Archives 2006 Part II

ATDHEU" Gazete e Partise Levizja e Legalitetit
 versioni 'on line' i gazetes "Atdheu"

Kryeredaktor : Astrit Kola
Webmaster : Ibrahim Koka &Neritan Kolgjini
levizja_legalitetit@yahoo.com

___________________________

30 Avril 2006
___________________________

Shkulja e metastazave të korrupsionit, imperativ i qeverisjes

PLL: Duhet reformë e thellë në administratë

Prej ekzistencës së strukturave burokratike e bartëse të frymës korruptive në administratën dhe rishfaqjes së recidivave të korrupsionit, është bërë i domosdoshëm pastrimi radikal i administratës shtetërore nëpërmjet një reforme të thellë e të studiuar.

Editorial

Domosdoshmëria e reformës në administratë

Nga Murat BASHA

Rotacioni i pushtetit më 3 korrik, sipas mendimit të njëzëshëm të të gjithë faktorëve të brendshëm e të jashtëm, u realizua për shkak të dështimit të thellë dhe korrupsionit të lartë të qeverisjes së majtë, në të gjitha nivelet. Madje opozita e djeshme, bëri lajtmotiv të fushatës së saj luftën kundër korrupsionit dhe goditi me efikasitet pikërisht "thembrën e Akilit" të sistemit korruptiv të maxhorancës së atëhershme, çka u shpërblye edhe me fitoren e merituar.
Edhe sot, shkulja e metastazave të korrupsionit, të përhapura në të gjithë administratën, përbën një imperativ të cilin qeveria Berisha e ka shpallur si objektiv prioritar. Pavarësisht vendosmërisë së saj të pakrompomistë për realizimin e këtij objektivi madhor, fakti që në administratë nuk janë prekur, por ende vegjetojnë e veprojnë bartësit e frymës dhe praktikave korruptive, ka dhënë dhe do të japë sërish efektet reziduale, me pasoja të rënda. Dhe jo rastësisht, raporti i fundit i Kontrollit të Lartë të Shtetit, theksoi se, në krahasim me 3 mujorin e parë të vitit të kaluar, kur në fuqi ishin opozitarët e sotëm, niveli i abuzimeve dhe shpërdorimeve korruptive në administrimin e të ardhurave dhe fondeve buxhetore, gjatë 3 mujorit të parë të këtij viti, jo vetëm që nuk ka njohur ulje por, në të kundërt, është rritur.
Në të gjithë botën demokratike, reformat e thella zhvillohen mbi dy shina bazë, që janë: reformimi i legjislacionit dhe reformat strukturore në administratë. Pista e parë synon reformimin e kuadrit ligjor për t'i prerë rrugën korrupsionit, për të rritur efektivitetin e investimeve dhe menaxhimit në tërësi, për t'i lehtësuar rrugën zhvillimit të gjithanshëm dhe për të përmirësuar standardet demokratike në drejtim të promovimit dhe konsolidimit të vazhdueshëm të të drejtave dhe lirive të qytetarëve. Ndërsa pista e dytë synon shporrjen nga administrata të elementëve të paaftë e të korruptuar, riformulimin e organigramës dhe ngritjen e strukturave fleksibile e efiçiente, me qartësi dhe operativitet të shtuar, në përputhje me objektivat afatshkurtër e afatmesëm të qeverisjes në tërësi dhe ato sektoriale.
Në këtë këndvështrim, jo vetëm për shkak të pranimit të ekzistencës së strukturave burokratike e bartëse të frymës korruptive në administratë, por edhe për faktin e rishfaqjes së recidivave të korrupsionit, sikundër pohon edhe raporti i KLSH, është bërë i domosdoshëm pastrimi radikal i administratës shtetërore nëpërmjet një reforme të thellë e të studiuar.
Nëse cedohet me hapa breshke, nën trysninë e protektorëve ndërkombëtarë të së Majtës në opozitë, qaravitjes së lidershipit opozitar, që akoma drejton fijet e metastazave të korrupsionit e të të korruptuarve në administratë, apo tundjes së bajrakut të shqyer të "Statusit të Nëpunësit Civil" nga një ish hetues i kohës së qoftëlargut, atëherë korrupsioni as që ka për t'u tundur nga vendi, përveçse do të nanuritet si në lëkundjet e djepit, për të bërë gjumin e madh.
Kjo që po ndodh aktualisht në Shqipëri, është paradoksale dhe në kufijtë e absurdit.
Nga njëra anë, edhe nga opozita, pranohet korrupsioni i djeshëm, shpallen lëvizje të ra katarsiste, përsëriten dhe pranohen si prova shifrat e botuara nga institucionet ndërkombëtare për qeverisjen e kaluar, gatuhen e serviren retorika pa fund kundër korrupsionit, etj.. Ndërsa nga ana tjetër, të gjithë ish qeveritarët, kryesisht deputetët e opozitës - bëjnë të përndershmin; komitarët mbrojtës të Statusit të Nëpunësit, ulërasin në kupë të qiellit për "spastrime politike në administratë"; PS ndërton komisione që regjistrojnë ankimimet e nëpunësve "socialistë" të larguar nga puna kryesisht për shkak të ndryshimit të strukturës së administratës së lartë të dikastereve, si pasojë e shkrirjes së 4 ministrive. 
Ata që largohen nga puna apo penalizohen nga organizmat e kontrollit të brendshëm dhe KLSH, janë në shifra simbolike dhe pothuajse e kanë lënë të paprekur administratën e dikurshme të para 3 korrikut.
Konkluzioni: meqenëse ish ministrat dhe deputetët janë të pakorruptuar, sikundër pohon edhe Prokurori i Përgjithshëm, i cili nuk ka hapur asnjë dosje për ta; meqenëse drejtorët dhe shefat e dikurshëm janë përsëri në punë, i bie që korrupsionin ta kenë bërë rojet e policive private dhe sanitaret e dikastereve dhe institucioneve. Pikërisht këta i paskan përlarë miliardat, duke mashtruar titullarët e gjorë, duke u marrë firmat dhe thasët me para, me të cilat kanë ndërtuar parajsën!!!
Me këto ritme të pastrimit të administratës, pra me ritmet aktuale të reformimit të thellë strukturor, i bie që qeveria e re demokratike ta realizojë programin e saj me anë të vëllezërve socialisto-majtistë, dhe ky është paradoksi më i pakuptimtë.
Kësisoj, e djathta në pushtet nuk do të mundet të realizojë premtimet, ndryshimin e madh dhe transformimin rrënjësor të jetës së vendit. Dhe kjo do të thotë dështim që në start i demokratizimit dhe zhvillimeve ekonomike të domosdoshme e jetike. Gjithsesi, shpresa e ndryshimeve, mbetet instrumenti i vetëm i frymëzimit dhe vendosmërisë për t'i shkuar deri në fund objektivave prioritarë të qeverisjes së djathtë. 

Koment

Të zbulohen vrasësit e Azemit

Nga Nevruz Ndregjoni

Hedhja në erë e memorialit të Heroit të Demokracisë, Azem Hajdarit, ngritur nga demokratët e Lazaratit ndanë rrugës Gjirokastër-Kakavijë, ishte rivrasja për së dyti e këtij tribuni, pikërisht kur në pushtet është Partia Demokratike që ai themeloi dhe e udhëhoqi si kryetar i parë i saj, e më pas si një ndër drejtuesit kryesorë. Ky akt banditesk, ka shkaktuar indinjatë të thellë dhe të natyrshme, pasi në harkun kohor të 7 vjetëve, memorialet e tij në Memaliaj dhe Lazarat, janë hedhur në erë shtatë herë: katër herë në Memaliaj dhe 3 herë në Lazarat, ndonëse anëtarët e shoqatës që mban emrin e tij, i kanë ringritur memorialet kushtuar Heroit të Demokracisë, të rrënuara me tritol nga vrasësit dhe piromanët që dogjën Shqipërinë në vitin 1997 dhe e eleminuan atë fizikisht para selisë së Partisë Demokratike. 
Ky akt kriminal është i paramenduar, i planifikuar dhe me prapavija të fuqishme antishqiptare. Ai dëshmon se segmente të interesuara të krimit politik, ndjehen tejet të shqetësuara për vazhdimësinë dhe rezonancën e gjerë që kanë idetë, idealet dhe vepra e Azemit, megjithëse kanë kaluar shumë vite që këtë figurë emblematike të pluralizmit dhe demokracisë, nuk e kemi më midis nesh. Gjithashtu ky akt dëshmon se mbijetojnë, madje janë ende shumë të forta dhe të guximshme, qarqet që ideuan, ishin të interesuara, apo realizuan vrasjen e Azem Hajdarit.
Me këtë vepër terroriste, autorët treguan se emri, vepra dhe idealet e Azem Hajdarit veprojnë dhe ndikojnë fuqishëm, duke rënë ndesh me skema politike antishqiptare dhe vetëm kjo është arsyeja e nervozizimit të skajshëm dhe vetshpalljes së ekzistencës së këtyre qarqeve me anë të këtij akti të pashembullt. Nisur nga zhvillimet e acaruara politike dhe pranimi i faktit se ithtarët dhe mbështetësit e idealeve të Azemit janë të shumtë, kjo vepër kriminale synon acarimin e situatës politike dhe destabilizimin e vendit, çka nuk është në interes të asnjë shqiptari të ndershëm dhe atdhetar. Gjithashtu ky akt është edhe një sfidë e shpallur ndaj Lazaratit, që e nderoi aq shumë dhe e përjetësoi atë me memorialin e ngritur. Lazaratit, të cilin Azemi e konsideronte bastion të demokracisë, dhe ku kishte miq e mbështetës të shumtë.
Pas këtij krimi të pashembullt, qeveria dhe institucionet e specializuara, duhet të marrin të gjitha masat dhe të zbulojnë sa më parë autorët, duke i nxjerrë ata para drejtësisë për të marrë ndëshkimin e merituar.
Në këtë sfidë të hapur të atyre që nuk mund të pajtohen me jetësimin e idealit të Azemit pas ardhjes së Partisë Demokratike në pushtet, duhet të përballen të gjithë miqtë e tij, pa kthim mbrapa. Duhet të përballen ata që kanë marrë përsipër të rikthejnë ligjshmërinë dhe demokracinë e vërtetë, të përmbysur me gjak dhe rebelim nga vrasësit e Azem Hajdarit, me ata që gjatë diktaturës bënë krime monstruoze, vranë idealet e demokratëve shqiptarë, ideale të cilat Azemi i ringjalli në krye të lëvizjes antikomuniste.
Tashmë demokracia ia ka borxh Azemit gjetjen dhe ndëshkimin e vrasësve që, pasi i morën jetën, duan t'ia fshijnë edhe kujtimin nga mendjet dhe zemrat e pasuesve, nëpërmjet tritolit dhe dhunës kriminale.
Duke marrë parasysh se procesi për zbulimin e vrasësve të tij u manipulua plotësisht gjatë pushtetit të vrasësve të tij, që e ekzekutuan me një komisariat të tërë të uniformave të shtetit, çështja "Hajdari" duhet të rihapet e të rigjykohet për të vënë në vend drejtësinë dhe për të qetësuar ndërgjegjen e të gjithë shqiptarëve. Ndryshe demokracia do të mbetej një fiksion pa vlerë, nëse nuk është në gjendje të ndëshkojë krimin kundër jetës së tribunëve të saj. 

Dossier

Shenim/ 
Parodia e rrëfimit të rebelëve

Lidhur me ngjarjet që paraprinë dhe shoqëruan rebelimin e përgjakshëm të vitit 1997, në emisionin "Opinion" të Blendi Fevziut në "Tv Klan" plasi gallata. Dhe s'ka si të ndodhë ndryshe kur merr të bësh emision retrospektivë me protagonistë kriminelët e '97-ës, duke emetuar në ekran filmime që i nxjerrin politikanë dhe atdhetarë të "mëdhenj" dhe duke fajësuar, nëpërmjet disa kronikave, vetëm vrasësit ordinerë dhe qafëleshët, të leshtët nga trutë dhe të çmendurit nga zhurma e batareve të kallashëve, predhave antitank e granatave. Qëllimi është për t'i fajësuar indirekt këta mjeranë me barrën që u takon ta mbajnë kriminelët majtistë të politikës, si dhe me përgjegjësinë që u takon poturembushësve të Ushtrisë, Policisë dhe administratës së kohës.
Kësaj or t'u ngjattë jeta, i thonë retushim flagrant i historisë, nëpërmjet thënies së të vërtetave të stërnjohura dhe fshehjes së të vërtetave, të të pathënave, të bërave e të pabërave të mëdha. 
Të pyesësh sot Bash-shkym Finua-n, Fatos Nanua-n, Paskal Milua-n, Zanin, Albert Shytin e sorollopin për ato që kanë bërë në atë kohë, është si të pyesësh kriminelin, pa e shtrënguar, të të dëftejë vullnetarisht për krimet. Ka mbetur pa u pyetur vetëm Ramiz Alia, që të na dëftejë sesi e drejtoi Shtabin e Rebelimit të Zonës së Parë Operative nga Luzati i Tepelenës pas 13 marsit!!!
Bash-shkymi duhet pyetur se çfarë bisedoi, çfarë e udhëzoi, çfarë e këshilloi dhe për çfarë e urdhëroi kryeministri i ri i "Shpëtim"-varrosjes, kryekomitarin Agim Gozhita në takimin kokë më kokë që zhvilloi me të në Gjirokastër? Ku i çoi kryebanditi (ish-oficer) i vendlindjes së shokut Enver, paratë që vodhi nga banka e Gjirokastrës, që e theu dhe shqeu me diagaç? Sa ka vrarë e prerë ai dhe bandat e tij? Si i morën raketat në Arshilenko dhe si ia dërguan Gjolekë Malajt në Tepelenë, Luftëtar Petoshatit dhe Muharrem Muçës në Vlorë, për të kërcënuar Berishën dhe Tiranën? Për çfarë dhe si u prish Finua me Komitetet dhe çfarë mund të rrëfejë për lidhjet me ta? Përse Vranicki e futi tek "djajtë" dhe përse e respektonin kaq shumë socat që talleshin dikur me të, për flokët krehur "kalipso", për injorancën proverbiale, për paratë që linte në bixhoz, etj., në inatin e vjetër ngaqë kish pritur Berishën, në vitin 1996 në mënyrë madhështore, bash në qytetin e shokut Enver, shokut Adil-Fushë Bardhës, shokut Haki Toskë-hyzmeqarit, Bedri gjakatarit...
Bash-shkymi duhet pyetur përse u prish me komitarët, të cilët i pati në krah kur priti Prodin në Vlorë apo kur takoi Vranickin në det?
Ndërsa Nano duhet pyetur se çfarë bisedoi kokë më kokë në qeli, gjatë 4 orëve të datës 13 mars 1997, me Ramiz Alinë, nën ruajtjen e një kapobande të njohur të botës së krimit, armatosur me kallash, teksa në oborrin e burgut qëndronin grupe të tëra banditësh, të armatosur deri në dhëmbë, që ruanin padronët e pushtetit të vërtetë në Shqipëri në ato ditë të përgjakura? Nano nuk ka përse na rrëfen sesi iu futën në qeli 45 kriminelë të dënuar, porse çfarë detyrash morën përsipër ai dhe Ramizi dhe cili ishte roli i tyre në ngjarjet që pasuan? Të na rrëfejë se çfarë detyrash u dhanë në selinë e PS për banditët që sulmuan Presidencën në mbrëmjen e 13 marsit 1997. 
Nanua, bashkë me Finua-n, duhet të na rrëfejnë sesi e organizuan futjen e bandave të Jugut në Tiranë nga Qafë Kërraba, ndërkohë që demokratët e Kavajës dhe forcat speciale kishin zënë Urën e Rrogozhinës për të ndaluar marshimin në Tiranë dhe drejt Veriut të bandave të Jugut, ndërkohë që Luftëtar Petoshati kërcënonte Tiranën me hedhje raketash nga Vlora, nëse "Sali Berisha nuk jep dorëheqjen".
Socialistët duhet të rrëfejnë përse i ndezën akoma më shumë flakët e rebelimit ndërkohë që morën qeverinë dhe Sali Berisha u dha shansin e madh më 9 Mars, që të dëshmonin se donin paqe dhe nuk donin ta digjnin këtë vend para se të merrnin pushtetin! Ndërkohë ata duhet të pyeten përse nuk u ndëshkuan vrasësit e Cërrikut për krimin ndaj gardistëve pasi morën pushtetin?
Ndërsa Nero(ta)ni, në vend që të bëjë trimin, për të na mbushur mendjen se nuk ishte në Rinas për t'u arratisur më 5 mars, kur e kthyen mbrapsht dhe i thanë se e pret Berisha në Presidencë për t'a bërë partner politik në zgjidhjen e situatës politike në vend me mjete politike, duke e rehabilituar kësisoj politikisht, duhet të dëshmojë për lidhjet me Tan Gjemin dhe Tan Kateshin, që e bënë deputet. Po këtë gjë duhet të bëjë edhe Xhep majdanozi për vrasësit e Cërrikut që e bënë deputet.
Por këto pyetje nuk iu drejtuan këtyre çaushëve dhe bashçaushëve të politikës nga Fevziu, dhe në fakt, deri në fund të emisionit, askush nuk ua drejtoi këto pyetje këtyre protagonistëve politikanë, ndaj ky emision u shndërrua në farsë që më shumë e justifikon sesa e damkos rebelimin. Ky i sivjetmi ishte i vetmi shans për t'i shndërruar ngjarjet tragjike të '97-ës në mësim të madh për shqiptarët, me qëllim që ato të mos përsëriten kurrë, aq më tepër që këtë kapak "qenefi" politik e hapi PS, para dhe gjatë fushatës zgjedhore të 3 korrikut. Dhe mënyra më e mirë për ta bërë këtë, është zbardhja e të vërtetave dhe identifikimi i banditëve e frymëzuesve të tyre politikë, gjë që do ta bëjë dossieri i këtij numri dhe ai i numrit të ardhshëm.
Astrit Kola 

Dossier

Mars-prill 1997. Njësitet guerrile komuniste në veprim

Më 1991 në Vlorë rithemelohet Partia Komuniste Shqiptare.

(Rrëfehet ish-anëtari i Komitetit të Shpëtimit të Vlorës)

Ato që ndodhën në vitin 1997, kanë qënë të përgatitura e planifikuara më parë, dhe këtë konkluzion e kam nxjerrë pas gjëmës që na ra mbi krye, e që nisi në Vlorën time, në Vlorën tonë... Këtë gjëmë na e përgatitën komunistët e vjetër e të rinj. Unë u ndodha në një llogore me ta, sepse mendoja se ata janë reformuar e rinovuar, sepse unë, ndonëse nuk kam qënë kurrë komunist, kam qënë i majtë në bindje dhe nga të parët që u anëtarësova në Partinë Socialiste. E përse të mos e konsideroja unë veten social-demokrat, kur për këtë gjë bërtiste e gjëmonte Skënder Gjinushi, që është biri i një gjenerali vrasës, ministër i Ramiz Alisë dhe nomenklaturë e Byrosë Politike të PPSH-së?
Por koha tregoi se komunistët vlonjatë nuk u reformuan dhe rinovuan kurrë! Këtë të vërtetë ata e treguan gjatë gjithë periudhës së qëndrimit në opozitë (1992-1997), megjithëse askush nuk u preku as edhe një qime floku, ndonëse në pushtet erdhën edhe bij të atyre që ata i kishin vrarë e prerë për 50 vjet - ballistëve. 
E gjithë Vlora dhe Shqipëria e dinë se numri i të persekutuarve vlonjatë ka qënë më i madhi në Shqipëri, afro 36 mijë. Antikomunistët vlonjatë u masakruan nga komunistët vlonjatë dhe jo nga të tjerë. Diktatura hodhi në sulm gjysmën e Vlorës për të vrarë e prerë gjysmën tjetër! Por siç e thashë edhe më lart, askush nuk i preku komunistët e Vlorës pas fitores së PD-së më 22 mars 1992. Përkundrazi, shumica e tyre jo vetëm që ndënjën në punë gjatë viteve 1992-1997, por bënë edhe pasuri dhe prokopi, sidomos më të ndyrët e tyre, skafistët dhe trafikantët e drogës dhe femrave, që bënin garë se kush kish bërë më shumë rrugë me "kurdë, kinezë, dibranë e malokë" deri në Sazan, ku i kishin zbrazur ngarkesat njerëzore në det..., për "ushqim për peshqit e gjorë...", apo "për gara me not në kanalin e Otrantos...". 
Mua rastësisht më ra në dorë një listë me emra syresh dhe me skema të koduara organizimi, dhe prej këtu unë mësova se sa shumë komunistë kishte Vlora, me shtrirje në të gjithë rrethin, si dhe për mënyrat e organizmit dhe bashkërendimit të punës operative dhe ndërlidhjes midis tyre. 
Më vonë mësova se të tërë ata që kishin emrin në listë, ishin dhe u përjetësuan si protagonistët kryesorë të ngjarjeve të viteve 1996-1997, madje këta e bënë gjakun që u derdh rrëke dhe zjarrin që na përvëloi të gjithëve më vonë, pa dallim. Por kur filluan vrasjet, e keqja qëndronte në faktin se familjarët e të vrarëve ulërinin të tërë njëherësh se "na vrau Berisha", në një kohë që në Vlorë nuk kish as Berishë dhe as berishistë, që nga fillimi i shkurtit 1997. Të gjithë i shihnin kriminelët tek vrisnin dhe për çudi, për vrasjet akuzonin njerëz që nuk ishin fare në Vlorë. Kjo për mua ishte punë komunistësh dhe dizinformim i Sigurimit të Shtetit dhe këlyshëve të tij komunistë, që bënë kasaphanën.
Unë e di mirë, dhe po kështu e dinë edhe të gjithë vlonjatët, se në Vlorë, flamurin komunist e kanë mbajtur dhe e mbajnë la e më la: Sabri Xhelili e Lefter Shabani, Luan Hoxha e Gjergj Muço, Tare Hamo, e Platon Arapi, Agron Abazi e Luan Çaushi, Luiza Hoxha e Halil Çaushi, Fatmir Xhafa e Pirro Xhaka, Njazi Tahiri e Laureta Petoshati. 
Në Tragjas: Gabajt me në krye Mehmet Gabën e Tonin Troqen; në Brataj e mbajnë Meçajt; në Drashovicë - Zanajt; në Lubonjë, e mbajnë Qatip Basho e Çaush Sinani; në Karbunarë - Hodajt; në Nevoselë - Hilajt; në Vllahinë - Luan Sula, etj..
Rreth këtyre, gjithmonë u grumbullua llumi i shoqërisë, që nuk kishte lidhje as me piramidat, as para nuk kishin futur atje dhe as që kanë patur ndonjëherë vlerësim për shtetin, përveçse kanë synuar për ta shkatërruar atë, me qëllim që të vidhnin dhe të trafikonin sa më lehtë. 
Unë pandeha se ne të majtët po luftojmë për demokraci, kundër "diktaturës së Berishës", siç na thanë, por siç e pamë shpejt, një pjesë e vlonjatëve kishin për qëllim të mbronin komunizmin, komunistët më të urryer në popull dhe të kaluarën komuniste.

Ja si u organizuan komunistët vlonjatë më 1996

Në pranverën e vitit 1996, para zgjedhjeve të majit, Komiteti Qendror i Partisë Komuniste nën drejtimin e Vladimir Fejzos e Eduart Alushit, vendosi të hidhet në aksion. Për këtë, sipas një plani masash operative, u vendos të formohen Skuadrat e Ndërhyrjes së Shpejtë, të cilat u armatosën deri në dhëmbë, u caktuan bazat ku do të mblidheshim, organizoheshim dhe do të fshihnin armët e do të furnizoheshim në rast nevoje, dhe të gjitha këto struktura kishin në krye oficerët e Sigurimit, si dhe ndihmësit e tyre. 
Ne morëm detyrë të përgatiteshim për "luftë...". Në atë kohë, një anëtar i Komitetit Drejtues të PS në Tiranë më deklaroi: "Nuk ka rrugë tjetër për të hequr Berishën nga pushteti, përveçse me armë dhe plumba".
Guerriljet komunistë u përgatitën edhe me mjete rrethanore, si çifte, pushkë, e pistoleta të fshehura, lëndë eksplozive, granata, shashka, shishe me benzinë, thika, shkrepse.
Të gjitha këto të dhëna u siguruan në rrugë operative edhe nga Policia dhe SHIK-u, po askush nuk u veprua. Sepse unë nuk di që ndonjëri prej nesh të jetë arrestuar për veprimet tona, që shumë herë ranë hapur në sy gjatë zgjedhjeve të vitit 1996. 
Skuadrat e Ndërhyrjes së Shpejtë, ose Skuadrat e Shpëtimit, përbëheshin nga njerëz që sapo të ndjenin erë gjaku dhe mishi njeriu, tërboheshin... Qëllimi i tyre shprehej hapur: "T'i hamë të gjallë oficerët e Shtetit Shqiptar, t'i bëjmë shishqebap" (Zëri i Popullit 22.11.1997). Kështu ka deklaruar në atë kohë edhe ndërlidhësja me Tiranën, Farie Tozaj (Alikaj).

Grupi i kriminelëve dhe i ndërhyrjes së përqëndruar

1-Eduard Alushi, enverist, organizator dhe udhëheqës i popullit për djegien e Bashkisë dhe të gjithë Vlorës, përgjegjësi kryesor i vrasjes së djemve të Vlorës. I arrestuar dikur nga policia, sot deputet.
2-Vladimir Fejzo, enverist, vjedhës antikash, i dënuar nga drejtësia, i arrestuar dikur nga policia, sot deputet.
3-Agron Tozaj, enverist, oficer Sigurimi, gazetar i "Koha Jonë". Udhëheqës i turmave bashkë me djalin e xhaxhait, Fatmir Tozaj, në sulmin dhe djegien e SHIK-ut.
4-Fatos Ismaili, enverist, oficer Sigurimi. Udhëheqës i turmave që dogjën, shkatërruan dhe vranë oficerët e SHIK-ut.
5-Kalem Kalemi, enverist, mësues. Mik i vjetër i Sigurimit të Shtetit, me kaq vepra sa edhe operativët dridheshin para tij. Ka mbi vete përgjegjësinë e kaq njerëzve të dënuar në burgje politike.
6-Todi Driza, enverist. Themelues i PK dhe propagandist i hapur i komunizmit, terrorit dhe urrejtjes ndër shqiptarët, si dikur... 
7-Skënder Sadedini, enverist. Themelues i PK.
8-Vëllezërit Gjondeda, enveristë, oficerë.
9-Vëllezërit Bardhi, Engjëll dhe Ilirian Koçi, enveristë, udhëheqës të turmave për djegien e Bashkisë dhe të Selisë së PD-së, përgjegjës kryesorë për vrasjet e djegiet në Vlorë. 
Bardhi, me ardhjen në fuqi të komunistëve, u emërua oficer dogane, por duke qënë se u tregua i pangopur u pushua nga puna, por Partia social-komuniste mëmë, duke ia njohur meritat e emëroi në një vend tjetër, po me aq rëndësi.
10-Albert Nushi, komunist, ish oficer Sigurimi.
11-Haki Hasanbega, komunist, ish oficer Sigurimi.
12-Astrit Pisha, djali i Islamit, enveristë të njohur. Astriti ka qënë shoqërues i drejtorit të Gjallicës në Vlorë, Fitim Gërxhalliut.
13-Kudret Lila, enverist, bën harakiri për Partinë. Megjithëse analfabet, pas fitores së rebelimit u emërua përgjegjës i tregut në Bashkinë e Vlorës.
14-Pëllumb Zotaj me të tre vëllezërit, enveristë të ekzaltuar. 
15-Vëllezërit Hitaj, të njohur për enverizmin e tyre.
16-Irakli Billa, enverist, themelues dhe kryetar i PK, i instruktuar nga Asfalia greke në kurse filozofike dhe i specializuar në Institutin e "Vorio-Epirit" në Janinë. Megjithëse është pushuar nga puna si imoral dhe i paaftë, Partia e emëroi drejtor gjimnazi.

Lagjja "Partizani"

1-Shpëtim Abedini, komandant skuadre, enverist. ish polic birucash për të dënuarit politikë gjatë diktaturës. Organizator i shkrimit të parullave antikushtetuese me rastin e 16 tetorit dhe 8 nëntorit, si: "Imperialistë, larg duart nga Shqipëria!"; "Lavdi Enver Hoxhës", etj..
2-Gjysh Isai, enverist. Ka qenë bazë strehimi dhe nxitës i grupeve komuniste në maj 1996 dhe janar-qershor 1997.
3-Vëllezërit Patriot, Besnik dhe Ylli Isai, djemtë e Gjyshit, enveristë, kondrabandistë të njohur, që kanë shfrytëzuar edhe qënien e Patriotit si oficer në doganë.
4-Kristaq Hoxha, enverist, menaxher i Gjallicës.
5-Fitim Sinani, enverist, udhëheqës i rebelimit, përgjegjës për shumë djegie e shkatërrime në Vlorë.
6-Maksim Ibro dhe Esat Budja, enveristë.

Lagjja "Qeriba Derri"

1-Gushi Troqe, enverist nga fisi i njohur Troqeve të Tragjasit. Gushi me makinë shkrimi në shtëpi, shtypte dhe shpërndante trakte komuniste. Më vonë ai u pajis nga Partia edhe me shaptilograf. Shtëpia e tij pranë pallatit të Transballkanike, ka qenë baza e luftës së bandës së Zani Çaushit. Gushi është pjesëmarrës e inspirues i krimeve të Zani Çaushit. 
2-Vëllezërit, Luan, Lefter e Zani Çaushi. Enveristë. Luani: Kryetari i PS së lagjes, Lefteri i zgjedhur në PS, Balili badigardi i tyre. 
3-Bujar Elmazi, Bejto Meta, Dalip Meto, enveristë.

Lagjja "Lef Sallata"

1-Ylli Meçe, oficer Sigurimi. Vëllai i Vladimir Meçes, zëdhënës i Ramiz Alisë. 
2-Dashamir Beja, djali i Bexhet Bejës, oficer. Në diktaturën e Berishës Dashamiri u bë me dyqan e milionier. Gjatë kryengritjes së pranverës 97 ishte në kryesi të Komitetit të Shpëtimit. Pas fitores së rebelimit u emërua këshilltar i Neritan Cekës. 
3-Vladimir Jaho, enverist.

Lagjja "Kushtrimi"

1-Valter Boze, enverist. Themelues dhe udhëheqës i Vullnetarëve të Enverit, ish oficer. 2-Haki Jaçe, enverist. Bazë lufte dhe rebelimi. Kryetar Këshilli i përjetshëm. 
3-Muço Boçi, enverist, kryetar i përjetshëm i Frontit në lagje. 
4-Pëllumb Koçiu dhe Eqerem Saliu, enveristë.
5-Thoma Gerveni, enverist. Themelues i Vullnetarëve të Enverit dhe Partisë Komuniste. Thomai ka kryer kurse filozofie dhe spiunazhi e sabotazhi në Greqi. 
6-Dritan Bregu, Vladimir Sava, Ali Sina, enveristë.


Lagjja "Qazim Kokoshi":

1-Aliosha, Pirro e Robert Broka, si dhe vëllezërit Pirro, Budjon, Nikollaq dhe motra Luljeta Zguro, të gjithë enveristë. 
2-Pëllumb Ahmeti dhe Sulejman Çelo, enveristë, pjesëmarrës në djegien e SHIK-ut. 
3-Leka Hyseni, enverist.

Lagjja "Osman Haxhiu"

1-Spiro Hote, Genc Ridvan Rrapaj, Altin Mustafa Mehmeti, enveristë.

Lagjja "24 Maj"

1-Aleksandër Enver Turku, Pëllumb Abazi, Thanas Hoxha, enveristë.
Ky i fundit është përgjegjës në pjesëmarrjen në vjedhje, grabitje e djegie të institucioneve shtetërore. Ka qënë 2 herë në burg.

Lagjja "Uji i Ftohtë"

1-Pelivan Duka, enverist, Anëtar i Komitetit të Shpëtimit. Grabitës i dokumentave të SHIK-ut, me të cilat ka bërë tregti edhe me agjentura të huaja. 
2-Piro Xhaka, enverist. Në diktaturën e Berishës u bë milionier dhe pronari i një lokali me 5 kate. 
3-Albert Gjahtari, enverist, kushëriri i parë i Skënder Gjinushit. Ka djegur Bashkinë e Vlorës. 

Komuna "Selenicë"

1-Qatip Basha, Zia Shabani e Çaush Sinani, enveristë. Shkruanin parullat "Lavdi Enver Hoxhës"; "Rroftë 8 Nëntori".
4-Ajet Sadiku, enverist. Ka bërë thirrje për të rrëmbyer armët për të sjellë dhe njëherë, komunizmin në fuqi, si dhe që të pushkatohen ballistët.
5-Bujar Hodaj, Mynyr Gjata, Mitat Maçi, enveristë. Ky i fundit ka qenë dhe mban ende lidhje me shoqatën vllahe, me protagonistë grekë antikombëtare.
6-Rrapo Shabani, Pëllumb Azizi, Bedo Dulemati, Eduart Avduli, Kreshnik Nuredini, Lefter Xhafa, Mane Sinani, Bujar Dauti, Kasem Cenaj, Përparim Danaj, Tajar Xhafa, enveristë dhe protagonistë të rebelimit.

Komuna "Noveselë"

Arqile Hila, Jani Hoxha, Thoma Petani, Koçi Petani, Sami Gjika, enveristë dhe kapo të rebelimit.

Komuna "Vllahinë" 

1-Lefter Agaj, ish-oficer Sigurimi. 
2-Luan Sula, enverist themelues i Vullnetarëve të Enverit, drejtues i PS-së në Vlorë. Koordinimin e veprimeve për sabotime në naftë, e bënte me Kujtim Sulçen, drejtor i ndërmarrjes së naftës.

Komuna "Brat"

1-Viko Arshiaj, bazë enveristësh. Bashkë me djemtë e tij, të dy të dënuar nga 2 herë në Itali, gjatë pranverës 1997 kanë kryer veprime terroriste mbi policinë, siç ka qënë rasti që tentuan të vrasin oficerin e policisë S.M. 
2-Hamit Arshiaj, komunist dhe sponsor kryesor i Partisë Komuniste. 
3-Flamur Arshiaj, enverist, kontigjent i policisë kriminale. 
4-Abedin Birçe dhe Naze Kongjini, enveristë.

Komuna "Kotë"

1-Bexhet Rrapi, Sulçe Sulçaj, Fjodor Binaj, enveristë. Ky i fundit ka ndërmarrë veprime të dhunshme ndaj kundërshtarëve politikë. Eshtë ndaluar nga policia.
2-Llambro Hyso (Themelues i Vullnetarët e Enverit), Ali Bajrami, Razi Mara, Hamdi Mara, Rrapo Aliraj, enveristë dhe kapobanda të rebelimit.

Komuna "Dukat"

Sino Konomi (themelues i shoqatës Vullnetarët e Enverit", Hasan Kalaj, Përparim Dule, Esat Dule, Hasho Çela, Muharrem Jazo, enveristë dhe banditë rebelimi.

Komuna "Vranisht"

Abaz Memushi, Nuri Memaj, Qatip Veshi, Artan Bega, Vangjel Bega, Adil Leshaj, komunistë nga Bolena.
Kristaq Habibi, Përparim Hodo, Syrja Hodo, enveristë nga Tërbaçi.
Agron Meta, enverist nga Vranishti.

Komuna "Llakatund"

Xhevdet Suli, Nuri Meçani, Ardian Meçani, Edmond Hoxha, Birçe Aliaj, enveristë dhe kapo të rebelimit. Bujken Meçani, enverist (anëtar i Vullnetarëve të Enverit).

Komuna "Himarë"

Kudhësi: Irakli Jovani, Filip Kafuci (përgatitur në Institutin Vorioepiriot në Janinë), Niko Jovani, Miço Marku, Filip Memi, komunist. 
Qeparoi: Leonidha Guma, Vasil Gjikondi, Zaho Hyso, Leonidha Pali
Pilur: Kole Kolagji, Vasil Koka.

Himarë qendër: Napolon Rrapo (në kryesi të Omonia-s), Vangjel Kokaveshi (Ka kryer kurse në Athinë dhe Janinë, akuzohet për vepra antikushtetuese. Eshtë në kryesi të Omonia-s).
Vuno: Thanas Dede, ish korrier deri në fund i Sofo Lazrit, me detyra të të cilit, fshehtas, ka hyrë dhe dalë në Greqi. Ka dhënë porosi të vazhdueshme që çdo "himariot" të ketë një armë në shtëpi, se "do të vijë koha që t'i duhen".

Komuna "Sevaster"

Çuman Murati, Hektor Laze, Sotir Mema, komunistë dhe banditë rebelimi.

Komuna "Qendër" 

