje nga pushteti i mëparshëm. Kundërshtarë do t'i ketë edhe ata që ai mund të besojë se mund t'i bëjë miq duke i mbajtur në punë, apo duke u dhënë disa privilegje të reja. Këtë, z.Berisha e vërtetoi në '97-ën. Besoj se nuk e ka harruar...

Që historia të mos përsëritet, këtë herë në mënyrë komike, Berishës do t'i duhet të bëjë ndryshimin e administratës dhe në këtë ndryshim duhet të ketë parasysh emërimin e atyre që kontribuan që ai dhe ekipi i tij, të vinin në pushtet. Gjithmonë duke i përzgjedhur njerëzit sipas kritereve të aftësisë, përkushtimit dhe, mbi të gjitha, të ndershmërisë.

Njeriu i ndershëm, përveçse e bën punën mirë, nuk të lë asnjëherë në baltë, apo të të dalë i pabesë.

Në këto njëqind gjëra, që z.Berisha i duhet të bëjë në 100 ditët e para, do të jetë edhe qëndrimi ndaj PLL-së, kësaj force të djathtë, e cila me konsekuencë ka mbajtur qëndrimin e saj kombëtar e opozitar karshi regjimit kleptokrat të socialistëve. Për këtë, PLL dhe elektorati i saj kanë vuajtur shumë, por ndjehen edhe krenarë për çfarë kanë bërë në favor të së djathtës dhe demokracisë. Por sot, për disa gabime taktike dhe strategjike të personave jashtë PLL, udhëheqja dhe elektorati i djathtë i saj, konsiderohen padrejtësisht si pjesë e humbjes dhe jo e fitores, sikundër u takon të jenë. Ata ndjehen edhe të tradhtuar në ndjenjat dhe vuajtjet e tyre, kur në qeveri shohin agraristo-xhuvelistë, ndërsa në opozitë u duket sikur shohin legalistë. Kohë e dreqit, kohë e absurdit.

I takon z.Berisha ta zgjidhë këtë rebus tragji-komik. Unë shpresoj se Ai do ta zgjidhë drejt dhe shpejt. Të presim!

Në mënyrë filozofike mund ta përmbledhim atë çka donim të theksonim që në titullin e këtij shkrimi: 100 ditë, 100 vështirësi dhe 100 rrugë për zgjidhjen e tyre.

Zotëri Berisha! Ju jeni i mësuar, jeni i lexuar, jeni edhe i pësuar, ndaj kini kujdes; nga 100 rrugë që keni përpara, 99 të çojnë në greminë. Vetëm njëra të çon aty ku duhet; Mirëpërdorimi i mundësive në favor të së drejtës dhe rruga e drejtë, të çojnë më shpejt aty ku duhet të shkojmë, NE si popull, dhe Ju si fitues. 

Kryetar i degës së PLL Sarandë  

18 Shtator 2005
___________________________

Në të gjitha degët ka nisur procesi i përgatitjes dhe zhvillimit të konferencave

Startojnë konferencat e PLL në rrethe

Spahiu: "Kandidatëve për kryetarë partie do t'u krijohen të gjitha hapësirat e duhura për një garë shumë transparente ku legalistët të kenë mundësi të zgjedhin kryetarin mbi bazën e vlerave, kontributeve dhe alternativave të kandidatëve"

Editorial

Turpi i një dekorimi
(Rasti Janullatos)

Nga Murat Basha

Dekorimi nga Këshilli bashkiak i kryeqytetit, i Anastas Janullatos-it grek me titullin e lartë "Qytetar Nderi" i Tiranës, pa votim dhe me procedurë të përshpejtuar alla-janullatiste, ishte poshtërimi më i skajshëm që iu bë kryeqytetit të atdheut tonë. Dhe kur sjell ndërmend mungesën jo të rastësishme të mediave, sipas një skenari të paramenduar, dhe miratimin pa asnjë votë të propozimit të janullatistëve shqiptarë, në përmbushje të premtimit dhënë "Fortlumturisë së Tij", arrij të kuptoj se interesi për këtë akt skandaloz është i ndërsjelltë: janullatistët nderojnë "në emër të popullit të Tiranës" shqiptare, antishqiptarin e deklaruar si uzurpator të KOASH-it dhe mik për kokë i Harallamb Karathanosit të Rinisë Vorio-epirore, ndërsa Janullatos dhe greqizma shugurojnë shërbëtorë të rinj, qofshin këta edhe përfaqësues të zgjedhur të popullit të Tiranës.
Akoma nuk arrij ta kuptoj sesi depërtoi në rendet e ditës të Këshillit bashkiak të Tiranës, Janullatosi, i cili nuk ka kurrfarë kontributi për Tiranën tonë të shtrenjtë, përveç belbëzimeve në greqisht në meshat e besimtarëve tanë, në kundërshtim të hapur me kërkesat e ligjit dhe Statutin e KOASH-it. 
Por besoj se nuk ia vlen të kërkosh arsyen e mosarsyes së janullatizimit të Këshillit bashkiak të kryeqytetit. Mjafton të risjellësh në kujtesë rrugën që ka përshkuar ky misionar i greqizmës deri më tash, nëpër honet e politikës dhe zhvillimeve paspluraliste, për të kuptuar sesi ai arriti të depërtojë edhe axhendat dhe vendim-marrjet e Këshillit bashkiak të Tiranës.
Faktet thonë se Janullatos ka ardhur në Shqipëri më 16 korrik 1991, pas një kompromisi që u arrit midis ministrave të Jashtëm të Shqipërisë dhe Greqisë në Korfuz, në lidhje me statusin që ai do të kishte gjatë shërbimit në Shqipëri. Fillimisht zotëria në fjalë deklaroi se vinte në krye të një misioni të përkohshëm, dhe më 1992 u vetëshpall kryepeshkop i KOASH-it, duke treguar se ky kishte qenë qëllimi i tij i vërtetë. 
Si klerik duhej të kishte ndjenjën e turpit, të paktën për këtë gënjeshtër të madhe dhe publike, të pranonte se nuk ka përkohshmëri 14-vjeçare.
Qenia e tij në krye të KOASH-it, ka qenë gjithnjë e paligjshme për shumë arsye. Veç të tjerave, Statuti i vitit 1929 e ndalon që një i huaj të jetë në krye të KOASH-it. Por edhe statuti i 1950-ës, që zoti Janunullatos ka dëshirë ta përmendë, kërkon si kusht shtetësinë e kryepeshkopit, të cilën zotëria e tij nuk e ka pasur dhe nuk e ka.
Problemi i Janullatosit ka edhe një kontekst logjik dhe historik. Vazhdimisht Kisha Ortodokse Greke ka synuar të zhdukë pavarësinë e Kishës Ortodokse Shqiptare për të cilën kontribuan Fan Noli, Visarion Xhuvani, Kristofor Kisi, etj.. Kisha greke ka shërbyer gjithnjë si motivuese e urrejtjes greke mbi shqiptarët. Nuk mund të harrohen peshkopët grekë që bënin pjesë në qeverinë e Zografosit, ata që bekonin andartët grekë të thernin fëmijët e gratë e Hormovës, që helmonin Petro Nini Luarasin, që vrisnin e plaçkisnin Çamërinë martire dhe që vazhdimisht ndillnin urrejtje mbi shqiptarët.
Synimi i zotit Janullatos në këto vite të qëndrimit në Shqipëri, ka qenë të zhdukë pavarësinë e kësaj kishe, të paraqesë ortodoksët shqiptarë si grekë dhe të shërbejë si bazë e elementëve që vijnë nga organizatat terroriste vorioepirote. Zoti Janullatos duhet të përgjigjigjet publikisht:
-A ka pasur, ose jo, kontakte me drejtues të organizatave vorioepirote terroriste në Greqi?
-A kanë financuar këto organizata ndërtimin e kishave ortodokse me stil grek në Shqipëri dhe ku i gjen financimet ai dhe kisha e tij, përderisa është klerik dhe nuk merret me aktivitete private?
Sa për shembull, mund të na tregojë se kush i ka financuar kishat e Dardhës, Alikos dhe Livadhjasë, të cilat i ka reklamuar si financime të saj, gazeta e organizatës terroriste vorioepirote e SFEVA-s në Greqi.
-Pse zoti Janullatos shoqëron personalitete politike greke sa herë që këta vijnë për vizitë në Shqipëri, përderisa ai përfaqëson "de jure" KOASH-n. I shoqëron me cilësinë e kryepeshkopit apo me atë të grekut?!
Në fillim të vitit 1999, Janullatos së bashku me politikanë të lartë grekë dhe eksponentin e lartë të ENVI-it (Bashkimit të Luftëtarëve të Rinisë Vorio Epirote me qendër në Selanik), Harallamb Karathano, kanë bërë një vizitë në jugun e Shqipërissë, ku kanë bërë thirrje të hapura kundër Shqipërisë.
Më e fundit që mund t'i kujtojmë zotit Janullatosit, se me çfarë cilësie shoqëroi zotin Stefanopullos në jug të Shqipërisë në tetor 2004, dhe pse duhej të mbante meshë për ushtarët grekë të vrarë si pushtues në vitet 1940 - 1941 në jugun e Shqipërisë? Këto eshtra shteti grek nuk i merr që t'i varrosë në vendin e tyre të lindjes, por i lë në Shqipëri për të treguar se "ranë për Vorio - Epirin". 
Midis Shqipërisë dhe Greqisë ekziston një gjendje lufte për shkak të Greqisë. Këtë gjendje e mban në fuqi Greqia, për arsye se shfrytëzon pronat e shqiptarëve në Greqi (jo vetëm të popullsisë çame), duke siguruar ndër të tjera edhe përfitime të mëdha ekonomike. Por, nëse do të ekzistonte koncepti klasik për "gjendjen e luftës", sipas ligjeve të saj, Janullatos duhej shpallur "rob lufte"! Për titullin "Qytetar Nderi" as që do të bëhej fjalë.
Rasti më i fundit flagrant që u vu re në veprimtarinë sistematike antishqiptare të zotit Janullatos, ishte pjesëmarrja e tij në ceremoninë e zhvilluar në Korçë për hapjen e një shkolle në gjuhën greke, në një kohë që në këtë trevë, nuk ka pasur dhe nuk ka asnjë banor grek, por që propaganda greke, ka mëtuar gjithmonë për ekzistencën e një minoriteti, duke quajtur të tillë ortodoksët e kësaj treve. 
Ajo që kërkojnë sot shqiptarët është e thjeshtë. Përderisa në krye të kishës greke është një grek, të asaj rumune një rumun, të asaj serbe serbe një serb, pse të mos jetë një shqiptar në krye të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare!


KRYESORE

Këshilli bashkiak i Tiranës shpall pa votim "qytetar nderi" Anastas Janullatosin

Dekorimi i Janullatosit, turp e tradhti kombëtare

Tiranë - Ditën e premte, datë 16 shtator 2005, ora 18.00, Këshilli Bashkiak i Tiranës mbajti në fshehtësi të plotë e larg pranisë së mediave, mbledhjen e radhës, për çështjet me problematikë e të mprehtë të periudhës. Mbas diskutimeve për buxhetin dhe për ndërtimin e trotuarit të Bulevardit kryesor të Tiranës, çështja më e rëndësishme ishte ajo e dhënies së titullit "Qytetar Nderi të Tiranës" katër klerikëve të lartë: Hafiz Sabri Koçit (pas vdekjes), imzot Rrok Mirditës, baba Reshat Bardhit dhe episkopit Anastas Janullatos.
Propozimi i anëtarit të Këshillit Bashkiak të PLL, z.Murat Basha, ishte që të jepet titulli për secilin veç e veç, pas një votimi të përgjithshëm. Ky propozim nuk u pranua nga kryesia e këshillit bashkiak dhe u këmbëngul që votimi të bëhej në grup, për të gjithë klerikët bashkë. Duke parë që do të votohej në grup, z.Basha i bëri një rezyme të shkurtër veprimtarisë antishqiptare të "Fort të Lumturit" Cac Janullatosit, duke nxjerrë dokumente e foto të tij me eksponentët më të lartë të shtetit grek, si edhe me kryetarin e Organizatës Vorio-Epiriote, Harallambis Karathanos. Nisur nga ky fakt, meqenëse edhe emërimi i Janullatosit në krye të Kishës Ortodokse është një shkelje e hapur e statutit të saj, propozimi i dytë i N/kryetarit të PLL-së Basha, ishte që në vend të Janullatosit, të vihej emri i imzot Fan Nolit, Visarion Xhuvanit ose Kristofor Kisit, duke shpërfaqur vlerat atdhetare e morale të legalistëve, që kur vjen puna për interesat e Shqipërisë e shqiptarizmës, dinë të dalin jashtë kornizave të interesave të ngushta partiake.
"Unë si zogist i thekur po propozoj antizogistin e flaktë Fan Noli, e besoj që edhe ju fanolistët do ta mbështesni idhullin tuaj politik" -tha Basha. Por Kryesia e këshillit bashkiak nuk e pranoi edhe këtë propozim, gjë që e shtyu legalistin Murat Basha të hidhte në tavolinë propozimin e tretë: "Ta shtyjmë dhënien e titullit ndaj Janullatosit në një kohë të ardhme dhe ju në emër këshillit bashkiak, t'i kërkoni kryetares së Bashkisë së Athinës Dora Bakojanis që në bazë të marëdhënieve reciproke, t'i japë titullin qyetar nderi të Athinës njerës prej figurave të shquara shqiptare që udhëhoqën luftën për Pavarësinë e Greqisë, apo qoftë Papa Kristo Negovanit ose Petro Nini Luarasit. Nëse bëhet ky veprim, atëherë edhe unë jam dakord që t'i jepet Janullatosit titulli qytetar nderi i Tiranës.
Edhe pas këtij propozimi për kompromis, përsëri kryesia e këshillit nuk e pranoi propozimin dhe ia dha titullin qytetar nderi i Tiranës, Janullatosit, në një mënyrë aspak demokratike. Thjesht, pa votim fare.
"Ky është një skandal, ky është një turp"- mbylli fjalën e tij z.Basha.
Të nesërmen asnjë nga mediat nuk e dha lajmin e dekorimit të Janullatosit si "qytetar nderi" të Tiranës. Siç duket tradhtia e ndërgjegjshme pati efekt paralizues gjithandej. Tashmë të gjithë tiranasit duhet ta ndiejnë veten më keq se më parë, sepse konsiderohen "bashkëqytetarë" me një prej antishqiptarëve më të mëdhenj që ka njohur historia, pra Anastas Janullatosin.
"Atdheu"



A mund të shfajësohet Janullatos për bashkëpunimin me Karathanon?

Nga Dr.Dhimitër Papakristo*

Veprimtari "voriepirot", drejtuesi i filialit grek të Tiranës, zoti Anstasios Janullatos, duke i shërbyer me besnikëri kombit të tij, me të njejtin devocion sikurse urren shqiptarët dhe gjuhën shqipe, ka një aktivitet që nuk njihet shumë nga "delet e perëndisë". Krejt ndryshe nga ç'mund të mendojë një kategori personash ose "Ndriosh" të paguar nga ai, do të nisim sot, një ballafaqim fotografik për aktivitetet e tij, që nuk kanë asnjë lidhje me punët e Perëndisë Fuqiplote, por thjesht me punët e djallit dhe satanait. Nëse drejtuesi i sillogut të Tiranës, z.Janullatos, është i pastër (gjë e vështirë, pasi është nxirë jashtë mase), le të flasë me zërin e tij, në daç greqisht, në daç serbisht, jo me gjuhën e "Ndriove", se ku është në këtë foto me Harallamb Karathanon.
-A kanë folur për "Vorio - Epirin"?
-A kanë folur për helenizmin?
-A kanë folur kundër Shqipërisë?
Për kujtesë u themi lexuesve se:
ENVI- (Efnikis Neollaias Vorio Ipiras), është "Bashkimi i Rinisë Vorio - Epirote", e cila në thelb të programit të saj ka: 
-Hapjen e shkollave dhe kurseve në gjuhën greke.
-Financimin e aktivistëve "vorio-epirotë" dhe të "qeverisë në ekzil të Vorio-Epirit". 
-Financimin e "trupës mbrojtëse vorio-epirote", e cila sipas tyre vepron në territorin shqiptar. Organizata është aktive sidomos pas vitit 1990 dhe shërbeu si harmonizuese në lidhjet e rinisë greke me atë minoritare në Shqipëri. 
Kjo degë shumë të rëndësishmë të saj në qytete të ndryshme. Gazeta e organizatës është "Vorio-Epirus simera". Drejtues i ENVI-it për shumë kohë ka qenë Harallamb Karathano, i cili këto vitet e fundit ka hyrë e ka dalë në Shqipëri si në shtëpi të vet dhe zëvendës i tij është Spiro Joanidhi.
Ç'mund të na thoni hirësia e juaj, zoti Janullatos për këtë fotografi?

*Zëdhënësi i Kishës Ortodokse Autoqefale Kombëtare Shqiptare, "Shën Maria", Elbasan




Në të gjitha degët ka nisur procesi i përgatitjes dhe zhvillimit të konferencave

Startojnë konferencat e PLL në rrethe

Spahiu: "Kandidatëve për kryetarë partie do t'u krijohen të gjitha hapësirat e duhura për një garë shumë transparente ku legalistët të kenë mundësi të zgjedhin kryetarin mbi bazën e vlerave, kontributeve dhe alternativave të kandidatëve"

Spahiu: Ja si do ta organizojmë kongresin

PLL është angazhuar tërësisht në përgatitjen e kongresit të 16 të saj. Në datë 16 shtator 2005 u zhvillua konferenca e PLL në degën e Korçës. Në këtë konferencë mori pjesë kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu.
Z.Spahiu u shpreh në këtë konferencë se - legalistët ndodhen në një moment dëshpërimi për shkak të rezultatit të zgjedhjeve të fundit në kuadër të LZHK-së, por janë shumë të kënaqur që tashmë në pushtet janë aleatët tanë, me të cilët kemi qenë 8 vjet bashkë në opozitë.
Në lidhje me kongresin z.Spahiu u shpreh se Kongresi 16 i PLL do të jetë një kongres model në të gjtha drejtimet qoftë të organizimit, qoftë të anës formale statutore.
Kandidatëve për kryetarë partie do t'u krijohen të gjitha hapësirat e duhura për një garë shumë transparente ku legalistët të kenë mundësi të zgjedhin kryetarin mbi bazën e vlerave, kontributeve dhe alternativave të kandidatëve.
Në konferencë, përveç delegatëve morën pjesë dhe përshëndetën edhe drejtues e përfaqësues të subjekteve të djathta të rrethit të Korçës me të cilat PLL ka marrëdhënie të ngushta.
Në fund konferenca zgjodhi organet e reja drejtuese të degës, kryetarin e saj z.Nebi Ganellari, si dhe delegatët për kongresin e 16.
Në javët e ardhshme do të zhvillohen konferencat në të gjitha degët e rretheve të vendit, për ta kurorëzuar këtë proces me kongresin e 16 që do të mbahet më 8 tetor 2005.
Zyra e shtypit e PLL



Fjala e mbajtur në Konferencën e 6-të të PLL Dega Korçë - 16 shtator 2005 

Nebi Ganellari: Të papërgjegjshmit që kërkonin mënjanimin e PLL

Nga Nebi Ganellari
Kryetar i Degës së PLL Korçë dhe Kryetar i Këshillit Kombëtar të PLL

Të nderuar zonja dhe zotërinj !
I nderuar kryetar i PLL, Z. Eqerem Spahia!
Të nderuar delegatë dhe të ftuar!
Ju uroj mirseardhjen në Konferencën e 6-të të PLL dega Korçë.
Në cilësinë e kryetarit të degës po japim një përmbledhje të veprimtarisë të aktivitetit të degës në periudhën nga konferenca e fundit e deri më sot.
Pas Konferencës së 5-të të zhvilluar në shkurt të vitit 2004, një rëndësi të veçantë iu kushtua ristrukturimit të degës, shtrirjes gjeografike të saj, afrimit të anëtarëve të rinj, rritjes cilësore dhe sasiore të strukturave të saj. 
Tre muaj pas konferencës, në maj të vitit 2004, pas shpalljes së LZHK nga Mbreti Leka I, PLL vazhdoi aktivitetin e saj, por njëkohësisht u njoh dhe prezantoi para strukturave të saj programin dhe pozicionin politik të kësaj lëvizje. Në disa takime të Komitetit Drejtues të degës gjatë kësaj periudhe u është përcjellë informacioni dhe udhëzimet e marra nga qendra për qëndrimin e PLL në mbështetje të kësaj lëvizje.
Gjatë kësaj periudhe, PLL dega Korçë përcolli me dhimbje humbjen e parakohshme të Madhërisë së saj, Mbretëreshës Suzanë, duke duke marrë pjesë dhe angazhuar në organizimin e ceremonisë mortore dhe për Ti bërë të ndjerës nderimet e fundit.
Në vazhdim, në cilësinë e Kryetarit të Degës dhe të kryetarit të Këshillit Kombëtar, në takime të shumta me kryesinë e PLL, por edhe në Rezidencën Mbretërore me mbretin Leka I, ne kemi bërë të qartë, me gojë dhe me shkrim, qëndrimin e PLL, mendimet, sugjerimet, por njëkohësisht edhe përpjekjen e disa elementeve të infiltruar në LZHK, që kërkonin mënjanimin apo sfumimin e rolit të PLL në këtë lëvizje dhe lidershipit të saj. 
Në periudhën janar-shkurt 2005, pas takimeve dhe udhëzimeve të marra nga Kryesia e PLL, në konsultim edhe me Mbretin, u bë një punë përgatitore nga dega e PLL Korçë për organizimin dhe konstituimin e degës së LZHK në rrethin e Korçës. Në krye të saj u zgjodh një figurë e nderuar dhe e respektuar, mjeku i njohur Adhon Polena. Në Këshillin Drejtues u zgjodhën edhe përfaqësues nga ndonjë forcë politike, megjithse ekzistenca e tyre ishte simbolike në rrethin e Korçës. U përfshinë në të edhe intelektualë të paangazhuar politikisht. Për këtë u kërkua dhe u gjet edhe një mirëkuptim nga anëtarët e Komitetit Drejtues degës së PLL.
Pas kësaj, Dega e LZHK Korçë ishte një ndër degët më cilësore dhe funksionale. Një punë e mirë u bë nga kjo degë edhe me përzgjedhjen e propozimin e kandidaturave për deputetë. 
Hapja e fushatës elektorale dhe pritja e Mbretit Leka I ishte një ndër aktivitetet më të rëndësishme, e cila u realizua kryesisht me kontributin dhe angazhimin e legalistëve të degës. 
Pas këtij takimi, për shkak të veprimit të papërgjegjshëm dhe të qëllimshëm, të disa elementeve në Këshillin Drejtues të LZHK në Tiranë, madje edhe pa dijeninë e vetë Mbretit, hiqet një ndër kandidaturat më të mira për deputetë dhe njëkohësisht kryetare e Forumit të Gruas së PLL, e cila ngjalli një reagim të anëtarëve të Këshillit Drejtues të degës së LZHK, por edhe largimin e saj dhe disa personave të tjerë nga ky këshill duke bërë që të mos funksiononte sikurse kishte funksionuar. 

***
Veprimtaria e mëtejshme vazhdoi me fushatën elektorale, në çdo zonë elektorale. Pati një angazhim dhe përgjegjësi të strukturave të PLL gjatë kësaj fushate sidomos në zonat elektorale 82, 83, 84 nga nëndegët e Komunave Pojan, Komuna Qënder Bulgarec, Bashkia Maliq, Komuna Libonik, Pirg, Vreshtas, Mollaj etj. Në dy zonat e qytetit, zonat 80, 81, angazhimi dhe përgjegjësia nuk ishte ajo që duhej dhe pritej.
LZHK u krijua si një lëvizje politike me një program realisht të djathtë, si një alternativë për daljen e vendit nga kriza në të cilën e futi pushteti i korruptuar i PS, për të vendosur shtetin ligjor e për të futur atë në rrugën e pakthyeshme të zhvillimit dhe integrimit.. Ajo nuk ishte një lëvizje për të përçarë të djathtën, sikurse edhe u etiketua shpeshherë nga disa forca politike, por si një lëvizje në funksion të së djathtës, për të thithur elektoratin e djathtë, që në zgjedhjet pararendëse, fatkeqësisht në disfaforin e së djathtës, nuk merrte pjesë në votim dhe me qëllimin e bashkëqeverisjes në një koalicion real me PD dhe forca të tjera të djathta. 
Faktorë të shumtë ndikuan që kjo lëvizje të mos arrinte një rezultat pozitiv dhe të përfaqësohej në parlamentin e ri. Kodi zgjedhor dhe formula e megadushkut në propocional, mungesa e komisionerëve në QV, për të nxjerrë rezultatin real, në veçanti në proporcional, një konkurencë në kushte të disfaforshme dhe të pabarabarta krahasuar me forcat e tjera politike të majta e të djathta, mungesa e financave etj, ishin faktorë objektivë që ndikuan në rezultatin e arritur. Nuk mund të lëmë pa përmendur edhe faktorët subjektivë të mosorganizimit dhe mosfunksionimit si duhet i strukturës qëndrore të Këshillit të Përgjithshëm Drejtues të LZHK, të pëqëndrueshmërisë të tij, të përfshirjes edhe të personave të konsumuar politikisht, të mosmarrjes dhe ndarjes të përgjegjësive etj..
Pavarësisht nga puna e mirë e bërë gjatë fushatës, për shkak të faktorëve të përmendur më sipër rezultati që u arrit nga LZHK në rrethin e Korçës nuk ishte ai që pritej dhe jo shumë larg rezultatit e arritur nga PLL në zgjedhjet lokale të vitit 2003. 
Një rezultat pozitiv i LZHK, dhe përfaqësimi parlamentar i saj, do të ishte një mbështetje reale e të djathtës, e PD dhe e forcave të tjera të djathta, dhe një koalicion i natyrshëm dhe jo i detyruar, një koalicion më i qëndrueshëm për të garantuar pushtetin e së djathtës.
PLL përshëndet fitoren e PD, fitoren e së djathtës, programin e qeverisë së kryeministrit Berisha, si një program që do ta nxjerrë vendin nga kriza dhe për ta futur në rrugën e zhvillimit. Ky deklarim nuk duhet të konsiderohet si servilizëm politik, por si një e drejtë morale, për të mos thënë më shumë se çdo forcë tjetër politike, pasi PLL, lidershipi i saj në qëndër e në bazë, ka mbështetur PD në ditët më të vështira, në kohën kur binte breshër dhe plumba, për të përmbysur pushtetin e korruptuar të së majtës. 
Shpresojmë që qeveria të ketë vullnetin të zgjidhë problemet themelore të ndërtimit të shtetit, zgjidhjen e drejtë të pronës, të ish të përndjekurve politikë, të luftës kundër korrupsionit,vendosjes së shtetit ligjor dhe futjen e Shqipërisë në rrugën e shpejtë të zhvillimit dhe integrimit.
Edhe njëherë ju falenderojmë për praninë tuaj në ketë konferencë.
Rroftë NMT Leka I, Mbret i Shqiptarëve !
Rroftë Princi Leka !
Rroftë Shqipëria !

Zhvilloi punimet konferenca e 6 e PLL Dega Korçë. Merr pjesë kryetari Spahiu

Korçë, zgjidhet kryesia e re, kryetari dhe delegatët

Korçë - Ditën e premte, më 16 shtator 2005, në një nga sallat e Qëndrës Kulturore "Vangjush Mio" të qytetit të Korçës, zhvilloi punimet Konferenca e 6-të e PLL Dega Korçë. Në konferencë merrte pjesë edhe Kryetari i PLL Z. Eqerem Spahia. Merrnin pjesë edhe kryetarët e degëve të PLL Devoll dhe Kolonjë.
Përgatitja e sallës, dekori dhe organizimi ishte mjaft serioz. Pati një interesim të madh edhe nga medjat lokale ku ishin të pranishëm të 5 televizionet lokale. Pas egzekutimit të Himnit Kombëtar fjalën e mori Kryetari i Degës së PLL dhe Kryetari i Këshillit Kombëtar të PLL, Z. Nebi Ganellari i cili paraqiti raportin mbi veprimtarinë e degës nga konferenca e fundit. 
Pas kësaj konferenca u përshëndet nga përfaqësues të forcave politike të djathta të ftuara, të cilët, në përshëndetjet e tyre shprehën edhe njëherë prirjen për bashkëpunim me PLL si një aleate të natyrshme.
Më pas e merr fjalën Kryetari i PLL Z. Eqerem Spahia. Së pari ai falenderoi të pranishmit në konferencë, paraqiti një ekspoze të veprimtarisë të PLL në fushatën elektorale në kuadrin e LZHK - së, rezultatin zhgënjyes që u arrit, faktorët që ndikuan në këtë rezultat dhe qëndrimin kosekuent dhe objektiv të PLL. 
Pasi z.Eqerem Spahia iu përgjigj pyetjeve të ndryshme të bërë nga delegatët, u vazhdua me diskutimet. Diskutuan legalistët e vjetër të degës z.z. Lik Beta, Bujar Korkuti etj.. 
Pas përfundimit të diskutimeve, sipas rendit të ditës u kalua në zgjedhjen e kryetarit të degës, Komitetit Drejtues dhe delegatëve për në Kongresin e 16-të të PLL. Kryetar i degës së PLL u rizgjodh z.Nebi Ganellari. U zgjodh edhe Komiteti drejtues i degës me 19 anëtarë. Në përbërje të tij u përfshinë legalistë të vjetër të degës, të rinj, intelektualë nga qyteti dhe fshati, të cilët kanë qënë aktivë, koseguentë dhe të vendosur për të rikthyer besimin, dhe për rritjen sasiore dhe cilësore të PLL. Gjysma e anëtarëve të KD janë me arsim të lartë. U zgjodhën edhe 9 delegatët për në Kongresin e 16-të PLL. 
Pas mbylljes së Konferencës, në takimin e parë të KD u zgjodh si nënkryetar i saj z.Sami Frashëri, kryetar i nëndegës të bashkisë Maliq dhe njëkohësisht këshilltar i PLL në këtë bashki. Sekretar u zgjodh z.Olgert Larti, student në vitin e fundit të fakultetit ekonomik në Universitetin e Korçës. 
Në të 5 televizionet e qytetit të Korçës u përcollën kronika të zgjeruara nga konferenca. Në televizionin publik TV-Korça, në televizionet privatë TV -Lobi, TV- Kristal Plus, pas edicioneve kryesore të lajmeve u transmetuan intervista të plota të dhëna nga kryetari i PLL Z. Eqerem Spahia.
Korresp. i "Atdheut"




INTERVISTA

Intervistë me publicistin Zamir Gjurgji

Zamir Gjurgji: Lufta kundër korrupsionit nis që nga bakshishet

Skena politike dhe veçanërisht ajo parlamentare, konsiderohet se është bërë "interesante". Ju çfarë përshtypjeje keni rreth konfigurimit të këtij parlamenti me maxhorancë të PD-së?
Përgjithësisht e normalisht, parlamenti shqiptar i post-diktaturës ka qenë pluralist, ku më shumë e ku më pak, por risija e këtij parlamenti, sipas mendimit tim, është që edhe vetë mazhoranca është pluraliste deri në atë shkallë sa edhe teprohet disi. Dua të kujtoj këtu një shprehje të urtë popullore "edhe virtyti kur teprohet, kthehet në ves" dhe dëshiroj që edhe mazhoranca e PD-së t'i shmanget sa më shumë "zonës klon", atje ku ndahet virtyti me vesin. Në raste vështirësish politike, të ndajshtuarit janë gjithnjë të parët që veçohen për të hedhur spirancën, për të veshur salvaxhenten, e për t'u kacavjerur në anijen e radhës.

Qeveria e re e kryeministrit Berisha ka filluar tashmë të ndihet me disa vendime dhe takime. Cili është vlerësimi juaj rreth programit të saj dhe komposturës politike, pra ministrave të PD dhe ata të aleatëve? 
Nëse ka diçka që duhet të vlerësuar e respektuar tek kjo qeveri demokratike, është se i janë vënë punës pa shumë llafe, pa replika dhe etiketime ndaj kundërshtarit politik. Madje nuk kanë rënë pre edhe e provokimeve alla-Dokle dhe alla-Ruçi për të replikuar me gjuhën e shpatës. Kjo është një pjekuri politike e mazhorancës, për të mos humbur kohë me humbakohësit socialistë.
Sa për programin, në letër vështirë të gjendet program i keq apo fare i keq. PD-ja po shkon sipas motos "mishi të piqet dhe helli të mos digjet", edhe të jetë faktore e qeverisjes, edhe aleatët mos t'i lërë fort "në role episodike", të kënaqë edhe pronarin e ri, edhe atë legjitim, të kënaqë edhe centristët, edhe djathtistët, edhe nacionalistët, edhe kozmopolitët, e thënë me një fjalë, edhe grekut mos ja prishë qejfin, por edhe turkut mos ja bëjë qejfin qeder.
Me këtë formulë qeverisjeje "Qendër e Djathtë-Qendër", PD-ja po sillet si ai "ekuilibruesi sfidant" që ecën në litarin e varur mes gratacielave, duke përdorur shkopin (mazhorancën) sa më të gjatë, me qëllim që të jetë sa më i siguruar (majë litarit).
Gjykoj se PD-ja duhet të jetë shumë e kujdesshme në hapat që hedh, pasi të mbërrish në destinacion, është një sfidë për t'u vlerësuar me nota të larta, por nëse rrëzohesh nga ato lartësi, vështirë se mbetesh "gjallë" për sfidat e së ardhmes.

PD-ja thuhet se ka marrë besimin e maxhorancës së shqiptarëve, edhe për shkak se premtoi se do të luftojë korrupsionin e qeverisë Nano. Deri ku mendoni se mund të shkojë ky kabinet qeveritar në luftën kundër korrupsionit?
Gjykoj se korrupsioni ishte një prej faktorëve më të rëndësishëm, që shkaktoi rrëzimin e PS-së dhe riardhjen në pushtet të PD-së me aleatë. Prandaj jam i mendimit se lufta e PD-së ndaj korrupsionit është e pashmangshme, është një lëvizje "me detyrim e përcaktim" nga situata që po kalon vendi ynë.
Lufta ndaj monopoleve dhe oligopoleve që ka ngritur PS-ja është më e motivuar për demokratët. Së pari, bëjnë të mundur që qytetari i thjeshtë të çlirohet nga bara e rëndë që shkakton ky korrupsion kanceroz, por edhe PD-ja arrin një fitore të dyfishtë, se bashkë me korrupsionistin ndaj qytetarit, rrëzon apo rrënon edhe korrupsionistin si kundërshtar politik.
Ajo që mendoj se është sfida reale e PD-së, e cila të mban më gjatë dhe më sigurt në pushtet, është lufta ndaj mentalitetit korrupsionist. Korrupsioni është jo vetëm në dogana, ku është më i frikshëm, por ai gjendet edhe në sportelet e komunave e minibashkive, nëpër gjendjet civile, në spitale, shkolla, institucione kulturore, sportive, e tjerë.
Nga ana tjetër, PD-ja duhet t'i shpallë luftë jo vetëm korrupsionit, por edhe "bakshishit", i cili pjell korrupsionin. Vërtet që "bakshishi" është një vogëlsi krahasur me korrupsionin, por kundërshtimi ndaj këtij tundimi, të çon drejt përsosmërisë morale të shoqërisë shqiptare, e kjo nuk është gjë e vogël. Nëse i shpall luftë këtij mentaliteti makrokorruptiv, atëherë nuk duhet të mjaftohesh vetëm me "peshkun e madh" që bie në rrjetë, kurse peshqit e vegjël t'i rihedhësh në ujë. Kësisoj, edhe efektet e luftës ndaj korrupsionit do të ndihen realisht në bazë, tek elektorati i thjeshtë, ai i cili të nesërmen e afërt voton sipas çlirimit vetjak nga prangat e mikro e makro-korrupsionit.

Pas Nanos duket se PS ka hyrë në një proces të fortë fermentimi. Ju keni thënë në një analizë për gazetën "Atdheu" se Nano nuk ka hequr dorë përfundimisht nga ideja e drejtimit të saj. Nga ky aspekt si e shihni ju të ardhmen e PS-së?
Për mendimin tim, PS-ja ka qenë e fermentuar qysh prej vitit 1997, kur erdhi në pushtet, si një enë prej nga kutërbonin gjithfarë lloj erërash. PS-ja edhe pse ishte uthulluar fort, kishte gjetur mundësinë që ta shtrëngonte fort tapën e saj, që të mos qelbte gjithë njerëzinë. Por kjo "uthull" duke u forcuar përtej parashikimeve, "prishi enën e vet". Këtë gjë e konfirmon më së miri KPD-ja e famshme. Mjafton të sillni në kujtesë pisllëqet dhe ndytësitë që shkaktoi në "flegrat" e shqiptarëve "uthulla" e vjetëruar dhe e fortë socialiste.
Ilir Meta dhe LSI-ja ishin ata të parët që e ndien më nga afër këtë kutërbim dhe u larguan rrëmbimthi nga "vendi i provës". Megjithatë PS-ja kështu është, edhe rrushin erëmirë e shndërron në rrush me erë të keqe, prandaj edhe "eksperti i rrushit" Dritëro Agolli, nuk po gjen formulë që ta shndërrojë "uthullën" nanoiste në "raki skrapari". E kur nuk e gjen eksperti i rrushit, vështirë se do e gjej unë formulën e "vreshtarisë socialiste".
Sa për Nanon, gjykoj se është një "tërheqje e vrull" njëkohësisht. Nano ka treguar se e njeh mirë "bursën" e socialistëve. Hoqi dorë në kohën kur aksionet politike të socialistëve janë në rënie nga vetë loja e bursistit Nano, e në kohën e favorshme, ai do të shfaqet si personi që do t'iu ofrojë socialistëve mundësinë e vetme, shmangien nga falimentimi total. Socialistët do ta besojnë këtë premtim real të Nanos, pasi PS-ja të ketë shkuar drejt falimentimit, e do t'i thonë "mirëse erdhe mes nesh Fatos... djali..., se ne na mori malli!" e Nano të shfaqet si shpëtimtari i tyre. Kjo për mendimin tim, është me pak fjalë strategjia "ekonomiko-politike" e Nanos.

Ju keni qenë prej kohësh në idenë e një grupi ose aleance politike ndërmjet Ballit dhe Legalitetit. Në fakt shohim se këto dy parti nuk kanë dhënë sinjale të forta afrimi. Cili është opsioni që ju konsideroni më të mundshëm në të ardhmen rreth kësaj ideje?
Kam qenë gjatë partizan i idesë së bashkimit të ballistëve dhe legalistëve në një formacion politik. Ka shumë arsye për këtë gjë, e po rreshtoj disa prej tyre:
1-Qëllimi i krijimit të Ballit dhe Legalitetit ishte fryma kombëtare në politikë.
2-Mjetet demokratike të marrjes dhe ushtrimit të pushtetit (kujtojmë dokumentin Nacionalizma shqiptare e 13 Prill 1939 dhe Dekalogu i vitit 1942, sa i përket Ballit, ndërsa për Legalitetin, koha flet vetë pasi gjatë qeverisjes së tyre, Shqipëria ishte shtet dinjitoz. Mjafton të krahasojmë pasaportën mbretëtore me pasaportat e regjimeve të mëpasëm, për të kuptuar se ku ishte dinjiteti, që të çon tek identiteti kombëtar).
3-Lufta e gjithanshme e komunistëve ndaj ballistëve dhe legalistëve (nacionalistëve).
4-Dënimet, persekutimet dhe vuajtjet përbashkëta, që i bashkuan në vitet e terrorit komunist në burgjet famëkeqe enveriane.
5-Qëndrimet e përbashkëta mbi kombin, pronën dhe moralin në politikë.
6-Shtresën e përbashkët elektorale që përfaqësojnë. Familjet balliste dhe legaliste kanë krijuar edhe familje të përbashkëta, duke qenë se në një regjim që i konsideronte "kolaboracionistë dhe tradhtarë të vendit" nuk kishin rrugë tjetër veçse të lidheshin me njëri-tjetrin.
7-Eksperienca e vendeve më të zhvilluara në perëndim me forcat e djathta, me rrënjë nacionaliste.
8-Detyrimi moral që ka brezi i sotëm legalist e ballist për të vënë sadopak në vend vuajtjet, sakrificat, mundin, gjakun e djersën e të parëve, të cilët ishin nga familjet më patriotike të këtij vendi; dhe të mos i shikojnë gjërat sipas ngjyrës së teserës së partisë së radhës në pushtet.
Nisur nga këto argumente, gjykoj se ballistët dhe legalistët janë bashkë me njeri-tjetrin në bazë, por në "superstrukturë" nuk janë të tillë se ndaj tyre kryhen shumë provokime, kurthe e veprimtari subversive, që ky elektorat bazë, të mos dalë në bazë.
Mendoj se nuk mund të flas më shumë, pasi e kam të vështirë që të marr rolin e "zëdhënësit", që do më dukej si një peshë e rëndë morale për supet e mia.

Njiheni si mbështetës i traditës shtetndërtuese të kohës së Monarkisë së Mbretit Zog I. A mund ta shpjegoni më shkoqur këtë ide, pra pse jeni pro monarkisë dhe cilat mendoni se janë opsionet e mundshme rreth ribërjes së një referendumi për formën e regjimit, monarki apo republikë?
Të jesh mbështetës e vlerësues i kohës së Monarkisë së Ahmet Zogut, ky është një qëndrim që merret vetëm duke qenë realist, e jo më monarkist apo qoftë edhe republikan.
Për veten time, jam rritur qysh në rini me vlerësimet e Monarkisë së viteve 1928-1939 nga paraardhësit e mi, prej të cilëve jam ushqyer me realitete shumë bindëse gjë që e bën më të vetëdijshme bindjen time monarkiste.
Por njëherazi nuk e mohoj se nuk jam ballist, pasi si i tillë kam mbajtur edhe qëndrimet në politikë. "Me Kosovë e Çamëri, është e gjitha Shqipëri" si edhe "Partia jonë është Shqipëria", janë dy nga shprehjet lapidare të M.Frashërit, të cilat më kanë prekur direkt telat e zemrës.
Përmbledhtazi mund të them se ndjenjat më shtyjnë nga Balli dhe mendja më rrok Monarkinë, e kësisoj "zemra ime" punon me dy barkushe, por me të njëjtin gjak, atë të shqiptarizmës. E besoj se gjaku është më i rëndësishmi në lidhjet që njeriu vlerëson dhe vlerësohet për këtë botë.