Drashovica: Vladimir Zanaj, (ka djegur bashkinë dhe këshillin e Rrethit, person në kërkim nga policia). Përgjegjës për shumë vrasje në Vlorë. U shpërblye si shef kuadri në Komisariatin e Policisë pas triumfit të rebelimit.
2-Alfred Zanaj, vëllai i Vladimirit. 
3-Ferit Zanaj, kushëriri i parë i Vladimirit. 
4-Pajtim Biçaku, Pëllumb Bylykbashi, Fejzi Metaj, Pëllumb Tare, Engjëllush Mema, Sinan Gozhupa, enveristë, kryebanditë të rebelimit.
Vodicë: Nexhip Katia, enverist, Anëtar i Vullnetarëve të Enverit, Rexhep Hashaj, Faik Hashaj, banditë të rebelimit.
Peshkëpi: Haki Hoxha, enverist (ish kryetar kooperative), Astrit Gjika, Bajram Gjoka, enveristë dhe kapobanda të rebelimit.
Këta ishin guerrilasit komunistë, "skuadrat e shpëtimit ose të ndërhyrjes së shpejtë", që përgatiteshin të merrnin pushtetin me anë të kryengritjes së armatosur, që në mars-prill 1996, gjë që e realizuan me sukses gjatë vitit 1997, dhe për këtë jam unë dëshmitar, si njëri prej tyre, që i dëgjova, i pashë dhe i preka me dorë bëmat dhe krimet e tyre, që përgjithësisht i tregonin duke u mburrur.
Zoti më ndjeftë..., por unë nuk kam bërë asnjë krim, përveçse isha dëshmitar dhe tani po rrëfehem, të çliroj shpirtin nga kjo barrë që po më mbyt... Por nuk po çlirohem dot, sepse nuk më hiqet nga mëndja data 29 mars, kur "Kateri i Radës", pasi u rrëmbye në Sarandë nga të paktat anije të pambytura nga shokët e Zani Çaushit (që i kishin nxjerrë nga burgjet greke ku vuanin dënime me burgim të përjetshëm për vrasje e trafiqe), u mbush plot me njerëz të tmerruar, të cilëve biletat ua preu Zani Çaushi, si komandant suprem i anijes. Marina italiane me agjentët e saj ishte e pranishme në Vlorë dhe bënte të pamundurën për ndalimin e eksodeve drejt Italisë, për të shmangur krizat humanitare. Ata më tepër e kishin inatin me organizatorët e kësaj hemoragjie, të cilët nëpërmjet trafikimit me anije të njerëzve të tmerruar, e që iknin nga sytë këmbët, nxirrnin fitime të jashtëzakonshme. Kam mësuar që ushtarakët italianë ishin të mirëinformuar për njerëzit në Vlorë, që organizonin ikjet masive për të mbushur xhepat e tyre, dhe kjo i kishte egërsuar së tepërmi...
Lajmi për mbytjen e anijes ka qenë i tmerrshëm në ato ditë tmerri pa fund në Vlorë. Për këtë ngjarje të rëndë dua të analizoj disa aspekte që, ndoshta një ditë, do të shpalosin të vërtetën e hidhur. Janë disa qindra dëshmitarë që dinë në detaje organizimin e atij udhëtimi tragjik nga Zani Çaushi, Lefter Çaushi e Arben Malaj. Fillimisht ky transport do të kryhej me anijen "Mitat Dauti", anije në pronësi të një personi që njihet me emrin "Çifte". Ky person di shumë fakte, deri në detaje, për organizimin e udhëtimit tragjik. Lidhjet e hapura ndërmjet vëllezërve Çaushi me Arben Malajn, Fatos Ismailin dhe Mejtim Meçen, janë të njohura jo vetëm për gjithë atë masë të madhe njerëzish që u lëshuan drejt Çoles, e më pas në Portin e Ri, po dhe për të gjithë familjarët e të afërmit e tyre që jetuan me ankthin e atyre ditëve kur jeta dhe vdekja ishin pranë njëra-tjetrës. Duke qenë kaq publike këto veprime, kam të drejtë të shtoj pyetjen se çfarë e tremb qeverinë tonë dhe prokurorinë që u largohen kaq shumë këtyre fakteve dhe nuk përfillin asgjë për fillimin e hetimeve? Edhe nëse është e vërtetë që Arben Malaj i mori paratë e atij udhëtimi (nga 1 milion lireta për çdo person), e arsyeshme është që të mos fundosen hetimet për kokën e Arben Malajt. Në fund të fundit Arbenin e njohim më mirë nga ç'mund ta njohë Nano apo të tjerët rreth tij. Arbenin e njohin më mirë se kushdo banorët e Llakatundit, por edhe banorët e lagjes "Çole". Arben Malaj nuk u ngop me rrogat e bakshishet e majme që mori nga Lefter Cenaj. Ai nuk u ngop as me trastat me para që mori nga firma tjetër "Al Delon". Prandaj dhe ndoshta futi duart në paratë me të cilat u ble vdekja e mbi 84 burrave, grave e fëmijëve, kryesisht vlonjatë. 
E kemi parë me dhjetëra herë të zgërdhihet e të çirret për fajet e Berishës dhe të PD, që nuk kishin lidhje fare me përgatitjen e atij udhëtimi vdekjeje, sepse zotër të Vlorës ato ditë ishin Malaj me shokët e tij, dhe për këtë fakt, sado të përpiqen, nuk fshihen dot.
Në kohën e Sali Berishës, të cilin as e kam dashur dhe as që kam ndonjë ndjenjë tjetër, e vërteta është që Zani Çaushi u kap dhe u arrestua në Athinë nga policia e Vlorës në bashkëpunim me Interpolin. U arrestua dhe do të gjykohej për disa vrasje të kryera në Vlorë dhe në Athinë. 
Në atë kohë Arben Malaj e pati mbështetur fushatën e tij elektorale si kandidat i PS në zgjedhjet për në parlament, pikërisht tek vëllezërit e Zanit (Lefteri e Balili). Që atëherë qarkullonin fjalë që Arbeni u kishte premtuar lirimin e Zanit nga burgu, sapo të vinin në pushtet socialistët. Unë atëherë nuk e pata besuar këtë akuzë dhe si anëtar i Partisë Socialiste kontribuoja me sa mundja që të fitonin kandidatët tanë të PS, me besimin e një përkrahjeje më të madhe për të varfërit. Shpresonim në uljen e çmimeve, shpresonim në rritjen e vendeve të punës, në rritjen e pagave dhe uljen e korrupsionit. Atë vit më patën lënë shije të hidhur organizimi i disa vagabondëve rreth kandidatëve për deputetë. Disa prej tyre ishin skafistë të cilët në rrugë të paligjshme fitonin miliona lekë. Këta ishin shumë të dashur për Arbenin, për Edin (Eduard Alushin) për Lolon (Theodhori Shia) sekretar i degës së PS Vlorë. Kur i shikonim lidhjet konfidenciale të tyre, lëvizjet me makinat luksoze që kishin, drekat e darkat që ata kalonin së bashku në lokalet anës detit në Skelë, në Jonufër, e deri në Orikum, diçka na hante përbrënda. Ne anëtarët e thjeshtë, ndonëse me shkollë, po na trajtonin thjesht si argatë që na binin këmbët tërë ditën e ditës e deri në orët e vona të natës, shtëpi më shtëpi me elektoratin. 
Krejt ndryshe ishin kapot e detit. Mua dhe disa shokëve na shqetësonte fakti që shpeshherë këta trafikantë silleshin si shefa të partisë. Në një rast në oborrin e selisë së Partisë Socialiste të Vlorës, i them Lolos: "Ky Tozua na është bërë si burri i nënës...". "Nuk piqen petullat me ujë, na duhen para për fushatën", - ma ktheu Lolua, dhe unë nuk vazhdova më gjatë. Në të vërtetë unë kisha edhe një merak tjetër: se ky Tozua, duke qenë skafist, po dhe mik i ngushtë me shefin e krimeve, mbase përdorej si karrem për të na nxjerrë sekretet e punës. Si këta lloj Tozosh me shokë, ishin aktivizuar në Lumin e Vlorës edhe Hamit Arshia me disa të tjerë. Hamiti është futur disa herë në burg, për vjedhje. Në të gjithë zonën ai njihet si vjedhës bagëtish. Këto vitet e fundit është marrë me shitjen e hashashit. E si mund të fitonim ne simpatinë e njerëzve duke mbajtur fytyra të tilla me vete? Në atë kohë i vlerësoja si gabime që vinin nga ndjenja e detyrës për të fituar zgjedhjet... Sot llois me vete për gjithçka pashë e ndodhi vitin e kaluar dhe rrjedhojat e mëvonshme. Arben Malaj dhe Eduard Alushi, si një vit më parë, përsëri u mbështetën në "Çole", tek vëllezërit Çaushi, pra nga Lefteri, Balili e Luani. Me të ardhur nga Zani nga Greqia, para se të fillonim kryengritjen, ai u vu menjëherë në krye të burgaxhinjve! Më pas, kur e shpërthyem kryengritjen, Zani u bë "Sultano di Valona", u bë "Sulltan i Bregut", siç thoshte edhe vetë në intervistat me stacionet e huaja, vrau dhe terrorizoi një Vlorë të tërë. Ky "Robin Hud", siç e quanin disa gazetarë nëpër gazetat, përdorej si mbështetje e degës së PS në Vlorë dhe e udhëheqësve që vinin nga Tirana. Zani, u bë gati një vit që po rri në burg dhe nuk e nxjerrin në gjyq, për asnjë vrasje. Zanit nuk i del emri në asnjë rast si shkaktari kryesor i gjendjes kriminale që u krijua në Vlorë e që i detyroi njerëzit ta braktisnin Vlorën për të shpëtuar kokën. Zanit nuk i del emri në asnjë rast si organizator i grabitjes së anijes "Kateri i Radës" dhe i nisjes së njerëzve drejt vdekjes, përkundrejt shumave të mëdha në lireta. Ata fatkeqë, për shkak të Zanit e bandës së tij, u detyruan t'ia blinin atij vdekjen, me paratë me të cilat u majm Zani dhe shefi i tij Arben Malaj.
Asnjë hap serioz për dënimin dhe arrestimin e kriminelëve nuk është marrë deri më sot. Prandaj unë kam të drejtë të mendoj se, që në vitin 1996, udhëheqësit tanë u lidhën me banditë e trafikantë, duke marrë përsipër edhe borxhe politike ndaj tyre, e për të cilat vunë garant shtetin që mbeti peng i banditëve. Edhe atëherë, por edhe sot, udhëheqësit tanë mbetën në rolin e servilit përpara kësaj katagorie kriminelësh. Prej muajsh jam bindur që njerëzit kishin të drejtë në Vlorë kur thonin se Arben Malaj u ka premtuar Lefterit e Balilit për të liruar Zanin, sapo të vinin socialistët në pushtet.
Viktimat e Otrantos sot akuzojnë Zani Çaushin, Lefter Çaushin e Arben Malajn! Akuzojnë këto viktima! Akuzojmë edhe ne që jemi gjallë, por që askush nuk na dëgjon! Akuzojmë Fatos Ismailin e Mejtim Meçen, të cilët dinë shumë dhe heshtin, duke fshehur të vërtetën. Që të dalë e vërteta për viktimat e Otrantos, duhet një prokurori e pavarur dhe një polici e pavarur. Duhen njerëz të guximshëm e të ndershëm, njerëz që para ligjit e drejtësisë nuk njohin njeri. Duhen njerëz që nuk njohin e nuk zbatojnë urdhëra shefash, për të fshehur të vërtetën e për të shkelur ligjin.
A mund ta bëjë këtë punë prokurori i rrethit Pelivan Malaj, që ka qenë në funksion të Zanit gjatë gjithë kohës së kryengritjes?! A mund ta bëjë Enrik Haxhiraj e Duke Abazi, që tjetërsuan dosjen e vrasjes që kishte Zani Çaushi dhe që janë shtruar në dreka e darka me Zanin e me bandën e tij dhjetëra herë gjatë kryengritjes?! A mund të bëjë drejtësi kryetari i gjykatës Arjan Salati, kur edhe ky me Duken e Enrikun, shtroheshin së bashku në banketet e Zanit, i ngrinin dolli e i thurnin lavde për bëmat e tij kriminale gjatë atyre muajve të vështirë?!
Këta dhe ish kryetari ynë Eduard Alushi (sot deputet), Arben Malaj (gjithashtu deputet e ministër), Medin Xhelili (kryetar i PSD dhe sot kryetar i Këshillit të rrethit Vlorë, pozitë të cilën e mori me puç), Vladimir Fejzo-pjestar i bandës së Zanit në kohën e rebelimit dhe sot deputet në Kuvendin Popullor, e ndonjë tjetër - nuk janë as më pak as më shumë nga Zani Çaushi, nga Arben Latifi dhe vëllai i tij Klodiani (që të dy të vrarë për gjakmarrje), apo nga kriminelët e tjerë të bandës së Çoles, që vrau pa mëshirë Vlorën duke u çjerrë se ishin luftëtarë kundër regjimit të Berishës!!! 
Të dyja palët janë banditë me të njëjtën egërsi, por me një ndryshim të vogël: ndërsa të parët janë kriminelë të kollarisur, këta të dytët ishin zhulsa të pështirë, që ekzekutonin urdhërat e shefave me kollare.
Një hetim serioz dhe goditja publike që mund t'u bëhej kriminelëve me kollare, për të cilët shkrova më lart, do të na çlironte të tërë ne anëtarëve të thjeshtë të Partisë Socialiste, që sot jemi të detyruar të mbajmë kokën varur. Një hap i tillë do t'i thoshte popullit të Vlorës se nuk është Partia Socialiste një parti kriminale, por persona të veçantë të saj, që u bashkuan me bandat dhe u implikuan në krimet e Vlorës gjatë vitit 1997.
Komiteti i Përgjithshëm Drejtues i PS nuk duhet të fshehë të vërtetat rreth personave që drejtuan në Vlorë shkatërrimin e shtetit dhe sollën më pas mbi 1000 të vrarë, në qytet e në fshatrat e rrethit! Eduard Alushi ka deklaruar më se një herë në parlament se Vlora bëri histori dhe do të bëjë histori..., ndërsa unë si një qytetar i thjeshtë i Vlorës, i them atij se ajo që ndodhi është një histori sa tragjike aq edhe e turpshme. Në këtë histori kriminale, një rol kryesor ka Eduard Alushi, Arben Malaj, Zabit Brokaj, Skënder Gjinushi, Neritan Ceka, Luiza Hoxha, Vladimir Fejzo, etj..
Viktimat e Otrantos akuzojnë. Shkaktarët e asaj tragjedie sot shijojnë përfitimet e rjepjes së pushtetit. Viktimat e Otrantos nuk janë të qeta as në Babicë dhe as në fund të detit ku kanë mbetur një pjesë, përsa kohë që Zani Çaushi përkëdhelet nga pushtetarët me kushte luksoze trajtimi, me nga dy e tre celularë për komunikim, me të drejtën për të rrahur gjer në gjendje kome kundërshtarët e tij politikë në burg.
Viktimat e Otrantos nuk mund të prehen të qeta, për sa kohë që Lefter Çaushi shijon një jetë luksoze me paratë e grabitura në bankat e Vlorës e me gjobat qindra milionëshe, në lekë e në valutë, që u zhvatën biznesmenëve të marrë si pengje në Vlorë e në rrethet e Jugut. Ai është një nga organizatorët kryesorë të atij udhëtimi tragjik.
Viktimat e Otrantos mund të qetësohen kur Arben Malaj, njeri nga pjestarët aktivë të organizimit të atij udhëtimi dhe marrjes së përfitimeve, siç flitet hapur në Vlorë, krekoset në fronin e ministrit dhe grabit njësoj si një vit më parë shqiptarët e varfër.Që të dalë e vërteta dhe fajtorët e tragjedisë së Otrantos, duhet të hetohet përse nuk u pranua kërkesa e ish presidentit Berisha për hetim ndërkombëtar të ngjarjes.
Ç'të keqe do të kishte një hetim ndërkombëtar i kësaj ngjarjeje? Kujt i digjte toka nën këmbë nga një hetim i paanshëm ndërkombëtar? Pse u ngritën me aq tërbim kundër Berishës, që bëri një kërkesë të tillë, Arben Malaj, Zabit Brokaj, Skënder Gjinushi, Neritan Ceka e të gjithë deputetët e Vlorës? Pse u egërsua më keq kundër Berishës, Zani Çaushi, Lefter Çaushi, Luftar Petoshati, Fatos Ismaili, Mejtim Meçe, vëllezërit Latifi?!
Vallë Berisha i ka bërë për vete të gjithë organet hetimore e të drejtësisë së Evropës, apo gjurmët e krimit zgjaten edhe tek këta që nuk duan hetim ndërkombëtar? Ç'pjesë të mëkatit në këtë ngjarje ka Bashkim Fino, Kryetar i Qeverisë së Pajtimit Kombëtar? Pse nuk u bashkua edhe ai me kërkesën e presidentit Berisha?
Ne duhet t'i denoncojmë publikisht krimet dhe kriminelët, që ta marrë vesh e gjithë Shqipëria se Vlora nuk është e kriminelëve dhe me kriminelët. Vlorën e goditën, e plagosën dhe e gjakosën disa gjakësorë, por nuk mundën ta vrasin të tërën. Vlora do ta vërë dinjitetin e saj në vend, vetëm kur kriminelët që e gjakosën Vlorën të kapen e të vihen përpara organeve të drejtësisë së vërtetë, dhe jo para "drejtësisë" së "pehlivanëve", me apo pa mbiemrin Malaj. Ajo do të mund të qetësohet disi vetëm kur të shporren nga parlamenti vrasësit e bijve të Vlorës, e të fillojnë të hetohen nga organet e drejtësisë.
Vlora do ta rifitojë dinjitetin e nëpërkëmbur gjatë vitit 1997, do të dijë të rivlerësojë situatat dhe njerëzit.
Unë isha i pranishëm edhe në nisjen që është bërë drejt Italisë nga vendi i quajtur Porti i Ri. Por ne dështuam, pa mundur të kalojmë ishullin e Sazanit, për hir të një defekti teknik. Duke qënë anëtar i Partisë Socialiste, kam patur mundësi për ta ndjekur nga afër zhvillimin e disa ngjarjeve të rënda, ngaqë isha pranë autorëve që i shkaktuan ato e që ishin nga radhët tona. Unë kam qënë dëshmitar okular i shumë rasteve të veprimtarisë "politike" të drejtuesve lokalë të degës së PS Vlorë, si edhe të të deleguarve që erdhën nga qendra për të ngritur karriget e pushtetit të tyre mbi gjakun e Vlorës. Por unë dua të flas për tragjedinë e Otrantos, që është një nga plagët më të rënda që mori Vlora vitin e kaluar, dhe që çdo ditë e më tepër po ma shton peshën e dhimbjes. Kjo tragjedi përpiu njëherësh 84 veta; burra, gra e fëmijë, përgjithësisht nga Vlora, por edhe nga Fieri e nga Lushnja. Por ajo që dhëmbi më shumë në të gjithë këtë histori gjaku e krimi, ishte dita e organizimit të ceremonisë së varrimit të një pjese të trupave që u nxorrën nga fundi i detit. Sepse besoj se për të parën herë në historinë e kombit shqiptar, u penguan personalitetet e larta politike, në fakt vetëm ata të pushtetit të deriatëhershëm të PD-së, që nuk kishin fare përgjegjësi për ngjarjen, për të marrë pjesë në ceremoninë e varrimit.
Zbardhja e kësaj ngjarjeje po mbahet peng nga pozita e sotme shtetërore, mbase për ta përdorur si mjegull e për t'u fshehur pas saj. Hetimi i kësaj ngjarjeje, zbulimi i autorëve dhe nxjerrja e tyre përpara përgjegjësisë ligjore, vlerësohet me të drejtë nga specialistët dhe njerëzit me mënd në kokë, si një proces që pa mundim mund të zbardhë enigmat. Tashmë anija "Kateri i Radës" është nxjerrë nga fundi i detit dhe ruhet si "provë materiale". Anija ushtarake italiane "Sibila", gjithashtu ruhet si "provë materiale". Një pjesë e viktimave gjithashtu janë nxjerë bashkë me anijen. Kapiteni i anijes është gjithashtu nën hetimin e palës italiane. Shumë dëshmitarë të ngjarjes të pranishëm në udhëtimin tragjik, mundën të shpëtonin dhe mund të dëshmojnë për të gjitha etapat e hetimit.
Ata që organizuan udhëtimin tragjik, jo vetëm që njihen nga të gjithë vlonjatët dhe shqiptarët, por sot lëvizin lirshëm dhe po shpenzojnë shumat marramendëse në lireta, që i përfituan nga viktimat e tyre.
Megjithë këto, edhe pse ka kaluar një vit, askush nuk është çuar para drejtësisë. Prokuroria e Vlorës mbase e ka klasifikuar këtë krim si si çështje të dorës së dytë. Pse sot organi i prokurorisë dhe qeveria, nuk sqarojnë çështjet e mëposhtme;- Kush e organizoi ikjen e vlonjatëve, kush ua mori paratë e udhëtimit, me ç'anije u bë nisja dhe pse dështoi udhëtimi pa mbërritur në Sazan? Kush e grabiti anijen "Kateri i Radës" në Sarandë dhe si u riorganizua udhëtimi tragjik? Kush e organizoi ekuipazhin për lundrim dhe çfarë roli kanë patur? Në xhepat e kujt shkuan paratë e viktimave, por edhe të të mbijetuarve, pjestarë në atë ikje tragjike? Ç'lidhje kanë patur e kanë organizatorët e atij udhëtimi me politikën shqiptare? Pse nuk ndjehet shoqata "Viktimat e Otrantos" për zbardhjen e të vërtetës, të paktën në atë masë sa i dëgjohet zëri në shërbimet e turpshme që i bën qeverisë së Fatos Nanos? Kush është i interesuar për varrosjen e çështjes penale për tragjedinë e Otrantos? 
Por me sa duket, ustallarët e hetimit kanë marrë urdhër për ta hedhur të vërtetën në terrin e historisë... Megjithatë vrasësit e Otrantos nuk mund të fshihen! Ata nuk kanë asnjë mundësi të zhdukin provat e krimit. Këto prova patjetër një ditë do të vihen para drejtësisë. 

Opinion

Gjuha e drunjtë dhe vetëdorëzimi para korrupsionit

Nga Sazan PIPA

Komunikimi me publikun dhe kryesisht me votuesit-taksapagues, është shndërruar në art dhe përparësi e sistemeve demokratike perëndimore. Në antitezë me agjit-propin komunist, që kishte si qëllim shpëlarjen e truve dhe fshehjen e të vërtetave nga opinioni për krimet politike dhe ekonomike, që ishin shprehje e dështimit, komunikimi transparent shërben si garanci për rritjen e mbështetjes popullore dhe ndërgjegjësimin e qytetarëve për ndershmërinë e menazhimit të pushtetit dhe parave të taksapaguesve.
Aktualisht, në vendin tonë, është dhe mbetet në fuqi një ligj mbi transparencën ndaj publikut të gjerë, të organeve të pushtetit dhe administratës, por ai pothuajse nuk zbatohet dhe ata që kërkojnë të pajisen me informacion, heqin picirin nga afatet e tejskajshme për sigurimin e informacionit dhe procedurat raskapitëse. Natyrisht jo pa qëllim, sepse të menderosurit janë të parët që nuk dëshirojnë t'u dalin të palarat në shesh. Edhe në lidhje me publikimin e uebsajteve të institucioneve, megjithëse paguhen njerëz, mangësitë janë të shumta, ndonëse plotësisht të evitueshme. Aty ndesh pafundësisht faqe të ngrira që nga koha e "qepës", ose informacione të përcipta që nuk thonë asgjë dhe që nuk kanë kurrfarë lidhjeje me transparencën.
Por dukuria më e shëmtuar dhe vetëdiskretituese në drejtim të komunikimit dhe transparencës, krejtësisht e qëllimshme, është ajo e rekrutimit dhe punësimit si zëdhënës shtypi në institucionet kryesore, të kalamanëve pa tru, me kulturë qesharake dhe me njohuri minimale për punën dhe detyrat funksionale të institucionit ku janë atashuar.
Pas mendimit të parë që të feks në kokë, se debilë të tillë janë punësuar për të mos i bërë hije shefave gagaçë, që tmerrohen nga zëdhënës kompetentë dhe komunikues, të vjen natyrshëm konkluzioni se këta teveqelë rioshë janë vënë aty për të mos thënë asgjë ose për të lodhur me gomarllëqe mediat dhe të interesuarit për transparencën e punëve nëpër institucione.
Një nga mënyrat që diktaturat dhe regjimet totalitare ndjekin më së shumti për të topitur reagimin e opinionit publik ndaj padrejtësive, abuzimeve me ligjin dhe të drejtat e qytetarëve, është ngritja e sistemit të intransparencës, gjuhës së drunjtë, argumentit të antilopës, zvarritjeve burokratike në zgjidhjen e halleve të qytetarëve dhe stimulimi i faktorëve stresantë që e nxjerrin knock-out insistimin e të interesuarve për mbarëvjatjen e punëve. Kësisoj, njerëzit, të lodhur e raskapitur nga pengesat e panumërta artificiale, i hapin udhë arbitraritetit dhe bëhen indiferentë edhe për hallet më të rëndësishme që i kaplojnë, pasi binden se nuk i bihet murit me kokë.
Pavarësisht modeleve të shumtë të botës demokratike, shembulli më i përkryer i aftësive komunikuese, kompetencës në trajtimin e problemeve dhe transparencës maksimale, është dhe mbetet zëdhënësi i NATO-s gjatë fushatës së ndërhyrjes së saj në konfliktin e Kosovës, Xhejmi Shi. Gjuha brilante e këtij zëdhënësi, ishte ku e ku më kompetente dhe sqaruese edhe se e shefave të tij Solana, Uesli Klark apo Majkëll Short. Dhe bindja e parë që krijohej pas kontaktit me deklaratat, sqarimet, përgjigjet dhe kumtet e tij, ishte se ky personazh publik, përveç të qënit ekspert i shkëlqyer, me mprehtësinë dhe aftësinë argumentuese, padyshim që e kish të sigurt karrierën politike të merituar dhe se me të tillë njerëz, reputacioni i një organizmi unikal të sigurisë mbarëbotërore, do të mbetej në kuotat më të larta për nga besueshmëria dhe mbështetja publike, çka e lehtëson maksimalisht misionin e jashtëzakonshëm të këtij organizmi demokratik të paqes me mjete shtrënguese, të përdorura kundër makinerisë luftarake të luftënxitësve e pushtues grabitqarë të trojeve dhe lirive të popujve të pambrojtur.
Por në kundërshtim me atë çka duhet të përfaqësojë një zëdhënës shtypi në sistemin e demokracisë, ditët e fundit opinionin publik dhe mediat i ka shokuar zëdhënësja e "Albtelecom"-it, e cila duke recituar mjeshtërisht përrallat e diktuara nga shefat, në vend të transparencës me shifra në miliona e miliarda për "sukseset e mëdha" të kësaj kompanie dhe përgjigjeve të pyetjeve konkrete të gazetarëve, kumton shifra "suksesesh" në përqindje, si dikur PPSH, duke na "gëzuar me tejkalime të ndjeshme(!!!)", dhe rezultate të mëdha në mirëmenaxhimin e kësaj kompanie. Ndërsa akuzave për korrupsion dhe dëme efektive ekonomike në shuma të mëdha, zëdhënësja i përgjigjet se këto janë spekullime keqdashëse dhe se kritikat në media për zvarritjen e nënshkrimit të kontratave të Albtelecom me kompanitë AMC dhe Vodafon për interkonjeksionin, dëmtokan procesin e negocicimit(!!!).
Pandehëm se të tillë titullarë të administratës, sikundër ata të "Albtelecom", në kushtet kur qeveria ka vënë si prioritet luftën kundër korrupsionit, do të tmerroheshin për të bërë korrupsion dhe intransparencë, e jo më të guxonin të talleshin me publikun dhe mediat. Por ja që nuk qënka kështu dhe se akoma paskërka trima, që nuk dihet se nga e marrin guximin për të abuzuar me miliarda, ndërkohë që paraardhësit e tyre janë proceduar penalisht pikërisht për shkelje dhe abuzime në të njëjtin sektor dhe në të njëjtën mënyrë.
Nuk ka asnjë mundësi që të dalin me humbje ente shërbimi që janë monopol, e që i diktojnë vetë çmimet në treg, sikundër kompania e vetme shqiptare e telefonisë fikse. 
Askush nuk i ka penguar drejtuesit e rinj të kësaj kompanie, që megjithë tejkalimin e ndjeshëm të afatit të vlefshmërisë së kontratave të interkonjeksionit me operatorët celularë të grekut Kakalis, AMC e Vodafon, të hartonin kontratat e reja minimalisht në fund të vitit të kaluar, me qëllim që ky vit ta gjente kompaninë në kushte më të favorshme kontraktuale e financiare, aq më tepër që ndodhet në procedura të verifikimit të privatizimit abuziv, apo të atyre për privatizim të ri! Sikundër askush nuk i pengon këtë skifterë të pretenduar të "antikorrupsionit", që mesa duket po duan të ecin në gjurmët e Dhimitraq Raftit, që të na thonë sesa duhet të jetë norma e ndarjes së fitimit në përqindje, që të jetë e pranueshme dhe aspak diskriminuese për asnjërën palë, e që "Çezari të marrë atë që i takon".
Këta trima që guxojnë të privilegjojnë linjat pirate të seksit dhe perversitetit në kurriz të djersës së shqiptarëve, çka nuk e bëjnë për sadaka dhe sevapë për manjakët seksualë, po për të mbushur xhepat e tyre, po bëjnë të njëjtën gjë edhe me operatorë të telefonisë fikse rurale. Nëse ndonjë punonjës nxjerr shifra që shefat e tij i quajnë "spekullative" dhe që për këtë e dërgojnë këtë "gjuhëlëshuar" në Prokurori, atëherë ata duhet të dëshmojnë të kundërtën, pra shifrat konkrete dhe jo përqindjet e pllotësimit dhe tejkallimit të pllaneve të sociallizmit. Këta hajvanë të trimëruar, nuk mund të shpallin "sekret" shtetëror shifrat dhe të dhënat e institucionit që drejtojnë, pa e mbështetur këtë në ligj. Nëse ndokush jep shifra të rreme që dëmtojnë reputacionin e institucionit dhe titullarëve, pasi të dëshmohet e kundërta, mund të ndëshkohet me masë administrative apo të penalizohet, në vartësi të shkallës së dëmtimit të besueshmërisë publike.
Fakti që shifra prej afro 50 milionë euro humbje, si pasojë e mosarkëtimit të fitimit të munguar të këtij enti për shkak të marrëveshjeve diskriminuese të interkonjeksionit në favor të kompanive celulare greke, publikohet nga burime jashtë këtij institucioni, i rëndon me përgjegjësi morale drejtuesit aktualë të "Albtelecom". 
Të pretendosh se "të pavërtetat e publikuara nga mediat dëmtojnë procesin e negociatave...", është tallje shumë më e rëndë dhe e hapur me inteligjencën e shqiptarëve, sesa ajo e vjedhjes ashiqare dhe me karshillëk e pasurive të tyre. Sepse do të ishte njësoj sikur kasapi dhe blerësi të ankoheshin se pazarin e tyre po ua prish shitësi i gjizës me thashethemet që përhap..., ndërkohë që askush nuk mund të prishë pazaret e atyre të cilët, që në zanafillë të njerëzimit, përfaqësojnë simbiozën e përjetshme të nevojtarëve reciprokë, që shkëmbejnë paratë me mallra e shërbime.
Këta drejtues dhe specialistë, ndonëse janë dhimitraqsat e dikurshëm që askush nuk po i shporr nga administrata, duhet të na dëftejnë sesi ua futën shqiptarëve kur firmosën me grekët 12 përqindëshin e famshëm të fitimit që gjoja na takonte neve, ndërkohë që Kokalis-operatorëve u lanë pjesën e luanit prej 88 %: që prej vitit 2000 për AMC dhe që prej vitit 2002 për Vodafon. 
Ata duhet të dëftejnë me shifra se cila është kostoja reale e prodhimit dhe transmetimit të impulseve. Cilat janë tarifat e shërbimeve ndërmjet operatorëve dhe normat e pranuara të ndarjes së fitimit, të praktikuara ndërkombëtarisht në rastet analoge. Dhe pas kësaj duhet të na shpjegojnë sesi e kanë përkthyer në shifra konkrete të ndarjes së fitimit nga shërbimet e interkonjeksionit, pozitën monopol në telefoninë fikse dhe përdorimin e antenave e atrecaturave që kanë në përdorim, e pa të cilat interkonjeksioni aq i dëshiruar nga grekët, nuk do të mundësohej.
Ata para së gjithash, në pamundësi të anullimit të kontratave të dikurshme diskriminuese, gjatë negociatave duhet ta kushtëzojnë kontraktimin e ardhshëm, duke bërë presion që përfituesit grekë të rikuperojnë dhe kthejnë përfitimin e padrejtë, minimalisht pa interesat e fitimit të munguar, nëse duan të kontraktojnë sërish, dhe, në rast refuzimi, t'i hedhin ata në gjyq, apo të aplikojnë kundërmasa shtrëngimi deri në largimin e tyre nga Shqipëria. Por mbi të gjitha, këta drejtues duhet që menjëherë të liçencojnë dhe vënë në punë sa më parë operatorin e tretë celular, që e mbajnë të bllokuar, me qëllimin e zi të dhënies së hapësirës për ruajtjen e situatës monopol të operatorëve grekë, çka minimalisht duhet ta kishin bërë që në tetorin e vitit të kaluar.
Por më shqetësuese nga e gjithë meseleja e skandalit të "Albtelecom", tingëlloi mungesa e shpresës për elemenimin e korrupsionit në këtë kompani, nga eksperti dhe ish nëndrejtori i saj në vitet 1993-1997, deputeti i PD Aleksandër Biberaj, i cili si rrugë të vetme të eleminimit të telashve të korrupsionit në këtë gjigand të ekonomisë kombëtare shihte vetëm privatizimin. Ky qëndrim i z.Biberaj, që natyrisht nuk e ngarkon me faj të rëndë atë përse nuk ka shpresë në zhdukjen e korrupsionit në "Albtelecom", është vetëpranim i kapitullimit para këtij fenomeni që pandehëm se do të minimizohej për shkak të luftës së egër që i ka shpallur qeveria aktuale. 
Kjo frymë disfatiste, aspak e denjë për t'u përhapur, është nga ana tjetër edhe vetëpranim i tezës poshtëruese e kuaziraciste, se ky vend nuk ka burra të aftë e të ndershëm që ta bëjnë zap korrupsionin në Albtelecom, ndërkohë që kuadri ligjor ekziston dhe hajdutët nuk janë aq trima nëse u tregon burgun dhe po të mos mbahen nën sqetullat e pushteteve, kushdo qofshin.
Nëse vërtetë kjo qeveri nuk është në gjendje të gjejë drejtues që nuk tundohen nga qeseja dhe ndëshkimi me burg e konfiskim pasurie, atëherë mënyrat e vetme dhe më të volitshmet financiarisht për ekonominë e rrënuar shqiptare, janë: sëpari, privatizimi i kësaj kompanie, vlerësuar në shifrën 1 miliardë euro, në favor të pronarëve të pakompensuar shqiptarë dhe ish të përndjekurve dhe, sëdyti, sikundër e shprehu edhe eksperti Biberaj, dhënia e menaxhimit të saj me qira, për kompanitë e fuqishme europiane sikundër Deutsche-Telecom, për fuqizimin dhe rritjen graduale të vlerës së saj, gjithmonë duke konsideruar të anulluar privatizimin korruptiv dhe në shifra qesharake, të bërë nga Nano, Angjeli e Malaj. 
Gjithsesi, duhet t'i jepet fund njëherë e mirë frymës disfatiste e kapitullante përballë korrupsionit, qoftë edhe duke konsideruar përjetshmërinë e Rraqit të Prokurorisë së Përgjithshme, i cili as që ka denjuar ta plasë në birucë Rraqin tjetër, lëkurëziun "skipetar të kuluar", për skandalet lemeritëse të grabitjes ashiqare të Albtelecom, dosjet e të cilit i mban si hajmali në raft-dollapët e Prokurorisë.
Vështirësia e luftës kundër korrupsionit nuk mund të shërbejë si alibi për privatizime në favor të të huajve. Privatizimime që, pak e nga pak po e nxjerrin, jo më në në ankand rritës Shqipërinë, por në tender me vlera zbritëse, për ta blerë ai që jep vlerën më të ulët para se të zhbëhet përfundimisht. Kësisoj nuk ka kuptim as fitorja e 3 korrikut dhe as motivimi i një maxhorance të tërë për çrrënjosjen e plagës më të urryer që po e shkatërron vendin. Por, sa kohë që hot-lajnet e baxhellave, jo vetëm që nuk mbyllen me dhunë teksa helmojnë moralin publik, por përdoren edhe për të vjedhur shqiptarët, po bëhet gjithnjë e më e qartë se me megahajdutët, kemi dhe do të kemi sërish shumë punë në të ardhmen. 

Opinion

Mjerimi i gjithëpërfshirësve...

Nga Dardan MITROVICA

I peshkuar nga mediat por edhe nën regjinë e diktuar nga protektorët e majtë, kryeprokurori u shfaq kohët e fundit tejet i trembur. Po përse vallë, sa kohë që me gjasat që i japin shumë analistë e komentatorë të mediave, ai do të jetë kryeheroi i luftës së acaruar politike... Ndërsa në rastin më të keq, thjeshtë do të jetë i shkarkuari i radhës, "viktimë e dhunës institucionale të maxhorancës...", sikundër thonë mbrojtësit e tij soc-majtistë. E përse mund të trembet një figurë e tillë që, pas admirimit që ka induktuar tek opozita, nesër, mund të klonohet si një ndër eksponentët politikë më të votuar dhe më të kuotuar të saj? E kaluara e tij gjatë diktaturës dhe lidhjet e fuqishme me të Majtën aktuale, janë garanci dhe pedanë e karrierës politike. 
"Martirizimi" i tij në mbrojtje të "kushtetutshmërisë dhe pavarësisë së gjyqësorit", janë atu e shkëlqyer, ku e ku më e fuqishme, fjala vjen, se ajo e Fatmir Xhafës, këtij avokati dhe njëkohësisht idhulli të "Hakmarrjes për Drejtësi", të cilit çuditërisht nuk i zihet emri asgjëkundi!
Por Sallaku trembet për një arsye tjetër! Trembet ngaqë kontrolli parlamentar në Prokurorinë e Përgjithshme, do të nxjerrë skandale të mëdha që, minimalisht, përfaqësojnë majën e ajsbergut të krimit të organizuar dhe korrupsionit në Shqipëri.
Dosjet e pafundme, të zbrazura nga institucionet në depot e organit që ai drejton, para dhe pas 3 korrikut, me shpresë se aty do të dyllosen dhe mbyllen me marifete juridike, ndonëse me mangësi, me prova të manipuluara apo të zhdukura, dëshmojnë skedimin e një numri marramendës të emrave VIP të krimit dhe politikës. Emra të cilët për herë të parë do të bien në duar të atyre që, më e pakta, nuk nuk kanë ndërmend të djegin karrierën e tyre politike për të mbuluar listën pa fund të personazheve dhe bëmave e gjëmave me të cilat janë mbushur dosjet e 6 organizmave të asistencës ndërkombëtare në Policinë e Shtetit, të Interpolit dhe të agjensive të huaja të zbulimit, që janë burimi dhe origjinuesit e konkluzionit ngjethës të kancelerive perëndimore për përmasat tronditëse të krimit të organizuar dhe korrupsionit me koperturë shtetërore në Shqipëri.
Sallaku e di mirë se krimet e sofistikuara të mafias shqiptare, nuk janë punë injorantësh filloristë e tetëvjeçaristë, që rëndom popullojnë burgjet tona e të huaja, apo listat e të shumëkërkuarve nga Policia e Shtetit dhe Interpoli. Ai gjithashtu e di mirë se kupola e krimit të organizuar shqiptar, përbëhet nga buratinë e tartarinë të kollarisur e me imunitete parlamentare apo politike, në përbërje të institucioneve të "pavarura" apo kryesive të partive kryesore të opozitës, sikundër njëri nga vrasësit e Learton Vathit, Artan Gjermeni apo gjakatarë të tjerë.
Kjo është edhe arsyeja përse të gjithë të akuzuarit publikisht për korrupsion dhe lidhje me krimin e organizuar, bërtasin për "sulme politike", teksa askush nuk merr përsipër të mohojë akuzat konkrete dhe të kërkojë hetimin publikisht të tyre. Ndërkohë, të panjollët as që shqetësohen nëse i akuzojnë apo hetojnë, qoftë edhe duke shkelur privacinë, që është e shenjtë, gjithmonë në të mirë të shoqërisë dhe për hir të transparencës, sidomos kur pranon barrën e personazhit publik.
Po përse trembet Sallaku nga kontrolli parlamentar. Përse ai e përsërit kaq shpesh formulën e artikuluar sëpari nga Gjinushi, se "Berisha, fillimisht akuzon pa prova dhe më pas kërkon kontrolle për të nxjerrë faktet që provojnë akuzat!??". Sallakut, këtij ish prokurori të diktaturës komuniste dhe ish këshilltari të gjakatarit të mbramë, Ramiz Alisë, nuk i intereson, ashtu sikundër edhe Gjinushit, si ish ministër i nomenklaturës së Politbyrosë, që të përqasin shembuj me referencë regjimin e terrorit, ku ata ishin funksionarë të lartë, duke dhënë alarmin se "po instalohet diktatura e re e maxhorancës aktuale".
Sallaku gabohet rëndë kur shpall si talisman "pavarësinë e pushteteve", apo kur i "referohet" kushtetutës dhe deklaron si gjetje shpëtimtare argumentin se "deputetët nuk mund të kërkojnë llogari dhe sqarime nga Prokuroria dhe Prokurori i Përgjithshëm për çështje të veçanta". Me këtë "normë kushtetuese", meqenëse çdo dosje krimi dhe korrupsioni e depozituar në Prokurori, përbën "çështje të veçantë", ai kërkon të ndalojë kontrollin nga komisioni parlamentar.
Sallaku dëshmon mungesë të theksuar inteligjence dhe dijesh institucionale e kushtetuese, kur guxon të vetidentifikohet me pushtetin gjyqësor, sado gjithëpërfshirës nanoist që është. Ai harron se është thjesht një frymor dykëmbësh i rëndomtë për nga intelekti dhe dijet profesionale, i parashutuar, si shumë të tjerë, nga trillet e fatit e të kombinacioneve politike, në krye të institucionit që, në mjaft vende demokratike është pjesë dhe në vartësi të Ekzekutivit, pra jo e Gjyqësorit.
Sallaku, ashtu si edhe takëmi i ngjashëm i pusht-shtetarëve të "pavarur", nuk ka qenë kundër që të miratohej në parlament si Prokuror i Përgjithshëm, por është kundër hetimit të tij dhe të organit që drejton, prej atyre që e miratuan, deputetëve!!!
Sallaku fajëson policinë gjyqësore për paaftësi dhe pamjaftueshmëri provash, si bazë për kopsitjen e akt-akuzës publike, çka e detyruaka të pushojë çështjet penale apo të mos procedojë në hapjen e dosjeve penalizuese, por nuk ka ngurruar t'i gradojë oficerët e policisë gjyqësore në prokurorë, konform kompetencave që ia njeh ligji. Ai pret që vrasësit, trafikantët dhe megahajdutët t'ia çojnë në tavë dhe t'i zënë në kushte flagrance, që të mos lodhet shumë për t'ua kopsitur dosjet e për të bërë thjeshtë kualifikimin e veprës penale, që prokurorët e tij ta recitojnë para gjykatave.
Sallaku nuk pranon të hetojë kryesisht, edhe kur akuzat dalin nga goja e drejtuesve më të lartë të shtetit dhe politikës. Ai nuk e njeh si vepër penale vjedhjen e miliardave, por e konsideron si të tillë vetëm kur e zënë në flagrancë "subjektin" e veprës penale, pra të penalizuarin si "delinkuent". Me një logjikë të tillë prej hipopotami, bie fjala, një arkëtar të cilit i mungojnë miliona nga arka që ai administron, mund të mos penalizohet nëse nuk e kanë parë apo kapur në flagrancë duke përvetësuar paratë e arkës së tij, ndaj për këtë arsye, Sallaku i kërkon kontrollit të shtetit që t'i japë prova nominale për përvetësuesit e fondeve publike, ndryshe u kthen dosjet e denoncimeve "si të pavlefshme dhe të pambështetura në ligj"!!!
Sallaku duhet ta dijë dhe ta kuptojë se në demokraci mund të ketë institucione të pavarura, rregullimi i funksionit të të cilave normohet me ligje organike, por kurrsesi nuk mund të ketë titullarë të pavarur, që nuk japin llogari asgjëkundi dhe nuk mund të kontrollohen nga askush.
Në një republikë parlamentare, pushteti më i lartë që buron drejtpërsëdrejti nga populli dhe nga i cili burojnë të gjitha pushtetet, por edhe ku miratohen të gjithë titullarët e institucioneve - është parlamenti. Dhe atributet e këtij superpushteti i gëzojnë e jetësojnë deputetët e tij.
Sallaku gabon rëndë kur synon të na induktojë pikëpamjet e tij nëpërmjet përqasjes së qëllimshme të modelit të idhullit të dikurshëm e të sotëm: të të paatakueshmit, të pakontrollueshmit e të paapelueshmit shokut Enver, koha e të cilit ka perënduar tashmë.
Sallaku do të bënte mirë ta mbronte veten dhe i ka të gjitha shanset t'i bëjë pluhur e hi akuzat, duke triumfuar dhe larë fytyrën, pasi deri tani ka larë vetëm duart nga hetimi dhe ndëshkimi i njimendtë i shkatarëve të gjëmave dhe tragjedive të këtij vendi.
Ai prezumohet engjëll i pafajshëm, derisa t'i vërtetohen akuzat që ai i paragjykon si shpifje dhe të pathemelta.
Kryeprokurori ynë në detyrë, i ka të gjitha shanset dhe mundësitë për të mbrojtur vetveten dhe për të demonstruar aftësitë e tij në fushën e jurisprudencës, menaxhimit dhe administrimit. Le ta bëjë, askush nuk e pengon, por pa dëngla e qaravitje nëpër mikrofonë dhe ekrane, përveçse kur t'i vijë dita e përballjes...
Në demokraci i pafajshmi mbetet i tillë, ngaqë i sigurohen të gjitha kushtet për t'u vetëmbrojtur dhe përfaqësuar me avokatë të specializuar. Le të marrë për avokat dhe konsulencë kolegësh, avokatin e "Hakmarrjes...", mikun e Aredin Shytit e të Luan Pobratit, Fatmir Xhafën me të cilin hartoi shkresat që e nxorën zgupthi "kërkesën për ekstradim" të atyre që nuk kanë asnjë dallim me Bin Ladenin, e që janë bin-ladenët tanë, që në vend të avionëve "autobombë" mbi kullat binjake, vunë mbi supermarketin e VEFA-s një autobombë që masakroi 4 të pafajshëm, nëpërmjet një personi që Sallaku e njeh shumë mirë, e për të cilin qau kur e humbi, ngaqë i ndjeri i kish bërë shumë shërbime gjatë kohës së punësimit.
Por ai duhet ta përmbajë veten dhe ta fshehë panikun që e ka zënë. Duhet të jetë i hapur me ata që do ta kontrollojnë, e që gjithsesi nuk e kanë vënë në bangon e të akuzuarit, por po i japin mundësi të rrëfehet në pupitrën e Kuvendit për të mbrojtur veten dhe institucionin e tij tejet të centralizuar. Shpresojmë se Sallaku nuk do të gabojë të fajësojë të tjerët dhe vartësit pas zbardhjes së rezultateve të hetimit, sepse kjo nuk do të kishte sens dhe nuk do ta shkarkonte kurrsesi nga përgjegjësia, qoftë ajo edhe indirekte. Ndryshe ç'kuptim ka marrja përsipër e përgjegjësive publike. 
Titullarët gëzojnë privilegje, por edhe mbajnë përgjegjësi. Ata kanë, sëpari, detyra funksionale dhe detyrime morale, politike e ligjore për të përmbushur. Vetëm paskëtaj, atyre u fillojnë të drejtat. Për të parat ata paguhen e privilegjohen, ndërsa të drejtat i gëzojnë falas dhe i kanë të siguruara e të mbrojtura me ligje demokratike. 

___________________________

16 Avril 2006
___________________________

Komiteti Drejtues i PLL analizoi dhe miratoi veprimtarinë e partisë dhe përgatitjet për fushatën zgjedhore

PLL zyrtarizoi përgatitjet për zgjedhjet vendore

Komiteti Drejtues i konsideron zgjedhjet e ardhshme vendore si të një rëndësie vendimtare për PLL dhe u shpreh i vendosur për të konfirmuar një rezultat të lartë. Komiteti Drejtues autorizoi procedurat e nisjes së përgatitjes për këto zgjedhje dhe kërkoi që të shfrytëzohen të gjitha resurset dhe rrethanat në dobi të një rezultatit maksimal zgjedhor 


Editorial

Doreheqja si moralitet dhe çështja Sollaku

Nga Murat Basha

Largimi i kryeprokurorit të vendit Theodhori Sollaku me ç'duket është vetëm çështje kohe, pasi gjithë presioni i shumicës qeverisëse është drejtuar mbi këtë pikë. Deklaratat më të fundit nga eksponentë të PD-së tregojnë më së miri këtë tendencë dhe në këtë kuptim nuk ka nevojë për të thënë më shumë. Ajo çka kërkon një shoshitje është këmbëngulja e Sollakut për të mbajtur karrigen me çdo çmim, megjithëse akuzat që i bëhen janë tepër të rënda. Normalisht, çdo titullar institucioni, i cili është nën akuzën se po bëhet pengesë për politikat e luftës kundër krimit, duhet të jepte dorëheqje. Le të kujtojmë pak se kërkesa për dorëheqjen e Sollakut është e hershme dhe, pa shkuar shumë larg, atë e ka artikuluar fort edhe kryetarja e parlamentit që prej disa muajsh. Lufta kundër krimit dhe mposhtja e tij ka qenë një ndër premtimet kryesore të mazhorancës së sotme, ndërsa strategjia e "tolerancës zero" është filozofia e kësaj lufte, gjë që ka rezultuar mjaft e efektshme deri më tani. Në këtë pikëpamje është në të drejtën, së pari morale e pastaj edhe ligjore, të një shumice që të kërkojë ndryshimin e kreut të një institucioni si Prokuroria e Përgjithshme. Por Sollaku bën sikur nuk e njeh këtë aspekt të funksionimit të një shteti. Prandaj ç'prej disa muajsh ka marrë pamjen e një martiri që "po i bien më qafë kot". Ndërkaq ditët e fundit, niveli i akuzave të mazhorancës qeverisëse ka qenë mjaft i lartë dhe Sollaku është etiketuar si protektor i bandave kriminale me prapavijë të fortë politike. Një prokuror normal, i gjendur para këtyre akuzave, duhej të sqaronte hollësisht situatën e tij, duke dhënë dorëheqje e duke kërkuar vetë hetim për këto akuza. Por z.Sollaku nuk po sillet në këtë logjikë. Ai po tenton të përvidhet pas konsiderimit të këtyre akuzave si "shpifje" ose si "politike". Në fakt, në një aspekt, ai ka të drejtë kur thotë "politike", pasi institucioni i tij ka funksionuar deri më sot si një "akuzë politike", kështuqë nuk ka pse habitet kur akuza ndaj tij ka ngjyrë "politike". Ka disa raste skandaloze kur funksionarë të këtij institucioni kanë bërë deklarata të mirëfillta politike dhe aspak profesionale kundër kreut të mazhorancës demokrate, athua se deklaratën e kishte hartuar Ben Blushi. Vetë qendrimi i Sollakut ka qenë mirëfilltazi "politik" ndaj politikës së mazhorancës së re. Indikatorë të dukshëm të kësaj sjelljeje janë rasti i gjyqtarit Artan Gjermeni, kur prokurori Sollaku doli haptas në krah të tw shumwpwrfolurit si "mik i bandws sw Lushnjes" dhe njëherazi hyri në një konflikt institucional të pariparueshëm me Ministrinë e Drejtësisë. Sollaku dhe prokuroria e tij u soll si "shtet brenda shtetit". Prandaj është jashtë çdo logjike shtetërore që ky person dhe disa çirakë të tij të mbajnë edhe më tej postet që kanë. Nuk mund të pranohet që një person i akuzuar për lidhje me bandën "Hakmarrje për Drejtësi", apo "Aldo Bare", të jetë njëherazi edhe titullar i institucionit të akuzës. Që prej mijëra vjetësh janë ndarë rolet, disa janë rojet e shtetit, ndërsa disa të tjerë janë kusarët e tij. Nuk mund të jesh njëherazi në të dy kampet. Sollaku e ka të qartë se është në anën e kusarëve, prandaj është e kotë që këmbëngul të bëjë të paditurin, duke akumuluar inate se do t'i vijë përsëri radha të hakmerret për këto akuza "politike". Ai duhet të ndërgjegjësohet se nuk mund të hakmerret më ndaj vullnetit të atyre që kanë vendosur të shërojnë këtë vend nga plaga e tmerrshme e krimit të organizuar me prapavijë politike. Akuza për "kapje nga krimi" e "bashkëpunim me mafian" ka vetëm një mënyrë për t'u fshirë: - dorëheqjen nga posti dhe vënien në dispozicion të drejtësisë. Asnjë mënyrë tjetër nuk mund të ketë efekt. Kush është i pastër, nuk ka nevojë të flasë, por ta tregojë këtë pastërti me akte të besueshme.

Kryesore

Udhëzime për komitetet drejtuese dhe degët e PLL në rrethe

Ja agjenda e punës së PLL për të ardhmen

PLL po futet në fazën e përgatitjeve serioze për zgjedhjet e ardhshme vendore, të cilat i konsiderojmë si të një rëndësie të veçantë. Prandaj, për periudhën në vazhdim, është e nevojshme që puna e strukturave tona të përqëndrohet edhe në drejtimet e mëposhtme:
1. Kuptimi i drejtë prej të gjithë anëtarësisë, se rezultati i 3 korrikut duhet gjykuar në kontekstin e vet, ngaqë për shkak të konfigurimit dhe polarizimit të skenës politike, por edhe për shkak të qëndrimeve shpesh të dyzuara të LZHK, rezultati nuk justifikoi përpjekjet. 
PLL, jo vetëm që është e zhveshur nga çdo përgjegjësi në lidhje me atë rezultat, por konsideron se votat e marra, në pjesën më të madhe i dedikohen votuesve legalistë, çka provohet edhe me rezultatet tona zgjedhore nga viti 1996 e në vazhdim. Për këtë arsye, ne e kemi shpallur objektivin tonë për të rikonfirmuar ato rezultate.
2. Eshtë i nevojshëm informimi i strukturave tona partiake, se janë kapërcyer të gjitha ato barriera që arbitrarisht ishin vendosur mes nesh e Mbretit Leka dhe se, në të gjitha veprimet e qëndrimet tona, kemi pasur edhe mbështetjen e Tij. 
3. Duhet shfrytëzuar në nivel lokal, programi dhe investimi politik i PLL si forcë e djathtë. Kjo duhet përforcuar përmes aktiviteteve politike, prononcimeve, kontakteve dhe qëndrimeve të përbashkëta me degët e partive të djathta. 
Me degët e PD dhe ato partive të tjera të qendrës së djathtë, duhet synuar rritja e bashkëpunimit dhe institucionalizimi i marrëdhënieve, mbi bazën e interesave të komunitetit, por edhe të atyre partiakë. 
4. Në rend të ditës mbetet plotësimi dhe fuqizimi i strukturave, sepse në kushtet e zgjedhjeve lokale ato do të kenë barrën më të madhe të punëve dhe një nivel të konsiderueshëm vendim-marrjeje. 
5. Periudha deri në zgjedhje do të shërbejë edhe për evidentimin dhe vlerësimin e qëndrimeve dhe kontributit të të gjithë personave të zgjedhur. Këto kritere duhet të jenë të parat në konsiderimin e rikandidimit të tyre. 
6. çdo strukturë lokale duhet t'i rikthehet analizimit me sy kritik të përvojës së zgjedhjeve të kaluara vendore dhe duhet të nxjerrë konkluzionet e nevojshme. 
7. PLL do të kandidojë me listat e veta në të gjitha njësitë vendore të vendit. Për këtë lind e nevojshme që të fillojë menjëherë puna për gjetjen e kandidatëve për këshilltar, sidomos në ato njësi vendore ku në zgjedhjet e kaluara nuk paraqitëm lista, ose ato ishin formale. 
Aty ku na mungojnë strukturat, për formimin e listave të shfrytëzohen të gjitha njohjet, të bashkëpunohet me degët e shoqatave të ish të Burgosurve Politikë, të pronarëve, me përfaqësues të familjeve të mëdha, etj.. 
Një kujdes i veçantë t'i kushtohet qendrave me dendësi të madhe popullsie.
8. Arritja e rezultatit zgjedhor do të jetë objektivi ynë kryesor. Eshtë domosdoshmëri që të gjenden dhe të zbatohen mekanizmat e duhur stimulues, që do të bëjnë të mundur realizimin e synimit tonë zgjedhor.
Për zgjedhjen dhe zbatimin e këtyre mekanizmave, degët e PLL do të kenë hapësirën e nevojshme në vendim-marrje, sigurisht mbasi të konsultohen dhe miratohen nga qendra.
9. Njëkohësisht të punohet për afrimin e kandidaturave të mundshme për kryetar të njësive vendore, sipas kriterit të përkatësisë politike, figurës morale, arsimimit, mbështetjes nga grupet shoqërore apo të interesit, etj..
10. Anëtarët e Komitetit Drejtues të PLL, sipas funksioneve në parti, të ndjekin në vazhdimësi dhe përparësi, zbatimin e këtij udhëzimi.
Anëtarët e komitetit Drejtues që përfaqësojnë prefekturat, të koordinojnë punën me kryetarët e degëve nëpër rrethe, për të filluar zbatimin e udhëzimit.
11. Ky udhëzim t'i bëhet i ditur të gjitha strukturave lokale dhe anëtarësisë së PLL.
Tiranë, më 15 prill 2006

Fjala e kryetarit të PLL z.Ekrem Spahiu në Komitetin Drejtues

Spahiu: PLL do të rifaktorizohet fuqishëm në skenën politike

Të nderuar anëtarë të Komitetit Drejtues!
Më lejoni që, fillimisht, t'ju falenderoj për pjesëmarrjen dhe seriozitetin me të cilin e keni vlerësuar këtë mbledhje pune të radhës, të Komitetit Drejtues, që është organi më i lartë ekzekutiv dhe urdhër-dhënës i partisë sonë. Sot jemi mbledhur për të bërë bilancin e punës që nga mbledhja e fundit, duke i ballafaquar arritjet me objektivat e vendosura, e që në thelb përbëjnë pjesën më të rëndësishme të objektivave politikë të Kongresit të 16 që zhvilluam dhe përfunduam me sukses më datë 8 tetor të vitit të kaluar.
Që nga ajo periudhë kanë ndodhur zhvillime politike intensive dhe njëkohësisht, me të njejtin intensitet e seriozitet, PLL dhe strukturat drejtuese në qendër dhe në bazë, i kanë analizuar dhe vlerësuar ato, duke iu përshtatur situatave të reja, por gjithmonë duke vënë në fokus detyrat e detajuara të punës politike e organizative në të gjitha nivelet. 
Pasi na "shpërblyen" me një rezultat të pamerituar në zgjedhjet parlamentare të 3 korrikur 2005, ne legalistët u përgatitëm shpirtërisht për faktin që vështirësitë e funksionimit dhe realizimit normal të veprimtarisë politike të PLL, do të shtoheshin. Dhe kjo ngaqë aktualisht jemi jashtë parlamentit dhe qeverisjes, na janë hequr financat shtetërore me ligjin e ri për financimet politike dhe përveç këtyre, nuk kemi mundësi të kontribuojmë krahas aleatëve tanë të natyrshëm, me të cilët ndamë llogoret e 8 viteve opozitë dhe bashkuam sakrificat e panumërta në betejat për rivendosjen e demokracisë së përmbysur me gjak pas rebelimit komunist të vitit 1997.
Por duhet thënë troç dhe pa droje e modesti, se mbijetesa jonë në të kaluarën dhe në vazhdimësi, dëshmon se ne legalistëve dhe mbretërorëve na mban gjallë ideali kombëtar, që na bën të triumfojmë, të mos mposhtemi nga asgjë dhe të luftojmë deri në fund.
Vështirësitë jo vetëm që nuk na plogështojnë, por na forcojnë, na bashkojnë, na mobilizojnë për ta ringritur Legalitetin në vendin që i takon, në spektrin politik të së djathtës shqiptare.
Ju e dini që PLL nuk financohet, që nga shtatori 2005 e në vazhdim...
Askush nga të gjithë drejtuesit e PLL nuk paguhet, por të gjithë sëbashku vijojmë punën normalisht, secili në detyrën dhe në zyrën e tij, madje edhe më të vendosur e të përkushtuar se më parë

Funksionimi i strukturave drejtuese të PLL

-Ndonëse me mungesa të theksuara financiare, kemi zhvilluar normalisht dhe me sukses të plotë konferencat e degëve nëpër rrethe, Kongresin XVI të PLL, mbledhjen e parë të Këshillit Kombëtar të dalë nga kongresi dhe në vazhdimësi kemi nxjerrë gazetën "Atdheu", e cila që nga muaji dhjetor është sponsorizuar nga nënkryetari i PLL z.Murat Basha dhe në numrat e fundit nga z.Enver Kaloshi.
Janë dorëzuar në gjykatën e Faktit Tiranë, dokumentat e Kongresit XVI dhe të Këshillit Kombëtar, dhe është marrë vendimi për njohjen e bazueshmërisë në ligj, duke konfirmuar me këtë edhe legjitimitetin statutor të këtyre forumeve më të larta të partisë.
-Kemi zhvilluar periodikisht takime pune nëpër rrethe.
-Kemi vajtur në Kosovë dhe kemi marrë pjesë në homazhet dhe ceremoninë mortore për nderimin dhe dhënien e lamtumirës së fundit për Presidentin e Republikës së Kosovës, burrin e madh të kombit shqiptar, të paharruarin Dr. Ibrahim Rugovën.
-Kemi paguar rregullisht qeratë dhe detyrimet financiare për telefonat, dritat dhe ujin.
-Kemi rregulluar shkallët e zyrave dhe kemi mirëmbajtur të gjitha pajisjet dhe inventarin e zyrave dhe selisë së Partisë. 
Pra, jo vetëm që nuk i kemi marrë asnjë grosh financës së partisë në kushtet u mungesës së plotë të financave, por kemi dhënë gjithçka, pa asnjë lloj shpërblimi.
Ky është idealizmi dhe përkushtimi ynë, që na bëjnë optimistë për të ardhmen tonë të sigurt, drejt një Legaliteti që po njeh gjithnjë e më shumë rritje të formatit politik, reputacionit dhe prestigjit moral e atdhetar, në skenën politike, në popull dhe para faktorëve ndërkombëtarë. 

Qëndrimi politik i PLL 

-Kemi mbajtur qëndrime korrekte për probleme të caktuara të zhvillimeve politike e qeverisëse, të cilat ju sigurisht që i keni ndjekur në media dhe sidomos tek gazeta "Atdheu".
-Kemi mbështetir qeverinë Berisha në luftën kundër korrupsionit, kontrabandës e trafiqeve, dhe veçanërisht ministrinë e Brendshme në luftën sistematike për kapjen dhe goditjen e bandave kriminale. 
-Kemi mbështetur nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim -Asociimit Shqipëri-BE.
-Kemi përshëndetur qeverinë për hartimin e Projektligjit për "Dëmshpërblimin e ish të Burgosurve dhe Përndjekurve Politikë", si një përmbushje e natyrshme e detyrimeve morale dhe ligjore të mbarë shoqërisë ndaj kësaj shtrese të martirizuar për atdheun, kombin dhe demokracinë. Por gjithashtu kemi qenë dhe do të mbetemi antikonformistë me të keqen dhe gjithçka që bie ndesh me idealet dhe programin tonë.
Kemi deklaruar publikisht kritikat tona për vonesat në kryerjen e reformës administrative, vonesat në fillimin e reformës zgjedhore, në qëndrimin jo dashamirës ndaj kërkesave dhe të drejtave legjitime të pronarëve, etj..
-Kemi zhvilluar takime me kreun e Shtetit z.Moisiu për reformën zgjedhore, si dhe me partitë parlamentare për qëndrime të ndryshme politike.
-Kemi mbajtur kontakte të vazhdueshme me Trupin Diplomatik të akredituar në Tiranë dhe me institucionet ndërkombëtare të monitorimit, që kanë zyra përfaqësimi në Shqipëri.

Aktivitetet partiake të PLL 

-Zhvilluam tubimin përkujtimor në Tiranë, më 21 nëntor 2005, me rastin e 62 vjetorit të Kongresit të Zall Herrit, ku ishte i pranishëm edhe Princi Leka.
-Morëm pjesë në tubimin përkujtimor në nderim të memorialit kushtuar martirëve antikomunistë të Derjanit të Matit, që votuan hapur kundër diktaturës komuniste në zgjedhjet e manipuluara të 2 dhjetorit 2005.
-Organizuam dhe realizuam me sukses tubimin në Durrës, më 24 dhjetor 2005, në përkujtim të 81 vjetorit të Triumfit të Legalitetit, gjithashtu me praninë e NT Princit Leka.
-Organizuam dhe festuam ditën e Flamurit më 28 nëntor 2005 në Durrës dhe në disa rrethe të tjera.
-Organizuam dhe realizuam takimin madhështor në Burrel më datë 8 prill, për të festuar dhe përkujtuar datat e shënuara të Prillit, ku përveç Princit Leka, tezes së Mbretit zonjës Myzeljerë, bashkë me matjanët dhe drejtuesit më të lartë të partisë, morën pjesë edhe drejtuesit e mjaft degëve të rretheve kufitare e më gjerë.
-Kemi zhvilluar aktive pune me strukturat dhe anëtarët e PLL në Shkodër, Durrës, Kukës, Mat, Mirditë, Lushnje, Fier, Krujë etj..
-Kemi zhvilluar sistematikisht takime pune dhe kontrolli për zbatimin e detyrave, me komitetet drejtuese në disa degë të vendit.

Marrëdhëniet me qeverinë

Megjithëse PLL nuk ishte pjesë e fitores së maxhorancës aktuale qeverisëse, për shkaqet që tashmë dihen, marrëdhëniet me qeverinë e saj dhe subjektet politike përbërëse, i kemi shumë të mira.
Kemi zhvilluar disa takime me kryeministrin Berisha, me kryetaren e Kuvendit Topalli, ministrat e kabinetit qeveritar dhe funksionarë të lartë të institucioneve shtetërore.
Frut i këtyre kontakteve dhe marrëdhënieve të mirëkuptimit, bashkëpunimit dhe mirëbesimit reciprok, ka qenë edhe ndikimi në zbatimin e Ligjit për Statusin e Familjes Mbretërore nga ana e qeverisë. 
Vizita e kryeministrit Berisha tek Familja Mbretërore më 5 prill 2006, u zhvillua për dy arsye: sëpari për ta uruar personalisht Mbretin Leka për 67 vjetorin e lindjes, si dhe për ta uruar për akomodimin në një nga pronat simbol të Familjes Mbretërore dhe historisë së shqiptarëve gjatë gjysmës së parë të shekullit të kaluar, Pallatit të Vjetër Mbretëror.
Na kanë ofruar disa vende pune për drejtuesit e lartë të PLL dhe janë sistemuar në punë, në nivele të ndryshme të administratës shtetërore, disa drejtues dhe anëtarë të PLL në qendër dhe nëpër rrethe.

Marrëdhëniet me Familjen Mbretërore dhe ndryshimet në Oborr 

Marrëdhëniet me Familjen Mbretërore kanë qenë si gjithmonë shumë të mira dhe korrekte, por janë përmirësuar ndjeshëm mbas 18 korrikut 2005, kur Mbreti Leka ishte në këtë sallë dhe PLL atëkohë deklaroi mëvehtësinë e aktivitetit politik në zbatim të programit dhe statutit, pas përfundimit të zgjedhjeve të 3 korrikut. Që nga ajo kohë, marrëdhëniet midis PLL dhe Familjes Mbretërore kanë njohur intensifikim të natyrshëm për shkak të angazhimeve politike të përbashkëta të karakterit kombëtar, si dhe lidhjeve shpirtërore e të idealit zogist midis Familjes Mbretërore dhe legalistëve.
Princi Leka ka qenë i pranishëm në disa nga aktivitetet tona, që kanë qenë kryesisht të karakterit kombëtar dhe historik.
Familja Mbretërore është akomoduar në Pallatin e Vjetër Mbretëror më datën 28 shkurt 2006.
Princi Leka ka mbaruar studimet dhe është diplomuar në Akademinë Ushtarake Mbretërore të Sand'hërstit dhe shumë shpejt pritet që të vazhdojë studimet për politikë dhe ekonomi në Itali.
Pas spekullimit keqdashës sipas të cilit Mbreti Leka ka hequr dorë nga politika, Naltmadhnia ka konfirmuar nëpërmjet Princit Leka se "... jo vetëm që nuk kemi hequr dorë nga politika, por do të jemi edhe më aktivë, si gjithmonë, në politikën kombëtare, në vazhdën e traditës së Familjes Mbretërore...".
Sikurse jeni vënë në dijeni nëpërmjet deklaratës zyrtare të Oborrit Mbretëror, z.Fluturak Gërmenji nuk është më i pranishëm në Oborrin Mbretëror dhe për pasojë nuk mbulon asnjë funksion.
Në vijim të ndryshimeve të ndërmarra personalisht nga NMT Mbreti Leka, z.Ali Ohri është ngarkuar edhe me detyrën e Kryetarit të Zyrës së Oborrit Mbretëror.

Opozita e Majtë 

Pas humbjes së merituar të pushtetit të korruptuar të para 3 korrikut, e Majta tashmë në opozitë, është munduar të bllokojë punimet e Kuvendit, të pengojë reformat, të pengojë funksionimin normal të qeverisjes, të mbështesë krimin e organizuar që dikur suportonte politikisht dhe në kundërshtim me ligjin, të amplifikojë pakënaqësinë dhe të nxisë destabilizim social, duke përdorur çdo lloj mjeti për t'u rikthyer në pushtet me format dhe metodat dikur të suksesshme në shembjen e rendit demokratik dhe rrënimin e stabilitetit politik.

Zhvillimet e fundit ndërkombëtare

Ditën e diel dhe të hënën e datave 9 dhe 10 prill, në Itali u zhvilluan zgjedhjet e përgjithshme për dy dhomat: Dhomën e Ulët dhe Senatin.
Pjesëmarrja e votuesve ishte e lartë, 83.1 % dhe koalicioni i majtë fitoi me një diferencë prej 0.066 % = me 25.224 vota më shumë se koalicioni i djathtë.
Sipas të ligjit të ri elektoral, u aplikua sistemi proporcional rajonal.
Në Bjellorusi, ish dhe aktualisht presidenti Lukashenko, fitoi 83 % në zgjedhjet presidenciale të këtij vendi, me anë të manipulimeve të hapura dhe të vërtetuara nga OSBE/ODIHR. Por SHBA-të dhe BE kanë deklaruar se nuk i njohin këto zgjedhje, pasi nuk kanë qenë as të lira, as të ndershme dhe as demokratike dhe për rrjedhojë menjëherë kanë filluar aplikimin e sanksioneve ndaj këtij vendi, madje duke e deklaruar Lukashenkon si person i padëshiruar në vendet anëtare të BE dhe SHBA.
Zgjedhjet në Ukrainë përmbysën rezultatet e "revolucionit portokalli". Partitë që drejtohen nga presidenti Jushenko, ish presidenti komunist dhe ajo e ish kryeministres së pas "revolucionit", ndanë votat midis tyre duke përmbysur edhe ish maxhorancën qeverisëse të Jushenkos.
Këshilli i Europës, siç e dini, nëpërmjet një rezolute të Asamblesë parlamentare, kërkon dënimin e krimeve të komunizmit në vendet ish komuniste. Ne legalistët e kemi përshëndetur këtë rezolutë dhe i kemi kërkuar e do t'i kërkojmë pandërprerë Kuvendit dhe institucioneve të tjera shtetërore, zbatimin e kësaj rezolute.
Duke ndjekur zhvillimet politike në vend, por duke parë edhe rezonancën e zhvillimeve ndërkombëtare të sipërcituara, arrijmë në gjykimin politik se PLL, si parti tradicionale me vlera kombëtare, me bazament të shëndoshë, tashmë edhe me përvojën e duhur politiko-elektorale, shpejt do të rifitojë vendin e merituar nëpërmjet faktorizimit të natyrshëm. 
Të nderuar anëtarë të Komitetit Drejtues! Kjo ishte një panoramë e aktivitetit politiko-organizativ të PLL mes dy mbledhjeve të Komitetit Drejtues. 
Sigurisht që, me pyetjet dhe diskutimet tuaja, kjo analizë do të marrë formë të plotë. Konkluzionet e kësaj faze të punës, detyrat dhe udhëzimet e hartuara në lidhje me përgatitjen e strukturave për zgjedhjet vendore që po afrohen, do ta plotësojnë kuadrin e veprimtarisë së PLL për të ardhmen, në përmbushje të programit dhe synimeve tona zgjedhore. 

Politika

Komiteti Drejtues i PLL analizoi dhe miratoi veprimtarinë e partisë dhe përgatitjet për fushatën zgjedhore

PLL zyrtarizoi përgatitjet për zgjedhjet vendore

Komiteti Drejtues i konsideron zgjedhjet e ardhshme vendore si të një rëndësie vendimtare për PLL dhe u shpreh i vendosur për të konfirmuar një rezultat të lartë. Komiteti Drejtues autorizoi procedurat e nisjes së përgatitjes për këto zgjedhje dhe kërkoi që të shfrytëzohen të gjitha resurset dhe rrethanat në dobi të një rezultatit maksimal zgjedhor 


Nga Zamir Gjurgji

Paraditen e së shtunës së datës 16 prill 2006, në sallën e mbledhjeve të selisë së PLL në Tiranë, u zhvillua mbledhja e radhës së Komitetit Drejtues, e dyta që pas kongresit të 16 të PLL, me rend dite:
1.Analiza e punës dhe e zhvillimeve politike në periudhën midis dy mbledhjeve;
2.Pyetje dhe diskutime rreth raportit të mbajtur nga kryetari i PLL zoti Ekrem Spahiu, dhe leximi i udhëzimit "Sqarime rreth detyrave për anëtarët e komitetit drejtues dhe atyre të komiteteve drejtuese të degëve të PLL në rrethe".
Takimin e hapi kryetari i PLL zoti Ekrem Spahiu, i cili çmoi seriozitetin maksimal të këtij takimi pune, ku merrnin pjesë pa përjashtim të gjithë anëtarët e Komitetit drejtues, ndërsa më pas shtjelloi problemet kryesore të veprimtarisë së partisë gjatë periudhës në analizë. (Fjalën e tij e botojmë të plotë). Pas fjalës së zotit Spahiu e mori fjalën kryetari i degës së PLL Kukës z.Muçmataj, njëkohësisht koordinator i PLL për Qarkun Kukës që përfshin rrethet Kukës, Has dhe Tropojë. Në fjalën e tij zoti Muçmataj falenderoi kryetarin e Senatit të PLL dhe njëkohësisht kryetarin e ri të porsaemëruar të Zyrës së Oborrit Mbretëror, dhe shambellan i Mbretit, zotin Ali Ohri, për suksese në detyrën tepër të rëndësishme të ngarkuar nga Mbreti Leka, Familja Mbretërore. Pasi foli për punën dhe rezultatet e arritura në degën PLL Kukës, zoti Muçmata theksoi se mesazhet politike dhe përcjellja mediatike e aktiviteteve lokale të Degës së Kukësit janë pasqyruar dhe emetuar nëpërmjet mediave lokale ku ndër më të rëndësishmet përmendim Radio-Kukësin. Zoti Muçmata i bëri të njohur Komitetit Drejtues kontaktet e vazhdueshme dhe mirëkuptimin e krijuar midis tij dhe strukturave drejtuese të kësaj dege nga njëra anë, me zyrën e OSBE në Kukës. Në përmbledhjen e tij zoti Muçmataj theksoi se tashmë midis degës PLL Kukës dhe Zyrës së OSBE, jo vetëm që janë vendosur kontakte periodike, por edhe është krijuar një klimë mirëkuptimi dhe shkëmbimi përvojash, çka sipas tij, jo vetëm që e ka zgjeruar gamën e njohjes së monitoruesve ndërkombëtarë për punën e degës PLL Kukës por edhe e ka ndihmuar atë në aspektin cilësor. Lidhur me pregatitjet për zgjedhjet vendore të këtij viti, zoti Muçmataj e garantoi Komitetin Drejtues për vendosmërinë e legalistëve kuksianë për rritjen dhe deri dyfishim të rezultateve zgjedhore të kësaj dege në krahasim me zgjedhjet vendore të tetorit 2003. 
Në këtë takim e mori fjalën edhe zoti Besnik Murati, kryetari i degës PLL Mat dhe njëkohësisht koordinator i PLL për Qarkun e Dibrës, që përmbledh rrethet Dibër, Mat, Bulqizë. Zoti Murati bëri një përmbledhje të punës së degës dhe pregatitjeve të strukturave legalisto-matjane për zgjedhjet vendore ku spikaste numri i konsiderueshëm i kandidaturave cilësore që do të kandidojnë për PLL në të gjithë njësitë vendore të rrethit. Në fund të fjalës së tij zoti Murati falenderoi përzemërsisht kryesinë e Partisë për ndihmën sistematike dhe të konsiderueshme në forcimin e strukturave dhe përmirësimin cilësor të veprimtarisë së PLL Mat, por mbi të gjitha për ndihmën shumë të rëndësishme që kryesia e PLL dhe kryetari Spahiu dhanë në mundësimin e realizimit të vizitës së Princit Leka dhe Tezes së Mbretit Leka, zonjës Silvianë Myzelje, të cilët bashkë me drejtuesit e lartë të PLL dhe të degëve të rretheve kufitare me Matin, realizuan pjesëmarrjen në tubimin madhështor dhe kremtimin bashkë me matjanët të datave të shënuara të Prillit në tubimin madhështor të datës 8 prill organizuar në qytetin e Burrelit. 


Ali Ohri: Ju tregoj për protokollin e Familjes Mbretërore

Më pas e mori fjalën zoti Ali Ohri i cili me fjalë zemre ndër të tjera theksoi: "Ju kërkoj ndjesë për pamundësinë që kam patur për të punuar dhe kontribuar krahas jush për shkak të mungesës afro dymujore për arsye shëndetësore. Ndjej keqardhje për mospraninë time në Prishtinë për t'i dhënë lamtumirën e fundit presidentit Rugova si dhe për mungesën në festimin e datave të shënuara që matjanët kremtuan duke patur në gjirin e tyre Princin Leka, zonjën Myselier, dhe drejtuesit më të lartë legalistë. Sikundër edhe jeni në dijeni kam nderin të ripërsëris faktin se tashmë Familja Mbretërore gjendet dhe do të banojë përfundimisht në strehën e vjetër të saj në pallatin e quajtur Pallati i vjetër mbretëror pikërisht aty ku qëndroi për disa kohë Familja mbretërore gjatë viteve të mbretërisë shqiptare dhe ku lindi mbreti Leka më 5 prill 1939. Pallati Mbretëror aktual i kthyer nga qeveria shqiptare dhe vullneti dashamirës i kryeministrit Berisha është stacioni i fundit i odisejadës së Familjes Mbretërore shqiptare që nga 7 prilli i zi e deri më 28 shkurt të këtij viti, ka ndërruar afro 168 banesa në gjithë anët e globit. Pra tani Oborri Mbretëror që bashkëshoqëron familjen e nderuar mbretërore ka rënë në tabanin e vet, në themelet e veta. Dhe kjo për mua si titullari më i lartë i Oborrit është sadisfaksioni më i madh në këtë moshë pas kaq vuajtjeve dhe sakrificave të përbashkëta të të gjithë ne legalistëve që e pritëm me aq mall dhe dashuri për dekada të tëra ardhjen e Mbretit dhe Familjes mbretërore në Atdhe. Tashmë Oborri mbretëror ka marrë dritë, bash atë dritë hyjnore që ka rënë dhe ndriçon Familjen mbretërore, Mbretin Leka, Princin Leka. Në këto kushte tashmë tejet të përmirësuara, unë personalisht dhe stafi i përkushtuar që drejtoj kemi marrë masa të rëndësishme organizative për të përmbushur detyrën tonë fisnike dhe të vështirë. Tashmë që i kemi riformatuar marrëdhëniet e Oborrit Mbretëror me PLL mund t'ju them me bindje se ato janë dhe do të mbeten më të shkëlqyera se kurrë, sepse midis tyre ekziston një lidhje e shenjtë dhe e shtrenjtë. Sepse as Familja mbretërore e as PLL nuk mund të kuptohen pa njëri-tjetrin. Ata e nënkuptojnë dhe e presupozojnë njëri-tjetrin. Ndër masat kryesore që kemi vendosur në Oborr është respektimi rigoroz i protokollit të vizitave tek Mbreti dhe Familja mbretërore. Askush nuk mund të vijë për vizitë pa marrë më parë miratimin që unë personalisht drejtoj. Kam nderin t'ju informoj se vetëm katër persona mund ta kapërcejnë protokollin formal të miratuar nga zyra e Oborrit mbretëror, si njerëz shumë të nderuar dhe të afërt të Mbretit dhe Familjes mbretërore. Ndaj kam nderin t'ju bëj të ditur se dy nga këta të katërt janë personalisht dy drejtuesit më të lartë të PLL, kryetari Spahiu dhe nënkryetari Basha, të cilët në çdo kohë dhe për çdo arsye janë të mirëpritur të vizitojnë e të kontaktojnë Mbretin Leka dhe Familjen mbretërore, pa kurrfarë kufizimi, dhe kjo padyshim që shënon një nderim dhe respekt të thellë të Mbretit dhe Familjes Mbretërore për Legalitetin dhe lidershipin e tij.
Tashmë Oborri Mbretëror po i kushton një rëndësi të madhe përzgjedhjes së stafit të tij dhe për këtë kriteri kryesor është dhe mbetet ndershmëria e përkushtimi ndaj Mbretit dhe Familjes mbretërore. Jam i detyruar t'ju informoj se deklaratat e ish kryetarit Gërmenji se gjoja mbulon akoma detyrën e kryetarit të Zyrës së Oborrit, shpërndarë nëpër media, ishin një spekullim dhe incident i padëshiruar dhe plotësisht i evitueshëm. Dhe kjo sepse që nga momenti i emetimit në media të lajmit për dorëheqjen e tij, Mbreti Leka më emëroi mua si kryetar të Zyrës së Oborrit Mbretëror, për çka u informua personalisht edhe zoti Gërmenji, i cili nuk kishte kurrfarë arsyeje të dezinformonte mediat në lidhje me këtë ndryshim esencial në Oborrin Mbretëror. Jo vetëm se jam pjesë e juaja gjë për të cilën jam krenar, por edhe për faktin se legalistët janë shumë të shtrenjtë dhe të dashur për Mbretin dhe Familjen mbretërore, kam nderin t'ju bëj me dije se ju legalistët jeni njerëzit më të mirëpritur tek Mbreti dhe Familja mbretërore. Dhe si të tillë do të gëzoni të gjitha lehtësirat e mundshme nga protokolli special i Oborrit mbretëror, dhe kjo për të mundësuar kontaktet intensive me Mbretin dhe Familjen mbretërore, të cilat janë gjëja më e dëshiruar dhe më e këndshme për Mbretin Leka dhe Princin Leka. Gjithashtu kam nderin t'ju bëj me dije se për shkak të kufizimeve që aktualisht kemi në lidhje me formatin e plotë teknik dhe infrastrukturor të funksionit të zëdhënësit të shtypit pranë Mbretit dhe Familjes mbretërore duke folur edhe në emër të zëdhënësit të Mbretit, zotit Erion Teli, iu bëj me dije se gazeta "Atdheu" jo vetëm do të ketë përparësi në marrjen e informacionit nga zyra e shtypit dhe Oborri Mbretëror, por edhe në shpërndarjen e mesazheve nga kjo zyrë në emër të Mbretit dhe Familjes mbretërore me qëllim që legalistët të jenë të parët që do të informohen për çka Mbreti dhe Familja mbretërore dëshirojnë të informojnë me anë të mesazheve publike. Nga raporti i zotit Spahiu dhe nga diskutimet e shumicës së anëtarëve të Komitetit Drejtues tashmë kam krijuar një bindje të plotë për punën cilësore të PLL dhe për perspektivat shumë të mira të partisë sonë në drejtim të rritjes së mbështetjes elektorale, prestigjit dhe autoritetit në popull, çka me kënaqësinë më të madhe do ia komunikoj personalisht Mbretit, Princit, dhe kryesisë së Senatit të veteranëve që unë drejtoj. Edhe njëherë më lejoni të uroj suksese dhe punë të mbarë në misionin tuaj fisnik" - e mbylli fjalën e tyij Kryetari i Senatit të veteranëve të PLL, dhe njëkohësisht shambellani, shefi i marrëdhënieve me jashtë dhe kryetari i Zyrës së Oborrit Mbretëror shqiptar, akademisti kolonel Ali Ohri. 

Legalistët diskutojnë për agjendën

Pas fjalës së zotit Ohri që u prit me kënaqësi të thellë nga të gjithë pjesëmarrësit, diskutoi kryelegalisti lezhjan zoti Vasil Muça, i cili përgëzoi në emër të legalistëve lezhjanë kryesinë e PLL për qëndrimet e qarta politike dhe punën e palodhur në qendër e në bazë me ç'rast ai nënvizoi ndihmën e pakursyer të PLL në qendër e për të cilën veçoi kontributin personal të kryetarit Spahiu. Në vijim të fjalës së tij zoti Muça theksoi punën e mirë dhe vështirësitë e natyrshme në këtë degë për çka kërkoi me modesti intensifikimin e ndihmës jo vetëm tani në prag të fushatës, por edhe gjatë saj deri në mbylljen me sukses, çka ai e konsideroi si garanci për arritjen e një rezultati maksimal zgjedhor, gjatë zgjedhjeve vendore të këtij viti. Në fund të fjalës së tij, kryelegalisti lezhjan kërkoi dhe mori sqarime në lidhje me hapësirat për aleancat e mundshme me partitë e djathta gjatë fushatës, me argumentin se bashkërendimi i punës dhe bashkëpunimi i subjekteve të djathta lezhjane janë garancia më e fortë për suksesin zgjedhor të së djathtës në Lezhë.
Pas zotit Muça e mori fjalën kryelegalisti elbasanas zoti Bujar Çala i cili pas përmbledhjes që i bëri punës së strukturave legaliste të degës Elbasan, shprehu optimizmin se rezultatet e degës që ai kryeson në këto zgjedhje do të jenë shumë më të larta pavarësisht vështirësive objektive të natyrshme për shkak të shtrirjes së madhe territoriale të 23 njësive vendore të këtij rrethi, bastion i së djathtës. Me shembullin e diskutimit të tij, zoti Çala ndezi optimizmin e diskutantëve pasues për mundësitë e mëdha që ka PLL për rritjen e ndjeshme të rezultatit zgjedhor të arritur tre vite më parë. Edhe zoti Çala ishte i mendimit se bashkëpunimi i ndërsjelltë i subjekteve të djathta gjatë fushatës do të mundësonte arritjen e një rezultati të lartë për PLL ashtu dhe për të djathtën. Në lidhje me domosdoshmërinë e arritjes së një fitoreje në zgjedhjet vendore zoti Çala argumentoi se vetëm një pushtet i djathtë vendor mund të gjendet më pranë qytetarëve dhe popullit dhe mund të realizojë misionin e vështirë të pushtetit vendor. 

Murat Basha: E ardhmja e PLL na bën optimistë 

Më pas e mori fjalën nënkryetari i PLL zoti Murat Basha, i cili me lukun e tij të veçantë dhe veshjen e kombinuar hijshëm e ku spikatin ngjyrat e flamurit kombëtar dhe ato të PLL, ndër të tjera në diskurin e tij plot temperament dhe gjestikulacion aktoresk theksoi: "Dëshiroj t'ju falenderoj thellë nga zemra për kontributet substanciale dhe sakrificat e panumërta që keni bërë dhe po bëni, por pikërisht këtu qëndron edhe shpresa dhe optimizmi ynë për një sukses zgjedhor dhe për një rritje cilësore dhe sasiore të punës së partisë. Ju ftoj t'i mbështetemi fort traditës sonë të sakrificave në emër të idealit sublim të parët tanë dhanë jetën dhe shkrinë pasurinë për atdheun, për çështjen kombëtare, për Mbretin dhe Mbretërinë. Lidhja e legalistëve me Shqipërinë është simbiotike është si lidhja e Anteut me tokën mëmë, por nuk mjafton idealizmi për suksesin dhe arritjen e objektivave që ne synojmë. Ne legalistëve na nevojitet edhe idealizmi pragmatist, që është instrument unikal në arritjen e rezultateve dhe përballimin e momenteve të vështira që na është dashur dhe do të na duhet të kalojmë. I madhi Abraham Linkoln na mëson se kurajoja dhe entusiazmi janë armët më të fuiqshme për të realizuar misione të mëdha dhe kauza të mëdha sikundër ne kemi marrë përsipër të përmbushim në politikën shqiptare, me anë të politikës, në shërbim të atdheut dhe çështjes kombëtare. Në këtë mision historik ne kemi ndihmën dhe kontributin e pakursyer të Mbretit Leka, Princit Leka dhe filozofisë zogiste, armë të cilat janë gjithashtu dhe avantazhe që i kemi vetëm ne legalistët dhe mbretërorët. Duke qenë të bindur për sakrificat e pashmangshme dhe domosdoshmërinë e tyre në emër edhe të lidershipit të PLL, ju premtoj dhe garantoj se ndihma ime dhe ndihma jonë si kryesi për të gjithë juve, do të jetë e pakursyer sepse vetëm nëpërmjet bashkëpunimit dhe ndihmës reciproke do të arrijmë të përmbushim objektivat që i kemi vënë vetes" - e mbylli diskutimin e tij pasionant nënkryetari i PLL zoti Murat Basha.
Më pas e mori fjalën kryelegalisti beratas zoti Ruzhdi Orizaj, i cili pas ekspozesë së punës dhe veprimtarisë së degës PLL Berat, premtoi organizimin së shpejti të një takimi të përmasave të mëdha, të lidershipit të PLL me qytetarët dhe legalistët beratas. Zoti Orizaj e theksoi me forcë optimizmin e tij për rezultat të lartë zgjedhor teksa përmendi si garanci kandidaturat cilësore që ai dhe kryesia e degës PLL Berat kishin përzgjedhur e kontaktuar gjatë kësaj periudhe të cilën kjo degë e kish kthyer në aksion të vërtetë pune dhe kontaktesh intensive me zgjedhësit beratas thellësisht të pakënaqur nga pushtetarët vendorë socialistë dhe deputetët e shumtë socialistë të këtij rrethi që janë më të spikaturit e opozitës destruktive në parlament. 
Në emër të legalistëve fierakëe e mori fjalën edhe kryetari i degës PLL dhe njëkohësisht anëtar i këshillit të Qarkut Fier zoti Koçi Gega, njëkohësisht koordinator i PLL për prefekturën Fier. Zoti Gega në fjalën e tij theksoi se reputacioni i degës së PLL Fier në të gjithë elektoratin e djathtë fierak është në kuotat më të larta se kurrë dhe se kjo përbën garanci për dyfishim të rezultatit zgjedhor të degës së PLL Fier në zgjedhjet e ardhshme vendore. Në të gjithë komunitetet dhe grupet e interesit Legaliteti gëzon mbështetje dhe simpati të thellë - theksoi zoti Gega. Më pas ai e bëri me dije Komitetin drejtuers për punën mjaft të mirë që ishte bërë në afrimin dhe përzgjedhjen sistematike të kandidaturave për këshilltarë të pushtetit vendor, çka sipas tij rriste shanset për sukses për shkak të cilësisë së lartë dhe reputacionit të tyre. 
Po të njëjtin optimizëm për arritjet dhe tejkalimin e rezultateve zgjedhore të PLL në Gjirokastër shprehur në fjalën e tij edhe legalisti gjirokastrit, djali i Lazaratit të pamposhtur, zoti Njazi Aliko, i cili është gjithashtu koordinator i PLL për prefekturën Gjirokastër.
Me kënaqësi të veçantë anëtarët e Komitetit Drejtues pritën dhe përcollën fjalën e ngrohtë të zotit Nebi Ganellari, kryetar i Këshillit Kombëtar të PLL, kryetar i degës PLL Korçë dhe njëkohësisht koordinator i PLL për Prefekturën e Korçës. Zoti Ganellari shpjegoi dhe argumentoi me detaje punën konkrete dhe mundësitë e mëdha të degës PLL që ai kryeson për rritjen e ndjeshme të rezultateve zgjedhore të legalistëve korçarë. Si garanci për këtë ai ofroi intensifikimin e punës së strukturave në bazë rritjen e tyre sasiore e cilësore dhe shtrirjen e tyre territoriale çka kish mundësuar, sipas tij, afrimin dhe përzgjedhjen e kandidaturave që në në shumicë përfaqësonin intelektualë të spikatur në të gjitha komunitetet e njësive vendore. Gjithashtu zoti Ganellari shpjegoi edhe projekt-platformën e punës së degës së tij me objektiva dhe masa konkrete në përmbushje të synimeve të degës PLL Korçë.
Edhe kryetari i degës PLL Krujë, zoti Ramazan Kupi, pinjolli i familjes së shquar Kupi dhe nipi i heronjve Abaz e Ibrahim Kupi, referoi me optimizëm punën dhe mundësitë e mëdha që dega e PLL Krujë kishte për rritjen e rezultatit zgjedhor në krahasim me zgjedhjet vendore të tetorit 2003. Në këtë drejtim ai mbështetej edhe në afrimin dhe përzgjedhjen e kandidatëve cilësorë e me reputacion në të djathtën krutane si dhe në raportet shumë të mira që ai personalisht dhe dega PLL Krujë kishin krijuar me subjektet e djathta të këtij rrethi, çka sipas tij rriste shanset për një sukses të përbashkët zgjedhor. 
Pas zotit Kupi e mori fjalën kryelegalisti shkodran, zoti Ilir Kuka, i cili gjithashtu theksoi raportet e mira dhe solide të bashkëpunimit dhe mirëkupimit me subjektet e djathta shkodrane si dhe synimet e legalistëve shkodranë për rritjen e rezultateve zgjedhore. Zoti Kuka vlerësoi si shumë të rëndësishme dhe me ndikim të elektoratit shkodran të qëndrimeve konsekuente të kryesisë së PLL në vazhdimësi ku ai veçoi si mjaft të rëndësishme prezantimet e shkëlqyera të lidershipit të PLL dhe personalisht të zotërinjve Spahiu dhe Basha në takimet me legalistët shkodranë dhe intelektualët e këtij qyteti takime, të cilat kishin gjetur jehonë të gjerë dhe kishin ndikuar fuqishëm nëpërmjet edhe pasqyrimit në kronikat e zgjeruara të mediave shkodrane. 
Pas zotit Kuka e mori fjalën sekretari i Senatit të veteranëve legalistë, zoti Seit Preni, i cili i garantoi anëtarët e Komitetit Drejtues se pavarësisht moshës së thyer do të kontribuonte maksimalisht për intensifikimin e punës dhe pregatitjen cilësore të fushatës në rrethin e Matit ku ai si matjan dhe legalist i nderuar gëzon reputacion të fuqishëm personal dhe familjar, qoftë edhe për shkak të kontakteve intensive dhe të vazhdueshme me legalistët e kësaj treve, si dhe në rrethin e Tiranës, sidomos në lagjen "Ali Demi" ku ai banon dhe në komunat e këtij rrethi ku gëzon reputacion dhe ka njohje personale e familjare të fuqishme. Zoti Preni duke folur edhe në emër të senatit të Veteranëve legalistë përgëzoi kryesinë e PLL për qëndrimet intransigjente në mbështetje të idealeve zogiste dhe objektivave programore të PLL për çka ai premtoi edhe ndihmën e tij të pakursyer, por edhe të senatorëve veteranë të cilët ai me të drejtë i konsideroi si shtylla kryesore e zogizmit dhe Legalitetit. Në mbledhje u vlerësua mjaft pozitivisht puna e redaksisë së gazetës Atdheu dhe personalisht e zotërinjve Gjergj Thanasi, Zamir Gjurgji, Astrit Kola e Neritan Kolgjini. Në fund të mbledhjes, u ra dakord për tekstin e deklaratës që do të mbahej për mediat, dhe menjëherë në fund të saj u improvizua një konferencë shtypi me praninë e të gjithë anëtarëve të KD të PLL. Mbledhja vlerësoi mjaft edhe udhëzimet e dhëna nga qendra.