Prej kohësh ju jeni angazhuar në shtypin e PLL e atë monarkisë, dhe jeni një ndër njohësit e mirë të zhvillimeve në PLL. Si e shikoni procesin e përgatitjes së kongresit të 16?
Në shtypin e Legalitetit ("Atdheu") e kam ndier veten si në shtëpinë time, edhe pse shtëpia ime deri pak më parë ka qënë Balli ("Flamuri"). Në të gjitha shkrimet e mia tek "Atdheu" nuk kam ndierë ndonjë vështirësi për "devijuar" ndonjë ide a mendim krahasuar me "Flamurin" e Ballit. Kjo tregon se shtypi i ballistëve dhe legalistëve është i së njëjtës frymë dhe mendësie, dhe unë jam vetë prova e gjallë e këtij njësimi.
E them me plot gojë se kur isha te Balli, të gjithë ballistët e kishin njërin sy tek zhvillimet që ndodhnin te Legaliteti. Të gjithë ballistë, pothuajse, ishin të mirinformuar mbi zhvillimet politike, qëndrimet dhe lëvizjet politike të legalistëve, gjë që më ka bërë të mundur që të jem edhe i mirinformuar mbi gjithçka që zhvillohej në PLL.
Kjo ka qenë një arsye më tepër që nuk ndjej vështirësi për të marrë guximin e trajtuar çështje të vetë legalistëve, e tashmë që jam i tillë, pra legalist, e kam më të lehtë të flas për aktualitetin apo edhe të jap ndonjë ide për perspektivën.
Në lidhje me Kongresin e pritshëm të Legalistëve, e shoh si një Kongres të zakonshëm që meqë i ka ardhur koha, kryen të gjitha detyrimet statutore, për të qënë respektues të rregullave të demokracisë.
Ky Kongres zhvillohet pas zgjedhjeve të 3 Korrikut, e në një farë mase ndihet mungesa e përfaqësimit të PLL-së në Parlament, por nuk besoj se ka legalist që nuk e di si rodhën ngjarjet e zgjedhjeve dhe se votat e tyre "aksidentalisht" u janë arkëtuar të tjerëve. E meqë nuk dua të shoh pas, mendoj se Kongresi i legalistëve do të jetë një kongres që do ta nxjerrë Partinë edhe më të shpenguar nga brengat e tradhtisë së KZZ-ve, e do ta bëjë më të vetëdijshme se të humbësh një beteje nuk do të thotë se ke humbur luftën.
Përkundrazi, mendoj se legalistët kanë të lartë kartën morale, për të kërkuar nesër votën e qytetarit shqiptar, pasi ata as nuk ia kanë vjedhur e as nuk ia kanë deformuar votën qytetarit të thjeshtë, përkundrazi vota e tyre është vjedhur masivisht (flagrant është referendumi i vitit 1997) e as nuk ia kanë deformuar votën Aleatët e vonuar të PD-së.
Legalistëve u jepet mundësia që kohën që kanë në dispozicion deri në zgjedhjet e ardhshme lokale, ta vënë në dispozicion të analizës së faktorëve brenda Partisë dhe jashtë saj, që të gjejnë mjetet efikase që vlera e tyre reale politike, të rikapitalizohet edhe njëherë në bursën politike të zgjedhjeve të ardhshme.
Intervistoi: Neritan Kolgjini

INTERVISTA

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, drejtor i Departamentit të Marrëdhënieve me Publikun në PLL

Gjergj Thanasi: Në vjeshtë gjethet e dushkut skuqen

Kabineti Berisha mori 84 vota në votëbesimin në Parlament. A ka realisht PD-ja me aleatët një maxhorancë kaq të fortë, ose siç quhet, presidenciale?
Kam dyshime se një pjesë e kartonave mund të ndërrojnë nga jeshil në të kuq, kur t'u fishkëllejë bilbili i padronit. Në këtë pjesë kartonash fus edhe aleatë të para edhe të pas 3 korrikut 2005 të PD-së. Ka sinjale që PD-së i është kërkuar t'i akordojë një gjysëmautonomi kantonit brenda të ashtuquajturit "vorio-epir" i ngushtë, nga Kakavija në Nartë, dhe nëse kjo nuk arrihet, atëherë nuk është çudi që maxhoranca të rrudhet në 75 deputetë. Nuk di se sa detarët e ekuipazhit "Berisha 1" do t'i rezistojnë ndjelljes së sirenave me euro, dollarë e lekë. Pyes, a ka Berisha litar për të lidhur veten dhe dyllë për të taposur veshët e marinarëve të tij?!

Sinjalet e para janë që PD do të godasë fort korrupsionin. Cilat janë limitet e kësaj qeverie në përballjen me korrupsionin?
Çapajev Taçi e Gjekë Çela i vranë demonstruesit në Shkodër pa dijeninë e presidentit Alia, kryeministrit Nano dhe ministrit të brendshëm Ruçi. Kështu, çfarë garancie ka që Koka dhe krerët e tjerë të kontrabandës lokale dhe rajonale, i kanë bërë paudhësitë pa dijeninë e kryeministrave socialistë, të ministrave socialistë të Rendit, Financave etj., e të kryeshikasve socialistë!?... Sinqerisht uroj që PD-ja dhe kryeministri Berisha të godasin edhe nivelin e tretë të mafias, sipas terminologjisë "Falcone". Për një gjë të tillë duhet të kesh burrëri, t'i bësh zarar mafies me miliona euro. Mendoj se akoma në skalionet pushtetare të PD-së ka pak gra burrnesha, e shumë bura "zonja". Nuk po flas për aleatët që, si ushtarët e Badoglios, i vë në rresht edhe Aldo Bare, ish kapterr i 326-ës. Z.Berisha në pak muaj duhet të fitojë bindshëm kundra korrupsionit dhe "kapjes së shtetit" nga krimi, ose t'u përgjigjet të njëjtave pyetje të sikletshme që u dha përgjigje evazive paraardhësi i tij në takimet me Dr. El Baradei-n dhe z.Gross.

Kryeministri Berisha zhvilloi një vizitë në OKB ku takoi shumë krerë shtetesh. Një pjesë të atyre personaliteteve ai i ftoi për vizita në Shqipëri. Sipas jush, cilat janë marrëdhëniet e kryeministrit Berisha me një pjesë të politikës ndërkombëtare që tregon interes për Shqipërinë?
Kryeministri Berisha po kopjon presidentin Berisha në përpjekjet për ta nxjerrë vendin nga gjysëmizolimi ku e kishte futur vendin diplomacia e "crociera-ve" dhe "charter-ave" e Nanos dhe Kaçit, Artës apo edhe e hajdutëve banalë si i ngrati Tarifa. Me divorcin Mal i Zi - Serbi, me çmontimin e mëtejshëm të serbosllavisë, nga Vojvodina në Bujanovc, me një federalizim të pritshëm të FYROM-it, ngrihet vëmendja ndaj Shqipërisë. Fjala vjen, nga desk-oficer-i shkon tek niveli i Ndihmës-zv.sekretarit të Shtetit dhe një sukses në luftën anti-mafie e heq Shqipërinë nga agjenda e DEA-s, NCIS-së apo NSA-së duke na trajtuar siç trajtohej Letonia në vitin 1995.
Vetëm kështu qeveria Berisha nuk do të quhet më nga ndonjë ish-gazetar i revistës "Marxism Today" si "qeveri gangsterësh". Le t'i mbeten gangsterët me dhe pa imunitet parlamentar opozitës shqiptare.

Ndërkohë që maxhoranca duket mjaft e fortë, krahu opozitar, veçanërisht PS-ja ngjan mjaft e dërrmuar, pas dorëheqjes së pikës lidhëse të saj që ishte Nano. Si i shihni këto zhvillime në PS e veçanërisht cilat janë shanset që kryebashkiaku Rama të marrë në dorë frenat e PS-së?
E kush tha që PS-ja është e dërrmuar!? Ka pushkë e pare, ka kuaj Troje në maxhorancë, ka njerëz të cilët i telekomandon si të dojë për shkak të hipotekave personale nga e shkuara. Nanua mund të dalë nga PS-ja, nga dera, e të kthehet nga dritarja. Sa për Edi Ramën, megjithë ngjashmërinë në vese e "virtyte" me komandantin legjendar, prapëseprapë nuk besoj se mund t'i lihet në dorë një çiflig më i madh se Tirana. Sa për të rinjtë e kriminalizuar që 25 vjeç, ata kanë nevojë për kurs trajnimi teoriko-praktik nga shoku i vjetër dhe dora e fortë e Salarisë.

Fenomeni "Dushk" rezultoi me mjaft ndikim në këto zgjedhje. Më e humbur doli PS-ja, megjithëse ishte autorja e asaj skeme. Çfarë mendoni që duhet ndryshuar në kuadrin ligjor që këtu të bëhen zgjedhje normale e të ndershme?
Për momentin PS-ja doli "rruar-qethur" nga "Dushku", LSI-ja edhe më keq. Në të ardhmen "dushku" mund të godasë si boomerang PD-në. Deputetë "dushkarë" mund të ndërrojnë ngjyrën e gjethes në të kuqe nga fundi i vjeshtës së tretë. Ishin deputetët e "dushkut të vogël" që i varën kollaren Nanos për të kaluar te Berisha. Po deputetët e "dushkut të madh", me qejf apo me urdhër, a nuk mund të votojnë si t'i këshillojë "ndërgjegjja" në parlament!? Para se të ndërrohet kuadri ligjor duhet të ndërrohet vullneti politik. Pak rëndësi ka ligji; rëndësi ka që "maliqi" të mos e prekë votën, nëse nuk do që Shqipëria të zhvendoset në hartë, diku në Afrikën subsahariane.

PLL është në një proces zgjedhjesh, qoftë për shkak të kongresit, qoftë për shkak të mbarimit të mandatit të një pjese të drejtuesve lokalë? Cili është vlerësimi juaj për këtë proces?
Ky proces po tregon se PLL po mbijeton, po përgatitet për revansh elektoral në zgjedhjet lokale. Konferenca e Korçës tregoi se legalistët pretendojnë për pushtet lokal dhe mund të shërbejnë si bosht përreth të cilit të mblidhen të gjithë ata të djathtë dhe atdhetarë që mund të kenë rezerva nga rezultatet e qeverisjes së kabinetit "Berisha 1". Shpresoj që shembulli i Korçës të jetë vetëm një etapë në procesin ripërtëritës të Legalitetit në mbarë Shqipërinë. Nëse në degët lokale do të ketë njerëz që do të kërkojnë e që kanë mundësi të mbledhin votat e popullit, atëherë edhe kongresi do të ofrojë një Legalitet atraktiv për të djathtët shqiptarë, një Legalitet që pretendon fitore në të ardhmen.

Në zgjedhjet e vitit 2003, PLL garoi e vetme. Në zgjedhjet e 2006-ës, çfarë shansesh ka që rezultati të jetë më i plotë e që përputhet me synimet tona?
Edhe vetëm, në kushte tejet të disfavorshme, pa impenjim direkt të Familjes Mbretërore Shqiptare, PLL mori këshilltarë thuajse në çdo bashki e komunë, kryetarë njësish vendore e këshillash komunalë. Në kushtet e reja, një dyfishim i 2.4% të 2003-shit është objektiv minimal. Për më tepër, PD e doktor Berishës e di se pas triumfit të 22 marsit '92, erdhi shuplaka e korrikut '92. Me aleatin ekzistent, (që kanë deputetë me vota megadushku) revanshi i socialistëve që mund të fuqizohet edhe nga gabimet e pritshme të kabinetit "Berisha 1", nuk mund të ndalet. Nga Shkodra në Pogradec, vota legaliste nuk mund të përbuzet, sepse ajo mund të japë edhe kryetarë bashkie, edhe maxhorancë në këshilla komunalë. E djathta ka nevojë për bashkim, e jo për krunde misri hibrid kokërrkuq për të bërë simite të bardha.
Intervistoi: Astrit Kola

ANALIZA

Statusi i Kosovës dhe statura e politikanëve të saj

Zamir Gjurgji

Edhe pse zgjidhja e statusit të Kosovës ka kaluar nëpër një rrugë të gjatë dhe
me plot peripeci -qysh kur rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit të OKB-së vendosi një ekuilibër të brishtë mes palëve në konflikt - tashmë pas 6 vjetësh, statusi i saj është në prag të "maturimit". Është ky një proces maturimi, i cili është pranuar "de fakto" edhe nga ata individë apo personalitetet të spikatur në arenën botërore, të cilët deri më tash kanë qënë skeptikë mbi plotësimin e "standarteve që pillnin standarte" e asgjë më shumë.
"Formula, standartet para statusit", aq shumë e përdorur dhe shpërdorur nga të gjitha kahjet e politikës proserbe dhe antishqiptare, mbetet të ketë vetëm vlera muzealo-historike, edhe pse për shumë kohë mbeti një "tra" i pakalueshëm për administratën kosovare te cunguar në qeverisje, " tra " i cili do të mbetetj i tillë edhe sikur në vend të Kosovës kjo "formulë" t'i kërkohej për zbatim ndonjë vendi të përparuar të perëndimit demokratik ( kujtojmë se çdo vend progresist-perëndimor ka pakica etnike apo minoritetet kulturore të paintegruara deri në atë shkallë sa edhe mazhorancat etnike, si p.sh Italia me tirolezët, Spanja e Franca me baskët e bretonët, Anglia me irlandezët, etj).
Në këto kushte tejet të vështira në fushën e politikës dhe diplomacisë kosovare, maturia politike dhe vetpërmbajtja ka qënë e një shkalle mjaft të lartë, aq sa do të kishin zili edhe dilomacitë më të spikatura të perëndimit.
Kujtojmë këtu se vrasja e një serbi, qoftë edhe për motive të rëndomta, fokusohej dhe trajtohej sikur të ishin vrarë të gjithë serbët e botës, ndërsa vrasjet e shqiptarëve nga serbët trajtoheshin si "ngjarje të zakonshme".
Roli i pazëvendësueshëmi institucioneve të Kosovës, ka ndikuar kështu dushëm që të bindte faktorin ndërkombëtar se në popullatën autoktone të Kosovës nuk ka urrejtje patologjike e çnjerëzore ndaj një pakice (jo)etnike, ku edhe pse nuk ka dashuri - e kjo është e vetkuptueshme - mbizotëron klima e gjykimit racional, bazuar mbi respektimin e të drejtave të njeriut dhe ndjekjen rigoroze të rregullave të bashkëjetesës mes dy kombeve të ndryshëm në histori e aspirata. 
E në këtë rol institucional, kuptueshëm që edhe partitë politike më relevante në Kosovë kanë edhe ato peshën apo kundërpeshën specifike në përafrimin e zgjidhjes së statusit në favor të pavarësimit të Kosovës nga Beogradi.
LDK-ja si një nga forcat më të spikatura në gjirin e politkës kosovare, ka një kurs të gjatë e larmishëm për përmbushjen e kësaj aspirate, duke u mbështetur kryesisht në metoda paqësore të kundërshisë së diktaturës serbe mbi një popullatë të pambrojtur nga masakrat dhe barbaritë. "Qeveria hije" e LDK-së e kryesuar nga Ibrahim Rugova, e cila eklipsonte "rrezatimin kanceroz millosheviçian" ishte një gjetje e zgjuar, që funksionoi edhe në perspektivë, e qe pas një dekade i dha frytet e saj.
UÇK-ja ( pa humbur rreshta për të analizuar rolin vendimtar të diplomacisë anglo-saksone që detyroi edhe OKB-në që forcat e NATO-s të bombardonin Serbinë) ishte një zgjatim tjetër i segmentit "rugovist", që çoi drejt fitores përfundimtare ndaj bishës së tërbuar.
Sic e solli koha, UÇK-ja u kthye bindshëm edhe ajo në një faktor të rëndësishëm politik në Kosovë, duke e zgjeruar spektrin e politikës kosovare edhe me forca më radikale, që edhe ato i nënshtroheshin rregullave të lojës politike në një shoqëri demokratike.
Dalja e PDK-së dhe AAK-së, ishte një fenomen i natyrshëm, edhe pse nevojitej mençuri e maturi e shkallës së lartë që sfidat e shumta të përballoheshin njëra pas tjetrës, për të zëvendësuar pushkën me penë.
Në këtë periudhë, AAK-ja dhe lideri i saj Ramush Haradinaj, treguan një pjekuri të madhe politike, duke u klimatizuar hapur e qartë në favor të betejës diplomatike, duke na kujtuar kështu shprehjen e urtë e të mënçur të rilindasit Sami Frashëri, që thotë se "trimëria në të folur dhe elokuenca në fushën e betejës nuk hanë bukë".
AAK dhe Haradinaj, duket sikur e kishin lexuar mirë këtë urtësi mbarëshqiptare, prandaj edhe i ndanë periudhat e nevojshme për t'u ndarë: trimat e fushë-betejës nuk ia lejuan vetes atë lluks që edhe në të folur ( në tavolinat prej mogani të zi të diplomacisë botërore) të flisnin me gjuhën e luftës.
Kjo ishte arsyeja që AAK dhe Haradinaj gjetën mbështetje të qëndrueshme në elektoratin kosovar, edhe pse uçëkëistit Thaci i ishte bërë një propagandë e gjerë se ai ishte "Çe Gevara " kosovar.
PDK-ja e Thaçit nuk tregoi se ishte e aftë ta ndante luftën nga paqja. Partia e tij ishte një nga ato që përgjithësisht ka qënë "kundra-pedal" në lëvizjen e njëtrajtshme të "makinës kosovare". Rambujeja ishte dështim i plotë për Thaçin; dorëzimi i vonuar i armëve, një tjetër minus; mbështetja e kërkuar nga PS-ja e Nano ishte një miopi politike; ndërsa sulmet e egra ndaj Rugovës, një zili e cila është vështirë të ndahet nga dashakeqësia.
Kësisoj, bilanci politik i hashimëve kurrsesi nuk mund të kuadrohet te "krediti" i pavarësisë së Kosovës, aq më tepër sot, kur pavarësia e saj është një kafashatë që "lehtë kapërdihet".
Nëse do të plotësojmë kuadrin e spektrit politik në Kosovë, nuk duhet harruar edhe ORA e Suroit, partia e cila lindi, u rrit edhe u pasurua në një kohë kur varfëria, skamja dhe vuajtjet e popullsisë kosovare ishin në zenit.
ORA kujtoi se kishte ardhur ora dhe "profetin" e tyre do ta shihnin së shpejti në vend të Rugovës. 
Zgjedhjet e fundit legjislative në Kosovë, traguan qarte se kosovarët janë shumë të pjekur dhe me një kujtesë aspak të dëmtuar, për t'i besuar verbtazi njeriut që lindi nga "dysheku" i Sllobodanit, për t'u bërë i pari i "vilajetit". ORA e Suroit rezultoi si i kishin ngelur akrepat e sahatit në vend, e nuk kishte asnjë mundësi praktike për të qënë vendim-marrëse kryesore në statusin e Kosovës.
Në këtë mënyrë, të mllefosurit ishin tashmë të bashkuar në mllefin e tyre, ku Thaçi urrente patologjikisht si Haradinajn që "i mori" luftëtarët, ashtu edhe Rugovën që i mori zgjedhësit e tjerë; ashtu sikundër Suroi urrente patologjikisht Rugovën, që u tregua më diplomat në të mirë të ardhmërisë së Kosovës dhe inflacionoi maksimalisht diplomacinë "in vitro" të Vetonit. 
E ky "bashkim vëllezërie", polli koalicionin PDK-ORA, koalicion i cili shpalli edhe qeverinë hije të krijuar prej tyre, që do të sfumonte koalicionin qeverisës LDK-AAK.
Edhe për një mendje jo fort të ndritur, të shpallësh se ke krijuar koalicion hije në një kohë kur vullneti i elektoratit kosovar është i ndryshëm, do të thotë se paku se je në kundërshtim me vendim-marrjen e elektoratit kosovar, kur dihet se po kërkohet po kjo vendim-marrje, si formë juridiko-politike, për të jetësuar Pavarësinë e Kosovës.
Të kërkosh rrëzimin e koalicionit legjitim qeverisës në Kosovë me protesta masive, do të thotë se ke dëshmuar para opinionit ndërkombëtar se në Kosovë nuk ka stabilitet, çka do të thotë se nuk ka mundësi teorike për të ofruar zgjidhje për statusin përfundimtar.
Të kërkosh dorëheqjen politike të Kosumit, për një udhëtim me avion nga Stambolli në Prishtinë, kjo do të përkthehej ndërkombëtarisht si krizë qeverisëse, dhe krizat gjithnjë e më shumë të çojnë drejt statu-kuosë.
Të përfitosh nga sëmundja e Rugovës, për të bërë hapa të përshpejtuar për zgjedhje të reja, dëshmon një pashpirtësi dhe egoizëm të shfrenuar, vese të cilat kurrsesi nuk mund të bëjnë konak një lider, i cili do ta nxjerrë Kosovën nga "errësiara" në "dritë". 
Mjafton të citosh Kryeadministratorin e Kosovës Soren Jesen Petersen, cili duke folur mbi protestat opozitare Thaçi-Suroi, u shpreh se..."Kosova është më afër se kurrë realizimit të qëllimeve. Në këtë kohë prioritet është uniteti nacional, plotësimi i standarteve dhe përgatitja e bisedimeve për statusin e Kosovës, ndërsa format e tjera siç janë protestat, edhe pse janë demokratike, tani nuk i duhen Kosovës"...
Me ngjarjet e shkuara si dhe ato të fundit, bashkë me statusin (e pavarësisë), në Kosovë po përvijohen qartë edhe forcat e progresit dhe ato të regresit, e njëherazi po konturohen po aq qartë edhe staturat politike të Rugovës, Haradinajt, Thaçit e Suroit, ku madhështia e dy të parëve eklipson dukshëm ato të të mbeturve.
Prandaj bashkë me produktin dalin edhe skarcot, që të tilla do të mbeten edhe kur Kosova të jetë e pavarur.