Deklaratë e PLL për mediat pas mbledhjes së Komitetit Drejtues

PLL, mbështetje politike për të përndjekurit dhe pronarët

Sot, më datë 15 prill 2006, u zhvillua mbledhja e radhës e Komitetit Drejtues të PLL, ku u analizua veprimtaria politike si dhe u përcaktuan detyra për të ardhmen, kryesisht në funksion të zgjedhjeve për pushtetin vendor.
Në këtë mbledhje u vu në dukje se PLL i është përmbajtur programit të saj si parti e djathtë dhe ka zhvilluar një aktivitet intensiv në zbatim të detyrave të Kongresit të 16-të dhe kapërcimit të gjendjes së krijuar pas rezultatit të zgjedhjeve të 3 korrikut, të cilat ajo i konsideron si një aksident, të cilin u mundua ta evitonte dhe sigurisht për të nuk ka përgjegjësi. 
Komiteti Drejtues i PLL vlerësoi rezultatet e arritura dhe rikonfirmoi mbështetjen për qeverinë e PD dhe aleatëve të saj, në nismat dhe veprimet aktive të luftës kundër korrupsionit, krimit të organizuar dhe trafiqeve të paligjshme. 
PLL shpreson dhe e nxit Qeverinë, që në raport me shtresën e gjerë të ish të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë, si dhe detyrimeve të saj programore si koalicion politik i djathtë, të marrë hapat e nevojshme për zbatimin e rezolutës së Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Europës "Për dënimin e krimeve të komunizmit". Njëkohësisht PLL i kërkon qeverisë të hartojë një ligj të drejtë për dëmshpërblimin e plotë të tyre. 
PLL kërkon dhe i sugjeron qeverisë që të tregohet më e vendosur në reformën administrative dhe të dëshmojë kujdes dhe maturi më të madhe në raport me pronarët e ligjshëm duke i kujtuar asaj se kthimi dhe kompensimi duhet të kenë përparësi ndaj legalizimit.
Nga këndvështrimi partiak, Komiteti Drejtues i konsideron zgjedhjet e ardhshme vendore si të një rëndësie të veçantë për Partinë "Lëvizja e Legalitetit" dhe u shpreh i vendosur për të konfirmuar një rezultat të lartë. Komiteti Drejtues autorizoi procedurat e nisjes së përgatitjes për këto zgjedhje dhe kërkoi që gjatë kësaj faze, stukturat e PLL të tregohen sistematike, të zhdërvjellta dhe elastike, duke shfrytëzuar të gjitha resurset dhe rrethanat në dobi të rezultatit elektoral të PLL. 
Komiteti Drejtues i PLL i vlerësoi si të shkëlqyera marrëdhëniet me Familjen Mbretërore dhe përshëndeti ndryshimet e fundit në Oborrin Mbretëror Shqiptar, duke i uruar njëkohësisht suksese, Kryetarit të Senatit të PLL z.Ali Ohri në detyrën e re të Kryetarit të Zyrës së Oborrit.
Tiranë, më 15 prill 2006

Fjala e z.Hamit Kurti në mbledhjen e Komitetit Drejtues të PLL

Hamit Kurti: PLL po ringrihet fuqishëm

Në këtë periudhë jemi në fazën pregatitore për zgjedhjet vendore. Natyrisht puna e strukturave është në plan të parë për rezultatet tona. Eshtë e vërtetë dhe e pamohueshme se rezultati i 3 korrikut ka qenë shumë negativ. Kjo dihet tashmë nga të gjithë se ky rezultat nuk erdhi për shkak të politikës së PLL, por prej qendrimeve vetëvrasëse të LZHK-së.
Eshtë jashtë çdo diskutimi se në çdo moment ne kemi busull orientuese fjalët e NMT Mbretit Leka I dhe unë si veteran ju falenderoj të gjithë juve për qendrimin besnik ndaj PLL dhe Mbretit Leka I.
Dihet fakti që jemi pa asnjë lloj financimi dhe duhet ta pranojmë se si ish të përndjekur politikë jemi shtresa më e vobegtë e vendit. Por njëkohësisht jemi partia më e pastër, më kombëtarja, sepse kjo parti e ka zanafillën në nacionalizmin shqiptar me në krye të madhin Mbretin Zog që në kohën e Triumfit të Legalitetit më 1924. Gjithashtu jemi pasuesja direkte e OKLL-së të ringritur më 1943 nga i paharrueshmi major Abaz Kupi, besnik i palëkundur i Mbretit Zog.
Me këtë rast ju falenderoj edhe njëherë, të nderuar anëtarë të Komitetit Drejtues, për punën e bërë deri më sot. Duhet përgëzuar puna e Kryesisë së Partisë, njëkohësisht edhe puna e redaksisë së gazetës 'Atdheu'. Falenderoj personalisht kryetarin Spahiu për punën shumë të frutshme që ka bërë në lidhje me riafrimin me PD-në. Nga ana tjetër, gjej rastin të falenderoj para jush personalisht kryeministrin Sali Berisha dhe qeverinë e tij, për kthimin e Pallatit Mbretëror, Familjes Mbretnore, vizitën me rastin e ditëlindjes së Mbretit, si edhe për "Vilën e Zogut" në Durrës. Jemi krejt të ndërgjegjshëm se vizita e kryeministrit Berisha me 5 prill në Familjen Mbretnore, ka gëzuar të gjithë zogistët dhe u ka dhënë shpresë të gjithë antikomunistëve e të djathtëve për një forcim të së djathtës në Shqipëri. Njëherazi përkujtimi i rezistencës antifashiste të 7 prillit ka qenë një veprim mjaft efikas për rritjen e imazhit të zogistëve në popull. Me këte rast falenderoj z.Gjergj Thanasi dhe prefektin e Durrësit për pritjen e bukur që i rezervuan NT Princit Leka në Durrës.
Gjithashtu s'mund të rri pa thënë edhe dy fjalë përgëzuese për degën e PLL Mat me në krye z.Besnik Murati për pritjen madhështore që i bënë Princit Leka me rastin e përkujtimit të datave të prillit, në të cilën morën pjesë qindra matjanë, por edhe drejtues të degëve Mirditë, Shkodër, Krujë etj.. Kam besim se jemi në rrugë të mbarë dhe "dimrin politik" e kemi lënë mbrapa krahëve.



Fjala e z.Nevruz Ndregjoni në mbledhjen e Komitetit Drejtues të PLL

Nevruz Ndregjoni: Duam t'i caktojmë vetë kandidatët

Ne vijmë në këtë mbledhje për të bërë analizën e punës për periudhën e kaluar dhe për të caktuar detyrat për të ardhmen.
Duke dashur të ndalem më gjatë në degën e Tiranës, mund të them se gjatë kësaj kohe kemi zhvilluar një aktivitet të kënaqshëm politiko-organizativ e konkretisht sa më poshtë:
Më datë 21 nëntor 05, si degë Tiranë, me praninë e Princit Leka dhe shumë personaliteteve të tjera, organizuam tek Muzeu Historik Kombëtar sesionin përkujtimor me rastin e 62-vjetorit të Kongresit të Zall-Herrit.
Gjatë kësaj periudhe kemi zhvilluar 4 mbledhje të Komitetit Drejtues ku kemi ndarë detyrat dhe kemi bërë verifikimin e realizimit të tyre. Eshtë punuar dhe vazhdon të punohet për verifikimin e anëtarësisë, thithjen e anëtarëve të rinj dhe pajisjen e tyre me librezat e anëtarësisë.
Një kujdes të veçantë i kemi kushtuar vënies së plotë në eficiencë të nëndegëve që pavarësisht numrit të tyre të madh, me përjashtim të 3-4 rasteve, po punojnë mirë.
Me cilësinë e kryetarit të degës Tiranë, kam vendosur kontakte institucionale me degën e PD-së dhe po vazhdoj punën për krijimin e kontakteve edhe me degët e tjera të partive të djathta. Vlen të theksoj se kemi një bashkëpunim të shkëlqyer me shoqatat antikomuniste dhe të pronarëve.
Gjatë punës sonë kemi hasur vështirësi që kanë të bëjnë me zhgënjimin e anëtarësisë nga rezultati i zgjedhjeve të 3 korrikut dhe me konfuzionin e krijuar pas deklarimit se gjoja Familja Mbretërore ka hequr dorë nga politika. Gradualisht këto vështirësi janë tejkaluar dhe momentalisht, edhe pas ngjarjeve të fundit, në radhët e legalistëve të degës së Tiranës ekziston një një optimizëm i natyrshëm.
Shqetësuese për ne mbetet nëndega e Kamzës, e cila duket se ka mbetur jashtë funksionimit normal. Duke pasur parasysh se atje kemi një elektorat të madh, ne do ta ndjekim me përparësi këtë çështje, por, kërkojmë edhe ndihmën e kryesisë dhe të Komitetit Drejtues për të bërë të mundur ndarjen e kësaj nëndege në dy pjesë, sepse shtrirja gjeografike dhe popullsia e madhe e detyrojnë një gjë të tillë.
Në kuadrin e zgjedhjeve vendore, duke pasur parasysh se ato duhet t'i përkasin bazës, kërkoj nga strukturat më të larta që t'u japin mundësi degëve që të jenë më të lira, si në përzgjedhjen e kandidaturave, ashtu edhe në caktimin e mekanizmave stimuluese. Kjo, jo vetëm do të mobilizojë realisht njerëzit e bazës, por edhe do t'i krijojë mundësinë elitës së partisë për të qenë e lirë në betejën politike që ka gjasa të zhvillohet në mënyrë të parakohshme gjatë vitit të ardhshëm.

Analiza

Respektimi i pronësisë së ligjshme, "prioritet" i vazhdueshëm i marrëdhënieve BE-Shqipëri

Komisioni Europian dhe pronësia në Shqipëri

Nga Astrit KOLA

Nisur nga dëshira e krijimit të marrëdhënieve të ndërsjellta institucionale, për zgjidhjen e problemeve shqetësuese dypalëshe, përfaqësuesit më të lartë të BE, sidomos komisionerët e Këshillit të Europës, kanë vendosur kontakte zyrtare dhe korrespondencë gjithashtu zyrtare, me përfaqësuesit e shoqatave të pronarëve legjitimë në Shqipëri. Gjatë këtyre kontakteve janë diskutuar problemet në fjalë dhe janë ballafaquar obcionet e zgjidhjeve të mundshme, qoftë në plan ligjor, ashtu edhe në atë administrativ, në sensin e zbatueshmërisë së kuadrit ligjor që trajton mënyrat adekuate të zgjidhjes së problemeve të pronësisë në Shqipëri. 
Ajo që të bën përshtypje në këtë odiseadë marrëdhëniesh, që tashmë konsiderohen tepër të "lashta" për nga kohësia e fillesës, është fakti se përfaqësuesit e lartë europianë, në kontaktet zyrtare me drejtuesit e shoqatave të pronarëve në Shqipëri, që nga viti 1992 kanë transmetuar mendimin e politikanëve shqiptarë dhënë në takimet zyrtare, se "... në Shqipëri, problemi i pronësisë është ndërlikuar aq shumë, saqë pothuajse nuk ekzistojnë mundësi të zgjidhjeve të këtij problemi nëpërmjet kthimit dhe kompensimit të pronave!!!". Këtë pretendim absurd, i pari që e ka bërë publik, para dy vjetësh, ka qenë ish kryetari i Partisë Republikane, (aktualisht Kryetar Nderi i kësaj partie), z.Sabri Godo, duke i lënë pa mend dhe pa gojë pronarët legjitimë, por duke dëshmuar gjithashtu edhe faktin se ka qenë pikërisht klasa politike e pluralizmit, ajo që ka qenë më pak e interesuara dhe që ka demonstruar vullnet minimal politik për zgjidhjen e këtij problemi social me rezonancë të gjerë, ndaj edhe ka përdorur artifice, justifikime dhe teza krejtësisht të pavërteta, sidomos në drejtim të shfrytëzimit të mundësive të kompensimit fizik të pronave.
Korrespondenca e vazhdueshme e komisionerëve të lartë europianë, (të ngarkuar me ndjekjen e ecurisë së plotësimit të angazhimeve të Shqipërisë për përmbushjen e objektivave të domosdoshme të anëtarësimit në BE), sidomos ato të z.Erhard Priebe me shoqatat e pronarëve legjitimë në Shqipëri, dhe konkretisht lidhur me letrën e fundit të para dy muajve, drejtuar z.Rrapo Danushi, dëshmon se BE ka qenë dhe mbetet e vendosur për t'i shkuar deri në fund kërkesave dhe kushtëzimit politik për qeveritë dhe shtetin shqiptar, lidhur me zbatimin e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut, veçanërisht atyre që lidhen me problemet e pronësisë. Madje ndjen keqardhje që të gjitha kushtet e vëna në këtë drejtim, si edhe relacionet e raportet e përfaqësuesve dhe komisionerëve të lartë europianë, nuk janë bërë publike nga qeveritë shqiptare.
Nisur nga letërpërgjigjia e para dy muajve e z.Priebe për z.Rrapo Danushi, në fund të saj arrita të mësoj adresën në internet të sitit të Komisionit Europian, për të mësuar diçka më shumë nga sa emetojnë qeveritë dhe mediat shqiptare në lidhje me qëndrimet e institucioneve europiane për këtë qëllim, respektivisht në raportet e hartuara nga vëzhguesit e BE në Shqipëri. 
Në këtë sit arrita të njihem drejtpërsëdrejti me raport-vlerësimet e vazhdueshme të marrëdhënieve BE-Shqipëri lidhur me ecurinë e marrëdhënieve dhe detyrimeve reciproke për mundësimin dhe plotësimin e standardeve të vendosura ndaj shtetit shqiptar, si kusht për nënshkrimin e marrëveshjes së Stabilizim-asociimit dhe anëtarësimin në BE, ku evidentohet qartë qëndrimi i prerë dhe kushtëzues i BE dhe institucioneve të saj ndaj Shqipërisë në të gjitha fushat, por sidomos ndaj pronave të pronarëve legjitimë.
Por ajo që të bën përshtypje e të ngjall dyshime në këtë marrëdhënie të ndërlikuar të Brukselit me Tiranën, është thjesht artikulimi verbal dhe raportimi në letra i domosdoshmërisë së zbatimit të detyrimeve dhe legjislacionit në fuqi në lidhje me kthimin dhe kompensimin e pronave, dhe kurrfarë mase me karakter detyrues-përcaktues për zbatimin pa hezitim të këtyre "rekomandimeve" që, tashmë, i ngjajnë paralajmërimeve të dikurshme kineze për avionët amerikanë... Ndryshe nuk ka sesi shpjegohet trimërimi i autoriteteve shqiptare për injorimin e të drejtave legjitime të pronarëve, në shkelje flagrante edhe të neneve 41 dhe 181 të Kushtetutës së Shqipërisë...
Komisioni Europian, në një letër dërguar shoqatës së pronarëve legjitimë, thekson se i ka kërkuar Qeverisë shqiptare, që çështja e pronave të jetë në 5 pikat kryesore afatshkurtëra të Reformës Legjislative, dhe ku ndër të tjera theksohet: "Çdo vit, Komisioni propozon një Partnership Europian për Shqipërinë, për të ndihmuar qeverinë shqiptare në përcaktimin e përparësive të reformave. Këtë vit ne kemi një theks të veçantë mbi çështjen e kthimit të pronave, duke e përfshirë atë edhe si një nga 5 përparësitë kyçe, afatashkurtëra. 
Komisioni e ka theksuar së tepërmi këtë çështje në Raportin e Përparimit mbi Shqipërinë, të nëntorit 2005, ku nënvizohet se shumë prej skadencave të vëna në Ligjin e vitit 2004 për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave nuk janë përmbushur ende, dhe se regjistrimi fillestar i pasurive të paluajtshme nuk po kryhet mjaft shpejt, posaçërisht në zonat qytetare dhe bregdetare. Ne raportuam gjithashtu pretendime këmbëngulëse të privatizimit të paligjshëm të pronave, kur procesi i Kthimit/Kompensimit nuk është vënë në jetë, një aspekt ky që nënvizohet edhe prej jush (pronarëve, shën. - i A.K.).
Unë ju siguroj se Komisioni Europian ndjek hapat e ndërmarra nga Shqipëria për të zbatuar angazhimet e saj për Kthimin e Pronës dhe se ne do të vazhdojmë të shtyjmë autoritetet shqiptare, që të bëjnë një përparim të përshpejtuar në këtë fushë...".
Pasazhet e letrës së sipërcituar, dëshmojnë qartë vendosmërinë e pamjaftueshme dhe etiketën e tejshtuar të institucioneve europiane në raport me kushtëzimet për problemet e pronarëve të ligjshëm shqiptarë. Nëse do të ishte fjala për të drejtat e minoriteteve, këtu do të ishte bërë nami dhe Brukseli do të bubullinte, por ja që bëhet fjalë për "gjakpirësit" që kanë shfrytëzuar shqiptarët, dhe që jo vetëm nuk kanë të drejtë të përfitojnë nga pasuritë publike si të tjerët, por kanë për detyrë t'u dorëzojnë letrat e trashëgimisë së pronës "vëllezërve-pjestarë" që polli pluralizmi, kryesisht zorrëzgromsave majtistë, që kanë akaparuar pothuajse totalisht pasuritë e shqiptarëve. Ndaj më kot pronarët harxhojnë kohë dhe para për të shkëmbyer mendime dhe korrespondencë me ata që gjithë hallin e kanë sesi të plotësojnë vetëm tekat e komunistëve të papronë dhe minoritarëve të papronë e të paatdhe në Shqipëri. 

Ja vlerësimet e BE në raportin e nëntorit 2004

Komisioni Europian
Bruksel, 9 nëntor 2005

Shqipëria: Raporti i progresit për vitin 2005

... Në Qershor 2005, Këshilli i Europës përsëriti që: çdo progres i vendeve aspirante drejt integrimit europian, duhet të bazohet në vlerësimet e përparimeve të arritura, duke i bazuar ato në përpjekjet për t'i përshtatur ato me parimet e Kartës së Kopenhagenit dhe për t'i kushtëzuar me proceset e Stabilizim-Asociimit... 
Struktura e këtij raporti bazohet në vlerësimin maksimal të përparimit të proceseve dhe aksesin e tyre në zbatimin e rekomandimeve për Stabilizimin dhe Asociimin. 
Raporti përfshin:
-Përshkrimin e marrëdhënieve midis Shqipërisë dhe BE
-Analiza e situatës politike në Shqipëri në termat e demokracisë, rregullit, rendit publik, ligjshmërisë në respektimin e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut dhe mbrojtjen e minoriteteve...
-Rishqyrtimi i kapaciteteve të Shqipërisë për zbatimin e standardeve europiane dhe hartimi gradual i legjislacionit të politikave kyçe, gjithnjë e më të përputhshme me legjislacionin dhe standardet europiane.
... Siç dihet, në letrën e tij të prillit 2005, adresuar kryeministrit të atëhershëm Fatos Nano, komisioneri Oli Rehn qartësoi se Shqipërisë i lipset të garantojë një administrim të përkryer të... ligjit pronësisë mbi tokën, të drejtave të njeriut..., para se Komisioni Europian të mund të rekomandojë dhe të formulojë konkluzionet e Marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit. 
Në nëntor 2004 në Bruksel janë mbajtur takimet midis Parlamentit Europian dhe delegacioneve të deputetëve shqiptarë. Çështjet e diskutuara kanë prekur situatën politike dhe ekonomike në Shqipëri dhe janë fokusuar veçanërisht në ligjin zgjedhor, ligjet e pronësisë dhe luftën kundër krimit të organizuar...
Qysh nga Marsi 2004, pesë takimet me five Task Forcën konsultative janë mbajtur në Shqipëri. Takimet janë fokusuar në identifikimin e rrugëve të zgjidhjes së problemeve prioritare, si: lufta kundër krimit të organizuar, përgatitja e zgjedhjeve parlamentare 2005, respektimi i të drejtave të njeriut nga forcat e rendit, kthimi dhe kompensimi i pronave, liria e shprehjes dhe media; të drejtat e minoriteteve; emigracioni; menaxhimi i financave publike, etj.. Çdo takim është mbyllur me mirëkuptim dhe pranim të rekomandimeve për veprim nga ana e autoriteteve shqiptare...

Realizimi i proceseve të Stabilizim-asociimit

Kushtet e futjes në procedurat e Stabilizim-asociimit janë vendosur nga konkluzat e përgjithshme të Këshlliit në prill 1997, dhe për t'u bërë vend anëtar i BE, duhen përmbushur kriteret themeluese të Këshillit Europian të Kopenhagenit dhe konkluza e tij të Qershorit 2003. Kriteret politike të Kopenhagenit përcaktojnë se vendet aspirante duhet të arrijnë "stabilitetin e institucioneve të një demokracie të garantuar, rendin, zbatimin e ligjit dhe vendosjen e shtetit ligjor, respektimin e të drejtave të njeriut dhe mbrojtjen e minoriteteve".
Lidhur me të drejtat e njeriut dhe mbrojtjen e minoriteteve raporti vlerëson se ndonëse ato ligjërisht janë të pasqyruara në legjislacion dhe të garantuara, përpjekjet për jetësimin e tyre në praktikë duhet të vazhdojnë dhe të rriten.
Juridikisht është e nevojshme një përgatitje më e mirë e një marrëveshjeje ndërshoqërore për një përputhje të drejtpërdrejtë të të drejtave që garanton legjislacioni me rastet e mbrojtjes së të drejtave që garanton ligji, me praktikën administrative dhe ligjore. Njëfarë progresi legjislativ është bërë lidhur me kthimin dhe kompensimin e pronave të pronarëve, kryesisht tokave (!!!), si edhe në drejtim të përgatitjes së ligjeve të tjera...

Të drejtat e Njeriut dhe mbrojtja e minoriteteve

Shqipëria ka ratifikuar një numër konventash të OKB që u referohen të drejtave të njeriut, duke përfshirë edhe Konventën mbi të Drejtat Ekonomike, Sociale dhe Kulturore, si dhe Konventën Ndërkombëtare mbi të Drejtat Civile dhe Politike në vitin 1991;... Konventën Europiane për mbrojtjen e lirive themelore dhe të të drejtave të Njeriu...

Të drejtat Civile dhe politike

E drejta e Pronës mbrohet me ligj. Adoptimi i Ligjit për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave dhe krijimi i Komitetit Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave si dhe komisionet lokale, janë hapa të rëndësishme për përmbushjen e detyrimeve kushtetuese, por shumë nga afatet përfundimtare të përcaktuara paraprakisht deri më tash, nuk janë respektuar. 
Kuvendi gjithashtu adoptoi ligjin mbi Metodologjinë e vlerësimit të Kompensimit të Pronave, në formën konkrete. Sipas ligjit, kjo metodologji ka marrë parasysh edhe nevojën për fonde të konsiderueshme buxhetore, dhe për pasojë edhe efektet e disfavorshme të aftësive të vendit për zbatimin e ligjit për kthimin dhe kompensimin e tokës në të dy komponentët sëbashku (!!!), si edhe përparësitë social-ekonomike të zhvillimit. Megjithatë regjistrimi fillestar i pronave reale nuk ka proceduar mbi ritmet e nevojshme të parashikimit të inventarit të tokave shtetërore disponibël, të cilat nevojiten për të llogaritur nevojat financiare për kompensim në para.
Duket që shumë nga pronat në trevat urabane dhe bregdetare, ku tregu i tokës është më aktiv dhe ku ka potenciale të mëdha ekonomike, janë ende të paregjistruara. Ka shumë të dhëna dhe deklarata për privatizime të paligjshme, pikërisht aty ku ka ekzistuar mundësia e kthimit dhe kompensimit të pronave, por ky proces nuk është zbatuar...

Speciale

5, 7, 9 Prill - Ditët e Mbretërisë Shqiptare përkujtohen nga Burgajeti në Nju Jork

Diaspora atdhetare: Jetë të gjatë Mbretit Leka!

Nga Beqir SINA, Nju Jork

Nga Kosova në Çamëri, do të valëvitet përsëri vetëm Flamuri kuqezi

East Elmhurst-Bronx-Nju Jork: Meqenëse ky vit është përcaktuar si viti i Pavarësimit të Kosovës, më së fundi do të realizohet edhe amaneti profetik i apostullit të Shqipërisë Etnike, Mbretit të të gjithë shqiptarëve Zog i Parë "Për një Shqipëri Etnike". 
Ditët e Prillit: 5;7 dhe 9 prilli, i janë përkujtuar ndër dekada, në mërgim, nga mbretërorët, legalistët, atdhetarët, demokratët, miqtë dhe dashamirët e tyre - figurës më të ndritshme të shtetit shqiptar Mbretit Zog. Mëmëdheu, atdhetarizmi, liria e demokracia, janë kthyer në lajtmotiv të festës së mbretërorve e legalistëve në Nju Jork. Ata edhe kësaj radhe u mblodhën sëbashku për të përkujtuar shqiptarin, i cili, për herë të parë, qëkurse u shpall Pavarësia e Shqipërisë më 28 nëntor 1912, themeloi dhe ngriti shtetin e parë modern shqiptar. Kështuqë për çdo monarkist, legalist e atdhetar, Mbreti Zog i Parë është tepër i shtrenjtë dhe konsiderohet si një Apostull i lirisë e demokracisë shqiptare, në të gjitha trojet etnike. 
Këtë e kanë dëshmuar në përkujtimin e ditëve të prillit, të gjithë ata që e jetuan Mbretërinë, nga Burgajeti e deri në Nju Jork. Ata me këtë rast po kujtojnë, respektojnë dhe e nderojnë veprën dhe figurën e Mbretit Zog i I-rë, Mbretin Leka dhe Princin, për vetëmohimin dhe pastërtinë e tyre morale e shpirtërore, për ndjenjën e thellë kombëtare, për gatishmërinë drejt sakrificave në emër të atdheut dhe kombit. 
Me moton "Atdheu mbi të gjitha", ata i kanë kushtuar gjithë jetën Mëmëdheut dhe deri në vdekje ata do t`i mbeten besnikë kauzës së Shqipërisë Etnike. Me këtë amanet u nda prej nesh më 5-prill 1961 edhe Mbreti Zog. 

5; 7 dhe 9 Prilli, ditë të shënuara në jetën e diasporës

Mbretërorët e legalistët shqiptarë në SHBA, tashmë kanë krijuar traditën e shkëlqyer të përkujtimit të 5; 7 dhe 9 Prillit. Më 5 prill 1939 lindi Mbreti Leka I-rë. Më 7 Prill 1939 legalistët, mbretërorët dhe atdhetarët shqiptarë bënë rezstencë heroike kundër okupacionit fashist, që u pasua me prishjen e shtetit Shqiptar, vendosjen e diktaturës fashiste, fillimin e Luftës Dytë Botërore, dhe që në fund të saj u bë shkak i vendosjes së regjimit të terrorrit komunist, regjimit më të egër që ka njohur historia e kohërave. 
Më 9 Prill 1961- mbylli sytë Mbreti i Shqiptarëve.
Më 9 Prill 2006, me rastin e 45 vjetorit të vdekjes së Mbretit Zog, sipas traditës, u dha një pritje-koktej në hotelin "La Guardia" - "Hotel Courtyard by Marriott", lagjja East Elmhurst-Queens. Në këtë pritje, e cila mbahet në të njëjtin vend, merrnin pjesë mbretërorë, legalistë e simpatizantë të Monarkisë, mërgimtarë të vjetër, intelektualë e biznesmenë, përfaqësues të partive politike, shoqatave dhe besimeve fetare. 
Tubimin e hapi dhe e monotiroi Sekretari i Përgjithëshëm i PLL për degën e Treshtetëshit Nju Jork, Nju Xhersi dhe Kënektikët, z.Tomorr Selmani, i cili falenderoi pjësëmarrësit për praninë e tyre në këtë ditë të shënuar të Monarkisë shqiptare. Intonimi i hymneve kombëtare të Shqipërisë dhe SHBA-ve dhe një minutë zie në shenjë respekti ndaj të gjithë martirëve që ranë për atdhe e flamur, u përcollën me nderime nga pjesëmarrësit. 
Z.Selmani kërkoi që me një minutë zie, në shenjë respekti të kujtohet edhe Presidenti i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, si dhe Korifeu i Lumës, mbretërori e veterani i diasporës Prof. Miftar Spahia.
Fjalën e rastit e mbajti anëtari i Këshillit të Përgjithshëm z.Adnan Ramadani (i biri i intelektualit të njohur nga Shkodra, legalistit veteran z.Enver Ramadani) - sekretar i Marrëdhënieve me Publikun pranë degës së PLL - Nju Jork. 
Pasi bëri një përmbledhje rreth jetës së Mbretit Zog dhe aktivitetit të Mbretit Leka, folësi u ndalua në veprimtarinë e PLL. Ai tha se "... rruga ma e mirë e përkujtimit të Mbretit Zog dhe e mbështetjes ndaj Mbretit Leka, është të jetojmë, mendojmë e punojmë si zogistë". "Porosia që na ka lënë Zogu i Parë, është e do të jetë lajtmotivi ynë politik: Atdheu mbi të gjitha. Karshi qeverisë së sotme shqiptare, ai tha se nuk është e vështirë të gjendet rruga e duhur. Kur qeveria gabon, ajo duhet kritikuar. Kur vepron drejt, ajo duhet mbështetur maksimalisht dhe se opozicioni ndaj saj duhet të jetë i vëmendshëm e i kujdesshëm, pasi mund të rezultojë si mbështetje ndaj forcave socialisto-komuniste në opozitë, të cilat japin shenja të dukshme se kërkojnë destabilizimin e shtetit shqiptar. Kjo përbën një akt të ulët aq edhe antishqiptar, sidomos sot, që në tryezë janë shtruar fatet e Kosovës. Ne legalistët e Amerikës nuk do të shklasim mbi amanetet e të parëve tanë, të Mbretit Zog dhe porosive të Mbretit Leka. Asnjë interes nuk i barazohet interesave kombëtare. Pavarësimin e plotë të Kosovës, legalistët e përshendesin si hapin e parë drejt bashkimit kombëtar, në përputhje me devizën nacionaliste shqiptare "Një Atdhe - një komb - një shtet", theksoi z.Adnan Ramadani. 
Me shumë interes dhe vëmendje u ndoq fjala e kryetarit të LDK për Amerikën z.Agim Rexhaj, (n/kryetar i Vatrës), e cila u ndërpre shpesh herë nga duarktroktitjet. Z.Rexhaj e lidhi bukur nëpërmjet fjalës së tij, veprën dhe figurën e Mbretit Zog me atë të ish Presidentit të Kosovës z.Rugova. Ai tha se "është një nder i madh për mua që, në emrin tim personal dhe të degës së Lidhjes Demokratike të Kosovës, të përshëndes këtë tubim tradicional përkujtimor tuajin, në nderim të veprës së Mbretërisë Shqiptare". "Ne, sëbashku me ju, jemi mbledhur të kujtojmë sot arkitektin e kësaj dite, të cilën ai e dëshironte dhe për të cilën hodhi themelet e saj - lirinë e madhe të Kosovës, rrëzimin e komunizmit dhe zgjidhjen e çeshtjes shqiptare në të gjitha trojet etnike. Gjithashtu, është një nder sot, për ne që, me këtë tubim kemi për të treguar edhe njëherë se jeta dhe puna e Mbretërisë Shqiptare kanë zënë një nga vendet më të para në peripecitë e jetës politike, luftarake e civile të vendit tonë. Dhe ja, tani është koha dhe rasti më i mirë për të nderuar e vlerësuar të gjithë ata burra, patriotë dhe luftëtarë, që kanë punuar e luftuar dhe janë shkrirë për Shqiperinë. Mirëpo, nuk ka sesi që, duke kujtuar këto figura të larta kombëtare, të mos na shkojë mendja menjëherë edhe tek figura emblematike e Presidentit Rugova. Atij që edhe ju mbretërorët e legalistët e deshët dhe e respektuat, e përkrahët dhe mbështetët edhe në momentet më të vështira. Presidenti Rugova ishte personaliteti i cili, me veprimet e urta, të matura e të guximshme, hapi shtigje për sendërtim të idealeve të qytetarëve të Kosovës, për shtetin dhe sovranitetin e Kosovës. Ishte njeriu e udhëheqësi i cili, me jetën e me veprën e tij, me frymën e tij atdhetare, mbolli, kultivoi, zhvilloi dhe e shpuri në prag të realizimit të plotë Pavarësinë e Kosovës dhe ai, si i tillë, mbetet në shpirtin e në mendjet tona, burim i pashtershëm i frymëzimit, i përkushtimit atdhetar, i vendosmërisë, qëndresës dhe i vizionit historik. Ashtu si na nderuan heronjtë dhe dëshmorët e kombit të të gjitha kohërave, ashtu i nderojmë edhe ne sot, ata, duke i kujtuar me respekt. Ndaj më lejoni t'i përgëzoj organizatorët e këtij tubimi dhe uroj që përkujtimin e ardhshëm të kemi Kosovën e Pavarur dhe realizimin e aspiratave të shqiptarëve në trojet e tyre etnike në Maqedoni, Mal të Zi, Kosovën Lindore dhe Çamëri", - e përfundoi fjalën e tij z.Agim Rexhaj.

Përshëndesin përfaqësuesit e shoqatave, organizatave politike e shoqërore 

Dr. Gjon Buçaj në fjalën e tij të përshëndetjes theksoi: "Në emër të Federatës PanShqiptare të Amerikës "VATRA", ju shpreh urimet më të sinqerta në përkujtimin e këtyre datave të rëndësishme. Me festat dhe aktivitetin e Legalitetit, këtu tash është krijuar një vatër shqiptarësh. Legaliteti ka qenë gjithmonë në diasporë, një vatër kombëtare dhe për dekada të tëra ka qenë dhe është një pjesë e rëndësishme e çështjes kombëtare. Legaliteti ka dhënë kontributin e tij shumë të vlefshëm, në mbajtjen gjallë dhe përforcimin e çështjes kombëtare. Legaliteti ka qenë vazhdimisht shumë i afërt me "Vatrën", si pjesë e çdo aktiviteti në dobi të asaj çështjeje që ne po punojmë".
Edi Asllani: "Eshtë bërë një traditë, e bukur që, ne, në çdo prill të mblidhemi në këtë kuvend për të kujtuar ditët e prillit. Por edhe të meditojmë për ata që përfaqësuan këto data. Ata janë e djathta shqiptare e cila sot, fatkeqësisht, po i mungon politikës shqiptare në përfaqësimin institucional - pra në parlamentin dhe Qeverinë shqiptare. Dhe këtu kam parasysh ata që me të vërtetë përfaqësojnë të djathtën tipike e tradicionale shqiptare. Në programin e Legalitetit, vazhdimisht kanë spikatur elementët nacionalistë, që përfaqësojnë vlerat e atdhetarisë dhe ndershmërisë kombëtare.
Sali Bollati: "I përshëndes takime të tilla që na frymëzojnë e na mbajnë gjallë shqiptarizmën. Javën e kaluar, një takim tjetër, ku mbretëroi ndjenja e thellë kombëtare, u zhvillua në komunitetin tonë, ku atdhetari i njohur z.Niko Kirka promovoi librin e tij 'Për Mëmëdheun'. Ai, para një viti, në një përkujtimore si kjo, tha një fjalë të paharrueshme: "7-prill 1939 ishte ajo ditë që shënoi pushtimin e vendit tonë. Atë ditë pushtuesit shembën Mbretërinë e Mbretit që e nxori Shqipërinë nga skamja, mjerimi, padituria dhe primitivizmi, duke bërë shtetin Shqiptar, shtetin modern, ku politika, diplomacia, ekonomia dhe zhvillimi, po ecnin me hapin e kohës. Leku shqiptar ishte më i fuqishëm se dollari i asaj kohe. Pasaporta shqiptare nderohej e respektohej në çdo vend të botës. Siguria e qetësia ishin në standarde të larta. Diploma e studentëve shqiptarë, njihej në të gjitha institucionet e botës. Në të gjithë Shqipërinë dhe diasporë, këndohej kënga 'Nga Kosova në Çamëri do të valvitet përsëri vetëm flamuri Kuq e Zi'. 
Dr. Fuad Myftia: "Të dashur kolegë, miq dhe dashamirë të Mbretërisë Shqiptare dhe të Legalitetit, përfaqësues të partive politike, bashkatdhetarë nga Kosova e Çamëria! Të gjithë ju që sëbashku me ne, kemi kaluar situata të vështira në këto vite në mërgim. Ju që na mbështetët dhe na përkrahët në rrugën tonë të gjatë por të lavdishme të nacionalizmit shqiptar në mërgim. Gjithmonë kam ndjerë afrimitetin tuaj, çka edhe na e ka lehtësuar sadopak punën në të mirë të kombit. Ne, të frymëzuar dhe prirë nga principet mbretërore kemi qenë dhe jemi vetëm për një Shqipëri Etnike. 
Poeti antikomunist Tahir Hysa, recitoi vargje poetike për Mbretërinë shqiptare, duke fituar admirimin e të pranishmëve. 
Tubimi - koktej kaloi këndshëm, me përshëndetje dhe urime për Mbretin Leka I-rë, Princin Zog dhe Familjen Mbretërore.
Festa në bashkësinë shqiptare të SHBA-ve, është një shembull i dinjitetit dhe atdhetarisë së të gjithë shqiptarëve. Festa e mbretërorëve dhe e legalistëve shqiptarë në SHBA-të, tregon se këta shqiptarë për një kohë të gjatë dijtën të shprehin respektin e tyre të thellë dhe dashurinë e pafundme për Mbretërinë dhe Familjen Mbretërore shqiptare. Ndërmjet të tjerash, ata, të emocionuar dhe plot gëzim, i uruan jetë të gjatë Mbretit Leka I rë, duke shpresuar se nuk do të jetë e largët dita që populli ynë të realizojë vullnetin e tij për vendosjen e Monarkisë, si e vetmja shpresë dhe zgjidhje për fatin e kombit shqiptar. 

___________________________

9 Avril 2006
___________________________

Në 67-vjetorin e ditëlindjes së Mbretit, një urim nga qeveria shqiptare

Kryeministri Berisha, vizitë Mbretit Leka për ditëlindje

Berisha: "Erdha për të përcjellë urimet më të përzemërta të qeverisë në ditëlindjen e Mbretit Leka, ta përshëndes dhe falenderoj për të gjitha shërbimet e mëdha historike që Familja Mbretërore dhe vetë Mbreti Leka i kanë bërë kombit dhe vendit".




EDITORIAL

Duke kujtuar Monarkinë Shqiptare që e rrëzoi pushtimi fashist

Nga Murat BASHA

Në kujtesën historike të shqiptarëve si popull, si komb e si shtet, 7 prilli i vitit tragjik 1939, do të mbetet ngjarja me përmasa fatale, që ndryshoi rrjedhën e zhvillimit shoqëror dhe strukturën juridiko-konstitucionale të shtetit politik shqiptar. Kjo datë startoi ndërprerjen dhe rrënimin e arkitekturës solide, të cilën Mbretëria Shqiptare e kish projektuar dhe po zbatonte me sukses, madje që prej 14 vjetësh.
Përkundër ideve dhe praktikave politike majtisto-liberale, që vërshuan në Europë e Euro-Azi në vitet 20-30 të shekullit XX, në Shqipëri ishin hedhur themelet e një shteti me orientim konservator, si pasqyrim kreativ dhe prosperues i ideve dhe filozofisë së Rilindjes Kombëtare, prej nga vinte me energjinë dhe formimin e tij edhe kryetari i këtij shteti, Presidenti, e më pas, Mbreti Zog.
Në bashkëpunim dhe nën udhëheqjen konstitucionale të Tij ishte mbledhur elita e ndërgjegjshme politiko-atdhetare dhe intelektuale, e cila shihte në figurën e Tij madhore sintezën e formësimit të liderit që garantonte krijimin dhe, në perspektivë, edhe realizimin e një shteti solid e dinjitoz e me fytyrë europiane, qoftë nga prirjet dhe frymëzimi demokratik, qoftë edhe nga qartësia e sendërtimit të një sistemi politik garantues - , sikundër ishte Mbretëria konstitucionale. Ky frymëzim iluministo-etatist, që buronte nga Rilindja Kombëtare, gjeti mishërimin dhe zbatimin e plotë në aktin më madhor politiko-konstitucional - Miratimin e Statutit Themeltar, më 1 Shtator të vitit 1928. Kjo kryevepër e mendjeve dhe vullneteve të ndritura të Kombit, me në krye "Shpëtimtarin", e nxirrte shtetin shqiptar nga amullia dhe pasiguria juridike. Njëmendësia dhe vendosmëria e bashkëluftëtarëve me "Shpëtimtarin" si Prijës, në rrokjen me mençuri të ideve dhe vizioneve madhore të Mbretit, ishin mrekullia që konkretizoi ëndrrën shekullore të shtet-formimit shqiptar.
Ndërkohë, epidemia komuniste dhe fashiste, mjerisht, kishin gjetur vend edhe në mjediset shqiptare, duke krijuar kushtet, hapësirat dhe duke pritur rastin e volitshëm për t'u shfaqur në skenë dhe për të rrënuar atë çka po ngrihej me stërmundim e përkushtim. Elementë dhe qarqe në shërbim të armiqve historikë, me ngjyresa të panumërta politike apo ideologjike, u bënë pengesa kryesore të zhvillimit dhe shpërfaqjes me efikasitet të plotë të efekteve jetike të strukturës konservative të shoqërisë shqiptare, reflektuar zgjuarësisht në sistemin politik të Monarkisë kushtetuese.
Me anë të demagogjisë për "progres, barazi, frymë të re", bartësit e pikëpamjeve fashiste e komuniste, shpesh të infiltruar edhe në administratë dhe politikë, si deputetë, kërkonin të realizonin përmbysjen e regjimit dhe rrënimin e shtetit shqiptar për llogari të fqinjëve.
Nga ana tjetër, politika ekspansioniste e shtetit fashist italian dhe atyre jugosllav e grek, vijuan presionet dhe diversionet mbi Mbretin Zog dhe shtetin shqiptar deri në fund, pra deri në zbarkimin e trupave pushtuese. Stoicizmi dhe lufta e shkëlqyer diplomatike e Mbretit Zog dhe e diplomatëve të Tij, demaskuan dhe diskretituan diplomacinë cinike të Çianos dhe Musolinit, gjë që i detyroi këta të fundit të përdorin gjuhën e forcës, si vetmi mjet nënshtrimi, më 7 prill 1939.
Pra, politikës agresive të Duçes i mbeti veç pushtimi ushtarak i Shqipërisë për të realizuar qëllimet ekspansioniste të Italisë fashiste në drejtim të Ballkanit, sikundër kishte vepruar edhe në Abisini, për të kontrolluar Veriun afrikan, dhe për të shtrirë kështu sundimin e ëndërruar romako-perandorak në Mesdheun Lindor. Në këtë hulli, edhe pakti Çiano-Stojadinoviç kishte shërbyer si një instrument kundërveprimi ndaj vendosmërisë së Mbretit Zog për ruajtjen e sovranitetit të shtetit shqiptar dhe rezistencës antikoloniale.
Pra, italianët dhe jugosllavët lidhën kauzë të përbashkët kundër Shqipërisë, për asgjësimin dhe copëtimin e saj, si pengesë për realizimin e aspiratave të tyre agresive.
Periudha 1912-1939 është kronika më e turpshme e pushtimeve italiane, jugosllave greke, e copëtimit të trojeve shqiptare dhe e ndërhyrjeve ushtarake dhe agjenturore për shkatërrimin e shtetit shqiptar, çka përkoi në kohë edhe me periudhën e ndritur të kontributit madhor të Ahmet Zogut në politikën, formimin dhe drejtimin shtetit shqiptar pas pas shekujsh pushtimi nga Perandoria Turke.
Me aktin kriminal të pushtimit të 7 Prillit 1939, Musolini shkeli marrëveshjen italo-britanike të vitit 1938 "Për ruajtjen e statukuosë në Mesdhe" dhe, njëkohësisht, nxori zbuluar cinizmin dhe shpërfilljen e Fuqive të Mëdha ndaj fateve dhe të drejtave të popullit dhe Kombit shqiptar.
Tolerimi i pushtimit fashist të Sqipërisë dhe pranimi i politikave të faktit të kryer, me shpresat e ruajtes së paqes së rreme të kohës, më vonë u kthye në një boomerang për gjithë Europën. Kjo miopi politike dhe injorimi i fatit tragjik të popullit shqiptar, është padyshim shprehja më e mjerueshme e cinizmit dhe shpërfilljes së Fuqive të Mëdha karshi interesave të popullit të vogël shqiptar. Ndërkohë, pushtimi i Shqipërisë çmontoi strukturën fluide të Lidhjes së Kombeve dhe shpërfaqi dështimin e këtij organizmi, që rezultoi instrument i dështuar në funksionin për ruajtjen e Paqes dhe ekuilibreve politiko-ushtarakë mbarëbotërorë. Fakti më domethënës i pavlefshmërisë së Lidhjes së Kombeve, ishte refuzimi i shqyrtimit të Deklaratës së Protestës së Qeverisë Shqiptare në Lidhjen e Kombeve, pas pushtimit fashist, ndërkohë që Shqipëria ishte anëtare me të drejta të plota e saj.
Pushteti komunist i pas 44-ës dhe historiografia zyrtare e tij, e fshehën faktin se përfaqësuesi i Bashkimit Sovjetik në Lidhjen e Kombeve, ishte kundërshtari më i egër i futjes në rendin e ditës për shqyrtim, të Protestës për aktin banditesk të pushtimit të Shqipërisë, sepse kërkonte të fshihte me këtë rast agresionin e BS kundër Finlandës, republikave priballtike, Besarabisë, Transilvanisë, Bukovinës dhe Moldavisë. I njëjti qëndrim i historiografisë zyrtare komunisto-enveriste është mbajtur edhe për cinizmin dhe shpërfilljen e Stalinit ndaj fateve të Shqipërisë dhe Kombit shqiptar në Takimin e Teheranit dhe Mbledhjen e Jaltës.
Më 7 Prill 1939 shqiptarët luftuan me heroizëm, me fuqitë e pakta që patën, nën udhëheqjen e Majorit të Ushtrisë mbretërore, Abaz Kupit, duke përgjakur forcat pushtuese dhe duke i hedhur disa herë në det. Durrësi u la me gjak dhe u bë qëndra kryesore e rezistencës kundër pushtimit fashist. Po kështu ngjau edhe në Vlorë, Shëngjin Sarandë, Shkodër dhe në grykëderdhjen e Semanit, ku dhanë jetën afro 300 luftëtarë.
Ndërkohë, asnjë komunist apo majtisto-liberal nuk mori armën për të mbrojtur Atdheun nga pushtuesit, por, përkundrazi me shpejtësi u inkuadruan në radhët e administratës së pushtimit. Madje ata ishin të parët që e pritën me gëzim pushtimin, ngaqë një pjesë e tyre u lirua edhe nga burgjet. Tani ata që mbajnë dekoratat e "Heroit të Popullit", të marra për vrasjen e shqiptarëve gjatë LDB, kanë filluar ta mohojnë pushtimin fashist. Dhe jo rastësisht, sepse me rënien e Mbretërisë Shqiptare, domethënë me asgjësimin juridiko-politik të shtetit shqiptar, për komunistët realizohej edhe një nga detyrat e dhëna për ta nga qendrat sllavo-internacionaliste të komunizmit, që ishin armiqësore ndaj kombit shqiptar, shteti dhe sistemit politik monarkist, i cili e kish nxjerrë jashtë ligjit komunizmin dhe bartësit e tij i dënoi me gjyqe publike për veprimtarinë e tyre antikushtetuese fashisto-komuniste.
Si gjithmonë, kundër pushtimit fashist luftuan ata që kishin luftuar brez pas brezi kundër pushtimeve serbe, greke, italiane, duke shkrirë jetën dhe pasurinë.
Lufta civile që pasoi pushtimin, solli mjaft të vrarë dhe shkatërrime, të cilat kulmuan pas fitores së komunistëve, nëpërmjet eleminimit të shtresës që përbënte edhe palcën kurrizore të shoqërisë shqiptare - parësinë dhe inteligjencën konservatore e djathtiste.
Shkatërrimi i substratit konservativ kombëtar dhe përmbysja e raporteve politike, ekonomike dhe sociale, ishin kryeveprat e genocidit sllavo-komunist. Gjatë LDB, aleatë të fuqive antifashiste u shpallën vrasësit e popullit, ndërkohë që armiqtë historikë u shpallën "vëllezër dhe aleatë ideo-strategjikë". Edhe pas vendosjes së pluralizmit, internacionalistët u vetshpallën "adhurues dhe aleatë të Perëndimit!!!".
Në këtë këndvështrim, 7 Prilli shkatërroi perspektivën e vendit dhe risolli në pushtet forcat më të errta të shoqërisë shqiptare gjatë disa brezave, duke sjellë konsekuenca që do të kërkojnë kohë të gjatë për t'u riparuar. Por dëmi më i rëndë është atrofizimi i aftësive shtetformuese dhe legalizimi i padrejtësive shoqërore.
Ndaj, me të drejtë, 7 Prilli konsiderohet si mënxyrë kombëtare me pasoja fatale për shqiptarët, ndonëse shënon edhe kulmimin e lavdisë dhe gjakut që legalistët dhe mbretërorët derdhën për Atdhe.

KRYESORE

Kryeministri Berisha, vizitë Mbretit Leka për ditëlindje

Berisha, urime zyrtare Mbretit për ditëlindje dhe nderim Familjes Mbretërore për kontribut kombëtar 

Mbreti Leka I ka pritur në Pallatin e vjetër Mbretëror, kryeministrin Berisha, të mërkurën e shkuar, pikërisht më datë 5 prill, që është ditëlindja e Mbretit Leka. Në këtë vizitë të programuar që para disa kohësh, kryeministri Berisha uroi Mbretin Leka për ditëlindjen, në prani të stafit të vet të ngushtë, si edhe të Princit Leka, kryetarit të PLL Spahiu e zyrtarëve të Oborrit Mbretëror. Pas takimit, kryeministri Berisha u shpreh për gazetarët se "Erdha për të përcjellë urimet më të përzemërta të qeverisë në ditëlindjen e Mbretit Leka, ta përshëndes dhe falenderoj për të gjitha shërbimet e mëdha historike që Familja Mbretërore dhe vetë Mbreti Leka i kanë bërë kombit dhe vendit". Në një deklarim për mediat, zyra e shtypit e kryeministrisë tha se urimi për ditëlindje ka qenë qëllimi i kësaj vizite. Kryeministri Berisha ishte i shoqëruar në këtë vizitë nga shefi i kabinetit z.Arben Imami, kreu i zyrës së shtypit z.Ermal Hasimja dhe shefi i protokollit të kryeministrisë z.Xhani. Ndërsa Mbreti Leka e priti kryeministrin Berisha, së bashku me Princin e ri Leka, kreun e Zyrës së Oborrit Mbretëror z.Ali Ohri (njëkohësisht kryetar i senatit të PLL), kryetarin e PLL z.Ekrem Spahiu si dhe zëdhënësin e ri të Oborrit z.Erion Teli.
Takimi ka zgjatur rreth 45 minuta, por në përfundim nuk janë dhënë detaje për çfarë është biseduar. Një burim nga ky takim tha se janë shkëmbyer pikëpamje rreth situatës politike në vend, është diskutuar rreth mundësive të realizimit praktik të statusit zyrtar të Familjes Mbretërore në protokollin shtetëror etj..
Siç dihet, rezidenca e re mbretërore i është kthyer Familjes Mbretërore me një vendim qeveritar të posaçëm që para gati gjashtë muajsh. Ndërsa dy ditë pas këtij takimi, Familjes Mbretërore shqiptare i është kthyer edhe e famshmja Vilë e Zogut në Durrës. Vendimi për këtë kthim është marrë nga Komisioni i Kthimit të Pronave në Durrës më datë 7 prill 2006. Kjo është prona e dytë e madhe që i kthehet Familjes Mbretërore nga institucionet shtetërore. Siç duket odisejadës së Familjes Mbretërore Shqiptare i ka ardhur fundi dhe ajo tashmë mund të pushojë e qetë në shtëpinë e vet, siç ka të drejtë çdo shqiptar. Ky proces i kthimit të familjeve mbretërore ka kohë që ka nisur në Ballkan dhe e fundit në radhë ka qenë Familja Mbretërore Shqiptare. Në shtetet e tjera si në Bullgari, përfaqësues të Monarkisë janë në qeverisje të vendit. Ndërsa në shtete të tjera u janë njohur dhe kthyer pronat në mënyrë ceremoniale. Edhe Familja Mbretërore Shqiptare gëzon një status zyrtar, i cili gjatë gjithë kohës së qeverisjes së PS-së nuk u mor asnjëherë parasysh. Vetëm me ndërrimin e pushtetit, ky status ka filluar të jetësohet me këto akte zyrtare të qeverisë Berisha. Kohët e fundit marrëdhëniet mes Oborrit Mbretëror Shqiptar dhe mazhorancës qeverisëse janë përmirësuar së tepërmi. Këto marrëdhënie kanë qenë mjaft të ngushta edhe më parë, kur PD ishte në opozitë, dhe kujtojmë këtu se pothuaj të gjithë deputetët e PD-së kanë firmosur kërkesën për kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe në vitin 2002. Po ashtu këta deputetë kanë mbrojtur dhe aprovuar ligjin për statusin e Familjes Mbretërore Shqiptare, por ai ligj nuk u miratua i plotë, për shkak të kundërshtimit nga deputetët e majtë, kryesisht të PS-së. Një faktor mjaft afrues mes Oborrit dhe PD-së ka qenë PLL, por me krijimin e LZHK, këto marrëdhënie u acaruan dhe madje pati deklarata të forta nga të dy krahët. Gjendja ndryshoi vetëm pasi mazhoranca demokrate nisi të qeverisë vendin; dhe një kontribut të pashprehur kanë pasur disa prej drejtuesve të PLL në këtë riafrim mes Oborrit Mbretëror dhe mazhorancës demokratike. Njëherazi me ndryshimin e mazhorancës qeverisëse, edhe Oborri Mbretëror ka ndryshuar një pjesë të stafit, i cili ka kontribuar në ndërtimin e një politike të ndryshme ndaj PD-së dhe kjo po ndihet fort ditët e fundit. Ky nivel i ri marrëdhëniesh ka ardhur gjithmonë duke u përmirësuar ndërsa vizita e kryeministrit Berisha në Pallatin e vjetër Mbretëror, është një finalizim i këtyre marrëdhënieve. Takime të tjera mes Mbretit Leka dhe kryeministrit demokrat nuk ka pasur, sepse, siç dihet, Mbreti Leka ka ende probleme shëndetësore për shkak të operacionit në këmbë, e cila nuk i lejon të lëvizë lirshëm. 
"Atdheu"


Mat, qindra simpatizantë të Monarkisë, festojnë bashkë me Princin Leka

Matjanët, festë me Princin Leka 

Princi Leka ka festuar datat e prillin në gjirin e qytetarëve matjanë, i shoqëruar nga zyrtarë të Oborrit Mbretëror, drejtues të PLL dhe nga motra e Mbretëreshës Geraldinë, znj.Silvianë Myzelje

Astrit Kola
Neritan Kolgjini

Princi Leka ka festuar datat e prillin në gjirin e qytetarëve matjanë, i shoqëruar nga zyrtarë të Oborrit Mbretëror Shqiptar, drejtues të PLL dhe nga motra e Mbretëreshës Geraldinë, znj.Silvianë Myzelje. Ky takim është zhvilluar në një nga ambjentet më të këndshme të qytetit të Burrelit, lokalit Tarzan, në prani të qindra qytetarëve të Burrelit e rrethinat, por nuk mungonin edhe simpatizantë të Monarkisë e të PLL nga Mati e rrethet kufitare me të. Në këtë festim, Princi Leka ishte i shoqëruar nga zyrtarë të Oborrit Mbretëror, dhe të gjithë drejtuesit e PLL në Tiranë. Nderonte me praninë e saj motra e Mbretëreshës Geraldina, znj.Silvianë Myzelje, e cila mbajti një fjalim mjaft të bukur para zogistëve matjanë. Në takim morën pjesë përfaqësues të ndryshëm të pushtetit lokal e të partive politike, ndërsa i gjithë ky festim u përcoll nga mediat vendase dhe kombëtare.
Mes entuziasmit të të pranishmëve, organizatori i këtij aktiviteti, kryelegalisti matjan z.Besnik Murati, pas fjalës hyrëse, ia dha fjalën Princit Leka, i cili tha: "Të shtrenjtë dhe të nderuar motra dhe vëllezër matjanë, kurbinas, mirditorë, lezhjanë, krutanë. Na lejoni t'u sjellim urimet dhe përshëndetjet më të përzemërta të Mbretit Leka, Familjes Mbretërore dhe Oborrit Mbretëror, në këtë përkujtimore të përbashkët të datave të shënuara të Prillit, e bashkë me to edhe keqardhjen e Mbretit Leka për pamundësinë për të ardhur këtu në Mat, midis jush. Ne kemi qenë dhe do të jemi të përkushtuar për ju, për kombin dhe idealet kombëtare, në përmbushje të misionit tonë para shqiptarëve.
Ne do të përpiqemi të përmbushim bashkërisht të gjitha detyrimet ndaj Atdheut, në zbatim të motos së Mbretit Zog i Parë: "Atdheu mbi të gjitha", ku natyrisht bëjnë pjesë edhe përkujtimi i datave të shënuara të Prillit, të cilat Ne vendosëm t'i kremtojmë bashkë me ju dhe në gjirin tuaj, sepse lidhja jonë me ju është e pashkëputshme.
Ne do të përpiqemi bashkërisht, me ndihmën e Zotit, të ndërtojmë atdheun tonë, të begatojmë jetën tonë dhe të realizojmë misionin historik ndaj kombit dhe Atdheut.
Ne gjithmonë ju mbajmë në mendje dhe në zemër, jo vetëm për dashurinë dhe nderimin e thellë që ushqejmë për ju, por edhe për atë që na bashkon, e që i jep kuptim jetës dhe idealeve tona të përbashkëta.
Edhe njëherë më lejoni t'u uroj të gjithëve lumturi dhe harmoni, në emër të Mbretit Leka, në emrin Tonë, në emër të amanetit të Mbretit Zog dhe atij të të parëve tanë, jeta dhe vepra e të cilëve na bashkoi sot, në këtë ditë, në qytetin e bukur të Burrelit.
Rrofshi ju. Rroftë Shqipëria dhe kombi shqiptar", - e mbylli fjalën e tij plot emocion Princi Leka, bashkë me urimet për jetë të gjatë Mbretit Leka, lumturi dhe begati vëllezërve e motrave matjanë dhe shqiptarëve në trojet etnike dhe diasporë.
Pas Princit Leka e mori fjalën për të përshëndetur të pranishmit znj.Silvianë Myzelje, e cila ndër të tjera theksoi se "... dashuria juaj, që unë e shoh në sytë tuaj dhe e prek bashkë me duart tuaja, është pjesë e dashurisë së madhe të përbashkët midis nesh, e në të cilën dashuria dhe respekti juaj për Mbretëreshën Geraldinë, rrezaton dhe na lidh akoma më shumë. Ne jemi të lumtur që ju e deshët dhe e nderuat kaq shumë Mbretëreshën Geraldinë, e cila gjithmonë ju mbante në mendje dhe në zemër, e ju kishte pjesë të paharrueshme të kujtimeve të Saj të shtrenjta. Ne jemi të bindur se filli i kësaj dashurie të ndërsjelltë na bashkon sërish edhe në dashurinë që ju keni për Familjem Mbretërore dhe anasjellatas, që ka Familja Mbretërore për ju", - e mbylli fjalën e saj znj.Myzelje.
Më pas e mori fjalën kryetari i Bashkisë së qytetit të Burrelit, përfaqësuesi i Partisë Demokratike, mjeku i njohur Skënder Lleshi, i cili pasi u uroi mysafirëve të shquar mirëseardhjen në emër të bashkëqytetarëve të bashkësisë që ai drejton, ndër të tjera theksoi: "Datat e shënuara të Prillit janë të lidhura pazgjidhshmërisht me Familjen Mbretërore shqiptare, me Mbretin Zog dhe Mbretin Leka, të cilit, në emër të bashkëqytetarëve i uroj jetë të gjatë, shëndet dhe lumturi. Ne matjanët jemi krenarë për lidhjen e shtrenjtë me Familjen Mbretërore, që tashmë është jo vetëm pjesë e historisë së krahinës sonë, por edhe e mbarë historisë së Shqipërisë dhe shqiptarëve. Ne do të përpiqemi që këtë lidhje ta kthejmë në frymëzim pune e përkushtim për të begatuar jetën dhe ardhmërinë tonë të përbashkët", -e mbylli fjalën e tij të urimit z.Lleshi.
Më pas organizatorët u bënë të ditur të pranishmëve se ishin të lutur të merrnin pjesë në koktejlin e organizuar me këtë rast, prej nga, me gotat e mbushura për urime të ndërsjellta, Princi Leka, kontesha Myzeljen dhe drejtuesit e lartë, qendrorë dhe lokalë të PLL si dhe pushtetarët vendorë, shkëmbyen fjalët e zemrës, që e ndezën atmosferën.
Me këtë rast, shumë nga të pranishmit e tubuar bënë foto të veçanta e në grup me Princin Leka, konteshën Myzeljen dhe drejtuesit e lartë legalistë.
Më pas mysafirët e shquar u drejtuan për nga Shkolla private që mban emrin "Nëna Mbretëreshë Geraldinë", ku pronari i saj z.Likë Gjoni, stafi pedagogjik dhe nxënësit, patën rastin të takoheshin e të bisedonin përzemërsisht me Princin Leka dhe shoqëruesit e Tij të nderuar. Edhe në ambjentet e kësaj shkolle model për nga arkitektura, programi mësimor, nivelet e arritjeve pedagogjike dhe disiplina, (nën shembullin e Instiututit Femnuer të dikurshëm që mbante emrin "Nëna Mbretëreshë Sadije" gjatë kohës së Mbretërisë Shqiptare), u zhvillua një bashkëbisedim i ngrohtë dhe shkëmbim i ndërsjelltë urimesh me rastin e ditëve të shënuara të Prillit. 
Në përfundim të këtij aktiviteti përkujtimor, me lejen e matjanëve të tubuar, mysafirët e lartë hipën në makina dhe u nisën drejt Tiranës, të përcjellë me dashuri nga qindra matjanë dhe me bori nga makinat e tyre që shoqëruan karvanin e ardhur nga Tirana. 

Princi Leka zbret para Bashkisë

Qindra matjanë ishin tubuar në sheshin e madh para godinës së Bashkisë së Qytetit të Burrelit për të pritur mysafirët e lartë me në krye Princin Leka. 
Princi Leka dhe mysafirët e lartë, ndër të cilët shkëlqente e pakrahasueshmja për nga madhështia dhe hijeshia magjepsëse, Tezja e Mbretit Leka, (motra e vogël e Mbretëreshës Geraldinë), zonja Silvanë Myzelje, u pritën me ovacione dhe ngrohtësi të pashembullt nga popullli i tubuar, me ç'rast u shkëmbyen edhe shtrëngime duarsh, përshëndetje dhe urime që dilnin nga zemrat.
Si për koincidencë, ndërtesa e Bashkisë, oborri madhështor para saj dhe i gjithë kompozicioni arkitekturor i këtij blloku madhështor që përbën një veçori unikale të qytetit të Burrelit në raport me të gjitha qytetet e tjera të vendit, është trashëgimi e shkëlqyer e kohës së Mbretërisë. Për nga madhështia dhe vlerat që ky kompleks rrezaton, imponoi paprekshmërinë e tij edhe gjatë periudhës së diktaturës, që nuk guxoi ta tjetërsonte atë për t'i dhënë fytyrën e "PPSH dhe komunizmit", me të cilën damkosi qytetet të tjera të vendit.
Në vijim, turma e madhe e matjanëve mikpritës, shoqëroi Princin dhe mysafirët e lartë në rrugën plot gjelbërim që gjarpëron mahnitshëm përmes Parkuit madhështor, (gjithashtu unikal për nga bukuria dhe pasuria varietore), e që mban emrin "Parku Mbretëresha Geraldinë".
Gjatë këtij segmenti afro 200 metra të gjatë, të gjithë bashkë, mysafirë e mikpritës, patën rastin të shkëmbenin fjalë të ngrohta me njëri-tjetrin, nën aromën dehëse të akacjeve dhe blirëve të sapoçelur, çka u ndërpre nga mbërritja në lokalin gjithaq madhështor me emrin "Tarzan", që përmbyll këtë park me bukuri marramendëse, me sipërfaqe afro 28 hektarë. Edhe këtu, qindra matjanë të tubuar, burra e gra, fëmijë, të rinj e të reja, prisnin me ankth Princin Leka dhe mysafirët e lartë, e ku sërish u shkëmbyen përshëndetje dhe u shtrënguan duart.
Pastaj, një pjesë e madhe e të tubuarve, me në krye Princin Leka u futën brenda lokalit madhështor e me arkitekturë karakteristike, që për nga pamja e fasadës dhe kompozimi i interierave, imiton arkadat e kullave, objekteve të kultit dhe kështjellave ekzistuese e të dikurshme matjane. 
Pasi të gjithë zunë vend, fjalën e mirëserdhjes në emër të të gjithë legalistëve matjanë, e mbajti kryelegalisti Besnik Murati, i cili plot emocion, ndër të tjera, pasi i uroi mirëseardhjen Princit Leka, konteshës Myzeljen dhe drejtuesve të lartë legalistë, theksoi: "... Ardhja Juaj e shumëpritur në qytetin kryeqendër të krahinës vendlindje të Mbretit Zog, për të kremtuar bashkërisht datat e shënuara të Prillit, është një eveniment i mrekullueshëm dhe me rëndësi të jashtëzakonshme për çdo matjan. Fakti që ne Ju kemi juve të nderuar mysafirë të lartë, midis nesh, dëshmon të vërtetën se ne nuk mund të bëjmë dhe nuk mund të kuptohemi pa njëri-tjetrin dhe lidhjen e ngushtë që matjanët kanë me Familjen Mbretërore, me PLL dhe idealet që ato përfaqësojnë e mbrojnë. Edhe në ditët më të vështira të mbijetesësës së tyre, matjanët e kanë patur për nder identifikimin me Mbretin Zog, me monarkinë, me Familjen Mbretërore dhe idealet zogiste e legaliste, për çka edhe kanë sakrifikuar, pa kurrfarë keqardhjeje. Ardhja Juaj sot, i jep përmasa të reja kësaj lidhjeje shpirtërore, atdhetare, morale e politike, të cilën ne legalistët do ta shndërrojmë në përkushtim për të arritur rezultate më të larta në përmbushje të misionit për të cilën u krijua Legaliteti", - e mbylli fjalën e tij z.Murati, duke shprehur edhe njëherë urimin për "Jetë të gjatë Mbretit Leka në përvjetorin e '67 të lindjes, si dhe datave të tjera të shënuara të Prillit.
Pas z.Murati, fjalën e rastit për të përshëndetur Mbretin Leka, Princin Leka, zonjën Myzelje dhe matjanët e legalistët e ardhur nga të gjithë rrethet, e mori kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, fjala dhe urimet e të cilit u pritën me ngrohtësi dhe u duatrokitën gjatë. Fjalën e tij e botojmë të plotë në këtë numër.



Princi Leka: T'u përkushtohemi idealeve kombëtare

"Të shtrenjtë dhe të nderuar motra dhe vëllezër matjanë, kurbinas, mirditorë, lezhjanë, krutanë. Na lejoni t'u sjellim urimet dhe përshëndetjet më të përzemërta të Mbretit Leka, Familjes Mbretërore dhe Oborrit Mbretëror, në këtë përkujtimore të përbashkët të datave të shënuara të Prillit, e bashkë me to edhe keqardhjen e Mbretit Leka për pamundësinë për të ardhur këtu në Mat, midis jush. Ne kemi qenë dhe do të jemi të përkushtuar për ju, për kombin dhe idealet kombëtare, në përmbushje të misionit tonë para shqiptarëve.
Ne do të përpiqemi të përmbushim bashkërisht të gjitha detyrimet ndaj Atdheut, në zbatim të motos së Mbretit Zog i Parë: "Atdheu mbi të gjitha", ku natyrisht bëjnë pjesë edhe përkujtimi i datave të shënuara të Prillit, të cilat Ne vendosëm t'i kremtojmë bashkë me ju dhe në gjirin tuaj, sepse lidhja jonë me ju është e pashkëputshme.
Ne do të përpiqemi bashkërisht, me ndihmën e Zotit, të ndërtojmë atdheun tonë, të begatojmë jetën tonë dhe të realizojmë misionin historik ndaj kombit dhe Atdheut.
Ne gjithmonë ju mbajmë në mendje dhe në zemër, jo vetëm për dashurinë dhe nderimin e thellë që ushqejmë për ju, por edhe për atë që na bashkon, e që i jep kuptim jetës dhe idealeve tona të përbashkëta.
Edhe njëherë më lejoni t'u uroj të gjithëve lumturi dhe harmoni, në emër të Mbretit Leka, në emrin Tonë, në emër të amanetit të Mbretit Zog dhe atij të të parëve tanë, jeta dhe vepra e të cilëve na bashkoi sot, në këtë ditë, në qytetin e bukur të Burrelit.
Rrofshi ju. Rroftë Shqipëria dhe kombi shqiptar",


Fjala e kryetarit të PLL z.Ekrem Spahiu në Burrel, me rastin e ditëve të shënuara të prillit

Një urim ndryshe për ditëlindjen e Mbretit

Me lejen Tuaj Naltësi Princ Leka!
E nderuara zonja Myzelje, motra e Nënës Mbretëreshë Geraldinë!
I nderuar z.Besnik Murati!
Të nderuar drejtues dhe përfaqësues të subjekteve politike dhe të pushtetit vendor!
Motra dhe vëllezër!

Fillimisht dua të falenderoj organizatorët e këtij takimi të ngrohtë e të shumëpritur, këtu në Matin e lavdishëm, që përfaqëson vendlindjen e Mbretit Zog dhe një nga trevat më atdhetare të kombit shqiptar. 
Duket sikur Zoti i plotfuqishëm e ka destinuar Prillin veç për ne, mbretërorët dhe legalistët, pasi në të vijnë njëra pas tjetrës data të shënuara, çka të krijon përshtypjen se ky muaj për ne mbretërorët dhe legalistët, ka fituar ndër vite një frymë shenjtërimi. 
Lindja dhe vdekja, krenaria dhe kurorëzimi, rikthimi dhe sfida, gërshetohen dhe përjetohen bashkërisht, në këtë muaj.
Natyrisht që këto data i kemi festuar dhe përkujtuar gjithmone e kudo, si në Shqipëri, ashtu edhe në diasporën legaliste, por festimi dhe përkujtimi kët vit eshte ndryshe.
Në festimin e 67 vjetorit te NMT Leka I me 5 prill mori pjese dhe Kryeministri i Shqipërisë z.Sali Berisha, i cili krahas urimeve, vleresoi lart rolin dhe kontributin e Familjes Mbreterore ne dobi te atdheut.
Dje, me date 7 prill, Princi Leka mori pjesë në ceremoninë përkujtimore në Durrës dhe ne emer te Familjes Mbreterore, vendosi nje kurore me lule tek monomenti i Rezistencës, duke u perkulur me nderim te thelle per te rënët, që nën drejtimin e major Abaz Kupi, ju pergjigjen thirrjes se Mbretit Zog I duke dhënë jetën e tyre në luftë kundra pushtuesit fashist.
Duke festuar dhe kujtuar datat e prillit ketu ne Mat, me praninë e NT Princit Leka, zonjës së nderuar Silvjanë Myzelje, te drejtuesve apo përfaqësuesve të partive politike dhe të pushtetit vendor, drejtuesve të PLL nga qendra dhe disa degë, na përforcohet bindja se të gjithë shqiptarët dhe në veçanti matjanët, ndjehen krenarë për atë pjesë të rëndësishme dhe të shndritshme të historisë së kombit që njihet si epoka zogiste, por që fatkeqësisht u ndërpre nga pushtimi fashist.
Ne kemi qenë, jemi dhe do te jemi gjithmonë për vazhdimësinë sistemit te krijuar nga Dinastia zogiste, si mënyra më e mirë për t'i shërbyer Atdheut dhe kombit.
Që t'i shërbesh më mirë Atdheut dhe kombit, sigurisht që duhet të jesh në pushtet. Por, fatkeqësisht, ne legalistët jemi jashtë parlamentit dhe qeverisë aktuale, jo se nuk e meritojmë dhe nuk kemi mbështetje elektorale, por për arsyet që tashmë dihen.
Në zgjedhjet parlamentare të vitit 2005 kemi humbur një betejë, por jo luftën. Përpara kemi zgjedhjet vendore që, për nga rëndësia janë politike, sepse do të jenë një test shumë i rëndësishëm për politikën dhe institucionet shqiptare.
PLL tashmë ka filluar përgatitjet e saj për zgjedhjet vendore. Synimet tona jane te qarta, jo thjesht që të rifitojmë njësitë vendore që aktualisht drejtohen nga pëfaqësuesit e PLL dhe këshilltarët tanë në bashkitë dhe komunat e vendit, por synojmë të rrisim rezultatin zgjedhor duke faktorizuar rolin e PLL në politikën shqiptare në dobi të Atdheut dhe kombit.
Ne, te gjithë së bashku, i urojmë vëllazërisht NMT Mbretit Leka i Parë, jetë të gjatë e shëndet të plotë edhe për të mirën e Atdheut e Kombit.
Rroftë Mbreti Leka i Parë!
Rroftë Naltësia e Tij Princi Leka!

Princi Leka dhe drejtuesit më të lartë të PLL, vendosin kurora në monumentin e Rezistencës së 7 Prillit 1939

Durrës, Princi Leka dhe PLL përkujtojnë rezistencën antifashiste

Durrës - Paraditen e së premtes së 7 Prillit 2006, Naltësia e Tij Princi Leka, i shoqëruar nga Kryetari i Zyrës së Oborrit Mbretëror, njëkohësisht Shambellan i Oborrit dhe kryetar i Senatit të Veteranëve të PLL z.Ali Ohri, si dhe drejtuesit më të lartë të PLL, z.Ekrem Spahiu kryetari saj, z.Murat Basha nënkryetar i PLL, nga Sekretari i Përgjithshëm z.Artan Tujani, Drejtori i Departamentit të Organizimit dhe njëkohësisht kryetar i degës së PLL Tiranë z.Nevruz Ndregjoni, Drejtori i Departamentit të Marrëdhënieve me Median dhe Publikun pranë PLL z.Gjergj Thanasi, nënkryetari i degës së PLL Tiranë z.Hamit Kurti dhe anëtari i Këshillit Kombëtar z.Zamir Gjurgji, morën pjesë në ceremoninë zyrtare të organizuar nga Prefektura e Qarkut Durrës, me rastin e përkujtimit të rezistencës antifashiste të 7 Prillit, organizuar nga zogistët legalistë dhe mbretërorët e atdhetarët shqiptarë dhe vendosën kurora me lule në monumentin e Rezistencës ngritur për nder të kësaj date madhore të historisë së luftërave të shqiptarëve për liri dhe në mbrojtje të saj e të atdheut. 
Para fillimit të ceremonisë, me ftesë të Prefektit të qarkut Durrës z.Klodian Pajuni, Princi Leka dhe personalitetet e lartë që e shoqëronin, bënë një vizitë në zyrën e z.Pajuni. 
Në këtë takim zyrtar në Prefekturë, që filloi në orën 9.30, z.Pajuni i uroi Princit Leka mirëseardhjen në qytetin e Durrësit, të cilin ai e konsideroi edhe "... qyteti i Lartësisë Suaj, sepse në qytetin tonë të përbashkët, Ju dhe Familja e nderuar Mbretërore, keni edhe shtëpinë Tuaj, që është një nga ndërtesat simbol të qytetit, qoftë për nga konteksti historik, ashtu edhe për nga madhështia, niveli i lartë arkitekturor dhe pozicioni dominant në pjesën më të bukur të qytetit tonë të lashtë...".
Prefekti Pajuni dhe të ftuarit, bashkëbiseduan lidhur me rëndësinë politiko-atdhetare të evenimentit të lavdishëm të rezistencës së zogistëve dhe atdhetarëve të tjerë jokomunistë ndaj pushtimit fashist të vendit, që solli njëkohësisht edhe fatkeqësinë e rënies nën robëri të popullit shqiptar dhe mënxyrat e tjera që shoqëruan historinë tonë tragjike, gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore.
Kryetari i PLL z.Spahiu, në fjalën e tij ndër të tjera theksoi se "... rezistenca e lavdishme e 7 Prillit me në krye Heroin e nacionalizmit dhe Legalitetit, gjeneral Abaz Kupin, ka qenë dhe mbetet përjetësisht dhe në mënyrë të patjetërsueshme, si kontributi atdhetar i vulosur me gjakun e legalistëev, mbretërorëve dhe atdhetarëve të tjerë shqiptarë, që vendosën të derdhin gjakun në mbrojtje të lirisë dhe pavarësisë së atdheut... Por fatkeqësisht, datat e lavdishme të rezistencës së 7, 8 dhe 9 Prillit, u përvetësuan padrejtësisht nga komunistët shqiptarë që erdhën në krye të pushtetit të përgjakshëm që u instalua në fund të LDB, nëpërmjet falsifikimeve flagrante të të vërtetave historike nga historiografia zyrtare komuniste, sepse më 7, 8 dhe 9 Prill nuk ka patur komunistë që luftuan për mbrojtjen e atdheut. Përkundrazi, ata e pritën me gëzim pushtimin fashist, ngaqë urrenin Mbretin Zog dhe ishin gati të bëheshin me të gjithë armiqtë e Shqipërisë dhe kombit, vetëm e vetëm që të rrëzonin regjimin mbretëror dhe që nëpërmjet "industrializimit fashist të krijonin klasën punëtore shqiptare, që do të bënte paskëtaj revolucionin proletar për marrjen e pushtetit. Madje historia vërtetoi që komunistët jo vetëm që nuk luftuan kundër pushtimit fashist më 7 Prill, por arritën deri aty sa, nga dashuria për fashizmin, nën shembullin e Paktit Molotov-Ribentrop, të anëtarësohen në shumicë në Partinë Fashiste Shqiptare, sikundër vepruan një pjesë e madhe e udhëheqësve komunistë, për çka edhe e akuzuan njëri-tjetrin gjatë larjes së hesapeve për shkak të luftës për pushtet. Kështu, rezistenca antifashiste e 7, 8 dhe 9 Prillit, u vulos me gjakun e afro 300 bijve të popullit, kryesisht mbretërorë dhe zogistë-legalistë, çka na jep neve pinjollëve të tyre të drejtën e ligjshme të përkujtimit të këtyre datave të paharruara...", e mbylli fjalën e tij kryelegalisti Spahiu.
Në vijim, biseda u fokusua në punën e Prefekturës së Qarkut Durrës, si institucioni më i rëndësishëm i pushtetit vendor, për çka z.Pajuni u foli miqve të nderuar mbi punën që po bën kjo Prefekturë në dobi të qytetit të Durrësit dhe qytetarëve durrsakë.
Në fjalën e Tij, mysafiri më i shquar i qytetit të Durrësit në këtë rast, Princi Leka, foli mbi vlerat historike të qytetit të Durrësit qysh nga lashtësia, për rolin dhe funksionimin e Oborrit Mbretëror si një institucion kombëtar mbi partiak, që edhe pse mbështetet direkt nga PLL, nuk futet në korniza partiake, nuk ndërhyn e nuk bëhet palë në debatet e brendshme mes forcave politike. "Mbi të gjitha, Familja Mbretërore dhe Oborri Mbretëror, shqetësohen për të ardhmen e popullit, të mirëpërcaktimit dhe mirëfunksionimit të politikave kombëtare", e mbylli fjalën Naltësia e Tij Princi Leka.
Më pas mikpritësit dhe mysafirët e lartë u nisën drejt monumentit të Rezistencës, sheshi rreth të cilit ishte tejmbushur nga legalistë të shumë, ndërmjet të cilëve spikatnin veteranët e shquar të Legaliteti sikundër senatorët Zihni Dervishi e Kadri Dajko, si dhe drejtuesit e njohur legalistë lokalë: Enver Kaloshi, Ahmet Duka, Mahmut Demiraj, Riza Dajko, Prof. Islam Alikaj, Kujtim Vllamasi, etj..
Më pas u zhvillua ceremonia përkujtimore për nder të Rezistencës së armatosur të 7 Prillit, me ç'rast banda frymore e qytetit të Durrësit ekzekutoi Himnin e Flamurit...
Fjalën përshëndetëse para "Monumentit të Rezistencës" e mbajti z.Meta, Drejtor i Drejtorisë së Kulturës pranë pushtetit lokal, i cili vlerësoi me superlativa të gjitha figurat nacionaliste dhe atdhetarët zogistë që bënë rezistencën e 7, 8 dhe 9 Prillit.
Pas fjalës së rastit të z.Meta, përfaqësuesit e lartë të pranishëm vendosën kurorat në Monumentin e Rezistencës. 
Në emër të Familjes Mbretërore Shqiptare dhe Oborrit Mbretëror, kurorën fillimisht e vendosën Lartësia e Tij Princi Leka dhe Kryetari i Zyrës së Oborrit Mbretëror z.Ali Ohri. Në emër të PLL, kurora u vendos nga kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu dhe nënkryetari Basha, ndërsa në emër të pushtetit vendor, kurorën e vendosën z.Pajuni - prefekti i Qarkut Durrës dhe z.Meta - Drejtori i Kulturës pranë pushtetit vendor. 
Pas përfundimit të ceremonisë përkujtimore, Prici Leka, drejtuesit e lartë të PLL, legalistët dhe drejtuesit e pushtetit vendor me z.Pajuni në krye, si autoriteti më i lartë mikpritës, përshkuan në këmbë rrugën nga Sheshi i Rezistencës..., nëpërmjet bulevardit të njohur buzë bregdetit, e deri në qendër të qytetit të Durrësit, të përcjellë me përshëndetje dhe shikime admiruese nga qytetarët e shumtë durrsakë të pranishëm në ceremoni dhe nga kalimtarët e rastit që kishin tejmbushur rrugët dhe trotuaret e qytetit në atë paradite plot diell rrezëllitës, që ia shtonte bukurinë qytetit të lashtë.
Korresp. i "Atdheut" 

POLITIKA

Fluturak Gërmenji largohet nga çdo funksion

Në një deklaratë për mediat e Zyrës për Marrëdhëniet me Publikun e Oborrit Mbretëror Shqiptar, konfirmohet zyrtarisht largimi i z.Fluturak Gërmenji nga çdo funksion që ka pasur deri më sot në Zyrën e OMSH. Pas kësaj deklarate, mësohet se në krye të Zyrës së Oborrit është emëruar z.Ali Ohri, më parë chambelan pranë Familjes Mbretërore. Në zyrën e marrëdhënieve me publikun për OMSH tashmë është emëruar z.Erion Teli. Largimi i z.Fluturak Gërmenji përfundimisht nga Oborri, shënon një ndryshim cilësor në mënyrën e ndërtimit të marrëdhënieve publike të Familjes Mbretërore. 
"Atdheu"

OBORRI MBRETEROR SHQIPTAR ROYAL COURT OF ALBANIA
Pallati i Vjetër Mbretëror P.Box. Nr.8170,
Rr. M.Toptani, Tiranë. Tirana, Albania 
Mob.+355692626613 

Tiranë 28.03. 2006

DEKLARATË PËR SHTYP

Me rastin e vendosjes së Familjes Mbretërore Shqiptare në Pallatin e vjetër Mbretëror dhe në kuadër të ndryshimeve të fundit që kanë ndodhur, Naltmadhnia e Tij, Mbreti Leka I-rë, ka vendosur që të pranojë dorëheqjen e z.Fluturak Gërmenji nga çdo funksion që ky i fundit ka patur deri tani pranë Zyrës së Oborrit.
Zyra për Marrëdhëniet me Publikun e Oborrit Mbretëror Shqiptar
Erjon Teli




Kryetari Spahiu, mesazh urimi për Mbretin

PARTIA "LËVIZJA E LEGALITETIT"
KRYESIA
Adresa: Bulevardi "Zog I"
levizja_legalitetit@yahoo.com

Tel & fax: +355 (4) 230076


Tiranë, më 5 prill 2006 


Mesazh-Urimi

NMT, Leka I - Mbret i Shqiptarëve

Kjo datë e shënuar, më jep nderin dhe kënaqësinë, Madhëri, që në emrin tim dhe të partisë "Lëvizja e Legalitetit", t'Ju uroj Juve përvjetorin e 67 të lindjes.

Duke qenë simboli ynë dhe i çdo shqiptari, ne ndjehemi krenarë për çdo çast të jetës Tuaj, e aq më tepër për këto 67 vite, të kaluara prej Jush në privacione, sakrifica e përpjekje të vazhdueshme në dobi të Kombit dhe Atdheut.

Sikurse ne, një pjesë e madhe e shqiptarëve janë të bindur dhe vazhdojnë të besojnë se, vetëm Monarkia Kushtetuese me Dinastinë Zogu, janë zgjidhja e vetme dhe, ne do të punojmë pa reshtur për ta afruar këtë ditë.
Më lejoni edhe një herë Madhëri t'Ju uroj jetë të gjatë dhe shëndet të plotë, për të mirën e Familjes Tuaj, Partisë së "Lëvizjes së Legalitetit", Atdheut dhe Kombit shqiptar.
Juaji
Ekrem Spahiu

Spahiu, takime me diplomatë

Kryetari i PLL priti ambasadorin e Palestinës, z.Mohammad Tarshahani

Më datë 30 mars 2006, kryetari i Partisë "Lëvizja e Legalitetit" z.Ekrem Spahiu priti në selinë e PLL ambasadorin e Jashtëzakonshëm e Fuqiplotë të Palestinës në Republikën e Shqipërisë, z.Mohammad Tarshahani, sipas kërkesës së këtij të fundit.
Biseda u përqëndrua në zhvillimet politike në Shqipëri dhe në Palestinë, ku siç dihet, pas zgjedhjeve parlamentare janë krijuar realitete të reja.
Bashkëbisedimi u zhvillua në frymën e mirëkuptimit për çështjet e trajtuara dhe bashkëpunimit institucional reciprok, me interes të ndërsjelltë.

SPECIALE

Duke uruar ditëlindjen e Mbretit Leka I

Nga Murat BASHA

5 Prill 2006. Mbreti Leka mbushi 67 vjeç. Kjo dite e shenuar per Kombin, kremtohet me krenari te ligjshme, pasi lindi trashegimtari i Kurores Mbreterore te Shqiperise Etnike te mbare shqiptareve. Ndonese Trashegimtari lindi ne dite te veshtira per kombin, populli e festoi me gezim lindjen e Tij dhe festa popullore sfidoi planet e kemishezinjve. Princi trashegimtar i fronit mbreteror, Leka, u lind me 5 Prill 1939, dy dite para pushtimit fashist te Shqiperise. Pas largimit te detyruar nga atdheu me 6 prill, Familja Mbreterore, bashke me princin Leka, foshnje dy diteshe, pershkuan itinerarin; Greqi, Turqi, Rumani, Poloni, Letoni, Suedi, Norvegji e France, derisa mberriten ne Britanine e Madhe, ku qendruan 7 vjet.
Neper te gjitha keto vende, Mbreti Zog, Familja Mbreterore dhe suita e Oborrit, u priten me nderime te medha, sipas protokollit zyrtar, mbreteror ose jo. Ne janar te vitit 1946, Familja Mbreterore u vendos ne Kajro dhe me vone ne Aleksandri, ku Princ Leka regjistrohet ne kolegjin Viktoria, ne te cilin mesimet zhvilloheshin sipas programeve britanike. Ketu, Princi arsimohet deri ne gusht te vitit 1955, kur Familja Mbreterore niset per ne France. Princi regjistrohet dhe ndjek kolegjin Eglon, ne Vilar, mbi Olon.
Me 5 Prill 1957, kur Princi Leka mbushi plot 18 vjec, Mbreti Zog e shpalli ate trashegimtar te kurores mbreterore, ne nje ceremoni te zhvilluar ne prani te figurave me te shquara te emigracionit politik shqiptar ne France dhe te shume miqve te Familjes Mbreterore dhe Shqiperise, te ftuar enkas.
Pasi mbaroi me rezultate te shkelqyera kolegjin Eglon, Princi trashegimtar Leka, regjistrohet ne Akademine Mbreterore Ushtarake te Sandherstit ne Angli, te cilen do ta mbaroje me rezultate te shkelqyera pas dy vjetesh, ne qershor te vitit 1960, duke u graduar me graden e togerit...
Pas vdekjes se Mbretit Zog me 9 prill 1961, me 15 Prill, ne prani te dhjetra ish deputeteve te Parlamentit shqiptar ne mergim dhe afro 70 perfaqesuesve te zgjedhur nga e gjithe diaspora shqiptare, ne Hotelin Bristol te Parisit, Princi Leka betohet si Mbret i Shqiptareve dhe mori titullin Mbreti Leka I.
Kujtimet nga jeta e Akademise Ushtarake Mbreterore ne Sandherst te Anglise, jane nga me te bukurat e jetes se Mbretit Leka. Ne kete akademi, nder me te famshmet ne bote, studionin pothuajse te gjithe bijte e mbreterve te globit, por Princi Leka lidhi miqesi te ngushte me dy nga studentet me te shquar, qe ishin Mbreti i ardhshem Boduin i Belgjikes dhe Mbreti i ardhshem Husein i Jordanise. Kur Princi Leka arriti per here te pare ne Sandherst, Ser Xhulian Emeri, ne ate kohe minister ne qeverine e Madherise se Saj, Mbretereshes Elisabeta, organizoi nje pritje madheshtore protokollare per nder te Princ Lekes ne aeroport, ku Princi parakaloi ne reviste para rradheve te Gardes Mbreterore britanike, qe qendronte per nder arme, i veshur me granduniformen Mbreterore te Mbreterise Shqiptare.
Ser Xhulian Emeri, i cili ishte mik i ngushte me Mbretin Zog, organizoi per nder te Princit Leka nje darke madheshtore, ku moren pjese shume oborrtare, lorde dhe politikane, ne mes te te cileve Mbreti i ardhshem shkelqente dhe ishte ne vemendjen e te gjitheve.
Pas perfundimit te Akademise, duke ndjekur keshillat e Mbretit Zog, Princi Leka regjistrohet ne Universitetin e Sorbones, ku studion Politologji dhe Ekonomi. Njekohesisht, ne kete universitet Ai ndjek me sukses kurset intensive te gjuheve orientale, si dhe te gjermanishtes e italishtes. Ne Ceremonine Mbreterore te Kurorezimit, ne daten 15 Prill 1961, para Komisionit te Kurores Mbreterore, Ai deklaroi: Une Leka I - Mbret i Shqiptareve, ne momentin qe po marr ne dore pushtetin mbreteror, betohem para Zotit te Plotfuqishem per te mbrojtur unitetin kombetar, pavaresine e shtetit dhe integritetin tokesor. Do te respektoj Kushtetuten dhe do te veproj ne pajtim me dispozitat e saj e ligjet ne fuqi, duke patur gjithmone ne mendje te miren e popullit shqiptar. Zoti me ndihmofte!.
Sapo u shpall Sovran, Mbreti Leka filloi aktivitetin politik dhe kontaktet me diasporen shqiptare ne France e Belgjike, te cilat ishin mjaft intensive, sidomos ne kushtet e prishjes se marredhenieve midis Hoxhes dhe Hrushovit.
Ne shtator te vitit 1962, Mbreti Leka shkoi ne Spanje, ku kontakton dhe rivendos lidhjet me Princin Huan Karlos dhe Princin Simeon te Bullgarise. Me vone, Mbreti Leka kreu nje turne te shkelqyer ne vendet arabe, ku u prit me ceremoni madheshtore ne Jordani nga Mbreti Hysein dhe ne Arabine Saudite, ku u prit nga Mbreti Faisal.
Si ekspert i shkelqyer i armatimeve te sofistikuara dhe per shkak te njohjeve te reja e lidhjeve te vjetra, Mbreti Leka u be nje nga me te besuarit e Pentagonit, nga ku u pajis me kartabiankë per te shkuar ne Vietnam, si vezhgues ushtarak.
Ne pranveren e vitit 1969, Mbreti Leka shkoi ne Australi, ku u prit ne menyre te shkelqyer nga diaspora shqiptare, si dhe nga autoritetet shteterore, nen kryesimin e kryeministrit Menzes. Ne kete turne, Mbreti u njoh me bashkeshorten e ardhshme, Mbretereshen Susane. Pas dasmes, Mbreti, Mbreteresha Susane dhe Nena Mbretereshe Geraldine, zhvilluan nje turne te paharruar ne Kanada dhe SHBA, ku u priten me ceremoni te bujshme nga autoritetet vendase dhe diaspora shqiptare, sidomos ne Toronto te Kanadase, ne Bufalo, Konektikat, Nju Jork, Boston, Detroit, Cikago, Filadelfia, ne Tampa dhe Miami te Floridas, ne Hjuston te Teksasit dhe ne Uashington. Ne te gjitha keto kryeqendra, per nder te familjes Mbreterore Shqiptare u shtruan koktejle dhe dy dreka madheshtore; ne Senat dhe ne Kongres, ne te cilat moren pjese senatore dhe kongresmene te shquar amerikane, shume prej te cileve ishin miq te Mbretit Zog dhe perkrahes te Ceshtjes Kombetare Shqiptare.
Pas vitit 1979, filluan peripecite e panumerta te Familjes Mbreterore, pas gjuetise se shtrigave te KGB dhe UDB, te cilat u tremben mjaft nga rritja e autoritetit dhe influences politike te Mbretit Leka. Keto dy sherbime sekrete u tmerruan nga mundesia e permbysjes se pushtetit te Hoxhes dhe Restaurimit te Monarkise Shqiptare, prandaj organizuan kurthe te panumerta kunder Mbretit Leka, deri sa influencuan edhe largimin e detyruar te Familjes Mbreterore nga Spanja, ne vitin 1982. Gjate gjithe periudhes, deri ne fund te qendrimit te Tij ne Johannesburg te Afrikes se Jugut, Mbreti Leka thelloi njohurite ne politologji, diplomaci, shkencat ushtarake, sociologji, ekonomi, marketing, administrim-bisnes, marredhenie nderkombetare, ne politikat e sigurimit dhe sidomos ne gjuhet e huaja.
Mbreti Leka i kushtoi pothuajse nje jete te tere luftes per permbysjen e regjimit komunist ne Shqiperi, ndonese perpjekjet e Tij u sabotuan sistematikisht nga te gjithe ato qarqe qe ishin te interesuara per mbijetesen e diktatures.
Ishin pikerisht keto qarqe ato qe mbeshteten votevjedhjen e 29 Qershorit te vitit 1997 dhe i dhane kurajo neokomunisteve te shpallnin rezultatin e deshiruar. Jane pikerisht keto qarqe qe sigurojne mbeshtetjen per banden ne pushtet dhe shtyjne ditet e saj te mbushura me krime. Populli po ndergjegjesohet gjithnje e me shume se vota qe dha gjate Referendumit per fitoren e Monarkise, duhet perseritur dhe shenjteruar ne Referendumin e ardhshem. Vetem Monarkia mund te sendertoje endrrat e shqiptareve per prosperitet e mbrothesi. Ndaj te gjithe urojne njezeri: Rrofte Mbreti i Shqiptareve Leka I, u shenjterofte froni dhe kurora e Shqiperise. 