NDERIM

In memoriam, me rastin e përvjetorit të Ymer Bardhoshit

Heroikë brezash

Nga Dardan Mitrovica

Në këtë përvjetor, vepra dhe kontributet atdhetare të familjes Bardhoshi (Laçaj) të Pukës, vijnë natyrshëm në kujtesën e legalistëve dhe diktojnë detyrimin e nderimit solemn, si dhe dhimbjen e thellë për fatin tragjik të këtyre martirëve që shkruan faqe të lavdishme në historinë e Legalitetit e Zogizmës. 
Dhe kjo përkujtesë e këtij përvjetori, nuk mund të fillonte ndryshe përveçse me martirin Ymer Bardhoshi, i cili që në moshën 13 vjeçare u detyrua të mbajë mbi shpinë gjithë barrën e familjes, (pasi duhej të ushqente 5 vëllezërit dhe motrat më të vegjël), por edhe sepse si zot shtëpie, duhej të mbante hapur dhe me nder, derën e dëgjuar të familjes së tij, aq të njohur në mbarë krahinat e Shkodrës, Tropojës, Pukës, Kukësit, Dibrës e Mirditës, deri në Gjakovë e Prizren.
Gjatë kohës së Kryengritjes së Dukagjinit të vitit 1926, i bindur për rrezikshmërinë e saj në drejtim të destabilizimit të shtetit shqiptar, (plan ky i hartuar në Beograd), në detyrën e kryeplakut të katundit të Pukës, Ymer Bardhoshi mori përsipër dhe realizoi me sukses organizimin e rezistencës së malësorëve pukjanë kundër synimeve të rebelëve për të pushtuar nënprefekturën e Pukës, duke i dhënë kësisoj një ndihmë të shquar trupave qeveritare. Pikërisht për shkak të aftësive që dëshmoi në betejat kundër kryengritësve dhe autoritetit të madh në popull, me dekret të veçantë të Presidentit Ahmet Zogu, Ymer Bardhoshi u emërua "kapiten rezervist i Xhandarmërisë". 
Më 7, 8 dhe 9 prill, në krye të malësorëve pukjanë, si atdhetar dhe zogist i vendosur, Ymer Bardhoshi luftoi trimërisht kundër pushtuesve, për çka pas disa javësh edhe u arrestua nga milicia fashiste dhe u burgos me akuzën "element subversiv, që ka luftuar me armë në dorë kundër ushtrisë italiane..., prozogist i deklaruar dhe antifashist...".
Pas dy vjetësh, në vitin 1941, pasi lirohet nga burgu, Ymeri arratiset në malet e vendlindjes, ku krijon çetën e tij nacionaliste, për të luftuar deri në fund e pa kompromis kundër okupatorit. Radhët e çetës së tij u shtuan me shpejtësi, për shkak të përkrahjes masive që i dha populli i fshatrave e krahinave Laçaj, Kabash, Flet, Sakat, Piste, Mgulle, Shumri, Petkaj, Dukagjin, Has, Bytyç, Krasniqe, etj.. 
Më 18 mars 1943, në "Njoftimet e përditshme" (në italisht), dërguar Komandës së Përgjithshme të Forcave të Sigurimit Publik, nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë, Sh. Borshi, theksohet se "Komanda e Kompanisë CC. Rr. Kukës, i ka telegrafuar Kuesturës së Shkodrës se 60 njerëz të armatosur, me në krye Ymer Bardhoshin nga Puka, pasi kanë qëndruar një ditë në fshatin Elshan të Komunës së Krumës, më datë 14 i janë drejtuar Pukës. Ndërkohë 80 njerëz të armatosur, të kryesuar nga Ramë Musa nga Tropoja, pasi kanë qëndruar një ditë në fshatin Pogajë të Komunës së Krumës, janë drejtuar në të njejtën ditë për në fshatin Tregtan, e më pas drejt Kukësit...". 
(AQSH, Fondi 153, Viti 1943, Dosja 224, fleta 223).
Ndërsa në telegramin e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, Gj. Deda, të datës 27 mars, drejtuar "Ministrisë së Punëve të Brendshme (Zyrës Politike), e për dijeni Mëkambësis së Përgjithëshme Mbretnore, Komandës së IX-ës Armatë, Komandës së Përgjithëshme të Fuqive për Sigurimin Publik, Inspektorisë së Përgjithshme të Gjindarmëris dhe të Fuqive S. B., Tiranë", ndër të tjera theksohet se "... Prej burimi... na njoftohet se Muharrem Bajraktari me nji çetë prej 3000 (tremijë) vetash, me 15 të vazhduesit (mars), ka për të msye Prizrenin dhe Ymer Bardhoshi e Pasho Curri kan për të msye, po në kët ditë, Pukën dhe Iballën...".
(AQSH, Fondi 153, Viti 1943, Dosja 342, fleta 63).
Në shkresën tepër sekrete Nr. 849/B/6 të Prot., të Seksionit Politik të Komandës së Milicisë Fashiste Shqiptare, të datës 2 Prill 1943 (në italisht), me objekt "Njoftim urgjent" drejtuar Luogotenencës së Përgjithshme të Madhërisë së Tij, Mbretit dhe Perandorit të Shqipërisë, Tiranë, si dhe për dijeni; Kryesisë së Këshillit të Ministrave, Ministrisë së Brendshme dhe Komandës Supreme Italiane të Forcave të Armatosura në Shqipëri, ndër të tjera thuhet se "Një kompani e batalionit të ekspeditës ndëshkimore, në mesditën e 29 marsit, në zbatim të urdhërit analog ministerial ka zbritur në Pukë, për të arrestuar familjen e elementit subversiv Ymer Bardhoshi, pasi më parë kish vënë në dijeni edhe Nënprefekturën lokale... Eshtë urdhëruar gjithashtu që të ndëshkohen edhe elementët e dyshuar që kanë favorizuar dhe mbështetur bandat e Ymer Bardhoshit dhe Pashko Currit...".
Nënshkruar nga Këshilltari i Komandantit të Përgjithshëm dhe i Shefit të Shtabit Madhor të Ushtrisë italiane në Shqipëri, Antonio Mazzoleni.
(AQSH, Fondi 165, Viti 1943, Dosja 19, fleta 11 dhe 12).
Në promemorien pasuese Nr. 167, të datës 27 prill 1943, fleta nr. 2, të Prefekturës së Shkodrës (në italisht), me tone optimiste (e që shumë shpejt rezultuan të parakohshme e të pasakta), theksohet se "... pasues të Ymer Bardhoshit janë rikthyer sërish n fshatrat e tyre, pasi kanë parë se nuk janë mbajtur premtimet e bëra për armë, veshmbathje dhe para për rebelët e bandës së tij, që ka kohë që luftojnë kundër trupave tona. Thuhet se mbeturinat e bandës janë shpërndarë përtej Drinit, në zonën e Nënprefekturës Kukës.
(Vula)
(AQSH, Fondi 165, Viti 1943, Dosja 19, fleta 106).
Në shenjë hakmarrjeje dhe në pamundësi për ta kapur sërish, fashistët u dogjën Laçajve kullën dykatëshe, shtëpi të tjera dhe u sekuestruan pasurinë e bagëtitë.
Nën udhëheqjen e Ymer Bardhoshit, çeta nacionaliste luftoi heroikisht kundër okupatorëve, çka ia rriti mbështetjen dhe besimin në popull. Por ndër betejat kundër okupatorëve italianë, mbetet e paharruar ajo e gushtit të vitit 1943 në Qafë të Mgulles, ku luftëtarët e Ymerit, pas luftimesh të ashpra shkatërruan një autokolonë të pushtuesve, duke vrarë e plagosur dhjetëra syresh dhe duke djegur të gjitha makinat, deri në shpartallimin e plotë të armikut.
Kapitullimi i Italisë fashiste më 9 shtator 1943, e gjeti Ymerin dhe çetën e tij brenda në Pukën e çliruar, ku ai hyri si një triumfator i vërtetë, i brohoritur me entusiazëm nga populli.
Pas pushtimit gjerman, çeta e Bardhoshit mbështeti kryesisht veprimet operacionale të Muharrem Bajraktarit dhe shërbeu si mbrojtëse ushtarake e mbështetëse logjistike e misioneve aleate angleze, të instaluara në trevat e Verit të vendit, me rezidencë kryesisht në Has dhe Krumë. 
Në shkresën Nr. 46/1-2 Res. datë 4 shkurt 1944 të Komandës së Gjindarmërisë Shkodër, firmosur nga major, komandanti Llesh Marashi, kërkohet "... mendim e përkrahje për t'i ba ballë çetave të armatosuna e të drejtueme nga Halit Kazazi dhe Ymer Bardhoshi, qi veprojnë ushtarakisht dhe mbështeten fort në fshatrat Sakat të Pukës e Trune të Shkodrës...".
Në raportin informativ të Komandës së Xhandarmërisë së Rrethit të Pukës, të datës 8 shkurt 1944, titulluar "Shkurtimi: Hetime mbi propagandën qi ndjek Imer Bardhoshi e Halit Kazazi..., në gjegje të Urdhërit nr. 46/1-2, Res. datë 4 shkurt 1944", lëshuar ga Komanda e Gjindarmërisë së Qarkut Shkodër", Zëvendëskomandanti i Gjindarmërisë së Rrethit Pukë, Kapter I Nezir Kuka, ndër të tjera shkruan: "Postkomanda e Gjindarmërisë e Sakatit, raporton se në hetimet e zhvillueme prej saj, ashtu edhe nga informatat e mbledhuna..., rezulton se dy të nalt përmendunit të jenë jo komunista, mbasi deri më tash vërtetohet se nuk kanë pranue në çetat e tyne persona qi njifen si komunista, as qi t'ju jenë pa ndoj shej, si yll e tjera të komunizmit. Ato, si me vepra, ashtu edhe me sjelljet e tyne, paraqiten si organizatorë e në favor të popullit..., kan vu në dispozicion të tyne nga 40 deri 50 veta nga banorët e asaj krahine... Veç sa ma sipër, të dy të naltpërmendunit kan me vedi edhe nji major englez e nji kapter italian, të cillët para popullit i prezantojnë e u premtojnë se kto do t'i organizojn e furnizojn me material luftarak e veshmathje për mbrojtjen e vendit tonë për të ardhmen. 
Populli i asaj krahine asht njoftue që të qëndrojë larg qëllimeve të tyne, dhe të mos guxojën me u dhanë përkrahje, ndihma e me u ba streh.
Asht urdhnue, si posta e Sakatit dhe ajo e Dardhës, për t'i pasë nën vëzhgim të vazhdueshëm veprimet e Halitit me Ymer Bardhoshin e dy të huejtë, ashtu dhe personat vullnetarë shqiptarë që ndodhen pranë tyne, dhe për çdo dyshim a vepër të kundërt që ka me u konstatue, kanë me u marrë masat e rastit, ku ka me u lajmërue edhe ajo komandë...".
(AQSH, Fondi 151, Viti 1944, Dosja 209, fleta 5).
Në materialin sekret të Komandës së Përgjithshme të Gjindarmërisë Mbretnore, titulluar "Rezervat e Posaçme", Nr. 33/2, datë 7 shkurt (fruer) 1944, me lëndë "Shkurtimi: Mbi Gani e Seit Beg Kryezinë", vulosur nga Zyra Politike e Ministrisë së Brendshme, theksohet: "Qark-Komanda e Kukësit i raporton Rreth-Komandës së Qendrës se prej informatave të marruna nga Post-Komanda mvarëse e Kala-Lekës dhe asaj të Qafës, njoftohet se me datë 23 të muejit të kaluem (janar 1944), Gani dhe Seit Beg Kryeziu, ardhë nga Gjakova, kanë shkue në katundet Pla (Tpla) e Berish të rajonit të Tropojës, ku kan mbledhun popullin tue e ftuem të mos marrin pjesë në asnji parti, por të mbeten neutral, 'mbasi kështu e kërkon interesa e vendit'. Në kët mbledhje asht ftue me marr pjesë edhe Ymer Bardhoci nga Puka, banues provizor në katundi Zahrisht të Krumës, por ai nuk ka shkue n'at mbledhje...".
(AQSH, Fondi 152, Viti 1944, Dosja 186, fleta 3).
Në shkresën e Prefekturës së Shkodrës, të datës 2 mars 1944, firmosur nga Prefekti Rrok Perolli, ndër të tjera theksohet se "... ajo qi asht ma me randësi, dhe qi do t'na prokupoj, asht se... nga materiali qi anglezët kanë sjellë me aviona, ka pasë mjaft rroba, pushkë, mitroloza, municion e tjera, nga të cillat nji pjesë të randësishme e merrte Ymer Bardhoshi nga Puka... Disa nga miqt e të përmendunit Ymer, janë mundue për t'ja mbushun mendjen qi të dorëzohet, por ky ju ka deklarue haptas se 'i kam dhanë besën Muharrem Bajraktarit për me luftue deri në fund, e nuk dorëzohem gjallë, veçse i vdekun...".
(AQSH, Fondi 151, Viti 1944, Dosja 186, fleta 34). 
Në fashikullin arkivor të korrespondencës administrative të datës 7 mars 1944, me okelion "Komanda e Përgjithshme e Gjindarmërisë, (Prot. Rezervat i Posaçëm), gjegje (përgjigje) shkresës nr. 6-1/8 Rez. Pos. datë 26/2/1944, me kreun special "Shkurtimi: Mbi Halit Kazazin dhe Ymer Bardhoshin", drejtuar Komandës Qarkut Gjindarmërisë Shkodër, thuhet ndër të tjera: "... të arrestohen medoemos Halit Kazazi dhe Ymer Bardhoshi, të cilët kanë guxue me ba nji vepër të tillë, në kundërshtim me interesat shtetnore... (Shën i Red., kanë luftuar kundër trupave të një autokolone gjermane). Gjithashtu të kërkoni qi në çdo mënyrë të arrestohen edhe të huejt qi rrinë me to dhe të konfiskohet materiali ushtarak qi mund të kenë me vedi. Mbi sa ma sipër të veprohet në bashkëpunim me Qarkun e Kukësit, tue na njoftue përfundimin".
(AQSH, Fondi 154, Viti 1944, Dosja 209, fleta 16).
Për shkak të kontributeve antifashiste dhe reputacionit të madh në popull, pas ardhjes në fuqi, komunistët nuk e arrestuan menjëherë nacionalistin Ymer Bardhoshi, por vetëm pasi vërtetuan i plotësisht qëndrimet dhe veprimtarinë e tij nacionaliste, antikomuniste e antisllave. Ymer Bardhoshi, kapet nga komunistët dhe gjykohet nga Gjyqi Ushtarak, i cili fillimisht e dënon me vdekje (pushkatim), për "Krime kundër shtetit dhe popullit!!?", por më vonë, pas kësaj gafe, shoqëruar me një akuzë që në Pukë dhe kudo nuk e hante askush si bindëse e të vërtetë, sllavo-komunistët e retushuan kundër Ymer Bardhoshit, me anë të vendimit Nr. 223, datë 14. 06. 1946, që e dënoi atë me burgim të përjetshëm. 
Pas arrestimit të tij dhe të djalit, Skënderit 17 vjeçar, më 4 prill 1946, ndonëse shumë i sëmurë, Imeri iu nënshtrua torturave dhe burgimit 13 vjeçar, deri më 25 nëntor 1959, kur e liruan në moshë të thyer dhe në gjendje të rëndë shendetësore. Dhimbja e tij ishte mjaft e rëndë, kur mësoi se Skënderi, (pasi arriti të arratisej nga burgu), qëndroi në malet e Pukës dhe më pas kaloi kufirin shtetëror e iu bashkëngjit çetës nacionaliste të Hasit të Kosovës, në radhët e së cilës për tre vjet luftoi heroikisht kundër okupatorëve sllavo-komunistë, deri kur i plagosur ra në duart e tyre, dhe kur ata, pa mbushur akoma 20 vjetët, e masakruan në burgun e Prizrenit, në vjeshtën e parë të vitit 1949.
Pasojat e trajtimeve shtazarake në vitet e burgut, si dhe humbja tragjike e Skënderit, nuk e lanë heroin Ymer Bardhoshi, të jetonte më shumë se dy vjet. Ai vdiq në dëshpërim të thellë në mesin e shtatorit të vitit 1961, teksa shkoi pranë të parëve që i nderoi me veprën madhore atdhetare, duke mbajtur mbi shpinë damkën e "armikut të popullit dhe pushtetit popullor", e duke lënë familjen e martirizuar në mjerim të plotë dhe nën thundrën e përbindshme të luftës së klasave.
Në këtë përvjetor të martirizimit për Shqiptarizmën, të babait dhe birit të derës së madhe të Laçaj-ve, përkujtimi i veprës së tyre madhore është më e pakta që mund të bëhet. Ata e mbyllën jetën me lavdi, duke lënë pas emrin e paharruar dhe kujtimet që na trandin...

11 Shtator 2005
___________________________

4 Shtator 2005
___________________________

Komiteti drejtues i PLL merr vendimet për hapat që do të hidhen deri në kongres

Legalistët përgatiten për Kongresin e 16-të

Kryetarët e degëve dhe komitetet drejtuese janë përgjegjëse për organizimin e konferencave. Në Kongresin e XVI-të të PLL parashikohet që të bëhen plotësime dhe përmirësime në Statutin e Partisë. Degët mund të paraqesin sugjerimet e tyre 




EDITORIAL

1 Shtatori, Dita e Monarkisë dhe sistemi i munguar i vlerave

Nga Neritan Kolgjini

Edhe ky 1 shtator kaloi në heshtje nga organet zyrtare dhe, me thënë të drejtën, nuk është se pritej ndonjë qendrim "ndryshe". Një "arsye" e fortë ishin zgjedhjet parlamentare që eklipsuan çdo gjë tjetër gjatë kësaj vere të nxehtë, e cila po vazhdon edhe këto ditë shtatori. Vëmendja e politikës ishte e tëra e fokusuar në deklaratat e KQZ ose në vendimet e mundshme të kreut të shtetit, dhe prandaj nuk mund të pritej që më 1 shtator të zhvillohej ndonjë ceremoni e vogël festive, ndonjë pritje zyrtare, koktej a diçka e ngjashme. Por çfarë është Një Shtatori, mund të pyesë ndokush që ka qark të shkurtër memorieje?! Po e themi menjëherë: 1 Shtatori është festa e shpalljes së monarkisë shqiptare me Mbretin Zog I si sovran. Kjo datë historike është një ndër më të rëndësishmet e gjysmës së parë të shekullit 20. Ndoshta pas 1912-ës dhe 1920-ës, kjo datë hyn në fondin e artë të datave historike. E megjithatë askush nuk u kujtua ta përmendte. Kjo heshtje zyrtare është një shtysë e fortë për të përsiatur mbi sistemin e vlerave që kemi sot si shoqëri apo si komb. Sepse kur krerët drejtues të një shteti sillen kaq shpërfillës ndaj vlerave historike, pritet që ata me të njëjtën mendjelehtësi, të përballin edhe problemet e ditës. Kjo sjellje prej libertinosh në fakt duket ashiqare, mjafton të kujtosh hidh-e-prit-jet për çështjen e mandateve të deputetëve e të dekretimit të mbledhjes së parë të Kuvendit ("popullor"). Vetëm një elitë politike e papërgjegjshme dhe pa asnjë fije morali kombëtar mund të sillet asisoji. Vetëm një grup politikanësh që kanë hyrë "rastësisht" në politikë mund të shpërfillë me lehtësinë më çmeritëse vlerat pozitive të një shteti e të një kombi. Prandaj edhe u kalua me heshtje data e madhërishme e shpalljes së monarkisë shqiptare. Prandaj "figurat" e derisotme të shtetit ia arritën të thyejnë rekorde marrëzie, edhe në një proces kaq të rëndësishëm siç janë zgjedhjet parlamentare. Me 1 Shtatorin fillojnë të shpërfaqen (edhe) në botë aftësitë më të arrira shtetformuese të shqiptarëve. Me 1 Shtatorin janë hedhur bazat për ndërtimin e një shteti model, qoftë në aspektin e të drejtave, qoftë në aspektin funksional. Pas shpalljes së Mbretit Zog, si sovran i shqiptarëve, shumë probleme u fashitën e u zgjidhën, shumë enigma e rebuse gjetën gjetën një "happy end", shumë armiqësi, mëri e hatërmbetje patën një përfundim pozitiv. Ishte koha e vlerave. Shteti monarkik i pas 1 Shtatorit 1928 u ngrit mbi konceptin e vlerave. Ai shtet për rreth një dekadë bëri realisht "çudira" në artin e qeverisjes. Ai shtet projektoi e prodhoi gjenitë e shtetit, të shkencës, të kulturës e të artit. Kulme që edhe sot duken të paarritshme. Na vjen bezdi që t'u hyjmë krahasimeve me kohën e sotme, madje na duket fyerje të krahasojmë intelektualët gjenialë të asaj kohe me "inteligentsya-n" e sotme. Zaten kjo është e kuptueshme, përderisa gjithçka vërtitet rreth sistemit të numrave apo përqindjeve, i cili qendron përkarshi sistemit të vlerave. Prandaj punët në këtë vend ka kaq vjet që shkojnë rrokopujë. Nuk është çudi që kjo përsëritje e "mitit të Sizifit" të vazhdojë edhe për gjatëkohë, kur shohim se me sa axhamillëk shpërfillet historia e madhërishme e monarkisë shqiptare. Siç duket "figurat" shqiptare kërkojnë të hedhin poshtë (e të thyejnë kësisoj një rekord tjetër) edhe filozofinë antike, e cila na thotë se historia është mësuesja e jetës. Ky rekord negativ mund të mos preket, vetëm në rast se ne si komb e si shoqëri shqiptare, do të dimë të vlerësojmë realisht të shkuarën, sepse duke njohur atë, e dimë më mirë se në ç'drejtim duhet të ecim. Përndryshe "kaosi është te dera". Prandaj shprehim këtë hidhërim që nuk u përmend 1 Shtatori këtë vit.

KRYESORE

Komiteti drejtues i PLL merr vendimet për hapat që do të hidhen deri në kongres

Legalistët përgatiten për Kongresin e 16-të

Kryetarët e degëve dhe komitetet drejtuese janë përgjegjëse për organizimin e konferencave. Në Kongresin e XVI-të të PLL parashikohet që të bëhen plotësime dhe përmirësime në Statutin e Partisë. Degët mund të paraqesin sugjerimet e tyre 

Tiranë - Komiteti Drejtues i PLL është mbledhur ditën e shtunë (dt. 3 shtator) nën drejtimin e kryetarit Spahiu, dhe ka marrë disa vendime të rëndësishme në lidhje me qendrimet e ardhshme politike të PLL si dhe për përgatitjen e Kongresit të 16-të, i cili u vendos të mbahet më 8 Tetor, që përkon me ditëlindjen e Mbretit Zog I. Kështu në këtë mbledhje është diskutuar në lidhje me gjendjen politike në vend dhe për qendrimet që duhet të mbajë PLL. Në këtë mbledhje është analizuar në pika të veçanta rezultati i zgjedhjeve të 3 korrikut si dhe pozicioni që duhet të mbajë PLL ndaj maxhorancës së re qeverisëse të drejtuar të PD. Komiteti Drejtues i PLL ka konkluduar se është mjaft e dobishme që legalistët të shtrijnë urat e bashkëpunimit politik e qeverisës me PD, pasi kjo është një domosdoshmëri historike që e djathta e nëpërkëmbur për shumë vite, të ridimensionohet në formatin e saj real. Po ashtu në këtë mbledhje është diskutuar për zhvillimet e ardhshme në PLL ku kongresi është konsideruar si pika kulmore e të gjithë këtij procesi, i cili do të paraprihet nga konferencat e degëve në rrethe, zgjedhjet e kryesive dhe kryetarëve lokalë dhe delegatëve në kongres. Në një udhëzim të shpërndarë nga kryesia, i cili gjeti miratimin e anëtarëve të Komitetit Drejtues, detajohen qartë të gjitha procedurat që duhet të ndiqen.

Spahiu: pse duhet të bashkëpunojmë me PD

Sipas rendit të ditës dy pikat kryesore të kësaj mbledhjeje ishin gjendja politike në vend përgatitjet për kongresin e 16-të. Duke folur rreth orientimit të PLL në situatën e re të krijuar pas zgjedhjeve të 3 korrikut, kryetari Spahiu argumentoi pse PLL duhej të bashkëpunonte me PD në planin politik, por ndoshta edhe qeverisës, për çështje të veçanta. Spahiu theksoi gjithashtu se "Ne nuk kemi qenë pjesë e fitores së PD-së dhe nga ky aspekt nuk kemi shumë të drejtë të kërkojmë një bashkëpunim të gjerë e të gjithanshëm me të. Por di se atje ekziston një predispozicion pozitiv ndaj PLL." Më tej ai u shpreh se "Ne kemi qenë përkrah PD në ditët më të vështira të saj, dhe jam i sigurt se kjo nuk mund të injorohet." Më tej ai shtjelloi se "Sot PD është në një gjendje të vrullshme zhvillimesh, për shkak të procesit të stërzgjatur e të lodhshëm zgjedhor, si dhe për shkak të formatimit e aprovimit të ekipit që do të përfaqësojë qeverisjen e saj."
Duke argumentuar domosdoshmërinë e bashkëpunimit PLL-PD, ndër të tjera Spahiu tha se: "PD e PLL duhet të bashkëpunojnë për dy arsye:
Së pari, për shkak të historisë së aleancës sonë shumëvjeçare. Ne kemi pasë qenë pjesë e konsiderueshme e "Bashkimit për Demokraci" dhe "Bashkimit për Fitore". Historia e gjatë dhe pozitive e këtij bashkëpunimi është një shtysë e fortë që ky bashkëpunim të vijojë sot e në të ardhmen.
Së dyti, zhvillimi i zgjedhjeve lokale në vitin 2006 është një arsye e mjaftë dhe e padiskutueshme që ne si parti të djathta e antikomuniste të bashkëpunojmë që të arrihet një fitore e dukshme ndaj krahut të majtë. Historia e pakëndshme e këtyre zgjedhjeve të fundit, apo qoftë edhe e atyre të vitit 2003, nuk ka arsye të përsëritet."
Më tej ai u shpreh se ky bashkëpunim duhet të vijë dhe do të vijë natyrshëm, pasi aleatë të të njëjtit spektër, nuk ka logjikë të harxhojnë energjitë duke u marrë me njëri-tjetrin.

Si do të organizohet kongresi 16

Më tej, pas diskutimeve të anëtarëve të KD të PLL rreth procesit zgjedhor që lamë pas dhe rezultatit të tij, u kalua në pikën tjetër të rendit të ditës që ishte data e zhvillimit të kongresit dhe procedurat deri në realizimin e tij. Për datën e zhvillimit të kongresit u ra dakord që të ishte 8 tetori 2005, i cili përkon me 110-vjetorin e ditëlindjes së Mbretit Zog I, si dhe përmbush një afat kohor ekzakt në raport me kongresin e 15, i cili poashtu është zhvilluar më 8 tetor 2001. Mbledhja mori edhe disa vendime rreth komisionit organizues të kongresit dhe mënyrës së kandidimit në të. Ky komision përbëhet prej zotërinjve Ekrem Spahiu, Murat Basha, Artan Tujani, Seit Preni, Nevruz Ndregjoni dhe Xhevdet Kopani. Këta drejtues janë të ngarkuar edhe me detyrën e përgatitjes së raportit kryesor që do të mbahet në kongres. Gjithashtu u vendos edhe për datat dhe modalitetet e përgatitjes së konferencave, të cilat do të zgjedhin delegatët, kryesitë e reja dhe kryetarët e degëve. Një moment tjetër i mbledhjes ishte diskutimi përreth mënyrave të amendimit të statutit të partisë. Për këtë u ra dakord që propozimet të bëhen nga degët dhe t'i drejtohen kryesisë që të paraqiten në mënyrë zyrtare në kongres.
Mbledhja u mbyll në një atmosferë optimiste dhe pati mjaft rëndësi për orientimin e PLL në arenën politike për të ardhmen.
"Atdheu"

Komiteti Drejtues i PLL, mesazh të posaçëm për degët

Udhëzime për degët lidhur me fushatën zgjedhore për kongresin XVI-të të PLL

Organet vendimarrëse të PLL, sipas nenit 18 të Statutit, kanë vendosur që Kongresi i radhës të zhvillohet ditën e shtunë, më datë 8 tetor 2005, ditë që përkon me 110 vjetorin e lindjes së Mbretit Zog I.
Periudha deri në Kongres do të shërbejë edhe për zhvillimin e konferencave zgjedhore të radhës të degëve të PLL. Në këto konferenca, zhvillimet e të cilave do të fillojnë nga data 10 shtator 2005 e do të përfundojnë më datë 2 tetor 2005, do të zgjidhen Kryetarët e degëve, Komitetet Drejtuese dhe delegatët për në Kongresin e XVI të të PLL.
Numri i përgjithshëm i delegatëve të Konferencës caktohet nga Komiteti Drejtues i degës në përputhje me specifikën e saj. Përfaqësimi numerik i delegatëve nga nëndegët të bëhet në bazë të detyrimit statutor ku 60% e numrit do t'i referohet anëtarësisë dhe 40 % rezultatit zgjedhor të zgjedhjeve për pushtetin vendor të vitit 2003.
Çdo anëtar i PLL ka të drejtë të zgjidhet kryetar dege. Kandidaturat me arsim të lartë do të ishin të parapëlqyera. Kërkesa për kandidim quhet e mirëqenë kundrejt një kërkese me shkrim drejtuar Komitetit Drejtues deri një ditë para zhvillimit të Konferencave.
Komitetet drejtuese shqyrtojnë të gjithë kandidaturat dhe kur i gjykojnë ato të vlefshme sipas normave të Statutit, i paraqesin në Konferencë për votim.
Për përfaqësimin e nëndegëve me anëtarë në Komitet Drejtuese dhe delegatë në Kongresin e XVI të PLL, përdoren të njëjtat kritere që përdoren për përbërjen e konferencës.
Kryetarët e degëve dhe komitetet Drejtuese janë përgjegjëse për organizimin e Konferencave. Një Konferencë do të quhet legjitime nëse ajo është zhvilluar në bazë të normave të Statutit të PLL dhe nëse në të ka marrë pjesë si i deleguar një person i mandatuar nga Kryesia e PLL.
Në Kongresin e XVI-të të PLL parashikohet që të bëhen plotësime dhe përmirësime në Statutin e Partisë. Për këtë qëllim, degët mund të paraqesin në Kryesinë e partisë sugjerimet e tyre deri më datë 30 shtator 2005.
Tiranë, më 3 shtator 2005




POLITIKA

Drejtuesit legalistë në qendër dhe degë, analizojnë procesin zgjedhor

Ja kritika e PLL për zgjedhjet e 3 korrikut

Tiranë - Krerët drejtues të PLL në qendër dhe degë kanë zhvilluar një takim me praninë e Mbretit Leka, ku është analizuar procesi zgjedhor i 3 korrikut. Në këtë takim (dt.18 korrik 2005) të zhvilluar në sallën e mbledhjeve në selinë e PLL, është diskutuar në lidhje me rezultatin e shprehur nga KQZ dhe për manipulimet e këtyre zgjedhjeve nëpër komisionet zonale e në KQZ. Gjithashtu krerët lokalë kanë shprehur vështirësitë e tyre nëpër zona ku ka pasur shumë probleme në lidhje me gjithë procesin, probleme, të cilat kanë lindur pjesërisht për shkak të Kodit zgjedhor dhe pjesërisht për shkak të vullnetit malinj të komisionerëve partiakë. Në këtë mbledhje gjithashtu është deklaruar se PLL tashmë do të vazhdojë aktivitetin e saj në bazë të statutit dhe programit të vet, duke zhvilluar jetën e saj politike jashtë formacionit të LZHK. Krerët legalistë shprehën gjithashtu keqardhjen që nga parti parlamentare, tashmë PLL gjendet jashtë parlamentit pa asnjë deputet. Sipas tyre, kjo kërkonte një analizë të thellë të shkaqeve që LZHK e rrjedhimisht edhe PLL ngelën jashtë arenës parlamentare.
Në këtë mbledhje është përshëndetur edhe fitorja në zgjedhje e PD-së dhe aleatëve të saj, si dhe është bërë thirrje për bashkëpunim afatgjatë politik e qeverisës me maxhorancën e re.
Mbreti Leka gjithashtu në fjalën e tij ka uruar fitoren e maxhorancës së re, e cila rrëzoi "qeverisjen e korruptuar".
Kryetari Spahiu tha se "rezultati që i kanë lënë LZHK-së nuk përputhet me votën e elektoratit shqiptar. Shqiptarët dhe ndërkombëtarët janë të bindur se: - LZHK-ja ishte pikësëpari viktimë e Kodit Zgjedhor." 
Edhe krerët e tjerë legalistë si Basha, Tujani, Kola, Preni, Kamberi, Muça, Ganellari e të tjerë theksuan se LZHK nuk mund të identifikohet me këtë rezultat elektoral që është shpallur. Gjithsesi tashmë PLL do të vazhdojë aktivitetin e saj sipas programit e statutit që ka. Kjo mbledhje u pasqyrua gjerësisht nga mediat vizive dhe të shkruara.
N.K.




Komunikatë për mediat e PLL

Mbreti Leka merr pjesë në analizën e PLL për zgjedhjet

Tiranë, (18 korrik 2005) - Sot paradite, në selinë e PLL u zhvillua një mbledhje e zgjeruar e Komitetit Drejtues të PLL, me pjesëmarrjen edhe të kryetarëve të Degëve të saj në rrethe.
Në këtë takim erdhi dhe përshëndeti edhe NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve.
Temë kryesore e diskutimeve ishte analizimi i veprimtarisë politike e zgjedhore të PLL dhe LZHK, para dhe gjatë fushatës zgjedhore të 3 Korrikut, si dhe detyrat që i dalin PLL në të ardhmen, në përmbushje të detyrimeve të saj programore dhe statutore.
Emërues i përbashkët i të gjitha diskutimeve ishte analizimi me sy kritik i veprimtarisë dhe rezultateve të LZHK, pavarësisht kontributeve dhe arritjeve, ku me vendosmëri u theksua domosdoshmëria e ruajtjes dhe thellimit të identitetit politik të PLL, si forcë politike e djathtë.
Si në përshëndetjen e NMT Leka I - Mbreti i Shqiptarëve, ashtu edhe në fjalën e hapjes së kryetarit të PLL z.Spahiu, u theksua urimi i sinqertë për fitoren e opozitës së drejtuar nga PD dhe z.Berisha. Kështu, ndër të tjera, në përshëndetjen e Tij Mbreti Leka theksoi se "... ne urojmë fituesit e shpallur nga KQZ, që rrëzuan qeverisjen e korruptuar. Ne e vlerësojmë këtë situatë të vështirë dhe kërkojmë që të punohet me përgjegjësi për të ruajtur stabilitetin qeverisës të Shqipërisë...".
Zëdhënësi i PLL



Njoftimin për Shtyp i Zyrës së Oborrit Mbretëror në lidhje me deklaratën e Mbretit Leka I

Mbreti Leka: Urojmë fituesit, që rrëzuan qeverisjen e korruptuar

Njoftim për Shtyp i Zyrës së Shtypit të Oborrit Mbretëror
Ditën e hënë, më 18 korrik 2005, NMT Leka I, i ftuar nga Kryesia dhe Senati i Partisë Lëvizja e Legalitetit, mori pjesë në një takim të strukturave drejtuese të PLL, me pjesëmarrjen edhe të kryetarëve të degëve. Në këtë takim u bë i njohur vendimi i strukturave drejtuese të PLL për të vazhduar veprimtarinë si subjekt i vetëm, me siglën e P.L.L. NMT Leka I theksoi:
"Ne gjithmonë e kemi vlerësuar veprimtarinë e Legalitetit për karakterin kombëtar dhe vendosmërinë për realizimin e objektivave të Statutit dhe Programit të P.L.L. Kjo vlen edhe për ditët e sotme dhe ne ju përkrahim në vendimin që keni marrë.
Ne kemi ideuar një Lëvizje për Zhvillim Kombëtar, e cila mori pjesë në zgjedhjet e 3 korrikut, duke e drejtuar fushatën elektorale me kryetarët e partive pjesëmarrëse. Ne besojmë se shumë prej figurave që u angazhuan, do të vijnë për të vazhduar veprimtarinë në P.L.L. dhe në partitë e tjera, ku ata e shohin veten e tyre. Ne jemi duke diskutuar mënyrat dhe format se si do të vazhdojnë idetë dhe fryma e LZHK-së, sepse e kemi këtë detyrim ndaj Kombit Shqiptar.
Të gjithë e dini se Kodi Zgjedhor krijoi mundësitë për "Mega-Dushkun", u stimuluan manipulimet dhe trafiku i votave në proporcional, duke goditur më shumë forcat përfaqësuese kombëtare. Megjithatë, ne urojmë fituesit e shpallur nga KQZ, që rrëzuan qeverisjen e korruptuar.
Ne e vlerësojmë këtë situatë të vështirë dhe kërkojmë që të punohet me përgjegjësi për të ruajtur stabilitetin qeverisës të Shqipërisë. Ky është një përkushtim shtetëror, që duhet të vlerësohet me përgjegjësi kombëtare.
Ne po e analizojmë situatën dhe do të marrim vendimet e duhura, pas shpalljes së rezultateve zyrtare nga KQZ. Ne jemi të vendosur të vazhdojmë angazhimin tonë në politikën kombëtare shqiptare, me moton "Atdheu mbi të Gjitha!"

Zyra e Shtypit 

Fjala e hapjes e Kryetarit të PLL z. Ekrem Spahiu

Spahiu: PLL do të dijë të menaxhojë 50 mijë vota legaliste

Me lejen Tuaj Naltmadhni!
Të nderuar anëtarë të Komitetit Drejtues dhe kryetarë të Degëve të PLL në rrethe!
Eshtë nder dhe kënaqësi e veçantë për ne që, në këtë mbledhje të zgjeruar të Komitetit Drejtues të PLL dhe kryetarëve të saj në rrethe, merrni pjesë edhe Ju, Naltmadhni. 
Ashtu siç ka ndodhur gjithmonë gjatë rrugës sonë të përbashkët, në çaste të mira apo të vështira, legalistët dhe Mbreti Leka janë sëbashku dhe të vendosur më shumë se kurrë për të realizuar atë mision të rëndësishëm në dobi të kombit dhe atdheut, mision që është i mishëruar më së miri edhe në programin e Partisë "Lëvizja e Legalitetit".
U bënë dy javë që janë zhvilluar zgjedhjet parlamentare të 3 korrikur 2005 dhe KQZ-ja ka bërë konfirmimin e vendimeve të Komisioneve Zgjedhore Zonale(KZZ) ku, sipas tyre, Lëvizja për Zhvillim Kombëtar ka marrë vetëm 3,6 % të votave të elektoratit.
Për një subjekt politik të përgjegjshëm, akti politik që duhet të pasojë një proces zgjedhor, është analizimi i zgjedhjeve dhe i rezultatit të tyre.
Tashmë PLL e ka filluar këtë proces. Analiza ka nisur në Kryesinë e saj, dhe këtë po e vazhdojmë edhe sot në Komitetin Drejtues, me praninë e të gjithë kryetarëve të Degëve, sikurse do ta vazhdojmë edhe në strukturat e tjera të PLL, për të zbritur në bazë gjatë javëve të ardhshme.
Eshtë bindje e përgjithshme dhe fakt që, herët a vonë, do të vërtetohet se rezultati që i kanë lënë LZHK-së nuk përputhet me votën e elektoratit shqiptar. 
Shqiptarët dhe ndërkombëtarët janë të bindur se:
- LZHK-ja ishte pikësëpari viktimë e Kodit Zgjedhor. 
- LZHK u godit rëndë nga aplikimi i hapur i skemës së Dushkut, që u bë në shkelje të Kushtetutës dhe çdo norme demokratike, politike e morale.
- Votat e LZHK-së dhe kandidatëve të saj, u bënë pre e manipulimeve të Grupeve të Numërimit të Votave, ku kandidatët dhe përfaqësuesit tanë nuk kishin asnjë akses.
Sigurisht që procesi i analizës do të vazhdojë gjatë e thellë nga të gjithë faktorët, me qëllimin e mirë të evidentimit të mangësive dhe gabimeve tona, në mënyrë që ato të mos përsëriten në të ardhmen.
Zgjedhjet e 3 korrikut sollën rotacionin e pritshëm nga shumica e shqiptarëve: largimin nga pushteti të qeverisë socialiste dhe fitoren e Partisë Demokratike dhe aleatëve të saj. 
Si pjesë e opozitës së përbashkët gjatë këtyre 8 viteve, Partia Lëvizja e Legalitetit ndihet e gëzuar për këtë rotacion dhe gjen rastin të përshëndesë fitimtarët për fitoren.
Fatkeqësisht, PLL, nga parti parlamentare dhe me grupin e saj parlamentar, tani është jashtë Parlamentit, e për rrjedhojë, politikës do t'i mungojë kontributi dhe bashkëpunimi ynë parlamentar. Por ne do të dimë të menaxhojmë me kujdes suportin tonë politik, që buron nga mbështetja e mbi 50 mijë votuesve të djathtë, suport që mund të vihet në mbështetje të qeverisë së re të drejtuar nga z.Berisha dhe reformave që ajo do të ndërmarrë, nëse do të kërkohet bashkëpunimi ynë për qeverisjen e vendit.
Para se të fillojmë analizën me ju, anëtarët e Komitetit Drejtues dhe kryetarë të Degëve, besoj se jemi të gjithë të interesuar për të dëgjuar fjalën e Mbretit Leka I.