7 Prilli tragjik dhe fati i shqiptarëve
Nga Sazan Pipa
7 Prilli kobzi i vitit tragjik 39-te, do te mbetet ne memorien historike te shqiptareve, si nje nga ngjarjet qe ndryshuan rrjedhen e zhvillimit shoqeror dhe deformuan ne menyre te pakthyeshme substratin politiko-etatist te elites intelektuale dhe klases sone politike.
Idete majtisto-liberale, qe permbyten Evropen e viteve 20-30, e gjeten klasen politike shqiptare ne hapat e para te deshirave dhe perpjekjeve titanike per jetesimin e filozofise se Rilindjes Kombetare, nepermjet kulmimit te aftesive shtetformuese.
Shtetaret tane te medhenj, elita e elites se klases sone politike, qe shkelqeu ne sfondin e erret te te semurit te Bosforit, hodhen dhe cimentuan themelet e shtetit te pare nacional shqiptar, pas aprovimit te Statutit Themeltar ne 1 Shtator te vitit 1928.
Pavaresisht gjenialitetit te Ahmet Zogut, shqiptaret kurre nuk mund ti sendertonin aspiratat e tyre pa kontributin krucial te politikaneve dhe shtetareve qe, me mendjen e ndritur, i rroken ne ajer idete dhe vizionet e Mbretit te tyre, te cilin e mbeshteten pa medyshje, deri ne fund.
Bartesit e ideve komuniste e fashiste, ide qe ne realitetin shqiptar shpesh konfondoheshin deri ne mbivendosje, nuk munden asnjehere te vinin ne dyshim e aq me pak te shembnin parimet konservuese te shoqerise shqiptare. Kjo shoqeri, zhvillimin nuk mund ta pranonte si kundervenie deri asgjesuese ndaj tradites qe kish determinuar psiqiken dhe fizionomine tone kombetare.
Stoicizmi dhe lufta e shkelqyer diplomatike e Mbretit Zog I dhe e pasuesve-diplomate te Tij, jo vetem poshteruan diplomacine trashanike te Cianos, por e cekuilibruan ate dhe e detyruan Italine te perdore gjuhen e forces ndaj Shqiperise.
Keshtu, aventurierit fashist Duce, i mbeti vecse pushtimi ushtarak i Shqiperise per te shtene ne dore sovranitetin e shtetit shqiptar, pas deshtimit te shkembimit te vartesise politike me ndihmat ekonomike. Pakti Ciano-Stojadinovic jo vetem qe ishte kunder-reaksion ndaj vendosmerise se Mbretit Zog I per ruajtjen e sovranitetit te Shtetit Shqiptar, por deshmoi se, ne substance te fundit, fashistet italiane dhe jugosllavet, bene kauze te perbashket per coptimin e Shqiperise. Shpallja e Ahmet Zogut Mbret i Shqiptareve, shtypja e rebelimeve dhe kryengritjeve me implikime italo-serbe dhe, me pas, ky komplot antishqiptar, hodhen ne ere tezat kriminale per impaktet serbe ne politiken dhe shtetin shqiptar, si kompensim i 24 Dhjetorit te vitit 1924.
Me aktin e turpshem te pushtimit fashist, Musolini shkeli me kembe marreveshjen italo-britanike te vitit 1938, per Ruajtjen e statukuose ne Mesdhe dhe, njekohesisht, shfrytezoi indiferencen kuazikapitullante te Fuqive te Medha te Evropes qe, ... ne Shqiperi nuk kishin kurrfare interesash, pervecse interesit te pergjithshem per ruajtjen e paqes ne bote {!!!}. A thua se Shqiperia ndodhej jashte planetit dhe pushtimi i saj ishte thjesht nje eskursion ushtarak i fashisteve. Agresioni fashist dhe pushtimi i turpshem i Shqiperise, hodhi ne ere arsyet e ekzistences se metejshme te Lidhjes se Kombeve dhe moralin e supershteteve anetare, te cilet as qe denjuan te shqyrtonin Deklaraten e Protestes se Qeverise shqiptare, pas pushtimit te nje vendi anetar sikunder ishte Shqiperia.
Komunistet dhe historigrafia e tyre, e fshehen faktin se perfaqesuesi i Bashkimit Sovjetik ne Lidhjen e Kombeve, ishte kundershtari me i eger i futjes ne rendin e dites per shqyrtim te Protestes se Qeverise shqiptare per aktin banditesk te pushtimit. Dhe kjo sepse bolsheviket ishin po aq agresore kunder Finlandes, republikave priballtike, etj..
Toleranca kapitulluese e Demokracive te Medha, zgjoi oreksin e nazi-fashisteve, te cilet vecse ndryshuan rradhen e viktimave ne kasaphanen qe pasoi dhe, nje dite te bukur, trokiten edhe ne deren e pacifisteve, duke i mbytur ne gjak.
Me 7 Prill, shqiptaret atdhetare luftuan me heroizem dhe i kthyen brigjet tona ne varr per fashistet.
Asnje komunist apo majtisto-liberal, nuk i mori armet per te luftuar, madje shume prej tyre veshen uniformat e fashizmit, ose u anetaresuan ne Partine fashiste shqiptare. Si gjithmone, luftuan dhe derdhen gjakun ata qe ishin mesuar te flijoheshin per Shqiperine, brez pas brezi.
Bilanci tragjik i luftes civile dhe aspak clirimtare, perllogariti si elemente varrezat masive te shqiptareve dhe ndoca varre pushtuesish, qe numeroheshin me gishtat e dores.
Gabimi trashanik i Demokracive te Medha, vazhdoi edhe gjate Luftes se Dyte Boterore, pas krijimit te aleancave me sllavo-komunistet e Ballkani dhe te Evropes dhe Azise. Keto aleanca pragmatiste i sollen komunistet ne pushtet, duke varrosur Demokracine ne pothuajse gjysmen e Evropes dhe te Azise, gafe se ciles ia pane hajrin duke paguar faturat e Luftes se Ftohte dhe rreziqet e katastrofes berthamore.
Por, per shqiptaret dhe popujt e tjere te Evropes Juglindore, demet me te medha te Luftes se Dyte Boterore nuk ishin ato materiale dhe njerezore, perkundrazi. Demet me te medha ishin shkaterrimi i substratit konservativ dhe permbysja e raporteve politike, ekonomike dhe sociale, ne menyre te pariparueshme. Genocidi komunist fitoi legjitimitetin prej disa lapidareve, duke guxuar te viktimizoje familjet dhe elementet me progresiste te shoqerise shqiptare.
Gjate LDB, aleate te fuqive antifashiste u shpallen vrasesit e popullit, nderkohe qe armiqte historike u shpallen vellezer dhe aleate ideo-strategjike. Pas vendosjes se pluralizmit, internacionalistet u vetshpallen adhurues dhe aleate te Perendimit.
Ne kete kendveshtrim, 7 Prilli shkaterroi perspektiven e vendit dhe risolli ne pushtet forcat me te errta te shoqerise shqiptare gjate disa brezave, duke sjelle konsekuenca qe do te kerkojne kohe te stergjate per tu riparuar. Por demi me i rende eshte atrofizimi i aftesive shtetformuese dhe legalizimi i padrejtesive shoqerore. Ndaj, me te drejte, 7 Prilli konsiderohet si menxyra fatale e shqiptareve. 

OPINION

Me rastin e 67 vjetorit të lindjes së Mbretit Leka i Parë

Një jetë në shërbim të atdheut

Nga Kastriot DERVISHI

Me 5 prill 2006 u mbushën 67 vjet nga lindja e Mbretit Leka i Pare. Ai eshte djali i vetem i Mbretit Zog i Pare dhe i Mbretereshes Geraldine te cilet u martuan me 27 prill 1938, me nje ceremoni festive te zhvilluar ne Tirane. Leka i Pare lindi ne nje kohe te veshtire dhe ne prag te pushtimit fashist. Lidhur me kete ngjarje ne kujtimet e tij Ministri i Jashtem i Italise ne ate kohe konti Ciano shkruan se pushtimi i Shqiperise ishte planifikuar te kryhej ne ditet qe pritej lindja e princit trashegimtar. Ne shenimet e dates 25 mars 1939 njeriu qe pergatiti pushtimin e Shqiperise, Konti Ciano shkruan:
Vec te gjithave eshte nje fakt familjar tek i cili kam shume besim: lindja e afert e nje femije. Zogu e do gruan, e ne pergjithesi gjithe familjen. Besoj se do te preferoje t`i siguroje farefisit te vet nje te ardhme te qete. Nuk e imagjinoj dot Geraldinen shtatzënë të shtegtojë duke luftuar neper malet e Matit e te Mirdites.
Ne kete situate te turbullt zhvillimesh politike apo ushtarake, ne oren 3.30 te mengjezit te dates 5 prill 1939, lindi Princi trashegimtar Leka i Pare. Lindja e tij u lajmerua ne oren 10-te te mengjezit te kesaj dite me gjemimin e 100-t te shtenave te topit. Ne ditarin e tij Konti Ciano ironizoi keshtu kete lindje:
Per sa kohe {Leka} do te jete trashegimtar i Mbreterise se Shqiperise?
Mbas lindjes se Princit Leka italianet fiksuan si afat te fundit te ultimatumit te tyre daten 6 prill. Megjithe kete situate te renduar ne mesditen e dates 6 prill Parlamenti shqiptar i hodhi poshte te gjitha kerkesat ultimative te pales italiane. Mirepo paralelisht Jugosllavia deklaroi se ne rast te nje rezistence ne Shqiperi, ajo rezervonte te drejten te hynte 25 kilometra ne territorin shqiptar.
Nuk ngeli prapa as Greqia e cila deklaroi se do ta linte kufirin hapur deri me 8 prill, e me pas do ta mbyllte ate. Per fat te keq edhe reagimi nderkombetar ishte zero. Si lidhja e Kombeve ashtu edhe Fuqite e Medha miratuan pushtimin e Shqiperise me heshtjen e tyre. Ne kushte te tilla, nje vend i vogel si Shqiperia e kishte te pamundur nje rezistence ndaj nje shteti shume here me te madh si Italia. Pasi Mbreti Zog organizoi rezistencen simbolike ne portet shqiptare dhe ne brendesi te territorit u largua nga vendi per te vazhduar luften ne mergim dhe per te qene faktor politik ne arenen nderkombetare.
Keshtu Princi Leka ende pa i mbushur dy dite jete dhe pa e njohur mire atdheun e tij u detyrua te merrrte rrugen e gjate te mergimit. Ishte ora 4 e mengjezit e 7 prillit kur makinat e Oborrit Mbreteror do ti drejtoheshin kufirit me Greqine, ndersa Mbreti Zog do ta bente nje gje te tille nje dite me pas. Familja Mbreterore qendroi me pak se nje muaj ne Greqi dhe me 2 maj 1939 u largua me tren ne drejtim te Turqise. Nga ketu qellimi i ardhshem i Mbretit Zog do te behej Britania e Madhe ne funksion te nderkombetarizimit te ceshtjes shqiptare. Ne fund te qershorit 1939 sovranet lane Stambollin dhe nisen me tren te marre me qera drejt Rumanise. Me pas udhetimi i Familjes Mbreterore vazhdon me ndalesa ne Poloni, Lituani, Finlande dhe Suedi. Nga Suedia ne mesin e muajit gusht 1939 sovranet arriten ne Paris, nga ku u larguan vetem pak kohe para ardhjes se ushtrive gjermane, ne drejtim te Britanise se Madhe.
Ne nentor 1945 pasi Britania e Madhe e njohu qeverine komuniste te Enver Hoxhes, Familja Mbreterore u largua per ne Egjipt, ku Mbreti Faruk me origjine shqiptare kishte ofruar mikpritjen e tij. Pas permbysjes se ketij te fundit nga revolucionaret e Abdyl Naserit ne vitin 1952, jetesa e Familjes Mbreterore u be e veshtire. Pas nje periudhe tjeter te veshtire ne korrik te vitit 1955 Mbreti Zog, Mbreteresha Geraldine, Princi Leka dhe pjesetaret e tjere te Familjes Mbreterore, u larguan per ne Kane te Frances.
Me 9 prill 1961, pas nje semundje disa vjecare, Mbreti Zog nderroi jete ne spitalin Fosh te Parisit. Ne perputhje me statutin e Mbreterise shqiptare te vitit 1928 vendin e Mbretit Zog e zuri Mbreti Leka i Pare i cili beri edhe betimin para Parlamentit shqiptar ne mergim.
Mbreti Leka ne moshen 8 vjecare pervec gjuhes shqipe zoteronte edhe gjuhet anglisht e frengjisht. Ne kohen e qendrimit te Familjes Mbreterore ne Egjipt ai u arsimua ne British Boys Schooll te Aleksandrise. Ne vitet 1955-1956 ndjek mesimet ne Aiglon College te Zvicres ku merr dhe diplomen Matriculation of Oksford.
Ne vitet 1956-1958 studion ne akademine ushtarake te Sandbesit ne Angli, dhe per shkencat politiko-ekonomike vazhdoi Universitetin e Sorbones ne Paris. Pervec gjuheve te mesuara ne femijeri Mbreti Leka mesoi edhe gjuhet spanjisht, gjermanisht, arabisht dhe portugalisht.
Ne vitin 1962 me ndermjetesine e miqve te tij Mbretit Simeon te bullgareve dhe Princit Juan Karlos te Burboneve, Mbreti Leka vendoset ne Spanje, ku ushtron edhe nje aktivitet privat.
Me 23 korrik 1972, Mbreti Leka organizon ne Madrid nje mbledhje me te gjithe kreret e partive dhe organizatave shqiptare ne mergim, ku te gjithe vendosen te luftojne per nje Shqiperi Etnike dhe per permbysjen e regjimit antikombetar komunist te instaluar dhunshem ne Shqiperi. Me nderhyrjen e agjenturave te huaja kjo marreveshje sabotohet mjaft shpejt.
Me 23 korrik 1975 me rastin e fillimit te Konferences se Helsinkit-KSBE, Mbreti Leka i dergon nje telegram ketij organizmi ku midis te tjerash thote se nuk do te kete kurre paqe e mirekuptim ne Ballkan po nuk u njoh integriteti territorial i Shqiperise Etnike.
Ne tetor 1975 Mbreti Leka martohet me aristokraten australiane Suzane Kallen-Uordin, dasma e te cileve zhvillohet me madheshti ne kryeqytetin spanjoll Madrid. Ne qershor 1977 gjate nje mbledhje te KSBE-se ne Beograd, ai deklaron se nuk mund te flase Jugosllavia per te drejtat e njeriut ne nje kohe qe ushtron genocid mbi shqiptaret atje.
Po ne vitin 1977 Mbreti Leka formon Keshillin Ushtarak per Clirimin e Tokave Shqiptare dhe filloi pergatitjet per te nderhyre me Ushtrine Kombetare ne Shqiperine etnike per te permbysur regjimin e urryer komunist dhe per te cliruar tokat e pushtuara. Perpjekjet e tij per te pajisur kete ushtri me arme jane paraqitur nga propaganda komuniste si perzieje e tij ne ceshtje te trafiqeve te armeve. Projekti i Lekes se Pare per formimin e kesaj ushtrie, u sabotua nga ato shtete qe ishin per mosprekjen e integritetit territorial te Jugosllavise. Nisur nga ky shkak, keto shtete i bene presion edhe qeverise spanjolle ta ndalonte nje aktivitet te tille ne territorin e saj. Ne keto kushte Mbreti Leka la Spanjen me 31 janar 1979 per te shkuar ne Johanesburg.
Ai nuk mjaftohet me kaq por zhvillon nje veprimtari te dendur diplomatike ne favor te ceshtjes kombetare shqiptare, e cila kulmonte ne raste si ngjarjet e vitit 1981 ne Kosove. Ne dobi te ceshtjes shqiptare prononcohen kete kohe edhe miqte e Mbretit si senatoret amerikane Flloid Spens dhe Xhesi Helms.
Edhe ngjarjet e dyfishta te korrikut 1990 do ta gjenin Mbretin Leka ne krye te detyres. Ai do te ndjeke nga afer te gjitha hallet e shqetesimit e emigracionit te ri shqiptar te dyndur ne ambasadat u huaja ne Tirane, dhe do te vazhdoje interesimin e tij te perhershem ndaj ceshtjes se Kosoves.
Mbreti Leka pershendeti edhe levizjen studentore te dhjetorit 1990. Ai u gjend prane emigranteve shqiptare qe emigruan ne mars 1991 ne Itali dhe i beri thirrje popullit shqiptar te bojkotonte zgjedhjet e 31 marsit 1991 te cilat i parashikonte se do te manipuloheshin nga PPSH-ja.
Ne periudhen e pluralizmit Leka i Pare do te riperseriste kerkesen e perhershme te tij per te organizuar nje referendum per formen e regjimit. Pas nje kalimit te nje kohe Leka i Pare do te vinte per here te dyte ne token shqiptare me 12 prill 1997, ne nje moment te veshtire per vendin. Shqiperia e sapodjegur nga rrebeluesit e nxitur edhe nga agjenturat e huaja, do te degjonte nga biri i saj fjalet paqe, bashkim, vellazerim. Pas disa takimesh me autoritetet shqiptare dhe caktimit te dates se referendumit, Mbreti Leka zhvilloi nje fushate mjaft dinjitoze ne mbare vendin.
Ne perfundim te referendumit atij iu mohua fitorja dhe iu shkaktua incidenti i 3 korrikut 1997, ku mbeti i vrare edhe nje protestues monarkist, vrasesit e te cilit nuk dolen kurre para drejtesise. Madje ndaj tij u hap edhe nje proces penal nga ato qe moren pushtetin me 1997. Per te evituar konfliktet dhe per t`iu shmangur provokacioneve, Mbreti Leka u largua serish nga atdheu me 12 korrik 1997 me premtimin se ishte i gatshem te kthehej ne momentin qe do ta kerkonte populli shqiptar. Incidenti me i fundi qe iu shkaktua Mbretit ishte ai i 6 shkurtit 1999, pikerisht diten e hapjes se konferences se Rambujese. Tashme cdo gje eshte sqaruar dhe i perket se kaluares. Ne qershor te vitit 2002, Mbreti Leka I, ne respektim te nje kerkese te bere prej me shume se 70 deputetesh te Kuvendit te Shqiperise merr vendimin qe te kthehet pergjithmone ne Atdhe. Ardhja e tij do te shenohet ne analet e historise si njera prej pritjeve me entuziaste qe i eshte bere ndonjehere ndonje lideri te popullit shqiptar.
Me qindra-mijera vete me ovacione dhe me entuziazmin qe kerkonte momenti e shoqeruan Mbretin Leka per ne rezidencen e tij. Pikerisht ne kete kohe ai fillon dhe aktivitetin e tij duke pritur e degjuar shqiptaret nga te gjitha krahinat e vendit tone.
Ky 67 vjetor e gjen Mbretin Leka i Pare ne ne Shqiperi, perhere te gatshem ne sherbim te vendit te tij, gjithmone me deshiren per te punuar per nje Shqiperi te perparuar e demokratike.

HOMAZH

In memoriam atdhetarit të shquar

Shqiptarët e SHBA përcjellin me nderime nacionalistin Abdullah Murat Kaloshi

Nga Beqir Sina, SHBA

Qindra bashkatdhetarë nga Nju Jorku, Nju-Xhersi dhe Kënektikët e Kanadaja, bënë nderime në shenjë dashurie e respekti pranë arkivolit të Abdullah Murat Kaloshit. Abdullah Murat Kaloshi ndërroi jetë më dt. 21 qershor 2004, në moshën 76- vjeçare, në shtepinë e tij në Nju-Xhersi. Në ceremoninë e homazheve në Qendrën Islamike Shqiptaro- Amerikane, në ceremoninë mortore, nën një atmosferë të kobshme, morën pjesë krerët e disa organizatave dhe shoqatave shqiptaro-amerikane, familjarët, të afërm të familjes Kaloshi, bashkëqytetarë dhe bashkëkombas.
Pranë arkivolit të mbuluar me flamurin kombëtar shqiptar, me trupin e të ndjerit Abdulla Kaloshi, vendosur në hyrje të Xhamisë së Bruklinit, bënë homazhe ish-kongresmeni republikan i Nju-Jorkut, president i Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane, Joseph J DioGuardi, kryetari i Federatës Panshqiptare VATRA, Inxh. Agim Karagjozi, n/kryetari i Vatrës dr.Gjon Buçaj, kryetari i Degës së LDK -së, z Agim Rexhaj, krerët e Legalitetit në mërgim, Ballit Kombëtar, Bashkimit Kombëtar, liderë të komunitetit fetar mysliman, biznesmenë, intelektualë e mërgimtarë të hershëm e të rinj.
Ndërsa ditën e enjte me 24 qershor, nga Qendra Islamike Shqiptaro-Amerikane në Brooklyn, të gjithë kanë përcjellë me dhimbje të madhe, njërin nga nacionalistët më të spikatur të diasporës; Abdulla Murat Kaloshi.
Një mase e madhe pjesëmarrësish, të cilët kishin kaluar një pjesë të mirë të jetës me të ndjerin, kishin ardhur t'i jepnin lamtumirën e fundit, fatosit të nacionalizmit, i cili kapërceu kufirin në moshën e rinisë. Ishte një ndër ata që regjimi komunist e pati cilësuar "armik të popullit" dhe e kishte futur në listën e të rrezikshmëve, edhe pse në kohën e shpalljes së listës ai nuk pati më shumë se 20 vjet jetë. Ai do të mbahet mend gjatë në komunitet si një patriot dhe atdhedashës i flakët, demokrat dhe besimtar shembullor. Ne ceremoninë mortore dhe atë të varrimit kishin ardhur miq e bashkëluftëtarë nacionalistë nga amerika dhe Kanadaja. 
Ceremoninë në Xhami e drejtoi një nga figurat më të njohura të gazetarisë në mërgim, gazetari veteran i Radios "Zëri i Atdheut" në Amerikë, nacionalisti z.Rasim Sina. Pas shërbimeve fetare e morën fjalën folësit që vlerësuan jetën dhe veprën e nacionalistit, që nuk reshti kurrë së luftuari për Shqipëri. Rasim Sina, bëri një përcjellje të jetës dhe veprës së antikomunistit Kaloshi, duke u ndalur në pikat kulmore të saj; si arratisja nga Shqipëria, arrestimi nga jugosllavët, kthimi në Shqipëri, ikja, kampet e internimit; riikja, mërgimi, aktiviteti si atdhetar nacionalist, aktiviteti si vatran, aktiviteti në Qendrën Islamike, si një nga themeluesit e saj etj.. E gjithë jeta e tij ishte e mbushur me ngjarje.
Nuk kishte ngjarje të komunitetit ku të mos ndihej prania e tij. Intelektuali dibran Xhelal Dine, anëtar i njërës prej familjeve më të njohura dibrane, një nga bashkëluftëtarët e Abdullait, dhe i afërm me familjen Kaloshi, një nga ata që e shoqëruan në aventurën e 54 viteve të shkuara, kur do të merrnin rrugën e largët përmes rreziqeve, tregon me emocion se si arritën që ta realizonin atë aventurë që u rrezikoi jetën. 
Ndërsa kryetari i Ballit Kombëtar, Skënder Meka, do të tregonte cilësitë burrërore që e karakterizonin luftëtarin nacionalist, Abdulla Kaloshi. Nënkryetari i "Vatres" dr. Gjon Buçaj, ndërsa do të ngushëllonte në emër të Vatrës, do të ndalej në aktivitetin e Kaloshit pranë shoqatës më të vjetër shqiptare, anëtar i këshillit të përgjithshëm të së cilës ai ishte deri në momentet sa ishte gjallë. Në emër të Partisë Lëvizja e Legalitetit ngushelloi inxh. Hajdar Tonuzi, i cili përshkroi rrugën plot ngjarje trimërore që ka përshkuar fisi i madh i Kaloshëve. Tonuzi tha se djemtë e Kaloshvet, kanë luftuar kundër çdo okupatori, çdo zaptuesi që ka shkelur vendin. Ai tregoi shembuj të hershëm që me turqit, kundër okupimit italian më 1939, më vonë kundër komunizmit kanë dhënë jetën 16 trima prej Kaloshëve, duke filluar me Miftar Kaloshin, që ra heroikisht në Peshkopi më 21 korik 1944, nuk harrohet kurrë beteja e Dethit dhe Langovishtës në gushtin e 1946, ku Dan Kaloshi me çetën e tij luftoi trimërisht kundër forcave komuniste të komanduara nga Mehmet Shehu për 10 ditë me radhë, - tha Tonuzi. 

Irfan Kaloshi shpalos kujtimet...

Abdullai, i biri i Murat Kaloshit, lindi me 21 qershor të vitit 1928 në Kandër të Kastriotit - Dibër e Vogël. Lindi dhe kaloi një pjesë të jetës pikërisht aty ku lumi Drini i Zi shkruante historinë e tij shekullore. Atje ku Korabi kryeneç oshëtinte nga krismat e armëve. Atje ku sofrat rrinin shtruar dhe odat dibrane ishin parlamenti i kohës i burrave. Aty u rrit dhe u brymos ky burrë. Pasi mbaron shkollën fillore, tetëvjeçare dhe të mesme në Kastriot (një ndër shkollat e njohura në këto anë për nivelin e lartë të arsimimit) vijon studimet në gjimnazin deri sa plasi lufta civile dhe koha për studime përfundoi. Abdullai, në moshën 16 vjeçare ngjesh armët në brez dhe bashkohet me forcat e rezistencës dibrane të njohura si "Besa e Dibrës". Në Linicë forcat e Batalionit "Drini" të udhëhequra nga z.Dilaver Dine dhe forcat e "Besa e Dibrës" bënë një betejë heroike, ku i thyen armët me sllavo-komunistë. Por siç e dimë të gjithë: lufta përfundoi në krahun e sovjetëve. Më 28 mars 1946 e internuan në Berat, më pas në Tepelenë dhe më në fund në Gramsh të Elbasanit. Gjatë kohës që ishte në hetuesi (8 muaj rresht) u përballua me torturat më çnjerëzore. Koha nuk priste, Abdullai, i lindur lider i spikatur si e ka treguar koha, me shpejtësi organizon grupin e të arratisurve nga kampi i Llozhanit. Ishte data 6 maj 1949 kur së bashku me Jonuz Ndreun, Tafil Ndreun, Esat Ndreun, Xhelal Dinen, Muhamer Jusufin, Nikollë Gjonmarkaj dhe Selim Hoxha, këpusin zinxhirët e robërisë dhe arratisen jashtë kufijve shtetërorë.
Këtu për Abdullain filloi një kapitull i ri. Jeta e emigracionit ishte shumë e vështirë dhe e mbushur plot me brenga. Pasi u bë një kohë e gjatë që askërkujt nuk i kishte shkuar ndonjëherë ndërmend se do të kalonin si pa kuptuar afro gjysmë shekulli (44 vjet) për t'u kthyer edhe një herë, në atdheun e tij, dheun e të parëve, që ai e deshi aq shumë dhe që shumë pinjollë të kësaj familjeje së cilës i përkiste Abdullai, e mbrojtën me gjak dhe jetë. Në mërgim në vitin 1954 pati gëzimin më të madh kur u martua me një vajzë të një familjeje fisnike, të bijën e Halit Camit, zonjushen Ikbale Cami - Kaloshi. Me këtë martesë dhe këtë grua stoike, ky burrë dibre krijon një familje të dashur dhe të respektuar me një jetë të lumtur familjare.

Një portret për Abdullain

E pyes një herë, a më tregon pak për historinë tënde. Kushëri, më përgjigjet - historinë asht ma mirë kur ta tregojnë e ta bajnë të tjerët sesa ne vetë.
Duke e kuptuar menjëherë modestinë e tij m'u desh të heshtja dhe me heshtjen të pohoja të vërtetën. Sepse e dija ashtu si e dinim të gjithë se Abdulla Kaloshi ishte i familjes, ishte i komunitetit, ishte i shoqërisë, ishte i kombit shqiptar. 
Abdulla Kaloshi ishte kudo - dhe kurdoherë i gatshëm për të ndihmuar. Njeri me një sedër të lartë dhe tipare të forta burrërore e kombëtare. Trim dhe i zgjuar, i lindur do të vihej në krye të demonstratave antijugosllave dhe antikomuniste në mërgim. Si një besimtar shembullor e shohim të dedikuar në ndërtimin e të parës xhami shqiptare në Amerikë me Sali Myftiun në Bruklin (Nju- Jork).
Si një atdhetar e shohim ne krye të Federatës patriotike të Amerikes VATRA. Si vëlla të një gjaku e shohim në kampet e refugjatëve nga Kosova, në Shqipëri e Maqedoni duke dërguar dhe shpërndarë ndihmat e mbledhura nga xhamia. Duke iu kthyer jetes se tij - patjetër një vend të rëndësishëm zë viti 1993.
Ai së bashku me shumë bashkatdhetarë të larguar me vjet, u kthyen të përmalluar në vatanin e tyre ëndrrën më të lumtur të jetës së tyre. Kthehet i përlotur dhe i gufosur me dashurinë e mallin që e kishte kapluar për vëllezërit dhe motrat e një gjaku.
Këtu me këtë kthim falë përvojës dhe integrimit me jetën e qytetëruar dha një kontribut të çmuar në zhvillimet demokratike në Shqipëri. Abdulla Kaloshi i përkiste një familjeje, të cilat ishin kreja e Dibrës ose siç quhen ndër këto anë "9 Malet e Dibrës".
Si bir i kësaj familjeje të madhe e bujare kënaqësia e tij ishte vetëm me dhanë e me ndihmu të gjithë ata që njihte. Kur hynte në dhomën e burrave Abdullai, oda mbushej me gaz, energji, me dinamizëm dhe jëtë. Ai kishte respekt të madh për punëtorin, të ndershmin, të zgjuarin, të zotin, patriotin dhe atdhedashësin. Njëkohësisht nuk pajtohej dhe e kishte vdekje të keqin, të pabesin, armikun dhe tradhtarin. Abdullai tani po ndahet nga bashkëshortja dhe shoqja e jetës (50 vjet bashkë), ndahet nga familja, ndahet nga fëmijët, Bujari, Bekimi, Afrimja, Lola dhe Bardha. Ndahet vëllai Bajaziti, ndahet nga të motrat Fetja dhe Adivia, ndahet nga nipat e mbesat, ndahet nga farefisi ndahet nga shoqëria. Sot e thënë me gjithë zemër po na shkëputet një yll nga bashkësia shqiptare në Amerikë. Ne do të kujtojmë përjetë kujtimin dhe jetën e tij. I ndjeri u varros në Laurell Grove Cemetary-New Jersey.
Marrë nga "Bota Sot" dt. 28 qershor 2004



Njoftim i Kryesisë së PLL

Ditën e shtunë, më datë 15 prill 2006, ora 11.00, në Selinë e PLL zhvillohet mbledhja e radhës e Komitetit Drejtues të Partisë Lëvizja e Legalitetit.
Njoftohen anëtarët e Komitetit Drejtues të marrin masat e nevojshme për të respektuar orarin.
Kryesia e Komitetit Drejtues

___________________________

2 Avril 2006
___________________________

Krerët legalistë Spahiu, Basha, Tujani, takime në disa qytete të vendit

PLL, përgatitje për datat historike të Prillit

Në Burrel, Durrës, Krujë, Shkodër, Korçë e diasporë, legalistët do të përkujtojnë datat historike të prillit; 5 prillin - ditëlindjen e Mbretit Leka, 7 prillin e rezistencës antifashiste të zogistëve, 9 prillin e dhimbshëm, 12 prillin e 97-ës kur Mbreti Leka kthehet në atdhe e datat e tjera të këtij muaji me të cilin lidhet fati i Familjes Mbretërore Shqiptare



EDITORIAL

A do të bëjnë socialistët rezolutë kundër Drashkoviçit?!

Nga Murat Basha

Viti 2006 është quajtur me të drejtë si viti i pavarësimit të Kosovës ose, së paku, diplomatikisht, si viti i përcaktimit të statusit përfundimtar të Kosovës. Për këtë çeshtje kardinale për ne, ka pasur pozicionime nga të katër anët e globit, nga SHBA-të, Federata Ruse, Kina, BE e deri tek të interesuarit direktë që janë Shqipëria (bashkë me Kosovën) nga njëra anë, e Bashkësia Serbi & Mal i Zi, në krahun tjetër. Por ndërsa deklarimet e "gjithë botës" kanë qenë pro një procesi pavarësues të Kosovës, madje edhe nga Kina e Rusia, e për çudi, së fundi, edhe nga ministri i Jashtëm i Bashkësisë serbo-malazeze Drashkoviç, - të vetmit që kanë qenë pozicionuar turpshëm kundër pavarësimit të Kosovës janë disa politikanë të Shqipërisë, të opozitës së sotme të majtë. Marrëzia e tyre shkoi deri atje sa të kërkojnë një rezolutë parlamentare kundër një deklarate në mbrojtje të Kosovës, të bërë nga ministri i Jashtëm i Shqipërisë z.Mustafaj, qendrim të cilit vazhdojnë t'i përmbahen. Kjo është një situatë absurde por njëherazi shënon edhe një rekord tjetër të zi të politikës së majtë të Shqipërisë. Përballë kësaj situate, e vetmja qasje normale do të ishte injorimi i përkohshëm i këtij qendrimi. Por, gjithsesi, një shtet, një komb i denjë për emrin e vet, duhet të marrë masat e duhura që qendrime të tilla të penalizohen si krime kundër kombit. 
Nuk është arkaizëm të përdoren termat klasikë si "tradhti kombëtare", kur vjen puna për mbrojtjen e interesave të padiskutueshme të një kombi. Aq më tepër të një kombi jo të madh siç jemi ne shqiptarët. Për interesat kombëtare, për tradhti ndaj tyre, kanë ligje të veçanta të gjitha shtetet e mëdha të botës. Edhe ne nuk kemi pse druhemi që t'i themi të vërtetat me emrin që kanë. Kodi penal dhe kushtetuta duhet të jenë fare eksplicitë në këtë pikë. Eshtë për të vënë kujën kur sheh se serbët po zbrapsen disi nga qendrimet e derisotme ndaj Kosovës, ndërsa "majtistët" tanë dalin më serbë se serbët. Kur kreu i diplomacisë serbe bën "prapakthehu" në qendrimin e politikës zyrtare të Bashkësisë serbomalazeze, duke pranuar de facto Pavarësinë e Kosovës, çfarë i shtyn socialistët "tanë" të kërkojnë një rezolutë kundër qendrimit të ministrit të Jashtëm të Shqipërisë? Çfarë i detyron ata që të bëhen gardianë të kufijve të Serbisë e të statusquo-së së Ballkanit nëpërmjet një rezolute turpi?!... "Atë që fsheh dinakëria sot, do ta përshfaqë koha nesër!", - thotë një shprehje e lashtë. Edhe ne besojmë se koha është mjeti më i mirë që do të na e qartësojë përfundimisht këtë neshtrashë tonën. Historia është aty; edhe arkivat janë të pacenueshme për gjithë të zezat që gatuhen në dëm të shqiptarëve. 
Duke i qendruar këtij diskutimi, kemi të drejtën të shtrojmë çështjen nëse majtistët "tanë" do të kërkojnë në parlament edhe një rezolutë kundër Drashkoviçit, i cili në një intervistë televizive të para disa ditëve, pranon pavarësimin e Kosovës. Ky diskutim mund të tingëllojë ironik, por gjithsesi ilustron çmendurinë e tribusë së majtë, e cila gjatë gjithë historisë sonë ka vepruar si një kancer për interesat kombëtare. 
Njëherësh themi se është e pakuptimtë që klasa politike e një shteti, të mos ketë një kornizë të përcaktuar të interesave të paprekshme kombëtare, për të cilën të përpiqen të gjithë pa dallime partiake. Në fund të fundit është normale që një klasë politike e përgjegjshme, të mos shpenzojë energji në dallimin dhe mbrojtjen e interesave kombëtare. Si në shumë gjëra të tjera, edhe në këtë pikë, të majtët e Shqipërisë duan të dalin të veçantë e të çuditshëm. Siç ka thënë një politolog, dëmtimi i interesave kombëtare, është ndjenja politike e socialistëve shqiptarë. Por ky vullnet i tyre, ka veç një mundësi të realizohet, - vetëm atëherë kur në Shqipëri dhe në Kosovë të mos ketë më shqiptarë që kërkojnë të realizojnë idealin kombëtar.

AKTIVITETE

Spahiu në Krujë: Të forcojmë strukturat e PLL 

Mblidhet aktivi i degës së PLL Krujë

Në kuadër të përgatitjeve të strukturave të degëve të PLL për zgjedhjet vendore, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu vazhdon me intensitet turin e takimeve nëpër rrethe. Tashmë edhe legalistët në të gjithë vendin, kanë filluar një fazë të rëndësishme në punën e tyre, sikurse janë takimet e Komiteteve Drejtuese në degë, për të analizuar veprimtarinë e strukturave lokale, por edhe për të ndarë detyrat për të gjithë anëtarët e forumeve drejtuese të degës, të fokusuara totalisht në funksion të zgjedhjeve vendore. 
Në këtë drejtim, degë të veçanta kanë avancuar më tej, dhe ndërmjet tyre vlen të përmendet dega e PLL Kruje, e cila mbas disa takimeve të kryesisë dhe Komitetit Drejtues, më datën 26 mars 2006 organizoi një takim të rëndësishëm pune në sallën e Bashkisë së Krujës me pjesëmarrjen e antarëve të shumtë të PLL.
Mbas ekzekutimit të Himnit kombëtar, takimin e hapi intelektuali dhe veprimtari legalist Kastriot Goci, i cili më pas ia dha fjalën kreut lokal të degës së PLL z.Ramazan Kupi. 
"Kruja është bastion i zogizmit dhe Legalitetit", e filloi fjalën e tij z.Kupi duke evokuar vlerat historike të trevës dhe ato tradicionale të krutanëve, të cilët edhe gjatë këtij tranzicioni 15 vjeçar kanë dhënë një kontribut të çmuar për demakracinë. 
Z.Kupi, duke pasqyruar aktivitetin e strukturave të PLL në rrethin e Krujës, evidentoi punën e mirë të disa nëndegëve dhe seksioneve, por njëkohësisht e vuri theksin edhe tek disa mangësi të shfaqura gjatë kësaj periudhe të gjatë dimri, që sipas tij "sigurisht do të kapërcehen shpejt". 
Kreu i legalistëve të Krujës, në fjalën e tij vlerësoi bashkëpunimin dhe mbështetjen që i ka dhënë atij dhe degës, kryesia e PLL në qendër. Duke e mbyllur fjalën e tij, në emër të legalistëve krutanë z.Kupi shprehu optimizmin se zgjedhjet e ardhshme vendore do të shënojnë një rritje të ndjeshme të rezultatit zgjedhor.
Dr. Bajram Dollaku, një nga drejtuesit kryesorë të degës së Legalitetit, njëkohësisht edhe këshilltar i PLL në Bashkinë e Krujës, gjatë diskutimit të tij u përqëndrua në punën e këshilltarëve legalistë në të gjitha njësitë vendore të rrethit, por në veçanti ai pasqyroi qendrimin dhe rolin e tij në këshillin bashkiak të Krujës. Arritje të Legalitetit, z.Dollaku vleresoi edhe shpalljen "Qytetare Nderi të qytetit të Krujës" të Nënës Mbretëreshë Geraldina me unanimitet të plotë nga të gjithë këshilltarët, pavarësisht pozicionit partiak. 
Në këtë takim e mori fjalën edhe kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, i cili në fjalën e tij fillimisht falenderoi për pjesëmarrjen të pranishmit e shumtë në këtë takim të rëndësishëm për të vazhduar ndërmjet të tjerash edhe me përshëndetjen publike të vendimit të qeverisë për fillimin e procesit të hartimit të projekt-ligjit për dëmshpërblimin e ish-të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë dhe shprehu besimin se kësaj here dëmshpërblimi nga qeveria do të jetë real e në respektim të të gjitha të drejtave ndërkombëtare, ligjeve shqiptare dhe në veçanti të Kodit Penal aktual.
Më tej, duke folur për domosdoshmërinë e kryerjes së reformës zgjedhore, z.Spahiu tha se "PLL shpreh shqetësimin e saj për vonesat në reformën zgjedhore dhe kërkon nga Kuvendi i Shqipërisë, dhe në veçanti nga maxhoranca parlamentare, që të fillojnë sa më parë nga puna për përmirësimet e domosdoshme në Kodin Zgjedhor, me qëllimin e vetëm, që zgjedhjet e ardhshme vendore të jenë të lira dhe të ndershme. Prandaj mendojmë se PLL ka të drejtë kur shpreh publikisht shqetësimin e saj për vonesat e pakuptimta në kryerjen e reformës zgjedhore. Kreu i shtetit z.Moisiu, në takimin me drejtuesit e partive politike në dhjetor 2005, ku ishin të ftuar edhe ne legalistët, kërkoi, dhe më pas u vendos, që të ngrihet komisioni parlamentar dhe të fillojë nga puna për reformën zgjedhore, por fatkeqësisht tani po mbyllet edhe muaji mars dhe ky komision nuk ka filluar ende nga puna, sepse parlamentarët tanë kanë më shumë se një muaj që janë përfshirë në një luftë politike pa sens. 
Socialistë janë të vendosur për të bllokuar punimet e Kuvendit, për të penguar reformat, për të penguar qeverinë në punën e saj, për të amplifikuar pakënaqësinë tek qytetarët shqiptarë dhe për të bërë çdo gjë, ashtu siç dinë ata, deri edhe në djegien e Shqipërisë për të rikthyer pushtetin e humbur më 3 korrik, sepse ata nuk mund ta konceptojnë veten pa pushtet".
Duke vazhduar z.Spahiu u përqëndrua në zgjedhjet vendore, që sipas tij "janë një test i rëndësishëm në disa këndvështrime: a do të zhvillohen zgjedhje të lira e të ndershme, ku të respektohet vota e lirë?; maxhoranca e re, a do të ruajë mbështetjen elektorale të 3 korrikut, apo jo?; opozita aktuale, a do ta ruajë maxhorancën në pushtetin vendor? 
Këto zgjedhje sigurisht që janë një test i rëndësishëm edhe për PLL, e cila duhet të dëshmojë vlerat politike dhe mbështetjen politiko-zgjedhore në elektorat". 
Ndërsa lidhur me synimet e PLL për zgjedhjet e ardhshme lokale, z.Spahiu u shpreh se "aktualisht PLL përfaqësohet me këshilltarët e saj pothuajse në të gjitha bashkitë dhe komunat e vendit, por duke u nisur edhe nga rezultati i fundit i zgjedhjeve parlamentare, Legaliteti synon që në zgjedhjet e ardhshme vendore të marrë rezultatin e merituar, duke iu rikthyer traditës politike dhe duke rimarrë vendin e merituar në skenën politike shqiptare.
Për bashkinë e Krujës synojmë një nga tre vendet kryesore: kryetarin e Bashkisë, nënkryetarin e saj, ose postin e kryetarit të këshillit bashkiak. Që të realizojmë synimet tona në rrethin e Krujës, duhet angazhimi i të gjitha strukturave lokale deri në seksione, duhet të fillojë procesi i evidentimit dhe afrimit të emrave që do të jenë kandidatë për këshillat vendore. Kandidatët për kryetarë të njësive vendore, sigurisht që ndodhen para një faze shumë të rëndësishme, dhe ata do të përzgjidhen ndër figurat më të spikatura në komunitetet përkatëse. 
Synimet tona në rrethin e Krujës janë të qarta: minimalisht duhet të ruajmë votat tona të 3 korrikut, që janë jo pak, por 1804 vota; ndërsa synimi maksimal është t'i rrisim ato, çka do të thotë të trefishojmë numrin e këshilltarëve.
Unë ju rekomandoj që të filloni punën për përgatitjen e platformave zgjedhore, ku të gjejnë pasqyrim edhe specifikat e njësive vendore", - e mbylli fjalën e tij kryelegalisti Spahiu.
Mbas fjalës së z.Spahiu, takimi u kthye në një bashkëbisedim dhe rezultoi se besimi i legalistëve krutanë për një rezultat të mirë zgjedhor është i patundur dhe mbështetet në traditën legaliste, në mbështetjen elektorale dhe përvojën politike të krijuar tashmë në fushata zgjedhore vendore, nga drejtuesit e degës.