INTERVISTA

Intervistë me n/kryetarin e PLL-së z.Murat Basha

PLL - PD, historia e një 10-vjetëshi bashkëpunimi

Z.Basha, kjo verë ka qenë shumë e mbarsur me ngjarje politike dhe jo vetëm për shkak të zgjedhjeve parlamentare. Një koment ju lutem.
Zgjedhjet kanë qenë pjesa më e dukshme e politikës, ngaqë kanë errësuar zhvillimet e tjera, por them se në këtë kuadër ka pasë ngjarje shumë interesante në aspektin politik që për të ardhmen kanë peshë më të madhe sesa vetë këto zgjedhje. Në këtë kontekst unë identifikoj si zhvillim thelbësor politik mutacionin e identitetit politik të politikanëve dhe partive. Kemi mjaft raste kur një politikan apo parti zhvendoset nga pozicioni i vet klasik dhe merr një drejtim shumë të largët nga ai për të cilin ai ekziston realisht. Ka me dhjetëra emra që deri dje janë njohur si të djathtë, ndërsa sot i sheh me mantelin e majtistit, siç ka edhe mjaft të majtë që kanë "kapërcyer ylberin" dhe sot të qërrojnë sytë për të djathtën. Sa u përket zgjedhjeve, mund të them se ato vërtetuan në një masë të konsiderueshme vërejtjet tona për kuadrin ligjor dhe për të gjithë linjën e zhvillimit të procesit, të cilat i kishim bërë shumë kohë më parë se 3 korriku. Për fat të keq, zëri ynë nuk u dëgjua aq sa duhet që këto difekte të riparoheshin, e që të gjitha subjektet politike të ishin në kushte të barabarta gare. Kjo është arsyeja kryesore për mendimin tim, që ne patëm një zhgënjim të thellë në këto zgjedhje. Shpreh keqardhjen që një përqindje mjaft e madhe e votave të djathta kanë shkuar dëm. Sipas statistikave zyrtare, janë rreth 6 % votash antikomuniste e të djathta, që nuk janë konvertuar në deputetë. Këtu ka vend për të analizuar mjaft gjëra, por nuk po zgjatem, veç po kujtoj një shprehje që thotë se "ajo çfarë fsheh dinakëria sot, do ta shpërfaqë koha nesër".

PLL-ja ka filluar një proces analize dhe është drejt zhvillimesh intensive për shkak të Kongresit të ardhshëm. Çmund t'i thoni lexuesit tonë për këto zhvillime?
Ne kemi mbledhur qysh në mesin e muajit korrik Komitetin Drejtues dhe Kryetarët e të gjitha degëve, për të pasur një tablo më të plotë të zgjedhjeve që lamë pas. Secili prej tyre ka pasur vërejtjet dhe mendimin e vet, për të cilat ju jeni në dijeni, e nuk ka pse zgjatem. Sot ne zhvilluam një mbledhje të Komitetit Drejtues të PLL-së, ku në pika të përgjithshme, analiza u zhvillua në linjën e mbledhjes pararendëse. Drejtuesit legalistë nëpër degë janë në dijeni të këtyre zhvillimeve dhe për konkluzionet që kanë dalë nga analiza. Sa i përket kongresit, mund të them se deri tani po ecet sipas procedurave normale të përgatitjes së një kongresi. Do të zhvillohen konferencat, prej të cilave do të dalin delegatët që në kongres do të zgjedhin ekipin e ri drejtues me mandatin e ardhshëm të PLL-së. Ky proces është duke u formalizuar në detaje, dhe jam i sigurt se do të zhvillohet sipas traditës së shkëlqyer të legalistëve, që gjithçka do ta bëjnë konform statutit dhe rregullores. Megjithëse nuk ka ende kandidatura zyrtare, uroj sipas asaj shprehjes së njohur që: "të fitojë më i miri".

Megjithëse është deklaruar se LZHK-ja ishte një lëvizje elektorale, ajo tashmë po vazhdon të veprojë si formacion me kostumin e një partie. Cilat do jenë marrëdhëniet tuaja me të në të ardhmen?
Ne kemi qenë shtylla kurrizore e LZHK-së dhe ndiejmë një hidhërim të thellë që ajo nuk realizoi aspiratat politike të shpallura. Analiza e kësaj humbjeje është bërë si nga drejtuesit e LZHK-së, ashtu edhe prej nesh. Nuk besoj se ka vlerë tashmë të bëjmë një "dash kurbani", sepse lëvizjet elektorale, për vetë specifikave të tyre, ose arrijnë rezultate të shkëlqyera, ose shkaktojnë deziluzion të thellë. Nëse një pjesë e drejtuesve të saj mendojnë se ajo duhet zhvilluar si parti politike, idetë nuk janë pronë private që nuk lejohet të përdoren nga të tjerët. Gjithkush është i lirë që idenë e LZHK-së ta zhvillojë qoftë si lëvizje, qoftë si parti. Është e drejta e tyre. Ne do të kemi komunikim normal si me çdo organizëm tjetër politik. Nuk jam partizan i idesë të gjejmë armiqtë brenda rrethit tonë. Uroj që ky vizion të jetë edhe nga miqtë tanë të LZHK-së. Dua të saktësoj se unë fillimisht nuk kam qenë shumë entuziast për krijimin e LZHK-së në formën që ajo u bë.

Po me PD-në, sidomos tani që keni deklaruar daljen nga LZHK-ja, çfarë marrëdhëniesh do të keni?
Me PD-në, marrëdhëniet tona në gati dhjetëvjetëshin e fundit kanë qenë shumë të ngushta. Kjo është normale, pasi i përkasim të njëjtit spektër politik. Meqenëse më pyesni për këtë, atëherë unë po thellohem disi më tepër në këtë përgjigje, duke bërë një historik të shkurtër të këtyre marrëdhënieve.
Së pari, në periudhën 1990-1991, legalistët kanë qenë pjesë mjaft aktive e strukturave të PD-së. Shumë prej tyre kanë dhënë kontribute të pazëvendësueshme për ngritjen e forcimin e asaj partie dhe thellimin e pozicionit djathtist të saj. Këto kontribute, megjithëse kanë kaluar shumë vite, nuk besoj se janë harruar nga selia blu.
Së dyti, në vitin 1992 me rastin e zgjedhjeve të 22 marsit, kryesia e asaj kohe e PLL ,me në krye maestron e politikës, të paharrueshmin Ibrahim Sokoli, ka deklaruar mbështetjen e saj në favor të kandidatëve demokratë. Këtë deklaratë gjithkush e di dhe nuk besoj se mund ta mohojë. Për fat të keq, ne nuk mundëm të garojmë në ato zgjedhje për shkak se skema e lënies jashtë zgjedhjeve të formacioneve nacionaliste si PLL e Balli, u zbatua "me konsekuencë e vetëmohim". Mos të harrojmë shprehjen e Ramiz Alisë ndaj këtyre partive... Pra, ne u legalizuam në Ministrinë e Drejtësisë më 20 shkurt 1992, ndërsa zgjedhjet u zhvilluan me 22 mars. Ndërkohë ligji thoshte se duhej të regjistroheshe 40 ditë përpara. Kështu, na lanë jashtë zgjedhjeve dhe ne ishim aq të përgjegjshëm si parti, që elektoratin tonë, ta poziciononim aty ku duhej, që për në atë kohë vota pro PD-së ishte gjëja më e mençur që duhej bërë, e kështu u bë.
Së treti, në vitin 1996 ka pasur një bashkëpunim PLL-PD, por që nuk u finalizua siç duhej, dhe nuk është rasti të gjejmë sot fajtorët.
Së katërti, bashkëpunimi më i sinqertë dhe më i qëndrueshëm deri në atë kohë ka qenë ai i vitit 1997, qoftë për ardhjen e Mbretit Leka në atdhe, qoftë për garimin në zgjedhje, qoftë edhe për aprovimin ligjor e zhvillimin e referendumit për formën e regjimit. Pra, në atë vit të zi për Shqipërinë, ne kemi qenë aleatët më të afërt të PD-së. Mua më vjen çudi se si sot ka politikanë e forca politike që tashmë janë në oborrin e PD-së, ndërkohë që në atë vit kanë pasë rrëmbyer armët kundër saj... Por historia politike paska disa ligjësi që nuk u përfillkan edhe aq shumë.
Së pesti, në vitin 1998, mbas Kongresit të 14 ku u zgjodh kryetar z.Ekrem Spahiu, PLL ka nënshkruar deklaratën e bashkëpunimit me PD, në kuadër të Bashkimit për Demokraci. Gjithashtu, ne kemi nënshkruar edhe një deklaratë për çështjen e referendumit, të cilës PD-ja i ka qendruar korrekte.
Së gjashti, në zgjedhjet e pjesshme lokale të atij viti (1998), kemi qenë aleatë zyrtarë. Edhe sa i përket projekt-kushtetutës së vitit 1998, me emrin eufemistik "këtu fillon e ardhmja" ne si parti politike kemi pasur qëndrime identike.
Së shtati, në vitin 2000 kemi pasur një bashkëpunim mjaft të ngushtë elektoral në kuadër të zgjedhjeve lokale. Në këto zgjedhje ne si PLL kemi pasur rezultate mjaft të favorshme, e gati historike. Besoj se ato rezultate do të kishin qenë shumë më të thella e befasuese, po të mos funksiononte sistemi i manipulimit që ishte ndërtuar nga socialistët.
Së teti, në vitin 2001, në kuadër të Bashkimit për Fitore, ne kemi qenë forca e dytë politike e atij formacioni. Prej listës së asaj aleance, PLL nxori 5 deputetë dhe për herë të parë krijoi një grup deputetësh të vetin në parlament. Ndoshta ky është fillimi i njëfarë stepjeje të drejtuesve të PD në marrëdhëniet me PLL, sepse dihet tashmë historia "rozë" e disa deputetëve me targa legaliste në Parlament. Ky është një kapitull për të cilin ne si PLL kemi nxjerrë mësimet tona dhe kemi mbajtur pozicionet më të ndershme e më të hapura politike për një parti tradicionale, duke i denoncuar e përjashtuar nga radhët tona ata deputetë.
Më pas, me ndryshimin e disa konjukturave politike, PLL dhe PD pësuan njëfarë ftohjeje mes tyre që në fund të vitit 2002, e sidomos gjatë vitit 2003. Këtu ka vend për diskutim, por megjithatë mendoj se "faji është një qyrk që nuk pranon ta veshë askush". 
Gjithsesi, tashmë ka ardhur koha që gjërat të zënë vendin e vet dhe në këtë aspekt gjykoj se PLL e PD nuk kanë arsye ta shohin vëngër njëra-tjetrën. Mendoj se tashmë PD-ja i ka mundësitë të gjejë arsyetimin e duhur për ta rivitalizuar këtë bashkëpunim e aleancë, e gjithashtu shpreh bindjen se PD ka realisht nevojë për vlerat që mbart PLL-ja, qoftë programore, qoftë historike, apo edhe për vlerat potenciale njerëzore e intelektuale. 
PLL-ja është një parti e djathtë konservatore, një realitet i pamohueshëm filozofiko-politik, dhe çka është më e rëndësishme, një realitet i konsiderueshëm elektoral. 
Ne besojmë se në PD ka njerëz që dinë ta lexojnë e vlerësojnë këtë realitet politik e elektoral legalist. Ne jemi për një bashkëpunim afatgjatë politik dhe qeverisës me PD-në, sepse mbetemi pjesa më e qenësishme e opozitës së pas vitit 1997, kur socialistët u rikthyen në pushtet me grykën e pushkës.
Dihet se me përjashtim të disa pikave programore, në total ne kemi vizione të përbashkëta me PD-në për ndërtimin e shtetit të së drejtës dhe funksionimin normal të tij.

Si e gjykoni gjithë këtë proces pas 3 korrikut, sidomos në aspektin e funksionimit të institucioneve. Kam parasysh se u deshën 60 ditë që KQZ të shpallte rezultatin përfundimtar?
Kjo vonesë vërtetoi thëniet tona që ky proces do të kishte mangësi thelbësore si pasojë e kodit elektoral. Të gjitha bëjnë domosdoshmëri adaptimin e sistemit proporcional, siç e kanë shumë vende në rajon e në botë. Përparësitë e këtij sistemi tashmë janë të njohura për vende që kanë probleme të kulturës demokratike, dhe sidomos për ato që kanë vuajtur nën regjime komuniste e totalitare. Natyrisht, këtu kemi të bëjmë me një fajësi të dukshme të qeverisë socialiste, që u soll me obstruksionizëm gjatë gjithë procesit, me qëllim që të shkaktonte kaos, për të cilin shprehën shqetësim si opinioni i brendshëm, ashtu edhe ai ndërkombëtar. Mendoj se kjo ishte disi e programuar, për shkak se ata gjatë kësaj kohe janë përpjekur të pastrojnë bilancet e tyre të zeza, gjë e cila nuk mund të mbyllet kollaj, pavarësisht këtyre orvatjeve.

Një koment për kabinetin Berisha...
Kabineti Berisha ka në përgjithësi kualitete të spikatura dhe profesionistë. Natyrisht që ka shumë detyra të vështira përpara, kryesisht si pasojë e keqqeverisjes socialiste, por besoj se demokratët do t'u ofrojnë shqiptarëve qeveri ligjesh, idesh, alternativash dhe jo qeveri njerëzish që punojnë për interesat e tyre. Uroj që ky kabinet të ngrihet në lartësinë e detyrës dhe nevojës që kërkon koha.

Faleminderit!

Intervistoi Zamir Gjurgji

ANALIZA

Dorëheqje apo tërheqje taktike, e përkohshme

Nga Sazan Pipa

Nano deklaroi se dha "dorëheqjen"!!! Për të katërtën herë ai bën po të njejtën gjë, mbledh njerëzit t'u kumtojë vendime të bujshme, sa për t'i dhënë vetes leje për të vazhduar zdërhalljen e ndërprerë, nëpër plazhe, kabare dhe kazino, e për t'i përmalluar socat për do kohë, derisa të përgatisë zbarkimin e madh, si Napoleoni...
Nano, në të gjitha rastet e "largimit" dhe mungesës së përkohshme në PS, veçse ka mallëngjyer disa pasues trutredhur, të cilët kanë vajtuar ikjen e "udhëheqësit të shquar të partisë dhe të popullit". Edhe kësaj radhe ai nuk është larguar! Ai do të kthehet sërish, për të rimarrë partinë që po ia ruan me besnikëri Gramoz Ruçi.
Nano nuk ka dhënë njëmend dorëheqjen, pasi dorëheqje do të thotë të heqësh dorë, pra të largohesh njëherë e mirë. Nano thjesht ka bërë një tërheqje taktike, të përkohshme. Ai me këtë manovër taktike synon të nxjerrë nga strofka kundërshtarët brenda partisë, të cilët më pas i skarton kollaj, pasi mëtonjësit e rinj, në garën e çfrenuar për kreun e PS do të çajnë votat Antinano me njëri-tjetrin, ndërkohë që votat ProNano i ruan Gramozruç sypatremburi, dhe, kësisoj, Nano-kryesoci ia del mbanë, si gjithmonë...
Pra Tosi ka bërë thjesht një tërheqje provizore, kohën e së cilës do ta harxhojë në Tenerife e Paramaribo, pa harruar t'ia shkelë një vrap edhe andej nga Pernambuko, Singapori e Malajzia Selangor, ku hallet e Shqipërisë dhe opozitës zenë jo vetëm kohën e shqiptarëve që popullojnë ato treva, por edhe të banorëve autoktonë, sidomos të atyre që janë anëtarë të Internacionales Socialiste, pra ithtarëve të Ajalës. Jo të Fabianit, por Luisit...
Më kot, sfidantët e Nanos brenda kryesisë dhe Komitetit të Përgjithshëm Drejtues, propozuan emërimin e tij si "kryetar nderi", çka zbulon dëshirën për ta hequr Nanon qafe me një dekoratë-lavjerrës në zverk, duke e "shenjtëruar" kësisoj kadavrën e tij politike, me synimin e mumifikimit sipas recepturave të ndoca ustallarëve, të mërzitur me karagjozllëqet dhe dështimet e hedonistit të pafre, që diskretitoi në mënyrë të pakthyeshme masonerinë majtisto-neokomuniste shqiptare.
Por përvoja ka dëshmuar se eleminimi politik i krerëve të kalibrit të kryesocit tonë, është dhe do të mbetet gjithmonë një operacion i vështirë, madje në kufijtë e të pamundshmes. Sa kohë që Nano të ketë në krah "Beria-n" e PS, Gramoz Ruçin, ka gjasë t'i rrokëllejë votat e kongresarëve në xhep, ashtu sikundër rrokëllen në fyt gotat e xhinit. Ai ka gjasa të rikthehet triumfator si dikur, teksa në minutat e fundit arriti ta neutralizojë avantazhin e përkohshëm të Majkos me anë të marifeteve të Ruçit në minutat e fundit, çka solli edhe fitoren e postit të kryesocit, me 32 vota më shumë.

"Humbëm se zbatuam standardet!!!"

Vetëm një rob Zoti i papërgjegjshëm, mund të artikulojë marrëzinë se "humbëm ngaqë respektuam standardet...". Kjo frazë përkthehet: Nano pranoi se i humbi zgjedhjet ngaqë nuk i vodhi dot ato.
Tërthorazi kjo do të thotë pranim i vjedhjes së zgjedhjeve në të kaluaraën, kur monitoruesit ndërkombëtarë konkluduan se standardet u shkelën e u përdhunuan. Por kur Nano, me mendjelehtësi akuzon ish opozitën për vjedhje votash, nuk bën gjë tjetër veçse vërteton se ka rrjedhur dhe kjo është një nga arsyet më bindëse e më të forta për ta merituar humbjen dhe kalimin në opozitë. 
Nano pretendon se njëri nga shkaqet e humbjes është përdorimi masiv i çertifikatave të fallsifikuara nga PD dhe aleatët e saj!!! Po si mund të realizohej kjo, kur ato lëshoheshin nga pushteti lokal i zotëruar masivisht nga socialistët, dhe si shpjegohet vallë fakti që këta "organizatorë dhe votues falsifikatorë të së djathtës" nuk u paskan dhënë dërrmën socialistëve dhe aleatëve edhe në proporcional, por i paskan lënë të fitojnë afro 130 mijë vota më shumë??! A thua të kenë patur frikë ata për të votuar kundër të majtëve në fletën e votimit të subjekteve (proporcionalit), pasi paskërkan votuar padrejtësisht dhe në kundërshtim me ligjin!?
Po kaq i marrë është edhe justifikimi se gjoja në këtë rezultat të manipuluar kanë ndikuar edhe emigrantët, të cilët edhe këta paskan votuar pro Berishës në maxhoritar dhe kundër tij në proporcional!!!
Nano flet për përdorim të bandave të armatosura, por nuk jep asnjë rast për të ilustruar këtë argument, ndonëse zotëronte policinë dhe shërbimet sekrete. Në të kundërt, ish opozita dikur, në vitin 2001, me filmime dhe prova konkrete përgatiti një dosje gjigande për manipulimin e zgjedhjeve, ku madje shfaqeshin deri tanke që ulërinin dhe xhironin zinxhirët pranë qendrave të votimit, si dhe policë që rrihnin e masakronin votuesit dhe komisionerët e opozitës.


Mashtrimi me thelbin e fushatës nanoiste

Nano gënjen kur deklaron se shpirti i fushatës socialiste të 3 korrikut, ishte "... standardet më të rëndësishme se rezultati". Duke vënë në dyshim kujtesën e shqiptarëve, Nano brenda pak javësh harroi faktin e njohur se shpirti dhe thelbi i fushatës së socave tanë, ishin akuzat për Berishën dhe "krimet e tij të vitit 1997".
Nano shënon një kulm të ri në kurbën e marrëzizë, teksa deklaron se "për herë të parë në historinë postkomuniste shqiptare, shteti dhe strukturat e tij nuk u përfshinë në zgjedhje dhe nuk u përdorën në asnjë rast për manipulimin e rezultatit zgjedhor".
Nano dëshmon injorancë të theksuar institucionale, kur përpiqet të ngatërrojë zgjedhjet si akt administrativ i administratës shtetërore, me procesin zgjedhor si një shumësi aktesh administrative, që kulmon me procesin e votimit, numërimit dhe vlerësimit zyrtar të votave. 
Ishin pikërisht institucionet e varura prej tij, (që nga segmentet parlamentare socialiste e të aleatëve, e deri tek ministria e Blushit), ato që përgatitën procesin zgjedhor më qesharak e më të deformuar në raport me kushtetutën, ku pesha e votës maxhoritare të shqiptarëve është 3 herë më e madhe se ajo proporcionale, çka shkaktoi deformim flagrant dhe të skajshëm të procesit dhe verdiktit zgjedhor. Sa për "kodin e etikës" për të cilin Nano pretendoi se i qëndroi besnik, mjafton të kujtosh videoklipet me tanke, vrasje e shamizeza të '97-ës, për t'ia hedhur poshtë këtë pretendim absurd.
Nano indirekt vërtetoi akuzat e shqiptarëve dhe ndërkombëtarëve për "manipulim të zgjedhjeve të viteve 1997 dhe 2001", si dhe të "zgjedhjeve lokale të viteve 2000, 2003 dhe ato të dhjetorit 1998 për miratimin e kushtetutës...", kur pohoi në fjalën e tij se "... në kundërshtim me të gjithë precedentët e abuzimit të pushtetit në zgjedhje, unë i qëndrova konsekuent ligjit..., dhe për herë të parë në historinë postkomuniste shqiptare, qeveria dhe autoritetet nuk u përfshinë në zgjedhje dhe nuk u përdorën në asnjë rast për të manipuluar rezultatin e tyre...". 
Me fjalim-elegjinë e deklamuar me tone patetike e mortore, Nano simuloi sikur gjoja la "dhiatën" për pasuesit dhe ithtarët. Por në të vërtetë ai i la amanet partinë Gramoz Ruçit, që kundërshtarët të mos ia përdhosin e t'ia ndyejnë çarçafët deri kur Ai të "ringjallet" e të rikthehet si "Mesia" e vërtetë e ortodoksisë neokomuniste të PS-së. Këtë mesazh e rrokën të gjithë, që nga analistët e mediave, e deri tek Dokle, Meidani, Rama e mëtonjës të tjerë, brenda e jashtë Partisë Socialiste.
Nano do të rikthehet si Odisea, pas sorollatjeve nëpër botë. Ndërkohë, mëtonjësit rivalë, duke pandehur se ai ka vajtur në djall, do të turren për të marrë fronin dhe "Penelopën - PS", por më kot, ai është i pamortshëm...