Zhvillohet mbledhja e Komitetit Drejtues të Degës së PLL Mat

Spahiu në Burrel: Të ruajmë dhe t'i rrisim rezultatet pozitive të PLL në Mat

Në kuadër të takimeve të planifikuara me strukturat drejtuese nëpër degët e PLL, kryetari i PLL z.Ekrem Spahiu, i shoqëruar nga sekretari i Senatit të Veteranëve z.Seit Preni, ditën e premte, më datë 31 mars 2006, morën pjesë në mbledhjen e radhës së Komitetit Drejtues të degës së PLL Mat, mbledhje e cila u zhvillua në selinë e re të kësaj, e mobiluar dhe pajisur sipas kërkesave të kohës dhe nevojave të kësaj dege ndër më kryesoret e PLL në vend.
Takimin e hapi kryetari i kësaj dege z.Besnik Murati, i cili pasi falenderoi drejtuesit e lartë të pranishëm në fjalën e tij, i bëri një analizë veprimtarisë së kësaj dege gjatë periudhës që nga mbledhja e fundit e Komitetit Drejtus, duke theksuar se rënia e tempit të punës është ndikuar nga zgjatja e periudhës së dimrit dhe kushteve atmosferike të rënduara në këtë rreeth, për çka sipas tij kryesia e degës ka planifikuar një program pune për të rikuperuar këto mangësi dhe për ta përgatitur degën dhe strukturat e saj për fillimin e fushatës zgjedhore vendore. 
Kryetarët e komunave legaliste si ajo e Lisit dhe e Rukajt, zz.Agim Selita dhe Muharrem Kurti, informuan forumin drejtues lokal të PLL, si anëtarë të tij, mbi punën e tyre në drejtimin e pushtetit vendor dhe ruajtjen e lidhjeve shpirtërore me elektoratin votues dhe simpatizantët e PLL.
Nënkryetari i degës lokale të partisë z.Behar Dodolli, njëkohësisht edhe kryetar i këshillit bashkiak të Bashkisë së Klosit, në diskutimin e tij u përqëndrua në punën e tij në të dy funksionet edhe në atë të këshilltarit të PLL, edhe në atë të nënkryetarit të degës së PLL Mat. Sekretari i degës z.Novruz Kurti, më shumë u përqëndrua në ndarjen e përgjegjësive për të gjithë anëtarët e Komitetit Drejtues, me qëllim që të jemi sa më të përgatitur për zgjedhjet vendore që po afrohen.
Anëtarët e Komitetit Drejtues si Sulë Kurti, Islam Hysa, Ramazan Neli, Milazim Hystuna, Nazmi Çela, Riza Katuçi, Besnik Cakoni, etj., diskutuan edhe për rolin e tyre si këshilltarë në njësitë vendore, ku ata kanë mbrojtur interesat e komunitetit, por në veçanti ato të elektoratit legalist.
Në takim e mori fjalën edhe z.Spahiu, që i falenderoi të pranishmit përzemërsisht "për vlerësimin dhe seriozitetin e tyre gjatë diskutimeve, çka rikonfirmon edhe njëherë se tashmë strukturat drejtuese të PLL në këtë degë janë të konsoliduara dhe të alternuara me forcën argumentuese intelektuale, me idealin zogist të kësaj treve dhe me rininë legaliste, që kësisoj përbëjnë tre kolonat bazë të kësaj strukture drejtuese".
"Jemi të bindur se rezultatet zgjedhore të kësaj dege, jo vetëm që do të ruhen, por edhe do të rriten dhe kjo sigurisht që do vijë nga intensifikimi i punës së të gjitha strukturave lokale të degës suaj. Përvoja juaj e bashkëpunimit me Partinë Demokratike dhe forcat e tjera të djathta, do të japë padyshim rezultatet e duhura në zgjedhjet vendore, ku Legaliteti ka patur dhe ka në qendër të veprimtarisë së saj, filozofinë dhe frymën e luajalitetit në bashkëpunimin me partitë e djathta, me qëllimin që të gjitha njësitë vendore të rrethit të Matit të fitohen nga forcat e djatha", theksoi z.Spahiu.
Në këtë takim foli edhe sekretari i Senatit të Veteranëve z.Seit Preni, i cili si gjithmonë, pavarësisht nga mosha, ka qenë i gatshëm të kontribuojë me të gjitha format për konsolidimin e strukturave të degës së PLL të vendlindjes.
Pas përfundimit të diskutimeve, kryetari i Degës së PLL Mat z.Besnik Murati, propozoi që ditëlindja e Mbretit Leka i Parë, dhe ditët e tjera të rëndësishme të muajit prill, të festohen dhe të kujtohen në Burrel, me ç'rast, nëpërmjet z.Spahiu, në emër të të gjithë legalistëve matjanë, shprehu publikisht dhe adresoi ftesën për Mbretin Leka i Parë, Princin Leka, drejtuesit e lartë të PLL dhe kryetarët e Degëve të rretheve fqinjë etj, për të organizuar një pritje shembullore në qytetin e Burrelit dhe rrethin e Matit.
Propozimi i kryelegalistit matjan u mirëprit dhe u mbështet nga të gjithë të pranishmit, dhe mbledhja pothuajse filloi nga e para në ndarjen e detyrave për të kurorëzuar me sukses këtë ditë të shënuar për të gjithë legalistët por edhe për të gjithë shqiptarët.
Në fund të takimit dhe në ftesën me shkrim adresuar Familjes Mbretërore, u fiksua që ditët e shënuara të muajit Prill, të kremtohen bashkërisht ditën e shtunë, më datë 8 prill 2006.

INTERVISTA

Intervistë me z.Gjergj Thanasi, drejtor i marrëdhënieve publike në PLL

Gjergj Thanasi: Duhen çmontuar perandoritë financiare të së majtës

Jemi me 1 prill. Duke dalë nga petku i politikanit, çfarë do t'u thoje sot aktorëve të politikës shqiptare?
Ndonëse jam i djathtë, i respektoj kundërshtarët e mi politikë dhe me bonsens u uroj nga zemra socialistëve shqiptarë "Gëzuar 1 prillin!" festën tuaj partiake. Urimi im, besoj, në mënyrë modeste, do të kontribuojë në çtensionimin sadopak të situatës politike me bilbila, bori e daulle.

Mazhoranca demokrate ngjan të ketë vështirësi brenda saj me disa zëra gati disidentë si Ngjela apo ndonjë i tillë? Cili është komenti juaj për këtë opozitë nga brenda radhëve të PD-së?
Nuk jemi më në komunizëm, kështuqë nuk mund të përdorim termin "disident" apo "refuznik". Për mua problem nuk është opozita brenda PD-së, apo aleancës së sajuar të pas-3-korrikut. Problem është çfarë ofron zëri dhe votimi ndryshe. Eshtë për t'u përshëndetur kërkesa e ligjvënësve që ekzekutivi të sjellë sa më shumë ligje dhe këto ligje të jenë sa më të bazuara jurdikisht dhe sa më të mbështetura në kushtetutë. Gjithashtu është e rëndësishme që këto qëndrime të mos bishtpërdridhen në rast të një riformulimi të kabinetit, kur mandatit të deputetit mund t'i shtohet edhe portofoli i ministrit. Unë jam me Ngjelën kur ai kundërshton akulloret financiare për pensionistët ushtarakë, të cilët të vetmen luftë për atdheun, e bënë duke djegur Shqipërinë më 1997. Por nuk mund të kuptoj pse refuzimi i moratoriumit për skafet, që në thelb është i drejtë, nuk shoqërohet me kërkesën e llogarisë së deputetëve të mazhorancës ndaj dikasterit Olldashi dhe Bode, për vënie dorë me vendosmëri mbi pronat e siguruara me rrugë kriminale. Të dy këto dikastere, të pashqetësuar nga ligjvënësit, pak po bëjnë për të kaluar në favor të shtetit pronat e terroristëve të vëna me gjak të pafajshmish, pavarësisht se janë terroristë të '97-ës apo të Al Qaeda-s. Pak po bëhet për çmontimin e perandorive ekonomiko-financiare të familjeve mafioze shqiptare, lidhjet e të cilëve me të majtën janë më shumë sesa përdorja e makinave të deputetëve socialistë si "taksixhinj" të "Aldo Bares". Eshtë turp që kjo qeveri nuk vë dorë mbi hotelet e Petoshatëve ngritur mbi kocka kurdësh, kosovarësh e moldavësh. Madje nuk u shkul dot as spaletat e kolonelëve e nuk ua heq dot emrin nga borderotë e Ministrisë së Mbrojtjes. E keqja e Shqipërisë nuk është Jozefina Topalli, kryetare apo speaker-e e Parlamentit. E keqja e Shqipërisë është Sfinksi me kokë politikani socialist e me putra luani të krimit të organizuar e me bisht mediatik, pudrosur me miell të bardhë. Nuk jam i sigurt nëse kryeministri Berisha do të dijë t'i zgjidhë gjeagjëzat e këtij sfinksi rozë.

Ju përmendët përputhshmërinë e ligjeve të reja, me kushtetutën në fuqi. Ju, a i qendroni këtij opsioni, kur kemi parasysh se ajo kushtetutë është aprovuar në vitin 1998 përmes një manipulimi dhe, së dyti, kur ju si parti kërkoni rikthimin e kushtetutës mbretërore të vitit 1928?
E para, kushtetuta u miratua me 50 pikë diçka përqind, sipas përfaqësuesit të OSBE z.Everts. Pra miratim i sajuar më të shtyra e me shqelma. E dyta, për bërjen e kushtetutës djersiu me maksimalen e aftësive të veta juridike avokati i famshëm (Notorious në anglisht) z.Lykourezios, i cili është shquar si mbrojtës i vrasësve serbë nga Belgjika në Athinë. Së treti, kur "s'ke pulën e 28-ës", do të hash "sorrën e 98-ës". Por mishi i sorrës është i pashijshëm e të ngec në fyt. Gjithsesi kushtetuta e 1928-ës, me amendamente të cilat do ta bënin më bashkëkohore, është ku e ku më e mirë në thelb dhe në dukje sesa ajo e 98-ës, e cila edhe nga vetë PD-ja të paktën deri në vitin 2001, nuk është njohur si kushtetutë e vendit. Por Shqipëria mbetet një rast i veçantë edhe kur bëhet fjalë për ligjin themeltar të shtetit.
Akoma më keq është kur në parlament vjen një projektligj, nuk ka rëndësi, për pronat apo për ndërzimin artificial, i cili bie ndesh edhe me këtë farë kushtetute që kemi ne.

Qeveria e kryeministrit Berisha ka pasur disa arritje mjaft të shënuara siç janë lufta ndaj krimit të organizuar, nënshkrimi i Marrëveshes S-A, kontributi i dukshëm për pavarësimin e plotë të Kosovës etj.. Në një bilanc të përgjithshëm, si do ta vlerësonit punën e këtij kabineti?
Bravo z.Kryeministër! Turp zotërinj opozitarë që, njëlloj si në kohën e "Berishës së parë", nuk ju pëlqen afrimi i Shqipërisë me Europën, por keni ngelur te niveli i mollëve të papjekura të Dokles. Zaten ju paratë i bëni në Shqipëri dhe qejfin e bëni në katër anët e botës, kështuqë pak rëndësi ka për ju, nëse integrohet apo jo Shqipëria! Përsa i përket Kosovës, kurrë nuk mund të thuhet që kemi bërë tepër, kurrë nuk mund të thuhet që nuk kemi ç'të bëjmë më. Gjithsesi z.ministër i punëve të Jashtme kësaj radhe e meriton rrogën që merr si ministër nga taksapaguesit shqiptarë. Lavdi Zotit, mbas një gjysmë duzine ministrash të Jashtëm, që kakarisnin në furrikun e Shqipërisë dhe vezët i bënin në furrikun e komshisë, punët po ndërrojnë për mirë.
Bilanci vlerësohet mirë, por akoma jo shumë mirë. Sukseset ndaj krimit të organizuar janë të pjesshme dhe njëlloj si me çibanin, kemi shtrydhje qelbi por jo tharje të shtratit që gjeneron çibanë të rinj. Kemi dy të meta në luftën kundër krimit të organizuar: mosgoditja e bazës ekonomike të krimit të organizuar; dhe mosmbërritja tek "niveli i tretë", siç e quante i ndjeri Falcone. Pra aty ku krimi takohet me politikën. Nuk mjaftojnë byzylykët në kyçet e duarve të "Aldo Bares". Duhet shkuar deri tek politikanët e majtë, deputetë, ministra apo speaker-a parlamenti, që e bënë një ish-kapter 326-te, "Al Capone të Myzeqesë". Urgjentisht duhen detyruar vartësit e z.Sollaku, këtij prokurori të republikës dhe avokati të krimit, të vënë dorë në pasuritë e rrjedhura nga aktivitete kriminale. Paraja e zezë nuk pastrohet po të hiqen kambistët nga oborri i selisë së PS-së, por duke vënë dorë mbi dhjetëra milionë euro të shndërruara në pallate, hotele, fabrika të industrisë së lehtë dhe ushqimore, anije mijëra tonëshe, e deri tek linjat e transportit, me rrota apo me helikë. Kryeministri, në vend të deklaratave patetike antikrim, do të bënte mirë të krijonte një "pool" anti-mafia, ku kryekomisarët e policisë të punonin krah për krah me doganierë e tatimorë, me prokurorë e të përkushtuar, e madje edhe me 007-ta, të cilët kanë aq mend sa të mos ia vënë veshin vëllait të Majlindës që u jep kurajo kriminelëve me thënie: "Do kalojë edhe kjo stuhi! Edhe 6 muaj jetë ka ky maloku, pastaj prapë do të hajë qeni petlla si në kohën e mjekrës!" 
Gjithsesi, akoma pozita nuk po spastron administratën shtetërore nga njerëzit e lidhur me krimin e organizuar me lidhje farefisnore e interesa ekonomike. Gjithashtu, akoma në vende kyçe anti-krim, nuk po vendosen njerëz që kanë jo vetëm dëshirën e mirë, por edhe trimërinë dhe aftësitë profesionale të nevojshme për t'i thënë krimit "ndal". Kësaj qeverie i mungojnë "Musa Jukët" dhe "Abedin Nepravishtat", që ta bëjnë krimin "terbiet".

Si e shpjegoni faktin që në disa institucione kyçe për një qeverisje efektive siç janë Prokuroria, SHISH e të tjera, mazhoranca e sotme nuk ka bërë përpjekje të njëmendëta për ndryshimin e titullarëve të tyre?
Më e rëndësishme është të neutralizohet avokatia e krimit, që bëhet nga krerët e këtyre institucioneve, sesa zëvendësimi i këtyre krerëve. Vartësit e tyre mund të motivohen të japin kontributin antikrim, të mbrojnë interesat kombëtare, edhe në kundërshtim me dëshirat e përpjekjet intensive të eprorëve të tyre. Fjala vjen, bashkëpunimi efikas i kryekomisar Kuliqit me prokurorët e Lushnjes si dhe modernizimi i Interpol Tiranës, bënë që kundra dëshirës së kupolës socialiste, të arrestohej Aldo Bare dhe komisariati nr.2 i Lushnjes të hynte në një proces pa kthim shpërbërjeje. Madje prokuroria e Përgjithshme nuk mundi t'i mbulojë gjurmët e bandës deri tek skapamentoja e makinës së deputetit socialist, e deri afër vetullave brezhnjeviane të një lideri partiak të majtë. Problemi me SHISH-in është ndryshe. Aty akoma oficerë me gradë të lartë, u broçkullisin partnerëve të tyre euro-atlantikë, përralla antikombëtare, madje edhe akuza pak të mbështetura se shefi i ekzekutivit favorizon terrorizmin ndërkombëtar me matricë fetare. Dhe janë po ata kolonelë që përdornin voksvvagen-ët jeshilë që u mbaron targa me "G", për të transportuar heroinë me pastërti 35%, deri tek dera e trageteve në portin e Durrësit, nën hundën e drejtorëve dhe shefave të emëruar nga qeveria e "duarve të pastra" e pas-3-korrikut. Me shpifje për "terrorizëm fetar" e me transport heroine, shpresojnë që t'i shndërrojnë gratë e veta, nga deputete të opozitës, në ministresha të pozitës, mundësisht brenda këtij viti. 
Intervistoi: Zamir Gjurgji

DOSSIER

SHENIM

Rebelimi si varianti alternativ i rikuperimit të humbjes së PS në zgjedhjet e vitit 1996

Kur më 23 Mars 1992, të nesërmen pas zgjedhjeve, Fatos Nano dhe PS deklaruan se nuk i njihnin ato dhe se do të kërkonin zgjedhje të parakohshme, askush nga josocialistët nuk i mori në konsideratë këto deklarata, që i pandehën si llafe në erë të pijanecit kryetar dhe bashibozukëve rrotull tij, tashmë të mbetur pa pushtet. Por koha u dha të drejtë socave, dhe jo atyre që pandehën se kishin vdekur Moska, Athina, Beligradi dhe teoritë leniniste të revolucionit të armatosur. Edhe nga zgjedhjet vendore të 26 korrikut 1992, pra bash 4 muaj pas fitores plebishitare, fitimtarët e 22 Marsit dëshmuan se nuk kishin nxjerrë kurrfarë mësimi për shkaqet e këtij rezultati zhgënjyes, përderisa guxuan marrëzisht ta etiketojnë katastrofën e 26 korrikut si "pasojë e prishjes së shalqinit për shkak të moseksportimit të tij", vlerësim të cilin hokatarët dhe gallataxhinjtë e politikës e cilësuan përfundimisht si "humbje-zgjedhjet e shalqinit!!!", me ç'rast i klasifikuan të gjithë mbështetësit e ish opozitës si bujq-prodhues të pakënaqur shalqini, duke shprehur indirekt edhe pakënaqësinë allaenveriste të llojit të "bllokadës imperialisto-revizioniste" ndaj djathist-prodhuesve të shalqinit shqiptar.
Mësimi duhej nxjerrë tamam qysh kur pjestarë të familjes Hoxha fituan një gjyq publik dhe shantazhuan hapur palën tjetër e të pranishmit kureshtarë në atë gjyq, me anë të Aldo Bares dhe dhjetëra truprojave të ish repartit 326, që kishin tejmbushur sallën dhe kërcënonin me muskuj e kobure. 
Kur një miku im, punonjës në SHIK, tregonte se ish drejtuesi sigurims i degës së një rrethi, pas pushimit nga puna në janar 1993, kërcënoi zëvëndësuesin demokratikas me fjalët "do t'u rrëzojmë jo më larg sesa pas 4 vjetësh, do t'u tërheqim zvarrë..., pra ju nuk e hani vitin 1997 dhe kjo është konspektuar, vulosur dhe vendosur...", të gjithë gajaseshin me këtë "përrallë nga e kaluara".
Jo më larg sesa më 31 korrik 1993, pas arrestimit të Nanos, një turmë gjigande mësyu në Bulevardin "Dëshmorët e Kombit" drejt Sheshit "Skënderbej", me në krye lidershipin e PS, e ku mbi të gjithë, në radhët e para, spikatnin njëfarë Sokol-sokolash Shumadije (ish futbollist i "Dajti"-t) dhe kryesekretarja e Kuvendit të Shqipërisë, si dhe një numër i madh punonjësish komunistë të administratës qendrore, (ende në punë dhe që qëndruan të paprekur nga reforma deri në fund), por prap nuk u shqetësua askush. Dhe kjo ngaqë pushtetarët e rinj flinin mbi dafina, kurse të vjetërit e rënë nga kali, pasi shqyrtonin secilin prej tyre, konstatuan me lehtësi se kishin përballë një tufë lepujsh të butë, të cilëve u jepnin arratinë me një të shtënë çifteje, e që shumica syresh, sipas fjalëve të Nexhmijes u etiketuan si "djemtë tanë..., po kujdes nga ata, zogistët dhe ballistët..., ata mos të vijnë në pushtet..., se na bëjnë gjëmën...".
Dhe komunistët nuk e hëngrën thatë, sepse gjatë kësaj kohe morën me shpejtësi pushtetin ekonomik, të cilin, në këmbim të firmave dhe parave nën dorë, ua shitën dhe falën "djemtë tanë..." në pushtet, të cilët nuk guxonin dot t'u kërkonin rryshfet demokratëve që i kishin votuar. Dhe kësisoj, me këtë veprim, ata hodhën themelet e ortakllëkut masiv midis pushtetarëve dhe politikanëve të të dy krahëve, çka asokohe thërritej "joint venture" dhe bëhej sipas skemave të Moi gagaçit, i cili që në shtator 1991, kish hedhur në këshillin kombëtar të PD platformën e "krijimit të klasës së kapitalistëve shqiptarë", natyrisht me shiringa dhe me urdhëra pushteti, kuptohet në mënyrë abuzive, duke mbjellë korrupsionin, e ku përjashtoheshin pronarët legjitimë, që gjithëherët kishin qenë etiketuar armiq të Josifit dhe josifërisë antishqiptare, Titos, Stalinit, etj..
Pasi morën pushtetin ekonomik, komunistët kërkonin me çdo kusht atë politik, prandaj përgatitën variantin nr. 2 të marrjes së pushtetit, atë me dhunë të armatosur, nëse nuk i fitonin zgjedhjet e 26 majit 1996 me lehtësinë e 26 korrikut 1992. Këtë radhë ata shfrytëzuan gjumin e madh të pushtetarëve pa dafina, që duke turfulluar e sharë Berishën dhe Gazideden (që s'i linin të vidhnin e të pasuroheshin si rryshfetdhënësit komunistë që merreshin me biznes), tashmë filluan të rendnin, të afeksionohen e mrekullohen pas Sudes, Rrapushit, jevgjitëve dhe llapushëve filloristë e tetëvjeçaristë, që u ngjanin si alkimistë që çdo gjë e kthenin në para. Në vend që të merreshin me politikë dhe politika qeverisëse, ata ngarendnin kush e kush të miqësohet më parë më shefat e filialeve të fajdeve në qendër e rrethe, duke i lënë sigurinë e shtetit dhe institucioneve në mëshirën e disa SHIK-asve të vetmuar në braktisjen dhe urrejtjen e të tyrëve dhe të kundërshtarëve, si dhe të banditëve të rebelimit që ishin përgatitur për të fituar me çdo kusht dhe çdo mjet, e që në shënjestër kishin vënë SHIK-asit e Gazidedes. Prandaj opozita komuniste përgatiti rebelimin që do ta shpërthente që më 26 maj, por që për fatin e keq të tyre, u dështoi për shkak të humbjes totale, që ata e parandjenë dhe prandaj braktisën qendrat e votimit, si dhe për shkak të indiferencës së shqiptarëve që po shijonin ditët më të mira të jetës së tyre. 
Por dossieri i sotëm, ndërtuar mbi një raport të kryekomisarit të Vlorës Sokol Mulosmani dhe dossierët pasues në vijim, do të hedhin dritë mbi zhvillimet para, gjatë dhe pas 26 Majit 1996, e ku do të ndriçohen skutat më të errëta të rebelimit që dështoi më 1996 dhe që triumfoi më 1997. Le të guxojnë opozitarët e sotëm e t'i bëjnë, ballëpërballë, kakardhia me trimërime allagjinushërie Gazidedes, sikundër lehin nëpër tavolinat e tyre!!! Por jo, sepse u zbardh letrat agjenturore të Serbisë, Rusisë e Greqisë dhe faktet e futjes së armëve të tmerrshme në Shqipëri, siguruar nga shërbimet e zbulimit të këtyre vendeve, e që u përdorën për të shkatërruar Shqipërinë që në shkurt dhe mars 1997, kur akoma nuk ishin hapur depot e Ushtrisë shqiptare. Ndryshe do t'u duhet të japin shpjegime se ku u siguruan armët dhe granatat që u përdorën në qendrën nr. 35 të zonës nr. 104 të Vlorës dhe pranë zyrës së kandidatit socialist të zonës elektorale nr. 105, Neronit kryesocialist të Vlorës, Eduard Alushit, mbrëmjen e 26 majit në qytetin e Vlorës!??
Astrit Kola 

Ja e vërteta e zgjedhjeve të 26 majit në Vlorë

Nga kolonel Sokol Mulosmani
(Ish shefi i Komisariatit të Policisë Vlorë)

Për zhvillimin normal të fushatës elektorale të 26 maj-it, u morën masa të plota nga pushteti lokal dhe Komisariati i policisë të rrethit të Vlorës, duke siguruar kushte maksimale sigurie për veprimtaritë e të gjitha subjekteve politike.
-Nuk ka patur asnjë rast që të keqtrajtohet ndonjë kandidat për deputet i ndonjë force politike.
-Janë siguruar zhvillimi normal i të gjitha takimeve dhe mitingjeve, për të cilat është njoftuar paraprakisht policia.
-U siguruan të gjitha qendrat e votimit nëpër zona, me policë që vrojtonin për respektimin e rendit e të qetësisë.
Për veprimet korrekte të policisë gjatë ditës së votimeve, janë shprehur të gjithë anëtarët e komisioneve të qendrave të votimit, përfshirë dhe përfaqësuesit e opozitës. Këtë e vërtetojmë edhe në disa deklarata të lëshuara nga ata vetë.
-Nuk ka patur asnjë rast që të ndërhyjnë përfaqësuesit e policisë në qendrat e votimit të zonës 103, siç pretendon gazeta Zëri i popullit i datës 09.06.1996. Këtë e vërtetojmë me deklaratat e përfaqësuesve të opozitës që kanë qenë në qendrat e votimit të kësaj zone.
Nuk është marrë asnjë anëtar komisioni nga policia.
-Plagosja me armë e qytetarit Krenar Çakërri, nuk ka të bëjë fare me motive politike. Komisariati i policisë e ka kontigjent këtë shtetas, për vjedhje dhe trafik të paligjshëm klandestin. Plagosja e tij është shkaktuar nga përplasja e grupeve rivale dhe vetë Krenari nuk jep asnjë të dhënë për autorin, por shprehet se do t'i lajë vetë hesapet dhe kërkon të mos vazhdojnë fare hetimet për këtë ngjarje. Kjo vërtetohet me deklaratën e tij, që e bashkangjitim me këtë informacion.
Komisariati i policisë ka hapur dosjen për zbulim autori dhe po vazhdon procedurat e punës zbuluese.
-Më datën 25 maj 1996, në orën 23.00, në fshatin Sharrishtë është larguar nga shtëpia Zhaneta Abedini, e bija e Kastriot Abedinit. Më datën 27 maj, në orën 01.00, z.Kastriot ka njoftuar Komisariatin e Policisë se i është larguar vajza nga shtëpia dhe kërkoi ndihmë për ta rikthyer në shtëpi. Pasi u morën masat e nevojshme, menjëherë, nga Komisariati i policisë, rezultoi se vajza ishte në qytetin Orikum. Për sa më sipër vërtetohet edhe nga deklarata e z.Kastriot Abedini, që i bashkëngjitet informacionit.
-Gjatë fushatës së zgjedhjeve, drejtuesit e degës së Partisë Socialiste për Vlorën, organizuan dhe aktivizuan, në të ashtëquajturat Skuadra të ndërhyrjes së shpejtë, oficerë dhe agjentë të ish policisë sekrete, si dhe elementë që ishin kontigjente të policisë, me etiketimet e "ruajtjes me çdo kusht të votës së popullit...".
Gjatë fushatës, detyra e tyre ishte që, nëpërmjet presioneve, të bënin terror mbi qytetarët për të votuar me çdo kusht për PS-në.
Për ata që kundërshtonin, këto forca do të shkallëzonin veprime të dhunshme. Listat e tyre i janë bashkëngjitur informacionit.

Ja disa fakte:

Kryetari i seksionit të PS-së në fshatin Zvërnec, futi në konflikt për motive politike, grupe fshatarësh, por, me ndërhyrjen e policisë, u shmang gjakderdhja.
-Drejtuesit kryesorë të degës së PS-së, e sidomos sekretari i kësaj partie Theodhori Shia, aktivizuan shumë kontigjentë të policisë në lagjen Çole, e sidomos vëllezërit Çaushi, me në krye Luan Çaushin. Premtimet për ta ishin gradimi me detyra pas fitores së PS-së dhe lirimi nga burgu i kryekriminelit Myrteza Çaushi-vëllai i tyre.
-Më datën 07 Maj 1996, para fillimit të mitingut të PS-së në pallatin e sportit, për prezantimin e kandidatëve për deputetë, u shprehën vlerësimet më të mira nga nënkryetari i degës së PS-së për Vlorën z.Gëzim Tushi, për masat që kish marrë policia për sigurimin e aktivitetit të tyre.
Vetëm pak minuta më pas, kur gjithçka po shkonte shumë mirë, vijnë Servet Pëllumbi, Namik Dokle, Gramoz Ruçi, Ermelinda Meksi, Ndre Legisi, të shoqëruar nga një skuadër, e ashtuquajtuara "e ndërhyrjes së shpejtë" të tyre, të cilët provokuan pa shkak policinë, duke goditur me grusht oficerin Ilir Nure dhe një polic.
Komisariati i policisë ndaloi në flagrancë dhe i dha për ndjekje penale vëllezërit Bardhi Koçi, Ilirjan Koçi, Engjëll Koçi, dy nga të cilët kanë qënë ushtarakë, njeri me forcat e ndërhyrjes së shpejtë të Komisariatit të Vlorës dhe tjetri kapter në ushtri. Që të dy kanë dalë në lirim për shkak të thirrjeve të tyre për të përdorur armët kundër lëvizjes demokratike në vitin 1991.
-Më datën 23 maj 1996, Jetnor Binaj rreh publikisht z.Flamur Liçaj, drejtues i seksionit të PD-së në lagjen "Hajro Çakërri" dhe nënkryetar i komisionit, duke i kërkuar të heqë dorë nga PD-ja dhe nga fushata e zgjedhjeve. Më hollësisht sqaron informacioni bashkëngjitur, i hartuar nga inspektori policisë gjyqësore që ka ndjekur çështjen.
-Nga përfaqësuesit e opozitës, e sidomos kryetari partisë social-punëtore Petrit Kllapi-ish oficer Sigurimi dhe Avdul Canaj, kërcënohet kryetari i komisionit të zonës elektorale 106 z.Kasëm Roshi, i cili menjëherë dha dorëheqjen.
Disa ditë më pas kërcënohet përsëri kryetari komisionit të kësaj zone elektorale, z.Mallëngjim Skënderi, nga kryetari i degës së Partisë Ekologjike Vlorë, z.Fatos Hamiti, i cili është përfaqësuesi i PS-së në këshillin e Bashkisë.
-Z.Paskal Milo kandidat për deputet i PSD-së në zonën elektorale Nr.107, i shoqëruar nga 3 djem, ka kërcënuar pronarin e zdrukthtarisë "Perlat Rexhepi", si dhe aktivistin e PD-së z.Fitim Haxhiraj dhe djalin e tij, duke u kujtuar që të heshtin, ose do t'i zhdukin.
-Z.Paskal Milo dhe kandidatët e tjerë të opozitës në rrethin e Vlorës, aktivizuan kontigjentë të policisë, trafikantë klandenstinësh, duke u premtuar publikisht se do t'u lirojnë të gjithë motoskafet e bllokuar nga policia për veprimtari të paligjshme.
Këta kontigjente të policisë u implikuan në veprime të dhunshme...
-Shpëtim Abedini-aktivist i PS-së me aktivitetin e tij të dhunshëm mbi anëtarë e simpatizantë të PD-së në lagjen "Partizani" dhe me ushtrimin e presionit mbi qytetarët për të votuar për PS-në, krijoi një gjendje tensioni, që u mënjanua pa ngjarje, si rrjedhojë e veprimeve të matura të punonjësve të policisë.
Kandidati për deputet i PS-së në zonën elektorale Nr.104, z.Fatmir Zani, në të gjitha takimet që ka patur me elektoratin ka folur me një gjuhë të ashpër enveriste, duke paralajmëruar se të gjithë atyre që janë në administratën e Berishës dhe atyre që do të votojnë për PD-në e Berishës, do t'u rrjepin lëkurën e do t'i shtrydhin si limoni.
Më datën 26 Maj, rreth orës 22.00, në oborrin e qendrës së votimit Nr. 35, disa ekstremistë të PS-së kanë organizuar grumbullime të paligjshme, duke bërë presion mbi komisionin e qendrës së votimit për nxjerrjen e një rezultati fiktiv në favor të PS-së. Sqarojmë se në këtë qendër votimi, përfaqësuesi i PS-së nuk është larguar nga komisioni.
Më pas është hedhur një granatë dhe lëndë plasëse në afërsi të godinës së qëndrës së votimit dhe është qëlluar me armë.
Në rrethana të tilla, polici i shërbimit ka kërkuar ndihmën e rojeve të policisë të zonës së Sevasterit dhe shpejt kanë mbërritur 2 oficerë policie dhe një polic, të cilët realizuan shpërndarjen pa ngjarje të grumbullimit të paligjshëm që po ushtronin presionin mbi komisionin, dhe rreth orës 04.00, komisioni me dokumentat e votimit, i shoqëruar nga policia, kanë filluar lëvizjen në komisionin Nr.104 në Vlorë.
-Më datën 26 maj, ditën e zgjedhjeve, kryetari i degës së PS-së së Vlorës dhe kandidat për deputet i kësaj partie në zonën elektorale Nr.105, z.Eduart Alushi, ka lëvizur në qytet, ka hyrë në disa qendra votimi dhe në zyrën e komisionit të zonës Nr.105, me veshje antiplumb, duke përhapur psikozën e frikës dhe terrorit.
***

Para fillimit të fushatës, organizuam një takim të drejtuesve kryesorë të Komisariatit Vlorë me përfaqësuesit e forcave politike në rreth, ku u ftua dhe Prefekti i qarkut të Vlorës. Në këtë takim u bënë interpretime të ligjit për zgjedhjet në Kuvendin Popullor, të ligjit për grumbullimet dhe manifestimet publike, kërkesat e ligjit për policinë e rendit, si dhe u komunikuan sallat e mbyllura dhe sheshet e hapura që ishin miratuar për veprimtari elektorale në qytetet e Vlorës, të Himarës e Selenicës, si dhe në Komunën e Kotës dhe Noveselës.
Fillimi i fushatës u shoqërua edhe me disa masa organizimi të fshehta nga Partia Socialiste, duke krijuar grupe "vullnetarësh", me pagesë, si forca paralele me forcat e rendit. Në këto grupe synohej të inkuadroheshin oficerë dhe agjentë të ish Sigurimit të shtetit të diktaturës, që aktualisht janë në lirim, si dhe ushtarakë të dalë në lirim nga zbatimi i reformës në ushtri. Ky organizim mbi baza skuadrash u shtri në disa lagje të qytetit e në disa fshatra, dhe konkretisht: në lagjet "Partizani"; "Qeriba Derri"; "Pavarësia"; "Lef Sallata"; "4 heronjtë"; "28 Nëntori"; "Isa Boletini"; "Lirimi"; "Hajro Çakërri"; "Kushtrimi", "Qazim Kokoshi", "Osman Haxhiu", "24 Maji"; në qytetin e Selencës; më komunat Noveselë, Vllahinë, Kote, Gjorm, Lepenicë, Brataj, Mesaplik, Bolenë, Llakatund, Dukat, Orikum, Himarë, Kudhës, Qeparo, Pilur etj..
Organizimi i këtyre grupeve filloi të bëhej me urgjencë, nën parullat e "ruajtjes e të shpëtimit të votave", ndërsa në rrethe të ngushta, nga drejtuesit e PS-së në qendër e në seksione, planifikohej ndërhyrja e dhunshme e këtyre forcave në qëndrat e votimit, "Në momentin më të volitshëm...", siç e quanin ata, "për të vendosur fitoren...".
Në një moment të tillë, parashikohet që në oborr dhe afërsi të qendrave të votimit, do të kishte shumë "anëtarë dhe simpatizantë të PS-së për të mbështetur veprimet e djemëve" -siç shpreheshin ata vetë.
Paralelisht me këto grupe, në mjedise publike filloi të përdorej një fjalor i ashpër dhune nga përfaqësuesit socialistë, social-punëtorë, social-demokratë, ata të Partisë së Unitetit Kombëtar, të Partisë Ekologjike dhe të Aleancës Demokratike.
Shprehjet e tyre më të përdorshme në mjedise publike me njerëzit, ishin: "Do ta marrim kësaj radhe me çdo kusht, qoftë edhe me armë. Do t'u rrjepim lëkurën këtyre banditave..., të gjallë s'ua lëmë më pushtetin ballistave..., votoni për Partinë Socialiste se s'do keni vend se ku do të futeni, më pas", etj., etj..
Kryetari i degës Vlorë të Partisë Social-punëtore, Petrit Kllapi - ish oficer Sigurimi, dhe Avdyl Canaj, ushtrojnë presion dhe kërcënojnë kryetarin e Komisionit të zonës elektorale Nr. 105 z.Kasem Roshi, dhe për këtë shkak ky dha dorëheqjen nga Komisioni. 
Pas shoqërimit në Komisariat, të këtyre dy personave agresorë, menjëherë ranë telefonat nga dega e PS-së Vlorë dhe konkretisht nga sekretari i Përgjithshëm Theodhori Shia, si dhe nga nënkryetari i Partisë Socialiste Gëzim Tushi, të cilët ankohen se "po dhunohen të drejtat e anëtarëve të Partisë Socialiste për zhvillimin e fushatës..." dhe konkretizuan emrat e Petrit Kllapit e Avdyl Canajt.
Ditët e fundit, në prag të votimeve, Fatos Hamiti, Kryetar i degës Vlorë të Partisë Ekologjike dhe anëtar i Këshillit të Bashkisë, kërcënon fizikisht kryetarin e Komisionit të zonës elektorale Nr. 105, z.Mallëngjim Skënderi. Ky ishte rasti i dytë që përsëritej me kryetarin e Komisionit të zonës Nr. 105.
Baza e acarimeve në këtë zonë ishte se konkuronin për deputet, Eduart Alushi, Kryetar i Partisë Socialiste, përballë z.Dashamir Shehi i PD-së. Liderët e PS-së në rrethe dhe kandidatët e tyre, filluan të premtojnë se do t'i lironin nga burgu disa kriminelë të kapur nga policia. Tipik ishte aktivizimi me këto premtime, i vëllezërve të kriminelit Myrteza Çaushi, i kapur në Athinë në bashkëpunim me Interpolin.
Në lagjen "Çole", nga kjo filloi të krijohej një gjëndje pasigurie tek njerëzit, pasi Luan Çaushi, i pagëzuar si kryetar i seksionit të Partisë Socialiste në këtë lagje, familjarisht ishte bërë i papërmbajtur në kërcënime.
Paskal Milo e të tjerë politikanë të opozitës, gjatë fushatës u kapën pas problemit të trafiqeve me skafe, duke premtuar, jo vetëm në takime të ngushta por edhe në takime masive, që sapo të fitonin, do të lëshonin të gjithë motoskafët e bllokuar. Për këtë arsye, rreth tyre u bashkuan disa trafikantë që dirigjoheshin nga Alfred Zijai, i njohur në Vlorë për kalimin e paligjshëm të klandestinëve me motoskafe.
Kandidati për deputet i Partisë Socialiste në zonën Nr. 104, Fatmir Zani, thuajse në të gjitha takimet me elektoratin foli me një gjuhë të ashpër enveriste. "Sapo të marrim pushtetin - shprehej - do t'i fshijmë të gjitha ligjet e Berishës dhe ç'janë në administrata, do t'i shtrydhim si limonin, do t'u rrjepim lëkurën".
Në fshatin Zvërnec, Panajot Subashi, anëtar i kryesisë së PS-së, ka kohë që bën përpjekje për të marrë me forma të kundraligjshme funksionin e kryeplakut të fshatit, ndërsa me fillimin e fushatës aktivizoi një pjesë të fshatarëve kundër pjesës tjetër, për t'i detyruar të votojnë për Partinë Socialiste dhe kandidatin e saj.
Në Selenicë dhe në Lubonjë ish kryetari i Komunës, Qatip Basha me vëllezërit e tij dhe disa nostalgjikë, filluan të përhapnin frymën e terrorit dhe të frikës mbi njerëzit për t'i detyruar që të votojnë për Partinë Socialiste sepse, në të kundërt, më datën 27 maj do të laheshin hesapet.
Të tillë u shfaqën në Lumin e Vlorës, Hamit Arshia në Vranisht, Agron Meta në Llakatund, Birçe Aliaj në lagjen Partizani, Shpëtim Abedini-ish polic, si dhe vëllezërit: Bardhyl, Ilirian dhe Engjëll Koçi, dy nga të cilët ish ushtarakë.
Nga drejtuesit e Partisë Socialiste në rrethe, ishin hartuar projektet e organizimit të strukturave shtetërore pas fitores së tyre dhe vëndet sipas hierakisë ua kishin komunikuar personave. Kjo i bënte më agresivë këta në luftën për të marrë me çdo kusht fitoren në votime.
Për disa funksione kryesore ishin vënë deri në 7-8 kandidatura, ç'ka e zgjeronte rrethin e personave, shumica e të cilëve kontigjente të policisë apo ish ushtarakë që luftonin për pozita zyrtare nëpërmjet rrugëve zyrtare dhe nëpërmjet rrugëve të krimit.
Komisariati i policisë mbi bazën e organizimit të punës përpunoi shpejt informacionin për këto organizime dhe aktivitete të kundraligjshme, që synonin destabilizimin e situatës.
Forma kryesore që u përdor ishte shoqërimi për në komisariat i personave me rrezikshmërinë më të madhe shoqërore, marrja e shpjegimeve për veprimet e kundraligjshme dhe ballafaqimi i veprimeve të tyre me dispozitat ligjore.
U ndaluan në flagrancë dhe u dhanë për ndjekje penale vëllezërit: Ilirjan Koçi, Engjëll Koçi dhe Bardhi Koçi, të cilët goditën dhe ofenduan në krye të detyrës punonjësit e policisë me datën 07.05.1996, para fillimit të takimit të anëtarëve dhe simpatizantëve të PS-së për prezantimin e kandidatëve të tyre për deputetë. Gjykata vlerësoi të bazuar në ligj ndalimin dhe vazhdon hetimi nga Prokuroria ndaj tyre.
Për të gjitha veprimtaritë masive në mjedise të hapura apo të mbyllura, janë hartuar plane masash për mbarëvajtjen e mitingjeve, parandalimin e kriminalitetit dhe ruajtjen e rendit e të qetësisë publike.
Takimet në salla të vogla në qytete e në fshatra dhe veprimtaritë e kandidatëve për deputetë të të gjitha subjekteve politikë, janë siguruar nga inspektorët e policisë së rendit dhe kriminalitetit.
Për rrjedhojë, e gjithë fushata e realizuar, nuk pati asnjë ngjarje të rëndë.
Me datën 25 maj rreth orës 21.30, janë thyer me shishe xhamat e qëndrës së propagandës së kandidatit të PS-së Eduart Alushi. Më pas është plagosur në këmbë, me armë zjarri, në afërsi të kësaj qendre, një qytetar, anëtar komisioni në një qendër votimi të zonës 105.
Policia ka mbërritur menjëherë në vendngjarje me 5 makina thuajse njëherësh, siç deklaruan dhe të pranishmit, mirëpo qoftë i plagosuri, qoftë persona të tjerë të pranishëm, nuk dhanë asnjë shpjegim për autorin, mjetin, apo rrethin e personave. Më pas deklaruan se ishin 4-5 djem në një benx portokalli pa targë, por asnjë fjalë për karakteristikat dalluese të autorit që ka qëlluar, megjithëse, siç deklaron i plagosuri Krenar Çakërri, autorin e ka parë kur po qëllonte në drejtim të tij. 
Më datën 26 maj, gjatë gjithë kohës së votimit, Shefi i Komisariatit, Shefi i Policisë kriminale dhe Shefi i Rendit, kanë marrë takim me mbi 80 % të komisioneve të qëndrave të votimit dhe konkluzioni ka qënë i njëjtë: për rregull të plotë e mbarëvajtje të votimit. Të gjithë përfaqësuesit e opozitës janë shprehur shumë pozitivisht për mbarëvajtjen e votimit në të gjitha qëndrat e votimit, madje shumë prej tyre kanë lëshuar deklarata pozitive për mbarëvajtjen e votimit dhe se largohen me urdhër nga lart.