KOMENTI

Shqipëria dhe dilemat e integrimit (trans)kontinental

Nga Zamir Gjurgji

Euroskeptikë dhe eurofilë
Tetë vjet të shkuara, kur drejtuesi Alen Fridman i emisionit "Mastricht Italia" satirizonte me krerët e politikës italiane se ..." kur Amerikën e zë gripi, Europën e zë pulmoniti", jo gjithkush prej nesh që e kishte ëndërruar Europën me kohë e me vakt e merrte në konsideratë, duke e vlerësuar si shfrehje krenarish ndërkontinentale.
Kur nga përtej Atlantikut diplomacia amerikane pyeste jo pa shpoti: "Europa, çfarë prefiksi ka"? , orvateshim ta shpjegonim si një "cinizëm rivalësh".
Por, në vitin 2005, kur revista prestigjoze "Monitor",- e specializuar në fushën financiare dhe ekonomike - parashikonte se deri në vitin 2020 Europa do të pushonte së funksionuari si një fuqi e përbashkuar politiko-ekonomiko-financiare, kushdo që dëshiron një orë e më parë të integrohet kontinentalisht, do t'i vinte gishtin kokës.
Ndërsa fundmaji dhe fillimqershori tronditën rëndë edhe besimin e komunitarëve europianë, që të kenë një Komunitet të mirëfilltë të kontinentit të tyre. Në këtë rast, jo-ja 55 %-ëshe e francezëve dhe ajo 63%-ëshe e hollandezëve, bënë që skepticizmit t'ia zërë vendin dyshimi.
Britania e Madhe, e ashtuquajtura "kontinent brenda kontinentit që tashmë ka edhe presidencën e BE-së" edhe pse këshillohet nga boshti franko-gjerman, të mos i drejtohet referendumit - duke qenë i njohur fakti se skepticizmi në këtë vend ka dozë të lartë - nuk heq dorë nga sistemi referendar, duke e shtyrë në kalendat greke.
Nga Italia e "Verdit", gjithnjë shtohen zërat se lira (monedhë) rikërkon të rikthehet lirisht në vendin amë, edhe pse kjo nuk do t'i shkonte për shtat ardhmërisë euro-financiare të një kontinenti me ambicje të mëdha.
Në Gjermani, pozitat politike të Shrëderit janë lëkundur, e "revolucioni gjerman" (zgjedhjet e parakohshme pritet të mbahen në vjeshtë të parë), pritet të shtojë radhët e "protestantëve" ndaj euros, e me një Merkel të mark-uar kuq-verdhë-zi.
Ky "cunam" franko-hollandez, që me gjasa tenton shtrirje "paralelisht&meridianisht", nuk evidentoi vetëm votat kundra të forcave politike në ekstrem (ksenofobëve lëpenistë dhe komunistëve antiglobalistë), por edhe ato të centristëve, për shkak të rritjes së papunësisë, shtrëngimit të politikave asistenciale dhe atyre të pensionit.
Rezultati pozitiv mbi kushtetutën e BE-së në Luksemburg, shërbeu si një "by-pass" i nevojshëm në "zemrën" europiane, pas një "takikardie" franko-hollandeze.
E megjithatë, me një "kontabilitet dopio-partita", mund të konkludojmë se:
1-"Esperanto", si gjuhë pretendente e bashkimit gjuhësor të Europës, ndërroi jetë shekullin e kaluar, pa dalë nga "fetusi" kontinental.
2-Euro po humb terren. 
3-Për një politikë të jashtme të njësuar zor se bëhet fjalë.
4-Një forcë ushtarake europiane, që do rivalizonte NATO-n, mbetet virtuale. 
5-Zgjerimit të BE-së për në Lindje, në mos i është ringritur një Mur Berlini, i janë ngritur ledhe penguese kudo e ngado. 
6-Buxheti i BE-së ka mbetur ende problem i pazgjidhur.
7-Eutanazia, është kafshatë që s'kapërdihet nga të gjithë referendarët.
8- Sistemi i vlerave të përbashkëta shpirtërore -religjioze, laike apo ateiste, mbetet ende zgjidhje në eter.
9- Liberalizimi i tregut dhe politikat sociale, janë fy faza që bëjnë masë.
10-Kryeqyteti i Europës së Centralizuar, mbetet një "qytezë" e rrethuar fort nga "kryeqytete" të decentralizuara.
Në një farë mënyrë, "dekalogu" i dështimeve rikthen në kujtesë "profecinë" e filozofit e shkrimtarit gjerman të viteve '30, Herman Steinhaussen, kur shprehej se.."Evropa, nga lartësitë e saj ku është ngritur, ndjen klithmën e idealeve që vetë tradhtoi"...

Kombi dhe ideologjitë e shekullit të kaluar 
Historia politike e shekullit të kaluar nuk ka mundur dot që të zhbëjë fjalën komb. Edhe pse në të njëjtën kohë, kundrina e fjalisë së mësipërme është përdorur, shpërdorur apo edhe keqpërdorur nga njëri komb në dëm të një tjetri.
Të gjitha ideologjitë e deritashme, komunizëm, fashizëm, nazizëm, në njërën mënyrë apo në tjetrën, kanë tentuar të godasin shtyllën kurrizore të një kombi, flamurin.
Komunizmi dhe komunistët mohonin kombin ..."komunistët nuk kanë atdhe"..., duke i paraprirë kësaj ideologjie me anët të cënimit të flamujve të kombeve të tjerë -mbivendosjen e yllit me pesë cepa. Por në anën tjetër, eksportuesit bazë të kësaj ideologjie - rusët- nuk e kanë cënuar kurrë kombin që i përkisnin, bile kombit të tyre i nënshtronin të gjitha kombet e tjera që importonin këtë ideologji. Kësisoj, nëpërmjet ideologjisë komuniste, kombi rus përfitoi nën suazën e tij një mori kombesh të tjerë. Ish-Bashkimi Sovjetik është shembulli më tipik kur eksportuesit ideologjizojnë të tjerët, për të mbikombëtarizuar vetveten, ndërsa ish-Jugosllavia është një "copy-paste" i shembullit në preçedencë.
Fashizmi dhe fashistët mohonin kombet e tjerë, duke i paraprirë kësaj ideologjie me anë të cënimit të flamurit të kombeve të tyre me mbivendosjen e sëpatave. Por në anën tjetër, eksportuesit bazë të kësaj ideologjie - italianët - nuk e kanë cënuar kurrë kombin e tyre, përkundrazi, kombit të tyre i nënshtronin të gjitha kombet e tjerë që importonin këtë ideologji (Shqipëri, Etiopi, etj). Kësisoj, kombi italian përfitoi nën suazën e tij një mori kombesh të tjera, që ranë nën diktatin e këmishëzinjve.
Nazizmi dhe nazistët mohonin kombet e e tjera, duke i dhënë përparësi "racës së lartë", duke i paraprirë kësaj ideologjie me anë të cënimit të flamurit të kombeve të tjerë, me mbivendosjen e kryqit të thyer (svastikës). Nga ana tjetër, eksportuesit e kësaj ideologjie - gjermanët - nuk e kanë cënuar kurrë kombin që i përkisnin, përkundrazi, kombit të tyre i nënshtronin të gjitha kombet e tjerë që importonin këtë ideologji. Kësisoj, kombi gjerman, përfitoi nën suazën e tij një mori kombesh të tjerë .
Nëse do të bilancojmë tri ideologjitë e sipërpëmenduara të shekullit që lamë pas, asnjëra nga to nuk ka hequr dorë nga kombi i tyre, por ka shpërndarë opium ideologjik tek kombet e tjerë që të zhvishnin petkun kombëtar.

Kombi dhe ideologjia e shekullit të ri
Sot flitet gjatë për një ideologji bashkëkohore e civilizuese, që duket se ka objektiv të perandorojë në kontinent: Ideologjia e Europës së Bashkuar, pa kufij dhe pa identitete nacionale. Ideologët e këtillë, kanë ngritur struktura të mirëfillta politiko-juridike (BE-PE), ekonomike-financiare (BERZH), qeveritare (PE) e propagandistike (OSBE) për t'ia dalë mbanë qëllimit. Sidoqoftë, edhe kjo ideologji, mbart në shtratin e saj "aluvione" të së shkuarës, edhe pse më të ndryshme nga paraardhëset.
Eurocentrikët zhvlerësojnë kombet, duke i paraprirë kësaj ideologjie me anë të cënimit të flamujve të kombeve të tjerë (mbivendosjen e pëllumbit të bardhë dhe yjeve me pesë cepa në sfond blu).
Megjithatë, binomi franko-gjerman (ku Franca udhëheq kulturalisht dhe Gjermania financiarisht), nuk e kanë cënuar fare kombin që i përkasin, e në rastin kur iu duhet të lëshojnë pak pe (lexo: tolerojnë), atëherë vjen ndëshkimi nga francezët dhe holandezët (pak abstragim: -nee-holandisht dhe -nein- gjermanisht nuk janë fort larg (edhe) gjuhësisht. 
Gjykoj se mbi këtë "break point" kanë dashur të shfaqin finesë diplomatike e t'i dalin përpara rrezikut, si ish-presidenti gjerman Rau, kur shprehet se "Integrim nuk do të thotë aspak çrrënjosje kulturore apo asimilim i ftohtë, por do të thotë lidhja e të gjithëve me vlerat e përbashkëta shpirtërore, lidhje kjo që duhet përtërirë herë pas here", ashtu edhe diplomatja e shquar franceze, Katerinë Lalymier, kur shprehej se "francezët nuk dinë të thonë asnjë herë PO, pa thënë një herë JO".
Gjithsesi, këto kambana nuk kanë rënë e nuk ranë në vesh fort të ndijshëm, por...

Shqipëria, kulti i komunitetit dhe kuti i individit
Në këtë sfidë kaq të hapur ndërkontinentale, të sfiduarit europianistë janë treguar gërnjarë me sfiduesit anglosaksonë (Bush në Gjermani u barazua me Hitlerin, ndërsa në Francë konsiderohej diktator njëlloj si Sadami), ndërsa, kur i vjen radha Ballkanit, tregohen të ashpër e cinikë, duke kërcënuar me bojkotim total ndaj këtij rajoni të kontinentit (prononcimi i Presidentit Shirak ndaj 8 vendeve të lindjes, që përkrahnin qëndrimin amerikan, për mosnënshtrim ndaj ligjeve të Gjykatës së Hagës).
Nëse bëhej fjalë thjesht për një sfidë mes SHBA-së dhe SHBE-së, ku përplasjet nuk do të ndikonin në të ardhmen e Shqipërisë, atëherë debati mbi këtë temë do të ishte një sipërmarrje e kotë. Por, kur vihen në lojë interesat e vendit tonë, atëherë duhet parë me vëmendje dhe analizuar në detaje. Në cilën anë kombi shqiptar përfiton?
Eurocentristëve (dhe rusëve) u intereson që Ballkani të futet si "File" i tërë, Konfederatë serbo-greke në "Programin" e Brukselit, përshkak edhe të aksioneve të mëdha politike që ka "tutori" i greko-serbëve, Rusia, në këtë aleancë tripalëshe franko-gjermano-ruse. Kjo aleancë përbën ADN-në e kontinentit (kështu shpjegohet edhe qëndrimi kolerik i Putinit ndaj Bushit, edhe pse i drejtohet hapësirës). Prandaj, Europës i intereson ndërtimi e funksionimi në një kohë sa më të shpejtë i Koridorit 10, (çka e lë Shqipërinë me gisht në gojë), e për këtë arsye vendosin kohët e fundit të shtyjnë financimet e Korridorit 8 për në kalendat greke.
Anglosaksonëve u intereson që Ballkani të mëvetësohet nga putrat e "ariut" rus dhe "skifterëve" sllavë , që të krijohen kombe (multi)etnike, që do zhbënin konfederatat e projektuara, prandaj edhe përparësia që i japin Koridorit 8 - ku Shqipëria është një nga përfituesit - mbetet thelbësore. 
Sakaq, Shqipëria gjendet në qerthullin vicioz mes nëpërkëmbjes dhe zhvillimit kombëtar, ku, nëse dje lipsej pushkë e penë për mëmëdhenë, sot nevojitet pena si pushkë për atdhenë.

OPINIONE

Proporcionali i "Ilirian Babës me dyzet hajdutë"

Nga Zamir Gjurgji


"Qortimet e vjeshtës" dhe... 

Ditët e para të shtatorit, organi kushtetues që përcakton 140 deputetët fitues të mandatit të deputetit, i dha fund dilemës hamletiane: "të jesh apo të mos jesh" deputet.
Tashmë parlamenti mblidhet për t'i dhënë mandatin një qeverie, e cila i ka "korsitë" e saj me "vijëza të ndërprera", si për të na bërë me dije se nuk dihet a do të bitisë PDK-ja në korsinë e djathtë, apo PAD-ja do zërë vendin e saj, po kështu edhe PDS-ja me PDR-në, a do bëjnë rokadë ?!
Të gjitha këto kufiza të "papërcaktuara" shkaktohen nga "formula" me shumë të panjohura që zgjodhi të zbatonte opozita e djeshme - nuk dihet ende a janë konsumuar të dyqindta -, nisur nga "kutia magjike", që sipas gjykimit tim personal, mund të konsiderohet si proporcionali i "Ilirian Babës me dyzet hajdutë".

... "ethet e gushtit" të një (o)pozite

KQZ-ja, organi më i lartë në vend për të çertifikuar zgjedhjet fort të rëndësishme të 3 korrikut, ka artikuluar zonë pas zone punën e saj si "të lirë e të ndershme", sipas ligjeve kushtetuese.
Qetësia olimpike me të cilën shfaqej kryetari Celibashi dhe zëdhënësi i tij Erton në çdo dalje publike - gjatë gjithë gushtit -, të bëjnë me dije se gjithçka që deklaronin ishte e paracaktuar dhe ku mungonte elementi surprizë.
Zgjedhjet e korrikut ngjajnë kështu me atë "kartën kineze" - lojë argëtuese për fëmijë çerdhe e kopshti -, ku njëherazi mund të shfaqen dy tablo të ndryshme të të njëjtit tabloid: mazhoritari i ndriçuar dhe proporcionali në hije.
Duke u nisur edhe nga vlerësimet e ndërkombëtarëve, përcaktorët - me incidente, zhgënjyese e të dhunshme - evidentojnë një nonsens logjik në lidhje me verdiktin që jep KQZ-ja: ajo ia njeh të drejtën kushtetuese çdo kandidati për deputet që të kontestojë rezultatin zonal në mazhoritar (kërkesat e PS e kontestimet e PD), ndërsa kutia e proporcionalit ngjan të jetë "kutia e zezë" e këtij pilotimi difektoz zgjedhor, që edhe pse e pranishme dhe e padëmtuar fizikisht, i nënshtrohet një "black out"-i jo vetëm mediatik.
Do të ishte një gjykim paranojak nëse do të mendohej që kreu i KQZ-së ka mbrojtur "me forcat e veta" kunatin Mediu, pasi ky është një favor përtej kufijve të mundshëm të mbështetjes krushqare. Celibashi nuk mund t'i bënte dot -edhe pse mund të dëshironte-një dhuratë të tillë 20.5 përqindshe partisë së Fatmirit, që tashmë "mbështetet" në elektorat më shume se PD e PS bashkë ( 9% dhe 8%). Shihet qartë se PD-së i interesonte më shumë se Celibashit, që PR-ja e Fatmirit të ishte "ena" që do mbushej më shumë me elektorat proporcionalisht demokrat, për shkak edhe të funksionimit kapilar PD-PR (33 deputetë demokratë në listat republikane), por direktiva e fushatës zgjedhore të PD-së, duket se u vu në jetë me më shumë zell nga ç'duhej prej numëruesve republikanë (kthim në bumerang), të cilët tashmë kishin në dorë edhe gurin edhe arrën për t'u hakmarrë ndaj antipodit të tyre, monarkistëve.
Le ta analizojmë ftohtë situatën: 
Meqë Celibashi është shprehur publikisht se kutia e proporcionalit nuk do të hapet, është njerëzore dhe e kuptueshme që krushku dhe numratorët e tij ta dinin këtë fakt pak kohë më parë (të mos gjykojmë sikur kemi ardhur nga kozmosi) dhe kjo do të mjaftonte që votat e LZHK-së të përfundonin pa problem në kreditin e republikanëve, e ku askush prej socialistëve, demokratëve, socialdemokratëve dhe republikanëve -votanumëruesve- nuk do të bëzante:
Socialistët dhe demokratë ishin të preokupuar për mazhoritarin, që vendoste direkt fatin e tyre. Për rrjedhojë, në ato momente me kohëzgjatje disaditore numërimi, me tension të lartë në duelin një për një, kuptohet që do të shkujdeseshin për votat e LZHK-së, që përfunduan masivisht në "PR-File"; ndërsa socialdemokratët e Gjinushit nuk kanë pasur edhe më tepër arsye që të kundërshtonin republikanët, pasi të njëjtën gjë po kryenin ndaj një pjese të votave të LSI-së. Kësisoj, proporcionali i vjelur nga PSD-ja bëri të mundur që LSI-ja (apo edhe PDS-ja) të mos krijonin grup parlamentar, ku e para i interesonte direkt PS-së dhe e dyta drejtpërsëdrejti PSD-së.
Nga ana tjetër, proporcionali i vjedhur me babëzi nga PR-ja bëri të mundur që LZHK(PLL)-ja dhe PBK(D)-ja, jo vetëm të mos krijonin grupe parlamentare, por edhe të mos gëzonin përfaqësim parlamentar.
Në këtë mënyrë, vjedhja babëzitëse e Mediut, ndryshe nga vjelja racionale e Gjinushit (asnjë parti aleate nuk u la pa kaluar pragun), bëri të mundur që edhe pse qendra e djathtë ishte mazhorancë elektorale, proporcionali t'u shkonte në favor socialistëve të (vetë)humbur. Kjo e bëri të paarrirë "fitoren plebishitare" të Berishës, që duke humbur ballistët, legalistët dhe të djathtët e mirëfilltë, i duhet - me pahir - t'i shtrijë dorën PBDNJ, PAA edhe PDS, për të qeverisur me grekofonë, agraristë e socialdemokratë "të përmbysur".
Për rrjedhojë, kjo fitore e gjerë në bazë dhe e ngushtë në superstrukturë, vjen nga "kutia e proporcionalit", e cila mund të konsiderohet "kutia e zezë" e një incident-aksidenti, që do "arshivohet", ashtu si dosjet e Prokurorisë, të cilat konsiderohen si "të mbyllura", kur "hajduti" ikën më shumë se 5 vjet në drejtim të (pa)ditur...