ANALIZA

2 Prilli që i parapriu marsit '97 dhe 12 shtatorit '98

Nga Dardan Mitrovica

Në 15 vjetorin përkujtimor të 2 Prillit, e kuptuam sërish se Shkodër-locja mund të perceptohej e kujtohej veçse duke u identifikuar pazgjidhshmërisht me targë-datën që është shenjuar përjetësisht në ballinën e historisë së saj të moçme si metropol i kulturës dhe qytetërimit shqiptar e ballkanik, dhe që bashkëshoqëron profilin e saj politik, shpesh vendimtar për fatet dhe ardhmërinë e këtij vendi.
Nuk ishin therjet e plagëve ende të pambyllura të Shkodrës, ato që na i sjellin lotët dhe na i drejtojnë kujtimet kah shtegu i paharruar i 2 Prillit, por ishin dhe mbeten dhimbjet e shpirtit për djemtë që i vranë para syve e që na lanë pas plagën e pashërueshme të dhimbje-vdekjes, në tentativën për të vrarë ëndrrat e Shkodrës për demokraci, pas diktaturës. E gjithë Shkodra antikomuniste kishte arsye të demonstronte me bindjet e saj të kahershme dhe zhgënjimin për fitoren e vjedhur nga komunistët, por nuk kishin asnjë arsye tjetër përveçse krimit të paramenduar dhe përsëritur, ata, ekzekutorët e plotoneve dhe skuadrave të pushkatimit, që të qëllonin kundër bijve të Shkodrës, me dorën e rrogëtarëve mjeranë nën uniforma, e të indoktrinuar me urrejtje klasore ndaj "armiqve". Sepse Beni, Bujari, Nazi e Besniku dhe afro 87 të tjerët që u shpërblyem me plumba, kishin dalë të protestonim në emër të të gjithëve, pra edhe të atyre që qëlluan, por që ishin të verbër. Sepse Partia Demokratike dhe pluralizmi u krijuan për një jetë më të mirë, dhe jo si kundërvënie ndaj jetës përrallore të një grupimi të vocërr që pandehte se i kish pronësuar shqiptarët si skllevër të një "parajse...", që e shijonin vetëm ata dhe bijtë e tyre. Parajsë që ua ruanin ata që qëlluan mbi një popull të tërë, të cilin pandehën se kishin të drejtë ta vrisnin nëse rebelohej kundër "mrekullisë së pushtetit të diktaturës së proletariatit", të imponuar dhe vendosur me përdhunë.
As atëherë dhe askurrë nuk u muarr vesh përse duheshin snajperët mbi pallatet e qytetit të Shkodrës dhe përse institucioni i "partisë së të gjithë popullit" duhej shndërruar në depo armatimi e municioni përkundër popullit për të cilin i "digjej xhani". 
Vetëm urrejtja ndaj atyre që nuk e duronin më pushtetin e përgjakur të vrasësve, mund ta shpjegojë përse duhej përgatitur dhe kundër kujt shërbente ky ndëshkim i mbarë një populli të mbetur në "opozitë", ndonëse kish votuar totalisht për opozitën e asaj kohe.
Prandaj erdhi në Shkodër edhe vetë Azemi, sepse me intuitën e tij të pagabueshme, parandjeu se një kob do të ndodhte dhe se një kasaphanë ishte përgatitur, ndoshta ngaqë demokracia donte flijime në altarin e saj.
Kurrë nuk u mësua përse duhej qëlluar Beni, pas shpine, me megafon në dorë, me fytyrë nga bashkëqytetarët dhe me kurriz nga ata që e qëlluan, dhe përse duhej derdhur gjithë ai gjak, ndërkohë që gëzhojat e pasmasakrës e kalonin ku e ku numrin e qytetarëve që protestuan, e që në fillim ishin shumë më pak sesa i gjithë qyteti që u tubua pas krismave që morën jetët e atyre heronjve dhe rrezikuan ato të dhjetëra të tjerëve.
Shkodra sërish u tregua shpirtmadhe teksa nuk ndëshkoi asnjë nga vrasësit që u ishin mbaruar fishekët dhe guximi i çmendur me të cilin i kishin pajisur, e që i shtyu të qëllonin popullin të cilit i përkisnin. Se Shkodra dhe demokracia nuk ishin krijuar për t'u ndëshkuar e për të ndëshkuar, po për të lumturuar të tjerët.
Fytyrat engjëllore të djemve që humbën jetën dhe të atyre që për pak u ndanë me këtë botë, janë dëshmia më solide e faktit se ishte qëlluar me shenjë pikërisht mbi ata që kishin paravendosur t'i flijonin për shkak të urrejtjes së verbër, ndonëse fati e prapësoi këtë mënxyrë.
Nuk mund ta harroj dhimbjen në sytë e Azemit dhe tmerrin që kaploi një qytet të tërë të përgjakur, që përçapej plot dhimbje dhe plagë plumbash, duke mbajtur mbi shpinë djemtë dhe vajzat drejt spitalit në të cilin luftohej për jetën dhe kundër vdekjes që gjithmonë ishte treguar bujare me Shkodrën e tejmbushur me varre në emër të shqiptarizmës dhe për Shqipërinë. Lotët e Azemit për shokun e tij Benin, bashkëthemeluesin e Partisë Demokratike, dhe dhimbja zharitëse për Nazin e Bujarin, që i pat njohur personalisht gjatë punës dhe kontributeve të përbashkëta për degën e PD Shkodër, janë të pëpërshkrueshme dhe kujtesa më ka fiksuar dëshpërimin më të thellë që i lexova njeriut të madh e të shenjuar nga fati për t'u bërë Profet i Demokracisë, e të cilin tash e kemi humbur përgjithmonë.
Askush nuk arriti ta ngushëllojë dhe shpërblejë Shkodrën për humbjet e mëdha e të stërpërsëritura që në fillesë të krijimit të saj, madje këtë nuk e bëri dot as Demokracia, në themelet e së cilës, ashtu si edhe të qytetërimit shqiptar, ajo blatoi vashat si Rozafa, djemtë si Osoja, Beni, Nazi, Bujari e Besniku, lotët, gjakun, tamblin dhe gjithçka lipset për me mbrujtë jetën, lumtuninë, ardhmëninë...
Ndoshta Shkodra asht krijue për me ba dritë për të tjerët e për me vuejtë errësinën për vedi, për me ba bukë për të tjerë e për me ndejtë vetë e unshme, për me u përmbytë nga pushtetet e për me vujtë etjeje, për me qytetnue të tjerët e bashkë me ta edhe ata që kanë mundësi për mos me e lanë në mjerim...
Dhe këtë fat mund ta pjellë vetëm urrejtja dhe kompleksi i inferioritetit i atyre që nuk e duan dhe nuk e kuptojnë Shkodrën. I atyre që kanë në dorë për me ba diçka për Shkodrën dhe që sot, nga metropol qytetnimi, e kanë shndërrue në nji katund të madh, të cilin e vizitojnë kur i merr malli për "çifligun" që e lagin ujërat e liqenit madhështor dhe Bunës, e mbi të cilën fryjnë puhizat dhe shirokët magjikë që kapërthejnë aromat e detit, liqenit dhe lumejve që sjellin flladin e grykave dhe rrafshinave përreth.
Ata që tallen me Shkodrën, përveç gërmadhave të komunizmit, ku dikur rropateshin prindërit tanë, kujtojnë se ia kanë la nderën dhe kontributet teksa i kanë lanë si dhuratë-varr një memorial mermeri ngritur pranë një universiteti, diplomave të të cilit nuk denjojnë t'u hedhin as sytë.
Shkodra di t'i qajë varret e veta dhe t'i mbulojë me lule. Di t'i qajë djemtë dhe vashat dhe vocërrakët e vet të harruar, por e vrasin më shumë se ç'e kanë vrarë kur ia lypin votën duke i premtuar..., dhe prap e rivrasin duke e qeshë pas shpine dhe duke e gënjyer sy në sy.
Ndoshta për këtë arsye nuk jetojnë më Beni dhe Azemi... Ndoshta i vranë enveristët që po bënin sikur po reformoheshin e rinovoheshin, ngaqë ata e kuptuan të parët se ramizistët dhe Nexhmija duan t'i mashtrojnë sërish, ata, Shkodrën dhe mbarë Shqipërinë. Ndoshta i vranë se guxuan të themelojnë Partinë Demokratike dhe se guxuan të kundërshtojnë edhe Ramizin..., që betohet edhe sot e gjithë ditën nëpër televizione, se, si shkodran, luftoi dhe punoi për Shkodrën dhe Shqipërinë. Ndërsa ne të tjerëve, Nazin, Bujarin, Besnikun dhe dhjetëra të shpërblyerit me plumba, na qëlluan sepse u besuam Azemit dhe Benit, dhe shkuam me dëshirë pas tyre. 
Ne u besuam atyre siç i besuam dhe i besojmë Shkodrës, para së cilës falemi e do të falemi përjetësisht, edhe në këtë përvjetor të vdekjes që përgjaku idealet tona dhe këputi në mes jetën e atyre që e duan Shkodrën me shpirt e pa hile.
Prandaj na dhemb 2 Prilli, kjo ditë që, nga ditë pranvere dhe lulesh të sapoçela, u kthye në ditë zie, lotësh dhe pllakash të akullta mermeri, ku mardhen dhe vyshken lulet tona, ku thahen lotët tona të përzishme për shokët që humbëm, bashkë me jetët dhe shpresat që na u vdarën. 
Dhe kështu, të pandëshkuarit për 2 Prillin, morën sërish guximin ta përsërisnin atë kundrejt të njejtëve kundërshtarë gjatë rebelimit të vitit 1997, duke i shtuar radhës së gjatë të martirëve edhe emrat e Lekë Çokut, Besnik Hidrit dhe dhjetëra të tjerëve që, ndonëse mbanin uniformat e shtetit si vrasësit e Shkodrës, në vend që të vritnin, u vranë dhe u therën...
Po kështu u vranë dhe u masakruan pas 29 qershorit 1997, edhe 29 martirët e tjerë të opozitës, për ta mbyllur me të 30 martir, Azemin, ekzekutuar nga uniformat e shtetit komunist para selisë së partisë që themeloi. 
Ja çfarë shkruan publicisti Mero Baze para dy vitesh, në kohën kur kulmonte "Lëvizja Nano Ik", në editorialin e gazetës "TemA", titulluar "13 vjet pa Brocin, apo 13 vjet me Ruçin?": "Nëse do të pyesje një gazetar shqiptar ose qytetar të thjeshtë në pranverën e vitit 1991, se kujt do t'i përkiste e ardhmja e politikës shqiptare, Gramoz Ruçit, që ishte Ministri i fundit i Brendshëm i qeverisë komuniste, apo Arben Brocit, që ishte anëtari më i ri i kryesisë së Partisë Demokratike të sapothemeluar, të gjithë, natyrisht, do të drejtonin gishtin drejt këtij të fundit. Dy ditë pas zgjedhjeve të para pluraliste, revolta në Shkodër, e provokuar nga policia, i mori jetën, mes katër të rinjve shkodranë, edhe Arben Brocit. Dhe nëse pajtohemi për një moment me fatkeqësinë, dhe përpiqemi të provojmë ç'ndryshuan në politikën shqiptare vrasësit dhe të vrarët, 13 vite më pas, kemi një bilanc të pabesueshëm, për asnjë rend botëror. 13 vjet më pas, protokolli politik i Shqipërisë është identik me vitin 1991. Njeriu i parë i vendit është sërish Fatos Nano, po kryeministër. Njeriu i dytë më i fortë politik i partisë në pushtet, është po Gramoz Ruçi. Të gjithë ministrat e kabinetit Nano në vitin 1991 janë sërish në kabinet.
Por dhe ky nuk është zhvillimi më negativ. Më e keqja nga gjithçka është fakti se shoqëria shqiptare po përpiqet të mësohet me faktin se këta janë sundues dhe kanë të drejtë të vrasin, ndërsa pjesa tjetër është e sunduar dhe nuk ka asnjë rëndësi edhe kur vritet si më 2 prill të vitit 1991 në Shkodër. Zhvillimet politike të 13 viteve në Shqipëri, pavarësisht luhatjeve, kanë një bilanc tragjik. Ato e kanë ngecur orën e historisë tek 2 prilli i vitit 1991. Protokolli i mbledhjes së qeverisë më 3 prill 1991 dhe 3 prill 2004, është thuajse i njëjtë. Për këtë arsye, Shqipëria nuk u ka borxh vetëm jetën fizike katër të vrarëve në Shkodër në vitin 1991. Jeta e tyre fizike mori fund nën breshëri plumbash të regjimit të egërsuar që po shembej, dhe ne nuk mund t'ua kthejmë. Por ne kemi vdekur të gjithë aspiratën politike të atyre që ranë më 2 prill të vitit 1991... Në këto 13 vite që kaluan, asnjëherë nuk kam menduar me kaq dhimbje për atë që ka ndodhur, pasi asnjëherë gjatë këtyre 13 viteve, nuk ka qëlluar që dy emrat përgjegjës kryesorë në atë masakër, të kishin kaq shumë pushtet dhe përgjegjësi sa atëherë. Sot nuk ia vlen thjesht dhe vetëm të kujtojmë Arben Brocin, pasi jemi të gjithë të turpëruar para tij. Sot ia vlen t'i japim shans vetes të kujtojmë Arben Brocin, duke ia bërë më të lehtë baltën e varrit, duke larguar peshën e turpit që mbajmë mbi vete, duke qenë sërish qytetarë të qeverisur nga Fatos Nano dhe Gramoz Ruçi".
Gjërat nuk mund të thuhen më saktë dhe më mirë se kaq. Por edhe tani, dy vjet pas këtij editoriali, në këtë përvjetor të 15-të në përkujtim të 2 Prillit, Fatos Nanon dhe Gramoz Ruçin jo vetëm që i kemi përsëri në përbërje të pushtetit më të lartë të vendit, Legjislativit shqiptar, si deputetë, por krahas tyre kemi edhe vrasës të tjerë, që për rastësi nuk ishin në Prill 1991 në Shkodër me uniformë policie, sikundër Çapajev Taçi, Dilaver Papare dhe Gjekë Çela.
Sot, në të gjitha institucionet kryesore të shtetit: SHIK, Polici, Ushtri, Prokurori, Gjykatë dhe kudo nëpër ministri, e deri nëpër OJQ-të, kemi me mijëra vrasës të tjerë që lyen duart me gjak gjatë diktaturës, gjatë agonisë së saj, gjatë rebelimit të vitit të mbrapshtë 1997, pas fitores së përgjakshme të 29 qershor-"nëntorit" komunist 1997, para dhe pas 12 shtatorit 1998.
Ata flenë të qetë sepse askush nuk i ndëshkoi dhe sepse janë të bindur se nuk do të ndëshkohen kurrë. Dhe kur nuk u ndëshkuan për vrasjet, as që shqetësohen se do të ndëshkohen për djegiet, vjedhjet, grabitjet dhe trafiqet. Ata tashmë kanë si koperturë "demokracinë..., kanë të Drejtat dhe Liritë Themelore të Njeriut", që u japin të drejtë edhe të vrasin, të therin e të djegin kur të duan, si të duan dhe kë të duan.
Ata kanë të drejtë të bëjnë gjithçka, ndërsa ne të tjerët kemi të drejtë vetëm të numërojmë bëmat dhe gjëmat e tyre, si dhe të shkruajmë e bëjmë kronikanin e historisë së nesërme dhe të mbushim radhët e kronikave të zeza të sotme.
Pra ata bëjnë historinë sipas mënyrës së tyre, ndërsa ne shkruajmë historinë e tyre dhe atë që bëjnë ata. Nëse nesër nuk do të jenë dakord me çka shkruajmë sot ne, ata do të na detyrojnë të bëjmë dhe shkruajmë historinë e retushuar të shqiptarëve sipas dëshirave dhe interesave të fitimtarë-vrasësve të sotëm, sipas parimit "historinë e bëjnë fitimtarët" dhe të tillë janë ata, që fitojnë çdo betejë, që marrin çdo kala, çdo pasuri dhe jetë që e dëshirojnë. Sepse janë ata dhe vetëm ata. Sepse s'ka të tjerë përveç tyre dhe sepse kjo botë është e tyrja. Neve të tjerëve na rrofshin martirët dhe dëshmorët, pra na rroftë vdekja dhe datat historike, por kurrsesi historia. Sepse jetën e kanë dhe e shijojnë vetëm ata. Aferim u qoftë!

PERKUJTESE

In memoriam në përvjetorin e lindjes: 7 prill 1921 - 7 prill 2006

Muharrem Xhixha - martir i Krujës

Nga Uran BUTKA

Muharrem Hasan Xhixha është një përfaqësues i denjë i qytetarisë krutane në përpjekjen e saj për liri e demokraci, si një nga opozitarët e parë të regjimit diktatorial komunist në Shqipëri, si një nga qëndrestarët e parë në burgjet dhe kampet e përqëndrimit, martir i popullit të Krujës.
Muharremi vjen nga një familje atdhetare. Në familjen Xhixha, ku lindi më 7 prill1921, dashuria për atdhe, lufta për liri, besnikëria, bujaria dhe ndershmëria, kanë qenë dhe mbeten të pacënueshme. I ati, Hasani dhe axha, Muharremi, kanë qënë pjesëmarrës në çetën e vullnetarëve të Krujës, që shkoi në ndihmë të Shkodrës së rrethuar nga ushtritë e Malit të Zi në vitin 1913. 
Ishte nip i Kupajve, fis i dëgjuar, që nxorri burra të mëdhenj si Abaz Kupin, një nga figurat madhore të kombit gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe Ibrahim Kupin, luftëtar i rezistencës antikomuniste.
7 prilli1939 e gjeti Muharremin 18 vjeç. Ai e priti me indinjatë pushtimin italian dhe u aktivizua në rininë e Legalitetit. Zihni Dervishi dëshmon se e ka njohur Muharremin në shtëpinë e Dilaver dhe Abdulla Berberit, ku po zhvillohej një mbledhje me rininë e Legalitetit, ndërsa Mustafa Farruku rrëfen se e ka shoqëruar Muharremin kur u takua me Abaz Kupin. 
Muharremi dhe mjaft të rinj të Rinisë së Legalitetit, si edhe luftëtarë të Abaz Kupit, e shoqëruan Bazin në Mukje, ku më 2-3 gusht 1943 u bë Konferenca dhe Marrëveshja Kombëtare e Mukjes për një Shqipëri të lirë, demokratike dhe etnike. 
Ndikimi i Kuvendit të Mukjes ishte i madh për formimin e Muharremit të ri. Jo vetëm nga pikëpamja atdhetare, por edhe demokratike dhe diturore. Debatet për Kosovën dhe për Shqipërinë etnike, për luftën e përbashkët nën drejtimin e një forumi mbipartiak e pluralist, sikundër Komiteti për Shpëtimin e Shqipërisë, vendimet për formën e regjimit me referendum dhe principet për një sistem demokratik mbi bazën e zgjedhjeve të lira e të përgjithshme si edhe ideatorët e mëdhenj Mit'hat Frashëri, Abaz Kupi, Ymer Dishnica etj., i lanë mbresa të pashlyeshme dhe e drejtuan në jetën e tij.
Pas prishjes së Marrëveshjes së Mukjes nga komunistët dhe nisjes së luftës civile në Shqipëri, Muharem Kupi nuk u përzie në këtë luftë midis shqiptarëve, që nxitej dhe drejtohej kryesisht nga sllavo-komunistët Miladin Popoviç, Dushan Mugosha e të tjerë.
Muharremi punoi si ndihmës/sekretar në Gjyqin e Paqit në Krujë dhe më vonë si nëpunës i protokollit e arkivit në zyrën e Bashkisë. 
Pas luftës dhe deri në ditën që u arrestua, punoi si llogaritar në zyrën e asistencës sociale. Këto detyra e lidhën më tepër me problemet dhe hallet e njerëzve, të cilat ai u përpoq t'i zgjidhte me përkushtim, qytetari dhe humanizëm. Ndërkohë punonte për ngritjen kulturore, mësonte gjuhë të huaja dhe lexonte rregullisht shtypin, shfletonte literaturë shqiptare e të huaj dhe ndiqte me shqetësim ngjarjet e kohës.
Por shqetësimi i tij më i madh ishte përpjekja e komunistëve për të vendosur një regjim diktatorial. 
Gjyqet ushtarake të ngritura në të gjithë Shqipërinë, e që dënuan me vdekje, me burgime të rënda dhe internime, mijëra atdhetarë, intelektualë properëndimore dhe demokratë, midis tyre edhe mjaft krutanë, ishin shënja e parë ogurzezë. 
Shpronësimi dhe dhunimi i të drejtave e lirive themelore të njeriut, ishin veprime të një shteti antidemoktatik dhe antinjerëzor. Nacionalistët, intelektualët atdhetarë dhe demokratët që kishin mbetur nga lufta, madje edhe ata që kishin ndihmuar luftën antifashiste, bënë përpjekje për të krijuar një opozitë demokratike, për të balancuar pushtetin dhe për të arritur një sistem demokratik pluralist pozitë-opozitë, zgjedhje te lira, liri mendimi, shpehjeje e shtypi, reforma demokratike etj..
Në vitin 1945, në Tiranë u krijua Bashkimi Demokratik Shqiptar, një aleancë e tri partive opozitare: Partisë Social-demokrate, të drejtuar nga Musine Lokalari; Grupit Monarkist të kryesuar nga Qenan Dibra dhe Frontit të Rezistencës të kryesuar nga Sami Qeribashi. 
Me këtë grupim u bashkua edhe Gjergj Kokoshi, ministër i Arsimit, i cili u largua nga pushteti dhe Fronti, dhe u bë një nga liderët kryesorë të opozitës së parë shqiptare, e cila kërkonte që të kishte pluralizëm politik, që opozita të njihej ligjërisht, që ajo të kishte kandidatët e saj në zgjedhjet e 2 dhjetorir 1945. 
Siç dihet, pushteti ushtarak i Enver Hoxhës, jo vetëm nuk e njohu opozitën demokratike dhe kërkesat e saj, por e likujdoi atë dhe i manipuloi zgjedhjet e 2 dhjetorit 1945, duke vendosur përfundimisht regjimin më gjakatar ndër të gjithë regjimet e ngritura në vendet e Perandorisë së Kuqe.
Ky veprim politik opozitar, u reflektua edhe në Krujë, trevë me tradita të shquara nacionaliste, demokratike dhe antikomuniste. Intelektualët dhe qytetarët e saj, u organizuan dhe punuan kundër alternativës së "Frontit Demokratik" komunist, i cili ishte veçse PKSH e maskuar, pra luftuan kundër pushtetit të një partie te vetme, kur tradita e mëparshme e sistemit ishte shumëpartiake dhe demokratike. 
U hartuan dhe u shpërndanë trakte dhe u zhvillua një veprimtari e gjithanshme në qytetin e Krujës, për të mos votuar për Frontin.
Njëri nga opozitarët e parë në Krujë ishte Muharrem Xhixha. Sipas aktakuzës, Muharrem Xhixha me shokë filluan aktivitetin e tyre antipushtet, duke propaganduar ndryshe dhe duke sabotuar zgjedhjet e 2 Djetorit 1945. Muharrem Xhixha përgatiste dhe shtypte traktet në shtëpinë e Ibrahim Kupit (i arratisur politik) dhe i shpërndante në qendrat e votimit nëpërmjet Sabri Ndreut. Me anë të këtyre trakteve, ftohej populli të sabotonte zgjedhjet dhe të votonte kundër kandidatëve të Frontit.
Si rezultat i ndjenjave antikomuniste të krutanëve dhe të punës që bëri grupi opozitar, Kruja votoi kundër Frontit. Nuk dihet përqindjen e saktë e votimit, sepse komunistët i manipuluan votat, i hodhën goglat, nga kutia e zezë, në kutinë e kuqe, dhe nxorrën një rezultat tjetër. Kjo provohet edhe nga dokumentet arkivore, që i kanë shpëtuar zhdukjes. "Pati edhe raste që, goglat e kutisë së zezë, komisionet njëngjyrësh i hidhnin në kutinë e kuqe, si në Petrelë të Tiranës, në Kavajë (ku kishte shumë të internuar), në Krujë, në Lumë të Kukësit", - thuhet në një dokument të asaj kohe.
(AQSH, Fondi 14/AP, V.1945, D.58, fleta 3).

Mbikqyrja policore dhe ajo e Sigurimit të Shtetit, ishin të pranishme gjatë votimit. Në qendrat e votimit nuk kishte as dhomë të fshehtë, por dy kuti votimi, njëra e kuqe-ajo e Frontit Nacional Çlirimtar, dhe tjetra e zezë, ajo e "reaksionit". Të gjithë ishin të detyruar ta hidhnin goglën në kutinë e Frontit. Edhe nësë dikush e hidhte goglën në kutinë e zezë, ajo kërciste dhe merrej vesh menjëherë. Megjithë këtë terror e mbikqyrje, në mjaft zona pati vota kundër, apo mosparaqitje në votime, që u ndëshkuan me dënime të rënda, madje edhe kolektive, siç ndodhi në Himarë. 
Komiteti Qarkor i Durrësit, i raportonte Komitetit Qendror të PKSH: "Një pjesë e konsiderueshme e intelektualëve është kundër nesh dhe ka votuar kundër nesh. Kemi një listë të të gjithë këtyre elementëve që kanë votuar kundër Frontit, dhe që do t'ia japim edhe Mbrojtjes", - shkruhet në një dokument tjetër.
(AQSH, F.14/AP, V.1944, D.58, fleta 76).
Votimi kundër i tërboi pushtetarët komunistë dhe për pasojë, menjëherë pas votimeve, pra në dhjetor 1945 dhe në fillim të vitit 1946, shpërtheu një terror i paparë dhe një valë arrestimesh në të gjithë vendin, veçanërisht atje ku ishte votuar masivisht kundër, siç ishte Kruja.
U arrestuan të gjithë veprimtarët e grupit organizator. 
Muharremi u arrestua më 3 shkurt 1945. I nisën për në burgun e Durrësit, por për terror, i rrugëtuan më këmbë e të lidhur dorëpërdorë, nga Kruja në Fushë-Krujë. Për mëse 6 muaj në hetuesi, nën presion e tortura, Muharremi qëndroi i pathyer. Me kurajo qytetare ai pranoi që kishte shtypur trakte dhe kishte bërë propagandë për zgjedhje të lira kundër votimeve të njëanshme të 2 Dhjetorit. 
Në qendër të këtij grupi ishte një grua krutane, Nafije Kupi, e shoqja e Ibrahim Kupit, një trimëreshë që luftonte me mjete më të rrezikshme sesa pushka: shtypte traktet në shtëpinë e saj, i shpërndante ato nëpër qytetarët dhe qëndrat e votimit, nëpërmjet veprimtarëve të rinisë së Legalitetit, Sabri Ndreut e Haxhi Shanit. Madje asaj i vjen keq kur Sabriu nuk mundi që traktet t'ua jepte edhe anglezëve në ambasadën britanike në Tiranë. Ajo ishte kështu edhe një grua politikane, një opozitare që punonte me mjetet e propagandës kundër regjimit komunist, që kishte lidhje me të gjithë elementët e Legalitetit në Krujë dhe në Tiranë, por edhe me të arratisurit politikë, të cilët i ndihmonte me informacion, ushqime, veshmbathje e strehim, si një luftëtare e denjë e rezistencës antikomuniste.
Një nga pjestarët aktivë të këtij grupi, Zenel Preza, anëtar i Partisë së Legalitetit, e ndërlidhte këtë organizatë nëpërmjet Andon Dukagjinit në Tiranë, me të arratisurit si Ibrahim Kupi, Cen Taga, etj..
Sali Balla kishte lidhje dhe mbështeste luftëtarët e rezistencës antikomuniste dhe bashkëpunonte me grupin opozitar krutan. Njazi Dedja dhe Hysen Meça, anëtarë të grupit opozitar, mbanin lidhje edhe me Abdulla Berberin e Hasan Kalanë, me Muharrem Vocin dhe profesor Lozzin. Jakup Kepi kishte shtypur trakte në shtëpinë e Hasan Tares. Selim Vogli kishte pranuar traktet e Legalitetit dhe i kishte shpërndarë tek katundarët. Në shtëpinë e Qazim Ferrës, dhëndër i Abaz Kupit, ishin bërë mbledhjet e Legalitetit dhe të grupit opozitar. 
Veprimtaria e tyre opozitare, pjesë e partisë dhe e Rinisë së Legalitetit, u dënua me anë të procesit gjyqësor ushtarak të Durrësit, datë 26.08.1946, me prokuror ushtarak Petrit Hakanin dhe kryetar gjyqi Irakli Bozo. Të pandehurit u cilësuan "armiq të popullit dhe sabotatorë të pushtetit popullor" dhe u dënuan: Sali Balla me vdekje, Nafije Kupi me 30 vjet burgim, Zenel Preza me 15 vjet burg, Muharrem Xhixha, Hysen Meça dhe Njazi Dedja me nga 8 vjet burg, Qazim Ferra dhe Haxhi Shani me nga 5 vjet burg, Jakup Kepi, Sabri Ndreu dhe Selim Vogli me nga 2 vjet burg, ndërsa Shaqir Myftari e Mehmet Shani u dënuan vetëm si simpatizantë të Legalitetit, me nga 2 vjet kondicionel. Për të gjithë të dënuarit, gjyqi, si aneks shtesë, për të gjithë të dënuarit e sipërcituar, dha vendimin e dënimit me punë të detyruar dhe humbje të të drejtave civile e politike. 
Nga burgu i Durrësit, i çuan në kampin-burg të kanalit të Jubës dhe në pranverën e vitit 1948 i dërguan në kampin e Përqëndrimit e të shfarosjes në Vloçisht të Korçës. Urdhëri ishte që ata, si skllevër, do të thanin kënetën, por duhej që të mos dilnin të gjallë që andej. Qindra të burgosur politikë e kanë varrin në llumin e kënetës. Kur sëmureshin apo u mbaroheshin fuqitë nga raskapitja, të mosushqyerit apo torturat, gardianët i godisnin në kokë me lopata apo me qytën e pyshkës, dhe i mbysnin në kënetë. Të tjerët, për të cilët s'kishin më nevojë apo që e kundërshtonin dhe e përflisnin këtë mizori, xhelatët i pushkatonin pa gjyq. 
Ata nuk konsideroheshin njerëz, po numra. Urdhërat i mernin nga Tasi Marko, komandanti i burgut, një kriminel monstër.
Muharrem Xhixhën e ekzekutuan në frontin e punës, në mes të të dënuarve dhe në mes të ditës, më 29 korrik 1948. Ai nuk iu shkonte për fije të perit gardianëve dhe komandantit, nuk e ulte kokën, madje edhe e kundërshtonte poshtërimin e pafund. Dhe s'ishte veçse 27 vjeç, djalë i vetëm, që la dy pleq kërcunj dhe gruan fare të re, me tre fëmijë, më i madhi i të cilëve s'i kishte mbushur 6 vjeç. Ekzekutimin e kreu me automatik reshteri sadist Hito, gjoja për tentativë arratisjeje. 
Bashkëvuajtësi Theodhor Theodhori dëshmon: "E kam njohur nga afër Muharremin, të paharruarin. Ishte një djalosh trim, energjik dhe më deshte shumë... Ai doli jashtë për nevoja fiziologjike. Ishte larg telave dhe brenda tabelës, por roja i shtiu qëllimisht, për ta vrarë. Në të njëjtën kohë, gjithë rrethimi me roje shtinë drejt nesh për njëzet minuta. Ne u shtrimë në kanal. Muharremi u vra dhe u plagosën rëndë 3 të burgosur me karroca dore. 
Ata mund të mjekoheshin dhe të shpëtonin, por Tasi Marko, që prehej nën hijen e një peme, urdhëroi që të groposeshin të gjallë në argjinaturë. Kështu bënë. I groposën, një të vdekur, Muharremin, dhe tre të gjallë në argjinaturën e kënetës". 
Bashkëvuajtësi tjetër, Skënder Stefollari, dëshmon që reshteri kishte thënë se e vrau ngaqë Muharrem Xhixha kishte qenë njeriu i Abaz Kupit. Haxhi Goci, edhe ai i burgosur me gjithë vëllanë, Argjendin, në kampin e Vloçishtit, shkruan se Muharrem Xhixhën e vranë për motive politike.
Në prag të tharjes së kënetës, pushtetarët komunistë varën në litar, pushkatuan e burgosën, përveç qindra të burgosur, edhe mjaft inxhinierë e teknikë, me akuzën "agjentë të ango-amerikanëve dhe sabotatorë të tharjes së kënetës", sikundër vepruan me Abdyl Sharrën, Kujtim Beqirin etj.. Madje pushkatuan edhe një grua shtatzënë, Zyraka Mingën, duke i vrarë edhe fëmijën që kishte në bark.
Pas këtyrë vrasjeve makabre niste internimi dhe persekutimi i familjeve të tyre, madje edhe i farefisit. 
Familjen Xhixha nuk e lanë të qante për Memin. Prindërit e tij, gruan dhe fëmijët kërthi, i nxorrën nga shtëpia dhe i hodhën në mes të rrugës. U gjend njeriu i mirë e i guximshëm Xhaferr Fida, i cili edhepse nuk kishte shtëpi të mjaftueshme për vete, liroi një dhomë dhe i futi brenda. Disa muaj më pas, i ati, Hasani, vdiq nga marazi për të birin. Të tjerët bënë punët më të rënda në bonifikim e gurore, si të gjithë të deklasuarit apo "reaksionarët" krutanë, për të mbajtur gjallë frymën dhe për të rritur fëmijët me varfëri të skajshme, mundime e sakrifica, por me dinjitet.
Idealet e Muharremit për një Shqipëri të lirë dhe demokratike nuk humbën dhe nuk u harruan, sikundër edhe vepra e tij dhe kujtimet më të shkëlqyera që ai la pas për të afërmit, miqtë dhe bashkëluftëtarët e së njëjtës kauzë.
Në nderim të kontributeve atdhetare e demokratike të intelektualit legalist e antikomunist Muharrem Hasan Xhixha, më datë 29.09.1995, me Dekretin Nr. 1239, Presidenti i Republikës Prof. Dr. Sali Berisha akordoi Medaljen "Martir i Demokracisë", me motivacionin "Intelektual dhe nacionalist që dha jetën për një Shqipëri të lirë dhe demokratike". Dhe Muharremi e meritonte plotësisht këtë motivacion, sikundër meritonte dhe meriton përjetësisht përkujtimin që i bëjmë edhe sot, jetës, kontributeve dhe veprës së tij të paharruar nga të gjithë nacionalistët antikomunistë. 

HORIZONT

Mbi ndërtimin dhe institucionet e Parlamentit Europian(2)

Nga Gent Ulqini

Vijon nga numrat e kaluar

Parlamenti Europian është asambleja e përfaqësuesve të qytetarëve të vendeve anëtare, dhe që për këtë arsye merret me çështjet që lidhen drejtpërsëdrejti me jetën dhe mirëqënien e tyre, dhe që në interes të tyre ushtron një funksion kontrolli politik mbi institucionet e Bashkimit Europian.
Ndërsa në sistemin e një shteti, parlamenti është organi ligjvënës, domethënë përpunon dhe miraton ligjet, në Bashkimin Europian përkundrazi, Parlamenti nuk ka këtë pushtet, që ushtrohet nga Këshilli i ministrave të Bashkimit Europian dhe nga Komisioni.
Në pesëdhjetë vitet e jetës së tij, Parlamenti Europian është zhvilluar si një institucion përfaqësues i rëndësishëm për jetën e qytetarëve të vendeve anëtare, si rezultat i një rruge të gjatë, të ndërmarrë në vitin 1952 nga gjashtë vende që themeluan CECA-n: Franca, Republika Federale Gjermane, Italia, Belgjika, Hollanda dhe Luksemburgu.
Seancat e Parlamentit Europian mbahen në Bruksel dhe Strasburg.
Punimet e Parlamentit janë të koordinuara nga Zyra e Presidencës, që është e përbërë nga Presidenti dhe nga 14 nënpresidentë, detyra e të cilëve zgjat dy vjet e gjysëm.
Parlamenti Europian është institucioni që përfaqëson drejtpërdrejt qytetarët e vendeve të Bashkimit Europian, dhe mbron të drejtat e tyre. Këto detyra shtjellohen nëpërmjet ushtrimit të pushteteve që i atribuohen Parlamentit Europian përgjatë viteve dhe nëpërmjet një raporti të drejtpërdrejtë mes qytetarit të veçantë dhe vetë Parlamentit: një raport që, nga ana e tij, merr dy forma: të "peticionit" dhe të "mediatorit".
E drejta e peticionit: çdo qytetar, për llogari të vet apo të qytetarëve të tjerë, ka të drejta dhe mundësi garantuara të ushtrojë të drejtën e tij të peticionit për çështjet për të cilat është kompetent Bashkimi Europian.
Mediatori europian: ai emërohet nga Parlamenti dhe ka selinë në Strasburg, pranë Parlamentit. Mediatori europian kryen detyrën e një mbrojtësi qytetar prandaj, ai mbledh denoncimet e qytetarit europian që lidhen me një administrim të keq, të shkaktuar nga veprimi i institucioneve apo nga organet komunitare.
Në dhjetë vitet e fundit, vendet anëtare kanë përshpejtuar procesin e "bashkimit politik", të parashikuar nga traktatet themeluese. Zhvillimi i mëtejmë dhe bashkëpunimi mes vendeve anëtare përfshin përherë e më tepër qytetarët në ndërtimin e "Shteteve të Bashkuara të Europës", për këtë është një parakusht i rëndësishëm përforcimi i rolit të Parlamentit Europian, që shpreh dëshirat, nevojat dhe kërkesat e popujve të shteteve anëtare.

Parlamenti i ri është zgjedhur në vitin 1999 dhe ka marrë përsipër këto prioritete:
-Komisionin e ri
-Marrëdhëniet me Komisionin dhe Këshillin
-Perspektivat financiare
-Pakti i stabilitetit dhe rritjes
-Pushtetet ligjvënëse të reja të parlamentit
-Vijimi i punës së Pat Koksit me parlamentet kombëtare dhe asamblenë euromesdhetare.
"Bota do të trokasë në portën e Europës", në mënyrë të veçantë në atë të Parlamentit, - ka thënë presidenti i ri Borrel me rastin e zgjedhjes së tij.
Qytetarët e secilit vend zgjedhin, veç tjerash, një numër anëtarësh të Parlamentit Europian. Ky numër është në funksion të shtrirjes së popullatës së vendit. Në vitin 2004, pas pranimit të dhjetë vendeve dhe në vijim të zgjedhjeve të Parlamentit Europian, shifrat janë ndryshuar. Numri i votave për secilin vend:
Belgjika 24, Qipro 6, Republika Çeke 24, Danimarka 14, Gjermania 99, Greqia 24, Spanja 54, Estonia 6, Franca 78, Hungaria 24, Irlanda 13, Italia 78, Letonia 9, Lituania 13, Luksemburgu 6, Malta 5, Vendet e Ulta 27, Austria 18, Polonia 54, Portugalia 24, Sllovakia 14, Sllovenia 7, Finlanda 14, Suedia 19, Mbretëria e Bashkuar 78. Totali 732.
Presidenti i Parlamentit - Jozef BORREL
Presidenti është përfaqësuesi institucional i Parlamentit Europian. Drejton punimet e Parlamentit dhe të organeve të tij. Hap, pezullon dhe mbyll seancat e Asamblesë, bën të mbikqyret rregullorja, jep mundësinë për të folur, deklaron të mbyllura diskutimet, hedh në votë çështjet në rendin e ditës dhe shpall rezultatet e votimit. Përfaqëson Parlamentin Europian në marrëdhëniet ndërkombëtare, në ceremonitë, në aktet administrative, gjyqësore dhe fianciare.
Presidenti mund t'u delegojë nënpresidentëve çfarëdo funksioni.
Zgjedhja: Presidenti zgjidhet me vota të fshehta nga 732 deputetë të Parlamentit Europian. Zgjatja e detyrës është për dy vjet e gjysëm. Kandidaturat paraqiten nga grupet politike të Parlamentit, apo nga sëpaku 32 prej deputetëve. Më 20 korrik 2004, gjatë seancës së parë të Asamblesë pas zgjedhjeve europiane, u bë zgjedhja e Presidentit të ri. 
Presidenti Jozef Borrel, presidenti i ri i Parlamentit Europian, i zgjedhur më 20 korrik 2004, është socialist spanjoll. Presidenti që do të mbesë në detyrë për pjesën e parë të legjislaturës (dy vjet e gjysëm), megjithëse është përvoja e parë e tij në Parlamentin Europian, për një kohë të gjatë ka qenë i angazhuar në politikë. Ai është deputet i parlamentit kombëtar spanjoll që nga viti 1986, dhe ka qenë caktuar në shkurt 2002, anëtar i delegacionit parlamentar spanjoll në Konventën mbi të ardhmen e Europës.
I emëruar në vitin 1991 Ministër i Punëve Publike, i Transporteve dhe Mjedisit, ka mbuluar në vijim detyra të ndryshme në gjirin e partisë së tij, PSOE. Në vitin 1984 ka qenë Sekretar i Shtetit për Financat, Ministri në të cilën kishte mbuluar detyrën e Sekretarit të Përgjithshëm në vitin 1982.
Pesëdhjetetetëvjeçar, inxhinier i aeronautikës dhe doktor në shkencat ekonomike, Borreli ka qenë edhe në katedrën e Analizës ekonomike në Universitetin e Madridit. Nga viti 1975 e deri në vitin 1982, ka punuar për Kompaninë Spanjolle të Naftës (CEPSA).
Në momentin e fillimit të detyrës, Jozef Borrell Fontelles (PSE, Spanjë), ka mbajtur një fjalim të shkurtër, në rrjedhën e të cilit ka formuluar një seri falenderimesh në lidhje me dekanin e moshuar, me kandidatët e tjerë, të grupeve që e kanë mbështetur dhe në veçanti për grupin socialist që e ka kandiduar, por edhe në adresë të atyre që nuk e kanë votuar.
Oratori ka shprehur mirënjohjen për Pat Koksin, për mënyrën me të cilën ka përmbyllur funksionin e tij të presidentit në 30 muajt e mëparshëm. "Ka qënë një Presidencë e shkëlqyer, e respektueshme për të gjithë grupet dhe për të gjithë deputetët, aktive në ndjekjen e procesit të zgjerimit të bashkimit dhe shumë e kujdesshme në vizibilitetin e institucionit", - ka thënë Presidenti i ri Barroso. Ai ka theksuar mënyrën se, si vetë ekzistenca e Konventës, ashtu edhe shtysa që Parlamenti i ka dhënë punëve të tij, i detyrohen vullnetit të Koksit për të "nxjerrë Bashkimin nga rravgimi ndërqeveritar" dhe për ta bërë Parlamentin, përfaqësuesin e qytetarëve europianë.
Presidentët e Asamblesë së përbashkët të CECA, nga 1952 e deri më 1958, janë: Paul-Henri Spaak (1952-1954); Alcide de Gasperi (1954); Giuseppe Pella (1954-1956); Hans Furler (1956-1958)
Presidentët e Parlamentit Europian, që nga vitit 1958 e deri më sot, janë: Robert Schuman (1958-1960); Hans Furler (1960-1962); Gaetano Martino (1962-1964); Jean Duvieusart (1964-1965); Victor Leemans (1965-1966); Alain Poher (1966-1969); Mario Scelba (1969-1971); Valter Behrendt (1971-1973); Cornelis Berkhoueer (1973-1975); Georges Spénale (1975-1977); Emilio Colombo (1977-1979); Simone Veil (1979-1982); Peter Dankert (1982-1984); Pierre Pflimlin (1984-1987); Lord Plumb (1987-1989); Enrique Baròn Crespo (1989-1992); Egon A. Klepsch (1992-1994); Klaus Hänsch (1994-1997); José María Gil-Robles (1997-1999); Nicole Fontaine (1999-2002); Pat Cox (2002-2004). 

Archives 2005 Part II

Archives 2005 Part I

Archives 2004 Part IV

Archives 2004 Part III

Archives 2004 Part II

Archives 2004 Part I

Archives 2003 Part V

Archives 2003 Part IV

Archives 2003 Part III

Archives 2003 Part II

Archives 2003 Part I

Archives 2002 Part II

Archives 2002 Part I