Ky artikull nuk pasqyron domosdoshmërisht pikëpamjet e redaksisë



Shqiptarët, pre e "festivalit ballkanik" të intrigës

"Skenaristët" serbo-grekë pretendojnë çmimin e parë për "filmin" shqiptarët "njerëz me brirë"

Nga Alban Guri


Fillon më së fundi pak ndërgjegjësim kombëtar e politik i Tiranës shqiptare dhe menjëherë rishfaqen skenaret me shqiptarë që "sulmojnë si ujqër pa llogjikë qytetarët e emancipuar grekë dhe serbë": Dy shqiptarë Shqipërie sulmojnë një polic fatkeq grek dhe kjo pa asnjë shpjegim llogjik. Del "qartë" në pah sipas një skenari të përpunuar, paaftësia institucionale e shqiptarëve në përgjithësi dhe aspak e vërteta banale, siç rezulton tashmë e provuar, pra bashkëpunimi dinak e servil i disa segmenteve të qeverisë që shkon e vjen. 
Çuditërisht Greqia "europjane" nuk na jep identitetet e keqbërësve, në mënyrë që ne vetë si shtet, ose me ndihmën e ndonjë agjensie të specializuar të akredituar në Tiranë, të gjejmë shkakun e fobisë së shqiptarëve ndaj policëve grekë. "Enigmë e madhe" ky qëndrimi i istitucioneve greke me keqbërësit shqiptarë. 
Po kështu edhe në Serbinë "mike", dy shqiptarë "gjakpirësa" vrasin kot së koti dy serbë fatkeqë që po kalonin udhës së Zotit e plagosin edhe dy të tjerë. 
Pra shqiptarët, sipas skenarit pretendent për çmim të parë në festivalin Beograd-Athinë, "nuk dinë ç'është qytetërimi, jo më të pamvarësohen ose t'i afrohen Brukselit me politika europjane". 
Konkluzioni?! Tirana zyrtare nuk mund të marrë dot iniciativa qeverisëse për shkak të pazotësisë që shfaq në kontrollin e territorit dhe rendit publik. Nuk ka nevojë të shpjegohet me fjalë fakti se institucionet shqiptare nuk mund të veprojnë pa marrë leje, konsulenca ose emra ministrash në Athinë. 
Në të kundërt, "burgjet do të boshatiseshin nga kriminelët dhe kështu Greqia do të rrezikonte ekzistencën e saj", pikërisht si në rastin e fundit ku dikush del nga burgu dhe plagos një polic të ndershëm në detyrë e sipër. Domethënja dhe kushti i padeklaruar është fakti se Tirana nuk mund të kostituojë një qeveri pa marrë leje në Athinë. 
Kjo frymë përcillet nga Athina në një moment delikat kur shqiptarët janë pa qeveri dhe nuk po kuptojnë nga iu vjen e keqja. Mesa duket "Shqipëria qenka kafshatë e vogël për t'u manipuluar" mendon me siguri ndonjë strateg fqinj. Mjaftokan një drejtor policie shkodran, i besimit mysliman, bota e të cilit fillon në Mal të Zi e mbaron në Athinë, sidhe gjithë grupi i policëve civilë grekë që shëtisin bar më bar e plazh më plazh të Shqipërisë.
Nga Serbia veriore na vjen një tjetër sulm "kulturor". Na fabrikohet rishtas, si lajtmotiv krimi etnik aq i për folur dhe i pavërtetuar, përveçse në vektorin e kundërt, atë të serbëve ndaj shqiptarëve. Qëllimi i paekuivokueshëm del edhe njëherë të jetë: "Shqiptarët nuk meritojnë të vetqeverisen sepse jo vetëm nuk dinë, por do të na vrasin të gjithëve, neve që jemi vet qytetërimi, që denoncojmë me kulturën tonë institucionale çdo krim e akt dhune".
Në dy incidentet e fabrikuar enkas për "festivalin ballkanik" të intrigës dhe xhelozisë, Beogradi dhe Athina duan që, në sinkroni mes tyre dhe në bashkëpunim cilësor nga njerëzit e tyre në mbarë Shqiptarinë (ose Ilirinë Jug-Perëndimore), të sabotojnë një qeveri shqiptare që po tenton të orientohet në Bruksel dhe në të njëjtën kohë të minojnë raportin që po hartohet mbi statusin përfundimtar për Kosovën.
I shqetësuar dhe jo pak, u shfaq në media edhe governatori i Kosovës Soren Jessen Petersen. Ai dënoi me forcë dhe i habitur thellësisht nga mbrapshtësitë ballkanike, me mosbesim tha: "Më duket e pakuptimtë dhe aspak llogjike kjo ndodhi. Gjithsesi, të gjinden fajtorët edhe nëse ata janë fshehur nën gur." Unë do ta përktheja si më poshtë : -Le të bëhen burra ata që ndynë duart me këtë vepër të padenjë dhe të tregojnë kush i pagoi, se më pas përse-në e marrim vesh vetë.
Kjo e gjitha duket sikur ka një emër Vakuum Insitucional, por në të vërtetë këtu ka edhe Vakuum Politik. Çalon thellësisht politika e cila nuk po gjen dot gjuhën e diplomacisë dhe zotësinë e marrjes së meritës për të qeverisur. Mungon sensi publik i të prodhuarit politikë dhe vazhdohet të ecet përpara me moton "Ç'më duhet mua! Gjithsecili për hesap të vet! Rëndësi ka që emri im është në listën e ministrave ose të aureolës pranë liderit." Ky është fundi dhe pas fundit nis çdo gjë nga e para, pa "asistent skenaristë" grek ose serb. 
Athina, pas 15 vjet "investime" intensive në burimet njerëzore, nuk mund dhe nuk do të pranonte që me gjithë stafin e "kualifikuar" që disponon në "elitën" e politikanëve shqiptarë, të mbetej pa u pyetur për "këtë" apo "atë" ministër. 
Beogradi, pas 60 vjet "investime" intensive, falë të cilave sot kemi politikanë, drejtues të lartë partie, ministra, gazetarë, opinionistë, investitorë, bankierë, rrugaçë dhe kurva, nuk mund të pranonte kurrsesi që shqiptarët të kishin një mendësi kombëtare, istitucione perëndimore dhe një shtet konkurent në ekonomi, shkencë, art e kulturë. Pra "Prishtina nuk mund dhe nuk duhet të kthehet në një avanpost elitar të Shqiptarisë së mijvjeçarit të ri".
Ata të gjithë, "skenaristët" antishqiptarë dhe veglat e tyre në Tiranë, të kompleksuar nga proçesi i pandalshëm i homogjenizimit të Europës edhe në pjesët e saj më të vështira si Bosnja e Shqipëria, do humbin shpesh e më shpesh qetësinë dhe kontrollin siç duken bathët, e si pasojë do fabrikojnë përralla të tjera si këto. Koinçidenca qëllon prapë "rastësisht" pas deklarimit të zyrtarit të lartë të Brukselit Erhard BUSEK, i cili ushpreh në favor të zgjidhjes së çështjes institucionale nëpërmjet demokracisë në Shqipëri e në Bosnje.
Fatkeqësisht për "skenaristët" e palodhur sidhe për "asistentët" e tyre me çerifikatë lindje shqiptare, juria e ndarjes së çmimeve këtë radhë vjen nga Brukseli dhe Washingtoni.

Ky artikull nuk pasqyron domosdoshmërisht pikëpamjet e redaksisë

NDERIM

Fjalë zemre në vend të një nekrologjie për legjendën e gruas legaliste Vera Dema (1931-2005)

Nderim për fisniken dibrane Vera Dema!

Nga Besim Ndregjoni
Sekretar i përgjithshëm i shoqatës "Për intregim i të përndjekurve politikë të Shqipërisë"

Të njoha në ditët e para të dhjetorit 90. Prezantimi qe i thjeshtë: jam Vera e bija Hysni Demës. Të përqafova me dashuri vëllazërore dhe të thash se njohjen tonë e kanë bërë prindërit tanë, që ishin luftëtarë të lirisë dhe luftuan bashkë kundër diktaturës komuniste. Sigurisht që në këtë takim njohjeje, më shumë fliste prezenca pranë njëri-tjetrit, se sa historitë e dhimbshme që kishe përjetuar ti "Burrneshë" më shumë se shumë të tjerë që përndjekjen e përdornin për t'u mburrur dhe jo si një fatkeqësi kombëtare që kaloi Shqipëria periudhën komuniste. Dhe ti ishe modeli i qendresës ndaj kësaj përndjekje si e internuara e parë në kampet shfarosësë dhe e burgosur politike. Ti malësore fisnike nuk fole për kalvarin vuajtjeve që kalove në ferrin komunist, por biseda jote ishte të mbështesim Partinë Demokratike, që sistemi i krimit që kishte vrarë, dhe burgosi me mijëra shqiptarë, të zhdukej. 
Ti kishe një trup të imtë, por kishe energji të fuqishme dhe kurrë nuk lodheshe duke punuar për të fituar pluralizmi e Partia Demokratike, ishin ditë shprese të lodhshme, por të paharruar për ne të përndjekurit politikë. Ku nuk e shikoje Veren e dashur, në të gjitha demonstratat e fuqishme që bëheshin në atë kohë. Ajo çdo ditë nuk pushonte por punonte pa u lodhur. Në zgjedhjet 22 marsit gëzimi yt nuk njihte kufi, me lotë në sy përqafoje njerëzit dhe me fuqinë e zërit tënd brohoritje rroftë demokracia, rrofte liria! Ti ishe ndër të parat në krijimin e shoqatës së të përndjekurve politikë. Ti u angazhove e para në grevën e urisë së të përndjekurve politikë në '91. Dhe ku nuk e takoje Verën në çdo vend, duke ndihmuar të përndjekurit, ajo ishte e palodhshme. Çdokush e kishte të vështirë ta shikoje Verën të mburrej. Ajo e urrente të keqen ajo tregonte dashuri ndaj njerëzve kjo ishte ndërgjegjja e saj.


Vera Dema, e internuar dhe e
burgosur politike për 45 vjet
Vdiq më 14 korrik 2005 
Lindi më 9 gusht 1931
***
Jeta e saj është tepër e vështirë të përshkruhet ajo lindi nga prindër fisnikë e të njohur jo vetëm në Dibren e barutit e të mençurisë, por dhe në shkallë kombetare. 
Dera e Demajve të Homeshit të Dibrës ka nxjerrë trima që kanë dhënë gjithçka për mbrojtjen kombit. Në këtë derë fisnike e patriote u rrit fisnikja Vera. Ajo fëmijërinë e saj kaloi në Tiranë deri kur vendin e pushtoi diktatura komuniste. Në vitin 1945 e internojnë familjarisht në Berat,Tepelenë, Porto Palermo, Lushnje. Ajo tregonte me dhemshuri, torturat që bënin xhelatët komunistë mbi këto familje dhe sidomos në familjen e Demajve. Ajo në internim, do të arrestohej dhe të dënohej me burg vetëm për "fajin" se ishte nacionaliste dhe donte lirinnë, donte Shqiperinë pa regjim komunist.Vera, megjithse ishte e torturuar nga vuajtjet në internim, ajo si një sokoleshë e vërtetë do përballonte burgun me krenari duke sfiduar terrorin komunist, dhe duke mos u përkulur para torturave çnjerëzore që bënin mbi të. Pra kjo ishte dibranja e fisshme Vera Dema.
Aktiviteti i saj nuk njihte lodhje, atë do ta gjeje dhe do të ishte prezente në shkolla duke treguar genocidin komunist që kishin kaluar familjet fisnike shqiptare. Kur e shikoja në aktivitete të ndryshme, më përngjante me të madhen NANE TEREZEN, si nga trupi, e imtë, por energjike dhe paqedashëse. Dhe kur ia thoja këtë simpati timen, ajo do të më përgjigjej "NANE TEREZE është simboli i nënës së madhe botërore, dhe krenaria e vendit tonë. Thënia e madhe e saj, "Jetoje Jetën" më ka bëë të fortë që të përballoj kalvavarin e vuajtjeve.
Vera kishte një dashuri të madhe për Familjen Mbretërore shqiptare. Ardhja e Familjes Mbretërore në atdhe, për të ishte një gëzim i veçantë. Ajo me Mbretëreshën Geraldinë do bisedonte dhe do ta informonte mbi vuajtjet që kaluan familjet fisnike. Kemi Mbretëreshën më të mirë në Europë - do të shprehej në takim me të rinjte ku informonte mbi vlerat dhe konributin që kishte dhënë Familja mbretërore dhe Mbretëresha Geraldinë për kombin. 
Ti e nderuara fisnike ishe simboli i paqes dhe i dashurise, ti urreve komunizmin por nuk kërkove hakmarrje. Jo se kishe frikë, por ndërgjegjja jote kërkonte paqe. U ndave nga ne një kohë që ne akoma nuk e kishim arshivuar historinë tënde të qendresës, të dhimbjes. Mediat e shkruara, televizive, nuk e dhanë njoftimin për ndarje nga jeta të atdhetares, Vera DEMA. Këto media ishin të angazhuara për të paraqitur bëmat e kriminelëve komunistë, që të internuan dhe burgosën ty motër e dashur. TVSH (i ashtuquajtur publik) do na japë vdekjen e sadistëve komunistë dhe jo të atdhetares siç ishe ti fisnike e Dibrës. Kontributi dhe vlerat e tua do të jenë për brezat që vijnë një rubin për historinë kombëtare.




Shuhet veterani legalist Abdullah Salihi (Petkaj)

Abdullah Salihi, shembull i rrallë i atdhetarit monarkist

Nga drejtuesit e Degës së PLL Pukë

NMT Leka I - Mbreti I Shqiptarëve, duke i shprehur ngushëllimet familjes, thekson faktin se Abdullah Salihi "ka treguar me vepra se e ka mbajtur të gjallë frymën kombëtare, ka luftuar për kombin shqiptar, dhe për Idealin e Mbretërisë Shqiptare.
Ne do ta kujtojmë gjithmonë me nderim dhe respekt, që ka qenë gjithmonë afër nesh, duke vlerësuar kontributin e veçantë të zotni Abdullah Salihi."
Abdullahi lindi më 1909 në Kabash të Pukës në një familje e mbruejtur me idealet atdhetare. Kur pushtuesit shovinistë serbo-malazezë sulmuan dhe rrethuan Shkodrën martire, në nëntor 1912, i ati, Salih Tahiri (Petkaj) së bashku me 40 trima të Kabashit, u sul kundër atij rrethimi të egër, duke luftuar me guxim për 5 muaj, pa menduar për familjen e tij: gruan me dy fëmijë vocërrakë, por që u mbrojtën prej fqinjve që jetonin me ankthin e asgjësimit prej forcave gjakatare serbe, siç asgjësuan fshatrat e Udhës së Madhe - Vaspas deri në Flet. Edhe pushtimi austrohungarez nuk e mposhti shpirtin liridashës e atdhetar të Sali Tahirit, deri sa ra trimërisht më 5 mars 1918, duke lënë në mjerim gruan me tre të mitur. Sëmundjet e varfëria i shoqëroi në ato vite lufte e shkatërrimie Pas 6 muajsh i vdes edhe e ëma, Havaja. Te dajët e varfër, s'gjente ngushëllime Dëshpërimi e mjerimi ishin aq të pamëshirshëm, saqë nuk gjente ngushëllim as në shkollën fillore të Kabashit. Erdhi momenti kur nuk dinte se pse sillej dhe pse rronte. Tamam në këtë moment, kaq fatal, shtrihet dora bujare e Lec Boriçit, pronar i minierës së re të Meçës. Duke parë mençurinë, vendosmërinë e vullnetin e tij, e merr dhe e strehon për dy javë në shtëpinë e tij në Shkodër, ku kishte porositur që t'i krijonin mjedis qetësie e ngrohtësie, deri sa ta rregullonte në konviktin shtetëror "Malet Tona!" Aty gjeti kujdesin atëror të personelit të konviktit dhe të drejtorit të saj, prof. Marash Ivanaj. U njoh me të rinj të krahinave të tjera; ndër ta edhe me Tom Kolën (Hero i Popullit), të cilit kur doli në çetë i dhuroi pushkën e tij. Kryesorja, në gjimnazin e Shkodrës mori edukatë qytetare, atdhetare bashkë me idealin Monarkist, që do ta mbronte deri në vetëmohim, duke mos u tërhequr para asnjë interesi, para edhe atij familjar, para asnjë presioni e dhune.
Gjatë forcimit të Monarkisë Shqiptare ndërtoi një restorant-hotel në Pukë, ku filloi të zhvillonte një tregti me perspektivë. Pushtimi fashist i dha drejtim krejt tjetër jetës së tij e të familjes së tij. Që në ditët e para të prillit, aq sa u gëzua për Lindjen e trashgimtarit të Fronin Mbretëror, princit Leka I, aq u mbush me urrejtje kundër fashizmit e nazizmit. Hoteli e shtëpia e tij u kthyen në baza të Luftës Antinazifashiste. Aty vinin e gjenin ngushëllim, mbështetje e nxitje të gjithë ata atdhetarë e të rrezikuar prej fashizmit. Në mes të tyre mbante mend një rast tepër të rrezikshëm, por shumë të suksesshëm. 
***
Më 18 prill 1942 arrestohet duke u mbajtur 1 muaj në hetuesi. Gjyqi ushtarak i Shkodrës, i joshur nga shpërblime dhe me ndjenjën e frikës së hakmarrjes, e dënoi me 6 muaj burg me kusht, duke e lënë të lirë vetëm me shërbye në lokal dhe kthim në familje, një rreze prej 100 m largësi nga komanda e milicisë fashiste. Në këto rrethana kërkoi ndihmën e Abaz Kupit, Heroi i Luftës Antinazifashiste dhe i idealit Monarkist. Tani kishte sigurinë dhe përkrahjen e tij. Me kapitullimin e Italisë fashiste u kthye edhe kapiten Xhemal Laçi ("Qytetar Nderi i Bashkisë së Pukës" pas vdekjes) së bashku me të cilin organizuan "Besëlidhjen e Pukës" dhe ngritën çetën nacionaliste Kabash - Pukë. Më 4 prill 1944 themeluan edhe degën e OKLL të Pukës. U tërhoqën rreth 1000 armë prej çetës së Abaz Kupit dhe u shpërndanë në çetën e Kabashit me aktivitet në tërë Pukën. Më 2 maj u larguan prej qytetit të Pukës dhe vendosën Shtabin e çetës në Meçe, në shtëpinë e Reshit Meçit. 
Në Meçe u suall edhe një radiomarrëse me porosi të Abaz Kupit. Gjatë verës u ngritën çetat territoriale në tërë N/prefekturën e Pukës. Nazistët, në pamundësi për të sulmuar Meçen me mbrojtje natyrore, bombarduan disa herë fshatin me artileri për ta mbajtur nën presion e terror... 
Në fillim të nëntorit 1944, kur brigadat partizane hynë në fshatrat e para të Pukës, u larguan me porosi të Abaz Kupit e misionit anglez për të shmangur luftën civile, e cila në thelb ishte filluar prej kohësh prej komunistëve, të cilët synonin me çdo kusht pushtetin. 
Më pas erdhën vitet e dhunës së egër komuniste. Burgjet e kampet famëkeqe, ku falë shëndetit të tij të fortë e dorës së Zotit, mundi të dalë gjallë. Në familje gjet të vdekur djalin e vetëm, gruan të cfilitur, vëllain të persekutuar tmerrësisht, por mbijetoi duke dhënë shembull burrërie, karakteri të virtytshëm, me adhedashurinë e pakufishme dhe idealin monarkist, si e vetmja rrugë e shpëtimit të Atdheut e të Kombit, të ringritjes së popullit të martirizuar e të zhgënyer. Prandaj pranë arkivolit të tij bënë homazhe qindra qytetarë të Shkodrës e rrethina, të vetë z.Ekrem Spahisë e z.Murat Basha etj., duke e nderuar e çmuar. 
Shoqata e ish-të burgosurve dhe të përndjekurve politikë, Dega e Shkodrës, (z.Caf Jonuzi) në ngushëllimet për familjen, nënvizoi faktet se "mbas një kalvari të gjatë burgjesh e kampesh, Zoti deshi e ai doli gjallë. Edhe jeta mbas burgut nuk ishte më lehtë se vetë burgu... Fati deshi dhe e njohëm në atë mjerim që e quajnë - burg, ku mungonte gjithçka, edhe ajri me u ngi me frymë, aty ku karakteri kishte ma vlerë se florini. Abdullahi ishte model deri në vdekje i idealeve monarkiste. Parimi i tij ishte gjithçka për Atdhe e Mbret. Këtyne idealeve u qendroi besnik deri në varr."




Mbreti ngushëllon familjarët e Abdullah Salihit

Oborri Mbretëror Shqiptar 
Rezidenca, Vishnje, Petrelë
Tiranë, Shqipëri

Ngushëllim familjes së z.Abdullah Salihi, Shkodër

Ju drejtohemi sot, më 30 gusht 2005, duke Ju shprehur ngushëllimet Tona për humbjen e madhe të zotit Abdulla Salihi.
Kjo është një humbje e madhe për Familjen Salihi, që ka treguar me vepra se e ka mbajtur gjithmonë të gjallë frymën kombëtare, ka luftuar për Kombin Shqiptar dhe për Idealin e Mbretërisë Shqiptare. 
Ne do ta kujtojmë gjithmonë me nderim dhe respekt, që ka qenë gjithmonë afër nesh, duke vlerësuar kontributin e veçantë të zotit Abdulla Salihi.
Edhe njëherë Ju shprehim ngushëllimet dhe respektin tonë.

Vëllazërisht, 

NMT Leka I - Mbret i Shqiptarëve

3 Korrik 2005
___________________________

KRYESORE

FUSHATA

Intervistë e z.Skënder Zogu, nipi i Mbretit Zog dhënë gazetës "Panorama"

Skënder Zogu: LZHK do të thyejë duopolin PS-PD

Intervistë me Dr.Patrice Najbor, drejtor i Institutit Shqiptar në Francë

ANALIZA

OPINIONE

Komente të shtypit shqiptar rreth vizitës së Mbretit Leka në Kosovë

Mbreti, takime të përzemërta me krerët politikë të Kosovës

Intervistë e Mbretit Leka dhënë gazetës Express në Prishtinë

19 Qershor 2005
___________________________

Editorial

KRYESORE

FUSHATA

INTERVISTA

ANALIZA

OPINIONE

Archives 2005 Part II

Archives 2005 Part I

Archives 2004 Part IV

Archives 2004 Part III

Archives 2004 Part II

Archives 2004 Part I

Archives 2003 Part V

Archives 2003 Part IV

Archives 2003 Part III

Archives 2003 Part II

Archives 2003 Part I

Archives 2002 Part II

Archives 2002 Part I